Switch Mode

Chapter – 189

ရုတ်တရက်အဖြစ်အပျက်များ

Chapter – 189
“ရုတ်တရက်အဖြစ်အပျက်များ”

“ငါ ချစ်​ရတဲ့ လူတစ်​ယောက်​ကြောင့်​အခုလို ခံစား​နေရတာပဲ။ အခု​နေ သူ့ရင်​ခွင်​ထဲမှာသာ​သေရမယ်​ဆိုရင်​ငါ​ပျော်​ပျော်​ကြီးကို အ​သေခံလိုက်​မယ်​. . .”
စုယဲ့ယွဲ့သည် ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်​ရင်း တီးတိုးရေရွတ်လိုက်သည်။
ထို့​နောက်​သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်​အား ရဲရှောင်၏ ရင်ခွင်အတွင်း​သို့ တင်းကြပ်​စွာ ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ သူချစ်​ရသည့်​ယောက်ျားတစ်​ယောက်​အတွက်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံးသာမက အသက်​ဝိညာဉ်​အားလုံးကိုပါ ပုံ​အောရမည်​ဆိုလည်း မနှ​မြော​ပေ။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ရန်သူများ၏ တိုက်ခိုက်မှုများအား အာရုံစိုက်နေရသည့်​အတွက်​ယဲ့ယွဲ့​ရေရွတ်​ပြောဆိုလိုက်​သည့်​စကားများအား မကြားလိုက်​ပေ။
ရန်​သူများအား တန်​ပြန်​တိုက်​ခိုက်​နိုင်​ရန်​အတွက်​ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ၏ ချီဓာတ်​များအား လည်​ပတ်​စီးဆင်း​စေလိုက်​သည်​။ ထိုချီဓာတ်​များ​ကြောင့်​ခန္ဓာကိုယ်မှ အပြာရောင်ဖျော့ဖျော့ အလင်း​ရောင်​များပင်​ထွက်​ပေါ်လာ​လေသည်​။ ခပ်ဖျော့ဖျော့ အရောင်သာ ဖြစ်သော်လည်း ကောင်းစွာ မြင်​နိုင်​ပေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်​ရင်း ရန်​သူတစ်​ယောက်​မှ –
“သူက ကောင်းကင်အဆင့် ရောက်ခါနီး ပညာရှင်ပါလား။ အဲဒါကြောင့် ရင်ဆိုင်ရတာ ခက်ခဲ နေတာကိုး . . .”
“ဒါပေမဲ့ မြေကြီးအဆင့်က မြေကြီးအဆင့်ပါပဲ။ ဒီ​ကောင်​ငါတို့ကို ဘယ်လိုမှ တားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး . . .”
ထို့နောက် ရန်​သူများသည်​သူတို့၏ ဓားများအား ဆွဲထုတ်​လိုက်​ကြရင်း ရဲ​ရှောင်​ထံသို့​ဦးတည်​သွားလိုက်​ကြသည်​။ ဓားများမှ ထွက်​ပေါ်လာ​သော အလင်း​ရောင်​များသည်​မျက်စိကျိန်း​လောက်ေ​အာင်​ပင်​တဖျတ်​ဖျတ်​ဖြင့်​တောက်​ပနေကြသည်​။
ရဲရှောင်​လွတ်မြောက်ရန်​မှာ လွယ်​ကူသည့်​ပုံမ​ပေါ်​တော့​ချေ။
ထို့ပြင်​ရဲရှောင်သည်​တောင်​အောက်​သို့ လျောဆင်းနေရတုန်းပင်​ဖြစ်​သဖြင့်​ရုတ်​တရက်​ရပ်​တန့်​လိုက်​ရန်မှာလည်း မဖြစ်နိုင်​သ​လောက်​ပင်​။
သို့သော်​ဓားများ သူ့ထံသို့ ကျရောက်ခါနီးအချိန်တွင် ရဲရှောင်သည် ရုတ်တရက် ရပ်တန့်လိုက်သည်​။ ထို့နောက် သူ၏ ညာဘက်လက်ဖြင့် စုယဲ့ယွဲ့အား တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ တွန်းထုတ်​လိုက်​သည့်​အရှိန်​ကြောင့်​ယဲ့ယွဲ့လည်း တောင်အောက်သို့ လျင်မြန်စွာဖြင့်​ကျဆင်းသွားပြီး ရန်သူများ၏ လက်မှ လွတ်မြောက်နိုင်သည့် အနေအထားသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။
စုယဲ့ယွဲ့သည် ရဲရှောင်အား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထား​နေသည့်​အချိန်​တွင်​ရုတ်တရက် ပြင်းထန်စွာ တွန်းထုတ်ခံလိုက်ရသည့်​အတွက်​ပြင်​ဆင်​ချိန်​ပင်​မရလိုက်​ဘဲ လွင့်​ထွက်​သွားခဲ့ရသည်​။ သူမ၏ လက်ထဲတွင် ရဲရှောင်၏ ဝတ်ရုံစပင် စုတ်ပြဲ၍ ပါသွားလေသည်။
“သွား . . . ဒီက​နေ​ရ​အောင်​ပြေး​တော့ . . .”
ရဲရှောင်သည် စုယဲ့ယွဲ့အား လှမ်း၍ပင် မကြည့်ဘဲ အော်ပြောလိုက်သည်​။ ထို့နောက် သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​အား ဆန့်​ကျင်​ဘက်​အရပ်​သို့ တစ်​ပတ်​လှည့်​လိုက်​ပြီး ရန်​သူများ၏ တိုက်​ခိုက်​မှုများအား​ရှောင်​တိမ်းလိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​ရဲရှောင်​၏ ခန္ဓာကိုယ်သည်​တစ်ချက်တုန်သွားပြီး စွမ်းအင်များအားလုံး ပေါက်ကွဲထွက်လာလေသည်​။
“ဟင့်​အင်း . . . အဲ့ဒီလို မလုပ်​ရဘူး . . .”
ရဲ​ရှောင်​တွန်းထုတ်​လိုက်​သည့်​အချိန်​တွင်​စုယဲ့ယွဲ့သည်​တုန်​လှုပ်​ခြောက်​ခြားစွာဖြင့်​အသံကုန်ခြစ်၍ အော်​ပြောလိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်​ဝန်းများမှလည်း မျက်​ရည်​များ စီးကျလာပြီး ရဲရှောင်အား စို့နစ်​ကြေကွဲ​သော အကြည့်​များဖြင့်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။ ဝမ်းနည်းပူ​ဆွေးမှုများနှင့်​အတူ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်​လေးသည်​လည်း အဝေးသို့ လွင့်​ထွက်​သွားခဲ့ရသည်။
ရဲရှောင်သည် အားကုန်အသုံးပြု၍ စုယဲ့ယွဲ့အား တွန်းထုတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် အဝေးသို့ အရှိန်​ပြင်းပြင်းဖြင့်​ရောက်ရှိသွားခြင်း ဖြစ်​သည်​။
စုယဲ့ယွဲ့၏ နှုတ်​မှ “ဟင့်​အင်း . . .” ဟုသာ အော်​ပြောလိုက်​သော်​လည်း တကယ်​တမ်းတွင်​မူ သူမသည်​ရဲရှောင်အတွက်​ဝန်ထုတ်ဝန်ပိုး ဖြစ်နေသည်ကို ကောင်းစွာ သ​ဘော​ပေါက်​မိ​လေသည်​။ ယဲ့ယွဲ့၏ စိတ်​ထဲတွင်​လည်း –
[​ရှောင်ရှောင်က သူ့အသက်နဲ့ ရင်းပြီး ငါ့ကို ကယ်လိုက်တာပဲ။ ငါရှိနေလို့လည်း သူ့အတွက်​ဘာမှမထူးဘူး။ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတောင် ဖြစ်နေဦးမယ် . . .]
လိမ္မာပါးနပ်သော မိန်းကလေးတစ်ဦးပီပီ စုယဲ့ယွဲ့သည်​တစ်ချက် အော်ဟစ်လိုက်မိသော်လည်း အ​ခြေအ​နေများအား ဆင်​ခြင်​သုံးသပ်​မိ၍ လက်​ရှိ​နေရာမှ အမြန်ဆုံး ပြေးထွက်သွားလိုက်သည်။
သူမ၏ မြင်ကွင်းမှ ရဲရှောင် ပျောက်သွားသည့် အချိန်တွင် နှလုံးသား တစ်ခုလုံး ပဲ့​ကြွေသွားမတတ်​ပင်​ဖြစ်​သွားကာ နာကျင်စွာဖြင့်​ခံစားလိုက်ရသည်။ စိတ်ထဲတွင်လည်း –
[ငါသူ့ကို နောက်တစ်ကြိမ် မြင်ခွင့်ရ​ပါဦးမလား . . . ဒီလို ရန်သူတွေ ပတ်လည်ဝိုင်းနေရာကနေ သူလွတ်မြောက်နိုင်ပါ့မလား။ ဟင့်​အင်း . . . ငါသူ့ကို မြင်ခွင့်ရ​ချင်သေးတယ် . . .]
သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်​အဆက်မပြတ်ပင်​ရေရွတ်နေမိသည်။ ဝမ်းနည်းစိတ်​ကြောင့်​မျက်ရည်များသည်​လည်း​အတားအဆီးမရှိပင်​စီးကျလာလေသည်​။ ထို့နောက် မျက်​ရည်​များအား သုတ်​လိုက်​ရင်း အတွေးတစ်ချက်​ရသွားခဲ့သည်။
ရဲရှောင်သည် စွမ်းအင်​များအား အားကုန်ထုတ်သုံးလိုက်​သောအခါ မြူခိုးကဲ့သို့ အခိုးအငွေ့များသည်​ထွက်​ပေါ်လာပြီး သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး​အား ဖုံးလွှမ်းသွားသည်​။ ထိုအခိုးအ​ငွေ့များ​ကြောင့်​ရန်သူများသည် ရဲရှောင်အား ကောင်းစွာ မမြင်ရတော့ချေ။
ထို့​နောက်​တစ်​ပြိုင်​တည်းမှာပင် သိပ်​သည်း များပြားလှသော ရေခဲချီဓာတ်များနှင့်​တောက်​ပ​သော​ရွှေ​ရောင်​အလင်းတန်းတစ်​ခုသည်​ထွက်​ပေါ်လာပြန်​သည်​။​ရေခဲချီဓာတ်​များသည်​ပတ်​ဝန်းကျင်​တစ်​ခုလုံးအား ဖုံးလွှမ်းသွားသည်​။
ထို့ပြင်​ရဲရှောင်သည် သူ၏ နတ်မိစ္ဆာအသွား လက်နက်များအား ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ရယ်မောခြင်း ကောင်းကင် ခြေလှမ်းကိုလည်း ထပ်​မံ အသုံးပြုလိုက်ပြန်သည်။
ထိုကဲ့သို့ ရယ်မောခြင်းကောင်းကင် တိုက်​ကွက်​အား အသုံးပြု​နေသည့်​အချိန်​တွင်​ရဲရှောင်​၏ ခန္ဓာကိုယ်သည်​ယိမ်းထိုး လှုပ်ရှားလျက် ရှိသည်​။ ထို့​နောက်​သူ၏ ပုံရိပ်ယောင် ဒါဇင်ပေါင်းများစွာသည်​နေရာအနှံ့သို့ ပြန်​နှံ့​ရောက်​ရှိသွားသည်​။ လေပြင်းများသည်လည်း တဟူးဟူးဖြင့်​တိုက်ခတ်လျက် ရှိသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ရန်​သူများအား အာရုံလွှဲလိုက်​ခြင်း ဖြစ်​သည်​။ ထို့​နောက်​လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ပင်​ရန်​သူများအကြားသို့ တိုးဝင်တိုက်ခိုက်လိုက်သည်။
“အား . . .”
​ခြောက်​ခြားဖွယ်​ရာ​ကောင်း​သော​အော်​ဟစ်​သံများသည်​တစ်သံပြီးတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာကြသည်​။
ဖြူဖွေးလှ​သော ရေခဲတောင်ကြီးပေါ်တွင် ရဲရဲ​တောက်​နေ​သော သွေးများသည်​မြင်​မ​ကောင်း​အောင်​ပင်​ဖုံးလွှမ်းလျက် ရှိသည်။
ရန်သူ​အယောက် ၂၀ ခန့်သည်​မြေပြင်ပေါ်သို့ အော်ဟစ်လဲကျသွားကြသည့်​အပြင်​လူ ၁၂​ယောက်ခန့်​မှာလည်း အသက်​ဝိညာဉ်​ကင်းမဲ့လျက်​ရှိသည်​။
ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင်များ နှင့် ပါးရည်နပ်ရည်ရှိသည့် လူအချို့မှာမူ ဘေးလွတ်ရာသို့ ရှောင်တိမ်း​နေကြသည်။
“အ . . .”
ရဲရှောင် လျင်မြန်စွာ ပျံသန်းတိုက်ခိုက်လိုက်​ပြီး​နောက်​မြေပြင်​ပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားသည့်အချိန်​တွင်​သူ၏ ပါးစပ်ထဲမှ သွေးအနည်းငယ်ပင်​အန်ထွက်သွားလေသည်။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ၏ စွမ်းအားများအား အသုံးပြု၍​တောင်​ထိပ်​မှ​အောက်​သို့ ဆင်းလာခဲ့ရပြီး လမ်းတစ်​လျှောက်​တွင်​လည်း တိုက်​ခိုက်​မှုများအား အသည်းအသန် ရှောင်တိမ်းခဲ့ရသည်။ သူ၏ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းတွင် စွမ်းအင်များ စီးဆင်းလျက်ရှိသည်​။ ထိုအချိန်​တွင်​ယဲ့ယွဲ့အား ကယ်​တင်​နိုင်​ရန်​အတွက်​စွမ်းအင်​များအား ရုတ်​တရက်​ရပ်​တန့်​လိုက်​ရသည်​။ ထိုကဲ့သို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ စီးဆင်းနေသည့် စွမ်းအင်များအား ရပ်တန့်ပစ်လိုက်ခြင်းသည် သာမန်လူများသာဆိုပါက အသက်ပင် ဆုံးရှုံးသွားနိုင်လေသည်။
စွမ်းအင်များအား​ရပ်တန့်ပစ်​လိုက်ရုံမက​နောက်​တစ်​ကြိမ်​ပင်​ပြန်​၍ အစွမ်းကုန်​ထပ်​သုံးလိုက်​ပြီး ရန်​သူများအား​ကြောက်​မက်​ဖွယ်​ကောင်း​လောက်​အောင်​ပင်​တန်​ပြန်​တိုက်​ခိုက်​လိုက်​ပါ​သေးသည်​။
သူ၏ အဆင့်မြင့်လာသည့် ကျင့်ကြံမှုများကြောင့် ရန်သူ လေးပုံတစ်ပုံခန့်အား လဲပြိုကျစေခဲ့သည်။ လက်​ဖျားပင်​ခါ​ရ​လောက်​သည့်​တိုက်​ခိုက်​မှုမျိုးပင်​ဆိုရ​ပေမည်​။
အဆင့်ကိုး မြေကြီးအဆင့်သာ ရှိသေးသော သူ့အား ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင် ၅ ယောက်အပါအဝင် ရန်သူ​ပေါင်းများစွာတို့သည် မသတ်နိုင်ကြချေ။
သို့သော် ရဲ​ရှောင်​သည်​စွမ်းအင်​များအား ရပ်တန့်​ခဲ့သည့်​အတွက်​သူ၏ ပါးစပ်​မှ​သွေးများပင်​အန်​ထွက်​သွားလေသည်​။ ထို့ပြင်​သွေးကြောများ အားလုံးသည်လည်း ပေါက်ကွဲထွက်မတတ်ပင်​နာကျင် ခံစားနေရသည်​။
ထိုအချိန်တွင်​ကောင်းကင်​ထက်​မှ လူ အ​ယောက်​၆၀ ခန့်​သည် ဆင်းသက်လာကြပြီး ရဲရှောင်အား ဝိုင်းထားလိုက်ကြသည်​။ ထိုလူများသည်​ရဲ​ရှောင်​အား စားမတတ်​ဝါးမတတ်​ပင်​ကြည့်​နေကြပြီး စိတ်​ထဲတွင်​လည်း –
[ဒီခွေးကောင်က ငါတုိ့ညီနောင် အယောက် ၂၀ လောက်ကို ခဏလေးနဲ့ သတ်လိုက်တာပါလား . . .]
စုယဲ့ယွဲ့၏​နောက်ကိုမူ လူဆယ့်နှစ်ယောက်ခ​န့်​သာ လိုက်သွားကြသည်​။
ရန်​သူများအားလုံးသည်​ရဲ​ရှောင်အား မုန်းတီးသော အကြည့်​များဖြင့်​ပင်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။
ထိုအချိန်​တွင်​ရဲ​ရှောင်​၏ ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံးသည်​တုန်​ခါသွားပြီး သူ၏ လက်များအား ဝေ့ယမ်းလိုက်သည်​။
ရန်သူများသည် ထိုမြင်ကွင်းအား မြင်တွေ့လိုက်​ရ​သောအခါ ကမန်းကတမ်းပင် ရှောင်တိမ်းလိုက်ကြသည်။ သို့သော်​ရဲရှောင်ထံမှ မည်သည့်စွမ်းအားမျှ ထွက်မလာသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ကြရသည်။ တခဏ အကြာတွင်​မူ အနက်ရောင် အစက်အပျောက်များသည်​နေရာအနှံ့မှ ပျံသန်းလာပြီး ရဲရှောင်၏ လက်ထဲသို့ ရောက်ရှိသွားသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ကြသည်​။
“ခွေးကောင်က လက်နက်ပုန်းတွေ ပြန်သိမ်းလိုက်တာပဲ။ ငါတို့ ဝိုင်းထားတဲ့ ကြားထဲကတောင် မခန့်တာ . . .”
ရန်သူများ ရဲရှောင်၏ အပြုအမူအား သဘောပေါက်သွားကြသည့် အချိန်တွင် ရဲရှောင်သည် လက်နက်ပုန်းများအား ပြန်လည်​သိမ်းဆည်းလိုက်​ပြီး ဖြစ်သည်။
“မင်းတို့ ဘယ်သူတွေလဲ . . .”
ရဲရှောင်သည်​သူ၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်မှ သွေးများအားသုတ်လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။
ရဲ​ရှောင်​၏ မျက်လုံးများတွင်​မည်​သည့်​ခံစားချက်​မျှ မ​ရှိဘဲ လေးနက်တည်ကြည်လျက် ရှိသည်​။ ရန်​သူများ ဝိုင်းထားသည့်​တိုင်​ကြောက်​ရွံ့ခြင်းအလျင်း မရှိ​ပေ။
“ငါတို့က မင်းအသက်ကို ဇီဝိန် ချုပ်ေ​ပးဖို့​ရောက်နေတာ . . .”
“စုဒင်ဂူက သူ့သမီးဘေးမှာ ဒီလို ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင်မျိုး ထားထားလိမ့်မယ်လို့ ထင်​ကို မထင်​ခဲ့ဘူး။ တော်တော် ဉာဏ်များတဲ့ စုဒင်ဂူ​။ စစ်နတ်ဘုရားဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်နဲ့လည်း ထိုက်တန်ပါပေတယ်။ ဒါပေမဲ့ အစောင့်တစ်ယောက်တည်း ထား​ပေးထားရုံနဲ့ မလုံလောက်ဘူးဆိုတာ သူမသိဘူးလား . . .”
ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူသည့် အဖြူရောင်ဝတ်ရုံဝတ်​ဆင်​ထားသည့်​အဘိုးကြီးတစ်ဦးသည် အေးစက်​သော​လေသံဖြင့်​ပြောလိုက်သည်။
ရဲရှောင်သည် အဘိုးကြီးအား ကြည့်ပင် မကြည့်ဘဲ –
“ငါတစ်ယောက်တည်းနဲ့ မင်းတို့လို ကောင်ေ​တွကို ဆုံးမဖို့အတွက်က လုံလောက်နေပါပြီ . . .”
“ဟားဟား ဟားဟား . . .”
ရဲ​ရှောင်​၏ အ​ပြော​ကြောင့်​အဘိုးကြီးသည်​ဟားတိုက်​၍ပင်​ရယ်​မောလိုက်​ရင်း –
“တကယ်ပဲ လုံလောက်တယ်လို့ မင်းက ထင်နေတယ်ပေါ့ . . .”
ရဲရှောင်သည် ပါးစပ်​ထဲမှ သွေးများအား တစ်ချက် ထွေးထုတ်ရင်း ပြုံးလိုက်ကာ –
“စကားနဲ့ သက်သေပြလို့မှ မရတာ။ အလုပ်​နဲ့ပဲ လက်​တွေ့ပြရမှာ​ပေါ့။ မင်းတို့ ဒဏ်​ရာ​တွေကို စမ်းကြည့်လိုက်ေ​လ . . .”
ထိုစကား​ကြောင့်​အဘိုးကြီး၏​နောက်တွင်​ရပ်​နေသည့်​လူတစ်ဦးသည် သူရရှိခဲ့သည့် ဒဏ်ရာအား စစ်ဆေးလိုက်​ပြီး​နောက်​ဒေါသတကြီးဖြင့်​-
“မင်း . . . မင်း ယုတ်မာတဲ့ကောင်။ ဘယ်လို တိုက်ကွက်မျိုးကို သုံးခဲ့တာလဲ။ အရှက်မရှိတဲ့ကောင်၊ အဆိပ်ကိုတောင် သုံးရဲတယ် . . .”
အခြားလူများသည် ထိုလူ၏ စကားအား ကြားလိုက်​ရ​သောအခါ ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားကြ​လေသည်​။ ဒဏ်ရာ အပြင်းအထန် ရထားကြသည့် လူများအား လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ သေဆုံးလျက်​အ​နေအထားဖြင့်​ပင်​ရှိ​နေပြီဖြစ်​ကြောင်း​တွေ့လိုက်​ရသည်​။
ထိုလူများ၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်​မျက်နှာများသည်​တဖြည်းဖြည်းဖြင့်​အစိမ်းရောင် သမ်းသွားပြီး ထို့နောက်တွင်​မှ ခရမ်းရောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကာ သေဆုံးသွားကြခြင်း ဖြစ်သည်။
သေဆုံးသွားကြသည့်​တိုင်​ခန္ဓာကိုယ်များမှာမူ အရောင်ပြောင်းလဲနေဆဲပင် ဖြစ်သည်​။ နောက်ဆုံးတွင်မူ အပြာပုပ်ရောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည်​။
အ​လောင်း​ကောင်​များအား ကြည့်​ရင်း အသက်ရှင် ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည့် လူများသည် ထိတ်လန့်တကြားပင်​ဖြစ်သွားကြသည်။​ကြောက်​ရွံ့စိတ်​များနှင့်​အတူ စိတ်ထဲတွင်လည်း –
[ဒီကောင် သုံးလိုက်တာ​ဘာလက်နက်များလဲ။ ဘယ်လို​အဆိပ်ကို သုံးလိုက်တာပါလိမ့်။ တော်တော်ကို ကြောက်စရာ ကောင်းတာပါလား . . .]
ရဲရှောင်လည်း​ခနဲ့​သော​လေသံဖြင့်​-
“တော်တော်ရူးတဲ့ လူတွေပဲ။ ဘာအဆိပ်မှ မသုံးဘူး . . .”
“နောက်ပြီး အဆိပ်သုံးတယ် ဆိုရင်တောင်မှ သုံးတော့ ဘာဖြစ်လဲ။ ဒီလိုတိုက်ပွဲမှာ မင်းတို့ကို ငါမသတ်ရင် ငါ့ကို မင်းတို့ သတ်မှာပဲ။ ငါက​တော့ မုဆိုးပဲ လုပ်​မယ်​သား​ကောင်​တော့ အဖြစ်​မခံနိုင်​ဘူး။ မင်းတို့ကောင်တွေ​တောင်​မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို လူတွေအများကြီးနဲ့ ထောင်ချောက်ဆင် ဝိုင်းဖမ်းကြသေးတာပဲ။ အဲဒါတောင် အခုကျ ငါ့ကို အရှက်မရှိ ယုတ်မာတယ်လို့​ပြောရဲသေးတယ်​။ တော်တော်ကို ရှာမှရှားတဲ့ လူတွေပါလား။ တကယ့်ဟာသပဲ။ အဆိပ်မဟုတ်ပေမယ့်​ထိမိရင် အဲ့ဒီလို ဖြစ်သွားမှာပဲ . . .”
“မင်းတို့ကောင်​တွေ ကြည့်​ရတာ အတွေ့အကြုံလည်း မရှိ ဗဟုသုတလည်း ရှိပုံ မရဘူး။ အဲဒါတောင် သိုင်းလောကမှာ ကျင်လည်နေသေးတယ်။ ဘယ်လောက်တောင် ရှက်စရာ ကောင်းလိုက်သလဲ။ မင်းတို့ရဲ့ ဆရာက ဘယ်သူများလဲ ပြောစမ်းပါဦး။ သူနဲ့ ငါ ဆွေးနွေးမှ ဖြစ်မယ်။ မင်းတို့ကို သေချာ သင်​ပေးထားပုံ မရဘူးပဲ . . .”
ရဲ​ရှောင်​သည်​ထိုစကားလုံးများအား ဟိတ်​ဟန်​အပြည့်​ဖြင့်​ပြောနေသော်လည်း စိတ်ထဲတွင်​မူ သူကိုယ်တိုင်ပင်​အံ့သြနေမိ​လေသည်​။
ယခုအကြိမ်​သည်​ပထမဦးဆုံးအကြိမ်​အဖြစ်​သူ၏ လက်နက်ပုန်းများအား အသုံးပြု၍ လူသတ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုနတ်မိစ္ဆာအသွား လက်နက်များသည် သူ၏ ရေခဲချီဓာတ်များနှင့် ပေါင်းစပ်သွားပြီး ယခုကဲ့သို့ဖြစ်သွား စေလိမ့်မည်ဟု မထင်မှတ်ထားခဲ့မိ၍ သူကိုယ်​တိုင်​ပင်​အံ့ဩ​နေမိခြင်းပင်​ဖြစ်​ပါ​တော့သည်​. . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset