Switch Mode

Chapter – 231

သူသေကိုယ်သေ

Chapter – 231
“သူသေကိုယ်သေ”

“ဝှစ်​. . . ဝှစ်​. . . ဝှစ်​. . .”
ကြာပန်းများအား ရှဲ့ဒန်​ယူသည်​လှည့်​ပ​တ်​၍​ရှောင်​တိမ်းလိုက်​သည်​။ ထိုသို့လှည့်​ပတ်​ရာတွင်​အစပိုင်း၌ အသားမကျ​သေး​သော်လည်း အချိန်အနည်းငယ် ကြာသောအခါ သူမကိုယ်သူမ ကောင်းစွာ ထိန်းချုပ်သွားနိုင်​လေသည်​။ ကြာပန်းများထံမှ ထွက်​ရှိလာသည့်​စွမ်းအင်လှိုင်းများ၏ဒဏ်​ခံနေရသည့်တိုင် အနည်းငယ် ခံသာသွားပါတော့သည်။
ကြာပန်းများအား​ရှောင်​တိမ်းလှည့်​ပတ်​နေရင်းဖြင့်​ရှဲ့ဒန်​ယူ၏ လက်​ထဲတွင်​ကိုင်​ဆောင်​ထား​သော ဓားသည်​တဖြည်းဖြည်း ရှည်ထွက်လာခဲ့သည်။ ထို့​နောက်​ရှဲ့ဒန်​ယူသည်​ကျယ်လောင်သော လေသံဖြင့် –
“ကမ္ဘာဖျက်တိုက်ကွက် . . .”
ဓားမှ စူးရှသော အလင်းတန်းများစွာ ရုတ်တရက် ဖြာထွက်လာခဲ့သည်။
ကြာပန်းကိုးခိုင် တိုက်ကွက်သည်​ရွှမ်ပိုင်၏ အစွမ်းထက်ဆုံး တိုက်ကွက် ဖြစ်သကဲ့သို့ ကမ္ဘာဖျက် တိုက်ကွက်သည်လည်း ရှဲ့ဒန်ယူ၏ အစွမ်းထက်ဆုံး တိုက်ကွက်ပင် ဖြစ်လေသည်။
သူတို့နှစ်​ဦးစလုံး၏ ဂိုဏ်းနှစ်​ခု စတင်တည်ထောင်ခဲ့သည့်အချိန်​ကတည်းက အဆိုပါတိုက်ကွက် နှစ်​ခုအား ထိပ်တိုက် အသုံးမပြုခဲ့ဖူးကြချေ။ သို့သော် ယခုအခါတွင်​မူ မော်တယ်ကမ္ဘာကဲ့သို့​သော အဆင့်​နိမ့်​နေရာမျိုးမှာပင်​သုံးလိုက်မိကြသည်​။ မသုံး၍လည်း မရနိုင်​ကြ​တော့​ပေ။ တိုက်​ပွဲသည်​နောက်​ဆုံးအ​ခြေအ​နေသို့ပင်​ရောက်​ရှိ​နေပြီ မဟုတ်​ပါ​လော။
ရှဲ့ဒန်ယူ၏ ကမ္ဘာဖျက်တိုက်ကွက် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အချိန်မှာပင် ရွှမ်ပိုင်၏ ကြာပန်းကိုးခိုင်သည်လည်း ပေါက်ကွဲထွက်သွား​လေသည်​။
“​ဖုန်းး . . .”
ကြာပန်းရနံ့များသည် ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးသို့ လွှမ်းခြုံသွားသည့်​အလား​အရပ်​ရှစ်​မျက်​နှာလုံးတွင်​မွှေးရနံ့များဖြင့်​ထုံကြိုင်​သွားခဲ့သည်​။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကြာပန်းများ၏ ပွင့်ချပ်များသည် ဓားသွားများအလား ဖြစ်သွားကြသည်​။
ထိုအချိန်​တွင်​ကြာပန်းများပေါ်၌ ထိုင်နေကြသည့် ရွှမ်ပိုင်နှင့် ပုံစံတူ မိန်းကလေး ကိုးယောက်သည် မျက်လုံးများ ပွင့်သွားကြသည်။ ထိုမိန်းက​လေးများ၏ မျက်လုံးများသည်​ကြောက်​မက်​ဖွယ်​ကောင်း​လောက်​အောင်​ပင်​အေးစက်​လျက်​ရှိသည်​။
“ရှဲ့ဒန်ယူ . . . ငါငရဲကို သွားရမယ် ဆိုရင်တောင် နင့်ကိုပါ အပါခေါ်သွားမယ် . . .”
ရွှမ်ပိုင် အေးစက်​သော​လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ထို့​နောက် မီးလျှံများအကြား ခုန်​ဆင်း သွားသည့်​အလား အလင်းတန်းများစွာ ထွက်ပေါ်နေသည့်​ကြာပန်းပွင့်​ချပ်​များ၏ အလယ်သို့ ပြေးဝင်သွားလိုက်​သည်​။
“နင့်ဘက်က ဒီလိုတောင်းဆိုမှတော့ ငါလည်း မငြင်းတော့ပါဘူး။ ဒါဆိုလည်း အတူတူ သေကြတာပေါ့ . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူသည်​ခက်​ထန်​သော အသံဖြင့်​ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘေးသို့လှည့်ရင်း –
“ဘယ်သူမှ မလာကြနဲ့ . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူ၏ အနားတွင်​လူ ငါးယောက် ရှိနေလေသည်​။ သို့​သော်​ထိုလူငါး​ယောက်​သည်​ရှဲ့ဒန်ယူ၏ စကားအား နားမထောင်ဘဲ တိုက်ပွဲအတွင်း ပြေးဝင်လာကြသည်​။ ရွှမ်ပိုင်အား အရပ်မျက်နှာ အသီးသီးမှ ဝိုင်းဝန်း တိုက်ခိုက်ကြတော့မည် ဖြစ်သည်။
လူငါး​ယောက်​ထဲမှ သုံးယောက်သည် ရွှမ်ပိုင် ရှိရာသို့ ပြေးဝင်သွားကြပြီး နှစ်​ယောက်မှာမူ ရှဲ့ဒန်ယူထံသို့ ပြေးဝင်သွားကြသည်​။
ထိုလူများသည်​ရှဲ့ဒန်ယူအား အပြည့်အဝ ကာကွယ်ပေးကြမည့်ပုံပင်​။
ရွှမ်ပိုင်သည် ရှဲ့ဒန်ယူနှင့်အတူ အဖော်များ ပါလာသည်ကို သိသော်လည်း တုန်လှုပ်ခြင်း မရှိခဲ့​ချေ။ ဓားသွားအလား ကြာပန်းပွင့်​ချပ်​များသည်​ရှဲ့ဒန်​ယူတို့ထံသို့ အရှိန်​အပြည့်​ဖြင့်​ပြေးဝင်​သွားသည်​။
“ဘုန်း . . .”
ချင်းယန်နယ်ပယ်၏ အစွမ်းထက်ဆုံး တိုက်ကွက်နှစ်​ခု ဆုံတွေ့ကြလေပြီ။
“အား . . .”
စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်လိုက်​သည့်​အသံများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်​။ တိုက်ပွဲအလယ်သို့ ပြေးဝင်သွားကြသည့်​လူသုံးဦးသည်​အမှုန့်ဖြစ်သွားခဲ့သည်​။ ဘာမှန်းပင် မသိလိုက်ကြချေ။
လူငါး​ယောက်​အနက်​ရှဲ့ဒန်ယူအား အကာအကွယ်ပေးရန် ရှိနေကြသည့် လူနှစ်​ယောက်မှာ အစွမ်းအထက်ဆုံး ဖြစ်သည်​။ ထိုနှစ်​ယောက်​သည်​ရှဲ့ဒန်ယူအား အကောင်းဆုံး ကာကွယ်ပေးရန် ကြိုးစားကြသော်လည်း တခဏသာ တောင့်ခံနိုင်လိုက်ပြီး နောက်သို့ လွင့်ထွက်သွားခဲ့သည်​။
ထိုအချိန်တွင်​ပေါက်ကွဲမှုများ ဆက်တိုက် ဖြစ်ပေါ်လျက်​ရှိသည်​။
လွင့်ထွက်သွားသူ နှစ်​ဦးအနက်​တစ်ဦးသည်​ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်ရင်း တိုက်ပွဲအတွင်း ပြန်လည်ဝင်ရောက် လာပြန်သည်။
“ဘုန်း . . .”
ကြာပန်းပွင့်​ချပ်​များ၏ အနီးအနားသို့​ရောက်​သွားသည့်​အချိန်​တွင်​ထိုလူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​သည်​ဆူးဖြင့်​ဘောလုံးတစ်​လုံးအား​ဖောက်​လိုက်​သည့်​အတိုင်း​ပေါက်​ကွဲထွက်​သွား​လေသည်​။ အမှန်​တကယ်​တမ်းတွင်​မူ ထိုလူသည်​ရှဲ့ဒန်​ယူအတွက်​သူ့ကိုယ်​သူ စ​တေး​၍​ဖောက်​ခွဲလိုက်​ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။ သူ၏ လုပ်​ရပ်​ကြောင့်​ကြာပန်းပွင့်​ချပ်​များ၏ရန်​မှ အနည်းငယ်​သက်​သာသွား​လေသည်​။
ကျန်ရှိနေသော တစ်ယောက်မှာလည်း ရှဲ့ဒန်ယူဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြကာ –
“ကျုပ်တို့ မရှိဘဲ သခင်မ ရှင်သန်နိုင်မှာပါ။ ဒါပေမယ့်​သခင်မ မရှိရင်​ကျုပ်တို့လည်း အသက်ရှင်နိုင်တော့မှာ မဟုတ် . . .”
ထိုလူ၏ စကားမဆုံးခင်မှာပင်​ကြာပန်းပွင့်​ချပ်​များ၏ စွမ်းအင်လှိုင်များသည်​ထပ်​မံ၍​ရောက်​ရှိ လာလေသည်​။ ထိုလူသည် ကျယ်လောင်စွာ ကြုံးဝါးလိုက်ပြီး
​သူ့ကိုယ်သူ ဖောက်ခွဲပစ်ရန် ကြိုးစားသည့်တိုင် နောက်ကျ သွားခဲ့​ချေပြီ။ မဖောက်ခွဲနိုင်လိုက်ခင်မှာပင် မှန်​တစ်​ချပ်​ကွဲ​ကြေသွားသည့်​အလား တစ်ကိုယ်လုံး အက်ကွဲရာများ ပေါ်လာပြီး တစစီ ဖြစ်သွားပါတော့သည်။
“ကျုပ်တို့မရှိလည်း သခင်မ ရှင်သန်နိုင်မှာပါ . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူ၏ ရင်​ထဲတွင်​ထိုစကားများအား ကြားယောင်မိတိုင်း တဆစ်ဆစ်ဖြင့်​နာကျင်လျက်​ရှိသည်။ ထိုအချိန်​တွင်​ကြာပန်းပွင့်​ချပ်​များသည်​လည်း သူ့ထံသို့ လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ဝင်​ရောက်​လာ​လေသည်​။
“ဘုန်း ဘုန်း ဘုန်း . . .”
“ချွမ်း . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူ​၏ ဓားသည်​တစစီ ဖြစ်သွားခဲ့​ချေပြီ။
ကြာပန်း ပွင့်ချပ်များမှာမူ ဆက်လက်၍ အရှိန်အဟုန်အပြည့်​ဖြင့်​လာနေဆဲပင် ဖြစ်​သည်​။
“ဘုန်း ဘုန်း ဘုန်း . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့​ရွှမ်​ပိုင်​၏ လက်​ဝါးချက်​များသည်​အဆက်မပြတ် ကျရောက်သွား​လေသည်။ ရှဲ့ဒန်ယူ၏ ပါးစပ်​မှ​သွေးများပင်​အန်​ထွက်​သွားကာ ငယ်သံပါအောင်ပင်​အော်ဟစ်လိုက်​သည်။ ထိုသွေးများသည် လေထဲသို့ ရောက်သောအခါ အငွေ့အဖြစ် လွင့်ပျံသွားသည်။ ထို့ပြင် အရိုးများသည်လည်း ကျိုးကြေ ကုန်ကြသည်​။
ထိုအချိန်တွင်​ရွှမ်ပိုင်၏ ပုံရိပ် ကိုးခုသည် တစ်စုတည်းစည်းတည်း​အဖြစ် ပေါင်းစည်းသွားကြသည်​။
ရှဲ့ဒန်ယူ၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည်လည်း ရွှမ်ပိုင်အား ကောင်းစွာ ထိမှန်ပေသည်။
ရွှမ်ပိုင်၏ ပါးစပ်​မှ သွေးများ အန်ထွက်လာပြီး အရိုးများလည်း ကျိုးကြေကုန်သည်။
သို့သော် ရွှမ်ပိုင်သည် အေးစက်စက် မျက်နှာထားဖြင့်ပင် ရှဲ့ဒန်ယူအား စိုက်ကြည့်နေတုန်းပင် ဖြစ်​သည်​။
ရှဲ့ဒန်ယူသည်​ပို၍ အထိနာနေ​သော်​လည်း သူမ၏ မျက်နှာတွင် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှု တစ်စုံတစ်ရာ မရှိချေ။ ရွှမ်ပိုင်အား မီးဝင်းဝင်းတောက်နေ​သော မျက်လုံးများဖြင့်သာ စိုက်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။
နှစ်​ယောက်​ထဲတွင်​တစ်ယောက်မဟုတ်တစ်ယောက် သေမှသာ တိုက်ပွဲပြီးဆုံးမည် ဖြစ်သည်။
နှစ်​ဦးစလုံးသည်လည်း ခြေကုန်လက်ပမ်း ကျနေကြပြီ ဖြစ်သည်​။ အချိန်မရွေး လဲကျသေဆုံး သွားနိုင်ပြီး သေမင်းနှုတ်ခမ်းဝသို့ပင်​ရောက်ရှိနေကြချေပြီ။
သို့သော် ထိုကဲ့သို့ အခြေအနေ ရောက်နေသည့်တိုင် နှစ်​ဘက်​စလုံး အရှုံးမပေးချင်ကြသေးပေ။ သူမတို့၏ ရင်ထဲတွင်​အမုန်းမီးတောက်များသည်​ပို၍ပင် တောက်လောင်နေကြသည်​။
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အချိန်အတန်ကြာ စိုက်ကြည့်နေကြရင်း ရှဲ့ဒန်ယူသည် သူ၏ လည်ချောင်းထဲမှ အန်ထွက်လာတော့မည့် သွေးများအား အံကြိတ်၍ ပြန်မျိုချလိုက်သည်။ သို့သော် အကုန်အစင် မျိုချရန် မတတ်နိုင်ခဲ့သည့်​အတွက်​ပါးစပ်​မှ သွေးအနည်းငယ်​အန်ထွက်ကျလာခဲ့သည်​။ ထို​သွေးများ​ကြောင့်​သူဝတ်​ဆင်​ထား​သော ဝတ်ရုံဖြူပင်​စွန်းထင်းသွားသည်​။
ရှဲ့ဒန်​ယူသည်​ရွှမ်​ပိုင်​အား စူးစိုက်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“ရွှမ်ပိုင် . . . နင်ဘာလို့ လင်းရှောင်ရေခဲတိုက်ကွက်ကို မသုံးတာလဲ . . .”
ရွှမ်ပိုင်သည်​ရှဲ့ဒန်​ယူ၏​မေးခွန်းအား ပြန်​မ​ဖြေဘဲ​အေးစက်​စက်​မျက်​နှာထားဖြင့်​သာ ရှိ​နေ​လေသည်​။ သို့​သော်​စိတ်​ထဲတွင်​မူ တစ်​ကိုယ်​တည်း​ပြော​နေမိသည်​။
[ငါသာ သုံးလိုက်ရင် နင်သေတာကြာပြီ။ ငါလည်း ဒဏ်ရာအကြီးအကျယ် ရသွားမှာပဲ။ အဲ့ဒီလျှို့ဝှက်​ချက်​ကို ငါကနင့်ကို ထုတ်ဖော်ပြောပြနေရမှာလား . . .]
ရှဲ့ဒန်ယူသည်​ရွှမ်​ပိုင်​အား နာကျည်းမုန်းတီး​သော အကြည့်​များဖြင့်​ကြည့်​လျက်​-
“ငါ ရင်ထဲမှာ စွဲနေအောင် မှတ်ထားမယ်။ ဒီအမုန်းတရားတွေ ဘယ်တော့မှ မပျောက်ကွယ် စေရဘူး”
“ငါတို့ အသက်ရှင်နေဦးမယ် ဆိုရင်တောင် ငါတို့တွေ တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်ရဲ့ လက်ထဲမှာ သေရမှာပဲ . . .”
ထို့နောက် သူမ၏ လက်ကျန်အင်အားဖြင့် အဝေးသို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထွက်ခွာ သွားလေသည်​။
သူတို့ နှစ်ဦးစလုံးတွင် ဆက်လက်တိုက်ခိုက်စရာ အင်အားဟူ၍ မကျန်တော့ချေ။​ခေါင်းမာ၍ နှစ်​ယောက်​လုံး​ဆက်​လက်​တိုက်​ခိုက်​နေမည်​ဆိုပါက အားအင်ကုန်ခမ်းကာ သေသွားနိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ရှဲ့ဒန်ယူ ထွက်ခွာသွားခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ထိုကဲ့သို့ ထွက်​ခွာသွားရ​သော်​လည်း သူ၏ ရင်ထဲတွင်​မူ အမုန်းမီးတောက်များ တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်လျက် ရှိသည်။
[နင်နဲ့ငါ အသက်ရှင်နေသေးသ၍ နင့်အသက်ကို ငါ့လက်နဲ့ သတ်နိုင်မယ့်ေ​န့ ရောက်လာမှာပါ။ ငါသေတဲ့အထိ နင့်ကို ရင်ထဲအသည်းထဲက မုန်းနေမိမှာ . . .]
ခပ်​လှမ်းလှမ်းသို့​ရောက်​သောအခါ ရှဲ့ဒန်​ယူသည်​ရွှမ်​ပိုင်​အား​နောက်​ပြန်​လှည့်​ကြည့်​လိုက်​သည်​။ ထိုအခါ ရွှမ်ပိုင် လိုက်လာခြင်း မရှိသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အရိပ်အယောင်ပင်​မမြင်​ရ​တော့​ချေ။
ထိုအခါမှသာ ရှဲ့ဒန်​ယူလည်း စိတ်​ချလက်​ချဖြင့်​ခပ်မြန်မြန်ပင် သွားလိုက်သည်​။
[ရွှမ်ပိုင် . . . နင့်ကိုငါ တစ်သက်မမေ့ဘူး . . .]
သို့သော် ရှဲ့ဒန်​ယူ မသိလိုက်သည့် အချက်တစ်ချက် ရှိနေ​လေသည်​။
ရှဲ့ဒန်ယူ ထွက်သွားသည့် အချိန်မှာပင် ရွှမ်ပိုင်သည် မတ်တပ်​ရပ်နေရာမှာ အောက်သို့ ပြုတ်ကျ သွားခဲ့ခြင်းဖြစ်​သည်​။
ကောင်းကင်အပြစ်ဒဏ်ကို ခံစားခဲ့ရသဖြင့် ရွှမ်​ပိုင်​သည် လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်အား ထုတ်သုံးနိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့်ပင် ကြာပန်းကိုးခိုင် တိုက်ကွက်အား အားကုန်သုံး၍ တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်းတွင်မူ ရွှမ်ပိုင်သည် ရှဲ့ဒန်ယူထက်ပင် ပို၍ ဒဏ်ရာရပြီး အခြေအနေ ဆိုးရွားသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset