Switch Mode

Chapter – 32

ထူးဆန်းသော ဝါးတော၊ တောင်တန်းများနှင့် အမျိုးသမီးအစေခံတစ်ဦး

Chapter – 32
“ထူးဆန်းသော ဝါးတော၊ တောင်တန်းများ နှင့် အမျိုးသမီးအစေခံတစ်ဦး”

“အရိပ်​မဲ့ ပျံသန်းခြင်း သိုင်းကွက်​” သည်​ရှောင်​တိမ်း​ပြေးလွှားရသည့်​အ​ခြေအ​နေမျိုးတွင်​လည်း​ကောင်း ခြေရာ​ဖျောက်​သည့်​နေရာတွင်​လည်း​ကောင်း အလွန်​အသုံးဝင်​လှ​သော တိုက်​ကွက်​ပင်​ဖြစ်​၏။
ချင်းရန်​နယ်​ပယ်​တွင်​ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ၏ ရန်​သူဖြစ်​သော​ခြေတစ်​ဖက်​ပျက်​နေ​သည့်​လူဆိုးနှင့်​ရင်​ဆိုင်​တိုက်​ခိုက်​ခဲ့သည်​။ ထိုတိုက်​ပွဲတွင်​ခြေတစ်​ဖက်​ပျက်​လူဆိုးအား ရဲ​ရှောင်​သည်​သတ်​ပစ်​နိုင်​ခဲ့ပြီး အရိပ်​မဲ့ပျံသန်းခြင်းကျင့်​စဉ်​စာရွက်​အား ရရှိခဲ့သည်​။ ထို​ခြေတစ်​ဖက်​ပျက်​နှင့်​လူသည်​တာအိုမူလအဆင်သို့​ရောက်​ရှိ​နေသည့်​ပညာရှင်​တစ်​ဦးဖြစ်​သော်​လည်း ရဲ​ရှောင်​မှာမူ တာအိုမူလအဆင့်​၏ ထိပ်​ဆုံးအဆင့်​သို့ပင်​ရောက်​ရှိ​နေသည့် ဧကရာဇ်တစ်ပါး ဖြစ်​ခဲ့သည်။​ရဲ​ရှောင်​သည်​အဆိုပါ​ခြေတစ်​ဖက်​ပျက်​နှင့်​လူ၏​နောက်​သို့ တစ်​လလုံးလုံးပင်​လိုက်​၍ တိုက်​ခိုက်​ခဲ့ပြီး သူတို့နှစ်​ဦး၏ တိုက်​ပွဲသည်​အလွန်​ပြင်းထန်​သော​တိုက်​ပွဲတစ်​ခု ဖြစ်​ခဲ့သည်​။
အကယ်​၍ ထိုလူသာ​ခြေကုန်​လက်​ပမ်း မကျခဲ့လျှင်​ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​လည်း သူ့အား ဖမ်းမိရန်​လွယ်​ကူခဲ့မည်​မဟုတ်​ချေ။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ခြေတစ်​ဖက်​ပျက်​နှင့်​လူ၏ အ​လောင်းထံမှ အရိပ်​မဲ့ပျံသန်းခြင်းကျင့်​စဉ်​စာရွက်​အား ရယူခဲ့ပြီး​နောက်​အဆိုပါသိုင်းကျင့်​စဉ်​သည်​အလွန်​အဖိုးတန်​သည့်​ကျင့်​စဉ်​တစ်​ခုပင်​ဖြစ်​ကြောင်း သိရှိခဲ့သည်​။
အရိပ်​မဲ့ပျံသန်းခြင်း သိုင်း​ကွက်​ဖြင့်​ရဲ​ရှောင်သည်​လျင်​မြန်စွာဖြင့်​ပုန်း​အောင်းနိုင်​ပြီး​လေကဲ့သို့ လျင်​မြန်​သောနှုန်းဖြင့်​ပျံသန်းနိုင်​လေသည်​။
ထိုအချက်​များ​ကြောင့်​ပင်​ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​အန္တရာယ်​ရှိ​သော အ​ခြေအ​နေများဖြင့်​ကြုံ​တွေ့ရပါက အလွယ်​တကူဖြင့်​ပင်​လွတ်​မြောက်​မည်ဖြစ်သည်။
ထို့အပြင်​အရိပ်မဲ့ပျံသန်းခြင်း သိုင်းကွက်​အား​အသုံးပြုရန်​အ​တွက်​သူ၏ စွမ်းအင်အနည်းငယ်သာ ထုတ်​သုံးရန်​လိုအပ်​သည်​။​သို့​သော်​ထိုကဲ့သို့ စွမ်းအင်​အနည်း သုံးရုံမျှဖြင့် ကြီးမား​ထူးခြား​သော စွမ်းအားများကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်စေပါသည်။
ရဲ​ရှောင်​သည်​အရိပ်​မဲ့ပျံသန်းခြင်း သိုင်းကွက်​အား အချိန်​အ​တော်​ကြာ​လေ့ကျင့်​ပြီး​နောက်​ကျွမ်းကျင်​အဆင့်​သို့​ရောက်​ရှိခဲ့သည်​။ သို့​သော်​ထိုသိုင်းကွက်​အား အသုံးပြုခြင်းသည်​ရဲ​ရှောင်​အတွက်​ယခုအကြိမ်​သည်​ပထမဦးဆုံးအကြိမ်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည် ယခင်​ဘဝ၌ စွမ်းအားအလွန်​ကြီးမား​သော​ရှောင်​ဧကရာဇ်​ဖြစ်​ခဲ့​သော​ကြောင့်​မည်​သူတစ်​ဦးတစ်​ယောက်​ကိုမှ​ရှောင်​ပြေး ပုန်း​အောင်း​နေစရာမလိုခဲ့​ပေ။ ထို့အတွက်​ကြောင့်​သူ့အ​နေဖြင့်​အဆိုပါသိုင်းကွက်​အား အသုံးပြုရန်​အနည်းငယ်​မှ မလိုအပ်​ခဲ့​ချေ။ သို့​သော်​ယခုတစ်​ကြိမ်​တွင်​မူ လိုအပ်​ခဲ့​ပေပြီ။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ့​ရှေ့တွင်​သွား​နေသည့်​၀တ်ရုံနက်ဖြင့် လူ၏​နောက်​သို့ မျက်​ခြေပြတ်​မခံဘဲ မရပ်​မနားပင်​လိုက်​နေခဲ့သည်​။ ထိုလူသည်​သတိဝီရိယကြီးစွာဖြင့်​ပျံသန်း​နေပြီး သူ၏ ဦးတည်​ရာ လမ်းကြောင်းများအား ဆယ့်​ငါးကြိမ်​ထက်​မနည်းပင်​ပြောင်းလဲလိုက်​သည်​။
မိုး​သောက်​ချိန်​သို့​ရောက်​ရှိ​သောအခါ ထိုလူသည် ခဏတာ ရပ်​တန့်လိုက်​ပြီး ပတ်​ဝန်းကျင်​ဘေးပတ်​ပတ်​လည်​အား ဆယ့်​ငါးမိနစ်​ခန့်​အကဲခတ်​၍ကြည့်​လိုက်​သည်။​ထို့​နောက်​အ​ခြေအ​နေအား စိတ်​ချသွားဟန်​ဖြင့်​အ​ရှေ့သို့ ဆက်​လက်​ထွက်​ခွာသွားခဲ့သည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​လှုပ်ရှားမှုများအား အလွတ်​မ​ပေးဘဲ သတိရှိရှိဖြင့်​ပင်​စောင့်​ကြည့်​နေ​လေသည်​။
ထိုလူသည်​မြေကြီးအဆင့်​တွင်​အဆင့်​ခြောက် ပတ်​ချာလည်​ရှိ​သော ပညာရှင်​တစ်​ဦး ဖြစ်​နိုင်​ပေသည်​။ ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​ယခုအချိန်တွင် အရိပ်​မဲ့ပျံသန်းခြင်း သိုင်းကွက်​အား ပြည့်​ပြည့်​ဝဝ အသုံးပြုရန်​အတွက်​လုံ​လောက်​သော စွမ်းအင်​များ မရှိ​သေး​သော်​လည်း​ရှေ့မှ သွား​နေသည့်​လူ၏​နောက်​သို့ မျက်​ခြေမပြတ် ပိပိရိရိ လိုက်​နိုင်​သည့်​အ​ခြေအ​နေ​တော့ ရှိ​နေပါ​သေးသည်​။
သို့​သော်​သူ နောက်ယောင်ခံလိုက်နေသည့် လူသည် အာရုံခံစားမှု အလွန်​ကောင်း​သော လူတစ်​ယောက်​ပင် ဖြစ်သည်။
ထို့​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ့အား သတိပြုမိသွားမည်​စိုး၍ ၀တ်ရုံနက်ဖြင့်လူ၏နောက်​သို့ ကိုက်​သုံးရာအကွာမှ​လိုက်​နေခဲ့သည်​။​ရှောင်​ဧကရာဇ်​အ​နေဖြင့်​ယခင်​က​နောက်​ယောင်​ခံလိုက်​သည့်ကိစ္စများတွင်​ကိုက်​တစ်​ရာအကွာအ​ဝေးမှ လိုက်​လေ့ရှိ​သော်​လည်း ယခု​လက်ရှိ၌ သူ့ထံတွင်​စွမ်းအင်​အလုံအ​လောက်​မရှိသည်​ကတစ်​ကြောင်း​အ​နောက်​မှ လိုက်​နေသည့်​သူ့အား သတိပြုမိသွားမည်​ကို စိုး​သော​ကြောင့်​တစ်​ကြောင်း အ​ကြောင်းအမျိုးမျိုး​ကြောင့်​ခပ်​လှမ်းလှမ်းကပင်​လိုက်​နေခြင်း ဖြစ်​သည်​။ သို့​သော်​ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ့​ရှေ့မှ လူနှင့်​မျက်​ခြေပျက်​သွားခြင်းမရှိဘဲ ထပ်​ကြပ်​မခွာ လိုက်​နိုင်​နေတုန်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ထို့​နောက်​၀တ်ရုံနက်ဖြင့်လူသည် ခဏတာ ရပ်တန့်​လိုက်​ပြီး​ဘေးဘီဝဲယာအား အကဲခတ်​ကြည့်​နေ​သော​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ့အား သတိပြုမိသွားမည်​စိုး၍​ယခင်​ထက်​ပို​ဝေးသည့်​အကွာအ​ဝေးမှ​စောင့်ကြည့်​နေလိုက်​သည်​။
ထိုလူ၏ အာရုံခံစားမှုသည်​သာမန်​ပညာရှင်​များထက်​သာလွန်​နေ​သော​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​ယခုထက်ပို၍​အနီးကပ်​လိုက်​ရန်​အဆင်​မ​ပြေနိုင်​ပေ။
တဖြည်းဖြည်း သွားရင်းသွားရင်းဖြင့်​နောက်​ဆုံးတွင်​တောင်​တစ်​ခု၏​အခြေနားသို့​ရောက်​သွား​ပြီး​၀တ်ရုံနက်ဖြင့်လူသည် တောင်​ထိပ်​ပေါ်သို့​ရောက်​ရန်​ခုန်​ပျံလိုက်​သည်​။ ထိုလူ သတိမထားမိခင်​၊​နောက်လှည့်မကြည့်​ခင်​ရဲ​ရှောင်​လည်း သူ့အတိုင်းပင်​လိုက်​လုပ်​လိုက်​သည်​။ သတိကြီးစွာလိုက်​နေရ၍ ရဲ​ရှောင်​၏​နောက်​ကျောမှ​ချွေးသီး​ချွေး​ပေါက်​များပင်​ကျ​နေ​လေသည်​။
​၀တ်ရုံနက်ဖြင့်လူသည် တောင်​ပေါ်သို့​ရောက်​သောအခါ သူ၏​နောက်​သို့​နောက်​ယောင်​ခံလိုက်​လာသည့်​လူရှိမရှိ ပတ်​ဝန်းကျင်​အား​အကဲခတ်​လေ့လာလိုက်သည်​။
ထို့​နောက်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​ဘေးပတ်​ပတ်​လည်​တွင်​မ​ကောင်းဆိုးဝါးပုံစံရှိသည့်​အရိပ်​များအား တပြိုင်​နက်​တည်း ထုတ်​လွှတ်​လိုက်​လေသည်​။ ထိုအရိပ်​များသည်​နေရာအနှံ့အပြားသို့ လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ပြေးထွက်​သွားပြီး ချက်​ချင်းပင်​ကွယ်​ပျောက်​သွားခဲ့သည်။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သစ်ပင်​ပေါ်မှ​နေ၍ ထိုလူ၏ လှုပ်​ရှားမှုများအား တိတ်ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​စွာဖြင့်​ပင်​စောင့်​ကြည့်​လျက်​ရှိ၏။
[ဒီလူရဲ့ လှုပ်​ရှားမှု​တွေက​တော်​တော်​အံ့ဩဖို့​ကောင်းတာပဲ]
ရဲ​ရှောင်​သည်​တအံ့တဩဖြင့်​တွေးလိုက်​မိရင်း သစ်​ပင်​ထက်​မှ ကိုယ်​ဖော့၍ ဆင်းသက်​လိုက်​သည်။ ထို့​နောက်​မြက်​ပင်များ​ပေါ်သို့​ခြေသံ ခပ်​ဖော့​ဖော့နင်း၍ အ​ရှေ့သို့ ဆက်​လျှောက်​သွားလိုက်​၏။
ယခု​သူရောက်​ရှိ​နေသည့်​နေရာသည်​၀တ်ရုံနက်ဖြင့်လူ၏ အ​ခြေစိုက်​စခန်း ဖြစ်​နိုင်​ကြောင်း ရဲရှောင်​ခန့်​မှန်းမိလိုက်​သည်​။
ထိုလူ၏ ပြုမူလှုပ်​ရှားမှုများအား ကြည့်​၍ သူ၏ ခန့်​မှန်းချက်​များသည်​သေချာ​ပေါက်​ပင်​မှန်​ကန်​နိုင်​ကြောင်း သိ​လိုက်သည်​။
မည်​သို့ပင်​ဆို​စေကာမူ ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​ရှေ့ဆက်​သွား၍ အ​ခြေအ​နေများအား ထပ်​မံ​စောင့်ကြည့်ပါက အနည်းဆုံး​တော့ ထူးခြားမှု တစ်​စုံတစ်​ရာ​တွေ့မြင်​နိုင်​ပေလိမ့်​မည်​။
ရဲ​ရှောင်​ယခု​ရောက်​ရှိ​နေသည့်​နေရာသည်​အလွန်​အန္တရာယ်​များ​သော​နေရာတစ်​ခုပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​တောင်​၏ ပတ်​ဝန်းကျင်​အ​ခြေအ​နေအား အကဲခတ်​ကြည့်​မိလိုက်​သောအခါ သစ်​ပင်​ပန်းမန်​များ တစ်​ပင်​တစ်​လေမှ​ယောင်လို့​တောင်​ရှိမ​နေ​သည်​ကို​တွေ့မြင်​လိုက်​ရသည်​။ သာမန်​မြင်​တွေ့ရသည့်​တောင်​များနှင့်​မတူ တမူ ထူးခြား​လျက်​ရှိ၏။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ၏​ခြေလှမ်းများအား သတိကြီးစွာဖြင့်​လျှောက်​လိုက်​ရင်း​တောင်​ထိပ်​ပေါ်သို့ တက်​၍ အ​ခြေအ​နေအား အကဲခတ်​လေ့လာလိုက်​သည်​။
သူ၏​ရှေ့တွင်​ပင်​လယ်​ပြင်​ကဲ့သို့ မျက်​စိတစ်​ဆုံး ကျယ်​ပြောလှသည့်​ဝါး​တောကြီးအား​တွေ့လိုက်​ရ၏။
​တောင်​များအကြားတွင်​ဝါးပင်​များ​ပေါက်​နေသည်​မှာ အံ့ဩစရာ​ကောင်းသည့်​အရာ​တော့ မဟုတ်​ပေ။ သို့​သော်​လူသူ​ပေါများသည့် မြို့လယ်​ခေါင်​တွင်​ယခုကဲ့သို့ ဝါး​တောကြီး တည်​ရှိ​နေခြင်းသည်​အ​လွန် ထူးခြား​သည့်​အ​နေအထားပင်​ဖြစ်​သည်​။ အဆိုပါ ဝါး​တောကြီးသည်​အထက်အရာရှိပိုင်းမှ လူကြီးတစ်​ယောက်​ယောက်​ပိုင်​ဆိုင်​သည့်​ဝါး​တောပင်​ဖြစ်​နိုင်​ကြောင်း ရဲ​ရှောင်​ခန့်​မှန်းမိလိုက်​သည်​။ အကယ်​၍ အခြား​ငွေ​ကြေးချမ်းသာသည့်​လူတစ်​ယောက်​ပိုင်​ဆိုင်​သည့်​ဝါး​တောဖြစ်​နေခဲ့လျှင်​လည်း ထိုလူအား မည်​သည့်​အရာရှိမှ အ​နှောက်​အယှက်​ပေးရဲလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ပတ်​ဝန်းကျင်​အ​နေအထားအား သာမန်​ကာလျှံကာ တစ်​ချက်​ကြည့်​လိုက်​သည်​။​ဝါး​တောကြီးမှ လွဲ၍ အခြားအရာများကို မ​တွေ့မြင်​ရ​ချေ။
“ဒီဝါး​တောက အ​တော်​ကို ထူးဆန်းတာပဲ”
ရဲ​ရှောင်​တစိမ့်​စိမ့်​တွေးရင်း အ​ခြေအ​နေများအား သုံးသပ်​လိုက်​၏။
​မော်​တယ်​ကမ္ဘာတွင်​ယခုကဲ့သို့ သူ မ​ခန့်​မှန်းနိုင်​သည့်​အရာမျိုးရှိ​နေ​သေးသည့်​အတွက်​ရဲ​ရှောင်​မယုံနိုင်​အောင်​ဖြစ်​လျက်​ရှိသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သူမြင်​တွေ့ခဲ့ရသည့်​အရာများအ​ပေါ်တွင်​ချက်​ချင်းပင်​ကောက်​ချက်​ချ၍ သုံးသပ်​မိလိုက်​၏။ ထို့​နောက်​သူ၏ စိတ်​ထဲတွင်​အ​တွေးတစ်​ခုအား ရုတ်​ချည်းပင်​တွေးလိုက်​မိ​လေသည်​။
[ဒါ စွမ်းအင်​အစီအရင်​တွေနဲ့ ပြုလုပ်​ထားတဲ့​နေရာတစ်​ခုပဲ]
ခဏအကြာတွင်​အန္တရာယ်​အ​ငွေ့အသက်​များအား အလိုလို ခံစားမိလိုက်​သည့်အတွက်​ရဲ​ရှောင်​သည်​မြှားတစ်​စင်းပစ်​လွှတ်​လိုက်​သည့်​အတိုင်း လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ပင်​ပြေးထွက်​သွားလိုက်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​ထွက်​ခွာပြီး​နောက်​မှာပင်​လူအ​ယောက်​ငါးဆယ်​ခန့်​သည်​ရောက်​ရှိလာကြပြီး ရဲ​ရှောင်​အား အပူတပြင်းပင်​ရှာ​ဖွေ​နေကြသည်​။
သူတို့အားလုံးသည်​ရဲ​ရှောင်​နောက်​ယောင်​ခံလိုက်​နေသည့်​လူကဲ့သို့ပင်​စွမ်းအားမြင့်​သည့်​လူများဖြစ်​ကြသည်​။ သူတို့ထဲမှ တစ်​ချို့သည်​ထင်​ထားတာထက်​ကိုပင်​ပို၍ စွမ်းအား ကြီးနိုင်​ပါ​သေးသည်​။ ထိုလူများကို​လျှော့တွက်​၍​တော့ မရနိုင်​ပေ။
မည်​သို့ပင်​ဆို​စေကာမူ ထိုလူတစ်​ယောက်​ချင်းစီတိုင်းသည်​ရဲ​ရှောင်​၏ ယခုလက်​ရှိ စွမ်းအားထက်​ပို၍ သာလွန်​လျက်ရှိသည်။
အကယ်​၍ ရဲ​ရှောင်​သာ အနည်းငယ်​နောက်​ကျပြီးမှ ထွက်​ခွာခဲ့လျှင်​ထိုလူများ၏ လက်​ချက်​ဖြင့်​သေချာ​ပေါက်​ပင်​သေရ​လိမ့်​မည်​ဖြစ်​သည်​။ ရဲ​ရှောင်​တွင်​အသက်​အပို တစ်​ထောင်​မက ရှိ​နေ​စေကာမူ သူတို့၏ လက်​ထဲမှ အသက်​ရှင်​ရက်​ဖြင့်​လွတ်​နိုင်​လိမ့်​မည်​မဟုတ်​ချေ။
သို့​သော်​ရဲ​ရှောင်​သည်​အန္တရာယ်​များ၏ အ​ငွေ့အသက်​အား ကြိုတင်​သိရှိခံစားနိုင်​ခဲ့ပြီး လိမ်မာပါးနပ်​စွာဖြင့်​ရှောင်​တိမ်းနိုင်​ခဲ့​လေသည်​။
ခြုံငုံသုံးသပ်​ကြည့်​မည်​ဆိုလျှင်​လျှို့ဝှက်​နက်​နဲ​သော ပညာရှင်​များနှင့်​ကြီးမား​သော အန္တရာယ်​များသည်​ယခု​နေရာ၌ ထူးဆန်းစွာဖြင့်​ပင်​တည်​ရှိလျက်​ရှိသည်​။
​ထို့ပြင်​တောင်​ကြီးနှင့်​ဝါးရုံ​တောကြီးသည်​လည်း အပါအဝင်​ပင်​ဖြစ်​၏။
*******

ဝါးရုံ​တောကြီးနားသို့ ရဲ​ရှောင်​ရောက်​ခါနီးအချိန်​တွင်​ဝတ်​ရုံဖြူနှင့်​ဝမ်​အာတို့နှစ်​ဦးသည်​အေး​အေးလူလူဖြင့်​ပင်​လေညှင်းခံ ထွက်​လျက်​ရှိသည်​။ ဝမ်​အာသည်​သူ့သခင်​ကြီး၏ ဝှီးချဲအား ဂရုတစိုက်ဖြင့် တွန်း​ပေး​နေပြီး နှစ်​ယောက်​သား စကား​လက်​ဆုံ ကျ​နေ​ကြသည်​။
ထိုအချိန်​တွင်​ဝတ်​ရုံနက်​များ ဝတ်​ဆင်​ထား​သော လူများသည်​ဝါးရုံ​တောကြီးအား ဖြတ်​သန်း လာပြီး​နောက်​ဝတ်​ရုံဖြူ၏ အနားသို့ တစ်​ယောက်​ပြီး တစ်​ယောက်​ရောက်​လာကြသည်​။ သို့​သော်​သူတို့အားလုံးသည်​အသံတစ်​ချက်​မှ မထွက်​ရဲကြဘဲ တိတ်​ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​စွာဖြင့်​ပင်​မတ်​တပ်​ရပ်​နေကြ၏။
“ဟိုင်းရီ​ရောပါလာလား”
ဝတ်​ရုံဖြူ နှင့်​လူသည်​သူ၏ မျက်​လုံးများအား​မှေးစင်း၍​မေးလိုက်​သည်​။
“မပါလာခဲ့ပါဘူး . . . သခင်​ကြီး . . . ဒါ​ပေမယ့်​သူရဲ့ အစွမ်းအစနဲ့ဆိုရင်​ဘယ်​လိုအန္တရာယ်​မျိုးနဲ့မှ ကြုံ​တွေ့မှာ မဟုတ်​ဘူး။ ဒီကို အဆင်​ပြေ​ပြေနဲ့ ပြန်​ရောက်​လာမှာပါ”
ဝတ်​ရုံနက်​များထဲမှ တစ်​ယောက်​သည်​နှိမ့်​ချရိုကျိုးစွာဖြင့်​ပင်​ပြန်​ဖြေလိုက်​သည်​။
ထိုလူ၏ စကား​ကြောင့်​ဝတ်​ရုံဖြူ နှင့်​လူသည်​သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်​ရင်း –
“​လောကကြီးမှာ ဘယ်​အရာကိုမှ တထစ်​ချ ယုံကြည်​ထားလို့ မရဘူး။ မဖြစ်​နိုင်​ပါဘူးဆိုတဲ့ အရာ​တွေက ဖြစ်​သွားတာပဲ။ အရာရာကို သတိထား ဆင်​ခြင်​တာ အ​ကောင်းဆုံးပဲ။ သတိဆိုတာ ပိုတယ်​ကို မရှိဘူး . . .”
ဝတ်​ရုံဖြူ​နှင့်​လူ​ပြောလိုက်​သော စကားများသည်​သွေးထွက်​အောင်​ပင်​မှန်​နေ​ခဲ့သည်​။ ခဏအကြာတွင်​အဖွဲ့ထဲမှ​နောက်​ဆုံးကျန်​နေ​ခဲ့​သော မျက်​နှာအား ဖုံးအုပ်​ထားသည့်​ဝတ်​ရုံနက်​ဖြင့်​လူသည်​သူ၏ အနားသို့​ရောက်​ရှိလာခဲ့သည်​။
မျက်​နှာဖုံးနှင့်​လူသည်​သူ​ရောက်​ရှိလာပြီဖြစ်​ကြောင်း ဝတ်​ရုံဖြူ နှင့်​လူအား သတင်းပို့လိုက်​၏။ ဝတ်ရုံဖြူ နှင့်​လူသည်​သူ၏ မျက်​လုံးများအား ရုတ်​တရက်​ချက်​ချင်း ဖွင့်​ကြည့်​လိုက်​ပြီး ဘယ်​ဘက်​သို့ ကြည့်​ကာ ထိတ်​လန့်​သော အမူအယာဖြင့်​ပြောလိုက်​သည်​။
“တစ်​ယောက်​ယောက်​မင်း​နောက်​က​နေ လိုက်​လာတယ်​။ သွား . . . သွားဖမ်း​ချေ”
မျက်​နှာဖုံးနှင့်​လူသည်​သူ၏​ပေါ့ဆမှု​ကြောင့်​ရှက်​ရွံ့သွားကာ မျက်​နှာတစ်​ခုလုံးပင်​နီရဲသွား​လေသည်​။
အဖွဲ့ထဲမှ အခြားလူများသည်​သူ့အား ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားဖြင့်​အံ့ဩရင်း ဝိုင်းကြည့်​နေကြသည်​။
ရန်​သူတစ်​ယောက်​အား ယခုကဲ့သို့ မိမိတို့၏ နေရာသို့​ခေါ်လာမိသည့်​အတွက်​သူ့အ​နေဖြင့်​မယုံနိုင်​ဖြစ်​နေမိသည်​။
အကယ်​၍ သူ၏ ဆရာဖြစ်​သူ ဝတ်​ရုံဖြူနှင့်​လူသာ မ​ပြောခဲ့လျှင်​လူတစ်​ယောက်​နောက်​ယောင်​ခံ လိုက်​လာသည့်​အ​ကြောင်းကို သိပင်​သိလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ချေ။
လူတစ်​ယောက်​လုံး သူ၏​နောက်​သို့​နောက်​ယောင်​ခံ လိုက်​လာသည်​ကိုပင်​သတိမထားမိသည့်​အတွက်​ခေါင်းမ​ဖော်​နိုင်​အောင်​အလွန်​အမင်း ရှက်​ရွံ့​နေမိ​လေသည်​။
ဝတ်​ရုံနက်​ဖြင့်​လူများသည်​သူတို့၏ ဆရာထံမှ အမိန့်​ရရချင်း မဖိတ်​မ​ခေါ်ဘဲ​ရောက်​လာသည့်​ကျုးကျော်​သူအား ရှာ​ဖွေရန်​လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ပင်​ပျံသန်းသွားကြသည်​။
“ဒီမှာ ဘယ်​သူမှ ရှိမ​နေပါဘူး။ ဘာ​တွေ ဖြစ်​ကုန်​တာလဲ”
​တောင်​ထိပ်​ပေါ်သို့​ရောက်​သွား​သောအခါ ဘယ်​သူမှ ရှိမ​နေ၍ သူတို့အားလုံး အံ့ဩကုန်​ကြ၏။
သူတို့၏ ဆရာသည်​ယခုကဲ့သို့ မှား​ပြောသည့်​ကိစ္စမျိုး ဘယ်​သောအခါမှ ပြုလုပ်​မည့်​လူတစ်​ဦး မဟုတ်​ပေ။ ကျုး​ကျော်​သူ ရှိသည်​ဟု​ပြောလျှင်​သေချာ​ပေါက်​ပင်​ထိုလူသည်​ရှိကိုရှိရ​နေရမည် ဖြစ်သည်။
သို့​သော်​ထိုကျုး​ကျော်​သူသည် မည်​သည့်​နေရာသို့​ရောက်​ရှိ​နေပါသနည်း။
​တောင်​ထိပ်​ပေါ်သို့ အလွန်​လှပ​သော မိန်းက​လေးတစ်​ဦးသည်​ရုတ်​တရက်​ရောက်​ရှိလာခဲ့သည်​။ ထိုမိန်းက​လေးသည်​ဝမ်​အာပင်​ဖြစ်​၏။
​သူမသည်​တောင်​ပေါ်တွင်​တဖြူးဖြူးတိုက်​နေ​သော​လေနု​လေ​အေးများအား တဝကြီး ရှုရှိုက်​လိုက်​ပြီး ခပ်​လှမ်းလှမ်းသို့ ကြည့်​လိုက်​သည်​။ ဝမ်​အာကြည့်​လိုက်​သည့်​နေရာသည်​ရဲ​ရှောင်​ထွက်​ပြေးခဲ့သည့်​နေရာပင်​ဖြစ်​သည်​။
ခဏအကြာတွင်​ဝမ်​အာသည်​မျက်​မှောင်​ကြုပ်​လိုက်​ရင်း ညင်​သာနူးညံ့​သော​လေသံဖြင့်​-
“ဒီလူက အ​တော်​ကျွမ်းကျင်​တဲ့ လူပဲ”
“မိန်းက​လေး . . . မင်း ဘာကို​ပြော​နေတာလဲ”
ဟိုင်းရီသည်​ကျုး​ကျော်​သူ၏ အရိပ်​အ​ယောင်​မ​တွေ့လိုက်​ရ၍ အနည်းငယ်​စိတ်​အေးသွားခဲ့ရ​သော်​လည်း ဝမ်​အာ​ပြောလိုက်​သည့်​စကား​ကြောင့်​စိုးရိမ်​စိတ်​ဝင်​မိသွား​လေသည်​။
“လူတစ်​ယောက်​ဒီနားမှာ ပုန်း​နေပြီး အ​ခြေအ​နေကို အကဲခတ်​စောင့်​ကြည့်​သွားတယ်​”
ဝမ်​အာသည်​တောင်​ထိပ်​ပေါ်ရှိ မြက်​ပင်​များအား ငုံ့ကြည့်​ရင်း​ပြောလိုက်​၏။ မြက်​ပင်​များသည်​တစ်​စုံတစ်​ဦး တက်​နင်းထားသည့်​အ​နေအထားမျိုး ဖြစ်နေကြသည်။
ဝမ်​အာကြည့်​လိုက်​သည့်​ဘက်​တွင်​မြက်​ပင်​များသည်​ကျိုးပဲ့​နေကြသည်​။ ထိုအ​ခြေအ​နေသည်​သိသာလွန်းသည့်​အ​နေအထားမဟုတ်​သော်​လည်း ဝမ်​အာသည်​ကောင်း​ကောင်းကြီး သိ​နေ​လေသည်​။
“ဒီမှာ​သေ​သေချာချာကြည့်​. . . မြက်​ခင်းပြင်​ကြီးထဲမှာ မြက်​ပင်​သုံးပင်​ကျိုး​နေတယ်​။ သာမန်​ကာလျှံကာသာ ကြည့်​မိရင်​သတိထားမိမှာမဟုတ်​ဘူး။ သူ့လှုပ်​ရှားသွားလာတဲ့ပုံက​တော်​တော်​လေးကို​ပေါ့ပါးပြီးသွက်​လက်​တာပဲ။​တော်​ရုံတန်​ရုံလူဆို သတိကို ထားမိမှာမဟုတ်​ဘူး။ မြက်​ပင်​သုံးပင်​ကျိုးသွားတယ်​ဆိုတာကလည်း ငါတို့​ရောက်​လာတာကို သူကြိုသိသွားလို့၊ အမြန်​ပုန်းလိုက်​ရလို့ ကျိုးသွားတာ ဖြစ်​ရမယ်​။ ပုန်း​အောင်းတိမ်း​ရှောင်​တဲ့​နေရာမှာ​တော့ ဒီလူက ဆရာကြီးပဲ”
“ငါရပ်​နေခဲ့တဲ့​တောင်​ထိပ်​က ပုန်း​အောင်းလို့ အ​ကောင်းဆုံး​နေရာပဲ။​တောင်​သုံးလုံးရှိတဲ့ အထဲမှာမှ ဒီ​တောင်​ထိပ်​က သူ့အတွက်​အ​ကောင်းဆုံး အ​နေအထားဖြစ်​သွားတယ်​။ ဘာဖြစ်​လို့လဲဆို​တော့ အဲ့ဒီ​နေရာက​နေ ငါတို့ရဲ့ အ​ခြေအ​နေကို​လွယ်​လွယ်​လေး သူ​စောင့်​ကြည့်​နိုင်​တာကိုးး။​ထွေ​ထွေထူးထူး ရှာ​နေစရာ​တောင်​မလိုဘူး​။ ဘယ်​လိုပဲ ဖြစ်​ဖြစ်​အဲ့ဒီလူက​တော်​တော်​ကို ကျွမ်းကျင်​မှုရှိတဲ့ လူပဲ။ အ​ခြေအ​နေနဲ့ အချိန်​အခါကိုလိုက်​ပြီး အ​ကောင်းဆုံး လုပ်​သွားနိုင်​တယ်​”
ဝမ်​အာသည်​ဟိုင်းရီအား သူ၏ ထင်​မြင်​ယူဆချက်​များအား သုံးသပ်​ပြလိုက်​၏။
ဟိုင်းရီ ပြန်​ရောက်​လာသည့်​အချိန်​နှင့်​သူတို့၏ သခင်​ကြီး သတိထားမိလိုက်​သည့်​အချိန်​သည်​သိပ်​မကွာခြားလှ​ပေ။ ခဏ​လေးဆို တကယ့်​ခဏ​လေးပင်​ဖြစ်​၏။
ထို့​နောက်​ဝမ်​အာသည်​အ​ခြေအ​နေများအား ထပ်​မံသုံးသပ်​လိုက်​ရင်း တစ်​ယောက်​တည်း အတွေးနယ်​ချဲ့မိလိုက်​သည်​။
[တကယ်​လို့ ငါတို့ကို သူမြင်​သွားလည်း​ခဏ​လောက်​ပဲ​ပေါ့။ အ​ခြေအ​နေ​တွေ အကုန်​လုံးကို​တော့​စောင့်​ကြည့်​ဖို့ သူ့မှာ အချိန်​အလုံအ​လောက်​ရှိမှာမဟုတ်​ဘူး။ သူ့ကို ရှာဖို့ ငါတို့လည်း ဒီ​နေရာကို အမြန်​ဆုံးနည်းနဲ့​ရောက်​လာကြတာပဲ။ ဒါ​ပေမယ့်​ဒီကို​ရောက်​တော့ အရိပ်​အ​ယောင်​တောင်​မ​တွေ့ရ​တော့ဘူး]
[ ကြည့်​ရတာ​တော့ အဲ့ဒီလူက အာရုံခံစားမှု​တော်ေ​တာ်​လေးကို​ကောင်းတဲ့လူဖြစ်​ရမယ်​။ အဲ့ဒါ​ကြောင့်​မလို့သာ သူ့ အန္တရာယ်​ကို ကြိုသိ​နေလို့ ငါတို့​တွေ ကို ကြည့်​ရုံကြည့်​ပြီး ပြန်​ထွက်​သွားတာပဲ]
[​နောက်​ပြီး ဒီလူက​တော်​တော်​လေးကို ပြတ်​သားတဲ့ လူလို့​ပြောရမယ်​။ တခြားလူ​တွေသာဆိုရင်​ငါတို့ကို အချိန်​အကြာကြီး​ပေးပြီး​စောင့်​ကြည့်​ရမယ်​။ ဘာဖြစ်​လို့လဲဆို​တော့ ငါတို့ရဲ့ အစီအရင်​တွေကို​ကျော်​ဖြတ်​ပြီး သာမန်​ကာလျှံကာ အကြည့်​လောက်​နဲ့​တော့ သိနိုင်​မှာမဟုတ်​ဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​ဒီလူက​တော့ ကြည့်ရုံကြည့်ပြီး ချက်ချင်း ပြန်​လှည့်ပြန်သွားတယ်​. . .]
[ဒီလူက တော်တော် စိတ်​ဓာတ်​ပြတ်သားတာပဲ။ တကယ်​လို့ သူ့လက်​မောင်း​မြွေကိုက်​ခံရရင်​တောင်​အချိန်မဆွဲဘဲ ဖြတ်​ပစ်​မှာ​သေချာ​ပေါက်​ပဲ။​နောက်​ပြီး သူ့ရဲ့ ကိုယ်​သင်းနံ့က ထူးခြားတယ်​။ အနံ့က ဘာအ​ရောအ​နှောမှမပါတဲ့ သဘာဝဆန်​ဆန်​အနံ့​လေး။ ကြည့်​ရတာ​တော့ သူ့အရိုး​တွေ ကြွက်​သား​တွေကို​ဆေး​ကြောသန့်​စင်​ထားတာပဲ ဖြစ်​ရမယ်​။ အဲ့ဒီလိုမှမဟုတ်​ရင်​သူ့ဆီက ဒီလို အနံ့ထွက်​မှာမဟုတ်​ဘူး]
[ကျိုး​နေတဲ့ မြက်​ပင်​သုံးပင်​ကိုကြည့်​ရတာလည်း ထူးခြား​နေတယ်​။ သူ့ရဲ့ ဒူးတစ်​ဖက်​က မြက်​ပင်​တစ်​ပင်​ကို ဖိထားပြီး လက်​တစ်​ဖက်က တခြားမြက်​ပင်​တွေ​ပေါ် ဖိထားတယ်​။ သူ့ဒူး​နောက်​တစ်​ဖက်​က​တော့ ကွေးထားတယ်​. . . အဲ့ဒါကလည်း တစ်​ခုခုဆို လှုပ်​ရှားဖို့အတွက်​သူအသင့်ပြင်ထားတာ ဖြစ်ရမယ်။ အဲ့ဒီလိုမှ မဟုတ်​ရင်​မြက်​ပင်​က​လေးပင်​တောင်​ကျိုး​နေမှာ​ပေါ့]
[နောက်ပြီး သူက အရပ်​အရမ်းမရှည်​နိုင်​ဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​ခန္ဓာကိုယ်​က ထွားကြိုင်းတယ်​။ သူ့ရဲ့ ရုပ်​ကိုလည်း ရုပ်​ပြောင်းရုပ်​လွှဲ လုပ်​တဲ့နည်းနဲ့ သူရုပ်​ဖျက်​လာတာပဲ . . .]
အကယ်​၍ ရဲ​ရှောင်​သာ ဝမ်​အာ သုံးသပ်​လိုက်​သည့်​အ​တွေးများကိုသာ ကြားမိလျှင်​ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားဖြင့်​ပင်​အံ့ဩ​နေမိမှာ​သေချာ​ပေါက်​ပင်​ဖြစ်​၏။
ကျိုး​နေ​သော မြက်​ပင်​သုံးပင်​အား ကြည့်​ရုံ​လေးဖြင့်​ယခုကဲ့သို့ အ​သေးစိတ်​ကောက်​ချက်​ချနိုင်​သည့်​ထိုမိန်းက​လေး၏ အစွမ်းသည်​မယုံနိုင်​ဖွယ်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
လူတစ်​ယောက်​တွင်​ထိုကဲ့သို့​သော အစွမ်းအစမျိုးရှိရန်​အလွန်​ပင်​ခက်​ခဲလှသည်​။ လူတစ်​ရာတွင်​တစ်​ယောက်​တောင်​မရှိနိုင်​ပေ။
ထိုမိန်းက​လေးသည်​ဝမ်​အာဟူသည့်​မိန်းမလှ​လေးပင်​ဖြစ်​ပြီး ဝတ်​ရုံဖြူနှင့်​လူ၏ အနားတွင်​ခစားဝပ်​တွားရသည့်​အမျိုးသမီးအ​စေခံ တစ်​ဦးပင်။
အမျိုးသမီးအ​စေခံမှာတောင် ယခုကဲ့သို့ ကြီးမား​သော စွမ်းအင် ပါရမီများရှိ​နေလျှင်​သူ၏ သခင်​ဆိုလျှင်​တော့ . . . ပြောဖွယ်​ရာပင်​မရှိ​တော့​ချေ . . . .

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset