Switch Mode

Chapter – 300

အထင်သေးဝံ့သလား

Chapter – 300
“အထင်သေးဝံ့သလား”

(ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်းကလေးဝမ် အနေနဲ့ ကျေနပ်သင့်ပြီ။ နေရောင်ဂိုဏ်းက မုန်တိုင်းအိမ်တော်ကို လေးစားသမှု ပြတဲ့ အနေနဲ့ ငွေစ သန်း ၂၀၀ တောင် ဈေးထပ်တင်ပေးပြီးသွားပြီ။ အခုလောက် အနိုင်ကျင့်ရ တော်ရောပေါ့ . . .)
လူတိုင်း၏ စိတ်​ထဲတွင်​ဝမ်​အာမှ​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်းအ​ပေါ် အနိုင်​ကျင့်​နေသည့်​ကိစ္စအား တွေးနေမိကြသည်​။
သို့သော် အရာရာတိုင်းသည် မျှော်လင့်ထားသကဲ့သို့ ဖြစ်​မလာနိုင်​ချေ။
ဝမ်အာသည် နေရောင်ဂိုဏ်းအား အလွတ်ပေးလိမ့်​မည် မဟုတ်ပေ။
နေရောင်ဂိုဏ်းမှ ငွေစ သန်း ၅၀၀ ပေးသည်ဟု ပြောပြီးနောက် ဝမ်အာလည်း –
“ရှင်တို့က တတ်နိုင်တဲ့ပုံပဲ။ သန်း ၂၀၀ တောင် တိုးပေးလိုက်တာနော်။ ဒါဆို ကျွန်မတို့က ၁ ဘီလီယံပေးမယ်။ ရှင်တို့ ဘယ်လောက် ထပ်ပေးနိုင်မလဲ၊ ရှင်တို့တွေ ရပ်လိုက်ဖို့တော့ အစီအစဉ် မရှိဘူး မဟုတ်လား . . .”
ဝမ်​အာ၏ လုပ်​ရပ်​သည်​စိန်ခေါ်​နေသည်​နှင့်​ပင်​မတူတော့ချေ။​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်းအဖို့ စော်ကားခံ​နေရသည့်​အလား ခံစား​နေရသည်​။
ယခုကဲ့သို့​သော အခြေအနေမျိုးထိ ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု မည်သူကမျှ ထင်မထားခဲ့မိကြချေ။
နေရောင်ဂိုဏ်းမှ အဘိုးကြီးသည် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်​ဆွံ့အလျက် ရှိသည်​။ စိတ်​ထဲတွင်​လည်း မုန်​တိုင်းအိမ်​တော်​အ​ပေါ် မ​ကျေမချမ်းပင်​ဖြစ်​နေမိသည်​။
(ဒီလောက်ထိ အနိုင်ကျင့်ပြီးရင် တော်သင့်နေပြီပေါ့၊ အခုကျ ငါ့မျက်နှာကို ငါ့ဖိနပ်အောက်ထိ ထည့်ထားရတော့မလိုပဲ။ မင်းတို့က ငါတို့ကို မရပ်စေချင်လို့သာ ဒီလို လုပ်နေတာ။ မုန်​တိုင်းအိမ်​တော်​က ဘယ်လိုများ ဖြစ်သွားတာပါလိမ့် . . .)
​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်းသည်​ဝမ်အာ ကျေနပ်စေရန်အတွက် သန်း ၂၀၀ ပင် တိုး၍ ပေးခဲ့သည်​။ သို့သော် ဝမ်အာသည်​မကျေနပ်နိုင်သေးသည့်အပြင် အမြင့်ဆုံးသို့ပင်​ဆွဲခေါ်နေပြန်​သည်​။ ပြီး​နောက်​မှသာ ရိုက်ချမည့်သ​ဘောပင်​။
လင်းပါအိုအ​ပေါ် အနိုင်​ကျင့်​နေသည့်​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်း၏ လုပ်​ရပ်​ကြောင့်​ဝမ်အာ၏ စိတ်ထဲတွင် မခံချင်​ပင်​ဖြစ်​နေမိသည်​။
(ကျွန်မကတော့ ရှင့်ကို ရပ်ခွင့် မပေးနိုင်ဘူး။ ရှင့်စကားရှင် တည်အောင် ဒီဆေးတွေကို မရရအောင် ယူရမှာပဲ . . .)
အဘိုးကြီးသည် ဝမ်အာဘက်​မှ တမင် ညစ်နေသည်ကို သိလိုက်သည်​။ ထို့​ကြောင့်​ဒေါသထွက်​နေသည့်​အရှိန်​ကြောင့်​သူ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲလျက်​ရှိသည်​။ စိတ်ထဲတွင်​လည်း အသံကုန်ခြစ်၍ အော်ဟစ်​ပေါက်ကွဲ​ပစ်ချင်နေမိသည်။
(မင်းတို့က ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ။ များလွန်းနေပြီလို့ မထင်ဘူးလား။ မင်းတို့က အင်အားကြီးတာနဲ့ ငါတို့ကို စော်ကားချင်တိုင်း စော်ကားလို့ ရတယ်များ တွေးနေတာလား။ မင်းတို့ ဘာဖြစ်ချင်တာလဲဆိုတာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလိုက်စမ်းပါ . . .)
သို့သော် ထိုစကားများအား နှုတ်မှ ထုတ်ဖော်၍​တော့ မပြောဝံ့ချေ။
ထို့နောက် တုန်ယင်သော အသံဖြင့် –
“မင်းတို့ကပဲ ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့် ရှိနေတာဆိုတော့ ငါတို့ မလိုချင်တော့ပါဘူး မိန်းကလေးဝမ်၊ မင်းတို့ပဲ ယူလိုက်ပါတော့ . . .”
အဘိုးကြီး ထိုသို့ ပြောလိုက်သောအခါ လူအများစုသည် သနားသလိုပင် ဖြစ်သွားကြသည်​။
အဘိုးကြီးသည် ကိုယ့်​ကိုကိုယ်​အလွန် နှိမ့်ချ၍​ပြောဆိုလိုက်​ခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ထိုထက်ပို၍လည်း ဘာမျှ မပြောနိုင်တော့ချေ။ မုန်တိုင်းအိမ်တော်အား မည်သူက ယှဉ်ပြိုင်​ဝံ့ပါမည်​နည်း။
သို့သော် နံပါတ် ၁ အခန်းထဲမှ ဝမ်အာသည် ခေါင်းမာစွာဖြင့်​-
“ရှင်ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလဲ။ ကျွန်မက ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့် ရှိတယ်လို့ ပြောလိုက်တာလား။ နောက်ပြီး ရှင်က မလိုချင်တော့ဘူးဆိုတာ ဘာသဘောလဲ။ ကျွန်မက ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်ရှိနေတော့ ကျွန်မပဲ အနိုင်ယူ အဲဒီလို သဘောလား။ အဲ့ဒါဆို ကျွန်မက အရှိန်အဝါကို သုံးပြီး အနိုင်ကျင့်​နေတယ်လို့ ပြောချင်ေ​နတာလား။ ဒါမှမဟုတ်​ကျွန်မတို့ မုန်တိုင်းအိမ်တော်က ရှင်တို့ကို ဖိနှိပ်နေတယ်လို့ ဆိုလိုချင်တာလား။ ဒီလို အရှုံးပေးတာမျိုး​တော့ လက်မခံနိုင်ဘူး။ ကျွန်မတို့ ၂ ယောက်လုံး ဈေးပြိုင်ကို ပေးရမယ်။ ဈေးမြင့်အောင် ပေးနိုင်တဲ့လူက ဆေးလုံးကို ရမယ်။ ဆက်ပြီး ဈေးမြင့်ပါ။ ရှင့်ဘက်က ကျွန်မပြောတာကို သဘောမတူဘူးဆိုရင် ကျွန်မကို အထင်သေးတာလို့ပဲ ကျွန်မကတော့ သတ်မှတ်ရလိမ့်မယ် . . .”
​လေလံခန်းမတစ်​ခုလုံး အပ်ကျသံပင် မကြားရလောက်အောင် ရုတ်​တရက်​တိတ်ဆိတ်ငြိမ်​သက်​သွားသည်​။
(ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟ၊ သူပြောနေတဲ့ စကားအရ ကျွန်မက အရှိန်အဝါကို သုံးပြီး အနိုင်ကျင့်တယ်လို့ ပြောနေတာလား ဆိုတော့ မဟုတ်ဘူးလားလို့ပဲ ပြန်မေးရမယ်။ အဖြူကို အမည်းပါလို့ ကျိန်ပြောနေသလိုပဲ။ ဝမ်အာဆိုတဲ့ မိန်းကေ​လးကတော့ နေရောင်ဂိုဏ်းကို အလွတ်ပေးမယ့်​သဘော မရှိဘူး . . .)
ဝမ်အာ၏ အပြုအမူသည်​နေရောင်ဂိုဏ်းအား စော်ကားပြီးရင်း စော်ကားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေသည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်းနှင့်​အ​ဆုံးစွန်​အထိ ယှဉ်​ပြိုင်​သွားရန်​ဆုံးဖြတ်​ထားသည်​။
(ရှင်တို့ဘက်က ငြင်းရဲရင် ငြင်းလိုက်လေ။ အကုန် ဘဝပျက်သွားမယ်မှတ်၊ တကယ်လို့ မငြင်းဘူး ဆိုရင်လည်း ဈေးသာ မြင့်ပေးပေတော့။ ကျွန်မကတော့ လိုက်ဖို့ အဆင်သင့်ပဲ . . .)
ဝမ်အာသည်​နေရောင်ဂိုဏ်းအား တမင်ဒုက္ခပေးနေကြောင်း လူတိုင်း၏ စိတ်​ထဲတွင်​သ​ဘော​ပေါက်​သွားကြသည်​။
(ဝမ်အာက အနည်းဆုံး သန်း ၃၀၀ ကျော် တန်တဲ့ ဆေးလုံးကို နေရောင်ဂိုဏ်းက ၁၀ သန်းပဲပေးတော့ တင်းသွားတာလည်း ပါမယ်။ သူတောင် လင်းပါအိုကို အနိုင်ကျင့်သေးတာပဲ။ သူတို့လည်း ပြန်အနိုင်ကျင့်မယ် ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ သူတို့ပေးတဲ့ ဈေးထက် အဆပေါင်းများစွာ ပေးအောင် လုပ်နေတာ ဖြစ်မယ် . . .)
ဝမ်အာသည် လင်းပါအိုဘက်မှ ဆိုသည်​ကိုလည်း အားလုံး ရိပ်စားမိလိုက်ကြသည်​။
ဝမ်ဇန်းဟို၊ လျူချန်းဂျန်နှင့် ကျန်အဖွဲ့သားများအားလုံးသည်​စိတ်အေးလက်အေးဖြင့်သာ ရှိနေကြသည်။
ကျဉ်းထဲကြပ်​ထဲပင်​ရောက်​နေ​သော​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်း၏ အဖြစ်​အား ကြည့်​ရင်း သူတို့အားလုံး၏ စိတ်​ထဲတွင်​ပူအိုက်သည့် နေ့ခင်းအချိန်အခါမျိုး၌​အေးမြ​သော​ရေတစ်​ခွက်​သောက်​လိုက်​ရသည့်​အလား ခံစားနေကြရသည်​။
စိတ်ထဲတွင်လည်း အတိုင်းထက်​အလွန်​ကျေနပ်လျက်ရှိ​နေကြသည်​။
အမြဲလိုလို အေးစက်စက် မျက်နှာထားရှိ၍ အပြုံးအရယ် မရှိသလောက် နည်းလှသော လျူချန်းဂျန်ပင် ပြုံးမိသွားသည်​။ တခဏမျှသာ ပြုံးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည့်တိုင် ရှားပါးဖြစ်စဉ်ဟု ဆိုရ​ပေမည်။​သာမန်အချိန်မျိုးတွင်​ထိုကဲ့သို့သော လူတစ်ယောက်အား ပြုံးရယ်​စေရန်​ရဲရှောင်လိုလူပင် လုပ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
နေရောင်ဂိုဏ်းမှ အဘိုးကြီးသည် နဖူးမှ​ချွေးသီး​ချွေး​ပေါက်​များ ကျကာ သွေးအန်လုမတတ်ပင်​ခံစား​နေရသည်​။
ထို့ပြင်​ဟန်​မ​ဆောင်​နိုင်​လောက်​အောင်​မျက်နှာပျက်​ယွင်းလျက်​ရှိပြီး​ဒေါသများလည်း​ပေါက်​ကွဲထွက်​ချင်​နေမိသည်​။
စိတ်ထဲတွင်လည်း “မင်းကို ငါက အထင်သေးတော့ရော ဘာဖြစ်လဲကွာ” ဟူ၍ပင်​အော်ဟစ်​ပြောဆိုချင်​နေမိသည်​။
သို့သော် သူ့အ​နေဖြင့်​လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်လှသော မုန်တိုင်းအိမ်တော်နှင့် ရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်း ရှိမည်​မဟုတ်​ကြောင်း သိ​နေ​လေသည်​။
မုန်တိုင်းအိမ်တော်မှ သူ့အား မစင်ပုံကို စားခိုင်းလျှင်ပင် မလွှဲမရှောင်သာ စားကို စားရမည် ဖြစ်သည်။
ထိုကဲ့သို့ စားပြီးသည့်အပြင် မစင်မှာ အရသာရှိလှကြောင်း ချီးကျူးပေးရပေဦးမည် ဖြစ်သည်။
မုန်တိုင်းအိမ်တော်သာ စိတ်ကွက်သွားပါက နေရောင်ဂိုဏ်း တစ်ခုလုံး ပြိုကွဲသွားနိုင်ကာ ပျိုပျိုအိုအို၊ လူကြီးလူငယ်၊ ကျားမမရွေး အသတ်ခံရနိုင်သည်။
အဘိုးကြီးသည် တုန်ယင်သော လေသံဖြင့် –
“ကျုပ်ဈေးမြင့်ပါ့မယ်။ နေရောင်ဂိုဏ်းက တစ်ဘီလီယံခွဲ ပေးပါ့မယ် . . .”
ထိုသို့​ပြောပြီးသည့်​နောက်​အဖိုးကြီးသည်​လဲကျသွားမတတ် ဖြစ်သွားသည်​။ ထို့ပြင်​သူ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး သွေးမရှိတော့သကဲ့သို့ ဖြူဖတ်​ဖြူ​ရော်​ပင်​ဖြစ်နေပြီး စိတ်​ထောင်းကိုယ်​ကြေပင်​ဖြစ်​နေခဲ့သည်​။
​ချောင်​ပိတ်​၍ ရိုက်ခံ​နေရသကဲ့သို့ သူ၏ စိတ်​အစဉ်​တစ်​ခုလုံးသည်​လည်း မွန်းကြပ်လျက်​ရှိသည်​။ ယခုအချိန်တွင်​သာမန်လူတစ်ဦးပင် သူ့အား အလွယ်တကူ သတ်သွားနိုင်​စွမ်း ရှိ​ပေသည်​။
သို့သော် ဝမ်အာထံတွင်​မူ​နေ​ရောင်​ဂိုဏ်းအားသနား​နေသည့်​ဟန်ပန်မျိုး မရှိချေ။ နေရောင်ဂိုဏ်းမှ ယခုလောက် ပမာဏဖြင့် သွေးပျက်နေမည်ဟုလည်း ထင်မှတ်​မထား၍ ဖြစ်​ပေလိမ့်​မည်​။ ဝမ်အာမှ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့် –
“ရှင်က တကယ်ကို ဈေးတင်ပေးလိုက်တာပဲ။ တကယ့် ထိပ်သီးဂိုဏ်းကြီး ပီသပါပေတယ်။ ဒီဈေးနဲ့ဆို ရသင့်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့်​ကျွန်မတို့ကတော့ ဈေးထပ်တင်ဦးမှာ။ ၃ ဘီလီယံပါ . . .”
ယခုအခါ အဘိုးကြီး မဆိုထားနှင့် ကျန်လူများပင် သွေးအန်ချင်သကဲ့သို့ ဖြစ်သွားကြသည်​။
(ဝမ်အာက ဘယ်လောက်ထိတောင် အနိုင်ကျင့်ဦးမှာလဲ မသိဘူး။ တော်တော်ကို များနေပြီ . . .)
အဘိုးကြီးသည် နေရောင်ဂိုဏ်း၏ အရေးပါသော လူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်သည်လည်း အရေးပါလှသည်​။ ဂိုဏ်းအတွင်း တစ်​စုံတစ်​ခု ဆုံးဖြတ်ချက် ချရမည်​ဆိုလျှင်​အဘိုးကြီးမှ ချမှတ်​ပေးရပြီး ကျန်လူများသည်​သူ၏ ဆုံးဖြတ်​ချက်​အတိုင်း လိုက်နာကြရသည်​။
သို့သော် ယခုအခါတွင်​ထိုကဲ့သို့​သော လူမျိုးသည်​လူပုံအလယ်တွင်​စော်ကားခံနေရ​လေပြီ။
အဘိုးကြီးသည် သူ၏ ပါးစပ်အား တစ်ချက် သုတ်လိုက်သောအခါ ဝတ်ရုံစတွင် သွေးများ စွန်းထင်း ကုန်သည်​။ ထို့​နောက်​ကျယ်လောင်သော အသံကြီးဖြင့် –
“၅ ဘီလီယံ . . . မိန်းကလေးဝမ်အာ၊ ဒီလောက်ဆို သင့်တော်တဲ့ဈေး ဖြစ်ပြီ မဟုတ်လား . . .”
တခဏမျှ ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက် ဝမ်အာမှ –
“ကျွန်မဆရာ ပြောဖူးတာ ရှိတယ်။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်မယ်ဆို အဆုံးစွန်ထိ ဆန့်ကျင်ပါတဲ့။ အခုဆို ကျွန်မတို့က ရန်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပြီဆိုတော့ ကျွန်မအနေနဲ့ ရှင်တို့ကို စော်ကားဖို့လည်း ဝန်မလေးပါဘူး . . .”
“ကျုပ်အမှားပါ။ ဘာလို့ ကျုပ်တို့က ရန်သူတွေ ဖြစ်ရမှာလဲ။ မိန်းကလေး ဝမ်အာ ပြောတာကို နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ ကျုပ်တို့ နေရောင်ဂိုဏ်းနဲ့ မုန်တိုင်းအိမ်တော်ဆိုတာ အမြဲတမ်း ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း နေလာခဲ့ကြတာပါ။ ဒီနေ့ အမှားလေးအတွက်နဲ့တော့ ဗွေမယူသင့်ပါဘူး . . .”
နေရောင်ဂိုဏ်းမှ အဘိုးကြီးသည်​ကမန်းကတမ်းပင်​ပြန်ပြောလိုက်ရပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset