Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၅၆)
ချင်းတုန်အား သွေးအဆီအနှစ်ကျောက်တုံးအကြောင်း ရန်ကိုင် တစ်ခါ မေးခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် အရိပ်လခန်းမပင် သွေးအဆီအနှစ်ကျောက်တုံးအား မရှာပေးနိုင်ခဲ့ပေ။ ယခု ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် အတွင်းပိုင်းထဲသို့ မရောက်သေးခင်မှာပင် သွေးအဆီအနှစ်ကျောက်တုံးတစ်တုံးနှင့် လာတွေ့နေရသည်။
သူမပျော်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။
သူ့စိတ်ထဲတွင် ထိုသွေးအဆီအနှစ် ကျောက်တုံးအား သူ့အပိုင်အဖြစ်ပင် ယူဆပြီးနေလေပြီ။
သို့သော်လည်း ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းအား ဦးစွာ ကူညီပေးရဦးပေမည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပွားနေသည့် တိုက်ပွဲဆီသို့ တစ်ဖန်ပြန်အာရုံစိုက်လိုက်သည်။
ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းဘက်တွင် လူသုံးယောက် ရှိနေပြီး ရန်သူ့ဘက်တွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် လေးလောက် ရှိနေ၏။ လူအင်အား မသာသည့်တိုင်၊ ယခုအချိန်ထိ တောင့်ခံနိုင်ခြင်းမှာ မိုယုနှင့် ကုကျန်းတို့၏ မြင့်မားသော ခွန်အားကြောင့်ဟု ပြောရမည်။
ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်း၏ ဂိုဏ်းချုပ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ကုကျန်း၏ ခွန်အားကို သွားအထင်သေး၍ မရပေ။ လက်ရှိတွင် သူသည် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်နှင့် ဒုတိယအဆင့် တစ်ယောက်ကို နှစ်ယောက်တစ်ယောက် ယှဉ်တိုက်နေပြီး မိုယုမှာမူ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် တစ်ယောက်ကို ရင်ဆိုင် တိုက်ခိုက်နေသည်။
ချန်ရှီတောင်းမှာမူ မိုယုနားကပ်ရင်း နောက်ဆုံး တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့် တစ်ယောက်နှင့် ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် သူမ၌ မည်သည့် လုပ်ကွက်မှ မရှိပေ။ မိုယု ပေးထားသည့် အကာအကွယ် မှော်ရတနာကို အားကိုး၍ ရန်သူ၏ တိုက်ခိုက်မှုများကို ခုခံရုံသာ လုပ်နေနိုင်သည်။ အနည်းငယ်မျှပင် ပြန်မတိုက်ခိုက်နိုင်ပေ။
လက်ရှိ တိုက်ပွဲ အခြေအနေအရ မိုယုကိုသာ လွတ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်သည်နှင့် တိုက်ပွဲ ပြတ်သွားပေလိမ့်မည်။
လုပ်ရမည့်အရာကို စဉ်းစားပြီးသော် နန်းတော် ပြတင်းပေါက်မှ တစ်ဆင့် နန်းတော်ထဲသို့ ပျံသန်းဝင်သွားလေ၏။
တိုက်ပွဲထဲသို့ ဝင်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် မီးငှက်ကိုပါ တစ်ခါတည်း ဆင့်ခေါ်လိုက်သည်။ မီးငှက်ကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်၏ အပူချိန်သည် ရုတ်ချည်း မြင့်တက်လာခဲ့ရလေသည်။
နန်းတော်ထဲတွင် တိုက်ခိုက်နေကြသည့် လူအားလုံး ရန်ကိုင် ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လာကြသည်။ အသစ်ရောက်လာသည့်လူသည် သူတို့ ရင်ဆိုင်နေရသည့် ရန်သူ၏ အဖွဲ့သား ဖြစ်နေမည်ကို နှစ်ဖွဲ့စလုံး စိုးရိမ်နေကြသည်။
လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် စူးရှစွာ မြည်ကြွေးလျက် ချစ်ချစ်တောက် ပူလောင်သော မီးဘောလုံးများအား သူတို့ဆီ မှုတ်ထုတ်နေသော မီးတောက်များဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည့် မီးငှက် တစ်ကောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“အဲ့ဒါ…” မီးငှက်ကို မြင်လိုက်စဉ် မိုယု၏ မျက်လုံးအစုံ မှေးစဉ်းသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်လေသည်။
နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် တိုက်ပွဲတွင် ဝင်ပါဖူးသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အတွက် ထိုမီးငှက်ကို မြင်ခဲ့ဖူးသည်။ ထို့ကြောင့် ယခု ရောက်လာသည့်လူ မည်သူမှန်း မိုယု ချက်ချင်း သိလိုက်သည်။
ရန်သူဘက်က မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ဘက်ကပဲ ယခုမှပဲ မိုယု သက်ပြင်းချနိုင်တော့လေသည်။
တစ်ဖက်ရန်သူ လေးယောက်မှာမူ မီးငှက်၏ စွမ်းအားကို ခံစားမိလိုက်သည့်အခါ စတင် စိုးရိမ်ပူပန်လာခဲ့လေသည်။
မီးငှက်နောက်မှ လိုက်ဝင်လာသည်ကို ရန်သူကိုမှ လုံးဝ အရှင်းဂရုမစိုက်ချေ။
မီးငှက် မှုတ်ထုတ်လိုက်သည့် မီးဘေားလုံးများသည် မိုယုနှင့် တိုက်ခိုက်နေသည့် ရန်သူခေါင်းဆီ တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် တိုးဝင်လာသော မီးဘောလုံးများကြောင့် ထိုလူ၏မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားပြီး အလျင်အမြန် ပြန်ဆုတ်ရင်း မြူများကို ထုတ်လွှတ်၍ ဆယ်မီတာပတ်လည်အား လွှမ်းခြုံပစ်လိုက်၏။
ဘုန်း… ဘုန်း… ဘုန်း…
မီးဘောလုံးများသည် မြူဖြူများကို အလွယ်တကူ ထိုးခွဲသွားသည့်အခိုက် အထဲတွင် ပုန်းနေသည့် ကျင့်ကြံသူလည်း ပြန်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။ သို့သော် ထိုလူမှာ အကောင်းအတိုင်းသာ ရှိနေပေသေးသည်။ သူဖန်တီးထားသည့် မြူဖြူများမှာမူ မီးဘောလုံးများကြောင့် လွင့်ပျယ်သွားကုန်ကြလေပြီ။
မြူဖြူများ ပြန်လည် ရစ်သိုင်းစုဝေးတော့မည်အပြု၊ မီးငှက်၏ နောက်ဘက်မှ ရွှေရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး ထိုလူ၏ ရင်ဘတ်ဆီသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင် တိုက်ခိုက်လိုက်လေပြီ။ တစ်ဖက်ရန်သူ မီးငှက်အပေါ် အာရုံစိုက်နေချိန်တွင်၊ သူ့အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်လျက် မီးငှက်၏ နောက်မှ အသာအယာ လိုက်သွားပြီး အခွင့်အရေး ရသည်နှင့် အလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
တစ်ဖက်ရန်သူ မည်သို့သော ပညာရပ်များ သုံးထားသလဲ ဆိုသည်ကို မသိသော်ငြား ထိုမြူဖြူများအား ပြန်လည် စုဝေးလာနိုင်သည်အထိ အချိန်ပေး၍ မရမှန်း နားလည်ထားသည်။
ရန်ကိုင်၏ ရွှေရောင်သွေးမျှင်သည် အလွန် ထက်ရှပြီး မြန်ဆန်လှသည်။ ထို့ကြောင့် ရွှေရောင်အလင်းတန်း ပေါ်လာမှသာ တစ်ဖက်ရန်သူလည်း သူအလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်ခံရပြီးမှန်း သတိပြုမိလိုက်ကာ ကိုင်ထားသည့် ပုဆိန်အား ကမန်းကတန်း ဝှေ့ရမ်း၍ ရွှေရောင်သွေးမျှင်အား တားရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
သို့သော် သူတစ်လှမ်း နောက်ကျသွားခဲ့သည်။
ဖောက်… ဆိုသော အသံနှင့်အတူ ရွှေရောင်သွေးမျှင်သည် ထိုလူ၏ ဝမ်းဗိုက်အား ဖောက်ဝင်သွားခဲ့ပြီး ကျောဘက်မှ ပြန်ထွက်လာကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးအား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရစ်ပတ်လိုက်သည်။
ရွှေရောင်သွေးမျှင်ကြောင့် မလှုပ်ရှားနိုင် ဖြစ်နေသည့် ရန်သူဆီသို့ မီးငှက်သည် မီးတောက်များကို မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုလူနှင့် တိုက်ခိုက်နေသည့် မိုယုသည်လည်း လက်ဝါးတစ်ချက် ရိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုလက်ဝါးသည် တဖြည်းဖြည်း ကြီးမားလာပြီး ရန်သူ၏ ဦးခေါင်းကို သွားရောက် ထိမှန်သည်။
ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မီးတောက်များနှင့် ဧရာမလက်ဝါးကြီးကို မလှုပ်မယှတ် စီးခံရသော် ထိုလူလည်း မည်သို့မှ မစွမ်းနိုင်တော့ဘဲ အသက် ဇိဝိန်ချွေခံလိုက်ရတော့လေသည်။
လက်ဝါးကြီးနှင့် မီးတောက်များ ပျောက်ကွယ်သွားသည့်အခါ မဲတူးချစ်နေသော အလောင်းတစ်ခုသာ ကျန်ရစ်ခဲ့တော့သည်။
တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်တစ်ယောက် တစ်မုဟုတ်ချည်း အသတ်ခံလိုက်ရလေပြီ။
ရန်ကိုင်၏ အလစ်ချောင်းတိုက်ခိုက်မှုသည် အခရာ ကျသော်ငြား မိုယု၏ လက်ဝါးချက်နှင့် မီးငှက်၏ မီးတောက်များသည် ထိုလူ သေသွားရခြင်း၏ အဓိက အကြောင်းပြချက် ဖြစ်ပေသည်။ ရန်ကိုင်၏ ရွှေရောင်သွေးမျှင် သက်သက်ဖြင့် ရန်သူအား သတ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ရန်သူတစ်ယောက်အား ရှင်းထုတ်ပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် ကုချန်းအား တိုက်ခိုက်နေသာ လူနှစ်ယောက်အား ပစ်မှတ်ထားလိုက်ပြီး မိုယုမှာ ချန်ရှီတောင်းနှင့် တိုက်ခိုက်နေသည့် တန်ခိုးရှင်ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင်ကို ပစ်မှတ်ထားလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ဝင်လာလိုက်သည့် အချိန်မှစ၍ ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်း အဖွဲ့သည် ခုခံနေရာမှ ပြန်လည် တိုက်ခိုက်လာနိုင်ခဲ့သည်။
တစ်ဖက်အဖွဲ့သည် သူတို့၏ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် လူတစ်ယောက် အသတ်ခံလိုက်ရသည့်အတွက် ထိတ်လန့် မှင်သက်နေတုန်းသာ ရှိသေးသည်။ မီးငှက်၏ စွမ်းအားကို သတိပြုမိလိုက်သည့်နောက်တွင်၊ အော်ပြောလိုက်လေ၏ “ပြန်ဆုတ်ကြမယ်”
သို့သော်လည်း ယခုမှ ပြန်ဆုတ်ရန် နောက်ကျလွန်းနေလေပြီ။
သူပြန်ဆုတ်ချင်လျှင် ပြန်ဆုတ်နိုင်သော်လည်း သူနှင့်အတူ ပါလာသည့် တန်ခိုးရှင်ဒုတိယအဆင့် နှစ်ယောက်ကမူ ထိုကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်တော့ချေ။ တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့် တစ်ယောက်ကို မိုယုမှ ဖိနှိပ်ထားပြီး ကျန်တစ်ယောက်ကို ရန်ကိုင်မှ ပြေးမရအောင် တားထားသည်။
တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်သာ ကုကျန်းဆီမှ တိုက်ကွက်တစ်ကွက် ခံလိုက်ပြီးနောက် နောက်သို့ လွင့်သွားသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ တစ်ဟုန်ထိုး ထွက်ပြေးတော့လေသည်။ သို့သော်လည်း ကုကျန်းသည် ရန်သူအား အလွယ်တကူ လွှတ်မပေးနိုင်သည့် အတွက် ထိုလူ နောက်သို့ ချက်ချင်း ပြေးလိုက်သွားလေသည်။
ရန်ကိုင် တိုက်ပွဲထဲ ဝင်လာပြီးချိန်မှစ၍ လက်ဖက်ရည် ခွက်တစ်ဝက်စာအချိန်အတွင်း ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းဘက် အနိုင်ရသွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် မီးငှက်အား ပြန်သိမ်းလိုက်သည်ကို မြင်သော် မိုယုသည် ချန်ရှီတောင်းနှင့်အတူ ရန်ကိုင်ဆီသို့ သွားကာ ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလိုက်လေသည်။
“ဂိုဏ်းချုပ်ရန်ကို ဒီမှာ လာတွေ့မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ အခုကျေးဇူးကို ဒီမို အမြဲ မှတ်ထားပါ့မယ်”
“အခုလို လုပ်နေစရာ မလိုပါဘူးဗျာ။ ကျုပ်လည်း လမ်းကြုံရင်းနဲ့ ဝင်ကူပေးလိုက်တာ။ အဲ့လူတွေနဲ့ တိုက်ခိုက်ရင်းနဲ့ အကြီးအကဲမို သူတော်စင်ချီ အတော်လေး ကုန်သွားမှာပေါ့၊ ပြန်ဖြည့်ရင် ဖြည့်ထားလိုက်လေ၊ ကျုပ်စောင့်ပေးထားမယ်” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြောလိုက်လေသည်။
“ဂိုဏ်းချုပ်ရန် ပြောတာ အမှန်ပဲ။ အဲ့လိုဆို ကျုပ် ဂိုဏ်းချုပ်ရန်အပေါ်ပဲ အားကိုးတော့မယ်နော်” ဤကဲ့သို့သော နေရာမျိုးတွင် သူတော်စင်ချီမရှိလျှင် ကြုံရမည့် ပြဿနာအား ကောင်းကောင်း နားလည်ထားသည့်အတွက် မိုယုလည်း ငြင်းမနေခဲ့ပေ။ ချန်ရှီတောင်းကို သူနှင့်အတူ ခေါ်သွားပြီး တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ ကုန်ဆုံးသွားသော သူတော်စင်ချီကို ပြန်လည် ဖြည့်တင်းတော့လေသည်။
ကုကျန်း ပြန်မလာသေးချေ။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ယဉ်ကျေးနေလိမ့်မည် မဟုတ်။ ချက်ချင်းပဲ သွေးအဆီအနှစ် ကျောက်တုံးရှိရာဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ထိုရတနာသည် အလွယ်တကူ ရယူနိုင်သည့် ရတနာမျိုး မဟုတ်ချေ။ သွေးအဆီအနှစ်ကျောက်တုံးကို တင်ထားသည့် ယဇ်ပုလ္လင်ပေါ်တွင် အကာအရံများစွာ ရှိပြီး သွေးအဆီအနှစ် ကျောက်တုံး ပတ်လည်တွင်လည်း အစီအရင်များ ရှိနေသည်။
သို့သော်ငြား သွေးအဆီအနှစ်ကျောက်တုံးအား လိုချင်လျှင် ထိုအစီအရင်အား ဖျက်စီးရမည် ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ရွှေရောင်သွေးမျှင် ထုတ်သုံးကာ အကာအရံအား ချက်ချင်း တိုက်ခိုက်တော့လေသည်။
အကာအရံသည် တစ်ချက် လက်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ချက်ချင်း အကောင်းအတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ပါးပါးလေးသာ ရှိသော ဤအကာအရံသည် အတော်လေးကို အားကောင်းလှပေသည်။
သို့ရာတွင် အကာအရံ မည်မျှပင် ခိုင်ခံသည် ဖြစ်ပါစေ၊ ရန်ကိုင်၏ အဆက်မပြတ် တိုက်ခိုက်မှုကို မခုခံနိုင်ခဲ့ချေ။ အမွှေးတိုင် တစ်ချောင်းစာ ကြာပြီးနောက်တွင် အကာအရံအားလုံး ပျက်စီးသွားခဲ့သည်။ အကာအရံ ပျက်းစီးသွားသည်နှင့် သွေးအဆီအနှစ် ကျောက်တုံးကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း လှမ်း၍ ယူလိုက်သည်။ သေချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ထိုသွေးအဆီအနှစ် ကျောက်တုံးသည် ထုန်းရွှမ်းလောကကြီးတွင် သူရခဲ့သည့် သွေးအဆီအနှစ်ကျောက်တုံးနှင့် အတူတူပင် ဖြစ်သည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။
ဤသွေးအဆီအနှစ်ကျောက်တုံးနှင့် ဒုတိယ ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ် ထပ်မွေးနိုင်တော့မည့်အကြောင်း စဉ်းစားမိလိုက်သည့် အခါ ရန်ကိုင် ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ရယ်မောလျက် သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ ထည့်သိမ်းထားလိုက်လေသည်။
ယခုအချိန်ထိ ကုကျန်း ပြန်မရောက်သေးသလို မိုယုနှင့် ချန်ရှီတောင်းတို့သည်လည်း သူတော်စင်ချီအား ပြန်လည် ဖြည့်တင်းနေတုန်းသာ ရှိသေးသည်။
ရန်ကိုင် သွေးအဆီအနှစ်ကျောက်တုံးအား ယူနေသည့် အသံများကို မိုယုကြားပေသည်။ သို့သော် ဘာမှမပြောဘဲ မသိချင်ယောင်သာ ဆောင်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သာ ပေါ်မလာခဲ့လျှင် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်း၏ အနာဂတ်အတွက် တွေးပူစရာပင်။ အနည်းဆုံး သူတို့ဘာမှမဖြစ်လျှင် ချန်ရှီတောင်းတော့ ဤနေရာ၌ ကျိန်းသေ သေသွားပေလိမ့်မည်။
နန်းတော်တစ်ဝိုက် လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်၏ အကြည့်သည် နန်းတော်ထောင့်တွင် လဲနေသော အမျိုးသမီးဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။
အပြင်ဘက်တွင် ရှိစဉ်ကတည်းက ထိုအမျိုးသမီးကို သတိပြုမိခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူမ သေသွားပြီလား၊ မသေသေးပြီးလား ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ သေချာမသိခဲ့။ တိုက်ပွဲဖြစ်နေစဉ် တစ်လျှောက်လုံး ထိုအမျိုးသမီးသည် တောက်လျှောက် မလှုပ်မယှတ်သာ ရှိနေသဖြင့် ယခုထိချိန် သူမ သေသည်လား၊ ရှင်သည်လား ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မသိသေးပေ။
ရန်ကိုင် သိချင်စိတ် ဖြစ်မိသွားသည်။ ကြည်လင်ကောင်းကင် ဂိုဏ်းတွင် လူသုံးယောက်သာ ရှိသဖြင့် ဤအမျိုးသမီးသည် အခြား တစ်ဖွဲ့မှ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။ ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားမိလိုက်သည့်နောက် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် အမျိုးသမီးအား စစ်ဆေးကြည့်ရင်း သူမဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။
အမျိုးသမီးအား စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။
ထိုအမျိုးသမီး မသေသေးချေ။ သို့သော် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားသည့်အတွက် အသက်ပင်လျှင် အနိုင်နိုင် ရှူနေရ၏။ သူမ၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည်လည်း သိပ်မမြင့်လှ၊ တန်ခိုးရှင်ပထမ အဆင့်သာ ရှိသေးသည်။
ဒီကျင့်ကြံခြင်းလေးနဲ့ ဒီထဲကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဝင်လာရဲတာလဲ ရန်ကိုင် ခေါင်းတခါခါ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ လူတိုင်းသည် ရတနာမြင်လျှင် သေဖို့ပင် ဝန်မလေးလှပါလားဟု တွေးမိသွားသည်။
အမျိုးသမီးရှေ့သို့ ရောက်ပြီးနောက် အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာ အလွန်ကိုမှ ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတွင် သွေးများစွန်းနေသည့် အချက်မှ လွဲ၍ အခြား မည်သည့် ပြင်ပဒဏ်ရာမှ ရမထားခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် အတွင်းဒဏ်ရာရထားခြင်းသာ ဖြစ်လောက်သည်။
မျက်နှာပေါ် ဖုံးနေသည့် သူမ၏ အနက်ရောင် ဆံပင်ရှည်ကြောင့် သူမ မျက်နှာကို မမြင်နိုင်သော်လည်း အမျိုးသမီးသည် မိန်းမချောတစ်ယောက် ဖြစ်မည်မှာ သေချာလှသည်။
“ငါနဲ့အကြီးအကဲမိုပေါင်းပြီး ယဇ်ပုလ္လင်ပတ်လည်က အကာအရံကို ဘယ်လိုဖျက်စီးမလဲ စဉ်းစားနေတုန်း အဲ့အမျိုးသမီး ဒီထဲ ဝင်လာတာ။ ခုနတုန်းက လေးယောက်က သူ့နောက်က လိုက်လာတဲ့လူတွေ” ပြန်ရောက်လာသော ကုကျန်းက ပြောလိုက်သည်။ သို့သော် သူ့မျက်နှာ သိပ်မကြည်၊ သူလိုက်ဖမ်းသည့် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် လွတ်သွားသည့်ပုံပင်။
“သူက ဟိုလေးယောက်နဲ့ တစ်ဖွဲ့တည်း မဟုတ်ဘူးလား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့လေသည်။
ကုကျန်းက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “မဟုတ်ဘူး။ ဟိုလေးယောက်က သူ့ကို လိုက်ဖမ်းတာ”
“အို” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးအား အစောပိုင်းက လေးယောက်အဖွဲ့မှ ဖြစ်သည်ဟု အထင်ဖြင့် တစ်ခါတည်း ရှင်းပစ်ရန် လုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်ငြား သူမ ထိုအဖွဲ့မှ မဟုတ်ကြောင်း ကြားသိလိုက်ရသည့်နောက် ရန်ကိုင် ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ရက်တော့ပေ။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၅၇)
သူနှင့် ဤအမျိုးသမီးကြား မည်သည့် ရန်ငြိုးမှမရှိ။ ရန်ကိုင်သည် သူနှင့်ဘာမှမဆိုင်သူ တစ်ယောက်အား သွေးအေးအေးဖြင့် သတ်ရလောက်သည်အထိ မရက်စက်။ သို့သော် ထိုအမျိုးသမီးကို သူမသတ်လျှင်ပင် သူမဘာသာ အကြာကြီး အသက်ရှင်နိုင်လောက်မည် မဟုတ်ချေ။
ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်း ဒုက္ခရောက်ရခြင်းသည် ဤအမျိုးသမီးကြောင့်ဟုပင် ပြောနိုင်သည်။ ဤအမျိုးသမီးသာ သူမအား လိုက်ဖမ်းနေသည့် လူများအား ဤနေရာသို့ မခေါ်လာခဲ့လျှင် မိုယုတို့အဖွဲ့လည်း သေမင်းခံတွင်းဝသို့ ရောက်သွားသည့် အခြေအနေမျိုးနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားတွေးတောလျက် ရန်ကိုင်သည် ခေါင်းငုံ့လျက် အမျိုးသမီး မျက်နှာပေါ် တင်နေသည် ဆံပင်ကို ဘေးသို့ သပ်ချလိုက်လေသည်။
အမျိုးသမီး မျက်နှာကို မြင်လိုက်သည့် အခိုက်တွင် ရန်ကိုင် မှင်သက်ကြက်သေသေသွားခဲ့လေသည်။ အလွန်ကိုမှ ထိတ်လန့်၊ အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် သူ့ဘာသာ ရေရွတ်လိုက်လေ၏ “ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သူဖြစ်နေတာလဲ”
“ဂိုဏ်းချုပ်ရန် အဲ့အမျိုးသမီးကို သိတာလား” ရန်ကိုင်၏ အသံကိုကြားသော် ကုကျန်းက လှမ်း၍ မေးလိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင် ချက်ချင်း ပြန်မဖြေခဲ့ပေ။ ထို့အစား အမျိုးသမီးကိုသာ မမှိတ်မသုံ အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။ ကြည့်နေသည် နှင့်အမျှ သူပို၍ ထိတ်လန့်လာရလေ၏။ ထိုအမျိုးသမီးသည် သူသိသော အခြား အမျိုးသမီး တစ်ယောက်နှင့် အလွန်ကိုမှ တူနေသည်။ မတွေ့ရသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသွားပြီ ဖြစ်သည့်တိုင် ထိုအမျိုးသမီး၏ မျက်နှာကို သူအထင်အရှား မှတ်မိနေဆဲပင်။
သို့သော်လည်း… ဤအမျိုးသမီးသည် သူသိခဲ့ဖူးသော အမျိုးသမီး တကယ်ကော ဟုတ်လေရဲ့လား။
မဟုတ်လျှင် ဤတိုက်ဆိုင်မှုသည် တိုက်ခိုက်မှုထက်ကို ပိုသည်ဟုသာ ပြောရပေမည်။ ဤလောကကြီးသည် အလွန်ကိုမှ ကျယ်ပြောလှသည့်အတွက် မျက်နှာတူနာမည်တူ မရှားပါချေ။ ထိုသို့ဆိုလျှင် မျက်နှာတစ်ခုတည်း ချွတ်စွပ်တူနေသော လူနှစ်ယောက် ရှိနေရန်မှာ သိပ်တော့ မဖြစ်နိုင်လှပေ။ ထိုသို့ မဟုတ်လျှင်လည်း သူမ ဘာကြောင့် ဤနေရာတွင် ပေါ်လာရသနည်း။
ရန်ကိုင်၏ စိတ်ထဲ မသင်္ကာ ဖြစ်နေရသည်မှာ ဤအမျိုးသမီးသည် တစ်ယောက်တည်းသာ ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ပေသည်။ သူမသာ သူသိသည့် လူတစ်ယောက် ဆိုပါက သူမနှင့်အတူ အခြား အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ပါ ရှိနေရပေလိမ့်မည်။ သူမ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေစရာ အကြောင်းမရှိချေ။
“ဂိုဏ်းချုပ်ကု၊ ကျုပ်သူ့ကို ကုပေးလိုက်ဦးမယ်။ ကျုပ်သူ့ကို ကုနေတုန်း ဒီနားတစ်ဝိုက်ကို တစ်ချက်လောက် စောင့်ကြည့်ထားပေးပါလား” ရန်ကိုင်တွင် ဆက်တွေးနေချိန် မရှိတော့ပေ။ သူသာ ဆက်နှောင့်နှေးနေလျှင် ဤအမျိုးသမီး သေသွားရပေတော့မည်။
သူမ သူထင်နေသည့်လူ ဟုတ်မဟုတ်ကိုမူ သူမ နိုးလာမှသာ မေးရပေတော့မည်။
“စိတ်မပူနနဲ့၊ ဂိုဏ်းချုပ်ရန်၊ ကျုပ်တာဝန်သာထားလိုက်” ကုကျန်းက ပြောလိုက်သည်။
“ကျေးဇူးပါပဲ ဂိုဏ်းချုပ်ကု” ရန်ကိုင်သည် မည်သည့် အပို စကားမှ ထပ်ပြောမနေတော့ဘဲ ဒဏ်ရာရနေသော အမျိုးသမီးအား နံရံပေါ်မှီစေလျက် သူမရှေ့တွင် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမလက်ကို ကိုင်ကာ သူတော်စင်ချီနှင့် ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို သူမကိုယ်ထဲသို့ အာအသာအယာ ပို့လွှတ်၍ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အခြေအနေကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးတော့လေသည်။
စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်နှာပျက်သွားခဲ့သည်။
ထိုအမျိုးသမီး၏ အခြေအနေသည် သူထင်ထားသည်ထက် အများကြီး ပိုဆိုးနေခဲ့သည်။ သူမ ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါများ ပြင်းထန်စွာ ထိခိုက်ထားပြီး သွေးကြောများအား တိုက်ခိုက်နေသော စွမ်းအင် တစ်မျိုးလည်း ရှိနေသေးသည်။
သူမ ဒဏ်ရာ အလွန်ပြင်းလွန်းပေသည်။ သူ့နေရာတွင်သာ အခြား ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဆိုပါက လက်ရှိ သူမ၏ အခြေအနေနှင့် ပက်သက်၍ လုံးဝ လက်မှိုင်ချရမည်ဖြစ်ကာ သူတော်စင်ချီသုံး၍ သူမအသက်အား ဆက်ထိန်းထားနိုင်ရုံသာ တတ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
ရန်ကိုင်ပင် သူမအား ကယ်နိုင်၊ မကယ်နိုင် မသေချာသေးပေ။ သို့သော်လည်း ရာခိုင်နှုန်း မည်မျှပင် နည်းစေကာမူ၊ စမ်းတော့ စမ်းကြည့်ရပေမည်။
ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားပြီးသည့်အခါ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ကျောက်စိမ်းပုလင်း တစ်ပုလင်းကိုထုတ်၍ ပုလင်းအဖုံးကို ဖွင့်ကာ ပန်းရောင် ဆေးလုံးတစ်လုံးကို သွန်ချလိုက်သည်။
ဆေးလုံး အပြင်သို့ ထွက်လာသည်နှင့် ဆေးရနံ့တို့ တစ်မုဟုတ်ချည်း သင်းကြိုင်လာခဲ့သည်။
ကုကျန်းသည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို စောင့်ကြည့်နေသော်ငြား ရန်ကိုင်ကိုလည်း အာရုံစိုက်နေခဲ့သည်။ ပန်းရောင်ဆေးလုံးကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် ကုကျန်း ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရလေသည်။ ထိုပန်းရောင်ဆေးလုံးသည် သူပြောနိုင်သလောက် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်နိမ့်အဆင့် ဆေးလုံးတစ်လုံး ဖြစ်သည်။
တန်ခိုးရှင်ဘုရင် ဆေးလုံးများကို အရိပ်ကြယ်တွင် မတွေ့နိုင်ပေ။ ထိုဆေးလုံးများသည် ကြယ်စီရင်စုကြီးထဲတွင်ပင် ရှားပါးသော ရတနာများ ဖြစ်ကြသည်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးများကို တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်များသာ ဖော်စပ်နိုင်သည်ကိုး။
ပုံမှန်ဆိုလျှင် သူအံ့ဩလျှင်ပင် အရမ်းကြီး အံ့ဩမိမည် မဟုတ်သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ အလွန်အမင်း အံ့ဩသွားရခြင်းမှာ ရန်ကိုင် ထုတ်လိုက်သည့် ပန်းရောင်ဆေးလုံးပေါ်တွင် ဆေးသွေးကြောများ ပါရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
ထိုဆေးလုံးကိုကြည့်ရင်း ကုကျန်း မျက်လုံးပြူးနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ထိုအမျိုးသမီးကြား ဆက်ဆံရေးသည် ထင်သလောက် မရိုးရှင်းမှန်းကိုလည်း နားလည်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်သည် သူမဒဏ်ရာကို ကုသပေးရန်အတွက် ထိုမျှ အဖိုးတန်သော ဆေးလုံးအား မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ထုတ်သုံးမည်နည်း။
ဤကဲ့သို့သော ဆေးလုံးများသည် ကြယ်စီရင်စုကြီး တစ်ခုလုံးတွင်ပင် များများစားစား ရှိလှသည်မဟုတ်၊ ထိုဆေးလုံးအား အရိပ်ကြယ်သို့သာ ပြန်ယူသွားခဲ့လျှင်ပင် လိုချင်သည့်လူများ ရေတွက်မရနိုင်အောင် ရှိနေပေလိမ့်မည်။
ထိုအမျိုးသမီး မည်သူ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် သူမအား ကယ်ရန်အတွက် ဤကဲ့သို့ အလွန် အဖိုးတန်သည့် ဆေးလုံးအား ထုတ်သုံးနေရသလဲ ဆိုသည်ကို ကုကျန်း သိချင်မိသွားခဲ့သည်။
ဤတန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးအား တောင်ကြားထဲ၌ ရန်ကိုင် ရခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆေးလုံးကို ရစဉ်က ဤဆေးလုံးသည် မနှောင်းသော အနာဂတ်အတွင်း အသုံးဝင်လာလိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့ပေ။ သူ့လက်ရှိ အရည်အချင်းဖြင့် ဤကဲ့သို့သော ဆေးလုံးမျိုးအား မဖော်စပ်နိုင်သေးပေ။
တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးများတွင် အလွန်ကိုမှ အားပြင်းသော ဆေးအာနိသင်များ ရှိကြသည်။ သို့သော်လည်း အမျိုးသမီး၏ လက်ရှိ အခြေအနေကြောင့် ရန်ကိုင် အနည်းငယ် စိတ်ပူနေမိသည်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးများသည် အလွန်ကိုမှ ဆေးအာနိသင်ကောင်းသော်ငြား ဆေးဒဏ်ကိုသာ မခံနိုင်လျှင် သူမဒဏ်ရာ မပျောက်သည့်အပြင် ပို၍ပင် ဆိုးသွားနိုင်ကာ တစ်ခါတည်း အသက်ပျောက်သွားနိုင်သည်။
ထို့အတွက်ကြောင့် သူမအား ဆေးမတိုက်ခင်တွင်၊ ရွှေရောင် သွေးတစ်စက်ကိုထုတ်ကာ သူမ၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်၍ ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
ရွှေရောင်သွေးစက်သည် သူမ၏ အသက်စွမ်းအင်အား အတော်အတန် ပြန်လည် ကောင်းမွန်လာစေလိမ့်မည် ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် ဆေးအာနိသင်ကို မခံနိုင်ဘဲ သူမ၏ ဒဏ်ရာ ပိုမို ဆိုးရွားသွားမည်ကို စိုးရိမ်နေစရာ မလိုတော့ပေ။
ယခု သူမအား ဆေးတိုက်ပြီး ဆေးအာနိသင်အား ကူညီ ချေဖျက်ပေးရန်သာ ကျန်တော့သည်။
ထို့ကြောင့် သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်၍ သူမကိုယ်ထဲသို့ သူ့သူတော်စင်ချီကို ထည့်သွင်းပေးကာ သူမ၏ သူတော်စင်ချီအား ပြန်လည် လှည့်ပတ်လာနိုင်အောင် ကူညီပေးလိုက်သည်။
အချိန်အနည်းငယ် ကြာသွားသည့်အခါ၊ မိုယုနှင့် ချန်ရှီတောင်းတို့ အားပြန်ဖြည့်နေရာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ ကုကျန်းအား ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို မေးမြန်းပြီးနောက် လက်ရှိ အခြေအနေကို နားလည်သွားခဲ့လေသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အား သွား၍ အနှောင့်အယှတ် မပေးဘဲ ငြိမ်ငြိမ်းလေးသာ ရပ်နေလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်ကမူ အမျိုးသမီး၏ ကိုယ်ထဲရှိ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံး၏ ဆေးအာနိသင်များကို ကူညီ ချေဖျက်ပေးနေခဲ့သည်။ အချိန်ကြာလာသည့်နောက်တွင် အမျိုးသမီး၏ ဖြူလျော်နေသော အသားအရေ သွေးရောင် ပြန်လွှမ်းလာခဲ့သည်။ ထိခိုက်နေသော ကိုယ်တွင်း အင်္ဂါများသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည် ကောင်းမွန်လာကာ သွေးကြောထဲရှိ ပြင်ပ စွမ်းအင်များသည်လည်း အချိန်နှင့်အမျှ ဖယ်ထုတ်ခံနေခဲ့ရသည်။
နှစ်နာရီတင်းတင်း ကြာပြီးနောက် အမျိုးသမီး ရုတ်တရက် ချောင်းဆိုးလိုက်ပြီး မည်းညစ်နေသော သွေးများအား ရန်ကိုင် တည့်တည့်ဆီသို့ ထွေးထုတ်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် အကွက်မြင်စွာဖြင့် ထိုမည်းညစ်ညစ် သွေးများကို ဘေးဘက်သို့ တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်နိုင်ခဲ့သည်။
ယခုမှပဲ သူစိတ်အေးနိုင်တော့သည်။
ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားပြီးနောက်တွင် အမျိုးသမီးအား သေမင်း ခံတွင်းဝဆီမှ ပြန်ဆွဲခေါ်လာနိုင်ခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ အနေဖြင့် အပြည့်အဝ ပြန်ကောင်းချင်လျှင်မူ အချိန်များစွာ ယူရပေလိမ့်မည်။ လောလောဆယ်တွင် အမျိုးသမီးသည် သူမ အထွဋ်အထိပ်တွင် ရှိစဉ်က စွမ်းအား၏ တစ်ဝက်လောက်ကိုသာ ထုတ်ဖော်နိုင်ပြီး၊ ဤအခြေအနေသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ကဲ့သို့သော နေရာမျိုးတွင် အတော်လေး စိုးရိမ်စရာကောင်းသည်ဟု ပြော၍ရသည်။ အန္တရာယ် တစ်ခုခုနှင့်သာ ကြုံရလျှင် သူမအနေဖြင့် ပြန်တိုက်ခိုက်နိုင်မည် မဟုတ်သလို ခုခံနိုင်လိမ့်မည်လည်း မဟုတ်ပေ။
သွေးညစ်များကို အန်ထုတ်ပြီးသည့်နောက်တွင် အမျိုးသမီး၏ မျက်တောင်များ လှုပ်ခတ်လှုပ်ခတ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။
ခဏအကြာတွင်၊ အမျိုးသမီး၏ မျက်လုံးများ ပွင့်လာခဲ့သည်။ မျက်လုံးများ ပွင့်လာသော်လည်း အမျိုးသမီးသည် အနည်းငယ် ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေသေးသည်။ သူမရှေ့၌ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေသော ရန်ကိုင်ကို မြင်ပြီးနောက် အမျိုးသမီး ကြက်သေသေသွားခဲ့လေသည်။
ထိုအမျိုးသမီးသည် သူနှင့်ယခင် တွေ့ခဲ့ဖူးသော အမျိုးသမီး ဟုတ်၊မဟုတ်အပေါ် ရန်ကိုင် အတော်လေး စိုးရိမ်နေခဲ့ရလေပြီ။
အချိန်အတော်ကြာပြီးသည့်နောက်တွင်၊ အမျိုးသမီးသည် သူမ၏လက်အား ခက်ခက်ခဲခဲ မြှောက်၍ ရန်ကိုင်၏ ပါးအား ထိကိုင်ရန် လုပ်လိုက်သည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းထဲ စိတ်လှုပ်ရှားသည့် အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေသည်။
“သူတို့ အချင်းချင်း တကယ် သိကြတာပဲ” ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်လျက် ချန်ရှီးတောင်က ပြောလိုက်သည် “ပြီးတော့ တော်တော်လေး ရင်းနှီးကြတဲ့ပုံပဲ”
မိတ်ဆွေဟောင်းနှင့် နယ်မြေသစ်တစ်ခုတွင် ပြန်တွေ့ရသည်မှာ တကယ်ကို ပျော်ရှင်စရာ ကောင်းလှသည်။ သူမလည်း ရန်ကိုင်အတွက် ပျော်မိပေသည်။
သို့သော်လည်း မမျှော်လင့်ထားသည့် မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။
အမျိုးသမီး၏ လက်ကလေးသည် ရန်ကိုင်နှင့် လက်တစ်ဝါး အကွာသို့ ရောက်လာသည့်အခါ ရန်ကိုင်၏ပါးကို ရိုက်ချင်နေသည့် အလား ရှေ့သို့ လျင်မြန်စွာ တိုးသွားခဲ့သည်။ သို့သော် ရိုက်ရန် အားမရှိသည့် အတွက်ကြောင့်လား မသိလေရာ၊ သူမ၏ အပြုအမူသည် ရန်ကိုင်အပေါ် ကလူညူတူတူ လုပ်နေသည့်ပုံ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
“ငါသေပြီး ပထမဆုံး တွေ့ရတဲ့လူက ဘာလို့ နင်ဖြစ်နေတာလဲ ကောင်စုတ်ရဲ့။ နင်သေသွားမှန်းသာ သခင်မ သိခဲ့ရင် သူရင်ကွဲမှာ၊ နင်ဘာလို့ သေသွားရတာလဲ။ လူကောင်းတွေဆို အသက်တိုပြီး မကောင်းတဲ့ကောင်တွေက အသက်ရှည်တယ်ဆို၊ နင်ကျမှ အသက်တိုရတာလဲ၊ ကောင်စုတ်ရဲ့”
ရန်ကိုင်အား ထိုကဲ့သို့ ဆူပူလိုက်ပြီးနောက် သူမ၏ မျက်ဝန်းများဆီမှ မျက်ရည်စများ တောင်ကျရေတံခွန်နှယ် တရဟော စီးကျလာတော့လေသည်။
“ပီလော့လား” ရန်ကိုင် အားတင်းပြီး ခေါ်လိုက်သည်။
သူ့ရှေ့ရှိ အမျိုးသမီးသည် သူနှင့် ယခင် သိခဲ့ဖူးသော အမျိုးသမီး ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် အတည်ပြုသွားနိုင်လေပြီ။ သံသယ ရှိစရာမလိုအောင်ကို ထိုအမျိုးသမီးသည် သူသိသည့် အမျိုးသမီး ဖြစ်သည်။ မဟုတ်လျှင် သူ့အား မှတ်မိစရာ အကြောင်း မရှိချေ။
ဤအမျိုးသမီးသည် ရှန်ချန်လော့၏ အစေခံမလေး ပီလော့ ဖြစ်ပေသည်။
သူတို့ နောက်ဆုံးအကြိမ် တွေ့ခဲ့သည်မှာ လွန်ခဲ့သော နှစ်သုံးဆယ်ခန့်က တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေတွင် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ပီလော့အား ဤနေရာတွင် လာတွေ့လိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့ချေ။
ကံတရားသည် တကယ်ကို ခန့်မှန်းရ ခက်လှည်ပါသည်လား။
စုယန်နှင့် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်တွင် ပြန်ဆုံချင်မိသော်လည်း ရွှယ့်ယွယ်ကိုသာ သွားတွေ့ခဲ့သည်။ ယခုတွင်မူ နောက်မည်သည့် အခါမှ ပြန်မဆုံနိုင်တော့ဘူးဟု ထင်နေသော ပီလော့ကို လာတွေ့ပြန်၏။
သူအခြား ဘာကိုမှ မစဉ်းစားတတ်တော့သည် မဟုတ်၊ စုယန်နှင့် ပြန်မတွေ့နိုင်သည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေပြီ ဖြစ်သော်ငြား အနည်းဆုံး သူမ မည်သည့် နေရာသို့ ရောက်နေလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ သဲလွန်စအချို့ ရထားသေးသည်။ ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့တို့ သွားသည့် နေရာကိုမူ သူလုံးဝ မသိထားခဲ့ပေ။
ဟန်မင်းဆက်မှ ထွက်လာပြီး ထုန်းရွှမ်လောကကြီးဆီသို့ မလာခင် ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့အား နှုတ်ဆက်စကား ဆိုခဲ့သည်။
ဆယ်နှစ်ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးဆီမှ ဗဟိုမြို့တော်ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ အခါ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေဆီသို့ သွား၍ ရှန်ချန်းလော့အား သွားရှာခဲ့သော်လည်း သူမအား မတွေ့ခဲ့ပေ။ မေးမြန်းကြည့်ပြီးနောက်တွင် ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့သည် ပင့်ကူအမေကြီး၏ အသိုက်ဆီသို့ သွားကြောင်း သိခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ပင့်ကူအမေကြီး၏ အသိုက်ဆီသို့ လိုက်သွားခဲ့ရာမှ ထိုနေရာတွင် သွေးကွက်များ စွန်းထင်းနေသည့် ရှေးဟောင်း ယဇ်ပုလ္လင်တစ်ခုကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ ရှန်းချင်းလော့နှင့် ပီလော့တို့ကိုမူ မတွေ့ခဲ့သလို သူတို့ အသက်ရှင်၊မရှင်ကိုလည်း မသိခဲ့ရပေ။
ထိုအချိန်မှစ၍ ရှန်ချင်းလော့၊ ပီလော့တို့နှင့် မည်သည့်အခါမှ ပြန်တွေ့နိုင်တော့မည် မဟုတ်ဟု ရန်ကိုင် ထင်မှတ်သွားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း မည်သည့်အခါမှ ပြန်မတွေ့နိုင်တော့ဘူးဟု ထင်မှတ်ထားသော လူတစ်ယောက်နှင့် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲတွင် လာတွေ့လိမ့်မည်ဟု သူမည်ကဲ့သို့ ထင်ထားပါမည်နည်း။
သူ့ကိုယ်သူ အိမ်မက်မက်နေသလားဟုပင် ထင်မိသွားသည်။
ရန်ကိုင် ငေးကြောင်နေစဉ်၊ ပီလော့သည် သူမကိုယ်သူမ မသေသေးမှန်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ အစောပိုင်းက သူမ၏ အပြုအမူကြောင့် အနည်းငယ် ရှက်မိသွားခဲ့သော်ငြား အလွန်ကိုမှ ပျော်သွားခဲ့လေသည်။
သူမသည်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် ဤနေရာတွင် လာဆုံမည်ဟု မထင်ထားခဲ့ပေ။
ထိုသူတောင်းစားသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်များအတွင်း သူမအား အနိုင်ကျင့်ခဲ့ပြီး သူမ၏ သခင်မကိုပင် အလွန် စိတ်ဆင်းရဲ၊ အထီးကျန်အောင် လုပ်ခဲ့သော်ငြား ယခုအချိန် ယခုကဲ့သို့ နေရာမျိုး၌ သူနှင့် ပြန်ဆုံရသည့်အတွက် ပီလော့ ပျော်သွားသည်မှာ ငြင်းမရသည့် အချက်ဖြစ်သည်။ သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများသည် အပျော်ရောင်တို့ဖြင့် တလက်လက် တောက်ပလာခဲ့လေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၅၈)
“အစ်မချန်၊ သူ့ကို ကူပြီးနှစ်သိမ့်ပေးလို့ရမလား။ သူအခု သိပ်စိတ်မငြိမ်သေးလို့” ပီလော့ အားပြန်ပြည့်လာသည့်အခါ သူ့အား ပါးထရိုက်မည်ကို စိုးရွံ့သဖြင့် ရန်ကိုင်သည် ချန်ရှီတောင်းကို အကူအညီ တောင်းလိုက်လေသည်။ မည်သို့ပင် ဖြစ်ပါစေ အကြောင်းပြချက် သေသေချာချာ ရေရေရာရာ မရှိဘဲ နှစ်ကြိမ်ပါးရိုက်ခံရမည့် အဖြစ်မျိုးနှင့် မကြုံချင်ပေ။
“အင်း” ချန်ရှီတောင်းလည်း ချက်ချင်း ပီလော့ဘေးသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ပီလော့အား သူမကိုယ်ပေါ်သို့ မှီစေလျက် နှစ်သိမ့်စကားအချို့ ပြောပေးလိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင် ထရပ်လိုက်ပြီး မိုယု၊ကုကျန်းတို့နှင့် သွားစကားပြော၏။ သူတို့နှင့် စကားပြောရင်းမှ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ထဲသို့ ဝင်လာပြီးနောက် သူတို့ သုံးယောက် လူစုကွဲသွားခဲ့ကြောင်း၊ သို့သော် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရောက်နေသည့် နေရာသည် သိပ်မကွာဝေးသဖြင့် အချိန်တိုအတွင်း သုံးယောက်အတူ ပြန်လည် ပေါင်းစည်းနိုင်ခဲ့ကြောင်း သိခဲ့ရသည်။
အခြားသူများ မည်သည့်နေရာသို့ ရောက်သွားကြလဲ ဆိုသည်ကိုမူ သူတို့လည်း မသိကြပေ။
“လတ်စသတ်တော့ အဲ့လိုကိုး” သူတို့ ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် ခေါင်းတညိတ်ညိတ် ဖြစ်သွားခဲ့၏။ အစမူ ယန်ယန်နှင့် ရီရှီယွင်တို့ အကြောင်းကို ထိုနှစ်ယောက်ဆီမှ စုံစမ်းရန် စဉ်းစားထားခဲ့သော်ငြား သူတို့ နှစ်ယောက်သည်လည်း သူ့ကဲ့သို့ပင် အခြားသူများအကြောင်း မသိသဖြင့် သွားမေးနေ၍ ဘာမှထူးလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ ယန်ယန် နောက်သို့ ရီရှီယွင် လိုက်သွားသဖြင့် ယန်ယန်၏ လုံခြုံရေးကို စိတ်ပူစရာ မလိုချေ။
ပီလော့အား ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် ရန်ကိုင်၏ မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့ရလေသည်။
လက်ရှိတွင် ပီလော့သည် ချန်ရှီတောင်း၏ ရင်အစုံပေါ်၌ ခေါင်းမှီနေခဲ့သည်။ ထို့အပြင် သူမ၏ ပါးစပ်သည်လည်း ချန်ရှီတောင်၏ ချယ်ရီသီးလေးများပေါ် ရောက်နေခဲ့သည်။ တမင် ရည်ရွယ်ပြီးတော့ဘဲ လုပ်နေသလား၊ မတော်တဆပဲ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသလား မသိရာ။ ချန်ရှီတောင်း၏ ကိုယ်သင်းရနံ့အား ရှူရှိုက်ရင်း ပီလော့၏ အသက်ရှူသံ တဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ အပြုအမူကြောင့် ချန်ရှီတောင်း၏ မျက်နှာမှာမူ မီးသွေးတုံးနှယ် ရဲရဲနီနေခဲ့လေပြီ။ သူမအနေဖြင့် နေရထိုင်ရ သိပ်မပြေသော်ငြား တစ်ဖက်လူသည် ဒဏ်ရာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရထားသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေသဖြင့် ငြင်းရခက်နေခဲ့သည်။
ထို့အပြင် ပီလော့၏ လက်သည်လည်း ငြိမ်ငြိမ်မနေခဲ့ချေ။ ချန်ရှီတောင်း၏ လက်အား သွားကိုင်၍ ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေ၏။
ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်၏ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သည်ထက် ရှုံ့မဲ့လာခဲ့သည်။
ဤမိန်းမ ပီလော့ ဖြစ်သည်မှာ သံသယရှိစရာ မလိုတော့ချေ။ ဝံပုလွေများသည် ၎င်းတို့၏ ဗီဇအား ဖျောက်မရသလို ခွေးများလည်း ထိုနည်းတူစွာပင်။ ပီလော့သည် ယခင်ကတည်းက ဤကဲ့သို့ အကျင့် ရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။ နှစ်ပေါင်းသုံးဆယ်ကျော် ကြာသွားသည့်တိုင် သူမ၏ ထိုအကျင့်သည် ပျောက်ပျက်သွားခြင်း မရှိသေးပေ။ လူတစ်ယောက်၏ ဗီဇအား အလွယ်တကူ ပြောင်းလဲ၍ မရသည်မှာ တကယ်ကို မှန်ပေသည်။
ချန်ရှီတောင်း ပို၍ နေရထိုင်ရ ခက်လာသည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင်လည်း ဆက်ကြည့်မနေနိုင်တော့ဘဲ ပီလော့ဆီသို့ လျှောက်သွားပြီး သူမ၏ အင်္ကျီကော်လာကို ဆုပ်ကိုင်၍ အပေါ်သို့ ဆောင့်ဆွဲလိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင်၏ လုပ်ရပ်ကြောင့် ပီလော့ ရန်ကိုင်အား စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ပါးရိုက်တော့မည်အပြု၊ ထိုသို့ မလုပ်နိုင် သေးခင်မှာပဲ သူမ၏ ဒဏ်ရာပြန်ထလာသည့်အတွက် အားနည်းစွာသာ ချောင်းဆိုးလိုက်ရလေသည်။
“ဂိုဏ်းချုပ်ရန် ဘာဆက်လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားလဲ။ ဒီလူအိုကြီး၊ အကြီးအကဲမိုတို့နဲ့ အတူသွားချင်လား” ကုကျန်းသည် ရန်ကိုင်အား ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲရှိ အန္တရာယ်သည် သူတို့ ထင်ထားသည်ထက်ကို ကျော်လွန်နေခဲ့သည်။ အစီအရင်များ၊ အကာအရံများသာ မဟုတ်ဘဲ အခြားကြယ်များမှ ဝင်ရောက်လာသော ကျင့်ကြံသူများလည်း ရှိသေးသည့်အတွက် လူတစ်ယောက် ပိုရှိခြင်းသည် သူတို့၏ လုံခြုံရေးကို ပို၍ အာမခံချက် ပေးနိုင်ပေသည်။
အထူးသဖြင့် ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ လူမျိုးပင်။ ရန်ကိုင်သည် တန်ခိုးရှင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော်ငြား သူ့ခွန်အားသည် မြင်လိုက်သည့် လူတိုင်းအား မှင်သက်သွားစေရန် လုံလောက်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်နှင့်အတူ သွားနိုင်ရန် ကုကျန်း မျှော်လင့်နေမိသည်။
ရန်ကိုင်ကမူ ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ခေါင်းခါ၍ “အခုလို ဖိတ်ခေါ်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါပဲ ဂိုဏ်းချုပ်ကု၊ ကျုပ်တစ်ယောက်တည်း ဆိုရင်တော့ ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် အခု အခြေအနေက…”
ပြောပြီးသည်နှင့် ပီလော့အား ကြည့်လိုက်သည်။
သူယခုလေးတင် ကယ်ထားသော အမျိုးသမီးသည် အလွန် အားနည်းသည့် အခြေအနေတွင် ရှိနေသည်။ သူမကိုပါ ခေါ်သွားရင်း ကုကျန်းနှင့် မိုယုတို့အတွက် အဆင်ပြေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့အပြင် သူ့၌ ပီလော့အား မေးစရာ များစွာ ရှိနေပေသေးသည်။
သူဤနေရာသို့ လာရင်း ရည်ရွယ်ချက်အား အပြင်လူများကို သိသွားစေ၍လည်း မဖြစ်သေးချေ။
“အဲ့လိုဆိုမှတော့ အဲ့အတိုင်းပဲပေါ့” ရန်ကိုင် မည်သည်ကို စိုးရိမ်နေသလဲ ကုကျန်းသိသည့်အတွက် ဆက်မပြောတော့ချေ။ ရိုးရိုးသားသားပြောရလျှင် ချန်ရှီတောင်း တစ်ယောက်နှင့်ပင် သူတို့ အတော်လေး ရုန်းကန်နေရရာ ပီလော့သာ ထပ်ပါလာမည် ဆိုပါက သူတို့ခရီး ပို၍ ခက်ခဲလေးဖင့်လာရုံသာရှိသည်။
ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် ကုကျန်းက ပြောလိုက်လေသည် “ဒီလူအိုကြီးကတော့ ဒီနားတစ်ဝိုက်ကို နောက်ရက်နည်းနည်းလောက် ဆက်စူးစမ်းကြည့်ဦးမယ်။ ဂိုဏ်းချုပ်ရန် ဒီနေရာမှာ မလုံခြုံဘူးလို့ ခံစားရရင် အပြင်ကို ပြန်သွားဖို့ ဒီလူအိုကြီး အကြံပေးချင်တယ်။ အပြင်ဘက်မှာလည်း အခွင့်အလမ်းတွေ အများကြီးပဲလို့ ဒီလူအိုကြီး ကြားတယ်”
“ဂျူနီယာ မှတ်ထားပါ့မယ်” ရန်ကိုင်သည် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို သတိ ရသွားသည့်အလား ကောက်မေးလိုက်၏ “ဟုတ်သားပဲ၊ အကြီးအကဲတို့ ဒီရောက်နေတာ ဆယ်ရက်ကျော်ပြီဆိုတော့ ရေခဲလမ်းတစ်ခုခုကိုများ တွေ့မိခဲ့သေးလား”
“ရေခဲလမ်း” ကုကျန်းနှင့် မိုယုတို့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ခေါင်းခါလိုက်ကြလေသည် “တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး”
“အင်း၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ကျုပ်ဒီအတိုင်း မေးကြည့်လိုက်တာ” ရန်ကိုင် ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ရေခဲလမ်းကို စိတ်ဝင်စားနေမိသော်ငြား မိုယုတို့သည် ထိုအကြောင်းကို စိတ်မဝင်စားခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် စကားနည်းနည်းပါးပါး ပြောပြီးနောက် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ သုံးယောက် ထွက်သွားလေသည်။
မထွက်သွားခင်၊ ချန်ရှီတောင်းသည် ပီလော့အား အနည်းငယ် လန့်နေသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ပီလော့သည် သူမအား တောက်ပစွာပြုံးလျက် ကြည့်နေသည်ကို မြင်သော် ချန်ရှီတောင်း တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီသွားခဲ့သည်။
ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ လူသုံးယောက် ထွက်သွားပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် ပီလော့ဘက်သို့ လှည့်၍ ရှုပ်ထွေးသည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည် “နင်လှုပ်ရှားလို့ ရပြီလား”
“ငါနည်းနည်းလောက် နားဖို့လိုသေးတယ်” ပီလော့က ဖြူလျော်သည့် မျက်နှာဖြင့် ပြန်ပြောသည်။
“အတော်ပဲ၊ ငါ့မှာလည်း နင့်ကို မေးချင်တာတွေ အများကြီးပဲ”
ပြောပြီးသည့်နောက် နန်းတော်ထောင့်တစ်နေရာဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။
ပီလော့ ဘာကြောင့် ဤနေရာသို့ ရောက်နေသလဲ၊ ရှန်ချင်းလော့ မည်သည့်နေရာသို့ ရောက်နေသလဲ၊ တိမ်မိစ္ဆာ နယ်မြေမှ ထွက်သွားပြီးနောက် သူတို့ မည်သည့် နေရာသို့ ရောက်သွားခဲသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သိချင်နေမိသည်။
ပီလော့သည် ရန်ကိုင်၏ မေးခွန်းများကို ဖုံးကွယ်ခြင်းမရှိ အမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြေပေးလိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးသို့ ထွက်သွားပြီးနောက် သုံးနှစ်အကြာတွင် ရှန်ချင်းလော့သည် ပီလော့အား ခေါ်ကာ ရန်ကိုင်အား ရှာပုံတော်ခရီး ထွက်ခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည့်နေရာနှင့် လေဟာနယ် လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုကိုသာ ရှာနိုင်လျှင် ထိုနေရာသို့ ရောက်မည် ဆိုသည့် အကြောင်းများကို သိထားခဲ့သော်ငြား နေရာဒေသ အမျိုးမျိုးဆီသို့ လှည့်ပတ်သွားပြီးသည့်တိုင် ထုန်းရွှမ် လောကကြီးအား ရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။ လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းများကို ရှာတွေ့ခဲ့သော်ငြား ထုန်းရွှမ်လောကကြီးဆီသို့ ဦးတည်နေသည့် လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်း တစ်ခုကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။
သုံးနှစ်ကြာပြီးနောက်တွင်၊ သူမနှင့် ပီလော့တို့ တိမ်မိစ္ဆာ နယ်မြေဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ရှန်ချင်းလော့၏ မျိုးဆက်တိုင်းသည် အဆိပ်မုဆိုးမဟူသော အထူးခန္ဓာကိုယ် တည်ဆောက်ပုံအား ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။ ရှန်ချင်းလော့၏ အမေနှင့် အဘွားတို့သည်လည်း ချစ်ရသူများကို ဆုံးရှုံးခဲ့ကြပေသည်။
သို့သော်လည်း သူမအမေ၊ အဘွားတို့နှင့် မတူသည်ကား ရှန်ချင်းလော့ ချစ်ရသည့် လူသည် သူမကြောင့် သေသွားခြင်း မဟုတ်ဘဲ သူမ လိုက်မသွားနိုင်သော နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရောက်သွားသည့် အတွက်ကြောင့် အချစ်ပျောက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။
တစ်နေ့၊ ရန်ကိုင်အား လွမ်းဆွတ်လာသည့် အတွက်ကြောင့် ရှန်ချင်းလော့သည် ပီလော့အားခေါ်ကာ ပင့်ကူအမေကြီး၏ အသိုက်ဆီသို့ သွားလေသည်။ ထိုနေရာသည် ပင့်ကူအမေကြီးမှ ရှန်ချင်းလော့နှင့် ရန်ကိုင်အား ဖမ်းဆီးခဲ့သည့် နေရာဖြစ်သည်။ ထိုနေရာ၌ပင် ရန်ကိုင်နှင့် သူမ စသိခဲ့ကြသလို နှစ်ဦးသားအတူ သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေကိုလည်း ဖြတ်ကျော်ခဲ့ပေသည်။
ရှန်ချင်းလော့ အနေဖြင့် အတိတ်ကို လွမ်းဆွတ်သတိရလျှင် ထိုနေရာသို့ သွားသည်မှာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။ ထိုနေရာ၌ သူမနှင့်ရန်ကိုင်တို့၏ မေ့ဖျောက်မရနိုင်သော အမှတ်တရာများစွာ ရှိနေခဲ့သည် မဟုတ်လော။
အဆင့်ခုနှစ် မွန်းစတားသားရဲကို ရန်ကိုင်မှ သတ်လိုက်သည့် အချိန်မှစ၍ ထိုနေရာသည် စွန့်ပစ်အသိုက်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုနေရာသို့ ရောက်ပြီးနောက်တွင် ထူးဆန်းသော ယဇ်ပုလ္လင် တစ်ခုကို သွားတွေ့ခဲ့သည်။ ယဇ်ပုလ္လင်မှ သူမအား ခေါ်နေသလို ခံစားမိသဖြင့် လက်ကောက်ဝတ်ကို လှီး၍ ယဇ်ပုလ္လင်ပေါ်သို့ သူမသွေးကို ချကြည့်လိုက်သည်။
ယဇ်ပုလ္လင်နှင့် ရှန်ချင်းလော့၏သွေး ထိသွားသည်နှင့် မျက်စိကျိန်းမတတ် အလင်းတန်းတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူမနှင့် ပီလော့ကို လွှမ်းခြုံသွားလေသည်။
ပြန်နိုးလာသည့်အခါ သူမနှင့် ပီလော့သည် လုံးဝကို ကွဲပြားသော နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရောက်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရ၏။
ရန်ကိုင် သူမအား ပြောပြခဲ့သည့် နေရာဆီသို့ ရောက်လာပြီ အထင်ဖြင့် ရှန်ချင်းလော့ ပျော်သွားခဲ့လေသည်။ သို့သော်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်စစ်ဆေးနေရင်း သူမအပေါ်၌ စီးမိုးနေသည့် ဧရာမငွေရောင်ပင့်ကူကြီးကို မြင်ပြီးနောက် သူမ၏ အပျော်အားလုံး ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်ပြီး ကြောက်ရွံ့မှုက အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုပင့်ကူကြီးကို မြင်လိုက်ချိန် နှစ်ယောက်စလုံး သေမတတ် ကြောက်လန့်သွားပြီး ထိုနေရာတွင် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သေရတော့မှာပါလားဟု တွေးမိသွားခဲ့ကြသည်။
သို့သော်လည်း သေချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်နောက်တွင် ထိုမီတာရာပေါင်းများစွာ မြင့်မားသော ငွေရောင်ပင့်ကူကြီးသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းများစွာက သေဆုံးသွားခဲ့သော အလောင်း တစ်ခုသက်သက်မှလွဲ၍ အခြားမဟုတ်မှန်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။
သို့သော်လည်း ထို့ပင့်ကူကြီးဆီမှ တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးခြားသော ဆက်သွယ်မှုတစ်မျိုးမျိုးကို ရလိုက်သည့်အတွက် ရှန်ချင်းလော့ ထိတ်လန့်အံ့ဩသွားခဲ့သည်။ ကျင့်စဉ်အား လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ထိုပင့်ကူကြီးဆီမှ စွမ်းအင် တစ်မျိုးမျိုးအား စုပ်ယူနိုင်ကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရလေသည်။
ထိုဆန်းကြယ်သော စွမ်းအင်သည် သူမ၏ အဆိပ်မုဆိုးမ ခန္ဓာကိုယ်အား ပြောင်းလဲသွားစေရုံမက သူမ၏ အရည်အချင်းကိုပါ တိုးတက်သွားစေပြီး သူမ၏ ကျင့်ကြံခြင်းလည်း အကျိုးဆက် အနေဖြင့် လျင်မြန်စွာ မြင့်တက်လာခဲ့ရသည်။
ထိုပင့်ကူကြီးကိုကြည့်ရင်း ဤအရာသည် သူမ၏ အခွင့်အရေး ဖြစ်မည်မှန်း ရှန်ချင်းလော့ နားလည်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် အလျင်စလို မထွက်ခွာသေးဘဲ ထိုနေရာတွင်သာ စတင်၍ ကျင့်ကြံတော့လေသည်။
နှစ်အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက်၊ ပင့်ကူကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ စွမ်းအင်အားလုံးကို စုပ်ယူပြီးနောက် ရှန်ချင်းလော့၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့်မှ တန်ခိုးရှင် ပထမ အဆင့်သို့ တန်းရောက်သွားခဲ့သည်။ ပင့်ကူကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာမူ အမှုန်များအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလေသည်။
ပီလော့သည်လည်း အတော်လေး အကျိုးအမြတ် ရခဲ့သည်။ သူမအနေဖြင့် ပင့်ကူကြီးဆီမှ မည်သည့် စွမ်းအင်ကိုမှ စုပ်ယူ၍ မရခဲ့သော်ငြား ထိုနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်ထက် အဆများစွာ ပိုမိုသိပ်သည်း ကြွယ်ဝပေသည်။
အခြား ဘာမှလုပ်စရာ မရှိတော့သဖြင့် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ထိုနေရာမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြသည်။
နည်းနည်းပါးပါး လှည့်ပတ်မေးမြန်းပြီးနောက် သူတို့ နှစ်ယောက်သည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးသို့ ရောက်နေခြင်း မဟုတ်ဘဲ ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ မွန်းစတားအင်ပါယာကြယ်ဟု ခေါ်သော ကျင့်ကြံရေးကြယ်တစ်လုံးဆီသို့ ရောက်နေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
ဤကျင့်ကြံရေးကြယ်ပေါ် နေထိုင်ကြသည့် ကိုးဆယ် ရာခိုင်နှုန်းသော သက်ရှိများသည် မွန်းစတားသားရဲ သို့မဟုတ် မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင်များ ဖြစ်ကြသည်။ ဤကြယ်သည် အလွန်ကိုမှ ကြီးမားသည့် မွန်းစတားအင်ပါယာကြယ်တစ်လုံး ဖြစ်သော်လည်း ကြယ်ပေါ်တွင် မွန်စတားမျိုးနွယ်စုသာ မကဘဲ လူသားမျိုးနွယ်စု၊ နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်စုဝင်များလည်း နေထိုင်ကြ၏။ သို့သော် အခြားမျိုးနွယ်စုဝင် အရေအတွက်မှာ အလွန်နည်းပါးပြီး သူတို့ နေထိုင်ရသည့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်း အတော့်ကိုမှ ဆိုးရွားပေသည်။
ဤသို့ဖြင့် ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့တို့ ထိုကြယ်ပေါ်တွင် ခဏတာမျှ အချိန်ဖြုန်းနေပြီး တစ်နေ့သ၌၊ ရှန်ချင်းလော့အား မွန်းစတားအင်ပါယာကြယ်၏ မျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင်(၁၀)ယောက် အနက် တစ်ယောက်အပါအဝင်ဖြစ်သော ချီယွဲ့မှ တွေ့သွားခဲ့ကာ သူမ၏ မွေးစားသမီးအဖြစ် ကောက်ယူ မွေးစားခြင်း ခံလိုက်ရ၏။ ကြယ်တစ်ခုလုံး၏ ခေါင်းဆောင်ဆယ်ယောက်အနက် တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ချီယွဲ့သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် ဖြစ်ကာ၊ သူမ၏ မွေးစားသမီး ဖြစ်သည့် ရှန်ချင်းလော့၏ အဆင့်အတန်းမှာလည်း သူမတစ်ယောက် အောက်သာ နိမ့်ကျ၍ အားလုံးထက် မြင့်သည်ဟု ပြော၍ရသည်။
ပီလော့ ပြောပြသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မှင်သက်သွားခဲ့လေသည်။
သူလည်း ထုန်းရွှမ်လောကကြီးဆီသို့ ဝင်ရောက်လာသည့် နေ့မှစ၍ ယနေ့အချိန်ထိ အဖြစ်အပျက်များစွာနှင့် ကြုံခဲ့ရသည်။ သို့သော် ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့၏ အဖြစ်အပျက်မှာမူ လွန်စွာကိုမှ အံ့အားသင့်စရာ ကောင်းလှပေသည်။ သူမတို့ နှစ်ယောက်သည် သူ့ထက် အများကြီး ပိုကံကောင်းသည်ဟုပင် ပြော၍ရသည်။ ရန်ကိုင်သည် ယနေ့အခြေအနေသို့ ရောက်လာရန် သေခြင်းရှင်ခြင်း မျဉ်းတစ်ကြောင်းပေါ် လျှောက်လှမ်းခဲ့ရသည်။
ကြယ်စီရင်စုထဲသို့ ရောက်ရန် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးအား ခြေနင်းကျောက်တုံးအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့ရသည်။
ရှန်ချင်းလော့မှာ တည်နေရာ ခုန်ကူးပြီး တန်ခိုးရှင်ပထမ အဆင့်သို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်၏ မွေးစားသမီး ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။
“အဲ့ချီယွဲ့က တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တင် မဟုတ်ဘူး။ မျိုးနွယ်စု ခေါင်းဆောင် ဆယ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်လည်း ဟုတ်တယ်နော်… သူ့လို လူတစ်ယောက် ရှန်ချင်းလော့ကို မွေးစားသမီးအဖြစ် ဘာလို့ မွေးစားလိုက်တာလဲ” ထိုအကြောင်းကို ရန်ကိုင် အတော်လေး သိချင်နေမိသည်။ ချီယွဲ့သည် မွန်းစတား မျိုးနွယ်စုမှ ဖြစ်သော်ငြား ရှန်ချင်းလော့သည် လူသား တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။
ချီယွဲ့တွင် အခြား ရည်ရွယ်ချက် တစ်ခုခုများ ရှိနေသလားဟု ရန်ကိုင် တွေးမိသွားခဲ့သည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၅၉)
ရန်ကိုင်၏ စကားကိုကြားသော် ရန်ကိုင် ဘာတွေးနေမှန်း ပီလော့ နားလည်လိုက်ကာ ပြုံးလျက် ရှင်းပြလိုက်လေသည် “ဘာလို့လိုဲတော့ သခင်မက ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူရဲ့ စွမ်းအားကို ဆက်ခံထားတာကိုး”
“ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူလား” ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
“အို၊ နင်လည်း အဲ့ပင်ကူအကြောင်း ကြားဖူးတာလား” ပီလော့ ရန်ကိုင်အား အံ့အားသင့်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ကောင်းကင်လနတ်ဆိုး ပင့်ကူသည် ရှေးနတ်ဘုရာမျိုးစိတ်များအနက်မှ တစ်ခုဖြစ်ကာ နဂါးဖီးနစ်အဆင့်ရှိ သက်ရှိတစ်ကောင်ဖြစ်သည်။ နဂါးဖီးနစ်တို့ ကဲ့သို့ အားမကောင်းလျှင်ပင် ထိုသက်ရှိများအောက် အရမ်းကြီး နိမ့်ကျလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူအကြောင်း သိထားရခြင်းမှာ လတ်တလောအတွင်း ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်များအကြောင်း အလွန် လေ့လာခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ရွှေနဂါးဖြစ်စ၊ ရေခဲဖီးနစ်ဖြစ်စေ၊ ထိုသက်ရှိနှစ်ကောင်စလုံးသည် ရှေးနတ်ဘုရား မျိုးစိတ်ထဲ ပါဝင်ပေသည်။
“ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးရဲ့ စွမ်းအားကို ချင်းလော့ ဘယ်လို ရသွားတာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် တစ်ခုခုကို တွေးမလိုက်ကာ “နင်တို့ မွန်းစတား အင်ပါယာကြယ်ပေါ် ရောက်တုန်းက တွေ့ခဲ့တဲ့ ပင့်ကူကြီးလား”
“ဟုတ်တယ်။ အဲ့ပင့်ကူ ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူရဲ့ အလောင်းပဲ” ပီလော့က ခေါင်းညိတ်လျက် “သခင်မ အဲ့ဒါနဲ့ ပက်သက်ပြီး ခေါင်းခြောက်အောင် စူစမ်းစဉ်းစားခဲ့သေးတယ်၊ ဘာမှ မတွေ့ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် လနီမျိုးနွယ်စု ခေါင်းဆောင် သခင်မကို သူ့မွေးစားသမီးအဖြစ် လက်ခံခဲ့တာ ဒီအကြောင်းကြောင့်ပဲ၊ မဟုတ်ရင် သူလို့ လူတစ်ယောက်က အခုမှတွေ့တဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ဘာအကြောင်းပြချက်မှ မရှိဘဲ ဘာလို့အလကား ကူညီပေးမှာလဲ”
“လတ်စသတ်တော့ အဲ့လိုကိုး” ရန်ကိုင် ခေါင်းတညိတ်ညိတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
အစစ်အမှန် ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင်ကူ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ စွမ်းအားကို စုပ်ယူလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ရှန်ချင်းလော့၏ မျိုးဆက်သွေး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။
ရှန်ချင်းလော့ မွန်းစတားအင်ပါယာကြယ်ဆီသို့ ယဇ်ပုလ္လင်မှ တစ်ဆင့် တိုက်ရိုက်ရောက်သွားရခြင်းမှာ ကောင်းကင်လနတ်ဆိုး ပင့်ကူနှင့်ပင် ပက်သက်နေနိုင်သည်ဟု ရန်ကိုင် တွေးမိလိုက်၏။ ရှန်ချင်းလော့၏ မျိုးရိုးနှင့် အဆိပ်မုဆိုးမှ ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း ထိုပင့်ကူဆီမှ မြစ်ဖျားခံလာခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။
အကုန်လုံးသည် သူ့အဆက်အစပ်နှင့်သူပင်။
“ဒါဆို နင့်သခင်မအခု ဘယ်မှာလဲ။ သူလည်း ဧရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲ ဝင်လာတယ်မလား” ရန်ကိုင်က အဆောတလျင် မေးလိုက်သည်။
ထိုမေးခွန်းကိုကြားသော် ပီလော့၏ အမူအရာ ရုတ်တရက် မည်းမှောင်းသွားပြီး ခေါင်းညိတ်လျက် “ဝင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီရောက်ပြီး လမ်းကွဲသွားတော့ သူအခု ဘယ်ရောက်နေလဲ ငါမသိဘူး”
ထိုစကားကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် သက်ပြင်း ချမိလိုက်၏။
“နင့်မှာ အသိစိတ်တော့ ရှိသေးတာပဲနော်” ရန်ကိုင် ရှန်ချင်းလော့အား စိတ်ပူနေသည်ကို မြင်သော် ပီလော့၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားခဲ့သည်။ ယခုမှပဲ ရန်ကိုင်သည် ပို၍ ကြည့်ပျော်ရှုပျော် ရှိလာသလို ပီလော့ ခံစားလိုက်ရသည် “ဒါပေမယ့် နင်စိတ်ပူမနေနဲ့။ သခင်မ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေရင်တောင် ဘာမှမဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ သခင်မက တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ရောက်နေပြီ။ အဆင့်တူ အတွင်းမှာ သခင်မနဲ့ ယှဉ်နိုင်တဲ့လူ ခပ်ရှားရှားပဲ”
“သူအဲ့လောက်တောင် အားကောင်းတာလား” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။
အဆင့်တူအတွင်း သူမနှင့် ယှဉ်နိုင်သည့်လူ သိပ်မရှိရခြင်းမှာ သူမ ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူ၏ မျိုးဆက်သွေးကြောင့် ဖြစ်သည့်အတွက် အံ့အားသင့်စရာ သိပ်မရှိပေ။ ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်နေရသည်မှာ ရှန်ချင်းလော့ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်သို့ ရောက်နေသည့်အချက်ပင်။
သူ့ကျင့်ကြံခြင်း အမြန်နှုန်းကို မြန်လှပြီ မှတ်နေသော်လည်း သူ့ထက်မြန်သည့်လူ ရှိနေဦးမည်ဟု မထင်ထားခဲ့ပေ။ သေချာ တွေးကြည့်လိုက်ပြန်သည့် အခါတွင်လည်း အံ့ဩစရာ သိပ်မရှိတော့ပေ။ ရှန်ချင်းလော့သည် ကောင်းကင်လနတ်ဆိုး ပင့်ကူ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူပြီးပြီးချင်းမှာ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်သို့ ရောက်သွားခဲ့သည် မဟုတ်လော။
“ဟဲဟဲ၊ နင်ပိုမကြိုးစားရင် သခင်မက အခြား တစ်ယောက်နဲ့ ကျိန်းသေ ကြိုက်သွားတော့မှာ။ ဘယ်မိန်းမကမှ သူ့ကို မကာကွယ်နိုင်တဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ကြိတ်ကြိုက်မနေဘူးဆိုတာ နင်သိထားသင့်တယ် ကောင်စုတ်ရဲ့” ရန်ကိုင်၏ ကံမကောင်းမှုအပေါ် ပီလော့ ကြိတ်ပျော်နေခဲ့သည်။
အတိတ်တွင် ရှန်ချင်းလော့၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် ရန်ကိုင်ထက် မြင့်မားခဲ့သည်။ သို့သော် အချိန်ကြာလာသည့်အခါ သူမတို့ကြားရှိ ခွန်အားကွာခြားချက်သည် ကျဉ်းမြောင်းသွားခြင်း မရှိရုံမက ပို၍ပင် ကြီးမားလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ပီလော့၏ စိတ်ထဲ ရန်ကိုင်သည် သူမ သခင်မ၏ အချစ်နှင့် မထိုက်တန်ဟု တွေးမိသွားခဲ့သည်။
“နင့်ကိစ္စသာ နင်အာရုံစိုက်စမ်းပါ” ရန်ကိုင် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။ ထိုစုန်းမအကြောင်း စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခါ သူ့ရင်ထဲ အနည်းငယ် နာကျင်သွားရုံမှအပ အခြားမည်သည့် ကြောက်ရွံ့စိတ်မှ မဖြစ်ပေါ်မိချေ။ သို့သော် ထိုမိန်းမ၏ ညို့အားသည် တကယ်ကို နားလည်ရခက်လွန်းသည်။ အခြား မိန်းမများ၏ ညို့အားကို သူခုခံနိုင်သော်ငြား ရှန်ချင်းလောနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့် အခါတွင်မူ…
သူမရှေ့ရောက်သည့်အခါ သူအနေဖြင့် ယခုကဲ့သို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ရှိနေနိုင်ပါ့မည်လား ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင် သိပ်၍ မသေချာ။ သူသာ သူမ၏ ညို့ကွင်းထဲ စိတ်ရောကိုယ်ပါ စုန်းစုန်းမြုပ်သွားခဲ့လျှင် မှန်ကန်ဖြောင့်မတ်သော သူ့ဂုဏ်သတင်းလေး ပျက်စီးသွား၇ပေလိမ့်မည်။
“ထားလိုက်တော့၊ အဲ့အကြောင်း မစဉ်းစားတော့ဘူး။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်က အကျယ်ကြီးပဲဟာကို၊ ငါတို့ တွေ့ချင်မှလည်း တွေ့မှာပေါ့” ပီလော့အား ပြောနေဟန် ထင်ရသော်လည်း တကယ်တမ်းတွင် ရန်ကိုင်သည် သူ့ကိုယ်သူ ပြန်နှစ်သိမ့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ရှန်ချင်းလော့သည့် သူ့တည်နေရာကို သိနိုင်သည့် ဝိဥာဉ်ရှာစည်းတံဆိပ်ဆိုသော ပညာရပ်တစ်ခုကို သူ့အပေါ် အသုံးပြုခဲ့သော်လည်း နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုအမှတ်အသားကို မဖျက်စီးခဲ့သည့်တိုင် သူ့ဘာသာ အလိုလို ပျောက်ကွယ်သွားလောက်ပေပြီ။
ထို့ကြောင့် ရှန်ချင်းလော့အနေဖြင့် သူ့အား ဝိဥာဉ်ရှာ စည်းတံဆိပ်မှတစ်ဆင့် ရှာရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။
“အင်း၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပိတ်သွားရင် မွန်းစတားအင်ပါယာကြယ်ပေါ် ပြန်ရောက်မှာ ဆိုတော့ အဲ့ကျရင် နင့်အကြောင်း သခင်မကို ပြောပြလိုက်မယ်” ပီလော့က တောက်ပစွာပြုံးလိုက်သည်။ သူမ၏ သခင်မသည် အမြဲတမ်း ရန်ကိုင်အကြောင်း တွေးပူနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ကြယ်စီရင်စုထဲ ရောက်လာပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နှင့် ရှိနေကြောင်းကိုသာ သိသွားခဲ့လျှင် သူမ အလွန် ပျော်သွားပေလိမ့်မည် “နင်အခု ဘယ်ကြယ်မှာ နေနေတာလဲ”
“အရိပ်ကြယ်၊ ဒါပေမယ့် စိတ်မပူနဲ့၊ နင်အဲ့ကို သွားလို့ မရဘူး” ရန်ကိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီး အရိပ်ကြယ်အကြောင်း အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြလိုက်လေသည်။ ပီလော့သည် ထိုအကြောင်းကို ရှန်ချင်းလော့အား ပြန်ပြောပြနိုင်ရန်အတွက် သေချာ နားစိုက်ထောင်နေခဲ့လေသည်။
“ဒါနဲ့ နင်ရေခဲလမ်းကို ရှာနေတာလား” ရန်ကိုင် ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ပီလော့က ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ်၊ နင်တွေ့ဖူးလို့လား”
“အင်း၊ ငါတွေ့တော့ တွေ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် နင်ရှာနေတာ ဟုတ်မဟုတ်တော့ သိပ်မသေချာဘူး” ပီလော့က တုန့်ဆိုင်း တုန့်ဆိုင်းဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ သူမအား လိုက်ဖမ်းသူများကြောင့် ပြေးမိပြေးရာ ထွက်ပြေးနေစဉ် အတွင်း လျှောက်လှမ်းတစ်ခုကို ပီလော့ တွေ့ခဲ့သည်။ တွေ့တွေ့ချင်း ထိုစင်္ကြန်လမ်းကြောင်းထဲ ဝင်ပုန်းရန် စဉ်းစားခဲ့သော်လည်း အထဲရှိ အအေးဓါတ်ကို ခံစားမိလိုက်သည့်နောက် ထိုအကြံအတိုင်း မလုပ်တော့ဘဲ အခြားတစ်နေရာသို့သာ ထွက်ပြေးလာခဲ့သည်။ ပြေးရင်းပြေးရင်းဖြင့် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းသား သုံးယောက် ရှိနေသည့် နေရာသို့ ရောက်လာပြီး သူမ၏ အရှုပ်ထုပ်ထဲသို့ ထိုသုံးယောက်ကို ဆွဲထည့်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် ပျော်သွားပြီး ရင်တမမဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “အဲ့ဒါ ဘယ်နေရာမှာလဲဆိုတာ နင်အသေးစိတ် မှတ်မိသေးလား”
ပီလော့ ပြောသည့်အတိုင်းသာဆိုလျှင် ထိုနေရာသည် သူရှာနေသည့် ရေခဲလမ်းကြောင်း ဖြစ်နိုင်ချေ အတော်များပေ၏။
“မှတ်မိတယ်၊ ငါနင့်ကို ခေါ်သွားပေးမယ်” ပီလော့က မတ်တပ်ရပ်၍ ပြောလိုက်သည်။
သူမခန္ဓာကိုယ်သည် အနည်းငယ် အားနည်းနေသေးသော်ငြား သူမသည် သာမန်လူတစ်ယောက်မဟုတ်၊ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤမျှကြာအောင် အနားယူပြီးနောက် သူမသာ သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ဝန်ပိအောင် အလွန်အကျွံ တွန်းအားမပေးသရွေ့ အားလုံး အဆင်ပြေပြေနှင့် ရှိနေပေလိမ့်မည်။ ရန်ကိုင်လည်း သူမအား မတားခဲ့ချေ။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ ပတ်ဝန်းကျင်အား သေချာ သတိထားစစ်ဆေးရင်း ပီလော့နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့သည်။
သူတို့ သွားရမည့်နေရာသည် ဤနေရာနှင့် သိပ်မဝေးလှသည့် အတွက် နေ့တစ်ဝက်အတွင် ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့တို့သည် သူတို့၏ ပန်းတိုင်ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
“ဒီနေရာပဲ” ရင်းနှီးနေသည့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲရှိ ရှုခင်းများသည် သူယခင်တစ်ကြိမ် လာခဲ့စဉ်ကနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် အနည်းငယ် ကွဲပြားသွားခဲ့သော်လည်း သိသိသာသာကြီး ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိပေ။
တစ်ကြိမ် ရောက်ဖူးပြီးသား ဖြစ်လေရာ ဤနေရာအား အဘယ်ကြောင့် အလွယ်တကူ မေ့ရမည်နည်း။
ရေခဲလမ်းမှ ဖြာထွက်နေသော အရိုးခိုက်မတတ် အအေးကြောင့် ပီလော့မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ သူမ၏ ခွန်အား အထွဋ်အထိပ် အခြေအနေတွင် ရှိစဉ်ကပင် ဤနေရာသို့ ဝင်ပါက ကျိန်းသေ သေမည်ဖြစ်ရာ ယခုကဲ့သို့ အလွန်ကိုမှ အားနည်းသည့် အခြေအနေတွင် ရှိနေချိန်တွင်မူ ပြောနေစရာပင် မလိုတော့ချေ။
“ငါနင့်ကို အပြင်ကနေ စောင့်နေရမလား” ပီလော့က မေးလိုက်သည်။
“မစောင့်နဲ့၊ နင်ပါတစ်ခါတည်း လိုက်ခဲ့” ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။ ရေခဲလမ်းကြောင်းကို ဖြတ်ကျော်ပြီးနောက် အသက်ရေစင်ကို သွားရှာမည် ဖြစ်ကာ ဤနေရာသို့ ပြန်လာရန် မစဉ်းစားထားချေ။ ထို့ကြောင့် ပီလော့ကိုပါ သူနှင့်အတူ တစ်ခါတည်း ခေါ်သွားရပေလိမ့်မည်။
“နင်ငါ့ကိုပါ ဒီထဲကို လိုက်စေချင်နေတာလား” ပီလော့ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။
“စိတ်ပူမနေနဲ့။ ငါဒီနေရာကို တစ်ကြိမ် ဖြတ်ဖူးတယ်။ အဲ့လောက်ကြီး လန့်နေစရာမလိုဘူး။ ငါရှိနေရင် နင်ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။
“ကောင်းပြီလေ… ငါဘာလို့ သေသွားရလဲ ဆိုတာကို နားမလည်ဘဲ သေသွားရတဲ့ အဖြစ်မျိုးနဲ့ မကြုံဖို့ပဲ မျှော်လင့်ရတော့မှာပေါ့” သူမရင်ထဲ အတော်လေး စိုးရိမ်ပူပန် နေခဲ့သော်ငြား ရန်ကိုင်နှင့် ပြန်ငြင်းမနေခဲ့ပေ။ သူမ၏ အသက်ကို ရန်ကိုင်အပေါ်သာ ယုံယုံကြည်ကြည် ပုံအပ်ထားလိုက်တော့သည်။
“ကဲ၊ သွားကြရအောင်” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရေခဲလမ်းကြောင်းဆီသို့ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်လေသည်။
ရေခဲလမ်းကြောင်းပေါ်သို့ ခြေချလိုက်သည်နှင့် အရိုးကွဲမတတ် အအေးဓါတ်တို့သည့် သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အား လာရောက် ရစ်ပတ်ကြလေသည်။
ရန်ကိုင်သည် တုန်လှုပ်ချောက်ခြားသွားခြင်း မရှိဘဲ သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်၍ သူနှင့် ပီလော့ ပတ်လည်တွင် မီးတောက် အရံအတားတစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်သည်။
“အို၊ ဒီကို လူတွေတောင် ရောက်နေတာပါလား” လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့သည်။
ရေခဲလမ်းကြောင်းပေါ်သို့ လူဖြတ်သွားထားသည့် အရိပ်အယောင်များ ရှိနေခဲ့သည်။ ရေခဲဆူးချွန်များ ဖျက်စီးထားခံရပြီး ကြေမွနေသော ရေခဲတုံး လူသား အလောင်းများလည်း ရှိနေခဲ့သည်။ သူရောက်မလာခင် ဤနေရာ၌ တိုက်ပွဲတစ်ခု ဖြစ်သွားသည့်ပုံပင်။ အကြွင်းအကျန် စွမ်းအင်များအရ တိုက်ပွဲဖြစ်သွားသည်မှာ သိပ်မကြာသေးချေ။
မကြာမီ အရှေ့ဘက်ဆီမှ ပေါက်ကွဲသံအချို့ကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ပြီး သူတို့၏ အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်လျက် တိုက်ပွဲ ဖြစ်နေသည့် နေရာဆီသို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် ချဉ်းကပ်သွားလေသည်။
အထဲသို့ ရောက်လာသည်နှင့် အအေးဓါတ်သည် ပိုပို၍ ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ မကြာမီ သူတော်စင်ချီ သက်သက်ဖြင့် အအေးဓါတ်ကို မခုခံနိုင်တော့သည့် အတွက် မီးငှက်ကို ဆင့်ခေါ်ရတော့လေသည်။
“ဒါမှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်လား” ပီလော့၏ မျက်ဝန်းအစုံ အံ့ဩမှုကြောင့် ပြူးကျယ်သွားပြီး “နင့်မှာ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ရှိတယ်ပေါ့”
“ရှူးတိုးတိုး” ရန်ကိုင် သူမအား တိုးတိုးနေရန် အချက်ပြလိုက်သည်။
သူတို့၏ အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်ထားသော်ငြား မီးငှက်ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော စွမ်းအင်ကို အပြည့်အဝ မဖုံးကွယ်နိုင်ချေ။ ထို့ကြောင့် သူတို့ရှေ့ရှိ တိုက်ခိုက်နေသည့်လူများ သူတို့ ရှိနေသည်ကို သိသွားသလား၊ မသိဘူးလား ရန်ကိုင် မသိချေ။ သို့သော် မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ သူတို့အနေဖြင့် ပို၍ သေချာ သတိထားရန် လိုအပ်ပေသည်။
အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ ကြာပြီးနောက်တွင် တိုက်ပွဲကွင်းပြင် အစွန်အဖျားဆီသို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့သည်။ ရေခဲတိုင်တစ်ခုနောက်တွင် ပုန်း၍ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အဖြူရောင် ယုန်တစ်ကောင်အား အသည်းအသန် တိုက်ခိုက်နေသော အဖြူရောင်ဝတ်စုံဝတ် အမျိုးသမီး နှစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ယုန်ဖြူအား တိုက်ခိုက်နေသည့် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးသည် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်များ ဖြစ်ကြပြီး ရေခဲဓါတ်ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံထားကြသည်။ ရေခဲကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံထားကြသူများ ဖြစ်သဖြင့် သူမတို့အနေဖြင့် ဤနေရာ၌ ပိုမို မြင့်မားသော ခွန်အားကို ထုတ်ဖော်နိုင်ပေသည
သို့သော်လည်း ထိုခွန်အားနှင့်ပင် ယုန်ဖြူအား အထက်စီးမှ မတိုက်ခိုက်နိုင်ဘဲ ယုန်ဖြူ၏ ဖိနှိပ်ခြင်းကိုသာ ခံနေရပြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် အောက်စည်းသို့ ရောက်လာနေခဲ့ရသည်။
ထိုယုန်ဖြူသည် ရန်ကိုင် လိုချင်နေသည့် လောကရတနာပင် ဖြစ်လေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၅၉)
ရန်ကိုင်၏ စကားကိုကြားသော် ရန်ကိုင် ဘာတွေးနေမှန်း ပီလော့ နားလည်လိုက်ကာ ပြုံးလျက် ရှင်းပြလိုက်လေသည် “ဘာလို့လိုဲတော့ သခင်မက ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူရဲ့ စွမ်းအားကို ဆက်ခံထားတာကိုး”
“ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူလား” ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
“အို၊ နင်လည်း အဲ့ပင်ကူအကြောင်း ကြားဖူးတာလား” ပီလော့ ရန်ကိုင်အား အံ့အားသင့်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ကောင်းကင်လနတ်ဆိုး ပင့်ကူသည် ရှေးနတ်ဘုရာမျိုးစိတ်များအနက်မှ တစ်ခုဖြစ်ကာ နဂါးဖီးနစ်အဆင့်ရှိ သက်ရှိတစ်ကောင်ဖြစ်သည်။ နဂါးဖီးနစ်တို့ ကဲ့သို့ အားမကောင်းလျှင်ပင် ထိုသက်ရှိများအောက် အရမ်းကြီး နိမ့်ကျလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူအကြောင်း သိထားရခြင်းမှာ လတ်တလောအတွင်း ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်များအကြောင်း အလွန် လေ့လာခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ရွှေနဂါးဖြစ်စ၊ ရေခဲဖီးနစ်ဖြစ်စေ၊ ထိုသက်ရှိနှစ်ကောင်စလုံးသည် ရှေးနတ်ဘုရား မျိုးစိတ်ထဲ ပါဝင်ပေသည်။
“ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးရဲ့ စွမ်းအားကို ချင်းလော့ ဘယ်လို ရသွားတာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် တစ်ခုခုကို တွေးမလိုက်ကာ “နင်တို့ မွန်းစတား အင်ပါယာကြယ်ပေါ် ရောက်တုန်းက တွေ့ခဲ့တဲ့ ပင့်ကူကြီးလား”
“ဟုတ်တယ်။ အဲ့ပင့်ကူ ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူရဲ့ အလောင်းပဲ” ပီလော့က ခေါင်းညိတ်လျက် “သခင်မ အဲ့ဒါနဲ့ ပက်သက်ပြီး ခေါင်းခြောက်အောင် စူစမ်းစဉ်းစားခဲ့သေးတယ်၊ ဘာမှ မတွေ့ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် လနီမျိုးနွယ်စု ခေါင်းဆောင် သခင်မကို သူ့မွေးစားသမီးအဖြစ် လက်ခံခဲ့တာ ဒီအကြောင်းကြောင့်ပဲ၊ မဟုတ်ရင် သူလို့ လူတစ်ယောက်က အခုမှတွေ့တဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ဘာအကြောင်းပြချက်မှ မရှိဘဲ ဘာလို့အလကား ကူညီပေးမှာလဲ”
“လတ်စသတ်တော့ အဲ့လိုကိုး” ရန်ကိုင် ခေါင်းတညိတ်ညိတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
အစစ်အမှန် ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင်ကူ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ စွမ်းအားကို စုပ်ယူလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ရှန်ချင်းလော့၏ မျိုးဆက်သွေး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။
ရှန်ချင်းလော့ မွန်းစတားအင်ပါယာကြယ်ဆီသို့ ယဇ်ပုလ္လင်မှ တစ်ဆင့် တိုက်ရိုက်ရောက်သွားရခြင်းမှာ ကောင်းကင်လနတ်ဆိုး ပင့်ကူနှင့်ပင် ပက်သက်နေနိုင်သည်ဟု ရန်ကိုင် တွေးမိလိုက်၏။ ရှန်ချင်းလော့၏ မျိုးရိုးနှင့် အဆိပ်မုဆိုးမှ ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း ထိုပင့်ကူဆီမှ မြစ်ဖျားခံလာခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။
အကုန်လုံးသည် သူ့အဆက်အစပ်နှင့်သူပင်။
“ဒါဆို နင့်သခင်မအခု ဘယ်မှာလဲ။ သူလည်း ဧရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲ ဝင်လာတယ်မလား” ရန်ကိုင်က အဆောတလျင် မေးလိုက်သည်။
ထိုမေးခွန်းကိုကြားသော် ပီလော့၏ အမူအရာ ရုတ်တရက် မည်းမှောင်းသွားပြီး ခေါင်းညိတ်လျက် “ဝင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီရောက်ပြီး လမ်းကွဲသွားတော့ သူအခု ဘယ်ရောက်နေလဲ ငါမသိဘူး”
ထိုစကားကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် သက်ပြင်း ချမိလိုက်၏။
“နင့်မှာ အသိစိတ်တော့ ရှိသေးတာပဲနော်” ရန်ကိုင် ရှန်ချင်းလော့အား စိတ်ပူနေသည်ကို မြင်သော် ပီလော့၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားခဲ့သည်။ ယခုမှပဲ ရန်ကိုင်သည် ပို၍ ကြည့်ပျော်ရှုပျော် ရှိလာသလို ပီလော့ ခံစားလိုက်ရသည် “ဒါပေမယ့် နင်စိတ်ပူမနေနဲ့။ သခင်မ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေရင်တောင် ဘာမှမဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ သခင်မက တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ရောက်နေပြီ။ အဆင့်တူ အတွင်းမှာ သခင်မနဲ့ ယှဉ်နိုင်တဲ့လူ ခပ်ရှားရှားပဲ”
“သူအဲ့လောက်တောင် အားကောင်းတာလား” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။
အဆင့်တူအတွင်း သူမနှင့် ယှဉ်နိုင်သည့်လူ သိပ်မရှိရခြင်းမှာ သူမ ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ကောင်းကင်လနတ်ဆိုးပင့်ကူ၏ မျိုးဆက်သွေးကြောင့် ဖြစ်သည့်အတွက် အံ့အားသင့်စရာ သိပ်မရှိပေ။ ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်နေရသည်မှာ ရှန်ချင်းလော့ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်သို့ ရောက်နေသည့်အချက်ပင်။
သူ့ကျင့်ကြံခြင်း အမြန်နှုန်းကို မြန်လှပြီ မှတ်နေသော်လည်း သူ့ထက်မြန်သည့်လူ ရှိနေဦးမည်ဟု မထင်ထားခဲ့ပေ။ သေချာ တွေးကြည့်လိုက်ပြန်သည့် အခါတွင်လည်း အံ့ဩစရာ သိပ်မရှိတော့ပေ။ ရှန်ချင်းလော့သည် ကောင်းကင်လနတ်ဆိုး ပင့်ကူ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူပြီးပြီးချင်းမှာ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်သို့ ရောက်သွားခဲ့သည် မဟုတ်လော။
“ဟဲဟဲ၊ နင်ပိုမကြိုးစားရင် သခင်မက အခြား တစ်ယောက်နဲ့ ကျိန်းသေ ကြိုက်သွားတော့မှာ။ ဘယ်မိန်းမကမှ သူ့ကို မကာကွယ်နိုင်တဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ကြိတ်ကြိုက်မနေဘူးဆိုတာ နင်သိထားသင့်တယ် ကောင်စုတ်ရဲ့” ရန်ကိုင်၏ ကံမကောင်းမှုအပေါ် ပီလော့ ကြိတ်ပျော်နေခဲ့သည်။
အတိတ်တွင် ရှန်ချင်းလော့၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် ရန်ကိုင်ထက် မြင့်မားခဲ့သည်။ သို့သော် အချိန်ကြာလာသည့်အခါ သူမတို့ကြားရှိ ခွန်အားကွာခြားချက်သည် ကျဉ်းမြောင်းသွားခြင်း မရှိရုံမက ပို၍ပင် ကြီးမားလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ပီလော့၏ စိတ်ထဲ ရန်ကိုင်သည် သူမ သခင်မ၏ အချစ်နှင့် မထိုက်တန်ဟု တွေးမိသွားခဲ့သည်။
“နင့်ကိစ္စသာ နင်အာရုံစိုက်စမ်းပါ” ရန်ကိုင် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။ ထိုစုန်းမအကြောင်း စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခါ သူ့ရင်ထဲ အနည်းငယ် နာကျင်သွားရုံမှအပ အခြားမည်သည့် ကြောက်ရွံ့စိတ်မှ မဖြစ်ပေါ်မိချေ။ သို့သော် ထိုမိန်းမ၏ ညို့အားသည် တကယ်ကို နားလည်ရခက်လွန်းသည်။ အခြား မိန်းမများ၏ ညို့အားကို သူခုခံနိုင်သော်ငြား ရှန်ချင်းလောနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့် အခါတွင်မူ…
သူမရှေ့ရောက်သည့်အခါ သူအနေဖြင့် ယခုကဲ့သို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ရှိနေနိုင်ပါ့မည်လား ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင် သိပ်၍ မသေချာ။ သူသာ သူမ၏ ညို့ကွင်းထဲ စိတ်ရောကိုယ်ပါ စုန်းစုန်းမြုပ်သွားခဲ့လျှင် မှန်ကန်ဖြောင့်မတ်သော သူ့ဂုဏ်သတင်းလေး ပျက်စီးသွား၇ပေလိမ့်မည်။
“ထားလိုက်တော့၊ အဲ့အကြောင်း မစဉ်းစားတော့ဘူး။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်က အကျယ်ကြီးပဲဟာကို၊ ငါတို့ တွေ့ချင်မှလည်း တွေ့မှာပေါ့” ပီလော့အား ပြောနေဟန် ထင်ရသော်လည်း တကယ်တမ်းတွင် ရန်ကိုင်သည် သူ့ကိုယ်သူ ပြန်နှစ်သိမ့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ရှန်ချင်းလော့သည့် သူ့တည်နေရာကို သိနိုင်သည့် ဝိဥာဉ်ရှာစည်းတံဆိပ်ဆိုသော ပညာရပ်တစ်ခုကို သူ့အပေါ် အသုံးပြုခဲ့သော်လည်း နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုအမှတ်အသားကို မဖျက်စီးခဲ့သည့်တိုင် သူ့ဘာသာ အလိုလို ပျောက်ကွယ်သွားလောက်ပေပြီ။
ထို့ကြောင့် ရှန်ချင်းလော့အနေဖြင့် သူ့အား ဝိဥာဉ်ရှာ စည်းတံဆိပ်မှတစ်ဆင့် ရှာရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။
“အင်း၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပိတ်သွားရင် မွန်းစတားအင်ပါယာကြယ်ပေါ် ပြန်ရောက်မှာ ဆိုတော့ အဲ့ကျရင် နင့်အကြောင်း သခင်မကို ပြောပြလိုက်မယ်” ပီလော့က တောက်ပစွာပြုံးလိုက်သည်။ သူမ၏ သခင်မသည် အမြဲတမ်း ရန်ကိုင်အကြောင်း တွေးပူနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ကြယ်စီရင်စုထဲ ရောက်လာပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နှင့် ရှိနေကြောင်းကိုသာ သိသွားခဲ့လျှင် သူမ အလွန် ပျော်သွားပေလိမ့်မည် “နင်အခု ဘယ်ကြယ်မှာ နေနေတာလဲ”
“အရိပ်ကြယ်၊ ဒါပေမယ့် စိတ်မပူနဲ့၊ နင်အဲ့ကို သွားလို့ မရဘူး” ရန်ကိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီး အရိပ်ကြယ်အကြောင်း အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြလိုက်လေသည်။ ပီလော့သည် ထိုအကြောင်းကို ရှန်ချင်းလော့အား ပြန်ပြောပြနိုင်ရန်အတွက် သေချာ နားစိုက်ထောင်နေခဲ့လေသည်။
“ဒါနဲ့ နင်ရေခဲလမ်းကို ရှာနေတာလား” ရန်ကိုင် ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ပီလော့က ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ်၊ နင်တွေ့ဖူးလို့လား”
“အင်း၊ ငါတွေ့တော့ တွေ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် နင်ရှာနေတာ ဟုတ်မဟုတ်တော့ သိပ်မသေချာဘူး” ပီလော့က တုန့်ဆိုင်း တုန့်ဆိုင်းဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ သူမအား လိုက်ဖမ်းသူများကြောင့် ပြေးမိပြေးရာ ထွက်ပြေးနေစဉ် အတွင်း လျှောက်လှမ်းတစ်ခုကို ပီလော့ တွေ့ခဲ့သည်။ တွေ့တွေ့ချင်း ထိုစင်္ကြန်လမ်းကြောင်းထဲ ဝင်ပုန်းရန် စဉ်းစားခဲ့သော်လည်း အထဲရှိ အအေးဓါတ်ကို ခံစားမိလိုက်သည့်နောက် ထိုအကြံအတိုင်း မလုပ်တော့ဘဲ အခြားတစ်နေရာသို့သာ ထွက်ပြေးလာခဲ့သည်။ ပြေးရင်းပြေးရင်းဖြင့် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းသား သုံးယောက် ရှိနေသည့် နေရာသို့ ရောက်လာပြီး သူမ၏ အရှုပ်ထုပ်ထဲသို့ ထိုသုံးယောက်ကို ဆွဲထည့်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် ပျော်သွားပြီး ရင်တမမဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “အဲ့ဒါ ဘယ်နေရာမှာလဲဆိုတာ နင်အသေးစိတ် မှတ်မိသေးလား”
ပီလော့ ပြောသည့်အတိုင်းသာဆိုလျှင် ထိုနေရာသည် သူရှာနေသည့် ရေခဲလမ်းကြောင်း ဖြစ်နိုင်ချေ အတော်များပေ၏။
“မှတ်မိတယ်၊ ငါနင့်ကို ခေါ်သွားပေးမယ်” ပီလော့က မတ်တပ်ရပ်၍ ပြောလိုက်သည်။
သူမခန္ဓာကိုယ်သည် အနည်းငယ် အားနည်းနေသေးသော်ငြား သူမသည် သာမန်လူတစ်ယောက်မဟုတ်၊ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤမျှကြာအောင် အနားယူပြီးနောက် သူမသာ သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ဝန်ပိအောင် အလွန်အကျွံ တွန်းအားမပေးသရွေ့ အားလုံး အဆင်ပြေပြေနှင့် ရှိနေပေလိမ့်မည်။ ရန်ကိုင်လည်း သူမအား မတားခဲ့ချေ။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ ပတ်ဝန်းကျင်အား သေချာ သတိထားစစ်ဆေးရင်း ပီလော့နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့သည်။
သူတို့ သွားရမည့်နေရာသည် ဤနေရာနှင့် သိပ်မဝေးလှသည့် အတွက် နေ့တစ်ဝက်အတွင် ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့တို့သည် သူတို့၏ ပန်းတိုင်ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
“ဒီနေရာပဲ” ရင်းနှီးနေသည့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲရှိ ရှုခင်းများသည် သူယခင်တစ်ကြိမ် လာခဲ့စဉ်ကနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် အနည်းငယ် ကွဲပြားသွားခဲ့သော်လည်း သိသိသာသာကြီး ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိပေ။
တစ်ကြိမ် ရောက်ဖူးပြီးသား ဖြစ်လေရာ ဤနေရာအား အဘယ်ကြောင့် အလွယ်တကူ မေ့ရမည်နည်း။
ရေခဲလမ်းမှ ဖြာထွက်နေသော အရိုးခိုက်မတတ် အအေးကြောင့် ပီလော့မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ သူမ၏ ခွန်အား အထွဋ်အထိပ် အခြေအနေတွင် ရှိစဉ်ကပင် ဤနေရာသို့ ဝင်ပါက ကျိန်းသေ သေမည်ဖြစ်ရာ ယခုကဲ့သို့ အလွန်ကိုမှ အားနည်းသည့် အခြေအနေတွင် ရှိနေချိန်တွင်မူ ပြောနေစရာပင် မလိုတော့ချေ။
“ငါနင့်ကို အပြင်ကနေ စောင့်နေရမလား” ပီလော့က မေးလိုက်သည်။
“မစောင့်နဲ့၊ နင်ပါတစ်ခါတည်း လိုက်ခဲ့” ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။ ရေခဲလမ်းကြောင်းကို ဖြတ်ကျော်ပြီးနောက် အသက်ရေစင်ကို သွားရှာမည် ဖြစ်ကာ ဤနေရာသို့ ပြန်လာရန် မစဉ်းစားထားချေ။ ထို့ကြောင့် ပီလော့ကိုပါ သူနှင့်အတူ တစ်ခါတည်း ခေါ်သွားရပေလိမ့်မည်။
“နင်ငါ့ကိုပါ ဒီထဲကို လိုက်စေချင်နေတာလား” ပီလော့ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။
“စိတ်ပူမနေနဲ့။ ငါဒီနေရာကို တစ်ကြိမ် ဖြတ်ဖူးတယ်။ အဲ့လောက်ကြီး လန့်နေစရာမလိုဘူး။ ငါရှိနေရင် နင်ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။
“ကောင်းပြီလေ… ငါဘာလို့ သေသွားရလဲ ဆိုတာကို နားမလည်ဘဲ သေသွားရတဲ့ အဖြစ်မျိုးနဲ့ မကြုံဖို့ပဲ မျှော်လင့်ရတော့မှာပေါ့” သူမရင်ထဲ အတော်လေး စိုးရိမ်ပူပန် နေခဲ့သော်ငြား ရန်ကိုင်နှင့် ပြန်ငြင်းမနေခဲ့ပေ။ သူမ၏ အသက်ကို ရန်ကိုင်အပေါ်သာ ယုံယုံကြည်ကြည် ပုံအပ်ထားလိုက်တော့သည်။
“ကဲ၊ သွားကြရအောင်” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရေခဲလမ်းကြောင်းဆီသို့ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်လေသည်။
ရေခဲလမ်းကြောင်းပေါ်သို့ ခြေချလိုက်သည်နှင့် အရိုးကွဲမတတ် အအေးဓါတ်တို့သည့် သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အား လာရောက် ရစ်ပတ်ကြလေသည်။
ရန်ကိုင်သည် တုန်လှုပ်ချောက်ခြားသွားခြင်း မရှိဘဲ သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်၍ သူနှင့် ပီလော့ ပတ်လည်တွင် မီးတောက် အရံအတားတစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်သည်။
“အို၊ ဒီကို လူတွေတောင် ရောက်နေတာပါလား” လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့သည်။
ရေခဲလမ်းကြောင်းပေါ်သို့ လူဖြတ်သွားထားသည့် အရိပ်အယောင်များ ရှိနေခဲ့သည်။ ရေခဲဆူးချွန်များ ဖျက်စီးထားခံရပြီး ကြေမွနေသော ရေခဲတုံး လူသား အလောင်းများလည်း ရှိနေခဲ့သည်။ သူရောက်မလာခင် ဤနေရာ၌ တိုက်ပွဲတစ်ခု ဖြစ်သွားသည့်ပုံပင်။ အကြွင်းအကျန် စွမ်းအင်များအရ တိုက်ပွဲဖြစ်သွားသည်မှာ သိပ်မကြာသေးချေ။
မကြာမီ အရှေ့ဘက်ဆီမှ ပေါက်ကွဲသံအချို့ကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ပြီး သူတို့၏ အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်လျက် တိုက်ပွဲ ဖြစ်နေသည့် နေရာဆီသို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် ချဉ်းကပ်သွားလေသည်။
အထဲသို့ ရောက်လာသည်နှင့် အအေးဓါတ်သည် ပိုပို၍ ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ မကြာမီ သူတော်စင်ချီ သက်သက်ဖြင့် အအေးဓါတ်ကို မခုခံနိုင်တော့သည့် အတွက် မီးငှက်ကို ဆင့်ခေါ်ရတော့လေသည်။
“ဒါမှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်လား” ပီလော့၏ မျက်ဝန်းအစုံ အံ့ဩမှုကြောင့် ပြူးကျယ်သွားပြီး “နင့်မှာ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ရှိတယ်ပေါ့”
“ရှူးတိုးတိုး” ရန်ကိုင် သူမအား တိုးတိုးနေရန် အချက်ပြလိုက်သည်။
သူတို့၏ အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်ထားသော်ငြား မီးငှက်ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော စွမ်းအင်ကို အပြည့်အဝ မဖုံးကွယ်နိုင်ချေ။ ထို့ကြောင့် သူတို့ရှေ့ရှိ တိုက်ခိုက်နေသည့်လူများ သူတို့ ရှိနေသည်ကို သိသွားသလား၊ မသိဘူးလား ရန်ကိုင် မသိချေ။ သို့သော် မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ သူတို့အနေဖြင့် ပို၍ သေချာ သတိထားရန် လိုအပ်ပေသည်။
အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ ကြာပြီးနောက်တွင် တိုက်ပွဲကွင်းပြင် အစွန်အဖျားဆီသို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့သည်။ ရေခဲတိုင်တစ်ခုနောက်တွင် ပုန်း၍ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အဖြူရောင် ယုန်တစ်ကောင်အား အသည်းအသန် တိုက်ခိုက်နေသော အဖြူရောင်ဝတ်စုံဝတ် အမျိုးသမီး နှစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ယုန်ဖြူအား တိုက်ခိုက်နေသည့် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးသည် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်များ ဖြစ်ကြပြီး ရေခဲဓါတ်ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံထားကြသည်။ ရေခဲကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံထားကြသူများ ဖြစ်သဖြင့် သူမတို့အနေဖြင့် ဤနေရာ၌ ပိုမို မြင့်မားသော ခွန်အားကို ထုတ်ဖော်နိုင်ပေသည
သို့သော်လည်း ထိုခွန်အားနှင့်ပင် ယုန်ဖြူအား အထက်စီးမှ မတိုက်ခိုက်နိုင်ဘဲ ယုန်ဖြူ၏ ဖိနှိပ်ခြင်းကိုသာ ခံနေရပြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် အောက်စည်းသို့ ရောက်လာနေခဲ့ရသည်။
ထိုယုန်ဖြူသည် ရန်ကိုင် လိုချင်နေသည့် လောကရတနာပင် ဖြစ်လေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၀)
ယခင်တစ်ကြိမ် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲသို့ ရောက်ခဲ့သည် အချိန်ကတည်းက ထိုလောကရတနာသည် သူကြိုက်သည့် အသွင် ပုံစံသို့ ပြောင်းလဲနိုင်ကြောင်း ရန်ကိုင် သိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် လောကရတနာသည် မည်သည့်ပုံစံပင် ရှိနေပါစေ အလွန်ကို အားကောင်းသော တည်ရှိမှုတစ်ခု ဖြစ်သည်။
တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်သည် ဤအလွန်အေးသော ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် ပိုမို အားကောင်းသော ခွန်အားကို ထုတ်ဖော်နိုင်သော်ငြား လောကရတနာအတွက်လည်း အတူတူပင် ဖြစ်လေသည်။
ထို့အပြင် လောကရတနာသည် သူမွေးဖွားလာသည့် နေရာတွင် တိုက်ခိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် ပိုပြီး အသာရသည်ဟု ပြော၍ရသည်။
“တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ” ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် သူ့ဘာသာ ရေရွတ်လိုက်သည်။
“နင်သူတို့ကို သိတာလား” ပီလော့က ရန်ကိုင်အား အံ့အားသင့်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။
“မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် သူတို့ဘယ်ကလာလဲ သိတယ်” ရန်ကိုင် စကားကြောင့် ပီလော့ ခေါင်းရှုပ်သွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို မတွေ့ဖူးပေ။ သို့သော် သူတို့ ဝတ်ထားသည့် ဝတ်စုံအရ လှိုင်းနီကြယ်၊ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ ဖြစ်မည်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီးသုံးဦးနှင့် အတူပူးပေါင်း၍ အလုပ်လုပ်ခဲ့ဖူးလေသဖြင့် ထိုအမျိုးသမီး နှစ်ဦး မည်သည့်နေရာမှ လာသလဲဆိုသည်ကို သိနေခြင်း ဖြစ်သည်။
ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ ကျင့်ကြံသူများသည် အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ ခွဲထားကြသည့်ပုံပင်။ တစ်ဖွဲ့သည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်၏ အပြင်ပိုင်းကို စူးစမ်းရှာဖွေပြီး အခြားတစ်ဖွဲ့သည် အတွင်းပိုင်းကို စူးစမ်းရှာဖွေသည်။ သူတို့၏ မျှော်လင့်ချက် အားလုံးကို တစ်နေရာတည်းတွင် ပုံအပ်မထားခဲ့ချေ။
ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ ကျင့်ကြံသူများသည် ရေခဲဓါတ် ကျင့်စဉ်နှင့် သိုင်းပညာရပ်များကို ကျင့်ကြံထားကြသည့်အတွက် လောကရတနာအား လိုချင်သည်မှာ သိပ်တော့ မထူးဆန်းလှချေ။ သို့သော်လည်း သူတို့ ပစ်မှတ်ရွေးမှားသွားခဲ့သည်။ လက်ရှိ သူတို့၏ အခြေအနေသည် ကျားပေါ်ခွစီးထားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေပြီ။ ပြန်ဆုတ်၍ မရတော့သည့် အတွက်ကြောင့် အံကြိတ်၍သာ လောကရတနာအား ဆက်လက်တိုက်ခိုက်နေရတော့လေသည်။
ရန်ကိုင်ကမူ တောင်ပေါ်မှ ကျားနှစ်ကောင် ကိုက်နေသည်ကို ထိုင်ကြည့်နေသည့် လူတစ်ယောက်နှင့် တူပေသည်။ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးသည် သာမန် ကျင့်ကြံသူများ မဟုတ်၊ တန်ခိုးရှင်တတိယ အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ ဖြစ်ကြသည်။ သူမတို့၏ ခွန်အားသည် လောကရတနာထက် နိမ့်ကျသည်ဆိုလျှင်ပင် လောကရတနာအား ဒုက္ခရောက်အောင်တော့ လုပ်နိုင်ပေသေးသည်။ ရန်ကိုင်အနေဖြင့် အခွင့်ကောင်းကို စောင့်ပြီး တစ်ခါတည်း ချက်ကောင်းကို အမိအရ ဖမ်းဆုပ်နိုင်အောင် ကြိုးစားရပေမည်။ မဟုတ်လျှင် သူ့ကိုယ်စား ရေခဲဖီးနစ်အား လုပ်ခိုင်ရပေမည်။
အမျိုးသမီးနှစ်ဦး သေသေ၊ရှင်ရှင် သူဂရုမစိုက်ချေ။ ထိုလူ နှစ်ဦးသည် သူ့အတွက် သူစိမ်းများသာ ဖြစ်ကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ တစ်ယောက်ယောက် ဒုက္ခရောက်နေလျှင် လိုက်ကယ်တတ်သည့် သူတော်ကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်ချေ။
ဆုံးဖြတ်ပြီးသည်နှင့် ပီလော့အား စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် စောင့်ရန် အချက်ပြလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ဘာကြံနေလဲဆိုသည်ကို နားလည်ထားသည့်အတွက် ပီလော့လည်း အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ အပြင်ပန်းတွင်သာ တည်ငြိမ်နေဟန်ရသော်ငြား တကယ်တမ်းတွင် ပီလော့ အလွန် ရင်ခုန်နေမိသည်။ ကျားပါးစပ်ထဲမှ အသားကို လုရသည်မှာ အတော်လေး စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းသည့် ကိစ္စ တစ်ခု ဖြစ်သည်ကိုး။ ရန်ကိုင် ထိုမျှ သွေးရဲလိမ့်မည်ဟုလည်း မထင်ထားခဲ့ပေ။ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် နှစ်ယောက်၏ သားကောင်ကိုပင် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နှင့် ပစ်မှတ်ထားရဲသည်။
ဒါပေမယ့် သူက သခင်မကြိုက်တဲ့ လူပဲလေ။ သူ့မှာ ဒီလောက်လေးတောင် သတ္တိမရှိရင် သခင်မနဲ့ ထိုက်တန်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ထိုကဲ့သို့ တွေးလိုက်မိသည့်အခါ နောက်ဖြစ်လာမည့် အရာကို စောင့်မျှော်ရင်း ပီလော့ ရင်ခုန်လာမိသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့သည် ရေခဲတိုင်နောက်တွင် ပုန်းအောင်းရင်း တိုက်ပွဲအား ဆက်လက် စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးသည် လောကရတနာပေါ်တွင်သာ အပြည့်အဝ အာရုံ စိုက်ထားသည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်တို့ကို သတိမပြုမိခဲ့ပေ။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့် တိုက်ပွဲသည် ပိုပို၍ ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးသည်လည်း ယုန်ဖြူလက်မှ လွတ်မြောက်ရန်အတွက် အခွင့်အရေးရလျှင် ရသလို ကြိုးစားလာခဲ့လေသည်။ ယခုတစ်ကြိမ် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးစလုံး အတော်လေး နောင်တရနေလောက်ပေပြီ။ ယုန်ဖြူအား သားကောင်အဖြစ် မှတ်ယူ၍ သွားတိုက်ခိုက်ခဲ့သော်လည်း တကယ်တမ်း သားကောင် ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့ရသူမှာ သူတို့သာ ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။
ကံမကောင်းစွာဖြင့် ဤလောကကြီးတွင် နောင်တအတွက် ဆေးမရှိနေခဲ့ပေ။ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ရေခဲစွမ်းအင်များကို ထိန်းချုပ်၍ တိုက်ခိုက်နေသော ယုန်ဖြူ၏ မိုးသီးမိုးပေါက်များသဖွယ် တိုက်ခိုက်မှုများအောက်ဝယ်၊ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးတို့ စိုးစဉ်းမျှပင် ပြန်မတိုက်ခိုက်နိုင်ဘဲ အသည်းအသန်သာ ခုခံနေခဲ့ရသည်။
အခြေအနေ တဖြည်းဖြည်း ဆိုးသည်ထက် ဆိုးရွားလာသော်၊ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး စတင် စိုးရိမ်စပြုလာခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင်ကမူ တိုက်ပွဲအား ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ စိုက်ကြည့်လျက် အခွင့်ကောင်းအား ကျားချောင်းသည့်နှယ် ချောင်းမြောင်းနေခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်၏ မျက်ခုံးအစုံ တွန့်ကွေးသွားခဲ့သည်။ တစ်ယောက်ယောက်မှ သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
သို့သော် ဘေးပတ်ပတ်လည်အား လှည့်ပတ်ကြည့်သော်ငြား မည်သူ့ကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရပေ။ ပိုဆိုးသည်ကား တိုက်ခိုက်နေသူများ သူ့အား သတိပြုမိမည်ကို စိုးရွံ့သည့် အတွက်ကြောင့် သူ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံအား ကျယ်ကျယ်ပြန်ပြန့် မဖြန့်ကျက်ရဲချေ။
သို့သော်လည်း သူ့မသိစိတ် မှားယွင်းလိမ့်မည်ဟုတော့ မထင်၊ တစ်ယောက်ယောက် သူ့အနားတွင် ပုန်းနေခြင်း ဖြစ်လောက်၏။
ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားမိလိုက်သော် ခေါင်းအား အနည်းငယ် ငုံလျက် သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးကို အသက်သွင်းလိုက်၏။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင်မူ ရန်ကိုင် တစ်ခုခုကို ရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။
သူပုန်းနေသည့် နေရာနှင့် မီတာသုံးရာအကွာရှိ ရေခဲတိုင် နောက်တွင် လူနှစ်ယောက် ပုန်းနေခဲ့သည်။ ထိုနှစ်ယောက် မည်သို့သော် ပညာရပ်ကို သုံးထားသလဲ ရန်ကိုင် မသိသော်ငြား ထိုအရာသည် သူတို့၏ ပုံရိပ်နှင့် အရှိန်အဝါကို အပြည့်အဝ ဖုံးကွယ်ပေးနိုင်ပေသည်။ ရန်ကိုင်၏ သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုး မျက်လုံးသည်ပင်လျှင် သူတို့၏ အသွင်အပြင်ကို မမြင်နိုင်ဘဲ ရုပ်သွင်ကိုသာ မြင်နိုင်ခဲ့သည်။
သို့သော် ရန်ကိုင် မြင်ရသလောက် ထိုနှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်သည် အမျိုးသမီးဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်သည် လက်တစ်ဖက်သာရှိသည့် အမျိုးသားတစ်ဦး ဖြစ်သည်။
သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်က ကျင်းရှီလား
လူတစ်ယောက်ကို ရန်ကိုင် ပြန်သတိရမိသွားသည်။ ထိုလူသည် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ ကျင်းရှီပင်။ ထို့အပြင် အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် လက်ပြတ်နေသည့် အမျိုးသားတစ်ဦး အတွဲအနက် သူသိသလောက် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ အတွဲသာ ရှိသည်။ ထိုအတွဲမှလွဲ၍ အခြားလူများကို သူမစဉ်းစားတတ်တော့။
ထိုနှစ်ယောက်သာ ဆိုလျှင်လည်း ယနေ့သည် သူ့အတွက် အလွန်ကိုမှ တိုက်ဆိုင်မှုကြီးမားသည့် နေ့တစ်နေ့ဟု ပြောရမည်။
ရန်သူများအတွက် လောကကြီးသည် အမှန်တကယ်ကို ကျဉ်းမြောင်းလှပါတကား… ရန်ကိုင် တွေးမိသွားသည်။ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်နှင့် သူ၊ နည်းနည်းလေးမှကို မတည့်ပေ။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သို့ မဝင်စဉ်က ကျင်းရှီသည် သူ့အား သတ်ရန် ကြိုးစားခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် ဧကရာဇ်ဖိအားကို အထင်သေးခဲ့သည့် အတွက် ရန်ကိုင်အား သတ်မည့် အစီအစဉ် ကျရှုံးသွားရုံမက သူကိုယ်တိုင်ပင် ပြန်ဒဏ်ရာရသွာခဲ့ရသည်။
ကျင်းရှီ ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်ထဲသို့ မဝင်ခင် ပြောသွားသည့် ခြိမ်းခြောက်စကားများကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည့် အခါ ထိုလက်ပြတ်သည် အခွင့်အရေးရသည်နှင့် သူ့အား သတ်ရန် ကျိန်းသေ ကြိုးစားလိမ့်မည် ဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။
အစောပိုင်းက သူမသိစိတ်မှ ခံစားမိလိုက်သည့် ခံစားချက်အရ ထိုနှစ်ယောက် သူ့အား ရှာတွေ့ပြီးသွားလောက်ပေပြီ။ သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးအား အသက်သွင်းလိုက်သည်မှာ ကံကောင်းသွားခဲ့သည်။ မဟုတ်လျှင် ထိုနှစ်ယောက် ရှိနေသည်ကို သတိပြုမိလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ယခု သူသည် ထိုနှစ်ယောက် ရှိနေသည်ကို သိထားသော်ငြား ထိုနှစ်ယောက်သည် သူတို့ ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင်မှ သိထားသည်ကို သတိမပြုမိသေးချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အတွက် အနည်းငယ် အခွင့်သာနေသည်ဟု ပြော၍ရသည်။
ရှိခိုးကောင်သည် ပုစဉ်းရင်ကွဲအား ချောင်းမြောင်းနေချိန် အိုရီရယ်ငှက်သည် ထိုနှစ်ကောင်ကို ပြန်ချောင်းနေခဲ့သည်။ အဆုံးတွင် မည်သူသားကောင် ဖြစ်သွားမည်နည်း။
လက်ရှိ အခြေအနေသည် ရှင်းလင်းသယောင် ထင်ရသော်ငြား အတော့်ကိုမှ ရှုပ်ထွေးသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း ရှေ့သို့ ပြေးဝင်မသွားရဲသေးဘဲ ပုန်းသာ ဆက်ပုန်းနေလိုက်လေသည်။
အမျိုးသမီးနှစ်ဦး အသုံးပြုနေသည့် မှော်ရတနာများသည် အတော်လေးကို အားကောင်းသော်ငြားလည်း ဤနေရာမျိုးတွင် လောကရတနာအား တိုက်ခိုက်ရသည်မှာ မလွယ်ကူလှချေ။
တိုက်ခိုက်ခံရဖန် များလာသဖြင့် သူတို့၏ မှော်ရတနာများ ထိခိုက်လာနေခဲ့လေပြီ။ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကာကွယ်ရန် သုံးထားသော သူတော်စင်ချီပင် တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်စ ပြုနေခဲ့လေပြီ။
ယုန်ဖြူကြီးမှာမူ ထိုနှစ်ယောက်အား အတည်ပေါက်ဖြင့် တိုက်ခိုက်မနေခဲ့။ ကြောင်မှကြွက်အား ဆော့ကစားသလို ဆော့ကစားနေခဲ့သည်။ အလွန်ကိုမှ လျင်မြန်သော အမြန်နှုန်းဖြင့် ခုန်ဆွခုန်ဆွလုပ်ရင်း ရေခဲလှံများကို သိပ်သည်း၍ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးဆီသို့ လှမ်းလှမ်းပစ်နေခဲ့သည်။
ရုတ်တရက် ယုန်ဖြူသည် သူ့ပတ်လည်တွင် ရေခဲလှံများစွာကို သိပ်သည်းစေလျက် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးဆီသို့ တစ်ပြိုင်တည်း ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။
မြောက်မြားစွာသော လှံများကြောင့် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး လျှို့ဝှက်ကျင့်စဉ် အကူအညီဖြင့် နှစ်ဦးသား၏ သူတော်စင်ချီကို အတူတကွ ပေါင်းစည်းလျက် ယုန်ဖြူ၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ခုခံလိုက်ရသည်။
ဘုန်းဘုန်းဘုန်း…
ထိုတိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ရေခဲလမ်းတစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲသံများဖြင့် ညံသွားခဲ့ပြီး ပတ်ပတ်လည် အနီးဝန်းကျင်ရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်တို့သည်လည်း ကယောက်ကယက် ဖြစ်ကုန်သည်။
အော်ဟစ်သံနှစ်သံနှင့်အတူ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး နောက်သို့ လွင့်ထွက်သွားခဲ့ကြသည်။ အဆက်မပြတ် အန်ထွက်လာသော သွေးများကြောင့် သူမတို့၏ အဖြူရောင်ဝတ်ရုံများ နီစွေးကုန်ရလေပြီ။
ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ ဘဝဇာတ်လမ်း ပြီးဆုံးသွားခဲ့လေပြီ။ သူမတို့တွင် တိုက်စရာ သူတော်စင်ချီ မရှိတော့သည့်အပြင် လောကရတနာကြောင့်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားသေးသည်။ မည်သို့မှ ပြန်မတိုက်ခိုက်နိုင်တော့သည့်အတွက် အရှိကို အရှိအတိုင်း လက်ခံလိုက်သည့်အလား သေမှာကို စောင့်နေသည့် လူများနှယ် သူမတို့၏ မျက်လုံးများကို ပိတ်လိုက်ကြသည်။
ရုတ်တရက် အနီးနားရှိ ရေခဲတိုင်နောက်မှ လူနှစ်ယောက် ထွက်လာခဲ့သည်။ အပြင်သို့ရောက်နေသည် နှစ်ယောက်စလုံး သွေးနီရောင်အမျှင်တန်းများကို ဖန်တီး၍ လောကရတနာဆီသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်၊ ထိုနှစ်ယောက်သည် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်နှင့် အကြီးအကဲ ကျင်းရှီတို့ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ထိုနှစ်ယောက် လက်ရှိအချိန်တွင် လှုပ်ရှားလိုက်ခြင်းသည် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် သေမည်ကို မကြည့်ရက်သည့်အတွက် အတွက်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ လက်ရှိ အချိန်သည် ယုန်ဖြူအား အလစ်အငိုက် ချောင်းတိုက်ရန် အကောင်းဆုံး အချိန် ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
ရေခဲစွမ်းအင် လောကရတနာသည် သူတို့အတွက် အသုံးမဝင်သော်ငြား ထိုလောကရတနာအား အခြား အဖိုးတန် ရတနာများစွာနှင့် ပြန်လည် လဲလှယ်နိုင်ပေသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့ကိုမူ ကျင်းရှီတို့ မျက်လုံးထဲမထည့်ချေ။ သူတို့ နှစ်ယောက်အား သူတို့ ကြိုက်သည့်အချိန် ရှင်းပစ်နိုင်သည့် စဉ်းတီတုံးပေါ်မှ ငါးများနှယ် မှတ်နေလားမသိ။
သူတို့ လှုပ်ရှားလိုက်သည့် အခိုက်အတန်သည့် အချိန်ကိုက် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ကျင်းရှီ၏ ပါးနှစ်ဖက် ဖောင်းကားလာပြီး ၎င်း၏ ပါးစပ်မှ ပုစဉ်းရင်ကွဲအော်သံကဲ့သို့ အားကောင်းလှသော အသံလှိုင်းများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
ထိုအသံလှိုင်းတို့သည် လျင်မြန်စွာ ဖြာထွက်သွားပြီး လောကရတနာအား လွှမ်းခြုံသွားခဲ့လေသည်။
ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးအား အပြတ် ရှင်းပစ်ရန် ကြံနေသော ယုန်ဖြူသည် ရုတ်တရက် အလစ်အငိုက် ချောင်းတိုက်ခံလိုက်ရသည့်အတွက် ချက်ချင်း မတုန့်ပြန်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။
လောကရတနာသည် မိုးမြေစွမ်းအင်ဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော သက်ရှိတစ်ကောင် ဖြစ်သည့်အတွက် သာမန် တိုက်ခိုက်မှုများသည် ၎င်းအပေါ် သက်ရောက်မှုမရှိချေ။ သို့သော် ထိုသာမန် တိုက်ခိုက်မှုများထဲ ကျင်းရှီ၏ အသံလှိုင်းတိုက်ခိုက်မှု မပါချေ။ ကျင်းရှီ၏ အသံလှိုင်းတိုက်ခိုက်မှုသည် တစ်ဖက်ရန်သူ၏ ဝိဥာဉ်ကို ပစ်မှတ်ထား တိုက်ခိုက်သည့် ပညာရပ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။
လောကရတနာသည် အသိစိတ်ရှိနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း လူသား တစ်ယောက်၏ အဆင့်ထိတော့ မရောက်သေးချေ။ ကျင်းရှီ၏ အသံလှိုင်းတိုက်ကွက်သည် ယုန်ဖြူအား အကောင်းဆုံး တန်ပြန်နိုင်သည့် တိုက်ကွက်တစ်ခုဖြစ်သည်။
ထိုတိုက်ကွက်ကြောင့် ယုန်ဖြူ အလွန်ကို နာကျင်သွားခဲ့သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပျက်စီးတော့မည့်အလား မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အဆုံးတွင် မြေကြီးပေါ်သို့ လဲကျသွားပြီး ခေါင်းအား ၎င်း၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ နာကျင်စွာ အော်ဟစ် မြည်တမ်းတော့လေသည်။
သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်သည် ယုန်ဖြူ လှုပ်မရဖြစ်နေသည့် အချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ အနီရောင်သွေးမျှင် နှစ်ချောင်းကို ယုန်ဖြူဆီသို့ ပစ်လိုက်သည်။
သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်သည် နတ်ဆိုးသွေးမျှင် နှစ်ချောင်းအထိ ကျင့်ကြံထားနိုင်ခဲ့သည်။
သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ အထက်ပိုင်း အကြီးအကဲများ အားလုံး နတ်ဆိုးသွေးမျှင် ပညာရပ်အား ကျင့်ကြံထားကြသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ ဖန်တီးလိုက်သည့် နတ်ဆိုးသွေးမျှင်သည် ရန်ကိုင်၏ ရွှေရောင်သွေးမျှင်နှင့် လုံးဝ မတူချေ။ ရန်ကိုင်၏ ရွှေရောင်သွေးမျှင်သည် ရွှေရောင်သွေးစက်ဖြင့် ဖန်တီးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ရွှေရောင်သွေးစက်သာ လုံလောက်သရွေ့ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် မည်သည့် ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးမှ မခံစားရဘဲ ရွှေရောင် သွေးမျှင်များကို သူကြိုက်သလောက် ဖန်တီးနိုင်ပေသည်။
သို့သော် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ အကြီးအကဲများ ကျင့်ကြံထားသည့် နတ်ဆိုးသွေးမျှင်များသည် သူတို့၏ အသက် စွမ်းအင်နှင့် သွေးအဆီအနှစ်ကိုသုံး၍ ဖန်တီးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုအသက်စွမ်းအင်နှင့် သွေးအဆီအနှစ်သည် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခု၏ အုတ်မြစ်ဖြစ်ကာ ထိုအရာများကို ပိုမိုအားကောင်းလာစေရန် နှစ်ပေါင်းများစွာ အချိန်ယူပြီး မြှင့်တင်ရသည်။ ထို့ကြောင့် နတ်ဆိုးသွေးမျှင် တစ်ချောင်းချင်းစီတိုင်းသည် ၎င်းတို့၏ ပိုင်ရှင်များအတွက် အလွန် အသုံးဝင်သည်ဟု ပြော၍ရသည်။
နတ်ဆိုးသွေးမျှင်တစ်မျှင်အား ပြီးပြည့်စုံခြင်းအဆင့်ထိ ကျင့်ကြံနိုင်ရန်အတွက် အသက်စွမ်းအင်များစွာ လိုအပ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုပညာရပ်အား ကျင့်ကြံထားသူ တစ်ယောက်သည် နတ်ဆိုးသွေးမျှင်အား မြှင့်တင်ရင်း ကုန်ဆုံးသွားသော အသက် စွမ်းအင်များကို အဆက်မပြတ် ပြန်လည်ဖြည့်တင်းနေရသည်။ မဟုတ်လျှင် သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်အား အကြီးအကျယ် ထိခိုက်နိုင်၏။
အများအားဖြင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သည် တစ်ဘဝလုံး၌ နတ်ဆိုးသွေးမျှင် တစ်မျှင်လောက်ကိုသာ ကျင့်ကြံနိုင်ကြသည်။ ဒုတိယတစ်မျှင်ကိုသာ အတင်းတွန်းအားပေး ကျင့်ကြံမည်ဆိုပါက ခန္ဓာကိုယ်သည် ထိုဒဏ်ကို ခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ဘဲ အခပ်မသင့်ဘဲ မရဏလမ်း မြန်းသွားရနိုင်ပေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၁)
ထိုနတ်ဆိုးသွေးမျှင် ကျင့်စဉ်သည် ရှီအား ပိုင်းဖြတ်နိုင်သည့် အဖျက်စွမ်းအား ပြင်းထန်သော အားကောင်းသည့် ကျင့်စဉ်တစ်မျိုး ဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုကျင့်စဉ်တွင် အားနည်းချက် တစ်ခုရှိသည်။ အားနည်းချက်သည်ကား နတ်ဆိုးသွေးမျှင်အား ဖန်တီးနိုင်သည့် အရေအတွက် အကန့်အသတ် ရှိနေခြင်းပင်။
သို့သော်လည်း သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်သည် နတ်ဆိုးသွေးမျှင် နှစ်မျှင်တိတိကိုပင် သိပ်သည်းထားနိုင်သည်။ သိပ်သည်းထားသော သွေးမျှင် နှစ်မျှင်စလုံး၏ စွမ်းအားမှ အတူတူလောက် ရှိသည်။ ထို့အပြင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး အသက်ဓါတ်များဖြင့် ပြည့်ဝနေသေးသည်။ တကယ်ကို သံသယဝင်စရာပင်။
ထိုတစ်ချက်နှင့်ပင် ကျောင်းသခင်ရာထူးကို ရထားသော ထိုအမျိုးသမီးကို လျှော့မတွက်သင့်မှန်း သိနိုင်ပေသည်။
နတ်ဆိုးသွေးမျှင်နှစ်မျှင်သည် စတင် တွန့်လာလာခဲ့ပြီး သွေးနီရောင်မြွေနှစ်ကောင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းအစုံ စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် ဝင်းလက်သွားခဲ့သည်။
သူ့ရွှေရောင်သွေးမျှင်များကို ထိုကဲ့သို့ ပြောင်းလဲ၍ မရသေးချေ။ ထို့ကြောင့် နတ်ဆိုးသွေးမျှင် ပညာရပ်၏ ဒုတိယ အပိုင်းကို သူမရသေးသည်မှာ သေချာသလောက် ရှိသွားပေပြီ။
နတ်ဆိုးသွေးမျှင် ပညာရပ်၏ ဒုတိယအပိုင်းထဲတွင် နတ်ဆိုးသွေးမျှင်များအား မည်ကဲ့သို့ ထိန်းချုပ်ရမည်လဲ ဆိုသည်ကို ဖော်ပြထားလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းပြီးသားပင်။
လက်ရှိ အဖြစ်အပျက်သည် သူ့ခန့်မှန်းချက် မှန်ကန်ကြောင်း ပြသနေခဲ့သည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် နတ်ဆိုးသွေးမျှပင် ပညာရပ်သည် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ အမွေအနှစ်ပညာရပ် တစ်ခုဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ အပြင်လူတစ်ယောက် အနေဖြင့် ဒုတိယအပိုင်းကို ရနိုင်ရန်မှာ မဖြစ်နိုင်ပေ။
နတ်ဆိုးသွေးမျှင်များအား အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲနိုင်ပုံကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့သည်။
ရွှေရောင်သွေးမျှင်များသည် သူတိုက်ပွဲအများစုတွင် အဓိက ကျသော စွမ်းအားတစ်ရပ်အဖြစ် ပါဝင်ပေးခဲ့သည်။ သူသာ ဒုတိယ အပိုင်းကို ရနိုင်လျှင် သူထုတ်ဖော်နိုင်သော စွမ်းအားသည် ပိုမို များပြားလာပေလိမ့်မည်။
ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အတွေးများစွာ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သွေးနီရောင် မြွေနှစ်ကောင်သည် ယုန်ဖြူဆီသို့ ပြေးသွားပြီးနောက် တစ်ကောင်သည် ယုန်၏ခေါင်းကို ကိုက်ခဲလိုက်ကာ ကျန်တစ်ကောင်သည် ယုန်၏ အမြီးကို ကိုက်ခဲလိုက်သည်။
သွေးနီရောင် စွမ်းအင်များသည် မြွေများ၏ အစွယ်မှတစ်ဆင့် ယုန်ဖြူကိုယ်ထဲသို့ စိမ့်ဝင်သွားခဲ့ပြီး ၎င်း၏ စိတ်စွမ်းအင်ကို စတင် ဖျက်စီးတော့လေသည်။
ကျင်းရှီ၏ အလစ်အငိုက် ချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်မှုမှ အသိပြန်ဝင်လာချိန်တွင် ယုန်ဖြူသည် မြွေနှစ်ကောင်၏ ကိုက်ခဲထားခြင်း ခံရပြီးနေလေပြီ။ သူမည်မျှပင် ရုန်းစေကာမူ မြွေနှစ်ကောင်၏ ချုပ်နှောင်မှုမှ မလွတ်ခဲ့ပေ။ အချိန် ကြာမြင့်လာသည်နှင့် ၎င်း၏ ကိုယ်ထဲသို့ စိမ့်ဝင်လာနေသည့် သွေးနီရောင်စွမ်းအင်များကြောင့် ယုန်ဖြူ၏ အသိစိတ် စတင် ဝေဝါးလာခဲ့ရသည်။
အခြေအနေ မဟန်တော့မှန်း သိလိုက်သော် လောက ရတနာလည်း ဆက်ရုန်းမနေတော့ချေ။ ရပ်လိုက်ပြီး ရေခဲစွမ်းအင် အရှိန်အဝါများအဖြစ် သူ့ကိုယ်သူ ပြောင်းလဲပစ်ကာ ထွက်ပြေးရန် ကြိုးစားတော့လေသည်။
ရစ်မူးဖွယ်ရာ ရီဝေဝေရယ်သ့လေးများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုရယ်သံကို ကြားလိုက်သူတိုင်း သွေးများ ဆူပွက်လာသကဲ့သို့ ခံစားရမည်ဖြစ်ကာ စိတ်မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။
သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်သည် လေထဲတွင်ရပ်လျက် ယုန်ဖြူဆီသို့ လက်ညိုးထိုးလိုက်သည်။ သွေးနီရောင်မြွေနှစ်ကောင်မြွေသည် နတ်ဆိုးသွေးမျှင်များ အဖြစ်သို့ ပြန်လည်ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် တွန့်လိမ်လျက် ပိုမိုသေးငယ်သော သွေးမျှင်လေးများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလေသည်။
ထိုသွေးမျှင်လေးများသည် အချင်းချင်း ယှတ်ဖြာလျက် ဧရာမပိုက်ကွန်ကြီးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲကာ မယုံကြည်နိုင်စရာ အမြန်နှုန်းဖြင့် လောကရတနာဆီသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။
ယခုတစ်ကြိမ်တွင် လောကရတနာလည်း လုံးဝ မရှောင်နိုင်တော့ဘဲ သွေးနီရောင်ပိုက်ကွန်ထဲ အလျင်အမြန် ချုပ်မိသွားခဲ့လေသည်။
“ချိတ်ပိတ်လိုက်စမ်း” ကျောင်းသခင်၏ အော်ဟစ်သံနှင့်အတူ သွေးနီရောင်ပိုက်ကွန် အလျင်အမြန် ကျုံ့ဝင်လာခဲ့လေသည်။ လောကရတနာ မည်မျှပင် ရုန်းကန်နေစရာမူ ပိုက်ကွန်တွင်းမှ လုံးဝ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ပေ။
ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း အမျိုးသမီး ဂုဏ်ယူစွာ ပြုံးလိုက်သည်။ လက်ညိုးကိုကွေးလျက် ယုန်ဖြူ ဖမ်းထားသော ပိုက်ကွန်ကို သူမဆီသို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။
ထိုစဉ် စူးရှသော ဖီးနစ်ငှက်အော်သံနှင့်အတူ မထင်မှတ်စရာ ပြောင်းလဲမှုတစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ဖိအား တစ်ရပ် အားလုံးပေါ်သို့ ပြိုဆင်းလာခဲ့သည်။ ထိုဖိအားကို ခံစားမိလိုက်သည့်အခိုက် မြေပြင်ပေါ်တွင် လဲနေသော၊ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၊ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ အမျိုးသမီးနှင့် ကျင်းရှီတို့ ဖိအားထွက်ပေါ်ရာဆီသို့ လှည့်ကြည့်မိလိုက်ကြ၏။
သူတို့ ရှိနေရာမှ မီတာရာပေါင်းများစွာ ဝေးကွာသော နေရာရှိ ရေခဲတိုင်းတစ်ခုနောက်ဆီမှ သန့်စင်သော ရေခဲကျောက်စိမ်းဖြင့် ထွင်းထုထားဟန် ထင်မှတ်ရသော အဖြူရောင် ငှက်တစ်ကောင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုငှက်သည် အသွေးအသား ခန္ဓာကိုယ်အား ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မရှိဘဲ စွမ်းအင်သက်သက်ဖြင့်သာ ဖွဲ့စည်းထားသည့် ပုံရိပ်ယောင်တစ်ခုသာ ဖြစ်သော်ငြား ၎င်း၏ မျက်ဝန်းအစုံသည် မျက်ကွယ်ပြုမရသည့် ကြီးမြတ်သော အရှိန်အဝါတို့ကို ထုတ်ဖော်နေသည်။
ထိုမျက်ဝန်းအစုံနှင့် မျက်လုံးချင်းဆိုသွားလိုက်သူတိုင်း သူတို့ကိုယ်သူတို့ သိမ်ငယ်နိမ့်ကျသလို ခံစားသွားရပေလိမ့်မည်။
“ရေခဲဖီးနစ်” ရေခဲတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးစလုံး ထိုငှက်ကြီးကို ကြည့်ရင်း မျက်လုံးပြူးသွားခဲ့ကြသည်။
ဖီးနစ်ငှက်အား သူတို့ သိပ်နေသည်မှာ အထူးအဆန်းတော့ မဟုတ်ပေ။ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားသည် ရေခဲစွမ်းအင်ကို ကျင့်ကြံသော အင်အားစုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ရေခဲဖီးနစ်ငှက်သည် ရေခဲစွမ်းအင်ကို ကိုယ်စားပြုသည့် ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်ထဲရှိ အထွဋ်အထိပ် သက်ရှိတစ်ကောင် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရေခဲ ဖီးနစ်အား သူတို့ သိနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြား တပည့်များသည် ရေခဲဖီးနစ်ကို ရှေးခေတ်မှတ်တမ်းများတွင်သာ မြင်ဖူးပြီး အပြင်တွင် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးကြပေ။
ထိုအမျိုးသမီး နှစ်ဦးတို့၏ ရင်ခုန်သံအနိမ့်အမြင့် စည်းချက် မညီတော့ချေ။ အစပိုင်းတွင် သေရတော့မည်ဟု ထင်နေသည့် အတွက်ကြောင့် စိတ်ကိုအေးအေးလေး ထားလိုက်သည်။ သို့သော် တစ်ယောက်ယောက်၏ အလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် လောကရတနာ သူတို့အား မသတ်နိုင်တော့မှန်း သိလိုက်သည့်အခါ အမျိုးသမီး နှစ်ဦး အနည်းငယ် ပျော်မိသွားခဲ့သည်။ ယခုမူ သူတို့ ရှေးခတ်မှတ်တမ်းများတွင်သာ မြင်ဖူးခဲ့သော ဒဏ္ဏာရီလာ ရေခဲစွမ်းအင်၏ ကိုယ်စားပြုဖြစ်သော ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ် ဖြစ်သည့် ရေခဲဖီနစ်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ သူတို့၏ ရင်ခုန်သံ အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ ဤတစ်ခဏသော အခိုက်အတန့်လေးသည် သူတို့၏ ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် ကောင်းသည့် ခံစားချက်မျိုးကို ပေးစွမ်းသွားခဲ့သည်။
ထို့အပြင် သူတို့ တိုက်ခိုက်နေချိန် သူတို့အား စောင့်ကြည့်နေသူ အပြင်လူများစွာ ရှိနေသည်ဆိုသည်ကို ယခုမှသာ သိသွားရတော့သည်။
ရေခဲဖီးနစ်သည် စူးရှစွာ တစ်ချက် အော်မြည်လိုက်ပြီး ဝဲနေသည့် နေရာမှ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ ရေခဲဖီးနစ် ပြန်ပေါ်လာသည့် အချိန်တွင် ဖီးနစ်သည် သွေးနတ်ဆိုး ကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်ရှေ့သို့ ရောက်နေခဲ့လေပြီ။ ကျောင်းသခင်ရှေ့သို့ ရောက်သည်နှင့် နှုတ်ဆက်ပြီး လောက ရတနာအား ချုပ်နှောင်ထားသော သွေးကွန်ခြာအား ဖမ်းဆိတ်လိုက်သည်။
ထိုအဖြစ်အပျက် အလုံးစုံကို ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီး ကြောင်၍သာ ကြည့်နေမိသည်။ ဖီးနစ်ငှက်သည် သူမ တစ်ဘဝလုံး၌ တစ်ကြိမ်ပင်လျှင် တွေ့ရခဲလှသည့် မျိုးစိတ်တစ်ခု ဖြစ်သည့်အတွက် ဖီးနစ်အား မြင်လိုက်ရချိန် သူမ ယခုကဲ့သို့ ငေးကြောင်သွားခဲ့သည်မှာလည်း အထူးအဆန်းတော့ မဟုတ်။ သူမ၏ ရတနာ လုယူသွားခံလိုက်ရသည့် အချိန်မှသာ ကျောင်းသခင် ပြန်အသိဝင်လာခဲ့ပြီး ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လိုက်လေသည် “သေချင်နေတဲ့ သားရဲစုတ်”
ထိုအကောင်းသည် အစစ်အမှန် ရေခဲဖီးနစ် ဟုတ်ဟုတ်၊ မဟုတ်ဟုတ်၊ ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီး ဂရုမစိုက်နိုင်တော့။ သူမ၏ သားကောင်အား လာလုယူသည့် လုပ်ရပ်မျိုးကို သူမ မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ သည်းခံနေမည်မဟုတ်ချေ။ ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်၍ သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်းကာ လက်ကောက်တစ်ကွင်းဖြင့် ရေခဲဖီးနစ်အား လှမ်းပစ်လိုက်လေသည်။
လက်ကောက်သည် လေထဲ ရောက်သွားသည်နှင့် တစ်ကွင်းမှ နှစ်ကွင်း၊ နှစ်ကွင်းမှ လေးကွင်း၊ စသဖြင့် အဆင့်ဆင့် ပွါးသွားရာ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ကောင်ကင်းတစ်ခွင်လုံး လက်ကောက် များစွာဖြင့် ပြည့်သွားလေသည်။
သို့ရာတွင် ရေခဲဖီးနစ်သည် ထိုတိုက်ခိုက်မှုများကို လျစ်လျူသာ ရှုထားခဲ့သည်။ ၎င်းသည် အားနည်းနေသော ဝိဥာဉ် တစ်ခုသက်သက်သာ ဖြစ်သော်လည်း ၎င်းအား အလွယ်တကူ အနိုင်ကျင့်၍ ရမည် ထင်နေလျှင်တော့ မှားသွားပေလိမ့်မည်။
လက်ကောက်ကွင်းများ တိုးဝင်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရေခဲဖီးနစ်သည် ၎င်းသုတ်ချီလာသည့် သွေးကွန်ခြားအား တစ်ခါတည်း မြိုချပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လေထဲရှိ ရေခဲစွမ်းအင်များကို စုစည်း၍ ၎င်းပတ်လည်၍ ရေခဲဓါးသွား မုန်တိုင်းတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်သည်။
ထင်… ထင်… ထင်… ထင်…
သတ္တုချင်း ထိခတ်သံများ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာပြီး လက်ကောက်များ ပျက်စီးကာ ရေခဲဓါးသွားများ ကျိုးကြေကုန်၏။ လက်ကောက်ကွင်း အမျိုးသမီး၏ လက်ဆီသို့ ပြန်ရောက်သွားသည့်တိုင် ရေခဲဖီးနစ်မှာမူ အကောင်းအတိုင်း ရှိနေပေသေးသည်။ ကျောင်းသခင်၏ မျက်နှာမှာမူ အနည်းငယ် ဖြူလျော်နေခဲ့လေပြီ။
ရေခဲဖီးနစ်သည် လောကရတနာကိုသာ မြိုချလိုက်ခြင်း မဟုတ်ဘဲ သူမ၏ နတ်ဆိုးသွေးမျှင်ကိုပါ မြိုချလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် အမျိုးသမီး မသက်မသာ ဖြစ်သွားရခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမနှင့် နတ်ဆိုးသွေးမျှင်ကြား အဆက်အသွယ် တဖြည်းဖြည်း အားနည်းလာသည်ကို ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီး ခံစားမိနေသည်။ ဤအတိုင်းသာ ဆက်သွားခွင့်ပြုလိုက်လျှင် သူမ၏ နတ်ဆိုးသွေးမျှင်ကို အပြီးတိုင် ဆုံးရှုံးရပေလိမ့်မည်။
“ငါ့ဟာကို စားရဲမှတော့ နင်လည်း တန်ကြေးတစ်ခု ပြန်ပေးရမှာပေါ့” ပြောပြီးသည်နှင့် လက်ကွက်များ ထုတ်ဖော်၍ နတ်ဆိုးသွေးမျှင်အား ရေခဲဖီးနစ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အတွင်းပိုင်းမှ တိုက်ခိုက်စေရန် ထိန်းချုပ်တော့လေသည်။
ရေခဲဖီးနစ်နှင့် တစ်ကြိမ်တိုက်ခိုက်ပြီးနောက်တွင် ရေခဲဖီးနစ်သည် အလွန်ကို အံ့ဩဖွယ်ရာ ကောင်းသော်ငြား ၎င်းသည် တကယ့် အစစ်အမှန် ရေခဲဖီးနစ်ကဲ့သို့သော စွမ်းအားကို ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မရှိမှန်း သူမ သတိပြမိလိုက်သည်။ မဟုတ်လျှင် သူမ ဤနေရာတွင် ဆက်နေရဲတော့မည် မဟုတ်ချေ။ အမြီးကုတ်၍ ခြေကုတ်သုတ်ပြီး ထွက်ပြေးပြီးနေပြီ။
အစစ်အမှန်း ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်များကိုပင် ဂရုမစိုက်သော တည်ရှိမှုမျိုး ဖြစ်သည်။
အတွင်းပိုင်းမှ တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသည့်အခါ ရေခဲဖီးနစ် နာကျင်စွာ အော်ဟစ်မြည်ကြွေးတော့လေသည်။ နတ်ဆိုးသွေးမျှင်၏ တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ရေခဲဖီးနစ်၏ ခန္ဓာကိုယ် အနီရောင် မှိန်ဖျဖျ တောက်လာခဲ့သည်။
ရေခဲဖီးနစ် ဒုက္ခရောက်နေသည်ကို မြင်သည့်အခါ ရန်ကိုင်လည်း ဆက်ပြီး ရပ်ကြည့်မနေနိုင်တော့ပေ။ ရေခဲဖီးနစ် လှုပ်ရှားလိုက်သည့် အချိန်တွင် သူလှုပ်ရှားရန် ပြင်းနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခု ရေခဲဖီးနစ် လှုပ်ရှားပြီးသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သူလည်း ဆက်ပုန်းအောင်းနေစရာ မလိုတော့ချေ။
“ဒါမင်းလက်ချက် ဖြစ်မယ်လို့ ငါထင်သားပဲ” ရန်ကိုင် ထွက်လာသည်ကို မြင်သော် ကျင်းရှီသည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ချက်ချင်း ပျံသန်းသွားပြီး သူ့လက်ကို ပိတ်လိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင်လည်း သွားနေရင်း ရပ်လိုက်ပြီး ကျင်းရှီအား အေးစက်စက်ဖြင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ရေခဲဖီနစ်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ရေခဲဖီးနစ်အား အမိန့်မပေးနိုင်ချေ။ ရေခဲဖီးနစ်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား ယာယီအိမ်တစ်လုံးအဖြစ် အသုံးပြုနေသော ဧည့်သည်တစ်ယောက် သက်သက်သာ ဖြစ်၏။ အနည်းဆုံး ရေခဲဖီးနစ်နှင့် အဆက်အသွယ် လုပ်နိုင်လျှင်ပင် ယခုကဲ့သို့ စိုးရိမ်နေစရာ မလိုချေ။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ရေခဲဖီးနစ်သည် ဝိဥာဉ်တစ်ခုသက်သက်သာ ဖြစ်သော်ငြား မည်သည့် အချိန်တွင် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ရမည်ကို ကောင်းကောင်း နားလည်ထားသည်။
အခြေအနေ မဟန်သည်ကို သတိပြုမိသော် ပါးစပ်ဟ၍ ကျောင်းသခင်၏ နတ်ဆိုးသွေးမျှင်ကို ပြန်အန်ထုတ်လိုက်လေ၏။ နတ်ဆိုးသွေးမျှင် အပြင်သို့ ပြန်ရောက်လာလျှင်သည်နှင့် သွေးနီရောင် အမျှင်တန်းနှစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားပြီး ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီး၏ လက်ထဲသို့ ပြန်သွားခဲ့လေသည်။
နတ်ဆိုးသွေးမျှင်သည် ကျောင်းသခင်မှ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျင့်ကြံထားခဲ့သည့် ကျင့်စဉ်တစ်ခု ဖြစ်သည့်အတွက် ဖီးနစ်ငှက် အဖို့ ထိုအရာအား အလွယ်တကူ မချေဖျက်နိုင်သည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်သည်။
နတ်ဆိုးသွေးမျှင်အား ပြန်အန်ထုတ်ပြီးနောက်တွင် စူးရှစွာ တစ်ချက်အော်မြည်လျက် အဖြူရောင်အလင်းတန်း အသွင်သို့ ပြောင်းကာ ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
လောကရတနာကို ဝါးမြိုလိုက်နိုင်သည့် အတွက် ရေခဲဖီးနစ် အတော်လေး ကျေနပ်နေခဲ့သည်။ လောလောဆယ်တွင် ရေခဲဖီးနစ်သည် လောကရတနာအား သန့်စင်ရေးပေါ်တွင်သာ အာရုံစိုက်နေခဲ့သည်။ နောက်ဆက်တွဲ တိုက်ပွဲ ဘာဖြစ်ဖြစ် သူဂရုမစိုက်ချေ။
ရေခဲဖီးနစ် သူ့ကိုယ်ထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက် တုန်တက်သွားခဲ့သည်။ သူ့ကျောပြင်တစ်လျှောက် စိမ့်ခနဲ အေးတက်သွားခဲ့သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ထိုအအေးဓါတ်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ မည်သည့် ထိခိုက်မှုမှ မဖြစ်စေခဲ့ပေ။ မဟုတ်လျှင် ယခုအချိန် ခြေကုတ်သုတ်ကာ လှည့်ပြေးနေရလောက်ပေပြီ။
ဖြစ်ပျက်သွားသည့် အကြောင်းအရာ အားလုံးသည် အလွန်ကိုမှ ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာကောင်းသော်ငြား ထိုအရာ အားလုံးသည် တဒင်္ဂတာ အချိန်အတွင်း ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ရေခဲဖီးနစ် ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်ကို မြင်သော် ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးစလုံး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ကြသည်။ သူတို့သာ ထိုလူငယ်လေး၏ ရေခဲဖီးနစ်ကို ရနိုင်မည်ဆိုလျှင် ဆိုသည် အတွေးမျိုး အမျိုးသမီး နှစ်ဦးစလုံး၏ စိတ်ထဲ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။
ထိုအချိန်အတွင်းတွင် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီးမှာမူ အံ့တကြိတ်ကြိတ်နှင့် ကြိတ်မနိုင် ခဲမရ ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။ သူမပါးစပ်ထဲသို့ ရောက်ခါနီးအစာ ပုတ်ချခံလိုက်ရသည့်အတွက် ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီး အနေဖြင့် မည်ကဲ့သို့ ကျေနပ်နိုင်မည်နည်း။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၂)
လောကရတနာသည် သူမလက်ထဲသို့ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော်ငြား ရေခဲဖီးနစ်၏ ဖြတ်လုခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီး မည်မျှ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်နေမလဲ ဆိုသည်ကို ခန့်မှန်းကြည့်နိုင်ပေသည်။ သူမ၏ သားကောင်အား ဖြတ်လုသွားသော ရန်ကိုင်ကို အရေခွံဆုတ်၊ သူ့သွေးကို သောက်ချင်နေလျှင်ပင် အထူးအဆန်း ဟုတ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သို့သော်လည်း အခြေအနေ တစ်ချက် ချင့်ချိန်ပြီးနောက် အမျိုးသမီးသည် သူမ၏ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းကာ နှစ်လိုစွာပြုံးလျက် ပြောလိုက်လေသည် “မောင်လေးနဲ့ အစ်မတို့က တကယ်ကို ရေစက်ပါတာပဲနော်”
ပြောနေရင်း စားကောင်းသောက်ဖွယ် တစ်မျိုးအား ကြည့်နေသည့်နှယ် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့်သပ်လိုက်လေသည်။
“ဟုတ်တယ်။ တကယ်ကို ရေစက်ပါတာ” ရန်ကိုင်လည်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်လေသည်။
ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်သော် ပီလော့သည် ရန်ကိုင်အား စူးရဲစွာစိုက်ကြည့်လျက် လေသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “နင်ဒီအကျင့်မကောင်းတဲ့ မိန်းမကို သိတာလား။ ဘာလဲ နင်သူ့အပေါ် အကြွေးတစ်ခုခု တင်ထားတာလား”
ရန်ကိုင်သည် ပီလော့၏ အမေးကို ကြားသော်လည်း သူမအား တစ်ချက်သာ ကြည့်လိုက်ပြီး လျစ်လျူရှုထားလိုက်သည်။
“မောင်လေးနဲ့ အစ်မတို့က တစ်နေရာတည်းက လာတာဆိုတော့ အတူပူးပေါင်းပြီးတောင် လုပ်ဆောင်သင့်တာကို ဘာလို့ အစ်မရဲ့ အကျိုးစီးပွားကို ဖျက်လိုဖျက်စီး လုပ်ချင်ရတာလဲ” အမျိုးသမီးသည် စွဲမက်စွာပြုံးနေသေးလျက် ပြောလိုက်သည်။ သို့နောက် ရှေ့သို့ တစ်လှမ်း တိုးလိုက်ပြီး “မောင်လေးသာ အဲ့လောကရတနာကို ပြန်ပေးမယ်ဆိုရင် အစ်မ မောင်လေးကို အရမ်း ကျေးဇူးတင်မိမှာ”
“ရတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ပြန်ပေးလို့ မရသေးဘူး။ အရိပ်ကြယ်ရောက်မှ ပြန်ပေးလို့ အဆင်ပြေလိမ့်မယ်။ အရိပ်ကြယ်ရောက်ရင် သဲမီးတောက်နယ်မြေဆီ လာယူလိုက်လေ” ရန်ကိုင်ကလည်း မိတ်ဆွေဟောင်းတစ်ယောက်နှင့် စကားပြောနေသည့်အလား ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် စကားကို ကြားသော် အမျိုးသမီး မျက်နှာထက်ရှိ အပြုံး ပျောက်ကွယ်သွားပြီး အေးစက်မှုတို့က ရုတ်ချည်း အစားထိုးဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ အရိပ်ကြယ် ပြန်ရောက်မှတော့ သူ့ဆီမှ မည်ကဲ့သို့ သွားယူရတော့မည်နည်း။ သူမ မည်မျှပင် အားကောင်းပါစေ၊ မီးတောက် အရံအတားကိုမှ မဖြတ်နိုင်လေရာ လောကရတနာကို မည်ကဲ့သို့ သွားယူနိုင်မည်နည်း။
ထိုကောင်လေးသည် သူမအား လှောင်ပြောင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီးသည် မတရားခံလိုက်ရသည့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နှယ် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလျက် ဝမ်းနည်းနေသည့် အကြည့်ဖြင့် “အစ်မ မောင်လေးနဲ့ ရန်သူ မဖြစ်ချင်လို့ အခုလို ပြောနေတာနော်။ မောင်လေး ဆက်ပြီး ခေါင်းမာနေဦးမယ်ဆိုရင် မောင်လေးနဲ့ အဲ့မိန်းကလေးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဒီကနေ လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ ထွက်သွားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးနော်”
“လုပ်နိုင်တယ်ထင်ရင် လုပ်လိုက်လေ။ ကျုပ်ဘက်က အဆင်သင့်ပဲ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက်သာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“တကယ်ကို သွေးနားထင်ရောက်နေတဲ့ ကောင်ပါလား” ကျင်းရှီက ဒေါသတကြီး အော်ပြောလိုက်သည် “ကျောင်းသခင် ဒီကောင်နဲ့ အရေးလုပ်ပြီး ဆက်ပြောမနေနဲ့တော့။ ဒီကောင့်ကို ဖမ်းလိုက်ရင် ပြီးသွားပြီ။ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်လေးကများ ငါတို့ကိုလာပြီး ပြောင်ချော်ချော် လာလုပ်နေသေးတယ်။ ကိုယ့်အဆင့် ကိုယ်မသိတာပဲ”
“အင်း” ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီးလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် တခစ်ခစ် ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “သူတို့ကို ဖမ်းပြီးသွားရင် ကောင်လေးက ငါ့အပိုင်ပဲ။ သူ့လို အသက်စွမ်းအင် အားကောင်းတဲ့လူမျိုး ငါတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသေးဘူး”
အားကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် လူများသည် သူမအတွက် အလွန်ကို အသုံးဝင်ပေသည်။ အခြား ယောကျာ်းသားတစ်ယောက်၏ အသက်စွမ်းအင်ကို သူမ စုပ်ယူခဲ့သည်မှာ တစ်ကြိမ်၊ နှစ်ကြိမ် မကတော့ချေ။
လောကရတနာ ကိစ္စကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင်လည်း သူမ ရန်ကိုင် အလွတ်ပေးမည် မဟုတ်ချေ။ ရန်ကိုင်သည် သူမအတွက် အဆီတဝင်းဝင်းနှင့် အသားတုံးကြီး ဖြစ်သည်။
“ဒါဆို ဟိုမိန်းကလေးသုံးယောက်ကို ဒီလူအိုကြီးယူမယ်” ကျင်းရှီသည် ရူးသွပ်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။ ကျင်းရှီ၏ စကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။ သူမတို့ စိတ်ထဲတွင်လည်း ကြိတ်၍ ဆိုးရွားလှသော သူမတို့၏ ကံတရားကို ကြိတ်၍ အပြစ်တင်နေမိခဲ့သည်။ ဒဏ်ရာသာ မရထားလျှင် ကျင်းရှီနှင့် ထိုအမျိုးသမီးအတွဲကို သူတို့ မကြောက်ပါချေ။
လက်ရှိတွင် သူတို့ခွန်အား၏ နှစ်ဆယ်၊ သုံးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်ကိုသာ ထုတ်ဖော်နိုင်သည့်အတွက် ထိုနှစ်ယောက်၏ ပြိုင်ဘက် ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ လောလောဆယ်၌ သူမတို့၏ မျှော်လင့်ချက်အားလုံးကို ရန်ကိုင် ပေါ်တွင်သာ စုပြုံထားရသည်။ ထိုတန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် နှစ်ယောက်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရသွားအောင် ရန်ကိုင် လုပ်ဆောင်နိုင်ပါစေဟုသာ သူမတို့ ဆုတောင်းနေမိတော့သည်။
“မင်းမှာ မီးငှက်မှော်ရတနာရှိမှန်း ငါသိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာမှ မင်းအဲ့ဒါကိုသုံးပြီး တိုက်ခိုက်ရဲမှာလား” ကျင်းရှီသည် ရန်ကိုင်၏ အားနည်းချက်ကို ချက်ချင်း ထောက်ပြလိုက်သည်။
မီးငှက်သည် ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့တို့အား အအေးဓါတ်မှ ကာကွယ်ပေးနေခဲ့သည်။ မီးငှက်ကိုသာ တိုက်ခိုက်ခိုင်းလိုက်လျှင် အအေးဓါတ်ကို သူတို့ဘာသာ ကာကွယ်ရတော့မည်။ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် အအေးဓါတ်ကို သူ့ဘာသာ ကာကွယ်နိုင်သော်ငြား ပီလော့ကမူ ကာကွယ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
“အဲ့တော့ဘာဖြစ်လဲ” ရန်ကိုင်က ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။
“မင်းက အခေါင်းမမြင်သေးသရွေ့ နောင်တရမယ့်ကောင် မဟုတ်ဘူးပဲ” ကျင်းရှီသည် အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့တစ်ကိုယ်လုံး စတင်ရွှေရောင်တောက်လာခဲ့သည်။ ထိုရွှေရောင်အလင်း၏ နောက်ကွယ်၍ ပုစဉ်းရင်ကွဲတစ်ကောင်၏ ဝိုးတဝါးတား ပုံရိပ်ကို လှမ်းမြင်နိုင်ပေသည်။ ထိုပုံရိပ် ကျင်းရှီ၏ ကိုယ်ထဲသို့ တိုးဝင်သွားသည်နှင့် ကျင်းရှီ၏ အရှိန်အဝါ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ကျင်းရှီဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော အရှိန်အဝါသည် လူတိုင်းအား မသက်မသာ ဖြစ်စေပြီး သူ့တို့စိတ်ထဲရှိ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော အတွင်းစိတ်ရိုင်းများကို နှိုးဆွပေးနိုင်သည်။
ကျင်းရှီ ရန်ကိုင်အား မည်မျှ မုန်းသလဲဆိုလျှင် ပြောပြ၍ မရနိုင်လောက်အောင်ကို မုန်းတီးပေသည်။ ရန်ကိုင်၏ စနက်ကြောင့် လက်တစ်ဖက် ပြတ်သွားခဲ့ရသည့် အဖြစ်အား ပြန်တွေးလိုက်တိုင်း ကျင်းရှီ စားမဝင်အိမ်မပျော် ဖြစ်ရသည်။ ထိုအကြောင်း ပြန်တွေးမိတိုင်း ရန်ကိုင်အား လက်စားချေချင်စိတ်တို့ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်နှင့် တိုက်ပွဲစသည်နှင့် သူ၏ အားအကောင်းဆုံး ပညာရပ်ကို ထုတ်သုံးလိုက်လေသည်။
ရွှေရောင်အလင်းတန်း ဖုံးအုပ်သွားသည့်အခါ အကြွေးခွံများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော ကျင်းရှီ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ လက်ရှိ ကျင်းရှီပေါ်တွင် အကြေးခွံများ ရှိနေရုံမက သူ့ကျောဘက်တွင်လည်း ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်သော ပုစဉ်းတောင်ပံတစ်စုံ ရှိနေခဲ့ပေသည်။
ကျင်းရှီ၏ ပါးနှစ်ဖက် ဖောင်းကာလာပြီး ရှူသွင်းထားသော လေများကို မှုတ်ထုတ်လိုက်သည့်အခိုက် စူးရှသော အသံလှိုင်းတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင် အမူအရာ ချက်ချင်း တည်ကြည်သွားခဲ့သည်။ ကျင်းရှီသည် လောကရတနာအား လှုပ်မရအောင် ချုပ်နှောင်နိုင်ရန်အတွက် ထိုတိုက်ကွက်ကို အအသုံးပြုခဲ့သည်။ ထိုပညာရပ်၏ စွမ်းအားကို မြင်ဖူးထားသည့်အတွက် ထိုပညာရပ် မည်မျှ အားကောင်းကြောင်း ရန်ကိုင် သိသည်။
ချက်ချင်း အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ စိတ်စွမ်းအင်များကို အပြင်သို့ ဆွဲယူ၍ သူ့ပတ်လည်၍ မီးနီရောင်တောက်နေသော အကာအရံတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်လေသည်။
“စိတ်စွမ်းအင်ကို ပုံဖော်ထားတာလား” ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည့်အခါ ကျင်းရှီ မျက်လုံးပြူးသွားခဲ့သည်။
နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံသည် ထိတွေ့ကိုင်တွယ်၍ မရသော်လည်း အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ အားကောင်းလာခဲ့လျှင် မျက်စိဖြင့် မြင်ရလာနိုင်သည်။ မျက်စိဖြင့် မြင်နိုင်သည့် အဆင့်အား စိတ်စွမ်းအင်ပုံရိပ်ဖော်ခြင်းဟု ခေါ်ကြသည်။
အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ မည်သူမှ စိတ်စွမ်းအင်ဖြင့် ပုံရိပ်မဖော်နိုင်ကြသေးပေ။ ကျင်းရှီ သိသလောက် တစ်ယောက်မှ ထိုကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်ကြသေးပေ။ ပုံရိပ်ဖော်ခြင်းကို လုပ်နိုင်ရန်အတွက် အနည်းဆုံး တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ ရောက်နေရန် လိုအပ်ပေသည်။
သူ့ရှေ့ရှိ ကောင်လေးသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မဟုတ်ဘဲ၊ မကြာသေးခင်ကမှ တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ထားသည့် ကောင်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် သူ့စိတ်စွမ်းအင်သည် ဘာကြောင့် ထိုမျှ အားကောင်းနေရသနည်း။
ထို့အပြင် သူ့စိတ်စွမ်းအင် အရောင်အရ ထိုကောင်လေးသည် သာမန် အသိစိတ်ပင်လယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မဟုတ်ဘဲ အသွင်ပြောင်း အသိစိတ်ပင်လယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ငါ့လခွမ်း ထိုအခြင်းအရာကို မြင်ပြီးနောက် ကျင်းရှီ ကျိန်ဆဲမိလိုက်သည်။ ထိုလူငယ်လေး၏ ခွန်အားကို အတတ်နိုင်ဆုံး ခန့်မှန်းထားခဲ့သော်လည်း လက်တွေ့ ခွန်အားသည် သူခန့်မှန်းထားသည့် အကန့်အသတ်ကို ကျော်လွန်နေခဲ့သည်။
ကျင်းရှီ၏ အသံလှိုင်းတိုက်ဆိုက်မှုဆီသို့ ရန်ကိုင်ဆီသို့ တိုးဝင်သွားသော်လည်း ရန်ကိုင် ဖန်တီးထားသော စိတ်စွမ်းအကာအရံ၏ တားဆီးခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ အသံလှိုင်းများသည် အကာအရံနှင့် ထိတွေ့သွားချိန် မည်သည့် လှုပ်ခတ်မှုကိုမှ မဖြစ်စေနိုင်ခဲ့ပေ။
ကံကောင်းစွာဖြင့် ကျင်းရှီသည် တစ်ယောက်တည်း တိုက်ခိုက်ခြင်းမဟုတ်၊ သူ့အဖော် ကျောင်းသခင် ရှိနေပေသေးသည်။ ကျောင်းသခင်၏ လက်ကောက်သည် လက်ကောက်များစွာ အဖြစ်သို့ ခွဲထွက်သွားပြီး ရန်ကိုင်ဆီသို့ တိုးဝင်သွားခဲသည်။
ထိုကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်တိုင် ရန်ကိုင်သည် နည်းနည်းလေးမှ ပျာယာခတ်သွားခြင်းမရှိဘဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင်သာ ရှိနေခဲ့သည်။ ချက်ချင်းပဲ တစ်မီတာ အရှည်ရှိသော အစိမ်းရင့်ရောင် ထိပ်တုံးဓါးတစ်ချောင်းကို ဆင့်ခေါ်လိုက်သည်။
နဂါးစိမ်းဓါးပင် ဖြစ်လေသည်။
ဓါးထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်သည်နှင့် ဓါးတစ်ချောင်းလုံး အစိမ်းရောင် တောက်လာခဲ့သည်။ မကြာမီ ဓါးတစ်ချောင်းလုံး အသက်ဝင်လာသည့်နှယ် မိုးချိန်းသံတမျှ ကျယ်လောင်သော နဂါးဟိန်းသံနှင့်အတူ နဂါးစိမ်းဓါးသည် မီတာပေါင်းများစွာ ရှည်လျားသော အစိမ်းရောင် နဂါးတစ်ကောင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းသခင်ဆီ တိုးဝင်သွားလေသည်။
အစိမ်းရောင်နဂါး ပေါ်လာသည်နှင့် လေထဲ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ နဂါးဖိအားတစ်ရပ် ပျံ့နှံ့လာခဲ့သည်။
လက်ကောက်ကွင်းများ ရန်ကိုင်အား မထိမှီ နဂါး၏ ရိုက်ထုတ်လိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ အစိမ်းရောင်နဂါးသည် ဆက်လက်ပျံသန်းနေရင်း ကျောင်သခင်းဆီသို့ အစိမ်းရောင်မြူခိုးများ မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုအစိမ်းရောင်မြူများသည် တိုက်စားနိုင်စွမ်း ပြင်းထန်ပြီး ပျို့အန်ချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် နံစော်လွန်းလှသည်။ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်သည် ထိုအစိမ်းရောင်မြူခိုးများကို မြင်သော် အလန့်တကြား ထအော်လျက် အလျင်စလို ဘေးသို့ ခုန်ရှောင်လိုက်လေသည်။
နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် တိုက်ပွဲတွင် သူမ ဝင်မပါခဲ့ရသော်လည်း တိုက်ပွဲအကြောင်း အသေးစိတ်ကို ကျင်းရှီဆီမှ ပြန်ကြားသိခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်တွင် ထူးဆန်းသော နဂါးအသွင်သို့ ပြောင်းလဲနိုင်သည့် မှော်ရတနာတစ်ခု ရှိနေကြောင်း သူမ သိထားပေသည်။
ကျင်းရှီ ထိုအကြောင်းကို ပြန်ပြောစဉ်က သူမ သိပ်အရေးမစိုက်ခဲ့။ သူမျက်နှာ မပျက်ရလေအောင် ရန်ကိုင်၏ စွမ်းအားကို ပုံကြီးချဲ့ပြောနေခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ တကယ်တော့ မှော်ရတနာများ၏ စွမ်းအားသည် အကန့်အသတ်နှင့် ရှိပြီး လူတစ်ယောက်၏ စွမ်းအားသည်သာ ပြောင်းလဲနိုင်ခြင်း မဟုတ်ပေလော။ ကျင်းရှီပြောသည့် မှော်ရတနာ အားကောင်းမည် ဆိုလျှင်ပင် အရမ်းကြီး အားကောင်းလိမ့်မည် မဟုတ်ဟု သူမ ထင်ခဲ့သည်။
ဓါးမှ အသွင်ပြောင်းလာသည့် အစိမ်းရောင်နဂါးသည် အစစ်အမှန် အသွေးအသားကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်တစ်ကောင်နှင့် အလွန်ကို တူလှသည်။
နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် တိုက်ပွဲတွင် နဂါးစိမ်းဓါးကို ထုတ်သုံးခဲ့စဉ်က ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ထိုဓါးကို အပြည့်အဝ မသန့်စင်ရသေးသည့်အတွက် ၎င်း၏ စစ်မှန်သော စွမ်းအားကို မထုတ်ဖော်နိုင်ခဲ့ချေ။ ယခု ဓါးတစ်ချောင်းလုံးသည် သူ့လက်အောက်သို့ ရောက်သွားပြီ ဖြစ်ကာ သူ့စိတ်ရှိတိုင်း ထိန်းချုပ်နိုင်လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ယခင်ထက် ပိုမိုသာလွန်သော စွမ်းအားကို ထုတ်ဖော်နိုင်လိမ့်မည်မှာ ပြောစရာမလိုသော အချက်တစ်ချက်ဖြစ်သည်။
ထိုအတွက်ကြောင့် ကျင်းရှီ အလွန် ပျော်သွားခဲ့သည်။
သူ့အနေဖြင့် ရန်ကိုင်၏ မီးငှက်ကို ကြောက်နေစရာ မလိုတော့ဘဲ သူတို့ ရင်ဆိုင်ရမည့် ရန်ကိုင်၏ ဝှက်ဖဲတစ်ခု လျော့သွားခဲ့သည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၃)
မီးငှက် မရှိတော့သည့်အတွက် ရန်ကိုင်ကို တစ်ခဏအတွင်း အနိုင်ယူနိုင်လိမ့်မည်ဟု ကျင်းရှီ ထင်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သာ သေသွားခဲ့လျှင် နဂါးစိမ်းလည်း ထိန်းချုပ်မည့်လူ မရှိတော့သည့်အတွက် အသုံးမဝင် ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်လက်ထဲသို့ ပါသွားသည့် ဆန်းယင်ရွှေကိုလည်း ပြန်လည်ရယူနိုင်လိမ့်မည်ဟု ကျင်းရှီ ထင်နေခဲ့သည်။
အဓိကသည် ရန်ကိုင်ကို သတ်နိုင်ရန် ဖြစ်သည်။
ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားမိလိုက်သော် ကျင်းရှီသွေးများ ဆူပွက်လာခဲ့ရသည်။ ဆံပင်တစ်ချောင်း ကဲ့သို့ ပါးလျသော အပ်ကဲ့သို့ မှော်ရတနာတစ်ခုကို ထုတ်၍ ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းပစ်လိုက်လေသည်။ ထိုမှော်ရတနာသည် အဖျက်စွမ်းအား ပြင်းထန်ပြီး သေးငယ်သည့်အတွက် ချောင်းမြောင်း တိုက်ခိုက်ရာတွင် အလွန်အသုံးဝင်သည့် မှော်ရတနာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ အပ် ထိပ်ဖျားတွင် အားကောင်းသော အဆိပ်ရည်တစ်မျိုး ဟုတ်လိမ်းထားခြင်း မဟုတ်ပေလော။
သူ့ဆီ တိုးဝင်လာနေသော အပ်ကို မြင်သော် ခရမ်းရောင်ဒိုင်းကို ထုတ်ကာ သူ့ကိုယ်သူ ကောက်ကာကွယ်လိုက်သည်။ ထန်ခနဲ မြည်သံနှင့်အတူ အပ်ထိပ်သည် ခရမ်းရောင်ဒိုင်းအား လာရောက် ထိမှန်လေသည်။ တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် အကာအကွယ် မှော်ရတနာ တစ်ခု ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ကျင်းရှီ ပစ်လိုက်သည့် အပ်သည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်းသော်ငြား ဒိုင်းကာကို ထိုးဖောက်နိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိပေ။
သို့သော်လည်း ထိုမျှ လုပ်ပေးနိုင်ရုံဖြင့် အပ်တာဝန် ကျေသွားလေပြီ။
ကျင်းရှီ ရန်ကိုင်အား ထိုအပ်ဖြင့် လှမ်းပစ်လိုက်သည့်ခြင်းသည် သူ့အား သတ်လိုသည့် အတွက်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ သူ့အာရုံကို လှည့်စားရန် သက်သက်သာ ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင် အပ်ပေါ်သို့ အာရုံရောက်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ကျင်းရှီသည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ လျင်မြန်စွာ တိတ်တဆိတ် ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ကျင်းရှီသည် ရပ်နေရာမှ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ရန်ကိုင်နှင့် ဆယ်မီတာ အနီးတွင်ေ ပါ်လာခဲ့သည်။
ထို့နောက် ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြောရင်း လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် “ကောင်လေး၊ မင်းတကယ် တုံးလွန်းတာပဲကွာ”
သူ့စကားသံ ဆုံးသွားသည်နှင့် သူ့ရှီဖြင့် ရန်ကိုင်အား ချုပ်နှောင်ရန် ကြိုးစားလေသည်။ ရှီအား ပုံစံတူနည်းလမ်းများဖြင့်သာ သိပ်သည်းထားကြခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ကျင့်ကြံသူပေါ် မူတည်၍ အနည်းငယ်စီ ကွဲပြားသွားကြသည်။
ကျင်းရှီ၏ ရှီထဲ မှိန်ဖျော့ဖျော့ သွေးအရှိန်အဝါ ပါဝင်နေခဲ့သည်။ သူ့ရှီ၏ လွှမ်းခြုံခြင်း ခံလိုက်ရလျှင် သွေးကန်ထဲသို့ ရောက်သွားသကဲ့သို့ ခံစားရမည်ဖြစ်ကာ လှုပ်ရှားရ ခက်ခဲ၊ သူတော်စင်ချီအား လှည့်ပတ်ရ ခက်ခဲလာမည် ဖြစ်သလို သွေးအရှိန်အဝါကြောင့် မွန်းကြပ်လာသလိုလည်း ခံစားလာရပေလိမ့်မည်။ ထို့အပြင် သွေးအရှိန်အဝါသည် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်၏ ချွေးညင်းပေါက်များတစ်ဆင့် ကိုယ်တွင်းသို့ စိမ့်ဝင်ကာ ထိုကျင့်ကြံသူ၏ စိတ်အခြေအနေကို မတည်မငြိမ်ဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်နိုင်ပေသည်။
ကျင်းရှီ၏ ရှီဖြင့် လွှမ်းခြုံခံလိုက်ရသည့်နောက်တွင် ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ သွေးရောင်ရဲလာပြီး သူ့မျက်နှာသည်လည်း မွန်းကြပ်လာသည့် ပုံစံမျိုး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ပီလော့ဆိုလျှင် ပို၍ပင် အခြေအနေဆိုးကာ အော်ညည်းရင်း ရန်ကိုင် လက်မောင်းထဲသို့ ပျော့ခွေကျသွားလေသည်။
ယခင်ဒဏ်ရာများ အကင်းမပျောက်သေးသည့်အတွက် ကောင်းကောင်းပင် မလှုပ်ရှားနိုင်ရာ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ဖြစ်သော ကျင်းရှီ၏ ရှီကို မည်ကဲ့သို့ ခုခံနိုင်မည်နည်း။
“တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်လေးနဲ့များ လာပြီး မောက်မာချင်သေးတယ်။ တကယ့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆိုတာဘာလဲ အခုသိသွားပြီလား” ရန်ကိုင်ပုံစံကိုမြင်သော် ကျင်းရှီ သူ့ကိုယ်သူ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်မိသွားခဲ့သည်။ ကျင်းရှီ၏ အစီအစဉ်သည် ရှင်းပေသည်။ သူ့ရှီကိုသုံး၍ ရန်ကိုင်အား တစ်ခါတည်း ရှင်းပစ်ရန်ပင် ဖြစ်သည်။
နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားစဉ်က ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယ အဆင့်သာ ရှိသေးသည့်အတွက် လောလောဆယ်တွင် ရန်ကိုင်သည် တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်သို့ ရောက်နေလျှင်ပင် ရှီအား သိပ်သည်းရသေးမည် မဟုတ်ဟု ကျင်းရှီ ထင်သည်။ တစ်နည်း ဆိုရသော် ရန်ကိုင်၏ စွမ်းအားသည် တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် တစ်ယောက်၏ ခွန်အားအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားရုံမှအပ တန်ခိုးရှင်ပညာရှင် တစ်ယောက်တွင် ရှိသင့်သည့် ရှီမျိုး သူ့တွင် ရှိမနေပေ။
ကျင်းရှီသည် ရန်ကိုင် အားနည်းချက်ကို အသုံးချ၍ တိုက်ခိုက်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
သူ့အစီအစဉ် ကောင်းသော်လည်း ရန်ကိုင်ရှီသည် အသေးစားပြီးမြောက်ခြင်း အဆင့်သို့ ရောက်နေလိမ့်မည်ဟု သူမည်ကဲ့သို့ ထင်ထားပါမည်နည်း။
သူ့လက်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား လှမ်းဖမ်းတော့မည် ဆဲဆဲတွင်၊ ရန်ကိုင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားပြီး နီရဲနေသော သူ့မျက်ဝန်းအစုံ ရုတ်ချည်း တည်ငြိမ်သွားသည်ကို ကျင်းရှီ သတိပြုမိလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကို မြင်သော် ကျင်းရှီ၏ခေါင်းထဲ အချက်ပေးသံတို့ မြည်ဟည်းသွားခဲ့လေသည်။
သို့သော် ရန်ကိုင် ဘာကြံနေသလဲ သတိမပြုမိနိုင်သေးခင်မှာပင်၊ ရန်ကိုင်ဆီမှ အားကောင်းသော စွမ်းအင်တစ်ရပ် ဖြာထွက်လာပြီး ကျင်းရှီ၏ ရှီကို ချိုးဖျက်သွားရုံမက သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုပါ လွှမ်းခြုံသွားခဲ့သည်။ ထိုစွမ်းအား ထွက်ပေါ်လာသည့်အခါ သူ့ရှီအား တည်ငြိမ်စွာ မထိန်းချုပ်ထားနိုင်တော့သည်ကို ကျင်းရှီ သတိပြုမိလို်ကသည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် ပတ်ပတ်လည် လေဟာနယ် စတင် တွန့်လိမ်လာခဲ့ပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ဟင်းလင်းပြင်ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ရန်ကိုင်ဆိုသော ကောင်လေးသည် ယခုလေးတင် သူ့ရှေ့၌ ရှိနေခဲ့သော်လည်း မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း အလွန်ကိုမှ ဝေးကွာသော နေရာတစ်ခုကို ရောက်သွားသလို ကျင်းရှီ ခံစားလိုက်ရသည်။
“မဖြစ်နိုင်ဘူး” ကျင်းရှီ မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် အလန့်တကြား ထအော်တော့လေသည်။
ရန်ကိုင် ထုတ်လွှတ်လိုက်သည့် စွမ်းအားသည် ရှီစွမ်းအင် ဖြစ်မှန်း ကျင်းရှီ ပြောနိုင်သည်။ ထို့အပြင် ရန်ကိုင်၏ရှီသည် သူ့ထက်ပင် ပိုအားကောင်းနေခဲ့သည်။
ဘယ်လိုရှီမို့လို့ လေဟာနယ်ကိုပါ ပျက်ယွင်အောင် လုပ်နိုင်တာလဲ ကျင်းရှီ အတွေး များမိသွားရလေပြီ။ သူနှင့် လက်တစ်ကမ်းအကွာတွင် ရှိနေသော ရန်ကိုင်သည် ရုတ်ချည်း အလွန်ကို ဝေးကွာသော နေရာသို့ ရောက်သွားသည့်အတွက် သူ့အစီအစဉ်လည်း အသုံးမဝင် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ရန်ကိုင်သည် သူ့ရှီစွမ်းအင်ထဲသို့ လေဟာနယ်စွမ်းအင်ကို ပေါင်းထည့်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ရှီကို ထုတ်လွှတ်လိုက်သည်နှင့် အနီးအနားရှိ လေဟာနယ်ပါ တွန့်လိမ်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
ထိုအရာသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲသို့ မဝင်ဘဲ ဆယ်ရက် အနောက်ကျခံပြီးမှ ရလာသည့် အကျိုးအမြတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ အလွန်ပြင်းထန်သော ဧကရာဇ်ဖိအားကြောင့် လေဟာနယ် စွမ်းအားကိုပါ သူ့ရှီစွမ်းအင်ထဲသို့ တစ်ခါတည်း ပေါင်းစည်းပစ်နိုင်ခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ ရှီသည် သာမန် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ၏ ရှီထက် အများကြီး ပိုအားကောင်းနေပြီမှာ သံသယ ရှိစရာ မလိုချေ။
လက်ရှိ အဖြစ်အပျက်သည် အကောင်းဆုံး ဥပမာ ဖြစ်သည်။ သူ့ရှီစွမ်းအားအပေါ် ရန်ကိုင် အတော်လေး မျှော်လင့်ထားခဲ့သည်။ သူထင်ထားခဲ့သည့်အတိုင်း သူ့ရှီသည် သူ့အား စိတ်ပျက်အောင် မလုပ်ခဲ့ချေ။
ကျင်းရှီသည် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်သို့ လွန်ခဲ့သော နှစ်များစွာကတည်းက ရောက်ထားသည့် အရိပ်ကြယ်၏ နာမည်ကျော် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ပီလော့အား ကာကွယ်နေရင်း ကျင်းရှီအား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်မည် ဆိုပါက သူ့အား သတ်ရန် အလွန်ကိုမှ ခက်ခဲပေလိမ့်မည်။ သူသည် ကျင်းရှီ တစ်ယောက်တည်းကို ရင်ဆိုင်နေရခြင်း မဟုတ်ဘဲ ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီးကိုပါ ရင်ဆိုင်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် အားနည်းချင်ယောင်၍ ကျင်းရှီ သူ့နားသို့ ချဉ်းကပ်လာအောင် မျှားခေါ်ပြီးမှ တန်ပြန်တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ ကျောင်းသခင်အား အလုပ်များနေစေရန် နဂါးစိမ်းဓါးကို အသုံးပြုလိုက်ရသည့်အတွက် ရန်ကိုင် အခြား အားကိုးစရာ ဝှက်ဖဲ မရှိတော့သည်ဟု ကျင်းရှီ ထင်သွားခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ အဟုတ်ကြီးထင်လျက် ကျင်းရှီသည် ရန်ကိုင်အား တစ်ခဏအတွင်း ပွဲဖြတ်ပစ်နိုင်ရန် သူ့နားသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ကျားသားစားချင်၍ ဝက်ယောင်ဆောင်နေခြင်း ဖြစ်မှန်း သူမည်ကဲ့သို့ သိခဲ့ပါမည်နည်း။
ပုံမှန်အားဖြင့် ကျင်းရှီသာ သူနှင့် ခမ်းလှမ်းလှမ်းတွင် ရှိနေခဲ့လျှင် ရန်ကိုင် အနေဖြင့် သူ့ရှီကို ထုတ်သုံး၍ တိုက်ခိုက်ရန် အခက်တွေ့ရပေလိမ့်မည်။ ရန်ကိုင်၏ရှီသည် မီတာသုံးရာ ပတ်လည်ကိုသာ လွှမ်းခြုံနိုင်ပေသည်။ တစ်နည်းဆိုရသော် မီတာသုံးရာ ပတ်လည်အတွင်းတွင် ရန်ကိုင်သည် သူ့စိတ်ကြိုက် တည်နေရာ ခုန်ကူးနိုင်ပေသည်။
ကျင်းရှီသည် ရန်ကိုင်အား ဖမ်းချုပ်ရန် ကြိုးစားနေသည် ကိုယ်နေဟန်ထားတွင်သာ ရှိနေသေးသည်။ ရန်ကိုင် အခြားတစ်နေရာသို့ ခုန်ကျော်သွားပြီး လေဟာနယ်ဓါးသွားဖြင့် ကျင်းရှီအား လှမ်းပစ်လိုက်သည်။
သူ့ရန်သူသည် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် တစ်ယောက် ဖြစ်နေသည့် အတွက် အားကုန် ထုတ်သုံးမှ တော်ကာရာကျပေမည်။ လေဟာနယ်ဓါးသွားသည် ကျင်းရှီ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ဖောက်ထွက်သွားပြီး အခြားတစ်ဖက်မှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
“ဟန်” ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပြီး အနားတစ်နေရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူကြည့်နေသည့် အရပ်ဆီတွင် ပုံပျက်ပန်းပျက် အမူအရာနှင့် ကျင်းရှီ ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ လက်ရှိကျင်းရှီသည် မောကြီးပန်းကြီး အသက်ရှူရင်း အလွန်ကိုမှ ထိတ်လန့်နေသော အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်အား လှမ်းကြည့်နေခဲ့သည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် ရင်ဘတ်တွင် အပေါက်ဖောက်ခံထားရသော ကျင်းရှီသည်လည်း ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုကျင်းရှီ၏ ဒဏ်ရာဆီမှ မည်သည့်သွေးကျ စီးကျနေခြင်း မရှိခဲ့ပေ။
ဒဏ်ရာရထားသော ကျင်းရှီသည် ရုတ်တရက် အမှုန်များအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
ကျင်းရှီသည် အသက်ကယ်ပညာရပ် တစ်ခုကိုသုံး၍ ထွက်ပြေးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုခွေးအိုကြီး ကျင့်ကြံထားသည့် ရွှေတောင်ပံနတ်ဆိုးပညာရပ်ထဲတွင် ရွှေတောင်ပံ အသက်ကယ် ပညာရပ်ဆိုသည့် ပညာရပ်တစ်ခုပါ ရှိပေသည်။ ထိုပညာရပ်ကြောင့်ပင် ကျင်းရှီသည် သေဘေးမှ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ လေဟာနယ်ဓါးသွား သူ့အား လာရောက်မထိမှန်ခင် သူ့မသိစိတ်အရ အန္တရာယ်အငွေ့အသက်ကို ခံစားမိလိုက်သည့်အတွက် ထိုအသက်ကယ် ပညာရပ်ကို ထုတ်သုံးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုပညာရပ်သည် အလွန်ကိုမှ အသုံးဝင်သော်လည်း ၎င်းတွင် ကန့်သတ်ချက်များစွာ ရှိပေသည်။ ထိုပညာရပ်ကို အသုံးပြုရန်အတွက် စွမ်းအင်များစွာ လိုအပ်သည်။ ထို့အပြင် တစ်ခါ သုံးပြီးသွားလျှင် အချိန်တိုအတွင်း နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်အသုံးမပြုနိုင်ချေ။
အခြားတစ်နေရာတွင်သာ ဆိုလျှင်တော့ ကျင်းရှီ လွတ်မြောက်အောင် လွတ်မြောက်သွားနိုင်သော်ငြား နေရာကျဉ်းမြောင်းသော ရေခဲလမ်းကဲ့သို့ နေရာမျိုးတွင်မူ သူထွက်ပြေးချင်လျှင် ခပ်ဝေးဝေးသို့ ထွက်ပြေးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ကျင်းရှီ စိတ်ညစ်နေရသည်ကား ရန်ကိုင် ရှီစွမ်းအင် သက်ရောက်နေသည့် စက်ကွင်း အတွင်းတွင် သူ့အသက်ကယ်ပညာရပ်ကို ထုတ်သုံးလိုက်သည့်အခါ သူ၏တည်နေရာကို သေချာ အာရုံခံ၍ မရခြင်းပင်။ လွတ်ပြီအထင်နှင့် ထွက်ပြေးလိုက်သော်လည်း တကယ်တမ်းတွင် ရန်ကိုင်နှင့် ဆယ်မီတာကျော် အကွာလောက်သို့သော ရောက်နေမှန်း တွေ့လိုက်ရသည်။
“စိတ်ဝင်စားစရာပဲ” ရန်ကိုင်သည် သူ့ရှီစွမ်းအင်ကို ထိပ်တိုးလိုက်လေသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ပတ်လည်ရှိ ဟင်းလင်းပြင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြိုကျလာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်ကို ဗဟိုပြု၍ ပတ်ပတ်လည် မီတာသုံးရာပတ်လည်အတွင်းတွင် မရေမတွက်နိုင်သော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများ ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုဟင်းလငး်ပြင်အက်ကွဲကြောင်းများကို လောက နိယာမများက အလျင်အမြန် ပြန်လည် ဖာထေးသွားသော်ငြား အသစ်အသစ်သော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများသည် အလွန်ကို မြန်ဆန်သော အမြန်နှုန်းဖြင့် ဖြစ်ပေါ်လာနေခဲ့သည်။
ကူကယ်ရာမဲ့နေသော ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ကျင်းရှီကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်သည် လက်သီး တင်းတင်းဆုပ်ကာ အော်ပြောလိုက်သည် “သိပ်သည်းလိုက်စမ်း”
ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများသည် ရန်ကိုင်၏ အမိန့်အတိုင်း ကျင်းရှီ ရှိနေသည့် နေရာဆီသို့ စုစည်းသွားခဲ့ပြီး မရေမတွက်နိုင်သော မြွေလေးများနှင့် သူ့အား ဝိုင်းရံလိုက်ကြသည်။
ကျင်းရှီသည် အလွန်ကိုမှ သနားစရာကောင်းသော အခြေအနေသို့ ရောက်နေခဲ့လေပြီ။ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ အကြီးအကဲချုပ်ဖြစ်သော တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ကျင်းရှီသည် တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူလေးတစ်ယောက်ကြောင့် ပြေးမရ၊ ရှောင်မရသော ကျဉ်းထဲကြပ်ထဲသို့ ရောက်နေခဲ့ရသည်။ ထိုဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းမျာဆီမှ မည်သို့မှ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်နိုင်တော့မည် မဟုတ်မှန်း သိလိုက်သည့်အခါ ကျင်းရှီ ထိတ်လန့်သွာပြီး ရန်ကိုင်အား ချက်ချင်း အသနားခံတော့လေသည် “ဂိုဏ်းချုပ်ရန် နေပါဦး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး သနားညှာတာပါဦးဗျာ”
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၄)
သေဘေးနှင့် ရင်ဆိုင်ရသော် အဘိုကြီး ခြေမခိုင်ချင် ဖြစ်လာပြီး အသက်ချမ်းသာပေးရန် တောင်းပန်တော့လေသည်။
ပုံမှန်ဆိုလျှင် ထိုဟင်းလင်းပြင်အက်ကွဲကြောင်းများဆီမှ သူထွက်ပြေးနိုင်ပေသည်။ သို့သော် ရွှေရောင်ပံအသက်ကယ် ပညာရပ်ကို ထုတ်သုံးပြီးနောက် သူအတော့်ကိုမှ အားနည်းသွားခဲ့သည်။ လောလောဆယ်တွင် သူ့အထွတ်အထိပ် ခွန်အား၏ သုံးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်ကိုသာ ထုတ်သုံးနိုင်ပေသည်။
ခင်ဗျားသောက်ပိုတွေကို ဘယ်သူက နားထောင်မှာလဲ ရန်ကိုင်သည် နောင်ရေးအေးစေရန် မြွေကိုသတ်သည့်အခါ သေအောင်သတ် ဟူသော ဆောင်ပုဒ်ကို ကျင့်သုံးသည်။ ထို့ကြောင့် ကျင်းရှီအား မည်သည့်နည်းနှင့်မှ သူအလွတ်ပေးမည် မဟုတ်ချေ။
မရေမတွက်နိုင်သော ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများသည် ကျင်းရှီအား စတင် ဝါးမြိုတော့လေသည်။ ကျင်းရှီသည် သူတော်စင်ချီဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သော်ငြား သူဖန်တီးထားသည့် သူတော်စင်ချီ အကာအရံသည် တစ်ခဏတာ တောင့်ခံနိုင်ခဲ့ပြီး ပျက်စီးသွားခဲ့လေသည်။ သူတော်စင်ချီ အကာအကွယ် ပျက်စီးသွားသည်နှင့် ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများသည် ကျင်းရှီ၏ အသွေး၊အသား၊ အရိုးတို့ကို စတင် ဝါးမြို့တော့သည်။
မကြာမီ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ အကြီးအကဲချုပ်ဖြစ်သော ကျင်းရှီ၏ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ဝက်သည် ဟင်းလင်းပြင် အက်ကွဲကြောင်းများထဲ အစရှာမရအောင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး မှင်သက်နေခဲ့သည်။
တိုက်ပွဲရလဒ်သည် သူတို့ ထင်ထားသည်နှင့် တလွဲစီ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူတို့ ထင်ထားသည့် အတိုင်း တိုက်ပွဲသည် တစ်ဖက်သတ် ဆန်ပေသည်။ ကျင်းရှီမှ ဖိတိုက်ခြင်းတော့ မဟုတ်ဘဲ ရန်ကိုင်မှ အထက်စီးမှ ဖိတိုက်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော ရန်ကိုင် ထိုမျှ အားကောင်းမှန်း သူမတို့ မသိခဲ့ပေ။
ထိုလူငယ်လေး မည်သည့် ကြယ်မှလာသနည်း။ သူ့အကြောင်းကို မည်သည့် အတွက်ကြောင့် တစ်ခါမှ မကြားဖူးရသနည်း။ ထူးဆန်းသော ရှီကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့်အပြင် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ခွန်အားကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသေးသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် လူမသိသူမသိ ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် မဖြစ်နိုင်ဘဲ အင်အားစုကြီးတစ်ခု၏ တက်သစ်စ ကြယ်တစ်ပွင့်သာ ဖြစ်ရပေမည်။
သို့သော်လည်း ထိုလူငယ်လေးအကြောင်း သူမတို့ နှစ်ဦးစလုံး တစ်ခါမှ မကြားဖူးချေ။
သူမတို့ရင်ထဲ ပျော်နေမိသော်လည်း စိုးလည်း စိုးရိမ်နေမိသည်။ သူမတို့အား လိုချင်သည်ဟု ပြောသွားသော လူအိုကြီး သေသွားသည့်အတွက် ပျော်နေမိသော်လည်း ရန်ကိုင်၏ စရိုက်ကို မသိထားသေးသည့် အတွက် စိုးရိမ်နေမိပြန်သည်။ တိုက်ပွဲပြီးသွားသည့် နောက်တွင် ရန်ကိုင်သာ သူတို့အား သတ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါက သူတို့လည်း ဘာမှ တတ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ချက်ချင်းဆိုသလို ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးစလုံး စိတ်ဓါတ်ကျသွားကြပြန်သည်။ ကျားသနားမှ နွားချမ်းသာရာရမည့် ဘဝမျိုးသို့ ရောက်ရသည်မှာ တကယ်ကို စိတ်ညစ်ဖွယ်ကောင်းလှပေသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် သူတို့အား အာရုံစိုက်လာမည်ကို စိုးရွံ့သည့်အတွက် စိတ်ရှိတိုင်း မလှုပ်ရှားရဲကြပေ။
ကျင်းရှီ သေသွားသည်ကို မြင်သည့်အခါ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ သူမတို့ဂိုဏ်း၏ အကြီးအကဲချုပ် ဖြစ်သော ကျင်းရှီသည် ရန်ကိုင်အား တစ်ခဏလေးပင် မထိန်းထားနိုင်ခဲ့ဘဲ အချိန်တိုအတွင်း သူ့လက်၌ အသတ်ခံလိုက်ရသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် မကြာသေးခင်ကမှ တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်လာသော လူငယ်လေးပင် ဟုတ်မှဟုတ်ပါလေစ။
ကျင်းရှီ ထိုလူငယ်လေးအကြောင်း ကောင်းကောင်း မသိထားခြင်းများ ဖြစ်နေမလား။ သူမ မြင်သလောက် ထိုလူငယ်လေးသည် ကျားသားစားချင်၍ ဝက်ယောင်ဆောင်နေသည့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်နှင့် တူပေသည်။
ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခါ ကြောက်စရာကောင်းသည့် မွန်းစတားကောင်အား သွားရန်စမိသည့်အပေါ် အမျိုးသမီး စတင် နောင်တရလာခဲ့သည်။ လောလောဆယ်တွင် နဂါးစိမ်းနှင့်ပင် သူမဘာသာ တိုင်ပတ်နေသဖြင့် ရန်ကိုင်အား အာရုံစိုက်ရန် အချိန်မရှိသေးပေ။
နဂါးစိမ်းသည် ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်တစ်ကောင်၏ အရိုးနှင့် ဝိဥာဉ်ဓါတ်လုံးတို့ဖြင့် ဖန်တီးထားသော အရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ထိုနဂါးစိမ်းသည် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ အသိစိတ် ရှိနေသည့် မှော်ရတနာတစ်ခုဟု ပြောနိုင်သည်။ မီးငှက်အဆင့်ထိတော့ မရောက်သေးသော်ငြား ၎င်း၏ စွမ်းအားသည် မေးခွန်းထုတ်စရာမလိုအောင်ကို မြင့်မားလှသည်။
ရန်ကိုင်ကပါ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ညွှန်ကြားပေးနေသည့်အခါ နဂါးစိမ်းသည် ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီးအား တစ်ယောက်ချင်း ယှဉ်တိုက်နိုင်သည်အထိ ကြမ်းလာခဲ့သည်။
ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီး အလွန်ကိုမှ စိတ်ညစ်နေမိသည်။ ထိုနဂါးစိမ်းနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့် အခိုက် သူမ၏ အားကိုးရာအားလုံး အသုံးမဝင် ဖြစ်ကုန်ရသည်။ သူမ၏ ညို့ဓါတ်ကျင့်စဉ်သည် နဂါးစိမ်းအပေါ် အလုပ်မဖြစ်ချေ။ လက်ကောက် မှော်ရတနာသည်လည်း နဂါစိမ်းမှ မှုတ်ထုတ်သည့် အစိမ်းရောင် အဆိပ်ငွေ့များကြောင့် ထိခိုက်သွားရသည်။ လက်ကောက်သည် အားကောင်းသော မှော်ရတနာတစ်ခု ဖြစ်သော်လည်း အစိမ်းရောင်အဆိပ်ငွေ့များ၏ အဆက်မပြတ် တိုက်စားခြင်းကို မခုခံနိုင်ချေ။
သူမ၏ နတ်ဆိုးသွေးမျှင်များကိုလည်း ထုတ်လွှတ်၍ မတိုက်ခိုက်ရဲပြန်။ နတ်ဆိုးသွေးမျှင်ကို သုံး၍ တိုက်ခိုက်လိုက်ရာမှ အဆိပ်ငွေ့များ၏ တိုက်စားခြင်း ခံလိုက်ရမည်ဆိုပါက လုံးဝကို ငါးပါး မှောက်ပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် သူတော်စင်ချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင်ကို သုံး၍ အအေးဓါတ်ကို ခုခံရင်း ဟိုရှောင်ဒီရှောင်သာ လုပ်နေရလေသည်။
ကျင်းရှီ သေသွားသည်ကို မြင်သည့်အခါ အမျိုးသမီး ပြန်ဆုတ်ချင်လာခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် အနေဖြင့် သူမအား ဘာကြောင့် ထွက်ပြေးခွင့်ပြုရမည်နည်း။ ပီလော့အား သယ်၊ နဂါစိမ်းအား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ညွှန်ကြားနေရင်း ရှီကို ဖြန့်ကျက်၍ အမျိုးသမီးဆီသို့ ပျံသန်းသွားလေသည်။
သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်သည် နဂါစိမ်း၏ အစိမ်မြူကို တစ်ချက် ခုန်ရှောင်လိုက်ပြီးနောက် အားတင်းပြုံး၍ အော်ပြောလိုက်လေသည် “ဒီလောက်အထိ လုပ်စရာ လိုလို့လား မောင်လေးရယ်၊ အစ်မတို့က အခုမှတော့တာလေ၊ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ရက်စက်ချင်ရတာလဲ။ မောင်လေးသာ အစ်မကို သွားခွင့်ပေးမယ်ဆိုရင် အစ်မ ဒီအကြွေးကို နောက်ကျ ကျိန်းသေ ပြန်ဆပ်မယ်လေ”
အခြေအနေ မဟန်တော့သည်နောက် ရန်ကိုင်ကို အသနားခံတော့လေသည်။
“မလိုပါဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “ဘာလို့ ကျုပ်တို့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်တွေ့နေရဦးမှာလဲ”
ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီး မျက်နှာပျက်သွားခဲ့သည်။ သူမ မျက်လုံးထဲ အမုန်းတရား၊ ထိတ်လန့်မှုတို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သော်ငြား ချစ်စဖွယ်ကောင်းစွာ ပြုံးလျက် “အဲ့လိုမပြောနဲ့လေ မောင်လေးရဲ့၊ မောင်လေးသာ အစ်မကို လွှတ်ပေးမယ်ဆိုရင် မောင်လေးရဲ့ အစေခံဖြစ်ရမယ်ဆိုရင်လည်း အဆင်ပြေတယ်။ မောင်လေးရဲ့ ဆန္ဒတိုင်းကို အစ်မ စိတ်ကြိုက်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်။ ပြီးတော့ အခြားဘာမှ မဟုတ်ရင်တောင် အစ်မ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်လေ၊ မောင်လေးအတွက် အသုံးမဝင်ဘဲ နေပါ့မလား”
ကလူတညူတူ အမူအရာဖြင့် ပြောနေသည့် ထိုအမျိုးသမီးကို ကြည့်ရင်း ပီလော့၏ မျက်လုံးထဲ အထင်သေးရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားပြီး အံကြိတ်ကာ ဆဲဆိုလိုက်လေသည် “မိန်းမပျက်မ”
“အားတော့နာပါရဲ့ဗျာ။ ကျုပ်ခင်ဗျားကို စိတ်မဝင်စားဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး မျက်နှာတည်ဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ခင်ဗျား သေလို့ရပြီ”
ပြောပြီးသွားသည်နှင့် ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီး ပတ်လည်ရှိ ဟင်းလင်းပြင်တစ်ခုလုံး မရေမတွက်နိုင်သော ဟင်းလင်းပြင်အက်ကွဲကြောင်းများဖြင့် ပြည့်လာခဲ့သည်။
“ငါ့ကို သတ်မယ်ဆိုရင် နင်လည်း သက်သာမယ်မထင်နဲ့” အမျိုးသမီး၏ အမူအရာ အပြောင်းလဲပြီး ပြောင်းလဲသွားပြီး သူမမျက်နှာထက်ရှိ ညူတူတူ အမူအရာပေါ်တွင် ရူးသွပ်မှုတို့က အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ချက်ချင်းပဲ သူမ၏ နတ်ဆိုးသွေးမျှင် နှစ်မျှင်ကို ပစ်လိုက်ပြီး ဖောက်ခွဲပစ်လိုက်လေသည်။
အားကောင်းသော စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ နတ်ဆိုးသွေးမျှင် နှစ်မျှင်ဆီမှ ဖြာထွက်လာခဲ့သည်။ အလှပဆုံးသော ပန်းပွင့်လေးများ ဖွင့်ဖူးလာတော့မည့်နှယ် မျက်စိကျိန်းမတတ် အနီရောင် အလင်းတန်းတို့ တောက်ပလာခဲ့လေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုရစ်းမူဖွယ်ရာ အလှအပ၏ နောက်ကွယ်ဝယ် အဆုံးမရှိသော သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့ ကိန်းအောင်းနေခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ခရမ်းရောင်ဒိုင်းကို ချက်ချင်း ထုတ်ကာ သဲမုန်တိုင်းအကာအကွယ်ကို အသက်သွင်းလိုက်သည်။
ဘုန်း… ဘုန်း…
နားပင်မတတ် ကျယ်လောင်လှသော ပေါက်ကွဲသံနှစ်သံနှင့်အတူ ရေခဲလမ်းတစ်ခုလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ခါလာခဲ့သည်။
ပေါက်ကွဲရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော စွမ်းအင်လှိုင်းများကြောင့် ရန်ကိုင်၏ရှီ စက်ကွင်း တစ်မုဟုတ်ချည်း ပျက်စီးသွားခဲ့ပြီး နဂါးစိမ်းလည်း လွင့်ပျံထွက်သွားရလေသည်။
သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင်သည် သူမ၏ နတ်ဆိုးသွေးမျှင် နှစ်ချောင်းအား နှစ်ပေါင်းများစွာ စွမ်းအင်ဖြည့်တင်းပေးထားသည့် အတွက်ကြောင့် ထိုသွေးမျှင်များထဲ မခန့်မှန်းနိုင်လောက်အောင် များပြားလှသော အသက်စွမ်းအင်တို့ ပါဝင်နေပေသည်။
မီတာတစ်ထောင်အတွင်းတွင် ရှိနေသော အရာအားလုံးလိုလို ဖျက်စီးခံလိုက်ရသည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီးလည်း ရန်ကိုင်၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ သွေးမျှင်နှစ်မျှင် ပေါက်ကွဲချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ထွက်ပြေးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။
သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးကို အသက်သွင်း၍ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်နောက် ထွက်ပြေးနေသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးပုံရိပ်ကို ရန်ကိုင် မြင်လိုက်ရသည်။ ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီးသည် အတော့်ကို မြန်လှပေသည်။ ခဏလေးအတွင်း သူမသည် ရန်ကိုင်နှင့် မိုင်တစ်ထောင်အကွာသို့ ရောက်နေခဲ့ပြီး မကြာမီ ရေခဲလမ်းအဆုံးသို့ ရောက်တော့ပေမည်။
အမျိုးသမီး ထွက်ပြေးသွားသည်ကို မြင်သော်ငြား သူမနောက်သို့ လိုက်မသွားဘဲ ညစ်ကျယ်ကျယ်သာ ပြုံးလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် သူမအား လိုက်မဖမ်းသည်ကို မြင်သော် ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီး ပျော်သွားခဲ့၏။ ပေါက်ကွဲမှုကြောင့် ရန်ကိုင် ဒဏ်ရာရသွားပြီး သူ့မနောက်သို့ ဆက်မလိုက်နိုင်တော့ဘူးဟု အမျိုးသမီး ထင်သွားခဲ့သည်။ သူသာ ဆက်လိုက်နေလျှင် သူမအဖို့ ထွက်ပြေးဖို့ရာ လွယ်ကူလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သူမပျော်နေစဉ်မှာပဲ သူမရှေ့ မီးခိုးရောင်ပုံရိပ်တစ်ခု ရုတ်တရက် ပေါ်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ထိုမီးခိုးရောင်ပုံရိပ်သည် သိပ်မကြီးလှဘဲ တစ်မီတာလောက်သာ မြင့်ကာ ကျောက်တုံး ရုပ်ထုတစ်ခုနှင့် ဆင်တူပေသည်။
သို့သော်လည်း သူမစိတ်ထဲ သင်္ကာမကင်း ဖြစ်မိသည်ကား ထိုပုံရိပ်၏ အသိဥာဏ် ရှိဟန် ထင်ရသော မျက်ဝန်းအစုံပင်။ ထိုကျောက်တုံး ရုပ်ထုသည် အနက်ရောင်တုတ်တစ်ချောင်းကို ကိုင်၍ မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့သည်။
ဘာကြီးလဲ ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီး ထိုအရာကို သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
သူမစိတ်ထဲ ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေစဉ်မှာပဲ ထိုကျောက်တုံးရုပ်ထသည် ရုတ်တရက် မတ်တပ်ရပ်လာပြီး ၎င်း၏ တုတ်ကို ဝှေ့ရမ်းချလိုက်သည်။ ထိုဝှေ့ရမ်းချက်ဆီမှ မည်သည့် အန္တရာယ် အငွေ့အသက်ကိုမှ မခံစားမိသဖြင့် အမျိုးသမီးလည်း ကြောင်ကြည့်နေမိလိုက်၏။
သို့သော် ရုတ်တရက် မထင်မှတ်ထားသော ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုကြောင့် အမျိုးသမီး မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူး ဖြစ်သွားရလေသည်။
မူလက တိုတိုလေးသာရှိသော အနက်ရောင်တုတ်သည် ရုတ်တရက် မီတာပေါင်းများစွာ ရှည်လျားလာပြီး ရပ်တန့်မရသော အရှိန်အဟုန်ဖြင့် အမျိုးသမီးဆီ တိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။
သူမခေါင်းထဲ အချက်ပေးသံတို့ မြည်ဟည်းသွားခဲ့သည်။ ထိုရိုက်ချက်မှ ထွက်ပေါ်လာသော အရှိန်အဟုန်ကြောင့် အမျိုးသမီး အသက်ရှူရ ခက်ခဲလာခဲ့သည်။ ထိုရိုက်ချက်အောက်တယ် မိုးမြေတစ်ခုလုံးပင် ဖျက်စီးခံရလိမ့်မည်ဟု သူမစိတ်ထဲ ခံစားလိုက်ရသည်။
သို့သော်လည်း တိုက်ပွဲပေါင်းများစွာကို ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်လာသော ပညာရှင်တစ်ယောက် ပီပီ ထိုကျောက်တုံးလူသားသည် ရန်ကိုင်ဆိုသော ကောင်စုတ် သူမအားသတ်ရန် ပြင်ဆင်ထားသော အရာတစ်ခုဖြစ်မန်း နားလည်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ကျင်းရှီပြောပြသည့် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တိုက်ပွဲအတွင်း သူကြုံတွေ့ခဲ့ရသော ဧရာမ ကျောက်တုံးဘီလူးကြီးအကြောင်း ပြန်အမှတ်ရလိုက်သည်။
ဖြစ်နိုင်တာက
ကျောင်းသခင်အမျိုးသမီး ဘာမှ ထပ်စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ ချက်ချင်း တုန့်ပြန်တော့သည်။ လျှာကိုကိုက်လိုက်ပြီး သွေးအဆီအနှစ်အချို့ကို ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုသွေးအဆီအနှစ်သည် အသက်ရှိနေသည့်နှယ် စတင်တွန့်လိမ်လာပြီး သွေးနီရောင် အကာအကွယ်ချပ်ဝတ် တစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။
အမျိုးသမီးသည် ထိုမျှနှင့် မရပ်တန့်သွားခဲ့။ မှန်တစ်ချပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ထိုမှန်ကိုသုံးကာ သူမပတ်လည်တွင် မမြင်နိုင်သော အကာအရံတစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်သည်။
ထိုအကာအရံကို ဖန်တီးပြီးပြီးချင်းမှာပဲ အနက်ရောင်တုတ်သည် သူမပေါ်သို့ ကျဆင်းလာခဲ့လေသည်။
ခရက်ဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ မမြင်နိုင်သော အကာအရံသည် မှန်တစ်ချပ် ကွဲကြေသွားခဲ့ပြီး မူလပုံစံကို ပြန်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့လေသည်။ သို့သော် သူမ မတုန့်ပြန်နိုင်သေးခင်မှာပင် အနက်ရောင်တုတ်ချောင်းသည် သူမခေါင်းအား လာရောက် ထိမှန်လေသည်။
လောကကြီးတစ်ခုလုံး မှောင်မိုက်သွားပြီး ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီး၏ အတွေးအားလုံး ရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည်။ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်ပင် ဖြစ်လင့်ကား ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်၏ တုတ်ရိုက်ချက်ကို စီးခံလိုက်ရသည့်နောက်တွင် အမျိုးသမီး မည်သို့မှ အသက်မရှင်နိုင်တော့ချေ။
သူမ ခေါင်းတစ်ခေါင်းလုံး ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ခေါင်းမရှိတော့သော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးသည် ရိုက်ချက်အားကြောင့် မီတာရာပေါင်းများစွာ အကွာတွင် ရှိနေသော ရေပြင်အား သွားဆောင့်ကာ တစ်စစီ ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့လေသည်။
ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် ရန်ကိုင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားခဲ့သည်။
ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်ကို ဤနေရာသို့ သူကြိုလွှတ်ထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤနေရာသည် အလွန်အမင်း အေးသော်လည်း ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်အပေါ် နည်းနည်းလေးမှ သက်ရောက်မှု မရှိချေ။ အစကမူ ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်ကို အလစ်ချောင်းတိုက်ခိုက်ခိုင်းရန် စဉ်းစားထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း တိုက်ပွဲအခြေအနေသည် ဤကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားလိမ့်မည်ဟူ သူမည်ကဲ့သို့ ထင်ထားပါမည်နည်း။ သို့တိုင် ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်၏ အခန်းကဏ္ဍသည် ဤအဖြစ်အပျက်တွင် အတော်လေး အသုံးဝင်ခဲ့ပေသည်။ ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်ကိုယ်တိုင် အမျိုးသမီးနောက်သို့ လိုက်နေရပေဦးမည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၅)
မည်သည့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်ကိုမှ သူမကြောက်သော်ငြား ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီးသာ သူ့လက်မှလွတ်ကျွတ်ပြီးရော ဆိုသည့်သဘောဖြင့် ထွက်ပြေးမည်ဆိုပါက ရန်ကိုင်သာ သူမ၏ ပြေးပေါက်များကို ပိတ်မထားခဲ့သရွေ့ သူမအား သတ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ကံကောင်းစွာဖြင့် သူ့အစီအစဉ် အောင်မြင်သွားခဲ့သည်။
ခဏအကြာတွင် ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်သည် သိုလှောင်လက်စွပ်တစ်ကွင်းဖြင့် သူ့ပခုံးပေါ်သို့ တက်လာခဲ့သည်။ ထိုလက်စွပ်သည် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော် ကျောင်းသခင်၏ သိုလှောင်လက်စွပ် ဖြစ်ပေသည်။ သိုလှောင်လက်စွပ်အား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် ကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိတ်မိလိုက်သည်။
အင်အားစုကြီးတစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်တစ်ဦး ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ကျောင်းသခင် အမျိုးသမီးသည် အတော်လေး ချမ်းသာပေသည်။ သို့သော် လောလောဆယ်၌ သူတွင် သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲရှိ ပစ္စည်းများကို အသေးစိတ် ထိုင်စစ်ဆေးနေရန် အချိန် မရှိပေ။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပိတ်သွားပြီး အထက်စကြာဝဠာဂိုဏ်းသို့ ပြန်ရောက်မှသာ စစ်ဆေးကြည့်ရမည်။ ကျင်းရှီ သေသွားသည့် နေရာသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သော်လည်း မည်သည့် သိုလှောင်လက်စွပ်ကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရပေ။ ကျင်းရှီ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်သည် သူ့လက်နှင့်အတူ ဟင်းလင်းပြင်ထဲသို့ ရောက်သွားခြင်းဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။
သို့သော် သူအရမ်းကြီး စိတ်ပျက်မသွားခဲ့ပေ။ ဤနေရာသို့ လာရသည့် သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို ပြီးမြောက်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သဖြင့် အတော်လေး ကျေနပ်နေမိသည်။
လက်ကိုဝှေ့ရမ်း၍ ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်အား အနက်ရောင်စာအုပ်ထဲသို့ ပြန်ထည့်ထားလိုက်ပြီးနောက် ပီလော့ဘက်သို့ လှည့်၍ ပြောလိုက်သည် “သွားကြရအောင်”
“အန်၊ အော်၊အင်း” ပီလော့ စိတ်နှင့်ကိုယ်နှင့်မကပ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်နှင့်အတူ ရေခဲလမ်းအဆုံးသို့ လျှောက်သွားလေသည်။ လမ်းတစ်လျှောက် သူမ၏ အမူအရာ တစ်မျိုးတစ်မည် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သူမ၏ အတွေးအားလုံး မှားနေပြီမှန်း ပီလော့ နားလည်လိုက်လေပြီ။
ရန်ကိုင်အား စတွေ့စဉ်က သူကျင့်ကြံခြင်းသည် သူမနှင့် အတူတူသာ ရှိသေးသည့်အတွက် ထိုကောင်သည် သူမသခင်မ၏ အချစ်နှင့် မထိုက်တန်ဟု ထင်ခဲ့မိသည်။ သခင်မနှင့် ဝေးကွာနေစဉ် အတွင်း သခင်မနှင့်သူ့ကြားရှိ ခွန်အားကွာခြားချက်ကို ကျဉ်းမြောင်းလာအောင် မလုပ်ခဲ့သည့်အပြင် ပို၍ ဝေးကွာသွားအောင်ပင် လုပ်ခဲ့သည့်အတွက် ရန်ကိုင်ကို သူမစိတ်ထဲ မကျေမနပ် ဖြစ်ခဲ့မိသည်။ သို့သော် ယနေ့ ရန်ကိုင် ပြသသွားသည့် စွမ်းဆောင်ရည်ကို မြင်ပြီးနောက် သူမ၏ အတွေးတို့ မှားယွင်းနေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ရန်ကိုင်သည် သူမ၏ သခင်မနှင့် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် နှစ်ဆင့် ကွာနေသည့်တိုင် သူ့ခွန်အားသည် သူမ၏ သခင်မနှင့် ယှဉ်နိုင်ပေသည်။ သူမ၏ သခင်မသာ ရန်ကိုင် နေရာတွင် ဆိုပါက လက်ရှိ အခြေအနေအား သူ့ကဲ့သို့ ချောချောမွတ်မွတ် ကိုင်တွယ်နိုင်မည်လား ဆိုသည်မှာ သိပ်မသေချာလှပေ။
ကံမကောင်းစွာဖြင့် ရန်ကိုင်သည် ပြင်ပအကူအညီများစွာကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ ထိုအရာများသည် သူ့ခွန်အား၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်သော်လည်း ထိုကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ ပီလော့ သိပ်စိတ်တိုင်းမကျချေ။ မိမိ၏ ကိုယ်ပိုင်ခွန်အားသည် အရေးအကြီးဆုံး ဖြစ်သည်။ ပြင်ပ အကူအညီများသည် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အား ရေရှည်တွင် အကူအညီမှ မပေးနိုင်လေဘဲ။ အဆုံးထိ အားကိုးသွားရမည့် အရာသည် မိမိ၏ ခွန်အားသာ ရှိသည်။
သို့သော် ဤလောကကြီးတွင် မည်သူကများ အဘက်ဘက်မှ ပြည့်စုံနေသနည်း။ လူတိုင်းလူတိုင်းတွင် အားနည်းချက်ကိုယ်စီ ရှိကြစမြဲပင်။ ထိုကောင်စုတ်နှင့် သူမ၏ သခင်မကြားတွင် ကွာခြားချက် အချို့ ရှိနေသော်ငြား အရမ်းကြီးတော့ ကြီးမားခြင်းမရှိချေ။ ထိုကဲ့သို့ ပြောင်းတွေးလိုက်သည့်အခါ ပီလော့၏ စိတ်အခြေအနေ အတော်လေး ကောင်းမွန်လာခဲ့ရလေသည်။
ရေခဲလမ်းရှိ အန္တရာယ်များ ကင်းရှင်းသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက် မည်သည့် အတားအဆီးနှင့် မရင်ဆိုင်ခဲ့ရချေ။ မကြာမီ ရင်းနှီးနေသော ခန်းမကြီးတစ်ခန်းဆီသို့ ရန်ကိုင် တစ်ဖန် ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
သို့သော် ချက်ချင်း အထဲသို့ မဝင်သွားသေးဘဲ မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် နောက်သို့ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။
ခဏအကြာတွင် ရန်ကိုင်တို့၏ မြင်ကွင်းထဲ၌ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားမှ အမျိုးသမီး နှစ်ဦး ပေါ်လာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သည် ရေခဲလမ်းမှ မထွက်သွားသေးဘဲ ဤနေရာတွင် ရပ်စောင့်နေသည်ကို မြင်သော် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး အနည်းငယ် နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ အသက်ပိုကြီးဟန် ထင်ရသော အမျိုးသမီးသည် ရှေ့တိုး၍ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးဖြင့် မေးလိုက်သည် “ဒီက မောင်လေး နာမည်ကို သိလို့ရမလား မသိဘူး။ အစ်မက လှိုင်းနီကြယ် ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြား ထန်ထင်ဟယ်ပါ။ အစ်မတို့အသက်ကို ကယ်ပေးတဲ့အတွက် မောင်လေးကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်”
ရန်ကိုင်သည် ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ခဏမျှ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် “ကျေးဇူးတင်ချင်လို့ ကျုပ်နောက်ကို ပြေးလာတယ်ဆိုရင်တော့ အဲ့လောက်ထိ လုပ်ဖို့ မလိုပါဘူး။ ကျုပ်နဲ့ အဲ့နှစ်ဦးက အစကတည်းက မတည့်တာ။ သူတို့ကို သတ်လိုက်တာ ခင်ဗျားတို့နဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး”
ထန်ထင်ဟယ်သည် ရန်ကိုင်စကားကို ကြားသော် ခါးသက်စွာပြုံးလျက် “အဲ့လိုဆိုပေမယ့် အဲ့နှစ်ယောက်က ကောင်းတဲ့လူတွေ မဟုတ်ဘူး။ မောင်လေးသာ သူတို့ကို မသတ်လိုက်ရင် အစ်မတို့ နှစ်ယောက် ဒုက္ခကောင်းကောင်း ရောက်တော့မှာ။ ဒါကြောင့် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မောင်လေးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား ဦးညွှတ်လိုက်သည်။ အခြားအမျိုးသမီးလည်း ထိုကဲ့သို့ လိုက်လုပ်လေသည်။
ရန်ကိုင်ကတော့ ဘာမှမပြောခဲ့ချေ။ ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ကယ်ရန် မစဉ်းစားထားသော်ငြား သူ့လုပ်ရပ်သည် ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦးအား ကယ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သာ ဝင်မပါခဲ့လျှင် ကျင်းရှီ၏ စရိုက်အရ ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦးသည် သေသည်ထက် ဆိုးရွားသော အဖြစ်နှင့် ကြုံရပေလိမ့်မည်။
သူတို့ဘက်မှ ကျေးဇူးတင်လိုက်သည့်တိုင် ရန်ကိုင်က ဘာမှပြန်မပြောသဖြင့် အမျိုးသမီး နှစ်ဦး ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ခုခု ပြောချင်နေဟန်ဖြင့် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။ သို့သော် ပြောမထွက်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။
“အခြားတစ်ခုခု ရှိသေးလို့လား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ထိုနှစ်ယောက် အနေဖြင့် လောလောဆယ်တွင် နေရာတစ်ခုရှာပြီး သူတို့၏ ဒဏ်ရာများကို ပြန်ကုသည်မှာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။ သို့တိုင် ဘာကြောင့် သူ့အား လာနှောင့်ယှတ်နေမှန်း ရန်ကိုင် နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သူ့ခွန်အားကို မြင်ပြီးနောက် သူနှင့် မဟာမိတ်ဖွဲ့ချင်သည်များ ဖြစ်နေလေမလား။ ရန်ကိုင် ထိုကဲ့သို့ တွေးမိသွားသည်။ ထိုသို့သာ တကယ်ဖြစ်မည်ဆိုလျှင်တော့ သူတို့ စိတ်ပျက်ရပေလိမ့်မည်။
ထိုနှစ်ယောက်သည် အတော်လေးကိုမှ လှပသော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သူစိမ်းများအား မည်သည့် အကျိုးအမြတ်မှမရဘဲ အလကားသက်သက် ကူညီပေးရလောက်အောင် သူတော်စင် တစ်ပါး မဟုတ်ချေ။ ပီလော့ တစ်ယောက်နှင့်ပင် အတော်လေး ဝန်ပိနေရာ ဒဏ်ရာရနေသည့် အခြား သူစိမ်းအမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို မည်သို့မှ ထပ်ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပေ။
“ဒီလိုပါမောင်လေး” ထန်ထင်ဟယ်သည် သူမ၏ ဆံပင်ကို နားသယ်နောက်သို့ သပ်တင်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည် “ဟိုလောကရတနာကို မြိုလိုက်တဲ့ အကောင်က ဒဏ္ဏာရီ ရေခဲဖီးနစ် နတ်ဘုရာမျိုးစိတ် ဟုတ်မဟုတ်ဆိုတာ အစ်မသိလို့ရမလား”
ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်၏ အကြည့်ကို သတိပြုမိသော်လည်း အမျိုးသမီးသည် အလျင်စလို လက်ဝှေ့ရမ်းလျက် ဆက်ပြောလိုက်လေသည် “နားလည်မှုမလွဲနဲ့နော် မောင်လေး၊ အစ်မတို့ မောင်လေးအပေါ် ဘာမကောင်းကြံလို့တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်မှမရှိဘူး။ မောင်လေးကို မေးခွန်း နည်းနည်းလောက် မေးချင်ရုံပဲ”
“ဟုတ်တယ်ဆိုရင်ကော” ရန်ကိုင်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။ ထိုအမျိုးသမီးသည် အခြေအနေကို နားမလည်သေလော။ မည်သည့် မေးခွန်းသည် မေးသင့်ပြီး မည်သို့သော မေးခွန်းသည် မမေးသင့်သည့် မေးခွန်းဖြစ်သလဲ ဆိုသည်ကို မသိလေသလော။ သူသာ စိတ်ရှည်နေ၍သာပေါ့။ သူ့နေရာတွင် အခြား စိတ်ကြီးသည့် လူတစ်ယောက်သာ ဆိုပါက ထိုကဲ့သို့ မေးခွန်းမျိုး မေးသည့်အတွက် ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို သတ်ပစ်လိုက်လောက်ပေပြီ။
ရန်ကိုင်၏ အဖြေကို ကြားသော် ထန်ထင်ဟယ်သည် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ဆက်မေးလိုက်လေသည် “တကယ်ကြီး ရေခဲဖီးနစ်ပဲ… မောင်လေး အဲ့ဒါကို အစ်မတို့ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားဆီ ရောင်းလို့ရမလား။ မောင်လေးလိုချင်တာကို အစ်မတို့ ပေးမယ်လေ”
“ရောင်းဖို့” ထိုစကားကို ကြားသော် ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့လေသည်။ ဒေါသ ထွက်သွားရမည့်အစား၊ လှောင်ပြောင်လိုဟန်ဖြင့်သာ ရယ်မောလျက် “ခင်ဗျား အိပ်ပျော်ရင်း ယောင်ပြီး ပြောနေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်။ ဒီလိုမေးခွန်းမျိုးကိုတောင် လာမေးရတယ်လို့ဗျာ”
ပီလော့ပင်လျှင် ထန်ထင်ဟယ်အား လှောင်ပြောင်လိုဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
ထိုအမျိုးသမီး တကယ်ကို ဟာသမပြောတတ်ချေ။ ရေခဲဖီးနစ်သည် မည်သို့သော သက်ရှိနည်း။ ရန်ကိုင် ထိုကဲ့သို့သော အရာကို ရထားသည်မှာ အလွန်ကိုမှ ကံကောင်းသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ရေခဲဖီးနစ်ကဲ့သို့သော တည်ရှိမှုမျိုးကို မည်သူက ရောင်းမည်နည်း။ ရောင်းသည့်လူသည် ဦးနှောက်မရှိသည့် အရူးသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ရန်ကိုင်၏ အထင်တသေး စကားကိုကြားသော်လည်း ထန်ထင်ဟယ်သည် နည်းနည်းလေးမျှ ရှက်ရွံ့သွားခြင်းမရှိဘဲ ဆက်၍သာ ပြောလိုက်လေသည် “အစ်မ မောင်လေးကို ဘာမှ မဖုံးကွယ်တော့ဘူး။ တကယ်တော့ ရေခဲဖီးနစ်က အစ်မတို့ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားက တပည့်တွေ ယုံကြည်ကိုးစားတဲ့ ရေခဲစွမ်းအင်ရဲ့ အမှတ်သညာပဲ။ အဲ့ရေခဲဖီးနစ်က အစ်မတို့ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားအတွက် ပြောပြမရအောင်ကို အဖိုးတန်တယ်”
“အဲ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ” ရန်ကိုင် ပို၍ စိတ်မရှည် ဖြစ်လာလေပြီ။
“အစ်မ မြင်ရသလောက် မောင်လေးက ရေခဲစွမ်းအင် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် မဟုတ်ပါဘူး။ အဲ့တော့ ဒီရေခဲဖီးနစ်က မောင်လေးအတွက် အရမ်းကြီး မသုံးမဝင်လောက်ဘူး။ မောင်လေးအတွက် သိပ်အသုံးမဝင်တဲ့ အရာကို ဘာလို့ ပိုအသုံးဝင်မယ့် တစ်ခုခုနဲ့ မလဲတာလဲ။ မောင်လေးသာ အဲ့ဒါကို အစ်မတို့ဆီ ရောင်းမယ်ဆိုရင် မောင်လေး တောင်းဆိုတာ မှန်သမျှကို ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်။ ဂိုဏ်းကိုယ်စား အစ်မ အာမခံတယ်” ထန်ထင်ဟယ်က ဆက်၍ ပြောလိုက်လေသည်။
“ခင်ဗျား ပြောတာကို ကျုပ်ဘယ်တုန်းကမှ မကြားလိုက်ဘူးလို့ သဘောထားလိုက်မယ်။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျား အဲ့လို နောက်တစ်ခွန်း ထပ်ပြောမယ်ဆိုရင်တော့ ခင်ဗျားတစ်ဘဝလုံး နောင်တ ရသွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်မယ်” ရန်ကိုင်သည် ထိုနျစ်ယောက်အား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်၍ ပီလော့ကိုခေါ်ကာ ထွက်သွားလေသည်။
“အစ်မပြောတာကို သေချာစဉ်းစားပါဦးနော် မောင်လေး။ မောင်လေး စိတ်ပြောင်းသွားတယ်ဆိုရင် လှိုင်းနီကြယ် ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားကိုသာ လာခဲ့လိုက်” ထန်ထင်ဟယ်သည် ရန်ကိုင်၏ ခြိမ်းခြောက်စကားကို ကြားသည့်တိုင် လက်မလျှော့သေးဘဲ ဆက်အော်ပြောလိုက်သည်။
သူမ စကားဆုံးသွားသည်နှင့် ရွှေရောင်အလင်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး ကြာပွတ်သဖွယ် သူမအား ရိုက်ချလိုက်လေသည်။ ထိုရိုက်ချက်ကြောင့် ထန်ထင်ဟယ် မီတာပေါင်းများစွာအကွာသို့ လွင့်စင်ထွက်သွားခဲ့လေသည်။
သူမ မော့ကြည့်လိုက်သည့် အချိန်၌ ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့မှာ မရှိတော့လေပြီ။
“စီနီယာအစ်မ” အခြားအမျိုးသမီး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ထန်ထင်ဟယ်ဆီသို့ အလျင်အမြန် ပြေးသွားလေသည်။
“ငါအဆင်ပြေတယ်” ထန်ထင်ဟယ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ သူမ စိတ်ပျက်နေမိသည်။ ရန်ကိုင်နောက်သို့ ပြေးလိုက်ချင်မိသော်လည်း ထိုကောင်လေး၏ ခွန်အားကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခိုက် သူမ၏ ခြေလှမ်းတို့ ရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည်။
သူမ စကားကြောင့် ရန်ကိုင် ဒေါသထွက်သွားခဲ့မှန်း ထန်ထင်ဟယ်သိသည်။ ယခုကဲ့သို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားသည့် အခြေအနေမျိုးတွင် သူမတို့ မနိုင်နိုင်သည့် အခြားလူ တစ်ယောက်အား သွားရန်စသည်မှာ ဥာဏ်ရှိသည့် လုပ်ရပ်တစ်ခု မဟုတ်ချေ။
သို့သော်လည်း ရေခဲကျင့်စဉ်ကို မကျင့်ကြံထားသည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက်၏ ကိုယ်ထဲ ရေခဲဖီးနစ်ရှိနေသည်ကို မြင်ရသည်မှာ သူမစိတ်ထဲ အလွန်ကိုမှ နေမထိထိုင်မိ ဖြစ်မိသည်။ ထိုရေခဲဖီးနစ်သာ သူမတို့ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားဆီ ရောက်လာခဲ့လျှင် မည်မျှပင် ကောင်းလိုက်မည်နည်း။
“အဲ့လူ တကယ်ကို နိုင်ထက်စီးနင်း နိုင်လွန်းတယ်” အမျိုးသမီးက နှုတ်ခမ်းဆူလျက် မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“ငါတို့လုပ်ရပ်ကမှ မဟုတ်တာ” ထန်ထင်ဟယ်က ခါးသက်စွာပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ဒါပေမယ့် ဒီလို အခွင့်အရေးကြီးကို စီနီယာအစ်မ ဒီအတိုင်း လက်လွှတ်လိုက်တော့မှာလား” ကျန်အမျိုးသမီးသည် ယခုထိတိုင် အလျှော့မပေးနိုင်သေးချေ။
“ငါလည်း ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ သူစိတ်ပြောင်းသွားဖို့ပဲ မျှော်လင့်ရတော့မှာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ရေခဲနှလုံးသားတောင်ကြားက ဘယ်ကြယ်မှာ ရှိလဲဆိုတာကို ငါသူ့ကို ပြောပြီးသွားပြီပဲဟာကို။ သူစိတ်ပြောင်းသွားရင် လာလိမ့်မယ်” ထန်ထင်ဟယ် ခေါင်းခါ၍ ပြောလိုက်သည် “ထားလိုက်တော့။ ငါတို့ နားစရာနေရာတစ်ခုခု အရင် ရှာရအောင်”
“ဟုတ်တယ်”
ထန်ထင်းဟယ်၏ စကားကြောင့် ရန်ကိုင်မျက်နှာ မှုန်ကုတ်ကုတ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ဒေါသထွက်သည်မှာလည်း သူ့အား အပြစ်ပြော၍မရ။ ရေခဲဖီးနစ်သည် စုယန်အတွက် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်သည့် အရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ယခု အပြင်လူတစ်ယောက်သည် သူ့ဆီမှ ရေခဲဖီးနစ်ကို မရမက လိုက်ဝယ်နေလေရာ ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ ဒေါသမထွက်ဘဲ နေမည်နည်း။ မရောင်းဘူးဟု ပြောပြီးသွားသည့်တိုင် အတင်း လိုက်ဝယ်ချင်နေသေးသည်။
ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦး သူနှင့် ရန်ငြိုးမရှိသည်မှာ ကံကောင်းသွားခဲ့သည်။ မဟုတ်လျှင် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဤနေရာ၌ တစ်ခါတည်း မြေမြုပ်ပစ်လိုက်လေပြီ။
လမ်းတစ်လျှောက် ပီလော့ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ သူမ ယခုကဲ့သို့ အဆင်ပြေပြေနှင့် နေနိုင်သည်မှာ ရန်ကိုင်ကြောင့်မှန်း သူမ နားလည်သည်။ ရန်ကိုင် စိတ်မကြည်သည်ကို သတိ ပြုမိသဖြင့် သူ့ကို သွားမနှောင့်ယှတ်ခဲ့ချေ။
မကြာမီ ရန်ကိုင်တို့နှစ်ယောက် ဝင်္ကမ္ဘာတစ်ခုရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုဝင်္ကမ္ဘာကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ဤနေရာသို့ သူတစ်ကြိမ် ရောက်ဖူးပေသည်။
ဖေးကျီတုတို့နှင့် လာစဉ်က ဝင်္ကမ္ဘာတစ်ခုထဲ ရောက်ခဲ့ပြီး ထိုထဲတွင် အကြိမ်များစွာ လမ်းပျောက်ခဲ့ပေသည်။ သို့သော်လည်း လျန်ကွမ်း၏ ကြွက်ရုပ်သေးရုပ်များကြောင့် လမ်းမှန်ကို ရှာတွေ့နိုင်ခဲ့သည်။
ယခုသူ့တွင် လမ်းမှန်ကို ရှာပေးနိုင်သည့် ကြွက်ရုပ်သေးရုပ်များ မရှိသည့်အတွက် မှတ်ဥာဏ်ကိုသာ အားကိုးရပေတော့မည်။
သူသွားခဲ့သည့် လမ်းကြောင်းများကို မှတ်မိရုံလောက်သာ မှတ်မိတော့သည်။ သို့သော် ဝင်ကမ္ဘာထဲ ရောက်သွားလျှင်တော့ မှတ်မိလောက်မည် ထင်ပါသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၆)
ခဏအကြာတွင် ရန်ကိုင်သည် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်ပြီး ဝင်္ကမ္ဘာထဲသို့ ခြေချလိုက်သည်။ ပီလော့သည် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ရန်ကိုင်နောက်မှသာ ငြိမ်သက်စွာ လိုက်သွားခဲ့သည်။
ဤကဲ့သို့သော ဝင်္ကမ္ဘာမျိုးသည် အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ်များသည်။ အထဲတွင် ကြောက်စရာကောင်းသည့် အစီအရင်များသည့်၊ အရံအတားများစွာ ရှိပေသည်။ ယခု ဧကရာဇ် ဥယျာဉ် အမှန်တကယ် ပွင့်လာပြီ ဖြစ်သဖြင့် အထဲရှိ အန္တရာယ်များသည် ရန်ကိုင် ယခင်တစ်ကြိမ် ဤနေရာသို့ ရောက်စဉ်ကထက် အများကြီး ပိုကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလာခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ထောင်ချောက်၊ အစီအရင်တစ်ခုခုထဲ ကျမသွားစေရန် အလို့ငှာ ရန်ကိုင်သည် သုတ်သင်ခြင်း နတ်ဆိုးမျက်လုံးကို အသက်သွင်းလျက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို အဆက်မပြတ် စစ်ဆေးသွားလေ၏။
နှစ်ရက်ကြာပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့သည် မောပန်းနေသည့် အမူအရာဖြင့် ဝင်္ကမ္ဘာ၏ အခြားတစ်ဖက်မှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
ဝင်္ကမ္ဘာအား အောင်အောင်မြင်မြင် ဖြတ်ကျော်လာနိုင်ခြင်းမှာ ရန်ကိုင်မှ ဝင်္ကမ္ဘာထဲရှိ ထောင်ချောက်များအကြောင်း အတော်အတန် သိထားသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သလို ကံကြောင့်လည်း ပါပေသည်။
ယခင်တစ်ကြိမ်နှင့် မတူသည်ကား၊ ယခုတစ်ကြိမ် လိုဏ်ဂူထဲတွင် အစီအရင်များကို သိပ်မတွေ့ရဘဲ ရုပ်သေးရုပ်များကိုသာ တွေ့ခဲ့ရသည်။ ရုပ်သေးရုပ်များသည် ပုံသဏ္ဍာန်၊ အရွယ်အစား မတူညီကြဘဲ ခွန်အားမှာလည်း အမျိုးမျိုး ကွာခြားကြသည်။ သို့သော် မည်သည့် ရုပ်သေးရုပ်မှ တန်ခိုးရှင်အဆင့်အောက် နိမ့်ကျခြင်းမရှိချေ။ ရုပ်သေးရုပ်တစ်ရုပ်ဆိုလျှင် တန်ခိုးရှင်တတိယ အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ပညာရှင်နှင့် ယှဉ်ပြိုင်နိုင်သော ခွန်အားကိုပင် ပိုင်ဆိုင်ထားခဲ့ပေသည်။
ကံကောင်းစွာဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း သာမန် တန်ခိုးရှင်ပညာရှင်တစ်ယောက် ဟုတ်မနေခဲ့။ သူ့ခွန်အားသည် တန်ခိုးရှင်တတိယ အထွဋ်အထိပ်အဆင့်များကို ယှဉ်ပြိုင်နိုင်သည်အထိ အားကောင်းပေသည်။ အဆုံးတွင် ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်၊ နဂါးစိမ်းဓါး၊ မီးငှက်တို့၏ အကူအညီဖြင့် ထိုရုပ်သေးရုပ်ကို အနိုင်ယူပြီး ဝင်္ကမ္ဘာထဲမှ ထွက်လာခဲ့နိုင်သည်။
ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်သည် ဝင်္ကမ္ဘာထဲရှိ ရုပ်သေးရုပ်များကို ထူးထူးခြားခြား ဖိနှီပ်နိုင်စွမ်း ရှိနေခဲ့သည်။
ဝင်္ကမ္ဘာကို ဖြတ်ကျော်လာပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့တို့ရှေ့၌ ဂိတ်ပေါက်ကြီး နှစ်ခုပေါ်လာခဲ့သည်။ ဂိတ်ပေါက်နှစ်ခုစလုံးသည် အတော်လေးကိုမှ ထူးဆန်းလှကာ တစ်ခုသည် အဖြူရောင်ဖြစ်ပြီး တစ်ခုသည် အနက်ရောင်ဖြစ်သည်။ အဖြူရောင်ဂိတ်ပေါက်သည် သန့်စင်သော ကျောက်စိမ်းသားဖြင့် ထုလုပ်ထားသည့်နှယ် ထင်မှတ်ရသော်ငြား အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်သည် မြင်သူတိုင်းအား ကျောချမ်းဖွယ်ရာ ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေခဲ့သည်။
ဂိတ်ပေါက်နှစ်ခု၏ မျက်နှာပြင်သည် တည်ငြိမ်သော ကန်ရေပြင်နှယ် ငြိမ်သက်နေသည်။ ဂိတ်ပေါက်နှစ်ခု၏ အလွန်တွင်မူ ပရမ်းပတာဖြစ်နေသော ဟင်းလင်းပြင်ကြီး ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုဂိတ်ပေါက်နှစ်ခုကို မြင်သော် ပီလော့ အလန့်တကြား ထအော်လေသည် “ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်လား”
ရန်ကိုင်သည် ပီလော့အား အံ့အားသင့်သည့်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏ “နင်ဒါတွေကို သိတယ်လား”
“ဒါမျိုး ငါအရင်က မြင်ဖူးတယ်” ပီလော့၏ အမူအရာ လေးနက်တည်ကြည်သွားခဲ့ပြီး “ငါတို့ ဘယ်အပေါက်ထဲ ဝင်ကြမလဲ”
“နောက်မှပြောမယ်၊ အခု အရင် အားပြန်ဖြည့်ထားရအောင်” ရန်ကိုင် ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်သည်။ ယခင် ဖေးကျီတုတို့နှင့် ဤနေရာသို့ ရောက်လာစဉ်က မည်သည့် ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်ရမလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ သူတို့အားလုံး ခေါင်းရှုပ်ခဲ့ရသည်။ အနက်ရောင်သည် သေဆုံးခြင်းနှင့် အန္တရာယ်ကို ကိုယ်စားပြုသဖြင့် အကုန်လုံးသည် အဖြူရောင်ဂိတ်ပေါက်ကိုသာ ရွေးချယ်ချင်ကြသည်။
သို့သော် အထဲသို့ ရောက်ပြီးနောက် သူတို့ နားလည်လိုက်ရသည်ကား မည်သည့် ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်ပါစေ၊ အန္တရာယ်နှင့် ရင်ဆိုင်ရမည်ချည်းသာ။ ဂိတ်ပေါက်နှစ်ခုစလုံးသည် အန္တရာယ်များသလို ပန်းတိုင်လည်း မတူညီကြချေ။ အဖြူရောင်သည် တစ်နေရာအား ဦးတည်နေပြီး အနက်ရောင်သည် အခြားတစ်နေရာအား ဦးတည်နေခဲ့သည်။
ဖေးကျီတုတို့အဖွဲ့သည် အဖြူရောင်ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်သွားပြီး ကျောက်စိမ်းခေါင်းတလား အနားရှိ အစီအရင်တစ်ခုခုကို သွားအသက်သွင်းမိရာမှ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပေါ်လာခဲ့ရသည်။ ထိုကျောက်စိမ်းခေါင်းတလားထဲတွင် လဲလျောင်းနေသော လူတစ်ယောက် ရှိခဲ့ပေသည်။ ထိုလူသည် အခြားမဟုတ်ဘဲ… ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်သာ ဖြစ်ပေသည်။
လွန်ခဲ့သော နှစ်တစ်သောင်းခန့်တွင် မဟာဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သည် သူမ၏ ဒဏ်ရာကို ကုစားရန်အတွက် အိပ်စက်သွားခဲ့သည်။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သည် မဟာဧကရာဇ် အိပ်စက်နေသည့် နေရာဖြစ်သည်။ ထိုအကြောင်းကို မဟာဧကရာဇ်၏ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယန်ယန်ဆီမှ သိခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင်၊ တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့သည် တန်ခိုးရှင်အဆင့် အဘွားကြီးတစ်ဦးနှင့် အတူ အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်ခဲ့သည်။ လက်ရှိ ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ် အသုံးပြုနေသည့် အနက်ရောင်တုတ်ချောင်းကို အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်ထဲမှ ရခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ရန်ကိုင်တို့ အားပြန်ဖြည့်လို့ ပြီးသွားခဲ့သည်။ ပြီးသည်နှင့် မတ်တပ်ရပ်၍ အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်ဆီသို့ လျှောက်သွားကာ အထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။ ထိုအနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ပီလော့ရင်ထဲ စိုးရိမ်စိတ်ဝင်လာခဲ့မိသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်၏ အင်္ကျီစကို လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင်ကမူ ဤနေရာသို့ တစ်ကြိမ် ရောက်ဖူးထားသည့်အတွက် ပီလော့ကဲ့သို့ စိုးရိမ်နေခြင်း မရှိဘဲ အကြွင်းမဲ့တည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးသွားပြီး မြင်ကွင်း တစ်ခုလုံး ဝေဝါးသွားပြီး ခဏအကြာတွင် နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
ရင်းနှီးနေသည့် ရှုခင်းများကို ပြန်မြင်လိုက်သည့်နောက် ရန်ကိုင် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးမိလိုက်သည်။
“ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့” ပီလော့အား ပြောလိုက်ပြီးနောက် တစ်ခုခုကို ရှာနေသည့်နှယ် စတင် လျှောက်ပတ်သွားတော့သည်။ ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူကို ကြည့်ရင်း ပီလော့ အနည်းငယ် အံ့အားသင့်မိနေသည်။ သို့သော် ဘာမှတော့ မမေးခဲ့ပေ။
ဤနေရာသည် ဥယျာဉ်တစ်ခုခုနှင့် ဆင်တူလှသည်။ စိုက်ပျိုးထားသော ပန်းပင်များ၊ တသွင်သွင် စီးဆင်းနေသော စမ်းချောင်းလေးများ၊ တံတားလေးများ၊ တန်ဆာဆင်ပုံဖော်ထားသော ကျောက်ဆောင် အသီးသီးတို့သည် တစ်မူထူးခြားသော အလှတရာကို ပုံဖော်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ကျောက်ဆောင်များကို အထူးသတိပြုမိ စစ်ဆေးနေခဲ့လေသည်။ တစ်ခုစီကို စစ်ဆေးသွားပြီးတိုင်း ခေါင်းတခါခါ လုပ်နေခဲ့သည်။
ခဏကြာသည်အထိ ရှာနေပြီးနောက်၊ ကျောက်ဆောင်တစ်ခုကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ထိုကျောက်ဆောင်ဆီမှ လူ့စိတ်အား လန်းဆန်းသစ်လွင်သွားအောင် လုပ်ပေးနိုင်သော သင်းပျံ့သည့် ရနံ့တစ်ခုကို သူရလိုက်သည်။ ဒဏ်ရာရနေသော ပီလော့ပင်လျှင် ထိုအနံ့ကို ရလိုက်သည့်အခိုက် သူမ၏ဒဏ်ရာများ အနည်းငယ် ကောင်းမွန်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ရန်ကိုင်သည် ကျောက်ဆောင်ဆီသို့ အမြန်ပြေးသွားပြီး ငုံကြည့်လိုက်ရာ ရင်းနှီးနေသာ ခပ်တိမ်တိမ် ကန်လေးတစ်ခုကို မြင်ပြီးနောက် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်မိလေသည် “တွေ့ပြီ”
ပီလော့လည်း အတော်လေး သိချင်စိတ်ပြင်းပြင်းနေသည်။ ရန်ကိုင် ကြည့်နေသည့် ကန်လေးသည် ခမ်းခြောက်လုနီးပါး အဖြူရောင်အရည် တစ်စက်၊ နှစ်စက်လောက်သည်သာ ကန်အောက်ခြေတွင် ကျန်ရစ်တော့သည်။ သူမရလိုက်သည့် သင်းပျံ့သော အနံ့သည် ထိုအဖြူရောင် အရည်စက်များမှ လာနေခြင်းဖြစ်သည်။
“အဲ့ဒါဘာလဲ” ပီလော့ မေးလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ပီလော့၏ မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေဘဲ အဖြူရောင်အရည်စက်ထဲသို့သာ သူ့လက်ညိုးထိုးကို ထိုးနှစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လက်ညိုးကို ပြန်နှုတ်ယူလိုက်ပြီး ပီလော့ ဘက်သို့ လှည့်၍ ပြောလိုက်သည် “ပါးစပ်ဟ”
ပီလော့သည်လည်း ရန်ကိုင် ပြောသည့်အတိုင်း သူမပါးစပ်ကို အလိုလို ဟမေးလိုက်မိ၏။ ပီလော့ ပါးစပ်ဟလာသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် သူ့လက်ညိုးအား သူမ လျှာပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။
ပီလော့၏ မျက်ဝန်းအစုံ ပြူးကျယ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်၏ လက်ညိုးအား သူမ၏ လျှာဖြင့် ချက်ချင်း ရစ်ပတ်လျက် သူ့လက်ညိုးထက်တွင် တင်ကျန်ရစ်နေသော အဖြူရောင်အရည်များကို ကုန်စင်အောင် လျက်ပစ်လိုက်လေသည်။
ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ဖြစ်နေသော ပီလော့၏ အသားအရေသည် တဖြည်းဖြည်း ပန်းဆီရောင် သန်းလာခဲ့သည်။ အားနည်းနေသော သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အားအင်များဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ပြန်ပြည့်လာနေသလို ပီလော့ ခံစားလိုက်ရသည်။
“ထိုင်ပြီး အဲ့ဒါကို သေချာသန့်စင်လိုက်။ နည်းနည်းမှ အလေအလွင့် မဖြစ်စေနဲ့” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပီလော့အား ပြောလိုက်သည်။
“အင်း” ပီလော့လည်း နာခံစွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ထိုင်စရာနေရာတစ်ခု လိုက်ရှာလေ၏။ မသွားခင် ရန်ကိုင်အား ဒေါသတကြီး တစ်ချက် ကြည့်သွားလိုက်သေးသည်။
ယခု အဖြစ်အပျက်ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး လွန်ခဲ့သော နှစ်သုံးဆယ်ခန့်က အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို ပြန်အမှတ်ရသွားခဲ့သည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကို နှစ်ယောက်စလုံး ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မှတ်မိနေဆဲပင်။ အထူးသဖြင့် စွဲမက်ဖွယ်ရာ ပီလော့၏ ပါးစပ်၊ သိမ်မွေ့နူးညံ့လှသော သူမ၏ လျှာဖျားလေးနှင့် ပုလဲရောင် ဖြူဝင်းလှသော သွားလေးများ၏ ပေါင်းစပ်မှုသည် ခံစားမိသူတိုင်းအတွက် အသေသတ်တိုက်ကွက်တစ်ခုပင် ဖြစ်လေသည်။
ပီလော့မှ ထိုင်စရာတစ်ခုရှာထိုင်၍ အသက်ရေစင်အား စတင် သန့်စင်သည့်နောက် ရန်ကိုင်သည် ကျောက်ဆောင်အား စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။
ယခင်တစ်ကြိမ် ဤနေရာသို့ ရောက်လာစဉ်ကတည်းက သန့်စင်သည့် အသက်ရေစင်သည် ကျောက်ဆောင်ထဲရှိ တစ်နေရာရာတွင် ရှိနေလိမ့်မည်မှန်း ရန်ကိုင် သိခဲ့သည်။ သူနှင့် အခြားသူများ ရလိုက်သည်ကား မသန့်စင်သော အသက်ရေစင်သာ ဖြစ်သည်။
ယနေ့ အဖြစ်အပျက်သည် ရန်ကိုင်၏ ခန့်မှန်းချက် မှန်ကန်ကြောင်း သက်သေပြနေသည်။ ယခင်တစ်ကြိမ် သူဤနေရာသို့ ရောက်စဉ်က သူတို့အဖွဲ့သည် ကန်လေးထဲတွင် ရှိနေသော အသက်ရေစင်အားလုံးကို တစ်စက်မကျန် ခပ်ယူသွားခဲ့သည်။ ယခုတစ်ကြိမ် ပြန်ရောက်လာသည့် အခါ ကန်လေးထဲတွင် အသက်ရေစင်အချို့ ထပ်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အထင် မှန်ကန်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်သည်။
ကျောက်ဆောင်ထဲတွင် ရှိနေသော အသက်ရေစင်ကို ရယူရန် လွယ်ကူလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော် ထိုအတွက် ရန်ကိုင် အပြည့်အဝ ပြင်ဆင်လာခဲ့ပေသည်။
ရန်ကိုင်သည် ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်အား အနက်ရောင်စာအုပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ပြီး ပုလင်းတစ်လုံးကိုထုတ်ကာ ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်ဆီ ပေး၍ ကျောက်ဆောင်အား လက်ညိုး ထိုးပြလိုက်သည်။
ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်သည် ရန်ကိုင် ဘာလုပ်ချင်နေမှန်းကို ချက်ချင်း နားလည်လိုက်ပြီး ခွက်ကိုကိုင်ကောင် ကျောက်ဆောင်ဆီသို့ ချက်ချင်း ပြေးသွားလေသည်။
ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်နှင့် ကျောက်ဆောင် ထိသွားသည့်အခိုက်၊ ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ကျောက်ဆောင်ထဲသို့ ထူးထူးဆန်းဆန်း တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့၏။
သို့သော်လည်း ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်၏ တည်နေရာကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိနေသေးသည်။ ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်သည် ကျောက်ဆောင်ထဲသို့ တိုးဝင်သွားနေရာ မကြာမီ သူရှိနေရာမှ မီတာတစ်ထောင်အကွာသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။
သို့သော် ရန်ကိုင် စိတ်ပူမနေခဲ့ချေ။ ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်သည် ပုံရိပ်တစ်ထောင် ဖန်တောင်ကို ဖြတ်ကျော်၍ပင် လိုဏ်ခေါင်းတူနိုင်သူ ဖြစ်လေရာ ဤကျောက်ဆောင်လေးကို မတူးနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိချေ။
အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ ကြာပြီးနောက် ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ် ကျောက်ဆောင်ထဲမှ ရုတ်တရက် ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။ အပြင်သို့ ပြန်ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် ကိုယ်ပေါ်သို့ ပျော်ရွှင်စွာ ခုန်တက်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ဟကာ ပုလင်းတစ်လုံးကို အန်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ထိုပုလင်းကို လှမ်းဖမ်းလိုက်ပြီး ပုလင်းအတွင်းကို ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်နှာကြီး ပြုံးဖြီးဖြီးဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။ ပုလင်းထဲတွင် လက်ဆေးဇလုံးပြည့်စာ ပမာဏရှိသော စေးကပ်ကပ် အရည်များ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုအရည်များသည် ကန်လေးထဲမှ ရန်ကိုင်ရခဲ့သည့် အသက်ရေစင်သည် ဆယ်ဆမျှ ပိုမိုစေကပ်ပြီး အသက်ရေစင်၏ အသန့်စင်ဆုံးပုံစံ ဖြစ်သည်။
သူလိုချင်သည့် အရာကို ရလိုက်သည့်အတွက် ရန်ကိုင် အလွန်ကို ပျော်နေမိသည်။
ယခုတစ်ကြိမ် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲသို့ လာရခြင်းသည် ရည်ရွယ်ချက် နှစ်ခုကြောင့် ဖြစ်သည်။ တစ်ခုသည် လောကရတနာကို ဖမ်းဆီးရန်ဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ခုသည် သန့်စင်သော အသက်ရေစင်ကို ရှာဖွေရန် ဖြစ်သည်။ လောကရတနာကို ဖမ်းဆီးရာတွင် အခက်အခဲအချို့ ကြုံခဲ့ရသော်လည်း အသက်ရေစင်ကို ရယူရာတွင် မည်သည့် အခက်အခဲမှ မကြုံခဲ့ရပေ။
သန့်စင်သော အသက်ရေစင်ကို လွယ်ကူစွာ ရယူနိုင်ခဲ့ခြင်းမှာ ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ်၏ ကျေးဇူးအများကြီး ပါပေသည်။ သူ့ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ကျောက်ဆောင်အား ခက်ခဲပင်ပန်းစွာ ထိုင်တူးနေရပေလိမ့်မည်။
သန့်စင်သော အသက်ရေစင်ကို ရလိုက်ပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ရွှေရောင်သွေးစက် ကိစ္စအား ဆက်စိတ်ပူနေစရာ မလိုတော့ချေ။ ဤအသက်ရေစင်နှင့် ဆိုပါက သူ့ကိုယ်ထဲရှိ သွေးအားလုံးကို ရွှေရောင်သွေးစက်များဖြင့်ပင် အစားထိုးပစ်နိုင်လောက်ပေသည်။
ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားပြီးနောက် အသက်ရေစင်အား သိမ်းထားလိုက်သည်။
ခဏအကြာတွင် ပီလော့ မျက်လုံးပွင့်လာခဲ့သည်။
“နင်ဘယ်လိုနေသေးလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။
“တော်တော်လေး ပြန်ကောင်းသွားပြီ။ နည်းနည်းပါးပါးတောင် တိုက်ခိုက်လို့ရပြီ” ပီလော့ အသက်တစ်ချက် ရှူထုတ်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် စတွေ့သည့် အချိန်မှစ၍ ရန်ကိုင်အပေါ်သာ တစ်ချိန်လုံး အားကိုးနေခဲ့ရသည်။ ထို့အတွက်လည်း ပီလော့ စိတ်ထဲ အတော်လေးကို မသက်မသာ ဖြစ်ရမိသည်။ ရန်ကိုင်၏ ခွန်အားသည် အံ့အားသင့်ဖွယ်ကောင်းသော်ငြား အရေးအကြုံ အခြေအနေနှင့် ရင်ဆိုင်ရသော် သူ့အား ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး ဖြစ်စေမည့်အစား ကူညီပေးနိုင်သည့် လူတစ်ယောက် ရှိနေခြင်းသည် အများကြီး ပိုကောင်းပေသည်။
သူမ၏ ဒဏ်ရာအားလုံး အလုံးစံ ပျောက်ကင်းသွားပြီဟု ပီလော့ မပြောရဲသော်ငြား အနည်းဆုံး ရန်ကိုင်အား ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးချည်းပဲတော့ မဖြစ်စေတော့ပေ။
“ငါတို့ အခု ဘယ်သွားကြမလဲ” ပီလော့ ထရပ်ပြီး မေးလိုက်သည်။
“ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့။ အဲ့ဘက်မှာ ပစ္စည်းကောင်းတစ်ခုခု ရှိတယ်” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။
သူပြောနေသည့် ပစ္စည်းကောင်းမှာ ချင်းတုန်း ပိတ်မိခဲ့သည့် နေရာတွင် ရှိနေသော ကျောက်ပြားအား ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဤနေရာထဲသို့ ပန်းပဲပညာရှင်တစ်ယောက် ချင်းတုန် ခေါ်လာခဲ့ရခြင်းမှာ ထိုလူအား ကျောက်ပြားကို လေ့လာစေချင်လို၍ ဖြစ်သည်။ ထိုကျောက်ပြားထဲတွင် အလွန်ကိုမှ နက်နဲဆန်းကြယ်သော ပန်းပဲပညာရပ်ကို ထိုးထွင်းထားပေသည်။
ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲမှ ပြန်ထွက်လာရပြီးနောက် ထိုပန်းပဲပညာရှင် တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်သွားခဲ့သည်။ မကြာမီ အရိပ်လခန်းမတွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပန်းပဲပညာရှင်တစ်ယောက် ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာကြောင်း သတင်းများ ပြန့်လာခဲ့သည်။ ထိုအချက်ကို ကြည့်ရုံဖြင့် ကျောက်ပြား မည်မျှ အဖိုးတန်ကြောင်း မြင်နိုင်ပေသည်။
ဤနေရာသို့ ရောက်လာမှဖြင့် ထိုကဲ့သို့ ရတနာကို ဤအတိုင်း ထားခဲ့လိုက်၍ မဖြစ်ချေ။ ကျောက်ပြားကိုပါ တစ်ခါတည်း ယူသွားရပေမည်။
ထို့အပြင် ယခု သူ့ကိစ္စ ပြီးသွားပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ယန်ယန်အား သွားရှာရန် စဉ်းစားထားသည်။ ဤနေရာမှ ထွက်သွားရန်အတွက် ထိုနေရာကို ဖြတ်သွားရန် လိုအပ်သည်။ ထိုနေရာအား ဖြတ်သွားရမည့်အတူတူ၊ ကျောက်ပြားကိုပါ သူနှင့်အတူတူ ယူသွားလိုက်ခြင်းသည် ပို၍ မကျိုးမရှိလေသလော။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၇)
ချင်းတုန် ပိတ်မိခဲ့သည့် နေရာသည် ဤနေရာနှင့် သိပ်မဝေးချေ။ သူ့မှတ်ဥာဏ်ထဲရှိ လမ်းအတိုင်း လျှောက်သွားရင်း ဥယျာဉ်ထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် စင်္ကြန်လမ်းတစ်ခုဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ မီတာတစ်ထောင်ခန့် ရှည်လျားသော စင်္ကြန်လမ်းအား ဖြတ်ကျော်လာပြီးနောက်တွင် ခန်းမကြီးတစ်ခုရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။
ချင်းတုန် ထိုခန်းမကြီးထဲတွင် ပိတ်မိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျောက်ပြားသည် ယခုအချိန်ထိ ခန်းမထဲတွင် ရှိနေပေသေးသည်။
ယခင်က ဤနေရာသို့ မည်သူမှ ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု မဟုတ်ဟု ရန်ကိုင် ထင်ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်လည်း ယခုမှပဲ သူမှားယွင်းနေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ဤနေရာသို့ တစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်လောက်သာ ရောက်နေခြင်းမဟုတ်၊ လူပေါင်းများစွာ ရောက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင်နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် လူနှစ်ယောက် ရပ်နေခဲ့သည်။ ခုနှစ်ယောက်စလုံးသည် အားကောင်းသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့ပေသည်။ ခုနှစ်ယောက်ထဲတွင် အမျိုးသမီး၊ အမျိုးသား၊ လူကြီး၊ လူငယ်အားလုံးနှင့်အတူ ခြောက်ယောက်နှင့် မတူညီစွာ တသီးတခြား ခွဲရပ်နေသော လူငယ်လေးတစ်ယောက် ပါရှိနေခဲ့သည်။
လူငယ်လေး၏ မျက်နှာသည် အလွန်ကိုမှ မိန်းမသားများ မနာလိုရလောက်အောင်ထိကို ချောမောလှသည်။ ပုလဲရောင်သွားလေများ၊ နီစွေးဖူးအိလှသော နှုတ်ခမ်းအစုံ၊ ချောမွတ်လှသော အသားအရေတို့သည် ပြစ်ချက်ရှာမရလောက်အောင်ကို ပြီးပြည့်စုံလွန်းလှသည်။ လူငယ်လေးသည် မြင့်မြတ်သော သခင်လေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ယပ်တောင်တစ်ချောင်းကို ကိုင်ကာ ရပ်နေခဲ့သည်။
ထိုလူငယ်လေးနှင့် ကျန်လူအားလုံးသည် ပိုစုန်းကြူးများနှယ် ဖြစ်ကုန်လေသည်။ ရန်ကိုင်၏ အကြည့်သည် ထိုလူငယ်လေးဆီသို့ အလိုလို ရောက်သွားခဲ့သည်။
ထိုလူငယ်လေးကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် ရန်ကိုင် အလွန်ကိုမှ စိတ်ညစ်သွားခဲ့သည်။ သူဤနေရာသို့ မလာခဲ့သင့်ဘူးဟုပင် တွေးမိလာလေပြီ။ ထိုလူငယ်လေးသည် အခြားလူမဟုတ်ဘဲ သူမတွေ့ချင်ဆုံးလူ ဖြစ်သည် ရွှယ့်ယွယ်ပင် ဖြစ်လေသည်။
သူဘာလို့ ဒီရောက်နေရတာလဲ ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အော်ဟစ် ညည်းတွားနေမိသည်။ သူ့ခရီးသည် အစပိုင်း သာသာယာယာ ရှိနေကာမှ နောက်ဆုံးတွင် ဒုက္ခရောက်ရတော့သည်။
ဘယ်လောက်တောင် ဆိုးလိုက်တဲ့ကံလဲကွာ ထိုလူနှင့် မတွေ့ချင်သည့်အတွက် မတွေ့မိအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားရှောင်နေသည်ကိုမှ ထိုလူနှင့် လာတွေ့ခဲ့သည်။ ရန်သူများအတွက် လောကကြီးသည် အလွန်ကိုမှ ကျဉ်းလှပါသည် ဆိုသော စကားမှာ သွေးထွက်အောင်ကို မှန်လွန်းပေသည်။
ရွှယ့်ယွယ် ဤနေရာသို့ ရောက်နေမှန်းသာ ကြိုသိခဲ့လျှင် သူဤနေရာသို့ လုံးဝ လာခဲ့မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော် နောင်တအတွက် ဆေးမရှိခဲ့။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲတွင် ကောင်းကင် စိတ်အာရုံအား မီတာတစ်ရာကျော်လောက်သာ ဖြန့်ကျက်၍ ရသဖြင့် ခပ်ဝေးဝေးသို့ လှမ်း၍ ကြိုမစစ်ဆေးနိုင်ချေ။ သို့သော်လည်း ရွှယ့်ယွယ် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ဤနေရာသို့ ရောက်နေရသလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍လည်း သိချင်မိသွားသည်။
ရွှယ့်ယွယ်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရန်ကိုင်သည် ပီလော့ကို ဆွဲခေါ်ကာ ထိုနေရာမှ ချက်ချင်း ထွက်သွားရန် ပြင်လိုက်သည်။
သို့သော် ပီလော့သည် ရန်ကိုင် ဆွဲခေါ်ရာသို့ မလိုက်ဘဲ ပေကပ်ရပ်နေခဲ့သည်။ အခြား တစ်ဖက်သို့လှည့်၍ ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်လေသည် “သခင်မ”
အော်ခေါ်ပြီးသည်နှင့် ထိုအရပ်ဆီသို့ ချက်ချင်း ပြေးထွက်သွားလေသည်။
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့ပြီး ပီလော့ ထွက်သွားရာ အရပ်ဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသော အနီရောင် ဝတ်စုံနှင့် အမျိုးသမီး တစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
အကြည့်ချင်းဆုံးသွားသည့် အခိုက်တွင် နှစ်ယောက်စလုံး ကြောင်သွားခဲ့ကြသည်။ ထိုအမျိုးသမီးသည် မည်သူမှ ငြင်းရမလောက်အောင် အားကောင်းလွန်းသော ညို့အားကို မွေးရာပါ ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ သူမ၏ တောက်ပသည့် မျက်ဝန်းအစုံနှင့် အကြည့်ချင်း ဆုံသွားသည့်လူတိုင်း ရုန်းထွက်မရနိုင်သော တဏှာညွှတ်ကွင်းအောက် ထာဝရ ကျရောက်သွားနိုင်လောက်အောင် အားကောင်းပေသည်။
မို့မောက်ပြည့်တင်းသော ရင်အစုံနှင့် သွယ်လျကျော့ရှင်းသော ခန္ဓာကိုယ်လေးအား သူမ ဝတ်ထားသည့် မီးနီရောင်ဝတ်စုံသည် မည်သို့မှ ဖုံးကွယ်နိုင်ခြင်း မရှိပေ။ ဖုံးကွယ်နိုင်ခြင်း မရှိသည့် အပြင် သူမ၏ တပ်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသော ကောက်ကြောင်းအဖြာဖြာနှင့် ရုပ်သွင်ကိုပင် ပို၍ သိသာထင်ရှားသွားစေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်ကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် ထိုအမျိုသမီး၏ ခန္ဓာကိုယ်၏ စတင် တုန်ရင်လာခဲ့သည်။
“ချင်းလော့လား” ရန်ကိုင် ရေရွတ်လိုက်သည်။
ရှန်ချင်းလော့သည်လည်း ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲသို့ ဝင်လာမှန်း သိထားသော်ငြား သူမနှင့်သူ၏ တွေ့ဆုံမှုသည် ဤမျှဒရမ်မာဆန်လိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သာမန် အခြေအနေမျိုးတွင် သူမနှင့် ပြန်တွေ့ရသည့်အတွက် အလွန်ကိုမှ ပျော်မိမည်ဖြစ်သော်ငြား လောလောဆယ်သည် အခြေအနေသည်ကား…
ဘေးတစ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည့် ချစ်ခြင်း၊ မုန်းခြင်းတို့မှ အရင်းတည်သော ခံစားမျိုးစုံတို့ ရောယှတ်နေသည့် ဒေါသအကြည့်အစုံဖြင့် သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသော ရွှယ့်ယွယ်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
ဤနေရာမျှ မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန် သူထွက်ပြေးချင်နေလေပြီ။ သို့သော်လည်း ရှန်ချင်းလော့ ရှိနေသည့်အတွက် ထွက်မပြေးနိုင် ဖြစ်နေသလို သူထွက်ပြေးမည် ဆိုလျှင်လည်း ရွှယ့်ယွယ်သည် သူ့အား မည်သည့် နည်းနှင့်မှ အလွတ်ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ရွှယ့်ယွယ်နှင့် အချိန်ခဏသာ အတူရှိဖူးသော်ငြား ထိုအမျိုးသမီးသည် အရာရာကို သူမ၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင် ရှိစေချင်သည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ သူမသာ မထိန်းချုပ်နိုင်လျှင် ထိုအရာကို ဖျက်စီးပစ်မည့် လူစားမျိုး ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ထိန်းချုပ်ခံရမည်ကို မလိုလားသလို အဖျက်စီးလည်း မခံချင်သည့် အတွက်ကြောင့် မိုးရေစင်ကြယ်မှ ထွက်ခွာလာခဲ့လိုက်ရာ ရွှယ့်ယွယ်နှင့် ရန်သူ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။
လက်ရှိ အခြေအနေသည် အလွန်ကိုမှ နုရွလွန်းလှကာ အချိန်မရွေး တိုက်ပွဲဖြစ်နိုင်သည့် အနေအထားတွင် ရှိနေသည်။ ရှန်ချင်းလော့နှင့် ရွှယ့်ယွယ်တို့ကြား ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိသော်လည်း ရှန်ချင်းလော့သည် ကျောက်ပြားရှေ့တွင် ရပ်နေသည့်အတွက် ဤနေရာသို့ ပထမဆုံး ရောက်သည့်လူမှာ သူမ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။
“ဟားဟား…” ရန်ကိုင်သည် အသက်မပါသည့် ရယ်သံဖြင့် ရယ်လျက် “ကျုပ်တို့ ထပ်တွေ့ပြန်ပြီနော် တတိယသခင်လေး”
“ဟုတ်တယ်။ ထပ်တွေ့ပြန်ပြီ” ရွှယ့်ယွယ်သည် ရန်ကိုင်အား ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူမသည် ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဝတ်စားထားသော်ငြား သူမ၏ အပြုံးသည် ရှန်ချင်းလော့၏ အပြုံးကဲ့သို့ ဆွဲဆောင်မှုရှိလှပေသည် “ဒီတော့ ဒီသခင်လေးနောက်ကနေ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲ ဝင်လာခဲ့တဲ့လူက မင်းပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား”
“မဟုတ်ဘူးပြောရင် တတိယသခင်လေးက ယုံမှာမို့လို့လား” ရန်ကိုင် ပခုံးတွန့်လိုက်၏။
“မင်းဘယ်လိုထင်လဲ” ရွှယ့်ယွယ် အံကြိတ်လိုက်သည်။
“အဲ့လူကို တတိယသခင်လေး သိတာလား” မုတ်ဆိတ်ကြီးနှင့် လူအိုကြီး တစ်ယောက်က ရန်ကိုင်အား သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့်ကြည့်ရင်း ရွှယ့်ယွယ်ကို မေးလိုက်သည်။
“အင်း။ ကျုပ်ရဲ့ မိတ်ဆွေးဟောင်း တစ်ယောက်လေ” ရွှယ့်ယွယ်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားခဲ့သည်။ သူမ၏ လေသံအရ သူမနှင့် ရန်ကိုင်ကြားတွင် ရန်ငြိုးရှိမှန်း အကုန်လုံး သတိပြုမိသွားခဲ့သည်။ဓ
လူအိုကြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား ရက်စက်သည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်၏။ ထိုလူငယ်လေး မည်သူပင် ဖြစ်ပါစေ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်လေးဖြင့် တတိယသခင်လေးအား ရန်စ စော်ကားရဲသည့်အတွက် သူသေကို သေရပေမည်။
လူအိုကြီးသည် ရန်ကိုင်အား စိုးစဉ်းမျှ ဂရုမစိုက်ချေ။ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသည့် လူတစ်ယောက်ကို သူလုံးဝ မျက်လုံးထဲ မထည့်ချေ။ တတိယသခင်လေးက တိုက်ခိုက်ရန် အမိန့်မပေးသည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဘာမှ မလုပ်သေးခြင်း ဖြစ်သည်။ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်ကို တိုက်ခိုက်နေပြီးလောက်လေပြီ။
“အဟမ်း…” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ချောင်းဟန့်၍ ရွှယ့်ယွယ်အား ရှက်ရှက်ဖြင့် ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည် “တတိယသခင်လေး ခဏလောက် စောင့်ပေးလို့ရမလား။ ဒီမှာ ကျုပ်ရဲ့ အခြား မိတ်ဆွေဟောင်းကြီး တစ်ယောက်လည်း ရောက်နေလို့။ ကျုပ်တို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မတွေ့တာ နှစ်နဲ့ချီနေပြီ”
“အခြားအသိတစ်ယောက်၊ ရှင်ဒီစုန်းမကို ပြောနေတာလား” ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်ဝန်းထဲ အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး ခပ်သဲ့သဲ့ ရယ်မောလျက် “ရှင့်မှာ မွန်းစတားမျိုးနွယ်စုဝင် မိတ်ဆွေတွေတောင် ရှိနေလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ ရှင့်မိတ်ဆွေဆိုတော့မှ သွားတွေ့လေ”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်သည် သူမ၏ ယပ်တောင်ကို ဖြန့်ကာ သူမကိုယ်သူမ ယပ်ခတ်နေလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်လည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရှန်ချင်းလော့ဆီသို့ လမ်းလျှောက်သွားလေသည်။
ရှန်ချင်းလော့သည် ယခုထိတိုင် အံ့ဩမှင်သက်နေရာမှ အသိပြန်မဝင်လာသေးချေ။ တစ်ခုခု ပြောချင်ဟန်ဖြင့် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက် လုပ်နေခဲ့သော်လည်း သူမ ပါးစပ်ဆီမှ မည်သည့် စကားလုံးမှ ထွက်မလာခဲ့ချေ။ ဤအရာသည် အိမ်မက်တစ်ခု ဖြစ်နေပြီး ရန်ကိုင် သူမ၏ မြင်ကွင်းဆီမှ ပျောက်ကွယ်သွားမည်ကို ကြောက်နေသည့် အတွက်ကြောင့် မပြောသည်လည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။
သူမစိတ် အလွန်ကိုမှ မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ပီလော့မှာမူ ရှန်ချင်းလော့၏ လက်မောင်းကိုကိုင်ကာ အဆက်မပြတ် ငိုကြွေးနေခဲ့လေသည်။ ပီလော့က ငိုနေသည့် အတွက်ကြောင့်လား မသိရာ၊ ရှန်ချင်းလော့ မျက်ဝန်းများပါ မျက်ရည်စတို့ဖြင့် ရစ်သိုင်းလာခဲ့လေသည်။
သူတို့ကြား သိပ်မဝေးသဖြင့် ရန်ကိုင်သည် တစ်ခဏအတွင်း ရှန်ချင်းလော့ရှေ့သို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူတို့ကြား အကွာအဝေး နီးကပ်လာသည်နှင့် ရှန်ချင်းလော့၏ အသက်ရှူသံ တဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း ပို၍ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ရင်လာခဲ့ပြီး မျက်နှာပြင် အသားအရေဆိုလျှင် ပန်းရောင်ပင် သန်းလာခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် မတွေ့ရသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် သူမရင်ထဲ ကိန်းအောင်းနေသည့် ခံစားချက်တို့ အလွန်အမင်း ပြင်းထန်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား ပြန်မြင်လိုက်သည့် အခိုက်တွင် ထိုခံစားချက်များ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဤလောကကြီးတွင် သူမအား ညို့ငင်ယူနိုင်သည့် ယောကျာ်းသားဆို၍ ရန်ကိုင် တစ်ယောက်သာ ရှိသည်။ ရန်ကိုင်နှင့် တွေ့လျှင် သူမလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ပေ။
လနီမျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင်ပင်လျှင် သူမအား ကူကယ်ရာမဲ့အောင် မလုပ်နိုင်ချေ။ လနီမျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင်သာ သူမ၏ ရန်သူ ဖြစ်ခဲ့လျှင် အဆိုးဆုံးမှ သူမ သေသွားရုံသာ ရှိသည်။ သို့သော် ရန်ကိုင်နှင့် ရင်ဆိုင်ရချိန် သူမ၏ ဝိဥာဉ်တစ်ခုလုံး အရည်ပျော်ကျတော့မည့်နှယ် ခံစားနေရသည်။ သူ့ခြေလှမ်း တစ်လှမ်းချင်းစီတိုင်းသည် သူမ၏ ရင်အစုံအား တဒုန်းဒုန်း ခုန်သွားစေသည်။ သူမ အသိစိတ်လွတ်တော့မည့်နှယ် ခံစားနေရလေပြီ။
“ဒီနှစ်အတောအတွင်း… နင်ဘယ်လိုနေလဲ ချင်းလော့” နောက်ဆုံးတွင် ရန်ကိုင်သည် သူသိချင်နေသည့် မေးခွန်းကို မေးလိုက်လေသည်။
ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပက်သက်၍ သူ့ရင်ထဲ အမြဲ နောင်တရမိနေခဲ့သည်။ တိမ်မိစ္ဆာနယ်မြေမှ ထွက်လာပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ သူမအား စုယန်၊ သူ့စီနီယာမမလေးတို့ကဲ့သို့ တစ်ခါမှ ပြန်၍ မတွေ့ရတော့ချေ။
ရှန်ချင်းလော့အား သူ့တစ်ဘဝလုံး မည်သည့်အခါမှ ပြန်မတွေ့နိုင်တော့ဘူးဟု ထင်ခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ကံကြမ္မာသည် အလွန်ကိုမှ ခန့်မှန်းရ ခက်လွန်းလှသည်။ မည်သည့်အခါမှ မတွေ့နိုင်တော့ဘူးဟု ထင်ထားသော သူအား ယနေ့ ပြန်တွေ့နေရချိန် သူ့စိတ်ထဲ တစ်နေ့နေ့တွင် ပြန်တွေ့နိုင်လိမ့်မည်ဟု ထင်ထားသောသူကိုမှ ယနေ့ထိ ပြန်မတွေ့ရသေးပေ။
သူ့ရင်ထဲ သူမအား ပြောချင်နေသည့်စကားများစွာ ရှိနေသော်လည်း မည်သည့်နေရာမှ စပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
နှစ်ပေါင်းသုံးဆယ်လုံးလုံး နေ့နှင့်အမျှ လွမ်းဆွတ်တမ်းတနေခဲ့ရသည့် အသံလေးကို ပြန်ကြားလိုက်ရသည့် နောက်တွင် ရှန်ချင်းလော့ သူမ၏ ခံစားချက်များကို လုံးဝ မထိန်းချုပ်ထားနိုင်တော့ချေ။ မျက်ရည်များသည် ပါးပြင်ထက်သို့ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျဆင်းလာခဲ့ပြီး တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် ပြောလိုက်လေသည် “ငါကိုပြောစမ်းပါ၊ ဒါအိမ်မက် မဟုတ်ပါဘူးလို့”
“တကယ် အိမ်မက်မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်သည် ပြုံးလျက် သူမပါးပြင်ထက်ရှိ မျက်ရည်စများကို သုတ်ပေးလိုက်လေသည်။
ရှန်ချင်းလော့ မျက်လုံးပိတ်လိုက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် ရှူလိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်လုံးပြန်ဖွင့်လိုက်လေသည်။ သို့တိုင် ရန်ကိုင်သည် သူမရှေ့မှ ပျောက်ကွယ်သွားခြင်း မရှိဘဲ သူလက်ဖြင့် သူမပါးအား ပွတ်သပ်ပေးနေခဲ့သည်။
ဤအရာသည် အိမ်မက်မဟုတ်ချေ။ တကယ့် အစစ်အမှန်ဖြစ်သည်။
“သေနာကောင်” ရှန်ချင်းလော့ အံကြိတ်ကာ ရန်ကိုင်အား အော်ဆဲတော့သည်။ ထို့နောက် လေအလျင်ဖြင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ပြေးတိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။
ရှန်ချင်းလော့ကဲ့သို့ အမျိုးသမီးတစ်ဦး သူမကိုယ်သူမ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပစ်ဝင်လာသည့် ခံစားချက်မျိုးသည် အလွန်ကိုမှ ခံစားလို့ကောင်းလှသည်။ ဤကဲ့သို့ အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ စိတ်ရော ခန္ဓကိုယ်ကိုပါ သိမ်းပိုက်နိုင်သည့် သူ့ကိုယ်သူပင် ဂုဏ်ယူချင်သလို ဖြစ်မိသွားသည်။
သို့သော် ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ကိုင် မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွဦးလေသည်။
ရှန်ချင်းလော့သည် သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် သူ့ခါးအား အသားပါမတတ် အားကုန်သုံးကာ လိမ်ဆွဲတော့လေသည်။ ထိုမျှဖြင့် မရပ်တန့်သေးဘဲ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့ရင်ဘတ်အား တဘုန်းဘုန်း ထုရိုက်တော့သည်။
အပြင်လူ အမြင်တွင် သူတို့ပုံစံသည် ပရောပရီ လုပ်နေသည့် လူနှစ်ယောက်နှင့် သွားတူသည်။ သို့သော်လည်း ဤအမျိုးသမီး မည်မျှ လက်ဆပြင်းမှန်း ရန်ကိုင်သိသည်။ သူ့အား နာကျင်စေလိုသည့် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် လုပ်နေခြင်း မဟုတ်သော်ငြား သူခံစားနေရသည့် နာကျင်မှုသည် တကယ့် အစစ်အမှန်ဖြစ်သည်။
ဒီစုန်းမလေးကတော့ကွာ…
ရန်ကိုင် စိတ်ထဲ ကူကယ်ရာမဲ့သွားခဲ့ရသလို မှင်လည်းမှင်သက်မိသွားခဲ့သည်။
ရှန်ချင်းလော့သည် ထိုမျှနှင့် မကျေနပ်သေးပေ။ ရန်ကိုင်အား ထရိုက်နေပြီး ခဏအကြာတွင် စွန့်ပစ်ခံရသည့် အိမ်ရှင်အမျိုးသမီးတစ်ဦး သူမ၏ လင်ယောကျာ်အား ပြန်တွေ့လိုက်ရသည့်နှယ်၊ ခြေဖျားကိုထောက်ကာ ပါးစပ်ဟလျက် ရန်ကိုင်၏ လည်ပင်းကို ကိုက်ချလိုက်သည်။
ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ အကုန်လုံး ကြက်သေသေကုန်ကြလေပြီ။
ရွှယ့်ယွယ်ဘေးနားတွင် ရပ်နေသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ခြောက်ယောက်စလုံး ခေါင်းတခါခါ ဖြစ်သွားကြပြီး အကုန်လုံး “အရှက်မရှိလိုက်တာ”၊ “ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာမရှိလိုက်တာ” စသဖြင့် တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ရေရွတ်ကြတော့လေသည်။
လူအများကြီးရှေ့တွင်ပင် ယခုကဲ့သို့ အရှက်မရှိသည့် လုပ်ရပ်မျိုး လုပ်ရဲသည်ကို ကြည့်လျှင် ဤအမျိုးသမီးသည် တကယ်ကို စုန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထိုနည်းတူစွာ စုန်းမနှင့် ပွတ်သီးပွတ်သပ်နေသည့် ထိုကောင်လေးသည်လည်း လူကောင်းတစ်ယောက် မဖြစ်တန်ရာ။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် ဒီပုပ်ဒီပဲသာ ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့သော လူတစ်ယောက်ကို ရွှယ့်ယွယ် မည်ကဲ့သို့ သိနေမှန်း တန်ခိုးရှင်အဆင့် ခြောက်ယောက်စလုံး နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သူတို့၏ တတိယသခင်လေးသည် ဥာဏ်ပညာ ထက်မြက်ပြီး အမြင်စူးရှသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်ကာ မည်သည့် ခွေးလွေ၊ခွေးလွင့်နှင့်မှ မိတ်ဆွေဖွဲ့လိမ်မည် မဟုတ်ချေ။
“တော်လောက်ပြီ” ထိုမြင်ကွင်းကို ဆက်မကြည့်နိုင်တော့သည့်အဆုံး ရွှယ့်ယွယ် ထအော်တော့လေသည်။ သူမသာ ဤအတိုင်း ခွင့်ပြုထားလိုက်လျှင် ထိုနှစ်ယောက်၏ အပြုအမူ ပိုမို ဆိုးရွားလာနိုင်ပေသည်။ သူမ မျက်စိရှေ့တည့်တည့်တွင် ထိုကဲ့သို့ လာလုပ်နေသည်ကို ရွှယ့်ယွယ် မည်ကဲ့သို့ သည်းခံနိုင်မည်နည်း။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၈)
ရွှယ့်ယွယ်နှင့် ရန်ကိုင်သည် ကြယ်သေတစ်ခုပေါ်တွင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီး ပွေ့ဖက်ဖူးသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ လူမြင်ကွင်းတွင် မဟုတ်ချေ။
ထို့အပြင် ရန်ကိုင်သည် နည်းနည်းလေးမှ ခုခံနေခြင်း မပြုဘဲ ထိုစုန်မအား စိတ်ရှိသလို လုပ်ခွင့်ပေးထားသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ရွှယ့်ယွယ်တစ်ကိုယ်လုံး ဒေါသတကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်လာခဲ့လေသည်။ နောက်ဆုံး သည်းမခံနိုင်တော့သည့်အဆုံး သူတို့လုပ်ရပ်အား ရပ်ရန် လှမ်းအော်တားရတော့သည်။
သို့သော်လည်း သူမ၏ အပြုအမူသည် အနည်းငယ် ပိုလွန်းနေမှန်း သတိပြုမိသွားခဲ့သဖြင့် သူမကိုယ်သူမ ချက်ချင်း ပြန်ထိန်းလိုက်ကာ နည်းနည်းပါးပါး ထပ်ပြောလိုက်လေသည် “လူမြင်ကွင်းမှာ အခုလိုကြီးတွေ ပွေ့ဖက်၊ နမ်းနေကြတာ ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက် နည်းနည်းမှ မရှက်ကြဘူးလား”
ထိုသို့ပြောနေရင်း ရန်ကိုင်အား အရှင်လတ်လတ် အရေခွံဆုတ်ချင်နေသည့် အလား အံကြိတ်ကာ ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
“အိုးအို၊ ကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာရှင်…” ရှန်ချင်းလော့သည် သူမ၏ ရင်ဘတ်ကို ပုတ်ကာ ရွှယ့်ယွယ်အား လှောင်ပြောင်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ရွှယ့်ယွယ်အား ဒေါသတကြီး အမူအရာဖြင့် စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ ပြန်လှည့်ကာ တခစ်ခစ် ရယ်သွမ်းသွေးလျက် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လေသည် “ဒီကိစ္စကို နောက်မှ ဆက်ကြတာပေါ့”
“အင်း” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ယခုမှပဲ သူစိတ်သက်သာရာ ရနိုင်တော့သည်။ ယခုမှပဲ ရှန်ချင်းလော့ အတော်လေး စိတ်ငြိမ်သွားတော့သည်။ သို့သော်လည်း ဤစုန်းမကို နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် မတွေ့ခဲ့ရသည့်နောက်ပိုင်း၊ သူမ၏ မွေးရာပါ ညို့အားသည် အလွန်ကိုမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလွန်းလာခဲ့သည်။ သူမ၏ သနားစဖွယ်ပုံစံလေးကို ကြည့်ရင်း သူ့ဝိဥာဉ်တစ်ခုလုံး သူမ၏ အပြုအမူထဲ စုန်းစုန်းမြုပ် မျောပါသွားတော့မလို ခံစားခဲ့ရသည်။
စိတ်ငြိမ်အောင်လုပ်ပြီးနောက် ရှန်ချင်းလော့အား မေးလိုက်သည် “နင်သူတို့နဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး… ဒီအတိုင်း အဲ့ယောကျာ်းမစစ်တဲ့ကောင်နဲ့ သိပ်မတည့်ရုံပဲ” ရှန်ချင်းလော့က ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် နင်ပီလော့နဲ့ ရောက်လာတယ်ဆိုတော့ ငါ့အကြောင်းကို သိပြီးလောက်ပြီပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား”
“အင်း”
“ကောင်းတယ်” ရှန်ချင်းလော့သည် တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲ သူမကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အကြောင်းအရာများကို အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြလေ၏။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်တွင် ရှိနေစဉ်အတွင်း ရန်ကိုင် ဤနေရာသို့ ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိသည့် အတွက် သူ့အား လိုက်ရှာရင်း ဤနေရာသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ကျောက်ပြားကို မြင်လိုက်သည့်နောက်တွင် ဤနေရာတွင်ရပ်၍ ကျောက်ပြားကို လေ့လာနေစဉ် ရွှယ့်ယွယ်တို့အဖွဲ့ ရောက်လာခဲ့သည်။
မကြာမီ ရန်ကိုင်နှင့် ပီလော့တို့ပါ ထပ်ရောက်လာခဲ့လေသည်။
“အဲ့လိုကိုး…” သူမ ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် ခေါင်းတညိတ်ညိတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သူတို့ နှစ်ဖွဲ့ကြား မည်သည့် ရန်ငြိုးမှမရှိသဖြင့် တိုက်ခိုက်နေစရာ မလိုချေ။ ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားပြီးသည့်အခါ ရွှယ့်ယွယ်ဘက်သို့လှည့်၍ ပြုံးကာ ပြောလိုက်လေသည် “ဒီလောကမှာ ကျေအေးလို့မရတဲ့ ရန်ကြွေးဆိုတာ မရှိဘူးတဲ့။ ဒီနေ့ ကျုပ်တို့ ပြန်တွေ့တယ် ဆိုတာလည်း အတော်လေး ရေစက်ပါတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ ဒါကြောင့် ကျုပ်တို့ကြားက ကိစ္စတွေအားလုံးကို ဒီနေ့ဒီမှာပဲ ကျေအေးလိုက်ကြရင် မကောင်းဘူးလား တတိယသခင်လေး”
“ကောင်းတာပေါ့” ရွှယ့်ယွယ်မှ သူ့စကားကို ချက်ချင်းကြီး သဘောတူလိုက်သဖြင့် ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့လေသည်။ သို့သော် မကြာမီ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ရွှယ့်ယွယ် ယခုကဲ့သို့ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲနှင့် သဘောတူသည်မှာ နည်းနည်း ထူးဆန်းနေသည်၊ ပုံမှန်မဟုတ်ချေ။ သူမ တစ်ခုခု ကြံနေခြင်းပေလော။
ရန်ကိုင် ထင်သည့်အတိုင်းပင်၊ ရွှယ့်ယွယ်သည် ရန်ကိုင်အား အပြုံးဖြင့် စိုက်ကြည့်၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “ဟုတ်တာပေါ့၊ ငါတို့ အရင် ခင်မင်ခဲ့တာတွေကို ထောက်ထာပြီး ဒီသခင်လေး မင်းကို အရှက်ရအောင် မလုပ်တော့ဘူး။ မဟုတ်ရင် ငါတို့ ဟုန်းလော့ ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းက ကြီးနိုင်းငယ်ညင်း လုပ်တယ် ဖြစ်နေဦးမယ်။ ဒါပေမယ့်…”
“ဒါပေမယ့် ဘာလဲ…” ရန်ကိုင် မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွားခဲ့သည်။
“ဒီလောက် စိုးရိမ်မနေစမ်းပါနဲ့။ ငါမင်းကို ကိုက်မစားပါဘူး” ရွှယ့်ယွယ်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဟုတ်လှပြီဆိုသော အပြုံးဖြင့် “ငါရိုးရိုးလေးပဲ တောင်းဆိုချင်တာ။ မင်းတို့ နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ကို ငါနဲ့အတူ လိုက်လာစေချင်တယ်”
“ငါတို့ထဲက တစ်ယောက်” ရန်ကိုင် မျက်နှာပျက်သွားခဲ့လေသည် “ဘယ်သူလဲ”
ရန်ကိုင် ရှန်ချင်းလော့အား လိုလို ကြည့်မိလိုက်သည်။ ရွှယ်ယွယ်သည် သူမ၏ ဒေါသကို ရှန်ချင်းလော့ပေါ် ဖွင့်ထုတ်ရန် ကြံနေသလားဟု ရန်ကိုင် တွေးမိသွားသည်။
ရှန်ချင်းလော့ အပါအဝင် အကုန်လုံးလည်း ထိုကဲ့သို့ တွေးမိသွားကြသည်။ တကယ်တော့ ရှန်ချင်းလော့၏ ညို့အားသည် အလွန်ကိုမှ ပြင်းလွန်းလှသည် မဟုတ်ပေလော။ သူမရှေ့တွင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် နေနိုင်သည့် ယောကျာ်းသားတစ်ဦးမှ မရှိခဲ့ဖူးပေ။ ထို့ကြောင့် ယောကျာ်းလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သော ရွှယ့်ယွယ်သည်လည်း သူမ၏ အလှအောက် နစ်မျောသွားသည် ရှန်ချင်းလော့ ထင်သွားခဲ့သည်။
ထိုကဲ့သို့ တွေးမိလိုက်သည့်နောက်တွင်၊ သူမ၏ မျက်နှာထက် အပြုံးတစ်ပွင့် ပွင့်လန်းလာခဲ့ပြီး ချိုသာစွာရယ်မောလျက် ပြောလိုက်လေသည် “တောင်းပန်ပါတယ် သခင်လေးရယ်၊ သခင်လေး ကျွန်မကို လိုချင်နေတာဆိုတော့ မရဘူးလို့ပဲ ပြောရမယ်။ ကျွန်မရဲ့ နှလုံးကို ယောကျာ်းတစ်ယောက်က အပိုင်သိမ်းပြီးသွားပြီ။ ကျွန်မတစ်ဘဝလုံးကို သူ့ကိုပဲ ချစ်တော့မှာ။ သူနဲ့ မတွေ့ရတာ နှစ်နဲ့ချီနေပြီ။ အခု သူနဲ့ ပြန်တွေ့ရပြီဆိုတော့ ကျွန်မ သူ့ဆီကနေ ဘယ်တော့မှ ထပ်ခွဲခွာတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် လက်မောင်းကို သူမလက်ဖြင့် ချိတ်ကာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရန်ကိုင် ခန္ဓာကိုယ်ဆီသို့ ပူးကပ်လိုက်လေသည်။
ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားပြီး လှောင်ပြောင်လိုဟန်ဖြင့် ရှန်ချင်းလော့အား ကြည့်လျက် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ငါနင့်ကို ခေါ်မယ်လို့ ပြောလို့လား။ နင့်ဘာသာ နေချင်နေပေါ့။ ငါခေါ်ချင်တာ နင်တို့ မိန်းကလေးနှစ်ယောက် မဟုတ်ဘူး”
အကုန်လုံး၏ အကြည့်သည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်ကြား မည်သို့သော ရန်ငြိုးများ ရှိနေ၍များ ရွှယ့်ယွယ်သည် ထိုလွန်စွာ လှပသော အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ပစ်ပယ်လျက် ရန်ကိုင်အား ရွေးလိုက်ရသလဲဟု အကုန်လုံး တွေးမိသွားခဲ့သည်။
ရွှယ့်ယွယ်နေရာတွင် ယောကျာ်းသား တစ်ယောက်ယောက်သာ ဖြစ်နေပါက မိန်းကလေး နှစ်ဦးကိုသာ နေခိုင်းရစ်ပေလိမ့်မည်။
နှစ်ဦးသားကြားရှိ ရန်ငြိုး အလွန်ကိုမှ ကြီးမားသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။ ရွှယ့်ယွယ်ဘေးတွင် ရပ်နေသော လူအားလုံး ထိုကဲ့သို့ တွေးလိုက်ကြသည်။ သို့သော် သူတို့၏ တတိယသခင်လေး မည်သည့် အချိန်ကများ ထိုလူနှင့် ရန်ငြိုးရှိသွားသလဲ ဆိုသည်ကို သူတို့ မစဉ်းစားတတ်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူတို့၏ တတိယသခင်လေး တစ်ယောက်ယောက်နှင့် ရန်ငြိုး ရှိသည့်အကြောင်း ဘာကြောင့် သူတို့ တစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့ရသနည်း။
“ငါ့ကို နေစေချင်တာလား” ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့သည်။
“ဘာလဲ၊ မင်းမနေရဲဘူးလား” ရွှယ့်ယွယ်သည် သူမ၏ မေးစေ့ကိုကိုင်လျက် မာနတစ်ခွဲသားဖြင့် “ဒါမှမဟုတ် ကြောက်နေတာလား”
“ဘာလို့ ကြောက်ရမှာလဲ။ ငါမင်းကို အရှက်ခွဲဖူးတာလည်းမဟုတ်၊ မင်းဆီကလည်း ဘာမှ ခိုးဖူးတာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဘာလို့ မင်းကို ကြောက်နေရမှာလဲ”
“ငါ့ဆီကလည်း ဘာမှမခိုး၊ ငါ့ကို အရှက်မခွဲဘူးလို့ မင်းပြောရဲသေးတယ်လား” ရန်ကိုင်၏ စကားကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် ရွှယ့်ယွယ် ချက်ချင်း ဒေါသပုန်ထသွားခဲ့လေသည်။
သူပြောလိုက်သည့်စကား အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်သွားသည့်နောက် ရန်ကိုင် ခြောက်ကပ်ကပ် ရယ်လိုက်လေသည်။ သူဘာပြန်ပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေလေပြီ။ အချိန်အတော်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် သက်ပြင်းချ၍ ရွှယ့်ယွယ်အား စည်းရုံးကြည့်လိုက်သည် “တတိယ သခင်လေးရယ် မမှည့်ဘဲနဲ့ ခူးစားတဲ့ ဖရဲသီးက ချိုတာမှ မဟုတ်တာကို ဘာလို့ ဒီလိုတွေ လုပ်နေရတာလဲ။ သခင်လေးက သခင်လေးရဲ့ လမ်းသွား၊ ကျုပ်က ကျုပ်ရဲ့လမ်းကို သွားမယ်လေ။ ရေကြည့်ရေသန့်က မြစ်ရေနဲ့ ဘယ်တော့မှ မရောဘူးတဲ့။ ကျုပ်တို့ဘာသာ အေးအေးချမ်းချမ်းနဲ့ နေနေနိုင်တဲ့ဘဝကို သခင်လေးက ဘာလို့ ဖျက်စီးချင်နေတာလဲ။ သခင်လေး အခုလို လုပ်နေရင် နှစ်ဖက်စလုံး ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်နော်”
“ဘာ၊ နှစ်ဖက်စလုံး ဒုက္ခရောက်မယ်ဟုတ်လား” ရွှယ့်ယွယ်သည် အရယ်ရဆုံး ဟာသတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသည့်နှယ် ပြန်၍ လှောင်ပြောင်ပြောဆိုလိုက်လေသည် “မင်းမှာ အခုလိုစကားမျိုးပြောဖို့ အရည်အချင်းရှိတယ် ထင်နေတာလား”
“ငါအရည်အချင်း ရှိမရှိ သခင်လေး စမ်းကြည့်ရင် သိမှာပဲလေ” ရန်ကိုင်က မိစ္ဆာဆန်ဆန် ပြုံးလိုက်ပြီး “ပြီးတော့ စကားလေးနည်းနည်း ပြောလိုက်ရုံပဲကို၊ သခင်လေး ကျုပ်ကို တားနိုင်မယ် ထင်နေတာလား”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် ရွှယ့်ယွယ်မျက်နှာ ပျက်သွားပြီး ပြန်အော်ပြောလေသည် “မင်းလုပ်ရဲလား”
ရွှယ့်ယွယ်သည် အပွေးမြင် အပင်သိသည့် ဥာဏ်ပြေးသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင် ဘာပြောချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို နားမလည်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ရန်ကိုင်သည် သူမ၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကို အားလုံးကြားအောင် ထုတ်ပြောမည်ဟု စောင်းချိတ် ပြောနေဆိုနေခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဘာလို့ မလုပ်ရဲရမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ဘဝင်ခိုက်နေသော အပြုံးဖြင့် “ကျုပ်ပြောလိုက်လို့ ကျုပ်အသား ပဲ့ပါသွားမှာမှ မဟုတ်တာ။ ဒါပေမယ့် တတိယသခင်လေးကတော့… ဟဲဟဲဟဲ”
ရန်ကိုင်၏ ရယ်သံထဲ အဓိပ္ပါယ်များစွာ ပါဝင်နေပေသည်။ ရွှယ့်ယွယ် ရင်ထိတ်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း ခြိမ်းခြောက်လေတော့ “မင်းလုပ်ရဲလုပ်ကြည့်၊ ငါမင်းကို နောင်တရအောင် လုပ်ပစ်မှာ”
“အဲ့ဒါ တတိယသခင်လေးပေါ် မူတည်တယ်” အောင်ပွဲသည် သူ့လက်ထဲတွင် ရှိနေပြီ ဖြစ်သည့်နှယ် ရန်ကိုင်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ငါ…” ရွှယ့်ယွယ် ပြောစရာမဲ့သွားခဲ့လေသည်။ ကျဉ်းထဲကြပ်ထဲ ရောက်နေသဖြင့် ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်နှာ သံပုရာသီး ကိုက်လိုက်ရသည့်နှယ် ရှုံ့မဲ့နေခဲ့သည်။ သူမဘေးတွင် ရပ်နေသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များသည်လည်း ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေပြီး တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် မေးငေါ့ပြနေကြလေသည်။ သူတို့ တတိယသခင်လေး မည်မျှ ထက်မြက်မှန်း သူတို့သိသည်။ သို့သော်လည်း ဘယ်ကမှန်း မသိရသော တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် လူငယ်လေး တစ်ယောက်သည် သူတို့၏ တတိယသခင်လေးကို လက်ခုပ်ထဲရှိရေနှယ် စိတ်ရှိတိုင်း ဆော့ကစားနေခဲ့သည်။
ဤကဲ့သို့ တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးချေ။
တစ်ချိန်တည်းတွင် သူတို့စိတ်ထဲ ရန်ကိုင် မည်သို့သော လျှို့ဝှက်ချက်အား သိထားသလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း သိချင်မိသွားသည်။
သူတို့ အမြင်တွင် တတိယသခင်လေးသည် အလွန်ကိုမှ ပြီးပြည့်စုံလှသည်။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့သော လူတစ်ယောက်တွင်ပင် အားနည်းချက်တစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုအားနည်းချက်သည် မညိသို့သော အားနည်းချက်မျိုး ဖြစ်မည်နည်း။
ရုတ်ချည်း နှစ်ဖက်အဖွဲ့ကြားရှိ အခြေအနေ တင်းမာလာခဲ့လေသည်။
ရွှယ့်ယွယ်လည်း ဝေခွဲရ ခက်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ထိုစုန်းမအား မည်သည့်နည်းနှင့်မှ မလွှတ်ပေးချင်ချေ။ ရန်ကိုင်သည် သူမအသက်ကို ကယ်ခဲ့သည့်အတွက် သူ့အား မိုးရေစင်ကြယ်မှ လွှတ်ပေးလိုက်ခဲ့ဖ၏သည်။ သို့သော် နောက်ပိုင်းတွင် သူမ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်အား အလွန် နောင်တရမိခဲ့သည်။
သူမ မည်သည့် နည်းလမ်းအား အသုံးပြုရသည် ဖြစ်ပါစေ ရန်ကိုင်အား သူမ၏ အစေခံ ဖြစ်အောင် လုပ်ချင်နေခဲ့သည်။
ဤလောကကြီးတွင် သူမနှင့် အလွန်အမင်း ရင်းနှီးသည့် လူအချို့မှလွဲ၍ သူတစ်ယောက်သာ သူမ၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကို သိထားသည်။ ထို့ကြောင့် သူမအနေဖြင့် သူ့အား သူမ၏ မြင်ကွင်းမှ အပျောက်မခံချင်သည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ရွှယ့်ယွယ်သည် သူမ၏ ဆွဲဆောင်မှု အပေါ် အပြည့်အဝ ယုံကြည်ချက်ရှိပေသည်။ ထိုကောင်သာ သူမနှင့် အနေကြာသွားခဲ့လျှင် သူမအပေါ် ကြွေဆင်းလာလိမ့်မည်ဟု ယုံကည်ထားသည်။ ထိုအခါ သူမ၏ လျှို့ဝှက်ချက် အပြင်သို့ ပေါက်ကြားသွားမည်ကို စိုးရိမ်စရာမလိုတော့ချေ။ ခဲတစ်လုံးနှင့် ငှက်နှစ်ကောင် ပစ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အား ထွက်မသွားစေလိုခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမသာ ဤအခွင့်အရေးအား လွဲချော်သွားခဲ့လျှင် မည်သည့်အခါမှ ထိုသေနာကောင်အား နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်တွေ့နိုင်မည်မှန်း မသိချေ။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ ခြိမ်းခြောက်စကားကြောင့် သူ့အား အတင်းအကြပ် ဖိအား မပေးရဲ ဖြစ်နေသည်။ မတော်၍ ထိုကောင်သည် ရူးရူးသွပ်သွပ်ဖြင့် သူမ၏ လျှို့ဝှက်ချက်အား ထုတ်ပြောကာမှ ငါးပါးမှောက်ပေလိမ့်မယ်”
ရွှယ့်ယွယ်၏စိတ်ထဲ အတွေးပေါင်းစုံ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သို့သော် မကြာမီ သူမ၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့ပြီး ပြုံးကာ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ငါ့ကို ဒီလိုစကားတွေနဲ့ လာခြိမ်းခြောက်လို့ ရမယ်ထင်နေတာလား”
“ဘာလို့ မရရမှာလဲ”
“တကယ်လား” ရွှယ့်ယွယ်က နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “အဲ့ဒါဆို ပြောလိုက်လေ။ နင့်မှာ သတ္တိရှိရင်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် ပြောပြီးရင်တော့ အကျိုးဆက်ကို နင်ခံရနိုင်ခံပေါ့”
ရွှယ့်ယွယ်သည် လူကြမ်းတစ်ယောက်ပုံစံ လုပ်နေလေပြီ။ ရန်ကိုင်အား ပြောနေစဉ် ရှန်ချင်းလော့အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ သေချာ စဉ်းစားပြီးနောက် သူ့အမူအရာ ပျက်ယွင်းသွားခဲ့သည်။
သူပြောချင်သည်ကိုသာ စဉ်းစားမိသည်။ အကျိုးဆက်ကို မစဉ်းစားမိခဲ့ချေ။ သူသာ ပြောလိုက်လျှင် ရွှယ့်ယွယ်အနေဖြင့် မျက်မြင်သက်သေအားလုံးကို လက်စ ဖျောက်ပစ်ရပေလိမ့်မည်။ တစ်နည်းဆိုရသော် ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့အား မရရအောင်ကို သတ်ပစ်ပေလိမ့်မည်။
ထို့လျှို့ဝှက်ချက်ကို ထိန်းသိမ်းနိုင်ရန်အတွက် ဟုန်းလော့ ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် အနည်းငယ်လောက်ကို ဂရုစိုက်နေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
“နှစ်တွေကြာသွားတဲ့နောက်ပိုင်း မင်းပိုပြီးတော့ကို အရှက်မရှိလာတာပါလား” ရန်ကိုင်က ရွှယ့်ယွယ်အား ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
“မင်းလည်း အတူတူပဲလေ” ရွှယ့်ယွယ်က ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး “မင်းကိုယ်မင်း ပိုကောင်းလာတယ် ထင်နေတာလား”
“ဒါပေမယ့် ဒီလောက်လေးနဲ့ ငါ့ကို မလုပ်ရဲဘူးထင်နေရင် မင်းမှာသွားပြီ၊ ငတုံးလေးရေ”
;Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၆၉)
ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရွှယ့်ယွယ်၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားပြီး ရန်ကိုင်အား ထိတ်လန့်တကြားကြည့်လျက် “မင်းမလုပ်…”
ရန်ကိုင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ တွန့်ကွေးသွားခဲ့သည်။ အထက်စီးဟန်ဖြင့် ပြုံးလျက် အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ငါအစကတည်းက ပြောပြီးသားပဲ။ ငါ့ကို ပြေးပေါက်ပိတ်အောင် လုပ်ရင် ငါငြိမ်ခံနေမှာ မဟုတ်ဘူးလို့၊ ဒါပေမယ့် အခု နောက်မကျသေးဘူး။ ဒီကိစ္စကို ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း အဆုံးသတ်လို့ ရသေးတယ်။ ငါတို့ကို အေးအေးဆေးဆေးသာ ထွက်သွားခွင့်ပေးလိုက်၊ မဟုတ်ဘူး ဆိုရင်တော့…”
ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်နှာ ဖြူရာမှာ ပြာနှမ်းသွားလေသည်။ ရန်ကိုင် ဤမျှ ခေါင်းမာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ယူကျုံးမရဖြစ်စိတ်ကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာခဲ့သည်။ သူမ သူ့အား ထိခိုက်ရန် မရည်ရွယ်ပေ။ သူ့အား သူမနှင့်အတူ လိုက်လာစေချင်ရုံသာ ရှိသည်။ သူမနောက်သို့ လိုက်လာ၍လည်း သူ့အတွက် အကျိုးယုတ်သွားမည်မဟုတ်။ သူ့အတွက် ကြီးမားသည့် အခွင့်အရေးများပင် ရှိပေဦးမည်။ ထိုသို့ပင်လျှင် ထိုကောင် ဘာကြောင့် ဤမျှ ခေါင်းမာနေရသနည်း။
ဤလောကကြီးတွင် သူမနောက်သို့ လိုက်ချင်၍ စောင့်မျှော်နေကြသူများ ရိုက်သတ်၍ပင် မကုန်ချေ။ သို့သော် ယခု သူမဘက်မှ လက်ကမ်းပေးနေသည့်တိုင် ထိုကောင်သည် သူမအား ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်နေသည်။ သူမ၏ ခံစားချက်ကို သူနည်းနည်းလေးမှ နားမလည်ခြင်းလော။ သူမရင်ထဲ မည်မျှ နာကျင်နေရသည်ကို သူမသိလေသလော။
မွေးလာသည့် အချိန်မှစ၍ ဤအရွယ်ရောက်သည်အထိ ယခုကဲ့သို့ ရှေ့တိုးမရ၊ နောက်ဆုတ်မရသည့် အခြေအနေမျိုးနှင့် သူမ တစ်ခါမှ မရင်ဆိုင်ရဖူးချေ။
မိန်းမများသည် မိန်းမများသည်သာ ဖြစ်သည်။ သူမဘာသာ မည်သို့ပင် ဝတ်စားထားပါစေ သူမ၏ စိတ်သည် မိန်းမတစ်ယောက်စိတ်သာ ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်သည် သူမနောက်သို့ လိုက်မည့်အစား အသေပဲခံလိုက်မည် ဟူသော ပုံစံမျိုးလုပ်နေသည့် အခါ ရွှယ့်ယွယ်လည်း ကြောက်ရွံ့မနေတော့ချေ။ နှာခေါင်းရှုံ့လျက် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ကောင်းပြီလေ။ မင်းသဘောပဲ။ မင်းဘာသာ ကြိုက်သလိုလုပ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ မှတ်ထားလိုက်။ မင်းအဲ့ဒါကို ပြောလိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ မင်းရောငါရော အပါအဝင် ဒီမှာရှိတဲ့လူအားလုံး သေရလိမ့်မယ်”
ထိုစကား ထွက်လာသည့်အခါ ရွှယ်ယွယ်ဘေးတွင် ရှိနေသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ခြောက်ယောက်စလုံး ရန်ကိုင်အား စိုးရိမ်တကြီး လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။
“ကောင်းတယ်၊ကောင်းတယ်” ရန်ကိုင်သည်လည်း ဒေါသတကြီး ပြုံးလျက် သေရမည်ကို မကြောက်သည့်ပုံစံဖြင့် ရှေ့သို့တိုးကာ အော်ပြောလိုက်သည် “တတိယသခင်လေး ရွှယ့်ယွယ်မှာ မင်းတို့အားလုံး မသိသေးတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုရှိတယ်။ ငါအခု အဲ့ဒါကို မင်းတို့အားလုံးသိအောင် ပြောပြမယ်”
သူသည် ကျားပေါ်ခွစီးမိလျက်သာ ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ရှေ့ဆက်တိုးရုံသာ ရှိတော့ပေသည်။
ရွှယ့်ယွယ်သည် နောင်ဖြစ်လာမည့် ကိစ္စများကို ဂရုမစိုက်တော့သည့်အလား သူမ၏ မျက်ဝန်းအစုံကို ပိတ်ချလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် ဘာပြောပြော သူမ ဂရုမစိုက်တော့ပေ။
သို့သော် သူမဘေးတွင် ရပ်နေသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ခြောက်ယောက်၏ အမူအရာမှာမူ တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးဆန်းနေလေသည်။ အကုန်လုံးသည် ရန်ကိုင် ဘာပြောမည်လဲ ဆိုသည်ကို ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေကြသည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်တို့ အစောပိုင်းက ပြောနေသည်များကို သူတို့ ကြားခဲ့ပေသည်။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သာ ထိုလျှို့ဝှက်ချက်ကို ထုတ်ဖော်လိုက်သည်နှင့် သူတို့နှင့် ဘာမှ မဆိုင်လျှင်ပင် သူတို့လည်း ဒုက္ခရောက်ရပေလိမ့်မည်။ သို့သော်ငြား မည်သို့သော လျှို့ဝှက်ချက် ဖြစ်မည်လဲ ဆိုသည်ကိုလည်း အလွန် သိချင်နေကြသည်။ သို့ရာတွင် သူတို့ ကြောက်ရွံ့ရမည့် အရာလည်း ရှိနေပေသေးသည်။
ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့သည်လည်း အတူတူပင်။ ရန်ကိုင် မည်သို့သော လျှို့ဝှက်ချက်အား ထုတ်ဖော်မည်လဲ ဆိုသည်ကို သူတို့ အလွန် သိချင်နေမိကြသည်။
ရန်ကိုင် ထိုလျှို့ဝှက်ချက်အား ထုတ်ပြောတော့မည်ကို မြင်သော် ရွှယ့်ယွယ်ဘေးတွင် ရပ်နေသော လူအိုကြီး ရုတ်တရက် ထအော်လေသည် “မင်းပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်စမ်း”
သူမည်ကဲ့သို့ ဤအတိုင်း ရပ်ကြည့်နေနိုင်မည်နည်း။ ထို့လျှို့ဝှက်ချက် ထွက်ပေါ်လာလျှင် ဘာမဆိုင်ညာမတိုင် သူပါ အဆစ် ဒုက္ခရောက်ရပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ ဖီးနစ်ငှက် တစ်ကောင်သဖွယ် ရန်ကိုင်ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွားလေသည်။
ရန်ကိုင်သည် ထိလူအိုကြီဂအား တစ်ချက်ပင် မကြည့်ဘဲ အံကြိတ်ကာ အားလုံး ကြားအောင် အော်ပြောလိုက်လေသည် “မင်းတို့ရဲ့ တတိယသခင်လေးက ငါ့ကို ကြိုက်နေတယ်ကွ”
ထိုစကားသံ ထွက်လာသည့်အခါ ကမ္ဘောလောကကြီးတစ်ခုလုံး ကျွမ်းထိုးမှောက်ခုံ ဖြစ်သွားလေသည်။
အကုန်လုံး ကြက်သေသေနေကြသည်။ ရှန်ချင်းလော့နှင့် ပီလော့သည်လည်း သူမတို့၏ ပါးစပ်လေးများကို လက်ဖြင့် အသီးသီးအုပ်လျက် ရွှယ့်ယွယ်အား ထူးထူးဆန်းဆန်း အကြည့်များဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြသည်။
ရန်ကိုင်ဆီသို့ ပျံသန်းသွားနေသာ လူအိုကြီးပင် ဒယီးဒယိုင် ဖြစ်သွားကာ မြေကြီးပေါ်သို့ ပြုတ်ကျလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။ သူထုတ်ဖော်ထားသော သတ်ဖြတ်လိုစိတ်သည် လေလျှော့ခံလိုက်ရသည့် ပူပေါင်းတစ်လုံးနှယ် တစ်ဟုန်ထိုး လျော့ပါးပျောက်ကွယ်သွားပြီး ရန်ကိုင်ကိုသာ မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။
အကုန်လုံး ပါးစပ်အဟောင်းသား၊ မျက်လုံးအပြူးသား ဖြစ်ကုန်ကြလေပြီ။
“ရိုင်းလိုက်တာ” ရွှယ့်ယွယ်ဘေးနားတွင် ရပ်နေသော အမျိုးသမီးသည် ထိုစကားကို ကြားသော် ဒေါသတကြီး ထအော်လေသည်။ “တတိယသခင်ဘေးက ဘယ်လိုလူမျိုး မို့လို့လဲ။ သူသွားတဲ့နေရာတိုင်း မိန်းမလှလေးတွေ ဝိုင်းနေတာ။ သူတို့ လူတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး နင့်…”
အော်ပြောနေရင်း တတိယသခင်လေး ရွှယ့်ယွယ်ဆီ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ သို့သော်လည်း ရှက်ရွံ့မှု၊ ဒေါသတို့ ရောပြွမ်းနေသော တတိယသခင်လေး၏ အံ့အားသင့်၊ ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ဖြစ်နေသည့် မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် အမျိုးသမီး၏ ပြောလက်စ စကားလုံးများ ရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည်။ တတိယသခင်လေး၏ လက်ရှိ ပုံစံသည် သူမ၏ လျှို့ဝှက်ချက် ထုတ်ဖော်ခံလိုက်ရသည့် ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။
တကယ်တော့ မဟုတ်လောက်ဘူးမလားဟင် အမျိုးသမီး ရင်ထိတ်သွားခဲ့သည်။
“သူ့ကို မိန်းမလှလေးတွေ ဝိုင်းနေတယ်ဟုတ်လား” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “ဒါဆိုရင် ပြောပါဦး။ သူဘယ်မိန်းမလှလေးကို စိတ်ဝင်စားဖူးလဲ။ ဘယ်မိန်းမလှလေးနဲ့ကော အိပ်ဖူးလဲ”
ရန်ကိုင်၏ စကားကို ကြားသည့်အခါ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ခြောက်ယောက်စလုံး ထပ်မံ၍ မှင်သက်သွားရပြန်လေသည်။ ထိုကောင်လေး ပြောသည်မှာ မမှားချေ။ သူတို့၏ တတိယသခင်လေး ရွှယ့်ယွယ်သည် သူ့အပေါ် တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်နေသည့် မိန်းမလှလေးပေါင်း မြောက်မြားစွာ ရှိသော်ငြား မည်သည့် မိန်းကလေးအပေါ်မှ စိတ်ဝင်စားသည့် အရိပ်အယောင် မပြခဲ့ဖူးချေ။
တတိယသခင်လေးသည် သူ့ကိုယ်သူ ချုပ်တည်းနိုင်စွမ်း အလွန်ကောင်းသည့် လူတစ်ယောက်ဟုပင် သူတို့ ထင်ခဲ့မိသည်။ သို့သော်ငြား ယခု ထိုကောင်လေး ပြောသလိုသာ ဆိုလျှင်…
ယခုလေးတင် တတိယသခင်လေးနှင့် ထိုကောင်လေးတို့ ပြောသွားသော အတင်းခူးစားသည့် ဖရဲသီးသည့် မချိုကြောင်း၊ တတိယသခင်လေးမှ ထိုကောင်လေးဘေးတွင် ရပ်နေသော မိန်းမလှလေးနှစ်ယောက်ကို ပစ်ပယ်ပြီး သူ့ကိုသာ သူမနှင့်အတူ လိုက်စေချင်သည့် အကြောင်း ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခါ ထိုကောင်လေး ပြောသည်မှာ ရှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းခန့် မှန်ကန်သည်ဟု အကုန်လုံး တွေးမိသွားကြလေသည်။
သူတို့၏ တတိယသခင်လေးတွင် တစ်မူထူးခြားသည့် အစွဲအလန်းများ ရှိနေလေသလား။
ရွှယ့်ယွယ်ဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူမ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် ရဲရဲနီနေသည်ကို မြင်သော် ထိုကောင်လေး ပြောသည်မှာ တကယ် မှန်လောက်သည်ဟု သူတို့ တွေးမိလာကြသည်။ မြင်သူ မိန်းကလေးတိုင်း မှင်သက်ငေးမောရသော သူတို့၏ တတိယ သခင်လေးသည် မည်ကဲ့သို့များ မိန်းကလေးများကို မကြိုက်ရဘဲ ယောကျာ်း အချင်းချင်းကို ကြိုက်ရသနည်း။
သူတို့ တကယ်ကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ရှန်ချင်းလော့သည် ရယ်ချင်စိတ်ကို မအောင့်အည်းနိုင်တော့သည့်အဆုံး ထရယ်တော့လေသည်။ သူမ၏ ရယ်သံကြောင့် ရွှယ့်ယွယ် ပိုရှက်လာခဲ့ရသည်။ တွင်းတစ်တွင်းလောက် တူးပြီးတော့သာ ထိုတွင်းထဲ ပြေးပုန်းချင်စိတ် ဖြစ်လာမိလေသည်။
သူမသည် အမှန်စင်စစ်တွင် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ပြင်ပလောကကြီးတွင် သူမအား ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟုသာ သိထားသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်၏ စကားသည် သူမအား အသရေဖျက်နေသည့်နှယ် ပေါက်သော်လည် သူမအနေဖြင့် ပြန်မပြောနိုင် ဖြစ်နေသည်။ ငြိမ်လည်း မခံနိုင်၊ ပြန်လည်းမပြောနိုင် ဖြစ်လာသည့်အခါ ရွှယ့်ယွယ် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာပြီး သူမ၏ သွေးများ မီးတောက်နေသည့်နှယ် ဆူပွက်လောင်မြိုက်လာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် စကားသည် သူမအား တကယ်ကို မှင်သက်သွားစေခဲ့သည်။ ထိုကောင်သည် သူ့ဂုဏ်သိက္ခာကိုပင် ဂရုမစိုက်ဘဲ ဤကဲ့သို့သော စကားမျိုးကို အမှန်တကယ် ပြောဝံ့သည်။
“မင်း… မင်း သောက်သိက္ခာမရှိတဲ့ကောင်” ရွှယ့်ယွယ် မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ရှုံ့မဲ့နေပြီး သွေးကြောကြီးများ နဖူးတစ်လျှောက် ထောင်တက်လာသည်။ အံကို တင်းတင်းကြိတ်လျက် ရန်ကိုင်အား အမဲဖျက်လိုသည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း အော်ပြောလိုက်လေသည် “ဒီသခင်လေးကို မင်းအသေရ ဖျက်ရဲတယ်လား”
“ငါပြောတာ အမှန်ဟုတ်လား၊ မဟုတ်ဘူးလားဆိုတာ မင်းအသိဆုံးပဲလေ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက်သာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“အား” ရွှယ့်ယွယ် ရုတ်တရက် ထအော်လိုက်ပြီး တုန်တုန်ရီရီဖြင့် ရန်ကိုင်အား လက်ညိုးထိုး၍ အံကြိတ်ကာ အော်ပြောလိုက်သည် “အဲ့ခွေးသူတောင်းစားကောင်ကို ဖမ်းကြစမ်း။ ဒီကောင့်ပါးစပ်ကို နောက်ထပ် ဒီစကားမျိုး မပြောနိုင်အောင် စုတ်ဖြဲပစ်ရမယ်။ ငါ့ကိုများ အသရေ ဖျက်ရဲတယ်။ မင်းတစ်ဘဝလုံး နောင်တရအောင် လုပ်ပစ်မယ်ကွ”
ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် ခြောက်ယောက်စလုံး ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
တတိယသခင်လေးသည် ဤမျှ သက်ညှာသည့် အမိန့်မျိုး တစ်ခါမှ မပေးဖူးချေ။ သူပေးလိုက်သည့် အမိန့်တိုင်းသည် တစ်ဖက်သူအား ရက်ရက်စက်စက် သတ်ပစ်ရန်ဖြစ်ပြီး တစ်ခါမှ အသက်ရှင်လျက် ဖမ်းဆီးရန်ဆိုသည့် အမိန့်မျိုး မပေးဖူးချေ။ ထိုကောင်လေးအား နာကျင်အောင် မလုပ်ရက်သည့် အတွက်ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ အမိန့်မျိုးပေးခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။
ထိုကောင်လေး ပြောသွားသည်မှာ အမှန်ဖြစ်နိုင်ချေ အလွန် များသွားလေပြီ။ မဟုတ်လျှင် တတိယသခင်လေး အနေဖြင့် ဤမျှ ဒေါသထွက်နေသည့်တိုင် သူ့အား ဘာကြောင့် တစ်ခါတည်း မသက်ပစ်ဘဲ အသက်ရှင်လျက် ဖမ်းခိုင်းမည်နည်း။
ထို့အပြင် တကယ်တမ်း အသေဖျက်သည့် စကားဆိုလျှင် တတိယသခင်လေး၏ ပုံစံအတိုင်းသာ ဆိုပါက ယခုကဲ့သို့ ဒေါသထွက်နေမည် မဟုတ်ဘဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ ရှိနေပေလိမ့်မည်။
တန်ခိုးရှင်အဆင့် ခြောက်ယောက်စလုံး အနည်းငယ် တွေဝေသွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူတို့၏ သခင်လေးမှ အမိန့်ပေးနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် လုပ်ကိုလုပ်ရတော့ပေမည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ “ခွင့်လွှတ်ပေးပါနော်”ဟု အော်ပြောပြီးမှ လှုပ်ရှားလိုက်လေသည်။
သူနှင့် သူ့အပေါင်းအပါ ငါးယောက်သည် မှော်ရတနာအသီးသီးကို ထုတ်၍ သိုင်းပညာရပ် အမျိုးမျိုးကို အသက်သွင်းကာ ရန်ကိုင်ဆီသို့ ပြေးဝင်သွားကြသည်။ ဟိတ်ကြီးဟန်ကြီးဖြင့် ပြေးဝင်သွားကြသော်လည်း သူတို့၏ တိုက်ကွက်များထဲတွင် မည်သည့် သတ်ဖြတ်လိုစိတ်မှ ပါဝင်နေခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ ရွှယ့်ယွယ်၏ အမိန့်အတိုင်း ထိုသုံးယောက်အား အသက်ရှင်လျက် ဖမ်းဆီးရုံသာ ကြိုးစားနေခြင်းဖြစ်သည်။
သူတို့ဘက်မှ လူအင်အားဖြင့် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် တစ်ယောက်သာ ရှိသော ထိုလူသုံးယောက်အား ဖမ်းရန် အလွန် လွယ်လိမ့်မည်ဟု ထင်ခဲ့ကြသည်။ သို့သော် တကယ်တမ်း လှုပ်ရှားလိုက်သည့် အခါမှပဲ သူတို့ အထင်မှားနေမှန်း နားလည်သွားခဲ့ရသည်။
တစ်ဖက်ရှိ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် စုန်းမသည် အတော့်ကို အားကောင်းပေသည်။ မည်ကဲ့သို့သော ကျင့်စဉ်ကို ထားမှန်းမသိရသော်ငြား မိုးမြေစွမ်းအင်နှင့် သူတော်စင်ချီကို ပေါင်းစပ်၍ ခန်းမထဲတစ်ခုလုံးအား ဖုံးလွှမ်းထားသော ပင့်ကူအိမ်ကြီးတစ်ခုကို ဖန်တီးခဲ့သည်။ ထိုပင့်ကူအိမ်ထဲတွင် သူမအနေဖြင့် ပို၍ လျင်လျင်မြန်မြန် လှုပ်ရှားလာနိုင်သော်ငြား သူတို့မှာမူ ဒုက္ခရောက်ကြရတော့လေသည်။ ပင့်ကူမျှင်များနှင့် သွားထိမိသည်လျှင် သူတို့၏ လှုပ်ရှားမှုများ နှေးကွေးလာကုန်သည်။ သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်ဆိုလျှင် ပင့်ကူအိမ်ထဲ ချုပ်မိသွားပြီး ပင့်ကူမျှင်များဖြင့် ရစ်ပတ်ခြင်း ခံလိုက်ရကာ ယခုအချိန်ထိပင် မလွတ်မြောက်နိုင်သေးပေ။
ထိုအမျိုးသမီး ထိုမျှအားကောင်းသည်မှ နည်းနည်း လက်ခံ၍ ရပေသေးသည်။
တကယ် အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်ကား တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော ရန်ကိုင်ဆိုသည့် ကောင်လေးပင်။ ကောင်လေးသည် တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့်သာ ဖြစ်လင့်ကစား သူ့တိုက်ကွက်တိုင်းသည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်းလှသည်။ သူပစ်လွှတ်လိုက်သည် ရွှေရောင်အမျှင်များသည် သူတို့၏ ရှီကိုပင် ဖြတ်တောက်နိုင်သေးသည်။ ထို့အပြင် သူ့၌ အလွန်အားကောင်းသော မီးငှက်၊ နဂါးစိမ်းအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲနိုင်သော ဓါးနှင့် အနက်ရောင် တုတ်တစ်ချောင်းကို ဝှေ့ရမ်းနေသည့် ကျောက်ဘီးလူကြီး တစ်ကောင်လည်း ရှိနေသေးသည်။
ထိုကောင်လေးသည် သူတစ်ယောက်တည်းနှင့် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် သုံးယောက်ကို ခံချနေပေသည်။
ကောင်လေးကိုက တော်လွန်းနေမှဖြင့် သူတို့၏ တတိယသခင်လေး သူ့အား နှစ်သက်သွားမိသည်မှာလည်း သိပ်တော့မထူးဆန်း။
သုံးယောက်ထဲတွင် ပီလော့ တစ်ယောက်သည်သာ ဘာမှသိပ်မလုပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ တိုက်ပွဲစသည်နှင့် ပီလော့သည် ပင့်ကူအိမ်များနောက်သို့ ချက်ချင်း ပြေးပုန်းလေသည်။ သူမ၏ အရှိန်အဝါကို မည်သူမှ အာရုံမခံနိုင်အောင် ဖျောက်လျက် ပုန်းအောင်နေသည်။ ရံဖန်ရံခါ ပုန်းအောင်းနေရာမှ ထွက်လာ၍ အလစ်ချောင်းတိုက်ခိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် ပင့်ကူအိမ်နောက်သို့ ချက်ချင်း ပြန်ပြေးပုန်းလေသည်။
ရွှယ့်ယွယ်သည် ခါးသက်စွာပြုံးလျက် တိုက်ပွဲအား အဝေးမှ ကြည့်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ စကားသည် သူမအား အမှန်တကယ်ကို ဒေါသထွက်စေခဲ့သော်လည်း သူမ၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကို မထုတ်ဖော်ခဲ့သည့်အတွက် သူ့အား ကျေးဇူးတော့ တင်မိပေသည်။
တိုက်ပွဲအား ကြည့်နေရင်းမှ သူမဆီမှ ထွက်သွားသည့် အချိန်အတောအတွင်းတွင် ရန်ကိုင်၏ ခွန်အား သိသိသာသာ တိုးတက်လာကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ထိုကောင်ကို သူမဘေးတွင် ခေါ်ထားချင်စိတ်တို့လည်း ပိုပို၍ ဖြစ်မိလာရသည်။
ထိုကဲ့သို့သော ပါရမီရှင်မျိုးကို ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းထဲ ခေါ်သွားပြီး ကောင်းကောင်းလေ့ကျင့်ပေးကာ သူမနောက်သို့ လိုက်ခိုင်းလေမှ ကြီးကျယ်တောက်ပသော အနာဂတ်မျိုးကို သူပိုင်ဆိုင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ နိမ့်ကျသော နေရာတစ်ခုခုတွင်သာ နေနေမည် ဆိုပါက တောက်ပ၇◌န် လွယ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
စုန်းမကိုမူကား… ရွှယ့်ယွယ်စိတ်ထဲ မခံချင်စိတ်တော့ ဖြစ်မိသည်။
ထိုစုန်းမသည် သူမ၏ နှလုံးသားကို ရန်ကိုင်မှ အပိုင်သိမ်းထားပြီးပြီဟု ပြောခဲ့သည်။ ထိုစကားကို ကြားလိုက်စဉ်က ရန်ကိုင် မိုးရေစင်ကြယ်မှ ထွက်သွားရခြင်းသည် ထိုစုန်းမကြောင့် ဖြစ်သည်ဟု ရွှယ့်ယွယ် ထင်မိသွားခဲ့သည်။
သူမစိတ်ထဲ ရှန်ချင်းလော့နှင့် တစ်ယောက်ချင်း ယှဉ်တိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား သူမသည် သူ့ချစ်ရသည့် မိန်းကလေးထက် ပိုသာကြောင်း ပြချင်မိသော်လည်း သူမသာ ထိုကဲ့သို့ လုပ်မည် ဆိုပါက ရန်ကိုင် သူမအား ပို၍ အမြင်မကြည် ဖြစ်သွားမည်ကို လန့်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်အဖို့ တိုက်ပွဲထဲ ပြေးဝင်မသွားသေးဘဲ ရပ်ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၄၇၀)
ရန်ကိုင်၊ ရှန်ချင်းလော့နှင့် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းမှ ပညာရှင်များ ပြင်းထန်သော တိုက်ပွဲကြီးကို ဆင်နွှဲနေကြချိန် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် တစ်ခုလုံးတွင်လည် သွေးလွှမ်းသော တိုက်ပွဲများ အသီးသီး ဖြစ်ပွားနေခဲ့ကြသည်။
ထိုတိုက်ပွဲအတွင်း တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်များပင် သွေးမြေခကြရသည်။
အန္တရာယ်များ ရှိနေမှန်း သိကြသော်လည်း မရေမတွက်နိုင်သော အခွင့်အရေးများသည် ကျင့်ကြံသူများအား ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်အား မစူးစမ်းဘဲ မနေနိုင်အောင် လုပ်နေခဲ့သည်။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲသို့ ကြယ်အသီးသီးမှ လူများ ရောက်လာကြသည့်အတွက် တစ်ဖွဲ့နှင့်တစ်ဖွဲ့ ရင်ဆိုင်တွေ့ကြရမည်မှာ မလွဲမသွေပင်။ ထိုကဲ့သို့ တွေ့ကြသည့်အခါ သွေးလွှမ်းသည့် တိုက်ပွဲများ ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။ တစ်ဖွဲ့သည် လူအသေအပျောက် မရှိဘဲ ကျန်ရစ်ချိန် ကျန်တစ်ဖွဲ့သည် တစ်ယောက်မကျန် သုတ်သင်ပစ်ခံရသည့် အဖြစ်အပျက်မျိုး များစွာ ရှိခဲ့သည်။
တစ်ခုသောနေရာတွင် မငြိမ်းသတ်နိုင်သော မီးတောက်တို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ လောင်ကျွမ်းနေခဲ့သည်။ မီးတောက်များမှာ အလွန်ကိုမှ ပူလွန်းသဖြင့် တန်ခိုးရှင်တတိယ အဆင့်များပင် အလွယ်တကူ မခုခံနိုင်ကြပေ။ သို့သော်လည်း တကယ့်အစစ်အမှန်တွင် ထိုမီးတောက်အားလုံးသည် ပုံရိပ်ယောင်အစီအရင်တစ်ခု၏ အစိတ်အပိုင်းများသာ ဖြစ်ကြသည်။ အစစ်အမှန် မီးတောက်များ ဟုတ်ကြချေ။
ထိုသို့ဆိုလျှင်ပင် အထဲတွင် ပိတ်မိနေသော ကျင့်ကြံသူများအတွက် ထိုမီးတောက်များသည် အစစ်အမှန် မီးတောက်များ ဖြစ်ကြသည်။ လက်ရှိတွင် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် သုံးယောက်သည် အစီအရင်ထဲ တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ သူတော်စင်ချီကို အတူတကွ စုဝေးလျက် အကာအကွယ် အစီအရင်တစ်ခု သူတို့ ပတ်ပတ်လည်၌ ဖန်တီးထားခဲ့ကြသည်။
သူတို့ ဤနေရာတွင် ပိတ်မိနေသည်မှာ လေးငါးရက်ခန့် ရှိနေပြီ ဖြစ်သော်ငြား ဤပုံရိပ်ယောင် အစီအရင်ထဲမှ မလွတ်မြောက်သေးနိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ မရေမတွက်နိုင်သော သူတော်စင်ချီ သလင်းကျောက်များ၊ ဆေးလုံးများကို အသုံးပြုးထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း သူတော်စင်ချီ ကုန်ဆုံးနှုန်းကို အလျင်မှီအောင် ပြန်မဖြည့်နိုင် ဖြစ်နေလေသည်။ သူတို့၏ သူတော်စင်ချီသည် တစ်စထက်တစ်စ လျော့နည်းလာနေသော်ငြား မီးတောက်များမှာမူ အားပျော့သွားခြင်းမရှိဘဲ အခွင့်အရေး ရသည်နှင့် သူတို့အား လောင်ကျွမ်းပြာချပစ်နိုင်ရန် စောင့်ဆိုင်းနေကြလေသည်။
နောက်ဆုံးတွင် သုံးယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်၊ သူတော်စင်ချီ ကုန်သွားခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ဘက်ကခြမ်းမှ သူတော်စင်ချီ အကာအကွယ်သည် ပူပေါင်း တစ်လုံးနှယ် ပေါက်ထွက်သွားလေသည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ ထိုလူ၏ အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ကျန်နှစ်ယောက်သည်လည်း ပေါက်သွားသည့် အကာအရံအား သူတို့၏ သူတော်စင်ချီဖြင့် အလျင်အမြန် ပြန်ဖာထေးရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သုံးယောက် ပူးပေါင်းသည့်တိုင် အကာအရံအား မနည်းထိန်းထားနေရလေရာ နှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိတော့ချိန် အကာအရံအား မည်ကဲ့သို့ ဆက်လက် ထိန်းထားနိုင်တော့မည်နည်း။ မီးတောက်များသည် ဒီရေလှိုင်းနှယ် ထိုအပေါက်မှတစ်ဆင့် အကာအရံထဲသို့ တစ်ဟုန်ထိုး တိုးဝင်လာကြလေသည်။
အော်သစ်သံများ တစ်ခဏတာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး မကြာမီ ပြန်လည် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့၏။ ယခု ပုံရိပ်ယောင်အစီအရင်ထဲတွင် မည်သည့် သက်ရှိမှ မရှိတော့ဘဲ အရိုးခြောက်သုံးခုသာ ကျန်ရစ်တော့လေသည်။
လွန်ခဲ့သော ရက်ပိုင်းက ရန်ကိုင် ဖြတ်ကျော်သော ဝင်္ကမ္ဘာထဲတွင် ကျင့်ကြသူအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုလူများသည် အတူတကွစုပေါင်း၍ ရုပ်သေးရုပ်များကို တိုက်ခိုက်နေခဲ့ကြသည်။ ရုပ်သေးရုပ်များသည် အသိဥာဏ် မရှိသည့်တိုင် ၎င်းတို့၏ အရေအတွက်မှာ ကြောက်မခန်းလိလိ များလွန်းလှသည်။
သို့သော်လည်း သူတို့အား တိုက်ခိုက်နေသည့် လူအရေအတွက်မှာ ငါးယောက်သာ ရှိသည်။ ထို့အပြင် ငါးယောက်စလုံး ကျင့်ကြံခြင်းမှာလည်း အလွန် မြင့်မားခြင်း မရှိကြဘဲ တော်ရံသင့်ရုံသာ ရှိလေသည်။ ထိုခွန်အားလောက်ဖြင့် သူတို့အား အဘက်ဘက်မှ ဝိုင်းထားသည့် ရုပ်သေးရုပ်များကို မည်ကဲ့သို့ ခံတိုက်မည်နည်း။
တိုက်ပွဲသည် နေ့တစ်ဝက်ခန့်သာ ကြာပြီ အဆုံးသတ်သွားခဲ့သည်။ ထိုကျင့်ကြံသူ ငါးယောက်စလုံးလည်း တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် အသတ်ခံလိုက်ကြရလေသည်။ ကျင့်ကြံသူ ငါးယောက်စလုံး အသတ်ခံရပြီးသည်နှင့် ဆူညံနေသော ဝင်္ကမ္ဘာလည်း တစ်ဖန်ပြန်လည် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။ ထိုကျင့်ကြံသူ ငါးယောက်စလုံး ဤနေရာတွင် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မပေါ်လာဖူးသည့်အလား ဝင်္ကမ္ဘာကြီးသည် တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်နေခဲ့သည်။
ကျင့်ကြံသူပေါင်းများစွာတိုင်သည့် အမျိုးမျိုးသော အစီအရင်များနှင့် ရုပ်သေးရုပ်များ၏ လက်၌ အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း အချင်းချင်း ပြန်သတ်ကြရင်း သေသွားကြသည့် ကျင့်ကြံသူ အရေအတွက်မှာ ပို၍ပင် များသေးသည်။
ရတနာတစ်ခု ပေါ်လာတိုင်း ထိုနေရာတွင် သွေးလွှမ်းရသည်။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲတွင် မည်သည့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းမှ မရှိ၊ ခွန်အားကြီးသူများသာ ကြီးစိုးကြသည့် နေရာတစ်ခုဆိုလျှင် မမှားချေ။
တစ်ယောက်ယောက်သာ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ပေါ်မှ ဝဲပျံ၍ အောက်သို့ စီးမိုးကြည့်မည် ဆိုပါက ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲသို့ အဆောက်အဦးများသည် ပုံစံတစ်ခုအတိုင်း တည်ဆောက်ထားသည်ကို မြင်တွေ့ရသည်။
ထိုကဲ့သို့ သွေးလွှမ်းသည့် တိုက်ပွဲအသီးသီး ဖြစ်နေကြချိန်…
ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်၏ အလယ်ဗဟိုတွင် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး တိတ်ဆိတ်စွာ ရပ်နေကြသည်။ တစ်ယောက်သည် အနက်ရောင်ဝတ်ရုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး အခြား တစ်ဦးသည် ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်သော အရှိန်အဝါကို ထုတ်ဖော်ထားသည်။ ဤအမျိုးသမီးဆီမှ တန်ခိုးရှင်တတိယ အထွဋ်အထိပ်အဆင့် အရှိန်အဝါတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့ပေသည်။ ထိုအမျိုးသမီးသည် အနက်ရောင်ဝတ်ရုံ ဝတ်ထားသည့် အမျိုးသမီးနှင့် မီတာသုံးရာအကွာတွင် လေးလေးစားစားဖြင့် ရပ်နေခဲ့သည်။
ထိုနှစ်ယောက်သည် အခြားမဟုတ်ဘဲ ယန်ယန်နှင့် ရီရှီယွင်သာ ဖြစ်သည်။
သူတို့ ဘာကြောင့် ဤနေရာသို့ လာခဲ့သလဲ။ သူတို့ ဤနေရာတွင် ဘာလုပ်ချင်နေသလဲ ဆိုသည်ကို မည်သူမှ မသိကြချေ။ သို့သော် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်နေသေးသော သူတို့၏ ပုံစံအရ တိုက်ပွဲ တစ်ခုတစ်လေကိုပင် မကြုံခဲ့ရသည့်ပုံပင်။
သူတို့ ရပ်နေသည့် နန်းတော်၏ အတွင်းပိုင်းသည် အချင်းဝက် မီတာတစ်ထောင်ကျော်ခန့် ကျယ်ဝန်းပေသည်။ နန်းတော်ကြီးထဲတွင် အဖြူရောင်ကျောက်စိမ်း ခေါင်းတလားတစ်လုံးမှ လွဲ၍ အခြားဘာမှမရှိချေ။ သို့သော် လောလောဆယ်တွင် ထိုကျောက်စိမ်းဖြူခေါင်းတလားသည် ထူးထူးဆန်းဆန်း လေထဲ ဝဲနေခဲ့ပေသည်။
ယန်ယန်သည် ကျောက်စိမ်းဖြူခေါင်းတလားရှေ့တွင် ရပ်လျက် ထိုအရာအား ရှုပ်ထွေးသည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ကျောက်စိမ်းဖြူခေါင်းတလားလဲတွင် ယန်ယန်နှင့် ရုပ်ချင်း ဆင်တူသော အမျိုးသမီးတစ်ဦး ရှိနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သာ ဤနေရာတွင် ရှိနေလျှင် ထိုအမျိုးသမီး မည်သူမှန်း ချက်ချင်း တန်းသိပေလိမ့်မည်။
ထိုအမျိုးသမီးသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်ပင် ဖြစ်လေသည်။
လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းများစွာခန့်က ကြယ်စီရင်စုတစ်ခုလုံးကို စုစည်းခဲ့သည့် ဒဏ္ဏာရီတစ်ပါး ဖြစ်သည်။ သူမ ဖန်တီးခဲ့သည့် ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားများသည် အင်အားစုကြီးတိုင်း လိုချင်သည့် ရတနာများ ဖြစ်လာကြသည်။ ထိုရတနာကို ရထားသူများပင်လျှင် အလွယ်တကူ မသုံးရဲကြဘဲ မြတ်မြတ်နိုးနိုး တန်ဖိုးထား သိမ်းဆည်းထားကြသည်။ သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေနှင့် ကြုံတွေ့မှသာလျှင် ထိုရတနာများကို ထုတ်သုံးကြလေသည်။
သူမသည် ကောင်းကင်တစ်ခွင်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖုံးအုပ်နိုင်သော ကြယ်စီရင်စု တစ်ခုလုံး၏ အားအကောင်းဆုံးသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။
သို့သော် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်သည် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ဆိုသည်ကို လူအချို့မှလွဲ၍ မည်သူမှ မသိခဲ့ချေ။ သူမ၏ မျက်နှာကို မည်သူမှ မမြင်ဖူးကြသည့် အတွက် အကုန်လုံးက ကြယ်တာရာကောင်းကင်မဟာဧကရာဇ်သည် ယောကျာ်းတစ်ယောက် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုသာ ထင်နေခဲ့ကြသည်။
ခေါင်းတလားထဲရှိ အမျိုးသမီးအား ကြည့်နေရသည်မှာ သူမကိုယ်သူမှ မှန်ထဲတွင် ပြန်ကြည့်နေရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမနှင့် ခေါင်းတလားထဲရှိလူသည် ရုပ်သာမက၊ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားချင်းပါ တူပေသည်။ အိပ်စက်နေသည့်တိုင် မဟာဧကရာဇ်သည် ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော ဧကရာဇ်တစ်ပါး၏ အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေသေးသည်။
“ဒီတော့ ဒါက ငါ့ပုံစံပေါ့” ယန်ယန် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
“မဒမ်” ရီရှီယွင်သည် ယန်ယန်မှ တစ်ခုခု ပြောချင်နေသည်ဟု ထင်သည့်အတွက်ကြောင့် လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ငါ့ကိုယ့်ငါ ပြန်ပြောနေတာ”
ရီရှီယွင် ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ ခေါင်းသာ ငုံ့နေလိုက်တော့သည်။
ယန်ယန်သည် အသက်တစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်ပြီး ပတ်ပတ်လည်အား ဝေ့ကြည့်၍ အသာအယာ သက်ပြင်းချလိုက်လေသည် “နောက်ဆုံးတော့ ဒီမဟာဝိဥာဉ်ခေါ်အစီအရင်ကြီးကို အသက်သွင်းလို့ ရတော့မှာပါလား”
ထိုစဉ် နန်းတော်အတွင်းရှိ နံရံများပေါ်ရှိ အမှတ်အသားများ၊ မျဉ်းကြောင်းများအားလုံး တဖျက်ဖျက် လင်းလက်နေခဲ့သည်။ ထိုအမှတ်အသားများ လင်းလက်လာခြင်းနှင့်အတူ နန်းတော် တစ်ခုလုံး ဆန်းကြယ်သော စွမ်းအားတစ်မျိုးဖြင့် ပြည့်နှက်သွားခဲ့သည်။ သူမနားထဲ တစ်ခုခုမှ သူမအား လှမ်းခေါ်နေသည့်အသံကို ရီရှီယွင် ကြားလိုက်သည်။ သူမဝိဥာဉ်သည် ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်ကာ ထိုအသံနောက်သို့ ပြေးလိုက်ချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။
ထိုခံစားချက်ကို ခံစားမိလိုက်သည့်အခိုက် ရီရှီယွင်၏ နဖူးထက် ချွေးအေးများ ဝေ့သီလာခဲ့လေသည်။
လူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်သည် အလွန်ကိုမှ နုရွလှသည့်အတွက် သူတို့၏ အသိစိတ် ပင်လယ်ထဲတွင်သာ နေသင့်သည်။ အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ်များလွန်းသည့် အခြေအနေနှင့် မရင်ဆိုင်ရသရွေ့ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သည် ပုံမှန်အားဖြင့် သူတို့၏ ဝိဥာဉ်ကို အသိစိတ်ပင်လယ် အပြင်သို့ ထုတ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ အကြောင်းမှာ အပြင်သို့ ထုတ်လိုက်သည်နှင့် သင့်လျော်သော နေစရာတစ်ခုသာ ရှာမတွေ့လျှင် သူတို့၏ ဝိဥာဉ်သည် နေ့တစ်ဝက်အတွင်း တဖြည်းဖြည်းအားနည်းကာ ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
ဤမဟာဝိဥာဉ်ခေါ်အစီအရင်ဆိုသည့် အစီအရင်အကြောင်း တစ်ခါမှ မကြားဖူးချေ။ သို့သော် လက်ရှိ အခြေအနေရ ဤအစီအရင်သည် မဟာဧကရာဇ် နိုးထခြင်းနှင့် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ သက်ဆိုင်နေလိမ့်မည်မှန်းတော့ သူမ ခန့်မှန်းမိသည်။
ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲတွင် သေဆုံးသွားတိုင်း နန်းတော်ထဲရှိ အမှတ်အသားများ ပိုပို၍ တောက်ပလာခဲ့သည်။ သေဆုံးသွားသည် ကျင့်ကြံသူများသည် ဤအစီအရင်၏ လောင်စာ ဖြစ်သွားခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။
ဤအစီအရင်မျိုးကို လက်ရှိ ယန်ယန် မခင်းကျင်းနိုင်ချေ။ မဟာဧကရာဇ် မသေခင် ခင်းကျင်းခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။
ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သည် ကြယ်စီရင်စုကြီး တစ်ခုလုံးတွင် ပွင့်ပြီး ကြယ်အသီးသီးမှ ကျင့်ကြံသူများ အထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ ဝင်လာကြသူတိုင်းသည် သူတို့အသက်ကို စွန့်စားပြီး ဝင်လာကြခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့ ဤနေရာတွင် မတော်တဆ သေသွားနိုင်သည်ကို သိကြသည်။ သို့သော် မက်မောဖွယ်ရာ အဖိုးတန် ရတနာများ၏ ဆွဲဆောင်မှုကို မလွန်ဆန်နိုင်သဖြင့် ဝင်လာခဲ့ကြသည်။
သူတို့အား မည်သူမှ မဝင်လာခိုင်းခဲ့ပေ။ သူတို့ဘာသာ ဝင်လာခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် သူတို့ သေသွားလျှင်လည်း မည်သူ့ကိုမှ အပြစ်တင်နေ၍ မရပေ။ ရှင်သန်သူများသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲရှိ အဖိုးတန် ရတနာများကို ရသွားနိုင်ကြသလို သေဆုံးသွားသူများမှာမူ ဤမဟာအစီအရင်၏ လောင်စာဖြစ်သွားကြသည်။
သူတစ်ဖန်ပြန်လည် ရှင်သန်နိုင်ဖို့ရာ လူအချို့ သေသွားလိုက်ရလျှင်ကော ဘာအရေးနည်း။ မဟာဧကရာဇ်၏ မျက်လုံးထဲတွင် ဤဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲရှိ လူအားလုံးသည် ပါမွှားသာသာ သာ ဖြစ်ကြသည်။
မလင်းသေးသော အမှတ်အသားများကို ကြည့်ရင်း ယန်ယန်သည် နန်းတော်ပေါက်ဝသို့ ပြန်လှည့်ကြည့်လိက်သည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် သူမ တွေ့ချင်နေသည့်လူ ရောက်မလာခဲ့ချေ။
သူ့အား နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်ပင် တွေ့ရန် မဖြစ်နိုင်ခဲ့ပါလေတကား…
အချိန်ကား အကုန် မြန်လွန်းလှသည်။ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း နန်းတော်ထဲရှိ အမှတ်အသားအားလုံး တောက်ပလာခဲ့ပြီး မဟာဝိဥာဉ်ခေါ်အစီအရင်လည်း အသက်ဝင်လာခဲ့၏။
နန်းတော်ထဲရှိ အမှတ်အသားများသည် ထိုးထွင်းထားသည့် နေရာများဆီမှ ခွာကာ ယန်ယန်ကိုယ်ပေါ်သို့ ပျံသန်းလာကြသည်။ အမှတ်အသားများ သူမကိုယ်ပေါ်သို့ ကျရောက်လာချိန် ယန်ယန်၏ မျက်နှာ နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။
ရီရှီယွင် အနေဖြင့် ထိုအဖြစ်အပျက်ကို မြင်သော်ငြား ရပ်ကြည့်နေရုံသာ တတ်နိုင်သည်။ လက်ရှိတွင် သူမအဖို့ လက်တစ်ချောင်း လှုပ်ဖို့ရာပင် အလွန်ကိုမှ ခဲယဉ်လွန်းနေခဲ့သည်။ သူမသည် သမိုင်းတွင်မည့် အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို စောင့်ကြည့်နေသူ တစ်ယောက်သာသာ သာ ဖြစ်လေသည်။
“အကြီးအကဲရီ…” ယန်ယန်က ရုတ်တရက် လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်သည်။
ရီရှီယွင်လည်း ချက်ချင်းပဲ ပြန်ထူးလိုက်လေသည် “ဟုတ်ကဲ့ပါ”
“နောက်ပိုင်း ကျွန်မဘာပဲ ဖြစ်သွားဖြစ်သွား ရန်ကိုင်ကို ကောင်းကောင်း ကူညီပေးလိုက်ပါနော်”
ရီရှီယွင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် အံကြိတ်၍ ချက်ချင်း ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဒီလက်အောက်ငယ်သာ မဒမ်းအမိန့်အတိုင်း လုပ်ဆောင်သွားပါ့မယ်”
ယန်ယန်၏ အမိန့်သည် မဟာဧကရာဇ်၏ အမိန့်နှင့် အတူတူပင် ဖြစ်လေသဖြင့် ရီရှီယွင်လည်း ချက်ချင်း နာခံခဲ့သည်။
တလက်လက် တောက်ပနေသော အဖြူရောင်အလင်းများကြားဝယ် ပြုံးသွားသည့် ယန်ယန်၏ မျက်နှာကို ရီရှီယွင် တစ်ချက် လှမ်းမြင်းလိုက်ရသည်။ သို့သော် အလင်းများသည် ယန်ယန် တစ်ကိုယ်လုံးကို ချက်ချင်းကြီး ဖုံးအုပ်သွားသဖြင့် သူမ ဘာမှ မမြင်ရတော့ပေ။ ယန်ယန်တစ်ကိုယ်လုံး အလင်းများဖြင့် ဖုံးသွားပြီးနောက် အလင်းလုံးတစ်ခု အသွင်သို့ ပြောင်းကာ ခေါင်းတလားထဲသို့ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို နန်းတော်ကြီးတစ်ခုလုံးသည် ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သည့်အလား သုဿန်တစပြင်နှယ် တစ်ဖန်ပြန်လည် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။
အမှတ်အသားအားလုံး မှိန်ကျသွားခဲ့ပြီး မဟာဝိဥာဉ်ခေါ်အစီအရင်လည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ နန်းတော်ထဲဝယ် လေထဲဝဲနေသော ခေါင်းတလားတစ်လုံးနှင့် ရီရှီယွင်သာ ကျန်ရစ်တော့သည်။