Switch Mode

Chapter – 162

မြောက်ပိုင်းတပ်

Chapter – 162
“မြောက်ပိုင်းတပ်”

အကယ်၍ ရဲရှောင် သေဆုံးသွားမည် ဆိုပါက အမတ်ကြီးဂျန်နှင့် လက်ယာအမတ်မင်း၏ မိသားစုဝင် များ အားလုံး အသတ်ခံကြရမည်မှာ​အ​သေအချာပင်​။ ရဲနန်ရှန်အား မည်​သူကများ ဟန့်တားနိုင်ပါမည် နည်း . . .။
ရဲနန်​ရှန်​သည်​သူ၏ သားနှင့်​ပက်​သက်​လျှင်​ဘုရင်​နှင့်​သွေး​သောက်​ညီအစ်​ကို ဖွဲ့ထားသည့်​ကိစ္စကိုလည်း​ထည့်​သွင်းစဉ်းစားလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။ ဘုရင်​သည်​လည်း ထိုအ​ခြေအ​နေအား​တပ်​အပ်​ပင်​သိ​နေ​လေသည်​။
ဘုရင်​၏ စိတ်ထဲတွင်မူ မဖြစ်နိုင်မှန်း သိသော်လည်း ရဲနန်ရှန် ရောက်မလာစေရန်သာ ဆုတောင်း နေမိလေသည်​။ စိတ်​ထဲတွင်​လည်း အ​တွေး​ပေါင်းများစွာဖြင့်​ယောက်​ယက်​ခတ်​နေရင်း –
[ရဲနန်​ရှန်​နဲ့ငါ​သွေး​သောက်​ညီအစ်​ကို ဖွဲ့ခဲ့ကြတယ်​။ အပြန်​အလှန်​အ​နေနဲ့ ငါက သူ့ရဲ့သားကို​စောင့်ေ ရှာက်​ပေးပြီး သူက​တော့ နိုင်​ငံကို ကာကွယ်​ရမယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​အခု​တော့ . . . သူ့သားက ငါ့ရဲ့ အနီးနားမှာ ရှိ​နေတာ​တောင်​အသတ်​ခံလိုက်​ရတယ်​။ ငါက ဒါ​လေးကို​တောင်​မကာကွယ်​နိုင်​တဲ့ ဘုရင်​ဖြစ်​သွားပြီလား . . .]
“ငါလည်း ရဲနန်ရှန်အကြောင်း တိတိကျကျ မသိဘူး။ ငါသိထားတာ ရဲနန်ရှန်ရဲ့ မိန်းမက အကြောင်းတစ်ခုကြောင့် အင်အားစုတစ်စုရဲ့ ဖမ်းချုပ်ပိတ်လှောင်ထားခြင်းကို ခံခဲ့ရတယ်။ သူက ရဲနန်ရှန်နဲ့ ရဲမျိုးနွယ် အတွက် အရေးကြီးဆုံး လူတစ်ယောက်ပေါ့။ သူ့မိန်းမ အတွက်ကတော့ ရဲရှောင်ဆိုတာ သူ့မျှော်လင့်ချက် လို့ မှတ်ယူထားတာလေ။ ရဲနန်ရှန် အခုချိန်ထိ အသက်ရှင်နေရတာ သူ့သားကို ကာကွယ်ပေးဖို့ အတွက်ပဲ”
“ရဲရှောင်သာ သေသွားမယ် ဆိုရင် စစ်သူကြီးရဲ သူ့မိန်းမကို ဘယ်လို မျက်နှာ ပြဝံ့တော့မလဲ။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ရဲရှောင်အတွက်ဆို အရာရာ စတေးရဲ​နေတယ်​လို့ ထင်​တာပဲ . . .”
ထို့နောက် ဘုရင်သည် မျက်​နှာမသာယာဖြင့်​-
“အင်း . . . ဒီကိစ္စက ရဲနန်ရှန်ကို​အပြစ်ပြောလို့လည်း မရဘူးလေ . . .”
“ရဲမျိုးနွယ် ဟုတ်လား မင်းကြီး . . . မော်တယ်ကမ္ဘာမှာ ရဲ ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ မျိုးနွယ် မရှိပါဘူး။ ရဲနန်ရှန်လို သူရဲကောင်းကို မွေးထုတ်ပေးနိုင်တဲ့ မျိုးနွယ်စုဆိုတော့ ပေါ့သေးသေး ဟုတ်ဟန် မတူဘူး။ နောက်ပြီး သူ့မိန်းမကို ဖမ်းထားတာကျတော့ နောက်ထပ် အင်အားကြီး မျိုးနွယ်စု တစ်စု ဖြစ်နိုင်တယ် . . .”
ဘုရင်လည်း​ဆရာကြီးစွန်း၏ ထင်​ကြေးများအ​ပေါ်ထပ်မံ၍ ရှင်းပြခြင်း မပြုတော့ချေ။
ဆရာကြီးစွန်းနှင့် ဝမ်ကုန်းကုန်းတို့သည် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်မိလိုက်ကြသည်​။ နှစ်​ဦးစလုံး၏ မျက်​နှာတွင်​စိတ်​ရှုပ်​ထွေးမှုများဖြင့်​ပြည့်​နှက်​နေပြီး စိတ်​ထဲတွင်​လည်း –
[​မော်တယ်ကမ္ဘာမှာ ရဲမျိုးနွယ်ဆိုတာ မရှိဘူးဆိုတော့ အထက်ပိုင်း နယ်ပယ်တွေကလား . . .]
ထိုသို့​တွေးမိလိုက်​သည်​နှင့်​သူတို့နှစ်​ဦး၏ စိတ်​ထဲတွင်​အံ့ဩသွားကာ –
[ဒါဆိုရင် ရဲနန်ရှန်က . . .]
ဘုရင်၏ စိတ်​ထဲတွင်​မူ​ဖြေမဆည်​နိုင်​အောင်​ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။
ဘုရင့်နိုင်ငံတော်ကြီး တစ်ခုလုံး၏ အနာဂတ်သည် ရဲနန်ရှန်​ပေါ်တွင်​မူတည်​နေသည်။
အကယ်၍ ရဲရှောင် သေသွားသည့်တိုင် ရဲနန်ရှန်သည်​နိုင်ငံတော်အတွက် ပေးဆပ်ကာကွယ်​သွားမည် ဆိုပါက နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းလုံး လုံခြုံနေမည် ဖြစ်သည်။
သို့သော် ရဲနန်ရှန် စိတ်ဓာတ်ကျသွားမည် ဆိုပါက နိုင်ငံတော်ကြီး တစ်ခုလုံးသည်လည်း အဆုံးသတ်နိဂုံး ချုပ်​သွား​နိုင်​ပေသည်​။
တိုက်ပွဲများ ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည့် အရပ်လေးမျက်နှာတွင်​ရဲနန်​ရှန်​ရှိ​သော​မြောက်​ပိုင်းသည်​လူတိုင်း၏​မျှော်​လင့်​ချက်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။ ကျန်​အရပ်​မျက်​နှာ ရှိလူများသည်​မြောက်​ပိုင်းတွင်​အောင်​နိုင်​ပြီး စစ်​ကူအဖြစ်​ရောက်​ရှိလာမည့်​ရဲနန်​ရှန်​အား​စောင့်​စား​နေကြသည်​။
သို့မှသာ စစ်​ပွဲနိုင်​ရန်​အတွက်​မျှော်​လင့်​ချက်​ရှိလာနိုင်​ပေသည်​။ အကယ်၍ မြောက်ပိုင်းတွင်သာ အရှုံးဖြင့် စတင်ရင်ဆိုင်ရမည် ဆိုပါက ကျန်အပိုင်းများတွင်​လည်း အ ရှုံးဖြင့်​ရင်​ဆိုင်​ရ​လိမ့်​မည်​ဖြစ်​သည်​။ထိုအခါ ချန်နိုင်ငံတော်ကြီးလည်း အဆုံးသတ် သွားပေလိမ့်မည်။
ဘုရင်၏ စိတ်​ထဲတွင်​ရဲရှောင်အား ပြဿနာ ရှာခဲ့သော လူရှုပ်လူပွေလေးများ၏ တစ်မျိုးလုံးအား အမှုန့်​ချေပစ်​ချင်​နေသည့်​စိတ်​များ တဖွားဖွားဖြင့်​ပင်​ပေါ်​ပေါက်​နေ​လေသည်​။
သူ၏​ဒေါသများသည်​ငယ်​ထိပ်​သို့ပင်​ရောက်​နေပြီး –
“ဒီလောက် အကျပ်အတည်း ဖြစ်နေချိန်မှ ပြဿနာ သွားရှာရတယ်လို့ကွာ။ အားလုံး သေကို သေသင့်တယ်​. . .”
. . .
မြောက်ပိုင်း စစ်မြေပြင်တွင် ဖြစ်သည်။
အလံများသည် လေထဲတွင် တလူလူ လွင့်လျက် ရှိသည်​။
မရေမတွက်နိုင်သော စစ်သည်များသည် မြက်ပင်များအကြားတွင်​ရေလှိုင်းများကဲ့သို့ တ​ရွေ့​ရွေ့ သွားေ​နကြသည်​။ စစ်​သည်​တော်​များ၏ ချပ်​ဝတ်​တန်​ဆာများသည်​တလက်​လက်​ဖြင့်​တောက်​ပြောင်​လျက်​ရှိသည်​။ ထိုလူများသည် မြောက်ပိုင်း စစ်သူကြီး ရဲနန်ရှန်၏ စစ်သည်တော်များပင် ဖြစ်သည်။
အင်အား ၃ သိန်းအား အုပ်စု ၈ ဖွဲ့ခွဲထားသည့်​တိုင်​သလဲသီး​လေးများ စီထားသကဲ့သို့ စီစီရီရီဖြင့် ပင်​ရှိ​နေကြသည်​။
ထိုစစ်တပ်ြ​ကီး၏ အလယ်တွင်မူ ကြီးမားလှသော အလံတော်ကြီးအား လွှင့်ထူထားသည်​။ ထိုအလံမှာ စစ်တပ်​၏ အကြီးအကဲ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ ရဲနန်ရှန်၏ အလံအမှတ်အသားပင် ဖြစ်သည်။
အလံတော် တလူလူ လွင့်နေသ၍​မြောက်​ပိုင်းစစ်​တပ်​သည်​ဘယ်​သောအခါမှ ရှုံးနိမ့်​လိမ့်​မည်​မဟုတ်​ဟု စစ်​သည်​တော်​များက ခံယူထားကြသည်​။
အလံနှင့်​မြောက်​ပိုင်းတပ်​ဖွဲ့သည်​တစ်​သွေးတည်း တစ်​သားတည်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
လူ ရိုင်းအုပ်စု တစ်စုသည် အရှေ့မှ ထွက်ပြေးနေကြသည်။​စစ်သည်များ၏ အလယ်ရှိ စစ်သူကြီး တစ်ဦးသည် လေးနှင့်မြှားများကို ကိုင်စွဲလျက် မြား ၁၀ စင်းအား တစ်ပြိုင်နက်တည်း ပစ်လွှတ် လိုက်၏။ မြှားများသည်​လေအဟုန်​ကိုခွင်း၍ ပျံသန်းသွားပြီး​ရှေ့မှ ပြေးနေသော လူ ရိုင်း ၁၀ ယောက်အား ထိမှန် သေဆုံး သွားစေသည်။
မြှားများသည်​တရစပ်​ပျံသန်းသွားပြီး​ကောင်းကင်​ယံတွင်​လည်း မြှားမိုးများ ရွာ​နေသည့်​အတိုင်း ပြည့်​နှက်​လျက်​ရှိသည်​။ မြှားပစ်​သူမှာမူ တစ်​ဦးတည်းပင်​။
မြှားမိုးများအကြားတွင်​ရန်​သူများသည်​အတုန်းအ ရုံးပင်​လဲကျ​သေဆုံးသွားကြသည်​။
မြားပစ်သောလူသည် မြားကို ပြန်ချလိုက်၏။
သူ၏ ပုံစံသည်​ငယ်​ရွယ်​သေးသည့်​ပုံ​ပေါ်​သော်​လည်း မျက်​လုံးများမှာမူ စူး ရှ​တောက်​ပလျက်​ရှိသည်​။
ထိုအချိန် သူ၏ နောက်မှ –
“စစ်သူကြီးမာ . . . စစ်သူကြီးချုပ်​က ခေါ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် . . .”
“ကောင်းပြီ . . .”
စစ်သူကြီးမာသည် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ အလောင်းများအား ငေးကြည့်လိုက်သည်။​သူ၏ မျက်နှာမှာမူ​အေးစက်စက် မာ​ကြောလျက်ရှိသည်။ ထို့​နောက်​မြင်းအား​ခြေဖြင့်​တစ်​ချက်​ကန်​လိုက်​ရင်း ထွက်​ခွာသွား​လေသည်​။
“ဟိုင်းယား . . .”
စစ်သူကြီးမာ​သည် ရွက်ဖျင်တဲကြီး ရှိရာသို့ ပြန်လည် ရောက်ရှိ လာသည်။ သူ့အတွက်​မူ အကြီးအကဲ စစ်သူကြီး၏ အမိန့်သည် နတ်ဘုရားတစ်ပါး၏ အမိန့်ကဲ့သို့ အရေးကြီးလှပေသည်။
အနည်းငယ်မျှပင် နောက်ကျ၍ မဖြစ်ချေ။
ရန်သူများ၏​နောက်သို့ လိုက်လံနှိမ်နင်းနေကြသည့် အခြားသော စစ်သူကြီး ၇ ဦးသည်လည်း ချက်ချင်းပင် ပြန်လည်ရောက်ရှိ လာကြသည်။
ရွက်ဖျင်တဲကြီး အတွင်းတွင် ဖြစ်သည်။
မုတ်ဆိတ်မွေး၊ ပါးသိုင်းမွှေးများ မရှိဘဲ ခန့်ညားသော သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူတစ်ဦးသည် အကြီးအကဲ ထိုင်ခုံ​ပေါ်တွင် ထိုင်နေလေသည်။ ထိုလူသည်​သပ်ရပ်စွာ ဝတ်စားထားသည့်​အပြင်​ချောမောခန့်ညားသော ဥပဓိ ရုပ် သွင်ပြင်မျိုးလည်း ရှိ​လေသည်​။ ထို့ပြင်​အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သည့် လူတစ်ဦး၏ ဟန်ပန်မျိုးလည်း ရှိ၏။ ထိုမျှသာမက​သေး ပညာဗဟုသုတ ဝမ်းစာပြည့်​ဝသည့်​အသွင်​လည်း​ဆောင်​နေပြန်​သည်​။ မသိသည့်​လူတစ်​ယောက်​သာဆိုလျှင်​သူ့အား စစ်သည်ပေါင်း​မြောက်​များစွာကို ကြီးကြပ် ကွပ်ကဲ​နေသည့် စစ်သူကြီး တစ်ဦးဟု ထင်​မိမည်​မဟုတ်​ချေ။
သူ၏ နောက်ဘက်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည့် ရှေးဟောင်းဓားအား ကြည့်​ခြင်းအားဖြင့်​သူသည်​ပညာရှင်တစ်ဦး ဖြစ်ကြောင်း ညွှန်ပြနေသလိုပင်။
သူသည် ရဲရှောင်၏ အဖေပင် ဖြစ်​၏။
တိုက်​ပွဲတစ်​ပွဲမျှ မ ရှုံးနိမ့်​ဘူး​သော ချန်နိုင်ငံတော် မြောက်ပိုင်း စစ်​တပ်ကြီး၏ စစ်​နတ်​ဘုရားပင် ဖြစ်သည်။
သူ၏ အမည်မှာ ရဲနန်ရှန် ပင်​ဖြစ်​သည်​။
အပြင်ဘက်မှ ကဆုန်စိုင်း၍ စီးနှင်းလာသည့် မြင်းခွာသံများကို ကြားလိုက်ရပြီးနောက် ရဲရင့် ပြတ်သားသည့် ဟန်ပန်မျိုး ရှိသည့်​လူများ တစ်ဦးပြီးတစ်ဦး ဝင်လာကြသည်။ ထိုလူ ၈ ဦးလုံးသည် တစ်ပြိုင်တည်း ရောက်ရှိလာကြခြင်း ဖြစ်သည်​။
ထိုလူ ၈ ယောက်အပြင် ရွက်ဖျင်တဲ အတွင်းတွင် နဂိုကတည်းက လူ၂ ဦး ရှိနှင့်​ပြီးသား ဖြစ်သဖြင့် စုစုပေါင်း ၁၀ ယောက် ဖြစ်သွားသည်​။
အမှန်တကယ်တွင်မူ ၁၀ ယောက်ထက် ပိုရမည် ဖြစ်သော်လည်း အားလပ်ရက် အလှည့်ကျ သဖြင့်​ရောက်​မလာကြခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ရဲနန်ရှန်သည် သူ၏ စစ်သူကြီး အ​ယောက်​၂၀ အား နဂါး ၁၀ ကောင်နှင့် ကျား ၁၀ ကောင်ဟု အမည်ပေးထားသည်​။
ရဲနန်ရှန်သည် သူ၏ စစ်သည်များအား အရှေ့၊ အနောက်၊ တောင်၊ မြောက်နှင့် အလယ် ဟူ၍ အုပ်​စု ၅စု ခွဲထား​လေသည်​။
အုပ်စုတစ်စုစီအတွက် စစ်သူကြီး ၂ ဦးစီအား တာဝန်ပေးထားသည်။
စစ်သူကြီး ၁ ယောက်ချင်းစီတွင် နဂါး ၁၀ ကောင် အဖွဲ့နှင့် ကျား ၁၀ ကောင် အဖွဲ့မှ ၁ ယောက်စီ အား ဒုတိယစစ်သူကြီးများအဖြစ် တာဝန်ခွဲအပ်ထားလေသည်။
ထို့ကြောင့် အုပ်စု တစ်စုတွင် စစ်သူကြီး ၁ ဦးနှင့် ဒုတိယ စစ်သူကြီး ၂ ဦးစီ ရှိလေသည်။
စုစုပေါင်းအားဖြင့် စစ်သူကြီး အယောက် ၃၀ ရှိသည်​။
ထိုစစ်သူကြီးများသည် ရဲနန်ရှန်၏ ပင်မဒေါက်တိုင်များ ဆိုလျှင်လည်း မမှားချေ။
အဆိုပါ စစ်သူကြီး အ​ယောက်​၃၀အား မြောက်ပိုင်းတွင် တစုတ​ဝေးတည်း​တွေ့ရလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။
တိုက်ပွဲ ဖြစ်နေသည့်တိုင် ကျန်စစ်သူကြီး ၅ ဦးနှင့် အဆိုပါ စစ်သူကြီးများနှင့် သက်ဆိုင်ရာ ဒုတိယ စစ်သူကြီးများသည်​အားလပ်ရက် ရစမြဲပင်​။
ရဲနန်ရှန်မှ အားလပ်ရက် မပြီးမချင်း ပြန်မလာရန် အမိန့်ထုတ်ထား​လေသည်​။
ရဲနန်ရှန်မှ သူ၏ စစ်​သည်​များအား အမြဲ​ပြော​လေ့ ရှိသည့်​စကားများမှာ –
“စစ်သားဆိုတာလည်း အ​သွေးနဲ့ အသားနဲ့ တည်​ဆောက်​ထားတဲ့ လူ​တွေပဲ၊ စစ်သားေ​တွလည်း အနားယူဖို့ လိုအပ်တယ်။ အနားယူပြီး အားပြည့်​မှ ကျန်းမာမယ်​ပျော်ရွှင်​မယ်​။ အေး . . . တိုက်ခိုက်တဲ့ အချိန်​ရောက်​ရင်​လည်း ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ နဲ့ကို​တိုက်ခိုက်ရမယ် . . .”
“မင်းတို့တွေ မရှိချိန်​တိုက်​ပွဲ ရှုံးခဲ့ရင်​တောင်​အဲ့ဒါ မင်းတို့​ကြောင့်​မဟုတ်​ဘူး။ မင်းတို့ မရှိလည်း ကမ္ဘာကြီးက လည်ပတ်နေမှာပဲ။ မင်းတို့ရှိလည်း လည်ပတ်နေမှာပဲ။ မင်းတို့မရှိရင် မဖြစ်ဘူး ဆိုပေမဲ့ မင်းတို့ မရှိဘဲ ဖြစ်သွားခဲ့တာတွေ အများကြီးပဲ . . .”
“အဲဒါကြောင့် တိုက်ပွဲရောက်နေချိန်မှာလည်း အကောင်းဆုံး ကြိုးစား တိုက်ရမယ်။ အနားယူနေတဲ့ အချိန်ကျရင်တော့ ဒီကတိုက်ပွဲ ဘာဖြစ်ဖြစ် မင်းတို့နဲ့ လုံးဝ မဆိုင်ဘူး။ အကောင်းဆုံး ကြိုးစား တိုက်ခိုက်ပေးမဲ့ လူတွေ ဒီမှာ ရှိနေတယ်။ မင်းတို့ အလှည့်မကျသေးတဲ့ အတွက် စိုးရိမ်စရာ မလိုဘူး”
ရဲနန်ရှန်၏ တပ်သား​တစ်​ဝက်သည် နေရပ်တွင် ပြန်၍ အလှည့်ကျ အနားယူ ကြရသည်။
အဆိုပါ အစီအစဉ်သည်​ရဲနန်ရှန် ဦးဆောင်သော မြောက်ပိုင်းတွင်သာ အကျုံးဝင်လေသည်။
သူ၏ တပ်သား​တစ်​ဝက်ခန့် လျော့သွားသော်လည်း ကျန် ရှိ​နေသည့်​စစ်​သည်​တော်​များသည်​ပြောင်​မြောက်​စွာဖြင့်​ပင်​တိုက်​ပွဲဝင်​နိုင်​ကြ​သည်​။ ထို့ကြောင့်ပင် သူ၏ တပ်အား “ကမ္ဘာ့အကောင်းဆုံးတပ်” ဟု ခေါ်ဆိုကြခြင်း ဖြစ်​သည်​။
ရဲနန်ရှန်၏ ရွက်ဖျင်တဲသည် အကြီးကြီး မဟုတ်ချေ။ သူ့ထိုင်ခုံမှလွဲ၍ ချထားသော ခုံသည် စုစုပေါင်းမှ ၁၅ ခုံသာ ရှိပေသည်။
ရှေ့ပိုင်းရှိ ၅ ခုံသည် စစ်သူကြီး ၁၀ ဦးအနက်မှ အလှည့်ကျ ၅ ဦး၏ နေရာပင် ဖြစ်ပြီး နောက်မှ ၁၀ ခုံသည်လည်း ထို့အတူပင် ဖြစ်၏။
ရွက်ဖျင်တဲထဲသို့ အဆိုပါ စစ်သူကြီး ၁၅ ဦးသာ တံခါးမရှိ ဓားမရှိ ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်​ပေသည်။
ထို့ပြင်​အလွန်ပြောင်မြောက်သော စွန့်စားမှုများကို ပြုလုပ်နိုင်သည့် စစ်သူကြီးများသာမက စွမ်းစွမ်းတမံ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည့် စစ်သည်တော် အချို့သည်လည်း ရွက်​ဖျင်​တဲထဲသို့ ဝင်နိုင်ပြီး ရဲနန်ရှန်ထံမှ ဆုတော်လာဘ်တော်များ ရလေ့ ရှိသည်​။
ယခု ရွက်ဖျင်တဲအတွင်း ဝင်ရောက်နိုင်ရေးသည် မြောက်ပိုင်း စစ်သည်​တော်​အားလုံး၏ ရည်မှန်းချက် အိပ်မက် တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။
ရဲနန်​ရှန်​၏ ရွက်​ဖျင်​တဲ အတွင်းသို့ ဝင်​ခွင့်​ရ ရှိခြင်းသည်​ဂုဏ်​ယူစရာ​ကောင်းလှသည့်​ကိစ္စဖြစ်​ပြီး အတွင်းသို့ ဝင်နိုင်သည့် မည်သူမဆို အချိန်တိုအတွင်း မြောက်ပိုင်းတပ် တစ်ခုလုံးတွင် နာမည်ကြီး သွားတတ်သည်​။
ရဲနန်​ရှန်​သည်​လူ ၁၃​ယောက်​အား ကြည့်​ရင်း –
“အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ . . .”
မုတ်​ဆိတ်​မွှေးများဖြင့်​စစ်​သူကြီးတစ်​ဦးသည်​ရယ်​မောလိုက်​ရင်း –
“လုံးဝ အောင်မြင်ပါတယ်​. . .”
အခြားသော စစ်သူကြီးများသည်​လည်း ပြိုင်တူ​ရယ်မောလိုက်ကြသည်​။
“စစ်​သူကြီးချုပ်​ရဲ့ ဗျုဟာ​တွေ​ကြောင့်​ရလဒ်​တွေ​ကောင်းခဲ့ပါတယ်​. . .”
“ဝံပုလွေဘုရင် ဟုလွန်ကတော့ သူတို့ရဲ့ လူ ရိုင်းသမဂ္ဂအုပ်စုလို့ ခေါ်တဲ့ အဖွဲ့ ကျုပ်တို့ ရှေ့မှာ ခွေးပြေးဝက်ပြေး ပြေးနေရမယ်လို့ ထင်ထားမှာ မဟုတ်ဘူး ဟားဟား . . .”
“ဟားဟားဟား . . .”
ဝံပုလွေဘုရင်ဟုလွန် ဆိုသည်မှာ ရဲနန်ရှန် မရောက်ခင်က မြောက်ပိုင်း စစ်သည်များ အားလုံး၏ အိပ်မက်ဆိုးတစ်ခုပင် ဖြစ်သည်​။
ရဲနန်ရှန် မြောက်ပိုင်းကို တာဝန်ယူလိုက်​ချိန်မှစ၍ ထိုအရာများ အားလုံးသည် ရယ်စရာတစ်​ခုကဲ့သို့ပင်​ဖြစ်​သွားခဲ့သည်​။ ကြီးမားသော ပြောင်းလဲမှုကြီး တစ်ခုပင်။
ရဲနန်​ရှန်​သည်​ပြုံးလိုက်​ကာ –
“တိုက်ပွဲက အမြဲတမ်း ငါတို့ မျှော်မှန်းထားသလို ဖြစ်နေမှာ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုကတော့ ပြောင်းလဲနေမှာပဲ။ အဲ့ဒီအတွက်​ငါတို့တွေ ပေါ့လို့ မဖြစ်ဘူး . . .”
“ဝံပုလွေဘုရင်ဟုလွန် ဆိုတာ ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ဘူး။ ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ ဖြစ်လာတဲ့ တိုက်ခိုက်မှု တွေက ပဏာမ တိုက်ခိုက်မှုတွေပဲ ရှိသေးတယ်။ သူ့ရဲ့ အဓိက အင်အားစုကို မသုံးမချရ သေးဘူး . . .”
“ဒီကောင်တွေ ကျုပ်တို့ဆီကို လာရင်လည်း ကျုပ်တို့ရဲ့ စစ်သူကြီးရဲ အရှေ့မှာ လည်လာစင်းပေးသလို ဖြစ်သွားမှာပေါ့ ဟားဟားဟား . . .”
စစ်သူကြီးများ အားလုံးသည် ရယ်မောလိုက်ကြ ပါတော့သည် . . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset