Switch Mode

Chapter – 188

လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်မှု

Chapter – 188
“လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်မှု”

စုယဲ့ယွဲ့မှ နားပူနားဆာ လုပ်လွန်းသဖြင့် ရဲရှောင်သည် သူမနှင့်အတူ အပြင်ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ရဲမက်အဝတ်အစားများ ဝတ်ဆင်ထား​သော​ကြောင့်​သူ၏ ပုံစံသည်​သာမန် အစောင့်တစ်​ယောက်​နှင့်ပင်​တူနေလေသည်​။
လူများသည် ရဲရှောင် အသည်းအသန် ဒဏ်ရာရထားသဖြင့် ရဲနန်ရှန်မှ ကုသပေးနေသည်ဟုသာ သိထားကြသဖြင့်​ယခုကဲ့သို့ လူမြင်ကွင်းတွင် ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် နေလိုက်​မည် ဆိုပါက သူတို့၏ အကြံအစည်များ အားလုံးသည်လည်း ပျက်ဆီးသွားရမည် ဖြစ်​သည်။
ရေခဲတောင်ကြီးသည် ခရီးသွားများအတွက် ဆွဲဆောင်မှုရှိ​သော​နေရာတစ်​ခုပင်​ဖြစ်​သည်​။ တိုက်ပွဲများ ဖြစ်​နေ​သော်လည်း လူအများစုသည် ခရီးသွားလာမှု ပြုလုပ်​နေဆဲပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲရှောင်နှင့် အခြားသော အစောင့် ၄ ယောက်တို့သည် စုယဲ့ယွဲ့နှင့်အတူ တောင်ထိပ်သို့ တက်လာခဲ့ပြီး တောင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းအား ကြည့်နေကြသည်​။
စုယဲ့ယွဲ့သည် တောင်ပိုင်းသို့ မျှော်ကြည့်လိုက်ရင်း –
“ငါ့အဖေ တောင်ပိုင်းမှာ ဘယ်လိုနေလဲ သိချင်လိုက်တာ။ ဒီရက်ပိုင်း ငါအိပ်မက် မကောင်းဘူး”
ယဲ့ယွဲ့၏ မျက်နှာတွင် ဝမ်းနည်းမှုများဖြင့် ပြည့်နှက်​နေ​လေသည်။
ယခုကာလများသည် သူမ၏ ဘဝတစ်​လျှောက်​လုံးတွင်​စိတ်အပင်ပန်းရဆုံးကာလများဟုပင်​ဆိုရ​ပေမည်​။
ဖခင်​ဖြစ်​သူ မင်းသားဟွာရန်း မြို့ထဲမှ ထွက်ခွာသွားရသည့် နေ့မှာပင်​ရဲရှောင်လည်း ပြဿနာတက်၍ အသတ်ခံရလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့ရသည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ သတင်းအား စတင်ြ​ကားခဲ့ရသည့်​အချိန်​တွင်​ယူကြုံးမရပင်​ဝမ်းနည်းခဲ့ရသည်​။ မိခင်​၏ နှစ်သိမ့်အားပေးမှုများသာ မရရှိခဲ့ပါက ထိုစိတ်များဖြင့်ပင် သေသွားနိုင်​သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ရဲရှောင်လည်း စုယဲ့ယွဲ့အား အခြေအနေမှန်များ ပြောပြခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင် လူ​ကောင်းပတိပင်​ရှိ​နေသည့်​အတွက်​စိတ်​သက်​သာရာ ရသွားခဲ့​သော်​လည်း ဖခင်​ဖြစ်​သူအတွက်​မူ စိုးရိမ်​ပူပန်​နေမိတုန်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ယခုကဲ့သို့ ရဲရှောင်နှင့်အတူ ရှိနေသည့်အ​ချိန်မှာပင် သူမ၏ ဝမ်းနည်းမှုအား မြိုသိပ်​မထားနိုင်​ခဲ့​ပေ။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ဝမ်းနည်း​နေ​သော စုယဲ့ယွဲ့အား ကြည့်​ရင်း –
“မစိုးရိမ်ပါနဲ့ . . . အားလုံး အဆင်ပြေသွားမှာပါ . . . မင်းအဖေက လူတော်လူကောင်း တစ်ယောက်ပါ။ ဒီလိုလူတစ်ယောက်က နတ်ဘုရားတွေရဲ့ ကောင်းချီးပေးမှုကို ခံထားရပြီးသား။ နောက်ပြီး သူက အစွမ်းအစရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်လေ။ ရန်သူတွေ ဘယ်လောက်များများ ထောင်ချောက်တွေ ဘယ်လောက်ပဲမိမိ နောက်ဆုံး သူပဲ အနိုင်ရမှာပါ။ မင်းက ဘာတွေ စိုးရိမ်နေတာလဲ။ မင်းအတွေးလွန်နေလို့သာ အခုလို စိုးရိမ်နေတာပဲ ဖြစ်မယ် . . .”
စုယဲ့ယွဲ့လည်း ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြုံးလိုက်ရင်း –
“ငါ့အဖေက စစ်နတ်ဘုရားတစ်ပါး ဆိုတာကို ငါသိပါတယ်။ အဆင်ပြေမယ်ဆိုတာလည်း သိတယ်။ ဒါပေမယ့်​စိုးရိမ်နေမိတဲ့စိတ်ကို ဖျောက်လို့မရဘူး . . .”
ရဲရှောင်သည်​ပြုံးလိုက်ရင်း –
“ဟုတ်တာပေါ့ . . . သူဘယ်လိုလူလဲဆိုတာ မင်းသိနေမှတော့ စိုးရိမ်မနေနဲ့တော့။ သူ့ရဲ့ အစွမ်းအစကို မင်းမေ့နေပြီထင်လို့ ငါက သတိပေးနေတာ . . .”
ထိုအချိန်တွင်​သူတို့နှစ်​ဦး၏ အ​နောက်​ဘက်​မှ ခနဲ့တဲ့တဲ့ ပြောလိုက်သော အသံတစ်သံအား ကြားလိုက်ရသည်။
“စစ်နတ်ဘုရားလည်း သေမှာပဲ။ ဘာတဲ့ စစ်နတ်ဘုရား ဟုတ်လား။ ဟားဟား . . . အဲဒီတော့ ဘာဆက်ဖြစ်သွားလဲ။ အဲ့ဒီစစ်​နတ်​ဘုရားက မသေနိုင်တဲ့ နတ်ဘုရားကြီး မို့လို့လား . . .”
ထို့​နောက်​ရုတ်​တရက်​ဆိုသလိုပင်​မြားအစင်းပေါင်း​များစွာသည်​ရဲ​ရှောင်​တို့ထံသို့ တဖွဲဖွဲဖြင့်​ပင်​ကျရောက်လာလေသည်။ မြားမိုးများ ရွာချလိုက်​သည့်​အတိုင်းပင်​။
အချိန်​တခဏလေး အတွင်းမှာပင် ဖြစ်ပျက်သွားခြင်း ဖြစ်သည်​။
ရဲရှောင်ပင် တုန်လှုပ် သွားရလေသည်။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ရုတ်​ချည်း​ပြောင်းလဲသွား​သော အ​ခြေအ​နေများ​ကြောင့်​တစ်စက္ကန့်ခန့်​ကြောင်သွားပြီးနောက် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​စုယဲ့ယွဲ့၏ လက်ကောက်ဝတ်အား ဆွဲကာ လှဲချလိုက်သည်။ထို့နောက် နှစ်ဦးသားသည်​လှိမ့်ကာဖြင့် ကျောက်တုံးကြီးနောက်သို့ အလျင်အမြန် ရောက်သွားကြသည်​။
“ရွှစ် . . . ရွှစ် . . . ရွှစ် . . .”
မရေမတွက်နိုင်သော မြားအစင်းပေါင်းများစွာသည် ကျောက်တုံးကြီးအား လာရောက် ထိမှန်လျက် ရှိသည်။
ရဲ​ရှောင်​တို့နှင့်​အတူ ပါလာသည့် အစောင့်လေးယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင် မြားအစင်းပေါင်းများစွာ စိုက်ဝင်သွားကြသည်​။ ထို့နောက် အရုပ်ကြိုးပြတ် ဆိုသလိုပင်​လဲကျသွားကြသည်။ သို့သော် သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်​တွင်​စိုက်ဝင်နေသည့် မြားများသည် များပြားလွန်းသဖြင့် အလောင်းများသည်​မြေကြီးနှင့်​ပင်​မထိနိုင်​အောင်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။ မြေကြီးနှင့် အလောင်းများအကြား မြားတံများ ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။
​လေး​ယောက်ထဲမှ အလျင်ဆုံး အစောင့်သာလျှင် သူ၏ ဓားအား ဆွဲထုတ်​နိုင်လိုက်ေ​သ်ာလည်း ထိုလူသည်​လည်း အခြားလူများကဲ့သို့ပင် အဆုံးသတ်သွားခဲ့ရသည်​။
လုံးဝ မမျှော်လင့်ထားကြသည့် အဖြစ်အပျက်ပင်။ မည်သူသတ်မှန်းပင် မသိရဘဲ သေဆုံး သွားကြရခြင်း ဖြစ်သည်​။
ရဲရှောင်သည်လည်း လျင်လျင်မြန်မြန်ဖြင့်​ပင်​သူ၏ ဓားအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်​။ ထိုအချိန် ခရီးသွားဧည့်​သည်​များထဲမှ လူ ၇၀ ရာခိုင်နှုန်းခန့်သည် လက်နက်များကို ဆွဲကိုင်လျက် သူတို့ရှိရာသို့ ပြေးလာနေသည်ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည်​။
စုစုပေါင်းအားဖြင့် လူတစ်ရာကျော်ခန့်ပင်​ရှိနိုင်​ပေသည်​။
ထိုလူများ၏ အသွင်​ပြင်​များသည်​ကြမ်းတမ်း ခက်ထန်သော ပုံစံများ ရှိကြသည်​။
ကြိုတင်ကြံစည်ထားသော လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်မှု တစ်ခုပင်​ဖြစ်​သည်​။
ထိုလူများသည်​စုယဲ့ယွဲ့အား သတ်ဖြတ်ရန် ရောက်နေကြခြင်း ဖြစ်​သည်​။
တိုက်ပွဲများ ပြင်းထန်စွာ ဖြစ်​နေသည့်​အချိန်​မှာပင်​ခရီးသွားများစွာ ရောက်ရှိနေခြင်းကိစ္စအား မထူးဆန်းတော့​ချေ။ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူများသည်​ခရီးသွားများအဖြစ်​ဟန်​ဆောင်​ထားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင်သည် အ​ခြေအ​နေများအား​နားလည် သဘောပေါက်သွားသည်။ ထိုအချိန်​မှာပင်​ကျယ်လောင်သော အသံကြီးတစ်သံသည်​ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ရဲ​ရှောင်​တို့၏​ရှေ့တွင်​ရှိ​နေ​သော​ကျောက်​တုံးကြီးအား ဦးတည်​တိုက်​ခိုက်လိုက်​ကြသည့်​အတွက်​ထို​ကျောက်​တုံးကြီးသည်​တစစီဖြစ်သွားခဲ့သည်​။
ထို့နောက် အပြာရောင် အလင်းတန်းအချို့ လင်းလက်သွားပြီး ထိုအလင်းတန်းများနှင့်​အတူ လူ ၅​ယောက်​သည်​လျင်မြန်စွာဖြင့်ပင်​မြေပြင်​ပေါ်သို့ ဆင်းသက်လာသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုလူများအား ကြည့်​ရင်း ရဲရှောင်ပင် အံ့သြသွားမိရင်း​သူ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း –
[ဘယ်သူကများ ဒီလို လူ​တွေကို လွှတ်​လိုက်​ရတာလဲ။ ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင် ၅ ယောက်တောင် လွှတ်လိုက်တာပါလား . . .]
ရဲရှောင်သည် ဘေးကြပ်​နံကြပ်​အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်ေ​ကြာင်း ရိပ်စားမိလိုက်သည်။
ထိုလူ ၅ ဦးမှအပ ကျန်လူများတွင်​မူ ရွှေရောင်အလင်းတန်းအချို့သာ ထွက်​ပေါ်လျက်​ရှိသည်​။ ထွက်​ပေါ်​နေသည့်​အလင်းတန်းအရောင်အား ကြည့်​ခြင်းအားဖြင့်​ထိုလူများအားလုံးသည် မြေကြီးအဆင့် ၈ အထက်​ပညာရှင်​များ ဖြစ်ကြောင်း သိနိုင်ပေသည်။
ယခု​ရောက်​ရှိ​နေသည့်​ရန်​သူ့အင်အားသည် မော်တယ်ကမ္ဘာရှိ အင်အားကြီးဂိုဏ်းကြီးတစ်​ခုစာ​လောက်​ပင်​ရှိနေလေသည်။
​သေ​သေချာချာပင်​အကွက်​ချ၍ စီစဉ်​ထားသည့်​လုပ်​ကြံသတ်​ဖြတ်​မှုပင်​ဖြစ်​သည်​။
ထိုမျှများပြားလှ​သော လူအင်အားဖြင့် မိန်းကလေးတစ်ဦးဖြစ်သည့် စုယဲ့ယွဲ့အား လုပ်​ကြံ​သတ်ဖြတ်​ကြမည် ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် ရန်သူများသည် ယခုလုပ်​ကြံမှုအား ကျိန်းသေ​ပေါက်​ပင်​အောင်မြင်လိမ့်​မည်ဟုသာ တထစ်​ချ ယုံကြည်​နေကြသည်​။
ရဲရှောင်သည် အခြေအနေ တစ်ခုအား ရိပ်စားမိလိုက်သည်​။ မြားမိုးများ အဆက်မပြတ် ရွာချလိုက်​ခြင်းသည် သူတို့နှင့်​အတူပါလာသည့်​အစောင့်များအား သတ်ဖြတ်လို၍သာ ဖြစ်ကြောင်း သဘော​ပေါက်​လိုက်​သည်​။ စုယဲ့ယွဲ့ကိုမူ အရှင်လိုချင်နေကြသည့်​ပုံစံပင်​။
အကာကွယ်​ယူထားသည့်​ကျောက်တုံးကြီးသည် ကွဲကြေသွားသည့်​အတွက်​ရဲရှောင်သည်​ချက်​ချင်းဆိုသလိုပင်​သူ၏ ခြေ​ထောက်​အား အားကုန်​သုံး၍ စုယဲ့ယွဲ့နှင့်အတူ တောင်အောက်သို့ လျှောဆင်းသွားလိုက်​သည်​။
ရဲရှောင်၏ လုပ်ရပ်ကြောင့် လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူများသည် တအံ့တသြဖြစ်​သွားကြသည်​။ စုယဲ့ယွဲ့၏ ဘေးတွင် အစွမ်းအစရှိသည့် လူတစ်ဦး ရှိနေလိမ့်​မည်ဟု ထင်မှတ်မထားမိချေ။
ရဲရှောင်သည်​သူ​၏ အပေါ်ဘက်မှ တစ်စုံတစ်​ယောက်ယောက် လိုက်လာနေသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။
ထိုလူသည်​လျှပ်စီးကဲ့သို့ လျင်မြန်​သော အရှိန်​ဖြင့်​ဆင်းသက်လာပြီး ရဲ​ရှောင်​အား​ကြောက်​မက်​ဖွယ်​ကောင်း​သော လက်​ဝါးချက်​ဖြင့်​ရိုက်​ရန်​ကြိုးစားလိုက်​သည်​။ ထိုလက်​ဝါးချက်​သည်​ပြင်းထန်​လွန်း၍​လေပြင်းများပင်​တိုက်​ခတ်​ဖြစ်​ပေါ်သွားသည်​။
ရဲရှောင်လည်း ခန္ဓာကိုယ်​ကို နောက်​သို့ လှည့်​လိုက်​ရင်း ရန်သူ၏ လက်ဝါးချက်အား​သူ၏​ခြေ​ထောက်​ဖြင့်​ကန်​လိုက်​သည်​။
“ဘုန်း . . . ဘုန်း . . . ဘုန်း . . .”
လက်ဝါးရိုက်ချက်နှင့် ခြေကန်ချက်တို့ ထိသွားသောအခါ အလွန်​ကျယ်လောင်လှသည့် အသံများ ထွက်ပေါ်သွားလေသည်​။ ထိုကဲ့သို့ ခြေထောက်အား အားပြု၍ တွန်းကန်လိုက်သဖြင့် ရဲရှောင်လည်း အောက်သို့ ပို၍ပင်​လျင်မြန်စွာဖြင့်​လျောဆင်းသွားသည်။
ရေခဲတောင်၏ မျက်နှာပြင်သည် ချောမွေ့နေသဖြင့် ကောင်းမွန်​စွာ လျောဆင်းနိုင်ခြင်းဖြစ်​သည်။
ထို့ပြင် ခြေကန်ချက်အားကို ယူလိုက်သဖြင့် ပို၍ပင် လျင်မြန်သွားသည်​။
ထိုကဲ့သို့ ဆင်းနေစဉ် ရန်​သူ၏ လက်ဝါးရိုက်ချက်သည်​ရဲ​ရှောင်​ထံသို့ ထပ်မံ၍ ဝင်လာပြန်သည်။ ရဲရှောင်လည်း ပေါင်ကို ကားလိုက်သဖြင့် လက်ဝါးသည် ပေါင်ကြားရှိ ဒူးဆစ်နားထိ တိုးဝင်သွား​လေသည်​။ ထို့​နောက်​ရဲရှောင်သည် ခြေထောက်အား ပြန်စုလိုက်ပြီး ဝင်လာသည့် လက်ဝါးအား ဒူးကွေးညွှတ်၍ ကန်လိုက်ကာ အရှိန်ဖြင့် အောက်သို့ ဆင်းသွားပြန်သည်​။
ရန်သူလည်း မကျေမနပ်ဖြစ်​သွားပြီး ရဲ​ရှောင်​အား သူ၏ လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် ရိုက်ချလိုက်ပြန်သည်။ ထို့ပြင်​ကျန်ရှိနေသည့် ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင် ၄ ဦးသည်လည်း နောက်မှ လိုက်လာကြပြီ ဖြစ်​သည်​။
ရဲရှောင်သည် လောလောဆယ်တွင် ထိုလူများ၏ လက်​မှ လွတ်မြောက်နိုင်​ရန်မှလွဲ၍ အခြား မည်သည့်​ကိစ္စကိုမျှ မစဉ်းစားနိုင်သေးချေ။ ရန်သူအင်အားနှင့် အခြေအနေများကိုပင် အ​သေအချာ အကဲမခတ်နိုင်​သေး​ချေ။
မြေကြီးအဆင့် ၈ အထက်ရှိ ရန်သူများစွာသည် ရဲ​ရှောင်​တို့​၏​နောက်​သို့ လိုက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုရန်​သူများ​ကြောင့်​ရေခဲ​တောင်​သို့​ရောက်​ရှိလာသည့်​ခရီးသွားဧည့်​သည်​များသည်​ထိတ်​လန့်​ကြောက်​ရွံ့လျက်​ရှိကြသည်​။ သို့သော် ရန်သူများသည် မည်​သူ့ကိုမျှ ဂရုမစိုက်​ဘဲ ရဲ​ရှောင်​တို့အား သဲကြီးမဲကြီးဖြင့်​ပင်​လိုက်​နေ​လေသည်​။
သူတို့သွားရာလမ်းတွင်​ကြောက်​ရွံ့စိတ်​ကြောင့်​ဆောက်​တည်​ရာမရဘဲ ဟိုသည်​ပြေး​နေ​သည့်​ခရီးသွားများကိုပင်​ရက်​ရက်​စက်​စက်​သတ်​ပစ်​လိုက်​ကြသည်​။
ရဲရှောင်သည် လက်ရှိ​အခြေအနေအား ရင်ဆိုင်နိုင်ရန်အတွက်​အကြံထုတ်လျက်ရှိသည်။ အကယ်​၍ သူတစ်​ယောက်​တည်းဖြစ်​ပါက လွတ်မြောက်ရန် လွယ်ကူနိုင်ေ​သ်ာလည်း ယခုအခါတွင်​စုယဲ့ယွဲ့ပါ ရှိနေသည့်​အတွက်​ကိုယ်​လွတ်​ရုန်းရန်​မှာ ခက်​ခဲ​နေ​ပေသည်​။
အချိန်မရွေး အသတ်ခံရနိုင်သည့် အနေအထားမျိုးပင် ဖြစ်​နေ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​မြေကြီးအဆင့် ၉ အဆင့်ရှိ​ပညာရှင်တစ်​ယောက်​ပင်​ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်ပြီး မကြာသေးမီ အချိန်ကမှ အဆင့်များစွာ တိုးတက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အ​နေဖြင့်​ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ဦး နှစ်​ဦးခန့်​အား လွယ်​လွယ်​ကူကူဖြင့်​ရင်ဆိုင်နိုင်ေ​သ်ာလည်း လက်​ရှိအ​ခြေအ​နေမှာမူ မလွယ်​ကူလှ​ချေ။ သူတို့၏​နောက်​သို့​ကောင်းကင်အဆင့် ပညာရှင် ၅ ယောက်နှင့်​မြေကြီးအဆင့် ၈ ပညာရှင် ၁၀၀ နီးပါး လိုက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုလူများ၏ လက်​မှ လွတ်မြောက်ရန်မှာ မျှော်လင့်ချက် မရှိသလောက်ပင် ဖြစ်သည်​။
ရန်​သူများနှင့်​တိုက်​ခိုက်​နေရ​သော​နေရာသည်​ဂုဂျင်​လုံအား သတ်​နိုင်​ရန်​အတွက်​သူဖန်​တီးပြုလုပ်​ထားသည့်​ရေခဲ​တောင်​ကြီးတွင်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။ နယ်​မြေကျွမ်းကျင်​မှုတွင်​ရဲ​ရှောင်​ဘက်​မှ အသာစီးရနိုင်​သော်​လည်း ဂုဂျင်လုံ သေဆုံးသွားပြီးနောက်​ရေခဲ​တောင်​ကြီးတွင်​သူဆင်ထားသည့် အစီအရင်များအား ဖယ်ရှားလိုက်​ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရဲ​ရှောင်​အတွက်​အ​တော်​ပင်​ဒုက္ခ​တွေ့​နေ​လေသည်​။
စုယဲ့ယွဲ့သည် ရဲရှောင်အား စိုးရိမ်သော မျက်​ဝန်းများဖြင့်​စိုက်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။​တွေ့ကြုံလိုက်​ရသည့်​အဖြစ်​အပျက်​များ​ကြောင့်​ယဲ့ယွဲ့သည်​အလွန်​အမင်းပင်​ထိတ်​လန့်​နေမိခဲ့သည်​။​သို့သော်​နောက်​ပိုင်းတွင်​မူ ပတ်​ဝန်းကျင်​တွင်​ဖြစ်​ပျက်​နေ​သော အရာများအား​မေ့​လျော့ထားလိုက်​ပြီး ရဲ​ရှောင်​၏ မျက်​နှာကိုသာစိုက်​၍ ကြည့်​နေလိုက်​သည်​။ ထိုအခါတွင်​သူမ၏ စိတ်များသည်​တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်လာခဲ့သည်​။
ယဲ့ယွဲ့သည်​ရဲ​ရှောင်​၏ လက်​မောင်းအား တင်းကြပ်​စွာ ကိုင်​လိုက်​ရင်း တိုးညှင်း​သော​လေသံဖြင့်​-
“ရှောင်ရှောင် . . . ငါတို့ ဒီမှာ သေကြရတော့မှာလား . . .”
ရဲရှောင်သည် ပတ်ဝန်းကျင်အား တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်​ရင်း မြန်နိုင်သမျှမြန်အောင် သွားနေ​လေသည်​။
ရန်​သူများ၏ လက်​မှ လွတ်​မြောက်​ရန်​ပြေး​နေရသည့်​အချိန်​တွင်​စုယဲ့ယွဲ့မှ သူ့အား​မေးလိုက်​သည့်​စကားအတွက်​အ​ဖြေပြန်​မ​ပေးနိုင်​ခဲ့​ပေ။
စုယဲ့ယွဲ့၏ စကားအဆုံး၌ လက်ဝါးရိုက်ချက်အချို့သည်​ကျရောက်လာပြန်သည်။ ရဲရှောင်လည်း ရန်​သူများ၏ တိုက်ခိုက်မှုများအား အလျင်​အမြန်​ဖြင့်​ရှောင်တိမ်းနေရသည်​။
စုယဲ့ယွဲ့သည်​သူမ၏ လှပ​သော မျက်​ဝန်းနက်​များဖြင့်​ရဲ​ရှောင်၏ မျက်​နှာအား​ငေး၍ ကြည့်​နေမိသည်​။
​သေလု​မြောပါး အ​ခြေအ​နေနှင့်​ရင်​ဆိုင်​ကြုံ​တွေ့​နေရသည့်​တိုင်​စိတ်ထဲတွင် ကျေနပ်နေမိသည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်​လည်း –
[ဒီလိုအခြေအနေမှာတောင် သူက ငါ့အတွက်နဲ့ အရှုံးမပေးသေးဘဲ ရန်သူတွေကို​တိုက်ခိုက်​နေတုန်းပဲ။ ငါ့ကို အကောင်းဆုံး ကာကွယ်ပေးနေတုန်းပဲ။ သူ့ရဲ့ မျက်​နှာအမူအယာ၊ သူ့ရဲ့ မျက်​လုံး​တွေက ငါ့ကို အသေခံ ကာကွယ်ပေးသွားမယ်​လို့ သက်သေပြနေသလိုပဲ . . .]
စုယဲ့ယွဲ့သည်​ရဲ​ရှောင်​အား ယုံကြည်​အားကိုး​သော အကြည့်​များဖြင့်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။ ရဲ​ရှောင်​မှ သူမအား ကြည့်​သော အကြည့်​များတွင်​လည်း စိုးရိမ်​မှု၊​နွေး​ထွေးမှုများ အပြည့်​ပါ​နေ​လေသည်​။
သူမ၏ စိတ်ထဲ၌ –
[ဒီလို လူမျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားရမှတော့ တခြား ငါ ဘာမှ ထပ်​မလို​တော့ဘူး . . .]
ယဲ့ယွဲ့သည်​၁၈ နှစ်တာလုံးလုံး အထီးကျန်​ခဲ့သမျှ ယခုအခါတွင်​မူ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မှု အစစ်အမှန်အား ခံစားနေမိပါတော့သည် . . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset