Switch Mode

Chapter – 216

လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဥ်

Chapter – 216
“လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်”

ပိုင်​ရှင်းယွဲ့သည်​သူမပြောခဲ့သည့် စကားများ၏ အဓိပ္ပါယ်​များအား ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။
[ဘုရားရေ . . . ငါ့စိတ်ထဲ ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ၊ သူ့ကို ဒီလိုလူမျိုးလို့များ ဘာလို့ ထင်ခဲ့မိတာလဲ မသိဘူး၊ သူစိတ်ဆိုးတာလည်း မထူးဆန်းပါဘူးလေ။ ဘယ်သူမဆို ဒီလို ဖြစ်ကြမှာပဲ။ သူက ငါ့အပေါ် ကောင်းရဲ့သားနဲ့ ငါက အထင်မှားသွားတာကို . . .]
ဒေါသထွက်နေသည့် ဖန်ဇီလင်အားကြည့်ရင်း ပိုင်ရှင်းယွဲ့ အားတုံ့အားနာ ဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက် လေသံတီးတိုးဖြင့် –
“စိတ် . . . စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ ကျွန်မ နားလည်မှု လွဲသွားမိတာပါ။ ရှင့်ရဲ့ သိက္ခာကို အထင်မှားသွားမိခဲ့တယ်။ အဲဒါကလည်း ကျွန်မ စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးနေခဲ့လို့ပါ။ တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်မကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ​နော်​. . .”
​ပြောခဲ့မိသည့်​စကားများအတွက်​ပိုင်ရှင်းယွဲ့​၏ စိတ်ထဲတွင်​နောင်တအကြီးအကျယ်​ရနေမိသည်။​ခေါင်းမ​ဖော်​နိုင်​အောင်​ပင်​ရှက်​နေမိသည့်​အတွက်​အပြင်​သို့ ချက်​ချင်းပင်​ထွက်​ခွာသွား​လေသည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​လည်း ဆရာဖြစ်သူနှင့် ဖန်ဇီလင်တို့နှစ်​ဦး စကားအချေအတင် ဖြစ်​နေသည်​ကို နားလည် သဘောပေါက်သွားသဖြင့် ပြုံးမိလိုက်​သည်။ ယခုအကြိမ်တွင်မူ ပိုင်ရှင်းယွဲ့အား သူမ မတားဆီးတော့ချေ။
ဆရာဖြစ်သူ​၏ အလှအပများ​အောက်​တွင်​ဖန်ဇီလင်တစ်ယောက် ကျဆုံးသွား​လေမလား ဟူ၍ စောင့်ကြည့်နေမိခဲ့သည်​။ သို့သော်လည်း သူမ၏ အထင်နှင့်အမြင်သည်​တက်​တက်​စင်​အောင်​ပင်​လွဲခဲ့ရသည်​။
ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးသည်​ရဲရှောင်ရှိရာသို့​လျှောက်​လာရင်း –
“နောင်ကြီးဖန် . . . ဆရာ့ကို ကုဖို့အတွက် တခြားနည်းလမ်း မရှိတော့ဘူးလား . . .”
ဖန်​ဇီလင်​စိတ်​ပြေ​စေရန်​အတွက်​စကားလမ်းကြောင်း လွှဲ​ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်​။ ဝမ်​ရမ်​ချူးချူးအတွက်​အရေးကြီးဆုံးအချက်​မှာ ဆရာဖြစ်သူ ပိုင်ရှင်းယွဲ့ ၏ အသက်ရှင်ရေးပင် ဖြစ်သည်​။ ရဲရှောင်သည်​မည်မျှပင် စိတ်ဆိုးနေ​စေကာမူ ဆရာဖြစ်သူအပေါ် တပည့်ဖြစ်သူမှထားသည့် စေတနာအား အသိအမှတ်ပြုသည့်​အ​နေဖြင့်​ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပင် ပြန်ပြောလိမ့်မည်ဟု ဝမ်ရမ်ချူးချူးဘက်​မှ တွေးနေမိသည်​။
“အခုလောလောဆယ်​တော့ နည်းလမ်း နှစ်​မျိုးကလွဲပြီး ငါလည်း မစဉ်းစားတတ်သေးဘူး . . .”
ထင်ထားသည့် အတိုင်းပင် ရဲရှောင်မှ​ပြေ​ပြေလည်​လည်​ပင်​ပြန်​ပြောခဲ့သည်​။
ရဲရှောင်လည်း ဝမ်ရမ်ချူးချူးအား မော့ကြည့်​ပြီး ပြောရန်​အတွက်​သူ၏ ခေါင်းအား​မော့လိုက်စဉ် အလွန်လန့်သွားလေသည်​။
“အမလေး . . .”
ရဲ​ရှောင်​၏ နှုတ်​မှ​”အမ​လေး”ပင်​တ၍​အော်​လိုက်​ရသည့်​အ​ကြောင်းအရင်းမှာ သူ၏​ရှေ့၌ အလွန်တရာမှပင်​လှပ​သော မိန်းကလေး တစ်ဦးအား မြင်တွေ့လိုက်ရ​ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုမိန်းက​လေးတွင်​စင်​ရော်​တောင်​ကဲ့သို့ လှပ​သော မျက်​ခုံး​မွှေးများရှိပြီး ပုရိသများ လည်​ပြန်​ငေး​လောက်​အောင်​ပင်​အချိုးအစားအလွန်​ပြေပြစ်​သော ခန္ဓာကိုယ်​ကောက်​ကြောင်းမျိုးလည်း ရှိ​သည်​။ ထို့ပြင်​လေတိုက်​တိုင်း ယိမ်းနွဲ့သွားသည့်​သူမ၏ ဆံ​ကေသာ အလှများ​ကြောင့်​အလှ​ပေါ်အလှဆင့်​နေသလိုပင်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။ သူ၏​ရှေ့တွင်​ရပ်​နေ​သော မိန်းမလှ​လေးအား ကြည့်​ရင်း ရဲ​ရှောင်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​ကောင်းကင်​ဘုံမှ နတ်​သက်​ကြွေ၍ ဆင်းလာသည့်​နတ်​သမီး​လေးတစ်​ပါးဟုပင်​ထင်​နေမိသည်​။
သူမ၏ အရပ်အမောင်းနှင့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားသည်လည်း​အပြစ်​ဆိုစရာမရှိ​အောင်​ပင်​လိုက်ဖက်ညီမှုရှိလှသည်​။ ထို့ပြင် ကြည်လင်ဝင်းပသော အသားအရည်နှင့်ထပ်​တူ ညှို့ငင်အားကောင်းသော မျက်ဝန်းအစုံသည်​လည်း ဖန်ဂေါ်လီလုံးများကဲ့သို့ ကြည်လင်​တောက်​ပလျက်​ရှိသည်​။
“မင်း . . . မင်းဘယ်သူလဲ . . .”
ရဲရှောင် တုန်လှုပ်အံ့သြသင့်​စွာဖြင့်​မေးလိုက်သည်။
သူ၏​ရှေ့တွင်​ရှိ​သော မိန်းကလေး၏ အလှအား စာဖွဲ့ပြ၍ မမီနိုင်​ပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုမိန်းက​လေး၏ အလှသည်​စကြာဝဠာအတွင်းရှိ မိန်းကလေးများ အားလုံးထက် သာလွန်​နေ​သော​ကြောင့်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
မော်တယ်ကမ္ဘာနှင့် သူမ၏ အလှသည် လုံးဝပင် မတန်ချေ။
ရဲရှောင်သည် ယခင်က မော်တယ်ကမ္ဘာ၌ စုယဲ့ယွဲ့ကိုသာ အလှဆုံးဟု ထင်မှတ်ခဲ့မိသည်​။ သို့သော် ယခုကဲ့သို့ ကောင်းကင်ဘုံမှ နတ်သမီးရှုံးအောင် လှပသည့် မိန်းကလေးမျိုး ရှိနေလိမ့်မ​ည်ဟု မထင်ထား​ပေ။ စုယဲ့ယွဲ့သည် ငယ်ရွယ်၍ ချစ်စဖွယ်ကောင်းသော်လည်း သူ၏​ရှေ့တွင်​ရှိ​သော မိန်းကလေးမှာမူ အလွန်ရင့်ကျက်၍ ဆွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော အလှမျိုးအား ပိုင်ဆိုင်ထားသည်​။
သူမ၏ အလှကြောင့်​နိုင်ငံများပင်​စစ်​မက်​ဖြစ်​ပွားနိုင်​သည်​။ ပြစ်မျိုးမှည့်မထင်လှသည့်​အလှဆိုသည်မှာ ယခုမိန်းကလေး၏ အလှပင် ဖြစ်ချေလိမ့်မည်။
“ကျွန်မ ဘယ်သူလဲ . . . ကျွန်မက ဘယ်သူလဲ . . .”
ရဲရှောင်မှ သူ့အား ရုပ်ဆိုးသည်ဟု ပြောခဲ့သည်​ကို မကျေနပ်သဖြင့် ဝမ်​ရမ်​ချုးချူးမှ သူမ၏ ပုံစံ အစစ်အမှန်အား ပြသလိုက်ခြင်းပင်​ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင် ထိုကဲ့သို့ ပြောခဲ့စဉ်က သူမ၏ ပုံစံအစစ်အမှန် မဟုတ်သည့်တိုင် မခံချိ မခံသာ ဖြစ်ခဲ့ရသည်​။
[ဟမ့် . . . ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဘယ်ဟာက အလှအစစ်လဲဆိုတာ သိအောင် ပြရတာပေါ့ . . . ကျွန်မရဲ့ပုံစံအစစ်အမှန်ကို ပြလိုက်တော့ ရှင်တွေ့ဖူးခဲ့တဲ့ လှပါတယ်ဆိုတဲ့ မိန်းကလေးတွေက ဘာမှ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ ရှင်လည်း သိသွားလောက်ပြီပေါ့ . . .]
သို့​သော် ဖန်ဇီလင်သည် အလွန်အမင်း အံ့သြနေသည့်ပုံ မပေါ်ချေ။ ရုတ်တရက်မို့ လန့်သွားသည့် သဘောသာ ရှိလေသည်​။ ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးသည်​ရဲရှောင်အား ပတ်၍ လမ်းလျှောက်လိုက်​ပြီး​နောက်​ဆွဲမက်ဖွယ်​ကောင်း​လောက်​အောင်​ပင်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“ဘာလဲ . . . ကျွန်မ မလှဘူးလား . . .”
“မလှဘူး၊ တော်တော် ရုပ်ဆိုးတယ် . . .”
ရဲရှောင်သည် ဝမ်​ရမ်​ချုးချုး၏ စိတ်ထဲတွင်​ကျေနပ်သွားမည့် အဖြစ်မျိုး အဖြစ်မခံနိုင်ချေ။ ထို့ကြောင့်​တမင်အရွဲ့တိုက်​၍ ပြောနေခြင်းပင်​ဖြစ်သည်​။
“မင်းက တော်တော်ကို ဝတာပဲ။ လှတယ်ဆိုတဲ့ စကားနဲ့တောင် မထိုက်တန်ဘူး။ မင်းရဲ့ ရုပ်ဆိုးမှုက ဒီကမ္ဘာကိုတောင် သိက္ခာချနေသလိုပဲ။ မင်းဟာမင်း ရုပ်ဆိုးတာ ကိစ္စမရှိဘူး၊ လူတကာကို ကျွန်မ​လှလား ကျွန်​မလှလားဆိုပြီး လိုက်မေးနေတာကတော့ တော်တော် အလိုက်ကန်းဆိုး မသိတာပဲ။ မင်းက​တော့တော်တော်ကိုပဲကွာ . . .”
“ရှင် . . . ရှင်​. . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးလည်း ဒေါသအလွန်အမင်း ထွက်သွား​သော​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​အား ရိုက်​ရန်​ဟန်​ပြင်​လိုက်​ရင်း –
“ရှင်​ကတော့ တကယ်ကို အရိုက်ခံချင်နေပြီ ထင်တယ်။ အရင်ကတော့ ကျွန်မပုံအစစ် မဟုတ်လို့ ရှင်ပြောသမျှ သည်းခံပေးနေလို့ ရသေးတယ်။ အခုကြ ရှင့်မျက်လုံးနဲ့ မြင်နေရတာတောင် လိမ်နေတာကတော့ ကျွန်မ သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး . . .”
ရဲရှောင်လည်း ချက်ချင်းပင် –
“နေဦး . . . မင်းရဲ့ ရောဂါကို ငါ့ကို မကုစေချင်တော့ဘူးလား၊ မင်းနဲ့ တိုက်ခိုက်ရင်​ငါနိုင်ချင်မှ နိုင်လိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့်​မင်းငါ့ကို ထိရဲရင် ထိကြည့် မင်းအတွက် နောက်ထပ် အားဖြည့်ကြာပန်း လုံးဝ မလုပ်ပေးတော့ဘူးလို့ ငါကျိန်ဆိုတယ်။ မင်းတို့ရဲ့ ပြဿနာတွေကိုလည်း မဖြေရှင်းပေးတော့ဘူး။ မင်းရိုက်ချင်လည်းရိုက်၊ ငါ့ဘက်က​တော့ ဘာမှ မတုန့်​ပြန်​ဘူး။ အဲ့ဒီအတွက်​မင်းကြိုက်သလို လုပ်နိုင်တယ် . . .”
ဝမ်ရပ်ချူးချူးသည်​ကိုယ်ရှိန်သပ်လိုက်ပြီး မကျေမနပ်ဖြင့် –
“ဖန်ဇီလင် . . . ရှင်က ကျွန်မကို ကလေးကလား လာခြိမ်းခြောက်နေတာလား၊ ရှင်ဘာလို့ ဒီလို လုပ်နေရတာလဲ . . .”
ရဲရှောင်မှ –
“ဘယ်လူကြီးလူကောင်းမဆို အရိုက်တော့ ခံချင်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကို မင်းနားလည်တယ် မဟုတ်လား မိန်းကလေး ချူးချူး . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူး မခံချိ မခံသာပင်​ဖြစ်နေလေသည်။ သူမအ​နေဖြင့်​မည်​သည့်​အရာမျှ မတတ်​နိုင်​တော့၍ သက်ပြင်းသာ ချလိုက်နိုင်​တော့သည်​။
ရဲရှောင်လည်း ပြုံးလိုက်ရင်း –
“ငါက သဘောထားကြီးတဲ့လူပါ။ မင်းကို ဒီလိုပဲ ဆက်ဆံမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကဲ မင်းရဲ့ ကျင့်ကြံမှုက ဘယ်လိုလဲ၊ လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်ရဲ့ ဘယ်အဆင့်ကို ရောက်နေပြီလဲ . . .”
လင်းရှောင် ရေခဲကျင့်စဉ် ဟူသည့် စကားလုံးအား ကြားရသောအခါ ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​အလွန်​တုန်လှုပ် သွား​လေသည်။ အပေါက်ဝတွင် နားထောင်နေသည့် ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်ပင်လျှင် အံ့သြသွားမိသည်။
တိမ်မြူခိုးနန်းတော်၏ အဓိက ကျင့်စဉ်မှာ လင်းရှောင်ရေခဲကျင့်စဉ်ပင် ဖြစ်သည်။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးနှင့် ပိုင်ရှင်းယွဲ့တို့ ကျင့်ကြံသည်မှာလည်း ထိုကျင့်စဉ်ပင် ဖြစ်သည်​။ တနည်းအားဖြင့် ထိုကျင့်စဉ်ကြောင့်ပင် အားဖြည့်ကြာပန်းပင်များ လိုအပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည် သူမတို့၏ ဂိုဏ်းအကြောင်း ပြောပြခဲ့သော်လည်း ကျင့်စဉ်နာမည်ကိုမူ မပြောခဲ့ချေ။
သို့သော်လည်း ဖန်ဇီလင်မှ ယခုကဲ့သို့ ထုတ်ပြောလာသည့်အတွက် သူမတို့၏ ဂိုဏ်းအကြောင်း အတော်များများ သိနေမည်မှာ သေချာ​ပေါက်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
“မော်တယ်အဆင့် ၇ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​အမှန်တိုင်းပင် ပြောလိုက်သည်။
“ဪ . . . မော်တယ်အဆင့် ၇ တောင် ရောက်နေပြီဆိုတော့ တော်တော် မြန်တယ် ပြောရမယ်။ ဒါပေမယ့်​မင်းမြေကြီးအဆင့်ကို ရောက်ရင်တော့ အဆင့်တက်တာ နှေးသွားမှာပဲ။ ကောင်းကင်အဆင့် ဆိုရင်တော့ ပိုပိုနှေးသွားမှာပေါ့ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​ရင်း –
“အဲ့ဒါ ရှင်ဘယ်လို သိလဲ . . .”
“ငါသိတာပေါ့ . . .”
ရဲရှောင် အဓိပ္ပါယ်ပါ​သော အပြုံးများဖြင့်​ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည်။
တကယ်တမ်းတွင်မူ ရဲရှောင်သည် ထိုမျှလောက်သာ သိထားခြင်း ဖြစ်သည်​။ ချင်းယန်နယ်ပယ်တွင် တိမ်မြူခိုးနန်းတော်သည် လျှို့ဝှက်စွာ နေထိုင်သည့်​ဂိုဏ်းတစ်​ခုဖြစ်​သော​ကြောင့်​ထိုဂိုဏ်းအကြောင်းအား သိ​သောလူသည်​လက်​ချိုး၍ပင်​ရေတွက်​၍ ရနိုင်​သည်​။
ရှောင်ဧကရာဇ်သည်​ချင်းယန်နယ်ပယ်တွင် တစ်ကိုယ်တော်​ထင်တိုင်းကြဲခဲ့သူ ဖြစ်ပြီး ကျောထောက် နောက်ခံဟူ၍လည်း မရှိခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် ထိုကဲ့သို့သော ဂိုဏ်းများ၏ လျှို့ဝှက်ချက်အား သိနေသည်မှာ ထူးဆန်း​နေသလိုပင်​ဖြစ်နေပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset