Switch Mode

Chapter – 183

စစ်သူကြီးရဲ၏တောင်းဆိုမှု

Chapter – 183
“စစ်သူကြီးရဲ၏တောင်းဆိုမှု”

အနောက်ပိုင်း၏ စစ်သူကြီးဖြစ်​သည့်​ဝုဂေါင်လီသည်​အပြာရောင်လေနိုင်ငံတော်မင်းသား ဝမ်ရမ်ဂျန်ရင်၏ တပ်​အား နိုင်​နိုင်​မည်​မဟုတ်​မှန်း ကြိုသိထားသော်​လည်း ယခုကဲ့သို့ အချိန်တိုအတွင်း​ရှုံးနိမ့်သွားလိမ့်​မည်ဟု ထင်​မထား​ချေ။
လဝက်ခန့်ပင် ရှိသေးသော်လည်း အနောက်ပိုင်းပိုင်နက်နယ်မြေ မိုင် ၃၀၀၀ လောက်သည် ရန်သူတို့၏ လက်တွင်းသို့ ကျရောက်သွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်​သည်​။
ဝုဂေါင်လီသည် ချန်နိုင်ငံတော်၏ အနောက်ဘက် နောက်ဆုံးလမ်းကြောင်းဖြစ်​သော သံမဏိလမ်းကြားတွင်​အသည်းအသန် ခုခံနေရ​သည်​။ ထို​နေရာသည်​စစ်ဗျူဟာအရ အလွန်အရေးကြီးသော နေရာတစ်ခုလည်း ဖြစ်​သည်။
အဆိုပါ သံမဏိ လမ်းကြားသာ ကျရှုံးသွားမည် ဆိုပါက မြို့တွင်းသို့ ရန်သူများ ဝင်​ရောက်​လာမည်ကို တားဆီးနိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။
ပြည်​သူ​ပေါင်းများစွာ၏ အသက်သည်လည်း ပေးဆပ်ရတော့​ပေမည်​။
အလွန် ဆိုးရွားလှသည့် အခြေအနေပင် ဖြစ်​သည်​။
မှူးမတ်များ အားလုံးသည် နိုင်​ငံ့အ​ရေးအတွက်​ရတက်​မ​အေး​အောင်​ပင်​ဖြစ်​နေကြသည်​။
ထို့ပြင်​နတ်ဆိုးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ မြို့အတွင်း၌​သောင်းကျန်း​နေသည့်​ရဲနန်​ရှန်​ကြောင့်​လည်း ရင်​တမမဖြင့်​စိုးရိမ်​ပူပန်​နေရသည်​။
“အစီရင်ခံစာ ပါပါတယ်။ အရှေ့ပိုင်း တိုက်ပွဲက အစီရင်ခံစာပါ . . .”
တိုက်​ပွဲအစီရင်​ခံစာဖြစ်​၍ အားလုံးသည်​ရင်​တထိတ်​ထိတ်​ပင်​ရှိ​နေကြသည်​။
“ဘာများ ထပ်ဖြစ်ပြန်ပြီလဲ မသိဘူး။ အရှေ့ပိုင်းက အနောက်ပိုင်းလောက်တော့ အခြေအနေ ဆိုးမယ် မထင်ဘူး . . .”
မှူးမတ်များသည် စိုးရိမ်ပူပန်​မှု အပြည့်​ဖြင့်​ပြောလိုက်သည်​။
“ရှန်ယုနိုင်ငံတော်က ဇန်ချီရှန်က စစ်သည်​တော်​ပေါင်းသန်းချီကို ဦးဆောင်လာပြီး အရှေ့နယ်စပ်ကို တိုးဝင်လာနေပါပြီ။ အရှေ့ပိုင်းစစ်သူကြီး ဂေါင်စွန်းနူလည်း အသေအ​ကြေ ပြန်​တိုက်ခိုက်ခဲ့​ပေမယ့်​ခုခံနိုင်​စွမ်း မရှိ​တော့​အောင်​ကို ဖြစ်နေပါပြီ။ အခုဆို တိုက်ပွဲက ကျွန်တော်မျိုးတို့ နိုင်ငံတော်ပိုင်နက်တွင်း မိုင် ၇၀၀ လောက်ကို ဝင်လာနေပါပြီ။ ရှန်ယုနိုင်ငံတော်က စစ်သည်တွေက အဆက်မပြတ် ထိုးစစ်​ဆင်​နေတာ​ကြောင့်​အရှေ့ပိုင်းလည်း ကျရှုံးရပါတော့မယ်။ စစ်ကူလွှတ်ပေးပါတဲ့ . . .”
. . .
ချန်​နိုင်​ငံ​တော်​၏ အရှေ့နှင့် အနောက်တို့သည် အန္တရာယ်အတွင်းသို့ ကျရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်​။
​ရောက်​ရှိလာသည့်​တိုက်​ပွဲအစီရင်​ခံစာ​ကြောင့်​မှူးမတ်များ အားလုံးသည် မျက်​နှာမသာမယာဖြင့်​တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်​လိုက်​ကြသည်​။​ဖြေရှင်းနိုင်​မည့်​မည်သည့်နည်းလမ်းကိုမျှ မစဉ်းစားနိုင်အောင်ကို ဖြစ်နေကြသည်​။
စတင်​တည်​ထောင်​ခဲ့သည့်​အချိန်​မှစ၍ မည်​သည့်​အန္တရာယ်​ဆိုးမျှ ကျ​ရောက်​ခဲ့ခြင်း မရှိ​သော ချန်​နိုင်​ငံ​တော်​သည်​ယခုအခါတွင်​ပထမဆုံးအကြိမ်​အဖြစ်​ကြမ္မာဆိုးနှင့် ကြုံတွေ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။
“အစီရင်ခံစာ . . . မြောက်ပိုင်းက အစီရင်ခံစာလာပါတယ် . . .”
“မြောက်ပိုင်းက ရန်​သူမျိုးနွယ်စုတွေ အကုန်​လုံး တစ်​စုတစ်​စည်းတည်း​ပေါင်းသွားကြပြီ။ ဝံပုလွေတပ်ရဲ့ ရှေ့တော်ပြေးတွေက အင်အား ၄ သိန်းလောက်နဲ့ နယ်စပ်ကို ဖြတ်လာနေကြပြီ။ သူတို့နောက်မှာ လူတစ်သန်းလောက် ကျန်နေသေးတယ်။ တစ်လအတွင်း အကုန်လုံးကို သိမ်းနိုင်ဖို့ များတယ်။ မြောက်ပိုင်းလည်း စစ်ကူလိုနေပါပြီ . . .”
ကနဦးတွင် မြောက်ပိုင်းသည် အတည်ငြိမ်ဆုံး ဖြစ်​သော်လည်း စစ်သူကြီးရဲ မြောက်ပိုင်းတွင် မရှိ​တော့သဖြင့်​ယခုကဲ့သို့ အခြေအနေ ဆိုးရွားသွားခြင်း ဖြစ်သည်။​
သို့​သော်​အရှေ့ပိုင်း​နှင့်​အနောက်ပိုင်း​ထက်တော့ အ​ခြေအ​နေ မဆိုးရွားသေးပေ။
“တောင်ပိုင်းကလည်း အစီရင်ခံ လာပါတယ် . . .”
“မင်းသားဟွာရန်းတို့ တောင်ပိုင်းကို ရောက်သွားကြပါပြီ။ ပထမတိုက်ပွဲမှာ သူတို့တွေ နိုင်သွားပြီး ရန်သူကို မိုင် ၃၀၀ လောက် အနောက်ဆုတ်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့ကြပါတယ်။ အခြေအနေတွေကတော့ တင်းမာနေကြတုန်းပါပဲ . . .”
အနည်းဆုံးတော့ သတင်းကောင်းဟု ဆိုရ​ပေမည်​။
အ​ရှေ့ပိုင်း၊ အ​နောက်​ပိုင်း နှင့်​မြောက်​ပိုင်းတို့သည်​အ​ခြေအ​နေဆိုးရွား​နေ​သော်​လည်း​တောင်​ပိုင်း မှ သတင်း​ကောင်း ကြားရသည့်​အတွက်​နိုင်ငံတော်၏ အ​ခြေအ​နေသည်​ဘက်ပေါင်းစုံမှ ကျရှုံးနေသည်ဟု မဆိုနိုင်ချေ။
သို့သော် ယခုကဲ့သို့ ဖိအားများစွာကြောင့် လူတိုင်းသည်​စိုးရိမ်​ထိတ်​လန့်​လျက်​ရှိသည်​။
တိုက်ပွဲများသည်​ဆက်လက်ဖြစ်ပွားနေမည် ဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးသည်​လည်း ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေ​ပေလိမ့်​မည်​။
မှူးမတ်များအားလုံးသည် ရဲနန်ရှန်အား မြောက်ပိုင်းသို့ ပြန်ပို့စေချင်နေကြသည်။
မြောက်ပိုင်းတွင် ရဲနန်ရှန် မရှိပါက အဆိုးဆုံးအခြေနေ ဖြစ်လာမည်ကို​ကောင်း​ကောင်းကြီး သ​ဘော​ပေါက်​ကြသည်​။
ဝံပုလွေအင်အားစုများသည် စု​ဆောင်းထား​သော တပ်​သားများဖြင့်​မြောက်​ပိုင်းအား အပိုင်သိမ်းကာ တောင်ပိုင်းသို့ ဆက်လက်ချီတက်ရန် ကြံစည်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်​။
ချန်နိုင်ငံ​တော်​၏ သမိုင်းတွင် တစ်​ကြိမ်​တစ်​ခါမျှ မကြုံ​တွေ့ခဲ့ဖူး​သော အခြေအနေမျိုးပင် ဖြစ်သည်။
မြောက်ပိုင်းမှ ရန်​သူမျိုးနွယ်စုများသည် ချန်နိုင်ငံတော်အတွင်း ထူးခြားမှုတစ်​ခုခု ဖြစ်နေသည်ကို ရိပ်​မိ​နေကြသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ရဲနန်ရှန်သည် သူ၏ တပ်တစ်ခုလုံးအား ပစ်သွား၍ မြို့​တော်​သို့ ချက်ချင်းလက်​ငင်းပင်​ပြန်သွားခဲ့သည် မဟုတ်ပါ​လော။ မြောက်ပိုင်းတွင် ရဲနန်ရှန်မရှိ​သော​ကြောင့်​မည်​သူ့ကိုမျှ ဂရုစိုက်​စရာအ​ကြောင်း မရှိ​တော့​ပေ။ ထို့ကြောင့်ပင်​အင်အားအလုံးအရင်းဖြင့်​ချီတက်လာကြခြင်း ဖြစ်သည်။​ကြောင်​မရှိ၍ ကြွက်​ထသည့်​သ​ဘောပင်​။
တိုက်ပွဲအခြေအနေများအား အ​သေအချာ လေ့လာသုံးသပ်ရန်ပင် မလိုအပ်တော့ချေ။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော် နိုင်​ငံ၏ လေးဘက်လေးတန်​လုံးသည် အန္တရာယ်များနှင့် ရင်ဆိုင်ကြုံ​တွေ့​နေရသည် မဟုတ်ပါ​လော။
တိုက်​ပွဲတွင်​အပြာရောင်လေနိုင်ငံတော်နှင့် ရှန်ယုနိုင်ငံများသာ အနိုင်ရသွားမည် ဆိုပါက ချန်​ရှင်း မြို့​တော်​သည်​စစ်​ရှုံးသည့်​နိုင်​ငံတစ်​နိုင်​ငံ ဖြစ်​သွား​သော်​လည်း ပြည်သူများ၏ အသက်များမှာမူ​သက်သာရာ ရနိုင်ပါသေးသည်။
အကယ်၍ မြောက်ပိုင်းတပ်မှ ဝံပုလွေမျိုးနွယ်စုများသာ ချန်နိုင်ငံတော်ကို သိမ်းပိုက်နိုင်​သွားမည် ဆိုပါက နိုင်ငံတော်တင်မက ပြည်သူပြည်သားများ၏ အသက်အိုးအိမ်စည်းစိမ်များပါ ပြိုကွဲပျက်​စီးကြရ​ပေလိမ့်​မည်​။
ဖြစ်​ပေါ်​နေသည့်​အ​ခြေအ​နေဆိုးများအတွက်​ဖြေရှင်းနိုင်​သည့်​တစ်​ခုတည်း​သော နည်းလမ်းမှာ ရဲနန်ရှန်အား စစ်မြေ​ပြင်သို့ ပြန်လွှတ်ရန်ပင် ဖြစ်သည်။
​မြောက်​ပိုင်းအား​ကောင်းစွာ ကိုင်​တွယ်​နိုင်​သူမှာ ရဲနန်​ရှန်​သာလျှင်​ဖြစ်​ပြီး မင်းသားဟွာရန်သည်​ပင် ထိန်းနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။
. . .
တိုက်​ပွဲအစီရင်​ခံစာများအား ဖတ်​လိုက်​ပြီး​နောက်​မင်းကြီး​သည်​စိတ်​နှလုံးမသာယာ ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။ ထို့​နောက်​မှူးမတ်များအား ချက်​ချင်းပင်​ဆင့်ခေါ်လိုက်​ပြီး ညီလာခံတစ်​ရပ်​အမြန်​ကျင်းပလိုက်​သည်​။
ညီလာခံသို့ ရဲနန်​ရှန်​လည်း တက်​ရောက်​လာ​လေသည်​။ ခန်းမအတွင်းသို့ ရဲနန်​ရှန်​ဝင်​သွားလိုက်​သည်​နှင့်​မီးအား ရေနှင့်​ငြိမ်းလိုက်​သည့်​အတိုင်း ခန်းမတစ်ခုလုံး​ချက်​ချင်းပင်​တိတ်​ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​သွား​သည်​။
ညီလာခံထဲမှ လူများ၏ အ​တွေးတွင်​-
[ဒီလူက လူ​တွေရဲ့အသက်​ကို ထမင်းစား​ရေ​သောက်​သ​ဘောနဲ့ လွယ်​လွယ်​ကူကူ​လေးကို သတ်​ပစ်​ခဲ့တာ။ ဥပ​ဒေအထက်​မှာ သူရှိတဲ့အတိုင်းပဲ​တော်​တော်​လေးကို အတင့်​ရဲခဲ့တာ . . .]
သို့သော်လည်း သူတို့အားလုံး အပြစ်တင်နေသည့် လူသည် နိုင်ငံတော်အား ကာကွယ်​ပေးနိုင်​မည့်​တစ်ခုတည်းသော မျှော်လင့်ချက်ပင်​ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် ဥပဒေကို မလိုက်နာခြင်းအား အပြစ်ဆို၍တော့ မရနိုင်ချေ။
“စစ်သူကြီးရဲ . . . မင်းရဲ့ ကိစ္စတွေ လုပ်လို့ကိုင်လို့ ပြီးပြီလား . . .”
မင်းကြီး၏ အသံသည်​ခန်းမအတွင်း ဟိန်း၍ပင်​ထွက်​လာသည်​။
ရဲနန်ရှန်သည်လည်း လူအများရှေ့တွင် ဘုရင့်အ​ပေါ် လေးစားမှု ရှိရမည်ကို​သဘောပေါက်သည့်အတွက် အနည်းငယ် ဦးညွှတ်လိုက်ရင်း –
“ပြီးသလောက်ဖြစ်​သွားပါပြီ မင်းကြီး။ ကျုပ်ထင်သလောက်​ခက်​ခက်​ခဲခဲနဲ့ မလုပ်လိုက်ရဘူး။ ကျုပ်သားက ကုသလို့ ရနိုင်တယ်ဆိုတော့ ငဲ့ညှာသင့်တဲ့ အသက်တွေကို ငဲ့ညှာပေးရတာပေါ့။ တိုက်ပွဲကလည်း အခြေအနေတွေ တင်းမာနေတယ်။ အဲဒါကြောင့် အခုချိန်မှာ တိုက်ပွဲကိစ္စကို ခေါင်းထဲထည့်သင့်နေပြီလုိ့ ကျုပ်တွေးမိတယ်​. . .”
ရဲနန်​ရှန်​၏ စကား​ကြောင့်​အချို့သော မှူးမတ်များ၏ စိတ်ထဲတွင် –
[ခင်ဗျားက လူထောင်ချီ သတ်ပြီးတာတောင် မကျေနပ်သေးဘူးလား။ ကျုပ်တို့ကတော့ ခင်ဗျားရဲ့သား ကုလို့မရတော့ဘဲ သေမှာမို့ အခုလိုတွေ သတ်ခဲ့တယ်မှတ်တာ။ တကယ်တမ်းကြ ကုသလို့ ရနေတာပဲ။ အဲ့ဒီလို ကုလို့ရနေသားနဲ့ ဘာလို့ လူတွေကို ရူးရူးမိုက်မိုက်နဲ့ သတ်နေခဲ့ရတာလဲ။ တကယ်လို့များ သူ့သားသာ​သေသွားခဲ့ရင် တစ်မြို့လုံးကို တောင် သတ်ပစ်မလား မသိဘူး။ အခုလည်း​ပြောတဲ့ပုံကိုကြည့်​ဦး မခံချင်​စရာ​ကောင်းလိုက်​တာ။ သူ့စိတ်​တိုင်းကြ လူ​တွေကို ကြက်​က​လေး ဌက်​က​လေးလို သတ်​လို့လည်းဝ​ရော တိုက်ပွဲအကြောင်း စဉ်းစားသင့်ပြီတဲ့ ။ ခင်ဗျားပဲ​ပြော​တော့ . . . ကျုပ်တို့က ဘာမှကို​ပြောစရာမရှိ​တော့ဘူး . . .]
မင်းကြီး​သည် ခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း –
“မင်းရဲ့သားက ပြန်​ကောင်းတော့မယ်ဆိုတာကတော့ သတင်းကောင်းပဲ။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ရဲ့ ညီလာခံမှာ​တော့ ခုံတွေအတော်ကို လွတ်သွားပြီ . . .”
ရဲနန်ရှန်မှ –
“​သွေးသစ်​လောင်းလိုက်​ပါ မင်းကြီး။ ချန်နိုင်ငံတော်မှာ ဉာဏ်ပညာ ထက်မြက်တဲ့လူတွေ အများကြီးပါ။ အဲဒီလိုလူတွေကို အစားထိုးလိုက်​ရင် နိုင်ငံတော်လည်း ငြိမ်းချမ်းသွားမှာပေါ့”
ရဲနန်ရှန်သည်​”​သွေးသစ်​လောင်းလိုက်​ပါ မင်းကြီး” ဟူသောစကားအား ညီလာခံတွင်​ရှိ​သော မှူးမတ်များအား ဝေ့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်​။
ရဲနန်​ရှန်​၏ အကြည့်​နှင့်​စကား​ကြောင့်​အများစုသည်​ဇောချွေးများပင် ပြန်သွားကြသည်။
တစ်​နည်း​ပြောရလျှင်​ထိုစကားသည်​“မင်းတို့တွေ ငါ့သားကို တစ်ခုခုလုပ်ရင် မင်းတို့တွေ ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ သိမှာပေါ့” ဟု သွယ်​ဝိုက်​၍ ပြောလိုက်သည့် သဘောပင်။
တမင် ခြိမ်းခြောက်လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်​သည်​။
မှူးမတ်များ၏ ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူနေသော်လည်း ထုတ်ဖော်၍ မပြောဝံ့ကြချေ။ ထိုအချိန်တွင်​ညီလာခံအတွင်းရှိ စစ်သည်အုပ်စုမှ လူများမှာမူ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားသည့်​ဟန်ဖြင့် ရှိနေကြသည်​။ သူတို့၏ စိတ်ထဲတွင်​-
[စစ်သူကြီးရဲက တကယ့်လူပဲ . . . သူ့ရဲ့ ဟိတ်ဟန်က ဒီနိုင်ငံတစ်ခုလုံးတင် မကဘူး မော်တယ်ကမ္ဘာကြီး တစ်ခုလုံးကိုပါ လွှမ်းမိုးမတတ်ပါပဲလား . . .]
မင်းကြီးသည်​တင်းမာ​သော မျက်​နှာထားဖြင့်​-
“အခု နိုင်ငံရဲ့ ဘက်ပေါင်းစုံမှာ အန္တရာယ် ကျရောက်နေပြီ။ စစ်သူကြီးရဲ . . . မင်းမှာ ဒီအတွက် ဘာများ အကြံဉာဏ် ရှိလဲ . . .”
ရဲနန်ရှန်သည် ယုံကြည်မှုအပြည့်​ဖြင့်​-
“ရန်သူ​တွေက တိုက်ခိုက်လာရင် ကျုပ်တို့ ကာကွယ်ရမှာပေါ့။ ဘာများ ခက်ခဲနေလို့လဲ။ အခုအခြေအနေက ကြည့်တော့သာ ခက်ခဲသယောင် ရှိ​နေတာပါ ကျုပ်အမြင်မှာတော့ တစ်ချက်စာတောင် မရှိတဲ့ ချာတိတ်လေးတွေက လာပြီး ရန်စ​နေတယ်​လို့ပဲ မြင်​တယ်​. . .”
မုတ်ဆိတ်ဖြူများဖြင့်​အဘိုးကြီးတစ်ဦးသည် သည်းမခံနိုင်တော့သည့်​ဟန်ဖြင့် မတ်တတ်ထရပ် လိုက်ရင်း –
“စစ်သူကြီးရဲ . . . ကျုပ်ကတော့ ခင်ဗျားကို နိုင်​ငံနဲ့ လူမျိုးကို ကာကွယ်​ပေး​နေတဲ့လူဆိုပြီး လေးစားလာခဲ့ရတာ။ အဲ့ဒါ​ကြောင့်​ကျုပ်ဘာမှ အများကြီး မပြောချင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အခုက နိုင်ငံတော်ရဲ့ အန္တရာယ်အရှိဆုံး အခြေအနေကို ရောက်နေတာနော်။ ကျုပ်တို့ရဲ့ မျက်စိရှေ့မှာတင် တဖြည်းဖြည်း လဲပြိုကျတော့မှာ။ အဲဒါတောင်မှ ခင်ဗျားက ဘာမှ မဖြစ်သလို ပြောနေနိုင်သေးတယ်။​အေး . . . ရန်​သူ​တွေနဲ့ ပက်​သက်​ပြီး​အောင်​မြင်​အောင်​ခင်​ဗျားဘယ်​လိုလုပ်​မလဲဆိုတာ ကျုပ်​တို့အားလုံး​စောင့်​ကြည့်ချင်ပါ​သေးရဲ့ . . .”
ရဲနန်ရှန်လည်း ယုံကြည်​မှု အပြည့်​ရှိသည့်​ဟန်​ဖြင့်​-
“ဆရာကြီးဝမ် . . . ခင်ဗျား မြင်ရပါစေမယ်။ ကျုပ်ကတိပေးတယ် . . .”
ထို့နောက် မင်းကြီး​အား ဦးညွှတ်လိုက်ရင်း လက်သီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကာ –
“မင်းကြီး တစ်ခုလောက် တောင်းဆိုချင်ပါတယ်။ ကျုပ်ကို နိုင်ငံတော်ရဲ့ စစ်သူကြီးချုပ် ရာထူး ပေးအပ်နိုင်မလား။ ကျုပ် နဂါးတံဆိပ်တော်ရော ကျားတံဆိပ်တော်ပါ လိုတယ်။ ချန်နိုင်ငံတော်ရဲ့ အင်အားစု အားလုံး ကျုပ်ရဲ့ ထိန်းချုပ်မှုအောက်မှာ ရှိချင်ပါတယ်။ ကျုပ်​အားလုံးကို ဦးဆောင်ပြီး နိုင်ငံတော်ကို ကျူးကျော်နေတဲ့ ရန်သူတွေကို တိုက်ခိုက်ပေးပါ့မယ်။ မင်းကြီးရဲ့ နိုင်ငံတော်ကြီး အဓွန့်ရှည် တည်တံ့အောင်ပေါ့ . . .”
ရဲနန်ရှန်၏ စကားကြောင့် ခန်းမတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
ယခုကဲ့သို့ အန္တရာယ် အများဆုံး အခြေအနေတွင် ရဲနန်ရှန်မှ ဘုရင့်​အား ကြီးမားလှ​သော တောင်းဆိုမှုကြီးတစ်​ခု​တောင်းဆိုလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်​။ ဘုရင်​ကိုပင်​မ​ကြောက်​မရွံ့​လျှောက်​တင်​ရဲသည့်​စစ်သူကြီး၏ ရဲဝံ့လှပုံကို အားလုံးသည် အံ့သြလျက်​ရှိသည်​။
သို့သော် အများစု၏ စိတ်ထဲတွင် ထိတ်လန့်​နေကြသည်။
​မြောက်​ပိုင်းတစ်​ခုတည်းအား တာဝန်​ယူထားရသည့်​စစ်​သူကြီးဘဝတုန်းကပင်​ဥပ​ဒေအား မထီမဲ့မြင်​လုပ်​၍ လူ​ပေါင်းများစွာအား စိတ်​တိုင်းကျ သတ်​ဖြတ်​ခဲ့သည့်​သူသည်​ယခုအခါတွင်​နိုင်ငံတော် တစ်ခုလုံး၏ အင်အားစုများအား ထိန်းချုပ်ခွင့်​ရသွားမည် ဆိုပါက အရာအားလုံးသည်​သူ့လက်သူ့ခြေ ဖြစ်သွားမည့် သဘောပင် ဖြစ်သည်။
ခန်းမကြီးတစ်​ခုလုံး တိတ်​ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​လျက်​ရှိပြီး တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်နေကြသည်​။
အိမ်ရှေ့မင်းသား၏ မျက်နှာသည်​သွေးမရှိ​တော့သည့်​အတိုင်း ချက်ချင်းပင် ဖြူဖတ်​ဖြူ​ရော်​ဖြစ်သွားလေသည်။ ရဲဝင့်​လှသည့်​ရဲနန်ရှန်အား ငေးကြည့်ရင်း ငိုင်နေမိသည်​။
စိတ်​ထဲတွင်​လည်း​နောင်​တတရားများနှင့်​အတူ​တွေး​နေမိသည်​မှာ –
[ငါ ဒီလိုလူမျိုးကိုမှ ဘာကြောင့်သွားပြီး ရန်စမိရတာလဲ မသိဘူး။ ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်တူးသလို ဖြစ်သွားပြီကွာ . . .]
မင်းကြီးသည်​ပလ္လင်ထက်မှ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်​။ ထို့​နောက်​မည်​သည့်​စကားမျှ မ​ပြောဘဲ ရဲနန်​ရှန်​အား အ​တော်​အတန်​ကြာ​အောင်​စိုက်​ကြည့်​လိုက်​သည်​။
ရဲနန်ရှန်သည်လည်း မျက်​တောင်​တစ်​ချက်​ပင်​မခတ်​ဘဲ မင်းကြီးအား ပြန်​၍ စိုက်​ကြည့်​လိုက်​သည်​။
တခဏအကြာတွင် ဘုရင်မှ ပြတ်သားသော အသံဖြင့် –
“ငါ့ဆီကို နဂါးတံဆိပ်တော် ယူလာခဲ့ကြစမ်း . . .”
မင်းကြီး၏ အမိန့်​ကြောင့်​မှူးမတ်များအားလုံးသည်​အံ့ဩစိတ်​ကြောင့်​ငေးငိုင်သွားကြသည်။ စိတ်​ထဲတွင်​လည်း –
[ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ . . . ဒီလို​တောင် အလွယ်တကူ ပေးလိုက်မှာလား . . .]
“ကျားတံဆိပ်တော်ပါ ယူလာခဲ့ကြ . . .”
“မင်းကြီး . . . ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ မင်းကြီး . . .”
မင်းကြီး ထပ်​ပြောလိုက်​သော အမိန့်​ကြောင့်​မှူးမတ်​အချို့သည်​အနူးအညွတ်​တောင်းပန်​လိုက်​ကြသည်​။
“ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ . . . မင်းကြီး စဉ်းစားပါဦး . . .”
“ငါဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးသွားပြီ . . .”
မင်းကြီးသည်​သူ၏ လက်များအား ဝေ့ယမ်းပြလိုက်ရင်း ပြတ်သားစွာဖြင့်​ပြောလိုက်ပါတော့သည် . . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset