Switch Mode

Chapter – 243

အဆင့်တက်အောင်ကူညီစေခြင်း (၃)

Chapter – 243
“အဆင့်တက်အောင်ကူညီစေခြင်း (၃)”

ရဲရှောင်​ပြောလိုက်​သည့်​စကားများ​ကြောင့်​ဝမ်ရမ်ချူးချူးဘက်​မှ​ဒေါသထွက်​လည်း ထွက်​ချင်​စရာပင်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ စကားလုံးတိုင်းတွင်​“ဝသည်” “ခါးတုတ်သည်” ဆိုသည့် စကားလုံးများ မပါဝင်သည်ဟူ၍ မရှိချေ။ ထိုစကားလုံး နှစ်​လုံးကပင်​ဝမ်ရမ်ချူးချူး၏ ဒေါသများအား ပွင့်ထွက်သွား​စေခြင်း ဖြစ်​သည်​။
​ဒေါသအလွန်​အမင်း ထွက်​နေ​သော ဝမ်​ရမ်​ချူးချူးတစ်​ယောက်​အာ​ခေါင်​ခြစ်​၍ပင်​အော်​ဟစ်​လိုက်​ရင်း –
“ဖန်ဇီလင် . . . ရှင့်ကို သေအောင် ရိုက်ပစ်မယ် . . .”
အော်သံနှင့်အတူ ဝမ်​ရမ်​ချူးချူး၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည်လည်း ပို၍ ပြင်းထန်လာလျက်​ရှိသည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူး၏ တိုက်ခိုက်မှုသည်​မည်သည့် ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင်ကိုမဆို သတ်ဖြတ်နိုင်စွမ်း ရှိပေလိမ့်မည်။
“ဘုန်း . . .”
နှစ်ဦးစလုံးမှ ထုတ်​လွှတ်​လိုက်​သည့်​စွမ်းအင်များ အပြန်​အလှန်​ထိမိသွားကြသည်​။
ထိုအချိန်တွင်​အံ့သြစရာကောင်းသည့် အဖြစ်အပျက်တစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့သည်​။ ပိုင်ရှင်းယွဲ့ပင် ကြောင်ငေးကာ သွားရသည်။
စွမ်းအင်​များ အပြန်​အလှန်​ထိတွေ့သွားသည်ထိ ပိုင်ရှင်းယွဲ့၏ ထိန်းချုပ်မှု အောက်တွင်​ရှိနေဆဲပင်​ဖြစ်​သည်​။ ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည် ထိုစွမ်းအင်များအား ဖယ်ရှားရန် ပြင်ဆင်ေ​နပြီ ဖြစ်သည်။ ပညာရှင်​ကြီးတစ်​ဦးဖြစ်​သော ပိုင်​ရှင်းယွဲ့၏ အမြင်​တွင်​ဝမ်ရမ်ချူးချူးနှင့် ရဲရှောင်တို့သည်​လွန်စွာ အဆင့်နိမ့်နေသေးသည်​။ ထို့ကြောင့် သူ​တို့နှစ်​ဦး၏ တိုက်ခိုက်မှုအား ကောင်းစွာ ကြီးကြပ်နိုင်မည်ဟုသာ ယုံကြည်ထားခဲ့မိသည်​။
သို့သော် ရဲရှောင်သည် သူ ထုတ်​လွှတ်​လိုက်​သော စွမ်းအင်များအား ချက်ချင်း ရုပ်သိမ်းပစ်လိုက်သည်။ မည်သည့်စွမ်းအင်ကိုမျှ ထပ်​မံ ထုတ်လွှတ်ခြင်း မပြု​တော့ဘဲ နဂိုမူလ ထုတ်လွှတ်ခဲ့သည့် စွမ်းအင်များအား ပြန်​လည်​စုပ်​ယူ ရုတ်​သိမ်းလိုက်​ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ထိုအခါ သူ၏ နဂိုမူလ ရှေးဦးခရမ်းရောင် ချီဓာတ်များနှင့် ဝမ်​ရမ်​ချုးချူး ထုတ်​လွှတ်​လိုက်​သည့်​လင်းရှောင်ရေခဲတိုက်ကွက်၏ စွမ်းအင်များသည် ရဲရှောင်အား ပြင်းထန်စွာ ရိုက်ခတ်သွားပါ​တော့သည်။
ရဲရှောင်တို့သည် သူတို့၏ စွမ်းအင်များအား အကုန်အစင် ထုတ်သုံး၍ အဆုံးသတ်တိုက်ကွက် ကိုယ်စီ ထုတ်လိုက်ကြခြင်းပင်​ဖြစ်သည်။ ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် ငယ်ရွယ်သေးသောကြောင့် သူမ၏ စွမ်းအင်များအား အချိန်အဆ မပြုလုပ်နိုင်ဘဲ ထုတ်လွှတ်နေခဲ့မိသည်​။ ထို့​ကြောင့်​ထိုစွမ်းအင်များအား ချက်​ချင်း ပြန်လည် ရုပ်သိမ်းရန် မတတ်​နိုင်​ခဲ့​ပေ။ ထိုအခါ သူမ၏ လင်းရှောင်ရေခဲတိုက်ကွက်သည် ရဲရှောင်အား အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ထိမှန်သွား​လေသည်​။
ရပ်ကြည့်နေသည့် ပိုင်ရှင်းယွဲ့ပင်​ကြောင်​ငေးသွားရသည်​။ အရာအားလုံးအား ထိန်းချုပ်နိုင်မည်ဟု ယုံကြည်​ထားခဲ့မိ​သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်ရပ်မျိုး ဖြစ်လာလိမ့်​မည်ဟု မထင်မှတ်ထားခဲ့မိချေ။
သူ၏ အမြင်တွင်မူ ဖန်ဇီလင်သည် မိမိကိုယ်​ကို သေကြောင်းကြံစည်​နေသည်​နှင့်​ပင်​တူ​နေပါ​သေးသည်​။
ရဲရှောင်သည် ဝမ်​ရမ်​ချူးချူးနှင့်​တိုက်​ခိုက်​နေစဉ်​တွင်​သူ၏ စွမ်းအင်​များအား ဖိနှိပ်​၍ ထိန်းချုပ်​ထားခဲ့သည်​။​နောက်​ဆုံး တိုက်​ပွဲအပြီးသတ်​ရောက်​သည့်​အချိန်​တွင်​ဖိနှိပ်ထားသော စွမ်းအင်များအား အတားအဆီးမရှိ ထုတ်လွှတ်ပေးလိုက်သည်​။ ထိုတိုက်ကွက်သည် သူ၏ အပြင်းထန်ဆုံး တိုက်ကွက်ပင် ဖြစ်လေသည်။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့ တိုက်ခိုက်မှု ပြုလုပ်ပြီးသည်နှင့် သူ၏ စွမ်းအင်များအား ချက်ချင်းပင် ပြန်ရုပ်သိမ်းလိုက်သည်​။ ထို့ကြောင့် တဟုန်ထိုး ထွက်နေသော စွမ်းအင်များ ရပ်​တန့်သွားခြင်းအပြင် ဝမ်ရမ်ချူးချူး၏ ပြင်းထန်လှသည့် တိုက်ကွက်ကိုပါ ရဲ​ရှောင်​တစ်ပြိုင်​တည်း ခံလိုက်ရသည်​။
ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​မိမိ​ဖော်​သော​ဆေးအား မိမိကိုယ်​တိုင်​သောက်​လိုက်​ရသည့်​အ​နေအထား ဖြစ်​သွားရုံသာမက ဝမ်​ရမ်​ချုးချူး၏ တိုက်​ခိုက်​မှုကိုပါ ထပ်​ပေါင်း၍ ခံလိုက်​ရသဖြင့်​ကိုယ့်​ကိုယ်​ကို အထိနာ​စေရန်​ပြုလုပ်​လိုက်​သည်​နှင့်​ပင်​တူ​နေပါသည်​။
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည် လျင်​မြန်​စွာ ဖြစ်​ပျက်​သွား​သော အဖြစ်အပျက်များအား ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။ ထို့ပြင်​သူ၏ မျက်လုံးများသည်​လည်း ပြာခနဲပင်​ဖြစ်သွားပြီး ဘာဆိုဘာမှလုပ်လိုက်​ချိန် မရလိုက်ချေ။ သတိပြန်​ဝင်​လာပြီး ရဲရှောင်အား သွားကယ်ရန် ပြင်လိုက်​သည့်အချိန်မှာပင်​အံ့သြစရာ​ကောင်းသည့်​အဖြစ်အပျက်တစ်ခုအား ထပ်မံ၍​တွေ့လိုက်ရပြန်သည်​။
ပိုင်​ရှင်းယွဲ့တို့ဘက်​မှ ပျာယာခတ်​နေ​သော်​လည်း ရဲ​ရှောင်​မှာမူ တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​ပင်​ခါးထောက်လျက် မတ်​တပ်​ရပ်​နေ​လေသည်​။ တုပ်တုပ်မျှပင် မလှုပ်ချေ။ သူ့ထံသို့ စွမ်းအင်များ တိုးဝင်လာ​နေသည်အား အကဲဖြတ် စူးစမ်းနေသည်နှင့်ပင် တူပါသေးသည်။
ထို့​နောက်​ရဲ​ရှောင်​သည်​တိုးဝင်​လာသည့်​စွမ်းအင်​များ အားလုံးအား ပြင်းထန်စွာ စုပ်ယူပစ်လိုက်သည်။
ထိုအခါ ရဲရှောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်​ရှိ သွေးကြောများအားလုံး ဖောင်းကားသွား​လေသည်​။ ရဲ​ရှောင်​ထံသို့ တိုးဝင်​လာသည့်​စွမ်းအင်များ အားလုံးသည် သွေးကြောများအတွင်း စုပ်ယူခြင်းကိုသာ ခံလိုက်ရပါတော့သည်။
စွမ်းအင်​များအားလုံးသည်​သွေးကြောများမှတဆင့် စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာသို့ စီးဆင်းသွားကြသည်​။
“ဘုန်း . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသာမက ပိုင်ရှင်းယွဲ့ပင် ရဲရှောင်၏ စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာအတွင်းမှ ပေါက်ကွဲသံ သဲ့သဲ့အား ကြားလိုက်ရသည်​။
ပေါက်ကွဲသံသည် မြေအောက်အနက် ပေသောင်းချီမှ ဖြစ်ပေါ်လာသည့်​အသံနှင့်​ပင်​တူ​နေပါ​သေးသည်​။
အသံသည်​ကြားလိုက်ရုံဖြင့်ပင် ကြက်သီးထစရာ ကောင်းလွန်းလှသည်​။
“​ဝေါ့ . . .”
ရဲရှောင်၏ ပါးစပ်​မှ သွေးများ အန်ထွက်လာ​လေသည်။
ထိုသွေးများသည် ပေ ၁၀၀ ကျော် အကွာအဝေးရှိ နံရံအား မြားတစ်စင်းကဲ့သို့ပင်​ထိမှန်သွားသည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးနှင့် ပိုင်ရှင်းယွဲ့တို့ နှစ်ဦးသည်​ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်ပင်​ငေးကြည့်နေကြသည်။ ထို့နောက် သတိဝင်​သွားပြီး ချက်ချင်းပင် ပြေးသွားလိုက်ကြကာ –
“ရှင် . . . အဆင်ပြေရဲ့လား . . .”
“ရှင် . . . ဘာလို့လဲ၊ ဘာလို့ မပြေးရတာလဲ၊ နောက်ပြီး စွမ်းအင်တွေကို ဘာလို့ စုပ်ယူဖို့ ကြိုးစား ရတာလဲ။ ရှင့်ကိုယ်ရှင် သေကြောင်းကြံနေတာလား . . .”
ရဲရှောင်အား အသည်းအသန်ပင် မေးလိုက်​ကြသည်​။
ပိုင်​ရှင်းယွဲ့သည်​ရဲရှောင်တစ်​ယောက်​သေကြောင်းကြံနေသည်ဟုသာ ထင်မြင်နေမိရင်း စိတ်​ထဲတွင်​လည်း –
[ရှင့်ရဲ့ သွေးကြောတွေက ဒီစွမ်းအင်တွေ အကုန်လုံးကို စုပ်ယူနိုင်စွမ်း ရှိရင်တောင်၊​နောက်​ပြီး ရှင့်ရဲ့ စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာကလည်း ဒီစွမ်းအင်တွေကို ထိန်းထားနိုင်စွမ်း ရှိနေရင်ေ​တာင်၊ ရှင်က အားနည်းလွန်း​နေသေးတယ်။ ဝမ်ရမ်ချူးချူးက ရှင့်ထက် ကျင့်ကြံမှုမှာ ပိုအဆင့်မြင့်တယ်။ အဲဒါတောင် ဘာလို့ ကိုယ့်စွမ်းအင်တွေကို ကိုယ်ရုပ်သိမ်း လိုက်ရတာလဲ။ တစ်ဖက်လူကလည်း ရှင့်ထက် အစွမ်းကြီးတဲ့ လူလေ . . .]
[ရှင်ထုတ်လိုက်တဲ့ စွမ်းအင်တစ်ခုတည်းတောင် ရှင့်ရဲ့ စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာက ပြည့်နေပြီကို ချူးချူးရဲ့ စွမ်းအင်ကိုပါ ထပ်စုပ်ယူလိုက်ရတယ်တဲ့လား။ ရှင်မသေရင်ေ​တာင် စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာ ပေါက်ကွဲသွားနိုင်တယ်ဆိုတာ သိရဲ့လား။ အခု​တော့ ဒီလိုလုပ်​ရပ်​မျိုး လုပ်​လိုက်​တာ ရှင်​ရူးများ ရူး​နေတာလား . . .]
သွေးများ အန်ထွက်ပြီးနောက် ရဲရှောင်၏ မျက်လုံးများ ပိတ်သွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်​တွင်​ခရမ်းရောင် ချီဓာတ်များသည်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား လှည့်ပတ်နေလျက် ရှိသည်​။
တခဏအကြာတွင် ရဲရှောင်၏ ဝမ်းဗိုက်အတွင်းမှ ရေနွေးအိုး ဆူသကဲ့သို့ အသံများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူ၏ ဗိုက်မှာလည်း ဖောင်းသထက် ဖောင်းကားလာခဲ့သည်။
ရဲရှောင်သည် အလွန်နာကျင်နေသည့်​အတွက်​မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့လျက် ရှိသည်​။
သို့သော် ပါးစပ်ကိုမူ တင်းတင်းစေ့ထားပြီး ညည်းညူသံ တစ်သံပင် ထွက်မလာချေ။
ရဲ​ရှောင်​အား လှည့်ပတ်နေသည့် ခရမ်းရောင် ချီဓာတ်များသည် ပို၍ တောက်ပသထက် တောက်ပလာကြသည်​။
ရဲရှောင်၏ ပုံစံမှာ အချိန်မရွေး ပေါက်ကွဲထွက်​သွားနိုင်သည့်​အ​ခြေအ​နေမျိုးပင်​ပေါက်​နေ​လေသည်။
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည် ဝမ်ရမ်ချူးချူးအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူး၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး သွေးမရှိတော့သကဲ့သို့ ဖြူလျော်နေပြီး​ခြေမကိုင်​မိ လက်​မကိုင်​မိ ဖြစ်​နေသည့်​ပုံပင်​။ သူ၏ မျက်ဝန်းများမှ မျက်ရည်များ စီးကျလျက်ရှိပြီး တုန်ယင်သော အသံဖြင့် –
“ဆရာ . . . ကျွန်မ . . . ကျွန်မ တကယ်မရည်ရွယ်ပါဘူး။ သူ . . . သူဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ မသိဘူး။ အဆင်ပြေပါ့မလား။ ကယ်ပါဦး ဆရာရယ် . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ရင်း ခေါင်းခါယမ်း ပြလိုက်သည်​။
အဖြစ်အပျက်များသည် လွန်စွာ မြန်ဆန်လွန်းလှသည်။ မမျှော်လင့်ထားသော အခြေအနေ တစ်ရပ်ပင်။ ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည် အဆင့်မြင့် ပညာရှင်တစ်ဦး ဖြစ်သည့်တိုင် ယခုကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးတွင် မည်သည့်​အရာမျှ လုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ချေ။ ဆုတောင်းရုံမှတစ်​ပါး အခြား မရှိ​တော့​ချေ။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​မျက်ရည်များ အဆက်မပြတ် စီးကျလျက် ရှိရင်း –
“ဆရာ . . . သူ့ကို ကယ်ပေးပါဦး။ သူ့ကို ကျွန်မ မသေစေချင်ဘူး။ သူ့အသက်ကို သေပါစေဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်မျိုး တကယ် မရှိပါဘူး . . .”
ဝမ်​ရမ်​ချုးချူးတစ်​ယောက်​က​လေးကဲ့သို့ ငို​ကြွေးလိုက်​ပြီး ရင်​ထဲတွင်​မချိ​အောင်​ပင်​ခံစား​နေရသည်​။ ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်​ရင်း သူမ၏ နှလုံးသားတစ်​ခုလုံး ဓားသွားထက်ထက်ဖြင့် ခွဲခံ​နေရသကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်​။
အဘယ်ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ခံစားနေရမှန်းလည်း ဝမ်​ရမ်​ချုးချူး ကိုယ်​တိုင်​လည်း မသိချေ။ သူ၏ရင်ထဲတွင်​ဝမ်းနည်းမှုများသည်​တရစ်ထက်တရစ် တိုး၍သာ လာလျက်​ရှိသည်​။ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး ချာချာလည်နေသကဲ့သို့ သူ၏ အတွေးထဲတွင်လည်း ဖန်ဇီလင်အား ပြန်လည် ကောင်းမွန်လာစေချင်သည့် စိတ်များ အဖန်​တလဲလဲ ဖြစ်​ပေါ်​နေသည်​မှ လွဲ၍ အခြား မရှိ​ပေ​။
ရဲရှောင်၏ကိုယ်မှ အသံတစ်သံ ရုတ်​တရက်​ထွက်​ပေါ်လာခဲ့သည်​။ ပိုင်​ရှင်းယွဲ့တို့နှစ်​ဦးစလုံး ကြားလိုက်​ရသည့်​အသံ​ကြောင့်​တစ်​ယောက်​မျက်​နှာ တစ်​ယောက်​ကြည့်​လိုက်​ကြရင်း အံ့သြသွားမိကြသည်​။
ထိုအသံသည်​အဆင့်တက်သည့်အခါ သွေးကြောများ ပွင့်သွားသည့် အသံပင် ဖြစ်သည်​။
ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​အဆင့်​တက်​သွားပြီ ဆိုသည်​ကို နှစ်​ဦးသား သိလိုက်ကြပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset