Switch Mode

Chapter – 168

မုဆိုးလေလား သားကောင်လေလား

Chapter – 168
“မုဆိုး​လေလား သား​ကောင်​လေလား”

လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူများသည် ဆောင်ဂျုအား တားဆီးနိုင်ရန် နည်းမျိုးစုံဖြင့် ကြိုးစားနေကြသည်။
ဆောင်ဂျုသာ ရဲရှောင်ရှိရာသို့ ရောက်သွားမည် ဆိုပါက အခြေအနေများသည်​ပြောင်းလဲသွားနိုင်သည် ကို အားလုံး ရိပ်စားမိနေကြသည်​။
ဆောင်ဂျုသည် အကောင်းဆုံး ကြိုးစား၍ ဖောက်ထွက်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း မ​အောင်​မြင်​သေးချေ။ သူ၏​ရောဂါသည်​အ ရှင်းမ​ပျောက်​သေး၍ လက်​ရှိအ​ခြေအ​နေအား အားမလိုအားမရပင်ြ​ဖစ်နေမိသည်​။ ရန်​သူများအား​ဖောက်​ထွက်​ကျော်​လွှားနိုင်​သည့်​အခွင့်​အ​ရေးရ​သော်​လည်း တကယ့်​လက်​တွေ့တွင်​မူ စိတ်​က​ဆောင်​နေ​သော်​လည်း လူကမလိုက်​နိုင်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။ နောက်ဆုံး မတတ်သာသည့်အဆုံး
​သူ့အိမ်ရှိ အစောင့်များအား​အော်​ဟစ်​ရင်းဖြင့်​သာ အမိန့်ပေး ခိုင်းစေ​ရ​တော့သည်​။
“သခင်လေးကို မြန်မြန် ကာကွယ်ကြ။ သွားကြစမ်း . . .”
ဆောင်ဂျုအားကြည့်​ရင်း လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူများသည် ဟားတိုက်ရယ်မောလိုက်ကြရင်း –
“ဆောင်ရီတောက် . . . ခင်ဗျား​အိပ်မက် မက်မနေနဲ့တော့။ အခု ရဲရှောင် အခန်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့လူက ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ရေး အဖွဲ့တွေထဲက နာမည်အကြီးဆုံး တစ်ယောက်ပဲ။ လျူချန်းဂျန် လို့ခေါ်တယ်။ သူ့ကို တစ်ချက်ခုတ် လူသတ်သမားလို့လည်း ခေါ်ကြတယ်။​ရဲရှောင်ကတော့ သေချာပေါက် သေမှာပဲ . . .”
လူသတ်​သမား၏ စကား​ကြောင့်​ဆောင်​ဂျုသည်​အကြီးအကျယ်​တုန်​လှုပ်​သွား​လေသည်​။ ထို့​နောက်​ဒေါသတကြီးဖြင့်​-
“လျူချန်းဂျန် . . . ငါဆောင်ဂျု ဒီနေ့ညမှာ ကျိန်ဆိုလိုက်မယ်။ မင်း ရဲရှောင်ကို သတ်ရဲသတ်ကြည့်၊ မင်းတို့ တစ်ဆွေလုံး တစ်မျိုးလုံးက လူကြီးလူငယ်၊ မိန်းမ ယောကျာ်းမရွေး အကုန်တစ်ယောက်မကျန် ပြန်အ​သတ်ခံရမယ် . . .”
တစ်ဖက်ရန်သူလည်း ခနဲ့တဲ့တဲ့ဖြင့်​ရယ်မောလိုက်ရင်း –
“ဟားဟားဟား . . . အခုချိန်မှာ ခင်​ဗျား ဒီလို ခြိမ်းခြောက်နေလို့လည်း အသုံးမဝင်ဘူး။ ခင်ဗျားအသက် ကိုပဲ ခင်ဗျား ရအောင် ကာကွယ်စမ်းပါဦး။ နောက်ပြီး ပြောရရင် လျူချန်းဂျန်ဆိုတာ အမြဲတမ်း တစ်ယောက်တည်းသမား၊ သူ့မှာ အဖွဲ့အစည်း ဆိုတာလည်း မရှိသလို မိသားစု ဆိုတာလည်း မရှိဘူး . . . ဟားဟား . . .”
ဆောင်ဂျုသည် ဒေါသအကြီးအကျယ် ထွက်နေလေသည်။ ရန်​သူများအား ပိုမိုပြင်းထန်စွာ တိုက်ခိုက်လိုက်​ပြီး တိုက်​ပွဲ အခြေအနေသည်လည်း​ပို၍ တင်းမာလျက်​ရှိသည်​။
သို့သော် အထင်​နှင့်​အမြင်​တက်​တက်​စင်​လွဲဆိုသည့်​အတိုင်း လျူချန်းဂျန်ဟု ခေါ်သည့် လူသတ်သမားသည် ရဲေ ရှာင်​၏ အခန်းထဲတွင်​လှုပ်၍ပင်​မရသည်ကို မည်သူမျှ မသိကြ​ပေ။
လျူချန်းဂျန်သည် ရဲေ ရှာင်​အား သတ်​ဖြတ်​ရန်​အတွက်ပြ​တင်း​ပေါက်​မှတစ်​ဆင့်​ခုန်​ဝင်​လိုက်​သည်။ ထို့​နောက်​ရဲေ ရှာင်​ရှိရာသို့​ပြေးသွားရင်း သူ၏ ဓားအား အ ရှိန်​ပြင်းပြင်းဖြင့်​ခုတ်​ပိုင်းလိုက်​သည်​။
အလွန် ပြင်းထန်လှ​သော ခုတ်ချက်ပင်။
ထိုခုတ်ပိုင်းချက်သည် လျူချန်းဂျန်၏ နာမည်အကြီးဆုံး တိုက်ကွက်ဆိုလည်း မမှားချေ။
သူ့လက်ထဲရှိ ဓားရှည်သည် သူ၏ ရန်သူအတွက်မူ သေမင်းတစ်ပါးပင် ဖြစ်​ပေလိမ့်​မည်​။
ခုတ်ပိုင်းချက်သည် မြန်ဆန်၍ တိကျလှသည်​။
သူ၏ ဓားချက်​အောက်​တွင်​ရဲေ ရှာင်​သည်​သေချာ​ပေါက်​ပင်​အသက်​ပျောက်​သွားလိမ့်​မည်​ဟု တထစ်​ချ ယုံကြည်​ခဲ့သည်​။ ရဲေ ရှာင်​အား သတ်​ပြီးသည်​နှင့်​ထွက်​ပြေးရမည့်​အစီအစဉ်​ကိုပါ ကြိုတင်​စဉ်း စား​နေခဲ့သည်​။ ရဲနန်ရှန်သည် အစွမ်းထက်လှသည့် ပညာရှင်တစ်ဦး ဖြစ်သော်လည်း သူ့အား​တွေ့အောင် ရှာဖွေနိုင်​လိမ့်​မည်​မဟုတ်​ဟု ထင်​မှတ်​ခဲ့သည်​။
လျူချန်းဂျန်သည်​ယုံကြည်​မှု ရှိ ရှိဖြင့်​ရဲေ ရှာင်​၏ အခန်းထဲသို့ ဝင်​ရောက်​သွား​သော်​လည်း သူ့အား​ဆီးကြို​နေသည်​မှာ အနက်​ရောင်​စောင်​အချို့သာ ဖြစ်​သည်​။

သူ၏ အခန်းထဲသို့ ဝင်​ရောက်​လာသည့်​ရန်​သူသည်​
အဆင့်မြင့် ပညာရှင်တစ်ဦး ဖြစ်လိမ့်​မည်ဟု ရဲေ ရှာင်​ခန့်မှန်းလိုက်မိသည်​။ အဆိုပါ ရန်​သူ၏ ဓားအလင်းတန်းသည် အပြာရောင်ဖြစ်ပြီး အကြမ်းဖျဉ်းအားဖြင့် ကောင်းကင်အဆင့်၏ အလယ်အလတ်အဆင့် ရှိသော ပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်လိမ့်​မည်ဟု သုံးသပ်​မိလိုက်​သည်​။
ရဲရှောင်သည် မကြာသေးမီကပင် ကျင့်ကြံမှုအဆင့် တိုးတက်ခဲ့​သော်​လည်း ယခုကဲ့သို့ အဆင့်​မြင့်​ပညာ ရှင်​တစ်​ဦးအား အလွယ်​တကူ အနိုင်​ယူတိုက်​ခိုက်​ရန်​မှာ မဖြစ်​နိုင်​သေး​ပေ။
ထို့ကြောင့် သူ၏ ရန်​သူအား ချက်ချင်း တိုက်ခိုက်ခြင်း မပြု​သေးဘဲ လှည့်ကွက်အနည်းငယ် သုံးလိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်ပေသည်​။
ရဲေ ရှာင်​သည်​အိပ်ယာထက်မှ ထလိုက်ပြီး ရန်​သူ့ထံသို့ သူ့ကိုယ်အောက်ရှိ စောင်အချို့ဖြင့်​ပစ်လိုက်သည်။ စောင်များသည် တိမ်တိုက်များကဲ့သို့ လွင့်ပျံသွားပြီး ထို​စောင်များ၏ အနောက်တွင် ရဲေ ရှာင်​သည်​ထပ်​ကြပ်​မခွာပင်​လိုက်​ပါသွား​လေသည်​။
ရဲေ ရှာင်​၏ ပြုမှုလှုပ်​ရှားမှုများသည်​သစ်​ရွက်​လေးတစ်​ရွက်​ကဲ့သို့ပင်​ပေါ့ပါးသွက်​လျက်​ရှိသည်​။​စောင်​များ​နောက်​တွင်​ကပ်​ပါသွားသည်​မှာ မြူမှုန်​လေးတစ်​မှုန်​လေထဲဝဲပျံသွားသည်​နှင့်​ပင်​တူ​နေပါ​သေးသည်​။ လှုပ်​ရှားမှုများအား အခက်​အခဲမ ရှိ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးပင်​လုပ်​ဆောင်​နိုင်​လေသည်​။
လျုချန်းဂျန်​၏ ဓားချက်​သည်​လွဲ​ချော်​သွား​ပြီး အနက်​ရောင်​စောင်​များကိုသာ ခုတ်​ပိုင်းမိသွား​လေသည်​။ အနက်​ရောင်​အဝတ်​အပိုင်းအစများသည်​လည်း​နေရာအနှံ့သို့ လွှင့်​ပျံသွားကြသည်​။
ထို့နောက် ရဲရှောင်၏ အဖြူ​ရောင်​လက်​ဝါးချက်​သည်​သူ၏ မျက်​နှာအနီးသို့​ရောက်​ရှိလာသည်​ကို လျုချန်းဂျန်​သည်​တွေ့လိုက်​ရသည်​။
တန်ပြန်တိုက်ခိုက်မှုသည် အလွန်လျင်မြန်လွန်းလှသော်လည်း တိုက်ခိုက်သူသည် ကျင့်ကြံမှု အဆင့် အမြင့်ကြီး မဟုတ်သေးမှန်း ရိပ်စားမိလိုက်သည်။ သူ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း –
[​ကြည့်​ရသ​လောက်​တော့ သူက​ကောင်းကင်အဆင့်တောင် မရောက်လောက်သေးဘူး . . . သူ့တိုက်ခိုက်မှုက အပြာရောင် ဖျော့ဖျော့တောင် မလင်းပါလား . . .]
[သူက သူ့ကိုယ်သူ သိပ်ပြီး ယုံကြည်မှု လွန်ကဲနေတာပဲ . . .]
လျုချန်းဂျန်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​ရဲေ ရှာင်​အား အထင်​မြင်​သေးသွား​လေသည်​။ ထို့်​ကြောင့်​ထွေ​ထွေထူးထူး စဉ်းစားမ​နေ​တော့ဘဲ ရဲေ ရှာင်​အား သူ၏ ဘယ်​လက်​သီးဖြင့်​ထိုးလိုက်​သည်​။
“ဖုန်း . . .”
လက်သီးနှင့် လက်ဝါးတို့ ထိတွေ့သွားကြသောအခါ ကျယ်လောင်သော အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်သွား​လေသည်။
လျူချန်းဂျန်သည် အဆင့်​နိမ့်​ပညာ ရှင်​တစ်​ဦး နှင့်​သာမန်​တိုက်​ခိုက်​နေရသည်​ဟု ထင်​မှတ်​ပြီး လက်သီးအတွင်း စွမ်းအားများစွာကို ထည့်သွင်းခဲ့သည်။ သူ၏ လက်​သီးချက်​ကြောင့်​ရဲေ ရှာင်​၏ လက်​မှအ ရိုးများ ကျိုးကြေသွားမည်ဟုလည်း တွေးထင်ခဲ့မိသည်။
သို့သော် လက်တွေ့တွင်မူ သူ၏ အထင်နှင့်အမြင်သည် တခြားစီ ဖြစ်နေလေသည်။
ရဲရှောင်သည် ဒဏ်ရာတစ်​စုံတစ်​ရာ မရ ရှိဘဲ သူ၏ လက်​များသည်​လည်း အ​ကောင်းပတိအတိုင်း ပင်​ရှိ​နေကြသည်​။ မျက်​နှာအနည်းငယ်​ပျက်​သွားသည့်​တိုင်​နောက်​သို့​ခြေတစ်​လှမ်းပင်​ဆုတ်​မသွားခဲ့​ချေ။
လျူချန်းဂျန်မှာမူ ကမ္ဘာတစ်​ခုလုံး​အေးခဲသွားသည့်​အတိုင်း​အေးစက်​မှုဒဏ်​အား ခိုက်​ခိုက်​တုန်​အောင်​ပင်​ခံစားသွားရ​လေသည်​။​ရေခဲချီဓာတ်​သည်​သူ၏ လက်​မှတစ်​ဆင့်​ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံးအား​အေးစက်​သွား​စေသည်​။
မည်​သည့်​တုန့်​ပြန်​မှုမှ မလုပ်​နိုင်​သေးခင်​မှာပင်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံးသည်​အေးခဲသွား​လေသည်​။
ထို့ပြင်​လက်သီးတွင်လည်း ရေခဲများ ဖုံးလွှမ်းသွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ပိုင်းသည်ပင်​လှုပ်၍မရတော့​လောက်အောင် ဖြစ်သွားသည်​။
ယခင်​က ယခုကဲ့သို့ ထူးခြားလှသော ရေခဲချီဓာတ်များအား တစ်ခါမျှ မမြင်ဖူးခဲ့သည့်အတွက် လျူချန်းဂျန်သည်​အလွန်အမင်းပင်​အံ့သြတုန်လှုပ်လျက်​ရှိသည်​။ အ​အေးဓာတ်​ကြောင့်​သူ၏ သွေးကြောအချို့သည်လည်း ပျက်ဆီးသွားခဲ့ရသည်​။
အံ့ဩမှုများနှင့်​အတူ သူ၏ စိတ်ထဲတွင်​-
[ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ . . . ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ . . .]
သို့သော် လျုချန်းဂျန်​သည် အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သူပီပီ​တွေ​ဝေ​နေခြင်းမ ရှိဘဲ အသက်တစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ ချီဓာတ်များအား ထုတ်လွှတ်လိုက်သည်။ သူ၏ စွမ်းအားများ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး လက်များတွင်လည်း အပြာရောင်အလင်းတန်းအချို့ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ထိုအလင်းတန်းများဖြင့် လက်တွင် ခဲနေသည့် ရေခဲချီဓာတ်များအား ဖယ်ရှားလိုက်​သည်​။ သို့သော် အလွန်အမင်း အေးစက်သည့်​ဒဏ်ကိုမူ ခံစားနေရတုန်းပင် ဖြစ်သည်။
လျုချန်းဂျန်​သည်​အံ့ဩစိတ်​ကြောင့်​ဟန်​ပင်​မ​ဆောင်​နိုင်​တော့ဘဲ –
“ဘယ်လို တိုက်ကွက်များလဲ . . . မင်းဘယ်သူလဲ . . .”
သူရင်ဆိုင်နေရသည့်လူသည် သာမန်လူတစ်ဦး မဟုတ်ကြောင်း ရိပ်စားမိသွားသည်။​လက်ဝါး ရိုက်ချက်၏ အတိမ်အနက်အရ သူ့ထက်ပင် ပို၍ အစွမ်းထက်နေမည်ဟုလည်း ခံစားလိုက်မိသည်​။
ရဲေ ရှာင်​သည်​လျုချန်းဂျန်​၏​မေးခွန်း​ကြောင့်​မထီမဲ့မြင်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“ခင်ဗျားက ကျုပ်ကို လာသတ်တာ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲဒါတောင်မှ ကျုပ်​ကို ပြန်လာမေးနေ​သေးတယ်။ ခင်​ဗျားက ကျုပ်​ကို လာသတ်တာ​ရော ဟုတ်​ရဲ့လား . . . ဒါမှမဟုတ် ကျုပ်ကို ကြိုက်နေလို့များ အခန်းထဲ​ဝင်လာတာလား ပြောစမ်းပါဦး . . .”
“မင်းက ရဲရှောင်လား . . .”
လျူချန်းဂျန်သည်​အံ့အားသင့်ဟန်ဖြင့် အော်ပြောလိုက်သည်။ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်သွားဟန်လည်း ပေါ်လွင်နေသည်။
ရဲရှောင်သည်​ရယ်မောလိုက်ရင်း –
“ခင်ဗျားက ဥာဏ်တော့ ကောင်းသားပဲ။ ချီးကျုးတယ်​ဗျာ . . .”
လျူချန်းဂျန်သည် အ ရူးလုပ်ခံ​နေရသလိုပင်​ခံစားလိုက်ရသည်။
ဖြစ်​ပေါ်​နေသည့်​အ​ခြေအ​နေများအား စိတ်ရှုပ်ထွေး၍ နားမလည်နိုင်လည်း ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။
လျုချန်းဂျန်​သည်​ရဲေ ရှာင်​၏ အ​ကြောင်းအား ကြားသိခဲ့ရသည့်​အချိန်​တုန်းက သုံးစား၍မရ​သော ဆန်​ကုန်​မြေ​လေးတစ်​ယောက်​၊ အသက်​ငွေ့​ငွေ့သာ ရှိ​တော့သည့်​လူတစ်​ယောက်​ဟုသာ သိခဲ့ခြင်းဖြစ်​သည်။
သို့သော် ယခုအခါတွင်​မူ ရဲရှောင်သည် အကောင်းပကတိ ရှိနေလေသည်။ အံ့ဩမှုများနှင့်​အတူ သူ၏ စိတ်ထဲတွင်​-
[ငါက နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ ထိပ်တန်းအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို လုပ်ကြံဖို့ ရောက်လာရ တာများလား . . . ဒါမှမဟုတ် ဒါ​က ထောင်ချောက် တစ်ခုလား။ ငါက လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူတစ်ယောက်။ အခုတော့ ငါက မုဆိုးဖြစ်​မလား သား​ကောင်​ဖြစ်​မလား​တောင်​မသိ​တော့ဘူး . . .]
ရဲရှောင်သည်​လက်ခုပ် ၂ ချက်တီးလိုက်သည်​။ ထိုအခါတွင်​သူ၏ လက်တစ်ဖက်၌ ရွှေရောင် အလင်းတန်းများ ထွက်ပေါ်လာပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်တွင်မူ သန့်စင်လှသည့် အဖြူရောင် အလင်းတန်းအချို့ ထွက်ပေါ်လာ​လေသည်​။​ရွှေလက်နှင့်​ရေခဲလက်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
လျုချန်းဂျန်​အား တိုက်​ခိုက်​ခဲ့သည့်​လက်​ဝါးချက်​ကြောင့်​ရဲေ ရှာင်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​ယုံကြည်​မှုများ ပိုတိုးလာပြီး ကိုယ့်​ကိုကိုယ်​လည်း​ကျေနပ်​နေမိ​လေသည်​။
သူ၏ ကျင့်ကြံမှုအဆင့် များစွာ တိုးတက်လာခဲ့ကြောင်း ကိုလည်း သိလိုက်ရသည်​။
ရဲေ ရှာင်​သည်​သူ၏ စွမ်းအင်​များအား စမ်းသပ်ချင်ရုံသာမက ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည့် စွမ်းအင်များကို ထုတ်လွှတ်ပေးလိုသောကြောင့် လက်ဝါး ရိုက်ချက်ဖြင့် တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
တစ်​ဖက်​မှ ရန်​သူ၏ တိုက်​ခိုက်​မှုသည်​သူ့အား နာကျင်​မှုတစ်​စုံတစ်​ရာ မခံစား​စေခဲ့​ပေ။ ထို့ပြင်​သူ၏ လက်ဝါး ရိုက်ချက်တွင် အပြာရောင်လဲ့လဲ့ လင်းလက်နေသည်ကိုလည်း သတိထားမိခဲ့သည်။
ရဲရှောင်​ကိုယ်​တိုင်​ပင်​အံ့သြသွား​လေသည်​။
သူ၏ ကျင့်ကြံမှု အဆင့်​သည်​ထပ်​တက်​လျှင်​မြေကြီးအဆင့် ၃ မှ အဆင့် ၄ သို့သာ ရှိနေရမည် ဖြစ်သော်လည်း လက်ရှိတွင်မူ အဆင့် ၈ ကိုပင်​ရောက်ရှိသွားခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့အပြင် စွမ်းအင် မတည်မငြိမ် ဖြစ်ခြင်းမျိုးကိုလည်း မခံစားရချေ။ အံ့ဩမှုများနှင့်​အတူ ရဲေ ရှာင်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​-

[ခုနတုန်းက ငါဥာဏ်အလင်းပွင့်သွားတာ ငါ့ရဲ့ ကျင့်ကြံမှုတွေကိုလည်း အများကြီး တိုးတက် သွားစေခဲ့တာပါလား . . . ချစ်ခြင်း​မေတ္တာတရား ဆိုတာကို နားလည်ရုံ ရှိသေးတယ် သဘာဝတရားကြီးရဲ့ တံခါးကို ဖွင့်နိုင်ခဲ့တာပဲ . . . တော်တော်ကို အံ့သြစရာ ကောင်းတာပဲ . . .]
ရဲ​ရှောင်​၏ ရွှေရောင်လက်တစ်ဖက်မှ ရွှေရောင် အလင်းတန်းများ ထွက်ပေါ်နေပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်မှလည်း ရေခဲချီဓာတ်များ ထွက်ပေါ်​နေသည်​။ သူသည်​အေးစက်​သောအပြုံးများဖြင့် တစ်​ဖက်​မှ မျက်​နှာဖုံးဝတ်​ထား​သော ရန်​သူအား စူးစိုက်​၍ပင်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။
ရဲေ ရှာင်​၏ ဆံပင်များသည် လေပြည်လေညင်းများနှင့် အတူ မျောလွင့်လျက်ရှိပြီး ယခင် ရှောင်ဧကရာဇ် ဘဝတုန်းက သူ၏ အထင်ရှားဆုံး တိုက်ကွက်တစ်ကွက်ဖြစ်သော “ရယ်မောခြင်းကောင်းကင်” ကို အသုံးပြုလိုက်သည်။
ထူးခြား အစွမ်းထက်လှသော စွမ်းအင်များဖြင့် စုပေါင်း တိုက်ခိုက်လိုက်သဖြင့် လျူချန်းဂျန်သည် အသည်းအသန် ခုခံနေရပြီး အသက်ရှူချိန်ပင် မရှိလောက်အောင် ခံစား​နေရသည်​။ ရဲေ ရှာင်​၏ တိုက်ခိုက်မှုများအား အသက်လု၍ ကာကွယ်နေရသည့်​အတွက်​အပြင်ဘက်မှ အကူအညီ လှမ်းတောင်းရန် မဆိုထားနှင့် စကားပင် ပြန်မပြောနိုင်တော့ချေ။
လျုချန်းဂျန်​၏ စိတ်ထဲတွင်မူ –
[ဒါ . . . ဒါ အသုံးမကျတဲ့ ဆန်ကုန်မြေ သခင်လေးတဲ့လား။ ငါ့အလုပ်ရှင်က ငါ့ကို ပြောတော့ အသက်တောင် လုပြီး ရှူနေရတယ်ဆို။ ဒါက ရဲနန်ရှန်ရဲ့ အမှိုက်လို သားတစ်ယောက်တဲ့လား . . . လုပ်ကြံနိုင်ခဲ့ရင်တောင် တော်တော်ကို မတန်တဲ့ အလုပ်မျိုး။ ငါတော့ ဒီတစ်ခါ ကတုံးပေါ် ထိပ်ကွက် လုပ်ခံလိုက်ရပြီကွာ . . .]
လျူချန်းဂျန်သည် စိတ်ထဲတွင်​အဆက်မပြတ် ကျိန်ဆဲနေရင်း ငိုချင်​လာသလိုပင်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။
သူ့အရှေ့တွင်​ရှိ လူငယ်သည် ကျန်းမာသန်စွမ်းရုံတင်မက ထူးခြား အစွမ်းထက်သော စွမ်းရည်များဖြင့် ရှိနေလေသည်။
[ဒီတော့ ဒါက မင်းတို့ပြောတဲ့ သေခါနီး လူပေါ့လေ ဟုတ်လား . . . ဒီကောင်က ငါ့ထက်တောင် ပိုပြီး စွမ်းတယ် ခွေးမသားတွေရဲ့ . . . ငါ့ထက်တောင် ပိုပြီး အတွေ့အကြုံ ရှိနေသေးတယ်ဟ . . .]
လျူချန်းဂျန် စိတ်ထဲ အခဲမကြေနိုင်ဘဲ ကျိန်ဆဲ နေမိပါတော့သည် . . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset