Switch Mode

Chapter – 248

ကျုပ်မှာအချိန်မရှိဘူး

Chapter – 248
“ကျုပ်မှာအချိန်မရှိဘူး”

ရဲရှောင်တစ်​ယောက်​စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည့်​ဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်​မိရင်း –
(နောက်ဆုံးတော့ ခင်​ဗျား နားလည်သွားပြီပေါ့။ ကျုပ်ကုသမှုကို လက်​မခံဘဲ ခေါင်းမာနေမယ်ဆိုရင် ခင်​ဗျား​က​တော့ သေမှာပဲ။ တကယ်လို့ ခင်ဗျားသာ​သေသွားခဲ့ရင် လျန်လျန်နဲ့ ပြန်​တွေ့တဲ့အခါကြ ကျုပ်အပြစ်မဟုတ်တောင် စိတ်မသန့်သလို ခံစားနေရမှာ​တော့ အမှန်​ပဲ . . .)
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​ခေါင်းငုံ့လျက် –
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာဖန် . . .”
သူမ၏ မျက်လုံးများတွင် မျှော်လင့်ချက် ရောင်ခြည်များ ယှက်သန်းလျက်​ရှိသည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်လည်း ဘေးမှရပ်နေရင်း အလွန်အမင်းေ​ပျာ်ရွှင်နေမိသည်​။ သို့သော် ရဲရှောင်အား ကြည့်ရင်း စိုးရိမ်စိတ်များလည်း ဖြစ်​ပေါ်သွားခဲ့မိသည်​။
ဝမ်ရမ်​ချုးချုးသည်​လူမှုဆက်ဆံရေးနယ်ပယ်​တွင် ပိုင်​ရှင်းယွဲ့ထက်​ပို၍ နားလည်သူတစ်ဦး ဖြစ်ရုံသာမက တော်ဝင်မျိုးနွယ်အတွင်း ကြီးပြင်းလာခဲ့သူ ဖြစ်သောကြောင့် လူ့စိတ်သဘောထားအား ကောင်းစွာသိနေလေသည်​။
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​ယောကျာ်းတိုင်းအား ဆွဲမက်ယစ်​မူး​စေ​လောက်​သည့်​အလှမျိုး သူ့ထံတွင်​ရှိ​နေ​ကြောင်း သူ့ကိုယ်​သူ မသိ​ချေ။ ဝမ်ရမ်ချူးချူးမှာမူ ထိုအချက်​အား ကောင်းစွာ သိ​လေသည်။ ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည် ယင်​ဖိုပင်​တစ်​ခါမျှ မသန်းဖူး​သေး​သော ပြစ်​မျိုးမှည့်​မထင်​လှပသည့်​အပျိုစင်တစ်ဦး ဖြစ်သည်​။ ထိုအချက်တစ်​ချက်​တည်းဖြင့်​ပင်​ယောကျာ်းတိုင်းအား ဆွဲဆောင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ ထို့အပြင် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အလှဆုံး​သော မိန်းကလေးများထဲမှ တစ်ဦးအပါအဝင်ဟု ဆိုရ​ပေမည်​။
ပိုင်​ရှင်းယွဲ့၏ အလှ​အောက်​တွင် မည်သည့်ယောကျာ်းသားမျှ ရုန်းထွက်နိုင်လိမ့်​မည် မဟုတ်ချေ။
(ဖန်ဇီလင်များ ဆရာ့အလှမှာ ယစ်မူးသွားမလား မသိဘူး . . .)
ဝမ်​ရမ်​ချုးချုး၏ စိတ်​ထဲတွင်​စိုးရိမ်​စိတ်​များဖြင့်​ရင်ပူလျက်​ရှိသည်​။
ထိုအချိန်တွင်​ဖန်ဇီလင်မှ တက်​ကြွ​သော အသံဖြင့်​-
“ဒီလိုဆိုမှတော့ ကုသတဲ့နေရာမှာ အမြန်ဆုံး ကုသနိုင်ရင် ပိုကောင်းလိမ့်မယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် မြန်မြန်ပဲ အလုပ်စကြတာပေါ့။ ကျုပ်ရဲ့ လေလံပွဲကလည်း မနက်ဖြန် စတော့မယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားလည်း သိမှာပါ။ အဲဒါကြောင့် ကျုပ် အချိန်မဖြုန်းချင်တော့ဘူး . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်​ရင်း –
“ကောင်းပါပြီ ဆရာဖန် . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးလည်း အလွန်​အမင်း စိတ်​လှုပ်​ရှားသွားသည့်​အတွက်​စကားများပင်​အထစ်​ထစ်​အ​ငေါ့​ငေါ့ ဖြစ်​သွားကာ –
“ကျွန် . . . ကျွန်မ အခန်းတစ်ခန်း အခုပဲ စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ် . . .”
ရဲရှောင်သည်​ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးအား ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“ငါတို့ကို ဘယ်သူမှ အနှောင့်အယှက်ပေးလို့ မရဘူးနော် . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူး ခေါင်းတစ်ချက်​ညိတ် ပြန်​လည်​ညိတ်​ပြလိုက်​ရင်း –
“ကျွန်မသိပါတယ် . . .”
ယခင် ရဲရှောင်နှင့် ဝမ်ရမ်ချူးချူးတုိ့ ကုသမှု ပြုလုပ်ခဲ့သည့် အခန်းကိုပင် ပြင်ဆင်ထားပြီး ရဲရှောင်သည် အရှေ့မှ ဝင်သွားလေသည်​။ ပိုင်ရှင်းယွဲ့မှာမူ ရဲရှောင်၏​နောက်မှ ခေါင်းငုံ့လျက်သာ လိုက်ပါသွားခဲ့သည်​။
ထို့နောက် အခန်းတံခါးအား ပိတ်လိုက်သည်​။ အခန်းထဲရှိ ပိုင်ရှင်းယွဲ့သာမက အခန်းပြင်ဘက်ရှိ ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​လည်း စိတ်​လှုပ်​ရှားမှု​ကြောင့်​ကတုန်ကယင်ပင်​ဖြစ်နေကြသည်​။
ရဲရှောင်မှာမူ ကုသမှုအား မြန်​မြန်​ဆန်​ဆန်​ပြီး​မြောက်​ချင်​နေသည့်​အတွက်​တင်ပျဉ်ခွေ အနေအထားဖြင့် ခပ်​သွက်​သွက်​ထိုင်ချလိုက်သည်​။ ထို့​နောက် သူ၏ ဝိညာဉ်တော်ချီဓာတ်များအား တစ်​စုတစ်​ဝေးတည်း ဖြစ်​စေရန်​စုစည်းလိုက်​သည်​။ ထိုအခါ သူ၏ စွမ်းအင်​များ ပြည့်ဝလာသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ကုသမှု ပြု​ပေးရန်​အတွက်​ယုံကြည်မှု အပြည့်​အဝ ရှိ​နေရုံသာမက မိမိကိုယ်​ကို တန်ခိုးရှင်တစ်ဦးကဲ့သို့ပင်​ခံစားနေရသည်။
အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်ရင်း သူ၏ ကျင့်ကြံမှုများ တိုးတက်လာခဲ့သည့်​အ​တွက်​အလွန်​အမင်း ကျေနပ်နေမိသည်။​သူ၏ ရည်မှန်းချက် ပန်းတိုင်သို့ ခြေတစ်လှမ်း တိုးနိုင်ခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါ​လော။
တန်ခိုးရှင်အစစ်​မဟုတ်​သည့်​တိုင်​ထိုခံစားချက်အား နှစ်ခြိုက်မိသဖြင့် ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​သူ၏ ယုံကြည်မှုများ ပျောက်ဆုံးမသွားစေရန် ကြိုးစားနေမိသည်​။
မည်​သည့်​အရာမဆို ယုံကြည်ချက်ရှိရှိဖြင့် လျှောက်လှမ်းနိုင်မှသာ ပန်းတိုင်​သို့ ရောက်ရှိနိုင်မည် ဖြစ်သည်​။ ယခင်ရှောင်ဧကရာဇ်ဘဝတွင်​ရရှိဖူးခဲ့သည့်​စွမ်းအင်မျိုး ရဲ​ရှောင်​အလျင်အမြန်ပင် ပြန်လည်​ရချင်နေမိသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပြန်​ရသည့်​အချိန်​တွင်​စကြဝဠာတစ်ခုလုံး၌ သူ၏ နာမည်​ပဲ့တင်ထပ်နေစေရမည်ဟုလည်း သံဓိဋ္ဌာန် ချထားမိသည်​။
အင်အားကြီး၍ အစွမ်းအစရှိသော လူတစ်ဦးနှင့် သာမန်လူတစ်ဦး တွေ့ဆုံသည့်အခါ သာမန်လူအဖို့ အလိုလိုပင် သိမ်ငယ်သွားရစမြဲပင်​ဖြစ်​သည်​။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ရခြင်းမှာ အင်အားကြီးသောလူသည် သူ၏ အစွမ်းအစများအား ထုတ်ဖော်နေခြင်းကြောင့် မဟုတ်ဘဲ ထိုလူထံမှ ထွက်ပေါ်နေသော အရှိန်အဝါကြောင့်သာ ဖြစ်ပေသည်​။
အောင်မြင်သော လူများသည် အတွေ့အကြုံပေါင်း များစွာ တွေ့ကြုံခဲ့ကြပြီး အများထက် နှာတစ်ဖျား သာနိုင်သောကြောင့်သာ အောင်မြင်ခဲ့ကြရခြင်း ဖြစ်သည်​။​
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည် မည်​သည့်​စကားမျှ မ​ပြောဘဲ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာဖြင့်​ပင် ရပ်လျက်ရှိသည်​။ သူ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲလျက် ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်နေမိသည်​။ ခေါင်းထဲတွင်လည်း​အကြောင်းအရာ တစ်ခုအား ဖန်​တလဲလဲ တွေးနေမိလျက်​ရှိသည်​။ အသားချင်း ထိရမည်ဟူ​သော ကိစ္စပင် ဖြစ်​သည်။
ရဲရှောင်သည်​ပိုင်ရှင်းယွဲ့အား ကြည့်လိုက်​ရင်း –
“မြန်မြန်ပြီးတော့ မြန်မြန်အေးတာပေါ့။ ကျုပ်တို့ အခုပဲ စကြမယ် . . .”
ရဲရှောင်​သည်​မထူးဆန်းသည့်​ကိစ္စတစ်​ခုကဲ့သို့​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးပင်​ပြောလိုက်သည်။ အမှန်​တကယ်တွင်မူ ရဲ​ရှောင်​သည်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားလျက် ရှိသည်​။ ဝမ်ရမ်ချူးချူးအား​နောက်​ဆုံးအ​ခေါက်​ကုသပေးခဲ့သည့်​အချိန်​တွင်​ရဲ​ရှောင်​ဘက်​မှလည်း အကျိုးအမြတ်များ ရရှိခဲ့သည်။ သို့သော် ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် ကျင့်ကြံမှုအဆင့် မမြင့်​သေးသဖြင့်​များများစားစား မရခဲ့ချေ။
ပိုင်ရှင်းယွဲ့မှာမူ ဝမ်ရမ်ချူးချူးနှင့် မတူချေ။ သူမ၏ စွမ်းအင်များသည် သန့်စင်လှပြီး ပို၍ အဆင့်မြင့်သည့် ပညာရှင်တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်​။ ထို့​ကြောင့်​ပိုင်​ရှင်းယွဲ့အား ကုသ​ပေးရန်အတွက် ရဲရှောင် အချိန်ယူရနိုင်ပေသည်။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့ အချိန်ကြာလေလေ သူ့အတွက်​အကျိုးရှိလေလေပင် ဖြစ်သည်​။
ရဲရှောင်သည် ပိုင်ရှင်းယွဲ့၏ အရှေ့တွင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်​ပင် ရှိနေပြီး စိတ်လှုပ်ရှား​နေသည့် အမူအယာမျိုး မဖြစ်ပေါ်စေရန် ထိန်းထားလိုက်​သည်​။
ကမ္ဘာပေါ်ရှိ ယောကျာ်းသားများ အားလုံး၏ ၉၉ ရာခိုင်နှုန်းခန့်​သည်​ရဲ​ရှောင်​၏ အ​တွေးအား သိကြမည် ဆိုပါက သူ့အား အရူးဟုပင်​သတ်မှတ်ကောင်း သတ်မှတ်ကြပေလိမ့်မည်။ ရဲရှောင်အစား မခံချိမခံသာ ဖြစ်​နေကြမည်​မှာ​သေချာ​ပေါက်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲရှောင်​တွေး​နေသည့်​အတွေးကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် ဆွံအကောင်း ဆွံ့အ​နေကြ​ပေလိမ့်​မည်​။
အလွန်တရာ လှပ၍ ဆွဲဆောင်မှု အားကောင်းလှသော မိန်းကလေးတစ်ဦးနှင့်​အသားချင်းထိ​တွေ့ရမည့်​ခံစားချက်ထက် သူ့ကိုယ်သူ တိုးတက်မှု ရှိရန်အတွက်​သာ ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​ပို၍ အာရုံစိုက်နေမိ​နေသည်​မဟုတ်​ပါ​လော။
အားလုံးသော ယောကျာ်းများ၏ အမြင်တွင် ရဲရှောင်အား ယောကျာ်းတစ်ယောက်ပင် ဟုတ်ပါ​လေစွ ဟုပင်​သံသယ ဝင်​ကြ​မည်​မှာ အ​သေအချာပင်​။
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည် ရဲရှောင်၏ စကားကြောင့် မျက်နှာတစ်​ခုလုံး နီရဲသွားပြီး တိုးညင်းသော အသံဖြင့် –
“အခုလားဟင် . . .”
ရဲရှောင် အံ့ဩတကြီးဖြင့်​-
“အခုမဟုတ်ရင် ခင်​ဗျားက ဘယ်တော့ လုပ်မလို့လဲ။ အချိန်တွေ သိပ်ပိုနေတယ်လို့များ ထင်​နေလို့လား။ ကျုပ်က အားတာ မဟုတ်ဘူး။ ခင်ဗျားကိစ္စကို မြန်မြန်ပဲ ရှင်းလိုက်ကြရအောင် . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​ရှက်ရွံ့နေသည့်​ဟန်ဖြင့် –
“ကျွန် . . . ကျွန်မ နည်းနည်း ရှက်နေလို့ပါ . . .”
ရဲရှောင် ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားပင်​ဖြစ်​သွားကာ –
“ခင်ဗျားကို ကျုပ်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်လို့ ထင်ခဲ့တာ။ ခင်ဗျားလည်း အဲ့ဒီလိုပဲ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်လား။ အခုကြမှ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ရှက်နေရပြန်တာလဲ။ အခု ခင်​ဗျားလုပ်​ရမှာက ခင်ဗျားရဲ့ အဝတ်ကိုချွတ် ခင်ဗျားကျောကုန်းနဲ့ စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာ နေရာကို ပြရုံပဲဟာ။ ကျုပ်က ခင်ဗျား စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာကို ကိုင်ထားပြီး ကု​ပေးရမှာလေ။ ဒီလောက်ရှင်းနေတဲ့ ကိစ္စကို ခင်ဗျားက ဘာကို ရှက်နေရတာလဲ . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့ အကြီးအကျယ်​ပင်​စိတ်လေသွားမိပြီး စိတ်ထဲတွင်လည်း –
(ဪ . . . ရှင့်ပါးစပ်က ပြောတာတော့ လွယ်လိုက်တာနော်။ ကျွန်မရဲ့ စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာကို ပြရမယ် ဟုတ်လား။ ပြီးတော့ ကျောကုန်းကိုပါပေါ့။ ဒါက ရှက်စရာ မကောင်းဘူးလို့များ ရှင်ထင်နေတာ လား။ ဘာများ ထပ်ပြစရာ ကျန်နေသေးလို့လဲ။ ဒါလေးပြရုံပဲလို့ သူမို့ ပြောထွက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘာကို ရှက်နေရသေးတာလဲတဲ့ . . . ဟမ့် . . .)
ပိုင်​ရှင်းယွဲ့သည်​ချီတုံချတုံပင်​ဖြစ်လျက်​ရှိသည်​။သူ၏ ခေါင်းအား ငုံ့ထားရင်း မည်သည့်စကားမျှ မ​ပြော​တော့​ချေ။ စိတ်​ထဲတွင်​လည်း ထိတ်​လန့်​နေမိသည့်​အတွက်​အင်္ကျီအနားစအား အ​ကြောင်းမဲ့ လက်ဖြင့် လုံးချေနေမိသည်​။ သူ၏ ရှေ့တွင်​ရှိ​သော လူသည် သူ့ထက် ကျင့်ကြံမှုအဆင့်များစွာ နိမ့်ကျသည့်​လူတစ်ဦး ဖြစ်သည်​။ ထိုလူအား လက်တစ်ချောင်းတည်းဖြင့် သတ်မည်ဆိုလျှင် သတ်ပစ်​နိုင်​စွမ်း ရှိသည်​။ သို့သော် စိတ်ထဲတွင်​ထိတ်လန့် ကြောက်ရွံ့နေမိသည်​။
“လာစမ်းပါ၊ ကဲကဲ . . . မြန်မြန်ချွတ်တော့။ ဘာကို စောင့်နေတာလဲ။ ကျုပ်မှာ အချိန်မရှိဘူးလို့ ပြောထားတယ်လေ . . .”
ရဲရှောင် စိတ်မရှည်သည့်​ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset