Switch Mode

Chapter – 4

မင်းပိုက်ဆံလိုရင် ငါချေးမယ်

Chapter – 4
“မင်းပိုက်ဆံလိုရင်ငါချေးမယ်”

ဇူဝူကျီ၏ မျက်လုံးများသည် ၀မ်းသာအားရဖြင့် တလက်လက် တောက်ပသွားသည်။ သို့သော် ရုတ်တရက် စိတ်ဓာတ်ကျသွားဟန်ဖြင့် –
“အဲဒီလောက် မလွယ်ဘူးကွ . . . တောင်ဝှေးက ဒီလောက်ထိ တန်ဖိုးကြီးမှန်း ငါမသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီလို ပစ္စည်းသေးသေးလေးက ရွှေစ ၅၀၀ တောင်တန်နေတယ်။ ရွှေစ ၅၀၀ တန်တဲ့ ပစ္စည်းကို ငွေစ ၅၀ တည်းနဲ့ ငါခိုးပြီး ရောင်းစားလိုက်မိတာ၊ ငါတော်တော်ကို အသုံးမကျတာပဲ၊ ဒီလောက် အကွာကြီးကိုကွာ . . .”
ထို့နောက် အံတစ်ချက် ကြိတ်လိုက်ရင်း –
“ငါ့မှာ နေရင်းထိုင်ရင်းနဲ့ နာမည်ကြီးသွားတယ်။ ဒီကိစ္စကို ဘယ်တော့မှ ထပ်မပြောတော့ဘူး။ ရင်ထဲမှာပဲ သိမ်းထားလိုက်တော့မယ်။ အခု နောက်ထပ်ကျောက်စိမ်းတောင်ဝှေး အကြောင်း မင်းတို့က ငါ့ကို လာပြောပြန်ပြီ။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ရအောင်ယူရမှာလဲ”
ရဲရှောင် လေသံတိုးတိုးဖြင့် –
“ဟဲဟဲ . . . ပိုက်ဆံကြောင့် မဟုတ်လား၊ အဲဒါက ပြသနာမှ မဟုတ်တာကွ . . . မင်းကို ငါမေးမယ်၊ မင်းတကယ်ပဲ အဲဒီတောင်ဝှေးကို လိုချင်တာလား”
“ဟာ တကယ်လိုချင်တာပေါ့ကွ . . . ကြောင်တောင်တောင်တွေ လာမေးနေပြန်ပြီ။ ငါက ဘာလို့ မလိုချင်ရမှာလဲ၊ တောင်ဝှေးကိုသာ ငါပြန်ရခဲ့မယ်ဆိုရင် ချန်နိုင်ငံတော်ရဲ့ နံပါတ် ၁ လူဆိုးဆိုပြီး အခေါ်ခံနေရာကနေ လွတ်မြောက်နိုင်မယ်လေ။ ငါအဲဒီလို အခေါ်ခံရတဲ့ ဘ၀ကနေ ဘယ်လောက်တောင် လွတ်မြောက်ချင်နေလဲဆိုတာ ဘုရားအသိဆုံးပဲ”
ဇူဝူကျီ ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ရင်း အံကြိတ်လိုက်သည်။
“ဒါပေမဲ့ ဒီကိစ္စတွေဖြစ်ပြီးကတည်းက ငါ့လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံ များများစားစား မရှိတော့ဘူး။ အရင်တုန်းက တစ်လကို ငွေစ ၁၅ စ ရနေတာကနေ အခု လေးပုံတစ်ပုံပဲ ရတော့တယ်။ အဲဒီ ပိုက်ဆံ လောက်လေးနဲ့ ငါဘာသွားလုပ်လို့ရမှာလဲ”
“ချန်နိုင်ငံတော်ရဲ့ နံပါတ် ၁ လူဆိုးလို့ အခေါ်ခံရတဲ့ ဘ၀ကနေ လွတ်မြောက်ချင်တာများ လွယ်ပါတယ်ကွာ . . . စကြာဝဠာကြီးရဲ့ နံပါတ် ၁ လူဆိုးဖြစ်သွားရင် လွတ်မြောက်ပြီပေါ့”
ရဲရှောင် စိတ်ထဲမှ စဉ်းစားနေမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
“ဟား ဟား”
ရဲရှောင် ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောရင်း သူ့ရင်ဘတ်အား ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားဟန်ဖြင့် ပုတ်ပြကာ –
“မင်းအဲဒီတောင်ဝှေးကို တကယ်လိုချင်တယ်ဆိုရင် ငါမင်းကို ပိုက်ဆံချေးမယ်ကွာ . . .”
“ဟာ တကယ်လား . . .”
ဇူဝူကျီနှင့် လန်လန့်လန့် တို့ ၂ ဦးစလုံး အံ့အားသင့်သွားကြလေသည်။
နေမင်းကြီးသည် အနောက်မှ ထွက်လာသကဲ့သို့ ရဲရှောင်၏ မတွန့်မတိုစဖူး ရက်ရောမှုကြောင့် သူတို့ အံ့အား သင့်သွားသည်မှာ မှားတော့မမှားချေ။
“တကယ်ပြောနေတာဟ”
ရဲရှောင် တည်ကြည်လေးနက်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
“မင်းဘာတွေ ကြံနေပြန်ပြီလဲ . . .”
ဇူဝူကျိ စိတ်ထဲမှ တွေးနေရင်း ရဲရှောင်အား မယုံသင်္ကာ အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
“ဒီသူတောင်းစားက ငါ့အပေါ် တစ်ခါမှ ကောင်းခဲ့ဖူးတဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး၊ ဖြစ်နိုင်ချေရှိတာက မင်းငါ့ကို ကြိတ်ကြိုက်နေတာများလား . . .”
“ခွေးမသား . . .”
ရဲရှောင် သူ၏ ဂုဏ်သိက္ခာအား အစော်ကား ခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရ၍ အော်လိုက်သည်။ သူ၏ စေတနာမှာ ဝေဒနာဖြစ်သွားသကဲ့သို့ ဟန်ဆောင်လိုက်ရင်း နာနာကျင်ကျင်ဟန်ဖြင့် –
“ဇူဝူကျီ . . . မင်းဘယ်လိုများ ပြောထွက်ရက်ရတာလဲ။ ငါကမင်းကို ညီအစ်ကိုတစ်ယောက်လို ခင်လို့ ကူညီပေးချင်တာ။ မင်းကို အဲဒီလို ကူညီလိုက်လို့ ငါ့မှာ ဘာအကျိုးအမြတ် ရနိုင်မှာလဲ။ မင်းလို ခွေးမသားကို ပိုက်ဆံချေးလိုက်ရင် ဘယ်အချိန်ပြန်ရမယ်မှန်းတောင် မသိဘူး။ မင်းမို့လို့ ငါ့ကို သံသယ ၀င်ရဲတယ်။ ကောင်းပြီ . . . မင်းကိုငါ ပိုက်ဆံမချေးတော့ဘူး”
“ထားလိုက်တော့ . . . ငါ့ပိုက်ဆံတွေကို ကောင်မလေးတွေနဲ့ပဲ သွားဖြုန်းတော့မယ်။ ဟုတ်တယ်မလား လန် . . . သွားကြစို့”
ရဲရှောင်ဒေါသတကြီးဖြင့် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ထွက်သွားဟန် ပြင်လိုက်သည်။
“ငါတို့ရဲ့ စေတနာကို စော်ကားတဲ့ ဒီလိုကောင်မျိုးနဲ့ ဆက်ပေါင်းစရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူး”
လန် သည် အမြဲတမ်း မီးလောင်ရာ လေပင့်တတ်သူတစ်ဦး ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ယခုအခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပေ။ ထို့ကြောင့် ထိုင်နေရာမှ ချက်ချင်း ထရပ်လိုက်ပြီး –
“ဟုတ်တယ် . . . ငါတို့နဲ့ အပေါင်းအသင်း မလုပ်ချင်တဲ့ ဒီလိုကောင်မျိုးကို ထပ်ပြောနေစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဘူး”
“မဟုတ်ပါဘူး . . . အဲဒီလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ သူငယ်ချင်းတို့ရယ် . . . နေကြပါဦး”
ဇူဝူကျီ ရှေ့သို့ အမြန်ပြေးသွားပြီး ရဲရှောင်၏ ခါးကို တင်းကြပ်စွာ ဆွဲလိုက်ရင်း အသံတုန်တုန်ရီရီဖြင့် –
“ငါစကားလေး တစ်ခွန်းပဲ မှားသွားတာပါကွာ . . . ငါတို့က ညီအစ်ကိုတွေလိုပဲလေ ဟုတ်တယ် မလား . . . ထာဝရ ညီအစ်ကိုတွေလေ။ ငါ့အပေါ် စိတ်မကွက်ဘူးမဟုတ်လား။ နေစမ်းပါဦးကွာ အိမ်တော်ထိန်းရေ . . . ငါတို့အတွက် လက်ဖက်ရည်လေး ယူခဲ့ပေးပါဦး။ ငါ့အဖိုးကို ဘုရင်က ချီးမြင့်ထားတဲ့ လက်ဖက်ရည် အကောင်းစားနော်။ မြန်မြန်ယူခဲ့ မြန်မြန်ယူခဲ့ . . .”
ထို့နောက် သူသည် ရဲရှောင်အား မိသားစု၏ အထွတ်အမြတ်ထားရာ ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်စေလိုက်ပါသည်။ ဇူဝူကျီသည် အလွန်ရိုကျိုးသော ပုံစံဖြင့် ပြုံးပြလိုက်ပြီး –
“ဟဲဟဲ . . . သူငယ်ချင်း . . . သခင်လေးရဲ . . . အချစ်ရဆုံးလေး ငါ့ကို တကယ်ပဲ ပိုက်ဆံချေးမှာ လား”

ရဲ​ရှောင်​ဟန်​ပါပါဖြင့်​ခြေတစ်​ဖက်​ချိတ်​ထိုင်​လိုက်​ရင်း-
“ငါ​ချေးမှာပါ . . .”
“ဟာ . . . မင်းစိတ်​မ​ပြောင်းပါဘူး​နော်​. . .”
ဇူဝူကျီ ဒူး​ထောက်​မတတ်​ထိုင်​ချလိုက်​ရင်း​မေးလိုက်​သည်​။
သူ၏ အမှားအားပြင်​ဆင်​နိုင်​ရန်​အတွက်​ရရှိလာသည့်​အခွင့်​အ​ရေးအား လက်​လွတ်​မခံနိုင်​ပေ။ လွန်​ခဲ့သည့်​လအနည်းငယ်​ခန့်​က သူ့ဘဝအ​ခြေအ​နေသည်​မည်မျှ​ကြပ်​တည်းခဲ့သည်​ဆိုသည်​အား ဘုရားသာ အသိဆုံး ဖြစ်​ပေလိမ့်​မည်​။ သူ့အ​နေဖြင့်​ထိုအ​ခြေ​အ​နေမှ လွတ်​မြောက်​ရန်​အတွက်​အခြား​နေရာသို့ ထွက်​ပြေးရန်​ကြိုးပမ်းရန်​မှာလည်း မလွယ်​ကူလှ​ချေ အဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော်​သူ၏ လုပ်​ရပ်​ကြောင့်​သူ့အားမုန်းတီး​နေသူများသည်​သူ၏ မိသားစုဝင်​များပင်​ဖြစ်​နေကြ​သော​ကြောင့်​ဖြစ်​သည်​။
“အဟမ်း . . . မျှမျှတတလုပ်​ရမယ့်​အရာတစ်​ခု​တော့ရှိတယ်​”
ရဲ​ရှောင်​လက်​ဖက်​ရည်​ခွက်​ထဲမှ လက်​ဖက်​ခြောက်​ရွက်​များအား တဖူးဖူးမှုတ်​လိုက်​ရင်း သူ၏စိတ်​အ​ခြေအ​နေအား အခြားသူ ခန့်​မှန်းရ​ခက်​သည့်​မျက်​နှာထားမျိုးဖြင့် –
“ငါကလည်း မင်းကို ကူညီဖို့​ပြောပြီးပြီဆို​တော့ကားး . . . မင်း​ငါ့ဆီက​ငွေလက်​ခံရရှိ​ကြောင်း စာ ဒါမှမဟုတ်​ရင်​အာမခံပစ္စည်းတစ်​ခုခုကို အ​ပေါင်​ထားတဲ့အ​နေနဲ့​ပေးထားရမယ်​။ မင်းကိုငါ​ရွှေစ ၇၅၀ စ​ပေးမယ်​။ အဲ့ဒီအတွက်​မင်း ငါ့ကို ဘယ်​နေ့ပြန်​ပေးနိုင်​တယ်​ဆိုတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်​အောင်​လုပ်​ထားဖို့လိုတယ်​။ မင်းငါ့ကို​ဈေးဆစ်​ဖို့ လာမစဉ်းစားနဲ့ . . .”
“ဟာ . . . ဟုတ်​တာ​ပေါ့”
ဇူဝူကျီ ဝမ်းသာအားရဖြင့်​ပြောလိုက်​သည်​။ သူ့အ​နေဖြင့်​ပြသာနာအား​ဖြေရှင်းရန်​နည်းလမ်းအတွက်​သ​ဘော​ပေါက်​လိုက်​သော်​လည်း စိတ်​မသက်​သာသည့်​အကြည့်​မျိူးဖြင့်​-
“ဒါ​ပေမယ့်​ငါ့မှာ မင်းကို​အာမခံအ​နေနဲ့​ပေးဖို့ ဘာအ​ပေါင်​ပစ္စည်းမှ မရှိဘူး”
“မင်း လူစကားနားမလည်​ဘူးလား။ ငါ့ကို​ပေးဖို့ မင်းဘယ်​ဟာမဆို လုပ်​လို့ရ​နေတာပဲ။ ငါတို့က ညီအစ်​ကို​တွေပဲ​လေ။ မင်းဆီက​နေ ဘယ်​တန်​ဖိုးကြီး ပစ္စည်းကိုမှ ငါမလိုချင်​ဘူး။ ငါကအဲ့ဒီလို ယူစရာလား”
ဇူဝူကျီ စိတ်​သက်​သာရာ ရသွားသည့်​ပုံစံမျိူးဖြင့်​-
“အင်း . . . ဒါက အ​ကောင်းဆုံး နည်းလမ်းပဲ။​နေစမ်းပါဦး ငါစဉ်းစားကြည့်​ပါဦးမယ်​။ ဒီတစ်​ကြိမ်​ငါဘာခိုးရင်​ကောင်းမလဲ”
သူ့မျက်​လုံးများအား တစ်​ချက်​ဝေ့ကြည့်​လိုက်​သည်​။ ဒီတစ်​ကြိမ်​၌လည်း အိမ်​မှ ပစ္စည်းအားခိုး၍ အိမ်​တွင်းသူခိုးလုပ်​ရန်​သူဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။
“မင်းနဲ့​တော့ ခက်​ပြီကွာ . . .”
ရဲ​ရှောင်​စိတ်​ပျက်​လက်​ပျက်​ပုံစံဖြင့်​-
“ဒီအိမ်​ထဲက ပစ္စည်းတစ်​ခုခုကို မင်းယူလို့မရဘူးလား။ ပစ္စည်းက တန်​ဖိုးကြီးစရာမှ မလိုတာ။ ဘာပဲဖြစ်​ဖြစ်​မင်းယူလို့ရ​နေတာပဲ”
ရဲ​ရှောင်​၏ စကားများအား ကြားပြီး​နောက်​ဇူဝူကျီသည်​နောက်​ဆုံးတွင်​နားလည်​သ​ဘော​ပေါက်​သွားဟန်​ဖြင့်​-
“အင်း . . .​ကောင်းပြီ။ ဒါဆို အာမခံထားတဲ့အ​နေနဲ့ အ​ပေါင်​ပစ္စည်း တစ်​ခုခု​ပေးရမှာ​ပေါ့​လေ”
“အာမခံပစ္စည်းအ​ကြောင်း​မေ့လိုက်​တော့။ လာကွာ . . . ငါတို့က ညီအစ်​ကို​တွေပဲဟာ”
ရဲ​ရှောင်​သည်​မိမိအ​နေဖြင့်​ဇူဝူကျီ အ​ပေါ်၌ သနားညှာတာ​ထောက်​ထားတတ်​သူတစ်​ဦးဖြစ်​ကြောင်း စကားလုံးများဖြင့်​ဖော်​ပြလိုက်​သည်​။
ဇူဝူကျီ အလွန်​အမင်း​ပျော်​ရွှင်​သွား​လေသည်​။​နောက်​ဆုံးတွင်​သူ၏ စိတ်​ထဲ၌ မည်​သည့်​ဝန်​ထုတ်​ဝန်​ပိုးမျှ မရှိ​တော့သကဲ့သို့​စိတ်​ပေါ့ပါးသွားသည်​။ သူသည်​ဟက်​ဟက်​ပက်​ပက်​ရယ်​မောလိုက်​ရင်း –
“​ကောင်းပြီ​လေ . . . ဒီမှာရှိတဲ့ ပစ္စည်း​တွေအားလုံးက ငါ့အဖိုး စု​ဆောင်းထားတဲ့ ပစ္စည်း​တွေ။ ငါ့အဖိုးက သူ့ပစ္စည်း​တွေကို တန်​ဖိုးထားတယ်​။ ဒါ​ပေမယ့်​တစ်​ခု နှစ်​ခု​ပျောက်​သွားရုံ​လောက်​နဲ့​တော့ ဘာမှမဖြစ်​လောက်​ပါဘူး။ သူငယ်​ချင်း မင်းဘယ်​ပစ္စည်း ကြိုက်​တယ်​ဆိုတာသာ ငါ့ကို​ပြောလိုက်​။ ငါမင်းကို ချက်​ချင်း​ပေးလိုက်​မယ်​။ မင်း ပြန်​ပေးစရာမလိုဘူး။ ငါမင်းပိုက်​ဆံကိုလည်း​သေချာ​ပေါက်​ပြန်​ဆပ်​မယ်​မင်းကြိုက်​တဲ့ ပစ္စည်းကိုလည်း ယူသွားကွာ”
ဇူဝူကျီတစ်​ယောက်​အမှန်​စင်စစ်​သ​ဘော​ကောင်း​နေခြင်းပင်​ဖြစ်​သည်​။
ရဲ​ရှောင်​မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​ရင်း –
“ဘာအဓိပ္ပါယ်​လဲကွ . . . မင်းက ငါ့ကို ဘယ်​လိုထင်​နေတာလဲ။ မင်းကိုငါက ကူညီ​ပေးဖို့ ကြိုး​စား​နေရုံသက်​သက်​ပဲ။ မင်းရဲ့ အာမခံပစ္စည်းကို ငါက ငမ်းငမ်းတက်​လိုချင်​နေတာများ ထင်​နေတာလား။ မင်းကိုငါက ပိုက်​ဆံ​ချေးလို့​ကျေးဇူးအတင်​ခံချင်​လို့ မင်းကငါ့ကို လက်​ဆောင်​ပြန်​ပေးတဲ့ သ​ဘောလား။ မင်း​ပေးတဲ့ ပစ္စည်းက ကြီးကြီး​သေး​သေး ငါ့​စေတနာ​တွေကို​စော်​ကား​နေတာနဲ့ အတူတူပဲ။ အခုကြ​တော့ မင်း​ပေးတာသာ ငါလက်​ခံလိုက်​မယ်​ဆိုရင်​မင်းကငါ့ကို လာဘ်​ထိုး​နေတာနဲ့ တူမ​နေဘူးလား”
“လာဘ်​ထိုးတယ်​. . . ဟုတ်​လား”
ဇူဝူကျီ​တွေးလိုက်​ရင်း –
“သူ့ကိုယ်​သူ ကြီးကျယ်​မြင့်​မြတ်​တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်​ကြီးလိုများ​ပြော​နေလိုက်​တာ”
“မင်းရဲ့​တွေ​ဝေမှု​အတွက်​ငါဆုံးဖြတ်​ပြီးပြီ။ ငါကြိုက်​တာ ဒီတစ်​ခုပဲ​။ အ​တောင်​ပျံဖြန့်​ပြီး​ကောင်းကင်​မှာ ပျံရတဲ့ ခံစားချက်​ကို ငါသ​ဘောကျတယ်​။ အဲ့ဒီ​တော့ အ​တောင်​ပျံဖြန့်​ထားတဲ့ပုံကို တံဆိပ်​ထွင်းထားတဲ့ ဒီပစ္စည်းကိုငါယူမယ်​။ ရဲ​ရှောင်​စိတ်​မပါလက်​မပါပုံစံဖြင့်​မှော်​ကျောက်​ဖရုံသီးအား လက်​ညိုးညွှန်​ပြလိုက်​သည်​။
“ဒါ . . . ဒါက အရမ်း​ဈေး​ပေါလွန်းတယ်​မဟုတ်​ဘူးလား”
ဇူဝူကျီ ရုတ်​တရက်​တွေးလိုက်​ရင်း –
“ဒီပုံစံအတိုင်းဆို ရဲ​ရှောင်​ငါ့ကို တကယ်​အကူညီ​ပေးချင်​နေတာထင်​တယ်​။ ငါ့အိမ်​မှာ တန်​ဖိုးရှိတဲ့ ရတနာ​တွေမှ အများကြီးပဲ။ ဒါ​တောင်​သူက​ဈေးအ​ပေါဆုံး ပစ္စည်းကိုမှ​ရွေးယူတယ်​။ ဘယ်​လောက်​တောင်​ငါ့အ​ပေါ်​ကောင်းလိုက်​သလဲ။ ငါသူ့​စေတနာ​တွေကို ဘာလို့ နားမလည်​နိုင်​ဖြစ်​ခဲ့ရတာပါလိမ့်​”
ဇူဝူကျီ တွေးနေသည့် အတွေးများအား ရဲရှောင်ရိပ်စားလိုက်မိရင်း –

“​ကောင်းပြီ . . .​ကောင်းပြီ။ မင်းငါ့စိတ်​စေတနာကို သိ​နေပြီပဲ။ ဒါဆိုလုံ​လောက်​ပြီ”
ရဲ​ရှောင်​တည်​ကြည်​လေးနက်​ဟန်​ဖြင့်​-
“ငါတို့နှစ်​ယောက်​က ဘာ​တွေလဲ။ ညီအစ်​ကို​တွေဆိုတာ တစ်​ယောက်​နဲ့တစ်​ယောက်​အပြန်​အလှန်​ကူညီရတာပဲ​လေ။ ဒါနဲ့စကားမစပ်​ဒီကိစ္စကို​တော့ မင်းလျိူ့ဝှက်​ထားသင့်​တယ်​။ ငါမင်းကို ပိုက်​ဆံ​တွေ အများကြီး​ချေးတဲ့ကိစ္စ တခြားသူ​တွေသိသွားကြည့်​ပါလား သူတို့​တွေအကုန်​လုံး ငါ့ဆီပိုက်​ဆံ​ချေးဖို့​ရောက်​လာလိမ့်​မယ်​။ အဲ့ဒီအခါကြ ငါ့မှာ ဟိုတစ်​ယောက်​ကိုပဲ​ချေး​ပေးရမလိုလို ဒီတစ်​ယောက်​ကိုပဲ​ချေး​ပေးရမလိုလိုနဲ့ ဒုက္ခ​တွေ​ရောက်​ကုန်​ဦးမယ်​”
“ငါ့ကို မင်းယုံလိုက်​ကွာ။ ငါ့ပါးစပ်​ကိုလုံ​အောင်​ပိတ်​ထားမယ်​ဘယ်​သူ့ကိုမှ မ​ပြောဘူး စိတ်​ချ”
ဇူဝူကျီ ကတိ​ပေးလိုက်​ရင်း –
“ငါက အဲ့ဒီလို ပါးစပ်​မလုံတဲ့ လူမျိူးမှမဟုတ်​တာ”
“မင်းက​ရော ဘာလို့မယူ​သေးတာလဲ။ မင်းလိုချင်​တဲ့ ပစ္စည်းကို အခုယူလိုက်​တော့​လေ”
ရဲ​ရှောင်​စိတ်​ပြောင်းသွားမည်​စိုး၍ ဇူဝူကျီ လန့်​နေလေသည်​။ ထို့​ကြောင့်​ထို​ပစ္စည်းအား မြန်​မြန်​ယူ​စေရန်​ရဲ​ရှောင်​အား တွန်းအား​ပေးလိုက်​သည်​။
“ကြပ်မပြည့်တဲ့ကောင်”
ရဲ​ရှောင်​အသံတိုးတိုး​လေးဖြင့်​-
“မင်းအတွက်​မင်း မစဉ်းစား​တော့ဘူးလား။ ငါအခု ဒီပစ္စည်းကို မင်းအိမ်​က လူ​တွေ​ရှေ့က​နေ ယူသွားရင်​လူ​တွေအကုန်​သိသွားပြီး ဘယ်​လိုလုပ်​လျှိ့ဝှက်​ချက်​ကို ထိန်းနိုင်​တော့မှာလဲဟ”
“ဟုတ်​သားပဲ . . . ဟုတ်​သားပဲ”
ထို့​နောက်​ဇူဝူကျီသည်​ခပ်တိုးတိုး လေသံလေးဖြင့် –
“ည​မှောင်​သွားတဲ့အခါကြ ဒီပစ္စည်းကို ငါမင်းဆီ ယူလာခဲ့မယ်​ဆိုရင်​ဘယ်​လိုလဲ”
“​ကောင်းလိုက်​တဲ့ အကြံ”
“ရဲ​ရှောင်​အပြည့်​အဝ​ထောက်​ခံလိုက်​ရင်း –
“ညမိုးချုပ်​ရင်​ငါဒီလမ်းကြား​လေးရဲ့​တောင်​ဘက်​မှာ​မင်းကို​ပေးဖို့ ပိုက်​ဆံ​တွေနဲ့​စောင့်​နေမယ်​”
ထိုစကားအား ဇူဝူကျီ ကြားလိုက်​ရ​သောအခါ ပြုံးလိုက်​ရင်း –
“အခုလို ကူညီ​ပေးတာ မင်းကို​ကျေးဇူးတင်​တယ်​ကွာ။ ငါ့မိသားစု​ဝင်​တွေကြားထဲမှာ ငါ့ရဲ့ ဂုဏ်​သိက္ခာကို ပြန်​အဖတ်​ဆယ်​နိုင်​တော့မယ်​။ ငါ့အလုပ်​က​နေ ပိုက်​ဆံပြန်​ရလာလို့ရှိရင်​မင်းကို ပြန်​ဆပ်​ပါ့မယ်။ မင်းပြန်​မရမှာ စိတ်​မပူနဲ့။ ငါ​ယောက်ျား ငါ့စကား ငါတာဝန်​ယူတယ်​”
“​အေးပါ ငါ့​ကောင်​ကြီးရာ။ မင်းကို ငါမယုံရင်​တောင်​ငါမင်းကို ပိုက်​ဆံ​ပေးမှာပါကွ”
ရဲ​ရှောင်​နှင့်​ဇူဝူကျီ တို့နှစ်​ဦးသည်​ညီအကိုအရင်းချာများကဲ့သို့ တစ်​ယောက်​ပုခုံး တစ်​ယောက်​အပြန်​အလှန်​ဖက်​လိုက်​ကြ​လေသည်​။
လန်​မှာမူ သူတို့နှစ်​ဦးအားကြည့်​၍ ပါးစပ်​အ​ဟောင်းသားဖြင့်​ပင်​အံ့ဩ​နေ​လေသည်​။
အားလုံးသ​ဘောတူညီမှု ရရှိပြီး​နောက်​ဇူဝူကျီသည်​ရဲ​ရှောင်​နှင့်​လန်​တို့နှစ်​ဦးအား​ကျေးဇူးတင်​မဆုံးပင်​ရှိ​နေ​တော့သည်​။ သူတို့နှစ်​ဦးမှာ​တော့ အမတ်​ကြီး၏ အိမ်​မှ ဟန်​ပါပါဖြင့်​ထွက်​ခွာလိုက်​ရင်း –
“ည​မှောင်​လာတဲ့ အခါကြ မ​မေ့နဲ့​နော်​”
ဇူဝူကျီ​အော်​ပြောလိုက်​သည်​။​အော်​သံမှာ ကျယ်​လွန်းလှ၍ ရဲ​ရှောင်​တို့ အ​တော်​ဝေး​ဝေး​ရောက်​သွားသည်​အထိပင်​ကြားရသည်​။
“​ဟေ့ . . .​နေစမ်းပါဦး။ မင်းကသူ့ကို တကယ်​ပဲ ပိုက်​ဆံ​ပေးမလို့လား”
လန် . . . ရဲ​ရှောင်​အား မယုံသင်္ကာအကြည့်​ဖြင့်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“​ပြောစမ်းပါကွာ . . . မင်းက ကြင်​နာတတ်​တဲ့ အသည်းနှလုံးရှိတဲ့​ကောင်​မှ မဟုတ်​တာ။ မင်းတကယ် ပိုက်​ဆံမ​ချေးဘဲနဲ့ သူ့ကို​မျှော်​လင့်​ချက်​တွေ​ပေးပြီး ဒုက္ခ​ရောက်​အောင်​လုပ်​မလို့ မှတ်​လား”
“မင်းဘာ​တွေ​ပြော​နေတာလဲ။ မင်းလို​ပြောပြီးသား စကားကို မတည်​တဲ့​ကောင်​များ ထင်​နေလား”
ရဲ​ရှောင်​သည်​လန်​အား စိတ်​ပျက်​သည့်​ပုံစံဖြင့်​ကြည့်​လိုက်​ရင်း –
“သွား . . . အိမ်​ပြန်​ပြီး​တော့ ငါ့အတွက်​ရွှေစ ၅၀၀ သွားပြင်​ထား။ ငါပိုက်​ဆံလို​နေတယ်​”
ဇူဝူကျီအား ပိုက်​ဆံ​ချေးရန်​အတွက်​ရဲ​ရှောင်​တွင်​ပိုက်​ဆံအလုံ​လောက်​ရှိသည့်​ပုံမ​ပေါ်​ပေ။
“ဪ . . . မင်းက ပိုက်​ဆံလိုတယ်​ပေါ့။ ငါကပြင်​ပေးထားရမယ်​ပေါ့။ အမ်​. . .​နေပါဦး ဘာရယ်​မင်းဘာ​ပြောလိုက်​တယ်​။ မင်းက ဇူဝူကျီကို​ချေးဖို့ ငါ့ကို​ရွှေစ ၅၀၀ ရှာခိုင်းတယ်​ဟုတ်​လား။ ငါက ဘာကိစ္စလုပ်​ပေးရမှာလဲ။ ငါ့ကို အ​ကြောင်းပြချက်​အရင်​ပေး”
​ရဲ​ရှောင်​ပြောသည့်​စကားများ​ကြောင့်​လန်​စိတ်​တိုလွန်း၍​ဒေါသများ​ပေါက်​ကွဲထွက်​သွားသည်​။
“သူ ဇူဝူကျီ နဲ့ အခင်​အမင်​မပျက်​ချင်​တိုင်း ငါ့ဆီက ပိုက်​ဆံလာ​ချေး​နေတယ်​။ ငါက ဘာကိစ္စလုပ်​ပေးရမှာလဲ”
လန်​တစ်​ယောက်​တည်း​တွေးလိုက်​သည်​။
“အ​ကြောင်းပြချက်​. . . ဟုတ်​လား . . . မင်းဒါ​လေး​တောင်​နားမလည်​ဘူးလား။ မင်းငါ့ကို​ရွှေစ ၅၀၀ မ​ပေးဘူးဆိုရင်​ငါ ဘယ်​လိုလုပ်​ဇူဝူကျီကို​ချေး​ပေးနိုင်​တော့မှာလဲ။ ဒီ​လောက်​ရှင်း​နေတာကို။ မင်း အ​တော်​စကားများတဲ့​ကောင်​ပဲ”
ရဲ​ရှောင်​သူ့မျက်​လုံးများအား ဟိုကြည့်​ဒီကြည့်​ဖြင့်​ကစားလိုက်​ပြီး ခြိမ်း​ခြောက်​သည့်​လေသံမျိူးဖြင့်​-
“လန်​မင်းငါ့ဆီကို​ရွှေစ ၅၀၀ ယူမလာဘူးဆိုရင်​ငါလည်း ကတိမတည်​တဲ့လူ ဖြစ်​သွားမယ်​။ ထားပါ . . . ရပါတယ်​။ မင်း နဲ့ ဇူဝူကျီ ပြည့်​တန်​ဆာအိမ်​က အ​ပျော်​မယ်​ကောင်​မ​လေးအတွက်​ရန်​ဖြစ်​ရင်း အကျီတောင်မပါဘဲ ကိုယ်​လုံးတီးထွက်​ပြေးခဲ့ရတဲ့အ​ကြောင်းကို မင်းအဖိုးရယ်​မင်းအ​ဖေရယ်​မင်းအ​မေနဲ့ မင်းအ​ဒေါ်တွေ အကုန်​လုံးကို ငါ​ပြောပြလိုက်​မယ်​။ အဲ့ဒါနဲ့​တောင်​မင်းအတွက်​မလုံ​လောက်​သေးဘူးဆိုရင်​လမ်း​ပေါ်က နံရံ​တွေအကုန်​လုံးမှာ မင်းအ​ကြောင်း​တွေ သွားကပ်​ပစ်​မယ်​။ ငါအဲ့ဒီလိုလုပ်​လိုက်​ရင်​မင်း​တော်​တော်​နာမည်​ကြီးသွားမှာပဲ။ တစ်​မြို့လုံး . . . မဟုတ်​သေးပါဘူး တစ်​ကမ္ဘာလုံးကတောင် မင်းအ​ကြောင်း သိသွားလိမ့်​မယ်​။ မင်းရဲ့ ဂုဏ်​သိက္ခာကို ဇူဝူကျီနဲ့ တစ်​တန်းတည်းဖြစ်အောင်​ငါမြှင့်​တင်​ပေးရမှာ​ပေါ့”
“ဘာ . . . မင်း . . . မင်း . . . ”
လန်​ဒေါသထွက်​သွား၍​ရဲ​ရှောင်​၏ ခပ်​လှမ်းလှမ်းသို့ သွားလိုက်​သည်​။ သူ၏​စွေ​ဆောင်း​နေသည့်​မျက်​လုံးများပင်​ဒေါသ​ကြောင့်​ပြန်​တည့်​မတ်​သွားသည့်​ပုံပင်​။ သူ ရဲ​ရှောင်​အား ဆဲဆိုလိုက်​ရင်း –
“မင်း အ​တော်​ကြောက်​ဖို့​ကောင်းတဲ့​ကောင်​ပဲ။ ငါ့ဘဝရဲ့ အမဲစက်​တွေကို အသုံးချပြီး ငါ့ကိုအကြပ်​ကိုင်​တယ်​”
“အာ . . .​တော်​တော့။ အပို​တွေ​ပြောမ​နေစမ်းနဲ့။ ငါ့ကို​ချေးလိုက်​ရလို့ မင်းအတွက်​ဘာမှ မထိခိုက်​သွားဘူး။ အခုမင်းကိုငါ ထပ်​မေးမယ်​။ မင်းငါ့ကို​ချေးမှာလား မ​ချေးဘူးလား”
“​အေး . . .​ချေးမယ်​. . .​ချေးမယ်​. . . ဟုတ်​ပြီလား။
“ငါ့မှာတခြားဘာရွေးချယ်စရာများ ရှိသေးလို့လဲ”
လန်​ငိုသံပါကြီးပါဖြင့် –
“ငါမင်းဆီ ယူခဲ့ပါ့မယ်​. . .”

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset