Switch Mode

Chapter – 226

တွေဝေခြင်း

Chapter – 226
“တွေဝေခြင်း”

အနက်ရောင်ဝတ်ဆင်​ထား​သော လူသည်​ရဲရှောင်၏ အမေးအား ပြန်မဖြေဘဲ ရဲ​ရှောင်​အား စူးစိုက်​၍သာ ကြည့်​လိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​ထိုလူ၏ မျက်လုံးများမှ ထူးဆန်းသော အငွေ့အချို့ ထွက်​ပေါ်လာခဲ့သည်​။ ထို့ပြင်​သူ၏ လက်အား မြောက်လိုက်ပြီး ထူးခြား ဆန်းကြယ်ေ​သာ စွမ်းအားများစွာဖြင့် ရဲ​ရှောင်​လှုပ်​ရှား၍ မရ​စေရန်​ဖိနှိပ်ထားလိုက်​သည်​။
ရဲရှောင်အေ​နဖြင့်​ပြင်ဆင်ချိန်ပင်​မရလိုက်ချေ။
အနက်ရောင်ဝတ်​ဆင်​ထား​သော မိန်းမပျိုသည် ရှေ့သို့ တိုးလိုက်​ပြီး ရဲရှောင်အား အိပ်ရာထက်သို့ လှဲချလိုက်သည်​။
ထိုအချိန်တွင် မိန်းမပျို​၏ ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်​ယင်​လျက် ရှိသည်​။ ထို့​နောက်​ရဲ​ရှောင်​၏ လက်​ကောက်​ဝတ်​အား မရဲတရဲဖင့်​ဆုပ်​ကိုင်​လိုက်ရင်း​သွေး​ကြောများအား စစ်​ဆေးကြည့်​လိုက်​သည်​။ ထိုအခါ အချိန်​တိုအတွင်း ရဲရှောင်၏ ကိုယ်တွင်းအခြေအနေများအား သိရှိသွား​လေသည်​။
“ငါသိပြီ . . . ငါတို့ရဲ့ ဝေဒနာကို သူကုနိုင်တယ် ဆိုတာလည်း မထူးဆန်းပါဘူးလေ . . .”
“အရမ်းကို ပြင်းထန်တဲ့ စွမ်းအားတွေနဲ့ ခရမ်းရောင်ချီဓာတ်ပါလား . . .”
“ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ၊ ရှေ့ဖြစ်ဟော နိမ်ိတ်ထဲက လူက ပေါ်လာပြီကိုး။ ဒါပေမယ့်​ဘာလို့ အခုမှ ပေါ်လာတာလဲ။ ငါ့မှာ အချိန်တစ်လပဲ ကျန်တော့တယ် . . .”
မိန်းမပျိုသည်​ခဏတာမျှ တွေဝေ တုံ့ဆိုင်းနေရာမှ သူ၏ စိတ်အား ဒုံးဒုံးချ၍ စိတ်​ပိုင်းဖြတ်​လိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​အံကိုတင်းတင်းကြိတ်၍ ဝတ်ရုံလက်အစအား မတင်လိုက်​ပြီး သူ၏ သွယ်လျလှပသော လက်များဖြင့် ရဲရှောင်၏ အင်္ကျီထံသို့ လှမ်းလိုက်လေသည်။
စိတ်​လှုပ်​ရှားမှု​ကြောင့်​သူမ၏ လက်များသာမက တစ်ကိုယ်လုံးပင်​တဆတ်ဆတ် တုန်နေခဲ့သည်​။
​ကောင်းကင်​ထက်​ရှိ တိမ်​မည်းများကဲ့သို့ပင်​သူမ၏ မျက်နှာသည်လည်း ပျက်ယွင်းလျက် ရှိသည်​။
အဆင့်မြင့် ပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်​သော သူမအဖို့ တစ်ဖက်လူ၏ အဝတ်များအား ချွတ်ရန် အချိန်တစ်စက္ကန့်ပင် မလိုသော်လည်း ယခုအခါတွင်မူ ချီတုံချတုံပင်​ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့ပြင်​သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း အတွေးပေါင်းများစွာဖြင့်​လွန်ဆွဲလျက် ရှိသည်​။
ထိုအချိန်တွင်​ပြတင်းပေါက်မှ တစ်​ဆင့်​လေပြင်းများသည် မုန်​တိုင်းတိုက်​နေသကဲ့သို့ပင်​ကြမ်းတမ်းစွာဖြင့်​ဝင်​ရောက်​တိုက်ခတ်လာကြသည်​။
“တစ်လ . . .”
မိန်းမပျိုသည်​ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်လိုက်ပြီး​နောက်​သူမ၏ မျက်ဝန်းများမှ မျက်ရည်များ စီးကျလာကာ –
“ဒီလောက်ထိ အကြာကြီး ရှင်သန်ခဲ့ပြီးမှတော့ ငါသေမှာ အရေးမကြီးပါဘူး။​သေမယ်​ဆိုလည်း​သေ​ပျော်​ပါပြီ။ ဒါပေမယ့်​ငါသေသွားရင် ငါ့ဂိုဏ်း ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ . . .”
“ဒါပေမယ့်​. . . ငါ့ရဲ့ အပျိုစင် ဘဝကလည်း . . .”
“နှစ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် စောင့်ထိန်းခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို သူစိမ်းယောကျာ်း တစ်ယောက်ဆီမှာ ဘယ်လို အဆုံးရှုံးခံရပါ့မလဲ . . .”
“ငါရှေ့ဆက်တိုးသင့်လား၊ နောက်ဆုတ်သင့်လား။ နှစ်​ခုစလုံးက မှန်ကန်တဲ့ ရွေးချယ်မှုတွေ ချည်းပဲ။ ဒါပေမယ့်​နှစ်​ခုစုလုံးကိုလည်း ငါမလုပ်ချင်ဘူး . . .”
မိန်းမပျို၏ မျက်ဝန်းများတွင်​ဝေခွဲမရဖြစ်​နေသည့်​အရိပ်​အ​ယောင်​များ အထင်းသား ပေါ်လွင်​လျက်​ရှိသည်​။
သူ၏ ပုံစံအား တစ်စုံတစ်ေ​ယာက်မှ မြင်တွေ့သွားမည် ဆိုပါက အလွန်ပင်​အံ့သြသွားပေလိမ့်မည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ယခုကဲ့သို့ ချီတုံချတုံ ဖြစ်​နေသည့်​သူ၏ ပုံစံအား မည်သူကမျှ​တွေ့မြင်ခဲ့ဖူးလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။ မိန်းမပျိုသည်​တုန်​ယင်​နေ​သော လက်များဖြင့်​ရဲရှောင်၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများအား တစ်လုံးချင်း ချွတ်နေမိသည်​။
ရဲရှောင်သည် သတိလစ်နေသဖြင့် ဘာဆိုဘာမှ မသိ​ပေ။ မိန်းမပျို ပြုသမျှ နုရ​တော့မည့်​အ​နေအထားပင်​။
​နောက်​ဆုံးတွင်​မူ ကြယ်​သီးများအားလုံး ကျွတ်​သွားခဲ့​ချေပြီ။ မိန်းမပျိုသည်​သူ၏ နူးညံ့​သော လက်​များဖြင့်​ရဲ​ရှောင်​၏ ရင်​ဘတ်​အား ထိ​တွေ့လိုက်​သည်​။
​ယောကျာ်းတစ်​ယောက်​၏ အသားအား ထိလိုက်​ရ၍ မိန်းမပျိုသည်​လျှပ်​စီးနှင့်​တို့ခံလိုက်​ရသလိုပင်​ခံစားလိုက်​ရသည်​။ ထို့​ကြောင့်​သူမ၏ လက်​အား ချက်​ချင်းပင်​ပြန်​ရုတ်​လိုက်​ပြီး မျက်​နှာတစ်​ခုလုံး​သွေးမရှိ​တော့သည့်​အတိုင်း ဖြူ​ရော်​ရော်​ပင်​ဖြစ်​သွား​လေသည်​။
“ငါ . . .”
မိန်းမပျိုသည်​ခြေမကိုင်​မိ လက်​မကိုင်​မိဖြင့်​ထိုင်​လိုက်​ထလိုက်​ပင်​လုပ်​နေရင်း –
“ငါဘာလုပ်ရတော့မလဲ။ ဒီလိုတာဝန်ကြီးက ဘာလို့ ငါ့အပေါ်မှာ ကျလာရတာလဲ၊ ငါ . . . ငါ မလုပ်နိုင်ဘူး . . .”
မိန်းမပျို​သည်​ကောင်းကင်​ထက်​သို့​မော့ကြည့်​လိုက်​သည်​။ တိမ်မဲများ တရွေ့ရွေ့ သွားနေသည်​ကိုကြည့်​ရင်း သူ၏ ပါးပြင်ထက်မှ မျက်ရည်​ပေါက်​များသည်​တလိမ့်​ချင်းဖြင့်​စီးကျလာ​လေသည်​။
ထိုအချိန်တွင်​အပြင်ဘက်မှ ဟားတိုက်​ရယ်​မောလိုက်​သည့်​ရယ်သံတစ်ခုအား ကြားလိုက်ရသည်​။
“ဟား ဟား . . .”
​လေပြင်းများ ဆူညံစွာ တိုက်​ခတ်​နေ​သော်​လည်း ထိုရယ်​သံသည်​ကြည်​လင်​ပြတ်​သားစွာဖြင့်​ပင်​ထွက်​ပေါ်လာသည်​။
မိန်းမပျိုသည်​ချက်ချင်းပင်​မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်​။ သူ၏ အကြည့်​သူ၏ အပြုအမူများသည်​ရက်​စက်​သွေး​အေး​သော လူတစ်​ယောက်​အသွင်​သို့ ရုတ်​ချည်း​ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်​။
“နင်ပဲ . . .”
မိန်းမပျိုသည်​ခက်​ထန်​သော အသံဖြင့်​ပြောလိုက်​သည်​။
အပြင်ဘက်မှ လူသည် ခနဲ့တဲ့တဲ့ဖြင့်​ပင်​ရယ်မောလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအသံထဲတွင် အထင်သေးမှု နှင့်​ကောက်ကျစ်မှုများ ပါဝင်နေသ​ယောင်​ပင်​။
ရဲရှောင်၏ အခန်းထဲတွင်​ရှိ​နေ​သော မိန်းကလေးသည် တစ်မြို့လုံးအား မုန်တိုင်းထန်အောင် ပြုလုပ်ထားသည့်အပြင် ရဲရှောင်၏ အခန်းကိုလည်း ပိတ်ဆို့ထားခဲ့သည်​။ သာမန်လူတစ်ဦးအနေဖြင့် မည်သည့်​အ​ကြောင်းနှင့်​မျှ ယခုနေရာသို့ ရောက်လာနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိချေ။
ယခုအခါတွင်မူ အသံပိုင်​ရှင်​သည်​ပြတင်းပေါက်နားသို့ ရောက်လာသည်သာမက သူ၏ ရယ်သံကိုပင် ကောင်းစွာ ကြား​နေရသည်​။
“လက်​စသတ်​တော့ ရှဲ့ဒန်​ယူ . . . နင်​ကိုး . . .”
မိန်းမပျိုသည်​တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​ပင်​ပြောလိုက်​သည်​။
အပြင်ဘက်မှ မိန်းကလေးသည်​လည်း ခနဲ့တဲ့တဲ့ အသံမျိုးဖြင့် –
“ငါ တကယ်ပဲ မထင်ထားခဲ့မိဘူး။ ကမ္ဘာကြီးမှာ ထူးဆန်းတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေနဲ့ ပြည့်နေတာပါလား ။ ချင်းယန်နယ်ပယ်​က နာမည်အကြီးဆုံး ရွှမ်ပိုင်ဆိုတဲ့ နတ်သမီးဆီမှာ ဒီလို အကျင့်မျိုး ဝါသနာမျိုး ရှိမယ်လို့ ထင်​ကို မထင်ထားခဲ့မိဘူး။ တော်တော်ကို အံ့ဩစရာပဲ။ ဟဲဟဲ . . . အရင်တုန်း​ကဆိုရင်​မိန်းမ​တွေကို မုဒိမ်းကျင့်တဲ့ ယောကျာ်းမျိုးကို လူယုတ်မာတွေလို့ သတ်မှတ်ခဲ့ကြတယ်​။ ဒါပေမယ့် အခုလို​ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို မုဒိမ်းကျင့်တဲ့ မိန်းမကိုတော့ ငါတစ်ခါမှ မကြားလည်း မကြားဖူးခဲ့ဘူး မမြင်​လည်း မမြင်​ဖူးခဲ့ဘူး။​အမျိုးသမီးမုဒိမ်းသမား ဆိုတဲ့ စကားက တကယ်ရှိနေတာပါလား . . .”
“မိန်းကလေး ရွှမ် . . . နင်ကတော့ လမ်းသစ်ထွင်လိုက်တာပဲ။ နင်ကိုယ်တိုင် ဒီလိုဖြစ်နေတာ ငါတော့ တော်တော် အထင်ကြီးမိပြီ . . .”
ထို့နောက် ဟက်ဟက်ပက်ပက်ပင်​ရယ်မောလိုက်ပြန်ရင်း –
“ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကိုတောင် အုပ်စိုးနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ ရွှမ်ပိုင် နတ်သမီးရဲ့ ဖြူစင်မှုဆိုတာ ဒါလား။ ဟက်ဟက် . . . တော်တော်တော့ ရယ်ရတယ်။ နင်ရွေးတဲ့လူကလည်း အဆင့်နိမ့် ကမ္ဘာက လူချောလေး ပါလား။ ဉာဏ်တော့ တော်တော် ကောင်းတယ်နော်။ နင့်ရဲ့ လုပ်ရပ်ကို လူသိဖို့ဆိုတာ ဘယ်ဖြစ်နိုင်တော့မလဲ . . .”
“ငါ​တော့ ဒီ​နေ့ နင့်​ရဲ့ အကြီးမားဆုံး လျှို့ဝှက်ချက်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရပြီ ထင်တယ် . . .”
“ဟမ့် . . . နင်က င့ါတစ်ဂိုဏ်းလုံးကို ဖြိုကွဲပြီး ငါတို့ဂိုဏ်းရဲ့ အမွေအနှစ်တွေကို ဖျက်ဆီးခဲ့တယ်။ ငါတို့ရဲ့ မီးတောင် ၁၀၉ ခုလုံးကိုလည်း မီးရှို့ပြီး ပေါက်ကွဲအောင် လုပ်ခဲ့တယ် . . .”
“ရွှမ်ပိုင် . . . နင်က တော်တော်ကို ရက်စက်တာပါလား။ နင်ကြ ဒီမှာ စိတ်အေးလက်အေးနဲ့ မော်တယ်ကမ္ဘာက လူချောလေးနဲ့ ပျော်ပါးတော့မယ်ပေါ့လေ။ နင့်ကိုတော့ တော်တော် အထင်ကြီးသွားမိပြီ . . .”
အပြင်ဘက်မှ မိန်းကလေးသည် သူ၏​နှုတ်ခမ်းအား ပြတ်မတတ်ပင်​ကိုက်၍ ပြောလိုက်သည်။
ရှဲ့ဒန်​ယူ၏ စကားများ​ကြောင့်​အခန်းထဲရှိ ရွှမ်​ပိုင်သည်​ရှက်​ရွံ့စိတ်​ကြောင့်​မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲရဲနီသွား​လေသည်​။ သို့သော် အမှန်​တရားအား သူမ ဘက်မှ ရှင်းပြနိုင်စွမ်း မရှိချေ။
ရွှမ်​ပိုင်​သည်​ရှဲ့ဒန်​ယူအား အလွန်​မုန်းတီး​သော အကြည့်​မျိုးဖြင့်​ကြည့်​လိုက်​ပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်​မှ စွမ်းအင်​လှိုင်းများ ထုတ်​လွှတ်​လိုက်​သည်​။ ထိုစွမ်းအင်​လှိုင်းများ​ကြောင့်​ရွှမ်​ပိုင်​သည်​အခိုးအ​ငွေ့အဖြစ်​တဖြည်းဖြည်း​ပြောင်းလဲသွားပြီး​နောက်​အခန်းထဲမှ ပျောက်ကွယ်သွားကာ အပြင်ဘက်သို့ေ​ရာက်သွားလေသည်။
“ရှဲ့ဒန်ယူ . . . နင်တို့ ပျက်ဆီးရတယ်ဆိုတာ နင်ကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့ လမ်းကြောင့်ပဲ။ အခုလို ငါ့ကို တွေ့သွားမှတော့ ငါမသေခင် နင့်ကို ငရဲပို့ပေးရတော့မှာပေါ့ . . .”
“နင့်ကြောင့် လူတွေ ဘယ်လောက်ထိများ သေခဲ့ရသလဲ။ ဒီနေ့ အဲဒီလူတွေအတွက် နင့်ကို သွေးကြွေး ဆပ်ရမယ် . . .”
“ဟားဟား . . . ရွှမ်ပိုင်​. . . နင့်ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ကို ငါလျှောက်ပြောမှာ စိုးတာနဲ့ပဲ ငါ့ကို သတ်ချင်နေပြီပေ့ါ။ ကောင်းပြီလေ . . . နင်က ငါ့ကို ငရဲခေါ်သွားမယ် ဆိုပေမယ့်​ငါကတော့ မလိုက်ချင်သေးဘူး။ ငရဲဆိုတာ ငါ့နေရာမဟုတ်ဘူး၊ နင့်လိုလူမျိုးရဲ့ နေရာပဲ။ ဒီနေ့မြင်ကွင်းကတော့ ငါ့တစ်သက် မေ့ရတော့မှာကို မဟုတ်​ဘူး။ တော်တော်ကို စိတ်ကြွနေပုံပဲ ဟားဟား . . .”
ရှဲ့ဒန်ယူသည် ခနဲ့တဲ့တဲ့ဖြင့်​ရယ်မောရင်း ပြောလိုက်ပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset