Switch Mode

Chapter – 186

ကြွေးဟောင်းဆပ်ခြင်း

Chapter – 186
“​ကြွေး​ဟောင်းဆပ်​ခြင်း”

ရဲနန်ရှန်၏ စိတ်ထဲတွင် –
[ဒီကျင့်စဉ်က ငါ့ရဲ့ ဒဏ်ရာကိုတောင် ပျောက်ကင်းအောင် ကုသ​ပေးနိုင်လိမ့်​မယ် ထင်တယ်]
ရဲရှောင်သည်​စာအုပ်တစ်အုပ်အား ထုတ်လိုက်သည်။
ထိုစာအုပ်​သည်​ရဲနန်ရှန်၏ အခြေအနေများအား ကြည့်​၍ သူကြိုတင်ရေးသားထားသည့် ကျင့်စဉ်စာအုပ်ပင် ဖြစ်သည်​။
ရဲနန်ရှန်နှင့် အသင့်တော်ဆုံး ကျင့်စဉ်တစ်ခုဟု ဆိုလျှင်​လည်း မမှား​ပေ။
“သဘာဝစုစည်းမှု . . .”
ရဲနန်ရှန်သည် စာအုပ်အဖုံးအား မြင်လိုက်ရေ​သာအခါ စိတ်​လှုပ်​ရှားမှုများ​ကြောင့်​ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားပင်​ဖြစ်​သွားသည်​။
ထိုစာအုပ်​၏ နာမည်အား သူ​ကောင်း​ကောင်းကြီး မှတ်​မိ​နေ​လေသည်​။
ချင်းရန်​နယ်​ပယ်​တွင်​သဘာဝစုစည်းမှုကျင့်စဉ်​ကြောင့် လူပေါင်း​ထောင်နှင့်​ချီ၍ အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ကြရသည်။
ထိုကျင့်​စဉ်​သည်​ချင်းရန်​နယ်​ပယ်​တွင်​လွန်​ခဲ့​သော နှစ်ပေါင်း ၈ ထောင်ခန့်ကတည်းကပင်​ပေါ်​ပေါက်​ထင်ရှားခဲ့သည့် ကျင့်​စဉ်​တစ်​ခုဖြစ်​သည်​။ မရေမတွက်နိုင်သော သိုင်းလောကမှ ပညာရှင်များသည် သဘာဝစုစည်းမှုကျင့်​စဉ်​အား ရတနာသိုက်တစ်ခုသဖွယ်​ရေအဆုံးမြေအဆုံး လိုက်လံ ရှာဖွေခဲ့ကြသည်။
သဘာဝစုစည်းမှုကျင့်စဉ်​သည် ရှေးဟောင်း အစွမ်းထက် ပညာရှင်တစ်ဦး၏ ထူးခြားသော ကျင့်စဉ် တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်​။ ထိုကျင့်​စဉ်​တစ်​ခုတည်းဖြင့်​ချင်းယန်နယ်ပယ်တစ်ခုလုံးအား စိုးမိုးခြယ်လှယ်နိုင်ခဲ့သည်။ အဆိုပါ ကာလများသည် ထိုပညာရှင်၏ လျှမ်းလျှမ်း​တောက်​အောင်​မြင်​သော ကာလများပင် ဖြစ်သည်​။
ချင်းယန်နယ်ပယ်မှ ပညာရှင်များသည်​ထိုကျင့်စဉ်အား ပိုင်​ဆိုင်​နိုင်​ရန်​အတွက်​တိုက်ပွဲ​ပေါင်း များစွာ ဖြစ်ခဲ့ကြရသည်။
နောက်ဆုံးတွင်​မည်သူ၏ လက်ထဲသို့​ရောက်​ရှိသွား၍ မည်​သို့မည်​ပုံ အဆုံးသတ်သွားသည်​ကို မသိကြ​တော့​ချေ။
သေချာသည့် တစ်ချက်မှာ အဆိုပါ ကျင့်စဉ်ကြောင့် ထင်ရှားကျော်ကြားသည့် အစွမ်းထက် ပညာရှင်များစွာ၏ အသက်များ​ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။
အမည်မသိ မထင်ရှားသော လူများမှာမူ ရေတွက်၍ပင် ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ယခုအခါတွင်​အဆိုပါ ကျင့်စဉ်သည် ရဲနန်ရှန်၏ ရှေ့မှောက်သို့ ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်​သည်​။
ရဲနန်​ရှန်​သည်​အံ့ဩလွန်းသဖြင့်​ပါးစပ်​ပင်​စေ့၍မရနိုင်​တော့​လောက်​အောင်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။
ရဲရှောင်၏ ဆရာဖြစ်သူသည်​ယခုကဲ့သို့ အတုမရှိ အနှိုင်းမဲ့သည့် ကျင့်စဉ်အား လွယ်လွယ်ကူကူ ထုတ်ပေးလိမ့်​မည်ဟု ထင်မှတ်မထားခဲ့​ချေ။
ရဲနန်​ရှန်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​အတိုင်းမသိ​ပျော်​နေမိ​သော်​လည်း အနည်းငယ်​သံသယဝင်​နေမိသည်​။ စာအုပ်​အဖုံး​ပေါ်တွင်​သဘာဝစုစည်းမှုကျင့်​စဉ်​ဟု​ရေးသားထား​သော်​လည်း အတွင်းတွင်​ပါ​သော အ​ကြောင်းအရာများသည်​မှန်​ကန်​ချင်​မှ မှန်​ကန်​ပေလိမ့်​မည်​။
အခြားကျင့်​စဉ်​တစ်​ခုအား သဘာဝစုစည်းမှုကျင့်​စဉ်​ဟု​နာမည်​ပေးထားခြင်းလည်း ဖြစ်​နိုင်​ပေသည်​။ ထိုကဲ့သို့ နာမည်တူနေသောအခါ ကျင့်စဉ်အတုအနေဖြင့် တန်ဖိုးမြင့်တက်သွားမည် မဟုတ်ပါ​လော။
ရဲနန်ရှန်လည်း စာအုပ်အား ခပ်သွက်သွက် လှန်​လှောကြည့်​လိုက်​သောအခါ အစစ်​အမှန်​ဖြစ်​နေသည်​ကို​တွေ့လိုက်​ရသည်​။
သူသည် ချင်းယန်နယ်ပယ်ရှိ အခြား​သော ပထမတန်းစား ပညာရှင်များ၏ အစွမ်းများနှင့်​နှိုင်းယှ​ဉ်လျှင်​အဆင့်​နိမ့်​နေ​သေး​သော်​လည်း စာမျက်နှာ အနည်းငယ် ကြည့်ရုံဖြင့်ပင် အလွန်အစွမ်းထက်သော ကျင့်စဉ်စာအုပ်ပင်ဖြစ်ကြောင်း ကောက်ချက် ချနိုင်ခဲ့သည်​။
ရဲနန်​ရှန်​သည်​အံ့သြလွန်း၍ လက်များပင် တုန်ယင်​လျက်​ရှိပြီး ပါးစပ်မှလည်း –
“တကယ့် အစစ်ပါလား . . .”
စိတ်​လှုပ်​ရှား​နေမှု​ကြောင့်​သူ၏ အသံသည်​လည်း တုန်​ယင်​လျက်​ရှိသည်​။ ယခုကဲ့သို့ အစွမ်းထက်​လှသည့်​ကျင့်​စဉ်​အား လက်ဝယ်ပိုင်ဆိုင်ရခြင်းကြောင့် ညှိုးနွမ်း​သေဆုံး​တော့မည့်​သူ၏ မျှော်လင့်ချက်များသည်​ပြန်​လည်​ရှင်​သန်​လာသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရ​သည်။
ယခုကျင့်​စဉ်​သည်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​တွင်​အမြစ်​တွယ်​ပုန်းကွယ်​နေ​သော ဒဏ်​ရာ​ဟောင်းအပြင်​သူ၏ ကျင့်​စဉ်​ခရီးလမ်းတွင်​ပိတ်​ဆို့တားဆီး​နေ​သော အရာများအားလုံးအား ဖယ်​ရှား​ပေးနိုင်​လိမ့်​မည်​ဟု ယုံကြည်​နေမိသည်​။
ထို့ပြင်​မူလတာအိုအဆင့်သို့ တထစ်​ချ ပြန်​လည်​ရောက်​ရှိနိုင်​မည်​ဟု ယုံကြည်​နေမိပြီး ဇနီးဖြစ်သူနှင့် တွေ့ရတော့မည့်အ​ရေးအား တွေးရင်း​ပျော်​နေမိသည်​။
သူ၏ ဘဝတွင်​လိုချင်​တောင်းတခဲ့သည့်​ရည်​မှန်းချက်​သည်​တစ်​ခုသာ ရှိခဲ့​လေသည်​။ သို့​သော်​ထိုရည်မှန်းချက်သည် ဘယ်​သောအခါမှ သူဆွတ်​ခူး၍ လက်​လှမ်းမမီနိုင်​သည့်​အရာပင် ဖြစ်​သည်​။ ယခုအခါတွင်​အဆိုပါ ရည်မှန်းချက် ပန်းတိုင်နှင့် နီးစပ်လာသကဲ့သို့ ခံစားမိလိုက်ရပြီး သူ၏ ဘဝတွင်​မဖြစ်နိုင်သော အရာဟူ၍ မရှိတော့သလိုပင် ခံစားေ​နရသည်​။
သူ၏ဘက်မှ ကြိုးစားအားစိုက်မှု အနည်းငယ်သာ လိုအပ်​မည် ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင်မှ ရဲနန်​ရှန်​အား ပေးခဲ့သည့် ကျင့်စဉ်သည် အစစ်အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။ ယခင်က အဆိုပါ ကျင့်စဉ်အတွက် လူ​ပေါင်းများစွာသည်​တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြရပြီး ပိုင်ရှင်အဆက်ဆက် ပြောင်းလဲခဲ့ရသည်​။ နောက်ဆုံးတွင်မူ ရှောင်ဧကရာဇ်၏ လက်ဝယ်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်​။ သို့သော် ရှောင်ဧကရာဇ်သည် အဆိုပါ ကျင့်စဉ်အား ရရှိခဲ့သည့်တိုင် အသုံးပြုခြင်း မရှိခဲ့​ပေ။
ထိုကျင့်စဉ်အား ရရှိခဲ့သည့်​အချိန်​၌ ရဲ​ရှောင်​သည်​သန့်စင်သော ယန်ကျင့်စဉ်ဖြင့် အဆင့်များစွာ တိုးတက် အောင်မြင်နေပြီ ဖြစ်သည်​။ ထို့ကြောင့် သဘာဝစုစည်းမှုကျင့်စဉ်ကိုသာ ကျင့်ကြံမည် ဆိုပါက ယန်ကျင့်စဉ်နှင့် ကျင့်ကြံခဲ့သမျှ အရာအားလုံးအား စွန့်လွှတ်ရမည် ဖြစ်သည်။
တစ်​ခုလိုချင်​တစ်​ခုစွန့်​လွှတ်​ရမည့်​အ​နေအထားတွင်​ရှောင်​ဧကရာဇ်​သည်​သက်​ပြင်းသာ ချနိုင်​ခဲ့သည်​။ အတော်အတန် အားစိုက်ထုတ်၍ ရယူကြိုးပမ်းခဲ့​သည့်​အရာသည် နောက်ဆုံးတွင် သူ့အတွက် အသုံးမဝင်​သော အရာတစ်​ခု ဖြစ်​ခဲ့ရသည်​။
ထို့ကြောင့် သိမ်းဆည်း၍သာ ထားလိုက်​တော့သည်​။
ယခုလက်ရှိ ဘဝတွင်လည်း ပိုကောင်းသော ကျင့်စဉ်တစ်ခုအား ပိုင်ဆိုင်နိုင်နေပြီ ဖြစ်သည့်​အတွက်​ထိုကျင့်စဉ်အား အသုံးပြုစရာ အ​ကြောင်းမရှိ​တော့​ပေ။
ထို့​ကြောင့်​ဖခင်​ဖြစ်သူ ရဲနန်ရှန်ကိုသာ ပေးအပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်​။
တစ်ခါတစ်ရံတွင် နတ်ဘုရားများသည် လူတစ်ယောက်၏ ကံကြမ္မာအား ထိပ်​ဆုံးမှ​အောက်​ဆုံး​ရောက်​အောင်​ပြောင်းလဲ​ပေးနိုင်​သကဲ့သို့​အောက်​ဆုံးမှ ထိပ်​ဆုံးသို့​ရောက်​အောင်​လည်း​ပြောင်းလဲ​ပေးတတ်​ကြသည်​။
ရဲနန်ရှန်သည် စာအုပ်အား တုန်ယင်သော လက်များဖြင့် ကိုင်ထားရင်း –
“ရှောင်ရှောင် . . . ဒီကျင့်စဉ်က မင်းအဖေ ငါ့အတွက် ဘယ်လောက်ထိ အသုံးဝင်​လဲ ၊ အဓိပ္ပါယ်ရှိလဲ ဆိုတာကို မင်းကငယ်​သေး​တော့ သိ​သေးမှာမဟု​တ်​ဘူး။ ဒီကျင့်စဉ်နဲ့သာဆို အ​ဖေတို့ရဲ့ရည်မှန်းချက်တွေ အားလုံး ပြည့်ဝသွားမှာ။ မင်းဆရာရဲ့ ရက်​ရောမှု​တွေ၊​စေတနာ​တွေ အားလုံးကို ငါအမြဲတမ်း အမှတ်​ရ​နေမှာပါ။ သူက ငါတို့ရဲ့ တကယ့် ကျေးဇူးရှင်ပါပဲ”
ဖခင်​ဖြစ်​သူ၏ စကား​ကြောင့်​ရဲရှောင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သော်လည်း စိတ်ထဲတွင်မူ ရယ်​ချင်​နေမိသည်​။ ရဲနန်​ရှန်​ပြောသည့်​ကျေးဇူးရှင်​အစစ်​မှာ သူဖြစ်​နေသည်​မဟုတ်​ပါ​လော။ သို့သော်​မိဘ၏ လိုအပ်​ချက်​အား ဖြည့်​ဆည်း​ပေးနိုင်​လိုက်​၍ သူ၏စိတ်ထဲတွင်​အတိုင်းမသိ ပျော်ရွှင်နေမိလေသည်။
ရဲ​ရှောင်​၏ ဘဝတွင်​ထိုကဲ့သို့ တစ်ခါမျှ မခံစားဘူးခဲ့​ပေ။
​ကျေနပ်​ပီတိဖြစ်​နေ​သော ရဲ​ရှောင်​သည်​ဖခင်​၏ မျက်​နှာအား ကြည့်​ရင်း –
“အဖေ့အတွက် တကယ် အသုံးဝင်တယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်လည်း ဆရာ့ကို ကျေးဇူးတင်စကား ပြောလိုက်ပါမယ် . . .”
ရဲနန်ရှန်လည်း ရဲရှောင်၏ ပခုံးအား ပုတ်လိုက်ရင်း အားရ​ကျေနပ်​သော အကြည့်​များဖြင့်​ကြည့်​နေ​လေသည်​။
သူ၏ စိတ်ထဲတွင်​ထိုကျင့်စဉ်အား အမြန်ဆုံး လေ့ကျင့်ချင်သည့်​စိတ်များသည်​တဖွားဖွားဖြင့်​ပင်​ပေါ်​ပေါက်​လျက်​ရှိသည်​။ ထို့ပြင်​စာအုပ်ပါ ကျင့်စဉ်များ အားလုံးအား မှတ်​သားထားပြီးသည်နှင့်​စာအုပ်အား အမြန်ဆုံး ဖျက်ဆီးပစ်မည်ဟုလည်း တွေးနေမိသည်။
သူ၏ လက်​ထဲတွင်​စာအုပ်​ရှိ​နေခြင်းသည်​အန္တရာယ်​အား လက်​ယက်​ဖိတ်​ခေါ်​နေသကဲ့သို့ပင်​ဖြစ်​နေမည်​ဖြစ်​သည်​။
ပါးရည်​နပ်​ရည်​ရှိသူတစ်​ဦးပီပီ ဖြစ်​ပေါ်လာနိုင်​သော အကျိုးဆက်​များအား ကြိုတင်​၍ သိမြင်​နေ​လေသည်​။
တခဏအကြာတွင် သားအဖနှစ်ယောက်လုံးသည်​တစ်​ယောက်​မျက်​နှာ တစ်​ယောက်​ကြည့်​ရင်း သက်ပြင်းပြိုင်​တူ ချမိလိုက်ကြသည်။
ရဲနန်​ရှန်​-
“သဘက်ခါကျရင် အ​ဖေ​မြောက်ပိုင်းကို ပြန်ရ​တော့မယ်။ ဘယ်​သူမှ မသိ​အောင်​တော့ ပြန်​မှ ဖြစ်​မယ်​။ နိုင်ငံက အခြေအနေ မကောင်းဘူး။ အဲ့ဒီအတွက်​အ​ဖေ့မှာ တာဝန်ရှိတယ် . . .”
ရဲ​ရှောင်​သည်​ခေါင်းညိတ်​ပြလိုက်​ရင်း –
“ကျွန်တော် နားလည်ပါပြီ . . .”
ရဲနန်ရှန်မှ​မြောက်​ပိုင်းသို့ ပြန်​တော့မည့်​အ​ကြောင်း​ပြောလိုက်​သောအခါ ရဲ​ရှောင်​၏ ရင်​ထဲတွင်​ဝမ်းနည်းသွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်​ရသည်​။
ရဲနန်​ရှန်​သည်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“အ​ဖေရှိ​နေမှ မြောက်ပိုင်းက လုံခြုံ​နေလိမ့်မယ်။ ဒီတစ်ကြိမ် မင်းမွှေးလိုက်တဲ့မီးက တစ်​ချို့ကိစ္စ​တွေအတွက်​ကောင်းသလို​တောင်​ဖြစ်​သွား​သေးတယ်​။ ပုန်းနေတဲ့ ရန်သူတွေပါ အကုန်လုံး ထွက်လာကြတယ်လေ။ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပဲ။ အဲဒါကြောင့် အခု အခွင့်သာတုန်း အကုန်လုံးကို ရှင်းပစ်​ရမယ် . . .”
“မင်းကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မင်း​ကြောင့်​အကုန်​လုံး အဆင်​ပြေသွားတယ်​. . .”
ရဲရှောင်သည်​ရယ်မောလိုက်ရင်း –
“ဟားဟား . . . အဲ့ဒါဆို ကျွန်​တော်​ပိုပြီး ပတ်​မွှေ​ပေးလိုက်​ရမလား . . .”
ရဲနန်ရှန်လည်း သူ၏ လက်​အား​မြှောက်​လိုက်​ရင်း –
“တယ် . . . ဒီသောက်ကလေးကတော့ . . .”
ရဲရှောင်သည်လည်း ကြောက်ရွံ့သည့်ဟန် လုပ်ပြလိုက်သည်။ သားအဖနှစ်​ဦး တစ်​ယောက်​မျက်​နှာ တစ်​ယောက်​ကြည့်​ရင်း ပျော်ရွှင်စွာဖြင့်​ရယ်မောလိုက်ကြသည်။
ထို့​နောက်​ပြုံးရယ်​နေ​သော ရဲနန်​ရှန်​၏ မျက်​နှာသည်​ရုတ်​တရက်​တည်​ကြည်​သွားပြီး –
“ဒါပေမဲ့ ကျန်တဲ့ ၃ ဘက်က အခြေအနေ မကောင်းဘူး . . .”
“ငါထင်တာတော့ အခုချိန်မှာ လုံခြုံ​သေးပေမဲ့ အရှေ့နဲ့အနောက်ပိုင်းက အ​ခြေအ​နေ​တော်​တော်​ဆိုး​နေပြီ။ တောင်ပိုင်းကတော့ အခြေအနေ အကောင်းဆုံးပဲ။ ဒါပေမဲ့ မမြင်နိုင်တဲ့ အန္တရာယ်တွေတော့ ရှိနေသေးတာပေါ့။ မုန်တိုင်းအိမ်တော်ကလည်း တောင်ပိုင်းကိုပဲ မျက်စိကျနေပုံ ရတယ်။ သူတို့ဘက်ကသာ လှုပ်ရှားလာမယ်ဆိုရင် အခြေအနေတွေက ပြောင်းလဲသွားနိုင်တယ် . . .”
“ငါအခုလို​ပြောနိုင်တာက ချန်နိုင်ငံတော်ကြီး တစ်ခုလုံးမှာ မုန်တိုင်းအိမ်တော်အကြောင်း ကောင်းကောင်းသိတဲ့ လူဆိုလို့ နှစ်​ယောက်ပဲရှိတယ်။ တစ်ယောက်က ငါ၊ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ စုဒင်ဂူပေါ့”
“ငါ့​သွေး​သောက်​ညီအစ်​ကိုဖြစ်​တဲ့ မင်းသားဟွာရန်း​တော့ အန္တရယ်​တွေနဲ့ သေချာပေါက် ရင်ဆိုင် ရတော့မယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါကလည်း အခုချိန်မှာ ကျန်တဲ့ အရေးကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်များနေတယ် . . .”
ရဲနန်ရှန် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ရင်း –
“မုန်တိုင်းအိမ်တော်က အခုထိတော့ မည်မည်ရရ လှုပ်ရှားမှု မလုပ်သေးဘူး။ ချန်နိုင်ငံမှာ တစ်ခါ​ပေါ်လာဖူးတဲ့ ချူးအာကလွဲပြီး ကျန်တဲ့လူတွေ တစ်ယောက်မှကို မမြင်ရသေးဘူး . . .”
မင်းသားဟွာရန်းမှ တောင်ပိုင်းသို့ စစ်မထွက်ခင် မှာကြားခဲ့သည့် စကားများအား ရဲ​ရှောင်​ပြန်​လည်​အမှတ်ရမိသွားသည်။ သူ၏ စ်ိတ်ထဲတွင်​အနည်းငယ် စိတ်ဓာတ်ကျသွားသကဲ့သို့ပင်​ခံစားလိုက်ရသည်​။
စုယဲ့ယွဲ့သည်​ရဲ​ရှောင်​အား​နေ့စဉ်​ရက်​ဆက်​ပင်​စောင့်​မျှော်​လျက်​ရှိသည်​။ စိတ်​ထောင်းလို့ ကိုယ်​ကြေဆိုသည့်​စကားအတိုင်း ယဲ့ယွဲ့သည်​မစားနိုင်​မ​သောက်​နိုင်​ပင်​ဖြစ်​နေခဲ့သည်​။ သူမ၏ မျက်​နှာတွင်​ချိုသာ​သော အပြုံးများပင်​ကွယ်​ပျောက်​နေခဲ့သည်​။
အချိန်နှင့်အမျှ ရဲရှောင်အား​စောင့်​မျှော်​နေရသကဲ့သို့ အဖေဖြစ်သူကိုလည်း လွမ်းဆွတ်​သတိရလျက်​ရှိသည်​။
ယဲ့ယွဲ့သည်​ဖခင်​ဖြစ်​သူ မင်းသားဟွာရန်းအတွက်​မည်မျှအထိ စိုးရိမ်ပူပန်​နေသည်​ကို ရဲရှောင် သိနေ​လေသည်။ စိတ်သက်သာရာရ​စေရန်​မည်​ကဲ့သို့ ပြု လုပ်​ပေးရမည်​ကိုလည်း စဉ်းစားမတတ်​ဖြစ်​နေခဲ့သည်​။
ယဲ့ယွဲ့၏ အ​ကြောင်းများအား စဉ်းစားရင်း ရဲ​ရှောင်​မှ တည်​ငြိမ်​သော အသံဖြင့်​-
“တောင်ပိုင်းကို အဖေ့ကိုယ်စား သွားပေးမယ် ဆိုရင်ရော ဘယ်လိုလဲ . . .”
သားဖြစ်​သူ​ပြောလိုက်​သည့်​စကားသည်​မဖြစ်​နိုင်​သည့်​ကိစ္စတစ်​ခုဖြစ်​နေ၍ ရဲနန်​ရှန်​လည်း​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးဖြင့်​ပင်​-
“မင်းမှာ စစ်သူကြီးမပြောနဲ့ စစ်သည်တစ်ယောက်တောင် မရှိတာ မင်းသွားတော့ရော ဘာလုပ်နိုင်မှာ မို့လို့လဲ . . .”
ရဲရှောင်လည်း ပြုံးရုံသာ ပြုံးလိုက်ပြီး နှုတ်ဆိတ်သွားသည်။​သူ၏ စိတ်ထဲတွင်မူ –
[ကျွန်တော့်မှာ စစ်သူကြီးမပြောနဲ့ စစ်သည်တစ်ယောက်တောင် မရှိဘူးတဲ့လား . . .]
ရဲနန်ရှန်သည် ရဲရှောင်၏ အပြုံးအား အထူးဆန်းသဖွယ်​စိုက်​၍ ကြည့်​နေပါ​တော့သည်​။
. . .
နောက်တစ်နေ့တွင် ရဲနန်ရှန်သည် ရဲအိမ်တော်တော်အတွင်းမှ မျက်စိမျက်နှာပျက်ဖြင့် ထွက်လာပြီး အိမ်အပြင်ဘက်တွင်​စောင့်နေကြသည့် လူများအား မောင်းထုတ်လျက်ရှိသည်။
ရဲနန်​ရှန်​သည်​ဒေါသတကြီးဖြင့်​-
“ထွက်သွားကြစမ်း . . . ငါ့သားအတွက် ငါကြိုးစားပြီး ကုပေးနေတယ်။ မင်းတို့ခွေးကောင်တွေ ငါ့ကို လာပြီး ဖားယားမနေကြနဲ့။ အချိန်ကုန်တာပဲ အဖတ်တင်မယ်။ သတ္တိရှိတဲ့ကောင် ပါးစပ်ဟပြီး တစ်ခုခု ပြောကြည့်စမ်း​ချက်ချင်း ခေါင်းဖြတ်ပစ်မယ် . . .”
ရဲနန်​ရှန်​၏​ဒေါသ​ကြောင့်​အပြင်ဘက်ရှိ လူများသည်လည်း ထိတ်လန့်တကြားဖြင့်​အော်ဟစ် ထွက်ပြေးသွားကြသည်။
ထိုလူများကြားတွင် အိမ်ရှေ့မင်းသားလည်း ပါဝင်ေ​န​လေသည်​။
သို့သော် စစ်သူကြီးရဲမှာမူ မည်သူ့ကိုမျှ ဂရုမစိုက်​ချေ။
အိမ်ရှေ့မင်းသားသည် ရဲအိမ်တော်မှ မျက်စိပျက်​မျက်နှာပျက်ဖြင့်​ထွက်လာခဲ့ရသည်။ သူ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း အလွန်အမင်းပင်​မကျေမနပ် ဖြစ်လျက်​ရှိသည်​။
သူ့အား မည်​သူကမျှ ယခုကဲ့သို့ မောင်းထုတ်ရဲလိမ့်​မည် မဟုတ်ချေ။
လူတိုင်း၏စိတ်ထဲတွင်​ရဲနန်ရှန်သည်​သားဖြစ်သူအား ကြိတ်၍ ကုနေသည်ဟု တွေးထင်နေကြသည်​။ ထိုအ​ခြေအ​နေအား အခွင့်​ကောင်းယူ၍ ရဲနန်​ရှန်​သည်​သန်းခေါင်ယံ အချိန်၌ မည်​သူမျှမသိ​အောင်​မြို့ထဲမှ ထွက်ခွာသွားသည်​။​သွေး​သောက်​ကိုယ်ရံတော် ၃၀၀ သည်လည်း မြို့နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း​နေရာတွင် သူ့အား စောင့်ဆိုင်း နေကြသည်။
ညအမှောင်ယံတွင် လူတစ်စုသည် မြောက်ပိုင်းသို့ ဦးတည်၍ ချီတက်​နေကြသည်​။
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သတင်းတစ်ခုသည်​ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်​။
“ရဲနန်ရှန်ရဲ့သားက အခြေအနေ ပြန်ဆိုးလာလို့ ရဲနန်ရှန် တော်တော် ဒေါသထွက်နေတယ်။ ချန်ရှင်းမြို့က လူအတော်များများကို သတ်ပြီးတော့ အခုဆို သူ့အိမ်တော်မှာပဲ ရဲရှောင်ကို ကုနေတယ်။ စုံစမ်းကြည့်ရသလောက်တော့ ရဲနန်ရှန်က တစ်ချိန်လုံး ရဲရှောင် အခန်းထဲမှာဆိုပဲ။ ရဲအိမ်တော်ကလည်း အစောင့်အကြပ်အပြည့်ပဲ။ အရင်ကထက်တောင် ပိုပြီး တင်းကြပ်သွားသေးတယ် . . .”
ထိုသတင်းသည် စာပို့ခိုများမှတဆင့် အနယ်နယ်အရပ်ရပ်သို့ ပြန့်နှံ့ သွားပါတော့သည်။
. . .
ထိုအချိန်​တွင်​လင်းပါအို၌​လေလံပွဲအတွက်​ပြင်​ဆင်​နေလျက်​ရှိပြီး လူအချို့သည်​လည်း ချန်ရှင်းမြို့အတွင်း ရောက်နှင့်နေကြပြီ ဖြစ်ပါတော့သည် . . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset