Chapter – 314
“လူ့ဘီလူးကြီး”
ရဲရှောင် ရုတ်တရက်ကြောင်ငေးသွားမိသည်။ ထို့နောက် သူ၏သွေးကြောများ အတွင်း စွမ်းအင်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်ကိုလည်း ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုစွမ်းအားများသည်စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာသို့ အရှိန်အဟုန်အပြည့်ဖြင့်စီးဆင်းနေလျက် ရှိသည်။
ထိုအချိန်တွင်ပေါက်ကွဲသံတစ်ချက်အား ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပင် ထူးဆန်းသော အသံတစ်သံအား ထပ်မံ၍ ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုအသံမှာ ရေစီးသံကဲ့သို့ အသံမျိုးပင်ဖြစ်သည်။
(ဘာသံလဲ . . . ရေစီးသံလား . . .)
ထိုအချိန်တွင် ပိုင်အာ ရေချိုးနေသည့် အသံကိုပါ ရှင်းလင်းစွာ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။
ခဏအကြာတွင် ရဲရှောင် အလွန်အံ့သြသွားလေသည်။
အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်သူ၏ စိတ်ဝိညာဉ်သည် ဗလာနယ်တစ်ခုသို့ ဝင်ရောက်သွားသည်ကို သိလိုက်သောကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။
သူ၏ရှေ့တွင် အဆုံးမရှိသော လမ်းတစ်ခုကိုလည်း မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
ရဲရှောင်သည် ထိုလမ်းမအတိုင်း ခပ်ဝေးဝေးတွင် မြင်တွေ့နေရသည့် အလင်းရောင် ရှိရာသို့ လျှောက်သွားလိုက်မိသည်။
မည်မျှအထိ လျှောက်လှမ်းခဲ့ပြီးလဲ ဆိုသည်ကိုမူ ရဲရှောင်မသိတော့ချေ။ မိုင်ထောင်ပေါင်းများစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ပြီးပြီဟုလည်း စိတ်ထဲတွင်ထင်နေမိသည်။ သူမြင်နေရသည့် တစ်ခုတည်းသော အရာမှာ ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ အလင်းရောင်ပင် ဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာလောကကြီး တစ်ခုလုံးတွင် သူတစ်ဦးတည်းသာ ရှိနေတော့သည့်ပုံပင်။
အချိန်အတော်ကြာအောင်လျှောက်နေခဲ့ပြီး အတော်ေဝးဝေးသို့ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည့်တိုင် ထိုအလင်းတန်း ရှိရာသို့ မရောက်နိုင်သေးပေ။
အကယ်၍ ရဲရှောင်သာ သာမန်လူတစ်ဦးဆိုပါက ယခုလောက်အထိ စိတ်ရှည်နေမည် မဟုတ်ပေ။ စိတ်ထဲတွင်လည်း ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေပြီးတွေးနေမိမည့်အရာမှာ -
(ငါဘာလို့ မရောက်ရသေးတာလဲ။ တစ်ခုခုများ မှားနေတာလား။ ဒါမှမဟုတ်လမ်းမှားလာတာများလား)
သို့သော် လက်ရှိအချိန်တွင်မူ ရဲရှောင်စဉ်းစားနေမိသည်မှာ –
(ငါဒီလမ်းကို ဆက်လျှောက်မှ ဖြစ်မယ်။ အချိန်တိုအတွင်းတော့ ဒီအလင်းရှိတဲ့ နေရာကို ငါရောက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ တစ်နေ့နေ့တော့ အဲဒီကို ရောက်မှာပါ။ ငါမရောက်နိုင်တဲ့ နေရာဆိုတာ မရှိစေရဘူး။ ဘယ်လောက်ဝေးဝေး အချိန်တန်ရင် ရောက်မှာပဲ။ တစ်နေ့တစ်လံ ပုဂံဘယ်ရွေ့မလဲ။ ဒီအလင်းက ဘာလဲဆိုတာ သိရမှဖြစ်မယ် . . .)
ထိုသို့ စဉ်းစားမိသည့်အတွက် ဇွဲရှိရှိဖြင့်ပင်ရဲရှောင်ဆက်၍ လျှောက်နေမိသည်။
ထိုကဲ့သို့ လျှောက်နေသည့် အချိန်မှာပင် မြင်နေရသော အလင်းသည် ရုတ်တရက် ကြီးလာလေသည်။ ထို့နောက် ရဲရှောင်ရှိရာသို့ တဖြည်းဖြည်း ရွေ့လာသည်ကိုပါ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
အလင်းရှိရာသို့ ရဲရှောင်မှ သွားနေသည်လော၊ သို့မဟုတ်အလင်းမှ သူ့ထံသို့ လာနေသည်လောဟုပင်ရဲရှောင် မခွဲခြားနိုင်တော့ချေ။
မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အလင်းသည်သူနှင့်နီးကပ်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။
ထိုအခါမှသာ အလင်းသည် အခြားမဟုတ်ဘဲ တောင်တစ်လုံးမှ ထွက်ပေါ်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။
သို့သော် ထပ်မံ၍ နီးကပ်လာသောအခါ တောင်မဟုတ်ဘဲ လူတစ်ဦးပင်ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။
တောင်ကြီးတစ်တောင်ကဲ့သို့ ကြီးမားလှသည့် လူထွားကြီး တစ်ဦးပင် ဖြစ်သည်။
ထိုလူ၏ ခေါင်းသည် ကောင်းကင်ကိုပင် ထိနေပြီး လက်တစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင်လည်းနေ နှင့်လအား ကိုင်ဆောင်ထားလေသည်။ ခြေထောက်များမှာမူ မြေပြင်ပေါ်တွင် မြဲမြံစွာ ရပ်နေပြီး မျက်လုံးများမှိတ်လျက် မလှုပ်မယှက်ဖြင့်ပင်ရှိနေသည်။
ရဲရှောင်သည် ထိုလူ၏ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ေသာအခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အလွန်သေးငယ်သွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ဆင်နှင့်ပုရွတ်ဆိတ်ကဲ့သို့ ကွာခြားနေခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုလူ၏ အရွယ်အစားသည် လွန်စွာကြီးမားလှပြီး ခြေချောင်းတစ်ချောင်းသည်ပင် သာမန်လူခန္ဓာကိုယ်ထက် အဆပေါင်းများစွာ ပို၍ ကြီးမားလေသည်။
ရဲရှောင် အသေအချာ သိလိုက်သည့်အချက်တစ်ချက်မှာ အကယ်၍ထိုလူသည်သာ မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျလာမည် ဆိုပါက ယခင်ဘဝတွင်သူ ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည့်မူလတာအိုပညာရှင် အဆင့်မျိုး ဖြစ်နေသည့်တိုင် ရှောင်တိမ်းနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
တစစီဖြစ်၍ သေဆုံးသွားနိုင်ပေသည်။
“ဒီလောက်ကြီးတဲ့လူကြီးက ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဘယ်လို ရှိနေတာပါလိမ့်. . .”
ရဲရှောင် တအံ့တသြဖြင့် ရေရွတ်လိုက်မိသည်။
ရဲရှောင်သည် လူ့ဘီလူးကြီးကိုသာ ငေးမောကြည့်နေမိသဖြင့် အလင်းတန်း ထွက်ပေါ်သည့် နေရာအား မကြည့်မိတော့ချေ။ ယခုမှသာ အလင်းတန်း ထွက်ပေါ်ရာသို့ ကြည့်လိုက်သောအခါ ထိုလူကြီး၏ ဘယ်ဘက်လက်မှ ထွက်ေပါ်နေခြင်း ဖြစ်ေကြာင်းေတွ့လိုက်ရသည်။
(ဒီလူက ဘယ်သူလဲ၊ ငါနဲ့ဘာလို့ တွေ့နေရတာလဲ . . .)
ရဲရှောင်သည် သူ၏ ဟင်းလင်းပြင်ကြီးနှင့် တစ်ခုခု ဆက်စပ်နေမည်ဟုလည်း တွေးလိုက်မိသည်။ ရှေးဦးခရမ်းရောင် ချီဓာတ်များနှင့်လည်း ဆက်စပ်နိုင်ပေသည်။ သို့သော် ယခုကဲ့သို့သော နေရာမျိုးတွင် ထိုလူနှင့် တွေ့နေရသည့် အကြောင်းရင်းကိုမူ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။
ထိုလူ့ဘီလူးကြီးအား သူ့ထံသို့ရောက်လာအောင် မည်သူကများ လုပ်လိုက်ပါသနည်း။
ရဲရှောင် အတွေးနယ်ချဲ့နေရာမှ ရပ်လိုက်ကာ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့် –
“ခင်ဗျား ကျုပ်ဆီကို လာရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲ . . .”
အော်ပြောလိုက်သော်လည်း သူ၏ ပါးစပ်မှ ဘာအသံမှ ထွက်မလာသဖြင့်ရဲရှောင် အံ့သြသွားသည်။ သူပြောလိုက်သည့် အသံကိုပင် သူပြန်မကြားလိုက်ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင်လည်း မယုံကြည်နိုင်သေးသဖြင့် ထပ်မံ၍ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့်-
“ဒီနေရာက ဘာလဲ . . .”
ယခုအခါတွင်လည်း မည်သည့်အသံမျှ မကြားရချေ။
ရဲရှောင် အံ့ဩသွားမိသည်။
(ဘယ်လိုဖြစ်တာပါလိမ့် . . .)
လူ့ဘီလူးကြီးအား လှမ်းကြည့်လိုက်သော အခါတွင်လည်း မူလအတိုင်းသာ ရှိနေသည်။ လက်ရှိကြုံတွေ့နေရသော အခြေအနေများအား နားလည်သဘောပေါက်စေရန်ရဲရှောင် ကြိုးစားနေမိသည်။
သို့သော် သူမည်မျှ ကြိုးစား၍ စဉ်းစားစေကာမူ လက်တွေ့ကျသော အဖြေအား မရရှိခဲ့ချေ။ လက်ရှိအခြေအနေတွင်သူ၏ စိတ်ဝိညာဉ်သည်သာ ယခုနေရာသို့ ရောက်ရှိနေခြင်း ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း သိနေလေသည်။ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ စိတ်ဝိညာဉ် ထွက်သွားခြင်းဖြစ်ပြီး ရုပ်နှင့်နာမ် ကွာသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် လိပ်ပြာလွှင့်သွားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
သူ၏ စိတ်ဝိညာဉ် ခန္ဓာကိုယ်သို့ ပြန်လည် ပူးကပ်မိသွားသည်နှင့် ယခုမြင်ကွင်းများသည်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားမည် ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင်လက်ရှိ ရှိနေသော နေရာသည် ဟင်းလင်းပြင်ကြီးကဲ့သို့ ဗလာနယ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး မည်သည့်အရာကိုမျှ သဲလွန်စ ရှာ၍ မရလောက်အောင်ပင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
အခြားနည်းလမ်းများဖြင့် ကြိုးစားကြည့်သည့်တိုင် ခန္ဓာကိုယ်သို့ ပြန်လည် ပူးကပ်၍ မရခဲ့ပေ။
သူ၏ရှေ့တွင်ရှိသည့်လူ့ဘီလူးကြီးမှာ ရှိမြဲအတိုင်းသာ ရှိနေပြီး ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းလည်း မရှိချေ။ မျက်လုံးများမှိတ်လျက်သာ မားမားမတ်မတ်ဖြင့်ရပ်နေလေသည်။
(ငါဘယ်လို လုပ်ရပါ့မလဲ . . .)
ရဲရှောင် တွေးနေမိသည်။
ထို့နောက် သူ၏ စိတ်အား တဖြည်းဖြည်းချင်း လျော့ချလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်တွင် တင်ပျဉ်ခွေ ထိုင်လိုက်သည်။
(ဒီလူကြီးက ငါ့ရဲ့ရှေ့ ဘာလို့ ပေါ်လာရတာလဲ။ ဘာအတွက်လဲ၊ ဘယ်ကလဲ၊ ငါ့ကို ဘာပြချင်နေတာလဲ . . .)
(ငါရှေးဦးခရမ်းရောင် ချီဓာတ်ကျင့်စဉ် ကျင့်နေတုန်း ဒီနေရာကို ရောက်လာခဲ့တာဆိုတော့ ရှေးဦး ခရမ်းရောင်ချီဓာတ်နဲ့တော့ ဆက်စပ်ရမယ်။ ရှေးဦးခရမ်းရောင်ချီဓာတ်ရဲ့ အစစ်အမှန် ဒုတိယအဆင့်ကို ရောက်လာလို့များလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဒီကနေ အမြန်ဆုံးထွက်အောင် ကြိုးစားကြည့်ရမှာပဲ . . .)
ရဲရှောင် မျက်မှောင်ကြုတ်၍ စဉ်းစားနေမိသည်။
ထိုကဲ့သို့ တွေးနေစဉ် ထူးခြားမှုတစ်ခုအား တွေ့လိုက်ရလေသည်။
စိတ်ထဲ မသင်္ကာဖြစ်မိ၍ အပေါ်သို့ မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ လူ့ဘီလူးကြီး၏ မျက်လုံးများ ပွင့်နေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုအချိန်တွင်ရောင်စုံတိမ်တိုက်များသည်ကောင်းကင်ထက်တွင် အပြည့်ဖုံးအုပ်သွားသည်။
ထို့ပြင်သက်တန့်များသည်လည်းကောင်းကင်ထက်တွင်တံတားများကဲ့သို့ပင်တစ်ခုပြီးတစ်ခုမရေမတွက်နိုင်အောင်ပေါ်လာကြသည်။
လူ့ဘီလူးကြီးသည် မျက်လုံးများဖွင့်၍ အဝေးသို့သာ ကြည့်နေပြီး နည်းနည်းမျှပင် မလှုပ်ချေ။
ထို့နောက်ထိုလူကြီးသည်သူ၏ ပါးစပ်အား ဖြည်းညင်းစွာဖွင့်လိုက်သည်။ တစ်စုံတစ်ခု ပြောချင်နေသည့်ဟန် ရှိသည်ကို ရဲရှောင် မြင်တွေ့လိုက်ရပါတော့သည်။