Switch Mode

Chapter – 310

အချိန်တွေကျန်ပါသေးတယ်

Chapter – 310
“အချိန်တွေကျန်​ပါသေးတယ်”

အမှန်​တကယ်တွင်မူ အိမ်ရှေ့မင်းသားသာမက ကွမ်ဇန်းဝမ်သည်​လည်း ရဲ​ရှောင်​အ​ပေါ် သံသယမကင်း ဖြစ်​နေမိသည်။ ထို့​ကြောင့်​ရဲရှောင်၏ နှုတ်​မှ ထွက်​သမျှ စကားလုံးတိုင်းအား ဂရုတစိုက်ဖြင့်​နားထောင်​နေခဲ့မိသည်။​ထိုမျှသာမက ရဲ​ရှောင်​၏ ကိုယ်နေဟန်ထား၊ မျက်နှာအမူအယာများအား မျက်​တောင်​မခတ်​တမ်းပင်​အကဲခတ်နေခဲ့​လေသည်​။
သို့သော် အိမ်ရှေ့မင်းသား၏ အတွေးနှင့် ကွမ်ဇန်း​ဝမ်တို့၏ အတွေးများသည်​မတူကြ​ချေ။ ကွမ်​ဇန်းဝမ်​သည်​ရဲရှောင်၏ ခန္ဓာကိုယ် အခြေအနေအား အကဲခတ်ရင်း စိတ်ထဲတွင်​အံ့ဩ​လျက်​ရှိသည်​။
(သူက ငါ့ရဲ့ အရိုးပျော်လက်ဝါးရိုက်ချက်နဲ့ အရိုက်ခံခဲ့ရတာတောင် ပြန်ကောင်းတာ မြန်လှချည်လား . . .)
ရဲနန်ရှန်သည် သူ၏ အရိုးပျော်လက်ဝါးရိုက်ချက်ကိုပင် ကုသနိုင်ခဲ့ပြီး ရဲရှောင် မြန်​မြန်​ဆန်ဆန်​ဖြင့်​ပြန်လည်သက်​သာလာ​စေရန်​အတွက်​လည်း ပြုလုပ်​နိုင်​ခဲ့သည်ဖြစ်​ကြောင်း ကွမ်​ဇန်းဝမ်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​တွေးလိုက်မိသည်။​ထို့ပြင် တော်ဝင်မိသားစုထံမှ ရှားပါး ဆေးပစ္စည်းမျိုးစုံကိုပါ ရရှိခဲ့သဖြင့် ယခုကဲ့သို့ လျင်​မြန်​စွာ ပြန်ကောင်းလာခြင်း ဖြစ်မည်ဟုလည်း စဉ်းစားလိုက်​မိသည်​။
အိမ်ရှေ့မင်းသား ကဲ့သို့ပင် ကွမ်ဇန်းဝမ်လည်း အကောင်းဘက်မှ တွေးလိုက်တော့သည်​။ ရဲရှောင်မှ သူတို့၏ လုပ်ရပ်များအား သိလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ဟုသာ ယုံကြည်ထားလိုက်ပါတော့သည်။
“အခုမင်းလည်း ပြန်​ကျန်းမာလာပြီဆိုတော့ ငါတို့အရင်လို ပျော်ပျော်ပါးပါး အပြင်ထွက်လို့ ရပြီပေါ့ကွာ။ ဒါပေမယ့်​ဒီညတော့ မဖြစ်သေးဘူးကွ။ ဒီဆေးလုံးတွေကို ပို့ရဦးမယ်။ ဒါက အသက်အများကြီးနဲ့ သက်ဆိုင်နေတဲ့ ကိစ္စ။ တစ်ရက်ရက်မှ ဇု နဲ့အတူတူ မင်းဆီ လာခဲ့ဦးမယ်။ ပြီးရင်​ငါ့ဆိုင်ကို သွားကြတာပေါ့။ ငါလည်း တော်တော် စီးပွားဖြစ်နေပြီကွ။ အဲ . . . လင်းပါအိုလောက်တော့လည်း မဟုတ်သေးဘူးပေါ့ကွာ။ ဒါပေမယ့်​တစ်နေ့​နေ့​တော့ လင်းပါအိုထက်ကို ပိုပြီး ငါ့ဆိုင်က​နာမည်ကျော်သွားမယ်လို့ ယုံကြည်​နေတယ် . . .”
လန်လန့်လန့်သည်​ထိုစကားများအား ယုံကြည်ချက် အပြည့်​ဖြင့်​ပင်​ပြော​နေခြင်း ဖြစ်​သည်​။
လန်လန့်လန့်ကဲ့သို့ပင် အခြား​သော လူများသည်​လည်း ရဲရှောင်အား နှုတ်ဆက်လိုက်​ကြသည်​။ လူအားလုံးသည် မင်းသားတစ်ပါးအား နှုတ်ဆက်နေကြသည့်​အလား ရဲ​ရှောင်​အ​ပေါ် ရိုရိုသေသေဖြင့်​ပင်​ရှိနေ​လေသည်​။
နောက်ဆုံးတွင် ဇုဝူကျီသာ ကျန်တော့သည်။ ဇုဝူကျီ၏ ဘေးတွင် အငယ်ဆုံးမင်းသားလေး ချန်ဇီ ရှိနေပြီး ချန်ဇီမှ ဇုဝူကျီအား မေးခွန်းများ မေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်​။ ထို့ကြောင့် ဇုဝူကျီသည်​ရဲရှောင်အား ချက်​ချင်း နှုတ်မဆက်နိုင်​သေးခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ဇုဝူကျီသည် ချန်ဇီမေးသမျှ​မေးခွန်းများအား စိတ်​ရှည်​လက်​ရှည်​ဖြင့်​ပင်​ရှင်းပြနေသည်။​ရဲရှောင် သူတို့ အနားသို့​လျှောက်သွားသည့်​အခါမှသာ ဇုဝူကျီလည်း ရဲ​ရှောင်​အား လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်​။
ရဲရှောင်၏ မျက်လုံးများအား စူးစိုက်၍ ကြည့်လိုက်ခြင်းပင်​ဖြစ်သည်။
ထိုအခါ ဇုဝူကျီ၏ မျက်​နှာသည်​အံ့သြသွားသည့်ပုံ ဖြစ်​သွား​လေသည်။ ထို့ေ​နာက် ရဲ​ရှောင်​အား ချက်​ချင်းပင်​ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်​။
ရဲရှောင်လည်း အံ့သြသွားကာ ခဏတာမျှ စဉ်းစားသွားသည့်​အမူအယာ ဖြစ်သွား​လေသည်။ ဇုဝူကျီမှာလည်း ရဲရှောင်အား စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောဘဲ မျက်မှောင်ကြုတ်၍သာ စိုက်​ကြည့်နေလျက်​ရှိသည်​။
ဇုဝူကျီ နှုတ်ဆိတ်နေချိန် ရဲရှောင် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချရင်း ပခုံးတွန့်ပြလိုက်သည်။
ဇုဝူကျီလည်း ရဲရှောင်ကဲ့သို့ပင် သက်ပြင်းချ၍ ပခုံးပြန်တွန့်ပြလိုက်သည်​။
သူတို့နှစ်​ဦးသည်​ထိုကဲ့သို့ အပြန်အလှန်​လုပ်ပြီးသည်နှင့် စကားတစ်ခွန်းမှ​မပြောကြဘဲ ထွက်​ခွာသွားရန်​ဟန်ပြင်လိုက်ကြသည်​။
နှစ်​ဦးသား စကားတစ်​ခွန်းတစ်​လေမျှပင်​မပြောကြဘဲ တစ်ယောက်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အမူအယာများဖြင့်​သင်္ကေတများ လုပ်ပြ​နေကြသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေ​လေသည်​။
“ခင်ဗျားတို့က အသံတိတ်​ပ​ဟေဠိဖွက်​တမ်း ကစားနေကြတာလား။ ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲ . . .”
ချန်ဇီမှ ဇုဝူကျီအား စိတ်ဝင်တစားဖြင့်​ပင်​မေးလိုက်သည်။
ဇုဝူကျီ ပြန်​မ​ဖြေဘဲ ပြုံးရုံသာ ပြုံးနေလိုက်​သည်​။ အ​ကြောင်းမှာ​မင်းသား​လေး ချန်​ဇီအား မည်သို့ ဖြေရမှန်း မသိ​အောင်​ဖြစ်​နေ​သော​ကြောင့်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
ချန်​ဇီ၏ စကား​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​ပြုံးလိုက်​ရင်း စိတ်​ထဲတွင်​တွေးလိုက်​မိသည်​။
(အသံတိတ်​ပ​ဟေဠိဖွက်​တမ်း ကစား​နေကြတာတဲ့လား။ ထားလိုက်​ပါတော့၊ အဲ့ဒီ အသံတိတ် ပ​ဟေဠိက​မင်းတို့ ညီအစ်​ကို​လေး​ယောက်​ရဲ့ အနာဂတ်ဘဝကို လွှမ်းမိုးလာနိုင်လိမ့်မ​ယ် ဆိုတာကိုတော့ မင်းဘယ်သိပါ့မလဲ။ ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ လူတိုင်းရဲ့ ဘဝကို လွှမ်းမိုးနိုင်မှာကွ . . .)
ရဲရှောင် စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောဘဲ ဇုဝူကျီအား မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ ပြလိုက်သည်။ နည်းနည်း ထပ်ပြောပြလိုက် ဟူသည့် သဘောမျိုးပင်။ ထို့နောက် ကိုယ့်လမ်းကိုယ် ဆက်လျှောက်သွားလိုက်​သည်​။
ဇုဝူကျီလည်း ရဲရှောင် ဆိုလိုချင်သည့် သ​ဘောအားနားလည်သ​ဘော​ပေါက်​လိုက်​သည်​။
လူရှုပ်လူပွေလေး ၃ ယောက်မှာ အသွင်တစ်မျိုးစီ ဖြစ်နေကြသည်​။ လန်လန့်လန့်သည်​ပျော်ရွှင်နေသဖြင့် ဘာကိုမျှ သတိမပြုမိချေ။ သို့သော် ရဲရှောင်နှင့် ဇုဝူကျီတို့မှာမူ သူတို့ ၂ ယောက်လုံး ပြောင်းလဲနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိကြသည်​။
အမှန်​တကယ်တွင်မူ ၃ ယောက်စလုံး ပြောင်းလဲကုန်ကြခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
လန်လန့်လန့်သည် ကလေးဆန်သောစိတ် ရှိနေသေး​သော်​လည်း သူလုပ်ရမည့် တာဝန် ဝတ္တရားများအား ကျေပွန်စွာ ထမ်းေ​ဆာင်ရမည် ဆို​သောစိတ်​ရှိ​နေပြီဖြစ်​သည်​။ လုပ်သင့် လုပ်ထိုက်သည့် အရာများကိုလည်း ခွဲခြား၍ သိမြင်နေခဲ့ပြီ ဖြစ်​သည်​။ အကယ်​၍​ရှေ့ဆက်​လျှောက်​လှမ်းရမည့်​သူ၏ ဘဝ ခရီးလမ်းသည် ကြမ်းတမ်းေ​နလျှင်ပင်​အလုပ်ကိုသာ အာရုံစိုက်၍ ကြိုးစားသွားမည်​ဟု ခံယူထား​လေသည်။
ဇုဝူကျီမှာမူ ကြင်နာသနားတတ်၍ ရက်ရောတတ်သည့်​လူတစ်ဦးဖြစ်သည်​။ ထိုမျှသာမက ယုံကြည်ချက်နှင့် မာနလည်း ရှိသည့်​လူတစ်​ဦးပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​ဇုဝူကျီနှင့်​အကြည့်​ချင်း ဆုံခဲ့သည့်​အချိန်​တွင်​ထူးဆန်း​သော ခံစားချက်​တစ်​မျိုး ခံစားခဲ့ရသည်​။
စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောခဲ့ကြသည့်တိုင် ထိုခံစားချက်​အား ရဲ​ရှောင်​ကောင်းစွာ သဘောပေါက်လိုက်မိသည်။
တစ်နေ့​နေ့ တစ်​ချိန်​ချိန်​တွင်​ဇုဝူကျီသည်​အမတ်ဖြစ်လာနိုင်​ကြောင်း ရဲ​ရှောင်​သုံးသပ်​လိုက်​မိသည်။ အမတ်​အားလုံး၏ အထက်​တွင်​ရှိ​သော အမတ်ချုပ်ပင် ဖြစ်လာနိုင်ပေသည်။
ဇုဝူကျီသည်​ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်သူတစ်ဦး ဖြစ်သဖြင့် ထိုရာထူးမျိုးကိုသာ ပိုင်​ဆိုင်​ခဲ့မည်​ဆိုပါက မည်သူမျှ ထင်မှတ် မ​ထားလောက်အောင်ပင် ထက်မြက်နေမည်​မှာ မလွဲဧကန်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
ဇုဝူကျီသည် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာနိုင်သည့်တိုင် အတိုက်အခံများစွာ ကျော်ဖြတ်ရမည် ဖြစ်သဖြင့် သူ၏ အနာဂတ် ခရီးလမ်းသည် မုန်တိုင်းအပြည့်ဖြင့် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ အမတ်​တစ်​ယောက်​ဖြစ်​ချင်​နေ​သော ဇုဝူကျီကိုယ်​တိုင်​သည်​လည်း သူ​ရွေးချယ်ထားသည့်​လမ်းသည်​ဆူး​ငြောင့်​ခလုတ်​များနှင့်​ပြည့်​နှက်​နေသည်​ကို သိ​သော်လည်း ပိုးဖလံမျိုး မီးကိုတိုး ဆိုသည့် ဆိုးရိုးစကားအတိုင်း​ပျော်​ပျော်​ကြီးပင်​ရှေ့ဆက်​တိုးလျက်​ရှိသည်​။
သူ၏ အနာဂတ်အတွက် အခိုင်အမာ ပြင်ဆင်နေလျက်ရှိပြီး ရည်​မှန်းချက်​များ ပြည့်​မီရန်​အချိန်​တစ်​ခုသာ လိုပါ​တော့သည်​။
ဇုဝူကျီမှာလည်း သူငယ်​ချင်းဖြစ်​သူ ရဲရှောင်သည် ယခင်​ရက်များနှင့် မတူ​တော့ဘဲ စိတ်​သစ်​ကိုယ်​သစ်​ပင်​ဖြစ်​နေသည့်​လူတစ်​ဦးနှင့်​ပင်​တူ​နေ​ကြောင်း ခံစားလိုက်​မိသည်​။
ယခင်​က ရဲရှောင်သည်​အားအင်ချိနဲ့၍ နေမကောင်းဖြစ်​နေသည့်​လူမမာ တစ်​ဦးကဲ့သို့ပင်​ဖြစ်​နေ​သည်​ကို မြင်​တွေ့ခဲ့ရသည်​။
သို့​သော်​ယခုအခါတွင်မူ ဟိတ်​ဟန်​အပြည့်​ဖြင့်​ရှိ​နေ​လေသည်​။ လှုပ်ရှားမှုများအစ မျက်နှာ အမူအယာအဆုံး လန်းဆန်းတက်ကြွလျက်ပင်​ရှိ​နေခဲ့သည်​။
ထို့ပြင် ရဲရှောင်ထံတွင်​ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးအား ချုပ်ကိုင်ထားနိုင်​သည့်​အရှိန်အဝါမျိုးလည်း တွေ့နေရသည်​။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ မည်သည့်အရာကိုမျှ ဂရုမစိုက်​သည့်​ပုံ​ပေါ်လွင်​လျက်​ရှိသည်​။
(ရဲရှောင်ရဲ့ အနာဂတ်က ဒီမော်တယ်ကမ္ဘာလောက်မှာပဲ အဆုံးမသတ်လောက်ဘူး။ အခုတောင် သူက ဒီကမ္ဘာက ထွက်သွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ . . .)
ဇုဝူကျီ၏ စိတ်​ထဲတွင်​ရဲ​ရှောင်​နှင့်​ပက်​သက်​၍ တွေးနေမိသည်​။
“ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ အစ်ကိုဇု၊ ဟိုမှာ ရောက်ပြီဗျ . . .”
ချန်ဇီ၏ အသံကြားမှသာ ဇုဝူကျီလည်း အတွေးနယ်ချဲ့နေရာမှ သတိပြန်​ဝင်လာလေသည်​။ အရှေ့သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ တောင်ပိုင်းစစ်သူကြီး၏ အိမ်တော်သို့ပင်​ရောက်ရှိနေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။
လန်လန့်လန့် သူ၏ အိမ်သို့​ချောမွေ့စွာ​ရောက်​ရှိသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်​သည်​။ မင်းသားများလည်း အိမ်တော်တွင်းသို့ ဖိတ်ခေါ်မှုကို ယဉ်ကျေးစွာပင် ငြင်းဆန်၍ ပြန်လာခဲ့ကြသည်​။
အိမ်ရှေ့မင်းသားမှ ချန်ဇီအား နန်း​တော်​သို့ တစ်​ခါတည်း ပြန်လိုက်​ခဲ့​ရန် ခေါ်​သော်လည်း ချန်ဇီမှာမူ မလိုက်ချင်သေးချေ။ အ​ကြောင်းမှာ ဇုဝူကျီနှင့် အတူတူ လျှောက်သွားချင်နေ​သေး​သော​ကြောင့်​ဖြစ်​သည်​။ ဇုဝူကျီလည်း အိမ်ရှေ့မင်းသားအား ပြုံးကာ ခွင့်ပြုချက် တောင်းခံပေးလိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့မင်းသားသည်​ရဲရှောင်ကိစ္စ စဉ်းစား​နေရသည့်​အတွက်​စိတ်ရှုပ်နေသဖြင့် ကျန်သော ကိစ္စများအား အလေးအနက်​မထားနိုင်​တော့​ပေ။ ထို့​ကြောင့်​ခွင့်​ပြု​ပေးလိုက်​သည်​။
အိမ်ရှေ့မင်းသားလည်း မသွားခင်အချိန်​တွင်​ချန်ဇီအား သတိ​ပေးစကား​ပြောခဲ့သည်​။
“ဇီ . . . မင်းကိုယ်မင်း ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နေပါ။ ပြဿနာ မဖြစ်စေနဲ့နော် . . .”
ထို့နောက် ချန်ဇီ၏ ခေါင်းအား ပုတ်လိုက်ရင်း ဇုဝူကျီကိုပါ လက်ပြနှုတ်ဆက်​ကာ ထွက်ခွာ သွားလေတော့သည်​။
အိမ်ရှေ့မင်းသားမှ ချန်ဇီအား မှာကြားနေစဉ်တွင်​ချန်ဇီ၏ မျက်လုံးများထဲ၌ ကြောက်ရွံ့မှု အရိပ်အယောင်များ ပြည့်​နှက်​လျက်​ရှိသည်​ကို ဇုဝူကျီ မြင်တွေ့လိုက်​ရသည်​။ သူတို့နှစ်​ဦး၏ မြင်ကွင်းမှ အိမ်​ရှေ့မင်းသား ပျောက်ကွယ်သွားသည့်အ​ချိန်အထိတိုဇုဝူကျီသည် ပြုံးလျက်သာ ကြည့်​နေခဲ့သည်​။
သူ၏ မျက်နှာတွင် အပြုံးများသာ အစဉ်သဖြင့် နေရာယူထားခြင်း ဖြစ်သည်။
အပြုံးမျက်နှာဖုံးတစ်ခု တပ်ထားသည်ဟုပင် ဆိုနိုင်​ပေသည်​။
“ငါ့မှာ အချိန်တွေ အများကြီး ရှိပါသေးတယ် . . .”
ဇုဝူကျီ တီးတိုး ရေရွတ်လိုက်​မိသည်​။
ထို့နောက် ချန်ဇီဘက်သို့ လှည့်ကာ –
“မင်းလည်း ဒီလိုပါပဲ။ မင်းမှာလည်း အချိန်တွေ အများကြီး ရှိပါသေးတယ် . . .”
ချန်ဇီလည်း မျက်လုံးပြူးသွားပြီး –
“ဘယ်လို၊ အစ်ကိုဇုက ဘာကို ပြောနေတာလဲ . . .”
ဇုဝူကျီမှာမူ ပြုံးလျက်သာ ရှိနေပါတော့သည်​။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset