Switch Mode

Chapter – 220

ကောင်းကင်အပြစ်ဒဏ်

Chapter – 220
“ကောင်းကင်အပြစ်ဒဏ်”

တိမ်စိုင်များကြားမှ အသံတစ်သံ ထွက်​ပေါ်လာ​လေသည်။
“အ . . .”
မ​မျှော်​လင့်​သော အ​ခြေအ​နေတစ်​ခု​ကြောင့်​သာ ထိုကဲ့သို့​သော အသံမျိုး ထွက်​ပေါ်လာရခြင်း ဖြစ်​နိုင်​ပေသည်​။ တိမ်​စိုင်​များကြားတွင်​ရှိ​နေ​သော လူသည်​လည်း အသင့်​ပြင်​ဆင်​ထားခြင်း မရှိသဖြင့်​ဘာမှ မလုပ်​လိုက်​နိုင်​သည့်​ပုံပင်​။
အသံသည်​အပြင်းအထန် ခံစားလိုက်ရ​၍ အော်ဟစ်လိုက်သည့် အ​သံမျိုး ဖြစ်ပြီး စူးစူးရှရှဖြင့်​ပင်​ထွက်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဝုန်း”
တိမ်မည်းများသည်​ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီး မြူခိုးများသည်လည်း​နေရာအနှံ့သို့ လွင့်ပျံကုန်ကြသည်​။ မြူခိုးများ လွင့်ပျံသွားပုံသည်​မြန်ဆန်လွန်းလှ​သောကြောင့် မြားအစင်းပေါင်းများစွာအား အရပ်မျက်နှာ အသီးသီးသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်သည်​နှင့်​ပင်​တူ​နေပါ​တော့သည်​။
ကနဦးတွင်​စူးစူးရှရှဖြင့်​အော်​လိုက်​သည့်​အသံပိုင်​ရှင်​ရှိနေခဲ့သည့် အဆောင်မှာလည်း လေပေါ်သို့ မြောက်တက်၍ ပေါက်ကွဲ ထွက်သွားလေသည်​။
စူးစူးဝါးဝါး အော်သံနှင့်အတူ သွေးများ ပန်းထွက်သွားခဲ့ပြီး ထိုသွေးများသည် အနီးရှိ ကျောက်တုံးအား ထိမှန်သွား​သောအခါ ချက်ချင်းပင် အနီရောင် အပေါက်ကြီး ဖြစ်ပေါ်သွား​ခဲ့သည်။
ခဏအကြာတွင် သွယ်လျသော ခန္ဓာကိုယ်ရှိသည့် ပုံရိပ်တစ်ခုသည်​လျှပ်စီးကဲ့သို့ပင်​လျင်မြန်စွာဖြင့်​ပြေးထွက်လာသည်​။
ထိုပုံရိပ်သည် ကောင်းကင်ထက်သို့ ပျံတက်သွားရင်း မကျေမချမ်း လေသံဖြင့် –
“ငါတို့ရဲ့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်ကို နတ်ဘုရားတွေက ပြိုကွဲစေချင်နေတာလား . . .”
ထိုကဲ့သို့ အော်ဟစ်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏ လက်အား ဝေ့ယမ်းလိုက်သည်​။ ထိုအခါ ထိုလူ၏ ပတ်​ပတ်လည်တွင်​ရှိ​သော​လေထုသည် တုန်ခါသွားပြီး လှိုင်းများ ထသွားခဲ့သည်​။ ထိုလှိုင်းများသည် အနီးနားရှိ တောင်များအား ရိုက်ခတ်သွား​သောအခါ တောင်များသည်​ချက်​ချင်းလက်​ငင်းပင်​အစိတ်​စိတ်​အမွှာမွှာ ဖြစ်​သွားကြသည်​။
ထိုကဲ့သို့ ပျက်ဆီးမှုများ ဖြစ်သွားသည်မှာ ထိုလူ ရှိနေသော နေရာနှင့် မိုင်သုံးထောင် ပတ်ချာလည် လောက်အထိပင် ဖြစ်သည်​။
ထိုအချိန်တွင်​လူတစ်ဒါဇင်ခန့်​သည်​နန်းတော်ထဲမှ ပြေးထွက်လာကြသည်​။ မြူခိုးများ ကြားထဲရှိ ပုံရိပ်အား ကြည့်ကာ ကြောက်လန့်တကြားပင်​ဖြစ်နေကြရင်း –
[ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ . . . ကမ္ဘာကြီးတောင် တုန်ခါသွားသလိုပဲ။ ငါတို့ရဲ့​ခေါင်း​ဆောင်​ရုတ်​တရက်​ကြီး ဘာလို့ ဒီလိုဖြစ်​သွားရတာလဲ။ နဂိုတုန်းက သူ့ဟာသူ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း နဲ့ ကျင့်ကြံမှုတွေ လုပ်နေပြီး အသက်ရှင်ဖို့ အခွင့်အရေး ရှာနေခဲ့တာ​လေ။ အခုကြ ဘယ်လို ဖြစ်သွားရတာလဲ . . .]
“​ခေါင်း​ဆောင်​ဘာဖြစ်​သွားတာလဲဟင်​. . .”
မိန်းမလှ​လေး လေးငါးယောက်ခန့်​သည်​နန်း​တော်​ထဲမှ ပြေးထွက်လာရင်း မေးလိုက်သည်။
“ငါ​တော့ ကြမ္မာငင်ပြီ . . .”
​ခေါင်း​ဆောင်​ဖြစ်​သူသည်​မြူခိုးများကြားတွင်​ရှိ​နေ​သော​ကြောင့်​သူမ၏ မျက်​နှာအမူအယာ မည်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်ကို မှန်းဆ​၍ မရနိုင်​ချေ။
သို့သော် သူမ ပြန်ဖြေလိုက်သည့် စကား​ကြောင့်​အားလုံး၏ ရင်​ထဲ၌ နွေခေါင်ခေါင်တွင်​မိုးကြိုးပစ်ချ ခံလိုက်ကြရသကဲ့သို့ပင်​ခံစားသွားကြသည်​။ စကားတစ်​ခွန်းပင်​ဖြစ်​သော်​လည်း ဒူးများပင် ညွတ်ခွေကျသွားမတတ် ခံစားလိုက်ကြရင်း –
[သူက ကြမ္မာငင်ပြီတဲ့ . . . ငါတို့ရဲ့ ခေါင်း​ဆောင်​သေတော့မှာလား။ ခေါင်း​ဆောင်​သာ မရှိ​တော့ရင် ငါတို့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်လည်း ကြမ္မာဆိုးကနေ လွတ်မြောက်နိုင်တော့မယ် မထင်ဘူး။ ငါတို့ ချင်းယန်နယ်ပယ်မှာ ဟန်မပျက် ရှိနေနိုင်တာ​ခေါင်း​ဆောင်​ကြောင့်​ပဲ။ တကယ်​လို့​ခေါင်း​ဆောင်​သာ မရှိ​တော့ရင်​. . .]
“​ခေါင်း​ဆောင်​. . . ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ၊ ဘာလို့ နိမိတ်မရှိတဲ့ စကားတွေကို ပြောနေရတာလဲ . . .”
မိန်းကလေးများသည်​စိုးရိမ်တကြီးဖြင့်​လှမ်းမေးလိုက်ကြသည်။
​ခေါင်း​ဆောင်​ဖြစ်​သူသည်​အ​ကြောင်းမဲ့သက်​သက်​ဖြင့်​ယခုကဲ့သို့ ဝုန်းဒိုင်းကြဲ​ဒေါသထွက်ေ​နစရာ အကြောင်းမရှိပေ။ ကျင့်​ကြံမှုအပိုင်းတွင်​အနည်းငယ်​မှားယွင်းသွား​သော​ကြောင့်​သာ​ဒေါသထွက်​နေခြင်း ဖြစ်​ပါ​စေဟု သူတို့အားလုံး၏ စိတ်​ထဲတွင်​ဆု​တောင်း​နေကြသည်​။​ခေါင်း​ဆောင်​ဖြစ်​သူအား မည်​သည့်​နည်းနဲ့မျှ အဆုံးရှုံး မခံနိုင်​ကြ​ပေ။
“ကောင်းကင်ပြစ်ဒဏ်ပေါ့ . . .”
​ခေါင်း​ဆောင်​သည် ခပ်ပြတ်ပြတ်ပင်​ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ သူမ၏ အသံတွင် ဝမ်းနည်းမှု အလျဉ်းမရှိဘဲ စိတ်ပျက်လက်ပျက်သာ ဖြစ်နေသည့်​ပုံစံမျိုးပင်​။
သို့သော် သူမ၏ ရင်ထဲမှ ဒေါသမီးများမှာမူ ချင်းယန်နယ်ပယ် တစ်ခုလုံးပင် ပြာကျသွားနိုင်ပေသည်။
“ကောင်းကင်ပြစ်ဒဏ် ဟုတ်လား . . . တကယ်ပဲ ကောင်းကင်ပြစ်ဒဏ်ပေါ့ . . .”
အားလုံးသည်​တုန်လှုပ်အံ့သြစွာ ရေရွတ်လိုက်ကြသည်။
“ဟုတ်တယ် . . . ငါအသက်ရှင်ဖို့က နောက်ထပ် အချိန်သုံးနှစ်လောက် ကျန်သေးတာ။ အဲ့ဒီသုံးနှစ်အတွင်းမှာ ကျောက်စိမ်းအသက်ဝင်ကြာပန်းကို တွေ့နိုင်မယ်ဆိုရင် ငါ့ရဲ့အသက်​ကို နောက်ထပ် နှစ်ပေါင်း ၁၀၀၀ လောက်​ဆွဲဆန့်​ထားနိုင်လိမ့်မယ်။ သုံးနှစ်အတွင်း အကောင်းဆုံး ကြိုးစားမယ်လို့ ငါတွေးခဲ့တယ်။ အသက်ရှင်နေသမျှ ကာလပတ်လုံး မျှော်လင့်ချက် ရှိနိုင်သေးတယ်လို့လည်း ငါခံယူခဲ့တယ်။ ကျောက်စိမ်းအသက်ဝင် ကြာပန်းက ရှာရခက်တာ မှန်ပေမယ့်​အခွင့်အရေးလေးတော့ မဆိုသလောက် ရှိသေးတာပေါ့လေ . . .”
“ဒါပေမယ့် အခု​လို မတော်တဆမှုမျိုး ဖြစ်လာမယ်လို့ ငါမထင်ထားခဲ့မိဘူး။ ငါအခု ကျင့်ကြံမှု လုပ်နေတုန်း ရုတ်တရက် ကောင်းကင်ပြစ်ဒဏ် ကျရောက်လာတယ်။ အဲဒီပြစ်ဒဏ်​ကြောင့် ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲက ဝေဒနာကလည်း ပိုပြီး တိုးသွားခဲ့ပြီ။ ၃ နှစ် အသက်ရှင်ရမယ့်​အစား ငါ့မှာ အခုဆို အချိန် တစ်လပဲ အသက်ရှင်နိုင်တော့မယ် . . .”
​ခေါင်း​ဆောင်​ဖြစ်​သူသည်​ထိုစကားများအား တည်​တည်​ငြိမ်​ငြိမ်​ဖြင့်​ပင်​ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ကြားလိုက်ရသူတိုင်းအဖို့ ကမ္ဘာပျက်​မတတ်​ပင်​တုန်လှုပ်သွားကြရင်း –
[တစ်လတဲ့ . . . ငါတို့ကို ကာကွယ်ပေး​နေတဲ့လူက တစ်လနေရင် သေတော့မှာတဲ့လား . . .]
​သူတို့၏​ခေါင်း​ဆောင်​ဖြစ်​သူသာ​သေဆုံးသွားခဲ့မည်​ဆိုပါက နယ်ပယ် တစ်ခုလုံးတွင်​သက်ရောက်မှု ရှိသွားပေလိမ့်မည်။ သူမ၏​နောက်​ဆုံးထွက်​သက်​အချိန်တွင် ချင်းယန်နယ်ပယ်တစ်ခုလုံး လင်းထိန်သွားမည်ဖြစ်​ပြီး ကောင်းကင်ယံထက်တွင် ရောင်စုံကြာပန်းပုံစံ အကွက်များလည်း ပေါ်သွားမည်ဖြစ်သည်​။ ထို့​ကြောင့်​ခေါင်း​ဆာင်​၏​သေဆုံးမှု သတင်းအား လျှို့ဝှက်ထားရန်မှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။
ချင်းယန်နယ်ပယ် တစ်ခုလုံးရှိ လူများသည်လည်း နယ်ပယ်တစ်ခုလုံးအား စိုးမိုးခြယ်လှယ်နိုင်ခဲ့သည့်​တိမ်မြူခိုးနန်းတော်၏ အစောင့်အရှောက်​ခေါင်း​ဆောင်​သေဆုံးသွားပြီဖြစ်​ကြောင်း​သိသွားကြပေလိမ့်မည်။
ထို့ပြင်​ထိုနေ့သည်လည်း​တိမ်မြူခိုးနန်းတော်၏ အဆုံးသတ်ပင်​ဖြစ်​လိမ့်​မည်​။
တစ်ညတည်းဖြင့် ဂိုဏ်းတစ်ခုလုံး ပျောက်ကွယ်သွားရမည့်​အဖြစ်​သည်​ပေါ့သေးသေး​တော့ မဟုတ်​ချေ။
“ငါ ရှဲ့ဒန်ယူ ကို သတ်ရမယ်။ ငါ့ကို လိုက်မရှာကြနဲ့၊ မင်းတို့ကိုယ်​သာ မင်းတို့ ဂရုစိုက်ကြပါ . . .”
​ခေါင်းေ​ဆာင်​သည် ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် လေထဲမှ ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်​။ သူမသည်​တိမ်​စိုင်​များကြားမှ အရှေ့အရပ်သို့ ဦးတည်ထွက်ခွာသွားခြင်း ဖြစ်သည်။
သွား​နေရင်းဖြင့်​သူမသည် စိတ်အလိုမကျသည့် လေသံဖြင့် –
“နတ်ဘုရားတွေက ငါတို့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်ကို ဘာလို့များ မျက်နှာသာ မပေးရတာလဲ။ ဒီကြမ္မာဆိုးကြီးကို ငါတို့ ဘယ်လိုများ ကျော်လွှားရပါ့မလဲ . . .”
သူမ၏ အသံထဲတွင်​ဒေါသနှင့် ဝမ်းနည်းမှုများ အပြည့်ပါဝင်​လျက်​ရှိသည်​။
အခြားလူများသည်​သာ သူမ၏ အသံအား ကြားခဲ့မည် ဆိုပါက တိမ်မြူခိုးနန်းတော်၏​ခေါင်း​ဆောင်​တစ်​ယောက်​အလိုမကျ ဖြစ်​နေသည်​ဟု အတပ်​ပင်​သိကြ​ပေမည်​။
သူမ၏ ဂိုဏ်းသားများအား စကားလုံးအများအပြား မှာကြားခဲ့ခြင်း မရှိဘဲ ‘မင်းတို့အသက်ကိုသာ မင်းတို့ ဂရုစိုက်ကြပါ’ ဟူ၍သာ မှာကြားခဲ့သည်​။
ကျန်နေရစ်​ခဲ့ကြသည့် မိန်းမလှလေးများသည် တိမ်စိုင်များ အရှေ့အရပ်သို့ တိုးဝင်သွားသည်ကို ငေးကြည့်ရင်း နှုတ်ဆိတ်မိနေကြသည်​။ သူမတို့၏​ခေါင်း​ဆောင်​အား မည်သည့်အခါမျှ ပြန်လည်ဆုံတွေ့နိုင်တော့မည် မဟုတ်ကြောင်းလည်း သိလိုက်ကြသည်။
သို့သော် သံယောဇဉ်ကြီးစွာဖြင့် အ​ရှေ့အရပ်​ဆီသို့ ငေးစိုက်ကြည့်​နေမိတုန်းပင်​ဖြစ်​သည်​။ သူတို့၏ မြင်​ကွင်းမှ​ခေါင်း​ဆောင်​ဖြစ်​သူ​ပျောက်​ကွယ်​သွားသည့်​တိုင်​အကြည့်​မလွှဲကြ​သေး​ပေ။
အရှေ့အရပ်တွင် တိုက်ပွဲကြီးတစ်ခု ဖြစ်ပွားတော့မည်ကိုလည်း သိလိုက်​ကြသည်​။
အရှေ့အရပ်ရှိ တိမ်စိုင်များသည် သွေးများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားပေလိမ့်မည်။
​ခေါင်း​ဆောင်​ဖြစ်​သူ မ​သေဆုံးခင်​အချိန်​တွင်​တိမ်မြူခိုးနန်းတော်၏ အကြီးမားဆုံး ရန်သူတော်ဂိုဏ်းအား အပြတ်ရှင်းပေးသွားမည့် ပုံပင်။
မိန်းကလေးများ အားလုံးသည် ဝမ်းနည်းမှုကြောင့် မျက်ရည်များ စီးကျလာကြသည်​။
“​ခေါင်း​ဆောင်​မရှိမှတော့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်လည်း ဘယ်လို ရှေ့ဆက်ရ​တော့မှာလဲ။ ငါတို့ရဲ့ ဘဝ​တွေက​တော့ အမိမဲ့သား​ရေနည်းငါး​တွေလို ဖြစ်​ကြပြီ​ပေါ့ . . .”
“တိမ်မြူခိုး နန်းတော်ဆိုတာ မရှိရင် ငါတို့လို အားနွဲ့တဲ့ မိန်းမသားတွေကို ဘယ်သူတွေက တရားမျှတအောင် လုပ်ပေးတော့မှာလဲ . . .”
မိန်းမလှ​လေးများသည်​ရှိုက်ကြီးတငင်ဖြင့်​ပင်​ငိုကြွေးနေကြသည်​။ သူတို့အားလုံး၏ ရင်​ထဲတွင်​ဖြေမဆည်​နိုင်​အောင်​ဖြစ်​နေကြရင်း –
“ငါတို့ ဒီကနေ တစ်​ဖဝါးမှ မခွာဘူး . . .”
“​သေရင်တောင် ဒီမှာပဲ သေမယ် . . .”
“​ခေါင်း​ဆောင်​ရန်သူတွေကို အပြတ်​ရှင်းပြီး ပြန်လာတဲ့ အချိန်​ထိ ငါတို့ စောင့်နေကြမယ်။ ငါတို့ရဲ့ ရန်သူတွေလာရင်ေ​တာင် ဒီကနေပဲ ခုခံကြမယ် . . .”
သူတို့အားလုံးသည် စိတ်လွတ်သွားသည့် လူများကဲ့သို့ပင်​တတွတ်တွတ်ဖြင့်​ရေရွတ်နေကြပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset