Switch Mode

Chapter – 213

ကျောက်စိမ်းအားဖြည့်ကြာပန်းပ်

Chapter – 213
“ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းပင်”

ရဲရှောင်လည်း အတွေးနယ်ချဲ့နေရာမှ ပိုင်ရှင်းယွဲ့၏ အသံအား ကြားလိုက်​ရေ​သော​အခါ ချက်​ချင်းပင်​လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း –
“ဒီကြာပန်းက ခင်ဗျားတို့ ပိုင်တဲ့ ဥစ္စာပဲ ကျုပ်ပြန်ပေးရမှာပေါ့ . . .”
ထို့နောက် ရဲ​ရှောင်​သည် သလင်းကျောက်ကဲ့သို့ တောက်ပသည့် အဖြူရောင် ကြာပန်းအား ထုတ်ပေး လိုက်သည်​။ ကြာပန်း၏ အရိုးမှာမူ မည်းနေတုန်းပင် ဖြစ်ေ​သ်ာလည်း ပွင့်​ဖတ်​များမှာ ဖြူနေပြီဖြစ်သည်။ ဝတ်ဆံများသည်ပင် ဆွတ်ဆွတ်ဖြူလျက်​ရှိသည်​။
“တကယ့်ကို အရည်အသွေး ကောင်းလှတဲ့ ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းပင်ပါလား၊ မယုံနိုင်စရာ ပါပဲ . . .”
ကြာပန်းအား မြင်​လိုက်​ရ​သောအခါ ပိုင်​ရှင်းယွဲ့သည်​ထိုင်​နေရာမှ ချက်​ချင်းပင်​မတ်​တပ်​ထရပ်​လိုက်​သည်​။ သူမ၏ မျက်​လုံးများသည်​လည်း အရောင်တဝင်းဝင်းပင်​လက်သွားပြီး ရဲရှောင်၏ လက်ထဲမှ ကြာပန်းအား မျက်တောင်မခတ်ဘဲပင်​စိုက်​ကြည့်နေလေသည်​။
“ဝမ်ရမ်ချူးချူး ဒီကြာပန်းကို ရခဲ့တုန်းက ဒီရိုးတံပေါ်မှာ ကျွန်မတို့ဂိုဏ်းရဲ့ လျှို့ဝှက်နည်းစနစ်နဲ့ စာလုံးနှစ်လုံး ထွင်းခဲ့တယ်လို့ ကျွန်မကို ပြောတယ် . . .”
ရဲရှောင် တအံ့တသြဖြင့် –
“စာလုံးနှစ်လုံး ဟုတ်လား၊ ကျုပ်လည်း မသိရပါလား . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​ပြုံးလိုက်ရင်း ရိုးတံအား ကိုင်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် သူမ၏ အအေးစွမ်းအင် အနည်းငယ်အား ထုတ်လွှတ်လိုက်သောအခါ အငွေ့အချို့ ထွက်လာပြီး စာလုံးနှစ်လုံး ပေါ်သွားခဲ့သည်​။
ကြာပန်း၏ ရိုးတံ​ပေါ်တွင်​“ချူးချူး” ဟု ရေးသားထားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
“ဒါရှင့်ကို သူပေးခဲ့တဲ့ ကြာပန်း မှန်​တယ်​ဆိုတဲ့ သက်သေပဲပေါ့ . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​ပြောရင်းဖြင့်​သူမ၏ မျက်လုံးများမှမျက်ရည်များ စီးကျလာလေသည်​။
“ငါတို့အတွက် မျှော်လင့်ချက် ရောင်ခြည်တွေ သန်းလာပြီပဲ . . .”
ရဲရှောင်သည် အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်​ထွေးသွားဟန်​ဖြင့်​-
[ဘာလဲဟ၊ သူတို့တွေ ရူးများ ရူးနေကြတာလား၊ သူတို့ရဲ့ မှင်ရောင်အားဖြည့် ကြာပန်း အစုတ် နေရာမှာ ငါကပဲ ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းနဲ့ လဲထားမယ် ထင်နေတယ်လား။ အလုပ်​မရှိ အလုပ်​ရှာလို့။ ရူးများ နေသလားကွာ . . .]
​စိတ်​အနည်းငယ်​ရှုပ်​သွား​သော်​လည်း မျက်​ရည်​များပင်​ကျ​နေ​သော ပိုင်ရှင်းယွဲ့အား မြင်လိုက်ရေ​သာအခါ ရဲရှောင်လည်း သက်ပြင်း ချလိုက်မိလိုက်​သည်​။
တိမ်မြူခိုးနန်းတော်သည် ခက်ခဲ့သည့် အချိန်ကာလများအား ရင်ဆိုင် ဖြတ်သန်းခဲ့ရသည်။ လူတိုင်း၏ လေးစားမှုကို ခံယူထိုက်သည့် ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်းပင် ဖြစ်သည်​။
ထိုဂိုဏ်းရှိ လူများသည်​သူတို့ကိုယ် သူတို့ထက်​အခြားသော လူများ၏ အသက်များအား ပို၍ တန်ဖိုးထားတတ်​ကြသည်​။
သူတို့ ပြုသမျှသည်​ဂိုဏ်း နှင့်​ဆရာသခင်များ အတွက်သာ ဖြစ်​သည်​။ ဂိုဏ်းအတွက်​သာဆိုလျှင်​အသက်​အား ငဲ့ကွက်​ခြင်းလည်း မရှိကြ​ပေ။ ဂိုဏ်းအတွင်းရှိ လူတိုင်းပင် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်​လေသည်​။
ယောကျာ်းသား အများစုပင် တိမ်​မြူခိုးနန်း​တော်​၏ ဂိုဏ်းသားများကဲ့သို့ လုပ်​နိုင်​လိမ့်​မည်​ဟု ရဲရှောင်​မထင်​မိ​ပေ။
ထိုကဲ့သို့​သော အမျိုးသမီးများသည် အလွန်ပင် လေးစားဖွယ် ကောင်းလှပေသည်။
“ဆရာဖန် . . . ရှင်မှင်ရောင်အားဖြည့် ကြာပန်းကို ယူသွားပြီး အခုလို ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းအဖြစ် လုပ်ခဲ့တာ တစ်လလောက်ပဲ ကြာလိုက်​တယ်​မဟုတ်လား . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့ တောက်ပသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ရဲရှောင်အား ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ် . . . အမှန်ပဲ . . .”
ရဲရှောင် မဆိုင်းမတွပင်​ပြန်ဖြေလိုက်သည်​။
“ဖန်ဇီလင်ဆိုတဲ့ ကျုပ်က ကတိတစ်လုံးကို တန်ဖိုးအထားဆုံးပဲ။ ကျုပ်​ပါးစပ်​က ကတိပေးလိုက်ပြီ ဆိုကတည်းက အဲဒီကတိကို တည်အောင် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားတယ်။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ အသက်ကို ကယ်တင် ပေးနိုင်မယ့်​တစ်ခုတည်းသော အရာက ဒီကြာပန်းဆိုတာ ကျုပ်သိတယ်​လေ။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ကျုပ်​သေချာ ကြိုးစား​ပေးခဲ့တာပေါ့။ ကြာပန်းက တစ်ပွင့်တည်းဆို​ပေမယ့် တန်​ဖိုးကြီးတဲ့ ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှု​လေး​တွေ​တော့ ရှိတာ​ပေါ့ဗျာ။ ဘာပဲ​ပြော​ပြော နောက်ဆုံးတော့ ရသွားပြီ။ ကျုပ်လည်း တော်တော် ရင်းလိုက်ရတယ် . . .”
ထို့နောက် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ရင်း –
“ကံကောင်းတဲ့ အချက်က ဒီမှင်ရောင်အားဖြည့် ကြာပန်းကလည်း အသွင်ပြောင်းခါနီး ဖြစ်နေလို့သာ။ မဟုတ်ရင် အခုလောက် မမြန်နိုင်ဘူး . . .”
“ရင်းနှီးရတယ်၊ အများကြီးကို ရင်းနှီးရတယ်၊ ဟုတ်လား၊ ဘာတွေများလဲ . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​စိတ်​ဝင်​တစားဖြင့်​မေးလိုက်သည်။
ရဲ​ရှောင်​လည်း အာ​ပေါင်​အာရင်းသန်​စွာဖြင့်​-
“ကျုပ်ပြောတဲ့ ရင်းနှီးရတယ် ဆိုတာက သလင်းကျောက်တွေရယ်​နောက်​တခြား ရတနာတွေလည်း ပါသေးတယ်။ နောက်ပြီး ဓာတ်တွေလည်း ယူရတာပေါ့ဗျာ။ ဒီပစ္စည်းတွေ အကုန်​လုံးကို သုံးပြီး အထူးအစီအရင်တစ်ခု တည်ဆောက်ရတယ်လေ။ အဲဒီ အစီအရင်ကမှ ဝိညာဉ်တော် စွမ်းအင်တွေကို စုပ်ယူတယ်။ ကြာပန်းရဲ့ အောက်ခြေကိုလည်း ဝိညာဉ်တော်ရေစင် လောင်းရတာပေါ့။ အဲဒီလို ဝိညာဉ်တော် စွမ်းအင်အားလုံး ပေါင်းစပ်မှ အခုလို ရခဲ့တာပဲ . . .”
ထို့​နောက်​စိတ်​မ​ကောင်းသည့်​ဟန်​ဖြင့်​-
“ကျုပ်ဘက်က အခုလို အကောင်းဆုံး ကြိုးစားပြီး လုပ်ခဲ့တာတောင်မှ ရိုးတံကို အဖြူရောင်ဖြစ်​အောင်​မပြောင်းနိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒါအပြည့်အဝ မအောင်မြင်ဘူးလို့ ပြောရမှာပေါ့။ ဒီလို မအောင်မြင်တဲ့အတွက် ကိုယ့်​ကိုယ်​ကိုလည်း ရှက်မိပါတယ်ဗျာ . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​ပြုံးလိုက်ရင်း –
“ဆရာဖန် . . . ရှင်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အရမ်း နှိမ့်ချလွန်းနေပါပြီ။ အခုနှုန်းကကို တော်တော်ကြီး မြန်နေပြီ။ ဒီလို ရလဒ်ကို မြင်ရတာ ကျွန်မဖြင့် အံ့သြလို့တောင်​မဆုံးဘူး။ တကယ်တော့ ရှင်က အခြေအနေ အမှန်ကို နားမလည်သေးလို့ ဖြစ်မယ်။ ကျွန်မတို့ ဥယျာဉ်မှာတောင် ဒီလို မှင်ရောင်အားဖြည့် ကြာပန်းကို ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်း ဖြစ်​အောင်​ပြောင်းဖို့ဆိုရင် နှစ် ၅၀ လောက် ကြာမှာ . . .”
“ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းကိုမှ ကျောက်စိမ်း အသက်ဝင်ကြာပန်း ဖြစ်​အောင်​ထပ်​ပြောင်းမယ်ဆိုရင်​နောက်​ထပ်​နှစ် ၅၀၀ ကြာမယ်​။ အခု ရှင်က တစ်လတည်း​နဲ့ မှင်ရောင်အားဖြည့် ကြာပန်းကို ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်း ဖြစ်​အောင်​ပြောင်းနိုင်ခဲ့တာလေ။ ဒီကြာပန်းကိုသာ အသက်ဝင်ကြာပန်းအဖြစ်​အောင်​ထပ်ပြောင်းမယ်​ဆိုရင်လည်း ရှင်​သိပ်ကြာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ရှင်ကတောင် ကိုယ့်​ကိုယ်​ကို ရှက်နေမိတယ်ဆိုရင် ကျွန်မတို့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်လို ကြာပန်းတွေအကြောင်း နှစ်ထောင်ချီပြီး လေ့လာခဲ့တဲ့ လူတွေက နေစရာနေရာ​တောင် ရှိ​တော့မှာ မဟုတ်ဘူး . . .”
“နှစ်ငါးဆယ် . . . နှစ်ပေါင်း ငါးရာ ဟုတ်လား . . .”
ရဲရှောင် တအံ့တဩကြီးဖြင့်​ပင်​မေးလိုက်သည်။
သူ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း နောင်တအကြီးအကျယ်​ရသွားမိသည်​။
[​သေစမ်း . . . ငါပြောတာ နည်းသွားတာပဲ၊ ဒီထက်ပိုကြာတယ်လို့ ပြောလိုက်ရမှာ၊ ချီးကျူးခံရဖို့ထက် ငါ့ကို ဖမ်းပြီး သူတို့အတွက်​ကြာပန်းတွေ မလုပ်ခိုင်းဖို့က​ပိုအရေးကြီးတယ် . . .]
တကယ်တမ်းတွင်မူ ရဲ​ရှောင်​ဘက်​မှ တစ်လထက် ပိုကြာအောင် ပြော၍လည်း မဖြစ်နိုင်ချေ။ ဝမ်ရမ်ချူးချူးနှင့်​သူ နောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့သည်မှာ လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်ကပင် ဖြစ်သည်​။ ထို့ကြောင့် မည်သို့ပင်ဖြစ်​နေ​စေကာမူ တစ်လထက်ပိုကြာအောင် လိမ်ပြော၍ မရနိုင်​ပေ။
“ကျောက်စိမ်းအားဖြင့် ကြာပန်းကိုရော အသက်ဝင်ကြာပန်းဖြစ်အောင်​ပြောင်းဖို့ဆိုရင်​အချိန်​ဘယ်​လောက်​ယူရမလဲ ဆရာဖန် . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​မျှော်လင့်တကြီးဖြင့်​မေးလိုက်​သည်​။
“အဲ့ဒီလိုလုပ်ဖို့ ကျုပ်မှာ ပစ္စည်း အလုံအလောက် မရှိဘူး . . .”
ရဲ​ရှောင်​သည်​ပြုံးလျက်​ပင်​ပြောလိုက်​သည်​။
ပိုင်​ရှင်းယွဲ့လည်း မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​ရင်း –
“ပစ္စည်း အလုံအ​လောက်မရှိဘူး ဟုတ်လား . . .”
“ရှင်ပြောတဲ့ ပစ္စည်းမလုံလောက်ဘူးဆိုတာ မော်တယ်ကမ္ဘာမှာ မဟုတ်လား။ ကျွန်မတို့ဆီမှာတော့ ရှင်လုပ်ဖို့အတွက် ပစ္စည်းအလုံအလောက် ရှိမယ်ဆိုတာ ရှင်လည်း သိမှာပါ . . .”
“အင်း . . .”
ရဲရှောင်​ထောက်​ခံသည့်​သ​ဘောဖြင့်​ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
“ဒါဆို ကျွန်မတို့ဆီက ပစ္စည်းတွေနဲ့ ဆိုရင်ရော . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​ထပ်​မံ မေးလိုက်ပြန်သည်။
ရဲ​ရှောင်​လည်း မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​ကာ –
“မမျှော်လင့်စရာ အခြေအနေ တစ်ခုခု ဖြစ်မလာဘူး ဆိုရင်တော့ ၃ နှစ်ကနေ ၅ နှစ်အတွင်း ဒီအရွယ်အစား ကြာပန်းတစ်ပွင့် ရနိုင်မယ် ထင်တယ် . . .”
“သုံးနှစ်ကနေ ငါးနှစ်ဟုတ်လား . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​အော်​မတတ်​ပင်​ကျယ်လောင်စွာဖြင့်​မေးလိုက်သည်။
“အင်း . . . အဲဒီလောက်တော့ ကြာမှာပဲ။ ဒီကြာပန်းကို ကျုပ်ပဲ လုပ်ပေးထားတာ ဆိုပေမယ့်​အပြည့်အဝ အဖြူရောင်ဖြစ်ဖို့ အချိန်ယူရဦးမယ်။ ကျောက်စိမ်းအသက်ဝင် ကြာပန်းဖြစ်အောင် လုပ်ဖို့ဆို အဲဒီလောက် အချိန်ပေးမှကို ဖြစ်မှာ . . .”
ရဲရှောင် တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​ပြောလိုက်သည်။
“မဟုတ်ပါဘူး ဆရာဖန်ရယ်​. . . ကျွန်မဆိုလိုချင်တာ အဲဒီလို မဟုတ်ပါဘူး၊ ရှင့်အနေနဲ့ သုံးနှစ်ကနေ ငါးနှစ်အတွင်းမှာတောင် လုပ်နိုင်တယ်လားလို့ မေးချင်တာပါ။ အချိန်တိုတို​လေးမလို့ အံ့သြနေမိတာပါ . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့ ရှင်းပြလိုက်သည်။
ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​လွှတ်​ကနဲ​ပြောလိုက်​မိသည့်​သူ၏ ပါးစပ်​အား ဖြန်းကနဲပင်​မြည်​အောင်​ရိုက်​ပစ်​ချင်​နေမိရင်း –
[​သေစမ်းကွာ . . . ဒီတစ်ခါလည်း ငါ အချိန်ပိုကြာအောင် ပြောလိုက်သင့်တာ၊ အခုတော့ နည်းသလိုတောင် ဖြစ်သွားပြီ . . .]
“ကျုပ်ပြောနေတာက အခုမြင်နေရတဲ့ ကြာပန်းကိုပဲ ပြောတာနော်။ ပစ္စည်းအလုံအလောက်နဲ့ သေချာ လုပ်ရင် ကျိန်းသေကို ရမှာပေါ့။ တခြားကြာပန်းတွေဆိုရင်တော့ နည်းနည်း ကွဲပြားချင် ကွဲပြား​မှာပေါ့လေ . . .”
“ရှင်ဆိုလိုချင်​တာက ဘယ်လိုသဘောလဲ . . .”
ပိုင်ရှင်းယွဲ့သည်​နားမလည်သည့်​ဟန်ဖြင့် မေးလိုက် ပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset