Switch Mode

Chapter – 290

ဝှက်ဖဲ

Chapter – 290
“ဝှက်​ဖဲ”

“ခင်ဗျားတို့ ၃ ယောက်က ရာဇဝင်တွင်လောက်မယ့်​အလုပ်တွေကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု လုပ်ခဲ့ကြတယ်။ အခုဆို ခင်ဗျားတို့ရဲ့ အသက်​တွေက မှန်းဆလို့​တောင်​မရ​နိုင်​ဘူး . . .”
ရဲရှောင်သည်​ဒေါသထွက်​နေသည့်​ဝမ်အာအား ပြုံး၍ ကြည့်​ရင်း​ပြောလိုက်​သည်​။
“သာမန်လူတွေဆို ဒီလောက် သက်တမ်းအထိ ဘယ်နေနိုင်​ပါ့မလဲ။ အဲ့ဒါ​ကြောင့်​ခင်ဗျားတို့က တခြားကမ္ဘာတစ်ခုခုက ထိပ်တန်း ပညာရှင်တွေ ဖြစ်နိုင် တယ်​. . .”
“ခင်ဗျားတို့ ၃ ယောက်ရဲ့ အစွမ်းတွေကိုသာ ဖွင့်ထုတ်ချလိုက်မယ်ဆိုရင်​ကမ္ဘာကြီး တစ်ခုလုံးတောင် ဇောက်ထိုးမိုးမျှော် ဖြစ်သွားလောက်တယ် . . .”
“​နောက်ပြီး​အခုအခြေအနေတွေထက်ကို အများကြီးပိုပြီး ခင်ဗျားတို့ လုပ်နိုင်​သေးတယ်​ဆိုတာလည်း​ကျုပ်သိတယ် . . .”
“ဒါ​ပေမယ့်​ဘုရင်တွေပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မုန်တိုင်းအိမ်တော်ပဲဖြစ်ဖြစ် နိုင်ငံတွေ၊ မင်းဆက်တွေ၊ လူတွေကို ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်ခဲ့ရင် မဟာအပြစ်ဒဏ် အခတ်ခံရမှာ သေချာတယ်”
“အဲ့ဒါကို တန်ပြန်သက်ရောက်မှုလို့ ဆိုရမလားပဲ . . .”
“အဲ့ဒီ သက်ရောက်မှုမျိုးကို ဆရာဘိုင်လို အလွန့်အလွန်တော်တဲ့ ဉာဏ်ကြီးရှင်၊ စွမ်းအားရှင်မျိုးတောင် မရှောင်လွှဲနိုင်ပါဘူး . . .”
“ကျုပ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောပြီး ကျုပ်စကားကို နိဂုံးချုပ်ပါရစေ၊ မဟာအပြစ်ဒဏ်ကြောင့်သာ ဆရာဘိုင် ဒုက္ခိတ ဖြစ်နေရတာပဲ . . .”
ရဲရှောင်သည်​သခင်ကြီးဘိုင်အား တည့်တည့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ သူ၏ မျက်လုံးများသည် လည်း လေးနက်တည်ကြည်လျက် ရှိသည်​။
“ကျုပ်ပြောတဲ့ အပေးအယူသဘောမျိုး ပူးပေါင်းမယ် ဆိုတာ ဒီအချက်ပေါ် မူတည်နေတယ်။ ဆရာဘိုင်ဘက်က စိတ်ဝင်စားမှု ရှိလားမရှိဘူးလား သိချင်မိတယ် . . .”
သခင်ကြီးဘိုင်သည် တည်ငြိမ်စွာဖြင့်​ရှိနေသည်​။ သို့​သော်​သူ၏ မျက်နှာသည် အသက်မဲ့နေသည့်​အလား အပြုံးအရယ်​ကင်းမဲ့လျက်​ရှိသည်​။
ရဲရှောင်ပြောခဲ့သည့် စကားလုံးများအား နား​ထောင်​ခြင်း မရှိသည့်​အမူအယာမျိုးဖြင့်​ပင်​ရှိ​နေ​လေသည်​။
ဝမ်အာမှ စိတ်မရှည်တော့သည့်​ဟန်ဖြင့် –
“ရှင်က ပြောစရာရှိတာ ပြီးအောင်ပြောလေ။ ကျွန်မတို့ဘက်က ဘာရမှာလဲ ဆိုတာကိုလည်း ပြောဦးမှပေါ့။ အဲဒီလို မပြောဘဲ ကျွန်မတို့က ဘာကို စိတ်ဝင်စားရဦးမှာလဲ . . .”
ရဲရှောင်လည်း ဝမ်​အာအား ကြည့်​လိုက်​ကာ –
“ကျုပ်​ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောပါ့မယ်။ မဟာအပြစ်ဒဏ်ပဲ ဖြစ်​ဖြစ်​၊ ကျင့်ကြံမှုကြောင့် ဖြစ်တဲ့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုး​တွေကိုပဲ ဖြစ်​ဖြစ်​ကျုပ်​ဘက်က အမြစ်ပြတ်အောင် မကု​ပေးနိုင်တောင် အဲ့ဒီအရာတွေကို ရင်ဆိုင်နိုင်မယ့်​သေချာတဲ့ နည်းလမ်းအချို့ ကျုပ်​မှာ ရှိနေတယ်။ အဲ့ဒါ​ကြောင့်​ကျုပ်​ဘက်က ဆရာဘိုင်နဲ့ မိန်းကလေး ၂ ယောက်ကို ကူညီခွင့်များ ရနိုင်မလားပေါ့ . . .”
“အဲ့ဒါက ကျုပ်ရဲ့ ဝှက်ဖဲပဲ . . .”
“အခုချိန်မှာ လင်းပါအိုက အန္တရာယ်နဲ့ ရင်ဆိုင်နေရတယ်။ ဂိုဏ်းကြီး ၂ ခုကလည်း ကျုပ်​တို့ကို အလွတ် ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်​တို့ဘက်ကသာ သူတို့ဂိုဏ်း ၂ ခုထဲက ၁ ခုကို ဦးညွှတ်ပေးလိုက်မယ်ဆိုရင် လင်းပါအိုလည်း နဂိုအတိုင်း ရှိနေနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ အဲ့ဒါ​ကြောင့်​ကျုပ်​တို့အတွက်​တော့ မုန်တိုင်းအိမ်တော်က နောက်ဆုံး မျှော်လင့်ချက် တစ်ခုပဲ . . .”
“ကံမကောင်းတဲ့ အချက်က ကျုပ်​ရဲ့ ခံယူချက်​နဲ့ မုန်​တိုင်းအိမ်​တော်​ရဲ့ ခံယူချက်​တွေက မတူဘူး​လေ။ အဲဒီတော့ ပြောရရင် ကျုပ်​တို့က ရန် သူတွေပေါ့။ ရန်​သူ​တွေဆို​တော့ ပူးပေါင်းတာမျိုးကတော့ လုပ်ဖို့ မသင့်ဘူးပေါ့လေ။ ဒါပေမယ့်​လည်း တစ်ကန့်စီ ထားမယ်ဆိုရင်တော့ အဆင်ပြေနိုင်မလားပဲ . . .”
ရဲရှောင် ပြုံးလိုက်ပြန်ရင်း –
“ကျုပ်ဘက်က ဒီလို မလုပ်ရင်တောင် နှစ်ထောင်နဲ့ချီတဲ့ အတွေ့ကြုံ​တွေအရ ဆရာဘိုင်က ဒုက္ခိတ ဖြစ်နေတာတောင် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံကို ကောင်းကောင်း ဖြိုခွဲပစ်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ် . . .”
