Switch Mode

Chapter – 11

မင်းက ဝယ်ချင်နေပေမယ့် ငါက မရောင်းနိုင်ဘူး

Chapter – 11
“မင်းက၀ယ်ချင်နေပေမဲ့ ငါကမရောင်းနိုင်ဘူး”

ကွမ်ဝမ်ရှန်သည် အစပိုင်းတွင် ဆေးများအား အထင်အမြင်သေးခဲ့မိသည့်အတွက် နောင်တရလျက်ရှိသည်။ ယခုကဲ့သို့ တန်ဖိုးရှိလှသည့် ဆေးများအား ရှာဖွေတွေ့ရှိခြင်းသည် နောက်မျိုးဆက် သုံးဆက်အထိလောက်ပင် ကောင်းစားနိုင်ပေသည်။ ကွမ်ဝမ်ရှန်သည် ဆေးများအား ထပ်၍ မြင်ချင်နေမိသည်။ သူ၏ အတောမသတ်နိုင်သည့် လောဘများသည် သူ၏ ဆင်ခြင်တုံတရားများကိုပင် ဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိ၏။ အကယ်၍ ယခုကဲ့သို့ အဖိုးထိုက်တန်လှသည့် ဆေးများအား တစ်ခုထက်ပို၍ ရရှိနိုင်မည်ဆိုပါက ထိုနေ့သည် သူ၏ ဘ၀တွင် အကောင်းဆုံး နေ့တစ်နေ့ပင် ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။
ကွမ်ဝမ်ရှန်၏ ပျာယာခတ်သည့် အမူအယာအားကြည့်ရင်း ရဲရှောင် အံ့သြနေမိလေသည်။ သို့သော် သူ၏ အဖြေအား ယခင်အတိုင်းပင် မပြောင်းလဲဘဲ –
“ဘယ်လောက်ရှိတယ်ဆိုတာ အခုထိတော့ မရေရသေးဘူး၊ အင်း . . . ဆယ့်ငါးလုံး ဆယ့်ခြောက် လုံးလောက်တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်။ အတိအကျကို မရေရသေးဘူး”
ရဲရှောင် စိုးရိမ်ပူပန် မိလာသောကြောင့် နဖူးမှ ချွေးများပင် ထွက်လာသည် –
“ဒီဆေးတွေ ဒီလောက်ထိ တန်ဖိုးရှိမယ်မှန်း မထင်ခဲ့ဘူး။ ဘာကြောင့် ဒီအဖိုးကြီးက ဒီလောက် တောင် ပျာယာခတ်နေတာပါလိမ့် . . . ဒီလူကြီး ကြောင်နေတာလားမသိ”
“ဘာ . . . ဆယ့်ငါးလုံး ဆယ့်ခြောက်လုံးလောက် ဟုတ်လား . . . မင်းဆေးတွေကို ရေတောင် မရေကြည့်ရသေးဘူးပေါ့လေ တကယ်ကြီးလား . . .”
ကွမ်ဝမ်ရှန်မှ ရဲရှောင်အား အားမလိုအားမရ ပုံစံမျိုးဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည် သူ၏ ရှေ့တွင် ထိုင်နေသော ရဲရှောင်အား အမှန်တကယ်ပင် ဆဲချင်နေမိသည်။ သို့သော် သူ၏ စိတ်အား တတ်နိုင်သမျှ ဖြေလျော့၍ စကားအမှားမပါစေရန် အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းလိုက်၏။ သူတွေးလိုက်မိသည်မှာ –
“ဆေးလုံးလေး တစ်လုံးတည်းနဲ့တောင် ကမ္ဘာကြီးကို ကိုင်လှုပ်ဖို့ လုံလောက်တယ်။ သူ့ဆီမှာ ဆေးက ဆယ့်ငါးလုံးမက ရှိနိုင်တယ်။ ဒီလို တန်ဖိုးကြီးတဲ့ဆေးတွေ သူ့ဆီမှာ ရှိနေတာ ရယ်စရာ ကောင်း လိုက်တာ . . . သူ့ကြည့်ရတာ ဆေးတွေရဲ့ တန်ဖိုးကိုတောင် မသိတဲ့ပုံပဲ။ ဒီအထိတောင် ဆေးတွေကို ယူလာပြီးမှ သူ့ဆီမှာ ဆေးဘယ်လောက်ရှိတယ်ဆိုတာ မရေရသေးဘူးတဲ့လား။ ဘုရားက ဖန်ဆင်းပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကို ကောင်းကောင်းအသုံးမချတတ်တဲ့ ပုံစံမျိုးပဲ။ ဒီလိုလူမျိုး ရှိနေတာ သူတို့ မိသားစုအတွက် ရင်လေးမိတယ်။ မိသားစုကို အရှက်ရစေတဲ့ ကောင်ပဲ . . . ငါတို့မြို့က ဟိုလူရှုပ်လူပွေ သခင်လေးသုံးပါးထက်တောင် မိုက်မဲနေသေးတယ်။ ဒီလူနဲ့ ယှဉ်ရင် ဟိုကလေး သုံးယောက်ကမှ တော်သေးတယ်လို့ ပြောလို့ရသေးတယ်။ သူ့ရဲ့ ဉာဏ်မရှိ မိုက်မဲပုံကတော့ ဘယ်သူနဲ့မှ နှိုင်းယှဉ်လို့ မရနိုင်ဘူး . . .”
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည် ဒေါသထွက်နေသည့် အသံဖြင့် –
“ငါ့ဆီကို ခရမ်းရောင် ပုလင်း ဆယ်နှစ်လုံး ယူလာခဲ့စမ်း . . .”
ကွမ်ဝမ်ရှန်အနေဖြင့် ရဲရှောင်အပေါ် ဒေါသမထွက်ရဲသဖြင့် သူ၏ ဒေါသများအား လက်အောက် ငယ်သားများအပေါ်တွင်သာ စုပုံချရလေသည်။
ကွမ်ဝမ်ရှန်၏ အော်ဟစ်ကြိမ်းမောင်းသံအား ကြားလိုက်ရသောအခါ သူ၏ တပည့်များသည် ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်ကာ ပျာယာခတ်သည့် အမူအရာများဖြင့် ရောက်လာကြသည်။
ယခုကဲ့သို့ သူတို့ သခင်ကြီး၏ ဆူပူကြိမ်းမောင်းသံအား မကြားရသည်မှာ နှစ်ပေါင်းပင် အတော် ကြာခဲ့ချေပြီ။
ထိုကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးတွင် အကြောင်းပြချက် မရှိပဲ သူတို့၏ သခင်ကြီးအနားသို့ အရောက် နောက်ကျခဲ့ပါက အပြစ်တင် ကြိမ်းမောင်းခံရမည်ဖြစ်ပြီး အဆိုးဆုံးအခြေအနေအရ အလုပ်ပင် ပြုတ်သွား နိုင်ပါသည်။
ခဏအကြာတွင် ကွမ်ဝမ်ရှန် တောင်းလိုက်သည့် ပစ္စည်းများအားလုံး ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည် အဖြူရောင်ပဝါဖြင့် သူ၏ လက်များအား သန့်ရှင်းသွားစေရန် သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခရမ်းရောင်ကျောက်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည့် ပန်းကန်ပြားအား စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီး အထဲသို့ ဖောက်ထွင်းမြင်နိုင်သော အဖုံးတစ်ခုအား ပန်းကန်ပြားပေါ်တွင် ဖုံးအုပ်လိုက်သည်။ ထိုအဖုံးလေးတွင် ပစ္စည်းများအား အပြင်မှ ထည့်နိုင်သည့် အပေါက်လေးတစ်ခုပါရှိ၏။
ထို့နောက် ရဲရှောင်ထံမှ ဆေးပုလင်းအား ယူလိုက်ပြီး အဖုံးလေး၏ အပေါက်မှတစ်ဆင့် ပန်းကန်ပြားပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။
ဆေးထဲမှ ဝိညာတော်ချီဓာတ်များ လွှင့်ပျံသွားမည်စိုးသောကြောင့် အဖုံး၏အပေါက်မှတစ်ဆင့် သူ၏လက်ချောင်းများအား ပိတ်ဆို့ထားလိုက်သည်။ ကွမ်ဝမ်ရှန်၏ လက်ချောင်းများသည် အဖုံး၏အပေါက်နှင့် ကွက်တိပင်ဖြစ်နေလေသည်။
“ဒီပစ္စည်းက တော်တော်အံ့သြဖို့ ကောင်းတာပဲ။ တကယ်ကို အရည်အသွေးကောင်းတယ်”
ရှောင်ဧကရာဇ်တစ်ယောက် ထိုအဖုံးလေးအား သဘောကျမိ၍ နှုတ်မှပင် ချီးကျုး စကားဆိုလိုက်မိသည်။
သို့သော် သူ၏ ချီးကျုးမှုသည် အဖိုးကြီးအား စိတ်ဆိုးလုနီးပါးပင် ဖြစ်စေခဲ့ပြီး နှစ်ပေါင်း ၁၀၀၀ ကျော်ကြာသည့်အထိ လှောင်ပြောင်စရာ ကိစ္စဖြစ်စေခဲ့သည်ကို ရဲရှောင် နားမလည်နိုင်အောင်ပင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။……….
အဖုံးသည် ပညာသားပါပါနှင့် ပြုလုပ်ထားသော ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး ဆေး၏ တန်ဖိုးနှင့်တော့ နှိုင်းယှဉ်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။
ဆေးပုလင်းအဖုံးအား ဖွင့်လိုက်သောအခါ အံ့သြဖွယ်ရာကောင်းသည့် သင်းပျံ့သော ရနံ့များသည် ပျံ့လွှင့်လာကြသည်။ ထိုပုလင်း၏ အတွင်းတွင် ထုထည်ကြီးမားသည့် အဖြူရောင် အခိုးအငွေ့များ ဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိပြီး သူတို့၏ သိပ်သည်းမှုကြောင့် အပြင်ဘက်သို့ပင် လွှင့်ပျံထွက်လာနိုင်ခြင်း မရှိပေ။
“ဆေး တိမ်တိုက် . . . ”
ကွမ်ဝမ်ရှန် တုန်လှုပ်သွားလေသည်။ သူ၏ မျက်လုံးများသည် ပြူးကျယ်သွားပြီး အောက်သို့ ပြုတ်ကျသွားမတတ်ပင် ဖြစ်ကုန်သည်။
ဆေးများတွင် အဆင့် (၉) ဆင့်ရှိပြီး အဆင့် ( ၇ ) အထက်ရှိ ဆေးများသည် အလင်းရောင်များ ဖြာထွက်ထုတ်လွှတ်နိုင်ပြီး အဆင့် (၉) အဆင့်ရှိ ဆေးများသည် အခိုးအငွေ့များ ထုတ်လွှတ်နိုင်ပါသည်။
သို့သော် အဆင့် (၉) အဆင့်အထက်ရှိ ဒဏ္ဍာရီလာဆေးများ၏ အခိုးအငွေ့များသည် တိမ်တိုက်များသဖွယ် ဖြစ်တည်နိုင်ပြီး အငွေ့များ၏ သိပ်သည်းမှုကြောင့် အလွှာလေးတစ်ခုကဲ့သို့ပင် ဖြစ်တည်နိုင်စွမ်းရှိသည်။
တိမ်တိုက် နှင့် အခိုးအငွေ့သည် ဂုဏ်သတ္တိတူညီသည်ဟု သတ်မှတ်နိုင်သော်လည်း အခိုးအငွေ့သည် နေရာအနှံ့အပြားသို့ ပျံ့နှံ့ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်ပြီး တိမ်တိုက်များမူ သိပ်သည်းဆများကြောင့် ၎င်းတို့၏ ပုံသဏ္ဍာန်အား ပျောက်ကွယ်မသွားစေဘဲ တည်ရှိနိုင်သည်။
တိမ်တိုက် နှင့် အခိုးငွေ့သည် ကောင်းကင် နှင့် မြေကြီးကဲ့သို့ပင် ကွာခြားပေသည်။
ဆေးတိမ်တိုက်သည် ကမှ္ဘာဦးကာလကတည်းက ဒဏ္ဍာရီလာ ပုံပြင်များထဲတွင် ပေါ်ပေါက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ မော်တယ်ကမ္ဘာတွင် ထိုဆေးတိမ်တိုက်အကြောင်းအား ပါးစပ်ရာဇ၀င်အဖြစ်သာ ပြောဆိုကြပြီး မြင်တွေ့ဖူးခြင်းတော့ မရှိကြပေ။
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည် သူ့အနေဖြင့် အိမ်မက်ထဲပင် ထည့်မမက်ရဲခဲ့သည့် ဒဏ္ဍာရီလာ ဆေးတိမ်တိုက်အား မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်လိုက်ရပေပြီ။ ထိုဆေး၏ ထူးကဲသာလွန်လှသော ရနံ့များကြောင့် ကွမ်ဝမ်ရှန်တစ်ယောက် စိတ်ရောကိုယ်ပါ နုပျိုလန်းဆန်းသွားသည်။ သူသည် အလွန်အမင်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားသောကြောင့် ငိုချမတတ်ပင် ဖြစ်သွားလေသည်။
“အို ရိုသေလေးစားရပါသော ကျွန်ုပ်ရဲ့ ဘိုးဘေးအပေါင်းတို့ . . . ”
ကွမ်ဝမ်ရှန် ၀မ်းသာအားရဖြင့် တတွတ်တွတ် ရေရွတ်လိုက်ရင်း –
“ဒီနေ့ ဒဏ္ဍာရီလာ ဆေးတိမ်တိုက်ကို ငါ့မျက်လုံးနှစ်လုံးနဲ့ ငါကိုယ်တိုင် မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ မြင်တွေ့ခဲ့ရပြီ။ ဒီဆေးတိမ်တိုက်က နောက်မျိုးဆက် သုံးဆက်လောက်အထိကို ကောင်းစားနိုင်တယ်။ ငါ့မှာ ဘာပူဆွေးဝမ်းနည်းမှုမှ မရှိတော့သလို သေရမယ်ဆိုရင်တောင် သေပျော်သွားပါပြီ”
ရှောင်ဧကရာဇ် အံ့သြလွန်းသဖြင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားပင် ဖြစ်သွားရင်း –
“ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ။ ဒီဆေးလုံးလေးအတွက်နဲ့ သူဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဒီဆေးလေးက သူ့ကို ရူးမတတ်ဖြစ်အောင်တောင် ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ ပျော်ပျော်ကြီးတောင် သေတော့မယ်ဆိုပဲ။ ဒါရိုးရိုးသာမန် ဆေးလေးပဲလေ။ ဘာမှထူးခြားနေတာမှ မဟုတ်တာ”
ဆေးပုလင်းထဲမှ ပဲစေ့အရွယ် ဆေးလုံးများ ထွက်ကျလာစေရန်အတွက် ပုလင်းအား ဖြေးဖြေးချင်း စောင်းလိုက်သည်။ ဆေးလုံးများ ပန်းကန်​ပြားအတွင်းထဲသို့ ကျသွားသည့်​အချိန်​မှာ​တောင်​မှပင်​ဆေးတိမ်​တိုက်​များသည်​ဆေးလုံးများအား ရစ်​ပတ်​ကာရံ ထားလျက်​ရှိသည်​။ ခဏအကြာတွင်​ရွှေ​ရောင်​များ​တောက်​ပ​နေသည့်​ဆေးလုံးများအား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်​တွေ့လိုက်​ရပြီး ထို​ဆေးများ၏ မျက်​နှာပြင်​တစ်​ခုလုံးတွင်​သွေး​ကြောမျှင်​များကဲ့သို့ အ​ရေးအ​ကြောင်းများပင်​ပါရှိသည်​။
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​သည်​အလွန်​အမင်းပင်​အားရဝမ်းသာ ဖြစ်​သွား​သော​ကြောင့်​သူ၏ မျက်​လုံးများသည် အ​ရောင်​တလက်​လက်​ဖြင့်​တောက်​ပကုန်​သည်​။
​ ဆေး၏ တန်​ဖိုးအား မယုံသင်္ကာဖြစ်​ရန်​ပင်​နောက်​ထပ်​မလိုအပ်​တော့​ပေ။
​ ဆေး​ကြောမျှင်​လေးများသည်​နေရာလပ်​မရှိ​အောင်​ပင်​ဆေးအ​ပေါ်တွင်​ဖုံးအုပ်​ထားကြ၏။
ဒဏ္ဍာရီလာ အဆင့်​၁၀​မှော်​ဆေးလုံးအား ထာဝရအသက်​ရှင်​သန်​နိုင်​သော​ဆေးပညာရှင်​ကြီးများကသာ ပြုလုပ်​နိုင်​သည်​။
​ ဖေးယွမ်​ဆေးများအား အဆင့်​၉ အဆင့်​ရှိ​ဆေးပညာရှင်​များက သု​တေသနပြုလုပ်​ရန်​အတွက်​ဈေးမတန်​တဆ​ပေး၍ ဝယ်​ကြ​ပေလိမ့်​မည်​။ အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​ထို​ဖေးယွမ်​ဆေးသည်​သူတို့အား ထိပ်​သီး​ဆေးပညာရှင်​ဖြစ်​မည့်​လမ်း​ကြောင်း​ပေါ်သို့​ရောက်​ရှိနိုင်​စေ​သော​ကြောင့်​ပင်​ဖြစ်​သည်​။
အနည်းငယ်​လေ့လာရုံမျှဖြင့်​ဆေးပညာရှင်​များအား များစွာ အကျိုး​ကျေး​ဇူး ရရှိနိုင်​စေ​လေသည်​။
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​သည်​စိတ်​လွတ်​သွားသည့်​အရူးတစ်​ယောက်​ကဲ့သို့ပင်​ခရမ်း​ရောင်​ပုလင်းများအား အလျင်​အမြန်​ယူလိုက်​ပြီး​ထိုပုလင်းတစ်​လုံးချင်းစီ အတွင်းသို့​ဖေးယွမ်​ဆေးတစ်​လုံးချင်းစီအား ထည့်လိုက်​သည်​။ တစ်​လုံး… နှစ်​လုံး…သုံးလုံး…​လေးလုံး……
“စုစု​ပေါင်း ဆယ့်​ငါးလုံး”
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​ဆေးများအား​ရေတွက်​ရင်း အံ့ဩတုန်​လှုပ်​သွားသည်​။
ရဲ​ရှောင်​ပြောခဲ့သည့်​အ​ရေအတွက်​နှင့်​မကွာလှ​ပေ။ ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​သည်​ဒဏ္ဍာရီလာ​ဆေးတိမ်​တိုက်​များ ဖြစ်​ပေါ်နိုင်​စေသည့်​ဆေးများအား မျက်​မြင်​ကိုယ်​တွေ့​တွေ့ပြီးသည့်​တိုင်​သူ၏​ရှေ့တွင်​ရှိ​နေသည့် ရဲ​ရှောင်​အား ယုံကြည်​ရန်​ခက်​ခဲလျက်​ရှိသည်​။ အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​ထို​ဆေးတစ်​လုံးအား မီးဖိုတွင်​တစ်​ခါတည်းဖြင့်​အောင်​မြင်​အောင်​ပြုလုပ်​နိုင်​ခဲ့လျှင်​တောင်​မယုံနိုင်​ဖွယ်​ကောင်းသည့်​ကံ​ကောင်းမှုပင်​ဖြစ်​သည်​။ သို့​သော်​ဆေးဆယ့်​ငါးလုံးအား မီးဖိုတစ်​ခုတည်းတွင်​တစ်​ချိန်​တည်း​အောင်​မြင်​အောင်​ပြုလုပ်​နိုင်​ခဲ့သည့်​အ​ခြေအ​နေအား မြင်​တွေ့လိုက်​ရ၍ သူမယုံကြည်​နိုင်​အံ့ဩသင့်​လျက်​ရှိသည်​။ ထို​ဆေး ဆယ့်ငါးလုံးလုံးတွင်​တူညီ​သော အရည်​အ​သွေးများ ရှိ​နေကြ​လေသည်​။
“​နောင်​ကြီး ဖန်​”
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​သည်​ရဲ​ရှောင်​အား​ဆာလာမွတ်​သိပ်​နေ​သော​မြေ​ခွေးတစ်​ကောင်၏ အကြည့်​မျိုးဖြင့်​ကြည့်​လိုက်​ပြီး ငမ်းငမ်းတက်​ပုံစံမျိုးဖြင့်​-
“​နောင်​ကြီးဖန်​ဒီ​ဆေး​တွေက အမှန်​တကယ်​ကို အရည်​အ​သွေး​ကောင်းတယ်​။​နောင်​ကြီးဘက်​က တန်​ဖိုး စဖြတ်​ပါ။​ဈေးဘယ်​လောက်​တောင်း​တောင်း ကိစ္စမရှိဘူး။ ငါ​ဆေး​တွေကို ယူမယ်​”
“သခင်​ကြီးကွမ်​စဉ်းစားပါဦး…”
ရဲ​ရှောင်​တို့၏​ဘေးတွင်​ရပ်​နေသည့်​တာဝန်​ခံသည်​သခင်​ကြီးကွမ်​၏ စကား​ကြောင့်​တုန်​လှုပ်​အံ့ဩသွားရင်း​တွေးမိလိုက်​သည်​မှာ –
“ငါလခွမ်းပဲ . . . သူရူးများရူးသွားပြီလား။ ဘယ်​လောက်​ပဲ ပစ္စည်း​တွေကို အကဲခတ်​ကြည့်​တတ်​တဲ့ ကျွမ်းကျင်​သူပဲ ဖြစ်​ဖြစ်​သူ့အ​နေနဲ့ ဒီ​ဆေး​တွေရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အရည်​အ​သွေး​တွေကို ဘယ်​လောက်​ပဲ အသိမှတ်​ပြုပြု အနည်းဆုံး​တော့​ဈေးနှိမ်​ပြီး တန်​ဖိုးဖြတ်​သင့်တာ။​နောက်​ပြီးမှ တန်​ဖိုးမရှိတဲ့​ဆေး​တွေကို အနာခံပြီး အားနာလို့သာ ယူလိုက်​ရတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ဟန်​ဆောင်​ရလိုက်​မှာ။ ဒီနည်းလမ်းက​လေလံခန်းမအတွက်​ပစ္စည်းအသစ်​တွေရ​အောင်​လုပ်​တဲ့ သူလုပ်​နေကြ နည်းဗျုဟာ​တွေပဲဟာကို။ ဒါ​ပေမယ့်​အခုကြ သူက ဒီ​ဆေး​တွေက အရည်​အ​သွေး​ကောင်းလွန်းလို့​ဈေးဘယ်​လောက်​တောင်းဆို​တောင်းဆို ဂရုမစိုက်​ဘူး သူယူမယ်​ဆိုပဲ။ တကယ်​လို့ ဟိုဘက်​က​ကောင်​က​ဈေးအဆမတန်​တောင်းခဲ့ရင်​သူဘယ်​လိုလုပ်​မှာလဲ”
“ဟဲ . . . ဟဲ . . . ဒီ​ဆေး​တွေကို​ရောင်းဖို့ ငါစိတ်​မဝင်​စားဘူး”
ရဲ​ရှောင်​တာဝန်​ခံအား ဖျတ်​ခနဲကြည့်​လိုက်​ရင်း ပျက်​ရယ်​ပြုသည့်​အပြုံးမျိုးဖြင့်​-
“သခင်​ကြီးကွမ်​. . . ခင်​ဗျားမှာ တကယ်​တော်​တဲ့ တာဝန်​ခံတစ်​ယောက်​ခန့်​ထားတာပဲ။ ဒီလိုလူမျိုးနဲ့​တော့ ခင်​ဗျားက​အောင်​မြင်​ဦးမယ်​”
ရဲ​ရှောင်​ပြောလိုက်​သည့်​စကား၏ ဆိုလိုရင်းအား ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​နားလည်​သ​ဘော​ပေါက်​လိုက်​သဖြင့်​တာဝန်​ခံအား ကြည့်​လိုက်​ပြီး –
“ထွက်​သွားစမ်း။ ဒီ​နေ့တစ်​နေ့လုံး စကားတစ်​ခွန်းမှကို မဟနဲ့။ ကိုယ့်​ဘဝ ကိုယ့်​အ​ခြေအ​နေ ကိုယ့်ဘာသာသိ”
တာဝန်​ခံသည်​နဖူးမှပင်​ချွေးသီး​ချွေး​ပေါက်​များ ကျလာပြီး သခင်​ကြီးကွမ်​အား ပျာပျာသလဲလဲ အမူအယာဖြင့်​-
“ဟုတ်​. . . ဟုတ်​ကဲ့ . . . သခင်​ကြီး . . . ထွက်​သွားပါ့မယ်​”
တာဝန်​ခံ ထွက်​သွား​သောအခါ ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​မှ ရဲ​ရှောင်​ဘက်​သို့ လှည့်​၍ အားနာသွားသည့်​အမူအယာဖြင့်​-
“​တောင်းပန်​ပါတယ်​။ သူက အရိပ်​သုံးပါးကို နားမလည်​တဲ့​ကောင်​မလို့ပါ။ ဒီရှားပါးတဲ့ ဒဏ္ဍာရီလာ​ဆေး​တွေရဲ့ တန်​ဖိုးကို​တောင်​မသိတဲ့​ကောင်​ကို​နောင်​ကြီးဖန်​သက်​ညှာခွင့်​လွှတ်​ပေးပါ”
ရဲ​ရှောင်​ခေါင်းတစ်​ချက်​ညိတ်​ပြလိုက်​သည်​။
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​သည်​ရဲ​ရှောင်​ပြောသည့်​စကားလုံးများ၏​နောက်​ကွယ်​ရှိ အဓိပ္ပါယ်​များအား ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပင်​သိ၏။ အကယ်​၍ ရဲ​ရှောင်​ယူလာသည့်​ဆေးများအား အခြားသာမန်​ပစ္စည်းများကဲ့သို့​ဈေးအဆမတန်​နှိမ်​မိပါက ရဲ​ရှောင်​အား စိတ်​ပျက်​စိတ်​ဆိုးသွား​စေမည်​ဖြစ်​သည်​။ ထိုကဲ့သို့ ရဲ​ရှောင်​အား လက်​ဗလာဖြင့်​ပြန်​လွှတ်​လိုက်​ခြင်းသည်​နောင်​မျိုးဆက်​သုံးဆက်ထိ​ကောင်းစားနိုင်​မည့်​အခွင့်​အ​ရေးအား လက်​လွှတ်​လိုက်​ရသကဲ့သို့ပင်​ဖြစ်​သွား​မည်​ကို ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​ကောင်း​ကောင်းကြီး သ​ဘော​ပေါက်​လေသည်​။
အခုတစ်ကြိမ်​ကဲ့သို့​အခွင့်​အ​ရေးမျိုးသည်​သူ၏​ဆွေစဉ်​မျိုးဆက်​ဆယ်​ဆက်​မကပင်​အကျိုး​ကျေးဇူးများ ဖြစ်​ထွန်း​စေမည်​ဖြစ်​ပြီး ယခုကဲ့သို့ အဖိုးထိုက်​တန်​လှသည့်​ပစ္စည်းမျိုး သူတို့၏​လေလံခန်းမတွင်​ယ​နေ့ထက်​တိုင်​မရှိခဲ့ဘူးချေ ။
ထို့အပြင်​ရဲ​ရှောင်​ယူလာသည့်​ဆေး၏ တန်​ဖိုးအား သိ​နေရက်​နှင့်​ပင်​ထိုရှားပါးလှသည့်​ဒဏ္ဍာရီလာ​ဆေးများအား တန်​ဖိုးမရှိဟု သူသတ်​မှတ်​ခဲ့လျှင်​သူ့အ​နေဖြင့်​အပြစ်​မကင်းသလို ခံစားရမည်​ဖြစ်​သည်​။ ထိုကဲ့သို့ အရည်​အ​သွေး မြင့်​မားလှသည့်​ဆေးများအား​တန်​ဖိုးသိရက်​နှင့်​ပင်​တမင်​ဈေးနှိမ်​၍ ဝယ်​ယူခဲ့ပါက ကမ္ဘာ​ပေါ်ရှိ​ဆေးပညာရှင်​များ အားလုံးအား တစ်ချိန်တည်းပင် စော်ကားလိုက်သလိုပင် ဖြစ်နေပေမည်။
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​အ​နေဖြင့်​ထိုကဲ့သို့ စက်​ဆုပ်​ရွံရှာဖွယ်​ကောင်းသည့်​ကိစ္စမျိုး ပြုလုပ်​ခဲ့သည်ကို အပြင်သို့ ပေါက်ကြားသွားမည်ဆိုပါက သူ၏ ဂုဏ်​သိက္ခာမှာ အဖတ်​ဆယ်​၍ မရ​လောက်​အောင်​ပင်​ဖြစ်​သွားမည်​ဖြစ်​ပြီး သူ့အား လူ​တွေမှ –
“​ဆေးတိမ်​တိုက်​တောင်​ဖြစ်​တည်​နိုင်​တဲ့ ဒီလို ဒဏ္ဍာရီလာ​ဆေးမျိးကို မင်းမလို့​ဈေးနှိမ်​ရဲတယ်​။ မင်းဆီမှာရှိတဲ့ သာမန်​ဆေး​တွေကိုကြ​အမြတ်​ကြီးစားပြီး ပြန်​ရောင်းစားရဲတယ်​ပေါ့”
“​နောင်​ကြီးဖန်​. . . မင်းက ဒီ​ဆေး​တွေကို မ​ရောင်းချင်​ဘူး​ပေါ့​လေ ဟုတ်​လား . . . ဘာအဓိပ္ပါယ်​လဲ။ မင်းမှာ ဘာအစီစဉ်​ရှိလို့လဲ​။​ကျေးဇူးပြုပြီး ပွင့်​ပွင့်​လင်းလင်း​ပြောပြ​လို့ရမလား”
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​ရဲ​ရှောင်​အား အလွန်​တရာမှပင်​နှိမ့်​ချသည့်​လေသံမျိုးဖြင့်​ပြောလိုက်​ပြီး ချက်​ချင်းပင်​သူ၏ တပည့်​များအား​အော်​ခေါ်လိုက်​ရင်း –
“​ဟေ့ . . .လာကြစမ်း . . . လက်​ဖက်​ရည်​လာချ​ပေးစမ်း။ အ​ကောင်းတကာ့ အ​ကောင်းဆုံးဆိုတဲ့ လက်​ဖက်​ရည်​ကို လာချ​စမ်း”
“ငါ့ အစီအစဉ်​က ရိုးရှင်းပါတယ်​။ ငါဒီ​ဆေးလုံး​တွေနဲ့ တန်​ဖိုးရှိတဲ့ ရတနာတစ်​ခုကို အလဲအလှယ်​လုပ်​ချင်​ရုံ သက်​သက်​ပဲ”
ရဲ​ရှောင်​ပွင့်​ပွင့်​လင်းလင်းပင်​ပြောလိုက်သည်​။ ထို့​နောက်​ရဲ​ရှောင်​မှ –
“​နောက်​ပြီး ခင်​ဗျားသိထားရမှာက ဒီ​ဆေး​တွေကို ကျုပ်​ကိုယ်​တိုင်​လုပ်​ခဲ့တာမဟုတ်​ဘူး​။ ဒီ​ဆေး​တွေကို လုပ်​နိုင်​ဖို့ဆိုတာ ကျူပ်​အရည်​အချင်း​လောက်​နဲ့ မရဘူး”
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​မှ ရဲ​ရှောင်​ပြောလိုက်​သည့်​စကားများအား​တွေးလိုက်​ရင်း –
“အင်း . . . သူ့ပုံစံ သူ့ရုပ်​ရည်​က​ဆေးပညာရှင်​တစ်​ယောက်​ပုံစံမဟုတ်​ဘူး။​နောက်​ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်​မှာ​ဆေးအနံ့အသက်​တောင်​မရဘူး”
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​ခေါင်းညိတ်​ပြလိုက်​ရင်း ရဲ​ရှောင်​အား
အ​ယောင်​ယောင်​အမှားမှားဖြင့်​-
“ငါ . . . ငါ​တော့ မထင် . . . အ . . . အဲ့လိုမဟုတ်​. . . နောင်​ကြီးဖန်​မင်းက ကိုယ့်​ကိုယ်​ကို နှိမ့်ချလွန်း​နေပြန်​ပါပြီ”
ချက်​ချင်းဆိုသလိုပင်​သူ၏ မျက်​နှာတစ်​ခုလုံးသည်​မီး​လောင်​မြှိက်​ခံထားရသည့်​အတိုင်း နီရဲတွတ်​သွားသကဲ့ ခံစားလိုက်​ရ၏။ သူ့ပါးစပ်​မှ ထပ်​မံ​ပြောရမည့်​စကားလုံးများအတွက်​စဉ်းစားချင့်​ချိန်​နေရ​လေသည်​။ သို့​သော်​အ​လွဲလွဲ အ​ချော်​ချော်​ဖြင့်​ပင်​သူ၏ စကားများသည်​ခုတ်​ရာတခြား ရှရာတလွဲပင်​ဖြစ်​သွား​ပေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​ခနဲ့တဲ့တဲ့​လေသံမျိုးဖြင့်​-
“ဟမ့် . . . ဒီ​ဆေး​တွေကို ကျုပ်လုပ်​တာ မဟုတ်​ဘူး​။​ဆေး​တွေကို လုပ်​တဲ့​ဆေးပညာရှင်​က သူဘယ်​သူမှန်း လူ​တွေကို သိ​စေချင်​တာ မဟုတ်​ဘူး​။ အထူးသဖြင့်​ဒီ​မော်​တယ်​ကမ္ဘာက လူ​တွေကိုဆို ပို​ဆိုး​ပေါ့”
ရဲ​ရှောင်​မှ ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​အ​နေဖြင့်​ထိုဒဏ္ဍာရီလာ​ဆေး ပြုလုပ်​သည့်​ဆေးပညာရှင်​နှင့်​တွေ့ဆုံရန်​မထိုက်​တန်​ကြောင်း ဆိုလိုလိုက်​ခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​ပြောလိုက်​သည့်​စကားများအား သူ့အ​နေဖြင့်​သံသယမဝင်​ရဲ​ပေ။ သူသည်​နားလည်​သ​ဘော​ပေါက်​ကြောင်း ပြသသည့်​အ​နေဖြင့်​နှိမ့်​ချသည့်​လေသံမျိုးဖြင့်​-
“ဟုတ်​ကဲ့ . . . ဟုတ်​ကဲ့ . . .​နောင်​ကြီးဖန်​ပြောတာ​တွေ နားလည်​ပါတယ်​။ ကျွမ်းကျင်​တဲ့​ဆေးပညာရှင်​ကြီး တစ်​ယောက်​အ​နေနဲ့ သူ့ရဲ့​ဆေးပြုလုပ်​တဲ့ကိစ္စမှာပဲ အာရုံစူးစိုက်​ထားရမှာ​လေ။ ငါ​တို့လို​မော်​တယ်​ကမ္ဘာက လူ​တွေနဲ့ ထိ​တွေ့ဆက်​ဆံဖို့အတွက်​သူ့အချိန်​တွေကို ဘယ်​ဖြုန်းမလဲ။​နောင်​ကြီးဖန်​ပြောတာ အင်​မတန်​မှကို ကျိုး​ကြောင်းဆီ​လျော်​မှန်​ကန်​ပါတယ်​. . .”
“ဒီလို ဂု​ဏ်​ယူဖို့​ကောင်းတဲ့​ဆေးပညာရှင်​ကြီးရဲ့ မျက်​နှာသာ​ပေးခြင်းကို ခံရမယ်​ဆိုရင်​သူ ဒါမှမဟုတ်​ရင်​သူမဆီက အကြုံပြုချက်​တွေကို ငါတို့ လက်​ခံမှာပါ။ ဒါ​ပေမယ့်​ဆေး​တွေကို ရတနာ​တွေနဲ့ အလဲအလှယ်​လုပ်​မယ်​ဆိုတာက​တော့ ငါတို့ရဲ့​လေလံခန်းမ သမိုင်းတစ်​လျှောက်​မှာ ရှိကိုမရှိခဲ့ဖူးဘူး”
ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​မှ ထပ်​ပြီး –
“​နောင်​ကြီး ဖန်​. . .​နောင်​ကြီးအ​နေနဲ့ ငါတို့​မော်​တယ်​ကမ္ဘာရဲ့​ကုန်​သွယ်​မှုနဲ့ ပက်​သက်​တဲ့ ဥပ​ဒေ​တွေကို နားလည်​သ​ဘော​ပေါက်​လိမ့်​မယ်​ထင်​ပါတယ်​။ ကုန်​သွယ်​မှု ကိစ္စမှန်​သမျှကို​ရွှေ​တွေ​ငွေ​တွေနဲ့ တန်​ဖိုးဖြတ်​ကြတယ်​။​နောက်​ပြီး ငါတို့​လေလံခန်းမက ဘုရင်​ကို အခွန်​ဆက်​သရတယ်​။ ဒါ​ကြောင့်​ငါ့အ​နေနဲ့ ဒီအလဲအလှယ်​ကိစ္စကို သ​ဘောမတူချင်​ဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​. . .”
​ ရဲ​ရှောင်​ခေါင်းညိတ်​ပြလိုက်​၏။ သူ့အ​နေဖြင့်​နားလည်​သ​ဘော​ပေါက်​ပေသည်​။
အကယ်​၍ ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​အ​နေဖြင့်​ရဲ​ရှောင်​အား​ဆေး၏ တန်​ဖိုးအား​ပေး​ချေရန်​အတွက်​ရတနာပစ္စည်းတစ်​ခုခုအား​ပေးလိုက်​မည်​ဆိုပါက အခွန်​တော်​ကို ရာခိုင်​နှုန်းဖြင့်​ဆက်​သရန်​အဆင်​မ​ပြေနိုင်​ချေ ။​ရွှေစဖြင့်​အလဲအထပ်​လုပ်​မည်​ဆိုပါ အဆင်​ပြေနိုင်​ပါ​သေးသည်​။
ဘုရင်​မှလည်း အခွန်​ကိစ္စများနှင့်​ပက်​သက်​၍ တင်းကြပ်​ထားသဖြင့်​ကွမ်​ဝမ်​ရှန်​အ​နေဖြင့်​ယခုကဲ့သို့ သ​ဘောတူညီမှုမျိုးအား မလုပ်​ရဲ​ပေ။
တစ်​ကြိမ်​တစ်​ခါတည်း ပြုလုပ်​ခဲ့မိလျှင်​တောင်​တားမြစ်​ထားသည့်​ဥပ​ဒေအား ချိုး​ဖောက်​မှုဖြင့်​သူတို့၏ ဂုဏ်​သိက္ခာများ ကျဆင်းသွားမည်​ဖြစ်​ပြီး အဆိုးဆုံးအ​နေဖြင့်​အဖမ်းဆီးပင်​ခံရနိုင်​ပေသည်​။
ကွမ်ဝမ်ရှန်သည်​ဆေးအား​ရွှေ​တွေ​ငွေ​တွေဖြင့်​အလဲအလှယ်​မလုပ်​ခိုင်းဘဲ ရတနာပစ္စည်းတစ်​ခုခုဖြင့်​သာ အလဲအထပ်​လုပ်​ခိုင်းသည့်​ဆေးပညာရှင်​အား မ​ကျေမနပ်​ဖြစ်​လျက်​ရှိ၏။ သူ့အ​နေဖြင့်​ယခုသ​ဘောတူညီမှုအား ဘယ်​အရာကိုမျှ ဂရုမစိုက်​ဘဲ အမှန်​တကယ်​ပင်​လုပ်​ချင်​နေ​သော်​လည်း တင်းကြပ်​ထား​သော ဥပ​ဒေများ​ကြောင့်​ရှေ့မတိုးသာ​နောက်​မဆုတ်​သာ စုပ်​လည်းဆူး စားလည်းရူးပင်​ဖြစ်​နေရ​လေသည်​။
ရဲ​ရှောင်​ခေါင်းတဆတ်​ဆတ်​ညိတ်​လိုက်​ရင်း –
“ခင်​ဗျား အ​ခြေအ​နေ​တွေနဲ့ အခက်​အခဲ​တွေကို နားလည်​ပါတယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​ဆေးပညာရှင်​က သူများ​တွေနဲ့ တူတာမဟုတ်​ဘူး။​ရွှေ​တွေ​ငွေ​တွေနဲ့သာ ဆိုရင်​သူနှာ​ခေါင်းရှုံ့​နေမှာ မြင်​ယောင်​သေး။ တကယ်​လို့ ခင်​ဗျားရဲ့ အခက်​အခဲ​တွေကို သူ့ကို သွားပြန်​ပြောလိုက်​မယ်​ဆိုရင်​သ​ဘောတူညီမှုက​ပျက်ပြယ်သွားမှာ​သေချာ​ပေါက်​ပဲ။ အဲ့ဒီလို အ​ခြေအ​နေမျိုး ဖြစ်​သွားရင်​ခင်​ဗျားအ​နေနဲ့​မ​ပျော်​မရွှင်​ဖြစ်​သွားမှာကို ကျုပ်​ဖြင့်​တွေးရင်း စိတ်​တောင်​မ​ကောင်းဘူး

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset