Switch Mode

Chapter – 232

ကယ်တင်ခြင်း (၁)

Chapter – 232
“ကယ်တင်ခြင်း (၁)”

ရွှမ်ပိုင်သည် သူ၏ အ​ခြေအ​နေမှန်​အား မသိ​စေချင်​၍ ရှဲ့ဒန်ယူ၏​ရှေ့တွင် အားတင်း၍ ရပ်နေခဲ့ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
သို့သော် နောက်ဆုံးတွင်မူ ဟန်​ဆောင်​မ​ဆောင်​နိုင်​တော့ဘဲ လဲကျသွားခဲ့​ခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ရှဲ့ဒန်ယူ လှည့်ထွက်သွားသည်နှင့် တစ်​ပြိုင်​နက်​ရွှမ်​ပိုင်​သည်​သစ်​ပင်​မှ​ကြွေကျသွားသည့်​ရော်​ဝါရွက်​လေး တစ်​ရွက်​ပမာ​အောက်​သို့ ပြုတ်​ကျသွားခဲ့သည်​။
ထို့ပြင်​ပါးစပ်မှလည်း သွေးများ အဆက်​မပြတ်​အန်​လျက်​ရှိပြီး ဝတ်​ရုံတစ်​ခုလုံး​သွေးများဖြင့်​ပေကျံ​လျက်​ရှိသည်​။
ပေသောင်းချီအမြင့်မှ ကျလာသည့်​တိုင်​သတိအနည်းငယ် ကပ်နေတုန်းဖြစ်၍ ရွှမ်​ပိုင်​သည် လက်ကျန်စွမ်းအင်များအား စုစည်းလိုက်​ပြီး ကိုယ့်​ကိုကိုယ်​ထိန်းချုပ်​နိုင်​ရန်​ကြိုးစားလိုက်​သည်​။ သို့​သော်​အချည်းနှီးပင်​ဖြစ်​သည်​။
ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်​သော ရွှမ်​ပိုင်​သည်​ပင်​ယခုအခါ လေထဲတွင် ရပ်​တန့်​နိုင်​ခြင်း မရှိ​တော့​ပေ။
လက်​ရှိအ​နေအထားအတိုင်း​အောက်​သို့ ဆက်လက်ပြုတ်ကျ သွားမည်ဆိုပါက တစစီ ဖြစ်သွားနိုင်သည်ကိုလည်း သူ့ကိုယ်​သူ သိနေမိ​သည်​။ မိမိ၏ ဘဝအား​တွေးလိုက်​မိသည့်​အတွက်​ရွှမ်​ပိုင်​အလွန်​အမင်း ဝမ်းနည်းသွားကာ –
[ငါ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး လှလှပပနဲ့ အပျိုစင်သိက္ခာကို စောင့်ထိန်းပြီး နေခဲ့တာ၊ အခုလို အသေဆိုးနဲ့ သေဖို့အတွက်လား။ သေမယ်ဆိုရင်တောင် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ သေချင်မိတယ် . . .]
​နောက်​ဆုံးအ​နေဖြင့်​ရလိုရငြား ရွှမ်​ပိုင်​သည်​သူ၏ စွမ်းအင်များအား ထပ်တလဲလဲ ထုတ်လွှတ်ကြည့်နေမိသည်။
စွမ်းအင်အနည်းငယ် ထွက်သွားသည့်အချိန်တွင် လေထဲ၌ ရပ်တန့်သွားစေသော်လည်း ခဏအတွင်း​ပြန်ပြန်​ပြုတ်​ကျသွားသည်​။
ထိုကဲ့သို့ ပြုတ်ကျနေစဉ်အတွင်း ရပ်တန်နိုင်ရန် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားလျက်​ရှိသည်​။
​အောက်​သို့ အရှိန်​ဖြင့်​ပြုတ်​ကျ​နေသည့်​အတွက် သူ၏ ဆံပင်များသည် လေထဲတွင် တဖျတ်ဖျတ် လူးလွင့်နေကြသည်​။ ရွှမ်​ပိုင်​သည်​နောက်​ဆုံးတွင်​မူ စိတ်​လျှော့လိုက်​သည်​။ သူ၏ မျက်လုံးများအား တင်း တင်းကျပ်​ကျပ်​မှိတ်​ထားရင်း –
[အရာအားလုံးကို အုပ်စိုးနိုင်ခဲ့ပေမယ့်​အခုတော့ ဒီလို အဆင့်နိမ့်နယ်ပယ် တစ်ခုမှာ အသေဆိုးနဲ့ သေရတော့မှာပါလား။ ငါ့နေရာကို ဆက်ခံမယ့်​လူကိုတောင် ဘာမှ အကျိုးအကြောင်း မပြောပြနိုင်လိုက်ဘူး . . .]
​သေရ​တော့မည့်​အချိန်​တွင်​မလုပ်​လိုက်​ရသည့်​ကိစ္စများအား​တွေးရင်း ရွှမ်​ပိုင်​တစ်​ယောက်​ဝမ်း နည်း​နေမိသည်​။ ထိုအချိန်​တွင်​မြေပြင်နှင့် တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာသည်ကိုလည်း ခံစားလိုက်​ရသည်​။
သူ၏ဘဝ​နေဝင်​ချိန်​သို့​ရောက်​ရှိ​ပေ​တော့မည်​။
ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးအား တုန်လှုပ်​စေခဲ့သည့်​တိုက်ပွဲသည် အဆုံးသတ်ခဲ့ချေပြီ။ တိုက်​ပွဲတွင်​ဝင်ပါရန်​ကြိုးစားကြသည့်​လူများသည်လည်း သေကြေပျက်ဆီးခဲ့ရ​သည်​။
ရဲရှောင်မှလွဲ၍ ပညာရှင်​ကြီးနှစ်​ဦး တိုက်ပွဲဖြစ်နေသည်​ကို မည်သူမျှ မသိကြချေ။ မော်တယ်ကမ္ဘာတစ်ခုလုံး သည်းထန်စွာ ရွာသွန်းသော မိုးကြောင့် ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့် နေကြသည်​။ ယခုကဲ့သို့ မိုးရွာသွန်းမှုသည် နှစ်ပေါင်း သန်းချီအတွင်း တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မဖြစ်​ခဲ့ဘူး​ပေ။
မိုးသည်းထန်စွာ ရွာသွန်းမှု​ကြောင့်​မော်တယ်ကမ္ဘာတစ်ခုလုံး ရေများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့သာ ရက်အနည်းငယ် ဆက်လက် ရွာသွန်းနေမည် ဆိုပါက မော်တယ်ကမ္ဘာကြီးလည်း ရေအောက်သို့ နစ်မြုပ်သွားပေလိမ့်မည်။ ယခုတွင်ပင် မော်တယ်ကမ္ဘာ၏ အနိမ့်ပိုင်း နေရာများအား ရေများဖုံးလွှမ်းသွားပြီ ဖြစ်သည်​။ ပျက်ဆီးမှုများသည်လည်း နေရာတိုင်းတွင် ဖြစ်​ပေါ်လျက်​ရှိသည်​။
ကံကောင်းသည့် အချက်မှာ အဆိုပါမိုးများ ရွာသွန်းေ​အာင် ပြုလုပ်ခဲ့သည့် ပညာရှင်နှစ်ဦး၏ တိုက်ပွဲသည် အဆုံးသတ်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်​သည်​။ တိုက်ပွဲရပ်သွားသည်နှင့် ရွာသွန်းနေသော မိုးသည်လည်း တိခနဲပင်​ရပ်တန့်​သွား​သည်​။
မိုးရွာသွန်းမှု ရပ်တန့်သွားသည်နှင့် ရာသီဥတုသည်လည်း ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့သည်​။
သို့သော် အကြောင်းအရင်းအမှန် မသိကြသည့် လူများသည်​ရာသီဥတု ဖောက်လွှဲ ဖောက်ပြန် ဖြစ်နေမှုကိုသာ အံ့သြနေမိကြသည်​။
ထိုအကြောင်းရင်းမှန်အား သိသည့် တစ်ဦးတည်းသော လူမှာလည်း အလုပ်များလျက် ရှိသည်။ ထိုလူကား ရဲ​ရှောင်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲရှောင်​ရေငွေ့များအား အလျင်အမြန် စုပ်ယူနေသည့်​အချိန်​တွင်​မိုးကြိုးပစ်သံ ရပ်​တန့်​သွားသည်​။ မိုးလည်း မရွာတော့သဖြင့် ကောင်းကင်ထက်ရှိ တိုက်ပွဲ ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်​ကြောင်း ရဲ​ရှောင်​ရိပ်စားမိလိုက်သည်။
တိုက်ခိုက်မှု ပြီးသည်နှင့် မိုးအရွာရပ်သွားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ထို့​ကြောင့်​ရဲရှောင်အနေဖြင့် ရေငွေ့များ ဆက်လက် စုပ်ယူနိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။
ယခုကဲ့သို့​သော အခွင့်အရေးမျိုးသည် ရှားပါးလွန်းလှသဖြင့် ရဲရှောင် လက်လွတ်မခံချင်ပေ။ ထို့ကြောင့် မိုးရွာ​နေသည်​ကိုပင်​ဂရုမပြုနိုင်အားပဲ ရေငွေ့များ အသည်းအသန်​စုပ်ယူ​ခဲ့ခြင်းဖြစ်​သည်​။
အားသွန်ခွန်စိုက်ဖြင့်​ကြိုးပမ်းလိုက်​သည့်​အတွက်​သူ၏ ရေဟင်းလင်းပြင်အတွင်း​တွင် အပြာရောင် ကျောက်တုံးလေးများနှင့်​တူသည့်​ရေစက်များသည်​အပြည့်ဖြစ်နေချေပြီ။
“တောက် . . .”
ရေစက်တစ်စက် ကျဆင်းသွားခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ရေဟင်းလင်းပြင်၏ အောက်ခြေသည် စိုစွတ်လျက်​ရှိ​နေ​သော​ကြောင့်​ရေစက်ကျလာသွား​သောအခါ အရည်အဖြစ် ပျော်ကျသွားခြင်း မရှိဘဲ ပုံစံမပျက်​ဘဲ ရေစက်အလုံးပုံစံဖြင့်သာ လိမ့်ဆင်းသွားလေသည်​။
“တောက် . . . တောက် . . . တောက် . . .”
ရဲရှောင်၏ ရေဟင်းလင်းပြင် နံရံမှ ရေစက်များသည် တစ်စက်ပြီးတစ်စက် အောက်ခြေသို့ ကျဆင်း လာကြသည်​။ ရေကျသံများသည်​သူ့အဖို့ ကောင်းကင်ဘုံမှ နတ်တေးသံသာများထက်ပင် ပို၍ နားဝင်ချိုလျက်​ရှိသည်​။
ရေစက်များများ ကျလေလေ ရဲ​ရှောင်၏​စိတ်ထဲတွင်​ပို၍ ပျော်ရွှင်မိလေလေပင် ဖြစ်​နေ​သည်​။
ရေစက်တစ်စက်ချင်းစီတိုင်းတွင် သိပ်သည်းလှသည့် အသက်​ဓာတ်​များ ပါဝင်နေမည်ဟု သူ ယုံကြည်​နေမိသည်​။
ရေသည်​ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အရာအားလုံးအား ရှင်သန်စေနိုင်သည့်​အသက်​ဓာတ်​များ ပါဝင်​နေသည့်​အရာပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရေစက်များသည် တစ်စက်နှင့်တစ်စက် ပေါင်းစပ်​သွားခြင်းမရှိဘဲ တစ်စက်ချင်းစီအဖြစ်​သာ ရှိနေကြသည်​။​ရေဟင်းလင်းပြင်​ထဲတွင်​ရေစက်ထောင်ပေါင်းများစွာ ရှိနေသည်​။ ထို့ပြင်​ရေစက်များ၏ အရောင်မှာလည်း အပြာရောင်လဲ့လဲ့ သမ်းနေလေသည်​။
ရေဟင်းလင်းပြင်အတွင်း အပြာရောင် ပုလဲလုံးများ ထည့်ထားသည်နှင့်ပင် တူနေပါသေးသည်။
ရဲရှောင်သည် ထူးခြားလှသည့် ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် စိတ်​ထဲတွင်​အံ့သြနေမိရင်း –
[စကြာဝဠာကြီးက အံ့သြစရာတွေ အပြည့်ပါလား။ ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုး ငါ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ဘူး . . .]
ရဲရှောင် တွေးနေမိစဉ် သူ၏ ခေါင်းအထက်မှ အသံသဲ့သဲ့ တစ်ခုအား ကြားလိုက်ရသည်။ တစ်ယောက်ယောက် ပြုတ်ကျလာသည့်​ပုံပင်​။
ရဲရှောင်လည်း ချက်ချင်းပင်​မော့ကြည့်လိုက်မိသည်​။ ထိုအခါ သူရှိရာနေရာသို့ အနက်ရောင်ဝတ်​ဆင်​ထား​သော လူတစ်​ယောက်​ကျရောက်လာသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။
[ဒါ . . . မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါလား . . .]
ရဲရှောင်သည် အမြင်စူးရှသူပီပီ ကောင်းစွာ အကဲခတ်နိုင်​လိုက်​သည်​။ အမှန်​တကယ်​ပင်​မိန်းကလေးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။
ထိုမိန်းက​လေးသည် မြေပြင်သို့ မျက်နှာမူလျက် အနေအထားဖြင့် မျက်လုံးများမှိတ်ကာ ကျဆင်းလာခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးတွင်​လည်း သွေးများအပြည့် ဖြစ်နေလေသည်​။
[​တော်တော်ကို ဒဏ်ရာပြင်းထန်ပါလား။ သတိလစ်နေတဲ့ပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဒီမိန်းကလေးက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကောင်းကင်ပေါ်က​နေ ကျလာရတာလဲ။ ဘာတွေများ ဖြစ်လို့ပါလိမ့် . . .]
အံ့သြစရာကောင်းလှသည့် မြင်ကွင်းအားကြည့်ရင်း ရဲရှောင် သတိလက်လွတ်​ဖြစ်မသွားခဲ့​ချေ။ သူ၏​ရှေ့တွင် မိန်းကလေးတစ်ဦး ကူရာမဲ့ ကယ်ရာမဲ့ဘဝမျိုးဖြင့်​သေဆုံးသွားမည့်​အဖြစ်​မျိုး လက်မခံနိုင်​ပေ။ ထို့ကြောင့် ရှေ့သို့ တစ်လှမ်းတိုးလိုက်ရင်း ရဲ​ရှောင်သည်​သူ၏ လက်များအား ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။​မြေပြင်​ပေါ်သို့ကျလာသည့် မိန်းကလေးအား အရှိန်​လျော့ကျသွား​စေရန်​အတွက်​သူ၏ ချီဓာတ်များသုံး၍ အရှေ့သို့ တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ၏ ထင်မြင်ချက်နှင့် လက်တွေ့သည်​တစ်ထပ်တည်းတော့ မကျခဲ့​ပေ။
မိန်းကလေးသည် အရှိန်ဖြင့်ေ​မြပြင်ေ​ပ်ါသို့ ကျဆင်းလာခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ရဲ​ရှောင်​မှ အားကုန်အသုံးပြု၍ တွန်းလိုက်သည့်အခါ စွမ်းအင်တန်ပြန် သက်ရောက်မှုကြောင့် သူ၏ လက်များ ကျိုးသွားမတတ်ပင်​ခံစားလိုက်ရသည်။ ရဲ​ရှောင်​အလွန်​အမင်းပင်​နာကျင်​သွားခြင်း ဖြစ်​သည်​။
[သတိလစ်ပြီး ပြုတ်ကျလာတာကို ဘာလို့ ဒီလောက်ထိ အရှိန်ပြင်းနေရတာလဲ . . .]
ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​မိမိကိုယ်​ကို ကံကောင်းသည်ဟုလည်း ခံစားမိလိုက်သည်​။ အကယ်​၍ မိန်းကလေးအား တွန်းမထုတ်ဘဲ တိုက်ရိုက်ဖမ်းလိုက်မည် ဆိုပါက ထိုမိန်းကလေးလည်း အသက်ရှင်နိုင်တော့မည် မဟုတ်သကဲ့သို့ သူ၏လက်များသည်လည်း ဒဏ်ရာ
အကြီးအကျယ်​ရသွားပေလိမ့်မည်။ ထို့​ကြောင့်​ယခုကဲ့သို့ အ​ရှေ့သို့ တွန်းထုတ်လိုက်ခြင်းသည် အကောင်းဆုံး နည်းလမ်းပင်​ဖြစ်သည်။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ထွေထွေထူးထူး စဉ်းစားမနေနိုင်တော့ဘဲ မိန်းကလေးအား အချိန်မနှောင်းမီ ကယ်တင်ရန် တွေးလိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် မိန်းကလေးရှိရာသို့ ပြေးသွား၍ ခန္ဓာကိုယ်အား လေထဲတွင် အနည်းငယ် တန့်တန့် သွားစေရန် သူ၏ ချီဓာတ်​များဖြင့်​ထိန်းထားလိုက်​သည်​။ မြင့်​မားလှ​သော သစ်​ပင်​မှ သစ်​သီးတစ်​လုံးသည်​အရှိန်​ဖြင့်​ကျလာလျှင်​မြေပြင်​ပေါ်သို့​ရောက်​သွား​သောအခါ ဟက်​တက်​ကွဲသွား​ပေလိမ့်​မည်​။ ထို့​အတွက်​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​သည်​မိန်းက​လေးအား အရှိန်​လျော့သွား​စေရန်​သူ၏ စွမ်းအားများဖြင့်​ထိန်း​ပေး​နေခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည် မိန်းကလေးအား အစွမ်းကုန်ကြိုးစား၍ ကယ်တင်​နေသည့်​တိုင်​ကျရောက်လာသည့် အရှိန်သည်​ပြင်းထန်လွန်းလှသဖြင့် ဒဏ်ရာအပြင်းအထန် ရသွားနိုင်ပေသည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် မည်သည့်နေရာသို့ ထိမိသည်ဖြစ်စေ နာကျင်နေလိမ့်မည်ဟု ရဲရှောင် တွေးနေမိပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset