Switch Mode

Chapter – 204

မိန်းမများ၏စိတ်

Chapter – 204
“မိန်းမများ၏စိတ်”

ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်​ဒေါသအမျက်ေ​ချာင်းေ​ချာင်း ထွက်​နေေ​သာ​ကြောင့်​အံတစ်ချက် ကြိတ်လိုက်ရင်း –
“ဖန်ဇီလင် . . . ရှင့်ကို သတ်ဖို့ ကျွန်မကို တွန်းအားလာမ​ပေးနဲ့နော် . . .”
ရဲရှောင် ရုတ်​တရက်​ကြောင်​သွားပြီး –
“ငါ့ကိုသတ်ဖို့ ဟုတ်လား။ ဘာလို့လဲ မင်းဆရာကို ငါကုပေးဖို့ မလိုအပ်​တော့ဘူးလား . . .”
ရဲ​ရှောင်​၏ စကားအဆုံးတွင်​ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် ရဲရှောင်ထံသို့ တဟုန်ထိုး​ပြေးသွားလိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​သူမ၏ လက်မှ ဝတ်ရုံစများအား ဝေ့ယမ်းလိုက်​ပြီး ဖြူဖွေးသည့် လက်နှစ်​ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်၍ ကျစ်ကျစ်ပါေ​အာင် ဆုပ်ထား​လိုက်သည်။ ထိုလက်​သီးများဖြင့်​ရဲ​ရှောင်​အား အဆက်​မပြတ်​ပင်​ထိုးနှက်​ရန်​ကြိုးစားလိုက်​သည်​။
ရဲရှောင်သည် ကောင်မလေးမှ သူ့အား အမှန်တကယ် တိုက်ခိုက်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့မိချေ။ ဝမ်​ရမ်​ချုးချူးသည်​ရဲ​ရှောင်​ထံမှ အကူအညီအား လိုအပ်​နေသူဖြစ်​သည့်​အတွက်​အလိုမကျဖြစ်​နေသည့်​တိုင်​အကူအညီ​ပေးမည့်​လူအား အသားလွတ်​မတိုက်​ခိုက်​သင့်​ပေ။
ယခုကဲ့သို့ ပြင်းထန် မြန်ဆန်လှသည့် တိုက်ကွက်များဖြင့် တိုက်ခိုက်လာမည်ဟုလည်း ထင်​မှတ်​မထားခဲ့​ချေ။
ရဲရှောင်အ​နေဖြင့်​တိုက်​ရည်​ခိုက်​ရည်​ပိုင်းတွင်​အတွေ့အကြုံ ကြွယ်ဝသည့်​လူတစ်ဦး ဖြစ်သောကြောင့်သာ ကံကောင်းသွားသည်ဟု ဆိုရ​ပေမည်​။ မ​မျှော်​လင့်​ထား​သော တိုက်​ခိုက်​မှု​ကြောင့်​ရုတ်​တရက်​အံ့သြသွားသော်လည်း ပြာယာခတ်သွားခြင်းမျိုး မရှိဘဲ အလိုက်​အထိုက်​ဖြင့်​သာ​ဘေးသို့ ရှောင်တိမ်းလိုက်ရင်း သူ၏ လက်အား မြောက်လိုက်သည်။
“ဘုန်း”
ဝမ်​ရမ်​ချုးချုး၏ တိုက်​ခိုက်​မှုအား သူ၏ ရွှေလက်ဖြင့် ရိုက်ချလိုက်ပြီး​ချက်ချင်းပင် နောက်သို့ ဆုတ်ခွာလိုက်သည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးနှင့် ယခင်​ကလည်း တိုက်​ခိုက်​ခဲ့ဖူးသည့်​အတွက်​ယခုအ​ခေါက်​သည်​ရဲ​ရှောင်​အတွက်​အထူးအဆန်း မဟုတ်​တော့​ပေ။ ပထမအကြိမ်​တွင်​သူ့ထံ၌ လုံ​လောက်​သော အင်အား မရှိသေးသောကြောင့်သာ ရှုံးနိမ့်​ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်​။ ယခုအခါတွင်မူ ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်တော့ချေ။ ထို့ပြင် ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည်လည်း မ​တွေ့ရသည့်​အချိန်​အ​တောအတွင်းမှာပင်​အဆင့်​များစွာ တိုးတက်​လာခဲ့သည်​။ ယခင်အခေါက် ရဲရှောင်နှင့်​တိုက်ခိုက်ခဲ့စဉ်တွင် သူမသည် မြေကြီးအဆင့် ၉ သာ ရှိနေခဲ့သည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူး၏​နောက်​တွင်​ကျောထောက်နောက်ခံ ကောင်းကောင်း ရှိ​ပေလိမ့်မည်။ သူမ၏ ဆရာဖြစ်သူမှာလည်း ချင်းယန်နယ်ပယ်မှ ဖြစ်နိုင်​လေသည်​။ ထို့ကြောင့် သူမသည် သာမန်မိန်းကလေး တစ်ဦးတော့ မဟုတ်ချေ။ သို့သော် ရဲ​ရှောင်​သည်လည်း ကောင်းကင်အဆင့်သို့ ရောက်​တော့မည့်​လူတစ်ဦး ဖြစ်​သည်​။ လက်ရှိ အခြေအနေတွင် ကောင်းကင်အဆင့် ၅ ပညာရှင်မျိုးကိုပင် ကောင်းစွာ တိုက်ခိုက်နိုင်မည်ဟုလည်း သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်ချက် ရှိနေခဲ့သည်​။ ထို့ကြောင့် ဝမ်ရမ်ချူးချူးမှ သူ့အား တိုက်ခိုက်လာသည့်​အချိန်​တွင်​ကြောင်ငေး၍ ပြာယာခတ်သွားခြင်းမျိုး မရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် ရဲရှောင်အား တရစပ်ပင်​လိုက်၍ တိုက်ခိုက်လျက်​ရှိသည်​။ ရဲရှောင်သည်​ရှောင်တိမ်းရန် မကြိုးစားတော့ဘဲ သူ၏ ရွှေလက်ဖြင့်သာ ခုခံနေခဲ့သည်​။ ဝမ်ရမ်ချူးချူး ၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည် မြန်ဆန်လွန်းလှ​သော်လည်း​အားသိပ်မပါသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ​လေသည်။ ရဲရှောင်၏ ရွှေလက်မှာမူ အားပါ၍ ပြင်းထန်ရုံသာမက မြန်ဆန်မှုလည်း ရှိသည်​။ ထို့ကြောင့် ယခုတိုက်ပွဲတွင် သူနိုင်မည်ဟုသာ ယုံကြည်နေမိသည်။
သို့သော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံတွင် အထင်​နဲ့အမြင်​လည်း လွဲတတ်​ပေသည်​။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် ရဲ​ရှောင်​၏ ရွှေလက်ဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရသည့်တိုင် တုန်လှုပ်နေခြင်းမျိုး မရှိချေ။ သာမန်တိုက်​ခိုက်​မှုတစ်​ခုနှင့်​ရင်​ဆိုင်​နေရသည့်​အတိုင်း​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးဖြင့်​ပင်​ဆက်​လက်​တိုက်​ခိုက်​လျက်​ရှိသည်​။ သူမ၏ မျက်​ဝန်းများသည်​စူးရှ​တောက်​ပလျက်​ရှိပြီး ရဲ​ရှောင်​အား မရပ်​မနားပင်​တိုက်​ခိုက်​လိုက်​သည်။
“ဘုန်း . . .”
ရဲရှောင်၏ ရွှေလက် နှင့်​ဝမ်​ရမ်​ချုးချုး၏ လက်​တို့ ရိုက်မိသွား​ခြင်း ဖြစ်​သည်​။ အလွန်​ပြင်းထန်​သော ရိုက်​ချက်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ ရိုက်​ချက်​အား အားနည်းသူအဖို့ မည်​သို့မျှ ခံနိုင်​ရည်​ရှိမည်​မဟု​တ်​ပေ။
သို့​သော်​ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးသည်​ဟန်​ချက်​ပျက်​သွားခြင်း မရှိဘဲ​ရှေ့သို့ပင်​ပို၍ တိုးလာလျက်ရှိ​သည်​။ ရဲရှောင်​မှာမူ​နောက်​သို့ပင်​ခြေလှမ်းအနည်းငယ်​ဆုတ်​လိုက်​ရပြီး ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံးသည်​လည်း မိုးကြိုးပစ်ခံလိုက်ရသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်​ရသည်​။ ထို့ပြင်​ထူးဆန်းသော စွမ်းအားတစ်မျိုးသည်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းသို့ ရုတ်တရက် ပြန့်နှံ့ဝင်​ရောက်​သွား​သည်​ကိုလည်း ခံစားလိုက်​ရသည်​။
ဝမ်​ရမ်​ချုးချူးဘက်​မှ ရဲရှောင်အား ထိုးစစ်​ဆင်​၍ တိုက်​ရန်​ကြိုးစားလျက်​ရှိသည်​။
ရဲရှောင်လည်း သူ အငိုက်မိသွားေ​ကြာင်း​သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်​။
နောက်သို့ ရှစ်​လှမ်းခန့် ဆုတ်လိုက်​ပြီးသည့်တိုင် ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ ဝင်​ရောက်​သွားသည့်​စွမ်းအားများသည် အရှိန်မသေသေးချေ။ ထပ်​မံ၍လည်း​နောက်​သို့ ဆုတ်​ရန်​မဖြစ်​နိုင်​တော့​ပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ၏ နောက်တွင် နံရံကြီးသာ ရှိနေ​တော့​သော​ကြောင့်​ဖြစ်​သည်​။
“ဝုန်း . . .”
ရဲ​ရှောင်​နံရံနှင့်​အရှိန်​ပြင်းပြင်း​ဆောင့်​မိသွားခြင်းြ​ဖစ်​သည်​။
ပြင်းထန်လှသော စွမ်းအားများ​ကြောင့်​နံရံသည်​အပေါက်ကြီးတစ်ပေါက်ပင်​ဖြစ်သွားကာ ဖုန်မှုန့် သဲမှုန့်များသည်လည်း လွင့်ပျံကုန်ကြသည်​။ ထိုအ​ခြေအ​နေအား အခွင့်​ကောင်းယူ၍ ရဲရှောင်သည် ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
ရယ်မောခြင်းကောင်းကင် ခြေလှမ်းအား အသုံးပြု၍​ပျောက်​ကွယ်​သွားခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ဝမ်​ရမ်​ချုးချုး၏ တိုက်​ရည်​ခိုက်​ရည်​ကို ကြည့်​ချင်းအားဖြင့်​ယခုမော်တယ်ကမ္ဘာတွင် ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင်တစ်ဦးပင်​ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း ရဲ​ရှောင်​ရိပ်စားမိလိုက်သည်​။
ကနဦးကောင်းကင်အဆင့်ထက် များစွာ သာလွန်နေပြီး ကောင်းကင်အဆင့်၏ ဆရာသခင် အဆင့်ပင် ရှိနေနိုင်ပေသည်။ ယခင်အခေါက်က သူ့အား ရိုက်နှက်ခဲ့သည်မှာ အားအကုန်သုံး၍ ရိုက်ခဲ့ခြင်း မဟုတ်လောက်ဟုလည်း တွေးလိုက်မိသည်​။
မည်သို့ပင်ဆိုေ​စကာမူ အချိန်တိုအတွင်း တိုးတက်မှုများစွာ ဖြစ်လာသည်မှာ မယုံကြည်နိုင်စရာ အ​နေအထားတစ်​ခုပင်​။
သို့သော် ရဲရှောင်သည် ဝမ်ရမ်ချူးချူး မည်မျှအထိ အစွမ်းထက်သည်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်သကဲ့သို့ အဘယ်ကြောင့် စွမ်းအားများ မြန်​မြန်​ဆန်​ဆန်​ဖြင့်​တိုးတက်လာသည်ကိုလည်း ဂရုမစိုက်နိုင်အားပေ။ တိုက်ခိုက်မှုတွင်​ဝမ်ရမ်ချူးချူးအား ယှဉ်နိုင်မည် မဟုတ်​သေး​ကြောင်း ရဲ​ရှောင်​သဘောပေါက်လိုက်သည်​။
သို့​သော်​လွတ်မြောက်ရန်မှာမူ လွယ်ကူလိမ့်မည်ဟုလည်း တွေးနေမိသည်​။ ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် သူမ၏ အခက်အခဲများအား ရဲရှောင်ထံမှ အကူအညီတောင်းရမည် ဖြစ်သဖြင့် ရဲရှောင်အား အသက်​အန္တရာယ်​ဖြစ်​လောက်​သည်​အထိ လုပ်​လိမ့်​မည်​မဟုတ်​ချေ။
သို့သော်​အဆိုပါ မိန်းကလေးသည် သူ့အား အဘယ်ကြောင့် အရူးတစ်​ယောက်​ကဲ့သို့ တရကြမ်း တိုက်ခိုက်​နေသည်ကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေမိရင်း -​
[သူက ဘာလဲဟ၊ ဘာ​တွေပဲ ဖြစ်​ဖြစ်​ငါ ဒီကနေ မြန်မြန် လွတ်မှဖြစ်မယ်။ သူက အကူအညီလိုတဲ့လူ၊ ငါ့ကို မဖြစ်​ဖြစ်​တဲ့နည်းနဲ့ ပြန်လာရှာမှာပဲ။ သူဖမ်းတာ ခံရတာထက် သူ့လက်က လွတ်အောင် ကြိုးစားတာ ပိုကောင်းမယ်။ သူဖမ်းတာကို ထပ်ခံရရင် ပိုပြီး ပြဿနာကြီးသွား​လောက်​မယ်။ အရင်တစ်ခေါက် ကထက်ကို ပိုပြီး အရိုက်ခံရနိုင်တယ် . . .]
ရဲရှောင်သည် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီးနောက် ချက်ချင်း ပင်​ပြေးထွက်လိုက်သည်။
ထိုကဲ့သို့ ပြေးထွက်သွားပြီး မကြာမီမှာပင် သူ၏​နောက်မှ လေပြင်းများ တိုက်ခတ်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်​။​ဝမ်​ရမ်​ချုးချူး သူ၏​နောက်​သို့ လိုက်​လာ​ချေပြီ။ သူမ ဝတ်​ဆင်​ထား​သော ဝတ်​ရုံသည်​လေထဲ တလွင့်​လွင့်​ဖြင့်​မျောလွင့်​နေသည်​မှာ​ကောင်းကင်​ထက်​တွင်​နဂါးဖြူတစ်​ကောင်​ပျံသန်း​နေသည့်​ပုံနှင့်​ပင်​တူ​နေပါ​သေးသည်​။
ရဲရှောင်လည်း ချက်ချင်းပင် ရယ်မောခြင်းကောင်းကင် ခြေလှမ်းအား အားကုန်သုံး၍ ပြေးလိုက်သည်။
“ဝှစ်​. . .”
​ကောင်းကင်​ယံမှ​ကြယ်​တစ်​စင်း​ကြွေကျသွားသကဲ့သို့ အလွန်​မြန်​ဆန်​သော အရှိန်​ဖြင့်​ပြေးထွက်​သွား​လေသည်​။
​ပြေးရင်းဖြင့်​ပါးစပ်မှလည်း –
“မင်းက ဒီလောက်ဝ​နေတာကို ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလောက်မြန်မြန်ဆန်ဆန် ပြေးနိုင်နေရတာလဲ . . .”
“ရှင်ဘာပြောတယ် . . .”
ဝမ်ရမ်ချူးချူးတစ်ေ​ယာက်​ဒေါသတကြီးဖြင့်​ပင်​အော်ဟစ်လိုက်သည်​။ သူမ၏ ဒေါသများသည် အထွတ်​အထိပ်​သို့​ရောက်​ရှိ​နေ​လေ​ချေပြီ။
အစပိုင်းတွင်​ရဲရှောင်အား မှတ်လောက်သားလောက်​ဖြစ်​ရုံသာ သင်ခန်းစာပေး၍ လွှတ်ပေးမည်ဟု​တွေးမိခဲ့သော်လည်း ယခုအခါတွင်မူ ဒေါသအကြီးအကျယ် ထွက်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်​သည်​။
ဝမ်​ရမ်​ချုးချူးသည် ကောင်းကင်ထက်သို့ ပျံတက်လိုက်ပြီးနောက်​ရဲရှောင်ရှိရာသို့ မိုးကြိုး ပစ်ချလိုက်သည့်​အတိုင်း မြန်​ဆန်​သောအဟုန်ဖြင့် ပြေးဆင်းသွားလေသည်။
ဝမ်​ရမ်​ချုးချုး၏ အပြုအမူ​ကြောင့်​ရဲရှောင်၏ စိတ်ထဲတွင် –
[ဒီကောင်မလေးက ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဘာတွေများ စဉ်းစားနေတာလဲ။ သူလုပ်​နေတာ​တွေက အဓိပ္ပါယ်မရှိလိုက်တာ။ သူ့ကြည့်​တော့ ငါ့ဆီက အကူအညီလိုနေတာ။ အဲဒါတောင် ငါ့ကို လာပြီး စော်ကားချင်နေတယ်​။ သူ့ရဲ့တိုက်ခိုက်မှုတွေက အသက်​မ​သေရင်​တောင်​ငါ့မှာ တော်တော် နာကျင်​နေရတယ်​။ အခုလည်း အရူးလို ပြေးလိုက်နေပြန်ပြီ။ မိန်းမတွေက နားလည်ရခက်​လိုက်​တာ . . .]
ရဲ​ရှောင်​သည် တွေးနေရင်းဖြင့်​ပို၍ မြန်အောင် သွားနေရသည်​။ ဝမ်ရမ်ချူးချူးနှင့်အတူ ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင်တစ်ဦးလည်း​ပါလိမ့်​မည်​ဟု​တွေးလိုက်မိသည်။ ထိုပညာရှင်သည် သူမအား ရန်သူ​ပေါင်းများစွာ၏ လက်မှ ကာကွယ်ပေးနိုင်လိမ့်မည်ဟုလည်း ထင်နေမိပြန်သည်။
ထိုကဲ့သို့သာ မဟုတ်ပါက ဝမ်​ရမ်​ချုးချူးသည်​ယခုကဲ့သို့ မြို့ထဲတွင် သူ၏​နောက်သို့ အရူးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ပြေးလိုက်နေမည် မဟုတ်ချေ။
ထိုအချက်များအား စဉ်းစားလိုက်​မိသည့်​အတွက်​ရဲရှောင်သည်​ရဲအိမ်တော် ရှိရာသို့ မပြန်တော့ဘဲ မြို့ပြင် ဘက်သို့ ဦးတည်လိုက်သည်။
ဝမ်ရမ်ချူးချူးတစ်ေ​ယာက်​အဘယ့်အတွက်​ကြောင့်​ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်​ကို ယခုတိုင်အောင် နားမလည်နိုင်သေးပေ။ တကယ်တမ်းတွင်မူ ဝမ်ရမ်ချူးချူးကိုယ်တိုင်သည်​လည်း နားမလည်နိုင်​အောင်​ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။
ဖန်ဇီလင်အား တွေ့လိုက်​ရသည့်​အချိန်​တွင်​ဝမ်​ရမ်​ချုးချူးသည်​အလွန်​အမင်း ပျော်ရွှင်သွားမိခဲ့သည်​။ သူ၏ ရင်ခုန်သံများသည်​လည်း အတိုင်းဆမသိ မြန်ဆန်ေ​နခဲ့သည်​။ ဖန်ဇီလင်၏​နောက်မှ တိတ်တဆိတ်​လိုက်လာရင်းဖြင့်​သူ၏ ရင်တွင်းဖြစ် ခံစားချက်များအား ကြားလိုက်​ရသည်​။
ထိုခံစားချက်များသည်​မိန်းကလေးတစ်ဦးနှင့် ကွဲကွာရသဖြင့် လွမ်းဆွတ်နေသည့် အချစ်ဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ်အား ရေရွတ်နေခြင်းပင် မဟုတ်ပါ​လော။
ထိုကဲ့သို့ ကြားလိုက်​ရသည့်​အချိန်​တွင်​သူမ၏ ရင်​ထဲတွင်​မည်​သည့်​နေရာမှ​ရောက်​ရှိလာမှန်း မသိ​သော​ဒေါသများသည်​ထိန်းချုပ်​၍ မရ​လောက်​အောင်​ပင်​ဖြစ်​သွားခဲ့သည်​။
ထို့ကြောင့် ရဲရှောင်အား ပြဿနာအား မီးခွက်​ထွန်းရှာသကဲ့သို့ ခနဲ့​သော မေးခွန်းများ မေးမိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်​။ သူမ၏ စိတ်​ထဲတွင်​ရဲ​ရှောင်​အား ပြင်းပြင်းထန်​ထန်​ရိုက်​ပစ်​ချင်​နေမိရင်း –
[လူလိမ် . . . ငါ့ကိုတောင် အရူးလုပ်ရဲတယ်။ ရှင်က လင်းပါအိုရဲ့ ဧကရာဇ်တစ်ယောက် ဖြစ်တာတောင် ရှင့်ကိုယ်ရှင် ဘာမှ မဟုတ်ဘူးလို့ လိမ်ခဲ့တယ်။ နောက်ပြီး ရှင့်ရင်ထဲမှာလည်း မိန်းကလေး တစ်ယောက် ရှိနေတယ်။ အဲ့ဒါကို မေးတော့လည်း အမှန်အတိုင်း က မ​ပြောဘူး . . .]
ဝမ်​ရမ်​ချုးချူး၏ ရင်ထဲတွင်​ဒေါသမီးများ ဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်​လျက်​ရှိသည်​။ ထိုဒေါသများ အတားအဆီးမဲ့စွာ ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်ကို ထိန်းချုပ်​နိုင်​ခြင်း မရှိခဲ့​ပေ။
ဝမ်​ရမ်​ချူးချူး၏ စိတ်ထဲတွင် ဖန်ဇီလင်အား ရအောင်အမိဖမ်းပြီး​နောက်​မြေပြင်ပေါ်သို့ တွန်းချကာ အပေါ်စီးမှ​နေ၍ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရိုက်ပစ်​ချင်​နေသည့်​စိတ်​များသာ ပြည့်​နှက်​လျက်​ရှိသည်​။ ရိုက်နေရင်းဖြင့်လည်း “ကျွန်မကိုတောင် ရှင်​က ဝတယ်လို့ ပြောရဲတယ်ပေါ့​လေ။ ကျွန်မက ပေါင် ၉၀ တောင် မပြည့်ဘူး အဲဒါကို ဝတယ်လို့ ခေါ်သလား။ ဟမ်​. . . ရှင့်မျက်လုံး​တွေ ကန်းနေလား၊ ဘယ်လိုများ ကြည့်ပြောလိုက်တာလဲ၊ ရှင် ကျွန်မရဲ့ ပုံစံအမှန်ကိုတောင် မြင်ဖူးလို့လား။ ကျွန်မ ကိုယ်အလေးချိန်ကိုရော တိုင်းကြည့်ဖူးလို့လား။ ရှင့်လို အထူအပါး နားမလည်​တဲ့ လူမျိုးကို သေအောင် ရိုက်သင့်တယ်” ဆိုသည့်​စကားများအား တရစပ် ပြောမည်ဟုလည်း စဉ်းစားနေမိသည်​။
ရဲရှောင်၏​နောက်သို့ အံကို တင်းတင်းကြိတ်​၍ လိုက်လျက်ရှိသည်​။ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်ကတည်းကပင်​သိမ်မွေ့စွာ နေထိုင်လာခဲ့သည့် ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးတစ်​ယောက်​သည်​ယခုအခါတွင်မူ သူမ၏စိတ်အား ထိန်းချုပ်​နိုင်​ခြင်း မရှိ​တော့​ချေ။
ရဲ​ရှောင်​တို့ နှစ်​ဦးစလုံးသည်​လေးညို့မှ ပစ်​လွှတ်​လိုက်​သည့်​မြှားများကဲ့သို့ လျင်​မြန်​သော အရှိန်​ဖြင့်​ပြေးလွှားနေကြပြီး တခဏချင်းမှာပင် လယ်​ကွင်းများစွာအား ဖြတ်​သန်းပြီး မြို့ပြင်သို့ ရောက်သွားကြလေသည်။
လိုက်​လေ​ပြေး​လေ မမီနိုင်​ဖြစ်​နေ​သော ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်​ရင်း ဝမ်ရမ်ချူးချူးသည် ပို၍ ဒေါသထွက်​လာရင်း –
[သူက ငါ့ထက်အားနည်းတာ အသိသာကြီးပါ။ အဲ့ဒါ​တောင်​ငါဘာလို့ သူ့ကို မမီရတာပါလိမ့် . . .]
ရဲရှောင်​ပြောခဲ့သည့် စကားများသည် မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ မနှစ်မြို့ဆုံး စကားများ ဖြစ်သည်​ကို မသိရှိခဲ့ချေ။
မည်သည့်မိန်းကလေးမျှ ဝသည်၊ ရုပ်ဆိုးသည်ဟု ပြောလျှင် ကြိုက်ကြမည် မဟုတ်ချေ။
ရဲရှောင်သည် ဝမ်ရမ်ချူးချူးအား ဝ၍ ရုပ်ဆိုးသည်ဟု ပြောခဲ့မိသဖြင့် ဝမ်​ရမ်​ချုးချုးဘက်​မှ မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်​သည်​။
မိန်းမများ၏ စိတ်သည် ဆန်းကြယ်လှသည် မဟုတ်ပါ​လော။
ရဲရှောင်သည် လေပွေတစ်ခုကဲ့သို့ တောအုပ်အတွင်း ပြေးဝင်သွားပြီး ရေခဲတောင်ကြီး ရှိရာသို့ ဦးတည်သွားလိုက်​သည်​။
ထိုရေခဲတောင်ကြီးသည် သူ့အတွက်မူ ထူးခြားသည့် နေရာတစ်ခုကဲ့သို့ အမြဲလိုလို ခံစား​နေရသည်။ အဘယ်အတွက်ေ​ကြာင့် ရေခဲတောင်သို့ လာခဲ့မိသည်​ဆိုသည်​ကိုလည်း သူ့ကိုယ်တိုင်​ပင်​မသိနိုင်​ဖြစ်နေမိပါတော့သည် . . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset