Chapter – 1741 & 1755

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၁)

ယခုတစ်ကြိမ် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်သို့ ကုကျန်းရှင် လာသည့်အခါ ရွှယ့်ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့လည်း လိုက်လာခဲ့ကြလေသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ လိုက်လာသည့် အခါမှပဲ ချောင်တိုက်ခိုက်ခံရလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ကြပေ။

သူမအကြောင်း ပြောပြပြီးနောက် ဟဲကျောင် တိတ်သွားခဲ့၏။ ရန်ကိုင်အကြောင်းကို ဆက်မမေးခဲ့ချေ။ သူမ၏ အဆင့်အတန်းဖြင့် ရန်ကိုင်အကြောင်းကို သွားမမေသင့်မှန်း သိနေသည်။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်၍ ပြောလိုက်သည် “ဒါနဲ့ နင်တို့ အဖွဲ့အစည်းသခင်လေး ကုကျန်းရှင်အကြောင်း ဘယ်လောက်သိလဲ”

“အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးလား” ဟဲကျောင် ကြောင်သွားခဲ့၏ “အဖွဲ့သခင်လေး ကုကျန်းရှင်အကြောင်း အစ်ကိုရန် ဒီထက် ပိုသိချင်တာလား”

“ဟုတ်တယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လျက် “နင်ပြောလို့ရမယ် ထင်သလောက် ပြောပြ”

ဟဲကျောင်က ပြုံးလျက် “အရမ်းကြီးတော့ သိပ်မသိဘူး။ သိထားတဲ့ဟာတွေကလည်း လူတော်တော်များများ သိထားတဲ့ ဟာတွေချည်းပဲဆိုတော့ ပြောပြလို့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ အဖွဲ့အစည်း သခင်လေးက ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ နှစ်ထောင်နဲ့ချီ သမိုင်းကြောင်းမှာ ပါရမီအမြင့်ဆုံးသူလို့ ပြောလို့ရတယ်။ အခု အသက်(၆၀)တောင် မရှိတတ်သေးဘူး၊ တန်ခိုးရှင်အဆင့်ရဲ့ အထွဋ်အထိပ်အဆင့်ကို ရောက်နေပြီ။ ပြီးတော့ နောက်သုံးလေးငါးနှစ်ဆို တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်ကို ချိုးဖျက်တော့မယ်လို့တောင် ကောလဟာလတွေ ထွက်နေသေးတယ်”

ရန်ကိုင်သည် ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း ဟဲကျောင်း ပြောနေသည်ကို ထိုင်နားထောင်နေခဲ့သည်။

ထိုအကြောင်းကို လျိုတုန်းဆီမှ သိသွားပြီလေပြီ။

“သခင်လေးက ကိုယ့်ကိုယ်ကို နှိမ့်ချတတ်တယ်။ တစ်ဖက်သူကိုလည်း လေးစားတယ်။ ရိုးသားဖြောင့်မတ်မှုလည်း ရှိတယ်။ အဖွဲ့အစည်းခေါင်းဆောင်က အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးကို အရမ်း မျှော်လင့်ထားတာ။ သခင်လေးက ကျင့်ကြံခြင်းတင် မြင့်တာမဟုတ်ဘူး။ တိုက်ပွဲစွမ်းရည်ကလည်း အရမ်း မြင့်တယ်။ သိရသလောက် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းရဲ့ တတိယသခင်လေး ရွှယ့်ယွယ်နဲ့ ခရမ်းကြယ်ရဲ့ ကျိတုန်တို့လောက်ပဲ သူနဲ့ ယှဉ်နိုင်တယ်တဲ့”

“အွန်း၊ အွန်း…” ဟဲကျောင် ပြောပြသည်ကို နားထောင်ရင်း ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ နောက်ထပ်နာမည်တစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။

ရှုပင်းပိုင်…

ထိုလူငယ်လေးကို သွေးအကျဉ်းထောင် အပြင်ဘက်၌ တွေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူဖြစ်သော ဝူတောက်၏ တပည့်ဖြစ်သည်။ ဝူတောက် ဆိုသည့်လူသည် တောင်စိမ်းကြယ်သခင်ဖြစ်သော လော့ဟိုင်ပင် စီနီယာဟု တလေးတစား ခေါ်ရသည့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ဝူတောက်သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး ဖြစ်မည်မှာ သံယသရှိစရာ မလိုချေ။

သူပျိုးထောင်ထားသည့် တပည့်မှာလည်း ကုကျန်းရှင်၊ ရွှယ့်ယွယ်နှင့် ကျိတုန်တို့အောက် နိမ့်ကျလိမ့်မည် မဟုတ်ဘဲ ပို၍ပင် သန်မာနိုင်သေးသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ထိုအကြောင်းကို စိတ်ထဲတွင်သာ တွေးလိုက်ပြီး အပြင်သို့ ထုတ်မပြောခဲ့ပေ။

ဟဲကျောင်သည် ဓါးအဖွဲ့အစည်းတွင် အတော်ကြာအောင် နေလာခဲ့သော်ငြား သူမ၏ နိမ့်ကျသော ကျင့်ကြံခြင်းကြောင့် သိခွင့်ရထားသည့် သတင်းအချက်အလက်မှာ အကန့်အသတ်နှင့် ရှိပေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် အပြင်လောကကြီးအကြောင်းကို သိပ်ပြီး နားလည်လိမ့်မည် မဟုတ်။ သူမစိတ်ထဲ အဖွဲ့အစည်း သခင်လေးသည်သာ အတော်ဆုံး၏ ထင်လျှင် ထင်နေနိုင်၏။

“ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှာလည်း အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးက တကယ့် နာမည်ကျော်ပဲ။ အဲ့ဒါကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ဆရာလည်း သခင်လေးနောက်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ အင်း၊ ပြီးတော့ အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးက လက်ဝဲလက်ယာ ဓါးအစေခံတို့နဲ့ အမြဲ ရှိနေတတ်တယ်။ သိရသလောက်တော့ သူတို့က ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ညီအစ်ကိုမောင်နှမတွေလို အတူနေလာခဲ့ကြတယ်ဆိုလားပဲ”

“ညီအစ်ကိုမောင်နှမထက် ပိုလောက်တယ်” ရန်ကိုင်က ရယ်သွမ်းသွေး၍ ပြောလိုက်သည်။

လက်ဝဲလက်ယာဓါးအစေခံ ကုကျန်းရှင်အား ကြည့်သည့် အကြည့်သည် မောင်နှမဆက်ဆံရေးထက် အများကြီးပိုသည့် အကြည့်မျိုး ဖြစ်သည်။

ဟဲကျောင်၏ ပါးပြင် ပန်းရောင် သန်းသွားလေသည်။ ရန်ကိုင် အပြောကို ပြန်မပြောဘဲ အင်္ကျီစကို ဆုပ်ကိုင်၍သာ ဆက်ပြောလိုက်၏ “လက်ဝဲဓါးအစေခံကို လင်းယွဲ့လို့ခေါ်ပြီး လက်ယာဓါးအစေခံကို အန်ရှင်းလို့ ခေါ်တယ်။ သခင်လေးနဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်က နေလကြယ်ဆိုတဲ့ ကျင့်စဉ်တစ်မျိုးကို ကျင့်ကြံထားကြတယ်။ အဲ့ကျင့်စဉ်နဲ့ဆိုရင် သူတို့ ကျင့်ကြံခြင်းထက် ပိုမြင့်တဲ့စွမ်းအင်ကိုတောင် ထုတ်သုံးနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ဝဲလက်ယာဓါးအစေခံတွေ မရှိတောင်မှ သခင်လေးက အရမ်းကို အားကောင်းနေတုန်းပဲ။ သာမန် ဘယ်တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်မှ သခင်လေးရဲ့ ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်ဘူး”

ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး အားကောင်းမကောင်းကို အကြည့် တစ်ချက်ဖြင့်ပင် သိနိုင်ပေသည်။ ကုကျန်းရှင်သည် ရန်ကိုင်အား အားကောင်းသော ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် ကုကျန်းရှင်သည် လက်ရွေးစင်ထဲတွင်ပင် လက်ရွေးစင်တစ်ဦးမှန်း သိနိုင်ပေသည်။

“ကျွန်မသိတာ အဲ့ဒါအကုန်ပဲ” ပြောပြီးသွားသည်နှင့် ဟဲကျောင်သည် ရန်ကိုင် ဘာဆက်ညွှန်းကြားမလဲ ဆိုသည်ကို လေးလေးစားစားဖြင့် စောင့်ဆိုင်းနေလိုက်သည်။

“ကုကျန်းရှင် ဘာလို့ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ဆီသွားလဲ နင်သိလား”

“မသိဘူး။ ကျွန်မတို့က သူတို့ ခိုင်းတဲ့အတိုင်းပဲ သိရတာ။ ဘယ်ကို သွားမယ်ဆိုတာတောင်ကိုတောင် အဖွဲ့အစည်း သခင်လေးက တစ်ခါမှ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး” ဟဲကျောင်က ခေါင်းခါလိုက်သည်။

“အစ်ကိုရန်၊ အစ်ကိုရန် အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးအကြောင်း ဒီလောက် မေးနေတာ အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးနဲ့ ရန်သူ လုပ်ချင်လို့လား” ဟဲမြောင်က စိုးရိမ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်က ရယ်မောလျက် ခေါင်းခါကာ “မလုပ်ပါဘူး။ ငါတို့ကြားမှာ ဘာရန်ငြိုးမှ ရှိတာမှ မဟုတ်တာ။ ပြီးတော့ ကုကျန်းရှင်က လူကောင်းတစ်ယောက်ပဲလေ၊ မဟုတ်ဘူးလား။ အခုလို မေးတယ်ဆိုတာကလည်း ငါက သူ့သင်္ဘောပေါ် ရောက်နေတာလေ။ ဒီတော့ သူ့အကြောင်းလေး ပိုသိအောင် နည်းနည်းပါးပါး မေးမြန်းထားရတာပေါ့။ နင်တို့ ဒီလောက် စိုးရိမ်နေစရာ မလိုပါဘူး”

“အို” ထိုအခါမှပဲ ဟဲမြောင်သည် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည့် ပုံစံဖြင့် သူ၏ လက်ကလေးကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်လျက် သက်ပြင်း အမောကြီး ချလိုက်လေသည်။

ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်များသာ ရှိကြသေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အတော်လေး ငယ်ကြသေးသည့်အတွက် အနာဂတ်တွင် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ အားကိုးအားထားရာများ ဖြစ်လာနိုင်သော်ငြား ထိုအရာမှာ အနာဂတ်အတွက်သာ ဖြစ်သည်။ လက်ရှိ လောလောဆယ်အရ သူတို့၏ အဆင့်အတန်းဖြင့် မည်သည့် အဖိုးတန် သတင်းအချက်အလက်ကိုမှ သိရဦးလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

လက်ရှိ သူတို့၏ ဘဝကို စကားလုံးဖြင့် ဖော်ပြရသော်…

ပေးသည့်အမိန့်အတိုင်းလုပ်…

ဘာမှ မေးနေစရာမလိုသလို ဘာမှ တွေးနေစရာလည်း မလိုချေ။ အထက်မှ ပေးလာသည့် အမိန့်အတိုင်း လုပ်ရုံပင်။ အသက်အန္တရာယ်များသည့် တာဝန်ဖြစ်လျှင်ပင် ရွေးချယ်ခွင့်မရှိဘဲ လုပ်ရမည်သာ။

ဤသည်မှာ အင်အားကြီးများ၏ အောက်ခြေတွင် ရှိသော ကျင့်ကြံသူများ၏ သနားစရာ ကံကြမ္မာဖြစ်သည်။ ထိုကျင့်ကြံသူများသည် အားကောင်းသော မှီခိုရာ တစ်ခုခုကို ရလိုက်သော်ငြား အပြန်အလှန်အနေဖြင့် သူတို့၏ လွတ်လပ်ခွင့်ကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည်။ ရန်ကိုင်သာ ကုကျန်းရှင်နှင့် ရန်သူ ဖြစ်လိုလျှင် ဟဲကျောင်နှင့်ဟဲမြောင်တို့ ကွတီးကွကျ အခြေအနေထဲ ရောက်သွားပေလိမ့်မည်။

ထို့နောက် ရန်ကိုင်သည် ဟဲကျောင်၊ ဟဲမြောင်တို့နှင့် စကားနည်းနည်း ဆက်ပြောပြီးနောက် သူတို့အား ပြန်သွားခိုင်းလိုက်လေသည်။

“အစ်ကိုရန်…” မထွက်သွားခင်တွင် ဟဲကျောင်သည် ရုတ်တရက် ပြန်လှည့်ကာ ရန်ကိုင်နာမည်ကို ခေါ်လိုက်သည်။

“ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

ဟဲကျောင်သည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်၍ ခဏမျှ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ သာယာသော ညချမ်းလေး ဖြစ်ပါစေ၊ လိုအပ်တာ တစ်ခုခုရှိရင် ကျွန်မတို့ကို ခေါ်လိုက်နော်။ ကျွန်မတို့ ဒီအတန်းရဲ့ ဆယ်းငါးခန်းမြောက် အခန်းမှာ ရှိနေမယ်”

“အင်း” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ညီအစ်မနှစ်ဦးကို ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် မတ်တပ်ကြီးရပ်လျက် စဉ်းစားနေလိုက်သည်။ ဟဲကျောင်တွင် သူ့အား ပြောစရာတစ်ခုခု ရှိနေသည့်ပုံပင်။ ပြောမထွက်ခဲ့ခြင်းသာ။

ထိုညီအစ်မနှစ်ဦးနှင့် နှစ်ကြိမ်သာ တွေ့ခဲ့ဖူးသော်လည်း လွန်ခဲ့သော နှစ်များစွာခန့်က လွင့်မျောတိုက်ကြီးမှ အတွေ့အကြုံအရ သူတို့ကြားရှိ ဆက်ဆံရေးမှာ အတော့်ကို နီးကပ်သည်ဟု ပြော၍ရသည်။

ယခုတစ်ကြိမ် ပြန်တွေ့ပြီးနောက်တွင် သူတို့၏ ဆက်ဆံရေးမှာ ပိုမို ကောင်းမွန်လာခဲ့လေသည်။

ဟဲကျောင်သာ သူ့ဆီမှ အကူအညီလိုလျှင် သူလည်း ငြင်းဆန်နေမည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည်း ဟဲကျောင်သည် သူ့ဆီမှ အကူအညီတောင်းရန် တွန့်ဆုတ်နေသည့်ပုံပင်။

“အစ်မက အစ်ကိုရန်ကို ကျွန်မတို့အစား ပြောပေးစေချင်တာလား” အခန်းကို ပြန်ရောက်သည့်အခါ ဟဲမြောင်က ဟဲကျောင်ကို မေးလိုက်လေသည်။

“အင်း” ဟဲကျောင်က ခေါင်းညိတ်၍ “အခု၊ အစ်ကိုရန်ပဲ ငါတို့ကို ကူညီပေးနိုင်မှာပဲ။ ဆရာတောင် ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး”

“ဒါဆို ဘာလို့ အကူအညီ မတောင်းလိုက်တာပဲ။ အစ်ကိုရန်က လူကောင်းတစ်ယောက်ပဲဟာကို၊ ကျွန်မတို့ အကူအညီလိုနေရင် ကျိန်းသေ ရပ်ကြည့်နေမှာမဟုတ်ဘူး”

“ငါလည်း အဲ့လိုထင်တာပဲ” ဟဲကျောင်သည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ “ဒါပေမယ့် အခုကိစ္စက သူနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူးလေ”

“အစ်မ…” ဟဲမြောင်သည် ဟဲကျောင်ပေါင်ပေါ်တွင် ခေါင်းတင်လဲလျောင်းလျက် ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ကျွန်မတို့သာ ဘာမှမလုပ်ရင်.. အဲ့လူနဲ့…”

ဟဲကျောင်သည် ဟဲမြောင်၏ ဆံပင်အား နားသယ်နောက်သို့ သပ်တင်ပေးရင်း ဝမ်းနည်းနေသည့်လေသံဖြင့် “ဟုတ်တယ်။ စီနီယာချင်း ကူညီပေးလို့ပဲ ဆရာ ဒီနေ့ထိ အသက်ရှင်နိုင်ခဲ့တာ။ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ စီနီယာချင်းရဲ့ ကမ်းလှမ်းချက်ကို ဆရာ မငြင်းရက် ဖြစ်နေတာ။ ဒီတစ်ခါတော့ ငါတို့ ပြန်ပေးရမယ့် အလှည့်ပဲနဲ့ တူတယ်။ ငါတို့ စီနီယာချင်းဆီက အကူအညီတွေ ယူခဲ့တာ အရမ်း များနေပြီ”

“ဒါပေမယ့် ညီမ သူ့ကို မကြိုက်ဘူး” ဟဲမြောင်က ရုတ်တရက် ထထိုင်လျက် ခက်ထန်သည့် အမူအရာဖြင့် လက်သီးဆုပ်ကာ အခိုင်အမာ ပြောလိုက်လေသည် “အဲ့နေ့ရောက်ရင် အဲ့ချင်းချီယန်ဆိုရင် ကောင်စုတ်ကို ညီအ အရင်ဆုံး သတ်ပစ်မယ်”

ဟဲကျောင်သည် ဟဲမြောင်အား ထိတ်လန့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း အလျင်အမြန် အော်ပြောလိုက်၏ “နင်ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ”

ဟဲမြောင်သည် နှုတ်ခမ်းလေး ဆူတူတူလုပ်လျက် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ပေ။ သူမ အစ်မ၏ ပေါင်ပေါ်တွင်သာ ပြန်၍ လဲလျောင်းနေလိုက်၏။

ရန်ကိုင်သည် ညီအစ်မနှစ်ဦး ထွက်သွားပြီးနောက် ပြန်၍ ကျင့်ကြံတော့မည်အပြု တံခါးခေါက်သံကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် မှုန်ကုတ်ကုတ် အမူအရာဖြင့် တံခါးကို သွားဖွင့်လိုက်သည့်အခိုက်၊ အနည်းငယ် ပျာယာခတ်နေသော မျက်နှာကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။

ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့လေသည်။

“ငါဝင်လာလို့ရလား” တံခါးဝရှိလူက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အား ကျီးကန်းတောင်းမှောက် လှည့်ကြည့်ရင်း လေသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ဘာဖြစ်နေတာလဲ ရန်ကိုင်ပို၍ နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေ၏။ သို့သော်လည်း တစ်ဖက်လူ၏ စိုးရိမ်ပူပန်နေသည့် အမူအရာကို မြင်သော် ငြင်းမနေခဲ့ဘဲ အထဲသို့ ဖိတ်ခေါ်လိုက်လေသည်။ ရန်ကိုင်မှ ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်နှင့် အမျိုးသမီးသည် ချက်ချင်းပဲ အိမ်ထဲသို့ ပြေးဝင်သွားလေ၏။

တံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် အမျိုးသမီးအား ကြည့်၍ သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် မေးမြန်းလိုက်လေသည် “မိန်းကလေးယွဲ့၊ ကျုပ်နဲ့ ဆွေးနွေးစရာရှိလို့လား”

ရောက်လာသည့်လူမှာ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့၏ ဆရာဖြစ်ဟူ ယွဲ့ရှီပဲ ဖြစ်လေသည်။

ရန်ကိုင် အတော်လေး ခေါင်းရှုပ်နေခဲ့သည်။ ညီအစ်နှစ်ဦး ထွက်သွားပြီး မကြာသေးခင်မှာပင် သူတို့၏ ဆရာ ဗြုန်းစားကြီး ရောက်ချလာခဲ့သည်။ အပြင်လူများသာ ဤမြင်ကွင်းကို မြင်သွားခဲ့လျှင် သူနှင့် ဆရာတပည့်သုံးဦးကြား မဟုတ်တရုတ် ဇာတ်လမ်းတစ်ခု ဖြစ်နေသည်ဟု ထင်ကုန်ကြပေလိမ့်မည်။

“သခင်လေးရန်ကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်” ယွဲ့ရှီသည် အရင်ဦးစွာ ကျော့ရှင်းစွာ ဦးညွှတ်နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည် “ကျွန်မအသက်ကို ကယ်ပေးတဲ့အတွက် သခင်လေးရန်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

“လိုရင်းကိုပြော” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်သည်။

ယွဲ့ရှီမျက်နှာ တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ မကြာမီ ခါးသက်စွာပြုံးလျက် တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက်တွင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောပြလိုက်လေသည် “သဘောထားကြီးကြီးနဲ့ ဟဲကျောင်နဲ့ ဟဲမြောင်တို့ကို ကယ်ပေးဖို့ သခင်လေးရန်ကို ကျွန်မ တောင်းဆိုချင်လို့ပါ”

“သူတို့ ဘာဖြစ်နေလို့လဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့၏ “ကျုပ်ကြည့်ရသလောက်တော့ သူတို့ အခြေအနေက အကောင်းကြီးပါ။ ဘာဒဏ်ရာမှလည်း ရထားတာ မရှိပါဘူး”

“သူတို့ ဒဏ်ရာရထားတာ မဟုတ်ပါဘူး” ယွဲ့ရှီက ခေါင်းခါလျက် “ပြဿနာက… သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်က လူတစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ရမှာမို့လိုပါ။ ပြီးတော့ အဲ့လူက သာမန်လူလည်း မဟုတ်လို့ပါ”

ရန်ကိုင် ယွဲ့ရှီအား မျက်လုံးမှေးစဉ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင်၏ အကြည့်အောက်တွင် ယွဲ့ရှီ ပို၍ နေရထိုင်ရ ခက်လာခဲ့သည်။ ရှက်လည်း ရှက်မိသလို လိပ်ပြာမလုံသလိုလည်း ခံစားလာရသည်။ သို့သော် မကြာမီတွင် ခေါင်းမော့၍ ရန်ကိုင်အား မျက်လုံးချင်းတည့်တည့် ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။

“အရင် ထိုင်လိုက်ဦး။ ထိုင်ပြီးမှ ပြောကြတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ယွဲ့ရှီအား ထိုင်ရန် ပြောလိုက်ပြီးနောက် ရေနွေးကြမ်းတစ်ခွက် ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။

“ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” ယွဲ့ရှီသည် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလျက် ထိုင်ချလိုက်သည်။

“အသေးစိတ်လေး တစ်ချက်လောက် ပြောပြပါလား” ရန်ကိုင်က ယွဲ့ရှီနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ထိုင်၍ မေးလိုက်သည်။

ယွဲ့ရှီက ခေါင်းညိတ်လျက် “ကျွန်မ ပြောပြမှာပါ။ ဖြစ်သွားတာက ဒီလိုပါ”

ယွဲ့ရှီ ရှင်ပြသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် အကြောင်းစုံကို ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေသည်။

ယခုကိစ္စသည် ထိုနှစ်က ကိစ္စနှင့် သွားပက်သက်နေခဲ့သည်။ ယွဲ့ရှီနှင့် ရန်ကိုင် စတွေ့စဉ်က၊ ယွဲ့ရှီသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောကို မောင်းနှင်၍ အဖွဲ့အစည်းမှ ပေးအပ်သော တာဝန်တစ်ခုကို လုပ်ဆောင်နေခဲ့သည်။

ထိုနှစ်က အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းသည် အဆုံးအရှုံးများစွာနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့သာ အသက်ရှင် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းသို့ ပြန်ရောက်လာသည့်အခါ ကြီးလေးသည့် ပြစ်ဒဏ်ကို ရင်ဆိုင်ရတော့လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၂)

အဖွဲ့အစည်း၏ စည်းမျဉ်းအရ ပုံမှန်အပြစ်ဒဏ်မှာ သေဒဏ် ဖြစ်သည်။ သို့မှသာ အခြားသူများလည်း နမူနာယူနိုင်မည် ဖြစ်၏။ ထိုသို့မဟုတ်လျှင် ကျင့်ကြံခြင်းကို ဖျက်စီး၍ အဖွဲ့အစည်းမှ နှင်ထုတ်ရန် ဖြစ်သည်။ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ကမူ ကျွန်ဘဝသို့ ရောက်သွားကြရပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း ချင်းဝူဟိုင်ဆိုသော အကြီးအကဲ၏ ဝင်ရောက် ပြောဆိုပေးမှုကြောင့် ထိုအဖြစ်အပျက်မှ ယွဲ့ရှီ အသက်ရှင်နိုင်ခဲ့၏။

ချင်းဝူဟိုင်သည် ကုကျန်းရှင်၏ နောက်လိုက်တစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့လည်း ကုကျန်းရှင်၏ နောက်လိုက်များ ဖြစ်လာခဲ့ကြလေသည်။

သို့သော်လည်း ချင်းဝူဟိုင်တွင် သားတစ်ယောက် ရှိလေသည်။ အဖေ၏ ရာထူးအဆင့်အတန်းကို မှီခို၍ ထိုကောင်လေးသည် ဆိုးချင်တိုင်း ဆိုးသည်။ လုံးဝကြီး စည်းလွတ်ဝါးလွတ် ဆိုးနေခြင်း မဟုတ်သော်ငြား လူကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်သည်မှာတော့ လုံးဝ သေချာပေသည်။

ချင်းဝူဟိုင်မှာ အမြဲတမ်းလိုလို ကုကျန်းရှင်၏ ကိစ္စများကို ကူညီပေးနေရသဖြင့် သူ့သားအပေါ် သိပ်ပြီး အာရုံမစိုက်ဖြစ်ခဲ့ပေ။

ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ပင်မကြယ်ပေါ်တွင် ချင်းဝူဟိုင်ကဲ့သို့ အဆင့်အတန်း မြင့်မားသည့်လူ အများကြီး ရှိပေသည်။ တစ်နေ့တွင် ချင်းချီယန်သည် ရန်မစသင့်သည့် လူတစ်ဦးကို သွားရန်စမိကာ တစ်ဖက်လူ၏ ထောင်ချောက်ထဲ ရောက်သွားခဲ့၏။ ကံကောင်းပြီး အသက်ရှင်ခဲ့သော်ငြား ဝိဥာဉ် ဒဏ်ရာရသွားသဖြင့် အရူးတစ်ယောက်အဖြစ်သို့ လုံးလုံး ပြောင်လဲသွားခဲ့လေသည်။

သူ့သားသည် ဆန်ကုန်မြေလေးတစ်ဦး ဖြစ်သော်ငြား ထိုကောင်လေးမှာ သူ၏ တစ်ဦးတည်းသောသား ဖြစ်သည်။ ချင်းချီယန် အရူး ဖြစ်သွားသည့်အခါ ချင်းဝူဟိုင် အလွန်ကိုမှ စိတ်ညစ်သွားခဲ့ရလေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုကောင်လေးသည် ရူးသွားပြီးနောက်ပိုင်း ယခင်ထက် ပိုလိမ္မာလာခဲ့သည်။

နှစ်များစွာကြာပြီးနောက်တွင် မျိုးဆက် မပြတ်စေရန်အတွက် ချင်းဝူဟိုင်သည် သူ့သားအတွက် မိန်မရှာပေးရန် စဉ်းစားတော့၏။

သို့သော်လည်း အရူး တစ်ယောက် ဖြစ်နေသည့် ချင်းချီယန်ကို မည်သူကများ လက်ထပ်ချင်မည်နည်း။ ဆိုးရွားလှသည့် သူ့ယခင် ဂုဏ်သတင်းကိုပါ ထည့်ပေါင်းလိုက်သော် သူ့အား လက်ထပ်ချင်သည့် အမျိုးသမီး တစ်ဦးကိုမှ ရှာမရတော့ပေ။

ချင်းဝူဟိုင်၏ အဆင့်အတန်းမှာ မနိမ့်ကျသည့်အတွက် သူ့သားအား သာမန် မိန်းကလေးနှင့်လည်း လက်မထပ်စေချင်ပေ။

နောက်ဆုံး မိန်းမရှာမရသည့်အဆုံး ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့ကိုသာ ပစ်မှတ်ထားရလေတော့သည်။ ညီအစ်မ နှစ်ဦးထဲမှ တစ်ဦးသာ ချင်းချီယန်နှင့် လက်ထပ်ပြီး မျိုးဆက် ချန်ထားပေးနိုင်ခဲ့မည်ဆိုလျှင် ချင်းဝူဟိုင် စိတ်သက်သာရာ ရပေပြီ။

ထို့အတွက်နှင့် ချင်းဝူဟိုင်သည် အလွန်ကိုမှ ရက်ရောသော လျော်ကြေးကိုပင် ပြင်ဆင်ပေးထားသေးသည်။

ထိုကိစ္စအတွက် ချင်းဝူဟိုင်သည် ယွဲ့ရှီဆီသို့ တိုက်ရိုက် မသွားခဲ့ဘဲ ကုကျန်းရှင်ကို သွားအပူကပ်လေသည်။

ပုံမှန်အားဖြင့် သူ့လုပ်ရပ်မှာ အောက်တန်းကျသည်ဟု ပြော၍ရသော်ငြား မျိုးဆက်မပြတ်ရေးအတွက် ချင်းချီဟိုင်သည် သူ့မျက်နှာပျက်ရမည်ကိုပင် ဂရုစိုက်မနေတော့ပေ။

ချင်းချီဟွေသည် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ကုကျန်းရှင်နောက် လိုက်ခဲ့ပြီး ကုကျန်းရှင်အတွက်လည်း ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ ယခု မျိုးဆက် မပြတ်ရန်အလို့ငှာ သူ့သားအတွက် မိန်းမတစ်ယောက် လိုချင်သည်ဟု ပြောလာသည့်အခါ ကုကျန်းရှင် အနေဖြင့် မည်သို့များ ငြင်းဆန်နိုင်မည်နည်း။ ထို့ကြောင့် ကုကျန်းရှင်သည် ယွဲ့ရှီကို ဆင့်ခေါ်၍ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့အနက် မည်သူက လက်ထပ်မည်လဲ ဆိုသည်နှင့်ပက်သက်၍ ညီအစ်မနှစ်ဦးနှင့် ဆွေးနွေးကြည့်ရန် အမိန့်ပေးလိုက်လေသည်။

ကုကျန်းရှင်၏ အမိန့်ကြောင့် ယွဲ့ရှီလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင် ဖြစ်ရတော့သည်။

ယွဲ့ရှီ ထိုကိစ္စအား အချိန်ဆွဲနေခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ကျော်နေခဲ့လေပြီ။ သူ့လုပ်ရပ်သည် အတော်လေး လွန်မှန်း သိသည့်အတွက်ကြောင့်လား မသိရာ ချင်းဝူဟွေသည် ယွဲ့ရှီအား တွန်းအားမပေးခဲ့ချေ။

သို့ရာတွင် အချိန်ဆွဲနေခြင်းသည် အဖြေတစ်ခု မဟုတ်ချေ။ တစ်နေ့နေ့တွင် ဟဲကျောင် သို့မဟုတ် ဟဲမြောင်သည် သူ့သားနှင့် လက်ထပ်ရပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင်၏ ပေါ်ထွက်လာမှုသည် ယွဲ့ရှီအတွက် မျှော်လင့်ချက် တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ကုကျန်းရှင်အား ထိုကိစ္စကို ပယ်ဖျက်ပေးရန် သွားမတောင်းဆိုနိုင်ချေ။ ချင်းဝူဟွေသည် သူတို့ သုံးဦးအပေါ် အတော်လေး ကောင်းခဲ့သည် မဟုတ်လော။ ထို့ကြောင့် ငြင်းပယ်ခြင်းသည် ရွေးချယ်စရာတစ်ခု မဟုတ်။

သို့သော် ရန်ကိုင်ကတော့ မတူချေ။ ရန်ကိုင်သည် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ မဟုတ်သလို ကုကျန်းရှင်သည်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့ချင်နေသည်။ ရန်ကိုင်ဆီမှ အနည်းငယ်သော စကားလုံး အချို့သည် သူ့တပည့်နှစ်ဦး ကြုံရမည့် အနာဂတ် ပြဿနာများကို ဖြေရှင်းသွားပေးနိုင်ပေသည်။

ထို့ကြောင့် ယွဲ့ရှီသည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လာကာ သူ့ဆီမှ လာအကူအညီတောင်းခြင်း ဖြစ်သည်။

ယွဲ့ရှီ ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လျက် “ကျုပ်သိပြီ”

ဟဲကျောင် မပြန်ခင် ဘာပြောချင်နေလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေပြီ။ သူ့ဆီမှ ဤကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ အကူအညီ တောင်းလိုခြင်း ဖြစ်သည်။

“သခင်လေးရန် ကျေးဇူးပြုပြီး အဲ့မိန်းကလေးနှစ်ဦးကို ကူညီပေးလို့ရမလား။ သူတို့က မွေးကတည်းက အဖေအမေမရှိတဲ့ ဘဝမှာ နေလာရတာ။ ကျွန်မကပဲ သူတို့ကို မွေးစားခဲ့တာဆိုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ကျွန်မအတွက် သားသမီးတွေလိုပဲ။ သူတို့ မီးတွင်းထဲ ခုန်ချရမှာကို ကျွန်မ တကယ် မကြည့်ရက်လို့ပါ” ယွဲ့ရှီက ငိုကြွေးရင်း တောင်းဆိုလိုက်လေသည် “စီနီယာချင်းက ကျွန်မတို့အပေါ် အရမ်းကောင်းခဲ့တာ။ သူသာ အခြားနည်းနဲ့ အကူအညီတောင်းမယ်ဆိုရင် ကျွန်မ လုံးဝ ငြင်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုကိစ္စက အဲ့မိန်းကလေးနှစ်ဦးနဲ့ အနာဂတ်နဲ့ ပက်သက်နေတာဆိုတော့ ကျွန်မ လုံးဝ လက်မခံနိုင်လို့ပါ”

“အင်း၊ ဒီကိစ္စက ခင်ဗျားအမှား မဟုတ်ပါဘူး” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်သည်။ ယွဲ့ရှီ၏ တောင်းဆိုချက်ကို ကြားကြားချင်း အထင်လွဲမိသွားခဲ့သော်ငြား သူမ ရှင်းပြသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ဤကိစ္စသည် သူတို့ တတ်နိုင်သည်ထက် ကျော်လွန်နေမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေသည်။

ကုကျန်းရှင်က ပြောနေမှဖြင့် ယွဲ့ရှီ မည်ကဲ့သို့များ ငြင်းနိုင်တော့မည်နည်း။

ကုကျန်းရှင်အတွက် ချင်းဝူဟွေ၏ တောင်းဆိုချက်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့သည် အဓိကဖြစ်သည်။ ညီအစ်မနှစ်ဦး၏ ဘာဖြစ်ဖြစ် သူဂရုစိုက်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ညီအစ်မနှစ်ဦးသည် သူ့အတွက် သူစိမ်းများသာ ဖြစ်ကြသလို ချင်းဝူဟွေကလည်း လျော်ကြေးအများကြီးပင် ပြန်ပေးဦးမည် မဟုတ်လော။

တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ပညာရှင်ဟူသော သူ့အဆင့်အတန်း အရ၊ သူပေးမည့် လျော်ကြေးသည် တကယ်ကို မက်လောက်စရာ လျော်ကြေး ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ သာမန် မိန်းကလေးတစ်ဦးအတွက် ချင်းမိသားစုထဲ ဝင်နိုင်ခြင်းသည် ငှက်ဘဝမှ ဖီးနစ်ငှက်ဘဝသို့ ရောက်သွားခြင်းနှင့် တူပေသည်။

လက်ရှိ ကိစ္စနှင့်ပက်သက်၍ ကုကျန်းရှင်၏ ဆုံးဖြတ်ပုံသည် သိပ်ပြီး သင့်တော်မှုမရှိသော်ငြား သူ့အဆင့်အတန်းနှင့် ရာထူးအရ ဤကဲ့သို့ ဆုံးဖြတ်သည်မှာ ပုံမှန်သာ ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း သူ့အဖို့ ဤကိစ္စထဲ မဆင်မခြင် ဝင်ပါဖို့သည် သိပ်ပြီး မသင့်တော်သဖြင့် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့၏။

“သခင်လေးရန်…” ရန်ကိုင် စားပွဲခုံအား တတောက်တောက် ခေါက်နေသည်ကို မြင်သော် ယွဲ့ရှီအနေဖြင့် တိတ်နေချင်သော်ငြား မတိတ်နိုင်တော့သဖြင့် “သခင်လေးရန်သာ အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးကို ဒီလက်ထပ်ကို ဖျက်ပေးဖို့ တောင်းဆိုပေးနိုင်မယ်ဆိုရင် ကျွန်မ သေရမယ်ဆိုရင်တောင် ဒီအကြွေးကို မဖြစ်ဖြစ်အောင် ပြန်ဆပ်ပါမယ်လို့ ကျိန်ရဲပါတယ်”

“အဲ့လောက်ကြီး မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က လက်ဝှေ့ရမ်း၍ “ကျုပ်သာ ဒီကိစ္စကို ဝင်ဖြေရှင်းမယ်ဆိုရင် ခင်ဗျား ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ယွဲ့ရှီ မှင်သက်သွားခဲ့လေသည်။ တစ်ခဏကြာသည်အထိ ဘာပြန်ပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

“ခင်ဗျားက ချင်းဝူ‌ဟွေကို အကြွေးတင်တယ်။ ဒီတော့ ကျုပ်သာ ဒီကိစ္စမှာ ဝင်ပါလိုက်ရင် ခင်ဗျားတို့ သုံးယောက်က ကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့လူတွေ ဖြစ်မသွားဘူးလား။ ဒီပုံစံနဲ့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းထဲမှာ ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လို ဆက်နေမှာလဲ”

မည်သူမှ အမှန်တရားကို ဂရုမစိုက်ကြ။ အကုန်လုံးသည် အပေါ်ယံကိုသာ မြင်ကြသည်။ ရန်ကိုင် ပြောနေသည်မှာ နောက်ဆက်ဖြစ်မည့် ကိစ္ဏပင်။

“အဲ့ဒါက..” ကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့ လူတစ်သိုက်ဟု အများ၏ ပြောဆိုခံရမှု၊ နောက်ဆက်ကြုံရမည့် လူများ၏ အေးစက်စက် တုန့်ပြန်မှုများအကြောင်းကို တွေးရင်း ယွဲ့ရှီ ရင်လေးမိသွားသည်။ ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို တွေးမိသွားကာ အံကြိတ်၍ ပြောလိုက်၏ “သခင်လေးသာ စိတ်ထဲမထားဘူးဆိုရင် အဖွဲ့အစည်းသခင်လေး ဆီကနေ အဲ့မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို တောင်းလိုက်လို့ရတယ်။ သူတို့က သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်ပဲ ရှိသေးတာဆိုတော့ အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးလည်း ငြင်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ပိုင်း သူတို့ကို အိမ်ဖော်ဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ်ုလုပ်တော်ဖြစ်ဖြစ် ထားချင် ထားလိုက်ရင် အဆင်ပြေတာပဲမလား”

“ခင်ဗျား တကယ်ကြီးလား” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။

ယွဲ့ရှီက ပြုံးလျက် “အဲ့မိန်းကလေးနှစ်ယောက် သခင်လေးရန်ကို တော်တော်လေး နှစ်သက်မှန်း ကျွန်မသိတယ်။ ဒီတော့ သူတို့ ငြင်းလောက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ သခင်လေးရန်က ပါရမီရှင်တွေထဲက ပါရမီရှင်တစ်ဦးပဲဟာကို”

“ခင်ဗျားက သူတို့ရဲ့ ဆရာလေ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး…” ရန်ကိုင် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့နေခဲ့သည်။

“အဲ့လိုဆိုရင် အခုကိစ္စကို သခင်လေးရန်…” ယွဲ့ရှီသည် ရန်ကိုင်အား စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်၏ အဖြေကို မရခင်အထိ သူမ စိတ်မအေးနိုင်သေးချေ။

“ဒီကိစ္စက သိပ်မလွယ်ဘူး” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်၏။

ရန်ကိုင် စကားကိုကြားသော် ယွဲ့ရှီ စိတ်ပူသွားခဲ့သည်။

“ကျုပ်ကို အရင်ဆုံး ချင်းချီယန်ရဲ့ အခြေအနေကို ပြောပြ။ ချင်းဝူဟွေက ဘယ်သူလဲ၊ သူဘယ်လိုလူမျိုးလဲ။ ကုကျန်းရှင် လူတွေထဲမှာ သူ့အဆင့်အတန်း ဘယ်လောက်ထိ မြင့်လဲ”

…

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်၏ အခန်းထဲမှ ယွဲ့ရှီ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်ဆီသို့ မလာခင် သူမ မျက်နှာထက် ထင်ရှိနေသော စိုးရိမ်မှုတို့သည် နေလာနှင်းပျောက်သလို ပျောက်ကွယ်သွားကုန်ခဲ့လေပြီ။

နောက်နှစ်ရက်အတွင်းတွင် ကြယ်သင်္ဘောသည် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းနှင့်မှန်မှန် ခုတ်မောင်းနေခဲ့၏။

ရန်ကိုင်သည် ဆေးလုံးများကို ဖော်စပ်ရင်း အခန်းထဲတွင်သာ ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်စွာ ကျင်ကြံနေခဲ့သည်။

နှစ်ရက်ကြာပြီးနောက် အခန်းတံခါးခေါက်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

ရန်ကိုင်၏ ခွင့်ပြုချက်ရပြီးနောက် ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ ညီအစ်မနှစ်ဦး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။

“အစ်ကိုရန်၊ သခင်လေးရန်က စားသောက်ပွဲတစ်ခု စီစဉ်ထားလို့ အစ်ကိုရန်ကိုလည်း လာခဲ့ပါဦးလို့ ဖိတ်လိုက်ပါတယ်” ဟဲကျောင်က ပြောလိုက်သည်။

“ကောင်းပြီ” ရန်ကိုင်သည် ခေါင်းညိတ်၍ မတ်တပ်ရပ်ကာ “သွားကြတာပေါ့”

ကြယ်သင်္ဘော၏ စင်္ကြန်လမ်းအတိုင်း လျှောက်လာပြီးနောက် ခမ်းနားကြီးကျယ်သော ခန်းမတစ်ခုရှေ့သို့ ရန်ကိုင်တို့သုံးဦး ရောက်လာခဲ့လေသည်။ ခန်းမထဲ၌ စားကောင်းသောက်ဖွယ်များဖြင့် ပြည့်နေသော ခုံတန်းရှည်ကြီး တစ်လုံး ရှိနေပြီး ကျင့်ကြံသူများစွာတို့သည် ခုံတန်းရှည်ကြီး၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ထိုင်နေခဲ့ကြလေသည်။

ကုကျန်းရှင်သည် စားပွဲခုံ၏ ထိပ်ဆုံးနေရာ၌ ထိုင်နေပြီး လက်ဝဲနှင့်လက်ယာ ဓါးအစေခံသည် သူ့နောက်ဘက်တွင် မတ်တပ်ရပ်နေကြလေသည်။

ရက်အတော်ကြာအောင် ကုသပြီးနောက်တွင် ကုကျန်းရှင်၏ ဒဏ်ရာများ အတော့်ကို ပြန်လည် သက်သာနေခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင် ဝင်လာသည်ကို မြင်သည့်အခါ ကုကျန်းရှင်သည် ချက်ချင်း ထရပ်၍ ပြုံးကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ အခြား ကျင့်ကြံသူများသည်လည်း အလျင်အမြန် မတ်တပ်ရပ်၍ လက်သီးဆုပ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။

တော်တော်များများမှာ ရန်ကိုင်သည် လီမင်ဟိုင်အား သတ်ခဲ့သည့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦးဟုသာ သိထားကြပြီး ရန်ကိုင်အား လူချင်းတော့ လာမနှုတ်ခဲ့ပေ။ ကုကျန်းရှင်ကပင် ရန်ကိုင်အား အားတက်သရောဖြင့် သွားရောက် နှုတ်ဆက်နေသည်ကို မြင်သော် သူတို့လည်း ထိုင်မနေရဲတော့ဘဲ ချက်ချင်းပဲ သွားရောက် နှုတ်ဆက်ကြလေ၏။

ရန်ကိုင်သည် ဝတ်သဘောအတိုင်း ပြုံးကာ ပြန်၍ နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ ရန်ကိုင်၏ ဖော်ရွေရင်းနှီးသည့် အပြုံးကြောင့် ရန်ကိုင်သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများစွာဆီ၌ အထင်ကောင်းတစ်ရပ်ကို ကျန်ရစ်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့လေသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် အားကောင်းသော ပါရမီရှင် ကျင့်ကြံသူများသည် မောက်မာတတ်ကြသည် မဟုတ်လေလော။ သူတို့၏ သခင်လေး ထိုလူငယ်လေးနှင့် ဘာကြောင့် မိတ်ဆွေ ဖွဲ့ချင်နေရသလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း အကုန်လုံး နားလည်သွားကြ၏။

“အစ်ကိုရန်၊ ဒီကိုလာခဲ့” ကုကျန်းရှင်က လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။

ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်သည် ရန်ကိုင်အား စားပွဲခုံတန်း၏ ကုကျန်းရှင် ထိုင်နေသည့် ထိုင်ခုံဘေးတွင် ရှိနေသော ထိုင်ခုံဆီသို့ ခေါ်သွားပေးလေသည်။

ရန်ကိုင် ထိုင်ပြီးသွားသည်နှင့် ကုကျန်းရှင်က ပြုံးလျက် “ဒီရက်ပိုင်း ကျုပ်ဒဏ်ရာတွေကို ပြန်ကုနေတာနဲ့ ရောင်းရင်းရန်ကို ကောင်းကောင်း မဧည့်ခံမိလိုက်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ စိတ်မရှိပါနဲ့နော် ရောင်းရင်းရန်”

“ဘယ်ကသာ ရောင်းရင်းကုရာ၊ ဒဏ်ရာတွေက ဒီလောက် ပြင်းတာကို ဒဏ်ရာကိုပဲ အရင်ဦးစားပေး ကုရမှာပေါ့” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်၍ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“အခုလို နားလည်ပေးတဲ့အတွက် ရောင်းရင်းရန်ကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။ ဒီစားသောက်ပွဲလေးက ကျုပ်တို့ အသက်ကို ကယ်ပေးတဲ့အတွက် ရောင်းရင်းရန်ကို ကျေးဇူးတင်ချင်လို့ လုပ်ပေးတာ။ ရောင်းရင်းရန်ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် လင်းယွဲ့၊ အန်းရှင်နဲ့ ကျုပ်တို့ အားလုံး ခွေးအိုကြီးလက်ထဲ သေနေလောက်ပြီ။ အခုကနေစပြီး ရောင်းရင်းရန်ရဲ့ ဒီကုရဲ့ မိတ်ဆွေပဲ။ ကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း မမှားဘူး”

စားပွဲတန်းဘေးတွင် ထိုင်နေကြသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး၏ မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေသည်။

ကုကျန်းရှင်သည် သူ့သက်တမ်းတစ်လျှောက်လုံး ‘မိတ်ဆွေ’ ဟူသော စကားလုံးကို မည်သည့်အခါမှ ပေါ့ပေါ့တန်တန် မပြောခဲ့ပေ။

သူ့မိတ်ဆွေဟု ပြောလိုက်ခြင်းမှာ အမှန်တကယ်ကို မိတ်ဆွေ အဖြစ် တန်ဖိုးထားသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

မိတ်ဆွေဟူသော စကားအပြင် ကျေးဇူးရှင်ဟူသော စကားလုံးကိုပါ ထည့်သုံးနှုန်းသွားခဲ့သည်။ ကုကျန်းရှင် ဘာပြောချင်နေလဲ ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး နားလည်ကြပေသည်။

“ဒီတစ်ခွက်က ရောင်းရင်ရန်ကို လေးစားတဲ့အတွက်ပဲ” ကုကျန်းရှင်သည် အရက်တစ်ခွက်ကို တစ်ထိုင်တည်း မော့သောက်ချလိုက်သည်။
ဟဲကျောင်သည် ချက်ချင်းပဲ ရန်ကိုင်၏ အရက်ခွက်ကို သွားဖြည့်ပေးပြီး အရက်ကရားကို ကိုင်လျက် နောက်တွင် ပြန်ရပ်နေလိုက်လေသည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း သူ့အရက်ခွက်ကို မြှောက်လျက် ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည် “အဲ့လိုဆိုမှတော့ ဒီရန်လည်း ကိန်းကြီးခန်းကြီးတွေ လုပ်မနေတော့ဘူး”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည်လည်း ဝိုင်ခွက်ကို မော့ချလိုက်လေသည်။

“ကောင်းတယ်။ ဒီနေ့ ဘယ်သူမှ မမူးမချင်း မပြန်ရဘူး” ကုကျန်းရှင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

သီချင်းသံ စတင်လာပြီး ကချေသည် မိန်းကလေးများ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လှပတင့်တယ်စွာ ခန်းမထဲသို့ ဝင်လာကြကာ သီဆိုကခုန်ကြလေသည်။ ထိုစဉ် စားပွဲထိုးများသည် စားသောက်စရာ အသစ်အသစ်များကို တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲ ယူဆောင်လာပေးလေ၏။

ခန်းမတစ်ခုလုံး ရုတ်ချည်း အသက်ဝင်လာခဲ့လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၃)

ခန်းမထဲတွင် စုဝေးနေကြသော ကျင့်ကြံဿူများသည် အဆက်မပြတ် ခွက်မြှောက်ကာ ဂုဏ်ယူနေကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် မည်သူ့ကိုမှ မငြင်းဆိုခဲ့ချေ။ ပြုံးလျက် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် လူတိုင်းနှင့် ခွက်ချင်းဖလှယ်ခဲ့၏။

မကြာခဏဆိုသလို ကုကျန်းရှင်နှင့် စကားပြော ရယ်မောလိုက်လုပ်ရင်း လှသချေ ကချေသည်လေးများ ကပြဖော်ဖြေနေသည်ကို ခံစားကြည့်ရှုနေလေသည်။

အချိန်သည် တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးနေသလို အရက်များမှာလည်း တတိတိဖြင့် ကုန်ဆုံးနေခဲ့သည်။ အချိန် ကြာလာသည်နှင့် ခန်းမတစ်ခုလုံးမှာ ပိုပို၍ အသက်ဝင်လာခဲ့လေသည်။

လူတိုင်းသည် အရက်ခွက်များကိုယ်စီ ကိုင်စွဲမော့သောက်ရင်း ကချေသည် မိန်းမလှလေးများ၏ ကပြဖော်ဖြေမှုကို ရှုစားလျက် သည်းလှိုက်အူလှိုက် ရယ်မောပျော်ရွှင်နေကြသည်။

ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ ပါရမီရှင်တစ်ဦး ကြယ်စီရင်စုထဲ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာမှုသည် ကုကျန်းရှင်၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်သွား၏။ ထို့ကြောင့် ဤစားသောက်ပွဲကို အသုံးချကာ ရန်ကိုင်အကြောင်း ပိုသိအောင် ကြိုးစားလေသည်။

သို့ရာတွင် စိတ်ပျက်စရာကား ရန်ကိုင် ဘာမှသိပ်ပြီး မသိလိုက်ရခြင်းပင်။

ရန်ကိုင်သည် မိန်းမချောလေးများကို အရက်သောက်ရင်း ကြည့်နေသော်ငြား သူ့မျက်ဝန်းထဲ အရက်ရိပ်လွှမ်းနေသည့် အရိပ်အယောင် နည်းနည်းလေးမှ မရှိချေ။ ကုကျန်းရှင်၏ လက်အောက်ငယ်သားများနှင့် စကားပြောနေသည့် အခါတွင်ပင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ရှိနေ၏။

တစ်နည်းဆိုရသော် ရန်ကိုင်သည် ကုကျန်းရှင်အတွက် အလွန်ကို ဆန်းကြယ်လှသည်။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့သော လူမျိုးနှင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့ရခြင်းမှာ ပို၍ အဖိုးထိုက်တန်ပေသည်။

အချိန်ခဏကြာပြီးနောက်တွင် ကုကျန်းရှင်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည် “ရောင်းရင်းရန်၊ ကျုပ်မင်းဆီက အားနာနာနဲ့ တောင်းဆိုချင်တာလေးရှိလို့ အဆင်ပြေမလား မသိဘူး”

ကုကျန်းရှင်၏ စကားသံ ထွက်လာသည်နှင့် ခန်းမကြီး တစ်ခုလုံး ရုတ်ချည်း တိတ်ဆတ်သွားခဲ့လေသည်။ အချင်းချင်း စကားစမြည် ပြောနေကြသော ကျင့်ကြံသူများသည် ကုကျန်းရှင်၏ စကားကို ကြားသည့်အခိုက် ချက်ချင်း ကုကျန်းရှင်အား လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။

“ပြောကြည့်လေ” ရန်ကိုင်သည် အရက်ခွက်ကိုချ၍ ပြုံးကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်လည်း အနည်းငယ် အံ့အားသင့်နေခဲ့သည်။ ဤစားသောက်ပွဲမှတစ်ဆင့် ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့အကြောင်း ဆွေးနွေးနိုင်မည့် အခွင့်အရေးတစ်ခုကို ရှာရန် စဉ်းစားထားသော်ငြား သူဘာမှ မပြောနိုင်သေးခင်မှာပဲ ကုကျန်းရှင်က စကား စပြောလာခဲ့သည်။

ကုကျန်းရှင် မည်သို့သော အားနာစရာ တောင်းဆိုမှုမျိုးကို လုပ်ချင်နေလဲ ရန်ကိုင် နားမလည်ချေ။

“ဒီလို ရောင်းရင်းရန်ရဲ့” ကုကျန်းရှင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် “ဒီကုကို ခွေးအိုကြီးလီက ချောင်းတိုက်ခဲ့တယ်လေ။ အဲ့ဒါကြောင့် ခွေးအိုကြီးလီ သေသင့်တယ်ဆိုပေမယ့် သူက ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ အကြီးအကဲတစ်ယောက် ဖြစ်နေတုန်းပဲလေ။ သူကိုင်တဲ့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် လက်နက်က ကျုပ်တို့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ အဖိုးတန်ပစ္စည်းတွေ အများကြီးသုံးပြီး တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပန်းပဲပညာရှင် တစ်ဦးကိုတောင် ခေါ်ပြီး လုပ်ထားရတဲ့ လက်နက်ပဲ။ အဲ့လက်နက်ကို ခွေးအိုကြီးလီရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုလို့ ပြောရမယ့်အစား ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုလို့ ပြောရင် ပိုမှန်တယ်။ အခု သူသေသွားပြီဆိုတော့ အဲ့ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံကို ပင်မကြယ်ဆီ ပြန်သယ်သွားပြီး အဖွဲ့အစည်း ခေါင်းဆောင်ကို ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်သွားလဲ ဆိုတာ ပြန်ပြောရမယ့် တာဝန်က ဒီကုတာဝန် ဖြစ်လာရော”

ပြောနေရင်း ရန်ကိုင်အား အားတုံ့အားနာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ကုကျန်းရှင် ဘာပြောချင်နေလဲ ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေပြီ။

“ရောင်းရင်းကုက ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံကို ပြန်လိုချင်တာလား”

“ဟုတ်တယ်” ကုကျန်းရှင်က ကသိကအောက် အမူအရာဖြင့် ပြုံးလျက် “ဒီတောင်းဆိုချက်က သိပ်ပြီး အရှက်မရှိရာကျမှန်း ဒီကု သိတယ်။ ခွေးအိုကြီးလီကို ရောင်းရင်းရန်က သတ်လိုက်တာ ဆိုတော့ ဒီလက်နက်ကို ပိုင်ဆိုင်သင့်တဲ့လူက ရောင်းရင်းရန်ပဲ ဖြစ်သင့်တာ။ ဒါပေမယ့် ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံမပါဘဲ ဒီကု ပြန်သွားရင် နည်းနည်း ပြဿနာတက်မှာ။ ဒါကြောင့် ရောင်းရင်းရန်ကို အခုလို တောင်းဆိုရတာ။ စိတ်မပူနဲ့။ အဲ့ဒါကို အလကား ပြန်မယူဘူး။ ဒီကု ရောင်းရင်းရန်ကို သင့်တင့်တဲ့ လျော်ကြေး ပြန်ပေးမှာ။ ခွေးအိုကြီးလီ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ အခြား ပစ္စည်းတွေကိုတော့ ရောင်းရင်းလီပဲ ယူထားလိုက်လို့ရတယ်။ အဲ့ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံလေး တစ်ခုပဲ”

“အဲ့လိုကိုး” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အတွေးနက်သွား၏။

ကုကျန်းရှင်သည် ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေခဲ့သည်။

ခန်းမတစ်ခုလုံးသည် အပ်ကျသံပင် ကြားရသည်အထိ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ အကုန်လုံး၏ အကြည့်သည် စားပွဲတန်း၏ ထိပ်ဆုံး နေရာသို့သာ ရောက်နေခဲ့လေသည်။

ခဏအကြာတွင် ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ကောင်းပြီလေ။ ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံက တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတနာဆိုတော့ သူ့တန်ဖိုးက မသေဘူး။ ကျုပ်ဘက်က ဒီလှံကို ပြန်ပေးမယ်ဆိုရင် ဓါးအဖွဲ့အစည်းက ဘာနဲ့ အလျော် ပြန်ပေးမှာလဲ”

“ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံတဲ့ တန်ဖိုးကို မကျော်သရွေ့ အဆင်ပြေတဲ့ဟာ တောင်းဆိုလို့ရတယ်။ ဒီကု ကျိန်းသေ ရအောင် လုပ်ပေးမယ်” ကုကျန်းရှင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်က ရယ်မောလျက် “ရောင်းရင်းကုက အခုလို ပြောလာမှတော့ ဒီရန်လည်း လက်ခံရတော့မှာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလှံက ဒီရန်အတွက်မှ အသုံးမဝင်တာ”

သူသည် လှံသမား တစ်ဦး မဟုတ်ချေ။ သူ့အသိများထဲ လှံကို သုံးသည့်လူလည်း တစ်ယောက်မှမရှိ။ ထို့ကြောင့် ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံကို ပြန်ပေးလိုက်ပြီး တန်ခိုးတူညီသည့်အရာ တစ်ခုခု ပြန်ယူဖို့ရာ ရန်ကိုင်အတွက် ပြဿနာ မရှိချေ။

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံကို ထုတ်ကာ ကုကျန်းရှင်ရှေ့ ချပေးလိုက်လေသည်။

ကုကျန်းရှင်က အချက်ပြလိုက်ရာ လက်ဝဲအစေခံ လင်းယွဲ့သည် ချက်ချင်းရှေ့သို့ တက်လာပြီး လှံကို လာသိမ်းသွားလေသည်။

“အခုလို သိတတ်နားလည်ပေးတဲ့အတွက် ရောင်းရင်းရန်ကို ဒီကု တကယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ လျော်ကြေး အနေနဲ့ ရောင်းရင်းရန် ဘာပြန်လိုချင်လဲ။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းက ကြယ်စီရင်စုထဲမှာ အားအကောင်းဆုံး မဟုတ်ပေမယ့် အားနည်းတဲ့ အင်အားတစ်ခုလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှာ ဆေးလုံးတွေ၊ အခြား အဖိုးတန်ပစ္ဏည်းတွေ အများကြီးပဲ။ အားကောင်းတဲ့ ကျင့်စဉ်တွေ လိုချင်လည်း ရတယ်နော်။ ဒီကု နည်းလမ်းရှာပြီး ရောင်းရင်းရန်အတွက် ရအောင် ယူပေးမယ်”

ရန်ကိုင်မှ ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံအား တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ပြန်ပေးလာသည့်အတွက် ကုကျန်းရှင် အတော်လေးကိုမှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြောလိုက်လေသည် “လျော်ကြေးက အဲ့လောက်ကြီး အလျင်လိုစရာ မလိုပါဘူး”

“အလျင် မလိုဘူးလား” ကုကျန်းရှင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။

“ဒီရန် မေးချင်တာလေး တစ်ခုရှိလို့။ စီနီယာ ချင်းဝူဟွေဆိုတာ ဘယ်သူလဲ မသိဘူး”

ခန်းထဲတွင် ထိုင်နေသာ လူအားလုံးအကြည့်သည့် တစ်ခုသော နေရာဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့လေသည်။ ရန်ကိုင်၏ အကြည့်သည့် ကုကျန်းရှင်၏ ဘေးတစ်ဖက်တွင် ရှိသော ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်နေသည့် မီးခိုရောင်ဝတ်ရုံ ဝတ်ဆင်ထားသော လူအိုကြီးဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့လေသည်။

ဤနေရာ၌ ထိုင်နိုင်ပုံကို ထောက်ရှုကြည့်လျှင် ထိုလူ၏ အဆင့်အတန်း မည်မျှ မြင့်မားကြောင်း သိနိုင်ပေသည်။

ရန်ကိုင်မှ ရုတ်တရက် သူ့နာမည်ကို ခေါ်လိုက်သည့် အခိုက် ချင်းဝူဟွေ ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။ အလျင်အမြန် မတ်တပ်ရပ်၍ လက်သီးဆုပ်လျက် လူအိုကြီးက ပြောလိုက်လေသည် “ဒီလူအိုကြီးက ချင်းဝူဟွေပါ။ ဒီလူအိုကြီးကို စီနီယာလို့ ခေါ်စရာ မလိုပါဘူး။ သခင်လေးရန် ဒီလူအိုကြီးကို ဘာများ ပြောချင်လို့လဲ မသိဘူး”

“စီနီယာ အခုလို ယဉ်ကျေးနေစရာ မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က ပြုံး၍ “တကယ်တော့ ကျုပ်မှာ စီနီယာကို ပေးစရာတစ်ခုရှိလို့၊ စီနီယာ မငြင်းဆိုဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

“ဒီလူအိုကြီးကို ပေးစရာရှိတယ်” ချင်းဝူဟွေ လုံးဝကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။

ရန်ကိုင်ကို သူတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသည်မှာ သေချာပေသည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ဤလူငယ်လေးသည် ဘာကြောင့် သူ့အား တစ်ခုခု ပေးချင်လာသနည်း။ ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူကြောင့် ချင်းဝူဟွေ လုံးဝကို ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေရလေပြီ။

ချင်းဝူဟွေ နားမလည်နိုင်သေးခင်မှာပဲ ရန်ကိုင်သည် ပုလင်းတစ်ပုလင်းကို လှမ်းပစ်ပေးလိုက်လေသည်။

ချင်းဝူဟွေက ပုလင်းကို လှမ်းဖမ်းလျက် အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် မေးလိုက်သည် “သခင်လေးရန်၊ ဒါက…”

“စီနီယာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် “ဖွင့်ကြည့်ပြီးသွားရင် သိလိမ့်မယ်”

ချင်းဝူဟွေသည် မျက်မှောင်ကြုတ်၍ ကုကျန်းရှင်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကုကျန်းရှင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့်သာ “အကြီးအကဲချင်းကို ပေးနတာဆိုတော့ အကြီးအကဲချင်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပေါ့။ ဒီသခင်လေးလည်း ရောင်းရန်းရင် အကြီးအကဲချင်းကို ဘာပေးလို့ လုပ်နေတာလဲ တော်တော်လေး သိချင်နေတာ”

ချင်းဝူဟွေသည် ခေါင်းညိတ်၍ ပုလင်းအဖုံးကို ဖွင့်ကာ အထဲရှိ ဆေးလုံးကို လက်ဝါးပေါ် သွန်ချလိုက်လေသည်။

ဆေးလုံးသည် နှင်းဖြူရောင် တောက်နေပြီး ပဲစေ့ တစ်စေ့စာမျှသာ ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ထိုဆေးလုံး ပေါ်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ချင်းဝူဟွေ၏ သံသယရိပ်တို့ ပြည့်နေသည့် မျက်နှာထက် စိတ်လှုပ်ရှားမှု၊ အံ့အားသင့်မှု၊ မယုံကြည်နိုင်မှုတို့က အစားထိုး ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ချက်ချင်းပဲ ဆေးလုံးကို နှာခေါင်းနားကပ်၍ ရှူကြည့်လိုက်၏။ လျှာဖြင့်ပင် တို့ကြည့်လိုက်သေးသည်။

မကြာမီ တအံ့တဩ ပြောလိုက်လေသည် “ဒါ… ဒါ ဒွါရခုနှစ်ပေါက် သန့်စင်ဆေးမလား”

“ဘာ” ခန်းမထဲတွင် ရှိနေကြသည့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး အလန့်တကြား ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။ အကုန်လုံးသည် ချင်းဝူဟွေ လက်ထဲှရိ ဆေးလုံးအား အံ့အားသင့်တကြီး လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်ကြပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်ဆီ၏ အကြည့် လှည့်လိုက်ကြ၏။

ကုကျန်းရှင်သည်လည်း ရန်ကိုင်ဆီး လှမ်းကြည့်၍ တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “ရောင်းရင်းရန်၊ ဒါတကယ်ကြီး ဒွါရခုနှစ်ပေါက် သန့်စင်ဆေးလား”

“စီနီယာချင်းက တကယ်ကို ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝတာပဲ။ ဟုတ်တယ်။ ဒါဒွါရခုနှစ်ပေါက် သန့်စင်ဆေးပဲ”

ရန်ကိုင်ဆီမှ အတည်ပြုစကားကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ ချင်းဝူဟွေ ပျော်လွန်းသဖြင့် ထပင် ခုန်ချင်မိသွားသည်။

ကုကျန်းရှင်သည် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်း၍ အလျင်အမြန် ပြောလိုက်လေသည် “ရောင်းရင်းရန်က တကယ်ကို အံ့အားသင့်ဖို့ကောင်းတာပါပဲလား”

“ဆေးလုံးလေး တစ်လုံးပဲဟာကို၊ ဘာမှ ဒီလောက်ကြီး မဟုတ်ပါဘူး” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

“သခင်လေးရန်၊ ကျုပ်ကိုဘာလို့…” အသိ ပြန်ဝင်လာပြီးနောက်တွင် ချင်းဝူဟွေသည် ဆေးပုလင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လျက် ရန်ကိုင်အား နားမလည်နိုင်ဟန်ဖြင့် မေးလိုက်လေသည်။

“အားကောင်းတဲ့ ပြိုင်ဘက်နဲ့ တိုက်ခိုက်ရင်းနဲ့ စီနီယာချင်းရဲ့သား ဝိဥာဉ် ထိခိုက်သွားတယ်လို့ ကြားလို့ပါ။ ဒီဒွါရခုနှစ်ပေါက်သန့်စင်ဆေးလုံးက ဝိဥာဉ်တွေကို ကုတဲ့ နေရာမှာ တော်တော်လေး အသုံးဝင်တယ်။ စီနီယာချင်းသားရဲ့ ဒဏ်ရာ ချက်ချင်းကြီးကို ပျောက်သွားမယ်လို့ မပြောနိုင်ပေမယ့် သေသေချာချာလေး ဆက်ပြီး ကုသပေးလိုက်မယ်ဆိုရင် စီနီယာချင်းရဲ့သား အရင်အတိုင်း ပြန်ကောင်းလာလိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က ချင်းဝူဟွေအား ပြုံးကာ ပြောပြလိုက်သည်။

ချင်းဝူဟွေသည် ရန်ကိုင်အား စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ချင်းချီယန် ကိစ္စသည် ချင်းဝူဟွေအတွက် အလွန်ကိုမှ စိတ်ဓါတ်ကျစရာ ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူ၏ ဆန်ကုန်မြေလေးသားအား ကုသပေးနိုင်မည့် ဆေးလုံးကို လိုက်ရှာခဲ့ပါသော်လည်း ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ သူ့အဆက်အသွယ် ကုကျန်းရှင်၏ အကူအညီနှင့်ပင် မရှာနိုင်ခဲ့ပေ.

ဝိဥာဉ်အား ကုသဖို့သည် ခန္ဓာကိုယ်အား ကုသခြင်းထက် အများကြီး ပိုခက်ခဲပေသည်။ အထူးဆေးလုံးများသည်သာ ဝိဥာဉ်အား ကုသပေးနိုင်၏။ ပုံမှန် ဒဏ်ရာလောက်ဆိုလျှင်တော့ ကုသရန် မခက်သော်ငြား ချင်းချီယန်မှာမူ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်သွားခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် သူ့ဒဏ်ရာမှာ တကယ်ကို ကုသဖို့ မလွယ်ကူတော့ပေ။

သူရှာရသလောက် သူ့သား၏ ဒဏ်ရာကို ကုသပေးနိုင်သည့် ဆေးလုံးအချို့ ရှိသော်ငြား ထိုဆေးလုံးများသည် ပျောက်ကွယ်သွားကုန်ကြလေပြီ။

ဒွါရခုနှစ်ပေါက်သန့်စင်ဆေးသည် ထိုဆေးလုံးများအနက် တစ်လုံးအပါအဝင် ဖြစ်ပေသည်။ ချင်းဝူဟွေ အနေဖြင့် ဤဆေးလုံးကို မြင်မြင်ချင်း ဘာဆေးလုံးမှန်း သိလိုက်ခြင်းမှာ ဤဆေးလုံးသည် သူလိုက်ရှာနေသည့် ဆေးလုံးများအနက် တစ်လုံးအပါအဝင် ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ ဤဆေးလုံးကို သန့်စင်ရန်အတွက် ခုနှစ်ရောင်ခြယ်သမင်၏ မွန်းစတားအမြူတေကို လိုအပ်ပေသည်။

ခုနှစ်ရောင်ခြယ်သမင်များသည် ကြယ်စီရင်စုထဲ ဟိုးနှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက မျိုးတုန်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သော မွန်းစတားသားရဲများ ဖြစ်ကြသည့်အတွက် ယနေ့ခေတ်တွင် ထိုသမင်များကို မည်သည့်နေရာတွင်မှ သွားရှာ၍ မရတော့ပေ။

ခုနှစ်ရောင်ခြယ်သမင်၏ မွန်းစတားအမြူတေကို ကံကောင်းပြီး ရှာတွေ့ခဲ့လျှင်ပင် နှစ်တစ်သောင်းအမွှေးနံ့သာကို ဖော်စပ်ရာတွင်သာ အသုံးပြုကြလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ မည်သူကများ ခုနှစ်ရောင်ခြယ် သမင်၏ အမြူတေကို ဒွါရခုနှစ်ပေါက်သန့်စင်ဆေး ဖော်စပ်ရာ၌ ဖြုန်းတီးပစ်မည်နည်း။

သို့သော် ယခု ရန်ကိုင်သည် ဒွါရခုနှစ်ပေါက်သန့်စင်ဆေးကို ရုတ်တရက် ထုတ်ပေးလာခဲ့သည်။

ကျောက်စိမ်းဆေးပုလင်းကို ကိုင်ထားသည့် ချင်းဝူဟွေ၏ လက်များ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေခဲ့သည်။ ဝမ်းသာလွန်းသဖြင့် ဘာပြန်ပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။

“ရောင်းရင်းရန်၊ ဒွါရခုနှစ်ပေါက်ဆေးက ကျင့်ကြံသူတစ်ဦးရဲ့ နားလည်နိုင်စွမ်းနဲ့ အရည်အချင်းကို မြှင့်တင်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ အမှန်ပဲလား” ကုကျန်းရှင်က ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။

ပုံမှန်အားဖြင့် အရည်အချင်းနှင့် ပါရမီဟူသော အရာများမှာ မွေးရာပါများဖြစ်ကြာသဖြင့် ပြောင်းလဲ၍ ရလေ့မရှိပေ။ အခွင့်အလမ်း တစ်ခုခုနှင့် ကြုံရမှသာ ပြောင်းလဲသွားနိုင်ပေသည်။

ထို့ကြောင့် ကုကျန်းရှင်၏ စကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ခန်းမထဲတွင် ရှိနေသည့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး ဆေးလုံးဆီသို့ ထိတ်လန့်တကြီး လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။ ထိုသို့သာဆိုလျှင် ဤဆေးလုံး၏ တန်ဖိုးသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံထက်ပင် ပိုကြီးသွားလေပြီ။

မှော်ရတနာသည် ပြင်ပရတနာတစ်ခုသာ ဖြစ်ပြီး ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး၏ ပါရမီနှင့် အရည်အချင်းကို မပြောင်းလဲပေးနိုင်ပေ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၄)

ရန်ကိုင်က အကျယ်ကြီး အော်ရယ်လျက် “အဲ့လို ကောလဟာလတွေကို ရောင်းရင်းကု တကယ် ယုံတာလား။ ဒွါရခုနှစ်ပေါက်ဆေးက တကယ်ကို ကောင်းတာတော့ အမှန်ပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲ့လောက်အထိတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်သိသလောက်ဆို ဒွါရခုနှစ်ပေါက်ဆေးက လူတစ်ယောက်ရဲ့ အရည်အချင်းနဲ့ နားလည်နိုင်စွမ်းကို တိုးတက်လာအောင် ဘာမှ လုပ်မပေးနိုင်ဘူး။ ဝိဥာဉ်တွေကို ကုသတဲ့‌ နေရာမှာပဲ အသုံးဝင်တာ”

“အဲ့လိုကိုး။ ဆေးပညာအကြောင်းကို တော်တော်လေး နှံ့နှံ့စပ်စပ် သိထားပုံထောက်ရင် ရောင်းရင်းရန်က ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက်လား” ကုကျန်းရှင်၏ တောက်ပသည့် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်က ရယ်သွမ်းသွေးရင်း ခေါင်းခါလျက် “ရောင်းရင်းကု ထင်နေသလို မဟုတ်ဘူး။ ဒီဆေးလုံးကို ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲကနေ ကျုပ်မတော်တဆ ရခဲ့တာ”

ဆေးလုံးအား မည်သည့်နေရာမှ ရလာသလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ ဤနေရာသို့ မလာခင်ကတည်းက အကြောင်းအရင်း ရှာထားပြီးသွားလေပြီ။

“ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်” ချင်ဝူဟွေ သက်ပြင်းရှိုက်လိုက်သည်။ ဤဆေးလုံး မည်မျှအဖိုးတန်လဲ သူထပ်မံ နားလည်သွားရလေပြီ။

“အဲ့လိုကိုး” ကုကျန်းရှင်က အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားဟန်ဖြင့် “ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်လို နေရာမျိုးမှာပဲ ဒီလို ဆေးလုံးမျိုး ရှိနိုင်တာ အထူးအဆန်းတော့ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ ဒီတော့ ရောင်းရင်ရန်လည်း ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲကို သွားခဲ့သေးတယ်ပေါ့”

“ဟုတ်တယ်”

အနည်းငယ် နောင်တရနေသည့် လေသံဖြင့် ကုကျန်းရှင်သည် သက်ပြင်းအမောကြီးချလျက် “ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ဖွင့်တုန်းက ဒီကု တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်နေလိုက်တာ ဆိုးသွားတယ်။ မဟုတ်ရင် ရောင်းရင်းရန်နဲ့ အစောကြီးကတည်းက တွေ့နိုင်ခဲ့မှာ”

“အခုမှလည်း နောက်မကျသေးပါဘူး” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

“ဟုတ်တယ်” ကုကျန်းရှင် မျက်နှာထက်ရှိ နောင်တရနေသည့် အမူအရာ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး အပြုံးတစ်ခုက အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့လေသည်။

“သခင်လေးရန်…” ချင်ဝူဟွေက တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်း အမူအရာဖြင့် ကြားဖြတ်မေးလိုက်လေသည် “ဒီလက်ဆောင်က ဒီချင်းအတွက် အရမ်း တန်ဖိုးကြီးလွန်းတယ်”

“စီနီယာ အဲ့လို ပြောစရာမလိုဘူး” ရန်ကိုင်က ဖြတ်ပြောလိုက်သည် “ဒွါရခုနှစ်ပေါက်သန့်စင်ဆေးကို ပေးတယ်ဆိုတာ ကျုပ်စီနီယာဆီက တစ်ခုခု အကူအညီ တောင်းချင်လို့ပဲ”

“ပြောပါသခင်လေးရန်” ချင်းဝူဟွေက အလျင်စလို ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် သူ့ဆီမှ တစ်ခုခု ပြန်မတောင်းမည်ကို အတော်လေး လန့်နေခဲ့သည်။ ဤလောကကြီး၌ မည်သည့်အရာကိုမှ အလကား မရနိုင်ပေ။ အကုန်လုံးသည် တန်ရာတန်ကြေးတစ်ခုနှင့် လာ၏။ ဤဒွါရခုနှစ်ပေါက် သန့်စင်ဆေးသည် သာမန်ကာလျှံကာ လက်ဆောင် ပေးပစ်နိုင်သော တန်ဖိုးမဲ့ပစ္စည်းတစ်ခု မဟုတ်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် သူ့ဆီမှ အကူအညီတောင်းစရာ တစ်ခုခု ရှိသည့်အကြောင်း ကြားလိုက်ရမှပဲ ချင်းဝူဟွေ စိတ်သက်သာရာ ရနိုင်လေသည်။

“ဒီလိုဗျ” ရန်ကိုင်က စပြောလိုက်သည် “စီနီယာလည်း သိတာပဲ။ ဟဲမြောင်၊ ဟဲကျောင်တို့နဲ့ ကျုပ်က ဟိုအရင် နှစ်တော်တော်အကြာတုန်းက တွေ့ခဲ့တဲ့ အသိတွေလေ။ မတွေ့ကြာပြီးမှ အခုလို နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်တွေ့နိုင်တာ ရေစက်လို့ ပြောရမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် မကြာသေးခင်ကပဲ သူတို့နဲ့ သခင်လေးချင်းကြားမှ နည်းနည်း ရှုပ်ထွေးတဲ့ ဆက်ဆံရေး တစ်ခု ရှိနေတယ်လို့ ကြားလိုက်ရတယ်…”

သူဘာပြောချင်နေလဲ ကုကျန်းရှင်နှင့် ချင်းဝူဟွေတို့ နားလည်နိုင်ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင် ဆက်၍ မပြောတော့ချေ။

ရန်ကိုင် အနောက်တွင် ရပ်နေသော ဟူညီအစ်မ နှစ်ဦးသည် ရန်ကိုင်၏ စကားကို ကြားပြီးနောက် မျက်လုံးပြူးသွားခဲ့ကြ၏။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူတို့၏ အသက်ရှူသံများ တဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်လာခဲ့ကြလေသည်။

“အဲ့လိုကိုး” ကုကျန်းရှင် အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်လေသည်။

ချင်းဝူဟွေက အပြစ်မကင်းသည့် အမူအရာဖြင့် “ဒီကိစ္စက ဒီလူအိုကြီး တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်လို့ ဖြစ်လာခဲ့တာ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဟဲမြောင်နဲ့ ဟဲကျောင်တို့ ကျဉ်းထဲကြပ်ထဲ ရောက်သွားရတာ။ အခု သခင်လေးရဲ့ မြင့်မြတ်တဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကို မြင်ပြီး ဒီလူအိုကြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် ရှက်ချင်သွားပြီ။ စိတ်မပူနဲ့ သခင်လေး၊ ကျုပ်ဆန်ကုန်မြေလေးသားအတွက် ဒီဆေးလုံး ရှိနေပြီ ဆိုမှတော့ အရင် သဘောတူညီချက်ကို ဘာမှ စိတ်ပူနေစရာမ လိုတော့ဘူး။ အဲ့သဘောတူညီချက်ကို ဒီလူအိုကြီး ဖျက်ပစ်လိုက်တော့မယ်”

“စီနီယာကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” ရန်ကိုင်သည် သူ့အရက်ခွက်ကို ကောက်ကိုင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ ပြုံးလျက် “စီနီယာရဲ့ ရိုးသားပွင့်လင်းမှုကို လေးစားတဲ့အနေနဲ့ ဒီဂျူနီယာ တစ်ခွက် သောက်ပါမယ်”

“ကျုပ်လက်မခံရဲပါဘူး” ချင်းဝူဟွေသည် သူ့အရက်ခွက်ကို အလျင်စလို မြှောက်လိုက်ပြီး အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ဦးညွှတ်ကာ “ကျုပ်သားက အရင်က မိုက်မဲနုံအခဲ့တဲ့အတွက် အခုလို ဖြစ်ခဲ့ရတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်သားကို အခုလို ဒုတိယ အခွင့်ရေးပေးတဲ့အတွက် သခင်လေးရန်ကို ဘယ်လို ကျေးဇူးတင်လို့ ကျေးဇူးတင်ရမှန်းတော့ မသိတော့ဘူး။ အခုကစနေပြီး သခင်လေးရဲ့ ကြင်နာမှုကို အလဟဿ မဖြစ်ရအောင် ကျုပ်သားကို ကောင်းကောင်း ဆုံးမသွန်သင်ထားပါ့မယ်”

နှစ်ယောက်စလုံး သူတို့၏ အရက်ခွက်အသီးသီးကို‌ မော့သောက်လိုက်ကြသည်။ ခန်းမ၏ထောင့်တွင် ထိုင်နေသော ယွဲ့ရှီသည် ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူးတင်စွာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင် ဤကိစ္စကို ဤမျှ အလွယ်တကူ ဖြေရှင်းလိုက်လိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ ပုံမှန်အားဖြင့် သူမ စဉ်းစားထားရသလောက် ဤကိစ္စအား ငြိမ်ငြိမ်ချမ်းချမ်းဖြင့် ဖြေရှင်းဖို့သည် ကုကျန်းရှင် ရန်ကိုင်အား မည်သည့် အတိုင်းအတာထိ တန်ဖိုးထားသလဲအပေါ် မူတည်နေသည်။ ရန်ကိုင်အား ကူညီလိုက်ခြင်းသည် ချင်းဝူဟွေကို ပစ်ပယ်သလို ဖြစ်သွားမည် ဖြစ်သဖြင့် သူတို့ အောင်မြင်နိုင်ချေ ရာခိုင်နှုန်း အတော်လေး နည်းပေသည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ထိုပြဿနာကို ချင်းဝူဟွေ မျက်နှာမပျက်စေရအောင် ဆေးလုံး တစ်လုံးတည်းဖြင့် ဖြေရှင်းသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ ဖြေရှင်းပုံ ဖြေရှင်းနည်းကြောင့် နှစ်ဖက်စလုံး ပျော်ရပေသည်။

တစ်ခုသာရှိသည်… ရန်ကိုင် ထုတ်သွားသည့် ဆေးလုံး၏ တန်ဖိုးမှာ ပိုက်ဆံ၊ အဆင့်အတန်း ရှိနေလျှင်ပင် မရနိုင်သည့် ဆေးလုံးတစ်လုံး ဖြစ်နေခြင်းပင်။

“ဟဲကျောင်၊ ဟဲမြောင်” ချင်းဝူဟွေသည် ချက်ချင်း မထိုင်သေးဘဲ ညီအစ်မနှစ်ဦးဆီ တစ်ခုခုအား လှမ်း၍ ပစ်ပေးလိုက်လေသည်။

ညီအစ်မနှစ်ဦးမှာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရာမှ အသိ ပြန်မဝင်လာသေးသည့် အတွက်ကြောင့် ချင်းဝူဟွေ ပစ်ပေးလိုက်သည့် အရာကို မသိစိတ်အရသာ လှမ်း၍ ဖမ်းမိလိုက်၏။

“ဒီအတောအတွင်း ဒီလူအိုကြီး နင်တို့အပေါ် မတရားသလို လုပ်ခဲ့မိတာတွေအတွက် လျော်ကြေး ပေးတာလို့ သဘောထားပြီး ယူထားလိုက်။ နောက်ပိုင်းလည်း သခင်လေးရန်ကို ကောင်းကောင်း ခစားပြီး ဒီလူအိုကြီးကို အငြိုးမထားဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်” ချင်းဝူဟွေက ပြောလိုက်သည်။

“တပည့် မလုပ်ရဲပါဘူး။ အခုလို ဆုလာဒ်အတွက် အကြီးအကဲချင်းကို တပည့် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်” ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်သည် ပြိုင်တူဦးညွှတ်လျက် တစ်ပြိုင်တည်း ပြောလိုက်ကြသည်။

သူတို့ လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည့် အရာမှာ တန်ခိုးရှင် အလယ်အလတ်အဆင့် မှော်ရတနာများ ဖြစ်ကြသည်။ မှော်ရတနာ နှစ်ခုမှာ နှစ်ခုအတူပေါင်စည်းလိုက်လျှင် ဓါးရှည်တစ်ချောင်း အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားနိုင်သော ဓါးမောက်နှစ်ချောင်း ဖြစ်၏။

ပုံမှန်ဆိုလျှင် သူတို့၏ အဆင့်အတန်းဖြင့် လက်ဆောင် မရသရွေ့ ဤကဲ့သို့သော မှော်ရတနာမျိုးကို မရနိုင်ပေ။ ယွဲ့ရှီ ကိုယ်တိုင်သည် ချမ်းသာသူတစ်ဦး မဟုတ်သဖြင့် သူမတို့အား ဤကဲ့သို့သော မှော်ရတနာမျိုး လက်ဆောင် မပေးနိုင်ပေ။ ချင်းဝူဟွေကဲ့သို့သော လူသည်သာ ဤကဲ့သို့သော တန်ခိုးရှင် အလယ်အလတ်အဆင့် မှော်ရတနာမျိုးကို လက်ဆောင် ပေးနိုင်၏။

ဤကဲ့သို့ မှော်ရတနာမျိုးကို ရနိုင်ခြင်းမှာ ရန်ကိုင်ကြောင့်မှန်း ညီအစ်မနှစ်ဦးစလုံး ကောင်းကောင်း သိထားသည်။ ရန်ကိုင်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ချင်းဝူဟွေ အနေဖြင့် သူမတို့အား ဤကဲ့သို့သော မှော်ရတနာမျိုး အလကား လာပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

ညီအစ်မနှစ်ဦးစလုံး ရန်ကိုင်၏ ကျောပြင်အား သူမတို့၏ ကျေးဇူးတော်သကာရည်တို့ ဖိတ်စင်ရွှန်းလဲ့နေသော မျက်ဝန်း လှလှလေးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်ကြ၏။

“ရောင်းရင်းရန်…” ဘေးတွင်ရှိနေသာ ကုကျန်းရှင်က ခါးသက်စွာပြုံးလျက် နဖူးကိုပွတ်ရင်း “မင်းလုပ်တာကိုမြင်ပြီး ငါမင်းကို ဘယ်လို အလျော်ပြန်ပေးလို့ ပေးရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး”

ဝိဥာဉ်ဖျက်လှံအတွက် ရန်ကိုင်အား လျော်ကြေး မပေးရ‌ေးသခင်မှာပင် ရန်ကိုင်သည် ချင်းဝူဟွေအား နောက်ထပ် လက်ဆောင်ထပ်တစ်ခု ထပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ချင်းဝူဟွေကြားရှိ အလဲအလှယ်မှာ အပေါ်ယံအားဖြင့် မျှတသည်ဟု ထင်ရသော်ငြား တကယ် ရှုံးသွားသည့်လူမှာ ရန်ကိုင်သာ ဖြစ်သည်။

ချင်းဝူဟွေ၊ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့ အားလုံးသည် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ လူများသာ ဖြစ်ကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် ဆေးလုံး တစ်လုံး ပေးလိုက်သော်ငြား ဘာမှ ပြန်မရခဲ့ချေ။ ထို့အပြင် သူပေးလိုက်သည့် ဆေးလုံးသည် ဤခေတ်တွင် မရနိုင်တော့သည့် ဆေးလုံးမျိုး ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အပေါ် အကြွေးကြီးကြီး တင်သွားသလို ကုကျန်းရှင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။

“ရောင်းရင်းရန်၊ မင်းဘယ်လိုဟာမျိုး ပြန်လိုချင်လဲ။ အားနာမနေနဲ့နော်၊ ပြောသာပြောလိုက်၊ ဒီကု အရှုံးခံရမယ် ဆိုရင်တောင် ရအောင် ရှာပေးမယ်” ကုကျန်းရှင်က ပြက်လုံး ထုတ်လိုက်သည်။

“အဲ့လောက်ကြီး စိုးရိမ်နေစရာ မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် “တကယ်တော့ ငါလိုချင်တဲ့အရာကို စဉ်းစားပြီးသွားပြီ။ ရောင်းရင်းကုအတွက်လည်း အဲ့ရာကို ရအောင်ယူပေးဖို့က ဘာမှ သိပ်မခက်လောက်ပါဘူး”

“အို၊ ရောင်းရင်းရန် ဘာလိုချင်တာလဲမသိဘူး” ကုကျန်းရှင်သည် အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်အား မေးလိုက်လေသည်။ ခန်းမထဲတွင် ရှိနေသူများသည်လည်း ရန်ကိုင်ဆီသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်လေသည်။ ရန်ကိုင် မည်သို့သော အရာမျိုးအား တောင်းဆိုမည်လဲ ဆိုသည်ကို အကုန်လုံး သိချင်နေကြသည်။

“ငါတို့ အခုသွားမှာ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်မလား” ရန်ကိုင်က မေးလိက်သည်။

“ဟုတ်တယ်”

“အဲ့မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ရဲ့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ ထိန်းချုပ်မှုအောက်မှာ ရှိတာမလား”

“ဟုတ်တယ်၊ မိုးပြားသစ်ပင်ကြယ်က ငါတို့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ လက်အောက်မှာရှိတာ” ကုကျန်းရှင်က ဂုဏ်ယူစွာဖြင့် “ငါတို့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှာ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်လိုကြယ်မျိုး သုံးလုံးရှိတယ်”

“အဲ့ဒါဆို ပြီးသွားပြီ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် “မိုင်တစ်သောင်း အကျယ်အဝန်းရှိတဲ့ မြေနေရာတစ်ခု ငါလိုချင်တယ်။ မိုးမြေစွမ်းအင် အရမ်း ကြွယ်ဝစရာမလိုဘူး။ ဖုန်းဆိုးမြေကြီး မဖြစ်ရင် အဆင်ပြေပြီ”

“မိုင်တစ်သောင်း” ကုကျန်းရှင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွား၏။

“မိုင်ငါးထောင်လည်း အဆင်ပြေတယ်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“မဟုတ်ဘူး၊ ရောင်းရင်းရန်ရဲ့၊ မိုင်တစ်သောင်းက တော်တော်လေး နည်းနေလို့။ မိုင်တစ်သိန်းဆိုရင်တောင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူး” ကုကျန်းရှင်က ရယ်မောလျက် ရန်ကိုင်ပခုံးကို ပုတ်ကာ “မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ပေါ်မှာ မိုင်တစ်သောင်းဆိုတဲ့ အကျယ်အဝန်းက ဘာမှ မဟုတ်ဘူး။ ဒါဆိုရင် ဒီလိုပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ့မယ်နော်။ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ဆီ ရောက်ရင် ငါမင်းအတွက် နေရာတစ်ခုရှာပေးမယ်။ ဘယ်လို နေရာမျိုးကို လိုချင်လဲ ဆိုတာတော့ ရောင်းရင်းရန် ကိုယ်တိုင်ပဲ ရွေးလိုက်ပေါ့”

ရန်ကိုင်သည် ခဏကြာ ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်နေခဲ့ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ခဲ့ပေ။ မကြာမီမှသာ ပြုံးလျက် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏ “ရောင်းရင်ကု ဒီလောက် ပြောမှတော့ ဒီရန်လည်း သဘောတူရမှာပေါ့”

အရိပ်ကြယ်၏ ကြယ်သခင်ဖြစ်သည့် သူ့အတွက်တော့ မိုင်တစ်သိန်းဟူသော အကျယ်အဝန်းသည် ဘာမှ မပြောပလောက်ချေ။

“အချင်းချင်းတွေပဲဟာကို၊ အခုလိုတွေ ယဉ်ကျေးနေစရာ မလိုဘူး” ကုကျန်းရှင်က လက်ယပ်ပြလိုက်ရာ လင်းယွဲ့သည် ချက်ချင်း ရှေ့တက်လာပြီး ရန်ကိုင်၏ ဖန်ခွက်ထဲ အရက် ဖြည့်ပေးလိုက်လေသည်။

“ရောင်းရင်းရန် အဲ့နေရာကို ဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ ဒီကု သိလို့ရမလား။ ရောင်းရင်းရန် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်မှာ နေဖို့များ စီစဉ်းထားတာလား” ကုကျန်းရှင်က အနည်းငယ် မျှော်လင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သာ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်၌ ခြေချရန် စဉ်းစားနေသည် ဆိုလျှင်တော့ သူ့အတွက် သတင်းကောင်းပင်။ ရန်ကိုင်အား သူ့ဘက်သို့ ဆွဲခေါ်နိုင်မည့် အခွင့်အလမ်းတစ်ခုကို ရှာနေခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်သာ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်၌ အခြေချမည်ဆိုလျှင် သူ့နှင့် မကြာခဏ တွေ့နိုင်တော့မည် ဖြစ်သည်။

“အခြေချဖို့ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီအတိုင်း ယာယီနေစရာ တစ်ခု လုပ်ထားမလို့ပဲ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ရောင်းရင်းရန်က ရည်မှန်းချက် ကြီးမားတဲ့လူပဲ”

“ရောင်းရင်းကု၊ ငါမင်းနဲ့ စီးပွားရေးလေး တစ်ခုလောက် လုပ်ချင်တယ်”

“ပြောလေ ရောင်းရင်းရန်”

“ငါအခု လေဟာနယ်သလင်းကျောက် အများကြီး လိုအပ်နေလို့ ရောင်းရင်ကုမှာ ရှိမလားမသိဘူး။ ဘာနဲ့‌ ပေးမလဲ ဆိုတာကတော့ သူတော်စင်သလင်းကျောက် ဒါမှမဟုတ် မင်းတို့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းဘက်က အဆင်ပြေလောက်တဲ့ဟာ တစ်မျိုးမျိုးနဲ့ပေါ့”

“အဲ့ဒါလား။ အဆင်ပြေပါတယ်။ ကုန်သွယ်တာပဲဟာကို ဒီကု ဘာလို့ ငြင်းရမှာလဲ။ ဒါပေမယ့်… သူတော်စင်သလင်းကျောက် တွေက ကြယ်စီရင်စုထဲမှာတော့ တော်တော်လေး ရှာထားတာဆိုတော့ ဟိုမှာလည်း ရပါ့မလားတောင် မသိဘူး။ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ရောက်ရင် ရောင်းရင်းရန်အတွက် ငါတစ်ချက် မေးကြည့်ပေးမယ်”

“အဲ့ဒါဆို ရောင်းရင်ကုကိုပဲ ဒုက္ခပေးတော့မယ်နော်”

…

တစ်နေ့လုံးဆက်တိုက် စားသောက်ပွဲ ကျင်းပပြီးနောက် အကုန်လုံး မူးမူးဖြင့် အခန်းကိုယ်စီသို့ ပြန်သွားကြလေသည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း သူ့အခန်းဆီသို့ ပြန်လာပြီးနောက် ရေမိုးချိုးသန့်စင်လိုက်သည်။

မကြာမီ ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ သူ့ဆီ လာရောက် လည်ပတ်ကြလေသည်။

ရန်ကိုင်အတွက်သည် ထိုကိစ္စသည် ဘာမှမဟုတ်ပါချေ။ ဒွါရခုနှစ်ပေါက်သန့်စင်ဆေးကို ဖော်စပ်ရာ၌ အသုံးပြုခဲ့သော အဖိုးတန် ဆေးအမယ်များမှာ ခုနှစ်ရောင်ခြယ်သမင်၏ မွန်းစတား အမြူတေသာ ဖြစ်သည်။

ထိုမွန်းစတားအမြူတေကို ရထားသည်မှာ အတော့်ကို ကြာနေပြီ ဖြစ်သော်ငြား သုံးစရာရှာမတွေ့သေးဖြင့် ဤအတိုင်း ပစ်ထားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခုနှစ်ရောင်ခြယ် သမင်၏ မွန်းစတားအမြူတေကို ဆေးအဖြစ် ဖော်စပ်လိုက်ရခြင်းသည် ရန်ကိုင်အတွက် အရှုံးကြီးရှုံးသွားသည်ဟု မဆိုလိုပေ။

ရန်ကိုင်အတွက် ဘာမှမဟုတ်သော်ငြား ဆရာတပည့် သုံးဦးအတွက်တော့ အလွန်ကို အရေးကြီးသည့် ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဤကိစ္စသည် သူတို့ သုံးဦး၏ နောင်ရေးအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိနိုင်ပေသည်။

သူတို့ ကျေးဇူးလာတင်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် စိတ်ထဲ အတွေးတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။

အဆင့်အတန်းနှင့် စွမ်းအာတို့ ကွာခြားလာသည်နှင့် လူတစ်ယောက်၏ လုပ်နိုင်စွမ်းဟာလည်း ကွာခြားလာခဲ့သည်။ ပုရွတ်ဆိတ်တစ်ကောင်အဖို့ မည်မျှပင် ကြိုးစားစေကာမူ သံချောင်းတစ်ချောင်းကို လှုပ်သွားအောင်ပင် လုပ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်သော်ငြား သာမန် လူသားသေမျိုးတစ်ဦးကမူ ထိုသံချောင်းကို အလွယ်တကူ မနိုင်ပေသည်။

ဆရာတပည့်သုံးဦး ပြန်ထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် အမျိုးမျိုးသော ပညာရပ်များကို ကျင့်ကြံရန်အတွက် တံခါးပိတ် ကျင့်စဉ် ဝင်လေသည်။

ရွှေရောင်သွေးမျှင်များ၊ ဒြပ်ကြီးငါးပါးအကြွင်းမဲ့ဓါးခန္ဓာနှင့် လေဟာနယ်စွမ်းအားတို့သည် အချိန်ယူကာ ကျင့်ကြံရသော ပညာရပ်များနှင့် နည်းစနစ်များ ဖြစ်ကြပေသည်။

မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်သို့ သွားသည့်ခရီးသည် အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ်ကင်းသည်။ လီမင်ဟိုင်တို့၏ ပြဿနာပြီးနောက် ကြယ်သင်္ဘောသည် မည်သည့် တိုက်ခိုက်မှုနှင့် ထပ်ပြီး မကြုံရတော့ဘဲ ရက်နှစ်ဆယ်ကြာပြီးနောက်တွင် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်သို့ ဘေးကင်းကင်းဖြင့် ရောက်ရှိလာနိုင်ခဲ့၏။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၅)

ကွဲပြားခြားနားသော လောကနိယာမများကြောင့် ကျင့်ကြံရေးကြယ်များမှာလည်း အမျိုးမျိုး ကွဲပြားသွားကြသည်။

မိုးမြေစွမ်းအင် ကြွယ်ဝမှုဖြစ်စေ၊ ဂြိုလ်ပေါ်တွင် ထွက်သော တွင်းထွက်သဘာဝပစ္စည်းများ ဖြစ်စေ၊ ဂြိုလ်ပေါ်တွင် နေထိုင်ကြသော ကျင့်ကြံသူများ၏ အမြင့်ဆုံး တက်လှမ်းနိုင်သည့် အဆင့်ဖြစ်စေ မတူညီကြတော့ပေ။

ဥပမာပြရသော် ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ မိုးမြေစွမ်းအင်မှာ အလွန်ကိုမှ ပါးလျသည့်အတွက် ထိုနေရာတွင် နေသူများသည် အမြင့်ဆုံးမှ သူတော်စင်အဆင့်ကိုသာ ရောက်နိုင်ကြသည်။

ကျင့်ကြံရေးကြယ်များပေါ် မူတည်၍ ကျင့်ကြံသူများ တက်လှမ်းနိုင်သည့် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်၏ အကန့်အသတ်မှာ ကွဲပြားသွားကြသည်။

အရိပ်ကြယ်၏ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် ကျင့်ကြံသူများ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ တက်လှမ်းနိုင်သည်အထိ ကြွယ်ဝသော်ငြား လောကနိယာမများ၏ ဖိနှိပ်မှုကြောင့် မည်သည့် ကျင့်ကြံသူမှ အရိပ်ကြယ်၌ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ မချိုးဖျက်နိုင်ကြချေ။

ကျင့်ကြံရေးကြယ်များစွာအနက် မိုးမြေစွမ်းအင် အသိပ်သည်းဆုံး ကြယ်များမှာ အင်အားစုကြီးများ၏ ပင်မကြယ်များ ဖြစ်ကြပေသည်။

ဥပမာပြရသော် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ ပင်မကြယ်ဖြစ်သော ရေလကြယ်၊ ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ဓါးကြယ်နဲ့ ခရမ်းကြယ်အဖွဲ့အစည်း၏ ခရမ်းကြယ်တို့ ဖြစ်ကြသည်။

ထိုပင်မကြယ်များသည် အခြားသော ကျင့်ကြံရေးကြယ်များထက် အစစအရာရာ အားလုံးနီးပါးတွင် သာလွန်ပေသည်။

မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်သည် မိုးမြေစွမ်အင် သိပ်သည်းမှုအရ အရိပ်ကြယ်နှင့် ယှဉ်နိုင်သော သာမန်ကြယ်တစ်လုံးသာ ဖြစ်သည်။

ကုကျန်းရှင်၏ ကြယ်သင်္ဘောသည် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများ စောင့်ဆိုင်းနေကြသည့် မိုးပြာသစ်ပင်နန်းတော် အရှေ့တွင် ရှိနေသော မြေကွက်လပ်ပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆင်းလာခဲ့သည်။

လာကြိုသည့် ကျင့်ကြံသူအဖွဲ့၏ ခေါင်းဆောင်မှ မှင်သက်ဖွယ် ကောင်းလှသော မျက်နှာပေါက်နှင့် ကျော့ရှင်းတင့်တယ်သော ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားအား ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် မိန်းမလှလေး တစ်ဦး ဖြစ်ပေသည်။ ထိုအမျိုးသမီးသည် ခုန်ပေါက်ထွက်တော့မည့်နှယ် အတင်းဖိနှိပ်ထားရသော ရင်မို့မို့ အစုံကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး အနက်ရောင်ဝတ်ရုံရှည်ကို ဝတ်ဆင်ထားပေသည်။ သေးကျဉ်သော ခါးလေးနှင့် သွယ်လှသော ခြေတံရှည်များသည် ပုရိသယောကျ်ားများအတွက် သရေယိုချင်စရာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်သော အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်လျက် တောက်ပရွှန်းစိုသော မျက်ဝန်းလေးများနှင့် လိုက်ဖက်စွာ နွေးထွေးသော အပြုံးတစ်ပွင့်ကို ဆင်မြန်းထားခဲ့သည်။

ကြယ်သင်္ဘောပေါ်မှ ဆင်းလာသည်နှင့် ကုကျန်းရှင်သည် ထိုအမျိုးသမီးကို သွားရောက်နှုတ်ဆက်လေသည် “ဒေါ်လေးလန်၊ မတွေ့ရတာတောင် ကြာပြီနော်”

ဒေါ်လေးလန်ဟု ခေါ်သော အမျိုးသမီးက ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်၏ “အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်။ သခင်လေး ရောက်လာမှာကို လက်အောက်ငယ်သား စောင့်နေတာပါ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ကျော့ရှင်းတင့်တယ်စွာ အသာအယာ ဦးညွှတ်လိုက်လေသည်။ သူမနောက်တွင် ရှိနေကြသော ကျင့်ကြံသူများသည်လည်း လိုက်၍ ဦးညွှတ်နှုတ်ဆက်ကြ၏။

“အပြင်လူတွေမှ မရှိတာ။ ဒီလို အစဉ်အလာတွေ လုပ်နေစရာ မလိုဘူး ဒေါ်လေးရန်” ကုကျန်းရှင်က ပြုံးလျက် ပြန်ပြောသည်။ ဒေါ်လေးလန်ဆိုသူနှင့် အတော်လေး ရင်းနှီးသည့်ပုံပင်။

“လောကဝတ်နဲ့ အစဉ်အလာဆိုတာ စွန့်ပစ်သင့်တဲ့ အရာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး အဖွဲ့အစည်းသင်လေး” ချိုသာပြုံးလျက် ကုကျန်းရှင် နောက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခိုက်၊ ဒေါ်လေးလန်သည် ချင်းဝူဟွေအား တစ်ချက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်ဆီသို့ အကြည့်ရောက်သွားခဲ့လေသည်။ ရန်ကိုင်အား မြင်လိုက်သည့် အချိန်တွင် ဒေါ်လေးလန်ဆိုသူ၏ မျက်လုံးထဲ သံသယရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားလေ၏။

ကုကျန်းရှင်၏ အရေးကြီးသည့် နောက်လိုက်များကို သူမ သိပေသည်။ သို့သော်လည်း ယနေ့ ရောက်လာသည့် လူများထဲပ မျက်နှာသစ် ရန်ကိုင်တစ်ယောက် ပါနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် အနည်းငယ် ထူးဆန်းသည်ဟု ခံစားလိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်သည် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည့်အတွက် သူမစိတ်ထဲ ပို၍ နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။

“အပြင်မှာ လေတိုက်တယ်။ အထဲသွားပြီး ပြောကြတာပေါ့” ကုကျန်းရှင်သည် ရန်ကိုင်အား ဒေါ်လေးလန်ဆိုသူနှင့် ချက်ချင်း မိတ်မဆက်သေးဘဲ အထဲသို့ အရင်သွားရန်သာ ပြောလိုက်သည်။

ဒေါ်လေး၏ မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွား၏။ ချက်ချင်းပဲ ပြုံးလျက် ခေါင်းညိတ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ကောင်းပြီလေ။ ဒီလမ်းအတိုင်းကြွပါ အဖွဲ့အစည်းသခင်လေး”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရှေ့မှ ဦးဆောင်သွားလေသည်။

မိုးပြာသစ်ပင်နန်းတော်သည် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်၏ မျက်နှာစာ အဆောက်အဦးတစ်ခု ဖြစ်ကာ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်၏ ဓါးအဖွဲ့အစည်း တည်ရှိရာ ဠာနချုပ်လည်း ဖြစ်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် ဒေါ်လေးလန်ဆိုသော အမျိုးသမီးအား လေ့လာရင်း လိုက်လာခဲ့သည်။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် မစစ်ဆေးကြည့်ရသော်ငြား အမျိုးသမီးဆီမှ ခံစားရသည့် အရှိန်အဝါအရ သူမသည် ကျိန်းသေ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ဦး ဖြစ်ပေသည်။

မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်သည် ဓါးအဖွဲ့အစည်းအတွက် အရေးကြီးသော ကြယ်တစ်လုံး ဖြစ်သည့်အတွက် ဤနေရာတွင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး၏ အစောင့်အဖြစ် ချထားသည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်ပေသည်။ ဒေါ်လေးလန် ဆိုသော အမျိုးသမီးသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး ဖြစ်လောက်သည်။ အကြောင်းမှာ သူမ၏ အရှိန်အဝါမှာ လီမင်ဟိုင်၏ အရှိန်အဝါနှင့် ဆင်တူနေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ တန်ခိုးရှင်ဒုတိယအဆင့်သို့ ရောက်ရှိထားသော လော့ဟိုင်ကို မှီဖို့ရာတော့ အဝေးကြီး လိုပသေးသည်။

မိုးပြာသစ်ပင်နန်းတော်သည် အလွန်ကိုမှ ကျယ်ပြောပေသည်။ နန်းတော်ထဲသို့ ဝင်လာပြီး လူအသီးသီးကို ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် ကုကျန်းရှင်သည် စတင် မိတ်ဆက်ပေးတော့လေသည်။

ကုကျန်းရှင်၏ မိတ်ဆက်ပေးမှုဖြင့် ဒေါ်လေးလန် ဆိုသူသည် လော့လန်ဟုခေါ်သည့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သို့ ရောက်နေသော ကျင့်ကြံသူတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင် သိလိုက်ရသည်။

“ဒေါ်လေးလန်က ဒီမိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ရဲ့ ကြယ်သခင်လေ။ ဒီမှာရှိတဲ့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ ကိစ္စတွေ အကုန်လုံးကို သူပဲ ကိုင်တွယ်တာ” ကုကျန်းရှင်က ပြောလိုက်သည်။

“ကြယ်သခင်” ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

“ဒီကြယ်သခင်က ဟိုကြယ်သခင်ကို ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော် ရောင်းရင်းရန်” ကုကျန်းရှင်သည် ရန်ကိုင် ဘာတွေးနေသလဲ ဆိုသည်ကို သိသည့်အလား ချက်ချင်းပဲ ရှင်းပြလိုက်လေသည် “ဒီကြယ်သခင်က ဂုဏ်ပုဒ်သက်သက်ပဲ”

“ဂုဏ်ပုဒ်သက်သက်ပဲလား” ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။ သူသိထားသလောက် ကြယ်သခင်တိုင်း လိုလိုသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူများသာ ဖြစ်ကြသည်။

လော့ဟိုင် တောင်စိမ်းကြယ်၏ ကြယ်သခင် ဖြစ်လာခြင်းမှာ ကံကြောင့်သာ ဖြစ်ပြီး ရန်ကိုင်အနေဖြင့် အရိပ်ကြယ်၏ ကြယ်သခင် ဖြစ်လာရခြင်းမှာလည်း ယန်ယန်၏ အကူအညီကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

လော့လန်သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးရာ သူမသည် တကယ့် ကြယ်သခင်ဆိုလျှင် ရန်ကိုင်လည်း မည်သို့ ပြောရမှန်း သိတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သို့သော် ဂုဏ်ပုဒ်သက်သက်ကတော့ ဘာမှ စဉ်းစားနေစရာ မလိုပေ။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ကို စောင့်ကြပ်ရန် စေလွှတ်ထားခံရသည့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး ဤဂုဏ်ပုဒ်ကို ရရှိကြပေလိမ့်မည်။

ဤဂုဏ်ပုဒ်သက်သက်သာ ဖြစ်သော ကြယ်သခင်တွင် အစစ်အမှန်ကြယ်သခင်တစ်ဦး၌ ရှိသည့် စွမ်းရည်များ ရှိမနေချေ။

“မောင်လေး ကြည့်ရတာ တော်တော် အံ့ဩသွားတဲ့ပုံပဲ။ အရင်က ကြယ်သခင်တွေကို တွေ့ဖူးတာလား” လော့လန်သည် ရန်ကိုင်၏ ပြောင်းလဲသွားသော အမူအရာကို မြင်ပြီးနောက် ချက်ချင်း မေးခွန်းတစ်ခု ကောက်မေးလိုက်လေသည်။

“အင်း… လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်တုန်းက တောင်စိမ်းကြယ်မှာ လူကြီးမင်းလော့ဟိုင်နဲ့ ကံကောင်းပြီး တွေ့ခွင့်ရခဲ့တယ်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“လူကြီးမင်းလော့ဟိုင်…” လော့လန် ရေရွတ်လိုက်သည် “လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပိုင်းလောက်ကဆိုတော့ မောင်လေးက သွေးအကျဉ်းထောင် စမ်းသပ်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်ခဲ့တာလား”

“ဟုတ်တယ်”

“ရောင်းရင်းရန်လည်း သွေးအကျဉ်းထောင်စမ်းသပ်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်ခဲ့တယ်ပေါ့” ကုကျန်းရှင်သည် ရန်ကိုင်အား အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်အပြင်ကိုမှ သွေးအကျဉ်းထောင် စမ်းသပ်ပွဲသို့လည်း ရောက်ဖူးနေသဖြင့် ကုကျန်းရှင် အတော်လေး အံ့အားသင့်နေခဲ့သည်။

ထိုကဲ့သို့သော နေရာနှစ်ရာမှ အသက်ရှင်လျက် ပြန်လာနိုင်ဖို့ရာ ကံကိုချည်း အားကိုး၍ မဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ကိုလည်း အားကိုရပေမည်။

“အထင်ကြီးစရာပဲ” ကုကျန်းရှင်က လက်သီးဆုပ်၍ လေးစားတကြီး ပြောလိုက်သည်။

“ဟဲဟဲ” ရန်ကိုင်လည်း ကသိကအောက်ဖြင့် ရယ်မောလိုက်လေသည်။

“ဒါပေမယ့် ကံဆိုးတာက သွေးအကျဉ်းထောင်ဖွင့်ပြီး နှစ်နှစ်အကြာမှပဲ လူကြီးမင်းလော့ဟိုင် အသတ်ခံလိုက်ရတာပဲ။ အဲ့အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ကြယ်စီရင်စုကြီး တစ်ခုလုံး ဂယက်ရိုက်သွားသေးတယ်” လော့လန်က တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်သည်။

“ဒီသခင်လေးလည်း ကြားတယ်။ လော့ဟိုင်လို လူကိုတောင် သတ်နိုင်တယ်ဆိုတော့ အဲ့လူ ဘယ်သူများဖြစ်မလဲ”

ရန်ကိုင်သည် တိတ်တိတ်လေးသာ နေခဲ့သည်။

“ဒါနဲ့ ဒေါ်လေးရန်၊ ကျုပ်လာတဲ့လမ်းမှာ လီမင်ဟိုင်တို့ ချုံခိုတိုက်ခိုက်တာ ခံလိုက်ရသေးတယ်” ကုကျန်းရှင်က ချက်ချင်း ခေါင်းစဉ်ပြောင်းလိုက်သည်။

“ဘာ” လော့လန်၏ မျက်နှာလေး ဖြူလျော်သွား၏ “နင်ဒဏ်ရာရသွားသေးလား”

“ရတယ်၊ ဒါပေမယ့် ပြန်ကုပြီးသွားပြီ။ ရောင်းရင်းရန်ရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့်လို့ပဲ ပြောရမယ်။ သူ့ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် လီမင်ဟိုင် လက်ချက်နဲ့ ကျုပ်သေနေလောက်ပြီ”

“သူလား” လော့လန်သည် ရန်ကိုင်အား သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ဘာတွေ ဖြစ်သွားခဲ့လဲ ဆိုသည်ကို မသိသော်ငြား ရန်ကိုင်အား ကုကျန်းရှင်၏ အသက်ကို ကယ်ခဲ့သူတစ်ဦး ဖြစ်သဖြင့် သူ့အား မေးခွန်းထုတ်မနေခဲ့ဘဲ အလေးအနက် အမူအရာဖြင့်သာ ပြောလိုက်သေလည် “အခုလို ကူညီပေးခဲ့တဲ့အတွက် မောင်လေးကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်။ ဒီဘုရင်မ ဒီအတွက် ကျိန်းသေ ပြန်ကျေးဇူးဆပ်ပါမယ်”

“စီနီယာ ဒီလောက် ယဉ်ကျေးနေစရာ မလိုပါဘူး။ ရောင်းရင်ကုနဲ့ ကျုပ်က မိတ်ဆွေတွေပဲဟာကို။ အခုလို ကူညီပေးတာ ဘာမှမဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြော၏။

“ဘာမှမဟုတ်ဘူး…” လော့လန်၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့လေသည်။

တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး၏ ချောင်းမြောင်း တိုက်ခိုက်ခံရခြင်းသည် ပေါ့သေးသေးကိစ္စတစ်ခု မဟုတ်ချေ။ တစ်ချက်ကလေးသာ မှားသွားခဲ့လျှင် ကုကျန်းရှင် အနေဖြင့် သူမရှေ့တွင် ရှိနေတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ဘဲ ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ တစ်နေရာရာတွေင် အရိုးဆွေးနေပေလိမ့်မည်။

“အခု အဲ့ခွေးကောင် လီမင်ဟိုင် ဘယ်မှာလဲ” လော့လန်သည် ကုကျန်းရှင်ဘက်သို့လှည့်၍ သတ်ဖြတ်လိုစိတ် လွှမ်းနေသည့် အေးစက်စက် မျက်ဝန်းအစံဒဖြင့် ပြောလိုက်လေသည် “အဖွဲ့အစည်းသခင်လေးကိုတောင် လုပ်ကြံရဲတာ သူ့ကျိန်းသေ သေဖို့ ပြင်ဆင်ထားသင့်တယ်”

“သူသေသွားပြီ” ကုကျန်းရှင်က အလျင်အမြန် ပြောလိုက်၏။

ဒေါသထွက်နေသည့် လော့လန် ရုတ်ချည်း ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ခဏကြာ တိတ်နေပြီးမှသာ ပြန်၍ မေးလိုက်လေသည် “ဘယ်လိုသေသွားတာလဲ”

ကုကျန်းရှင်သည် ရန်ကိုင်အား လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။

လော့လန်သည် ရန်ကိုင်အား သင်္ကာမကင်း မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် “သူ ရောင်းရင်းကုကို တိုက်နေတုန်း ကျုပ်အနောက်ကနေ ချောင်းတိုက်လိုက်တာ”

လော့လန် ဆွံ့အသွားခဲ့လေသည်။ ခဏအကြာမှပဲ ပြုံးလျက် ပြောလိုက်လေသည် “မောင်လေးက ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရမ်း နှိမ့်ချနေတာပဲ”

“အဲ့တုန်းက ရောင်းရင်ကုကို သတ်နိုင်ပြီထင်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ အထင်ကြီးနေတာလေ။ အဲ့ဒါကြောင့် သူ့ကို အလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်တာ အောင်မြင်သွားခဲ့တာ” ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်ပြလိုက်၏။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကိုမြင်သော် တစ်ဖက်လူ ထိုအကြောင်း ဆက်မပြောချင်မှန်း လော့လန် သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ အခြား အကြောင်းအရာတစ်ခုဆီ ပြောင်းလိုက်၏ “လီမင်ဟိုင်တောင် သေသွားတယ်ဆိုတော့ ဒီကိစ္စ ပြီးသွားပြီလို့ ပြောလို့ရတယ်။ ဒီတစ်ကြိမ် မောင်လေးရန်နဲ့ တွေ့လို့ သခင်လေး ကံကောင်းသွားခဲ့တာ။ အခုတစ်ကြိမ် လွတ်တယ်ဆိုပြီး နောက်ပိုင်း မဆင်မခြင်နဲ့ သွားချင်တိုင်း လျှောက်သွားလို့ မရဘူးနော်”

“ကျုပ်သိတယ်” ကုကျန်းရှင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏ “အိုဒါနဲ့၊ ဒေါ်လေး၊ ကျုပ်ရောင်းရင်းရန်ကို ဒီခေါ်လာတာ ဒေါ်လေးလန်နဲ့ တစ်ခုခု ဆွေးနွေးချင်လို့ပဲ”

“အို၊ ဘာကိစ္စလဲ”

“ရောင်းရင်းရန်က နန်းတော်ဆောက်ဖို့ မိုင်တစ်သောင်း အကျယ်လောက်ရှိတဲ့ မြေနေရာတစ်ခု လိုချင်တယ်။ ဒေါ်လေးလန်မှာ သင့်တော်တဲ့ နေရာတွေရှိလား”

“မိုင်တစ်သောင်း…” လော့လန်သည် ခဏမျှ စဉ်းစားပြီးနောက် ပြန်၍ ပြောလိုက်၏ “မိုင်တစ်သောင်း အကျယ်လောက် ရှိတဲ့ နေရာတွေကတော့ အများကြီးပဲ။ သူဘယ်လိုနေရာမျိုး လိုချင်လဲ ဆိုတဲ့အပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ်။ ဒီအကြောင်းကို နောက်နေ့ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ရဲ့ ကြယ်မြေပုံနဲ့မှ ဆွေးနွေးကြည့်ရင်ကော”

“ကောင်းတယ်။ အဲ့ဒါဆို စီနီယာကိုပဲ အားကိုးတော့မယ်နော်”

“မောင်လေး ယဉ်ကျေးနေစရာ မလိုပါဘူး။ မောင်လေးရန်က သခင်လေးရဲ့ အသက်ကို ကယ်ထားတာပဲ။ မြေပိုင်နက် မိုင်တစ်သောင်းလောက်က ဘာမှ မပြောပလောက်ဘူး”

“ဒါဆို ဂျူနီယာ အရင်သွားလိုက်ပါဦးမယ်။ မနက်ကျမှ တွေ့ကြတာပေါ့ စီနီယာ” ကုကျန်းရှင်တွင် ဒေါ်လေးလန်ဆိုသူနှင့် ဆက်ပြီး ဆွေးနွေးစရားများ ရှိနေဦးမည်မှန်း သိသည့်အတွက် ရန်ကိုင်သည် သူ့ကိစ္စကို အပြီးသတ်ပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း ထိုနေရာမှ ထွက်ခွာရန် ပြင်လိုက်လေသည်။

“ငါလမ်းပြဖို့ လူလွှတ်ပေးလိုက်မယ်” ကုကျန်းရှင်က ပြောလိုက်သည်။

ကုကျန်းရှင်သည် ရန်ကိုင် နေမည့် နေရာဆီသို့ အစေခံ မိန်းကလေးတစ်ဦးအား လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်လေသည်။

ရန်ကိုင် ထွက်သွားပြီးနောက် လော့လန်သည် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ အခန်းပတ်လည်ရှိ အစီအရင်များကို အသက်သွင်းလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်၏ “သခင်လေး… အဲ့ရန်ကိုင်ဆိုတဲ့လူ ယုံကြည့်ရလို့လား”

“ရလောက်ပါတယ်။ ကျုပ်သိသလောက် သူက ဓါးအဖွဲ့အစည်းနဲ့ ဘာမှ မပက်သက်ဘူး။ လီမင်ဟိုင် ကျုပ်ကို ချောင်းတိုက်မယ့် နေရာမှာ ပေါ်လာတာကလည်း တိုက်ဆိုင်မှု သက်သက်ပဲ။ လီမင်ဟိုင်ကကို သူ့ကို သွားချောင်းတိုက်ခိုက်လို့ သူက ပြန်ပြီး ချောင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့တာ”

“လီမင်ဟိုင် အလစ်ချောင်းတိုက်ခိုက်တာကနေ အသက်ရှင်နိုင်ခဲ့တယ်ပေါ့” လော့လန်၏ အမူအရာ မဆိုသလောက်ကလေး ပြောင်းလဲသွားခဲ့၏။

“သူဘယ်လိုလုပ်သွားလဲတော့ ကျုပ်လည်း မသိဘူး” ကုကျန်းရှင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလျက် “ဒါပေမယ့် သူ့ခွန်အားကိုတော့ ဘာမှမေးနေစရာ မလိုဘူး။ သူခုဏတုန်းက ပြောသွားတက ကျုပ်ကို မျက်နှာသာပေးနေလို့ပဲ။ တကယ်တမ်း လီမင်ဟိုင် သေသွားတာ သူ့ကြောင့်ချည်းပဲ။ ချောင်းမြောင်း တိုက်ခိုက်တာကြောင့်လို့ ပြောသွားပေမယ့်… ဒေါ်လေးလန်လည်း နှစ်တွေအများကြီး နေလာခဲ့တာပဲ။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်က အလစ်ချောင်းပြီး တိုက်ခိုက်လိုက်လို့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး သေသွားတယ်ဆိုတာမျိုး ကြားဖူးလို့လား”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၆)

“နင်ဘာပြောလိုက်တယ်” လော့လန်က ခေါင်းခါလျက် ကုကျင်းရှန်အား စူးရဲစွာစိုက်ကြည့်လျက် “နင့်ဒေါ်လေးလန်က နှစ်တွေအများကြီး အသက်ရှင်လာတာ… ဟုတ်လား။ နင်ငါ့ကို အိုနေပြီလို့ ပြောချင်တာလား”

“အာ…” ကုကျန်းရှင်သည် ရှက်ကိုရှက်ကန်း အမူအရာဖြင့် ခေါင်းကိုကုတ်လျက် အလေးအနက်အမူအရာဖြင့် ခေါင်းစဉ်ပြောင်းရန် ကြိုးစားလိုက်လေသည် “ပြီးတော့ ကျုပ်လေ့လာကြည့်ရသလောက် သူလေဟာနယ်စွမ်းအားကို သုံးပြီး လီမင်ဟိုင်ကို တိုက်ခိုက်ခဲ့တာ”

လော့လန်၏ အာရုံသည် ကုကျန်းရှင် ပြောလိုက်သည့် စကားပေါ်သို့ ပြန်ရောက်သွားခဲ့သည် “လေဟာနယ်စွမ်းအား၊ အဲ့စွမ်းအားကို သူသုံးနိုင်တာလား”

“သုံးနိုင်တာထက်ကို ပိုတယ်” ရန်ကိုင် လီမင်ဟိုင်အား တိုက်ခိုက်ခဲ့သည့် မြင်ကွင်းကို ပြန်မြင်ယောင်ကြည့်ရင်း ကုကျ်နးရှင်က ပြောလိုက်လေသည် “သူ့အဆင့်က တော်တော်လေး မြင့်နေပြီ။ လေဟာနယ်စွမ်းအားကို ဓါးသွားအဖြစ်တောင် ဖန်တီးပြီးတော့ တိုက်ခိုက်လိုက်သေးတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ လီမင်ဟိုင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေ ဟင်းလင်းပြင်ထဲ ပျောက်သွားခဲ့ရတာ”

လော့လန် သက်ပြင်းရှိုက်မိသွားလေသည်။

“ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျုပ်သူနဲ့ပဲ မိတ်ဆွေဖြစ်ချင်တယ်၊ လုံးဝ ရန်သူ မဖြစ်ချင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဒေါ်လေးလန် နောက်ပိုင်း သူ့ကို သေချာအာရုံစိုက်ပေးပါလို့”

“စိတ်မပူနနဲ့။ သူမိုင်တစ်သောင်း မြေနေရာတစ်ခု လိုချင်တနေတာမလား။ နောက်ပိုင်း သူနဲ့ တွေ့နိုင်မယ့် အခွင့်အရေးတွေ အများကြီး ထပ်ရှိလာဦးမှာ” လော့လန်၏ မျက်ဝန်းလှလှလေးများထဲ ထူးဆန်းသည့် အလင်းရောင်တို့ တဖျက်ဖျက် တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဆက်၍ ပြောလိုက်လေသည် “အခု၊ သူ လီမင်ဟိုင်နဲ့ ဘယ်လို တိုက်ခိုက်ခဲ့လဲဆိုတာ ငါ့ကို သေချာပြန်ပြောပြ။ ငါအရမ်း သိချင်နေပြီ”

…

တစ်ရက်ကြာပြီးနောက်တွင် လော့လန်ဆီမှ ဆင့်ခေါ်စာ ရောက်လာခဲ့သည်။ မြေနေရာအကြောင်း ဆွေးနေရန် အချိန် ရောက်လာပြီမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်၏။

သတင်း လာပို့သူနောက် လိုက်လာရင်း မိုးပြာသစ်ပင် နန်းတော်၏ ခန်းမများကို ဖြတ်ကျော်လာပြီးနောက် ပုံမှန်အတိုင်း ဝတ်စားဆင်ယင်ထားသည့် ကုကျန်းရှင်နှင့် တွေ့၏။ ကုကျန်းရှင်သည် ပြုံးလျက် ရန်ကိုင်အား လက်ယပ်ခေါ်လိုက်၏။

လက်ဝဲနှင့် လက်ယာဓါးအစေခံနှစ်ဦးသည် သူနှင့်အတူ ရပ်နေခဲ့လေသည်။

“ရောင်းရင်းကု” ရန်ကိုင်က လက်သီးဆုပ်၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“ရောင်းရင်းရန် နေရတာ အဆင်ပြေလား” ကုကျန်းရှင်က မေးလိုက်သည်။

“အဆင်ပြေတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“တော်သေးတာပေါ့၊ ရောင်းရင်းရန် နေရထိုင်ရတာ အဆင်မပြေမှာကို စိတ်ပူနေတာ”

“အင်း၊ ငါ့ကို စီနီယာလော့ ခေါ်လိုက်တာလား”

“ဟုတ်တယ်” ကုကျန်းရှင်က ပြုံးလျက် “ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့”

စင်္ကြန်လမ်းအတိုင်း လျှောက်သွားလိုက်ရာ မကြာမီ အလင်းအကာအရံတစ်ခုဖြင့် ကာရံထားသော နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ အလင်းအကာအရံ၏ မျက်နှာပြင်ထက် အစဉ်မပြတ် ရွေ့လျားနေသော အင်းအမှတ်အသားလေးများစွာ ရှိနေခဲ့လေသည်။

ကကျန်းရှင်သည် အလင်းအကာအရံဆီသို့ လျှောက်ဝင်သွားပြီးနောက် လက်ဝဲနှင့် လက်ယာ ဓါးအစေခံ နှစ်ဦးကို ပြောလိုက်လေသည် “နင်တို့နှစ်ယောက် ဒီမှာကျန်ခဲ့။ ဝင်လာဖို့လုပ်တိုင်းကို သတ်ပစ်လိုက်”

“ဟုတ်ကဲ့” လင်းယွဲ့နှင့် အန်ရှင်းသည် ဝင်ပေါက်တွင် ရပ်စောင့်နေလိုက်ကြလေသည်။ ထို့နောက် ကုကျန်းရှင်သည် ရန်ကိုင်နှင့်အတူ အလင်းအကာအရံထဲသို့ ဖြတ်ကျော် ဝင်ရောက်သွားလေသည်။

နန်းတော်တစ်ခုလုံး ပကတိ တိတ်ဆိတ်နေ၏။ အလယ်ရှိ စက်လုံးကြီးတစ်လုံးမှလွဲ၍ နန်းတော်ထဲ ဘာဆိုဘာမှမရှိပေ။

ထိုစက်လုံးသည် မီတာနှစ်ဆယ်ကျော်အချင်းရှိပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးအား ပုံမှန်မဟုတ်သော ပုံစံကွက်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထားခဲ့သည်။ အချို့မှာ အဝါရောင်ရှိပြီး အချို့မှာ အပြာရောင်ဖြစ်ကာ အချို့မှာ အစိမ်းရောင် ဖြစ်နေ၏။

အနီးကပ် ကြည့်ကြည့်လိုက်သည့်နောက် ထိုစက်လုံးသည် နာရီလက်တံအတိုင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လည်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

လော့လန်သည် စက်လုံးနားတွင် ရပ်နေကာ သူတို့အား စောင့်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ကုကျန်းရှင် ဝင်လာသည်ကို မြင်သည့်အခါ ပြုံးလျက် “မောင်လေး ရောက်လာပြီလား”

“စီနီယာလော့” ရန်ကိုင်သည် လောကဝတ်အတိုင်း အလျင်စလို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သို့ရာတွင် သူ့အာရုံမှာတော့ စက်လုံးပေါ်တွင်သာ ရှိနေခဲ့လေသည်။

လော့လန်နှင့် ကုကျန်းရှင်သည် စက်လုံး ဘာလဲဆိုသည်ကို ရှင်းမပြသေးဘဲ ရန်ကိုင်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

မကြာမီတွင် ရန်ကိုင်က နားလည်သွားဟန်ဖြင့် လော့လန်နှင့် ကုကျန်းရှင်ဘက်လှည့်၍ “ဒါက မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ရဲ့ အသေးစား ပုံစံလား”

“အမှန်ပဲ” လော့လန်က ပြုံးလျက် “ဒါက မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ရဲ့ ပုံစံတူ အသေးစားလေးပဲ။ ဒါကို ဖန်တီးဖို့ အတွက် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တွေကို လိုက်စစ်ဆေး၊ မြေအကျယ်တွေကို လိုက်တိုင်း၊ ပြီးရင် အမျိုးအစားတွေခွဲ၊ အဲ့လိုမျိုး နှစ်တစ်ရာလောက်ကြာအောင် လုပ်လိုက်ရတယ်”

“စီနီယာပြောတဲ့ မြေပုံဆိုတာ ဒါကို ပြေတာာလား” ရန်ကိုင်က ပြန်မေးလိုက်သည်။

“အသေအချာပဲ” ကုကျန်းရှင်က ပြုံးလျက် ခေါင်းညိတ်ကာ “ဒေါ်လေးလန် မနေ့ကပြောတဲ့ မြေပုံက ဒါကို ပြောနေတာ။ ဒါကြောင့်ပဲ ရောင်းရင်းရန်ကို ဒီနေ့အထိ စောင့်ခိုင်းလိုက်တာ”

“ဒါနဲ့ဆိုရင် ကိစ္စတော်တော်များများ အဆင်ပြေသွားပြီ” ရန်ကိုင်က အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် ရေရွတ်လိုက်သည်။ စက်လုံးကို လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီးနောက် မကြာခင်တွင် စက်လုံးပေါ်ရှိ အရောင်များမှာ ဘာကို ကိုယ်စားပြုမှန်း နားလည်သွားခဲ့လေသည်။

အဝါရောင်သည် လွင်ပြင်များကို ကိုယ်စားပြုပြီး အပြာရောင်သည် ရေထုကို ကိုယ်စားပြင်ကာ အစိမ်းရောင်သည် သစ်တောကို ကိုယ်စားပြုပေသည်။

သဲကန္တာရ၊ နွံ့အိုင် စသည်တို့ဖြင့် ဆက်စပ်နေသော အရောင်များလည်း ထပ်ရှိနေပေသေးသည်။

ထို့အပြင် စက်လံဒးပေါ်တွင် မြို့လေးများနှင့် ဆင်တူသော အမှတ်အသားများ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုနေရာများသည် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ပေါ်ရှိ မြို့များ၏ တည်နေရာများ ဖြစ်ကြသည်။ ဤနေရာဖြင့် ဆိုပါက သူလိုချင်နေသည့် မြေနေရာကို ရှာဖွေရန် ပို၍ လွယ်ကူသွားလေပြီ။

ရန်ကိုင် စက်လုံးကို ကြည့်နေစဉ် လော့လန်က စက်လုံးအကြောင်း ရှင်းပြလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် ထင်ထားသလိုပင် အရောင် အသီးသီးသည် နေရာအသီးသီးကို ကိုယ်စားပြုသည်။ အရောင် အနုအရင့်ပေါ် တူတည်၍ ထိုနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းပုံမှာလည်း ကွဲပြားသွားသည်။

အရောင်နုလျှင် မိုးမြေစွမ်းအင် ကျဲပြားမည်ဖြစ်ပြီး အရောင်ရင့်လျှင်တော့ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းမည် ဖြစ်သည်။

စက်လုံးအကြောင်း အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြပြီးနောက်တွင် လော့လန်က ပြောလိုက်လေသည် “မောင်လေး လိုချင်နေတဲ့ မိုင်တစ်သောင်းမြေနေရာအတွက်တော့ ဒီဘုရင်မ ရွေးပေးထားတာတွေ ရှိတယ်။ ဒါက မောင်လေးအတွက် သင့်တော်မယ်လို့ ဒီဘုရင်မ သင့်တော်မယ်လို့ ထင်တဲ့ နေရာတွေပဲ။ မောင်လေး မကြိုက်ဘူးဆိုရင် အခြားနေရာတွေကို လိုက်ရွေးလို့လည်း ရတယ်”

ရန်ကိုင်က လက်သီးဆုပ်၍ “ဒါဆိုရင် ဂျူနီယာကို တစ်ချက်လောက် ပြကြည့်ပေးပါလား ဏီနိယာ”

“မောင်လေး ယဉ်ကျေးနေစရာ မလိုပါဘူး” လော့ဟန်က ပြုံးလျက် သူမလက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ စက်လုံးကို တစ်နေရာသို့ ရောက်အောင် လှည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထိုနေရာကို ညွှန်ပြ၍ “ဒါက ဒီဘုရင်မ ပထမဆုံး ရွေးထားတဲ့ နေရာပဲ။ အဲ့နေရာက တွင်းထွက်ပစ္စည်းကော၊ မိုးမြေစွမ်းအင်ကောပါ ကြွယ်ဝတယ်။ နေရာတစ်ခုလုံးကို တောင်တွေ၊ မြစ်တွေနဲ့ ဝန်းရံထားတာ။ အနားမှာ မြို့တစ်မြို့လည်း ရှိတယ်။ မောင်လေး ယူမယ် ဆိုရင်တော့ အဲ့မြို့က မောင်လေးရဲ့ လက်အောက်ကို ရောက်သွားလိမ့်မယ်”

“မြို့ရှိတာလား၊ အဆင်ပြေပါ့မလား” ရန်ကိုင်က အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့်‌ မေးလိုက်သည်။

သူသည် အရမ်းကြီး မခေါင်၊ မခြောက်ကပ်သည် မြေနေရာ တစ်ခုခုလောက်ကိုသာ လိုချင်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူထိန်းချုပ်နိုင်မည့် မြို့တစ်မြို့ကိုတော့ တစ်ခါမှ မျှော်လင့်ထားခြင်း မရှိပေ။

“ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ မြို့လေးတစ်မြို့ပဲဟာကို” ကုကျန်းရှင်က ပြုံးလျက် ပြန်ပြောသည်။

“ဟုတ်တယ်။ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ပေါ်မှာ မြို့တွေက သောင်းနဲ့မချီရင်တောင် အနည်းဆုံး ထောင်နဲ့ချီရတယ်။ မြို့လေး တစ်မြို့လောက်ကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတာ ဘာမှမဟုတ်ဘူး” လော့လန်က ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။

“အဲ့ဒါကို မကြိုက်ရင် ဒီနေရာ ဆိုရင်ကော” လော့လန်က စက်လုံးကိုလှည့်၍ အခြားတစ်နေရာကို ထပ်ပြလိုက်သည် “ဒီနေရာက တကယ် မဆိုးဘူး။ ဒီဘုရင်မကိုယ်တိုင် အဲ့နေရာကို ရောက်ဖူးတယ်။ အဲ့နေရာက ရှုခင်းတွေက တကယ် လာတာ”

ရန်ကိုင် စိတ်ဝင်စားပုံမပြသည်ကို မြင်သော် လော့လန်သည် ချက်ချင်းပဲ နောက်တစ်နေရာကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်လေသည်။

ခုနှစ်နေရာကို ပြပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် ဘာမှ မပြောသေးပေ။

လော့လန် ရွေးပေးထားသည့် နေရာအားလုံးသည် မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းပြီး နေရထိုင်ရ အတော်လေး အဆင်ပြေမည့် နေရာများ ဖြစ်ကြသည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ထိုနေရာတစ်ခုကိုမှ မကြိုက်သဖြင့် ရန်ကိုင် မည်သို့သော မြေနေရာကိုများ လိုချင်နေသလဲ ဟူ၍ လော့လန် ခေါင်းစားသွားရသည်။

“စီနိယာလော့၊ ပင်လယ်နဲ့နီးတဲ့ တစ်နေရာလောက် ပြပေးလို့ရမလား” နောက်ထပ် နောက်တစ်နေရာတစ်ခု ထပ်ပြတော့မည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင်က အလျင်အမြန် ပြောလိုက်လေသည်။

“ပင်လယ်” လော့လန်က မျက်ခုံးပင့်လျက် “ဒီတော့ မောင်လေးက ပင်လယ်နားမှာ နေချင်တာပေါ့။ ဒါဆို ဒီနေရာ ဆိုရင်ကော”

…

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် နန်းတော်ထဲမှ ကျေနပ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။

နည်းနည်းပါးပါး ထပ်လိုက်ကြည့်ပြီးနောက် အဆုံးတွင် အမွှာငါမန်းကျွန်းဟူသော နေရာကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။

အမွှာငါးမန်းကျွန်းအား တစ်ကျွန်းတည်းဟု ပြော၍ရသလို နှစ်ကျွန်းဟုလည်း ပြော၍ရသည်။ အပေါ်မှတစ်ကြည့်လျှင် ကျွန်းနှစ်ကျွန်း ဆက်နေသည်ကို မြင်တွေ့နိုင်သည်။ ဘေးဘက်မှ ကြည့်လျှင်တော့ ကျွန်းပုံစံသည် ငါးမန်းနှစ်ကောင် ပြိုင်တူ ကူးခတ်လာနေသည်နှင့် တူသွား၏။

ထို့ကြောင့်ပင် အမွှာငါးမန်းကျွန်းဟု အမည်တွင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုနေရာသည် ရန်ကိုင်၏ လိုအပ်ချက်များနှင့် အတော့်ကိုမှ ကိုက်ညီသည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ အကျယ်အကဝန်းမှာလည်း မိုင်တစ်သိန်းဖြစ်ပေသည်။

ထို့အပြင် အမွှာငါးမန်းကျွန်းဆီမှ မိုင်ငါးသိန်းအကွာခန့်တွင် အလယ်အလတ်အဆင့် ပင်လယ်မြို့တစ်မြို့ ရှိနေခဲ့သည်။

ဤကျွန်းသည် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ပေါ်တွင် အတော့်ကို ချောင်ကျသည့် ကျွန်းတစ်ကျွန်းဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင် ဘာကြောင့် ဤကျွန်းကို ရွေးချယ်ခဲ့မှန်း လော့လန်နှင့် ကုကျန်းရှင်တို့ လုံးဝ နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။ အမွှာငါးမန်းကျွန်း၏ အားသာချက်ဆို၍ မိုးမြေစွမ်းအင် ကြွယ်ဝသည့် အချက်သာ ရှိသည်။

သို့သော် ရန်ကိုင်က ဤကျွန်းကိုသာ လိုချင်နေသဖြင့် ကုကျန်းရှင်နှင့် လော့လန်လည်း ဘာမှ ထပ်မပြောခဲ့ပေ။

ဤသို့ဖြင့် အမွှာငါးမန်းကျွန်းသည် ယခုအချိန်မှစ၍ ရန်ကိုင်၏ ပိုင်နက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းကိုသာ ကုကျန်းရှင် ဦးဆောင်သည့် အဖွဲ့မှ ထိန်းချုပ်ထားသရွေ့ အမွှာငါးမန်းကျွန်းသည် ရန်ကိုင်၏ အပိုင် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။

ဤသည်မှာ ကုကျန်းရှင်မှ ရန်ကိုင်အား ပေးထားသည့်ကတိ ဖြစ်ပေသည်။

ထိုမျှလောက်ကိုတော့ ရန်ကိုင် အရမ်းကြီး ဂရုစိုက်မနေခဲ့ပေ။ ယခု ဤနေရာသည် သူ့အပိုင် ဖြစ်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သဖြင့် တစ်ယောက်ယောက်သာ ဤနေရာကို သူ့ဆီမှ လာလုချင်လျှင် အကျိုးဆက်များကို သေချာ ချင့်ချိန်သင့်ပေသည်။

နောက်တစ်နေ့တွင် ရန်ကိုင်သည် လော့လန်နှင့် ကုကျန်းရှင်ကို နှုတ်ဆက်၍ အမွှားငါးမန်းဆီသို့ ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။

မိုးပြာသစ်ပင်နန်းတော် အပြင်ဘက်တွင်၊ ကုကျန်းရှင်သည် အနည်းငယ် အပြစ်မကင်းသည့် အမူအရာဖြင့် “ရောင်ရင်းကုရေ၊ မင်းကို ငါကိုယ်တိုင် လိုက်မပို့နိုင်တော့ဘူးကွာ။ ဒီတစ်ကြိမ် ကိစ္စတစ်ခုကြောင့် ဒီကို ရောက်လာတာ။ ပြီးတော့ အခုက အဲ့ကိစ္စကို အဆုံးသတ်ရဖို့ အချိန်သိပ်မကျန်တော့ဘူး”

“ရတယ် ကိစ္စမရှိဘူး။ ငါ့ဘာသာပဲ အမွှာငါးမန်းကျွန်းကို သွားလိုက်မယ်။ ပြီးတော့ စီနီယာလော့ ပေးထားတဲ့ တံဆိပ်ပြားလည်း ရှိနေတာပဲ။ ဒါဆိုရင် သွားရလာရတာ ကိစ္စ မရှိလောက်တော့ပါဘူး” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်၏။

ကုကျန်းရှင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “အဲ့ဒါတော့ ဟုတ်တယ်”

ထို့နောက် ဆန်းကြယ်စွာပြုံးလျက် ထပ်ပြောလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် ရောင်းရင်းရန်၊ လူအချို့က အမွှာငါးမန်းကျွန်းဆီ မင်းနဲ့အတူ သွားချင်လို့တဲ့ကွ။ မင်းမငြင်းဘူးမလား”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၇)

“ကျုပ်နဲ့ အတူသွားချင်လို့ ဟုတ်လား။ ဘယ်သူကလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ဤအကြောင်း မည်သူကမှ သူ့အား အသိပေးမထားခဲ့ပေ။

ကုကျန်းရှင်သည် ဘေးဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် ကုကျန်းရှင် ကြည့်ရာအတိုင်း လိုက်ကြည့်လိုက်ရာ ရင်းနှီးနေသည့် မျက်နှာသုံးခုကို မြင်လိုက်ရလေသည်။

“သခင်လေးရန်” ယွဲ့ရှီသည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။

“အစ်ကိုရန်” ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့သည် ရန်ကိုင်အား ပြိုင်တူ အော်ခေါ်လိုက်ကြသည်။

ရန်ကိုင်က ကုကျန်းရှင်အား လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ကုကျန်းရှင်က ပခုံးသာတွန့်ပြလျက် “ငါသူတို့ကို ဓါးအဖွဲ့အစည်းကနေ ထုတ်လိုက်ပြီ။ သူတို့က အခု ငါနဲ့ မဆိုင်တော့ဘူး”

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

“ပြီးတော့ သူတို့ ဘာဆက်လုပ်မလဲမေးတော့ မင်းနောက်ကို လိုက်ချင်တယ်တဲ့။ မင်းသူတို့ကို ခေါ်ချင်မလားမသိဘူး” ကုကျန်းရှင်က ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“ကျေးဇူးပဲ ရောင်းရင်းကု” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ကုကျန်းရှင် သူ့အတွက် လုပ်ပေးနေမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သည်။ ရန်ကိုင် အားကောင်းသည်မှာ မှန်သော်လည်း သူသည် တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်သည်။ မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်၌ တစ်ယောက်တည်း သွားလာရာတွင် ရန်ကိုင် ကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်၍ အဆင်မပြေသည့် ကိစ္စများ ရှိလာနိုင်စမြဲပင်။ ထိုကဲ့သို့သော အခါမျိုးတွင် လက်အောက်ငယ်သားများ ရှိခြင်းသည် တကယ်ကို အသုံးဝင်ပေသည်။

ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့၏ အကူအညီနှင့် ရန်ကိုင်အနေဖြင့် သိပ်၍ အရေးမပါသော ကိစ္စများကို သူကိုယ်တိုင် လိုက်လုပ်နေစရာမလိုဘဲ ထိုသုံးဦးဆီ လက်လွှဲထားနိုင်ပေသည်။ သူကိုယ်တိုင် လုပ်ရန် အဆင်မပြေသည့် ကိစ္စများကိုလည်း ထိုသုံးယောက်အား လုပ်ခိုင်းနိုင်ပေသည်။

ထို့အပြင် ရန်ကိုင်နောက်သို့ လိုက်ခြင်းသည် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ အတွက်လည်း အဆင်ပြေပေသည်။ သူတို့အနေဖြင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းထဲ၌ ကသိကအောက်ဖြစ်ဖြစ်နှင့် ဆက်၍ နေစရာ မလိုတော့ချေ။ ရန်ကိုင် ပြောခဲ့သလိုပင် ချင်းဝူဟွေနှင့် ကိစ္စကို ဖြေရှင်းပြီးနောက် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့အဖို့ အဖွဲ့အစည်းထဲတွင် ဆက်နေရန် အတော်လေး ခဲယဉ်းသွားပေပြီ။ သူတို့ မည်သည့်နေရာသို့ သွားပါစေ အများသူငှာ၏ အတင်းပြောခြင်း ခံရပေလိမ့်မည်။

ယခု ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ထုတ်ပယ်ခံလိုက်ရပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ထိုကိစ္စကို ဆက်ပြီး စိတ်ပူနေစရာ မလိုတော့။

ကုကျန်းရှင်သည် ပါးနပ်သည့်လူတစ်ဦး ဖြစ်သည့်အတွက် ရန်ကိုင် သူ့အပေါ် အထင်အမြင်ကောင်းတစ်ရပ် ကျန်ရစ်စေရန် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။

သူ့အတွက် လုပ်ဆောင်ပေးခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ရန်ကိုင်လည်း ငြင်းနေစရာအကြောင်း မရှိချေ။

“သခင်လေးရန်သာ ကျွန်မတို့ကို နေစရာတစ်ခုခု ပေးမယ်ဆိုရင် ဒီယွဲ့ရှီ သခင်လေးကို အကောင်းဆုံး ခစားပေးပါ့မယ်” ယွဲ့ရှီက အလျင်အမြန် ပြောလိုက်လေသည်။

“ကျွန်မတို့လည်း ဆန္ဒရှိပါတယ်” ညီအစ်မနှစ်ဦးက ပြိုင်တူ ပြောလိုက်ကြသည်။

“ကောင်းပြီလေ။ အဲ့ဒါဆို အခုကနေစပြီ ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ကြပေါ့” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်လေး” ယွဲ့ရှီက ကျော့ရှင်းစွာ ဦးညွှတ်လိုက်သည်။

“မောင်လေး…” ဘေးတွင်ရပ်နေသည့် လော့လန်က ဝင်ပြောလာသည် “မောင်လေး တောင်းထားတဲ့ လေဟာနယ် သလင်းကျောက်တွေက အများကြီး စုလို့မရသေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီသခင်မ တတ်နိုင်သလောက်တော့ ထပ်စုပြီး မောင်လေးဆီ ပို့ပေးလိုက်မယ်။ အဲ့ဒါ အဆင်ပြေလား”

“ပြေပါတယ်။ စီနီယာကိုပဲ အားကိုးမယ်နော်”

အမွှာငါးမန်းကျွန်းကို ရွေးချယ်ပြီးနောက်တွင် ကုကျန်းရှင်နှင့် လော့လန်အား လေဟာနယ်သလင်းကျောက် ရနိုင်သလောက် စုဆောင်းပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် ထိုအရာများမှာ အလွန်ကိုမှ ရှားပါးလှဿည့်အတွက် လော့လန်သည်ပင် အချိန်တို အတွင်း အများကြီး မစုဆောင်းနိုင်ခဲ့ချေ။ သို့သော်လည်း သူမက ကတိပေးထားသည့်အတွက် အနှေးနှင့်အမြန်တော့ ရလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်နေခဲ့သည်။

ထို့နောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ကို ခေါ်ကာ ကြယ်လွန်းပျံနှင့်အတူ မိုးပြာသစ်ပင်နန်းတော်မှ ထွက်ခွာလာခဲ့လေသည်။

ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည်ကို ကြည့်နေပြီးနောက်တွင် ကုကျန်းရှင်တို့အားလုံး နန်းတော်ထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားကြလေ၏။

မိုးပြာသစ်ပင်ယ်ကြယ်ပေါ်ရှိ ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်များကို အသုံးပြုခဲ့သည့်တိုင် အမွှာငါးမန်းကျွန်းဆီသို့ရောက်ရန် လဝက်ခန့် အချိန်ယူလိုက်ရသည်။

လော့လန် ပေးထားသည့် တံဆိပ်ပြား ရှိနေသည့်အတွက် အဓိကမြို့ကြီးများရှိ ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်များကို အလွယ်တကူ အသုံးပြုခွင့် ရခဲ့ပေသည်။

လော့လန်ပေးထားသည့် လမ်းကြောင်းအတိုင်း အမျိုးမျိုးသော ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များကို ဖြတ်ကျော်လာပြီးနောက် လဝက်ခန့် အကြာ၌ အမွှာငါးမန်းကျွန်းဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

အမွှာငါးမန်းကျွန်းသည် ချောင်ကျသည့်နေရာတစ်ခု ဖြစ်သော်ငြား ထိုနေရာတွင် အခြားနေရာများဆီ ဆက်သွယ်ထားသည့် ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်တစ်ခု ရှိနေခဲ့၏။ ရန်ကိုင်တို့ ရောက်လာသည့်အခါ ထိုနေရာကို စောင့်ကြပ်နေသည့် အစောင့်တစ်ဖွဲ့ ရောက်လာပြီး ရန်ကိုင်အား မျက်လုံးဝေ့ကြည့်၍ စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် “ခရီးသွားတို့၊ အမွှာငါးမန်းကျွန်းဆီ ဘာလာလုပ်တာလဲ သိလို့ရမလား”

ထိုလူသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသလို အခြားသော အစောင့်များမှာလည်း သိပ်၍ မသန်မာကြချေ။

ဤလူများကို ကြည့်ရသလောက် အမွှာငါးမန်းကျွန်းရှိ ကျင့်ကြံသူများ၏ ပျမ်းမျှခွန်အားမှာ သိပ်မြင့်မားသည့်ပုံမရ။

ရန်ကိုင်သည် အစောင့်၏ မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေဘဲ တံဆိပ်ပြား တစ်ခုကိုသာ ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ဒါဘာလဲ” အစောင့်ခေါင်းဆောင်က နားမလည်နိုင်ဟန်ဖြင့် တံဆိပ်ပြားကို ကြောင်ကြည့်နေခဲ့သည်။

“ခင်ဗျား မသိဘူလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့၏ “မသိလည်း ကိစ္စမရှိဘူး။ ခင်ဗျားတို့ ကျွန်းသခင် သိတယ်။ ကျုပ်ကို သူ့ဆီ ခေါ်သွားပေး”

ရန်ကိုင်၏ မေးခွန်းထုတ်ဟန်ကြောင့် အစောင့်ခေါင်းဆောင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ တံဆိပ်ပြား ဘာကို ကိုယ်စားပြုလဲ ဆိုသည်ကို မသိသော်ငြား ရန်ကိုင်တွင် အားကောင်းသော နောက်ခံ တစ်ခု ရှိလိမ့်မည်မှန်းတော့ ချက်ချင်း သိသွားခဲ့သည်။

ချက်ချင်းပဲ သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် “ကျွန်းသခင်က ကျုလျန်ပဲ၊ ရောင်းရင်းတို့ ဘယ်ကလာလဲ၊ ဘာလို့ ကျွန်းသခင်နဲ့ တွေ့ချင်လဲ သိလို့ရမလား”

ရန်ကိုင် ပြန်မဖြေခင်မှာပဲ ယွဲ့ရှီက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်လေသည် “ငါတို့ သခင်လေးရဲ့ အဆင့်အတန်းကို နင်သိဖို့ အရည်အချင်း မမှီသေးဘူး။ ကျွန်းသခင်ဆီကိုသာ မြန်မြန် ခေါ်သွားပေး”

တစ်ချိန်တည်းတွင် သူမ၏ ရှီစွမ်းအင်ကိုပါ အနည်းအကျဉ်း ထုတ်ပြလိုက်သည်။ ထိုအခါမှပဲ အစောင့်အမူအရာ ပြောင်းသွားပြီး ယခု ရောက်လာသည့် လူများသည် သူသွားရန်စနိုင်သည့်လူများ မဟုတ်မှန်း ချက်ချင်း နားလည်သွားကာ အလျင်အမြန် ဦးညွှတ်၍ ကျွန်းသခင်ဆီ ခေါ်သွားပေးတော့လေသည်။

ဤသည်မှာ အားကောင်းသော လက်အောက်ငယ်သားများ ရှိခြင်း၏ အကျိုးကျေးဇူးဖြစ်သည်။ ယွဲ့ရှီ၏ ကိုယ်စားဝင်ပြောပေးခြင်းသည် ရန်ကိုင်၏ အဆင့်အတန်းကို မြှင့်တင်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားကာ မလိုလားအပ်သော မေးခွန်းများကို ရပ်တန့်သွားစေလိုက်နိုင်၏။

ရန်ကိုင်က ယွဲ့ရှီအား ချီးကျူးသည့် အကြည့်ဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ယွဲ့ရှီက ပြန်၍သာ ပြုံးပြလေသည်။

အမွှာငါးမန်းကျွန်းသခင်၏ ခွန်အားမှ သိပ်မြင့်မားခြင်း မရှိဘဲ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်သာ ရှိပေသေးသည်။ ဤကဲ့သို့သော ချောင်ကျသည့် ကျွန်းလေးတစ်ကျွန်းပေါ်တွင် အားကောင်းသော ကျင့်ကြံသူများ ရှိလေ့ရှိထ မရှိပေ။

ရန်ကိုင်မှ တံဆိပ်ပြားနှင့် လော့လန် ရေးပေးလိုက်သည့် စာကို ပြလိုက်ပြီးနောက် ကျုလျန်သည် ရန်ကိုင်အား ဤကျွန်း၏ ပိုင်ရှင်အဖြစ် ချက်ချင်း အသိအမှတ်ပြုလိုက်လေသည်။

အမွှာငါးမန်းကျွန်းအား အလုပ်ရှုပ်ခံစရာမလိုဘဲ လွယ်ကူစွာ ထိန်းချုပ်လိုက်နိုင်သဖြင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။

“ခင်ဗျား ကျွန်းသခင်ပဲ ဆက်လုပ်နှင့်။ ဒီက ကိစ္စတွေ ကျုပ်ဝင်ပါမှာ မဟုတ်ဘူး။ ခင်ဗျားတို့ မကိုင်တွယ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စတွေ ရှိရင် မိန်းကလေးယွဲ့ဆီ အကြောင်းကြားလိုက်။ သူကျုပ်ကို အကြောင်းကြားလိမ့်မယ်”

“ကျုပ်နားလည်ပြီ” ရန်ကိုင်သည် မာနကြီးမောက်မာသည့် လူတစ်ဦးမှန်း မသိလိုက်သည့်နောက် ကျုလျန် အတော်လေး စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့လေသည်။

“ကျွန်းသခင်ကျု…”

“ကျုပ်က လက်အောက်ငယ်သားတစ်ယောက်ပါပဲ”ကျုလျန်က အလျင်အမြန် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်ကို ကျုလျန်လို့ပဲ ခေါ်ပါ သခင်လေး”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်၍ “ကောင်းပြီ။ အမွှာငါမန်းကျွန်း အခြေအနေ ကျုပ်ကို တစ်ချက်လောက် ပြောပြပါဦး”

“ဟုတ်ကဲ့” ကျုလျန်သည် ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် စတင် ရှင်းပြလေသည် “ငါးမန်းကျွန်းက မိုင်တစ်သိန်းလောက် ကျယ်တယ်။ မိုးမြေစွမ်းအင်က အတန်အသင့်ဆိုပေမယ့် ဘာအဖိုးတန် သယံဇာတမှ မရှိဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ကုန်ပစ္စည်း ရောင်းဝယ်ရတာ နည်းနည်း ပြဿနာရှိတယ်။ အခု လက်ရှိတော့ ဒီမှာ စုစုပေါင်း လူနှစ်သိန်းလောက်ရှိတယ်။ ကျင့်ကြံသူတွေရဲ့ ပျမ်းမျှကျင့်ကြံခြင်းကတော့ သိပ်ပြီး မမြင့်ဘူး။ ပါရမီ သိပ်မပါဘူးဆိုပေမယ့် ဒီလက်အောက်ငယ်သားက အမွှာငါးမန်းကျွန်းမှာ အားအကောင်းဆုံး ကျင့်ကြံသူပါပဲ။ ကျုပ်အပြင် ဒုကျွန်းသခင်နဲ့ အကြီးအကဲအဖြစ် တာဝန် ထမ်းဆောင်နေတဲ့ နောက်ထပ် တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူ နှစ်ဦးလည်း ရှိပါသေးတယ်။ အမွှာငါးမန်းကျွန်းက ကိစ္စတွေကို စီမံဖို့ အကြီးအကဲကောင်စီတစ်ခုလည်း ရှိပါတယ်…”

“အမွှာငါးမန်းကျွန်းရဲ့ အရှေ့ဘက် မိုင်ငါးသိန်းအကွာမှာ ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်နဲ့ ဆက်သွယ်ထားတဲ့ မြို့တစ်မြို့ရှိတယ်။ ဒီပတ်ပတ်လည်မှာ အမွှာငါးမန်းကျွန်းလိုပဲ အခြားကျွန်းတွေလည်း ရှိတယ်။ ကျွန်းတွေကြားက ဆက်ဆံရေးကတော့ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းပါပဲ။ ပုံမှန်အားဖြင့် တစ်ကျွန်းနဲ့တစ်ကျွန်း သိပ်ပြီး အဆက်အသွယ် မရှိကြဘူး။ ဒီမှာနေရင် ကြုံရတဲ့ အဓိက အန္တရာယ်ကတော့ ပင်လယ်သားရဲတွေပဲ။ နှစ်တိုင်းလိုလို ပင်လယ်သားရဲအုပ် လာတိုက်တာ ခံရလို့ အသက်တွေ အများကြီး ဆုံးရှုံးရတယ်။ ဒါပေမယ့် ဆရာ ရောက်လာပြီဆိုတော့ အမွှာငါးမန်းကျွန်းက နောက်ပိုင်း ပိုပြီး ငြိမ်းချမ်းလာတော့မှာပါ”

ရှင်းပြနေရင်း ကျုလျန်သည် ရန်ကိုင်အား ဖားယားလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်ကတော့ စိတ်ထဲ ထားမနေခဲ့ပေ။

ကျုလျန်က ဆက်၍ ပြောလေသည် “အမွှာငါးမန်းကျွန်းနဲ့ အခြားကျွန်းတွေကနေ အဓိကထွက်တဲ့ပစ္စည်းက ပင်လယ်သားရဲတွေရဲ့ မွန်းစတားအမြူတေပဲ။ နှစ်တိုင်းနှစ်တိုင်း ရေခြားမြေခြားကျင့်ကြံသူတွ အမွှာငါးမန်းကျွန်းဆီလာပြီး ပင်လယ်သားရဲတွေကို လာအမဲလိုက်လေ့ရှိတယ်..”

နာရီဝက်ကြာအောင် မေးမြန်းပြီးနောက် အမွှာငါးမန်းကျွန်း၏ အကြမ်းဖျင်းအခြေအနေကို ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေသည်။

အကျဉ်းချုံးရသော် ဤကျွန်း၏ လက်ရှိ အခြေအနေနှင့် ပက်သက်၍ အတော်လေး ကျေနပ်မိကာ သူလုပ်ချင်နေသည့် အစီအစဉ်ကို အကောင်အထည် ဖော်ရန်အတွက် အဆင်ပြေသည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်ကြောင်းလည်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

သို့သော်လည်း ထိုအစီအစဉ်ကို အကောင်အထည် မဖော်ခင် သင့်တော်သည့်နေရာတစ်ခု အရင် ရှာရပေမည်။

ဤကိစ္စကို သူကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ကျုလျန်ကို ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့အား တာဝန်အချို့ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကြယ်လွန်းပျံကိုထုတ်၍ အမွှာငါးမန်းကျွန်း၏ မြေနေရာကို စစ်ဆေးရန်အတွက် တစ်ယောက်တည်း ထွက်လာခဲ့သည်။

အမွှာငါးမန်းကျွန်းအား ရှစ်ရက်ကြာသည်အထိ စစ်ဆေးခဲ့ရသည်။

အဆုံးတွင် ပင်လယ်နှင့်နီးသော အရှေ့တောင်ဘက်ရှိ မြေနေရာတစ်ခုကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ ထိုနေရာနှင့် ပက်သက်၍ အရေးအကြီးဆုံးမှာ ထိုနေရာသည် အတော်လေးကို ကျယ်ဝန်းပြီး ကျင့်ကြံသူ အရောက်အပေါက် သိပ်မရှိသည့် နေရာတစ်ခု ဖြစ်သည့် အချက်ပင်။

ထို့နောက် ရန်ကိုင်သည် ကျုလျန်အား သွားရှာကာ နန်းတော်တစ်လုံး တည်ဆောက်ရန်အတွက် လူရှာပေးရန် ပြောလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် အခြားသူများအား အလကား အလုပ်မလုပ်ခိုင်းခဲ့ဘဲ အခကြေးအနေဖြင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များ ပေးချေခဲ့သည်။

ကျုလျန်သည် ထိုကဲ့သို့သော ရွှေရောင်အခွင့်အရေးကို မည်ကဲ့သို့ လက်လွှတ်ခံမည်နည်း။ ရန်ကိုင်မှ အခကြေး မပေးလျှင်ပင် ရန်ကိုင် တောင်းဆိုသည့်အတိုင်း ဖြစ်မြောက်ရန် အတတ်နိုင်ဆုံး ကူညီပေးဦးမည်သာ။

အမွှားငါးမန်းကျွန်းပေါ်တွင် လူနှစ်သိန်းခန့် ရှိပေသည်။ ထို့ကြောင့် ကျုလျန်သည် လူတစ်ထောင်လောက်ကိုခေါ်ကာ ရန်ကိုင် ပြောထာသည့်နေရာ၌ နန်းတော်တစ်လုံး စတင် ဆောက်လုပ်လေသည်။

ကျင့်ကြံသူများ၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကြောင့် တစ်လအတွင်း ဆယ်မိုင်မက ကျွယ်ဝန်းသော နန်းတော်ကြီးတစ်လုံး ဆောက်လုပ် ပြီးစီးသွားခဲ့လေ၏။

ကျုလျန်သည် ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများအတွက် လိုအပ်သည့်ငွေကို သူ့အိတ်ထဲမှပင် စိုက်ထုတ်ပေးခဲ့သည်။

နန်းတော်ပြီးစီးသွားသည့်နောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ကိုခေါ်ကာ ထိုနေရာသို့‌ ‌ပြောင်းလာခဲ့သည်။

နန်းတော်သည် အလွန်ကျယ်ပြီး အတော့်ကို တိတ်ဆိတ်လှ၏။

ဤနေရာတွင် ဤကဲ့သို့သော နန်းတော်တစ်လုံး ရန်ကိုင် ဘာကြောင့် ဆောက်ခဲ့လဲ ဆိုသည်ကို ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ နားမလည်ကြချေ။ နားမလည်သည့်တိုင် မေးရမည့် တာဝန်မှာ သူတို့ အလုပ်မဟုတ်သဖြင့် တိတ်တိတ်လေးသာ နေနေကြလေ၏။

ထိုညတွင် ရန်ကိုင်သည် ယွဲ့ရှီတို့ သုံးဦးကို သူ့အခန်းသို့ ဆင့်ခေါ်လိုက်သည်။

“သခင်လေး ဘာအမိန့်ပေးစရာရှိလို့ပါလဲ” ယွဲ့ရှီက မေးလိုက်သည်။

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ အရင်ထိုင်လိုက်” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်သည်။

အကုန်လုံး ထိုင်ခံကိုယ်စီဖြင့် ထိုင်ပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်က စပြောလိုက်သည် “ခင်ဗျားတို့က ကျုပ်နောက်ကိုလိုက်ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တာဆိုတော့ ကျုပ်လည်း ခင်ဗျားတို့ကို မမျှမတ ဆက်ဆံလို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ။ ကျုပ် အခု ခင်ဗျားတို့ကို ပြောချင်တာက ကျုပ်က အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းလို့ ခေါ်တဲ့ ဂိုဏ်းရဲ့ ဂိုဏ်းချုပ်ပဲ။ ဂိုဏ်းဠာနချုပ်က အရမ်း ဝေလံခေါင်သီတဲ့ ကျင့်ကြံရေးကြယ်တစ်လုံးပေါ်မှာ ရှိနေတာ။ ခင်ဗျားတို့ အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းထဲ ဝင်ချင်လား”

ဆရာတပည့်သုံးဦးသည် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်ပြီးနောက် ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြလေသည် “ဝင်ချင်ပါတယ်”

“အဲ့ဒါဆို အခုအချိန်ကစပြီ ခင်ဗျားတို့ သုံးယောက်စလုံး အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းရဲ့ ဂိုဏ်းသားတွေ ဖြစ်သွားပြီ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြောလိုက်၏ “ဂိုဏ်းဠာနချုပ်ကို ပြန်ဖို့က အရမ်းဝေးတာ ဆိုတော့ အချိန်တိုအတွင်းတော့ ခင်ဗျားတို့ အဲ့ကို ရောက်နိုင်ဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်မပူနဲ့၊ တစ်နေ့ကျ ကျုပ်ခင်ဗျားတို့ကို အဲ့ဆီ ခေါ်သွားပေးမယ်”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၈)

ထို့နောက် ရန်ကိုင်သည် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့အား သူတို့အသုံးပြုသည့် သိုင်းပညာရပ်များ အကြောင်း မေးမြန်းလေသည်။

သုံးယောက်စလုံးသည် သူတို့ လေ့ကျင့်ထားသော သိုင်းပညာရပ်များအကြောင်း မချွင်းမချန် ရှင်းပြလိုက်သည်။

ကျင့်စဉ်များနှင့်ပက်သက်သော် ရန်ကိုင် အနေဖြင့် သူတို့အား အကြံဥာဏ် များများစားစား မပေးနိုင်ချေ။ သူတို့ဘာသာပဲ ကျင့်ကြံရမှ ရပေလိမ့်မည်။ မှော်ရတနာများနှင့် ပက်သက်၍မူ ကပ်စေးနဲမနေခဲ့ချေ။

ယွဲ့ရှီတွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့်မှော်ရတနာနှစ်ခု ရှိပေသည်။ သို့ရာတွင် နှစ်ခုစလုံးမှာ အဆင့်နိမ့် မှော်ရတနာများ ဖြစ်သည့် အတွက် သူမ၏ တိုက်ပွဲစွမ်းအားကို သိပ်ပြီး မြှင့်တင်ပေးနိုင်ခြင်း မရှိချေ။

ရန်ကိုင်သည် ငှက်မွှေးဝိဥာဉ်မြှားနှင့် တစ္ဆေတိမ်တိုက် အစီအရင် ထည့်သွင်းထားသော အစီအရင်ပြားကို ယွဲ့ရှီဆီ ပေးလိုက်လေသည်။

သူ့ခွန်အား တိုးတက်လာသည်နှင့်အမျှ ထိုမှော်ရတနာ နှစ်ခုသည် သူ့အတွက် သိပ်အသုံးမဝင် ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ငှက်မွှေးဝိဥာဉ်မြှားမှာ အားကောင်းသော်ငြား တစ်ပြိုင်တည်း နှစ်ကြိမ်သာ အသုံးပြုနိုင်ပြီး အားပြန်ဖြည့်ရသည်။ သို့မှသာ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်လည် အသုံးပြုနိုင်ပေလိမ့်မည်။

လက်ရှိ ရန်ကိုင်၏ ခွန်အားအရ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ပညာရှင်များကို ရင်ဆိုင်ရာ၌ ထိုမှော်ရတနာများကို သုံးနေစရာ မလိုတော့ချေ။ ထိုမှော်ရတနာများသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်များကို ထိခိုက်အောင်မှ မလုပ်နိုင်လေဘဲ။

ထို့ကြောင့် ယွဲ့ရှီဆီ ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

တစ္ဆေတိမ်တိုက်အစီအရင် တံဆိပ်ပြား အတွက်လည်း အတူတူပင်။

မှော်ရတနာနှစ်ခုသည် ရန်ကိုင်အတွက် သိပ်ပြီး အသုံး မဝင်တော့သော်ငြား ယွဲ့ရှီသာ သေသေချာချာ သုံးတတ်လျှင် သူမ၏ တိုက်ပွဲစွမ်းအားကို အကြီးအကျယ် မြှင့်တင်ပေးနိုင်သည်။ ထိုမှော်ရတနာနှစ်ခုနှင့်ဆိုလျှင် ယွဲ့ရှီအနေဖြင့် တန်ခိုးရှင် ပထမအဆင့်နှင့်ပင် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ပညာရှင်များကို ယှဉ်တိုက်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

မှော်ရတနာနှစ်ခုကို ရလိုက်သည့်အခါ ယွဲ့ရှီ အလွန် ပျော်သွားခဲ့သည်။

ချင်းဝူဟွေ၏ ထောက်ခံမှုဖြင့် ကုကျန်းရှင်နောက်သို့ လိုက်ခဲ့သော်ငြား ဤကဲ့သို့သော မှော်ရတနာများ ရဖို့ရာ တစ်ခါမှ အိမ်မက်မမက်ခဲ့ဖူးချေ။ ရန်ကိုင်၏ ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုနှင့် ရက်ရောမှုသည် သူမအား အတော့်ကို အံ့အားသင့်စေခဲ့သည်။

ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့ကိုတော့ မည်သည့် မှော်ရတနာမှ ထပ်ပေးမနေခဲ့ချေ။ သူတို့နှစ်ဦးတွင် ချင်းဝူဟွေ ပေးထားသည့် တန်ခိုးရှင်အလယ်အလတ်အဆင့် မှော်ရတနာ နှစ်ခုရှိနေသည်။

သူတို့သာ ထိုမှော်ရတနာနှစ်ခုကို အတူ ပေါင်းစပ်ပြီး တိုက်ခိုက်နိုင်မည်ဆိုလျှင် တန်ခိုရှင်အဆင့်မြင့် မှော်ရတနာ တစ်ခု၏ စွမ်းအားနှင့် တူညီသော စွမ်းအားကို ထုတ်ဖော်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

မှော်ရတနာများ အများကြီး ရှိနေခြင်းသည် မိမိ၏ တိုက်ပွဲစွမ်းအားကို ပိုမို တိုးတက်လာစေနိုင်သည်ဟု မဆိုလိုပေ။

ထို့အစား တန်ခိုးရှင်အခြေတည်ဆေးလုံး နှစ်လုံးကိုသာ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့အား ပေးလိုက်သည်။ လက်ရှိ အခြေအနေအရ မှော်ရတနာများကို ရယူရမည့်အစား တန်ခိုးရှင် အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်ရန် ကြိုးစားခြင်းသည် သူတို့အတွက် အသင့်တော်ဆုံး ဖြစ်သည်။

ထို့အပြင် ရန်ကိုင်သည် ဆရာတပည့်သုံးဦးအား သူတော်စင် သလင်းကျောက် အများကြီး ထပ်ပေးလိုက်သေးသည်။

ထို့နောက်တွင် ရန်ကိုင် ဤနေရာသို့ မရောက်လာခင် တည်ဆောက်ခဲ့သော ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်နှင့် ဆက်သွယ်မည့် ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်တစ်ခုကို စတင် တည်ဆောက်တော့သည်။

ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်ကို တည်ဆောက်ရန်အတွက် နန်းတော်၏ အတွင်းကျဆုံးနေရာကို ရွေးချယ်ခဲ့၏။

ပစ္စည်းအားလုံးကို သတ်မှတ်ထားသည့်အတိုင်း အစီအစဉ်အတိုင်း နေရာချပြီးနောက်တွင် အစီအရင်ကို စတင် ထိုးထွင်းကာ လေဟာနယ် စွမ်းအားကို အစီအရင်ထဲ ထည့်သွင်းတော့လေသည်။

ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်တွင် ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်ကို တည်ဆောက်ပြီးသွားခဲ့လေသည်။

ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင် ပြီးသည်နှင့် သူ့လက်ထဲရှိ လေဟာနယ်သလင်းကျောက်အားလုံးလည်း ကုန်သွားခဲ့လေ၏။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့အား စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် သုံးယောက်စလုံး တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်နေသေးကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ခေါင်းညိတ်၍ ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်ကို အသက်သွင်းလိုက်လေ၏။

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း သတ္တုကြယ်ပေါ်သို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့သည်။

ရန်ကိုင် ရှာတွေ့ခဲ့သည့် မြေအောက်အပျက်အစီးနယ်မြေသည် ကျင့်ကြံသူပေါင်းများစွာဖြင့် အသက်ဝင်စည်ကားနေသည်။

ထိုနေရာတွင် အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းနှင့် အရိပ်လခန်းမမှ တပည့်များတင်မဟုတ်ဘဲ ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်း၊ ဖန်သွေးရောင်ဂိုဏ်း စသည့် အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းနှင့် ရင်းနှီးသော တပည့်များကိုပါ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေသည်။

“ဂိုဏ်းချုပ်ရန်လား” ရန်ကိုင် ထိုတပည့်များကို ကြည့်နေစဉ်မှာပဲ မလှမ်းမကမ်းမှ အံ့အားသင့်နေသည့် အသံတစ်သံ ထွက်လာခဲ့သည်။

လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူ့နာမည်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည့် လူမှာ ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ မိုယုဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

“စီနီယာမိုလား” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“တကယ်ကြီး ဂိုဏ်းချုပ်ရန်ကိုး” မိုယု ဝမ်းသာသွားပြီး ရန်ကိုင်ဆီသို့ အလျင်အမြန် လမ်းလျှောက်လာလျက် “လူမှားသွားတယ်ထင်နေတာ တကယ်ကြီး ဂိုဏ်းချုပ်ရန် ဖြစ်နေတာကိုး။ ဂိုဏ်းချုပ်ရန် ဘယ်ကနေ ပြန်လာတာလဲ”

“မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်က” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ဂိုဏ်းချုပ်ရန်က တကယ် အံ့ဩဖို့ကောင်းတာပဲ” မိုယုက လေးစားတကြီးဖြင့် “ဂိုဏ်းချုပ်ရန်ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ကျုပ်တို့ အားလုံး အရိပ်ကြယ်မှာပဲ ထာဝရ ပိတ်မိနေမှာ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ အခြား ကျင့်ကြံရေးကြယ်တွေဆီ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားလို့ရပြီ။ အခုလို ဖြစ်သွားတာ အရိပ်ကြယ်မှာ မပျော်တဲ့လူ မရှိလောက်ဘူး”

“ဟဲဟဲ” ရန်ကိုင်လည်း ရယ်မောလိုက်လေသည်။

မိုယုပြောသည်မှာ အမှန်ပင်။ လေဟာနယ်တာအိုကို နားလည်သဘောပေါက်ခြင်း မရှိဘဲနှင့် ကမ္ဘာခြား ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များကို တည်ဆောက်ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် ကမ္ဘာခြားဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်အချို့ ရှိသော်ငြား ထိုအရာများမှာ ရှေးခတ်က ကျန်ရစ်ခဲ့သည့် အရာများ ဖြစ်ကြသည်။ ကြာနေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ထိုကမ္ဘာခြား ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များမှာ ရန်ကိုင် ခင်းကျင်ထားသည့် ကမ္ဘာခြားဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များကဲ့သို့ တည်ငြိမ်ခြင်း မရှိတော့ချေ။

ထို့အတွက်ကြောင့် တကယ်သာ မလိုအပ်လျှင် မည်သူမှ ထိုကမ္ဘာခြားဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များကို မသုံးကြပေ။

“ဂိုဏ်းချုပ်ရန် အခုပြန်လာတာ အကြီးအကဲချုပ်ကို ရှာဖို့လား” မိုယုက ထပ်မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်။ အကြီးအကဲချုပ်နဲ့ အခြားလူတွေ ဘယ်မှာလဲ”

“လိုက်ခဲ့။ ကျုပ်ခေါ်သွားပေးမယ်” မိုယုက ပြောလိုက်သည်။

အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်း၏ အားကောင်းလာမှုကြောင့် အရိပ်ကြယ်ရှိ ဂိုဏ်းပေါင်းများစွာသည် အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းနှင့် မဟာမိတ်ဖွဲ့ချင်လာသည်။ အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းနှင့် အရိပ်လခန်းမသည် အရိပ်ကြယ်ကြီးတစ်ခုလုံးအား မွှေနှောက်သောင်းကျန်းခဲ့သည့် အလောင်းဝိဥာဉ်ဂိုဏ်းအား ဖြိုခွဲခဲ့သူများ ဖြစ်ကြသည်။ ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းသည် အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းနှင့် ရင်းနှီးသည့်အတွက် ဤနေရာသို့ လာခွင့်ရခဲ့လေသည်။

မကြာမီ အခြေအနေ အရပ်ရပ်အတွက် အမိန့်များ ပေးနေကြသော ရီရှီယွင်နှင့် ချင်းတုန်တို့ကို ရန်ကိုင် မြင်လိုက်ရ၏။

မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ပေါ်တွင် မိုင်တစ်သိန်းအကျယ်ရှိသော ကျွန်းတစ်ကျွန်း ရန်ကိုင်မှ ပိုင်ဆိုင်ထားကြောင်း သိရသည့်နောက် အကုန်လုံး အလွန် စိတ်လှုပ်ရှားသွားကြလေသည်။

သူတို့ အနေဖြင့် နောက်နောင် အရိပ်ကြယ်တွင် ပိတ်မိနေစရာ မလိုတော့ချေ။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်၏ အကန့်အသတ်များကို ချိုးဖျက်ကာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ရန် ကြိုးစားနိုင်တော့မည် ဖြစ်သည်။

အထူးသဖြင့် ရီရှီယွင်… သူမသည် ဤနေ့ဤရက်သို့ ရောက်လာရန် အချိန်အကြာကြီး စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“အကြီးအကဲချုပ် ဘယ်အချိန် သွားဖို့ စဉ်းစားထားလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

သို့ရာတွင် ထူးဆန်းစွာပင် ရီရှီယွင်က ခေါင်းခါလိုက်၏ “အခု လောလောဆယ်တော့ ငါသွားဦးမှာ မဟုတ်ဘူး”

တစ်ခဏတာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်က ပြန်၍ မေးလိုက်သည် “ယန်ယန်ကြောင့်လား”

“ဟုတ်တယ်” ရီရှီယွင်က ပြုံးလျက် “ငါသာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်ကို ရောက်သွားရင် အရိပ်ကြယ်မှာ နေလို့ အဆင်ပြေတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဂိုဏ်းချုပ်ချင်းက ဥပမာပဲ။ ဒါကြောင့် သူနိုးလာတော့မှပဲ သွားတော့ဖို့ လုပ်ထားတာ”

“ကျုပ်သိပြီ” ရန်ကိုင် ဘာမှ ဆက်ပြောမနေတော့ချေ။

ရီရှီယွင်သည် ယန်ယန်အတွက် အများကြီး လုပ်ပေးခဲ့သည်။ ယခင်က ယန်ယန် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်နှင့်အတူ မလိုက်ခဲ့ဘဲ အရိပ်ကြယ်၌ နေခဲ့ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင်လည်း အလားတူ ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုပင် ထပ်ချခဲ့သည်။

“ကောင်းပြီလေ အဲ့ဒါဆို “ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အကြီးအကဲချုပ်အတွက်ကတော့ ကိစ္စမရှိပါဘူး။ အကြီးအကဲချုပ်က ဘယ်အချိန် သွားပြီးချိုးဖျက်ချိုးဖျက် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ရောက်ဖို့ ခက်တာမှ မဟုတ်တာ”

“ဂိုဏ်းချုပ်က ကျွန်မကို အရမ်း အထင်ကြီးနေတာပဲ” ရီရှီယွင်က ရယ်မောလျက် “တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ရောက်ဖို့ ဆိုတာ ခေတ်အဆက်ဆက်က ကျင့်ကြံသူတွေရဲ့ အိမ်မက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် လူတိုင်း တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ရောက်လို့လား။ မရောက်ဘူးလေ။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်မှာပဲ တစ်နေတဲ့လူတွေ အများကြီးပဲ။ ကျွန်မအတွက်လည်း တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ရောက်ဖို့ လွယ်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကျုပ်ဒီတစ်ကြိမ် ပြန်လာတာ ဒီအကြောင်း ပြောချင်လို့ပဲ” ရန်ကိုင်က ချင်းတုန်ဘက်သို့လှည့်၍ “ခင်ဗျားတို့ကော မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ဆီ ဘယ်အချိန်သွားမှာလဲ။ သွားမယ့်အချိန်ကို ခင်ဗျားတို့ပဲ ကြည့်ကြပ်ပြီးတော့ စီစဉ်လိုက်တော့”

“အင်း။ မင်းစိတ်ပူမနေနဲ့။ အချိန်တန်ရင် အကြီးအကဲရီရယ်၊ မိုယုရယ်၊ ငါရယ် အတူတူ လာခဲ့မယ်” ချင်းတုန်က သည်းလှိုက်အူလှိုက် ရယ်မောရင်း “ဒီလို အခွင့်အရေးကြီးကို လက်လွှတ်ခံလို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ချိုးဖျက်သွားလို့ အရိပ်ကြယ်ကို မလာနိုင်တော့ဘူးဆိုရင်တောင် ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲ။ ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်တွေ ရှိနေတာပဲ။ ငါတို့ ကြိုက်တဲ့အချိန် ဒီကို ပြန်လာလို့ရတယ်”

“ကောင်းပြီလေ။ ခင်ဗျားအဲ့ကိုသွားရင် တစ်ယောက်ယောက် ခင်ဗျားတို့ကို စောင့်နေလိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်၍ “ဒါနဲ့ ခင်ဗျားတို့ မိုင်းတူးနေတာကြာပြီ။ လေဟာနယ်သလင်းကျောက် မိုင်းတွင်းလေး ဘာလေးများ တွေ့ကြလား”

“မတွေ့ဘူး” ချင်းတုန်က ခေါင်းခါ၍ “ငါတို့ သုံးယောက် လိုက်ပတ်ရှာကြည့်ပြီးသွားပြီ။ သတ္တုတွင်းတွေ အများကြီး တွေ့ခဲ့ပေမယ့် လေဟာနယ်သလင်းကျောက် တွင်းတစ်တွင်းကိုမှ မတွေ့ခဲ့ဘူး”

ထိုအတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်မနေခဲ့ပေ။ ဤအတိုင်း ခေါင်းထဲ ပေါ်လာသဖြင့် မေးလိုက်ခြင်းသာ။

ရန်ကိုင်သည် သတ္တုကြယ်တွင် အကြာကြီးမနေဘဲ စကားစမြည် နည်းနည်းပါးပါး ထပ်ပြောပြီးနောက် ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်မှတစ်ဆင့် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့၏။

ခရီးသည် နေ့တစ်ဝက်သာ ကြာခဲ့သည်။ သူပြန်ရောက်သည့် အချိန်တွင် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ နှစ်ဦးစလုံး တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်နေကြသေး၏။

ကျုလျန်သည် ရန်ကိုင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးရန်အတွက် အကြီးအကဲအချို့ကို ခေါ်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် အမွှာငါးမန်းကျွန်း၏ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်သွားပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် အကြီးအကဲများအနေဖြင့် အနည်းဆုံး သူတို့ ခေါင်းဆောင်ကို သိထားသင့်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် ထိုတန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်များနှင့် စကား နည်းနည်းပါးပါး ပြောပြီးနောက် အကုန်လုံးကို ပြန်လွှတ်လိုက်၏။

သူစောင့်နေသည်မှာ ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ သတင်းစကားပင်။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းကဲ့သို့ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခု အနေဖြင့် လေဟာနယ် သလင်းကျောက်များကို မစုဆောင်းနိုင်စရာအကြောင်း လုံးဝ မရှိချေ။ သူ့တွင်သာ လေဟာနယ်သလင်းကျော်က အလုံအလောက် ရှိလျှင် နောက်ထပ်သော ကမ္ဘာခြားဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များကို ထပ်မံ ခင်းကျင်းနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင် ကမ္ဘာခြားဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်တစ်ခု မဖြစ်မနေ ခင်းကျင်းရပေမည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် လေဟာနယ်သလင်းကျောက်နှင့် ပက်သက်သော သတင်း ယခုထိ ရောက်မလာသေးချေ။

နှစ်လခန့် ကြာပြီးနောက်မှသာ သတင်းစကား ရောက်လာခဲ့သည်။ ယွဲ့ရှီသည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ရောက်လာပြီး တင်ပြလေ၏ “ဓါးအဖွဲ့အစည်းက တစ်ယောက်ယောက် ရောက်နေပါတယ်”

ရန်ကိုင်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ချက်ချင်း ထရပ်၍ တစ်ဖက်လူတွင် လေဟာနယ်သလင်းကျောက် မည်မျှ ပါလာမလဲ တွေးရင်း အလျင်အမြန် သွားတွေ့လေသည်။

လော့လန်သည် သူ့လက်အောက်ငယ်သားတစ်ဦးကို စေလွှတ်လိုက်လိမ့်မည်ဟု ထင်ထားခဲ့ပါသော်ငြား သူမကိုယ်တိုင် ရောက်လာလိမ့်မည်ဟုတော့ ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ချေ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၄၉)

“စီနီယာလော့ ဘာလို့ လူကိုယ်တိုင် ရောက်လာတာလဲ”

လော့လန်အား နန်းတော်ထဲသို့ ဖိတ်ခေါ်ကာ ထိုင်စေပြီးနောက် ရန်ကိုင်က မေးလိုက်လေသည်။

“မောင်လေးက သခင်လေးရဲ့ သူငယ်ချင်းပဲဟာကို ဒီသခင်မ ကိုယ်တိုင်လာတာ ဘာထူးဆန်းလို့လဲ” လော့လန်က နှုတ်ခမ်းလေး ကွေးလျက်ပြုံးကာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဘာလဲ၊ ဒီသခင်မကို မကြိုဆိုတာလား”

“ဘယ်ကသာ။ စီနီယာကိုယ်တိုင် ရောက်လာတာ ကျုပ်အတွက် ဂုဏ်တောင်ရှိသေးတယ်” ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

လော့လန်ကဲ့သို့ လူတစ်ဦး ရှုခင်လေး ကြည့်ရန်အတွက် သူ့ဆီသို့ လူကိုယ်တိုင် ရောက်လာသည်ကိုတော့ သူလုံးဝ မယုံသည်မှာ အမှန်ဖြစ်သည်။

ကုန်သွယ်ရေး အတွက်ဆိုလျှင်လည်း သူမ၏ လက်အောက်ငယ်သားများကို စေလွှတ်လိုက်၍ ရသည်။ ဘာကြောင့်များ လူကိုယ်တိုင် လာနေရဦးမည်နည်း။

သူမတွင် အခြား ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုခု ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့်သာ လူကိုယ်တိုင် ရောက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် လော့လန် ကိုယ်တိုင်က ထုတ်မပြောသေးသဖြင့် ရန်ကိုင်ကလည်း မမေးခဲ့ပေ။

“ဒီနေရာက တော်တော်လေး တိတ်ဆိတ်တာပဲနော်” လော့လန်က ကျီးကန်းတောင်းမှောက် လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ဆယ်မိုင်ပတ်ပတ်လည် တစ်ဝိုက်တွင် ရန်ကိုင်၊ ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့သာ ရှိသည်။ အမျိုးသမီး သုံးဦးမှာ တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်နေကြသဖြင့် ဤနေရာ၌ ရန်ကိုင် တစ်ဦးသာ နေနေသည်ဟု ထင်ရ၏၊

သာမန် အခြေအနေမျိုးတွင် နန်းတော်သည် လုံးဝဥဿုံ တိတ်ဆိတ်နေတတ်သည်။

“နန်းတော်ကို စောင့်ရှောက်ဖို့ အစေခံတွေ ကျုလျန်ကို ဘာလို့ မရှာခိုင်းတာလဲ” လော့လန်က မေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်က ရယ်သွမ်းသွေး၍ “ကျုပ်တစ်ယောက်တည်းနဲ့တင် လုံလောက်နေပါပြီ။ အစေခံတွေလာလည်း အပိုပဲ ဖြစ်နေမှာ”

“ဟုတ်တယ်နော်။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်းချမ်းမှုက တကယ်ကို အကောင်းဆုံးပဲ” လော့လန်က ပြုံးလျက် ရုတ်တရက် ပြောလိုက်၏ “ရော့… မောင်လေး တောင်းထားတဲ့ လေဟာနယ် သလင်းကျောက်တွေ။ အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ ရှာခဲ့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် လေဟာနယ်သလင်းကျောက်တွေက အရမ်း ရှားတာဆိုတော့ အခု ရတဲ့ ပမာဏက မောင်လေးအတွက် လောက်ပါ့မလားမသိဘူး”

ပြောရင်း လော့လန်သည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ သိုလှောင်လက်စွပ် တစ်ကွင်း ထုတ်ပေးလိုက်လေသည်။

ရန်ကိုင်သည် သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲရှိ ပစ္စည်းများကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် မျက်မှောင် ကြုတ်သွားခဲ့လေ၏။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကို သေချာ စောင့်ကြည့်နေသော လော့လန်သည် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်ကို မြင်သော် အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် မေးလိုက်သည် “ဒီသခင်မပဲ အထင်မှာလားတာလား။ ငါသိသလောက် သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲက လေဟာနယ်သလင်းကျောက် တော်တော် များပါတယ်။ အဲ့ဒါတောင် မောင်လေးအတွက် မလောက်ဘူးလား”

ရန်ကိုင်က မျက်မှောင်ကြုတ် ခေါင်းညိတ်၍ “တကယ် မလောက်သေးဘူး”

လော့လန်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြန်မေးလိုက်သည် “လေဟာနယ်သလင်းကျောက်တွေ အများကြီး ရှာပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ။ ဒါတွေကို သိုလှောင်လက်စွပ်တွေ လုပ်တဲ့ နေရာကလွဲပြီး သုံးမယ့်နေရာမှ မရှိတာ”

ရန်ကိုင်သည် လော့လန်၏ အမေးကို ရယ်သာရယ်လိုက်ပြီး ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။

လော့လန်သည် ရန်ကိုင် ပြန်မဖြေချင်မှန်းသိသော် “ဒီသခင်မ သိချင်လို့ပါ။ မဖြေနိုင်ရင်လည်း ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ မောင်လေး နည်းနည်းလောက် ဆက်ပြီး စောင့်နိုင်မယ်ဆိုရင်တော့ ပင်မကြယ်ကို ဆက်သွယ်ပေးလို့ရတယ်”

“ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ပြန်မေး၏။

“လေဟာနယ်သလင်းကျောက်တွေကို ရှာဖို့ အချိန်က ယူရဦးမယ်။ ရှာပြီးသွားရင်လည်း ဒီကို ပို့ဖို့ အချိန်ယူရဦးမယ် ဆိုတော့ အနည်းဆုံး တစ်နှစ်လောက်တော့ ကြာလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ဆီမှာလည်း အများကြီး ရှိမယ်လို့တော့ အာမ မခံနိုင်ဘူးနော်”

“အဲ့ဒါဆို ထားလိုက်တော့” ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။

လော့လန် ယူလာသည့် လေဟာနယ်သလင်းကျောက်မှာ များသော်လည်း ရန်ကိုင်အတွက်တော့ များသည့်အထဲ မပါချေ။ သူမ ယူလာသည့် ပမာဏသည် အများဆုံးမှ ကမ္ဘာခြား ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်တစ်ခု ခင်းကျင်းဖို့အတွက်သာ လုံလောက်ပေလိမ့်မည်။

ထုန်းရွှမ်လောကကြီးနှင့် အရိပ်ကြယ်ကို ဆက်သွယ်လိုလျှင် အနည်းဆုံး ကမ္ဘာခြားဟင်းလင်းပြင် အစီအရင် နှစ်ခုသုံးခုခန့် ခင်းကျင်းရန် လိုအပ်ပေသည်။

“လေဟာနယ်သလင်းကျောက်တွေက အခြားသတ္တုတွင်းတွေကနေ အရံတွင်းထွက်တွေအဖြစ်ပဲ ဖြစ်ပေါ်လို့ တော်တော်ရှားနေတာ။ ဒါပေမယ့် လေဟာနယ် သလသင်းကျောက်တွေ ထွက်တဲ့ လေဟာနယ် အက်ကွဲကြောင်းတွေ အများကြီးရှိတဲ့ နေရာတစ်ခု ဒီသခင်မ သိတယ်” လက်ရှိ ပြောနေသည့် အကြောင်းအရာနှင့် မပက်သက်သော်ငြား ဆက်စပ်သည့် အကြောင်းအရာ တစ်ခုအကြောင်းကို လော့လန်က ရုတ်တရက် ပြောလာ၏ “မောင်လေး ကိုယ်တိုင် အဲ့မှာ သွားရှာချင်လား”

ရန်ကိုင်က လော့လန်အား မျက်လုံးမှေးစဉ်းလျက် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “ဒီတော့ ဒါက စီနီယာကိုယ်တိုင် ရောက်လာရတဲ့ အကြောင်းပြချက်ပေါ့”

လော့လန်က ပြုံးလျက် “မောင်လေး သိသွားပြီဆိုမှတော့ ဒီသခင်မလည်း မဖုံးကွယ်ထားတော့ပါဘူး”

“လေဟာနယ်သလင်းကျောက်တွေထွက်တဲ့ ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းတွေ ရှိတဲ့နေရာကို စီနီယာသိတာလား” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်” လော့လန်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “မောင်လေး အဲ့ကို သွားချင်လား”

“မသွားချင်သေးဘူး ဆိုရင်ကော” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

လော့လန်သည် အံ့အားသင့်သွားဟန်မရဘဲ ရယ်မော၍သာ “အင်း… အဲ့မှာ လေဟာနယ်သလင်းကျောက်တွေအပြင် လေဟာနယ်သားရဲတွေပါ ရှိတာနော်”

“လေဟာနယ်သားရဲ” ရန်ကိုင်သည် လော့လန်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ဘာသာ ရေရွတ်လိုက်ပြီးနောက် ပြန်မေးလိုက်လေသည် “ကျုပ်လေဟာနယ်တာအိုမှာ ကျွမ်းကျင်တယ်ဆိုတာကို စီနီယာ သိနေတယ်ပေါ့။ ကုကျန်းရှင် ပြောတာလား”

“မောင်လေးသာ လေဟာနယ်တာအိုကို မကျွမ်းကျင်ထားရင် ဒီသခင်မကိုယ်တိုင် ဘာလို့ ရောက်လာရတော့မှာလဲ” လော့လန်က ပြုံးလျက် “မောင်လေး သခင်လေးရှေ့မှာ သွားသုံးကတည်းက အခုလို ဖြစ်မယ်လို့ မျှော်လင့်ထားသင့်တာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား။ ဒါပေမယ့် မောင်လေး စိတ်မပူနဲ့။ ဒီအကြောင်းကို ဒီသခင်မနဲ့ ဒီသခင်မပဲသိတာ၊ ဘယ်သူမှ သိတာမဟုတ်ဘူး”

“အခြားသူတွေသိလည်း ကိစ္စမရှိပါဘူး” ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်လျက် “ကျုပ်သာ ဒီအကြောင်း သတင်းပြန့်သွားမှာ ကြောက်လန့်နေရင် လေဟာနယ်စွမ်းအားကိုသုံးပြီး လီမင်ဟိုင်ကို သတ်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင်၏ စကားကြောင့် လော့လန် ကြောင်သွားခဲ့ပြီး ခါးသက်စွာသာ ပြုံးလိုက်နိုင်လေသည်။

ရန်ကိုင် ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် သူမ စီစဉ်ထားသည့် စာကြောင်းအားလုံး အသုံးမဝင်တော့သလို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ အနည်းငယ် အောက်သက်သက် ဖြစ်မိသွားလေ၏။

ခဏလောက် စဉ်းစားနေပြီးနောက် အလေးအနက် လေသံဖြင့် ပြန်၍ ပြောလိုက်သည် “မောင်လေးက လေဟာနယ်စွမ်းအင်ကို အဆင့်မြင့်မြင့် ကျွမ်းကျင်ထားတာဆိုတော့ လေဟာနယ်သားရဲရဲ့ မွန်းစတားအမြူတေက မောင်လေးအတွက် ဘယ်လောက် အဖိုးတန်လဲ သိမှာပေါ့။ အဲ့လေဟာနယ်ထဲ စိတ်ကြိုက်သလို သွားလာလို့ရတဲ့ သားရဲတွေက ရှေးခေတ်ကတည်းက မျိုးတုန်း ပျောက်ကွယ်သွားပြီလို့ ပြောနေကြတာ။ မောင်လေးသာ အဲ့လေဟာနယ်သားရဲရဲ့ မွန်းစတားအမြူတေကို ရလိုက်ရင် မောင်လေးရဲ့ လေဟာနယ်စွမ်းအင်က နောက်တစ်ဆင့်ကို ထပ်တက်သွားလိမ့်မယ်။ ပြီးတော့ အဲ့မှာ မောင်လေး လိုနေတဲ့ လေဟာနယ်သလင်းကျောက်တွေ အများကြီးလည်း ရှိနေသေးတယ်။ ဒီသခင်မ ထင်တာမှန်ရင် မောင်လေး လေဟာနယ်သလင်းကျောက်တွေကို ရှာနေတာ လေဟာနယ် စွမ်းအင်ကို ကျင့်ကြံဖို့မလား”

ရန်ကိုင်သည် လော့လန်၏ စကားကို ငြင်းလည်း မငြင်းသလို ဝန်လည်း ဝန်မခံဘဲ ပြန်၍သာ မေးလိုက်လေသည် “စီနီယာ ပြောတဲ့နေရာက ဘယ်မှာရှိတာလဲ”

ရန်ကိုင် စိတ်ဝင်စားလာသည်ကိုမြင်သော် လော့လန်၏ မျက်နှာ တောက်ပသွားခဲ့လေ၏။ သို့သော် ချက်ချင်း ပြန်မဖြေသေးဘဲ ပြန်၍သာ မေးလိုက်လေသည် “တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်ရဲ့ အထက်မှာ နောက်တစ်ဆင့် ရှိသေးတယ်လို့ပြောရင် မောင်လေး ယုံမှာလား”

“ယုံတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်က တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိသည့် အဖြေကြောင့် လော့လန် ကြောင်သွားခဲ့သည်။

“သိုင်းတာအိုမှာ အထွဋ်အထိပ်ဆိုတာ မရှိဘူးလို့ တစ်ယောက်ယောက် ကျုပ်ကို ပြောဖူးတယ်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ဆိုတာက ကျုပ်တို့ ကျင့်ကြံသူတွေရဲ့ နောက်ဆုံး ပန်းတိုင်တစ်ခု မဟုတ်လောက်ဘူး” ရန်ကိုင်က ရှင်းပြလိုက်၏။

“အဲ့လိုကိုး” လော့လန် ပြုံးလိုက်၏။ စိတ်သက်သာရာလည်း ရမိသွားသည်။ ရန်ကိုင်သည် လျှို့ဝှက်ချက်ကြီးတစ်ခုကို သိထားသည်ဟု ထင်ခဲ့သော်ငြား ရန်ကိုင်၏ အဖြေသည် သူ့ထင်မြင်ယူဆချက် တစ်ခုသာ ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။

သူမ မသိသည်ကား ရန်ကိုင်သည် ထိုအကြောင်းကို အမှန်အကန် သိထားသည်ဟူသော အချက်ပင်။ သို့ရာတွင် သူ့အနေဖြင့် ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ပြောနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

လော့လန်က ထပ်ပေါင်းပြောလိုက်သည် “တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်ရဲ့ အထက်မှာ နောက်တစ်ဆင့် ရှိသေးလား၊ မရှိဘူးလား ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒဏ္ဏာရီလာ ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်ရဲ့ ခွန်အားက တန်ခိုးရှင် ဘုရင်အဆင့်တွေထက်ကို အများကြီး သာနေတယ်။ ဒီတော့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေက တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်အထက်မှာ နောက်တစ်ဆင့် ရှိတယ်လို့ ထင်လာကြရော။ ပြီးတော့ ငါတို့ အခု နေနေတဲ့ ကြယ်စီရင်စုအပေါ်မှာ နောက်ထပ် ပိုအဆင့်မြင့်တဲ့ နေရာတစ်ခု ရှိနေနိုင်သေးတယ်”

“ဘာလို့လဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီသခင်မပြောတဲ့နေရာက အဲ့အဆင့်မြင့် နယ်မြေကနေ ပြတ်ပြီး လွင့်ထွက်လာတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဖြစ်နေလို့ပဲ” လော့လန်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် “ငါတို့ကတော့ အဲ့နေရာကို ကမ္ဘာပျက်လို့ခေါ်တယ်။ အဲ့နေရာက မိုးမြေစွမ်းအင်နဲ့ လောကနိယာမတွေက ဒီနေရာနဲ့ သိပ်မတူဘူး။ အဲ့ဒါတင်မဟုတ်သေးဘူး။ အဲ့နေရာမှာ အခွင့်အလမ်းတွေ အများကြီးလည်း ရှိသေးတယ်။ ကျင့်ကြံခြင်းနဲ့ ဆိုင်တဲ့ အခွင့်အလမ်းတွေကို မပြောရင်တောင် အဲ့ကနေ အချို့လူတွေ ပြန်ယူလာတဲ့ ဆေးပင်တွေနဲ့ သတ္တုတွေက တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်ထက် ပိုမြင့်တဲ့ဟာတွေချည်းပဲ။ အဲ့ဒါတွေနဲ့ဆို တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံခြင်းကို အလွယ်တကူ မြှင့်တင်လို့ရပြီ။ ငါတို့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေ အတွက် ကျင့်ကြံခြင်းကို မြှင့်တင်ဖို့ဆိုတာ အရမ်းခက်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့နေရာက ပစ္စည်းကောင်းတစ်ခုခု ရလိုက်မယ်ဆိုရင်တော့ နောက်တစ်ဆင့်ကို ချိုးဖျက်ဖို့ အခွင့်အရေး ရှိလာနိုင်တယ်”

“ကမ္ဘာပျက်” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

“ဟုတ်တယ်။ အဲ့က မိုးမြေနိယာမတွေက ငါတို့ ကျင့်ကြံသူတွေအတွက် ပိုပြီး အဆင်ပြေတယ်”

“အဲ့နေရာက ခင်ဗျား ကျုပ်ကို သွားစေချင်တဲ့ နေရာပေါ့”

“ဟုတ်တယ်” လော့လန် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ခင်ဗျား ပြောသလိုသာဆို တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်နေတဲ့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်တတိယအဆင့်တောင် အပြင်ထွက်လာပြီး အဲ့နေရာမှာ နောက်တစ်ဆင့်ကို ချိုးဖျက်ဖို့ မကြိုးစားနိုင်ဘူးလား”

“မရဘူး” လော့လန်က ပြုံးလျက် “အဲ့နေရာက အစိတ်အပိုင်းလေး တစ်ခုပဲ။ ပြီးတော့ ကြယ်စီရင်စုထဲမှာ ရှိနေတာ။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်တတိယအဆင့်တွေကို နောက်တစ်ဆင့် တက်အောင် မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး။ ပြီးတော့ ဒီကြယ်စီရင်စုထဲမှာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်တတိယအဆင့်တွေ ဘယ်လောက်ရှိမယ် နင်ထင်လို့လဲ။ အများစုက အရေးကြီးတာ ဘာမှမဖြစ်သရွေ့ ဘယ်တော့မှ ထွက်လာမှာမဟုတ်တဲ့ မွန်းစတားအိုကြီးတွေပဲ”

“ဒါပေမယ့် တန်ခိုးရှင်ဒုတိယအဆင့်တွေတော့ ရှိမယ်မလား”

“ရှိနိုင်တယ်” လော့လန်‌ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေတောင် သွားတာက ဘာလို့ ကျုပ်ကို သွားစေချင်တာလဲ။ ကျုပ်က အခု တန်ခိုးရှင်တတိယ အဆင့်ပဲ ရှိသေးတာ။ ကျုပ်သာ သွားလိုက်ရင် ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်တူနေသလို ဖြစ်နေမှာပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြော၏။

“မောင်လေးက တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ဆိုတာတော့ ဟုတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သာမန် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်မှ မဟုတ်တာ” လော့လန်က ပြန်မေးလိုက်သည် “တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်ကို သတ်နိုင်တဲ့ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်အကြောင်း ဒီသခင်မှ တစ်ခါမှ မကြာဖူးဘူး။ ချောင်းတိုက်လို့ဆိုပြီး လာမပြောနဲ့နော်။ ချောင်းတိုက်တိုင်းသာ သေရမယ်ဆိုရင် အဲ့လူ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မဟုတ်လို့ပဲ။ အဲ့ဒါအပြင်ကိုမှ အဲ့နေရာရောက်ရင် မောင်လေးဆီက အထူးတလည် အကူအညီ တောင်းစရာရှိတယ်”

“ကျုပ်အကူအညီလိုတာလား” ရန်ကိုင်က လော့လန်အား စိုက်ကြည့်လျက် ဖြည်းဖြည်းချင်း မေးလိုက်လေသည် “လေဟာနယ်စွမ်းအားနဲ့ ပက်သက်တာလား”

“ဟုတ်တယ်” လော့လန်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “အဲ့ကမ္ဘာပျက်မှာ လေဟာနယ်အက်ကွဲကြောင်းတွေ အများကြီးပဲ။ အချို့က မြင်ရပေမယ့် အချို့ကတော့ မမြင်ရဘူး။ အဲ့ဒါတွေက ငါတို့လို တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေအတွက်တောင် အရမ်း အန္တရာယ်များတယ်။ လေဟာနယ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ရောက်သွားပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်ပေါ်မလာတဲ့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်တွေ အများကြီးပဲ။ ဒီသခင်မ အဲ့ထဲ ရောက်သွားမှာမျိုး မဖြစ်ဘူး။ ဒါကြောင့် မောင်လေးဆီကို လာခဲ့တာ။ မောင်လေး အတွက်ကတော့ လေဟာနယ်အက်ကွဲကြောင်းတွေကို အာရုံခံဖို့ လွယ်မှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား”

“ကျုပ်နားလည်ပြီ” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ဒါပေမယ့် ကျုပ်လို တန်ခိုးရှင်အဆင့်တစ်ယောက်ကို ခေါ်သွားလို့ ဖြစ်ပါ့မလား”

“ဘာလို့ မဖြစ်ရမှာလဲ” လော့လန်က ရယ်မောလျက် “အဲ့ကို လာခွင့်ရတဲ့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တိုင်း သူတို့နဲ့အတူ နောက်ထပ် လူတစ်ဦးကို ခေါ်လာခွင့်ရှိတယ်။ အဲ့မှာ မောင်လေး တစ်ယောက်တည်း တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဖြစ်နေမှာ မဟုတ်ဘူး”

“အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတွေလည်း ရှိသေးတာလား” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။

“ရှိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အများကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့နေရာက တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေ အတွက်တောင် ကျင့်ကြံဖို့ သင့်တော်တဲ့ နေရာတစ်ခု ဖြစ်နေတာ တန်ခိုးရှင်အဆင့်တွေ အတွက်ဆိုရင်တော့ ပြောနေစရာတောင် မလိုတော့ဘူး။ အချို့ လူတွေက အဲ့နေရာကိုသွားပြီး တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ချိုးဖျက်ဖို့ ကြိုးစားကြတာ”

ထိုနေရာအရောက်တွင် လော့လန်က ပြောလိုက်သည် “ဒီသခင်မသိတာ ဒါအကုန်ပဲ။ မောင်လေးဆီက အကူအညီလိုလို့ ဒီသခင်မကိုယ်တိုင် ရောက်လာခဲ့တာ။ ပြီးတော့ ဒါက မောင်လေး အတွက်လည်း အခွင့်အရေးကောင်း တစ်ရပ်ပဲလေ”

“ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပေမယ့် အန္တရာယ်လည်း များတယ်လေ”

“ဒီလောက် ငယ်ငယ်လေးနဲ့ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်ကို ရောက်နေတဲ့ အန္တရာယ်အများကြီးကို မောင်လေး ကြုံဖူးလောက်ပြီပေါ့။ နည်းနည်းလောက် ထပ်ကြုံလိုက်လို့လည်း ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လို့လဲ” လော့လန်က ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “ကျင့်ကြံဖို့ ရွေးချယ်လိုက်ကတည်းက အခြားသူတွေနဲ့ ပြိုင်ဖို့ ရွေးချယ်လိုက်တာပဲလေ။ ကောင်းကင်နဲ့ အခြားလူတွေ အားလုံးကို ကျော်လွှားနိုင်မှာပဲ အောင်မြင်နိုင်မှာ”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၅၀)

အသက်ပြင်းပြင်းရှူလျက်၊ ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်စဉ်းစားကြည့်လိုက်ဦးမယ်”

“ကိစ္စမရှိဘူး။ အချိန်ရှိသေးတယ်။ သေချာစဉ်းစားပြီးမှ ပြန်ပြောလို့လည်းရတယ်”

ရန်ကိုင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဒါဆိုရင် စီနီယာဒီမှာ ခဏလောက် ထပ်နေသွားလိုက်ပါလား။ သုံးရက်ကြာရင် စီနီယာကို ကျုပ်အဖြေပေးမယ်”

“ကောင်းပြီလေ။ ဒါဆို ဒီသခင်မ သုံးရက် စောင့်မယ်။ မောင်လေးက ဒီသခင်မနဲ့အတူလိုက်မယ်ဆိုရင် သွားရမယ့်ခရီးက ပိုပြီး အန္တရာယ်ကင်းမှာ သေချာတယ်”

…

သုံးရက်ကြာပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်နှင့် လော့လန်သည် အမွှာငါမန်းကျွန်းဆီမှ မိုးပြာသစ်ပင်နန်းတော်ဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

ရိုးရိုးသားသားပြောရလျှင် လော့လန် ပြောသွားသော လေဟာနယ်အက်ကွဲကြောင်းမှ ဖြစ်လာသည့် လေဟာနယ် သလင်းကျောက်များကို ရန်ကိုင် အရမ်းကြီး စိတ်မဝင်စားချေ။ လေဟာနယ်သလင်းကျောက်များ ရှားပါးသည်မှာ မှန်သော်လည်း အခြားသော ကျင့်ကြံရေးကြယ်များဆီ သွားပြီး ရှာကြည့်လိုက်လျှင် သူလိုအပ်သော ပမာဏကို ရနိုင်ပေလိမ့်မည်။

သူ့လက်ရှိ ဘဏ္ဏာရေးအခြေအနေအရ လိုအပ်သည့် လေဟာနယ်သလင်းကျောက်ပမာဏကို ဝယ်ယူရန် ပြဿနာ မရှိပေ။

ရန်ကိုင် စိတ်ဝင်စားသည်မှာ ဟင်းလင်းပြင်ထဲ စိတ်ကြိုက် သွားလာနိုင်သော လေဟာနယ်သားရဲများပင် ဖြစ်သည်။

ထိုဟင်းလင်းပြင်များထဲ နေထိုင်ကြသော သားရဲများသည် မျိုးတုန်းပျောက်ကွယ်သွားကုန်ကြလေပြီ။ လောလောဆယ်၌ ရန်ကိုင်၏ လေဟာနယ်တာအိုသည် နောက်တစ်ဆင့်သို့ ထပ်တက်ရန် ခက်ခဲနေခဲ့သည်။ ကမ္ဘာငယ်လေးအား ချဲ့သည့် နှုန်းမှာလည်း အတော်လေးကို နှေးနေသည်။ သို့ရာတွင် သူသာ လေဟာနယ်သားရဲ၏ အမြူတေကို ရလိုက်ပြီး ထိုအမြူတေကို စိတ်ဝိဥာဉ်ဆေးလုံး ဖော်စပ်ရာတွင်သာ သုံးနိုင်မည်ဆိုပါက သူ့လေဟာနယ်တာအိုသည် နောက်တစ်ဆင့်သို့ ထပ်တက်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ကမ္ဘာပျက်ထဲသို့ မည်သည့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်တတိယအဆင့်မှ လာမည် မဟုတ်သဖြင့် ရန်ကိုင် စိတ်ပူနေစရာ မလိုပေ။

သူ့လက်ရှိစွမ်းရည်ဖြင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့်များ လက်မှ လွတ်အောင် ထွက်ပြေးနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် သုံးရက်ကြာအောင် စဉ်းစားပြီးနောက် လော့လန်၏ အစီအစဉ်ကို သဘောတူလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

မထွက်လာခင် ရန်ကိုင်သည် ယွဲ့ရှီ၊ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့အား နန်းတော်တွင် နေရစ်ခဲ့ရန် မှာခဲ့ပြီး အထက်စကြာဝဠာဟူသော စာလုံး ထိုးထွင်းထားသည့် တံဆိပ်ပြား ကိုင်ဆောင်ထားသည့် လူများ ပေါ်လာလျှင် မထိတ်လန့်ရန်၊ ထိုလူများသည် အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်း၏ အဖွဲ့သားများ ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြခဲ့လေသည်။

ဆရာတပည့်အတွဲသည် သူတို့ နေထိုင်သည့် နန်းတော်ထဲ၌ မည်သို့များ တစ်ယောက်ယောက် ပေါ်လာနိုင်သလဲ ဆိုသည်ကို နားမလည်သော်ငြား ရန်ကိုင်ပြောသွားသည့်စကားအားလုံးကို ခေါင်းညိတ်သဘောတူခဲ့သည်။

ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် လော့လန်နှင့်အတူ မိုးပြာသစ်ပင်နန်းတော်ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

ရန်ကိုင် နေထိုင်ရန်အတွက် အခန်းတစ်ခန်း ပြင်ဆင်ပေးပြီးနောက် ပြင်ဆင်စရာရှိသည်များကို စတင် ပြင်ဆင်လေသည်။ ယခုတစ်ကြိမ်ခရီးသည် အတော်လေး ကြာမည်ဖြစ်သဖြင့် ရှင်းစရာရှိသည့် ကိစ္စများကို တစ်ခါတည်း ရှင်းသွားရပေမည်။ ထို့အပြင် ကမ္ဘာပျက်ထဲသို့ ဝင်ရန် အတွက်ကိုလည်း ပြင်ဆင်ရပေဦးမည်။

ရန်ကိုင်ကမူ သူ့အခန်းထဲတွင်သာ တင်ပင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေခဲ့သည်။

ကုကျန်းရှင်ကိုတော့ မတွေ့ရတော့ချေ။ လော့လန် ပြောပုံအရ ကုန်ကျန်းရှင်သည် မိုးပြာသစ်ပင်ကြယ်မှ လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့် ကတည်းက ထွက်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

အချိန်သည် တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးနေခဲ့ရာ မကြာမီ တစ်လ ပြည့်သွားခဲ့လေသည်။ တစ်လပြည့်ပြီးနေ့မှာပဲ လော့လန်ဆီမှ သတင်းစကား ရလိုက်သဖြင့် ချက်ချင်း တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေရာမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။

လော့လန်သည် အခန်းအပြင်ဘက်၌ ရပ်စောင့်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ထွက်လာသည့်အခါ ခေါင်းညိတ်ပြ၍ ရှေ့မှ ဦးဆောင်သွားလေ၏။

မိုးပြာသစ်ပင်နန်းတော် အပြင်ဘက်တွင် တန်ခိုးရှင် အလယ်အလတ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်း ရှိနေခဲ့သည်။ နှစ်ဦးစလုံး ကြယ်သင်္ဘောထဲ တက်ပြီးနောက် ကြယ်သင်္ဘော စတင် ထွက်ခွာလေသည်။

“ကမ္ဘာပျက်က ဒီကြယ်စီရင်စုကြီးရဲ့ ချောင်းကျတဲ့ နေရာတစ်ခုမှာ ရှိနေတာ။ ပုံမှန်ဆိုရင် အဲ့နေရာတစ်ခုလုံးကို လေဟာနယ်အက်ကွဲကြောင်းတွေနဲ့ လွှမ်းခြုံနေတာဆိုတော့ အထဲဝင်လို့မရဘူး။ ဒါမေပယ့် တစ်ချိန်မှာတစ်ခါ အဲ့လေဟာနယ် အက်ကွဲကြောင်းတွေ တည်ငြိမ်သွားတတ်တယ်။ အဲ့အချိန်ကျ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေ စုပေါင်းပြီး ပညာရပ်တစ်ခုနဲ့ အဲ့နေရာကို ဖွင့်လို့ရတယ်။ ငါတို့ အဲ့ကိုရောက်ပြီးရင် နည်းနည်းလောက် ထပ်စောင့်ပြီးမှ ဝင်လို့ရလိမ့်မယ်” သွားရင်း လော့လန်သည် ရန်ကိုင်အား ရှင်းပြသွားခဲ့သည်။

“အခြား ဘယ်တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေ လာဦးမလဲ ဆိုတာကိုကော စီနီယာသိလား” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

“အချို့ကိုတော့သိတယ်။ အခြားသူတွေကိုတော့ မတွေ့ဖူးရင်တောင် နာမည်တော့သိတယ်။ ဒါပေမယ့် အကုန်လုံးကိုတော့ သိမှာမဟုတ်ဘူး။ ကမ္ဘာပျက်ဝင်ခွင့်က ပုံသေ သတ်မှတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ သတင်းရတဲ့လူတိုင်းက လာကြမှာဆိုတော့ ငါမသိတဲ့လူတွေလည်း ရောက်လာနိုင်တယ်” လော့လန်က အခန်းတစ်ခန်းရှေ့တွင် ရပ်ကာ ပြောလိုက်သည် “လောလောဆယ်တော့ ဒီမှာနေလိုက်ဦး။ လိုအပ်တာ တစ်ခုခုရှိရင် လာမေးလို့ရတယ်။ တစ်လလောက်ကြာရင် အဲ့နေရာကို ရောက်လိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင်လည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။

အခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ကုတင်ပေါ် ခြေချိတ်တင်ကာ စတင် ကျင့်ကြံလေသည်။

နောက်တစ်လအတွင်း ဘာမှမဖြစ်ခဲ့။ လော့လန်သည်လည်း သူ့ဆီ ရောက်မလာခဲ့သလို မည်သည့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူကမှလည်း သူ့အား လာမနှောင့်ယှတ်ခဲ့ချေ။

တစ်လကြာပြီးနောက် တစ်နေ့တွင်၊ ကြယ်သင်္ဘော ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် လော့လန်၏ အသံကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရလေသည် “ရန်ကိုင်”

ရန်ကိုင်လည်း ချက်ချင်း ထိုင်ရာမှထ၍ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ လော့လန်အား ခေါင်းညိတ်ပြပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား ကြယ်သင်္ဘော တံခါးပေါက်ဆီသို့ လမ်းလျှောက်သွားလေ၏။

တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် နှစ်ယောက်စလုံး လျှပ်စီးတမျှ အမြန်နှုန်းဖြင့် ပြေးထွက်သွားကြလေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားပြီးနောက်တွင် ကြယ်သင်္ဘောသည် လာရောလမ်းကြောင်းအတိုင်း ပြန်လှည့်သွားလေသည်။

ဟင်းလင်းပြင်ထဲတွင်ရပ်ရင်း ဘယ်ကြည့်ညာကြည့် လုပ်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည် “ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့”

ပြောပြီးနောက် ကြယ်လွန်းပျံကိုထုတ်၍ ရှေ့မှ ဦးဆောင် သွားလေသည်။

အလင်းတန်းနှစ်ခုသည် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ကြယ်စီရင်စုထဲ ပျံသန်းနေကြသည်။

ရန်ကိုင်သည် လမ်းခရီးတစ်လျှောက်လုံး လော့လန်နောက်မှ တိတ်တိတ်လေးသာ လိုက်လာခဲ့သည်။ အချိန်ဘယ်လောက် ကုန်လို့ ကုန်သွားပြီးမသိအောင် ကြာပြီးနောက်တွင် ရှေ့တည့်တည့်ရှိ ဟင်းလင်းပြင်ထဲတွင် လွင့်မျောနေသော အရောင်တလက်လက် တောက်ပနေသည့် စက်ဝိုင်းပုံ အရာဝတ္ထု တစ်ခုကို မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ဝေးနေသည့်တိုင် ထိုအရာဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသည့် ဟင်းလင်းပြင် စွမ်းအင်လှိုင်းများကို ရန်ကိုင် ခံစားနေရ၏။

“အဲ့ဒါက…” ရန်ကိုင်သည် လော့လန်ဘက်သို့ လှည့်၍ မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်။ အဲ့ဒါ ဝင်ပေါက်ပဲ” ထိုအရာဝတ္ထုကို မြင်ပြီးနောက် လော့လန်က စိတ်သက်သာရာရသွားသည့် အမူအရာဖြင့် “ငါတို့ ရောက်လာတာ စောတာပဲ။ ဝင်ပေါက်က အခုထိ မတည်ငြိမ်သေးဘူး”

“ဟုတ်တယ်။ အဲ့က ထွက်နေတဲ့ လေဟာနယ် စွမ်းအင်လှိုင်းတွေက တကယ်ကို ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေတာ” ရန်ကိုင်က ရေရွတ်လိုက်၏။

“နင်ခံစားလို့ရတယ်လား” လော့လန်သည် ရန်ကိုင်အား အံ့အားသင့်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

“လေဟာနယ်တာအိုကို တတ်မြောက်ထားမှတော့ မခံစားမိဘဲ နေမလား စီနီယာရဲ့” ရန်ကိုင်က ရယ်သွမ်းသွေး၍ ပြန်ပြောလိုက်၏။

လော့လန်၏ မျက်ဝန်းအစုံ တဖျက်ဖျက် တောက်ပသွားပြီး “နင့်ကို ခေါ်လာတာ တကယ် မှန်သွားပြီ။ ငါဆို နင့်လို မခံစားရဘူး။ ရှေ့မှာ အန္တရာယ်ရှိတယ်လို့ပဲ ခံစားရတာ။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်တတိယအဆင့်တွေ ချိုးဖျက်ဝင်မယ် ဆိုရင်တောင် သူတို့ပဲ ဒုက္ခပြန်ရောက်သွားလိမ့်မယ်။ နောက်ဘာဆက်ဖြစ်ဦးမလဲ မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် နင့်လေဟာနယ်စွမ်းအင်ကို အခြားလူတွေ ရှေ့မှာ လုံးဝ ထုတ်မပြမိစေနဲ့နော်၊ မဟုတ်ရင်…”

“ကျုပ်သိတယ်” ရန်ကိုင်က ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ နားမလည်ဘဲ နေမည်နည်း။ အခြားလူများသည် သူလေဟာနယ်စွမ်းအင်လှိုင်းများကို အာရုံခံနိုင်ကြောင်း သိသွားခဲ့လျှင် သူသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်အားလုံး၏ ပစ်မှတ် ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။

လော့လန်သည် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်နှင့်အတူ ထိုနေရာသို့ ဆက်ပျံသန်းသွားလေသည်။

ထိုနေရာအနီးသို့ ရောက်လာသည်နှင့်အမျှ ရန်ကိုင် ခံစားမိသည့် လေဟာနယ်စွမ်းအင်လှိုင်းများမှာ ပို၍ သိသာ ထင်ရှားလာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်အစုံဟာ ဆိုလျှင်လည်း ပို၍ တောက်ပလာခဲ့လေသည်။ အစကမူ လေဟာနယ်သားရဲများကို အမဲလိုက်ချင်သည့် ရည်ရွယ်ချက် သက်သက်ကြောင့် လာခဲ့သော်ငြား ဤနေရာသို့ ရောက်ရောက်ချင်းမှာပင် အကျိုးကျေးဇူးအချို့ ရလိုက်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။

အခြားသူများသည် ထိုနေရာဆီမှ အန္တရာယ် အငွေ့အသက်ကို ခံစားမိကြသော်ငြား ရန်ကိုင်ကမူ လေဟာနယ်စွမ်းအား၏ အဆီအနှစ်ကို ခံစားရသည်။ ထိုနေရာရှိ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော လေဟာနယ်စွမ်းအင်လှိုင်းများသည် ရန်ကိုင်၏ လေဟာနယ် တာအိုအပေါ် ထိုးထွင်းနားလည်မှုကို ပိုမို မြင့်မားလာစေခဲ့သည်။

နာရီအနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင်တို့နှစ်ဦး ဝင်ပေါက် ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။

ဝင်ပေါက်သည် ငါးမိုင်ခန့်အကျယ်ရှိပြီး ဝင်ပေါက် တစ်ခုလုံး အဖြူရောင်တောက်ပနေခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် ဝင်ပေါက်ရှေ့၌ အနက်ရောင်အက်ကွဲကြောင်းတစ်ခု ဖျက်ခနဲ ဖျက်ခနဲ ပေါ်လာလေ့ရှိ၏။

ထိုတဖျက်ဖျက် လက်နေသော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများသည် ဤနေရာသို့ ဝင်ချင်သည့် လူတိုင်းအား တားဆီးနေသည့် အန္တရာယ်အများဆုံးသော အကာအကွယ်တစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။

ဝင်ပေါက်အနီးတွင် လူများစွာ စောင့်နေကြသည်။ အရမ်း အများကြီး မဟုတ်ဘဲ ခုနှစ်ယောက်၊ ရှစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ အများစုသည် အတွဲလိုက် ရှိနေကြလေသည်။

ထိုလူအားလုံးနီးပါးသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်များ ဖြစ်မည်မှန်း သိထားသဖြင့် ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ဖြန့်ကျက်၍ အရမ်းကာရော သွားမစစ်ဆေးခဲ့ချေ။

ခပ်ခွာခွာ စောင့်နေကြသည့် သူတို့ပုံစံအရ ထိုလူများသည် အင်အားစုအသီးသီးများ ဖြစ်ကြပြီး ပူးပေါင်းထားသည့်လူများ မဟုတ်ကြောင်း သိနိုင်ပေသည်။ အချို့သည် မျက်လုံးပိတ်ကာ စောင့်နေကြချိန် အချို့ကတော့ လျှောက်ပတ်ကြည့်နေကြသည်။

ရန်ကိုင်နှင့် လော့လန်တို့ ရောက်လာသည့်အခါ အကုန်လုံး သူတို့ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လာကြသည်။

“အကြီးအကဲလော့က ဒီနေရာကို လာရဲတယ်လား” ခပ်လှမ်းလှမ်း တစ်နေရာမှ ခပ်အက်အက်အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ လော့လန် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး အသံ ထွက်ပေါ်လာရာဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။ သူမ၏ မျက်နှာအမူအရာ အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲနေပြီးနောက် အလျင်အမြန် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “အကြီးအကဲချွေပါလား။ အကြီးအကဲချွေတောင် လာရဲတာ ဒီသခင်မက ဘာလို့ မလာရဲရမှာလဲ”

မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူက ရယ်မော၍ “ဒီချွေက အဲ့လို ပြောချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်… ကမ္ဘာပျက်က အရမ်း အန္တရာယ်များတ. အကြီးအကဲလော့ အထဲကနေ ပြန်မထွက်လာနိုင်မှာကို မကြောက်ဘူးလား”

“ဒီသခင်မကို စိတ်ပူနေမယ့်အစား အကြီးအကဲချွေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်စိတ်ပူရင် ကောင်းလိမ့်မယ်” လော့လန်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

နှစ်ဦးသား တွေ့သည်နှင့် ထကိုက်ကြတော့သည်ကို ထောက်ရှုကြည့်လျှင် နှစ်ယောက်သားကြား ရန်ငြိုးရန်စများ ရှိကြောင်း သိနိုင်ပေသည်။ ရန်ကိုင်သည် လော့လန်းဘေးတွင် ရပ်၍ ထိုလူ၏ အမူအရာကို သေချာ မှတ်သားနေခဲ့သည်။

လော့လန်၏ စကားကြောင့် မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူ တံတွေးသီးလုမတတ် ဖ ြစ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် စိတ်ပျက်သွားဟန် မပြဘဲ ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့်သာ “အကြီးအကဲလော့၊ ခင်ဗျားနဲ့ ကျုပ်ကြားမှာ မကျေနပ်ချက်တွေ ရှိတယ်ဆိုပေမယ့် ကျုပ်တို့ နှစ်ဦးစလုံးက ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ အကြီးအကဲတွေပဲဟာကို။ ဘာလို့ အတူတူ မပူးပေါင်းတာလဲ။ အဲ့ဒါဆို ပိုပြီး လုံခြုံနိုင်တယ်”

“အခုလို စိတ်ပူပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါပဲ အကြီးအကဲချွေ။ ဒါပေမယ့်., ဒီသခင်မက အခုတစ်ကြိမ် တစ်ယောက်တည်း လာတာ မဟုတ်တော့ အကြီးအကဲချွေ အခြားတစ်ယောက်ကို သွားရှာသင့်တယ်” လော့လန်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေ၏။ ယခုမှပဲ အကြီးအကဲချွေဆိုသူသည် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ အကြီးအကဲတစ်ဦးမှန်း နားလည်သွားတော့လေသည်။

ထိုလူသည် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ လက်ထောက်ဂိုဏ်းချုပ်ဘက်မှ လူဖြစ်လောက်သည်။ ထို့ကြောင့် လော့လန်နှင့် မတည့်ခြင်း ဖြစ်သည်။

မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့်လူသည် ရန်ကိုင်အား ကြည့်လာခဲ့သည်။ မျက်လုံးတဖျက်ဖျက် လက်သွားပြီးနောက် ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် “အကြီးအကဲလော့ ခေါ်လာတာ ဒီကောင်လေးလား။ ဘာလို့ ဒီလူအိုကြီး သူ့ကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးရတာလဲ။ ဂျူနီယာ တစ်ယောက်ကို ခေါ်လာတာ… အကြီးအကဲလတော့ သူ့ကို ဒီမှာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ချိုးဖျက်ခိုင်းဖို့ စီစဉ်ထားတာလား”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၅၁)

“ကျွန်မနဲ့သူ ဘယ်လိုပက်သက်သက်ပေါ့။ ရှင်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ။ အကြီးအကဲချွေ၊ ရှင်က ယောကျာ်းကြီးတန်မဲ့ တော်တော် အရာရာပါတာပဲနော်” လော့လန်သည် မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူအား စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူကမူ ကြိတ်ရယ်မောလျက် “မပြောချင်ရင်လည်း မပြောနဲ့ပေါ့။ ဘယ်သူက အတင်း ပြောခိုင်းနေလို့လဲ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ “ကောင်လေး၊ ကမ္ဘာပျက်ကြီးက အရမ်း အန္တရာယ်များတယ်ကွ။ မင်းတစ်ချက် သတိလွတ်လိုက်တာနဲ့ အထဲမှာ သေသွားနိုင်တယ်နော်”

ရန်ကိုင်သည် မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူအား မျက်လုံးမှေးစဉ်းလျက် အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့်သာ ပြန်၍ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောခဲ့ပေ။

ရန်ကိုင်၏ မျက်နှာပေးကြောင့် မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူ စိတ်ထဲ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်သွားသည်။ လော့လန် သူ့အား လူရှေ့သူရှေ့ အရှက်ခွဲသည်မှာ ကိစ္စမရှိ။ သူနှင့် လော့လန် နှစ်ဦးစလုံးသည် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ အကြီးအကဲများ ဖြစ်ကြသည့် အတွက် အဆင့်တူများ ဖြစ်ကြပေသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ ဂျူနီယာတစ်ဦးက သူ့စကားကို အဖက်မလုပ်ဘဲ နေနေသည်မှာတော့ တော်တော်လေး များသွားလေပြီ။ သူ့စိတ်ထဲ ရန်ကိုင်အား တိုက်ခိုက်ချင်စိတ်တို့ ပေါ်လာခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်အား ဘာမှ ထပ်မပြောနိုင်ခင်မှာပဲ အေးစက်စက် နှာခေါင်းရှုံ့သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏ “ရှုပ်လိုက်တာကွာ။ မင်းတို့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှာ အတွင်းရေး ပဋိပက္ခတွေရှိရင် ကိုယ့်ဘာသာ မြန်မြန် ရှင်းလိုက်ကြကွာ။ ဒီမှာ လာကြီး ပုံကြီးချဲ့မနေကြနဲ့။ မင်းတို့နှစ်ယောက် တိုက်ခိုက်ဖို့ ငါဒိုင်လူကြီး လုပ်ပေးရမယ်ဆိုလည်းပြော။ ငါလုပ်ပေးမယ်။ မတိုက်ဘူးဆိုရင် တိတ်တိတ်လေးနေကြ”

ပြောလိုက်သည့်သူမ မာမာထန်ထန် မျက်နှာထားနှင့် ခရမ်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် လူကြီးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။

ထိုလူကြီး၏ စကားကိုကြားသည့်အခါ မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူရော၊ လော့လန်ပါ မျက်နှာထား ပြောင်းသွားကြ၏။

လော့လန်က ချိုသာစွာ ရယ်မောလျက် “စီနီယာလီကို အနှောင့်အယှတ် ဖြစ်သွားစေမိရင် တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်မ အဲ့လို ဖြစ်စေဖို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး”

မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူက ပြုံးလျက် “စီနီယာလီ စိတ်ထဲထားစရာမလိုပါဘူး။ ကျုပ် အကြီးအကဲလော့နဲ့ စနောက်နေရုံပဲ”

“ဟန့်” စီနီယာလီဆိုသူသည် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး အေးစက်စက် လေသံဖြင့် “အဲ့ဒါဆို မင်းတို့ ပါးစပ်တွေ ပိတ်ထားလိုက်ကြတော့။ နားညီးတယ်”

လော့လန်နှင့် မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူတို့ နှစ်ဦးစလုံး ရှက်သွားကြသော်ငြား ဘာမှပြန်မပြောရဲခဲ့ပေ။ မျိုးရိုးနာမည်ချွေနှင့် ကျင့်ကြံသူသည် ရန်ကိုင်အား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့်သာ လှမ်း၍ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ဝင်ပေါက်ဆီသို့ ရောက်ပြီးရုံတင်ရှိသေး အကြောင်းပြချက်မရှိ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး၏ ပစ်မှတ် ဖြစ်လာခဲ့ရသဖြင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး စိတ်အနှောင့်အယှတ် ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။

“အဲ့လူနာမည်က ချွေဟုန်ပဲ။ လီမင်ဟိုင်နဲ့ သူက သေဖော်ရှင်ဖက် သူငယ်ချင်းတွေ။ လီမင်ဟိုင်လိုပဲ သူလည်း ဒုဂိုဏ်းချုပ်ဘက်ကပဲ။ ကမ္ဘာပျက်ထဲရောက်ရင် ငါ့နားကနေ ထွက်မသွားနဲ့။ သူငါ့ကို လာတိုက်ခိုက်ရဲမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုပေမယ့် နင့်ကိုတော့ မတိုက်ခိုက်ရဲဘူးလို့ မဆိုလိုဘူး” လော့လန်က ရန်ကိုင်အား တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး လေသံတိုးတိုးဖြင့် ပြန်၍ မေးလိုက်လေသည် “စီနီယာလီ ဆိုတဲ့လူကကော။ စီနီယာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သူ့ကို ကြောက်နေကြသလိုပဲ”

“သူ့နာမည်က နီကွမ်းပဲ၊ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းကလူ” လော့လန်က ပြန်ပြောလိုက်သည် “သူ့ကျင့်ကြံခြင်းက တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့်ကို ရောက်နေပြီ။ ဒါကြောင့် ငါနဲ့ ချွေဟုန်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး သူ့ကို ဘာမှ ပြန်မပြောရဲတာ”

“အဲ့လိုကိုး” နားလည်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် နီကွမ်း ဆိုသူအား တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ထိုသို့ကြည့်လိုက်သည့် အခိုက်တွင် ရန်ကိုင်သည် နီကွမ်း၏ ဘေးနားတွင် ရပ်နေသော လူတစ်ဦးနှင့် အကြည့်ချင်း သွားဆုံလေသည်။

ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့လေသည်။

ထိုမျက်ဝန်းပိုင်ရှင်သည် ရန်ကိုင်အား အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးပြနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ကြိတ်၍ အော်ဟစ်ကျိန်ဆဲပစ်ချင်စိတ်များ ပေါ်လာခဲ့သည်။ နီကွမ်းဘက်သို့ မကြည့်တော့ဘဲ ချက်ချင်း အကြည့်လွှဲကာ ခေါင်းငုံ့နေလိုက်လေသည်။ မျက်နှာကိုလည်း လက်ဖြင့်အုပ်ရင်း တိုးတိုးလေး ရေရွတ်နေလိုက်၏ “နင်ငါ့ကို မမြင်ဘူး။ ဟုတ်တယ်။ နင်ငါ့ကို မမြင်ဘူး. နင်ငါ့ကို လုံးဝ မမြင်ဘူး…”

ဤသည်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိမ်လည်ခြင်း တစ်မျိုးပင် ဖြစ်သည်။

ဤနေရာသို့ ရောက်လာစဉ်က သူတို့ထက် စောရောက်နေသော အခြား ကျင့်ကြံသူများကို သိပ်ပြီး အာရုံမစိုက်ခဲ့ချေ။ ယခုမှပဲ နီကွမ်းဘေးနားတွင် သူ၏ မိတ်ဆွေဟောင်းကြီးတစ်ဦး ရှိနေမှန်း သိလိုက်ရသည်။

လစန္ဒနှယ် ပြစ်ချက်ကင်းစင်လှသော မျက်နှာ၊ ချို့ယွင်းချက် မရှိ ပြီးပြည့်စုံလှသော ခန္ဓာကိုယ်၊ မိန်းမသားတိုင်းအား သိမ်ငယ်စိတ်ဝင်သွားရစေလောက်အောင် ရွှန်းစိုတောက်ပသည့် နှင်းဖြူရောင် အသားအရေနှင့် မြင်သူတကာ ရီဝေမိန်းမောသွားရမည့် နှစ်လိုဖွယ်အပြုံးအား ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ထိုအကြင်သူသည် မိန်းမသားများကိုသာမက၊ ယောကျာ်သားချင်း အချင်းချင်းကိုပင် အကြည့်တစ်ချက်နှင့် ရာဂစိတ် နိုးကြွားလာအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်ပေသည်။

သခင်လေးတစ်ပါး၏ ဟိတ်ဟိန်ပုံစံအတိုင်း ခေါက်ယပ်တောင်ကို ကိုင်စွဲထားသော ထိုသူသည် မွေးဖွားလာသည့် အချိန်မှစ၍ လူသူအပေါင်း၏ အထွဋ်အထိပ်တွင် ရပ်တည့်မည့်အလား မည်သည့် ပါရမီရှင်ကိုမဆို သိမ်ငယ်စိတ်ဝင်သွားအောင် လုပ်ဆောင်နိုင်ပေသည်။

ဤကဲ့သို့သော အချက်များနှင့် ပြီးပြည့်စုံသည့်လူဆို၍ တစ်ဦးသာ ရှိသည်။

ဤ ‘လူငယ်လေး…’ ဆိုသူသည် တတိယသခင်လေး ရွှယ့်ယွယ်မှလွဲ၍ မည်သူများ ဖြစ်နိုင်ဦးမည်နည်း။

ရွှယ့်ယွယ်နှင့် နောက်ဆုံးအကြိမ် တွေ့ခဲ့သည်မှာ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲတွင် ဖြစ်သည်။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပိတ်ခါနီး၌ ရွှယ့်ယွယ်လက်မှ ထွက်ပြေးနိုင်ခဲ့သော်ငြား ကမ္ဘာပျက်တွင် နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်တွေ့ရလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ ကံကြမ္မာသည် တကယ်ကို ဆော့ကစားတတ်လွန်းပေသည်။

သို့သော် သေချာစဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြန်သည့် အခါတွင်လည်း သိပ်၍ အံ့ဩစရာမရှိချေ။ ကမ္ဘာပျက်သည် အန္တရာယ်၊ အခွင့်အလမ်းများနှင့် ပြည့်နေသည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာပျက်၏ တည်ရှိမှုကို ပညာရှင်ကြီးများသာ သိထားကြပြီး ကြယ်စီရင်စု၏ အဓိကအင်အားစုကြီးများအနက် တစ်ခု အပါအဝင် ဖြစ်သော ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းအနေဖြင့် ကမ္ဘာပျက်အကြောင်း သိထားသည်မှာ အထူးအဆန်းတော့ မဟုတ်ပေ။

နီကွမ်ကဲ့သို့သော ပညာရှင်ကိုပင် စေလွှတ်ခဲ့လေရာ ရွှယ့်ယွယ်ပါ ရောက်နေသည်မှာ သိပ်ပြီး အံ့အားသင့်စရာ မရှိတော့ပေ။

ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အတွေးပေါင်းစုံ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သူ့လက်ရှိ အခြေအနေကိုလည်း နားလည်သွားခဲ့သည်။

မကြာမီ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချ၍ ခေါင်းပြန်မော့ကာ ရွှယ့်ယွယ်အား အပြုံးကြီးပြုံးပြလျက် ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ရန်ကိုင်၏ တု့န်ပြန်ပုံကြောင့် ရွှယ်ယွယ် ကြောင်သွားလေ၏။ ရန်ကိုင် ဤကဲ့သို့ ပြုမူလိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်ထားသည့်ပုံပင်။ နီကွမ်း သူမဘေးတွင် ရှိနေသည်ကိုပင် ထိုသကောင့်သားသည် သူမအား ပြန်၍ စိုက်ကြည့်ရဲသည်။ ရွှယ့်ယွယ်သည် ရန်ကိုင်အား စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသလို တစ်ချိန်တည်းတွင် အဆိပ်ပြင်းသည့် စုန်းမအကြည့်ဖြင့် ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။

ယောက်ကျာ်းယောင် ဟန်ဆောင်ထားပြီး မိန်းမတစ်ဦးကဲ့သို့ ပြုမူသည်မှာ သိပ်၍ မသင့်တော်ချေ။ မသိသည့်လူသာ ဆိုလျှင် ရွှယ့်ယွယ်၏ အကြိုက်နှင့် ပက်သက်၍ တစ်ခုခု ထူးခြားနေသည်ဟု အထင်မှားကုန်ကြပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ သေချာ သိထားသည်။ ထို့ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်၏ မတတ်သာသည့် အမူအရာကိုမြင်သော် သူ့စိတ်ထဲ ပျော်သွားခဲ့လေသည်။ ‘နင်ဘာတတ်နိုင်လည်း’ ဟူသော အမူအရာဖြင့် ပြန်၍ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်ကြားရှိ ဆက်ဆံရေးမှာလည်း ပြောရ ခက်၏။

ရန်သူဟု ပြော၍ရသလို ရန်သူလည်း မဟုတ်ပြန်။ ရန်ကိုင်မှ ရွှယ့်ယွယ်၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကြီးကို သိသွားသည့် အတွက်ကြောင့်သာ ရွှယ့်ယွယ်မှ ထိုအနှောင့်အယှတ်ကြီးကို ရှင်းပစ်လိုခြင်းသာ။

သို့ရာတွင် ရွှယ့်ယွယ်သည် ရန်ကိုင်အား အမှန်အကန် ရှင်းပစ်ရန် တစ်ခါမှ မကြိုးစားခဲ့ပေ။ သူ့အား လူလွှတ်ပြီး သတ်ခိုင်းခဲ့သည်ဆိုသည့်တိုင် သူမလွှတ်လိုက်သည့် လူများသည် ရန်ကိုင်မှ ပြန်တိုက်ခိုက်နိုင်သည့် အတွင်းတွင်သာ ရှိသည်။

အခြားတစ်နည်းဖြင့် ပြောရသော် သူတို့ နှစ်ဦးကို မိတ်ဆွေဟုလည်း ပြော၍ရသည်။ သို့သော် သူတို့ကြား၌ သူတို့ နှစ်ဦးအား အတူလက်တွဲဖို့ရာ မဖြစ်စေနိုင်သော အကာအရံ တစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်သည် သူမအပေါ် အကြိမ်များစွာ အသားယူခဲ့သဖြင့် ရွှယ့်ယွယ်သည် ရန်ကိုင်အား သင်ခန်းစာကောင်းကောင်းပေးကာ လက်တုန့်ပြန်ချင်သည်။ သို့ရာတွင် ရန်ကိုင်သည် သူမ အသက်ကို ကယ်ခဲ့သည့်လူလည်း ဖြစ်နေသည်။ ထိုဆန့်ကျက်ဘက် ဒွိဟဖြစ်စေသော ခံစားချက်နှစ်ခုကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်ယွယ်၏ သူငယ်ချင်းမဟုတ်၊ ရန်သူမဟုတ် ဖြစ်လာခဲ့ရလေသည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း ရွှယ့်ယွယ်အား မည်ကဲ့သို့ ဆက်ဆံရမလဲ အပေါ် အတော်လေး ခေါင်းရှုပ်နေခဲ့သည်။

သူမသာ သာမန်မိန်းကလေးတစ်ဦးဆိုလျှင် ကိစ္စမရှိသော်ငြား ရွှယ့်ယွယ်သည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်း၏ ဆက်ခံသူတစ်ဦး ဖြစ်နေသည်။ တစ်နေ့တွင် ရွှယ့်ယွယ်သည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်း၏ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာနိုင်သည်။ သို့သော် သူမသည် ယောကျာ်းမဟုတ်ဘဲ မိန်းမတစ်ဦးသာ ဖြစ်နေကြောင်း သတင်းပြန့်သွားခဲ့လျှင်တော့ ထိုရာထူးကို ဆက်ခံနိုင်တော့လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

ထို့ကြောင့် ထိုလျှို့ဝှက်ချက်ကို တတ်စွမ်းသမျှ ကာကွယ်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်တို့ အကြည့်ချင်း ဆုံးသွားသည်ကို အနားတွင် ရှိနေသော တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ မြင်သွားပေသည်။ လော့လန်က ရန်ကိုင်အား အံ့ဩနေသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လျက် တိုးတိုးလေး မေးလိုက်လေသည် “အဲ့ကောင်လေးကို နင်သိတာလား”

“အင်း၊ သိတယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

လော့လန်က အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် “နင်က တကယ်ကို အဆက်အသွယ်ပေါတာပဲ”

လော့လန်သည်လည်း နာမည်ကျော် တတိယသခင်လေး ရွှယ့်ယွယ်အကြောင်း ကြားဖူးသော်ငြား တစ်ခါမှတော့ မမြင်ဖူးပေ။ ရွှယ့်ယွယ်အား မြင်မြင်ချင်း မျက်မှန်းတန်းမိခြင်းမှာ နီကွမ်း၏ ပြုမူပုံကြောင့် ဖြစ်သည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းတွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံခြင်းဖြင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများကို ယခုကဲ့သို့ ရိုကျိုးအောင် လုပ်နိုင်သည့်လူတစ်ဦးသာ ရှိသည်။

ထို့အပြင် ရွှယ့်ယွယ်၏ ပုံစံသည် ကောလဟာလများထဲမှ အတိုင်းပင်၊ မှင်သက်ဖွယ်ရာ ရုပ်ရည်ရူပမာ၊ မိန်းမများသာမက ယောကျာ်းများပင် စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ချောမောလှသည်မှာ တစ်ပုံစံတည်းပင်။ လော့လန်ကဲ့သို့ပင် ပညာရှင်မျိုးပင် ရွှယ့်ယွယ်အား တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်မက ထပ်၍ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

“နင်တို့ မိတ်ဆွေတွေလား” လော့လန်က ထပ်မေးသည်။

“ဟဲဟဲဟဲ…” ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ ပြန်ဖြေရမလဲ မသိတော့ချေ။ ထို့ကြောင့် ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက်မှပဲ ပြန်၍ ပြောလိုက်၏ “ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ ကျုပ်နဲ့ သူကြားမှာ အရှုပ်အယှတ်အချို့ ရှိတယ်လို့ပဲ ပြောရမလား”

“အရှုပ်အယှတ်..” လော့လန် ရင်ထိတ်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် စကားကို ကြားကြားပြီးချင်း သူမခေါင်းထဲ ပေါ်လာသည်မှာ ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်ကြား ရန်ငြိုးရန်စတစ်ခုခု ရှိသည်ဟူသော အတွေးပင်။ ထိုအတိုင်းသာ ဖြစ်မည်ဆိုလျှင်တော့ သူတို့၏ အခြေအနေ လုံးဝ မကောင်းတော့ပေ။

နှစ်ယောက်သား တီးတိုးပြောနေစဉ် ရွှယ့်ယွယ်နှင့် နီကွမ်းသည်လည်း တီးတိုးပြောနေခဲ့သည်။ ထို့နောက် နီကွမ်းသည် ရန်ကိုင်အား စိတ်ဝင်တစား လှည့်ကြည့်လိုက်လာခဲ့သည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည့်နောက် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ခါးသက်သက် ခံစားလိုက်ရသည်။ ရွှယ့်ယွယ် နီကွမ်းအား ဘာပြောလိုက်လဲ သူမသိချေ။ သွေးထိုးစကားများသာ ပြောလိုက်လျှင်တော့ နီကွမ်း သူ့အား တိုက်ခိုက်လာနိုင်၏။

ထိုသို့တွေးမိလိုက်သည့်နောက် အခြေအနေ မဟန်သည်နှင့် ကမ္ဘာပျက်ကို လက်လျှော့ပြီး ချက်ချင်းထွက်ပြေးရန် လော့လန်အား တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

လော့လန်လည်း မည်ကဲ့သို့ သဘောမတူရဲဘဲ နေမည်နည်း။ ရန်ကိုင်အား ဤနေရာသို့ ခေါ်လာမိသည်ကိုပင် နောင်တ ရချင်မိသွားသည်။ သူမ တစ်ယောက်တည်း လာခဲ့ရလျှင် ကြုံရမည့် အန္တရာယ်မှာ ပိုများမည်ဆိုသော်ငြား ယခုကဲ့သို့ ရောက်ရောက်ချင် ပြန်ပြေးရသည့် အဖြစ်မျိုးနှင့် ကြုံရလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ချွေဟုန်ကို မကြောက်သော်ငြား နီကွမ်းကိုတော့ ကြောက်၏။ နီကွမ်းသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။

ထိုစဉ် နီကွမ်နှင့်ရွှယ့်ယွယ်ကြားရှိ စကားပွဲ ရပ်တန့်သွားခဲ့၏။ လက်ရှိတွင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူသည် ရန်ကိုင်အား စူးရှသည့်အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

အားကောင်းလှသော ဖိအားကို ခံစားနေရသော်ငြား တောင့်ခံရင်း ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်ယွယ်ကို ဆက်၍ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် အပြစ်ကင်းစင်သည့် အမူအရာလေးဖြင့် ယပ်တောင်ကို ဝှေ့ရမ်းလျက် သားနားခံ့ညားသည့် သခင်လေး တစ်ပါးလို ပြုမူနေပြ၏။

ရန်ကိုင်နှင့် တွေ့တိုင်း ထိုသကောင့်သားအား စိတ်ကျဉ်းကြပ်အောင် လုပ်နိုင်သည်မှာ အတော်ရှားသည်။ ထို့ကြောင့် နီကွမ်း၏ အကူအညီကို ယူရသည့်တိုင် ရန်ကိုင် ရှုံးနိမ့်သွားသည့် အမူအရာကို မြင်ရသော် ရွှယ့်ယွယ်စိတ်ထဲ အလွန်ကို ပျော်ရွှင်မိနေလေသည်။

“ကောင်လေး၊ မင်းဒီလူအိုကြီးနဲ့ အတူသွားချင်လား” နီကွမ်းက ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။

ထိုစကားထွက်လာသည်နှင့် အနီးအနားတွင် ရှိနေသော တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး မှင်သက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်လာခဲ့လေသည်။

တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူလေး တစ်ဦးကို နီကွမ်း ဘာကြောင့် ဖိတ်ခေါ်မှန်း သူတို့အားလုံး နားမလည်နိုင်ကြချေ။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့ကြသည်။

ရန်ကိုင်သာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူဆိုလျှင်တော့ သူနှင့်အတူသွားရန် ဖိတ်ခေါ်သည်မှာ နားလည်နိုင်စရာ ရှိသေး၏။ သို့သော် ရန်ကိုင်သည် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသည့် ဂျူနီယာတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော လူတစ်ယောက်က နီကွမ်းအား မည်သို့သော အကူအညီများ ပေးနိုင်ပါမည်နည်း။

ရန်ကိုင်လည်း ဤကဲ့သို့ ဖြစ်လာလိမ့်မည် မထင်ထားခဲ့ချေ။ သူမျှော်မှန်းထားသည်မှာ ရွှယ့်ယွယ်၏ ပါးစပ်ပေါက်ဆိုးဆိုးကြောင့် နီကွမ်း သူ့အား သင်ခန်းစာ လာပေးမည်ကိုပင်။ သို့ရာတွင် နီကွမ်းမှ သူ့အား ဖိတ်ခေါ်လာသဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း အံ့အားသင့်သွားပြီး စိတ်ထဲ မယုံသင်္ကာဖြင့် ရွှယ့်ယွယ်အား လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်လေသည်။

ရွှယ့်ယွယ်ကမူ အောင်နိုင်သူ အပြုံးပြုံးလျက်သာ ယပ်တောင်လေး တခတ်ခတ် ခတ်ပြနေခဲ့သည်။

မုန်းစရာကောင်းလိုက်တဲ့မိန်းမ ရန်ကိုင် စိတ်ထဲမှ ကြိတ်၍ ကျိန်ဆဲလိုက်လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၅၂)

ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် နီကွမ်းဘက်သို့လှည့်၍ လက်သီးဆုပ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်လေ၏ “အခုလို ဖိတ်ခေါ်ပေးတဲ့အတွက် စီနီယာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဂျူနီယာရဲ့ ခွန်အားက နိမ့်ကျတော့ စီနီယာနဲ့ အတူသွားရင် စီနီယာကို ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးပဲ ဖြစ်စေပါလိမ့်မယ်”

“ဟားဟား” နီကွမ်းက အသာအယာ ရယ်မောလျက် “မင်း ကိုယ့်အကြောင်းတော့ ကိုယ်သိသေးသားပဲ။ ဒါပေမယ့်… ငါက မင်းကို ဖိတ်ခေါ်မှတော့ မင်းကို ကာကွယ်ပေးဖို့ ယုံကြည်ချက် ရှိလို့ပေါ့ကွ။ ဘာလဲ၊ မင်း ငါ့ခွန်အားကို မယုံကြည်တာလား”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သလို လော့လန်၏ မျက်နှာ အမူအရာဟာလည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။

ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ဆက်၍ ပြောလိုက်လေသည် “စီနီယာရဲ့ ခွန်အားကို ဂျူနီယာ မယုံကြည်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ ဂျူနီယာက စီနီယာလော့နဲ့ ရောက်လာတာဆိုတော့…”

“ယောကျာ်းမှန်ရင် တည့်တိုးပြောကွာ။ ကွေ့ပတ်ပြီး လျှောက်ပြောမနေနဲ့” နီကွမ်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ ရန်ကိုင် ဆက်၍ အကြောင်းပြချက်ပေးမည်ကို စောင့်မနေတော့ဘဲ အတိအလင်း ပြောကြားလိုက်လေသည် “အဲ့လိုဆိုရင် မင်းရော၊ အကြီးအကဲလော့ရော နှစ်ယောက်စလုံး လာခဲ့ကွာ။ အကြီးအကဲလော့၊ ခင်ဗျား ဘယ်လိုထင်လဲ”

လော့လန် ကြောင်သွားခဲ့လေသည်။ ခဏတာ တုန့်ဆိုင်း တွေဝေနေပြီးနောက် ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “စီနီယာနီက စေတနာနဲ့ ဖိတ်ခေါ်နေဆိုတော့ ငြင်းလိုက်ရင် ကျွန်မ ရိုင်းရာ ကျသွားမှာပေါ့”

ပြောပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင်အား အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ကြည့်လိုက်ပြီး နီကွမ်းဆီသို့ ပျံသန်းသွားလေသည်။

လော့လန်က သဘောတူလိုက်ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း သဘောမတူချင်ဘဲ တူရတော့လေသည်။

မကြာမီ ရန်ကိုင်နှင့် လော့လန်သည် နီကွမ်းနှင့် ရွှယ့်ယွယ် ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။

ရောက်လာသူများအနက်တွင် နီကွမ်း တစ်ယောက်သာ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦးကို ခေါ်လာခဲ့ပြီး ကျန်လူ အားလုံးသည် တစ်ယောက်တည်းသာ လာခဲ့ကြသည်။ ယခု လော့လန်နှင့် ရန်ကိုင်တို့ပါ နီကွမ်းနှင့် ပူးပေါင်းလိုက်သဖြင့် သူတို့ အဖွဲ့သည် စုစုပေါင်း လူလေးယောက် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။

အရေအတွက်အားဖြင့် သာသော်ငြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူနှစ်ဦးသည် ကျန်နှစ်ဦးအတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးသဖွယ် ဖြစ်လာနိုင်ပေသည်။

လော့လန်နှင့် ရန်ကိုင်ကို ဖိတ်ခေါ်ပြီးနောက်တွင် နီကွမ်းသည် စကားဆက်ပြောရမည်ကို စိတ်မဝင်စားတော့သည့်အလား ဟင်းလင်းပြင်ထဲ၌ မျက်လုံးပိတ်၍သာ ပြန်ရပ်နေလိုက်လေသည်။

နီကွမ်းနားသို့ ရောက်လာပြီးနောက် လော့လန် သတိ ချပ်လိုက်သည်။ သူမ၏ ခွန်အားသည် နီကွမ်းထက် နိမ့်ကျသလို အခြား အင်အားစုတစ်ခုမှလည်း ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် နီကွမ်း အနားတွင် နေရသည်မှာ သူမအတွက် သိပ်၍ သက်သောင့်သက်သာ ဖြစ်မနေခဲ့ပေ။

ရန်ကိုင်ဆိုလျှင် ပို၍ပင် နေမထိထိုင်မထိ ဖြစ်နေလေသည်။ သို့ရာတွင် သူတတ်နိုင်သည့်အရာ ဘာမှမရှိသဖြင့် ဆူပုပ်ပုပ်ဖြင့်သာ တိတ်နေရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် သူမ၏ယပ်တောင်ကို ပြန်ခေါက်လိုက်ပြီး ပြုံးလျက် “အစ်ကိုရန်ကို ဒီမှာ လာတွေ့မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ ငါတို့ တကယ် ရေစက်ဆုံတာပါလား”

“မင်းဘာလိုချင်တာလဲ” ရန်ကိုင်က ရွှယ့်ယွယ်အား ကြည့်လျက် ယဉ်ကျေးမှုနည်းနည်းလေးမှ မရှိသည့်‌ လေသံဖြင့် “ငါအခြားယောကျာ်းတွေနဲ့ ဓါးဓါးချင်း၊ တုတ်တုတ်ချင်း ရိုက်တာကို စိတ်မဝင်စားဘူးနော်။ အဲ့ဒါကြောင့် ငါ့နား ကပ်မလာနဲ့”

ရန်ကိုင် စကားကို ကြားပြီးနောက် လော့လန် ချက်ချင်း ခေါင်းထောင်လာခဲ့သည်။ ထူးဆန်းသည့် အကြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်အား ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန် ကြည့်လိုက်လေသည်။

မျက်လုံးပိတ်ပြီး တိတ်တိတ်လေး နေနေသော နီကွမ်းပင်လျှင် မျက်လုံးပြန်ပွင့်လာပြီး ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်အား ထူးထူးဆန်းဆန်း အမူအရာဖြင် ကြည့်လိုက်သည်။

“မင်း…” လူရှေ့သူရှေ့တွင် ဤမျှ အရှက်မဲ့သောစကားကို ရန်ကိုင် ပြောလိမ့်မည်ဟု ရွှယ့်ယွယ် မထင်ထားခဲ့ချေ။ ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် သူမ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး နီမြန်းလာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား လက်ညိုးငေါက်ငေါက်ထိုးရင်း တုန်တုန်ရီရီ လေသံဖြင့် “ဘာ… ဘာ ဓါးဓါးချင်း၊ တုတ်တုတ်ချင်း ရိုက်တာလဲ”

“ဟန့်” ရန်ကိုင်က နှာခေါင်းရှုံ့လျက် ကောင်ဆိုလေးတစ်ဦး ဟန်ပန်ဖြင့် “ငါဘာပြောချင်လဲ မင်းသိပါတယ်”

ရန်ကိုင်၏ မရေရာမသေချာသော စကားကြောင့် ရွှယ့်ယွယ် ပို၍ ကူကယ်ရာမဲ့သွားခဲ့သည်။ လော့လန်နှင့် နီကွမ်းတို့ပါက ထူးထူးဆန်းဆန်း အမူအရာများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေကြသည်ကို မြင်သော် ရွှယ့်ယွယ် ရှက်လွန်းသဖြင့် လည်တိုင်တစ်လျှောက်ထိ နီတက်သွားခဲ့လေသည်။

“ခစ်… ခစ်…ခစ်” လော့လန်သည် ရွှယ့်ယွယ် အရှက်ပြေအောင် ဘာပြောလို့ပြောပေးရမှန်း မသိသဖြင့် ရယ်သာ ရယ်ချလိုက်လေသည်။ သို့သော် သူမ၏ လုပ်ရပ်မှာ ရွှယ့်ယွယ်အား ပို၍ ရှက်သွားစေခဲ့လေသည်။

“မင်း… မင်းဒီလို မဟုတ်တုတ်ကတွေ ထပ်ပြောရဲရင် ငါမင်းကို သတ်မှာနော်” ရွှယ့်ယွယ်သည် အံကြိတ်၍ တကယ်ကြီး လုပ်မည့် ဟန်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား ခြိမ်းခြောက်လိုက်လေသည်။

“မင်းသတ်နိုင်လို့လား” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ရွှယ့်ယွယ်အား စိုက်ကြည့်ရင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ် ထပ်၍ ဆွံ့အသွားပြန်သည်။ အံကြိတ်သံမှာ တစစ ပိုမို ကျယ်လောင်လာပြီး သူတော်စင်ချီကို ထုတ်သုံးတော့မည့် အရိပ်ယောင်များလည်း စတင် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် နီကွမ်းက မျက်လုံးမှေးစဉ်း၍ ဝင်ရောက် ဖျန်ဖြေရတော့၏ “ကောင်လေး၊ ငါ့ရှေ့မှာတောင် ဒီလို မဟုတ်တုတ်ကတွေ ပြောရဲတဲ့ မင်းသတ္တိက မသေးပါလား။ တတိယသခင်လေး မင်းကို စိတ်ဝင်စားတာ မထူးဆန်းတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စကို ဒီမှာတင် ရပ်လိုက်တော့၊ ပြဿနာ ထပ်မရှာတော့နဲ့”

ရန်ကိုင်က ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် ပခုံး တွန့်ပြလိုက်လေသည်။

နီကွမ်းက သတိပေးနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် သူလည်း ရပ်ရတော့သည်။ တကယ်တော့ ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်ယွယ်မှ သူ့အား အနေရခက်အောင် လုပ်သည့်အတွက် ဒေါသထွက်သဖြင့် လက်စား ပြန်ချေနေခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်အား သတိပေးပြီးနောက်တွင် နီကွမ်းသည် ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သည့်အလား မျက်လုံးပိတ်သွားလေ၏။

လောလန်ကမူ ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ်ယွယ်အား သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် သေချာလေး စိုက်ကြည့်သွားသည်။

နာမည်ကျော် တတိယသခင်လေးသည် တကယ်ကြီး မိန်းမများကို မကြိုက်ဘဲ ယောကျာ်းများကိုသာ ကြိုက်သလော။ မဟုတ်လျှင် ဘာကြောင့် သူရှက်နေလေသနည်း။ ရန်ကိုင်နှင့် တတိယသခင်လေး ရွှယ့်ယွယ်ကြား ဘာတွေများ ဖြစ်ခဲ့သနည်း။

ထိုအကြောင်း စဉ်းစားမိလိုက်ရုံဖြင့် လော့လန် မျက်နှာ နီမြန်းသွားခဲ့လေသည်။

“ဒီကိုလာခဲ့” ရွှယ့်ယွယ်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရှက်ရွံ့ခြင်းမရှိတော့ဘဲ အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် အခြားတစ်နေရာသို့ ပျံသန်းသွားလေသည်။

ရန်ကိုင်နှင့် စကားပြောလို့ကောင်းမည့် နေရာတစ်ခု သွားရှာခြင်း ဖြစ်သည်။ မတော်လို့ ရန်ကိုင်မှ ပို၍ ရှက်စရာကောင်းသော စကားများကို ထပ်ပြောလာလျှင် သူမ လုံးဝ မျက်နှာပျက်ရပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ရွှယ့်ယွယ်ကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်ချင်သော်ငြား ဘေးနားရှိ သက်ကြားအိုကြီး နီကွမ်းကို တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရွှယ့်ယွယ် နောက်သို့ လိုက်သွားလေသည်။

“လူငယ်လေးတွေက အမြဲတမ်း အဲ့အတိုင်းပဲ။ ကိုယ်သိကိုယ်တတ် မောက်မာနေကြတဲ့လူတွေ။ အကြီးအကဲလော့ သူတို့ကို စိတ်ထဲထားနေစရာ မလိုဘူး” သူတို့နှစ်ဦး ထွက်ပြီးနောက် နီကွမ်းက ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။

“ဟဲဟဲ၊ စီနီယာနီပြောတာ အမှန်ပဲ” လော့လန်က ဖွဖွလေး ရယ်မောလိုက်သည်။

ဝင်ပေါက်နှင့် မိုင်သုံးဆယ်အကွာခန့်သို့ ရောက်မှသာ ရွှယ့်ယွယ် ရပ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရှုပ်ထွေးသည့် မျက်ဝန်း အစုံဖြင့် နောက်သို့ ပြန်လှည့်ကြည့်လေသည်။ ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို မြင်သည့်နောက်တွင် ချက်ချင်း အော်မေးလိုက်လေသည် “နင်ဘာလို့ အဲ့လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ”

“နင်ကကော ဘာလို့ ဒီလို လုပ်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်က ပြန်မေးသည်။

“ငါအခုလိုလုပ်တာ ဘာမှားလို့လဲ” ရွှယ့်ယွယ်က အံကြိတ်၍ ပြန်ပြော၏။

“နင်ငါ့ကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်လိုက်ရနေပြီပဲကို။ ဘာလို့ နင့်ဆီ လာခိုင်းတာလဲ” ရန်ကိုင်သည် မကျေနပ်ချက် အားလုံးကို ဖွင့်ထုတ်တော့လေသည်။

“ကမ္ဘာပျက် ဘယ်လောက် အန္တရာယ်များလဲ နင်မသိတာလား။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေတောင် လုံခြုံတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီကတော့ သူအဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးရသေးတယ်။ တကယ်ကို ကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့လူ” ရွှယ့်ယွယ်က ရန်ကိုင်မျက်နှာဆီ တံတွေး စင်ထွက်လုမတတ် ဒေါသတကြီး ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

ထိုစကားကိုကြားသော် ရန်ကိုင်သည တပြုံးပြုံးဖြင့် ရွှယ့်ယွယ် မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်လေသည်။

“ဘာလဲ” ရန်ကိုင်၏ အကြည့်ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ် နေမထိထိုင်မထိ ဖြစ်လာခဲ့ရသဖြင့် မနေနိုင်ဘဲ ပြန်၍ မေးလိုက်လေသည်။

“နင်ငါ့ကို သတ်ချင်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့ ငါ့လုံခြုံရေးကို လာဂရုစိုက်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြောလေသည် “ငါနင့်လျှို့ဝှက်ချက်ကို သိထားတာလေ။ ငါသေသွားတာ နင့်အတွက် ပိုမကောင်းဘူးလား။ အဲ့လိုဆို နင့်လျှို့ဝှက်ချက်လည်း ဘယ်တော့မှ ပေါက်ကြားတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါ့ကိုလည်း လိုက်ပြီး အာရုံစိုက်နေစရာ မလိုတော့ဘူး။ အခု နင့်ပုံကြည့်ရတာ နင်ငါ့ကို ကြွေနေသလိုပဲ။ နင်တကယ်ကြီး ငါ့ကို ကြွေသွားတာလား”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရွှယ့်ယွယ်က နှုတ်ခမ်းလေး ကွေးလျက် ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် “စိတ်ကူးတွေ ယဉ်မနေနဲ့။ နင့်ကိုယ်နင် ဘာထင်နေတာလဲ။ ငါရွှယ့်ယွယ်က နင့်လို အရှက်မရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ကြိုက်စရာလား”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး မေးစေ့ကိုပွတ်ရင်း အတွေးထဲ နစ်မြောသွားလေသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် သူမများ ရန်ကိုင်အား စိတ်ထိခိုက်သွားအောင် ပြောမိလိုက်သလား တွေးလျက် အနည်းငယ် စိုးရိမ်သွားခဲ့လေသည်။

သို့သော်လည်း ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် ပြန်ပြောလာခဲ့လေသည် “မိန်းမတွေက သူတို့ရဲ့ ပထမဦးဆုံး ယောကျာ်ားတွေကို အမြဲမေ့မရတာ မဟုတ်ဘူးလား”

“ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ ပထမဦးဆုံးယောကျ်ားလဲ” ရွှယ့်ယွယ်က အံကြိတ်လျက် ဒေါသတကြီး ပြန်ပြောလေသည်။

“အရမ်းကြီးတော့ မဟုတ်ပေမယ့် အနည်းဆုံးတော့ ငါတို့ ဘာအကာအကွယ်မှမပါဘဲ…” ပြောလို့ မပြီးသေးခင်မှာပင် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားပြီး သူ့ရှေ့ရှိ ဟင်းလင်းပြင်ကို ရုတ်တရက် ဖမ်းဆုပ်လိုက်လေ၏။

တစ်ချိန်တည်းတွင် ရွှယ့်ယွယ်၏ လက်ဆီမှ သူတော်စင်ချီတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ရန်ကိုင်မှ သူမလက်ကို အချိန်မှီ လှမ်းဖမ်းနိုင်ခဲ့လေသည်။

ဘုန်းဆိုသော အသံနှင့်အတူ ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ် အနည်းငယ် တုန်ခါသွားခဲ့လေသည်။ သို့သော်လည်း ပြန်မဆုတ်ခဲ့ဘဲ ထိုအခိုက်အတန့်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ရွှယ့်ယွယ်၏ လက်ကို ချုပ်နှောင်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ပတ် လှည့်၍ အားနေသော ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ လည်ပင်းကို အခိုင်အမာ ဆွဲချုပ်ထားလိုက်လေသည်။

ရွှယ့်ယွယ်မှာ ရုန်းချင်သော်လည်း ရန်ကိုင် လှုပ်ရှားသည်မှာ အလွန်မြန်လွန်းနေခဲ့၏။

ထိုအခါမှ ရွှယ့်ယွယ်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားပြီး တိုးတိုးလေး ပြန်မေးလိုက်လေ၏ “နင်ဘယ်ကတည်းက ဒီလောက် အားကောင်းသွားတာလဲ”

“အခြားသူတွေကို သိပ်ပြီး အထင်မသေးနဲ့ အလှလေးရဲ့” ရန်ကိုင်က သူမနားနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ပြီးတော့ တွေ့တာနဲ့ တိုက်ခိုက်နေရတာ နင့်အတွက် မပင်ပန်းဘူးလား”

“ငါ့ကိုလွှတ်” ရွှယ့်ယွယ်သည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လျက် အော်ပြောလိုက်သည်။

သူမ၏ နားဖျားထက်ရှိ လေပူသည် သူမတစ်ကိုယ်လုံးအား ဓါတ်လိုက်နေသလို ခံစားသွားရစေသည်။ ကျောပြင်ထက် ဖိကပ်နေသော အပူဓါတ်ဟာလည်း ကြယ်သေပေါ်ရှိ သူမနှင့် ရန်ကိုင်တို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်လည် အမှတ်ရစေခဲ့သည်။

“ငါ့ကိုလွှတ်” ရွှယ့်ယွယ်မှာ ရုန်းကန်ပါသော်လည်း မည်သို့မှ မရုန်းနိုင်ခဲ့ချေ။ နောက်ဆုံး လေသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်လေ၏ “တစ်ယောက်ယောက်သာ မြင်သွားရင် နင်ဒါကို ဘယ်လို ရှင်းပြမှာလဲ”

ရန်ကိုင်သည် ရွှဘ့်ယွယ်၏ နားသီးလေးများကို စိုက်ကြည့်၍ ရယ်မောလျက် “နင့်ပါးစပ်ကသာ လွှတ်လွှတ်လို့ ပြောနေတာ။ နင့်ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အဲ့လို မဟုတ်ပါလား”

ရန်ကိုင်၏ မရေရာမသေချာသော စကားသည် ရွှယ့်ယွယ်အား ပိုရှက်သွားစေခဲ့သည်။ အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလျက် အတတ်နိုင်ဆုံး စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်ထားရင်း ပြန်ပြောလိုက်၏ “ပြဿနာမရှာနဲ့။ ငါ့ကို အခုလွှတ်ပေးလိုက်။ ငါနင့်ကို ထပ်ပြီး ပြဿနာ မရှာတော့ဘူးလို့ ကတိပေးတယ်”

ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ရန်ကိုင်လည်း သဘောတူလိုက်၏ “ကောင်းပြီလေ”

ရွှယ့်ယွယ်၏ တိုက်ကွက်ထဲ မည်သည့် သတ်ဖြတ်လိုစိတ်မှ ပါဝင်မနေခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်သည် ရန်ကိုင်အား ထိခိုက်လိုစိတ်မရှိဘဲ ရန်ကိုင် ဆက်ပြောမည့် စကားကို မကြားချင်၍သာ သူ့အား တိုက်ခိုက်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ရန်ကိုင်လည်း စိတ်ထဲ ထားမနေခဲ့ပေ။

ရန်ကိုင်လက်မှ လွတ်သွားသည်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်သည် ချက်ချင်းပဲ ရန်ကိုင်နှင့် ခပ်ခွာခွာသို့ ဆုတ်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်အား အစိမ်းလိုက် ဝါးစားချင်နေသည့် အကြည့်ဖြင့် ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။

ခဏကြာပြီးနောက် ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသော အဝတ်အစားများကို ပြန်ပြင်လိုက်ပြီး စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။

“ငါ့ကိုပြော၊ နင်ဒီမှာ ဘာလာလုပ်တာလဲ” ရန်ကိုင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။ အစောပိုင်းက သူ၏ ပြောင်ချော်ချော် အမူအရာနှင့် တခြားစီပင်။

ရန်ကိုင်၏ ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲသွားသည့် ပုံစံအတိုင်း လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် လိုက်လုပ်ဖို့ရာ ရွှယ့်ယွယ်အတွက် အနည်းငယ် ခဲယဉ်းနေခဲ့၏။

“နီကွမ်းကို အကြောင်းမရှိဘဲ ငါ့ကို ဖိတ်ခေါ်ခိုင်းမှာမဟုတ်ဘူး။ နင်ငါ့ဆီက ဘာလိုချင်တာလဲ”

“နင့်အတွက်ပဲလို့ ပြောပြီးပြီ မဟုတ်ဘူလား။ ဘာလို့ ထပ်မေးနေသေးတာလဲ” ရွှယ့်ယွယ်က မျက်ခုံးပင့်လျက် ပြန်မေး၏။

“ဒီတော့ နင်ငါ့ကို တကယ်ကြီး ကြိုက်နေတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလေသည်။

“အရှက်မရှိတဲ့ကောင်”

ရန်ကိုင်က အကျယ်ကြီး အော်ရယ်မောလျက် “စနေတာကို ဒီလောက်ကြီး အတည်မယူစမ်းပါနဲ့လား”

ယခုတစ်ကြိမ်သည်တော့ ရွှယ့်ယွယ်သည် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းလျက် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည် “ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲမှာတုန်းက ငါတို့ အပြီးမသတ်လိုက်ရတဲ့ အလဲအလှယ်ကို နင်မေ့နေတာလား”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၅၃)

“အလဲအလှယ်လား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့၏ “ဘာအလဲအလှယ်လဲ”

“နင်တကယ် မေ့သွားတာလား” ရွှယ့်ယွယ်က အထင်အမြင်တသေးဖြင့် ကြည့်လျက် “အဲ့လိုကိုး။ အဲ့မွန်းစတား ဧကရာဇ်ကြယ်က စုန်မနဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်နေရတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်လွန်း‌နေတော့ ငါပြောတဲ့ အလဲအလှယ်ကိုတောင် လုံးဝ မေ့သွားတယ်ပေါ့”

ရန်ကိုင်က ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် “သဝန်တိုနေတာလား…”

“ငါလား သဝန်တိုစရာ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင် သိပ်ကြီးမနေနဲ့” ရွှယ့်ယွယ်က ဒေါသတကြီး ပြန်အော်ပြောလေသည်။

“ဒါပေမယ့် သူမွန်းစတားဧကရာဇ်ကြယ်ကလာမှန်း နင်ဘယ်လိုသိတာလဲ။ ငါနင့်ကို တစ်ခါမှ မပြောပြဖူးပါဘူး။ မဟုတ်မှလွှဲရော… နင်သူ့အကြောင်း လိုက်စုံစမ်းတာလား” ရန်ကိုင်က ခေါင်းစောင်းလျက် လှမ်းမေးသည်။

“ဟန့်… လိုက်စုံစမ်းစရာလား” ရွှယ့်ယွယ်က မေးငေါ့၍ အေးစက်စက် လေသံဖြင့် “သူ့လို အရှက်မရှိတဲ့ စုန်းမမျိုးကို မြင်လိုက်တဲ့လူတိုင်း မွန်းစတားဧကရာဇ်ကြယ်ကမှန်း တန်းပြောနိုင်တယ်”

“နင်တကယ်ကြီး သူ့အကြောင်း လိုက်စုံစမ်းထားတယ်ပေါ့…” ရန်ကိုင်က ခေါင်းတညိတ်ိတည်ဖြင့် “ထားလိုက်တော့။ နင်ပြောတဲ့ အလဲအလှယ်ကို ငါပြန်မှတ်မိပြီ”

“မှတ်မိပြီပေါ့။ အဲ့ဒါဆို အဲ့ဒါ ဘယ်မှာလဲ”

“ကျောက်ပြားကို ပြောတာလား”

“ဟုတ်တယ်”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ဦး သဘောတူထားသည်မှာ သူသာ ထိုကျောက်တုံးပြားကို ပေးလျှင် ရွှယ့်ယွယ်သည် သူတို့ နှစ်ဦးကြားရှိ ရန်ငြိုးအားလုံးကို မေ့ပစ်ပေးမည် ဟူ၍ပင်။

ထိုစဉ်ကတော့ ပြဿနာအိုးကြီးကို ရှင်းထုတ်နိုင်မည်ဟု တွေးလျက် ရန်ကိုင်လည်း သဘောတူလိုက်သည်။ သို့ရာတွင် ကျောက်တုံးပြားကို မပေးနိုင်သေးခင်မှာပင် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပိတ်သွားခဲ့သည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ကျောက်ပြားသည် သူ့လက်ထဲတွင်သာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။

နောက်ပိုင်းမှ ထိုကျောက်ပြားထဲတွင် ကြယ်သန့်စင်ခြင်း ပညာရပ်တစ်ခုရှိနေမှန်း ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့ရသည်။

ထိုပညာရပ်သည် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦးအား ကြယ်အမြူတေကို သန့်စင်ပြီး ကြယ်သခင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာနိုင်အောင် ကူညီပေးနိုင်သည့် ပညာရပ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ထိုပညာရပ်၏ အကူအညီနှင့်ပင် သူ့စီနီယာမမလေးသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၏ ကြယ်အမြူတေကို သန့်စင်နိုင်ခဲ့ပြီး ကြယ်သခင် ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ဤပညာရပ်သည် ကြယ်စီရင်စုကြီးတစ်ခုလုံးကို သွေးချောင်းစီးသွားစေနိုင်သည့် ပညာရပ်တစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။

ကြယ်သန့်စင်ခြင်း ပညာရပ်အကြောင်း မသိခင်က စိတ်ချမ်းသာနိုင်မည့် အရေးနှင့် အလဲအလှယ် လုပ်ခဲ့သော်ငြား ယခုမူ ဤကြယ်သန့်စင်ခြင်းပညာရပ် မည်မျှ အဖိုးတန်ကြောင်း သူသိနေခဲ့လေပြီ။ ဤမျှ တန်ဖိုးကြီးသည့် ပညာရပ်အား တစ်ဖက်လူ လက်ထဲသို့ မည့်သို့မှ အလွယ်တကူ ထည်ပေး၍ မဖြစ်ပေ။

သူတို့နှစ်ဦးကြားရှိ ဆက်ဆံရေးမှာလည်း သိပ်ပြီး မရှင်းမလင်း ဖြစ်နေရာ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ဤပညာရပ်ကို သူမလက်ထဲသို့ လုံးဝ မထည့်ပေးနိုင်ချေ။

“အဲ့ကျောက်ပြားထဲမှာ ဘာကို မှတ်တမ်းတင်ထားလဲဆိုတာ နင်သိလား” ရန်ကိုင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“မသိဘူး” ရွှယ့်ယွယ်က‌ ခေါင်းခါလိုက်သ်ည။

“မသိဘဲနဲ့ လိုချင်တယ်ပေါ့”

“မသိဘူးဆိုပေမယ့် အဲ့ထဲမှာ ငါ့အဖေကို တန်ခိုးရှင်ဘုရင် တတိယအဆင့်ကို ချိုးဖျက်နိုင်အောင် ကူညီပေးနိုင်မယ့် လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခု ရှိနေတယ်ဆိုတာကိုတော့ ငါသိတယ်။ ဒါကြောင့် ငါအဲ့ဒါကို ရမှဖြစ်မယ်”

“ခေါင်းဆောင်အိုင်းအောင်လား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွား၏။

ရွှယ့်ယွယ်၏ အဖေသည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ပေသည်။ ခေါင်းဆောင်အိုင်းအောင်ကို လူချင်း တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသော်ငြား သူ့နာမည်ကိုတော့ ရန်ကိုင် ကြားဖူးပေသည်။ လက်ရှိ ရန်ကိုင် သိထားသည်မှာ အိုင်းအောင်သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း နောက်ခံ ရှိနေသည့်အတွက် သူ့အား သွားအထင်သေး၍ မဖြစ်ချေ။

“ဟုတ်တယ်။ ငါ့အဖေဆီ ပြန်ပေးဖို့ အဲ့ကျောက်ပြားကို လိုချင်နေတာ။ ဒါကြောင့် ငါ့ကိုပေးလို့” ရွှယ့်ယွယ်က ရန်ကိုင်အား ကြည့်၍ ပြောလိုက်လေသည်။

“ဒီထဲမှာ နင့်အဖေ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်တတိယအဆင့်ကို ချိုးဖျက်နိုင်အောင် ကူညီပေးနိုင်တဲ့ အရာတစ်ခုခု ရှိနေတယ်လို့ နင်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက် သေချာနေတာလဲ။ ဒါဘာလဲ ဆိုတာတောင် နင်သိတာ မဟုတ်ဘဲနဲ့”

ရွှယ့်ယွယ်က ပြုံးလျက် “ငါတို့ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း တည်ရှိလာတာ နှစ်ပေါင်းသောင်းနဲ့ချီနေပြီ။ အခြားသူတွေ မသိတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို ငါတို့ သိတယ်။ အဲ့ဒါကို နင်သိလောက်ရောပေါ့”

ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ် ပြောသည်မှာ မှန်ပေသည်။ ကြယ်သန့်စင်ခြင်း ပညာရပ်သည် အိုင်းအောင်အား တန်ခိုးရှင်ဘုရင်တတိယအဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်အောင် ကူညီပေးနိုင်သည့် ပညာရပ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ အိုင်းအောင်သည် ဝါရင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ဦး ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ကြယ်သန့်စင်ခြင်း ပညာရပ်၏ အကူအညီနှင့်ဆိုပါက ကြယ်အမြူတေကို ကျိန်းသေ သန့်စင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ ကြယ်အမြူတေကို သန့်စင်နိုင်ပြီဆိုသည်နှင့် ထိုကြယ်၏ ကောင်းချီးပေးမှုဖြင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

သို့သော် ကြယ်အမြူတေကို သန့်စင်ရန် ကြိုးစားရင်း အခပ်မသင့်လျှင် သူ့ဝိဥာဉ် ပြန်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်ပေ၏။

ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည့်နောက် ဟုန်းလော့ ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ သတင်း စုဆောင်းနိုင်စွမ်းအပေါ် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်မိသွားခဲ့သည်။ ကြယ်သန့်စင်ခြင်း ပညာရပ်ကို ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲရှိ ကျောက်ပြားကြီးထဲတွင် သိမ်းဆည်းထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျောက်ပြားကို မကွဲသွားစဉ်က ထိုကျောက်ပြားနှင့် ပက်သက်၍ မည်သည့် ထူးခြားမှုကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ သို့ရာတွင် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် ထိုကျောက်ပြားထဲ၌ အဖိုးတန်သည့်အရာ တစ်ခုခုရှိနေမှန်း သိနေခဲ့သည်။

“ဒါကြောင့် နင်ငါ့ကို အဲ့ဒါ ပေးလို့” ရွှယ့်ယွယ်က ရန်ကိုင်အား ကြည့်လျက် “မိတ္တူဆိုရင်တောင် ကိစ္စမရှိဘူး။ အဲ့ကျောက်ပြားထဲမှာ ပညာရပ်တစ်ခုခု ရှိနေတာမလား။ အဲ့ဒါဆို မူရင်းမလိုဘူး။ မိတ္တူဆိုရင် အဆင်ပြေပြီ”

“ငါစဉ်းစားလိုက်ဦးမယ်” ရန်ကိုင်က ခဏမျှ စဉ်းစားပြီးနောက် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ကိစ္စမရှိဘူး” ရွှယ့်ယွယ်က အလျင်စလို သဘောတူလိုက်၏ “ဒါပေမယ့် နင်ဆုံးဖြတ်ချက်မချခင် ငါ့နားမှ ရှိနေရလိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင်က ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “နီကွမ်း ကြည့်နေတာကို ငါထွက်ပြေးနိုင်မယ်လို့ နင်ထင်နေတာလား”

“ဘယ်သူပြောနိုင်မှာလဲ။ နင့်အတော်ဆုံး အရည်အချင်းက ထွက်ပြေးတာလေ။ ငါသာ ဂရုမစိုက်ရင် နင်ကျိန်းသေ ထွက်ပြေးမှာ” ရွှယ့်ယွယ်က နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “ဒါကြောင့်ပဲ ဦးလေးနီကို နင့်ကို ဖိတ်ခေါ်ခိုင်းလိုက်တာ”

ထိုအကြောင်းကြောင့်ပင် ရွှယ့်ယွယ်သည် နီကွမ်းအား ရန်ကိုင်ကို သူမတို့နှင့်အတူ ခရီးသွားရန် ဖိတ်ခေါ်ခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်ကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် သူမတို့ကြားရှိ အလဲအလှယ်ကို အဆုံးသတ်ရန် အကောင်းဆုံး အခွင့်အရေးမှန်း ချက်ချင်း သိလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။

“သဘောတူညီချက် ရသွားပြီဆိုတော့ ပြန်ကြတာပေါ့။ ဝင်ပေါက်ပွင့်ဖို့ သိပ်မလိုတော့ဘူး။ အထဲရောက်ရင်လည်း လျှောက်ပတ်ပြီး သွားမနေနဲ့ဦး” ရွှယ့်ယွယ်က သတိပေးလိုက်သည်။

“ငါသိတယ်”

မကြာမီ ဝင်ပေါက်ရှေ့သို့ ရွှယ့်ယွယ်နှင့် ရန်ကိုင်တို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ နီကွမ်းသည် မျက်လုံးပိတ်ထားဆဲဖြစ်ပြီး လော့လန်သည် သူ့ဘေးနားတွင် ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေခဲ့သည်။ သူတို့ နှစ်ဦး ပြန်ရောက်လာသည်ကို မြင်သော် လော့လန်သည် ခေါင်းသာ ညိတ်ပြလိုက်ပြီး ဘာမှ ပြန်မေးမနေခဲ့ချေ။

“ရွှယ့်ယွယ်” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် ရွှယ့်ယွယ်နားသို့ ကပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

“နင်ဘာလိုချင်လို့လဲ” ရွှယ့်ယွယ်က စိုးရိမ်နေသည့် လေသံဖြင့် မျက်မှောင်ကြုတ်၍ “အရမ်းကြီး ကပ်မလာလို့ မရဘူးလား”

ရန်ကိုင်က သူမအား ထူးထူးဆန်းဆန်း အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မေးလိုက်လေသည် “ဒီက လူတွေကို နင်သိလား”

“အချို့ကိုသိတယ်။ အချို့ကိုတော့ မသိဘူး”

“ဒါဆို အဲ့လူကို သိလား” ရန်ကိုင်က တစ်ဖက်ဆီသို့ မေးငေါ့ပြရင်း မေးလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်လည်း ရန်ကိုင် ညွှန်ပြသည့်အတိုင်း လိုက်၍ ကြည့်လိုက်ရာ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အနက်ရောင်ချီဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားသော တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုလူ ပတ်လည်ရှိ အနက်ရောင်ချီသည် အသက်ရှိနေသည့်အလား တွန့်လိမ်တွန့်လိမ်၊ ရွစိရွစိဖြင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်နေခဲ့သည်။

“ငါသူ့ကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး” ထိုလူကို မြင်ပြီးနောက် ရွှယ့်ယွယ်တစ်ကိုယ်လုံး အလိုလို တုန်ရီသွားခဲ့ပြီး တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောလိုက်၏ “ဘာလို့လဲ။ အဲ့လူက ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ငါ့စိတ်ထဲ သူငါ့ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားရလို့” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေသည်ဟု သူမ မထင်။ ရန်ကိုင်သည် အားနည်းသည့် လူတစ်ဦး မဟုတ်။ တစ်ယောက်ယောက်သာ သူအား စိုက်ကြည့်နေလျှင် မသိစိတ်အရ တစ်ယောက်ယောက် သူ့အား စိုက်ကြည့်နေမှန်း သိပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအနက်ရောင်ချီနှင့် မျက်နှာအား ဖုံးကွယ်ထားသော ကျင့်ကြံသူ ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်နေသည်မှာ ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

ရွှယ့်ယွယ်လည်း ရန်ကိုင် ပြောသည်စကားကို အတည်ပြုလိုသည့်အတွက် တစ်ဖက်လူအား မသိမသာလေး‌ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ အနက်ရောင်ချီ အတွင်းမှ စူးရှသည့် အော်ရယ်မောသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေ၏။

ရွှယ့်ယွယ်မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့လေသည်။

“အဲ့လူက… အရမ်း အန္တရာယ်များတယ်။ သူ့ကို သွားရန်မစနဲ့” နီကွမ်က ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်၍ အလေးအနက် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“ဦးလေးနီ၊ အဲ့လူ ဘယ်သူလဲ သိလား” ရွှယ့်ယွယ်က မေးလိုက်သည်။

“မသိဘူး” နီကွမ်းက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည် “ငါသိတဲ့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတွေထဲမှာ သူနဲ့တူတဲ့လူ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့်… အဲ့လူ အရမ်း သန်မာမှန်းတော့ ငါသိတယ်။ ငါ့ထက် အားမနည်းဘူး”

“ဒီတော့ သူလည်း တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူပေါ့”

“သိပ်တော့မသေချာဘူး။ တိုက်ခိုက်ကြည့်မှပဲ သိလိမ့်မယ်” နီကွမ်းက ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောလိုက်သည် “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ကို သွားရန်မစနဲ့။ သူကြည့်ရတာ နတ်ဆိုးကျင့်စဉ် တစ်မျိုးမျိုးကို ကျင့်ကြံထားတဲ့ပုံပဲ”

“နားလည်ပြီ” ရွှယ့်ယွယ် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ရန်ကိုင်အား သွားရန်မစသင့်သည် လူများကို ရန်မစမိစေရန်အတွက် ရွှယ့်ယွယ်သည် ဤနေရာတွင် ရှိနေသော တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်များနှင့် သေချာ မိတ်ဆက်ပေးလေသည်။ ဤနေရာ၌ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆယ်ဦးကျော်ရှိပြီး ရှစ်ဦးကို ရွှယ့်ယွယ် သိနေခဲ့သည်။ ကျန်လူများကိုတော့ သူမ မသိချေ။

ရန်ကိုင်လည်း ထိုတန်ခိုးဘုရင်အဆင့်များ၏ မျက်နှာနှင့် နာမည်ကို သေချာမှတ်ထားလိုက်လေသည်။

လူတိုင်းသည် ဝင်ပေါက်အပြင်ဘက်တွင် ငြိမ်သက်စွာ စောင့်ဆိုင်းနေကြသည်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်များလည်း တစ်ဦးပြီးတစ်ဦး ရောက်လာကြလေသည်။

သုံးရက်ကြာပြီးနောက်တွင် မျက်စိဖမ်းစားစရာကောင်းသော ခရမ်းရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

ခရမ်းရောင်အလင်းတန်း ပေါ်လာသည့်အခါ နီကွမ်းက ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်လျက် ထိုအလင်းတန်းကို စိုက်ကြည့်ရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ရေရွတ်လိုက်လေသည် “အဲ့ခွေးအိုကြီးလည်း ရောက်လာတာလား”

“အို၊ သူလာပြီဆိုတော့ ငါတို့ စလို့ရပြီပေါ့” နီကွမ်းက နောက်တစ်ကြိမ် ရေရွတ်လိုက်သည်။

ခရမ်းရောင်အလင်းတန်းဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသည့် အရှိန်အဝါသည် နီကွမ်း၏ အရှိန်အဝါကဲ့သို့ အားကောင်းလေရာ ခရမ်းရောင်အလင်းတန်းထဲမှ လူသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယ အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ဦး ဖြစ်မည်မှာ ပြောနေစရာ မလိုချေ။ ထိုအလင်းတန်းကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် ပထမအဆင့်များ၏ အမူအရာ အနည်းငယ်လေး ပြောင်းသွားကြ၏။ အနက်ရောင်ချီနှင့် ဝန်းရံထားသော လူတစ်ဦးသည်သာ ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘဲ ထူးထူးဆန်းဆန်း ရယ်မောလိုက်သည်။

မကြာမီ ခရမ်းရောင်အလင်းတန်း အားလုံးရှေ့ ရောက်လာပြီး ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ခရမ်းရောင်အလင်းတန်း ပျောက်ကွယ်သွားသည့်အခါ လူနှစ်ဦး ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံးသည် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား တူကြသည်။ အားကောင်းကောင်းနှင့် ခပ်ထွားထွားကြီးများ ဖြစ်ကြသည်။ ထို့အပြင် နှစ်ဦးစလုံး၏ ဆံပင်အရောင်မှာလည်း ခရမ်းရောင်သာ ဖြစ်လေသည်။

မသိလျှင် ညီအစ်နှစ်ဦးလားဟုပင် ထင်မှတ်ရသည်။

သို့ရာတွင် ထိုသို့မဟုတ်ချေ။ အကြောင်းမှာ ထိုနှစ်ဦး၏ ကျင့်ကြံခြင်းမှာ အလွန်ကို ကွာခြားနေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ တစ်ဦးမှာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့် ဖြစ်သော်ငြား ကျန်တစ်ဦးမှာတော့ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်သာ ဖြစ်နေသည်။

ထိုနှစ်ယောက် ပေါ်လာပြီးနောက် နှစ်ယောက်စလုံးသည် လူအုပ်ကြီးအား ဝှေ့ကြည့်လိုက်ပြီး အဆုံးတွင် သူတို့၏ အကြည့်သည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းမှ လူနှစ်ဦး၌ ရပ်တန့်သွားခဲ့လေသည်။

နီကွမ်းနှင့် အသစ်ရောက်လာသည့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယ အဆင့် ကျင့်ကြံသူတို့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် အသစ်ရောက်လာသည် တန်ခိုးရှင်တတိယ အဆင့် ကျင့်ကြံသူကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

နှစ်ဖက်စလုံးသည် တစ်ဖက်မှ အောက်ကျဟန်မပြဘဲ အပြန်အလှန် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။

“ဟားဟား” ခရမ်းရောင်ဆံပင်နှင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယ အဆင့် ကျင့်ကြံသူက အော်ရယ်မောလျက် “မင်းတို့အားလုံး ငါ့ကို စောင့်နေလိုက်ရတာပဲ။ ငါရောက်လာတာ နည်းနည်း နောက်ကျသွားတယ်”

“ဘယ်သူမှ မင်းကို စောင့်မနေနဲ့။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိပ်အထင်ကြီးမနေနဲ့” နီကွမ်းက ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“အို၊ ငါမြန်မြန် လာဖို့ ရောင်းရင်းနီ မျှော်လင့်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား” ကျိလုန်က အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၅၄)

“မင်းမရှိရင်တောင် ဒီဝင်ပေါက်ကို ဖွင့်လို့ရတယ်။ လူနည်းနည်း ထပ်လိုတာပဲရှိမှာ” န်ီကွမ်းက ပြောလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် မင်းရောက်နေပြီ ဆိုမှတော့ ဆက်စောင့်နေစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဘူး”

“စကြတာပေါ့” ကျိလုန် ပြုံးလိုက်လေသည်။

သူတို့ ပြောနေသည်ကို ကြားပြီးနောက် ထိုလူ မည်သူမှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း သိသွားခဲ့သည်။

ခရမ်းရောင်ဆံပင်နှင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့်သို့ ရောက်နေသောလူသည် ခရ်းကြယ်၏ ဂိုဏ်းချုပ် ကျိလုန် ဖြစ်ပေသည်။

ထိုအချက်ကို နားလည်သွားသည်နှင့် ကျိလုန်နှင့်အတူ ပါလာသော တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်လူသည် ခရမ်းကြယ်၏ သခင်လေးဖြစ်သူ ကျိတုန် ဖြစ်မည်မှန်းကိုလည်း နားလည်သွား၏။
ကျိတုန် ဤနေရာသို့ ရောက်နေသည့်အပေါ် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်နေခြင်း မရှိခဲ့။ ကျိတုန်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်သည် အဆင့်တူများ ဖြစ်ကြသည်ဟု ကုကျန်းရှင်မှ ပြောသွားသည်။

ထိုလူငယ်လေး သုံးဦးသည် ကြယ်စီရင်စုကြီး၏ နာမည်အကျော်ကြားဆုံး ပါရမီရှင်များ ဖြစ်ကြပေသည်။ အကြောင်းမှာ သူတို့ သုံးဦးသည် အမျိုးမျိုးသော မဟာ အင်အားစုများကို ကိုယ်စားပြုပြီး ထိုအင်အားစုကြီးများ၏ ဆက်ခံသူများ ဖြစ်ကြသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

ထိုသုံးယောက်အောက်တွင် အခြားသော နာမည်ကျော် ပါရမီရှင်များစွာ ရှိပေသေးသည်။

ဥပမာပြရသော် စီနီယာဝူတောက်၏ တပည့်ဖြစ်သော ရှုပင်းပိုင်၊ မွန်းစတားဧကရာဇ်ကြယ်၏ ရှန်ချင်းလော့နှင့် မွန်းစတား မျိုးနွယ်စု ခေါင်းဆောင်များ၏ ဆက်ခံသူများပင်။ သို့ရာတွင် ထိုလူအားလုံးသည် သခင်လေးသုံးဦးလောက်တော့ နာမည်‌ ကျော်ကြားခြင်း မရှိကြချေ။

နှစ်ဦးသားကြား မကျေနပ်ချက်များ ရှိသည့် အတွက်ကြောင့်ပဲလား၊ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ လူငယ်သဘာဝ ပြိုင်ဆိုင်လိုစိတ် ပြင်းထန်သည့် အတွက်ကြောင့်ပဲလားမသိ၊ တွေ့သည်နှင့် ကျိတုန်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်တို့ဆီမှ တိုက်ခိုက်လိုစိတ်တို့ တဖွားဖွား ထွက်ပေါ်လာကြလေသည်။

သို့သော် လက်ရှိအချိန်သည် တိုက်ခိုက်ရန် အချိန်ကောင်း တစ်ခု မဟုတ်သေးပေ။

ကျိလုန် ရောက်လာသည့်အတွက် ဝင်ပေါက်ကို စဖွင့်၍ ရလေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရောက်နေသည့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး စတင် ပြင်ဆင်ကြတော့လေသည်။

ခဏတာမျှ ညှိနှိုင်းဆွေးနွေးပြီးနောက် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံးသည် ဝင်ပေါက်အနီးအနားတွင်း ကိုယ်စီ နေရာယူလိုက်ကြလေသည်။

“အဲ့ဒါဆို… စကြတော့မလား” ကျိလုန်သည် နီဘက်ကွမ်းဘက်သို့ လှည့်၍ မေးလိုက်သည်။

နီကွမ်းမှ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ဆီမှ သူတော်စင်ချီတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာကြပြီး ရှုပ်ထွေးသော လက်ကွက်များကို ဖန်တီးလျက် ရှေ့တည့်တည်သို့ လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်၏။

နီကွမ်း၏ လက်ဖဝါးဆီမှ စွမ်းအင်အလင်းတန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး အဖြူရောင်စက်ဝိုင်း ဝင်ပေါက်ထဲသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။

ကျိတုန်သည် အကျယ်ကြီးအော်ရယ်မောလျက် နီကွမ်း လုပ်သည့်အတိုင်း သူ့သူတော်စင်ချီကို ဝင်ပေါက်ထဲသို့ ထည့်သွင်းလိုက်လေသည်။

အခြား တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသည်လည်း ထိုအတိုင်း လိုက်လုပ်ကြသည်။ မျက်နှာအား အနက်ရောင်ချီဖြင့် လွှမ်းခြုံထားသည့် မသင်္ကာစရာကောင်းသော တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ကျင့်ကြံသူပင်လျှင် အကုန်လုံးအတိုင်း လိုက်လုပ်၏။

မကြာမီ တဝူဝူ မြည်သံနှင့်အတူ အဖြူရောင် အလင်းဝင်ပေါက်ထက်တွင် ရွေ့လျားသွားလာနေသော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများသည် စွမ်းအားတစ်မျိုးမျိုး၏ ချုပ်နှောင်ခြင်းခံလိုက်ရသည့်အလား ရပ်တန့်သွားကုန်ကြ၏။

ဝင်ပေါက်မှာမူ အဆုံးမဲ့တွင်းနက်ကြီးသဖွယ် တိုးဝင်လာသမျှ သူတော်စင်ချီအားလုံးကို အငမ်းမရ ဝါးမြိုပစ်နေခဲ့လေသည်။

ရှိနေသည့်လူအားလုံးအနက်တွင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး ဝင်ရောက်ကူညီနေကြပြီး တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ရောက်နေသည့် ရန်ကိုင်၊ ရွှယ့်ယွယ်နှင့် ကျိတုန်တို့သာ ရပ်ကြည့်နေကြသည်။

ဤသည်မှာ အထူးအဆန်းမဟုတ်။ သူတို့၏ ပါရမီ မည်မျှပင် ကောင်းကောင်း၊ သူတို့ သုံးယောက်စလုံးသည် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသာ ဖြစ်ကြသေးသည်။ သူတို့ ဝင်ကူညီလျှင်ပင် သူတို့ထုတ်ပေးနိုင်သည့် သူတော်စင်ချီ ပမာဏသည် သမုဒ္ဒရာထဲရှိ ရေတစ်စက်နှယ်သာ ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် အလကား သက်သက် အားကုန်ခံမည့်အစား ကမ္ဘာပျက်ထဲသို့ ရောက်ပြီးနောက် ကြုံလာရမည့် အန္တရာယ်များအတွက် အားဖြည့်ထားခြင်းက အကောင်းဆုံး ဖြစ်ပေသည်။

အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း ကုန်ဆုံးနေခဲ့သည်။

အချိန်ကြာလာသည်နှင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်များ စတင် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်လာခဲ့ကြ၏။ ကံကောင်းစွာဖြင့် အကုန်လုံးသည် ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်မည်မှန်း ကြိုသိထားသည့်အလား သူတော်စင်ချီ ပြန်ဖြည့်ပေးနိုင်သည့် ဆေးလုံးများ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားကြလေသည်။

ဤနေရာတွင် ကျင့်ကြံခြင်း ကွာခြားမှုသည် စတင် သိသာလာခဲ့သည်။

တန်ခိုးရှင်ဘုရင် ပထမအဆင့်များ ဖြစ်ကြသော လော့လန်နှင့် ချွေဟုန်တို့ မျက်နှာထက် ချွေးသီးချွေးပေါက်များ တတောက်တောက် စီးကျလာခဲ့ပြီး ခန္ဓာကိုယ်များ ကတုန်ကရင် ဖြစ်လာကြသည်။ သို့ရာတွင် နီကွမ်းနှင့် ကျိလုန်တို့မှာတော့ အေးအေးဆေးဆေးသာ ရှိနေကြသေးသည်။

ဝင်ပေါက်ထက် ရပ်တန့်နေသော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများ ပိုပို၍ များပြားလာခဲ့သည်။ သူတော်စင်ချီကို အဆက်မပြတ် ထည့်သွင်းပေးနေမှုကြောင့် မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေသော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများသည် စတင် တည်ငြိမ်လာခဲ့ကြလေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည့်အခါမှပဲ ယခင်လူများ ကမ္ဘာပျက်ထဲသို့ မည်ကဲ့သို့ ဝင်ကြသလဲကို နားလည်သွားလေ၏။

သူထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်၊ တည်ငြိမ်သော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများ အရေအတွက်တစ်ခုသို့ ရောက်သောအခါ နီကွမ်းက ရုတ်တရက် အော်ပြောလိုက်လေသည် “ရပြီ”

သူ့စကားသံဆုံးသွားသည်နှင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး ဝင်ပေါက်ထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းပေးနေသည်ကို ရပ်တန့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် တည်ငြိမ်သော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်း တစ်ခုကို ရွေးကာ ထိုဝင်ပေါက်ထဲသို့ ခုန်ဝင်သွားလေသည်။

တစ်ယောက်ယောက်မှ တည်ငြိမ်နေသော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ထိုတည်ငြိမ်နေသော အက်ကွဲကြောင်းသည် တစ်ဖန်ပြန်လည် မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။

နီကွမ်းနှင့် လော့လန်သည် ဘေးချင်းယှဉ် ရပ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်တို့အား သူ့တို့ အနားသို့ ခေါ်ပြီးနောက် သူတော်စင်ချီကို ထုတ်လွှတ်ကာ အကြီးဆုံး ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းထဲသို့ ခုန်ဝင်သွားလေသည်။

ခပ်ဝေးဝေးတစ်နေရာဆီမှ ခရမ်းရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး နီကွမ်းတို့ကို ဖြတ်ကျော်သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ကျိလုန်၏ ရယ်မောသံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏ “ရောင်းရင်းနီရေ၊ ဒီလူအိုကြီး အရင်သွားနှင့်ပြီနော်။ မင်းအထဲမှာ မသေစေနဲ့ဦး”

သူ့စကားသံ ဆုံးသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ကျိလုန်နှင့် ကျိတုန်သည် ဝင်ပေါက်တစ်ခုထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

နီကွမ်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် အကြီးဆုံးသော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းထဲသို့ ဝင်သွား၏။ ရုတ်တရက် ပတ်ဝန်းကျင် လေဟာနယ်တစ်ခုလုံး ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့လေသည်။

အကုန်လုံး ပျောက်ကွယ်သွားသည့်နောက်တွင် ဝင်ပေါက်သည် စတင် တွန့်လိမ်လာပြီး ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းဟာလည်း တစ်ခုပြီးတစ်ခု အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ယခင်က တည်ငြိမ်နေသော နယ်မြေသည် ပို၍ပင် အန္တရာယ်များသော နေရာတစ်ခုအဖြစ်သို့ ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲလာခဲ့၏။ ယခုပုံစံအရ အစောပိုင်းကကဲ့သို့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်များစွာ စုစည်းပြီး ဝင်ပေါက်ကို ဖွင့်ရန် ကြိုးစားလျှင်ပင် ဖွင့်နိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။

ဤနေရာသို့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဝင်ချင်လျှင် နောက်ထပ် အခွင့်အရေးတစ်ခုကို ထပ်စောင့်ရန် လိုအပ်ပေသည်။

ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းထဲသို့ ဝင်လာပြီးနောက် အဆုံးမဲ့ ချောက်နက်ထဲသို့ ကျသွားသည့်နှယ် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အလေးချိန် မရှိတော့သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဤသည်မှာ ဟင်းလင်းပြင် ကူးပြောင်းခြင်း၏ အကျိုးရလဒ် ဖြစ်သည်။

ဤသို့ ကူးပြောင်းရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော ဖိအားကို လော့လန် အနေဖြင့် အသည်းအသန် ခုခံနေရသော်ငြား ဤကဲ့သို့သော အရာမျိုးသည် ရန်ကိုင်အတွက်တော့ ဘာမှ မဟုတ်ချေ။ သူသည် လေဟာနယ်စွမ်းအားကို ကျွမ်းကျင်ထားသူ မဟုတ်ပေလော။ ထို့ကြောင့် ဤကဲ့သို့သော လေဟာနယ်စွမ်းအားဖိအားကို သူနေသားကျနေခဲ့လေပြီ.

ကူးပြောင်းခြင်း ဖြစ်စဉ်သည် အလွန်ကိုမှ မြန်ဆန်လှကာ မျက်မှောင်တစ်ခတ်လောက်သာ ကြာသွားသည်ဟု ထင်ရသည်။ ရန်ကိုင် မျက်လုံး ပြန်ပွင့်လာသည့်အခါ လုံးဝကို ခြားနားသော မြင်ကွင်းတစ်ခုက သူ့အား စီးကြို နှုတ်ဆက်နေခဲ့သည်။

ကောင်းကင်သည် မှုန်မှိုင်းနေပြီး ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော စွမ်းအင်များသည် နေရာအနှံ့ ရှိနေခဲ့သည်။ နေ၊လ၊ကြယ်ဟူ၍ မရှိ။ မြေပြင်သည် ခြောက်သွေ့ပြီး ပက်ကြားအက်များဖြင့် ပြည့်နေ၏။ မြက်ပင်တစ်ပင် တစ်လေပင် ပေါက်နေခြင်းမရှိ။

အကုန်လုံး ပေါ်လာသည့် နေရာမှာ လေထဲတွင် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဝင်လာပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း မြေပေါ်သို့ ဆင်းလိုက်ကြသည်။ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ နီကွမ်း၊ ရွှယ့်ယွယ်နှင့် လော့လန်တို့ သုံးယောက်စလုံး ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့ရာတွင် အခြား မည်သူမှ ရှိမနေခဲ့ချေ။

အကုန်လုံးသည် မတူညီသော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများထဲသို့ ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည့် မတူညီသော နေရာများသို့ ရောက်လာသည်မှာ အထူးအဆန်းတော့ မဟုတ်ပါချေ။

သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်ပြီး မြေပြင်သို့ ဆင်းပြီးသည့် အခါမှ နီကွမ်းနှင့်လော့လန်တို့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ကြ၏။

“အန္တရာယ်များတဲ့ နေရာ ရောက်မလာတာ ကံကောင်းသွားတယ်” လော့လန်က ပြောလိုက်ရာ နီကွမ်းကလည်း သဘောတူထောက်ခံဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်လေသည်။

ကမ္ဘာပျက်ထဲသို့ ဝင်ရသည်မှာ လွယ်ကူသည်တော့ မဟုတ်။ ဝင်လာပြီး ကြုံရမည့် အန္တရာယ်များကို မပြောသေးလျှင်ပင် ဝင်ဝင်ချင်းမှာပင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်များ၏ အသက်ကိုပင် ခြိမ်းခြောက်နိုင်သော အန္တရာယ်များလည်း ရှိနေပေသေးသည်။

အလွန်အားကောင်းသော မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင်နှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့ရသည်မှအပ ဝင်ဝင်ချင်း တန်ပြီး အသက် ပျောက်သွားသည်မှာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။

ဤနေရာတွင် အဆင့်ကိုး မွန်းစတားသားရဲများစွာ ရှိကြပြီး အဆင့်တစ်ဆယ် မွန်းစတားသားရဲမှာတော့ အနည်းငယ် ရှိပေသည်။ ကောလဟာလများကမူ ဤနေရာတွင် ဒဏ္ဏာရီလာ အဆင့်(၁၁)နှင့် အဆင့်(၁၂) မွန်းစတားသားရဲများပင် ရှိသည်ဟု ပြောကြပေသည်။

သို့ရာတွင် ကံကောင်းစွာဖြင့် လောလောဆယ်၌ ကံကြမ္မာသည် သူတို့ဘက်၌ ရှိနေခဲ့သည်။

မြေပြင်ပေါ်သို့ ခြေချလိုက်ပြီးနောက် ဤနေရာသည် ကြယ်စီရင်စုကြီးနဲ့ လုံးဝ ကွဲပြားသည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။

ဤနေရာရှိ လောကနိယာမများသည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်းပေသည်။ သူ့သူတော်စင်ချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင်မှာ ဘာမှ မဖြစ်သော်ငြား ရှီစွမ်းအင်မှာမူ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖိနှိပ်ခြင်း ခံလိုက်ရပေသည်။ ရှီစွမ်းအင်ကို ထုတ်လွှတ်ရန် ကြိုးစားကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူ့ရှီစွမ်းအင်သည် ယခင် တစ်ဝက်လောက်သာ အားကောင်းတော့ကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

ရန်ကိုင် လုပ်နေသည်ကို မြင်သော် ရွှယ့်ယွယ်က ပြောလိုက်လေသည် “အလုပ်ရှုပ်ခံမနေနဲ့။ အကုန်လုံး ဒီလိုပဲ။ နင့်ရှီတင် မဟုတ်ဘူး။ ဦးလေးနီရဲ့ နယ်ပယ်လည်း ဖိနှီပ်ခံထားရတယ်”

ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

နီကွမ်းသည် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်သည်။ မည်သည့် အန္တရာယ်မှ မရှိကြောင်း သေချာသွားသည့်နောက်တွင် လော့လန်ဘက်သို့ လှည့်၍ ပြောလိုက်လေသည် “အကြီးအကဲလော့၊ နောက်ဘာဆက်လုပ်ဖို့ စဉ်းစားထားလဲ”

လော့လန် ကြောင်သွားခဲ့ပြီး မယုံသင်္ကာဖြင့် ပြန်မေးလိုက်လေသည် “စီနီယာနီ ပြောချင်တာက…”

နီကွမ်းက ခဏမျှ စဉ်းစားပြီးနောက် ပြန်ပြောလိုက်၏ “ရှင်းရှင်းပဲပြောတော့မယ်။ ဒီလူအိုကြီး ခင်ဗျားကို ဖိတ်ခေါ်ရတဲ့ အကြောင်းအရင်းက တတိယသခင်လေးက ဟိုလူငယ်လေးကို ဖိတ်ခေါ်စေချင်လို့ပဲ။ ဒါကြောင့် ဖိတ်ခေါ်လိုက်တာ။ အကြီးအကဲလော့ကို ထည့်မစဉ်းစားလိုက်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အခု ဒီကို ရောက်လာပြီဆိုတော့ အကြီးအကဲလော့ ဘယ်လို လှုပ်ရှားချင်လဲ၊ တစ်ယောက်တည်း လှုပ်ရှားချင်လား၊ အဖွဲ့လိုက်ပဲ လှုပ်ရှားချင်လား၊ သိဖို့ လိုလာပြီ။ ဒါပေမယ့် လူငယ်လေးကတော့ ဒီလူအိုကြီးနဲ့ပဲ လိုက်ရမှာနော်”

ရွှယ့်ယွယ် ဘာကြောင့် ရန်ကိုင်အား သူတို့နှင့်အတူ လိုက်စေချင်လဲ မသိသော်လည်း ရွှယ့်ယွယ်သည် ရည်ရွယ်ချက် မရှိဘဲ ဘယ်တော့မှ ထိုကဲ့သို့ လုပ်လိမ့်မည် မဟုတ်မှန်းတော့ သိသည်။ အကြောင်းအရင်း တစ်ခုခုကြောင့်သာ ရန်ကိုင်အား ခေါ်ထားလိုခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။

လော့လန် အတွေးနက်သွားသည်ကို မြင်သော် နီကွမ်းက “ဒီလူအိုကြီးနဲ့ လိုက်မယ်ဆိုရင် ခင်ဗျားအတွက် ပိုပြီး လုံခြုံလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားအတွက် ဝေစု ရှိမယ်လို့တော့ အာမမခံဘူး။ ခင်ဗျား တစ်ယောက်တည်း လှုပ်ရှားမယ်ဆိုရင် ပိုပြီး အန္တရာယ်များတာ မှန်ပေမယ့် ရလာတဲ့ အကျိုးအမြတ်အားလုံးကို ခင်ဗျား တစ်ယောက်တည်း ရလိမ့်မယ်”

နီကွမ်း ပြောချင်သည်မှာ တန်ဖိုးရှိသည့် ပစ္စည်းတစ်ခုခုကိုသာ ရှာတွေ့လျှင် လော့လန်သာ ထိုပစ္စည်းကို ရယူရာ၌ ကြီးကြီးမားမား မကူညီပေးနိုင်ပါက ဘာမှ ရလိမ့်မည် မဟုတ်ဘဲ အားလုံးကို သူသာ ယူမည်ဟူ၍ပင်။

“ကျွန်မ နားလည်တယ်” လော့လန်က ခေါင်းညိတ်၍ “ဒါပေမယ့် စီနီယာတို့နဲ့ပဲသွားမယ်။ ရန်ကိုင်ကို ခေါ်လာတာ ကျွန်မလေ။ ဒီတော့ သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့လို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ”

ရန်ကိုင်မပါဘဲ သူမ တစ်ယောက်တည်း မလှုပ်ရှားရဲချေ။

ရန်ကိုင် လေဟာနယ်စွမ်းအားကို တတ်ထားကြောင့် မသိထားစဉ်ကဆိုလျှင် ဤနေရာသို့ လာရန်ပင် မစဉ်းစားခဲ့ချေ။ ဤဝင်ပေါက်အကြောင်း သိထားသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သော်ငြား ကိုယ့်အသက်ကို တန်ဖိုးထားသည့်အတွက်ကြောင့် ဤနေရာသို့ မလာခဲ့ပေ။

ယခုတစ်ကြိမ် ဤနေရာသို့ လာခဲ့သည်မှာ လေဟာနယ် စွမ်းအားကို ကျွမ်းကျင်ထားသည့် ရန်ကိုင် ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် မရှိဘဲနှင့်တော့ ထွက်သွားမည် မဟုတ်ချေ။

လော့လန်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုကြားသော် နီကွမ်းက ပြန်ပြောလိုက်၏ “အဲ့လိုဆို အတူတူ သွားကြတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီလူအိုကြီး သိချင်တာက အကြီးအကဲလော့ ဘာလို့ ဒီတစ်ကြိမ် လာခဲ့တာလဲ”

လော့လန်က ရန်ကိုင်အား လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကွေးကာ ပြုံးလျက် “ဘာလုပ်ချင်တာလဲ ဆိုတော့ ရေရေရာရာတော့ မရှိပါဘူး။ ဒီအတိုင်း လျှောက်ပတ်ပြီးတော့ပဲ ကောင်းတာလေးရမလား စူးစမ်းကြည့်မလို့လဲ”

လေဟာနယ်သားရဲကို ရှာရန်အတွက် ရောက်လာသည်ဟု သွားမပြောရဲချေ။ မဟုတ်လျှင် နီကွမ်း၏ ပါးနပ်မှုဖြင့် တစ်ခုခုကို နားလည်သဘောပေါက်သွားနိုင်ပေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၇၅၅)

အနည်းအကျဉ်း ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်တို့ လေးဦးသည် နေရာတစ်ခုရှာကာ အရင် နားလိုက်ကြသည်။ ဝင်ပေါက်ကို ဖွင့်ဖို့ရာအတွက် နီကွမ်းနှင့် လော့လန်တို့သည် သူတော်စင်ချီများစွာကို အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။ ဤကဲ့သို့သော အန္တရာယ်ပေါင်းစုံနှင့် ပြည့်နေသည့် နေရာမျိုးတွင် အမြဲတမ်း အကောင်းဆုံး အခြေအနေတွင် ရှိနေဖို့ရာသည် အလွန်ကိုမှ အရေးကြီးပေသည်။

လောလောဆယ် အနီးအနား၌ မည်သည့် အန္တရာယ်မှ မရှိသေးသဖြင့် နီကွမ်းသည် အဖွဲ့အား လျှိုမြောင်တစ်ခုဆီသို့ ဦးဆောင်ခေါ်သွားကာ ထိုနေရာတွင် ခေတ္တအနားယူရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။

လျှိုမြောင် အောက်ခြေတွင် လေအေးများ အဆက်မပြတ် တိုက်ခတ်နေသည်။

ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ်ယွယ်သည် ဝင်ပေါက်ကို ဖွင့်ရာတွင် ဝင်မဝင်ကူညီခဲ့ရသဖြင့် ခွန်အားအပြည့် အခြေအနေတွင် ရှိနေ၏။ သူတို့၏ ကျင့်ကြံခြင်းမှာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ မရောက်သေးသော်ငြား အားနည်းသူများ မဟုတ်ကြပေ။ နီကွမ်းနှင့် လော့လန်တို့ အားပြည်ဖြည့်နေကြချိန် အစောင့်တာဝန်ကို သူတို့ နှစ်ဦးမှ တာဝန်ယူထားကြလေသည်။

နီကွမ်းနှင့် လော့လန်သည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခပ်လှမ်းလှမ်း၌ ထိုင်ကာ အားပြန်ဖြည့်နေကြသည်။ ရွှယ့်ယွယ်သည် နီကွမ်းကို စောင့်ကြပ်ပေးနေချိန် ရန်ကိုင်သည် လော့လန်ကို စောင့်ကြပ်ပေးနေ၏။

တဝှီဝှီ တိုက်ခတ်နေသော လေသံမှအပ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ ဤဆိတ်ငြိမ်မှုကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးမှာ ထူးထူးခြားခြားကို ချောက်ခြားဖွယ် ကောင်းနေခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် အနည်းငယ် တုန်လှုပ်နေဟန်ဖြင့် မကြာခဏ ဆိုသလို ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်နေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်ကမူ ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် မျက်လုံးပိတ်၍သာ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စစ်ဆေးကြည့်နေသည်။

အချိန်သည် တရွေ့ရွေ့ဖြင့် ကုန်ဆုံးလာနေခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် ရန်ကိုင် ဆတ်ခနဲ မျက်လုံး ပွင့်လာခဲ့သည်။

သူ့ကိုယ်သူ အိပ်ရစက်ရ အတော်လေးကို သက်သောင့်သက်သာ မဖြစ်သည့် ကုတင်တစ်လုံးပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ခေါင်းမိုးသည် အပေါက်များဖြင့် ပြည့်နေသည်။ အိမ်တစ်ခုလုံးသည် ဗလာသဖွယ်ဖြစ်နေကာ စားပွဲတစ်လုံးနှင့် ထိုင်ခုံတစ်လုံးမှအပ အိမ်ထဲ ဘာမှမရှိချေ။

ဤမြင်ကွင်းကို သူအတော်လေး ရင်းနှီးနေသည်။ ထို့ကြောင့် စိတ်ထဲ မယုံသင်္ကာဖြစ်မိသွားသည်။

တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည်ဟု မသိစိတ်က ပြောနေ၏။ သူ့စိတ်ထဲ တစ်စုံတစ်ခုကို မေ့လျော့နေသလိုလည်း ခံစားနေရသည်။ သို့ရာတွင် စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြန်သည့် အခါတွင်လည်း ဘာမှစဉ်းစားမရဘဲ ခေါင်းကိုက်သည်သာ အဖတ်တင်ခဲ့သည်။

ကုတင်ပေါ်တွင် လဲမနေခင် ဘာလုပ်နေခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကိုပင် မမှတ်မိတော့ချေ။

ခေါင်းတခါခါဖြင့် သစ်သားကုတင်ပေါ်မှထလျက် အိမ်တံခါးကို ဖွင့်ကာ အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့တွင် ရပ်လျက် ပတ်ပတ်လည်အား တစ်ချက် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

မှတ်ဥာဏ်များသည် ရေလှိုင်းသဖွယ် သူ့ခေါင်းထဲ ရုတ်တရက် တိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။ လက်ရှိတွင် သူသည် ကောင်းကင်စံအိမ်၏ တရာမဝင်တပည့်တစ်ဦး ဖြစ်နေကြောင်း ပြန်သတိရသွားသည်။ ဤနေရာတွင် ရှိနေသည်မှာ သုံးနှစ်ပင် ကြာနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဂိုဏ်း၏ သတ်မှတ်ချက်များကို မဖြည့်ဆည်းနိုင်သည့်အတွက် တရားမဝင်တပည့်တစ်ဦး ဖြစ်လာရခြင်း ဖြစ်သည်။ အကျိုးဆက် အနေဖြင့် ကျင့်ကြံဖို့ရန်နှင့် အသက်ရှင်ဖို့ရာအတွက် ထူးထူးဆန်းဆန်း အလုပ်များကိုသာ လုပ်နေရလေသည်။

အိမ်အပြင်ဘက်တွင် တံမြက်စည်းတစ်ချောင်း ရှိနေသည်။ ကောင်းကင်မှာ မှိန်ပျပျသာ ရှိသေးသည်။ ရန်ကိုင်သည် တစ်ချက် ရယ်မောလျက် တံမြက်စည်းကိုကိုင်ကာ တစ်နေ့တာ လုပ်ရမည့် အလုပ်ကို စတင် လုပ်တော့သည်။

ဂိုဏ်းထဲတွင် ထောက်ပံ့ပေးရခန်းမ၊ လေ့ကျင့်ရေးခန်မ၊ သိုင်းကျမ်းဆောင်၊ စသည့် နေရာအမျိုးမျိုးသို့ ဦးတည်ထားသော လမ်းကြောင်းများစွာ ရှိနေပေသည်။ ထိုလမ်းအားလုံးတွင် ရန်ကိုင်၏ ခြေရာလက်ရာများ စွန်းကျန်ရစ်နေခဲ့သည်။ ထိုလမ်းအားလုံးကို သူကိုယ်တိုင် သန့်ရှင့်ရေး လုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရောင်နီသန်းလာပြီး နေ့အလင်းရောင် ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ဂိုဏ်းသား အသီးသီးတို့သည် သူ့အား စိန်ခေါ်ရန်အတွက် သူ့နား၌ စုဝေးလာခဲ့ကြလေသည်။

အဆုံးတွင် ခန္ဓာသန့်စင်ခြင်း အဆင့်လေးရှိသော ဂျူနီယာသည် သူ့အား စိန်ခေါ်ခွင့်ရသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား စိတ်ကြိုက်သလို နှိပ်စက်ပြီးနောက် ကိုယ်စီကိုယ်စီ အလျှိုလျှို ထွက်သွားကုန်ကြလေသည်။

မြေကြီးပေါ်တွင်လဲလျက် အမောတကော အသက်ရှူရင်း နာကျင်မှုကို အံကြိတ်တင်းခံကာ လက်သီးတင်းတင်း ဆုပ်လိုက်၏။

သူ့အကြည့်သည့် မလှမ်းကမ်းတစ်နေရာရှိ သစ်ပင်ဆီသို့ အလိုလို ရောက်သွားခဲ့သည်။

သစ်ပင်ထက်ပေါ်တွင် ပုံရိပ်တစ်ခုသည် ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေခဲ့သည်။ မျက်နှာကို ဇာပဝါဖြင့် အုပ်ထားသည့်အတွက် သူမ မျက်နှာကို မမြင်ရချေ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာ သွယ်လျပြီး နဖူးထက်တွင် ကျောက်မျက်တစ်ခုကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ရန်ကိုင်သည် ထိုမိန်းကလေးကို ငြိမ်သက်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့စိတ်ထဲ ထိုအမျိုးသမီးသည် သူ့အတွက် အလွန်အရေးပါသည်ဟု ခံစားနေရသည်။ သို့ရာတွင် ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ခံစားရသလဲ ဆိုသည်ကိုတော့ နားမလည်နိုင်ခဲ့ပေ။

အကြည့်ချင်း ဆုံးသွားသည့် အခိုက်တွင် အမျိုးသမီးသည် ချက်ချင်းပဲ ရန်ကိုင် မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ထိုအမျိုးသမီး ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် ရင်ထဲ ထိုးအောင့်လာခဲ့သည်။ လက်တစ်ဖက်မှ သူ့နှလုံးကို ဆွဲဖျစ်လိုက်သည့်အလား အသက်ရှူဖို့ရာပင် ခက်ခဲလာခဲ့၏။ ခေါင်းခါရင်း ကြိုးစားပန်းစားဖြင့် မတ်တပ်ရပ်ကာ တံမြက်စည်းကို ကိုင်၍ သူနေနေသည့် အိမ်လေးဆီသို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။

နောက်ဆုံးတွင် အချိန်အကန့်အသတ် မပြည့်မှီ ဂိုဏ်း၏ လိုအပ်ချက်များကို မဖြည့်ဆည်းနိုင်ခဲ့သည့်အတွက် ကောင်းကင်စံအိမ်၏ အစစ်အမှန်တပည့်တစ်ဦး ဖြစ်လာနိုင်မည့် အခွင့်အရေးကို ဆုံးရှုံးသွားခဲ့သည်။

ကောင်းကင်စံအိမ်မှ နှင်ထုတ်ခံလိုက်ရပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ရန်ကိုင်သည် အထုပ်အပိုးများကိုသိမ်းကာ တောင်တက်လမ်းအတိုင်း တောင်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့လေသည်။

‘ကောင်းကင်စံအိမ်’ ဟု ထိုးထွင်းထားသော တောင်ဂိတ်ဝကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင့်ခေါင်းထဲ အတွေးများစွာ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။

လက်ရှိတွင် သူသည် အသက်ဆယ့်ငါးနှစ် ရှိနေခဲ့လေပြီ။ သို့ရာတွင် သူ့အနာဂတ်မှာမူ အမှောင်ရိပ်တို့ဖြင့် လွှမ်းခြုံနေခဲ့၏။

တောင်အောက်ခြေတွင်၊ ဓါးတစ်ချောင်းကို ကိုင်ဆွဲထားသော ရေခဲကဲ့သို့ အေးစက်စက် အမူအရာနှင့် အမျိုးသမီး ဦးဆောင်သော စီနီယာအစ်ကို၊ စီနီယာအစ်မတို့ လမ်းလျှောက်လာနေကြသည်။ ခေါင်းဆောင် အမျိုးသမီးသည် လောကိအညစ်အကြေး စွန်းထင်းခြင်း မရှိသော ပြစ်မျိုးမဲ့မထင် အလှကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ရေခဲနတ်သမီးလေးတစ်ပါးလို လှပနေသည်။ သူမ ဝတ်ဆင်ထားသော နှင်းဖြူရောင်ဝတ်ရုံထက် မြူတစ်မှုန်ပင် စွန်းထင်းခြင်းမရှိ။ လျှောက်ရင်းလျှောက်ရင်းမှ မကြာမီတွင် ရန်ကိုင် ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်၏ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် အခြေအနေကို မြင်သော် ခေါင်းဆောင်အမျိုးသမီးက ရန်ကိုင်ဘက်သို့လှည့်၍ နှုတ်ခမ်းကို အသာအယာဟလျက် မေးလိုက်သည် “ဂျူနီယာမောင်လေး၊ နင်တောင်အောက် ထပ်ဆင်းဦးမလို့လား”

ရန်ကိုင်သည် အသံကြားရာဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် တစ်ဖက်လူကို မြင်ပြီးနောက် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားပြီး အလိုလို အော်ခေါ်မိလိုက်လေသည် “စုယန်…”

ထိုနာမည်ကို ခေါ်ပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ ကောင်းကင်စံအိမ်သို့ သူရောက်နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်ပြီး ဤစီနီယာမမလေးအား အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တွေ့ဖူးသော်ငြား သူတို့နှစ်ဦး တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ စကားပြောဖူးခြင်း မရှိချေ။

ဤစီနီယာမမလေးသည် ကောင်းကင်စံအိမ်၏ တပည့်များအနက် အဆင့်အမြင့်ဆုံး တပည့်တစ်ဦး ဖြစ်နေချိန် ရန်ကိုင်သည် တရားမဝင် တပည့်တစ်ဦးသား ဖြစ်နေသည်။ သူတို့ နှစ်ဦး စကားပြောရအောင် သူတို့ကြားရှိ ခွန်အားနှင့် အဆင့်အတန်း ကွာခြားချက်မှာ အလွန်ကိုမှ ကြီးမားလွန်းပေသည်။

တစ်ဖက်လူ၏ နာမည်ကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ခေါ်ဖူးသလို ဘာကြောင့် ရုတ်တရက် ခေါ်လိုက်မိမှန်း ရန်ကိုင် နားမလည်။ လက်ရှိသူသည် အိမ်မက်ကဲ့သို့သော အခြေအနေတစ်ခုထဲသို့ ရောက်နေသလိုလိုပင်။

စုယန်သည် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သော်ငြား သူမ၏ အမူအရာမှာတော့ ယခင်အတိုင်း အေးစက်စက်ပင်။ သို့ရာတွင် သူမနောက်တွင် ရပ်နေသော စီနီယာအစ်ကို၊ အစ်မတို့မှာတော့ ရန်ကိုင်အား အထင်အမြင်တသေးဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။

စိတ်အဆတ်ဆုံးသော စီနီယာအစ်ကိုဆိုသူက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “စီနီယာအစ်မရဲ့ နာမည်က မင်းလိုကောင် ခေါ်လို့ရတဲ့နာမည် မဟုတ်ဘူး”

ထိုစကား ဆုံးသွားသည်နှင့် လက်ဝါးတစ်ချက် ရန်ကိုင်ဆီသို့ လာမှန်လေသည်။

လက်ဝါးရိုက်ချက်မှ ထွက်ပေါ်လာသော လေအားကြောင့် ရန်ကိုင် လေထဲ ကျွမ်းပစ်သွားခဲ့၏။ မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြန်ပြုတ်ကျလာသည့်အခိုက် သွေးတစ်ပွက် အန်ထုတ်လိုက်ရ၏။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံ ဖုန်အလိမ်းလိမ်းနှင့် ဖြစ်ကုန်လေပြီ။

သို့ရာတွင် ရန်ကိုင်သည် နာကျင်မှုကို ဂရုမစိုက်ဘဲ မျက်မှောင်ကြုတ်လျက်သာ အတွေးနက်နေခဲ့သည်။

ဘာလို့ ဤကဲ့သို့ ဖြစ်နေမှန်းသူမသိ။ ဖြစ်ပျက်သွားသည့် အကြောင်းအရာ အကုန်လုံးသည် သူ့အတွက် ရင်းနှီးသလိုလို၊ မရင်းနှီးသလိုလို ဖြစ်နေသည်။

မွှေးပျံ့သင်းကြိုင်သော လေသင်းရနံ့လေး ရန်ကိုင်၏ နှာခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ ခဏအကြာ၌ သူ့ရှေ့တွင် ခြေတစ်စုံ လာရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ အင်မော်တယ် နတ်သမီး တစ်ပါးနှယ် ရပ်နေသော ကျော့ရှင်းတင့်တယ်သည် စုယန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“စီနီယာအစ်မ၊ သူ့ကို ဂရုစိုက်မနေနဲ့” ရန်ကိုင်အား ရိုက်လိုက်သည့် စီနီယာအစ်ကိုဆိုသူက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်သည်။

စုယန်ကမူ သူပြောသည်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ရန်ကိုင်အား ထူမပေးလိုငြား လက်တစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် တစ်ခဏမျှ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် စုယန်ကို လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။

အစောကတည်းက ရန်ကိုင်အား အမြင်မကြည် ဖြစ်နေသော စီနီယာအစ်ကိုသည် ရန်ကိုင် စုယန်လက်အား ကိုင်လိုက်သည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင်အား မုန်းတီးစွာ စိုက်ကြည့်လာလေသည်။

စုယန်သည် ရန်ကိုင်အား သူမလက်ဖြင့် ဖုန်ခါပေးနေချိန် ရန်ကိုင်ကမူ ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ရပ်နေသည်။ စုယန်၏ ဤသိမ်မွေ့သည့် အပြုအမူကြောင့် ရန်ကိုင် မှင်သက်နေမိ၏။

“အပြင်လောကကြီးက အရမ်း အန္တရာယ်မျာတးယ်။ မြန်မြန် ပြန်သွားပြီးရင် မြန်မြန် ပြန်လာတာ အကောင်းဆုံးပဲ။ လမ်းမှာလည်း သတိထားဦး။ သွားမယ်ဆိုရင်လည်း စောစောသွား။ နောက်ကျပြီးမှ မသွားနဲ့။ အန္တရာယ်များတယ်” စုယန်က ရန်ကိုင်အား နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ် သေချာစိုက်ကြည့်သွားပြီးနောက် သူမ၏ အဖွဲ့သားများနှင့်အတူ ပြန်ထွက်သွားလေသည်။

တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာသွားသော သူမကျောပြင်ကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်ရင်ထဲ ဟာတာတာ ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

အဝေးတစ်နေရာဆီမှ သူ့အား ရိုက်လိုက်သည့် စီနီယာအစ်ကို၏ လှောင်ပြောင်ထေ့ငေါ့သံ ထွက်ပေါ်လာလေသည် “”စီနီယာအစ်မ၊ အဲ့ကောင်က ဂိုဏ်းကနေ ထုတ်ခံလိုက်ရတဲ့ တရားမဝင်တပည့်ပဲ။ ဒီတစ်ကြိမ် ထွက်သွားပြီးရင် ဘယ်တော့မှ ပြန်လာနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ကို ဆက်ပြီး ဂရုစိုက်မနေနဲ့”

“အဲ့လိုလား…” စုယန်၏ အသံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည် “သူပြန်လာလောက်မှာပါ”

သူမ၏ ကျောပြင်သည် တဖြည်းဖြည်း ဝေးဝေးလာပြီးနောက် အဆုံးတွင် လုံးဝ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ရန်ကိုင်၏ အကြည်သည့် ထောင့်တစ်နေရာဆီသို့ ရောက်သွား၏။ ထိုနေရာတွင် အစိမ်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး အဖြူရောင် ဇာပဝါဖြင့် မျက်နှားအား လွှမ်းခြုံထားသည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ရပ်နေခဲ့သည်။

လေပြင်းတစ်ချက် ဝေ့တိုက်သွားသည့်အခိုက်၊ သူမ၏ ဇာပဝါ ဘေးသို့ ရွေ့သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် တရွေ့ရွေ့ လှုပ်နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ တစ်ခုခု ပြောနေသလိုပင်။

သို့သော် ဝေးလွန်းသဖြင့် ဘာပြောနေမှန်း ရန်ကိုင် မကြားမရ။ သူမမေးနိုင်သေးခင်မှာပင် ထိုစီနီယာအစ်မသည် သူ့မြင်ကွင်းမှ ထပ်မံ ပျောက်ကွယ်သွားပြန်လေသည်။

နောက်ဆုံးတွင်တော့… ထိုစီနီယာအစ်မသည် ရှနင်းချန် ဖြစ်သည် ဆိုသည်ကိုသာ ရန်ကိုင် သိလိုက်ရသည်။

အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ထိုနာမည်ကို သူ့တစ်ဘဝလုံး မှတ်မိနေလိမ့်မည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ရန်ကိုင်သည် မြေကြီးပေါ် ကျနေသော အထုပ်ကို ကောက်ယူ၍ လှည့်ထွက်လာခဲ့လေသည်။

သူ့ခွန်အားသည် မြင့်မားခြင်း မရှိသလို မည်သည့် အကူအညီကိုမှ မရှာနိုင်သည့်အတွက် ရန်မိသားစု အမွေခံတိုက်ပွဲ၌ ဝင်ရောက် မယှဉ်ပြိုင်ခဲ့ပေ။ ဝင်ယှဉ်ပြိုင်လျှင်ပင် အကျိုးမဲ့ရုံသာ ရှိပေလိမ့်မည်။

အကြီးဆုံးအစ်ကိုကြီး ရန်ဝေသည် ရန်မိသားစု၏ နောက်တက်မည့် မိသားစုခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာခဲ့သည်။

အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်း ကုန်ဆုံးလာပြီးနောက် ရန်ကိုင် အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။

သူ့အဖေ ရန်ရင်ဖုန်းနှင့် သူ့အမေ တုန်စုကျုတို့သည် သူ့အတွက် မင်္ဂလာပွဲ စီစဉ်ပေးလေသည်။ တစ်ဖက်လူသည် သူ့အမေ၏ မိသားစုဘက်မှ အမျိုးသမီးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်တွင် ရွေးစရာလူများများစားစား မရှိခဲ့ချေ။ သိုင်းတာအိုလမ်းကြောင်းကို လျှောက်လှမ်းရာတွင် ဘာမှ ဖြစ်ထွန်းခြင်း မရှိခဲ့သဖြင့် မျိုုးဆက်များ ချန်ရစ်ပေးခြင်းဖြင့် ရန်မိသားစုအကျိုးကို ပြန်လည် သယ်ပိုးပေးရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။

ထိုအမျိုးသမီးကို လက်ထပ်လိုက်ပြီး ကလေးမွေးကာ ကလေးအဖေတစ်ဦး ဖြစ်လာခဲ့သည်။

နေ့ဘက်တွင် ရန်မိသားစုအတွက် အလုပ်လုပ်ပေးပြီး ညဘက်တွင် သူ့မိသားစုနှင့် အချိန်ဖြုန်းသည်။ သူ့မိန်းမနှင့် ကလေးများသည် သူ့စကားကို နာခံကြသလို သူ့အပေါ်လည်း လေးစားကြပေသည်။

ရန်ကိုင်၏ ဘဝကြီးသည် ငြိမ်းချမ်းသာယာနေခဲ့သည်။

သို့ရာတွင် ရန်ကိုင်၏စိတ်ထဲ တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသလို ခံစားနေရသည်။

သူ့ဘဝသည် ဤကဲ့သို့ ဖြစ်မနေသင့်ချေ။ သူ့အား လုံးဝ မတူညီသော လမ်းကြောင်းတစ်ခုအား လျှောက်လှမ်းစေနိုင်မည့် မဟာအခွင့်အရေးကြီးတစ်ရပ် သူရသင့်သည်ဟု ခံစားနေရသည်။

ထိုအတွေးများကို ခေါင်းထဲမှ ရှင်းထုတ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သော်ငြား ရှင်းမပစ်နိုင်ခဲ့ဘဲ ကစော်ဖောက်ချိန်ကြာလေ ပို၍ အားကောင်းလာလေဖြစ်သည် ဝိုင်အရက်လိုသာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။