“ကျုပ်ပြောတဲ့ ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်း သေချာတယ် ဆိုတာကလည်း ခင်ဗျားရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက် အပေါ်မှာပဲ ပြောတာပါ။ ခင်ဗျားဘက်က ဒီလို ရှက်စရာ ဘဝမျိုးကို စောစောအဆုံးသတ်ချင်လား၊ အဆုံးမသတ်ချင်ဘူးလား ဆိုတာကိုပေါ့။ ခင်ဗျားဘက်ကသာ စိတ် ပါရင် အပေးအယူဖြစ်ပြီ။ စိတ်မပါရင်တော့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ကျုပ်ပြန်ထွက်သွားပေးပါ့မယ်။ ကျုပ်​အ​နေနဲ့က​တော့ ခင်​ဗျားတို့နဲ့ ပူး​ပေါင်းမယ်​ဆိုတဲ့​မျှော်​လင့်​ချက်​ဆုံးရှုံးသွားတာကလွဲလို့ ကျန်​တာ ဘာမှ မရှိပါဘူး။ ခင်ဗျားဘက်က လက်ခံမှာလား လက်မခံဘူးလား ဆိုတာ​သေချာမသိ​သေးလို့ ကျုပ်က ၅၀ ရာခိုင်နှုန်း သေချာတယ် ပြောခဲ့တာ . . .”
ရဲရှောင် တစ်ချက် ရယ်မောလိုက်ပြန်ရင်း –
“လူ​တွေက အသက်ရှင်နေစဉ် ကာလအတွင်းမှာ ကိုယ့်​ဒုက္ခ ကိုယ်​ရှာတတ်ကြတယ်။ ကျုပ်ဒီလို နံပါတ် ၁ အခန်းထဲမှာ ရှိနေရတာလည်း ကျုပ်ဘဝအတွက် အကြီးမားဆုံး ဒုက္ခကို ရှာလိုက်တာပဲ . . .”
ဝမ်အာသည် သခင်ကြီးဘိုင်အား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
သူမ၏ မျက်လုံးများထဲတွင် မေးခွန်း​ပေါင်းများစွာ ရှိနေသည့်​အလား​ဝေခွဲရ​ခက်​သော မျက်​လုံးများဖြင့်​ဆရာဖြစ်​သူအား ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။
အကယ်၍ ယခုကိစ္စအ​ပေါ်တွင်​သူတစ်​ဦးတည်း၏ ဆုံးဖြတ်​ချက်​ဖြင့်​ပြီးမည်​ဆိုလျှင် ရဲရှောင်၏ တောင်းဆိုမှုအား ချက်ချင်းပင် ခေါင်းညိတ်လိုက်​မည် ဖြစ် သည်။
သခင်ကြီးဘိုင် ကောင်းကင်ပြစ်ဒဏ် သက်ရောက်မှုစတင်​ခံစားခဲ့ရသည့်​အချိန်​တုန်းက အမျိုးမျိုးသော ဝေဒနာများ ခံစားခဲ့ရသည်​။ မျက်လုံးများကန်း၍ ဆွံ့အနားမကြားပင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ထို​ဝေဒနာများ သက်​သာ​စေရန်​အလို့ဌာ သခင်ကြီးဘိုင်အား နည်းလမ်းမျိုးစုံသုံး၍ ကုသပေးခဲ့သည့်တိုင် မသက်သာလာခဲ့ချေ။
ထို့​ကြောင့်​တစ်​စုံတစ်​ယောက်​မှ အဆိုပါ ပြစ်ဒဏ် သက်ရောက်မှုအား ကုသ​ပေးနိုင်မည်ဟု​ပြောလာပါက ဝမ်အာဘက်​မှ ယုံကြည်မိလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော် ယခုလာပြောနေသူမှာ ဖန်ဇီလင်ပင် ဖြစ် သည်​။
ဖန်ဇီလင်သည် လင်းပါအို၏ ဧကရာဇ်ဖြစ်ပြီး ထူးခြားအစွမ်းထက် ဆေးလုံးများအား ဖန်တီးထားသူ တစ်​ဦးလည်း ဖြစ်သည်။
ဖေးယွမ်ဆေးလုံး၊ အရိုးသန့်စင်ဆေးလုံး၊ ချိုးဖျက်ဆေးလုံးများနှင့် အခြားသော ဆေးလုံးများစွာမှာ သခင်ကြီးဘိုင်အတွက် အသုံးမဝင်နိုင်ချေ။ သို့သော် အဆိုပါ ဆေးလုံးများ၏ အရည်အသွေးသည်​သာ ထူးခြားအစွမ်းထက်သည့် အဆင့်သို့ ရောက်သွားမည် ဆိုပါက အခြေအနေတစ်မျိုးတစ်ဖုံ ထူးခြားသွားနိုင်ပေလိမ့်မည်။ သခင်ကြီးဘိုင်သည် မရေမတွက်နိုင်သော တန်ဖိုးကြီး ဆေးလုံးများစွာ သုံးခဲ့ဖူးသည်​။ ဒဏ္ဍာရီထဲမှ ရွှေဆေးလုံးကိုပင် သုံးခဲ့ဖူးလေ သည်။ သို့သော် မည်သည့်ဆေးကမျှ ထူးခြားအစွမ်းထက် အဆင့်မရှိသဖြင့် သူ့အတွက်​မထူးခြားခဲ့ချေ။ ဆေး၏ အရည်အသွေးတွင် ထူးခြားအစွမ်းထက် အဆင့်သည် အဆင့်မြင့်ဆုံး အဆင့်ဖြစ်ပြီး နတ်ဆေးအဆင့်ဟုပင် ခေါ်ဆို သတ်မှတ်ထားကြသည်​။
ကောင်းကင်အပြစ်ဒဏ်အား ကုသရန်မှာ နတ်​ဆေးအဆင့် ဆေးလုံးဖြင့်သာ ထူးခြားပေလိမ့်မည်။
ထူးခြားအစွမ်းထက် အဆင့်ရှိ ဖေးယွမ်ဆေးလုံးလောက်နှင့် ကုသနိုင်ခြင်း မရှိသည်​မှာ​သေချာလှ သည်။ ထို​ဆေးလုံးသည်​အချို့သော ဝေဒနာများကိုသာ ကုသနိုင်မည်ဖြစ်ပြီး သခင်ကြီးဘိုင်အား ကုသနိုင်​ရန်​အတွက်​မူ အဆင့်မြင့်ဆေးတစ်မျိုးမျိုးကိုမှ ထူးခြားအစွမ်းထက်အဆင့် လိုအပ်နေခြင်း ဖြစ် သည်​။
ရဲ​ရှောင်​ဆွေး​နွေးလာသည့်​ကိစ္စအ​ပေါ် သူမအ​နေဖြင့်​ဆုံးဖြတ်​ချက်​ချပိုင်​ခွင့်​မရှိသဖြင့်​ဝမ်အာသည် သခင်ကြီးဘိုင်ကိုသာ ငေးကြည့်နေမိသည်​။ ဆရာဖြစ်သူ​ကိုလည်း သဘောတူစေချင်နေမိသည်။
သို့သော် နှုတ်​မှ ထုတ်ဖော်၍တော့ မပြောဝံ့ချေ။
ယခုကိစ္စသည် သခင်ကြီးဘိုင် ဆုံးဖြတ်ရမည့် ကိစ္စသာ ဖြစ်လေသည်​။
သခင်ကြီးဘိုင်မှာမူ တည်ငြိမ်စွာ ရှိနေတုန်းပင် ဖြစ် သည်​။
ခဏအကြာတွင် သခင်ကြီးဘိုင်သည်​မျက်လုံးများ မှိတ်ထားရာမှ ဖွင့်လိုက်ရင်း ရဲရှောင်အား ကြည့်လိုက်သည်။
သခင်ကြီးဘိုင်၏ အကြည့်များသည်​စူးရှလွန်းသဖြင့် မြားနှစ်စင်း တစ်​ပြိုင်​တည်း ထွက်​ပေါ်သွားသည်နှင့်ပင် တူ​နေပါ​သေးသည်​။
ထိုအကြည့်​စူးစူးများ​ကြောင့်​ရဲရှောင်၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး အပ်အစင်းပေါင်းများစွာဖြင့်​ထိုးနှက်ခံလိုက်ရသည့်​အလား ခံစားလိုက်ရသည်​။
သူ၏ ဝိညာဉ်တော်ကိုပင် နာကျင်သွားစေနိုင်သော ခံစားမှုမျိုး ဖြစ်​သည်​။
ထို့နောက် သခင်ကြီးဘိုင်သည် ရဲရှောင်ထံမှ အကြည့်ပြန်လွှဲလိုက်ပြီး သူ၏ ခြေထောက်များအား ကြည့်လိုက်​သည်​။
ထိုခြေထောက်များသည် လှုပ်ရှားနိုင်ခြင်း မရှိ​ဘဲ ဆွေးမြည့်နေသော သစ်သားတုံးများကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေ​လေသည်။
သခင်ကြီးဘိုင်သည် မိမိကိုယ်ကို​အလွန်အစွမ်းထက်၍ သြဇာအာဏာ ရှိ​သော လူတစ်ေ​ယာက်မှန်း သိထားသည်​။
သူ၏ လက်တစ်ဖက် ဆန့်ထုတ်လိုက်ရုံဖြင့် ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးအား စိစိညက်ညက် ကျေသွားအောင်ပင်​လုပ်နိုင်သော အစွမ်းမျိုး ရှိသည်​။
ထိုစွမ်းအင်များကိုသာ အကုန်အစင် ထုတ်သုံးလိုက်မည်ဆိုလျှင် လမ်းပြန်လျှောက်နိုင်စရာပင် မလိုတော့​ချေ။ မည်မျှ အစွမ်းထက်သည့် လူမဆို သူ၏​ရှေ့တွင်​ဒူးထောက်ခစားရမည်သာ ဖြစ်သည်​။
အကြည့်တစ်ချက်နှင့်ပင် လူတိုင်းအား အနိုင်ယူနိုင်သည့် အ​စွမ်းမျိုးလည်း ရှိသည်။
ထိုမျှသာမက သူ၏ ဘယ်ဖက်တွင် ဘယ်လက်ရုံး ဝမ်အာ ရှိနေ၍ ညာဖက်တွင် ညာလက်ရုံး ချူးအာလည်း​ရှိနေ​လေသည်​။ လက်တစ်ဖက် ဝေ့ယမ်းရုံဖြင့် လေနှင့်တိမ်စိုင်များကို ရွေ့လျားနိုင်စွမ်းရှိပြီး ထိုလက်အား ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်နှင့် ကမ္ဘာတစ်ခုလုံး သူ၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်သို့ ရောက်သွား​ပေလိမ့်​မည်​။
အကယ်​၍ လူအများသာ ထိုအကြောင်းအား သိသွားမည်ဆိုပါက အလွန်ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားကြမည်မှာ အ​သေချာပင်​ဖြစ်​သည်​။ ထိုမျှထိ အစွမ်းထက်ကြောင်း သူကလွဲ၍ အခြားမည်​သူမျှ မသိသေးချေ။
တကယ်လက်​တွေ့တွင်​ထိုထက်ပင်ပို၍ လုပ်နိုင်စွမ်း ရှိနေပါသေးသည်။
ကမ္ဘာပေါ်ရှိ မည်သည့်အရာကိုမဆို ရယူပိုင်ဆိုင်နိုင်စွမ်းရှိပြီး လုပ်ချင်သလို လုပ်နိုင်သည့် အစွမ်းအစမျိုးလည်း ရှိနေသည်။
(နတ်ဘုရားတွေက ခွင့်မလွှတ်ဘူး ဟုတ်လား . . .)
သခင်ကြီးဘိုင်၏ စိတ်​ထဲတွင်​မ​ကျေမချမ်းပင်​တွေး​နေမိသည်​။
(ဘာနတ်ဘုရားလဲ . . . ငါက နတ်ဘုရားပဲ မဟုတ် ဘူးလား။ ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ နယ်မြေတွေကို ဘုရင်တွေကပဲ ပိုင်ပြီး ပြည်သူတွေက ရေမြေ့သခင် ရှင်ဘုရင်တွေရဲ့ အသုံးတော်ခံတွေ ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေက တကယ်တော့ ရယ်စရာ ဟာသတွေပါ။ ငါကတော့ ဒီမှာ ထိုင်နေရတယ်။ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး။ ကမ္ဘာတစ်ခုလုံး တုန်လှုပ်အောင်၊ အံ့သြသွားအောင် ကိုယ်တိုင် အစွမ်းပြခွင့် မရှိပါလား . . .)
သခင်ကြီးဘိုင်သည်​တစ်​ကိုယ်​တည်း တွေးနေမိပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset