Switch Mode

Chapter – 28

ငါ့ရဲ့ အမုန်းတွေကနေ နင်ဘယ်တော့မှ မလွတ်မြောက်စေရဘူး

Chapter – 28
“ငါ့ရဲ့အမုန်းတွေကနေ နင်ဘယ်တော့မှ မလွတ်မြောက်စေရဘူး”

“စုံစမ်းသင့်သလောက်တော့ ကျွန်​တော်​စုံစမ်းပြီးပါပြီ . . . သခင်ကြီး”
ဟိုင်ဂျုသည်​သူ၏​ခေါင်းအား ငုံ့ထားကာ ရို​သေစွာဖြင့်​ပြောလိုက်​၏။
“ကျွန်​တော့်​လူ​တွေ အ​နေနဲ့က​တော့ စုံစမ်းရမယ့်​အပိုင်း မှန်​သမျှ စုံစမ်းထားပြီးပါပြီ။ အခု သခင်​ကြီးဆီက ညွှန်​ကြားလာမယ့်​ညွှန်​ကြားချက်​တွေကို သူတို့​စောင့်​နေကြတာပါ။ သခင်​ကြီးရဲ့ လမ်းညွှန်​မှု​တွေက ကျွန်​တော်​တို့အတွက်​အရမ်းကို တန်​ဖိုးရှိပါတယ်​။ သတင်း​ကောင်းကြားရဖို့ကလည်း အချိန်​သိပ်​မလို​တော့ပါဘူး”
ဝတ်​ရုံဖြူ နှင့်​လူသည်​ခေါင်းတဆတ်​ဆတ်​ညိတ်​လိုက်​ရင်း –
“အင်း . . . ဒီ​လောက်​ဆို လုံ​လောက်​ပြီ။ မင်းငါ့ကို စိတ်​ပျက်​အောင်​မလုပ်​ဘူးလို့​တော့ ငါ​မျှော်လင့်တာပဲ”
ဟိုင်ဂျုသည်​ဝတ်​ရုံဖြူ၏​အေးစက်​စက်​လေသံ​ကြောင့်​ချွေးများပင်ပျံလာပြီး ကျယ်​လောင်​စွာဖြင့်​ပင်​ပြန်ပြောလိုက်​၏။
“ကျွန်​တော်​တို့ သခင်​ကြီးကို စိတ်​မပျက်​စေရပါဘူး”
ဟိုင်ဂျု၏ စကား​ကြောင့်​ဝတ်​ရုံဖြူ နှင့်​လူသည်​တဟားဟား ရယ်​မောလိုက်​ရင်း သူ၏ လက်​တစ်​ဖက်​အား​မြောက်​ပြကာ အချက်​ပြလိုက်​သည်​။ ခဏအကြာတွင်​ဘေးတွင်​ရပ်​နေသည့်​ကောင်​မ​လေးနှစ်​ယောက်​သည်​ရှေ့သို့ တိုးလာပြီး ဝတ်​ရုံဖြူ ထိုင်​နေသည့်​ဘီးတပ်​ကုလားထိုင်​အား​တွန်းလိုက်​ပြီး နေရာမှ ထွက်​ခွာရန်​ဟန်​ပြင်​လိုက်​သည်​။
ထူးဆန်း​သော အဆိုပါ ဝတ်​ရုံဖြူ နှင့်​လူသည်​မသန်​စွမ်းတစ်​ယောက်​ပင်​။
“သခင်​ကြီး . . . ရဲ​ရှောင်​ကိစ္စက​ရော . . .”
ဟိုင်ဂျုသည်​အ​လောတကြီးဖြင့်​ပင်​မေးလိုက်​၏။
ဘီးတပ်​ကုလားထိုင်​ပေါ်တွင်​ထိုင်​နေ​သော ဝတ်​ရုံဖြူနှင့်​လူသည်​နောက်​သို့ပင်​လှည့်​မကြည့်​ဘဲ ပြန်​ပြောလိုက်​သည်​။
“အ​ခြေအ​နေ​တွေက တည်​ငြိမ်​မှု မရှိ​တော့​လောက်​အောင်​ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား​တွေ ဖြစ်​လာခဲ့ရင်​ငါတို့အတွက်​ရဲ​ရှောင်​က ဘာမှအသုံးမဝင်​တော့ဘူး။ ငါပြောတာ မင်းနားလည်လား”
“ကောင်းပါပြီ . . . သခင်​ကြီး​”
ဟိုင်ဂျုသည်​မတုန့်​မဆိုင်းပင်​ပြန်​ဖြေလိုက်​၏။
​နောက်​ဆုံးတွင်​ဝတ်​ရုံဖြူနှင့်​လူသည်​ခြံဝင်းကြီး၏ အလယ်​တွင်​ရှိ​သော သူ၏ အိမ်​ထဲသို့ ဝင်​ရောက်​သွား​လေသည်​။
ထို့​နောက်​အရိပ်​များသည်​လေထဲသို့ မြှားတစ်​စင်းပစ်​လွှတ်​လိုက်​သည့်​အတိုင်း လျင်​မြန်​သော အရှိန်​အဟုန်​ဖြင့်​ဝါး​တောကြီးအား ဖြတ်​သန်းသွားကြ​လေသည်​။ အဆိုပါ ဖြတ်​သန်းသွားသည့်​အရှိန်​သည်​ပြင်းထန်​လွန်းလှသည့်​အတွက်​ဝါးပင်​များပင်​ယိမ်းနွဲ့လှုပ်​ခါသွားကြသည်​။
တိုးညှင်း​သော အသံတစ်​ခုသည်​သက်​ပြင်းချသံနှင့်​အတူ ထွက်​ပေါ်လာခဲ့သည်​။
“ငါ့ရဲ့ ဒြပ်​စင်​ငါးခု​ပြောင်းလဲတဲ့ အစီအရင်​ကလည်း ခုချိန်​ထိ မပြည့်​စုံ​သေးဘူး။ တကယ်​လို့သာ အသံကို လုံ​အောင်​ထိန်းချုပ်​နိုင်​ခဲ့မယ်​ဆိုရင်​အနံ့အသက်​တွေ၊ ဝိညာဉ်​တော်​ချီဓာတ်​တွေရဲ့ စွမ်းအင်​တွေကိုပါ ထိန်းချုပ်​နိုင်​လိမ့်​မယ်​။ အဲဒီလိုသာဆိုရင်​ပြီးပြည့်​စုံတဲ့ အစီအရင်​တစ်​ခု ဖြစ်​လာမှာ​သေချာ​ပေါက်​ပဲ . . .”
အဆိုပါ စကားများအား ထူးဆန်း​သော ဝတ်​ရုံဖြူကြီးနှင့်​လူမှ​ပြောလိုက်​ခြင်း ဖြစ်​၏။
မိန်းက​လေးနှစ်​ယောက်​ထဲမှ တစ်​ယောက်​ဖြစ်​သူ ဝမ်​အာမှ ၀တ်ရုံဖြူနှင့်လူအား ညင်​သာစွာဖြင့်​ပြောလိုက်​သည်​။
“သခင်​ကြီး . . .​လေလံပွဲက​ဆေးလုံး​တွေက​ရော . . .”
“လေလံပွဲကို သွား”
ဝတ်​ရုံဖြူ နှင့်လူသည်​ညင်​သာစွာဖြင့်​ပြောလိုက်​ရင်း –
“ငါ့ဆီ အနည်းဆုံး​တော့​ဆေးသုံးလုံးပါ​အောင်​ယူခဲ့။ အဲ့ဒီလို​ဆေးတိမ်​တိုက်​တောင်​ဖြစ်​တည်​နိုင်​တဲ့​ဆေးမျိုး ငါ့ဘဝမှာ တစ်​ခါမှ မမြင်​ဖူး​သေးဘူး”
သူ့သခင်​ကြီး၏ စကား​ကြောင့်​ဝမ်​အာသည်​အံ့ဩသွားသည့်​မျက်​နှာအမူအယာဖြင့်​-
“သခင်​ကြီး . . .​လေလံပွဲမှာ​ဆေးက သုံးလုံး ရှိချင်​မှ ရှိမှာပေါ့။ တကယ်လို့ တစ်​လုံးတည်း ဖြစ်​နေရင်​ရော”
“သုံးလုံး မကကို ရှိတယ်​”
ဝတ်​ရုံဖြူ ဖြင့်​လူသည်​ယုံကြည်​မှု အပြည့်​ဖြင့်​ပင်​ပြောလိုက်​၏။
ခဏအကြာတွင် သူတို့သုံးဦးစလုံးသည် မည်သည့်စကားမှ ထပ်မပြောကြတော့ဘဲ တိတ်​ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​သွား​ခဲ့သည်။

စုံစမ်းစစ်​ဆေး​ရေး အရာရှိသုံးဦး နှင့်​စကားလက်​ဆုံကျပြီး​နောက်​ရဲ​ရှောင်​တစ်ယောက် အ​တော်​အသင့်​စိတ်​အေးသွား​ခဲ့သည်​။ အရာအားလုံးသည်​လည်း​အေး​အေးချမ်းချမ်းဖြင့်​ပင်​ရှိ​နေ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ၏ အချိန်​များအား ကျင့်​စဉ်​ကျင့်​ကြံခြင်းဖြင့်​သာ ကုန်​ဆုံးခဲ့သည်​။ သူ၏ စွမ်းအင်​များ ပိုမိုတိုးတက်​လာ​စေရန်​အတွက်​ခန္ဓာကိုယ်​ထဲရှိ ဝိညာဉ်​တော်​ချီဓာတ်​များအား အပြာ​ရောင်​ချီဓာတ်​စွမ်းအင်များအဖြစ်​ပြောင်းလဲလိုက်​သည်​။
ထိုသို့​ပြောင်းလဲလိုက်​သည့်​အချိန်​တွင်​အံ့ဩဖွယ်​ကောင်း​သော အရာတစ်​ခုအား သူ​တွေ့လိုက်​ရ၏။​ရေခဲဓာတ်​ရှိသည့်​အပြာ​ရောင်​ချီဓာတ်​၏​ဘေးကပ်​လျက်​တွင်​မီးဓာတ်​ရှိသည့်​အနီ​ရောင်​ချီဓာတ်​များသည်​ဖြစ်​တည်​လျက်​ရှိသည်​။ အနီ​ရောင်​ချီဓာတ်​များသည်​အမှန်​တကယ်​ကွယ်​ပျောက်​သွားခြင်း မဟုတ်​ဘဲ သူ၏ အ​သွေးထဲအသားထဲတွင်​ပုန်းကွယ်​နေခဲ့ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။ ၎င်းချီဓာတ်​များသည်​အားနည်း​နေ​သေး​သော်​လည်း သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​ထဲတွင်​ရှိ​နေတုန်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
​ရှေးဦးချီဓာတ်​ကျင့်​စဉ်​ကျင့်​ကြံခြင်း​ကြောင့်​ရရှိလာသည့်​အဆိုပါ ချီဓာတ်​စွမ်းအင်​နှစ်​မျိုးသည်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​ထဲတွင်​အတူတကွ လည်​ပတ်​စီးဆင်းလျက်​ရှိသည်​။ တစ်​ခုသည်​အတွင်းဘက်​တွင်​လည်​ပတ်​စီးဆင်း​နေသည့်​အချိန်​တွင်​နောက်​တစ်​ခုသည်​အပြင်​ဘက်​မှ​နေ၍ လည်​ပတ်​စီးဆင်း​နေကြသည်​။ ရဲရှောင်အ​နေဖြင့်​နှစ်​ခုလုံးအား ကျင့်​ကြံရန်​လိုအပ်​ပေသည်​။
ရဲရှောင်တစ်ယောက် ယခင်​ကထက်​ပို၍ ခက်​ခဲစွာ ကျင့်​ကြံရ​တော့​ပေမည်​။
ယခင်က​နေ့ခင်းဘက်​အားလပ်​ချိန်​များတွင် လက်​ဘက်​ရည်​သောက်​ရင်းကုန်ဆုံးေ​လ့ရှိ​သော်​လည်း ယခုအခါတွင်​မူ သူ့အနေဖြင့် အနည်းငယ်မျှ အချိန်​မဖြုန်းချင်​တော့​ပေ။
သူ၏ အချိန်​များအား စာဖတ်​ခြင်း နှင့်​ကျင့်​စဉ်​များ ကျင့်​ကြံခြင်းဖြင့်​သာ ကုန်​ဆုံး​စေခဲ့သည်​။
အိမ်​တော်​ထိန်းသည်​ရဲ​ရှောင်၏ အပြုအမူများအား ကြည့်​ရင်း​ကျေနပ်​နေမိ​လေသည်​။​နောက်​ဆုံးတွင်​သူ၏ သခင်​လေးတစ်​ယောက်​ရင့်​ကျက်​လာပြီး ယခင်ကနှင့်​မတူ​တော့ဘဲ​ပြောင်းလဲလာ​ကြောင်း​တွေး​လိုက်​မိသည်​။ အကယ်​၍ စစ်​သူကြီးသာ သူ့သား၏ အ​ခြေအ​နေအား​တွေ့မြင်​လိုက်​ရလျှင်​အ​ပျော်​လွန်​ပြီး ဝမ်းသာလုံးပင်​စို့သွား​ပေလိမ့်မည်။
အိမ်​တော်​ထိန်း​တွေးသည့်​အတိုင်း သူ၏ သခင်​လေးသည်​အမှန်​တကယ်​ပင်​ပြောင်းလဲလာခဲ့​သော်​လည်း မတူညီကွဲပြားသည့်​နည်းလမ်းဖြင့်​ပြောင်းလဲလာခြင်းပင်​ဖြစ်​၏။
ဇူဝူကျီ နှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့သည်​ရဲ​ရှောင်​ထံသို့ နှစ်​ကြိမ်​တိတိပင်​လာခဲ့​သော်​လည်း ရဲ​ရှောင်​မှာမူ သူတို့နှစ်​ဦးအား အနားသို့ပင်​အကပ်​မခံဘဲ စိမ်းစိမ်းကားကားဖြင့်​ပင်​မောင်းထုတ်​ခဲ့သည်​။
“ထွက်​သွားစမ်း . . . သုံးစားမရတဲ့​ကောင်​တွေ။ အဆင့်​မြင့်​ပညာရှင်​ကြီး တစ်​ယောက်​ဖြစ်​လာ​တော့မယ့်​ငါလို လူကို လာမ​နှောက်​ယှက်​နဲ့။ မင်းတို့ ဘာသာ လုပ်​စရာရှိတာ သွားလုပ်​ကြ”
ဇူဝူကျီ နှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့သည်​ရဲ​ရှောင်​၏ ကြီးကြီးကျယ်​ကျယ်​ပြောလိုက်​သည့်​စကား​ကြောင့်​ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားပင်​ဖြစ်​သွားကြ​ရင်း တစ်ယောက်တစ်ခွန်းဖြင့် အပြန်အလှန်ပြောလိုက်ကြသည်။
“သူ့လို​ကောင်​ကများ . . . သူ့ကိုယ်​သူ အဆင့်​မြင့်​ပညာရှင်​ကြီးတဲ့ . . .​ပြောရဲလိုက်​တာကွာ . . .”
” အဲဒီ​ကောင်​နေ့ခင်း​ကြောင်​တောင်​အိမ်​မက်​များ ထမက်​နေတာလား”
“သူဘယ်​တော့မှ နိုးထလာမှာ မဟုတ်​ဘူး . . . ငါအတပ်​ပြောနိုင်​တယ်​ကွာ”
“ငါ သူ့ကို လက်​သီးနဲ့ကို ထိုးပစ်​ချင်​နေ​ပေမယ့် မထိုးရဲလို့​ပေါ့ကွာ . . . မဟုတ်​လို့က​တော့ . . . ဟင်းဟင်း . . . ဒါပေမယ့် သူက အဆင့်​မြင့်​ပညာရှင်​တစ်​ယောက်​မဟုတ်​ရင်​တောင်​ငါတို့ သူ့ကို သွားယှဉ်​လို့ မရဘူး။ ငါက​တော့​ကြောက်​တယ်​. . .”
“သူက ငါတို့ကို မ​သေမချင်း ရိုက်​သတ်​လိမ့်​မယ်​”
“သူ့ဘာသာသူ မဖြစ်​နိုင်​တာကို အဟုတ်​ထင်​ပြီး​နေ့ခင်း​ကြောင်​တောင်​အိမ်​မက်​မက်​နေတာ​တော့ ဟုတ်​ပါပြီ ဘာဆိုင်​လို့ ငါတို့ကို သုံးစားမရတဲ့​ကောင်​တွေလို့​ပြောရတာလဲ . . .”
“ဟုတ်​ပါ့ကွာ . . . မသိရင်​သူကြ ငါတို့လို မဟုတ်​တာကြ​နေ​ရော . . .”
“ငါတို့​တွေက အတူတူ နဲ့ အနူနူ​တွေချည်းပဲ။ အရူးကများ တစ်​မူးပိုသာချင်​နေ​သေးတယ်​”
“မင်း​ပြောတာ မှန်​တယ်​။ ငါတို့သုံး​ယောက်​စလုံးက တစ်​လှေတည်းစီး​နေကြတဲ့သူ​တွေလိုပဲ။ အကုန်​တူတူပဲ”
“ဟမ့်​. . . တစ်​နေ့ကြရင်​အဲဒီ သုံးစားမရတဲ့​ကောင်​ကို ရိုက်​ပစ်​နိုင်​ရမယ်​”
“ဟုတ်​တယ်​. . . ရိုက်​ပစ်​နိုင်​ရမယ်​။ ဒီ​ကောင့်​ကို ငါတို့အဖွဲ့ထဲက​နေ ထွက်​သွားခွင့်​မ​ပေးနိုင်​ဘူး။ ခမ်းနားကြီးကျယ်​တဲ့ သခင်​လေးသုံးပါးဆိုတဲ့ ဂုဏ်​ကို ဆက်​ထိန်းထားရမယ်​”
“အဟက်​. . .​စောင့်​ကြည့်​နေလိုက်​”
“အဟက်​”

………………..

ဇူဝူကျီ နှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့ နှစ်​ဦးအား​မောင်းထုတ်​နိုင်​ခဲ့​သော်​လည်း ရဲ​ရှောင်​မောင်းထုတ်​၍ မရနိုင်​သည့်​လူတစ်​ယောက်​ရှိ​လေသည်​။
သူ၏ လက်​ထဲတွင်​ရဲ​ရှောင်​အား ဆုံးမရန်​အတွက်​စစ်​သူကြီး​ပေးထားသည့်​ကြာပွတ်​တစ်​ခု ရှိသည်။
ထိုကြာပွတ်​အား ကိုင်​ဆောင်​ထားသည့်​သူသည်​မည်​သူဖြစ်​နိုင်​မည်​နည်း။
အလွန်​အမင်းပင်​ချစ်​စရာ​ကောင်း​သော မင်းသမီး​လေး စုယဲ့ယွဲ့ပင်​ဖြစ်​ပေသည်​။
သူမ၏ အ​ဖေသည်​မင်းသားဟွာရန်း ဖြစ်​ပြီး ချန်​နိုင်​ငံ​တော်​၏ မင်းသားတစ်​ပါးပင်​ဖြစ်​၏။
မင်းသားဟွာရန်းတွင်​သားသုံး​ယောက်​နှင့်​သမီးတစ်​ယောက်​ရှိ​လေသည်​။ မင်းသားသည်​သူ၏ သားများအား နည်းနည်း​လေးမှပင်​ဂရုမစိုက်​ချေ။ သို့​သော်​သူ၏ သမီးဖြစ်​သူ စုယဲ့ယွဲ့ကိုမူ တုန်​နေ​အောင်ပင်​ချစ်​လေသည်​။ အ​ဖေက သားများထက်​သမီးကို ပိုချစ်​သည်​မှာ ဓမ္မတာပင်​။ သူ၏ သမီးအား ချစ်​လွန်း၍ သွား​လေရာသို့ ပါးစပ်​ထဲတွင်​ငုံ၍​ခေါ်သွားလို့ရလျှင်​ခေါ်သွားမည့်​ပုံစံပင်​။ ချစ်​လွန်း၍ အလိုလည်း လိုက်​ထား​ပေသည်​။
မင်းသားသည်​သူ၏ သမီးအား နာမည်​ပေးရန်​အတွက်​အ​တော်​ဆုံး နာမည်​ပေးဆရာများအား အိမ်​သို့​ခေါ်သို့ တွက်​ချက်​ခိုင်းခဲ့သည်​။ ကမ္ဘာကြီး ဖြစ်​တည်​လာ​သောအခါ လ သည်​ကောင်းကင်​ယံထက်​တွင်​ထွန်းလင်း​တောက်​ပ​နေသည်​ဟူ​သော အဓိပ္ပါယ်​အရ​နောက်​ဆုံးတွင်​သူ့သမီး၏ နာမည်​အား စုယဲ့ယွဲ့ဟုပင်​သတ်​မှတ်​ခေါ်တွင်​စေခဲ့​လေသည်​။
(မှတ်​ချက်​။။ စုသည်​ဖြစ်​တည်​ခြင်း ကို ကိုယ်​စားပြုပြီး ယဲ့ယွဲ့သည်​ညဘက်​တွင်​သာ​သောလ ကို ကိုယ်​စားပြု​လေသည်​)
မင်းသမီး​လေးယဲ့ယွဲ့သည်​အလိုလိုက်​ခံထားရ​သော်​လည်း အပြုအမူ ခက်​ထန်​မာ​ကျောသည့်​မိန်းက​လေးတစ်​ယောက်​တော့ မဟုတ်​ချေ။ ထိုအချက်​ကြောင့်​ပင်​ရဲ​ရှောင်​သည်​သူမအား လွယ်​လွယ်​ကူကူဖြင့်​ပင်​လက်​ခံခဲ့ခြင်း ဖြစ်​သည်​။
သို့​သော်​သူမ၏ အကြည့်​များမှာမူ စူးရှ အတင့်​ရဲလှ​ပေသည်​။ စုယဲ့ယွဲ့သည်​ရဲ​ရှောင်​အား စိုက်​ကြည့်​လိုက်​သောအခါ ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​နေမထိထိုင်​မသာပင်​ဖြစ်​သွား​လေသည်​။
ထိုခံစားချက်​သည်​မလုံမလဲ လိပ်​ပြာမသန့်​သည့်​ခံစားမှုမျိုးပင်​ဖြစ်​၏။
ထိုကဲ့သို့​သော ခံစားမှုမျိုးအား သူ၏ ယခင်​ဘဝတွင်​လည်း ခံစားဖူး​လေသည်​။
ယခင်​ဘဝ၌​ရှောင်​ဧကရာဇ်​သည်​အလွန်​စွမ်းအားကြီးမား​ခဲ့ပြီး အခန့်​ညားဆုံး နှင့်​တပ်​မက်​ဖွယ်​အကောင်းဆုံး ယောကျာ်းတစ်​ယောက်​ဖြစ်​ခဲ့​သည်​။ သို့​သော်​သူသည်​သန့်​စင်​သော ယန်​ကျင့်​စဉ်​ကို ကျင့်ကြံ​နေရ​သော​ကြောင့်​သူ၏ လူပျိုဘဝအား ထိန်းသိမ်းနိုင်​ရန်​အတွက်​တစ်​ယောက်​တည်းဘဝဖြင့်​ပင်​နေထိုင်​ခဲ့ရသည်​။
အလွန်​လှပ​သော မိန်းက​လေးများသည်​သူ့အား အ​သေရရ အရှင်​ရရပင်​လိုချင်​တပ်​မက်​ခဲ့ကြ​လေသည်​။
သို့​သော်​ရဲ​ရှောင်​သည်​အသည်းနှလုံးမရှိသည့်​လူတစ်​ယောက်​ကဲ့သို့ပင်​အဆိုပါ မိန်းက​လေးများအား စိတ်​ဝင်​စားသည့်​အရိပ်​အ​ယောင်​ပင်​မပြခဲ့​ချေ။​နောက်​ဆုံးတွင်​တော့ မ​ရေမတွက်​နိုင်​သော မိန်းက​လေးများသည်​သူ့​ကြောင့်​နာကျင်​ခံစား​ခဲ့ရသည်​။
သူ၏ ချစ်​ခြင်းကို မရသည့်​အဆုံးတွင်​မိန်းက​လေးများသည်​တစ်​ယောက်​ပြီးတစ်​ယောက်​စိတ်​ပျက်​လက်​ပျက်​ဖြင့်​ပင်​သူ့အား စွန့်​ခွာသွားကြသည်​။ ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​စိတ်​မ​ကောင်းဖြစ်​မိရုံမှလွဲ၍ ဘာမှ မတတ်​နိုင်​ခဲ့​ပေ။
ယခုအခါတွင်​တော့ သူ နှင့်​တရားဝင်​စေ့စပ်​ထားသည့်​မိန်းက​လေး စုယဲ့ယွဲ့သည်​သူမ၏ လှပ​သော သမင်​မျက်​လုံး​လေးများဖြင့်​သူ့အား စိုက်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ နှလုံးသားတစ်​ခုလုံးသည်​ပေါက်​ကွဲထွက်​သွား​တော့မည့်​အလား ခံစား​နေရသည်​။
ယခင်​ဘဝမှ အကျင့်​အတိုင်းပင်​ထိုအကြည့်​၊ ထိုခံစားချက်​များမှ​ရှောင်​လွဲနိုင်​ရန်​သူကြိုးစားလိုက်​သည်​။
တကယ်​တမ်းတွင်​မူ ရဲ​ရှောင်​၏ စိတ်​ထဲတွင်​အခြားမိန်းက​လေးတစ်​ယောက်​၏ မျက်​နှာအား မြင်​ယောင်​နေမိလျက်​ရှိသည်​။ ထိုမိန်းက​လေးသည်​သူ့အား မျက်​ရည်​များ စို့​နေ​သော အကြင်နာ မျက်ဝန်းများဖြင့်​ကြေကွဲစွာ စိုက်ကြည့်​နေ​သည်​ကို သူ၏ အ​တွေးအာရုံထဲတွင်​မြင်​ယောင်​လိုက်​မိသည်​။
“မင်း . . .”
ရဲ​ရှောင်​အ​ယောင်​ယောင်​အမှားမှားဖြင့်​ပင်​သူ၏ လက်​အား​ရှေ့သို့လှမ်းလိုက်​ရင်း​ရေရွတ်​မိလိုက်​သည်​။
စိတ်​ကူးယဉ်​ပုံရိပ်​တစ်​ခုအား တကယ့်​အစစ်​အမှန်​ဟု ထင်​မိသွား၍ ရဲ​ရှောင်​ကိုယ့်ကိုကိုယ် မလုံမလဲ ဖြစ်သွားကာ ရှက်​ကိုးရှက်​ကန်းဖြင့် ရယ်​မိလိုက်​လေသည်​။ ခဏအကြာတွင်​သူ၏ မျက်​နှာတစ်ခုလုံး​၌ အထီးကျန်​သည့်​ခံစားချက်​အရိပ်​အ​ယောင်​များဖြင့်​ဖုံးလွှမ်းသွား​လေသည်​။

………………

ချင်းရန်​နယ်​ပယ်​တွင်​တိမ်​တိုက်​များ၊ မြူခိုးများဖြင့်​ရစ်​သိုင်းလွှမ်းခြုံထားသည့်​နန်း​တော်​ကြီးတစ်​ခု ရှိ​လေသည်​။ ၎င်းနန်း​တော်​ကြီးသည်​အလွန်​မှပင်​ခန့်​ညားပြီး တိတ်​ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​လျက်ရှိ၏။
ခမ်းနားကြီးကျယ်​လှ​သော အဆိုပါနန်း​တော်​ကြီး၏​အ​နောက်​ဘက်​ဥယျာဉ်​ထဲတွင်​အုတ်​ဂူတစ်​ခုရှိ​လေသည်​။ ထိုအုတ်​ဂူ​ပေါ်ရှိ​ကျောက်​တိုင်အား အကျယ်​သုံးမီတာ၊ အမြင့်​ဆယ်​မီတာရှိသည့်​ခရမ်း​ရောင်​ကျောက်​ဖြင့်​ပြုလုပ်​ထားသည်​။ အဆိုပါ ခရမ်း​ရောင်​ကျောက်​၏ အစိတ်​အပိုင်းတစ်​ခုအား​လူများ​တွေ့မြင်​မိလျှင်​မ​ရေမတွက်​နိုင်​သော တိုက်​ပွဲများပင်​ဖြစ်​ကုန်​မည်မှာ သေချာပေါက်ပင်။ သို့​သော်​ယခုအခါတွင်​မူ ထိုတန်​ဖိုးကြီးမား​သော​ကျောက်​အား အုတ်​ဂူ​ကျောက်​တိုင်​အဖြစ်​ပင်​အသုံးပြုထား​လေသည်​။
ရုတ်​တရက်​ဆိုသလိုပင်​ဓားအလင်း​ရောင်​တစ်​ခုသည်​လျင်​မြန်​စွာသော အရှိန်ဖြင့် ထွက်​ပေါ်လာခဲ့သည်​။
ခရမ်း​ရောင်​ကျောက်​၏ မျက်​နှာပြင်​မှ ခရမ်း​ရောင်​မီးပွားစများ ထွက်​ပေါ်လာခဲ့ပြီး​ကျောက်​အပိုင်းအစ​လေးများသည်​မြေပြင်​ပေါ်သို့ လွင့်​စင်​ကျသွား​လေသည်​။
ထို့​နောက်​ကျောက်​တိုင်​ပေါ်တွင်​နက်​ရှိုင်းစွာ ထွင်းထား​သော စာလုံး​ခြောက်​လုံး​ပေါ်လာခဲ့၏။
“လူသေသွားသော်လည်း နာမည်ကား မသေ”
ဓားအလင်း​ရောင်​သည်​ချက်​ချင်းပင်​ရပ်​တန့်​သွား​လေသည်​။ ဓားပိုင်​ရှင်​သည်​စာလုံးများအား ကြည့်ရင်း သက်​ပြင်းတစ်​ချက်​ချလိုက်​ကာ ထို​နေရာမှ ပြန်လည်ထွက်​ခွာခဲ့သည်။ ထို့​နောက်​သူမသည်​နန်း​တော်​ကြီး၏ ထိပ်​ဆုံးအထပ်​တွင်​ရှိသည့်​အခန်းသို့ လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ပင်​သွားလိုက်​လေသည်​။
အခန်းထဲတွင်​မျက်​နှာအား ပိုးပုဝါဖြင့်​ဖုံးအုပ်​ထား​သော မိန်းမလှ​လေးတစ်​ယောက်​သည်​တိတ်​ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​စွာဖြင့်​ပင်​နံရံ​ပေါ်မှ စာ​ကြောင်းများအား စိုက်ကြည့်လျက်ရှိ၏။ သူမ၏ လှပ​သော မျက်​လုံးအစုံအား မှိတ်​ထား​သော်​လည်း မျက်​ရည်​များသည် ပါးမို့မို့အထက်​မှ တသွင်​သွင်​ဖြင့်​ပင်​စီးကျလျက်​ရှိသည်​။
“ငါ နင့်​ကို လက်​စား​ချေမယ်​”
“နင်​က ငါ့​ယောက်ျားဆိုတာ ဘယ်တုန်းကမှ​ဝန်​မခံခဲ့​ပေမယ့်​ငါက ငါ့​ကိုယ်​ငါ နင့်​မိန်းမအဖြစ်​ခံယူသတ်​မှတ်​ခဲ့တယ်​။ ခုချိန်​မှာ နင်​သာ အသက်​ရှင်​နေ​သေးရင်​ငါ နင့်​ကို မ​သေမချင်း ဓားနဲ့ ထိုးသတ်​ပစ်​ချင်​တယ်​။ နင့်ကို ဘယ်လောက်မုန်းနေလဲဆိုရင် နင်​သေသွားရင်တောင် နင့်​ဝိညာဉ်​ကို​အလွတ်​မ​ပေးဘဲ ချုပ်​နှောင်​ထားချင်​တာ”
“အခုကြ နင်​က​သေပြီ။ ဘာ​ကြောင့်​များ ငါ့ကို ငြင်းပယ်​နိုင်​ခဲ့ရတာလဲ။ ငါ့ကိုယ်​ငါ မုဆိုးမဘဝ ခံယူတာကို​ရော နင်​အခု တားနိုင်​သေးလို့လား။ ရဲ​ရှောင်​. . . အကျင့်​မ​ကောင်းတဲ့​ကောင်​။ ငါ နင့်​ကို မုန်းတယ်​။ မုန်းတယ်​။​ငါ့အတွက်​နောက်​ဘဝဆိုတာ ရှိရင်​နောက်​ဘဝအထိပါ နင့်​ကို မုန်းတယ်​”
သူမ၏ နှုတ်​ခမ်းမှ “မုန်းတယ်​. . . မုန်းတယ်​” ဟူ​သော စကားများအား တွင်​တွင်​ပြော​နေ​သော်​လည်း မျက်​ရည်​များမှာမူ တားဆီးမရ​အောင်​ပင်​ကျဆင်းလျက်​ရှိသည်​။ ထို့​နောက်​စိတ်ထွက်ပေါက်ပေးသည့် အနေဖြင့် သူမလက်ထဲရှိ ဓားဖြင့်​ကြမ်းပြင်​ပေါ်သို့ စိတ်​ရှိလက်​ရှိ ထိုးစိုက်​လိုက်​သည့်​အတွက်​ကြမ်းပြင်​သည်​ပင်​တသိမ့်​သိမ့်​ဖြင့်​တုန်​ခါသွား​လေသည်​။ သူ့သခင်​၏ ချစ်​ခြင်း မုန်းခြင်း ခံစားချက်​များကြားတွင်​ဓားသည်​ဓားစာခံ ဖြစ်​ရ​ချေပြီ။
နံရံ​ပေါ်တွင်​ဓားများ ချိတ်ဆွဲထားရုံ​သာမက လှပ​သော စာလုံးပုံစံဖြင့်​ရေးထား​သော စာ​ကြောင်းများလည်း ရှိ​နေလေသည်​။ မိန်းမလှ​လေးသည်​အဆိုပါ စာ​လုံးများအား ရီ​ဝေ​သော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်​ကြည့်​လျက်​ရှိသည်​။
​စာလုံးများအား​ရေးဆွဲထား​သောလက်​ရေး ပုံစံသည်​အလွန်​အမင်းပင်​ကျော့ရှင်း သပ်​ရပ်​လှ​ပေသည်​။
​ရေးထား​သော စာ​ကြောင်းများမှာ –
(မိန်းမလှ​လေးကို မျက်​ရည်​မကျ​စေဖို့ . . . သူမရဲ့ နှလုံးသားကို မနာကျင်​စေဖို့ . . . ငါကာကွယ်​ရမယ်​။ သေခြင်းတရားက တစ်​နေ့​နေ့တစ်​ချိန်​ချိန်​ရောက်​လာခဲ့ရင်​. . . တိမ်​တိုက်​လေးအဖြစ်​နဲ့ မင်းအနား ပြန်​လာခဲ့မယ်​)
(မင်းကို တစ်​ယောက်​တည်း အထီးကျန်​စေခဲ့မိတဲ့အတွက်​ငါ့ကိုယ်​ငါ​နောင်​တသိပ်​ရမိတယ်​။ တကယ်​လို့​နောက်​ဘဝဆိုတာများ ရှိခဲ့ရင်​ငါကတိ​ပေးတယ်​. . . မင်း နဲ့ ငါ နှစ်ယောက်အတူ ကမ္ဘာအနှံ့ ခရီးထွက်​ကြမယ်​)
စာ​ကြောင်းများ၏​အောက်​ဆုံးတွင်​စာ​ရေးသူ၏ အမည်​အား “ရဲ​ရှောင်​” ဟု​ရေးထွင်းထား​လေသည်​။
အဖြူရောင်​ဝတ်​စုံအား ဝတ်​ဆင်​ထားသည့်​မိန်းမလှ​လေးသည်​အဆိုပါ စာ​ကြောင်းများအား ကြည့်ရင်း မျက်​ရည်​များ စီးကျလျက်​ရှိသည်​။ သူမ၏ နှုတ်​ခမ်းမှလည်း​ဖြေမဆည်​နိုင်​စွာဖြင့်​-
“လူလိမ်​. . . နင့်​ရဲ့​နောက်​ဘဝနဲ့ကိုချီပြီး ငါ့ကို ကတိ​ပေးခဲ့​ပေမယ့်​အခု​တော့ . . . အခု​တော့ . . .”
“နင်​က မိန်းက​လေးတစ်​ယောက်​ရဲ့ နှလုံးသားကို နာကျင်​အောင်​မလုပ်​ချင်​ခဲ့​ပေမယ့်​ငါ့ကို​တော့​သေ​လောက်​အောင်​နာကျင်​စေခဲ့တယ်​”
“နင်​သေသွားရင်​တောင်​တိမ်​တိုက်​လေးအဖြစ်​နဲ့ ပြန်​လာမယ်​တဲ့ . . . အခု နင်​သေသွားပြီ​လေ . . . ဘယ်​မလဲ ငါ့အတွက်​တိမ်​တိုက်​လေး . . . ဟမ့်​”
“လူလိမ်​. . . လူညာ . . . နင်​က တကယ့်​ကို​ကြောက်​ဖို့​ကောင်းတဲ့ လူလိမ်​လူညာပဲ”
မိန်းမလှ​လေး၏ မျက်​နှာသည်​ပြို​တော့မည့်​မိုးကဲ့သို့ပင် ဖြစ်​နေ​လေသည်​။ ထို့​နောက်​ထိုင်​ခုံ​ပေါ်တွင်​အရုပ်​ကြိုးပျက်​ထိုင်​ချလိုက်​ပြီး​စားပွဲ​ပေါ်တွင်​မျက်​နှာအပ်​ကာ ရှိုက်ကြီးတငင် အော်​ဟစ်​ငို​ကြွေးလိုက်​လေသည်​။ စွန့်​ခွာသွားသူ နှင့်​ကျန်​ရစ်​ခဲ့သူ နှစ်​ဦးတွင်​မည်​သူက ပိုခံစားရနိုင်​ပါသနည်း။
“ဒီ​နေ့ နင်​သေသွားတာ ခုနှစ်​ရက်​ပြည့်​ပြီ။ နင့်အတွက်​ဝမ်းနည်းခြင်း အထိမ်းအမှတ်​အ​နေနဲ့ အဖြူ​ရောင်​အကျီကို သုံးဆယ့်​ငါးရက်​တိတိ ငါဝတ်​ထားမယ်​။​နောက်​ပြီး နင့်​အုတ်​ဂူ​ဘေးမှာ တစ်​နှစ်​တိတိ အ​ဖော်​ပြုပြီး​နေ​ပေးမယ်​”
မိန်းမလှ​လေးသည်​မျက်​ရည်​များအား သုတ်​လိုက်​ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း မတ်​တပ်​ထရပ်​လိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​တိုးညှင်း​သော လေသံ​ဖြင့်​-
“တစ်​နှစ်​ပြည့်​ပြီးသွားရင်​တော့ ငါ့ဓားနဲ့ နင့်​ကို လက်​စားပြန်​ချေမယ်​။ ဒီအမုန်း​တွေ . . . နာကျင်​ခြင်း​တွေကို ငါ​သေတဲ့အထိ မစွန့်​လွှတ်​ဘူး”

…………………

“ဘာဖြစ်​နေတာလဲ။ နင်​နေမ​ကောင်းဘူးလား”
ငူငူငိုင်​ငိုင်​ဖြစ်​နေသည့်​ရဲ​ရှောင်​၏ ပုံစံအား မြင်​လိုက်​ရ၍ စုယဲ့ယွဲ့သည်​အလွန်အမင်း အံ့သြသွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် စိတ်​နှင့်​လူ ပြန်​ကပ်​စေရန်​အတွက်​သူမ၏ လက်​အား ရဲ​ရှောင်​၏ မျက်​နှာ​ရှေ့တွင်​ဝှေ့ယမ်းလိုက်​ရင်း –
“​ဟေ့ . . . ငါ့ကို အဲ လို​ကြောက်​စရာအကြည့်​ကြီးနဲ့ လာကြည့်​မ​နေနဲ့။ နင်​ဘာ​တွေ ဖြစ်​နေတာလဲ”
စုယဲ့ယွဲ့ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ရဲ​ရှောင်​အလျင်​အမြန်​ဖြင့်​ပင်​ပြန့်​လွင့်​နေသည့်​သူ၏ စိတ်​များအား ထိန်းလိုက်ကာ​ချောင်းတစ်​ချက်​ဟန့်လိုက်​ရင်း –
“မင်း ဒီမှာ ဘာလုပ်​နေတာလဲ . . .”

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset