Switch Mode

Chapter – 303

သိုသိုသိပ်သိပ်နေဖို့လိုတယ်

Chapter – 303
“သိုသိုသိပ်သိပ်နေဖို့လိုမယ်”

“ဖန်ဇီလင် . . . ကျုပ်တို့ကို လာမစော်ကားရင် ကောင်းမယ်နော် . . .”
“မြေနိမ့်ရာ လှံစိုက်ချင်ရအောင် ခင်ဗျားကိုယ်ခင်ဗျား ဘာထင်နေလဲ . . .”
နေရောင်ဂိုဏ်းမှ လူတစ်ဦးသည်​ထအော်လိုက် သည်။
ရဲရှောင်သည် နှုတ်ခမ်းတစ်ချက် မဲ့လိုက်ရင်း –
“ကျုပ်က ဘာကောင်မှတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်​အရှိန်အဝါကို သုံးပြီး ဘယ်တော့မှ လူတစ်ဖက်သားကို အနိုင်မကျင့်ဖူးဘူး။ အဲ့ဒီလို ယုတ်မာတဲ့နည်းနဲ့ အနိုင်ယူဖို့လည်း ဘယ်​တော့မှ မတွေးထားဘူး . . .”
နေရောင်ဂိုဏ်းမှလူသည်​ရှူးရှူးရှားရှားပင်​ဖြစ်သွားကာ –
“ခင်ဗျားက ဒီနေ့ အခွင့်ကောင်း ယူခဲ့တာပဲ။ ကျုပ်တို့ကို ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်ချင်နေတာ။ အဲဒါများ ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုယ် သူတော်ကောင်းကြီးလို့ တွေးနေတုန်းလား . . .”
ရဲရှောင် ရယ်မောလိုက်ရင်း –
“သူတော်ကောင်း ဟုတ်လား . . . ဒါဆို နေရောင်ဂိုဏ်းက​ရော သူတော်ကောင်းကြီးပဲလား။ ခင်ဗျားတို့ စောနတုန်းက လင်းပါအိုကို အနိုင်ကျင့်ခဲ့တယ်။ အဲဒါကရော တရားမျှတတဲ့ လုပ်ရပ်ပဲလား။ ကျုပ်ကတော့ တရားမျှတတယ်လို့ မထင်မိဘူး။ အခု မုန်တိုင်းအိမ်တော်ကို ရင်မဆိုင်နိုင်တဲ့ အခါကျမှ ခင်​ဗျားတို့ သိက္ခာကို ပြန်အဖတ်ဆည်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်။ မျက်​ရည်​ခံထိုးပြီး လူတိုင်း ခင်ဗျားတို့ဘက်ပါ အောင် ဆွယ်ချင်နေသေးတာလား . . .”
“ခင်ဗျားတို့ နေရောင်ဂိုဏ်းက သူတော်ကောင်းတရားတွေကိုရော သေချာသိလို့လား . . .”
လူတိုင်းသည် အားရကျေနပ်​စွာဖြင့်​ရဲ​ရှောင်​ပြောသမျှ စကားလုံးများအား နားထောင်နေကြသည်​။
ပြီးခဲ့သော နှစ်များအတွင်း မုန်တိုင်းအိမ်တော်သည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား သိပ်မရှိဘဲ နေရောင်ဂိုဏ်းနှင့် ကြယ်ရောင်ဂိုဏ်းတို့သည်သာ မော်တယ်ကမ္ဘာကြီးအား လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင် ခဲ့ကြသည်​။​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်းအား ဆန့်ကျင်သူ မှန်သမျှ သေဆုံးခဲ့ကြရပြီး အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်သော သူများသည်​သာ အသက်​ချမ်းသာရာ ရခဲ့ကြသည်​။
နေရောင်ဂိုဏ်း အမြဲပြောလေ့ရှိသော စကားမှာ “အင်အားကြီးသူ၏ ပါးစပ်မှထွက်သော စကားသည် အမိန့်” ဟူ၍ပင်​ဖြစ်သည်​။
နေရောင်ဂိုဏ်းမှ မုန်တိုင်းအိမ်တော်အား မကျေမနပ်ဖြင့်​ဒေါသထွက်နေသည့် အချိန်​တွင်​ရဲရှောင်၏ စကားလုံးများကြောင့် ပို၍ပင်​ဒေါသများ ယမ်းပုံမီးကျဖြစ်​သွားခဲ့ရသည်​။
​ပေါက်​ကွဲထွက်​တော့မည့်​မီး​တောင်​တစ်​ခုအလား​ဒေါသထွက်​နေကြသည့်​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်းမှ လူများအား ကြည့်​ရင်း ရဲ​ရှောင်​သည်​တည်​ငြိမ်​သော အသံဖြင့်​-
“အင်အားကြီးသူရဲ့ ပါးစပ်က ထွက်တဲ့ စကားက အမိန့်ပဲ . . .”
နေရောင်ဂိုဏ်း အမြဲပြောလေ့ရှိသော စကားအား ရဲ​ရှောင်​ပြောလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်​။
သူတို့စကားဖြင့် သူတို့ ပြန်အပြောခံလိုက်ရသည့်အတွက် နေရောင်ဂိုဏ်းမှ လူများသည် ဟန်​မ​ဆောင်​နိုင်​လောက်​အောင်​ပင်​ဒေါသထွက်​သွားကြသည်​။​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်းအဖို့ ကိုယ့်​ရှူးကိုယ်​ပြန်​ပတ်​မိ​လေပြီ။
နေရောင်ဂိုဏ်းမှ အဘိုးကြီးသည်​ဆက်၍ နားမထောင်လိုတော့​သော​ကြောင့်​-
“သွားမယ် . . .”
သုံးယောက်စလုံး မတ်တတ်ထရပ်​၍ ထွက်သွားရန် ဟန်​ပြင်​လိုက်​ကြသည်​။
ထိုအချိန်မှာပင် နံပါတ် ၁ အခန်းထဲမှ သခင်ကြီးဘိုင်၏ အသံသည်​ထွက်​ပေါ်လာလေသည်။
“ဟင် . . . ငါ သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားတယ်ကွာ။ ဆေးလုံး ပြုတ်ကျသွားပြီ၊ မြန်မြန် ရှာကြပါဦး။ ဝမ်​အာ မင်းတွေ့မိလား . . .”
ဝမ်အာလည်း အထိတ်​တလန့်​ဖြစ်​သွားသည့်​အမူအယာဖြင့်​-
“ဟာ . . . ကျွန်မ ရှာမတွေ့တော့ဘူး၊ ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့် . . .”
သခင်ကြီးဘိုင်မှ တုန်​လှုပ်​နေ​သည့်​အသံဖြင့်​-
“မဖြစ်ဘူး၊ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ၊ ၅ ဘီလီယံတောင် တန်တဲ့ ဆေးလုံးနော်၊ ငါတို့တွေ နေရောင်ဂိုဏ်းကို ၅ ဘီလီယံ​တောင်​ပြန်လျော်ရတော့မယ်​ထင်​တယ်​. . .”
သခင်ကြီးဘိုင်၏ အသံမှာ ဝမ်းနည်းနေသည့်​ပုံပင်​။ ထိုမျှလောက် များပြား​သော ပမာဏအား ပြန်​မလျော်​ပေးချင်​နေသည့် ပုံစံမျိုးလည်း​ပေါက်​နေ​လေသည်​။
“ဒီလောက်ထိများတဲ့ ပမာဏကို ငါတို့ ဘယ်လိုများ တတ်နိုင်ပါ့မလဲ . . .”
ဆရာတပည့်​နှစ်​ဦး၏ အသံအား နား​ထောင်​ရင်း လူတိုင်း၏ စိတ်ထဲတွင် မယုံသင်္ကာပင်​ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။
(ဆေးလုံးပြုတ်ကျသွားတယ်ဆိုတာ အရူးပဲ ယုံလိမ့်မယ်။ တကယ်ပဲ ပြုတ်ကျသွားဦးတော့၊ အခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ မတွေ့စရာ အကြောင်းမှ မရှိတာ။ ဒီနှစ်​ယောက်​တမင်သက်သက် ပြောနေတာပဲ ဖြစ်​ရမယ်​. . .)
သခင်ကြီးဘိုင် တမင်ဟန်​ဆောင်​၍​ပြောနေမှန်း သိသည့်တိုင် မည်​သူမျှ ထုတ်ဖော်၍​တော့ မပြောရဲကြ​ချေ။
သခင်ကြီးဘိုင်အား မည်သူကများ ထပြောဝံ့ပါမည်နည်း။
တကယ်တမ်းတွင်မူ သခင်ကြီးဘိုင်အား နေရောင်ဂိုဏ်းကိုပင် အပြတ်ရှင်းပစ်စေချင်နေမိကြသည်​။
အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​နေရောင်ဂိုဏ်း မရှိမှသာ ကျန်သောလူများ အသက်ရှူချောင်မည် ဖြစ်သော​ကြောင့်​ဖြစ်​သည်​။
ထိုအချိန် ဝမ်အာမှ –
“စိတ်မပူပါနဲ့ ဆရာ . . . ဒါက ဆေးလုံးလေး တစ်လုံးပါပဲ။ နေရောင်ဂိုဏ်းက လူတွေလည်း ဆေးလုံးပုံစံကို သေချာတောင် မြင်ဖူးလိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မတို့ ရွှံ့ကိုဖြစ်ဖြစ် ပြန်လုံးပြီး ပေးလိုက်မယ်​လေ။ ပြီးရင် သူတို့ကို ချက်ချင်း မျိုချခိုင်းလိုက်မယ်။ အဲဒါဆို သက်သေလည်းပြလို့ မရတော့ဘူး . . .”
သခင်ကြီးဘိုင်​တွေ​ဝေသွားသည့်​အသံဖြင့်​-
“အဲ့ဒီလိုလုပ်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား . . .”
ဝမ်အာမှ မဆိုင်းမတွပင်​-
“သူတို့က ဆရာ စိတ်ကောင်းဝင်နေတာကို အနှောင့်အယှက် ပေးခဲ့ကြတယ်လေ။ အခုမှ နားနားနေနေ အပန်းဖြေတဲ့သဘောနဲ့ အပြင်ထွက်လာတာကို သူတို့က လူလို နားမလည်ဘဲ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့ကြတယ်။ ဆရာသာ ကြင်နာတတ်တဲ့လူ မဟုတ်ခဲ့ရင် သူတို့တွေ သေနေတာကြာရောပေါ့။ ဒီကမ္ဘာ​ပေါ်မှာ နေရောင်ဂိုဏ်းကြီးတစ်ခုလုံး ကို အမြစ်ပြတ်သွားဖို့ တစ်ချက်လွှတ် အမိန့်ပေးနိုင်တာဆိုလို့ ဆရာတစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်။ ငှက်ပျောသီး အခွံနွှာနေရတာမှ ကြာပါဦးမယ် ဆရာရယ်။ သူတို့တွေ အသက်ရှင်နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ချက် မရှိပါဘူး။ အဲ့ဒီ​တော့ အခု ဆရာက သူတို့ဆေးလုံးကို ပျောက်အောင် လုပ်လိုက်တော့ရော ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လို့လဲ . . .”
သခင်ကြီးဘိုင်လည်း စဉ်းစားသွားသည့်​ဟန်​ဖြင့်​-
“ဝမ်​အာ . . . ငါကတော့ ဒီလို မလုပ်သင့်ဘူးလားလို့၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့ဒီလိုလုပ်​ရင်​ငါ့သိက္ခာကို ညစ်နွမ်းစေမယ် မဟုတ်လား။ နောက်ပြီး ငါ့လက်လည်း အစွန်းအထင်း မခံချင်ဘူး။ မင်းပဲ ရွှံ့လုံးလုံးပေးဖို့ ပြောတယ် မဟုတ်လား၊ ငါ အညစ်အကြေးတွေကို မကိုင်ချင်ဘူး . . .”
လူတိုင်း စိတ်လေသွားကြသည်။
(ခင်ဗျားတောင် ဒီလို ဖြစ်နေရင် နေရောင်ဂိုဏ်းဆို ဘယ်လိုနေမလဲ မစဉ်းစားမိဘူးလား။ ဝမ်အာဆိုတာ မော်တယ်ကမ္ဘာမှာ နှစ်ပေါင်းထောင်နဲ့ချီပြီး အားလုံးကို တုန်လှုပ် ကြောက်ရွံ့စေတဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ ဒီလိုလူတစ်ယောက်ရဲ့ အကြံက ဒီလိုမျိုးပဲလား။ သူ့ကိုတော့ လူအတော်များများရဲ့ စိတ်ထဲ အထင်သေးသွားမိကြမှာ အမှန်​ပဲ . . .)
ဝမ်အာမှ ဆရာဖြစ်​သူအား ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“ဆရာက နားလည်မှု လွဲနေတာပဲ။ ဆရာ ရွှံ့ကို ကိုင်စရာ မလိုပါဘူး၊ ကျွန်မ ကိုယ်တိုင် ရွှံ့နည်းနည်းယူပြီး လုံးလိုက်မယ်။ ပြီးမှ ပေးလိုက်မယ်လေ။ ဘာမှ စိတ်မပူပါနဲ့ဆရာ၊ နောက်ပြီး နေရောင်ဂိုဏ်းကလူတွေကလည်း ရွှံ့လုံးနဲ့ဆေးလုံး သိပ်ပြီး ကွဲကွဲပြားပြား သိကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မတို့အတွက်​ဒီနည်းပဲ ကောင်းမယ်ထင်တယ် . . .”
ဝမ်​အာတို့​ပြော​နေကြသည့်​စကားများအား နား​ထောင်​ရင်း လူတိုင်း၏ စိတ်ထဲတွင် –
(ဆရာတပည့် ၂ ယောက်ကတော့ နေရောင်ဂိုဏ်းက လူ​တွေကို အရူးတွေလို ကောင်းကောင်း ဖဲ့နေကြတယ်​။ သူတို့တွေက ရွှံ့နဲ့ဆေးလုံး မခွဲတတ်ဘဲ နေပါ့မလား၊ နှစ်ပေါင်း ထောင်နဲ့ချီပြီး သမိုင်းကြောင်း ရှိခဲ့တဲ့ ဂိုဏ်းကြီးပဲဟာကို . . .)
သခင်ကြီးဘိုင် သဘောတူသွားသည့်​ဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ –
“မတတ်နိုင်ဘူးပေါ့၊ ဒါပေမယ့်​ငါတို့တွေ သိုသိုသိပ်သိပ် နေဖို့တော့လိုမယ်။ သိပ်ပြီး မသိသာစေနဲ့၊ ဒီလိုမှ မဟုတ်ရင် အလိမ်ပေါ်သွားနိုင်တယ်။ မင်းဟာမင်းပဲ သူတို့ကို ပြောလိုက်တော့နော် . . .”
“ကောင်းပါပြီဆရာ . . .”
ဝမ်အာ အသံထွက်​၍ မရယ်မိစေရန် မနည်းထိန်းနေရသည်​။
လူတိုင်းသည်လည်း ပါးစပ် အဟောင်းသားဖြင့် ငေးကြည့်​နေကြသည်​။
(ခင်ဗျားတို့က နေရောင်ဂိုဏ်းကို ကောင်းကောင်းကြီး သိက္ခာချနေကြတာပဲ။ ခင်ဗျားတို့က ကောင်းကင်ထက်တောင် အဆင့်မြင့်နေတဲ့ လူတွေ၊ အဲဒါတောင် သိုသိုသိပ်သိပ် နေဖို့လိုမယ် ဟုတ်လား၊ ဘယ်လိုတောင် ဗြောင်လိမ်နိုင်ကြရတာလဲ . . .)
နေရောင်ဂိုဏ်းမှ လူ ၃ ယောက်သည်​အခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့မည့်အချိန်တွင်​ဝမ်​အာတို့ အပြန်အလှန် ပြော​နေကြသည့်​စကားများအား ကြားလိုက်​ရ​သော​ကြောင့်​ဒေါသထွက်သွားကြသည်​။​ငယ်​ထိပ်​သို့ပင်​ဒေါသများ​စောင့်​တက်​သွား​သော​ကြောင့်​အမြင်အာရုံများ ဝေဝါးသွားပြီး ခေါင်းထဲတွင်လည်း မိုက်ခနဲ ဖြစ်သွားကြသည်​။
အဘိုးကြီးသည် အနောက်သို့ တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။​သူ၏ နှုတ်ခမ်းသည်လည်း​ဒေါသ​ကြောင့်​တဆတ်​ဆတ်​တုန်ယင်လျက် ရှိသည်။ နံပါတ် ၁ အခန်းအား စူးရှသော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေပြီး တစ်စုံတစ်​ခု​ပြောရန်​ဟန်​ပြင်​လိုက်​သည်​။
ထိုအခါ ကျန်လူ ၂ ယောက်သည်​အဘိုးကြီးအား ပါးစပ်လှမ်းပိတ်လိုက်ရင်း ခပ်သုတ်သုတ်ပင် ဆွဲခေါ်သွားကြသည်။ ထိုလူ ၂ ယောက်၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း အဘိုးကြီးအား ကျိန်​ဆဲ​နေကြသည်​။
(အခုချိန် ဘာများ ပြောနိုင်ဦးမှာလဲ၊ တစ်လုံးပြောတာနဲ့ အသတ်တောင် ခံရနိုင်တယ်။ ကျုပ်တို့ အသက်တင်မဟုတ်ဘူး၊ နေရောင်ဂိုဏ်းကြီး တစ်ခုလုံးရဲ့ အနာဂတ်နဲ့လည်း သက်ဆိုင်တယ် အဘိုးကြီးရဲ့)
နံပါတ် ၁ အခန်းထဲမှ သခင်ကြီးဘိုင်လည်း –
“အဘိုးကြီးက လှည့်ကြည့်နေတယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာလည်း တော်တော် ဒေါသထွက်နေပုံပဲ၊ ဝမ်အာ မင်းဘယ်လိုထင်လဲ . . .”
ဝမ်အာမှ –
“ကျွန်မ သူတို့ကို ဖမ်းပြီး မေးလိုက်ရင်ရော ဘယ်လိုလဲ။ သူတို့ အခု ဘယ်လို ခံစားနေရလဲလို့ မေးလိုက်မယ်လေ . . .”
သခင်ကြီးဘိုင် တစ်​ချက်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“ထားလိုက်ပါတော့၊ ငါတို့က သိက္ခာရှိတဲ့ လူတွေပဲဟာ၊ ဒီလို ဂုဏ်မောက်နေတဲ့ လူမျိုးတွေနဲ့ ဖက်မဖြစ်ချင်တော့ဘူး။ သူတို့ကို သွားခွင့် ပေးလိုက်ပါ။ အင်း . . . နေရောင်ဂိုဏ်းသာ ငါ့ကို တစ်ခုခု စိတ်ဆိုးစရာဖြစ်အောင် လုပ်မယ်ဆိုရင် သူတို့ရဲ့ ဘဝလည်း တော်တော် စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းသွားမှာ”
ဝမ်အာလည်း ရယ်မိနေသည့် သူ၏ ပါးစပ်အား အုပ်လိုက်ကာ –
“ဟုတ်တယ်၊ သူတို့သာ ကျွန်မတို့ကို တစ်ခုခု လုပ်ရင် သူတို့ရဲ့ ဘဝလည်း လေဟုန်စီးနေရသလို ရင်ခုန်စရာ ဖြစ်နေမှာပဲ . . .”
ဝမ်​အာ၏ စကား​ကြောင့်​သခင်ကြီးဘိုင်တစ်​ယောက်​ကျယ်လောင်စွာပင်​အော်​ဟစ်​ရယ်မောလိုက်ပါတော့သည်​။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset