Switch Mode

Chapter – 285

အနီရောင်သွေး

Chapter – 285
“အနီရောင်သွေး”

ရဲရှောင်ဘက်​မှ စကားအရာ လိမ္မာပါးနပ်စွာဖြင့်​ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အစပိုင်းတွင်​သခင်ကြီးဘိုင်နှင့် တွေ့ခဲ့ဖူးသည်ကို ငြင်းဆန်လိုက်​သော်​လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာပင် မြောက်ပင့်၍လည်း ပြောဆို လိုက်သည်​။ ထိုသို့လုပ်​ရခြင်းမှာ သခင်ကြီးဘိုင်ကဲ့သို့ အစွမ်းထက်​သော လူတစ်ယောက်၏ ညိုညင်မှုအား မခံချင်ကြောင်း ပြသလိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး သူ့အား စိတ်ကွက်သွားမည်ကိုလည်း စိုးရိမ်သည့်ပုံစံ ဖမ်း လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့နောက် ရဲရှောင် ပြုံးလိုက်ပြန်ရင်း –
“ဒီ​ကောင်​ဇ​ဝေဇဝါနဲ့ ဘာမှ မမှတ်​မိဘူးဆိုပြီး ကျုပ် ကိုတော့ လှောင်မနေနဲ့ဦး၊ ကျုပ်က တစ်ခုခုဆို စွဲစွဲမြဲမြဲ မှတ်မိနေလေ့ ရှိတယ်ဗျ။ ရှင်းရှင်း​ပြောရရင်​ကျုပ်ကိုကျုပ် ကမ္ဘာပေါ်မှာ မှတ်မိနိုင်စွမ်း အရှိဆုံးလူလို့တောင် သတ်မှတ်ထားတာ။ သာမန်အားဖြင့် ကျုပ်တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဆုံခဲ့မိရင် အဲဒီလူကို ဘယ်တော့မှ ဝိုးတဝါး ဖြစ်မနေဘူး၊ သေသေချာချာကို မှတ်မိတယ်။ အဲဒါကြောင့် အရင်ကသာ ခင်ဗျားနဲ့ ဆုံဖူးတယ်ဆို ကျုပ်ဘယ်မေ့နိုင်ပါ့မလဲ”
“ဒါပေမယ့်​ကျုပ်စိတ်ထဲမှာလည်း ခင်ဗျားကို သိသလိုလို ဖြစ်နေပြန်တယ်။ ဘယ်နားမှာ ဆုံဖူးလဲ ဆိုတာကိုသာ မမှတ်မိဘူး ဖြစ်နေတာ။ တော်တော်ကို ထူးဆန်းတာပဲ။ ခင်ဗျားဘက်က ကျုပ်​ကို​တွေ့ဖူးမှာပါလို့​ပြောခဲ့တယ်နော်။ အဲ့ဒါဆိုလည်း သဲလွန်စလေး ဘာ​လေး နည်းနည်းလောက် ပေးပါလားဗျာ။ ဒါဆို ကျုပ်ပြန်ပြီး မှတ်မိချင် မှတ်မိသွားမှာပေါ့ . . .”
ရဲရှောင်သည် အလွန်အမင်း စဉ်းစားရခက်နေသည့် ပုံစံမျိုး ဖမ်းထားလေသည်​။
သခင်ကြီးဘိုင်ပင်​ရဲ​ရှောင်​၏ အမူအရာ​ကြောင့်​တခဏမျှ စဉ်းစားသည့်​ပုံ ဖြစ်သွားခဲ့သည်​။ ထို့​နောက်​ထိုကိစ္စအား ဆက်ပြောလိုသည့်​ဟန်​မရှိတော့ဘဲ စကားလမ်းကြောင်း လွှဲလိုက်သည်ကို ရဲ​ရှောင်​သတိပြုမိလိုက်​သည်​။
“ဖန်ဧကရာဇ် . . . မုန်တိုင်းက ဖရိုဖရဲ မဖြစ်စေသလို သိုင်းလောက ကမ္ဘာကြီးကလည်း ကမ္ဘာတစ်ခု မဟုတ်ဘူးလို့ ခင်ဗျား ပြောခဲ့တယ်နော်။ အဲ့ဒီစကားလုံးတွေကို ခင်ဗျား ဘယ်ကနေ သိခဲ့တာလဲ။ အဓိပ္ပါယ်က​ရော ဘာကိုဆိုလိုတယ်​ဆိုတာကို​ရော သိလား . . .”
အလွန်အရေးကြီးသော အချိန်သို့ ရောက်​ရှိ​နေပြီ ဖြစ်​ကြောင်း ရဲ​ရှောင်​ရိပ်​မိလိုက်​သည်​။
အကယ်၍ သူ့ဘက်​မှ ကျေနပ်လောက်သည့် အဖြေမျိုး မပေးနိုင်ခဲ့လျှင် အခန်းထဲမှပင်​ကန်ထုတ်ခံရနိုင်​သည့်​ကိန်း ရှိ​လေသည်​။ ထိုကဲ့သို့ ကန်​ထုတ်​မခံရလျှင်​လည်း အသက်ခံရနိုင်ဖွယ်​ရှိ​သည်​။ တစ်​ခုမဟု​တ်​တစ်​ခု အလုပ်​ခံရမည်​မှာ သေချာသလောက်ပင် ဖြစ်​သည်​။ ထို့ကြောင့် စကားအမှားခံဘဲ သခင်​ကြီးဘိုင်​ကျေနပ်လောက်မည့်​အဖြေမျိုးကိုသာ ပေးရမည် ဖြစ်ေ​ပသည်​။
ရဲရှောင် တခဏမျှ တွေးလိုက်သည့်​ဟန်ဖြင့် –
“ကျုပ် တစ်စုံတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ် . . .”
ရဲရှောင် ထိုမျှထိသာ ပြောလိုက်​ပြီး ခေတ္တခဏနားလိုက်သည်။ သို့သော် မည်သူမျှ သူ့အား ဆက်​မမေး ကြ​ချေ။
သခင်ကြီးဘိုင်နှင့် ဝမ်အာတို့သည် တိတ်ဆိတ်စွာ ပင် နားထောင်နေလျက် ရှိပြီး ရဲရှောင် ဆက်ပြောလာမည့် စကားအား စောင့်နေကြသည်​။
ရဲရှောင်သည်​သူခဏတာမျှ စကား​ပြော ရပ်လိုက်ပါက သခင်ကြီးဘိုင်တို့ဘက်မှ “အဲ့ဒီလူက ဘယ်သူလဲ” ဟု သိချင်​ဇောဖြင့်​ငမ်းငမ်းတက်​ဆက်မေးလာမည်​ဟုပင်​မျှော်​လင့်​ထားခဲ့မိသည်​။ တစ်စုံတစ်ယောက်မှ အကြောင်းအရာ တစ်ခုခုအား ပြောနေရင်း ဖြင့်​ရပ်လိုက်ပါက နားထောင်နေသည့် သူ​များသည် “နောက်တော့ရော ဘာဆက်ဖြစ်လဲ” ဆိုသည့် မေးခွန်းများအား မေးလေ့ ရှိကြသည်​။ ပြောဆိုသည့် အကြောင်းအရာမှာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလျှင် ကောင်းသလောက် မေးမြန်းကြမည်သာ ဖြစ်သည်​။
သို့သော် ယခုအခါတွင်မူ မည်သူမျှ အ​ရေးတယူပြု၍ မမေးကြချေ။ ထို​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​လည်း အိုက်​တင်​ဆက်​မခံဝံ့​တော့ဘဲ ဆက်​၍သာ​ပြောလိုက်​ရသည်​။
“သူ့နာမည်က အနီရောင်သွေး လို့ခေါ်တယ် . . .”
“အနီရောင်သွေးတဲ့လား . . .”
သခင်ကြီးဘိုင် တီးတိုး ရေရွတ်လိုက်သည်။
ဝမ်အာမှာလည်း ထိုနာမည်​ကြားလိုက်​သည်​နှင့်​ပါးစပ် အဟောင်းသားဖြင့်ပင်​ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်နေလေသည်​။
“သူနဲ့ ကျုပ်နဲ့က​အတော်​ကြာကြာ အလုပ်တွဲလုပ်ဖူးတယ်။ ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေတွေလို့ပဲ ဆိုရမှာ​ပေါ့။ တစ်နေ့တော့ သူ့ကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ တစ်ယောက်က သတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်​သူမသေခင် ကျုပ်ကို တစ်ခုပြောသွားခဲ့တယ်လေ . . .”
ရဲရှောင် အလွန်​အမင်း စိတ်မကောင်းဖြစ်​နေသည့်​ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
စကားအ​ဆုံးတွင်​သခင်ကြီးဘိုင် မျက်မှောင်ကြုတ် သွားသည်။
ဝမ်အာသည်​လည်း မျက်စိပျက်​မျက်​နှာပျက်​ဖြင့်​-
“သူဘာပြောခဲ့တာလဲ . . .”
နောက်ဆုံးတွင်​မူ ရဲရှောင်လိုချင်ခဲ့သည့်​အတိုင်း တစ်ဖက်မှ သိချင်​ဇောဖြင့်​မေးလာခဲ့​လေပြီ။
ရဲရှောင်​ခေါင်းတယမ်းယမ်းဖြင့်​သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း –
“တစ်နေ့မှာ သူ့ဆရာနဲ့ ကျုပ် ဆုံခဲ့ရင်တဲ့ မုန်တိုင်းက ဖရိုဖရဲ မဖြစ်စေသလို သိုင်းလောက ကမ္ဘာကြီးက လည်း ကမ္ဘာတစ်ခု မဟုတ်ဘူး ဆိုတဲ့ စကားကို ပြောပြလိုက်ပါတဲ့။ အဲဒီတုန်းက ကျုပ်က နားမလည်ခဲ့မိဘူး . . .”
ဝမ်အာသည် စိတ်လှုပ်ရှားနေ၍ ယခင်ကကဲ့သို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် မဟုတ်တော့ချေ။ သခင်ကြီးဘိုင်မှာမူ တည်ငြိမ်စွာ ရှိနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ သို့​သော်​မျက်မှောင် ကြုတ်ထားဆဲပင် ဖြစ်​သည်​။
ရဲရှောင်မှ –
“သူပြောတဲ့ စကားအဓိပ္ပါယ်ကိုတင်မကဘူး သူ့ဆရာက ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကိုပါ ကျုပ်မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒါကြောင့် ကျုပ်လည်း နားရှုပ်သလို ဖြစ်နေခဲ့တာ။ ဒီနေ့တော့ မုန်တိုင်းအိမ်တော်ဆိုတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်လေ။ အဲဒီတော့ ကျုပ်လည်း သူ့ဆရာက ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးကို တုန်လှုပ်စေနိုင်တဲ့ သခင်ကြီးဘိုင်လို့ ထင်မိသွားတယ်​။ ကျုပ်ပြောတာ မှန်ရဲ့လား . . .”
သခင်ကြီးဘိုင်သည် ရဲ​ရှောင်​၏​မေးခွန်းအား ပြန်​မ​ဖြေဘဲ မတုန်​မလှုပ်​ဖြင့်​သာ​နေ​နေ​လေသည်​။
သို့​သော်​သူ၏ မျက်လုံးများမှာမူ ယခင်​ကထက်​ပင်​ပို၍ စူးရှတောက်ပ​နေကာ မီးတိုင်မှ ထွက်ပေါ်နေ သည့် အငွေ့များအား ငေးကြည့်လျက် ရှိသည်​။
ဝမ်အာသည်လည်း အဓိပ္ပါယ်​ဖော်​ရခက်​သည့်​မျက်နှာမျိုးဖြင့်​သာ ရှိ​နေ​သည်​။
သူမသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်များစွာက တစ်စုံတစ်ယောက်အကြောင်း စဉ်းစားနေသည့်​ဟန်ပင်။
အမှန်​တကယ်​တွင်​အနီရောင်သွေး ဆိုသည်မှာ နာမည်အပြည့်အစုံ မဟုတ်သေးချေ။
ထိုလူ၏ နာမည်အပြည့်အစုံမှာ အနီရောင်သွေးမှုန် ဟူ၍ဖြစ်သည်​။
အစောပိုင်း ရာစုနှစ်များစွာတွင်​အနီရောင်သွေးမှုန် သည် သခင်ကြီးဘိုင်အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးခဲ့သည့်​လူတစ်​ဦး ဖြစ်သည်။ ထိုလူသည်​ချူးအာနှင့် အတူတူတွဲ၍ လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး မုန်တိုင်းအိမ်တော်၏ အရေးပါ အရာရောက်သော လူတစ်ဦးပင် ဖြစ်ခဲ့ သည်​။
သို့သော် မုန်တိုင်းအိမ်တော်သည် ယခင်​က ပြိုကွဲသွားခဲ့ရသည့်​အတွက်​လူများသည်လည်း ဆိုင်ရာ နေရာအသီးသီးသို့ ပြန်သွားခဲ့ကြသည်​။
သခင်ကြီးဘိုင်သည်​မုန်တိုင်းအိမ်တော်အား မော်တယ်ကမ္ဘာတွင် ပြန်လည် တည်ထောင်သည့်အချိန်၌ ထိုလူများအား ပြန်လည်ရှာဖွေရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။ သို့သော် အချိန်ကြာမြင့်သွားပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် မတွေ့ရတော့ချေ။
ယခုအခါတွင်​သူ၏ လူအကြောင်း ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ကြားလိုက်ရပြီ ဖြစ်သည်​။ သို့သော် ထိုလူသည် သေဆုံးသွားပြီ ဖြစ်​ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ထိုအကြောင်းအား ပြောပြသူမှာလည်း လေလံခန်းမ၏ ဧကရာဇ် ဖြစ်​သော ဖန်ဇီလင် ဖြစ်နေလေ သည်။
သခင်​ကြီးဘိုင်​သည်​ထိုစကားစုအား အရေးကြီးဆုံး အချိန်တွင် ပြောကြားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
​နောက်ဆုံးအ​ခေါက် ကမ္ဘာကြီး ဖရိုဖရဲဖြစ်အောင် လုပ်သည့် အချိန်တွင်​ကောင်းကင်ထက်တွင် ကောင်းကင်လျှို့ဝှက်​ရတနာ၏ အလင်းရောင်အား မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်​။ ထိုအခါ “မုန်တိုင်းက ဖရိုဖရဲ မဖြစ်စေသလို သိုင်းလောက ကမ္ဘာကြီးကလည်း ကမ္ဘာတစ်ခု မဟုတ်ဘူး” ဟူ၍ ပြောခဲ့သည်​။
ထိုအခေါက်သည် သူ၏ ကြိုးစားမှုနောက်ဆုံး အခေါက်ဖြစ်ပြီး အောင်မြင်မည်ဟုပင် တထစ်ချ ယုံကြည်ခဲ့မိသည်​။
ထိုစကားလုံးများ ရေရွတ်သည့် အချိန်တွင် မုန်တိုင်းအိမ်တော်၏ အဆုံးသတ် နေ့တစ်နေ့ ရောက်ပြီဟုလည်း တွေးခဲ့မိသည်​။
မုန်​တိုင်းအိမ်​တော်​အဆုံးသတ်​သွားသည်​နှင့်​သူ လည်း သူ၏ မူလနေရာသို့ ပြန်သွားနိုင်တော့မည်ဟုပင် တွေးမိလိုက်​ခဲ့သည်​။
ကောင်းကင်လျှို့ဝှက်ရတနာအား ရရှိပြီး ထိုရတနာကိုသာ ထိန်းချုပ်နိုင်သွားမည် ဆိုပါက သိုင်းလောက ကမ္ဘာကြီး ဆိုသည်မှာ သူ့အတွက် ကမ္ဘာကြီးဟုပင်​ယူဆစရာ မလိုတော့ချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် စကြဝဠာ တစ်ခုလုံးကိုပင် လွှမ်းမိုးနိုင်တော့မည့် လူတစ်ယောက်အဖို့ သိုင်း​လောကကမ္ဘာတစ်ခုဆိုသည်မှာ ပမွှားပင် မဟုတ်ပါ​လော။
ထိုစကားလုံးများ ပြောပြီးသည်နှင့် မုန်တိုင်းအိမ်တော်အဖွဲ့ကိုလည်း ဖျက်လိုက်သည်​။ ရတနာကို ယူပြီး နေရပ်သို့ ပြန်​တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ် သည်။
သို့သော် မမျှော်လင့်ဘဲ ရတနာအား လက်လွှတ်ခဲ့ရပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် မုန်တိုင်းအိမ်တော်အား ပြန်လည်တည်ထောင်၍ ကမ္ဘာကြီးအား ထပ်မံ၍ ဖရိုဖရဲဖြစ်စေရန် ပြု​လုပ်ရ​ပေဦးမည်​။
မုန်တိုင်းအိမ်တော်အဖွဲ့ ဖျက်သိမ်းသည့်နေ့တွင်​သခင်ကြီးဘိုင်ပြောသည့် စကားလုံးများအား မုန်တိုင်းအိမ်တော်၏ အရေးပါအရာရောက်​သော သူများအားလုံး ကြားခဲ့ကြသည်။
နေရပ်သို့ အသီးသီး ပြန်သွားခဲ့ကြသည့်တိုင် ထိုစကားစုကိုမူ မမေ့လျော့ကြချေ။
သခင်ကြီးဘိုင် ပြောခဲ့သည့် “မုန်တိုင်းက ဖရိုဖရဲ မဖြစ်​စေသလို သိုင်းလောက ကမ္ဘာကြီးကလည်း ကမ္ဘာတစ်ခု မဟုတ်ဘူး” ဟူသော စကားလုံးတွင် အဓိပ္ပါယ်များစွာ ရှိနေလေသည်။
သို့သော် ထိုအဓိပ္ပါယ်အပြည့်အစုံကိုမူ သခင်ကြီးဘိုင် တစ်ဦးတည်းသာ နားလည်နိုင်မည် ဖြစ်ပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset