Switch Mode

Chapter – 295

စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားခြင်း

Chapter – 295
“စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားခြင်း”

သခင်​ကြီးဘိုင်​သည်​ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်​လိုက်​ကာ –
“ဒါပေမယ့်​ကျုပ်​တို့ရဲ့ ပူးပေါင်းမှုက ဒီတစ်ခေါက်ပဲနော်။ လင်းပါအိုကို ဒီဂိုဏ်းကြီး ၂ ခုရန်က​နေ လွတ်အောင် ကူညီပေးရုံပဲ မဟုတ်လား . . .”
“ကျန်​တဲ့ကိစ္စတွေ​တော့ ကျုပ်​ဝင်မပါဘူးနော်၊ အခုဒုက္ခကနေ ခင်​ဗျားတို့ လွတ်မြောက်သွားတာနဲ့ ကျုပ်တို့ တာဝန်ကျေပြီ”
ရဲရှောင်လည်း ပြုံးလျက်​-
“ဟုတ်တာပေါ့ . . . ဂိုဏ်းကြီး ၂ခု ရန်​က​နေ လွတ်​ရင်​ပြီးပါပြီ။ ကျုပ်ကလည်း ခင်ဗျားတို့ အရှိန်အဝါကို သုံးပြီး အခြားသူ​တွေကို အနိုင်မကျင့်ချင်ပါဘူး။ ကျုပ်တို့မှာက ရည်ရွယ်ချက်ကိုယ်စီ ရှိကြတယ်လေ။ ခင်ဗျားက နိုင်ငံတွေကို ဖရိုဖရဲဖြစ်အောင် လုပ်မယ့်​သူ ၊ ကျုပ်ကကြ အားလုံးကို ငြိမ်းချမ်းအောင် လုပ်ပေးချင်တဲ့သူ။ အဲ့ဒီအတွက်​ကျုပ်တို့က ပြဒါးတစ်လမ်း သံတစ်လမ်းလို့ ဆိုရမှာပဲ။ ဘာပဲေ​ပြာ​ပြော ကျုပ်တို့ အကောင်းဆုံး ကြိုးစားကြတာပေါ့ . . .”
သခင်ကြီးဘိုင်သည်​မည်​သည့်​စကားမျှ ပြန်​မ​ပြောဘဲ ပြုံးရုံသာ ပြုံးလိုက်လေသည်​။
“ဒီလိုနေ့တွေ ကျော်ဖြတ်ပြီးသွားခဲ့ရင်တော့ ခင်ဗျားနဲ့ကျုပ် ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မယ်။ ကျုပ်တို့ ယုံကြည်ရာ ကိုယ်စီအတွက် ရင်ဆိုင်ကြရမှာပေါ့။ သေတာရှင်တာကတော့ နတ်ဘုရားတွေပဲ ဆုံးဖြတ်ပေး လိမ့်မယ် . . .”
“တကယ်တော့ ဒီကမ္ဘာမှာ အမုန်းတရားတွေ အာဃာတတွေဆိုတာ မရှိဘူး။ မတူညီတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်တွေ ခံယူချက်တွေပဲ ရှိကြတာပါ . . .”
ရဲရှောင်သည်​သခင်ကြီးဘိုင်အား ကြည့်ရင်း တစ်လုံးချင်းစီ ပြောလိုက်သည်။
သခင်ကြီးဘိုင်သည် ရဲရှောင်ပြောသည့် စကားလုံးများအား ငြိမ်​သက်​စွာ နား​ထောင်​လိုက်​ပြီး​နောက်​-
“ကောင်းပြီ . . .”
. . .
ရဲရှောင်သည်​နံပါတ် ၁ အခန်းအတွင်း​မှ ဟိတ်ဟန်အပြည့်ဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။​လေလံခန်းမရှိ လူများ၏ အကြည့်​များသည်​ရဲ​ရှောင်​ထံတွင်​သာ ရှိ​နေကြသည်​။
ဖန်ဧကရာဇ်၏ မျက်​နှာတွင်​ပျော်​ရွှင်​မှုများဖြင့်​ပြည့်​နှက်​လျက်​ရှိသည်​။ ဖန်​ဇီလင်​၏ အမူအယာသည်​နံပါတ်​၁ အခန်းထဲမှ ပြန်​လာသည်​နှင့်​ပင်​မတူ​ချေ။ မိတ်ဆွေတစ်ဦးနှင့်​တွေ့ဆုံ၍ လက်ဖက်ရည်ကြမ်း အတူတူသောက်ကာ စကားစမြည် ပြောခဲ့သည့်​ပုံနှင့်​ပင်​တူ​နေပါ​သေးသည်​။
ထို့​ကြောင့်​မည်သူမျှ သူ၏ မျက်နှာ အမူအယာအား ကြည့်၍ အခန်းတွင်းတွင်​မည်​သည့်​အရာများ ဖြစ်​ပျက်​ခဲ့သည်​ကို အကဲခတ်နိုင်လိမ့်​မည် မဟုတ်ချေ။
မုန်တိုင်းအိမ်တော် ရှိနေသည့် အခန်းထဲသို့ ဝင်ချင်တိုင်းဝင် ထွက်ချင်တိုင်းထွက်၍ ရမည် မဟုတ်ချေ။
​လေလံပွဲရှိ လူများသည်​ရဲရှောင်နှင့်ဝမ်အာတို့နှစ်​ဦး မည်​သည့်​စကားများ​ပြောဆိုခဲ့ကြသည်​ကို ခန့်မှန်း​၍ တွေး​တော​နေကြသည်​။ ရဲ​ရှောင်​အခန်းအတွင်းသို့ ဝင်​သွားသည်​မှာ အချိန်အတော်ကြာ​သော်​လည်း စကားသံများမှာမူ မကြားရခဲ့​ချေ။
အခန်းတွင်း၌ ဝမ်အာရှိနေသည်ကိုသာ လူတိုင်း သိထားကြသည်​။ မုန်တိုင်းအိမ်တော်၏ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ ကမ္ဘာကြီးအား လွှမ်းမိုး ချုပ်ကိုင်နိုင်စွမ်းရှိသော သခင်ကြီးဘိုင်ပါ ရှိနေသည်ကိုမူ မည်သူမျှ မသိကြ​ပေ။
ရဲရှောင်သာလျှင် အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့၍ သိ​နေခြင်း ဖြစ်​သည်​။
သခင်​ကြီးဘိုင်​နှင့်​ရဲ​ရှောင်​စကား​ပြောဆိုစဉ်​အတွင်း ရဲ​ရှောင်​ဘက်​မှ သတိကြီးစွာထား၍​ပြောဆိုခဲ့ရသည်​။ ကြမ်းကျွံလျှင်​သာ နှုတ်​၍ရသည်​၊ စကားကျွံလွန်​မူ ပြန်​ရုတ်​သိမ်းရ ခက်​လှသည်​မဟုတ်​ပါ​လား။
အေးအေးဆေးဆေးဖြင့်​သာ စကားပြောဆိုခဲ့ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ရဲ​ရှောင်​အတွက်​မူ စကားပြောနေသည့် စက္ကန့်တိုင်းသည် သေမင်းနှုတ်ခမ်းဝသို့ နင်းလျှောက်နေရသည့်​အလားပင်​ဖြစ်​ခဲ့ရသည်​။
ထို့ပြင်​သခင်​ကြီးဘိုင်​ကဲ့သို့ လူမျိုးနှင့်​စကား​ပြောဆိုခဲ့ရခြင်းသည်​သူ၏​တွေ့ကြုံခဲ့ရသည့်​နှစ်​ဘဝစာအတွင်း အန္တရာယ်အများဆုံး အခြေအနေသို့ပင်​ရောက်​ရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်​ကြောင်း ရဲ​ရှောင်​တွေး​နေမိသည်​။ ထို့​ကြောင့်​အခန်းအတွင်းမှ​ထွက်လာပြီးသည့်တိုင် သူ၏ စိတ်ထဲတွင် တုန်လှုပ်နေဆဲပင် ဖြစ်​သည်​။
ရဲရှောင်သည် သခင်​ကြီးဘိုင်​နှင့်​စကားပြောနေရင်းဖြင့်​အံ့သြဖွယ်​ကောင်းသည့်​အချက်တစ်ချက်အား တွေ့ရှိခဲ့ရသည်​။ ထိုအချက်​သည်​သူထင်ထားသည်ထက်ပင်​ပို၍ များစွာ ကွဲပြားနေလေသည်။
ယခင်​ရှောင်​ဧကရာဇ်​ဘဝ စွမ်းအားအမြင့်​ဆုံး အချိန်​တွင်​သခင်​ကြီးဘိုင်​၏ ထိုးနှက်​ချက်​လေး တစ်​ချက်​မျှကိုပင်​ခံနိုင်ရည်စွမ်း ရှိလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ကြောင်း ရဲ​ရှောင်​တွေ့ရှိခဲ့သည်​။
ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင်​ထိုင်​နေရ၍ ကြက်တစ်ကောင်နောက်ကိုပင် ပြေးလိုက်​နိုင်​ခြင်း မရှိသည့်​သခင်ကြီးဘိုင်၊ နူးညံ့သိမ်မွေ့ဟန်ရှိပြီး ချောမောခန့် ညားလှသည့် သခင်ကြီးဘိုင်၊ ယောကျာ်းချင်းပင် မနာလို ဖြစ်ရပြီး မိန်းကလေးတိုင်း၏ နှလုံးသားအား သိမ်းပိုက်နိုင်စွမ်းရှိသူ သခင်ကြီးဘိုင်သည် အလွန်ကြောက်စရာ ကောင်းသော ပညာရှင်တစ်ဦးပင် ဖြစ်​နေသည်​။
ထိုပညာရှင်​နှင့်​ထိပ်​တိုက်​ဆုံ​တွေ့လိုက်​ရသည့်​အချိန်​တွင်​ရဲရှောင်ဘက်​မှ တုန်လှုပ်သွားသကဲ့သို့ စိတ်လည်း လှုပ်ရှားသွားမိသည်​။
ကံကောင်းစွာဖြင့်​ပင်​သူ့အတွက် ပြိုင်ဘက်ကောင်းတစ်ဦး တွေ့လိုက်ရသည်​မဟုတ်ပါ​လော။ အကယ်​၍ ပြိုင်ဘက်ေ​ကာင်းနှင့်​သာ မတွေ့လိုက်​ရပါက အသက်ရှင်ရသည်ကို ရဲ​ရှောင်​အဖို့ ငြီးငွေ့နေမိမည် ဖြစ်သည်။
ထိုကဲ့သို့ အဆင့်မြင့်၍ အစွမ်းထက်လှသော ပညာရှင်တစ်ဦးသည် အတွေ့အကြုံပိုင်းတွင်လည်း သူမတူအောင် ကြွယ်ဝနေမည်သာ ဖြစ်သည်။ ရဲရှောင်အတွက်​မူ မော်တယ်ကမ္ဘာ၌ ရှေ့လျှောက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာများဖြင့်​ကြုံတွေ့နိုင်ဖွယ်​ရှိသည်​။
ရဲရှောင် တည်ငြိမ်သော ဟန်ပန်ဖြင့် လှေကားမှ ဆင်းသက်​လာခဲ့သည်​။
သူ့အား​ငေးကြည့်နေ​သော ဝမ်​ဇန်းဟိုအား မြင်လိုက်​ရ​သောအခါ ရဲရှောင်​ပြုံးပြလိုက်သည်။
“ဘုရားရေ . . .”
ဖန်​ဇီလင်​အား မြင်​လိုက်​ရမှသာ ဝမ်​ဇန်းဟို၏ စိတ်​အစဉ်​တစ်​ခုလုံးသည်​လေးလံ​နေ​သော​ကျောက်​တုံးကြီးတစ်​တုံးအား မထားရာမှ လွှတ်​ချလိုက်​ရသည့်​အလား​ပေါ့ပါးသွားသည်​။ ထို့​ကြောင့်​ဝမ်ဇန်းဟိုသည် သူ၏ တုတ်ခိုင်လှသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် ဟ​စိတ်​လွှတ်​ကိုယ်​လွှတ်​ဖြင့်​ပင်​ထိုင်​ခုံ​ပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်လေသည်​။ သံမဏိကဲ့သို့ အမာကျောဆုံး သစ်သားဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည့်​ခုံသည် ဝမ်ဇန်းဟို၏ အလေးချိန်ကြောင့် ကျိုးကျသွားမတတ်ပင်​ဖြစ်သွားခဲ့သည်​။ အကယ်​၍ နောက်တစ်ကြိမ်သာ ထိုကဲ့သို့ ထိုင်ချလိုက်မည်ဆိုပါက သေချာပေါက်ပင်​ကျိုးသွား​ပေလိမ့်မည်။ သူ့အပေါ်တွင်​သက်ရောက်နေသည့် ဖိအားများ ပျောက်ကွယ်သွားသကဲ့သို့ ဝမ်​ဇန်းဟို၏ စိတ်​ထဲတွင်​ခံစားလိုက်ရသည်။ ထို့ပြင်​အရာအားလုံး ပြေလည်သွား​တော့မည်​ဆိုသည်​ကိုလည်း သိ​နေမိသည်​။ နောက်ဆုံးတွင်မူ စိတ်ချလက်ချဖြင့်​နေနိုင်ခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါ​လော။
ရဲရှောင် လျှောက်လာသည်ကို မြင်သောအခါ လျူချန်းဂျန်၏ မျက်လုံးများသည်​လည်း အရောင်တဖျတ်ဖျတ် လက်သွားသည်​။
(ဒါပဲလေ ဒါပဲပေါ့ . . . ဘယ်လောက်ပဲ ခက်ခဲတဲ့ အခြေအနေ ကိစ္စမျိုးပဲ ဖြစ်​ဖြစ်​သူကတော့ အေးအေးဆေးဆေးနဲ့ကို ဖြေရှင်းနိုင်တယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ ပြသာနာ အားလုံးကို ပြေလည် သွားစေတာပဲ။ ဒီ​လောက်​ဆို အန္တရာယ်တွေ ရန်ကလည်း လုံးဝ ကင်းသွားလောက်ပြီ . . .)
(အခန်းထဲဝင်​ပြီး သူဘာတွေ ပြောခဲ့လဲ ဆိုတာ ဘယ်သူကို့မှ ပြန်ပြောနေမှာ မဟုတ်​ဘူး။​နောက်​ပြီး သူတွေ့ကြုံ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အရာတွေကိုလည်း တကူးတက​ပြောပြ​နေမှာလည်း​မဟုတ်ဘူး။ သူ့လူတွေအတွက် သူ အကောင်းဆုံး ဖြေရှင်းပေးနိုင် လိုက်တာပဲ . . .)
(ဒီလို ခေါင်းဆောင်မျိုးနောက် လိုက်ရတာ ငါတော်တော် ကံကောင်းတာပါလား။ တစ်နေ့ ငါလည်း ဒီလို အရည်အချင်းမျိုး ရှိလာနိုင်ဖို့ မျှော်လင့်တယ်​. . )
လျူချန်းဂျန် မလှုပ်မယှက်ဖြင့်သာ ရပ်နေပြီး စိတ်​ထဲတွင်​တစ်​ကိုယ်​တည်း​တွေး​နေမိသည်​။ ရဲ​ရှောင်​အား လေးစားမှုများဖြင့် ပြည့်နှက်​နေသည့်​အကြည့်​များဖြင့်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။
မုန်တိုင်းအိမ်တော်နှင့်​ရင်ဆိုင်ရသည်မှာ မည်မျှအထိ ဖိအားများသည်​ဆိုသည်​ကို သူကောင်းစွာ သိ​နေ​လေသည်။
ဖန်ဧကရာဇ်သည် ထိုအခြေအနေအား ကောင်းစွာ ရင်​ဆိုင်​ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့၍ အောင်မြင်စွာ ပြန်လာနိုင်ခဲ့သည်​။
ထိုကဲ့သို့​သော လုပ်ရပ်မျိုးအား ဖန်ဧကရာဇ် တစ်ဦးတည်းသာ လုပ်နိုင်လိမ့်မည်ဟုလည်း လျုချန်း ဂျန်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​တွေးနေမိသည်​။
ရဲရှောင်သည်​လျှောက်​နေရင်းဖြင့်​လန်လန့်လန့်နှင့် ဇုဝူကျီတို့ ဘေးမှ ဖြတ်သွားသည်​။
မင်းသား ၃ ပါးလည်း ထိုနေရာနားတွင်ပင် ရှိနေလေသည်။
လူတိုင်း၏ အမြင်တွင် ဖန်ဇီလင်၏ လုပ်ရပ်သည် အထင်ကြီးစရာ ကောင်း​နေခဲ့သည်​။ အခြားသူများ အခန်းနံပါတ်​၁ အနားသို့​ခြေဦးပင်​မလှည့်​ရဲသည့်​အချိန်​တွင်​ဖန်​ဧကရာဇ်​မှ ပြုံးပြုံးရွှင်​ရွှင်​ဖြင့်​ပင်​ထိုအခန်းထဲမှ ထွက်​လာနိုင်​ခဲ့သည်​မဟုတ်​ပါ​လော။
​လေလံခန်းမအတွင်းတွင်​ရှိနေသည့် လူများအနက် ချန်နိုင်ငံတော်၏ မင်းညီမင်းသားများမှာ အဆင့်နိမ့်ဆုံး လူများဟုပင်​ဆိုနိုင်ပေသည်။ ထိုမင်းညီမင်းသားများသည်​ဂိုဏ်းကြီးများမှ လူများလောက်ပင် အဆင့်မရှိချေ။
လင်းပါအို၏ ဧကရာဇ်မှ စိတ်အေးလက်အေးဖြင့်​ပင်​လမ်းလျှောက်နေသည့် မြင်​ကွင်းအား မြင်နေကြရသူများအဖို့ အကြည့်မလွှဲနိုင်အောင်ပင် လိုက်ငေးကြည့်နေမိကြသည်​။ မင်းသားများ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း အံ့သြနေကြသည်။
ထို့နောက် ရဲရှောင်သည် လန်လန့်လန့်ထံသို့​နောက်​ပြန်လှည့်၍ သွားလိုက်​သည်​။ သူ၏ သူငယ်ချင်းများသည် သူ့အား ကြောင်ငေးလျက် ကြည့်နေကြသည်​။
လန်လန့်လန့်သည် ရဲရှောင် သူ့ထံသို့ ဦးတည်၍ လာနေသည်ကို မြင်လိုက်ရေ​သာအခါ နားမလည်နိုင်အောင်ပင်​ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
လင်းပါအို၏ ဧကရာဇ်မှ အဘယ်ကြောင့် သူ့ထံသို့ လာရသည်​ဆိုသည်​ကို စဉ်းစား၍ မရအောင်ပင်​ဖြစ်နေလေသည်​။ ဖန်​ဧကရာဇ်​သည်​သူနှင့် တစ်ကြိမ်​တစ်ခါမျှ ဆုံတွေ့ခဲ့ဖူးခြင်း မရှိသကဲ့သို့ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်​မှုလည်း မရှိခဲ့​ချေ။ ထို့ကြောင့် ပ​ဟေဠိသဖွယ်​စဉ်းစားရပင်​ကြပ်နေပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset