Switch Mode

Chapter – 225

ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာခြင်း

Chapter – 225
“ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာခြင်း”

​ခေါင်းငိုက်​စိုက်​ကျ​ပြောဆို​နေရင်းဖြင့်​ဆောင်​ဂျူတစ်​ယောက်​အလွန်​ဝမ်းနည်းလျက်ရှိသည်​။ သူ၏ ဘဝအား အကြီးအကျယ်​စိတ်​ပျက်​လျက်​ရှိပြီး အသက်ပင် ဆက်၍ မရှင်ချင်တော့သည့်ပုံ ပေါက်နေ​လေသည်​။
ထို့​နောက်​ရဲရှောင်အား မော့ကြည့်လိုက်​သောအခါ –
“ဟမ် . . .​ဘယ်ရောက်သွားတာလဲဟ . . .”
အခန်းထဲမှ ထွက်​ပေါ်​လာ​သော ဟောက်သံအားယခုမှသာ​ဆောင်ဂျု​သတိပြုမိသွားသည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏​ဟောက်​သံပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​၏ အပြုအမူသည်​ဆောင်ဂျုအား “ကျုပ်အိပ်နေပြီ ခင်ဗျားသွားတော့ . . .” ဟုပြော၍ နှင်​ထုတ်​နေသည့်​အမူအယာနှင့်​ပင်​တူ​နေပါ​သေးသည်​။
“ခွေးမသားလေး၊ မ​အေ​ဘေး၊​သူ​တောင်းစား​လေး . . .”
ဆောင်ဂျု ဒေါသတကြီးဖြင့်ပင်​ဆဲဆိုလိုက်ရင်း –
[ငါပြောတာတောင် နားမထောင်သွားဘူး၊ ငါကတော့ ငါ့ခံစားချက်တွေကို ပြောနေလိုက်ရတာ၊ ဘယ်လိုကောင်လဲ မသိဘူး။ အသိစိတ်ရော ရှိသေးရဲ့လား။ မင်းအဖေထက်တောင် မင်းက ပိုပြီး လက်ပေါက်ကတ်နေသေးတယ် . . .]
​ဒေါသအလွန်​ထွက်​နေ​သော​ဆောင်​ဂျုသည်​ဆဲနည်းပေါင်းမျိုးစုံဖြင့် မိုးမွှန်​အောင်​ပင်​ဆဲ​နေ​သည်​မှာ​တော်​တော်​နှင့်​မပြီး​တော့​ချေ။
ရဲအိမ်တော် တစ်ခုလုံး အပ်ကျသံပင် မကြားရအောင် တိတ်ဆိတ်နေသောကြောင့် ဆောင်ဂျု၏ ဆဲဆိုသံများအား အတိုင်းသားပင်​ကြားနေရလေသည်​။
​ခေါင်းမိုး​ပေါ်ရှိ မိန်းမပျိုပင် အဆဲသန်​သော ဆောင်ဂျုအား လေးစားသွားမိသည်​။ ရေပက်​မဝင်​အောင်​ပင်​ဆဲဆိုနေသော ဆောင်ဂျု၏ ဆဲဆိုသံများအား သူမလည်း ကြားနေရသည်။​ဆောင်​ဂျု၏ ပါးစပ်​မှ
၂ နာရီမျှ ကြာသည်အထိ မရပ်မနားဘဲ တောက်လျှောက်ကို ဆဲဆိုနေသည့်​အတွက်​မိန်းမပျိုသည်​အလွန်အမင်းပင်​အံ့သြနေမိသည်​။ ထို့အပြင် ဆဲဆိုနေသည့် စကားလုံးများသည် အက်ကြောင်းထပ်မနေဘဲ တစ်ခါဆဲတစ်မျိုးဖြင့်ပင်​ဆဲနေခြင်း ဖြစ်သည်။ မိန်းမပျိုသည်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
[ဒီအိမ်တော်ထိန်းက ဆဲတဲ့နေရာမှာ​တော့ တစ်ကမ္ဘာလုံးက အရှုံးပေးရမယ် ထင်တယ် . . .]
ရဲရှောင်သည် သူ၏ နားအား ပိတ်ထားကာ မကြားချင်ယောင်ပင်​ဆောင်နေလိုက်​သည်​။
​ဆောင်​ဂျုအား ဖြစ်​ခဲ့သည့်​အ​ကြောင်းအရာများနှင့်​ပက်​သက်​၍ အမှန်​တိုင်း​ပြော၍လည်း မဖြစ်​နိုင်​ပေ။ ထို့ပြင်​လိမ်​လည်း မလိမ်​ချင်​တော့သဖြင့်​အိပ်​ချင်​ယောင်​ဆောင်​လိုက်​ခြင်းဖြစ်​သည်​။ ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​ပညာသားပါပါဖြင့်​ရှောင်​ထွက်​လိုက်​ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
အကယ်၍ ရှင်းပြရမည် ဆိုပါကလည်း ဖြစ်စဉ် အစအဆုံးအား မည်ကဲ့သို့ ရှင်းပြရပါမည်နည်း။
ပြောမည်ဆိုလျှင် သူလုပ်ထားသည့် အရာမှန်သမျှ အား အကုန်ပြောမှသာ ဖြစ်နိုင်ေ​ပလိမ့်မည်။ သို့သော် ထိုကိစ္စများအား ယခုအချိန်​တွင်​ပြောပြရန် မသင့်သေးချေ။
ထို့ကြောင့်ပင် ရဲရှောင် ရှောင်ထွက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်​သည်​။
အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသည့်​တိုင် ဆောင်ဂျု၏ ကျယ်လောင်လှ​သော ဆဲဆိုသံများသည်​ရဲ​ရှောင်​၏ နားထဲသို့ အဆက်မပြတ် တိုးဝင်လျက်​ရှိသည်​။ ၂ နာရီတိုင်​တိုင်​ဝ​အောင်​ဆဲဆိုပြီးမှသာ ဆောင်ဂျုသည်​ရဲ​ရှောင်​၏ အခန်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
ရဲရှောင်တစ်​ယောက်​စိတ်သက်သာရာ ရသွားဟန်ဖြင့်​သက်​ပြင်းတစ်​ချက်​မှုတ်​ထုတ်​လိုက်​ရင်း –
[​တောက် . . . ဆဲ​နေလိုက်​တာများ ငါ့နား​တောင်​ကွဲထွက်​တော့မယ်​။ တော်တော်​လေးကို လေးစားစရာ ကောင်းတယ်။ ငါတောင်မှ သူ့လို မဆဲနိုင်လောက်ဘူး။ ရှောင်နေလို့သာပဲ တော်တော့တယ် . . .]
နောက်ဆုံးတွင်မူ ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​ကောင်းမွန်စွာ အိပ်စက်ခွင့် ရသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်​။
ရဲရှောင် သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း စောင်ခြုံလိုက်သည်။ မအိပ်​ခင်​အချိန်​တွင်​သူ၏ ဝိညာဉ်တော် စွမ်းအင်များအား ဟင်းလင်းပြင်များ အတွင်းသို့ ထည့်သွင်း၍ ကျင့်ကြံမှုများ ပြုလုပ်ရဦးမည် ဖြစ်သည်။ သို့သော် အာရုံစိုက်၍ မရသကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်​။ စိတ်တည်ငြိမ်လာ​အောင်​မည်​ကဲ့သို့ ကြိုးစား ကြိုးစား အချည်းနှီးပင်​ဖြစ်​နေခဲ့သည်​။
ရဲရှောင် အံ့သြသွားမိသည်။ ယခင်က ယခုကဲ့သို့ တစ်ခါမျှ မဖြစ်ခဲ့ဖူးချေ။
[ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ . . . တစ်ခုခုများ မှားနေတာလား၊ ထူးဆန်းလိုက်တာ . . .]
အာရုံမစိုက်နိုင်သည့်​နောက်​ဆုံးတွင်​အိပ်​ယာထက်​မှ ထထိုင်လိုက်သည်။ မျက်မှောင်ကြုတ်၍ မည်သည့်အချက် မှားယွင်းနေသည်​ကို အာရုံစိုက်၍ ပြန်​လည်​ဆင်ခြင်သုံးသပ်ေ​နမိသည်​။
[ဝမ်ရမ်ချူးချူးတို့အိမ်မှာ ငါဘာများ လုပ်ခဲ့မိလဲ၊ ပိုင်ရှင်းယွဲ့ကြောင့်လား။ လင်းပါအို ခန်းမမှာများလား၊ ဒါမှမဟုတ်​နယ်စပ်က စစ်ပွဲတွေကြောင့်များလား။ ဘယ်အရာက ငါ့ကို စိတ်အနှောင့်အယှက် ပေးနေတာလဲ။ ငါ့ကိုယ်ငါ သတိမထားမိဘူး ဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲဟာ . . .]
ရဲရှောင် တွေးနေမိ​သော်​လည်း အဖြေကိုမူ ရှာမ​တွေ့​ပေ။
“ဒီည ဘာလို့များ ငါအာရုံစိုက်လို့ မရတာပါလိမ့် . . .”
ထိုအချိန်တွင်​အမိုးပေါ်မှ မိန်းမပျိုသည်လည်း ရဲ​ရှောင်​ကဲ့သို့ပင် ခံစားနေရသည်​။
သူမကိုယ်တိုင်ပင်​ရဲရှောင်ကဲ့သို့ တွေးနေမိသည်။
[ငါဘာလို့ အာရုံစိုက်လို့ မရတာပါလိမ့် . . .]
ဖန်ဇီလင် တစ်ဖြစ်လဲ ရဲရှောင်သည် ရုပ်ဖျက်ထားခြင်းမှ မူလ ငယ်ရွယ်ချောမောသော ပုံစံသို့ ပြန်ပြောင်းလိုက်ပြီဖြစ်​ကာ အိပ်​ယာထက်​တွင်​တစ်​ကိုယ်​တည်း အ​တွေးနယ်​ချဲ့လျက်​ရှိသည်​။
​ခေါင်​မိုး​ပေါ်ရှိ မိန်းက​လေးသည်​လည်း ရဲ​ရှောင်​ကဲ့သို့ပင်​အ​တွေးပင်​လယ်​ထဲ​မျောလွင့်​လျက်​ရှိသည်​။
[ငါဘာလုပ်ရတော့မလဲ . . . ငါ့မှာ အသက်ရှင်ဖို့ အချိန်တစ်လတောင် မလိုတော့ဘူး။ တစ်လနေလို့မှ အသက်ဝင် ကျောက်စိမ်းကြာပန်းကို မရရင် သေရတော့မယ်။ ငါ့အသက်က အဖိုးမတန်​တောင် ငါ့ဂိုဏ်းကရော ဘယ်လို လုပ်မလဲ၊ ငါ့ကာကွယ်မှု မရှိဘဲ ဂိုဏ်းတစ်ခုလုံး လုံခြုံပါ့မလား၊ ဘယ်အချိန် ပြိုကွဲမလဲ မသိနိုင်ဘူး။ ဒီလို ဖြစ်လာအောင် ငါတို့ရဲ့ ဘိုးဘေးတွေက အများကြီး ကြိုးစားခဲ့ကြရတာ။ ငါဒီကို လာတယ်ဆိုတာကလည်း ပိုင်ရှင်းယွဲ့ကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ လာမှာတာ။ ဒါပေမယ့်​ယင်နဲ့ယန် စွမ်းအား ရှိတယ်ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက် အကြောင်းကို သူ့ဆီကနေ မထင်မှတ်ပဲ ကြားလိုက်ရတယ်။ အသက်ဝင်ကျောက်စိမ်း ကြာပန်းကိုမှ မသုံးရင် ဒီလိုစွမ်းအင်ကပဲ ငါ့ကို ကုသပေးနိုင်မှာ။ ဒါပေမယ့်​ဒီလူနဲ့ ငါ အသားချင်းထိပြီး အပျိုစင်​ဘဝ​ပေးရမှာကတော့ စိတ်ပျက်စရာပဲ။ ဒါ ငါလုံးဝ လက်ခံနိုင်တဲ့ အချက်မဟုတ်ဘူး . . .]
[ငါ့ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို တစ်သက်လုံး ဖြူဖြူစင်စင်နဲ့ စောင့်ထိန်း လာခဲ့တာ။ အခုတော့ သူစိမ်း​ယောက်ျား​တစ်ယောက်ကို ပေးရတော့မှာပါလား။ နောက်ပြီး သူက ဒီလို အဆင့်နိမ့်ကမ္ဘာက ပုရွတ်ဆိတ်လောက် အစွမ်းနဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေရတယ်တဲ့လား။ ဘယ်လိုမှ လက်မခံနိုင်စရာပဲ . . .]
မိန်းမပျို၏ စိတ်​ထဲတွင်​အ​တွေး​ပေါင်းများစွာဖြင့်​လွန်​ဆွဲလျက်​ရှိသည်​။
အချိန်​အတော်ကြာသည့်တိုင် ရဲရှောင်သည် အဖြေရှာ၍ မရခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် တင်ပျဉ်ခွေ ထိုင်လိုက်ရင်း သူ၏ ကျင့်စဉ်များဖြင့် စိတ်တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားကြည့်သည်။ သို့သော် မည်မျှပင် ကြိုးစား​စေကာမူ ပို၍ပင်​မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့သည်​။ အဘယ်အတွက်ေ​ကြာင့် ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်နေရသည်​ကို ရဲ​ရှောင်​မစဉ်းစားတတ်​တော့​ပေ။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သက်​ပြင်းအကြိမ်​ကြိမ်​ချလိုက်​ရင်း
“အရုဏ်တောင် တက်တော့မယ်။ တော်တော်ကို ထူးဆန်းတဲ့ ညပါလား . . .”
မိန်းမပျိုသည်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်အား တစ်ချက် အကဲခတ်လိုက်ပြီး​နောက်​-
[ဟင် . . . အရုဏ်တောင် တက်တော့မှာပါလား . . .]
ထို့​နောက်​အံတင်းတင်းကြိတ်၍ မျက်စိမှိတ်လိ်ုက်ပြီး သူ၏ လက်အား ဝေ့ယမ်းလိုက်သည်​။ ထိုအခါ လင်းခါစ အလင်းရောင်သည် အမှောင်ပြန်ဖုံးသွားပြီး အရာအားလုံးသည်​အမှောင်အတိကျသွားခဲ့သည်​။
တိမ်မည်းများစွာသည်​ကောင်းကင်ထက်တွင် စုစည်းလာကြပြီး ချန်ရှင်းမြို့တော်တစ်ခုလုံး​အား ဖုံးလွှမ်းသွားသည်​။ တခဏအကြာတွင် မိုးခြိမ်းသံများပင်​ထွက်​ပေါ်လာပြီး လေပြင်းများလည်း တိုက်ခတ်သွားခဲ့သည်။
မိန်းမပျိုသည်​သူ၏ ညာဘက်လက်အား ဝေ့ယမ်းလိုက်​ပြီး ရဲရှောင်၏ အခန်းအား စည်းချလိုက်​သည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ အခန်းထဲသို့ စွမ်းအင်​လှိုင်းများ အပြည့်​ပင်​ဝင်​ရောက်​သွားပြီး တစ်ကမ္ဘာလုံးနှင့် အဆက်​အသွယ်​ဖြတ်​တောက်​လိုက်​သကဲ့သို့ တသီးတသန့်​ပင်​ဖြစ်​သွားသည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ အခန်းထဲသို့ မည်​သူမျှ အဝင်​အထွက်​ပြုလုပ်​၍ မရနိုင်​တော့သကဲ့သို့ အခန်းထဲတွင်​ဖြစ်​ပျက်​နေ​သော အသံများကိုလည်း အပြင်​ဘက်​မှ ကြားရ​တော့မည်​မဟုတ်​ပေ။
မိန်းမပျိုသည်​အခိုးအငွေ့တစ်ခုကဲ့သို့ပင်​ရဲရှောင်၏ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ရောက်သွားသည်​။
ရဲရှောင်၏ အခန်းသည် သော့ခတ်ထားသော်လည်း သူမအဖို့ တစ်စက္ကန့်မျှပင် မကြာဘဲ ဝင်ရောက်နိုင်လိုက်သည်။
ရဲရှောင်သည် မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် အဖြေထုတ်နေဆဲပင် ဖြစ်ပြီး ပြဿနာ၏ အရင်းအမြစ်အား သိချင်နေမိသည်​။ ထိုကဲ့သို့ အာရုံစိုက်လျက် ရှိနေသောကြောင့် သူ၏ အခန်းထဲသို့ လူတစ်ယောက် ရောက်လာသည်ကို သတိမပြုမိခဲ့ချေ။
ခဏအကြာတွင်​အသက်ရှူသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ရဲရှောင်လည်း သူ၏ အခန်းထဲသို့ လူတစ်ဦး ရောက်ရှိနေမှန်း သတိထားလိုက်မိသည်။ ထိုလူသည်​အနက်​ရောင်​ဝတ်​စုံ ဝတ်​ဆင်​ထား​လေသည်​။
“ဘယ်သူလဲ . . .”
ရဲရှောင် အလန့်တကြားပင်​အော်​မေးလိုက်​သည်​။
[ဒီလူကို ငါအာရုံခံလို့ မရပါလား။ ကြည့်​ရတာ ထူးခြားတဲ့ အစွမ်းမျိုး ရှိနေတဲ့ လူပဲ ဖြစ်ရမယ်။ အနည်းဆုံးတော့ မူလတာအိုအဆင့်ပဲ။ သေချာတာတစ်ခုက မော်တယ်ကမ္ဘာက လုံးဝ မဟုတ်ဘူး။ တခြား အဆင့်မြင့် နယ်ပယ် တစ်ခုခုက လာတာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ဒီလိုလူက ငါ့အခန်းထဲကို ဘာလို့ တိတ်တိတ်ေ​လး ဝင်လာရတာလဲ။ သူဘာလိုချင်နေတာလဲ . . .]
ရဲရှောင်၏ ခေါင်းထဲတွင်​အတွေးများစွာဖြင့်​ယောက်ယတ်ခတ်သွားပါ​တော့သည်​။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset