Switch Mode

Chapter – 305

ငြိမ်သက်နေကြခြင်း

Chapter – 305
“ငြိမ်သက်နေကြခြင်း”

အလင်းတန်းကြောင့် လက်ပြတ်သွားသည်ထက် ပို၍ အံ့သြစရာ ကောင်းသောအရာမှာ ပြတ်သွားသော ပခုံးအရင်းမှ ဒဏ်ရာသည် တိတိရိရိပင် ဖြစ်နေပြီး သွေးဟူ၍လည်း လုံးဝ မထွက်ချေ။
“မင်း . . .”
လိဝမ်ချွန်သည် လက်ကို ကိုင်ရင်း အော်ဟစ်လျက်​ရှိသည်​။ သူ၏ မျက်လုံးများသည်​ပြူးကျယ်လျက်ရှိပြီး နံပါတ် ၁ အခန်းအား ဒေါသတကြီးဖြင့်​လှမ်းကြည့်နေလေသည်​။
“ခင်ဗျားက ဘာလဲ . . . မိန်းကလေးဝမ်အာက ခင်ဗျားကို မသတ်သွားတာတောင် ကျေးဇူးတင်ရမှာ။ မြန်မြန်သွားတော့လေ၊ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ။ လက်ဖက်ရည် ဝင်သောက်ချင်နေသေးတာလား . . .”
နံပါတ် ၁ အခန်း အပြင်ဘက်ရှိ ဝတ်ရုံနက်ဖြင့်​ဓားကိုင်ထား​သော လူသည်​ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။
လိဝမ်ချွန်လည်း သက်ပြင်းသာ အခါခါ ချနေမိသည်​။ ထို့နောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း –
“မုန်တိုင်းအိမ်တော်က စွမ်းအားအကြီးဆုံး အဖွဲ့အစည်း ပီသပါပေတယ်။ ကျုပ်သေချာ မှတ်ထားပါ့မယ်။ ကျုပ်ရဲ့ အသက်ကို နှုတ်ယူမသွားတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်မိပါတယ် . . .”
ဝမ်အာသည်​လိဝမ်​ချွန်​အား စိုက်​ကြည့်​လျက်​-
“ကျွန်မကတော့ ရှင့်ကို အရှင်မထားချင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်​ဒီနေ့ ကျွန်မ ဆရာက စိတ်ကောင်းဝင်နေတယ်။ လင်းပါအိုကို အပန်းဖြေဖို့ လာခဲ့တာဆို​တော့ ရှင့်သွေးတွေနဲ့ သူ့စိတ်ကို မညစ်နွမ်းသွားစေချင်ဘူး။ အခုရှင်မသွား သေးဘူးဆိုရင် ခေါင်းပါဖြတ်ပေးလိုက်​မယ် . . .”
လိဝမ်ချွန်လည်း ပြတ်သွားသော သူ၏လက်အား နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကောက်ယူလိုက်ရင်း နာကျင်မှု​ဝေဒနာအား အံကြိတ်​ကာ ထွက်သွားပါတော့သည်။
လိဝမ်ချွန် လျှောက်လာရင်းဖြင့် ရဲရှောင်၏ အနားသို့ ရောက်သောအခါ –
“ဖန်ဧကရာဇ်ရဲ့ အကြံအစည်က တကယ်ကို ပိရိပါပေတယ်။ ကျုပ် ဒီနေ့အဖြစ်ကို တစ်သက် မမေ့ဘူး။ ကျုပ်တို့ နောက်များကျရင် တွေ့ဖို့ အခွင့်အရေး ရှိဦးမှာပါ . . .”
ရဲရှောင် အံ့သြသွားသည့်​ဟန်ဖြင့် မျက်ခုံးများ ပင့်လိုက်ကာ –
“တော်တော် ထူးဆန်းတာပဲ။ ခင်ဗျားကို ဒဏ်ရာရအောင် လုပ်လိုက်တာ မုန်တိုင်းအိမ်တော်နော်။ သူတုိ့ကို မနိုင်တဲ့အတွက် ခင်ဗျားလည်း အံကြိတ်ရုံကလွဲပြီး ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒါက ထားလိုက်ပါတော့။ လူတိုင်းလည်း ဒီလိုပဲ နေကြမှာပါပဲ။ ဒါပေမယ့်​အခု ခင်ဗျားက ကျုပ်ကို ပြဿနာ လာရှာနေတယ်။ ခင်​ဗျားလုပ်​ပုံက ကုလားမနိုင်​လို့ ရခိုင်​ကို လာမဲ​နေသလိုပဲ။ ခင်ဗျားက ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ။ ကျုပ်​ဖြင့်​တကယ်ကို နားမလည်နိုင်တော့ဘူး . . .”
လိဝမ်ချွန် ပြုံးလျက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း –
“ဘာတွေဖြစ်နေလဲ ဆိုတာကို ကျုပ်နားလည်သလို ခင်ဗျားလည်း နားလည်ပါတယ်။ ရှေ့ဆက်ပြီး စောင့်ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ . . .”
ထိုသို့ ပြောပြီးသည်နှင့် ထွက်ခွာသွားလေသည်။
ရဲရှောင် စိတ်ရှုပ်ထွေး​နေသည့်​အမူအယာမျိုးဖြင့်​ရှိ​နေ​လေသည်​။​လိဝမ်ချွန် ထွက်သွားပြီးနောက် လေသံတီးတိုးဖြင့် –
“ကျုပ်နားလည်သလို ခင်ဗျားလည်း နားလည်ပါတယ် ဆိုတာ ဘာကိုပြောချင်တာလဲ။ ငါက ဘာကိုများ နားလည်ရမှာလဲ။ သူပြောနေတဲ့ ကိစ္စအကြောင်းကို သူကိုယ်တိုင်တောင် သေချာသိရဲ့လား မသိဘူး။ ဘာလို့ ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ ပြောနေရတာပါလိမ့် . . .”
ကြယ်ရောင်ဂိုဏ်းမှ ကျန်ရှိခဲ့သည့် လူ ၂ ဦးသည်​ရဲရှောင် ပြောလိုက်သည့် စကားအား ကြားကြသည့်တိုင် မည်​သည့်​စကားမျှ ခွန်းတုံ့ပြန်​မ​နေကြ​တော့​ချေ။ အကယ်​၍​ဒေါသအ​လျောက်​ပြန်​ပြောမိပါက အများအမြင်​တွင်​သူတို့၏ သိက္ခာတရားများ ထပ်​မံ၍ ကျဆင်းသွား​နိုင်​ပေသည်​။ ထို့​ကြောင့်​ရဲရှောင်အား စားမတတ်​ဝါးမတတ်​အကြည့်များဖြင့်သာ စိုက်​ကြည့်နေကြ​တော့သည်​။
ရဲရှောင် ထိုလူများအား ကြည့်​ရင်း စိတ်ရှုပ်ထွေး​နေသည့် အမူအယာ​ဖြင့် –
“သူတို့ သုံးယောက်က ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ။ တော်တော်ကို ထူးဆန်းနေကြတယ်။ သူတို့ဟာသူတို့ ထူးဆန်းတာက ထားပါတော့။ လင်းပါအိုကို ဘာလို့ အပြစ်လာတင်နေရတာလဲ။​တောင်နဲ့​မြောက်လိုပဲ​ဘာမှ မဆိုင်တဲ့ ကိစ္စပဲဟာကို။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဒီလို လူမဆန်တဲ့ လူတွေလည်း ရှိနေ​သေးတာပါလား . . .”
ထိုအခါ​လေလံခန်းမအတွင်းရှိ လူများသည်​လည်း –
“ဟုတ်တယ်၊ သူတို့က တော်တော်ကို လူမဆန်ကြဘူး . . .”
ထိုကဲ့သို့သာ​ပြောလိုက်​ရ​သော်​လည်း လူတိုင်း၏ စိတ်ထဲတွင်မူ မခံချင်​ပင်​ဖြစ်​နေမိကြသည်​။
(ခင်ဗျားသာ သခင်ကြီးဘိုင် အားကိုးမရှိရင် နေရောင်ဂိုဏ်းနဲ့ ကြယ်ရောင်ဂိုဏ်းလည်း ဒီလို ခံကြရမှာ မဟုတ်ဘူး။ အခုကြ​တော့ သူမဟုတ်​တဲ့အတိုင်း အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ဟန်ဆောင်နေပြန်ပြီ။ သူ့ကိုယ်သူ ဘာမှ အပြစ်မရှိသလို ပုံစံနဲ့ နေနေတယ်။ ပိုဆိုးတာက ရှိနေတဲ့ လူအားလုံးကိုပါ သူ့ကို စာနာအောင် ပြောပြနေတာကိုပဲ။ တကယ်တမ်း မတရားသဖြင့် ခံရရင်တောင် ခင်ဗျားဘက်က ရပ်တည်ပေးကြဦးမယ်။ အခုကြ သူ့မှာ ဒီ​လောက်​အားကိုးကြီး ရှိနေတာကို ငါတို့က သူ့သနားနေရဦးမှာလား . . .)
ခန်းမအတွင်း ထောင့်တစ်နေရာတွင် ထိုင်နေသည့် ဝမ်ရမ်ချူးချူးနှင့် ပိုင်ရှင်းယွဲ့တို့မှာမူ ရဲ​ရှောင်အား ကြည့်ရင်းြ​ကိတ်​၍ ရယ်​နေမိကြသည်။ သူတို့၏ ပါးစပ်အား လက်ဖြင့် အုပ်​ထားကာ အူတက်​မတက်​ပင်​ရယ်​နေမိကြခြင်း ဖြစ်​သည်​။ ရယ်ရလွန်းသဖြင့် ဗိုက်ကြောများပင် နာနေကြ​ချေပြီ။
အကယ်​၍ ရဲရှောင်သည်​သာ အန္တရာယ်တစ်ခုခု ရင်ဆိုင်ရပါက ပိုင်​ရှင်းယွဲ့တို့နှစ်​ဦးသည်​ကျိန်းသေပေါက်ပင် အကူအညီ​ပေးမည်​ဖြစ်​သည်​။
နေရောင်ဂိုဏ်းနှင့် ကြယ်ရောင်ဂိုဏ်းတို့သည် မော်တယ်ကမ္ဘာ၏ ထိပ်သီး ဂိုဏ်းကြီးများ ဖြစ်သည့်တိုင် ပိုင်ရှင်းယွဲ့အဖို့ စာမဖွဲ့လောက်ချေ။ သခင်ကြီးဘိုင်အတွက်​ဆိုလျှင် ပို၍ပင်​လွယ်ကူ​နေပါ​သေးသည်​။
သို့သော် ထိုဂိုဏ်း ၂ ခုမှာ ချင်းယန်နယ်ပယ်၏ အင်အားအကြီးဆုံး ဂိုဏ်းကြီး ၂ ခုဖြစ်​သော သူရိယဂိုဏ်းနှင့် ကြယ်အလင်းဂိုဏ်းများ၏ ဂိုဏ်းခွဲများပင် ဖြစ်သည်။
ပိုင်​ရှင်းယွဲ့အ​နေဖြင့်​အဆိုပါ ဂိုဏ်းကြီး ၂ ခုအား သတိပြုရမည် ဖြစ်သည့်တိုင် သခင်ကြီးဘိုင်အတွက်​မူ ထိုသို့ မဟုတ်ပေ။ ယ​နေ့ သူ၏ လုပ်​ရပ်​အတွက်​သူရိယဂိုဏ်းနှင့် ကြယ်အလင်းဂိုဏ်းတို့ သိရှိသွားမည် ကိုလည်း စိုးရိမ်​နေစရာ မလိုချေ။ မော်တယ်ကမ္ဘာမှဂိုဏ်းဖြစ်စေ၊ ချင်းယန်နယ်ပယ်မှ ဂိုဏ်းဖြစ်စေ သခင်ကြီးဘိုင်အတွက်မူ ထူးခြား၍​ပြောင်းလဲသွားမည်​မဟုတ်​ပေ။
လေလံပွဲ စတင်သည့် အချိန်​မှစ၍ ပိုင်​ရှင်းယွဲ့တို့သည်​ဆေးလုံးများထံတွင်​သာ အာရုံ​ရောက်​နေခဲ့ကြသည်​။ သူတို့နှစ်​ဦး၏ လက်​ဝယ်​တွင်​ငွေစများ မရှိသဖြင့် ဝယ်လည်း မဝယ်နိုင်​ကြ​ချေ။
​မော်​တယ်​ကမ္ဘာသို့ အလောတကြီးဖြင့်​လာခဲ့ကြရသဖြင့် ငွေစ အလုံအ​လောက် မပါလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်​သည်​။ အနိမ့်ဆုံး ဆေးလုံး၏ ဈေးနှုန်းအား သိလိုက်ရသည့် အချိန်မှစ၍ မည်သည့် ဆေးလုံးကိုမျှ ရနိုင်တော့မည် မဟုတ်ကြောင်း ပိုင်ရှင်းယွဲ့တို့​သဘော​ပေါက်သွားခဲ့ကြသည်​။
ထို့ကြောင့်​လေလံပွဲအား နှုတ်​ဆိတ်​၍သာ ကြည့်​နေခဲ့ကြရသည်​။
ပိုင်​ရှင်းယွဲ့တို့နှစ်​ဦးသည်​ဖန်ဇီလင်အား ဝင်ရောက် ကူညီရန် ဟန်ြ​ပင်နေစဉ်မှာပင် ဖန်ဇီလင်သည် အခြေအနေ အားလုံးအား ကောင်းမွန်စွာ ထိန်းချုပ် သွားနိုင်ခဲ့သည်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်​။
အရာအားလုံး ပြီးဆုံးသွားသည့်တိုင် ဖန်ဇီလင်သည် အပြစ်မရှိသည့် လူတစ်ဦးကဲ့သို့ပင်​ဟန်ဆောင် နေပြန်ပါ​သေးသည်​။ မည်သူမျှ သူ၏ စကားအား ယုံကြည်လိမ့်​မည် မဟုတ်ချေ။
ယခုအခါ လေလံပွဲသည်လည်း ပွဲတဝက်ခန့်ပင် ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်​။
သို့​သော်​ခန်းမတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်လျက် ရှိပြီး မည်သူမျှ ဆက်လက် ဈေးပြိုင်​ပေးခြင်း မပြုကြ​တော့​ပေ။
သခင်ကြီးဘိုင် ရှိနေသည့်အတွက်​မည်သူကများ ဈေးပြိုင်ပေးဝံ့ပါမည်နည်း။
တစ်ယောက်ယောက်မှ ဈေးတစ်ခု ပြောလိုက်မည်ဆိုလျှင် သခင်ကြီးဘိုင်မှ “ကျုပ် တစ်ဘီလီယံ ပေးတယ်။ ခင်ဗျား မဖြစ်ဖြစ်အောင် ဆက်လိုက်ရမယ်။ ရပ်လို့ မရဘူး . . .” ဟု ပြောလိုက်လျှင် ခက်ချေပေလိမ့်မည်။ ထို့​ကြောင့်​လူတိုင်း၏ စိတ်ထဲတွင်​တွေးရင်း တုန်​လှုပ်​နေကြသည်​။
(ဂိုဏ်းကြီး ၂ ခုက ချမ်းသာကြတယ်။ သူတို့တွေက ၅ ဘီလီယံ မပေးချင်ကြပေမယ့်​အဲဒီထက် ပိုတဲ့ ငွေကြေးပမာဏထိ ချမ်းသာကြတယ်။ ငါတို့ကတော့ သူတို့လောက် မချမ်းသာဘူး။ တစ်ဘီလီယံ ဆိုရင်တောင် တတ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ပြီး ငွေအလုံအလောက် ရှိတယ် ဆိုရင်တောင် သခင်ကြီးဘိုင်က တောင်းရင် သွားပေးရဦးမယ်။ အဲ့ဒီ​တော့ ငါတို့အဖြစ်​က​မြွေပါလည်းဆုံး သားလည်းဆုံးပဲ . . .)
(အခုဆိုရင် ဂိုဏ်းတစ်ခုက ၅ ဘီလီယံ အကုန်ခံခဲ့ပြီး ဒေါသတွေထွက်​အရှက်တွေကွဲပြီး ပြန်သွားရတယ်။ နောက်ဂိုဏ်းတစ်ခုကကြ​ဖယောင်းလုံး တစ်လုံးကို ၅ ဘီလီယံ ပေးပြီးတော့ ဝယ်လိုက်ကြရတယ် . . .)
(၅ ဘီလီယံဆိုတာ နောက်စရာ ပမာဏ မဟုတ်ဘူး။ တော်တော်ကို များတဲ့ ပမာဏပဲ။ ဒါကြောင့် ငြိမ်ငြိမ်လေး နေတာပဲ ကောင်းပါတယ်လေ။ ဆေးက ဘယ်လောက်ပဲ တန်ဖိုးရှိရှိ ကိုယ်ပိုင်နိုင်မယ့်​အရာမှ မဟုတ်တာ . . .)
လူတိုင်း၏ အတွေးထဲတွင် ထိုကဲ့သို့သာ တွေးနေမိကြသည်​။
ထို့ကြောင့် လေလံပွဲကြီးသည်လည်း သုသာန်​ပြင်​တစ်​စအလား ငြိမ်သက် နေ​လေသည်​။
ထို့ပြင် နောက်ထပ် ပြဿနာ တစ်ခုမှာ လေလံပွဲမှ ထွက်သွားချင်ကြသည့်တိုင် မည်သူမျှ မထဝံ့ကြ​ချေ။ အ​ကြောင်းမှာ သခင်ကြီးဘိုင် အမျက်တော်ရှမည် ကို ကြောက်ရွံ့နေကြ​သော​ကြောင့်​ဖြစ်​သည်​။
အချို့ဆိုလျှင် အ​ပေါ့အပါးသွားရန်​ကိုပင် ထမသွားရဲကြခြင်း ဖြစ်​သည်​။ ထို့​ကြောင့်​သူတို့ကိုယ်သူတို့ သတ်သေချင်လောက်အောင်ပင် ဖြစ်နေမိကြသည်​။
ဂိုဏ်းကြီး ၂ ခုထက် ပို၍ သြဇာအာဏာ ကြီးမားသည့် လူဟူ၍လည်း မရှိကြသဖြင့် ငြိမ်​ကုတ်​၍သာ​နေ​နေကြရသည်​။ သူတို့အားလုံး၏​ရှေ့တွင်​ပင်​ထိုဂိုဏ်းကြီး ၂ ခုအား​စော်​ကားခံခဲ့ရသည်​ကို မျက်​ဝါးထင်​ထင်​ပင်​တွေ့မြင်​ခဲ့ရသည်​မဟုတ်​ပါ​လော။
အကယ်​၍ တစ်စုံတစ်ေ​ယာက်မှသာ “အ​ပေါ့အပါး ခဏသွားလိုက်ဦးမယ် . . .” ဟု ပြောလိုက်​မည် ဆိုပါက သခင်ကြီးဘိုင်မှ “ငါ့ရှေ့မှာတောင် အ​ပေါ့အပါးသွားမယ် ပြောရဲသေးတယ်။ မင်းက အပေါ့သွားချင်နေတယ်ပေါ့။ ကောင်းပြီ၊ ဒါဆို မင်းကို သတ်လိုက်ရင် အပေါ့သွားစရာလည်း မလိုတော့ဘူးပေါ့ . . .” ဟူသည့်​စကားအား​ပြောလာမည်​ကို စိုးရိမ်နေကြ​သော​ကြောင့်​ပင်​ဖြစ်​ပါတော့သည်​။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset