Chapter – 1381 & 1395

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၁)

ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသော်လည်း သူသည် တန်ခိုးရှင် ပထမအဆင့်သို့ ရောက်နေခဲ့လေပြီ။ တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင် အများစုသည် သူ့ပြိုင်ဘက် မဟုတ်ဟု ပြောလျှင်ပင် ချဲ့ကား ပြောနေခြင်း မဟုတ်ပါချေ။ ထို့ကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ အထင်ကြီးပြီး ရန်ကိုင်ကို အထင်သေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်အား တစ်ချက်ကလေးပင် မကြည့်ဘဲ ယန်ယန်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ယန်ယန်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သွားခေါလေး၏ အမူအရာ တစ္ဆေသားရဲ တစ်ကောင်ကို မြင်လိုက်ရသည့်နှယ် အပြောင်းကြီးပြောင်းလဲသွားပြီး နောက်သို့ ဒယီးဒယိုင် ဆုတ်သွားခဲ့ရာ သူဝင်လာခဲ့သည့် တံခါးပေါက်နှင့် သွားဆောင့်လေသည်။ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့စွာဖြင့် မှေးနေသော မျက်ဝန်းအစုံကို ခပ်ကျယ်ကျယ်ဖွင့်လျက် ယန်ယန်အား လက်ညိုး တထိုးထိုးဖြင့် ရေရွတ်လိုက်လေသည် “ခင်ဗျား… ခင်ဗျား…”

“တူလေးကဲ၊ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ” ယန်ပေးသည် တူလေးကဲဆိုသူအား အံ့ဩတကြီးဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ယန်ယန်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ယန်ယန်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ထိုလူ တစ္ဆေသားရဲ တစ်ကောင်ကို မြင်သည့်နှယ် ဘာကြောင့် ထိတ်လန့်သွားမှန်းကို ယန်ပေး နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်လည်း သင်္ကာမကင်းဖြစ်သွားပြီး ယန်ယန်ဘက်သို့ လှည့်၍ “နင်သူ့ကိုသိလား”

ယန်ယန်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “ငါသူ့ကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး”

“သူနင့်ကို တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ အထင်မှာသွားတာလား” ရန်ကိုင် ပို၍ စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့သည်။ ယန်ယန်သည် ပန်းပဲပညာနှင့် အစီအရင်ပိုင်းတွင် အလွန်ကိုမှ ကျွမ်းကျင်ဆရာကျသော်လည်း ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် နေထိုင်တတ်သဖြင့် သူမတွင် မည်သည့် ရန်သူမှ မရှိလောက်ပါချေ။ သို့သော်လည်း သွားခေါလေး၏ အမူအရာ ထိုကောင် ယန်ယန်ကို အလွန်အမင်း ကြောက်ရွံ့နေမှန်း သိသာသည်။

“တူလေးကဲ” ယန်ပေး အကျယ်ကြီး အော်ခေါ်လိုက်၏။ သူ့အော်သံ စိတ်စွမ်းအင် ပါဝင်နေပြီး ထိုစိတ်စွမ်းအင်သည် မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေသော သွားခေါ်လေး၏စိတ်ကို တည်ငြိမ်သွားအောင် ကူညီပေးလိုက်လေသည်။

ယန်ပေး၏ အကူအညီကြောင့် သွားခေါလည်း အတော်လေး အကြောက်ပြယ်သွားခဲ့သော်ငြား သူ့နဖူးထက် ချွေးအေးများ ဝေ့သီနေသေးပြီး မျက်နှာမှာလည်း ပြာနှမ်းနေခဲ့ပေသေးသည်။

ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ရန်ကိုင် နားမလည်နိုင်တော့ချေ။ ထိုကောင်သည် ယန်ယန်လက်ချက်ကြောင့် ဒုက္ခကောင်းကောင်း ရောက်ခဲ့ရသည် ဆိုလျှင်ပင် ယန်ယန်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ထိုမျှ ဆိုးဆိုးရွားရွား ဖြစ်သွားစရာမလိုပါချေ။ ထို့ပြင် ယန်ယန်ကလည်း သူ့ကို မသိဘူးဟု ပြောသည်။ ထိုလူသည် ယန်ယန်ကို အခြား တစ်ယောက်နှင့် အထင်မှားနေသည်မှာ သေချာသလောက် ရှိပေသည်။

ထိုကဲ့သို့ အကြောင်းပြချက်တစ်ခုကြောက် ကြောက်သေးပါမတတ် ကြောက်ရွံ့နေသည့် သွားခေါကို ကြည့်ပြီး ရန်ကိုင် ထိုလူကို အထင်သေးမိသွားသည်။

အသိပြန်ဝင်လာတော့မှပဲ မျိုးရိုးနာမည်ကဲဆိုသည် ကျင့်ကြံသူသည် သူ့နဖူးမှ ချွေးများကို လက်ဖြင့် သုတ်လိုက်၏။ သို့သော် ချွေးထွက်သည့်နှုန်းမှာ အလွန်ကိုမှ မြင့်လွန်းသဖြင့် လက်နှင့်ပင် မနိုင်တော့ဘဲ အင်္ကျီစကိုပါသုံးပြီး သုတ်ရတော့၏။ သူ့အင်္ကျီစလည်း ရေစိုသွားသည့်နှယ် အလျင်အမြန် စိုရွှဲသွားလေသည်။

ချွေးသုတ်နေရင်း ယန်ယန်ကို လှမ်းကြည့်သေးသည်။ သို့သော် ကြာကြာပင် မကြည့်ရဲပါချေ။ ခဏလောက် ကြည့်ပြီးသည်နှင့် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်စွာဖြင့် အလျင်အမြန် အခြား တစ်ဖက်သို့ လှည့်သွားလေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ယန်ယန် ပြုံးဖြဲဖြဲ ဖြစ်သွား၏။ ချက်ချင်း သွားပေါ်အောင်ပြုံးလျက် ထိုလူအား မမှိတ်မသုံ စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။ သူမ၏ အကြည့်ကြောင့် မျိုးရိုးနာမည်ကဲဆိုသည့် ကျင့်ကြံသူ၏ ခြေထောက်များ တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်လာပြီး မျက်လုံးများမှာလည်း ကျီးကန်းတောင်းမှောက် အစာစားနေသည့် မျက်လုံးနှယ် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ မျိုးရိုးနာမည်ကဲ ဆိုသည့်လူ ဤနေရာမှ မြန်မြန် ထွက်ပြေးချင်နေလေပြီ။

ထိုအရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းပုံစံကို မြင်သော် ယန်ပေး ငိုရခက်၊ ရယ်ရခက် ဖြစ်သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် အလျင်အမြန်ပဲ လှမ်း၍ ပြောလိုက်သည် “တူလေးကဲ၊ ငါတို့ ဆက်ဆွေးနွေးဖို့ ရှိသေးတယ်နော်”

မျိုးရိုးနာမည်ကဲနှင့် ကျင့်ကြံသူသည် ရယ်ချင်နေသော်ငြား မရယ်နိုင်ဘဲ ငိုသည်ထက်ပင် ပို၍ အရုပ်ဆိုးသည့် အပြုံးတစ်ခုကို ညစ်ထုတ်လိုက်နိုင်ပြီး ယန်ယန်အား စကား အထစ်အထစ်ဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “ဒီသခင်မလေးရဲ့ ကြီးကျယ်… မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး၊ လေးစားရပါသော နာမည်ကိုများ သိလို့ရပါမလား”

ထိုစကားလေး တစ်ခွန်း ပြောဖို့ရာအတွက် ရှိရှိသမျှခွန်အား အကုန်အစင်ကို အသုံးပြုလိုက်ရသည့်အလား၊ စိုးရိမ်တကြီး တံတွေးတစ်လုတ် မြိုချလိုက်လေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ယန်ပေး ဆွံ့အစွာဖြင့် နဖူးကိုသာ ပွတ်လိုက်မိသည်။

သူ့မိတ်ဆွေဟောင်း၏ တပည့်အကြောင်း နည်းနည်း ပါးပါးတော့ သူသိသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် သူ့ဆရာနှင့်အတူ ပြင်ပလောကကြီးနှင့် အဆက်ဖြတ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ပြင်ပအတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိသော်လည်း သူ့အရည်အချင်းမှာ ဩချစရာပင်။ ထို့ကြောင့်ပဲ သွာခေါလေးသည် တန်ခိုးရှင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော်လည်း သူ့ထက် အဆင့်မြင့်သည့် ကျင့်ကြံသူများကို အနိုင်ယူနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ယခုတစ်ကြိမ် သူ့မိတ်ဆွေဟောင်းက သူ့တပည့်အား ဤတာဝန်ပေးလိုက်ချိန် သူ့တပည့်လေးသည် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသမျှ ပြဿနာအားလုံးကို ခွန်အားသက်သက်ဖြင့် ဖြေရှင်သွားခဲ့သည်။

မျိုးရိုးနာမည်ကဲနှင့် ကျင့်ကြံသူသည် ကြောက်တတ်သည့် ကျင့်ကြံဿူတစ်ယောက် မဟုတ်ပါချေ။ သူ့ရုပ်မှာ နည်းနည်း ခြောက်ခြားစရာကောင်းသော်ငြား သူသည် ရဲတင်းသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ယန်ပေးသည် သူ့မိတ်ဆွေဟောင်းကို မျိုးရိုးနာမည်ကဲနှင့် ကျင့်ကြံသူအား ရတနာစံအိမ်၏ အရေးကြီး ရာထူးတစ်ခုကို တာဝန်ယူခိုင်းဖို့ပင် တောင်းဆိုခဲ့သေးသည်။

ထို့ကြောင့် မျိုးရိုးနာမည်ကဲ၏ လက်ရှိပုံစံကို ယန်ပေး မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုမိန်းမငယ်လေးသည် အံ့အားသင့်စရာ နည်းလမ်းတစ်ခုခုကို ဖုံးကွယ်ထားလျှင်ပင် သွားခေါလေးအနေဖြင့် ထိုမျှ ကြောက်ရွံ့နေစရာ မလိုချေ။ ပိုဆိုးသည်ကား သွားခေါလေး ကြောက်နေသည့်လူမှာ ဘာမှ အန္တရာယ်မရှိ အပြစ်ကင်းစင်ဟန်ရသည့် မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက်ပင် ဖြစ်နေခြင်းပင်။

“ငါလား” ယန်ယန်က နှစ်လိုစွဲမယ်ဖွယ်ကောင်းစွာ ပြုံးလျက် “ငါ့နာမည်ကယန်ယန်၊ ရှင်ကျွန်မကို ပြောချင်တာ တစ်ခုခုများ ရှိလို့လား”

“ယန်ယန်…” မျိုးရိုးနာမည်ကဲနှင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ကိုယ်လုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ခါသွားပြီး ဒူးများ ပျော့ခွေသွားလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထိုနာမည်ကို ထပ်တလဲလဲ ရေရွတ်နေပြီးနောက် ခါးကိုမတ်၊ လက်သီးကိုဆုပ်၍ ဦးညွှတ်လိုက်လေသည် “မလုပ်ရဲပါဘူး။ ကျုပ်နာမည်က ကဲချီပါ၊ ဒါပေမယ့် ကျေးဇူးပြုပြီး ရှောင်ချီလို့ပဲခေါ်ပါ”

ပြောနေရင်း အတတ်နိုင်ဆုံး ဖားဖားယားယား ပြုံးထား၏။ သို့သော်လည်း ခေါနေသောသွားကြောင့် သူ့အပြုံးမှာ ကြည့်ကောင်းနေခြင်းမရှိဘဲ ကြောက်ဖို့ပင် ကောင်းနေခဲ့သည်။

“ရှောင်ချီ” ယန်ယန် အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆက်မပြုံးတော့ဘဲ အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် အော်ခေါ်လိုက်သည် “ရှောင်ချီ”

“ဟုတ်ကဲ့” ကဲချီသည် ကြမ်းပြင်နှင့် မိတ်ဆက်လုမတတ် ဦးညွှတ်လိုက်ရင်း ချက်ချင်း ပြန်ထူးလိုက်သည်။

“ငါအဲ့လောက်တောင် ရုပ်ဆိုးနေတာလား” ယန်ယန်က ရိုးရိုးလေးသာ မေးလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ထိုစကားသည် ကဲချီနားထဲ ဗုံတစ်လုံး ပေါက်သွားသည့်နှယ်၊ သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး ကမန်းကတန်း လက်ဝှေ့ရမ်း၍ “မဟုတ်ပါဘူး။ မဟုတ်ပါဘူး။ သခင်မလေးရဲ့ အလှက လစန္ဒာနဲ့ အလှဆုံးဆိုတဲ့ ပန်းလေးတွေရဲ့ အလှကိုတောင် မှေးမှိန်သွားအောင် လုပ်နိုင်ပါတယ်၊ ရုပ်ဆိုးတယ် စကားလုံးက သခင်မလေးရဲ့ အလှနဲ့ ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ်ပါဘူး”

“အဲ့လိုလား” ယန်ယန်က မျက်လုံးပင့်၍ ထပ်မေးလိုက်သည် “အဲ့လိုဆို နင်ငါ့ကို မြင်လိုက်တာနဲ့ တစ္ဆေတစ်ကောင်ကို မြင်လိုက်သလို ဘာလို့ ဖြစ်သွားတာလဲ၊ နင့်ကြောင့် ငါကိုယ်ငါ အရမ်းများ ရုပ်ဆိုးနေသလားလို့တောင် တွေးမိသွားသေးတယ်”

ကဲချီ ပို၍ ကြောက်ရွံ့လာပြီး ငိုတော့မည့်ဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “အဲ့လို မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ သခင်မလေး၊ သခင်မလေးက…”

“သခင်မလေးက ဘာလဲ” ယန်ယန်က ရုတ်တရက် လေးနက် တည်ကြည်သည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်ရာ သူမဆီမှ ကြီးကျယ်၊ ခမ်းနား မြင့်မြတ်သော အရှိန်အဝါတစ်ရပ် ဖြာထွက်လာခဲ့လေ၏။

ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ပေးတို့ နှစ်ယောက်လုံး ထိတ်လန့်နေခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာ ယန်ယန်ဆီမှ ဖြာထွက်နေသော ခမ်းနားကြီးကျယ်မှုသည် တုပ၍လုပ်လို့ရသည့် အရာမျိုး မဟုတ်သည့် အတွက်ကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထိုကြီးကျယ် မြင့်မြတ်မှုထဲ လူတစ်ယောက်ယောက်အား အလိုလို ဦးညွှတ်သွားစေနိုင်သည့် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ဖိအားတစ်ရပ် ပါဝင်နေခဲ့သည်။ ထိုဖိအားအောက်ဝယ်၊ ယန်ပေးပင်လျှင် ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်နှယ် ခံစားလိုက်ရသည်။

ထိုမမြင်နိုင်သော ဖိအားနှင့် ယန်ယန်၏ ပုံစံကြောင့် ကဲချီ ပို၍ အဖြစ်ဆိုးသွားပြီး ဒူးများပျော့ခွေကျကုန်လေသည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် သူကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲမကျခင် ယန်ပေးမှ သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ကဲချီကို လှမ်းမထားပေးလိုက်နိုင်သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ “မိတ်ဆွေလေးရန်၊ ဒါက…”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ ယန်ယန်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည် “ပြဿနာမရှာတော့နဲ့”

မည်သို့ပင် ဖြစ်ပါစေ၊ ကဲချီသည် တန်ခိုးရှင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသည်။ ကဲချီ ယန်ယန်အား ဘာကြောင့် ထိုမျှ ကြောက်နေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မသိသော်ငြား သူမအား ထိုကဲ့သို့ ဆက်ကစားခွင့်ပေး၍ မဖြစ်တော့ပေ။

ယန်ယန်က လျှာလေးတစ်လစ်တစ်လစ် ထုတ်လျက် နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ “သူ့ကိုယ်က အရမ်းကြောက်နေတာလေ”

ကြောက်တာ… ယန်ပေး မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။ ထိုတပည့်သည် ငကြောက်ထဲ မပါချေ။ သူယနေ့ ဤကဲ့သို့ ဖြစ်နေရခြင်းမှာ အကြောင်းအရင်းတစ်ခုခု ကျိန်းသေ ရှိရပေလိမ့်မည်။ သူဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေရသလဲ ဆိုသည်မှာတော့ ယန်ပေးပင် မသိသည့် ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ် ဖြစ်သွားလေပြီ။

“ရောင်းရင်းကဲ” ရန်ကိုင်က မတ်တပ်ရပ်၍ လက်သီးဆုပ်ကာ ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်စီနီယာအစ်မက နည်းနည်း အစအနောက်သန်တော့ အခုလိုမျိုး နောက်တတ်လို့ အစ်ကိုကဲ စိတ်မဆိုးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

“စီနီယာအစ်မလား” ကဲချီ တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်သွားသည်။ ရန်ကိုင်အား ကြည့်သည့် သူ့အကြည့်ထဲ အထင်သေးမှုတို့ ရုတ်ချည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး ခေါင်းညိတ်၍ “ကျုပ်မလုပ်ရဲပါဘူး။ ရောင်းရင်းက အရမ်း ယဉ်ကျေးနေတာပဲ”

ရန်ကိုင် ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။ ယန်ယန် ရှေ့ဝယ် ကဲချီဆိုသည်လူသည့် ကြောင်နှင့်တွေ့သည် ကြက်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ခဏလောက် စဉ်းစားနေပြီးနောက် ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်သည် “ယန်ယန်၊ နင်ခဏ အပြင်ထွက်ပေးလို့ ရမလား၊ ငါရောင်းရင်းကဲနဲ့ ခဏလောက် ဆွေးနွေးချင်လို့”

“အို” ထိုစကားကို ကြားသော် ယန်ယန် မကျေမနပ်နှင့် နှုတ်ခမ်းလေးဆူလိုက်သည်။

“မလိုပါဘူး” ယန်ယန်အား အပြင်တွင် စောင့်ခိုင်းခြင်းသည် သူ့အပေါ် သေမိန့်ပေးလိုက်ခြင်းနှင့် တူသည့်အလား ကဲချီသည် သူ့လက်ကို ကမန်းကတန်း ဝှေ့ရမ်းလိုက်လေသည်။

ယန်ယန်လည်း ခေါင်းကိုက်လာရလေပြီ။ ထိုကောင်လေးကို နည်းနည်းလောက်သာ စလိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ဤမျှအထိ ဖြစ်သွားလိမ့်မည် မထင်ထားခဲ့ချေ။ မျိုးရိုးနာမည်ကဲဆိုသည့် ကျင့်ကြံသူအပေါ် ယန်ယန် သနားစိတ်ပင် ဝင်သွားမိသည်။

ကဲချီမှ သူ့အား တောင်းဆိုနေသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင် ခါးသက်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး ယန်ယန်အား တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။ ယန်ယန်လည်း ရန်ကိုင်ဘာပြောချင်သည်ကို နားလည်သည့်အလား သူမ မျက်နှာကို အနက်ရောင်ဝတ်ရုံဖြင့် လွှမ်းခြုံလိုက်ပြီး နောက်ဘက်တွင် တိတ်တိတ်လေး ထိုင်နေလိုက်လေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ကဲချီ သက်ပြင်းအမောကြီး ချလိုက်သည်။

“ရောင်းရင်းကဲလည်း ထိုင်ပါဦး” ရန်ကိုင်က အပြုံးဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

ကဲချီ ယန်ပေးအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ယန်ပေး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်ကို မြင်သော် တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် ထိုင်လိုက်လေသည်။ ကဲချီပုံစံမှာ အကြီးအကဲ တစ်ယောက်နှင့် တွေ့နေသည့် ဂျူနီယာတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေခဲ့သည်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဖြစ်မနေဘဲ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်များ တောင့်တင်းနေသလို ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကျောက်ရုပ်ကြီးလို တောင့်တောင်ကြီး ဖြစ်နေသည်။

ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ပေးတို့ နှစ်ယောက်လုံး ထိုအချက်ကို မြင်သော်လည်း ဘာမှတော့ မပြောခဲ့ကြပေ။

“စီနီယာယန် ပြောတာတော့ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို ရောင်းရင်းကဲ ယူလာတာဆို ဟုတ်လား” ရန်ကိုင်က ကဲချီကို မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်” ကဲချီ ယန်ယန်ဆီ မသိမသာ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်ရင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ စပြီး ရှင်းပြလေသည် “ရွေးစရာမရှိလို့ မဟုတ်ရင် ကျုပ်ဂိုဏ်းဘိုးဘေးလည်း ဒီကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို အလဲအထပ်လုပ်ဖို့ ဘယ်တော့မှ ဆုံးဖြတ်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ရွေးစရာမှ မရှိတော့တာ။ ဒါကြောင့် ဒါကို နားလည်ပေးပါ၊ ရောင်းရင်းယန်နဲ့ အစ်မယန်ယန်”

ထိုစကားကို ကြားပြီးနောက် ရန်ကိုင် တစ်ခုခုကို ရုတ်တရက် နားလည်သွားခဲ့သည်။

“ပြီးတော့ အစ်ကိုကဲက ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို မီးစုန်း ဒါမှမဟုတ် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်နဲ့ လဲချင်နေတယ်ဟုတ်” ရန်ကိုင်က ထပ်မေးသည်။

“ဟုတ်တယ်” ကဲချီက သတိထားလျက် ပြန်ဖြေသည်။

“ဒီယန်က ရောင်းရင်းကဲကို ဒီနေရာဆီ ခေါ်လိုက်ပေမယ့် ငါ့မှာ မီးစုန်းကော၊ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် တည်နေရာနဲ့ ပက်သက်တဲ့ သတင်းကော မရှိဘူး”

“အဲ့ဒါဆိုလည်း အဆင်ပြေပါတယ်” ကဲချီက စိတ်အား ထက်သန်စွာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ရောင်းရင်းရန်၊ ဒီကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို လိုချင်တယ်ဆိုရင် ဒီကဲ ဂိုဏ်းဘိုးဘေးကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်မယ်လေ။ ဂိုဏ်းဘိုးဘေးသာ သဘောတူမယ်ဆိုရင် ဒါကို ရောင်းရင်းရန်နဲ့… အစ်မယန်ယန်ဆီ ပေးလို့ရပါတယ်”

“အန်…” ရန်ကိုင် ကဲချီအား အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်ပြီး အလျင်အမြန် လက်ဝှေ့ရမ်း၍ “ဒီရန် အဲ့လို ပြောချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားထဲက နတ်ဘုရား စွမ်းရည်ကို သုံးပြီးသွားပြီဆိုပေမယ့် ဒီတံဆိပ်ပြားက ကြယ်တာရာ ကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်ကိုယ်တိုင် ဖန်တီးခဲ့တဲ့ တံဆိပ်ပြားတစ်ခု ဖြစ်နေတုန်းပဲ။ ဒီရန် ဒါကို အလကား မလိုချင်ပါဘူး။ ဒီရန် သိချင်တာက ရောင်းရင်းကဲရဲ့ ဂိုဏ်းဘိုးဘေး အသိစိတ်ပင်လယ်မှာ ပြဿနာ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတာလား ဆိုတာပဲ”

ရန်ကိုင်၏ မေးခွန်းကို ကြားပြီးနောက် ယန်ပေး အံ့အားသင့်သွား၏။ ထိုကဲ့သို့သော ခန့်မှန်းချက်မျိုး ထုတ်နိုင်သည့် ရန်ကိုင်၏ စွမ်းရည်ကိုလည်း အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။ သူ့မိတ်ဆွေဟောင်း ထိုကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားအား ဘာကြောင့် အလဲအထပ် လုပ်ရသလဲ ဆိုသည်ကို ယန်ပေး သိပေသည်။

ပို၍ အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်ကား ကဲချီသည် ထိုအချက်ကို ဖုံးကွယ်ထားရန်ပင် မကြိုးစားပဲ ခေါင်းညိတ်ကာ ဝန်ခံလိုက်ခြင်းပင် “အစ်ကိုရန် ပြောတာ အမှန်ပဲ။ ကျုပ်ဘိုးဘေးက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ဝက်တုန်းက သောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက် အကောက်ကြံတာ ခံလိုက်ရပြီး အသိစိတ်ပင်လယ် အဆိပ်မိသွားခဲ့ရတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အဲ့အဆိပ်ကိုဖြေဖို့ မီးစုန်း ဒါမှမဟုတ် ဝိဥာဉ်သန့် နတ်ရေစင်ကို လိုအပ်နေတာ။ အဲ့နှစ်ခုကပဲ အဆိပ်ကို ဖြေနိုင်စွမ်း ရှိတာလေ”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၂)

“လတ်စသတ်တော့ အဲ့လိုကိုး” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ကျောက်စိမ်းပုလင်း တစ်ပုလင်းကို ထုတ်ကာ ကွေ့ချီလက်ထဲသို့ ထည့်ပေး၍ ပြောလိုက်သည် “ငါ့မှာ မီးစုန်းရော၊ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်နဲ့ ပက်သက်တဲ့ တည်နေရာ အချက်အလက် နှစ်ခုစလုံး မရှိပေမယ့် ဒီဆေးလုံးက ရောင်းရင်းကဲရဲ့ သိုင်းဘိုးဘေး လိုအပ်နေတဲ့ အရာနဲ့ ကိုက်ညီမညီ တစ်ချက်လောက် စစ်ဆေးကြည့်ပါလား”

စကားနည်းနည်းပါးပါး ပြောပြီးသွားသည့်တိုင် ကဲချီ သတိကြီးကြီးထားနေသေးသည်။ သို့သော် သူ့စိတ်မှာမူ အတော်လေး တည်ငြိမ်သွားခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင်အား သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် တစ်ချက် လှမ်းကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်၍ ကျောက်စိမ်းပုလင်းကို လက်ခံလိုက်သည်။

ကျောက်စိမ်းပုလင်းကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သင်းပျံ့သော ဆေးရနံ့တစ်မျိုး သူ့နှာခေါင်းဝထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ကဲချီ စိတ်ထဲ အံ့အားသင့်မိသွားကာ မျက်မှောင်ကြုတ်မိလိုက်လေသည်။ အကြောင်းမှာ ထိုဆေးရနံ့ကို ရှုရှိုက်မိလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ဝိဥာဉ် လန်းဆန်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

ဆေးလုံးကို ဆေးပုလင်းထဲမှ သွန်ချလိုက်ပြီးနောက် ကဲချီ မျက်လုံးပြူးသွားခဲ့ရသည်။

“ဒါက…” အနားတွင် ထိုင်နေသော ယန်ပေးလည်း ချက်ချင်း ကျောမတ်သွားပြီး ကဲချီ လက်ထဲရှိ ဆေးလုံးကို ထိတ်လန့်အံ့ဩ၊ မယုံကြည်နိုင်သည့် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။

ကဲချီသည် ပြင်ပလောကကြီးနှင့် ကင်းကွာနေခဲ့သော်လည်း တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ရတနာများစွာကို ကောင်းကောင်း အကဲဖြတ်နိုင်သေးသည်။

ထိုဆေးလုံး မည်မျှ ထူးခြားကြောင်း နှစ်ယောက်စလုံး မြင်ရုံနှင့် တန်းသိလိုက်သည်။

“တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးလား” ယန်ပေး အလန့်တကြား ဆိုလိုက်သည်။ သူ့အသက်အရွယ်၊ အဆင့်အတန်း ကိုပင် ဂရုမထားနိုင်တော့ဘဲ ဆေးလုံးကို ကဲချီ လက်ထဲမှ အလျင်အမြန် လုယူလိုက်ပြီး ကိုယ်တိုင် စစ်ဆေးကြည့်လေသည်။

“တကယ်ကြီး တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးဟ” ယန်ပေး မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်နေသော လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်။ တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးပဲ။ အရောင်၊ အနံ့၊ ဆေးအာနိသင်၊ အကုန်လုံး တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးမှာ ရှိသင့်တဲ့ အရည်အသွေးတွေ ချည်းပဲ” ယန်ပေးက အော်ပြောလိုက်သည်။

ယန်ပေး ဤကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း သွားအပြစ်တင်၍ မရ။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးများသည် ဒဏ္ဏာရီလာ တည်ရှိမှုများ ဖြစ်ကြသည်။

အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် အဆင့်အမြင့်ဆုံး ဆေးပညာရှင်သည် တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့်များသာ ဖြစ်ကြသည့်အတွက် တန်ခိုးရှင် အဆင့်နိမ့်အဆင့်ထက် ပိုမြင့်သော ဆေးလုံးများကို မြင်တွေ့ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ပါချေ။ ထို့အပြင် ဆေးပညာရှင်တိုင်း ဆေးဖော်စပ်လျှင် အောင်မြင်ကြခြင်းမဟုတ်၊ အချို့ တန်ခိုးရှင်အဆင့်များ ဆိုလျှင် တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံးများကို ဖော်စပ်ရာ၍ တစ်ရာ ရာခိုင်နှုန်း အောင်မြင်မည်ဟုပင် အတပ်မဆိုရဲကြပါချေ။

ရံဖန်ရံခါ ကံကောင်းပြီး အချို့ အကူနည်းပညာရပ်များဖြင့် တန်ခိုးရှင် အလယ်အလတ်အဆင့် ဆေးလုံးကို အောင်မြင်စွာ ဖော်စပ်နိုင်တတ်ကြသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဖော်စပ်လိုက်နိုင်သော ဆေးလုံး အားလုံးဟာလည်း မိုးထိမတတ် ဈေးနှုန်းများဖြင့် ရောင်းချလိုက်ကြရလေသည်။

သို့သော်လည်း တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးမူကား… ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ မည်သည့် ဆေးပညာရှင်မှ ထိုကဲ့သို့သော ဆေးလုံးမျိုးကို မဖော်စပ်နိုင်ကြချေ။

နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသည့်တိုင်အောင် ရတနာစံအိမ်သည် ထိုကဲ့သို့သော အဆင့်ရှိ ဆေးလုံး လက်တစ်ဆုပ်စာလောက်သာ ရရှိခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် ထိုဆေးလုံးအားလုံးသည် ချွင်းချက်မရှိ ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေများထဲမှ ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် ၎င်းတို့၏ ဆေးအာနိသင် အများစုမှာ မရှိတော့ကုန်လေပြီ။ အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးသော ထိုကဲ့သို့သော အဆင့်ရှိ ဆေးလုံးတစ်လုံးကိုတော့ ရဖူးသည်။ ထိုဆေးလုံးကို လေလံတင်လိုက်စဉ်က အင်အားစုကြီးများ မည်မျှ အပြိုင်အဆိုင် လေလံဆွဲကြသည်ကို ယန်ပေး သေသေချာချာ မှတ်မိပေသေးသည်။ နောက်ဆုံး တိုက်ပွဲများပါ ဖြစ်သည်အထိပင်။

ထိုလေလံပွဲတွင် အသက်ပေါင်းများစွာ ဆုံးရှုံးလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်တိုင်း ယန်ပေး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားရလေသည်။

နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီးနောက် နောက်ထပ် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် ဆေးလုံးတစ်လုံးကို ထပ်မြင်ရပြန်လေပြီ။ ထိုဆေးလုံးသည် မည်သို့သော ဆေးအာနိသင်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပါစေ အထင်မသေးသင့်သော ဆေးလုံး အမျိုးအစားထဲ ပါဝင်ပေသည်။

သို့သော်လည်း ထိုဆေးလုံးကို ရန်ကိုင်က ယခုအချိန်မှ ထုတ်ပြလာသဖြင့် ဆေးအာနိသင် မည်ကဲ့သို့ ဖြစ်မလဲ ဆိုသည်ကို ယန်ပေး အတော်အတန် ခန့်မှန်းမိပြီးနေလေပြီ။

“ဒါ ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးပဲ၊ စီနီယာယန်လည်း ကြားဖူးမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် လက်ဖက်ရည်တစ်ငုံ သောက်လိုက်သည်။

“ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံး၊ တကယ်ကြီး ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးလား” ယန်ပေး အလန့်တကြား ဆိုလိုက်သည် “ဒီဆေးလုံးက သူ့အတွက် လုံးဝ ကွက်တိပဲ”

“စီနီယာယန် ပြောချင်တာက…” ကဲချီ ယန်ပေးဘက်သို့ လှည့်၍ တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ယူလိုက်” ယန်ပေးသည် ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးကို ဆေးပုလင်းထဲသို့ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး ကဲချီဆီသို့ ပစ်ပေးလိုက်ကာ “ဒီဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးက မင်းဆရာကြုံနေတဲ့ အခက်အခဲအတွက် လုံးဝကွက်တိပဲ။ ဆေးအာနိသင်က ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်တို့၊ မီးစုန်းတို့လောက် အစွမ်းမထက်ဘူး ဆိုပေမယ့် အခြေအနေရ ဒီဆေးလုံးက ပိုပြီးတော့တောင် ကောင်းတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်”

“တကယ်ကြီးလား” ကဲချီ ပျော်သွားခဲ့သည်။

“ငါမင်းကို လိမ်နေတယ် ထင်နေတာလား” ယန်ပေးက နှာခေါင်းရှုံ့၍ “မင်းကို ဒီဆေးလုံးနဲ့ ဘာလို့ မလဲခိုင်းလိုက်တာလဲ ဆိုတော့ အရိပ်ကြယ်မှာ ဒီလိုဆေးလုံးမျိုး ရှိတယ်ဆိုတာကို မယုံကြည်လို့ပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ မီးစုန်း၊ ဒါမှမဟုတ် ဝိဥာဉ်သန့် နတ်ရေစင် ဖြစ်သွားတာ။ ဒါပေမယ့် ဒီဆေးလုံးက မင်းရဲ့ သိုင်းဘိုးဘေးအတွက် လုံးဝ ကွက်တိပဲ။ မင်းတကယ် ကံကောင်းသွားတယ်”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ကြချီ ပျော်သွားပြီး ဆေးပုလင်းကို သိုလှောင်လက်စွ်ထဲ သေချာ ထည့်သိမ်းကာ ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလိုက်လေသည်။

“ဒါမျိုးတွေ မလိုပါဘူးဗျာ။ကျုပ်တို့က ပစ္စည်းချင်း အလဲအထပ် လုပ်တာပဲကို” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် လက်ဝှေ့ရမ်းပြလိုက်သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးသည် သူကိုယ်တိုင် သန့်စင်ထားခဲ့သော ဆေးလုံး ဖြစ်ပေသည်။ ယခင်တစ်ကြိမ် တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်နေစဉ် အတောအတွင်း ဆေးလုံးများစွာကို ရန်ကိုင် သန့်စင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အနည်းငယ်သည်သာ တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးများ ဖြစ်ကြကာ ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးသည် ထို‌ဆေးလုံးများအနက် တစ်လုံး အပါအဝင် ဖြစ်လေသည်။

လေလံပွဲတွင် ယန်ပေးမှ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား ပိုင်ရှင်သည် ထိုအရာအား မီးစုန် သို့မဟုတ် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် တည်နေရာနှင့် အလဲအထပ် လုပ်ချင်နေသည်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ဖက်လူသည် အသိစိတ်ပင်လယ်နှင့် ပက်သက်သော ပြဿနာတစ်ခုခု ကြုံနေရလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးသည် သံသယမရှိ အကောင်းဆုံး ဆေးတစ်ခွက် ဖြစ်သည်။

သူဘက်မှ ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးကို ပေးပြီး ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားကို ပြန်ယူသည်။ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထိုကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားသည် သူသဲမီးတောက်ထဲတွင် ရခဲ့သည့် တံဆိပ်ပြားနှင့် ဘာမျ မကွာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သိမ်းထားလိုက်လေသည်။

တာဝန် ပြီးသွားပြီ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ကဲချီ အနေရာမှ ထွက်၍ သူ့ဆရာဆီသို့ သတင်းကောင်း မြန်မြန် ပြန်ပြောချင်နေလေပြီ။

ထွက်မသွားခင် ကဲချီက လက်သီးဆုပ်၍ “သိုင်းဘိုးဘေး ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ သူကျိန်းသေ ကိုယ်တိုင် ကျေးဇူးတင်စကား လာပြောပါလိမ့်မယ်။ အဲ့အချိန်ကျ စီနီယာအစ်ယန်ယန် ကျုပ်တို့ လာလည်တာကို မငြင်ဆန်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

ပြောစရာရှိသည်ကို ပြောပြီးသည်နှင့် ယန်ပေးအား ခေါင်းတစ်ချက် ညိတ်ပြလိုက်ပြီး အမြန် ပြန်ထွက်ခွာသွားသည်။

အခန်းထဲတွင် ရန်ကိုင်သည် သူ့နှာခေါင်းကိုပွတ်၍ ယန်ပေးအား တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့စကားထဲ အဓိပ္ပါယ်တစ်ချို့ ပါဝင်နေသည်။ သူ့ဆရာသည် ယန်ယန်ဆီသို့ လာလည်ပတ်မည်ဟု ပြောသွားသည်၊ ရန်ကိုင်ဟု မပြောခဲ့ပေ။

“စီနီယာယန်၊ ရောင်းရင်းကဲက…”

“မိတ်ဆွေလေး ငါ့ကို မမေးနဲ့။ ငါ့မိတ်ဆွေ လာလည်ရင် မင်းသိလိမ့်မယ်။ သူတို့ လာမလည်ဘူးဆိုရင်တော့ သူတို့ ဘယ်သူလဲ ငါပြောလို့မဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါ့မိတ်ဆွေက အပြင်လောကကြီးနဲ့ ကင်းကွာနေတာ ကြာပြီဆိုပေမယ့် သူ့ဂုဏ်သတင်းနဲ့ အဆင့်အတန်းက အရမ်းကို မြင့်တယ် ဆိုတာတော့ မင်းသံသယရှိစရာ မလိုဘူး” ယန်ပေးက အသာအယာ ပြုံးလျက် လေသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်သည် “ဟုတ်သားပဲ၊ မိတ်ဆွေလေးရန်၊ အဲ့ဝိဥာဉ်သန့်ဆေးလုံးကလေ…”

ယန်ပေး ဘာတွေနေမှန်း ရန်ကိုင် သိပေသည်။ ထို့ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းခါ၍ “အဲ့တာ တစ်လုံးပဲ ရှိတယ်”

ရန်ကိုင် ပြောသည်ကို ယန်ပေး မယုံပါချေ။ သို့သော် ဆက်၍ မေးမနေဘဲ ရန်ကိုင်အား တွေးတွေးဆဆဖြင့် ကြည့်လျက် “ဒီဆေးလုံးကို မိတ်ဆွေလေးရန် ကံကောင်းပြီး ရခဲ့တာလား”

“ဟုတ်တယ်” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “စီနီယာရန် ကျုပ်ဘယ်ကလာလဲ သိပြီးလောက်ပြီပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဲ့မှာတောင် တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးတွေက အတော်လေး ရှားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး”

“အဲ့လိုကိုး” ယန်ပေး သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ပြုံးကာ “ကောင်းပြီလေ၊ မိတ်ဆွေလေးရန် အဲ့လို ဆေးလုံးကောင်း တစ်လုံးလောက် ထပ်ရှာတွေ့တယ် ဆိုရင်တော့ ငါတို့ ရတနာစံအိမ်ဆီမှာ လာလေလံတင်ဖို့ စဉ်းစားပေးပေါ့နော်။ ဈေးကတော့ ပြောနေစရာမလိုဘူး၊ မင်းလုံးဝ စိတ်ကျေနပ်စေရမယ်လို့ ငါအာမခံတယ်”

“သေချာတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ဝတ်ကျေတမ်းကျေ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ယန်ပေး ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက် ပြောလိုက်သည် “အဲ့လိုဆိုမှတော့ မိတ်ဆွေလေး ပြောထားတဲ့ ရတနာကို ဒီလူအိုကြီး အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားရှားထားလိုက်မယ်။ ရှာတွေ့ရင် မိတ်ဆွေလေးရန်ကို လှမ်းအကြောင်း ကြားလိုက်မယ်”

“စီနီယာယန်ကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” ရန်ကိုင်လည်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး “အဲ့လိုဆို ဒီဂျူနီယာ သွားလိုက်ဦးမယ်နော်”

ရတနာစံအိမ်မှ ထွက်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင် ယန်ယန်အား တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်လည်း ထိုလျှို့ဝှက် ဆန်းကြယ်သော ကောင်မလေးသည် သူနှင့်မတွေ့ခင် ဘာများ၊ လုပ်နေခဲ့သလဲ၊ ကဲချီဆိုသော လူသည် ဘာကြောင့် သူမအား အလွန်အမင်း ကြောက်ရွံ့နေရသလဲ ဆိုသည့် အကြောင်းကို တွေးတောနေလိုက်ပေသေးသည်။

သို့သော်လည်း မည်သို့ပင် တွေးတွေး အဖြေမထွက်ခဲ့ပေ။ ယန်ယန်သည် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်လွန်းလှသည်။ သူမနှင့် အတူ ပိုကြာကြာရှိလေ၊ သူမအကြောင်း ပို၍ နားမလည်နိုင်လာလေပင်။

ရန်ကိုင် သေချာသည့် တစ်ချက်သည်ကား ယန်ယန်သည် သူ့အပေါ် မကောင်းကြံလို့သည့် ရည်ရွယ်ချက် မရှိခြင်းပင်။

“ရန်ကိုင်၊ တစ်ယောက်ယောက် ငါတို့ကို စောင့်ကြည့်နေတယ်နဲ့ တူတယ်” ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့မှ ထွက်လာသည်နှင့် ယန်ယန်က ရုတ်တရက် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“အို” ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်နောက် ရန်ကိုင်လည်း ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်ရာ သူမ ပြောသည့်တိုင်း အနီးအနား တစ်နေရာတွင် ပုန်းအောင်းနေသော တစ်စုံတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုလူ၏ ကျင့်ကြံခြင်းမှာ သိပ်မမြင့်သေးဘဲ တန်ခိုးရှင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသည်။ ထို့အပြင် လူတစ်ယောက်တည်း ရှိနေခြင်းမဟုတ်၊ အုပ်လိုက် ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုလူများသည် သူ့အား ကောင်းမွန်သော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် စောင့်ကြည့်နေခြင်း မဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် သိသော်ငြား ထိုလူများ ဆီမှ မည်သည့် ရန်လိုသည့်အာရုံကိုမှ မခံစားမိ၊ ထို့ကြောင့် ခဏလောက် စဉ်းစားကြည့်လိုက်သည့်နောက် ရန်ကိုင် တစ်ခုခုကို စဉ်းစားမိသွားသည်။ ထိုအခါ ပြုံး၍ ယန်ယန်အား ပြောလိုက်၏ “စိတ်မပူနဲ့၊ ဒီနေရာက ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ စီမံကွပ်ကဲတဲ့ ပိုင်နက်အတွင်းမှာပဲ ရှိသေးတယ်။ သူတို့ ငါတို့ကို တိုက်ခိုက်ရဲမှာ မဟုတ်ဘူး။ အရင်ပြန်ကြရအောင်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ယန်ယန်နှင့်အတူ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ဆီသို့ ပျံသန်းသွားလေသည်။

ခဏအကြာတွင် တောင်အပြင်ဘက်ရှိ အစီအရင်ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုအခါ ရန်ကိုင်က ယန်ယန်အား “နင်အရင် ဝင်သွားနှင့်လိုက်၊ ငါသူတို့နဲ့ စကားခဏ ပြောလိုက်ဦးမယ်”

“ငါသိပြီ” ယန်ယန် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ဘာမှ ထပ်ပြောမနေတော့ဘဲ အထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်လေသည်။ မကြာမီ ယန်ယန် အစီအရင်ထဲသို့ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ယန်ယန် ထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်က တစ်ဖက်သို့ လှည့်၍ ပြုံးကာ အသံအကျယ်ကြီး အော်ပြောလိုက်သည် “ဒီလောက်အထိ လိုက်လာပြီးတာတောင် ထွက်မလာသေးဘူးလား”

မည်သည့်အသံမှ ထွက်မလာခဲ့ချေ။ သို့သော် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခြင်းမရှိ၊ ဆက်ပြုံးလျက်သာ “ခင်ဗျားတို့ ထွက်မလာရင် ကျုပ်သွားတော့မှာနော်”

ထိုအခါမှသာ ပုန်းနေသည့် ကျင့်ကြံသူများ ကိုယ်ထင် ပြလာကြသည်။ ရန်ကိုင်၏ ဘယ်ဘက်ဆီမှ လှိုင်းတွန့်လေးများ ထွက်ပေါ်လာပြီး လူခြောက်ယောက် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ညာဘက်ဆီမှ အလင်းတစ်ချက် လက်သွားပြီး ခြောက်၊ ခုနှစ်ယောက်လောက် ရှိသော လူတစ်ဖွဲ့ ပေါ်လာခဲ့သည်။

ထိုနှစ်ဖွဲ့ ပေါ်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နှစ်ဖွဲ့စလုံး တစ်ဖွဲ့ကိုတစ်ဖွဲ့ ရန်လိုသည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

ဘယ်ဘက်ရှိ အဖွဲ့သည် အမျိုးမျိုးသော ငှက်ရုပ်၊ သားရဲရုပ်များ ထိုးထွင်ထားသည့် ဝတ်ရုံများကို ဝတ်ထားကြရာ ပြောစရာမလိုအောင်ပင် ထိုလူများသည် သားရဲများတောင်တန်းမှ ဖြစ်ကြပေသည်။ ထို့အပြင် ထိုလူများသည် တစ်နေကုန် တစ်နေခမ်း မွန်းစတားသားရဲများနှင့် ထိတွေ့နေရသည့် အတွက်ကြောင့် သူတို့ဆီမှ မွန်းစတားချီ အငွေ့အသက်တို့ကို ရနေခဲ့သည်။

ညာဘက်ရှိ အဖွဲ့သားများ၏ ကျင့်ကြံခြင်းမှာ ဘယ်ဘက်ရှိ အဖွဲ့သားများ၏ ကျင့်ကြံခြင်းနှင့် အတူတူလောက် ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူတို့ဆီမှ ဖြာထွက်နေသော အသက်စွမ်းအင်မှ ပို၍ အားကောင်းပြီး သွေးနံစွန်းစွန်း ရောက်ယှတ်နေခဲ့သည်။

သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်…

ရန်ကိုင်၏ အကြည့်သည့် ညာဘက်ရှိ တစ်ယောက်သော လူဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ မျက်ခုံးပင့်လျက် ရန်ကိုင်က လက်သီးဆုပ်၍ ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည် “ရောင်းရင်းတုန့်၊ မတွေ့ရတာတောင် ကြာပြီနော်”

ထိုလူ ခါးသက်စွာပြုံးလိုက်ပြီး ကူကယ်ရာ မဲ့နေသည့် အမူအရာဖြင့် ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည် “ရောင်းရင်းရန် အခြေအနေ ကောင်းနေတာပဲ”

ရန်ကိုင်တို့၏ ဆက်ဆံပုံအရ သူတို့နှစ်ယောက် အသိအကျွမ်း ဖြစ်နေသည်မှာ သေချာသလောက် ရှိသောသော သားရဲများ တောင်တန်းဘက်မှ လူများ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားကြသည်။ ညာဘက်ရှိ အဖွဲ့ကို ဦးဆောင်လာသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်ကမူ ပြုံးလျက် ပြန်မေးလိုက်လေသည် “မင်းတို့ အချင်းချင်း သိကြတာလား”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၃)

“အင်း” မျိုးရိုးနာမည်တုန့် ဆိုသည့်လူက အကြီးအကဲ၏ မေးခွန်းကို ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်လေသည်။

“အို” တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်ပြုံးလိုက်ပြီး “မင်းတို့ နှစ်ယောက် သိနေမှတော့ ပိုအဆင်ပြေသွားတာပေါ့။ တုန့်နင်၊ အကြီးအကဲကျင်းရှီ ဆန်းယင်ရွှေကို ဘယ်လောက်တောင် လိုအပ်နေလဲ ဆိုတာကို ဒီကညီငယ်လေး သိသွားအောင် သေချာ ရှင်းပြလိုက်ပါဦး”

ထိုသွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော် တပည့်သည် ရန်ကိုင် ယခင်က တွေ့ခဲ့ဖူးသည့် တုန့်နင်မှလွဲ၍ အခြားမဟုတ်ချေ။ သဲမီးတောက် နယ်မြေထဲမှ ရန်ကိုင် ထွက်လာစဉ်က တုန့်နင်ကို သူ့ဂိုဏ်းတူ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်မှ လိုက်ဖမ်းနေသည်နှင့် သွားတိုးသည်။ မကူညီမဖြစ် ကူညီခဲ့ရပြီးနောက် နတ်ဆိုးသွေးမျှင် ပညာရပ်ကို တုန့်နင်ဆီမှ ရရှိခဲ့သည်။ ထိုပညာရပ်၏ စွမ်းအားမှာ အတော့်ကိုမှ အံ့အားသင့်ဖွယ် ကောင်းလှပြီး ရန်ကိုင်ကိုလည်း အတော်လေး ကူညီပေးနိုင်ခဲ့လေသည်။

နောက်ပိုင်း တုန့်နင်သည် ရန်ကိုင်အား သွေးနတ်ဆိုးမြို့တော် ဆီသို့ ခေါ်သွားလိုက်ပြီး သူ့အဆက်အသွယ် အချို့ကိုသုံး၍ ရန်ကိုင်အား ထိုနေရာရှိ ဟင်းလင်ပြင် အစီအရင်ကို အသုံးပြုနိုင်အောင် ကူညီပေးခဲ့သည်။

တုန်နင်လည်း ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ဆီသို့ ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ချေ။ တုန့်နင် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်နှင့်အတူ လိုက်ပါလာသည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင် သူ့ကို သွားအပြစ်တင်မည် မဟုတ်ပေ။

ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ရန်ကိုင်နှင့် တုန့်နင်ကြားရှိ ဆက်ဆံရေးသည် မိတ်ဆွေဟု ခေါ်ရလောက်သည့် အဆင့်ထိ မရောက်သေးချေ။ ထိုကြောင့် ယခုကဲ့သို့ ဘာမဟုတ်သော ကိစ္စလေးကို သူဂရုစိုက်နေမည်မဟုတ်။

အမိန့်ရလိုက်သည်နှင့် တုန်နင်သည် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ရန်ကိုင်ဘက်သို့လှည့်၍ ပြောတော့မည်အပြု၊ သူမပြောရ သေးခင်မှာပဲ ရန်ကိုင်က လက်မြှောက်၍ ဦးစွာ ပြောလိုက်သည် “ရောင်းရင်းတုန့် ဘာမှပြောနေစရာ မလိုဘူး။ ဆန်းယင်ရွှေက ငါ့အတွက်လည်း အရမ်းအသုံးဝင်တာမို့လို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး”

သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်ကို အဖွဲ့ကို ဦးဆောင်လာသည့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်၏ အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့သည်။ သူတစ်ခုခု ပြောတော့မည်အပြု သားရဲများတောင်တန်းဘက်မှ လူက ရယ်မော၍ “ကောင်လေး၊ ဒီလောက် အလျင်မလိုနဲ့လေ။ ငါတို့ ပြောမယ့်ဈေးကို အရင် နားထောင်ပါဦး။ ငါတို့ သားရဲများတောင်တန်းက ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံး၊ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်းတို့နဲ့ အဆင်မတူပေမယ့် အရမ်းကြီး နိမ့်ကျတဲ့အထဲတော့ မပါဘူး။ မင်းမငြင်းလောက်မယ့် ကမ်းလှမ်းချက်ကို ငါတို့ ပေးကမ်းနိုင်မယ်လို့ ထင်တာပဲ”

ထိုလူသည် ပုံမှန်အတိုင်းသာ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း သူ့လေသံထဲ ခြိမ်းခြောက်သံတို့ အထင်အရှား ပါဝင်နေသည်။

သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်က ချက်ချင်း နှာခေါင်းရှုံ့၍ “မင်းလေသံက ဟုတ်လှချည်လား။ မင်းဘာနဲ့ ကမ်းလှမ်းမှာလဲ။ အစကတည်း ဝယ်ဖို့ သူတော်စင် သလင်းကျောက် မလောက်လို့တောင် အခုလိုမျိုး လုပ်နေရတာ မဟုတ်ဘူးလား။ မင်းမှာ ပိုက်ဆံတွေ အဲ့လောက်တောင် ပေါနေရင် ဘာလို့ လေလံပွဲမှာကတည်းက တစ်ခါတည်း မဝယ်လိုက်တာလဲ”

လူထွားကြီးသည် အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့်သာ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှလူကို ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ဘဲ ရန်ကိုင်ကို စိုက်ကြည့်၍သာ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံမှတစ်ဆင့် လှမ်းပြောလိုက်သည် “ကောင်လေး၊ မင်းမှာ သူတော်စင်သလင်းကျောက် မရှားမှန်း ငါသိတယ်။ မဟုတ်ရင် လေလံပွဲမှာတုန်းက အဲ့လောက် ဈေးအမြင့်ကြီး ခေါ်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ သားရဲများတောင်တန်းမှာ ငါတို့ရဲ့ ကမ်းလှမ်းပေးနိုင်တဲ့ပုံစံ ရှိပြီးသား။ ငါမင်းကို အဆင့်ခုနှစ် မွန်းစတားသားရဲ အကောင်သုံးဆယ်နဲ့ အဆင်ရှစ်မွန်းစတား သားရဲ ဆယ်ကောင်ပေးမယ်။ အဲ့ကောင်တွေကို ထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့ နည်းလမ်းပါပေးမှာ။ မင်းသာ ဆန်းယင်ရွှေကို ပေးမယ်ဆိုရင်ပေါ့။ မင်းတောင်လေးက သိပ်မကျယ်တော့ အဲ့မွန်းစတားသားရဲ တွေရဲ့ အကူအညီနဲ့ဆို အတော်လေး အကာအကွယ် တင်းကြပ် သွားနိုင်တယ်။ ငါအာမခံတော့ မခံပေးနိုင်ပေမယ့် အဲ့လောက် အင်အားစုက ပြဿနာ တော်တော်များများကို ဟန့်တား ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာကတော့ အသေအချာပဲ။ ဘယ်လိုလဲ”

သူ့ကမ်းလှမ်းချက်သည် မြင့်မားခြင်း မရှိသလို နိမ့်လည်း မနိမ့်ပါချေ။ သို့သော် ရန်ကိုင် ပေးချေခဲ့ရသည့် သူတော်စင် သလင်းကျောက် ပမာဏနှင့် လုံးဝ မညီမျှချေ။ အဆင့်ခုနှစ် မွန်းစတားသားရဲများသည် သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူနှင့် ညီပြီး အဆင့်ရှစ် မွန်းစတားသားရဲများသည် တန်ခိုးရှင်အဆင့် မွန်းစတားသားရဲများနှင့်သာ ညီမျှသည် မဟုတ်ပေလော။

သားရဲများတောင်တန်းသည် ထိုနည်းဖြင့် ကမ်းလှမ်းရန် စဉ်းစားခဲ့သည်။ သို့သော် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ပတ်လည် အထပ်ထပ် ခင်းကျင်းထားသော အစီအရင်များ ရှိနေလေရာ ထိုသားရဲများကို ဘာကြောင့် လိုအပ်ဦးမည်နည်း။

ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်က ပြတ်ပြတ်သားသားကို ငြင်းလိုက်၏။

သားရဲများတောင်တန်းမှ ဦးဆောင်လာသည့်လူ မျက်မှောင် ကြုတ်သွားပြီး ထပ်၍ ဈေးစစ်လိုက်သည် “ငါနောက်ထပ် အဆင့်ရှစ် သားရဲငါးကောင် ထပ်ထည့်ပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါက ငါအမြင့်ဆုံး ကမ်းလှမ်းပေးနိုင်တဲ့ ဈေးပဲ။ အဲ့ထက်တော့ ပိုမပေးနိုင်တော့ဘူး”

“ကျုပ်ပြောပြီးသွားပြီ။ ဆန်းယင်ရွှေက ကျုပ်အတွက် အရမ်း အသုံးဝင်တယ်။ ဒါကြောင့် ဘယ်လိုဈေးပေးပေး ကျုပ်ရောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး ထွက်သွားကြပါတော့” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ကောင်လေး၊ အကောင်းနဲ့ ကမ်းလှမ်းနေတုန်း မငြင်းနဲ့နော်။ မဟုတ်ရင် မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။ မင်းတောင်လေးကို ငါအခုချက်ချင်း မဖျက်စီးပစ်လိုက်နိုင်ဘူးလို့ မင်ထင်လား” ရန်ကိုင် သူ့ကမ်းလှမ်းချက် ထပ်ငြင်းလိုက်သည်ကို မြင်သော် လူထွားကြီး ဒေါသ ထွက်သွားခဲ့လေသည်။

သို့သော်လည်း သူ့ခြိမ်းခြောက်မှုကို ရန်ကိုင် မကြောက်၊ ပြုံး၍ပင် ပြန်ပြောလိုက်သည် “လုပ်ကြည့်လိုက်လေ။ လုပ်နိုင်ရင်ပေါ့။ ကျုပ်ပျော်ပျော်ကြီး ထိုင်ကြည့်နေပေးလိုက်မယ်”

“မင်းသေချင်နေတာပဲ” သတ်ဖြတ်လိုစိတ်တို့ လူထွားကြီး၏ မျက်လုံးထဲ တဖျက်ဖျက် လက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို သတိရသွားပြီး ဘေးဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့် အခါ သူ့အား တပြုံးပြုံးဖြင့် ကြည့်နေကြသော သွေးနတ်ဆိုး ကျောင်းတော်မှ လူများကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူတိုက်ခိုက်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်နှင့် သွေးနတ်ဆိုး ကျောင်းတော်မှ လူများကို ကူညီပေးရာ ရောက်သွားမည် ဖြစ်ကြောင်း လူထွားကြီး သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ဒေါသကို အလျင်အမြန် ချုပ်တည်းလိုက်ပြီး လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် နောက်သို့ ဆုတ်နေလိုက်လေသည်။ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်နှင့် ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ နှစ်ပါးသွားမလဲ သူကြည့်ချင်သေးသည်။

ဆန်းယင်ရွှေကို သူမရခဲ့။ သို့သော် သွေးနတ်ဆိုး ကျောင်းတော် ရသွားအောင်လည်း မကူညီပေးနိုင်ချေ။ မဟုတ်လျှင် ပြန်ရောက်သည့်အခါ သူ့အကြီးအကဲကို မည်ကဲ့သို့ ပြန်ရှင်းပြရမည်မှန်း သိလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

ထို့အပြင် ဤနေရာသည် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့နှင့် အရမ်းကိုမှ နီးလွန်းသည်။ ထို့ကြောင့် သူလူသတ်ချင်တိုင်း သတ်၍ မရပေ။ ထို့ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူကိုယ်တိုင်ပင် လာစရာလိုတော့မည် မဟုတ်။ အားသုံး၍သာ ရမည်ဆိုလျှင် ဘွားတော်ကြီးဖုန်း သို့မဟုတ် ကျင်းရှီကိုယ်တိုင် လှုပ်ရှားလိုက်လေပြီ။

ဤနေရာသည် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့၏ ပိုင်နက်ထဲတွင် ရှိနေသလို သူတို့ကိုယ်သူတို့ နှိမ့်ချပြီး ဂျူနီတစ်ယောက်ကို နိုင်ထက်စီးနင်း ပြုလုပ်ရမည်ကို ရှက်သောကြောင့် ဆန်းယင်ရွှေနှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင်နှင့် ဆွေးနွေးရန်အတွက် သူတို့၏ တပည့်အသီးသီးကို စေလွှတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ့အား လှောင်ပြောင်လိုဟန်ဖြင့် ကြည့်နေသော သားရဲများတောင်တန်းမှ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူကို မြင်သော်ငြား သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ ကျင့်ကြံသူသည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ ပြောလိုက်သသည် “သားရဲများ တောင်တန်းက ငါ့မိတ်ဆွေ မင်းကို ဘယ်လိုဟာတွေ ကမ်းလှမ်းလိုက်လဲ ငါမသိပေမယ့် မင်းသာ ငါ့ကို ဆန်းယင်ရွှေ ပေးမယ်ဆိုရင် ငါမင်းကို အပျိုစင်သွေးအစေခံ အယောက် နှစ်ဆယ်ပေးမယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား အောင်နိုင်သူ တစ်ယောက်နှယ် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုကဲ့သို့သော ကမ်းလှမ်းမှုကို ရန်ကိုင် ငြင်းနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်လောက်ဟု သူထင်နေသည်။

သားရဲများတောင်တန်းမှလူများ ထိုအကြောင်းကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ သူတို့အားလုံး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရလေသည်။ လူထွားကြီးက သက်ပြင်းတစ်ရှိုက် ရှူသွင်းလိုက်ပြီး အော်ပြောလိုက်သည် “အပျိုစင်သွေးအစေခံ အယောက်နှစ်ဆယ်၊ မင်းတို့ အဲ့လောက်တောင် ပေးတာလား”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ အပျိုစင်သွေးတစ္ဆေ အယောက်နှစ်ဆယ်၏ ဆွဲဆောင်အားကို ရန်ကိုင် မခုခံနိုင်မည်ကို သူကြောက်နေသည်။

သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်သည် ထိုမျှ အကျိုးအမြတ်ကို ပေးနိုင်မည်ဆိုပါက သူကိုယ်တိုင်ပင် သားရဲများတောင်တန်းကို သစ္စာဖောက်ပြီး သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်ဘက်ဆီသို့ ပူးပေါင်းမိပေလိမ့်မည်။

“ဟဲဟဲ၊ အကြီးအကဲကျင်း ကျင့်စဉ် အဆင့်တက်ဖို့နဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် အပျိုစင်သွေးအစေခံ အေယာက်နှစ်ဆယ်က ဘာမို့လို့လဲ” သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်ကို ဦးဆောင်လာသည့် လူက ပြုံး၍ ရန်ကိုင်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည် “ငါတို့ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်ပဲ ဒီလို အပျိုစင်သွေးအစေခံတွေကို လေ့ကျင့်ပျိုးထောင်ပေးနိုင်တာ။ အချို့နည်းလမ်းတွေကို သုံးလိုက်ပြီးပြီဆိုတာနဲ့ ဒီအပျိုစင်သွေးအစေခံတွေက မင်းအမိန့်ကို တစ်သက်လုံး နာခံသွားလိ့်မယ်။ ဒီအပျိုစင် သွေးအစေခံတွေ အကုန်လုံးက အပျိုစင်တွေတည်းချည်းပဲ။ သူတို့ အကူအညီနဲ့ဆို မင်းရဲ့ အသက်စွမ်းအင်ကို သိသိသာသာ မြှင့်တင်လို့ရတယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့နောက်တွင် ရပ်နေသော အမျိုးသမီးဘက်သို့ လှည့်၍ ပြောလိုကသ်ည် “ဒါ ငါတို့ရဲ့ အပျိုစင်သွေးအစေခံတွေထဲက တစ်ယောက်ပဲ”

ပြောပြီးသည်နှင့် အမိန့်ပေးလိုက်လေသည် “နင့်အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်စမ်း”

အမျိုးသမီး အေးခဲသွားပြီး သူမမျက်နှာ သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီလာခဲ့လေသည်။

အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာမှာ အပြစ်ပြောစရာမရှိအောင် လှပသလို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာလည်း စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းလှသည်။ ထို့အပြင် ညို့ဓါတ်ကျင့်စဉ် တစ်မျိုးမျိုးကို ကျင့်ကြံထားသည့် အတွက်ကြောင့်လေား မသိ၊ သူမဆီမှ ညို့ငင်ဖွယ်ကောင်းသည့် အရှိန်အဝါတစ်မျိုး ထွက်ပေါ်နေ၏။

နှုတ်ခမ်းကို ခင်းတင်းတင်း ကိုက်ထာပြီး ဖြူလျော်နေသော သူမ၏ မျက်နှာအမူအရာအရ အမျိုးသမီး ထိုကဲသို့ မလုပ်ချင်သည်မှာ သေချာသည်။ သို့သော်လည်း ထိုလူ၏ အမိန့်ကို မနာခံဘဲ မနေနိုင်သည့်ပုံပင်။

အမျိုးသမီး အဝတ်ချွတ်နေသည့် ပုံစံကို မြင်ပြီးနောက် သားရဲများတောင်တန်းမှ တပည့်များ မှင်သက်နေကြသလို တံတွေး တစ်လုပ်ပြီးတစ်လုပ်လည်း မျိုချနေကြသည်။ အမျိုးသမီး တပည့်များမှာမူ အမိန့်ပေးလိုက်သည့် လူကြီးအား ရွံရှာစက်ဆုပ်သည့် အကြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်နေကြသည်။

နောက်ဆုံးတွင် အပေါ်လွှာကို ချွတ်ပြီးသွားပြီး အောက်ခံ အလွှာအဖြစ် အတွင်းခံများသာ ကျန်တော့သည်။ သူမ၏ အသားအရေမှာ ကျောက်စိမ်းသားလေးနှယ် ချောမွတ်လှပြီး မျက်နှာမှာလည်း အတော့်ကိုမှ ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည်။

သူမ၏ နောက်ဆုံး အတွင်းခံများပါ ချွတ်တော့မည်ကို တွေံလိုက်သော် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ပြီ စိတ်မရှည်သည့်ဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်ဘယ်နှစ်ခါ ထပ်ပြောရဦးမှာလဲ။ ဒီဆန်းကြယ်ရွှေက ကျုပ်အတွက် အရမ်း အသုံးဝင်လို့ ဘာနဲ့မှ လဲမှာမဟုတ်ဘူးလို့ ပြောပြီးသွားပြီလေ”

သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်၏ အမူအရာ အနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားပြီး ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်၍ လေသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်သည် “မင်းတကယ် ခေါင်းမာနေမှ ရမှာလား။ ငါ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို နည်းနည်းလေးတောင် မစဉ်းစားတာလား”

ရန်ကိုင်က ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

“ဟန့်၊ ဒီနေ့ခေတ် ကလေးတွေကတော့ သူတို့ကိုယ်သူတို့ အဟုတ်ကြီး ထင်နေကြတာပဲ။ မင်းနောက်မှ နောင်တမရဖို့ ငါမျှော်လင့်တယ်” ထိုလူက လှောင်ပြောင်ပြောဆိုလိုက်ပြီးနောက် ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ဘဲ သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ အဖွဲ့သားများ နှင့်အတူ ထွက်သွားတော့လေသည်။

ထွက်မသွားခင် အမျိုးသမီး သွေးအစေခံသည် ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူးတင်သည့် အကြည့်ဖြင့် ခေါင်းတစ်ချက် ညိတ်ပြလိုက်၏။ မြေကြီးပေါ်ရှိ အဝတ်များကို ကောက်ယူပြီးနောက် အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

တုန့်နင်သည် ရန်ကိုင်အား တောင်းတောင်းပန်ပန်ဖြင့် လက်သီးဆုပ် နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး အခြားသူများနောက်သို့ လိုက်သွားလေသည်။

သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ လူများ ပြန်ထွက်သွားသည်ကို မြင်သော် သားရဲများတောင်တန်းမှ လူထွားကြီးက ရယ်မောလျက် “ကောင်လေး၊ ငါ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို မင်းစဉ်းစားရင် ပိုကောင်းလိမ့်မယ်။ င့ါကမ်းလှမ်းမှုက အကျုံးဝင်သေးတယ်။ မင်းခေါင်းရှင်းသွားရင် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ဆီ လာခဲ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့လူများကိုခေါ်၍ ထွက်သွားလေသည်။

ထိုကိစ္စကို ယာယီ ဖြေရှင်းလိုက်ပြီးသည့်နောက်တွင် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ အချိန်ကြာတွင် သူ့တွင် ရန်သူ ပိုများလာလေဟု ရန်ကိုင် ခံစားနေရသည်။ သို့‌သော် သူလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ချေ။ ဆန်းယင်ရွှေသည် သူ့အတွက် အလွန် အသုံးဝင်လေရာ ထိုလူများကို အလွယ်တကူ ပေးလိုက်မည် မဟုတ်ချေ။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သည် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့အနီး၌ ရှိသည့်အတွက်ကြောင့် အရိပ်လခန်းမ၏ ကာကွယ်မှုအောက်တွင် ရှိနေသည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ရှဲ့မိသားစုကြားရှိ ရန်ကြွေးကိစ္စတွင် သူတို့ ဝင်ပါလိမ့်မည် မဟုတ်ဟု ပြောထားခဲ့သော်လည်း သားရဲများ တောင်တန်းသာ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို တိုက်ခိုက်လာမည် ဆိုပါက အရိပ်လခန်းမ ရပ်ကြည့်နေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ထို့ကြောင့် လောလောဆယ် ထိုအင်အားစုနှစ်ခုကို လျစ်လျုရှုထား၍ အဆင်ပြေသည်။ သို့သော် ရှဲ့မိသားစုအား မည်ကဲ့သို့ ကိုင်တွယ်ရမလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ သေချာ ထပ်စဉ်းစားရန် လိုပေသေးသည်။

မူလက နောက်ဆုံးအကြိမ် တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်နေရာမှ ထွက်လာပြီးနောက် ရှဲ့မိသားစုကို ကိုင်တွယ်မည်ဟု စဉ်းစား ထားသော်လည်း ယခု လူရီသည် ရှဲ့မိသားစုနှင့်အတူ ရှိနေကြောင်း သိလိုက်ရလေပြီ။ ပင်လယ်နှလုံးသားဂိုဏ်းမှ လူများပင် ရှဲ့မိသားစုနှင့်အတူ ရှိနေကြသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အဖို့ ချက်ချင်း လှုပ်ရှားရန် ပိုခက်သွားသည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ အကာအကွယ်ကို စွမ်းအားကို မေးခွန်းထုတ်စရာ မလိုသော်လည်း တိုက်ခိုက်ရေး စွမ်းရည်မှာ အနည်းငယ် နိမ့်ကျနေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ဤကိစ္စကို နောက်ထပ် သေချာစဉ်းစားဖို့ လိုလာလေပြီ။ လူရီသည် ပြတ်နေသော သူ့လက်ကို ပြန်ထွက်လာအောင် လုပ်နိုင်သည်ကို မြင်ပြီးနောက် လူရီတွင် နောက်ထပ် ထိတ်လန့်ဖွယ်ကောင်းသည့် ဝှက်ဖဲများစွာ ကျန်ရှိနေကြောင်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်သည်။ လူရီ၏ လုပ်နိုင်စွမ်းကို အပြည့်အဝ နားမလည်သေးသရွေ့ သူ့အား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း စိန်မခေါ်သေးသည်မှာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။

စဉ်းစားပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ထဲသို့ လျှောက်ဝင်သွားလေသည်။
ယန်ယန်သည် အထဲတွင် သူ့အား စောင့်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ဘာမှမဖြစ်ဘဲ ပြန်ရောက်လာသည်ကို မြင်သော် အံ့အားသင့်ဟန် နည်းနည်းလေးမှ မပြဘဲ လိုဏ်ဂူဆီသို့လာရန် သူ့အား လက်ယပ် လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင်လည်း ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် သူမနောက်သို့ လိုက်သွားလေသည်။

လိုဏ်ဂူထဲသို့ ရောက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီးနောက် ယန်ယန်က လက်ဆန့်ထုတ်၍ ပြောလိုက်သည် “ငါ့ကို အဲ့ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားပြကြည့်”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၄)

ရန်ကိုင်လည်း ကဲချီဆီမှ ရလာခဲ့သည့် ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားကို ချက်ချင်း ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို ကြည့်ရင်း ယန်ယန်၏ အမူအရာ တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးဆန်းသွားသည်။ သူမပုံစံကို ကြည့်ရသည်မှာ အတိတ်ကို ပြန်လွမ်းနေသည့် လူတစ်ယောက် နှင့်ပင် တူနေပေသေးသည်။

ရန်ကိုင်သည် ဘာတစ်ခွန်းမှ ဝင်မမေး၊ ဝင်မပြောဘဲ ဘေးတွင်သာ ထိုင်နေခဲ့သည်။

နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် ယန်ယန် သက်ပြင်း အရှည်ကြီး ချလိုက်ပြီး ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို ရန်ကိုင်ဆီ ပြန်ပေးလိုက်ကာ ပြောလိုက်သည် “ဒါကို လုံခြုံအောင် သိမ်းထား၊ နောက်ပိုင်းကျရင် တကယ် အသုံးဝင်လာလိမ့်မယ်”

“ဘယ်လိုအသုံးဝင်မှာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွား၏။

“ငါမသိဘူး” ယန်ယန် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည် “ငါ့ခံစားချက် သက်သက်ပဲ။ အဲ့ထက်တော့ ဘာမှ ပိုမပြောနိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒါနဲ့ပက်သက်ပြီး လျှို့ဝှက်ချက် တစ်ခုခု ရှိသေးတယ် ဆိုတာကိုတော့ ငါအာမခံပေးနိုင်တယ်။ ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်က တံဆိပ်ပြားဆယ်ခု လုပ်ခဲ့တယ်မလား၊ အဲ့တံဆိပ်ပြား ဆယ်ခု စုဝေးသွားတဲ့တစ်နေ့ အဲ့ဆန်းကြယ်မှုကို အဖြေထုတ်နိုင်လိမ့်မယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ယန်ယန်က ခြောက်ကပ်ကပ် ရယ်မောလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် အဲ့လိုလုပ်ဖို့က အရမ်း ခက်လွန်းတယ်။ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား တစ်ခု ရတာတောင် ကံအရမ်းကောင်းတယ်လို့ ပြောလို့ရနေပြီ။ နောက်ဟာတွေ ထပ်ရဖို့ကတော့ လွယ်ကို မလွယ်တော့ဘူး”

“တကယ်ကြီးလား” ရန်ကိုင် ထူးဆန်းစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး “ငါ့မှာ နောက်ထပ်နှစ်ခု ထပ်ရှိသေးတယ်”

“ဘယ်လို” ယန်ယန် ရန်ကိုင်အား အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်၏။ ထို့နောက် ရန်ကိုင် လက်ထဲတွင် ပေါ်လာသော ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားကို မြင်ပြီးနောက် သူမ မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။

ထိုကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားသည် ကဲချီဆီမှ ရခဲ့သည့် ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားနှင့် အတူတူပင်။ ထိုထဲတွင် ရှိနေသော နတ်ဘုရားစွမ်းရည်မှာ အသုံးပြုပြီးသွားလေပြီ။ ထိုတံဆိပ်ပြား နှစ်ခုစလုံးတွင် ဧကရာဇ်ဖိအား အငွေ့အသက်တို့ ရှိနေသဖြင့် ထိုတံဆိပ်ပြားများ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား ဖြစ်သည်မှာ ယုံမှာ သံသယရှိစရာ မလိုချေ။

ယန်ယန် အံ့အားသင့်နေရသည်ကား ရန်ကိုင် ထုတ်လိုက်သည့် နောက်ထပ် တံဆိပ်ပြားတစ်ခုကြောင့် ဖြစ်သည်။

တတိယ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို မြင်လိုက်ရချိန် ယန်ယန် မျက်လုံးပြူးသွားပြီး တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “ဒါက…”

တတိယတံဆိပ်ပြားသည် ပထမနှစ်ခုနှင့် မတူချေ။ ပုံစံချင်းမှာ တူသော်လည်း တတိယ တံဆိပ်ပြားဆီမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ စွမ်းအင် အရှိန်အဝါတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့သည်။ ထိုအရာ ဘာကိုဆိုလိုလဲ ဆိုသည်ကို ယန်ယန် မသိဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။

“ဟုတ်တယ်။ ဒါက မသုံးရသေးတဲ့ ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားပဲ” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ပြုံးလျက် ထိုတံဆိပ်ပြားကို ယန်ယန်ဆီ ပစ်ပေးလိုက်သည်။

ယန်ယန်လည်း ထိုတံဆိပ်ပြားကို အလျင်စလို လှမ်းဖမ်းလိုက်၏။

သူမ လှမ်းဖမ်းလိုက်သည်နှင့် မမျှော်လင့်ထားသည့် အဖြစ်အပျက် တစ်ခုခု ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

ထိုတံဆိပ်ပြား ယန်ယန်နှင့် ထိသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ၎င်းဆီမှ စွမ်းအင်လှိုင်းတွန့်လေးများ ဖြာထွက်လာခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ငှက်အော်သံကဲ့သို့ စူးရှသော အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာပြီး မိုးပြာရောင်ငှက်တစ်ကောင် ထိုတံဆိပ်ပြားဆီမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ယန်ယန်၏ သူတော်စင်ချီနှင့် ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားထဲရှိ စွမ်းအင်းလှိုင်းတို့ အချင်းချင်း ပဲ့တင်ထပ်သွားပြီး နှစ်ခုစလုံး လေပေါ်အလိုလို မြောက်လာသည်။

ဘုန်း… ဆိုသော အသံကျယ်ကြီးနှင့်အတူ လှိုင်ဂူတစ်ခုလုံး ပရမ်းပတာဖြစ်သွားပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ဖိအားတစ်ရပ် ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရာ ရန်ကိုင်မျက်နှာ သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့ရလေသည်။

ဘာတွေဖြစ်နေလဲ ရန်ကိုင် မသိသော်လည်း ခရမ်းရောင်းဒိုင်းကို အလျင်အမြန်ထုတ်ပြီး သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်ကာ သူ့ကိုယ်သူ အလျင်စလို ကာကွယ်လိုက်သည်။ ထိုသို့လုပ်ပြီးမှပဲ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ယန်ယန်၏ အခြေအနေကို လှမ်းစစ်ဆေးကြည့်လိုက်လေသည်။

စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် သူတွေ့ရှိလိုက်ရသည့် အရာကြောင့် ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်အံ့အားသင့်သွားရသည်။

ယန်ယန်သည် မည်သည့် ဒဏ်ရာမှရရှိခြင်း မရှိဘဲ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားဆီမှ သတင်းအချက် တစ်ခုခုကို ရရှိနေသည့်အလား မျက်လုံးလေးမှိတ်လျက် လေထဲဝဲနေသည်။

အသက်ဆယ်ရှိုက်စာ ကြာပြီးနောက် ယန်ယန် မျက်လုံး ပြန်ပွင့်လာပြီး သူမရှေ့တွင် တံဆိပ်ပြားကို လှမ်းဖမ်းကာ မြေပြင် ပေါ်သို့ အသာအယာ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် အတွေး ရေယာဉ်ကြောထဲ နစ်မြောသွားလေသည်။

“ဘာဖြစ်တာလဲ” ရန်ကိုင်က အလျင်စလို မေးလိုက်သည်။

ယန်ယန်က ရန်ကိုင်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းစဉ် ပြောင်းလိုက်သည် “နင်ဒါကို မသန့်စင်ရသေးဘူးမလား”
က
“ဒါကို သန့်စင်လို့ရတာလား” ရန်ကိုင် အံ့ဩသွားသည်။

ယန်ယန်က ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလိုက်ပြီး “ဒါက တစ်ကြိမ်ပဲ သုံးလို့ရတဲ့ မှော်ရတနာတစ်မျိုးပဲလေ။ ဘာလို့ သန့်စင်လို့ မရမှာလဲ။ နင်ဒါကို ဝှက်ထားပြီး မသုံးလိုက်တာ ကံကောင်းသွားတယ်။ မဟုတ်ရင် နင်ပါသေမှာ”

ရန်ကိုင် အံ့ဩသွားခြင်း မရှိခဲ့။ ထိုအကြောင်းကို ကွေးဇူ အစကတည်းက သူ့အား သတိပေးပြီးသားပင်။ ထို့ကြောင့်ပင် လွန်ခဲ့သည့် နှစ်များအတွင်း အန္တရာယ်များသည် အခြေအနေ အရပ်ရပ် များစွာနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့သည့်တိုင် ထိုတံဆိပ်ပြားကို ဘယ်တော့မှ မသုံးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ လက်ရှိ သူ့ခွန်အားဖြင့် ထိုတံဆိပ်ပြားကို သုံးခြင်းသည် ရန်သူကိုပါ သူနှင့်အတူ မရဏလမ်းသို့ ဆွဲခေါ်သွားခြင်း မည်ပေသည်။

“နင်လည်း အဲ့အကြောင်း သိတာလား” ရန်ကိုင်က ယန်ယန်အား မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် ကြည့်လိုက်သည်။

“နင်ဘာပြောချင်နေတာလဲ” ယန်ယန် နှုတ်ခမ်းအစုံ တွန့်ကွေးသွားခဲ့ပြီး အနည်းငယ် အနေရ ခက်သွားခဲ့လေသည်။

“နင်သတိလစ်သွားပြီး ပြန်နိုးလာကတည်းက အရမ်း ပြောင်းလဲသွားသလိုပဲ။ နင်ဘာတွေ ဖုံးကွယ်ထားတာလဲ။ နင်င့ါကို ပြောနိုင်တာ တစ်ခုခုရှိလား” နောက်ဆုံးတွင် သူသံသယကို ထုတ်ဖော်မေးမြန်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ယန်ယန်ကို မြင်ပြီး ကဲချီ၏ ဖြစ်ပျက်သွားသည့် ပုံစံကို မြင်ပြီးကတည်းက ရန်ကိုင် ထိုအကြောင်းကို အလွန် သိချင်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယန်ယန်က သူမ ကဲချီကို တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူးဟု ပြောသော်လည်း ကဲချီသည် သူမကို မြင်သည်နှင့် တစ္ဆေ၊ သရဲတစ်ကောင်ကို မြင်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ယခု ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားသည်လည်း သူမနှင့် ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့ရာ ထိုအကြောင်းကို ရန်ကိုင် ဆက်၍ လျစ်လျူမရှုထားနိုင်တော့ချေ။

ယန်ယန်နှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရပေမည်။

“ငါဖုံးကွယ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါက…” ယန်ယန် တုန့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။

“အဲ့ဒါဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ငါလည်း မသေချာသေးလို့ပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘာမှ မပြောချင်တာ။ သေချာတဲ့တစ်နေ့ ငါနင့်ကို ပြောပြမယ်လို့ ကတိပေးတယ်။ အဲ့ဒါဆို အဆင်ပြေတယ်မလား” ယန်ယန်က ကိုင်အား တောင်းပန်တိုးလျှိုးမတတ် အကြည့်ဖြင့်ကာ
သည်။ရန်ကိုင် ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ရုတ်တရက် ပြုံးလျက် “ဒါကို ဘယ်လိုသန့်စင်ရမှာလဲ။ ငါနည်းနည်းလောက် ကြိုးစားကြည့်ဖူးတယ်၊ ဘာမှမထူးလို့ ဒီအတိုင်းပဲ ထားလိုက်တာ”

ရန်ကိုင် ထိုအကြောင်း ထပ်မပြောတော့သည်ကို မြင်သော် ယန်ယန် စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြီး ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလျက် “ငါလုပ်လို့ရတယ်၊ဟဲဟဲ”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူတော်စင်ချီကို လက်ချောင်းထိပ်၌ စုစည်းလိုက်ပြီး လက်ကောက်ဝတ်တွင် ဖြတ်ရှရာသေးသေးလေး လုပ်လိုက်သည်။ နောက် သွေးထွက်နေသော လက်ကောက်ဝတ်မှ ဒဏ်ရာနှင့် ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို ဖိကပ်လိုက်လေသည်။

ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားဆီမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ စုပ်အား တစ်ရပ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ယန်ယန် လက်ကောက်ဝတ်ဆီမှ သွေးများကို အငမ်းမရ စုပ်ယူတော့သည်။

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား တစ်ခုလုံး သွေးရောင်တောက်လာခဲ့သည်။

ပြီးသွားသည့်နောက်တွင် ယန်ယန်က ပင်းပန်းနွမ်းနယ်စွာဖြင့် တံဆိပ်ပြားကို ရန်ကိုင်ဆီ ပစ်ပေးလိုက်ပြီး တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လိုက်သည်။

“အဲ့ဒါပဲလား” ရန်ကိုင် အံ့ဩတကြီး ပြန်မေးလိုက်သည်။ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားသည် အရောင်ပြောင်းသွားသည်မှ လွဲ၍ အကုန်လုံး ယခင်နှင့် အတူတူပင်။

“ဟုတ်တယ်” ယန်ယန် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင် ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ဤတံဆိပ်ပြားကို သန့်စင်ရန် သွေးလိုအပ်သည် ဆိုပါက သွေးပေးရမည့်လူသည် သူသာ ဖြစ်ရမည် မဟုတ်လေလော။ ဘာကြောင့် ယန်ယန် ဖြစ်ရသနည်း။

“နင်အခုစမ်းကြည့်လိုက်၊ နားလည်လိမ့်မယ်” ယန်ယန်က ပြုံးကာ ပြောလိုက်ပြီးနောက် ဝင်ပေါက်ဆီသို့ လျှောက်သွားကာ “အဲ့တံဆိပ်ပြားသုံးခုလုံးကို သေချာ သိမ်းထားနော်”

“အင်း” ရန်ကိုင် ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ယန်ယန် ထွက်သွားပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် သွေးရောင် တောက်နေသော ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို ကိုင်ရင်း ထိုထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ သူ့သူတော်စင်ချီသည် အံဖွယ် ထိုထဲသို့ အဆီးအတားမရှိ စီးဝင်သွားလေသည်။ သို့သော် အထဲတွင် ချိတ်ပိတ်ထားသော နတ်ဘုရားစွမ်းရည် အသက် ဝင်လာခြင်း မရှိချေ။ တံဆိပ်ပြားသည် အဆုံးမဲ့ တွင်းနက်ကြီး တစ်ခုနှယ် ရန်ကိုင်၏ သူတော်စင်ချီကို အဆက်မပြတ် စုပ်ယူနေပြီး သူနှင့်တံဆိပ်ပြားကြား ဝေဝေဝါးဝါး ဆက်သွယ်ချက် တစ်မျိုး ဖြစ်တည်လာခဲ့သည်။

ဤသည်မှာ မှော်ရတနာတစ်ခုအား သန့်စင်မှု ပြီးမြောက်သွားခြင်း၏ ပထမဆုံးသော ဝိသေသလက္ခဏာ ဖြစ်သည်။ ယန်ယန် ပြောသည်မှာ မှန်နေမှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်သွားခဲ့လေသည်။ ဤကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို တကယ်ကြီး သန့်စင်၍ ရပေသည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်မှ မိုင်လေးရာလောက် ဝေးကွာသော တောအုပ်တစ်ခုထဲတွင်…

လူငယ်လေး တစ်ယောက်သည် မနှေးမမြန် အရှိန်ဖြင့် ရှေ့စူးစူးဆီသို့ ပျံသန်းနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်သာ ထိုနေရာ၌ ရှိနေလျှင် ထိုလူအား ချက်ချင်း ပြေးဝင် တိုက်ခိုက်မိပေလိမ့်မည်။ အကြောင်းမှာ ထိုလူသည် လူရီ မှလွဲ၍ အခြား မဟုတ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် လူရီကြားရှိ ရန်ငြိုးသည် တစ်ယောက်သေမှသာ ပြီးပြတ်သွားမည့် ရန်ငြိုးဖြစ်သည်။ လက်ရှိတွင် လူရီ ပျံသန်းနေသည့် အရပ်သည် ရှဲ့မိသားစုဘက်ဆီ ဖြစ်လေသည်။

လူရီသည် အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလျက် ကြယ်လွန်းပျံကို တောက်လျှောက် လမ်းကြောင်းပြောင်းလျက် တောအုပ်၏ အတွင်းပိုင်းဆီသို့ ရောက်အောင် ပျံသန်းသွားသည်။ တစ်နေရာသို့ ရောက်သော် လက်နှစ်ဖက်ကို ကျောက်ဘက် နောက်ပစ်ထားလျက် မြေပြင်ပေါ်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။

ဘေးပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေကာ လေတိုးသံများနှင့် သစ်ရွက်လှုပ်သံများသာ ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။

“ဘာလဲ၊ မင်းတို့ဒီလူကို ချုံခိုတိုက်ခိုက်ဖို့ စောင့်နေကြတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ငါရောက်နေတာတောင် မင်းတို့ ဘာလို မထွက်လာသေးတာလဲ။ မင်းတို့ ငကြောက်တွေလား” လူရီက ခေါင်းစောင်းပြီး မေးလိုက်သည်။

မည်သူမှ ပြန်မဖြေ၊ မည်သူမှ မပေါ်လာခဲ့။ လူရီ တစ်ယောက်တည်းသာ ရှိနေသည့်နှယ်။

သို့သော်လည်း လူရီသည် မဲ့ပြုံးပြုံးလျက် ဆက်ပြောလိုက်၏ “ငကြောက်တွေကများ ငါ့ကိုလာပြီး ချုံခို တိုက်ခိုက်ချင်သေးတယ်၊ ကောင်းပြီလေ၊ မင်းတို့ ထွက်မလာမှတော့ ငါကိုယ်တိုင်ပဲ ထွက်လာအောင် လုပ်ပေးရတော့မှာပေါ့”

“မင်းအမြင်အာရုံက ကောင်းလှချည်လား ကောင်လေး။ ငါ့ကိုယ်ယောင်ဖျောက် နည်းလမ်းကိုတောင် ဖောက်မြင်နိုင်တယ်၊ ဆိုးတာက မင်းဘဝက ဒီနေ့ ဒီမှာပဲ အဆုံးသတ်သွားတော့မှာပဲ” ထိုစကားသံနှင့်အတူ လူပေါင်းများစွာ အနီးအနားရှိ သစ်ပင်များ ဆီမှ ခုန်ထွက်လာကြလေသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို လူပေါင်းများစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး လူရီအား ဝိုင်းလိုက်ကြသည်။

လေလံပွဲတွင် လူရီသည် သူမည်မျှ ကြွယ်ဝချမ်းသာကြောင်း ပြသ၍ လူပေါင်းများစွာ၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်ခဲ့သည်။ လေလံပွဲမှ အမြန် ပြန်ဆုတ်လာခဲ့သော်လည်း လူပေါင်းများစွာသည် သူ့နောက်သို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုက်လာခဲ့ကြသေးသည်။

သူရှဲ့မိသားစုဆီ ပြန်မည်မှန်း သိထားကြသဖြင့် လူများစွာသည် သူ့အား ချုံခိုတိုက်ခိုက်ရန်အတွက် ဤနေရာတွင် ကြိုစောင့်နေကြသည်။

သူတို့ မျှော်လင့်ထားသည့် လူရီ ဤနေရာကို ဖြတ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူတို့ မမျှော်လင့်ထားသည်ကား လူရီသည် သူတို့ ရှိနေမှန်းကို သိသည့်တိုင် ဤနေရာမှ သိသိခြင်း ဖြတ်လာခြင်းပင်။

အစောပိုင်းက စကားပြောလိုက်သည့်လူသည် အရပ်ပုပု၊ နဖူးကျယ်ကျယ်နှင့် တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထိုလူသည် အပြုံးကြီးပြုံးလျက် လူရီအား စိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ “မဆိုးဘူး၊ မင်းတကယ် သတ္တိရှိသားပဲ။ မင်းလောက်သတ္တိရှိတဲ့လူမျိုး ငါတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး”

“ရောင်းရင်းရန်၊ အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့တော့။ မြန်မြန် လတ်စသတ်ပြီး မြန်မြန် သွားကြရအောင်” ချုံပုတ်၏ အခြား တစ်ဖက်တွင် ရှိနေသော မုတ်ဆိတ်ရှည်ကြီးနှင့် သက်ကြီးပိုင်း လူတစ်ဦးက လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ရုပ်ရည်ပိုင်းအရ ထိုလူသည် ချန်တုန်ထက် ပိုအသက်ကြီးဟန် ထင်ရသော်ငြား တကယ်တမ်း နှစ်ယောက်သား၏ အသက်မှာ သိပ်မကွာလှချေ။

“ကောင်းပြီ။ အချိန်ဆွဲနေရင် ပြဿနာတွေ တက်လာနိုင်တယ်။ ဒီကောင်က တကယ် ချမ်းသာတဲ့ကောင်၊ ဒီကောင်ကိုသတ်ပြီးရင် ငါတို့ အများကြီးရမှာ”

“ဘာတွေ အလျင်လိုနေတာလဲ” ချန်တုန်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “ဒီကောင်ကို အချိန်မရွေး ရှင်းပစ်လိုက်လို့ရတယ်။ အခု ဝေစုဘယ်လိုခွဲမလဲ ဆိုတာပဲ အရင် စဉ်းစား”

စုစုပေါင်း တန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးယောက် ရှိနေပြီး ကျန်လူများမှာ သူတော်စင်ဘုရင် သို့မဟုတ် သူတော်စင်များ ဖြစ်ကြသည်။ စုစုပေါင်း လူဆယ့်ခြောက်ယောက် ရှိပေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၅)

လူရီသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသည့် အတွက်ကြောင့် ထိုလူအားလုံး သူ့အား ရှိသလိုပင် မထင်ဘဲ ဝေစုအား မည်ကဲ့သို့ ခွဲဝေယူမလဲ ဆိုသည်ကိုသာ အရင်ဆွေးနွေးရန် ကြိုးစားနေကြသည်။

သူတော်စင်သလင်းကျောက် သန်းလေးဆယ်မက ဖြုန်းတီးနိုင်သော လူတစ်ယောက်တွင် နောက်ထပ် သူတော်စင် သလင်းကျောက် တော်တော်များများ ကျန်ရှိပေဦးမည်။ ထို့အပြင် ထိုကောင်သည် လေလံပွဲတွင် ရတနာများစွာကိုလည်း ရအောင် လေလံဆွဲခဲ့သေးသည်။

ထိုအဖွဲ့သုံးဖိုစလုံးသည် အားကောင်းသော နောက်ခံများမှ လာကြခြင်း မဟုတ်ကြဘဲ တိမ်မီးတောက်ဂိုဏ်းနှင့် အဆင့်တူ အင်အားစုများ အသီးသီးကို ကိုယ်စားပြုလာကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့သော အင်အားစုများသည်သာ ယခုကဲ့သို့ လူသတ်၊ ဓါးပြတိုက်သည့် အလုပ်မျိုး လုပ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ အင်အားစုကြီးများရှိ ကျင့်ကြံသူများမှာ ဂိုဏ်း၏ ဂုဏ်သတင်းကို ထောက်ရှုရသည့် အတွက်ကြောင့် ကိုယ်ကိုယ်ကို ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနှင့် နေကြသည်။

ဝဖြီးနေသည့် သိုးကြီးတစ်ကောင်ကို အပြီတုတ်ရမည့် အကြောင်းကို တွေးရင်း ထိုလူများ သားရကျချင်လည်း ကျချင်စရာပင်။ အကုန်လုံးသည် သူအပြိုင်ကိုယ်အပြိုင် ပိုကြီးသော ဝေစုရရန် ကြိုးစားနေကြသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်သုံးယောက်သည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အလျှော့မပေးဘဲ ဝေစုအတွက် ရန်ဖြစ်နေကြလေသည်။

လူရီမှာမူ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားခြင်း အရှင်း မရှိဘဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် အမူအရာဖြင့်သာ ရပ်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သို့သော် အချိန်ကြာလာသည့်အခါ သူတဖြည်းဖြည်း စိတ်မရှည် ဖြစ်လာခဲ့သည်။

တဖြည်းဖြည်း ဆူညံသထက် ဆူညံလာနေသော ထိုသုံးယောက်ကို ကြည့်ရင်း နောက်ဆုံး စိတ်မရှည်တော့သည့် အဆုံး လူရီက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏ “စောက်သုံးမကျတဲ့ အမှိုက်ကောင်တွေ”

ထိုစကားသံ ထွက်လာသည်နှင့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးယောက်စလုံး လူရီအား အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ချန်တုန်သည် သူ့နားကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ လူမိုက်ဟန်ဖြင့် မေးလိုက်သည် “ကောင်လေး၊ မင်းဘာပြောလိုက်တာ၊ မင်သတ္တိရှိရင် အဲ့စကားကို ထပ်ပြောလိုက်စမ်း”

“စောက်သုံးမကျတဲ့ အမှိုက်ကောင်တွေလို့ ငါပြောလိုက်တာ မင်းမကြားဘူးလား။ လူတောင် မသတ်ရသေးဘဲနဲ့ ဝေစုခွဲဖို့အရေး ကိုက်နေလိုက်ကြတာ၊ မင်းတို့နဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ခွေးတောင် သိက္ခာ ကျတယ်။ မင်းတို့ ငါ့ကို တကယ်ကြီး သတ်နိုင်မယ် ထင်နေတာလား” လူရီက အထင်အမြင်တသေးဖြင့် ပြုံးလျက် ချိုးချိုးဖဲ့ဖဲ့ လှောင်ပြောင် ပြောဆိုလိုက်လေသည်။

ချန်တုန် မျက်နှာ မဲမှောင်သွားပြီး အသက်မပါသည့် ရယ်သံဖြင့် ရယ်လျက် “ရောင်းရင်းတို့ရေ၊ ဒီကောင်ကြည့်ရတာ အရမ်း သေချင်နေပြီနဲ့တူတယ်။ ဒီကောင်က အရမ်း သေချင်နေမှတော့ သူ့ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးပြီး သူသေမှပဲ ဝေစုခွဲကြတာပေါ့ကွာ”

အခြားသူ နှစ်ယောက်သည်လည်း လူရီ စကားကြောင့် ဒေါသထွက်သွားသည့်အလား သဘောတူလိုက်ကြလေသည်။

ချန်တုန်က သွားပေါ်အောင် ပြုံးဖြီးလိုက်ပြီး အော်ပြောလိုက်သည် “ဒီကောင်ကို တစ်စစီဖြစ်အောင် ခုတ်ထစ်ပစ်လိုက်ကြစမ်းကွာ။ ဒီကောင် ဒီလောကကြီးမှာ မွေးလာရတာ နောင်တရသွားအောင် လုပ်ပေးမှရမယ်”

သူအမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် သူ့နောက်တွင် ရှိနေသော သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်နှင့် သူတော်စင်အားလုံးသည် သူတို့၏ မှော်ရတနာအသီးသီးကို ထုတ်၍ တိုက်ခိုက်ကြတော့မည်အပြု လူရီအမူအရာသည် ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းသည့် အမူအရာ အဖြစ်သို့ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားပြီး သွေးပျက်ဖွယ် ကောင်းသည့် အသံဖြင့် ရယ်မောလျက် “အဲ့အမှိုက်တွေနဲ့ ဒီစီနီယာကို သတ်ချင်နေတယ် ဟုတ်လား။ ငါတွေ့ဖူးသမျှ လူတွေထဲမှာ မင်းစောက်ဦးနှောက် မရှိဆုံးဘဲ”

“ဟန်” တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် သုံးယောက်စလုံး မှင်သက်သွားခဲ့ကြသည်။ လူရီ၏ ပြောင်းလဲသွားသော ပုံစံကို မြင်ပြီး သူတို့သုံးယောက်စလုံး၏ စိတ်ထဲ မသက်မသာ ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။

လူရီက ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းစွာ ရယ်မောလိုက်ပြီးနောက် သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ သွေးနီရောင် အလင်းတန်းများ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူ့အား ဝိုင်းရံထားသော ကျင့်ကြံသူများဆီသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။

ထိုအနီရောင် အလင်းတန်းများသည် သက်ရှိများ ဖြစ်နေသည့်အလား ၎င်းတို့ဆီမှ ထူးထူးဆန်းဆန်း အသံများ ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။ အကုန်လုံး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားပြီး ထိုအနီရောင် အလင်းတန်းများကို ခုခံရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော် သူတို့ မည်သို့ပင် ကြိုးစားပါစေ ထိုအနီရောင်အလင်းတန်းများ ချဉ်းကပ်လာနေသည်ကို မည်သိုမှ မတားဆီးနိုင်ခဲ့ကြပေ။ သူတော်စင်၊ သူတော်စင်ဘုရင်များပင် မဆိုထားနှင့် တန်ခိုးရှင်အဆင့်များပင် ထိုအနီရောင် အလင်းတန်းများကို မတားဆီးနိုင်ခဲ့ပေ။

ထိုအနီရောင် အလင်းတန်းများသည် သူတို့၏ သူတော်စင်ချီ အရံအတားကို စက္ကူဖြူတစ်ရွက်နှယ် ဖောက်ဝင်ပြီး အသားထဲသို့ ဆက်လက် တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။

“ဘာကြီးလဲ” ချန်တုန် သွေးပျက်ခြောက်ခြားစွာ ထအော်လိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ဒယီးဒယိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး မျက်နှာမှာလည်း သွေးမရှိတော့မတတ် ဖြူလျော်နေသည်။ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် အလျင်စလို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။

သို့သော်လည်း အံ့အားသင့်ဖွယ်ကောင်းစွာ မည်သည့် ထူးခြားမှုကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ သူ့သူတော်စင်ချီသည် ချောချောမွေ့မွေ့ လှည့်ပတ်နေသေးပြီး သွေးကြောများမှာလည်း အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးသည်။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံလည်း ဘာမှဖြစ်မသွား။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုသွေးနီရောင် အလင်းတန်းများ သူ့အား ဘာလုပ်သွားသနည်း။

နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျင့်ကြံပြီးနောက် တစ်သက်လုံးတွင် ယခုကဲ့သို့ အဖြစ်အပျက်မျိုး သူပထမဆုံးအကြိမ် ကြုံဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ စိတ်ထဲ မသင်္ကာသည်နှင့် အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် နှစ်ယောက်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်း မသိကြပေ။

သွေးနီရောင် အလင်းတန်းများကို ပစ်လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် လူရီသည် မလှုပ်ရှားတော့ဘဲ နေရာတွင်သာ အထင်တကြီး အမူအရာဖြင့် ရပ်လျက် အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်း ရှုံ့လိုက်သည် “အစကတော့ ငါအဲ့လောက် ချမ်းသာကြောင်း ပြလိုက်ရင် လူအများကြီး ခေါ်ထုတ်လာနိုင်မယ် ထင်တာ၊ မင်းတို့ အမှိုက်သုံးကောင်ပဲ ရလာမယ် မထင်ထားဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အမှိုက်ဆိုပေမယ့် နည်းနည်းတော့ အသုံးဝင်သေးတဲ့ အမှိုက်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ အခု ဒီစီနီယာရဲ့ အမိန့်ကို နာခံဖို့ အချိန်ကျပြီ”

“ခေါ်ထုတ်လာတာ” ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် ချန်တုန် ကြောင်သွားပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ သူ့အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားပြီး “ဒီတော့ မင်းလေလံပွဲမှာ လေလံဝင်ဆွဲခဲ့တာ လူတွေ မင်းကို ဓါးပြတိုက်လာအောင် မျှားခေါ်ဖို့ပေါ့”

အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် နှစ်ယောက်သည်လည်း လူရီ ဘာပြောချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ချက်ချင်း နားလည် သဘောပေါက်သွားကြသည်။

ထိုကောင် မည်သည်ကို ကြံနေပါစေ အနည်းငယ်တော့ သံသယဝင်စရာ ကောင်းနေခဲ့သည်။ ထို့အပြင် အ‌စောပိုင်းက ထိုကောင် ပစ်လွှတ်လိုက်သော အနီရောင် အလင်းတန်းများ ဘာဖြစ်သလဲ ဆိုသည်ကို သူတို့ ယခုထိ မသိသေးချေ။

“ငါ့ကို မေးခွန်းလာမေးဖို့ မင်းတို့မှာ အရည်အချင်းမရှိဘူး။ ငါပြောတာကိုသာ နားထောင်၊ မင်းတို့ အသက်ကို ချမ်းသာပေးမယ်၊ မဟုတ်ရင်တော့…”

“မဟုတ်ရင် ဘာဖြစ်လဲ” ချန်တုန်သည် သူ့အား သတ်မည်ကို ငြိမ်ခံနေမည့် လူစားမျိုးမဟုတ်ချေ။ ထိုသွေးနီရောင် အလင်းတန်းသည် သူတို့ ထင်စရာ ကြောက်စရာ မကောင်းဟု ထင်နေသည်။ အကြောင်းမှာ ယခုအချိန်ထိ မည်သည့် မသက်မသာ ခံစားမှုကိုမှ မခံစားရသေးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

ထိုကောင်သည် သွေးနီရောင် အလင်းတန်းများကို ပစ်လွှတ်၍ သူတို့အား ဖြဲခြောက်ရန် ကြိုးစားနေခြင်း သက်သက်လည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

“မဟုတ်ရင် မင်းတို့ စောက်ဒုက္ခရောက်မှာပေါ့” လူရီက ပြုံးဖြီးလိုက်သည်။ သူ့အသံ ဆုံးသွားသည်နှင့် ချန်တုန် သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်တော့လေသည်။

အသက်တစ်ရှိုက်စာအတွင်း ချန်တုန် အဝတ်အစားအားလုံး ချွေးများဖြင့် စိုရွှဲသွားခဲ့သည်။ ယခု ချန်တုန်သည် နာကျင်မှုကြောင့် မြေကြီးပေါ် လူးလှိမ့်နေခဲ့လေပြီ။ သူပါးစပ်မှ ထွက်ပေါ်နေသော သားရဲအော်သံကဲ့သို့ အော်သံများသည် သူမည်မျှ နာကျင်နေကြောင်းကို ပြသနေခဲ့သည်။ သူ့အရေပြားဟာ ဆိုလျှင်လည်း ပေါက်ကွဲတော့မည့်နှယ် သွေးနီရောင် တောက်နေခဲ့လေပြီ။

“မင်းရောင်းရင်းချန်ကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ။ စောနကဟာ ဘာကြီးလဲ” အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် မျက်လုံး ပြူးသွားပြီး ကြောက်လန့်တကြား မေးလိုက်သည်။

ချန်တုန် တစ်ယောက်တည်း သွေးနီရောင် အလင်းတန်းဖြင့် ထိသွားခြင်း မဟုတ်ချေ။ ဤနေရာတွင် ရှိနေသူအားလုံး ထိုအနီရောင် အလင်းတန်းဖြင့် ထိမှန်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ ချန်တုန် ထိုကဲ့သို့ နာကျင်စွာ လူးလှိမ့်နေသည်ကို မြင်သော် ထိုကျင့်ကြံသူအားလုံး ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်မိသွားကြသည်။

“အဲ့ဒါဘာလဲဟုတ်လား၊ အဲ့ဒါဘာလဲဆိုတော့ နှစ်တစ်သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက်လေ” လူရီက ပြုံးလျက် ပြန်ပြောသည်။

“နှစ်တစ်သောင်းအဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက်” ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အကုန်လုံး သွေးပျက်ခြောက်ခြား ကုန်ကြလေသည်။ ထိုအရာဘာမှန်း မသိသော်လည်း ချန်တုန်၏ ဖြစ်ပျက်နေသော ပုံစံအရ အလွန် ကြောက်ဖို့ကောင်းသော အင်းဆက်တစ်ကောင် ဖြစ်မည်မှန်းတော့ သေချာပေသည်။

အသက်ကြီးကြီး တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်သည် သူ့လက်ကို ညွှန်လိုက်ရာ အနက်ရောင် ဓါးတစ်ချောင်း ရုတ်တရက် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ဓါးတစ်ချောင်းလုံး အနက်ရောင်ချီဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေပြီး ၎င်းဆီမှ သွေးအရှိန်အဝါလည်း ထွက်ပေါ်နေ၏။ ချက်ချင်းဆိုသလို ထိုအနက်ရောင်ချီသည် မီတာပေါင်းများစွာ ရှည်လျာသော မြွေတစ်ကောင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး လူရီဆီသိုး ပြေးဝင်သွားလေသည်။

သူ့အစီအစဉ်မှာ အမှားတစ်ခု မဟုတ်ချေ။ နှစ်တစ်‌သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက် ဘာပင်ဖြစ်ပါစေ၊ ထိုအင်းဆက် လှုပ်ရှားရန် လူရီ၏ အမိန့်ကို လိုအပ်သည်။ သူသာ လူရီကို သတ်လိုက်သည်နှင့် ထိုအင်းဆက်လည်း သူ့အား ဘာမှ လုပ်နိုင်တော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

လူအိုကြီး၏ အမြင်တွင်၊ လူရီသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူယခုကဲ့သို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရှိနေနိုင်ခြင်းမှာ နှစ်တစ်သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။

သူ့တွင် နှစ်တစ်သောင်းအဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက် ရှိလျှင်ပင် ဘာအရေးနည်း။ ထိန်းချုပ်သူသာ သေသွားခဲ့လျှင် ထိုအင်းဆက်လည်း အသုံးဝင်ပါဦးမည်လော။

လူအိုကြီးသည် ပြတ်သားသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဆုံးဖြတ်ပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း တိုက်ခိုက်လိုက်သည်။ မည်သည့် ကြုံးဝါးအော်ဟစ်သံ၊ သတိပေးသံမှ မပြုလုပ်ဘဲ သူ၏ အားအကောင်းဆုံး မှော်ရတနာကို ဆင့်ခေါ်၍ ချက်ချင်း လှုပ်ရှားလိုက်သည်။

ထိုအနက်ရောင်မြွေသည် တစ်မုဟုတ်ချည်း လူရီရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် လူအိုကြီး၏ မျက်နှာထက် ရက်စက်သည့် အပြုံးတစ်ပွင့် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ချက်ချင်းဆိုသလို သူမျက်လုံးပြူးသွားရ၏။

အကြောင်းမှာ လူရီသည် သူ့ပစ်လွှတ်လိုက်သည့် မြွေကို အလွယ်တကူ ဖမ်းလိုက်သောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ မြွေသည် လူရီ၏ လက်ထဲမှ ရုန်းထွက်ရန်က ကြိုးစားသော်ငြား မည်သို့မှ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ပေ။

“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” လူအိုကြီး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သူ့မှော်ရတနာသည် မကောင်းဆိုးဝါး မှော်ရတနာတစ်မျိုး ဖြစ်သည်။ လက်ဗလာ သက်သက်နှင့် ကိုင်ဖို့ရာ မဆိုထားနှင့်၊ ထိုအနက်ရောင်ချီနှင့် သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့်တစ်ယောက်ကို သွားထိလိုက်ပါက ထိုလူ ချက်ချင်း သတိလစ်သွားပေလိမ့်မည်။

ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် လူအိုကြီး ထိတ်လန့်မိသွားသော်ငြား တိုက်ပွဲများစွာကို တိုက်ခိုက်လာဖူးသည့် အလျောက် သူ့မြွေအား အဆိပ်ဖြင့် လှမ်းပက်ရန် ချက်ချင်း အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

“ဒီတစ်ကြိမ် မင်းအသက်ရှင်ဦးမလား ကြည့်ကြတာပေါ့” လူအိုကြီးက သုန်သုန်မှုန်မှုန်နှင့် ရယ်မောလိုက်သည်။ သို့သော် သူ့စကား ဆုံးသွားသည်နှင့် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရ၏။

အဆိပ်မှုတ်ထုတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည့်တိုင် လူရီသည် အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးသည်။ ဘာမှဖြစ်မသွား။ သို့သော် သူ့အမူအရာမှာမူ အတော်လေး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်လာပြီး အကြည့်မှာ အေးစက်လာခဲ့လေသည်။

လူရီ၏ အေးစက်စက် အကြည့်နှင့် ရင်ဆိုင်မိသော် လူအိုကြီး ကျောရိုးတစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားခဲ့ရသည်။

သေခြင်းအငွေ့အသက်ကို သူခံစားလိုက်ရသည်။

လူရီသည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့မျက်နှာပေါ်မှ အဆိပ်ကို သုတ်ချလိုက်ပြီး လှောင်ပြောင်လိုသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်၏ “အစကတော့ မင်းအသက်ကို ချမ်းသာပေးဦးမလို့လဲ။ ဒါပေမယ့် မင်းက သေချင်နေမှတော့ ဒီစီနီယာလည်း မင်းဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရတာပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် လူအိုကြီးအား စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို အကြီးအကဲကိုယ်တွင်းရှိ သွေးများ ဆူပွက်လာပြီး သူ့အသားအရေသည် မီးဖုတ်ထားခြင်း ခံရသည့် သံပူတုံးတစ်တုံးနယ် နီရဲလာခဲ့လေသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်လည်း တဖြည်းဖြည်း ဖောင်းကားလာခဲ့သည်။

“မဟုတ်ဘူး….. ချမ်းသာ…” အကြီးအကဲမှာ စကားကို ဆုံးအောင်ပင် မပြောရသေးခင်မှာပဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပေါက်ကွဲ ထွက်သွားခဲ့သည်။ အရိုးပင် မကျန်ခဲ့ချေ။

နောက်ဆုံး တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ကျောက်ရုပ်ကြီးတစ်ရုပ်လို ဖြစ်နေခဲ့သည်။ လောကကြီး တစ်ခုလုံး အထက်အောက် ပြောင်းပြန်လှန်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

မည်သို့သော မွန်းစတားကိုမှ သူတို့ လာဓါးပြတိုက်မိသနည်း။ ထိုကောင်လေးသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသော်ငြား လူအိုကြီး၏ တိုက်ခိုက်မှုအားလုံးကို အသာအယာ ခုခံသွားပြီး အတွေးတစ်ချက်နှင့် လူအိုကြီးကို ဖောက်ခွဲပစ်လိုက်သည်။ ထိုအရာ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် တစ်ယောက် စွမ်းဆောင်နိုင်သော အရာမျိုးလော။

လူအိုကြီးကို သတ်ပြီးနောက် လူရီသည် အောက်သို့ ကျသွားသော မြေဓါးကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ ထိန်းချုပ်သူ မရှိတော့သဖြင့် အနက်ရောင်မြွေသည် ဓါးတစ်ချောင်းအဖြစ်သို့ ပြန်ပြောင်းသွားခဲလေပြီ။ လူရီသည် အဝတ်စဖြင် သူ့မျက်နှာကို စင်အောင် သုတ်လိုက်ပြီးနောက် နောက်ဆုံး ကျန်ရှိနေသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ထိုကျင့်ကြံသူသည် အရူးမဟုတ်ချေ။ သူ့တွင် ဤကပ်ဆိုးမှ လွတ်မြောက်ရန် အခွင့်အရေးတစ်ရပ်သာ ရှိမှန်း သိသည်။ လူရီ သူ့အား ကြည့်နေသည်ကို မြင်သော် ချက်ချင်း ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မြေကြီးပေါ် ဦးညွှတ်ကာ “ကျွန်တော်မျိုး မီးပင်လယ်ကိုပဲ ဖြတ်ရဖြတ်ရ၊ ဓါးတောင်ကိုပဲ ကျော်ရကျော်ရ သခင်အမိန့်ကို တသဝေမသိမ်း လိုက်နာပါ့မယ်”

တန်ခိုးရှင်အဆင့်ပင် ထိုကဲသို့ လုပ်နေရသည်ကို မြင်သော် သူတော်စင်ဘုရင်နှင့် သူတော်စင်အားလုံးလည်း ထိုတန်ခိုးရှင် အဆင့် ပညာရှင်ကဲ့သို့ လိုက်လုပ်ကြလေသည်။

ချန်တုန်မှာလည်း မှတ်လောက်အောင် နှိပ်စက်ခံထားရသည် ဖြစ်ရာ လူရီအား ဆက်လက်၍ ပုန်မကန်ရဲတော့ဘဲ အလျင်စလို ဒူးကောက်ထောက်လိုက်ပြီး လူရီ၏ အမိန့်ကို နာခံပါမည် ဖြစ်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၆)

ထိုလူများ၏ အပြုအမူနှင့် ပက်သက်၍ လူရီ ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။ သူတို့ သူ့အပေါ် တကယ် သစ္စာခံခံ၊ မခံခံ သူဂရုမစိုက်။ အကြွင်းမဲ့ခွန်အား ရှေ့မှောက်တွင် မည်သည့် လှည့်ကွက်မှ အသုံးမဝင်ပါချေ။

ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးလျက် လူရီက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ကောင်းပြီလေ၊ မင်းတို့ ငါ့အပေါ် သစ္စာခံချင်မှတော့ ငါလည်း မင်းတို့ အသက်ကို ချမ်းသာပေးရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်… သူတော်စင်တွေက အရမ်း အားနည်းလွန်းတယ်။ ငါ့အတွက် အသုံးမဝင်ဘူး။ သူတို့ အကုန်လုံးကို သတ်ပစ်လိုက်”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ အကုန်လုံး၏ မျက်နှာ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။ အထူးသဖြင့် သူတော်စင်များပင်။ သူတို့ဘက်မှ သစ္စာခံမည်ဟု ပြောသည့်တိုင် သူတို့ကို အသုံးမဝင်ဟု ပြောကာ သတ်ပစ်ဦးမည်ဟု အားလုံး မထင်ထားခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် အသက်ချမ်းသာပေးရန် ချက်ချင်းပဲ ဦးညွှတ်တောင်းပန်ကြတော့သည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် နှစ်ယောက်လည်း မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်နေ၏။ ထိုသူတော်စင်များသည် သူတို့၏ ဂျူနီယာများ ဖြစ်ရာ မည်ကဲ့သို့ လက်လွတ်စပယ်ကြီး သတ်ရက်မည်နည်း။

သို့သော်လည်း လူရီက ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ငါကိုယ်တိုင် လုပ်ရမှာလား”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ချန်တုန်နှင့် အခြား တန်ခိုးရှင် အဆင့် ပညာရှင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် လူအိုကြီး၏ အဖြစ်ကို ပြန်သတိရလိုက်သည့်အခါ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး သူတို့၏ သူတော်စင်ချီကို သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ အနည်းငယ် ပစ်လွှတ်လိုက်လေ၏။

အက်သံများနှင့်အတူ သူတော်စင်အားလုံး ဦးခေါင်းများ အက်ကွဲကုန်ပြီး နေရာတင်ပင် ပွဲချင်းပြီး သေသွားကြလေသည်။

“အင်း” လူရီ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် မှတ်ချက်ပေးလိုက်၏ “ငါ့မှာ မင်းတို့အတွက် တာဝန်တစ်ခု ရှိတယ်”

“ကျေးဇူးပြုပြီး ပြောပါသခင်” ချန်တုန်က ချက်ချင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ဘာနည်းပဲသုံးရသုံးရ၊ ကြိုက်တဲ့နည်းလမ်းသုံးပြီး တန်ခိုးရှင် အဆင့် ပညာရှင် နည်းနည်းလောက် ထပ်ရှာလာခဲ့။ သူတို့ရဲ့ ခွန်အားက မင်းတို့အောက် နိမ့်လို့ မဖြစ်ဘူးနော်။ ပြီးတော့ သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့်တွေလည်း ထပ်ရှာထားလိုက်ဦး”

“နားလည်ပါပြီ” ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ လူရီ ဘာလုပ်ရန် ကြံနေလဲ ဆိုသည်ကို ချန်တုန် ချက်ချင်း နားလည် သွားခဲ့သည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် သူတို့အပေါ် သုံးခဲ့သည့် နည်းလမ်းကိုသုံး၍ လက်အောက်ငယ်သားများ စုစည်းရန် ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ချန်တုန်ကလည်း ပျော်ပျော်ကြီး လုပ်ပေလိမ့်မည်။

လူတစ်ယောက်၏ စိတ်မှာ ထိုကဲ့သို့။ ကိုယ်ခံရပြီးလျှင် အခြားသူကိုလည်း ခံရစေချင်သည်။

“ဒါပေမယ့်၊ သခင်၊ အဲ့လူတွေကို ဘယ်ကို ခေါ်လာရမှာလဲ”

“ရှဲ့မိသားစုဆီ” လူရီ ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်ကာ ရှဲ့မိသားစုဘက်ဆီ ပျံသန်းသွားလေသည်။

လူရီ မရှိတော့သည့် နောက်မှပဲ ချန်တုန် သက်ပြင်း ရှိုက်လိုက်နိုင်သည်။ လူရီ၏ နှိပ်စက်ခြင်းခံရစဉ်က သူ့ကျိန်းသေ သေရတော့မည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ကံကောင်းစွာဖြင့် မသေခဲ့ပါချေ။

“ရောင်းရန်ချန်၊ အဲ့ကောင်ပေးတဲ့ အမိန့်တွေကို ငါတို့ တကယ် နာခံရမှာလား” အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်က လူရီ ထွက်သွားသည့်ဘက်ဆီ ကြည့်ရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် မေးလိုက်သည်။ ထိုကောင်စုတ်လေး ပေးသည့် အမိန့်ကို သူကတယ် မနာခံချင်ချေ။ ပထမဆုံး ဒူးထောက်အညံ့ခံခဲ့သည့် လူမှာ သူဖြစ်သော်လည်း မလုပ်ရ မဖြစ်သည့် အခြေအနေ ကြောင့်သာ လုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

လူရီ၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် သူ့ထက် ပိုနိမ့်သည်။ သူရှိနေသည့် တိမ်မီးတောက်ဂိုဏ်း ဆိုလျှင်လည်း သူတို့ဂိုဏ်းထက် ပိုအားကောင်းခြင်း မရှိသည့် အင်အားစုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ထို့သို့ ဖြစ်လေရာ ထိုကောင်သည် ဘာကောင်မို့လို့ သူ့အမိန့်ကို သူတို့ နာခံရမည်နည်း။

“မနာခံလို့ရော ရလို့လား။ ဘာလဲ၊ အဲ့နှစ်တစ်သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက်ကို ရောင်းရင်းရန် မြည်းချင်လို့လား” သူနှိပ်စက်ခံခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်အကြောင်း ပြန်တွေးမိရုံဖြင့် ချန်တုန် တစ်ကိုယ်လုံး ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ရီသွားသည်။

ရန်ကျုမျက်နှာ အရုပ်ဆိုးသွားပြီး တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် “ဒါပေမယ့် ဒီကောင်လေးက,..”

“ထူးတော့ ထူးဆန်းတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား” ချန်တုန်က တွေးတွေးဆဆဖြင့် ပြောလိုက်သည် “တိမ်မီးတောက်ဂိုဏ်းက ဒီလောက်ကြီး အားကောင်းတဲ့ အင်အားစုတစ်ခု မဟုတ်တာကို သူ့လိုလူတစ်ယောက် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မွေးထုတ်ပေးနိုင်တာလဲ။ ဒီကောင်သုံးသွားတဲ့ နည်းလမ်းတွေက အဆန်းတွေချည်းပဲ။ အနက်ရောင်မြေဓါးကို ဆိုရင်လည်း လက်ဗလာနဲ့ချည်း ကိုင်ပြသွားတာ။ ရောင်းရင်းရန်၊ မင်းဆိုရင်ရော အဲ့အနက်ရောင် မြွေဓါး အလစ်ချောင်းတိုက်ခိုက်တာကို ခုခံနိုင်မှာလား”

ရန်ကျု ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ အနက်ရောင်မြွေဓါးသည် လူအိုကြီး၏ အားအကောင်းဆုံး မှော်ရတနာ ဖြစ်လေရာ ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို ရန်ကျု ထိပ်တိုက် မရင်ဆိုင်ရဲပါချေ။ ပြန်စဉ်းစားကြည့်သော် ထိုထိပ်တိုက် တွေ့ဆုံမှု အတောအတွင်း ထူးဆန်းသည့် အချက်များစွာ ရှိခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ လူရီ၏ ခွန်အား နိမ့်ကျခြင်း မရှိသည်မှာ ထင်ရှားသည်။

“မင်းရောငါရော သူ့ပြိုင်ဘက်မဟုတ်ဘူး။ ဒါတောင် သူက သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်ပဲ ရှိသေးတာနော်။ သူသာ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်ကို ရောက်သွားခဲ့လို့ရှိရင်တော့… မင်းစဉ်းသာစဉ်းစား ကြည့်ပေတော့ရောင်းရင်းရန်၊ အရိပ်ခိုချင်ရင် သစ်ပင်ကြီးကြီးအောက်မှာ အရိပ်ခိုရတယ် ဆိုတဲ့ စကားကို မင်းကြားဖူးတယ်မလား”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကျု၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့သည်။

“ပြီးတော့ ငါတို့ မိသားစုနှစ်ခုစလုံးက အရမ်းကြီး အားကောင်းကြတာ မဟုတ်ဘူး။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်က ပွင့်တော့မှာ။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပွင့်ပြီဆိုတာနဲ့ အကျိုးအမြတ်တွေ ရဖို့အရေး ငါတို့ အသည်းအသန် ပြိုင်ဆိုင်ကြရမှာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ကောင်လေးရဲ့ အကူအညီနဲ့ဆို ငါတို့လည်း မစားရရအောင် အရိုးလောက်တော့ ကိုက်ရနိုင်သေးတယ်။ ပြီးတော့ သူသုံးသွားတဲ့ နှစ်တစ်သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက်က အတော်လေးကိုမှ ထူးဆန်းလွန်းတဲ့အင်းဆက်၊ အဲ့အင်းဆက်အကြောင်း ငါတစ်ခါမှ မကြားဖူးဘူး။ ဒါကြောင့် အဲ့အင်းဆက်ကို ဖယ်ရှားနိုင်တဲ့လူ များများစားစား ရှိလောက်မယ်လို့ ငါမထင်ဘူး”

“ရောင်းရင်းချန်ပြောတာ ယုတ္တိရှိတယ်။ အခုလောလောဆယ် အဲ့ကောင်ဆီက အမိန့်တွေကို နာခံရဦးမယ်နဲ့ တူတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်က အဝေးကြီး လိုသေးတာပဲလေ”

“ဟုတ်တယ်၊ ရောင်းရင်းရန်ပြောတာ အမှန်ပဲ” ချန်တုန် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

သဘောတူညီချက် ရပြီးသွားသည်နှင့် လူရီ ပေးသော တာဝန်အား မည်ကဲ့သို့ ပြီးမြောက်အောင် ဆောင်ရွက်ရမလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ နှစ်ယောက်သား စတင် အစီအစဉ် ဆွဲတော့သည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် အချို့ကို ရှဲ့မိသားစုဆီ မျှားခေါ်၊ ပြီးသည်နှင့် ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့်များ၏ ကိုယ်ထဲသို့ နှစ်တစ်သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက် ထည့်သွင်းပေမည်။

…………

လဝက်ကြာပြီးနောက် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ လိုဏ်ဂူထဲ ရန်ကိုင်သည် သူ့ရှေ့ရှိ သွေးနီရောင် ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားကို ရွှင်မြူးစွာဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။

လဝက်ကြာအောင် သန့်စင်ပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားကို သူ့ကိုယ်ထဲသို့ စိတ်ကြိုက် အထုတ်အသွင်း ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့လေပြီ။ တစ်ကြိမ်သုံး မှော်ရတနာများ အကြောင်း ရန်ကိုင် ကြားဖူးပြီး ထိုတစ်ကြိမ်သုံး မှော်ရတနာများသည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်းကြောင်းလည်း သိသည်။ သို့သော်လည်း အသုံးပြုနိုင်သော အကြိမ်ရေ အကန့်အသတ်ကြောင့် သာမန် ပန်းပဲပညာရှင်များသည် ထိုကဲ့သို့သော မှော်ရတနာများကို အလွယ်တကူ မပြုလုပ်ကြပေ။

သို့သော်လည်း သူ့ဘဝတွင် လျှမ်းလျှမ်းတောက် နာမည်ကျော် ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကဲ့သို့ တစ်ကြိမ်သုံး မှော်ရတနာမျိုးကို ရရှိခဲ့လိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့ချေ။

ထိုတံဆိပ်ပြားထဲတွင် ချိတ်ပိတ်ထားသည်ကား ကြယ်တာရာ ကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်၏ နတ်ဘုရားစွမ်းရည်များ အနက်မှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုအရာကို အသုံးပြုဖို့ရာအတွက် လိုအပ်သည့် ခွန်အားမှာလည်း မသေးလှ။ ထိုစွမ်းရည်၏ တန်ပြန် အကျိုးသက်ရောက်မှုကို မခုခံနိုင်လျှင် မိမိပါ ရန်သူနှင့် တစ်ခါတည်း ရောပါပျောက်ကွယ်သွားရပေလိမ့်မည်။ ဤသည်မှာ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား၏ အားနည်းချက်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား၏ တန်ပြန် အကျိုးသက်ရောက်မှုကို ရန်ကိုင် မခုခံနိုင်သေးချေ။ တန်ခိုးရှင် အဆင့်သို့ ရောက်သွားလျှင်ပင် ထိုတံဆိပ်ပြားကို အသုံးပြုရန် အတွက် နှစ်ခါပြန် စဉ်းစားရပေဦးမည်။ အနည်းဆုံး တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်လောက် ရောက်မှ ထိုတံဆိပ်ပြားကို သုံးသင့်သည်။

ထိုတံဆိပ်ပြားနှင့် ခဏလောက် ပျော်ပျော်ပါးပါး ကစားနေပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ပြန်ထည့်သိမ်းလိုက်သည်။ ရွှေရောင်ပိုးမျှင်ကို ကျင့်ကြံတော့မည်အပြု ရန်ကိုင် အမူအရာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားပြီး တစ်ခုသော အရပ်ဆီသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင် ထရပ်လိုက်ပြီး တစ္ဆေတစ်ကောင်နှယ် သူ့အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်၍ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်မှ တိတ်တဆိတ် ထွက်သွဦးလေသည်။

ညအချိန် ဖြစ်နေသည်ကတစ်ကြောင်း၊ ရန်ကိုင်မှ သူ့အရှိန်အဝါကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ဖုံးကွယ်ထားသည်က တစ်ကြောင်း တို့ကြောင့် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်မှ သူထွက်သွားသည်ကို မည်သူမှ သတိမပြုမိကြချေ။

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့နှင့် မိုင်သုံးရာ အကွာရှိ တောအုပ်တစ်ခုသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

သူနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် သူရောက်လာမည်ကို စောင့်နေဟန် ထင်ရသော လူတစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိသော် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် “ငါထင်တဲ့အတိုင်းပဲ၊ နင့်ဆီကနေ တကယ် ဖုံးကွယ်ထားလို့ မရတာပဲ”

“ဘယ်ရမလဲ” ရန်ကိုင်က နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “တောင်ကို ကာကွယ်ထားတဲ့ အစီအရင်ကို ထိန်းချုပ်တဲ့ တံဆိပ်ပြားက ငါ့ဆီမှာ ရှိနေမှတော့ နင်အဲ့တာကို အသက်သွင်းတာ ငါမသိဘဲ နေမလားဟ”

ညသန်းခေါင်ကြီး နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်မှ တိတ်တိတ်လေး ထွက်လာသည့်လူမှာ ယန်ယန် ဖြစ်ပေသည်။

“နင်ဘာလို့ ဒီကို လာတာလဲ” ရန်ကိုင် သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“တစ်နေရာရာ သွားဖို့ရှိလို့” ယန်ယန်လည်း ဘာမှ မဖုံးကွယ်ထားပါချေ။

“နင်ဘယ်သွားဖို့လဲ။ သွားမယ်ဆိုရင်လည်း ငါ့ကို ဘာလို့ အရင်မပြောတာလဲ” ရန်ကိုင် ယန်ယန်အား မကျေမနပ်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

လောလောဆယ်တွင် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ တစ်ခုလုံး ပညာရှင်ပေါင်းများစွာဖြင့် ပြည့်နေသည်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ အင်အားစုအသီးသီးသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ကို စောင့်ကြည့်ရန် အတွက် ပညာရှင် အသီးသီးကို စေလွှတ်ထားကြသော်လည်း ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သည် ငြိမ်ငြိမ်လေးသာ ရှိနေသေးသည့် အတွက် အတော်တော်များများသည် စပြဿနာ ရှာနေကြလေပြီ။ တကယ်တော့ ဤနေရာသို့ ရောက်နေသည့် အင်အားစုများထဲ၌ အချင်းချင်း မတည့်ကြသည့် အင်အားစုပေါင်းများစွာ ရှိသည် မဟုတ်ပေလော။

နေ့တိုင်း တိုက်ပွဲများဖြစ်ပြီး လူပေါင်းများစွာ သေကြသည်။

အရိပ်လခန်းမသည် ထိုပြဿနာများကြား ဝင်မပါချေ။ ထို့ကြောင့် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော် အနီးအနားပတ်လည် တစ်ဝိုက်သည် ပိုပို၍ ပရမ်းပတာ ဖြစ်လာနေခဲ့သည်။

ယန်ယန် ညအချိန်မတော်ကြီး တစ်ယောက်တည်း ထွက်သွားခြင်းသည် အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ်များသဖြင့် ရန်ကိုင် သူမအား ဒေါသထွက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။

“နင်ငါ့နောက် လိုက်လာတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား” ယန်ယန် နှုတ်ခမ်းလေး ဆူလိုက်သည်။

“ဒီအချိန်ကြီး ခိုးထွက်ပြီး နင်ဘယ်သွားချင်နေတာလဲ” ရန်ကိုင် ယန်ယန်အား ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“ရောက်ရင် သိလိမ့်မယ်” ယန်ယန်သည် ပြုံးသာပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်၏ မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။ ထို့အစား ဆက်ပြောလိုက်၏ “ရောက်တော့မှပဲ ငါအသေးစိတ် သိရမှာ။ အဲ့ကျမှပဲ နင့်မေးခွန်ကို ဖြေနိုင်လိမ့်မယ်။ အခုတော့ ဘာမှ မမေးနဲ့ဦး။ နင်မေးလည်း ငါဖြေနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သော်လည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ခဏစောင့်၊ ငါနဂါးလိုဏ်ဂူက လူတွေကို သွားသတိပေးလိုက်ဦးမယ်”

“မလိုတော့ဘူး။ ဝူရီနဲ့ ချင်းယွဲ့ကို ငါအကြောင်းကြားပြီးသွားပြီ” ယန်ယန် လျှာလေး တစ်လစ်တစ်လစ် ထုတ်လိုက်သည်။ ယခုမှပဲ ယန်ယန် ခိုးထွက်လာခြင်း မဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည် သွားတော့သည်။ ရယ်ချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့သည့်အဆုံး ရန်ကိုင် ရယ်မောမိလိုက်လေသည်။

ယန်ယန်သည် သူမ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

သူ၏ ကြယ်လွန်းပျံကို လေထဲ ပစ်လိုက်သည်နှင့် တဖြည်းဖြည်း ကြီးမားလာခဲ့ရာ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ဆယ်မီတာအရှည်ထိ ရောက်လာခဲ့သည်။

“ဒါက…” ရန်ကိုင် ထိုကြယ်လွန်းပျံကို အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

“ဒါက ငါအဆင့်မြှင့်ထားတဲ့ ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းပျံပဲ” ယန်ယန်က ပြုံးလိုက်ပြီး တိုက်ပွဲလွန်းပျံထဲ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်ရာ ဘေးဘက်ဆီမှ တံခါးတစ်ချပ် ပွင့်လာခဲ့၏။

ယန်ယန် ဦးဆောင်ဝင်သွားလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။

သို့သော် ရန်ကိုင်သည် ထိုတိုက်ပွဲလွန်းပျံထဲသို့ ချက်ချင်း ဝင်မသွားသေးဘဲ အရင်ဆုံး ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ နှစ်ခေါက်၊ သုံးခေါက်လောက် ပတ်ကြည့်ပြီးတော့မှ အထဲသို့ ဝင်သွားသည်။

အထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ရန်ကိုင် ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် ဖြစ်သွားရသည်။ ဤတိုက်ပွဲ လွန်းပျံသည် အပြင်ပန်းတွင်သာ သေးဟန်ပေါက်သော်လည်း အတွင်းပိုင်းသည် အတော်လေးကိုမှ ကျယ်ပေသည်။ အရမ်းကြီး မကျယ်လျှင်ပင် သေးတော့မသေးချေ။

အဘက်ဘက်ဆီမှ လေဟာနယ်စွမ်းအင်တို့ ဖြာထွက်နေသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလိုက်သည်။

တိုက်ပွဲလွန်းပျံ အတွင်းပိုင်းကို စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ယန်ယန် ရောက်နေသည့် အစီအရင် အမျိုးမျိုး ရှိနေသည့် နေရာ ဆီသို့ ရန်ကိုင် သွားလိုက်သည်။

အခန်းထဲတွင် အမျိုးမျိုးသော မြောင်းလေးများ ရှိနေပြီး ထိုထဲတွင် သူတော်စင်သလင်းခဲများ ရှိနေသည်။

ထိုသူတော်စင်သလင်းခဲများသည် ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ် မှသာ ဖန်တီးနိုင်သော အထွဋ်အထိပ်အဆင့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်ထက် တစ်ဆင့်မြင့်သော အရည်အသွေးမြင့် သလင်းကျောက်များ ဖြစ်ကြသည်။

လောလောဆယ်တွင် ယန်ယန် သူမရှေ့ရှိ အစီအရင် တစ်ခုဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ သူမ ပခုံးမှ ကျော်ကြည့်လိုက်ရာ ထိုအစီအရင်သည် ကြယ်မြေပုံနှင့် ဆင်တူသော မြေပုံတစ်ခု ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

ယန်ယန်သည် မြေပုံထက်ရှိ တောက်ပနေသော အစက် တစ်စက်ကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသို တိုက်ပွဲလွန်းပျံ တစ်ချက် တုန်သွားပြီး လျှပ်တန်းတစ်စင်းနှယ် လျင်မြန်စွာ ထိုးထွက်သွားလေသည်။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ထုတ်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့် အခိုက် ရန်ကိုင် မှင်သက်သွားရသည်။

တိုက်ပွဲလွန်းပျံ၏ အမြန်နှုန်းသည် သာမန် ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်း၏ အမြန်နှုန်းထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုမြန်ပေသည်။

“နင်ငါ့ကို လေဟာနယ်စွမ်းအင် ထည့်ခိုင်းလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းတွေက ဒါကိုဆောက်တဲ့ နေရာမှာ သုံးဖို့လား” ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချက် လက်သွားသည်။

“ဟုတ်တယ်”

“နင်ဒါမျိုးကိုတောင် လုပ်နိုင်တာလား” ရန်ကိုင် တကယ်ကို ထိတ်လန့်နေမိလေပြီ။

ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းပျံသည် ကြယ်သင်္ဘော အသေးစားလေး တစ်စင်းဖြစ်ကာ အလွန်ကိုမှ အဆင့်မြင့်ပေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၇)

အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် ကြယ်သင်္ဘော များများစားစား မရှိသလို ရှိသည့် ကြယ်သင်္ဘောများကိုလည်း အင်အားစုကြီး များကသာ ပိုင်ဆိုင်ထားကြပြီး အရည်အသွေးမှာလည်း သိပ်မမြင့်ကြပေ။

ယခင်တစ်ကြိမ် ဟိုင်ခဲမိသားစု အသုံးပြုခဲ့သည့် ကြယ်သင်္ဘောသည် အရိပ်လခန်းမမှ ငှားသုံထားသော ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်း ဖြစ်သည်။

ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းကို တည်ဆောက်ရန်မှာ အလွန်ကို ခက်ခဲပေသည်။ ပုံမှန် ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းကို တည်ဆောက်ရန် အတွက် ကျွမ်းကျင် ပန်းပဲပညာရှင်ပေါင်းများစွာကို လိုအပ်သလို အချိန် နှစ်နှင့်ချီပြီးတော့လည်း ကြာနိုင်ပေသည်။

သို့သော်လည်း ယန်ယန်သည် သူမဘာသာ တစ်ယောက်တည်း ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းကို တည်ဆောက် ပြသွားခဲ့သည်။

သူမ တည်ဆောက်ထားသည့် ကြယ်သင်္ဘောမှာ ပုံမှန်ထက် သေးသော်လည်း ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းတော့ ဖြစ်နေဆဲပင်။

“ဒါက ဘာမှမဟုတ်သေးဘူး။ ဒီထက် ကြီးတာတောင် ငါဆောက်လို့ရတယ်” ယန်ယန်သည် ခေါင်းကိုမော့ ရင်ကိုကော့ လျက် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် မှင်သက်သွားပြီး အာခေါင်ပင် ခြောက်ချင်သွားသည်။

အရိပ်ကြယ်သည် ပြင်ပလောကကြီးနှင့် ဘာကြောင့် အဆက်အသွယ် မလုပ်နိုင်ကြသနည်း။ အကြောင်းအရင်းကား ဤနေရာသည် ပြင်ပလောကကြီးနှင့် အလွန် ဝေးကွာကာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာညောင်းသော ခရီး အ‌ကွာအဝေးတွင် တည်ရှိနေသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ ထိုအကွာအဝေးကို ဖြတ်သန်းသွားလာနေစဉ် အတောအတွင်း အန္တရာယ်များစွာနှင့် ကြုံတွေ့ရနိုင်သည်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ ပန်းပဲပညာရှင်များသည် ထိုမျှ ခရီးဝေးသွားနိုင်ပြီး အကြမ်းခံနိုင်သော အဆင့်မြင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းကို မတည်ဆောက်နိုင်ကြချေ။

တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်း သို့မဟုတ် တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းသာ ရှိခဲ့လျှင် အရိပ်ကြယ်အနေဖြင့် ပြင်ပလောကကြီးနှင့် ပြန်လည် အဆက်အသွယ် လုပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် အရိပ်ကြယ်သို့ ရောက်သည်မှာ အတော်လေး ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် အရိပ်ကြယ်မှ ထွက်သွားနိုင်သည့် နည်းလမ်းနှစ်ခုသာ ရှိမှန်း ရန်ကိုင် သိသည်။ တစ်နည်းသည် ကိုယ်ပိုင် ခွန်အားကို အသုံးပြုခြင်းပင်။ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသာ လုံလောက်အောင် မြင့်မားနေမည် ဆိုပါက ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် ကြုံတွေ့ရမည့် အန္တရာယ် အသွယ်သွယ်ကို လျစ်လျုရှုနိုင်ပေလိမ့်မည်။ နောက်တစ်နည်းသည်ကား အဆင့်မြင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းကို အသုံးပြုခြင်းပင်။

သို့သော်လည်း ထိုနည်းလမ်း နှစ်ခုစလုံးသည် လွယ်ကူသည့် နည်းလမ်းများ မဟုတ်ကြချေ။ သူ့အား တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်မရအောင် လုပ်နေသည့် အရိပ်ကြယ်၏ မိုးမြေစွမ်းအင် ဥပဒေသများ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုအချက်ကို လျစ်လျုရှုထားလျှင်ပင် ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ အန္တရာယ်များကို ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်သည့် ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်း တည်ဆောက်ဖို့ဆိုသည် မဖြစ်နိုင်ပါချေ။

သို့သော်လည်း ယန်ယန်သည် ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းကို လုပ်ပြလိုက်လေပြီ။ ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းပျံသည် ကြယ်စီရင်စုထဲ ဖြတ်သန်းသွားလာနိုင်သည့် အားကောင်းသော ပျံသန်းရေး မှော်ရတနာတစ်မျိုး ဖြစ်သည်။

အရိပ်ကြယ်မှ ထွက်သွားနိုင်မည့် မျှော်လင့်ချက် အလင်းရောင်ကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်လေပြီ။

သူ့နတ်သမီးလေးများနှင့် ပြန်ပေါင်းဖက်နိုင်မည့် ပန်းတိုင် ဆီသို့ ခြေလှမ်းကြီးကြီးတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်နိုင်သည်ဟု ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရသည်။ စုယန်အကြောင်း သတင်း မကြာသေးစဉ်က ထိုအကြောင်းကို ရန်ကိုင် သိပ်စိတ်ထဲ မထားခဲ့။ သို့သော် စုယန် အသက်ရှင်နေသေးကြောင်း ကြားသိလိုက်ရသည့် အခါ ကြယ်စီရင်စုထဲထွက်ပြီး သူမအား သွားရှာချင်စိတ်တို့ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။

ထို့အပြင် ရှနင်းချန်သည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၌ ရှိနေသေးသည်။ သူမ မည်ကဲ့သို့ ရှိနေမလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သွားပြန်ကြည့်ချင်နေလေပြီ။

ရန်ကိုင် သူမအား ကြောင်ကြည့်နေသည်ကို မြင်သော် သူဘာစဉ်းစားနေလဲ ဆိုသည်ကို ယန်ယန် မသိဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ရယ်သွမ်းသွေး၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “ကောင်းပြီ၊ ကောင်းပြီ။ ဒီကိစ္စပြီးသွားလို့ ပြန်ရောက်ရင် ငါနင့်ကို ပြမယ်။ ကြယ်သင်္ဘောက ဆောက်ပြီးနေပြီ ဆိုပေမယ့် နည်းနည်း ထပ်ပြင်ဖို့တွေတော့ လိုသေးတယ်။ ဒါကြောင့် အခုလောလောဆယ် အဲ့ဒါကို မသုံးသေးဘဲ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် အောက်မှာ သိမ်းထားတာ”

“နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အောက်မှ မြေအောက်ဂိုဒေါင် တစ်လုံး ရှိတာလား” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။

ယန်ယန် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး “နင်က တစ်ချိန်ကုန် တံခါးပိတ်ကျင့်ကြံရင်ကျင့်ကြံ၊ မကျင့်ကြံရင် အပြင်မှာဘဲ လျှောက်သွား နေတာဟာကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိမှာလဲ”

ရန်ကိုင် ရှက်သွားခဲ့သည်။ သူသည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ ပိုင်ရှင်ဖြစ်သော်လည်း နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ဘာဖြစ်နေလဲ ဆိုသည်ကို သိပ်ဂရုမစိုက်ပါချေ။ သူ့ဘက်မှ ကူညီပေးသည့်အရာ ဆို၍ သူတော်စင်သလင်းကျောက်နှင့် ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများ ရှာပေးခြင်းသာ။ ပစ္စည်းများ လိုအပ်လာလျှင် ပစ္စည်းများကို ရှာပေးတတ်သည်။ ပစ္စည်းရသွားလျှင်မူ သူဂရုမစိုက်တော့ပေ။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သည် ငွေအလွန်လိုအပ်နေခြင်းသည် ယန်ယန်မှ တောင်ပတ်လည်တွင် အစီအရင်များ ခင်းကျင်းနေခြင်း အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်ဟု ရန်ကိုင် ထင်ခဲ့မိသည်။ သို့သော် ယခုမူ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ ယန်ယန်မှ ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းကို တည်ဆောက်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်လေပြီ။

သူရှာလာပေးသမျှ သူတော်စင်သလင်းကျောက်အားလုံး မလောက်သည်မှာလည်း အထူးအဆန်းတော့မဟုတ်၊ ရေလကြယ်ရှိ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းတွင် သူမြင်တွေ့ခဲ့ရသော ကြယ်သင်္ဘောအကြောင်း ပြန်စဉ်းစား ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းသည် အလွန်ကိုမှ ဈေးကြီးမည်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြောနေစဉ် ငါမန်းပျံလွန်းပျံသည် မယုံကြည်နိုင်စရာ အမြန်နှုန်းဖြင့် ရှေ့ဆက်သွားနေခဲ့သည်။

“ငါတစ်ခုခု စမ်းသပ်မလို့၊ တစ်ခုခုမှားယွင်းသွားရင် နင်ငါ့ကို ကယ်ဖို့သတိရနော်” ယန်ယန်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။

“ဘယ်လို” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ထူးထူးဆန်းဆန်း ပြုံနေသည်ကို မြင်လိုက်သော် အလျင်အမြန် အသိပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် အခန်းထဲရှိ အစီအရင်ကြီး တစ်ခု လင်းလက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စက်မြည်သံကဲ့သို့ အသံနှင့်အတူ အခန်းထဲတွင်ရှိ မြောင်းထဲတွင် ရှိနေသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်ခဲများထဲမှ စွမ်းအင်များသည် တစ်နေရာတည်း၌ သွားရောက် စုဝေးကြသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ထိုသူတော်စင်သလင်းကျောက်ခဲများ အားလုံး မှိန်ကျသွားလေသည်။ ငါးမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်ယာဉ် သုံးလိုက်သည့် စွမ်းအင်ပမာဏကို မြင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။

ဘုန်း….

မိုးချိန်းသံကဲ့သို့ မြည်သံနှင့်အတူ ငါးမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ် ရုတ်ချည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ခါလာသည်။

ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလို ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်၏ ဦးထိပ်မှ မျက်စိကျိန်းမတတ် အလင်းတန်းတစ်ခု ပေါ်လာပြီး ရှေ့တည့်တည့်သို့ သွားရောက် ထိမှန်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

နေရောင်အောက် အရည်ပျော်ကျသွားသော နှင်းပမာ သူ့ရှေ့ရှိ လေဟာနယ်သည် တဖြည်းဖြည်း အရည်ပျော်လာပြီး ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော ဝဲကတော့ကြီး တစ်ခုအဖြစ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

“ဟင်းလင်းပြင် လိုဏ်ခေါင်းလား” ရန်ကိုင် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

ရန်ကိုင် ဘာမှ ထပ်မပြောနိုင်သေးခင်မှာပဲ ယန်ယန်သည် ဆည်းလည်းသံတမျှ ချိုသာသည့် ရယ်သံဖြင့် ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်မောလျက် ငါးမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို အသစ် ဖြစ်ပေါ်လာသော ဟင်းလင်းပြင်လိုဏ်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဟုန်ထိုး တိုးဝင်သွားစေလိုက်သည်။

ဟင်းလင်းပြင်လိုဏ်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသော ခံစားချက်တစ်ခုကို ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် ရရှိလိုက်သည်။

ထိုခံစားချက်သည် ခဏလေးသာ ပေါ်လာပြီး ချက်ချင်း ပြန်လည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ အားလုံး တည်ငြိမ်သွားသည့် အခါ သူနှင့်ယန်ယန်သည် အခြား တစ်နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရောက်ရှိနေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

အံ့အားသင့်နေဖို့ရာ အချိန်မရှိဘဲ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် အလျင်စလို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်မိသည်နှင့် ရန်ကိုင် မျက်နှာပျက်သွားသည်။

အကြောင်းမှာ သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် အပြန်အလှန် တိုက်ခိုက်နေကြသော အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် နှစ်ဖွဲ့စလုံးမှာ သိပ်အားကောင်းခြင်း မရှိကြဘဲ နှစ်ဖွဲ့စလုံး၏ ခေါင်းဆောင်မှာ သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့်များ ဖြစ်ကြပြီး ကျန်အဖွဲ့သားအများစုသည် သူတော်စင်များသာ ဖြစ်ကြသည်။

နှစ်ဖွဲ့ပေါင်း လူအရေအတွက်မှာ လေးဆယ်လောက် ရှိသည်။ ထိုလေးဆယ်အပြင် အလောင်းအချို့လည်း မြေပြင်ပေါ်တွင် ရှိနေခဲ့သည်။

သူတို့နှင့် အနီးတွင်ကား အဆင့်ရှစ်မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင်၏ အလောင်း ရှိနေခဲ့သည်။ ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် သိလေပြီ။ ထိုနှစ်ဖွဲ့သည့် အရှစ်မွန်းစတားသားရဲ အလောင်း အတွက် ယှဉ်ပြိုင်တိုက်ခိုက်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ဖွဲ့ ထိုသားရဲကို အတူပေါင်းသတ်ပြီး နောက်ဆုံး ဝေစုခွဲသည့်အခါ အဝေးမတည့်ကြပဲ အချင်းချင်း ထသတ်ကြခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။

ယခုအဖြစ်အပျက်သည် ဖြစ်နေကျ အဖြစ်အပျက် တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို သုံးပြီး ဟင်းလင်းပြင်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ထိုးခွဲခဲ့ရာတွင် တောအုပ်တစ်ခုခုထဲသို့ မရောက်သွားဘဲ တိုက်ပွဲဖြစ်နေသည့် အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ ကြားထဲသို့ ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။

“ဘာတွေကြောင်နေတာလဲ။ မြန်မြန် သွားတော့လေ” ရန်ကိုင်က လှမ်းသတိပေးလိုက်သည်။

“အာ၊ အန်” ထိုအခါမှပဲ ယန်ယန် အသိပြန်ဝင်လာပြီး ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို ထိန်းချုပ်၍ ထိုနေရာမှာ အလျင်စလို မောင်းထွက်လာလိုက်လေသည်။

အောက်ဘက်တွင် တိုက်ခိုက်နေသော အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့သည် ရန်ကိုင်တို့ စီးလာသည့် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို ကြောင်ပြီး ကြည့်နေကြသည်။

“စီနီယာအစ်ကို၊ အဲ့ဒါ ဘာကြီးလဲ” မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သော သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့် ကျင့်ကြံသူဆီ တိုးကပ်သွားပြီး မေးလိုက်သည်။ သူမသည် မငယ်သော်လည်း ရုပ်ရည်ကို သေသေချာချာ ထိန်းသိမ်းထားသည့် အတွက်ကြောင့် အတော်လေးကို လှပလှသည်။ အမျိုးသမီးသည် သူမ မြင်လိုက်ရသည့် အရာနှင့် ပက်သက်၍ အလွန်ကိုမှ စိတ်ရှုပ်နေခဲ့လေသည်။

“ငါလည်း သေချာမသိဘူး” သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်က ခေါင်းခါလိုက်သည်။

ထိုလူများ အသိဥာဏ်နည်းပါးခြင်း မဟုတ်ကြ။ ဖြစ်ပျက်သွားသည့် အရာကိုက လွန်စွာကိုမှ ထိတ်လန့်ဖွယ် ကောင်းနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဟင်းလင်းပြင် လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခု ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီး ထိုထဲမှ ဧရာမ ငါမန်းတစ်ကောင် ခုန်ထွက်လာသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်ဆိုလျှင်ပင် ထိတ်လန့်သွားလောက်မည် ဖြစ်လေရာ သူတို့မူကား ပြောစရာပင် မလိုတော့ချေ။

“ကြည့်ရတာ ကြယ်သင်္ဘောနဲ့ တူသလိုပဲ” ထိုလူက ထပ်မံ ရေရွတ်လိုက်သည်။

“အဲ့လောက်သေးတဲ့ ကြယ်သင်္ဘော ရှိလို့လား” အမျိုးသမီးက မသင်္ကာဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “မိုးကြိုးမုန်တိုင်ဂိုဏ်းက ကြယ်သင်္ဘောကို ဂျူနီယာညီမ တစ်ခါမြင်ဖူးတယ်။ အဲ့လောက် မသေးဘူး။ အဲ့ထက်အများကြီး ပိုကြီးတယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် စကားပြောနေသည့် စူးစူးရှရှ အော်သံ တစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် လန့်သွားပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူတို့ဘက်မှ လူတစ်ယောက် ဒဏ်ရာရသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုလူ ဒေါသထွက်သွားပြီး “ခွေးသူတောင်းစား ရှုစန်း၊ အလစ်ချောင်းတိုက်ရအောင် မင်းသောက်ရှက်မရှိဘူးလားကွ”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့မှော်ရတနာကို ဝှေ့ရမ်း၍ စတင် တိုက်ခိုက်တော့လေသည်။ တဒင်္ဂတာ တိတ်ဆိတ်မှုသည် ရုတ်ချည်း ကျိုးပျက်သွားပြီး အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ တိုက်ပြန် ပြန်ဖြစ်ကြတော့သည်။ သူတို့ မြင်လိုက်သော အရာသည်ကား မည်သည့်နေရာသို့ ရောက်လို့ရောက်သွားမှန်း မသိတော့။ ယခု သူတို့ခေါင်းထဲတွင် ရှိနေသည်ကား တစ်ဖက်အဖွဲ့ရှိ လူများကို သတ်ဖို့ပင် ဖြစ်လေသည်။

မိုင်ပေါင်းများစွာ ဝေးကွာသော မြက်ခင်ပြင်တစ်ခုပေါ်တွင် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ် တိတ်တဆိတ် ဆင်းသက်လိုက်သည်။

ယန်ယန်သည် သူတော်စင်သလင်းကျောက်ခဲများကို လဲလှယ်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေစဉ် ရန်ကိုင်မှာမူ သူမြင်လိုက်ရသည့် အရာကြောင့် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မိနေဆဲပင်။

ဤကြယ်လွန်းပျံလေးသည် လေဟာနယ်ကို ဆုတ်ဖြဲ နိုင်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် လုံးဝ မထင်ထားခဲ့ချေ။ လေဟာနယ်ကို တစ်ကြိမ် ဆုတ်ဖြဲရန်အတွက် သုံးလိုက်ရသည့် သူတော်စင် သလင်းခဲ အရေအတွက်မှာ အတော့်ကိုမှ များပြားလှသော်ငြား ထိုသို့လုပ်ရန် တကယ်ကို မလွယ်ကူချေ။

ထို့အပြင် ကြယ်လွန်းပျံ ခုန်ကျော်သွားခဲ့သော အကွားအဝေးသည် သူခုန်ကျော်နိုင်သည့် အကွာအဝေးထက် အများကြီး ပိုကျယ်ပေသည်။ သူတို့ မူလ ထွက်လာသည့်နေရာကို သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် လှမ်းအာရုံခံ၍ မရတော့ပေ။

သူတော်စင်သလင်းခဲများကို ပြန်လဲလှယ်ပြီးနောက် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို ယန်ယန် ထပ်မောင်းလေသည်။

“တစ်ခါသွားရင် ဘယ်လောက်ဝေးဝေး သွားလို့ရလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

“အခု ငါတို့ မောင်းလာလိုက်တာ မိုင်တစ်သိန်းလောက် ရှိသွားပြီနဲ့တူတယ်” ယန်ယန်က ထိုရလဒ်နှင့် ပက်သက်၍ မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည့်အလား အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် ပြောလိုက်သည်။

“မိုင်တစ်သိန်း…” ရန်ကိုင် သက်ပြင်းရှိုက်မိလိုက်သည်။

“ဒါပေမယ့် ဒါက သူတော်စင်သလင်းခဲ အရမ်းစားတယ်။ ပြီးတော့ ဦးတည်ချက်ကိုလည်း သေချာ သတ်မှတ်လို့မရဘူး။ ငါသေချာ မလုပ်ရသေးတာလည်း ပါတယ်။ ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်တွေပဲ ထည့်ထားရသေးတာဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ထပ်အဆင့်မြှင့်ဖို့ လိုဦးမယ်” ယန်ယန်သည် သူမ၏ မေးစေ့ကို တွေးတွေးဆဆဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

“ငါတို့မှာ ဒါရှိနေတဲ့အကြောင်း သတင်း ပြန့်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး။ မဟုတ်ရင် ပြဿနာ အကြီးကြီး တက်လိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“နင်စိတ်ပူနေလို့သာ။ အပြင် ပြန့်သွားရင်တောင် ကိစ္စမရှိဘူး” ယန်ယန်က ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် “အခြားသူတွေ ဒီငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို ရသွားရင်တောင် သုံးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဘာလို့လဲ” ရန်ကိုင် သူမကို အံ့အားသင့်တကြီး ပြန်မေးသည်။

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူတို့မှာ သူတော်စင်သလင်းခဲတွေမှ မရှိတာ။ အထွဋ်အထိပ်အဆင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက် လောက်နဲ့ ဒီငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို မောင်းလို့မရဘူး။ ရှောင်ရှောင် သိပ်သည်းပေးထားတဲ့ သူတော်စင်သလင်းခဲနဲ့ပဲ မောင်းလို့ရတာ” ယန်ယန်က ရှင်းပြလိုက်သည်။

ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေပြီ “ဒါကြောင့်ပဲ ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ်ကို နင်နဲ့အတူ အမြဲခေါ်ထားတာကိုး”

“ဟုတ်တယ်” ယန်ယန် ပျော်ရွှင်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

သနားစရာ ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်လေး ရန်ကိုင် ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ်ကိုပင် သနားစိတ် ဝင်မိသွားသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၈)

ရန်ကိုင်သည် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ထဲရှိ အခန်း တစ်ခန်းထဲတွင် တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေသည်။ ကြယ်လွန်းပျံသည် မယုံကြည်နိုင်စရာ အမြန်နှုန်းဖြင့် ရှေ့သို့ ဆက်လက် ခုတ်မောင်းသွားလာနေခဲ့သည်။ ယန်ယန်မှာမူကား ထိန်းချုပ်ခန်းထဲတွင် အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့လေသည်။

ဤငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်သည် သာမန် ကြယ်လွန်းပျံများထက် အဆများစွာ ပိုသာသည်။

ဦးစွာအနေဖြင့် ဤငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ထဲတွင် သီးသန့်ခန်းများ ရှိသည့်အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင် အနေဖြင့် နှောင့်ယှတ်ခံရမည်ကို စိတ်ပူစရာမလိုဘဲ စိတ်အေးအေးထားကာ ကျင့်ကြံနိုင်သည်။ ကြယ်လွန်းပျံများတွင် ထိုကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်ပေ။

ဒုတိယအချက် အနေဖြင့် ကြယ်လွန်းပျံကို စီးလျှင် လေဖိအားကို သူတော်စင်ချီကို သုံး၍ ခုခံရန် လိုအပ်သဖြင့် သူတော်စင်ချီကို အဆက်မပြတ် ဖြုန်းတီးရသည်။ ဤငါမန်းပျံ တိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်တွင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်စရာမလိုချေ။

တတိယအချက် အနေဖြင့် ဤငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်၏ အမြန်နှုန်းသည် သာမန် ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်းသည် အဆများစွာ ပိုမြန်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် လွန်ခဲ့သော ဆယ်ရက်လုံးလုံးအား ကျင့်ကြံရင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးခဲ့သော်လည်း ထိုကျင့်ကြံနေချိန် အတောအတွင်း မည်သည့် အနှောင့်အယှတ်နှင့်မှ မကြုံခဲ့ရပေ။

ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သို့ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရှီကို သိပ်သည်းနိုင်မည့် တန်ခိုးရှင် အဆင့်နှင့် ခြေတစ်လှမ်းသာ ကွာတော့သည်ဟု ပြော၍ရသည်။ သို့‌သော် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ရန်မှာ လွယ်ကူသော ကိစ္စတစ်ခု မဟုတ်ပါချေ။ လောလောဆယ် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်မည့် မည်သည့် လမ်းစကိုမှ မမြင်ရသေးချေ။ သူအပတ်တကုတ် ကြိုးစားလျှင်ပင် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်ဦးမည် မဟုတ်သေးဘဲ တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်လိုလျှင် ပြင်ပတွန်းအား သို့မဟုတ် အခွင့်အရေး တစ်ခုခု အပေါ် မှီခိုရလိမ့်မည်ဟု သူ့စိတ်ထဲ ခံစားနေရသည်။

ဤသည်မှာ သူ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သို့ ချိုးဖျက်သွားစဉ်က အဖြစ်အပျက်နှင့် ဆင်ပေသည်။ အစကမူ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သို့ မ‌ရောက်သေးခဲ့သော်ငြား ချင်းယွဲ့ဆီမှ စုယန်အကြောင်း ကြားသိလိုက်ရပြီးနောက် အဆင့် ချိုးဖျက်နိုင်မည့် အခွင့်အရေးနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။

အခြားသော သိုင်းပညာရပ်များကို ကျင့်ကြံရင်း ထိုကဲ့သို့သော အခွင့်အရေး တစ်ခုခုနှင့် ကြုံရမလား ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သိချင်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် လွန်ခဲ့သည့် ရက်ပိုင်းအတွင်း ရန်ကိုင်သည် ရွှေရောင်ပိုးမျှင်ကို ကျင့်ကြံလျှင်ကျင့်ကြံ၊ မကျင့်ကြံလျှင် သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးနှင့် ပုံရိပ်တစ်ထောင်ဖန်လုံးကို ပေါင်းစပ်ရန် ကြိုးစားလေသည်။ သူ့နောက်ဆုံးလက်ကျန် မီးစုန်းအချို့ကိုပင် သန့်စင်ခဲ့သေးသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် ပိုမို အားကောင်းလာရခြင်း ဆေးဖော်စပ်ရာတွင်လည်း ပိုမိုလွယ်ကူ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိလာသည်။ တစ်ဆက်တည်း အနေဖြင့် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံပါ ပိုအားကောင်းလာခဲ့ရသည်။

ကံမကောင်းသည်ကား သူ့စွမ်းရည်ကို စမ်းသပ်နိုင်မည့် အခွင့်အရေး ရှာမတွေ့သေးခြင်းပင်။

တစ်နေ့၊ ရွှေရောင်သွေးစက်ဖြင့် ရွှေရောင်ပိုးမျှင်ကို ဖန်တီးနေစဉ် ကြယ်လွန်းပျံ ရုတ်တရက် တုန်ခါသွားသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ မျက်လုံးဖွင့်၊ ထိုင်ရာမှထ၍ အခန်း တံခါးကိုဖွင့်ကာ ထိန်းချုပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

“ငါတို့ ရောက်တော့မယ်။ အဲ့ကနေစပြီး ကြယ်လွန်းပျံကိုပဲ သုံးပြီး ပျံသွားရတော့မယ်” ယန်ယန်က ရန်ကိုင်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

ယန်ယန် သူ့အား မည်သည့် နေရာဆီသို့ ခေါ်သွားမလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင် အတော်လေး သိချင်မိနေလေပြီ။ ယခု သူသိချင်နေသော အဖြေကို မနှောင်းသော အချိန်အတွင်း သိရတော့ပေမည်။

ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် ယန်ယန်မှ သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ ကြယ်လွန်းပျံသည် ဆယ်မီတာကျော်အရှည်မှ တဖြည်းဖြည်း ပြန်သေးသွားခဲ့သည်။ ယန်ယန်သည် အရွယ်ကျုံ့သွားသော ကြယ်လွန်းပျံလေးကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်ပြီး ပုံမှန် ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်လည်း သူ့ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်၍ ယန်ယန်နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့သည်။

ပျံသန်းနေရင်း ပတ်ဝန်းကျင် အပူချိန် တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာသည်ကို ရနက်ိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။

နှစ်နာရီကြာပြီးနောက် အနီရောင် ကောင်းကင်အောက်ဝယ် ပက်ကြားအက်နေသော အရိုင်းမြေပြင်ပေါ်တွင် ယန်ယန် ဆင်းလိုက်သည်။ ထိုအခါ ရန်ကိုင် အလိုလို ရေရွတ်မိလိုက်သည် “သဲမီးတောက်နယ်မြေလား။ နင်သွားချင်နေတဲ့ နေရာက သဲမီးတောက်နယ်မြေလား”

သဲမီးတောက်နယ်မြေနှင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး ရင်းနှီးသည်။ အရိပ်ကြယ်တစ်ခုလုံးတွင် သဲမီးတောက်နယ်မြေ သည်သာ ဤမျှ ပူခြင်းဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင် သိသလောက် သဲမီးတောက်နယ်မြေမှ ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော်သို့ သွားရန်အတွက် သုံးလလောက် အချိန်ယူရသည်။ သို့သော်လည်း ယခုတစ်ကြိမ် ခရီးတွင် ရန်ကိုင်အဖို့ ဆယ်ရက်သာ အချိန်ယူခဲ့ရသည်။ ထိုအချက်သည် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်၏ အမြန်နှုန်း မည်မျှ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းကြောင်း ပြသနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သော်လည်း ယန်ယန်သည် ရန်ကိုင် မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေပဲ သူမရှေ့ရှိ မီးတောက်နံရံကိုသာ မမှတ်မသုန် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူမ၏ ပုံစံသည် တစ်ခုခုအား ပြန်စဉ်းစားနေသည့် ပုံစံပေါက်နေသလို တစ်ခုခုကို စိုးရိမ်နေသည့် ပုံစံလည်း ပေါက်နေခဲ့သည်။

ရှေ့တိုးသွားသည်နှင့် ယန်ယန်သည် တစ်ခုခုကို ကြောက်နေသည့်အလား သူမ၏ အမူအရာ တဖြည်းဖြည်း ဖြူလျော်လာခဲ့သည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်ဘေးသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူမလက်ကို အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ယန်ယန် ကြောင်သွားခဲ့သော်ငြား ချက်ချင်း အသိပြန်ဝင်လာပြီး ရန်ကိုင်ဘက်သို့လှည့်၍ အားတင်းကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

“ငါတို့ ဘာလုပ်ကြမှာလဲ။ အခု ငါ့ကို ပြောလို့ရပြီလား” ရန်ကိုင်က ယန်ယန်၏ မျက်လုံးတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။

“တစ်ခုခုကို အတည်ပြုမလို့” ယန်ယန်သည် ခဏလောက် တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် အမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“အို၊ သဲမီးတောက်နယ်မြေဆီလာပြီး နင်ဘာကို အတည်ပြုချင်နေတာလဲ” ရန်ကိုင် စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပွင့်စဉ်က ယန်ယန်သည် သူနှင့်အတူ အထဲသို့ လိုက်ခဲ့ချင်သည်ဟု တစ်ခါမှ မပြောခဲ့ချေ။ သဲမီးတောက် နယ်မြေအား စိတ်ဝင်စားသည့် အရိပ်အယောင် နည်းနည်းလေးမှ မပြခဲ့။ သို့သော်လည်း သဲမီးတောက်နယ်မြေပိတ်ပြီး နှစ်အတော်ကြာပြီးနောက် ယန်ယန်သည် ရုတ်တရက်ကြီး ဤနေရာသို့ လာခဲ့သည်။

သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပိတ်သွားပြီ ဆိုသည်နှင့် ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားသာ မရှိလျှင် အထဲသို့ ပြန်ဝင်လို့ မရဘူးဆိုသော အချက်ကို သေချာ သိထားရန် လိုပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲတွင် ပိတ်ကျန်ခဲ့စဉ်က ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား အကူအညီဖြင့် ထိုနေရာမှ လုံလုံခြုံခြုံ ပြန်ထွက်လာနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ရန်ကိုင်၊ ပြန်လည်ဝင်စားတာတွေကို နင်ယုံလား” ယန်ယန်က ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။

“နင်ဘာပြောချင်တာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွား၏။

ယန်ယန်က ခါးသက်စွာပြုံးလျက် “ပန်းပဲထုတ့ နည်းလမ်းတွေ၊ အစီအရင်ခင်းကျင်းတဲ့ ပညာရပ်တွေကို ငါမွေးကတည်းက သိထားတာလို့ ငါနင့်ကို ပြောခဲ့ဖူးတယ်မလား။ အဲ့ဒါတွေ အကုန်လုံးကို ဘယ်သူမှငါ့ကို သင်ပေးဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ဘာ ရုတ်တရက်ကြီး အလိုလို တတ်လာတာ”

ရန်ကိုင်၏ မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့သည်။ ယန်ယန် ဘာကိုပြောချင်နေမှန်း နားမလည်သဖြင့် နှစ်သိမ့်စကား ပြောပေးရုံသာ တတ်နိုင်လေသည် “ဒီအတိုင်း ပေါ်လာတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ နင်မတော်တဆ တစ်ခုခုကြုံပြီး နင့်မှတ်ဥာဏ်တွေ ဆုံးရှုံးလိုက်ရတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ”

“အဲ့လိုလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲနော်” ယန်ယန် ခါးသက်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။

လမ်းလျှောက်ရင်း ရန်ကိုင်နှင့်ယန်ယန် သဲမီးတောက် နယ်မြေ အပြင်ဘက်စွန်းသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ လက်ရှိ ရန်ကိုင်သည် ယခင်ထက် အများကြီး ပိုအားကောင်းလာခဲ့သော်ငြား သူ့ရှေ့ရှိ မီးတောက် အရံအတားကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အနည်းငယ် စိုးရိမ်မိနေ‌သေးသည်။

ထိုမီးတောက်အရံအတားထဲမှ ထွက်ပေါ်နေသော စွမ်းအားသည် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်ပင် မခုခံနိုင်သော စွမ်းအားမျိုး ဖြစ်သည်။ ထိုထဲသို့သာ ဝင်သွားလိုက်မည် ဆိုပါက ကျိန်းသေ သေပေလိမ့်မည်။

သူ့စိတ်ထင်ပဲလား၊ တကယ် ဖြစ်နေသလား ရန်ကိုင် သိပ်မကွဲ၊ ယန်ယန် ဤနေရာသို့ ရောက်လာပြီးနောက် မီးတောက်များသည် ယခင်ထက်ပင် ပို၍ အားကောင်းလာသည်ဟု ရန်ကိုင် ခံစားမိနေသည်။

“လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေတုန်းက ငါက အခြားတစ်ယောက် ဆိုပြီး ခဏခဏ အိမ်မက်မက်တယ်။ အဲ့လူက… လေနဲ့မိုးကို စိတ်ကြိုက် အမိန့်ပေးစေခိုင်းနိုင်တယ်။ ကောင်းကင်ကို လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနိုင်တယ်။ လောကကြီး တစ်ခုလုံးကလည်း သူ့လက်အောက်မှာပဲ” ယန်ယန်သည် မီးတောက်အရံအတားအား တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားဟန် အရှင်းမပြဘဲ စိုက်ကြည့်နေရင်း ရေရွတ်လိုက်သည်။

“နင်က အဲ့လူလို့ ထင်နေတာလား” ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်၏ မျက်နှာတည်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ရယ်ချင်နေသော်လည်း တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည်ဟု ခံစားရသဖြင့် မရယ်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

“အရင်တုန်းကတော့ အဲ့လို မထင်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဧကရာဇ် ဥယျာဉ် ပေါ်လာပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း အဲ့အိမ်မက်တွေ ခဏခဏ မက်လာတယ်၊ အိမ်မက်တိုင်းကလည်း ပိုပြီး ပြတ်ပြတ်သားသား ထင်ရှားလာတယ်။ ငါ့ဘာသာ တရားထိုင်လိုက်ရင်တောင် ငါ့စိတ်ထဲ အဲ့မြင်ကွင်းတွေ ပေါ်ပေါ်လာတယ်။ အဲ့လောက် ထပ်တလဲလဲ ဖြစ်နေတာမို့လို့ နောက်ပိုင်း ငါလည်း အဲ့ဒါတွေကို ငါ့စိတ်ကူး သက်သက်လို့ မယူဆရဲတော့ဘူး”

“ဒီတော့ နင်ဒီကိုလာတာ စိတ်ကူးတွေ မှန်မမှန် အတည်ပြုဖို့ပေါ့” ရန်ကိုင် နောက်ဆုံး နားလည်သွားခဲ့ပြီး သိချင်စိတ်ဖြင့် ပြန်မေးလိုက်လေသည် “နင်ဘယ်လို အတည်ပြုမှာလဲ။ ဒီမှာ နင့်ကိုကူပြီး အတည်ပြုပေးနိုင်တဲ့ အရာ တစ်ခုခု ရှိလို့လား”

“အင်း၊ ရှိတယ်” ယန်ယန်က အပြုံးကြီး ပြုံးလိုက်ပြီး မီးတောက်အရံအတားဆီသို့ တစ်ဟုန်တိုး တိုးဝင်သွားလေသည်။ ယန်ယန် လှုပ်ရှားသည်မှာ မြန်လွန်းသဖြင့် ရန်ကိုင်ပင်လျှင် သူမအား မတားလိုက်နိုင်ပါချေ။

ယန်ယန်၏ ခန္ဓာကိုယ် မီးတောက် အရံအတားထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို မြင်လိုက်သော် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။

ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား တစ်ခုကို ထုတ်ပြီး သဲမီးတောက် နယ်မြေထဲသို့ လိုက်ဝင်သွားတော့မည်အပြု မီးတောက် အရံအတားသည် ရုတ်တရက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် တောက်လောင် အားကောင်းလာခဲ့သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို အားကောင်းလှသော စွမ်းအားတစ်ရပ် အရံအတားဆီမှ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး လက်ကြီး တစ်ဖက်အဖြစ် သိပ်သည်းသွားကာ ရန်ကိုင်အား အဝေးသို့ ရိုက်ထုတ်လိုက်လေသည်။

ယန်ယန် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်သွားခြင်းသည် ဆီပူနေသော အိုးထဲသို့ ဆားတစ်ဆုပ် ကြဲချလိုက်ခြင်းနှင့် တူကာ သဲမီးတောက် ပထမအလွှာ၏ အရံအတား မီးတဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်လာလေတော့သည်။

သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင် လှုပ်ခါလာပြီး အနီရင့်ရောင် ကောင်းကင်ကြီးမှာလည်း ပို၍ အရောင်ရင့်လာခဲ့ကာ သွေးရောင်ပင် သန်းလာခဲ့လေသည်။ ပက်ကြားအက်နေသော မြေပြင်မှာလည်း ထပ်မံ အက်ကွဲလာခဲ့ပြန်ရာ ယခင်ထက် ပိုမို ကြီးမားသော အက်ကြောင်းကြီးများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအက်ကြောင်းကြီးများသည် အဘက်ဘက်သို့ ပျံ့နှံ့လာရာ ရန်ကိုင်ပင်လျှင် မြေပြင်ပေါ် ခြေထောက်ခိုင်ခိုင် မရပ်နိုင် ဖြစ်လာခဲ့ရလေသည်။

ရှေ့သို့ လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေသော သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာကို မြင်လိုက်ရ၏။ မီးတောက်အရံအတား ပတ်ပတ်လည် မိုင်တစ်ထောင်အတွင်းရှိ မိုးမြေစွမ်းအင် အားလုံးသည် မီးတောက်အရံအတားထဲသို့ တရဟော စီးဝင်ကုန်ကြလေရာ သာမန် မျက်လုံးဖြင့်ပင် မြင်နိုင်သော ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ စွမ်းအင် ဆူနာမနီ လှိုင်းလုံးကြီးများ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။

ရန်ကိုင် ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း မှင်သက်မိနေခဲ့သည်။

ထိုစွမ်းအင်လှိုင်းလုံးကို ယန်ယန် မဆိုထားနှင့်၊ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ အားအကောင်းဆုံး ပညာရှင်ပင်လျှင် မည်သို့မှ ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သို့သော်လည်း လေထဲတွင် ဝဲနေသော ကျော့ရှင်းလှသည့် ပုံရိပ်တစ်ခုကို လှမ်းမြင်လိုက်သည့်နောက် ရန်ကိုင် စိတ်ထဲရှိ စိုးရိမ်မှုများ ပြေပျောက်သွားခဲ့ရသည်။

ယန်ယန် အကောင်းအတိုင်း ရှိနေပေသေးသည်။

သူမ မျက်နှာနှင့် လှုပ်ရှားမှုများကို သေချာ မမြင်ရသော်ငြား သူလှမ်းမြင်ရသလောက် ယန်ယန် လက်ကွက်များ ဖန်တီးနေ၏။ ထို့အပြင် မိုင်တစ်ထောင်းပတ်တပ်လည်မှ စီးဝင်လာနေသော မိုးမြေစွမ်းအင်များသည် မီးတောက်အရံအတားဆီမှ သူမဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း စီးဝင်နေသည်။

စီးဝင်နေသည့် အရှိန်ကား ကြောက်မခန်းလိလိပင်။

ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် မိုင်သောင်းနှင့်ချီ အကွာတွင် ရှိနေသော လူများပင် နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားခဲ့ကြရသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုသည်ကို စူစမ်းရန် မိုးပြာရောင်အလင်းတန်းများ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ရုတ်တရက် ပျံတက်လာပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေသို့ အပြေးလာကြလေ၏။

ရန်ကိုင်ရင်ထဲ စိုးရိမ်မိလာလေပြီ။

ယန်ယန်သည် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ တိုက်ရိုက် ပြေးဝင်သွားရဲလောက်သည်အထိ သတ္တိရှိလိမ့်မည်ဟု သူ မထင်ထားခဲ့ချေ။ ယန်ယန် အနေဖြင့် တစ်ခုခုကို အတည်ပြုချင်လျှင် ထိုကဲ့သို့ လက်လွတ်စပယ်တော့ မလုပ်သင့်ပေ။ ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ စိုးရိမ်မသလို ဒေါသလည်း ထွက်မိသော်ငြား သူဘာမှမတတ်နိုင်ပါချေ။ သူတိုးကပ်သွားရန် ကြိုးစားလိုက်တိုင် ထိုမမြင်နိုင်သော စွမ်းအင်၏ တွန်းထုတ်ခြင်း ခံရသည်။

စွမ်းအားမဲ့ခြင်းဆိုသော အဓိပ္ပါယ်ကို ယခုမှ ရန်ကိုင် ကောင်းကောင်း နားလည်သွားတော့သည်။

ဘုန်း… ဘုန်း… ဘုန်း…

ပေါက်ကွဲသံကျယ်ကြီးများ အဘက်ဘက်မှ မြည်ဟည်း ထွက်ပေါ်လာကုန်ကြပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာ အတွင်းရှိ စွမ်းအင်များသည် ယန်ယန်ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး စီးဝင်သွားကုန်ကြလေသည်။

အချိန်ကြာလာသည်နှင့် သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာ၏ အပူချိန် တဖြည်းဖြည်း အားနည်းလာသည်ကို ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်ဖွယ် တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ယန်ယန် ပြန်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူမနှင့် အတူ သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာလည်း ပျောက်ကွယ် လုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ယန်ယန်သည် ပုံမှန် ဝတ်နေကျ အနက်ရောင်ဝတ်ရုံကို ခြုံထားလျက် မျက်လုံးပိတ်ကာ အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ရပ်နေခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ လက်ထဲတွင် အနီရောင် ကွင်းကြီး တစ်ကွင်းအား ကိုင်ထားသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။

ထိုအနီရောင်ကွင်းသည် လည်ပတ်တစ်ခုစာလောက်သာ ရှိသော်ငြား ၎င်းဆီမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မီးစွမ်းအင် အရှိန်အဝါတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့သည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာထဲရှိ မီးစွမ်းအင်အားလုံးသည် ထိုကွင်းထဲသို့ စီးဝင်နေခဲ့လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၉)

ထိုကွင်းကို ရန်ကိုင် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသလို ယန်ယန်တွင်လည်း ထိုကဲ့သို့ မှော်ရတနာမျိုး မရှိသည်မှာ သေချာသည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုကွင်း မည်သည့်နေရာမှ ရုတ်တရက်ကြီး ရောက်လာခဲ့သနည်း။ ကွင်း၏ အဆင့် မည်မျှအထိ ရှိသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မပြောနိုင်သော်ငြား ထိုကွင်းသည် အနည်းဆုံး တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ရှိသည်မှာတော့ သေချာသည်။ အကြောင်းမှာ တန်ခိုးရှင်အဆင့်နှင့်အောက် မှော်ရတနာများကို သူမြင်လိုက်သည်နှင့် ခွဲခြားနိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။

ခဏအကြာတွင် အရာအားလုံး တစ်ဖန်ပြန်လည် တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော ပတ်ဝန်းကျင် လောကကြီး တစ်ခွင်သည်လည်း သုဿန်တစပြင်နှယ် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့လေပြီ။

တိတ်ဆိတ်မှုနှင့်မတူ အရိပ်ကြယ်၏ နာမည်ကျော် သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာသည်ပါ တစ်ပါးတည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။ မူလက သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာ ရှိခဲ့ဖူးသော နေရာတွင် နီကျင့်ကျင့် မြေပြင်ကြီးသာ အစားထိုး ကျန်ရစ်လေတော့သည်။

ယန်ယန် ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံး ပြန်ပွင့်လာခဲ့သည်။ ယန်ယန် မျက်လုံးပွင့်လာသည်ကို မြင်သည့်အခါ ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်ကို လှမ်းခေါ်တော့မည့်အပြုတွင် သူမ၏ မျက်လုံးထဲ၌ ထွက်ပေါ်နေသည့် ထူးဆန်းသော အလင်းရောင်ကို ရုတ်တရက် သတိပြုမိလိုက်ပြီး သူမအား လှမ်းခေါ်မည့် အကြံကို ချက်ချင်း ပယ်ချလိုက်သည်။

ယန်ယန်သည် အရုပ်ပျောက်သောကလေး အရုပ်ကို ပြန်ရှာတွေ့သွားသည့်နှယ် သူမလက်ထဲရှိကွင်းအား ပျော်ရွှင်စွာ ဆော့ကစားနေခဲ့သည်။

ရုတ်တရက် သူမလက်ထဲရှိ ကွင်းသည် တဖြည်းဖြည်း ကျုံ့ဝင်သွားပြီး သူမ၏ လက်ကောက်ဝတ်နေရာတွင် သွားစွပ်၏။ ထိုအရာသည် လက်ကောက်တစ်ကွင်း ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထိုကွင်းကို လက်ကောက်ဝတ်တွင် ဝတ်ပြီးသော် ယန်ယန် ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။

“ရန်ကိုင်” ယန်ယန်သည် လေထဲတွင် ဝဲနေရင်းနှင့်မှ ရန်ကိုင်အား လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်ည်။

ရန်ကိုင် ပြန်မထူး။ ယန်ယန်ကိုသာ မမှိတ်မသုံ စိုက်ကြည့်နေသည်။ လက်ရှိ ယန်ယန်သည် ယခင်ယန်ယန်နှင့် ရုပ်ချင်းဆင်တူသေးသော်လည်း သူမဆီမှ ယခင်ယန်ယန်နှင့် မတူညီသော ခံစားချက်တစ်ခုကို ရန်ကိုင် ရနေခဲ့သည်။ ယန်ယန်သည် မတူကွဲပြားသော အခြား လူတစ်ယောက် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသလို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ မသက်မသာ ဖြစ်နေမိလေပြီ။

ယန်ယန် ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားမှန်း သူမသိသော်ငြား အစောပိုင်းက ဖြစ်ပွားခဲ့သော ထူးဆန်းသည့် အဖြစ်အပျက်နှင့် တစ်ခုခု ပက်သက်နေရလိမ့်မည် ဆိုသည်ကိုမူ သူသိသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာ ပျောက်ကွယ် သွားသည်ကို သူသိပ်ဂရုမစိုက်။ သူအထူးစိတ်ဝင်စားမိနေသည်ကား ယန်ယန် ဘာဖြစ်သွားခဲ့လဲ ဆိုသည်ကိုပင်။

ရန်ကိုင် ပြန်မထူးသော်ငြား ယန်ယန် စိတ်ထဲမထားပါချေ။ ဆံပင်ကို နားသယ်နောက် သပ်တင်၍သာ ဆက်ပြောလိုက်သည် “အခု ငါဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါသိသွားပြီ”

“နင်ဘယ်သူလဲ” ရန်ကိုင် လှမ်းအော်မေးလိုက်သည်။

“ငါက ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်ပဲ” ယန်ယန်က ခေါင်းကို အသာအယာမော့လျက် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားဟန် အပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည့်အခိုက် သူမဆီမှ ကြီးကျယ် မြင့်မြတ်သော အရှိန်အဝါတစ်ရပ် ရုတ်တရက် ဖြာထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုကဲ့သို့သော ပုံစံမျိုးသည် အလွန်ကိုမှ ကြောက်တတ်သော ယန်ယန်ဆိုသည့် မိန်းကလေးတွင် ရှိမနေသင့်သော်လည်း လက်ရှိတွင်မူ ထိုပုံစံသည် သူမ၏ မွေရာပါစရိုက်တစ်မျိုး ဖြစ်နေသည့်ပုံစံ ပေါက်နေသည်။ သူမအား ကြည့်မိလိုက်သူတိုင်းအား မိမိကိုယ်ကို နှိမ့်ချစေချင်သော ခံစားချက်အား ပေးစွမ်းနေသည်။

တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်မျိုးတွင်ပင် ထိုကဲ့သို့သော စိတ်နေစရိုက်မျိုး၊ ဟန်အမူအရာမျိုး မရှိချေ။

ယန်ယန်ကို ကြည့်နေရင်း ရန်ကိုင် မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွား၏။ ရုတ်တရက် သူ့မျက်နှာ ပြုံးယောင်သန်းသွားခဲ့ပြီး ရပ်နေရာမှ ချက်ချင်း ပျောက်ကွယ်သွားကာ ယန်ယန်ဘေး၌ ပြန်ပေါ်လာသည်။

ယန်ယန်၏ မှင်သက်နေသည့် အကြည့်အောက်တွင်ပင် ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်၏နဖူးကို တောက်ချလိုက်လေသည်။

“အား၊ နင်ဘာလုပ်တာလဲ” ယန်ယန် အလန့်တကြား ထအော်ပြီး နဖူးကိုလက်ဖြင့်အုပ်လျက် ငိုမဲ့မဲ့ မျက်နှာအား ရန်ကိုင်အား မကျေမနပ် ကြည့်လိုက်သည်။ အစောပိုင်းက ရှိခဲ့သော သူမ၏ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်သော ပုံစံသည် နဖူးလေး တစ်ချက် အတောက်ခံလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူ သဲလွန်စမကျန် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။

“ဒီတော့ နင့်နာမည်က ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာ ဧကရာဇ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား” ရန်ကိုင်သည် အံကြိတ်၍ ယန်ယန်အား ခဏကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ရုတ်တရက် သူမပါးအား လှမ်းဖျစ်လိုက်သည်။

“နင်ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ” ရန်ကိုင်၏ နားမလည်နိုင်သော ရုတ်တရက် အပြုအမူကြောင့် ယန်ယန် ကြက်သေသေနေသည်။ ပြောသာပြောလိုက်သော်ငြား ပါးနှစ်ဖက် ဆွဲဖျစ်ခံထားရသည့် အတွက်ကြောင့် သူမ၏အသံမှာ ‘မပီမပြင်’ ဖြစ်နေခဲ့သည်။

“ငါဘာလုပ်နေတယ်လို့ နင်ထင်လဲ” ရန်ကိုင်အား ပြုံးဖြဲဖြဲဖြင့် ယန်ယန်၏ပါးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲဖျစ်လိုက်ပြန်သည်။

“ငါ့ကိုလွှတ်” ယန်ယန်သည် ရန်ကိုင်ကို စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်ရင်း အော်ပြောလိုက်သည် “ပြောနေတုန်း မြန်မြန် လွှတ်နော်။ ငါနင့်ကို ပြန်မတိုက်ရဲဘူး ထင်နေလား။ နင်စောင့်နေ၊ ငါ့အစစ်အမှန် ခန္ဓာကိုယ်နိုးလာမှ နင်နဲ့ငါတွေ့မယ်”

“နင့်အစစ်အမှန်ခန္ဓာကိုယ် နိုးလာတဲ့အထိစောင့် ဟုတ်လား” ရန်ကိုင် ယန်ယန်ပါးကို အပေါ်ဆွဲလိုက်၊ အောက်ဆွဲလိုက်လုပ်ရင်း မေးလိုက်လေသည်။ ယန်ယန်သည် သူမ၏ လက်ကလေးများကို ဒေါသတကြီး ဝှေ့ရမ်း၍ ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားခဲ့သော်ငြား သူမ မည်မျှပင် ကြိုးစားစေကာမူ ရန်ကိုင်လက်မှ ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ပေ။

မကြာမီ သူမ၏ မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်စများ ဝေ့သီလာခဲ့သည်။

ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားပြီး အဝေးဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ယန်ယန်လည်း မရုန်းတော့ဘဲ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်းဖလှယ်လျက် ရပ်နေရာမှ ရုတ်ချည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် သူတို့ဆီသို့ လူပေါင်းများစွာ လာနေသည်ကို အာရုံခံမိလိုက်ကြသည်။

ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်တို့ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်ခန့်စာ အကြာတွင် မူလက သူတို့ ရှိနေသော နေရာဆီသို့ အဘက်ဘက်မှ ရောင်စုံအလင်းတန်းများ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုနေရာသို့ ရောက်လာပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာ ရှိနေခဲ့ဖူးသည့် နေရာကို မြင်ပြီးနောက် အကုန်လုံး သူတို့မျက်လုံးသူတို့ မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။

အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် နှစ်ပေါင်းသောင်းဂဏန်းမက တည်ရှိခဲ့သော သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှားကြီး ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်ကွယ်နေခဲ့လေပြီ။ ထိုလူများသည် သူတို့၏ မျက်လုံးကို သေချာပွတ်၍ ထပ်ကြည့်လိုက်သော်ငြား သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာ မရှိတော့သည်မှာ အမှန်တကယ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူတို့ အယောင်ယောင် အမှားမှား လျှောက်မြင်နေခြင်း မဟုတ်ချေ။

သို့သော်လည်း သူတို့ မည်သို့ပင်တွေးတွေး သဲမီးတောက် နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာ မည်ကဲ့သို့ ပျောက်ကွယ်သွားသလဲ ဆိုသည်ကို လုံးဝ မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့ကြပေ။

ခဏကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ကျင့်ကြံသူများ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ထုတ်ကာ သူတို့၏ အသိများကို လှမ်းအကြောင်းကြားကြသည်။ မကြာမီ ထိုနေရာဆီသို့ လူပေါင်းများစွာ ထပ်မံ ရောက်ရှိ လာကြလေသည်။ သို့သော် ရောက်လာသည့်လူတိုင်း ပထမဆုံး ရောက်လာသည့် လူများကဲ့ ဖြစ်သွားကြသည်ချည်းသာ။ အကုန်လုံး သူတို့ရှေ့ရှိ မြင်ကွင်းကိုမြင်ပြီးနောက် မှင်သက်ကုန်ကြသည်။

ကျင့်ကြံသူပေါင်းများစွာ စုဝေးလာပြီးသည့်နောက်တွင် အကုန်လုံး သဘောတူညီချက်တစ်ခု ပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုအရာသည်ကား သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ဒုတိယအလွှာ ဖြစ်သော ရတနာနယ်မြေကို အတူတကွ ရှာဖွေစူးစမ်းဖို့ပင်။ ပထမအလွှာဖြစ်သော မီးတောက်အလွှာ မရှိတော့သဖြင့် ရတနာနယ်မြေထဲ သူတို့ ဝင်လို့ရပေပြီ။

သို့သော်လည်း ကံဆိုးစွားဖြင့် သူတို့ ရက်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် ရှာဖွေခဲ့သော်လည်း မည်သည့် အဖိုးတန် ရတနာကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ ယခင်က တည်ရှိခဲ့ဖူးသော ရတနာများသည် ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်နေခဲ့လေပြီ။

သူတို့ ဒုတိယအလွှာ၌ အလုပ်ရှုပ်နေစဉ် ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်မှာမူ လေးလွှာမြောက်ရှိ တောင်စဉ်တောင်းတန်းများ ဆီသို့ သွားနေခဲ့ကြသည်။

ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ထိုနေရာသို့ သွားရန်အတွက် သူ၏ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို သုံးစရာမလို၊ ယန်ယန် နောက်မှ လိုက်သွားရုံဖြင့် ရပေပြီ။

သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ တတိယအလွှာသည်သည် ပထမ အလွှာထက် ပိုပူပြင်းပေသည်။ သို့သော်လည်း ဘာကြောင့်မှန်း မသိရသော အကြောင်းတစ်ခုကြောင့် ယန်ယန် ဖြတ်သွားသည့် နေရာတိုင်းတွင် ရှိနေကြသော မီးတောက်များသည် သူမလမ်းအား မပိတ်ရဲသည့်အလား ယန်ယန်ကို အလိုလို ရှောင်ကွင်းသွားကြ၏။

ဤနည်းဖြင့် ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်တို့သည် သဲမီးတောက် နယ်မြေ၏ အတွင်းနက်ထဲသို့ ဆက်လက်တိုးဝင်လာကြလေသည်။

မြူခိုမြူနှင်းများ ဖုံးလွှမ်းနေသော အဆောက်အဦးများကို ငေးကြည့်ရင်း ယန်ယန်သည် အတိတ်အား လွမ်းဆွတ်နေသည့် ပုံစံဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ဒီနေရာက ဆန်းတော်ဝင်ဂိုဏ်း တည်ရှိခဲ့ဖူးတဲ့ နေရာတစ်ခုပဲ”

“ဆန်းတော်ဝင်ဂိုဏ်း” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး ယန်ယန်ဘက်သို့လှည့်၍ မေးလိုက်သည် “အဲ့ဒါ နင်နဲ့ ပက်သက်နေတာလား”

“ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်လည်း မဟုတ်ဘူး” ယန်ယန် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

“နင်ဘာပြောချင်တာလဲ”

“ဒီနေရာက အရင်တုန်းက ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ဒီအတိုင်း ဖန်တီးခဲ့တဲ့ နေရာတစ်ခုသက်သက်ပဲ”

“နင်က ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် မဟုတ်ဘူးလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားရပြန်သည်။

ယန်ယန်က နှုတ်ခမ်းလေးကွေးလျက် “ငါကငါ။ ကြယ်တာရာ ကောင်းကင်မဟာဧကရာဇ်က ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်ပဲ။ ငါတို့ နှစ်ယောက် ဆက်စပ်ပေမယ့် ငါသူ့ကို ကိုယ်စားမပြုနိုင်ဘူး”

“အို” ရန်ကိုင် ပို၍ စိတ်ဝင်စားမိသွားသည်။ ယန်ယန် ပြောသည်ကို သူတစ်ခါမှ သံသယမဝင်ဖူးချေ။ တကယ်တော့ (၆)လွှာမြောက်၍ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို ရခဲ့ပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်နှင့် သဲမီးတောက်နယ်မြေ တစ်နည်းတစ်ဖုံး ဆက်စပ်လိမ့်မည်ဟု သူ့စိတ်ထဲ ထင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပေါ်လာပြီး ယန်ယန် သတိလစ်သွားသည့် အခါ၊ ယန်ယန်ကို နိုးရန်အတွက် သူမ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့စဉ် မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာများစွာကို ရန်ကိုင် တွေ့ခဲ့သည်။

လက်ရှိ ယန်ယန် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ အလွယ်တကူ ဝင်နိုင်ပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုကိုပါ လက်ကောက်တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲပစ်နိုင်သည်ကို ဆင်ခြင် ထောက်ရှုကြည့်လျှင် ယန်ယန် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ဖြစ်နေသည်မှာ သိပ်မထူးဆန်းတော့ပေ။

သူ့စိတ်ထဲ အနည်းငယ် မသက်မသာ ဖြစ်နေမိသေးသော်ငြား ယန်ယန်ကို ယုံကြည်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

အချိန်အတော်ကြာအောင် တိတ်ဆိတ်နေပြီးသည့်နောက်တွင် ယန်ယန်က မေးလိုက်လေသည် “ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားတွေအကြောင်း နင်ကြားဖူးလား”

“အင်း၊ ကြားဖူးတယ်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ငါကိုယ်တိုင်ကလည်း ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာ ဧကရာဇ်ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားတစ်ခုပဲ။ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် မဟာဧကရာဇ်ရဲ့ တကယ့် ခန္ဓာကိုယ်က အိပ်စက်နေတယ်။ ငါတတ်ကျွမ်းထားတဲ့ ပန်းပဲပညာရပ်တွေ၊ အစီအရင် ပညာရပ်တွေ ဆိုတာ မဟာဧကရာဇ်တတ်ကျွမ်းထားတဲ့ ဟာတွေပဲ”

“သူဘာလို့ အိပ်စက်နေတာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်၍ ပြန်မေးလိုက်သည်။ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားကို သူကိုယ်တိုင် ကျင့်ကြံဖူးသဖြင့် ထိုအကြောင်း ရန်ကိုင် သိပ်မသိလို၊ လွင့်မျောတိုက်ကြီးတွင် ကွေ့ဇူမှ ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်ကို စမ်းသပ်ခိုင်းခဲ့စဉ်က ရန်ကိုင်သည် သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားကို သူ့ကိုယ်စား သွားခိုင်းခဲ့သည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်သွားပြီး ပျက်စီးလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

သို့သော်လည်း နှစ်ပေါင်းများစွာ ပြန်ကျင့်ကြံပြီးနောက် သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွား ပြန်ကောင်းမွန်လာပြီး ယခုဆိုလျှင် ယခင်ကထက်ပင် ပိုမို အားကောင်းနေခဲ့လေပြီ။

သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွား နေထိုင်ရန် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခု ရှာမတွေ့သေးသည့် အတွက်ကြောင့်သော ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ် ကိုယ်ပွားသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် ရှိနေသေးခြင်း ဖြစ်သည်။

“ဒဏ်ရာရထားလို့လေ” ယန်ယန်က အံ့အားသင့်ဖွယ်ရာ အမှန်တရားတစ်ခုကို ပြောလိုက်သည်။

“ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်တောင် ဒဏ်ရာရနိုင်တာလား” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည်။

“မဟာဧကရာဇ်တစ်ယောက် ဘာလို့ ဒဏ်ရာမရနိုင်ရမှာလဲ။ သူ့မှာလည်း သူ့လိုအားကောင်းတဲ့ ရန်သူတွေ ရှိတာပဲကို၊ ဒါပေမယ့် အသေးစိတ်ကိုတော့ ငါလည်းမသိဘူး။ အဲ့အကြောင်းတွေကို ငါဒီကို ရောက်ပြီးမှ သိလာခဲ့ရတာ။ ငါသိရသလောက်တော့ တိုက်ပွဲကြီး တစ်ခုဖြစ်ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း မဟာဧကရာဇ် အိပ်စက်သွားတာပဲ။ အခုဆို သူအိပ်စက်သွားတာ နှစ်ပေါင်း သောင်းနဲ့ချီနေပြီ” ယန်ယန်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလျက် ပြောလိုက်လေသည် “ငါခွန်အားက နိမ့်ကျနေသေးတော့ အများကြီးတော့ မမှတ်မိဘူး။ ငါ့ခွန်အား တဖြည်းဖြည်း တိုးတက် လာတဲ့အခါမှပဲ အကုန်လုံးကို ပြန်မှတ်မိနိုင်လိမ့်မယ်”

“မဟာဧကရာဇ်နဲ့ တိုက်ခဲ့တဲ့ ရန်သူကော” ရန်ကိုင်က သိချင်စိတ်ဖြင့် မေးလိုက်ရာ ယန်ယန်က မသေချာဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “သေသွားလောက်ပြီလို့ ထင်တာပဲ။ သိပ်တော့ မသေချာဘူး”

“အဲ့လက်ကောက်က…” ရန်ကိုင်သည် တစ်ခုခုအကြောင်း စဉ်းစားမိသွားဟန်ဖြင့် လက်ကောက်ကိုကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။

“နေမီးလျှံသုံးစင်းလက်စွပ်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုပဲ။ ဒါကို တစ်ချိန်က ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ပိုင်ခဲ့တာလေ။ ဒါကြောင့် ငါသုံးလို့ရနေတာ” ယန်ယန်က ပြုံးလျက် “တတိယအလွှာနဲ့ ပဉ္စမအလွှာတွေကလဲ နေမီးလျှံသုံးစင်း လက်စွပ်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေပဲ။ ဒါပေမယ့် ငါ့ခွန်အားက နိမ့်နေသေးတော့ အဲ့အပိုင်းတွေကို ပြန်ဆင့်ခေါ်လို့ မရသေးဘူး။ အခုလောလောဆယ်တော့ ပထမအလွှာရဲ့ စွမ်းအားကိုပဲ သုံးလို့ ရဦးမယ်”

ရန်ကိုင် ရင်ထဲ ငလျင်လှုပ်သည့်နှယ် အလွန်ကိုမှ တုန်လှုပ်မိသွားခဲ့သည်။ အစောပိုင်းက ယန်ယန်အား စိတ်ထဲရှိသလို နောက်ပြောင်ကျီစယ်ရဲခဲ့ခြင်းမှာ ယန်ယန်သည် သူနှင့် နှစ်အတော်ကြာအောင် မိတ်ဆွေ ဖြစ်ခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ပေသည်။ ထိုသို့ မဟုတ်ဘဲ သူ့ရှေ့တွင် ရှိနေသည့်လူသာ ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ဖြစ်နေမည် ဆိုပါက ရန်ကိုင် ထိုသို့ လုပ်ရဲမည် မဟုတ်ချေ။

မဟာဧကရာဇ်တစ်ပါး၏ ဘုန်းကျက်သရေကို စိတ်ရှိသလို သွားစော်ကား၍ မရပါချေ။

ထို့အပြင် မဟာဧကရာဇ်၏ မှော်ရတနာတစ်ခုဖြစ်သော နေမီးလျှံသုံးစင် လက်စွပ်တစ်ကွင်းသည်ပင် သဲမီးတောက် နယ်မြေ၏ နာမည်ကျော် တားမြစ်နယ်မြေတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ကိုယ်တိုင်သည်ကား မည်မျှပင် သန်မာလိုက်လေမည်နည်း။

ထိုသို့သော လူကိုပင် ဒဏ်ရာရအောင် တိုက်ခိုက်နိုင်သော ရန်သူမှာ မည်သူ ဖြစ်လောက်မည်နည်း။ ရန်ကိုင် သိချင်မိသွား၏။

ရန်ကိုင် ပို၍ အံ့ဩသွားရသည့် အချက်သည်ကား ကြယ်စီရင်စုကြီး တစ်ခုလုံး လျှမ်းလျှမ်းတောက် နာမည် ကျော်ကြားသော ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်သည် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည့် အချက်ပင်။

ထိုအကြောင်းသာ သတင်းပြန့်သွားခဲ့လျှင် ယောကျာ်းသား များစွာတို့ ရှက်လွန်းသဖြင့် လဲသေချင်စိတ်ပင် ပေါက်သွားကြမလား မပြောတတ်။

သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပိတ်သွားသည့်အခါ အားလုံးအား အပြင်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသော လက်သည် မိန်းမတစ်ယောက်၏ လက် ဖြစ်နေသည်မှာ အံ့ဩစရာ မဟုတ်တော့ပါချေ။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပေါ်လာသည့် အခါတွင်လည်း ထိုလက် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအရာသည် မဟာဧကရာဇ် ချန်ရစ်ခဲ့သည့် ပညာရပ်တစ်မျိုးမျိုး ဖြစ်ရပေမည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ဖြစ်စေ၊ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ဖြစ်စေ နှစ်ခုစလုံးကို မဟာဧကရာဇ် ပိုင်ပေသည်။

မဟာဧကရာဇ်၏ ခွန်အားနှင့် အစွမ်းအစအရ ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရန်မှာ သူ့အတွက် အရမ်း မခက်လောက်ပါချေ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၉၀)

ရန်ကိုင်ရင်တစ်ခုလုံး မုန်းတိုင်းဝင်မွှေသွားသလို ဗြောင်းဆန်နေသော်ငြား မျက်နှာ အမူအရာတော့ ပျက်မသွား၊ တည်ငြိမ်ချင်ယောင်သာ ဆောင်နေလိုက်သည်။ ယန်ယန်နှင့် စကားပြောရင်း ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်နှင့် ပက်သက်သည့် အကြောင်းအရာများစွာကို ရန်ကိုင် သိခဲ့ရသည်။ ယန်ယန်၏ သူမ၏ မေ့ပျောက်နေသော မှတ်ဥာဏ်များကို တဖြည်းဖြည်း ပြန်မှတ်မိလာနေလေပြီ။ သူမကိုယ်တိုင်သည် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်၏ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားမှန်း သိလိုက်သည့်အခါ သူမလည်း အတော်လေး ပျာယာ ခတ်သွားလောက်သည်။ ရန်ကိုင်ကပါ ပျာယာခတ်နေပါက ပို၍ အခြေအနေ ဆိုးသွားပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် အသိချင်ဆုံးသည်ကား မဟာဧကရာဇ်သည် ဂြိုလ်ပေါင်းများစွာ ရှိသည့်အနက်မှာ ဘာကြောင့် အရိပ်ကြယ်တွင် အိပ်စက်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကိုပင်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ မိုးမြေဥပဒေသများ တန်ခိုးရှင်အဆင့်များကို တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်သို့ မတက်နိုင်အောင် တားဆီးနေခြင်းသည် သူမနှင့်များ ဆက်စပ်နေလေသလော။

ခဏလောက် စကားပြောပြီးနောက် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် အိပ်စက်နေသည့် နေရာသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ထဲတွင် ဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့ရသည်။

ထိုအကြောင်းကို သိလိုက်ရသည့်အခါ ရန်ကိုင် တစ်ခုခုကို ပြန်သတိရသွားလေသည်။

ဖေးကျီတု သူ့အား ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲတွင် သူတို့အဖွဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦး ရှိနေသည့် ကျောက်စိမ်း အခေါင်းတစ်ခုကို တွေ့ခဲ့ကြောင်း ပြောခဲ့ဖူးသည်။

ဖေးကျီတုနှင့် သူတို့အဖွဲ့သည် ထိုကျောက်စိမ်းအခေါင်းနားရှိ အစီအရင်တစ်ခုကို မတော်တဆ သွားအသက်သွင်းလိုက်မိသည့် အတွက်ကြောင့် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရပြီး ရန်ကိုင်၊ ချင်းတုန်တို့လည်း အပြင်သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့ရသည်။

ထိုခေါင်းတလားထဲတွင် ရှိနေသော အမျိုးသမီးသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်များ ဖြစ်နေလေမလား။ ဤကဲ့သို့ ချောင်ကျပြီး သိုင်းအဆင့်အတန်း နိမ့်ကျသော အရိပ်ကြယ်ကဲ့သို့ ဂြိုလ်မျိုးတွင် မဟာဧကရာဇ်ကဲ့သို့ တကယ့် ပညာရှင်ကြီးတစ်ပါး အိပ်စက်နေသည်မှာ တကယ်ကို မယုံကြည်နိုင်စရာပင်။

ထိုအကြောင်းများကို စဉ်းစားရင်း ယန်ယန်ကို တစ်ချက် တစ်ချက် စစ်ဆေးကြည့်သည်။ ကြယ်စီရင်စုတစ်ခွင် လူမသိသလောက် မရှိသည့် မဟာဧကရာဇ်နှင့် ယန်ယန်ကို မည်သို့မှ ဆက်စပ်မရအောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

“သွားကြရအောင်” မြူခိုးများ ဖုံးလွှမ်းနေသည့် ဆန်းတော်ဝင်ဂိုဏ်းကို အချိန် အတောအတန်ကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ယန်ယန်က ပြောလိုက်သည်။

“အထဲသွားမကြည့်ဘူးလား”

“မသွားတော့ဘူး” ယန်ယန်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီး လှည့်ထွက်သွားလေသည်။

“နင်အခုဘယ်သွားမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ပြန်မေးလိုက်ရာ ယန်ယန်က အသာအယာပြုံးလျက် “ခြောက်လွှာကို သွားပြီး တစ်ခုခု ယူမလို့”

ခြောက်လွှာမြောက်သည် ရန်ကိုင် နှစ်တစ်သောင်းမွှေ့နံ့သာကို တွေ့ခဲ့သော အိမ်လေးတည်ရှိနေသည့် နေရာဖြစ်သည်။ သူရခဲ့သည့် နှစ်တစ်သောင်းမွှေးနံ့သာကိုလည်း မဟာဧကရာဇ်ပိုင်သည့် ပုံပင်။ တစ်နည်းဆိုရသော် ထိုအရာသည် ယန်ယန်ဟာ ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် ရှက်သွားဟန် မပြချေ။ တကယ်တော့ ယန်ယန်သည် သူ့မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ပင် မဟုတ်လေလော။ ထိုကဲ့သို့သော ဘာမဟုတ်သည့် ကိစ္စလေးများနှင့် ပက်သက်၍ စိတ်ပူနေစရာ မလိုချေ။

သူတို့သွားသည့်နှုန်းသည် သိပ်မမြန်သော်လည်း ယန်ယန်မှ ဦးဆောင်သွားနေသဖြင့် မည်သည့် အန္တရာယ်နှင့်မှ မကြုံတွေ့ခဲ့ရ။ ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်သည် မကြာခင်မှာပဲ ငါးလွှာမြောက်သို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။ တတိယအလွှာသို့ ရောက်စဉ်ကကဲ့သို့ပင် ထိုနေရာရှိ မီးတောက်များသည် ယန်ယန်ဆီမှ အလိုလို ရှောင်ကွင်းသွားပြီး သူမအတွက် လမ်းတစ်ခု ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။

စူးရှရှ ငှက်အော်သံတစ်သံနှင့်အတူ မှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ် ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲ သူ့အလိုလို ရုတ်တရက် ခုန်ထွက်လာခဲ့သည်။

တောင်ပံများကို တဖျတ်ဖျတ် ခတ်နေပြီးနောက် ရန်ကိုင် ခေါင်းထက်တွင်ဝဲလျက် ရန်ကိုင်အား တစ်ခုခု ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်လည်း ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် မီးငှက် တောင်းဆိုသည်ကို ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်မှ ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်နှင့် မီးငှက်သည် မီးအလင်းတန်း တစ်ခုအသွင်သို့ ပြောင်းလျက် ချက်ချင်း ပျံသန်းထွက်ခွာသွားရာ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ရန်ကိုင်တို့၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။ မီးငှက် ထွက်သွားသည့် နေရာသည်ကား မြေအဆုတ်မီးတောက်ကန်ပင် ဖြစ်လေသည်။

မီးငှက်ကို မြေအဆုတ်မီးတောက်ကန်၌ မွေးဖွားခဲ့သည်။ ထိုနေရာတွင် နှစ်ပေါင်း သောင်းနှင့်ချီအောင် တည်ရှိနေခဲ့သော်လည်း ၎င်း၏ စွမ်းအား အကန့်အသတ်ကြောင့် မြေအဆုတ်မီးတောက်ကန်ထဲမှ စွမ်းအားများကို ဆက်လက် မစုပ်ယူနိုင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော် ယခုမူ ယခင်ကကဲ့သို့ မဟုတ်တော့။ ယခု မီးငှက်သည် နေမီးလျှံမီးတောက်အချို့ကို စုပ်ယူပြီးထားလေပြီ။ ထို့အပြင် မီးငှက်၏ စွမ်းအားသည် ၎င်းကို ရန်ကိုင် စရရှိခဲ့စဉ်က အချိန်နှင့် စာလျှင် အများကြီး ပိုအားကောင်းလာခဲ့လေပြီ။

ယခု မီးငှက်သည် မြေကမ္ဘာအဆုတ်မီးတောက်ကန်ဆီသို့ ပြန်သွားပြီး ထိုနေရာမှ မီးစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူကာ သူ့ကိုယ်သူ ပိုမိုအားကောင်းလာအောင် လုပ်ချင်နေသည်။

သူ့အတွက် အကျိုးရှိမည့် ကိစ္စလည်း ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ ခွင့်မပြုပေးရမည်နည်း။

နေ့ဝက်ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန် ငါးလွှာမြောက်ကို ဖြတ်ကျော်လာပြီးခဲ့ပြီး ဝါးတောလေးထဲတွင် ရှိနေသော သစ်သားအိမ်လေးဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

ထိုသစ်သားအိမ်လေးကို ကြည့်ရင်း အကြောင်းအရာ အချို့ကို ပြန်မှတ်မိသွားသည့်နှယ် ယန်ယန်၏ မျက်ဝန်းထဲ အတိတ်အား လွမ်းဆွတ်ရိပ်များ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်အား သွားမနှောင့်ယှတ်ဘဲ ဝါးတောအပြင်ဘက်တွင်သာ တိတ်တိတ်လေး ရပ်စောင့်နေပေးလိုက်သည်။

ထိုဝါးများသည် အလွန်ကိုမှ မာကျောလှသည်။ ရန်ကိုင်သည် လေဟာနယ်ဓါးသွားကိုသုံး၍ ထိုဝါးများကို နှစ်ဝက်တိုင်တိုင် ထိုင်ခုတ်ခဲ့သော်လည်း ဝါးအချောင်းနှစ်ဆယ်လောက်သာ ခုတ်နိုင်ခဲ့သည်။

“ဒါတွေက ရွှေနက်ဝါးတွေလေ။ ရွှေနက်ဝါးတွေက မှော်ရတနာတွေ လုပ်လို့ကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းတစ်မျိုးဆိုပေမယ့် သူ့ရဲ့ တကယ့် အသုံးဝင်ပုံက အဲ့ဒါ မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီဝါးတွေကို ထပ်မခုတ်နဲ့တော့” ယန်ယန်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။

“အခြားနေရာမှာ သုံးသေးတာလား” ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် ချက်ချင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။ ထိုဝါးများ မည်မျှ မာကျောကြောင်း သူသိသည်။ ထိုကဲ့သို့ အလွန်ကိုမှ မာကျောလှသည့် ဝါးများသည် မှော်ရတနာပြုလုပ်ရာ၌ အသုံးဝင်သည် ရှားပါးပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြပေသည်။

“ဟုတ်တယ်။ ရွှေနက်ဝါးတွေ အပွင့်ပွင့်လာပြီ ဆိုတာနဲ့ ဝါးစို့တွေ ထွက်လာလိမ့်မယ်။ အဲ့ဝါးစို့တွေထဲမှ အရမ်း သန့်စင်တဲ့ မိုးမြေစွမ်းအင်တွေပါတယ်။ အဲ့ဝါးစို့တွေကို သုံးပြီး ကျင့်ကြံမယ်ဆို ဘာဘေးထွက်ဆိုးကျိုးမှ မကြုံရဘဲ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို မြှင့်တင်လို့ရတယ်”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် တုန်လှုပ်သွားပြီး အလျင်အမြန် ပြန်မေးလိုက်လေသည် “နင်တကယ် ပြောနေတာလား”

“ငါနင့်ကို ဘာလို့ လိမ်ရမှာလဲ” ယန်ယန်က ရန်ကိုင်အား မျက်နှာကြီးမဲ့လျက် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ဒီဝါးပင်တွေ ဘယ်တော့လောက် အပွင့်ပွင့်မှာလဲ” ရန်ကိုင်က ထပ်မေးလိုက်ရာ ယန်ယန်က ရန်ကိုင် ဘာတွေးနေလဲ ဆိုသည်ကို သိနေသည့်အလား ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ဝါးပင်တွေ ပုံစံအရတော့ နောက်ထပ် ဆယ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်ဆယ်လောက်ဆို ပွင့်ပြီ”

“အဲ့လောက်တောင် ကြာဦးမှာလား…” ရန်ကိုင် မျက်နှာကြီး မဲ့သွားခဲ့သည်။ ထိုဆယ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်ဆယ်အတွင်း ဘာဖြစ်သွားမလဲ ဆိုသည်ကို မည်သူ ပြောနိုင်မည်နည်း။ ထိုအချိန်သို့ ရောက်သည့်အခါ သူအရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် ရှိချင်မှ ရှိတော့ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် ပုံစံကိုကြည့်ရင်း ယန်ယန် တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။ ရန်ကိုင်လည်း သက်ပြင်းတစ်ချက် ယန်ယန်နောက်သို့ အလျင်စလို လိုက်သွားခဲ့သည်။

အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင် ပထမဆုံး မြင်လိုက်ရသည့် အရာကား သူ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည့် ပန်းချီကားချပ်ပင်။ ထိုပန်းချီကားချပ်သည် အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ ကျောပြင်ကို ရေဆွဲထားသည့် ထူးထူးဆန်းဆန်း ပန်းချီကားချပ် တစ်ခုဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင် ဤနေရာသို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်စဉ်က ထိုပန်းချီကားချပ်ကို သေချာ လေ့လာကြည့်ခဲ့သေးသည်။ သို့သော်ငြား မည်သည့် ထူးခြားမှုကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ ပန်းချီကားချပ်သည် သာမန် ပန်းချီကားချပ် တစ်ချပ်ဟုသာ ထင်ရသည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့စိတ်ထဲတွင် ထိုကျောပြင်ကို ရင်းနှီးနေသလို ခံစားခဲ့ရသည်။ ယခု ထပ်မြင်လိုက်သည့် အခါမှပဲ အားလုံး ရှင်းလင်းသွားတော့သည်။

ထိုကျောပြင်ကို ရင်းနှီးနေသည်ဟု ခံစားရခြင်းမှာ အထူးအဆန်းမဟုတ်၊ ထိုအမျိုးသမီး၏ ကျောပြင်သည် ယန်ယန်၏ ကျောပြင်နှင့် ဆင်နေခြင်းသည်ကိုး။

ယန်ယန်သည် အမြဲတမ်း အနက်ရောင် ဝတ်ရုံကြီးကိုသာ ဝတ်ထားသဖြင့် ထိုစဉ်က ထိုအမျိူးသမီး၏ ကျောပြင်နှင့် ယန်ယန်၏ ကျောပြင်ကို သွားမဆက်စပ်မိခဲ့ပေ။ သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင် ယန်ယန်သည် ပန်းချီကားချပ်ရှေ့တွင် ရပ်၍ ထိုပန်းချီကားချပ်ကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေသဖြင့် ရန်ကိုင် ပန်းချီကားချပ်နှင့် ယန်ယန်၏ ကျောပြင်ကြား တူညီမှုကို သေချာ သတိပြုမိလေပြီ။

သူထိုအကြောင်း စဉ်းစားနေစဉ် ပန်းချီကားချပ်သည် လေတိုက်၍ လှုပ်သွားသည့်နှယ် ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်လာပြီးနောက် မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းတစ်ရပ်ကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

ပန်းချီကားချပ်ထဲတွင် ရှိနေသော အမျိုးသမီးသည် ရန်ကိုင်အား ကျောပေးထာရာ သူတို့ဘက်သို့ လှည့်လာခဲ့သည်။ ယန်ယန်နှင့် အကြည့်ချင်း ဆုံသွားသည့်အခိုက် ပန်းချီကားချပ် ထဲရှိ အမျိုးသမီး ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်၏။

ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် မှင်သက်အံ့ဩမိနေလေပြီ။ အံ့ဩထိတ်လန့်လွန်းသဖြင့် သူ့ခဗျာ လှုပ်ပင် မလှုပ်နိုင်တော့ပေ။

ပန်းချီကားချပ်ထဲရှိ အမျိုးသမီးသည် ယန်ယန်နှင့် ချွတ်စွပ်ကို တူလှသည်။ ကွာခြားသည့်အချက်ဆို၍ သူမ ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားသာ ရှိသည်။ ယန်ယန်သည် အနက်ရောင် အဝတ်အစားကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ပန်းချီကားချပ်ထဲရှိ အမျိုးသမီးသည် အဖြူရောင် အဝတ်အစားကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ယန်ယန်နှင့် ပန်းချီကားချပ်ထဲရရှိ အမျိုးသမီး၏ လက်ရှိ ပုံစံသည် လူတစ်ယောက် မှန်ရှေ့တွင်ရပ်၍ သူ့ရုပ် သူပြန်ကြည့်နေသည့် ပုံစံနှင့်ပင် တူလှလေရာ ရန်ကိုင်အဖို့ အလွန်ကိုမှ မှင်သက်မိနေပြီး ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ယန်ယန်အား ကြည့်နေပြီးနောက် ပန်းချီကားချပ်ထဲရှိ အမျိုးသမီးသည် အသိစိတ်ရှိနေသည့်နှယ် သူ့ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ယခင်က ယန်ယန် မည်သူမည်ဝါ ဖြစ်သည်ဆိုသည့်အပေါ် သသယရှိခဲ့လျှင် ယခုလုံးဝ သံသယမရှိပါတော့ချေ။ အခြားအရာများကို မကြည့်လျှင်ပင် ထိုပန်းချီကား တစ်ချပ်တည်းသည်ပင် ရန်ကိုင်၏ နားလည်နိုင်စွမ်းကို လုံးဝ ကျော်လွန်နေခဲ့သည်။

လူတစ်ယောက်နှင့် ပန်းချီကားချပ် တစ်ချပ်သည် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အချိန် အတော်ကြာသည်အထိ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ယန်ယန်က ရုတ်တရက် အသာအယာ သက်ပြင်းချကာ ပြောလိုက်သည် “ငါနိုးနေပြီ။ နင်ဒီမှာ ဆက်နေစရာ မလိုတော့ဘူး။ ထွက်လာခဲ့ပေတော့။ ဒီနှစ် အတောအတွင်း နင်အများကြီး ပင်ပန်းသွားခဲ့ပြီ”

“ငါကနင်၊ နင်က ငါပဲလေ။ ဘာလို့ အခုမှ စည်းတွေ ခွဲနေရသေးတာလဲ” ပန်းချီကားချပ်ထဲမှ ယန်ယန်၏ အသံနှင့် ချွတ်စွပ်ဆင်တူသော အသံကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ပန်းချီကားချပ်ထဲမှ အမျိုးသမီးသည် အလင်းတန်း တစ်ခုအသွင်သို့ ပြောင်းကာ ယန်ယန်၏ နဖူးထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ယန်ယန် ခန္ဓာကိုယ် အနည်းငယ် တုန်ရီသွားပြီး နာကျင်မှုကြောင့် အနည်းငယ် မျက်နှာမဲ့သွားသည်။ သို့သော် အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်လည် တည်ငြိမ်သွားပြီး တစ်ခုခုကို အာရုံခံနေသည့်အလား မျက်ဝန်းအစုံကို ပိတ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင် ယန်ယန်အား သွားမနှောင့်ယှတ်ချေ။ ယခုတစ်ကြိမ် ယန်ယန်နှင့် ခရီးအတူ ထွက်လာခဲ့ရသည့် အတွက်ကြောင့် သူ့နာလည်းနိုင်စွမ်းကို လုံးဝ ကျော်ထွက်နေသည့် အဖြစ်အပျက် များစွာကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ မဟာဧကရာဇ်၏ အစွမ်းအစသည် သူ့အဆင့်ရှိ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် နားလည်နိုင်သည့် အစွမ်းမျိုး မဟုတ်ပါချေ။

ပန်းချီကားထဲရှိ အမျိုးသမီး ပျောက်ကွယ်သွားပြီးနောက် ချိတ်ဆွဲထားသော ပန်းချီကားချပ် ရုတ်တရက် သူ့အလိုလို လောင်ကျွမ်းလာပြီး အငွေ့ပျံ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ယန်ယန်သည် မျက်လုံးမှိန်၍သာ ရှိနေသေးသဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း တိတ်တိတ်လေး စောင့်နေပေးလိုက်သည်။

နှစ်နာရီလောက် ကြာပြီးနောက် ယန်ယန် ရုတ်တရက် သက်ပြင်းတစ်ရှိုက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံး ဖွင့်လျက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့လှည့်၍ ပြုံးပြလိုက်သည်။

ယန်ယန်၏ ကျင့်ကြံခြင်းကို မမြင်နိုင်သေးသော်လည်း ပန်းချီကားချပ်ထဲမှ အမျိုးသမီးနှင့် ပေါင်းစပ်ပြီးနောက် ယန်ယန်၏ အရှိန်အဝါ ပိုအားကောင်းလာသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်၏။

“ဒီနေရာက နောက်ဆုံး မတော်တဆ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားခဲ့ရင် ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ မဟာဧကရာဇ် လိုရမယ်ရ ပြင်ထားခဲ့တဲ့ နေရာတစ်ခုပဲ။ ငါသာ မှတ်ဥာဏ်တွေ ပြန်မရဘဲ ပေါ်မလာခဲ့ဘူး ဆိုရင် သူ့က ငါ့နေရာကို တာဝန်ယူသွားမှာ” ယန်ယန်က ရှင်းပြလိုက်သည်။

“ဘာတာဝန်လဲ”

“မဟာဧကရာဇ်ကို နှိုးရမယ့် တာဝန်လေ” ယန်ယန်က ပြန်ပြောလိုက်သည် “နင်မိန်းမတစ်ယောက် မဟုတ်တာ ကံကောင်းတယ်မှတ်၊ ဟုတ်သာ ဟုတ်ခဲ့ရင် နင်ဒီကို ရောက်တုန်း သူ့နင့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝင်စီးခဲ့မှာ”

ထိုအကြောင်းကို ကြားလိုက်ချိန် ရန်ကိုင် မျက်နှာပျက်သွားပြီး ကြက်သေသေသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း သိချင်စိတ်သည် ပိုအားကောင်းနေခဲ့သဖြင့် “ဒီတော့ နင်ပြောချင်တာက အခု နင့်တာဝန်က မဟာဧကရာဇ်ကို နှိုးဖို့ပေါ့ဟုတ်လား”

“ဟုတ်တယ်” ယန်ယန် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“နင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”

“ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပွင့်တဲ့အချိန်ထိစောင့်ပြီး အတွင်းပိုင်းဆီ သွားရမှာ” ယန်ယန်က ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ရှိနေသည့် နေရာဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲမှ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ကို လှမ်းမမြင်ရချေ။

သိလွန်းခြင်းသည် ကောင်းသည့်ကိစ္စတစ်ခု မဟုတ်မှန်း သိထားသဖြင့် ရန်ကိုင် ထပ်မမေးတော့ပေ။

“ဒီလောက်ပဲ။ ငါတို့ ပြန်ရအောင်” ယန်ယန်က ပြောလိုက်၏။

“ခဏလောက်စောင့်ဦး” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး မီးငှက်ကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင် မီးငှက် သူ့ဆီသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့လေသည်။ မီးငှက်ဆီမှ အပူဓါတ်သည် ယခင်ထက် ပိုအားကောင်းနေခဲ့လေပြီ။ မြေကမ္ဘာအဆုတ်မီးတောက်ကန်ထဲတွင် အချိန်အကြာကြီး မနေလိုက်ရသော်ငြား မီးစွမ်းအင်များစွာကို စုပ်ယူနိုင်ခဲ့သည့်ပုံပင်။ အချိန်ကောင်းနေစဉ် ရန်ကိုင်က လှမ်းခေါ်လိုက်သဖြင့် မီးငှက် မကျေမနပ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ပြန်ရတော့မည် မဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း မတတ်နိုင်ပါချေ။ မီးငှက်လည်း ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ရန်ကိုင် ကိုယ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားလိုက်လေသည်။

ကိစ္စအားလုံး ပြီးပြတ်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်တို့ ပြန်ထွက်လာလိုက်ကြသည်။

အခြားသူများ သတိမထားမိစေရန် အလို့ငှာ ရန်ကိုင်တို့ သေချာ သတိထားသွားကြရသည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် အများစုသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ကို အာရုံစိုက်နေသည့် အတွက်ကြောင့် သဲမီးတောက်နယ်မြေအား လာရောက်စစ်ဆေးသည့်လူ သိပ်အများကြီး မရှိခဲ့ပေ။ လုံလုံခြုံခြုံ ဖုံးကွယ်ရင်း ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်သည် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲမှ မည်သူမှ မသိအောင် ထွက်လာနိုင်ခဲ့သည်။

သဲမီးတောက်နယ်မြေမှ ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ ရောက်သည့်အခါ ယန်ယန်သည် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယျာဉ်ကို ထုတ်၍ ကောင်းကင် ကံကြမ္မာမြို့တော်ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၆)

ထိုလူများ၏ အပြုအမူနှင့် ပက်သက်၍ လူရီ ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။ သူတို့ သူ့အပေါ် တကယ် သစ္စာခံခံ၊ မခံခံ သူဂရုမစိုက်။ အကြွင်းမဲ့ခွန်အား ရှေ့မှောက်တွင် မည်သည့် လှည့်ကွက်မှ အသုံးမဝင်ပါချေ။

ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးလျက် လူရီက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ကောင်းပြီလေ၊ မင်းတို့ ငါ့အပေါ် သစ္စာခံချင်မှတော့ ငါလည်း မင်းတို့ အသက်ကို ချမ်းသာပေးရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်… သူတော်စင်တွေက အရမ်း အားနည်းလွန်းတယ်။ ငါ့အတွက် အသုံးမဝင်ဘူး။ သူတို့ အကုန်လုံးကို သတ်ပစ်လိုက်”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ အကုန်လုံး၏ မျက်နှာ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။ အထူးသဖြင့် သူတော်စင်များပင်။ သူတို့ဘက်မှ သစ္စာခံမည်ဟု ပြောသည့်တိုင် သူတို့ကို အသုံးမဝင်ဟု ပြောကာ သတ်ပစ်ဦးမည်ဟု အားလုံး မထင်ထားခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် အသက်ချမ်းသာပေးရန် ချက်ချင်းပဲ ဦးညွှတ်တောင်းပန်ကြတော့သည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် နှစ်ယောက်လည်း မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်နေ၏။ ထိုသူတော်စင်များသည် သူတို့၏ ဂျူနီယာများ ဖြစ်ရာ မည်ကဲ့သို့ လက်လွတ်စပယ်ကြီး သတ်ရက်မည်နည်း။

သို့သော်လည်း လူရီက ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် အေးစက်စက် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ငါကိုယ်တိုင် လုပ်ရမှာလား”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ချန်တုန်နှင့် အခြား တန်ခိုးရှင် အဆင့် ပညာရှင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် လူအိုကြီး၏ အဖြစ်ကို ပြန်သတိရလိုက်သည့်အခါ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး သူတို့၏ သူတော်စင်ချီကို သူတော်စင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ အနည်းငယ် ပစ်လွှတ်လိုက်လေ၏။

အက်သံများနှင့်အတူ သူတော်စင်အားလုံး ဦးခေါင်းများ အက်ကွဲကုန်ပြီး နေရာတင်ပင် ပွဲချင်းပြီး သေသွားကြလေသည်။

“အင်း” လူရီ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် မှတ်ချက်ပေးလိုက်၏ “ငါ့မှာ မင်းတို့အတွက် တာဝန်တစ်ခု ရှိတယ်”

“ကျေးဇူးပြုပြီး ပြောပါသခင်” ချန်တုန်က ချက်ချင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ဘာနည်းပဲသုံးရသုံးရ၊ ကြိုက်တဲ့နည်းလမ်းသုံးပြီး တန်ခိုးရှင် အဆင့် ပညာရှင် နည်းနည်းလောက် ထပ်ရှာလာခဲ့။ သူတို့ရဲ့ ခွန်အားက မင်းတို့အောက် နိမ့်လို့ မဖြစ်ဘူးနော်။ ပြီးတော့ သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့်တွေလည်း ထပ်ရှာထားလိုက်ဦး”

“နားလည်ပါပြီ” ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ လူရီ ဘာလုပ်ရန် ကြံနေလဲ ဆိုသည်ကို ချန်တုန် ချက်ချင်း နားလည် သွားခဲ့သည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် သူတို့အပေါ် သုံးခဲ့သည့် နည်းလမ်းကိုသုံး၍ လက်အောက်ငယ်သားများ စုစည်းရန် ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ချန်တုန်ကလည်း ပျော်ပျော်ကြီး လုပ်ပေလိမ့်မည်။

လူတစ်ယောက်၏ စိတ်မှာ ထိုကဲ့သို့။ ကိုယ်ခံရပြီးလျှင် အခြားသူကိုလည်း ခံရစေချင်သည်။

“ဒါပေမယ့်၊ သခင်၊ အဲ့လူတွေကို ဘယ်ကို ခေါ်လာရမှာလဲ”

“ရှဲ့မိသားစုဆီ” လူရီ ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်ကာ ရှဲ့မိသားစုဘက်ဆီ ပျံသန်းသွားလေသည်။

လူရီ မရှိတော့သည့် နောက်မှပဲ ချန်တုန် သက်ပြင်း ရှိုက်လိုက်နိုင်သည်။ လူရီ၏ နှိပ်စက်ခြင်းခံရစဉ်က သူ့ကျိန်းသေ သေရတော့မည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ကံကောင်းစွာဖြင့် မသေခဲ့ပါချေ။

“ရောင်းရန်ချန်၊ အဲ့ကောင်ပေးတဲ့ အမိန့်တွေကို ငါတို့ တကယ် နာခံရမှာလား” အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်က လူရီ ထွက်သွားသည့်ဘက်ဆီ ကြည့်ရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် မေးလိုက်သည်။ ထိုကောင်စုတ်လေး ပေးသည့် အမိန့်ကို သူကတယ် မနာခံချင်ချေ။ ပထမဆုံး ဒူးထောက်အညံ့ခံခဲ့သည့် လူမှာ သူဖြစ်သော်လည်း မလုပ်ရ မဖြစ်သည့် အခြေအနေ ကြောင့်သာ လုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

လူရီ၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် သူ့ထက် ပိုနိမ့်သည်။ သူရှိနေသည့် တိမ်မီးတောက်ဂိုဏ်း ဆိုလျှင်လည်း သူတို့ဂိုဏ်းထက် ပိုအားကောင်းခြင်း မရှိသည့် အင်အားစုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ထို့သို့ ဖြစ်လေရာ ထိုကောင်သည် ဘာကောင်မို့လို့ သူ့အမိန့်ကို သူတို့ နာခံရမည်နည်း။

“မနာခံလို့ရော ရလို့လား။ ဘာလဲ၊ အဲ့နှစ်တစ်သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက်ကို ရောင်းရင်းရန် မြည်းချင်လို့လား” သူနှိပ်စက်ခံခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်အကြောင်း ပြန်တွေးမိရုံဖြင့် ချန်တုန် တစ်ကိုယ်လုံး ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ရီသွားသည်။

ရန်ကျုမျက်နှာ အရုပ်ဆိုးသွားပြီး တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် “ဒါပေမယ့် ဒီကောင်လေးက,..”

“ထူးတော့ ထူးဆန်းတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား” ချန်တုန်က တွေးတွေးဆဆဖြင့် ပြောလိုက်သည် “တိမ်မီးတောက်ဂိုဏ်းက ဒီလောက်ကြီး အားကောင်းတဲ့ အင်အားစုတစ်ခု မဟုတ်တာကို သူ့လိုလူတစ်ယောက် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မွေးထုတ်ပေးနိုင်တာလဲ။ ဒီကောင်သုံးသွားတဲ့ နည်းလမ်းတွေက အဆန်းတွေချည်းပဲ။ အနက်ရောင်မြေဓါးကို ဆိုရင်လည်း လက်ဗလာနဲ့ချည်း ကိုင်ပြသွားတာ။ ရောင်းရင်းရန်၊ မင်းဆိုရင်ရော အဲ့အနက်ရောင် မြွေဓါး အလစ်ချောင်းတိုက်ခိုက်တာကို ခုခံနိုင်မှာလား”

ရန်ကျု ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ အနက်ရောင်မြွေဓါးသည် လူအိုကြီး၏ အားအကောင်းဆုံး မှော်ရတနာ ဖြစ်လေရာ ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို ရန်ကျု ထိပ်တိုက် မရင်ဆိုင်ရဲပါချေ။ ပြန်စဉ်းစားကြည့်သော် ထိုထိပ်တိုက် တွေ့ဆုံမှု အတောအတွင်း ထူးဆန်းသည့် အချက်များစွာ ရှိခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ လူရီ၏ ခွန်အား နိမ့်ကျခြင်း မရှိသည်မှာ ထင်ရှားသည်။

“မင်းရောငါရော သူ့ပြိုင်ဘက်မဟုတ်ဘူး။ ဒါတောင် သူက သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်ပဲ ရှိသေးတာနော်။ သူသာ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်ကို ရောက်သွားခဲ့လို့ရှိရင်တော့… မင်းစဉ်းသာစဉ်းစား ကြည့်ပေတော့ရောင်းရင်းရန်၊ အရိပ်ခိုချင်ရင် သစ်ပင်ကြီးကြီးအောက်မှာ အရိပ်ခိုရတယ် ဆိုတဲ့ စကားကို မင်းကြားဖူးတယ်မလား”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကျု၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့သည်။

“ပြီးတော့ ငါတို့ မိသားစုနှစ်ခုစလုံးက အရမ်းကြီး အားကောင်းကြတာ မဟုတ်ဘူး။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်က ပွင့်တော့မှာ။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပွင့်ပြီဆိုတာနဲ့ အကျိုးအမြတ်တွေ ရဖို့အရေး ငါတို့ အသည်းအသန် ပြိုင်ဆိုင်ကြရမှာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ကောင်လေးရဲ့ အကူအညီနဲ့ဆို ငါတို့လည်း မစားရရအောင် အရိုးလောက်တော့ ကိုက်ရနိုင်သေးတယ်။ ပြီးတော့ သူသုံးသွားတဲ့ နှစ်တစ်သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက်က အတော်လေးကိုမှ ထူးဆန်းလွန်းတဲ့အင်းဆက်၊ အဲ့အင်းဆက်အကြောင်း ငါတစ်ခါမှ မကြားဖူးဘူး။ ဒါကြောင့် အဲ့အင်းဆက်ကို ဖယ်ရှားနိုင်တဲ့လူ များများစားစား ရှိလောက်မယ်လို့ ငါမထင်ဘူး”

“ရောင်းရင်းချန်ပြောတာ ယုတ္တိရှိတယ်။ အခုလောလောဆယ် အဲ့ကောင်ဆီက အမိန့်တွေကို နာခံရဦးမယ်နဲ့ တူတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်က အဝေးကြီး လိုသေးတာပဲလေ”

“ဟုတ်တယ်၊ ရောင်းရင်းရန်ပြောတာ အမှန်ပဲ” ချန်တုန် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

သဘောတူညီချက် ရပြီးသွားသည်နှင့် လူရီ ပေးသော တာဝန်အား မည်ကဲ့သို့ ပြီးမြောက်အောင် ဆောင်ရွက်ရမလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ နှစ်ယောက်သား စတင် အစီအစဉ် ဆွဲတော့သည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် အချို့ကို ရှဲ့မိသားစုဆီ မျှားခေါ်၊ ပြီးသည်နှင့် ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့်များ၏ ကိုယ်ထဲသို့ နှစ်တစ်သောင်း အဆိပ်မိစ္ဆာအင်းဆက် ထည့်သွင်းပေမည်။

…………

လဝက်ကြာပြီးနောက် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ လိုဏ်ဂူထဲ ရန်ကိုင်သည် သူ့ရှေ့ရှိ သွေးနီရောင် ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားကို ရွှင်မြူးစွာဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။

လဝက်ကြာအောင် သန့်စင်ပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားကို သူ့ကိုယ်ထဲသို့ စိတ်ကြိုက် အထုတ်အသွင်း ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့လေပြီ။ တစ်ကြိမ်သုံး မှော်ရတနာများ အကြောင်း ရန်ကိုင် ကြားဖူးပြီး ထိုတစ်ကြိမ်သုံး မှော်ရတနာများသည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်းကြောင်းလည်း သိသည်။ သို့သော်လည်း အသုံးပြုနိုင်သော အကြိမ်ရေ အကန့်အသတ်ကြောင့် သာမန် ပန်းပဲပညာရှင်များသည် ထိုကဲ့သို့သော မှော်ရတနာများကို အလွယ်တကူ မပြုလုပ်ကြပေ။

သို့သော်လည်း သူ့ဘဝတွင် လျှမ်းလျှမ်းတောက် နာမည်ကျော် ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကဲ့သို့ တစ်ကြိမ်သုံး မှော်ရတနာမျိုးကို ရရှိခဲ့လိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့ချေ။

ထိုတံဆိပ်ပြားထဲတွင် ချိတ်ပိတ်ထားသည်ကား ကြယ်တာရာ ကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်၏ နတ်ဘုရားစွမ်းရည်များ အနက်မှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုအရာကို အသုံးပြုဖို့ရာအတွက် လိုအပ်သည့် ခွန်အားမှာလည်း မသေးလှ။ ထိုစွမ်းရည်၏ တန်ပြန် အကျိုးသက်ရောက်မှုကို မခုခံနိုင်လျှင် မိမိပါ ရန်သူနှင့် တစ်ခါတည်း ရောပါပျောက်ကွယ်သွားရပေလိမ့်မည်။ ဤသည်မှာ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား၏ အားနည်းချက်တစ်ခု ဖြစ်သည်။

ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား၏ တန်ပြန် အကျိုးသက်ရောက်မှုကို ရန်ကိုင် မခုခံနိုင်သေးချေ။ တန်ခိုးရှင် အဆင့်သို့ ရောက်သွားလျှင်ပင် ထိုတံဆိပ်ပြားကို အသုံးပြုရန် အတွက် နှစ်ခါပြန် စဉ်းစားရပေဦးမည်။ အနည်းဆုံး တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်လောက် ရောက်မှ ထိုတံဆိပ်ပြားကို သုံးသင့်သည်။

ထိုတံဆိပ်ပြားနှင့် ခဏလောက် ပျော်ပျော်ပါးပါး ကစားနေပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ပြန်ထည့်သိမ်းလိုက်သည်။ ရွှေရောင်ပိုးမျှင်ကို ကျင့်ကြံတော့မည်အပြု ရန်ကိုင် အမူအရာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားပြီး တစ်ခုသော အရပ်ဆီသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင် ထရပ်လိုက်ပြီး တစ္ဆေတစ်ကောင်နှယ် သူ့အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်၍ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်မှ တိတ်တဆိတ် ထွက်သွဦးလေသည်။

ညအချိန် ဖြစ်နေသည်ကတစ်ကြောင်း၊ ရန်ကိုင်မှ သူ့အရှိန်အဝါကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ဖုံးကွယ်ထားသည်က တစ်ကြောင်း တို့ကြောင့် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်မှ သူထွက်သွားသည်ကို မည်သူမှ သတိမပြုမိကြချေ။

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့နှင့် မိုင်သုံးရာ အကွာရှိ တောအုပ်တစ်ခုသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

သူနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် သူရောက်လာမည်ကို စောင့်နေဟန် ထင်ရသော လူတစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိသော် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် “ငါထင်တဲ့အတိုင်းပဲ၊ နင့်ဆီကနေ တကယ် ဖုံးကွယ်ထားလို့ မရတာပဲ”

“ဘယ်ရမလဲ” ရန်ကိုင်က နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “တောင်ကို ကာကွယ်ထားတဲ့ အစီအရင်ကို ထိန်းချုပ်တဲ့ တံဆိပ်ပြားက ငါ့ဆီမှာ ရှိနေမှတော့ နင်အဲ့တာကို အသက်သွင်းတာ ငါမသိဘဲ နေမလားဟ”

ညသန်းခေါင်ကြီး နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်မှ တိတ်တိတ်လေး ထွက်လာသည့်လူမှာ ယန်ယန် ဖြစ်ပေသည်။

“နင်ဘာလို့ ဒီကို လာတာလဲ” ရန်ကိုင် သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“တစ်နေရာရာ သွားဖို့ရှိလို့” ယန်ယန်လည်း ဘာမှ မဖုံးကွယ်ထားပါချေ။

“နင်ဘယ်သွားဖို့လဲ။ သွားမယ်ဆိုရင်လည်း ငါ့ကို ဘာလို့ အရင်မပြောတာလဲ” ရန်ကိုင် ယန်ယန်အား မကျေမနပ်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

လောလောဆယ်တွင် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ တစ်ခုလုံး ပညာရှင်ပေါင်းများစွာဖြင့် ပြည့်နေသည်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ အင်အားစုအသီးသီးသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ကို စောင့်ကြည့်ရန် အတွက် ပညာရှင် အသီးသီးကို စေလွှတ်ထားကြသော်လည်း ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သည် ငြိမ်ငြိမ်လေးသာ ရှိနေသေးသည့် အတွက် အတော်တော်များများသည် စပြဿနာ ရှာနေကြလေပြီ။ တကယ်တော့ ဤနေရာသို့ ရောက်နေသည့် အင်အားစုများထဲ၌ အချင်းချင်း မတည့်ကြသည့် အင်အားစုပေါင်းများစွာ ရှိသည် မဟုတ်ပေလော။

နေ့တိုင်း တိုက်ပွဲများဖြစ်ပြီး လူပေါင်းများစွာ သေကြသည်။

အရိပ်လခန်းမသည် ထိုပြဿနာများကြား ဝင်မပါချေ။ ထို့ကြောင့် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော် အနီးအနားပတ်လည် တစ်ဝိုက်သည် ပိုပို၍ ပရမ်းပတာ ဖြစ်လာနေခဲ့သည်။

ယန်ယန် ညအချိန်မတော်ကြီး တစ်ယောက်တည်း ထွက်သွားခြင်းသည် အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ်များသဖြင့် ရန်ကိုင် သူမအား ဒေါသထွက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။

“နင်ငါ့နောက် လိုက်လာတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား” ယန်ယန် နှုတ်ခမ်းလေး ဆူလိုက်သည်။

“ဒီအချိန်ကြီး ခိုးထွက်ပြီး နင်ဘယ်သွားချင်နေတာလဲ” ရန်ကိုင် ယန်ယန်အား ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“ရောက်ရင် သိလိမ့်မယ်” ယန်ယန်သည် ပြုံးသာပြုံးလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်၏ မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။ ထို့အစား ဆက်ပြောလိုက်၏ “ရောက်တော့မှပဲ ငါအသေးစိတ် သိရမှာ။ အဲ့ကျမှပဲ နင့်မေးခွန်ကို ဖြေနိုင်လိမ့်မယ်။ အခုတော့ ဘာမှ မမေးနဲ့ဦး။ နင်မေးလည်း ငါဖြေနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သော်လည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ခဏစောင့်၊ ငါနဂါးလိုဏ်ဂူက လူတွေကို သွားသတိပေးလိုက်ဦးမယ်”

“မလိုတော့ဘူး။ ဝူရီနဲ့ ချင်းယွဲ့ကို ငါအကြောင်းကြားပြီးသွားပြီ” ယန်ယန် လျှာလေး တစ်လစ်တစ်လစ် ထုတ်လိုက်သည်။ ယခုမှပဲ ယန်ယန် ခိုးထွက်လာခြင်း မဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည် သွားတော့သည်။ ရယ်ချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့သည့်အဆုံး ရန်ကိုင် ရယ်မောမိလိုက်လေသည်။

ယန်ယန်သည် သူမ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

သူ၏ ကြယ်လွန်းပျံကို လေထဲ ပစ်လိုက်သည်နှင့် တဖြည်းဖြည်း ကြီးမားလာခဲ့ရာ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ဆယ်မီတာအရှည်ထိ ရောက်လာခဲ့သည်။

“ဒါက…” ရန်ကိုင် ထိုကြယ်လွန်းပျံကို အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

“ဒါက ငါအဆင့်မြှင့်ထားတဲ့ ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းပျံပဲ” ယန်ယန်က ပြုံးလိုက်ပြီး တိုက်ပွဲလွန်းပျံထဲ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်ရာ ဘေးဘက်ဆီမှ တံခါးတစ်ချပ် ပွင့်လာခဲ့၏။

ယန်ယန် ဦးဆောင်ဝင်သွားလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။

သို့သော် ရန်ကိုင်သည် ထိုတိုက်ပွဲလွန်းပျံထဲသို့ ချက်ချင်း ဝင်မသွားသေးဘဲ အရင်ဆုံး ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ နှစ်ခေါက်၊ သုံးခေါက်လောက် ပတ်ကြည့်ပြီးတော့မှ အထဲသို့ ဝင်သွားသည်။

အထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ရန်ကိုင် ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် ဖြစ်သွားရသည်။ ဤတိုက်ပွဲ လွန်းပျံသည် အပြင်ပန်းတွင်သာ သေးဟန်ပေါက်သော်လည်း အတွင်းပိုင်းသည် အတော်လေးကိုမှ ကျယ်ပေသည်။ အရမ်းကြီး မကျယ်လျှင်ပင် သေးတော့မသေးချေ။

အဘက်ဘက်ဆီမှ လေဟာနယ်စွမ်းအင်တို့ ဖြာထွက်နေသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလိုက်သည်။

တိုက်ပွဲလွန်းပျံ အတွင်းပိုင်းကို စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ယန်ယန် ရောက်နေသည့် အစီအရင် အမျိုးမျိုး ရှိနေသည့် နေရာ ဆီသို့ ရန်ကိုင် သွားလိုက်သည်။

အခန်းထဲတွင် အမျိုးမျိုးသော မြောင်းလေးများ ရှိနေပြီး ထိုထဲတွင် သူတော်စင်သလင်းခဲများ ရှိနေသည်။

ထိုသူတော်စင်သလင်းခဲများသည် ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ် မှသာ ဖန်တီးနိုင်သော အထွဋ်အထိပ်အဆင့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်ထက် တစ်ဆင့်မြင့်သော အရည်အသွေးမြင့် သလင်းကျောက်များ ဖြစ်ကြသည်။

လောလောဆယ်တွင် ယန်ယန် သူမရှေ့ရှိ အစီအရင် တစ်ခုဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ သူမ ပခုံးမှ ကျော်ကြည့်လိုက်ရာ ထိုအစီအရင်သည် ကြယ်မြေပုံနှင့် ဆင်တူသော မြေပုံတစ်ခု ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

ယန်ယန်သည် မြေပုံထက်ရှိ တောက်ပနေသော အစက် တစ်စက်ကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသို တိုက်ပွဲလွန်းပျံ တစ်ချက် တုန်သွားပြီး လျှပ်တန်းတစ်စင်းနှယ် လျင်မြန်စွာ ထိုးထွက်သွားလေသည်။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ထုတ်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့် အခိုက် ရန်ကိုင် မှင်သက်သွားရသည်။

တိုက်ပွဲလွန်းပျံ၏ အမြန်နှုန်းသည် သာမန် ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်း၏ အမြန်နှုန်းထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုမြန်ပေသည်။

“နင်ငါ့ကို လေဟာနယ်စွမ်းအင် ထည့်ခိုင်းလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းတွေက ဒါကိုဆောက်တဲ့ နေရာမှာ သုံးဖို့လား” ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချက် လက်သွားသည်။

“ဟုတ်တယ်”

“နင်ဒါမျိုးကိုတောင် လုပ်နိုင်တာလား” ရန်ကိုင် တကယ်ကို ထိတ်လန့်နေမိလေပြီ။

ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းပျံသည် ကြယ်သင်္ဘော အသေးစားလေး တစ်စင်းဖြစ်ကာ အလွန်ကိုမှ အဆင့်မြင့်ပေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၇)

အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် ကြယ်သင်္ဘော များများစားစား မရှိသလို ရှိသည့် ကြယ်သင်္ဘောများကိုလည်း အင်အားစုကြီး များကသာ ပိုင်ဆိုင်ထားကြပြီး အရည်အသွေးမှာလည်း သိပ်မမြင့်ကြပေ။

ယခင်တစ်ကြိမ် ဟိုင်ခဲမိသားစု အသုံးပြုခဲ့သည့် ကြယ်သင်္ဘောသည် အရိပ်လခန်းမမှ ငှားသုံထားသော ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်း ဖြစ်သည်။

ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းကို တည်ဆောက်ရန်မှာ အလွန်ကို ခက်ခဲပေသည်။ ပုံမှန် ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းကို တည်ဆောက်ရန် အတွက် ကျွမ်းကျင် ပန်းပဲပညာရှင်ပေါင်းများစွာကို လိုအပ်သလို အချိန် နှစ်နှင့်ချီပြီးတော့လည်း ကြာနိုင်ပေသည်။

သို့သော်လည်း ယန်ယန်သည် သူမဘာသာ တစ်ယောက်တည်း ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းကို တည်ဆောက် ပြသွားခဲ့သည်။

သူမ တည်ဆောက်ထားသည့် ကြယ်သင်္ဘောမှာ ပုံမှန်ထက် သေးသော်လည်း ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းတော့ ဖြစ်နေဆဲပင်။

“ဒါက ဘာမှမဟုတ်သေးဘူး။ ဒီထက် ကြီးတာတောင် ငါဆောက်လို့ရတယ်” ယန်ယန်သည် ခေါင်းကိုမော့ ရင်ကိုကော့ လျက် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် မှင်သက်သွားပြီး အာခေါင်ပင် ခြောက်ချင်သွားသည်။

အရိပ်ကြယ်သည် ပြင်ပလောကကြီးနှင့် ဘာကြောင့် အဆက်အသွယ် မလုပ်နိုင်ကြသနည်း။ အကြောင်းအရင်းကား ဤနေရာသည် ပြင်ပလောကကြီးနှင့် အလွန် ဝေးကွာကာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာညောင်းသော ခရီး အ‌ကွာအဝေးတွင် တည်ရှိနေသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ ထိုအကွာအဝေးကို ဖြတ်သန်းသွားလာနေစဉ် အတောအတွင်း အန္တရာယ်များစွာနှင့် ကြုံတွေ့ရနိုင်သည်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ ပန်းပဲပညာရှင်များသည် ထိုမျှ ခရီးဝေးသွားနိုင်ပြီး အကြမ်းခံနိုင်သော အဆင့်မြင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းကို မတည်ဆောက်နိုင်ကြချေ။

တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်း သို့မဟုတ် တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းသာ ရှိခဲ့လျှင် အရိပ်ကြယ်အနေဖြင့် ပြင်ပလောကကြီးနှင့် ပြန်လည် အဆက်အသွယ် လုပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် အရိပ်ကြယ်သို့ ရောက်သည်မှာ အတော်လေး ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် အရိပ်ကြယ်မှ ထွက်သွားနိုင်သည့် နည်းလမ်းနှစ်ခုသာ ရှိမှန်း ရန်ကိုင် သိသည်။ တစ်နည်းသည် ကိုယ်ပိုင် ခွန်အားကို အသုံးပြုခြင်းပင်။ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသာ လုံလောက်အောင် မြင့်မားနေမည် ဆိုပါက ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် ကြုံတွေ့ရမည့် အန္တရာယ် အသွယ်သွယ်ကို လျစ်လျုရှုနိုင်ပေလိမ့်မည်။ နောက်တစ်နည်းသည်ကား အဆင့်မြင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းကို အသုံးပြုခြင်းပင်။

သို့သော်လည်း ထိုနည်းလမ်း နှစ်ခုစလုံးသည် လွယ်ကူသည့် နည်းလမ်းများ မဟုတ်ကြချေ။ သူ့အား တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်မရအောင် လုပ်နေသည့် အရိပ်ကြယ်၏ မိုးမြေစွမ်းအင် ဥပဒေသများ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုအချက်ကို လျစ်လျုရှုထားလျှင်ပင် ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ အန္တရာယ်များကို ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်သည့် ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်း တည်ဆောက်ဖို့ဆိုသည် မဖြစ်နိုင်ပါချေ။

သို့သော်လည်း ယန်ယန်သည် ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းကို လုပ်ပြလိုက်လေပြီ။ ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းပျံသည် ကြယ်စီရင်စုထဲ ဖြတ်သန်းသွားလာနိုင်သည့် အားကောင်းသော ပျံသန်းရေး မှော်ရတနာတစ်မျိုး ဖြစ်သည်။

အရိပ်ကြယ်မှ ထွက်သွားနိုင်မည့် မျှော်လင့်ချက် အလင်းရောင်ကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်လေပြီ။

သူ့နတ်သမီးလေးများနှင့် ပြန်ပေါင်းဖက်နိုင်မည့် ပန်းတိုင် ဆီသို့ ခြေလှမ်းကြီးကြီးတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်နိုင်သည်ဟု ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရသည်။ စုယန်အကြောင်း သတင်း မကြာသေးစဉ်က ထိုအကြောင်းကို ရန်ကိုင် သိပ်စိတ်ထဲ မထားခဲ့။ သို့သော် စုယန် အသက်ရှင်နေသေးကြောင်း ကြားသိလိုက်ရသည့် အခါ ကြယ်စီရင်စုထဲထွက်ပြီး သူမအား သွားရှာချင်စိတ်တို့ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။

ထို့အပြင် ရှနင်းချန်သည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီး၌ ရှိနေသေးသည်။ သူမ မည်ကဲ့သို့ ရှိနေမလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သွားပြန်ကြည့်ချင်နေလေပြီ။

ရန်ကိုင် သူမအား ကြောင်ကြည့်နေသည်ကို မြင်သော် သူဘာစဉ်းစားနေလဲ ဆိုသည်ကို ယန်ယန် မသိဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ရယ်သွမ်းသွေး၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “ကောင်းပြီ၊ ကောင်းပြီ။ ဒီကိစ္စပြီးသွားလို့ ပြန်ရောက်ရင် ငါနင့်ကို ပြမယ်။ ကြယ်သင်္ဘောက ဆောက်ပြီးနေပြီ ဆိုပေမယ့် နည်းနည်း ထပ်ပြင်ဖို့တွေတော့ လိုသေးတယ်။ ဒါကြောင့် အခုလောလောဆယ် အဲ့ဒါကို မသုံးသေးဘဲ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် အောက်မှာ သိမ်းထားတာ”

“နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အောက်မှ မြေအောက်ဂိုဒေါင် တစ်လုံး ရှိတာလား” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။

ယန်ယန် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး “နင်က တစ်ချိန်ကုန် တံခါးပိတ်ကျင့်ကြံရင်ကျင့်ကြံ၊ မကျင့်ကြံရင် အပြင်မှာဘဲ လျှောက်သွား နေတာဟာကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိမှာလဲ”

ရန်ကိုင် ရှက်သွားခဲ့သည်။ သူသည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ ပိုင်ရှင်ဖြစ်သော်လည်း နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ဘာဖြစ်နေလဲ ဆိုသည်ကို သိပ်ဂရုမစိုက်ပါချေ။ သူ့ဘက်မှ ကူညီပေးသည့်အရာ ဆို၍ သူတော်စင်သလင်းကျောက်နှင့် ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများ ရှာပေးခြင်းသာ။ ပစ္စည်းများ လိုအပ်လာလျှင် ပစ္စည်းများကို ရှာပေးတတ်သည်။ ပစ္စည်းရသွားလျှင်မူ သူဂရုမစိုက်တော့ပေ။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သည် ငွေအလွန်လိုအပ်နေခြင်းသည် ယန်ယန်မှ တောင်ပတ်လည်တွင် အစီအရင်များ ခင်းကျင်းနေခြင်း အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်ဟု ရန်ကိုင် ထင်ခဲ့မိသည်။ သို့သော် ယခုမူ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ ယန်ယန်မှ ကြယ်သင်္ဘော တစ်စင်းကို တည်ဆောက်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်လေပြီ။

သူရှာလာပေးသမျှ သူတော်စင်သလင်းကျောက်အားလုံး မလောက်သည်မှာလည်း အထူးအဆန်းတော့မဟုတ်၊ ရေလကြယ်ရှိ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းတွင် သူမြင်တွေ့ခဲ့ရသော ကြယ်သင်္ဘောအကြောင်း ပြန်စဉ်းစား ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းသည် အလွန်ကိုမှ ဈေးကြီးမည်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြောနေစဉ် ငါမန်းပျံလွန်းပျံသည် မယုံကြည်နိုင်စရာ အမြန်နှုန်းဖြင့် ရှေ့ဆက်သွားနေခဲ့သည်။

“ငါတစ်ခုခု စမ်းသပ်မလို့၊ တစ်ခုခုမှားယွင်းသွားရင် နင်ငါ့ကို ကယ်ဖို့သတိရနော်” ယန်ယန်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။

“ဘယ်လို” ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ထူးထူးဆန်းဆန်း ပြုံနေသည်ကို မြင်လိုက်သော် အလျင်အမြန် အသိပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် အခန်းထဲရှိ အစီအရင်ကြီး တစ်ခု လင်းလက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စက်မြည်သံကဲ့သို့ အသံနှင့်အတူ အခန်းထဲတွင်ရှိ မြောင်းထဲတွင် ရှိနေသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်ခဲများထဲမှ စွမ်းအင်များသည် တစ်နေရာတည်း၌ သွားရောက် စုဝေးကြသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ထိုသူတော်စင်သလင်းကျောက်ခဲများ အားလုံး မှိန်ကျသွားလေသည်။ ငါးမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်ယာဉ် သုံးလိုက်သည့် စွမ်းအင်ပမာဏကို မြင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။

ဘုန်း….

မိုးချိန်းသံကဲ့သို့ မြည်သံနှင့်အတူ ငါးမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ် ရုတ်ချည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်ခါလာသည်။

ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလို ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်၏ ဦးထိပ်မှ မျက်စိကျိန်းမတတ် အလင်းတန်းတစ်ခု ပေါ်လာပြီး ရှေ့တည့်တည့်သို့ သွားရောက် ထိမှန်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

နေရောင်အောက် အရည်ပျော်ကျသွားသော နှင်းပမာ သူ့ရှေ့ရှိ လေဟာနယ်သည် တဖြည်းဖြည်း အရည်ပျော်လာပြီး ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော ဝဲကတော့ကြီး တစ်ခုအဖြစ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

“ဟင်းလင်းပြင် လိုဏ်ခေါင်းလား” ရန်ကိုင် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

ရန်ကိုင် ဘာမှ ထပ်မပြောနိုင်သေးခင်မှာပဲ ယန်ယန်သည် ဆည်းလည်းသံတမျှ ချိုသာသည့် ရယ်သံဖြင့် ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်မောလျက် ငါးမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို အသစ် ဖြစ်ပေါ်လာသော ဟင်းလင်းပြင်လိုဏ်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဟုန်ထိုး တိုးဝင်သွားစေလိုက်သည်။

ဟင်းလင်းပြင်လိုဏ်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသော ခံစားချက်တစ်ခုကို ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် ရရှိလိုက်သည်။

ထိုခံစားချက်သည် ခဏလေးသာ ပေါ်လာပြီး ချက်ချင်း ပြန်လည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ အားလုံး တည်ငြိမ်သွားသည့် အခါ သူနှင့်ယန်ယန်သည် အခြား တစ်နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရောက်ရှိနေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

အံ့အားသင့်နေဖို့ရာ အချိန်မရှိဘဲ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် အလျင်စလို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်မိသည်နှင့် ရန်ကိုင် မျက်နှာပျက်သွားသည်။

အကြောင်းမှာ သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် အပြန်အလှန် တိုက်ခိုက်နေကြသော အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် နှစ်ဖွဲ့စလုံးမှာ သိပ်အားကောင်းခြင်း မရှိကြဘဲ နှစ်ဖွဲ့စလုံး၏ ခေါင်းဆောင်မှာ သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့်များ ဖြစ်ကြပြီး ကျန်အဖွဲ့သားအများစုသည် သူတော်စင်များသာ ဖြစ်ကြသည်။

နှစ်ဖွဲ့ပေါင်း လူအရေအတွက်မှာ လေးဆယ်လောက် ရှိသည်။ ထိုလေးဆယ်အပြင် အလောင်းအချို့လည်း မြေပြင်ပေါ်တွင် ရှိနေခဲ့သည်။

သူတို့နှင့် အနီးတွင်ကား အဆင့်ရှစ်မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင်၏ အလောင်း ရှိနေခဲ့သည်။ ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် သိလေပြီ။ ထိုနှစ်ဖွဲ့သည့် အရှစ်မွန်းစတားသားရဲ အလောင်း အတွက် ယှဉ်ပြိုင်တိုက်ခိုက်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ဖွဲ့ ထိုသားရဲကို အတူပေါင်းသတ်ပြီး နောက်ဆုံး ဝေစုခွဲသည့်အခါ အဝေးမတည့်ကြပဲ အချင်းချင်း ထသတ်ကြခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။

ယခုအဖြစ်အပျက်သည် ဖြစ်နေကျ အဖြစ်အပျက် တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို သုံးပြီး ဟင်းလင်းပြင်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ထိုးခွဲခဲ့ရာတွင် တောအုပ်တစ်ခုခုထဲသို့ မရောက်သွားဘဲ တိုက်ပွဲဖြစ်နေသည့် အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ ကြားထဲသို့ ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။

“ဘာတွေကြောင်နေတာလဲ။ မြန်မြန် သွားတော့လေ” ရန်ကိုင်က လှမ်းသတိပေးလိုက်သည်။

“အာ၊ အန်” ထိုအခါမှပဲ ယန်ယန် အသိပြန်ဝင်လာပြီး ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို ထိန်းချုပ်၍ ထိုနေရာမှာ အလျင်စလို မောင်းထွက်လာလိုက်လေသည်။

အောက်ဘက်တွင် တိုက်ခိုက်နေသော အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့သည် ရန်ကိုင်တို့ စီးလာသည့် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို ကြောင်ပြီး ကြည့်နေကြသည်။

“စီနီယာအစ်ကို၊ အဲ့ဒါ ဘာကြီးလဲ” မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သော သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့် ကျင့်ကြံသူဆီ တိုးကပ်သွားပြီး မေးလိုက်သည်။ သူမသည် မငယ်သော်လည်း ရုပ်ရည်ကို သေသေချာချာ ထိန်းသိမ်းထားသည့် အတွက်ကြောင့် အတော်လေးကို လှပလှသည်။ အမျိုးသမီးသည် သူမ မြင်လိုက်ရသည့် အရာနှင့် ပက်သက်၍ အလွန်ကိုမှ စိတ်ရှုပ်နေခဲ့လေသည်။

“ငါလည်း သေချာမသိဘူး” သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်က ခေါင်းခါလိုက်သည်။

ထိုလူများ အသိဥာဏ်နည်းပါးခြင်း မဟုတ်ကြ။ ဖြစ်ပျက်သွားသည့် အရာကိုက လွန်စွာကိုမှ ထိတ်လန့်ဖွယ် ကောင်းနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဟင်းလင်းပြင် လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခု ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီး ထိုထဲမှ ဧရာမ ငါမန်းတစ်ကောင် ခုန်ထွက်လာသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်ဆိုလျှင်ပင် ထိတ်လန့်သွားလောက်မည် ဖြစ်လေရာ သူတို့မူကား ပြောစရာပင် မလိုတော့ချေ။

“ကြည့်ရတာ ကြယ်သင်္ဘောနဲ့ တူသလိုပဲ” ထိုလူက ထပ်မံ ရေရွတ်လိုက်သည်။

“အဲ့လောက်သေးတဲ့ ကြယ်သင်္ဘော ရှိလို့လား” အမျိုးသမီးက မသင်္ကာဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “မိုးကြိုးမုန်တိုင်ဂိုဏ်းက ကြယ်သင်္ဘောကို ဂျူနီယာညီမ တစ်ခါမြင်ဖူးတယ်။ အဲ့လောက် မသေးဘူး။ အဲ့ထက်အများကြီး ပိုကြီးတယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် စကားပြောနေသည့် စူးစူးရှရှ အော်သံ တစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် လန့်သွားပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူတို့ဘက်မှ လူတစ်ယောက် ဒဏ်ရာရသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုလူ ဒေါသထွက်သွားပြီး “ခွေးသူတောင်းစား ရှုစန်း၊ အလစ်ချောင်းတိုက်ရအောင် မင်းသောက်ရှက်မရှိဘူးလားကွ”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့မှော်ရတနာကို ဝှေ့ရမ်း၍ စတင် တိုက်ခိုက်တော့လေသည်။ တဒင်္ဂတာ တိတ်ဆိတ်မှုသည် ရုတ်ချည်း ကျိုးပျက်သွားပြီး အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ တိုက်ပြန် ပြန်ဖြစ်ကြတော့သည်။ သူတို့ မြင်လိုက်သော အရာသည်ကား မည်သည့်နေရာသို့ ရောက်လို့ရောက်သွားမှန်း မသိတော့။ ယခု သူတို့ခေါင်းထဲတွင် ရှိနေသည်ကား တစ်ဖက်အဖွဲ့ရှိ လူများကို သတ်ဖို့ပင် ဖြစ်လေသည်။

မိုင်ပေါင်းများစွာ ဝေးကွာသော မြက်ခင်ပြင်တစ်ခုပေါ်တွင် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ် တိတ်တဆိတ် ဆင်းသက်လိုက်သည်။

ယန်ယန်သည် သူတော်စင်သလင်းကျောက်ခဲများကို လဲလှယ်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေစဉ် ရန်ကိုင်မှာမူ သူမြင်လိုက်ရသည့် အရာကြောင့် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မိနေဆဲပင်။

ဤကြယ်လွန်းပျံလေးသည် လေဟာနယ်ကို ဆုတ်ဖြဲ နိုင်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် လုံးဝ မထင်ထားခဲ့ချေ။ လေဟာနယ်ကို တစ်ကြိမ် ဆုတ်ဖြဲရန်အတွက် သုံးလိုက်ရသည့် သူတော်စင် သလင်းခဲ အရေအတွက်မှာ အတော့်ကိုမှ များပြားလှသော်ငြား ထိုသို့လုပ်ရန် တကယ်ကို မလွယ်ကူချေ။

ထို့အပြင် ကြယ်လွန်းပျံ ခုန်ကျော်သွားခဲ့သော အကွားအဝေးသည် သူခုန်ကျော်နိုင်သည့် အကွာအဝေးထက် အများကြီး ပိုကျယ်ပေသည်။ သူတို့ မူလ ထွက်လာသည့်နေရာကို သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် လှမ်းအာရုံခံ၍ မရတော့ပေ။

သူတော်စင်သလင်းခဲများကို ပြန်လဲလှယ်ပြီးနောက် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို ယန်ယန် ထပ်မောင်းလေသည်။

“တစ်ခါသွားရင် ဘယ်လောက်ဝေးဝေး သွားလို့ရလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

“အခု ငါတို့ မောင်းလာလိုက်တာ မိုင်တစ်သိန်းလောက် ရှိသွားပြီနဲ့တူတယ်” ယန်ယန်က ထိုရလဒ်နှင့် ပက်သက်၍ မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည့်အလား အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် ပြောလိုက်သည်။

“မိုင်တစ်သိန်း…” ရန်ကိုင် သက်ပြင်းရှိုက်မိလိုက်သည်။

“ဒါပေမယ့် ဒါက သူတော်စင်သလင်းခဲ အရမ်းစားတယ်။ ပြီးတော့ ဦးတည်ချက်ကိုလည်း သေချာ သတ်မှတ်လို့မရဘူး။ ငါသေချာ မလုပ်ရသေးတာလည်း ပါတယ်။ ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်တွေပဲ ထည့်ထားရသေးတာဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ထပ်အဆင့်မြှင့်ဖို့ လိုဦးမယ်” ယန်ယန်သည် သူမ၏ မေးစေ့ကို တွေးတွေးဆဆဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

“ငါတို့မှာ ဒါရှိနေတဲ့အကြောင်း သတင်း ပြန့်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး။ မဟုတ်ရင် ပြဿနာ အကြီးကြီး တက်လိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“နင်စိတ်ပူနေလို့သာ။ အပြင် ပြန့်သွားရင်တောင် ကိစ္စမရှိဘူး” ယန်ယန်က ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် “အခြားသူတွေ ဒီငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို ရသွားရင်တောင် သုံးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဘာလို့လဲ” ရန်ကိုင် သူမကို အံ့အားသင့်တကြီး ပြန်မေးသည်။

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူတို့မှာ သူတော်စင်သလင်းခဲတွေမှ မရှိတာ။ အထွဋ်အထိပ်အဆင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက် လောက်နဲ့ ဒီငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို မောင်းလို့မရဘူး။ ရှောင်ရှောင် သိပ်သည်းပေးထားတဲ့ သူတော်စင်သလင်းခဲနဲ့ပဲ မောင်းလို့ရတာ” ယန်ယန်က ရှင်းပြလိုက်သည်။

ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေပြီ “ဒါကြောင့်ပဲ ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ်ကို နင်နဲ့အတူ အမြဲခေါ်ထားတာကိုး”

“ဟုတ်တယ်” ယန်ယန် ပျော်ရွှင်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

သနားစရာ ကျောက်တုံးရုပ်သေးရုပ်လေး ရန်ကိုင် ကျောက်တုံး ရုပ်သေးရုပ်ကိုပင် သနားစိတ် ဝင်မိသွားသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၈)

ရန်ကိုင်သည် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ထဲရှိ အခန်း တစ်ခန်းထဲတွင် တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေသည်။ ကြယ်လွန်းပျံသည် မယုံကြည်နိုင်စရာ အမြန်နှုန်းဖြင့် ရှေ့သို့ ဆက်လက် ခုတ်မောင်းသွားလာနေခဲ့သည်။ ယန်ယန်မှာမူကား ထိန်းချုပ်ခန်းထဲတွင် အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့လေသည်။

ဤငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်သည် သာမန် ကြယ်လွန်းပျံများထက် အဆများစွာ ပိုသာသည်။

ဦးစွာအနေဖြင့် ဤငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ထဲတွင် သီးသန့်ခန်းများ ရှိသည့်အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင် အနေဖြင့် နှောင့်ယှတ်ခံရမည်ကို စိတ်ပူစရာမလိုဘဲ စိတ်အေးအေးထားကာ ကျင့်ကြံနိုင်သည်။ ကြယ်လွန်းပျံများတွင် ထိုကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်ပေ။

ဒုတိယအချက် အနေဖြင့် ကြယ်လွန်းပျံကို စီးလျှင် လေဖိအားကို သူတော်စင်ချီကို သုံး၍ ခုခံရန် လိုအပ်သဖြင့် သူတော်စင်ချီကို အဆက်မပြတ် ဖြုန်းတီးရသည်။ ဤငါမန်းပျံ တိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်တွင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်စရာမလိုချေ။

တတိယအချက် အနေဖြင့် ဤငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်၏ အမြန်နှုန်းသည် သာမန် ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်းသည် အဆများစွာ ပိုမြန်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် လွန်ခဲ့သော ဆယ်ရက်လုံးလုံးအား ကျင့်ကြံရင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးခဲ့သော်လည်း ထိုကျင့်ကြံနေချိန် အတောအတွင်း မည်သည့် အနှောင့်အယှတ်နှင့်မှ မကြုံခဲ့ရပေ။

ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သို့ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရှီကို သိပ်သည်းနိုင်မည့် တန်ခိုးရှင် အဆင့်နှင့် ခြေတစ်လှမ်းသာ ကွာတော့သည်ဟု ပြော၍ရသည်။ သို့‌သော် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ရန်မှာ လွယ်ကူသော ကိစ္စတစ်ခု မဟုတ်ပါချေ။ လောလောဆယ် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်မည့် မည်သည့် လမ်းစကိုမှ မမြင်ရသေးချေ။ သူအပတ်တကုတ် ကြိုးစားလျှင်ပင် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်ဦးမည် မဟုတ်သေးဘဲ တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်လိုလျှင် ပြင်ပတွန်းအား သို့မဟုတ် အခွင့်အရေး တစ်ခုခု အပေါ် မှီခိုရလိမ့်မည်ဟု သူ့စိတ်ထဲ ခံစားနေရသည်။

ဤသည်မှာ သူ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သို့ ချိုးဖျက်သွားစဉ်က အဖြစ်အပျက်နှင့် ဆင်ပေသည်။ အစကမူ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သို့ မ‌ရောက်သေးခဲ့သော်ငြား ချင်းယွဲ့ဆီမှ စုယန်အကြောင်း ကြားသိလိုက်ရပြီးနောက် အဆင့် ချိုးဖျက်နိုင်မည့် အခွင့်အရေးနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။

အခြားသော သိုင်းပညာရပ်များကို ကျင့်ကြံရင်း ထိုကဲ့သို့သော အခွင့်အရေး တစ်ခုခုနှင့် ကြုံရမလား ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သိချင်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် လွန်ခဲ့သည့် ရက်ပိုင်းအတွင်း ရန်ကိုင်သည် ရွှေရောင်ပိုးမျှင်ကို ကျင့်ကြံလျှင်ကျင့်ကြံ၊ မကျင့်ကြံလျှင် သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးနှင့် ပုံရိပ်တစ်ထောင်ဖန်လုံးကို ပေါင်းစပ်ရန် ကြိုးစားလေသည်။ သူ့နောက်ဆုံးလက်ကျန် မီးစုန်းအချို့ကိုပင် သန့်စင်ခဲ့သေးသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် ပိုမို အားကောင်းလာရခြင်း ဆေးဖော်စပ်ရာတွင်လည်း ပိုမိုလွယ်ကူ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိလာသည်။ တစ်ဆက်တည်း အနေဖြင့် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံပါ ပိုအားကောင်းလာခဲ့ရသည်။

ကံမကောင်းသည်ကား သူ့စွမ်းရည်ကို စမ်းသပ်နိုင်မည့် အခွင့်အရေး ရှာမတွေ့သေးခြင်းပင်။

တစ်နေ့၊ ရွှေရောင်သွေးစက်ဖြင့် ရွှေရောင်ပိုးမျှင်ကို ဖန်တီးနေစဉ် ကြယ်လွန်းပျံ ရုတ်တရက် တုန်ခါသွားသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ မျက်လုံးဖွင့်၊ ထိုင်ရာမှထ၍ အခန်း တံခါးကိုဖွင့်ကာ ထိန်းချုပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

“ငါတို့ ရောက်တော့မယ်။ အဲ့ကနေစပြီး ကြယ်လွန်းပျံကိုပဲ သုံးပြီး ပျံသွားရတော့မယ်” ယန်ယန်က ရန်ကိုင်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

ယန်ယန် သူ့အား မည်သည့် နေရာဆီသို့ ခေါ်သွားမလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင် အတော်လေး သိချင်မိနေလေပြီ။ ယခု သူသိချင်နေသော အဖြေကို မနှောင်းသော အချိန်အတွင်း သိရတော့ပေမည်။

ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် ယန်ယန်မှ သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ ကြယ်လွန်းပျံသည် ဆယ်မီတာကျော်အရှည်မှ တဖြည်းဖြည်း ပြန်သေးသွားခဲ့သည်။ ယန်ယန်သည် အရွယ်ကျုံ့သွားသော ကြယ်လွန်းပျံလေးကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်ပြီး ပုံမှန် ကြယ်လွန်းပျံ တစ်စင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်လည်း သူ့ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်၍ ယန်ယန်နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့သည်။

ပျံသန်းနေရင်း ပတ်ဝန်းကျင် အပူချိန် တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာသည်ကို ရနက်ိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။

နှစ်နာရီကြာပြီးနောက် အနီရောင် ကောင်းကင်အောက်ဝယ် ပက်ကြားအက်နေသော အရိုင်းမြေပြင်ပေါ်တွင် ယန်ယန် ဆင်းလိုက်သည်။ ထိုအခါ ရန်ကိုင် အလိုလို ရေရွတ်မိလိုက်သည် “သဲမီးတောက်နယ်မြေလား။ နင်သွားချင်နေတဲ့ နေရာက သဲမီးတောက်နယ်မြေလား”

သဲမီးတောက်နယ်မြေနှင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး ရင်းနှီးသည်။ အရိပ်ကြယ်တစ်ခုလုံးတွင် သဲမီးတောက်နယ်မြေ သည်သာ ဤမျှ ပူခြင်းဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင် သိသလောက် သဲမီးတောက်နယ်မြေမှ ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော်သို့ သွားရန်အတွက် သုံးလလောက် အချိန်ယူရသည်။ သို့သော်လည်း ယခုတစ်ကြိမ် ခရီးတွင် ရန်ကိုင်အဖို့ ဆယ်ရက်သာ အချိန်ယူခဲ့ရသည်။ ထိုအချက်သည် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်၏ အမြန်နှုန်း မည်မျှ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းကြောင်း ပြသနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သော်လည်း ယန်ယန်သည် ရန်ကိုင် မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေပဲ သူမရှေ့ရှိ မီးတောက်နံရံကိုသာ မမှတ်မသုန် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူမ၏ ပုံစံသည် တစ်ခုခုအား ပြန်စဉ်းစားနေသည့် ပုံစံပေါက်နေသလို တစ်ခုခုကို စိုးရိမ်နေသည့် ပုံစံလည်း ပေါက်နေခဲ့သည်။

ရှေ့တိုးသွားသည်နှင့် ယန်ယန်သည် တစ်ခုခုကို ကြောက်နေသည့်အလား သူမ၏ အမူအရာ တဖြည်းဖြည်း ဖြူလျော်လာခဲ့သည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်ဘေးသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူမလက်ကို အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ယန်ယန် ကြောင်သွားခဲ့သော်ငြား ချက်ချင်း အသိပြန်ဝင်လာပြီး ရန်ကိုင်ဘက်သို့လှည့်၍ အားတင်းကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

“ငါတို့ ဘာလုပ်ကြမှာလဲ။ အခု ငါ့ကို ပြောလို့ရပြီလား” ရန်ကိုင်က ယန်ယန်၏ မျက်လုံးတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။

“တစ်ခုခုကို အတည်ပြုမလို့” ယန်ယန်သည် ခဏလောက် တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် အမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“အို၊ သဲမီးတောက်နယ်မြေဆီလာပြီး နင်ဘာကို အတည်ပြုချင်နေတာလဲ” ရန်ကိုင် စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပွင့်စဉ်က ယန်ယန်သည် သူနှင့်အတူ အထဲသို့ လိုက်ခဲ့ချင်သည်ဟု တစ်ခါမှ မပြောခဲ့ချေ။ သဲမီးတောက် နယ်မြေအား စိတ်ဝင်စားသည့် အရိပ်အယောင် နည်းနည်းလေးမှ မပြခဲ့။ သို့သော်လည်း သဲမီးတောက်နယ်မြေပိတ်ပြီး နှစ်အတော်ကြာပြီးနောက် ယန်ယန်သည် ရုတ်တရက်ကြီး ဤနေရာသို့ လာခဲ့သည်။

သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပိတ်သွားပြီ ဆိုသည်နှင့် ကြယ်ဧကရာဇ် တံဆိပ်ပြားသာ မရှိလျှင် အထဲသို့ ပြန်ဝင်လို့ မရဘူးဆိုသော အချက်ကို သေချာ သိထားရန် လိုပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲတွင် ပိတ်ကျန်ခဲ့စဉ်က ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား အကူအညီဖြင့် ထိုနေရာမှ လုံလုံခြုံခြုံ ပြန်ထွက်လာနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ရန်ကိုင်၊ ပြန်လည်ဝင်စားတာတွေကို နင်ယုံလား” ယန်ယန်က ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။

“နင်ဘာပြောချင်တာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွား၏။

ယန်ယန်က ခါးသက်စွာပြုံးလျက် “ပန်းပဲထုတ့ နည်းလမ်းတွေ၊ အစီအရင်ခင်းကျင်းတဲ့ ပညာရပ်တွေကို ငါမွေးကတည်းက သိထားတာလို့ ငါနင့်ကို ပြောခဲ့ဖူးတယ်မလား။ အဲ့ဒါတွေ အကုန်လုံးကို ဘယ်သူမှငါ့ကို သင်ပေးဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ဘာ ရုတ်တရက်ကြီး အလိုလို တတ်လာတာ”

ရန်ကိုင်၏ မျက်ခုံးကြောတို့ တွန့်ကွေးသွားခဲ့သည်။ ယန်ယန် ဘာကိုပြောချင်နေမှန်း နားမလည်သဖြင့် နှစ်သိမ့်စကား ပြောပေးရုံသာ တတ်နိုင်လေသည် “ဒီအတိုင်း ပေါ်လာတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ နင်မတော်တဆ တစ်ခုခုကြုံပြီး နင့်မှတ်ဥာဏ်တွေ ဆုံးရှုံးလိုက်ရတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ”

“အဲ့လိုလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲနော်” ယန်ယန် ခါးသက်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။

လမ်းလျှောက်ရင်း ရန်ကိုင်နှင့်ယန်ယန် သဲမီးတောက် နယ်မြေ အပြင်ဘက်စွန်းသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ လက်ရှိ ရန်ကိုင်သည် ယခင်ထက် အများကြီး ပိုအားကောင်းလာခဲ့သော်ငြား သူ့ရှေ့ရှိ မီးတောက် အရံအတားကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အနည်းငယ် စိုးရိမ်မိနေ‌သေးသည်။

ထိုမီးတောက်အရံအတားထဲမှ ထွက်ပေါ်နေသော စွမ်းအားသည် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်ပင် မခုခံနိုင်သော စွမ်းအားမျိုး ဖြစ်သည်။ ထိုထဲသို့သာ ဝင်သွားလိုက်မည် ဆိုပါက ကျိန်းသေ သေပေလိမ့်မည်။

သူ့စိတ်ထင်ပဲလား၊ တကယ် ဖြစ်နေသလား ရန်ကိုင် သိပ်မကွဲ၊ ယန်ယန် ဤနေရာသို့ ရောက်လာပြီးနောက် မီးတောက်များသည် ယခင်ထက်ပင် ပို၍ အားကောင်းလာသည်ဟု ရန်ကိုင် ခံစားမိနေသည်။

“လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေတုန်းက ငါက အခြားတစ်ယောက် ဆိုပြီး ခဏခဏ အိမ်မက်မက်တယ်။ အဲ့လူက… လေနဲ့မိုးကို စိတ်ကြိုက် အမိန့်ပေးစေခိုင်းနိုင်တယ်။ ကောင်းကင်ကို လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနိုင်တယ်။ လောကကြီး တစ်ခုလုံးကလည်း သူ့လက်အောက်မှာပဲ” ယန်ယန်သည် မီးတောက်အရံအတားအား တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားဟန် အရှင်းမပြဘဲ စိုက်ကြည့်နေရင်း ရေရွတ်လိုက်သည်။

“နင်က အဲ့လူလို့ ထင်နေတာလား” ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်၏ မျက်နှာတည်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ရယ်ချင်နေသော်လည်း တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည်ဟု ခံစားရသဖြင့် မရယ်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

“အရင်တုန်းကတော့ အဲ့လို မထင်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဧကရာဇ် ဥယျာဉ် ပေါ်လာပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း အဲ့အိမ်မက်တွေ ခဏခဏ မက်လာတယ်၊ အိမ်မက်တိုင်းကလည်း ပိုပြီး ပြတ်ပြတ်သားသား ထင်ရှားလာတယ်။ ငါ့ဘာသာ တရားထိုင်လိုက်ရင်တောင် ငါ့စိတ်ထဲ အဲ့မြင်ကွင်းတွေ ပေါ်ပေါ်လာတယ်။ အဲ့လောက် ထပ်တလဲလဲ ဖြစ်နေတာမို့လို့ နောက်ပိုင်း ငါလည်း အဲ့ဒါတွေကို ငါ့စိတ်ကူး သက်သက်လို့ မယူဆရဲတော့ဘူး”

“ဒီတော့ နင်ဒီကိုလာတာ စိတ်ကူးတွေ မှန်မမှန် အတည်ပြုဖို့ပေါ့” ရန်ကိုင် နောက်ဆုံး နားလည်သွားခဲ့ပြီး သိချင်စိတ်ဖြင့် ပြန်မေးလိုက်လေသည် “နင်ဘယ်လို အတည်ပြုမှာလဲ။ ဒီမှာ နင့်ကိုကူပြီး အတည်ပြုပေးနိုင်တဲ့ အရာ တစ်ခုခု ရှိလို့လား”

“အင်း၊ ရှိတယ်” ယန်ယန်က အပြုံးကြီး ပြုံးလိုက်ပြီး မီးတောက်အရံအတားဆီသို့ တစ်ဟုန်တိုး တိုးဝင်သွားလေသည်။ ယန်ယန် လှုပ်ရှားသည်မှာ မြန်လွန်းသဖြင့် ရန်ကိုင်ပင်လျှင် သူမအား မတားလိုက်နိုင်ပါချေ။

ယန်ယန်၏ ခန္ဓာကိုယ် မီးတောက် အရံအတားထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို မြင်လိုက်သော် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။

ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြား တစ်ခုကို ထုတ်ပြီး သဲမီးတောက် နယ်မြေထဲသို့ လိုက်ဝင်သွားတော့မည်အပြု မီးတောက် အရံအတားသည် ရုတ်တရက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် တောက်လောင် အားကောင်းလာခဲ့သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို အားကောင်းလှသော စွမ်းအားတစ်ရပ် အရံအတားဆီမှ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး လက်ကြီး တစ်ဖက်အဖြစ် သိပ်သည်းသွားကာ ရန်ကိုင်အား အဝေးသို့ ရိုက်ထုတ်လိုက်လေသည်။

ယန်ယန် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်သွားခြင်းသည် ဆီပူနေသော အိုးထဲသို့ ဆားတစ်ဆုပ် ကြဲချလိုက်ခြင်းနှင့် တူကာ သဲမီးတောက် ပထမအလွှာ၏ အရံအတား မီးတဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်လာလေတော့သည်။

သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင် လှုပ်ခါလာပြီး အနီရင့်ရောင် ကောင်းကင်ကြီးမှာလည်း ပို၍ အရောင်ရင့်လာခဲ့ကာ သွေးရောင်ပင် သန်းလာခဲ့လေသည်။ ပက်ကြားအက်နေသော မြေပြင်မှာလည်း ထပ်မံ အက်ကွဲလာခဲ့ပြန်ရာ ယခင်ထက် ပိုမို ကြီးမားသော အက်ကြောင်းကြီးများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအက်ကြောင်းကြီးများသည် အဘက်ဘက်သို့ ပျံ့နှံ့လာရာ ရန်ကိုင်ပင်လျှင် မြေပြင်ပေါ် ခြေထောက်ခိုင်ခိုင် မရပ်နိုင် ဖြစ်လာခဲ့ရလေသည်။

ရှေ့သို့ လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေသော သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာကို မြင်လိုက်ရ၏။ မီးတောက်အရံအတား ပတ်ပတ်လည် မိုင်တစ်ထောင်အတွင်းရှိ မိုးမြေစွမ်းအင် အားလုံးသည် မီးတောက်အရံအတားထဲသို့ တရဟော စီးဝင်ကုန်ကြလေရာ သာမန် မျက်လုံးဖြင့်ပင် မြင်နိုင်သော ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ စွမ်းအင် ဆူနာမနီ လှိုင်းလုံးကြီးများ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။

ရန်ကိုင် ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း မှင်သက်မိနေခဲ့သည်။

ထိုစွမ်းအင်လှိုင်းလုံးကို ယန်ယန် မဆိုထားနှင့်၊ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ အားအကောင်းဆုံး ပညာရှင်ပင်လျှင် မည်သို့မှ ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

သို့သော်လည်း လေထဲတွင် ဝဲနေသော ကျော့ရှင်းလှသည့် ပုံရိပ်တစ်ခုကို လှမ်းမြင်လိုက်သည့်နောက် ရန်ကိုင် စိတ်ထဲရှိ စိုးရိမ်မှုများ ပြေပျောက်သွားခဲ့ရသည်။

ယန်ယန် အကောင်းအတိုင်း ရှိနေပေသေးသည်။

သူမ မျက်နှာနှင့် လှုပ်ရှားမှုများကို သေချာ မမြင်ရသော်ငြား သူလှမ်းမြင်ရသလောက် ယန်ယန် လက်ကွက်များ ဖန်တီးနေ၏။ ထို့အပြင် မိုင်တစ်ထောင်းပတ်တပ်လည်မှ စီးဝင်လာနေသော မိုးမြေစွမ်းအင်များသည် မီးတောက်အရံအတားဆီမှ သူမဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း စီးဝင်နေသည်။

စီးဝင်နေသည့် အရှိန်ကား ကြောက်မခန်းလိလိပင်။

ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် မိုင်သောင်းနှင့်ချီ အကွာတွင် ရှိနေသော လူများပင် နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားခဲ့ကြရသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုသည်ကို စူစမ်းရန် မိုးပြာရောင်အလင်းတန်းများ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ရုတ်တရက် ပျံတက်လာပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေသို့ အပြေးလာကြလေ၏။

ရန်ကိုင်ရင်ထဲ စိုးရိမ်မိလာလေပြီ။

ယန်ယန်သည် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ တိုက်ရိုက် ပြေးဝင်သွားရဲလောက်သည်အထိ သတ္တိရှိလိမ့်မည်ဟု သူ မထင်ထားခဲ့ချေ။ ယန်ယန် အနေဖြင့် တစ်ခုခုကို အတည်ပြုချင်လျှင် ထိုကဲ့သို့ လက်လွတ်စပယ်တော့ မလုပ်သင့်ပေ။ ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ စိုးရိမ်မသလို ဒေါသလည်း ထွက်မိသော်ငြား သူဘာမှမတတ်နိုင်ပါချေ။ သူတိုးကပ်သွားရန် ကြိုးစားလိုက်တိုင် ထိုမမြင်နိုင်သော စွမ်းအင်၏ တွန်းထုတ်ခြင်း ခံရသည်။

စွမ်းအားမဲ့ခြင်းဆိုသော အဓိပ္ပါယ်ကို ယခုမှ ရန်ကိုင် ကောင်းကောင်း နားလည်သွားတော့သည်။

ဘုန်း… ဘုန်း… ဘုန်း…

ပေါက်ကွဲသံကျယ်ကြီးများ အဘက်ဘက်မှ မြည်ဟည်း ထွက်ပေါ်လာကုန်ကြပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာ အတွင်းရှိ စွမ်းအင်များသည် ယန်ယန်ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး စီးဝင်သွားကုန်ကြလေသည်။

အချိန်ကြာလာသည်နှင့် သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာ၏ အပူချိန် တဖြည်းဖြည်း အားနည်းလာသည်ကို ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်ဖွယ် တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ယန်ယန် ပြန်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူမနှင့် အတူ သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာလည်း ပျောက်ကွယ် လုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ယန်ယန်သည် ပုံမှန် ဝတ်နေကျ အနက်ရောင်ဝတ်ရုံကို ခြုံထားလျက် မျက်လုံးပိတ်ကာ အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ရပ်နေခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ လက်ထဲတွင် အနီရောင် ကွင်းကြီး တစ်ကွင်းအား ကိုင်ထားသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။

ထိုအနီရောင်ကွင်းသည် လည်ပတ်တစ်ခုစာလောက်သာ ရှိသော်ငြား ၎င်းဆီမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မီးစွမ်းအင် အရှိန်အဝါတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့သည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာထဲရှိ မီးစွမ်းအင်အားလုံးသည် ထိုကွင်းထဲသို့ စီးဝင်နေခဲ့လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၈၉)

ထိုကွင်းကို ရန်ကိုင် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသလို ယန်ယန်တွင်လည်း ထိုကဲ့သို့ မှော်ရတနာမျိုး မရှိသည်မှာ သေချာသည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုကွင်း မည်သည့်နေရာမှ ရုတ်တရက်ကြီး ရောက်လာခဲ့သနည်း။ ကွင်း၏ အဆင့် မည်မျှအထိ ရှိသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မပြောနိုင်သော်ငြား ထိုကွင်းသည် အနည်းဆုံး တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ရှိသည်မှာတော့ သေချာသည်။ အကြောင်းမှာ တန်ခိုးရှင်အဆင့်နှင့်အောက် မှော်ရတနာများကို သူမြင်လိုက်သည်နှင့် ခွဲခြားနိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။

ခဏအကြာတွင် အရာအားလုံး တစ်ဖန်ပြန်လည် တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော ပတ်ဝန်းကျင် လောကကြီး တစ်ခွင်သည်လည်း သုဿန်တစပြင်နှယ် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့လေပြီ။

တိတ်ဆိတ်မှုနှင့်မတူ အရိပ်ကြယ်၏ နာမည်ကျော် သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာသည်ပါ တစ်ပါးတည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။ မူလက သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာ ရှိခဲ့ဖူးသော နေရာတွင် နီကျင့်ကျင့် မြေပြင်ကြီးသာ အစားထိုး ကျန်ရစ်လေတော့သည်။

ယန်ယန် ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံး ပြန်ပွင့်လာခဲ့သည်။ ယန်ယန် မျက်လုံးပွင့်လာသည်ကို မြင်သည့်အခါ ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်ကို လှမ်းခေါ်တော့မည့်အပြုတွင် သူမ၏ မျက်လုံးထဲ၌ ထွက်ပေါ်နေသည့် ထူးဆန်းသော အလင်းရောင်ကို ရုတ်တရက် သတိပြုမိလိုက်ပြီး သူမအား လှမ်းခေါ်မည့် အကြံကို ချက်ချင်း ပယ်ချလိုက်သည်။

ယန်ယန်သည် အရုပ်ပျောက်သောကလေး အရုပ်ကို ပြန်ရှာတွေ့သွားသည့်နှယ် သူမလက်ထဲရှိကွင်းအား ပျော်ရွှင်စွာ ဆော့ကစားနေခဲ့သည်။

ရုတ်တရက် သူမလက်ထဲရှိ ကွင်းသည် တဖြည်းဖြည်း ကျုံ့ဝင်သွားပြီး သူမ၏ လက်ကောက်ဝတ်နေရာတွင် သွားစွပ်၏။ ထိုအရာသည် လက်ကောက်တစ်ကွင်း ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထိုကွင်းကို လက်ကောက်ဝတ်တွင် ဝတ်ပြီးသော် ယန်ယန် ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။

“ရန်ကိုင်” ယန်ယန်သည် လေထဲတွင် ဝဲနေရင်းနှင့်မှ ရန်ကိုင်အား လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်ည်။

ရန်ကိုင် ပြန်မထူး။ ယန်ယန်ကိုသာ မမှိတ်မသုံ စိုက်ကြည့်နေသည်။ လက်ရှိ ယန်ယန်သည် ယခင်ယန်ယန်နှင့် ရုပ်ချင်းဆင်တူသေးသော်လည်း သူမဆီမှ ယခင်ယန်ယန်နှင့် မတူညီသော ခံစားချက်တစ်ခုကို ရန်ကိုင် ရနေခဲ့သည်။ ယန်ယန်သည် မတူကွဲပြားသော အခြား လူတစ်ယောက် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသလို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ မသက်မသာ ဖြစ်နေမိလေပြီ။

ယန်ယန် ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားမှန်း သူမသိသော်ငြား အစောပိုင်းက ဖြစ်ပွားခဲ့သော ထူးဆန်းသည့် အဖြစ်အပျက်နှင့် တစ်ခုခု ပက်သက်နေရလိမ့်မည် ဆိုသည်ကိုမူ သူသိသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပထမအလွှာ ပျောက်ကွယ် သွားသည်ကို သူသိပ်ဂရုမစိုက်။ သူအထူးစိတ်ဝင်စားမိနေသည်ကား ယန်ယန် ဘာဖြစ်သွားခဲ့လဲ ဆိုသည်ကိုပင်။

ရန်ကိုင် ပြန်မထူးသော်ငြား ယန်ယန် စိတ်ထဲမထားပါချေ။ ဆံပင်ကို နားသယ်နောက် သပ်တင်၍သာ ဆက်ပြောလိုက်သည် “အခု ငါဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါသိသွားပြီ”

“နင်ဘယ်သူလဲ” ရန်ကိုင် လှမ်းအော်မေးလိုက်သည်။

“ငါက ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်ပဲ” ယန်ယန်က ခေါင်းကို အသာအယာမော့လျက် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားဟန် အပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည့်အခိုက် သူမဆီမှ ကြီးကျယ် မြင့်မြတ်သော အရှိန်အဝါတစ်ရပ် ရုတ်တရက် ဖြာထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုကဲ့သို့သော ပုံစံမျိုးသည် အလွန်ကိုမှ ကြောက်တတ်သော ယန်ယန်ဆိုသည့် မိန်းကလေးတွင် ရှိမနေသင့်သော်လည်း လက်ရှိတွင်မူ ထိုပုံစံသည် သူမ၏ မွေရာပါစရိုက်တစ်မျိုး ဖြစ်နေသည့်ပုံစံ ပေါက်နေသည်။ သူမအား ကြည့်မိလိုက်သူတိုင်းအား မိမိကိုယ်ကို နှိမ့်ချစေချင်သော ခံစားချက်အား ပေးစွမ်းနေသည်။

တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်မျိုးတွင်ပင် ထိုကဲ့သို့သော စိတ်နေစရိုက်မျိုး၊ ဟန်အမူအရာမျိုး မရှိချေ။

ယန်ယန်ကို ကြည့်နေရင်း ရန်ကိုင် မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွား၏။ ရုတ်တရက် သူ့မျက်နှာ ပြုံးယောင်သန်းသွားခဲ့ပြီး ရပ်နေရာမှ ချက်ချင်း ပျောက်ကွယ်သွားကာ ယန်ယန်ဘေး၌ ပြန်ပေါ်လာသည်။

ယန်ယန်၏ မှင်သက်နေသည့် အကြည့်အောက်တွင်ပင် ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်၏နဖူးကို တောက်ချလိုက်လေသည်။

“အား၊ နင်ဘာလုပ်တာလဲ” ယန်ယန် အလန့်တကြား ထအော်ပြီး နဖူးကိုလက်ဖြင့်အုပ်လျက် ငိုမဲ့မဲ့ မျက်နှာအား ရန်ကိုင်အား မကျေမနပ် ကြည့်လိုက်သည်။ အစောပိုင်းက ရှိခဲ့သော သူမ၏ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်သော ပုံစံသည် နဖူးလေး တစ်ချက် အတောက်ခံလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူ သဲလွန်စမကျန် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။

“ဒီတော့ နင့်နာမည်က ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာ ဧကရာဇ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား” ရန်ကိုင်သည် အံကြိတ်၍ ယန်ယန်အား ခဏကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ရုတ်တရက် သူမပါးအား လှမ်းဖျစ်လိုက်သည်။

“နင်ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ” ရန်ကိုင်၏ နားမလည်နိုင်သော ရုတ်တရက် အပြုအမူကြောင့် ယန်ယန် ကြက်သေသေနေသည်။ ပြောသာပြောလိုက်သော်ငြား ပါးနှစ်ဖက် ဆွဲဖျစ်ခံထားရသည့် အတွက်ကြောင့် သူမ၏အသံမှာ ‘မပီမပြင်’ ဖြစ်နေခဲ့သည်။

“ငါဘာလုပ်နေတယ်လို့ နင်ထင်လဲ” ရန်ကိုင်အား ပြုံးဖြဲဖြဲဖြင့် ယန်ယန်၏ပါးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲဖျစ်လိုက်ပြန်သည်။

“ငါ့ကိုလွှတ်” ယန်ယန်သည် ရန်ကိုင်ကို စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်ရင်း အော်ပြောလိုက်သည် “ပြောနေတုန်း မြန်မြန် လွှတ်နော်။ ငါနင့်ကို ပြန်မတိုက်ရဲဘူး ထင်နေလား။ နင်စောင့်နေ၊ ငါ့အစစ်အမှန် ခန္ဓာကိုယ်နိုးလာမှ နင်နဲ့ငါတွေ့မယ်”

“နင့်အစစ်အမှန်ခန္ဓာကိုယ် နိုးလာတဲ့အထိစောင့် ဟုတ်လား” ရန်ကိုင် ယန်ယန်ပါးကို အပေါ်ဆွဲလိုက်၊ အောက်ဆွဲလိုက်လုပ်ရင်း မေးလိုက်လေသည်။ ယန်ယန်သည် သူမ၏ လက်ကလေးများကို ဒေါသတကြီး ဝှေ့ရမ်း၍ ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားခဲ့သော်ငြား သူမ မည်မျှပင် ကြိုးစားစေကာမူ ရန်ကိုင်လက်မှ ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ပေ။

မကြာမီ သူမ၏ မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်စများ ဝေ့သီလာခဲ့သည်။

ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားပြီး အဝေးဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ယန်ယန်လည်း မရုန်းတော့ဘဲ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်းဖလှယ်လျက် ရပ်နေရာမှ ရုတ်ချည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် သူတို့ဆီသို့ လူပေါင်းများစွာ လာနေသည်ကို အာရုံခံမိလိုက်ကြသည်။

ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်တို့ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်ခန့်စာ အကြာတွင် မူလက သူတို့ ရှိနေသော နေရာဆီသို့ အဘက်ဘက်မှ ရောင်စုံအလင်းတန်းများ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုနေရာသို့ ရောက်လာပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာ ရှိနေခဲ့ဖူးသည့် နေရာကို မြင်ပြီးနောက် အကုန်လုံး သူတို့မျက်လုံးသူတို့ မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။

အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် နှစ်ပေါင်းသောင်းဂဏန်းမက တည်ရှိခဲ့သော သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှားကြီး ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်ကွယ်နေခဲ့လေပြီ။ ထိုလူများသည် သူတို့၏ မျက်လုံးကို သေချာပွတ်၍ ထပ်ကြည့်လိုက်သော်ငြား သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာ မရှိတော့သည်မှာ အမှန်တကယ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူတို့ အယောင်ယောင် အမှားမှား လျှောက်မြင်နေခြင်း မဟုတ်ချေ။

သို့သော်လည်း သူတို့ မည်သို့ပင်တွေးတွေး သဲမီးတောက် နယ်မြေ၏ ပထမအလွှာ မည်ကဲ့သို့ ပျောက်ကွယ်သွားသလဲ ဆိုသည်ကို လုံးဝ မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့ကြပေ။

ခဏကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ကျင့်ကြံသူများ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ထုတ်ကာ သူတို့၏ အသိများကို လှမ်းအကြောင်းကြားကြသည်။ မကြာမီ ထိုနေရာဆီသို့ လူပေါင်းများစွာ ထပ်မံ ရောက်ရှိ လာကြလေသည်။ သို့သော် ရောက်လာသည့်လူတိုင်း ပထမဆုံး ရောက်လာသည့် လူများကဲ့ ဖြစ်သွားကြသည်ချည်းသာ။ အကုန်လုံး သူတို့ရှေ့ရှိ မြင်ကွင်းကိုမြင်ပြီးနောက် မှင်သက်ကုန်ကြသည်။

ကျင့်ကြံသူပေါင်းများစွာ စုဝေးလာပြီးသည့်နောက်တွင် အကုန်လုံး သဘောတူညီချက်တစ်ခု ပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုအရာသည်ကား သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ဒုတိယအလွှာ ဖြစ်သော ရတနာနယ်မြေကို အတူတကွ ရှာဖွေစူးစမ်းဖို့ပင်။ ပထမအလွှာဖြစ်သော မီးတောက်အလွှာ မရှိတော့သဖြင့် ရတနာနယ်မြေထဲ သူတို့ ဝင်လို့ရပေပြီ။

သို့သော်လည်း ကံဆိုးစွားဖြင့် သူတို့ ရက်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် ရှာဖွေခဲ့သော်လည်း မည်သည့် အဖိုးတန် ရတနာကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ ယခင်က တည်ရှိခဲ့ဖူးသော ရတနာများသည် ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်နေခဲ့လေပြီ။

သူတို့ ဒုတိယအလွှာ၌ အလုပ်ရှုပ်နေစဉ် ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်မှာမူ လေးလွှာမြောက်ရှိ တောင်စဉ်တောင်းတန်းများ ဆီသို့ သွားနေခဲ့ကြသည်။

ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ထိုနေရာသို့ သွားရန်အတွက် သူ၏ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို သုံးစရာမလို၊ ယန်ယန် နောက်မှ လိုက်သွားရုံဖြင့် ရပေပြီ။

သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ တတိယအလွှာသည်သည် ပထမ အလွှာထက် ပိုပူပြင်းပေသည်။ သို့သော်လည်း ဘာကြောင့်မှန်း မသိရသော အကြောင်းတစ်ခုကြောင့် ယန်ယန် ဖြတ်သွားသည့် နေရာတိုင်းတွင် ရှိနေကြသော မီးတောက်များသည် သူမလမ်းအား မပိတ်ရဲသည့်အလား ယန်ယန်ကို အလိုလို ရှောင်ကွင်းသွားကြ၏။

ဤနည်းဖြင့် ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်တို့သည် သဲမီးတောက် နယ်မြေ၏ အတွင်းနက်ထဲသို့ ဆက်လက်တိုးဝင်လာကြလေသည်။

မြူခိုမြူနှင်းများ ဖုံးလွှမ်းနေသော အဆောက်အဦးများကို ငေးကြည့်ရင်း ယန်ယန်သည် အတိတ်အား လွမ်းဆွတ်နေသည့် ပုံစံဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ဒီနေရာက ဆန်းတော်ဝင်ဂိုဏ်း တည်ရှိခဲ့ဖူးတဲ့ နေရာတစ်ခုပဲ”

“ဆန်းတော်ဝင်ဂိုဏ်း” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး ယန်ယန်ဘက်သို့လှည့်၍ မေးလိုက်သည် “အဲ့ဒါ နင်နဲ့ ပက်သက်နေတာလား”

“ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်လည်း မဟုတ်ဘူး” ယန်ယန် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

“နင်ဘာပြောချင်တာလဲ”

“ဒီနေရာက အရင်တုန်းက ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ဒီအတိုင်း ဖန်တီးခဲ့တဲ့ နေရာတစ်ခုသက်သက်ပဲ”

“နင်က ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် မဟုတ်ဘူးလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားရပြန်သည်။

ယန်ယန်က နှုတ်ခမ်းလေးကွေးလျက် “ငါကငါ။ ကြယ်တာရာ ကောင်းကင်မဟာဧကရာဇ်က ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်ပဲ။ ငါတို့ နှစ်ယောက် ဆက်စပ်ပေမယ့် ငါသူ့ကို ကိုယ်စားမပြုနိုင်ဘူး”

“အို” ရန်ကိုင် ပို၍ စိတ်ဝင်စားမိသွားသည်။ ယန်ယန် ပြောသည်ကို သူတစ်ခါမှ သံသယမဝင်ဖူးချေ။ တကယ်တော့ (၆)လွှာမြောက်၍ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားကို ရခဲ့ပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်နှင့် သဲမီးတောက်နယ်မြေ တစ်နည်းတစ်ဖုံး ဆက်စပ်လိမ့်မည်ဟု သူ့စိတ်ထဲ ထင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပေါ်လာပြီး ယန်ယန် သတိလစ်သွားသည့် အခါ၊ ယန်ယန်ကို နိုးရန်အတွက် သူမ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့စဉ် မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာများစွာကို ရန်ကိုင် တွေ့ခဲ့သည်။

လက်ရှိ ယန်ယန် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ အလွယ်တကူ ဝင်နိုင်ပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုကိုပါ လက်ကောက်တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲပစ်နိုင်သည်ကို ဆင်ခြင် ထောက်ရှုကြည့်လျှင် ယန်ယန် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ဖြစ်နေသည်မှာ သိပ်မထူးဆန်းတော့ပေ။

သူ့စိတ်ထဲ အနည်းငယ် မသက်မသာ ဖြစ်နေမိသေးသော်ငြား ယန်ယန်ကို ယုံကြည်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

အချိန်အတော်ကြာအောင် တိတ်ဆိတ်နေပြီးသည့်နောက်တွင် ယန်ယန်က မေးလိုက်လေသည် “ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားတွေအကြောင်း နင်ကြားဖူးလား”

“အင်း၊ ကြားဖူးတယ်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ငါကိုယ်တိုင်ကလည်း ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာ ဧကရာဇ်ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားတစ်ခုပဲ။ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် မဟာဧကရာဇ်ရဲ့ တကယ့် ခန္ဓာကိုယ်က အိပ်စက်နေတယ်။ ငါတတ်ကျွမ်းထားတဲ့ ပန်းပဲပညာရပ်တွေ၊ အစီအရင် ပညာရပ်တွေ ဆိုတာ မဟာဧကရာဇ်တတ်ကျွမ်းထားတဲ့ ဟာတွေပဲ”

“သူဘာလို့ အိပ်စက်နေတာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်၍ ပြန်မေးလိုက်သည်။ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားကို သူကိုယ်တိုင် ကျင့်ကြံဖူးသဖြင့် ထိုအကြောင်း ရန်ကိုင် သိပ်မသိလို၊ လွင့်မျောတိုက်ကြီးတွင် ကွေ့ဇူမှ ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်ကို စမ်းသပ်ခိုင်းခဲ့စဉ်က ရန်ကိုင်သည် သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားကို သူ့ကိုယ်စား သွားခိုင်းခဲ့သည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်သွားပြီး ပျက်စီးလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

သို့သော်လည်း နှစ်ပေါင်းများစွာ ပြန်ကျင့်ကြံပြီးနောက် သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွား ပြန်ကောင်းမွန်လာပြီး ယခုဆိုလျှင် ယခင်ကထက်ပင် ပိုမို အားကောင်းနေခဲ့လေပြီ။

သူ့ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွား နေထိုင်ရန် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခု ရှာမတွေ့သေးသည့် အတွက်ကြောင့်သော ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ် ကိုယ်ပွားသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် ရှိနေသေးခြင်း ဖြစ်သည်။

“ဒဏ်ရာရထားလို့လေ” ယန်ယန်က အံ့အားသင့်ဖွယ်ရာ အမှန်တရားတစ်ခုကို ပြောလိုက်သည်။

“ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်တောင် ဒဏ်ရာရနိုင်တာလား” ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည်။

“မဟာဧကရာဇ်တစ်ယောက် ဘာလို့ ဒဏ်ရာမရနိုင်ရမှာလဲ။ သူ့မှာလည်း သူ့လိုအားကောင်းတဲ့ ရန်သူတွေ ရှိတာပဲကို၊ ဒါပေမယ့် အသေးစိတ်ကိုတော့ ငါလည်းမသိဘူး။ အဲ့အကြောင်းတွေကို ငါဒီကို ရောက်ပြီးမှ သိလာခဲ့ရတာ။ ငါသိရသလောက်တော့ တိုက်ပွဲကြီး တစ်ခုဖြစ်ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း မဟာဧကရာဇ် အိပ်စက်သွားတာပဲ။ အခုဆို သူအိပ်စက်သွားတာ နှစ်ပေါင်း သောင်းနဲ့ချီနေပြီ” ယန်ယန်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလျက် ပြောလိုက်လေသည် “ငါခွန်အားက နိမ့်ကျနေသေးတော့ အများကြီးတော့ မမှတ်မိဘူး။ ငါ့ခွန်အား တဖြည်းဖြည်း တိုးတက် လာတဲ့အခါမှပဲ အကုန်လုံးကို ပြန်မှတ်မိနိုင်လိမ့်မယ်”

“မဟာဧကရာဇ်နဲ့ တိုက်ခဲ့တဲ့ ရန်သူကော” ရန်ကိုင်က သိချင်စိတ်ဖြင့် မေးလိုက်ရာ ယန်ယန်က မသေချာဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “သေသွားလောက်ပြီလို့ ထင်တာပဲ။ သိပ်တော့ မသေချာဘူး”

“အဲ့လက်ကောက်က…” ရန်ကိုင်သည် တစ်ခုခုအကြောင်း စဉ်းစားမိသွားဟန်ဖြင့် လက်ကောက်ကိုကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။

“နေမီးလျှံသုံးစင်းလက်စွပ်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုပဲ။ ဒါကို တစ်ချိန်က ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ပိုင်ခဲ့တာလေ။ ဒါကြောင့် ငါသုံးလို့ရနေတာ” ယန်ယန်က ပြုံးလျက် “တတိယအလွှာနဲ့ ပဉ္စမအလွှာတွေကလဲ နေမီးလျှံသုံးစင်း လက်စွပ်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေပဲ။ ဒါပေမယ့် ငါ့ခွန်အားက နိမ့်နေသေးတော့ အဲ့အပိုင်းတွေကို ပြန်ဆင့်ခေါ်လို့ မရသေးဘူး။ အခုလောလောဆယ်တော့ ပထမအလွှာရဲ့ စွမ်းအားကိုပဲ သုံးလို့ ရဦးမယ်”

ရန်ကိုင် ရင်ထဲ ငလျင်လှုပ်သည့်နှယ် အလွန်ကိုမှ တုန်လှုပ်မိသွားခဲ့သည်။ အစောပိုင်းက ယန်ယန်အား စိတ်ထဲရှိသလို နောက်ပြောင်ကျီစယ်ရဲခဲ့ခြင်းမှာ ယန်ယန်သည် သူနှင့် နှစ်အတော်ကြာအောင် မိတ်ဆွေ ဖြစ်ခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ပေသည်။ ထိုသို့ မဟုတ်ဘဲ သူ့ရှေ့တွင် ရှိနေသည့်လူသာ ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ဖြစ်နေမည် ဆိုပါက ရန်ကိုင် ထိုသို့ လုပ်ရဲမည် မဟုတ်ချေ။

မဟာဧကရာဇ်တစ်ပါး၏ ဘုန်းကျက်သရေကို စိတ်ရှိသလို သွားစော်ကား၍ မရပါချေ။

ထို့အပြင် မဟာဧကရာဇ်၏ မှော်ရတနာတစ်ခုဖြစ်သော နေမီးလျှံသုံးစင် လက်စွပ်တစ်ကွင်းသည်ပင် သဲမီးတောက် နယ်မြေ၏ နာမည်ကျော် တားမြစ်နယ်မြေတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် ကိုယ်တိုင်သည်ကား မည်မျှပင် သန်မာလိုက်လေမည်နည်း။

ထိုသို့သော လူကိုပင် ဒဏ်ရာရအောင် တိုက်ခိုက်နိုင်သော ရန်သူမှာ မည်သူ ဖြစ်လောက်မည်နည်း။ ရန်ကိုင် သိချင်မိသွား၏။

ရန်ကိုင် ပို၍ အံ့ဩသွားရသည့် အချက်သည်ကား ကြယ်စီရင်စုကြီး တစ်ခုလုံး လျှမ်းလျှမ်းတောက် နာမည် ကျော်ကြားသော ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်သည် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည့် အချက်ပင်။

ထိုအကြောင်းသာ သတင်းပြန့်သွားခဲ့လျှင် ယောကျာ်းသား များစွာတို့ ရှက်လွန်းသဖြင့် လဲသေချင်စိတ်ပင် ပေါက်သွားကြမလား မပြောတတ်။

သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပိတ်သွားသည့်အခါ အားလုံးအား အပြင်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသော လက်သည် မိန်းမတစ်ယောက်၏ လက် ဖြစ်နေသည်မှာ အံ့ဩစရာ မဟုတ်တော့ပါချေ။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပေါ်လာသည့် အခါတွင်လည်း ထိုလက် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအရာသည် မဟာဧကရာဇ် ချန်ရစ်ခဲ့သည့် ပညာရပ်တစ်မျိုးမျိုး ဖြစ်ရပေမည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ဖြစ်စေ၊ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ဖြစ်စေ နှစ်ခုစလုံးကို မဟာဧကရာဇ် ပိုင်ပေသည်။

မဟာဧကရာဇ်၏ ခွန်အားနှင့် အစွမ်းအစအရ ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရန်မှာ သူ့အတွက် အရမ်း မခက်လောက်ပါချေ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၉၀)

ရန်ကိုင်ရင်တစ်ခုလုံး မုန်းတိုင်းဝင်မွှေသွားသလို ဗြောင်းဆန်နေသော်ငြား မျက်နှာ အမူအရာတော့ ပျက်မသွား၊ တည်ငြိမ်ချင်ယောင်သာ ဆောင်နေလိုက်သည်။ ယန်ယန်နှင့် စကားပြောရင်း ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်နှင့် ပက်သက်သည့် အကြောင်းအရာများစွာကို ရန်ကိုင် သိခဲ့ရသည်။ ယန်ယန်၏ သူမ၏ မေ့ပျောက်နေသော မှတ်ဥာဏ်များကို တဖြည်းဖြည်း ပြန်မှတ်မိလာနေလေပြီ။ သူမကိုယ်တိုင်သည် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်၏ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွားမှန်း သိလိုက်သည့်အခါ သူမလည်း အတော်လေး ပျာယာ ခတ်သွားလောက်သည်။ ရန်ကိုင်ကပါ ပျာယာခတ်နေပါက ပို၍ အခြေအနေ ဆိုးသွားပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် အသိချင်ဆုံးသည်ကား မဟာဧကရာဇ်သည် ဂြိုလ်ပေါင်းများစွာ ရှိသည့်အနက်မှာ ဘာကြောင့် အရိပ်ကြယ်တွင် အိပ်စက်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကိုပင်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ မိုးမြေဥပဒေသများ တန်ခိုးရှင်အဆင့်များကို တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်သို့ မတက်နိုင်အောင် တားဆီးနေခြင်းသည် သူမနှင့်များ ဆက်စပ်နေလေသလော။

ခဏလောက် စကားပြောပြီးနောက် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် အိပ်စက်နေသည့် နေရာသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ထဲတွင် ဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့ရသည်။

ထိုအကြောင်းကို သိလိုက်ရသည့်အခါ ရန်ကိုင် တစ်ခုခုကို ပြန်သတိရသွားလေသည်။

ဖေးကျီတု သူ့အား ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲတွင် သူတို့အဖွဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦး ရှိနေသည့် ကျောက်စိမ်း အခေါင်းတစ်ခုကို တွေ့ခဲ့ကြောင်း ပြောခဲ့ဖူးသည်။

ဖေးကျီတုနှင့် သူတို့အဖွဲ့သည် ထိုကျောက်စိမ်းအခေါင်းနားရှိ အစီအရင်တစ်ခုကို မတော်တဆ သွားအသက်သွင်းလိုက်မိသည့် အတွက်ကြောင့် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရပြီး ရန်ကိုင်၊ ချင်းတုန်တို့လည်း အပြင်သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့ရသည်။

ထိုခေါင်းတလားထဲတွင် ရှိနေသော အမျိုးသမီးသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်များ ဖြစ်နေလေမလား။ ဤကဲ့သို့ ချောင်ကျပြီး သိုင်းအဆင့်အတန်း နိမ့်ကျသော အရိပ်ကြယ်ကဲ့သို့ ဂြိုလ်မျိုးတွင် မဟာဧကရာဇ်ကဲ့သို့ တကယ့် ပညာရှင်ကြီးတစ်ပါး အိပ်စက်နေသည်မှာ တကယ်ကို မယုံကြည်နိုင်စရာပင်။

ထိုအကြောင်းများကို စဉ်းစားရင်း ယန်ယန်ကို တစ်ချက် တစ်ချက် စစ်ဆေးကြည့်သည်။ ကြယ်စီရင်စုတစ်ခွင် လူမသိသလောက် မရှိသည့် မဟာဧကရာဇ်နှင့် ယန်ယန်ကို မည်သို့မှ ဆက်စပ်မရအောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

“သွားကြရအောင်” မြူခိုးများ ဖုံးလွှမ်းနေသည့် ဆန်းတော်ဝင်ဂိုဏ်းကို အချိန် အတောအတန်ကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ယန်ယန်က ပြောလိုက်သည်။

“အထဲသွားမကြည့်ဘူးလား”

“မသွားတော့ဘူး” ယန်ယန်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီး လှည့်ထွက်သွားလေသည်။

“နင်အခုဘယ်သွားမှာလဲ” ရန်ကိုင်က ပြန်မေးလိုက်ရာ ယန်ယန်က အသာအယာပြုံးလျက် “ခြောက်လွှာကို သွားပြီး တစ်ခုခု ယူမလို့”

ခြောက်လွှာမြောက်သည် ရန်ကိုင် နှစ်တစ်သောင်းမွှေ့နံ့သာကို တွေ့ခဲ့သော အိမ်လေးတည်ရှိနေသည့် နေရာဖြစ်သည်။ သူရခဲ့သည့် နှစ်တစ်သောင်းမွှေးနံ့သာကိုလည်း မဟာဧကရာဇ်ပိုင်သည့် ပုံပင်။ တစ်နည်းဆိုရသော် ထိုအရာသည် ယန်ယန်ဟာ ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် ရှက်သွားဟန် မပြချေ။ တကယ်တော့ ယန်ယန်သည် သူ့မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ပင် မဟုတ်လေလော။ ထိုကဲ့သို့သော ဘာမဟုတ်သည့် ကိစ္စလေးများနှင့် ပက်သက်၍ စိတ်ပူနေစရာ မလိုချေ။

သူတို့သွားသည့်နှုန်းသည် သိပ်မမြန်သော်လည်း ယန်ယန်မှ ဦးဆောင်သွားနေသဖြင့် မည်သည့် အန္တရာယ်နှင့်မှ မကြုံတွေ့ခဲ့ရ။ ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်သည် မကြာခင်မှာပဲ ငါးလွှာမြောက်သို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။ တတိယအလွှာသို့ ရောက်စဉ်ကကဲ့သို့ပင် ထိုနေရာရှိ မီးတောက်များသည် ယန်ယန်ဆီမှ အလိုလို ရှောင်ကွင်းသွားပြီး သူမအတွက် လမ်းတစ်ခု ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။

စူးရှရှ ငှက်အော်သံတစ်သံနှင့်အတူ မှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ် ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲ သူ့အလိုလို ရုတ်တရက် ခုန်ထွက်လာခဲ့သည်။

တောင်ပံများကို တဖျတ်ဖျတ် ခတ်နေပြီးနောက် ရန်ကိုင် ခေါင်းထက်တွင်ဝဲလျက် ရန်ကိုင်အား တစ်ခုခု ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်လည်း ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် မီးငှက် တောင်းဆိုသည်ကို ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်မှ ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်နှင့် မီးငှက်သည် မီးအလင်းတန်း တစ်ခုအသွင်သို့ ပြောင်းလျက် ချက်ချင်း ပျံသန်းထွက်ခွာသွားရာ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ရန်ကိုင်တို့၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။ မီးငှက် ထွက်သွားသည့် နေရာသည်ကား မြေအဆုတ်မီးတောက်ကန်ပင် ဖြစ်လေသည်။

မီးငှက်ကို မြေအဆုတ်မီးတောက်ကန်၌ မွေးဖွားခဲ့သည်။ ထိုနေရာတွင် နှစ်ပေါင်း သောင်းနှင့်ချီအောင် တည်ရှိနေခဲ့သော်လည်း ၎င်း၏ စွမ်းအား အကန့်အသတ်ကြောင့် မြေအဆုတ်မီးတောက်ကန်ထဲမှ စွမ်းအားများကို ဆက်လက် မစုပ်ယူနိုင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော် ယခုမူ ယခင်ကကဲ့သို့ မဟုတ်တော့။ ယခု မီးငှက်သည် နေမီးလျှံမီးတောက်အချို့ကို စုပ်ယူပြီးထားလေပြီ။ ထို့အပြင် မီးငှက်၏ စွမ်းအားသည် ၎င်းကို ရန်ကိုင် စရရှိခဲ့စဉ်က အချိန်နှင့် စာလျှင် အများကြီး ပိုအားကောင်းလာခဲ့လေပြီ။

ယခု မီးငှက်သည် မြေကမ္ဘာအဆုတ်မီးတောက်ကန်ဆီသို့ ပြန်သွားပြီး ထိုနေရာမှ မီးစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူကာ သူ့ကိုယ်သူ ပိုမိုအားကောင်းလာအောင် လုပ်ချင်နေသည်။

သူ့အတွက် အကျိုးရှိမည့် ကိစ္စလည်း ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ ခွင့်မပြုပေးရမည်နည်း။

နေ့ဝက်ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန် ငါးလွှာမြောက်ကို ဖြတ်ကျော်လာပြီးခဲ့ပြီး ဝါးတောလေးထဲတွင် ရှိနေသော သစ်သားအိမ်လေးဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

ထိုသစ်သားအိမ်လေးကို ကြည့်ရင်း အကြောင်းအရာ အချို့ကို ပြန်မှတ်မိသွားသည့်နှယ် ယန်ယန်၏ မျက်ဝန်းထဲ အတိတ်အား လွမ်းဆွတ်ရိပ်များ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ယန်ယန်အား သွားမနှောင့်ယှတ်ဘဲ ဝါးတောအပြင်ဘက်တွင်သာ တိတ်တိတ်လေး ရပ်စောင့်နေပေးလိုက်သည်။

ထိုဝါးများသည် အလွန်ကိုမှ မာကျောလှသည်။ ရန်ကိုင်သည် လေဟာနယ်ဓါးသွားကိုသုံး၍ ထိုဝါးများကို နှစ်ဝက်တိုင်တိုင် ထိုင်ခုတ်ခဲ့သော်လည်း ဝါးအချောင်းနှစ်ဆယ်လောက်သာ ခုတ်နိုင်ခဲ့သည်။

“ဒါတွေက ရွှေနက်ဝါးတွေလေ။ ရွှေနက်ဝါးတွေက မှော်ရတနာတွေ လုပ်လို့ကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းတစ်မျိုးဆိုပေမယ့် သူ့ရဲ့ တကယ့် အသုံးဝင်ပုံက အဲ့ဒါ မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီဝါးတွေကို ထပ်မခုတ်နဲ့တော့” ယန်ယန်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။

“အခြားနေရာမှာ သုံးသေးတာလား” ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် ချက်ချင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။ ထိုဝါးများ မည်မျှ မာကျောကြောင်း သူသိသည်။ ထိုကဲ့သို့ အလွန်ကိုမှ မာကျောလှသည့် ဝါးများသည် မှော်ရတနာပြုလုပ်ရာ၌ အသုံးဝင်သည် ရှားပါးပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြပေသည်။

“ဟုတ်တယ်။ ရွှေနက်ဝါးတွေ အပွင့်ပွင့်လာပြီ ဆိုတာနဲ့ ဝါးစို့တွေ ထွက်လာလိမ့်မယ်။ အဲ့ဝါးစို့တွေထဲမှ အရမ်း သန့်စင်တဲ့ မိုးမြေစွမ်းအင်တွေပါတယ်။ အဲ့ဝါးစို့တွေကို သုံးပြီး ကျင့်ကြံမယ်ဆို ဘာဘေးထွက်ဆိုးကျိုးမှ မကြုံရဘဲ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို မြှင့်တင်လို့ရတယ်”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် တုန်လှုပ်သွားပြီး အလျင်အမြန် ပြန်မေးလိုက်လေသည် “နင်တကယ် ပြောနေတာလား”

“ငါနင့်ကို ဘာလို့ လိမ်ရမှာလဲ” ယန်ယန်က ရန်ကိုင်အား မျက်နှာကြီးမဲ့လျက် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ဒီဝါးပင်တွေ ဘယ်တော့လောက် အပွင့်ပွင့်မှာလဲ” ရန်ကိုင်က ထပ်မေးလိုက်ရာ ယန်ယန်က ရန်ကိုင် ဘာတွေးနေလဲ ဆိုသည်ကို သိနေသည့်အလား ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ဝါးပင်တွေ ပုံစံအရတော့ နောက်ထပ် ဆယ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်ဆယ်လောက်ဆို ပွင့်ပြီ”

“အဲ့လောက်တောင် ကြာဦးမှာလား…” ရန်ကိုင် မျက်နှာကြီး မဲ့သွားခဲ့သည်။ ထိုဆယ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်ဆယ်အတွင်း ဘာဖြစ်သွားမလဲ ဆိုသည်ကို မည်သူ ပြောနိုင်မည်နည်း။ ထိုအချိန်သို့ ရောက်သည့်အခါ သူအရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် ရှိချင်မှ ရှိတော့ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် ပုံစံကိုကြည့်ရင်း ယန်ယန် တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။ ရန်ကိုင်လည်း သက်ပြင်းတစ်ချက် ယန်ယန်နောက်သို့ အလျင်စလို လိုက်သွားခဲ့သည်။

အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင် ပထမဆုံး မြင်လိုက်ရသည့် အရာကား သူ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည့် ပန်းချီကားချပ်ပင်။ ထိုပန်းချီကားချပ်သည် အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ ကျောပြင်ကို ရေဆွဲထားသည့် ထူးထူးဆန်းဆန်း ပန်းချီကားချပ် တစ်ခုဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင် ဤနေရာသို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်စဉ်က ထိုပန်းချီကားချပ်ကို သေချာ လေ့လာကြည့်ခဲ့သေးသည်။ သို့သော်ငြား မည်သည့် ထူးခြားမှုကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ ပန်းချီကားချပ်သည် သာမန် ပန်းချီကားချပ် တစ်ချပ်ဟုသာ ထင်ရသည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့စိတ်ထဲတွင် ထိုကျောပြင်ကို ရင်းနှီးနေသလို ခံစားခဲ့ရသည်။ ယခု ထပ်မြင်လိုက်သည့် အခါမှပဲ အားလုံး ရှင်းလင်းသွားတော့သည်။

ထိုကျောပြင်ကို ရင်းနှီးနေသည်ဟု ခံစားရခြင်းမှာ အထူးအဆန်းမဟုတ်၊ ထိုအမျိုးသမီး၏ ကျောပြင်သည် ယန်ယန်၏ ကျောပြင်နှင့် ဆင်နေခြင်းသည်ကိုး။

ယန်ယန်သည် အမြဲတမ်း အနက်ရောင် ဝတ်ရုံကြီးကိုသာ ဝတ်ထားသဖြင့် ထိုစဉ်က ထိုအမျိူးသမီး၏ ကျောပြင်နှင့် ယန်ယန်၏ ကျောပြင်ကို သွားမဆက်စပ်မိခဲ့ပေ။ သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင် ယန်ယန်သည် ပန်းချီကားချပ်ရှေ့တွင် ရပ်၍ ထိုပန်းချီကားချပ်ကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေသဖြင့် ရန်ကိုင် ပန်းချီကားချပ်နှင့် ယန်ယန်၏ ကျောပြင်ကြား တူညီမှုကို သေချာ သတိပြုမိလေပြီ။

သူထိုအကြောင်း စဉ်းစားနေစဉ် ပန်းချီကားချပ်သည် လေတိုက်၍ လှုပ်သွားသည့်နှယ် ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်လာပြီးနောက် မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းတစ်ရပ်ကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

ပန်းချီကားချပ်ထဲတွင် ရှိနေသော အမျိုးသမီးသည် ရန်ကိုင်အား ကျောပေးထာရာ သူတို့ဘက်သို့ လှည့်လာခဲ့သည်။ ယန်ယန်နှင့် အကြည့်ချင်း ဆုံသွားသည့်အခိုက် ပန်းချီကားချပ် ထဲရှိ အမျိုးသမီး ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်၏။

ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် မှင်သက်အံ့ဩမိနေလေပြီ။ အံ့ဩထိတ်လန့်လွန်းသဖြင့် သူ့ခဗျာ လှုပ်ပင် မလှုပ်နိုင်တော့ပေ။

ပန်းချီကားချပ်ထဲရှိ အမျိုးသမီးသည် ယန်ယန်နှင့် ချွတ်စွပ်ကို တူလှသည်။ ကွာခြားသည့်အချက်ဆို၍ သူမ ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားသာ ရှိသည်။ ယန်ယန်သည် အနက်ရောင် အဝတ်အစားကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ပန်းချီကားချပ်ထဲရှိ အမျိုးသမီးသည် အဖြူရောင် အဝတ်အစားကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ယန်ယန်နှင့် ပန်းချီကားချပ်ထဲရရှိ အမျိုးသမီး၏ လက်ရှိ ပုံစံသည် လူတစ်ယောက် မှန်ရှေ့တွင်ရပ်၍ သူ့ရုပ် သူပြန်ကြည့်နေသည့် ပုံစံနှင့်ပင် တူလှလေရာ ရန်ကိုင်အဖို့ အလွန်ကိုမှ မှင်သက်မိနေပြီး ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ယန်ယန်အား ကြည့်နေပြီးနောက် ပန်းချီကားချပ်ထဲရှိ အမျိုးသမီးသည် အသိစိတ်ရှိနေသည့်နှယ် သူ့ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ယခင်က ယန်ယန် မည်သူမည်ဝါ ဖြစ်သည်ဆိုသည့်အပေါ် သသယရှိခဲ့လျှင် ယခုလုံးဝ သံသယမရှိပါတော့ချေ။ အခြားအရာများကို မကြည့်လျှင်ပင် ထိုပန်းချီကား တစ်ချပ်တည်းသည်ပင် ရန်ကိုင်၏ နားလည်နိုင်စွမ်းကို လုံးဝ ကျော်လွန်နေခဲ့သည်။

လူတစ်ယောက်နှင့် ပန်းချီကားချပ် တစ်ချပ်သည် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အချိန် အတော်ကြာသည်အထိ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ယန်ယန်က ရုတ်တရက် အသာအယာ သက်ပြင်းချကာ ပြောလိုက်သည် “ငါနိုးနေပြီ။ နင်ဒီမှာ ဆက်နေစရာ မလိုတော့ဘူး။ ထွက်လာခဲ့ပေတော့။ ဒီနှစ် အတောအတွင်း နင်အများကြီး ပင်ပန်းသွားခဲ့ပြီ”

“ငါကနင်၊ နင်က ငါပဲလေ။ ဘာလို့ အခုမှ စည်းတွေ ခွဲနေရသေးတာလဲ” ပန်းချီကားချပ်ထဲမှ ယန်ယန်၏ အသံနှင့် ချွတ်စွပ်ဆင်တူသော အသံကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ပန်းချီကားချပ်ထဲမှ အမျိုးသမီးသည် အလင်းတန်း တစ်ခုအသွင်သို့ ပြောင်းကာ ယန်ယန်၏ နဖူးထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ယန်ယန် ခန္ဓာကိုယ် အနည်းငယ် တုန်ရီသွားပြီး နာကျင်မှုကြောင့် အနည်းငယ် မျက်နှာမဲ့သွားသည်။ သို့သော် အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်လည် တည်ငြိမ်သွားပြီး တစ်ခုခုကို အာရုံခံနေသည့်အလား မျက်ဝန်းအစုံကို ပိတ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင် ယန်ယန်အား သွားမနှောင့်ယှတ်ချေ။ ယခုတစ်ကြိမ် ယန်ယန်နှင့် ခရီးအတူ ထွက်လာခဲ့ရသည့် အတွက်ကြောင့် သူ့နာလည်းနိုင်စွမ်းကို လုံးဝ ကျော်ထွက်နေသည့် အဖြစ်အပျက် များစွာကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ မဟာဧကရာဇ်၏ အစွမ်းအစသည် သူ့အဆင့်ရှိ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် နားလည်နိုင်သည့် အစွမ်းမျိုး မဟုတ်ပါချေ။

ပန်းချီကားထဲရှိ အမျိုးသမီး ပျောက်ကွယ်သွားပြီးနောက် ချိတ်ဆွဲထားသော ပန်းချီကားချပ် ရုတ်တရက် သူ့အလိုလို လောင်ကျွမ်းလာပြီး အငွေ့ပျံ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ယန်ယန်သည် မျက်လုံးမှိန်၍သာ ရှိနေသေးသဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း တိတ်တိတ်လေး စောင့်နေပေးလိုက်သည်။

နှစ်နာရီလောက် ကြာပြီးနောက် ယန်ယန် ရုတ်တရက် သက်ပြင်းတစ်ရှိုက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံး ဖွင့်လျက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့လှည့်၍ ပြုံးပြလိုက်သည်။

ယန်ယန်၏ ကျင့်ကြံခြင်းကို မမြင်နိုင်သေးသော်လည်း ပန်းချီကားချပ်ထဲမှ အမျိုးသမီးနှင့် ပေါင်းစပ်ပြီးနောက် ယန်ယန်၏ အရှိန်အဝါ ပိုအားကောင်းလာသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်၏။

“ဒီနေရာက နောက်ဆုံး မတော်တဆ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားခဲ့ရင် ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ မဟာဧကရာဇ် လိုရမယ်ရ ပြင်ထားခဲ့တဲ့ နေရာတစ်ခုပဲ။ ငါသာ မှတ်ဥာဏ်တွေ ပြန်မရဘဲ ပေါ်မလာခဲ့ဘူး ဆိုရင် သူ့က ငါ့နေရာကို တာဝန်ယူသွားမှာ” ယန်ယန်က ရှင်းပြလိုက်သည်။

“ဘာတာဝန်လဲ”

“မဟာဧကရာဇ်ကို နှိုးရမယ့် တာဝန်လေ” ယန်ယန်က ပြန်ပြောလိုက်သည် “နင်မိန်းမတစ်ယောက် မဟုတ်တာ ကံကောင်းတယ်မှတ်၊ ဟုတ်သာ ဟုတ်ခဲ့ရင် နင်ဒီကို ရောက်တုန်း သူ့နင့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝင်စီးခဲ့မှာ”

ထိုအကြောင်းကို ကြားလိုက်ချိန် ရန်ကိုင် မျက်နှာပျက်သွားပြီး ကြက်သေသေသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း သိချင်စိတ်သည် ပိုအားကောင်းနေခဲ့သဖြင့် “ဒီတော့ နင်ပြောချင်တာက အခု နင့်တာဝန်က မဟာဧကရာဇ်ကို နှိုးဖို့ပေါ့ဟုတ်လား”

“ဟုတ်တယ်” ယန်ယန် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“နင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”

“ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ပွင့်တဲ့အချိန်ထိစောင့်ပြီး အတွင်းပိုင်းဆီ သွားရမှာ” ယန်ယန်က ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ရှိနေသည့် နေရာဆီ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲမှ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ကို လှမ်းမမြင်ရချေ။

သိလွန်းခြင်းသည် ကောင်းသည့်ကိစ္စတစ်ခု မဟုတ်မှန်း သိထားသဖြင့် ရန်ကိုင် ထပ်မမေးတော့ပေ။

“ဒီလောက်ပဲ။ ငါတို့ ပြန်ရအောင်” ယန်ယန်က ပြောလိုက်၏။

“ခဏလောက်စောင့်ဦး” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး မီးငှက်ကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင် မီးငှက် သူ့ဆီသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့လေသည်။ မီးငှက်ဆီမှ အပူဓါတ်သည် ယခင်ထက် ပိုအားကောင်းနေခဲ့လေပြီ။ မြေကမ္ဘာအဆုတ်မီးတောက်ကန်ထဲတွင် အချိန်အကြာကြီး မနေလိုက်ရသော်ငြား မီးစွမ်းအင်များစွာကို စုပ်ယူနိုင်ခဲ့သည့်ပုံပင်။ အချိန်ကောင်းနေစဉ် ရန်ကိုင်က လှမ်းခေါ်လိုက်သဖြင့် မီးငှက် မကျေမနပ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ပြန်ရတော့မည် မဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း မတတ်နိုင်ပါချေ။ မီးငှက်လည်း ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ရန်ကိုင် ကိုယ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားလိုက်လေသည်။

ကိစ္စအားလုံး ပြီးပြတ်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်တို့ ပြန်ထွက်လာလိုက်ကြသည်။

အခြားသူများ သတိမထားမိစေရန် အလို့ငှာ ရန်ကိုင်တို့ သေချာ သတိထားသွားကြရသည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် အများစုသည် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ကို အာရုံစိုက်နေသည့် အတွက်ကြောင့် သဲမီးတောက်နယ်မြေအား လာရောက်စစ်ဆေးသည့်လူ သိပ်အများကြီး မရှိခဲ့ပေ။ လုံလုံခြုံခြုံ ဖုံးကွယ်ရင်း ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်သည် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲမှ မည်သူမှ မသိအောင် ထွက်လာနိုင်ခဲ့သည်။

သဲမီးတောက်နယ်မြေမှ ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ ရောက်သည့်အခါ ယန်ယန်သည် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယျာဉ်ကို ထုတ်၍ ကောင်းကင် ကံကြမ္မာမြို့တော်ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၉၁)

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း နှစ်ရက်ကုန်ဆုံးသွားခဲ့သည်။ ယနေ့တွင် လူငယ်လေး တစ်ယောက်နှင့် အနက်ရောင် ဝတ်ရုံဝတ် အမျိုးသမီး တစ်ဦးသည် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော်မှ မိုင်နှစ်ထောင် အကွာတွင် ရပ်နေခဲ့ကြသည်။ ထိုနှစ်ယောက်မှာ ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်မှလွဲ၍ အခြား မဟုတ်ပါချေ။

သဲမီးတောက်နယ်မြေမှ ထွက်လာပြီးနောက် ယန်ယန်သည် ငါမန်းပျံတိုက်ပွဲလွန်းယာဉ်ကို သုံး၍ လေဟာနယ်ကို ထပ်မံ ထိုးခွဲခဲ့သည်။ လေဟာနယ်ကို ခုန်ကျော်သွားသည့် အကွာအဝေးမှာ ပြောင်းလဲခြင်း မရှိသော်လည်း ဦးတည်ဘက် မှားသွားသည့် အတွက်ကြောင့် အပြန်ခရီး နှောင့်နှေးသွားခဲ့ရသည်။

သို့သော်ငြား ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်မှာ ပွင့်နေသေးသည့် အတွက်ကြောင့် နည်းနည်းလောက် နောက်သွားကျလည်း မည်သည့် ပြဿနာမှ မရှိပါချေ။

ယခုမှခရီးမှ နောက်ထပ် အရေးပါသော အချက်တစ်ချက်ကို ရန်ကိုင် နားလည်ခဲ့ရသည်။ ထိုအကြောင်းကြောင့်ပင် ဧကရာဇ် ဥယျာဉ်သည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ပေါ်တွင် ရှိနေရခြင်း ဖြစ်သည်။ ယန်ယန်သည် မဟာဧကရာဇ်၏ ဝိဥာဉ်ကိုယ်ပွား ဖြစ်သည်။ ယန်ယန်သည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တွင် နေနေသည့် အတွက်ကြောင့် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ပေါ်၌ ပေါ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သည် မဟာဧကရာဇ် နေခဲ့သည့်နေရာ ဖြစ်သလို မဟာဧကရာဇ်၏ မူလခန္ဓာကိုယ် အိပ်စက်နေသည့် နေရာလည်း ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် မဟာဧကရာဇ် နေနေသည့် နေရာဆီသို့ ရောက်လာသည်မှာ အထူးအဆန်း မရှိပါချေ။

သို့သော်လည်း ထိုအရာမှာ ရန်ကိုင်၏ ခန့်မှန်းချက် သက်သက်သာ ဖြစ်ပြီး သူ့ခန်မှန်းချက် မှန်မမှန် ယန်ယန်ကိုလည်း သွားမမေးခဲ့ပေ။ သို့သော် ဤအရာအားလုံးသည် တိုက်ဆိုင်မှု တစ်ခုသက်သက် မဟုတ်လောက်သူ သူခံစားမိနေသည်။

လက်ရှိ ရန်ကိုင်သည် ရောင်စုံအလင်းတန်းများ ထွက်ပေါ်နေပြီး အားကောင်းသော စွမ်းအင်လှိုင်းများ အဆက်မပြတ် ဖြာထွက်နေသည့် ဘက်ဆီသို့ လှမ်း၍ ကြည့်နေသည်။ ယန်ယန်သည်လည်း သူကဲ့သို့ပင်။ နှစ်ယောက်စလုံး အကြည့်ချင်းတစ်ချက် ဖလှယ်လိုက်ကြ၏။

ထိုတိုက်ပွဲဖြစ်နေသည့် နေရာသည် အခြားမဟုတ်ဘဲ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သာ ဖြစ်လေသည်။

သူနှင့်ယန်ယန် မရှိသည့် အတောအတွင်းတွင် တစ်ယောက်ယောက်သည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို တိုက်ခိုက်နေခြင်းလား။

ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်သည် သူ့ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်ပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ရင်း နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ဆီသို့ အမြန် ပြန်တော့လေသည်။ ယန်ယန်လည်း ရန်ကိုင်နောက်မှ အမြန် လိုက်သွားခဲ့သည်။

မကြာမီတွင် သူ့ခန့်မှန်းချက် မှန်ကန်နေကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား ဝိုင်းထားသည့်လူမှာ သူနှင့်ရန်ကြွေးများစွာရှိသူ ရှဲ့မိသားစုခေါင်းဆောင်မှ လွဲ၍ အခြား မဟုတ်ပါချေ။

လူရီသည် ရှဲ့မိသားစုတွင် နေနေသလို သူကိုယ်တိုင်လည်း အခြားကိစ္စများစွာနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ရှဲ့မိသားစုအရေးအား ခဏ ဘေးဖယ်ထားလိုက်၏။ သို့သော် သူ့ဘက်မှ မလှုပ်ရှားရသေးခင်မှာပဲ ရှဲ့မိသားစုသည် လက်ဦးမှုရယူ၍ သူ့အား လာတိုက်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ပေ။

လက်ရှိ အချိန်တွင် ခရမ်းရောင် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ဆင်ထားသော သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး တစ်ဦးသည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် အပြင်ဘက်တွင် ရပ်လျက် မှုန်ကုတ်ကုတ် အမူအရာဖြင့် သူရှေ့တည့်တည့်သို့ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထိုလူသည် ရှဲ့မိသားစု၏ အားအကောင်းဆုံး ပညာရှင် ဖြစ်သော သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့် ရှဲ့လီဖြစ်ပေသည်။ ရှဲ့လီသည် အရိပ်လခန်းမတွင်းတွင် အတော်ကိုမှ မြင့်မားသော ရာထူးအား ပိုင်ဆိုင်ထားသော်လည်း ရှဲ့ဟုန်ဝမ်အတွက် လက်စားချေရန် အရိပ်လခန်းမထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

ရန်ကိုင် ရှဲ့ဟုန်ဝမ်အား သတ်ခဲ့သည်မှာ လျှို့ဝှက်ချက် တစ်ခု မဟုတ်။ ထိုအကြာင်းကို မည်သူမှ လူသိရှင်ကြား ထုတ်ဖော် မပြောဆိုကြသော်လည်း ရှဲ့ဟုန်ဝမ် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ မဝင်ခင် သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှဲ့လီ အမှတ်အသား လုပ်ခဲ့သည်။ ထိုအမှတ်အသားမှ ရန်ကိုင် ရှဲ့ဟုန်ဝမ်အား သတ်ခဲ့သည့် အကြောင်း ရှဲ့လီ ပြန်သိခဲ့ရသည်။

သို့သော်လည်း ချင်းတုန်၏ နောက်ခံရှိနေသဖြင့် ရှဲ့လီ ရန်ကိုင်အား ဘာမှမလုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ရှဲ့လီအဖို့ ရန်ကိုင်အပေါ် သူ့သားအတွက် ပြန်လက်စားချေနိုင်မည့် အခွင့်အရေးကို ကျားချောင်း ချောင်းသလို စောင့်နေရုံသာ ရှိတော့သည်။

မကြာမီ အခွင့်အရေးတစ်ခု သူရှေ့သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ တစ်နေ့တွင် ချင်းတုန် ရုတ်တရက်ကြီး ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ ချင်းတုန် မရှိတော့သည်နှင့် ရှဲ့လီ ချက်ချင်း စလှုပ်ရှားလေသည်။ ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော်ရှိ အရိပ်လခန်းမဆိုင်များမှ ချင်းတုန် လူများကို သူ့လူများဖြင့် အစားထိုးပစ်သည်။ l

ထို့နောက် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ပိုင်သည့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို အပိုင်သိမ်းခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့အပြင် ရန်ကိုင်ကို မျှားခေါ်ရန်အတွက် သူ့လူများကိုပါ ဖမ်းခိုင်းလိုက်သေး၏။

သူ့အစီအစဉ် အလုပ်ဖြစ်ခဲ့သော်ငြား ရန်ကိုင်၏ ခွန်အားကို အထင်သေးမိလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ထင်သလို မဖြစ်ခဲ့ပေ။ ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ထဲ ဝင်မွှေသွားသည့် အပြင် ရှဲ့မိသားစုမှ တန်ခိုးရှင်အဆင့် တစ်ယောက်ကိုပင် အားလုံးရှေ့၌ သတ်သွားခဲ့သေးသည်။ ဖေးကျီတု ဝင်ပါလိုက်သည့်တိုင် ရန်ကိုင် အေးအေးဆေးဆေးဖြင့် ထွက်သွားနိုင်ခဲ့သည်။

ထို့နောက် ချင်းတုန် ပြန်ရောက်လာသဖြင့် ရှဲ့လီလည်း ယာယီ ငြိမ်နေလိုက်ရတော့သည်။

သို့သော်လည်း သူမထင်မှတ်ထားခဲ့သည်ကား ချင်းတုန်မှ အရိပ်လခန်းမသည် ရှဲ့မိသားစုနှင့် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကြား ကိစ္စတွင် ဝင်ရောက်ပက်သက်မည် မဟုတ်ဟု ကြေညာခြင်းကိုပင်။ ထို့အတွက်ကြောင့် ရှဲ့လီ ပျော်သွားခဲ့သလို့ ချင်းတုန်သည် မြွေကို တွင်းထဲမှမျှားက သတ်ပစ်ရန် ကြံစည်နေခြင်း ဖြစ်သည်ဟု တွေးမိလျက် စိတ်ထဲလည်း သတိကပ်သွားခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း စုံးစမ်းကြည့်ပြီးသည့်နောက်တွင် ချင်းတုန်၏ ထိုကြေညာချက်သည် ရန်ကိုင်၏ တောင်းဆိုချက် ဖြစ်ကြောင်းကို သိခဲ့ရသည်။ ချင်းတုန်သည် ရန်ကိုင် တောင်းဆိုသည့် အတိုင်း လုပ်ပေးနေခြင်းသာ ဖြစ်ပေသည်။

ကိုယ့်သေလမ်း ကိုယ်ရှာတဲ့ကောင် ထိုအကြောင်းကို သိလိုက်ရသည့်အခါ ရှဲ့လီ အလွန် ပျော်သွားခဲ့သည်။ ချင်းတုန်၏ နောက်ခံ မရှိတော့သည့်နောက်၊ အရိပ်လခန်းမ၏ နောက်ခံ မရှိတော့သည့်နောက်၊ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သည် သူ့ရှဲ့မိသားစု ရှေ့မှောက်တွင် ဘာမှမဟုတ်ပါချေ။

ရှဲ့လီသိသလောက် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် နှစ်ယောက်သာရှိပြီး နှစ်ယောက်စလုံးသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်အနည်းငယ်ခန့်မှ တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ထားသည့် တန်ခိုးရှင် ပထမအဆင့်များ ဖြစ်ကြသည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ဆီ ပြေးသွားပြီး ရန်ကိုင်အား ကိုယ်တိုင် သတ်ပစ်ချင်သည့် အခါမျိုးပင် ရှိခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်လည်း တောင်ပတ်လည်၌ ကာရံအထားသည့် အစီအရင်ကို မြင်ပြီးနောက် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို သူအထင်သေးလိုက်မိပြီမှန်း ရှဲ့လီ နားလည်လိုက်သည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ပတ်လည်တွင် ခင်းကျင်းထားသော အစီအရင်တွင် မည်သည့် ပြစ်ချက်ကိုမှ သူရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။ ရှဲ့မိသားစု၏ တပည့်များစွာကို စေလွှတ်ပြီး စစ်ဆေးခိုင်းသည့်တိုင် မည်သည့် အသုံးဝင်သည့် သတင်းအချက်လက်ကိုမှ မရခဲ့ဘဲ ငွေကုန်သွားခြင်းသာ အဖတ်တင်ခဲ့သည်။

မူလက နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ပတ်လည်တွင် ခင်းကျင်းထားသော အစီအရင်ကို ချိုးဖျက်ရန် ချိုင်မိသားစုနှင့် တုမိသားစုဝင်များကို အကူအညီတောင်းရန် ကြိုးစားခဲ့သော်ငြား မိသားစုနှစ်ခုစလုံး၏ ခေါင်းဆောင်များသည် သူကမ်းလှမ်းမှုကို ငြင်းပယ်လိုက်ပြီး သူပေးလိုက်သည့် လက်ဆောင်များကို ပြန်ပို့လာခဲ့သည်။

ထို့နောက်မှပဲ ရန်ကိုင်သည် ချိုင်မိသားစုမှ ချိုင်ဟဲနှင့် တုမိသားစုမှ တုစီစီတို့၏ အသက်အား ကယ်ခဲ့ဖူးကြောင်းကို ရှဲ့လီ သိလိုက်ရသည်။ ထိုနှစ်ယောက်သာ သူတို့ မိသားစု၏ အသီးသီး၏ အနာဂတ် ခေါင်းဆောင်များ ဖြစ်ကြသည့်အတွက် မိသားစုထဲတွင် အတော်လေး လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်း ရှိသည်ဟု ပြော၍ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ မိသားစုအား ရှဲ့လီ၏ ကမ်းလှမ်းချက်ကို ငြင်းပယ်ရန် တွန်းအား ပေးနိုင်ခဲ့ခြင်းပင်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် ကောင်းကင်သည့် သူ့အတွက် အခြား လမ်းပေါက်တစ်ခု ဖွင့်ပေးခဲ့သည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သည် သူတို့၏ အစီအရင်အပေါ် အလွန်ကိုမှ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားနေလေရာ မည်သူ့ကိုမှ မျက်လုံးထဲ မထည့်တော့ချေ။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် အဆုံးမဲ့ပင်လယ်ဂိုဏ်းမှ ပင်လယ်နှလုံးသား နန်းတော်နှင့် သားရဲများတောင်တန်း၊ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်တို့အား ရန်သွားစခဲ့ကြသည်။

ထို့အပြင် သူတို့ ရှဲ့မိသားစုတွင် နေနေသော တိမ်မီးတောက်ဂိုဏ်း၏ သခင်လေးလူရီနှင့် ရန်ကိုင်ကြားတွင် ရန်ငြိုး တစ်ခုခုရှိသည့်ပုံပင်။

အင်အားစုများစွာ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အပေါ် မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည့်အကြောင်း ကြားလိုက်ရသည့်အခါ ရှဲ့လီ၏ ယုံကြည်ချက်တို့ မြင့်မားလာခဲ့ရသည်။ ထိုအင်အားစုများနှင့် ဆိုပါက နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို မြေလှန်ပစ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်ချက် ရှိလာလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူမိသားစု၏ လက်ရွေးစင် တပည့်များကို ချက်ချင်း စုဝေးစေလျက် အရိပ်လခန်းမနှင့် ခွဲထွက်ကြောင်း ကြေညာခဲ့ပြီး နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို စတင် တိုက်ခိုက်ရန် လုပ်တော့သည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား တိုက်မည့် အင်အားစုထဲတွင် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်မှ မပါသော်လည်း တန်ခိုးရှင်အဆင့် အယောက်သုံးဆယ်ကျော် ပါဝင်နေသည်။ သားရဲများတောင်တန်းနှင့် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်သည် သူတို့နှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မပူပေါင်းဘဲ ပညာရှင်အချို့ကိုသာ တိတ်တဆိတ် စေလွှတ်ပေးခဲ့သော်လည်း ထိုမျှ အကူအညီ ရသည်နှင့်ပင် ရှဲ့လီ အလွန် ကျေနပ်မိနေလေပြီ။

မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တွင် အစစ်အမှန် ပညာရှင် တစ်ယောက်မှမရှိဘဲ သူတို့သည် အစီအရင်အပေါ်သာ အားကိုးနေသည့် အင်အားစုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သူတို့သာ တောင်ပတ်လည်အား ကာရံထားသည့် အစီအရင်ကို ချိုးဖျက်နိုင်မည် ဆိုပါက နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ထဲတွင် ရှိနေသော လူအားလုံးကို သူတစ်ယောက်တည်းနှင့်ပင် သတ်ပစ်နိုင်သည်ဟု ရှဲ့လီ ယုံကြည်ပေသည်။

ရန်ကိုင် သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ပြီး တောင်းပန်နေသည့် မြင်ကွင်းကို မြင်ယောင်လိုက်တိုင် ရှဲ့လီ အလွန် ကျေနပ်မိသည်။

လောကကြီးတွင် မိဘတစ်ယောက်အတွက် ဝမ်းအနည်းဆုံး အရာသည်ကား သူတို့ကလေးအလောင်းကို ကိုယ်တိုင် ပြန်ပြီး မြေမြှုပ်ပေးရခြင်းပင်။ ရှဲ့ဟုန်ဝမ် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲတွင် သေသွားသည့်အကြောင်း ကြားလိုက်ရစဉ်က ရှဲ့လီ အလွန်ကိုမှ ဝမ်းနည်းကြေကွဲခဲ့ရသည်။ ထို့နောက် ရှဲ့ဟုန်ဝမ်သည် ရန်ကိုင် သတ်၍ သေသွားရသည့်အကြောင်း သိလိုက်ရသည့်အခါတွင်မူ ရှဲ့လီ ဒေါသထွက်လွန်းသဖြင့် လွန်ခဲ့သော နှစ်များအတွင် ကောင်းကောင်းပင် စားမဝင်အိပ်မပျော်တော့ပေ။ ရန်ကိုင်၏ တည်ရှိမှုသည် ရှဲ့လီအတွက် ကိုယ်တွင်းနတ်ဆိုး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် တည်ရှိနေသရွေ့ ရှဲ့လီ ကောင်းကင် ကျင့်ကြံလို့ ရတော့မည် မဟုတ်ပေ။

ရှဲ့လီသည် မငယ်တော့သော်လည်း ဒေါသကြီးသည့် သူ့စရိုက်မှာ ငယ်စဉ်ကနှင့် တူနေဆဲပင်။

ကလေးအတွက် လက်စားချေပေးရမည်မှာ တစ်ကိစ္စ၊ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ ကြွယ်ဝချမ်းသာမှု ကိုယ်တိုင်သည်လည်း ရှဲ့လီအား သရေကျအောင် လုပ်နေခဲ့သည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် အလွန်ချမ်းသာမှန်း သူသိသည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်များအတွင် အရိပ်လခန်းမဆီမှ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ဝယ်ယူသွားခဲ့သည့် ပစ္စည်းများ၏ တန်ကြေးသည် အနည်းဆုံး သူတော်စင် သလင်းကျောက် သန်းရာဂဏန်းနှင့် ချီပေသည်။

ထိုမျှ သူတော်စင်သလင်းကျောက် အများကြီး ရှိနေရအောင် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် သူတော်စင်သလင်းကျောက် တွင်းတစ်ခုပေါ် ဖင်ခုထိုင်နေသလားဟုပင် ရှဲ့လီ အတွေးဝင်မိသွားသည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကိုသာ အမြစ်ဖြတ်နိုင်ခဲ့မည် ဆိုပါက အကျိုးအမြတ် အများဆုံး ရမည့် အင်အားစုသည် သူတို့ ရှဲ့မိသားစု ဖြစ်ပေသည်။ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်နှင့် သားရဲများ တောင်တန်းမှ လူများသည် ရန်ကိုင်ဆီမှ ဆန်းယင်ရွှေကိုသာ လိုချင်သည်ဟု ပြောပြီးသွားလေပြီ။ ကျန်သည့် ကိစ္စကို သူတို့ စိတ်မဝင်စားပေ။

တိမ်မီးတောက်တောင်ကြားမှ သခင်လေး၏ တောင်းဆိုချက် မှာမူ ပို၍ပင် ထူးဆန်းသေးသည်။ လူရီသည် အခြား ဘာကိုမှ မလိုချင်ဘဲ ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်သာ လိုချင်နေသည်။

သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ အလောင်း ဘာများ အသုံးဝင်မှာမို့နည်း။ လူရီ ဘာကြောင့် ရန်ကိုင်၏ အလောင်းအား လိုချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ရှဲ့လီ မသိသော်ငြား စိတ်ထဲ အနည်းငယ်တော့ ထင့်သွားသည်။ လူရီသည် တကယ်ကို သတိထားသင့်သည့် လူတစ်ယောက်ပင်။ ထိုလူငယ်လေးကို မြင်လိုက်တိုင်း သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် တစ်ယောက်ကို ရင်ဆိုင်နေရသလဲ မခံစားရဘဲ အစွယ်ဝှက်ထားသည့် အဆိပ်ပြင်းပြင်း မြွေတစ်ကောင်ကို ရင်ဆိုင်နေရသလို ရှဲ့လီ ခံစားရသည်။

ရှဲ့လီ ပို၍ အံ့အားသင့်သွားရသည်ကား လူရီ၏ လက်အောက် ငယ်သားများထဲတွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆယ်ယောက်မက ပါဝင်နေခြင်းပင်။ ထိုကျင့်ကြံသူများသည် တန်ခိုးရှင်ပထမ အဆင့်သာ ဖြစ်ကြသော်ငြား တိမ်မီးတောက်တောင်ကြားသည် အင်အားစုငယ်လေး တစ်ခုသာ ဖြစ်လေရာ သူတို့တွင် ထိုမျှ များပြားသော တန်ခိုးရှင်အဆင့်များ မရှိသင့်ပါချေ။

ထို့အပြင် ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် အားလုံးသည် လူရီအား အလွန်ကိုမှ လေးလေးစားစားဖြင့် ဆက်ဆံကြသည်။ လူရီကို ကြည့်သည့် သူတို့၏အကြည့်ထဲ အံ့ဩအားကျမှု၊ ကြောက်ရွံ့မှုတို့ ပါဝင်နေသည်။ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်လေး တစ်ယောက်ကို တန်ခိုးရှင်အဆင့်များက ဘာကြောင့် ကြောက်ရွံ့နေမှန်း ရှဲ့လီ တကယ်ကို နားမလည်ပါချေ။

ရှဲ့လီစိတ်ထဲ အတွေးပေါင်းများစွာ ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ သို့သော် ခေါင်းခါ၍ ထိုအတွေးများကို ခေါင်းထဲမှ ရှင်းထုတ်လိုက်ပြီး နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား အားကုန် တိုက်ခိုက်ရန် သူ့နားတွင် စုဝေးနေကြသော လူများအား အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

အစီအရင်ပညာရှင် တစ်ယောက်ကိုမှ ခေါ်မလာနိုင်သဖြင့် တောင်ပတ်လည်အား ကာကွယ်ထားသည့် အစီအရင်ကို အားသုံးပြီး ဖျက်စီးရန်သာ ရှိတော့ပေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ထိုအစီအရင်အား ဖျက်စီးနိုင်လိမ့်မည်ဟု ရှဲ့လီ အခိုင်အမာ ယုံကြည်နေသည်။

ထိုနည်းလမ်းသည် ရှဲ့လီစရိုက်နှင့် ကွက်တိပင်။ အစီအရင် ပျက်စီးသွားချိန် ဖြစ်နေမည့် ရန်ကိုင်၏ မျက်နှာကို ရှဲ့လီ မြင်ချင်နေသည်။

သို့သော်လည်း နှစ်ရက်ကြာသွားသည့် အစီအရင်မှာ တုတ်တုတ်ပင်မလှုပ်၊ သူတို့ဘက်မှ လူများသာ အားကုန်သွားကြသည်။ အစီအရင်အား တိုက်ခိုက်နေသည့် အတောအတွင်း ထိုလူများသည် သူတော်စင်သလင်းကျောက်၊ ဆေးလုံးများကို သုံး၍ ကုန်ဆုံးသွားသော သူတို့၏ သူတော်စင်ချီကို အဆက်မပြတ် ပြန်လည် ဖြည့်တင်းခဲ့ရသည်။

ယခုမှပဲ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ အစီအရင်ကို သူလျှော့တွက်မိလိုက်ပြီမှန်း ရှဲ့လီ နားလည်လိုက်သည်။ နှစ်ရက် ဆက်တိုက် မရမ်းမနား တိုက်ခိုက်နေသည့်တိုင် အစီအရင်အား အက်ရာလေးထင်အောင်ပင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။

ယခုထိတိုင် အထဲရှိ လူအားလုံး သေနေသည့်အလား နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ဆီမှ မည်သည့် တန်ပြန် တိုက်ခိုက်မှုကိုမှ မမြင်ရသေးပေ။

ကျင့်ကြံသူအားလုံးသည် သူတို့ရင်ထဲရှိ အံ့ဩထိတ်လန့်မှုကို ဖိနှိပ်ရင်း မှော်ရတနာ အမျိုးမျိုးကို အသုံးပြုလျက် အစီအရင်အား ဆက်လက် တိုက်ခိုက်နေကြသည်။

ဤမျှခိုင်ခဲ့လှသော အစီအရင်မျိုး သူတို့ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးပေ။ ရုတ်တရက် အစီအရင်ထဲရှိ မြူခိုးများ ဘေးသို့ ခွဲသွားပြီး လူများစွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ရှဲ့လီလည်း မျက်မှောင်ကြုတ်သွားကာ လက်မြှောက်၍ အားလုံးအား ခဏရပ်ထားရန် အချက်ပြလိုက်သည်။

ရှဲ့လီမှ အချက်ပြလိုက်သည်နှင့် အကုန်လုံး သူတို့၏ မှော်ရတနာများကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး ပေါ်လာသော လူများဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။ အားလုံးရှေ့တွင် ပေါ်လာသည်ကား ဘေးချင်းယှဉ်ရပ်နေသော အမျိုးသမီးချောလေး နှစ်ယောက်နှင့် တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် သုံးယောက်ပင် ဖြစ်လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၉၂)

ဦးဆောင်လာသည့် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ မျက်နှာကို မြင်သော် ရှဲ့လီ၏ မျက်လုံးထဲ အေးစက်စက် အကြည့်တို့ ဖြတ်ပြေးသွား၏။

အခြားသူများမှာလည်း ထိုအမျိုးသမီး နှစ်ယောက်အား ရန်လိုသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ကြသလို တဏှာအကြည့်ဖြင့်လည်း သူမတို့၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးကြည့်ကြသည်။

သို့ရာတွင် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်မှာမူ ထိုကဲ့သို့သော အကြည့်များစွာနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်တိုင် အေးအေးလူလူပင်။

ထိုနှစ်ယောက် မည်သူမှန်း တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် ရှဲ့လီ တန်းသိလိုက်သည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို မရင်ဆိုင်ခင် ဤနေရာ အကြောင်းကို ရှဲ့လီ သေချာ စုံစမ်းထားခဲ့သည်။ နှစ်ဦးအနက်မှ တစ်ဦးသည် ဟိုင်ခဲမိသားစုမှထွက်၍ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်နှင့် ပူးပေါင်းခဲ့သော ဟိုင်ခဲမိသားစုဝင်ဟောင်း တစ်ဦးဖြစ်သူ ဝူရီ ဖြစ်သည်။ ကျန်တစ်ယောက်ကို ချင်းယွဲ့ဟု ခေါ်ပြီး တစ်နေရာရာမှ ရန်ကိုင် ပြန်ပေါ်လာခဲ့သောသူ ဖြစ်သည်။

နှစ်ယောက်စလုံး၏ ကျင့်ကြံခြင်းမှာ မျက်လုံးထဲ ထည့်လောက်စရာ မဟုတ်၊ သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့်နှင့် ပထမအဆင့်များသာ ဖြစ်ကြသည်။

သူတို့နောက်တွင် ရပ်နေသော လူအိုကြီး သုံးဦးအနက်မှ နှစ်ဦးသည် ချန်ချီနှင့် ဟောင်အန်းတို့ ဖြစ်ကြပြီး ယခင်က ဟိုင်ခဲ မိသားစု၏ ဧည့်အကြီးအကဲများ ဖြစ်ခဲ့ကြသူများ ဖြစ်ကြသည်။ ထိုနှစ်ယောက်သည် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်ပြီးနောက် အခွင့်အရေးတစ်ခုခုနှင့် ကြုံကြိုက်ခဲ့ရဟန်တူကာ တန်ခိုးရှင် အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်သွားနိုင်ခဲ့ကြပြီး သည့်နောက်တွင် နဂါး လိုဏ်ဂူတောင်နှင့် ပူးပေါင်းခဲ့ကြသည်။

နောက်ဆုံးတစ်ယောက်အား မသင်္ကာဟန်ဖြင့် တစ်ချက် ကြည့်နေပြီးနောက် ရှဲ့လီ အလန့်တကြား ပြောလိုက်လေသည် “ရောင်းရင်းနင်၊ မင်းဘာလို့ ဒီရောက်နေတာလဲ”

နောက်ဆုံးတစ်ယောက် ဖြစ်သော မုတ်ဆိတ်ဖြူကြီးနှင့် လူအိုကြီးသည် ရန်ကိုင်နှင့်အတူ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်သို့ သွားခဲ့သည့် နင်ရှန်းချန် ဖြစ်ပေသည်။

လောလောဆယ် နင်ရှန်းချန် အလွန် ကူကယ်ရာမဲ့နေခဲ့သည်။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်မှ ပြန်လာပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်ဆီမှ ခွင့်ပြုချက် ရလိုက်သဖြင့် သူ့တန်ခိုးရှင်အဆင့် မှော်ရတနာအား ပြန်ပြင်ရန် လိုအပ်သည့် ပစ္စည်းများကို ချက်ချင်း စုဆောင်း၍ ရန်ကိုင်၏ ပန်းပဲမီးဖိုအား ငှားရမ်းရန် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ဆီသို့ လာခဲ့သည်။

သူပစ္စည်းများ စုဆောင်းပြီး နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သို့ ရောက်လာသည့်အခါ ရန်ကိုင် အပြင်သွားနေသည်နှင့် သွားတို၏။

ရွေးစရာမရှိတော့သည်နှင့် နင်ရှန်းချန်လည်း ရန်ကိုင် ပြန်လာမည်ကို စောင့်နေလိုက်တော့သည်။

သို့သော်ငြား သူဖင်ပူအောင်ပင် မထိုင်ရသေးခင်မှာပဲ ရှဲ့မိသားစု ရုတ်တရက်ကြီး နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို လာတိုက်လေသည်။

ထို့ကြောင့် နင်ရှန်းချန် လောလောဆယ် အလွန်ကိုမှ ကူကယ်ရာမဲ့ အခက်တွေ့နေခြင်းဖြစ်သည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား ကာကွယ်ထားသည့် အစီအရင်သာ ပျက်စီးသွားလျှင် ဤနေရာတွင် နေခြင်းသည် အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ် များပေလိမ့်မည်။ သူ့ကို ရန်ကိုင်နှင့် အပေါင်းပါများဟု ထင်လျှင် ပြဿနာ များသွားနိုင်သည်။ ဤအတိုင်း ထွက်သွားဖို့ရာကလည်း သိပ်မသင့်တော်ပြန်။ ထိုသို့ ထွက်သွားမည် ဆိုပါက ရန်ကိုင်ဆီမှ ပန်းပဲမီးဖိုကို ငှားရန် မေ့လိုက်ဖို့သာ ရှိတော့သည်။

နင်ရှန်းချန် ကျားပေါ် ခွစီးလျက်သား အခြေအနေထဲသို့ ရောက်နေခဲ့လေပြီ။ သူသည့် မည်သည့် အင်အားစု၊ မိသားစုကိုမှ မဝင်ထားသည့် လေလွင့်ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ယခုအဆင့်ထိသို့ ရောက်အောင် ကျင့်ကြံဖို့ရာ သူ့အတွက် အလွန်ကိုမှ ခက်ခဲကြမ်းတမ်းခဲ့ရသည်။

အတိတ်တွင် သူ့မှော်ရတနာ ထိခိုက်သွားသည့်အခါ အရိပ်လခန်းမ၏ ပန်းပဲဆရာကဲလင်ဆီ ယူသွားပြီး ပြန်ပြင်ခိုင်း၍ ရဲ့သည်။ ပန်းပဲဆရာကဲလင်သည် ဖော်ရွေ သဘောကောင်းသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ပန်းပဲဆရာများအနက် ကဲလင် တစ်ယောက်ကိုသာ နင်ရှန်းချန် ရင်းနှီးသည်။ ထို့နောက် ကဲလင် မရှိတော့သည့် နောက်ပိုင်း နင်ရှန်းချန် ဒုက္ခရောက်တော့သည်။ ထို့ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်ဆီမှ အကူအညီ လာတောင်းမည် မဟုတ်ပါချေ။

နင်ရှန်းချန်သည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သို့ ရောက်လာသော်ငြား စိတ်ကမငြိမ်နိုင်၊ အပြင်ဘက်မှ တဒုန်းဒုန်း ထုရိုက်သံများကြောင့် ရင်တပူပူ ဖြစ်နေရသည်။ သို့သော်လည်း နှစ်ရက်ကြာပြီးနောက် ထူးခြားသော အချက်တစ်ချက်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။

ဘေးပတ်ပတ်လည်မှ အဝိုင်းခံထားရသော်လည်း နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ထဲရှိ မည်သူမှ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မနေခဲ့ပေ။ အကုန်လုံးသည် သူတို့ လုပ်လက်စ အလုပ်များကိုသာ အေးအေးလူလူဖြင့် ဆက်လုပ်နေကြသည်။

ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်နှစ်ယောက်သာ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေလျှင် ကိစ္စမရှိ၊ အကုန်လုံးကိုက ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

အထူးသဖြင့် ဝူရီနှင့် ချင်းယွမ်တို့ပင်။ ထိုအမျိုးသမီး နှစ်ဦးသည် အခြားသူများထက်ကို ပို၍ တည်ငြိမ်သည်။ ပညာရှင် များစွာ၏ ဝိုင်းထားခြင်း ခံရသည့်တိုင် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြင့် လက်ဖက်ရည် သောက်ကောင်းနေတုန်း။ သူတို့ မည်သို့သော အခြေအနေထဲ ရောက်နေလဲ ဆိုသည်ကို တကယ် မသိကြလေသလော။

သူတို့ကိုကြည့်ရင်း နင်ရှန်းချန် စိတ်ထဲ လေးစားမိသွားသလို ထိတ်လည်း ထိတ်လန့်မိသည်။ ထို့ကြောင့် ရင်တမမဖြင့် ဤနေရာတွင် ဆက်နေလျှင် ရင်ဆိုင်ရမည့် ကောင်းကျိုး၊ ဆိုးကျိုးများကို စတင် တွေးတော့လေသည်။

နောက်ဆုံး သူအထိတ်လန့်ရဆုံးကို ပြပါဆိုလျှင် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား ကာရံထားသည့် အစီအရင်ကိုသာ ပြရပေတော့မည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးဆယ်ကျော်မှ နှစ်ရက်ဆက်တိုက် အဆက်မပြတ် တိုက်ခိုက်နေသည့်တိုင် အစီအရင်မှာ တုတ်တုတ်ပင်မလှုပ်၊ တန်ခိုးရှင်အဆင့်များ သက်သက်ပင် မဟုတ်၊ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်များလည်း ပါပေသေးသည်။

ဤတောင်လေးသည် ထင်သလောက် မရိုးရှင်းပေ။

တောင်ပတ်လည်အား ကာရံထားသည့် အစီအရင်သည် သာမန် အစီအရင်ပညာရှင်တစ်ယောက် ခင်းကျင်းနိုင်သော အစီအရင်မျိုး မဟုတ်ချေ။

ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်တွင် ရှိစဉ်က ရန်ကိုင်၏ စွမ်းဆောင်ရည်ကို ပြန်အမှတ်ရလိုက်သော်၊ နင်ရှန်းချန်လည်း အံကြိတ်၍သာ ဤနေရာတွင်သာ ဆက်နေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တွင် နေပြီး ထိုလူများနှင့်အတူ ကျူးကျော်လာသူများကို ပြန်တွန်းလှန် တိုက်ခိုက်ရပေမည်။ ဤတောင်တွင် သူမသိသေးသည့် အခြားသော ဝှက်ဖဲများလည်း ရှိနေနိုင်သေးသည်။

နင်းရှန်ချန် အလောင်းအစား လုပ်လိုက်ပေပြီ။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ဤပြဿနာ အရှုပ်အထွေးမှ ရှင်သန်နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူလောင်းလိုက်သည်။ သူသာ လောင်းကြေးသွားနိုင်သွားပါက ရန်ကိုင်ဆီမှ ပန်းပဲမီးဖိုကို ငှားရမ်းဖို့ရာ ပို၍ လွယ်ကူသွားပေပြီ။ ထို့ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် နင်ရှန်းချန် အစောကြီးကတည်းက ထွက်သွားလိုက်ပေသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့်ပင် ဝူရီနှင့် ချင်းယွဲ့တို့ ရန်သူများနှင့် သွားတွေ့ရန် လုပ်သည့်အခါ နင်ရှန်းချန်လည်း သူလည်း လိုက်ပါရစေဟု တောင်းဆိုခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရှဲ့လီ၏ မေးခွန်းကိုကြားသော် နင်ရှန်းချန်က ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “မတွေ့ရတောင်တောင် ကြာပြီနော်၊ ရှောင်းရင်းရှဲ့။ ရောင်းရင်းရှဲ့ အရိပ်ခန်းမက ထွက်လိုက်တယ်ဆို”

“သိနေပြီးသားကို ဘာလို့ လာမေးနေတာလဲ ရောင်းရင်းရန်” ရှဲ့လီက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ နင်ရှန်းချန်သည် လေလွင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သဖြင့် သူတန်ခိုးရှင်အဆင့် ဖြစ်လျှင်ပင် ရှဲ့လီ သူ့အား ဂရုမစိုက်ပါချေ။ နင်ရှန်းချန်အား စကားပြောလိုက်ရခြင်းမှာ သူတို့ ယခင်က တွေ့ခဲ့ဖူးသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည် “ရောင်းရင်းနင်က ဒီရောက်နေမှတော့ ဒီရှဲ့ ရောင်းရင်းနင်ကို အကြံတစ်ခုပေးချင်တယ်၊ နားထောင်ချင်လား”

“အို၊ ရောင်းရင်းရှဲ့ ဘာများပြောချင်တာလဲ” နင်ချန်းရှန် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

ရှဲ့လီသည် ချင်းယွဲ့နှင့် ဝူရီတို့အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး နင်ရှန်းချန်အား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်သည် “ရောင်းရင်းနင်၊ အခုလက်ရှိ အခြေအနေကို မင်းနားလည်မှာပေါ့။ ငါတို့ ပေါင်းထားတဲ့ အင်အားစုတွေနဲ့ဆို ဒီတောင်လေး ဘာမှ လုပ်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီအစီအရင်သာ ပျက်စီးသွားပြီ ဆိုတာနဲ့ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တစ်ခုလုံး သွားပြီပဲ။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ရောင်းရင်းနင်ကို ဘယ်လို အကျိုးအမြတ်တွေ ပေးထားလဲတော့ မသိဘူး။ ရောင်းရင်းနင်သာ အဲ့မိန်ကလေး နှစ်ယောက်ကို ဖမ်းပြီး ကျုပ်လက်ထဲ အပ်မယ်ဆိုရင် သူတို့ ပေးတာထက် ကျုပ်နှစ်ဆပေးမယ်။ ကျုပ်တောင်းဆိုတာက ရောင်းရင်းနင်အတွက် သိပ်မခက်လောက်ပါဘူး၊ ဟုတ်တယ်မလား”

ထိုစကားကို ကြားသော် နင်ရှန်းချန် မျက်ခုံးပင့်သွားပြီး ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ရောင်းရင်းရှဲ့၊ ဒီနင်က ရိုးသားဖြောင့်မတ်တဲ့ လူတစ်ယောက် မဟုတ်ပေမယ့် ဂျူနီယာ နှစ်ယောက်ကို နောက်ကနေ ချောင်းတိုက်ရလောက်တဲ့ အထိတော့ မကောက်ကျစ်သေးဘူး။ ဒီနင်သာ အဲ့လိုလုပ်လိုက်ရင် ကျုပ်လောက် စိတ်ဓါတ်အောက်တန်းကျတဲ့လူ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီလောကကြီးမှာ ကျုပ်ကို လက်ခံချင်တဲ့ ဘယ်အင်အားစုမှလည်း ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

နင်ရှန်းချန်စကားကို ကြားသည့်အခါ ရှဲ့လီ မျက်နှာမဲ့သွား၏။ သူသည် နင်ရှန်းချန်အား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ဆက်သွယ် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း နင်ရှန်းချန်ကမူ အားလုံး ကြားအောင် အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပြန်အော်ပြောခဲ့သည်။

ရှဲ့လီ မျက်နှာမဲ့သွားသည်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ နင်ရှန်းချန်က ဆက်၍ ပြောလိုက်သည် “အစ်ကိုရှဲ့ ဘာာကိုမှ ချဲ့ကားပြီး ပြောနေစရာ မလိုဘူး။ ဒီကို လာပြဿနာရှာတဲ့ လူတွေ အများကြီး ရှိတာမှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအစီအရင်ဆိုတာ တစ်ရက်နှစ်ရက် အတွင်း ပျက်စီးသွားနိုင်တဲ့ အစီအရင်မျိုး မဟုတ်ဘူး။ ဒီလူအိုကြီး ဒီမှာနေတယ် ဆိုတာလည်း ငါ့ဘာသာ နေတာပဲ။ ဘယ်သူမှ ငါ့ကို ဖိတ်ခေါ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး”

နင်ရှန်းချန် ပြောသည်ကိုကြားသော် ဝူရီနှင့် ချင်းယွမ်တို့ စိုးရိမ်သွားခဲ့ကြသည်။ နင်ရှန်းချန် ရှဲ့လီ ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်လိုက်မည်ကို သူတို့ ကြောက်နေကြသည်။ တကယ်တော့ သူတို့သည် နင်ရှန်းချန်နှင့် မရင်းနှီးဘူး မဟုတ်လော။ သို့သော် နင်ရှန်းချန် ပြန်ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် သူတို့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့လေသည်။

ချန်ချီကမူ နင်ရှန်းချန်၏ ပခုံးကိုပုတ်၍ သည်းလှိုက်အူလှိုက် ရယ်မောလျက် “ရောင်းရင်းနင်၊ မင်းအခုလို ဆုံးဖြတ်လိုက်လို့ လုံးဝ နောင်တမရစေရဘူး”

ဟောင်အန်းကလည်း ပြုံးလျက် ဝင်ပြောလိုက်သည်။

ငါလည်း အဲ့လို ဖြစ်ပါစေလို့ မျှော်လင့်တာပဲ နင်ရှန်းချန်သည် အပေါ်ယံတွင်သာ တည်ငြိမ်ချင်ယောင် ဆောင်နေခြင်း ဖြစ်ပြီး စိတ်ထဲတွင်တော့ မုန်တိုင်းထန်နေပေပြီ။ ယခု ရှဲ့လီကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ငြင်းဆန်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သာ ကျဆုံးသွားလျှင် သူလည်း အကျိုးဆက်ကို ရင်ဆိုင်ရပေတော့မည်။

ဝူရီသည် ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် ပြုံးလျက် စပြောလိုက်သည် “စီနီယာတို့နဲ့ ကျွန်မတို့ ဘာရန်ငြိုးမှ မရှိဘဲနဲ့ ဘာလို့ ကျွန်မတို့ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို လာဒုက္ခပေးနေတာလဲ”

“ရန်ငြိုးမရှိဘူး၊ ဟုတ်လား” ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရှဲ့လီက အသက်မပါသည့် ရယ်သံဖြင့် ရယ်မောလျက် “နင်တို့နဲ့ ဘာရန်ငြိုးမှမရှိဘဲ ငါနင်တို့ကို အလကားသက်သက် လာတိုက်ခိုက်တာလို့ ပြောချင်နေတာလား။ ငါနင်နဲ့ သောက်ပိုတွေ မပြောချင်ဘူး၊ ကောင်မလေး၊ ကိုယ့်အခြေအနေ ကိုယ်သိရင် ဒီအစီအရင်ကို မြန်မြန်ဖယ်လိုက်တော့၊ အဲ့လိုဆိုရင် ငါနင့်ကို အသက် ချမ်းသာပေးမယ်၊ မဟုတ်ရင်တော့…”

“မဟုတ်ရင် ဘာဖြစ်လဲ” ဝူရီက မျက်လုံးလေးပင့်လျက် ရှဲ့လီအား ပြန်စိုက်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။

ရှဲ့လီက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “မဟုတ်ရင် ဒီအစီအရင် ပျက်စီးသွားတာနဲ့ ငါနင့်ကို အရှင်လတ်လတ် အရေဆုတ်မှာ”

“စီနီယာက အရမ်း စကားကြီးစကားကျယ် ပြောတတ်တာပဲနော်။ အခုလို မဟုတ်တာတွေ ပြောလို့ ကောင်းကင်က အပြစ်ပေးမှာ စီနီယာ မကြောက်ဘူးလား” ဝူရီက ခပ်သဲ့သဲ့လေး ရယ်လျက် ပြန်၍ လှောင်ပြောင်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အခြားပညာရှင်များအား ဝေ့ကြည့်၍ ထပ်ပြောလိုက်သည် “စီနီယာတို့ အားလုံး အခုထွက်သွားဖို့ ဂျူနီယာ ပြောချင်တယ်။ အဲ့လိုဆိုရင် အခု ဖြစ်သွားတာတွေ အတွက် စီနီယာတို့ ကျွန်မတို့ အငြိုးထားမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သတိပေးထားတာကို လျစ်လျူရှုထားဦးမယ် ဆိုရင်တော့ နောက်မှ ကျွန်မတို့ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို ရက်စက်လို့ဆိုပြီး လာအပြစ်မတင်နဲ့”

သူမပြောသည်ကို ကြားပြီးနောက် အပြင်တွင် ရှိနေသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်အားလုံး ဝူရီအား အရူးတစ်ယောက်နှယ် ကြည့်လိုက်ကြသည်။

အစီအရင်အား နှစ်ရက်ဆက်တိုက် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော်လည်း ဘာမှ မဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် စိတ်ညစ်နေပါသည် ဆိုပါမှ ဝူရီသည် သူတို့အား ဒေါသပိုထွက်လာအောင် လာလုပ်နေသည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို လာတိုက်သည့် လူအားလုံးသည် ရန်ကိုင်နှင့် ရန်ငြိုးရှိလျှင်ရှိ၊ မရှိလျှင် အခြား ရည်ရွယ်ချက် ရှိသူများ ဖြစ်ကြသည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို တိုက်ခိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ ကောင်မလေး တစ်ယောက်က ဖြဲခြောက်လိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ပြန်ပြေးလျှင် ရာဇဝင် ရိုင်းသွားနိုင်ပေသည်။ ဝူရီ၏ ခြိမ်းခြောက်စကားကြောင့် သူတို့ ကြောက်မသွားရုံမက ပို၍ သွေးဆူသွားခဲ့လေသည်။

အချို့ စိတ်ကြီးသည့် လူများဆိုလျှင် သူတို့၏ မှော်ရတနာကို ထုတ်၍ ဝူရီတည့်တည့်အား တိုက်ခိုက်ကြကုန်လေသည်။

ဘုန်း… ဘုန်း.. ဘုန်း…

အရံအတား၏ မျက်နှာပြင်ထက် အရောင် တလက်လက် တောက်ပသွားပြီး ပေါက်ကွဲသံများများ တရစပ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

သို့သော်လည်း ဝူရီမှာမူ အေးအေးလူလူပင်၊ အစောပိုင်းက တိုက်ခိုက်လိုက်သော ကျင့်ကြံသူများအား တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် စိုက်ကြည့်၍ ပြောလိုက်လေသည် “ရှင်တို့က ဆက်လုပ်ချင်မှတော့ တိုက်ပေါ့၊ နောက်မှ နောင်တမရစေနဲ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ မြူခိုးထုပြီး ပြန်လည် ထွက်ပေါ်လာပြီး သူမတို့အားလုံး အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

“ခွေးမ၊ လာမောက်မာနေသေးတယ်၊ ငါမမိအောင်သာနေ၊ မိလိုကတော့ သေတာထက်ဆိုတာ ဘာလဲ သိသွားစေရမယ်” ဖားပြုပ်ကြီးတစ်ကောင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် လူအိုကြီးက ရုတ်ရင့်ကြမ်းတမ်းစွာ ဆဲဆိုလိုက်သည်။

ထိုလူအိုကြီးသည် အော့အန်ချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် ရုပ်ဆိုးလှသည်။ မျက်လုံးများသည် ပြူးထွက်နေပြီး နှာခေါင်းမှာ သိမ်းငှက်နှာကောင်းနှယ် ကောက်ကွေးနေသည်။ ခေါင်းမှာလည်း ပြောင်နေပြီး မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ကြွက်နို့ကဲ့သို့ အဖုများဖြင့် ပြည့်နေသည်။ ထို့အပြင် အရပ်ကလည်း သာမန်ထက် ခေါင်းတစ်လုံးစာလောက် ပိုပုသေးလေရာ သူထိုင်နေသော ဖားပြုပ်နှင့် အလွန်ကိုမှ ပနံသင့်နေတော့သည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၉၃)

ပြောစရာမလိုအောင်ပင် ထိုလူသည် သားရဲများ တောင်တန်းမှ ဖြစ်ပေသည်။ ရှဲ့လီခေါ်လာသည့် လူများအားလုံးသည် သူတို့လာသည့် အင်အားစုအား သိနိုင်သည့် မည်သည့် ဝတ်ရုံကိုမှ ဝတ်ဆင်မထားသော်လည်း အရူးသာ မဟုတ်လျှင် ထိုလူကြီး မည်သည့် အင်အားစုဖြစ်သလဲ ဆိုသည်ကို ပြောနိုင်ပေလိမ့်မည်။ အကြောင်းမှာ သားရဲများနှင့် တိုက်ခိုက်သော အင်အားစုဆို၍ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် သားရဲများတောင်တန်း တစ်ခုသာ ရှိသောကြောင့်ပင်။

ထိုလူကြီး တက်ထိုင်နေသည့် မျက်လုံးပြာဖားသည် အားကောင်းသော အဆင့်ကိုး မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင် ဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ဦးသား ပေါင်းတိုက်ခိုက်မည် ဆိုပါက တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့်နှင့်ပင် ယှဉ်တိုက်နိုင်ပေသည်။ ထိုလူသည် ရုပ်သာမဟုတ် စိတ်ဓါတ်ပါ မကောင်းမှန်း လူတိုင်းသိသည်။ စိတ်ဓါတ်သေးသိမ်ပြီး တဏှာကြီးသည့်အပြင် မိန်းမလှလေးများအား နှိပ်စက်၊ အရှက်ခွဲရသည်ကိုလည်း အလွန် နှစ်ခြိုက်မှန်း အားလုံးသိကြသည်။

ဝူရီသာ သူ့လက်ထဲ ရောက်သွားပါက မတွေးရဲစရာပင်။

“ဟဲဟဲ၊ အဲ့မိန်းကလေး နှစ်ယောက်က မဆိုးဘူးကွာ။ သူတို့ကို ဖမ်းနိုင်ရင် သွေးအစေခံတွေ လုပ်ပစ်လိုက်လို့ရတယ်” အနားရှိ သွေးရောင်အရှိန်အဝါနှင့် လူကြီးတစ်ဦးက ရက်စက်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။ ထိုလူသည် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်မှ ဖြစ်ပေသည်။

“ဒီအစီအရင်ကို မဖျက်စီးနိုင်ဘဲနဲ့ အပိုတွေ ပြောနေလည်း ဘာမှ ထူးမှာမဟုတ်ဘူး” ရှဲ့လီက မကျေမနပ်ဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်သည်။ တောင်ပတ်လည်အား ကာရံထားသည့် အစီအရင်ကို မဖျက်စီးနိုင်သေးဘဲနှင့် လေပေါနေ၍လည်း ဘာမှ အသုံးဝင်မည် မဟုတ်ပေ။

သားရဲများတောင်တန်းမှ လူအိုကြီးက ညစ်ကျယ်ကျယ် ရယ်မောလျက် “အစကတော့ ဒီအကွက်ကို မသုံးမလို့ဘဲ၊ ဒါပေမယ့် ဒီခွေးမက သေလမ်းရှာချင်နေမှတော့ ငါလည်း သုံးပေးရတာပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့အမူအရာ ရုတ်ချည်းတည်ငြိမ်သွားခဲ့ပြီး သူတော်စင်ချီတို့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ဖြာထွက်လာခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူတက်ထိုင်နေသည့် မျက်လုံးပြားသွေးဖားပြုပ်၏ ပါးနှစ်ဖက် ဖောင်းကားတက်လာပြီး ဖားအော်သံပြုလေသည်။

ရုတ်တရက် ပတ်ပတ်လည်ရှိ မိုးမြေစွမ်းအင် အရှိန်အဝါ ကသောင်းအကနင်း ဖြစ်လာပြီး ထိုလူသားရဲ အတွဲဆီသို့ စတင် စီးဝင်လာကုန်ကြလေသည်။

လူအိုကြီး၏ အပြုအမူကို မြင်ပြီးနောက် ရှဲ့လီ၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားပြီး ချက်ချင်း လှမ်းမေးလိုက်လေသည် “သွေးဖားပြုပ်အဆိပ်မြူကို မင်းသုံးတော့ဖို့လား”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် အားလုံး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားပြီး လူအိုကြီးအား အံ့အားသင့် နေသည့် အကြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ကြလေသည်။

သားရဲများတောင်တန်းမှ လူအိုကြီးက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “သွေးဖားပြုပ် အဆိပ်မြူက ငါ့ကလေးလေးရဲ့ကိုယ်ပိုင် ပညာရပ်တစ်ခုပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ပညာရပ်ကို သုံးနိုင်တဲ့ အရေအတွက်က အကန့်အသတ်ရှိတယ်။ ငါတောင် အခုလိုမျိုး လုပ်ပေးနေတာကို မင်းတို့လည်း တကယ် ကြိုးစားပေးကြမယ်လို့ ငါမျှော်လင့်တယ်”

ပြောပြီးသွားသည်နှင့် လူအိုကြီးသည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် အရံအတားဆီသို့ သွေးနီရောင်မြှားတစ်စင်း ထွေးထုတ်လိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့တက်ထိုင်နေသော သွေးဖားပြုပ်သည်လည်း အနက်ရောင် အဆိပ်များကို သွေးမြှားဆီသို့ မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။

သွေးနီရောင်မြှားနှင့် အနက်ရောင်အဆိပ်တို့ ရောစပ်သွားချိန် အနက်ရောင်မြူ အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး အရံအတားဆီသို့ ဆက်လက် တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။

ရှဲ… ရှဲ…

အရည်ပျော်သံနှင့်အတူ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား ကာထားသည့် အရံအတားသည် တဖျက်ဖျက် လက်လာသည်။ ထို့နောက် အရံအတား၏ မျက်နှာပြင် တဖြည်းဖြည်း အရည် ပျော်ကျသွားပြီး လူတစ်ကိုယ်စာ အပေါက်တစ်ပေါက် ဖြစ်ပေါ်လာသည်ကို အားလုံးကို မြင်လိုက်ရသည်။ အပေါက်မှာ သူ့ဘာသာ အလိုလို ပြန်ပိတ်သွားခဲ့သော်လည်း ယင်းအချက်သည် လူအိုကြီး၏ တိုက်ခိုက်မှု မည်မျှ အားကောင်းကြောင်းကို ပြသနေခဲ့သည်။

လွန်ခဲ့သော နှစ်ရက်အတွင်း တန်ခိုးရှင် အယောက်(၃၀)မက ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်သည့်တိုင် အရံအတားပေါ်တွင် လူတစ်ကိုယ်စာ အပေါက် မဆိုထားနှင့် အပေါက်လေးတစ်ပေါက်ပင် ပေါက်အောင် မဖောက်နိုင်ခဲ့ကြချေ။ သို့သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် သားရဲများ တောင်တန်းမှ လူအိုကြီးက တိုက်ကွက် တစ်ကွက်တည်းဖြင့် လုပ်ပြသွားခဲသည်။

အရံအတားသည် သူ့ဘာသာ အလိုလို ပြန်ကောင်းသွားလျှင်ပင် ထိုအပေါက်ကို ပြန်လည် ဖာထေးဖို့အတွက် အစီအရင်အနေဖြင့် စွမ်းအင် များစွာကို အသုံးပြုလိုက်ရပေလိမ့်မည်။ ထိုကဲ့သို့သော တိုက်ခိုက်မှုများ တရစပ် ကျရောက်လာပါက အစီအရင် အမှန်တကယ် ပြိုကွဲပျက်စီးသွားနိုင်ပေသည်။

ထိုပညာရပ်ကို သုံးပြီးနောက် လူအိုကြီး၏ အမူအရာ အနည်းငယ် ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ သူစီးထားသည့် မျက်လုံးပြာ သွေးဖားပြုပ်မှာလည်း အနည်းငယ် ပိန်လှီသွားခဲ့လေသည်။ လူအိုကြီးသည် ဘာမှ ပြောမနေဘဲ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ကျောက်စိမ်းပုလင်း တစ်ပုလင်းကိုထုတ်ဿ သွေးနီရောင် ဆေးလုံးတစ်လုံးကို ထုတ်ကာ သူ့ရှေ့သို့ ပစ်ချပေးလိုက်သည်။ မျက်လုံးပြာသွေးဖားသည် ထိုဆေးလုံးကို လျှာဖြင့် လှမ်းဖမ်း၍ ချက်ချင်း မြိုချလိုက်သည်။

မျက်လုံးပြာသွေးဖားအတွက် ထိုဆေးလုံးသည် ပြန်လည် အားဖြည့်ဆေးတစ်မျိုး ဖြစ်ပေသည်။

“ကောင်းလိုက်တဲ့တိုက်ကွက်” ရှဲ့လီသည် ထိတ်လန့်မှုကို အကောင်းဆုံး ဖုံးကွယ်ရင်း ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောလျက် ခေါင်းညိတ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “အဲ့လိုဆိုမှတော့ ဒီရှဲ့လည်း တကယ် လုပ်ရတော့တာပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် ငွေရောင်တောက်နေသော ဓါးမြှောင်လေး တစ်ချောင်းကို ထုတ်လိုက်သည်။

“သက်တန့်ဖြူဓါးမြှောင်လား” ထိုဓါးမြှောင်ကို မြင်လိုက်ချိန် သားရဲများတောင်တန်းမှ လူအိုကြီး အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည် “ရောင်းရင်းရှဲ့ အရံအတားတွေကို အထူးဖျက်စီးဖို့ လုပ်ထားတဲ့ မှော်ရတနာတစ်မျိုး ရှိနေလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ ရောင်းရင်းရှဲ့က တကယ်ကို ဘဝကံ အကျိုးပေးတာပဲ”

အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များသည်လည်း ထိုဓါးမြှောင်ကို လောဘတကြီး အကြည့်များဖြင့် ကြည့်လိုက်၏။

ရှဲ့လီက ရယ်သွမ်းသွေးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ကံအကျိုးပေးတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါဒါကို မတော်တဆ ရခဲ့တာ”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့မျက်နှာတည်သွားပြီး ဓါးမြှောင်ထဲဿို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ ရှဲ့လီစကားကို မည်သူမှ မယုံကြချေ။ သူတို့ သိထားသလောက် သက်တန့်ဖြူဓါးမြှောင်သည် အစီအရင်များ၊ အရံအတားများကို အထူး ဖျက်စီးရန်အတွက် ပြုထုပ်ထားသော မှော်ရတနာဖြစ်ကာ တန်ခိုးရှင် အလယ်အလတ် အဆင့် မှော်ရတနာတစ်မျိုး ဖြစ်သည်။ ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် ထိုကဲ့သို့ မှော်ရတနာမျိုးသည် ဘာမှ မဟုတ်သော်လည်း အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင်မူ အတော်လေး အဖိုးတန်သည့် မှော်ရတနာ တစ်မျိုး ဖြစ်ပေသည်။

ရှားပါးသော ပစ္စည်းတစ်ခုသည် ပို၍ အဖိုးတန်တတ်သည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်သည်။

ထို့အပြင် ထိုသက်တန့်ဖြူဓါးမြှောင်သည် မိသားစုငယ်လေး တစ်ခု၏ အမွေခံပစ္စည်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ထိုဓါးမြှောင် ဘာကြောင့် ရှဲ့လီ လက်ထဲ ရောက်နေရသလဲ ဆိုသည်ကိုတော့ မည်သူမှ မသိပါချေ။ ရှဲ့လီ နိုင်ထက်စီးနင်း ပြုပြီး လုယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။

မည်သို့ပင် ဆိုစေကာမူ ထိုအရာမှာ သူတို့ ကိစ္စမဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် ရှဲ့လီ၏ အပြုအမူသည် ရှက်စရာကောင်းသော်ငြား မည်သူမှ ထုတ်မပြောကြချေ။

ရှဲ့လီမှ သက်တန့်ဖြူဓါးမြှောင်ကို အသက်သွင်းလိုက်သည်နှင့် ဓါးမြှောင်လေးသည် အဖြူရောင်အလင်းတန်း တစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး သူ့လက်ထဲမှ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားကာ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် အရံအတားရှေ့တွင် ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ဘန်းဆိုသော မြည်သံကြီးနှင့်အတူ ဓါးမြှောင်လေးသည် အရံအတားအား စက္ကူဖြူတစ်ရွက်နှယ် ထိုးဖောက်သွားခဲ့သည်။ အရံအား ဘာမှ မဖြစ်သွားဟန်ရသော်လည်း အရံအတား၏ စွမ်းအား သိသိသာသာ လျော့ကျသွားသည်ကို အားလုံး သေချာ သတိပြုမိလိုက်သည်။

သက်တန့်ဖြူဓါးမြှောင်သည် လေဟာနယ်စွမ်းအင် အချို့ကို အသုံးပြု၍ အရံအတားကို ထိုးဖောက်ပြီး အတွင်းတွင် ရှိနေသော အစီအရင်ကို အနှောင့်အယှတ်ပေးနိုင်သော အရံအတားဖောက် မှော်ရတနာတစ်မျိုး ဖြစ်သည်။

ထိုကဲ့သို့သော မှော်ရတနာများကို လက်ရှိ အရိပ်ကြယ်၏ မည်သည့် ပန်းပဲပညာရှင်မှ မပြုလုပ်နိုင်ကြချေ။ တစ်နည်းဆိုရသော် ထိုမှော်ရတနာသည်း ရှေးခေတ်ကတည်းက ရှိနေသည့် မှော်ရတနာတစ်မျိုး ဖြစ်သည်။

ရှဲ့လီမှ ထိုဓါးမြှောင်ဖြင့် အစီအရင်ကို အကြိမ်ကြိမ် တိုက်ခိုက်လိုက်ပြီးသည့်နောက်တွင် တောင်ပတ်လည်အား ကာရံထားသည့် အစီအရင်စွမ်းအား သိသိသာသာ လျော့ကျသွားခဲ့သည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၊ ပင်လယ်နှလုံးသားဂိုဏ်းနှင့် လူရီခေါ်လာသည့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသည် သူတို့၏ ဝှက်ဖဲများကို ထုတ်သုံး၍ အရံအတားကို တိုက်ခိုက်ကြတော့သည်။

တန်းခိုးရှင်အဆင့်သို့ ရောက်ထားသူအားလုံးတွင် ကိုယ်ပိုင် ဝှက်ဖဲတစ်မျိုးစီတော့ ရှိကြစမြဲပင်။ အကုန်လုံးသည် ရွက်ကြမ်း ရေကျိုများ မဟုတ်ကြဘဲ သေခြင်းရှင်ခြင်း တိုက်ပွဲ အလီလီကို ဆင်နွှဲပြီးမှ ဤအဆင့်သို့ ရောက်လာကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် သူတို့၏ ဝှက်ဖဲများကို နောက်ဆုံး မဖြစ်မနေ ထုတ်သုံးရမည့် အချိန်မျိုးမှသာ ထုတ်သုံးလေ့ ရှိကြသည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် အယောက်သုံးဆယ်၏ ပူးပေါင်း တိုက်ခိုက်မှုအား တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်ပင် သေချာသတိထားရန် လိုအပ်သည်။

ထိုပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်မှုအောက်တွင် ကျောက်စိုက်ကျောက်သားနှယ် တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်ခဲ့သော တောင်အစီအရင် စတင် လှုပ်ခါလာသဖြင့် အကုန်လုံး ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့ကြလေသည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် နဂါးလိုဏ်ဂူတော်ငမှ မိုင်ငါးဆယ် ဝေးကွာသော ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော်ထဲရှိ အဆောက်အဦး တစ်လုံး၏ ထိပ်ပိုင်းတွင် ဖေးကျီတုနှင့် ချင်းတုန်တို့သည် လက်ဖက်ရည်ခွက် အသီးသီးကို ကိုင်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေခဲ့ကြသည်။

ချင်းတုန်နောက်တွင် ဝေကုချန်းနှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့ ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် လူငယ်လေး နှစ်ယောက်မှာ လူအိုကြီး နှစ်ယောက်ကဲ့သို့ အေးအေးဆေးဆေးဖြင့် ရှိမနေဘဲ အနည်းငယ် စိတ်ပူစိုးရိမ်နေဟန် ပေါက်နေခဲ့သည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ဆီမှ အားကောင်းလှသော စွမ်းအင်လှိုင်းများ ဖြာထွက်လာသည်ကို ခံစားမိလိုက်သည့်နောက် ဝေကုချန်း ငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘဲ ပြောလိုက်တော့လေသည် “အကြီးအကဲ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီတပည့်ကို သွားခွင့်ပေးပါနော်”

တုန်ရွှမ်းအာသည် ဘာမှမပြောခဲ့သော်လည်း သူမလည်း သွားချင်နေသည်မှာ မြင်လိုက်သည့်လူတိုင်း သိနိုင်ပေသည်။

သို့သော်လည်း ချင်းတုန်ကမူ ယဲ့ယဲ့လေးသာ ပြုံးလျက် လက်ဖက်ရည်ခွက်ကိုချကာ ဝေးကုချန်းဘက်သို့ လှည့်၍ ပြောလိုက်သည် “မင်းသွားရင်တောင် ဘာလုပ်နိုင်မှာမို့လို့လဲ”

“တပည့် တန်ခိုးရှင်အဆင့်ကို ရောက်တာ သိပ်မကြာသေးဘူး ဆိုပေမယ့် အစ်ကိုရန်ကို နည်းနည်းပါးပါးလောက် ကူညီပေးနိုင်တယ်လေ။ အနည်းဆုံး ဒီအတိုင်း ထိုင်နေတာထက် အများကြီး ပိုကောင်းတယ်” ဝေကုချနး်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ချင်းတုန်က မျက်ခုံးပင့်လျက် ရယ်ကျဲကျဲဖြင့် ပြန်မေးသည် “ငါဒီမှာ အလကားထိုင်ပြီး ပျော်နေတယ်လို့ မင်းထင်နေတာလား”

“မဟုတ်ပါဘူး”

“မင်းဘယ်လို ထင်လဲဆိုတာတောင် မပြောရဲဘူးလား”

ဝေကုချန်း အနည်းငယ် တွေဝေနေပြီးနောက် ရုတ်တရက် လက်သီးဆုပ်၍ ပြောလိုက်သည် “ပြောလို့ မလေမစား ဖြစ်သွားရင် တပည့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ အကြီးအကဲ”

“ပြောသာပြော” ချင်းတုန် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“အစ်ကိုရန် ကျုပ်နဲ့ရွှမ်းအာကို ကယ်ခဲ့တာကို မေ့ထားမယ် ဆိုရင်တောင် ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ထဲထိ သွားပြီး အကြီးအကဲကို ကယ်ခဲ့တာကိုတော့ မေ့ထားလို့ မရဘူးလေ။ အဲ့တစ်ချက်နဲ့တင် အကြီးအကဲ ထိုင်ကြည့်မနေသင့်တော့ဘူး။ ပြီးတော့ ရှဲ့လီဆိုတာ ဘာကောင်မို့လို့လဲ။ အစ်ကိုရန်ကို တိုက်ခိုက်အတွက်နဲ့ ကျုပ်တို့ အရိပ်လခန်းမဆီက ထွက်မယ်ဆိုပြီးတော့ လာလိုက်သေးတယ်။ အရိပ်လခန်းမဆိုတာ သူတို့ ဝင်ချင်တိုင်းဝင် ထွက်ချင်တိုင်း ထွက်လို့ရတဲ့ နေရာမို့လိုလား။ ပြီးတော့ ရှဲ့ဟုန်ဝမ် ဆိုရင်လည်း အဲ့ကောင်ဘာကောင်မှန်း လူတိုင်းသိတယ်။ အစ်ကိုရန် သူ့ကို မသတ်ရင်တော့ တစ်နေ့နေ့တော့ ကျုပ်သူ့ကို သတ်မိမှာ။ ဒါကြောင့် ကျုပ်နဲ့ရွှမ်းအာကို သွားခွင့်ပေးပါ အကြီးအကဲ။ ကျုပ်နဲ့ ရွှမ်းအာက တန်ခိုးရှင်အဆင့်ကိုပဲ ရောက်သေးတယ် ဆိုပေမယ့် အဲ့လောက်နဲ့ ရှဲ့လီကို သတ်လို့ရတယ်”

“ရဲတင်းလိုက်တာ” ချင်းတုန် ဒေါသတကြီး ထအော်သည်။ သို့သော်လည်း မျက်နှာမှာမူ ပန်းပွင့်သလို ပြုံးဖြီးနေ၏။ ဝေကုချန်း၏ အပြုအမူနှင့်ပက်သက်၍ သူအတော်လေး ကျေနပ်မိနေသည် “ဒါဆိုရင် မင်းငါ့ကို ပြောပါဦး။ မင်းမှာ ရှဲ့လီကို သတ်ဖို့ ဘာအကြောင်းပြချက်ရှိလဲ။ သူအရိပ်လခန်းမက ထွက်သွားလို့ ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်လား”

“အဲ့လောက်နဲ့တင် မလုံလောက်ဘူးလား”

“ဒါပေမယ့် အဲ့ကိစ္စက စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးခန်မ အလုပ်လေ။ မင်းအလုပ်မှ မဟုတ်တာ”

“ဒါပေမယ့်…..”

“မင်းမှာ မိတ်ဆွေအများကြီး မရှိမှန်း ငါသိတယ်။ ရန်ကိုင်က မင်းရဲ့ ရှားရှားပါးပါး မိတ်ဆွေတွေထဲက တစ်ယောက်ပဲ။ ဒါကြောင့် သူဒုက္ခရောက်နေတာကို မင်းထိုင်မကြည်နေချင်တာ ငါသိတယ်။ ဒါပေမယ့်… သူကိုယ်တိုင်ကပဲ အရိပ်လခန်းမကို ရှဲ့မိသားစုနဲ့ သူ့ကိစ္စထဲ ဝင်မပါဖို့ ပြောခဲ့တာလေ”

“အခု နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို တိုက်ခိုက်နေတာက ရှဲ့မိသားစု တစ်ခုတည်း မဟုတ်ဘူးလေ။ သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၊ သားရဲများတောင်တန်း၊ တိမ်မီးတောက်တောင်ကြားနဲ့ ပင်လယ်နှလုံးသားဂိုဏ်းတွေ အကုန်ပါနေတာလေ…”

“အဲ့ဒါကို ငါသိတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ရန်ကိုင် ဘယ်လို နည်းလမ်းသုံးပြီး ဒီပြဿနာကို ဖြေရှင်းမလဲ ငါစောင့်ကြည့်နေတာ။ သူသာ ဒီပြဿနာကို ဖြေရှင်းနိုင်ရင် ဒီကောင် တကယ်တော်တဲ့ ကောင် ဖြစ်သွားပြီ”

“ဒါပေမယ့် အစ်ကိုရန် မဖြေရှင်းနိုင်ရင်ကော” ဝေကုချန်းက ထပ်မေးလိုက်သည်။ အင်အားစုနှစ်ခုကြားရှိ ခွန်အား ကွာခြားချက်မှာ အလွန်ကြီးမားနေသဖြင့် ဝေကုချန်း ယုံကြည်ချက် မရှိသည်မှာလည်း အထူးအဆန်းမဟုတ်။ ဦးနှောက်ရှိသည့် လူတိုင်းသည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ ခွန်အားသည် သူတို့အား လာတိုက်နေသည့် အင်အားစုထက် အများကြီး နိမ့်ကျနေမှန်း မြင်တွေ့နိုင်ပေသည်။

“စိတ်လျှော့စမ်းပါ ကောင်လေးရာ၊ ချင်းအိုကြီး ဒီအတိုင်း အလကားသက်သက် ထိုင်ကြည့်နေမယ် ထင်နေလား” တစ်ချိန်ကုန် တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သော ဖေးကျီတုက ရုတ်တရက် ဝင်ပြောလိုက်သည်။ သူဝင်မရှုပ်ချင်သော်လည်း ထိုကောင်မှာ တကယ်ကို နားညီးလှသည်။ ပွဲကြီးပွဲကောင်းကို အေးအေးဆေးဆေး ကြည့်ချင်သည်ဆိုပါက ထိုကောင်က တကယ်ကို နားပူနားညံ လုပ်လွန်းလှသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၉၄)

ဝေကုချန်း ဖေးကျီတုကို အံ့ဩတကြီး လှည့်ကြည့်မိသည်။

ဖေးကျီတုက ရှင်းပြလိုက်လေသည် “ကောင်ကင်စုဝေခြင်း ခန်းမ အခုအချိန် လှုပ်ရှားမယ်လို့ မင်းထင်လား။ အခုအချိန်မှာ ငါတို့ဂိုဏ်းကို မျက်စိဒေါက်ထောက် စောင့်ကြည့်နေတဲ့ အင်အားစုတွေ အများကြီးပဲ။ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ် ရုတ်တရက် ပွင့်လာပြီး ငါတို့ သူတို့ထက်ဦးအောင် ဝင်သွားမှာကို အကုန်လုံး ကြောက်နေကြတာ။ ဒီလို ဘာမှ အတိမ်းအစောင်းခံလို့ မရတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ မင်းပြောသလို သွားလုပ်လိုက်ရင် ဟိုကောင်တွေကို ငါတို့အပေါ် အမြတ်ထုတ်ဖို့ သွားအခွင့်အရေး ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားမှာပေါ့ကွ”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ဝေကုချန်း၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားပြီး “မြို့သခင် ပြောချင်တာက…”

လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်ခန့်က ကောင်းကင်စုဝေးခြင်း ခန်းမမှ ပညာရှင်များ တာဝန်အချို့ကြောင့် အပြင်ထွက်သွားမှန်း ဝေကုချန်း ကြားလိုက်ရသည်။ ယခု ဖေးကျီတု ထိုအကြောင်းကို အစဖော်လာရာ ဘာတွေဖြစ်ပျက်နေလဲ ဆိုသည်ကို ဝေကုချန်း ချက်ချင်း နားလည်သွားခဲ့သည်။

“ကောင်လေး၊ ခေါင်းသုံးတဲ့နေရာမှာ မင်းအများကြီး လိုသေးတယ်” ဖေးကျီတုက နှာခေါင်းရှုံ့လျက် လက်ဖက်ရည် တစ်ကျိုက် မော့သောက်လိုက်သည်။

ဝေကုချန်း ရှက်ရှက်နှင့် ပါးကိုပွတ်လျက် ချင်းတုန်အား ဦးညွှတ်၍ တောင်းပန်လိုက်လေသည် “အကြီးအကဲကို နားလည်မှု လွဲသွားတဲ့အတွက် တပည့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါး…”

“ဟားဟားဟား” ချင်းတုန်က သည်းလှိုက်အူလှိုက် ရယ်မောလိုက်ပြီး “ငါ့ကိုတောင် ဆန့်ကျင်ပြီး မင်းမိတ်ဆွေအတွက် ရပ်တည်ပေးရဲတဲ့ သတ္တိကို ငါကတယ် လေးစားတယ်။ မဟုတ်ရင် ငါမင်းကို စိတ်ပျက်သွားမိမှာ။ ငါ့အတွက် လာထည့်ပေးဦး။ ဒီနေ့ တကယ်ကို ပွဲကြီးပွဲကောင်းတစ်ပွဲ ကြည့်ရမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့” ဝေကုချန်း ချက်ချင်း ကရားကို ကိုင်လိုက်ပြီး ချင်းတုန် ခွက်ထဲသို့ လောင်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် တုန်ရွှမ်းအာဘေးတွင် ပြန်ရပ်နေလိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။ ယခု နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်အေးသွားကြရလေပြီ။ ယခင်လို စိုးရိမ်မနေကြတော့ပေ။

ကောင်းကင်စုဝေးခြင်းခန်းမသည် အရိပ်လခန်းမ၏ အထူး အင်အားစုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ထိုခန်းမတွင် အဖွဲ့ဝင်များစွာ မရှိလှဘဲ ခြောက်ဆယ်သာရှိသည်။ သို့သော်လည်း တစ်ယောက်ချင်းစီသည် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်မှ တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် အတွင်းရှိ လက်ရွေးစင်များ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ လေ့ကျင့်ထားသည့် ကျင့်စဉ်၊ ပညာရပ်များကြောင့် ကောင်းကင်စုဝေးခြင်း ခန်းမဝင်များသည် အဆင့်ကျော်ပြီး တိုက်ခိုက်နိုင်ကြပေသည်။ အရေးအကြီးဆုံး အချက်သည်ကား ကောင်းကင်စုဝေးခြင်းခန်းမ အဖွဲ့ဝင်များသည် အုပ်စုလိုက်တိုက်ပွဲဝင်ပုံကို လေ့ကျင့်ထားကြခြင်းပင်။ ထို့ကြောင့် အဖွဲ့လိုက် စုတိုက်ရသည့်အခါ သာမန်ထက်ပင် ပိုမိုသာလွန်သော ခွန်အားကို ထုတ်ဖော်နိုင်ကြပေသည်။

ကောင်းကင်ခန်းမစုဝေးခြင်း အင်အားစုတစ်ခုလုံး ပူးပေါင်း တိုက်ခိုက်မည်ဆိုပါက တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်ကိုပင် ရင်ဆိုင်နိုင်ပေသည်။

ထို့ကြောင့် ကောင်းကင်စုဝေးခြင်းခန်းမမှ အဖွဲ့သားများ စေလွှတ်ထားကြောင်း ကြားလိုက်ရချိန် ဝေကုချန်း၏ စိုးရိမ်မှုတို့ နေလာနှင်းပျောက်သလို ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရသည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ ဆန်းကြယ်လှစွာသော အစီအရင် မဆိုထားနှင့်၊ ကောင်းကင်စုဝေးခြင်းခန်းမမှ အဖွဲ့သာများ သက်သက်နှင့် ထိုဓါးပြတစ်သိုက်အား ကြောက်ချေးပါသွားအောင် လုပ်နိုင်ပေသည်။

သို့သော်လည်း ထိုသို့လုပ်ရန်… အကြီးအကဲချင်း စွန့်ထားရသည်။ ဘက်ပေါင်းစုံမှ ဖိအားပေးခံနေရချိန် သူတို့ ထိုသို့ လှုပ်ရှားလိုက်မှန်းသာ အခြားသူများ သိသွားပါ အခြားသူများ သူတို့အပေါ် နှိပ်ကွပ်နိုင်မည့် အခွင့်အရေးတစ်ခု ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားပေမည်။

ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်၏ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာမှုကြောင့် အရိပ်လခန်းမှ ကျဉ်းထဲကြပ်ထဲ ရောက်ခဲ့ရသည်။

ဖေးကျီတုနှင့် ချင်းတုန်တို့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းကို စောင့်ကြည့်နေချိန် မိုင်ဒါဇင်ကျော် ဝေးကွာသော လူသူမရှိသည့် တောင်တစ်လုံးပေါ်တွင် ရုပ်ကြည်းကြည်း လူအိုကြီးတစ်ယောက် လက်ပိုက်လျက် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့အမူအရာသည် ရှေးဟောင်းကန်ရေပြင်နှယ် တည်ငြိမ်နေကာ သူ့မျက်နှာထက် မည်သည့် စိတ်ခံစားချက် အရိပ်အယောင်ကိုမှ မမြင်ရပေ။

သူ့ဘေးတွင်ကား နဂါးခေါင်းထိပ်ပါသော တုတ်ကောက် တစ်ချောင်းကိုင်ထားသည့် အဘွားအိုကြီးတစ်ယောက် ရှိနေသည်။ အဘွားအိုကြီးသည် အချိန်မရွေး သေတော့မည့် လူမမာ တစ်ယောက်နှယ် ထင်ရပြီး ခဏခဏလည်း ချောင်းဆိုးနေ၏။ မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက်သည် အဘွားအိုကြီး လက်တစ်ဖက်ကို ကိုင်၍ သူမအား ထောက်ကန်ပေးထားလေသည်။

လူအိုကြီးသည် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ အကြီးအကဲ ကျင်းရှီမှ အခြားမဟုတ်ဘဲ အဘွာကြီးသည်ကား သားရဲများ တောင်တန်းမှ အဘွားကြီးဖုန်း ဖြစ်ပေသည်။

သူတို့ ဘာကြောင့် ဤနေရာသို့ ရောက်နေရလဲ ဆိုသည်မှာ ရှင်းရှင်းလေးပင်။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် ဆန်းယင်ရွှေအား လိုချင်နေသူများ ဖြစ်ကြသဖြင့် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား တောက်လျှောက် စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ပျက်စီးသွားပြီး ရန်ကိုင် အသတ်ခံလိုက်ရပြီ ဆိုသည်နှင့် ဆန်းကြယ်ရွှေကို ရရန်အတွက် နှစ်ယောက်စလုံး စတင် လှုပ်ရှားကြပေလိမ့်မည်။

သူတို့ မလှုပ်ရှားရသေးခြင်းမှာ အခြားသူ၏ ပိုင်နက်သို့ လာပြီး ဂျူနီယာများကို အနိုင်ကျင့်လျှင် အများပြောစရာ ဖြစ်မည်ဖြစ်သလို အရိပ်လခန်းမကလည်း ကြိုက်မည် မဟုတ်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

“စီနီယာအစ်မဖုန်း၊ ဒီကျင်း ကမ်းလှမ်းတာကို လက်မခံချင်ဘူးလား။ စီနီယာအစ်မဖုန်းသာ ဆန်းယင်ရွှေကို လက်လျှော့ပေးမယ်ဆိုရင် ဒီကျင်း စီနီယာအစ်ဖုန်းရဲ့ တောင်းဆိုချက် သုံးခုကို ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်လို့ ကတိပေးတယ်”

ကျင်းရှီက ထိုကဲ့သို့ ပြောလာသော်လည်း အဘွာကြီးဖုန်းက လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဟွန့်၊ ကျင်းအိုကြီး၊ ငါ့ကို အဲ့လိုမျိုး ရင်းရင်းနှီးနှီးကြီး လာမခေါ်နဲ့။ နင်တို့ သွေးနတ်ဆိုး ကျောင်းတော်နဲ့ ငါတို့ သားရဲများတောင်တန်းက မဟာမိတ်တွေ မဟုတ်ဘူး။ နင်နဲ့ငါကလည်း ဂျူနီယာ၊ စီနီယာတွေ မဟုတ်ဘူး။ ဒီလိုလုပ်မလား၊ နင်ဆန်းယင်ရွှေကို လက်လွှတ်လိုက်၊ ငါနင့် တောင်းဆိုချက် သုံးခုကို ပြန်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်”

စကားဖြင့် ပြောနေ၍ သိပ်ထူးမည် မဟုတ်မှန်း နှစ်ယောက်လုံး သိပေသည်။ ဆန်းယင်ရွှေကို ရသွားသည့်လူသာ နောက်ဆုံး အောင်နိုင်သူ ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။

ကျင်းရှီ မျက်လုံးမှေးစဉ်းသွားပြီး မျက်နှာ အနည်းငယ် မဲ့သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ရယ်သွမ်းသွေး၍ “ကျုပ်ကမ်းလှမ်းချက်ကို စီနီယာအစ်မဖုန်း ဘာလို့ ဒီလောက် ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်နေတာလဲ။ ဒီကျင်း သိသလောက်ဆို စီနီယာအစ်မက အတော်လေး အသက် ကြီးနေပြီ။ နောက်ထပ် ဘယ်လောက်မှ နေရတော့မှာ မဟုတ်တာကို ဘာလို့ ဆန်းယင်ရွှေကို လိုချင်နေရသေးတာလဲ”

“ငါအသက်ကြီးနေပြီ ဆိုရင်တော့ အနည်းဆုံးတော့ နင့်ထက်စောပြီး မသေဘူးလို့ အာမခံနိုင်တယ်”

“အဟမ်း… ငြင်းခုံနေလို့လည်း ဘာမှထူးမှာ မဟုတ်ဘူး” ငြင်းနေ၍လည်း အချိန်ကုန်ရုံသာ ရှိမည်မှန်း ကျင်းရှီ ရုတ်တရက် နားလည်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ပြဿနာကို တစ်ခါတည်း ရှင်းပစ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် “ငါတို့ လက်ရည်ဖလှယ်ပြီး နိုင်တဲ့လူ ဆန်းယင်ရွှေကို ယူဆိုရင်ကော စီနီယာအစ်မဖုန်း ဘယ်လိုထင်လဲ”

“ငါနင့်ကို ကြောက်မယ် ထင်နေလား” အဘွားအိုကြီးဖုန်း၏ ကိုင်းနေသောခါ ချက်ချင်း ဖြောင့်သွားပြီး အားကောင်းလှသော တိုက်ပွဲဝင်လိုစိတ်တို့ သူမဆီမှ ဖြာထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “နင်ရဲ့ ရွှေတောင်သွားနတ်ဆိုး ပညာရပ် ဘယ်လောက် အစွမ်းထက်လဲ ငါလည်း မြင်ချင်နေတာနဲ့ အတော်ပဲ”

ပြောပြီးသည်နှင့် တိုက်ခိုက်လိုစိတ် ပြင်းပြစွာဖြင့် ကျင်းရှီကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဘွားတော်ကြီးဖုန်းသည် အသက်ရလာပြီ ဖြစ်သော်ငြား သူမ ငယ်ရွယ်စဉ်က အလွန်ကိုမှ စိတ်ဆတ်သည့် မိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အသက်ကြီးလာသည့်တိုင် ဒေါသကြီးသည့် စရိုက်မှာမပျောက်သေးချေ။ ရက်စက်သည့် သူမ၏ စရိုက်သည် အသက်ရလာသည်နှင့် ပို၍ အားကောင်းလာခဲ့သည်။

ကျင်းရှီသည် သွေးနတ်ဆိုးကျောင်းတော်၏ အကြီးအကဲ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ရွှေတောင်ပံနတ်ဆိုးပညာရပ်ကို ကျင့်ကြံထားကာ အားကောင်းသည့် အသက်စွမ်းအင်ကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ထို့အပြင် ကျင်းရှီသည် အဘွားကြီးဖုန်း ကဲ့သို့ စိတ်ဆတ်သည့် လူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အဘွားကြီးဖုန်းမှ စိန်ခေါ်လာသည်ကို သူမည်သို့ ငြိမ်ခံနေမည်နည်း။ ထိပ်တန်း တန်ခိုးရှင်အဆင့် တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့် နည်းနည်းလေးမှ ငြိမ်ခံနေမည် မဟုတ်ချေ။

ပညာရှင်နှစ်ယောက်ဆီမှ မမြင်နိုင်သော ဖိအားတစ်ရပ် ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရာ သူတို့နောက်တွင် ရပ်နေသော တပည့်များ ကြောက်လန့်တကြား နောက်ဆုတ်မိလိုက်ကြသည်။

အဘွားကြီးဖုန်းဘေးတွင် ရပ်နေသော မိန်းမငယ်လေးလည်း ခြေမခိုင်ချင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အခြား တပည့်များ ကဲ့သို့ နောက်သို့ ဆုတ်မသွားခဲ့ဘဲ အဘွားကြီးဘေးတွင် ဆက်၍ ကြံ့ကြံ့ခံ ရပ်နေနိုင်ခဲ့သည်။

“အဘွားနဲ့ စီနီယာကျင်းတို့ စိတ်ထိန်းကြပါဦး” အမျိုးသမီးက သူမ၏ ဆံပင်ကို နောက်သို့ သပ်တင်၍ ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ရယ်လျက် “နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ရဲ့ အစီအရင်က ပျက်စီးသေးတာ မဟုတ်ဘူး။ အခုကို ဆန်းယင်ရွှေကို သူယူမယ်၊ ငါယူမယ် လုပ်နေတာကိုသာ အပြင်လူတွေ မြင်သွားရင် ရယ်ကုန်ကြလိမ့်မယ်။ ပြီးတော့ အဘွားနဲ့ စီနီယာကျင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရိပ်ကြယ်ရဲ့ ထိပ်တန်းအဆင့် ကျင့်ကြံသူတွေ၊ ထိပ်တန်း ကျင့်ကြံသူတွေ ကြားက တိုက်ပွဲက ရက်နည်းနည်းလောက်နဲ့ ပြီးသွားမယ့် တိုက်ပွဲမျိုးလည်း ဟုတ်မှမဟုတ်တာ”

သူမ ဘာပြောချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ကျင်းရှီနှင် အဘွားကြီးဖုန်း နားမလည်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် စိတ်ဆတ်သည့် လူများ ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် တစ်ယောက်က ရန်စလာသည့်အခါ အခြား တစ်ယောက်က ဆတ်ဆတ်ထိမခံဘဲ ပြန်တုန့်ပြန်မိခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ မိန်းကလေး ပြောသည်ကို ကြားပြီးနောက် ကျင်းရှီက ရယ်မောလျက် “နင်ပြောတာမှန်တယ်၊ ကောင်မလေး၊ နင့်နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ”

ပြောနေရင်း သူ့အရှိန်အဝါကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။

ထိုဖိအား မရှိတော့သည့်အခါမှပဲ မိန်းကလေးလည်း နေရထိုင်ရ ပိုအဆင်ပြေသွားခဲ့သည်။ ကျော့ရှင်းစွာ ဦးညွှတ်၍ ပြန်ပြောလိုက်သည် “တပည့်နာမည်က ဖုန်းယန်ပါ”

“ဖုန်းယန်” ကျင်းရှီ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး အဘွားကြီးဖုန်းကို မယုံသင်္ကာဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အဘွားကြီး ဖုန်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “သူက ငါ့မြေးပဲ။ ငါ့မြေးကို ထိဖို့ နည်းနည်းလေးတောင် မစဉ်းစားနဲ့။ မဟုတ်ရင် ငါနင်နဲ့ သူသေကိုယ်သေတိုက်မှာ”

ကျင်းရှီ အနည်းငယ် ကသိကအောက် ဖြစ်သွားပြီး အရှက်ပြေ ချောင်းဟန့်လျက် “သူလို့ ဂျူနီယာတစ်ယောက်ကို ငါဘာကြံရမှာလဲ။ အသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ဘာလို့ ဒီလောက် မြင့်လဲ စဉ်းစားနေတာ လတ်စသတ်တော့ စီနီယာအစ်မဖုန်းရဲ့ မျိုးဆက်ဖြစ်နေတာကိုး။ စီနီယာအစ်ဖုန်းနဲ့ ငါသာ မတိုက်ခိုက်ဘူးဆိုရင် ဆန်းယင်ရွှေကို ဘယ်သူပိုင်မလဲ ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ရမှာလဲ။ နင်က အကြံပေးတဲ့ လူဆိုမှတော့ နင့်မှာ စဉ်းစားပြီးတာ တစ်ခုခုရှိမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား”

ဖုန်းယန်က ပြုံးလျက် “စီနီယာကျင်းရှေ့မှာ ဒီဂျူနီယာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဆရာကြီး ဝင်လုပ်ရဲမှာလဲလို့”

“ကြောက်မနေနဲ့၊ ပြောသာပြောလိုက်၊ ငါနင့်ကို အပြစ်မတင်ဘူး” ကျင်းရှီက ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ဖုန်းယန်သည် အဘွားကြီးဖုန်းဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူမ ခေါင်းညိတ်ပြသည်ကို မြင်သော် သူမ၏ အစီစဉ်ကို ရှင်းပြလိုက်လေသည် “အဲ့လိုဆိုမှတော့ ဒီဂျူနီယာ ပြောရတာပေါ့။ အဘွားနဲ့ စီနီယာကျင်းတို့ တိုက်ခိုက်ပြီး ဒီပြဿနာကို ဖြေရှင်းမယ် ဆိုတာက အဖြေတစ်ခု မဟုတ်သေးဘူး။ တစ်ခုခုသာ ဖြစ်သွားရင် ကျွန်မတို့ ဂိုဏ်းနှစ်ဂိုဏ်းဆုံး ကျဉ်းထဲကြပ်ထဲ ရောက်သွားမှာ။ အခု ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်က ပေါ်လာနေပြီ။ ဘယ်အချိန် ဖွင့်မလဲ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ဒါကြောင့် အခုလိုအချိန်မျိုးမှာ မိတ်ဆွေရှိတာက ရန်သူရှိတာထက် အများကြီး ပိုကောင်းတယ်”

ထိုစကားကို ကြားသော် ကျင်းရှီ ခေါင်းတညိတ်ညိတ် ဖြစ်သွား၏။ အဘွားကြီးဖုန်း၏ မျက်နှာ အမူအရာမှာလည်း အတော်လေး ပျော့ပျောင်းသွားလေသည်။

“ခေါင်းဆောင်နှစ်ယောက် ထိပ်တိုက်တွေ့ဖို့ အဆင်မပြေပေမယ့် တပည့်ချင်းကတော့ အဆင်ပြေလိမ့်မယ်။ ကျွန်မတို့ဂိုဏ်းက တပည့်တွေကို နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို သွားတိုက်ခိုက်ခိုင်းပြီး ဆန်းယင်ရွှေကို ဘယ်သူပိုင်မလဲ ဆုံးဖြတ်ခိုင်းလို့ရတယ်။ သားရဲများတောင်တန်းက တပည့်တွေ ဆန်းယင်ရွှေကို ရသွားပြီး အဘွားအပိုင်ပေါ့။ သွေးနတ်ဆိုး ကျောင်းတော်က ရသွားမယ်ဆိုရင်တော့ စီနီယာကျင်း အပိုင်ပေါ့၊ ဘယ်ိုလဲ”

“အို” ကျင်းရှီသည် ဖုန်းယန်အား ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးကြည့်လျက် “နင်တို့ သားရဲများတောင်တန်းက တပည့်တွေအပေါ် နင်အဲ့လောက် ယုံကြည်နေတာလား”

ဖုန်းယန်က ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “စီနီယာကျင်းကကော ကိုယ့်ဂိုဏ်းက တပည့်တွေအပေါ် ယုံကြည်ချက် မရှိလို့လား”

ကျင်းရှီ၏မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွားပြီး ရုတ်တရက် အော်ဟစ် ရယ်မောလျက် “ကောင်မလေး၊ ငါ့ကို မခံချင်အောင် လာစွနေစရာ မလိုဘူး။ ငါ့တပည့်တွေကို ငါယုံကြည်ပြီးသား။ ကောင်းပြီလေ၊ နင့်အကြံကို ငါသဘောတူတယ်။ ဒါပေမယ့် နင်စကားက စီနီယာအစ်မဖုန်းကို ကိုယ်စားပြုနိုင်လို့လား”

“ယန်အာ ပြောတာကို ငါသဘောမတူစရာ အကြောင်းမရှိဘူး” အဘွားကြီးဖုန်းသည် သူမ၏ တုတ်ကောက်နှင့် မြေကြီးကို အသာအယာ ခေါက်လျက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“အဲ့လိုဆိုမှတော့ အဲ့အတိုင်းပဲ လုပ်ကြတာပေါ့” ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား ကတိကဝတ် ပြုလိုက်ကြသည်။ ပြောပြီးသည်နှင့် နှစ်ယောက်စလုံး စကားမပြောကြတော့ပဲ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ဆီသို့သာ ပြုံးလျက် ကြည့်နေလိုက်ကြသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး သူတို့တပည့်အပေါ် ယုံကြည်ကြပေသည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် အဝိုင်းခံထားရသည်ကို စောင့်ကြည့် နေကြသည့်လူများမှာ ချင်းတုန်၊ ဖေးကျီတု၊ ကျင်းရှီနှင့် အဘွားကြီးဖုန်းတို့သာ မဟုတ်ကြပဲ အခြား အားကောင်းသည့် အင်အားစုများပါ စောင့်ကြည့်နေကြလေသည်။

ရတနာစံအိမ် လေလံပွဲ ပြီးသွားသည်မှာ သိပ်မကြာသေး သဖြင့် ရောက်လာသည့် အင်အားစုများအားလုံး မပြန်ရသေးပ။ ယခုအခွင့်အရေးကိုသုံး၍ ဧကရာဇ်ဥယျာဉ်ကို စောင့်ကြည့်ချင်၏။ သို့သော်လည်း ရက်အတော်ကြာသည့်တိုင်း ဘာမှ မဖြစ်သေးသဖြင့် ထိုပညာရှင်များ နည်းနည်း စိတ်ညစ်ပျင်းရိလာခဲ့သည်။ သို့သော် သူတို့ အပျင်းမပြေရအောင် ကောင်းကင်မှ စီစဉ်ပေးလိုက်သည့် နှယ် ပြပွဲကောင်းတစ်ခု ရုတ်တရက် ပေါ်လာလေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၉၅)

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား ကာရံထားသည့် အရံအတား၏ မာကျောမှုကို စောင့်ကြည့်နေသူများ အထူး စိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ ပြောစရာမလို‌အောင်ပင် အရိပ်ကြယ်၏ ထိပ်တန်း အင်အားစုများပင် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ပတ်လည်အား ကာရံထားသည့် အစီအရင်ကို တပ်မက်မိနေကြလေပြီ။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကဲ့သို့ အင်အားစုလေး သေးသေးလေး တစ်ခုသည် ထိုမျှ အားကောင်းလှသော အကာအကွယ် အစီအရင်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ လက်ရှိ အားလုံးစိတ်ထဲ၌ ကြုံနေရသည့် မေးခွန်း တစ်ခုသည်ကား ထိုအစီအရင်ကို မည်သူ ခင်းကျင်းခဲ့သနည်း ဆိုသည့်မေးခွန်းပင်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ဘာဖြစ်ဖြစ် မည်သူမှ ဂရမစိုက်သော်ငြား အစီအရင်အား ခင်းကျင်းသွားသည့် ပညာရှင်ကိုမူ သူတို့ ဂရုစိုက်ပေသည်။ သူတို့သာ ထိုအစီအရင် ပညာရှင်ကို အချိန်မှီ ကယ်တင်နိုင်လျှင် သူတို့ အင်အားစုထဲ ခေါ်သွင်းနိုင်သည်။

အကုန်လုံး ထိုကဲ့သို့ စီစဉ်နေကြခြင်းပင်။ သို့သော်လည်း ဝင်မပါသေးဘဲ ရှဲ့မိသားစုကိုသာ ဦးဆောင်ခိုင်းစေလိုက်သည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင်၊ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အတွင်း၌၊ ဝူရီနှင့် ချင်းယွဲ့တို့ ဖြူဖတ်ဖြူလျော် အမူအရာဖြင့် နောက်သို့ အလိုလို ဆုတ်သွားမိလိုက်ကြသည်။

အစောပိုင်းက သူတို့နှစ်ယောက် လူရှေ့ထွက်ပြီး သွားဆွေးနွေးရန် ကြိုးစားနေစဉ် ကြောက်လန့်သည့် အမူအရာ နည်းနည်းလေးမှ လုပ်မပြဘဲ တည်ငြိမ်ချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့၏။ သို့သော်လည်း သူတို့ထက် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ပိုမြင့်သော ပညာရှင်ပေါင်းများစွာနှင့် ရင်ဆိုင်နေရရာ သူမတို့ ဖိအားမဝင်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ သူတို့အား ပို၍ ပြဿနာဖြစ်စေသည်ကား ရန်ကိုင်ရော၊ ယန်ယန်ပါ ဤနေရာတွင် ရှိမနေခြင်းပင်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ အစီအရင်များအကြောင်းကို ဝူရီ နားလည်ထားသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ယခုနေ သူမ အလွန်ကိုမှ ထိတ်လန့်ချောက်ခြားနေမိပေလိမ့်မည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်၏ အစီအရင်များ အကြောင်းကို ကိုယ်တိုင် ခင်းကျင်းခဲ့သော ယန်ယန်ပြီးလျှင် သူမ အသိဆုံး ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်ပင်လျှင် ထိုအစီအရင်များအကြောင်းကို သူမလောက် မသိချေ။ ယန်ယန် ထိုအစီအရင်များကို ခင်းကျင်းနေစဉ် သူမမှ လိုက်လံ ကူညီပေးခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့် ယခုလောက် သိနေရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် စိတ်ထဲ အနည်းငယ် စိုးရိမ်နေသာ်ငြား တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နှင့် ပြန်ဆုတ်လာနိုင်ခဲ့သည်။

သိုသော်လည်း ထိုအစီအရင်ပေါ် မှီခိုခြင်းသည် ရေရှည်အတွက် အလုပ်မဖြစ်ပေ။ တောင်အစီအရင်သည် အလွန်ကိုမှ မာကျောလျှင်ပင် ထိုမျှ ပညာရှင်အများကြီး၏ တရစပ်တိုက်ခိုက်မှုကို မည်ကဲ့သို့ ခုခံနိုင်မည်နည်း။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်၊ ယန်ယန်တို့နှင့် မြန်မြန် ဆက်သွယ်နိုင်ပါစေဟုသာ ဝူရီ ဆုတောင်းနေရတော့သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်နှင့် ဆက်သွယ်နိုင်သရွေ့ အဆင်ပြေပေပြီ။

ကံမကောင်းစွာဖြင့် ထိုနှစ်ယောက် ဘယ်သွားလဲ သူမ မသိသလို သူတို့ မည်သည့်အချိန် ပြန်လာမလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း သူမ မသိချေ။

သူမ စတင် စိုးရိမ်စပြုလာနေစဉ်မှာပဲ ချင်းယွဲ့ သူမ၏ ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ရုတ်တရက် ထုတ်လိုက်သည်။ အထဲသို့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံးထည့်သွင်းလိုက်ပြီး မကြာမီ ပြုံးလျက် ပြောလိုက်လေသည် “ရန်ကိုင်နဲ့ ယန်ယန် ပြန်လာပြီ”

“တကယ်လား” ဝူရီ အလွန်ပျော်သွားပြီး ချက်ချင်း အသေးစိတ် ထပ်မေးလေသည်။

“ဟုတ်တယ်၊ အခုပဲ ငါ့ကို သတင်းပို့လိုက်တာ”

“သူတို့ အခုဘယ်မှာလဲ” လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် ယန်ယန်တို့၏ အရိပ်အယောင်ကို မတွေ့ရသဖြင့် ဝူရီက ထပ်မေးလိုက်လေသည်။

“သူတို့ လူသတိမထားမိလောက်တဲ့ တစ်နေရာရာမှာ ရှိနေတယ်။ လူတွေအများကြီး ရှိနေလို့ အခြားသူတွေ သတိ မပြုမိအောင် ခိုးဝင်လာဖို့ အဆင်မပြေဘူးတဲ့။ ဒါကြောင့် သူတို့ ပြန်မလာသေးတာ။ ဒါပေမယ့်…”

“ဒါပေမယ့် ဘာလဲ”

“ဒါပေမယ့် အစီအရင်ကို ပိတ်လိုက်ဖို့ ငါ့ကိုပြောတယ်။ ပြီးတော့ အကုန်လုံးကို လိုဏ်ဂူထဲမှာ ပုန်းခိုင်းထားလိုက်တဲ့။ သူတို့ ပုန်းနေတဲ့အချိန် ဧည့်အကြီးအကဲချန်နဲ့ ဟောင်တို့က ရန်သူကို ရင်ဆိုင်တဲ့။ သူနဲ့ယန်ယန် အခွင့်အရေးရှာပြီး ဝင်လာခဲ့မယ်တဲ့”

“အဲ့လိုဆိုတော့..” ဝူရီ အတွေးနက်သွားခဲ့သည်။ နင်ရှန်းချန်မှန် လွဲ၍ အခါးလုံး တည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။

ဒီကောင် ရူးသွားတာလား။ အာလို့ အဲ့လိုလုပ်ရတာလဲ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သို့ သူရောက်သည်မှာ မကြာသေးသော်လည်း ဤနေရာတွင် ရှိနေသည့် လူအများစုသည် သူတော်စင်နှင့် သူတော်စင်များသာ ဖြစ်ကြသည်။ မသေမျိုးအဆင့်များပင် ရှိနေသေးသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်ဆို၍ ချန်ချီနှင့် ဟောင်အန်းသာ ရှိ၏။

သူတို့အား လာတိုက်ခိုက်နေသည့် အဖွဲ့ထဲတွင်မူ တန်ခိုရှင်အဆင့် အယောက်သုံးဆယ်ကျော် ပါဝင်ပြီး အတော် များများသည် တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအပဆင့်များ ဖြစ်ကြသည်။

သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်ဆိုလျှင် အယောက်နှစ်ရာကျော်ပင် ပါလေသည်။ ယခုကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးတွင် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် အနေဖြင့် တောင်ပတ်လည်အား ကာရံထားသည့် အစီအရင်ကို သုံး၍ နည်းနည်းလောက် ဆက်တောင့်ခံသင့်သည်။ သူတို့သာ အစီအရင်ကို ပိတ်လိုက်မည်ဆိုလျှင် မျှော်လင့်ချက်မရှိသည့် တိုက်ပွဲကို တိုက်ဖို့သာ ရှိတော့ပေလိမ့်မည်။ ထိုသို့လုပ်ခြင်းသည် ကိုယ်သေတွင်း ကိုယ်တူးခြင်းနှင့် ဘာခြားတော့မည်နည်း။

ရန်ကိုင်သည် အဆင့်ကျော်၍ တိုက်ခိုက်နိုင်သည် ဆိုလျှင်ပင် သူတစ်ယောက်တည်းနှင့် လက်ရှိ အခြေအနေကို မပြောင်းနိုင်ပေ။

ရန်ကိုင်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့် ပက်သက်၍ နင်ရှန်းချန် မည်သို့မှ မစဉ်းစားတတ်အောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူမေးတော့မည်အပြု ဝူရီက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင်ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည် “အဲ့လိုဆိုမှတော့ သူပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ကြတာပေါ့။ အဲ့သူတောင်းစားတွေကို ငါတို့ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် နဂါးမှန်းသိအောင် အမောက်ထောင်ပြဖို့ အချိန် တန်ပြီ”

သူမစကားကို ကြားသည့်အခါ နင်ရှန်းချန် ကိုယ့်လျှာ ကိုယ်ပြန် ကိုက်လုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။

ထို့နောက် ချင်းယွဲ့သည် အခြားသူများအား ရန်ကိုင်၏ လိုဏ်ဂူစံအိမ်ထဲတွင် သွားပုန်းနေရန် ညွှန်ကြားတော့လေသည်။ လိုဏ်ဂူစံအိမ်အား ဖွင့်နိုင်သည့် တံဆိပ်ပြားသာ မရှိသရွေ့ ရန်ကိုင် လိုဏ်ဂူစံအိမ်၏ အရံအတားကို မည်သူမှ ချိုးဖျက်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ရန်ကိုင် စံအိမ်ကို ကာရံထားသည့် အစီအရင်သည် တောင်ကို ကာရံထားသည့် အစီအရင်ထက်ပင် ပို၍ အားကောင်းပေသေးသည်။

ရန်ကိုင်က အမိန့်ပေးလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ဝူရီ ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။

ချင်းယွဲ့ဆီမှ အမိန့်ရလိုက်သည်နှင့် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ထဲ၌ ရှိနေသော အခြား ကျင့်ကြံသူအားလုံး လိုဏ်ဂူစံအိမ်ဆီသို့ အပြေး သွားကြတော့သည်။ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ချန်ချီ၊ ဟောင်အန်း၊ ချင်းယွဲ့၊ ဝူရီနှင့် နင်ရှန်းချန်တို့သာ ကျန်တော့လေပြီ။

ရန်ကိုင် ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်ပြီးသွားသည်နှင့် ဝူရီသည် နင်ရှန်းချန်အား မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် ကြည့်လိုက်သည်။ နင်ရှန်းချန်နှင့် ပက်သက်၍ သူမ မည်သို့လုပ်ရမှန်း မသိပါချေ။

နင်ရှန်းချန်အား လိုဏ်ဂူစံအိမ်ထဲ ဝင်နေခိုင်း၍ မဖြစ်ချေ။ ထိုနေရာသည် ရန်ကိုင် ကျင့်ကြံသည့် နေရာဖြစ်ကာ အဖိုးတန် လျှို့ဝှက်ချက်များစွာ ရှိနေသည့် နေရာလည်း ဖြစ်သည်။ ထိုနေရာရှိ အဖိုးတန် ရတနာများကို အစီအရင်များဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားသော်ငြား နင်ရှန်းချန်သာ ရတနာတစ်ခုခုကို မတော်တဆ ရှာတွေ့သွားပါက လုံးဝ ပြဿနာ တက်ပေလိမ့်မည်။

နင်ရှန်းချန်အား ထွက်သွားခိုင်းဖို့ကျလည်း မဖြစ်ပြန်။ ယခုလေးတင် နင်ရှန်းချန်သည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ဘက်တွင် နေမည်ဟု လူသိရှင်ကြား ထုတ်ပြောခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမသာ ယခုအချိန် သူအား မောင်းထုတ်လိုက်လျှင် ကျေးဇူးမသိတတ်ရာ ရောက်ပေလိမ့်မည်။ ထို့အပြင် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အား ရန်သူ များစွာ ဝိုင်းထားသဖြင့် နင်ရှန်းချန် ထွက်သွားမည် ဆိုလျှင်ပင် ထွက်သွားနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

ဝူရီ ခေါင်းကိုက်ချင်လာလေပြီ။

ကံကောင်းစွာဖြင့် နင်းရှန်းချန် ဝူရီ ဘာနှင့် ပက်သက်၍ ခေါင်းရှုပ်နေလဲ ချက်ချင်း နားလည်သွားပြီး အလျင်အမြန် ပြောလိုက်လေသည် “ငါ့ကို ခိုင်းစရာရှိရင် ခိုင်းနော်။ ငါ့ခွန်အားက သိပ်မမြင်ဘူးဆိုပေမယ့် ငါကူညီနိုင်ရင် ကူညီပေးမယ်”

နင်ရှန်းချန် အလောင်းအစားလုပ်ရပ် ထပ်ဆုံးဖြတ်လိုက်လေပြီ။

ဝူရီနှင့် အခြားသူများ ဘာကြောင့် ထိုမျှ ယုံကြည်ချက် ရှိနေလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိသော်လည်း သူတို့ကို မြင်ပြီးနောက် သူပါ အလိုလို တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် သူမသိသေးသည့် အခြား ဝှက်ဖဲများ ရှိနေသည်မှာ ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

ထို့အပြင် လူအများရှေ့တွင် ရှဲ့လီအား ဆန့်ကျင်၍ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ဘက် ရပ်တည်လိုက်သဖြင့် ယခုနေမှ ပြန်ဆုတ်ချင်လျှင်ပင် ဆုတ်လို့ရတော့မည် မဟုတ်ပေ။

နင်ရှန်းချန်သည် အခက်အခဲများနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးသူ ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ သူကြုံခဲ့ရသည့် အခြေအနေများသည် လက်ရှိ အခြေအနေထက်ပင် ပိုအန္တရာယ်များသေးသည်။ ထို့ကြောင့် အရင်းအနီးကြီးလျှင် ဆုကြီးကြီး ရတတ်သည် ဆိုသော စကား၏ အဓိပ္ပါယ်ကို နင်ရှန်းချန် ကောင်းကောင်း နားလည်၏။

ယခုအချိန်သည် သူမည်သူ့ဘက် နေမလဲ ဆိုသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ထုတ်ပြရမည့် အချိန်ကောင်း ဖြစ်သည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူတောင် ကျူးကျော်တိုက်ခိုက်လာသည့် အင်အားစုများကို မနိုင်လျှင်ပင် သူထွက်ပြေးနိုင်ပေသေးသည်။

ထိုသို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် နင်ရှန်းချန် အရဲစွန့်ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“စီနီယာနင်က တောင်းဆိုမှတော့ ဒီဂျူနီယာလည်း ယဉ်ကျေးမနေတော့ဘူးနော်။ အဆင်ပြေရင် စီနီယာနင် ဧည့်အကြီးအကဲချန်နဲ့ ဧည့်အကြီးအကဲဟောင်တို့နဲ့အတူ ရန်သူတွေကို သွားတိုက်ခိုက်ပေးထားပါလား။ ဒီဂျူနီယာ အထဲဝင်သွားနားလိုက်ဦးမယ်။ စီနီယာတို့ အဆင်ပြေပါစေနော်” ပြောပြီးသည်နှင့် ဝူရီသည် လက်သီးဆုပ်ကာ လေးလေးစားစား ဆုတောင်းပေးလိုက်ပြီးနောက် လိုဏ်ဂူစံအိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။

ဝူရီသည် သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့်သာ ရှိနေသးသည့် အတွက် ယခုကဲ့သို့ တိုက်ပွဲမျိုးတွင် ဘာမှ လုပ်ပေးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

နင်ရှန်းချန်သည် နောက်တစ်ကြိမ် ပါးစပ်ဟောင်းလောင်း အမူအရာဖြင့် မှင်သက်အံ့ဩပြီး ကျန်ရစ်ခဲ့ရပြန်လေသည်။

ဝူရီတွင် အစီအစဉ် တစ်ခုခု ရှိနေလိမ့်မည် ထင်ထားခဲ့သော်ငြား သူ့အား ရန်သူနှင့် ထိပ်တိုက် သွားရင်ဆိုင်ခိုင်းလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ တကယ်ကို တာဝန်ခံမှု ကင်းမဲ့လိုက်ခြင်းပင်။

ငါ့သေတွင်း ငါတူးမိပြီနဲ့တူတယ် နင်ရှန်းချန် အလွန်ကိုမှ နောင်တရနေလေပြီ။

ထိုစဉ် ချန်ချီက သူ့ပခုံးကိုပုတ်၍ ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် “အခုလို ဆုံးဖြတ်ခဲ့တဲ့အတွက် ရောင်းရင်းနင် နောက်ပိုင်း ကျိန်းသေ ပျော်ရလိမ့်မယ်”

ဒီစကားပဲ လာပြန်ပြီ အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ အတွင်း ချန်ချီသူ့အား ဤကဲ့သို့ စကားမျိုး နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် ပြောခဲ့သည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တွင် မည်သို့သော ဝှက်ဖဲများ ရှိနေ၍ သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့် ပက်သက်ပြီး ပျော်ရမည်နည်း။ ယခု လောလောဆယ်အထိတော့ သူအလွန်ကိုမှ မိုက်မဲသော ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချလိုက်မိသည်ဟု ခံစားနေရသည်။ နင်ရှန်းချန် ငိုချင်နေမိသော်ငြား မျက်ရည်က ထွက်မလာခဲ့ပေ။

“ဟောင်အိုကြီး၊ မင်းမှာ လရောင်ဆမ်းဝိုင် နှစ်ပုလင်း ရှိတယ်မလား” ချန်ချီသည် တစ်ခုခုကို မှတ်မိသွားသည့်အလား ဟောင်အန်းဘက်သို့ လှည့်မေးလိုက်လေသည်။

“မင်းဘာပြောချင်နေတာလဲ” ဟောင်အန်း ချက်ချင်း နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

ချန်ချီက အပြုံးကြီးပြုံးလျက် “မင်းနဲ့ငါ မိတ်ဆွေဖြစ်နေတာ ဒီလောက်ကြာပြီ။ ငါဘာပြောချင်လဲ မင်းနားမလည်ဘူးလား”

ဟောင်အန်းက ရိုးသားဖြောင့်မတ်သည့် ပုံစံဖြင့် “အရင်အကြိမ် ဝူရီလေး ဆယ်ပုလင်း ပြန်သယ်လာတုန်းက တစ်ယောက် ငါပုလင်းစီရတာလေ။ မင်းပုလင်းတွေကို မင်းအကုန် သောက်ပစ်ပြီးတော့ ကုန်တော့မှ ငါ့လာ လာမျက်စောင်း ထိုးနေတာလား။ ငါ့ဟာတွေကို မင်းလိုချင်တိုင်း ယူလို့ရမယ် ထင်နေတာလား”

“ငါတို့တွေက တစ်မိသားစုတွေတည်းလေကွာ၊ ဘာလို့ ဒီလောက် စိမ်းကားနေရတာလဲ။ ပြီးတော့ ရောင်းရင်းနင်လည်း ပါမှာပဲကို မင်းဒီလောက် ကပ်စေးနဲမနေသင့်ဘူးလေ။ ဟောင်အိုးကြီးရာ၊ ထုတ်လိုက်စမ်းကွာ။ ရန်သူတွေကို သွားမသတ်ခင် ငါတို့ အတူတူ သောက်ကြရအောင်” ချန်ချီက ထပ်တွန်းအားပေးလိုက်သည်။

ဟောင်အန်း ချန်ချီအား အံကြိတ်၍ ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် သက်ပြင်းအရှည်ကြီးတစ်ချက် ချလျက် “ငါ့လခွမ်း၊ ငါ့ဝိုင်နှစ်ပုလင်းကို မင်းမျက်မှောင်းထိုးနေမှန်း ငါသိသားပဲ။ ဒါပေမယ့် ရောင်းရင်းနန်ပါ ပါနေတယ် ဆိုမှတော့ ငါကပ်စေးနဲမနေတော့ပါဘူးလေ”

ပြောပြီးသည့်နောက် သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ဝိုင်နှစ်ပုလင်းကို ထုတ်လိုက်လေသည်။

ချန်ချီ ပျော်ရွှင်စွာ ရယ်လိုက်ပြီး သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ သစ်သီးအချို့ ထည့်ထားသော ပန်းကန်အချို့ကို ထုတ်ကာ စားပွဲပေါ်တွင် တင်လိုက်သည်။

ဟောင်အန်းသည် လရောင်ဆမ်းဝိုင်ကို သုံးတွက်တိတိ တစ်ခွက်စီ ငှဲ့လိုက်ပြီး အလွန်ကိုမှ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သွားသည့် အမူအရာဖြင့် ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် ချန်ချီသည် နင်ရှန်းချန်အား လက်ယပ်‌ ခေါ်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်ရှိ ဝိုင်တစ်ခွက်ကို မော့သောက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဟောင်အန်းအား ထပ်ထည့်ပေးရန် ပြောလေသည်။

ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း နင်ရှန်းချန်၏ အမူအရာကြီး ရှုံ့မဲ့နေလေသည်။ သူတကယ်ကို နားမလည်နိုင်တော့ပေ။ ဤမျှ အားကောင်းလှသော ရန်သူများ သူတို့တံခါး လာခေါက်နေသည့်တိုင် ထိုလူများ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြင့် ဝိုင်ထိုင်သောက်နိုင်သေးသည်။ သူတို့ သေရမည်ကို တကယ် မကြောက်သည်လား။

အချိန်အတော်ကြာ တွေဝေတုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် နင်ရှန်းချန် သက်ပြင်းချ၍ မေးလိုက်လေသည် “ရောင်းရင်းချန်နဲ့ ရောင်းရင်းဟောင်၊ မင်းတို့ အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင် အပြင်ဘက်က ရန်သူတွေကို ဘယ်လို ပြန်တွန်းလှန်မလဲ ငါ့ကို ပြောပြလို့ရမလား။ ငါတို့ သုံးယောက်တည်းနဲ့ အဲ့လောက်များတဲ့ ရန်သူတွေကို ဘယ်လို တိုက်ရမှာလဲ”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ချန်ချီနှင့် ဟောင်အန်းတို့ အချင်းချင်းကြည့်ကာ ထရယ်ကြလေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် နင်ရှန်းချန်စိတ်ထဲ ဒေါသထွက်သွားပြီး စိုးရိမ်တကြီး ထပ်မေးလေသည် “ငါစကားထဲမှာ ရယ်စရာပါလို့လား”

ချန်ချီက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ရုပ်ကိုတည်လျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “အစ်ကိုနင် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ကို ရောက်တာ မကြာသေးလို့ မသိသေးတာ။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ကလည်း အများကြီး ဖွင့်ပြောလိုက်လို့ မဖြစ်ဘူး။ ဒါကြောင့် အစ်ကိုနင် အဲ့သူခိုးတွေ ဘယ်လို သေမလဲဆိုတာ စောင့်သာကြည့်နေလိုက်။ အခုလို ဝိုင်သောက်တယ် ဆိုတာလည်း သေရတော့မှာကြောင့် နောက်ဆုံး အကြိမ်အဖြစ် သောက်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ ကြိုပြီး အောင်ပွဲခံတဲ့ အနေနဲ့ သောက်တာ။ ဒီဝိုင်းတစ်ပုလင်းကို သူတော်စင် သလင်းကျောက် တစ်သိန်းတန်တယ်။ အစ်ကိုနင် အခွင့်အရေး ရတုန်း စမ်းကြည့်သင့်တယ်နော်”