Switch Mode

Chapter – 269

ရယ်မောခြင်းလေပြေ

Chapter – 269
“ရယ်မောခြင်းလေပြည်”

နန်ရှန်ဆင်းသည် ရဲရှောင်၏ အပြုအမူများအား အစမှ အဆုံးတိုင်​အောင်​အသေအချာ အကဲခတ်နေမိသည်​။ ထို့နောက် အထင်သေးသည့်ဟန်​ဖြင့် –
“တော်တော်ကောင်းတဲ့ အကွက်ပဲ။ လေထဲကနေ ဓားတစ်ချောင်း ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်တာပါလား၊ မဆိုးပါဘူး။ ဒါပေမယ့်​မင်းရဲ့ ဓားက ကြည့်လို့ ကောင်းရုံပဲ ဖြစ်နေတာကတော့ စိတ်ပျက်စရာပဲ။ တချို့ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ လူတွေကိုတော့ မင်းလှည့်စားလို့ ရရင် ရမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့်​ငါ့အတွက်ကတော့ ကလေးကစားသလောက်ပဲ . . .”
ရဲ​ရှောင်​လည်း နန်​ရှန်​ဆင်းအား စိုက်​၍ ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“အသုံးဝင်လား မဝင်လားဆိုတာ သိပ်မကြာခင် သိရတော့မှာပါ . . .”
(ဒီကောင်က သူ့ကိုယ်သူ ငါ့ထက် အများကြီး အစွမ်းထက်မယ်လို့ ထင်နေတယ်။ အဲဒါကြောင့်မို့သာ ငါအခုလို ဓားလုပ်ပြီးတဲ့အထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ထိုင်စောင့်နေတာပေါ့။ ဒီဓားက သူ့အတွက် ဘယ်လောက် အန္တရာယ်များမလဲ ဆိုတာကို သိပုံလည်း မရဘူး။ ပြီးမှ နောင်တရနေမှာ မြင်ယောင်သေးတယ်​. . .)
မိမိကိုယ်​ကို အထင်​ကြီးလွန်း​နေ​သော နန်​ရှန်းဆင်းအား ကြည့်​ရင်း ရဲ​ရှောင်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​တွေးမိလိုက်​သည်​။
ရဲရှောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်​အတွင်းတွင်​ဝိညာဉ်တော် ချီဓာတ်များ အဆက်မပြတ် စီးဆင်းနေသည့်​အတွက်​အပြာရောင် အလင်းအချို့သာမက ရွှေရောင် အလင်းအချို့သည်​လည်း သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်နေလျက် ရှိသည်။
“ဖန်ဧကရာဇ် . . . တွေ့ကြသေးတာပေါ့ကွာ . . .”
နန်ရှန်ဆင်းသည်​အ​ခြေအ​နေများအား အနည်းငယ် ရိပ်စားသွားမိသည့်​အတွက်​တွေဝေတုံ့ဆိုင်းနေခြင်းမရှိတော့ဘဲ ရဲရှောင်၏ အနားသို့ သွားကာ ဓားအား ဖမ်းဆွဲရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
သို့​သော်​ရဲရှောင်သည် ဘေးသို့ အနည်းငယ်မျှ ရွေ့လျား၍ အသာအယာပင်​ရှောင်​တိမ်း လိုက်သည်။
ရဲ​ရှောင်​အဖို့ ထိုရွေ့လျားမှုအား ဖြည်းညှင်းစွာဖြင့်​ပင်​ပြုလုပ်​လိုက်​သော်​လည်း အလွန်​ပင်​ပညာသားပါလှသည်​။
ထိုတိုက်​ကွက်သည် သူ၏ နာမည်ကျော် တိုက်​ကွက်ဖြစ်သော ရယ်မောခြင်းလေပြည် တိုက်​ကွက်​ပင်​ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင်သည် ဘေးသို့ အနည်းငယ်​ရွေ့လျား​ရှောင်​တိမ်းလိုက်ပြီးနောက် အရှေ့တည့်တည့်သို့ ယုံကြည်ချက် အပြည့်ဖြင့်​လျှောက်​လှမ်းလိုက်​ပြန်​သည်​။ ထိုကဲ့သို့ လှမ်းသွားသည့်​ပုံမှာ တောင်ကြားထဲတွင်​တသွင်​သွင်​စီးဆင်း​နေသည့်​စမ်းကြောင်းလေးကဲ့သို့၊ ပင်လယ်တွင်းမှ လှိုင်းကြပ်​ခွပ်​လေးကဲ့သို့၊ ဝါးရုံတောအတွင်း ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ် သွားသော လေပြည်များကဲ့သို့ အလွန်​သိမ်​မွှေ့ ညင်သာမှု ရှိလှသည်​။
ထိုတိုက်​ကွက် သုံးနေသည့် အခိုက်အတန့်​တွင်​တစ်စုံတစ်​ခုအား သတိရမိသွားသကဲ့သို့ ရဲ​ရှောင်​ခံစားလိုက်ရသည်။
ကျွင့်ယင်းလျန်​မှ ထိုတိုက်​ကွက်နှင့် ပက်​သက်၍ မှတ်ချက်ပေးဖူးခဲ့သည်​ကို ရဲ​ရှောင်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​ပြန်လည်​တွေးမိသွားသည်​။
“ဒီတိုက်​ကွက်က တော်တော်ကို အထင်ကြီးစရာပဲ။ မြင်လိုက်ရတဲ့ လူအဖို့ ရင်သပ်ရှုမော ဖြစ်သွားကြမှာ သေချာတယ်။ ရဲရှောင် . . . ဒီတိုက်​ကွက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘယ်လိုမျိုး ကဗျာစပ်ရင် ကောင်းမလဲ . . .”
ရဲ​ရှောင်​ပြုံး၍ ကြည့်​လိုက်​ကာ –
“အင်း . . . မင်းပြောကြည့်လေ . . .”
ကျွင့်ယင်းလျန်၏ လှပသော မျက်နှာလေးသည် လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားသွားဟန်ဖြင့် –
“​တောင်​ကြီး ဖဝါး​အောက်​၊ လှိုင်းကြီး​လှေ​အောက်​။ ရယ်​မောခြင်း​လေပြည်​နဲ့အတူ ကမ္ဘာကြီးတစ်​ခုလုံး တုန်​လှုပ်​စေ​သော်​. . .”
ရဲရှောင်သည် ထိုစကားလုံးများအား ပြန်လည် ကြားယောင်​မိသွား​သောအခါ ကျွင့်​ယင်းလျန်​အား လွမ်းဆွတ်မိသွား​လေသည်။ ထို့​ကြောင့်​သူ၏ ဓားအား မြောက်လိုက်ရင်း လေသံတီးတိုးဖြင့် –
“​တောင်​ကြီး ဖဝါး​အောက်​၊ လှိုင်းကြီး​လှေ​အောက်​။ ရယ်​မောခြင်း​လေပြည်​နဲ့အတူ ကမ္ဘာကြီးတစ်​ခုလုံး တုန်​လှုပ်​စေ​သော်​. . .”
ရဲ​ရှောင်​၏လက်ထဲတွင်​ရှိ​သော ဓားသည် အေးစက်သထက် အေးစက်လာခဲ့သည်။ အစိမ်းပုတ်ရောင်ပင် ပြောင်းလဲလာလေသည်​။
​နောက်​ဆုံးတွင်​မူ ရေခဲဝိညာဉ်တော်ဓားသည် ပုံစံအပြည့်အဝ ဖြစ်ပေါ်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်​သည်​။
ဓားသည် အေးစက်ရုံသာမက အသွားထက်လှသည်။ ကြည့်​ရုံဖြင့်​ပင်​ဓားသည်​အလွန်အစွမ်းထက်မှန်း သိသာ​လှ​ပေသည်။
ထိုဓားသည်​ရှောင်ဧကရာဇ် ပြုလုပ်ထားသည့် ဓားပင် မဟုတ်ပါ​လော။
နန်ရှန်ဆင်းသည် ထူးဆန်းသော ခံစားမှုအား ရုတ်​တရက်​ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ၏​ရှေ့တွင်​ရပ်နေသော လူထံတွင်​စကြဝဠာကြီး တစ်ခုလုံးအား အုပ်စိုးနိုင်သည့် ဘုရင်တစ်ပါးကဲ့သို့ အရှိန်အဝါမျိုး ရှိနေသည်​ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုလူမှ သူ့အား အထင်သေးသည့်​မျက်​လုံးများဖြင့်​စိုက်ကြည့်လျက်​ရှိပြီး လက်ထဲရှိ ဓားမှာလည်း သူ၏ အသက်အား အချိန်မရွေး နှုတ်ယူသွားတော့မည့်​အလား ခံစား​နေရသည်​။
နန်​ရှန်​ဆင်းသည်​ရဲရှောင်ထက် အစစအရာရာ သာလွန်သော်လည်း ယခုအချိန်တွင်မူ သူ၏ စိတ်သည် တဖက်လူ၏ လွှမ်းမိုးခြင်းအား ခံနေရပြီ ဖြစ်သည်​။
ထိုကဲ့သို့ ခံစားချက်မျိုး ဖြစ်ပေါ်လာသည်မှာ မကောင်လှချေ။ နန်​ရှန်​ဆင်း၏ စိတ်ထဲတွင်​ဓားအား ခုခံရန် အတွေးလည်း မတွေးမိတော့​ပေ။
မိမိကိုယ်​ကို သေသင့်သည်ဟုသာ တွေး​နေမိပြီး တစ်ဖက်လူ၏​ရှေ့တွင်​လည်စင်းပေးချင်​နေသည့်​စိတ်​များ တဖွားဖွား​ပေါ်​ပေါက်​လျက်​ရှိသည်​။ စပါးကြီး​မြွေ​တစ်​ကောင်​မှ ညို့ယူထားသည့်​အလား နန်​ရှန်​ဆင်းသည်​အသိ နှင့်​သတိ မကပ်​တော့​ပေ။
ထိုကဲ့သို့ ဖောက်လွှဲဖောက်ပြန် ခံစားချက်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်ကိုလည်း မိမိကိုယ်ကို သိေ​နခဲ့သည်။​သို့သော် ထိန်းချုပ်​၍ မရနိုင်​အောင်​ပင်​ဖြစ်​နေမိသည်​။ ထို့​ကြောင့်​ချက်ချင်းပင် သူ၏ လျှာအား ကိုက်​လိုက်​သည်​။ ထိုအခါ ပါးစပ်တစ်ခုလုံးမှ​သွေးများ အန်ထွက်လာခဲ့ပြီး သူ၏ လွတ်​နေ​သော အသိစိတ်များ ပုံမှန်​အ​ခြေအ​နေသို့ ပြန်​လည်​ရောက်​ရှိသွားခဲ့သည်​။ ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် နောက်သို့ ဆုတ်ခွာလိုက်သည်။
အ​ကြောင်းမှာ အေးစက်​တောက်ပသော ဓားတစ်လက်အား သူ၏​ရှေ့တွင် မြင်တွေ့လိုက်​ရ​သော​ကြောင့်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။ ဓားနှင့် သူ၏ မျက်လုံးသည် လက်မဝက်ခန့်သာ လို​တော့သည်။ အကယ်​၍ ထိမိသွားပါက တိခနဲပင်​ပြတ်တောက်သွားမည့် အ​နေအထားပင်​။
နန်​ရှန်​ဆင်းသည်​အလွန်အမင်း ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည့်​အတွက်​ဇောချွေးများပင် ပြန်လာခဲ့သည်​။
အကယ်​၍ အနည်းငယ်သာ နောက်ကျသွားမည် ဆိုပါက သူ၏ မျက်လုံးများ သေချာပေါက် ဆုံးရှုံးသွားနိုင်​ပေသည်​။
ထိုကဲ့သို့ မျက်လုံးများ ထိမှန်သွားရုံဖြင့် ဓားမှာ ရပ်မသွားေ​လာက်ေ​ချ။ မျက်​လုံးများကိုသာမက သူ၏ ဦးနှောက်ကိုပင်​ထုတ်​ချင်း​ပေါက်​ခွဲသွားမည်ဖြစ်ပြီး အသက်ပင် ဆုံးရှုံးသွားနိုင်သည့် အနေအထားပင် ဖြစ်သည်​။
(ကံကောင်းလို့သာ​ပေါ့ . . . ကပ်​သီး​လေးပဲ လိုတော့တယ်။ ဒီဓားသိုင်းက ဘာပါလိမ့် . . .)
နန်​ရှန်​ဆင်း၏ စိတ်​ထဲတွင်​တုန်​လှုပ်​အံ့ဩ​နေမိသည်​။
ထို့​ကြောင့်​ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေ​သော အကြည့်​များဖြင့်​ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“ဒါဘာဓားသိုင်းလဲ . . .”
ရဲရှောင်မှ ပြန်မဖြေချေ။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ရယ်​မောခြင်း​လေပြည်​တိုက်​ကွက်​နှင့်​အတူ သူ၏ ခြေထောက်အား ထပ်မံ၍ လှုပ်ရှားလိုက်ကာ ရှေ့သို့ တိုးလိုက်သည်​။ ထို​ခြေလှမ်းများသည်​ပုံရိပ်​ယောင်​များကဲ့သို့ အရှေ့နောက်တောင်မြောက်သို့ နေရာအနှံ့ ရွှေ့​နေ​လေသည်။
နန်ရှန်ဆင်းကဲ့သုိ့ အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သူတစ်ဦးပင် ရဲရှောင် မည်သည့်ဘက်သို့ လှမ်းနေသည်​ကို​ဝေခွဲမရ​တော့​ချေ။
ထို့ပြင်​ရဲရှောင် မည်သည့်နေရာမှ ရောက်လာမည်​ဆိုသည်​ကိုလည်း မမှန်းဆနိုင်​ဘဲ ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။
ထို့ကြောင့် ရပ်နေရင်းဖြင့်သာ ရဲရှောင်အား အာရုံစိုက်၍ ကြည့်နေမိသည်​။
ထိုအချိန်တွင်​ဓားချက်တစ်ချက်သည် သူထံသို့ ထပ်​မံ၍ ကျ​ရောက်​လာပြန်​သည်​။ ရေခဲဓားမှ အေးစက်သော ချီဓာတ်များ ထွက်ပေါ်နေသဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး အေးခဲနေသည်။ ရဲ​ရှောင်​၏ ဓားသည်​နတ်ဘုရားတစ်ဦး၏ ဓားတစ်​လက်​ကဲ့သို့ပင်​အလွန်​အံ့​ဩဖွယ်​ကောင်းလျက်​ရှိသည်​။
နန်ရှန်ဆင်းအ​နေဖြင့်​အဆိုပါ​ရေခဲဓားအား ခုခံနိုင်​စွမ်း ရှိ​ကြောင်း မိမိကိုယ်​ကို သိလိုက်​သည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ ဓားအား ကြည့်​ရင်းဖြင့်​တစ်​စုံတစ်​ခု သိသွားသည့်​ဟန်​ဖြင့်​-
“ဒါ . . . ဒဏ္ဍာရီထဲက ဓားဝိညာဉ်တော် တိုက်ကွက်လား . . . ဝိညာဉ်တော်က ဓားကို ထိန်းချုပ်တယ်၊ အဲဒီဓားက ကမ္ဘာကြီးကို အုပ်စိုးနိုင်တယ် ဆိုတာ မဟုတ်လား . . .”
ရဲရှောင်သည်​မည်​သည့်​စကားမျှ ပြန်မပြောချေ။ သူ၏ မျက်လုံးများမူ​အေးစက်မာ​ကြော လျက်​ရှိသည်​။ ဓားသည် တောက်ပစွာ လင်းလက်နေပြီး ဓားမှ အမှုန်အမွှားလေးများပင် ထွက်ပေါ်နေပါ​သေးသည်​။
နန်ရှန်ဆင်းသည် တစ်စုံတစ်​ခုမှားယွင်းနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ယခုတိုက်ခိုက်မှုမှ လွတ်မြောက်ရန်အတွက် ကြိုးစားနိုင်သမျှ ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော် ဓားရေး နှစ်​ကွက်လောက်မှာပင်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်၌ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များဖြင့် ပြည့်​နှက်​သွားကာ သွေးများ တစက်စက် ကျဆင်းလျက်ရှိသည်​။ ထို့ပြင်​ရဲရှောင်၏ အဆက်မပြတ် တိုက်ခိုက်မှုများကြောင့် သူ၏ ချီအကာအကွယ်သည်လည်း ပြိုကွဲခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်​။
ထိုသို့ အကာအကွယ် မရှိတော့သဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် ဓားချက်များသည် နန်ရှန်ဆင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်သို့ တိုက်ရိုက် ထိမှန်သွားခဲ့သည်​။
နန်​ရှန်​ဆင်းတစ်​ယောက် ဒဏ်​ရာဒဏ်​ချက်​များဖြင့်​အထိနာ​နေကို သိသဖြင့်​ရဲရှောင်​ဘက်​မှ ပို၍ဖိပြီး တိုက်ခိုက်လိုက်သည်။ ဓားသည် နန်ရှန်ဆင်းထံသို့ အဆက်မပြတ် တိုးဝင်လာလျက်ရှိသည်​။
သန်းနှင့်ချီသော တောင်ကြီးများ မိုးပေါ်မှ ပြုတ်ကျလာသကဲ့သို့ ရှောင်ဧကရာဇ်၏ ဓားချက်များသည် နန်​ရှန်​ဆင်းထံသို့ ပြင်းထန်စွာ ကျရောက်နေ​လေသည်​။
ခရမ်းရောင် ချီဓာတ်များသည်လည်း လေထဲတွင် ပြန့်လွင့်​လျက်​ရှိသည်​။
(ငါ့ရဲ့ ဝိညာဉ်တော် အစွမ်းနဲ့ ဒီဓားကို ရေခဲချီဓာတ်တွေ ပေးထားတာ၊ ရေခဲမှာက ဝိညာဉ်တော် ရှိတယ်။ ငါ့ရဲ့ အသွေးအသားတွေနဲ့ တသားတည်းဖြစ်နေတဲ့ စွမ်းအင်တွေကြောင့် ဒီဓားကို ငါ့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် ခြေလက်တစ်ခုလို ထိန်းချုပ်လို့ ရနိုင်သွားပြီ . . .)
ရဲရှောင်သည် တိုက်​ခိုက်​ရင်း​တွေး​တောရင်းဖြင့်​ရယ်မောခြင်း လေပြည် တိုက်​ကွက်ကိုပါ ထုတ်သုံးလျက် ရှိသည်​။ ရှေးဦးခရမ်းရောင် ချီဓာတ်များအား အဆက်မပြတ် လည်ပတ် စီးဆင်းနေစေပြီး ဓားအား သူနှင့် တသားတည်းဖြစ်စေရန်​ရဲ​ရှောင်​ထိန်းချုပ်ထားနိုင်​ခဲ့သည်​။ ထို့ကြောင့် တိုက်​ခိုက်​မှု ပြုရာတွင်​ကောင်းစွာ ထိန်းချုပ် တိုက်ခိုက်နိုင်​နေခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ရဲရှောင်၏ တိုက်ကွက်များသည် ထင်ထားသည်ထက်ပင်​ဆယ်ဆမက ပို၍ ပြင်းထန်မြန်ဆန်နေသည်ကို နန်ရှန်ဆင်း တွေ့လိုက်ရသည်​။
​ရေခဲဝိညာဉ်​တော်​ဓားအား အသုံးပြုသည့် အချိန်တွင် ဝိညာဉ်တော်ချီဓာတ်များစွာ ကုန်​ဆုံးသွား​ပေသည်​။ ထို့ကြောင့် ရဲ​ရှောင်​သည်​ထိုဓားအား အချိန်​ကြာမြင့်​စွာ အသုံးပြုနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။
အကယ်​၍ အဆက်​မပြတ်​သာ အသုံးပြုမည်ဆိုပါက မကြာခင် အချိန်အတွင်း စွမ်းအင်များ ကုန်ဆုံးသွား​ပေလိမ့်​မည်​။
ထို့​ကြောင့်​ပွဲသိမ်းတိုက်ခိုက်မှု ပြုလုပ်ရတော့မည် ဖြစ်သည်​။
နန်ရှန်ဆင်းသည်​ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။ သို့​သော်​ရဲ​ရှောင်​၏ ဓားချက်​အား မကာကွယ်ရဲဘဲ အဝေးသို့သာ ရှောင်ဖယ်လိုက်သည်​။ ကောင်းကင်အဆင့်၏ အဆင့်မြင့် ပညာရှင်တစ်ဦးသည် ကောင်းကင်အဆင့် ရောက်ခါစ လူတစ်ဦးအား မယှဉ်နိုင်လောက်အောင်ပင် ဖြစ်နေပါတော့သည်။
Top of Form

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset