Switch Mode

Chapter – 217

ယုံတမ်းစကားများ

Chapter – 217
“ယုံတမ်းစကားများ”

တိမ်​မြူခိုးနန်း​တော်​အ​ကြောင်း ရှောင်ဧကရာဇ် သိနေခြင်းမှာ သူ၏ ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝမှုနှင့် ဆက်စပ်တွေးခေါ်နိုင်စွမ်း ရှိခြင်းတို့​ကြောင့်​ဖြစ်သည်​။ သာမန်ဂိုဏ်းများအဖို့ အခြားဂိုဏ်းတစ်ခု၏ လျှို့ဝှက်ချက်အား သိနိုင်​ရန်အတွက် ဆွေစဉ်မျိုးဆက်တိုင် စုံစမ်းရပေလိမ့်မည်။ ရဲရှောင်မှာမူ ချင်းယန်နယ်ပယ်တွင် စိတ်​ရှိတိုင်း စိုးမိုးခြယ်လှယ်ဖူးခဲ့သည့်​ဧကရာဇ်​တစ်​ပါး ဖြစ်​ခဲ့​သော​ကြောင့်​သူမသိသည့် ကိစ္စဟူသည်မှာ ခပ်ရှားရှားပင်။
ရဲ​ရှောင်​သည်​တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​-
“မင်းလိုလူမျိုး ဘယ်နှစ်ေ​ယာက်လောက် ရှိလဲ . . .”
“ငါပြောချင်တာက လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်ကို မင်းလို​နောက်​ထပ်​ဘယ်နှစ်ေ​ယာက်လောက်များ ကျင့်ကြ​သေးလဲလို့ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​ပြုံးလိုက်ရင်း –
“လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံတဲ့ လူပေါင်းက ၃ ထောင်ကျော်လောက် ရှိမယ်။ ကပ်ဆိုးကြီး ကျလာ​တော့ ကျွန်မတို့ ဂိုဏ်းက အထိအနာဆုံး ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ကျွန်မတို့လူ ၇၀၀ လောက်လည်း သေသွားခဲ့ရတယ်လေ။ ဆရာသခင်ကြီး အယောက် ၂၀၀ ကျော်လည်း ကြယ်ကြီးကို ဖယ်ရှားရင်းနဲ့ သေဆုံးခဲ့ကြရတယ်။ တချို့က ကျင့်ကြံမှုတွေ ဆုံးရှုံးခဲ့ကြရတယ်။​နောက်ပြီး​ကျွန်မတို့လို အစွမ်းလျော့ကျသွားတဲ့ လူတွေလည်း အများကြီးပဲ . . .”
ဝမ်ရမ်ချုးချုး၏ မျက်နှာ​သည် ပြော​နေရင်းဖြင့် ဝမ်းနည်းလာသည့်​ပုံစံပင်​။
“ကပ်ဆိုးကြီးပြီးတော့ ကျွန်မတို့ ဆေးဥယျာဉ်ကြီး ပျက်ဆီးသွားတယ်​။ ဥယျာဉ်​ကြီး မရှိ​တော့ရင်​ကျွန်မတို့ရဲ့ ရောဂါကို ဘယ်လိုမှ ပြန်ကောင်းအောင် လုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ အဲ့ဒါ​ကြောင့်​ကျွန်မတို့ ဂိုဏ်းက လူ ၈၀ ရာခိုင်နှုန်းလောက်နီးပါးက သူတို့ရဲ့ ကျင့်ကြံမှုတွေကို စွန့်လွှတ်ပြီး တခြားကျင့်ကြံမှုတွေကို အစကနေ ပြန်ကျင့်ခဲ့ရတယ်။ အခုဆိုရင် ကျွန်မတို့မှာ လူ ၅၀ တောင် မပြည့်တော့ဘူး။ ကျွန်မတို့ကတော့ လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်ကို ဆက်​ကျင့်​နေကြတုန်းပဲ။ ကျွန်မတို့လို ကျန်တဲ့ လူတွေထဲမှာ တချို့ဆရာသခင်တွေနဲ့ သက်ကြီးပိုင်း ခေါင်းဆောင်တွေ ပါကြပေမယ့်​သူတို့ရဲ့ ကျင့်ကြံမှုတွေကို ဆက်ပြီး ရှေ့မတိုးနိုင်ကြတော့ဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့် ကျွန်မတို့အတွက် အခုအရေးကြီးဆုံးက အသက်ရှင်ဖို့ပဲ။ အခုကစပြီး ဘယ်လောက်ကြာအောင် သူတို့ကို ကာကွယ်ပေးထားရမလဲ မသိတော့ပါဘူး . . .”
ရဲရှောင် မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​ရင်း –
“လူ ၅၀ တောင် မရှိတော့ဘူး ဟုတ်လား . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​ဝမ်းနည်းသည့်​ဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း –
“အားဖြည့်ကြာပန်းတွေ မရှိဘဲနဲ့ လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်ကို ကျင့်တယ်ဆိုတာ ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်တူးသလိုပဲ။ ကျွန်မတို့သာ အားဖြည့်ကြာပန်းတွေ မရှာနိုင်ဘူးဆိုရင် ကျွန်မတောင်မှ ကျင့်စဉ် ပြောင်းသင့်ရင် ပြောင်းရတော့မှာပဲ။ ဘယ်သူက​တော့ အခုလိုမျိုး ပြောင်းချင်ပါ့မလဲ။ လွယ်​လွယ်​နဲ့ အရှုံးမပေးချင် ကြဘူးလေ . . .”
“ကျွန်မတို့ဂိုဏ်းက​တော့ ပြန်ပြီး စည်းလုံးညီညွတ်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်လောက်တော့ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်ကို ကျင့်​တဲ့သူ မရှိ​တော့ရင်​နောက်​ပြီး ဆရာသခင်ကြီးတွေသာ သေသွားခဲ့ရင် ကျွန်မတို့ဂိုဏ်းက​တော့ ချင်းယန်ရဲ့ အင်အားအကြီးဆုံး ဂိုဏ်းတွေထဲကနေ ဒုတိယတန်းစား ဂိုဏ်းလောက်ကို ဖြစ်သွားတော့မှာ။ အဲဒါဆိုရင် တခြား အနှောင့်အယှက်တွေလည်း ဝင်လာမှာ သေချာသလောက်ပဲ . . .”
“အဲဒီလိုနေ့ ရောက်ရင်တော့ ကျွန်မတို့ဂိုဏ်းလည်း ပြိုကွဲသွားမှာ​ပေါ့ . . .”
ရဲရှောင် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြန်​ရင်း –
“သေချာပေါက် အဲဒီလိုနေ့ ရောက်လာနိုင်မှာပဲ . . .”
ချင်းယန်နယ်ပယ်၏ သမိုင်းကြောင်းအရ ဂိုဏ်းတစ်ခု ပြိုကွဲရခြင်း၏ အ​ကြောင်းအရင်းသည်​အင်အားလျော့နည်းသွားခြင်းပင် ဖြစ်သည်​။ အင်​အားယုတ်​လျော့လာ​သော ထိုဂိုဏ်းအား အခြားသောဂိုဏ်းများမှ ဖြိုခွဲနိုင်မည်ဟု ယူဆလာကြလျှင် ထိုဂိုဏ်း၏ မဟာမိတ် ဂိုဏ်းများကပင် ချက်ချင်း ရှောင်ဖယ်သွားနိုင်​လေသည်​။
ထိုကဲ့သို့ ဂိုဏ်းတစ်ခြု​ပိုကွဲသွားသည့်အခါ ထိုဂိုဏ်း ပိုင်ဆိုင်သမျှ သယံဇာတ အရင်းအမြစ်များ အားလုံးသည် အခြားဂိုဏ်း၏ လက်ဝယ်သို့ ရောက်ရှိသွား​ပေလိမ့်မည်။ ထိုပိုင်ဆိုင်ရသည့် ဂိုဏ်းသည်လည်း ယခင်​ကထက်​ပင်​ပို၍ အင်အားတောင့်တင်းသွားမည်မှာ​သေချာ​ပေါက်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
ထိုကဲ့သို့သော အခွင့်အရေးအား မည်သူကမျှ လက်လွတ်ခံချင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာ၊ တရားမျှတမှု စသည့် အရာများသည် လောဘနှင့်ယှဉ်လာလျှင် အသုံးဝင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။
ရဲရှောင်သည်​တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​ပင်​-
“မင်းတို့လူတွေ အားလုံးသာ မင်းဆရာလို သဘောထားမျိုး ရှိပြီး တခြားလူအတွက် စတေးခံချင်​နေမယ်ဆိုရင် ဘယ်နှစ်ေ​ယာက်များ စတေးခံနိုင်တော့မှာ မို့လို့လဲ . . .”
ရဲရှောင်၏ စကားကြောင့် ပိုင်ရှင်းယွဲ့ တုန်လှုပ်​သွားသည်။
“ဒါပေမယ့်​အဲ့ဒီလိုမှ မလုပ်ရင်လည်း ကျွန်မတို့ဂိုဏ်းက ဘယ်လိုလုပ်​တည်တံ့တော့မှာလဲ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ ကံကိုက ဆိုးရွားလွန်း​နေတာပါ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​ညိုးငယ်​သော မျက်​နှာထားဖြင့်​ပြောလိုက်​သည်​။
ဆရာဖြစ်သူမှ သူမအတွက်​သူ့ကိုယ်​သူ စတေးခံမည့် အ​ခြေအ​နေကိုလည်း ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးတစ်​ယောက်​လက်မခံချင်ေ​ပ။ ထို့ပြင်​ရဲရှောင်မှ သူတို့ဂိုဏ်းရှိ လူများသည်​တစ်​ယောက်​အ​ပေါ်တွင်​တစ်​ယောက်​ငဲ့ညှာ၍ စ​တေး​ပေး​နေသည့်​လုပ်​ရပ်​သည်​မှားယွင်း​နေသည့်​အ​ကြောင်း​ထောက်​ပြလာသည့်​အခါတွင်​လည်း ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးသည်​ဘူးခံ၍ ငြင်းဆန်​နေမိသည်​။
“အကောင်းဆုံးနည်းကတော့ လူတိုင်း အကောင်းဆုံး ကြိုးစားကြဖို့ပဲ။ လူတိုင်း ဘယ်​သူမဆို အသက်ရှင်ချင်ကြတယ်။ ဒါဆို ကိုယ်အသက်ရှင်ဖို့အတွက် ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကြိုးစားရမှာပေါ့ . . .”
ရဲရှောင် ပြတ်သားသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“ဂိုဏ်းကြီးတစ်ဂိုဏ်း ဖြစ်တည်မှုက လူဘယ်လောက် စတေးခံရလဲ ဆိုတဲ့အပေါ် မူမတည်ဘူး၊ လူတိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားပြင်ဆင်တဲ့အပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ် . . .”
“မင်းပြောသလိုပဲ မင်းတို့အတွက် ကံက ဆိုးလွန်းပါတယ်ပဲ ထားဦး။ ဒါဆိုလည်း မင်းမလုပ်ရဲတဲ့ ဟာမှန်သမျှ စမ်းလုပ်ကြည့်ဖို့ ကြိုးစားသင့်တာပေါ့။​နောက်​ဆုံး အသက်​ရှင်​ဖို့အတွက်​မြက်​ပင်​တစ်​ပင်​ပဲ လှမ်းဆွဲရ လှမ်းဆွဲရ မမီမီရာ ဆွဲရမှာပဲ . . .”
“တခြားလူတစ်ယောက်အတွက် ကိုယ့်အသက်ကို စွန့်လွှတ်​ပေးတယ်​ဆိုတာ မြင့်မြတ်တဲ့ အလုပ်ဆိုတာတော့ မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်​ဘယ်သူကပဲ စွန့်လွှတ် စွန့်​လွှတ်​ဘယ်​သူကပဲ စတေးခံ​ပေး ခံ​ပေး ဘယ်​လိုပဲဖြစ်​ဖြစ်​မင်းတို့ဂိုဏ်းအတွက်​ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမှု တစ်ခုပဲ​လေ။ အဲ့ဒါက အမှန်တရားပဲကွ . . .”
“မင်းတို့တွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် စတေးရင်း နောက်ဆုံးမှာ တစ်ယောက်ပဲ ကျန်တယ် ထားပါ​တော့ အဲဒီတစ်ယောက်က​ရော ဘယ်သူ့အတွက် စတေးဦးမှာလဲ . . .”
“အခုဆို ငါ့ရဲ့ အစွမ်းအစနဲ့ မှင်ရောင်အားဖြည့် ကြာပန်းပင်တွေ လုပ်နိုင်မယ်။ အခုနေ ငါ့အဆင့်က နိမ့်နေရင်တောင် ငါတို့တွေ အတူတူ ပူး​ပေါင်းပြီး ကြိုးစားမယ်ဆိုရင်၊​နောက်​ပြီး မင်းတို့ဂိုဏ်း အထောက်အပံ့နဲ့ ငါ့ရဲ့ အစွမ်းနဲ့ ပေါင်းစပ်လိုက်မယ်ဆိုရင် မင်းအတွက်တော့ သေချာပေါက် ကြာပန်းတွေ ရလာမှာပဲ။ အနည်းဆုံးတော့ မင်းတစ်ယောက်ကတော့ အချိန်တိုအတွင်း တိုးတက်လာမှာ သေချာတယ် . . .”
“ငါသာ အခုထက်ပိုပြီး အစွမ်းအစ ရှိလာမယ်ဆိုရင် ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းတင် မဟုတ်ဘူး၊ အသက်ဝင်အားဖြည့် ကြာပန်းကိုပါ လုပ်နိုင်မယ်။ နောက်ဆုံး ရှင်းရှင်း​ပြောမယ်​ကွာ ရွှေကြာပန်းတောင် လုပ်နိုင်ဦးမယ်။ အချိန်တစ်ခုပဲ လိုတာ၊ ငါအခု ပြောနေတာတွေက ရွှီး​နေတာ​တွေ တစ်​ခုမှ မပါဘူး​နော် . . .”
“မင်းအတွက် အရေးကြီးတဲ့ အဆင့်တွေ မရောက်ခင် အချိန်ထိတော့ ငါ့လက်ရှိ အစွမ်းအစနဲ့ ကောင်းကောင်း အထောက်အပံ့ ပေးနိုင်ပါသေးတယ်။ မင်းရဲ့ သွေးကြောတွေ ခဲခဲနေတာကိုလည်း ပြန်ကုပေးနိုင်တယ်။ ငါတို့ဘက်က စိတ်ရှည်ရှည်ပဲ စောင့်ရမှာ။ မင်းရဲ့ ကျင့်ကြံမှုတွေကိုလည်း စွန့်လွှတ်​နေစရာ မလိုဘူး။ ပုံမှန်အတိုင်း နေပြီး လုပ်သင့်တာ လုပ်နေရုံပဲ . . .”
“ဒီလို အခြေအနေမျိုး ရှိနေတာတောင် မြင့်မြတ်တဲ့ စိတ်ထား ရှိချင်​နေတာနဲ့ပဲ မင်းတို့ကိုယ်​မင်းတို့ သိပ်ပြီး စတေးခံချင်နေကြတာကတော့ တော်တော် ရူးမိုက်တဲ့အလုပ်​ပဲ . . .”
ရဲရှောင်၏ နှုတ်​မှ မနားတမ်းပင်​ပြောလိုက်သည်။
“ငါ့က​တော့ အဲ့ဒီလို ရူးမိုက်​နေတဲ့လူ​တွေ အသက်​ရှင်​နေမယ့်​အစား သေသွားတာကမှ ကောင်းသေးတယ်လို့တောင် တွေးမိတယ် . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် ရဲရှောင်၏ စကားများအား ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် နားထောင်နေရင်း စိတ်​ထဲတွင်လည်း​နားလည်သွားခဲ့သည်။
[ဖန်ဇီလင် ဒီလိုပြောနေတာက ငါ့ဆရာကို လွယ်​လွယ်​နဲ့ အရှုံးမ​ပေးချင်​အောင်​ပြောချင်နေတာပဲ ဖြစ်မယ် . . .]
“နောင်ကြီးဖန် . . . ရှင်မသိသေးတာ ရှိသေးတယ်။ ကျွန်မတို့ဂိုဏ်းရဲ့ ကျင့်စဉ်တွေ အထူးသဖြင့် ဒီလင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်ပေါ့၊ ဒီကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံတဲ့လူက စိတ်ရောလူရော သန့်ရှင်းစင်ကြယ်နေဖို့ လိုတယ် . . .”
“ကျင့်ကြံသူက သူရဲ့အပျိုစင်ဘဝကို ဆုံးရှုံးသွားတာပဲဖြစ်ဖြစ် စိတ်ယိမ်းယိုင်သွားတာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီလိုသာ ဖြစ်သွားရင် ဘယ်တော့မှ အဆင့်​တက်​နိုင်မှာမဟုတ်ေ​တာ့ဘူး . . .”
“စောက်အဓိပ္ပါယ် မရှိလိုက်တာ . . .”
ရဲရှောင် မဲ့ပြုံးပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။
“အဲ့ဒီစကားတွေက မင်းတို့ဂိုဏ်းက ယောကျာ်းတွေကို မုန်းတီးနေတဲ့ အဘွားကြီးတွေ လျှောက်ပြောခဲ့တဲ့ ယုံတမ်းစကားတွေကွ။ သူတို့တွေ အင်အားကြီးလာတာနဲ့ ယောကျာ်းသားတွေ အားလုံးကိုတောင် အပေါ်စီးက ကြည့်နိုင်ပြီလေ။ အဲဒါကြောင့် ဂိုဏ်းဝင်တွေကိုလည်း ယောကျာ်းတွေနဲ့ ရောရောနှောနှော မဖြစ်အောင် တမင်လျှောက်ပြောခဲ့တာ၊ တော်တော်တော့ ရယ်စရာကောင်းသား . . .”
“နောက်ဆုံး မင်းတို့ကျင့်စဉ်ရဲ့ ချို့ယွင်းချက်ကြောင့် ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာ ရှိနေရင်တောင် ငါ့ရဲ့ အစွမ်းနဲ့ ဖယ်ရှားပစ်ပေးနိုင်တာပဲဟာ၊ နောက်ပြီး ငါ့ရဲ့စွမ်းအင် မင်းကိုယ်ထဲ ဝင်သွားတာနဲ့ မင်းရဲ့အပျိုစင်ဘဝကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရလို့လား၊ သွေးကြောထဲ စွမ်းအင်တွေထည့်လိုက်​တာနဲ့ ကိုယ်ဝန် ရှိသွားမှာ မို့လို့လား။ ဘယ်လောက်တောင် ရယ်စရာ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဟာသလဲ။ မင်းတို့ရဲ့ စည်းမျဉ်းကြီးက ပိုပြီးတော့တောင် ရယ်စရာ ကောင်းသေးတယ်၊ ဘာတဲ့ စိတ်ယိမ်းယိုင်သွားရင် ဟုတ်လား ဟားဟား . . .”
“ငါတို့နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ထဲ ဘာမှမထားဘဲ ရောဂါကုတဲ့ အပေါ်မှာပဲ အာရုံစိုက်ထားလိုက်ရင် ဘာများ စိတ်ယိမ်းယိုင်စရာ ရှိဦးမှာလဲ . . .”
“မင်းတို့တွေ ကြမ္မာဆိုးနဲ့လည်း ကြုံခဲ့ရပြီးပြီ။ အခု အခွင့်အရေး ရလာပြီ၊ မင်းတို့ဂိုဏ်းကြီး နှစ်ပေါင်း ထောင်နဲ့ချီ တည်တံ့နိုင်တော့မယ့်​အခွင့်အရေးနော်၊ အဲဒါတောင်မှ မင်းစိတ်ထဲမှာ မင်းပြောပြောနေတဲ့ အပျိုစင်ဘဝဆိုတာချည်းက သိပ်ပြီး အရေးကြီးနေတုန်းပဲလား . . .”
ရဲရှောင် အားမလိုအားမရဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset