Switch Mode

Chapter – 201

ရိုက်ရဲတယ်ပေါ့လေ

Chapter – 201
“ရိုက်ရဲတယ်​ပေါ့​လေ”

သခင်ကြီးဘိုင်သည် ဝါးပင်​များအား​ငေး​မောကြည့်​နေမိရင်း စိတ်​ထဲတွင်​လည်း –
[ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လျှော့ချပြီး အနားများများယူမှ ဖြစ်မယ် . . .]
[စိတ်ဖိစီးစရာ များလာ​လေလေ အနားယူဖို့ ပိုလိုအပ်လေလေပဲ။ ငါလည်း ကျန်တဲ့ကိစ္စတွေ နောက်မှ စဉ်းစားပြီး အနားယူမှ ဖြစ်မှာပါလေ . . .]
[ဘယ်လောက်ပဲ ဖိအားတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရ ရင်ဆိုင်ရ ဘယ်သူကများ ငါ့ကို တွန်းလှန်နိုင်မှာမို့လို့လဲ]
သခင်​ကြီးဘိုင်​သည်​သူ့အ​တွေးနှင့်​သူ သ​ဘောကျသွားပြီး​နောက်​ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်သည်။ ယခုမှပင်​သူ၏ စိတ်​များသည် သက်​သာရာရသွားခဲ့သည်​။
. . .
ရဲ​ရှောင်​သည်​ကျင့်ကြံမှုများ စူးစိုက်​၍ ကျင့်​နေသကဲ့သို့​ဆောင်ဂျုနှင့် ဝမ်ဇန်းဟိုတို့သည်​လည်း ကျင့်ကြံမှုများ ပြုလုပ်​နေကြသည်​။
လရောင်သည် ကောင်းကင်ထက်တွင် တောက်ပလျက် ရှိပြီး ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးအား ဖြန့်ကျက် ထားလျက် ရှိသည်​။
ရဲရှောင်၏ ကျင့်ကြံမှု ပြီးသည်အထိ လသည်​တစ်ညလုံး ထိန်ထိန်​သာနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ထူးဆန်းသည့်အချက်မှာ ထိုနေ့ညတွင် ကျင့်ကြံမှု ပြုလုပ်​ခဲ့သည့် မည်​သူမဆို မနက်မိုးလင်းသည့်အခါ သူတို့၏ အဆင့်​များသည်​ယခင်​ကထက်​ပင်​ပို၍ တိုးတက်သွားကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ကြသည်​။
တစ်ညတည်းဖြင့် ၁၀ ရက်စာခန့်​ကျင့်ကြံလိုက်ရသကဲ့သို့ စွမ်းအင်များ တိုးပွား သွားကြခြင်း ဖြစ်သည်။
ထူးဆန်းသော အဖြစ်အပျက်​တစ်​ခုပင်​ဖြစ်သော်လည်း ထိုအခြင်းအရာအား မည်သူကမျှ ထုတ်​ဖော်​မ​ပြောခဲ့ကြ​ပေ။
ထုတ်​ဖော်​ပြောလိုက်​လျှင်​ဝမ်းသာမည့်​လူထက်​ဝန်​တိုမည့်​လူက ပို၍ များ​နေ​ပေလိမ့်​မည်​။​ကောင်း သည့်​ကိစ္စထက်​ဆိုးသည့်​ကိစ္စများကိုသာ ပိုလိုလားကြသည်​မှာ လူ့သ​ဘောသဘာဝပင်​မဟုတ်​ပါ​လော။
ထိုနေ့ညတွင် အံ့ဩဖွယ်ေ​ကာင်း​သော​ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့ပြန်သည်​။
အိမ်ရှေ့မင်းသား၏ သက်တော်စောင့်ခေါင်းဆောင် ဖြစ်​သော ဝမ်ဒါနန်၏ တစ်မိသားစုလုံး အသတ်ခံလိုက်ရခြင်းပင်​ဖြစ်သည်။ အစေခံများပင်မကျန် အကုန်သတ်ဖြတ်​ခဲ့​လေသည်​။
ထို့ပြင်​အလောင်းများကိုလည်း ခြံဝန်းထဲတွင် အစီအရီ ချထားခဲ့ကြသည်။
ဝမ်ဒါနန်၏ မျက်နှာသည် အလွန်ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်နေသည့်​ဟန် ရှိပြီး မသေခင်တွင် ကြောက်မက်ဖွယ်​ကောင်း​သော အရာတစ်ခုခုနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရကြောင်း သိသာလှပေသည်။
ခန္ဓာကိုယ်တွင်လည်း ဒဏ်ရာဒဏ်ချက် များစွာ ရရှိထားပြီး ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါများပင် တစ်စစီ ဖြစ်နေခဲ့သည်​။
လူသတ်သမားများသည် မသေခင်အချိန်​တွင် ဝမ်ဒါနန်အား နှိပ်စက်ညှင်းပန်း၍ မေးခွန်းများ ထုတ်ခဲ့ကြသည့်​ပုံပင်။
လူသတ်သမားမှ မည်သည့်မေးခွန်းမေး၍ ဝမ်ဒါနန်မှ မည်ကဲ့သို့ ဖြေခဲ့သည်ကို မည်သူမျှ သိနိုင်​လိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။
နောက်တစ်နေ့သို့​ရောက်​သောအခါ ဝမ်ဒါနန်တို့ သေဆုံးသွားသည့် သတင်းသည် ဟိုးလေး တကျော်ကျော်ပင်​ဖြစ်​သွားခဲ့သည်​။
အခြားသော မျိုးနွယ်စုများသည် စုတ်​တသတ်​သတ်​ဖြင့်​သက်ပြင်းသာ ချနိုင်ကြသည်။​အချို့မှာလည်း ဆုတောင်းမေတ္တာများ ပို့သပေးနေကြရင်း –
[ဝမ်ဒါနန်ကတော့ မရှုပ်သင့်တဲ့လူကို သွားရှုပ်မိတယ်​ထင်​တယ်​။ ဒီလိုမှ မဟုတ်ရင် အခုလို အသေဆိုးနဲ့ သေစရာ အကြောင်းကိုမရှိဘူး . . .]
အိမ်ရှေ့မင်းသားသည် ထိုသတင်းအား ကြားလိုက်ရေ​သာအခါ ထိုင်နေရာမှပင်​အလန့်တကြား ထလိုက်ရင်း –
“ဘာ . . . ဘယ်သူလုပ်သွားသလဲ ဆိုတာကို တစ်ယောက်မှ မသိကြဘူး ဟုတ်လား . . .”
“ဝမ်ဒါနန်ကို ဘာတွေ မေးသွားလဲ ဆိုတာကိုလည်း မသိကြဘူးပေါ့ . . .”
အိမ်​ရှေ့မင်းသားသည် ဇောချွေးများ ပြန်လျက် ရှိသည်။ အကယ်၍ ဝမ်ဒါနန်သာ တစ်စုံတစ်​ခု ပြောခဲ့မိပါက သူ့ထံသို့ အမှုပတ်လာနိုင်​လေသည်​။
သို့သော် သူ​မေးလိုက်​သည့်​မေးခွန်းအား မည်သူမျှ ပြန်​မဖြေနိုင်ကြချေ။
အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​ထို​မေးခွန်းအား ဖြေနိုင်မည့်လူသည်​ဝမ်ဒါနန်တို့အား သတ်​သွားသည့် လူသတ်သမားပင် ဖြစ်ပေလိမ့်​မည်​။
အိမ်ရှေ့မင်းသား၏ ကြင်ယာတော်မှ အေးစက်​သော လေသံဖြင့် –
“လူသတ်သမားက ရှင့်ရဲ့ မဟုတ်တမ်းတရား အကြံအစည်တွေကို သိသွားခဲ့တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ။ အဲ့ဒီ လူသတ်​သမားက ရဲအိမ်တော်ကလည်း ဖြစ်ချင်မှ ဖြစ်မှာ​ပေါ့။ နောက်ဆုံး ရဲအိမ်တော်က ဆိုရင်ရော ဘာဖြစ်လဲ။ ဘယ်လောက်ပဲ အစွမ်းထက်နေတဲ့ လူဖြစ်ဖြစ် ချန်နိုင်ငံတော်ရဲ့ လောင်းရိပ်အောက်မှာ နေနေရတယ် ဆိုတာကို မေ့နေပြီလား။ ပြီးတော့ ရှင်က ထီးနန်းဆက်ခံရမဲ့ အိမ်ရှေ့မင်းသားတစ်ယောက်။ အဲ့ဒါ​တောင်​ရှင်ဘာတွေ ကြောက်နေလဲဆိုတာ ကျွန်မဖြင့် စဉ်းစားလို့တောင် မရဘူး . . .”
အိမ်ရှေ့မင်းသားမှ စိတ်မရှည်သည့်​ဟန်ဖြင့် –
“မင်းတို့ မိန်းမတွေက ဘာမှ မသိဘူး။ ပြောတော့ဖြင့်​အလွယ်​လေး။ ဒီလောက်ထိ လွယ်နေရင် ငါအခုလို တုန်လှုပ်နေပါ့မလားဟ။ အခုဆိုရင် နိုင်​ငံတစ်​ခုလုံးကို အန္တရာယ်တွေက ဝိုင်းနေပြီ။ ငါတို့အားလုံးကို ရဲနန်ရှန်ကယ်မှ ဖြစ်မှာ။ သူက သိပ်ပြီး အစွမ်းထက်တဲ့ လူတစ်ယောက်။ တော်ဝင်မျိုးနွယ်တွေဘာတွေ နားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီအခြေအနေတွေကို မင်းဘာမှ နားလည်မှာ မဟုတ်ပါဘူး . . .”
“ခွမ်း . . .”
အိမ်ရှေ့မင်းသားသည်​ပြောနေရင်းဖြင့် ဒေါသထွက်လာသဖြင့်​စားပွဲပေါ်ရှိ ခွက်အား ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ရိုက်ခွဲလိုက်သည်။
“ငါဆိုတဲ့​ကောင်​က ရဲနန်ရှန်အတွက် ဘာမှမဟုတ်တဲ့ အိမ်ရှေ့မင်းသား အဆင့်ပဲ ရှိတယ်။ အဲ့ဒါကို မင်းနားလည်လား . . .”
ကြင်​ယာ​တော်​မင်းသမီး​မှ​ခနဲ့​သော​လေသံဖြင့်​-
“​အေး . . . အမြဲတမ်း အိမ်ရှေ့မင်းသားပဲ ဖြစ်သွားမှာမို့လို့လား . . .”
“ဖြန်း . . .”
မင်းသားလည်း သည်းမခံနိုင်တော့သဖြင့်​မင်းသမီး၏ ပါးအား ရိုက်ချလိုက်ရင်း –
“ထပ်မပြောနဲ့တော့ မင်းအ​ပေါက်​ကို ပိတ်​ထားလိုက်​တော့​စောက်​ကောင်မ . . .”
မင်းသမီး၏ မျက်နှာသည်​လည်ပြန်ပင်​လည်​ထွက်သွားပြီး ဆံပင်များသည်​လည်း ဖရိုဖရဲ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် မင်းသားရှိရာဘက်သို့ သူမ၏ မျက်​နှာအား ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်​လိုက်ရင်း အေးစက်မာ​ကြော​သော အသံဖြင့် –
“ရှင်က ကျွန်မကို ရိုက်ရဲတယ်ပေါ့​လေ . . . ဟုတ်​လား . . .”
မင်းသားမှ –
“​အေး . . . ရိုက်​တယ်​ကွာ။ ဘာဖြစ်​လဲ . . . မရိုက်ရဘူးလား . . .”
မင်းသမီးသည်​ခေါင်းတဆတ်ဆတ်​ညိတ်လိုက်ရင်း –
“ရတာပေါ့ . . . ရိုက်လို့ သိပ်​ရတာ​ပေါ့ . . .”
ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင်​အိမ်ရှေ့မင်းသား ရှိရာသို့​ပြေးသွားလိုက်ပြီး မင်းသား၏ ဆံပင်အား ဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တွန်းလှဲချလိုက်ကာ အပေါ်စီးမှ​နေ၍ အားရပါးရပင်​ပြန်​လည်​ရိုက်​နှက်​လိုက်ရင်း –
“ရှင့်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးကတည်းက ရှင့်အတွက် အကျိုးရှိတာတွေကိုပဲ အမြဲလုပ်ပေးခဲ့တယ်။ အခုလက်ရှိ အခြေအနေထိ ရောက်အောင်လည်း တွန်းပို့ပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်​မကိုယ်​ကျွန်​မ​လှေကားထစ်​လို သ​ဘောထားပြီး ရှင့်​ကို အ​ပေါ်ဆုံး​ရောက်​အောင်​လုပ်​ပေးခဲ့တယ်​။ ဟမ်​. . . အခုကျ ရှင်က ကျွန်မကို ရိုက်တယ်တဲ့လား။ ရှင့်လို​ကောင်​မျိုးက​ဘယ်လိုသတ္တိနဲ့ လုပ်ရဲရတာလဲ . . .”
ထို့နောက်​ဒေါသတကြီးဖြင့်​ပင်​ထပ်တလဲလဲ ရိုက်နှက်လိုက်ပြန်​ရင်း –
“ကျွန်မတို့ မူမျိုးနွယ် မရှိဘဲ၊ ကျွန်မမရှိဘဲ၊ ရှင့်ကိုယ်ရှင် အိမ်ရှေ့မင်းသား ဖြစ်လာမယ်များ ထင်နေတာလား။ ကျွန်​မတို့သာ မရှိကြည့်​ရှင်က သုံးမရတဲ့ မင်းသားစုတ်ပဲ ဖြစ်သွားမှာ။ ရှင်က ရှင့်​အ​ဖေရဲ့ ဒုတိ​ယ​မြောက်​သား၊ ဘာအစီအစဉ်မှ မချတတ်သလို ဘာအတွေးအခေါ်မှ မရှိတဲ့ နလပိန်းတုံး။ အဲဒါတောင် ရှင်​က ကျွန်မကို ရိုက်ရဲတယ်ပေါ့​လေ . . .”
မင်းသမီးသည် မင်းသားထက် ပို၍ သန်မာလျက်​ရှိသည်​။ မင်းသားလည်း မင်းသမီး၏ အဆက်​မပြတ်​ရိုက်​နှက်​မှု​ကြောင့်​မျက်နှာတစ်​ခုလုံးပင်​နီရဲလာပြီး ဒေါသတကြီးဖြင့် –
“ဖယ်စမ်း . . .​ကောင်​မ . . . ငါ့ကို လွှတ်စမ်း . . .”
“ဒီနှစ်တွေထဲမှာ ရှင့်အတွက် ကျွန်မတို့ အများကြီး လုပ်ပေးခဲ့ရတယ်။ ပထမဆုံး ရှင့်​ရဲ့အစ်​ကို အကြီးဆုံးကို သေအောင် သတ်ပစ်​ခဲ့တယ်။ ကိုယ်လုပ်တော်လိနဲ့ မြူဆွယ်ခိုင်းခဲ့ရတယ်။ မင်းသားငယ်တွေ ကိုလည်း ရှင်းပစ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်ဆုံး ရှင့်ကို အိမ်ရှေ့မင်းသားအဖြစ် ရောက်အောင် တွန်းပို့ခဲ့တယ်။ ဒါတွေအားလုံး ကျွန်မတို့ မူမျိုးနွယ်က ရှင့်အတွက် လုပ်ပေးခဲ့တာ။ အခုကျ ကျွန်မကို ရိုက်တယ်တဲ့လား . . .”
ယခုအချိန်​တွင်​မင်းသမီး၏ မြိုသိပ်​ထားရ​သော​ဒေါသများသည်​အတားအဆီးမရှိ ပွင့်​အန်​ထွက်​ကုန်​သဖြင့်​အိမ်​ရှေ့မင်းသားအား တရစပ်​ပင်​ရိုက်​နှက်​လျက်​ရှိသည်​။
“ကျွန်မအစ်ကိုလည်း ရှင့်ကြောင့် ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရတယ်။ ရှင့်​ယောက်​ဖက ရှင့်​ကို အများကြီးလုပ်ပေးခဲ့ပေမယ့်​သူသေတော့ ရှင်​သူ့အတွက်တောင် ကလဲ့စား​ချေပေးခဲ့လား . . . အဲ့ဒါ​တောင်​အရှက်​မရှိ ရှင်​က ကျွန်မကိုတောင် ရိုက်နေသေးတယ် . . .”
မင်းသမီးသည်​အိမ်​ရှေ့မင်းသားအား အငြိုးတကြီးဖြင့်​ပင်​ရိုက်​နှက်​မိ​နေခြင်း ဖြစ်​သည်​။
“ဖြန်း . . . ဖြန်း . . . ဖြန်း . . .”
အိမ်ရှေ့မင်းသားသည် မင်းသမီးအပေါ်တွင်​အမြဲအနိုင်ယူခဲ့သည်။ မင်းသမီးသည်​မင်းသား၏ လိုအင်​ဆန္ဒဟူသမျှအား အမြဲဖြည့်​ဆည်း​ပေးခဲ့ပြီး မင်းသားအလိုကျ အမြဲ​နေထိုင်​ခဲ့သည်​။ သို့​သော်​ယခုအခါတွင်​မူ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်​အဖြစ်​ယောက်ျားဖြစ်​သူအား စိတ်​ရှိတိုင်း ရိုက်​နှက်​မိခဲ့သည်​။ အသားနာခြင်း​ထက်​စိတ်​နာသွားခဲ့၍ ဖြစ်​သည်​။
မင်းသား၏ မျက်နှာသည်လည်း ယောင်ကိုင်းလာပြီး နာကျင်​မှု​ကြောင့်​အဆက်မပြတ်ပင်​ညည်းညူလျက် ရှိသည်။
အိမ်ရှေ့မင်းသားအဖြစ် ခံယူလိုက်​ပြီးသည့်​အချိန်​မှစ၍ ယခင်​ကထက်​ပိုမို ရင့်ကျက်ပြီး တည်​ငြိမ်​လာခဲ့သည်​။
သို့သော် ယခုအချိန်​တွင်မူ အိမ်​ရှေ့မင်းသားပင်​ဖြစ်​လင့်​ကစား သနားစရာ​ကောင်း​သော ကလေးငယ် တစ်ဦးကဲ့သို့ပင် ကူရာမဲ့ ကယ်​ရာမဲ့​အရိုက်ခံနေရလေသည်။
မင်းသမီးသည်​မင်းသားအား အားရသည်​အထိ ရိုက်​နှက်​လိုက်​ပြီး​သည့်​နောက်​တွင်​ဒေါသများလည်း အတန်​ငယ်​ပြေ​လျော့သွားသည်​။ ထို့​နောက်​ဖြည်းညင်းစွာဖြင့်​မတ်​တပ်​ရပ်​လိုက်​ရင်း –
“ဒီမှာ မင်းသား . . . ရှင့်ကိုယ်ရှင် သိပ်ပြီး ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ အိမ်ရှေ့မင်းသား တစ်ယောက်လို ကျွန်မရှေ့ လာလုပ်ပြမနေနဲ့။ ကျွန်မက ရှင့်ရဲ့ အမည်းစက်တွေ အကုန်​လုံးကို ဖုံးပေးထားတဲ့လူ။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို စော်ကားချင်တိုင်း စော်ကားလို့ရမယ် ထင်မနေနဲ့။​ပေါက်​ကွဲထွက်​လာတဲ့ မိန်းမ​တွေရဲ့​ဒေါသကို ရှင်​တို့​ယောက်ျား​တွေ​လျှော့​တော့ မတွက်​လိုက်​နဲ့။ စိတ်​နာ​အောင်​လည်း လာမလုပ်​နဲ့။ သည်းခံတယ်​ဆိုတာ အတိုင်းအတာတစ်​ခုထိပဲ ရှိတယ်​။ နားလည်​လား . . .”
“ရှင့်ကို ကျွန်မတို့ မြောက်စားခဲ့သလို​အောက်​ဆုံးထိ​ရောက်​သွား​အောင်​လည်း ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်​လို့ ရတယ်ဆိုတာ မြဲမြဲမှတ်ထား”
အိမ်ရှေ့မင်းသား၏ ပါးစပ်​မှ​သွေးများပင်​ထွက်​လာခဲ့ပြီး မင်းသမီးအား ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်​သော အကြည့်​များဖြင့်​ကြည့်​လျက်​-
“မင်းသာ ရဲရှောင်ကို အဆိပ်မခတ်ခိုင်းခဲ့ရင် ငါလည်း ဒီလို ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ သိပ်ပြီး စွမ်းအားကြီးတဲ့၊ ကြောက်စရာ ကောင်းတဲ့ ရဲနန်ရှန်ကိုမှ ငါတို့က သွားပြီး ပြဿနာရှာမိတယ်။ သူသာ ငါတို့ကို ဆန့်ကျင်လာခဲ့ရင် အားလုံးသေကြရမှာပဲ။ မင်းကိုယ်မင်းရော အပြစ်မမြင်တော့ဘူးလား . . .”
မင်းသမီးမှ –
“အခုချိန်မှာ မှားတာ​တွေ မှန်တာ​တွေ ပြောနေသင့်တယ်လို့ ရှင်ထင်နေတာလား။ ရဲရှောင်ကို အဆိပ်ခတ်ဖို့က ကျွန်မတို့ အစီအစဉ်တွေထဲက တစ်ခုပဲ။ အဲ့ဒါကို ရှင်လည်း လက်ခံခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ နောက်​ပြီး တခြား လုပ်စရာတွေလည်း အများကြီး ရှိသေးတယ်။ ရှင့်ကိုတော့ အိမ်ရှေ့မင်းသားနေရာ အရယူခိုင်းပြီး ရှင့်ညီအစ်ကို နှစ်​ယောက်နဲ့ ရန်တိုက်ပေးထားလိုက်တယ်။ ရဲနန်​ရှန်​ရဲ့ အားနည်းချက်​က ရဲရှောင်​ပဲ။ ရဲရှောင် အဆိပ်မိတော့ ရဲနန်ရှန်လည်း စိတ်​လွတ်​၊ ဘုရင်လည်း လက်​တစ်​ဖက်​ပြုတ်​သလို ဖြစ်​သွားမယ်​။ အဲဒီအချိန်ကြရင်​စစ်သည်​တော်​တွေ အားလုံးကို ဦးစီးနိုင်မယ့်​အခွင့်အရေး ရှင်​ရအောင်ယူရမှာလေ။ ကျွန်​မ လုပ်​ထားတာ အရာအားလုံးက အစီအစဉ် တကျပဲ။ ဒါ​ပေမယ့်​အခုကြ ရှင်ရရမယ့်​နေရာကို ရဲနန်ရှန်ရပြီး စစ်သည်​တော်ေ​တွအားလုံး သူ့လက်အောက် ရောက်သွားခဲ့ပြီ။ ဒီလို အခြေအနေ ဖြစ်လာမှတော့ ကျွန်မတို့လည်း ဘာတတ်နိုင်မလဲ။ တစ်ခါတစ်​လေ ကိုယ်​စီစဉ်​ထားတဲ့အတိုင်း ဖြစ်​လာချင်​မှ ဖြစ်​လာမှာ​ပေါ့။ မဖြစ်​လာတာ ကျွန်မတို့ အမှားမှ မဟုတ်တာ . . .”
မင်းသားသည် ငြိမ်နေရာမှ ခနဲ့​တဲ့တဲ့ဖြင့်​-
“မင်းအမှား မဟုတ်ဘူး ဟုတ်လား။ မင်းက အပြစ်တင်တတ်တဲ့ နေရာမှာတော့ သိပ်တော်တယ်နော်။ မင်းတို့ မူမျိုးနွယ်ကပဲ အရာအားလုံးကို ထိန်းချုပ်ထားတာ မဟုတ်လား။ အရာအားလုံးကို အစွန်းရောက်တဲ့အထိ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေကြတယ်။ နောက်ပြီး ပြဿနာ မရှာသင့်တဲ့ လူကိုမှ ပြဿနာ သွားရှာတယ်။ နောက်တော့ မင်းတို့က ရှောင်ထွက်သွားပြီး ငါ့ကို အရှုပ်ထုပ်တွေကြား ထားခဲ့တယ်​ပေါ့။ မင်းတို့ မူမျိုးနွယ် လုပ်ပေးတယ်ဆိုတာ ဒါလား . . .”
“တော်တော် နာမည်ကြီးတဲ့ မူမျိုးနွယ်ပါလား။ သခင်ကြီးဘိုင်ရဲ့ အစေခံတပည့်ကိုမှ သွားပြီး ပတ်သက်တာကိုး၊ ဒါတောင် အစေခံတပည့်ပဲ ရှိသေးတယ်နော်။ ဒီလို မိန်းကလေး တစ်ယောက်က တစ်မျိုးနွယ်လုံးကို တုန်လှုပ်သွားစေခဲ့တာပဲ။ ဟားဟား ဟားဟား . . . မျိုးနွယ်စုကြီး ၈ ခုကို အစက တော်တော်ကြီး အင်အားကြီးမယ် ထင်ထားခဲ့တာ။ ငါ့အထင် မှားသွားခဲ့တာပဲ။ သူတို့ထက် အင်အားကြီးတဲ့ လူတွေနဲ့လည်း တွေ့ရော ဒူးထောက်ပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ကြရှာတယ်။ ဟားဟား . . . တော်တော်စွမ်းတဲ့ မူမျိုးနွယ်ပါလား . . .”
“မူမျိုးနွယ်က ဘယ်ကိုမှ​ရှောင်​ထွက်မပြေးပါဘူး။ ဒီမှာပဲ ရှိပါတယ်။ မင်းသားသာ ကျုပ်တို့ကို ပစ်ပယ်ထားတာပါ . . .”
အိမ်​ရှေ့မင်းသား၏ စကားအဆုံးတွင်​အေးစက်​စက်​ဖြင့်​ပြောလိုက်​သော အသံတစ်​သံသည်​ထွက်​ပေါ်လာပါ​တော့သည်​. . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset