Chapter – 1336 & 1350

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၃၆)

နေမထွက်ခင်ခါနီးတွင် ပုံရိပ်တစ်ခုသည် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်မှ တိတ်တဆိတ် ခိုးထွက်လာပြီး အလျင်အမြန် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက်တွင်၊ ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့မှ တောင်ဘက် မိုင်ထောင်းပေါင်းများစွာ အကွာတွင် ထိုပုံရိပ် ပြန်လည် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုပုံရိပ်မှာ အခြားမဟုတ်၊ ရန်ကိုင်သာ ဖြစ်သည်။ ပတ်ပတ်လည်ကို တစ်ချက် လှည့်ပတ် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ချိန်းဆိုထားသည့် နေရာဖြစ်သော တောင်ကုန်းလေးဆီသို့ အလျင်အမြန် ထွက်သွားလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် အခြားလူနှစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်ထက်စော၍ တောင်ကုန်းလေးဆီသို့ ကြိုရောက်နေခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် အမျိုးသားများ ဖြစ်ကြပြီး သိပ်ပြီး အသက်မကြီးကြသေးချေ။ အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်ကား နှစ်ယောက်စလုံး သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်များသာ ဖြစ်နေခြင်းပင်။

ရန်ကိုင်သည် ထိုလူနှစ်ယောက်ဆီသို့ တည့်တည့် ပျံသန်း သွားလိုက်သည်။ သူတောင်ကုန်းပေါ်သို့ ဆင်းလိုက်သည်နှင့် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေသည့် ထိုနှစ်ယောက် မျက်လုံးဖွင့်လျက် သူ့အား ကြည့်လာကြသည်။ တစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်အား တစ်ချက်သာ ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာစကားမှ မပြောဘဲ မျက်လုံး ပြန်ပိတ်သွားလေသည်။

အခြား တစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်သာ သေချာ လေ့လာ ကြည့်နေပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

ရန်ကိုင် ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံး စကားမပြောကြ။ ရန်ကိုင်သည် နေရာတစ်ခု ရှာပြီး ကောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။

ယခုတစ်ကြိမ် ခရီးသည် အလွန်ကိုမှ အန္တရာယ်များမည်ဟု ဖေးကျီတုဆီမှ ကြားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ယခုခရီးတွင် တန်ခိုးရှင် အဆင့် ပညာရှင် များစွာ ပါဝင်နေလိမ့်မည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ ဖေးကျီတု ကိုယ်တိုင်ကလည်း မီးငှက်ကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက ရန်ကိုင်ကို ဤခရီးသို့ ခေါ်မည် မဟုတ်ဟု ပြောခဲ့သည် မဟုတ်ပေလော။

သို့သော်လည်း ချိန်းထားသည့် နေရာသို့ ရောက်ရောက်ချင်း သူနှင့် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် တူညီသည့် လူငယ်လေး နှစ်ယောက်ကို လာတွေ့နေရသည်။

ထိုအချက်နှင့် ပက်သက်၍ အတော်လေး သိချင်စိတ် ဖြစ်မိသွားသော်လည်း ဖေးကျီတု ထိုနှစ်ယောက်ကို ဤခရီးသို့ ဖိတ်ခေါ်ရခြင်းမှာ သူ့အကြောင်းနှင့်သူ ရှိလိမ့်မည်မှန်း နားလည် ထားသည်။ ထိုနှစ်ယောက်တွင် ဖေးကျီတု လိုအပ်နေသည့် အရာ တစ်ခုခု ရှိနေသည်မှာ ဖြစ်နိုင်သလို ထိုနှစ်ယောက်သည် လက်ရွေးစင်များအနက် လက်ရွေးစင်များ ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။

သို့သော်လည်း ပထမတစ်ချက်သည် ပို၍ ဖြစ်နိုင်ချေ ရှိသည်။

တောင်ကုန်းထက်တွင် လူငယ်သုံးယောက်သည် မည်သည့် အသံမှမထွက်ဘဲ ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်နေခဲ့ကြသည်။ အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာလောက် ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး အဝေးတစ်နေရာဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအရပ်ဆီမှ ရန်ကိုင်တို့ ရှိနေသည့် နေရာဆီသို့ အပြာရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ပျံသန်းလာနေခဲ့သည်။ နောက်ထပ် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ပင်။

ထိုအပြာရောင်အလင်းတန်း တောင်ကုန်းပေါ်သို့ ဆင်းသက် လာသည့်အခါ ချောမောလှပသော ပုံရိပ်တစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။ ယခု ရောက်လာသည့် လူသည် စွဲမက်ဖွယ်ရာ ခန္ဓာကိုယ်၊ လှပသော မျက်နှာနှင့် ရှည်လျားသော ပိတုန်းရောင် ဆံကေသာကို ပိုင်ဆိုင် ထားသည့် အမျိုးသမီး လှလှတစ်ဦး ဖြစ်ပေသည်။

သို့သော်လည်း ထိုအမျိုးသမီးသည်လည်း သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသဖြင့် ရန်ကိုင် ပို၍ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားရလေသည်။

ယခုဆိုလျှင် သူအပါအဝင် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် လေးယောက် ရှိနေခဲ့လေပြီ။ သို့သော်လည်း ဖေးကျီတုကကော ဘယ်မလဲ။ ထိုသူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် လေးယောက်ဖြင့် ချင်းတုန်ကို ကယ်ဖို့ လုပ်နေခြင်းတော့ မဟုတ်လောက်ဘူးမလား။ မဟုတ်လောက်ပါစေနှင့်။

ထိုဖြစ်နိုင်ချေကို စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ မှုန်ကုတ်သွားခဲ့ရသည်။

အမျိုးသမီးသည် တောင်ကုန်းပေါ်သို့ ရောက်လာပြီးနောက် ဝေ့ကြည့်လိုက်ရာ နေရာကောင်း သုံးခုစလုံးတွင် လူဦးပြီးသား ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အမျိုးသမီး မျက်မှောင် ကြုတ်သွားခဲ့ရလေသည်။

ထိုအမျိုးသမီးကို မြင်သည့်အခါ ရန်ကိုင်အား ခေါင်းညိတ် ပြခဲ့သော လူက အလျင်စလို ထရပ်လျက် လက်သီးဆုပ်၍ “ဒီတော့ အစ်မစီစီပေါ့၊ ကျုပ်တို့ နောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့တာတောင် အတော်လေး ကြာနေပြီနော်။ ကြည့်ရတာ ကျုပ်တို့ မတွေ့ခဲ့တဲ့ နောက်ပိုင်း အစ်မစီစီ အတော်လေး အခြေအနေ ကောင်းနေတဲ့ပုံပဲ”

သူ့လေသံအရ၊ ထိုလူ အမျိုးသမီးနှင့် သိနေသည့်ပုံပင်။ သိနေရုံမဟုတ်ဘဲ အမျိုးသမီးကို စိတ်ဝင်စားနေခြင်း ဖြစ်လောက်၏။

စီစီဆိုသော အမျိုးသမီးက လူငယ်လေးအား ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည် “ချိုင်ဟဲလား။ နင်လည်း ဒီရောက်နေတာပေါ့။ ကြည့်ရတာက မြို့သခင်ဖေးက အမြင်တွေ ဝါးကုန်တာလား။ နင်လို အစီအရင်သခင်ကိုတောင် ဖိတ်ခေါ်ထားတယ်ဆိုတော့ အနာဂတ်အတွက် ငါရင်လေးမိတယ်”

အထင်သေးလှောင်ပြောင်ခံရသည့်တိုင် ချိုင်ဟဲ ဆိုသော အမျိုးသားက အပြုံးမပျက်ဖြင့် ဆက်ပြောလိုက်သည် “တကယ်တော့ မြို့သခင်က ငါ့အဖေကို ဖိတ်ထားတာ။ ငါ့အဖေက တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ်ဝင်နေလို့ မအားလို့ ငါ့ကို လွှတ်လိုက်တာ။ ကြည့်ရတာ ဒီခရီးမှာ အစ်မစီစီနဲ့ငါ အတူပူးပေါင်းရမယ်နဲ့တူတယ်။ အစ်မစီစီ ငါ့ကို ကောင်းကောင်း ညွှန်ကြားပေးပါနော်”

“ဟန့်” စီစီဆိုသော အမျိုးသမီးက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့၍ မာနတကြီးဖြင့် ပြောလိုက်သည် “မညွှန်ကြားပေးရဲပါဘူးနော်။ နင်တို့ ချိုင်မိသားစုရဲ့ အစီအရင် ပညာက ငါတို့ တုမိသားစုရဲ့ အစီအရင် ပညာလောက် မကောင်းပေမယ့် နင်တို့မှာလည်း ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်းတွေ ရှိထားပြီးသားပဲဟာ၊ ငါတို့အတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးသာ မဖြစ်စေနဲ့၊ အဲ့လိုလုပ်ပေးနိုင်ရင် အားလုံး အဆင်ပြေတယ်”

“ဟုတ်တာပေါ့၊ ဟုတ်တာပေါ့” ချိုင်ဟဲက ယောကျာ်း မဟုတ်သည့်နှယ် သူ့အား ထိုမျှ လှောင်ပြောင်ဖိနှိပ်နေသည်ကို ငြိမ်ခံနေသဖြင့် ထိုင်နေသည့် အခြား အမျိုးသား၏ မျက်လုံးထဲ အထင်သေးသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ရလေသည်။

ထိုနှစ်ယောက် ပြောနေသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ဖေးကျီတု သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသည့် ထိုနှစ်ယောက်ကို ဘာကြောင့် ဖိတ်ခေါ်ခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့သည်။ ထိုနှစ်ယောက်စလုံး အစီအပညာသခင် မိသားစုမှ လာကြသည်ကိုး။

တုစီစီသည် ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် အခြား တစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်ကို ကြည့်လျက် မာနတစ်ခွဲသားဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “အဲ့နှစ်ယောက်ကကော ဘယ်သူတွေလဲ။ သူတို့ကိုလည်း မြို့သခင်ဖေး ဖိတ်ထားတာလား။ သူတို့ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ငါတို့နဲ့ အတူတူ ဖြစ်နေရတာလဲ”

မြင်မြင်သမျှ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများကို အထင်သေး နှိမ့်ချနေသော ထိုအမျိုးသမီးကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်မိသွားသည်။ ထိုအမျိုးသမီးသည် မိသားစုကြီးမှ အလိုက်လိုက်ထားခြင်း ခံရသော မောက်မာသည့် သခင်မလေး တစ်ယောက် ဖြစ်မည်မှန်းလည်း နားလည်လိုက်သည်။
ချိုင်ဟဲက ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြုံးလျက် “ငါလည်း သေချာ မသိဘူး။ သူတို့ စိတ်မရှိဘူးဆိုရင် ငါတို့ အချင်းချင်း သွားမိတ်ဆက် ကြည့်ကြမလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပြီးရင်ငါတို့က အတူတူ ပူးပေါင်း အလုပ်လုပ်ကြရမယ့် လူတွေပဲဟာကို၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သိထားတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့”

တုစီစီနှင့်ယှဉ်လျှင် ချိုင်ဟဲသည် အတော်လေးကို ယဉ်ကျေး သိမ်မွေ့သည်ဟု ပြော၍ရသည်။ တုစီစီလို မိန်းမရိုင်းလေးနှင့် တခြားစီပင်။ ရန်ကိုင်နှင့် အခြားလူငယ်လေး အကြောင်း မေးသည့် အချိန်တွင် မျက်နှာကို လုံးဝ ပြုံးထားလေသည်။

“လျန်ကွမ်း” ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ရှိနေသော လူငယ်လေးက သူ့နာမည်ကို ပြောပြလိုက်သည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် စကားကို ရွှေထက် တန်ဖိုးထားသည့်အလား နာမည်ကို ပြောပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း စကားပြန်တိတ်သွားခဲ့သည်။

“မျိုးရိုးနာမည်လျန်…” ထိုနာမည်ကို ကြားလိုက်ချိန် တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ နှစ်ယောက်စလုံး၏ အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။ နှစ်ယောက်စလံး လျန်ကွမ်းကို ကြည့်နေသည့် အကြည့်ထဲ ကြောက်ရွံ့ရိပ်တို့ ပေါ်နေခဲ့လေပြီ။

ရန်ကိုင်ပင်လျှင် လျန်ကွမ်းအား လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။

အကြောင်းမှာ လျန်မိသားစုသည် ဤဒေသ တစ်ဝိုက်တွင် အတော်လေး ကျော်ကြားသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ အရိပ်ကြယ် တစ်ခုလုံးကို ထည့်တွက်မည် ဆိုလျှင်ပင် လျန်မိသားစု၏ ဂုဏ်သတင်းသည် ပုံမှန် ဒုတိယအဆင့် အင်အားစုများအောက် မနိမ့်ကျချေ။ အရိပ်ကြယ်အကြောင်း ဘာမှ မသိသည့် ရန်ကိုင်ပင် လျန်မိသားစုအကြောင်း သိနေသည် ဆိုကတည်း လျန်မိသားစု မည်မျှ နာမည်ကျော်မှန်း သိနိုင်ပေသည်။

လျန်မိသားစုတွင် အားကောင်းသော ပညာရှင် သိပ်မရှိသလို မိသားစုဝင်လည်း သိပ်မများကြချေ။ လျန်မိသားစုတွင် မိသားစုဝင်ပေါင်း အယောက် တစ်ယောက်လောက်သာ ရှိပြီး ထိုလူများအနက် အားအကောင်းဆုံးသည် တန်ခိုးရှင်ပထမအဆင့် ပညာရှင်သာ ဖြစ်သည်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် မိသားစုပေါင်း ထောင့်နှင့်ချီပြီး မရှိလျှင်ပင် အနည်းဆုံး ရာနှင့်ချီပြီးတော့ ရှိသည်။ ထိုရာနှင့်ချီသော မိသားစုများထဲတွင် လျန်မိသားစုသည် အတော်လေးကိုမှ နာမည်ကျော်ကြားပေသည်။

လျန်မိသားစု နာမည်ကျော်ရသည့် အကြောင်းမှာ ရှင်းပေသည်။ လျန်မိသားစုဝင် အားလုံးသည် ရုပ်သေးပညာရှင်များ ဖြစ်နေကြသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။

လျန်မိသားစုဝင်များသည် ရုပ်သေးပညာရှင်များ ဖြစ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် သိပ်မမြင့်မားသည့်တိုင် ရုပ်သေးပေါင်းများစွာကိုသုံး၍ တိုက်ခိုက်နိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် သူတို့၏ တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းမှာ အတော်လေး မြင့်သည်ဟု ပြော၍ ရသည်။ လျန်မိသားစုဝင် တစ်ယောက်နှင့် တိုက်ခိုက်မည်ဆိုလျှင် ရုပ်သေးရုပ်ပေါင်းများစွာနှင့် တိုက်ခိုက်ဖို့ကိုလည်း ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားရန် လိုပေလိမ့်မည်။

ထို့အပြင် လျန်မိသားစုတွင် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်များနှင့် ယှဉ်နိုင်သော အဆင့်မြင့်ရုပ်သေးရုပ်များစွာ ရှိပေသည်။ ထိုရုပ်သေးရုပ်များ၏ တည်ရှိမှုကပင် အင်အားစုများစွာကို သူတို့ မိသားစုအား ရန်လာစရန် နှစ်ခါပြန် စဉ်းစားသွားရစေသည်။

တစ်ခါက ခွန်အားအရာတွင် လျန်မိသားစုထက် အဆများစွာ သာလွန်သော မိသားစုတစ်စု ရှိခဲ့ဖူးသည်။ ထိုမိသားစုသည် လျန်မိသားစု၏ ရုပ်သေးရုပ် ပညာရပ်ကို တပ်မက်ပြီး လျန်မိသားစုကို သိမ်းပိုက်ဖျက်စီးရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။ သို့သော် အဆုံးတွင် ထိုမိသားစုသည် လျန်မိသားစုကို မဖျက်စီးနိုင်ခဲ့ဘဲ လျန်မိသားစု၏ ပြန်ဖျက်စီးခြင်းကိုသာ ခံလိုက်ရလေသည်။

ထိုတိုက်ပွဲတွင် လျန်မိသားစု၏ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် ရုပ်သေးရုပ်များ နာမည်ကျော်သွားခဲ့သည်။ တိုက်ပွဲတွင် ရန်သူ များစွာကို သတ်ခဲ့သော ထိုရုပ်သေးရုပ်များကို ကျင့်ကြံသူများစွာ လိုလည်း လိုချင်မိကြသလို ကြောက်လည်း ကြောက်သွားကြသည်။

လျန်မိသားစုသည် အရူးများ မဟုတ်ကြလေရာ ‘မင်းဘာသာမင်းက အပြစ်မရှိမေပယ့် မင်းပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ရတနာတွေကြောင့် မင်းအပြစ်ရှိသွားတယ်’ ဟူသော စကားပုံကို ကောင်းကောင်း နားလည်ထားသည်။ ထိုတိုက်ပွဲကြီး အပြီးတွင် လျန်မိသားစုသည် အရိပ်လခန်းမလက်အောက်သို့ ခိုဝင်ခဲ့ပြီး ကာကွယ်ပေးခအဖြစ် အရိပ်လခန်းမအတွက် ရုပ်သေးရုပ်အချို့ အလကား သန့်စင်ပေးလေသည်။

ထို့ကြောင့် လျန်ကွမ်းဆိုသော နာမည်ကို ကြားပြီးနောက် တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အံ့အားသင့်သွားကြခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လာခဲ့သည့် မိသားစုများသည် အတော်လေး ကျော်ကြားသည်ဟု ပြော၍ရသော်လည်း လျန်မိသားစုကို မမှီသေးချေ။

ရန်ကိုင်သည်လည်း အတွေးနက်သွားခဲ့သည်။ တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ကို ဤခရီးသို့‌ ခေါ်ခဲ့ခြင်းသည် အရံအတားများနှင့် အစီအရင်များကို ဖျက်စီးရန်အတွက် ဖြစ်သည်မှာ နားလည်၍ ရသည်။ သို့သော် လျန်ကွမ်းကို ဘာကြောင့် ခေါ်ခဲ့ရသနည်း။

လျန်ကွမ်း သူ့နာမည်ကို ပြောပြီးနောက် ပြန်လည် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။ လျန်ကွမ်းသည် ပုံမှန်အားဖြင့် စကားနည်းသူ တစ်ယောက် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ အသိပြန်ဝင်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင် ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လာသည်။ ရန်ကိုင်မှ သူ့နာမည်ကို မိတ်ဆက် ပေးပြီးနောက် နှစ်ယောက်စလုံး၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားသည်။

ချိုင်ဟဲသည် ရန်ကိုင်အား အထက်အောက် အစုံအဆန် သေချာ ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် “အစ်ကိုရန်က လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်ပိုင်းလောက်က ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော်မှ သွားမွှေတဲ့ တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်”

ရန်ကိုင်က ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ဆီ သွားမွှေတဲ့ အခြားလူ မရှိဘူးဆိုရင် အဲ့လူက ကျုပ်ပဲ”

ရန်ကိုင် စကားကြောင့် ချိုင်ဟဲ ကြောင်သွားပြီး တုစီစီလည်း ယခင်ကလို မမောက်မာတော့ချေ။ လျန်ကွမ်းပင်လျှင် ရန်ကိုင်အား မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

မိသားစုကြီး သုံးခုသည် အားမနည်သော်လည်း မည်သည့် မိသားစုကမှ ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ဆီသွားပြီး လူသတ်ကာ ဆိုင်များကို မီးရှို့ မဖျက်စီးရဲချေ။ ပို၍ အံ့အားသင့်စရာ ကောင်းသည်ကား ထိုကောင်သည် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့ထဲ သွားရောက် သောင်းကျန်းပြီးသည့်တိုင် ဘာမှမဖြစ်ဘဲ ဖေးကျီတု၏ ဖိတ်ခေါ်ခြင်းပင် ခံခဲ့ရသေးသည်။

ထို့ကြောင့် သုံးယောက်စလုံး အတော်လေး အံ့အားသင့်နေကြရသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် ဖေးကျီတုကြား သူတို့ မသိသော် လျှိုံဝှက်ချက် အချို့ ရှိမည်ဟု သုံးယောက်စလုံး ခန့်မှန်းလိုက်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ဆက်ပြီး အတွေးကျကျ မေးမနေတော့ချေ။ သို့ရာတွင် ရန်ကိုင် မည်သူမှန်း သိသွားပြီးနောက် ချိုင်ဟဲသည် ရန်ကိုင်အပေါ် ပို၍ ဖော်ရွေ ရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ ယခင်ကကဲ့သို့ တိတ်ဆိတ်မနေတော့ဘဲ ရန်ကိုင်နှင့် စကားတွေဘာတွေပင် ပြောလာသည်။

ခဏလောက် စကားပြောပြီးနောက် ချိုင်ဟဲ၏ သဘောထား ဘာကြောင့် အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားရလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့သည်။ လတ်စသတ်တော့ ချိုင်မိသားစုနှင့် ရှဲ့မိသားစုကြားတွင် ပြဿနာများ ရှိနေသည်ကိုး။ ချိုင်ဟဲ ကိုယ်တိုင်သည် ရှဲ့မိသားစု၏ တပည့်များကြောင့် ဒုက္ခ ရောက်ခဲ့ဖူးသည်။

ရန်ကိုင် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တွင် သွားသေင်းကျန်းစဉ်က ရှဲ့မိသားစု၏ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို သတ်ခဲ့၏။ ထိုအဖြစ်အပျက်အကြောင်း အင်အားစု တော်တော်များများ သိပြီးကြကုန်ပြီ။ ထိုအဖြစ်အပျက်နှင့် ပက်သက်၍ ရှဲ့မိသားစုနှင့် ရန်ငြိုးရှိသော မိသားစုများစွာ ပျော်ခဲ့ကြသည်။ ထိုမိသားစုများ၌ ချိုင်မိသားစုသည်လည်း တစ်ခု အပါအဝင် ဖြစ်သည်။

ချိုင်မိသားစုဝင် တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ရှဲ့မိသားစု၏ တန်ခိုးရှင်အဆင့် တစ်ယောက်နှင့် တပည့်များစွာကို သတ်ခဲ့သော ရန်ကိုင်ကို ချိုင်ဟဲ အတော်လေး အမြင်ကြည်နေခဲ့သည်။

တုစီစီကမူ နေရာတစ်ခု ရှာပြီးတော့သာ မျက်လုံးပိတ်၍ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေလိုက်လေသည်။

နာရီဝက်လောက် စောင့်နေပြီးနောက် ပုံရိပ်များစွာ တောင်ပေါ်တွင် အဆန်းတကြယ် ရုတ်တရက်ကြီး ပေါ်လာခဲ့ရာ ရန်ကိုင်မှအပ ကျန်သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် သုံးယောက်စလုံး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ကြရသည်။ ရန်ကိုင်၏ ကေင်းကင်စိတ်အာရုံ သည် ထိုလူများ ဤတောင်ကုန်းပေါ်တွင် ရှိနေသည် ဆိုသော အချက်ကို အစောကြီးကတည်းက ထောက်လှမ်းမိပြီသွားပင်။ ထို့ကြောင့် ထိုလူများ ပေါ်လာသော်လည်း အံ့အားသင့်သွားခြင်း မရှိဘဲ တည်ငြိမ်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုလူများကို ဦးဆောင်လာသူမှာ ဖေးကျီတုဖြစ်မှန်း သိပြီးနောက် ခိုင်ဟဲနှင့် အခြားကျင့်ကြံသူများ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ပြီး အလျင်အမြန် လက်သီးဆုပ်၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၃၇)
ဖေးကျီတုနှင့်အတူ တန်ခိုးရှင်အဆင့်သုံးယောက် ပါလာခဲ့သည်။ တစ်ယောက်သည် ဖေးကျီတုနှင့် အသက်တူလောက် ရှိမည်ထင်ရသော တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ကျန်နှစ်ဦးသည် တန်ခိုးရှင် ပထမအဆင့်သို့ ရောက်နေသော လူအိုကြီးနှင့် အဘွားအိုကြီးတို့ နှစ်ယောက်ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း ထိုနှစ်ယောက်၏ အရှိန်အဝါမှာ တန်ခိုးရှင် အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ကာစ ကျင့်ကြံသူများနှင့် မတူဘဲ သိပ်သည်း နက်နဲလှသည်။ ထိုနှစ်ယောက် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက် ဝင်ရောက်ထားသည်မှာ အတော်လေး ကြာပြီမှန်း သိနိုင်ပေသည်။

ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များကို မြင်လိုက်ရသည့် အခါမှပဲ ရန်ကိုင် အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။ ဖေးကျီတု ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသည့်ပုံပင်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်များပါ ပါရသည့် အတွက်ကြောင့် ဤခရီးသည် အတော်လေး ခက်ခဲပေလိမ့်မည်။

ဤခရီးသည် ချင်းတုန်ကို သွားကယ်မည့် ခရီး ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် လအရိပ်ခန်းမမှ လူများကို သွားအကူအညီ တောင်း၍ မဖြစ်ချေ။ ထိုနည်းတူစွာ သူတို့ ချင်းတုန်အား သွားကယ်ရန် ကြံစည်နေကြောင်းကို မည်သူမှ မသိရန်လည်း လိုအပ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် လူမသိသူမသိ ဤခရီးတွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးယောက်ပင် ပါနေသည့် အချက်အပေါ် ရန်ကိုင် အံ့ဩမိသွားခြင်း ဖြစ်သည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးယောက် ပါနေသည့်အပြင် ဦးဆောင်သည့် လူမှာလည်း တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် ဖြစ်လေရာ ဤခရီးသည် သူတို့အတွက် သိပ်ပြဿနာ မရှိလောက်ချေ။ စိုးရိမ်စရာဆို၍ ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေထဲတွင် ရှိနေသော ပုန်းကွယ်နေသည့် အန္တရာယ်များပင် ဖြစ်လေသည်။

ဖေးကျီတုသည် သူခေါ်လာသည့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များနှင့် စကားနည်းနည်း ပြောပြီးသည့်နောက်တွင် ရန်ကိုင်နှင့် အခြားလူငယ်လေးများအား ပြောလိုက်သည် “မင်တို့ အချင်းချင်း သိကြပြီးတဲ့ပုံပဲ။ ဒီခရီးမှာ မင်းတို့ လုပ်ရမယ့် အပိုင်းတွေ အသီးသီး ရှိပြီးသား။ နောက်ပိုင်း အတူတူ ပူးပေါင်း လုပ်ဆောင်ရမှာ ဆိုတော့ အချင်းချင်း သိထားကြတာ ပိုကောင်းတယ်။ ဒီတစ်ခါခရီးသာ အောင်မြင်သွားခဲ့ရင် မင်းတို့ ကျေးဇူးကို ငါသေချာ မှတ်ထားပေးမယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် မင်းတို့ မိသားစုခေါင်းဆောင်တွေကို ပြန်ပြောလိုက်။ နောက်ပိုင်း အကူအညီလိုရင် ငါ့ဆီ လာအကူအညီတောင်းလို့”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ချိုင်ဟဲ၊ တုစီစီနှင့် လျန်ကွမ်းတို့ ပျော်သွားခဲ့ပြီး ဖေးကျီတုအား အလျင်အမြန် ကျေးဇူးလိုက်သည်။

“အားလုံး ရောက်ပြီဆိုတော့ စထွက်ကြတာပေါ့” ဖေးကျီတုက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်ကာ ခရီးစတင် ထွက်ခွာလေသည်။

ဖေးကျီတု သူတို့အား ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးယောက်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးမည်ဟု ရန်ကိုင် ထင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ထင်ထားသလို မဟုတ်ခဲ့ချေ။ ငေကြောင်းနေရာမှ အသိ ပြန်ဝင်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင်လည်း သူ့ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်၍ အလျင်အမြန် လိုက်သွားလေသည်။

ချိုင်ဟဲနှင့် စကားပြောပြီးနောက် ဤခရီး၏ ပန်းတိုင်သည် ချင်းတုန်အား ကယ်ဆယ်ရန် ဖြစ်မှန်း သိခဲ့ရသည်။ သို့သော် ချင်းတုန် ရှိနေသည့် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေ မည်သည့် နေရာတွင် ရှိနေသလဲ ဆိုသည်ကိုမူ ဖေးကျီတု ထုတ်မပြောခဲ့ချေ။

ယခု ခရီး စထွက်နေပြီ ဖြစ်သည့်တိုင် ဖေးကျီတုသည် သွားရမည့် နေရာကို မပြောသေးချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အနည်းငယ် စိတ်ညစ်လာမိသည်။ သို့သော် သွားမမေးခဲ့ဘဲ ဒီအတိုင်းလေးသာ လိုက်သွားခဲ့လေသည်။

ဖေးကျီတုနှင့်အတူ ပါလာသည့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးယောက်သည် ရန်ကိုင်အား အလွန် စိတ်ဝင်စားနေကြလားမသိ၊ ရန်ကိုင်အား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် မကြာမကြာ စစ်ဆေးနေသည်။ အထူးသဖြင့် လူအိုကြီးပင်။ ရန်ကိုင်မှ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ လူအိုကြီးက သူ့အား ပြုံး၍ ခေါင်းညိတ်ပြသဖြင့် ရန်ကိုင် ခေါင်းရှုပ်သွားခဲ့ရသည်။ ထိုလူအိုကြီး ဘာတွေများ ကြံနေသနည်း။

တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့်သို့ ရောက်နေသော လူအိုကြီးသည်လည်း သူ့အား အရမ်းကြီး ဖော်ရွေပြမနေသော်ငြား အတော့်ကိုတော့ ကောင်းမွန်ပြသည်။

ထိုသုံးယောက် သူ့အပေါ် မကောင်းသည့် ရွယ်ရွယ်ချက် မရှိမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်သည်။ သို့သော် အကြောင်းမရှိဘဲ သူ့အား အရမ်းကြီး ဖော်ရွေပြနေခြင်းကြောင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ မသက်မသာ ဖြစ်မိသည်။ ချက်ချင်းပဲ ပါးစပ်ပိတ်ထားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး တိတ်တိတ်လေးသာ လိုက်သွားရန် ဆုံးဖြတ် လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်အတွက် မည်သည့် မတော်တဆမှ မဖြစ်လျှင် အကောင်းဆုံးပင်။ သူ့တွင် လုပ်စရာ အများကြီး ရှိနေသည်။ ချင်းတုန်ကို ကယ်ဖို့အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ယခုတစ်ကြိမ် နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တွင် အချိန်အကြာကြီး တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ် ဝင်ရန် စဉ်းစားထားခြင်း ဖြစ်သည်။

ထို့အပြင် မီးငှက် နိုးလာသည့် အချိန်မှစ၍ နဂါးအရိုးနှင့် နဂါးဓါတ်လုံးတို့အား ပို၍ သန့်စင်ရ လွယ်ကူလာခဲ့သည်။ နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာမည့်ကိစ္စသည် လပိုင်းလောက် အတွင်းတွင်ပင် ပြီးပြတ်သွားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ပန်းပဲမီးဖိုကိုသုံး၍ နဂါးအရိုးနှင့် နဂါးဓါတ်ကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း သန့်စင်ပစ်ချင်နေမိသည်။

ဤအဖွဲ့ကြီးသည် အရမ်းကို တိတ်ဆိတ်လှသည်။ အစပိုင်းတွင် ချိုင်ဟဲသည် ရယ်ရယ်မောဖြင့် တုစီစီနှင့် စကားပြောရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ငြင်းဆန်းခြင်း ခံရပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုမောက်မာသော အမျိုးသမီးနှင့် စကားပြောဖို့ကို လက်လျှော့လိုက်သည်။

လေးရက်လေးညတိတိ မရက်မနားဘဲ ပျံသန်းလာပြီးနောက် တောင်စဉ်တောင်တန်း တစ်ခုရှေ့သို့ ဖေးကျီတု ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုနေရာသို့ ရောက်သည့်အခါ ဖေးကျီတု ဆက်မသွားတော့ဘဲ ရပ်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက် သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ အဝါရောင် မြေပုံတစ်ခုကို ထုတ်၍ သေချာ လေ့လာလိုက်သည်။

“ဒါကျဆုံးဧကရာဇ်တောင် မဟုတ်ဘူးလား” ချိုင်ဟဲက အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ငါတို့သွားမယ့် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေက ဒီကျဆုံးဧကရာဇ်တောင် ထဲမှာလား”

“မဟုတ်နိုင်လောက်ဘူးနော်၊ ဟုတ်တယ်မလား။ ဒီနေရာကို နှစ်တိုင်း လူတွေလာနေကြတာ။ ငါကိုယ်တိုင်တောင် တစ်ကြိမ်မက လာဖူတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာမှာ ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေ ရှိတယ်လို့ တစ်ခါမှ မကြားဖူးပါဘူး။ ရှိတယ်ဆိုရင်တောင် ဘာလို့ တစ်ခါမှ သတင်း မထွက်တာလဲ” တုစီစီက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။

ထိုနှစ်ယောက် သူတို့ဘာသာ စကားပြောနေစဉ် အတောအတွင်း ရန်ကိုင်သည် ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင် ဆိုသော တောင်စဉ်တောင်တန်းကို သေချာ လေ့လာနေခဲ့သည်။ ယခုမှ ဤတောင်တန်းအကြောင်း ပထမဆုံးအကြိမ် ကြားဖူးခြင်း ဖြစ်သလို ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်ဖူးခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤတောင်တန်းအကြောင်း သူဘာမှမသိချေ။

ဤတောင်စဉ်တောင်တန်းသည် မျက်စိတဆုံး ရှည်လျားလှ၏။ သို့သော်လည်း ထူးခြားနေသည်ကား တောင်တန်းသည် အလွန်ကိုမှ ရှည်လျား စိမ်းလန်းနေသည့်တိုင် မည်သည့် ကျေးငှက်တို့၏ အော်သံကိုမှ မကြားရခြင်းပင်။

မည်သည့် မွန်းစတားသားရဲ၏ အရိပ်အယောင်ကိုမှလည်း အာရုံမခံမိချေ။

“ဟိုဟို၊ မိတ်ဆွေလေးက အခုမှ ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်ဖူးတာလား” ရန်ကိုင် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေစဉ် လူအိုကြီးက သူ့ဆီလျှောက်လာပြီး သူ့မုတ်ဆိတ်မွှေးကို ပွတ်လျက် ရန်ကိုင်အား အပြုံးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်ပါတယ်။ ကျုပ်ဒီကို ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်ဖူးတာပါ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ထိုလူအိုကြီး ဘာကြောင့် သူ့အား စကားလာပြောနေမှန်း ရန်ကိုင် နာမလည်နိုင် ဖြစ်နေသည်။

“အံ့ဩစရာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ ဒီလူအိုကြီး နာမည်က နင်ရှန်းချန်ပဲ” လူအိုကြီးက သူ့နာမည်ကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်၏။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ပို၍ မသင်္ကာ ဖြစ်သွားရလေသည်။ သို့သော်လည်းငြား သူ့ဘက် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးဖြင့် ပြန်၍ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါသည်။ ထိုလူအိုကြီးသည့် သူ့ထက် စီနီယာ ဖြစ်သလို သူ့အား ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဆက်ဆံနေသည် မဟုတ်ပေလော။

သို့ရာတွင် ထိုအရာနှင့်ပင် အဆုံးသတ်မသွားခဲ့။ လူအိုကြီးနှင့် အတူပါလာသော အဘွားအိုကြီးကလည်း သူမ၏ နာမည်ကို မိတ်ဆက်ပေးသည်။ တန်ခိုးရှင်ဒုတိယအဆင့် ပညာရှင်ကလည်း သူ့နာမည်ကို မိတ်ဆက်ပေးလျက် သူ့အား ချီးပင် ချီးကျူးသွား၏။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များ ရန်ကိုင်အား အထူး အလေးပေး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဆက်ဆံနေသည်ကို မြင်သော် ချိုင်ဟဲနှင့် အခြားလူငယ်လေးများ ထိတ်လန့်သွားကြရသည်။ ရန်ကိုင် ဘာတွေထူးခြာနေလို့များ တန်ခိုးရှင်အဆင့်များက သူ့အား အထူးတလည် အလေးပေး ဆက်ဆံနေကြသလဲ ဆိုသည်ကို သူတို့ နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ တုစီစီမှာ အများ၏ လျစ်လျူရှုထားခြင်း ခံရသဖြင့် မျက်နှာ ရှက်ခေါက်ချိုး ဖြစ်နေလေသည်။

“ဒီကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်က ဘာများ ထူးခြားလဲ ဆိုတာ အကြီးအကဲတို့ ကျုပ်ကို ပြောပြပေးလို့ရမလားမသိဘူး” ရန်ကိုင်က ထိုလူအိုကြီးများ စကားတစ်ချက် ရပ်သွားသည်ကို အခွင့်ကောင်း ယူ၍ ချက်ချင်းပဲ ခေါင်စဉ်ပြောင်းလိုက်သည်။ ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် သုံးယောက်တွင် သူ့ဆီမှ တောင်းဆိုချင်နေသည့် အရာ တစ်ခုခု ရှိရပေလိမ့်မည်။ မဟုတ်လျှင် သူ့အား အလကား ကောင်းပြနေလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

သို့သော်လည်း သူတို့ သူ့ဆီမှ မည်သည့် အကူအညီကို တောင်းသည်ဖြစ်ပါစေ၊ ကျိန်းသေတော့ ပြဿနာ များပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ဤစကားဝိုင်းကို သူတို့ချည်းပဲ ဦးဆောင်နေ၍ မဖြစ်ပေ။

ရန်ကိုင် မေးခွန်းကိုကြားသော် နင်ရှန်းချန်၏ အမူအရာ ရုတ်တရက် လေးနက်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား ပြန်မေးခွန်း ထုတ်လိုက်၏ “ဒီနေရာကို ဘာလို့ ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်လို့ ခေါ်လဲ မင်းသိလား”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် ပြန်မေးလိုက်သည် “ဒဏ္ဏာရီလာ ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်နဲ့ ပက်သက်နေတာလား”

နင်ရှန်းချန်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ သို့သော် သူဘာမှ မပြောရသေးခင်မှာပဲ သူ့ဘေးတွင် ရှိနေသော အဘွားအိုက အပြုံးဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်လေသည် “ဟုတ်တယ်။ ဒီနေရာက ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်နဲ့ ပက်သက်နေတယ်။ ဒီနေရာက သူကျဆုံးသွားခဲ့တဲ့ နေရာလို့တောင် ပြောကြတယ်”

ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား ပြန်မေးလေသည် “အဲ့ဒါ အမှန်ပဲလား”

နင်ရှန်းချန်က ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး “မှန်မမှန်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ သေချာမသိကြဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာမှ ဧကရာဇ် ဖိအား တစ်စွန်းတစ်စ စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့နေလို့ ဒီနေရာက အရိပ်ကြယ် တစ်ခုလုံးမှာ ကျော်ကြားတယ်”

“ဧကရာဇ်ဖိအားလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။

“ဒီကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်မှာ ဘယ်သားရဲမှ မရှိတာကို မင်းသတိထားမိတယ်မလား။ အဲ့ဒါက ဒီနေရာက နေထိုင်ဖို့ မသင့်တော်တဲ့ နေရာမို့လို့ မဟုတ်ဘူး။ ဒီနေရာက လှလည်းလှ၊ မိုးမြေစွမ်းအင်လည်း သိပ်သည်းတာ၊ ဂိုဏ်းတော်တော်များများရဲ့ ဌာနချုပ်တွေထက်တောင် ပိုသာသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာမှာ ဂိုဏ်းလည်း မရှိဘူး။ မွန်းစတားသားရဲတွေလည်း မရှိဘူး။ အဲ့ဒါ ဘာလို့လည်း သိလား။ ဒီနေရာကို ဖုံးအုပ်ထားတဲ့ ဧကရာဇ်ဖိအား ကြောင့်ပဲ။ အဲ့ဧကရာဇ်ဖိအားက ဒီတောင်တစ်ခုလုံးကို ဖုံးအုပ်ထားတာ။ တောင်အတွင်းပိုင်း ရောက်လာလေ ပိုပြီး အားကောင်းလာလေပဲ။ အဲ့ဖိအားအောက်မှ ဘယ်သူမှ ကြာကြာ အသက်မရှင်နိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီမှာ ဘာသက်ရှိကိုမှ မတွေ့ရတာ”

“အင်း၊ အရင်တုန်းက ဒီမှာ လာပြီး ဌာနာချုပ် လာတည်ချင်တဲ့ အားကောင်းတဲ့ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်း ရှိဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်တောင် ဒီမှာ အကြာကြီး မနေနိုင်ဘူး။ ကျင့်ကြံခြင်း ဘယ်လောက်ပဲမြင့်မြင့်၊ ဧကရာဇ်ဖိအားအောက်မှာ နေတာကြာရင် ရူးကုန်ကြရော” အဘွားအိုကြီးက ရှင်းပြလိုက်သည်။

“ဧကရာဇ်ဖိအားက အဲ့လောက်တောင် အားကောင်းတာလား” ရန်ကိုင် အံ့ဩသွားခဲ့သည်။

“ဧကရာဇ်ဖိအားကို သွားအထင်မသေးနဲ့။ အရင်တုန်းက ငါဒီကို လေ့ကျင့်ဖို့ တစ်ခါ လာခဲ့ဖူးတယ်။ အဲ့တုန်းကသာ ငါမြန်မြန် ပြန်မဆုတ်လိုက်ရင် အခုအချိန်လောက်ဆို ရူးနေလောက်ပြီ” တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့်ကလည်း ဝင်သတိပေးလိုက်သည်။

“အထဲမှာ လေ့ကျင့်လို့ ရတာလား” ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့သည်။

“ဟိုဟို၊ ဒီက မိတ်ဆွေလေးကို ဒီလူအိုကြီး အဲ့အကြောင်း ပြောချင်တာ။ ဧကရာဇ်ဖိအားကြောင့် ဒီတောင်မှာ ဘယ်သူမှ မနေနိုင်ဘူး ဆိုပေမယ့် ဒီတောင်ဆီ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း လူတွေ အများကြီး ဘာလို့ လာကြလဲသိလား။ ဧကရာဇ်ဖိအားကို သုံးပြီး စိတ်စွမ်းအင်နဲ့ ဝိဥာဉ်ကို ကျင့်ကြံချင်ကြလို့ပဲ။ အဲ့ဒါတင် မကသေးဘူး၊ ဧကရာဇ်ဖိအားအောက်မှ ကျင့်ကြံရန် ရှီကို ပိုပြီး မြန်မြန် နားလည်နိုင်တယ်။ မိတ်ဆွေလေးရဲ့ အရည်အချင်းက သာမန်မဟုတ်မှန်း ဒီလူအိုကြီးသိတယ်။ တစ်နေ့ကျရင် မိတ်ဆွေလေး တန်ခိုးရှင်အဆင့်ကို ကျိန်းသေ ရောက်လာမှာ။ အဲ့နေ့ကျရင် မိတ်ဆွေလေး ဒီကိုလာပြီး ကျင့်ကြံသင့်တယ်။ အဲ့လိုဆို ရှီကိုကျင့်ကြံရတာ ပိုပြီး လွယ်ကူသွားလိမ့်မယ်”

“အသေအချာပဲ။ အရိပ်ကြယ်မှာရှိတဲ့ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်တွေရဲ့ ခြောက်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်က ဒီကိုလာပြီး သူတို့ရဲ့ရှီကို သိပ်သည်းကြတာ။ ဘယ်သူမှ အတည်မပြု ရသေးပေမယ့် ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်က အခြားနေရာတွေထက် ပိုပြီး ရှီသိပ်သည်းလို့ကောင်းတဲ့ နေရာတစ်ခုလို့ ပြောကြတယ်။ ဒီမှာ ရှီကိုသိပ်သည်းမယ်ဆိုရင် သိပ်သည်းလို့ရတဲ့ရှီက ပိုပြီး အဆင့်မြင့်တယ်လို့ ပြောကြတယ်။ မိတ်ဆွေလေးလည်း အဲ့လို တစ်သက်မှာ တစ်ခါရနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးကို လက်မလွတ် သင့်ဘူးနော်”

“အဲ့လို အခွင့်ကောင်း ရှိတာလား” ရန်ကိုင် အံ့ဩသွားပြီး လက်သီးဆုပ်လျက် “စီနီယာတို့ သုံးယောက်ကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်။ ဂျူနီယာ တန်ခိုးရှင်အဆင့်ကို ချိုးဖျက်တဲ့ အချိန်ကျရင် ဒီတောင်ဆီလာပြီး ရှီကို သိပ်သည်းပါ့မယ်”

ရန်ကိုင် ထိုအကြောင်းကို အခြားသူများဆီမှ ကြားဖူးပြီးသား ဖြစ်သဖြင့် သူတို့သုံးယောက် ပြောနေစရာပင် မလိုချေ။ သို့သော် သူတို့က စေတနာကောင်းဖြင့် ပြောပြနေခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူ့ဘက်ကလည်း ပြန်ပြီး ကျေးဇူးတင်ရပေမည်။

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး” နင်ရှန်းချန်က ပြုံးလျက် “မိတ်ဆွေလေး ဒီကိုလာရင်း တိုက်ခိုက်ခံရမှာစိုးလို့ လိုက်စောင့်ရှောက်ပေးမယ့် လူလိုတယ်ဆိုရင် ပြောနော်၊ ဒီလူအိုကြီး ကျိန်းသေ တတ်စွမ်းသမျှ ကူညီပေးမယ်”

နင်ရှန်းချန်သာ ထိုကဲ့သို့ ပြောခြင်းမဟုတ်။ ကျန်နှစ်ယောက်လည်း ထိုကဲ့သို့ ပြောလာခဲ့သဖြင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ပို၍ မသက်မသာ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ထိုသုံးယောက် သူ့ဆီမှ တစ်ခုခု လိုချင်နေသည်မှာ လုံးဝ သေချာပေသည်။ ထို့ကြောင့် ကမန်းကတန်း လက်ဝှေ့ရမ်းလျက် စီနီယာသုံးယောက်ကို အနှောင့်အယှတ် မပြုရဲပါဘူးဟု ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၃၈)

ရန်ကိုင်တို့ လေးယောက် စကားပြောကောင်းနေစဉ်၊ ဖေးကျီတုမှာမူ မျက်မှောင်ကြီးသာ ကြုတ်နေခဲ့သည်။ ခဏအကြာတွင် သားရဲသားရေဖြင့် လုပ်ထားသည့် မြေပုံကို ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး အားလုံးကို သူ့နောက်လိုက်လာရန် အချက် ပြလိုက်ပြီးနောက် ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်ထဲသို့ စတင် ခြေချလိုက်လေသည်။

“ဟိုဟို၊ မိတ်ဆွေလေး၊ မင်းပဲ အရှေ့က အရင်သွားလိုက်။ ငါနောက်ကနေ လိုက်လာခဲ့မယ်။ ပြီးတော့ ဒီတောင်က ဧကရာဇ် ဖိအားကို တိုက်ရိုက်ကြီး သွားမခုခံနဲ့နော်။ အသာလေး စီးမျောပြီး ခံစားသွားလိုက်” နင်ရှင်းချန်က နောက်တစ်ကြိမ် ကြင်ကြင်နာနာဖြင့် ထပ်မံ သတိပေးလိုက်သည်။

“အခုလို ညွှန်ပြပေးတဲ့အတွက် စီနီယာကို ကျေးဇူး အများကြီး တင်ပါတယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးနောက် ချိုင်ဟဲ၊ တုစီစီနှင့် လျန်ကွမ်းတို့နှင့်အတူ ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်ထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့လေသည်။

နောက်ထပ် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဂျူနီယာလေးယောက် အထဲသို့ ဝင်သွားပြီးနောက်မှသာ နင်ရှင်းချန်နှင့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် လေးယောက်တို့ လိုက်ဝင်သွားကြသည်။

ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်ထဲတွင် မွန်းစတားသားရဲများ၏ အန္တရာယ်ကို ကြောက်စရာမလိုသော်လည်း ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်မှ ဧကရာဇ်ဖိအားကို မတောင့်ခံနိုင်ဘဲ ရူးသွပ်သွားသည့် ကျင့်ကြံသူများ၏ ရုတ်တရက် မပြောမဆို ချောင်းမြောင်း တိုက်ခိုက်မှုများကို သတိထားဖို့ လိုပေသည်။

ထိုကျင့်ကြံသူများသည် ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်ကို ကျင့်ကြံရန် လာခဲ့ကြသော်လည်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ကျဆုံးဧကရာဇ် တောင်ထဲတွင် အကြာကြီးနေမိကာ ဧကရာဇ်ဖိအားကို ဆက်လက် မတောင့်ခံနိုင်တော့ဘဲ ရူးသွပ်သွားသည့်လူများ ဖြစ်ကြပေသည်။

နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း ဤနေရာသို့ ကျင့်ကြံသူပေါင်းများစွာ လာရောက်ကြရာ ထိုကဲ့သို့ ရူးသွပ်သွားကြသည့် ကျင့်ကြံသူ များမှာလည်း မနည်းမနောပင်။ ဤနေရာကို အမဲလိုက် ကွင်းပြင်အဖြစ် သတ်မှတ်ထားပြီး လူသတ်၊ ဓါးပြတိုက်ကြသည့် ကျင့်ကြံသူများမှာလည်း သက်သက်ကို ရှိသေးသည်။

သို့သော်လည်း တန်ခိုးရှင်အဆင့် လေးယောက်ကပါ လိုက်ပါ စောင့်ရှောက်ပေးနေသဖြင့်၊ အထူးသဖြင့် ဖေးကျီတုကဲ့သို့ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်က ဦးဆောင်နေသဖြင့် ရန်ကိုင်တို့ ကဲ့သို့ ဂျူနီယာများအဖို့ ထိုကဲ့သို့ ပြဿနာများ ဖြစ်လာမည်ကို စိုးရိမ်နေစရာ မလိုချေ။

ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်ထဲသို့ ခြေချလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ကိုယ်ထဲရှိ သူတော်စင်ချီ လှည့်ပတ်နှုန်း နှေးကွေးသွားသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်သည့် အခါတွင်လည်း ယခင်ကကဲ့သို့ အကျယ်ကြီး မဖြန့်ကျက် နိုင်တော့ဘဲ မီတာထောင်ဂဏန်းလောက်ကိုသာ ဖြန့်ကျက် နိုင်တော့သည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

ဧကရာဇ်ဖိအား၏ ဖိနှိပ်မှုအောက်တွင် သူ့ကောင်းကင် စိတ်အာရုံသည် ထိုအတိုင်းအတာအထိ ဖိနှိပ်ခံလိုက်ရသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင် လန့်ပင် လန့်သွားမိသည်။ ထိုဧကရာဇ်ဖိအားဆိုသော အရာသည် သူ့၏ လှုပ်ရှားမှု မှန်သမျှကို စောင့်ကြည့်နေသည့် မျက်လုံးတစ်စုံနှင့် တူသလို ရန်ကိုင် ခံးစားလိုက်ရသည်။ သူဘာလုပ်လုပ် တစ်ယောက်ယောက်မှ သူ့အား စောင့်ကြည့်နေသလို ရန်ကိုင် ခံစားနေရသည်။

ဤသည်ပင် နှစ်ပေါင်းများစွာအကြာက ကျန်ရစ်ခဲ့သော ဧကရာဇ်ဖိအား တစ်စွန်းတစ်စလေးသာ ရှိသေးသည်။ ကြယ်တာရာ ကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်ကိုယ်တိုင် သူ့ရှေ့ ရောက်လာခဲ့လျှင် မူကား မည်မျှပင် ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလိမ့်မည်နည်း။

ယခု ထိုကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် အမှန်တကယ် တည်ရှိခဲ့သည် ဆိုသော အချက်ကို ရန်ကိုင် ယုံသွားခဲ့လေပြီ။ ကြယ်ဧကရာဇ်တံဆိပ်ပြားသည် ကြယ်တာရာ ကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ်မှ ချန်ရစ်ခဲ့သော တံဆိပ်ပြားများ ဖြစ်ကြပြီး ကြယ်ဧကရာဇ်တောင်သည် ထိုဒဏ္ဏာရီလာ မဟာ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးနှင့် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ပက်သက်နေသည်။ ဤကျဆုံး ဧကရာဇ်တောင်သည်လည်း အတူတူပင်။

ထိုအရာသုံးခုသည် လေထဲမှ ဗြုန်းစားကြီး ပေါ်လာခဲ့သော အရာများ မဟုတ်နိုင်ကြရာ၊ ထို့ကြောင့် ကြယ်တာရာကောင်းကင် မဟာဧကရာဇ် တည်ရှိခဲ့သည်မှာ လုံးဝကို ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

ဧကရာဇ်ဖိအားနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ပြန်၍ ခုခံချင်လိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း နင်ရှင်းချန်၏ သတိပေး စကားနှင့် ချိုင်ဟဲ၊ အခြားသူများသည်လည်း မခုခံဘဲ ဖိအားအောက်တွင် အလိုက်သင့် စီးမျောနေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်လည်း တည်ငြိမ်သွားပြီး ထိုဖိအားကိုသာ အလိုက်သင့် စီးမျောခံစားတော့လေသည်။

ဤနေရာသည် ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်၏ အစွန်ဖျားပိုင်း ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ဧကရာဇ်ဖိအားသည် အရမ်းကြီး ပြင်းထန်ခြင်း မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် ဧကရာဇ်ဖိအားကို ခဏလောက် မခုခံဘဲနေလိုက်ရုံဖြင့် သူ့အား မည်သည့် အန္တရာယ်မှ မဖြစ်စေနိုင်ချေ။

ဖေးကျီတုနောက်မှ လိုက်သွားခဲ့ရာ ရန်ကိုင်တို့ ရှစ်ယောက် အဖွဲ့ အခြား မည်သည့် ကျင့်ကြံသူနှင့်မှ မကြုံတွေ့ခဲ့ရချေ။

သူတို့ ဤနေရာသို့ လာသည့် အကြောင်းကို လူမသိလေ ပိုကောင်းလေ ဖြစ်သဖြင့် ဖေးကျီတုသည် အခြား ကျင့်ကြံသူများနှင့် မတွေ့မိအောင် တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်တိမ်း သွားသည်။

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း နှစ်ရက် ကုန်ဆုံးသွားခဲ့သည်။

ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်ထဲသို့ ဆက်သွားနေသည်နှင့် အမျှ ဧကရာဇ်ဖိအားမှာ တဖြည်းဖြည်း ပိုအားကောင်းလာခဲ့သည်။ သို့သော်ငြား ထိုအချက်နှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင် စိတ်မပူမိ၊ ပျော်ပင် ပျော်နေမိသေးသည်။ အကြောင်းမှာ နှစ်ရက်အတွင်း သူ့စိတ်စွမ်းအင် ယခင်ထက် ပိုအားကောင်းလာသည်ကို သတိ ပြုမိလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ ဧကရာဇ်ဖိအား၏ လွှမ်းမိုမှုကြောင့် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ပင် အနည်းငယ် ပို၍ သန့်စင်လာခဲ့သည်။

ဤနေရာသည် အမှန်တကယ် ဝိဥာဉ်ကို ကျင့်ကြံလို့ကောင်းသည့် နေရာတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ကုန်းရုန်း ကျင့်ကြံနေစရာ မလိုအပ်။ ဒီအတိုင်းလေး ရပ်နေလိုက်ရုံနှင့်ပင် သူ့ဝိဥာဉ်သည် တဖြည်းဖြည်း ပို၍ အားကောင်းလာနေပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း ဧကရာဇ်ဖိအားမှာ ဝိဥာဉ် ကျင့်ကြံခြင်း အတွက်သာ သင့်တော်သည်မှာ နည်းနည်းဆိုးသွားသည်။ ရှီကို ပို၍ လွယ်လွယ်ကူကူ သိပ်သည်းပေးနိုင်အောင် ကူညီပေးရုံမှလွဲ၍ အခြား ဘာအကျိုးထူးမှ မရှိချေ။ ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်၏ ခွန်အားကို တိုးတက်အောင်လည်း မကူညီပေးနိုင်ချေ။ မဟုတ်လျှင် ဤနေရာသည် ကျင့်ကြံသူများအတွက် သုခဘုံတစ်ခု ဖြစ်နေလောက်ပေပြီ။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ အင်အားစုကြီးများလည်း ဤနေရာကို ရရန်အတွက် ပြိုင်ဆိုင်နေကြလောက်ပေပြီ။

သုံးရက်လောက် ဆက်လျှောက်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင် အခက်အခဲ စတင် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ ရှင်းပေသည်။ ဧကရာဖ်ဖိအားသည် လူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ကို ပိုမို အားကောင်းအောင် ကူညီပေးနိုင်သော်လည်း ထိုဝိဥာဉ်သည် ဧကရာဇ်ဖိအားကို တောင့်ခံနိုင်ရန် လိုအပ်သည်။ အဆက်မပြတ် အားကောင်းလာနေသော ဧကရာဇ်ဖိအားကို တောင်ခံရာတွင် အခက်အခဲရှိသည်မှာ သဘာဝသာ။

ရန်ကိုင်၏ စွမ်းဆောင်ရည်မှာလည်း အတော်လေး ကောင်းမွန်လှသည်ဟု ပြော၍ရသည်။ ဤငါးရက် အတောအတွင်း ရန်ကိုင်သည် ဧကရာဇ်ဖိအားကို သူတော်စင်ချီအား မလှည့်ပတ်ဘဲ ဒီအတိုင်း ခုခံနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

အခြားသူတော်စင်ဘုရင် သုံးယောက်ဆိုလျှင် ယမန်နေ့ ကတည်းက သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင်ကိုသုံးကာ ဧကရာဇ်ဖိအားကို ခုခံနေခဲ့ရလေပြီ။ ထိုတစ်ချက်တည်းနှင့်ပင် မည်သူ၏ ဝိဥာဉ် ပို၍ အားကောင်းသလဲဆိုသည်ကို အထင်သား မြင်နိုင်နေလေပြီ။

ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် သုံးယောက်ပင် မဟုတ်၊ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များလည်း အံ့အားသင့်သွားခဲ့ကြရသည်။

ချိုင်ဟဲနှင့် အခြားဂျူနီယာများသည် ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူများ ဖြစ်ကြသော်ငြား နှစ်ယောက်သည် အစီအရင်ပညာတွင် ကျွမ်းကျင်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်သည် ရုပ်သေးရုပ်များကို ထိန်းချုပ်ရာတွင် ကျွမ်းကျင်သည့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

အစီအရင်ပညာနှင့် ရုပ်သေးရုပ်များကို ထိန်းချုပ်ခြင်းသည် အားကောင်းသော စိတ်စွမ်းအင်ကို လိုအပ်ပေသည်။ အထူးသဖြင့် လျန်ကွမ်း အသုံးပြုသည် ရုပ်သေးရုပ်ထိန်းချုပ်ခြင်းပင်။ ရာပေါင်းများစွာသော ရုပ်သေးရုပ်များကို တစ်ပြိုင်တည်း ထိန်းချုပ်ရခြင်း ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် အလွန် အားကောင်းသော ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ပိုင်ဆိုင်ထားရန် လိုအပ်ပေသည်။

ထို့ကြောင့် ထိုလူငယ်လေး သုံးယောက်၏ စိတ်စွမ်းအင်သည် သာမန် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူများထက် အများကြီး ပိုမို သာလွန်သည်ဟုပင် ပြော၍ရသည်။

သို့သော်လည်း သူတို့ပင်လျှင် ရန်ကိုင်နှင့် ယှဉ်လိုက်သည့်အခါ သိသိသာသာကို အားနည်းနေခဲ့ရသည်။

သူတို့ မအံ့ဩဘဲ ဘယ်နေတော့မည်နည်း။ ထိုမျှ အားကောင်းသော ဝိဥာဉ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားရလောက်အောင် ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့သော ကျင့်စဉ်ကိုများ ကျင့်ကြံထားလေသလဲဟုပင် ကြိတ်၍ တွေးနေကြလေပြီ။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ သူတို့ကို ဂရုစိုက်မနေပါချေ။ သူလုပ်စရာရှိသည်ကိုသာ ဆက်လုပ်နေသည်။ ဧကရာဇ်ဖိအားကို ခုခံလိုက်မည်ဆိုလျှင် သူလက်ရှိ ရနေသည့် အကျိုးအမြတ်များကို ရတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ဟု ခံစားနေမိသည်။ ထို့ကြောင့် ဧကရာဇ် ဖိအားကို မခုခံသေးဘဲ အလိုက်သင့် စီးမျော၍သာ ခံစားနေခဲ့သည်။

ထိုအချက်ကို တုစီစီ သတိပြုမိလိုက်ချိန် သူမ မကျေမနပ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သိုင်းခရီးလမ်းကြောင်းကို စလျှောက်သည့် အချိန်မှစ၍ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များကို လေ့လာခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့် သူမ၏ စိတ်စွမ်းအင်သည် အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူများထက် အမြဲတမ်း ပိုအားကောင်းခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူသည် သူမ၏ မာနကို ထိခိုက်စေသလို တုစီစီ ခံစားနေခဲ့ရသည်။

ထို့ကြောင့် အံကြိတ်၍ ဧကရာဇ်ဖိအားကို မခုခံတော့ဘဲ ပြန်လည် စီးမျောခံစားကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ချိုင်ဟဲသည် တုစီစီ ထိုကဲ့သို့ လုပ်နေသည်ကို သတိမပြုမိ၊ တုစီစီ၏ မျက်နှာ ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ဖြစ်နေသည်ကို သတိ ပြုမိလိုက်သည့်အခါမှသာ သတိပြုမိသွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် အဆင်ပြေသလားဟု သွားမေးခဲ့သော်လည်း အေးစက်စက် တုန့်ပြန်ခြင်းသာ ခံလိုက်ရသဖြင့် ခါးသက်သက် ပြုံးလျက် ပြန်ဆုတ်လာရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။

နွံအိုင်ကြီးတစ်အိုင်ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည့်အခါ ဖေးကျီတု ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ နွံ့အိုင်ကို အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မြေပုံကို တစ်ဖန် ထုတ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ငါတို့ ရောက်တော့မယ်၊ မင်းတို့အားလုံး အနီးကပ်လိုက်လာခဲ့ကြ”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အကုန်လုံး စိတ်အား တက်ကြွသွားကြပြီး အလျင်အမြန် အရှိန်တင်လိုက်ကြလေသည်။

ဤနွံ့အိုင်ကြီးသည် ဧရာမတောင်ကြားကြီး တစ်ခု၏ ချိုင်းဝှမ်းတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။ ဤကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်ဆီသို့ နေစဉ်နှင့်အမျှ လူပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် လာကြသော်ငြား ဤနေရာတွင် နွံ့အိုင်ကြီးတစ်အိုင် ရှိနေသည့် အကြောင်းကို မည်သူမှ မသိကြချေ။ သို့သော်လည်း နွံ့အိုင်မှ ထွက်နေသော အနံ့အသက်အရ အိုင်တွင်းရှိ ရေများသည် အဆိပ်ရှိသည့် ရေများ ဖြစ်သည်မျာ သေချာလှသည်။ ထို့ကြောင့် လူများ ဤနေရာသို့ မလာကြသည်မှာလည်း မထူးဆန်းချေ။

တကယ်တော့ ကျင့်ကြံသူများ ဤတောင်သို့ လာခြင်းသည် သူတို့၏ ဝိဥာဉ်ကို ကျင့်ကြံလိုသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဝိဥာဉ်ကို ကျင့်ကြံရန်အတွက် တောင်သို့ ရောက်သည်နှင့် ကျင့်ကြံလို့ ကောင်းသည့် နေရာတစ်ခုကို ရှာရမည် ဖြစ်လေရာ အဆိပ်ရှိပြီး နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်းသည့် ဤနေရာသို့ မည်သူ လာမည်နည်း။

ဖေးကျီတု၏ ဦးဆောင်မှုနောက်လိုက်ရင်း နွံအိုင်ကို အချိန် အတော်ကြာအောင် ကျော်ဖြတ်လာပြီးနောက်၊ ဖေးကျီတုသည် ရုတ်တရက် အတော်လေးကို ကြီးမားသည့် ဗွက်အိုင် တစ်အိုင် ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်လေသည်။

“ဒီနေရာလား” နင်ရှန်းချန်က ဖေးကျီတုဆီ သွားလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်။ ချင်းအိုကြီးပြောတဲ့အတိုင်းဆို ဒီနေရာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဝင်ပေါက်ကို ရှာဖို့ကတော့ သိသူဖော်စား၊ မသိသူ ကျော်သွားပဲ” ပြောပြီးသည်နှင့် ဖေးကျီတုသည် ပုတီးစေ့ တစ်စေ့ကို ထုတ်၍ ဗွက်အိုင်အလယ်ဆီသို့ ပစ်ချလိုက်သည်။

ပုတီးစေ့ ဗွက်အိုင်ထဲသို့ ကျသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် တည်ငြိမ်နေသော ဗွက်အိုင် ရုတ်တရက် လှိုင်းထလာခဲ့သည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အဖြူရောင်မြူခိုးများ ဗွက်အိုင်ထဲမှ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး ပတ်ပတ်လည်ရှိ အပူချိန် ရုတ်ချည်း ထိုးကျသွားခဲ့လေသည်။

ခရက်…

ရေခဲသံများနှင့်အတူ ဧရာမဗွက်အိုင်ကြီး အလျင်အမြန် အေးခဲသွားပြီးပြီး မှောင်မိုက်နေသည့် လမ်းကြောင်းတစ်ခုသာ အိုင်အလယ်ဗဟိုတွင် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ ထိုအပေါက်ကို စစ်ဆေးကြည့်သော်လည်း ဘာမှ မတွေ့ခဲ့ရချေ။

ခဏလောက် စောင့်နေပြီးနောက် ရေခဲနေသည့်သံများ ရပ်သွားပြီး လိုဏ်ခေါင်းလမ်းကြောင်းလည်း လုံးဝ တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ ထိုအခါမှသာ ဖေးကျီတုက ခေါင်းညိတ်၍ “သွားကြမယ်။ ရောင်းရင်းနင်းချန်၊ ခင်ဗျား နောက်ဆုံးကနေ လိုက်လာခဲ့လိုက်။ ကျုပ် ဒီကောင်တွေနဲ့ အရင် ဆင်းသွားနှင့်မယ်”

“နားလည်ပြီ” နင်ရှန်းချန်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ဖေးကျီတု ရန်ကိုင်တို့ အဖွဲ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် တုစီစီ၏ ဖြူဖတ်ဖြူလျော် အသားအရေးနှင့် ချွေးစိုရွဲနေသည့် ပုံစံကိုမြင်သော် ဖေးကျီတု အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ တုစီစီ ရန်ကိုင်နှင့် လိုက်ပြိုင် နေသည်ကို သူသတိမပြုမိဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ဤခရီးသည် အလွန်ကိုမှ အရေးကြီးပေသည်။ တကယ့် အစီအရင်ပညာရှင် တစ်ယောက်ကို ရှာမတွေ့သည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ထိုမိန်းကလေးကို ခေါ်လာခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ဖေးကျီးတုသည် ရန်ကိုင်နှင့် အခြား သူတော်စင်ဘုရင်များကို သူ့သူတော်စင်ချီဖြင့် လွှမ်းခြုံပေးပြီးနောက် လိုဏ်ခေါင်းထဲသို့ ချက်ချင်း ခုန်ဆင်းသွားလေသည်။

မီတာထောင်ပေါင်းများစွာ ခုန်ဆင်းလာပြီးသည့် နောက်တွင် ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့ မြေကြီးပေါ်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ မြေကြီးပေါ်သို့ ရောက်ရောက်ချင်း ရေစီးသံကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရသည်။ ဖေးကျီတုမှ ထုတ်လွှတ်နေသည့် အပြာရောင် စက်ဝန်း၏ အလင်းရောင်ကြောင့် သူနှင့်အနီးတွင် မြေအောက်မြစ်တစ်စင်း ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရသည်။

ထို့အပြင် အစောပိုင်းက သူတို့အား လွှမ်းခြုံထားခဲ့သော ဧကရာဇ်ဖိအားမှာလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။

“ဒီနေရာမှာ မြေအောက်လိုဏ်ခေါင်းကြီးတစ်ခု တကယ် ရှိနေတာလားဟ” ချိုင်ဟဲ ဘေးပတ်ပတ်လည်း အထူးအဆန်း အမူအရာဖြင့် လှည့်ပတ်ကြည့်သည်။ ကျဆုံးဧကရာဇ်တောင်တွင် ဤကဲ့သို့သော နေရာတစ်နေရာ ရှိလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားသည့် ပုံပင်။

“ဟုတ်တယ်။ ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေကိုသာ အဲ့လောက် ရှာရလွယ်နေရင် ဒီနေရာတစ်ခုလုံး အထက်အောက် ပြောင်းပြန် ဖြစ်နေလောက်ပြီ။ ဟိုတစ္ဆေအိုကြီးလည်း ဒီကနေ ဘာမှ ရခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး” ဖေးကျီတုက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီးနောက် တုစီစီအား စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လျက် “ဒီမှာခဏနားနေလိုက်။ ဒါမျိုး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဖြစ်မယ်ဆို့ ငါတို့နောက် ဆက်လိုက်လာစရာ မလိုတော့ဘူး”

တုစီစီ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်လျက် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ သူမသည် မာနကြီးပြီး မောက်မာသည့် အမျိုးသမီး တစ်ဦး ဖြစ်သော်လည်း ဖေးကျီတုကို သွားမခန့်လေးစား မလုပ်ရဲချေ။

ခဏလောက် စောင့်နေပြီးနောက် နင်ရှန်းချန်နှင့် အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့်များပါ အောက်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့ပါ ရောက်လာပြီးနောက် ချက်ချင်း ထမသွားကြသေးဘဲ ခဏလောက် အနားယူရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် တစ်နေရာဆီ တိတ်တဆိတ် စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိသော်လည်း ထိုအရိပ်ဆီမှ ရှေးဟောင်းဆန်ပြီး သီးခြားဆန် ခြောက်ကပ်ကပ် အရှိန်အဝါတစ်ခုကို ခံစားမိနေသည်။ စကားလုံးဖြင့် မည်ကဲ့သို့ ဖော်ပြရမှန်း မသိသော်လည်း ထိုအရှိန်အဝါသည် အတော်လေး စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသည်ဟုတော့ သူပြောနိုင်သည်။

ရန်ကိုင် ထိုဘက်သို့ စိုက်ကြည့်နေသည်ကို ဖေးကျီတု မြင်သည့်အခါ မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့ရလေသည်။ အကြောင်းမှာ ရန်ကိုင် စိုက်ကြည့်နေသည့် အရပ်သည် သူတို့ အနားယူပြီးလျှင် ဆက်သွားမည့်ဘက် ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ 

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၃၉)

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် အကုန်လုံး အားပြန်ပြည့်လာခဲ့သည်။ ထိုအခါ ဖေးကျီတုက အားလုံးကို သွားရန် အချက်ပြလိုက်လေသည် “သွားကြမယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည့်ဘက်ဆီသို့ မြေအောက်မြစ်ကြောင်းအတိုင်း လျှောက်သွားလေသည်။

ရှေ့သို့ ဆက်သွားနေသည်နှင့်အမျှ ရှေးဟောင်းဆန်၍ ခြောက်ကပ်ကပ် အရှိန်အဝါသည် ပိုပို၍ ထင်ရှားလာခဲ့သည်။ နောက်ဆုံး ချိုင်ဟဲနှင့် အခြားသူများပင် သတိပြုမိလာခဲ့ရာ အကုန်လုံး စိတ်လှုပ်ရှားသွားကြလေသည်။

ထိုကဲ့သို့ အရှိန်အဝါမျိုးကို ထုတ်လွှတ်နိုင်သော မည်သည့် အရာမဆို အလွန်ကိုမှ အိုဟောင်းနေ၍သာ ဖြစ်ရပေမည်။ တစ်နည်းဆိုရသော ထိုအရာသည် ရှေးအလွန်ခေတ်က ဖြစ်ရပေမည်။ ဤအဖွဲ့ထဲတွင် ရှိနေသူ အားလုံးသည် အတွေ့အကြုံခရီးများစွာ ထွက်ခဲ့ဖူးသူများ ဖြစ်ကြသဖြင့် ထိုအရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေသော နေရာသည် ရှေးဟောင်း အပျက်အစီးနယ်မြေ တစ်ခု ဖြစ်လိမ့်မည်မှန်း သိနေကြသည်။

မသိလျှင်ပင် ဖေးကျီတု သူတို့အား လိမ်ညာလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သူတို့ ပန်းတိုင်ဆီသို့ နီးကပ်လာသည်နှင့် အကုန်လုံး စိတ်လှုပ်ရှားလာမိကြသည်။

ယခုတစ်ကြိမ် ခရီးစဉ်တွင် ချင်းတုန်ကို ကယ်ဆယ်ရေးသည် အဓိက ဖြစ်သည်။ သို့သော် ခရီးစဉ်အတောအတွင်း အခြားသော အကျိုးအမြတ်များစွာကိုလည်း ရနိုင်ပေသေးသည်။

အလွန်ကိုမှ လူလာနည်းလေ့ရှိသော ဤကဲ့သို့သော နေရာမျိုးတွင် ရှိနေသည့် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေတွင် ရတနာရှာတွေ့နိုင်ချေမှာ အတော်လေး ရာခိုင်နှုန်း မြင့်သည်။

သို့သော်လည် ခဏအကြာတွင် အားလုံးရှေ့ ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်တစ်ခု ပေါ်လာသဖြင့် အကုန်လုံး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရ၏။

သူတို့ ခံစားနေမိသော ခြောက်ကပ်ကပ် အရှိန်အဝါသည် ထိုဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်မှာ လာနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်သည် အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် လက်ရှိ အသုံးပြုနေသော ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များနှင့် အနည်းငယ် ကွာခြားပေသည်။ အတော်လေး တူညီသည်ဟု ဆိုနိုင်သော်ငြား ကွာခြားချက်များစွာ ရှိနေသေးသည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များစွာကို မြင်ခဲ့ဖူးသလို ဟင်းလင်းပြင်တာအိုကိုပင် ကျင့်ကြံထားသူ ဖြစ်သဖြင့် ထိုဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ထိုအရာသည် ဟိုးယခင် နှစ်ပေါင်းများစွာမှ ကျန်ရစ်ခဲ့သော အရာတစ်ခုဖြစ်မှန်း ချက်ချင်း သိလိုက်သည်။

ထိုသို့သာ ဖြစ်မည်ဆိုပါက လက်ရှိ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် အသုံးပြုနေသော ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်များနှင့် ထိုဟင်းလင်းပြင် အစီအရင် မတူညီရခြင်းမှာ အံ့အားသင့်စရာ မဟုတ်ချေ။ တကယ်တော့ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ ဟင်လင်းပြင် အစီအရင်များကို ခေတ်အဆက်ဆက် အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲ ပြုပြင်ခဲ့ကြသည် မဟုတ်ပေလော။

ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်ဘေးတွင် စွမ်းအင် မရှိတော့သော အဆင့်မြင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များ ထည့်ထားသည့် မြောင်းငယ်လေးတစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။

ဖေးကျီတုသည် စွမ်းအင် ကုန်သွားပြီ ဖြစ်သော သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို ထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ချက် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခေါင်းညိတ်လျက် “ဟုတ်တယ်၊ ဒီဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်ကို သက်ကြားအိုကြီး ချင်းတုန် သုံးသွားတာ။ ဒီသူတော်စင်သလင်းကျောက်တွေကို သုံးထားတာ သိပ်မကြာသေးဘူး”

“အဲ့လိုဆိုမှတော့ မြန်မြန် ဝင်ကြတာပေါ့” နင်ရှန်းချန်က စိုးရိမ်တကြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖေးကျီတုက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလျက် “ငါတို့ ဝင်ရမှာတော့ အသေအချာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီအစီအရင်ရဲ့ ဟိုဘက်မှာ ဘာရှိတယ်ဆိုတာ ငါတို့ ဘာမှသိတာ မဟုတ်ဘူး။ ချင်းအိုကြီး ကလည်း ဘာမှ သေချာပြောထားတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီနေရာကို ရှာတွေ့တယ် ဆိုတာတောင် ကံကောင်းလို့လို့ ပြောလို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေက သူ့ကိုတောင် ပိတ်ထားနိုင်တယ်ဆိုတော့ တော်တော်လေး အန္တရာယ်များမှာ အသေအချာပဲ။ မင်းတို့ကလေးတွေ မဆင်မခြင် ဝင်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး။ ငါနဲ့ အနီးကပ်နေ၊ အဲ့ဒါမှ အန္တရာယ်နဲ့ ကြုံရရင် မင်းတို့ကို ကာကွယ်ပေးနိုင်မှာ။ နားလည်လား”

ချိုင်ဟဲနှင့် အခြားသူများအားလုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြသည်။

သူတော်စင်ဘုရင် လေးယောက်စလုံး နာနာခံခံနှင့် ရှိနေသည်ကို မြင်သော် ဖေးကျီတု ကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလျက် မြောင်းငယ်လေးထဲ အဆင့်မြင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များ ထည့်လိုက်လေသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင် တလက်လက် တောက်ပလာပြီး ရန်ကိုင်တို့ ရှစ်ယောက်စလုံး ထိုနေရာမှာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကြသည်။

ရန်ကိုင်တို့ ရှစ်ယောက် ပြန်ပေါ်လာသည့်အခါ တစ်ခြား တစ်နေရာသို့ ရောက်နေခဲ့လေပြီ။

ရောက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဖေးကျီတုနှင့် အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသည် ချက်ချင်းပဲ သူတို့၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်လိုက်ကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စစ်ဆေးနေစဉ် အတောအတွင်း အန္တရာယ် ကျရောက်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် လှုပ်ရှားနိုင်ရန် သူတော်စင်ချီကို ကြိုတင် စုစည်းထားလိုက်ကြသည်။

မည်သည့် အန္တရာယ်မှ မရှိမှန်း သေချာသွားတော့မှပဲ ဖေးကျီတုနှင့် အခြားပညာရှင်များ သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးကြည့်လေသည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း ထိုအခိုက်အတန့်ကို အခွင့်အရေး ယူလျက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ လက်ရှိ သူတို့ ရောက်နေသည့် နေရာသည် အတော်လေးကိုမှ ထူးခြားဆန်းကြယ်လှသည်။

ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် အပြင်ဘက်နှင့် စာလျှင်၊ အများကြီး ပိုသိပ်သည်းသည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်ထက်ပင် ပို၍ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းသေးသည်။ ထို့အပြင် အပြာရောင် ကောင်းကင်ထက်ဝယ် တောက်ပထွန်းလင်းနေသော နေတစ်စင်းနှင့် အဖြူရောင် တိမ်စိုက်တိမ်တိုက်များလည်း သူတို့ ခေါင်းထက်တွင် ရှိနေသေးသည်။

ရန်ကိုင်တို့ ရောက်လာသည့် နေရာသည် ရှေးဟောင်းဂိုဏ်း တစ်ဂိုဏ်း၏ အပျက်အစီးပုံကြီး ဖြစ်ဟန်ထင်ရသော အဆောက် အဦးများကြားတွင် ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေး ကြည့်သည့်အခါ သူတို့ ရှစ်ယောက်အဖွဲ့မှလွဲ၍ အခြား မည်သည့် သက်ရှိမှ မရှိသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဒီနေရာက ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေလား” နင်ရှန်းချန်နှင့် အခြားသူများအားလုံး မယုံချင်ကြသလို ဖြစ်သွားသည်။

“ဟုတ်တယ်။ ဒါငါတို့ ရှာနေတဲ့ ရှေးဟောင်း အပျက်အစီး နယ်မြေပဲ” ဖေးကျီတုက ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် ပြန်ပြောသည်။ ထို့နောက် တစ်နေရာဆီသို့ လက်ညိုးထိုးပြကာ “အဲ့စာလုံးတွေကို ကြည့်လိုက်။ အခုလက်ရှိ ငါတို့ အရိပ်ကြယ်ပေါ်မှာ သုံးနေတာနဲ့ နည်းနည်းလေးမှမတူဘူး။ ပြီးတော့ အရင် နှစ်တစ်သောင်း အတွင်း အဲ့စကားတွေ သုံးခဲ့တဲ့ အကြောင်းလည်း တစ်ခါမှ မကြားဖူးဘူး”

ဖေးကျီတု ညွှန်ပြနေသော ဘက်တွင် အိမ်လေးတစ်လုံး ရှိနေခဲ့သည်။ အိမ်လေးကို သားနားစွာ ဆောက်လုပ်ထားပြီး ဒုတိယထပ် နေရာမှ ဆိုင်းဘုတ်တစ်ခု ချိတ်ဆွဲထားခဲ့သည်။ ဆိုင်းဘုတ်ပေါ်ရှိ စာသားများ မည်သည့် အရာအား ဆိုလိုသလဲ ဆိုသည်ကိုမူ မည်သူမှ မသိကြချေ။

ထိုကဲ့သို့ သူတို့ နားမလည်သည့် စကားလုံးများ ရေထားသည့် ဆိုင်ဘုတ်များ ချိတ်ဆွဲထားသည့် အခြား အဆောက်အဦးများလည်း ရှိနေပေသေးသည်။

“တကယ်ကြီး ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေ၊ ရှေးဟောင်း အပျက်အစီးနယ်မြေလို့တောင် မထင်ရဘူး” နင်ချန်းရှန်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့် လူကြီးနှင့် အဘွားအိုကြီးတို့လည်း စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။

သူတို့ ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေများကို တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးခြင်း မဟုတ်၊ တွေ့ဖူးပေသည်။ သို့သော် သူတို့ တွေ့ဖူးသည် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေသည် အတော့်ကို စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထို့အပြင် အခြားလူများကလည်း ထိုရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေများကို ရှာဖွေပြီးသွားလေပြီ။

ယခုကဲ့သို့ မည်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မှ သေသေချာချာ မရှာဖွေ၊ မစူးစမ်းရသေးသည့် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေ ဆိုသည်မှာ အတော့်ကိုမှ ရှားပါးလှပေသည်။ သူတို့သာ ချင်းတုန်ကို အောင်အောင်မြင်မြင် ကယ်ဆယ်နိုင်ခဲ့ပြီးနောက် ဤနေရာကို စိတ်ကြိုက် ရှာဖွေစူးစမ်းနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ထိုအကြောင်း စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခါ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များ ရုတ်တရက် စိတ်အားထက်သန်လာခဲ့ကြသည်။

“အခု ချင်းအိုကြီးကို ကယ်ဖို့က အရေးအကြီးဆုံးပဲ။ သူ့ကို ကယ်ပြီးမှ ဒီနေရာကို လာစူးစမ်းလည်း နောက်မကျသေးဘူး” ဖေးကျီတုက သတိပေးလိုက်သည်။ အကုန်လုံးကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်လေသည်။

တကယ်တော့ သူသည် အားလုံးအနက်တွင် အားအကောင်းဆုံး ဟုတ်သလို တန်ခိုးရှင်အဆင့်များသည်လည်း သူနှင့် အတော်လေး ဆက်ဆံရေး ကောင်းမွန်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် သူပြောသည်ကို မည်သူမှ မငြင်းဆိုခဲ့ကြချေ။

ချက်ချင်းပဲ ဖေးကျီတုသည် ချင်းတုန် ချန်ထားခဲ့သည့် အမှတ်အသားများကို လိုက်လံရှာဖွေခဲ့သည်။ ချင်းတုန်သည် ဤနေရာသို့ လာပြီးနောက် လိုရမယ်ရ အမှတ်အသားများ ချန်ထားရစ်ခဲ့ပေသည်။ ထို့ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ဖေးကျီတု အနေဖြင့် ချင်းတုန်အား မည်သည့်နေရာမှ စရှာလို့ ရှာရမှန်းမသိ ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။

ခဏကြာပြီးနောက်တွင် ဖေးကျီတု ချင်းတုန် ထွက်သွားသည့် လမ်းကြောင်းကို ရှာတွေ့သွားပြီး ထိုလမ်းအကြောင်းအတိုင်း လိုက်သွားခဲ့လေသည်။

အကုန်လုံး သူ့နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့ကြသည်။ သူ့နောက်သို့ လိုက်သွားရင်း မြင်မြင်သမျှ အဆောက်အဦးများကို ကြည့်လျက် အကုန်လုံး သက်ပြင်းတချချ လုပ်နေကြသည်။ ချင်းတုန်ကို ကယ်ဖို့ အလျင်လိုနေသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ထိုအဆောက်အဦးများကို စိတ်ကြိုက် သွားရှာဖွေမိပေလိမ့်မည်။

အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးသည့် အဆောက်အဦးများစွာ ရှိနေသေးသဖြင့် ထိုအဆောက်အဦးများထဲတွင် ကောင်းနိုးရာရာ တစ်ခုလောက် ရှာမတွေ့မည်ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုချေ။

သို့သော်လည်း ယခုမူ ပိုအရေးကြီးသည့် ကိစ္စတစ်ခု ရှိနေသဖြင့် ထိုအရာများကို မျက်ကွယ်ပြုထားခဲ့ရပေတော့မည်။

အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာအထိ သွားနေပြီးသည့်တွင် သူတို့ ရှစ်ယောက်စလုံး မည်သည့် အန္တရာယ်နှင့်မှ မကြုံတွေ့ခဲ့ရချေ။ သို့သော် အကုန်လုံး စိတ်သက်သာရာ မရသွားသည့်အပြင် သူတို့၏ အမူအရာမှာ ပို၍ လေးနက်တည်ကြည်လာခဲ့လေသည်။

ရုတ်တရက် ထူးဆန်းသင်းပျံ့သော ဆေးရနံ့တစ်ခုကို အကုန်လုံး ရလိုက်ကြသည်။ ထိုဆေးရနံ့ကို ရလိုက်သည့်အခိုက် အကုန်လုံး အနံ့ထွက်လာသည့် ဘက်ဆီသို့ လှည့်ကြည့် မိလိုက်ကြသည်။

“ဒါက..” နင်ရှန်းချန် မျက်လုံးပြူးသွားပြီး “ဆေးရနံ့က အဲ့ဘက်ကနေ လာနေတာ”

ဖေးကျီတု၏ မျက်နှာလည်း ဝင်းလက်တောက်ပသွားပြီး ချက်ချင်းပဲ သွားနှုန်းတင်လိုက်လေသည်။ အဖိုးတန်သော ရတနာ တစ်မျိုးမှသာလျှင် ထိုကဲ့သို့ သင်းပျံ့သော မွှေးရနံ့ကို ထုတ်လွှတ် ပေးနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် မည်သို့သော အရာက ထိုကဲ့သို့ သင်းပျံ့သော ရနံ့အား ထုတ်လွှတ်ပေးနေသလဲ ဆိုသည်ကို သူလည်း သိချင်မိပေသည်။

မကြာမီ ရန်ကိုင်တို့ ရှစ်ယောက်အဖွဲ့ ပန်းဥယျာဉ်ကြီး တစ်ခုရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ပန်းတော်တော်များများသည် အတော်လေး ကောင်းမွန်ကြသော်လည်း အားလုံး၏ အာရုံသည် ပန်းဥယျာဉ် အလယ်တွင် ရှိနေသော မီတာဝက်ကျော် မြင့်၍ ဓါးတစ်ချောင်းနှယ် ဖြောင့်တန်းလှသော ခရမ်းရောင် မြက်ပင် တစ်ပင်ဆီသို့ ရောက်နေခဲ့သည်။

အကုန်လုံး ရလိုက်သည့် ဆေးရနံ့သည့် ထိုခရမ်းရောင် မြက်ပင်ဆီမှ ရောက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။

“ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပဲ။ ပြီးတော့ ခရမ်းရောင်တောင် ဖြစ်နေပြီ” နင်ရှန်းချန်က ထိုခရမ်းရောင်မြက်ပင်ကို မြင့်ပြီးနောက် အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ နင်ရှန်းချန် မဆိုထားနှင့်၊ ဖေးကျီတုပင် ထိုမြက်ပင်ကို မြင်ပြီးနောက် အတော်လေး စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။

ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင်သည် ဓါးပညာရပ်ကို ကျင့်ကြံသည့် ကျင့်ကြံသူများအတွက် အကောင်းဆုံး အထောက်အကူ ဆေးလုံး တစ်လုံးဖြစ်သော ဓါးဝိဥာဉ်ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ရန် လိုအပ်သော အဓိကဆေးအမယ် ဖြစ်ပေသည်။ ဓါးဝိဥာဉ်ဆေးလုံးကို သောက်သုံးခြင်းဖြင့် ဓါးတာအိုကို ပို၍ လွယ်ကူလျင်မြန်စွာ နားလည်လာနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင်သည် တန်ခိုးရှင်အလယ်အလတ်အဆင့် ဆေးပင်တစ်ပင် ဖြစ်သဖြင့် အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင်ပင် အတော်လေး ရှားပါးသည်ဟု ပြော၍ ရပေသည်။ ထိုမြက်ပင် ရင့်လာသည့်အခါ ဓါးမြက်ပင်၏ အရောင်သည် ခရမ်းဖျော့ရောင် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း သက်တမ်းရင့်လာသည်နှင့်အမျှ ထိုခရမ်းရောင်မှာ တဖြည်းဖြည်း အရောင်ရင့်လာပေလိမ့်မည်။

လက်ရှိ ထိုဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင်၏ အရောင်အရ ၎င်း၏ သက်တမ်းမှာ နှစ်တစ်သောင်းကျော်နေလေပြီ။ ထိုကဲ့သို့ သက်တမ်းမြင့်သော ဆေးပင်မျိုးကို အရိပ်ကြယ်၏ ဈေးကွက်၍ သွားရောက်ရှာဖွေနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ထိုမြက်ပင်သည် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်ပေသည်။ ထို့အပြင် ထိုဆေးပင်သည် ဤနေရာတွင် ရှိနေသော ဖေးကျီတုကဲ့သို့သော တန်ခိုးရှင်အဆင့်ကဲ့သို့ ပညာရှင်များအတွက်ပင် အသုံးဝင်ပေ၏။

လက်ရှိ ရှိနေသူများအနက်တွင် မည်သူမှ ဓါးတာအို လမ်းကြောင်းကို တစိုက်မတ်မတ် မလျှောက်လှမ်းကြသော်ငြား အကုန်လုံးသည် ဓါးနှင့် ပက်သက်သော သိုင်းပညာရပ်များ၊ စိတ်စွမ်းအင်ပညာရပ်များကို အနည်းနှင့်အများ ဆိုသလို ကျင့်ကြံထားကြပေသည်။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး ထိုဓါးဝိဥာဉ် မြက်ပင်ကို လိုချင်ကြသည်။ ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင်သည် သူတို့အတွက် အသုံးမဝင်လျှင်ပင် ပြန်ရောင်းလျှင် သူတော်စင်သလင်းကျောက် အများကြီး ရနိုင်ပေလိမ့်မည်။

“အစ်ကိုဖေး…” နင်ရှန်းချန်က ဖေးကျီတုအား ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုရတနာသည် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်သော်ငြား ထိုမျှလောက်ဖြင့် သူတို့ကြားရှိ ရင်းနှီးမှုကို မဖျက်စီးနိုင်သေးချေ။ ထို့ပြင် သူတို့သည် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေထဲသို့ ဝင်လာရုံသေးသာ ရှိသေးသည်။ ဝင်ဝင်ချင်းတွင်ပင် ထိုကဲ့သို့ ရတနာမျိုး တွေ့နိုင်မည်ဆိုပါက အထဲသို့ ဆက်ဝင်သွားလျှင် ပိုမို ကောင်းမွန်သော ရတနာများကို တွေ့နိုင်မည်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။

ထို့ကြောင့် နင်ရှန်းချန်သည် ဖေးကျီတု၏ အမြင်ကို အရင်ဆုံး မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ချင်းတုန်ကို ကယ်ဆယ်ရေးသည် အဓိက ဖြစ်သဖြင့် အခြား အဆောက်အဦးများကို သွားရောက် မရှာဖွေ နိုင်သော်ငြား ရတနာတစ်ခုခု သူတို့ရှေ့တွင် ပေါ်လာလျှင် ထိုရတနာကို ဘာကြောင့် မယူဘဲ နေရမည်နည်း။

“မင်းတို့ ငါ့ကိုယုံတယ်ဆိုရင် ဒီရတနာကို ငါသိမ်းထားလိုက်မယ်။ ပြန်ထွက်တဲ့အခါကျမှ ဘယ်လိုဝေစု ခွဲမလဲ ဆိုတာကို ပြန်စဉ်းစားကြမယ်” ဖေးကျီတုက ပြောလိုက်သည်။

“ငါအဆင်ပြေတယ်” မိန်းမအိုကြီးက ပြောလိုက်သည်။

“ငါလည်း မြို့သခင်ဖေးကို ယုံတယ်” တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ နင်ရှန်းချန်လည်း သဘောတူပေသည်။

အကုန်လုံး သဘောတူလိုက်သည်ကို မြင်သော် ဖေးကျီတုသည် ကျောက်စိမ်းပေါက်ပြား တစ်ချောင်းကို ထုတ်လျက် ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ဆီ လျှောက်သွားလေသည်။

“အစ်ကိုရန် ဘာဖြစ်လို့လဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြီး ကြုတ်နေသည်ကို သတိပြုမိသော် ချိုင်ဟဲက ရန်ကိုင်နားသို့ လျှောက်လာပြီး မေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် ချိုင်ဟဲ၏ အမေးကို လျစ်လျူရှုထားပြီး မြက်ပင်ကိုသာ မျက်မှောင်ကြီးကြုတ်လျက် စိုက်ကြည့်နေ၏။ ခဏအကြာတွင် သူ့မျက်ဝန်းထဲ နားလည်သည့် အကြည့်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး အလျင်အမြန် အော်ပြောလိုက်လေသည် “မြို့သခင်ဖေး၊ ရပ်လိုက်၊ အဲ့ဒါ ဓါးဝိဥာဉ်မြက် မဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင်၏ ရုတ်တရက် အော်သံကြောင့် ချိုင်ဟဲ အံ့ဩသွားပြီး ဖေးကျီတုဆီ အလျင်အမြန် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ရန်ကိုင် သတိပေးသည်မှာ နောက်ကျသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ အော်သံ ထွက်ပေါ်လာသည့် အချိန်တွင် ဖေးကျီတုသည် ကျောက်စိမ်းပေါက်ပြားဖြင့် စတူးနေလေပြီ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၀)

ဖေးကျီတု၏ ကျောက်စိမ်းတူရွင်း ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင် ရှိနေသည့် မြေပြင်ကို ထိသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အဖြူရောင် အလင်းတန်းတို့ ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်။

ဖေးကျီတု၏ မျက်နှာ အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားပြီး အလျင်စလို ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။ လူအိုကြီး၊ မိန်းမအိုကြီးနှင့် တန်ခိုးရှင်ဒုတိယအဆင့် လူအိုကြီးတို့လည်း သူတော်စင်ချီကို အလျင်အမြန် လှည့်ပတ်၍ သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့် လေးယောက်ကို ကာကွယ်ပေးလိုက်ကြလေသည်။

ယခုလေးတင် ဓါးတစ်ချောင်းကဲ့သို့ ဖြောင့်စင်းနေသော ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင်သည် ရုတ်တရက် တွန့်လိမ်လာပြီး အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။ ၎င်းနေရာတွင် အစားထိုး ဝင်ရောက်လာသည်ကား အရောင် တလက်လက် ထနေသော တိမ်စိုင်တိမ်တိုက်ကြီးပင်။

အသက်တစ်ရှိုက်စာအတွင်း ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးသည် အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သူတို့ ပတ်ပတ်လည်တွင် မည်သည့် အဆောက်အဦးမှ မရှိတော့။ မည်သည့် ပန်းပင်မှ မရှိတော့၊ ခရမ်းရောင် ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင်လည်း မရှိတော့ဘဲ ထူးဆန်းသော တိမ်စိုင်တိမ်တိုက်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသော အဆုံးမဲ့ အာကာယံကောင်းကင်ကြီးသာ ကျန်ရှိတော့သည်။

အကုန်လုံး ရပ်နေသည့် နေရာသည် ပန်းဥယျာဉ်ရှေ့တွင် မဟုတ်တော့ဘဲ မျက်စိတစ်ဆုံး အရွယ်အစား၊ ပုံစံ အမျိုးမျိုး ရှိသော ရောင်စုံတိမ်တိုက်များထဲတွင် ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

“အစီအရင်လား” ဖေးကျီတု၏ မျက်နှာ မည်းမှောင်သွားခဲ့သည်။ ယခုမှပဲ အစောပိုင်းက သူတို့အားလုံး လိုချင်နေခဲ့သော ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင်သည် ထောင်ချောက် တစ်ခု ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ တစ်ယောက်ယောက်သာ ထိုဓါးဝိဥာဉ် မြက်ပင်ကို ခူးယူရန် ကြိုးစားလိုက်သည်နှင့် အစီအရင် အလိုလို အသက်ဝင်လာပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း အစီအရင်ကို ဖုံးကွယ်ထားသည်မှာ အလွန်ကိုမှ သေသပ်လွန်းလှသဖြင့် ရှစ်ယောက်စလုံး သတိ မပြုမိခဲ့ချေ။ ရန်ကိုင်ပင်လျှင် နောက်ဆုံး အခိုက်အတန့်မှ သတိပြုမိလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပြီး သတိလှမ်းပေးရန် ကြိုးစားခဲ့သော်ငြား နောက်ကျသွားခဲ့သည်။

ထိုအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ဖေးကျီတုသည် ရန်ကိုင်အား စိတ်ဝင်တစား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ တန်ခိုးရှင် အဆင့် လေးယောက်စလုံးပင် ထိုထောင်ချောက်ကို သတိ မပြုမိသော်ငြား ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယ အဆင့်လေး တစ်ယောက်က သတိပြုမိသည့်အပေါ် ဖေးကျီတုလည်း အနည်းငယ် အံ့ဩနေခဲ့သည်။

ဖေးကျီတု ဘာတွေးနေလဲ ဆိုသည်ကို သိနေသည့်အလား ရန်ကိုင်က ရှင်းပြလိုက်သည် “ဂျူနီယာက ဆေးပညာအကြောင်း နည်းနည်း တီးမိခေါက်မိရှိတယ်လေ။ ဒီဓါးဝိဥာဉ်က ခရမ်းရောင် ဆိုတော့ ဆေးပင်ရဲ့ သက်တမ်းက အရမ်းမြင့်နေလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်။ သက်တမ်း အရမ်းမြင့်နေတဲ့ ဓါးဝိဥာဉ်ဆေးပင်က ကိုယ့်ကို ဓါးတွေ လာစိုက်နေသလို ခံစားရစေတဲ့ အနံ့ကို ထုတ်လွှတ်တယ်။ မွှေးကြိုင်တဲ့ အနံ့မျိုးကို မထုတ်လွှတ်ဘူး”

ဖေးကျီတု ထိတ်လန့်သွားခဲ့သော်ငြား ထိုအကြောင်းကို ဆက်မမေးတော့ချေ။ ယခု သူတို့ ထောင်ချောက်ထဲ ရောက်နေပြီ။ ထိုမြက်ပင် ဘာကြောင့် ထောင်ချောက် ဖြစ်နေရသလဲ ဆိုသည်ကို မေးနေရန် အဓိကမဟုတ်။ အဓိကသည် ဤထောင်ချောက်ထဲမှ ထွက်နိုင်ရန် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီဘက်သို့ လှည့်၍ မေးလိုက်သည် “မင်းတို့ နှစ်ယောက်က အစီအရင် ပညာရှင်တွေ ဆိုတော့ ဒါဘာအစီအရင်လဲ သိလား”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲကို အစီအရင်ကို သေချာ စတင် လေ့လာတော့လေသည်။ ခဏ အကြာတွင် တုစီစီက မှုန်တေတေ အမူအရာဖြင့် ပြန်လည် တင်ပြလာသည် “ဂျူနီယာသာ မမှားရင် ဒီအစီအရင်က အခုခေတ်မှာ ပျောက်ကွယ်နေတဲ့ တစ္ဆေတိမ်တိုက် အစီအရင်ပဲ ဖြစ်လိမ်မယ်”

“ဂျူနီယာလည်း အဲ့လိုပဲ ထင်တယ်” ချိုင်ဟဲကလည်း ဝင်ရောက် ခေါင်းညိတ်ထောက်ခံလိုက်သည်။

“တစ္ဆေတိမ်တိုက် အစီအရင် ဟုတ်လား” ဖေးကျီတု တန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးယောက်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သုံးယောက်စလုံးလည်း သိဟန်မတူသော် လူငယ်နှစ်ယောက်ဘက် ပြန်လှည့်၍ မေးလိုက်လေသည် “ဒီအစီအရင်က ဖျက်စီးဖို့ ခက်လား။ ဒီအစီအရင်က ဘယ်လို အစီအရင်မျိုးလဲ”

တုစီစီက ခါးသက်သက် ပြုံးလိုက်ပြီး “အစီအရင်ကို ဖျက်ဖို့ အရင်မပြောဘဲ… ဒီအစီအရင် ဘယ်လို အစီအရင်မျိုးလဲ ဆိုတာကို ဂျူနီယာ အရင်ရှင်းပြဖို့ လိုလိမ့်မယ်။ အခု ကျွန်မတို့ကို ဝိုင်းထားတဲ့ တိမ်တိုက်တွေကို စီနီယာဖေးတို့ မြင်တယ်မလား”

“အင်း။ ဒီတိမ်တိုက်တွေကို ကြည့်ရတာ ပုံရိပ်ယောင်နဲ့ သိပ်မတူဘူး။ စွမ်းအင်တွေကနေ ဖန်တီးထားတာနဲ့လည်း မတူဘူး။ တကယ် ထူးဆန်းတဲ့ တိမ်တိုက်တွေ” နင်ရှန်းချန်က ခေါင်းညိတ် ထောက်ခံလိုက်သည်။

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့ဒါတွေက တကယ့် တိမ်တိုက် အစစ်တွေမှ မဟုတ်တာ” တုစီစီက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ဘယ်လို” ဖေးကျီတုနှင့် အခြားသူများအားလုံး ထိတ်လန့် အံ့အားသင့်သွားကြပြီး ချက်ချင်း ပြန်မေးကြလေသည် “ဒီတိမ်တိုက်တွေက အစစ် မဟုတ်ဘူးလို့ နင်ပြောလိုက်တာလား”

“ဟုတ်တယ်။ တစ္တေတိမ်တိုက်အစီအရင် ဘာလို့ ပျောက်ကွယ်သွားရလဲဆိုရင် ဒီအစီအရင်ကို ခင်းကျင်းဖို့အတွက် တိမ်တိုက်တွေကို သန့်စင်ဖို့ကို လိုအပ်လို့ပဲ။ အခုလက်ရှိ အရိပ်ကြယ်ပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ အားအကောင်းဆုံး ပညာရှင်တောင် အဲ့လို မလုပ်နိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီလို အစီအရင်မျိုး အခုခေတ်မှာ ပျောက်ကွယ်ကုန်တာ”

“တိမ်တိမ်တွေကို သန့်စင်တာလား…” ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ဖေးကျီတုနှင့် အခြားသူများအားလုံး မှင်သက်သွားခဲ့ကြလေသည်။ တုစီစီ ပြောသော စကားလုံးကို သူတို့အားလုံး ယုံရခက်နေကြသည်။

တိမ်တိုက်များကို သန့်စင်နိုင်ရလောက်အောင် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် မည်သည့် အတိုင်းအတာထိများ သန်မာနေသနည်း။

တုစီစီက အကုန်လုံး၏ မှင်သက်နေသော အမူအရာများကို မသိကျေးကျွန်ပြုလျက် ဆက်ပြောလိုက်သည် “တိမ်တိုက်တွေကို သန့်စင်တာက ပထမအဆင့်ပဲ။ နောက်တစ်ဆင့်က သန့်စင်ပြီးသား တိမ်တိုက်တွေကို မွန်းစားသားရဲ ဝိဥာဉ်တွေနဲ့ စွမ်းအင် အမျိုးမျိုး ထည့်သွင်းပေါင်းစပ်ပြီး သက်ရှိတစ်မျိုးအဖြစ် ပြောင်းရတာပဲ။ ဒါကြောင့် တစ္တေတိမ်တိုက်ထဲမှာ ရှိတဲ့ တိမ်တိုက်တွေ အားလုံးက တိမ်သားရဲတွေအဖြစ် ပြောင်းလဲလို့ရတယ်။ တိမ်တွေထဲ ထည့်ထားတဲ့ မွန်းစတားသားရဲဝိဥာဉ်တွေရဲ့ ခွန်အားက မတူတော့ တိမ်သားရဲတွေရဲ့ ခွန်အားတွေကလည်း မတူကြဘူး။ ဒါပေမယ့် သူတို့ ဘယ်လိုခွန်အားပဲ ပိုင်ဆိုင်ထားပါစေ တိမ်သားရဲတွေက အရမ်း သတ်ရခက်တယ်”

“နင်ပြောချင်တာက၊ ဒီတိမ်တိုက်တွေ အကုန်လုံး…” ဖေးကျီတုသည် အရောင်မတူသော တိမ်တိုက်များစွာကို ဆေးခါးကြီး စားထားရသည့် ရုပ်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည်။

တုစီစီ ဆက်ဖြေပေးနေရာပင် မလိုတော့ချေ။ အကြောင်းမှာ ဖေးကျီတု ပြောလို့ မပြီးသေးခင်မှာပဲ ပြန့်ကျဲနေသော တိမ်တိုက် အချို့ တွန့်လိမ်လှုပ်ရှားလာကြပြီး ပုံစံအမျိုးမျိုး ရှိသော မွန်းစတား သားရဲများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း ထိုတိမ်သားရဲများသည် အစစ်အမှန် ခန္ဓာကိုယ်ကို မပိုင်ဆိုင်ထားကြချေ။ မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ ထိုတိမ်တိုက်သားရဲများသည် သားရဲဝိဥာဉ်များနှင့် တိမ်တိုက်များကို စွမ်းအင်အမျိုးမျိုးသုံး၍ ပေါင်းစပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် သာမန် မွန်းစတားသားရဲများ ထက်ပင် ပို၍ သန်မာနေပေသေးသည်။

ထိုတိမ်တိုက်သားရဲများကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် အကုန်လုံး စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ကြသည်။ တုစီစီက သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလျက် “ကြည့်ရတာ ကျွန်မတို့ကံက သိပ်မဆိုးသေးဘူးနဲ့ တူတယ်။ တိမ်သားရဲတွေမှာ အဆင့်ကိုးသားရဲတွေပဲ ပါသေးတယ်”

သူတို့ ကံကောင်းသည်ဟု သူမ ပြောသွားခြင်းမှာ အကြောင်းအရင်း မရှိဘဲ ပြောနေခြင်း မဟုတ်။ ဤအစီအရင်ကို ခင်းကျင်းခဲ့သည်သူသည် တိမ်တိုက်များကို သန့်စင်နိုင်သူ ဖြစ်သဖြင့် အလွန်အမင်းကို အားကောင်းမည်မှာ သေချာသည်။ အစီအရင်ထဲတွင် အဆင့်တစ်ဆယ် တိမ်သားရဲများသာ ရှိနေခဲ့လျှင် သူတို့အားလုံး အနိစ္စချောပေပြီ။

မိုးမြေကို ပြောင်းပြန်လှန်နိုင်သည့် နည်းလမ်းများ ပိုင်ဆိုင်ထားလျှင်ပင် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သာ ရှိသေးသော ဖေးကျီတုနှင့် အခြား ပညာရှင်များအဖို့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်နှင့် ညီမျှသာ အဆင့်တစ်ဆယ်သားရဲကို ယှဉ်တိုက်ခိုက်ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ချေ။

ရှေးဟောင်း အပျက်အစီးထဲ ဝင်ဝင်ချင်းသာ ရှိသေးသော်ငြား ဤကဲ့သို့ အားကောင်းသော အစီအရင်ထဲ ရောက်ခဲ့ရသဖြင့် အကုန်လုံး ဖိအားခံစားနေကြရလေပြီ။ မည်သူမှ ဤနေရာကို လျှော့မတွက်ရဲကြတော့ချေ။ ဖေးကျီတုက အလျင်အမြန် အော်ပြောလိုက်လေသည် “တုမိန်းကလေးနဲ့ ချိုင်ကောင်လေး၊ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို အစီအရင်ကို ဖျက်စီးဖို့သာ အာရုံစိုက်၊ တိမ်သားရဲတွေကို ငါတို့ထိန်းထားလိုက်မယ်”

“ဟုတ်” ယခုအချိန်သည် သူတို့ အရည်အချင်းကို ထုတ်ပြရမည့် အချိန်မှန်း သိလိုက်သည့်အခါ တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်အား တက်ကြသွားကြသည်။

ဖေးကျီတုက ရန်ကိုင်နှင့် မောင်စကားနည်း လျန်ကွမ်းတို့ နှစ်ယောက်အား လှမ်းကြည့်၍ ပြောလိုက်သည် “မင်းတို့ နှစ်ယောက် ကိုယ်ဘာသာ ဂရုစိုက်ကြပေတော့။ သေတော့ မသေစေနဲ့ဦး”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်သော်ငြား လျန်ကွမ်း ကတော့ ဘာမှ ပြန်မပြောချေ။ သို့သော်လည်း သူ့သိုလှောင် လက်စွပ်ထဲမှ လက်ဝါးအရွယ် ရုပ်သေးရုပ်များစွာကို ထုတ်လိုက်၏။ သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ ထိုရုပ်သေးရုပ် အားလုံး သူ့ရှေ့တွင် အစီအစဉ်တကျ စီတန်းသွားကြသည်။ ပြီးသည်နှင့် ထိုရုပ်သေးရုပ် များထဲသို့ သူတော်စင်ချီကို စတင် ထည့်သွင်းတော့လေသည်။

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ရုပ်သေးရုပ်များ အလျင်အမြန် ကြီးထွားလာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်ပင်လျှင် ထိုရုပ်သေးရုပ်များကို အတော်လေး စိတ်ဝင်စားမိသွားသည်။

သူ့ဘဝတွင် ရုပ်သေးရုပ်သုံးသည့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ လျန်ကွမ်းသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ဖြစ်သော်ငြား သူထိန်းချုပ်နေသည့် ရုပ်သေးရုပ်အားလုံးသည် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့် သို့မဟုတ် ဒုတိယအဆင့်နှင့် တူညီသော စွမ်းအင် အရှိန်အဝါကို ထုတ်ဖော်နေကြသည်။

စုစုပေါင်း ရုပ်သေးရုပ် ခြောက်ရုပ်ရှိပြီး ထိုခြောက်ရုပ် စလုံးသည် ပုံသဏ္ဍာန်၊ အရွယ်အစား အမျိုးမျိုး ရှိကြသည်။ အသေးဆုံး ရုပ်သေးရုပ်သည် မြွေလေးတစ်ကောင် ဖြစ်ပြီး အကြီးဆုံး ရုပ်သေးရုပ်သည် အိမ်တစ်လုံးစားလောက် ရှိသည်။ သို့သော် ထိုရုပ်သေးရုပ် အားလုံးသည် အားကောင်းသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်ဖော်ထားကြသည်။

လျန်မိသားစု ဘာကြောင့် ကျော်ကြားရလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေပြီ။ ထိုရုပ်သေးရုပ်များနှင့် ဆိုပါက လျန်ကွမ်းသည် အဆင့်တူတွင် ပြိုင်ဘက် ကင်းသွားပြီဟု ပြော၍ရသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ယောက်နှင့် တွေ့လျှင်ပင် ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်နိုင်ချေ ရှိပေသည်။

ဖေးကျီတုသည် သူ၏ လက်စွဲတော် ကျောက်စိမ်းပြာ ပန်းကန်လုံးကို ဆင့်ခေါ်လိုက်ပြီး ဆယ်မီတာအကျယ်အထိသို့ ရောက်အောင် ကြီးအောင် ချဲ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျောက်စိမ်းပြာပန်းကန်လုံးကို တိမ်သားရဲများဆီသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ အပြာရောင် အလင်းတန်းတို့ ပေါက်ကွဲ ထွက်လာပြီးနောက် အဆင့်ကိုးတိမ်သားရဲသည် တစ်ချက်ပင် ပြန်မတိုက်နိုင်သေးခင်မှာပဲ အပြာရောင် အလင်းတန်း၏ လွှမ်းခြုံခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ အပြာရောင် အလင်းတန်း၏ လွှမ်းခြုံခြင်း ခံရပြီးနောက် မည်သို့ပင် ရုန်းကန်စေကာမူ မလွတ်မြောက်နိုင်တော့ဘဲ နောက်ဆုံးတွင် ကျောက်စိမ်းပြာ ပန်းကန်လုံးထဲသို့ ဆွဲခေါ်ဖမ်းယူခြင်း ခံလိုက်ရလေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ ကျောက်စိမ်းပြာ ပန်းကန်လုံး၏ စွမ်းအားကို သူလုံးလုံးကြီး အထင်သေးလိုက် မိပြီမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်သည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် နင်ရှန်းချန်ကလည်း နှာခေါင်းရှုံ့လျက် တုတ်ချောင်းနှင့် တူသော မှော်ရတနာတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည့်အခါ ထိုတုတ်ချောင်းသည် အနက်ရောင် အလင်းတန်းအသွင်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး အနီးအနားတွင် ရှိနေသော တိမ်သားရဲကို သွားရောက်ထိမှန်လေသည်။ အမျိုးသမီးအိုကြီးသည်လည်း အရောင်သုံးရောင် လင်းလက်တောက်ပနေသော ပိုက်ကွန် တစ်ခုကို ထုတ်လျက် ထိုပိုက်ကွန်ဖြင့် အဆင့်ကို တိမ်သားရဲ တစ်ကောင်ကို ဖမ်းကာ ရက်ရက်စက်စက် ပိုင်းဖြတ်ပစ်လိုက်၏။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် သုံးယောက် ရုတ်တရက် လှုပ်ရှားလိုက်သည့် အခါ တိမ်သားရဲများ ဒေါသထွက်သွားကြပြီး အစွယ်များဖြဲလျက် ဟိန်းဟောက်ကြတော့သည်။ ကျောက်စိမ်းပြာပန်းကန်လုံးထဲ ဖမ်းခံထားရသည့် အဆင့်ကိုး တိမ်သားရဲမှလွဲ၍ ကျန်တိမ်သားရဲ အားလုံး မာန်ဖီလျက် အစွယ်တကားကားဖြင့် အာလုံးဆီ ခုန်ဝင်လာကြသည်။ မရောက်သေးခင်မှာပင် ဖေးကျီတုတို့အား စွမ်းအင်အလင်းတန်းများဖြင့် ပစ်ခတ်လိုက်ကြလေသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ဖေးကျီတုနှင့် အခြားတန်ခိုးရှင် အဆင့် သုံးယောက်၏ အမူအရာ ပို၍ လေးနက်သွားခဲ့ရသည်။ ဖေးကျီတုသည် ကျောက်စိမ်းပြာပန်းကန်လုံးကို ပြန်ခေါ်လိုက်ပြီး ထိုပန်းကန်လုံးကို သုံးလျက် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ ပတ်လည်၌ အကာအရံတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်လေသည်။

“အစ်ကိုဝမ်၊ တုမိန်းကလေးနဲ့ ချိုင်ကောင်လေးကို တစ်ချက်လောက် ဂရုစိုက်ထားပေးပါလား” ဖေးကျီတုသည် ကျောက်စိမ်းပြာပန်းကန်လုံးကို ချန်ထားရစ်ခဲ့ရင်း တန်ခိုးရှင် ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူအား လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ပြေးဝင်လာနေသော တိမ်သားရဲများဆီ ပြေးဝင်သွားလေသည်။

နင်ရှန်းချန်နှင့် အမျိုးသမီးအိုကြီးသည်လည်း သူတို့၏ လက်နက် အသီးသီး ဖြစ်ကြသော တုတ်ချောင်းနှင့် ပိုက်ကွန်ကို သုံး၍ ပြေးဝင်လာနေသော တိမ်သားရဲ ရှစ်ကောင်ကို ဝင်ရောက် တိုက်ခိုက်ကြလေသည်။

မျိုးရိုးနာမည်ဝမ် အမည်ရသော သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက မူလနေရာတွင် ရပ်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့်သာ ရှိနေသေးသည်ကို မြင်သော် ထအော်လေသည် “မင်တို့ ဒီအတိုင်းပဲ ရပ်နေတော့မှာလား”

“အို” အဆူအငေါက်ခံလိုက်ရမှပဲ ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ အသိပြန်ဝင်လာကြပြီး သူတို့၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ အထူး ပစ္စည်းအချို့ကို အလျင်အမြန် ထုတ်လိုက်ကြလေသည်။

ရန်ကိုင် တုစီစီတို့အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုနှစ်ယောက် အစီအရင်အား စတင် လေ့လာနေသည်ကို မြင်သော် တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။

ယန်ယန် အတူတူ ရှိနေပြီမှာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် ထိုပစ္စည်းများသည် အစီအရင် ပညာရှင်များအတွက် အခြေခံ ပစ္စည်းများဖြစ်မှန်း သိထားသည်။ ထိုအရာများကို အစီအရင်အား ဖန်တီးရာတွင် အသုံးပြုနိုင်သလို ဖျက်စီးရာတွင်လည်း သုံးနိုင်ပေသည်။

ထို့အပြင် ထိုပစ္စည်းများဖြင့် ဆိုပါက အစီအရင်ပညာကို မကျွမ်းကျင်သည့် လူများပင် ရိုးရှင်သော အစီအရင်များ ခင်းကျင်နိုင်ပေသည်။

အစကမူ ယန်ယန်ကို သူ့အတွက် ထို့ကဲ့သို့သော ပစ္စည်းများကို လုပ်ပေးရန် တောင်းဆိုချင်ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်လည်း ထိုသို့ တောင်းဆိုဖို့ရာ အခွင့်အရေး၊ အချိန် မရခဲ့ချေ။ ယခုတစ်ကြိမ် ခရီးမှ ပြန်လျှင် ယန်ယန်အား ထိုပစ္စည်းများ လုပ်ပေးရန် သွားရောက် အကူအညီ တောင်းရပေလိမ့်မည်။

ထိုပစ္စည်းများဖြင့် ဖန်တီးထားသော အစီအရင်သည် အားကောင်းသော အစီအရင်တစ်ခု မဖြစ်နိုင်သော်လည်း ထိုပစ္စည်းများသည် ထပ်တလဲလဲ အသုံးပြုနိုင်သော ပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြသည်။ အပြင်ထွက်တိုင်း မကြာခဏ အန္တရာယ်နှင့် ကြုံလေ့ရှိသော ရန်ကိုင်ကဲ့သို့သော လူတစ်ယောက်အဖို့ ပစ္စည်းများသည် အလွန်ကိုမှ အသုံးဝင်ပေလိမ့်မည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၁)

ရုပ်သေးရုပ်များကို အသက်သွင်းပြီးသည်နှင့် လျန်ကွမ်းသည် ထိုရုပ်သေးရုပ်များကို ဖေးကျီတုတို့ လက်မှ လွတ်ထွက်လာသည့် အဆင့်ရှစ်သားရဲအား ပြေးဝင် တိုက်ခိုက်စေလိုက်သည်။ တိမ်သားရဲများသည် မယုံကြည်စရာ ကောင်းလောက်အောင်ကို ခန့်မှန်းရ ခက်လှပေသည်။ တိမ်သားရဲ တစ်ကောင်သည် လျန်ကွမ်း၏ ရုပ်သေးရုပ်များစွာကို ထိန်းထားနိုင်ခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်လည်း တုန့်ဆိုင်းမနေခဲ့ဘဲ ရှေ့သို့ ပြေးတက်သွားပြီး အဆင့်ရှစ် တိမ်သားရဲတစ်ကောင်ကို တားဆီးလိုက်လေသည်။

ဖေးကျီတုနှင့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များသည် ထိုတိမ်သားရဲ နှစ်ကောင်ကို တမင်သက်သက် လွှတ်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုသို့လွှတ်ပေးလိုက်ရခြင်းမှာ သူတို့အတွက် အခြား ပိုသေချာအာရုံစိုက်ရမည့် အဆင့်ကိုးသားရဲများ ရှိနေသလို ရန်ကိုင်နှင့် လျန်ကွမ်းတို့၏ စွမ်းအား အကန့်အသတ်ကို သိလိုသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုနည်းဖြင့်သာ ရန်ကိုင်နှင့် လျန်ကွမ်းသည် သူတို့အတွက် အထောက်အကူ ဖြစ်စေမည်လား၊ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး ဖြစ်စေမည်လား သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင် တားလိုက်သော အဆင့်ရှစ် မွန်းစတားသားရဲသည် ကျားကြီးတစ်ကောင် ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏ အမြီးရှည်ကြီးသည် စတီးရောင် တလက်လက် ထနေကာ ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်း ဆယ်မီတာကျော် မြင့်ပေသည်။ သို့သော်လည်း တစ်ကိုယ်လုံးသည် ထူးဆန်းစွာကို အစိမ်းရောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ထိုကျားလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း ၎င်းဆီမှ အော့အန်ချင်စရာ ကောင်းသည့် အနံ့အသက်တစ်မျိုး ထွက်လာသည်။ ထိုကျားကို အဆိပ်ရှိသည့် ပစ္စည်းတစ်မျိုးမျိုးနှင့် ပေါင်းစပ်ထားခြင်း ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်းပဲ နားလည်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် ကျားလှုပ်ရှားမည့် အချိန်ကို စောင့်မနေဘဲ ချက်ချင်းပဲ လက်ဦးမှုရယူလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းထိပ်မှ ရွှေရောင်ပိုးမျှင်တစ်မျှင် ထွက်ပေါ်လာပြီး ကျားတစ်ကောင်လုံးကို အစိတ်စိတ် ပိုင်းဖြတ်ပစ်သွားခဲ့သည်။ ဒေါသတကြီး ဟန်းဟောက်သံ တစ်သံနှင့်အတူ ကျားတစ်ကောင်လုံး အစိတ်စိတ် အမွှာမွှာဖြစ်အောင် ပိုင်းဖြတ်ပစ်ခံလိုက်ရလေသည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ မရသွားခဲ့။ အကြောင်းမှာ ကျားသည် တစ်စစီ ဖြစ်သွားခဲ့သော်ငြား ၎င်း၏ အရှိန်အဝါမှာ လျော့ပါသွားခြင်း မရှိသည့်အပြင် ပို၍ပင် ပြင်းထန်လာသည့် အတွက်ကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။

ရန်ကိုင်မှ ရွှေရောင်ပိုးမျှင်ကို ပြန်ဆင့်ခေါ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် တစ်စစီ ဖြစ်နေသော အစိမ်းရောင်တိမ်တိုက်များ အတူတကွ ပြန်လည် စုဝေးသွားကြပြီး ကျားကြီးအဖြစ်သို့ ပြန်လည် အသွင်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။

တိမ်သားရဲများသည် အလွန်ကိုမှ သတ်ရခက်ပေသည်။ သာမန် အဆင့်ရှစ် သားရဲတစ်ကောင်သာ ဆိုပါက ရန်ကိုင်၏ တိုက်ကွက်နှင့် ကြုံပြီးနောက် မည်သို့မှ ပြန်လည် အသက်ရှင် လာနိုင်တော့မည် မဟုတ်သော်လည်း တိမ်သားရဲများသည် တစ်စစီ ဖြစ်သွားလျှင်ပင် ပြန်လည် အသက်ရှင်လာနိုင်သည်။ တုစီစီ ချဲ့ကားပြောနေခဲ့ခြင်း မဟုတ်ချေ။

ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် ရွှေရောင် ပိုးမျှင်ကို ပြန်သိမ်းထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ဆီမှ စူးရှသော ငှက်အော်သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို မီးငှက်တစ်ကောင် ရန်ကိုင်ဆီမှ ထွက်ပေါ်လာပြီး ၎င်း၏ မီတာများစွာ ကျယ်ပြန့်သော တောင်ပံများကို ဖြန့်ကျက်လျက် ကျားကြီးဆီသို့ ပြေးဝင်သွားလေသည်။

မီးငှက်ကို မြင်သည်နှင့် ကျားမျက်လုံးထဲ ကြောက်လန့်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားလေသည်။ အစောပိုင်းကကဲ့သို့ မော်ကြွားနေခြင်း မရှိတော့ဘဲ ချက်ချင်း အစိမ်းရောင်မြူခိုးများကို မှုတ်ထုတ်ကာ ထိုမြူခိုးများထဲတွင် အမြန် ဝင်ပုန်းနေလိုက်သည်။

ကျား၏ လုပ်ရပ်ကိုမြင်သော် မီးငှက်၏ မျက်လုံးထဲ အထင်သေးရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သို့သော် အဆိပ်မြူကို ကြောက်လန့်နေခြင်း မရှိဘဲ တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ အဆိပ်မြူထဲသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။

မီးငှက်ဝင်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အဆိပ်တိမ်တိုက်တွင်းမှ ကျားအော်သံ၊ မီးငှက် အော်ဟစ်သံတို့ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာပြီး တိမ်တိုက်သည်လည်း အစိမ်းရောင် သီးသန့်မဟုတ်ဘဲ အစိမ်းနှင့် ကြက်သွေးရောင် ရောထွေးသွားခဲ့လေသည်။ ရန်ကိုင်ကမူ ထိုမြင်ကွင်းကို လက်ပိုက်၍သာ စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။

မြင့်မားလှသော အပူချိန်ကြောင့် အစိမ်းရောင်မြူခိုများ အဆက်မပြတ် အငွေ့ပျံ ပျောက်ကွယ်နေခဲ့သည်။ အချိန် အတန်ကြာသော် ကျားကြီး မှုတ်ထုတ်ထားသည့် အစိမ်းရောင် အဆိပ်မြူခိုးများ ပျောက်ကွယ်ပါးလျသွားပြီး ကျား၏ပုံရိပ် ရန်ကိုင်ရှေ့တွင် တစ်ဖန် ပြန်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

မီးငှက်သည် ကျားကြီးနှင့် တိုက်ပွဲတွင် အသားစီးရနေသည်။ ၎င်းမှ မှုတ်ထုတ်လိုက်သော မီးတောက်များသည် အဆိပ်မြူများကို အဆက်မပြတ် လောင်ကျွမ်းပစ်နေခဲ့ပြီး ကျားမှာလည်း တစ်ချက်ကလေးပင် ပြန်မတိုက်နိုင်သည်အထိ ဖိနှိပ်ထားခံရသည်။ မီးမြှိုက်ခြင်းခံလိုက်ရသည့် ကျားကြီး ပိုပို၍ ကြောက်လန့် ထိတ်လန့်လာခဲ့သည်။

မီးငှက်သည် ထိုမျှနှင့်ပင် မကျေနပ်သေးဘဲ မီးအပူချိန်ကို ထပ်မံ တိုးမြှင့်လိုက်လေသည်။

ကျားနှင့်မီးငှက် တိုက်ပွဲကိုကြည့်ရင်း ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့အား ကာကွယ်ပေးနေသည့် မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် လူ၏ မျက်လုံးထဲ မနာလို အားကျစိတ်တို့ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။

ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တွင် သွားရောက် သောင်းကျန်းပြီး ရှဲ့မိသားစုမှ တန်ခိုးရှင်အဆင့် တစ်ယောက်ကို သတ်ပစ်လိုက်သည့်သတင်း အလျင်အမြန် ပျံ့သွားခဲ့သည်။ ယခု သူ့တွင် အစွမ်းထက်သည့် မီးဓါတ်အမျိုးအစား မှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ် တစ်ခု ရှိနေကြောင်းကို လူများစွာ သိပြီးနေကြလေပြီ။

ထို့ကြောင့်ပဲ နင်ရှန်းချန်ဆိုသော လူအိုကြီးနှင့် အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များသည် ရန်ကိုင်အပေါ် ပုံမှန်ထက် ကောင်းပြနေခြင်း ဖြစ်သည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်တိုင်းသည် အနည်းဆုံး တန်ခိုးရှင် အဆင့် မှော်ရတနာ တစ်ခုလောက် ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။ သို့သော် နှစ်ပေါင်းများစွာ အသုံးပြုပြီးနောက် ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် မှော်ရတနာများ တဖြည်းဖြည်း ယိုယွင်းပျက်စီးလာကြသည်။ ထိုမှော်ရတနာများကို ပြန်ပြင်ချင်သည် ဆိုပါက တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပန်းပဲရှင်တစ်ယောက်ဆီမှ အကူအညီတောင်းမှ ရပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပန်းပဲပညာရှင်များ မည်မျှ ရှားပါးလိုက်သနည်း။ အရိပ်လခန်းမ ကဲ့သို့ အင်အားစုကြီးတွင်ပင် ပန်းပဲဆရာဆို၍ တန်ခိုးရှင် အဆင့်နိမ့် ပန်းပဲဆရာကြီး ကဲလင်တစ်ဦးသာ ရှိသည်။ သို့သော် လွန်ခဲ့သော ခြောက်လခန့်က သူကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့၏ မှော်ရတနာများကို ပြန်ပြင်ချင်ကြသည့် အရိပ်လခန်းမရှိ ကျင့်ကြံသူများ မည်သည့်နေရာတွင် သွားပြင်ရန်မှန်း မသိရ ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်တွင် မီးဓါတ်အမျိုးအစား မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် တစ်ခု ရှိနေကြောင်း သိလိုက်ရသည့် အချိန်တွင် ထိုလူများ စိတ်ဝင်စားမိသွားကြသည်။

ရန်ကိုင်သာ ထိုမှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်ကို သူ့တို့ဆီ ခဏလောက် ငှားပေးမည် ဆိုပါက သူတို့ မှော်ရတနာများကို အနည်းအကျဉ်း ပြန်ပြင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ အကောင်းအတိုင်း ဖြစ်သွားအောင် ပြန်မပြင်နိုင်သည့်တိုင် အတော်လေး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဖြစ်သွားအောင်တော့ ပြန်ပြင် နိုင်မည်မှာ သေချာသလောက် ရှိသည်။

ထို့ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့်ပညာရှင်များ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်ကို အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ ကောင်းပြ၊ ဖားယားနေပြမည်နည်း။

ယခု မီးငှက်၏ စွမ်းအားကို ကိုယ်တိုင် မြင်ပြီးနောက် မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် လူအိုကြီး ပို၍ပင် ပျော်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ကောင်းကင်ကံကြမ္မာမြို့တော်တွင် သွားရောက် သောင်းကျန်စဉ်က ပန်းပဲမီးဖိုတစ်ခုကို ဆင့်ခေါ်ခဲ့သည်။

အကုန်လုံးသာ သူမျှော်လင့်ထားသလို ဖြစ်မည်ဆိုပါက မီးငှက်သည် ထိုပန်းပဲမီးဖို၏ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ဖြစ်လောက်သည်။ ထိုကဲ့သို့‌ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်မျိုးကို မွေးထုတ်ပေးနိုင်သည့် ပန်းပဲမီးဖို၏ အဆင့်မှာလည်း နိမ့်ကျခြင်း မရှိလောက်ချေ။

မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ရှိနေသော ပန်းပဲမီးဖိုဖြင့်သာ ဆိုပါက ပန်းပဲထုလုပ်ခြင်းကို မတတ်ကျွမ်းလျှင်ပင် သူတို့၏ မှော်ရတနာကို အတော်လေး ကောင်းမွန်အောင် ပြန်လည် ပြုပြင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း မည်သူကများ ထိုကဲ့သို့ မှော်ရတနာမျိုးကို သူစိမ်းလူ တစ်ဦးဆီ ငှားမည်နည်း။ ထိုကဲ့သို့ မှော်ရတနာမျိုးကို ငှားချင်သည် ဆိုပါက ပိုင်ရှင်နှင့် အလွန်အမင်း ရင်းနှီးနေမှ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူသည် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ကို စောင့်ရှောက်နေစဉ် အတောအတွင်း ရန်ကိုင်အား ကူညီပေးနိုင်မည့် အခွင့်အလမ်းကို စောင့်ဆိုင်းနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း လက်ရှိ သူမြင်ရသလောက် ရန်ကိုင်သည် တိမ်သားရဲများကို တိုက်ခိုက်ရာတွင် သူ့အကူအညီကို လိုမည့်ပုံ မပေါ်ချေ။ သူကိုယ်တိုင် ဝင်ပါစရာ မလိုလောက်သည်အထိ ကြမ်းတမ်းနေသော မီးငှက်၏ စွမ်းအားကြောင့် အံ့အားသင့်မိသလို အနည်းငယ်လည်း နောင်တရမိသည်။

သူထိုအကြောင်းများကို တွေးနေစဉ် ကျား၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ သုံးပုံတစ်ပုံ ကျုံ့သွားခဲ့လေပြီ။ မီးငှက်မှာ ၎င်း၏ အဆိပ်မြူများကို အဆက်မပြတ် မီးရှို့ပစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ကျား၏ ခန္ဓာကိုယ် သုံးပုံတစ်ပုံသည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရလေပြီ။

မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင်၏ ဝိဥာဉ်နှင့် ပေါင်းထားခြင်း ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် တိမ်သားရဲသည် အတော်လေး အသိဥာဏ် ရှိသည်ဟု ဆို၍ရပေသည်။ အခြေအနေ မဟန်တော့သည်ကို သတိပြုမိသော် ဒေါသတကြီး ဟိန်းဟောက်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ကျား၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး ဖောင်းကောင်းလာခဲ့လေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို သတိပြုမိလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် မျက်နှာပျက်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်ကို ပြန်ဆုတ်လာရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် လည်း ကျားနှင့် ခပ်မြင့်မြင့်အကွာသို့ ပျံတက်သွားလိုက်၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို ကျားတစ်ကိုယ်လုံး တစ်စစီ ပေါက်ကွဲ ထွက်သွားပြီး အစိမ်းရောင်မြူခိုး၊ မြူစများအဖြစ် အဘက်ဘက်သို့ လွင့်စင်ထွက်ကုန်ကြသည်။ ထိုမြူခိုးမြူစများသည် အပြီးတိုင် ပျောက်ကွယ်သွားခြင်း မရှိဘဲ ကျာငယ်လေးများအဖြစ်သို့ ပြန်လည် အသွင်ပြောင်းလျက် အဘက်ဘက်သို့ ထွက်ပြေးကြလေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ဒေါသပုန် ထသွားခဲ့သည်။ သူလှည့်စားခံလိုက်ရပြီမှန်း သိလိုက်သည်။ ကျား၏ ပုံစံကိုမြင်စဉ်က ကျားသည် သူ့ဝိဥာဉ်ကို ဖောက်ခွဲရန် ကြိုးစားနေသည်ဟု ထင်လိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ကျားနှင့် ဝေးရာသို့ ထွက်ပြေးမိခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း တကယ်တမ်းတွင် ကျားသည် သူ့ကိုယ်သူ ဖောက်ခွဲပစ်ရန် ကြိုးစားနေခြင်း မဟုတ်ဘဲ တစ်ဖက်လှည့်နည်းဖြင့် ထွက်ပြေးရန် ကြံနေခြင်း ဖြစ်နေခဲ့သည်။

တောင်ပံများကို ဒေါသတကြီး ဖြန့်ကျက်လျက် မီးငှက်သည် ထိုကျားငယ်လေးများဆီသို့ မီးတောက်ဘောလုံးများ အဆက်မပြတ် ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။

သို့သော်လည်း ကျား၏ ခန္ဓာကိုယ် ပေါက်ကွဲသွားပြီးနောက် ထွက်ပေါ်လာသော ကျားငယ်လေးများ၏ အရေအတွက်မှာ အလွန်ကိုမှ များပြားလှသည်။ မီးငှက်သည် မီးဘောလုံးများစွာကို ပစ်လွှတ်လိုက်သည်နှင့် ကျားငယ်အားလုံးကို ရှင်းပစ်နိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိဘဲ အနည်းအကျဉ်းကို လွတ်မြောက်သွားစေမိခဲံသည်။

ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုးမီးတောက်ဖြင့် ပိုက်ကွန်တစ်ခုကို ဖန်တီး၍ လွတ်သွားသော ကျားငယ်များဆီ လှမ်းပစ်လိုက်လေသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို မီးငှက်လက်မှ လွတ်လာသော ကျားငယ် အားလုံး အနက်ရောင်ပိုက်ကွန်ထဲ အဖမ်းခံလိုက်ရသည်။ တရှဲရှဲ မြည်သံနှင့်အတူ ကျားငယ်လေးများ စတင် လောင်ကျွမ်းခံရသည်။ သူတို့ မည်သိုပင် လွတ်မြောက်အောင် ကြိုးစားနေစေကာမူ ကျားငယ်၏ လက်မှ မလွတ်မြောက်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ခဏအကြာတွင် တိမ်တိုက်ကြားကြီး သဲလွန်စမကျန် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ထိုအခါမှပဲ ရန်ကိုင် သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်သည်။ မီးငှက်၏ အကူအညီသာ မရှိပါက ထိုတိမ်သားရဲကို သတ်လျှင်ပင် အလွန်ကိုမှ ခက်ခဲလိမ့်မည်မှန်းကိုလည်း နားလည်သွားခဲ့သည်။ နတ်ဆိုး မီးတောက်သည် မီးငှက်၏ အဆိပ်ကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်သော်ငြား သူကိုယ်တိုင်က မီးငှက်ကဲ့သို့ အဆိပ်ပြီးနေခြင်း မဟုတ်သဖြင့် ထိုကျားငယ်လေးနှင့် တိုက်မည်ဆိုပါက သေချာ သတိထားရန် လိုအပ်ပေသည်။

မီးငှက်ကို ပြန်ခေါ်လိုက်ပြီးနောက် လျန်ကွမ်းဘက် အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ လျန်ကွမ်းလည်း သူ့အား ပြန်လှမ်းကြည်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရဿည်။ ရန်ကိုင် စိတ်ထဲ အနည်း အံ့အားသင့်နေမိခဲ့သည်။ ထိုမျှ အချိန်တိုအတွင်း လျန်ကွမ်း မည်သည့်နည်းလမ်းကိုသုံး၍ တိမ်သားရဲအား သတ်သွားလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မစဉ်းစားတတ်အောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ လျန်ကွမ်းသည်လည်း အတူတူပင်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် ပခုံးထက်တွင် နားနေသော မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်ကို မြင်ပြီးနောက် လျန်ကွမ်း နားလည် သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့မျက်လုံးထဲတွင် အထင်သေးသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် တိမ်သားရဲကို သတ်လိုက်နိုင်ခြင်းသည် ထိုမှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ် သက်သက်ကြောင့်ဟုသာ ထင်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး တန်ခိုးရှင် အဆင့် နှစ်ယောက်၏ တိုက်ပွဲဆီ အကြည့်လှည့်လိုက်သည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို နှစ်ယောက်စလုံး၏ အမူအရာ မှုန်ကုတ်သွားခဲ့ရသည်။

အကြောင်းမှာ သူတို့ တိမ်တိုက်သားများကို သတ်နေစဉ် အခြားသော တိမ်တိုက်တစ်ခုသည် တိမ်တိုက်သားရဲတစ်ကောင် အဖြစ်သို့ စတင် ပြောင်းလဲနေပြီ ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုတိမ်သားရဲသည် အဆင့်ကိုး မွန်းစတား သားရဲတစ်ကောင်နှင့် ဆင်တူသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ် နေခဲ့သည်။

ထိုအချက်ကို သတိပြုမိပြီးနောက် ရန်ကိုင်ပင်မဟုတ်၊ လျန်ကွမ်းပါ စိတ်ညစ်သွားခဲ့ရသည်။ ဖေးကျီတုနှင့် အခြား သူများလည်း စတင် ခေါင်းကိုက်လာခဲ့ရလေပြီ။

လူအိုကြီး၊ အဘွာအိုကြီးနှင့် ပူးပေါင်း၍ လက်ကျန် အဆင့်ကိုး တိမ်သားရဲများကို ထိန်းထားနိုင်သော်လည်း အခြား အဆင့်ကိုး တိမ်တိုက်သားရဲ တစ်ကောင်သာ ထပ်ပေါ်လာမည် ဆိုပါက တိုက်ပွဲ အခြေအနေ မည်သို့ ပြောင်းလဲသွားမည်နည်း။

မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် လူအိုကြီးလည်း အထိုအချက်ကို မြင်ပေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့တာဝန်မှာ ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီကို ကာကွယ်ပေးရန် ဖြစ်သည့်အတွက်ကြေင့် သွားကူညီချင်သည့်တိုင် ထိုနှစ်ယောက်ကို အလွယ်တကူ ထားပြီး မထွက်သွားရဲချေ။ ထိုနှစ်ယောက်သာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားပါက ဤအစီအရင်ကို ဖျက်စီးမည်သူ တစ်ယောက်မှ ရှိတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

အခြားတိမ်တိုက်များလည်း အများကြီး ရှိနေသေးလေရာ သူတို့ စွမ်းအားကုန်သုံးပြီး တိုက်မည် ဆိုလျှင်ပင် အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာနေသော တိမ်တိုက်သားရဲများကြောင့် သူတို့ အားလုံး အားပြတ်ပြီးတော့သာ သေသွားကြပေလိမ့်မည်။

ဤစိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်သည် သားကောင်ကို တဖြည်းဖြည်း အားကုန်အောင် ညှင်းနှိပ်စက်ပြီးမှ သတ်ဖြတ်ရန် လုပ်ထားသော အစီအရင်မျိုး ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ဤကဲ့သို့သော အစီအရင်မျိုးနှင့် ကြုံရလျှင် အစီအရင်ကို ဖျက်စီးနိုင်မှာသာ အဆင်ပြေပေလိမ့်မည်။

မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူ ဘာလုပ်ရ ဘာကိုင်ရမှန်း မသေချာ ဖြစ်နေစဉ်မှာပဲ ရန်ကိုင်သည် မီးငှက်အား ထိုတိမ်တိုက် သားရဲကို သွားရောက်တိုက်ခိုက်ရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် လျန်ကွမ်းဘက်သို့ လှည့်၍ “အစ်ကိုဝမ်၊ ကျုပ်တို့ အတူပူးပေါင်းပြီး အဲ့ကောင်ကို ထိန်းထားရင် ဘယ်လိုလဲ။ အခု လောလောဆယ် ကျုပ်တို့ အဲ့ကောင်ကို မသတ်နိုင်သေးဘူး ဆိုပေမယ့် အချိန်ဆွဲဖို့ကတော့ ပြဿနာ မဟုတ်လောက်ဘူး”

“ငါသိတယ်။ မင်းငါ့ကို လာပြောနေစရာ မလိုဘူး” လျန်ကွမ်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး သူ့ရုပ်သေးရုပ်များကို တိမ်သားရဲဆီသို့ ပို့လိုက်လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၂)

အဆင့်ကိုးတိမ်သားရဲသည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်းသော်ငြား ရန်ကိုင်နှင့် လျန်ကွမ်းတို့သည်လည်း သာမန် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များ မဟုတ်ကြချေ။ ရန်ကိုင်သည် အဆင့်ကျော်ပြီး ရန်သူများကို တိုက်ခိုက်နိုင်သလို လျန်ကွမ်း ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ရုပ်သေးရုပ်များကိုလည်း အထင်သေး၍ မရချေ။ ထို့အပြင် မီးငှက်၏ အကူအညီပါ ရှိနေသဖြင့် အဆင့်ကိုး တိမ်သားရဲ တစ်ကောင်ကို ထိန်းချုပ်ထားဖို့သည် မခက်ခဲလှချေ။

တစ္ဆေတိမ်တိုက်အစီအရင်ထဲ ဖြစ်ပျက်နေသော ပြောင်းလဲမှုများနှင့် ပက်သက်၍ စိတ်ထင့်နေရသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက် ထိုအဆင့်ကိုး မွန်းစတားသားရဲကို အချိန်တိုအတွင်း ဖျက်စီးပစ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဂျူနီယာနှစ်ယောက် အဆင့်ကိုး တိမ်သားရဲအား အလွယ်တကူ ကိုင်တွယ်နိုင်သည်ကို မြင်သော် ဖေးကျီတုနှင့် အခြားပညာရှင်များ ဝမ်သားသွားပြီး သူတို့၏ ပြိုင်ဘက်များကို အလျင်အမြန် တိုက်ခိုက်ကြတော့လေသည်။ တိမ်သားရဲအချို့ကို သတ်လိုက်သော်လည်း ပြန်ရှင်လာသည်ကို မြင်ပြီးနောက် အချိန်ဆွဲခြင်းသာ အကောင်းဆုံး နည်းလမ်းဖြစ်မှန်း ဖေးကျီတုတို့ သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် တိမ်သားရဲများကို မသတ်တော့ဘဲ ဖိနှိပ်ထားရန်သာ လုပ်တော့သည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် သူတို့အပေါ် သက်ရောက်နေသော ဖိအားလည်း အတော်လေး လျော့ပါးသွားပြီး အခြေအနေကို ပိုမို လွယ်လွယ်ကူကူ ကိုင်တွယ်နိုင်လာလေသည်။

ထိုအချိန်အတောအတွင်း ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့သည် အစီအရင်ကို မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန် ဖျက်စီးပစ်နိုင်အောင် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဤစိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်သည် ယခုခေတ်တွင် ပျောက်ဆုံးသွားပြီ ဖြစ်သော အစီအရင်တစ်မျိုး ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့အဖွဲ့ အစီအရင်ကို ဖျက်စီးဖို့ရာ အကြပ်ရိုက်နေခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ခေါင်းပေါက်မတတ် စဉ်းစားနေရလေရာ ချွေးအေးများပင် နဖူးထက်မှ စီးကျနေခဲ့ကြလေသည်။

ရန်ကိုင်၊ လျန်ကွမ်းနှင့် ဖေးကျီတုတို့သည် လက်ရှိတွင် အတော်လေးကိုမှ အဆင်ပြေနေသော်လည်း အချိန်ကြာလာသည် နှင့်အမျှ သူတို့ တဖြည်းဖြည်း အားကုန်လာကြပေလိမ့်မည်။ ထို့အပြင် ဤအစီအရင်ထဲတွင် နောက်ထပ် တိမ်သားရဲ မည်မျှ ထပ်ရှိနေသလဲ ဆိုသည်ကိုပင် မသိရသေးချေ။

ထို့ကြောင့် တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အားတက်သရော ကြိုးစားနေခဲ့ကြသည်။

အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့လေပြီ…

နာရီဝက်…

တစ်နာရီ ကုန်သွားခဲ့လေပြီ။

မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူ၏ အမူအရာ တဖြည်းဖြည်း လေးနက်တည်ကြည်လာပြီး ဖေးကျီတုတို့ အဖွဲ့မှာလည်း ပင်ပန်း နွမ်းနယ်သည့် အရိပ်အယောင်များ ပြလာကြသည်။ ရန်ကိုင်နှင့် လျန်ကွမ်းတို့ နှစ်ယောက်မှာမူ အေးအေးဆေးဆေးသာ ရှိနေကြသေးသည်။

ရန်ကိုင်သည် မီးငှက်ကိုသာ တိုက်ခိုက်ခိုင်းနေခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင် တစ်ခါတစ်လေ ဝင်တိုက်သည် ဆိုသော်လည်း တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်လောက်သာ ဝင်တိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့သူတော်စင်ချီ ကုန်ဆုံးနှုန်းမှာ အလွန်ကိုမှ နည်းပါးသည်။

လျန်ကွမ်းဆိုလျှင်လည်း ရုပ်သေးရုပ်များကို ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် ထိန်းချုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် စိတ်စွမ်းအင် အတော်လေး ကုန်ရသည် ဆိုသော်လည်း စိတ်စွမ်းအင် အားဖြည့်ဆေးများကို သောက်သုံးပြီးနောက် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နှင့် ဆက်လက် တိုက်ခိုက်နိုင်ခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ တိုက်ခိုက် နေရပြီးနောက် ဖေးကျီတုနှင့် အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များ စတင် ပင်ပန်းလာနေကြလေပြီ။ သူတို့သာ ဤအတိုင်း ဆက်သွားနေရမည်ဆိုပါက အခြေအနေမှာ စိုးရိမ်စရာ ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။ ဖေးကျီုတုလည်း စိုးရိမ်လာလေရာ တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ဆီမှ မကြာမကြာ လှမ်းကြည့်နေမိလေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူလည်း ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီကို လှမ်းတိုက်တွန်းလိုက်၏။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ထိုနှစ်ယောက်သည် အားကိုးမရသည့် လူများ မဖြစ်ခဲ့ဘဲ နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် အစီအရင်ထဲတွင် အားနည်းချက်တစ်ခုကို ရှာတွေ့ခဲ့သည်။

တုစီစီနှင့် ချိုင်ဟဲတို့၏ ပစ္စည်းများဆီမှ အလင်းတန်များ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုအလင်းတန်းများသည် အဝေး တစ်နေရာတွင် သူ့ဘာသာ လွင့်မျောနေသော အနီရောင် တိမ်တိုက် တစ်ခုကို သွားရောက်ထိမှန်သည်။ အလင်းတန်း၏ ထိမှန်ခြင်း ခံလိုက်သည်နှင့် အလိုလို လွင့်မျောနေသော အနီရောင်တိမ်တိုက် ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

တုစီစီ၏ မျက်နှာထက် ပန်းပေါင်းစုံတို့ ပွင့်လန်းလာပြီး အလျင်အမြန် အော်ပြောလိုက်လေသည် “အစီအရင် အမြူတေက အဲ့မှာပဲ။ အဲ့ဒါသာ ပျက်စီးသွားရင် တစ္တေတိမ်တိုက်အစီအရင်လည်း ပျက်စီးသွားလိမ့်မယ်”

သူမ၏ အော်ပြောသံကို ကြားသော် အကုန်လုံး ဝမ်းသာသွားခဲ့ကြသည်။

“ရောင်းရင်းဝမ်” ဖေးကျီတုက လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။

“ငါ့တာဝန်ထားလိုက်” မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူက ထိုတိမ်တိုက်ကို သေချာစိုက်ကြည့်လျက် ရွှေရောင်အပ် တစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ အပ်ထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်သည်နှင့် အပ်တစ်ချောင်းလုံး ရွှေရောင် တလက်လက် တောက်ပလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် တိမ်တိုက်ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွားလေသည်။

လေထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ရွှေရောင်အပ်ကလေးသည် ရွှေရောင်မြွေတစ်ကောင်သို့ အသွင်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။

ရွှေရောင်အပ် တိမ်တိုက်ကို ထိလုခါနီးမှာပဲ အံ့အားသင့်ဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းတစ်ရပ် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။

တိမ်တိုက်သည် အနီရောင် ရှဉ့်တစ်ကောင် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ရှဉ့်လေးက ၎င်း၏ မျက်လုံး သေးသေးလေး များဖြင့် ရွှေရောင်အပ်ကို အထင်တသေး စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ ရုတ်တရက် ‌ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

ရွှေရောင်မြွေသည် လေကိုသာ ကိုက်မိသွားခဲ့သည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူ၏ အမူအရာ အရုပ်ဆိုးသွားခဲ့သည်။ ထိုတိမ်တိုက်ကို တိုက်လျှင် တစ်ခုခု ဖြစ်မည်မှန်း ကြိုသိထားသော်လည်း ရုတ်တရက်ကြီး ပျောက်သွားလိမ့်မည်ဟုတော့ မထင်ထားခဲ့ချေ။ ပိုဆိုးသည်ကား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ရှာဖွေသည့်တိုင် ထိုရှဉ့်ကို ရှာမတွေ့ခြင်းပင်။

သူစိတ်ညစ်နေစဉ်မှာပဲ ရန်ကိုင် ပြေးထွက်သွားသည်ကို လှမ်းမြင်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် အနီရောင်တိမ်တိုက် ပျောက်ကွယ်သွားသည့် နေရာဆီသို့ ပြေးထွက်သွားပြီး သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ တစ်ခုခုကို လှမ်းဖမ်းလိုက်သည်။

ကျွီ…ကျွီ…

ရန်ကိုင်၏လက် တစ်ခုခုကို ဖမ်းမိသွားသည့်ပုံပင်။ သို့သော် မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူ မည်သို့ပင် ကြည့်စေကာမူ ရန်ကိုင်၏ လက်ကိုသာ မြင်ရပြီး အခြား ဘာကိုမှ မမြင်ရချေ။ ဘာကိုမှ မမြင်ရဘဲ တကျွီကျွီ အော်သံကိုများကို ကြားနေရ၏။

ချက်ချင်းဆိုသလို အလင်းတန်းတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး အစောပိုင်းက ပျောက်ကွယ်သွားသော အနီရောင်ရှဉ့်လေး ရန်ကိုင် လက်ထဲတွင် ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ရှဉ့်လေးသည် အခြား မည်သည့် နေရာကိုမှ မသွားခဲ့။ မူလ နေရာတွင်သာ အလွန်ကိုမှ နက်နဲဆန်းကြယ်သော ပညာရပ် တစ်ခုကို သုံး၍ ပုန်းနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

သို့သော် ထိုကောင်လေး မည်သို့ ရှာတွေ့သွားခဲ့သနည်း။ မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူ အတော်လေး အံ့ဩနေခဲ့သည်။ သူ့ဘာသာ ခေါင်းရှုပ်နေစဉ်မှာပဲ ရန်ကိုင်သည် အနီရောင်ရှဉ့်အား နတ်ဆိုးမီးတောက်ဖြင့် စတင် လောင်ကျွမ်းပစ်တော့သည်။

ရှဉ့်လေး မည်သို့ပင် ရုန်းကန်နေစေကာမူ ရန်ကိုင်၏ လက်ထဲမှ မည်သို့မှ မလွတ်မြောက်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ အစီအရင်၏ အမြူတေဖြစ်သော ရှဉ့်လေးသည် မည်သည့် တိုက်ခိုက်ရေး စွမ်းရည်မှ မရှိသည့်ပုံပင်။ ရှဉ့်လေးသည် ပုန်းသာ ပုန်းတတ်ပြီး လုံးဝ ပြန်မတိုက်တတ်ချေ။

ရှဉ့်လေးသည် နတ်ဆိုးမီးတောက်များကြောင့် မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်း လောင်ကျွမ်းပစ်ခံလိုက်ရပြီး သစ်သားတံဆိပ်ပြား တစ်ခုအဖြစ်သို့ ‌ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်လည်း အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ထိုသစ်သားပြားကို သေချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။

ထိုသားရဲလေး သေသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဖေးကျီတုတို့နှင် တိုက်ခိုက်နေသော တိမ်သားရဲများနှင့် ရွေ့လျား လွင့်မျောနေကြသည့် မရေမတွက်နိုင်သော တိမ်သားရဲများအားလုံး အလင်းတန်းများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး သစ်သား တံဆိပ်ပြားထဲသို့ ဝင်ရောက်‌ ပျောက်ကွယ်သွားကြလေသည်။

အသက်သုံးရှိုက်စာ ကြာပြီးနောက် ထိုကပ်ဘေးကြီး ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။ မူလက တိမ်တိုက်များဖြင့် ပြည့်နေသော ကမ္ဘာကြီးသည်လည်း ပျက်စီသွားခဲ့သည်။ အားလုံး ပြီးဆုံးသွားသည့် နောက်တွင် အကုန်လုံး သူတို့ ဓါးဝိဥာဉ်မြက် ရှိနေသည့် ပန်းဥယျာဉ်ဘေးတွင် ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

တစ္ဆေတိမ်တိုက်အစီအရင် ပျက်စီးသွားခဲ့လေပြီ။

သို့သော်လည်း အကုန်လုံး မည်မျှ ပျော်ရွှင်တကြီး ထအော်မနေကြ။ အကုန်လုံးသည် မနာလိုအားကျသည့် အမူအရာများဖြင့် ရန်ကိုင်လက်ထဲရှိ သစ်သားပြားလေးကို လှမ်းကြည့်နေကြသည်။ ဖေးကျီတုပင် ချွင်းချက်မဟုတ်။

ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ပင် ရန်ကိုင် လက်ထဲရှိ သစ်သားပြားကို စားတော့ဝါးတော့မတတ် အကြည့်များဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။

“အစီအရင်ပြား။ ဒါ ဒဏ္ဏာရီလာ အစီအရင်ပြားပဲ” တုစီစီက ထအော်လေသည်။

“တကယ်ကြီး အစီအရင်ပြားလား” ဖေးကျီးတုကလည်း အသံအကျယ်ကြီး ထအော်လေသည်။ စိတ်ထဲ ခန့်မှန်းမိသော်ငြား သိပ်မသေချာသေးချေ။ သို့သော် တုစီစီ၏ အတည်ပြုချက်ကို ကြားပြီးနောက် ထိုအရာသည် အစီအရင်ပြားဖြစ်မှန်း ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။

ထိုအရာသည် အလွန်ကိုမှ ရှားပါးပြီး အဖိုးတန်သော အစီအရင်ပြားတစ်ချပ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

အကုန်လုံး အစီအရင်ပြား မည်မျှ အဖိုးတန် ရှားပါးကြောင်းကို သိကြသည်။ ထိုအစီအရင်ပြားသည် သူ့လက်ထဲမှ လွတ်ထွက် သွားရသည့်အကြောင်း ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည့် အချိန်တွင် မျိုးရိုး နာမည်ဝမ်နှင့် ကျင့်ကြံသူရင်ထဲ ခါးသက်သွားခဲ့ရသည်။

ရှဉ့်လေးကိုသာ သူဖမ်းလိုက်နိုင်မည်ဆိုလျှင် ထိုအစီအရင်ပြားသည် သူ့အပိုင် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ အစီအရင်ပြားသည် သာမန် တန်ခိုးရှင်အဆင့် မှော်ရတနာထက် ပိုအဖိုးတန်မည်မှာ အံ့အားသင့်စရာ မလိုချေ။

“အစ်ကိုရန်…” ချိုင်ဟဲက လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။ သို့သော် သူလှမ်းအော်ခေါ်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်က အစီအရင်ပြားကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်သဖြင့် ချိုင်ဟဲ အကြောင်သား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

“အဟမ်း…” ဖေးကျီတုက အသာအယာ ချောင်းဟန့်လျက် “ယန်ကောင်းလေး ရသွားတာဆိုတော့ သူနဲ့ ကံစပ်လို့ပဲပေါ့။ အခု အဲ့ဒါ သူ့အပိုင်ဖြစ်သွားပြီ”

ဖေးကျီတု ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီး နင်ရှန်းချန်က ခဏလောက် စည်းစားနေပြီးနောက် အားရပါးရ ရယ်မောလျက် “ဒီလို အစီအရင်ပြားကို ရလိုက်လို့ မိတ်ဆွေလေးအတွက် ဂုဏ်ယူပါတယ်ကွာ”

မိန်းမအိုကြီးနှင့် မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်ဆိုသော ကျင့်ကြံသူကလည်း ရန်ကိုင်ကို ဂုဏ်ပြုပေးလိုက်သည်။ လက်ရှိ ခရီးစဉ်၏ အဓိက ရည်ရွယ်ချက်သည် ချင်းတုန်ကို ကယ်ဆယ်ရန် ဖြစ်သည်။ အစီအရင်ပြား တစ်ချပ်လေးအတွက်နှင့် ပြဿနာ ဖြစ်ရန်မှာ ဥာဏ်ရှိရာ မကျချေ။

ပိုဆိုးသည်ကား ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် အားလုံးသည် ရန်ကိုင်၏ ပန်းပဲမီးဖိုကို ငှားရမ်းနိုင်ရန်အတွက် ရန်ကိုင်နှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်း တစ်ခု တည်ဆောက်လိုနေခြင်း ဖြစ်သည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့်များက သဘောတူနေမှန်ဖြင့် သူတော်စင် ဘုရင် အဆင့်လေးများက ဘာပြောရဲတော့မည်နည်း။

သို့သော်လည်း တုစီစီသည် နှုတ်ခမ်းဆူလျက် ရန်ကိုင်အား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေသေးသည်။ သူမ အမြင်တွင် ထိုကောင်သည် အစီအရင်ပြား၏ တန်ဖိုးကို မဆိုထားနှင့် အစီအရင်များအကြောင်း ဘာမှနားမလည်သူ့လူ ဖြစ်သည်။ သို့သော် အစီအရင်ပြားကို သူရသွားသည်မှာ တကယ်ကို မဖြစ်သင်သည့် အရာမျိုး ဖြစ်သည်။

သူမသာ ထိုအစီအရင်ပြားကို ရလိုက်မည် ဆိုပါက သူမတို့ တုမိသားစုသည် အစီအရင်ပညာရှင်တွင် ပိုမို ထွန်းတောက် လာနိုင်ပြီး ချိုင်မိသားစုကို အပြည့်အဝ ဖိနှိပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ချိုင်ဟဲသည်နှင့် ခဏလောက် ငေးငိုင်ငိုင် ဖြစ်နေပြီးနောက် ရန်ကိုင်အား သွားရောက် ဂုဏ်ပြုစကား ဆိုလိုက်လေသည်။ သို့သော် သူ့အပြုံးသည် ပုံမှန်နှင့်မတူစွာ အတော်လေးကိုမှ ခါးသက်သက် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ အခြားရတနာ တစ်မျိုးမျိုးသာဆို သူဂရုစိုက်မည် မဟုတ်သော်လည်း ထိုအစီအရင်ပြားသည် သူနှင့် သူ့မိသားစုအတွက် အရမ်းကိုမှ အရေးပါပေသည်။

ရန်ကိုင်ကမူ မျက်မှောင်ကြီးကို ကြုတ်နေခဲ့သည်။ အစီအရင်ပြားအကြောင်း သူတစ်ခါမှ မကြားဖူးသော်လည်း ထိုလူများ၏ တုန့်ပြန်ပုံအရ သူအလွန်အံ့အားသင့်စရာ ကောင်းသည့် ရတနာတစ်ခုကို ရလိုက်ပြီးမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်၏။

သို့သော်လည်း အစီအရင်များအကြောင်း ထိုလူများကို သွားမေးမည် မဟုတ်ချေ။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သို့ ပြန်ရောက်မှသာ ယန်ယန်ကို သွားမေးရပေမည်။

ဓါးဝိဥာဉ်မြက်ပင် ကိစ္စပြီးသည့်နောက်တွင်၊ ဤရှေးဟောင်း အပျက်အစီးနယ်မြေသည် ထင်သလို လုံခြုံငြိမ်းချမ်းသည့် နေရာ တစ်ခု မဟုတ်မှန်း အကုန်လုံး သိလိုက်ကြသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အကုန်လုံး ပို၍ သတိထားလာကြလေပြီ။

“အရင် အားပြန်ဖြည့်ပြီးတော့မှ ဆက်သွားကြတာပေါ့။ နောက်ပိုင်း ဘာတွေ ဆက်ကြုံရမလဲ ပြောနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး” ဖေးကျီတုက ပြောလိုက်ပြီး တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ စတင် အားပြန်ဖြည့်လေသည်။

အကုန်လုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြပြီး သူတော်စင် သလင်းကျောက်နှင့် ဆေးလုံး အသီးသီးကို ထုတ်လျက် အားပြန်ဖြည့်ကြတော့လေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၃)

ရန်ကိုင်အနေဖြင့် အားပြန်ဖြည့်စရာ မလိုသော်လည်း မသင်္ကာ ဖြစ်ခံရမည်ကို မလိုလားသည့် အတွက်ကြောင့် အခြားသူများကဲ့သို့ တိတ်ဆိတ်သည့် နေရာတစ်ခုရှာပြီး တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လိုက်သည်။

ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် အပြင်လောကကြီးထက် ပို၍ သိပ်သည်းသဖြင့် ခဏလောက် အနားယူလိုက်ရုံဖြင့် ပြန်လည် အားပြန်ပြည့်လာခဲ့သည်။

ခြေသံကြားသဖြင့် ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာနေသော ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီကို တွေ့လိုက်ရ၏။ တုစီစီ၏ မျက်နှာမှာ မှုန်ကုတ်ကုတ် ဖြစ်နေပြီး ချိုင်ဟဲမှာမူ ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးနေလေသည်။

“မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ” ရန်ကိုင်က ထိုနှစ်ယောက် လာရင်းကိစ္စကို မသိချင်ယောင်ဆောင်လျက် မေးလိုက်သည်။ ထိုနှစ်ယောက် ဘာကြောင့် သူ့ဆီသို့ ရောက်လာရလဲ ဆိုသည်ကို သေချာ မသိသော်လည်း အစီအရင်ပြားနှင့် တစ်နည်းနည်း ပက်သက်ရမည်မှန်းတော့ သိပေသည်။

ဟုတ်ပေသည်။ သူ့ဆီသို့ ရောက်သည်နှင့် ချိုင်ဟဲက လက်သီးဆုပ်၍ ပြောလိုက်သည် “တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့ အစ်ကိုရန်၊ ကျုပ်တို့က အဖွဲ့သားတွေ အချင်းချင်းပဲကို၊ အစ်ကိုရန်ကို ဒုက္ခမပေးပါဘူး။ ကျုပ်ဒီကိုလာတာ အစ်ကိုရန်ဆီကနေ အစီအရင်ပြားကို ပြန်ဝယ်ချင်လို့ပါ။ အစ်ကိုရန်များ ရောင်းချင်မလား မသိဘူး”

သူထိုမေးခွန်းကို မေးသည့်အချိန်တွင် တုစီစီသည်လည်း သူ့အား လွန်စွာကိုမှ စိတ်အားထက်သန်သော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ရောင်းမည်ဟု ပြောလိုက်လျှင် ချက်ချင်း ဈေးကမ်းလှမ်းမည့် ပုံပင်။

သို့သော်ငြား နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ကံမကောင်းစွာဖြင့် ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါ၍ “အားနာပေမယ့် အခုလောလောဆယ် ကျုပ်ပိုက်ဆံ မလိုသေးဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီအစီအရင်ပြားကို ရောင်းဖို့ မစဉ်းစားထားသေးဘူး”

ချိုင်ဟဲ၏ မျက်နှာ အနည်းငယ် မဲ့သွားခဲ့သည်။ မျက်နှာ အမူအရာ သိပ်မပြောင်းသွားသည့်တိုင် သူ့ရင်ထဲတွင်တော့ အမှန်အကန်ကို စိတ်ပျက်နေမိပေလိမ့်မည်။

တုစီစီကမူ နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “ရှင့်ကြည့်ရတာ အစီအရင်နဲ့ ပက်သက်ပြီး ဘာမှသိတဲ့ပုံလည်းမပေါ်ဘူး။ အဲ့အစီအရင်ပြားကို ဘာအတွက် အသုံးပြုလဲ ဆိုတာကိုကော ရှင်သိလို့လား”

ရန်ကိုင်က တုစီစီကို ပြန်ကြည့်လျက် “ကျုပ်သိသိ မသိသိ အဲ့ဒါ ကျုပ်ကိစ္စ၊ ခင်ဗျား ကိစ္စမဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ပိုင်တဲ့ဟာကို ကျုပ်လုပ်ချင်သလို လုပ်မှာပေါ့၊ ခင်ဗျား အပူပါလို့လား”

“နင်…” တုစီစီ၏ ရင်အစုံ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်သွားပြီး ပြန်အော်ပြောလေသည် “အဲ့အစီအရင်ပြားက အားလုံးကြောင့် ရလာတာ။ ပြီးတော့ အစီအရင် အမြူတေကို ရှာတွေ့နိုင်ခဲ့တယ် ဆိုတာကလည်း ကျွန်မနဲ့ချိုင်ဟဲရဲ့ ကျေးဇူးမကင်းဘူး။ အစီအရင်ပြားက နင့်လက်ထဲ ရောက်သွားတယ် ဆိုရင်တောင် အဲ့ဒါကို ငါတို့ နည်းနည်း ပိုင်သေးတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်”

“အို” ရန်ကိုင်က သူ့မေးစေ့ကို ပွတ်လျက် ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးကာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဒီတော့ နင်က ဒီအစီအရင်ပြားကို ငါ့ဆီကနေ လုချင်နေတာပေါ့၊ ဟုတ်လား”

“ငါအဲ့လိုမပြောဘူး။ မဟုတ်တုတ်ကတွေ လာမပြောနဲ့” တုစီစီ၏ အမူအရာ ဖြူလျော်သွားပြီး ဖေးကျီတု အလိုလို လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ ထိုအစီအရင်ကို ရန်ကိုင် ပိုင်သည်ဟု ဖေးကျီတု ကိုယ်တိုင် ပြောခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် သူမသာ အစီအရင်ပြားကို ရန်ကိုင်ဆီမှ လုယူရန် ကြိုးစားပါက ဖေးကျီတုအား ပမာမခန့်လုပ်သလို ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။

“အဲ့လို နင်ဘာလိုချင်တာလဲ” ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ အေးစက်သွားခဲ့သည်။ ထိုမိန်းမကို ကြည့်မရသည်မှာ အစ ကတည်းကပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူ့အား လာရန်မစလျှင် သူကလည်း သွားရန်စမည် မဟုတ်ချေ။ သူ့ကို လာရန်စလျှင်တော့ သူဘက်ကလည်း ငြိမ်ခံနေမည် မဟုတ်ပါချေ။

“တုမိသားစုကိုယ်စား နင့်အစီအရင်ပြားကို ငါ.. ငါဝယ်ချင်တာ” တုစီစီက အံကြိတ်၍ ပြောလိုက်သည်။

“ဒီအစီအရင်ပြားက ရောင်းဖို့ မဟုတ်ဘူးလို့ ငါပြောပြီးသွားပြီလေ” ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ လောလောဆယ်တွင် အစီအရင်ပြား၏ တန်ဖိုးကို မသိရသေးသည့် အတွက်ကြောင့် တုမိသားစု မဆိုထားနှင့်၊ အရိပ်လခန်းမမှ လာဝယ်မည် ဆိုလျှင်ပင် ရောင်းမည် မဟုတ်ချေ။ အစီအရင်ပြား မည်မျှ အဖိုးတန်သည်ကို မသိသေးဘဲ ရောင်းထုတ်ရအောင် သူအရူးမှ မဟုတ်လေဘဲ။

တုစီစီ တုမိသားစုနာမည်ကို ထုတ်ပြောလိုက်ခြင်းသည် မိသားစုနာမည်ကို သုံး၍ ရန်ကိုင်အား ဖိအားပေးလိုခြင်း ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်က ငြင်းလိုက်သည်ကို မြင်သော် တုစီစီက လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ဆက်ပြောလိုက်သည် “ဘာလို့ ငါပြောမယ့် ဈေးကိုတောင် မကြားရသေးဘဲ ဘာလို့ ချက်ချင်းကြီး ကောက်ငြင်းလိုက်တာပဲ။ ငါ့တုမိသားစုက အဲ့အစီအရင်ပြားကို သူတော်စင်သလင်းကျောက် သန်းသုံးဆယ်ပေးပြီး ဝယ်မယ်”

“သန်းသုံးဆယ်လား… များသားပဲနော်” ရန်ကိုင်က အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်သည်။

နဂါးလိုဏ်ဂူအကြောင်း ထိုမိန်းကလေး မကြားဖူးသေးချေ။ သူတော်စင်သလင်းကျောက် သန်းသုံးဆယ်လောက်နှင့် ရန်ကိုင် စိတ်ကို လှုပ်ရှားအောင် လုပ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ထင်နေသည်။ ချိုင်ဟဲကမူ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်အကြောင်း ကြားဖူးနေသည့် အလား မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်လေသည်။

“အဲ့ဒါတောင် မကျေနပ်သေးဘူးလား” တုစီစီ အံ့အားသင့်သွားသည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ပက်သက်၍ သူမ ကြားထားသည်ကား ရန်ကိုင်သည် အခြားမိသားစု တစ်ခုမှ နှင်ထုတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသော ကျင့်ကြံသူများကို ဦးဆောင်၍ တောင်တစ်လုံးကို အပိုင်စီးထားသည့် လေလွင့်ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ဟူ၍ပင်။

ထိုကဲ့သို့သော ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်အတွက် ထိုမျှ များပြားလှသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်များကို ဘယ်တော့မှ မမြင်ဖူးသင့်ချေ။ သန်းသုံးဆယ်ဆိုသော ပမာဏသည် သူမတို့ တုမိသားစုအတွက်ပင် တစ်ထိုင်တည်း ပေးရန် အတွက် အတော်လေး ဒုက္ခများသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် တုစီစီသည် တုမိသားစုကိုယ်စား မဆုံးဖြတ်နိုင်သော်လည်း အစီအရင်ပြားအကြောင်းကိုသာ မိသားစုဆီသာ ပြန်ပြောလျှင် သူတို့လည်း ကျိန်းသေ သဘောတူပေလိမ့်မည်။

သူတို့၏ မရှိမဲ့ရှိမဲ့ ပစ္စည်းများကို ကုတ်ခြစ်ရောင်းချပြီး ဝယ်ရမည် ဆိုလျှင်ပင် ထိုအစီအရင်ပြားကို ကျိန်းသေ ဝယ်ပေလိမ့်မည်။

တုစီစီ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ထိုနည်းဖြင့် ဈေးတင်နေလိုခြင်း ဖြစ်သည်ဟု သူမ ထင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ‘ကလိန်ကကျစ်ကောင်’ ဟု စိတ်ထဲ ကြိတ်၍ ကျိန်ဆဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မျက်လုံးမှေးစဉ်းလျက် ဆက်ပြောလိုက်သည် “နင်သာ ဒီအစီအရင်ကို ငါတို့ဆီ ရောင်းမယ် ဆိုရင် သူတော်စင်သလင်းကျောက် သန်းသုံးဆယ်တင်မဟုတ်ဘူး၊ နင့်အတွက် အစီအရင်တွေတောင် အလကား ခင်းကျင်းပေးဦးမှာ၊ ဘယ်လိုလဲ၊ အဲ့လောက်ဆို လုံလောက်ပြီလား”

“ဒါက ရောင်းဖို့မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင် ခေါင်းခါနေဆဲ။

တုစီစီသည် ရန်ကိုင်အား အရူးတစ်ယောက်နှယ် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရိုးရိုးသားသား ပြောရလျှင် သူမပေးသည့် ဈေးသည် မနိမ့်ကျချေ။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်က ငြင်းနေဦးမည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ ချက်ချင်းကြီး ထပ်ဈေးကမ်းလှမ်းခြင်း မပြုရဲတော့ဘဲ တုစီစီ တုန့်ဆိုင်းလာခဲ့ရလေပြီ။

ရန်ကိုင်က လက်ဝှေ့ရမ်းလျက် ဖြတ်ပြောလိုက်သည် “မိန်းကလေးတု၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ထွက်သွားပါတော့။ ခင်ဗျား ဘယ်လိုပဲကမ်းလှမ်းကမ်းလှမ်း ကျုပ်ကတော့ ဒီအစီအရင်ပြားကို ရောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ရှင်နောင်တရလိမ့်မယ်” တုစီစီက ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်ပြီး ခြေဆောင့်လျက် လှည့်ထွက်သွားလေသည်။

တုစီစီက ပါးစပ်ဟ၍ တစ်ခုခု ပြောရန် လုပ်လိုက်သော်ငြား နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူ့ပါးစပ်ကိုသာ ပြန်ပိတ်ထားလိုက်သည်။

တုစီစီ ထွက်သွားပြီးနောက် ချိုင်ဟဲက ခါးသက်စွာပြုံးလျက် ရန်ကိုင်အား တောင်းပန်စကား ဆိုလိုက်သည် “အစ်ကိုရန်၊ သူ့နဲ့ ဖက်ပြီး ဒေါသထွက်မနေပါနဲ့နော်။ သူက ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အလိုလိုက်ခံထားရတော့ အခုလိုမျိုး ဆိုးနေတာ။ အစ်ကိုရန် မကျေနပ်သေးဘူးဆိုရင် ကျုပ်ပါ ထွက်သွားပေးပါ့မယ်”

ရန်ကိုင်က ချိုင်ဟဲအား အပြုံးဖြင့်ကြည့်လျက် ခေါင်းခါ၍ “ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ အဆင်ပြေပါတယ်။ ကျုပ်ကလည်း သူအဆင့်ထိ ရောက်အောင် လိုက်နှိမ့်နေမှာမှ မဟုတ်တာ”

“ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ် အစ်ကိုရန်” ချိုင်ဟဲ သက်ပြင်း တစ်ချက်ချလျက် ဆက်ပြောလိုက်သည် “ကြည့်ရတာ အစီအရင်ပြား ဘယ်လောက် အဖိုးတန်လဲ အစ်ကိုရန် မသိသေးဘူးနဲ့ တူတယ်”

ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွားပြီး ပြန်မေးလိုက်သည် “ကျေးဇူးပြုပြီး ကျုပ်ကို အလင်းပြပေးပါဦး”

ချိုင်ဟဲက ရယ်သွမ်းသွေးလျက် ရန်ကိုင်နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်တွင် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လိုက်ပြီး စတင် ရှင်းပြ တော့လေသည်။

ချိုင်ဟဲ ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် အစီအရင်ပြား မည်မျှ အဖိုးတန်လဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့သည်။ တုစီစီ ဘာကြောင့် အစီအရင်ပြားကို ဘာကြောင့် ထိုမျှ လိုချင်နေလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း နားလည်သွားခဲ့သည်။

အစီအရင်ပြားများသည် အစီအရင်များနှင့် တစ်မျိုးတည်း မဟုတ်ဘဲ သူ့အပိုင်းနှင့်သူ ဖြစ်သည်။

အရိပ်ကြယ်၏ လက်ရှိ အစီအရင်ပညာရှင်များသည် အစီအရင်ပြားများကို မထုတ်လုပ်နိုင်ကြတော့ချေ။ အကြောင်းမှာ အစီအရင်ပြားများကို သန့်စင်သည့်နည်းလမ်း ပျောက်ဆုံး သွားခဲ့ရုံမက အစီအရင်ပြားများကို သန့်စင်နိုင်သည့်လူပါ မရှိသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။

လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းများစွာက အစီအရင် ပညာရှင်တင် မဟုတ်ဘဲ အစီအရင်ပြား ပညာရှင်များပါ သက်သက် ရှိခဲ့သည်။

ထိုနာမည်အရ၊ အစီအရင်ပြား ပညာရှင်များသည် အစီအရင် ပညာတွင်သာ မဟုတ်ဘဲ၊ ပန်းပဲထုခြင်းတွင်ပါ ကျွမ်းကျင်သည်ကို တွေ့မြင်နိုင်ပေသည်။ ထိုပညာရပ် နှစ်ခုစလုံးကို အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ကျွမ်းကျင်ပြီးမှသာလျှင် အစီအရင်ပြား ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်လာနိုင်ပေလိမ့်မည်။

အစီအရင် ပညာရှင်များသည် ယေဘုယျအားဖြင့် ပန်းပဲထုလုပ်ခြင်းအား တောက်မိခေါက်မိလောက် သိထားကြ၏။ တကယ်တော့ အစီအရင် ခင်းကျင်းရာတွင် မှော်ရတနာများနှင့် ဆင်တူသော အကူပစ္စည်းများကို လိုအပ်သည် မဟုတ်ပေလော။

တစ်နည်းတည်းဆိုရသော် ပန်းပဲပညာရှင်များသည်လည်း အစီအရင် ခင်းကျင်းသည့် နည်းလမ်းများကို နားလည်ကြသည်။ ပန်းပဲထုလုပ်ရာတွင် သုံးသော အစီအရင်များသည်လည်း စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များ ဖြစ်ကြသည်။ ဆေးပညာရှင်များလည်း အတူတူပင်။

သို့သော်လည်း ပုံမှန်အားဖြင့် ပန်းပဲပညာရှင်များသည် အစီအရင်ပညာအကြောင်း နှံ့နှံ့စပ်စပ် မသိကြသလို အစီအရင် ပညာရှင်များသည်လည်း ပန်းပဲပညာအကြောင်း နှံ့နှံ့စပ်စပ် မသိကြချေ။

စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်တာအိုသည် လွန်စွာကိုမှ ကျယ်ပြောပြီး နက်နဲလှသည်။ ထို့ကြောင့် အစီအရင် ပညာရှင် တစ်ယောက်တွင် ပန်းပဲပညာရပ်အား လေ့လာရန်အချိန် မည်သို့ ရှိမည်နည်း။ ထို့ကြောင့် အချိန်ကြာလာသည်နှင့် အစီအရင်ပြား ပညာရှင်များ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကြသည်။

အစီအရင်ပြား ပညာရှင်တစ်ယောက်မှ လုပ်ထားသော အစီအရင်ပြားထဲတွင် အစီအရင်တစ်ခု ရှိနေသည်။

အစီအရင်ပြားသည် အစီအရင်တစ်ခုကဲ့သို့ ရှုပ်ရှုပ်ထွေးထွေး ခင်းကျင်းနေစရာ မလိုချေ။ သို့တိုင် အစီအရင်တစ်ခုကဲ့သို့ အလုပ်လုပ်နိုင်ပေသည်။ တစ်နည်းဆိုရသော် ရန်ကိုင်သာ သူ့လက်ထဲရှိ အစီအရင်ပြားကို သန့်စင်လိုက်မည် ဆိုပါက သူဆန္ဒရှိသည့် အချိန်တိုင် တစ္တေတိမ်တိုက်အစီအရင်ကို အသက်သွင်းနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ထိုစကားကို ကြားပြီးနောက် ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းအစုံ ဝင်းလက် တောက်ပသွားခဲ့ရသည်။

တစ္ဆေတိမ်တိုက် အစီအရင် မည်မျှ အားကောင်းသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် ကိုယ်တွေ့ ကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးသည်။ အစီအရင်ထဲရှိ တိမ်သားရဲများသည် အတော့်ကိုမှ အားကောင်းကြသည်။ ရန်ကိုင် ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ထိုတိမ်သားရဲများကို အနိုင်မယူနိုင်ချေ။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြသော ဖေးကျီတုနှင့် နင်ရှန်းချန်ကဲ့သို့သော ပညာရှင်များပင်လျှင် ထိုအစီအရင်ထဲ ပိတ်မိခဲ့ရသည်။ သူ့တွင်သာ ထိုအစီအရင် ရှိနေမည်ဆိုပါက ရန်ကိုင်၏ ခွန်အား ဆထက်ထမ်းပိုး တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။

ထို့အပြင် တစ္ဆေတိမ်တိုက် အစီအရင်ထဲတွင် သူတို့ ပိတ်မိခဲ့စဉ်က သူ့ဘာသာ အလိုလို လည်ပတ်နေသော အစီအရင် ထဲတွင် သူတို့ ပိတ်မိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်နည်းဆိုရသော် မည်သူမှ ထိန်းချုပ်ထားခြင်း မရှိသည့် အစီအရင်ထဲတွင် ပိတ်မိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်သာ ထိုအစီအရင်ကို ကိုယ်တိုင် ထိန်းချုပ်မည် ဆိုပါက ဖေးကျီတုကဲ့သို့ ပညာရှင်တစ်ယောက်ပင်လျှင် ထိုအစီအရင်ထဲ ရောက်သွားလျှင် သေရပေလိမ့်မည်။

ဤပျောက်ဆုံးနေပြီဖြစ်သော အစီအရင်ပြားသည် အစီအရင် ပညာရှင်များအတွက် လွန်စွာကိုမှ အရေးပါပေသည်။ သူတို့သာ ဤအစီအရင်ပြားကို လေ့လာနိုင်မည် ဆိုပါက အစီအရင်ပြားများ ပြုလုပ်သည့် နည်းလမ်းကို ထုတ်နုတ်နိုင်လောက်ပေသည်။

အစီအရင်ပြားများသည် မှော်ရတနာများနှင့်လည်း ဆင်တူသေးသည်။ အစီအရင်ပြားကို တစ်ကြိမ် သန့်စင်ပြီးပြီ ဆိုပါက ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် သိမ်းထားနိုင်ပြီး ဆန္ဒရှိသည့် အချိန်တိုင်း အပြင်သို့ထုတ်ကာ အသုံးပြုနိုင်ပေသည်။

ချိုင်ဟဲမှ ထိုအကြောင်းများကို ရှင်းပြနေစဉ် သူ့မျက်နှာထက် မနာလိုမှု၊ အားကျမှု စသော စိတ်ခံစားချက်မျိုးစုံ ရောပြွမ်း ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။ သူဘာတွေးနေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မသိဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။

တုစီစီကဲ့သို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဈေးမခေါ်ခဲ့သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲတွင် ထိုကဲ့သို့လုပ်ရန် ရည်ရွယ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။

“ဒီအစီအရင်ပြား ဘယ်လောက်ရှားပြီး အဖိုးတန်လဲ ဆိုတာ အစ်ကိုရန် အခု နားလည်သွားပြီလား” ချိုင်ဟဲ မနာလိုအားကျမှု အပြည့်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်၍ “ငါနားလည်သွားပြီ။ အခုလို ရှင်းပြပေးလို့ ရောင်းရင်းချိုင်ကို တကယ် ကျေးဇူးတင်တယ်။ ကျုပ် ငွေလိုလာလို့ ဒီအစီအရင်ပြားကို ရောင်းရမယ်ဆိုရင် ချိုင်မိသားစုကို ဦးစားပေးပါ့မယ်”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ချိုင်ဟဲ ပျော်သွားပြီး အလျင်အမြန် လက်သီးဆုပ်၍ “အခုလို စဉ်းစားပေးတဲ့ အတွက် အစ်ကိုရန်ကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်။ ဒီချိုင်လည်း အစီအရင်ပြားကို လိုချင်တယ်ဆိုပေမယ့် အဲ့လိုနေ့မျိုး မရောက်လာဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်၏။

သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် သုံးယောက်ကြား ဖြစ်သွားသည်ကို တန်ခိုးရှင်အဆင့်များ မြင်ကြပေသည်။ သို့သော်လည်း မည်သူမျှ ဝင်မနှောင့်ယှတ်ခဲ့ကြချေ။ ဒီအတိုင်းသာ လွှတ်ထားပေးလိုက်၏။

ချိုင်ဟဲ ထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

အစီအရင်ပြား ပညာရှင်… အဲ့လိုလူတွေ ဒီလောကကြီးမှာ တကယ် ရှိခဲ့တာလား

ထိုကဲ့သို့သော ပညာရှင်များကို အခြားနေရာများတွင် မတွေ့နိုင်သော်လည်း နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်တွင်တော့ ကျိန်းသေ တွေ့နိုင်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် အစီအရင် ပညာတွင်သာမက ပန်းပဲ ပညာတွင်ပါ ကျွမ်းကျင်ပေသည်။ တစ်နည်းဆိုရသော် သူမသည် အစီအရင်ပြား ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်း မဟုတ်လေလော။

ထို့အပြင် အစီအရင်ပြားကို ရလိုက်စဉ်က ၎င်းဆီမှ ရင်းနှီးနေသော အရှိန်အဝါတစ်ခုကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလိုက်သည်။ သို့သော် သေချာတော့ မခွဲခြားနိုင်ခဲ့ချေ။ ယခုမူ သူ့ရင်ထဲ အနည်းငယ် မသင်္ကာ ဖြစ်လာမိလေပြီ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၄)

အစီအရင်ပြား ကိစ္စ ဘေးဖယ်ထားလိုက်တော့သည်။ နဂါးလိုဏ်ဂူတောင်သို့ ရောက်မှသာ ယန်ယန်ကို သေချာ မေးကြည့်ရပေမည်။ ယန်ယန်သည် သူထင်ထားသကဲ့သို့ အစီအရင်ပြားများကို လုပ်နိုင်သည် ဆိုပါက သူ့အတွက် နည်းနည်းလောက် လုပ်ပေးရန် အကူအညီ တောင်းရပေမည်။

ခဏအကြာတွင် ဖေးကျီတုတို့ အားပြန်ပြည့်လာခဲ့သဖြင့် ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့ ခရီးဆက်ကြပြန်လေသည်။

ဆက်လျှောက်လာနေရင်း ရှားပါးပန်းပင်နှင့် အပင်များစွာကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ တစ်ပင်ချင်းစီတိုင်းသည် မြို့တစ်မြို့စာမျှ တန်ပြီး အချို့ အပင်များဆိုလျှင် မျိုးတုန်းပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်မှာ ကြာနေလေပြီ။

သို့သော်လည်း ပထမတစ်ကြိမ် အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ဖေးကျီတုတို့ ထိုအပင်များကို အလွယ်တကူ သွားမထိရဲတော့ပေ။ ရန်ကိုင်ကမူ ထိုပန်းပင်၊ ဆေးပင်များကို အတော်လေး စိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ ဆေးပင်များအကြောင်း အတော်လေး သိထားသလို ဆင်ခြင်ထောက်ရှုကြည့်ပြီးနောက် ထိုအပင်များ အားလုံး အစစ်ဖြစ်သည်ကို သူသိလိုက်သည်။

တစ်နည်းဆိုရသော် ထိုအပင်များ ထောင်ချောက်ဆင်ရန် ပြင်ထားသော ပုံရိပ်ယောင်အပင်များ မဟုတ်ဘဲ တကယ့် အပင် အစစ်များ ဖြစ်ကြသည်။ သို့သော်လည်း တစ်ရာရာခိုင်နှုန်း မသေချာသည့် အတွက်ကြောင့် သွားမခူးခဲ့ချေ။ ယခုခရီး၏ အဓိက ဦးစားပေးသည် ချင်းတုန်ကို ကယ်ရန် ဖြစ်လေသည်။

သို့သော်လည်း လမ်းကြောင်းကိုတော့ သေသေချာချာ မှတ်ထားလိုက်သည်။ ချင်းတုန်ကို ကယ်ပြီးနောက် ဤနေရာသို့ ပြန်လာကာ ထိုဆေးပင်များကို သေချာ စစ်ဆေးပြီး ခူးပေမည်။

ကြီးကြီးမားမားကို သတိထားနေသည့်တိုင် သူတို့၏ ခရီးသည် ချောမွေ့နေခြင်း မရှိခဲ့ချေ။ ရှေးဟောင်း အပျက်အစီးနယ်မြေထဲရှိ အစီအရင်များသည် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်ဖြစ်သော ဖေးကျီတုတို့၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံပင် အာရုံမခံနိုင် လောက်သည်အထိ လျှို့ဝှက်စွာ တည်ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် သူတို့တွင် အစီအရင်ပညာရှင် နှစ်ယောက် ဖြစ်ကြသော ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့် အစီအရင်ထဲ ကျသွားရောက်သွားချိန် ထိုနှစ်ယောက်အား အစီအရင်အား ဖျက်စီးခိုင်းပြီး ကျန်သူများက အစီအရင်၏ တိုက်ခိုက်မှုများကို ကာကွယ်လိုက်လုပ်ရင်း အစီအရင်များ၏ လက်မှ လွတ်မြောက်လာနိုင်ခဲ့ကြသည်။

ထိုနည်းဖြင့် တောက်လျှောက် ဆက်သွားခဲ့ရာ မည်သည့် ပြဿနာမှ မကြုံတွေ့ခဲ့ရချေ။ အမျိုးသမီအိုကြီး တစ်ယောက်သာ အနည်းငယ် ဒဏ်ရာရခဲ့ပြီး အခြားသူအားလုံး အဆင်ပြေပြေနှင့် ရှိနေကြသည်။

ကံမကောင်းစွာဖြင့် ထိုအစီအရင်များကို ဖျက်စီးပြီးတိုင် ပထမအစီအရင်ကဲ့သို့ အစီအရင်ပြားများ ကျန်ရစ်ခဲ့ခြင်း မရှိကြသည့် အတွက်ကြောင့် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ အလွန်ကိုမှ စိတ်ပျက်နေခဲ့ကြရသည်။

သုံးရက်ကြာပြီးသည့်နောက်တွယ်၊ ကျယ်ပြောလှသော လမ်းကြောင်းကျယ်ကြီး တစ်ခုရှေ့သို့ သူတို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

ထိုလမ်းကြောင်းသည် အသန့်စင်ဆုံးသော ကျောက်စိမ်းမှ ထုလုပ်ထားသည့်အလား ဖြူဖွေးစွတ်လျက် ချောမွတ်လှသည်။ သို့သော်လည်း အလွန်ကိုမှ အေးစက်လှကာ အအေးငွေ့များကိုပင် လှမ်းမြင်နေရသည်။ လမ်းကြောင်း၏ တစ်ဖက်တွင် အန္တရာယ် အငွေ့အသက်တို့ တလက်လက် ထနေသည့် ရေခဲစူးချွန်များ ရှိနေခဲ့ကြသည်။

ထိုထဲသို့ မဝင်သေးဘဲ အပြင်ဘက်တွင် ရပ်နေသည့်တိုင် အထဲမှ လာရောက်ရိုက်ခတ်သော အအေးငွေ့များကြောင့် ရန်ကိုင်တို့၏ ဆံပင်များ စတင် အေးခဲလာခဲ့ကြရသည်။

“ဒါရေခဲလမ်းကြောင်း ဖြစ်လောက်တယ်” ဖေးကျီတု၏ အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ကြသည်။

“အေးလိုက်တာ။ ဒီလောက်အေးတဲ့ နေရာကို အကြီးအကဲချင်း ဘယ်လို ဖြတ်သွားတာလဲ” နင်ရှန်းချန်၏ ပါးရေတွန့်နေသည့် မျက်နှာ အနည်းငယ် ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ သူသာ ထိုလမ်းကြောင်းကို ဖြတ်သွားရမည် ဆိုလျှင်ပင် အဆုံးကို ရောက်ဖို့ရာ မဆိုထားနှင့် လမ်းတစ်ဝက်တွင်ပင် ရေခဲရုပ်ထု ဖြစ်သွားရပေလိမ့်မည်။

ချင်းတုန်သည် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် ဖြစ်သော်လည်း အားကောင်းသော မှော်ရတနာ သို့ ရတနာတစ်မျိုးမျိုးသာ မရှိလျှင် သူနှင့်အတူ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပန်းပဲပညာရှင် တစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ဤရေခဲလမ်းကြောင်းကို မည်သို့မှ ဖြတ်သွားနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

“လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေတုန်းက အကြီးအကဲချင်း မီးတောက် ပုတီးစေ့ တစ်လုံး ရခဲ့တယ်လို့ ငါကြားတယ်။ အဲ့ဒါရဲ့ အကူအညီနဲ့ ဒီနေရာကို ဖြတ်သွားတာပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်” အမျိုးသမီးအိုကြီးက တွေးတွေးဆဆဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

ဖေးကျီတုက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြိး “ဟုတ်တယ်။ ချင်းအိုကြီးမှာ တကယ်ပဲ မီးတောက် ပုတီးစေ့တစ်လုံး ရှိတယ်။ မဟုတ်ရင် ဒီလမ်းကြောင်းကို ဖြတ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး” ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ “ဟိုဟာကော”

ရန်ကိုင်က လမ်းကြောင်းကိုသာ စိုက်ကြည့်နေပြီး မေးခွန်းကို တိုက်ရိုက်ပြန်မဖြေဘဲ “မြို့သခင်ဖေး၊ ဒီလမ်းကြောင်း ဘယ်လောက် ရှည်လဲ ခင်ဗျားသိလား”

ဖေးကျီတုက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “ဒီလမ်းကြောင်း ဘယ်လောက်ရှည်လဲ ဆိုတာကို ချင်းအိုကြီး ပြောမသွားဘူး။ ဒါပေမယ့် ချင်းအိုကြီးက အခြား လူတစ်ယောက် ကိုတောင် ခေါ်ပြီးသွားနိုင်မှတော့ အရမ်းကြီးတော့ မရှည်လောက်ဘူး”

“အရမ်းကြီး မရှည်ရင် အဆင်ပြေတယ်” ရန်ကိုင်က တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်း အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“စိတ်လျော့ထားလိုက်။ ဒီလောက် အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စကို ငါမင်းတစ်ယောက်တည်းအပေါ် အားကိုးဖို့ မစဉ်းစားထားဘူး” ပြောပြောနှင့် ဖေးကျီတု သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ ကြေးခေါင်းလောင်းလေးတစ်ခု သူ့လက်ထဲတွင် ပေါ်လာလေသည်။ ထိုခေါင်းလောင်းလေသည် ကြက်သွေးရောင် တောက်နေပြီး ပူပြင်းလှသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေသည်။

“မီးလျှံခေါင်းလောင်းလား” နင်ရှန်းချန်၏ မျက်လုံးအစုံ တောက်ပသွားပြီး ပြုံးလျက် “အစ်ကိုဖေး ဒီခေါင်းလောင်းကို ငှားလာမယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ ဒါနဲ့ ဒီခရီးကို သွားဖို့က သိပ်ပြီး မခက်လောက်တော့ဘူး”

ဖေးကျီတုက ပြုံးလျက် “ဒီမီးခေါင်းလောင်းက ဂိုဏ်းချုပ်ရဲ့ မှော်ရတနာဆိုပေမယ့် သူက တိုက်တဲ့အခါမှပဲ ထုတ်သုံးတတ်တာ။ ဒါပေမယ့် ဒီခရီးက ချင်းအိုကြီးကို ကယ်ဖို့ ဖြစ်နေတော့ သူကပ်စေးနဲမနေတော့တာ”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ထိုမီခေါင်းလောင်းသည် အရိပ်လခန်းမ၏ ဂိုဏ်းချုပ်ပိုင် မှော်ရတနာဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင်တို့ သိလိုက်သည်။

ဖေးကျီတုသည် မှော်ရတနာ၏ ပိုင်ရှင် မဟုတ်သည့်အတွက် မှော်ရတနာ၏ စွမ်းအား အပြည့်အဝကို ထုတ်သုံးနိုင်မည် မဟုတ်သော်ငြား သူတို့အား အကူအညီ အနည်းငယ်တော့ ပေးနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည့်အခါ ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်၏။ အတွေးတစ်ချက်ဖြင့် ဆင့်ခေါ်လိုက်ရာ မီးငှက် ပျံထွက်လာပြီး အလင်းအကာအရံ တစ်ခုအဖြစ် အသွင်ပြောင်းလျက် သူတို့ ရှစ်ယောက်စလုံးကို လွှမ်းခြုံသွားခဲ့လေသည်။

မီးငှက်တွင် အစစ်အမှန် ရုပ်ခန္ဓာမရှိချေ။ ၎င်း၏ အသွင်သည် ငှက်တစ်ကောင်ဖြစ်သော်လည်း လိုအပ်လျှင် ကြိုက်သည့်ပုံစံသို့ ပြောင်းလဲ၍ ရပေသည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် ဖေးကျီတုသည် မီးခေါင်းလောင်းထဲသို့ သူတော်စင်ချီကို ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ ခေါင်းလောင်း တဖြည်းဖြည်း ကြီးမားလာပြီး မကြာခင် အားလုံးကို လွှမ်းခြုံ သွားခဲ့လေသည်။

ထိုအကာအကွယ် နှစ်ထပ်ကြောင့် အကုန်လုံး ပိုလုံခြုံသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

“ဟဲ့၊ ငါ့ကို လာမတွန်းနဲ့” တုစီစီ၏ အသံကြားလိုက်သဖြင့် နောက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ကိသိကအောက် အမူအရာဖြင့် ပြုံးစိစိလုပ်နေသော ချိုင်ဟဲကို ရန်ကိုင် မြင်လိုက်ရသည်။

သူ့အပြစ်လို့လည်း ဆိုလို့ မရပါချေ။ ရန်ကိုင်နှင့် ဖေးကျီတုသည် အကာအရံကို အားလုံးဆံ့အောင် လုပ်ထားသော်ငြား ဆံ့ရုံလောက်သာ လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် အကုန်လုံး ဖျစ်ညစ်ကျုံ့ကာ နေနေရသည်။

ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး အနီးကပ်ရပ်နေရသလို ဖြစ်သွား၏။ ချိုင်ဟဲသည် တုစီစီကို ကြိုက်နေသည်။ ထိုကြောင့် အန္တရာယ် တစ်ခုခု ကြုံလာလျှင် သူမအား ကူညီပေးနိုင်ရန် အတွက် သူမဘေးတွင် နေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း တုစီစီကမူ သူ့သဘောထားကို မသိဘဲ အထွန့်တက်နေခဲ့လေသည်။

ချိုင်ဟဲသည် စိတ်ဆိုးခဲသော လူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဒေါသထွက်သွားချင်း မရှိဘဲ တုစီစီကိုသာ စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် စတင် ရှင်းပြလိုက်လေသည်။

“သွားကြစို့” ရန်ကိုင်က ဖေးကျီတုနှင့်အတူ ဦးဆောင်၍ စတင် ခရီးဆက်လေသည်။

ရေခဲလမ်းကြောင်းပေါ်သို့ ခြေချလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အကုန်လုံး အလိုလို တုန်ရီသွားကြသည်။ ဤနေရာရှိ အအေးဓါတ် မည်မျှ ပြင်းသလျှင် ဆိုလျှင် မီးတောက် အကာအရံ နှစ်ထပ်တိတိ ကာကွယ်ထားသည့်တိုင် အကာအကွယ်ကို ထိုးဖောက်၍ သူတို့အား လာရောက် သက်ရောက်နေသေးသည်။

ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည့်အခါ အကုန်လုံး၏ မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ရသည်။ တုစီစီသည် ချိုင်ဟဲအား ဆက်လက် အထွန့်တက်နေခြင်း မရှိတော့ဘဲ သူ့နားသို့ပင် တိုးကပ်သွားသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သွားသည့်အခါ ချိုင်ဟဲ ပျော်သွားခဲ့ပြီး ဤရေခဲလမ်းကြောင်းကြီး အဆုံးမသတ်ပါစေနဲ့တော့ ကြိတ်၍ ဆုတောင်းနေတော့သည်။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာလည်း လေးနက်သွားခဲ့ရသည်။ မီးငှက်နှင့် ချိတ်ဆက်ထားသူ ဖြစ်သဖြင့် အပြင်ဘက်ရှိ အအေးဓါတ် မည်မျှ အားကောင်းသလဲ ဆိုသည်ကို အခြားသူများထက် သူပိုသိပေသည်။ ဤနေရာတွင် နေနေသမျှ ကာလပတ်လုံး မီးငှက် အနေဖြင့် ၎င်း၏ စွမ်းအင်များစွာကို ထုတ်သုံးနေရပေလိမ့်မည်။ ထိုစွမ်းအင်များကို ပြန်လည် ဖြည့်တင်းနိုင်သော်လည်း မီးငှက်သည် ရန်ကိုင်အား မဟာအကူအညီကြီးများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်လေရာ အန္တရာယ်များသည့် ဤကဲ့သို့သော နေရာမျိုးတွင် မလိုအပ်ဘဲ မီးငှက်၏ စွမ်းအားကို မဖြုန်းတီးပစ်ချင်ချေ။

ချက်ချင်းပဲ အကုန်လုံး အရှိန်တင်လိုက်ကြလေသည်။

အပြင်ဘက်တွင် ရပ်နေစဉ်က အထဲကိုသာ လှမ်းမြင်နိုင်ပြီး ကိုယ်တိုင် မခံစားကြည့်နိုင်သည့်အတွက် မသိခဲ့။ ယခု လူကိုယ်တိုင် ခြေချလိုက်သည့် အခါမှပဲ ဤနေရာရှိ အအေးဓါတ် မည်မျှ ပြင်းထန်ကြောင်း အကုန်လုံး နားလည်သွားခဲ့သည်။ အအေးဓါတ် မည်မျှ ပြင်းလွန်းသလဲ ဆိုလျှင် အအေးငွေ့များသည် မြူခိုးများအဖြစ်သို့ပင် သိပ်သည်းနေခဲ့လေပြီ။

ဤမျှ သိပ်သည်းလှသော အအေးဓါတ်ကြောင့် ဤနေရာ၌ အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်သော ရတနာတစ်မျိုးမျိုး ရှိနေလိမ့်မည်မှန်း အကုန်သုံး သိထားကြသော်လည်း မည်သူမှ ဤနေရာကို စူးစမ်းရှာဖွေချင်စိတ် မရှိကြ။ ဤနေရာမှ အတတ်နိုင်ဆုံး မြန်မြန်သာ ထွက်သွားချင်နေကြသည်။

လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်စာလောက် ကြာပြီးသည့်နောက်၌ ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်လာခဲ့ရလေပြီ။ အကြောင်းမှာ ယခုထိချိန် ရေခဲလမ်းကြောင်း၏ အဆုံးကို မမြင်ရသေးသည့် အတွက်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်လေသည်။ ထိုမျှသာမကသေး သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင် သေချာ မမြင်ရတော့ချေ။ လောကကြီး တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည့်အလား သူတို့၏ နှလုံးခုန်သံ များကိုသာ ကြားနေရတော့သည်။ ခြောက်ခြားစရာပင်…

ခဏအကြာတွင် တုစီစီက ရုတ်တရက် အော်ပြောလိုက်၏ “အဲ့ဘက်ကို ကြည့်ကြည့်လိုက်”

အကုန်လုံး ထိတ်လန့်သွားပြီး တုစီစီ ညွှန်ပြနေသည့် ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် အကုန်လုံး၏ မျက်နှာ သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့ရလေသည်။

သူတို့ ရှိနေရာမှ မီတာသုံးရာခန့်အကွာတွင် လူပုံစံ ရေခဲရုပ်ထုပေါင်းများစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ ရေခဲရုပ်ထု တစ်ခုချင်းစီသည် အလွန်ကိုမှ အသက်ဝင်လှပေသည်။

ထိုရေခဲရုပ်များထဲတွင် လူကြီးလူငယ်လူအို၊ ကျားမ မရွေး ပါဝင်နေခဲ့ပြီး အကုန်လုံးသည် အဝတ်အစား အမျိုးမျိုး အမူအရာ အမျိုးမျိုးဖြင့် ရှိနေကြသည်။ အချို့သည် အံ့အားသင့်နေကြပြီး အချို့သည် ကြောက်လန့်နေကြသည်။ အချို့သည် သေသည်အထိ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်သွားမှန်းကို နားမလည်သည့်အလး ထူးမခြားနား ဟန်ဖြင့်သာ ရှိနေကြသည်။

ထိုရေခဲရုပ်ထု အားလုံးသည် ရေခဲနေသော လူများ ဖြစ်ကြသည်။

“ကြည့်ရတာ ဒီရှေးဟောင်း အပျက်အစီးနယ်မြေကို ရှာတွေ့ခဲ့တာ ချင်းအိုကြီးတင် မဟုတ်တဲ့ပုံပဲ” ဖေးကျီတုက အသာအယာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

ထိုရေခဲရုပ်ထုများသည် ဤနေရာအား လာရောက် စူးစမ်း ရှာဖွေကြသည့် လူများ ဖြစ်ကြသည်။ သို့သော် မသိရသော အကြောင်းပြချက် တစ်ခုခုကြောင့် အကုန်လုံး အေးခဲသွားကြ၏။ သတို့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် မည်သည့် ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်ကိုမှ မတွေ့ရ‌ချေ။

“ဒါက…” ရေခဲရုပ်ထုတစ်ရုပ်ကို မြင်လိုက်သည့် အခိုက် နင်ရှန်းချန် သွေးပျက်ခြောက်ခြား တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး အချိန် အတော်ကြာသည်အထိ စကားမပြောနိုင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

“အစ်ကိုနင် အဲ့လူကို မှတ်မိတာလား” အမျိုးသမီးအိုကြီးက မေးလိုက်သည်။

နင်တောင် မှတ်မိတယ် ဆိုမှတော့ ငါအထင်မှားတာ မဖြစ်လောက်ဘူး။ တကယ်ကြီး သူဖြစ်နေတယ်။ ငါငယ်ငယ်တုန်းက ကံကောင်းပြီး သူနဲ့ တွေ့ခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူဒီမှာ ကျဆုံးသွားမယ်လို့ ငါတစ်ခါမှ မထင်ထားဘူး” နင်ရှန်းချန်က ခါးသက်စွာပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။

“ဒီမှာ စီနီယာတို့နှစ်ယောက် သိတဲ့ တစ်ယောက်ယောက် ရှိနေတာလား” ချိုင်ဟဲက အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ရာတုန်းက အရိပ်ကြယ်ပေါ်မှာ အရမ်း ကျော်ကြားခဲ့တဲ့ လူတစ်ယောက် ရှိခဲ့တယ်။ သူက ကြယ်ဧကရာဇ်တောင်က မဟုတ်ပေမယ့် သူက အရိပ်ကြယ်ရဲ့ စည်းမျဉ်း ဥပဒေသတွေကို ချိုးဖျက်ပြီး တန်ခိုးရှင်အဆင့်ကို ရောက်နိုင်ချေ ရှိတယ်လို့ ထင်ကြေး အပေးခံရဆုံး တစ်ယောက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တစ်ရာလောက်က သူရုတ်တရက်ကြီး ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ အဲ့အချိန်ကစပြီး သူ့အကြောင်း ဘယ်တော့မှ မကြားရတော့ဘူး” နင်ရှန်းချန်က ရှင်းပြလိုက်သည်။

“သူလိုလူတောင် ဒီမှာ သေသွားတာလား…” ချိုင်ဟဲက ဂရုဏာသက်နေသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“သူတို့ ဝတ်ထားတဲ့ ဝတ်ရုံတွေကို တစ်ချက် ကြည့်ကြည့်” ဖေးကျီတုသည် တစ်ခုခုကို သတိပြုမိသွားဟန်ဖြင့် အော်ပြောလိုက်သည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၅)

သေချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူတို့အားလုံး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ကြရသည်။ အကြောင်းမှာ ထိုလူများ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ဝတ်ရုံများသည် လက်ရှိ အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ ဂိုဏ်းကြီးများ၏ ဝတ်စုံများနှင့် တူနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

ဥပမာဆိုရသော် ထိုလူအုပ်ထဲတွင် မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်း၏ အမှတ်သညာဖြစ်သော မိုးကြိုးအမှတ်တံဆိပ်ပါသည် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားသည့် လူတစ်ယောက် ရှိနေပေသည်။

နောက်တစ်ယောက်သည် ‘တိုက်ပွဲ’ ဆိုသော စကာလုံး ထိုးထွင်ထားသည့် ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားခဲ့သည်။

ဖန်သွေးရောင်ဂိုဏ်း၊ မီးတောက်ဘုရားကျောင်း၊ သားရဲများ တောင်တန်း၊ စသဖြင့် ဂိုဏ်းကြီးများ၏ ဝတ်ရုံများကို ဝတ်ထားကြသည့် အခြားသူများလည်း ရှိနေကြပေသည်။ အရိပ်လခန်းမ၏ စီနီယာတစ်ဦးပင် ပါနေခဲ့သည်။

ထိုလူအားလုံးသည် ဤနေရာတွင် အေးခဲနေကြသည်။ ဤနေရာထိ လာနိုင်သည့်ပုံကို ထောက်ရှုကြည့်လျှင် ထိုလူများ အတော်လေး ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။ အကုန်လုံးသည် မြင့်မားသော ခွန်အားကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြသော်ငြား ဤနေရာတွင် သေဆုံးခဲ့ကြရသည်။

“အခုအချိန်က သူတို့ကို ကြည့်နေရမယ့် အချိန် မဟုတ်ဘူးနော်” ဖေးကျီတုနှင့် အခြားသူများ ထိုစီနီယာများ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်များအား ငေးကြည့်နေသည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ပြီး အဆောတလျင် သတိ ပေးလိုက်လေသည် “သူတို့တွေတောင် ခဲနေတာ ဆိုတော့ ဒီမှာ အန္တရာယ် ကြီးကြီးမားမား တစ်ခု ရှိနေလို့ပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ကျုပ်တို့ မြန်မြန် သွားသင့်တယ်နော်”

ရန်ကိုင်စကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အားလုံး မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက် ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။

ထိုရေခဲရုပ်ထုများကို တွေ့စဉ်က အကုန်လုံးသည် ထိုလူများ ဝတ်ထားကြသည့် သိုလှောင်လက်စွပ်များကို တပ်မက်မိသွားကြ၏။ ထိုလူအားလုံးသည် အသက်ရှင်စဉ်က ထင်ရှားကျော်ကြားသော ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြရာ သူတို့၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲတွင် ကျိန်းသေ ပစ္စည်းကောင်းများ ရှိနေပေလိမ့်မည်။

အကုန်လုံးသည် သိုလှောင်လက်စွပ်များအပေါ် လောဘဇော ကပ်ကာ ထိုလူများ ထိုနေရာတွင် ဘာကြောင့် အေးခဲနေရလဲ ဆိုသော အချက်ကို လျစ်လျူရှုမိကြသည်။

ဖေးကျီတု ကျောရိုးတစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားပြီး ခပ်မြန်မြန် ခေါင်းညိတ်၍ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ဟုတ်တယ်၊ ငါတို့ မြန်မြန် သွားမှဖြစ်မယ်”

နင်ရှန်းချန်နှင့် အခြားသူများလည်း သူတို့၏ အကြည့်များကို ချက်ချင်း ပြန်ယုတ်လိုက်ကြပြီး ဖေးကျီတုနှင့် ရန်ကိုင် နောက်သို့ ချက်ချင်း လိုက်သွားကြလေသည်။

သို့သော် မီတာတစ်ထောင်လောက် လျှောက်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် “ဘယ်သူလဲ”

တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်လက်ထဲမှ ရွှေရောင်ပိုးမျှင် တစ်ချောင်း ထွက်ပေါ်လာပြီး ဟင်းလင်းပြင်ကို ထိုးဖောက် သွားခဲ့သည်။ အဖြူရောင် အလင်းတန်းတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး အရိပ်တစ်ခုကို အားလုံး မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော် ဘာအရိပ်လဲ သေချာ မမြင်ရသေးခင်မှာပဲ အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ တစ်ဖန် ပြန်လည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

သို့သော်လည် ထိုစဉ် အားကောင်းလှသော အအေးစွမ်းအင်တို့ သူတို့အပေါ်တည့်တည့် ကျလာခဲ့သည်။ အအေးစွမ်းအင်နှင့် အကာအရံ ထိပ်တိုက်တွေ့သွားသည့် အချိန်တွင် မှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ်လည်း စူးစူးရှရှ အော်မြည်လိုက်သည်။

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း မီးငှက်၏ အကာအကွယ် ပေါက်ပြဲသွားခဲ့သည်။ အအေးစွမ်းအင်များသည် ထိုအပေါက်မှ တစ်ဆင့် အထဲသို့ ဆက်လက် ဝင်လာခဲ့လေသည်။ သို့သော်ငြား မီးတောက်ခေါင်းလောင်းကြောင့် ထိုအအေးစွမ်းအင်းများ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်တို့လည်း ကံကောင်းသွားခဲ့ရသည်။

သို့တိုင် ဖေးကျီတု၏ အမူအရာ သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွား၏။ အကြောင်းမှာ မီးငှက်၏ အကာအရံကို ထိုးဖောက်လာသော အအေးဓါတ်များကြောင့် မီးတောက်ခေါင်း၏ အကွာအကွယ် ပျက်စီးလုနီးပါး ဖြစ်သွားရသည့် အတွက်ကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

“ဘာကြီးလဲ” နင်ရှန်းချန်၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ဘေးပတ်လည်ကို ကျီးကန်းတောင်းမှောက် လှည့်ပတ် ကြည့်တော့လေသည်။

အကုန်လုံး ကြောက်လန့်နေကြလေပြီ။ မီးတောက်ခေါင်းလောင်းသည် အအေးဓါတ်ကို အထူး ထိန်းချုပ်ရန် ပြုလုပ်ထားသော အရိပ်လခန်းမဂိုဏ်းချုပ်၏ မှော်ရတနာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သို့သော်ငြား အားကောင်းလှသော ရန်ကိုင်၏ မီးငှက် အကာအရံသည် အအေးဓါတ်ကို မတားဆီးနိုင်ခဲ့သလို ထိုလွတ်ထွက်လာသော အအေးဓါတ်များကြောင့် မီးတောက် ခေါင်းလောင်း၏ အကာအကွယ် ပျက်စီးသွားလုမတတ် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ထိုအချက်နှင့်ပင် သူတို့အား လာရောက် ထိမှန်သည့် ရေခဲစွမ်းအား မည်မျှ ပြင်းထန်ကြောင်း ခန့်မှန်းကြည့်နိုင်သည်။

ထိုအလွှာနှစ်ထပ်ကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက အကုန်လုံး ရေခဲရုပ်ထု ဖြစ်ကုန်ကြပေလိမ့်မည်။

ဤနေရာသည် တကယ်ကို အန္တရာယ်များပေသည်။

ရန်ကိုင် အမူအရာ အလွန်ကိုမှ အရုပ်ဆိုးနေခဲ့သည်။ အစောပိုင်းက အဖြစ်အပျက် ပြီးသည့်နောက်တွင် မီးငှက်သည် သူတိ့အား လာရောက်တိုက်ခိုက်သူ၏ ပြိုင်ဘက် မဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ ထို့အကြောင်လည်း ရန်ကိုင် အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။

မီးငှက်သည် နှစ်ပေါင်းတစ်သောင်းကြာအောင် မီးစွမ်းအင်များ စုစည်းပြီးမှ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ထိုသတ္တဝါ၏ တိုက်ခိုက်မှုကို မခံနိုင်ခဲ့ချေ။ သူတို့ မည်သို့သော သတ္တဝါနှင့်များ ရင်ဆိုင်နေရသနည်း။

သို့သော်လည်း ထိုသတ္တဝါသည် အကြာကြီး ပုန်းအောင်းနေရန် မကြိုးစားခဲ့ချေ။ တိုက်ခိုက်မှု တစ်ကြိမ် မအောင်မြင်သည်နှင့် မူလ ပုံစံဖြင့် အားလုံးရှေ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ပြန်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

ထိုသတ္တဝါကို မြင်ပြီးနောက် အကုန်လုံး မှင်သက်သွားကြ၏။

အကြောင်းမှာ သူတို့၏ တိုက်ခိုက်လိုက်သည့် သတ္တဝါသည် အခြားမဟုတ်ဘဲ ယုန်ဖြူကြီးတစ်ကောင် ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်ငြား ထိုယုန်သည် သာမန်ယုန်ထက် သုံးဆမက ပိုကြီးသည်။ အမွှေးအမျှင်အားလုံး ဖြူဖွေးစွတ်နေပြီး သာမန် ယုန်တစ်ကောင်နှင့် ဘာမှမခြား။ နီရဲတောက်နေသော မျက်လုံးတစ်စုံသာ သာမန် ယုန်များနှင့် ကွဲပြားနေခဲ့သည်။

“လောကရတနာ”

ဖေးကျီတုနှင့် အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များ အလန့်တကြား ထအော်လိုက်ကြသည်။

ထိုယုန်ဖြူသည် အစစ်အမှန် ရုပ်ခန္ဓာကိုယ် ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မရှိဘဲ မီးငှက်ကဲ့သို့ မိုးမြေစွမ်းအင်များဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည့် အသိစိတ် ရှိသော သက်ရှိတစ်ကောင်သာ ဖြစ်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့သော သက်ရှိများကို လောကရတနာများဟု ခေါ်ကြသည်။

မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်များကို လောကရတနာများဟု ပြောလို့ ရရုံသာ ရပေသည်။ အကြောင်းမှာ မှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ်များသည် လွတ်လပ်သော တည်ရှိမှုများ မဟုတ်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ မီးငှက်သည် ပန်းပဲမီးဖို၏ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ဖြစ်သည်။ ပန်းပဲမီးဖိုသည် မီးငှက်၏ အခြေခံအုတ်မြစ် ဖြစ်သည်။ ပန်းပဲမီးဖို ပျက်စီးသွားသည်နှင့် မီးငှက်လည်း ပျက်စီး သွားရပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း အစစ်အမှန် လောကရတနာတွင် ထိုကဲ့သို့ အချုပ်အနှောင်များမရှိ၊ အစစ်အမှန် လောကရတနာများသည် မိုးမြေစွမ်းအင်များမှ သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်လာသည့် တည်ရှိမှုများ ဖြစ်ကြသည်။ ထိုယုန်ဖြူသည် သိပ်သည်းလှသော အအေးဓါတ် ကြောင့် မွေးဖွားလာပြီးနောက် နှစ်သန်းပေါင်းများစွာ ကြာလာသည့်အခါ အသိဥာဏ် ရှိလာခဲ့သည်။

လောကရတနာများသည် အလွန်ကိုမှ ရှားပါလှပြီး အဖိုး မဖြတ်နိုင်လောက်အောင် တန်ဖိုးကြီးလှသည်။

ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်သည် သူကျင့်ကြံထားသည့် ဓါတ်စွမ်းအင်နှင့် ဓါတ်သဘာဝတူညီသော လောကရတနာ တစ်ခုကို ရလိုက်မည်ဆိုပါက၊ ထိုလောကရတနာကို သန့်စင်ပြီး သူတို့၏ ခွန်အားကို မည်သည့် ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးမှ မရှိဘဲ ခုန်ပေါက်တိုးတက်အောင် လုပ်ဆောင်နိုင်ပေသည်။

သို့သော် လောကရတနာများသည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်း လှကြသည့်အတွက် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် အနေဖြင့် သူနှင့် ဓါတ်သဘာဝ တူညီသော လောကရတနာတစ်ခုကို ရှာတွေ့လျှင်ပင် အခြေအနေများ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကုန်ပြီး လောကရတနာက သားကောင်မဖြစ်ဘဲ ကျင့်ကြံသူကိုယ်တိုင်က သားကောင် ပြန်ဖြစ်သွားရသည့် အခိုက်အတန့်များလည်း များစွာရှိကြသည်။

ဤကဲ့သို့သော အလွန်တရာကိုမှ အအေးဓါတ် သိပ်သည်းလှသည့် နေရာမျိုးတွင် ရတနာကောင်းတစ်ခုခု ရှိနေလိမ့်မည်ဟု အကုန်လုံး ခန့်မှန်းထားကြသော်လည်း ထိုရတနာသည် လောကရတနာ ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟုတော့ မည်သူမှ မထင်ထားခဲ့ချေ။

အကုန်လုံး ထိုလောကရတနာကို လိုချင်နေကြသည်။ သို့သော် အစောပိုင်းက လောကရတနာ၏ စွမ်းအားကို မြင်ပြီးနောက် ကြောက်လန့် ကြောက်နေမိကြသည်။ ကြောက်ကလည်းကြောက်၊ လိုကလည်း လိုချင် ဖြစ်နေရာ ဖေးကျီတုတို့အဖွဲ့ ဘာလုပ်ရ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။

အစောပိုင်းက သူတို့တွေ့ခဲ့သည် ရေခဲရုပ်ထုများသည် ထိုလောကရတနာ၏ လက်ချက်ဖြစ်မည်မှာ ပြောစရာ မလိုချေ။ ထိုကောင်သည် ရေခဲစွမ်းအင် စီးကြောင်းများထဲတွင် ပုန်းအောင် နေပြီး ရေခဲလမ်းကြောင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသူများကို အလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်သည်။ အလစ်အငိုက် ချောင်း၍ တိုက်ခိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည့် အတွက် ထိုလူအားလုံး ရေခဲရုပ်ထု ဖြစ်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုကောင်၏ တိုက်ခိုက်မှုနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့မိပါက တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်ပင်လျှင် အဆုံးသတ် ကောင်းလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင်လည်း မီးငှက်၏ သတိပေးမှုကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ထိုလောကရတနာ၏ တည်ရှိုမှုကို သတိထားမိလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ မီးငှက်၏ စွမ်းအင်နှင့် ရေခဲစွမ်းအင်သည် တောင်နှင့် မြောက် ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ထိုကောင် ရှိနေသည်ကို မီးငှက် သတိထားမိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

လက်ရှိတွင် လောကရတနာဖြစ်သော ယုန်ဖြူကြီးသည် ရန်ကိုင်တို့ အဖွဲ့အား ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော မျက်လုံး အစုံဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ဖေးကျီတု မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့ပြီး ပြန်မေးလိုက်လေသည် “ဒါကမှ တကယ့် ပြဿနာပဲ။ မင်းတို့မှာ အဲ့ကောင်ကို ခြောက်ထုတ်လို့ ရမယ့် နည်းလမ်းလေးများ မရှိကြဘူးလား”

ဤနေရာတွင် ရှိနေသူအားလုံး ထိုလောကရတနာကို ဖမ်းဖို့ မဆိုထားနှင့် နိုင်ပင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ဖေးကျီတု မထင်။ ထိုကောင်ကို မောင်းထုတ်နိုင်ဖို့သည်သာ သူတို့အတွက် အမြင့်မားဆုံး မျှော်လင့်ချက် ဖြစ်ပေသည်။ ဤနေရာတွင် သူတို့ ရှစ်ယောက် ပူးပေါင်း၍ တိုက်ခိုက်မည် ဆိုလျှင်ပင် ထိုလောကရတနာ၏ ပြိုင်ဘက် ဖြစ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ယုန်ဖြူကြီး သူတို့အား ချက်ချင်း လာမတိုက်ခိုက်ရသေးခြင်းမှာလည်း အကာအရံ နှစ်ထပ် ဖြစ်သော မီးငှက် အကာအရံနှင့် မီးတောက်ခေါင်းလောင်း တို့ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

သို့သော်လည်း ဤနေရာသည် အလွန်ကိုမှ အေးလှသည်။ ဤနေရာတွင် အချိန်ကြာနေလေ မီးငှက်နှင့် မီးတောက် ခေါင်းလောင်းတို့၏ စွမ်းအင်များ ကုန်ဆုံးလာလေပင်။ အချိန် တစ်ခုသို့ ရောက်ပြီး မီးငှက်နှင့် မီးတောက်ခေါင်းလောင်းတို့ စွမ်းအင် မထုတ်လွှတ်နိုင်တော့သည့်အခါ သူတို့အား ကျားရှေ့ မှောက်လျက်လဲသည့် နွားသူငယ်များ ဖြစ်ကုန်ကြပေလိမ့်မည်။

ဖေးကျီတု၏ မေးခွန်ကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အကုန်လုံး၏ အမူအရာ ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့ပြီး ခေါင်းခါလိုက်ကြသည်။

နင်ရှန်းချန်က ဖြူဖတ်ဖြူလျော် မျက်နှာဖြင့် တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောလိုက်သည် “မိုးမြေစွမ်းအင်က အသက်စွမ်းအင်ကို စုပ်ယူရတာ ကြိုက်တယ်လို့ ငါကြားဖူတးယ်။ ဒီကောင် ငါတို့ စီနီယာတွေကို သတ်လိုက်တဲ့ အဲ့ဒါကြောင့် ဖြစ်မယ်”

“အသက်စွမ်းအင်ကို စုပ်တာ” သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဂျူနီယာအားလုံး ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။

ထိုယုန်ဖြူသည်သာ သူတို့၏ အသက်စွမ်းအင်အား စုပ်ယူရသည်ကို ကြိုက်သည်ဆိုပါက သူ့တွင် ထိုကောင်အား မှောင်ထုတ်နိုင်သည့် နည်းလမ်း တစ်ခုရှိပေသည်။

ရွှေရောင်သွေးစက်ထဲတွင် အသက်စွမ်းအင် မြောက်မြားစွာ ကိန်းအောင်း ပါဝင်နေပေပသည်။ သူသာ တစ်စက်လောက် အပြင်ကို ပစ်လိုက်သည်နှင့် ယုန်ဖြူကြီးကို အခြား တစ်နေရာဆီ မျှားခေါ်သွားနိုင်ပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း ယုန်ဖြူကြီးသည် အလွန်ကိုမှ အပြေးမြန်လှသည်။ ထို့ကြောင့် ရွှေရောင်သွေးစက် တစ်စက်ကို အချိန်တိုအတွင်း ဝါးမြိုသွားပြီး ပြန်လာခဲ့၍ ရန်ကိုင်တို့ ရေခဲလမ်းကြောင်းမှ မထွက်သွားနိုင်သေးလျှင် နောက်ထပ် ရွှေရောင်သွေးစက်တစ်စက် ထပ်ထုတ်ပေးရလိမ့်မည်။ ထိုနည်းဖြင့်သာဆိုပါက ရွှေရောင်သွေးစက်များစွာကို သူဆုံးရှုံးရပေလိမ့်မည်။

ထိုနည်းလမ်းသည် သူ့အတွက် အရမ်းကိုမှ အကုန်အကျ များလွန်းသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်ဆုံး ရွေးချယ်စရာ မရှိတော့မှသာ ထိုနည်းလမ်းကို ထုတ်သုံးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“မောင်းထုတ်လို့ မရမှတော့ တိုက်ဖို့ပဲ ရှိတော့တာပေါ့” ဖေးကျီတုက ခါးသက်စွာပြုံးလျက် “ဆက်ပြီး နှောင့်နှေးနေရင် ပိုဆိုးလာလိမ့်မယ်။ အကုန်လုံး အသင့်ပြင်ထားပေတော့။ သွားကြမယ်”

သူအော်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အကုန်လုံး သူတို့၏ အကာအကွယ် မှော်ရတနာအသီးသီးကို ထုတ်လိုက်ကြသည်။

လျန်ကွမ်းသည် မြွေရုပ်သေးရုပ်ကို ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုရုပ်သေးရုပ်ထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်ပြီးနောက် မြွေရုပ်သည် သေးသေးလေးမှ ဆယ်မီတာ အရှည်အထိသို့ ကြီးထွားလာခဲ့လေသည်။ ထိုမြွေရုပ်သေးရုပ်သည် သူတော်စင် ဘုရင် တတိယအဆင့်အောက် မနိမ့်ကျသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့သည်။

“သွားကြမယ်” လျန်ကွမ်းက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး မြွေရုပ်သေးရုပ်ကို ယုန်ဖြူကြီးဆီ စေလွှတ်လိုက်သည်။

ပုံမှန်အားဖြင့် ယုန်များသည် မြွေများအား မသိစိတ်အရ ကြောက်ရွံ့လေ့ရှိကြသည်။ လောကရတနာ ဖြစ်သော ထိုယုန်ဖြူ အတွက်လည်း အတူတူပဲ ဖြစ်မလား၊ မဖြစ်ဘူးလား ဆိုသည်ကို သူမသိသော်လည်း တစ်ချက်လောက်တော့ စမ်းကြည့်ချင်မိ၏။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည့်အခါ ဖေးကျီတု ကျေနပ်သွားပြီး အကုန်လုံးကို ဦးဆောင်၍ မြွေနောက်မှ အနီးကပ် လိုက်သွားကြ၏။

အကုန်လုံးသည် ယုန်ဖြူကို မလိုလားအပ်ဘဲ ရန်မစချင်သည့် အတွက်ကြောင့် မနှေးမမြန်ဖြင့်သာ သွားကြသည်။

မြွေရုပ်သေးရုပ်မှာမူ ခေါင်းကို မြင့်မြင့် မော့ထားလျက် သွားနေခဲ့သည်။

ထိုမြွေရုပ်သေးရုပ်ကို မြင်ပြီးနောက် ယုန်ဖြူ၏ မျက်လုံးထဲ ထူးဆန်းသည့် အလင်းရောင်တစ်ချက် လက်သွားခဲ့သည်။ ခဏ အကြာတွင် ယုန်ဖြူတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာပြီး ဧရာမ သိမ်းငှက်ကြီး တစ်ကောင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလေသည်။

သိမ်းငှက်အဖြစ်သို့ ‌ပြောင်းပြီးသည်နှင့် လေထဲသို့ ပျံတက်သွားပြီး စူးစူးရှရှ တစ်ချက်အော်မြည်လျက် နှုတ်သီးမှ နှင်းမြူများကို မှုထုတ်ရင်း မြွေခေါင်း တည့်တည့်ဆီသို့ ထိုးဆင်းလာခဲ့လေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည့်အခါ အကုန်လုံး၏ အမူအရာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ ထိုလောကရတနာသည် စိတ်ကြိုက် ပုံစံ ပြောင်းလို့ရလိမ့်မည်ဟု သူတို့ မထင်ထားခဲ့ပေ။

လျန်ကွမ်းမှာမူ ပို၍ပင် အံ့အားသင့်နေသည်။ အလျင်အမြန် လက်ကွက်တစ်ခု ဖော်လိုက်ရာ မြွေရုပ် ခေါင်းမော့လာပြီး အနီရောင် အလင်းတန်းတစ်ခု လောကရတနာဆီသို့ ပြန်မှုတ်ထုတ်လေသည်။

သို့သော်လည်း နှင်းမြူများနှင့် ထိသွားသည့် အချိန်တွင် အနီရောင် အလင်းတန်း အေးခဲသွားခဲ့ရသည်။ ထိုမျှသာမကသေး နှင်းမြူများနှင့် ထိသွားသည့်အခိုက်၊ မြွေရုပ်သေးရုပ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပါ တဖြည်းဖြည်း အေးခဲလာခဲ့ရလေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၆)

တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် တစ်ယောက်ပင်လျှင် ထိုလောကရတနာ၏ ပြိုင်ဘက် မဖြစ်နိုင်လေရာ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်နှင့်သာ ညီမျှသော ထိုမြွေက ယုန်ဖြူကြီးကို မည်ကဲ့သို့ နိုင်မည်နည်း။ ရေခဲမြူများ၏ ဝိုင်ရံခြင်း ခံလိုက် ရပြီးနောက် မြွေရုပ်သေးရုပ် အေးခဲသွားခဲ့လေသည်။ လျန်ကွမ်း၏ အမူအရာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး မြွေရုပ်သေးရုပ်ကို ပြန်ခေါ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း တစ်လှမ်း နောက်ကျသွားခဲ့သည်။

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း မြွေတစ်ကောင်လုံး ရေခဲတုံး ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး လျန်ကွမ်းနှင့် ၎င်းကြားမှ ဆက်သွယ်ရေးမှာလည်း ပြတ်တောက်သွားခဲ့သည်။

ဘုန်း… မြွေရုပ်သေးရုပ် တစ်စစီ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ရေခဲတုံး ဖြစ်နေသော မြွေ အောက်သို့ ပြန်ပြုတ်ကျသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် တစ်စစီ ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။

မြွေရုပ်သေးရုပ် သေသွားသည်ကို မြင်သော် လျန်ကွမ်း၏ အမူအရာ အရုပ်ဆိုးသွားခဲ့ရသည်။ ထိုရုပ်သေးရုပ်ကို သန့်စင်ရန် အတွက် ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးပမ်းခဲ့ရသော်လည်း ရုပ်သေးရုပ် သူ့အတွက် ဘာမှသေချာ အကျိုးမပြုနိုင်သေးခင်မှာပဲ ယုန်ဖြူကြီး ကြောင့် ပျက်စီးသွားခဲ့ရလေသည်။

လျန်ကွမ် မည်မျှ ကြေကွဲနေမလဲ ဆိုသည်ကို ခံစားကြည့်နိုင်ပေသည်။

သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်သဖြင့် စူပုပ်ပုပ်မျက်နှာဖြင့် ယုန်ဖြူကြီးကို ရပ်ကြည့်နေရုံသာ တတ်နိုင် ခဲ့သည်။ သူ့တွင် ရုပ်သေးရုပ် မည်မျှ များများပင် ရှိပါစေ၊ ရုပ်သေးရုပ် တစ်ရုပ်ကိုမှ လက်မလွှတ်ချင်ချေ။ ထိုယုန်ဖြူသည် သူ့ရုပ်သေးရုပ် အကုန်လုံးကို မွှာစာချေပစ်နိုင်စွမ်း ရှိပေသည်။

မြွေရုပ်သေးရုပ်ကို ဖျက်စီးပြီးသည်နှင့် သိမ်းငှက်ကြီးသည် လူအုပ်ကြီးဘက်သို့ လှည့်လာခဲ့လေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည်နှင့် ဖေးကျီတုက အော်ပြောလိုက်သည် “အဲ့ကောင်ကိုတားကြ”

ဖေးကျီတု၏ အသံ ဆုံးသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ကျောက်စိမ်းပြာ ပန်းကန်လုံး ပေါ်လာခဲ့သည်။ အခြားသူများ သည်လည်း သူတို့၏ အကာအကွယ် မှော်ရတနာ အသီးသီးကို ထုတ်လိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ရောင်စုံ အလင်းတန်းတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး အားလုံး ပတ်လည်တွင် အကာအရံကြီး တစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

သိမ်းငှက်ကြီးသည် စူးစူးရှရှ အော်ဟစ်လိုက်ပြီး အစောပိုင်း ကကဲ့သို့ ရေခဲမြူများကို မှုတ်ထုတ်ပြန်သည်။ မည်မျှ အားကောင်း၊ ခုခံအားကောင်းသော အကာအရံပင် ဖြစ်ပါစေ ထိုရေခဲမြူ၏ စွမ်းအားအောက်တွင် အေးခဲသွားကြရသည်။ ဖေးကျီတု၏ ကျောက်စိမ်းပြာပန်းကန်လုံး ဖန်တီထားသော အကာအရံပင် အေးခဲတော့မလို ဖြစ်လာနေခဲ့သည်။

သိမ်းငှက်ကြီးသည် ထိုမျှနှင့် မကျေနပ်သေးဘဲ အောက်သို့ တစ်ဟုန်ထိုး ထိုးဆင်းလာပြီး ၎င်း၏ ချွန်ထက်လှသော ခြေသည်း အစုံဖြင့် မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ဖန်တီးထားသော အကာအရံကို အားကုန် ကုတ်ချလိုက်သည်။

ခရက်ဆိုသော အသံနှင့်အတူ မှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ် ဖန်တီးထားသည့် အကာအရံ မျက်နှာထက်ပြင်ထက် ပင်ကူအိမ် ကဲ့သို့ အက်ကွဲကြောင်းများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် မျက်နှာ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်ကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ကိုယ်ပိုင် မီးတောက်သုံး၍ အားလုံးပတ်လည်တွင် အကာအရံ တစ်ခု အလျင်အမြန် ဖန်တီးပေးလိုက်သည်။

စူးစူးရှရှ အော်ဟစ်သံနှင့်အတူ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်သည် အကာအရံ အသွင်မှ မီးငှက်အသွင်သို့ ပြန်ပြောင်းလဲသွားပြီး သိမ်းငှက်ကြီးဆီ တိုးဝင်သွားလေသည်။

မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ဒေါသထွက်သွားခဲ့လေပြီ။ ၎င်းသည် လောကရတနာတစ်ခု မဟုတ်သော်လည်း လောကရတနာနှင့် အဆင့်တူ နီးပါးသို့ ရောက်ရှိနေသည့် တည်ရှိမှုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ အစောပိုင်းက ရန်ကိုင်နှင့် အခြားသူများကို ကာကွယ်နေရသည့် အတွက်ကြောင့် သိမ်းငှက်ကြီး တိုက်ခိုက်သမျှကို ဘာမှ ပြန်မလုပ်ရဘဲ ခုသာ ခုခံနေခဲ့ရသည်။

ယခု ရန်ကိုင်ဆီမှ ခွင့်ပြုချက် ရလိုက်ပြီ ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် အစောပိုင်းကကဲ့သို့ ငြိမ်ခံနေစရာ မလိုတော့ပေ။

ရန်ကိုင်လည်း မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်အား ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ခိုင်းချေ။ မလုပ်မဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့်သာ လုပ်လိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်အား အကာအရံ တစ်ခုအဖြစ် ဆက်သုံးရန်မှာ ဥာဏ်ရှိရာ မရောက်ချေ။ လောက ရတနာသည် မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်ထက် စွမ်းအား ပိုမြင့်၏။ မှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ်ကိုသာ ထိုအတိုင်း ဆက်ထားလိုက်မည် ဆိုပါက အချိန်တိုအတွင်း မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် စွမ်းအား ကုန်ဆုံးသွားရပေလိမ့်မည်။

ထို့ကြောင့် မီးငှက်အား လောကရတနာနှင့် သွားရောက် တိုက်ခိုက်ခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိပ်တိုက် တိုက်ခိုက်ခြင်းသည် လုပ်သမျှ ခံနေရသည်ထက် အများကြီး ပိုသာပေသည်။ သူတို့လည်း ထိုအခိုက်အတန့်ကို သုံး၍ ထွက်ပြေးနိုင်ပေသည်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် မီးတောက်ခေါင်းလောင်း ရှိနေသေးသည်။ ရန်ကိုင်၏ နတ်ဆိုးမီးတောက်များကပါ ကာကွယ်ပေးထားသဖြင့် ခဏလောက်တော့ အေးခဲပြီး မသေသွားအောင် ထိန်းထား နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ကောင်းကင်ထက်ရှိ မီးငှက်နှင့် သိမ်းငှက်ကြီးကြားမှ ပို၍ ပြင်းထန်လာနေခဲ့ပြီး ရေခဲလမ်းကြောင်းမှ မိုးမြေစွမ်းအင် တို့မှာလည်း ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်လာကုန်ကြလေသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည့်အခါ ဖေးကျီတု ‌ပျော်သွားပြီး အလျင်စလို အော်ပြောလိုက်လေသည် “သွားကြမယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် လှုပ်ရှားမှု ပညာရပ်ကို သုံး၍ ရှေ့ဆုံးမှ ဦးဆောင်သွားလေသည်။ အကုန်လုံးသည်လည်း သူတို့၏ အကာအကွယ် မှော်ရတနာ အသီးသီးကို အသက်သွင်းရင်း ဖေးကျီတု နောက်မှ ပြေးလိုက်သွားကြလေသည်။

စိုးရိမ်ပူပန်နေကြသော အားလုံးနှင့် မတူညီစွာ၊ ရန်ကိုင်သည် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေခဲ့သည်။

အကြောင်းမှာ အအေးဓါတ်စွမ်းအင်အချို့ သူ့ကိုယ်ထဲသို့ စိမ့်ဝင်လာချိန် သူ့ကိုယ်ထဲရှိ တစ်ခုခု မငြိမ်မသက် ဖြစ်လာပြီး ထိုအအေးစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။

အအေးစွမ်းအင်များ သူ့ကိုယ်ထဲသို့ စိမ့်ဝင်လာသည့်တိုင် နည်းနည်းလေးမှ မသက်မသာဖြစ်၊ အအေးစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူနေသည့် သူကိုယ်ထဲရှိ အရာသည် ပို၍ အားပြည့်လာပြီး စိတ်ပင် လှုပ်ရှားလာလေသးသည်။

ရန်ကိုင်သည် မျက်မှောင်ကြီးကြုတ်လျက် ပြေးလွှားနေရင်း ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားနေခဲ့သည်။

ခဏအကြာတွင် သူ့အမူအရာ ပို၍ ထူးဆန်းလာခဲ့ရသည်။

ယခုလို အချိန်မျိုးမှ သူ့ကျောပေါ်ရှိ ဖီးနစ်တက်တူး လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။

ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ထိုအရာသည် ဖီးနစ် အမွေအနှစ် ဖြစ်ပေသည်။ သူနှင့် စုယန်သည် ယင်ယန်ပေါင်းစည်းခြင်း ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံထားပြီး အလွန်ကိုမှ နက်နဲဆန်းကြယ်သော အမွေအနှစ်နှစ်ခုကို ရရှိထားကြသည်။ ထိုအမွေအနှစ် နှစ်ခုစလုံးသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးရှိ နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်မှ အရင်းခံလာခြင်း ဖြစ်သည်။ နဂါးဧကရာဇ်၏ အမွေအနှစ်ကို ရန်ကိုင်မှ ရရှိသွားပြီး ဖီးနစ်ဧကရီ၏ အမွေအနှစ်ကမူ ဖီးနစ် အသိုက်ထဲတွင် ပိတ်လှောင်ကျန်ရစ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးမှ မထွက်ခွာခင် စုယန်နှင့် တွေ့လျှင် တစ်ခါတည်း ပေးနိုင်ရန် အတွက် ဖီးနစ် အမွေအနှစ်ကိုပါ သူနှင့် အတူ တစ်ပါးတည်း ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်။

ထိုစဉ်မှစ၍ ရန်ကိုင်၏ ကျောဘက်တွင် တက်တူးနှစ်ခု ရှိလာခဲ့သည်။ တစ်ခုသည် ရွှေနဂါးဖြစ်သည် နောက်တစ်ခုသည် ရေခဲဖီးနစ် ဖြစ်ပေသည်။

ရေခဲဖီးနစ်ကို စုယန်နှင့် တွေ့လျှင် စုယန် လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးနိုင်ရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ယူလာခဲ့သော်လည်း ယခုအချိန်အထိ စုယန်၏ တည်နေရာကို ရှာမတွေ့သေးသဖြင့် ရေခဲဖီးနစ်သည်လည်း သူနှင့်အတူသာ ရှိနေခဲ့ရသည်။

ရေခဲဖီးနစ်သည် သူ့ကိုယ်ထဲသို့ ဝင်လာပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ တစ်ချိန်တစ်ခါမှပင် နိုးထလာခြင်းမရှိခဲ့။ သို့သော်ငြား သူ့ကိုယ်ထဲသို့ အအေးစွမ်းအင်များ စိမ့်ဝင်လာချိန် ရေခဲဖီးနစ် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုအအေးစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူပြီးနောက် ရေခဲဖီးနစ်သည် ပို၍ မငြိမ်မသက် ဖြစ်လာကာ သူ့ကိုယ်ထဲမှ ခုန်ထွက်ချင်သည့် အရိပ်အယောင်များပင် ပြလာခဲ့သည်။

ရေခဲဖီးနစ်၏ ရုတ်တရက် တုန့်ပြန်မှုကြောင့် ရန်ကိုင် အကြပ်ရိုက်သွားရသည်။ ရေခဲဖီးနစ် သူ့ကိုယ်ထဲ ခုန်ထွက် လိုခြင်းသည် ကောင်းသည့် ကိစ္စ ဟုတ်လား၊ မဟုတ်ဘူးလား သူမပြောတတ်။

ရေခဲဖီးနစ် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာရခြင်းမှာ ရေခဲဖီးနစ် ကိုယ်တိုင်သည် ရေခဲစွမ်းအင် အမျိုးအစား ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ထိုရေခဲဖီးနစ်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်သည်။ သူသာ ယခုနေ ထိုရေခဲဖီးနစ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်လျှင် ဘာဖြစ်မလဲ မပြောနိုင်။

ရေခဲဖီးနစ်သာ ပြန်မလာခဲ့လျှင် စုယန်နှင့် သူမ၏ အမွေအနှစ်ကို အပြီးတိုင် လက်လွတ် ဆုံးရှုံးရပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင်မှာ ထိုအကြောင်းကို တွေးပူနေစဉ်မှာပဲ သူ့အမူအရာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

ရေခဲဖီးနစ်သည် အလွန်ကိုမှ မငြိမ်မသက် ဖြစ်လာနေရာ နောက်ဆုံးတွင် ရန်ကိုင်သည်ပင် ၎င်းအား မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပေ။ ရုတ်တရက် သူ့ကိုယ်ထဲ တစ်ခုခု ရုန်းထွက်လာသည်ကို ရန်ကိုင် ခံစားမိလိုက်သည်။ ဖီးနစ်အော်သံနှင့်အတူ နှင်းသားကဲ့သို့ ဖြူဖွေး တောက်ပြောင်သည့် မီတာသုံးဆယ် အရှည်ရှိသော ရေခဲဖီးနစ် အားလုံး၏ ခေါင်းထက်တွင် ရုတ်တရက် ပေါ်လာခဲ့သည်။

ရေခဲဖီးနစ် ပေါ်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရင်ထိတ်ဖွယ်ရာ ဖိအားတစ်ရပ် အားလုံးပေါ်သို့ ပြိုဆင်းလာခဲ့သည်။

ဖေးကျီတုနှင့် အားလုံး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အကုန်လုံး ပြေးနေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ကာ ရန်ကိုင်ခေါင်းထက်တွင် ပေါ်လာသော ဖီးနစ်ငှက်ပုံရိပ်ကို အံ့ဩတကြီးဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်သည်။

ရေခဲဖီးနစ်ကို မြင်ပြီးနောက် ဖေးကျီတု၏ အလန့်တကြား ထအော်လေသည် “ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်”

သူ့ရင်ထဲ မည်မျှ ထိတ်လန့်နေသလဲ ဆိုသည်ကို စကားဖြင့်ပင် ဖော်ပြ၍ မရတော့ချေ။ မူလက သူတွေးထင်ခဲ့သည်ကား ချင်းတုန် ကိုကယ်ရန်အတွက် ဤရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေထဲသို့ လာခြင်းသည် သူ့ခွန်အားဖြင့် ဆိုပါက အရမ်းကြီး ပြဿနာ မရှိလောက်ဟု ထင်ခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း သူ့အထင်နှင့် လက်တွေ့ တက်တက်စင်အောင် လွဲမှားနေခဲ့သည်။ ရေခဲလမ်းပေါ်သို့ ခြေချလိုက်သည်နှင့် အလွန်ကိုမှ ကြုံရခဲလှသော လောကရတနာနှင့် ပက်ပင်း လာတိုးခဲ့သည်။ ထိုမျှသာမကသေး လောကရတနာလက်မှ ထွက်ပြေးနေရင်း ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်နှင့် လာတွေ့နေပြန်သည်။

ထိုတည်ရှိမှုနှစ်ခုလုံး သာမန်လူများ သေသည်အထိ မမြင်ဖူးသည့် တည်ရှိမှုများ ဖြစ်ကြသည်။ ထိုနှစ်ခုစလုံးသည် ဒဏ္ဏာရီလာ တည်ရှိမှုများဟု ပြော၍ရသည်။ သို့သော်လည်း ယနေ့တွင် ထိုတည်ရှိမှုနှစ်ခုစလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ကြသည်။

အလွန်ကိုမှ အိန္ဒြေကြီးမားသော ဖေးကျီတုပင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေပြီး အသက်ပင် ကောင်းကောင်း မရှူနိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

အခြားသူများသည်လည်း ပါးစပ်ကြီး အဟောင်းသားဖြင့် ရေခဲဖီးနစ်ကို အံ့ဩတကြီး မော့ကြည့်နေကြသည်။ ရုတ်တရက် ပေါ်လာသည့်‌ ရေခဲဖီးနစ်ပေါ်လာသည့် အတွက်ကြောင့် အကုန်လုံး အလွန်ကိုမှ အံ့ဩနေကြပြီး ထွက်ပြေးဖို့ပင် မေ့လျော့နေကြသည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ ပါးစပ်ကြီးမဲ့လျက် အနည်းငယ် စိုးရိမ်နေမိသည်။ ရေခဲဖီးနစ်သည် ပုံရိပ်ယောင် အခြေအနေတွင်သာ ရှိနေသေးသည်။ ၎င်းဆီမှ လာနေသော ဖိအားသည် အလွန်ကိုမှ ရင်ထိတ်ဖွယ်ရာ ကောင်းသော်ငြား ၎င်း၏ စွမ်းအားသည် အဲ့လောက်ကြီး မမြင့်ပါချေ။

“မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါ ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစ သက်သက်တစ်ခုပဲ” မကြာမီ ဖေးကျီတု ထိုအချက်ကို သတိပြုမိသွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အမူအရာ အတော်လေး ‌ပြေလျော့သွားခဲ့လေသည်။ အစစ်အမှန် ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ် တစ်ကောင်သာ သူတို့ရှေ့ ပေါ်လာလျှင် ထိုအား အားနည်းသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ထိုအရာသည် ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစတစ်ခု ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း အားနည်းသော ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစ တစ်ခုလေး ဖြစ်လျှင်ပင် အချိန်သာ လုံလောက်အောင် ပေးလိုက်ပါက တစ်နေ့ အားပြန်ပြည့်လာပေလိမ့်မည်။ စွမ်းအင် ဆယ်ပုံတစ်ပုံ ပြန်ပြည့်လာလျှင်ပင် ထိုဆယ်ပုံတစ်ပုံသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်နှင့် ယှဉ်နိုင်ပေသည်။

ရေခဲဖီးနစ် ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် ၎င်း၏ လှပသော မျက်ဝန်းအစုံသည် မီးငှက်နှင့် တိုက်ခိုက်နေသော လောကရတနာဆီ ရောက်သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် အံ့အားသင့်ပျော်ရွှင် နေသည့် အကြည့်တို့ ၎င်း၏ မျက်လုံးထဲ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။

သိမ်းငှက်ကြီးသည်လည်း သူတို့၏ အိမ်မက်ဆိုးကို မြင်လိုက်ရသည့်နှယ် ဖြစ်ကာ တိုက်ကွက်အားလုံး ဂယောက် ဂယက် ဖြစ်ကုန်လေသည်။ တိုက်ခိုက်နေရင်း အလွဲလွဲအမှားမှား ဖြစ်ကုန်သဖြင့် ၎င်း၏ မျက်နှာအား မီးငှက်ဆီမှ မီးဟပ်ခြင်း ခံလိုက်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း လောကရတနာသည် ထိုမီးဟပ်ခံလိုက်ရသည့် ဒဏ်ကို လုံးလုံး လျစ်လျစ်ရှုလျက် နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်ဘဲ ခြေကုန် သုတ်ပြေးတော့လေသည်။

ရေခဲဖီးနစ်သည် ၎င်း၏ တောင်ပံများကို ဖြန့်ကားလျက် အလင်းတန်း တစ်ခုအသွင်သို့ ပြောင်းကာ ထွက်ပြေးသွားသော လောကရတနာနောက်သို့ တစ်ဟုန်ထိုး လိုက်လေတော့သည်။

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ရေခဲဖီးနစ်နှင့် သိမ်းငှက်ကြီး အားလုံး၏ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

တိုက်စရာ ပြိုင်ဘက် မရှိတော့သည့်နောက်တွင် မီးငှက်လည်း ရန်ကိုင်ဆီသို့ ပြန်လာလိုက်ပြီး အကာအရံ အသွင်သို့ ပြန်လည် ပြောင်းလဲလိုက်လေသည်။

မီးတောက်ခေါင်းလောင်းနှင့် ရန်ကိုင်၏ နတ်ဆိုးမီးတောက်ကို ဖြတ်ကျော်စိမ့်ဝင်နေသော အအေးဓါတ်တို့သည် ချက်ချင်း တားဆီးခံလိုက်ရလေသည်။

အကုန်လုံး ရန်ကိုင်ကိုသာ မှင်သက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေကြသဖြင့် ရေခဲလမ်းတစ်ခုလုံး ရုတ်တရက်ကြီး တိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။ ရန်ကိုင်ကမူ မှင်သေသေ အမူအရာဖြင့် ရေခဲဖီးနစ် ထွက်သွားသည့်ဘက်သို့ ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူဘာတွေးနေလဲ ဆိုသည်ကို ပြောရန် ခက်ခဲလှပေသည်။

အချိန်အတော် ကြာသွားသည့်အခါမှသာ ဖေးကျီတုက ချောင်းဟန့်၍ တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “ရန်ကိုင်၊ အဲ့ရေခဲဖီးနစ်က မင်းဟာလား”

ရန်ကိုင် ကိုယ်ထဲမှ အလင်းတစ်ချက် လက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်သော်လည်း ထိုလူငယ်လေးသည် ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်၏ ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစတစ်ခုအား ပိုင်ဆိုင်ထားသည် ဆိုသော အချက်ကို ယခုထိချိန် မယုံနိုင် ဖြစ်နေသေးသည်။

မှော်ရတနာ စိတ်ဝိဥာဉ်အား ပိုင်ဆိုင်ထားသည် ဆိုသော အချက်ကပင် အများ မနာလိုအားကျစရာ ဖြစ်နေသည်ကို ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်၏ ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစ တစ်ခုကိုပင် ထပ်မံ ပိုင်ဆိုင်ထားလိုက်သေးသည်။

ထိုကောင် ကံဘယ်လောက်တောင် ကောင်း၍များ ထိုမျှ ရှားပါးလွန်းလှသော အရာနှစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားရသနည်း။

“ဟုတ်တယ်” ရန်ကိုင်က ဖေးကျီတုကို ကြည့်၍ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထိုလူများ သူ့ဆီမှ ရေခဲဖီးနစ်ကို လာလုယူရန်မှာ မဖြစ်နိုင်ဟု ထင်မိသော်လည်း အနည်းငယ်တော့ သတိထားလျက် ပြန်မေးလိုက်သည် “မြို့သခင်လေး၊ ကျုပ်ရေခဲဖီးနစ် အဲ့လောကရတနာနောက် ဘာလို့ လိုက်သွားလဲ သိလား”

ရေခဲဖီးနစ် ယခုအချိန်ကျမှ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာကြောင့် သူ့ကိုယ်ထဲမှ ထွက်သွားချင်မှန်းကို သူနားမလည်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ ရေခဲစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူချင်သည့် အတွက်ကြောင့် မဖြစ်နိုင်။ ယခင်က အလွန်ကိုမှ အေးလှသည့် နေရာများစွာဆီသို့ သူသွားခဲ့ဖူးသည်။ သို့‌သော် ရေခဲဖီးနစ် ဤကဲ့သို့ မတုန့်ပြန်ခဲ့ချေ။ ယင်နေကြာရေစင်သည် အလွန်ကိုမှ အေးစက်လွန်းလှသော ရတနာတစ်မျိုးဖြစ်သလို နှစ်တစ်သောင်းရေခဲကျောက်စိမ်း သည်လည်း အတူတူပင် ဖြစ်သည်။ သို့တိုင် ထိုရတနာ နှစ်မျိုးစလုံး ရေခဲဖီးနစ်အား လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်အောင် မလုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ချေ။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၇)

ဖေးကျီတုက ရယ်သွမ်းသွေးလျက် ရှင်းပြလိုက်လေသည် “မင်းနားမလည်လို့။ ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်တွေက သူတို့နဲ့ စွမ်းအားချင်း ဆင်တူတဲ့ လောကရတနာတွေကို ဝါးမြိုရတာ ကြိုက်တယ်။ မင်းရဲ့ နတ်ဘုရားမျိုးစိတ်က တော်တော်လေး အားနည်းနေတယ်။ ဒါကြောင့် အဲ့လောကရတနာကို ဝါးမြိုပြီး အမြန် ပြန်ကောင်းလာချင်နေတာ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ လောကရတနာတွေက ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်တွေရဲ့ မွေးရာပါ သားကောင်တွေပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်က မင်းအပိုင်ဆိုမှတော့ ဟိုလောကရတနာကို ဝါးမြိုပြီးရင် မင်းဆီ ကျိန်းသေ ပြန်လာလိမ့်မယ်”

“အဲ့လိုကိုး” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲလည်း သက်သာရာ ရမိသွားလေသည်။

အခြားသူများ မသိသော်လည်း ရေခဲဖီးနစ်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား နေထိုင်စရာ တစ်ခု သက်သက် အဖြစ်သာ အသုံးပြုနေကြောင်းကို ရန်ကိုင် ကောင်းကောင်း သိသည်။ နဂါးအမွေအနှစ်ကို သူရထားသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ဖီးနစ် အမွေအနှစ်သည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင်သာ ကျန်နေရစ်ခဲ့ပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ပြောရလောက်သည် အထိ သူမတုံးအချေ။ ရေခဲဖီးနစ် သူ့အပိုင် မဟုတ်ကြောင်းကို ထိုလူများသာ သိသွားခဲ့လျှင် မလိုလားအပ်သော ပြဿနာများ ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း နဂါးဖီးနစ်နန်းတော်၏ နဂါးဧကရာဇ်နှင့် ဖီးနစ်ဧကရီတို့၏ အမွေအနှစ်များသည် ရှေးနတ်ဘုရားမျိုးစိတ်၏ ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစများ ဖြစ်သည်ကို သူသိရှိလိုက်ရသည်။ သူ့ကျောဘက်ရှိ တက်တူများ ဘာကြောင့် အသက်ရှိသလို သူ့ကျောပြင်ထက် ကူးခတ်သွားလာနေလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း နားလည်သွားခဲ့လေပြီ။

လောကရတနာသည် ရန်ကိုင်တို့ အဖွဲ့၏ အသက်စွမ်းအင်ကို ဝါးမြိုချင်သည်။ သို့သော် ထိုသို့ မလုပ်နိုင်သေးခင်မှာပဲ ၎င်း၏ မွေးရာပါ မုဆိုးနှင့် သွားတွေ့ပြီး အမြီးကုတ်ကာ ပြေးခဲ့ရသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် အကုန်လုံး၏ ရင်ထဲ လေးလံနေသော ဝန်ထုပ်ကြီး ပေါ့ပါးသွားခဲ့ရသည်။ မီးတောက်ခေါင်းလောင်းနှင့် မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ် ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင် အအေးဓါတ်၏ လွှမ်းမိုးခြင်း ခံရမည်ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ချေ။ သို့တိုင် သွားနေသည့် အရှိန်ကို မြှင့်လိုက်ပေသေးသည်။

ခဏအကြာတွင် ဤနေရာရှိ အအေးဓါတ်သည် တစ်နေရာ တည်းသို့ သွားစုစည်းနေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ ရိုးတွင်းခြင်ဆီခိုက်အောင် အေးသော အအေးဓါတ်တို့သည်လည်း တဖြည်းဖြည်း လျော့နည်းလာခဲ့လေသည်။

ခဏအကြာတွင် ထိုပုံမှန်မဟုတ်သည့် ဖြစ်စဉ် ရပ်တန့်သွားပြီး အရပ်တစ်ခုဆီမှ အလင်းရောင်တစ်ခု တောက်ပလာခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ရေခဲဖီးနစ် ပြန်ပေါ်လာပြီး ရန်ကိုင်တို့ဆီသို့ ပျံသန်းလာခဲ့သည်။

ရေခဲဖီးနစ် ပြန်လာသည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင် ပျော်သွားသည်။

သူ့စိတ်ထဲ စိုးရိမ်နေမိသော်လည်း ရေခဲဖီးနစ် သူ့ဆီမှ အလွယ်တကူ ထွက်သွားမည် မဟုတ်မှန်း သိနေခဲ့သည်။ တကယ်တော့ နဂါးဧကရာဇ်၏ အမွေအနှစ်နှင့် ဖီးနစ်ဧကရီ၏ အမွေအနှစ်ကြားတွင် အလွန်အားကောင်းသော ဆက်သွယ်ချက် ရှိသည်မဟုတ်ပေလော။

ရေခဲဖီးနစ်သည် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ အိပ်စက်နေသဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ ရုတ်တရက် ထွက်သွားဖို့သည် မဖြစ်နိုင်လောက်သော ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်သည်။

အလင်းတစ်ချက်နှင့် ရေခဲဖီးနစ်၏ ပုံရိပ် အားလုံး ခေါင်းထက် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ၎င်း၏ အေးစက်စက် အကြည့်နှင့် မျက်လုံးချင်း ဆုံးသွားမိသည့်အခိုက် အကုန်လုံး အသက်ပင် မရှူနိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ကြသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးထဲ ထူးဆန်းသည့် အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “မြို့သခင်ဖေး၊ မီးတောက်ခေါင်းလောင်း အကာအကွယ်ကို တစ်ချက်လောက် ဖွင့်ပေးလို့ ရမလား”

ထိုအခါမှ မြို့သခင် ထိုအချက်ကို သတိရလိုက်ပြီး အလျင်အမြန် ခေါင်းညိတ်၍ မီးတောက်ခေါင်းလောင်း၏ အကာအရံပေါ်တွင် အပေါက်လေးတစ်ပေါက် ဖောက်ပေးလိုက်၏။ အပေါက်ပွင့်လာသည်နှင့် ရေခဲဖီးနစ်သည် အလင်းတန်း တစ်ခု အသွင်သို့ ပြောင်းလျက် ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ရေခဲဖီးနစ် လောကရတနာအား ဝါးမြိုနိုင်လိုက်လား၊ မနိုင်ဘူးလား ဆိုသည်ကို သိချင်နေမိကြသော်လည်း မည်သူမှ သွားမမေးကြချေ။ လက်ရှိတွင် အရေးအကြီးဆုံးသည် ဤနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်ရန် ဖြစ်သည်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် ရေခဲလမ်းအဆုံးသည် သူတို့နှင့် သိပ်မဝေးတော့ချေ။ ခဏလောက် လျှောက်လိုက်ပြီးနောက် ရေခဲလမ်းအဆုံးသို့ ရောက်လာနိုင်ခဲ့သည်။ ရေခဲလမ်းမှ ထွက်လာလိုက်သည်နှင့် ကျောက်တုံခန်းမကြီး တစ်ခုထဲသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူတို့ ခံစားနေရသော အအေးဓါတ်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ဖေးကျီတုသည် ထိုနေရာသို့ ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုတ်နေသည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင်အား သွားမနှောင့်ယှတ်ဘဲ အားလုံးဘက် လှည့်၍သာ ပြောလိုက်သည် “မင်းတို့ ဒီမှာ ခဏလောက် နားနှင့်။ ငါချင်းအိုကြီး ထားခဲ့တဲ့ အမှတ်အသား တွေကို သွားရှာလိုက်ဦးမယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် လမ်းလျှောက်ထွက်သွားလေသည်။

အကုန်လုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြပြီး နေရာ အသီးသီး ရှာကာ တင်ပလင်ခွေထိုင် အားပြန်ဖြည့်လိုက်ကြသည်။ ရေခဲလမ်းကို ဖြတ်သန်းဖို့ရာ အတွက် အရမ်းကြီး အားမကုန်ခဲ့ရသော်လည်း အလွန်ကိုမှ စိတ်ပင်ပန်းခဲ့ရသည်။ ရေခဲဖီးနစ်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် အကျိုးဆက်ကား မတွေးရဲစရာပင်။

ရန်ကိုင်လည်း နေရာတစ်ခု ရှာထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ထဲရှိ အခြေအနေကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။

ရေခဲဖီးနစ် အမွေအနှစ်ကို သူမပိုင်သော်လည်း ရေခဲဖီးနစ်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် နေထိုင်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ၎င်းနှင့် ပက်သက်သည့် အကြောင်းအရာ အချို့ကို အာရုံခံနိုင်ပေသည်။ ရေခဲဖီးနစ်သည် ယခင်နှင့်စာလျှင် အရမ်းကြီး အားကောင်းလာခြင်း မရှိချေ။ ထောက်ချင့်ကြည့်သော် ရေခဲဖီးနစ် လောကရတနာကို ဖမ်းမမိလိုက်ခြင်း ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။

လောကရတနာ လွတ်သွားတာလား သို့သော်လည်း ရေခဲလမ်းမှ စွမ်းအင်အချို့ကို စုပ်ယူလိုက်ရသည့် အတွက်ကြောင့် ရေခဲဖီးနစ် အနည်းငယ်တော့ ပိုအားကောင်းလာခဲ့သည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင် မအံ့ဩမိချေ။ ရေခဲဖီးနစ်သည် ဝိဥာဉ်အပိုင်းအစ တစ်ခုသာ ဖြစ်သဖြင့် ခွန်အားများများစားစား ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မရှိချေ။ ထို့အပြင် ထို့အရာ ရှေးဟောင်း အမွေအနှစ်တစ်ခုသာ ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် ပိုင်ရှင် မဟုတ်သည့် သူ့လက်ထဲတွင် မည်သည့် စွမ်းအားကြီးကိုမှ ထုတ်ဖော်ပြသနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ စုယန် လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် ပေါင်းစပ်လိုက်သည့် အခါမှသာ အမွေအနှစ်၏ စွမ်းအား အပြည့်ကို ထုတ်ဖော် ပြသနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ဒုတိယအနေဖြင့် လောကရတနာသည် ဤနေရာတွင် မွေးဖွားလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ရေခဲလမ်းကြောင်း၏ ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် လွန်စွာကိုမှ ရင်းနှီးနေသည်။ ထို့ကြောင့် ရေခဲဖီးနစ်ကို မျက်ခြေဖျက်ဖို့သည် သူ့အတွက် ပြဿနာ တစ်ခု မဟုတ်ပါချေ။

နှာမြေစရာပဲ ရန်ကိုင် သကပ်ြင်းချလိုက်သည်။ ရေခဲဖီးနစ်သာ ထိုလောကရတနာကို ဝါးမြိုလိုက်နိုင်လျှင် မမျှော်လင့်ထားသော ပြောင်းလဲမှုအချို့ပင် ဖြစ်လာနိုင်လောက်သည်။ ထိုအခါမှ ရေခဲဖီးနစ်အား စုယန်ဆီ လွှဲပေးလိုက်မည် ဆိုလျှင် စုယန် အတွက်လည်း ပို၍ အကျိုးရှိသွားပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း လောလောဆယ်တွင် လောကရတနာအား သွားပြဿနာရှာဖို့ မစဉ်းစားထားသေးချေ။ ရေခဲမီးနစ်သည် ထိုယုန်ဖြူ၏ မွေးရာပါမုဆိုးတစ်ကောင် ဖြစ်သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ရေခဲဖီးနစ်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်ချေ။ ခွေးပင် ချောင်ပိတ် ရိုက်ခံရလျှင် ပြန်ကိုက်လေရာ လောကရတနာကဲ့သို့ တည်ရှိမှုမျိုးက မည်ကဲ့သို့ ငြိမ်ခံနေမည်နည်း။ လောကရတနာသာ အရူးတစ်ပိုင်းဖြစ်သွားပြီး သူသေကိုယ်သေ တိုက်ခိုက်မည် ဆိုလျှင် မည်သူနိုင်မည် ရှုံးမည်၊ ဆုံးသည်မှာ ဝေခွဲမရသော ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ် ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။

အကုန်လုံးသည် အနားယူနေရင်း ရန်ကိုင်အား မနာလို အားကျသည့် အကြည့်များဖြင့် လှမ်းလှမ်း ကြည့်နေကြသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ရှိနေတတ်သော လျန်ကွမ်း ပင်လျှင် ချွင်းချက် မဟုတ်ချေ။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ သူတို့၏ အကြည့်များကို မသိချင်ယောင်ဆောင်လျက်သာ ထိုင်နေလိုက်သည်။ သူတို့ သူ့အား မည်ကဲ့သို့ တွေးတွေး သူ့အလုပ်မဟုတ်။ သူ့အား လာပြဿနာ မရှာလျှင် အားလုံး အဆင်ပြေပေသည်။

“ချင်းအိုကြီး ထားခဲ့တဲ့ အမှတ်အသားတွေကို ငါတွေ့ပြီ။ အားလုံး ငါ့နောက် လိုက်ခဲ့ကြတော့” ဖေးကျီတု၏ အသံ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့် အခါ အကုန်လုံး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အသံကြားရာ အရပ်ဆီ လျှောက်သွားကြလေသည်။

ခန်းမသည် သိပ်မကြီးလှသည့်အတွက် နည်းနည်းလောက် လျှောက်သွားလိုက်ပြီးနောက် မြေအောက်လိုဏ်ခေါင်း တစ်ခုရှေ့သို့ ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုနေရာ၌ မည်သည့်ဘက်သို့ သွယ်တန်းနေမှန်း မသိရသော လမ်းကြောင်း များစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုလမ်းကြောင်းများကို ကြည့်ရုံဖြင့် အကုန်လုံး ခေါင်းကိုက်ချင်လာနေလေပြီ။

လမ်းကြောင်းများစွာဖြင့် ပြည့်နှက်နေသော မြေအောက် လိုဏ်ခေါင်းကိုကြည့်ရင်း အကုန်လုံး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပြန်ကြည့်မိလိုက်ကြသည်။ မည်သည့်လမ်းဆီ ဆက်သွားလို့ ဆက်သွားရမှန်း သူတို့ မသိတော့ချေ။

ထိုစဉ် ဖေးကျီတုက ရှေ့တက်သွားလိုက်သည်။ အကုန်လုံး သူ့နောက်မှ အနီးကပ် လိုက်သွားကြလေသည်။

လမ်းလျှောက်နေရင်း ဖေးကျီတုက ရှင်းပြလိုက်သည် “ချင်းအိုကြီး ပြောသွားတာ သိပ်မရှင်းပေမယ့် သူပြောသွားတဲ့ အထဲမှာ ဒီမြေအောက်လိုဏ်ခေါင်းလည်း ပါတယ်။ ဒီထဲမှာ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်တွေ မရှိဘူးဆိုပေမယ့် ထောင်ချောက် တွေတော့ ရှိတယ်”

“ထောင်ချောက်တွေ” နင်ရှန်းချန် အံ့အားသင့်သွားသည်။

“ဟုတ်တယ်၊ ထောင်ချောက်တွေ” ဖေးကျီတုက ခေါင်းညိတ်၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “အဲ့ထာင်ချောက်တွေကို သွားအထင်မသေးနဲ့။ ထောင်ချောင်တစ်ခုထဲ မိလိုက်ရင် ငါတို့ တစ်သက်လုံး ဒီကနေ ထွက်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ နင်ရှန်းချန်နှင့် အခြားသူများ အားလုံး ဖြူလျော်သွားခဲ့ကြသည်။

ပြောရင်းပြောရင်း လမ်းခွဆုံးတစ်ခုသို့ သူတို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုလမ်းခွဆုံကို မြင်သည့်အခါ ဖေးကျီတုက လျန်ကွမ်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး “လျန်ကောင်လေး၊ ဒီတစ်ခါ မင်းတာဝန်ပဲ”

လျန်ကွမ်းသည် အပိုစကားတစ်ခွန်းမှ ပြောမနေဘဲ ကြွက်နှင့်တူသော ရုပ်သေးရုပ်များကို ထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထိုကြွက်များအားလုံး လမ်းကြောင်း အသီးသီးထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ဖေးကျီတု ထိုသူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူကို ဘာကြောင့် ခေါ်လာမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့လေပြီ။

ဤနည်းလမ်းသည် အတော်လေး ကောင်းမွန်သည့် နည်းလမ်း တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ကိုင်တိုင် သွားစစ်ဆေးရမည့် အန္တရာယ်များသည့် နေရာမျိုးကို တွေ့လျှင် လျန်ကွမ်း၏ ရုပ်သေးရုပ်များကို အစားထိုး အသုံးပြုနိုင်ပေသည်။ ရုပ်သေးရုပ်အချို့ ပျက်စီးသွားလျှင် ပိုင်ရှင် အတွက် အရမ်းကြီး ထိခိုက်မှုမရှိချေ။

ကြွက်ရုပ်သေးရုပ်များ ပျောက်ကွယ်သွားပြီးနောက် လျန်ကွမ်း မျက်လုံးပိတ်လိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် ဘယ်လောက် လိုဏ်ခေါင်းဆီမှ တကျွီကျွီ အော်မြည်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် လျန်ကွမ်း မျက်နှာလည်း နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့လေသည်။

ခဏအကြာတွင် အရှေ့ဘက်လိုဏ်ခေါင်းဆီမှ နောက်ထပ် အော်သံတစ်သံ ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။ ယခုတစ်ချိန်တွင် လျန်ကွမ်း မျက်လုံးပြန်ပွင့်လာပြီး ပြောလိုက်သည် “ဒီလမ်းပဲ”

ဖေးကျီတု ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ညာဘက် လမ်းကြောင်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။

လျန်ကွမ်း၏ ကင်းထောက်ကြွက်များကြောင့် ဤလိုဏ်ခေါင်းကို သွားရသည့် ခရီးမှာ အတော်လေး အဆင်ပြေနေခဲ့သည်။ ထိုကြွက်များသည် မည်သည့် တိုက်ခိုက်ရေး စွမ်းရည်မှ မရှိဘဲ ကင်းထောက်ဖို့အတွက်သာ အသုံးဝင်သည်။ ရုပ်သေးရုပ် သုံးဆယ် ရာခိုင်နှုန်းလောက်ကို စတေးပြီးနောက် မြေအောက်လိုဏ်ခေါင်းထဲမှ အားလုံး ထွက်လာနိုင်ခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း လျန်ကွမ်းမှာမူ အတော်လေးကို စိတ်ညစ်၊ စိတ်ဓါတ်ကျနေခဲ့သည်။ ထိုကြွက်သေးရုပ်များကို သန့်စင်ဖို့ သိပ်မခက်သော်လည်း တစ်ကောင်ချင်းစီတိုင်းကို သန့်စင်ဖို့ရာ ပစ္စည်းအချို့ လိုအပ်သည်။ ထိုသုံးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းသော ပမာဏသည် လျန်ကွမ်း၏ လေးငါးနှစ်တာ စုဆောင်းမှုနှင့် ညီမျှပေသည်။

သူပျော်နေလျှင်သာ ထူးဆန်းနေပေလိမ့်မည်။

“စိတ်မပူနဲ့။ ငါတို့ ပြန်ရောက်ရင် မင်းဆုံးရှုံးခဲ့တာအတွက် ကောင်းကောင်း အလျော်ပြန်ပေးမယ်” ဖေးကျီတုက နှစ်သိမ့် ပေးလိုက်သည်။

ထိုအခါမှသာ လျန်ကွမ်း၏ အမူအရာ ပိုမို ကောင်းမွန်လာခဲ့၏။

“အစ်ကိုဖေး ကျုပ်တို့ကိုလည်း အဲ့အကြောင်း မပြောထားပါလား။ အခု ကျုပ်တို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ” နင်ရှန်းချန်က ရှေ့တည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။

ထိုမေးခွန်းကို ကြားလိုက်သည့်အခါမှ ဖေးကျီတုလည်း ရှေ့ကို လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ မကြာမီ သူ့မျက်နှာထက် မှင်သက် ကြက်သေသေနေသည့် အမူအရာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

အကြောင်းမှာ မြေအောက်လိုဏ်ခေါင်းကို ဖြတ်ကျော်လာပြီးသည့် နောက်တွင် တံခါးနှစ်ခုကို သူတို့ မြင်တွေ့လိုက်ရသည့် အတွက်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်လေသည်။ တစ်ခုသည် အဖြူရောင် ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ခုသည် အနက်ရောင် ဖြစ်သည်။ အဖြူရောင်သည် အနည်းငယ် နွေးထွေးသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေပြီး အနက်ရောင်သည် အေးစက်စက် အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေသည်။ တံခါးနှစ်ခုသည် ဆန့်ကျင်ဘက်ပင်။

တံခါးနှစ်ခု၏ နောက်ဘက်တွင် ဟင်းလင်းပြင်ကြီးတစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။ မည်သည့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံမှ ထိုတံခါးနှစ်ခုကို ထိုးဖောက်ဖြတ်ကျော်၍ မစူးစမ်းနိုင်ချေ။

“ဟင်းလင်းပြင်ဂိတ်ပေါက်လား” ဖေးကျီတုက အံ့အားသင့်တကြီး ပြောလိုက်သည်။

“ဘာလဲ၊ အကြီးအကဲချင်း အဲ့အကြောင်း မပြောထားဘူးလား” နင်ချန်းရှန် အံ့ဩတကြီး ပြန်မေးလိုက်သည်။ ချင်းတုန်သာ ကြိုပြောထားခဲ့လျှင် ဖေးကျီတု ယခုကဲ့သို့ အံ့အားသင့်နေစရာ အကြောင်း မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် ရှင်းပြချက် တစ်ခုသာ ရှိတော့သည်။ ဖေးကျီတုလည်း ထိုအကြောင်း မိသည့် အတွက် ကြောင့်သာ ဖြစ်ရပေမည်။

“သူဒီဂိတ်ပေါက်အကြောင်း မပြောထားဘူး” ဖေးကျီတုက ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။

“ဒီလောက် အရေးကြီးတာကို အကြီးအကဲချင် ဘာလို့ လျစ်လျူရှုထားတာလဲ” နင်ရှန်းချန်က အလန့်တကြား ပြန်ပြော၏။

“သူက အလောတကြီးနဲ့ သတင်းပို့လိုက်တာ ဆိုတော့ ဒီအကြောင်း ထည့်ပြောဖို့ မေ့သွားတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲလေ” ဖေးကျီတု မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ပြောပြီးသည်နှင့် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ဘက်လှည့်၍ မေးလိုက်သည် “မင်းတို့ နှစ်ယောက် ဒီဂိတ်ပေါက်ကို စစ်ဆေးကြည့်လို့ရလား”

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၈)

သူတို့ ရှေ့တွင် အဖြူရောင်နှင့် အနက်ရောင် တံခါးဝိုင်းကြီး နှစ်ချပ်ရှိနေခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် လူအများစုသည် အဖြူရောင် တံခါးကိုသာ ရွေးချယ်ပေလိမ့်မည်။ အကြောင်းသည်ကား အနက်ရောင် တံခါးကို မိစ္ဆာဆန်သော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ် နေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဤနေရာတွင် ထိုကဲ့သို့ သွားဆုံးဖြတ်၍ မရချေ။ အဖြူရောင် တံခါးသည် မကောင်းသည့် နေရာသို့ ဦးတည်နေနိုင်သလို အနက်ရောင် တံခါးသည်လည်း မကောင်းသည့် နေရာဆီသို့ ဦးတည်နေနိုင်၏။

တစ်ခုသည် သေခြင်းကို ကိုယ်စားပြုပြီး၊ တစ်ခုသည် ရှင်ခြင်းကို ကိုယ်စားသည်မှာလည်း ဖြစ်နိုင်သလို ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်သည်မှာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။

ဖေးကျီတုသည် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ ထိုတံခါးနှင့် ပက်သက်၍ အဖြေ ရှာနိုင်ပါစေဟုသာ ဆုတောင်းနေရတော့သည်။

ထိုမေးခွန်းကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ချိုင်ဟဲက ကသိကအောက် အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ကျုပ်တို့တွေက အစီအရင်တွေကို လေ့လာခဲ့တယ် ဆိုပေမယ့် လေဟာနယ်တာအိုကိုတော့ တစ်ခါမှ မလေ့လာဖူးဘူး။ ဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်တွေနဲ့ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့် ဟင်းလင်းပြင်ဂိတ်ပေါက်ကလည်း အစီအရင် တစ်မျိုးပဲ ဆိုတော့ စီနီယာဖေးသာ ခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင် ကျုပ်တို့ ဒီဂိတ်ပေါက်ကို တစ်ချက်လောက် စစ်ဆေးကြည့်ချင်တယ်”

ဖေးကျီတုက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြိး “စိတ်မပူနဲ့။ သွားပြီးတော့သာ သေချာ လေ့လာလိုက်။ တစ်ခုခုတွေ့ရင်လည်း ငါ့ကို ပြန်လှမ်းပြောဦး”

ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ နှစ်ယောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြပြီး ပစ္စည်းအစုံကို ထုတ်လျက် ဟင်းလင်းပြင်းဂိတ်ပေါက် နှစ်ခုကို သေချာ စတင် လေ့လာကြတော့လေသည်။

အခြားသူများသည် ထိုဂိတ်ပေါက်နှင့် ပက်သက်၍ မည်သည့် အကူအညီမှ မပေးနိုင်သဖြင့် ထိုနှစ်ယောက် စစ်ဆေးနေသည်ကို ထိုင်စောင့်ကြည့်နေရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။ လေဟာနယ်တာအိုကို ကျင့်ကြံထားသည့် ရန်ကိုင်ပင်လျှင် ဘာမှမတတ်နိုင်ချေ။ ထိုဟင်းလင်းပြင် အစီအရင်နှစ်ခုသည် သုံး၍ရသည်။ မည်သည့် နေရာသို့ ဦးတည်နေမှန်းသာ သူတို့ မသိကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့၏ မျှော်လင့်ချက်များကို ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီပေါ် ပုံအပ်ထားရုံသာ တတ်နိုင်လေသည်။

လက်ရှိ မြင်ရသလောက် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့လည်း အခြေအနေဟန်သည့် ပုံမပေါ်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ငြင်းခုံနေကြသည်။ တစ်ယောက်သည် အဖြူရောင်ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ သွားသင့်သည်ဟု ထင်နေပြီး အခြား တစ်ယောက်သည် အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ သွားသင့်သည်ဟု ထင်နေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် စူးစမ်းရရှိသည့် အချက်အလက်များအရ ငြင်းခုံနေခြင်း မဟုတ်ဘဲ သူတို့၏ မသိစိတ်အရ ပိုကောင်းသည်ဟု ထင်သည့်အရာကို ပိုလုံခြုံသည်ဟု မှတ်ယူနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ချိုင်ဟဲသည် တုစီစီအား စိတ်ဝင်စားသော်လည်း ဤကိစ္စသည် အလွန်ကိုမှ အရေးကြီးသော ကိစ္စကြီးတစ်ခု ဖြစ်သဖြင့် သူမ၏ အထင်အမြင်ကို ငြင်းဆိုခဲ့သည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင် သက်ပြင်းချလိုက်၏။

ထိုနှစ်ယောက်သည် အစီအရင်ပညာတွင် ကျွမ်းကျင်သော်ငြား ယန်ယန်၏ ခြေဖျားပင် မမှီသေးချေ။ လမ်းတွင် သူတို့တွေ့ခဲ့သည့် အစီအရင်များကို ဖျက်စီးရန်အတွက် နှစ်ယောက်သား ပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်သည့်တိုင် အချိန်အများကြီး ကြာခဲ့သည်။ သူတို့ နေရာတွင် ယန်ယန်သာ ဆိုပါက (၁၅)မိနစ်ပင် ကြာလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ယန်ယန်သည် ဤနေရာတွင် ရှိနေလျှင် မည်သည့်ဂိတ်ကို သူရွေးမည်နည်း။

ရန်ကိုင် ဟင်းလင်းပြင်ဂိတ်ပေါက် နှစ်ခုကို မျက်လုံး မှေးစဉ်းလျက် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။ ယန်ယန်သာဆိုလျှင် အနက်ရောင်ကိုသာ ရွေးလိမ့်မည်ဟု သူထင်သည်။

အကြောင်းကား ရှင်းပေသည်။ ထိုကောင်မလေးသည် အမြဲတမ်း အနက်ရောင်ဝတ်ရုံကိုသာ ဝတ်ဆင်ပြီး ခေါင်းနှင့် မျက်နှာကိုပါ အနက်ရောင်ဝတ်ရုံဖြင့် ခြုံကာထားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူမ အနက်ရောင်ကို ကြိုက်သည်မှာ ပြောနေစရာ မလိုချေ။

သူထိုအကြောင်း စဉ်းစားနေစဉ်မှာပဲ အနက်ရောင်နှင့် အဖြူရောင် ဂိတ်ပေါက်ဆီမှ အားကောင်းသော ဆွဲအားတစ်ရပ် ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ တည်ငြိမ်နေသော ဂိတ်ပေါက်၏ မျက်နှာပြင်များသည် စတင် တွန့်လိမ်လာပြီး ဝဲကတော့ကြီးများအသွင် ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။

ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ အစီအရင်ကို စစ်ဆေးနေရင်း ဟင်းလင်းပြင်အစီအရင်ကို မတော်တဆ အသက်သွင်းလိုက်သည့် ပုံပင်။

မည်သူမှ ထိုဆွဲအားအောက်တွင် ကြံ့ကြံ့ခံ မရပ်နိင်ကြဘဲ ဂိတ်ပေါက်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း ဆွဲခေါ်ခံရလေသည်။

ဖေးကျီတုနှင့် အခြားတန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်များသည် သူတော်စင်ချီကို အသည်းအသန် လှည့်ပတ်လျက် ထိုဆွဲအားကို ကုန်းရုန်းခုခံသော်လည်း အချည်းနှီးသာ။

ဖေးကျီတုက အလျင်စလို လှမ်းအော်မေးလိုက်လေသည် “ချိုင်ကောင်လေး၊ တုမိန်းကလေး၊ ဘယ်ဘက်သွားရမလဲ”

အစောပိုင်းက ငြင်းခုံနေသော ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လက်ရှိတွင် သွေးပျက်ထိတ်လန့်နေကြသည်။ ခဏလေးအတွင်း မည်သို့မှ ကောက်ချက်ချနိုင်မည် မဟုတ်သဖြင့် သူတို့ ထင်ရာမြင်ရာကိုမြင် စွတ်အော်ပြောလိုက်ကြသည်။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည့်အခါ ထိုနှစ်ယောက်အပေါ် အားကိုး၍ ရမည်မဟုတ်မှန်း ဖေးကျီတု ချက်ချင်း သိလိုက်သည်။ ထိုနှစ်ယောက်ကိုလည်း သွားအပြစ်တင်၍လည်း မရချေ။ ဤသို့သော အစီအရင်မျိုးနှင့် သူတို့မှ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသည်ကိုး။

“ငါမတောင့်ခံနိုင်တော့ဘူး” နင်ချန်းရှန်က အော်ပြောလိုက်ပြီး ဆက်လက် မခုခံတော့ဘဲ နောက်သို့လှည့်၍ အော်ပြောလိုက်သည် “အစ်ကိုဖေး၊ ငါအရင်သွားနှင့်လိုက်ပြီ”

သူ့အသံ ဆုံးသွားသည်နှင့် အဖြူရောင် ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ခုန်ဝင်သွားလေသည်။

တစ်ချိန်တည်းတွင် အဖွားအိုကြီးသည်လည်း အနက်ရောင် ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဆွဲခေါ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ နင်ရှန်းချန် အခြား ဂိတ်ပေါက်ထဲအား ပြေးဝင်သွားသည်ကို မြင်သော် သူမပါ အဖြူရောင် ဂိတ်ပေါက်ထဲ ဝင်ရန် လုပ်လိုက်သော်ငြား အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်၏ ဆွဲအားကို မည်သို့မှမခုခံနိုင်သဖြင့် ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့သာ ဆွဲခေါ်ခြင်း ခံလိုက်ရလေသည်။

မျက်တော်ငတစ်ခတ်အတွင်း တန်ခိုးရှင်အဆင့် နှစ်ယောက် ဂိတ်ပေါက်တစ်ပေါက်ဆီ ရောက်သွားကြသဖြင့် အကုန်လုံး မည်သည့်ဘက်သို့ ရွေးလို့ ရွေးရမှန်းမသိ ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။

ထို့အပြင် ယခုနေမှ သူတို့ ရွေးချယ်ချင်ပါသည် ဆိုလျှင်ပင် ရွေး၍ မရတော့ချေ။ မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်နှင့် ဖေးကျီတုသည် အဖြူရောင် ဂိတ်ပေါက်ဆီသို့ ဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရသည်။ ခုခံနေလည်း အချည်းနှီးသာ ဖြစ်မည်မှန်း သိလိုက်သော် ခုခံမနေတော့ဘဲ အံကြိတ်၍ ပြောလိုက်လေသည် “သွားကြမယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူနှင့် မျိုးရိုးနာမည်ဝမ်ဆိုသော ကျင့်ကြံသူ နှစ်ယောက် အဖြူရောင်ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်သွားကြလေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး မဝင်ခင် လျန်ကွမ်းက အရင်ဝင်သွားသည်။ သို့သော် အကုန်လုံးသည် သူတို့ဘာသာ ပျာယာခတ်နေကြသဖြင့် လျန်ကွမ်း မည်သည့် ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်သွားလဲ ဆိုသည်ကို မည်သူမှ မသိလိုက်ကြချေ။ အခြားသူများနှင့် မတူညီစွာ ရန်ကိုင်သည် ဂိတ်ပေါက်နှင့် အတော်လေး လှမ်းနေသေးသည့် အတွက်ကြောင့် ခုခံနိုင်သေးသည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့်အားလုံး ဝင်သွားသည်ကို မြင်သော် တုစီစီလည်း အံကြိတ်၍ သူတို့နောက် လိုက်ရန် ကြိုးစားလိုက်၏။ သို့သော်လည်း သူမ သွားခါနီးမှာပဲ ချိုင်ဟဲက သူမကို ပြန်ဆွဲခေါ်ထားလိုက်ပြီး အလျင်စလို အော်ပြောလိုက်သည် “အဲ့ဘက်မဟုတ်ဘူး။ ဒီဘက်”

တုစီစီအဖို့ ချိုင်ဟဲ၏ လုပ်ရပ်ကြောင့် ဒေါသပင် မထွက်နိုင်သေးခင်မှာပဲ သူမနှင့် ချိုင်ဟဲတို့ နှစ်ယောက် အနက်ရောင် ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ စုပ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။

ရန်ကိုင်သည် နောက်ဆုံးကျန်သည့်လူ ဖြစ်သည်။ ဂိတ်ပေါက်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း ဆွဲခေါ်ခံနေရချိန် မဲ့ပြုံးပြုံးလျက် “ယန်ယန်၊ ယန်ယန်၊ နင်ငါ့ကို စိတ်ပျက်အောင် မလုပ်နဲ့နော်”

ပြောပြီးသည်နှင့် အနက်ရောင် ဂိတ်ပေါက်ထဲသိ့ ခုန်ဝင်သွားလိုက်လေသည်။

ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လည်း အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်၏ ဝါးမြိုခြင်း ခံလိုက်ရလေသည်။ ခဏလောက် ရီဝေရီဝေ ဖြစ်ပြီးနောက် လုံးဝကို ကွဲပြားခြားနားသော နေရာသစ်တစ်ခုဆီသို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ ချိုင်ဟဲအား ဒေါသတကြီး ဆူပူနေသော တုစီစီနှင့် ကမန်းကတန်း တောင်းပန်နေသော ချိုင်ဟဲကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် အကုန်လုံး တစ်နေရာတည်း‌ ရောက်လာခဲ့သည်။ လောလောဆယ်တွင် ဤနေရာပတ်လည်၌ မည်သည့် အန္တရာယ်မှ မရှိသေးသည့်ပုံပင်။ ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်လေသည်။

သူတို့အားလုံး ခန်းမကြီး တစ်ခုထဲသို့‌ ရောက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်လာရခြင်းမှာ ယန်ယန် ကြောင့်ချည်းပဲ မဟုတ်ချေ။ အခြား အကြောင်းအရင်းများကြောင့် လည်း ပါပေသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်များစွာ ဝင်သွားသည့် အဖြူရောင် ဂိတ်ပေါက်ထဲ လိုက်ဝင်သွားမည် ဆိုပါက ပိုပြီး လုံခြုံနိုင်သော်လည်း ဂိတ်ပေါက်၏ အခြားတစ်ဖက်၌ မည်သည့် အရာမျိုး ရှိနေလဲ ဆိုသည်ကို မည်သူမှ မပြောနိုင်သဖြင့် မည်သည့်ဘက်ကို ရွေးရွေး ကိစ္စမရှိချေ။

သို့သော်လည်း အစီအရင်ပညာရှင် နှစ်ယောက်ဖြစ်သော ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီသည် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေကို စူးစမ်းရာတွင် အကူအညီ အများကြီး‌ ပေးနိုင်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အနက်ရောင် ဂိတ်ပေါက်ထဲ ရောက်သွားသဖြင့် သူလည်း လိုက်ဝင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုနည်းဖြင့်ဆိုပါက အစီအရင်များထဲ ပိတ်မိသွားမည့် အန္တရာယ်မှ ရှောင်ရှားနိုင်ပေလိမ့်မည်။

“ရန်ဖြစ်မနေနဲ့” သူတို့ထက် အရင်စောရောက်နေသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် မိန်မအိုကြီးက ထအော်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့၏ ရန်ပွဲလည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည်။ အစီအရင် ပညာရှင် နှစ်ယောက်ကို စူးရဲစွာ တစ်ချက်လောက် စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ “အခြားသူတွေကော”

“အဖြူရောင်ဂိတ်ထဲ ဝင်သွားကြပြီ။ ကျုပ်က နောက်ဆုံး တစ်ယောက်ပဲ” ရန်ကိုင် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် လျန်ကွမ်းကို မတွေ့ရ။ လျန်ကွမ်းသည်လည်း အဖြူရောင် ဂိတ်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်သွားသည့်ပုံပင်။

“ဘယ်လို…” အမျိုးသမီးအိုကြီး၏ အမူအရာ အနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ အခြား ပညာရှင်အားလုံးနှင့် လမ်းကွဲသွားလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သူမရှေ့ရှိ ဂျူနီယာ သုံးယောက်ကို ကြည့်ရင်း အမျိုးသမီးအိုကြီး အတော်လေး စိတ်ဓါတ်ကျမိသည်။ အန္တရာယ် တစ်ခုခုသာ ကျရောက်လာခဲ့လျှင် ရှေ့ဆုံးမှ ဦးဆောင်ရမည့်လူသည် သူမသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်ဆို၍ သူမ တစ်ယောက်တည်းသာ ရှိသဖြင့် သူမ ခံစားရသည့် ဖိအားမှာ မသေးလှချေ။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင့် မှော်ရတနာစိတ်ဝိဥာဉ်၏ စွမ်းအားအကြောင်း စဉ်းစားမိလိုက်သော် အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။ အစီအရင်ပညာရှင် နှစ်ယောက်သည် တစ်ခုခုနှင့် တိုက်ခိုက်ရမည် ဆိုလျှင် သိပ်ပြီး အသုံးဝင်မည် မဟုတ်သော်လည်း ရန်ကိုင်ကမူ မတူပါချေ။

ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် အမျိုးသမီးအိုကြီးက ပြောလိုက်သည် “ဟိုဘက်က ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့ရွေးတာ မှန်တယ်လို့ ငါထင်တယ်”

အမျိုးသမီးအိုကြီး၏ အော်သံကြောင့် တုစီစီ အသံ ထပ်မထွက်တော့သော်လည်း သူမအား ဤနေရာသို့ ခေါ်လာသည့် ချိုင်ဟဲအား ယခုထိတိုင် ဒေါသမပြေသေးချေ။ အမျိုးသမီးကြီး၏ စကားကို ကြားသည့်အခါ မယုံသည့်ဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလေသည် “ဘာလို့လဲ”

“အနည်းဆုံးတော့ ဒီမှာ လုံခြုံတယ်လေ။ မြို့သခင်ဖေးတို့ ဘက်မှာ ဒီလောက် အဆင်ပြေနေမှာ မဟုတ်ဘူး။ ချိုင်ကောင်လေးကို ဆက်ပြီး အပြစ်တင်မနေနဲ့တော့။ သူလည်း စေတနာနဲ့ လုပ်ခဲ့တာ”

“အင်း” တုစီစီ ခေါင်းမညိတ်ချင် ညိတ်ချင်ဖြင့် ညိတ်လိုက်၏။ သို့တိုင် မြို့သခင်ဖေးတို့နောက် လိုက်သွားလျှင် ပိုကောင်းမည်ဟု တွေးနေပေသေးသည်။

အမျိုးသမီးအိုကြီးက ခဏလောက် စဉ်းစားနေပြီးနောက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ မေးလို်သည် “မိတ်ဆွေလေးရန် အခု ငါတို့ ဘာလုပ်ကြရင် ကောင်းမလဲ”

ရန်ကိုင်က ရယ်သွမ်းသွေးလျက် လက်သီးဆုပ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “စီနီယာက ယဉ်ကျေးလွန်းနေတာပဲလို့။ စီနီယာနဲ့ ယှဉ်ရင် ကျုပ်က အတွေ့အကြုံ နုပါသေးတယ်။ ဒီလို ကိစ္စမျိုးမှာ၊ စီနီယာပဲ ဦးဆောင်လိုက်ပါ။ ဂျူနီယာ စီနီယာ ဦးဆောင်မှုနောက် လိုက်ပါမယ်”

ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ အမျိုးသမီး၏ တင်းကြုတ်နေသော မျက်ခုံးပြေလျော့သွားခဲ့ပြီး ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည် “ကောင်ပြီလေ၊ အဲ့လိုဆိုမှတော့ ဒီကနေ အရင် ထွက်ကြတာပေါ့”

ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့လည်း မကန့်ကွက်ခဲ့ချေ။ ဤသို့ဖြင့် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် သုံးယောက်သည် မိန်းမအိုကြီး၏ နောက်မှ လိုက်ရင်း ခန်းမထဲမှ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။

ခန်းမ အပြင်ဘက်သည် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေ ထဲသို့ သူတို့ စဝင်လာစဉ်က မြင်ခဲ့ရသည့် မြင်ကွင်းနှင့် တူသည်။ ဘေးပတ်ပတ်လည်တွင် ရှားပါးပန်းပင်များ ပွင့်လန်းနေသည်။

အနံ့ တစ်ချက် ရှူကြည့်လိုက်ပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။ အမျိုးသမီးအိုကြီးနှင့် အစီအရင်ပညာရှင် နှစ်ယောက်တို့လည်း တစ်ခုခုကို သတိပြုမိသွားပြီး စတင် စိတ်လှုပ်ရှားကြလေသည်။

အကြောင်းမှာ လေထဲမှ အလွန်ကိုမှ သစ်လွင်လန်းဆန်းဖွယ် ကောင်းသော သင်းရနံ့ကို ရှူရှိုက်လိုက်ရသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုအနံ့သည် အတုမဟုတ်သလို ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်ခြင်းလည်း မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ဤနေရာ အနီးတစ်ဝိုက်သည် ထိုအနံ့ကို ထုတ်ပေးနေသည့် ပစ္စည်းကောင်းတစ်ခုခု ရှိနေရပေလိမ့်မည်။

ထိုအချက်ကို စဉ်းစားမိလိုက်သော် အကုန်လုံး နှလုံးခုန် မြန်လာကြသည်။

“နင်တို့လည်း သတိပြုမိတယ်မလား” အမျိုးသမီးအိုကြီးက ပြုံးလျက် “ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ကြ။ အဲ့ဒါ ဘာလဲ သွားကြည့်ကြမယ်။ အစီအရင်တွေထဲ ကျမသွားအောင်လည်း သတိထားဦးနော်”

ဂျူနီယာအားလုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြပြီး တက်ကြစွာဖြင့် အမျိုးသမီးအိုကြီးနောက်သို့ လိုက်သွားကြလေသည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၄၉)

သူတို့ သေချာသတိထား လှုပ်ရှားနေကြချိန် မည်သည့် အန္တရာယ်နှင့်မှ မကြုံခဲ့ရချေ။ နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် သူတို့ အနံ့ရလိုက်သည့် နေရာဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

သူတို့ရှေ့တွင် ဆယ်မီတာမြင့်ပြီး မီတာပေါင်းများစွာ ကျယ်သော ကျောက်ပုံဥယျာဉ်ကြီး တစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင် ထိုကျောက်ပုံဥယျာဉ်ကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့် စူးစမ်းလိုက်သည်။ ထိုကျောက်ပုံဥယျာဉ်အား ဆောက်ထားသည့် ပစ္စည်းများမှာ အတော်လေးကိုမှ အဆင့်မြင့်လှသော ကုန်ကြမ်း ပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြသည်။ သူသာ ထိုကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများကို အပြင်သို့ ပြန်ယူသွားနိုင်လျှင်ပင် အားကောင်းသော မှော်ရတနာ များစွာ ပြန်လည် ပြုလုပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း ထိုကျောက်ပုံဥယျာဉ်ကြီးသည် မသယ်သွားရန် အလွန်ကိုမှ ကြီးလွန်းနေသည်။ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် တစ်ယောက် ရောက်လာမည် ဆိုလျှင်ပင် ထိုကျောက်ပုံဥယျာဉ်အား အပြင်သို့ သယ်သွားနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ကျောက်ပုံဥယျာဉ်ထဲတွင် ဆယ်မီတာအချင်းရှိသော ရေကန်လေး တစ်ကန် ရှိနေသည်။ ရေကန်လေးသည် လက်တစ်ချောင်းစာ‌လောက်သာ အနက်ရှိမည် ထင်ရသော်လည်း ကန်ထဲရှိ ရေများမှား နို့နှစ်ရောင်ဖြစ်နေသဖြင့် ကန်အောက်ခြေကို လှမ်းမမြင်ရချေ။

သူတို့ ရလိုက်သော အမွှေးနံ့သည် ဤကန်မှ လာခြင်း ဖြစ်သည်။

ကန်မျက်နှာပြင်ထက်တွင် ရေစီးကြောင်းများ ရှိနေခဲ့သဖြင့် ရေသည့် တစ်နေရာရာမှ ဤနေရာဆီသို့ စီးဝင်နေသည့်ပုံပင်။ သို့သော်လည်း နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးသွားသည့်တိုင် ရေသည် ဤမျှလောက်သာ ရှိသေးသည်။

“ဒါက..” အမျိုးသမီးအိုကြီးသည် ထိုလက်တစ်ချောင်းစာ အနက်ရှိသော ကန်အား မြင်ပြီးနောက် စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့၏။

“ဒါနှစ်တစ်သောင်းကျောက်တုံးနို့ရည်လား” ချိုင်ဟဲက အလန့်တကြား ဆိုလိုက်သည်။

“ဒါတကယ်ကြီး နှစ်တစ်သောင်းကျောက်တုံးနို့ရည်လား” တုစီစီက အလန့်တကြား ဆိုလိုက်သည်။ နှစ်တစ်သောင်းကျောက်တုံး နို့ရည်ကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသော်ငြား ကြားတော့ ကြားဖူးပေသည်။ နှစ်တစ်သောင်းကျောက်တုံး နို့ရည်သည် အလွန်ကိုမှ ရှားပါးလှပြီး အရမ်းကိုလည်း အသုံးဝင်ပေသည်။

ထိုအရာကို ဆေးအဖြစ် ဖော်စပ်မည် ဆိုပါက သေခါနီး လူတစ်ယောက်ကို အသက်ပြန်ရှင်အောင် လုပ်နိုင်သည့် အံ့ဩဖွယ်ရာ ဆေးကို ဖော်စပ်နိုင်သည်ဟု အဆိုရှိကြသည်။

အစတွင် ရန်ကိုင်လည်း ထိုအရာ နှစ်တစ်သောင်းကျောက်တုံး နို့ရည် ဖြစ်သည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ တကယ်တော့ ထိုအရည်သည် နှစ်တစ်သောင်းကျောက်တုံးနို့ရည်နှင့် အရမ်းကိုမှ တူသည်ကိုး။ သို့သော်လည်း သေချာ အနီးကပ် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်အခါ ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်သည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ နှစ်တစ်သောင်း ကျောက်တုံးနို့ရည်သည် အနည်းငယ်‌ ရွှေရောင်တောက်တောက် နို့နှစ်ရောင် ဖြစ်သော်လည်း သူတို့ရှေ့ရှိ အရည်သည် လုံးဝကို နို့နှစ်ရောင်သီးသန့် ဖြစ်သည်။

ထိုအရာသည် နှစ်တစ်သောင်းကျောက်တုံးနို့ရည် မဟုတ်လျှင် ဘာနည်း။ ရန်ကိုင်သည် ဆေးကျမ်းများ၊ ဆေးပင်အကြောင်း သိဖွယ်ရာ ရှေးဟောင်းစာအုပ်များကို ဖတ်ခဲ့သော်လည်း ဤလောကတွင် ရှိနေသော ဆေးအားလုံးကို သူသိသည်ဟု မဆိုလိုချေ။

ထို့ကြောင့် အမျိုးသမီးအိုကြီးဆီ လှမ်းကြည့်မိလိုက်၏။

အမျိုးသမီး၏ အမူအရာသည် အစဉ်မပြတ် ပြောင်းလဲနေ၏။ သို့သော် ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးသည့်နောက်တွင် သက်ပြင်း အသာအယာ ရှူထုတ်လျက် ပြောလိုကသ်ည် “နှစ်တစ်သောင်း ကျောက်တုံးနို့ရည်လား၊ အခြားဟာတစ်ခုလား ဆိုတာ စမ်းကြည့်ရင် သိမှာပဲ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ထိုကန်ထဲသို့ လက်ထည့်စိမ်၍ အရည် တစ်စက်ကို မြည်းစမ်းကြည့်လိုက်သည်။

အရည်စက် သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် သူမ တစ်ကိုယ်လုံး အသက်စွမ်းအင်တို့ဖြင့် ပြည့်နှက်လာသလို ခံစားရကာ မျက်နှာများပင် နီမြန်းလာခဲ့လေသည်။

ရန်ကိုင်တို့ ရှေ့မှာပင် အရေးအကြောင်း ထနေသော အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာသည် တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည် ချောမွတ် တောက်ပြောင်လာပြီး ကိုင်းနေသော ခါးသည်လည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်လည် ဖြောင့်မတ်လာခဲ့သည်။

အသက်ဆယ်ရှိုက်စာ ကြာပြီးနောက် အမျိုးသမီး၏ အမူအရာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ၏ အသွင်အပြင်မှာမူ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေပြီ။ သူမ ကြည့်ရသည်မှာ ယခင်နှင့် မတူတော့ဘဲ အတော်လေး ငယ်သွားသည်။ အမျိုးသမီးအိုကြီးဟု ပြော၍ရသေးသော်လည်း ယခင်နှင့်စာလျှင် အများကြီး ပိုနုငယ်သွားသည်။

သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် သုံးယောက်စလုံး မှင်သက်ကုန်ကြလေပြီ။

အမျိုးသမီးအိုကြီးသည်လည်း သူမ ကြုံလိုက်ရသည်ကို မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ မှန်တစ်ချပ်ကို အလျင်အမြန် ထုတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြောင်းလဲသွားသော သူမ၏ မျက်နှာကို မြင်ပြီးနောက် မျက်ရည်များ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျလာပြီး မှန်ကို ကိုင်ထားသော သူမ၏ လက်ပင် ကတုန်ကရင် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။

ရန်ကိုင်နှင့် ကျန်နှစ်ယောက်သည် အမျိုးသမီးအိုကြီးအား သွားမနှောင့်ယှတ်ဘဲ သူမ စိတ်ငြိမ်သွားမည့် အချိန်ကိုသာ စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် ရပ်စောင့်နေခဲ့သည်။

ခဏအကြာတွင် အမျိုးသမီးအိုကြီးက ဝါးလုံးကွဲ ထရယ်လျက် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်ဖြင့် ရေရွတ်လိုက်သည် “လတ်စသတ်တော့ အဲ့ဒါဖြစ်နေတာကိုး”

“စီနီယာ၊ ဒါဘာလဲဆိုတာ ကျုပ်တို့ကို ပြောပြလို့ရမလား” ချိုင်ဟဲက စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်သည်။

အမျိုးသမီးအိုကြီးက ချိုင်ဟဲကို ကြည့်လျက် “ဒါက ရိုးရိုး ရတနာတောင် မဟုတ်ဘူး။ ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက်ပဲ ရှိရှိ ဝယ်ချင်တိုင်း ဝယ်လို့မရတဲ့ ရတနာတစ်မျိုးပဲ။ ဒီရတနာ ဒီလောကကြီးကနေ ပျောက်ကွယ်နေတာ နှစ်နဲ့ချီနေပြီ”

အမျိုးသမီး ပြောသည်ကို ကြားသည့်အခါ ရန်ကိုင် မဆိုသလောက်ကလေး မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ပြီး အချိန်မရွေး လှုပ်ရှားနိုင်ရန် သူတော်စင်ချီကို ကြိုတင် လှည့်ပတ်ထားလိုက်၏။ ငှက်များသည် အစာကြောင့် သေကြသလို လူများသည် လောဘကြောင့် သေကြသည်။ အမျိုးသမီးသည် အစပိုင်းတွင် သူ့အပေါ် ကောင်းပြနေသော်လည်း ထိုရှားပါးရတနာကို မြင်ပြီးနောက် စိတ်မပြောင်းသွားဘူးဟု မည်သူမှ မပြောနိုင်။ အမျိုးသမီးအိုကြီး ထိုရတနာကို သူမ တစ်ယောက်တည်း အပိုင် သိမ်းနိုင်ရန်အတွက် သူတို့အားလုံးကို မသတ်ပစ်ပါဘူးဟု မည်သူ ပြောနိုင်မည်နည်း။

ဤနေရာတွင် သူတို့ လေးယောက်သာရှိ ထိုလေးယောက် ထဲတွင် အမျိုးသမီးအိုကြီးက အားအကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။ သူမ၏ တုန့်ပြန်ပုံအရ ဤကန်လေးသည် အလွန်တရာကိုမှ အဖိုး တန်သည့်ပုံပင်။

အမျိုးသမီးအိုကြီး၏ မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ ဂျူနီယာ သုံးယောက်ကို သတ်ပြီး ထိုရတနာကို သူမ တစ်ယောက်တည်း အပိုင်သိမ်းလိုက်လျှင် ကောင်း၊မကောင်းအပေါ် စဉ်းစားချင့်ချိန် နေသည့်ပုံပင်။ သို့သော်လည်း ခဏလောက် စဉ်းစားနေပြီးနောက် ချိုင်ဟဲဘက်သို့လှည့်၍ မေးလိုက်သည် “ကြယ်စီရင်စုထဲက မဟာနတ်ရေစင်သုံးမျိုးအကြောင်း နင်ကြားဖူးလား”

“မဟာနတ်ရေစင်သုံးမျိုးလား” ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့ကြသည်။

ရန်ကိုင်မှာမူ ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် မျက်ခုံး ပင့်သွားမိခဲ့သည်။

“ကြည့်ရတာ မိတ်ဆွေလေးရန် အဲ့အကြောင်းကို ကြားဖူးတယ်နဲ့ တူတယ်” ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းသွားသည်ကို မြင်သော် အမျိုးသမီးအိုကြီးက ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။

“ကြားတော့ ကြားဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ရေစင်သုံးမျိုးက ဘာတွေလဲ ဆိုတာတော့ မသိဘူး” ရန်ကိုင်က အမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

ထိုနတ်ရေစင်သုံးမျိုးအကြောင်း သူတကယ် ကြားဖူးပေသည်။ တကယ်တော့ သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲတွင် သူတွေ့ခဲ့သော ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် မဟာနတ်ရေစင်သုံးမျိုးထဲမှ တစ်မျိုး ဖြစ်ပေသည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ထဲမှ အညစ်အကြေးများကို ရှင်းလင်းပေးနိုင်ပြီး ဝိဥာဉ်ကျင့်ကြံခြင်းကိုလည်း တိုးတက်အောင် ကူညီပေးနိုင်ပေသည်။

သို့သော်လည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် ဖြစ်ပေါ်လာရန်အတွက် လိုအပ်သော အခြေအနေများမှာ အလွန်ကိုမှ မြင့်မားလှသဖြင့် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို တွေ့ရခဲလှသည်။

ထိုဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို တွေ့ခဲ့သည့် နေရာတွင် ရန်ကိုင် အကျိုးအမြတ်များစွာ ရခဲ့သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်စင် နတ်ရေစင်မှ အကျိုးအမြတ်များစွာ ရခဲ့ရုံမက ဝိဥာဉ်ကြာန်းပါ ခုနှစ်ရောင်ခြယ် အသွင်သို့ ကူးပြောင်းသွားခဲ့ရသည်။ အဆုံးမဲ့ကြာပန်း ပွင့်လန်းခြင်း ဆိုသော ပညာရပ်ကိုလည်း အဆစ် ရလိုက်ပေသေးသည်။

ထိုစဉ်က အခြားလူများ ကြယ်စီရင်စု မဟာနတ်ရေစင် သုံးမျိုးအကြောင်း ပြောသည်ကို ကြားလိုက်သည်။ ပြန်ရောက်မှ ယန်ယန်ကို မေးမည်ဟု လုပ်ထားသော်လည်း ကိစ္စပေါင်းများစွာ ကြုံရပြီးနောက် ထိုအကြောင်းကို မေးဖို့ မေ့သွားခဲ့သည်။

ယခု အမျိုးသမီးအိုကြီး ပြောသည်ကို ကြားမှ ထိုအချက်ကို ရန်ကိုင် ပြန်သတိရလိုက်သည်။

“ဒါက မဟာနတ်ရေစင်သုံးမျိုးထဲက တစ်မျိုးလား” ရန်ကိုင်က အံ့အားသင့်တကြီး မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်။ ငါထင်တာသာ မမှားရင် ဒါအသက်ရေစင်ပဲ” လူအိုကြီးက ပြောလိုက်သည်။

“အသက်ရေစင်” သူတော်စင်ဘုရင် သုံးယောက်စလုံး အလန့်တကြား ဖြစ်ကုန်ကြသည်။ အသက်ရေစင် မည်မျှ အဖိုးတန်လဲ သူတို့ မသိသော်လည်း ကြယ်စီရင်စု၏ မဟာ နတ်ဘုရင်သုံးမျိုးထဲမှ တစ်မျိုးအဖြစ် ခေါ်တွင်ခံရသည့် အတွက်ကြောင့် အလွန် အဖိုးတန်မှာ သေချာသည်။ ထို့အပြင် အမျိုးသမီးအိုကြီး၏ ပဥ္စလက်ဆန်ဆန် ပြောင်းလဲသွားသော အမူအရာကို မြင်ပြီးနောက် အသက်ရေစင်သည် အဖိုး မဖြတ်နိုင်သော ရတနာတစ်ခုမှန်း သိလိုက်ကြသည်။

“ဟဲဟဲ” အမျိုးသမီးအိုကြီးက ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “အသက်ရေစင်ကိုတောင် ဒီမှာ လာတွေ့တယ်ဆိုတော့ ငါတို့ ကံက တကယ် ကောင်းနောပဲ။ ဒါမျိုးက တစ်သက်မှာ တစ်ကြိမ်တောင် မရနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးပဲ”

“အသက်ရေစင်ကို ဘာအတွက်သုံးလဲ စီနီယာ ပြောပြပေးလို့ ရမလား” ချိုင်ဟဲက စိတ်လှုပ်ရှာစွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“သုံးတာကတော့ အများကြီး သုံးလို့ရတယ်။ အဓိက သုံးတာကတော့ အသက်ရှည်အောင် လုပ်တဲ့နေရာမှာပဲ။ ဒါကိုသုံးပြီး သက်တမ်းကို ဆွဲဆန့်လို့ရတယ်။ ငါတစ်စက်ပဲ မျိုချလိုက်တာတောင် ဆယ်နှစ်လောက် ပြန်ငယ်သွားသလိုပဲ။ နှစ်တစ်သောင်းကျောက်တုံးနို့ရည်နဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ဒါက အများကြီးသာတယ်” အမျိုးသမီးက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ရှင်းပြလိုက်သည်။

အမျိုးသမီးအိုကြီးသည် အရည်အချင်း မလုံလောက်သဖြင့် နောက်တစ်ဆင့်သို့ မတက်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေခဲ့သည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေခဲ့လေပြီ။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အသက်ကြီးလာနေပြီ ဖြစ်လေရာ သူမအဖို့ နောက်တစ်ဆင့်သို့ တက်နိုင်မည့် မျှော်လင့်ချက် မရှိတော့ပေ။

သို့သော် ပဥ္စလက်ဆန်ဆန် မှော်အစွမ်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အသက်ရေစဉ် သူမရှေ့တွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။

ထိုရတနာဖြင့် ဆိုပါက သူမအသက်ကို ဆွဲဆန့်နိုင်လေပြီ။ ထိုသို့သာဆိုလျှင် နောက်တစ်ဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ရန်အတွက် ပို၍ အချိန်ရသွားလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူမတွင် နောက်တစ်ဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်မည့် မျှော်လင့်ချက်လေး ရှိလာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

သူမ ရှင်းပြသည်ကို နားထောင်ပြီး အသက်ရေစင် မည်မျှ အဖိုးတန်လဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင်နှင့် အခြားသူများ နားလည် သွားခဲ့သည်။

အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်သည် ကျင့်ကြံသူများ အမြင့်ဆုံး ရောက်ရှိနိုင်သည့် အကန်အသတ် အဆင့် ဖြစ်သည်။ မည်မျှပင် အရည်အချင်းရှိသော ပါရမီရှင် ဖြစ်စေကာမူ အရိပ်ကြယ်၏ ကန့်သတ်ထားသော နိယာမ၊ ဥပဒေသများအောက်မှ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ချေ။ သို့သော်ငြား သူတို့သာ အသက်ရေစင်ကို ရရှိနိုင်ခဲ့လျှင် ထိုအကန့်အသတ်ကို ချိုးဖျက်နိုင်မည့် အခွင့်အရေး ပိုတိုးလာပေလိမ့်မည်။

အသက်ရေစင်အကြောင်းသာ သတင်း ပြန့်သွားပါက အရိပ်ကြယ်တစ်ခုလုံး ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်ကုန်ပေလိမ့်မည်။

ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်သည့်နောက်တွင် အကုန်လုံး တိတ်ဆိတ်သွားကြသည်။

မိန်းမအိုကြီးက ဂျူနီယာသုံးယောက်ကို အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည် “နင်တို့ အားလုံးကို ဒီအကြောင်းကို လျှောက်မပြောဘူးလို့ ငါမျှော်လင့်တယ်။ နင်တို့ မိသားစုတွေဆီ ပြန်ရောက်ရင်တောင် မဆိုင်တဲ့ လူတွေကို မသိစေတာ အကောင်းဆုံးပဲ”

“ဂျူနီယာ နားလည်ပါတယ်” ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ ပြိုင်တူ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ဤကိစ္စ မည်မျှ အရေးကြီးကြောင်း သူလည်း သိပေသည်။ ထို့ကြောင့် မလိုလားအပ်သော ပြဿနာများ ဖြစ်စေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

“အသက်ရေစင်က မဟာနတ်ရေစင်သုံးမျိုးထဲက တစ်မျိုးလို့ စီနီယာ ပြောသွားတယ်နော်။ အဲ့ဒါဆို အခြား နှစ်မျိုးက ဘာတွေလဲ” ချိုင်ဟဲက သိချင်စိတ်အပြည့်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ထိုမေးခွန်းကို ကြားသည့်အခါ အမျိုးသမီးအိုကြီးက ခေါင်းညိတ်၍ “အခြားနှစ်ခုကလည်း အသက်ရေစင်လိုပဲ အရမ်း ရှားတယ်။ တစ်မျိုးက ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ပဲ။ အဲ့ရတနာ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်လောက်တုန်းက ပေါ်လာတယ်လို့ ငါကြားတယ်”

“တကယ်ကြီး ပေါ်လာတာလား” ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အံ့အားသင့်သွားကြသည်။

“ဟုတ်တယ်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲမှာ ပေါ်လာတာ။ နင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အဲ့ကို မသွားတော့ သိမှာ မဟုတ်ဘူး။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်တွေ သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲ ဝင်လို့မရတာ ဆိုးတယ်။ မဟုတ်ရင် ငါလည်း ဝိဥာဉ်သန့် နတ်ရေစင် နည်းနည်းလောက် ရလောက်မှာ”

“နောက်တစ်ခုကရော” တုစီစီက မေးလိုက်သည်။

“နောက်ဆုံးတစ်ခုကတော့ အင်မော်တယ်ရေစင်ပဲ” မိန်းမအိုကြီးက တပ်မက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် “ဝိဥာဉ်သန့် နတ်ရေစင်က ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကို သန့်စင်ပေးသလို တိုးတက်အောင်လည်း လုပ်ပေးတယ်။ အသက်ရေစင်က အသက်ရှည်အောင် လုပ်ပေးတယ်။ အင်မော်တယ်ရေစင်ကတော့ ကျင့်ကြသူတွေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုအားကောင်းလာအောင် လုပ်ပေးတယ်။ ခန္ဓာလမ်းစဉ် လျှောက်တဲ့လူတွေအတွက် တကယ့် ရတနာကြီးပဲ။ ကံကောင်းလွန်းလို့ရှိရင် အင်မော်တယ် နတ်ဘုရားသစ်ပင်ကို သန့်စင်ပြီးတော့ ဖျက်စီးမရတဲ့ မသေမျိုးခန္ဓာကိုယ်ကိုတောင် ရနိုင်သေးတယ်”

“အင်မော်တယ် နတ်ဘုရားသစ်ပင်လား” ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ အင်မော်တယ်ရေစင်သည် ခန္ဓာ သန့်စင်သူများအတွက် မဟာရတနာကြီးဟု အမျိုးသမီးအိုကြီး ပြောလိုက်ချိန် ရန်ကိုင် အမှန်တကယ်ကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူ့တွင် အဆုံးထိ ကျင့်ကြံပြီးလျှင် ဖျက်စီးမရနိုင်သော မသေမျိုး ခန္ဓာကိုယ်ကို ရရှိနိုင်သည့် ဒြပ်ကြီးငါးပါးဓါးခန္ဓာကျင့်စဉ် ရှိသော်လည်း ထိုကျင့်စဉ်ကို မကျင့်ကြံရသေးချေ။

ထို့အပြင် ထိုကျင့်စဉ်သည် ပြောသည့်အတိုင်း တကယ် အစွမ်းမည်လား ဆိုသည်မှာလည်း သိပ်မသေချာလှ။ ထိုမျှသာ မဟုတ်သေး။ ထိုကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ကြံရန်အတွက် ဒြပ်စင်ငါးပါး ရတနာထဲမှ ရတနာနှစ်မျိုး သူလိုနေသေးသည်။ ယခု အင်မော်တယ် နတ်ဘုရားသစ်ပင်တွင် ထိုကဲ့သို့ အံ့ဩဖွယ်ရာ ဂုဏ်သတ္တိရှိနေမှန်း သိလိုက်ရသည့်အခါ ရန်ကိုင် စိတ်ဝင်စားမိ သွားသည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်သည်။

အင်မော်တယ် နတ်ဘုရားသစ်ပင်နှင့် အင်မော်တယ်ရေစင် မည်ကဲ့သို့ ဆက်စပ်လဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မသိသော်လည်း အမျိုးသမီးက ထိုအကြောင်းကို ပြောခဲ့မှဖြင့် ထိုနှစ်ခုကြားတွင် ဆက်သွယ်ချက် တစ်ခုခု ရှိရပေလိမ့်မည်။

Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၃၅၀)

အမျိုးသမီးအိုကြီးက ခဏလောက် ရပ်ပြီး ဆက်ရှင်းပြလိုက်၏ “အင်မော်တယ်နတ်ဘုရားသစ်ပင်က စကြာဝဠာကြီး စဖြစ်လာကတည်းက ရှိနေတဲ့ အပင်လို့ ပြောကြတယ်။ အဲ့အပင် ကိုယ်တိုင်က ဖျက်စီးလို့မရနိုင်တဲ့ တည်ရှိမှုတစ်ခုတဲ့။ အင်မော်တယ်ရေစင် ဆိုကတော့ အင်မော်တယ်နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကနေ ခြစ်ထုတ်ထားတဲ့ သစ်ခေါက်ရည်လို့ ပြောကြတာပဲ။ ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက အရမ်းကံကောင်းပြီး အင်မော်တယ်ရေစင်ကို ရသွားတဲ့လူတွေ ရှိဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် အင်မော်တယ် နတ်ဘုရား သစ်ပင်ကိုတော့ မြင်ဖူးတဲ့လူ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။ ကောလဟာလတွေကတော့ အဲ့လို ပြောကြတာပဲ။ မှန်လား၊ မှားလား ဆိုတာတော့ ငါလည်း မသိဘူး”

“လတ်စသတ်တော့ အဲ့လိုကိုး” ရန်ကိုင် မေးတပွတ်ပွတ်ဖြင့် စဉ်းစားခန်း ဝင်လိုက်သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ဒြပ်စင်ငါးပါးဓါးခန္ဓာကို ကျင့်ကြံလျှင် ပိုကောင်းပေလိမ့်မည်။ ဒြပ်စင်ငါးပါးဓါးခန္ဓာ၏ စွမ်းအားသည် ချဲ့ကားပြောဆိုထားခြင်း ဖြစ်လျှင်ပင် ကျင့်စဉ် ကိုယ်တိုင်သည် အဆင့်မြင့် ကျင့်စဉ် တစ်ခု ဖြစ်နေသည့် အတွက် အတော်လေး အားကိုးရလောက်သည်။ သို့ရာတွင် အင်မော်တယ် ရေစင်နှင့် အင်မော်တယ်နတ်ဘုရား သစ်ပင်သည် ဒဏ္ဏာရီလာ ထဲတွင်သာ တည်ရှိကြပြီး တကယ်၊ ရှိမရှိကို မည်သူမှ သေချာ မသိကြခ

“ကဲ၊ မဟာနတ်ရေစင်သုံးမျိုး အကြောင်းကို ဒီလောက်နဲ့ပဲ ရပ်ကြတာပေါ့။ အခု ဒီနတ်ရေစင်ကို ဘယ်လိုခွဲမလဲ ဆွေးနွေး ကြမယ်” အမျိုးသမီးအိုကြီးက သူတော်စင်ဘုရင် သုံးယောက်ကို အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည် “ငါက အသက်ကြီးတယ်ဆိုပြီး မင်းတို့ကို အနိုင်ကျင့်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီနတ်ရေစင်ကို အညီအမျှပဲ ခွဲယူကြမယ်”

ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြသည်။ ရန်ကိုင်လည်း မကန့်ကွက်ခဲ့ချေ။

အကုန်လုံး သဘောတူလိုက်သည်ကို မြင်သော် အမျိုးသမီးအိုကြီးက ကျောက်စိမ်းပုလင်းအချို့ကို ထုတ်လျက် ကန်ထဲရှိ နို့နှစ်ရောင်အရည်များကို ခပ်ယူလိုက်သည်။ သူမက လှည့်စားသည်ဟု မထင်စေရန် အလို့ငှာ အားလုံးရှေ့တွင်ပင် ခပ်ယူလိုက်သည်။ ပုလင်းလေးပုလင်း အညီအမျှ ခပ်ယူပြီးနောက် တစ်ယောက် တစ်ပုလင်းကျ ခွဲဝေပေးလေသည်။

“ဒါတွေကို သေချာ သိမ်းထားနော်။ အိမ်ပြန်ရောက်ရင်လည်း အခြားသူတွေကို လျှောက်မပြောမိစေနဲ့ဦး” အမျိုးသမီးအိုကြီးက အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် သတိပေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်ကဲ့ပါ” ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ နှစ်ယောက် ထိုပုလင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လျက် သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ သေသေချာချာ ထည့်သိမ်းထားလိုက်သည်။

ထိုမျှ အဖိုးတန်သော ရတနာကြီးကို ရလိုက်သဖြင့် တုစီစီ ဤနေရာသို့ ဆွဲခေါ်လာခံရသည့်အပေါ် စိတ်ညစ်မနေမိတော့သလို ချိုင်ဟဲကိုလည်း အပြစ်မတင်တော့ချေ။ ထို့အစား ချိုင်ဟဲကိုပင် ကျေးဇူးတင်နေမိသေးသည်။ ချိုင်ဟဲကြောင့်သာ ဤမျှ အဖိုးတန်သော ရတနာကို ရခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“သွားရအောင်၊ ငါတို့ ဒီကနေ ထွက်နိုင်မယ့်လမ်းကို ရှာဖို့ လိုတယ်” အမျိုးသမီးကြီးလည်း စိတ်ပျော်နေသည့်ပုံပင်။ ပြောပြီးသည်နှင့် ရှေ့ဆုံးမှ ဦးဆောင် ထွက်သွားလေသည်။

ရန်ကိုင်သည် တစ်ချိန်လုံး တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ သို့သော် မထွက်သွားခင် ကျောက်ပုံဦယျာဉ်ဆီသို့ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်၏။ သူ့အကြည့်ထဲ အလင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။

မဟာနတ်ရေစင်သုံးမျိုးထဲ တစ်မျိုးအပါအဝင် ဖြစ်သည့် အလျောက် အသက်ရေစင်၏ စွမ်းအားသည် ဤမျှလောက်သာ မဖြစ်သင့်ချေ။ အမျိုးသမီးအိုကြီးသည် တစ်စက်လောက် သောက်လိုက်သော်ငြား ဆယ်နှစ်လောက်သာ ပြန်ငယ်သွား၏။ အရမ်းကြီး အားကောင်းသည်ဟု ပြောမရ။

ထို့အပြင် အမျိုးသမီးသည် အသက်ရေစင်ကို အညီအမျှ ခွဲဝေယူခဲ့သည်။ သူမ၏ ဝါစဉ်နှင့် ခွန်အားအရ၊ ကန်ရေ၏ တစ်ဝက်ကို သူမယူမည်ဟု ပြောလျှင်ပင် ချိုင်ဟဲနှင့် တုစီစီတို့ ကန့်ကွက်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သူလည်း ကန့်ကွက်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့ မယူဘဲ အညီအမျှ ခွဲဝေယူသွားသည်မှာ အတော်လေး ထူးဆန်းနေသည်ဟု ပြော၍ ရသည်။

ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခါ ထိုကန်ထဲရှိ ရေစင်များသည် သန့်စင်သော အသက်ရေစင်များ မဟုတ်လောက်ဟု ရန်ကိုင် သံသယ ဝင်မိသွားခဲ့သည်။

ထိုရေများသည်… အသက်ရေစင်နှင့် အခြား အရည်တစ်မျိုးမျိုး ရောနှောထားသည့် ရေစင်တစ်မျိုးသာ ဖြစ်လောက်ပေလိမ့်မည်။

ရေစီးလားသည့် လမ်းအကြောင်း အတိုင်းသာ လိုက်သွား လိုက်နိုင်လျှင် သန့်စင်သော အသက်ရေစင်ကို ရှာတွေ့ကောင်း ရှာတွေ့နိုင်လောက်ပေသည်။

ထိုသို့ဆိုလျှင် အမျိုးသမီးအိုကြီး ဘာကြောင့် ကန်ရေအား အညီအမျှ ခွဲဝေယူလဲ ဆိုသည်ကို ရှင်းပြလို့ ရသွားပေပြီ။ သူမလည်း ထိုအချက်ကို သတိပြုမိလောက်သည်။ ထို့ကြောင့် အားလုံး ကျေနပ်သွားအောင် အသက်ရေစင်ကို အညီအမျှ ခွဲဝေယူလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခု အားလုံးကို စိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပြီး နောက်ပိုင်း သူမဘာသာ သူမ ဤနေရာသို့ ပြန်လာစူးစမ်းပေမည်။

ထိုနည်းသည် ဖြစ်နိုင်လောက်သည်။ ထိုအချက်ကို စဉ်းစားမိလိုက်သော် ရန်ကိုင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက် သွားခဲ့သည်။ အခြားသူများပင် ထိုကဲ့သို့ တွေးမိလေရာ သူကကော ဘာကြောင့် မတွေးမိရမည်နည်း။ လူများသည် ကိုယ့်ဘက် ကိုယ်ယက်သည့် လိပ်များသာ ဖြစ်ကြသည်။

သူ့အထင် မှားနေခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ သို့သော် သူ့အထင်၊ မှားမမှားကို နောက်တစ်ကြိမ် ကိုယ်တိုင် လာ၍ စစ်ဆေးကြည့်လျှင် သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ခဏလောက် လူခွဲပြီးနောက် လေးယောက်သားသည် ဆုံရန် ပြောထားသည့် နေရာတွင် ပြန်ဆုံကြသည်။ နေ့တစ်ဝက်လောက် ရှာဖွေစူးစမ်းပြီးနောက် ဤနေရာ အန္တရာယ် မရှိကြောင်း အကုန်လုံး သိလိုက်ရသည်။ လူခွဲပြီး စူးစမ်းကြည့်သည့်တိုင် ဤနေရာတစ်ခုလုံးကို စူးစမ်းနိုင်ရန်အတွက် နေ့တစ်ဝက်လောက် အချိန်ယူလိုက်ရသည်။

အသီးသီးရှာတွေ့သည့် အကြောင်းအရာများကို အချင်းချင်း ပြန်လည် ဖောက်သည်ချပြီးနောက် ဤနေရာသည် သီးခြား ဖြစ်နေသည့် လေဟာနယ်တစ်ခုထဲတွင် ရှိနေသည့် နေရာတစ်ခုမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့သည်။ အသက်ရေစင်မှ အပ ဤနေရာ၌ အခြား ထူးခြားအဖိုးတန်သော မည်သည့် ရတနာမှ ရှိမနေခဲ့ချေ။ ထွက်ပေါက်ကိုလည်း သူတို့ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။

သို့သော်လည်း ဖြစ်နိုင်သည့် ထွက်ပေါက် တစ်ပေါက်ကိုတော့ ချိုင်ဟဲ ရှာတွေ့ခဲ့သည်။

ထိုထွက်ပေါက်ဖြစ်နိုင်သည့် နေရာအကြောင်း ပြောလိုက်သည်နှင့် အမျိုးသမီးအိုကြီးက အလျင်အမြန်ပဲ ကောက်ချက်ချလိုက်သည် “ဒီတော့ ဒီကနေ ထွက်သွားနိုင်တဲ့ နေရာဆိုလို့ အဲ့တစ်နေရာပဲ ရှိတာပေါ့။ ချိုင်ကောင်လေး၊ အဲ့နေရာနဲ့ ပက်သက်ပြီး အခြား ဘာသတိထားစရာတွေကို နင်တွေ့ခဲ့သေးလဲ”

“ဝင်ပေါက်မှာ ရပ်နေတဲ့ လူသားပုံစံ ကျောက်ရုပ်ကြီးက လွဲလို့ အခြားဘာမှ သိပ်မထူးခြားဘူး။ ဒါပေမယ့် ဝင်ပေါက်က အဲ့ကျောက်ရုပ်ကြီးရဲ့ ခြေထောက်အောက်မှာ ရှိနေတာ”

“လူသားပုံစံ ကျောက်ရုပ်လား” အမျိုးသမီးအိုကြီး မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

“ဟုတ်တယ်။ အဲ့ဒါကလွဲပြီး အားလုံး ပုံမှန်ပဲ”

အမျိုးသမီးအိုကြီးက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ “အဲ့လိုဆိုမှတော့ အဲ့နေရာကို တစ်ချက် သွားကြည့်တာပေါ့”

ခဏလောက် ဆွေးနွေးပြီးနောက် ရန်ကိုင်တို့ လေးယောက် ချိုင်ဟဲပြောသည့် နေရာသို့ စထွက်ခွာလာကြသည်။ နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးသည့်နောက်တွင် ချိုင်ဟဲပြောသည့် နေရာဆီသို့ သူတို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ထိုနေရာသို့ ရောက်သည့်အခါ ချိုင်ဟဲက ရှေ့တည့်တည့်ကို လက်ညိုးထိုး၍ “စီနီယာကြည့်၊ အဲ့ဒါ ကျုပ်တွေ့ခဲ့တဲ့ ထွက်ပေါက်ပဲ”

ချိုင်ဟဲ ညွှန်ပြနေသည့် အရပ်တွင် ဝိုင်းစက်နေသော အနက်ရောင်ဂိတ်ပေါက်တစ်ပေါက် ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုဂိတ်ပေါက်ကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေး၍ မရချေ။ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူတို့၏ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံ အဆုံးမဲ့သမုဒ္ဒရာထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။

ဂိတ်ပေါက်ရှေ့တွင် မီတာပေါင်းများစွာမြင့်သော ကျောက်ရုပ်ကြီး တစ်ရုပ် ရှိနေခဲ့သည်။ ကျောက်ရုပ်ကြီးသည် ဂိတ်ပေါက်ရှေ့တွင် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခွလျက် ရပ်နေသဖြင့် ဂိတ်ပေါက်သည် ၎င်း၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြား၌ ရှိနေသယောင် ထင်မှတ်သွားရသည်။

ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်သာ ဖြစ်သော်လည်း ၎င်း၏ ခွကြားမှ ဖြတ်သွားရသည့် ကိစ္စမှာ သိပ်တော့ အဆင်မပြေလှချေ။

ထို့အပြင် ထိုကျောက်ရုပ် အန္တရာယ်ရှိလား မရှိဘူးလား ဆိုသည်ကိုလည်း မစစ်ဆေးရသေးချေ။ အမျိုးသမီးအိုကြီးသည် ဘာမှမပြောဘဲ ကျောက်ရုပ်အား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် လှမ်းစစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်လည်း ထိုနည်းတူပင်။

ခဏအကြာတွင် အမျိုးသမီးအိုကြီး၏ သူမ၏ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ရုပ်ထုမှာတော့ ဘာပြဿနာမှ မရှိဘူး။ အစီအရင်တွေ၊ အကာအရံတွေလည်း မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် အကုန်လုံး သတိတော့ ထားဦး။ ရုပ်ထုကို ဒီနားမှာ ထားထားတာ အကြောင်း တစ်ခုခုတော့ ရှိလိမ့်မယ်”

သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဂျူနီယာအားလုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြသည်။

ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေထဲရှိ အစီအရင်များသည် အလွန်ကိုမှ လျှို့ဝှက်နိုင်လွန်းကြသည်။ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် ဖြစ်သော ဖေးကျီတုပင် သတိမပြုမိချေ။ သူသတိပြုမိသည့် အချိန်တွင် သူတို့အားလုံး အစီအရင်ထဲ ရောက်နေလေပြီ။ ထို့ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူတို့အဖွဲ့ အစီအရင် တစ်ခုပြီး တစ်ခုထဲသို့ ရောက်ခဲ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ထိုကျောက်ရုပ်သည်လည်း အစီအရုပ်၊ အကာအရံ သို့မဟုတ် ထောင်ချောက်တစ်ခု မဟုတ်ပါဟု မည်သူမှ မပြောနိုင်ချေ။

အမျိုးသမီးအိုကြီးက အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပါးစပ်ကို ဟလျက် အညိုရောင်အလင်းတန်းလေး တစ်ခုကို မှုတ်ထုတ်၏။ အညိုရောင်အလင်းတန်းလေးသည် ရောင်စဉ်စက်ဝန်း တစ်ခု အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား အလျင်အမြန် လွှမ်းခြုံသွားလေသည်။

ထိုအခါမှပဲ အမျိုးသမီး အနည်းငယ် စိတ်ချသွားပြီး အားလုံးဘက်ကို လှည့်၍ အော်ပြောလိုက်သည် “ငါရှေ့ကနေ ဦးဆောင်သွားမယ်။ နင်တို့ ငါ့နောက်ကနေ အနီးကပ် လိုက်လာခဲ့ကြ”

ရန်ကိုင်နှင့် ကျန်နှစ်ယောက်သည် သူတို့၏ အကာအကွယ် မှော်ရတနာ အသီးသီးကို အသက်သွင်း၍ အမျိုးအိုကြီးနောက် အနီးကပ် လိုက်သွားကြလေသည်။

အမျိုးသမီးသည် ဂိတ်ပေါက်ရှိ ကျောက်ရုပ်ထုကြီးကို သေချာ သတိထားလျက် လျှောက်လာလိုက်သည်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဂိတ်ပေါက်နှင့် မီတာတစ်ရာအတွင်းသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

သို့သော် ထိုအချိန်အထိ ဘာမှ မဖြစ်သေးသဖြင့် အမျိုးသမီးအိုကြီး စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။ ထိုမျှ နီးကပ်လာသည်တိုင် ကျောက်ရုပ်ထုကြီးသည် မည်သည့် လှုပ်ရှားမှုမှ မပြလာသေးသဖြင့် ကျောက်ရုပ်ထုကြီးသည် သာမန် ကျောက်ရုပ်ထုတစ်ခု ဖြစ်သည်ဟူ၍သာ သူမ ထင်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။

သို့သော်လည်း အမျိုးသမီးအိုကြီးသည် သတိ လျော့ပေါ့သွားခြင်း မရှိသေးချေ။

နောက်ထပ် နည်းနည်းလောက် ထပ်လျှောက်သွားသည့်တိုင် မည်သည့် အန္တရာယ်ကိုမှ မကြုံရသော် အမျိုးသမီးအိုကြီးက ရယ်မောလျက် တစ်ခုခု ပြောတော့မည်အပြု၊ သူတို့ ရှေ့ဆီက အသံဗလံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ထိုအသံကို ကြားလိုက်သည်နှင့် အားလုံး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။

အမျိုးသမီးအိုကြီးလည်း အလွန်ကိုမှ လျင်မြန်ပေသည်။ အန္တရာယ်အငွေ့အသက် ရလိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းပဲ နောက်သို့ ခုန်ဆုတ်သွားခဲ့လေသည်။

သို့သော်လည်း နောက်ဖြစ်လာသည့် အရာအကြောင့် အမျိုးသမီးအိုကြီး သွေ့ပျက်ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။ အပေါ်သို့ မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရပ်တန့်မရသည့် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ကျဆင်းလာနေသော ဧရာမလက်ဝါးကြီး တစ်ဖက်ကို သူမ မြင်လိုက်ရသည်။ လက်ဝါးကြီးမှာ မြန်လွန်းသဖြင့် အမျိုးသမီးအိုကြီးအဖို့ ရှောင်ချိန်ပင် မရလိုက်ဘဲ အဖမ်းခံလိုက်ရလေသည်။

“စီနီယာ” ချိုင်ဟဲလည်း မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးဖြင့် အလန့်တကြား ထအော်လေသည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး အသံအက်အက်ဖြင့် အော်ပြောမိလိုက်သည် “ရုပ်သေးရုပ်လား”

အစောပိုင်းက မည်သည့် တု့န်ပြန်မှုမှ မပြခဲ့သော လူသားပုံစံ ရုပ်ထု၏ မျက်လုံးများသည် ယခုအချိန်တွင် အနီရောင် တလက်လက် တောက်ပနေခဲ့လေပြီ။ ၎င်း၏ လှုပ်ရှားမှုများမှာ ကိုးယိုးကားယား နိုင်သော်လည်း အလွန်ကိုမှ မြန်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် အမျိုးသမီးအိုကြီး၏ နောက်တွင် ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့် ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်သွားလဲ ဆိုသည်ကို သေချာ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျောက်ရုပ်ကြီး စလှုပ်ရှားလိုက်သည်နှင့် သူ့လက်သည် အမျိုးသမီးအိုကြီး၏ အပေါ်သို့ ရောက်နေခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးအိုကြီးသည် အသံကြားလိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်း လှုပ်ရှားလိုက်သော်လည်း ကျောက်ရုပ်၏ ဖမ်းဆီးခြင်း ခံလိုက် ရပေသေးသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်အားလုံးသည် မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ဖြစ်ပျက်သွားခြင်း ဖြစ်ပြီး ရန်ကိုင်နောက်သို့ ခုန်ဆုတ်လိုက်သည့် အချိန်တွင် အမျိုးသမီးအိုကြီးမှာ ဖမ်းခံရပြီးနေလေပြီ။

ကံကောင်းစွာဖြင့် အမျိုးသမီးအိုကြီးသည် သာမန် ပေါ့သေးသေး တန်ခိုးရှင်အဆင့်တစ်ယောက် မဟုတ်ချေ။ အဖမ်းခံလိုက်ရသည်နှင့် သူမ၏ သူတော်စင်ချီကို ဓါးအဖြစ် သိပ်သည်းပြီး သူမအား ဖမ်းချုပ်ထား ရုပ်သေးရုပ်၏ လက်ကို ခုတ်ချလိုက်သည်။

ထန်ဆိုသော အသံနှင့်အတူ မီးပွားတို့ လွင့်စင်လာခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးအိုကြီးသည် အားကုန်သုံး တိုက်ခိုက်လိုက်သော်ငြား ရုပ်သေးရုပ်၏ လက်ကို ခြစ်ရာပင်ထင်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ချေ။

သူမ၏ လုပ်ရပ်ကြောင့် ဒေါသထွက်သွားလေလားမသိ၊ ရုပ်သေးရုပ်၏ မျက်လုံးထဲရှိ အနီရောင် အလင်းတို့ တလက်လက် တောက်ပလာပြီး သူမအား ဖမ်းဆုပ်ထားသည့် လက်ကို ဖျစ်ချလိုက်လေသည်။

အမျိုးသမီး၏ အမူအရာ သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ ချက်ချင်းပဲ သွေးရူးသွေးတန်း ထရုန်းလေရာ တန်ခိုးရှင် ဒုတိယ အဆင့်အောက် မနိမ့်ကျသော စွမ်းအားတို့ သူမ ခန္ဓာကိုယ်မှ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့လေသည်။

ကံမကောင်းစွာဖြင့် ထိုသံမဏိလက်ကြီးသည် သူမအား ပြုတ်တူကြီးပမာ ခိုင်မြဲစွဲ ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲ။ သူမ မည်သို့ပင် ရုန်းကန်နေစေကာမူ ရုပ်သေးရုပ်၏ လက်မှ မလွတ်မြောက် နိုင်ခဲ့ပေ။

ခရက်…

အမျိုးသမီး၏ ပတ်လည်တွင် ကာရံထားသော အရံအတား၏ မျက်နှာပြင်ထက် အက်ကြောင်းတို့ စတင် ဖြစ်ပေါ်လာပြီးနောက် တစ်စစီ ကွဲကြေသွားခဲ့လေသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ပုတီးစေ့ကဲ့သို့ မှော်ရတနာတစ်ခု မြေကြီးပေါ်သို့ ပြုတ်ကျလာပြီး ဖုန်မှုန်များအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

အဆင့်မြင့် မှော်ရတနာသည်ပင် အပြီးတိုင် ဖျက်စီးခြင်း ခံလိုက်ရသည်။