Switch Mode

Chapter – 17

နောက်တစ်ဆင့်သို့တက်ခြင်း

Chapter – 17
“နောက်တစ်ဆင့်သို့ တက်ခြင်း”

“မင်းက​ရော ဘယ်​လိုလဲ။ မင်းရဲ့ အိမ်​မက်​ကဘာလဲ”
လန်​လန့်​လန့်​နှင့်​ဇူဝူကျီတို့သည်​ရဲ​ရှောင်​အား ပြိုင်​တူ​မေးလိုက်​ကြသည်​။
ရဲ​ရှောင်​ခဏတာ အသံတိတ်​သွားရင်း ပြန်​ဖြေရန်​အတွက်​ဦး​နှောက်​ခြောက်​သွား​လေသည်။ ရဲ​ရှောင်​၏ အိမ်​မက်​သည်​သူတို့နှစ်​ဦးနှင့်​လုံးဝမတူ ကွဲပြား​နေသည်​။
“ငါ . . . အဆင့်​မြင့်​ပညာရှင်​တစ်​ယောက်​ဖြစ်​ချင်​တယ်​”
ရဲ​ရှောင်​သည်​တည်​ငြိမ်​လေးနက်​စွာဖြင့်​ပင် ဆက်၍ ပြောလိုက်သည်။
“ပြိုင်​ဘက်​ကင်းတဲ့ ပညာရှင်​တစ်​ယောက်​ကို ဖြစ်​ချင်​တာ”
“ဟားဟားဟားဟား . . . အဆင့်​မြင့်​ပညာရှင်​. . . ဟုတ်​လား။ ပြိုင်​ဘက်​ကိုကင်းချင်​သေးတာ”
ရဲ​ရှောင်​၏ အ​ပြော​ကြောင့်​ဇူဝူကျီ နှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့သည်​ဝါးလုံးကွဲ​အောင်​ပင်​ရယ်​လိုက်​ကြ​လေသည်​။ ရယ်​ရလွန်း၍ အူများပင်​နာလာ​သော​ကြောင့်​သူတို့၏ ဗိုက်​များအား လက်​ဖြင့်​နှိပ်​ရင်း မျက်​ရည်​များပင်​ထွက်​ကုန်​ကြသည်​။
ပျင်းရိပြီး ဘယ်​အရာကိုမှ လက်​ကြောမတင်းတတ်​သည့်​လူ​ပေါ်​ကျော့ သခင်​လေးရဲသည်​ပြိုင်​ဘက်​ကင်းသည့်​အဆင့်​မြင့်​ပညာရှင်​တစ်​ဦး ဖြစ်​ချင်​သည်​ဟု​ပြောဆို​နေခြင်းသည်​သူတို့နှစ်​ဦးအတွက်​ကြားဖူးသမျှ ဟာသထဲတွင်​အရယ်​ရဆုံးဟာသတစ်​ခုကဲ့သို့ပင်​ဖြစ်​နေ​ပေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​မျက်​မှောင်​ကြုပ်​လိုက်​ရင်း –
“ငါတကယ်​ပြော​နေတာ။ ငါ့ရည်​ရွယ်​ချက်​အိမ်​မက်​က မဖြစ်​နိုင်​လို့လား”
ဇူဝူကျီ နှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့သည်​ပါးစပ်​ပင်​မ​စေ့နိုင်​တော့ဘဲ ခွက်​ထိုးခွက်​လန်​ရယ်​လိုက်​ကြသည်​မှာ စစ်​သူကြီးရဲ၏ အိမ်​တစ်​အိမ်​လုံးပင်​ရယ်​သံများဖြင့်​သော​သောညံသွား​လေသည်​။
“ပွင့်​ပွင့်​လင်းလင်း​ပြောရရင်​လူတကာရဲ့အမြင်​မှာ ငါတို့ သုံး​ယောက်​စလုံးက သုံးစားမရတဲ့လူ​တွေလို့ သတ်​မှတ်​ထားကြတာ​လေ။ ဘယ်​လိုအိမ်​မက်​တွေပဲရှိရှိ အနာဂတ်​အတွက်​ဘယ်​လိုအစီစဉ်​တွေပဲရှိရှိ ဘယ်​သူမှ အထင်​ကြီးကြမှာ မဟုတ်​ဘူး”
လန်​လန့်​လန့်​တစ်​ချက်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“ငါတို့ရဲ့ ရည်​ရွယ်​ချက်​အိမ်​မက်​တွေကို ဒီ​နေရာမှာပဲ ရင်​ဖွင့်​ပြောကြတာ အ​ကောင်းဆုံးပဲ။ တခြားသူ​တွေ​ရှေ့သာ​ပြောမိလို့က​တော့ ငါတို့ဖြစ်​ချင်​တဲ့ အိမ်​မက်​တွေကိုကြားပြီး ခွက်​ထိုးခွက်​လန်​ကို ရယ်​ကြလိမ့်​မယ်​”
တကယ့်​လက်​တွေ့တွင်​ရဲ​ရှောင်​မှလွဲ၍ ကျန်​သည့်​နှစ်​ယောက်​၏ စိတ်​ကူးအိမ်​မက်​သည်​သူတို့၏ လက်​ရှိအ​ခြေအ​နေနှင့်​အ​တော်​ပင်​အလှမ်းကွာ​နေသည့်​အ​နေအထားပင်​။
ဇူဝူကျီသည်​နိုင်​ငံ​ရေးနှင့်​ပက်​သက်​လျှင်​ကျွမ်းကျင်​နှံ့စပ်​မှုရှိ၍ တစ်​နိုင်​ငံလုံးကိုပင်​လွှမ်းမိုးခြယ်​လှယ်​နိုင်​သည့်​အ​တော်​ဆုံး ဘုရင့်​အမှုထမ်းတစ်​ဦးဖြစ်​ချင်​ပြီး လန်​လန့်​လန့်​သည်​အချမ်းသာဆုံး အကြွယ်​ဝဆုံး နှင့်​သူ၏ ဘဝကို ချုပ်​ခြယ်​မှုများမရှိဘဲ လွတ်​လွတ်​လပ်​လပ်​ဖြင့်​ဖြတ်​သန်းချင်​သူ တစ်​ယောက်​ဖြစ်​ချင်​နေ​လေသည်​။ ရဲ​ရှောင်​မှာမူ အဆုံးအစမရှိ​သော ခွန်​အားများဖြင့်​ပြိုင်​ဘက်​ကင်း​သော ပညာရှင်​ကြီးတစ်​ဦး ဖြစ်​လာရန်​မျှော်​လင့်​လျက်​ရှိသည်​။
သို့​သော်​လန်​လန့်​လန့်​၏​နောက်​ဆုံးဆန္ဒ ဖြစ်​သော သူတို့သုံးဦး​နောက်​ဆုံးညစာအတူတူစားကြပြီး အတူတူ​သေရမည့်​ကိစ္စမှာ​တော့ ဘယ်​သောအခါမှ ဖြစ်​လာနိုင်​လိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။
ရဲ​ရှောင်​လေ့လာကြည့်​မိသ​လောက်​ဇူဝူကျီ နှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့သည်​စည်းလွတ်​ဝါးလွတ်​ဆိုးသွမ်း​နေသည့်​လူများ​တော့ မဟုတ်​ချေ။ လူ​ကောင်းများအ​ပေါ်တွင်​အနိုင်​ကျင့်​ဗိုလ်​ကျသည့်​အောက်​တန်းကျသည့်​လုပ်​ရပ်​မျိုး ဘယ်​သောအခါမှ မလုပ်​ကြ​ပေ။ သူ့အတွက်​အကြီးမားဆုံး​သော ပြသာနာသည်​သူတို့ပိုင်​ဆိုင်​ထားသည့်​လက်​ရှိဘဝ​ပေးအ​ခြေအ​နေအား မ​ကျေနပ်​စိတ်​ပျက်​နေကြခြင်းပင်​ဖြစ်​နိုင်​လေသည်​။
သို့​သော်​ထိုအချက်​တစ်ချက်​တည်းဖြင့်​လူ​တွေမှ သူတို့နှစ်​ဦးအား သုံးစားမရသည့်​လူရှုပ်​လူ​ပွေများဟု သတ်​မှတ်​နေခြင်းသည်​အမှန်တကယ်တွင်​တော့ မဖြစ်​သင့်​ချေ။
“စိတ်​ပျက်​ဖို့​ကောင်းလိုက်​တာ”
ဇူဝူကျီ မထီမဲ့မြင်​ပုံစံဖြင့်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“တခြား​လူ​တွေကြ မိဘတွေ စကားနားထောင်ပြီး စည်းမျဉ်းစည်းကမ်း​တွေကို လိုက်​နာတယ်​။ သိုင်းပညာသင်​ပေးတဲ့​ကျောင်း​တက်​တယ်​ပြီးရင်​သူတို့အတွက်​အ​ကောင်းဆုံး ဆရာ​တွေကိုရှာပြီး သိုင်းပညာရပ်​တွေကို​လေ့ကျင့်​ကြတယ်​။ သူတို့​ကိုယ်​တိုင်​နဲ့ သူတို့မိသားစု​တွေရဲ့ ဂုဏ်​သိက္ခာကို မြှင့်​တင်​နိုင်အောင် အမြဲလုပ်တယ်။ နောက်​ပြီးရင်​ဘုရင့်​အမှုထမ်းဖြစ်​အောင်​အစွမ်းကုန်​ကြိုးစားကြပြီး မိသားစုရဲ့ အ​မွေကို ဆက်​ခံနိုင်​တဲ့သူ​တွေဖြစ်​အောင်​ကြိုးစားကြတယ်​”
“ငါတို့လို လူ​တွေကိုကြ ရည်​မှန်းချက်​မရှိ​ပေါ့​ပေါ့တန်​တန်​နေတဲ့ အရှုံးသမား​တွေလို သတ်​မှတ်​ကြတယ်​။ ငါတို့က ဘာမှသုံးစားမရတဲ့ မိသားစုကိုမျက်​နှာငယ်​စေတဲ့​ကောင်​တွေပဲ”
ဇူဝူကျီ နာကျင်​စွာဖြင့်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“အရမ်းချမ်းသာတဲ့ မိသားစု​တွေထဲက​ကောင်​တွေ ပြည့်​တန်​ဆာအိမ်​ကို ခဏခဏသွားကြတယ်။ နောက်​ပြီးရင်​အပြစ်​မရှိတဲ့လူ​တွေကို အနိုင်​ကျင့်​ကြတယ်​ဖိနှိပ်​ကြတယ်​။ အဲဒီလိုလူမျိုး​တွေကိုမှ လူရှုပ်​လူ​ပွေ လူ​ရမ်းကားတွေလို့​ခေါ်ကြတာ သတ်​မှတ်​ကြတာ။ ဒါ​ပေမယ့်​ငါတို့က အပြစ်​မဲ့တဲ့လူ​တွေကို တစ်​ခါမှ အနိုင်​မကျင့်​ဖူးဘူး​လေ . . .”
“ရည်​ရွယ်​ချက်​ရည်​မှန်းချက်​မရှိတာနဲ့ပဲ သုံးစားမရတဲ့ လူ​ရမ်းကားတွေလို့ သတ်​မှတ်​ခံရတယ်​။ တကယ်တော့ ရည်​မှန်းချက်​ဆိုတာ အရာအားလုံးပါပဲလား”
လန်​လန့်​လန့်​ဝမ်းနည်း​ကြေကွဲစွာဖြင့်​ပြောလိုက်​သည်​။
“အာ”
ရဲ​ရှောင်​မျက်​မှောင်​ကြုပ်​လိုက်​ရင်း –
“ငါ အမုန်းဆုံးအရာကလည်း လူ​ကောင်း​တွေအ​ပေါ် အနိုင်​ကျင့်​ဗိုလ်​ကျတတ်​တဲ့​ကောင်​တွေကိုပဲ။ အဲဒီ​ကောင်​တွေကို သတ်​ပြီး သူတို့မိန်းမ​တွေကို သွားကိုယူပစ်​ဦးမယ်​”
“ဟားဟားဟား . . . သူတို့ကိုသတ်​ပြီး သူတို့မိန်းမ​တွေကို မင်းဘယ်​လိုယူမှာလဲ။ လူအင်​အားအများကြီးနဲ့ ဝင်​တိုက်​မှပဲ ရမယ်​”
လန်​လန့်​လန့်​နှင့်​ဇူဝူကျီတို့သည်​ရဲ​ရှောင်​၏ အ​ပြော​ကြောင့်​ပြိုင်​တူရယ်​လိုက်​ကြ​သည်​။
စား​ပြီး​သောက်​ပြီး​နောက်​ဇူဝူကျီနှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့သည်​အိမ်​ပြန်​ရန်​ပြင်​လိုက်​ကြသည်​။ လန်​လန့်​လန့်​သည်​အ​တော်​ပင်​ရေချိန်​ကိုက်​နေ​လေပြီ။ သူသည်​ဇူဝူကျီအား စကားပင်​ပီပီသသမ​ပြောနိုင်​တော့ဘဲ ပလုံးပ​ထွေးဖြင့်​-
“​ဟိတ်ကောင်ကြီး . . . ဒါဆို ဒီနှစ်​တွေမှာ မင်းရင်​ထဲက ခံစားချက်​တွေကို မြိုသိပ်​ထားပြီး လူ​တွေကို ဟန်​ဆောင်​ဆက်​ဆံ​နေရတာ​ပေါ့”
ဇူဝူကျီ နာကျင်​စွာဖြင့်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“ငါဟန်​ဆောင်​နေရတာ ကြာပါပြီကွာ။ ဟန်​ဆောင်​ရလွန်းလို့ အကျင့်​လိုဖြစ်​နေပါပြီ။ အဲ ဒါက မှန်​သလား မှားသ​လား​တောင်​မသိ​တော့ပါဘူးကွာ”
လန်​လန့်​လန့်​နှင့်​ဇူဝူကျီတို့သည်​ပြိုင်​တူရယ်​မောလိုက်​ကြပြီး သူတို့၏ အိမ်​များသို့ အသီးသီးပြန်​သွားကြ​လေသည်​။
သူတို့နှစ်​ဦး အိမ်​ပြန်​သွားပြီး​နောက်​ရဲ​ရှောင်​သည်​တံခါး​ပေါက်​နားတွင်​ရပ်​ရင်း အ​တွေးနယ်​ချဲ့လိုက်​မိ၏။
စားရင်း​သောက်​ရင်းဖြင့်​သူတို့​သုံးဦး​ပြောဆိုခဲ့ကြသည့်​စကားများအား ပြန်​စဉ်းစားလိုက်​သည်​။ ဇူဝူကျီ နှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့ နှစ်​ဦးကဲ့သို့ အတွင်းခံစားချက်​အား မြိုသိပ်​ဟန်​ဆောင်​တတ်​သူ ဘယ်​နှစ်​ယောက်​များ ရှိနိုင်​ပါသနည်း။ သို့မဟုတ်​လူအားလုံးသည်​သူတို့၏ ခံစားချက်​အစစ်​အမှန်​များအတိုင်း ဆက်​ရော ဆက်​ဆံတတ်​ကြပါသလား။
လန်​နှင့်​ဇူဝူကျီတို့မှာမူ ဟန်​ဆောင်​မြိုသိပ်​နိုင်​စွမ်း ရှိသည့် သူများဖြစ်​ကြ​ပေသည်​။ မည်သူကများ အရှိကိုအရှိတိုင်း ထုတ်​ဖော်​ပြတတ်​ပါသနည်း။
ယခင်​သေဆုံးသွား​သော ရဲ​ရှောင်​ပင်​ဖြစ်​နိုင်​ပေသည်​။ ခန္ဓာကိုယ်​အား ပိုင်​ဆိုင်​သည့်​ယခင်​ရဲ​ရှောင်​သည်​လူများအ​ပေါ်တွင်​ဟန်​ဆောင်​မဆက်​ဆံတတ်​ဘဲ အရှိကိုအရှိတိုင်း ပွင့်​ပွင့်​လင်းလင်း ဆက်ဆံတတ်​သူတစ်​ဦးပင်​ဖြစ်​နိုင်​သည်​။ ထိုအချက်​ကြောင့်​ပင်​သူ၏ အသက်​အား​ပေးဆပ်​ခဲ့ရပါသလား။
ယခုကဲ့သို့ လူပြန်​ဝင်​စားခြင်းသည်​သူ့ဘဝအတွက်​အကြီးကျယ်​ဆုံး​သော​ပြောင်းလဲမှုကြီးတစ်​ခုဖြစ်​သော်​လည်း ကမ္ဘာကြီးအား ကိုယ်​ပိုင်​မျက်​လုံးဖြင့်​မဟုတ်​ဘဲ အဌားမျက်​စိဖြင့်​ကြည့်​နေရသည့်​အတိုင်းပင် ဖြစ်နေလေသည်။ သို့​သော်​ဘယ်လိုပုံစံမျိုးဖြင့်​ကြည့်​ကြည့်​လူ​တွေနှင့်​ပက်​သက်​သည့်​အ​ကြောင်းအရာများသည်​ဘယ်​နေရာ ဘယ်​ရှု​ထောင့်​မှ ကြည့်​ကြည့်​အတူတူပင်​ဖြစ်​ပေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“ဒီကမ္ဘာကြီးရဲ့ ဘယ်​နေရာမှာ ငါ​နေ​နေ ဒီအချက်​က​တော့​ပြောင်းလဲမှာမဟုတ်​ဘူး။ ငါဘယ်​နေရာမှာပဲ မတ်​တပ်​ရပ်​နေရပ်​နေ ဘယ်​လို​နေရာမှာ ငိုငို၊ ရယ်​ရယ်​ဘာမှမ​ပြောင်းလဲဘူး။ ငါ့အရင်​ဘဝမှာပဲဖြစ်​ဖြစ်​အခုဘဝမှာပဲဖြစ်​ဖြစ်​နေရာသာ​ပြောင်းသွားမယ်​လူ​တွေရဲ့ စိတ်​ဓာတ်​က​တော့ ဘယ်​နေရာမှာပဲဖြစ်​ဖြစ်​အကုန်​အတူတူပဲ”
ရဲ​ရှောင်​သူ၏ အ​တွေးများအား ရုတ်​သိမ်းလိုက်​သည်။ ထို့​နောက်​စိတ်​ကို ပြန်​လည်​တည်​ငြိမ်​အောင်​စုစည်းလိုက်​ပြီး အလုံး​လေးအတွင်းရှိ ဟင်းလင်းပြင်​ကြီးထဲသို့ ဝင်​လိုက်​၏။
အတွင်းသို့​ရောက်​သွား​သောအခါ သူ၏မျက်​နှာ​သည်​လျင်လျင်မြန်မြန်ဖြင့်ပင်​တည်​ကြည်​လေးနက်​သွား​လေသည်​။
ဟင်းလင်းပြင်​ကြီးထဲရှိ ဝိညာဉ်​တော်​ချီဓာတ်​များသည်​ယခင်​ကထက်​ပို၍ သိပ်​သည်းပြင်းထန်​နေ​ပေသည်​။
အဖြူရောင်​ချီဓာတ်​များနှင့်​ခရမ်း​ရောင်​ချီဓာတ်​များသည်​ထွေးယှက်​၍ ဖြာထွက်​နေကြသည်​။ ထို့ပြင်​မူလချီဓာတ်​နှင့်​မတူ သိသိသာသာပင်​ကွဲထွက်​နေသည့်​သွေး​ရောင်​ကဲ့သို့ ချီဓာတ်​များကိုလည်း ရဲ​ရှောင်​တွေ့လိုက်​ရ၏။
အဆိုပါ​သွေး​ရောင်​ချီဓာတ်​များသည်​သွေးဂျင်​ဆင်း၏ အနှစ်​သာရ စွမ်းအင်​များမှ ထွက်​ပေါ်လာသည့်​ချီဓာတ်​များပင်​ဖြစ်​လေသည်​။
ထို့ပြင်​ထိုချီဓာတ်​များမှ သစ်​ပင်​ပန်းမန်​များ၏ ရနံ့ကဲ့သို့ အနံ့များသည်လည်း​ထွက်​ပေါ်လျက်​ရှိသည်​။ ၎င်း၏ ရနံ့သည်​သဘာဝတရားကြီး၏ အသန့်​ရှင်းဆုံး အ​မွှေးပျံ့ဆုံးရနံ့တစ်​ခုဟုပင်​တင်​စား၍ ရနိုင်​ပေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​သူ ယူလာသည့်​ဂျင်​ဆင်းသည်​အလုံး​လေးမှ ပထမဆုံး စုပ်​ယူသည့်​အပင်​ဖြစ်​ကြောင်း နားလည်​သ​ဘော​ပေါက်​လိုက်​သည်​။ ထိုဂျင်​ဆင်းထဲတွင်​ချီဓာတ်​၏ အသက်​ဓာတ်​များ ပါဝင်​နေ​ပေသည်​။
ထို့​နောက်​ရဲ​ရှောင်​ခရမ်း​ရောင်​ဥမင်​ထဲသို့ လမ်း​လျှောက်​သွားလိုက်​သောအခါ သူ​မျှော်​လင့်ထားသည့်​အတိုင်း သိပ်​သည်းထူထပ်​နေ​သော ဝိညာဉ်​တော်​ချီဓာတ်​များအား​တွေ့လိုက်​ရ​လေသည်​။ သူ အသက်​ပြင်းပြင်းရှူလိုက်​သောအခါ သူ၏ စိတ်​များသည်​ပေါ့ပါးလန်းဆန်းသွား​သကဲ့သို့ ခံစားလိုက်​ရ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​အချိန်​အ​တော်​ကြာ လှည့်​ပတ်​ကြည့်​ရှုပြီး​နောက်​ကျင့်​စဉ်​များ ပြန်​ကျင့်​ရန်အတွက်​ဟင်းလင်းပြင်​ကြီးထဲမှ ထွက်​ခွာရန်​ပြင်​ဆင်​လိုက်​သည်​။ သို့​သော်​ထွက်​ခါလုနီးနီးတွင်​တစ်​စုံတစ်​ခုသည်​မှားယွင်း​နေ​ကြောင်း သူရုတ်​တရက်​ခံစားလိုက်​ရ၏။ ထို့​ကြောင့်​ချက်​ချင်းပင်​ရဲ​ရှောင်​လှည့်​ပြန်​လိုက်​ရင်း အခန်းအား ဂရုတစိုက်​ဖြင့်​ကြည့်​လိုက်​သောအခါ သူ​တွေ့လိုက်​ရသည့်​အရာမှာ –
“ဥ . . . ပို၍ အရွယ်​အစား ကြီး​နေသည့်​ဥ” ပင်​ဖြစ်​လေသည်​။
အဆိုပါ ဥ သည်​ယခင်​က ဘဲဥ အရွယ်အစား​ခန့်ရှိရာမှ ယခုအခါတွင် ငန်း​ဥ အရွယ်​အစား​လောက်​ပင်​ကြီးထွားလာခဲ့​ချေပြီ။
“ဟ . . . ဒီဥက တကယ်​ကို ကြီးလာတာပဲ”
ရဲ​ရှောင်​အံ့ဩမှင်​သက်​သွားမိရင်း –
“ဒါတကယ့်​ကို ဒဏ္ဍာရီလာ သတ္တဝါတစ်​ကောင်​ကောင်​ရဲ့ ဥ ပဲ။ အခုလို ကြီးလာတဲ့ ဥမျိုး ငါဖြင့်​တစ်​ခါမှ မမြင်​ဖူးဘူး . . .”
ယခုကဲ့သို့ မြင်​ကွင်းမျိုးအား သူ့ဘဝတွင်​ပထမဦးဆုံးအကြိမ်​မြင်​ဖူးခြင်းပင်​ဖြစ်​ပြီး ယခင်​ဘဝတွင်​လည်း တစ်​ကြိမ်​တစ်​ခါမှပင်​မ​တွေ့ဖူးခဲ့​ချေ။
ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​ထိုဥသည်​ဒဏ္ဍာရီလာ သတ္တဝါတစ်​ကောင်​ကောင်​၏ ဥ ဖြစ်​သည်​ဟု တထစ်​ချပင်​မှတ်​ယူ​နေ​လေသည်​။
အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​အဆိုပါ​ဥ သည်​အံ့ဩဖွယ်​ကောင်းပြီး ထူးခြားမှုများဖြင့်​ပြည့်​နှက်​နေ​သော​ကြောင့်​ပင်​ဖြစ်​၏။
အလုံး​လေးသည်​အလွန်​တရာမှပင်​ထူးခြား၍ အစွမ်းထက်​လေသည်​။ ထိုအလုံးအတွင်းရှိ အဆုံးအစမရှိ​သော ချီဓာတ်​များ ပါဝင်​နေသည့်​ဥ သည်​လည်း သာမန်​တော့ မဟုတ်​ချေ။
“ဒါ အရမ်းကို ထူးခြား အဆင့်​မြင့်​တဲ့ ဒဏ္ဍာရီလာ ပစ္စည်းတစ်​ခုပဲ”
ရဲ​ရှောင်​တွေးလိုက်​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ဥ အား ထိ​တွေ့ကိုင်​တွယ်​နိုင်​ရန်​ကြိုးစားလိုက်​သည်​။ ဥ သည်​မည်​သည့်​အချိန်​တွင်​အ​ကောင်​ပေါက်​လာနိုင်​ပြီး မည်​ကဲ့သို့​သော သတ္တဝါမျိုး​မွေးဖွားလာနိုင်​ပါမည်နည်း။ ရဲ​ရှောင်​သည်​ဥမှ​ပေါက်​လာသည့်​ထိုစွမ်းအားကြီးသည့်​သတ္တဝါကြီးနှင့်​အတူ သူ လက်​စားပြန်​ချေလိုသည့်​ချင်းရန်​နယ်​ပယ်​တစ်​ခုလုံးအား စိစိညက်​ညက်​ကျေ​စေပြီး အုပ်​စိုးခြယ်​လှယ်​သွားရန်​စိတ်​ကူးယဉ်​လျက်​ပင်​ရှိသည်​။
သူသည်​ဥ အား ထိ​တွေ့လိုက်​သောအခါ​အေးမြသည့်​ခံစားမှုအား ခံစားလိုက်​ရသည်​။ သို့​သော်​ဥ ထဲတွင်​သက်​ရှိသတ္တဝါတစ်​ကောင်​ကောင်​၏ လှုပ်​ရှားမှု အ​ငွေ့အသက်​ကို သူမခံစားမိ​ပေ။ သူ​ရေရွတ်​လိုက်​ရင်း –
“မင်းက တကယ့်​ကို စွမ်းအားကြီးတာပဲ။ မင်းမှာ ဘယ်​လိုအစွမ်း​တွေရှိလဲ”
ရဲ​ရှောင်​စိတ်​လက်​ပေါ့ပါးသွားပြီး​ပျော်​ရွှင်​စွာဖြင့်​ပင်​ဟင်းလင်းပြင်​ကြီးထဲမှ ထွက်​ခွာလိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​သူ၏ စွမ်းအားများ တိုးတက်​လာ​စေရန်​အတွက်​ကျင့်​စဉ်​ကျင့်​ရန်​စတင်လိုက်၏။ ဟင်းလင်းပြင်​ကြီးထဲမှ ချီဓာတ်​များသည်​စမ်း​ချောင်း​လေးတစ်​ခု စီးဆင်းသွားသကဲ့သို့ပင်​သူ၏ အ​သွေးထဲအသားထဲသို့ လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ပင်​စီးဆင်းသွား​လေသည်​။
ထို့​နောက်​ဟင်းလင်းပြင်​ကြီးထဲမှ ချီဓာတ်​များနှင့်​ကမ္ဘာအနှံ့မှ ဖြန့်​ကျက်​လာသည့်​ချီဓာတ်​များသည်​သူ၏ ကျင့်စဉ်ကျင့်ကြံမှု အဆင့်​အား အ​ထောက်​အကူပြု​စေရန်​အတွက်​ပေါင်းစပ်​သွားကြ​ပြီး သူ့အနားတွင်​စုစည်း​ကုန်​ကြ​လေသည်။ ဟင်းလင်းပြင်​ကြီးသည်​အသန့်​စင်​သုံး​သော ချီဓာတ်​များအား စုပ်​ယူလိုက်​ပြီး သူ၏ အ​သွေးထဲ အသားထဲသို့ စီးဆင်းသွား​လေသည်​။
​နောက်​ထပ်​တစ်​ညသည်​ကုန်​လွန်​သွားခဲ့​လေပြီ။​နေမင်းကြီးသည်​လည်း ထွက်​ပေါ်လာခဲ့ပြီး​နွေး​ထွေး​သော​နေ​ရောင်​ခြည်​နှင့်​အတူ​ဖော်​ပြ၍ မရနိုင်​သော ခံစားချက်​တစ်​ခုအား ရဲရှောင် ခံစားလိုက်​ရသည်။
​ယခုတစ်​ကြိမ်​သည်​ရှေးဦးခရမ်း​ရောင်​ချီဓာ​တ်​ကျင့်​စဉ်​အား ပြည့်​ပြည့်​ဝဝပင်​ကျင့်​ကြံလိုက်​ခြင်းဖြစ်​ပြီး ခရမ်း​ရောင်​ချီဓာတ်​များသည်​လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ပင်​ပျံ့နှံ့စီးဆင်းသွားသည်​ကို ခံစားလိုက်​ရသည်​။
ခဏအကြာတွင်​သူ့ခန္ဓာကိုယ်​ရှိ အ​ကြောများသည်​ချက်​ချင်းဆိုသလိုပင်​ပွင့်​သွားကြပြီး သူ၏​သွေးများသည်​ပွက်​ပွက်​ဆူ​နေသည့်​ရေ​နွေးပမာ ဖြစ်​ကုန်​ကြသည်​။
ရဲ​ရှောင်​၏ ဆံပင်​များသည်​လည်း​မိုးထိ​အောင်​ပင်​ထောင်​သွား​လေသည်​။
သူ၏ စွမ်းအင်​သို​လှောင်​ရာ​နေရာမှ ပုန်းရှိုးကွယ်​ဝှက်​နေ​သော စွမ်းအင်​လှိုင်းတစ်​ခုသည်​ရုတ်​တရက်​ပွင့်​ထွက်​သွားပြီး ဦး​ခေါင်းရှိ အ​ကြောများထံသို့ အ​ပြေးအလွှားဖြင့်​ရောက်​လာကြသည်​။
“ဝုန်းး”
ချိန်​ကိုက်​ဗုံးတစ်​လုံး ထ​ပေါက်​သွားသကဲ့သို့ ရဲ​ရှောင်​၏ ဦး​ခေါင်းတစ်​ခုလုံးတွင်​ဝိညာဉ်​တော်​ချီဓာတ်​စွမ်းအင်​လှိုင်းများသည်​အလျင်​အမြန်​ဖြင့်​ပင်​ပျံ့နှံ့စီးဆင်းသွားကြ​လေသည်​။ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံးသည်​လည်း​ပေါ့ပါးသွက်​လက်​သွားပြီး စကားလုံးများဖြင့်​ပင်​ဖော်​ပြ၍မရနိုင်​သည့်​အလွန်​ကောင်းမွန်​သည့်​စိတ်​ခံစားချက်​တစ်​ခုအား ခံစားလိုက်​ရ၏။
ထိုခံစားမှုသည်​ရေ​နွေးကန်​ထဲတွင်​ရေ​နွေး​နွေး​လေးဖြင့်​ရေချိုး​နေရပြီး သူ၏ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံး ပူ​နွေးသွားသည့်​ခံစားချက်​အတိုင်းပင်​။ ထိုအချိန်​အခိုက်​အတန့်​တွင်​ခံစားဖြစ်​ပေါ်​နေသည့်​အ​ခြေအ​နေများအား သူ၏ အ​တွေ့အကြုံများအရ သိလိုက်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​၏ စိတ်​အစဉ်​တစ်​ခုလုံးသည်​ဘာဆိုဘာမှမရှိ ဗလာနတ္ထိဖြစ်​သွားပြီး စကားတစ်​လုံးမျှပင်​ပြောနိုင်​စွမ်း မရှိ​သေး​ပေ။
သိပ်​သည်းထူထပ်​နေ​သော ဝိညာဉ်​တော်​ချီဓာတ်​များသည်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​ထဲတွင်​လျင်​မြန်​စွာဖြင့်​ပျံ့နှံ့စီးသွားကြပြီး​နောက်​သူ၏ စိတ်​နယ်​ပယ်​ထဲတွင်​ထူးဆန်း​သော အရာများအား​တွေ့မြင်​လိုက်​ရ၏။ ကြယ်​တာရာများသည်​ကခုန်​နေကြပြီး အလွန်​တရာမှပင်​လှ​ပ​သော ပန်းသုံးပွင့်​သည်​ဖူးပွင့်​နေကြသည်​။ စမ်း​ချောင်းငါးခုသည်​လည်း တသွင်​သွင်​ဖြင့်​စီးဆင်း​နေကြ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​အံ့ဩမှင်​သက်​သွားမိ​လေသည်​။
ထိုအ​ခြေအ​နေသည်​ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင်​မြေကြီးအဆင့်​၏ ပထမအဆင့်​အား​ကျော်​ဖြတ်​အောင်​မြင်​သွားသည့်​လက္ခဏာပင်​။
​မြေကြီးအဆင့်​၏ ဒုတိယအဆင့်​သို့ သူ​ရောက်​ရှိ သွားခြင်းပါသ​လော။
“ဒါမဖြစ်​နိုင်​တဲ့ကိစ္စပဲ။ ငါ​ရှေးဦးခရမ်း​ရောင်​ကျင့်​စဉ်​ကို ရက်​နည်းနည်း​လောက်​ကျင့်​ရုံနဲ့ ပထမအဆင့်​ကို​ကျော်​ဖြတ်​နိုင်​ခဲ့ပြီ။​နောက်​ပြီး​မြေကြီးအဆင့်​ကျင့်​စဉ်​မှာလည်း​ကျွမ်းကျင်​ပညာရှင်​တစ်​ယောက်​ဖြစ်​လာခဲ့ပြီ။ ငါဘယ်​လို​တောင်​မြန်​မြန်​ဆန်​ဆန်​နဲ့ ကျင့်​နိုင်​သွားတာပါလိမ့်​။ ဒါအရမ်းကို ထူးဆန်းတဲ့ကိစ္စပဲ။ နှစ်​ခြောက်​ရာ သက်​တမ်းရှိတဲ့​သွေးဂျင်​ဆင်းရဲ့ အစွမ်းအာနိသင်​တွေ​ကြောင့်​များလား။ ဒါလည်းမဖြစ်​နိုင်​ပါဘူး။​သွေးဂျင်​ဆင်းက ငါ့မှာရှိတာဖြင့်​တစ်​ခုတည်းရှိတာ။ ဆယ်​ခုသုံးရင်​တောင်​ငါ့ရဲ့ကျင့်​စဉ်​အဆင့်​ကို မတိုးနိုင်​စေတဲ့ဟာ။ အခုလို တစ်​ခုတည်း​ကြောင့်​နဲ့​တော့ ပိုလို့​တောင်​မဖြစ်​နိုင်​သေးတယ်​”
ရဲ​ရှောင်​တစ်​ကိုယ်​တည်း​တွေး​နေမိခြင်းဖြစ်​၏။
သူ၏ ယခင်​ဘဝတွင်​ကျင့်စဉ်များ ကျင့်ကြံခဲ့စဉ်က သူ၏ အ​သွေးအသားများနှင့်​တစ်​ကိုယ်​လုံးသည်​အရည်​ပျော်​နေသကဲ့သို့ပင်​အလွန်​အမင်း နာကျင်​မှု​ဝေဒနာအား ခံစားခဲ့ရသည်​။ သို့​သော်​ယခုအခါတွင်​မူ ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​အမှန်​တကယ်​ပင်​သက်​တောင့်​သက်​သာဖြင့်​နေလို့​ကောင်း​နေ​ပေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​အတွက်​အလွန်​ရိုးရှင်း လွယ်​ကူ​နေပြီး အလွန်​တရာမှပင်​သက်​တောင့်​သက်​သာရှိ​နေ​လေသည်​။
“​မြေကြီးအဆင့်​ကျင့်​စဉ်​နဲ့ ဒီ​ရှေးဦးချီဓာတ်ကျင့်​စဉ်​နှိုင်းယှဉ်​ရင်​ကွာခြားမှုက ဘယ်လိုပါလိမ့် . . .”
ရဲ​ရှောင်​သည်​ယခု မော်​တယ်​ကမ္ဘာတွင်​အဆင့်​မြင့်​ပညာရှင်​တစ်​ဦး ဖြစ်​နေပြီဟု သတ်မှတ်နိုင်သော်လည်း ရှေးဦးချီဓာတ်ကျင့်​စဉ်​အား ကျင့်ကြံရာတွင်မူ ပထမအဆင့်​သာ​ရောက်​ရှိ​သေးပေသည်။
ရဲ​ရှောင်​တစ်​ကိုယ်တည်း အတွေးနယ်ချဲ့ရင်း စဉ်းစားနေမိလေသည်။
သူတွေးလိုက်သည့် အတွေးများသည် အလွန်​အမင်းပင်​စိတ်​လှုပ်​ရှားစရာ​ကောင်း​နေ​သည့်အတွက် ကြက်သီးမွှေးညှင်းများပင် ထသွားလေသည်။
“တကယ်​လို့ ငါသာ​ရှေးဦးခရမ်း​ရောင်​ကျင့်​စဉ်​ကို ထိပ်​ဆုံးအဆင့်​ထိ​ရောက်​နိုင်​ခဲ့ရင်​ငါထာဝအသက်​ရှင်​နိုင်​မယ်​နောက်​ပြီး ဒဏ္ဍာရီလာ သူရဲ​ကောင်းတစ်​ယောက်​ဖြစ်​လာနိုင်မယ် . . .”

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset