Chapter – 191
“သေအတူရှင်မကွာ”
လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူများသည် ရဲရှောင်၏ စကားအား ကြားလိုက်ရေသာအခါ ဒေါသအကြီးအကျယ် ပင်ထွက်သွားကြသည်။ ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင်များမှ –
“ညီနောင်တို့ ဒီကောင့်ကို သတ်ကြစမ်း . . .”
အမိန့်ပေးသံအဆုံးတွင်ရန်သူများသည်ရဲရှောင်ထံသို့ ညာသံပေး၍ ပြေးသွားကြလေသည်။
ရဲရှောင်သည် သူ့ထံသို့ပြေးဝင်လာသည့်ရန်သူများအား ပြုံး၍ ကြည့်လိုက်ပြီး အပ်ဆယ့်ရှစ်ချောင်းအား တစ်ပြိုင်တည်းပင်ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ ထိုအပ်များအား အားကုန်သုံး၍ ပစ်လွှတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့နောက်ချက်ချင်းဆိုသလိုပင်သူ၏ ဆံပင်များအကြား ဝှက်ထားသည့် ဓားတိုသုံးချောင်းကိုပါ ထပ်မံ၍ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။ ယခု တိုက်ခိုက်မှုသည်သူ၏ နောက်ဆုံးတိုက်ခိုက်မှုဟုပင်ဆိုရပေမည်။
ရဲရှောင်အတွက် လက်ရှိတိုက်ခိုက်နေရသော တိုက်ပွဲသည်အလွန် အားစိုက်ထုတ်ခဲ့ရသော တိုက်ပွဲတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ ဆေးလုံးများကိုပင် စားရန် အချိန်မရခဲ့ချေ။ လက်နက်များအား နောက်ဆုံးအကြိမ်ထုတ်သုံးလိုက်ပြီးနောက် သူ၏ ဘဝသည်လည်း အဆုံးသတ်တော့မည်ဟု တထစ်ချ မှတ်ယူလိုက်မိသည်။
သို့သော် ထိုအချိန်တွင်ရဲရှောင်ထံသို့ပြေးဝင်လာသည့်ရန်သူများအားလုံးသည်ရပ်တန့်သွားကြသည်။
. . .
မမျှော်လင့်ထားသော အဖြစ်အပျက်တစ်ခုသည်အံ့ဩဖွယ်ရာကောင်းလောက်အောင်ပင်ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်။
မည်သူကမျှ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု ထင်မှတ်မထားခဲ့ကြချေ။
“ရပ်ကြစမ်း . . .”
ခပ်မာမာ ပြောလိုက်သော မိန်းကလေးတစ်ဦး၏ အသံ ထွက်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။
လေသံမာမာဖြင့်ပြောလိုက်သော်လည်း ထိုအသံထဲတွင် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှု နှင့်ကြောက်ရွံ့မှုများလည်း ပါဝင်လျက်ရှိသည်။
လူတိုင်းသည် ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသည့်အသံကြောင့်တုန်လှုပ်အံ့သြသင့်သွားကြသည်။
ရဲရှောင်သည်လည်း ထို့အတူပင် ဖြစ်သည်။ လူများ အားလုံးသည် အသံလာရာဆီသို့ ပြိုင်တူ လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။
အဖြူရောင်ဝတ်ရုံ ဝတ်ဆင်ထားသည် မိန်းကလေးတစ်ဦးသည် သူမ၏ လက်များအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားရင်း ရပ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ၏ ဆံနွယ်များသည်လေထဲတွင်မျောလွင့်လျက်ရှိပြီး လှပနက်မှောင်သော မျက်ဝန်းများမှလည်း မျက်ရည်များသည်တသွင်သွင်စီးကျလျက်ရှိသည်။
ထိုမိန်းကလေးမှာ စုယဲ့ယွဲ့ပင် ဖြစ်သည်။ ယဲ့ယွဲ့သည်ရဲရှောင်ရှိရာသို့ လျင်မြန်စွာဖြင့်ပင်အပြေးကလေးပြေးသွားလိုက်သည်။ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုရင်း ချစ်ရသူထံသို့ အပြေးသွားနေသည့်ထိုမိန်းကလေးသည်ရန်သူများအား ဂရုမစိုက်တော့သည့်အပြင်သူ၏ အသက်ကိုလည်း ပဓာနမထားတော့သည့်ပုံစံပင်။
လူတိုင်း မထင်မှတ်ထားသော အဖြစ်အပျက် တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။
ယဲ့ယွဲ့၏နောက်သို့ လိုက်သွားကြသည့် ရန်သူများသည် သူမအား မျက်ခြေပြတ်သွားသည့်အတွက်တိုက်ပွဲဖြစ်ရာနေရာသို့ပင်ပြန်လာနေကြပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုလူများသည်ပင်စုယဲ့ယွဲ့အား ကြည့်ရင်း တအံ့တဩ ဖြစ်နေကြသည်။
ရဲရှောင်သည် သူ့ထံသို့ အပြေးလာနေသော မိန်းမလှလေးအား ငေးကြည့်ရင်း နားမလည်မှုပေါင်း များစွာဖြင့်ရင်ထဲတွင်ယူကြုံးမရပင်ဖြစ်သွားလေသည်။
စုယဲ့ယွဲ့အား အဝေးသို့ တွန်းထုတ်ခဲ့စဉ်က အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့်ပင်တွန်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘေးလွတ်ရာသို့ အလျင်အမြန် ရောက်စေချင်သည့်ဇောဖြင့်ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ တွန်းလိုက်သည်မှာလည်း ဂုဂျင်လုံအား သတ်ခဲ့သော ဂူရှိရာ ဘက်သို့ ဖြစ်သည်။
အဆိုပါ လိုဏ်ဂူအား စုယဲ့ယွဲ့သာ တွေ့ရှိသွားမည် ဆိုပါက ထိုနေရာမှတဆင့် သူမသွားချင်သည့် နေရာသို့ မျက်ခြေဖြတ်၍ သွားနိုင်ပေလိမ့်မည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော သူလုပ်ခဲ့သည့် လိုဏ်ခေါင်းသည် လမ်းကြောင်းများစွာ ဖောက်လုပ်ထားခဲ့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။
သို့သော် ယဲ့ယွဲ့သည်ထွက်ပြေးသွားရမည့်အစား သူ့ထံသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။
“မင်းအရူးပဲ . . .”
ရဲရှောင်သည်ဒေါသတကြီးဖြင့်ပင်အော်လိုက်မိသည်။
စုယဲ့ယွဲ့မှာမူ မည်သည့်အရာကိုမျှ ဂရုမစိုက်ဘဲ သူ့ထံသို့ အပြေးလာနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ သူမ၏ အမြင်တွင် ရဲရှောင်တစ်ဦးတည်းသာ ရှိနေသည့် ပုံစံပင်။ ရဲရှောင်၏ အော်သံအား ကြားလိုက်ရေသာအခါ ယဲ့ယွဲ့သည်ရဲရှောင်အား နူးညံ့သော မျက်ဝန်းများဖြင့် ပြန်၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။
စုယဲ့ယွဲ့အား ငေးကြည့်နေကြသည့်ရန်သူများသည်ပင်အယောင်အယောင် အမှားမှားဖြင့် လမ်း ဖယ်ပေးမိလိုက်ကြသည်။
“အင့်. . .”
စုယဲ့ယွဲ့သည် ရဲရှောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ပြေးဝင်သွားပြီး တင်းကြပ်စွာဖြင့်ပင်ဖက်ထားလိုက်သည်။
ရဲရှောင်၏ နှလုံးခုန်သံအား ကြားလိုက်ရသည့် အခါမှသာ ယဲ့ယွဲ့တစ်ယောက်စိတ်သက်သာရာ ရသွားမိသည်။ ထို့နောက် ရဲရှောင်၏ ရင်ခွင်ထဲတွင်မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး အားရပါးရပင်ငိုချလိုက်သည်။
ရဲရှောင်မှာမူ မည်သည့်စကားမျှ မပြောနိုင်တော့ဘဲ သက်ပြင်းတစ်ချက်သာ ချမိလိုက်သည်။ သူ၏ ရင်ဘတ်ထဲတွင်လည်းခံစားချက်များစွာဖြင့်ဗြောင်းဆန်လျက်ရှိသည်။
“မင်းဘာလို့ ပြန်လာရတာလဲကွာ။ အခုတော့ ၂ ယောက်လုံး ဒုက္ခရောက်တော့မယ် . . .”
ရဲရှောင် နာကျင်စွာဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
အကယ်၍ ရဲရှောင်သည်စုယဲ့ယွဲ့အား ထားခဲ့ပြီး ထွက်ပြေးခဲ့မည် ဆိုပါက လွတ်မြောက်ရန်မှာ ၉၉ ရာခိုင်နှုန်းခန့်ထိ သေချာလေသည်။ သို့သော် သူ့ကိုယ်သူ စတေး၍ ယဲ့ယွဲ့ကိုသာ ကယ်တင်ပေးခဲ့သည်။ သူစီစဉ်ထားသည့်အတိုင်း ယဲ့ယွဲ့သည်လည်း ရန်သူများအား မျက်ခြေဖြတ်၍ ထွက်ပြေးနိုင်ခဲ့သည်။ သို့သော်ရဲရှောင်အား မထားခဲ့ရက်သဖြင့် ပြန်လာခဲ့သည်။ သူတို့တွင် မတူညီသော အတွေးအခေါ်များ ရှိနေကြသည့်တိုင် တူညီသော လုပ်ရပ်တစ်ခုတည်းကိုသာ ရွေးချယ်မိခဲ့ကြသည်။ ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်တူးလိုက်ကြခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ အချစ်ဆိပ်တက်နေသော လူနှစ်ယောက်ဟု ဆိုရမလိုပင်။
“ငါတို့ နှစ်ယောက်လုံး သေရမှာလား . . .”
ယဲ့ယွဲ့သည် နောက်ဆုံးတွင်အခြေအနေများအား အကဲခတ်မိသွားပြီး စိုးရိမ်စိတ်ဝင်သွားသည်။ သို့သော် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် မျက်နှာသည်တည်ငြိမ်သွားပြီးမကျေမချမ်းဖြင့် –
“သေသွားတော့ရော ဘာဖြစ်လဲ . . . နင်နဲ့အတူတောင်သေရသေးတယ်. . .”
စုယဲ့ယွဲ့၏ စကားကြောင့်ရဲရှောင်သည်ပြုံးလိုက်ရင်း –
“အခုကြိုးစားရမှာက သေဖို့အတွက် မဟုတ်ဘူးလေ . . .”
“အခုက မင်းကိုယ်မင်း သူတို့လက်ထဲ ထိုးအပ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီ။ မင်းလုပ်ရပ်က မင်းအဖေကိုပါ ထိခိုက်နိုင်တယ်။ သူတို့က မင်းကို ပြန်ပေးဆွဲပြီး မင်းအဖေကို ခြိမ်းခြောက်ကြမှာ . . .”
စုယဲ့ယွဲ့လည်း အထိတ်တလန့်ပင်ဖြစ်သွားရင်း –
“ဘယ်လို . . . ငါဒီအချက်ကို မေ့နေတာပါလား . . .”
“အခု ငါတို့ ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ။ နင့်ကိုလည်း ငါ မသေစေချင်ဘူး . . .”
ရဲရှောင်၏ စိတ်ထဲတွင်အတွေးပေါင်းများစွာဖြင့်ရှုပ်ထွေးလျက်ရှိသည်။
စုယဲ့ယွဲ့အား ကယ်တင်နိုင်ရေးအတွက် ရဲရှောင်သည်အစွမ်းကုန် ကြိုးစားခဲ့ရသည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကြောင့်ဆိုသည်ထက်လူသားဆန်စွာ ပြုမူလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော် စုယဲ့ယွဲ့မှာမူ သူ့ထံသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။
ယဲ့ယွဲ့၏ လုပ်ရပ်သည်မှားယွင်းသော ဆုံးဖြတ်ချက် ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်နိုင်သော်လည်း သူမသည်လည်း လူသားဆန်သော လုပ်ရပ်အား ပြုလုပ်လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင်သည်သူ၏ ရင်ခွင်ထဲရှိ မိုက်ရူးရဲဆန်သော မိန်းမလှလေးအား ကြည့်ရင်း ကရုဏာသက်မိနေသည့်အပြင်စိတ်ထဲတွင်လည်း –
[ငါ့အသက်နဲ့ ရင်းပြီး သူ့ကို ကယ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။
သူ့အတွက်ငါ့အသက်ကိုပေးဆပ်ရမယ်ဆိုရင်တောင်ထိုက်တန်လို့ ခံယူခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ အခုကြ သူက ပြန်လာတယ်တဲ့လား။ ငါ လုပ်ခဲ့သမျှတွေ အားလုံး အလဟဿ ဖြစ်ကုန်တာပဲ။ သူလုပ်လိုက်တဲ့ လုပ်ရပ်က တောင်ပိုင်းက တိုက်ပွဲပေါ်မှာလည်း သက်ရောက် သွားနိုင်တယ်။ သူသာ ဒီလူတွေလက်ထဲ ရောက်သွားရင် မင်းသားဟွာရန်းလည်း ဒုက္ခရောက်ပြီပဲ။ အဲ့ဒီအတွက်သူ့ကို အပြစ်တင်ရမှာလား။ အပြစ်ရော တင်ရက်ပါ့မလား . . .]
ရဲရှောင်သည် အပြစ်ကင်းစင်လှသော စုယဲ့ယွဲ့၏ မျက်နှာအားငေးကြည့်နေမိရင်း စိတ်ထဲတွင်အပြစ်မမြင်ရက်ပင်ဖြစ်နေလေသည်။
မည်သည့်အရာကိုမျှ မစဉ်းစားဘဲ သူ့ထံသို့ အရောက်ပြန်လာခြင်းသည်ချစ်ခင်မြတ်နိုးလွန်း၍သာ ဖြစ်ပေသည်။ သူ့အတွက်နှင့်သေရမည်ကိုပင်မကြောက်ရွံ့ခဲ့ချေ။
ထိုကဲ့သို့ ဖြူစင်လွန်းလှသော ချစ်ခြင်းမေတ္တာအား သူအနေဖြင့်မည်ကဲ့သို့ အပြစ်တင်နိုင်ပါမည်နည်း။
မျက်ရည်များဖြင့် ပြည့်နေသော စုယဲ့ယွဲ့၏ မျက်ဝန်းနက်များအား စိုက်ကြည့်ရင်း ရဲရှောင်၏ စိတ်ထဲတွင် –
[ကောင်းပြီ . . . ဒါဆိုလည်း အတူတူ သေကြတာပေါ့ . . .]
ရဲရှောင်တို့ နှစ်ဦးအား ကြည့်ရင်း ရန်သူတစ်ဦးမှ ခနဲ့သောလေသံဖြင့်-
“ဟာ . . . သူတို့က တကယ့် ချစ်သူတွေပါလား။ အဲဒါကြောင့် ဒီကောင် အသည်းအသန် တိုက်ခိုက်နေတာကိုး။ အသက်ရှင်ဖို့ အခွင့်အရေး ရနေတာတောင် ထွက်မပြေးဘဲ အသေခံတိုက်နေခဲ့တာ ဒါကြောင့်ကိုး . . .”
“ဒီစုံတွဲကို ဘယ်လို ခွဲပြမလဲ ကြည့်နေ . . .”
“နေဦး . . .”
စုယဲ့ယွဲ့သည်ရဲရှောင်၏ ရင်ခွင်ထဲမှ ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး မျက်ရည်များအား သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရန်သူများဘက်သို့ လှည့်ရင်း –
“နင်တို့က ငါ့ကို လာဖမ်းတာ မဟုတ်လား။ အခု လာဖမ်းသွား။အေး . . . ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုတော့ သွားခွင့်ပြုရမယ်”
“သူ့ကို သွားခိုင်းရမယ် ဟုတ်လား . . .”
ရန်သူများသည်ယဲ့ယွဲ့၏ စကားကြောင့်ဟားတိုက်ရယ်မောလိုက်ကြရင်း –
“သူက ငါတို့လူတွေ အများကြီးကို သတ်ခဲ့တယ်။ အဲဒါတောင်မှ မင်းပြောတိုင်း ငါတို့က သူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ရမှာလား။ မင်းတို့ နှစ်ယောက်လုံး အခု ငါတို့ လက်ထဲရောက်နေပြီ။ မင်းတို့ကိုယ်မင်းတို့ လွတ်နိုင်ဦးမယ်များ ထင်နေတာလား . . .”
စုယဲ့ယွဲ့လည်း အံကို တင်းတင်းကြိတ်လိုက်ရင်း –
“နင်တို့က ငါ့ကို အသုံးချပြီး ငါ့အဖေကို ခြိမ်းခြောက်ချင်ကြတာမလား။ ငါ့အလောင်းနဲ့ ငါ့အဖေကို ခြိမ်းခြောက်နိုင်မယ်လို့ ငါတော့ မထင်ဘူး။ အခုနေ ငါသေသွားရင် နင်တို့ အကြံအစည်တွေလည်း အကုန်သွားပြီပဲ။ နောက်ပြီး ငါ့အဖေလည်း ပိုပြီး ဒေါသထွက်သွားလိမ့်မယ်။ ငါကိုယ်တိုင် နင်တို့နောက် လိုလိုလားလား လိုက်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ တစ်မျိုးပေါ့။ နင်တို့ ငါပြောတာကို နားလည်မှာပါ . . .”
“သူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ငါနင်တို့နဲ့ လိုက်ခဲ့မယ်။ ငါ့ကိုယ်ငါလည်း သတ်မသေဘူးလို့ ကတိပေးတယ် . . .”
ရန်သူတစ်ဦးမှ ခနဲ့တဲ့တဲ့ဖြင့် –
“မင်းတို့က တော်တော်ကို အဖြစ်သည်းနေကြတာပဲ။ သမီးဆိုတာ ဘာမှ အားကိုးမရဘူးဆိုတဲ့ အချက်ကသိပ်မှန်တာပါလား။ မင်းချစ်ရတဲ့ လူတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ မင်းအဖေကိုတောင်မငဲ့ညာတော့ဘူးပေါ့လေ။ ဟားဟား ဟားဟား . . . မင်းသားဟွာရန်းရဲ့ သမီးအလိမ္မာလေးကို ကြည့်ကြစမ်းပါဦးကွာ . . .”
စုယဲ့ယွဲ့သည် အံတင်းတင်းကြိတ်ထား၍ မည်သည့်စကားမျှ တုန့်ပြန်ပြောဆိုခြင်း မပြုတော့ပေ။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်မူ –
[ရှောင်ရှောင် လွတ်သွားတာနဲ့ ငါ့ကိုယ်ငါ သတ်သေပစ်မယ်။ အဲ့ဒီအခါကြ ငါ့အဖေကို ဘယ်လို ခြိမ်းခြောက် နိုင်မလဲဆိုတာ ကြည့်ရသေးတာပေါ့။ နင်တို့လို ခွေးကောင်တွေကို ကတိတည်ပေးနိုင်စရာ အကြောင်း မရှိဘူး . . .]
ရန်သူများ၏ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူမှ –
“အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့တော့ . . .”
“သူ့ကို ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ဟိုကောင့်ကိုတော့ တစ်စစီ လုပ်ပစ်လိုက်ကြ . . .”
ရန်သူများသည်စုယဲ့ယွဲ့၏ စကားအား အလေးအနက်မထားကြပေ။
ရဲရှောင်အား လွှတ်ပေးလိုက်ရန်မှာ သူတို့အတွက်မဖြစ်နိုင်သည့်ကိစ္စတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင်အား အသက်ရှင်ခွင့်သာ ပေးလိုက်မည် ဆိုပါက မလိုလားအပ်သော ပြဿနာများ ဖြစ်လာနိုင်သည်ကို ကြိုသိနေကြသည်။ ထို့အပြင် ရဲရှောင်ကဲ့သို့ လူမျိုးသည်သူတို့အား ဘယ်သောအခါမှ အလွတ်မပေးဘဲ အိမ်မက်ဆိုးပမာ အမြဲခြောက်လှန့်နိုင်သည်ကိုသေချာပေါက်ပင်သိကြသည်။
“ရွှစ် . . .”
ဓားတိုတစ်ချောင်းသည် ရဲရှောင်ရှိရာသို့ လျင်မြန်စွာ ဖြင့်ပျံသန်းသွားသည်။
ရဲရှောင်သည် သူ့ထံပြေးဝင်လာသည့် ဓားအား ကြည့်ရင်း ပြုံးနေမိသည်။ သူ၏ ရင်ဘတ်ထံသို့ နီးသထက် နီးလာသည့် ဓားအား မြင်နေရသည့်တိုင် အနည်းငယ်မျှရှောင်တိမ်းခြင်း မပြုတော့ပေ။ ရဲရှောင်အတွက်မူခြေတစ်လှမ်းလှမ်းရန်ပင် အားအင်ကုန်ခမ်းနေပြီ ဖြစ်သည်။
“ချွင် . . .”
စုယဲ့ယွဲ့သည် သူမ၏ဓားကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ပျံသန်းလာသည့် ဓားအား ခုတ်ပိုင်းလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်သူမ၏ ဓားသည်နှစ်ပိုင်းပြတ်သွားခဲ့ပြီး လက်မှပင်သွေးများ ထွက်သွားခဲ့သည်။ ဓားမှာမူ အရှိန်လျော့ကျသွားခြင်း မရှိဘဲ ရဲရှောင်၏ ရင်ဘတ်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ဖြင့်သွားနေတုန်းပင် ဖြစ်သည်။
စုယဲ့ယွဲ့လည်း အသံကုန်အော်ဟစ်လိုက်ရင်း –
“ငါက ဒီနေ့ကစပြီး နင့်ရဲ့ မိန်းမပဲ . . . နင်သေရင်ငါလည်း အသက်မရှင်ချင်တော့ဘူး . . .”
စုယဲ့ယွဲ့သည် ရဲရှောင်ထံသို့ ပျံသန်းပြေးဝင်သွားသော ဓားရှေ့တွင်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ဝင်ခံလိုက်သည်။
မြင်တွေ့လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့်လူတိုင်းသည်အံ့ဩ တုန်လှုပ်သွားကြသည်။
မိန်းကလေးတစ်ဦးသည်အချစ်အတွက်ဖြင့်ယခုကဲ့သို့ မိမိကိုယ်ကိုယ် စတေးခံလိမ့်မည်ဟု မည်သူကမျှ ထင်မှတ်မထားမိချေ။
ပစ်လွှတ်လိုက်သည့်ဓားသည် ရဲရှောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အား စိုက်ဝင်သွားပြီး ထုတ်ချင်းပေါက်သွားမည်ကို သိသဖြင့် စုယဲ့ယွဲ့သည်ဓားရှေ့တွင်သူမအရင်ပြေးဝင်၍ ရဲရှောင်နှင့်အတူသေရန်ပြုမူလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အားလုံးအတွက် အံ့သြဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းတစ်ခုပင်။
ရဲရှောင်သည် သူနှင့် ဓားကြားတွင် ရှိနေသည့် စုယဲ့ယွဲ့အား ငေးကြည်နေမိရင်း ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြုံးလိုက်မိသည်။ယဲ့ယွဲ့အား တားဆီးရန် သူ မကြိုးစားတော့ချေ။ ထို့ပြင်သူ၏ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးသည် နာကျင်လျက်ရှိပြီး စိတ်ထဲတွင်လည်း –
[ဘာလို့များ ငါက အမြဲတမ်း တာဝန်မကျေတဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေရတာလဲ . . . ဘာကြောင့်လဲ . . .]
ရန်သူများလက်ထဲတွင်စုယဲ့ယွဲ့ အဖမ်းခံရပြီး မင်းသားဟွာရန်းအား ခြိမ်းခြောက်အကြပ်ကိုင်ခံရမည်ထက် စာလျှင် သူနှင့် အတူတူ သေဆုံးသွားသည်မှာ ပို၍ ကောင်းမည်ဟုတွေးနေမိသည်။ ဟွာရန်းမင်းသား ကျရှုံးလျှင် ယဲ့ယွဲ့လည်း အသတ်ခံရမည်မှာ အသေအချာပင် ဖြစ်သည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ရဲရှောင်၏ ရင်ထဲတွင်ရှက်ရွံ့မှုများဖြင့် ပြည့်နှက်လျက်ရှိသည်။ ယခု အဖြစ်အပျက်အား ဘယ်သောခါမှမေ့နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
[ငါက ဘာလို့များ အသုံးမကျ ဖြစ်နေရတာလဲ။ ငါသာ အစွမ်းအစရှိရင် ဒီပြဿနာကို ဖြေရှင်းနိုင်မှာ။ ငါသာ အစွမ်းအစရှိရင် သူလည်း ငါ့ရှေ့မှာ သေရမှာ မဟုတ်ဘူး . . .]
ရဲရှောင်၏ စိတ်ထဲတွင်ဆို့နင့်ကြေကွဲစွာ တွေးနေမိပါတော့သည် . . .။