Switch Mode

Chapter – 165

ခင်ဗျားကဆင်းရဲလိုက်တာ

Chapter – 165
“ခင်ဗျားကဆင်းရဲလိုက်တာ”

ရဲနန်ရှန် မြောက်ပိုင်းမှ ထွက်သွားသည်မှာ တစ်ရက်သာ ရှိ​သေး​သော်​လည်း ဘုရင်သည် ရဲနန်ရှန်ပြန်​လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း စာပို့လင်းယုန်မှတဆင့် သိထားပြီးနှင့်​လေပြီ။ လင်းယုန်​ယူလာ​သော စာအားကြည့်ရင်း ဘုရင်မင်းမြတ်သည်​အကြိမ်​ကြိမ်​သက်​ပြင်းချမိလိုက်​သည်​။
ရဲနန်ရှန်မှ တိုင်းပြည်အရေးကို ငဲ့၍ မြောက်ပိုင်းမှာပင် ဆက်လက်တိုက်ပွဲဝင်နေ ဦးမည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့မိသည်။
ရဲနန်​ရှန်​အား​မြောက်​ပိုင်းမှ ပြန်မလာ​စေရန်​မျှော်​လင့်​မိခဲ့​သော်​လည်း တကယ့်​လက်​တွေ့တွင်​မူ သက်​ပြင်းချ ရုံမှလွဲ၍ မည်​သည့်​အရာမှ မတတ်​နိုင်​ခဲ့​ပေ။
ဘုရင်​ကြီးသည်​သက်​ပြင်းတချချဖြင့်​စိတ်​ညစ်​နေ​သော်​လည်း မင်းသား သုံး​ယောက်​မှာမူ ရဲေ ရှာင်​တို့အ​ကြောင်းအား တီးတိုး​ပြောဆို​နေကြသည်​။
“ဒီနှစ်တွေထဲမှာ ရဲအိမ်တော်ရဲ့ လုံခြုံရေးအင်အားက နည်းသွားသလိုပဲ​နော်​။ တခြား မျိုးနွယ်စုတွေရဲ့ အထင်​သေးဖိနှိပ်တာ​တွေခံရနိုင်​တယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​သူတို့ကြည့်​ရတာ​တော့ အဆင်ပြေနေသလိုပဲ။ အဲ့ဒါ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ မင်းတို့သိကြလား . . .”
မင်းသားတစ်​ပါး၏ စကား​ကြောင့်​ဘုရင်​ကြီးမှ –
“အခုဆို အခြေအနေတွေက အရင်​တုန်းကနဲ့ မတူတော့ဘူး။ အဲဒီ ပြောင်းလဲမှုတွေက မင်းတို့တွေ ထီးနန်းအတွက်​အတိုက်အခံ လုပ်ကြကတည်းက စခဲ့တာပဲ . . .”
“ရဲရှောင်ရဲ့ ကြမ္မာဆိုးက မင်းတို့နဲ့ရော သက်ဆိုင်တယ်ဆိုတာ မင်းတို့ ငြင်းလို့ရမလား၊ ပြောကြစမ်းပါ . . .”
“မင်းတို့က ထီးနန်းကိုပဲ မျက်စောင်းထိုးနေကြတယ်။ အခုတော့ စစ်သူကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ သားတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ နှစ်ရာပေါင်းများစွာ တည်တံ့ခဲ့တဲ့ နိုင်ငံတော်ကြီး ပျက်သုဉ်းရတော့မယ်ကွ”
စကားအဆုံးတွင် ဘုရင်သည် သက်ပြင်းချလိုက်​ရင်း စိတ်​ဆိုးမာန်​ဆိုးဖြင့်​-
“နိုင်ငံတော်ကြီး ပြိုကွဲသွားမှတော့ ထီးနန်းဆိုတာလည်း ရှိပါ့တော့မလား . . . မင်းတို့ကသာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အတိုက်အခံတွေ လုပ်လို့ကောင်းနေကြ။ နိုင်ငံတော် ပြိုကွဲတာနဲ့ ဒီထီးနန်း ဆိုတာ ရှိဦးမယ်များ ထင်နေကြတာလား . . .”
“မင်းတို့​ကောင်​တွေ အခုချက်ချင်း ငါ့ေ ရှ့ကထွက်သွားကြစမ်း . . .”
ဘုရင်ကြီး​ဒေါသထွက်​နေပြီဖြစ်​၍ အိမ်ရှေ့မင်းသားနှင့် ကျန်​မင်းသား ၂ ယောက်သည်​လည်း ချွေးစေးများ ပြန်လျက် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်စွာဖြင့်​ထွက်သွားကြသည်။
“နိုင်ငံတော် ပြိုကွဲတာနဲ့ ဒီထီးနန်း ဆိုတာ ရှိဦးမယ်များ ထင်နေကြတာလား . . .” ဟူသော စကားသည် သူတို့ ၃ ယောက်စလုံးအား အလွန်​ပင်​ထိတ်​လန့်​သွား​စေခဲ့သည်​။
မင်းသားသုံးပါး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မတည့်​ဘဲ အတိုက်အခံ ဖြစ်နေကြသည့်အ​ကြောင်း ကို ဘုရင်​ကြီးသည်​ကောင်းစွာ သိထား​လေသည်​။ သို့​သော်​မင်းသားများအား ထိုကိစ္စအတွက်​တစ်​ခါမှ အ​ရေးယူအပြစ်​မ​ပေးခဲ့​ချေ။ ယခုအခါတွင်​မူ သူ၏ သား​တော်​သုံးပါးအား ယတိပြတ်​သတိ​ပေးလိုက်​ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
သား​တော်​သုံးပါးအ​ကြောင်း​တွေးရင်း ဘုရင်​ကြီး၏ စိတ်​ထဲတွင်​-
[မင်းတို့သုံးယောက်​ပါးစပ်​ဟလိုက်​တာနဲ့ အူဘယ်​နှစ်​ခွေ ရှိလဲဆိုတာကအစ ငါသိတယ်။ မင်း တို့အတွက်​ဒါ နောက်ဆုံး သတိပေးလိုက်ခြင်းပဲ။ ဒါကိုမှ ဂ ရုမစိုက်ကြရင်လည်း နိုင်ငံတော် ပြိုကွဲတဲ့ အခါ မင်းတို့ အားလုံးလည်း . . .]
မင်းသားသုံးယောက်သည် နန်းတော်၏ တံခါးဝတွင် မတ်တတ်ရပ်နေကြပြီး နန်းတော်သို့ ရောက်လာသည့် အစီအရင်ခံစာများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖတ်ကြည့်နေကြသည်​။
အစီရင်​ခံစာများ ဖတ်​ပြီး​နောက်​အကောင်းဆုံး အကြံဥာဏ်​ပေးနိုင်ရန်အတွက်​ကြိုးစား၍ စဉ်းစား​နေကြသည်​။ ယခုလိုအချိန်​မျိုးတွင်​ဘုရင်​ကြီးအား အကြံဥာဏ်ကောင်းများ​ပေးနိုင်​လေ​လေ သူတို့အတွက်​မျက်​နှာရ​လေ​လေပင်​မဟုတ်​ပါ​လော။
အစီရင်ခံစာများအား ပို့ဆောင်ရသော စာပို့သမားသည်လည်း မင်းသားများအား မည်သည့် အကြံမျှ မပေးနိုင်​အောင်​ပင်​ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။​ကြောက်​ရွံ့စိတ်​နှင့်​အတူ စာပို့သမား၏ မျက်​နှာသည်​ပြို​တော့မည့်​မိုးကဲ့သို့ ပျက်​ယွင်းလျက်​ရှိပြီး​ချွေး​စေးများပင်​ပြန်​နေ​လေသည်​။
နိုင်ငံတော်၏ လေးဘက်လေးတန်​လုံးတွင် တိုက်ပွဲများသည်​တစ်​ပြိုင်​တည်းပင်​ဖြစ်​ပေါ်လျက်​ရှိသည်​။
အလွန်ခက်​ခဲ​သော အခြေအနေနှင့် ရင်ဆိုင်နေရပြီး စစ်ပွဲအား တာရှည်အောင် အချိန်ဆွဲထားမည် ဆိုသော အကြံမှလွဲ၍ မည်သည့်အကြံဥာဏ်မျှ မပေးနိုင်ကြချေ။
ချန်နိုင်ငံတော်သည် မော်တယ်ကမ္ဘာကြီးတွင် ထိပ်တန်းနိုင်ငံတော် တစ်ခုဟု ဆိုနိုင်သော်လည်း ၁၀ ရက်အတွင်းမှာပင် အခြေအနေများသည် ရုတ်ခြည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
နိုင်ငံတော်ကြီး ပြိုလဲရမည့် ကြမ္မာဆိုးဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရပြီဖြစ်​သည်​။
လွန်ခဲ့သည့် လေးငါးရက်ခန့်ကမှ ဘုရင်ကြီးသည်​သမိုင်းတွင် ပျက်သုဉ်းခဲ့ရသည့် မင်းဆက်နိုင်ငံတော်များတွင် ချန်​နိုင်​ငံ​တော်​သည်​ဘယ်​သောအခါမှ ပါဝင်​မည်​မဟုတ်​ကြောင်း ကြေညာခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုအခါတွင်မူ ထိုစကားသည်​အားလုံးအတွက် ရယ်စရာဟာသ တစ်​ခုလိုပင်​။
လက်ရှိ အခြေအနေများ ဖြစ်လာအောင် ဖန်တီးသည့် လက်သည်ကို ပြောပြပါဆိုလျှင်​လူရှုပ် လူပွေ လူရမ်းကားလေးများကိုသာ ဝိုင်း၍ လက်ညှိုးထိုးကြ​ပေလိမ့်​မည်​။
လူသားများဆိုသည်မှာ နတ်ဘုရားများ၏ ကစားစရာ သက်သက်ပင်။
ဘုရင်ကြီးသည် သူ၏ အခန်းထဲတွင် အစီရင်ခံစာ အချို့အား ဖတ်​လိုက်​ပြီး​နောက်​မျက်​မှောင်​ကြုပ်​လိုက်​ကာ –
“ကောင်းကင်အဆင့် ကိုယ်ရံတော်တပ်စုကို စစ်သူကြီးရဲရဲ့ အိမ်တော်ဆီ လွှတ်လိုက်ကြစမ်း။ ရဲနန်ရှန် ပြန်မလာခင်ထိ ရဲရှောင် အန္တရာယ်ကင်းကင်းနဲ့ ရှိနေပါစေ . . .”
“ကောင်းပါပြီ မင်းကြီး . . .”
ဘုရင်​ကြီး၏ အမိန့်​စကားအား အခန်းအပြင်​ဘက်​မှ ကိုယ်​ရံ​တော်​သည်​ချက်​ချင်းပင်​နာခံလိုက်​သည်​။
ဘုရင်ကြီးသည် တိုက်ပွဲ အစီရင်ခံစာများအား ကြည့်ရင်း မချိတင်ကဲ ပြုံးလျက် –
“မင်းက ငါ့ကို ဆန့်ကျင်ပြီး လာတာတောင်မှ ငါကတော့ မင်းရဲ့သားကို နောက်ဆုံးအကြိမ် မြင်တွေ့ခွင့် ပေးမှာပါ . . .”
ထို့နောက် သက်ပြင်းတစ်ချက်​ချလိုက်​ရင်း –
“မင်းဘက်က ငါ့ကို သွေးသောက်ညီအစ်ကိုအဖြစ် မမြင်တော့ဘူး ဆိုရင်တောင်မှ ငါကတော့ မင်းကို အပြစ်မဆိုပါဘူး . . .”
“မင်းထွက်သွားမယ်ဆိုရင်လည်း ငါမတားနိုင်ဘူး။ မင်းရဲ့သားသာ သေသွားခဲ့မယ်ဆိုရင် မင်းက ဆက်နေပါ့ဦးမလား . . .”
ဘုရင်ကြီး၏ မျက်​နှာတွင်​ဝမ်းနည်းပူ​ဆွေးမှုများဖြင့်​ဖုံးလွှမ်းသွား​လေသည်​။
ယခုဖြစ်​ပျက်​နေသည့်​ကိစ္စများအားလုံးသည်​အသုံးမကျသည့် ဆန်ကုန်မြေလေး လူငယ်တစ်ယောက်ကြောင့်ပင်​ဖြစ်​သည်​။
သခင်လေးရဲ ခေါ် ရဲရှောင်မှာမူ သူလုပ်ခဲ့သည့် အပြုအမူ မည်မျှထိ အကျိုးသက်ရောက်သွားသည်​ဆိုသည်​ကို မသိ​သေး​ချေ။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အိမ်တော်ထိန်းကြီး၏ အကူအညီဖြင့်​အခန်းထဲတွင်ပင် ရှိမနေပဲ အပြင်သို့​ရောက်​နေ​သော​ကြောင့်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲေ ရှာင်​သည် လင်းပါအို လေလံခန်းမကြီး တစ်ခုလုံး၏ ဧကရာဇ်အဖြစ် ပျော်​ပျော်​ကြီး ခံယူလျက်​ရှိသည်​။
မြို့ထဲတွင် “ရဲရှောင်က သေတော့မယ်၊ ရဲနန်ရှန်လည်း ပြန်လာနေပြီ . . .” ဆိုသည့်​သတင်းသည်​ဟိုးလေးတကျော်ကျော်ပင် ဖြစ်လျက်ရှိသည်။ ထို့ပြင်​အင်အားစုအချို့မှ ချန်နိုင်ငံတော်အား စတင်ကျူးကျော် တိုက်ခိုက်နေပြီဆိုသည့် သတင်းများလည်း ထွက်ပေါ်​နေ​လေသည်​။ နောက်ဆုံး သတင်းတစ်ခုမှာမူ လင်းပါအို လေလံခန်းမတစ်ခုလုံး၏ ခေါင်းဆောင်မှာ ဧကရာဇ်ဟု ခေါ်သော လူတစ်ဦးပင် ဖြစ်​သည်​ဆိုသည့်​သတင်းပင်​။
ယခုမှ ပေါ်လာသည့် ဖန်ဇီလင်ဟုခေါ်သော ဧကရာဇ်အား လူတိုင်းက စိတ်ဝင်တစား ရှိနေကြသည်။
မော်တယ်ကမ္ဘာကြီး တစ်ခုလုံးတွင် အကြီးကျယ် အခမ်းနားဆုံး၊ အင်အားအရှိဆုံး လင်းပါအို လေလံခန်းမကြီးတွင် ရုတ်တရက် ခေါင်းဆောင်တစ်ဦး ပေါ်လာမည်ဟု မည်သူမျှ မထင်မှတ် ထားခဲ့မိ​ချေ။
လင်းပါအို လေလံခန်းမသည်လည်း ပိုင်ရှင်ဖြစ်သူ ဝမ်ဇန်းဟိုထက် ပို၍ သြဇာရှိသော ဧကရာဇ်တစ်ယောက် ရှိကြောင်း အတိအလင်း ကြေညာထားသည်​။
ထိုအခြင်းအရာကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် လင်းပါအို လေလံခန်းမတွင်​ခေါင်းဆောင်အသစ်​ပြောင်းလဲသွားပြီ ဖြစ်​ကြောင်း သိနိုင်​လေသည်​။
လင်းပါအို​လေလံခန်းမတွင်​ဖြစ်​သည်​. . .
ရဲေ ရှာင်​သည်​အားရဝမ်းသာဖြင့်​-
“ဟုတ်ပြီ . . . ဒါတွေကတော့ နောက်လေလံပွဲအတွက် အစီအစဉ်တွေပေါ့ . . .”
ဝမ်​ဇန်းဟိုလည်း​ထောက်​ခံသည့်​သ​ဘောဖြင့်​-
“ကောင်းလိုက်တာ . . . ကောင်းချက်ပဲဗျာ . . .”
“ဒီပစ္စည်းတွေနဲ့သာ ဆိုလို့ကတော့ အချမ်းသာဆုံးဆိုတဲ့ လူတွေ အိတ်ကပ်ထဲက ငွေစတွေ အကုန်လုံးကို သိမ်းပိုက်နိုင်မှာ သေချာတယ် ဟား ဟား . . .”
“ဒါတွေဆို အားလုံးပေါင်း ဘယ်လောက်လောက် ရနိုင်မလဲ . . .”
ရဲရှောင် မေးလိုက်သည်။
“ဒါကတော့ အင်း . . .”
ဝမ်ဇန်းဟိုသည် သူ့ရှေ့ရှိ ပစ္စည်းများအား တစ်ခုပြီးတစ်ခု ကြည့်​ရင်း အသက်​ရှူ ဖို့ပင်​မေ့​လျော့​နေမိ​လေသည်​။ ထို့​နောက်​အံ့ဩဝမ်းသာစွာဖြင့်​-
“ဒီပစ္စည်းတွေက တကယ်အရည်အသွေး ကောင်းတာတွေချည်းပဲ။ ငွေစအနေနဲ့ဆို တော်တော် များများ ရလိမ့်​မယ်​. . .”
ရဲရှောင်မှ –
“ကျုပ်ကို အကြမ်းဖျဉ်းလောက် တွက်ကြည့်ပေးလို့ မရဘူးလား . . .”
ဝမ်ဇန်းဟိုလည်း တခဏမျှ စဉ်းစားလိုက်ရင်း –
“ဒီပစ္စည်းတွေ အားလုံးဆို အနည်းဆုံးတော့ လေးငါးဘီလီယံလောက် ရနိုင်မယ် ထင်တာပဲ . . .”
ရဲရှောင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း –
“ကောင်းပြီ . . .”
ဝမ်ဇန်းဟိုသည် ရဲရှောင်အား လေးစားဟန်ဖြင့် ငေးကြည့်နေရင်း ရှက်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားကာ –
“ဆရာဖန် . . . ခင်ဗျားက စိတ်သဘောထား ကြီးပြီး တကယ်တော်တဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ ခင်​ဗျား တစ်ကြိမ်ထဲနဲ့ ရမယ့်​ပမာဏက ကျုပ် ၁၀ နှစ်လောက် ကြိုးစားရမယ့်​ပမာဏလောက် ဖြစ်နေပြီ . . .”
ရဲရှောင်မှ အံ့သြသွားဟန်ဖြင့် –
“ဘာ​ပြောတယ်​. . . မဖြစ်​နိုင်​တာဗျာ။ ခင်​ဗျားအလုပ်​က ဒီ​လောက်​ဝင်​ငွေ​ကောင်းတာကို။ ခင်​ဗျားက ဝင်​ငွေနည်းတယ်​ဆိုတာ ဘယ်​လိုလုပ်​ဖြစ်​နိုင်​မှာလဲ . . .”
လင်းပါအို ခန်းမကြီးသည် ထင်ရှားလှသည့် ငွေတိုက်ကြီး တစ်ခုလည်း ဖြစ်သည်။ ယခုအကြိမ် သူရောင်းစေခဲ့သည့် ပမာဏသည် ပုံမှန်အနေအထားလောက်သာ ဖြစ်သဖြင့် လင်းပါအိုခန်းမကြီး တစ်ခုလုံး၏ သူဌေးအား စိတ်​လှုပ်​ရှား​စေခဲ့မည်​ဟု ရဲေ ရှာင်​ထင်​မှတ်မထား​ချေ။ ဝမ်ဇန်းဟိုသည် ဂုဂျင်လုံအတွက် နှစ်ထောင်နဲ့ချီ တာဝန်ထမ်းဆောင်ပေးခဲ့​သော သစ္စာရှိ လူယုံတစ်ယောက်ဆိုလည်း မမှားပေ။
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​ရဲေ ရှာင်​၏ စကား​ကြောင့်​အံ့ဩသွားရင်း စိတ်​ထဲတွင်​လည်း –
[ ဘီလီယံနဲ့ ချီတဲ့​ငွေ​တွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်​ပြီး ငါ့ရဲ့ဝင်​ငွေက နည်းတယ်​လို့များ သူ​ပြောတာလား . . .]
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​ငိုချင်​ရက်​လက်​တို့ ဖြစ်​သွားသည့်​အမူအယာဖြင့်​ရဲေ ရှာင်​အား ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“ဧကရာဇ်​ဖန်​က ကျုပ်ဆီက​ဘယ်​လိုအ​ဖြေမျိုး လိုချင်​လို့လဲ . . .”
ရဲရှောင်သည်​တည်​ငြိမ်​လေးနက်သော လေသံဖြင့် –
“ခင်ဗျားပြောတဲ့ ပမာဏက ဘယ်လောက်မှ မရှိဘူးလို့ ကျုပ်​ခံစားလိုက်ရလို့ပါ . . .”
ရဲေ ရှာင်​၏ စကား​ကြောင့်​ဝမ်ဇန်းဟိုသည် မျက်လုံးပြူးသွားပြီး –
“ဆရာဖန် . . . ကျုပ်ကိုလည်း သနားပါဦးဗျာ ဒီပမာဏက မများဘူးတဲ့လား . . .”
ရဲရှောင်လည်း သက်ပြင်းသာ ချလိုက်ရင်း –
“ခင်ဗျား နားမလည်သေးတာတွေ ရှိပါသေးတယ် . . .”
ရဲေ ရှာင်​သည်​ဝမ်ဇန်းဟိုအား နှစ်​သိမ့်​သည်​သ​ဘောဖြင့်​ပြောလိုက်​သော်​လည်း စိတ်​ထဲတွင်​မူ –
[ဂုဂျင်လုံက​တော်​တော်​ကို စိတ်​သ​ဘောထား​သေးသိမ်​တဲ့လူပဲ။ ဝမ်​ဇန်းဟိုကို သူဘာမှ ပြောမပြထားဘူးထင်​တယ်​။ ဒါ​တောင်​ဝမ်ဇန်းဟိုက သူ့ဆီမှာ နှစ်​တွေအကြာကြီး အလုပ်​လုပ်​ပေးခဲ့တဲ့လူ။ ဝမ်​ဇန်းဟိုတစ်​ယောက်​တော့ ချင်းယန်နယ်ပယ်က ပစ္စည်းတွေက ဒီကမ္ဘာမှာ ဘီလီယံပေါင်းများစွာ တန်တယ် ဆိုတာ မသိ ရှာဘူး . . .]
“ဝမ် . . . ခင်ဗျား အများကြီး​တွေးပူ​နေစရာမလိုဘူး။ ခင်ဗျား ဒီထက်ပိုပြီး​အတွေ့အကြုံ ရှိသွားရင် အားလုံး နားလည်သွားလိမ့်မယ်။​လေလံပွဲ​တွေလုပ်​ပြီး ပိုက်​ဆံ ရှာတာ ကျုပ်​တို့ရဲ့ အချိန်​ကိုဖြုန်း​နေတာနဲ့ အတူတူပဲလို့ ခင်ဗျား​ရော မထင်​မိဘူးလား . . .”
ရဲရှောင်သည် ဝမ်​ဇန်းဟိုအား မျက်​မှောင်​ကြုပ်​ကာ ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“ကျုပ်တို့ အစီအစဉ်​တွေ တစ်​ခုပြီးတစ်​ခု ဆွဲပြီး​လေလံပွဲ​တွေလုပ်​တယ်။ ပြန်​ရ​တော့ မဆို့မပို့​လေးပဲ ပြန်​ရတယ်​။ ခင်ဗျားက လင်းပါအိုရဲ့ သူဌေးလေ . . . ဒီ လေးငါးဘီလီယံလောက် ဆိုတဲ့ ပမာဏလောက်နဲ့ ခင်ဗျား အခုလို မဖြစ်သွားသင့်ဘူး . . .”
ဝမ်ဇန်းဟိုသည်​ရဲေ ရှာင်​၏ စကား​ကြောင့်​အံ့ဩမှင်​သက်​သွား​လေသည်​။ စိတ်ထဲတွင်မူ –
[ကျုပ်ရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အကောင်းဆုံးလို့ ပြောလို့ရတယ်။ ဒီလေးငါး ဘီလီယံ ဆိုတဲ့ ပမာဏဟာ လူအတော်များများ မြင်တောင် မမြင်ဖူးတဲ့ ပမာဏလေ။ အဲဒါတောင် ခင်ဗျားအတွက် ဘာမှ မဟုတ်ဘူးတဲ့လား . . .]
ဝမ်ဇန်းဟိုလည်း လေသံ ခပ်ယဲ့ယဲ့ဖြင့် –
“ဆရာဖန် . . . ခင်ဗျား ဘာကြောင့် ဒီလို ပြောရတာလဲ။ ကျုပ်တို့ . . . ကျုပ်ပြောချင်တာက လင်းပါအို ခန်းမကြီးမှာ ဖောက်သည်တွေ အများကြီး ရှိတယ်။ အားလုံးကလည်း မော်တယ်ကမ္ဘာရဲ့ ထိပ်တန်း အင်အားစုတွေချည်းပဲ။ ဒီလိုမျိုး အောင်မြင်မှုတွေ ရလာဖို့အတွက် ကျုပ်လည်း နှစ်ထောင်နဲ့ ချီပြီး ပေးဆပ်ခဲ့ရတယ်။ ကျုပ်ဆိုတာကလည်း ပိုက်ဆံရှာဖို့ကလွဲပြီး တခြားဝါသနာ မရှိသလို လုပ်စရာလည်း မရှိဘူး ဆိုတာ ခင်ဗျားလည်း အသိပဲ . . .”
ထို့နောက် သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း –
“ကျုပ်တို့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ရှိနေဖို့အတွက် အစိုးရပိုင်းကိုလည်း စိတ်ကျေနပ်အောင် နေပေး ရသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျုပ်တို့အနေနဲ့ အလှမ်းကျယ်လွန်းရင် အလယ်လတ်သွားမှာလည်း စိုးရတယ်ဗျ။ အဲဒီလို ပျက်ဆီးသွားမှာမျိုး မဖြစ်ချင်ဘူး . . .”
“အခုကစပြီး ကျုပ်ပြောသလိုသာ လိုက်လုပ်စမ်းပါ။ ကျုပ်တို့ ဘာပဲလုပ်လုပ် ကျုပ်တို့အတွက် ရလဒ်ဆိုး ရတယ်ဆိုတာ မရှိစေရဘူး။ အဲဒီလို ဆိုရင်ရော . . .”
ရဲရှောင်သည်​တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​ပင်​ပြောလိုက်​ပါ​တော့သည်​. . .

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset