Switch Mode

Chapter – 159

အဆီများ

Chapter – 159
“အဆီများ”

လူတစ်ကိုယ်စာလောက် အလွန်​ကြီးမားပြီး ရှည်​လျား​သော ရေချိုးဇလုံကြီးသည် ဝမ်ဇန်းဟို၏ ရှေ့တွင် ရှိနေသည်။
ဝမ်ဇန်ဟိုသည်​အံကိုတင်းတင်း​ကြိတ်၍ ပုလင်း အဖုံးအား ဖွင့်လိုက်ပြီး စိတ်​ထဲတွင်​လည်း –
[ဒီ​ဆေးကို​သောက်​လိုက်​လို့ ငါ့အတွက်​တကယ်​အကျိုး ရှိတယ်​ဆိုရင်​ဖန်​ဇီလင်အ​ပေါ် သစ္စာခံရတာ အ ရှုံးမ ရှိဘူးလို့​သတ်​မှတ်​လို့ရမယ်​။ ဘာပဲ​ပြော​ပြောအနည်းဆုံးတော့ ဖန်ဇီလင်က​ငါ့ကို လူသားတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံပေး​သေးတယ်​။ ငါ့အ​ပေါ် အမြဲတမ်းလိုလို အမြတ်​ထုတ်​ချင်​နေတဲ့ ဂုဂျင်လုံလို လူမျိုးထက်​စာရင်​ဖန်​ဇီလင်​က​တော်​သေးတယ်​ပြောရမယ်​]
ထို့​နောက်​ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​သူ၏ မျက်​လုံးများ မှိတ်​လိုက်​ပြီး​ခေါင်းကို​မော့၍​ဆေးလုံးအား မြိုချလိုက်​သည်​။
ထူးခြား အစွမ်းထက်သည့် ဆေးလုံးနှင့် မတူသည့် အချက်မှာ သူ​သောက်​လိုက်​သည့်​ဆေးလုံးသည် လည်တစ်ခုလုံးအား မခံနိုင်​အောင်​ပင်​ပူထူ​သွား​စေသည်​။
​ဆေးလုံးသည်​ထိုမျှ​လောက်​ပူမှန်း ဝမ်​ဇန်းဟို မထင်​ထားမိ​ချေ။ ထို့​နောက်​ချက်ချင်းဆိုသလိုပင်​သူ၏ မျက်လုံးမှ မျက်ရည်များ စီးကျလာပြီး –
“ဖွီး . . . အရသာက ဘယ်​လိုကြီးလဲ . . .”
ထို့​နောက်​ဝမ်​ဇန်းဟို၏ ဗိုက်​တစ်​ခုလုံးသည်​မီးစများဖြင့်​အထိုးခံရသည့်​အတိုင်း ပူ​လောင်​လာသည့်​အပြင်​ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံးသည်​လည်း မီးတွင်းထဲသို့ ခုန်​ချလိုက်​သည့်​အတိုင်း ခံစားလာရသည်​။
သူ​သောက်​လိုက်​သည့်​ဆေးလုံးသည်​သာမန်​နှင့်​မတူ ထူးခြား​သော​ဆေးလုံးဖြစ်​သည်​ကို သိလိုက်​ရ​ချေပြီ။ သူ၏ တစ်​ကိုယ်​လုံးတွင်​ရှိ​သော အဆီများသည်​တုန်​ခါလာပြီး အရည်​ပျော်​သွား​တော့မည့်​အတိုင်းပင်​ဖြစ်​လာ​လေသည်​။
ထို့အပြင်​သူ၏ လက်ခလယ်မှ တစ်စုံတစ်ခု တိုးထွက်လာ​နေသည်​ကို ခံစားလိုက်ရသည်။
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​အံကိုတင်းတင်းကြိတ်​ထားရင်း နာကျင်​မှု​ဝေဒနာများကို ခံစား​နေရသည်​။
နာကျင်​မှု​ဝေဒနာအား ကြိတ်​၍ တင်းထားနိုင်​လေ​လေ​ဆေး၏ အာနိသင်​မှာ ပို၍ တက်​လာ​လေ​လေပင်​ဖြစ်​သည်​။
နှစ်နာရီခန့် တောင့်ခံခဲ့ပြီးသည့်​နောက်​တွင်​မူ –
“အား . . .”
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​ကျယ်​လောင်​စွာ​အော်​လိုက်​သည်​။ နာကျင်​မှု​ဝေဒနာအား သက်​သာရန်​အလို့ဌာ အနားယူ​နေချိန်​မ ရှိဘဲ ချက်​ချင်းဆိုသလို ဓားတစ်​ချောင်းအား ထုတ်​ယူ​၍ သူ​၏ လက်​ခလယ်​ထိပ်​ဖျားကို လှီးဖြတ်​လိုက်​သည်​။
ထို့​နောက်​သူ၏ ညာလက်​အား ရေဇလုံ အစွန်း​တွင် တင်​ထားလိုက်သည်။
သူလှီးဖြတ်လိုက်သည့် ဒဏ်ရာမှ သွေးတစ်​စက်​မှပင်​ထွက်​မကျလာဘဲ ပျစ်ချွဲချွဲ အဆီကဲ့သို့ အရာများသာ ထွက်လာလေသည်​။
ဒဏ်ရာနေရာမှ အဆီများသည်​အဆက်​မပြတ်​ပင်​ထွက်​ပေါ်​လျက်​ရှိသည်။​တသွင်​သွင်​စီးဆင်း​နေသည့်​မြစ်​တစ်​စင်းကဲ့သို့ပင်​။
အဆီများ ထွက်​နေသည့်​အချိန်​တွင်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​မှ အပူ ရှိန်​များ တ​ငွေ့​ငွေ့ဖြင့်​ခံစား​နေရ​သော်​လည်း ယခင်​ကထက်​ပို၍​နေလို့​ကောင်းလာ​သည်​ကို ခံစားလိုက်​ရသည်​။
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​နာကျင်မှုနှင့်အတူ ပျော်ရွှင်မှုကိုပါ တစ်​ပြိုင်​တည်း ရ ရှိလိုက်​ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ပူပြင်းသော ဝေဒနာသည်လည်း ပို၍ပို၍ တိုးတိုးလာပြီး လက်ချောင်းမှ အဆီများသည်လည်း အဆက်မပြတ်ပင်​ထွက်​ပေါ်လျက်​ရှိသည်​။
အဆီပြင်​များသည်​အဆမတန်​ပန်းထွက်​သွားပြီး​ရေဇလုံ၏ နံရံအား ထိမှန်​သွားသည့်​အတွက်​အသံများပင်​ထွက်​နေကြသည်​။
အချိန်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပင်​ရေဇလုံ၏ အောက်ခြေတွင် အဆီပြင်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းပြည့်​နှက်​သွားပါ​တော့သည်​။
သို့​သော်​အ ရှိန်​မှာမူ မရပ်​တန့်​သေးဘဲ ဆက်၍ ဆက်၍သာ ထွက်နေလေသည်​။
ဝမ်ဇန်းဟိုတစ်ယောက် ကောင်းကင်ထက်တွင် လွင့်မျောနေရသကဲ့သို့​ခံစားနေရသည်။ ထိုခံစားမှုကိုလည်း သူနှစ်​သက်​လာ​လေသည်​။
သူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အဆီများသည့် လက်ခလယ်ထိပ်မှ စုပြုံ၍ ထွက်နေကြောင်းကို သိလိုက်​သည်​။
“ဟားဟား . . .”
ဝန်ဇန်းဟိုသည်​အ​ကျေနပ်​ကြီး​ကျေနပ်​မိ၍ ကျယ်​လောင်​စွာပင်​ဟားတိုက်​ရယ်​မောလိုက်​သည်​။
အဆီများသည်​ရေဇလုံကြီး၏ တစ်​ဝက်အထိပင် ပြည့်​လာပြီ ဖြစ်​သော်​လည်း သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​ထဲတွင်​မူ အပူဓာတ်​များကို ခံစား​နေရတုန်းပင်​ဖြစ်​သည်​။ ထို့အပြင်​အဆီများသည်​လည်း​လျော့နည်းသွားခြင်းမ ရှိဘဲ ပိုပို၍ ထွက်​ပေါ်လျက် ရှိသည်​။
ဇလုံထဲ ရှိ အဆီများအား ကြည့်​ရင်း ဝမ်​ဇန်းဟို၏ စိတ်​ထဲတွင်​-
[အဆီ​တွေ ထွက်​သွားတဲ့ ခံစားချက်​က​တော်​တော်​ကို​ကောင်းတာပဲ​။ ဆရာဖန်​ရေ . . . ခင်​ဗျားအတွက် ကျုပ်​ကောင်း​ကောင်းကြီး ပြန်​ပေးဆပ်​ပါ့မယ်​. . .]
အဆီများသည်​ရေချိုးဇလုံအတွင်းသို့ အဆက်​မပြတ်​ကျ​နေသည်​မှာ နှစ်​နာရီတိုင်​ကြာ​နေပြီ ဖြစ်​သည်​။ ဇလုံကြီးတစ်​ခုလုံးတွင်​အဆီများဖြင့်​ပြည့်​လုနီးပါးပင်​။
​နောက်​ထပ်​ဇလုံတစ်​လုံးအား ယူခါနီးအချိန်​တွင်​သူ ခံစား​နေရသည့်​နာကျင်​မှုများအားလုံးသည်​အံ့ဩစရာ​ကောင်း​လောက်​အောင်​ပင်​ရုတ်​တရက်​ရပ်​တန့်​သွား​လေသည်​။
နာကျင်​မှုများ ရပ်​တန့်​သွား​သော်​လည်း အဆီများမှာမူ ထွက်နေတုန်းပင် ဖြစ်​သည်​။
ခန္ဓာကိုယ်​ရှိ လက်ကျန် အဆီများအား ရသလောက် ထုတ်လွှတ်နေသည့် သဘောပင်။
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​အဆီများအား ကြည့်​ရင်း စိတ်​ထဲတွင်​-
[ဟင်း . . . ဟင်း . . .​နောက်ဆုံးတော့လည်း ဒင်းတို့​တွေ အဆုံးသတ်ရတော့မှာပေါ့ . . .]
၁၀ မိနစ်ခန့်​ကြာသောအခါ အဆီများသည်​ထွက်​ပေါ်လာခြင်း မ ရှိ​တော့​ချေ။
ထိုကဲ့သို့ အဆီများ ရပ်​တန့်​သွားသည်​နှင့်​တစ်​ပြိုင်​နက်​နာကျင်​မှုများသည်​ပြန်​လည်​ပေါ်​ပေါက်​လာပြန်​သည်​။ မခံမရပ်​နိုင်​အောင်​နာကျင်​လွန်းလှသည့်​အတွက်​ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​ကြမ်းပြင်​ပေါ်တွင်​သေ​ကောင်း​ပေါင်းလဲပင်​လူးလိမ့်​လျက်​ရှိသည်​။
နာကျင်​မှု​ကြောင့်​ချွေး​စေးများပင်​ပြန်​လာသည့်​အတွက်​ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​အံကိုတင်းတင်းကြိတ်​ထားရင်း –
“အင်း . . . ဒီဆေးက ငါထင်တိုင်းတော့ သောက်လို့ မရလောက်ဘူး . . .”
“ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခံစားရတာနဲ့ ပြန်ရတာ တန်ပါတယ်လေ . . .”
ညနက်လာသည်နှင့်အမျှ နာကျင်မှု ဒဏ်များသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း လျော့ကျလာသည်။ ခန္ဓာကိုယ်​မှ အဆီများ ထွက်​သွား​သော​ကြောင့်​ယခုကဲ့သို့ နာကျင်​မှုမျိုး ခံစားရခြင်းဖြစ်​သည်​။ ထိုနာကျင်​မှုအား​တောင့်​ခံနိုင်​သည်​နှင့်​အရာအားလုံးသည်​လည်း အဆင်​ပြေသွား​ပေမည်​။
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​ခပ်​ဖြည်းဖြည်းပင်​မတ်​တပ်​ရပ်​လိုက်​ပြီး ခုန်​ကြည့်​ရန်​ကြိုးစားလိုက်​သည်​။ ယခင်​ကထက်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​အ​လေးချိန်​အနည်းငယ်​လျော့ကျသွားသည်​ကို ခံစားလိုက်​ရသည်​။
ထို့နောက် ရေဇလုံကြီးထဲရှိ အဆီများအား ထပ်မံ၍ သွားကြည့်လိုက်သည်​။ ဇလုံတစ်ခုလုံးတွင်​အဆီပြင်​များဖြင့်​ပြည့်နေ​လေသည်​။
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​အဆီပြင်ြ​ကီးအား ကြည့်​ရင်း –
“အင်း . . .​အနည်းဆုံးတော့ ပေါင် ၁၀၀ ကျော်လောက်မယ် . . .”
“သာမန်လူတစ်ယောက်သာဆိုရင် ဒီ​လောက်​ထိ အဆီ​တွေထွက်​သွားရင်​ကိုယ်​ရည်​စစ်​သွားပြီ​တော်​တော်​ကြီးကို ပိန်​သွားမှာ​သေချာတယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​. . . ငါက​တော့ . . .”
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​သက်​ပြင်း​ချလိုက်​ရင်း သူ၏ စိတ်​ထဲတွင်​ပျော်​ရွှင်​မှုနှင့်​အတူ ဝမ်းနည်း​ကြေကွဲ​သော ခံစားမှုများကိုပါ ခံစားလိုက်​ရသည်​။ သာမန်​လူတစ်​ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်​ကဲ့သို့ ရ ရှိ​အောင်​အချိန်​အကြာကြီး ကြိုးစားရ​ပေဦးမည်​။ ယခုအ​ခြေအ​နေသည်​သူ့အတွက်​တော့​အောင်​မြင်​မှု အနည်းငယ်​ရ ရှိခဲ့သည်​ဆို ရုံ​လေးပင်​။
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“တစ်ယောက်ယောက် လာကြစမ်း . . .”
အစောင့် ၂ ယောက် ချက်ချင်း ဝင်လာကြသည်။
“ဒီဇလုံကြီးကိုယူပြီး အဝေးကို ပစ်လိုက်ကြ . . .”
ဝမ်ဇန်းဟိုသည်​ကျေနပ်သည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။
ထို့နောက် အခန်းထဲတွင် ရှေ့နောက် လျှောက်ကြည့်လိုက်ရင်း​သူ၏ ဗိုက်​အား စစ်ဆေးကြည့်ပြန်သည်။ သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ပေါ့ပါးနေသည့်အတိုင်း​ခံစားနေရသည်​။
ဝမ်းဗိုက်ရှိ အဆီများ လျော့ကျသွားခြင်း​ကြောင့်​ထိုကဲ့သို့​ပေါ့ပါးသွားခြင်းဖြစ်​ကြောင်း တွေးလိုက်မိသည်။
အဆီများကျန်​ရှိ​နေသည့်​ဗိုက်သားကြီး ဖြစ်နေသည့်တိုင် မူလကထက်​အနည်းငယ် လျော့ကျသွားသည်ကို ကောင်း​ကောင်းကြီး သိ​နေ​ပေသည်​။
အလွန်ထူးခြားသော ခံစားမှုမျိုးပင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့​သော ကျေနပ်မှုမျိုးကို မည်သူကမျှ နားလည်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
ဝမ်ဇန်းဟိုသည်​ပျော်​ရွှင်​မြူးတူးစွာဖြင့်​အိပ်​ယာဝင်​ရန်​ပြင်​ဆင်​လိုက်​သည်​။ နှစ်ရာပေါင်းများစွာ ကြာအောင် စိတ်ချမ်းသာသာဖြင့် အိပ်ခဲ့ရသည်ဟူ၍ မရှိခဲ့ချေ။
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​တစ်​ချက်​ပြုံးလိုက်​ရင်း သူ၏ စိတ်​ထဲတွင်​-
[ငါက ချမ်းသာတဲ့ လူတစ်​ယောက်​၊ ကမ္ဘာပေါ်က ရှိရှိသမျှ အရာအားလုံးကို ငါဝယ်နိုင်တယ်။ ငါမတတ်နိုင်တာ ဘာမှမရှိဘူး။ နောက်ဆုံး အပျိုစင် မိန်းကလေးတိုင်းရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကိုတောင် တစ်ညတည်းနဲ့ ဝယ်ပစ်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ထိ ငါချမ်းသာနေလည်း ငါ့မှာ ယောကျာ်းလို့ ခေါ်ထိုက်တဲ့ အရည်အချင်းမှ မရှိတာ၊ ယောကျာ်းတိုင်း လုပ်နိုင်တဲ့ အရာကို ငါမလုပ်နိုင်ဘူး။ ငါနဲ့အိပ်ချင်တဲ့ မိန်းကလေး ရှိမယ် ဆိုရင်တောင်မှ ငါ့မှာ ပတ်ပြေးနေရမှာ။ တော်တော်ကို ဆိုးရွားတဲ့ ခံစားမှုပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဒီအရာတွေ အားလုံးက အတိတ်မှာပဲ ကျန်ခဲ့တော့မယ်။ မကြာခင်မှာတော့ ဟားဟား ဟားဟား . . .]
ဝမ်ဇန်းဟိုသည်​ပီတိများဖြာလျက်​တွေးရင်း အိပ်ပျော် သွားပါတော့သည်။
​နောက်​နေ့ နိုးထလာ​သောအခါ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​သည်​ယခင်​ကထက်​ပို၍ လွတ်​လပ်​ပေါ့ပါး​နေသည်​။
တစ်​ညအတွင်း​ပေါင်​၁၀၀​ကျော်​ကျခဲ့သည့်​အတွက်​သူ၏ လှုပ်​ရှားမှုများသည်​ဌက်​တစ်​ကောင်​ကဲ့သို့ပင်​ပေါ့ပါး​နေသည်​ဟု ခံစား​နေရသည်​။
ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲမှု မရှိသည့်တိုင် သူ၏စိတ်ထဲမှ ခံစားမှုကို မည်သူမျှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
ထမင်းစားချိန်သို့ ရောက်သည့်အခါ ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​အားရပါးရ စားမည်ဟု တွေးမိလိုက်၏။
မြင်​မြင်​သမျှ ဟင်းများအား စားချင်နေမိသည်။
စိတ်​ရှိတိုင်း စား​သောက်​လိုက်​ပြီး​နောက်​ကျေနပ်​သော​လေသံဖြင့်​-
“ဒီနေ့စားရတာ တော်တော်ကို ကောင်းတာပဲ၊ ခံတွင်းတွေ့တယ်ကွာ . . .”
ကွမ်ဝမ်ရှန်လည်း ချီးကျူးခံရသဖြင့် ရှိ ရှိသမျှ သွားများ​ပေါ်​အောင်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“ကျေးဇူးတင်ရမှာ သူဌေးကိုပါ၊ ဒီ​နေ့​တော့ အရင်​နေ့​တွေနဲ့ မတူ​အောင်​ချက်​နိုင်​ခဲ့တယ်​. . .”
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​၏ စကား​ကြောင့်​ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​အံ့ဩသွားကာ –
“ဘာ . . . ငါ့ကို ကျေးဇူးတင်ရမှာ ဟုတ်လား . . .”
[ငါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့ပါလိမ့် . . .]
ကွမ်ဝမ်ရှန်လည်း ပြုံးလိုက်ရင်း –
“အဆီတွေ အပြည့်နဲ့ ဇလုံကြီးလေ၊ အဲဒါကြီးကို သူဌေး ဘယ်က ရလာခဲ့လဲတော့ မသိဘူး၊ စားဖိုမှူးက အဲဒါကိုလည်း မြင်ရော နတ်သုဒ္ဓါတွေ တွေ့လိုက်ရသလိုကို ဖြစ်သွားတာ။ သူချက်ပြုတ် လာခဲ့တဲ့ သက်တမ်းတစ်လျှောက်မှာ အခုလောက်ထိ အရည်အသွေးကောင်းပြီး သန့်စင်တဲ့ အဆီတွေကို ပထမဆုံးအကြိမ် တွေ့ဖူးတာပဲတဲ့။ ပိုပြီး ထူးခြားတာက သဘာဝအလျောက် ဖြစ်ပေါ်နေတာတဲ့လေ။ သဘာဝဟင်းချက် ပစ္စည်းတစ်ခုပေါ့ဗျာ . . .”
ဝမ်ဇန်းဟိုသည် ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​၏ စကား​များ​ကြောင့်​သူ၏ မျက်​နှာတစ်​ခုလုံးသည်​သွေးမ ရှိ​တော့သကဲ့သို့ ဖြူ​ရော်​သွားပြီး –
“အဲ့ . . . အဲ့ဒီ​တော့ . . . ဘာဆက်​လုပ်​လိုက်​ကြလဲ”
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​လည်း အားရ​ကျေနပ်​နေ​သော​လေသံဖြင့်​-
“သူက ဒီလို ပစ္စည်းကောင်းမျိုးကို အလဟသ မဖြစ်​စေချင်​ဘူး​လေ။ အဲဒါကြောင့် စားဖိုမှူးလီက အဆီတွေကို ချက်ပြုတ်တဲ့ နေရာမှာ သုံးခဲ့တယ်။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ဒီနေ့ ဟင်းလျာတွေက စားကောင်းနေတာ​ပေါ့ . . .”
“တကယ်ကို အရသာ ရှိတယ်၊ အနံ့ကလည်း မွှေးနေတာပဲ၊ အရောင်အဆင်းကလည်း စားချင်စရာ အပြည့်ပဲ။ ကျုပ်တော့ လျှာပေါ်မှာ စွဲနေပြီ။ သုံးရက်လောက်တော့ ဒီအရသာကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေမှာ”
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည် ထိုစကားများအား ဝမ်းသာအားရဖြင့်​ပြောဆို​နေ​သော်​လည်း ဝမ်​ဇန်းဟို၏ မျက်​နှာမှာမူ ဟန်​မ​ဆောင်​နိုင်​လောက်​အောင်​ပျက်​ယွင်း​နေ​ချေပြီ။
စားပွဲ​ပေါ် ရှိ တက်​တက်​စင်​အောင်​ကုန်​စင်​နေ​ပြီဖြစ်​သော ဟင်းပန်းကန်​များအား​ငေးငိုင်​၍ ကြည့်​နေမိ​လေသည်​။
ထိုဟင်းများ အားလုံးသည် သူ၏ ဗိုက်ထဲသို့ ရောက်ရှိသွားပြီ ဖြစ်သည်။
ဝမ်​ဇန်းဟို၏ မျက်​နှာသည်​သွေးမ ရှိသကဲ့သို့ ဖြူ​ရော်​သွားပြီး တဖန်​နီရဲသွားပြန်​သည်​။​နောက်​ဆုံးတွင်​တော့ ပြို​တော့မည့်မိုးကဲ့သို့ မည်း​မှောင်​သွား​လေသည်​။
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည် ဝမ်ဇန်းဟို၏ မျက်​နှာအား ကြည့်ရင်း –
[သူဌေးဆိုတဲ့အတိုင်း တော်တော် တော်တာပဲ။ ဒီလို မျက်နှာအမူအယာ အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲနိုင်ေ​အာင် ဘယ်လိုများ လုပ်သလဲ မသိဘူး။ ရုပ်ပြောင်း ရုပ်လွှဲ လုပ်တဲ့ လူတွေတောင် သူဌေးဆီမှာ ပညာပြန်​လာသင်​ရမယ်​. . .]
“အား . . . အား . . . အား . . .”
ဝမ်​ဇန်းဟိုသည်​ကမ္ဘာပျက်​တော့မည့်​အတိုင်း အာ​ခေါင်​ခြစ်​၍ပင်​ကျယ်​လောင်​စွာ​အော်​ဟစ်​လိုက်​ပါ​တော့သည်​. . .။

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset