Switch Mode

Chapter – 21

ဧကရာဇ်၏ ဓားသွား

Chapter – 21
“ဧကရာဇ်၏ ဓားသွား”

ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ယောက်​သည်​ရဲ​ရှောင်​၏ စူးရှ​သော အကြည့်​များ​အောက်​တွင်​ဇော​ချွေးပျံလျက်​ရှိသည်​။ သူတို့သည်​ရဲ​ရှောင်​အား​အော်​ဟစ်​ဆဲဆိုလိုက်​ချင်​သော်​လည်း စကားသံများသည်​လည်​ပင်းဝသို့​ရောက်​ရှိချိန်​မှာပင်​ပျောက်​ကွယ်​သွား​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​၏ ပုံစံသည်​ကောင်းကင်​ပေါ်မှ နတ်​ဘုရားတစ်​ပါး၏ ပုံစံနှင့်​ပင်​တူ​နေပါသည်​။ ရဲ​ရှောင်၏ တည်ကြည်ခန့်ညားသော အသွင်အပြင် အရှိန်​အဝါအား ကြည့်​ရင်း ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ယောက်​သည်​တုန်​လှုပ်​နေကြ၏။
အချိန်​အ​တော်​ကြာ ငြိမ်​သက်​နေကြပြီး​နောက်​နောက်​ဆုံးတွင်​ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ယောက်​သည်​ရဲ​ရှောင်​အား​မဝံ့မရဲဖြင့်​ပင်​ပြောလိုက်​ကြသည်​။
“ရဲ​ရှောင်​မင်းရူး​နေလား။​သေ​မင်းတံခါးဝနား​ရောက်​နေတာ​တောင်​ဒီလို မာန်​တက်​နေတဲ့​လေသံမျိုးနဲ့​ပြောရဲ​သေးတယ်​”
ရဲ​ရှောင်​ခေါင်းညိတ်​လိုက်​ပြီး တည်​ကြည်​လေးနက်​စွာဖြင့်​ပြုံးလိုက်​ရင်း ပြန်​ပြောလိုက်​လေသည်​။
“​ကောင်းပါပြီ။​ကောင်းပါပြီ။ ဒါဆို ငါ့ကို​သေမင်းဆီ မြန်​မြန်​ပို့​ပေးလို့ရမလား”
ထိုအချိန်​တွင်​ရဲ​ရှောင်​တို့​နောက်​သို့ လိုက်​လာသည့်​မူရှန်​ဘိုင်​သည်​သူတို့သုံးဦးရှိရာသို့​ရောက်​ရှိလာ​လေသည်​။ ရဲ​ရှောင်​အား မြင်​လိုက်​ရ​သောအခါ မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ဒေါသအလွန်​အမင်းထွက်​သွားပြီး မျက်​ထောင့်​နီကြီးဖြင့်ကြည့်​ရင်း သူ​၏ ကိုယ်​ရံ​တော်​များအား အမိန့်​ပေးလိုက်​၏။
“မင်းတို့​ကောင်​တွေ ဘာကို​စောင့်​နေကြတာလဲ။ အဲဒီ​ကောင်​ကို သတ်​လိုက်​ကြ​တော့”
သူတို့ သခင်​၏ အမိန့်​ပေးသံကြားလိုက်​ရ​သောအခါ ကိုယ်​ရံ​တော်​များသည်​တွေ​ဝေတုန့်​ဆိုင်းမ​နေရဲ​တော့ဘဲ ရဲ​ရှောင်​အား တိုက်​ခိုက်​ရန်​ပြင်လိုက်​ကြသည်​။ အကယ်​၍ သူတို့အ​နေဖြင့်​ဆက်​ပြီး တုန့်ဆိုင်းနေမည်​ဆိုလျှင်​သူတို့သခင်​၏ အပြစ်​ပေးခြင်းကို ခံရ​ပေဦးမည်​။ ထို့​ကြောင့်​ချက်​ချင်းဆိုသလိုပင်​သူတို့၏ဓားများအား ပြိုင်​တူ ထုတ်​လိုက်​ကြ​ပေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​ကိုယ်​ရံ​တော်​များ၏ ဓားများအား ကြည့်​ရင်း ဟားတိုက်​ရယ်​မောကာ​ပြောလိုက်​၏။
“ငါလိုလူမျိုးက အပိုစကား​တွေ မ​ပြောတတ်​ဘူး။​နောက်​မှ ငါ့ဆီက ခွင့်​လွှတ်​မှုကို လာမ​တောင်းဆိုနဲ့ မရ​တော့ဘူး။ ဒီလို အ​ခြေအ​နေမျိုးမှာ ငါနဲ့ လာ​တွေ့တာကိုက မင်းတို့ရဲ့ ကံကြမ္မာပဲ။​သေခြင်းတရားဆီကို မြန်​မြန်​ရောက်​အောင်​ငါပို့​ပေးမယ်​။ မင်းတို့​ကောင်​တွေရဲ့ အသက်​ကို ဖက်​နဲ့သာထုပ်​ထားကြ​တော့”
ကိုယ်​ရံ​တော်​များသည်​သူတို့၏ ဝိညာဉ်​တော်​ချီဓာတ်​များအား ဓားအတွင်းသို့​ပေါင်းစပ်​လိုက်​သောအခါ ဓားများသည်​အ​ရောင်​တလက်​လက်​ဖြင့်​ပင်​တောက်​ပသွား​လေသည်​။
ကိုယ်​ရံ​တော်​များအ​နေဖြင့်​ရဲ​ရှောင်​မှ သူတို့အား သက်​ညှာမှုမရှိဘဲ ရက်​ရက်​စက်​စက်​ပင်​သတ်​ပစ်​နိုင်​သည်​ကို သိ​နေကြ​သည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ အကြည့်​များနှင့်​အပြုံးများက သက်​သေပင်​။ ထို့​ကြောင့်​သူတို့ဘက်​မှလည်း သူ​သေကိုယ်​သေတိုက်​ရန်​ဆုံးဖြတ်​လိုက်​ကြပြီး ရဲ​ရှောင်​ထံသို့ ဓားများဖြင့်​ပြေးဝင်​၍ခုတ်​လိုက်​ကြသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သူထံသို့​ပြေးဝင်​လာသည့်​ဓားချက်​များအား တစ်​ပတ်​လည်​ကာ ခုန်​ရှောင်​လိုက်​ပြီး ကိုယ်​ရံ​တော်​တစ်​ယောက်​၏ လက်​ကောက်​ဝတ်​အား ရိုက်​ချလိုက်​သည်​။
သူ၏ ပြုမှုလှုပ်​ရှားမှုသည်​အလွန်​မှပင်​နှေး​ကွေးသည့်​အတွက်​သာမန်​လူတစ်​ယောက်​ပင်​သူ၏ လှုပ်​ရှားမှုအတိုင်း လုပ်​နိုင်​ပေသည်​။
သို့​သော်​အရိုက်​ခံလိုက်​ရသည့်​ကိုယ်​ရံ​တော်​မှာမူ ထိုလှုပ်​ရှားမှုအား ကာကွယ်​နိုင်​ခဲ့ခြင်းမရှိဘဲ သူ၏ လက်​တွင်​ကိုင်​ဆောင်​ထားသည့်​ဓားပင်​လွတ်​ကျသွားခဲ့ရသည်​။
ဓားသည်​ရဲ​ရှောင်​၏ လက်​အား ခုတ်​လုနီးပါးပင်​ဖြစ်​သွားခဲ့သည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ကိုယ်​ရံ​တော်​၏ လက်​ထဲမှ ဓားအား လွတ်​ကျသွား​စေရန်​အတွက်​သူ၏ လက်​တစ်​ဖက်​ဖြင့်​ထိုသူ၏ လက်​ကောက်​ဝတ်​အား ရိုက်​ချခဲ့ပြီး​မြေပြင်​ပေါ်သို့ ဓားလွတ်ကျသွားသည့် အချိန်တွင် ဓားအား သူ၏ အခြားလက်​တစ်​ဖက်​ဖြင့်​ဖမ်း၍ ဆုပ်​ကိုင်​လိုက်​သည်​။
ထို့​နောက်​သူ၏ လက်​ထဲသို့​ရောက်​ရှိလာသည့်​ဓားဖြင့်​ကိုယ်​ရံ​တော်​များအား ပြန်​လည်​၍ တိုက်​ခိုက်​လိုက်​လေသည်​။ ရဲ​ရှောင်​၏ လက်​ထဲရှိ ဓားသည်​မှောင်​မည်း​နေ​သော​ကောင်းကင်​တွင်​တောက်​ပ​နေ​သော ကြယ်​များကဲ့သို့ပင်​အ​ရောင်​တလက်​လက်​ဖြင့်​ပင်​တောက်​ပ​နေ​ပေသည်​။
ဓားအား ကိုင်​ဆောင်​ထားသည့်​ရဲ​ရှောင်​၏ ပုံစံသည်​ဟိတ်​ဟန်​အပြည့်​ဖြင့်​အလွန်​တရာမှပင်​ခန့်ညား​နေ​လေသည်​။
ဓားသွားရာ လမ်း​ကြောင်းတစ်​လျှောက်​တွင်​အလင်း​ရောင်​များသည်​မျက်​စိကျိန်းစပ်​လောက်​အောင်​ပင်​ဖြာထွက်​လျက်​ရှိ၏။ ဓားအား ကျွမ်းကျင်​စွာ ကိုင်​နိုင်​သည့်​ရဲ​ရှောင်​၏ ပုံစံအားကြည့်​၍ ကိုယ်​ရံ​တော်​များသည်​ကြောက်​ရွံ့ထိတ်​လန့်​နေကြသည်​။
​ကြောက်​ရွံ့မှုနှင့်​အတူ ရဲ​ရှောင်​၏ ဓား​ရေးကျွမ်းကျင်​မှုအား ကြည့်​၍ အားကျ​နေကြ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​ကဲ့သို့ ဓားအား ကျွမ်းကျင်​ပိုင်​နိုင်​စွာ ကိုင်​နိုင်​သည့်​အရည်​အချင်းမျိုးအား သူတို့ထံတွင်​လည်း ရှိလျှင်​ကောင်း​ပေစွဟုပင်​စိတ်​ထဲမှ ကြိတ်​၍​တွေးလိုက်​ကြ၏။
ရဲ​ရှောင်​၏ ပုံစံအားကြည့်​၍ သူတို့၏ အ​ခြေအ​နေအား ရိပ်​မိကြ​လေသည်​။ ရဲ​ရှောင်​ကိုင်​ဆောင်​ထားသည့်​ဓား​အောက်​တွင်​သူတို့၏ အသက်​များကို စ​တေးပစ်​ရ​တော့မည်​လော။
ရဲရှောင်သည် သူ၏ လက်ထဲတွင် တလက်လက် တောက်ပနေသော ဓားဖြင့် ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ဦးအား ရက်ရက်စက်စက်ပင် ခုတ်​ပိုင်းလိုက်​သည်​။ ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်​မှ​သွေးများသည်​ရေပန်းမှ​ရေများ ပန်းထွက်​လာသကဲ့သို့ပင်​ဖြာထွက်​သွားခဲ့သည်​။​သွေးများသည်​ဘေးနားရှိ သစ်​ပင်​များကိုသာမက​မြေပြင်​ပေါ်တွင်​ပါ​မြင်​မ​ကောင်း​အောင်​ပင်​စွန်းထင်းသွား​လေသည်​။
ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ဦးသည်​သေခြင်းတရားနှင့်​ထိပ်​တိုက်​ရင်​ဆိုင်​လိုက်​ရ​သောအခါ​သေငယ်​ဇောဖြင့်​သူတို့၏မျက်​နှာများသည်​ကြောက်​ရွံ့ထိတ်​လန့်​မှုများဖြင့်​ပြည့်​နှက်​သွားပြီး မျက်​လုံးကြီးများပင်​ပြူးထွက်​သွားကြ​လေသည်​။ ထို့​နောက်​သူတို့နှစ်​ဦးစလုံးသည်​မြေကြီး​ပေါ်သို့ တဖြည်းဖြည်း လဲကျသွားပါ​တော့သည်​။
သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်​နှင့်​မြေပြင်​ရိုက်​ခတ်​မှု​ကြောင့်​”ဘုန်း” ဆိုသည့်​အသံပင်​မြည်​သွားပြီး ဖုန်​များပင်​ထသွား​ခဲ့​လေသည်​။

…………………..

ရဲ​ရှောင်​အသုံးပြုခဲ့သည့်​ဓားတိုက်​ကွက်​သည်​သူ၏ ယခင်​ဘဝ ချင်းရန်​နယ်​ပယ်​တွင်​အသုံးပြုခဲ့သည်​ဧကရာဇ်​ဓားတိုက်​ကွက်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
​ရဲ​ရှောင်​ဧကရာဇ်​ဘဝတုန်းက သူ၏ ဓားဖြင့်​အသက်​ပေါင်းများစွာကို နှုတ်​ယူပစ်​ခဲ့သည်​။ သူ၏ ဓားချက်​အောက်​တွင်​ထောင်​ပေါင်းများစွာ​သော ရန်​သူများ​သေဆုံးခဲ့ရသည်​။ မီးပြတိုက်​တစ်ခု​မှ ထွက်​ပေါ်လာသည့်​မီးအလင်း​ရောင်​တန်း​လေး တစ်​ခု​သည် မိုင်​ပေါင်းများစွာ​အထိ ထွန်းလင်းနိုင်​သကဲ့သို့ပင်​ရှောင်​ဧကရာဇ်သည်​သူ၏ ဓားတစ်​ချောင်းတည်းဖြင့်​ရန်​သူ​ပေါင်း​မြောက်​များစွာကို သနားညှာတာမှုမရှိဘဲ ရက်​ရက်​စက်​စက်​ဖြင့်​ပင်​သတ်​ပစ်​နိုင်​ခဲ့​ပေသည်​။
ဧကရာဇ်​ဓားတိုက်​ကွက်​နှင့်​ကြုံ​တွေ့ရသည့်​မည်​သည့်​ရန်​သူမဆို အသက်​ရှင်​လျက်​လွတ်​မြောက်​နိုင်​မည်​မဟုတ်​ချေ။

…………………..

ဓားတစ်​ချောင်းတည်းဖြင့်​ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ဦး၏ အသက်​အား တပြိုင်​တည်းပင်​နှုတ်​ယူလိုက်​လေသည်​။
မူရှန်​ဘိုင်​သည်​အလွန်​အမင်းပင်​တုန်​လှုပ်​သွား​သော​ကြောင့်​သူ၏ မျက်​လုံးများသည်​ကျွတ်​ကျသွားမတတ်​ပင်​ပြူးထွက်​သွားသည်​။ သူသည်​ရဲ​ရှောင်​အား ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားဖြင့်​ပင်​ကြည့်လိုက်ရင်း​ကြောက်​ရွံ့စိတ်​ကြောင့်​နှလုံးခုန်​သံများပင်​ရပ်​တန့်​သွားမတတ်​ခံစားလိုက်​ရ၏။
မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ကြောက်​အားလွန်​ကြီးသွား၍ ထွက်​ပြေးဖို့ပင်​မေ့​လျော့​နေ​ခဲ့သည်​။ သူသည်​ရဲ​ရှောင်​အား ကြည့်​ရင်း​တွေးလိုက်​မိသည်​။
“ဝမ်​ရှောင်​နမ်​ငါ့ကို​ပြောခဲ့တာ ဒီလိုမဟုတ်​ပါဘူး။ သူ​ပြောတာ ရဲ​ရှောင်​ဆိုတဲ့​ကောင်​က ဘာမှသုံးစားမရတဲ့​ကောင်​၊ မိန်းက​လေးတစ်​ယောက်​လိုပဲ နွဲ့တဲ့တဲ့နဲ့ ဘာကိုမှ လက်​ကြောတင်း​အောင်​မလုပ်​နိုင်​တဲ့​ကောင်​တဲ့။ အခုကြ သူ ဒီလို အဆင့်​မြင့်​တဲ့ သိုင်းပညာကို ဘယ်​လိုတတ်​နေတာလဲ။ ငါ့ရဲ့​မော်​တယ်​အဆင့်​ရှိတဲ့ ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ယောက်​ကို သူ့ရဲ့ ဓားချက်​တစ်​ချက်​တည်းနဲ့ ကြက်​က​လေးဌက်​က​လေး သတ်​သလိုလွယ်​လွယ်​ကူကူနဲ့ကို သတ်​သွားလိုက်​တာ။ သူ့လို​ကောင်​မျိုးက ဘယ်​လို​တောင်​လုပ်​လိုက်​တာလဲ။ မင်းငါ့ကို​နောက်​လိုက်​တာလား ဝမ်​ရှောင်​နမ်​။ မင်းငါ့ကို​သေ​စေချင်​နေလို့ တမင်​ချောက်​တွန်းလိုက်​တာလား”
မူရှန်​ဘိုင်​၏​ခေါင်းထဲတွင်​နားမလည်​ခြင်း​ပေါင်းများစွာဖြင့်​ရှုပ်​ထွေးလျက်​ပင်​ရှိသည်​။
သူ​တွေးရင်း​တွေးရင်းဖြင့်​ပင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အား နုပ်​နုပ်​စဉ်းပစ်​ချင်​သည့်​စိတ်​သည်​တဖွားဖွား​ပေါ်​ပေါက်​လာ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ၏ လက်​နှစ်​ချောင်းတည်းဖြင့်​ဓားအား​အောက်​စိုက်​လျက်​ကိုင်​ထား​သော​ကြောင့်​ဓားဖျားမှ​သွေးများသည်​မြေပြင်​ပေါ်သို့ တစ်​စက်​စက်​ဖြင့်​ကျ​နေကြသည်​။ သူသည်​မူရှန်​ဘိုင်​အား စိုက်​ကြည့်​ရင်း​ပြောလိုက်​လေသည်​။
“ဒီ​နေ့က မင်းအတွက်​အ​တော်​ကို ခက်​ခဲကြမ်းတမ်းတဲ့​နေ့ပဲ”
မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ရဲ​ရှောင်​အားကြည့်​ရင်း​ခြေဖျားလက်​ဖျားများပင်​အေးစက်​လာပြီး စကားတစ်​လုံးမှ ပြန်​မ​ပြောနိုင်​တော့ချေ။
ရဲ​ရှောင်​ခေါင်းအား ခါယမ်းလိုက်​ရင်း သက်​ပြင်းတစ်​ချက်​ချလိုက်​ကာ​ပြောလိုက်​သည်​။
“ဒီဘဝမှာ လူသတ်​တာ ဒါ ငါ့အတွက်​ပထမဦးဆုံးအကြိမ်​ပဲ။ ဒါ​ပေမယ့်​မကြာခင်မှာ နောက်တစ်ယောက်ကို ထပ်သတ်ရလိမ့်မယ်လို့ ငါ မမျှော်လင့်ခဲ့မိဘူး”
မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ရဲ​ရှောင်​အား တုန်​ရီကွဲအက်​သော အသံဖြင့်​မေးလိုက်​လေသည်​။
“မကြာခင်​. . . ဟုတ်​လား”
ရဲ​ရှောင်​သည်​ပြုံးလိုက်​ရင်း မူရှန်​ဘိုင်​အား ကြည့်​၍​ပြောလိုက်​သည်​။
“ဟုတ်​တယ်​။ မင်း​ပြောတာ ဟုတ်​တယ်​။ ငါ့ဘဝမှာ​အ​စောနကလိုမျိုး မကြာခင်​အချိန်​မှာ လူထပ်​သတ်​ရမယ်​လို့​မျှော်​ကို မ​မျှော်​လင့်​ထားဘူး . . .”
ရဲ​ရှောင်​၏ မျက်​နှာ​ပေါ်တွင်​ပြောရင်​ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်​မည့်​ပုံရိပ်​များသည်​သံသယဝင်​စရာမလို​အောင်​ပင်​အထင်​သား​ပေါ်​နေ​လေသည်​။
မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ရဲ​ရှောင်​၏ ပုံစံအား ကြည့်ရင်း​သွေးပျက်​မတတ်​ပင်​တုန်​လှုပ်​ခြောက်​ခြား​နေခဲ့သည်။
ရဲ​ရှောင်​မူရှန်​ဘိုင်​၏​သွေးပျက်​နေသည့်​အမူအယာအားကြည့်​ရင်း တစ်​ချက်​ပြုံးလိုက်​ကာ​ပြောလိုက်​၏။
“မင်း ငါ့​နောက်​ကို လိုက်လာရတာ အ​တော်​ကို​ခြေကုန်​လက်​ပမ်းကျပြီး ပင်​ပန်း​နေမှာပဲ။ ဒါ​ပေမယ့်​အသက်​ရှင်​နေရတာ မင်းဘဝအတွက်​ပိုပင်​ပန်း​စေတယ်​”
မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ရဲ​ရှောင်​ပြောလိုက်​သည့်​စကားများ​ကြောင့်​ပို၍​ကြောက်​ရွံ့လာပြီး ဒူးများပင်​တုန်​လာ​လေသည်​။ ထို့​နောက်​အသက်​ပြင်းပြင်းတစ်​ချက်​ရှူ လိုက်​ရင်း ရဲ​ရှောင်​အား​ပြောလိုက်​သည်​။
“ရဲ​ရှောင်​မင်းမှာ ငါ့ကို သတ်​ရဲတဲ့ သတ္တိမရှိဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်​”
ရဲ​ရှောင်​သည်​မူရှန်​ဘိုင်​အား သူ၏ မျက်​လုံးများ​မှေးစဉ်းသွားမတတ်​ပင်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
” ဘာအတွက် မသတ်ရဲရမှာလဲ။ မင်းက ဘာကောင်မလို့လဲ။ မင်းရဲ့ မျိုးရိုး​ကြောင့်​လား။ ဒါမှ မဟုတ်​မင်းရဲ့​နောက်​ခံအင်​အား​တွေ​ကြောင့်​လား”
ရဲ​ရှောင်​သည်​မူရှန်​ဘိုင်​အား​အေးစက်​စက်​ဖြင့်​ပင်​ကြည့်​ရင်း ထပ်​မံ၍​ပြောလိုက်​သည်​။
” အဲ ဒါ​တွေအကုန်​လုံးက ငါ့အ​ပေါ်ဘာအကျိုးသက်​ရောက်​မှုမှ ရှိမှာမဟုတ်​ဘူး”
ရဲ​ရှောင်​သည်​သွေးများ​ပေကျံ​နေသည့်​ဓားအား ကြည့်​လိုက်ရင်း –
“​နောက်​ပြီး ဒီဓားအ​ပေါ်မှာ​ရော ဘာအကျိုးသက်​ရောက်​မှုမှ ရှိမှာမဟုတ်​ဘူး”
မူရှန်​ဘိုင်​အံတစ်​ချက်​ကြိတ်​လိုက်​ရင်း –
“ငါက မူမျိုးနွယ်​စုထဲက မူရှန်​ဘိုင်​ပဲ။ ငါ့နာမည်​က မူရှန်​ဘိုင်​. . .”
ရဲ​ရှောင်​သည်​မူရှန်​ဘိုင်​ပြောသည့်​စကားအား မကြားရသည့်​ပုံစံဖြင့်​ရှေ့သို့တိုးသွားလိုက်​ရင်း ခနဲ့တဲ့တဲ့​လေသံမျိုးဖြင့်​ပြောလိုက်​၏။
“ဟမ် . . . ဟုတ်​လား . . . ငါဖြင့်​တစ်​ခါမှ​တောင်​မကြားဖူးဘူး”
“ငါက အိမ်​ရှေ့မင်းသားရဲ့​ယောက်​ဖပဲ။ ငါက သူ့ကြင်​ယာ​တော်​ရဲ့ အစ်ကိုအကြီးဆုံးပဲ”
မူရှန်​ဘိုင်​၏ မျက်​နှာတစ်​ခုလုံးတွင်​ချွေးသီး​ချွေး​ပေါက်​များ ကျလျက်​ရှိသည်​။ ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ့အနားသို့ တိုးလာ​သော​ကြောင့်​သူ၏​ခြေလှမ်းများအား​နောက်​သို့ဆုတ်​ရင်း​ပြောလိုက်​၏။
“တကယ်​လို့ မင်းငါ့ကို သတ်​လိုက်​ရင်​မင်းတို့ရဲ့ မိသားစု​တွေအကုန်​လုံး မင်း​ကြောင့်​ဒုက္ခ​ရောက်​ကုန်​လိမ့်​မယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​မင်းဒီ​နေ့ ငါ့ကို မသတ်​ဘဲ လွှတ်​ပေးလိုက်​ရင်​. . . ငါကတိ​ပေးတယ်​မင်းကို ချမ်းသာ​အောင်​ပိုက်​ဆံ​တွေအများကြီး​ပေးမယ်​နောက်​ပြီး အုပ်​ချုပ်​ရေးပိုင်းဘက်​မှာ ရာထူးကြီးကြီးရ​အောင်​ကို လုပ်​ပေးမယ်​”
ရဲ​ရှောင်​မျက်​မှောင်​ကြုပ်​လိုက်​ပြီး အ​တော်​အတန်​ကြာ စဉ်းစားလိုက်​ပြီး​နောက်​မူရှန်​ဘိုင်​အား​မေးလိုက်​သည်​။
“ခင်​ဗျားအရင်​က ကျုပ်​ကို သိလား”
“ဟင့်​အင်း . . . ငါ မင်းကို မသိဘူး”
မူရှန်​ဘိုင်​သူ၏​ခေါင်းအား ခါယမ်းပြလိုက်​ရင်း ပြန်​ဖြေလိုက်​၏။
“ငါနဲ့မင်းနဲ့ကြားမှာ ဘာရန်​ညှိုးမှလည်း မရှိဘူး။ အဲ ဒါ​တောင်​မင်းကငါ့ကို သတ်​ပစ်​မလို့လား”
“ဘာမှ မရှိဘူး . . . ဟုတ်​လား”
ရဲ​ရှောင်​မျက်​မှောင်​ကုပ်​လိုက်​ရင်း –
“ဒါဆို ခင်​ဗျား ကျုပ်​ကို ဘာလို့ ပြသာနာရှာတာလဲ”
ရဲ​ရှောင်​ပြသာနာ၏ ဇစ်​မြစ်​အား စဉ်းစား​လေ စိတ်​ရှုပ်​လေပင်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။
“ဝမ်​ရှောင်​နမ်​။ ဒါ​တွေအကုန်​လုံးက ဝမ်​ရှောင်​နမ်​ကြောင့်​ပဲ”
မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​၏ နာမည်​အား​ရေရွတ်​ပြောဆိုလိုက်​သည့်​အတွက်​သူ၏​ဒေါသများ နောက်​တစ်​ကြိမ်​ပင်​ထွက်​လာခဲ့သည်​။
” အဲဒီ​ခွေးမသား . . . သူ . . . သူ . . . သူက မင်းကို နာကျည်းနေတယ်။ ဘာ​ဖြစ်လို့လဲဆို​တော့ သူ့ဆီက ပစ္စည်းတစ်​ခုကို မင်းက လုယူသွားလို့တဲ့။ ဒီ​နေ့ သူက ငါ့ကို အဲဒီအ​ကြောင်း​ပြောပြ​နေရင်း​လမ်းမှာ မင်းနဲ့ တိုက်​တိုက်​ဆိုင်​ဆိုင်​တွေ့တာပဲ။ အဲ ဒါနဲ့ သူက ငါ့ကို​မြှောက်​ပေးတာနဲ့ပဲ ငါ . . . ငါ . . .”
“အိုးး . . . ဟိုး . . . ဟိုး”
ရဲ​ရှောင်​ဖြစ်​ကြောင်းကုန်​စင်​အား ဇာတ်​ရည်​လည်​သွား​လေသည်​။
“ဒါဆို တရားခံက ဝမ်​ရှောင်​နမ်​ပေါ့။ သူ့​ကြောင့်​ခင်​ဗျားက ကျုပ်​နောက်​ကို လိုက်​ခဲ့တာ​ပေါ့​လေ။ ခင်ဗျား ကျုပ်​ကို အနိုင်​ကျင့်​ဖို့ လုပ်​ခဲ့တယ်​။ အဆိုးဆုံးက ခင်​ဗျား ကျုပ်​ကို သတ်​ဖို့​တောင်​ကြိုးစားခဲ့​သေးတာပဲ။ ဟုတ်​တယ်​မှတ်​လား”
မူရှန်ဘိုင်​သည်​ကြောက်​လန့်​တကြားဖြင့်​ပင်​-
“မ . . . မဟုတ်​. . . မဟုတ်​ပါဘူး . . .”
ရဲ​ရှောင်​မူရှန်​ဘိုင်​ပြန်​ဖြေသည့်​စကားအား မကြားသလိုပင်​လျစ်​လျူရှုလိုက်​ရင်း ဆက်​၍​ပြောလိုက်​သည်​။
“ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်​တွေတုန်းက ကျုပ်​အဆိပ်​မိခဲ့​သေးတယ်​။ အဲဒီကိစ္စ ခင်​ဗျားသိလား မသိဘူးလား”
မူရှန်​ဘိုင်​ရဲ​ရှောင်​မေးလိုက်​သည့်​မေးခွန်းအား နားမလည်​၍ စိတ်​ရှုပ်​သွားဟန်​ဖြင့်​-
“အဆိပ်​. . . ဟုတ်​လား။​ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကိုအထင်​မလွဲပါနဲ့။ အဲဒီကိစ္စ ငါမသိဘူး”
ရဲ​ရှောင်​မူရှန်​ဘိုင်​၏ မျက်​လုံးများအား တည့်​တည့်​စိုက်​ကြည့်​ရင်း မျက်​မှောင်​ကြုပ်​လိုက်​ကာ​မေးလိုက်​၏။
“ဒါဆို ခင်​ဗျားမဟုတ်​ဘူး​ပေါ့။ ခင်​ဗျား ဘာမှ မသိဘူး​လား”
မူရှန်​ဘိုင်​အား စိုက်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း ရဲ​ရှောင်​တစ်​ယောက်​တည်း အ​တွေးနယ်​ချဲ့မိလိုက်​လေသည်​။
“အိမ်ရှေ့မင်းသားရဲ့ ယောက်​ဖက​တောင်​မသိဘူးဆို​တော့ ဒါဆို ဘယ်​သူ ငါ့ကို အဆိပ်​ခတ်​တာလဲ။ အဆိပ်​ကိစ္စမှာ ဝမ်​ဒါနမ်​က သံသယဖြစ်​ဖို့ အ​ကောင်းဆုံးလူပဲ။​နောက်​ပြီး ဝမ်​ဒါနမ်​နဲ့ အနီးကပ်​ဆုံး အမြဲရှိတာက အိမ်​ရှေ့မင်းသား။ ဒါ​ပေမယ့်​အခုကြ မူရှန်​ဘိုင်​က အဆိပ်​ကိစ္စနဲ့ ပက်​သက်​ပြီး သူဘာမှ မသိပါဘူးချည်းပဲ​ပြော​နေတယ်​။ ဒီကိစ္စက အ​တော်​ကို နက်​နဲခက်​ခဲ​နေပြီ”
“ငါတကယ်​ကိုမသိတာပါ။​ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ​ပြောတာ ယုံကြည်​ပေးပါ။ အဆိပ်​ကိစ္စက ငါနဲ့ မပက်​သက်​ပါဘူး . . .”
မူရှန်​ဘိုင်​အဆိပ်​ကိစ္စနှင့်​ပက်​သက်​၍ သူမဟုတ်​ကြောင်း အကြိမ်​ကြိမ်​အခါခါပင်​ငြင်းလိုက်​လေသည်​။
“အဆိပ်​ခတ်​တာ ခင်​ဗျား မဟုတ်​ဘူးဆိုတာနဲ့ပဲ​နောက်​ပြီး ခင်​ဗျား ဘာမှမသိဘူးဆိုတာနဲ့ပဲ ကျုပ်​က ခင်​ဗျားကို ဘာ​ကြောင့်​ဘာအတွက်​ကြောင့်​အသက်​ရှင်​ခွင့်​ပေးရမှာလဲ . . .”
ရဲ​ရှောင်​မျက်​မှောင်​ကုပ်​ရင်း​ပြောလိုက်​၏။
“ငါ့ကို သတ်​လိုက်​လို့ မင်းအတွက်​ဘာအကျိုးမှ မရှိပါဘူး။​ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကို လွှတ်​ပေးပါ။ သခင်​လေးရဲ . . .​ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ​ပြောတာကို နား​ထောင်​ပေးပါဦး။ ငါ . . . ငါ . . . ငါမင်းဖြစ်​ချင်​တာ အကုန်​ဖြည့်ဆည်း​ပေးလို့ရတယ်​။ ပိုက်​ဆံလား . . . ရာထူးအာဏာလား . . . သိုင်းပညာ​တွေလား . . . အကုန်​အကုန်​မင်းလိုချင်​တာ ဘာမဆို ငါအကုန်​လုပ်​ပေးပါ့မယ်​။ ကတိ​ပေးပါတယ်​”
အကယ်​၍ အချိန်​ကိုသာ​နောက်​ပြန်​ဆုတ်​လို့ရသည့်​ဆေးလုံးများသာ ရှိခဲ့မည်​ဆိုလျှင်​မူရှန်​ဘိုင်​အ​နေဖြင့်​သူ့ထံတွင်​ရှိရှိသမျှ အရာအားလုံးဖြင့် ထိုဆေးလုံးအား ပုံ​အော၍ပင်​ဝယ်​ယူမိ​ပေမည်​။ သို့​သော်​စိတ်​ကူးနှင့်​လက်​တွေ့သည်​ကား တခြားစီပင်​။
လက်​တွေ့တွင်​သူ အသက်​ရှင်​သန်​လွတ်​မြောက်​နိုင်​ရန်​အတွက်​ရဲ​ရှောင်​အား​တောင်းပန်​နေရပြီး ကတိများ အထပ်​ထပ်​ပင်​ပေး​နေရ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​၏ မျက်​နှာထားအား ကြည့်​ရင်း မူရှန်​ဘိုင်​တစ်​ယောက်​အလွန်​အမင်းပင်​ကြောက်​ရွံ့တုန်​လှုပ်​နေမိ​၏။ သူ့ဘဝတွင်​လူတစ်​ယောက်​အား ယခုကဲ့သို့​တောင်းပန်​နေရသည့်​အဖြစ်​မျိုး တစ်​ကြိမ်​တစ်​ခါမှပင်​မရှိခဲ့ဖူး​ချေ။ မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ရဲ​ရှောင်​အား နာကျည်းမိရင်း​တွေးမိလိုက်​လေသည်​။
“တကယ်​လို့ ငါဒီ​ကောင့်​လက်​ထဲက​နေ လွတ်​မြောက်​ခဲ့ရင်​သူ​ရော သူ့အ​ဖေ ရဲနမ်​ရှန်ကို​ရော နှစ်​ယောက်​စလုံးကို နှိပ်​စက်​နည်း​ပေါင်းမျိုးစုံနဲ့ကို နှိပ်​စက်​ပြီး အ​သေသတ်​ပစ်​မယ်​”
မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ရဲ​ရှောင်​သူ့အား သတ်​မည့်​အစီအစဉ်​အား စိတ်​ကူး​ပြောင်းသွားရန်​အတွက်​မက်​မော​လောက်​စရာ အရာများဖြင့်​မြူဆွယ်​၍ ကတိ​ပေးနေသော်​လည်း တကယ်​တမ်းတွင်​မူ ရဲ​ရှောင်​အား လက်​စားပြန်​ချေရန်​ပင်​အစီအစဉ်​ဆွဲ​နေ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သူ့အား မသတ်​ဘဲ လွှတ်​ပေးလိမ့်​မည်​ဟု သူ​မျှော်လင့်​နေ​ပေသည်​။
သို့​သော်​သူ၏​မျှော်​လင့်​ချက်​သည်​ဖြစ်​နိုင်​ခြေ အလွန်​နည်းပါး​ကြောင်း သူကိုယ်​တိုင်​လည်း သိ​နေ​သည်​။
အကယ်၍​ရဲ​ရှောင်​သည်​ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ဦးအား မသတ်​ခဲ့မိလျှင်​မူရှန်​ဘိုင်​အား အသက်​ရှင်​ခွင့်​ပေး​ကောင်း​ပေးနိုင်​ပေလိမ့်​မည်​။ သို့​သော်​သူသည်​ကိုယ်​ရံ​တော်​နှစ်​ယောက်​စလုံးအား သတ်​မိလိုက်​သော​ကြောင့်​ရန်​သူများအ​ပေါ် အမြစ်​ပြတ်​ချေမှုန်းတတ်​သည့်​သူ၏စိတ်​သည်​တားမရဆီးမရပင်​ဖြစ်​နေခဲ့​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​သက်​ပြင်းတစ်​ချက်​ချလိုက်​ရင်း –
“ကျုပ်​ခင်​ဗျားကို ယုံချင်​ပေမယ့်​ယုံ​ပေးလို့မရဘူး​။ တကယ်​လို့ ခင်​ဗျားကိုသာ ကျုပ်​လွှတ်​ပေးလိုက်​မယ်​ဆိုရင်​ကိုယ့်​ဒုက္ခကိုယ်​ရှာသလိုဖြစ်​ပြီး မဆုံးနိုင်​တော့တဲ့ ပြသာနာ​တွေပဲ ကျုပ်​ရင်​ဆိုင်​ရနိုင်​တယ်​။ ခင်ဗျား ကျုပ်​ကို အသည်းအသန်​တောင်းပန်​နေတာ​တော့ ဟုတ်​ပါတယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​ခင်​ဗျားသာ အသက်​ရှင်​ရက်​လွတ်​သွားရင်​ကျုပ်​ကို လက်​စားပြန်​ချေတော့မယ့်​အကွက်​တွေ ကျုပ်​ကြိုမြင်​နေတယ်​။ ခင်​ဗျားလို မျိုးရိုးအဆင့်​အတန်း မြင့်​တဲ့ လူ​တွေရဲ့ဘဝမှာ အရှက်​ခွဲခံရတယ်​သိမ်​ငယ်​ရတယ်​ဆိုတာ တစ်​ခါမှ ရှိခဲ့ဖူးမှာမဟုတ်​ဘူး​လေ။ ကျုပ်​နဲ့ ပက်​သက်​ပြီး ဒီ​နေ့ဖြစ်​ပျက်​ခဲ့တဲ့ ကိစ္စက ခင်​ဗျားစိတ်​ထဲ စူးတစ်​ချောင်းစိုက်​ဝင်​သွားသလို ဖြစ်​နေမှာပဲ။ တကယ်​လို့ ကျုပ်​ခင်​ဗျားကို လွှတ်​ပေးလိုက်​ရင်​ခင်​ဗျား ကျုပ်​ကို​သေချာ​ပေါက်​အိမ်​တိုင်​ရာ​ရောက်​အထိ လက်​စားပြန်​လာချေမှာပဲ။ ကျုပ်​ပြောတာ​တွေ မဟုတ်​ဘူးလား”
မူရှန်​ဘိုင်​သူ၏​ခေါင်းအား တွင်​တွင်​ခါယမ်းရင်း အ​ကြောက်​အကန်​ဖြင့်​ပင်​ပြောလိုက်​လေသည်​။
“မဟုတ်​ဘူး . . . မဟုတ်​ဘူး . . . မင်း​ပြောသလို လုံးဝမဟုတ်​ဘူး။ မင်း ငါ့ကို ယုံလို့ရပါတယ်​။​ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကို ယုံကြည်​ပေးပါ . . .”
ရဲ​ရှောင်​တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​ပင်​ထပ်​၍​ပြောလိုက်​၏။
“​နောက်​ပြီး ကျုပ်​က ဘယ်​အရာမဆို ပြတ်ပြတ်​သားသား လုပ်​ရတာပဲ ကြိုက်​တယ်​။​အပိုစကား​တွေ​ပြောပြီး ကျုပ်​ဆုံးဖြတ်​ချက်​တွေကို​တွေ​ဝေ​အောင်​လုပ်​ရတာကို မကြိုက်​ဘူး . . .”
“အ . . . အ . . .”
ရဲ​ရှောင်​ပြောလိုက်​သည့်​စကားများအား ကြားလိုက်​ရပြီး​သောအခါ မူရှန်​ဘိုင်​သည်​ပြောမည့် စကားများပင်​ထွက်​မလာ​တော့ဘဲ အလွန်​အမင်းပင်​ထိတ်​လန့်​ခြောက်​ခြားသွားခဲ့သည်​။​သေရမည်​ကို​ကြောက်​ရွံ့ထိတ်​လန့်​လာ​သော​ကြောင့်​သူ၏ မျက်​လုံးများသည်​ကျယ်​သထက်​ကျယ်​လာပြီး ရဲ​ရှောင်​အား တ​စ္ဆေတစ်​ကောင်​ကဲ့သို့ပင်​ကြောက်​ရွံ့လာ​လေသည်​။ သူ၏​ကြောက်​စိတ်​များသည်​ထိန်း၍ မရ​အောင်​ပင်​ဖြစ်​လာခဲ့ပြီး အသိလက်​လွတ်​ဖြစ်​ကာ အရူးတစ်​ယောက်​ကဲ့သို့ပင်​အော်​၍ ထွက်​ပြေးလိုက်​သည်​။ အ​ကြောင်းမသိသည့်​လူများ ထိုအခြင်းအရာအား​တွေ့လျှင်​သူ၏​နောက်​သို့ မ​ကောင်းဆိုးဝါးတစ်​ကောင်​လိုက်​လာ​သော​ကြောင့်​အ​ကြောက်​အကန်​ပြေးလာသည်ဟုပင်​ထင်​ကြ​ပေလိမ့်​မည်​။
ရဲ​ရှောင်​၏ မျက်​လုံးများသည်​အေးစက်​မာ​ကြောမှုများဖြင့်​ဖုံးလွှမ်းသွားပြီး အရူးတစ်​ယောက်​ကဲ့သို့ အသိလက်​လွတ်​ဖြစ်​ကာ ထွက်​ပြေးသွားသည့်​မူရှန်​ဘိုင်​အား မတုန်​မလှုပ်​ပင်​ကြည့်​လိုက်​လေသည်​။​သွေးများ​ပေကျံ​နေသည့်​သူ၏ လက်​ထဲရှိဓားသည်​လည်း​လူ​သွေး​နောက်​တစ်​ကြိမ်​ထပ်​သောက်​ရ​တော့မည်​ဖြစ်​၍ တက်​ကြွ​နေ​သ​ယောင်​ပင်​။ ရဲ​ရှောင်​သည်​မူရှန်​ဘိုင်​ပြေးသွားရာဘက်​သို့ ဓားအား အရှိန်​ဖြင့်​ပစ်​လွှတ်​လိုက်​၏။ ဓားသည်​မြင်း​ဇောင်းမှ လွှတ်​လိုက်​သည့်​မြင်းရိုင်းတစ်​ကောင်​ပမာ အရှိန်​အဟုန်​အပြည့်​ဖြင့်​ပျံထွက်​သွားခဲ့သည်​။
“ရွှိ”
ရဲ​ရှောင်​ပစ်​လွှတ်​လိုက်​သည့်​ဓားသည်​လေဟုန်​ကို ခွင်း၍ မူရှန်​ဘိုင်​၏​နောက်​ကျောဘက်​မှ တစ်ဆင့်​သူ၏ နှလုံးသားတည့်​တည့်​သို့ ထိုး​ဖောက်​ဝင်​ရောက်​သွား​လေသည်​။
မူရှန်​ဘိုင်​၏ ပါးစပ်​မှ​သွေးများ ပန်းထွက်​သွားပြီး​မြေပြင်​ပေါ်သို့ လဲမကျခင်​အချိန်​အထိပင်​အသက်​ရှင်​နိုင်​ရန်​ရှင်​လိုငြား သူ၏​ခြေလှမ်းများအား တတ်​နိုင်​သမျှ လှမ်းလိုက်​သည်​။
မူရှန်​ဘိုင်​၏ မျက်​လုံးများသည်​အသက်​မဲ့သွားခဲ့​လေပြီ။ သူ၏ မျက်​လုံးထဲတွင်​နာကျင်​ခြင်း၊ မုန်းတီးခြင်း၊​နောင်​တရခြင်း နှင့်​ကြောက်​ရွံ့ခြင်း ဘာဆိုဘာမှ မရှိ​တော့​လေပြီ။
သူသည်​ရဲ​ရှောင်​အား အကြီးအကျယ်​လျှော့တွက်​ခဲ့မိ​လေသည်​။
“အိမ်​ရှေ့မင်းသားရဲ့​ယောက်​ဖ”
ရဲ​ရှောင်​မူရှန်​ဘိုင်​၏ အသက်​ကင်းမဲ့​နေသည့်​ခန္ဓာကိုယ်​ရုပ်​အ​လောင်းအား ကြည့်​ရင်း သူ၏​ခေါင်းအား​ခါယမ်းလိုက်​ကာ​ပြောလိုက်​၏။
“​သေသွားတဲ့ လူတစ်​ယောက်​ကို အိမ်​ရှေ့မင်းသားရဲ့​ယောက်​ဖ လို့ ဘယ်​ခေါ်လို့ ရ​တော့မလဲ။​သေသွားတဲ့လူ​တွေကို​ခေါ်နိုင်​တာ တစ်​ခုပဲရှိတယ်​။ လူ​. . .​သေ . . .​ကောင်​”
“စိတ်​မပူပါနဲ့။ ခင်​ဗျားအတွက်​ကျုပ်​ကလဲ့စား​ချေ​ပေးမယ်​”
ရဲ​ရှောင်​လူ​သေ​ကောင်​အား စိုက်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“ကျုပ်​မကြာခင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​ကို​ကောင်း​ကောင်းကြီး ပညာ​ပေးပြမယ်​”
ထိုကဲ့သို့​ပြောဆိုပြီး​နောက်​ရဲ​ရှောင်​သည်​တစ်​စက္ကန့်​မျှပင်​အချိန်​မဖြန်း​တော့ဘဲ တည်​ငြိမ်​စွာဖြင့်​ပင်​ပြန်​လည်​ထွက်​ခွာသွားခဲ့သည်​။ သစ်​ရွက်​ကြွေများဖြင့်​ပြည့်​နှက်​နေသည့်​လမ်းမ​ပေါ်တွင်​တစ်​ကိုယ်​တည်း တိတ်​ဆိတ်​စွာဖြင့်​ပင်​လျှောက်​လှမ်းလိုက်​သည်​။
​အဖြစ်​အပျက်​များသည်​မြန်​မြန်​ဆန်​ဆန်​ဖြင့်​ပင်​ဖြစ်​ပျက်​ခဲ့​လေသည်​။ အဆိုပါ အဖြစ်​အပျက်​များ၏ အစမှ အဆုံးအထိ ရဲ​ရှောင်​၏ ခန္ဓာကိုယ်​မှ​သွေးတစ်​စက်​မျှပင်​မြေပြင်​သို့ မခ​ခဲ့​သည့်​အပြင်​သူ၏ အဝတ်​အစားများ​ပေါ်သို့ ဖုန်​မှုန့်​တစ်​မှုန့်​ပင်​မ​တင်​ခဲ့​ချေ။
လူ​သေ​ကောင်​အ​လောင်းသုံး​လောင်းသည်​ကား​တောအုပ်​ထဲတွင်​ကျန်​ရစ်​ခဲ့​လေပြီ။ မကြာမီအချိန်​တွင်​တောရိုင်းတိရိစ္ဆာန်​များ၏ အငမ်းမရ စား​သောက်​ခြင်းကို ခံရ​ပေ​တော့မည်​. . . . . . .

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset