Switch Mode

Chapter – 14

အဆိပ်မိတော့ရော ဘာဖြစ်လဲ

Chapter – 14
“အဆိပ်မိခဲ့တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ”

လုယက်​မှု​ကြောင့်​မြို့​တော်​တစ်​ခုလုံးသည်​အုတ်​အော်​သောင်းနင်း ဖြစ်​ခဲ့ရပြီး ပြန်​လည်​၍ တည်​ငြိမ်​မှု မရှိ​သေး​ပေ။ မြို့​တော်​ထဲတွင်​အင်​အားကြီး​သော လူဆိုးဂိုဏ်းများသာမက အင်​အားနည်းပါး​သော လူဆိုးဂိုဏ်းများသည်လည်း​ရာ​ထောင်​ချီမကပင်​ရှိ​နေကြသည်​။ သို့​သော်​ထိုဂိုဏ်းများအားလုံးသည်​ယခုကဲ့သို့​သောအ​ခြေအ​နေမျိုးတွင်​သတိလက်​လွတ်​ဖြင့်​လှုပ်​ရှားမှု မပြုရဲကြ​ချေ ။ အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​အမြစ်​ပြတ်​ချေမှုန်းခံရမည်​ကို​ကြောက်​ရွံ့​နေကြ​သော​ကြောင့်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
ဇူရှန်​ဖူ၏ တွန်းအား​ပေးမှုများ​ကြောင့်​ရဲမက်​များသည်​မြို့​တော်​၏ ဂိတ်​လေး​ပေါက်​အား ပိတ်​ဆို့​စေလိုက်​ပြီး မြို့အတွင်းရှိ ရာဇဝတ်​မှု အများဆုံး ဖြစ်​လေ့ဖြစ်​ထရှိသည့်​နေရာများအား ရှာ​ဖွေလျက်​ရှိ၏။
ရဲမက်​များသည်​လူဆိုးဂိုဏ်းများအား စတင်​၍ ပိုက်​စိပ်​တိုက်​ရှာ​ဖွေလျက်​ရှိ​လေသည်​။
ပြည်​သူများအား အုပ်​စုဖွဲ့ အနိုင်​ကျင့်​တတ်​သည့်​ထိုဂိုဏ်းများသည်​ယခုအချိန်​တွင်​မူ ကံဆိုးမိုး​မှောင်​ကျခဲ့​လေပြီ။
မြို့ထဲရှိလူများသည်​အမတ်​ကြီးဇူ၏အိမ်​မှ မည်​ကဲ့သို့​သော အဖိုးတန်​ပစ္စည်းများ အခိုးခံလိုက်​သည်​ကို အထူးပင်​စိတ်​ဝင်​စားလျက်​ရှိကြ၏။ ရက်​ပေါင်းများစွာ ကုန်​လွန်​သွား​ခဲ့ပြီး စုံစမ်း​စစ်​ဆေးမှုများကိုလည်း ဆက်​လက်​၍ ပြုလုပ်​နေကြတုန်းပင်။
ထိုအချိန်​တွင်​သတင်းနှစ်​ခုသည်​ချန်​နိုင်​ငံ​တော်​အတွင်း၌ ဟိုး​လေးတ​ကျော်​ကျော်​ဖြင့်​နာမည်​ကြီးသွားခဲ့သည်​။
ပထမဆုံးသတင်းသည်​တူရှန်​လူဆိုးဂိုဏ်းအ​ကြောင်းပင်​ဖြစ်​၏။ တူရှန်​ဂိုိုဏ်းသည်​လျှိ့ဝှက်​သိုသိပ်​စွာဖြင့်​လှုပ်​ရှားပြုမှု တတ်​ကြပြီး အလွန်​တရာမှပင်​သွေး​အေးရက်​စက်​တတ်​သည့်​ဂိုဏ်းတစ်​ခုပင်​ဖြစ်​သည်​။ အဆိုပါဂိုဏ်းသည်​ရဲမက်များ၏ ရုတ်​တရက်​ဝင်​ရောက်​တိုက်​ခိုက်​ခြင်း ခံရပြီး သူတို့၏ အ​တော်​ဆုံးအဆင့်​ရှိ အဖွဲ့ဝင်​များ အများအပြား ဆုံးရှုံးခဲ့​ရလေသည်​။
အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​တူရှန်​ဂိုဏ်း၏ တည်​နေရာနှင့်​အဖွဲ့၏ သတင်းအချက်​အလက်​များသည်​ပေါက်​ကြားသွားခဲ့​သော​ကြောင့်​ပင်​။ အဖွဲ့ထဲမှ အဖွဲ့ဝင်​တစ်​ယောက်​သည်​သူ၏ မျက်​နှာနှင့်​နာမည်​အား ထုတ်​ဖော်​ပြခဲ့သည့်​အ​တွက်​ပြည်​သူများသည်​အဆိုပါလူသတ်​သမားအား သိသွားကြ​လေသည်​။ မည်​သူကမှ ထိုလူသတ်သမား၏ေ​နာက်​ကြောင်းအား အတိအကျ မသိကြ​သော်​လည်း သူ၏ ဖွင့်​ဟ​ပြောဆိုမှု​ကြောင့်​တူရှန်​လူဆိုးဂိုဏ်းမှ လူဖြစ်​ကြောင်း သိသွားခြင်းပင်ဖြစ်၏။
ယခုအခါတွင်​မူ ထိုလူဆိုးဂိုဏ်း မည်​သည့်​နေရာတွင်​ရှိသည်​ကို ရှာ​ဖွေ​တွေ့ရှိခဲ့​ပေပြီ။ ပြည်​သူများသည်​သူတို့အဖွဲ့အား အလွန်​တရာမှပင်​စက်​ဆုပ်​ရွံရှာ မုန်းတီးကြသည်။
ရဲမက်​များ၏ နှိမ်​နင်းမှုများ​ကြောင့်​လူသတ်​သမားများသည်​လမ်းမ​ပေါ်တွင်​ကြွက်​များ​ပြေး​နေသကဲ့သို့ပင်​ထွက်​ပြေး​နေကြရသည်​။
တူရှန်​ဂိုဏ်း၏ ဂိုဏ်း​ခေါင်း​ဆောင်​ဖြစ်​သူ နင်​ဘီလျုသည်​နံပါတ်​တစ်​လူသတ်​သမားဟုပင်​တင်​စား​ခေါ်ဆိုခြင်း ခံရသူတစ်​ဦးဖြစ်​၏။ နင်​ဘီလျုအား ပိတ်​ဆို့၍ ဖမ်းဆီးရန်​ကြိုးပမ်း​နေချိန်​မှာပင်​ကံ​ကောင်းစွာဖြင့်​လွတ်​မြောက်​သွားခဲ့သည်။​ထိုအချိန်​မှစ၍ သူ့အား မြင်တွေ့ရခြင်း မရှိတော့ဘဲ လုံးဝ​ပျောက်​ကွယ်​သွားခဲ့​လေသည်​။
ဒုတိယသတင်းသည် အစွမ်းထက်​သည့်​ဆေးများ အ​ကြောင်းပင်​ဖြစ်​၏။
လင်းပါအို​လေလံခန်းမသည်​ထိုထူးခြားသည့်​ဆေးများအား​နောက်​တစ်​ကြိမ်​ကျင်းပမည့်​လေလံပွဲတွင်​ရောင်းချသွားမည်​ဖြစ်​သည်​။
​အဆင့်​မြင့်​သိုင်းပညာရှင်​များအတွက်​မူ​ဖေးယွမ်​ဆေးများသည်​အသုံးမဝင်​လှ​ချေ ။ အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​ထို​ဆေးများသည်​ကျင့်​စဉ်​စတင်​ကျင့်​ကြံ​နေသူများ အတွက်​သာ အသုံးဝင်​သော​ကြောင့်ပင်​ဖြစ်​၏။
သို့​သော်​သမားရိုးကျ နည်းလမ်းအရ အဆိုပါ​ဖေးယွမ်​ဆေးများသည်​အရည်​အ​သွေးနိမ့်​ပြီး အသုံးမဝင်​သည့်​ဆေးများဖြစ်​သော်​လည်း​ဆေးတိမ်​တိုက်​ကိုပင်​ဖြစ်​တည်​စေခဲ့သည့်​ဒဏ္ဍာရီလာအဆင့်​ရှိ​ဆေးဖြစ်​သည်​ဆိုသည်​ကို​တော့ ငြင်းဖွယ်​ရာ မရှိနိုင်​ပေ။
​မော်​တယ်​ကမ္ဘာရှိ​ဆေးပညာရှင်​များအားလုံးသည်​ထိုဒဏ္ဍာရီလာ​ဆေးများအား အလုအယက်​ဖြင့်ပင်​လိုချင်​တပ်​မက်​ကြ​ပေလိမ့်​မည်​။
အကယ်​၍​ဆေးပညာရှင်​တစ်​ဦးသည်​အဆိုပါ​ဆေးများအား​လေ့လာခွင့်​ရခဲ့ပါက သူ၏​ဆေးပြုလုပ်​သည့်​အဆင့်​အား ပို၍ တိုးတက်​မြန်​ဆန်​နိုင်​စေမည်​ဖြစ်​သည်​။
​ဆေးပြုလုပ်​ခြင်းသည်​သိုင်းပညာဂိုဏ်းများအတွက်​မရှိမဖြစ်​ရှိရမည့်​အ​ခြေခံအုတ်​မြစ်​တစ်​ခုပင်​ဖြစ်​၏။ ဂိုဏ်းတိုင်းသည်​သူတို့၏ အ​ခြေခံအုတ်​မြစ်​အား ပို၍​တောင့်​တင်းခိုင်​မာ​စေချင်​ကြသည်​။
ထို့​ကြောင့်​သိုင်းပညာဂိုဏ်းများအားလုံးသည်​သတင်းကြီး​နေသည့်​အဆိုပါ ထူးခြားအစွမ်းထက်​သည့်​ဆေးများအား ရယူနိုင်​ရန်​အတွက်​သူတို့၏ အ​တော်​ဆုံးလူများအား မြို့ထဲသို့​စေလွှတ်​ကြသည်​။​သူတို့အတွက်​ထို​ဆေးများသည်​မည်​မျှပင်​ဈေးကြီး​နေ​စေကာမူ​တွေ​ဝေတွန့်​ဆုတ်​နေလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။
​ဆေး၏ အရည်​အ​သွေးအား စစ်​ဆေးရန်​အတွက်​အ​တွေ့အကြုံရှိသည့်​ဆေးပညာရှင်​များပင်​စေလွှတ်​ထားကြ​လေသည်​။
​လေလံပွဲတွင်​ဒဏ္ဍာရီလာ​ဆေးလုံး အ​ရေအတွက်​မည်​မျှ ရှိသည်ကိုပင်​သူတို့ မသိကြ​သေး​ပေ။​အကယ်​၍​ဆေးလုံးတစ်​လုံးသာ ရှိ​နေခဲ့မည်​ဆိုလျှင်​အပြိုင်အဆိုင်ဖြင့် လေလံဆွဲကြမည်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်သည်။
​ဆေးလုံးများသည်​ဒဏ္ဍာရီလာအဆင့်​ရှိ​ဆေးများ ဖြစ်​နေသည့်​အတွက်​သိုင်းပညာဂိုဏ်းများ အ​နေဖြင့်​ထို​ကဲ့သို့​သော ရှားပါးလှသည့်​ဆေးများ အ​ရေအတွက်​များများစားစား ရှိရန်​မ​မျှော်​လင့်​ထားရဲကြ​ပေ။​ဆေးများအား​လေလံတင်​မည့်​သတင်း ကြားသိလိုက်​ရ​သောအခါ သူတို့အားလုံး ဝမ်းသာသွားကြ​လေသည်​။ သို့​သော်​တစ်​ချိန်​တည်းမှာပင်​သူတို့အ​နေဖြင့်​သတိကြီးစွာ ထား​နေကြရ၏။ ထို​ဆေးများအတွက်​အချင်းချင်း တိုက်​ခိုက်​ကြလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။
ဇူရှန်​ဖူသည်​တစ်​မြို့လုံးရှိ လူဆိုးဓားပြများ နှင့်​သူခိုးများအား​မြေလှန်​၍ ရှာ​ဖွေ ဖမ်းဆီး​နေချိန်​တွင်​ထိပ်​သီးဂိုဏ်းများ နှင့်​တော်​ဝင်​မိသားစုများသည်​လည်း သူနှင့်​အတူ ပူး​ပေါင်း၍ ပါဝင်​လာကြသည်​။ မြို့တစ်​မြို့လုံးသည်​ရုတ်​ရုတ်​သဲသဲပင်​ဖြစ်​လျက်ရှိပေသည်။
ကမ္ဘာ​ပေါ်ရှိ ဂိုဏ်းများအားလုံးသည်​ချန်​နိုင်​ငံ​တော်​၏ မြို့​တော်​ချန်​ရှင်းမြို့​လေးအ​ပေါ်တွင်​အာရုံစူးစိုက်​လျက်​ရှိ၏။
ဂိုဏ်းများအားလုံးထဲမှ ထင်​ရှား​ကျော်​ကြားသည့်​ဂိုဏ်းများမှာ အပြာ​ရောင်​မိုးတိမ်​ဂိုဏ်း၊ အမြဲစိမ်း​တောင်​ဂိုဏ်း၊ လွင့်​မျော တိမ်​တိုက်​ဂိုဏ်း၊ ခရမ်း​ရောင်​ဂိုဏ်း ၊ ငြိမ်းချမ်း​ရေး​တောင်​ဂိုဏ်း နှင့်​အဆုံးမဲ့ဂိုဏ်း တို့ဖြစ်​ကြသည်​။
အဆိုပါထိပ်​သီးဂိုဏ်းများသည်​သူတို့၏ ဘဝတွင်​တစ်​ကြိမ်​သာ ကြုံ​တွေ့နိုင်​သည့်​လေလံပွဲအား ပါဝင်​ဆင်​နွဲရန်​ပြင်​ဆင်​လျက်​ရှိကြ၏။ နှစ်​ပေါင်းများစွာကြာ​အောင်​လူ​ရှေ့သူ​ရှေ့ ထွက်​မပြခဲ့ကြသည့်​သက်​ကြီးအဖိုးအိုများပင်​လေလံပွဲ​ကြောင့်​လူအများကြားသို့ ပြန်​လည်​ရောက်​ရှိလာခဲ့​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ထူးခြားအစွမ်းထက်​သည့်​ဆေးများအား ထုတ်​ဖော်​ပြလိုက်​သည့်​အတွက်​မော်​တယ်​ကမ္ဘာတွင်​ယခု​လောက်​ထိပင်​ရုတ်​ရုတ်​သဲသဲဖြစ်​ကုန်​ကြလိမ့်မည်ဟု စိတ်ကူးဖြင့်ပင်​မ​တွေးမိခဲ့​ပေ။ သူ၏ ကျင့်​စဉ်​ခရီးလမ်းအား ပို၍ မြန်​ဆန်​စေရန်​အတွက်​အရည်​အ​သွေးမြင့်​မားသည့်​ရတနာပစ္စည်းအချို့အား လိုအပ်​သည်​။ ထို့အတွက်​ရတနာများ ဝယ်​ယူရန်​အတွက်​ပိုက်​ဆံများလိုအပ်​သဖြင့်​ဆေးများအား​ရောင်းချခဲ့ရခြင်းဖြစ်​၏။ သူ၏ အ​တွေးများသည်​အလွန်​တရာမှပင်​ရိုးရှင်းလှ​ပေသည်​။ အကယ်​၍ ထို​ဆေးများသည်​ယခုကဲ့သို့ ကမ္ဘာအနှံ့မှ လူများ၏ အာရုံစူးစိုက်​ခြင်း​ခံရမည်​ကိုသာ သူသိခဲ့မည်​ဆိုလျှင်​ဆေးများအား​ရောင်းခဲ့မည့်​အစား လွှတ်​ပစ်​ခဲ့မိ​ပေလိမ့်​မည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ယခင်​ဘဝ၌ အဆင့်​မြင့်​ပညာရှင်​များရှိရာ ချင်းရန်​နယ်​ပယ်​တွင်​နေထိုင်​ခဲ့သူ တစ်​ဦးဖြစ်​သော​ကြောင့်​သူ့အ​နေဖြင့်​မော်​တယ်​ကမ္ဘာသို့ တစ်​ကြိမ်​တစ်​ခါမှပင်​မ​ရောက်​ခဲ့ဖူး​ပေ။ ထိုအချက်​ကြောင့်​ပင်​သူ့အတွက်​တန်​ဖိုးမရှိသည့်​ဆေးများသည်​မော်​တယ်​ကမ္ဘာရှိလူများအား အုန်းအုန်းကြွကြွပင်​ဖြစ်​စေနိုင်​ခဲ့သည်​ကို မခန့်​မှန်းနိုင်​မိခဲ့​ချေ ။
ရဲ​ရှောင်​အမှတ်​တမဲ့ပြုလုပ်​ခဲ့သည်​ကိစ္စသည်​လူအများအား လှုပ်​လှုပ်​ရှားရှားပင်​ဖြစ်​စေခဲ့သည်​။ သို့​သော်​အဆိုပါ ကိစ္စများအား မည်​သည့်​သဲလွန်​စမှ မကျန်​အောင်​ပင်​ပိပိရိရိဖြင့်​အကွက်​ချ စီမံနိုင်​ခဲ့သည့်အတွက်​ယခုအချိန်​တွင်​ရဲ​ရှောင်​သည်​သူ၏ အချိန်​များအား​အေး​အေးလူလူဖြင့်​ပင်​အနားယူ ကုန်​ဆုံး​စေလျက်​ရှိသည်​။
…………………..
လက်​ရှိတွင်​ရဲ​ရှောင်​သည် ဝမ်​ရှောင်​နမ်​၏ အိမ်​သို့​ရောက်​ရှိ​နေပြီး ပြသာနာအား မီးခွက်​ထွန်းရှာ​ရန်​ကြံစည်​လျက်​ပင်​ရှိ၏။
ရဲ​ရှောင်​တို့သုံးဦးသည်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အား အတင်းအကြပ်​ဖိအား​ပေး​နေသည့်​အတွက်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​ခမျှာ အသက်​ပင်​ရဲရဲ မရှုရဲဘဲ မတ်​တပ်​ပင်​ကောင်း​ကောင်း မရပ်​နိုင်​တော့​ချေ ။ သူ့အား ပြသာနာရှာရန်​ရောက်​ရှိ​နေကြသည့်​သခင်​လေးသုံးပါးအား မကိုင်​တွယ်​မ​ဖြေရှင်းနိုင်​သည့်​အတွက်​သူ့အ​ဖေအား အမြန်​ပြန်​လာရန်​တိတ်​တဆိတ်​လူလွှတ်၍ ခိုင်း​စေခဲ့ရသည်​။
“ဝမ်​ရှောင်​နမ်​. . . မင်းရိုးရိုးသားသား ဝန်​ခံလိုက်​စမ်းပါ။ အဲ့ဒီညက ရှန်​ဟွာအိမ်​တော်​မှာ ငါ့ကို အဆိပ်​ခတ်​လိုက်​တာ မင်းမဟုတ်​လား”
ရဲ​ရှောင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အား စားမတတ်​ဝါးမတတ်​ပင်​ကြည့်​ရင်း​မေးလိုက်​သည်​။
“ဟုတ်​တယ်​။ ရဲ​ရှောင်​ကို အဆိပ်​ခတ်​လိုက်​တာ မင်းပဲ။ ငါသက်​သေရှိတယ်​”
လန်​လန့်​လန့်​သည်​မီး​လောင်​ရာ​လေပင့်​လုပ်​တတ်​သည့် အကျင့်​ရှိ​သူ​တစ်​ဦးပီပီ ပြသာနာအား ပိုမိုကြီးထွား​စေရန်​အတွက်​ရဲ​ရှောင်​ပြောသည့်​စကားများအား​ထောက်​ခံလိုက်​သည်​။ သူ့အ​နေဖြင့်​မှန်​သည်​မှားသည်​အား ဂရုမစိုက်​ပြသာနာရှာရဖို့က အ​ရေးကြီးဆုံးပင်​ဖြစ်​လေသည်​။
“မျိုးမစစ်​ကောင်​. . . မင်းမလို့ ငါ့သူငယ်​ချင်းကို အဆိပ်​ခတ်​ရဲတယ်​။ အတင့်​ရဲလိုက်​တဲ့​ကောင်​ကွာ”
ဇူဝူကျီ​ဒေါသတကြီးဖြင့်​အော်​ပြောလိုက်​၏။
ဇူဝူကျီ နှင့်​လန်လန့်​လန့်​တို့၏ စိတ်​ထဲတွင်​ရဲ​ရှောင်​အဆိပ်​ခတ်​ခံရသည့်​ကိစ္စအား အမှန်​တကယ်​ဖြစ်​ခဲ့သည့်​ကိစ္စဟု မထင်​ကြ​ပေ။ ရဲ​ရှောင်​မှ ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အား ပြသာနာရှာချင်​၍ တမင်​ပြသာနာရှာ​နေသည်​ဟုပင်​ထင်​နေကြ​လေသည်​။ မည်​သို့ပင်​ဆို​စေကာမူ သူတို့နှစ်​ဦးသည်​အဆင်းမှာ ဘီးတပ်​ပေးသကဲ့သို့ ပြသာနာအား ပိုမိုကြီးထွားလာ​စေရန်​သာ​ခေါင်းထဲ ရှိ​ပေသည်​။ အနည်းဆုံး​တော့ ဝမ်​ရှောင်​နမ်အား​ဇော​ချွေးပျံ​စေပြီး ဖြဲ​ခြောက်​နေရသည်​ကိုပင်​သူတို့​အ​ကျေနပ်ကြီး​ကျေနပ်​နေကြ၏။
ရဲ​ရှောင်​၏ မျက်​နှာထားအား ကြည့်​၍ ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​အမှန်​အတိုင်းပင်​ပြောရ​တော့မလိုလို လိမ်​ညာ၍ပင်​ပြောရ​တော့မလိုလိုဖြင့်​ထိတ်​လန့်​ကြောက်​ရွံ့​နေ​လေသည်​။
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည် မျက်​နှာငယ်​လေးဖြင့်​-
“ရဲ​ရှောင်​. . . မင်း . . . မင်း . . . အ​ရေးမပါတာ​တွေ မ​ပြောနဲ့။ ငါဘယ်​တုန်းက မင်းကို အဆိပ်​ခတ်​လို့လဲ။ မင်း . . . မင်း . . . ငါ့ကို လာမစွပ်​စွဲနဲ့”
“မင်း မငြင်းနဲ့။ အဲ့ဒီတုန်းက ငါရှိတယ်​။ ရဲ​ရှောင်​ကို အဆိပ်​ခတ်​လိုက်​တာ မင်းပဲ။ မင်းရဲ့​အောက်​တန်းကျ​တဲ့ လုပ်​ရပ်​ကို ငါ့မျက်​လုံးနဲ့ ကိုယ်​တိုင်​မြင်​လိုက်​တာ”
လန်​လန့်​လန့်​သည်​မျက်​လုံးပြူးကြီးများဖြင့်​-
“အဲ့ဒီလိုမှမဟုတ်​ရင်​ရဲ​ရှောင်​အရက်​က​လေး နည်းနည်း​လေး​သောက်​ရုံနဲ့ မြန်​မြန်​ဆန်​ဆန်​ဘယ်​မူးလိမ့့်မလဲ . . .”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​တစ်​ကိုယ်​လုံး​သွေးမရှိ​တော့သကဲ့သို့ ဖြူဖတ်​ဖြူရော်​ဖြစ်​သွားပြီး –
“ဘာ . . . အရက်​မြန်​မြန်​ဆန်ဆန် မူးတာနဲ့ပဲ​အဆိပ်​မိတယ်​လို့​ပြောလို့ရတယ်​ပေါ့”
“ဟုတ်​တယ်​လေ . . . ဟုတ်​တယ်​။ အဲ့ဒီ​တော့ ဘာဖြစ်​လဲ”
“ဝမ်​ရှောင်​နမ်​. . . ဒီ​နေ့​တော့ မင်းအ​နေနဲ့ အမှန်​အတိုင်း ဝန်​ခံသင့်​တယ်​”
“ဝန်​မခံရင်​ငါတို့ မင်းအိမ်​ကို အစိတ်​စိတ်​အမွှာမွှာ ဖြစ်​အောင်​ကို ဆွဲဆုတ်​ပစ်​မယ်​. . .”
သခင်​လေးသုံးပါးသည်​မ​ကောင်းဆိုးဝါးများနှင့်​ပင်​တူ​နေ​ချေသည်​။ သူတို့သည်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အား မရပ်​မနားပင်​ခြိမ်း​ခြောက်​ပြောဆိုလျက်​ရှိ၏။ သူ​တို့၏ ပုံစံသည်​ပြသာနာအား မီးခွက်​ထွန်း​ရှာ​နေသည်​နှင့်ပင်​တူ​နေ​ပေသည်​။ ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​ချောင်​ပိတ်​ရိုက်​ခံ​နေသည့်​လူတစ်​ယောက်​ကဲ့သို့ပင်​စိတ်​ရှုပ်​ထွေးခြင်း ၊​ဒေါသထွက်ခြင်း​များဖြင့်​ပြည့်​နှက်​နေပြီး​အော်​၍ပင်​ငိုချင်​လာသကဲ့သို့ ခံစား​နေရ​ပေသည်​။
သူ့အ​နေဖြင့်​လူရှုပ်​လူ​ပွေ သခင်​လေးသုံးပါးအား မည်​ကဲ့သို့​သော အင်​အားမျိုးဖြင့်​ရင်​ဆိုင်​ယှဉ်​ပြိုင်​နိုင်​ပါမည်​နည်း။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ရှန်​ဟွာအိမ်​တော်​တွင်​အမှန်​တကယ်​ပင်​အဆိပ်​မိခဲ့သည်​။ ထို​နေ့ညက သူတို့သုံးဦး၏ အနားတွင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​လည်း ရှိ​နေခဲ့​လေသည်​။ ထို့ပြင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​၏ ဖခင်​ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​ထိုရှန်​ဟွာအိမ်​တော်​နှင့်​အ​တော်​ပင်​နီးစပ်​သည့်​ဆက်​ဆံ​ရေးမျိုးရှိ၏။
ထိုအ​ချက်​များ​ကြောင့်​ရဲ​ရှောင်​သည်​ဝမ်​မိသားစုအား သံသယဝင်​နေမိခြင်းပင်​။
စဉ်းစားသင့်​သည့်​အချက်​တစ်​ချက်​မှာ ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​လူ​ကောင်းတစ်​ယောက်​မဟုတ်​သော်​လည်း အခြားလူအား အဆိပ်​ခတ်​ရ​လောက်​အောင်​အထိ​အောက်​တန်းကျသည့်​လုပ်​ရပ်​အား သူလုပ်​နိုင်​ပါမည်​လော . . .
ရဲ​ရှောင်​တို့သုံးဦးသည်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အား တစ်​ယောက်​တစ်​လှည့်​ဆီ ခြိမ်း​ခြောက်​ပြောဆို​နေသည့်အတွက်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်သည်​ကြောက်​ရွံ့လာ​သော​ကြောင့့် သူ၏​မျက်​နှာမှ​ချွေးသီး​ချွေး​ပေါက်​များပင်​ကျလာသည်​။
ဇူဝူကျီသည်​အမတ်​ကြီးဇူ၏ သားဖြစ်​ပြီး ရဲ​ရှောင်​နှင့်​လန်​လန့်​လန့်​တို့သည်​တောင်​ပိုင်း​မြောက်​ပိုင်း စစ်​သူကြီးတို့၏ သားများဖြစ်​ကြ၏။ ဝမ်​ရှောင်​နမ်​နှင့်​ရဲ​ရှောင်​တို့သုံးဦး ယခုကဲ့သို့ ပြသာနာတက်​နေသည်​ကိုသာ သူတို့သုံးဦး၏ အ​ဖေများသိလျှင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အတွက်​လွယ်​ကူ​စေမှာ မဟုတ်​သလို သူ၏ အ​ဖေဝမ်ဒါနမ်​အတွက်​လည်း အသက်​ရှု​ချောင်​မည်​မဟုတ်​ချေ ။
အကယ်​၍ ဝမ်​ဒါနမ်​အ​နေဖြင့်​သားသမီး​ဇောဖြင့်​ထိုအရာရှိသုံးဦးအား အနည်းငယ်​မျှပင်​ဆန့်​ကျင်​မိမည်​ဆိုပါက ထွက်​ပြေးရန်​ပင်​အခွင့်​အ​ရေးရှိလိမ့်​မည်​မဟုတ်​ပေ။ အိမ်​ရှေ့မင်းသား၏ ကိုယ်​ရံ​တော်​ဖြစ်​နေ​စေကာမူ ထိုအ​ချက်​သည်​သူ့အား အ​ထောက်​အကူပြုနိုင်​မည်​မဟုတ်​ချေ ။ အိမ်​ရှေ့မင်းသားအ​နေဖြင့်လည်း သူ၏ ကိုယ်​ရံ​တော်​ခေါင်း​ဆောင်​တစ်​ယောက်​အတွက်​ဩဇာအရှိန်​အဝါကြီးမားသည့်​အရာရှိသုံးဦးနှင့်​မျက်​နှာပျက်​စေမည့်​ကိစ္စအား ပြုလုပ်​မည်​မဟုတ်​ပေ။
“မင်း​တော်​တော်​အောက်​တန်းကျတဲ့​ကောင်​ပဲ။ ငါ့ကို အဆိပ်​ခတ်​ရ​လောက်​အောင်​ထိ အတင့်​ရဲ​နေတယ်​ပေါ့”
ရဲ​ရှောင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​အား စူးစူးရဲရဲပင်​စိုက်​ကြည့်​ရင်း​မေးလိုက်​သည်​။
“မင်း အကြင်​နာတရား အ​တော်​ခေါင်းပါးတဲ့​ကောင်​ပဲ။ ရဲ​ရှောင်​ကို အဆိပ်​ခတ်​ရဲ​တယ်​ပေါ့။ ငါသက်​သေရှိတယ်​။ ငါ့မျက်​လုံးနှစ်​လုံးနဲ့ကို မြင်​လိုက်​တာ”
လန်​လန့်​လန့်​ဒေါသတကြီးဖြင့်​အော်​ပြီး​ပြောလိုက်​၏။
“မင်းက အသိဥာဏ်​မရှိတဲ့​ကောင်​။ ငါ့သူငယ်​ချင်းအ​ပေါ် လုပ်​ရက်​တဲ့​ကောင်​”
ဇူဝူကျီမှ ထပ်မံ၍​ပြောဆိုလိုက်​သည်​။
“မင်းရဲ့ မိသားစုဂုဏ်​သိက္ခာကိုမှ မ​ထောက်​အောက်​တန်းကျတဲ့ လုပ်​ရပ်​ကို လုပ်​တဲ့​ကောင်​။ မ​ကောင်းဆိုးဝါး​တွေထက်​ပိုပြီးဆိုးရွား နိမ့်​ကျတဲ့​ကောင်​။ မင်းက ဘုရားမကြိုက်​တဲ့ အလုပ်ကို​တောင်​လုပ်​ရဲတယ်​။ ငရဲ မ​ကြောက်​ဘာမ​ကြောက်​အ​တော်​ကြောက်​ဖို့​ကောင်းတဲ့​ကောင်​ကွာ။ ရဲ​ရှောင်​ကို အဆိပ်​ခတ်​တာ​သေချာ​ပေါက်​မင်းပဲ”
လန်​လန့်​လန့်​၏ ပါးစပ်​မှ လူ​ကောင်​နှင့်​မမျှသည့်​စကားလုံးများသည်​ပွင့်​အန်​ထွက်​ကျလာကုန်​သည်​။ သူ၏ စကားလုံးများဖြင့်​ပင်​ဝမ်​ရှောင်​နမ်​တစ်​ယောက်​သေမည်​ဆိုလျှင်​သေသွားနိုင်​ပေသည်​။ သာမန်​အ​ခြေအ​နေမျိုးတွင်​ထိုကဲ့သို့​သော စကားကြီးစကားကျယ်​များ​ပြောရန်​အတွက်​သူစဉ်းစားတတ်​လိမ့်​မည်​မဟုတ်​ချေ ။
“ငါ . . . ငါ . . . အဆိပ်​. . . မခတ်​. . . ငါမလုပ်​ပါဘူး။ ဘာအဆိပ်​ဆိုတာမှန်း​တောင်​ငါမသိပါဘူး”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​မျက်​ရည်​ကျလုလုပင်​ဖြစ်​နေသည့်​အချိန်​တွင်​သူ၏ အ​ဖေ ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​အိမ်​သို့ ပြန်​ရောက်​လာခဲ့သည်​။
ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​ရဲ​ရှောင်​အား မြင်​တွေ့လိုက်​ရ​သောအခါ သူ၏ မျက်​နှာအမူအယာသည်​သိသိသာသာပင်​ပျက်​သွားခဲ့​လေသည်​။
ထို့ပြင် “ရဲ​ရှောင်​ကို မင်းအဆိပ်​ခတ်​လိုက်​တာ” ဆိုသည့်​စကားအား ကြားလိုက်​ရ​သော​ကြောင့်​သူ၏ တစ်​ကိုယ်​လုံး အားမရှိ​တော့သကဲ့သို့ ခံစားလိုက်​ရပြီး​ခြေလှမ်းများ အမှားမှားအယွင်းယွင်းဖြင့်​လှေကား​ပေါ်မှပင်​ပြုတ်​ကျသွားမတတ်​ဖြစ်​သွား၏။ သူ၏ မျက်​နှာတစ်​ခုလုံးသည်​လည်း​သွေးမရှိ​တော့သကဲ့သို့ ဖြူဖတ်​ဖြူရော်​ဖြစ်​သွား​သည်​။
ဝမ်​ဒါနမ်​၏ အပြုအမူသည်​အလွန်​ပင်​သိသာလွန်းလှ​ပေသည်​။ အိမ်​ရှေ့မင်းသား၏ ကိုယ်​ရံ​တော်​ခေါင်း​ဆောင်​တစ်​ယောက်​အ​နေဖြင့်​ထိုကဲ့သို့​သတိလက်​လွတ်​ဖြစ်​သည့်​အမူအယာသည်​မဖြစ်​သင့်​ပေ။
ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​သူ၏ အမူအယာအား ချက်​ချင်းပင်​ပြန်​ထိန်းလိုက်​ပြီး ရဲ​ရှောင်​တို့ထံသို့ သွားလိုက်​လေသည်​။ ထို့​နောက်​မျက်​နှာလိုမျက်​နှာရ ပုံစံမျိုးဖြင့်​-
“အိုးး . . . သခင်​လေးသုံးပါး ငါ​တို့အိမ်​ရောက်​နေတာ ငါတို့အတွက်​ဂုဏ်​ယူစရာပဲ။ ဒီလို နိမ့်​ကျတဲ့ အိမ်​မျိုးကို လာလည်​တာ ငါတို့အိမ်​အတွက်​တော့ တကယ်​ကို ဂုဏ်​တက်စရာပဲ”
ထို့​နောက်​သူ၏ သားဘက်​သို့ လှည့်​၍ –
“အလိုက်​ကမ်းဆိုး မသိတဲ့​ကောင်​။ သခင်​လေးသုံးပါး ဒီ​ရောက်​နေတာ​တောင်​လက်​ဖက်​ရည်​မပြင်​ပေးထားဘူး။ မင်းကို ငါဘယ်​လိုမျိုး ဆုံးမသွန်​သင်​ထားလဲ။ ကိုယ့်​အိမ်​လာတဲ့ ဧည့်​သည်​ကို ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ ဧည့်​ခံထားတာလား”
ရဲ​ရှောင်​အ​နေဖြင့်​ဝမ်​ဒါနမ်​၏ ထူးဆန်းသည့်​အပြုအမူများအား အ​စောပိုင်းကတည်းက​ပင်​သတိပြုမိလိုက်​သည်​။ သူ၏ မျက်​နှာအမူအယာနှင့်​ခလုတ်​တိုက်​မိသကဲ့သို့ ဖြစ်​သွားသည့်​အ​ခြေအ​နေများအား ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပင်​မြင်​တွေ့လိုက်​ရခြင်း ဖြစ်​၏။
“အ​ဖေ . . .”
ဝမ်​ရှောင်​နမ်​သည်​အလွန်​အမင်းပင်​စိတ်​ဓာတ်​ကျ​နေလျက်​ရှိသည်​။ သို့​သော်​သူ၏ အ​ဖေသည်​ကယ်​တင်​ရှင်​တစ်​ယောက်​ကဲ့သို့ပင်​အိမ်​သို့ အမြန်​ပြန်​ရောက်​လာခဲ့​လေသည်​။ ဝမ်ရှောင်နမ်သည် သူ့အဖေအား အားကိုးတကြီးဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း –
“အဲ့ဒီညက ဒီ​ကောင်​အရက်​တော်​တော်​မူး​နေခဲ့တာ။ အခု ကျွန်တော်ကပဲ သူ့ကို အဆိပ်​ခတ်​လိုက်​သလို စကားလာအစ်​နေတယ်။ သူသာ အမှန်​တကယ်​အဆိပ်​မိခဲ့ရိုးမှန်​ရင်​သေ​နေတာဖြင့်​ကြာ​လောက်​ပြီ။ ဒီ​နေရာကိုလာပြီး ဘယ်​လို​တောင်​ပြသာနာရှာရဲ​နေတာလဲ။ ဒါကျွန်တော်တို့ကို တမင်​ရန်လာစ​နေတာ မဟုတ်​ဘူးလား”
ဝမ်​ဒါနမ်​၏ မျက်​နှာအမူယာသည်​အလွန်အမင်း​စိတ်​ရှုပ်​ထွေး​နေ​ကြောင်း​ပေါ်လွင်​လျက်​ရှိသည်​။
ရဲ​ရှောင်​သည်​ဝမ်​ဒါနမ်​ထံသို့​အေး​အေးလူလူဖြင့်​ပင်​လမ်း​လျှောက်​သွားလိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​သူသည်​ဝမ်​ဒါနမ်​အား စူးစိုက်​ကြည့်​လျက်​အသံခပ်​မာမာဖြင့်​ပင်​-
“အဲ့ဒီညက ခင်​ဗျားရဲ့သား ကျုပ်​တို့ကို အရက်​တိုက်​နေတာ။ သူကျုပ်ကို အဆိပ်​ခတ်​ခဲ့တယ်​။ ကျုပ် အဲ့ဒီကိစ္စအတွက်​မှန်​ကန်​တိကျတဲ့​ဖြေရှင်းချက်​မျိုး လိုချင်​တယ်​”
လန်​လန့်​လန့်​သည်​လည်း ရဲ​ရှောင်​အနားသို့ သွားလိုက်​ရင်း –
“ဟုတ်​တယ်​။ ကျုပ်မျက်​လုံးနှစ်​လုံးနဲ့ကို မြင်​လိုက်​တာ။ ကျုပ်ကသက်​သေပဲ။ ခင်​ဗျားရဲ့သားက ရဲ​ရှောင်​ကို အဆိပ်​ခတ်​လိုက်​တာ။ သက်​သေက ခိုင်​ခိုင်​မာမာကို ရှိ​နေတာ​။ ဒါ​တောင်​ခင်​ဗျားက ငြင်းချင်​နေ​သေးတာလား”
ဝမ်​ဒါနမ်​သည်​စိတ်ဝင်တစားဖြင့် –
“အဆိပ်​ဟုတ်​လား။ သခင်​လေးရဲ အ​နေနဲ့ စိတ်​မရှိဘူးဆိုရင်​သေ​သေချာချာ​ပြောပြ​ပေးလို့ရမလား ငါ့ရဲ့သားက မင်းကို ဘယ်​လိုအဆိပ်​ခတ်​လိုက်​တာလဲ​နောက်​ပြီး အဆိပ်​က​ရော ဘာအဆိပ်​လဲ . . .”

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset