Switch Mode

Chapter – 308

အကျိုးအမြတ်

Chapter – 308
“အကျိုးအမြတ်”

၁၄၅ ဘီလီယံဆိုသည့် ပမာဏမှာ အလွန် များပြားသော ပမာဏပင် ဖြစ်သည်​။ မော်တယ်ကမ္ဘာကြီး တစ်ခုလုံးတွင် လည်ပတ်စီးဆင်းလျက် ရှိသည့် ငွေကြေးစီးဆင်းမှုသည်ပင် ယခုပမာဏ၏ တစ်​ဝက်​လောက်ခန့်​ရှိမည် မဟုတ်ပေ။
ထို့ကြောင့်​လင်းပါအိုသည်​လေလံပွဲမှ​နေ၍ အကျိုးအမြတ်များစွာ ရရှိခဲ့သည်​ဟု ဆိုရ​ပေမည်​။
ယခုလေလံပွဲသို့ တက်ရောက်ခဲ့ကြသည့် လူများတွင်​အထူးသဖြင့် မျိုးနွယ်စုကြီးများမှ လူများသည်​လေလံပွဲ၌​ရောင်းချမည့် ဆေးလုံးများမှာ ဈေးကြီးမြင့်မည် ဖြစ်ကြောင်း သိနေခဲ့ကြသည်​။ ထို့​ကြောင့် ဆေးလုံးများအား ပိုင်​ဆိုင်နိုင်ရန်အတွက်​မျှော်လင့်ချက် မရှိသဖြင့်​ငွေကြေးပင် အလုံအ​လောက်အောင် မယူလာခဲ့ကြပေ။ ဂိုဏ်းကြီးများသာ ဆေးလုံးများအား အပြိုင်အဆိုင် အလုအယက်​ဝယ်ကြမည်ကို ကြိုတင်​၍ သိထားကြ​လေသည်​။ ထို့ကြောင့် မျိုးနွယ်​စုကြီးများသည်​ဆေးလုံးများအား ပိုင်​ဆိုင်​နိုင်​သည်​ဖြစ်​စေ မပိုင်​ဆိုင်​နိုင်​သည်​ဖြစ်​စေ ကံတရားဟုသာ​တွေးထားခဲ့ကြသည်​။ အကယ်​၍ ကံကောင်းလျှင် ဆေးလုံးတစ်လုံး ရရှိနိုင်မည် ဖြစ်ပြီး ကံဆိုးပါက တစ်​လုံးမှပင်​ရလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ကြောင်း ခံယူထားကြသည်​။ အချို့မှာလည်း အရိုးသန့်စင်ဆေးလုံး တစ်လုံးတည်းအား သန်း ၃၀၀ အကုန်ခံ၍ ဝယ်ယူမည့်အစား အခြားသော ပစ္စည်းများစွာကိုသာ ဝယ်ယူကြလေသည်။
လေလံပွဲ၌ နေရောင်ဂိုဏ်းနှင့် ကြယ်ရောင်ဂိုဏ်းတို့သည် လင်းပါအိုအပေါ် မသမာသော နည်းဖြင့် ဆေးလုံးများအား လိုချင်နေကြသဖြင့် သခင်ကြီးဘိုင်၏ အမျက်ရှခြင်းကို ခံခဲ့ကြရသည်။ နောက်ဆုံးတွင်မူ ထိုဂိုဏ်းကြီး ၂ ခုလုံး လက်​ဗလာဖြင့်​ထွက်ခွာသွားကြရသည်​။
ဂိုဏ်းကြီး ၂ ခု ထွက်သွားပြီးသည့်ေ​နာက်တွင်​မုန်တိုင်းအိမ်တော်လည်း ပြန်သွားခဲ့သည်။ ထိုအခါ ကျန်ရှိနေကြသည့် လူများအတွက် ဆေးလုံးများ ပိုင်ဆိုင်ရန် ပို၍ အခွင့်အရေး ရှိသွားခဲ့ကြလေသည်။
ကျန်လူများအဖို့ ငွေစလုံလုံလောက်လောက် ရှိလျှင် ဖြင့်ပင်​ဆေးလုံးများအား ပိုင်ဆိုင်နိုင်ကြမည် ဖြစ်သည်။ ထိုအခါကြမှသာ ငွေလုံလောက်စွာ ယူမလာခဲ့မိကြသော မျိုးနွယ်စုကြီးများမှာ ပျာယာခတ်သွားခဲ့ကြသည်​။
ပွဲအတွင်း ဝင်ရောက် ဈေးပြိုင်ပေးခဲ့ကြပြီး အချို့ဆိုလျှင် အိမ်သို့ပင်ပြန်​၍ ငွေစများ ပြန်ယူခိုင်းကြ​လေသည်​။
သို့သော် ယခုလေလံပွဲတွင် ဈေးနှုန်းများသည် ခေါင်ခိုက်နေသဖြင့် မတတ်နိုင်သည်က များသည်။ မျိုးနွယ်စုကြီးများ၏ အဓိက လုပ်ငန်းများမှာ အရောင်းအဝယ် လုပ်ငန်းများသာ ဖြစ်သဖြင့် ငွေစများအား ထုတ်ချင်သလို ထုတ်၍ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ထို​ကြောင့်​ငွေမလောက်သည့်အခါ ပစ္စည်းများအား အပေါင်ထားကြရသည်​။
ချန်ရှင်းမြို့တော်တွင် နေထိုင်ရင်း နှစ်ပေါင်းများစွာ စုဆောင်းထားခဲ့သည့် ပစ္စည်းများအား လင်းပါအိုတွင် အပေါင်ထားကြလေသည်။
ထိုအထဲတွင် လောင်မျိုးနွယ်သည် လောဘအကြီးဆုံးပင်​ဖြစ်သည်​။​လေလံပွဲတွင်​လောင်​မျိုးနွယ်​အ​နေဖြင့်​ဆေးလုံး ၁၀ လုံး ရရှိခဲ့ကြပြီး ၃ ဘီလီယံ ကုန်ကျခဲ့ကြသည်​။ အချိန်တိုအတွင်း ထိုမျှလောက် များပြားသည့်​ငွေစပမာဏအား မည်သို့ ရရှိနိုင်ပါမည်နည်း။​လောင်​မျိုးနွယ်စု တစ်စုလုံး နှစ်ထောင်နှင့်ချီ၍ စုဆောင်း သိမ်းဆည်းထားသည့်​ပစ္စည်းများမှ ရရှိလိုက်ခြင်းပင်​ဖြစ်သည်။
​ငွေ​ကြေးများစွာ ကုန်​ကျသွားသည့်​တိုင်အောင်​လောင်​မျိုးနွယ်​သည်​သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကံကောင်းသည်ဟု မှတ်ယူနေကြဆဲပင်​ဖြစ်သည်​။​လေလံပွဲမှ​နေ၍ အကျိုးအမြတ်များစွာ ရရှိသွားသည်ဟုလည်း ထင်နေကြပါတော့သည်။
လေလံပွဲ၌ ၁၄၅ ဘီလီယံခန့် ရရှိခဲ့သည် ဆိုသော်လည်း အမှန်​တကယ်တွင်မူ ၁၆၀ ဘီလီယံခန့် ရရှိလိုက်သည်ဟု ဆိုရ​ပေမည်​။ ထိုအထဲမှ ၈၀ ရာခိုင်နှုန်းခန့်သာ ငွေစအနေဖြင့် ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပြီး ကျန်​ရာခိုင်​နှုန်းမှာ အမျိုးမျိုးသော ပစ္စည်းများ ရလိုက်​ခြင်း ဖြစ်​သည်​။ တစ်​နည်းအားဖြင့် ၁၅ ဘီလီယံခန့်​ပိုရလိုက်ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ထိုပစ္စည်းများမှ အကျိုးအမြတ်အား ချန်နိုင်ငံတော်ထံသို့ ခွဲဝေပေးရန်လည်း မလိုအပ်ေ​ချ။ နောက်ဆုံး စာရင်းချုပ်လိုက်သောအခါ ၇၂ ဘီလီယံခန့်​အမြတ်​ရရှိခဲ့သည်။
လင်းပါအိုမှ ကတိပေးထားခဲ့သည့်အတိုင်း ၁၄ ဘီလီယံအား အခွန်ဆောင်ခဲ့သကဲ့သို့ ၆၀ ရာခိုင်နှုန်း ဖြစ်သည့် ၄၂ ဘီလီယံကိုလည်း ချန်နိုင်ငံတော်အား ထောက်ပံ့ပေးလိုက်သည်။ ထို့ပြင် စစ်သည်မိသားစု များအတွက် ၁၀ ရာခိုင်နှုန်းဖြစ်သည့် ၇ ဘီလီယံကိုလည်း ထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် အားလုံးပေါင်းလိုက်သောအခါ ၆၃ ဘီလီယံခန့် ကုန်ဆုံးသွား​လေသည်​။
လင်းပါအိုအတွက်မူ ၁၀ ဘီလီယံ အမြတ်ကျန်ပါ​သေးသည်​။
ထိုပမာဏကိုပင် ဝမ်ဇန်းဟိုတစ်​ယောက်​အ​ကျေနပ်​ကြီး​ကျေနပ်​နေမိသည်​။
“ကျုပ်တို့ အကျိုးအမြတ်တွေကို ခွဲယူကြတာပေါ့။ ဒီတိုင်းသိမ်းထားရင် အန္တရာယ်ကို လက်​ယက်​ဖိတ်ခေါ်သလို ဖြစ်​နေမယ် . . .”
ဝမ်ဇန်းဟိုပင် ခွဲခြမ်းရေး လုပ်လိုက်သည်​။
လက်ခံနိုင်လောက်သည့် ခွဲခြမ်းမှုမျိုးပင် ဖြစ်သည်။
ဝမ်ဇန်းဟိုသည်​လက်ခံရရှိခဲ့သည့် ပစ္စည်းများစွာအား ရဲ​ရှောင်​ထံ ပေးလိုက်လေသည်။ ရဲရှောင်လည်း စစ်ဆေးခြင်းပင် မပြုတော့ဘဲ ဟင်းလင်းပြင်ကြီး အတွင်းသို့သာ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။
ရဲရှောင်အဖို့ ယခုလောက် များပြားသည့်​ပမာဏမျိုး တစ်ခါမျှ မမြင်ခဲ့ဖူးချေ။
“မျိုးနွယ်စုကြီးတွေ အပေါင်ထားမယ့်​အချို့ ပစ္စည်းတွေ ကျန်သေးတယ်။ အဲဒါတွေက ၃ ရက်အတွင်း ရောက်ဦးမှာ . . .”
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​ပါးစပ်​နားရွက်​တက်​ချိတ်​မတတ်​ပင်​ပြုံးရင်း ရဲ​ရှောင်​အား​ပြောလိုက်​သည်​။
ရဲရှောင်လည်း ထခုန်​မတတ်​ပင်​ပျော်​နေမိသည်​။
သူ့အတွက် တန်ဖိုးရှိသော ပစ္စည်းများစွာ ရရှိခဲ့လေပြီ။
ပိုင်ရှင်းယွဲ့နှင့် ဝမ်ရမ်ချူးချူးတို့သည် ရဲရှောင် ထွက်သွားတော့မည်​ကို မြင်​ရ​သောအခါ သက်ပြင်းချရုံမှ လွဲ၍ ဘာမျှ မတတ်နိုင်ကြချေ။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​မျက်​စိပျက်​မျက်​နှာပျက်​ပင်​ဖြစ်​နေပြီး ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​လည်း အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်နေသည့်​ဟန်ပင်။
သူတို့ ၂ ဦးစလုံး၏ စိတ်ထဲတွင် ဖန်ဇီလင်သည် ရန်သူ​လေလား မိတ်ဆွေလား ဟူ၍ပင်​ဝေခွဲမရ ဖြစ်​နေမိကြသည်​။
“ဆရာ . . . ဆရာနေပြန်ကောင်းရင် ကျွန်မ အပြာရောင်လေ နိုင်ငံတော်ကို ခဏပြန်ဦးမယ်။ ချန်နိုင်ငံတော်နဲ့ ကျွန်မတို့ အပြင်းအထန် တိုက်ခိုက်ရမယ်ထင်တယ်။ ကျွန်မက မင်းသမီးတစ်ပါးလေ။ ကျွန်မနိုင်ငံဘက်က အခြေအနေ မကောင်းဘူး။ ကျွန်မကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ကျေအောင်လည်း လုပ်ရဦးမယ်”
ဝမ်ရမ်ချူးချူး ရဲရှောင် ထွက်သွားသည်အား ငေးကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်နှာသည် လေးနက်တည်ကြည်နေလျက်ရှိပြီး စိတ်​ထဲတွင်​လည်း တစ်စုံတစ်​ခုအား ပြတ်​ပြတ်​သားသား ဆုံးဖြတ်ထားသည့်​ပုံပင်​။
(သူကလည်း သူ့တာဝန် သူကျေအောင် လုပ်သလို ငါကလည်း ငါ့တာဝန် ငါ​ကျေအာင် လုပ်ရမှာပေါ့ . . .)
ပိုင်ရှင်းယွဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း –
“အင်း၊ ငါလည်း နည်းနည်း နေပြန်ကောင်းလာရင် ချင်းယန် ပြန်ဦးမယ်။ ငါလုပ်စရာတွေ ရှိတယ်။ တတ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး အားဖြည့်ကြာပန်းတွေကို ရှင်သန်အောင် လုပ်ရမယ်။ ဖန်ဇီလင် ကူညီနိုင်ဖို့ အတွက် ငါ့ဂိုဏ်းကို လိုအပ်တာတွေ အမြန်ဆုံး ရှာပေးဖို့လည်း ပြောရမယ်။ ဒီကိစ္စက တိမ်မြိူခိုးနန်းတော်ရဲ့ အနာဂတ်အတွက်​အများကြီး အရေးကြီးတယ်။ ငါတို့ အမှားလုပ်မိလို့ မဖြစ်ဘူး . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးလည်း​ခေါင်းညိတ်​လိုက်​ရင်း –
“နားလည်ပါပြီ ဆရာ . . .”
ထို့နောက် ဝမ်​ရမ်​ချုးချုး ခေါင်းငိုက်စိုက် ကျသွားပြန်​သည်​။
သူမတို့နှစ်ဦး​အနေဖြင့် ဖန်ဇီလင်အား အဆုံးရှုံးခံ၍ မဖြစ်ချေ။ သို့သော် ဖန်ဇီလင်သည် ချန်နိုင်ငံတော်ဘက် မှ ဖြစ်သည်​။ ချန်နိုင်ငံတော်နှင့် အပြာရောင်လေ နိုင်ငံတော်သည် ရန်သူများသာ ဖြစ်ကြသည်။
ထို့ပြင် သူ​သည် အပြာရောင် လေနိုင်ငံတော်၏ မင်းသမီးတစ်ပါး ဖြစ်နေသည်​။
ထိုအ​ခြေအ​နေမျိုးတွင်​ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးသည်​ဖန်ဇီလင်အ​ပေါ် စိတ်​ယိုင်​၍ သဘောကျ​နေမိသည်​။
တိုင်းပြည် အနာဂတ်နှင့် သူ၏ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ခံစားချက်များ နှိုင်းယှဉ်လာမည် ဆိုပါက သူ၏ ခံစားချက်များကိုသာ လျစ်လျူရှုပစ်ရမည် ဖြစ်သည်​။ ထိုသို့​ရွေးချယ်​လိုက်​ရသည့်​အတွက်​သူ၏ ဘဝတစ်ေ​လျှာက်လုံး နာကျင်နေရမည် ဆိုလျှင်ပင် နောင်တရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော် ဖန်ဇီလင်သည် တိမ်မြူခိုး နန်းတော်၏ နောက်ဆုံး မျှော်လင့်ချက်လည်း ဖြစ်နေပြန်သည်​။
ထိုအကြောင်းအရာများ စဉ်းစားမိလိုက်သည့် အခါ​တိုင်း သူ၏​ခေါင်းတစ်ခုလုံး ကိုက်ခဲသွားသည့် အလား ခံစားနေရပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset