Switch Mode

Chapter – 207

တိမ်မြူခိုးနန်းတော်

Chapter – 207
“တိမ်မြူခိုးနန်းတော်”

ရဲရှောင် ဂုဏ်ယူသည့်​ဟန်ဖြင့် ပြုံးလိုက်ရင်း –
“ဖန်ဇီလင်က ကတိတစ်လုံးကို တန်ဖိုးထားတဲ့ လူတစ်ေ​ယာက်ပါ​။ ဖြစ်ရမယ်ဆို ဖြစ်ကိုဖြစ်တယ်။ မင်းတို့ ဂိုဏ်းမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ရောဂါကို ငါသိတယ်။ မင်းတို့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ကိုလည်း သိတယ်။ မင်းတို့ဂိုဏ်းက အပျိုစင်ဘဝကို အသက်ထက် ပိုပြီး တန်ဖိုးထားကြတယ်။ နောက်ပြီး မင်းတို့တွေရဲ့ ကျင့်ကြံမှု အဆင့်မြင့် လာတာနဲ့ ဒီကြာပန်းတွေ မရှိဘဲ အသက်မရှင်နိုင်ဘူး။ အဲဒါကြောင့်ပဲ မှင်ရောင်အားဖြည့် ကြာပန်းပင်ကို ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းပင် ဖြစ်အောင် ငါ ကြိုးစားပေးခဲ့တာပဲ။ အခု မင်းတို့ရဲ့ ပြဿနာတွေကို အနှေးနဲ့အမြန် ဖြေရှင်းနိုင်သွားမှာပါ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် ထိုစကားကို ကြားလိုက်ရသောအခါ အလွန်အမင်း ပျော်ရွှင်သွား​လေသည်​။ သူမ၏ ပါးပြင်​ထက်မှ မျက်ရည်များအား သုတ်လိုက်ပြီး​နောက်​ဆရာဖြစ်သူ၏ လက်​အား ကိုင်ဆွဲရင်း –
“ဆရာ . . . အခုဆို ကျွန်မတို့မှာ ကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းလည်း ရှိနေပြီ။ တခြားလူရဲ့ ထိတွေ့မှုကို ခံစရာလည်း မလိုတော့ဘူး။ ဆရာ့ရဲ့ ရောဂါကို အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ထိန်းချုပ်​. . .”
“ငါမလိုချင်ဘူး . . .”
ဝမ်​ရမ်​ချူးချူး၏ စကားမဆုံး​သေးခင်​မှာပင်​ဆရာဖြစ်သူမှ ခေါင်းခါယမ်း၍ ငြင်း​လိုက်သည်။ ထိုကဲ့သို့ ငြင်း​လိမ့်မည် ဟုလည်း ရဲရှောင် ကြိုတင်​တွက်ဆထားပြီးသား ဖြစ်​သည်​။
“ဆရာ . . . ဘာပြောလိုက်တာလဲ၊ မလိုချင်ဘူး ဟုတ်လား . . . ဒါဆရာ့အတွက် အသက်ရှင်နိုင်မယ့်​တစ်ခုတည်းသော မျှော်လင့်ချက်လေ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​ဆရာဖြစ်​သူအား ကြည့်​ရင်း မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်ပင်​ဖြစ်နေသည်။
ဆရာဖြစ်သူမှာမူ ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ တောင်များကိုသာ ငေးကြည့်၍ နှုတ်​ဆိတ်​နေလေသည်​။ သူမ၏ မျက်လုံးများထဲတွင် စိတ်ရှုပ်ထွေး​နေသည့်​အရိပ်​အ​ယောင်​များနှင့်​ကျေနပ်​နေသည့်​အရိပ်​အ​ယောင်​များ​ရောပြွန်းလျက်​ရှိသည်​။
ဆရာတပည့်​နှစ်​ဦးအား ကြည့်​၍ ရဲ​ရှောင်​သက်ပြင်း ချလိုက်ရင်း –
“မင်းဆရာက ဘာလို့ ဒီကျောက်စိမ်းအားဖြည့် ကြာပန်းကို မလိုချင်တာလဲ ဆိုတာ အခုထိ မသိသေးဘူးလား . . .”
“ဘာလို့လဲ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် အ​ဖြေအား အလွန်​အမင်း သိချင်​နေသည့်​အတွက်​မဆိုင်းမတွပင်​မေးလိုက်​သည်​။
ဆရာဖြစ်သူမှာမူ ဝမ်ရမ်ချူးချူး၏ ဆံပင်များအား ပွတ်သပ်ရင်း ပြုံး၍သာ ကြည့်​နေ​လေသည်​။
ရဲရှောင်မှ တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​-
“ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့မှာလည်း ဆရာတစ်ယောက် ရှိခဲ့ပုံပဲ။ သူ့ဆရာလည်း ဒီလို ကျောက်စိမ်း အားဖြည့် ကြာပန်းကို လိုအပ်ခဲ့လိမ့်မယ်။ ဒီထက်အဆင့်မြင့်တဲ့ ကြာပန်းတောင် ဖြစ်ချင် ဖြစ်နိုင်သေးတယ်။ အဲဒီတုန်းကလည်း သူ့ဆရာက သူ့တပည့်ဖြစ်တဲ့ သူ့အတွက်ပဲ သုံးခိုင်းခဲ့ပုံပဲ။ အခုလည်း သူက သူ့တပည့် ဖြစ်တဲ့ မင်းအတွက် ဒီကြာပန်းကို သိမ်းထားစေချင်နေတာ။ မင်းသာ ကောင်းကောင်းကြိုးစားမယ်ဆိုရင် ဒီကြာပန်းက မင်းအတွက် အများကြီး အသုံးဝင်နိုင်​တယ်​လေ . . .”
“ကျုပ်ပြောတာ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား . . .”
ရဲရှောင်သည်​ဆရာဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။
ထိုအခါ ဆရာဖြစ်သူ အမျိုးသမီးသည် သူ့အား အေးစက်​သော အကြည့်​များဖြင့်​လှမ်းကြည့်လိုက်သည်​။ သို့သော် ယခုအကြိမ်​တွင်​မူ ရန်လိုသော အရိပ်အယောင်များ မတွေ့ရတော့​ချေ။
“ဆရာ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​ငို​ကြွေးလိုက်ပြီး –
“ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့၊ ကျွန်မအတွက်က ဒီလိုလုပ်ဖို့ စောလွန်းသေးပါတယ်။ ဆရာ့အဆင့်ကို ရောက်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လောက်ထိ ကြာဦးမလဲ မသိသေးဘူး။ ကျွန်မအတွက်နဲ့ ဆရာ့ကိုဆရာ ဘာလို့ စတေးခံချင်နေရတာလဲ . . .”
“ဆရာ . . . ဆရာ ကျွန်မအပေါ် အရမ်းကောင်းခဲ့တယ်။ ဆရာကိုယ်​တိုင်​ကြ ဘယ်တော့မှ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေတာ မတွေ့ဖူးသေးဘူး။ ဒါပေမယ့်​ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ကျွန်မ တစ်ကိုယ်ကောင်း မဆန်ပါရစေနဲ့။ အခုဆို နောင်ကြီးဖန်က ကြာပန်းကို အဆင့်မြင့်​ပေးလိုက်ပြီ။ ဒါနတ်ဘုရားတွေရဲ့ အလိုကျ ဖြစ်လာတယ် ဆိုတာ ဆရာလည်း သိပါတယ်။ နတ်ဘုရားတွေက ဆရာ့ကို ကောင်းချီးပေးချင်နေကြတာလေ။ ဒီတစ်ခါ တော့ ကျွန်မ တစ်ကိုယ်ကောင်း မဆန်ချင်ဘူး။ လုပ်ပါ ဆရာရယ် . . .”
ဆရာဖြစ်သူသည် ဝမ်ရမ်ချူးချူး၏ ဆံပင်များအား ပွတ်သပ်ရင်းဖြင့် ပြုံးလိုက်ကာ –
“အရူးမလေးပဲ . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​ကျယ်လောင်စွာ ငိုကြွေးလိုက်​ရင်း –
“ဆရာက ကျွန်မအတွက်ပဲ အမြဲစဉ်းစားနေတယ်။ ဒီတစ်​ခါ​တော့ ဆရာ့ကို ကျွန်မ အလျော့မပေးနိုင်တော့ဘူး။ ကျွန်မ​ကောင်းဖို့အတွက် ဆရာ့ကိုယ်ဆရာ စတေး​နေတာကို ဘယ်လိုစိတ်နဲ့ ကျွန်မက တစ်ကိုယ်ကောင်း ဆန်နိုင်ပါ့မလဲ . . .”
ဆရာဖြစ်သူမှ ပြုံးလျက်ပင် –
“ဒါကတော့ ကိုယ်​ချစ်​တဲ့ လူ​တွေအတွက်​ဆိုရင်​ဘယ်​လိုပဲ ဖြစ်​ဖြစ်​စ​တေးချင်​ကြတာ သဘာဝပဲ​မဟုတ်​လား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ့အတွက်က နောက်ကျသွားပါပြီ။ ငါက အခုဆို သေလူပါ။ ငါ့အတွက် ထည့်မတွက်ပါနဲ့ . . .”
“နောက်ကျတယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူး ဆရာရယ် . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​အားမ​လျှော့ဘဲ ဆက်​ပြောလိုက်​သည်​။
ဆရာတပည့်​နှစ်​ဦးအား ကြည့်​ရင်း ရဲ​ရှောင်​ခေါင်းတယမ်းယမ်းဖြင့်​-
“တိမ်မြူခိုးနန်းတော်က ဒီလောက်တောင် ခက်ခဲနေကြတာလား . . .”
ဆရာဖြစ်သူသည် ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားပြီး ရဲရှောင်အား လှမ်း၍ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ မျက်လုံးများသည်လည်း အေးစက်​သထက်​အေးစက်​သွားကာ –
“ရှင်က တကယ့်ကို လူတော်ပဲ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်အကြောင်း သိနေတယ်ပေါ့ . . .”
ရဲရှောင်လည်း​ပြုံးလိုက်ရင်း –
“မခံယူဝံ့ပါဘူးဗျာ။ ကျုပ်က ကြားဖူးရုံပါ။ ဒါပေမဲ့ တိမ်မြူခိုး နန်းတော်ဆိုတာ ချင်းယန် နယ်ပယ်မှာ နာမည်ကြီး ဂိုဏ်းတစ်ခုပဲ။ ချင်းယန်နယ်ပယ်ရဲ့ အထွတ်အမြတ် နန်းတော်ကြီး သုံးခုထဲက တစ်ခုပေါ့။ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်၊ တိမ်ရေခဲနန်းတော်နဲ့ ကျောက်စိမ်းပန်းနန်းတော် ဆိုတာ အထင်ကရ အထွတ်အမြတ် နန်းတော်ကြီးတွေပေါ့။ ကျုပ်အနေနဲ့ ဒီလို ဂိုဏ်းကြီးတွေနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်​အဆက်အသွယ် ရှိရမှာလဲဗျာ။ မော်တယ်ကမ္ဘာက လူတွေအတွက် အဲဒီနေရာတွေက နတ်ဘုံနတ်နန်းတွေလိုပဲ။ ဒါပေမယ့်​အခုလို အသက်တစ်ချောင်း အတွက် ဒီလောက်ထိ ခက်ခဲနေမယ်လို့တော့ ကျုပ်လည်း မထင်ထားခဲ့မိဘူး . . .”
ဆရာဖြစ်သူမှ မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​ရင်း –
“ရှင်က တော်တော်ကို သိထားတာပါလား . . .”
ရဲရှောင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း –
“ထပ်ပြီး သိထားတာတွေ ရှိသေးတယ်။ ခင်ဗျားရဲ့ ပုံစံအရ နန်းတော်မှာ ခင်ဗျားက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဖြတ်သန်းလာခဲ့ရပုံပဲ။ ခင်ဗျား ဘယ်လောက်ပဲ အစွမ်းထက်နေထက်​နေ ခင်ဗျားရဲ့ ရောဂါကြောင့် တပန်းရှုံးနေမှာ သေချာတယ် . . .”
“အဲဒီလိုတော့လည်း မဟုတ်ပါဘူး . . .”
ဆရာဖြစ်သူမှ ခေါင်းခါယမ်းလိုက်ရင်း စိတ်ဓာတ်ကျနေသည့်​ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
ရဲရှောင်သည်​ပြုံးလျက် –
“စိမ်းပြာရောင် တောင်ကြီးရဲ့ အပေါ်မှာ တောင်တစ်တောင် ရှိတယ်။ အဲဒီတောင်က တိမ်မြူခိုးတွေ ကြားထဲမှာရှိတယ်​။ မြူခိုးတွေ ရှိနေခဲ့တာလည်း နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီ။ ချင်းယန်နယ်ပယ်ရဲ့ တစ်ခုတည်းသော နေရာလို့​ပြောရင်​လည်း မမှားဘူး . . .”
“တကယ်ကို ထူးခြားတဲ့ နေရာတစ်ခုပဲ . . .”
ရဲ​ရှောင်​သည် တိမ်မြူခိုး နန်းတော်အကြောင်း သိရှိ​သော်​လည်း တစ်​ကြိမ်​တစ်ခါမျှ အသွားအလာ အဆက်အဆံ မပြုလုပ်​ခဲ့ဖူး​ပေ။
ချင်းယန်နယ်ပယ်​တွင်​ဧကရာဇ်တစ်ပါး၊ ဗိမာန် နှစ်​ခု၊ အထွတ်အမြတ် နန်းတော် သုံးခုနှင့် အင်အားစုကြီး ခုနှစ်​စုတို့ ရှိကြသည်​။
ဧကရာဇ်မှ အရာအားလုံးကို အုပ်စိုးပြီး ဗိမာန် နှစ်ခုသည်​တောင်ဘက်တွင်တစ်ခုနှင့် မြောက်ဘက်တွင်တစ်ခု တည်ရှိေ​လသည်​။ အထွတ်အမြတ် နန်းတော် ၃ ခုမှာ မြူခိုးများအတွင်း ရှိနေကြပြီး အင်အားစုကြီး ခုနစ်ခုမှာမူ အောက်ခြေအလွှာတွင် ရှိကြသည်​။
ရဲရှောင်၏ ယခင်ဘဝမှ ရန်သူများသည် အင်အားစုကြီး ခုနှစ်​စု အနက်မှ အင်အား အကောင်းဆုံး သုံးစုပင် ဖြစ်သည်​။
သို့သော် ရှောင်ဧကရာဇ်အား လိုက်လံဖမ်းဆီးပြီးသည့် နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့၏ အင်အားသည်​ချိနဲ့သွားခဲ့သည်​။ ထို့ကြောင့်ပင် အင်အားစုကြီး ခုနှစ်​စုအနက်​မှ အင်အားအကောင်းဆုံး ထိပ်ဆုံး သုံးနေရာမှ ဖယ်ရှားပေးခဲ့ရသည်​။
“ဒါပေမယ့်​ခင်ဗျားတို့ တိမ်မြူခိုး နန်းတော်က အင်အားကောင်းတယ် ဆိုရင်တောင် တိမ်ရေခဲနန်းတော်က ခင်ဗျားတို့ကို ကျောချင်နေပြီ ထင်တယ်။ အခုမကျောသေးရင်တောင် နောက်ပိုင်း သေချာပေါက် ကျောလာမှာ အမှန်ပဲ . . .”
“ဘာလို့လဲ ဆိုတာကတော့ ရှင်းပါတယ်။ ခင်ဗျားတို့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်ရဲ့ ပြဿနာက ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ကျင့်ကြံမှု ကျင့်စဉ်ပဲ . . .”
ရဲရှောင်​ခေတ္တခဏနားလိုက်ပြီး​နောက်​-
“ကျုပ် ခန့်မှန်းကြည့်ရသ​လောက်​ဆိုရင် မတော်တဆမှု တစ်ခုခုကြောင့် ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ဆေးဥယျာဉ် ဒါမှမဟုတ် မှင်ရောင်အားဖြည့် ကြာပန်း၊ ကျောက်စိမ်း အားဖြည့် ကြာပန်းနဲ့ ကျောက်စိမ်း အသက်ဝင်ကြာပန်းပင်တွေ စိုက်ထားတဲ့ နေရာ ပျက်ဆီးသွားတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ကျုပ်​ပြောတာဟုတ်တယ်မလား။ ခင်ဗျားတို့ကြည့်​ရတာ ကံဆိုးမိုးမှောင် ကျခဲ့တဲ့ပုံပဲ . . .”
ဆရာဖြစ်သူ အမျိုးသမီးသည် မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ရဲရှောင်အား ကြည့်နေလေသည်​။ ထို့နောက် မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​ရင်း –
“ရှင်က တော်တော်ကြီးကို သိနေပြီ . . .”
သူမ၏ မျက်လုံးများထဲတွင်လည်း ရန်လိုသော အရိပ်အယောင်များ ဖြစ်ပေါ်လာပြန်သည်။
သူမအဖို့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်၏ လျှို့ဝှက်ချက်​အ​တော်​များများ သိနေသည့် ယောကျာ်း တစ်ယောက်အား သတ်ဖြတ်ပစ်ရန် ဝန်လေးနေမည် မဟုတ်ချေ။
“ကျုပ်က ထိပ်တန်း ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက်လေ။ ကျုပ် ခင်ဗျားတို့ ကြာပန်းကို အဆင့်မြင့်အောင် လုပ်​ပေး နိုင်​ခဲ့တာကိုပဲ ကြည့်ပေါ့ . . .”
“နောက်ပြီး ကျုပ်သိနေတယ် ဆိုတာတွေကလည်း ချင်းယန်နယ်ပယ်ရဲ့ အခြေခံ အချက်အလက်တွေပါပဲ”
ရဲရှောင် လေသံအေးအေးဖြင့်ပင်​ပြောလိုက်ပါတော့သည်။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset