Chapter – 35
“နှစ်ကြိမ်နှစ်ခါ ချော်လဲတယ်”
ရှောင်ဧကရာဇ်သည်ဖန်ဇီလင်အဖြစ်အသွင်ပြောင်း၍ ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွဲ ပြုလုပ်လာခဲ့ခြင်းပင်ဖြစ်၏။
ရဲရှောင်သည်ခန်းမအတွင်းသို့တည်ငြိမ်သည့်ဟန်ပန်အပြည့်ဖြင့်ဝင်လာပြီး ဒုတိယထပ်သို့ တက်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက်လှေကားလက်ရမ်းနားတွင်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီးအောက်တွင်ရှိသော လူအုပ်ကြီးအား ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။
လူတိုင်း၏ မျက်လုံးထဲတွင်ရဲရှောင်၏ ပုံစံသည်အဟိတ်ဟန်အပြည့်ဖြင့်ပင်ရှိနေလေသည်။
လေလံပွဲသို့ရောက်လာကြသည့်လူများသည်သူ့အား ပဟေဠိဆန်သော ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ကဲ့သို့ နားမလည်နိုင်သော အကြည့်များဖြင့်ကြည့်နေကြသော်လည်း ရဲရှောင်မှာမူ ထိုလူများအား ဂရုပင်မစိုက်ချေ။
ရဲရှောင်သည်ငြိမ်သက်စွာဖြင့်ပင်မတ်တပ်ရပ်နေပြီး ခန်းမအတွင်းသို့ ဝင်လာသည့်လူတစ်ယောက်ချင်းစီအားအလွတ်မပေးဘဲသေချာစွာ ကြည့်လိုက်သည်။
လေလံပွဲအား အဓိက ကြီးကြပ်စီစဉ်သူဖြစ်သည့်ကွမ်ဝမ်ရှန်သည်ရဲရှောင်၏ အနားသို့ရောက်လာပြီးလောကွတ်ပျုဌာသည့်အပြုံးမျိုးဖြင့်-
“နောင်ကြီးဖန်. . . အစောကြီးရောက်လာတာပါလား။ ဝင်လာကတည်းက ထွက်မကြိုမိတာကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ”
ကွမ်ဝမ်ရှန်၏ နှုတ်မှ ထိုစကားများအားပြောနေသော်လည်း စိတ်ထဲတွင်မူ –
[အရင်တစ်ခေါက်တွေ့တုန်းကအထူးကတ်ပြားပေးတာတောင်မယူဘဲ ငြင်းခဲ့တဲ့ သူ့ကို အတော်နှိမ့်နှိမ့်ချချနေတတ်တဲ့ လူပဲလို့ ထင်နေခဲ့တာ အခုကြတော့ ဒီလိုလူအများကြီးရှေ့မှာ ဘာလို့မောက်မာတဲ့ ပုံစံမျိုး လုပ်နေရတာလဲ။ အဲ့ဒီလို ပုံစံမျိုးနဲ့ဆိုရင်လူတွေ သူ့ကို သတိထားမိနိုင်တယ်ဆိုတာ သူမသိဘူးလား မသိ]
ကွမ်ဝမ်ရှန်ပြောလိုက်သည့်စကားကြောင့်ရဲရှောင်သည်တည်ငြိမ်စွာဖြင့်ပင်-
“ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ငါ့ရဲ့ဆေးလုံးတွေ ဘယ်ဈေးနဲ့ရောင်းလိုက်လဲ သိချင်လို့ လာကြည့်ရုံ သက်သက်ပါ”
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည်ရဲရှောင်အား ပျာပျာသလဲလဲ အမူအယာဖြင့်-
“အာ . . . အဲ့ဒီအတွက်တော့ စိတ်မပူပါနဲ့။ ဒီလို ဒဏ္ဍာရီလာ အဆင့်ရှိတဲ့ဆေးမျိုးကို လူတိုင်းက အငမ်းမရ လိုချင်နေကြတာ။ဆေးလုံးအတွက်သေဆိုရင်တောင်သေမယ့်လူတွေချည်းပဲ။ အမှန်တကယ်ဆိုရင်ငါတို့ကနောင်ကြီးဖန်ကို ပိုပြီး အားနာနေမိတာ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ဆေးငါးလုံးကိုငွေစ ၅၀၀၀၀၀ တည်းနဲ့ ဝယ်ခဲ့တာနောင်ကြီးဖန်အပေါ် အမြတ်ထုတ်မိသလို ဖြစ်နေမိတယ်လေ”
ကွမ်ဝမ်ရှန်ပြောလိုက်သည့်စကားများအပေါ် ရဲရှောင်သည်ထွေထွေထူးထူး မခံစားရသည့်ပုံစံဖြင့်-
“ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ခင်ဗျားအနေနဲ့ အဲ့ဒီလိုမှ အမြတ်မထုတ်ရင်ခင်ဗျားရဲ့ စီးပွားရေးကကောင်းကောင်း ဘယ်လည်ပတ်နိုင်တော့မလဲ”
ရဲရှောင်အနေဖြင့်အလုပ်သဘောအရ လုပ်ရသည့်ကိစ္စများအား နားလည်ပေးနိုင်သော်လည်း ကွမ်ဝမ်ရှန်မှာမူ မည်သည့်စကားမှ ပြန်မပြောနိုင်အောင်ပင်ဖြစ်နေရင်း သူ၏ စိတ်ထဲတွင်-
[ဒီလူကတော်တော်ရိုးသားတဲ့လူပဲ။ငွေစကား တစ်ခွန်းမှတောင်မပြောဘူး။ ငါပြောတဲ့ စကားတွေကိုလည်းဗွေမယူဘဲ နားလည်ပေးတယ်]
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည်ရဲရှောင်နှင့်အလာပသလာပ စကား အနည်းငယ်ပြောလိုက်ပြီးနောက်ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားလေသည်။
ဂိုဏ်းအသီးသီးမှ လူများသည်ပထမထပ်တွင်နေရာယူနေကြပြီးတော်ဝင်မိသားစုများနှင့်မျိုးနွယ်စုကြီးများသည်ဒုတိယထပ်တွင်နေရာယူထားကြသည်။ မျိုးနွယ်စုကြီးရှစ်စုသည်ဂုဏ်သတင်းပိုင်းဆိုင်ရာအရ အလွန်ထင်ပေါ်ကျော်ကြားရုံသာမက မျိုးရိုးအရှိန်အဝါ စွမ်းပကားသည်လည်း အလွန်ကြီးမားသည့်မျိုးနွယ်စုများဖြစ်သည်။သို့သော်သူတို့၏ အနေအထားသည်တော်ဝင်မိသားစုများနှင့်ယှဉ်နိုင်သည့်အနေအထားတော့ မဟုတ်သေးပေ။ ယခုကဲ့သို့ တစ်တန်းတည်းနေရာချထားပေးခြင်းသည်ခဏတာအတွက်ပင်ဖြစ်သည်။
မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ချန်နိုင်ငံတော်သည်တော်ဝင်သွေး၊တော်ဝင်မိသားစုများ အုပ်ချုပ်စိုးမိုးနေသော နိုင်ငံပင်ဖြစ်သည်။ မျိုးနွယ်စုများ ကြီးစိုးနေသော နိုင်ငံ မဟုတ်ပေ။
ခဏအကြာတွင်မူမျိုးနွယ်စု၏ အမည်အားခေါ်လိုက်သည့်အသံသည်ကျယ်လောင်စွာဖြင့်ပင်ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ မူမျိုးနွယ်စုတစ်ခုလုံး၏ ကိုယ်စားခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူအဖိုးကြီး နှင့်သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူတို့သည်လေလံပွဲသို့ တက်ရောက်လာကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံးသည်ခန့်ညားထည်ဝါလှသော ဝတ်ရုံရှည်ကြီးများအား ဝတ်ဆင်ထားပြီး ယုံကြည်မှုအပြည့်၊ ဟိတ်ဟန်အပြည့်ဖြင့်ခန်းမအတွင်းသို့ ဝင်လာကြသည်။
သူတို့နှစ်ဦး၏ အမူအယာ၊ ဟန်ပန်များကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့်ထင်ပေါ်ကျော်ကြားသည့်မျိုးနွယ်စုကြီးများအကြောင်း အလွယ်တကူ ခန့်မှန်း သိနိုင်ပေသည်။
ရဲရှောင်သည်သူတို့နှစ်ဦးအား ခပ်ဝေးဝေးကပင်လှမ်း၍ မြင်နေရသည်။ ထိုလူနှစ်ဦး၏ လှုပ်ရှားမှုအား မျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်စိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး အကျီလက်အောက်ရှိ သူ၏ ညာဘက်လက်သီးအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားလိုက်သည်။
ထို့နောက်အပြာရောင်ရေခဲချီဓာတ်စွမ်းအင်များအား စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာမှ တစ်ဆင့်ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားသော သူ၏ လက်သီးအတွင်းသို့ တဖြည်းဖြည်း စီးဆင်းသွားစေရန်ထိန်းချုပ်လိုက်သည်။
ရဲရှောင်၏ လှုပ်ရှားမှုများသည်အလွန်ပိရိလှသည့်အတွက်မည်သူကမှ သတိမထားမိပေ။
အခြားလူများနှင့်မတူ ကွဲထွက်နေသည့်သူတို့နှစ်ဦး၏ အမူအယာများကြောင့်ထင်ပေါ်ကျော်ကြားသည့်မျိုးနွယ်စုကြီးထဲမှ တစ်စုဖြစ်ကြောင်း သိနိုင်ပေသည်။
အခြားလူများသည်သူတို့နှစ်ဦး၏ ခန့်ညားထည်ဝါသည့်ဟန်ပန်များအား မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်အောင်ကို ဖြစ်နေကြပြီး ချီးကျုးထောပနာ ပြုနေကြလေသည်။
မူမျိုးနွယ်မှလူနှစ်ဦးသည်အခြားလူများ၏ အပြုအမူများအား ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့်ဟန်ဆောင်နေကြသော်လည်း စိတ်ထဲတွင်မူ သဘောကျ နှစ်သက်နေကြသည်။ ကိုယ့်အား အထင်ကြီးသည့်အကြည့်များဖြင့်ဝိုင်း၍ ကြည့်နေခြင်းအား မည်သူကများ မသာယာဘဲနေနိုင်ပါလိမ့်မည်နည်း။
လေလံပွဲမှဆေးလုံးများအား သူတို့ မူမျိုးနွယ်စုကပင်ပိုင်ဆိုင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု တထစ်ချယုံကြည်ထားကြလေသည်။ ထိုဆေးလုံးများ၏ ထူးခြားသည့်အစွမ်းများဖြင့်သူတို့၏ မျိုးနွယ်စုအား အခြားမျိုးနွယ်စုများထက်သာလွန်အောင်မြှင့်တင်ရန်ရည်ရွယ်ထားကြသည်။
ထို့ပြင်သူတို့မျိုးနွယ်၏ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်သည့်ပုံရိပ်များအား အခြားလူများအား မြင်သာအောင်ပြနိုင်ခဲ့သည့်အတွက်အလွန်အမင်းပင်ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားလျက်ရှိကြသည်။
ထိုအချိန်တွင်. . .
မူမျိုးနွယ်မှ သက်လတ်ပိုင်းလူသည်ခေါင်းကိုမော့ ရင်ကိုကော့ထားပြီး မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိသည့်ဟန်ဖြင့်ရှေ့မှ ဦးဆောင်၍ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။
သို့သော်မည်သူမှ မထင်မှတ်ထားသည့်ကိစ္စတစ်ခုသည်လျင်မြန်စွာဖြင့်ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်။ အဆိုပါ သက်လတ်ပိုင်းလူသည်ဟိတ်ဟန်အပြည့်ဖြင့်လမ်းလျှောက်လာနေသည့်အချိန်တွင်ရုတ်တရက်သူ၏ခြေထောက်များသည်ချော်ထွက်သွားသလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက်ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင်ပင်ဟန်ချက်ပျက်သွားပြီး ဒယီးဒယိုင်ပင်ဖြင့်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပစ်လဲကျလုနီးပါးပင်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော်ဟန်ချက်ပြန်ထိန်းနိုင်ရန်အတွက်သူ့ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ ဝိညာဉ်တော်ချီဓာတ်များအား ထိန်းချုပ်လိုက်သည်။ သို့မဟုတ်ပါကခြေပစ်လက်ပစ်ပင်ချော်လဲသွားပြီးသေချာပေါက်ပင်အရှက်ကွဲသွားနိုင်ပေသည်။
ထိုကဲ့သို့ အချိန်မီ ဟန်ချက်ထိန်းနိုင်လိုက်သော်လည်း သူ၏ ပုံစံသည်ကို့ရို့ကားယားနိုင်နေတုန်းပင်။ ရုတ်တရက်ဖြစ်ပျက်သွားသည့်အဖြစ်အပျက်ကြောင့်မူမျိုးနွယ်မှလူသည်အလွန်အမင်းပင်ရှက်နေမိသည်။
သူတို့နှစ်ဦးအား အထင်ကြီးလေးစားစွာဖြင့်ချီးမွှမ်းနေကြသည့်လူများသည်ပင်မီးကိုရေနှင့်ငြိမ်းလိုက်သကဲ့သို့ ချက်ချင်းငြိမ်သက်သွားကြသည်။ ထင်ပေါ်ကျော်ကြားသည့်မူမျိုးနွယ်၏ အရေးပါအရာရောက်သော လူတစ်ယောက်အနေဖြင့်ယခုကဲ့သို့ အရေးကြီးသည့်အချိန်တွင်ကို့ရို့ကားယားနိုင်သည့်အမူအယာမျိုး လုပ်လိုက်သည့်အတွက်လူများသည်မယုံနိုင်အောင်ပင်အံ့ဩလျက်ရှိလေသည်။
ထိုလူ၏ အမူအယာကြောင့်ခန်းမအတွင်းရှိ လူအချို့သည်ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ဝါးလုံးကွဲအောင်ပင်ဟားတိုက်ရယ်မောလိုက်ကြသည်။
ခဏအကြာတွင်မတ်တပ်ရပ်နေသော ထိုသက်လတ်ပိုင်းလူသည်ဟန်ချက်နောက်တစ်ကြိမ်ပျက်သွားခဲ့ပြန်သည်။ သူ၏ခြေထောက်အား ငုံ့ကြည့်လိုက်သော်လည်း မသင်္ကာစရာအနေအထား တစ်စုံတစ်ရာမှ မတွေ့ရပေ။ လူအချို့မှ သူ၏ အဖြစ်အား ဝိုင်းရယ်နေကြသော်လည်း မရပ်တန့်ဘဲရှေ့ဆက်လျှောက်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ရပ်တန့်လိုက်မှ ပိုအရှက်ကွဲရမည်ကို သူတွေးကြောက်နေမိသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်သူ့ကိုယ်သူ အားတင်းလိုက်ရင်း ဂရုတစိုက်ဖြင့်ရှေ့သို့ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းချင်း လှမ်းလိုက်သည်။ အခြေအနေကောင်းပေသည်။ ပထမခြေလှမ်းတွင်မည်သည့်လွဲချော်မှုမှ မရှိခဲ့ပေ။
သုံးလှမ်းမြောက်သောခြေလှမ်းအား လှမ်းလိုက်သည့်အချိန်တွင်သူ၏ခြေထောက်များသည်နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ချော်သွားခဲ့ပြန်သည်။
ယခုတစ်ကြိမ်သည်ယခင်အကြိမ်များထက်ပို၍ပင်ရှက်ဖို့ကောင်းနေခဲ့သည်။ ပြင်းထန်လှသော အရှိန်နှင့်အတူရှေ့သို့ ယက်ကန်ကန်ဖြင့်ပင်ဟန်ချက်ပျက်သွားလေသည်။
အဖြစ်အပျက်များသည်မြန်ဆန်လွန်းလှ၍ သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ချေ။ သူ၏ လက်နှစ်ဖက်လုံးသည်အပေါ်သို့မြောက်သွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့လေးဘက်ထောက်ရပ်ပင်ကျသွားခဲ့သည်။ အနည်းဆုံးတော့ ကြမ်းပြင်နှင့်ခေါင်းဆောင့်မိပြီးခေါင်းကွဲမသွားစေသည့်အဖြစ်မှ သူကာကွယ်နိုင်လိုက်သည်။
ထို့နောက်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ပြန်လည်တည့်မတ်သွားစေရန်အတွက်လေပေါ်သို့ တစ်ချက်ခုန်လိုက်လေသည်။ သူ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံးသည်ရှက်ရွံ့မှုကြောင့်နီရဲတွတ်လျက်ရှိသည်။
သူ့အနေဖြင့်ယူကြုံးမရပင်ဖြစ်နေမိလေသည်။ အားလုံး၏ အရှေ့တွင်ကိုယ့်အရှက်ကိုယ်ခွဲမိရုံသာမက မျိုးနွယ်စု၏ ဂုဏ်သိက္ခာအား ကျဆင်းစေခဲ့သည့်မဟုတ်ပါလား။
“သူဘာလို့ အဲ့ဒီလို အမူအယာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ . . . ရူးကြောင်ကြောင်ပုံစံနဲ့ ဘာတွေဖြစ်နေတာပါလိမ့်။ မျိုးနွယ်စုကြီးက လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့အပြုအမူတွေက အတော်ကြည့်ရဆိုးတာပဲ။ အလကား သုံးစားမရတဲ့ မျိုးနွယ်စုတွေ . . . ပထမတစ်ခါချော်လဲတာ မတော်တဆဖြစ်တယ်ပဲ ထားလိုက်ပါတော့နောက်တစ်ကြိမ်ချော်လဲတာကြီးကတော်တော်ဆိုးသွားပြီ။ ကြည့်ရတာကြောင်တောင်တောင်နိုင်လိုက်တာ”
“ဟိတ်လူ . . . အဲ့ဒီလူက မူမျိုးနွယ်က လူ . . .ပြောချင်ရင်အသုံးမကျတဲ့ သူ့ကိုပဲပြော။ တခြားမျိုးနွယ်စုတွေကို ဆွဲမထည့်ဘဲ ခင်ဗျား စကားမပြောတတ်ဘူးလား”
“အာ . . . ဟုတ်သား . . . ဟုတ်ပါတယ်. . . ဟုတ်ပါတယ်. . . ခင်ဗျားပြောတာ မှန်ပါတယ်။ ဟဲဟဲ . . .”
ကို့ရို့ကားယားအမူအယာဖြင့်အကြိမ်အကြိမ်အခါခါပင်ချော်လဲနေသော မူမျိုးနွယ်မှ လူအားကြည့်ရင်း လူများသည်ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ တဝါးဝါးဖြင့်ရယ်လိုက်ကြသည်။ ခန်းမတစ်ခုလုံးတွင်ရယ်မောသံများဖြင့်ဖုံးလွှမ်းသွားလေသည်။
ခေါင်းဆောင်အဖိုးကြီးသည်သူနှင့်အတူပါလာသည့်လူ၏ ကသောင်းကနင်း အမူအယာများကြောင့်အလွန်အမင်း ရှက်နေမိပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးပင်နီရဲတွတ်လျက်ရှိသည်။ ထို့နောက်အနားသို့ကပ်သွားပြီး တိုးညှင်းသောလေသံဖြင့်-
“မင်းဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။ လူအများကြီးရှေ့မှာမှ ဒီလိုကြောင်တောင်တောင်အမူအယာတွေကို လုပ်ရသလား။တော်တော်စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင်။ မင်း ငါနဲ့အတူ လိုက်ကို မလာသင့်ဘူး”
မူမျိုးနွယ်မှ သက်လတ်ပိုင်းလူသည်လည်း ရှက်ရွံ့စိတ်ကြောင့်ခေါင်းငုံ့ထားရင်း ခပ်အုပ်အုပ်လေသံဖြင့်-
“ကျုပ်လည်း ဖြစ်ချင်လို့ ဖြစ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ခြေထောက်တွေကရေခဲပြင်ပေါ် လမ်းလျှောက်နေရသလို ဖြစ်ဖြစ်သွားလို့ချော်လဲနေတာ . . .”
ခေါင်းဆောင်အဖိုးကြီးသည်ဒေါသအကြီးအကျယ်ထွက်သွားပြီး –
“ငါ့ကိုစောက်ဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ လာပြောမနေနဲ့။ ဒီလောက်နေကျစ်ကျစ်တောက်ပူနေတာ ဘယ်ကရေခဲရှိရမှာလဲ။နောက်ပြီး ဒီလိုလေလံခန်းမကြီးရဲ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဘယ်လိုလုပ်ရေခဲရှိနိုင်မှာလဲ။ နည်းနည်းပါးပါး ယုတ္တိရှိအောင်လေးလည်းပြောဦး။အရူး . . . ကြပ်မပြည့်ကောင်။ ငါ့ကို ဒီလို အရှက်ခွဲမယ့်ကောင်လို့သာ ကြိုသိခဲ့ရင်မင်းအမေကို ဗိုက်ထဲမှာကတည်းက ဖျက်ချခိုင်းခဲ့တယ်”
သက်လတ်ပိုင်းလူသည်လည်း အဖိုးကြီးနှင့်အတိုက်အခံလုပ်၍ မပြောချင်တော့သဖြင့်စကားနည်း ရန်စဲ ဖြစ်စေရန်အကြိမ်ကြိမ်အခါခါပင်တောင်းပန်လိုက်သည်။ သို့သော်ပါးစပ်မှတောင်းပန်နေသော်လည်း သူ၏ စိတ်ထဲတွင်မူ –
[ကျုပ်အမေသေတာဖြင့်ကြာကြာလှပြီ။ ခင်ဗျားကြီး နှိပ်စက်ကောင်းလို့အမေသေရတာ။ ဒါကိုတောင်ခင်ဗျားက အရှက်မရှိ အမေ့အကြောင်းပြောရဲသေးတယ်။အဖိုးကြီး . . . ခင်ဗျားသာ ကျုပ်အဖေ မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ကျုပ်ခင်ဗျားကိုသေအောင်ကန်ပစ်တယ်]
တစ်စုံတစ်ယောက်မှ သူတို့နှစ်ဦးအား အရှက်ကွဲအကျိုးနည်းဖြစ်စေရန် တမင်ရည်ရွယ်၍ လုပ်နေသည်ဟုထင်လိုက်မိသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ လူမြင်ကွင်းမျိုးတွင်မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ အတင့်ရဲ၍ လုပ်ရဲလိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်း သုံးသပ်လိုက်မိသည်။ ထို့ပြင်တစ်စုံတစ်ဦးမှဝိညာဉ်တော်ချီဓာတ်များအသုံးပြု ထုတ်လွှတ်လိုက်သည့်အရိပ်အယောင်အနည်းငယ်မျှပင်မခံစားရ၍ မည်သည့်အတွက်ကြောင့်ယခုလို ဖြစ်နေသည်ကို မစဉ်းစားတတ်အောင်ပင်ဖြစ်နေလေသည်။
မူမျိုးနွယ်မှ လူအား အရှက်ကွဲစေရန်လုပ်လိုက်ပြီးနောက်ရဲရှောင်သည်သူမဟုတ်သည့်အတိုင်းအေးအေးလူလူဖြင့်ပင်နေနေလေသည်။ ခဏအကြာတွင်လက်ဖဝါး၌အအေးဓာတ်များ ခံစားလာရ၍ ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားသော သူ၏ လက်သီးအား ချက်ချင်းပင်ဖြေလျှော့လိုက်သည်။
ရဲရှောင်သည်မူမျိုးနွယ်မှ လူအား အရှက်ကွဲစေရန်အတွက် ပုစဉ်းရင်ကွဲ၏ အတောင်ပျံထက်ပင်ပို၍ ပါးလွှာသည့်ရေခဲအပိုင်းအစ နှစ်ခု ပြုလုပ်ရန်အတွက်အပြာရောင်ချီဓာတ်များအား ထုတ်လွှတ်ခဲ့သည်။
ထို့နောက်အဆိုပါရေခဲများအား မူမျိုးနွယ်မှလူ၏ခြေထောက်များအောက်သို့ ပစ်သွင်းခဲ့သည်။ လှုပ်ရှားမှုသည်မြန်ဆန်ပိရိလွန်း၍ မည်သူကမှ သတိမပြုခဲ့မိချေ။
ထိုလှုပ်ရှားမှုသည်အလွန်အန္တရာယ်များသည့်လှုပ်ရှားမှုပင်ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ရဲရှောင်သာ ပိပိရိရိ မလုပ်နိုင်ခဲ့လျှင်အခြားလူများ သတိထားမိသွားနိုင်ပေသည်။
သို့သော်ရဲရှောင်သည်အောင်မြင်စွာဖြင့်ပင်မူမျိုးနွယ်အား လှည့်စားနိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ လှုပ်ရှားမှုအား မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ မသိလိုက်ချေ။
ရှောင်ဧကရာဇ်တစ်ယောက်၏ အမြင်နှင့်ကြည့်မည်ဆိုလျှင်လေလံပွဲသို့ တက်ရောက်လာကြသည့်လူများထဲတွင်စွမ်းအားကြီးသည့်လူတစ်ယောက်တစ်လေမှပင်မမြင်မိ၊ မတွေ့မိပေ။ သို့သော်ယခုလက်ရှိအချိန်တွင်သူသည်ရှောင်ဧကရာဇ်မဟုတ်တော့ဘဲ ရဲရှောင်သာ ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။
လေလံပွဲသို့ လာရောက်ကြသည့်ပညာရှင်များသည်ကမ္ဘာ့အဆင့်ထိပ်သီးရှိ ပညာရှင်များဖြစ်ကြပြီး ရဲရှောင်၏ လက်ရှိအခြေအနေဖြင့်ယှဉ်၍တော့ မရနိုင်သေးပေ။ အကယ်၍ ယှဉ်နိုင်ခဲ့လျှင်လည်း တစ်ယောက်ဒါမှမဟုတ်နှစ်ယောက်လောက်နှင့်သာ ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ သို့သော်ထိုအခြေအနေသည်လည်း လွယ်ကူနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။
ရဲရှောင်သည်တစ်ချက်ကြည့်ရုံမျှဖြင့် မည်သူသည်မည်သည့်အဆင့်ဖြစ်ကြောင်း ချက်ချင်းပင်သိနိုင်လေသည်။ ထို့ကြောင့်ရဲရှောင်တစ်ယောက်အရာအားလုံးအပေါ် သတိကြီးစွာ ထားနေရသည်။
မူမျိုးနွယ်အပေါ် လုပ်ခဲ့သည့်ကိစ္စသည်လည်းသေစေနိုင်လောက်သည့်အခြေအနေမျိုးတော့ မဟုတ်ပေ။ ရဲရှောင်အတွက်ယခုတစ်ခေါက်တွင်သူတို့နှစ်ဦးအား သင်ခန်းစာပေးရုံပဲ ဖြစ်၍ ထိုအခြေအနေသည်သူ့အတွက်လုံလောက်ပြီဟု ဆိုရပေမည်။
[ရှေးဦးချီဓာတ်ကျင့်စဉ်က တကယ်ကို အံ့ဩဖို့ကောင်းတဲ့ ကျင့်စဉ်ပဲ။ ဒီကျင့်စဉ်က သိုင်းကျင့်စဉ်တွေထဲမှာ နံပါတ်တစ်အဆင့်ရှိတယ်လို့ကိုပြောလို့ရတယ်။ သူ့ထက်သာတဲ့ သိုင်းကျင့်စဉ်ဆိုတာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ မရှိနိုင်တော့ဘူး]
ရဲရှောင်တစ်ယောက်တည်းတွေးနေမိခြင်း ဖြစ်၏။
[တကယ်လို့နောင်တစ်ချိန်ချိန်မှာ ငါမယှဉ်နိုင်တဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက်ယောက်နဲ့တွေ့ခဲ့ရင်ရှေးဦးချီဓာတ်ကျင့်စဉ်ကို သုံးပြီး အနိုင်ယူရမယ်။နောက်ပြီးချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်ရတဲ့ တိုက်ပွဲတွေမှာလည်း ဒီကျင့်စဉ်ကတော်တော်လေးကို အသုံးဝင်တယ်. . .]
ရဲရှောင်သည်ပထမထပ်တွင်ခင်းထားသည့်အနီရောင်ကော်ဇောအား ကြည့်လိုက်သောအခါ ဘာမှရှိမနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရ၍ကျေနပ်သွားလေသည်။
မူမျိုးနွယ်မှလူချော်လဲသွားပြီးနောက်ရေခဲများသည်အရည်ပျော်ပျောက်ကွယ်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ကော်ဇောပေါ်တွင်ရေစိုနေသည့်လက္ခဏာ အရိပ်အယောင်အနည်းငယ်မျှပင်မကျန်ခဲ့ချေ။
ခြောက်သွေ့နေသည့်မြေပြင်မှာတောင်အပြာရောင်ချီဓာတ်ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာသည့်ရေခဲသည်ခြေရာလက်ရာ မကျန်အောင်ပင်ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်သည်ကို သူ အကြွင်းမဲ့ယုံကြည်နေမိသည်။
ရဲရှောင်သည်အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်သွား၍ ပြုံးမိလိုက်သည်။
ခဏအကြာတွင်စုယဲ့ယွဲ့သည်သူ၏ ညီမများနှင့်အတူလေလံခန်းမထဲသို့ ဝင်လာသည်ကို ရဲရှောင်တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ၏ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင်ဝတ်ကောင်းစားလှများ ဝတ်ဆင်ထားသည့်လူနှစ်ယောက်လည်း ပါလာခဲ့သည်။ ထိုလူနှစ်ယောက်သည်ဇူဝူကျီ နှင့်လန့်လန်လန်တို့ပင်ဖြစ်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်သည်ကျောရိုးမရှိသည့်လူတစ်ယောက်အတိုင်းလက်ပျဉ်ကုန်းကုန်းကြီးဖြင့်လမ်းလျှောက်လာပြီး ကျန်တစ်ယောက်သည်သူ၏တောင်တစ်လုံးမြောက်တစ်လုံး မျက်လုံးများဖြင့်လူများအား လိုက်ကြည့်လျက်ရှိသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး၏ ပုံစံသည်အလွန်ပင်ကြည့်ရဆိုးလျက်ရှိ၏။
သူတို့နှစ်ဦးသည်တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ရေပက်မဝင်အောင်ပင်တတွတ်တွတ်ဖြင့်စကားများပြောနေကြသည်။
“စောက်သုံးမကျတဲ့ ဟိုကောင်ရဲရှောင်ဘယ်မှာလဲ။ ဒီနေ့က ငါတို့ သခင်လေးသုံးပါးအတွက်အရမ်းကို အရေးကြီးတဲ့နေ့ဆိုတာ ဒီကောင်မသိဘူးလား။ ဘာကိစ္စတွေပဲရှိရှိ ဒီလိုနေ့မျိုးမှာ ငါတို့ သုံးယောက်အတူတူ ရှိကိုရှိနေသင့်တာ . . .”
“ကျောက်စိမ်းတောင်ဝှေးကို ငါ ရတောင်ရနိုင်ပါ့မလား မသိဘူး။ ဒီကို လာကြတဲ့ လူတွေအကုန်လုံးက ငါ့ကျောက်စိမ်းတောင်ဝှေးကို လိုချင်လို့ လာကြတာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်. . .”
“ရှုပ်တယ်သူတို့ အကုန်လုံးကို သတ်ပစ်လိုက်မယ်”
“ဘာ . . . မင်းလိုကောင်မျိုးက သတ်ရဲလို့လား . . .”
“ငါ မသတ်ရဲဘူးလေ။ ဒါပေမယ့်မင်း ငါ့ကိုယ်စား သတ်လိုက်. . .”
“ငါလခွမ်းပဲ . . . မသိရင်သူပဲ သတ်ရဲ သလိုလိုနဲ့ . . .”