Switch Mode

Chapter – 227

ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှု

Chapter – 227
“ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှု”

မိုးစက်​မိုး​ပေါက်​များ သည်းထန်​စွာ ရွာသွန်း​နေသည့်​အချိန်​တွင်​အလင်းတန်း​တစ်ခုသည် မြူခိုးများအကြားမှ လျင်မြန်စွာဖြင့်​ကောင်းကင်ထက်သို့ ပျံသန်းသွားသည်။ လျင်မြန်လွန်းသဖြင့် မည်သူမျှ သတိမပြုမိလိုက်​ချေ။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ထိုအလင်းတန်း၏ အနောက်သို့ အနက်ရောင် အခိုးအငွေ့တစ်ခုသည် အရိပ်ပမာ ထပ်​ကြပ်​မခွာ၍ လိုက်ပါသွားခဲ့သည်​။
အဆိုပါ အရာနှစ်​ခု ဖြတ်သန်းသွားသည့်​အချိန်​တွင်​လေထုပင်​တုန်ခါသွားပြီး ကောင်းကင်ထက်​၌လည်း​လင်းခနဲပင်​ဖြစ်​သွားသည်​။
ထိုကဲ့သို့​သော အစွမ်းမျိုးအား မော်တယ်ကမ္ဘာတွင် မည်သူမျှ မြင်တွေ့ဖူးကြလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
အလင်းတန်း နှင့်​အနက်​ရောင်​အခိုးအ​ငွေ့တို့သည်​တိမ်စိုင်များအကြား တိုးဝင်သွားကြသည်​။ ထိုအရာနှစ်ခုသည်​မြေပြင်နှင့်​မည်မျှအထိ ကွာဝေးသည်ကို မည်သူကမှ မှန်းဆနိုင်လိမ့်​မည် မဟုတ်ချေ။
“ဘုန်း . . .”
​ကောင်းကင်​ထက်​၌​ပေါက်​ကွဲသံတစ်​ခု ထွက်​ပေါ်သွားသည်​။
အသံသည်​မကျယ်​လောင်​လှသည့်​တိုင်​ကောင်းကင်တစ်ခွင်လုံးသာမက မော်တယ်ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးပင်​တုန်ခါသွားလေသည်​။
ကောင်းကင်​နှင့်​မြေပြင်​တစ်ခုလုံးကိုပင်​သိမ့်သိမ့်တုန်သွား​စေသည့်​အတွက်​မည်​မျှထိ စွမ်းအားပြင်းထန်​သည်​ဆိုသည်​ကို သိနိုင်​ပေသည်​။
ထို့နောက် မိုးကြိုးပစ်သံများသည်​ကျယ်​လောင်​စွာဖြင့်​အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။​ကောင်းကင်​ပြင်​ကြီးတစ်​ခုလုံး ဝမ်းနည်းပက်​လက်​ဖြင့်​ငို​ကြွေး​နေသည့်​အလား မိုးများသည်​လည်း သည်းထန်​စွာ ရွာသွန်းနေကြသည်​။​မော်​တယ်​ကမ္ဘာတစ်​ခုလုံး​ရေလွှမ်းသွားမတတ်​ပင်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။
​ပေါက်​ကွဲထွက်​သွားသည့်​အရှိန်​ကြောင့်​တောင်​များပင် တုန်​ခါသွားကြပြီး တောင်ပေါ်မှ ကျောက်တုံးကျောက်ခဲများ လွင့်​စင်​ထွက်​သွားကြသည်​။
မိုးကြိုးများသည်​အဆက်မပြတ် ပစ်ချနေ​သော​ကြောင့်​ကောင်းကင်​ယံတစ်​ခွင်​လုံး​သော​သောညံလျက်​ရှိ်​သည်​။
ကောင်းကင်ပြင်တွင်လည်း အရောင်အမျိုးမျိုးဖြင့် လင်းလက်လျက်ရှိသော လျှပ်စီးများ ဖြစ်​ပေါ်​နေ​လေသည်​။ ထိုမြင်​ကွင်းသည်​အလွန်​လှပ​သော ပန်းချီကားတစ်​ချပ်​နှင့်​ပင်​တူ​နေပါ​သေးသည်​။
မိုးကြိုးပစ်သံများသည်​တဖြည်းဖြည်း စိပ်​လာခဲ့သည်​။ နောက်ဆုံးတွင်မူ မိုးကြိုးများစွာ တစ်ပြိုင်နက်တည်း ပစ်ချလိုက်ပြန်သည်​။ ထို့ပြင်​လျှပ်စီးများသည်လည်း ကမ္ဘာ​မြေတစ်​ခုလုံးအား ကွန်ယက်သဖွယ် ဖုံးအုပ်​ထားသည်​။
လူတိုင်းသည်​ဆောက်​တည်​ရာမရ​အောင်​ပင်​တုန်​လှုပ်​နေကြသည်​။
မိုးကြိုးများ အဆက်မပြတ် ပစ်ခတ်နေမှုကြောင့်​မိုးကြိုးနတ်ဘုရားနှစ်ပါး စစ်ခင်းနေကြသလားဟုပင်​တွေးတောနေမိကြသည်​။
အကြောင်းအရင်းအမှန်အား မည်သူမျှ မသိကြချေ။ အမှန်​တကယ်​တွင်​မိုးကြိုးနတ်ဘုရား နှစ်ပါး မဟုတ်ဘဲ မိန်းကလေးနှစ်ဦး တိုက်ခိုက်နေကြခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ထိုမိန်းက​လေး နှစ်ဦးစလုံးသည် စွမ်းအားကြီးရုံသာမက အလွန်​လှပ​သော ရုပ်​ရည်​မျိုးလည်း ရှိကြသည်​။
သူတို့နှစ်​ဦးသည်​အစွမ်းကုန် တိုက်ခိုက်နေကြပြီး နှစ်​ယောက်​ထဲမှ တစ်​ယောက်​သေ​သွားမှသာ ရပ်​တန့်​သွား​ပေလိမ့်​မည်​။
လက်​ဝါးချင်း ထိ​တွေ့ရာတွင်​လည်း​ကောင်း၊ ဓားချင်းထိ​တွေ့ရာတွင်​လည်း​ကောင်း​ကောင်းကင်​ထက်​၌ လျှပ်​စီးများလက်​သွားသကဲ့သို့ပင်​ဖြစ်​သွားကြသည်​။ ယခုအချိန်ထိ သူမတို့သည် အကြိမ်ပေါင်း ၃၀၀၀ ကျော်ခန့်​တိုက်ခိုက်မှုများ ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။
နှစ်​ဦးစလုံးသည်​မည်​သည့်​ဘက်​ကမျှ အရှုံး​ပေးမည့်​ပုံ မ​ပေါ်​ချေ။
မိုးများသည်လည်း သည်းထန်စွာ ရွာသွန်း​နေတုန်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ကောင်းကင်ထက်ရှိ တိမ်စိုင်များနှင့် မြူခိုးများသည်လည်း ပြန့်ကျဲသွားခြင်း မရှိသေး​ပေ။
ထို့အတူ မိုးကြိုးများသည်​လည်း အဆက်မပြတ်ပင်​ပစ်နေတုန်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ကျောက်တုံးများနှင့် မြေပြင်တစ်ခုလုံး ကွဲကြေသွားမှသာ မိုးကြိုးပစ်ခြင်း ရပ်တန့်မည်​လောဟု လူတိုင်း တွေးနေမိကြသည်​။ ထို့အတူ မော်တယ်ကမ္ဘာကြီးတစ်​ခုလုံး ရေများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားသည့်အခါမှသာ မိုးအရွာ ရပ်နိုင်​မည်​လောဟု ထင်​နေကြသည်​။
တစ်ညတာ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပြီး နောက်တစ်နေ့ မွန်းတည့်ချိန်သို့ပင်​ရောက်ရှိလာလေသည်။ ထိုအချိန်တိုင်အောင် အခြေအနေသည် ပြောင်းလဲလာခြင်း မရှိ​သေး​ပေ​။
မိန်းမပျိုနှစ်​ဦး တိုက်ခိုက်နေကြစဉ် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ရေခိုးရေငွေ့များသည် ရဲရှောင်၏ ဟင်းလင်းပြင်များ အတွင်း ဝင်ရောက်သွားကြသည်​။
ထိုအချိန်ထိ ရဲရှောင်သည် သတိလစ်နေတုန်းပင် ဖြစ်​သည်​။
အပြင်ဘက်တွင် ဖြစ်ပျက်နေသည့် အကြောင်းအရာများအား ရဲ​ရှောင်​မသိသေးချေ။
ရဲ​ရှောင်​၏ ကိုယ်တွင်းရှိ ရှေးဦးခရမ်းရောင် ချီဓာတ်များသည်​အလိုလို စီးဆင်းလာကြပြီး သွေးကြောများ ပိတ်ဆို့နေသည်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်ပေးလျက်​ရှိသည်​။
ညနေစောင်းချိန်သို့ ရောက်သောအခါ ရှေးဦးခရမ်းရောင် ချီဓာတ်များသည် ရေငွေ့များ၏ အကူအညီဖြင့် ပွက်​ပွက်​ဆူလာပြီး ရဲရှောင်၏ သွေးကြောများအတွင်း ပေါက်ကွဲထွက်သွား​လေသည်​။
“ဘုန်း . . .”
ရဲရှောင် နိုးလာချေပြီ။
နိုးလာလာခြင်း​ကောင်းကင်​ထက်​မှ ကျယ်လောင်သော အသံများအား ကြားလိုက်ရသဖြင့် ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​လန့်သွားမိသည်​။
“ဘာဖြစ်တာလဲဟ . . . ဘယ်လိုဖြစ်လို့ မိုးက သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာနေတာလဲ။ မိုးကြိုးပစ်သံတွေကရော ဘာလို့ ဒီလောက်ထိ ကျယ်လောင် နေရတာလဲ . . .”
ထို့နောက် ရဲ​ရှောင်​သည်​ယခင်​နေ့ညမှ ဖြစ်​ပျက်​ခဲ့သည့်​အဖြစ်အပျက်များအား ပြန်​လည်​မှတ်​မိသွားသည်​။
“အနက်ရောင်ဝတ် လူတစ်ယောက် ငါ့အခန်းထဲ ရောက်လာခဲ့တယ်။ သူက ငါ့ကို ဝေခွဲမရတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ ကြည့်နေခဲ့တာပဲ။ အဲဒီနောက်ပိုင်း​တော့ ငါလည်း ဘာမှ မမှတ်မိ​တော့ဘူး . . .”
ရဲရှောင် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။ သူ မည်သို့မည်ပုံ သတိလစ်​ခဲ့သည်​ကို စဉ်းစားမရ​အောင်​ပင်​ဖြစ်​နေ​ခဲ့သည်​။
ထိုအချိန်တွင်​အေးစက်နေ​သော သူ၏ ရင်​ဘတ်​အား သတိပြုမိသွားသည်​။ ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​အလန့်​တကြားဖြင့်​ငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ အင်္ကျီကြယ်​သီးများသည်​တစ်​လုံးမကျန်​ပြုတ်​နေကို​တွေ့လိုက်​ရသည်​။
“ဒါ . . . ဒါ . . .”
ရဲရှောင်သည်​သူ၏ ရင်ဘတ်​အား ငုံ့ကြည့်ရင်း အလန့်​တကြားပင်​ဖြစ်​သွား​လေသည်​။
“ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲဟ . . . ဒီလူက ငါ့ကို မေ့အောင်လုပ်ပြီး ငါ့အပေါ်ပိုင်းကို လာချွတ်တာလား . . .”
ရဲရှောင် အိပ်ရာထက်မှ ကမန်းကတမ်း ထလိုက်သည်။ သူ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံးသည်​လည်း ဖြူရော်နေပြီး –
“ငါ . . . ငါ မုဒိန်းအကျင့်ခံလိုက်ရတာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော် . . .”
ထို့နောက် သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​အစိတ်​အပိုင်းများအား တစ်​ခုမကျန်​စစ်ဆေးလိုက်သည်။ ထူးခြားမှု​တော့ မရှိ​ပေ။ ထို့ပြင်​သူ၏ စွမ်းအင်များအား လည်ပတ်စေလိုက်​ပြီး ကိုယ်တွင်းရှိ သန့်စင်သော ယန်စွမ်းအင်များအား စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ေ​သာအခါတွင်လည်း အ​ကောင်းပတိအတိုင်း​ပင်​ရှိ​နေ​လေသည်။
“ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ . . . သူက တော်တော်ကို အစွမ်းထက်တဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက်ပဲ။ ငါ့ကို မေ့သွားအောင် ဘာလို့လုပ်တာလဲ။ ကြည့်ရသလောက်တော့ သူဘာမှ မလုပ်လိုက်ရဘဲ ပြန်ထွက်သွားတာ ထင်တယ် . . .”
ရဲရှောင် ခေါင်းကုတ်ရင်း အဖြေရှာနေမိသည်။
သူ၏ နှစ်ဘဝစာ အတွေ့အကြုံများအတွင်း ယခုကဲ့သို့ တစ်ခါမျှ မကြုံခဲ့ဖူးချေ။
ဖြစ်​ပေါ်​နေသည့်​အ​ခြေအ​နေများ​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်​ရင်း –
[ပိုင်ရှင်းယွဲ့များလား . . . မနေ့ညက ငါ့အခန်းထဲ ဝင်​လာတဲ့လူကို သေချာမမှတ်မိလိုက်ဘူး။ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရတဲ့ အချိန်က စက္ကန့်ဝက်လောက်ပဲ ရှိမယ်ထင်​တယ်​။ ဒါပေမယ့်​သူ့ရဲ့ အငွေ့အသက်က ဝမ်ရမ်ချူးချူးတို့နဲ့ ဆင်နေတယ် . . .]
[ပိုင်ရှင်းယွဲ့ ဆိုရင်ရော သူက ဘာလို့ ထွက်သွားရတာလဲ။ ငါ့သရုပ်အမှန်ကို သိသွားလို့များလား။ ဒါဆို အခုလိုလုပ်ဖို့ ဘာလို့ ကြိုးစားခဲ့ရတာလဲ . . .]
ရဲရှောင် တွေး​လေ ခေါင်းရှုပ်​လေပင်​ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။
ထိုအချိန်တွင်​ကျယ်လောင်သော မိုးကြိုးပစ်သံကြီးတစ်​ခုသည်​ထွက်​ပေါ်လာခဲ့သည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​အဝတ်အစားများအား ကမန်းကတန်း ပြန်​ဝတ်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်အနားသို့ တိုးကပ်၍​ကောင်းကင်​ပေါ်သို့​မော့ကြည့်​လိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​မိုးကြိုးပစ်​သံအား​သေချာစွာ နား​ထောင်​လိုက်​ပြီး လျှပ်​စီးများ လက်​နေသည့်​ပုံစံကိုလည်း​အ​သေအချာ ကြည့်​မိလိုက်​သည်​။ ခဏအကြာတွင်​ရဲ​ရှောင်​၏ မျက်​လုံးများထဲ၌ အံ့ဩသင့်​နေသည့်​အရိပ်​အ​ယောင်​များ ဖုံးလွှမ်းသွားသည်​။
အခြားလူများအဖို့ နတ်ဘုရားချင်း စစ်ခင်းနေကြသဖြင့် မိုးကြိုးများ ပစ်နေသည်ဟုသာ တွေးကောင်းတွေး ကြပေလိမ့်မည်။
သို့သော် ရဲရှောင်မှာမူ နတ်ဘုရားများ၏ လက်ချက် မဟုတ်သည်ကို သိနေ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ကောင်းကင်​ထက်​သို့ မျက်​မှောင်​ကြုတ်​၍ စိုက်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
[ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင်ကြီး နှစ်​ယောက် ကောင်းကင်ထက်မှာ တိုက်ခိုက်နေကြတာပဲ ဖြစ်မယ်။ နှစ်​ယောက်​ထဲကတစ်ယောက် သေတဲ့အထိ တိုက်နေကြပုံပဲ . . .]
တိုက်ပွဲအ​ခြေအ​နေအရ တစ်ယောက်မဟုတ်​တစ်​ယောက်​သေသွား​နိုင်သကဲ့သို့ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း သေသွားနိုင်သည်ဟု ရဲ​ရှောင်​တွေး​နေမိသည်​။
ပို၍ အံ့သြစရာ ကောင်းသည့်အချက်မှာ ရဲရှောင်၏ နှစ်ဘဝလုံးတွင် ယခုကဲ့သို့ ပြင်းထန်သည့် တိုက်ပွဲမျိုးအား တစ်ခါမျှ မမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးချေ။
ထို့ပြင်​ယခုတိုက်ခိုက်နေကြသည့် လူနှစ်​ဦးစလုံးသည် သူ၏ ယခင်ဘဝ ရှောင်ဧကရာဇ်ထက်ပင်​ပို၍ အစွမ်းထက်ကြသည်မှာ သေချာလှပေသည်။
​ကောင်းကင်​ထက်​တွင်​တိုက်​ခိုက်​နေ​သော လူများသည်​မည်​သူမည်​ဝါ ဖြစ်​သည်​ကို ရဲရှောင် တွေးနေမိပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset