Switch Mode

Chapter – 15

ခြိမ်းခြောက်တောင်းဆိုခြင်း

Chapter – 15
“ခြိမ်းခြောက်တောင်းဆိုခြင်း”

“ခင်​ဗျားက ကျုပ်​ကို ပြန်​မေး​နေတာလား။ ခင်​ဗျားသား ဘယ်​လိုအဆိပ်​ခတ်​လိုက်​လဲဆိုတာ ကျုပ်​က ဘယ်​လိုလုပ်​သိမှာလဲ။ ဘာအဆိပ်​ခတ်​လိုက်​တယ်​ဆိုတာ​သိချင်ရင်​ခင်​ဗျားသားကို ခင်​ဗျားဘာသာ​မေးကြည့်​ပါလား။ ကျုပ်​သိတာ ကျူပ်​က အရက်​ဘယ်​လောက်​ဝင်​ဝင်​မမူးတဲ့ ကြွက်​တွင်းဗျ။​အဲဒီညတုန်းက ကျူပ်​လို​ကောင်​မျိူးက သုံးခွက်​လောက်​နဲ့ မူးသွားတာ”
ရဲ​ရှောင်​မှ ဝမ်​ဒါနမ်​အား စိုက်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“​နောက်​တော့ ငါတစ်​ညလုံး အိပ်​ပျော်​သွား​တော့တာပဲ။ ငါသာအဆိပ်​မမိခဲ့ဘူးဆိုရင်​အဲဒီလို ဖြစ်​စရာအ​ကြောင်းကိုမရှိဘူး”
“အာ . . .”
ဝမ်​ဒါနမ်​ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားပင်​ဖြစ်​သွားရင်း –
“မင်း​ပြောသလိုသာ တကယ်​အဆိပ်​မိရိုးမှန်​ရင်​အဆိပ်​ပြေပြီး ပြန်​သက်​သာဖို့ဆိုတာ လွယ်​ကူတဲ့အလုပ်​မှ မဟုတ်​တာ။ ဟုတ်​တယ်​မှတ်​လား။ အခုကြ မင်းက ဒီမှာ ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့​တောင်​မတ်တပ်ရပ်ပြီး စကားပြောနေနိုင်သေးတာပဲ။ အဲဒီအဓိပ္ပါယ်​အရဆိုရင်​မင်းအဆိပ်​မမိခဲ့ဘူးဆိုတဲ့ သက်​သေပဲ​လေ။ မဟုတ်​ဘူးလား”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​သူ၏ အ​ဖေအား​တွေ့လိုက်​ရ​သောအခါ သူ့အတွက်​ကယ်​တင်​ရှင်​ကြီး​ရောက်​လာသကဲ့သို့ပင်​ခံစားလိုက်​ရ၏။ သို့​သော်​သူ့အ​ဖေ၏ အမူအယာများသည်​ယခင်​နှင့်​မတူဘဲ အရည်​မရ အဖတ်​မရ စကားများသာ​ပြော​နေသည့်​အတွက်​သူ့အ​နေဖြင့်​စိတ်​ပျက်​သွားမိ​လေသည်​။
သူ၏ အ​ဖေ အဘယ့်​ကြောင့်​တုန်​လှုပ်​နေသည်​ကို သူ့အ​နေဖြင့်​မည်​ကဲ့သို့ နားလည်​နိုင်​ပါ မည်နည်း။
ဝမ်​ဒါနမ်၏ ပါးစပ်​မှ စကားများ အဆက်​မပြတ်​ပြော​နေ​သော်​လည်း သူ၏ စိတ်​ထဲတွင်​မူ –
“ဒီ​ကောင့်​ကို​ဆေးကု​ပေးလိုက်​တာ ဘယ်​သူလဲ။ ဘယ်​သူဖြစ်​နိုင်​မလဲ။ အဆိပ်​က ကုလို့မရတဲ့ အဆိပ်​။ အဲဒီလို အဆိပ်​မျိူးကို သူဘယ်​လို ကုလိုက်​နိုင်​တာလဲ။ ဒီ​လို ပြင်းတဲ့အဆိပ်​ကို ဘယ်​လို​ဖြေရမယ်​ဆိုတာ အဆိပ်​ဖြေတဲ့လူက ဘယ်​လိုသိတာလဲ။ အ​တော်​ဆန်းကြယ်​တာပဲ . . .”
“ဘယ်​လိုနည်းနဲ့ပဲဖြစ်​ဖြစ်​ငါအဆိပ်​မိခဲ့တာပဲ။ သုံးခွက်​လောက်​သောက်​ရုံနဲ့ မူးသွားခဲ့တာ။ လန်​လန့်လန့်​လည်း အနားမှာရှိ​နေတယ်​။ သူက ဒီကိစ္စအတွက်​မျက်​မြင်​သက်​သေပဲ။ အဲဒီ အချက်​နှစ်​ချက်​ကိုက အ​ကောင်းဆုံး သက်​သေ​တွေဖြစ်နေပြီ။ ဒါကို ခင်​ဗျားက ငြင်းချင်​နေ​သေးတာလား”
ရဲ​ရှောင်​သည်​၀မ်ဒါနမ်၏ အဓိပ္ပါယ်​မရှိ​သော စကားများအား နား​ထောင်​လိုစိတ်​မရှိ​ပေ။
“ငါအဆိပ်​မိတယ်​အဲဒီကိစ္စအတွက်​ဖြေရှင်းချက်​ငါလိုချင်​တယ်​။ ခင်​ဗျားမယုံရင်​ငါ့ခန္ဓာကိုယ်​ကို စစ်​ဆေး ကြည့်​လို့ရတယ်​။​ကောင်းပြီ​လေ . . . ငါ့ခန္ဓာကိုယ်​ကို စစ်​ဆေးဖို့​တော်​ဝင်​သမား​တော်​တစ်​ယောက်​ခေါ်လိုက်​မယ်​။ အဲဒီအခါကြ ခင်​ဗျားဘယ်​လို ဆက်​ငြင်းမလဲ​စောင့်​ကြည့်​ရ​သေးတာ​ပေါ့။ ဟမ့် . . .”
“ဒါလုံးဝမလိုအပ်​တဲ့ ကိစ္စပဲ”
ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​ကြောက်​ရွံ့တုန်​လှုပ်​စွာဖြင့်​-
“ကုလို့မရတဲ့ ဒီ​လောက်​ပြင်းတဲ့ အဆိပ်​ကို​တောင်​ဘယ်​ကောင်​က ကု​ပေးလိုက်​တာလဲ မသိဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​ဒီ​ကောင့်​ခန္ဓာကိုယ်​ထဲမှာ အဆိပ်​လက်​ကျန်​ရှိနိုင်​သေးတယ်​။ တကယ်​လို့သာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်​ကို စစ်​ကြည့်​လိုက်​လို့ အဆိပ်​ရှိ​နေသေးတာ​ပေါ်သွားခဲ့မယ်​ဆိုရင်​ငါ​တော့​သေပြီပဲ။ သူ့သားကိုသာ အဆိပ်ခတ်လိုက်တာ​သူ့အ​ဖေ စစ်​သူကြီး သိသွားရင်​အိမ်​အထိလိုက်​လာပြီး ငါတို့တစ်​မျိူးလုံးကို အမျိူးဖြုတ်​ပစ်​နိုင်​တယ်​။ ဒီမိမစစ်​ဖမစစ်​ကောင်​က အကျိူးတစ်​စုံတစ်​ရာ​မျှော်​မှန်းထားလို့သာ ဒီကို​ရောက်​လာတာ​နေမှာ။ အင်း . . . ဒင်းကို​ပိုက်​ဆံနည်းနည်း​လောက်​ပေးပြီး​ချော့​မော့ပြန်​လွှတ်​လိုက်​ရင်​တော့ အဆင်​ပြေနိုင်​တယ်​”
“ဟား . . . ဟား . . . ဟား . . .”
ဝမ်​ဒါနမ်​သူ့အ​တွေးနှင့်​သူ အဆင်​ပြေသွား၍ ကျယ်​လောင်​စွာ ရယ်​မောလိုက်​ရင်း –
“ငါသိပြီ. . . ငါသိပြီ။ သခင်​လေးရဲ အဲဒီညတုန်းက အရက်​တွေ​တော်​တော်​မူး​အောင်​သောက်​နေခဲ့တာပဲ . . .”
“ဘယ်​ကာင်​ပြောလဲ ငါအများကြီး​သောက်​တယ်​လို့”
ရဲ​ရှောင်​ဒေါသအလွန်​အမင်းထွက်​သွားပြီး –
” ကျုပ်​တကယ်​အဆိပ်​ခတ်​ခံခဲ့ရတာလို့ ခင်​ဗျားကို​ပြော​နေတယ်​နော်​”
“​ကောင်းပြီ . . .​ကောင်းပြီ။ မင်းအဆိပ်​မိခဲ့တယ်​လို့ပဲ ထားလိုက်​ပါ​တော့”
ဝမ်​ဒါနမ်​မဲ့ပြုံးတစ်​ချက်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“​နောက်​ပြီး​တော့​ရော . . . မင်းက ဘယ်​လို​ဖြေရှင်းချက်​မျိုးကို လိုချင်​နေတာလဲ သခင်​လေးရဲ”
ရဲ​ရှောင်​လန်​လန့်​လန့်​ဘက်​သို့ လှည့်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“ငါတို့ ဘာလိုချင်​တာလဲ”
လန်​လန့်​လန့်​လည်း ရုတ်​တရက်​ကြောင်​တောင်​တောင်​ဖြစ်​သွားသည့်​အတွက်​မည်​သည့်စကားအား စ​ပြောရမည်​ကိုပင်​စဉ်းစားမရ ဖြစ်​နေမိ​လေသည်​။ သူ၏ မျက်​လုံးများအား​ဟိုကြည့်ဒီကြည့်​လုပ်​လိုက်​ပြီး တံ​တွေးများ မြိုချကာ ဇူဝူကျီ၏​ခြေ​ထောက်​အား လှမ်းကန်​လိုက်​သည်​။
ဇူဝူကျီသည်​လည်း မျက်​လုံး ကလယ်​ကလယ်​ဖြင့်​သူ၏ ပါးစပ်​မှ တစ်​စုံတစ်​ခု ထုတ်​ပြောရန်​ကြိုးစား​သော်​လည်း အချည်းနှီးပင်​ဖြစ်​၏။ ရဲ​ရှောင်​ရုတ်​တရက်​မျက်​မှောင်​ကြုပ်​လိုက်​ရင်း –
“ဪ . . . ဟုတ်​သားပဲ။ ဒီမှာ နှစ်​ပေါင်း​ခြောက်​ရာ ဆိုလား ဘာဆိုလား . . . ဟမ်​. . .​နေစမ်းပါဦး . . . ဘာပါလိမ့်​။ ပါးစပ်​ဖျားတင်​မေ့​နေတာ . . .”
“​သွေးဂျင်းဆင်း”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​၏ အိမ်​သို့ မထွက်​လာခင်​က သူ​ပြော​နေသည့်​သွေးဂျင်းဆင်းအ​ကြောင်းအား ဇူဝူကျီ ရုတ်​တရက်​ပြန်​မှတ်​မိသွားသည်​။ သူစိတ်​လှုပ်​ရှားစွာဖြင့်​အော်​ပြောလိုက်​ရင်း –
“​အဲဒီ​သွေးဂျင်းဆင်းကို နစ်​နာ​ကြေး အ​နေနဲ့ ရဲ​ရှောင်​ကို​ပေးလိုက်​။ မ​ပေးခဲ့ရင်​ကျုပ်​တို့ ဒီအိမ်​က​နေ ဘယ်​ကိုမှ တစ်​ဖဝါးမှ မခွာနိုင်​ဘူး”
“ဟုတ်​တယ်​။ ဒီတစ်​ခါ​တော့ ခင်​ဗျား ငြင်းဆန်​ဖို့ မကြိုးစားနဲ့။ ဘာဖြစ်​လို့လဲဆို​တော့ ငါတို့ သခင်​လေးရဲ ခမျှာ အဆိပ်​ကြောင့်​အားအင်​တွေ ကုန်​ခမ်းသွားခဲ့ရတယ်​။ သူ့ရဲ့ခွန်​အား​တွေ ပြန်​သန်​မာဖို့ အာဟာရရှိတာ တစ်​ခုခုလိုအပ်​တယ်​”
လန်​လန့်​လန့်​သည်​အားကြိုးမာန်​တက်​ဖြင့်​ပင်​ရဲ​ရှောင်​ဘက်​မှ ကူညီ၍​ပြော​ပေး​နေ​လေသည်​။
“ဒါလုံးဝ တရားမျှတမှုမရှိဘူး”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​ဒေါသထွက်​လွန်း​နေ၍ သူ၏ မျက်​နှာတစ်​ခုလုံးပင်​နီရဲတွတ်​နေ​လေသည်​။ သူအသံကုန်​အော်​ဟစ်​လိုက်​ရင်း –
“​ခွေးမသား​တွေ။ မင်းတို့​ကောင်​တွေ ငါတို့ဆီက ဂျင်​ဆင်းကို လိုချင်​လို့ လာခြိမ်း​ခြောက်​နေတာပဲ။ မင်းတို့ ရူးသွားကြပြီလား။ မင်းတို့​ကောင်​တွေ အမှားကြီး လုပ်​မိပြီ။ ငါ မင်းတို့ကို . . .”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​စကားမဆုံး​သေးခင်​မှာပင်​သူ့အ​ဖေမှ သူ့ပါးစပ်​အား လက်​ဖြင့်​အလျင်​အမြန်​ပိတ်​လိုက်​သည်​။
“မင်းက ငါတို့ကို ဘာလုပ်​ချင်​လို့လဲ”
ရဲ​ရှောင်​ခနဲ့တဲ့တဲ့ပုံစံဖြင့်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“မင်း ငါ့ကို သတ်​ဖို့ကြိုးစားခဲ့တယ်​ဒါ​ပေမယ့်​မင်း မ​အောင်​မြင်​ခဲ့ဘူး။ အခု မင်းမှာ အပြစ်​မရှိ​ကြောင်း ငြင်းချင်​သေးတာလား။ ဘာလဲ . . . ငါတို့ အားလုံးကို သတ်​ပြီး မင်းက သူ​တော်​ကောင်းကြီးတစ်​ယောက်​လို အပြစ်​တွေကို ဖုံးကွယ်​ထားချင်​နေတာလား။ ဝမ်​ရှောင်​နမ်​. . . မင်းက သတ္တိ​တော်​တော်​ရှိ​နေတယ်​ပေါ့။
မင်းကြည့်​ရတာ ငါတို့ကို တကယ်​သတ်​ချင်​နေတဲ့ပုံပဲ။
မင်းက ငါတို့ကို အာခံချင်​နေတာလား”
လန်​လန့်​လန့်​နှင့်​ဇူဝူကျီ​တို့ နှစ်​ဦးကပါ​ဒေါသတကြီးဖြင့်​-
“ဝမ်​ရှောင်​နမ်​. . . မင်းက ငါတို့ကို အာခံဖို့ ကြိုးစား​နေတာလား။ ငါတို့က မျက်​မြင်​သက်​သေ​တွေ​နော်​”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​ဒေါသထွက်​လွန်း၍ သူ၏ အသက်​ရှုသံများပင်​အတိုင်းသားကြား​နေရ၏။ စကားတစ်​လုံး​ပြောရန်​ပင်​ပြောမထွက်​တော့ဘဲ –
“မင်း . . . မင်း . . .”
“​သွေးဂျင်းဆင်းပဲလား ပြီး​တော့​ရော”
ဝမ်​ဒါနမ်​ချက်​ချင်းပင်​သ​ဘောတူလိုက်​ရင်း –
“မင်းတို့ သုံး​ယောက်​က လိုချင်​နေမှ​တော့ ငါ့ဘက်​က လိုက်​လျော​ပေးပါ့မယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​မင်းတို့ ငါ့ကို ကတိတစ်​ခု​တော့​ပေးရမယ်​. . .”
ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​ဒေါသလည်းထွက်​စိတ်​မ​ကောင်းလည်းဖြစ်​မိရင်း တုန်​ယင်​အက်​ကွဲ​နေ​သော​လေသံဖြင့်​-
“ငါက အဆင့်​နိမ့်​တဲ့ ကိုယ်​ရံ​တော်​လေးတစ်​ယောက်​ပါ။ ငါ့လို အဆင့်​မျိုးနဲ့ သခင်​လေးသုံး​ယောက်​ကိုလွန်​ဆန်​ဖို့ မဝံ့ရဲပါဘူး။ လွန်​ဆန်​ဖို့လည်း စိတ်​ကူးနဲ့​တောင်​မ​တွေးရဲပါဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​အခုကစပြီး အဆိပ်​ကိစ္စနဲ့ ပက်​သက်​ပြီး ငါ့ကို လာထပ်​မရှုပ်​နဲ့​တော့။ ငါ့ကို လာအာရုံ​နောက်​နေတာ မခံချင်​တော့လို့ မင်း​တို့​တောင်းဆိုတာ ငါလိုက်​လျော​ပေးလိုက်​မယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​မင်းသိထားရမှာက လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ သည်းခံနိုင်​စွမ်းက အကန့်​အသတ်​နဲ့ပဲ ရှိတယ်​။​ချောင်​ပိတ်​ရိုက်​ခံရပါများရင်​ဘယ်​သူမဆို ပြန်​တုန့်​ပြန်​မှာ သဘာဝပဲ . . .”
“အ​ဖေ . . .”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​တုန်​လှုပ်​ခြောက်​ခြားသွားပြီး ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားဖြင့်​ပင်​သူ၏ အ​ဖေအား စိုက်​ကြည့်​လိုက်​၏။
ရဲစွမ်းသတ္တိနှင့်​ပြည့်​စုံပြီး စိတ်​ဓာတ်​မာ​ကျောသည့်​သူ၏ အ​ဖေသည်​ယခုကဲ့သို့ လူ​ပေါ်​ကျော့ သခင်​လေးသုံးပါး၏​တောင်းဆိုမှုအား လိုက်​လျောလိမ့်​မည်​ဟု ဘယ်​သောအခါမှ သူမ​ထင်​ခဲ့မိ​ပေ။
“တိတ်​စမ်း”
ဝမ်​ဒါနမ်​သူ့သားအား​ဒေါသတကြီးဖြင့်​အော်​လိုက်​သည်​။
“​ချောင်​ပိတ်​ရိုက်​ပါများရင်​. . .​ချောင်​ပိတ်​ရိုက်​ပါများရင်​တဲ့ . . .ဟားဟားဟား . . .”
လန်​လန့်​လန့်​သည်​သူ၏​ခေါင်းတွင်​ပေါက်​နေသည့်​ပွေးများအား လက်​ဖြင့်​ကုတ်​လိုက်​ရင်း အားရပါးရပင်​ရယ်​မောလိုက်​လေသည်​။ ဝမ်​ဒါနမ်​နှင့်​သူ၏ သားဝမ်​ရှောင်​နမ်​တို့မှာမူ​ဒေါသစိတ်​ကြောင့်​မျက်​နှာများသည်​နီရဲတွတ်​လျက်​ရှိ၏။ သူတို့သည်​ရဲ​ရှောင်​တို့အား အစိမ်းလိုက်​ပင်​ဝါးစားချင်​နေသကဲ့သို့ ဖြစ်​နေကြ​လေသည်​။
“သိပ်​မှန်​တာ​ပေါ့”
ရဲ​ရှောင်​လန်​လန့်​လန့်​အား​ဘေးသို့ တွန်းထုတ်​လိုက်​ရင်း –
“ပညာရှိတစ်​ယောက်​ဆိုတာ သူတစ်​ပါးရဲ့ အခက်​အခဲကို နားလည်​လက်​ခံ​ပေးရမယ်​။ လိုက်​လျောညီ​ထွေ​နေတတ်​ပြီး မိတ်​ဆွေအသစ်​တွေရ​အောင်​ပဲ ဆက်​ဆံတတ်​ရမယ်​။ အဲဒီ​တော့ ငါတို့​တွေကလည်း ကျင့်ဝတ်မရှိ​၊ ကျင့်ဝတ်မသိ​တဲ့ လူ​တွေ မဟုတ်​ပါဘူး . . .”
ရဲ​ရှောင်​၏ စကား​ကြောင့်​အားလုံး အံ့ဩသွားကြ​လေသည်​။ လန်​လန့်​လန့်​နှင့်​ဇူဝူကျီ တို့နှစ်​ဦးသည်​ရဲ​ရှောင်​၏ အ​ပြော​ကြောင့်​သူတို့၏ ပါးစပ်​မှ​သွေးများပင်​ပျို့အန်​ထွက်​မတတ်​ဖြစ်​သွား၏။
ဇူဝူကျီတို့အ​နေဖြင့်​ရဲ​ရှောင်​သည်​တကယ်အဆိပ်မမိဘဲ​နှစ်​ခြောက်​ရာ သက်​တမ်းရှိ​သွေးဂျင်းဆင်းအား လိုချင်​၍ တမင်​ပြသာနာရှာပြီး ခြိမ်း​ခြောက်​တောင်းဆို​နေသည်​ဟုသာ ထင်​မိ​နေသည်။ ထို့ပြင်​ကျင့်​ဝတ်​များအား တစ်​ခါမှပင်​မလိုက်​နာဖူး​သော ရဲ​ရှောင်​လိုလူမှ ကျင့်​ဝတ်​များအ​ကြောင်း ကြီးကြီးကျယ်​ကျယ်​ပင်​ထုတ်​ပြော​နေသည်​ကို ကြားလိုက်​၍ သူတို့နှစ်​ဦးစလုံး အမှန်​တကယ်​ပင်​အံ့ဩသွားရ​လေသည်​။
“စိတ်​မပူပါနဲ့။ ခင်​ဗျားရဲ့ အချစ်​ဆုံးသား​လေးကသာ သူ့ရဲ့ ကျင့်​စဉ်​တွေကို အဆင့်​မြင့်​ဖို့ဆိုပြီး ခင်​ဗျားရဲ့ နှစ်​ခြောက်​ရာဂျင်းဆင်းအ​ကြောင်း ကြွားလုံးမထုတ်​ခဲ့ရင်​နောက်​ပြီး အ​ရေးကြီးဆုံးက သူသာ ငါ့ကို အဆိပ်​မခတ်​ခဲ့ရင်​ငါလို သ​ဘောထားကြီးပြီး သူရဲ​ကောင်းဆန်​တဲ့ စိတ်​ဓာတ်​မျိုးနဲ့ လူကြီးလူ​ကောင်းတစ်​ယောက်​က ခင်​ဗျား သားကို ဘာလို့ အသားလွတ်​ကြီး ပြသာနာရှာလိမ့်​မလဲ။ ခင်​ဗျားသားလို လူမျိုးကို လှည့်​တောင်​ကြည့်​မိမှာမဟုတ်​ဘူး”
ရဲ​ရှောင်​သည်​အလွန်​ပင်​ကြီးကျယ်​ခမ်းနား​သော စကားများအား​ပြောလိုက်​လေသည်​။
“ငါသိပြီ . . . ငါသိပြီ”
ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​ရဲ​ရှောင်​ပြောလိုက်​သည့်​စကားများ​ကြောင့်​သူ၏ သားဘက်​သို့ လှည့်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“အ​တော်မိုက်​မဲတဲ့​ကောင်​။ မင်းက ငါ့ပိုင်​ဆိုင်​မှု​တွေကို လူတကာ လိုက်​ကြွား​နေတဲ့​ကောင်​ပဲ။ မင်းက တကယ့်​ကို မိသားစုကို အရှက်​ရ​စေတဲ့​ကောင်​။ ဘယ်​အချိန်​ကျမှ မင်းက ငါ့ကို စိတ်​ချမ်းသာ​စေမှာလဲ . . .”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​စကားတစ်​လုံးမျှပင်​မ​ပြောနိုင်​တော့ဘဲ ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားကြီးဖြင့်​ပင်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။​ဒေါသများသည်​သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်​တစ်​ခုလုံးတွင်​ဆူပွက်​နေပြီး အပြင်​သို့ ပွင့်​အန်​မကျလာ​စေရန်​အတွက်​အကြိမ်​ကြိမ်​ပင်​မြိုချ​နေရ​သည်​။
“​သွေးဂျင်းဆင်းကို သွားယူပြီး သခင်​လေးရဲကို​ပေးလိုက်​စမ်း​”
ဝမ်​ဒါနမ်​သက်​ပြင်းတစ်​ချက်​ချမိလိုက်​၏။ သူ့အ​နေဖြင့်​ယခုကဲ့သို့ တန်​ဖိုးကြီးမားလှသည့်​ဂျင်းဆင်းကို ရဲ​ရှောင်​အား​ပေးလိုစိတ်​အနည်းငယ်​မျှပင်​မရှိ​ချေ။ သို့​သော်​သူ့အတွက်​အခြား​ရွေးချယ်​စရာ နည်းလမ်းလည်း မရှိ​တော့ပြီဖြစ်​၍ မျက်​စိကို စုံမှိတ်​အံကိုကြိတ်​၍သာ ဂျင်းဆင်းအား သွားယူခိုင်းလိုက်​ရခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
“အ​ဖေ . . .”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​သူ၏ အ​ဖေအား ခါးခါးသီးသီးဖြင့်​ပင်​အော်​လိုက်​လေသည်​။ သို့​ရာတွင်​သူ့အ​ဖေ၏ မျက်​နှာထားအားကြည့်​မိလိုက်​သောအခါ ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အ​နေဖြင့်​အနည်းငယ်​မျှပင်​အထွန့်​မတက်​ရဲ​တော့​ပေ။​နောက်​ဆုံးတွင်​သူ၏ အခန်းသို့ စိတ်​မပါသည့်​ပုံစံဖြင့်​သွားလိုက်​လေသည်​။ ဝမ်​ရှောင်​နမ်​၏ ပုံစံသည်​အသက်​မရှိ​တော့သည့်​လူတစ်​ယောက်​လမ်း​လျှောက်​နေသကဲ့သို့ပင်​။
“သခင်​လေးရဲ”
ဝမ်​ဒါနမ်​အသက်​ပြင်းပြင်း ရှုလိုက်​ရင်း –
“မင်း အ​နေနဲ့ ဒီကိစ္စကို ဒီ​နေရာမှာတင်​ပြီးပြီလို့ သတ်​မှတ်​ပေးလို့ရမလား”
ရဲ​ရှောင်​ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“သိပ်​သေချာတာ​ပေါ့။ ကျုပ်​က ကတိတည်​တဲ့ လူတစ်​ယောက်​ပါ။ ခင်​ဗျားရဲ့ အသုံးမကျတဲ့သားကို ကျုပ်​နည်းနည်း​လေး​တောင်​အ​နှောက်​အယှက်​မ​ပေး​တော့ဘူး”
ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​စိတ်​သက်​သာရာ ရသွားဟန်​ဖြင့်​-
“သခင်​လေးရဲ ယုံကြည်​ဖို့ မ​ကောင်းတဲ့လူတစ်​ယောက်​ကို ဘယ်​သူကမှ မိတ်​ဆွေမဖွဲ့ချင်​ဘဲ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းက​နေ ဖယ်​ကျဉ်​ခြင်းကို အမြဲခံရတတ်​တယ်​။ အဲဒီအတွက်​မင်းရဲ့ကတိကို တည်​အောင်​ထိန်းနိုင်​မယ်​လို့ ငါ​မျှော်​လင့်​ပါတယ်​။ တကယ်​လို့ မင်းအ​နေနဲ့ ကတိမတည်​ခဲ့ဘူးဆိုရင်​ငါ့ဘက်​ကလည်း မင်းကို အခုတစ်​ကြိမ်​လိုမျိုး လိုက်​လျောစရာ အ​ကြောင်းမရှိ​တော့ဘူး”
“ဟဟ . . . ဟုတ်​တာ​ပေါ့ ငါ့ကတိငါ တည်​ပါတယ်​။ ငါက ဘယ်​သူလဲ . . . သိပ်​ကိုရိုးသားတဲ့ လူတစ်​ယောက်​လေ ဟုတ်​တယ်​မလား”
ရဲ​ရှောင်​ဝမ်​ဒါနမ်​အား စက်​ဆုပ်​ရွံရှာစွာဖြင့်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း​တွေးမိလိုက်​သည်​မှာ –
“ကျုပ်​ရဲ့ ကတိ​တွေကို ခင်​ဗျားရဲ့ အိမ်​မက်​ထဲအထိပါ သိမ်းထားလိုက်​”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​သူ၏ အခန်းထဲမှ အလွန်​တရာမှပင်​လေးလံ​နှေး​ကွေး​သော​ခြေလှမ်းများဖြင့်​လျှောက်​လာ​နေ​လေသည်​။ သူ၏ ပုံစံသည်​လက်​ရှိအ​ခြေအ​နေမှ​နောက်​အ​ခြေအ​နေတစ်​ခုသို့ တစ်​မျိုးတစ်​ဖုံ​ပြောင်းလဲသွား​စေရန်​မျှော်​လင့်​နေသည့်​အ​နေအထားမျိုးပင်​။ သူ၏ လက်​ထဲတွင်​သေတ္တာငယ်​လေးတစ်​လုံးအား ကိုင်​လာပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်​လာ​လေသည်​။ ရဲ​ရှောင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အား​အော်​ပြောလိုက်​ရင်း –
“မြန်​မြန်​လာ။ ငါ့ဂျင်းဆင်းကို မြန်​မြန်​ယူခဲ့။ အချိန်​ဆွဲမ​နေနဲ့။ မင်းဘယ်​လောက်​ပဲ အချိန်​ဆွဲ​နေဆွဲ​နေ ကိစ္စမရှိဘူး အဲဒီ ဂျင်​ဆင်းက ငါ့ဟာပဲ”
“အ​ဖေ . . . ကျွန်တော်သူ့ကို တကယ်​အဆိပ်​မခတ်​ခဲ့ဘူး . . .”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သူ့အ​ဖေများ စိတ်​ကူး​ပြောင်းသွားလေမလားဆိုပြီး​မျှော်​လင့်​ချက်​တကြီး ကြည့်​လိုက်​သည်​။ သူ၏ ဂျင်​ဆင်းအား မ​ပေးချင်​၍ သူတတ်​နိုင်​သမျှ​နောက်​ဆုံးအ​နေဖြင့်​ကြိုးစား​နေမိခြင်းပင်​ဖြစ်​၏။ ယခု​သွေးဂျင်းဆင်းသည်​သူ၏ ကျင့်​စဉ်​ကျင့်​ကြံမည့်​လမ်း​ကြောင်းတွင်​မရှိမဖြစ်​အ​ရေးပါသည့်​ပစ္စည်းပင်​ဖြစ်​ပေသည်​။
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​သူ့အ​ဖေမှ ယခုကဲ့သို့​တန်​ဖိုးအလွန်​ကြီးမား​သော ပစ္စည်းမျိုးအား လူ​ပေါ်​ကျော့တစ်​ဦးဖြစ်​သည့်​ရဲ​ရှောင်​အား အဘယ့်​အတွက်​ကြောင့်​ပေးလိုက်​သည်​ဆိုသည်​ကို နားမလည်​နိုင်​အောင်​ပင်​ရှိ​နေ​လေသည်​။ သူ၏ အ​ဖေ ဘာအ​ကြောင်းအရာများ​တွေး​နေခဲ့သည်​ကို မသိနိုင်​ခဲ့​ပေ။ လက်​ရှိအ​ခြေအ​နေအား​ပြောင်းလဲရန်​အတွက်​သူ့အ​နေဖြင့်​ဘာမှ မတတ်​နိုင်​တော့​ချေ။
ဝမ်​ဒါနမ်​သက်​ပြင်းချလိုက်​ရင်း တစ်ကိုယ်တည်း တွေးလိုက်မိသည်မှာ –
“မင်းက က​လေးပဲရှိ​သေးတယ်​။ ငယ်​သေးတယ်​။ ငါသာ ရဲရှောင်ကို တကယ်အဆိပ်မခတ်ခဲ့ရင် နောက်ပြီး သူသာဒီအထိရောက်လာပြီး ဂျင်ဆင်းကို မတောင်းခဲ့ရင် ငါပေးစရာအကြောင်းကို မရှိဘူး”
“ဂျင်းဆင်းကို သခင်​လေးရဲဆီ​ပေးလိုက်​သား။ ငါတို့ရဲ့ကံဆိုးမှုလို့ပဲ​တွေးလိုက်​ပါ​တော့”
ဝမ်​ဒါနမ်​မျှော်​လင့်​ချက်​ကင်းမဲ့သွားသည့်​လေသံမျိုးဖြင့်​ပြောလိုက်​သည်​။
ထို့​နောက်​သူ​တွေးလိုက်​ရင်း –
“ဒီလို အ​ခြေအ​နေမှာ ငါ​ခေါင်းမာ​နေလို့ မဖြစ်​ဘူး။ ရဲ​ရှောင်​အဆိပ်​ကို အမှန်​တကယ်​ကုနိုင်​ခဲ့ရင်​တောင်​သူ့ခန္ဓာကိုယ်​ထဲက​နေ အမြစ်​ပြတ်​ဖယ်​ရှားနိုင်​ဖို့ဆိုတာ အနည်းဆုံး​ချိန်​တစ်​နှစ်​ပတ်​လောက်​တော့ လိုတယ်​ဆိုတာ ငါသိ​တယ်​။ သူ လုံးဝ ပြန်​ကျန်းမာသွားသလို ဟန်​ဆောင်​နေတာပဲ ဖြစ်​ရမယ်​။ ကြည့်​ရတာ​တော့ အဆိပ်​ဖြေတာ အရမ်းကျွမ်းကျင်​တဲ့ လူတစ်​ယောက်​ယောက်​က သူ့ကို ကူညီ​ပေးလိုက်​တဲ့ပုံပဲ။ ရဲ​ရှောင်​ပုံစံကြည့်​ရတာ နည်းနည်း​တော့​ကြောင်​တောင်​တောင်​ဖြစ်​နေတဲ့ပုံ။ ဒါ​ပေမယ့်​သူ့ကို ကု​ပေးလိုက်​တဲ့ ပညာရှင်​က​တော့ သူဘာဖြစ်​နေလဲဆိုတာ သိကိုသိရမယ်​။ တကယ်​လို့ ငါအခုချိန်​မှာ ဂျင်းဆင်းကိုသာ မ​ပေးလိုက်​ဘူးဆိုရင်​ငါ့ကိုယ်​ငါ ဒုက္ခ​ပေးသလို ဖြစ်​နေမယ်​။​နောက်​ပြီး ငါ့မိသားစုနဲ့ ငါ့​ဆွေစဉ်​မျိုးဆက်​အထိပါ ငါ့​ကြောင့်​ဒုက္ခ​ရောက်​စေလိမ့်​မယ်​။ ဒီလို​ကောင်​မျိုးကို တစ်​ခါ​လောက်​တော့ မျက်​နှာသာ​ပေးလိုက်​မယ်​။ ငါ့အတွက်​တော့ ဂျင်​ဆင်း​ဆုံးရှုံးလိုက်​ရ​တယ်​ဆို​ပေမယ့်​ဒီ​ကောင် အဆိပ်​ကြောင့်​မ​သေနိုင်​ဘူးဆိုတာ​တော့ သိလိုက်​ရတာ​ပေါ့။
ရဲ​ရှောင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​ထံသို့​ပြေးသွားရင်း သူ၏ လက်​ထဲမှ ဂျင်​ဆင်းအား ယူလိုက်​သည်​။ ရဲ​ရှောင်​လန်​လန့်​လန့်​နှင့်​ဇူဝူကျီတို့ဘက်​သို့ လှည့်​၍ ဟားတိုက်​ရယ်​မောလိုက်​ရင်း –
“သွားကြစို့”
သခင်​လေးသုံးပါးသည်​တစ်​ယောက်​ပုခုံးတစ်​ယောက်​ဖက်​လိုက်​ကြရင်း​ပေါ့ပါးပြုံးရွှင်​စွာဖြင့်​ထွက်​ခွာသွားကြ​လေသည်​။
“ရဲ​ရှောင်​. . . ငါမင်းကို ဘယ်​တော့မှ အလွတ်​မ​ပေးဘူး”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အသံကုန်​ခြစ်​၍​အော်​ပြောလိုက်​သည်​။
“ဟားဟားဟား . . . အချိန်​တွေအများကြီးရှိပါ​သေးတယ်​ကွာ”
ရဲ​ရှောင်​၏ အသံသည်​ခပ်​လှမ်းလှမ်းမှပင်​ထွက်​ပေါ်လာ​လေသည်​။ သူတို့သုံးဦးသည်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​၏ အိမ်​နှင့်​အ​တော်​ဝေး​ဝေးပင်​ရောက်​နေကြပြီ ဖြစ်​သည်​။
“အ​ဖေ . . . ရဲ​ရှောင်​က တကယ်​အဆိပ်​မိတာမှ မဟုတ်​တာ။ သူတို့သုံး​ယောက်​ဒီကိုလာတာ ကျွန်တော်တို့ကို ခြိမ်း​ခြောက်​ညစ်​ပတ်​ဖို့။​သွေးဂျင်​ဆင်းကို လိုချင်​လို့ တမင်​လာတာ”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​သူ့အား ကံကြမ္မာမှ လှည့်​စား​နေသကဲ့သို့ပင်​ခံစား​နေရ​ပေသည်​။ သူသည်​ဝမ်းနည်း​ကြေကွဲစွာဖြင့်​-
“အ​ဖေ . . . ဘာ​ကြောင့်​. . .”
“ပါးစပ်​ပိတ်​ထားစမ်း”
ဝမ်​ဒါနမ်​၏ မျက်​နှာတစ်​ခုလုံးသည်​ခက်​ထန်​မာ​ကြော​နေပြီး သူ၏ မျက်​လုံးများသည်​ဒေါသရိပ်​များ သန်းလျက်​ရှိ၏။ သူ၏ အသက်​ရှုသံအား အတိုင်းသားပင်​ကြား​နေရပြီး သူ၏ သားအား တစ်​စုံတစ်​ခု​ပြောရန်​ပြင်​ပြီးမှ ဆက်​မ​ပြော​တော့ဘဲ ရပ်​တန့်​လိုက်​လေသည်​။ ထို့​နောက်​ဝမ်​ဒါနမ်​မှ –
“အိမ်​မှာပဲ​နေ။ အိမ်​အပြင်​မထွက်​နဲ့။ ငါအပြင်​ခဏသွားဦးမယ်​”
ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​ချက်​ချင်းပင်​အိမ်​ထဲမှ ထွက်​သွားပြီး အပြင်​သို့ ခပ်​သုတ်​သုတ်​သွားလိုက်​သည်​။
ထိုအချိန်​တွင်​ရဲ​ရှောင်​၏ လက်​ထဲ၌​သွေးဂျင်းဆင်းအား ကိုင်​ထားရင်း ပြုံးရွှင်​စွာဖြင့်​-
“ငါတို့ အိမ်သွားကြမယ်။ ဒီ​အောင်​မြင်​မှုအတွက်​ငါမင်းတို့ကို အရက်​တိုက်​မယ်​။ ငါဒကာခံမယ်​ကွာ”
လန်​လန့်​လန့်​နှင့်​ဇူဝူကျီ တို့သည်​သွားများပင်​ပေါ်​အောင်​ပြုံးလိုက်​ကြပြီး –
“သခင်​လေးရဲ။ မင်းက ဂျင်းဆင်းကို​တောင်​ရ​အောင်​ယူနိုင်​ခဲ့တယ်​။ ငါတို့ဖြင့်​ဝမ်​ဒါနမ်​က ဒီလို​လွယ်လွယ်ေ​ပးလိုက်​လိမ့်​မယ်​လို့ ထင်​ကိုမထင်​ထားဘူး . . .”
ရဲ​ရှောင်​သည်​ထိုစကားများအား ကြားလိုက်​ရ​သောအခါ ပါးစပ်​နားရွက်​တက်​ချိတ်​သွားမတတ်​ပင်​ပြုံးလိုက်​ရင်း တစ်​ယောက်​တည်း​တွေးလိုက်​မိသည်​မှာ –
“ဒီဂျင်ဆင်းက​ဝမ်​ဒါနမ်​ကြောင့်​ရလာတာမှ မဟုတ်​တာ။​သေဆုံးသွားတဲ့ အရင်​ရဲ​ရှောင်​ကြောင့်ရလာတာ။ သူသာ အဆိပ်​မမိခဲ့ဘူးဆိုရင်​ငါလည်း ဒီလိုရမှာမဟုတ်​ဘူး။ သူက ငါ့အတွက်​အနစ်​နာခံ စွန့်​လွှတ်​ပေးသွားတာ။ သူ့နာမည်​လေး သုံးလိုက်​ရုံနဲ့ ငါက​အေး​ဆေးရသွားတာ . . .

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset