Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၁၆)
“စီနီယာအစ်ကို၊ နင်ဂျူနီယာမောင်လေးရန်ဆီ သတင်း လှမ်းပို့လိုက်သေးတယ်မလား။ သူဘာပြန်ပြောလဲ” တုန်ရွှမ်းအာက ဝေကုချန်းကို ကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။
“ဘာမှပြန်မပြောဘူး…” ဝေကုချန်းက ခါးသက်သက် ပြုံးလိုက်သည်။
“ဂျူနီယာမောင်လေးရန်….” တုန်းရွှမ်အာက စိုးရိမ်သွားသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“သူတစ်ခုခု ဖြစ်သွားမယ်လို့ ထင်နေတာလား” ဝေကုချန်းက ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး ခေါင်းခါလျက် “အဲ့လိုမဖြစ်လောက်ဘူး။ သူ့ခွန်အား၊ သူ့စွမ်းရည်နဲ့ဆို ငါတို့လိုသာ ကံမဆိုးရင် ဘာမှဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“ဒါဆို ကျွန်မတို့ သတင်းပို့ထားတာကို ဘာလို့ ဘာမှ ပြန်မပြောတာလဲ” တုန်ရွှမ်းအာ ဝမ်းနည်းသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် တစ်ခုခု ဖြစ်သွားသည့်အတွက်ကြောင့် သူတို့ ပို့လိုက်သည့် သတင်းကို အကြောင်းမပြန်ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု တုန်ရွှမ်းအာ ထင်နေခဲ့သည်။
ဝေကုချန်းသည်လည်း မည်ကဲ့သို့ ပြန်ဖြေရမလဲမသိ။ ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် သက်ပြင်းချလျက် ပြောလိုက်သည် “သူ့ဆက်သွယ်ရေးမှော်ရတနာကို မစစ်တာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဒီကို မလာခင်တုန်းက သူ့ကြည့်ရတာ တစ်ယောက်တည်း လှုပ်ရှားချင်သလိုပဲ။ ငါသူ့ဆီ သတင်းပို့လိုက်ပေမယ့် သူသာ ဆက်သွယ်ရေးမှော်ရတနာကို မစစ်ဆေးကြည့်ရင် ငါတို့ ဒီမှာပိတ်မိနေတာကို သိမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဆိုးတာက… သူကလွဲပြီး အခြားဘယ်သူမှ ငါတို့ကို မကယ်နိုင်တာပဲ။ သူ့အရည်အချင်းနဲ့ဆို တတိယအလွှာကို ကျိန်းသေ ရောက်နေလိမ့်မယ်။ ငါတို့ကံ ဒီမှာအဆုံးမသတ်သေးဖို့ပဲ ဆုတောင်းရတော့မယ်”
“စီနီယာအစ်ကို၊ ချော်ရည်တွေ နောက်တစ်ကြိမ် ထပွက်တော့မယ်” ယောကျာ်းလေး တပည့်နှစ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ကျန်လေးယောက်၏ အမူအရာ ဖြူလျော်သွားပြီး ချော်ရည်ကန်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ယခုလေးတင် တည်ငြိမ်စပြုနေသော ချော်ရည်ကန်သည် ရုတ်တရက် ထဆူပွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပူပေါင်းများလည်း အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာနေပြီး တောက်လျှောက် ပေါက်ကွဲထွက်လာနေခဲ့သည်။
ဝေကုချန်းက နှာခေါင်းတစ်ချက် ရှုံ့လိုက်ပြီးနောက် အနီရောင်အလင်းတန်းတစ်ခုကို ပစ်လွှတ်ကာ ပူပေါင်းများ ပေါက်ကွဲရာမှ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူတို့ဆီသို့ တိုးဝင်လာနေသော မီးအဆိပ်များနှင့် တိုက်စားတတ်သော အပူစွမ်းအင်များကို တားဆီးလိုက်လေသည်။
သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ လုပ်လိုက်ပြီးနောက် ဝေကုချန်း၏ ခန္ဓာကိုယ် တုန်ရီသွားခဲ့သည်။ သာမန်အခြေအနေတွင်ဆိုပါက ယခုကဲ့သို့ ဖြစ်လိမ့်မည် မဟုတ်သော်လည်း ယခုလက်ရှိ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် လမ်းဆုံးရောက်နေသည့် မြှားတစ်စင်းနှင့် မခြားချေ။ အနည်းငယ်လေးသော လှုပ်ရှားမှုပင်လျှင် သူ့အပေါ် အတော့်ကိုမှ ဝန်ပိလှသည်။
“ဒီမှာပဲ” အစောပိုင်းက ချော်ရည်ထွပွက်တော့မည့်အကြောင်း သတိပေးလိုက်သော အမျိုးသားတပည့်ကပဲ ထပ်မံ အော်ဟစ်လိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ချော်ရည်ကန်ထဲမှ ချော်ရည်ရေပန်းများ ပန်းထွက်လာပြီး သူတို့ဆီသို့ အဘက်ဘက်မှ တိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။
ဤကဲ့သို့ ဖြစ်သည်မှာ တစ်ကြိမ်မကတော့ချေ။ ယခင်လအတွင်း အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ဖြစ်တိုင်း ငါးယောက်အတူပူးပေါင်း၍ ကာကွယ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း ယခုတစ်ကြိမ်သည် ယခင်အကြိမ်နှင့် သိပ်မတူချေ။
“ဘာလို့ ဒီလောက်များနေတာလဲ” ပန်းထွက်လာသော ချော်ရည်တန်းများသည် ယခင်နှင့်မတူ ပိုမိုများပြားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် အမျိုးသမီး သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့လေသည်။
ယခုတစ်ကြိမ် ပန်းထွက်လာသည့် ချော်ရည်ရေပန်းများသည် ယခင်အကြိမ်နှင့် စာလျှင် အလွန်ကိုမှ များပြားနေခဲ့သည်။ ယခုအချိန်အထိ အသက်ရှင်နေစေရန် ထိုချော်ရည်ရေပန်းများကို အဆက်မပြတ် ခုခံခဲ့ရသည်။ ထိုကဲ့သို့ ခုခံခဲ့ရသည့်အတွက်ကြောင့် ဝေကုချန်း ဒဏ်ရာများစွာ ရခဲ့သည်။ အခြားလူများမှာလည်း မီးစာကုန်ရေခမ်း ဖြစ်နေကြလေပြီ။ ထိုသို့ ဖြစ်နေလေရာ ယခုတစ်ကြိမ် တိုက်ခိုက်မှုကို မည်ကဲ့သို့ ကာကွယ်နိုင်တော့မည်နည်း။
ဒါငါတို့ရဲ့ အဆုံးသတ်လား ပန်းထွက်လာနေသော ချော်ရည်တန်းကြီးကို ကြည့်ရင်း ယောကျာ်းလေး တပည့်နှစ်ယောက်နှင့် အရပ်ရှည်ရှည် အမျိုးသမီးတို့ အချည်းနှီးမဲ့ ခုခံရန် မကြိုးစားတော့ဘဲ လက်လျှော့လိုက်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့လေသည်။
“ထိတ်လန့်မနေနဲ့” ဝေကုချန်းက အားလုံးကို အော်ဟစ်သတိပေးလိုက်ပြီး တုန်ရွှမ်းအာနှင့်အတူ လက်ကျန်စွမ်းအင် အားလုံးကို လိပ်ခွံထဲသို့ ထည့်သွင်းကာ ၎င်း၏ အကာအကွယ်ကို အသက်သွင်းလိုက်လေသည်။
မီးဖုတ်ထားခံရသဖြင့် ကြက်သွေးရောင်သန်းနေသော လိပ်ခွံဆီမှ အပြာရောင်အလင်း အကာအရံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအလင်းအကာအရံထဲတွင် ရေဓါတ်စွမ်းအင်တို့ ကိန်းအောင်းပါဝင်နေခဲ့သည်။
ရှဲ… ရှဲ… ရှဲ…
ချော်ရည်များ အလင်းအကာအရံကို လာရောက်ထိမှန်ကြသည်။ ပထမလှိုင်းလုံးနှင့်ပင် အကာအရံ ပျက်စီးခါနီး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ဒုတိယအကြိမ် ထပ်မံ တိုးဝင်လာသည့် ချော်ရည်များနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ အလင်းအကာအရံလည်း ဆက်လက် မခုခံနိုင်တော့ဘဲ ပျက်စီသွားခဲ့လေသည်။
ဝေကုချန်းတစ်ကိုယ်လုံး သွေးမရှိတော့သည့်နှယ် အေးစက်သွားခဲ့သည်။ ယခုတစ်ကြိမ် သူတို့ တကယ် သေပြီမှန်း သိလိုက်လေပြီ။ သူဂျူနီယာသုံးယောက်သာ လက်မလျှော့သေးဘဲ ဝင်ရောက်ကူညီပေးမည်ဆိုလျှင် နောက်ထပ် နည်းနည်းလောက် ထပ်မံ ခုခံနိုင်လောက်ပေသည်။ သို့သော် သူနှင့်တုန်ရွှမ်းအာ နှစ်ယောက်တည်းဖြင့် လိပ်ခွံကို အသက်သွင်းခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် အကာအရံ၏ စွမ်းအားမှာ ချော်ရည်များစွာ၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ခုခံနိုင်သည်အထိ အားမကောင်းခဲ့ချေ။
ထားလိုက်ပါတော့လေ… ထူးဆန်းသော ရှေးဟောင်းစိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ထဲ သေရသည်မှာ ရှက်စရာတစ်ခုမဟုတ်….
ဝေကုချန်းက တုန်ရွှမ်းအာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ တုန်ရွှမ်းအာလည်း သူ့အား ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နှစ်ယောက်သာ အကြည့်ချင်း ဆုံသွားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ရုတ်တရက် ပြုံးလိုက်သည်။ ဘာစကားမှ ထပ်ပြောနေစရာမလိုတော့…
ရွှစ်… ရွှစ်… ရွှစ်…
ထူးဆန်းသော အသံများ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး အဝေးတစ်နေရာဆီမှ အားကောင်းသော စွမ်းအင်လှိုင်းများ သူတို့ ရှိနေသည့်နေရာဆီ ပစ်ဝင်လာခဲ့သည်။ ချက်ချင်း ဆိုသလို လိပ်ခွံပတ်လည်တွင် အနက်ရောင်မီးတောက်များဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော ဒိုင်းများ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး ဝေကုချန်းတို့ ငါးယောက်ကို ဖုံးအုပ်သွားခဲ့သည်။
ချော်ရည်တန်းများသည် ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့အား လာရောက်ရိုက်ခတ်ကြသော်လည်း အနက်ရောင်ဒိုင်းကာများ၏ တားဆီးခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ ဒိုင်းကာများ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပေါက်ကွဲ ပျက်စီးသွားခဲ့သော်လည်း ပျက်စီးသွားသော ဒိုင်းကာများနေရာတွင် အသစ်အသစ်သော ဒိုင်းကာများ တစ်ခုပြီးတစ်ခု အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။
ထို့နောက် အသံထွက်ပေါ်လာရာ အရပ်ဆီမှ အနက်ရောင်ဓါးတစ်ချောင်း ထွက်ပေါ်လာပြီး လေဟာနယ်ကို ထိုးခွင်း၍ ချော်ရည်တန်းများကို ထက်ပိုင်းဖြတ်သွားလေသည်။
သေမင်းခံတွင်းမှ ကပ်သီလေး လွတ်မြောက်သွားခဲ့ရသဖြင့် ဝေကုချန်းတို့ ငါးယောက်စလုံး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပြီး အနက်ရောင်ဓါး ထွက်ပေါ်လာရာ အရပ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။
“ညီလေးရန်…” သူတို့အား အချိန်မှီ လာရောက်ကယ်ဆယ်သူမှာ ရန်ကိုင် ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရသည့်အခါ ဝေကုချန်း ဝါးလုံးကွဲ အော်ဟစ်ရယ်မောတော့လေသည်။ လက်ရှိတွင် ရန်ကိုင်သည် ရှေးဟောင်း နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားတစ်ပါးနှယ် အနက်ရောင်ဓါးတစ်ချောင်းကို ကိုင်ဆွဲလျက် ချော်ရည်ကန်စပ်တွင် ရပ်လျက် ချော်ရည်တန်းများကို အဆက်မပြတ် ခုတ်ပိုင်းနေခဲ့သည်။
“ဖမ်းလိုက်” ဝေကုချန်းတို့အတွက် ဖိအားသက်သာအောင် လုပ်ပေးနေရင်း ရန်ကိုင်က ခရမ်းရောင်ဒိုင်းတစ်ခုကို သူတို့ဆီ လှမ်းပစ်ပေးလိုက်သည်။
ထိုဒိုင်းကာ သူ့မှော်ရတနာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူသာ ထိုမှော်ရတနာကို အပြည့်အဝ အသုံးချနိုင်ပေသည်။ သို့သော်လည်း မှော်ရတနာကိုယ်တိုင်သည် အဆင့်ကိုးသားရဲတစ်ကောင်၏ အမာကျောဆုံးအပိုင်းဖြစ်သော ကျောခွံမှ လုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည့်အတွက် အလွန်ကိုမှ မာကျောပေသည်။ ဝေကုချန်းတို့ အနေဖြင့် ထိုရတနာကိုအသုံးပြု၍ ချော်ရည်တန်းများကို ယာယီခုခံထားနိုင်ပေသည်။
ခရမ်းရောင်ဒိုင်းကာ ခရမ်းရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု အသွင်သို့ ပြောင်းလျက် ဝေကုချန်းတို့ အဖွဲ့ဆီသို့ ပျံသန်းသွားလေသည်။
ဒိုင်းကာကို လှမ်းဖမ်းလိုက်ပြီးနောက် ဒိုင်အားက ချော်ရည်တန်းများ အသိပ်သည်းဆုံး ဘက်ဆီသို့ မျက်နှာမူစေလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား လှမ်းအော်ပြောလိုက်လေသည် “ဂျူနီယာညီလေးရန်ရေ၊ ဒီတစ်ကြိမ် မင်းကျေးဇူးက ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆိုတဲ့ စကားနဲ့တင် မလုံလောက်တော့ဘူး။ ဒီဒုက္ခကြီးပြီးသွားတော့မှပဲ ငါမင်းကို အခြားနည်းနဲ့ ကျေးဇူးတင်တော့မယ်”
“ရော့၊ ဒါလည်း ယူထားလိုက်ဦး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ကျောက်စိမ်းပုလင်း တစ်ပုလင်း လှမ်းပစ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ တုန်ရွှမ်းအာက ဖမ်းလိုက်သည်။ ကျောက်စိမ်းပုလင်းအဖုံးအား ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ပျော်ရွှင်စွာ ထအော်လေသည် “နှင်းရေခဲဆေးလုံးတွေပါလား”
လိပ်ခွံပေါ်တွင် ရှိနေသော သူမ၏ ဂျူနီယာသုံးယောက်လည်း ပျော်သွားပြီး ခပ်မြန်မြန် ပြောလေသည် “စီနီယာအစ်မတုန်၊ ကျွန်တော်တို့ကိုလည်း မြန်မြန်လေး ပေးပါဦး”
သူတို့တွင် မည်သည့် ဆေးလုံးမှ မရှိတော့ချေ။ ထို့ကြောင့် နှင်းရေခဲဆေးလုံးများ ရောက်လာခြင်းသည် ဆောင်းတွင်းတွင် မီးသွေးကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် အတူတူပင်။ ထိုနှင်းရေခဲ ဆေးလုံးသည် သူတို့ ခံစားနေရသည့် ဖိအားကို လျှော့ချပေးနိုင်ပေသည်။
တုန်ရွှမ်းအာက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး နှင်းရေခဲဆေးလုံး သုံးလုံးကိုထုတ်ကာ သူမ၏ ဂျူနီယာသုံးယောက်အား တစ်ယောက်တစ်လုံးဆီ ဝေပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဝေကုချန်း၏ ပါးစပ်ထဲသို့ တစ်လုံးထည့်ပေးလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးကျမှသာ သူမ သောက်သည်။
နှင်းရေခဲဆေးလုံးများ သူတို့ကိုယ်ထဲ ရောက်သွားသည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက် အေးစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ခံစားနေရသည့် အပူဓါတ်နှင့် မီးအဆိပ်များအားလုံး ပျောက်ကွယ်ကုန်ကြလေသည်။ အကုန်လုံးလည်း ယခင်ကနှင့်စာလျှင် ပို၍ စိတ်အား တက်ကြွလာကြသည်။ မျှော်လင့်ချက် အလင်းရောင်ကို မြင်လိုက်ရပြီ ဖြစ်သဖြင့် လက်လျှော့ရန် ပြင်ဆင်နေကြသော လအရိပ်ခန်းမ တပည့်သုံးယောက်သည် လက်လျှော့မည့် အကြံအစည်ကို ခေါင်းထဲမှထုတ်လိုက်ပြီး တတ်စွမ်းသမျှ စွမ်းအားဖြင့် ချော်ရည်တန်းများကို တိုက်ခိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင်သည် ချော်ရည်ကန်စပ်တွင် ရပ်လျက် မဟာကောင်းကင်ဓါတ်းဖြင့် ချော်ရည်တန်းများကို တိုက်ခိုက်နေရင်း ဝေကုချန်းတို့အတွက် မဟာကောင်းကင်ဒိုင်းများကိုလည်း အဆက်မပြတ် ဖန်တီးပေးနေခဲ့သည်။
သူ့နောက်မှ လိုက်လာသော အရုပ်ဆိုးဆိုးမိန်းမလည်း ချော်ရည်ကန်စပ်သို့ ရောက်လာပြီး အမောတကော အသက်ရှူတော့လေသည်။
ထိုအမျိုးသမီး အသုံးပြုသည့် နည်းလမ်းသည် အတော်လေး ထူးဆန်းလှသည်။ အမျိုးသမီး အသုံးပြုသည့် နည်းလမ်းသည် အသက်မရှူဘဲ အရှိန်ကို မြှင့်တင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ခရီးလမ်းဆုံးကို ရောက်သည့်အခါမှသာ တဝကြီး အသက်ရှူတော့လေသည်။
အခြေအနေသည် သေရေးရှင်ရေးတမျှ အရေးကြီးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ အမျိုးသမီးသည် ပိတ်စနှင့်တူသော မှော်ရတနာတစ်ခုကို ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ ထိုမှော်ရတနာသည် ပန်းရောင်တိမ်တိုက်တစ်ခုအသွင်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့ဆီ ပျံသန်းသွားကာ သူတို့အား ကာကွယ်ပေးထားလိုက်သည်။ ပန်းရောင်တိမ်တိုက်နှင့် ထိတွေ့သွားသည့် ချော်ရည်တန်းများ အလျင်အမြန် ပြန့်ကြဲကုန်ကြလေသည်။
“အန်၊ ဒါက…” ထိုမှော်ရတနာကို တုန်ရွှမ်းအား မှတ်မိသွားခဲ့ပြီး ကန်စပ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။ အရုပ်ဆိုးဆိုး အမျိုးသမီးကို မြင်လိုက်သည့်အခါ တုန်ရွှမ်းအာ အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေသည် “အစ်မတိုက်ယွမ်နဲ့ စီနီယာအစ်ကိုရန်တို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အတူတူ ရောက်လာရတာလဲ”
သူမ သိသလောက်ဆို တိုက်ယွမ်သည် အမြဲတမ်း တစ်ကိုယ်တည်း သွားတတ်သူ ဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ သူမရုပ်ရည်ကြောင့် မည်သူကမှ သူမနှင့်အတူ မသွားချင်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်သည်လည်း တစ်ကိုယ်တည်း လှုပ်ရှားရသည်ကို ကြိုက်နှစ်သက်သူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက် အတူတူ ရောက်လာသည့် ကိစ္စမှာ အတော်လေး ထူးဆန်းနေသည်။
“လမ်းမှာ သွားတွေ့တာ နေမှာပေါ့” ဝေကုချန်းက ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အရေးမကြီးဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံး ရောက်လာတာ ပိုတောင် ကောင်းသေးတယ်။ ညီလေးရန် နည်းလမ်းတစ်ခုခုရှာပြီး ငါတို့ကို ဒီကနေ ထုတ်ပေးလိမ့်မယ်”
“အင်း၊ အစ်မတိုက်ယွမ်ရဲ့ နှင်းပိုးမျှင်ကလည်း ဒီချော်ရည်တွေကို ခုခံနိုင်လောက်တယ်” တုန်ရွှမ်းအာလည်း အတော်လေး စိတ်အားတက်ကြွနေသည်။ သူတို့၏ စီနီယာနှစ်ယောက် ပြောနေသည်ကို ကြားပြီးနောက် လအရိပ်ခန်းမ၏ တပည့်သုံးယောက်လည်း ပျော်သွားသည်။
ချော်ရည်တန်းများမှာ ထင်သလောက် ကြောက်စရာမကောင်းချေ။ သူတို့ ကူကယ်ရာမဲ့ရသည်ကား လိပ်ခွံအား လှုပ်မရအောင် ဆွဲထားသည့် ချော်ရည်ကန်၏ ထူးဆန်းသော ဆွဲအားပင်။ ထိုထူးဆန်းသော ဆွဲအားကြောင့် မည်သို့မှ လှုပ်မရဘဲ လိပ်ခွံပေါ်တွင် ရပ်၍သာ ချော်ရည်တန်းများကို ခုခံရသည်။ ခုခံရပါများလာသည့်အခါ စွမ်းအား ကုန်လာသည်။ ထိုနည်းဖြင့် သူတို့ လက်မှိုင်ချကြရခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် တိုက်ယွမ်ဆိုသော အမျိုးသမီးတို့ ရောက်လာပြီဖြစ်သဖြင့် ဤချော်ရည်ကန်ထဲမှ မထွက်နိုင်မည်ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ချေ။ ယခုလောလောဆယ် ချော်ရည်တန်းများကို ကာကွယ်ရုံသာ အာရုံစိုက်ထားရန် လိုအပ်တော့သည်။
ချော်ရည်ကန် တစ်ဖန်ပြန်လည် တည်ငြိမ်သွားသည့်အခါ အကုန်လုံး သက်ပြင်းတစ်ရှိုက် ရှိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ သေမင်းခံတွင်းမှ ကပ်သီးသီးလေး လွတ်မြောက်သည့် ခံစားချက်သည် အမြဲတမ်း ခံစားနိုင်သည့် ခံစားချက်မျိုး မဟုတ်ချေ။
ဝေကုချန်းနှင့် အခြားသူများသည် လိပ်ခွံပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခေတ္တာခဏ အနားယူလိုက်သည်။ အနားယူပြီးနောက် ဝေကုချန်းက မတ်တပ်ရပ်၍ ရန်ကိုင်အား လှမ်း၍ အော်ပြောလိုက်သည် “ညီလေးရန်၊ ချော်ရည်ကန်ထဲကို အလျင်စလို ဝင်မလာနဲ့နော်။ ငါ့တန်ခိုးရှင်အဆင့် မှော်ရတနာတောင် ဒီချော်ရည်ကန်ရဲ့ အပူဓါတ်ကို မခုခံနိုင်ဘူး။ ခဏလေးနဲ့ အရည်ပျော်သွားတယ်”
“ဒါဆို အစ်ကိုဝေတို့ကို ဘယ်လိုထုတ်ပေးရမှာလဲ” ရန်ကိုင်သည် ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့ အနားယူနေစဉ်အတွင်း ချော်ရည်ကန်ကို စစ်ဆေးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ချော်ရည်ကန် မည်မျှ ပူကြောင်းကို သူသိပေသည်။ သူ့ခွန်အားနှင့် ချော်ရည်ကန်ထဲသို့ အလွယ်တကူ မဝင်ရဲချေ။ ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့အား ချော်ရည်ကန်ထဲမှ မည်ကဲ့သို့ ထုတ်ပေးရမည်လဲဟု စဉ်းစားနေစဉ်မှာပဲ ဝေကုချန်းက သူ့အား လှမ်းအော်ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဂျူနီယာညီမ တိုက်ယွမ်ကိုသာ အကူအညီတောင်းလိုက်” ဝေကုချန်းက ရန်ကိုင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော အမျိုးသမီးကို လှမ်းပြုံးပြလိုက်သည်။
ဒီတော့ သူ့နာမည်က တိုက်ယွမ်ပေါ့ ယခုမှပဲ ထိုအမျိုးသမီးကို နာမည်ကို သူသိတော့သည်။
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ တိုက်ယွမ်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်လျက် ဝေကုချန်းကို ပြောလိုက်လေသည် “ငါ့နှင်းပိုးမျှင် ဒီချော်ရည်ကို ခုခံနိုင်မလား၊ မခုခံနိုင်ဘူးလား ငါလည်း သေချာမသိဘူး။ မခုခံနိုင်ဘူးဆိုရင်တော့ နောက်တစ်နည်း စဉ်းစားရလိမ့်မယ်”
“ငါသိတယ်။ နင့်နှင်းပိုးမျှင် ပျက်စီးသွားရင် ငါပြန်လျော်ပေးမယ် ဂျူနီယာညီမ တိုက်ယွမ်” ဝေကုချန်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“ဘယ်သူက ရှင့်ဆီက အလျော်လိုချင်လို့လဲ။ ရှင့်ဆီက အလျော်လိုချင်လို့ လုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ ညီမရွှမ်းအာကို ကယ်ချင်လို့ လုပ်နေတာ” တိုက်ယွမ်က နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ သူမ၏ စကားကြောင့် ဝေကုချန်း ရှက်ပြုံးပြုံးသွားခဲ့ရသည်။
ပြောသာပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ရန်ကိုင် ယခင်တစ်ခါက မြင်ဖူးခဲ့သည် အဖြူရောင်ပိုးမျှင်ကို ထုတ်လိုက်သေးသည်။
ရန်ကိုင် တိုက်ယွမ်ကို စမြင်ခဲ့စဉ်က သူမသည် ထိုပိုးမျှင်ကို အသုံးပြု၍ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ တပည့်ကို တိုက်ခိုက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုစဉ်က ထိုမှော်ရတနာ ဘာမှန်း ရန်ကိုင်မသိခဲ့။ ယခုမူ ထိုအရာသည် နှင်းပိုးမျှင်ဖြစ်မှန်း သူသိသွားခဲ့လေပြီ။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၁၇)
နှင်းပိုးကောင်များသည် အလွန်ကိုမှ ရှားပါးကြပြီး အလွန်အမင်း အေးစက်သည့် ပတ်ဝန်းကျင်များတွင်သာ ရှင်သန်ကြသည်။ နှင်းပိုးကောင်သားလောင်းလေးများသည် နှင်းပိုးမျှင်ကို မထုတ်လုပ်နိုင်ကြချေ။ နှစ်ပေါင်းနှစ်ရာ၊ သုံးရာလောက်ရှိသည့် သက်ကြီးကောင်အဆင့်သို့ ရောက်မှသာ ပိုးမျှင်များကို စထုတ်လုပ်ကြသည်။ ထို့အပြင် ဆယ်နှစ်နေမှတစ်ကြိမ် နည်းနည်းလေးသာ ထုတ်ပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုနှင်းပိုးမျှင်များမှ မှော်ရတနာတစ်ခု ပြုလုပ်ရန်အတွက် နှစ်ရာပေါင်းများစွာ လိုအပ်ပေသည်။
တိုက်ယွမ်ဆိုသော အမျိုးသမီးတွင် နှင်းပိုးမျှင်လုပ်ထားသော မှော်ရတနာနတစ်ခု ရှိနေသည်မှာ တကယ်ကို အံ့အားသင့်စရာကောင်းပေသည်။ ဝေကုချန်း၊ တုန်ရွှမ်းအာတို့နှင့် အသိအကျွမ်းဖြစ်နေသည့်အပြင် ထိုကဲ့သို့ မှော်ရတနာတစ်ခုအား ပိုင်ဆိုင်ထားသည် ဆိုသောအချက်သည် သူမ၏ အဆင့်အတန်း မနိမ့်ကြောင်း မီးမောင်းထိုးပြနေသည်။
တိုက်ယွမ် မည်သည့်နေရာမှ လာသလဲဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် စဉ်းစားနေစဉ်မှာပဲ သူမ ချော်ရည်ကန်စပ်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ကန်အခြေအနေကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ကြည့်ပြီးနောက် တိုက်ယွမ် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ ခဏအကြာ၌ အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် နှင်းပိုးမျှင်ကို ထုတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် အလွန်တရာကိုမှ သေးငယ်လှသော နှင်းပိုးမျှင်လေးသည် သူမ၏ လက်ချောင်းထိပ်မှ နေ၍ မီတာရာဂဏန်းအကွာသို့ တိုးထွက်သွားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ဝေကုချန်းတို့ ရှိနေသည့် နေရာသည် ကန်စပ်နှင့် အနည်းဆုံး ရာဂဏန်း ကွာဝေးသည်။ တိုက်ယွမ် ပစ်လိုက်သည် ပိုးမျှင်သည် ကန်တစ်ဝက်လောက်သာ ရောက်ပြီး ချော်ရည်ကန်ထဲ ပြုတ်ကျသွားသည်။ ကန်ထဲ ပြုတ်ကျသွားပြီးနောက် ပိုးမျှင်အတွင်းမှ အအေးဓါတ်နှင့် ကန်ထဲရှိ အပူဓါတ်တို့ အပြင်းအထန် တိုက်ပွဲ ဖြစ်ကြတော့လေသည်။ ရေငွေ့များအဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာပြီး ကန်တစ်ခုလုံး ရေခိုးရေငွေ့များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းကုန်လေသည်။
တိုက်ယွမ်၏ အမူအရာ လေးနက်သည်ထက် လေးနက်လာနေခဲ့သည်။ နှင်းပိုးမျှင်ထဲသို့ သူတော်စင်ချီကို အဆက်မပြတ် ပို့လွှတ်နေရင်း တစ်ချိန်တည်းတွင် နှင်းပိုးမျှင်ကို ဝေကုချန်းတို့ဆီ ရောက်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားနေသည်။
အကုန်လုံးသည် တိုက်ယွမ်၏ လှုပ်ရှားမှုများကို စိုးရိမ်တကြီး စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ လိပ်ခွံပေါ်ရှိ ငါးယောက်မှာမူ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်ပင်။
တိုက်ယွမ်၏ နှင်းပိုးမျှင်သည် အလွန်ကို အအေးဓါတ်အားကောင်းသည့် မှော်ရတနာတစ်ခု ဖြစ်သော်ငြား ချော်ရည်ကန်၏ အပူဓါတ်ကို ခုခံနိုင်မလား၊ မခုခံနိုင်ဘူးလား ဆိုသည်ကိုမူ မည်သူမှ မပြောနိုင်ကြချေ။ ဝေကုချန်းတို့ အဖွဲ့ ယူလာသော မှော်ရတနာများသည် ချော်ရည်ကန်ကြောင့် ပျက်စီးသွားခဲ့ရသည်။ ထိုမှော်ရတနာများထဲတွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် မှော်ရတနာများလည်း ပါပေသည်။
နှင်းပိုးမျှကဲ့သို့ အလွန်အေးသည့် မှော်ရတနာတစ်ခုပင်လျှင် ချော်ရည်ကန်ကို မဖြတ်ကျော်နိုင်ပါက သူတို့အဖွဲ့ သေခြင်းကို ထိုင်စောင့်နေရုံသာ ရှိတော့သည်။
ရေခိုးရေငွေ့တို့ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာနေခဲ့သည်။ တိုက်ယွမ်သည် နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကိုက်၊ လက်ကလေးကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ချော်ရည်ကန်ထဲရှိ အပူဓါတ်ကို အပြင်းအထန် တွန်းလှန်တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ လက်ရှိ အသုံးပြုနေသည့် နည်းလမ်းမှ အခြားတစ်မျိုးသို့ ပြောင်းလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့်ပေလားမသိ၊ နှင်ပိုးမျှင်၏ အအေးဓါတ်သည် ရုတ်တရက် ပိုအားကောင်းလာပြီး ကန်ထဲရှိ အပူဓါတ်ကို ဖိနှိပ်သွားနိုင်ခဲ့သည်။
ခရက်ဆိုသော အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ချော်ရည်ကန်ထဲတွင် အေးခဲနေသော လမ်းကြောင်းတစ်ကြောင်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုလမ်းကြောင်းသည် သိပ်မကျယ်၊ လက်တစ်လုံးစာအကျယ်သာ ရှိပြီး ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့ အလွန်ကိုမှ မြန်ဆန်လှသော အမြန်နှုန်းဖြင့် ဦးတည်သွားနေခဲ့သည်။
အကုန်လုံး ပျော်ရွှင်သွားခဲ့ကြလေသည်။ ချော်ရည်ကန်ထဲရှိ အေးခဲနေသော လမ်းကြောင်းသည် တိုက်ယွမ်၏ နှင်းပိုးမျှင်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာမှန်း အကုန်လုံး သိကြပေသည်။ ထို့ကြောင့် ချော်ရည်ကန်၏ အပူဓါတ်ကို တိုက်ယွမ် ဖိနှိပ်လိုက်နိုင်ပြီမှန်း အကုန်လုံး သိလိုက်ကြသည်။
မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း အေးခဲနေသော လမ်းကြောင်းသည် မီတာသုံးဆယ်အကွာသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် မီတာသုံးဆယ်အကွာသို့ ရောက်သွားပြီးနောက် ၎င်း၏ အမြန်နှုန်းမှာ တဖြည်းဖြည်း လျော့ကျသွားခဲ့သည်။
တိုက်ယွမ်အား အဆက်မပြတ် စောင့်ကြည့်နေသော ရန်ကိုင်သည် လက်ရှိအချိန်၌ တိုက်ယွမ်၏ မျက်နှာ နီမြန်းနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူမ၏ အကန့်အသတ်သို့ ရောက်ရှိနေသည့် လက္ခဏာပင်။
ရန်ကိုင် ထင်သည့်အတိုင်းပင်၊ အေးခဲနေသော လမ်းကြောင်းသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆက်သွားနေခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး လိပ်ခွံနှင့် ကန်စပ်အကွာအဝေး၏ သုံးပုံနှစ်ပုံအကွာတွင် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ အေးခဲနေသော လမ်းကြောင်းသည် ရှေ့ဆက်မတိုးနိုင်တော့ရုံမက အရည်ပျော်မည့် အရိပ်အယောင်များပင် ပြသလာခဲ့သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် လိပ်ခွံပေါ်ရှိ ငါးယောက်စလုံး မျက်နှာပျက်သွားကြသည်။ ဝေကုချန်းနှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့သည် သူတို့ကိုယ်သူတို့ ချက်ချင်း ပြန်ထိန်းလိုက်နိုင်သော်လည်း ကျန်အခြား တပည့်သုံးယောက်မှာမူ ယခင်ကကဲ့သို့ တည်ငြိမ်မနေနိုင်ကြတော့ချေ။
သူတို့ အသက်ရှင်တော့မည်ဟု ထင်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ တိုက်ယွမ်၏ နှင်းပိုးမျှင်နှင့် ဆိုပါက ဤချော်ရည်ကန်ထဲမှ ထွက်သွားနိုင်တော့မည်ဟု ထင်နေကြသည်။ သို့သော် တိုက်ယွမ်၏ စွမ်းရည်သည် လုံလောက်ခြင်း ရှိမနေခဲ့ရာ သူတို့အားလုံး စိတ်ပျက်သွားခဲ့ကြရသည်။
တိုက်ယွမ်နှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့သည် မီတာတစ်ရာအကွာမှနေ၍ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ တုန်ရွှမ်းအာ အတော်လေး စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။ သူမကိုယ်သူ စိုးရိမ်နေခြင်းမဟုတ်၊ တိုက်ယွမ် စိတ်ကူးပေါက်သလို မဆင်မခြင် လျှောက်လုပ်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ ဒဏ်ရာရအောင် လုပ်မိမည်ကို စိုးရိမ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
သူမထင်သည့်အတိုင်းပဲ၊ တိုက်ယွမ်က အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်ဝန်းထဲ ပြတ်သားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ လျှာထိပ်ကိုကိုင်လျက် နှင်းပိုးမျှင်ပေါ်သို့ သွေးတစ်ပွက် အန်ချလိုက်ရာ နှင်းကဲ့သို့ ဖြူဖွေးနေသော နှင်းပိုးမျှင် သွေးနီရောင် သန်းသွားလေသည်။ နှင်းပိုးမျှမှ ထွက်ပေါ်နေသော အအေးဓါတ်အရှိန်အဝါသည် ယခင်ကထက် ပို၍ အားကောင်းလာပြီး ရပ်တန့်နေသော နှင်းပိုးမျှင်မှာလည်း ပြန်လည် ရှည်ထွက်လာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်ခဲ့သည်။ တိုက်ယွမ်ကို သေချာအာရုံစိုက်ထားသည့်အတွက် တိုက်ယွမ်မှ သူမ၏ သွေးအဆီအနှစ်ကို အန်ထုတ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်တည်းတွင် သူလည်း လှုပ်ရှားလိုက်သည်။
တိုက်ယွမ်မှ သွေးအဆီအနှစ်ကို အသုံးပြုလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် နှင်းပိုးမျှင် ဆက်ရှည်ထွက်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုနှင်းပိုးမျှင်သည် ဝေကုချန်းတို့ဆီ မရောက်လောချေ။ ရောက်သွားလျှင်ပင် သူမ၏ လက်ရှိ အခြေအနေအရ နှင်းပိုးမျှင်ကိုသုံး၍ ဝေကုချန်းတို့အား မည်သို့မှ ကယ်တင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
နှင်းပိုးမျှင်သည် အလွန်ကိုမှ အေးစက်ပြီး ထက်ရှသည့် အရာတစ်ခုဖြစ်သဖြင့် ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့ ကိုယ်တွယ်နိုင်သည့် အရာမျိုးမဟုတ်ချေ။
ထို့ကြောင့် သူကိုယ်တိုင် သွားရပေတော့မည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် နှင်းပိုးမျှင်သည် အတော်လေး ခရီးရောက်နေခဲ့ပေပြီ။
အေးခဲနေသောလမ်းကြောင်း ဝေကုချန်းတို့ဆီ ဆက်သွားနေသည့် တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်သည် ထိုအေးခဲနေသောလမ်းကြောင်းပေါ် ဖြတ်လျှောက်၍ ချော်ရည်ကန်အလယ်ဆီ သွားလိုက်သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ဝေကုချန်း၏ အကြည့် လှုပ်ခတ်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ထို့ကြောင့် ဘာအပိုစကားမှ ပြောမနေဘဲ အလျင်အမြန် သတိလှမ်းပေးလိုက်လေသည် “ညီလေးရန်၊ အဲ့နှင်းပိုးမျှင်ကို အထင်မသေးနဲ့နော်။ ညီမလေးတိုက်ယွမ်က မင်းကို ပစ်မှတ်ထားနေတာ မဟုတ်ဘူးဆိုရင်တောင် နှင်းပိုးမျှင်ကိုယ်တိုင်က အအေးရမ်းပြီး ထက်ရှတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုပဲ”
“ငါသိတယ်” ရန်ကိုင်က ရေခဲလမ်းကြောင်းပေါ် သွားနေရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ လက်ရှိတွင် သူသည် ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့နျင့် ဆယ်ငါးမီတာသာ ကွာတော့သည်။ ရေခဲလမ်းကြောင်းသည် ရှေ့သို့ ဆက်သွားနေသော်လည်း ၎င်း၏ အရှိန်မှာ စတင် လျော့ကျလာနေခဲ့လေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် တိုက်ယွမ်၏ သူမ၏ သွေးအဆီအနှစ် ထပ်သုံးမည်ကို မစောင့်တော့ဘဲ လက်တစ်ခုလုံးကို နတ်ဆိုးမီးတောက်ဖြင့် ဖုံးအုပ်လျက် ရေခဲလမ်းကြောင်းအဆုံးကို ဖမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။
ခရက်ဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ ရေခဲလမ်းကြောင်း အက်ကွဲသွားခဲသည်။ ရန်ကိုင် သူ့လက်ကို ပြန်မြှောက်လိုက်ရာ အနီရောင်နှင်းပိုးမျှင်လေးတစ်ချောင်း ပါလာခဲ့သည်။
အကုန်လုံး ကြောင်သွားခဲ့သည်။ တိုက်ယွမ်ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ရန်ကိုင်၏ လက်ရဲဇက်ရဲ အပြုအမူနှင့် ပက်သက်ပြီး ထိတ်လန့်အံ့အားသင့်နေခဲ့သည်။
သာမန်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် အဖို့၊ နှင်းပိုးမျှင်ကို သွားကိုင်ဖို့ရာ မဆိုထားနှင့် ၎င်းနား တိုးသွားလျှင်ပင် နှင်းပိုးမျှင်မှ ထုတ်လွှတ်သည့် အအေးဓါတ်ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်း သွားနိုင်ပေသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ထိုနှင်းပိုးမျှင်ကို မည်သည့် မှော်ရတနာမှာ အသုံးမပြုဘဲ လက်ဗလာဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားနိုင်သည်။ ထို့အပြင် သူ့လက်တစ်ခုလုံး အေးခဲသွားဖို့ နေနေသာသာ၊ ဒဏ်ရာကြီးကြီးမားမားပင် မရသွားခဲ့ချေ။ နည်းနည်းရှသွားပြီး ရွှေရောင်သွေးလေးတစ်စက် ထွက်လာရုံသာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း တိုက်ယွမ်သည်လည်း သာမန် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် မဟုတ်ချေ။ ရန်ကိုင်၏ စွမ်းရည်ကြောင့် အံ့အားသင့်သွားပြီးနောက် သူမကိုယ်သူ ပြန်ထိန်းလိုက်ကာ ရန်ကိုင်နှင့် ပူးပေါင်း၍ နှင်းပိုးမျှင်ကို စတင် ဆန့်ထုတ်တော့လေသည်။
အစောပိုင်းတွင် နျင်းပိုးမျှင်သည် ချော်ရည်ကန်ထဲ ရောက်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ရှေ့သို့ ဆက်တိုးဖို့ရာ အတော်လေး အားစိုက်ခဲ့ရသည်။ ယခုမူ နှင်းပိုးမျှင်ကို ရန်ကိုင်မှ ကိုင်ထားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ပို၍ လွယ်လွယ်ကူကူ ထိန်းချုပ်နိုင်လေပြီ။
နှင်းပိုးမျှင်သည် ချက်ချင်းပဲ စတင် ရှည်ထွက်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် နှင်းပိုးမျှင်ကို လက်တစ်ဖက်တွင် ကိုင်လျက် မဟာကောင်းကင်ဒိုင်းတစ်ခုကို သူ့ရှေ့တွင် ဖန်တီးလိုက်ပြီး ရေခဲလမ်းကြောင်း ပေါ်မှတစ်ဆင့် ထိုပေါ်သို့ ခုန်တက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒိုင်းကာများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖန်တီး၍ ရှေ့သို့ ခုန်သွားနေခဲ့သည်။
သူဖန်တီးလိုက်သည်နှင့် ဒိုင်းကာများသည် ချော်ရည်နှင့် ထိသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ပေါက်ကွဲထွက်ကုန်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အဖို့ တစ်ချက်ကလေးမှ မှားသွားရုံဖြင့် ချော်ရည်ထဲ ကျသွားနိုင်ပြီး အသက်ပျောက်သွားနိုင်ပေသည်။ လိပ်ခွံမှ လအရိပ်ခန်းမ တပည့်ငါးယောက်သည် ရန်ကိုင် ခြေချော်ပြီး ချော်ရည်ကန်ထဲ ပြုတ်မကျသွားစေနှင့်ဟု ဆုတောင်းရင်း ရန်ကိုင်အား ရင်တမမနှင့် ကြည့်နေကြသည်။
လိပ်ခွံသည် သူနှင့် ဆယ်ငါးမီးတာလောက်သာ ဝေးတော့သဖြင့် နောက်ထပ် ခြေလှမ်း ဆယ်လှမ်းကျော် လှမ်းလိုက်ရုံဖြင့် လိပ်ခွံပေါ်သို့ ရောက်ပေပြီ။ လိပ်ခွံပေါ်ရှိ ငါးယောက်သည်လည်း ရန်ကိုင် ခုန်တက်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေစေရန် သူ့အတွက် နေရာကြိုဖယ်ပေးထားကြသည်။
လိပ်ခွံပေါ်သို့ ရောက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်က ဝေကုချန်းအား ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး နှင်းပိုးမျှင်ကို လိပ်ခွံတွင် ချည်လိုက်သည်။ ခိုင်မခိုင် သေချာစစ်ဆေးပြီးနောက် ဝေကုချန်းဘက်သို့ လှည့်၍ ပြောလိုက်သည် “တစ်ကြိမ်ကို နှစ်ယောက် ပြန်ခေါ်သွားလို့ရမယ်။ ဘယ်သူအရင်လိုက်မလဲ”
ဝေကုချန်းက တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ အရပ်ရှည်ရှည် အမျိုးသမီးနှင့် ခပ်ငယ်ငယ် တပည့်ကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည် “သူတို့ကို အရင်ခေါ်သွားလိုက်”
တုန်ရွှမ်းအာကလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်လည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ထိုနှစ်ယောက်ကို တွဲကိုင်လျက် ကန်စပ်တွင် ရှိနေသော တိုက်ယွမ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သော် တိုက်ယွမ်၏ အမူအရာ လေးနက်သွားပြီး နှင်းပိုးမျှင်ထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်ရာ ပိုးမျှင် တစ်ချောင်းလုံး ဆွဲဆန့်လိုက်သည်နှယ့် တောင့်တင်းသွားခဲ့လေသည်။ ရန်ကိုင်လည်း လိပ်ခွံပေါ်မှ ကြိုးမျှင်ပေါ်သို့ ခုန်တက်လိုက်ပြီး ကန်စပ်သို့ ပြန်ပြေးလေသည်။
မဟာကောင်းကင်ဒိုင်းများကို ဖန်တီးပြီး ခုန်သွားရခြင်းသည် ခရီးတိုအတွက်သာ ကောင်းသည်။ ချော်ရည်ကန်၏ အပူချိန်သည် အလွန်မြင့်မားလှသည့်အတွက် သူဖန်တီးလိုက်သည် ဒိုင်းကာများသည် ပေါ်လာပြီးပြီးချင်း ပေါက်ကွဲသွားကြသည်။ အနည်းငယ်လေး ခြေချော်သွားလျှင်၊ ဒိုင်းကာဖန်တီးချိန်နှင့် လှမ်းခုန်လိုက်သည့်အချိန် လွဲမှားသွားခဲ့လျှင် ချော်ရည်ကန်ထဲသို့ ပြုတ်ကျပြီး တစ်ခါတည်း ကိစ္စချောသွားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ကန်းစပ်သို့ ပြန်သွားရတော့မည့် အချိန်တွင် ထိုဒိုင်းကာဖန်တီးပြီး သွားမည့်အစား ဒဏ်ရာအရခံပြီး ပိုးမျှင်သာ ဖြတ်ပြေးသည့် နည်းလမ်းကိုသာ အသုံးပြုတော့သည်။
ရန်ကိုင်၏ လက်မောင်းကြားထဲ ရောက်နေသော ယောကျာ်းလေး တပည့်သည့် အောက်ဘက်ရှိ ချော်ရည်ကန်ကြီးကို သွေးဆုတ်ဖြူလျော်နေသည့် မျက်နှာထားဖြင့် မျက်လုံးပြူးကြည့်နေခဲ့သည်။
အမျိုးသမီးတပည့်မှာမူ ဆန့်ကျင်ဘက်။ ရန်ကိုင်၏ လက်မောင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို သူမ၏ တောင်နှစ်လုံးကြား ထည့်သိမ်းထားခဲ့သည်။ ထိုချော်ရည်ကန်ထဲ အရောက်ခံမည့်အစား အသေသာ အသေခံလိုက်မည်ဟူသော ပုံစံမျိုးဖြင့် မျက်လုံးကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပိတ်ထားခဲ့လေသည်။
အန္တရာယ်နှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ မိန်းမသား ယောကျာ်းသားတို့၏ တုန့်ပြန်ပုံမှာ အမှန်တကယ်ကို ကွာခြားပေသည်။
မကြာမီ ကန်စပ်သို့ ရန်ကိုင် ပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး ထိုနှစ်ယောက်ကို ချပေးလိုက်လေသည်။ ယခုမှပဲ နှစ်ယောက်စလုံး တမောကြီး အသက်ရှူကြတော့လေသည်။ အမျိုးသမီးတပည့် ဆိုလျှင်လည်း လက်နှစ်ဖက်ကို ဖားဖိုကြီးနှယ် နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေသည့် မို့မို့တင်းတင်း ရင်နှစ်လုံးပေါ်တင်၍ အားပါးတရ အသက်ရှူနေလေသည်။ မျက်နှာလေးဆိုလျှင်လည်း သေခြင်းတရာမှ လွတ်မြောက်လာနိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖူးသစ်စ ပန်းပွင့်လေးနှယ် ရွှင်ပြုံးနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ပြန်ရောက်လာပြီးနောက် တိုက်ယွမ်သည် လိပ်ခွံကို သူမဆီသို့ ဆွဲယူရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း မည်သို့မှ ဆွဲယူ၍ မရခဲ့ချေ။ နှင်းပိုးမျှင်ထဲသို့ သူတော်စင်ချီ မည်မျှပင် ထည့်သွင်းထည့်သွင်း လိပ်ခွံကို လှုပ်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ချေ။
ထို့ကြောင့် စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့် ရန်ကိုင်ဘက်သို့သာ လှည့်ရတော့သည်။ ထို့နောက် အနည်းငယ် အားတုံ့အားနာ အကြည့်ဖြင့် သွေးစွန်းနေသည့် ရန်ကိုင်၏ ခြေထောက်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လက်ရှိ လူများအနက် သူမသည် နှင်းပိုးမျှင်ကို ထိန်းချုပ်နေရသည်။ ဝေကုချန်းနှင့် အခြားသူများသည် ခရီးဆုံး ရောက်နေသည့် မြှားများနှယ် ဖြစ်နေကြသဖြင့် သူတို့ဘာသာ နှင်းပိုးမျှင်ကို ဖြတ်လျှောက်ပြီး မလာနိုင်ကြပေ။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကို ကယ်နိုင်သည့် တစ်ယောက်သောသူဆို၍ ရန်ကိုင်သာ ရှိတော့သည်။
သို့သော် ရန်ကိုင်လည်း ဒဏ်ရာရထားသည့်အတွက်ကြောင့် ခြေထောက်အရှခံပြီး လိပ်ခွံဆီသို့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်သွားနိုင်မလား ဆိုသည်ကို သူမ မသိချေ။
တိုက်ယွမ်သည် ရန်ကိုင်ကို အထင်သေးထားခဲ့သည်။ နှင်းပိုးမျှင်သည် အတော့်ကိုမှ ထက်သော်လည်း ရန်ကိုင်အား ဒဏ်ရရအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သော်ငြား သူ့အား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရအောင် လုပ်ဖို့ရာ အဝေးကြီး လိုပေသေးသည်။
သူ့လက်ဝါးပေါ်ရှိ ရှရာဖြစ်ပါစေ၊ ခြေထောက်ပေါ်ရှိ ရှရာဖြစ်ပါစေ၊ ဒဏ်ရာနှစ်ခုစလုံး ပြန်ကောင်းသွားလေပြီ။ ရွှေရောင်သွေးစက်၏ ပြန်လည်ကောင်းမွန်နိုင်သော စွမ်းအားသည် သူ့ကိုယ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသော နှင်းပိုးမျှင် အေးအေးဓါတ်ကို ထုတ်ပယ်ပြီးသွားလေပြီ။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၁၈)
တိုက်ယွမ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်ကား သူမဘက်မှ အကူအညီ မတောင်းရးသေခင်မှာဘဲ ရန်ကိုင်က သူ့ဘာသာ လိပ်ခွံဆီသို့ ပြေးထွက်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ဝေကုချန်းတို့ နှစ်ယောက် အတော်လေး ခင်ရမည်ဟုလည်း တွေးလိုက်သည်။ မဟုတ်လျှင် သူ့ဘက်မှ ယခုကဲ့သို့ အနစ်နာခံ၍ ကူညီပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
မကြာမီ လိပ်ခွံပေါ်သို့ ကျန်သုံးယောက်လည်း ကန်စပ်ပေါ်သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ထူးထူးဆန်းဆန်းပင်၊ အကုန်လုံး ကန်စပ်ပေါ်သို့ ပြန်ရောက်လာပြီးနောက် ပူပေါင်းများ ပလုံစီထနေပြီ ပွက်ပွက်ဆူနေသော ချော်ရည်ကန်သည် ရုတ်တရက် မြေကြီးထဲသို့ ကျုံ့ဝင်သွားခဲ့လေသည်။ အသက်ဆယ်ရှိုက်စာကြာပြီးနောက် ဝေကုချန်းတို့ အဖွဲ့အား တစ်လကျော် ကြာအောင် ပိတ်လှောင်ထားခဲ့သော ချော်ရည်ကန် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
ကျန်ရစ်ခဲ့သည်ကား အက်ကြောင်းထနေသော မြေပြင်နှင့် မီးဖုတ်ထားခံရသော လိပ်ခွံတို့သာ ဖြစ်သည်။ ချော်ရည် ရှိနေခဲ့ဖူးသည့် နေရာတွင် နေရာတိုင်းလိုလိုတွ၍် တွေ့နိုင်သော နီကြင့်ကြင့် အရောင် မြေပြင်ရှိနေခဲ့သည်။ သူတို့ အစောပိုင်း ခံစားတွေ့ကြုံခဲ့ရသည့် အရာအားလုံးသည့် ပုံရိပ်ယောင်တစ်ခုနှယ်။
ထိုရှေးဟောင်းစိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်၏ ထူးဆန်းပုံကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း အံ့ဩသွားခဲ့သည်။ ဝေကုချန်းနှင့် သူတို့အဖွဲ့ ထိုထောင်ချောက်ထဲ ဘာကြောင့် ကျသွားခဲ့မှန်းကိုလည်း နားလည်သွားခဲ့သည်။ သူသာဆိုလျှင်လည်း သူတို့ကဲ့သို့ ချော်ရည်ကန်ထဲ ပြုတ်ကျသွားပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း သူတို့ကဲ့သို့ အကြာကြီး ပိတ်မိနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သူတော်စင်ချီ သိပ်သည်းမှုနှင့် သန့်စင်မှုပိုင်းတွင် ဤနေရာတွင့် သူနှင့်ယှဉ်နိုင်သူ တစ်ယောက်မှ မရှိချေ။ သူ့အနေဖြင့် ကောင်းကင်ဒိုင်းကာများကို အဆက်မပြတ် ဖန်တီးထဲ ထိုထဲမှ ထွက်လာနိုင်ပေသည်။
ဝေကုချန်းတို့တွင် ရှိနေသော သူတော်စင်ချီ ထိုမျှ များပြားလှသော မဟာကောင်းကင်ဒိုင်းများကို ဖန်တီးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ချော်ရည်ကန်ပျောက်ကွယ်သွားပြီးနောက် လိပ်ခွံအား လှုပ်မရအောင် ဆွဲထားသည့် အားလည်း မရှိတော့သဖြင့် တုန်ရွှမ်အာလည်း လိပ်ခွ့အား အလွယ်တကူ ပြန်ဆွဲယူနိုင်ခဲ့သည်။
လိပ်ခွံကို ရန်ကိုင် အတော်လေး စိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ ချော်ရည်ကန် မည်မျှ ပူကြောင်း ရန်ကိုင်သိသည်။ ထို့ကြောင့် ပုံမှန်သာထင်ရသော်လည်း ချော်ရည်ကန်ပေါ် တစ်လကျော်ကြာအောင် မျောနေနိုင်ခဲ့သော် ထိုလိပ်ခွံလေးကို သူအတော်လေး စိတ်ဝင်စားနေမိခြင်း ဖြစ်သည်။
ဝေကုချန်းနှင့် အခြားသူများ အနားယူအားပြန်ဖြည့်နေစဉ် ရန်ကိုင်သည် လိပ်ခွံကို စစ်ဆေးကြည့်ရှူနေခဲ့သည်။
လိပ်ခွံပေါ်တွင် ခြစ်ရာများဖြင့် ပြည့်နေသည်။ ဤလိပ်သည် အနည်းဆုံး နှစ်ပေါင်း ထောင်နှင့်ချီ အသက်ရှင်ခဲ့သော မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင် ဖြစ်လောက်မည်။
“ဒါက အဆင့်တစ်ဆယ် မွန်းစတားသားရဲ ရေနက်လိပ်ရဲ့ လိပ်ခွံပဲ” ရန်ကိုင်က လိပ်ခွံကို လေ့လာနေစဉ် သူ့နားမှ ချိုသာသော အသံလေးတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ လှည့်ကြည့်စရာ မလိုအောင်ပင် ပြောလိုက်သည့်လူသည် တိုက်ယွမ်ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် သိပေသည်။
“နင်ဒီအကြောင်းကို သိတာလား” ရန်ကိုင် တိုက်ပွဲအား အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။
“အင်း။ ရှေးဟောင်းမှတ်တမ်းတွေထဲမှ ဖတ်ဖူးတာ” တိုက်ယွမ်က ထိုင်ချလိုက်ပြီး လိပ်ခွံပေါ်ရှိ အမှတ်အသားများကို လက်ဖြင့် ပွတ်လျက်ရပ် ဝမ်းနည်းရိပ် သန်းနေသည့် လေသံလေးဖြင့် “ဒီသားရဲ ဘာလို့ အသတ်ခံလိုက်ရမှန်း မသိပေမယ့် လိပ်ခွံက နည်းနည်း ပြုပြင်ထားတယ်။ မဟုတ်ရင် ညီလေးရွှမ်းအာ သူ့ခွန်အားနဲ့ ဒါကို အသက်သွင်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ အဆင့်တစ်ဆယ် မွန်းစတားဿားရဲတစ်ကောင် ပေါ်လာလိမ့်မယ်လို့ ငါတကယ်ကို မထင်ထားဘူး။ ကြည့်ရတာ နောက်ပိုင်း ပိုသတိထားရတော့မယ်နဲ့တူတယ်”
အဆင့်တစ်ဆယ် မွန်းစတားသားရဲသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူနှင့် အဆင့်တူပေသည်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် အဆင့်တစ်ဆယ် မဆိုထားနှင့် အဆင့်ကိုး မွန်းစတားသားရဲများပင် ရှားပါးလှသည်။ အဆင့်တယ်ဆင့် မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင်သာ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် ပေါ်လာပါက အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ လူသားမျိုးစုတစ်ခုလုံးအတွက် ကပ်ဘေး တစ်ခုဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။
“ဒီမှာ အဆင့်တစ်ဆယ် သားရဲတွေ မရှိလောက်ဘူး။ ရှိရင်တောင် အရင်ကပဲ ရှိခဲ့တာနေမှာ။ အခု မရှိတော့ဘူး” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်သည်။
“နင်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက် သေချာနေရတာလဲ” တိုက်ယွမ်က ရန်ကိုင်အား ထူးထူးဆန်းဆန်း စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
“ဒီအတိုင်း ခန့်မှန်းကြည့်လိုက်တာလေ” ရန်ကိုင်က ရှင်းမပြဘဲ ရယ်သွမ်းသွေးကာ ပြောလိုက်သည်။
ဤသဲမီးတောက်နယ်မြေကို ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို သူတွေ့ခဲ့သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် သေမှသာ ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သည့် အရာမျိုးဖြစ်သည်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ပင် ဤနေရာတွင် သေခဲ့ရာ အဆင့်တစ်ဆယ် မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင် ဤနေရာတွင် သေခဲ့သည်မှာ အထူးအဆန်း မဟုတ်ပါချေ။
အဖြစ်အပျက်များစွာကို ကြုံတွေ့ပြီးနောက် သဲမီးတောက်နယ်မြေသည် မြင်သလောက် မရိုးရှင်းမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ အရိုးရှင်းဆုံး ပြောရလျှင် ဤနေရာသည် သာမန် တားမြစ်နေရာတစ်ခု မဟုတ်ချေ။ သဲမီးတောက်နယ်မြေသည် လျှို့ဝှက်ချက်များစွာကို ဖုံးကွယ်ထားသည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင် တတိယနယ်မြေရှိ အပူဓါတ်အားနည်းသွားသဖြင့် လက်ရွေးစင်များစွာ တတိယအလွှာထဲသို့ ဝင်လာနိုင်ခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သည့် အရာကများ တတိယအလွှာ၏ အပူဓါတ်ကို အားနည်းသွားစေသလဲ ဆိုသည်ကိုမူ မည်သူမှ မသိကြချေ။
ရန်ကိုင် ထပ်မပြောချင်သည်ကို မြင်သော် တိုက်ယွမ်လည်း ထပ်မမတော့ဘဲ ပြုံး၍သာ ပြောလိုက်လေသည် “ငါ့ကိုယ်ငါ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်။ ငါ့နာမည်က တိုက်ယွမ်၊ မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းက တပည့်တစ်ယောက်ပဲ”
“မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းလား” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပြီး “ယင်စုတျယ်နဲ့ ခင်ဗျား ဘယ်လိုပက်သက်လဲ”
ရန်ကိုင် ယင်စုတျယ်အကြောင်း စကားစလိုက်သည်ကို ကြားသည်နှင့် အမျိုးသမီး၏ မျက်ဝန်းထဲ မနှစ်မြို့ရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ၏ အကြည့်သည် ချက်ချင်း ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး အသာအယာ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “သူက ငါ့ဂျူနီယာညီမပဲ”
သူမ၏ လေသံသည် အနည်းငယ် အားလျော့သွားခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာ မြက်စိမ်းရောင်ဂိုဏ်းဆိုသော နာမည်ကို ကြားလိုက်သည့် အချိန်တွင် ရန်ကိုင်သည် အခြား ဘာကိုမှ မမေးဘဲ ယင်စုတျယ်ကို အရင်မေးလိုက်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ဤကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင်ကို သွားအပြစ်တင်၍လည်း မဖြစ်ချေ။ မြက်စိမ်းရောင်ဂိုဏ်းသည် ယင်စုတျယ်လာသော ဂိုဏ်းဟူ၍သာ သူသိထားသည်။ အခြားဘာမှ မသိထား။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်သို့ သူရောက်သည်မှာလည်း အရမ်းကြီး မကြာသေးသဖြင့် ဤနေရာအကြောင်း ကောင်းကောင်း မသိဖြစ်နေရာ မြက်စိမ်းဂိုဏ်းအကြောင်းကို သူမည်ကဲ့သို့ သိမည်နည်း။
“အဲ့မိန်းမက ခင်ဗျားရဲ့ ဂျူနီယာညီမလား” ရန်ကိုင်က တိုက်ယွမ်ကို သေချာ တစ်ချက် ပြန်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်နှာအမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့သည်။
ယင်စုတျယ်နှင့် ပက်သက်လျှင်မူကား၊ သူမအား အကောင်းမမြင်သလို အဆိုးလည်း မမြင်ချေ။ သူ့အမြင်တွင် ယင်စုတျယ်သည် မွေးရာပါ ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး ဖန်ထျန်းဇုန်၊ ချူချန်ဖုန်း၊ ဝေကုချန်းတို့နှင့် အဆင့်တူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။
ယင်စုတျယ် မည်မျှ အားကောင်းသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင်မသိ။ သို့သော် သေချာသည့် တစ်ချက်မှာ သူမ၏အလှကြောင့် ယင်စုတျယ်၏ ဂုဏ်သတင်းသည် ပုံမှန်ထက်ပို၍ ကျော်စောနေခြင်း ဖြစ်သည်။
ယခု တိုက်ယွမ်ဆီမှ ယင်စုတျယ်သည် သူမ၏ ဂျူနီယာညီမ ဖြစ်ကြောင်း ကြားလိုက်ရသည့် အခါ ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွဦးခဲ့ရသည်။
တိုက်ယွမ်သည် စိတ်ရင်းကောင်းပြီး နှိမ့်နှိမ့်ချချ နေတတ်သည်။ ယင်စုတျယ်မှာမူ လူအာများ အာရုံစိုက်သည်ကို လိုချင်သည်။ ထို့အပြင် သူတို့နှစ်ယောက်၏ ရုပ်ရည်မှာ မိုးနှင့်မြေပမာ ကွာခြားလှသည်။ ထိုကဲ့သို့သော လူနှစ်ယောက် ဂျူနီယာနှင့် စီနီယာ ညီအစ်မ နှစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်မှာ ထူးတော့ ထူးဆန်းပေသည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ခဏလောက်သာ အံ့အားသ့်သွားခြင်း ဖြစ်ပြီး ချက်ချင်းပဲ အသာအယာပြုံး၍ “ခင်ဗျား ဒီလောက် အားကောင်းတာလည်း အံ့ဩစရာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလေ။ ခင်ဗျားက မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းက ဖြစ်နေတာကိုး”
“နင်လည်း တော်တော်လေး တော်ပါတယ်” တိုက်ယွမ်သည် ရန်ကိုင်အား သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုသူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော လူငယ်လေး၏ စွမ်းဆောင်ရည်ကြောင့် သူမမှာ အဆက်မပြတ် အံ့အားသင့်နေခဲ့ရသည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ။ ဂျူနီယာညီမတိုက်ယွမ်က မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းက ဆိုတာကို ညီလေးရန် မသိတာလား” ဝေကုချန်က တုန်ရွှမ်းအာနှင့် လက်ချင်းတွဲလျက် ရောက်လာသည်။ ရန်ကိုင် ပေးသည့် ဆေးလုံးများကြောင့် သူတို့ အတော်လေး ပြန်ကောင်းလာခဲ့ရသည်။
“မသိဘူး။ လမ်းမှာ မတော်တဆတွေ့ပြီး မင်းသတင်းပို့ထားတာကို မြင်လို့ ချက်ချင်း ပြေးလာလိုက်တာ” ရန်ကိုင်က မတ်တပ်ရပ်ကာ ဝေကုချန်းကို ပြုံးပြလိုက်သည်။
“အခုလို လာကယ်ပေးတဲ့အတွက် ဒီဝေ ဂျူနီယာညီလေးရန်နဲ့ ညီမလေးတိုက်ယွမ်ကို တကယ်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်” ဝေကုချန်းနှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ရင်းနှင့် ဦးညွှတ်လိုက်ကြသည်။
ရန်ကိုင်က ထိုနှစ်ယောက်ကို ပင့်ထူပေးလိုက်သည်။ သူဘာမှ မပြောရသေးခင်မှာပဲ ဝေကုချန်းက တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်လေသည် “ညီလေးရန်နဲ့ ညီမလေးတိုက်ယွမ်တို့ အချိန်မှီ ရောက်လာခဲ့တာ ကံကောင်းသွာတယ်။ မင်းတို့သာ နည်းနည်းလေး နောက်ကျနေရင် ငါတို့ အားလုံး ဘဝပြောင်းနေလောက်ပြီ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မင်းတို့ကို တကယ် ကျေးဇူးတင်တယ်။ နောက်ပိုင်း အကူအညီလိုရင် ပြောသာပြောလိုက်။ ဘယ်လို အခက်အခဲတွေပဲ ရင်ဆိုင်ရပါစေ ဒီဝေ ကျိန်းသေ ကူညီပေးမယ်”
ဝေကုချန်းသည် ရန်ကိုင်နှင့် အမှန်တကယ် မိတ်ဆွေဖွဲ့ချင်သည့်ပုံပင်။ ယခင်က ရန်ကိုင်နှင့် မိတ်ဆွေ့ဖွဲ့ချင်ရခြင်း၏ အဓိကအကြောင်းအရင်းမှာ ချင်းတုန်က ညွှန်ကြားထားခြင်းကြောင့် တစ်ကြောင်း၊ သူ့နောက်ကွယ်ရှိ ဆရာကြောင့် တစ်ကြောင်းတို့ကြောင့် ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်မှ သူတို့၏အသက်ကို ကယ်တင်ပေးခဲ့ပြီးနောက် ဝေကုချန်း ရန်ကိုင်အား အရမ်းကိုမှ ကျေးဇူးတင်သွားခဲ့သည်။ သူ့အသက်အား ကယ်ပေးရုံဖြင့် ဝေကုချန်း သူ့ကိုယ်သူ ထိုမျှ နှိမ့်ချနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော် ရန်ကိုင်သည် သူ့အသက်ကိုသာမက၊ တုန်ရွှမ်းအာ၏ အသက်ကိုပါ ကယ်တင်ပေးခဲ့သည်။ တုန်ရွှမ်းအာသည် ဝေကုချန်း သူ့အသက်ထက် မက ချစ်မြတ်နိုးရသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အား အလွန်ကျေးဇူးတင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့နောက် ဝေကုချန်းက တိုက်ယွမ်ဘက်သို့လှည့်၍ ပြောလိုက်သည် “ဂျူနီယာညီမ တိုက်ယွမ်ကတော့… ဟဲဟဲ၊ နောက်မှပဲ ရွှမ်းအာနဲ့ မြက်စိမ်းရောင်ဂိုဏ်းဆီလာပြီး ညီမကို ကျေးဖျူးတင်တော့မယ်။ အဲ့အချိန်ကျ ဂျူနီယာညီမတိုက်ယွမ် ငါ့ကို မတွေ့ဘဲ မနေနဲ့နော်”
တိုက်ယွမ်က နှာတစ်ချက်သာ ရှုံ့လိုက်ပြီး ဘာမှပြန်မပြောခဲ့ချေ။ ရွှမ်းအာလက်ကို ဆွဲပြီးတော့ စကားပြောရန် အခြားတစ်နေရာဆီသို့ ထွက်သွားလေသည်။
ဝေကုချန်း ခါးသက်သက်ပြုံးလျက် ခေါင်းခါလိုက်သည်။ ထို့နောက် အားပြန်ဖြည့်နေသည့် သူ့ဂျူနီယာညီမငယ်၊ ညီလေးများကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူများ အနားယူနေတုန်းသာ ရှိနေသးသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ သူတို့အား သွားမနှောင့်ယှတ်တော့ဘဲ ရန်ကိုင်နှင့်သာ စကားဖောင်ဖွဲ့ ပြောနေလိုက်လေသည်။
ဝေကုချန်း ပြောသည်ကို နားထောင်ပြီး အရိပ်လခန်းမ အဖွဲ့သားများ မည်ကဲ့သို့ ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရသည်ကို ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့သည်။
ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် သူတို့ ကံမကောင်းဟုသာ ဆိုရပေလိမ့်မည်။
သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ လအရိပ်ခန်းမမှ လူအယောက်ခုနှစ်ဆယ်ကျော် ဝင်ခဲ့သည့် အနက် အယောက်ငါးဆယ်လောက်သည် ပထမအလွှာတွင် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ လက်ကျန်နှစ်ဆယ်သည် ဒုတိယအလွှာသို့ဝင်ကာ အဖိုးတန်ဆေးပင်များ၊ ရတနာများ ရှာဖွေကြသည်။ ဆက်သွယ်စရာရှိလျှင်လည်း ဆက်သွယ်ရေးမှော်ရတနာများဖြင့် အချင်းချင်း အပြန်အလှန် ဆက်သွယ်ကြသည်။
တတိယအလွှာဖွင့်နေသည့် သတင်း ကြားလိုက်ရသည့်အခါ ဝေကုချန်းသည် အားအကောင်းဆုံး လက်ရွေးစင်တပည့် ခုနှစ်ယောက်ကို စုစည်းလျက် ဝင်ခဲ့လေသည်။ သို့သော် တတိယအလွှာသို့ ဝင်ပြီဂပြီးချင် မကြာခင်မှာပဲ သူတို့ ခုနှစ်ယောက်သည် မီးတောက်သားရဲအုပ်၏ တိုက်ခိုက်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ ထိုတိုက်ပွဲတွင် သူတို့ထဲမှ နှစ်ယောက်သေသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဝေကုချန်းသည် အုပ်စုနောက်မှနေ၍ ကျန်အဖွဲ့သားများကို ကာကွယ်ပေးရန် ထွက်ပြေးကြသည်။
သူတို့ အဖော်နှစ်ယောက် သေသွားသည့်အတွက်ကြောင့် ဝမ်းနည်းနေလို့ မပြီးသေးခင်မှာပဲ ရှေးဟောင်းစိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်တစ်ခုထဲ ခြေချမိလိုက်သွားပြန်သည်။
သူတို့ ထိုနေရာတွင် ပိတ်မိနေသည်မှာ တစ်လကျော်ကြာပြီဖြစ်ပြီး ယခုမှသာ လွတ်မြောက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့နှင့်ယှဉ်လျှင် ရန်ကိုင်ကံမှာ အရမ်းကို ကောင်းသည်ဟုသာ ပြောရပေမည်။
များပြားလှသော မီးတောက်သလင်းကျောက်များ၊ မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်၊ ရှေးဟောင်းမြေပုံအပိုင်းအစ၊ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်၊ အခက်ကိုးခက်ကျောက်စိမ်းသစ်ပင်၊ နဂါးအရိုးနှင့် နဂါးပုတီးစေ့ဟု ထင်မှတ်ရသော ပစ္စည်းနှစ်ခု၊ သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွင်း၊ အမျိုးမျိုးသော စိတ်ဝိဥာဉ်ဆေးပင်းများ၊ အသီးများ၊ ထူးဆန်းသော အေးခဲလေဟာနယ်…
ရန်ကိုင်ရရှိခဲ့သည့် အကျိုးအမြတ်များမှာ မယုံကြည်နိုင်ဖွယ် ကောင်းလောက်အောင် များပြားလွန်းလှသည်။
သူ့အကြောင်းကိုသာ ပြန်ပြောလိုက်လျှင် ဝေကုချန်း ရင်းထုမနာ ဖြစ်ရလိမ့်မည်မှန်း ရန်ကိုင် သိသည်။
ရှင်းရှင်းဆိုရသော် ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့ တတိယအလွှာသို့ ဝင်လာပြီးနောက် မီးတောက် သလင်းကျောက်အချို့မှလွဲ၍ အခြားမည်သည့် အဖိုးတန်းပစ္စည်းကိုမှ မရခဲ့ချေ။ ထို့အပြင် သူတို့ အဖွဲ့သား နှစ်ယောက်ပင် သေသွားခဲ့ရသေးသည်။
ကံကောင်းစွာဖြင့် သူတို့ အရမ်းကြီးကြီးမားမားကြီး ဆုံးရှုံးသွားခြင်းမရှိခဲ့။ သူတို့ ငါးယောက်သာ ဤနေရာတွင် သေသွားခဲ့ပါမှ တကယ် ပြဿနာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ လအရိပ်ခန်းမသည် လက်ရွေးစင်တပည့်များစွာကို ဆုံးရှုံးလိုက်ပါက သူတို့၏ အင်အား ကြီးကြီးမားမားကို အထိနာသွားပေလိမ့်မည်။ ရေတိုအတွက် ပြဿနာသိပ်မရှိသော်လည်း ရေရှည်မှာ စကားပြောပေလိမ့်မည်။ လအရိပ်ခန်းမ၏ လက်ရှိသူတော်စင်ဘုရင်များ အားကောင်းလာသည့်အခါ ဂိုဏ်းများကြားရှိ ကွာခြားချက် သိသာလာပေလိမ့်မည်။
ထိုကဲ့သို့ ဆုံးရှုံးမှုကို မည်သည့်ဂိုဏ်းမှ မခံနိုင်ပါချေ။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၁၉)
“ညီလေးရန်၊ မင်းဒီလိပ်ခွံကို စိတ်ဝင်စားတာလား” ဝေကုချန်းက ပြောနေရင်း ရုတ်တရက် ကောက်မေးလိုက်သည် “စိတ်ဝင်စားရင် ယူလိုက်လေ။ လိပ်ခွံက သာမန် မဟုတ်ဘူးဆိုပေမယ့် အက်ရာတွေများနေတော့ အသုံးတောင် ဝင်ပါဦးမလား မသေချာတော့ဘူး”
ရန်ကိုင် နောက်ကွယ်တွင် အဆင့်မြင့် ပန်းပဲပညာရှင်တစ်ယောက် ရှိမှန်း ဝေကုချန်း သိသည်။ အဆင့်တစ်ဆယ် မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင်၏ အစိတ်အပိုင်းသည် ထိုပညာရှင်ကို မြင်လိုက်ပါက အတော်လေး ကျေနပ်သွားလောက်ပေလိမ့်မည်။
ထိုလိပ်ခွံကို လအရိပ်ခန်းမဆီသို့ ပြန်ယူသွားလျှင်ပင် လိပ်ခွံကို ပြန်ပြင်ဖို့ရာ သင့်လျော်သော ပန်းပဲပညာရှင်မရှိချေ။ အကြီးအကဲကဲလင်သည် သက်တမ်း ကုန်ခါနီး အချိန်သို့ ရောက်နေသဖြင့် မည်သည့် မှော်ရတနာကိုမှ မသန့်စင်တော့ချေ။ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်များအတွင်း အကြီးအကဲချင်သည် အကြီးအကဲကဲလင်၏ သက်တန့်အား ဆွဲဆန့်ပေးနိုင်မည့် နည်းလမ်းမျိုးစုံကို ရှာဖွေခဲ့သော်လည်း ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။
ထို့အပြင် အကြီးအကဲ ကဲလင်၏ စွမ်းရည်သည် လိပ်ခွံကို အသုံးပြုနိုင်လောက်သည် အထိ မမြင့်သေးချေ။ ထို့ကြောင့် ထိုလိပ်ခွံကို ရန်ကိုင်ဆီပေးရန် တုန့်ဆိုင်းမနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့လက်ထဲတွင် ဘာမှသိပ်အသုံးဝင်တော့မည် မဟုတ်သော လိပ်ခွံသည် ရန်ကိုင်လက်ထဲသို့ ရောက်သွားပါက အတော်လေး အသုံးဝင်လာနိုင်ပေသည်။
ရန်ကိုင်လည်း ခဏလောက် အင်တင်တင် လုပ်နေပြီးနောက် လက်ခံထားလိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြောနေစဉ် တုန်ရွှမ်းအာနှင့် တိုက်ယွမ်တို့သည်လည်း ခပ်လှမ်းလှမ်း တစ်နေရာတွင် တီးတိုးပြောဆိုနေကြသည်။
လက်ရှိတွင် တိုက်ယွမ်သည် ကျောက်စိမ်းပုလင်းတစ်ပုလင်းကို လက်တစ်ဖက်တွင် ကိုင်ထားလျက် ကျန်လက်တစ်ဖက်ပေါ်တွင် ဆေးလုံးတစ်လုံးကို တင်ထားသည်။ ဆေးလုံးသည် ဝိုင်းစက်နေပြီး စိမ်းဖျော့ရောင် တောက်နေသည်။ ၎င်းမှ ထွက်ပေါ်နေသော ဆေးသင်းရနံ့သည် ရှူရှိုက်မိသူတိုင်း၏ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အေးချမ်း သွားစေနိုင်ပေသည်။
တိုက်ယွမ်သည် ဆေးလုံးသည် လေးစားအားကျမှု၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်ဖြင့် အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
တုန်ရွှမ်းအာသည် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့။ တိုက်ယွမ် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေပါက တိတ်တိတ်နေခြင်းသည် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။
ထိုဆေးလုံးသည် ရှားပါးသည့်ဆေးလုံး မဟုတ်ဘဲ သာမန် သူတော်စင်ချီအားဖြည့်ဆေး တစ်လုံးသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဆေးလုံး၏ အဆင့်မှာ မနိမ့်ကျ။ ထိုဆေးလုံးသည် ရန်ကိုင် တုန်ရွှမ်းအာကို ပေးခဲ့သည် သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ပေသည်။
တုန်ရွှမ်းအာသည် ထိုဆေးလုံးအား တိုက်ယွမ်ကို ပြရန်အတွက် တမင်တကာ သိမ်းထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
အချိန်အတော် ကြာသွားပြီးသည့်နောက် တိုက်ယွမ်က ဆေးလုံးကို ဆေးပုလင်းထဲ ပြန်ထည့်သိမ်းလိုက်ပြီး တုန်ရွှမ်းအာဆီ ပြန်ပေးလိုက်သည်။
“ဘယ်လိုလဲ” တုန်ရွှမ်းအာက မေးလိုက်သည်။
“အဆင့်အတန်း အမြင့်စားပဲ။ ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ထားတဲ့ နည်းလမ်းက ငါလုပ်နိုင်တဲ့ နည်းလမ်းထက် အများကြီး ပိုသာတယ်။ အရည်အသွေးပိုင်းမှာ ဆိုရင်လည်း ပြောစရာကို မလိုဘူး။ ငါအထင်အရဆို ဒီဆေးလုံးက ဆေးသွေးကြောပါတဲ့ ဆေးလုံးဖြစ်ဖို့ သိပ်မလိုတော့ဘူး။ ဆေးလုံး မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ ဆေးသွေးကြော အရိပ်အယောင် ရေးတေးတေးလေးတွေ မြင်နေရတယ်။ ဒါပေမယ့် တကယ့် ဖြစ်မသွားခဲ့တာ ဆိုးတာပဲ” တိုက်ယွမ်က နောင်တရရဖြင့် ပြောလိုက်ပြီး အံ့အားသ်င့်သွားသည့် လေသံဖြင့် “အဲ့တစ်လုံးတည် မဟုတ်ဘူး။ ပုလင်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ဆေးလုံးတိုင်းက အဲ့လို ကောင်းနေတာ။ အဲ့ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ထားတဲ့ ဆေးပညာရှင်က တကယ်ကို အဆင့်မြင့်တဲ့ ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်ရမယ်”
“အဲ့လောက်တောင် အံ့ဩစရာကောင်းတာလား” တုန်ရွှမ်းအာ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် သွားခဲ့သည်။ သူမပါးစပ်လေးကို အလန့်တကြားအုပ်၍ “ဆေးသွေးကြောဖြစ်ခါနီး သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့် ဆေးလုံးတွေ အများကြီးကို ဖော်စပ်နိုင်တယ်ဆိုတော့ အဲ့ဆေးပညာရှင်က တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်များ ဖြစ်နေမလား မသိဘူး”
“တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆိုတာတော့ လုံးဝသေချာတယ်” တိုက်ယွမ်က ရန်ကိုင်အား မျှော်လင့်ချက် အပြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူမ အကြည့်ထဲရှိ မျှော်လင့်ချက်တို့သည် တစ်စထက်တစ်စ ပိုပို၍ အားကောင်းလာနေခဲ့သည်။
တိုက်ယွမ်၏ အကြည့်ကို သတိပြုမိလိုက်သည့်အခါ တိုက်ယွမ် ဘာတွေးနေလဲ ဆိုသည်ကို တုန်ရွှမ်းအာ မသိဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ထို့ကြောင့် အလျင်အမြန်ပဲ ပြောလိုက်လေသည် “အစ်မတိုက်ယွမ်၊ စိတ်မပူနဲ့။ မကြာခင်မှာပဲ အဖြေကို အစ်မ ရှာတွေ့လိမ့်မယ်”
တိုက်ယွမ်က လက်ကလေးကိုမြှောက်လျက် ဆံပင်ကို နားသယ်နောက် ပင့်တင်လိုက်ပြီး အသာအယာ ပြောလိုက်သည် “ငါသိတယ်။ ငါလည်း အလျင်မလိုပါဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နှစ်ပေါင်းများစွာ ရှိနေပြီပဲဟာကို။ ဒါနဲ့ ညီမရွှမ်း၊ အဲ့ရန်ကိုင် ဘယ်ကလာတာလဲ”
ရုတ်တရက် တိုက်ယွမ်သည် ထူးထူးဆန်းဆန်း ရန်ကိုင်အကြောင်း ထမေးလာခဲ့သည်။
တုန်ရွှမ်းအာလည်း ဘာကိုမှ ဖုံးကွယ်မထားဘဲ ရန်ကိုင်အကြောင်း သူမ သိထားသလောက် ပြောပြလိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင် အရိပ်ကြယ်၏ ဒေသခံတစ်ယောက် မဟုတ်ဘဲ ပြင်ပလောကကြီးမှ လာသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်း ကြားလိုက်ရသည့်အခါ တိုက်ယွမ်၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသည်ထက် ပို၍ တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာလည်း စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းသဖြင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်နေခဲ့သည်။ သူမ၏ မျက်ဝန်းထဲရှိ မျှော်လင့်ချက် အရိပ်အယောင်တို့မှာလည်း ဖုံးဖိမရအောင် ထွက်ပေါ်နေခဲ့လေပြီ။
အပြင်လောကကြီးမှ အခြားသူများပင် အရိပ်ကြယ်သို့ ရောက်လာနိုင်လေရာ သူမလည်း အရိပ်ကြယ်မှထွက်၍ ပြင်ပလောကကြီးသို့ သွားနိုင်သည်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။
ဝူရီကဲ့သို့ပင် တိုက်ယွမ်သည်လည်း အရိပ်ကြယ်မှထွက်၍ ပြင်လောကကြီးဆီ ခြေဆန့်ချင်သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ မတူညီချေ။ ဝူရီသည် ပြင်ပလောကကြီး၏ အံ့ဩဖွယ်ရာများကို မြင်တွေ့လိုသည့် အတွက်ကြောင့် သွားလိုခြင်း ဖြစ်ပြီး တိုက်ယွမ်မှာမူ သူ့အကြောင်းနှင့်သူ ရှိပေသည်။
ဆေးပုလင်းထဲရှိ ဆေးလုံးများကို မည်သည့် ဆေးပညာရှင် ဖော်စပ်ခဲ့သလဲဟု ရန်ကိုင်အား ချက်ချင်း ပြေးမေးလိုက်ချင်မသိသော်လည်း ထိုစိတ်ကို တိုက်ယွမ် မရရအောင် ပြန်ထိန်းချုပ်ထားလိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင်နှင့်သူမ မရင်းနှီးချေ။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် သူတို့နှစ်ယောက်သည် တွေ့ရုံသာ တွေ့ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ မေးခွန်းမျိုး သွားမေးလိုက်ပါက တစ်ဖက်လူ သူမအား စိတ်ပျက်သွားနိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် တိုက်ယွမ် အလျင်လို၍ မဖြစ်ချေ။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းတစ်ခု မည်သို့ တည်ဆောက်ရမလဲ ဆိုသည်ကို စဉ်းစားပြီး ဖြစ်ပေသည်။ အချိန်ရောက်လာသည့်အခါ ထိုမေးခွန်းကို မေးပေမည်။
အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကုန်ဆုံးနေခဲ့သည်။ တိုက်ယွမ်နှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့သည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မတွေ့ရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် စကားဖောင်ဖွဲ့ ပြောကောင်းနေသည်။ ရန်ကိုင်နှင့် ဝေကုချန်းသည်လည်း စကားဝိုင်းကောင်းနေသည်။ ဝေကုချန်းဆီမှ အရိပ်ကြယ်နှင့် ပက်သက်သော စိတ်ဝင်စားစရာ အကြောင်းအရာများစွာကို ရန်ကိုင် သိခဲ့ရသည်။
ရန်ကိုင် သူတို့အဖွဲ့နှင့် အကြာကြီးနေရန် မစဉ်းစားထားချေ။ သို့သော်လည်း သေခြင်းတရားမှ လောလောလတ်လတ် လွတ်မြောက်ပြီးစ ဖြစ်သဖြင့် ချက်ချင်းကြီး ထွက်သွားလိုက်ခြင်းသည် အနည်းငယ် စိမ်းကားရာရောက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့အားလုံး အားပြန်ပြည့်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
သူတို့ ပြန်ကောင်းလာပြီ ဆိုပါက ရန်ကိုင်လည်း သူတို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ယင်နေကြာရေစင် သန့်စင်ရန်အတွက် သင့်လျော်သည့် နေရာတစ်ခုရှာရန် တတိယအလွှာ အတွင်းပိုင်းသို့ ဆက်သွားရပေမည်။
တစ်ရက်ကြာပြီးနောက် အရိပ်လခန်းမ၏ တပည်သုံးယောက်စလုံး အားပြန်ဖြည့်သွားခဲ့သည်။ အနားယူ အားပြန်ဖြည့်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်နှင့် တိုက်ယွမ်တို့အား ကျေးဇူးတင်စကား ပြောလေသည်။ ယခုတစ်ကြိမ် သူတို့ သုံးယောက်စလုံး ရန်ကိုင်အား အထင်မသေးရဲတော့ချေ။
သဲမီးတောက်နယ်မြေ ဖွင့်စဉ်က ဝေကုချန်း၏ အဖွဲ့ထဲတွင် သူတို့သုံးယောက် ပါခဲ့သည်။ ထိုစဉ်က ဝေကုချန်းသည် ရန်ကိုင်အား အတူတူ သွားမလားဟု မေးခဲ့သည်။ ဝေကုချန်း၏ ကမ်းလှမ်းချက်နှင့် ပက်သက်၍ သူတို့သုံးယောက် သိပ်သဘောမတူချင်ခဲ့။ ရန်ကိုင်၏ ခွန်အားသည် နိမ့်ကျသည့် အတွက်ကြောင့် သူတို့နှင့် အတူလိုက်လျှင် သူတို့အဖွဲ့အတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ထို့အပြင် အဖိုးတန်ရတနာတစ်ခုခု တွေ့သည့်အခါ သူတို့ ရရှိထားသည်မှု အနည်းငယ်ကိုလည်း ရန်ကိုင်အား ခွဲဝေပေးရပေလိမ့်မည်။
သူတို့အတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးသာ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်ထားခဲ့သော လူငယ်လေးသည် တတိယအလွှာတွင် သူတို့အသက်ကို လာကယ်ခဲ့သည့်လူ ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု မည်သူမှ မထင်ထားခဲ့ကြပေ။
ထိုစဉ်က သူတို့၏ လုပ်ရပ်ကို ပြန်စဉ်းစားမိသော် အတော်လေး ရှက်ရွံ့သွားခဲ့ကြသည်။ တွင်းတစ်တွင်းသာ ရှိလျှင် ထိုတွင်းထဲသာ ဝင်ပုန်းနေလိက်ချင်မိသည်။
“မင်းတို့သုံးယောက် ဒုတိယအလွှာဆီ ပြန်သွားသင့်တယ်။ အခု အစပိုင်းပဲ ရောက်သေးတာ ဆိုတော့ ဒုတိယအလွှာဆီ လှည့်ပြန်ဖို့ဆိုရင် မင်းတို့ခွန်အားနဲ့ ဘာမှ မဖြစ်လောက်ဘူး။ စွန့်စားပြီး တတိယအလွှာမှာ ဆက်နေဖို့ မလုပ်တော့နဲ့။ ဒီနေရာက မင်းတို့ ဆက်နေသင့်တဲ့ နေရာ မဟုတ်ဘူး” ဝေကုချန်းက ထိုတပည့်သုံးယောက် ရန်ကိုင်နှင့် တိုက်ယွမ်အား ကျေးဇူးတင်စကား ပြောပြီးသည့် အချိန်ထိ စောင့်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။
ဝေကုချန်း၏ စကားကို ကြားကြားချင်း အရိပ်လခန်းမ၏ တပည့်များ ကြောင်သွားသည်။ သို့သော် သူဘာပြောချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ချက်ချင်းပဲ နားလည်သွားခဲ့သည်။
ချော်ရည်ကန်ထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားစဉ်က အရိပ်လခန်းမ၏ အဓိကတပည့်များ ဆိုသည့် ဂုဏ်သိက္ခာကိုမှ မငှဲ့ကြီး အကြောက်ကြီး ကြောက်ပြခဲ့ကြသည်။ ယခု ဝေကုချန်းက အမိန့်ပေးလာသည့်အခါ မနာခံဘဲ မနေရဲချေ။ ချက်ချင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ဝေကုချန်းနှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့အား ဂရုစိုက်ရန် ပြောလိုက်လေသည်။
ဝေကုချန်းကလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထိုသုံးယောက်အပေါ် အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားမိသော်ငြား မည်သို့ပင် ဖြစ်ပါစေ သူတို့သည် တစ်ဂိုဏ်းသားများ ဖြစ်နေသေးသည်။ ထိုသုံးယောက်၏ အပြုအမူနှင့် ပက်သက်၍ အပြစ်မတင်သည့်အပြင် သူနှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့ မလိုအပ်တော့လောက်ဟု ထင်ရသော ဆေးလုံးများကိုပင် ပေးပစ်လိုက်သေးသည်။
ထိုသုံးယောက် ဝေကုချန်းတို့အား မျက်ရည်ဝဲတဲတဲဖြင့် နှုတ်ဆက်ပြီးနောက် ဒုတိယအလွှာသို့ ပြန်တော့မည်အပြု၊ သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ကောင်းကင်တစ်ခုလုံး ရုတ်တရက် လင်းထိန်လာခဲ့သည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် အကုန်လုံး ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မော့ကြည့်လိုက်သော်ငြား မည်သည့် ထူးခြားမှုကိုမှ မမြင်တွေ့ခဲ့ရ။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေစဉ်မှာပဲ အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် အမျိုးသမီးတပည့်က တစ်ဖက်သော အရပ်မျက်နှာဆီ လက်ညိုးထိုးလိုက်ပြီး အလန့်တကြား အော်ပြောလိုက်လေသည် “နေ… နေ…”
သူမ ညွှန်ပြသည့် အရပ်ဆီသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်နောက် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် အကုန်လုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။
ထိုအရပ်ဆီမှ ရဲရဲနီနေသော နေတစ်စင်း မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းဆီမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း မြင့်တက်လာနေခဲ့သည်။ နေမင်းဆီမှ ဖြာထွက်နေရောင် ရောင်နီတို့ကြောင့် အနီး ပတ်ပတ်လည် ကောင်းကင်ယံသည် သွေးရောင်ရဲတောက်နေခဲ့သည်။ ထိုအနီရောင်နေမင်းကြောင့်ပဲ သဲမီးတောက်နယ်မြေတစ်ခုလုံး လင်းထိန်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ထိုအရာကို နေအစစ်ဟု မည်သူမှ မထင်ကြချေ။
သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ သူတို့ ဝင်လာသည်မှာ လနှင့်ချီနေလေပြီ။ ဤထူးဆန်းသော လေဟာနယ်ထဲတွင် နေမရှိ၊ လမရှိ၊ ကြယ်မရှိသလို ကောင်းကင်လည်း မရှိချေ။ ခေါင်းကို မော့ကြည့်လျှင် နီကြင့်ကြင့် ဟင်းလင်းပြင်ကြီးကို မြင်ရပြီး အောက်သို့ ငုံကြည့်မည်ဆိုပါက နီကြင့်ကြင့် မြေကြီးကိုသာ မြင်ရပေလိမ့်မည်။
ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုနေမင်းသည် မည်ကဲ့သို့ ရုတ်တရက် ပေါ်လာရသနည်း။
ရန်ကိုင် ပထမဆုံး တွေးလိုက်မိသည့် အတွေးသည်ကား ကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက် အချင်းချင်း တိုက်ခိုက်ရင်း တစ်ယောက်ယောက်မှ အလွန်ကိုမှ အားကောင်းလှသော မှော်ရတနာတစ်ခုကို အသုံးပြုလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းပင်။
သို့သော်လည်း သေသေချာချာ စဉ်းစားကြည့်လိုက်သည့်နောက် ထိုကဲ့သို့ မဖြစ်နိုင်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ ထိုအနီရောင်နေမင်းသည် သူတို့ ရှိနေသည့်နေရာနှင့် အနည်းဆုံး မိုင်ပေါင်း ရာဂဏန်း အနည်းငယ်ခန့် ကွာသည်။ ထိုမျှ အကွာအဝေးအထိ ရောက်နိုင်ဖို့ဆိုသည်မှာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတနာသာ လုပ်နိုင်သည်။
သို့သော်လည်း မည်သည့် အင်အားစုကများ သူတို့၏ တပည့်တစ်ယောက်ကို သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတနာ ထည့်ပေးလိုက်မည်နည်း။
ဤနေရာတွင် အန္တရာယ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ရှိသည်။ မည်သူမှ သူတို့ အသက်ကို အာမမခံနိုင်ကြချေ။ ဝေကုချန်းပင်လျှင် သေခါနီးဖြစ်ခဲ့ရပြီး ရန်ကိုင်နှင့် တိုက်ယွမ်သာ မကယ်လျှင် ကျိန်းသေ သေရပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ဂိုဏ်းထဲရှိ အကြီးအကဲများသာ ခေါင်းကောင်းနေသရွေ့ သူတို့၏ တပည့်များအား တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတတစ်ခု ထည့်ပေးလိုက်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတနာတိုင်းသည် အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ အင်အားစုကြီးများမှ ဂိုဏ်း၏ အဖိုးတန်ရတနာတစ်ခုအဖြစ် ထိန်းသိမ်းထားကြသော ရတနာများဖြစ်သည်။
ထို့အပြင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတနာကို သယ်လာသည့်လူ ရှိသည့်တိုင် ထိုလူအနေဖြင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတနာကို အသက်သွင်းနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတနာကို အတင်းအကြပ် အသက်သွင်းလျှင် ကြီးကြီးမားမား တန်ပြန်ထိခိုက်သွားနိုင်ပေသည်။
ဒါဆို အဲ့ဒါ ဘာကြီးလဲ ရန်ကိုင် ထိုနေမင်းကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲတွင် မယုံကြည်နိုင်စရာကောင်းသည့် အရာများစွာကို မြင်ဖူးပေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ရှေ့ရှိအရာ မည်သည့်အရာ ဖြစ်သလဲ ဆိုသည်ကို ချက်ချင်း မခွဲခြားနိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သူ့စိတ်ထဲ သူ့စိတ်ထဲ ထိုအရာကို ရင်းနှီးနေသလို ခံစားရသည်… ထိုအရာကို တစ်နေရာရာတွင် မြင်ဖူးနေသလိုလို။ သို့သော်လည်း မည်သည့်နေရာတွင် မြင်ဖူးနေမှန်းမသိ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
“ဒီနေရာမှာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး နေတစစင်း ရှိနေတာပဲ။ သဲမီးတောက်နယ်မြေရဲ့ အရံအတား ပျက်စီးသွားတာလား” လအရိပ်ခန်းမမှ ယောကျာ်းလေးတပည့်က အလန့်တကြား ထပြောသည်။
သူ့ခန့်မှန်းချက် ယုတ္တိရှိပေသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပတ်လည်ရှိ အရံအတား ပြိုကျပျက်စီးသွားမှသာ အပြင်ဘက်ရှိ မြင်ကွင်းကို မြင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ အရံအတား ပျက်စီးသွားချိန်နှင့် အပြင်ဘက်ရှိ နေထွက်ချိန် တူညီနေပါက ယခုကဲ့သို့ ဘာကြောင့် မြင်နေရသလဲ ဆိုသည်ကို ရှင်းပြပြီးသား ဖြစ်သွဦးလေပြီ။
သို့သော်လည်း ဝေကုချန်းက ခေါင်းခါ၍ “အဲ့ဒါ နေမဟုတ်ဘူး”
“အဲ့ဒါဆို အဲ့ဒါ ဘာကြီးလဲ။ ဒါနဲ့ဆင်တူကို စီနီယာအစ်ကို အရင်တုန်းက မြင်ဖူးလို့လား” တုန်ရွှမ်းအာက ဝေကုချန်းနား တိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။
“ဟင့်အင်း။ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး” ဝေကုချန်းက ပြောလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် သူ့ဘာသာ အတွေးနက်နေသည်ကို မြင်သော် သွားမနှောင့်ယှတ်တော့ချေ။
နောက်ဆုံး ဝေကုချန်း၏ အကြည့်သည် တိုက်ယွမ်ဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ တိုက်ယွမ်သည် သူ့ထက် ပို၍ ဗဟုသုတပိုကြွယ်ဝသည်ဟု မထင်သော်လည်း သူမသိသည့် အကြောင်းအရာ တစ်ခုခုကို သူမ သိထားလောက်ပေသည်။
သို့သော် တိုက်ယွမ်သည်လည်း ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ အတွေးနက်နေသည်ကို ထူးဆန်းစွာ မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၀)
အနီရောင်နေမင်း ထွက်ပေါ်လာခြင်းသည် တတိယအလွှာတွင် ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူ အားလုံးကို ထိတ်လန့်သွားစေခဲ့သည်။
တစ်ခုသောတောင်ပေါ်တွင် ချူချန်ဖုန်းသည် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံးမှ ကျင့်ကြံသူ ခြောက်ယောက်နှင့်အတူ ထွက်ပေါ်လာသော အနီရောင်နေမင်းအား လှမ်းကြည့်နေကြသည်။ ချူချန်ဖုန်း၏ မျက်နှာမှာ သံပုရာသီးကိုက်ထားရသလို ရှုံ့မဲ့နေသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေသို့ ဝင်လာသည့် ခရီးတွင် ထူးထူးခြားခြား ကောင်းမွန်လှသော မည်သည့် အကျိုးအမြတ်မှ သူမရခဲ့။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ဆိုလျှင် ပိုမှန်ပေမည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အကြောင်း ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည့် အချိန်တိုင်း သူ့ရင်ထဲ တဆစ်ဆစ် နာကျင်ရသည်။ ရုတ်တရက်ကြီး ထွက်ပေါ်လာသော နေမင်းသည် သူ့အာရုံကို ဖမ်းစားသွားနိုင်ခဲ့သည်။
တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် သူ့လူများကို ပြောလိုက်လေသည် “သွားကြည့်ကြမယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့အဖွဲ့ကို ဦးဆောင်၍ နေမင်း ထွက်ပေါ်လာရာ အရပ်ဆီ ပြေးထွက်သွားလေသည်။
တစ်နေရာသော မြေပြန့်တစ်နေရာတွင် ကျင့်ကြံသူလေးယောက်သည် အမျိုးမျိုးသော သိုင်းပညာရပ်၊ မှော်ရတနာများကို အသုံးပြု၍ လျှပ်စီးသွားများကို ပစ်လွှတ်ရင်း သူတို့အား ဝိုင်းရံထားသော မီးတောက်သားရဲများကို တိုက်ခိုက်နေကြသည်။
နေမင်း ထွက်ပေါ်လာသည့် အချိန်သည် ထိုမီးတောက်ဝိဥာဉ်သားရဲအုပ်ကို သူတို့ ရှင်းပစ်ပြီးသွားသည့် အချိန်နှင့် ကွက်တိဖြစ်နေခဲ့သည်။ သားရဲအုပ်ကို ရှင်းပစ်ပြီးနောက် တစ်ယောက်က မြေပြင်ပေါ်တွင် ကျန်ကျန်ခဲ့သော မီးတောက်သလင်းကျောက်များကို သွားကောက်သည်။ ပြီးနောက် ရိုးရှင်းစွာ ဝတ်ဆင်ထားသော လူငယ်လေးတစ်ယောက် ဘေးတွင် အစီအရီ ရပ်နေကြသည့် သူ့အဖော်များဆီ ပြန်လာလေသည်။
“စီနီယာအစ်ကိုဖုန်း၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ” တစ်ယောက်ယောက်က မေးလိုက်သည်။
ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ဝတ်ထားသည့် လူငယ်လေးက ခေါင်းခါ၍ “သွားစစ်မှ သိလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလို အဖြစ်အပျက်မျိုး ဖြစ်စေတယ်ဆိုတော့ အရမ်း အဖိုးတန်တဲ့ရတနာတစ်ခုခု ပေါ်လာတာ ဖြစ်နိုင်လောက်တယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် အနီရောင်နေမင်းဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်လေသည်။ သူ့အရှိန်သည် ပုံမှန်လမ်းလျှောက်သည့် လူတစ်ယောက်၏ အမြန်နှုန်းပင်။ သို့သော်လည်း သူ့ခြေထောက်အောက်၌ မိုးကြိုးတစ်စင်း ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီးသည့်နောက် လူငယ်လေး၏ အရှိန်သည် တစ်ဟုန်ထိုး မြင့်တက်သွားခဲ့ပြီး မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း မီတာတစ်ရာ အကွာဆီသို့ ရောက်သွဦးလေသည်။
ကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံးပေါ်တွင် အေးစက်စက် အမူအရာနှင့် လူတစ်ယောက် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေသည်။ နေမင်းပေါ်လာသည်ကို မြင်ပြီးနောက် ထိုလူ ခဏတာ တုန့်ဆိုင်း တွေဝေနေပြီး ထိုင်ရာမှထကာ နေမင်းရှိရာ အရပ်ဆီ ထွက်သွားလေသည်။
သဲမီးတောက်နယ်မြေ တတိယအလွှာ၏ အတွင်းဘက်တွင် အသုံးသုံးဆယ်လောက် ရှိမည်ထင်ရသော လူတစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုလူသည် အပူဓါတ်ကို ကြိုးစားတောင့်ခံရင်း အတွင်းပိုင်းသို့ ဆက်လက် ခရီးနှင်နေခဲ့သည်။ သို့သော် အနီရောင်နေ ထွက်ပေါ်လာသည့်အခါ ထိုလူ နောက်ပြန် လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။ နေမင်းကို မြင်သည်နှင့် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ပျော်ရွှင်စွာ ထအော်လေသည် “ဒီလိုဟာမျိုးတောင် ရင့်မှည့်နေပြီလားဟ၊ ဟားဟားဟား”
ပြောပြီးသည်နှင့် နေမင်း ထွက်ပေါ်လာရာအရပ်ဆီ ချက်ချင်း ပြန်လှည့်လေသည်။
ထိုကဲ့သို့သော အခြေအနေများစွာတို့သည် သဲမီးတောက်နယ်မြေ တတိယအလွှာ၏ နေရာအနှံ့အပြားတွင် ဖြစ်ပျက်နေသည်။ တတိယအလွှာသို့ ဝင်လာသော လက်ရွေးစင် တပည့်အားလုံးသည် နေမင်း ထွက်ပေါ်လာရာ အရပ်ဆီ အပြေးအလွှား သွားနေကြသည်။ အကုန်လုံးသည် နေမင်းထွက်ပေါ်လာခြင်းမှာ အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်သော ရတနာတစ်ပါး ထွက်ပေါ်လာခြင်းကြောင့် ကောင်းကင်မှ သရုပ်သကန် ပြသခြင်းဖြစ်သည်ဟု ထင်နေကြသည်။
သို့သော်လည်း နေမင်းပေါ်လာရာ အရပ်ဆီသို့ မရောက်နိုင်သေးခင်မှာပဲ အနီရောင် သန်းနေသော ကြောက်မက်ဖွယ် လေပြင်းတစ်ချက် ဝှေ့ရမ်းတိုက်ခတ်သွားခဲ့သည်။ လေပြင်းနှင့်အတူ အလွန်ကိုမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလာသော အပူဓါတ်တို့ ပါလာသောကြောင့် နေမင်းဆီ ပြေးသွားနေသော ကျင့်ကြံသူအားလုံး သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့ကြပြီး သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကာကွယ်ရန် သူတော်စင်ချီကို အလျင်အမြန် ထုတ်ဖော်လိုက်ရသည်။
သို့သော်လည်း အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်ကား လေပြင်း၏ တိုက်ခတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည့်တိုင် သူတိုအားလုံး မည်သည့် ဒဏ်ရာမှ မရခဲ့ခြင်းပင်။ ဒဏ်ရာမရသည့်အပြင် ထူးဆန်းသော သင်းရနံ့တစ်ခုသည် သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ တတိယအလွှာတစ်ခုလုံးအနှံ့ ပျံ့လွင့်လာခဲ့လေသည်။
ထိုသင်းရနံ့မှာ ရင့်မှည့်လာသော အသီးတစ်လုံး၏ ရနံ့မျိုးပင်။ သို့သော်လည်း သူတို့ ပုံမှန်ရနေကျ အသီးများ၏ ရနံ့ထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုအားပြင်းပေသည်။ အသီးအနံ့ကို ရှူရှိုက်မိလိုက်ရုံနှင့်ပင် ကျင့်ကြံသူတော်တော်များများ အကြောင်းအရာအချို့ကို ဥာဏ်အလင်း ပွင့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
သို့သော် မည်သူမှ တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံမနေကြ။ အနံ့ပင်မျှင် ဤမျှ အကျိုးပြုနိုင်လျှင် သူတို့သာ ထိုဘာမှန်းမသိသေးသော ရတနာကိုသာ ရလိုက်မည်ဆိုပါက မည်သို့သော ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာ အကျိုးအမြတ်ကိုများ ရလိမ့်မည်နည်း။
သင်းရနံ့ ထွက်ပေါ်လာပြီးသည့်နောက် အကုန်လုံးသည် ဆုံးဖြတ်ချက် အခိုင်အမာ ချလျက် နေမင်းထွက်ပေါ်လာရာ အရပ်ဆီ ပြေးထွက်သွားကြလေသည်။
ရန်ကိုင်တို့ အဖွဲ့သည်လည်း ထိုသင်းရနံ့ကို ရလိုက်သည်။ ထိုအနံ့ကို ရလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး အော်ပြောမိလိုက်သည် “စိတ်ဝိဥာဉ်အသီးတစ်လုံး ရင့်မှည့်လာတာပဲ”
ယခုမှပဲ ဘာတွေဖြစ်ပျက်နေလဲ သူနားလည်သွားခဲ့သည်။ နေမင်းထွက်ပေါ်လာခြင်းသည် မှော်ရတနာကြောင့် မဟုတ်သလို ရှားပါးသော ရတနာတစ်မျိုးမျိုး ထွက်ပေါ်လာခြင်းကြောင့်လည်း မဟုတ်ဘဲ စိတ်ဝိဥာဉ်အသီးတစ်မျိုး ရင့်မှည့်သွားသောကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
လေထဲရှိ အသီးရနံ့သည် အကောင်းဆုံး သက်သေဖြစ်သည်။
သူတို့စိတ်ထဲ မျိုးတုန်းပျောက်ကွယ်သွားပြီဟု ယူဆထားကြသော အသီးတစ်မျိုး၏ နာမည် ပေါ်လာခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်နှင့် တိုက်ယွမ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူ အော်ပြောလိုက်ကြသည် “ဖယောင်းနီသီး”
ရန်ကိုင် တိုက်ယွမ်အား အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်သည် ထိုဖယောင်းနီအသီးကို သိနေလိမ့်မည်ဟု သူမထင်ထားခဲ့ချေ။ သူသိလောက်ဆိုလျှင် ဖယောင်းနီအသီး မျိုးတုန်းပျောက်ကွယ်သွားသည်မှာ နှစ်ပေါင်းထောင်နှင့်ချီ ကြာနေလေပြီ။ အပြင်လောကကြီးတွင်ပင် ပေါ်မလာခဲ့သည်နှင့် ရာစုနှစ်နှင့် ချီနေလေပြီ။ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းနှင့် အခက်ကိုးခက် ကျောက်စိမ်းသစ်ပင်တို့လည်း အတူတူပင်။ ထိုအရာများသည် ရှေးဟောင်း မှတ်တမ်းများထဲတွင်သာ ရှိခဲ့ပြီး လက်ရှိ မည်သူမှ မမြင်ဖူးကြသော ရှားပါး အဖိုးတန် ရတနာများ ဖြစ်ကြသည်။
သို့သော်လည်း တိုက်ယွမ်သည် ထိုကဲ့သို့ မျိုးတုန်ပျောက်ကွယ်သွားပြီ ဖြစ်သော အသီးတစ်မျိုး၏ နာမည်ကို သိနေသဖြင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။
“ဖယောင်းနီအသီး၊ အဲ့ဒါ ဘာအသီးလဲ” တုန်ရွှမ်းအာက တိုက်ယွမ်ကို ချက်ချင်း မေးလိုက်သည်။
“တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် အသီးပဲ” တိုက်ယွမ်က လက်သီးလေးကို တင်းတင်းဆုပ်လျက် ပြောလိုက်သည်။
ဖယောင်းနီသီးအကြောင်း သိထားသည့် ရန်ကိုင်မှလွဲ၍ အကုန်လုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။
အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ ရောက်နေသည့် ဆေးပင်အချို့ ရှိပေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုဆေးပင်များမှာ အလွန်ကိုမှ ရှားပါးလှသည်။ တစ်ပင်ပေါ်လာဖို့အရေးပင် နှစ်နှင့်ချီအောင် စောင့်ရသည်။ ထို့အပြင် ပေါ်လာသည် ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပင်အားလုံး၏ ကိုးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းသည် အဆင့်နိမ့်များသာ ဖြစ်ကြပြီး အလယ်အလတ်အဆင့်များမှာ မကြားဖူးသလောက်ပင်။
သို့သော်လည်း တတိယအလွှာထဲတွင် သူတို့တစ်ခါမှ မကြုံဖူးခဲ့သော တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် အသီးတစ်လုံး ပေါ်လာခဲ့သည်။
“အဲ့အသီးကို ဘယ်လိုသုံးလို့ရလဲ” တုန်ရွှမ်းအာသည် သူမကိုယ်သူမ အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်ထားသော်လည်း စိတ်အလွန် လှုပ်ရှားလွန်းနေသဖြင့် အသံတုန်နေသည်ကို မထိန်းချုပ်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆိုသော စကားလုံးများသည် သူမှရင် တူကြီးဖြင့် မောင်းစည်အား ထုလိုက်သည့်နှယ် တဒုန်းဒုန်း ရိုက်ခတ်သွားခဲ့သည်။
“အများကြီး သုံးလို့ရတယ်။ အဲ့အသီး ရင့်မှည့်လာလို့ အသီးရဲ့ အနံ့ကို ရှူရှိုက်နိုင်ရန် နိယာမ၊ ဥပဒေသတွေအချို့ကို နားလည်နိုင်လိမ့်မယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါက အဓိက မဟုတ်သေးဘူး။ အဓိကက အဲ့အသီးကို စားလိုက်ရင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ချိုးဖျက်နိုင်ချေ ရှိတယ်တဲ့”
“ဘယ်လို၊ ဘယ်လို” အမြဲလိုလို တည်ငြိမ်နေတတ်သော ဝေကုချန်းသည်ပင်လျှင် ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အချိန်၌ မတည်ငြိမ်နိုင်တော့ချေ။
အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင် တစ်ခါမှ ပေါ်မလာဖူးချေ။ ယခုအချိန်၌သာ အင်အားစုတစ်ခုခုသာ ဖယောင်းနီအသီးကို ရသွားပြီး တန်ခိုရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို မွေးထုတ်ပေးနိုင်ခဲ့လျှင် အရိပ်ကြယ်တစ်ခုလုံး၏ မျှခြေ ကျိုးပျက်သွားမည်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။
သူ့ဂိုဏ်း၏ အဓိကတပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ထိုအချက်ကို ဝေကုချန်း နားမလည်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။
အခြားတစ်ခုသာ ဆိုလျှင် ထိုရတနာကို လက်လွှတ်လိုက်ပေဦးမည်။ ချော်ရည်ကန်ထဲမှ လွတ်မြောက်လာပြီးနောက် ဝေကုချန်း၏ အစီအရင်သည် သူ့ဂျူနီယာ သုံးယောက်ကို ဒုတိယ အလွှာသို့ ပြန်စေလျက် သူနှင့် တုန်ရွှမ်းအာနှင့် တတိယအလွှာတွင် အခြား အခွင့်အလမ်းများ ရှိမရှိ လျှောက်ရှာကြည့်ပေမည်။ သို့သော်လည်း ဖယောင်းနီအသီးတွင် တိုက်ယွမ်ပြောသကဲ့သို့ အာနိသင်ရှိမည် ဆိုပါက သူ့အသက်သေလျှင် သေရပါစေ ထိုအသီးကို ရအောင် ယူရပေမည်။
ထို့အပြင် သူရကို ရရပေမည်။
ထိုအသီးသာ အခြားအင်အားစုများ၏ လက်ထဲသို့ ရောက်သွားပါက၊ အထူးသဖြင့် ရန်သူ တစ်ယောက်၏ လက်ထဲသို့ ရောက်သွားမည်ဆိုပါက အရိပ်လခန်းမအတွက် ကပ်ဘေး ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ဝေကုချန်း အနေဖြင့် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်သွားမည်ကို ထိုင်ကြည့်နေ၍ မဖြစ်ချေ။
“စီနီယာအစ်ကို…” တုန်ရွှမ်းအာက သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်လျက် ဝေကုချန်းအား စိုးရိမ်မှုအပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။
ဝေကုချန်းသည်လည်း အတော်လေး ခေါင်းရှုပ်နေသည်။ သို့သော်လည်း မည်သို့ပင် ဖြစ်ပါစေ ထိုအသီးကို ရအောင်ယူရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ဂျူနီယာ သုံးယောက်ဘက်သို့ လှည့်၍ ပြောလိုက်သည် “မင်းတိုသုံးယောက် ဒုတိယအလွှာဆီ ပြန်ကြတော့။ ဒီကိစ္စက မင်းတို့ ဝင်ပါလို့ရတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်ဘူး”
“စီနီယာအစ်ကိုဝေကကော” အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် အမျိုးသမီးက မေးလိုက်သည်။
“ငါတုန်ရွှမ်းအာနဲ့ တစ်ချက် သွားကြည့်ဦးမည်” ဝေကုချန်းက တုန်ရွှမ်းအာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ တုန်ရွှမ်းအာက ရယ်သွမ်းသွေးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဒီလို ရှားရှားပါးပါး အဖြစ်အပျက်ကို ငါတို့ လက်လွတ်လိုက်လို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ။ ပြီးတော့ အဲ့အသီး လုံးဝ မှည့်ဖို့ ရက်နည်းနည်းလောက် လိုသေးတယ်။ အဲ့အချိန်အတွင်း အဲ့အသီးရဲ့ အနံ့ကိုသုံးပြီး ငါတို့ ကျင့်ကြံခြင်းကို တိုးတက်အောင် လုပ်လို့ရသေးတယ်”
ဝေကုချန်းသည် တုန်ရွှမ်းအာ ထိုကဲ့သို့ ပြောမည်ကို ကြိုသိထားသည့်အလား ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ မေးလိုက်လေသည် “ညီလေးရန်ကော”
“ငါလည်း သွားကြည့်မယ်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ကောင်းတယ်။ အဲ့လိုဆို သွားကြတာပေါ့” ဝေကုချန်း တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ချေ။ တစ်ရက်လောက် အနားယူပြီးနောက် အတော်လေး အားပြန်ပြည့်နေခဲ့လေပြီ။ လမ်းတွင် ဆက်လက် အားဖြည့်သွားမည် ဆိုပါက ဖယောင်းနီသီးဆီသို့ ရောက်သည့်အချိန်တွင် အပြည့်အဝ ပြန်ကောင်းနေလောက်ပေပြီ။ ထိုအခါကျ အခြားသူများနှင့် တိုက်ခိုက်ရမည်ကို ကြောက်ရွံ့စရာ လိုတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ဤသို့ဖြင့် ဝေကုချန်းတို့အဖွဲ့ ဖယောင်းနီသီးဆီ ဦတည်သွားကြလေသည်။
လမ်းတွင် ရန်ကိုင်အား တွေးတွေးဆဆဖြင့် ကြည့်လျက် အပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည် “မိန်းကလေးတိုက်ယွမ်က ဆေးပင်တွေအကြောင်း သိတားလား”
သူမသာ ဆေးပညာနှင့် ဆေးပင်အကြောင်းကို မလေ့လာခဲ့ဘူးဆိုပါက ထိုဖယောင်းနီသီးကို ထိုမျှမြန်မြန် မှတ်မိစရာ အကြောင်းမရှိချေ။ ထို့အပြင် သူမြင်သလောက် တိုက်ယွမ်သည် ရှားပါး အဖိုးတန်ဆေးပင်များအား လေ့လာဖူးသည်မှာ သေချာပေသည်။
ရန်ကိုင် မေးခွန်းကို ကြားပြီးနောက် ဝေကုချန်းက ရယ်မောလိုက်ပြီး “ညီလေးရန် မသလို့။ ညီမလေးတိုက်ယွမ်က အားကောင်းတာတင် မဟုတ်ဘူး။ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက်ဆိုလည်း ဟုတ်သေးတယ်”
“အို” ရန်ကိုင် တကယ်ကို အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ သူကျပန်းတွေ့ခဲ့သော တိုက်ယွမ်သည် ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သို့သော်လည်း သူသည် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး တစ်ဖက်လူသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်အဆင့်သာ ရှိသေးသဖြင့် သူတို့ကြားရှိ ကွာခြားချက်မှာ အတော်လေး ကြီးမားသည်ဟု ပြော၍ရပေသည်။
တိုက်ယွမ်က သူမကိုသူမ နှိမ့်ချ၍ ပြန်ပြောလိုက်သည် “သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်ပဲ ဖြစ်သေးတာ၊ ဘာမှအထင်ကြီးစရာ မရှိပါဘူး။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျွန်မက ဆေးပညာမှာ သိပ်ပါရမီပါတာ မဟုတ်ဘူး။ မောင်လေးရန်၊ အပြင်မှာ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်တွေ၊ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်တွေ အများကြီး ရှိတယ်မလား”
ရန်ကိုင် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်သည်။ တိုက်ယွမ် သူ့အကြောင်းကို တုန်ရွှမ်းအားအား အသေးစိတ် မေးပြီးလောက်ပြီမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုကိစ္စလေးများကို ဂရုစိုက်မနေဘဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါ၍ “တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်တွေ အများကြီး ရှိတာတော့ ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်တွေကတော့ အဲ့လောက် အများကြီး မရှိဘူး… တော်တော်လေး ရှားတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ ကျုပ်တောင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက်ကို တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး”
“ဒီတော့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်တွေက အပြင်မှာတောင် ရှားတယ်ပေါ့” တိုက်ယွမ် အံ့အားသင့်သွားသည်။
“ဟုတ်တယ်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တွေ အပြင်မှာတောင် အတော်လေး ရှားတယ်”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်အခါ တိုက်ယွမ် သူမပါးစပ်လေးကို ဟလိုက်သည်။ သို့သော် မည်သည့် စကားလုံးမှ ထွက်မလာခဲ့။ သူမပုံစံ တစ်ခုခု မေးလိုက်ချင်သော်လည်း ရုတ်တရက် တုန့်ဆိုင်းသွားသည့် ပုံစံမျိုးဖြစ်နေသဖြင့် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ သို့သော်လည်း တစ်ဖက်လူက မမေးမှဖြင့် သူကလည်း သွားမေးနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သူများကိစ္စ ဝင်ပါသည်မှာ ကောင်းမွန်သည့် အပြုအမူတစ်ခု မဟုတ်ချေ။
နေမင်းဆီသို့ နီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ အသီးရနံ့မှာလည်း ပိုပြင်းလာခဲ့သည်။ ထို့အပြင် နေမင်းသည် အတော်လေး မြင့်တက်နေခဲ့လေပြီ။ ယခုဆိုလျှင် မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းဖျားစီမှ မီတာ ရာပေါင်းများစွာ အမြင့်သို့ ရောက်နေလေပြီ။
“အရှိန်တင်ကြမယ်။ ဖယောင်းနီအသီး မှည့်လာပြီဆိုရင် နေသုံးစင်းပေါ်လာလေ့ ရှိတယ်။ နေသုံးစင်ပေါ်လာပြီးတာနဲ့ အသီးလည်း မှည့်ပြီပဲ။ အဲ့နေသုံးစင်ပေါ်လာတဲ့ အချိန်က အရမ်း အဖိုးတန်တယ်။ ငါတို့အဲ့ကို စောစောရောက်နိုင်လေ ပိုအကျိုးရှိလေပဲ” တိုက်ယွမ်က အဆောတလျင် တိုက်တွန်းလိုက်သည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၁)
တိုက်ယွမ် ပြောသည်ကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ကျန်သုံးယောက်သည်လည်း အရှိန် စတင်ကြတော့လေသည်။
ဝေကုချန်းနှင့် တုန်ရွှမ်းအာသည် သွားနေရင်း နေသုံးစင်ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အကြောင်းကို မေးမြန်းခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်လည်း စိတ်ဝင်စားချင်ယောင်ဆောင်၍ နားထောင်နေလိုက်သည်။
တိုက်ယွမ်၏ ရှင်းပြချက်ကို ကြားပြီးနောက် နေသုံးစင်ပေါ်လာခြင်းသည် ဘာလဲဆိုသည်ကို ဝေကုချန်းနှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့ အကြမ်းဖျင်း နားလည်သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ အမူအရာမှာမူ အနည်းငယ် ထူးဆန်းနေခဲ့သည်။
တိုက်ယွမ်သည် ဖယောင်းနီအသီးမှန်း သိပြီး နေသုံးစင်ဖြစ်စဉ်အကြောင်းကို သိသော်လည်း အလုံးစုံ မသိသေးသည်ကို သူသိလိုက်ရသည်။
အကုန်လုံးလည်း သူတို့လိုပဲလား ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သေချာမသိသော်ငြား ဖယောင်းနီသီးမှန်း သိသည့်လူမှာ တိုက်ယွမ်တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်သည်မှာတော့ သေချာပေသည်။ အရိပ်ကြယ်၏ လက်ရွေးစင်တပည့်အားလုံး ဤနေရာသို့ ရောက်နေခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ထိုအသီးကို မှတ်မိသည့် အခြား လူများလည်း ရှိနေနိုင်ပေသည်။
နှစ်နာရီလောက် သွားပြီးနောက် သူတို့၏ ပန်းတိုင်ဖြစ်သော မီတာတစ်ထောင် အကျယ် မရှိတတ်ရှိတတ် ရှိသော တောင်ကြားလေးတစ်ခုဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ တောင်ကြားထဲတွင် နီကြင့်ကြင့်ရောင် အက်ကြောင်းများစွာ ရှိနေခဲ့ပေသည်။ သို့သော်လည်း သေချာသတိထား၍ ကြည့်မည်ဆိုလျှင် ခြောက်ကပ်နေသော သစ်ပင်အချို့ကို မြင်တွေ့နိုင်ပေသည်။ ထိုသစ်ပင်များသည် သွေးနီရောင်ရဲတောက်နေပြီး မည်သည့် အသက်စွမ်းအင်မှ ရှိမနေချေ။ သို့သော်လည်း ထိုသစ်ပင်များ မသေသေးသည်မှာ သေချာပေသည်။
ဤတောင်းကြားကို အရွယ်အစား မတူသော တောင်ထွတ်ဆယ့်နှစ်ခုက ဝန်းရံထားသည်။
ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့ ရောက်လာသည့်အချိန်တွင် တောင်ထွတ်များ၏ တစ်ဝက်လောက်မှာ နေရာပြည့်နေခဲ့လေပြီ။ ဂိုဏ်းအမျိုးမျိုးမှ တပည့်များသည် အုပ်စုအသီးသီးဖွဲ့လျက် တောင်ထွတ် အသီးသီးပေါ်တွင် နေရာယူထားကြသည်။
ကျင့်ကြံသူ အများစုသည် လောဘတကြီး အမူအရာများဖြင့် တောင်ကြားထဲတွင် ရှိနေသော သစ်ပင်ခြောက်များကို စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ သို့သော်လည်း အကုန်လုံးသည် သဘောတူညီချက် တစ်ခုခု လုပ်ထားကြသည့်နှယ် မည်သူမှ တောင်ကြားထဲသို့ အရင် ဆင်းမသွားကြချေ။
ရန်ကိုင်တို့ အဖွဲ့ရောက်လာသည့်အခါ မရေမတွက်နိုင်သော မျက်လုံးအစုံတို့ သူတို့အပေါ် ကျရောက်လာခဲ့သည်။ မည်သူမှ ဖော်ဖော်ရွေရွေ မရှိကြ။ အကုန်လုံးသည် သူတို့အား ရန်လိုသည့် အကြည့်ဖြင့်သာ ကြည့်နေကြသည်။ မဟာရတနာတစ်ပါး ဖြစ်ပေါ်လာတော့မည့် ဖြစ်သဖြင့် လူနည်းလေ ပိုကောင်းလေး ဖြစ်သည်။
သို့သော် ထိုကဲ့သို့ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ဖယောင်းနီအသီး မမှည့်ခင် နေမင်းကြီးတစ်စင်း အရင် စထွက်လာသည်။ ထိုနေမင်းကို တတိယအလွှာရှိ မည်သည့်နေရာမှမဆို လှမ်းမြင်နိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် တတိယအလွှာတွင် ရှိနေသူအားလုံး ဤနေရာသို့ အပြေးလာနေလောက်သည်။ ယှဉ်ပြိုင်သူများ ပိုမို များပြားလာမည့် အချက်ကို လက်မခံချင်ကြသော်လည်း သူတို့တွင် ရွေးချယ်ရုံမှတစ်ပါး အခြား ရွေးချယ်စရာ မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့အား စူးရဲစွာ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ချက်ချင်း အကြည့် ပြန်လှည့်သွားကြသည်။
ရန်ကိုင်သည်လည်း လူအုပ်ကြီးကို ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။
ဤနေရာတွင် ရောက်ရှိနေသည့် လူအားလုံးသည် ဂိုဏ်းအသီးသီး၏ လက်ရွေးစင်များ ဖြစ်ကြပေသည်။
ကောင်းကင်တိုက်ပွဲဂိုဏ်း၊ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်း၊ မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းနှင့် အခြား သူမသိသော ဂိုဏ်းအသီးသီးမှ ကျင့်ကြံသူများကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရသည်။ စုစုပေါင်း အယောက် ခုနှစ်ဆယ်၊ ရှစ်ဆယ်လောက် ရှိနေပေသည်။
သူတို့ လေးယောက် ရောက်လာသည်မှာ အတော်လေး နောက်ကျနေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဤနေရာသို့ လာနေဆဲ လမ်းခုလတ်တွင် ရောက်နေသော အခြားသူများလည်း ရှိနေပေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်ထပ် လူပိုများလာမည်မှာ မလွဲမသွေပင်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကန်တွင် တွေ့ခဲ့သည် မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့် ကျင့်ကြံသူကိုလည်း ရန်ကိုင် တွေ့ပေသည်။ ထိုလူသည် တောင်ထွတ်လေးတစ်လုံးလုံးကို သူတစ်ယောက်တည်း မောင်ပိုင်စီးထားခဲ့သည်။ ခန္ဓာကိုယ်သည် ဓါးတစ်စင်းနှယ် ဖြောင့်တန်းနေပြီး မျက်နှာမှာမူ ယခင်အတိုင်း သစ်သားတုံးကြီးကဲ့သို့ပင်။ မည်သူမှ သူ့အား သွားပြဿနာ မရှာရဲချေ။
ဤနေရာသို့ ရောက်လာသည့်လူအားလုံးသည် သူမည်သူဆိုသည်ကို အနည်းနှင့်အများ ခန့်မှန်းမိကြပေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့သဘောထားနှင့် အပြုအမူမှာ သောက်မြင်ကတ်စရာ ကောင်းနေသည့်တိုင် မည်သူမှ သူ့အား သွားပြဿနာ မရှာခဲ့ကြချေ။
တိုက်ယွမ်ကို မြင်ပြီးနောက် မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းဘက်တွင် ရှိနေသော ယင်စုတျယ်၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။ သူမ၏ စီနီယာလည်း အခြားသူများနှင့်အတူ ဤနေရာတွင် ပေါ်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သို့သော် တုန်ရွှမ်းအာကို မြင်ပြီးနောက် သူမ၏ အမူအရာ ပြေလျော့သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ အကြည့် လွှဲဖယ်သွားခဲ့တော့သည်။
တစ်ချက်လောက် လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီးနောက် ဝေကုချန်းက နေရာလွတ်နေသော တောင်တစ်လုံးကို ညွှန်ပြကာ ပြောလိုက်သည် “အဲ့နေရာကို ယူကြတာပေါ့”
ခဏအကြာတွင် သူတို့လေးယောက် တောင်ထိပ်ပေါ်တွင် ရပ်လိုက်ကြသည်။ တောင်ထိပ် ရောက်သည်နှင့် တောင်ကြားအား စစ်ဆေးကြည့်တော့လေသည်။
“ဖယောင်းနီသီးက ဘယ်မှာလဲ” တောင်ကြားထဲကို စစ်ဆေးကြည့်သည့်တိုင် ဖယောင်းနီသီးကို မတွေ့သဖြင့် ဝေကုချန်းက မေးလိုက်လေသည်။ သူတွေ့ရသည့် အရာဆိ၍ အရိုးပြိုင်းပြိုင်းကျနေသော သစ်ပင်ခြောက်များသာ ဖြစ်ပေသည်။
“ဖယောင်နီးသီးက လုံးဝ မမှည့်သေးဘဲ ပေါ်လာမှာမဟုတ်ဘူး” တိုက်ယွမ်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် ဒီတောင်ကြားထဲက တစ်နေရာရာ ရှိနေတာကတော့ လုံးဝ သေချာတယ်။ မှည့်လာပြီဆိုတာနဲ့ သူ့ဘာသာ အလိုလို ပေါ်လာလိမ့်မယ်”
“ငါသိပြီ” ဝေကုချန်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“အို” ဆေးလုံးတောင်ကြားက စီနီယာအစ်ကို လီရို့နန် ဒီဘက်ကို လာနေတယ်။ ဘာလုပ်မလို့လဲ မသိဘူး” တုန်ရွှမ်းအာက အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကို ဦးဆောင်ရင်း ပြုံးလျက် သူတို့အား လက်ဝှေ့ရမ်းပြနေသော ကျောင်းတော်သားပုံစံ ဝတ်စားထားသည့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်လည်း ဆေးလုံးတောင်ကြားအကြောင်း ကြားဖူးလေသည်။
မည်သည့်နေရာတွင်မဆို၊ ဆေးပညာကို အထူးအလေးပေး လေ့လာကြသည့် အင်အားစုများ ရှိကြပေသည်။ ဟန်မင်းဆက်တွင် ဆေးဘုရင်တောင်ကြား ရှိသလို တုန်ရွှမ်းလောကကြီးတွင်လည်း ဆေးပညာရှင်အစည်းအရုံး ရှိပေသည်။ ယခု အရိပ်ကြယ်တွင်မူကား ဆေးလုံးတောင်ကြား ရှိပေသည်။
ထိုဆေးပညာအား အထူးအလေးပေး လေ့လာကြသည့် အင်အားစုများကို မည်သည့် အင်အားစုမှ သွားရန်မစချင်ကြချေ။ ထိုကဲ့သို့ သွားရန်စလိုက်ခြင်းလျှင် သူတို့ အကူအညီ လိုအပ်သည့်အခါ မည်သည့် ဆေးလုံးမှ ဖော်စပ်ပေးတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ဆေးလုံးတောင်ကြားတွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် ဆေးပညာရှင် ငါးယောက်ပြီး အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ အခြားမည်သည့်အင်အားစုမဆို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ဆေးပညာရှင် အရေအတွက်ထက် အများကြီး ပိုများပေသည်။ ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် ဆေးပညာရှင်တိုင်းသည် အရိပ်ကြယ်၏ နာမည်ကြီးများ ဖြစ်ကြပြီး သူတို့သွးသည့် နေရာတိုင်း လေးလေးစားစားဖြင့် ဆက်ဆံခံရသည့်လူများ ဖြစ်ကြသည်။
ထိုလီရို့နန်ဆိုသော လူသည် တတိယအလွှာသို့ ရောက်လာနိုင်သဖြင့် ဆေးလုံးတောင်ကြား၏ လက်ရွေးစင်တစ်ယောက် ဖြစ်မည်မှာ အသေအချာပင်။ သူ၊ ဝေကုချန်းနှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့သည် အချင်းချင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သိနေကြသည့်ပုံပင်။ သို့သော် ရန်ကိုင် မြင်သလောက် သူတို့ အချင်းချင်း ရင်းနှီးခြင်းမရှိပေ။
မကြာမီ လီရို့နန် သူတို့လေးယောက် ရှိနေသည့် နေရာဆီ ရောက်လာသည်။ ရောက်သည်နှင့် လက်သီးဆုပ်၍ ပြောလိုက်သည် “ညီလေးဝေတို့လည်း ရောက်လာပြီပေါ့”
ဝေကုချန်းကလည်း ပြန်၍ လက်သီးဆုပ်လျက် ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် “ကျုပ်မလာလို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊ မဟုတ်ဘူးလား”
တုန်ရွှမ်းအာနှင့် တိုက်ယွမ်တို့လည်း လီရို့နန်အား နှုတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။ လီရို့နန်ကလည်း ပြန်နှုတ်ဆက်လေသည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင် မည်သည့်နေရာက လာသလဲ၊ ဘယ်သူလဲ ဆိုသည်ကို မေးလိုက်သော်ငြား ဝေကုချန်းက သူဖိတ်ခေါ်ထားသော လူတစ်ယောက်ဟု ကြားဖြတ် ဝင်ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်တစ်ယောက် တတိယအလွှာဆီသို့ ရောက်လာနိုင်သည့် အပေါ် လီရို့နန် အတော်လေး အံ့အားသင့်မိသော်လည်း ဝေကုချန်မှ ခေါ်လာခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် အခြားဘာမှ ဆက်မေးမနေခဲ့ချေ။
“အစ်ကိုလီ၊ ဒီကိုလာတာ ကိစ္စတစ်ခုခု ရှိမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား” ဝေကုချန်းက မျက်လုံး မှေးစဉ်း၍ လိုရင်းကို တန်းသွားလိုက်သည်။
လီရို့နန်က ယဲ့ယဲ့လေးပြုံး၍ ပြန်ပြောလိုက်သည် “ညီလေးဝေ ဒီကို ရောက်လာပြီးပြီ ဆိုတော့ အဲ့ဒါဘာလဲ သိပြီးပြီးလား”
“ဖယောင်းနီသီးလို့ ခေါ်တယ်လို့ ပြောတာပဲ” ဝေကုချန်းက ပြန်ပြောလိုက်သည်။
လီရို့နန် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် တိုက်ယွမ်အား လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် နားလည်သွားသည့်ဟန်ဖြင့် သူ့နဖူးကိုပုတ်ကာ ပြောလိုက်လေသည် “မမေးသင်တဲ့ မေးခွန်းတွေ လျှောက်မေးနေမိပြန်ပြီ။ မိန်းကလေးတိုက်ယွမ် ရှိနေမှတော့ ညီလေးဝေ ကျိန်းသေ သိပြီးလောက်ပြီပေါ့။ ဒီလောကကြီးမှာ မိန်းကလေးတိုက်ယွမ် မသိတဲ့ ဆေးပင်မရှိလောက်တော့ဘူးလို့ ကျုပ်ထင်တာပဲ”
“စီနီယာအစ်ကိုလီ အရမ်း မြှောက်နေပြန်ပြီ။ တိုက်ယွမ်က နည်းနည်လေးပဲ သိထားတာပါ” တိုက်ယွမ်က ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ဟားဟား၊ မိန်းကလေးတိုက်ယွမ် နှိမ့်ချနေစရာ မလိုပါဘူး။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံး ချူချန်ဖုန်း၊ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်းက ဖန်ထျန်းဇုံနဲ့ မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းက ယင်စုတျယ်တို့တောင် ဒီအကြောင်းကို ငါပြောမှ သိကြတာ။ မဟုတ်ရင် အစ်ကိုလုံး အခုလို ငြိမ်ငြိမ်စောင့်နေကြမှာ မဟုတ်ဘူး။ တောင်ကြားထဲဆင်းပြီး အသီးကို လိုက်ရှာနေလောက်ပြီ”
လီရို့နန် ပြောသည်ကို ကြားလိုက်မှပဲ အကုန်လုံး တောင်ထွတ်ပေါ်တွင် ဘာကြောင့် ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်စောင့်နေကြသလဲ ဆိုသည်ကို ဝေကုချန်း နားလည်သွားခဲ့သည်။
လီရို့နန်သည် ထိုအကြာင်းကို စေတနာဖြင့် ပြောပြခြင်း မဟုတ်လောက်။ ထိုကဲ့သို့ အဖိုးတန်သော ရတနာတစ်ခုကို မလိုချင်သည့်လူ မည်သူမှ မရှိကြချေ။
အခြားသူများကို အသိပေးထားရခြင်းမှာ အခြားသူများ မဆင်မခြင် လှုပ်ရှားပြီး ဖယောင်းနီသီး ရင့်မှည့်နေသည့် ဖြစ်စဉ် အနှောင့်အယှတ်ဖြစ်အောင် လုပ်မိမည် စိုးသည့်အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လီရို့နန်အနေဖြင့် မပြောချင်သည့်တိုင်၊ ရောက်လာသည့် အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ချင်းစီတိုင်းကို ဖယောင်းနီသီးအကြောင်း လိုက်အသိပေးထားလေသည။
“အစ်ကိုလီက အရမ်းကို သဘောထားကြီးတာပဲ။ ဒီလောကကြီးအတွက် ကြိုးကြိုးစားစား အလုပ်လုပ်ပေးနေတာ ကျုပ်တကယ်ကို လေးစားသွားပြီ” ဝေကုချန်းက စိတ်ရင်းအတိုင်း ပြောသည့် ပုံစံမျိုးဖြင့် လက်သီးဆုပ်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။
သို့သော်လည်း လီရို့နန်မှာ ဝေကုချန်း၏ ချီးကျူးစကားကြောင့် မြောက်သွားခြင်းမျိုး မရှိဘဲ အလျင်အမြန်ပဲ ခေါင်းစဉ်ပြောင်းလိုက်လေသည် “ကျုပ်တို့ ဆေးလုံးတောင်ကြားနဲ့ ပူပေါင်းဖို့ ညီလေးဝေ စိတ်ဝင်စားလား မသိဘူး”
“ပူးပေါင်းဖို့လား” ဝေကုချန်း၏ မျက်လုံးမှေးစဉ်းသွားပြီး သူ့မျက်နှာထက် အဓိပ္ပါယ်သည့် အပြုံးတစ်ပွင့် ထွက်ပေါ်လာဲ့သည်။ “အစ်ကိုလီ၊ ဆေးပင်တွေ၊ အသီးတွေအကြောင်း ကျုပ်သိပ်မသိဘူး ဆိုပေမယ့် အခုသီးတဲ့ ဖယောင်းနီသီးက တစ်လုံးပဲသီးမှာဆိုတာ ကျုပ်သိတယ်။ အဲ့တစ်လုံးတည်းကို ဘယ်လိုဝေစုခွဲမှာလဲ”
“ငါ့ကို ပြီးအောင် ပြောခွင့်ပေးဦးလေ၊ ညီလေးဝေရလည်း” လီရို့နန်သည် ဝေကုချန်း ဤကဲ့သို့ ပြောလာမည်ကို ကြိုတင်မျှော်လင့်ထားသည့်ပုံပင်။ ထို့ကြောင့် နည်းနည်းလေးမှ စိုးရိမ်သွားခြင်းမရှိဘဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ ပြောလိုက်သည်။
“အဲ့ဒါကိုပြောလေ အစ်ကိုလီ၊ ကျုပ်နားထောင်နေမယ်” လီရို့နန် ဘာကြံနေလဲ ဆိုသည်ကို ဝေကုချန်း နားလည်ပေသည်။ သို့သော်လည်း ချက်ချင်းကြီး ငြင်းလိုက်၍ မဖြစ်။ တကယ်တော့ ဆေးလုံးတောင်ကြားကို ရန်စခြင်းသည် ကောင်းသည့်လုပ်ရပ်တစ်ခု မဟုတ်ချေ။
“ငါပြောချင်တာက ရှင်းပါတယ်။ ဖယောင်းနီသီးကို ငါအရင်ယူလိုက်မယ်။ ဖယောင်းနီသီးက တစ်လုံးတည်း ရှိတာဆိုပေမယ့် ဆေးပြန်ဖော်လိုက်မယ် ဆိုရင်တော့ ဆေးလုံး တစ်လုံးထက်မက ရမှာ သေချာတယ်” လီရို့နန်က ဝေကုချန်းကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ဝေကုချန်း၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိသည်ကိုမြင်သော် ဆက်ရှင်းပြလိုက်လေသည် “ငါသိသလောက်ဆို၊ မင်းတို့ လအရိပ်ခန်းမမှာ တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာမလား။ ပြီးတော့ အဲ့ဆေးပညာရှင်က တန်ခိုးရှင်အဆင့်ကို ချိုးဖျက်ထားတာ သိပ်ကြားသေးတာ မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါကြောင့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးလုံးတွေကို ဖော်စပ်ရင် အောင်မြင်နိုင်ချေ သိပ်မြင့်ဦးမည် မဟုတ်သေးဘူး။ ညီလေးဝေသာ ဖယောင်းနီသီးကို ရသွားရင် ဂိုဏ်းအကြီးကြီးတစ်ယောက်ယောက်ကို ဒီအတိုင်း အစိမ်းလိုက် စားခိုင်းဖို့ပဲရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့လိုသာ လုပ်လိုက်မယ်ဆိုရင် ဆေးအာနိသင်အများကြီး အလဟဿဖြစ်ကုန်မှာ”
ခဏလောက် ရပ်လိုက်ပြီးနောက် လီရို့နန်က ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားသည့် အမူအရာဖြင့် ဆက်ပြောလေသည် “အဲ့ဒါက မင်းတို့ အရိပ်လခန်းမတင် မဟုတ်ဘူး။ အခြားဂိုဏ်းတွေလည်း အဲ့အတိုင်း ဖြစ်နေတာ။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ဆေးလုံးတောင်ကြားကတော့ မတူတော့ဘူး။ ငါတို့ ဆေးလုံးတောင်ကြားမှာ တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် ဆေးပညာရှင် ငါးယောက်ရှိတယ်။ သူတို့ ငါးယောက်သာ အတူပူပေါင်းပြီး ဆေးဖော်စပ်လိုက်မယ်ဆိုရင် အနည်းဆုံး ဆေးလုံးဆယ်လုံးကျော်လောက် ဖော်စပ်နိုင်လိမ့်မယ်”
လီရို့နန် ဘာပြောချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ဝေကုချန်း အပြည့်အဝ နားလည်သွားလေပြီ။ ထို့ကြောင့် မျက်လုံးထပ်မံ မှေးစဉ်းလျက် လီရို့နန်ကို မေးလိုက်လေသည် “အစ်ကိုလီ ပြောချင်နေတာက ကျုပ်တို့သာ ဆေးလုံးတောင်ကြား ဖယောင်းနီသီးရအောင် ကူညီပေးမယ်ဆိုရင် ဆေးဖော်စပ်လို့ ရလာတဲ့ ဆေးလုံးတွေထဲက တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို ကျုပ်တို့ကို ပေးမယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ်။ ငါပြောချင်နေတာ အဲ့ဒါပဲ” လီရို့နန်က ထပ်ခါထပ်ခါ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ငါညီလေးဝေ တစ်ယောက်ကို အခုလို လာပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးက ညီလေးချူ၊ မိုးကြိုးမုန်းတိုင်းဂိုဏ်းက ညီလေးဖန်၊ မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းက ညီမလေးယင်စုတျယ်၊ အမွှာနှလုံးသားတောင်ကြားက ညီလေးချူနဲ့ မြူနှင်းမှုန်နန်းတော်က ညီလေးတန်တို့ကိုလည်း ပြောထားသေးတယ်”
“သူတို့ ဘာပြန်ပြောလဲ” ဝေကုချန်း မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။
“ဟားဟား။ သူတို့ကတော့ ဘာမှပြန်မပြောသေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို သူတို့ လက်ခံမယ်လို့ ငါယုံကြည်တယ်”
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၂)
လီရို့နန် ပါးစပ်ထဲရှိရာ လျှောက်ပြောနေမှန်း လူတိုင်း သိပေသည်။ သူသာ လူတိုင်းသာ ဖယောင်းနီသီးအား လက်လျှော့ရန် စည်းရုံးနိုင်မည်ဆိုမှသာလျှင် အမှန်တကယ် ထူးဆန်းနေမည်မှာ ဖြစ်ပေသည်။
ကိုယ့်လက်ထဲတွင် ရှိသည့်အရာကိုသာ ကိုယ်ပိုင်သည်။ လီရို့နန်၏ စကားသည် လုံးဝကို မယုံကြည်ရချေ။ ထို့အပြင် ဤမျှ အရေးကြီးသည့် ကိစ္စတစ်ရပ်ကို သူတို့ကဲ့သို့ ဂျူနီယာများက မည်ကဲ့သို့ ဆုံးဖြတ်နိုင်မည်လည်း။ လီရို့နန်သာ ဖယောင်းနီသီးအား ပြန်ယူသွားမည်ဆိုပါက သူ့ဂိုဏ်းမှ အကြီးအကဲများသည် သဘောတူညီချက်အတိုင်း လုပ်မည့်အစား ဖယောင်းနီသီးအား ရင်ဝယ်ပိုက်ပြီး အသေသာ ခံသွားပေလိမ့်မည်။ အခြားဂိုဏ်းများ စုပေါင်းပြီး သူတို့ဂိုဏ်းအား တိုက်ခိုက်မည်ဆိုလျှင်ပင် ဖယောင်းနီသီးမှာ ရှိပါလိမ့်ဦးမည်လား။
ထိုအချက်ကို ဝေကုချန်း ကောင်းကောင်း နားလည်ထားပေသည်။ သူသာ သဘောတူလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အားလုံး၏ ပစ်မှတ်ဖြစ်လာမည်မှန်း သိသည်။ ထို့ကြောင့် ချူချန်ဖုန်း၊ ဖန်ထျန်းဇုံ၊ ယင်စုတျယ်၊ ချူမင်ဟိုင်နှင့် ထန်ရုန်တို့ ထိုယုတ္တိမရှိသည့် ကမ်းလှမ်းချက်ကို သဘောမတူကြသေးခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ဝေကုချန်းသည် ဆေးလုံးတောင်ကြားအား ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း ငြင်းဆိုရလောက်သည်အထိ မရူးမိုက်သေးချေ။ ထို့ကြောင့် ခဏလောက် သေချာတွေးချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။ ခဏကြာမှသာ ယဲ့ယဲ့လေး ခေါင်းညိတ်၍ ပြန်မေးလိုက်သည် “ချူချန်ဖုန်း၊ ဖန်ထျန်းဇုံနဲ့ အခြားသူတွေသာ သဘောတူတယ်ဆိုရင် ကျုပ်တို့ လအရိပ်ခန်းမလည်း သဘောတူဖို့ အဆင့်သင့်ပဲ အစ်ကိုလီ။ ဒါပေမယ့် အစ်ကိုလီ…. ဟိုကောင်ကို သွားမေးပြီးသွားပြီလား”
ပြောပြီးသည်နှင့် အနားတွင်ရှိနေသော တောင်ကို မသိမသာ ညွှန်ပြလိုက်လေသည်။
လီရို့နန်မျက်နှာ ချက်ချင်းကို မဲ့သွားခဲ့သည်။ ဝေကုချန် မည်သူ့ကို ပြောနေမှန်း သူမသိဘဲ နေမည်လား။ ထို့ကြောင့် အရှက်မရှိပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “အခြားသူတွေ အားလုံးနဲ့ ပြောပြီးတော့မှ သူနဲ့ပြောမလားလို့တော့ လုပ်ထားတာပဲ”
ဝေကုချန်း ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်ပြီး ခေါင်းခါလျက် “ဒီကိစ္စက ဒီလောက် မရိုးရှင်းဘူးနော် အစ်ကိုလီ။ လူနည်းနည်းလေးပဲ ဆိုရင်တော့ ပူးပေါင်းလိုက်လို့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် လူတွေက အများကြီး ရှိနေတာ။ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေဆိုတာ အစ်ကိုလီလည်း သိတယ်မလား။ ကျုပ်အထင်တော့ သူနဲ့ အရင်ဆုံး သွားပြောလိုက်တာ ကောင်းလိမ့်မယ်။ သူနဲ့ သဘောတူညီချက် ရပြီးသွားမှ အခြားသူတွေနဲ့ ဆွေးနွေးလို့လည်း နောက်မကျသေးဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား”
လီရို့နန် သူ့မျက်နှာ အမူအရာကို ပြန်ထိန်းလိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်၍ ခေါင်းညိတ်ကာ “ညီလေးဝေပြောတာ မဆိုးဘူး။ ဒီလီ သေချာ စဉ်းစားကြည့်လိုက်မယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူနေသည့် တောင်ဆီသို့ ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ထွက်သွားလေသည်။
သူထွက်သွားပြီးနောက် ဝေကုချန်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် ရေရွတ်လိုက်သည် “ငါ့ကို ကျုပ်မပြည့်တဲ့ ငတုံးများ မှတ်နေလား မသိဘူး”
ဝေကုချန်း ပြောသည်ကို ကြားသော် ဘေးနားတွင် ရှိနေသော တိုက်ယွမ်က တခစ်ခစ် ရယ်မောလျက် ဝင်ပြောလိုက်လေသည် “ဆေးလုံးဂိုဏ်းက ငတုံးတွေမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ ပြောတာကို စီနီယာအစ်ကို စိတ်ထဲ ထားမနေနဲ့။ အခု သူနဲ့ မပူးပေါင်းလိုက်တာ မှန်သွားတယ်။ မဟုတ်ရင် စီနီယာအစ်ကို ကောင်းကောင်း ဒုက္ခရောက်မှာ”
“ငါသိတယ်” ဝေကုချန်းက အလေးအနက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “အဲ့ကိစ္စ ထားလိုက်တော့။ ဒီဖယောင်းနီသီး မှည့်လာတာ ကံကောင်းတာလား ကံဆိုးတာလားတောင် မသိတော့ဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် အနီးပတ်ပတ်လည်ရှိ တောင်းများကို ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဖယောင်းနီသီးအား အလုအယက် လုယူကြမည့် တိုက်ပွဲတွင် လူပေါင်းမည်မျှ သေကျေကြဦးမည်နည်း။
“အခုတော့ အဲ့လောက်ပဲနဲ့ ရပ်ထားလိုက်ကြရအောင်။ အခု ကျွန်မတို့ အရင်ဆုံး ကျင့်ကြံသင့်တယ်။ အခုလို အခွင့်အရေးမျိုးက လွယ်လွယ်ရနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ အစ်မတိုက်ယွမ်ပြောတဲ့ နေသုံးစင်ပေါ်လာမယ့် ဖြစ်စဉ်ကလည်း ပြီးဖို့ နည်းနည်း ကြာဦးမှာ။ ဒါကြောင့် အချိန်ရှိတုန်း လုံလစိုက်သင့်တယ်” တုန်ရွှမ်းအာက ဝင်ပြောလိုက်သည်။
ကျန်သုံးယောက်စလုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး နေရာအသီးသီးရှာကာ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လိုက်ကြပြီး လေထဲတွင် ပျံ့လွင့်နေသော ရစ်မူးအံ့ဩဖွယ်ရာ သင်းရနံ့ထဲ သူတို့ကိုယ်သူတို့ နစ်မြောစေလိုက်ကြလေသည်။
ဖယောင်းနီသီး မည်မျှ အဖိုးတန်မှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်သွားလိုက်သည်။ ဖယောင်းနီသီးသည် ရှေးဟောင်းမှတ်တမ်းများထဲတွင် ရေထားသကဲ့သို့ အမှန်တကယ် အစွမ်း ထက်ပေသည်။ ဖယောင်းနီသီး မရင့်မှည့်ခင် လူတစ်ယောက်၏ စိတ်ကို တည်ငြိမ်သွားစေနိုင်သော မွှေးရနံ့တစ်မျိုးကို ထုတ်လွှတ်ပေးသည်။ ထိုမွှေးရနံ့သည် လူ၏ စိတ်ကို တည်ငြိမ်သွားအောင် လုပ်ဆောင်နိုင်ရုံမက ထိုထွင်းသိမြင်နိုင်စွမ်းကိုလည်း တိုးမြှင့်ပေးပေသည်။
လက်ရှိတွင် နေတစ်စင်းသာ ပေါ်လာသေးသည်။ သို့တိုင် ဤမျှ အံ့ဩဖွယ် ကောင်းနေပါက နေသုံးစင်းသာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လျှင် မည်မျှ အံ့ဩဖွယ်ကောင်းလိုက်လေမည်နည်း။
ဝေကုချန်းနှင့် အခြားသူများဖြင့် အတူရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့် ချောင်းမြောင်း တိုက်ခိုက်ခံရမည်ကို ရန်ကိုင် စိတ်မပူချေ။ ထို့ကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို အရမ်းကြီး သတိထားမနေတော့ဘဲ ထိုရစ်မူးဖွယ်ရာ ခံစားချက်ထဲတွင်သာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် စီးမျောနေလိုက်တော့သည်။
ရန်ကိုင်ကိုယ်တိုင်သည် ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက် အနေဖြင့် သူ၏ သူတော်စင်ချီကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ထိန်းချုပ်တတ်ရန် လိုအပ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့စမှတ်သည် အခြားကျင့်ကြံသူ အများစုထက် ပိုကောင်းနေခဲ့သည်။ ယခု ဖယောင်းနီသီး ရနံ့၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် သူတော်စင်ချီအား မည်ကဲ့သို့ ပိုမိုကောင်းမွန်အောင် ထိန်းချုပ်ရမည်လဲ ဆိုသော အသစ်အသစ်သော အကြံဥာဏ်အသစ်များ ထပ်ရလာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ချီ ထိန်းချုပ်ခြင်း နည်းလမ်းသစ်ရား စူးစမ်းရာတွင် နစ်မြောနေစဉ် ဝေကုချန်း၊ တုန်ရွှမ်းအာနှင့် တိုက်ယွမ်တို့သည်လည်း အသီးသီး ဥာဏ်အလင်းပွင့်နေကြသည်။
သူတို့သာမဟုတ် အခြားတောင်ပေါ်များရှိ ကျင့်ကြံသူများမှာလည်း အချိန်မဖြုန်းကြဘဲ ဖယောင်းနီသး၏ မွှေးရနံ့ အသက်ဝင်နေတုန်း တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ ကျင့်ကြံနေကြလေသည်။
ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့ ရောက်ပြီး နေ့တစ်ဝက်ကြာပြီးနောက် ငြိမ်းချမ်းတင်းမာနေသော အခြေအနေတစ်ရပ်သည် အားလုံးကြား ပေါက်ဖွားလာခဲ့သည်။ အကုန်လုံးသည် အချင်းချင်း မျက်ခြေမပြတ် စောင့်ကြည့်နေရင်း ဖယောင်းနီသီး၏ မွှေးရနံ့များ ပေးစွမ်းသော အကျိုးအမြတ်များကို ရနိုင်သလောက် ယူနေကြသည်။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့် လူများ ထပ်ထပ်၍ ရောက်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အကုန်လုံး တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေသည်ကို မြင်သော် ထိုလူသစ်များ စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း မည်သူမှ မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားဘဲ နေရာတစ်ခုရှာကာ အလျင်အမြန်ပဲ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ သိပ်သည်းမက်မောဖွယ်ကောင်းသော သင်းရနံ့ကို ရှုရှိုက်ပြီးနောက် အကုန်လုံး၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အံ့အားသင့်နေရာမှ တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်ကုန်ကြလေသည်။
အချိန်တစ်ခုသို့ရောက်သော် မိုးပြာရောင်ဝတ်ရုံ ဝတ်ထားသည့် ငယ်ရွယ်ပုံပေါက်သော လူတစ်ယောက် တစ်ယောက်တည်း ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုလူသည် တတိယအလွှာ၏ အတွင်းပိုင်းထဲသို့ သွားရန် ကြိုးစားနေသော လူဖြစ်ပေသည်။ သို့သော်လည်း သူရောက်သည်မှာ အနည်းငယ် နောက်ကျသွားသဖြင့် တောင်ထွတ်အားလုံး လူပြည့်နေခဲ့လေပြီ။ ပတ်ပတ်လည်အား အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး နေရာလုလျှင် ကောင်းမလား တွေးလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုအကြံအား အလျင်အမြန်ပဲ ပယ်ချလိုက်လေသည်။
သူဤခန္ဓာကိုယ်အား အပိုင်စီးထားသည်မှာ သိပ်မကြာသေးချေ။ အပြာရောင် မိုးကောင်ကြီးကိုလည်း မြင်ပင် ပြန်မမြင်ရသေးချေ။ ထို့အတွက်ကြောင့် လောလောဆယ် အာလုံး အာရုံစိုက်စရာ မဖြစ်အောင် နေသည်မှာ ပိုကောင်းပေသည်။
သို့သော်လည်း မနီးမဝေးတွင် တင်ပလင်ခွေထိုင်နေသော ရန်ကိုင်ကို မြင်လိုက်ချိန် ထိုလူ၏ အကြည့်ထဲ အံ့အားသင့်ရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား ဤနေရာတွင် လာတွေ့ရမည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
သို့သော်လည်း ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့အမူအရာ အေးစက်မှုန်ကုတ်လာခဲ့သည်။
သူ၏ အဖိုးအတန်ဆုံး ရတနာကို ယူသွားသည့်လူမှာ ထိုလူငယ်လေးမှန်း သူသေချာ သိပေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုလူငယ်လေး၏ အနီးသို့ ရောက်လာပြီးသည့်တိုင် သူ့ရတနာ၏ တည်ရှိမှုကို မခံစားမိခဲ့ချေ။
ထိုကောင်လေး သူ့ရတနာကို တကယ်ကြီး စုပ်ယူလိုက်နိုင်သည်လား။ သူ့အမြင်တွင် ထိုကဲ့သို့ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ထိုရတနာထဲတွင် ကိန်းအောင်နေသော စွမ်းအင်ကို အခြား မည်သူ့ထက်မဆို သူပိုသိပေသည်။ သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့် မဆိုထားနှင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ပညာရှင်ပင်လျှင် ထိုရတနာထဲတွင် ရှိနေသော စွမ်းအင်ကို တစ်ရက်နှစ်ရက်အတွင်း အပြီးသန့်စင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့အပြင် ထိုကဲ့သို့ စုပ်ယူရင်း အတွင်းဒဏ်ရာပင် ရသွားနိုင်သေးသည်။
သို့သော်လည်း ထိုမဖြစ်နိုင်ဟု ထင်ရသော ထူးဆန်းလွန်းလှသည့် အမှန်တရားသည် သူ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ရှိနေသည်။ ထိုသူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သည် သူ့ရတနာကို ရသွားသည်။ ထို့နောက် ကျောက်စက်ပန်းဆွဲ လိုဏ်ဂူမှ ထွက်သွားသည်။ သူထိုသို့ ထွက်သွားပြီး တစ်နာရီပင် မပြည့်တတ်သေးခင်မှာပဲ သူ့ရတနာ၏ အရှိန်အဝါလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ သူမည်သို့ပင် ကြိုးစားအာရုံခံစေကာမူ သူ့ရတနာကို အာရုံခံမရတော့ချေ။
သို့သော်လည်း ထိုကောင်လေးသာ သူ့ရတနာကို အမှန်တကယ် စုပ်ယူလိုက်မည် ဆိုပါက ယခုအချိန်အထိ အသက်ရှင်နေစရာ အကြောင်းမရှိချေ။
ထိုနားမလည်နိုင်သော အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ထိုလူအတော်လေး စိတ်ညစ်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူမသိသည့်အချက်သည်ကား သူ့ရတနာကို စုပ်ယူသွားသူမှာ ရန်ကိုင် မဟုတ်ဘဲ ဝိဥာဉ်ကြာပန်း ဖြစ်နေသည်ဆိုသော အချက်ကိုပင် ဖြစ်လေသည်။ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသည် သူ့အဖိုးတန် ရတနာကို စုပ်ယူပြီး ခုနှစ်ရောင်ခြယ်ဝိဥာဉ်ကြာပန်း အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲနေလေပြီ။
သူစိတ်ရှုပ်နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေစဉ်မှာပဲ သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့် လူငယ်လေး ရုတ်တရက် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး သူ့တည့်တည့်သို့ စိုက်ကြည့်လာခဲ့သည်။ အကြည့်ချင်း တစ်ချက် ဆုံးသွားပြီးနောက် ထိုလူသည် ပုံမှန်အတိုင်း အကြည့်လွှဲဖွယ်လိုက်ပြီး မနီးမဝေးတစ်နေရာတွင် နေရာတစ်ခုရှာလျက် အားလုံးကဲ့သို့ ထိုင်ချလိုက်သည်။
အနီးနားတွင် ရှိနေသော ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်နေခဲ့သည်။
သူ့ဘာသာ တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေစဉ် တစ်ယောက်ယောက်မှ သူ့အား သတ်ဖြတ်လိုသည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ကို ခံစားမိသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသည့်လူအား လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ ချူချန်ဖုန်း ဖြစ်မည်ဟု ထင်ထားသော်ငြား ချူချန်ဖုန်း မဟုတ်ဘဲ အခြားလူတစ်ယောက် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ထိုလူမှာလည်း အခြားလူမဟုတ်၊ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကန်ထဲသို့ ဝင်သွားသည့် လူများအနက် တစ်ယောက် ဖြစ်ပေသည်။
ကျင့်ကြံနေရင်း နှောင့်ယှတ်ခံလိုက်ရသဖြင့် ရန်ကိုင် စိတ်ညစ်သွားသည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်ပေသည်။
ထိုလူသည် အရမ်းကြီး အားမကောင်းလှ။ သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင်သာ ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင် မှတ်မိသလောက်ဆို ထိုလူ၏ဂိုဏ်းကို တိမ်မီးတောက်တောင်ကြားဟု ခေါ်ပေသည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ထဲသို့ ဝင်စဉ်က သူနှင့်အတူ လူအိုကြီးတစ်ယောက်၊ လူငယ်လေးတစ်ယောက် ပါခဲ့ပေသည်။ သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင် သူတစ်ယောက်တည်းသာ ရောက်လာခဲ့သည်။ အခြားနှစ်ယောက် ဘာဖြစ်သွားသလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိ။
ထိုလူ ဘာကြောင့် သူ့အား သတ်ချင်နေရသနည်း။ သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ ရောက်သည့် အချိန်မှစ၍ ချူချန်ဖုန်းမှတပါး အခြားမည်သူနှင့်မှ ကတောက်ကဆ မဖြစ်ခဲ့သလို မည်သူ့ကိုမှလည်း ရန်မစခဲ့ချေ။ သူ့လျှို့ဝှက်ချက်များကိုလည်း မည်သူ့ကိုမှ ထုတ်မပြခဲ့ချေ။ သူ့လျှို့ဝှက်ချက်များကို မြင်ခဲ့သူများနှင့် သူအား တိုက်ခိုက်ခဲ့သူအားလုံး အသက်ပျောက်ကုန်ကြလေပြီ။ အကြောင်းမရှိဘဲ သတ်ဖြတ်ချင်စိတ်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ခြင်း ခံရသည့်အတွက် ရန်ကိုင် စိတ်ညစ်နေခဲ့သည်။
“ဂျူနီယာမောင်လေးရန် တစ်ခုခု ရှာတွေ့လို့လား” ရန်ကိုင်၏ အရှိန်အဝါ ပြောင်းလဲသွားသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သော် တိုက်ယွမ်က မျက်လုံးဖွင့်ကာ မေးလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် အတွေးနက်နေသည်ကို မြင်သော် တိုက်ယွမ်လည်း မနေနိုင်ဘဲ မေးလိုက်မိသည်။
“မတွေ့ပါဘူး” ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်ပြီး အစောပိုင်းက သူ့အား စိုက်ကြည့်သွားသည့် လူအား ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည် “အဲ့လူဘယ်သူလဲ ခင်ဗျားသိလား”
တိုက်ယွမ်လည်း ရန်ကိုင် ကြည့်နေသည့်လူအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူကို မြင်ပြီးနောက် ရှင်းပြလိုက်လေသည် “သူက တိမ်မီးတောက်တောင်ကြားရဲ့ အဓိကတပည့် လူရီပဲ။ ဘာလို့လဲ။ ဂျူနီယာမောင်လေးရန် သူနဲ့ ပြဿနာ ဖြစ်ထားလို့လား”
လူရီလား ရန်ကိုင် ထိုနာမည်ကို သေချာ မှတ်ထားလိုက်ပြီး ခေါင်းခါ၍ “မဟုတ်ပါဘူး။ ကျုပ်နဲ့ ဟိုတစ်ခါလောက်က တွေ့ဖူးခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဒီကောင် ကျုပ်ကို ရန်လိုနေတယ်။ ဒါကြောင့် မေးကြည့်လိုက်တာ”
တိုက်ယွမ်၏ မျက်လုံးထဲ အလျင်းတစ်ချက် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး အနည်းငယ် ထူးဆန်းဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည် “ဒီလူရီက ပုံမှန်ဆို အခြားလူတွေကို ရန်လိုက်စတတ်တဲ့ လူစားမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ငါသူနဲ့ မရင်းနှီပေမယ့် သူနဲ့ စကားနည်းနည်းတော့ ပြောဖူးတယ်။ တိမ်မီးတောက်ဂိုဏ်းမှာဆိုရင်လည်း သူက အတော် ကျော်ကြားတာ။ သူဘာလို့ မောင်လေးရန်ကို ရန်လိုနေတာလဲ”
“ကျုပ်လည်း အဲ့ဒါကိုပဲ သိချင်နေတာ” ရန်ကိုင် သွားပေါ်အောင် ပြုံးဖြီးလိုက်သည်။
တိုက်ယွမ်သည် ရန်ကိုင်နှင့် လူရီကြားတွင် ပြဿနာ တစ်ခုခု ဖြစ်ထားသည်ဟု ထင်မှတ်သွားခဲ့ပြီး မျက်မှောင်လေးကြုတ်လျက် ပြောလိုက်လေသည် “လူရီက တိမ်မီးတောက် ဂိုဏ်းချုပ် လူရှန်းတုန်ရဲ့ သားပဲ။ တိမ်မီးတောက်ဂိုဏ်းက ထိပ်တန်းအင်အားစုတစ်ခု မဟုတ်ပေမယ့် အဆင့်နိမ့်တဲ့ အထဲတော့မပါဘူး။ ပြဿနာသေးသေးလေ ဆိုရင်တော့ ငါဝင်ဖြေရှင်းပေးလို့ ရလောက်တယ်။ လူရီရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားနဲ့ဆို ပြဿနာကို အလွယ်လေး ဖြေရှင်းလို့ရလောက်တယ်”
“မလိုဘူး” ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။ သူနှင့်လူရီကြား မည်သည့် ပြဿနာများ မရှိသည့် အချက်ကို ဘေးဖယ်ထားလျှင်ပင် သူနှင့်လူရီကြား ပြဿနာရှိလျှင်ပင် သူ့ပြဿနာကို ဖြေရှင်းရန် အတွက် အခြားသူများ၏ အကူအညီကို မလိုချေ။ အခြားသူသာ သူ့အား အရင်ပြဿနာ လာမရှာလျှင် ရန်ကိုင်ကလည်း ပြဿနာ အရင်သွားရှာတတ်သည့် လူစားမျိုးမဟုတ်ချေ။ သို့သော် သူ့အား လာပြဿနာရှာမည် ဆိုပါက တစ်ခါတည်း အမြစ်ပါမကျန် ရှင်းပစ်လိုက်ပေမည်။
ရန်ကိုင် သူမ အကူအညီအား ငြင်းလိုက်သည်ကို မြင်သော် တိုက်ယွမ်လည်း ဘာမှ ထပ်ပြောမနေတော့ဘဲ သူမဘာသာ ပြန်ကျင့်ကြံတော့မည် အပြု ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်၏ အကြည့် တစ်နေရာဆီသို့ ရောက်သွားပြီး မေးလိုက်သည် “အဲ့လူကကော ဘယ်သူလဲ”
တိုက်ယွမ်လည်း ရန်ကိုင် အကြည့်အတိုင်း လိုက်ကြည့်လိုက်ရာ မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို သွားတွေ့လေသည်။ ထိုလူကိုမြင်လိုက်သည့်နောက် တိုက်ယွမ်၏ ခန္ဓာကိုယ် မဆိုသလောက်ကလေး တုန်တက်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ သူမအကြည့်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် အလေးအနက် လေသံဖြင့် တိုးတိုးလေး သတိပေးလိုက်လေသည် “ဂျူနီယာမောင်လေးရန်၊ နင်သူ့အကြောင်း သိပ်မစပ်စုမိစေနဲ့။ သူကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းက လာတယ်ဆိုတာကိုတော့ ငါသိတယ်။ အခြားအရာတွေကိုတော့ မသိဘူး”
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၃)
ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းပေကိုး။ ချူချန်ဖုန်း ထိုလူအား ခခယယဖြင့် ဆက်ဆံနေသည်ကို မြင်ပြီးနောက် သူ့စိတ်ထဲ မသင်္ကာ ဖြစ်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်သည်သာ ချူချန်ဖုန်းအား ထိုကဲ့သို့ သူ့ကိုသူ နှိမ့်ချအောင် လုပ်နိုင်ပေသည်။ သူ့ဘက်မှ ကြီးကြီးမားမား နစ်နာသွားရသည့်တိုင် ချူချန်ဖုန်းအနေဖြင့် ဒေါသကိုမြိုသိပ်ပြီး ငြိမ်ခံနေရုံမှတစ်ပါး အခြားဘာမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ချေ။
တိုက်ယွမ်သည် ရန်ကိုင် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်း မည်မျှ အာကောင်းသည်အား မသိမည်ကို ကြောက်နေသည့်အလား အလေးအနက်ဖြင့် ဆက်ရှင်းပြလိုက်သည် “အရိပ်ကြယ်ပေါ်မှာ အားအကောင်းဆုံးဂိုဏ်းတွေက ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်း၊ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲဂိုဏ်း၊ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်းတွေလို့ ပြောနေကြပေမယ့် ကြယ်ဂိုဏ်းဧကရာဇ်ဂိုဏ်း၊ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်းကြား ဘယ်လောက် ခွန်အား ကွာခြားချက် ကြီးမားလဲဆိုတာကို အင်အားစုကြီးတိုင်းသိတယ်။ ငါကြားသလောက်ဆို ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှာ တန်ခိုးရှင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် အယောက်တစ်ရာကျော်တောင် ရှိတယ်တဲ့။ အဲ့လောက်များတဲ့ အရေအတွက်ကို ကောင်းကင်တိုက်ပွဲဂိုဏ်းနဲ့ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်းတို့က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သွားယှဉ်နိုင်မှာလဲ။ အဲ့ဒါတင်မကသေးဘူး။ သူတို့မှာ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မှော်ရတနာတွေလည်း အများကြီး ရှိသေးတယ်တဲ့”
“အဲ့လောက်တောင် အားကောင်းတာလား” ရန်ကိုင် လုံးဝကို ထိတ်လန့်သွားခဲ့လေပြီ။ တန်ခိုးရှင်အထွဋ်အထိပ်အဆင့် အယောက်တစ်ရာကျော်ရှိသော အင်အားစုတစ်ခုသည် မည်မျှ အကောင်းလိုက်မည်နည်း။
“ဟုတ်တယ်။ သူတို့တွေက တစ်ခါမှ လူသိရှင်ကြား တပည့်လက်မခံတော့ ဂိုဏ်းသား စုစုပေါင်း အရေအတွက်က အတော်တော်လေး နည်းတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ သူတို့ဂိုဏ်း သိပ်မကျော်ကြားတာ ပါတယ်”
“ဒါဆို သူတို့မှာ တန်ခိုးရှင်အဆင့် တစ်ရာကျော်ရှိမှန်း ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လိုသိတာလဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။
“ငါလည်း သေချာမသိဘူး။ ဒါပေမယ့် အရိပ်ကြယ်ရဲ့ သမိုင်းမှတ်တမ်းတွေအရ ကောင်းချီးကံတရားတွေနဲ့ ပြည့်စုံပြီး ကြယ်ဧကရာဇ်တောင်က ပညာရှင်တွေနဲ့ တွေ့ခဲ့တဲ့ လူတွေအကုန်လုံးကို ကျင့်ကြံဖို့ ကြယ်ဧကရာဇ်တောင်ဆီ ခေါ်သွားကြတယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့် အဲ့လိုဖြစ်တာ အရမ်း နည်းလွန်းတယ်” တိုက်ယွမ်က ရှင်းပြလိုက်တယ် “ကြယ်ဧရာဇ်တောင်က လူတွေက အဲ့ကြယ်ဧကရာဇ်တောင်ကနေ ခွာခဲတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့မှာ လူအရေအတွက် နည်းတယ်ဆိုပေမယ့် အခြားသူတွေသာ သူတို့ကို လာရန်မစသရွေ့ သူတို့လည်း အလကားသက်သက် သွားရန်မစဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်ယောက်က သူတို့ကို သွားရန်စရင်တော့…”
ထိုနားသို့ ရောက်သည့်အခိုက် တိုက်ယွမ်၏ ခန္ဓာကိုယ် တုန်တက်သွားသည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင် မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွားခဲ့သည်။
သူ့စိတ်ထဲ ထိတ်လည်း ထိတ်လန့်မိသွားခဲ့သည်။ မိုးမြေဘယ်လောက် ကျယ်သည်ကိုမှ မသိဘဲ ထိုမျှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသည့် တည်ရှိမှုကြီးတစ်ခုကို သွားရန်စမိလိုက်သည့်လူ တစ်ယောက် ကံသည် မည်မျှ ဆိုးလိုက်မည်နည်းဟုလည်း တွေးလိုက်မိသည်။
တိုက်ယွမ်က သူမ၏ အသံကို ပိုတိုးလျက် ပြောလိုက်သည် “ပြောရရင် ဆယ်စုနှစ်တိုင်း၊ ဆယ်စုနှစ်တိုင်းမှာ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းက သူတို့ရဲ့ လူငယ်မျိုးဆက် တပည့်တွေကို အတွေ့အကြုံ ထွက်ရှာခိုင်းလေ့ရှိတယ်။ အဲ့တပည့်တွေ အကုန်လုံးက အမြဲတမ်း နှိမ့်နှိမ့်ချချပဲ နေပြီး သူတို့ရဲ့ အဆင့်အတန်းကို ဘယ်တော့မှ ထုတ်မပြောဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းဆီ ပြန်မရောက်မချင်း သူတို့ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းက လာတယ်ဆိုတာကို မသိသွားကြတာတွေတောင် ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်း ရှေးဟောင်းမှတ်တမ်းထဲမှာ ငါဖတ်ဖူးတာကို ပြောတာနော်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ထောင်လောက်တုန်းက ရှေးဟောင်းယန်ဂိုဏ်းလို့ ခေါ်တဲ့ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး၊ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်းတို့နဲ့ ယှဉ်နိုင်ခဲ့ အင်အားစုတစ်ခု ရှိခဲ့တယ်တဲ့။ အဲ့တုန်းက ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းက တပည့်တစ်ယောက် အတွေ့အကြုံ ထွက်ရှာရင်း ရှားပါးအဖိုးတန်တဲ့ ရတနာတစ်ခုကို ရလိုက်တာပေါ့။ အဲ့ဒါကို ရှေးဟောင်းယန်ဂိုဏ်းကလူတွေ မြင်သွားတော့ အဲ့လူငယ်လေးကို ချောင်းသတ်ပြီး သူ့ရတနာကို လုသွားပါရော။ အဲ့လိုဖြစ်ပြီး တစ်လလောက်လည်း ကြာရော.. ရှေးဟောင်းယန်ဂိုဏ်း တစ်ဂိုဏ်းလုံး သုတ်သင်ခံလိုက်ရတယ်။ တစ်ဂိုဏ်းလုံး အမြစ်ဖြတ်ခံလိုက်ရတာ ရိုးရိုမဟုတ်ဘူး။ ညတွင်းချင်း အမြစ်ဖြတ်ခံလိုက်ရတာ”
ရန်ကိုင် မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။
ရှေးဟောင်းယန်ဂိုဏ်း ဖျက်စီးခံရသည့် လက်သည်တရားခံမှာ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်း ဖြစ်ကြောင်း သံသယရှိစရာ မလိုချေ။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး၊ မိုးကြိုးမုန်တိုင်ဂိုဏ်း တို့နှင့် အဆင့်တူ အင်အားစုတစ်ခုကို ညတွင်းချင်း အမြစ်ဖြတ်ပစ်နိုင်သည့် အင်အားမှာ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်း မည်မျှ အားကောင်းသလဲ ဆိုသည့် အချက်ကို ထင်ထင်ရှားရှား မီးမောင်းထိုးပြနေသည်။
တိုက်ယွမ်က ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် ဆံပင်ကို နားသယ်နောက်သပ်တင်ရင်း ပြောလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ထောင်တုန်းက ဖြစ်သွားတာဆိုတော့ အမှန်လား အမှားလား ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ဂိုဏ်းက အကြီးအကဲတွေကတော့ ဒီအကြောင်းကို ဘယ်တော့မှ ဘယ်တော့မှ ထုတ်မပြောဖို့ တားမြစ်ထားကြတယ်။ ဒါပေမယ့် အရိပ်ကြယ်ပေါ်မှာ မီတာတစ်ထောင် ပတ်ပတ်လည် ဘာမြက်ပင်၊ ဆေးပင်မှ မပေါက်တဲ့ မဟာတောင်ကြားဆိုတဲ့ နေရာတစ်နေရာ ရှိတယ်။ အဲ့နေရာတစ်ခုလုံးက သိပ်သည်းလွန်းတဲ့ ယင်ချီတွေနဲ့ ပြည့်နေတာ။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် အဲ့နေရာက အရင်တုန်းက ရှေးဟောင်းယန်ဂိုဏ်း တည်ရှိခဲ့တဲ့ နေရာပဲ။ ကျင့်ကြံသူတွေကတော့ အဲ့မဟာတောင်ကြားကို ရတနာရှာဖို့ သွားလေ့ရှိတယ်။ အဲ့မှာ ရှားပါးအဖိုးတန်တဲ့ ရတနာတွေ အများကြီးပဲတဲ့။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူမှတော့ အဲ့လိုရတနာတွေကို ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး။ အဲ့အစား သေပဲသေကုန်ကြတယ်”
“ခင်ဗျား ရောက်ဖူးလား” ရန်ကိုင်က တိုက်ယွမ်အား အပြုံးဖြင့် မေးလိုက်သည်။ တိုက်ယွမ်သည် ကောလဟာလများဟုသာ ပြောနေသော်လည်း သူမလေသံအရ အတော်လေး သူမပြောနေသည့်အပေါ် အတော်လေး ယုံကြည်နေသည့်ပုံပေါက်သည်။ ထို့ကြောင့် မဟာတောင်ကြားဆီသို့ သူမကိုယ်တိုင် ရောက်ဖူးခြင်း ဖြစ်လောက်ပေသည်။
“ရောက်ဖူးတယ်” တိုက်ယွမ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် ဘာမှမရလိုက်ဘူး။ ဘာမှမရလိုက်တဲ့အပြင်ကို ယင်ချီတွေ ငါ့ကိုယ်ထဲ ကျူးကျော်တာတောင် ခံလိုက်ရသေးတယ်။ ဂိုဏ်းဆီ ပြန်ရောက်ပြီး အတော်လေး အချိန်ယူ ကုသပြီးတော့မှပဲ အဲ့ယင်ချီတွေကို ခန္ဓာကိုယ်ထဲကနေ ပြန်ထုတ်လိုက်နိုင်တယ်။ ဂျူနီယာမောင်လေးရန် စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုရင် ကိုယ်တိုင် သွားကြည့်လို့ရတယ်နော်။ ဒါပေမယ့် သေချာတော့ သတိထားပေါ့”
“အားတဲ့တစ်နေ့ သွားကြည့်လိုက်မယ်” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သို့သော် အမှန်တကယ်သွားရန် မစီစဉ်ထားချေ။ ရှေးဟောင်းယန်ဂိုဏ်း ပျက်စီးသွားခဲ့သည်မှာ နှစ်ပေါင်း နှစ်ထောင်လောက် ကြာနေပေပြီ။ ထိုနေရာတွင် ရတနာများစွာ ရှိနေပြီး မည်သူမှ အဖိုးတန် ရတနာ များများစားစား မရခဲ့ဟု ဆိုသော်ငြား နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင်ကြာပြီးမှ ထိုနေရာသို့ အပြေးအလွှားသွား ရတနာရှာခြင်းသည် စကာပေါက်ဖြင့် ရေခံခြင်းနှင့် တူပေသည်။ ထို့ကဲ့သို့ အချိန်ကုန်၊ လူပင်ပန်းခြင်းသာ အဖတ်တင်မည်ဖြစ်သော အလုပ်ကို ရန်ကိုင် စိတ်မဝင်စားချေ။
“ဟဲဟဲ” ရန်ကိုင် အမူအရာကိုမြင်သော် တိုက်ယွမ်လည်း ထိုအကြောင်း ဆက်မပြောတော့ဘဲ ခေါင်စဉ် ပြောင်းလိုက်လေသည် “ပုံမှန်အားဖြင့် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းက လူတွေကို သတိပြုမိဖို့ မလွယ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုတစ်ကြိမ်တော့ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ကျေးဇူးကြောင့် သူတို့ ဘယ်သူလဲ သတိပြုမိဖို့ လွယ်သွားတယ်။ ငါဒီကို မလာခင်တုန်းက ဆရာကငါ့ကို တစ်ကိုယ်တော် လှုပ်ရှားနေတဲ့ လူတွေ၊ မျက်နှာစိမ်းတွေကို သေချာသတိထားဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် ဂျူနီယာမောင်လေးရန်ကို စစတွေ့ချင်တုန်းက နင့်ကို ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းက လူလို့တောင် ထင်မိသွားသေးတယ်…”
ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ တိုက်ယွမ် သူ့အား ထိုကဲ့သို့ ထင်ခဲ့လိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သို့သော်လည်း သူမ ထင်ချင်လည်း ထင်လောက်စရာပင်။ ရန်ကိုင်သည် အရိပ်ကြယ်ပေါ်မှ မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် လူတော်တော်များများအတွက် သူသည် မျက်နှာစိမ်းတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်လေးဖြင့် သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ တတိယအလွှာသို့ ရောက်နိုင်သည့်အတွက်ကြောင့် သူ့ပင်ကိုယ် အရည်အချင်းသည် အတော့်ကို မြင့်ရပေမည်။ ထိုအချက်အားလုံး ပေါင်းစုံပြီး တိုက်ယွမ်သည် သူ့အား ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ လူတစ်ယောက်ဟု အထင်လွဲသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုအကြောင်းကို ကြားပြီးနောက် အင်ပါယာမြို့တော်ဂိုဏ်းမှ မန်ဟုန်လျန်နှင့် အစွန်းရောက်ဂိုဏ်းတို့မှ ဟွမ်ရှီတို့သည်လည်း သူ့စွမ်းရည်ကို မြင်ပြီးနောက် သူ့အား ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ လူတစ်ယောက်ဟု အထင်လွဲသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်လောက်မည်ဟု ရန်ကိုင် ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ သူ့အား ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ လူဟု ထင်သွားသည့် အတွက်ကြောင့် မန်ဟုန်လျန် ချက်ချင်း ကြောက်ကြောက်လန့်လန့် ဖြစ်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
တိုက်ယွမ်သည်လည်း ထိုကဲ့သို့ ထင်ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် ဝေကုချန်း ရင်းနှီးနေသည်ကို သိပြီးနောက် ထိုခန့်မှန်းချက်ကို ချက်ချင်း ပယ်ချလိုက်သည်။ အကြောင်းမှာ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ လူများသည် မည်သူနှင့်မှ အဆက်အဆံ မလုပ်ဘဲ တစ်ကိုယ်တည်းသာ နေတတ်ကြသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
ဤနေရာသို့ ရောက်ပြီး မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို မြင်ပြီးနောက် ထိုလူသည်သာ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ လူဖြစ်ကြောင်းကို ချက်ချင်း တန်းသိလိုက်လေသည်။
စကားနည်းနည်းပါးပါး ပြောပြီးနောက် ဘာမှ ထပ်ပြောစရာ မရှိတော့သည့်အခါ မျက်လုံးပြန်ပိတ်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်ကျင့်ကြံနေလိုက်ကြသည်။
ရဲရဲတောက်နီမြန်းနေသော နေလုံးသည် မြင့်တက်သထက် မြင့်လာနေခဲ့သည်။
လေထဲရှိ အသီးရနံ့မှာလည်း ပိုပို၍ အားကောင်းလာနေခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် မြေပြင်တစ်ခုလုံး တုန်ခါလာပြီး အားကောင်းသော စွမ်းအင်လှိုင်းများ ထွက်ပေါ်လာသည်။
ထိုရုတ်တရက် အဖြစ်အပျက်ကြောင့် တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေသည့် ကျင့်ကြံသူများ ဖြူလျော်သွားကြပြီး အကုန်လုံး မျက်လုံးပွင့်လာခဲ့ကြလေသည်။ မျက်လုံးပွင့်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အကုန်လုံး တောင်ကြားထဲသို့ အလန့်တကြား စိုက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။
တောင်ကြားတစ်ခုလုံး ကြောက်မက်ဖွယ်စွမ်းအားတို့ ကိန်းအောင်နေသော အနီရောင် မြူခိုးထုကြီးဖြင့် ပြည့်လာနေခဲ့သည်။
အနီရောင်မြူခိုးထုသည် ရုတ်တရက်ကြီး ထွက်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ အစောပိုင်းက ရှိမနေခဲ့ချေ။ ကျင့်ကြံသူများ ကြည့်လိုက်ချိန် မြူခိုးများ တရိပ်ရိပ် တက်လာနေခဲ့ကာ မျက်တောင် တစ်ခတ်အတွင်း တောင်ကြားတစ်ခုလုံး ပြည့်သွားခဲ့လေသည်။
ရုတ်တရက် အားကောင်းလှသည့် အပူစွမ်းအင်များ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ရာ လေပူပြင်းများသည်လည်း သဲမီးတောက်နယ်မြေ တတိယအလွှာ၏ နေရာလပ်မကျန် စတင် တိုက်ခတ်လာကြလေသည်။
ထိုကဲ့သို့ တစ်ကြိမ် ဖြစ်ပြီးသွားသဖြင့် ဒုတိယတစ်ကြိမ် ဖြစ်လာသည့်အခါ ကျင့်ကြံသူများ အရမ်းကြီး အံ့အားသင့်မနေကြတော့ချေ။ အပူလှိုင်းသည် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော်ငြား သူတို့အား မည်သည့် အန္တရာယ်မှ မဖြစ်စေချေ။
လေပူပြင်းများသည် အားလုံးကို ဖြတ်ကျော် တိုက်ခတ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သူမှ ဒဏ်ရာရခြင်းမရှိခဲ့။
တောင်ကြားအလယ်ဗဟိုမှ နောက်တစ်နေတစ်စင်း ထပ်မံထွက်ပေါ်လာပြီး ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထပ်တက်လာခဲ့သည်။
ထိုနေသည် အရမ်းကြီးမကြီးလှ၊ ပန်းကန်ပြား တစ်ချပ်စာလောက်သာ ရှိသည်။ သို့သော် ထိုနေကို သာမန် မျက်စိဖြင့် မြင်နေရသည့်တိုင် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေး၍ မရချေ။ အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေလျှင်လည်း ခေါင်းကိုက်လာနိုင်ပေသည်။
ပိုမိုအားကောင်းသော အသီးရနံ့တို့ ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရာ ကျင့်ကြံသူများ ထပ်မံ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့ကြရသည်။
ဒုတိယနေမင်း ထွက်ပေါ်လာပေပြီ။
ဆိုလိုသည်ကား ဖယောင်းနီသီး ရင့်မှည့်ရန် နီးကပ်လာနေခဲ့လေပြီ။ ချက်ချင်းဆိုသလို တည်ငြိမ်အေးချမ်နေသော အခြေအနေသည် ရုတ်ချည်း တင်းမာလာခဲ့သည်။ အကုန်လုံး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်စောင်းထိုးကာ စိုက်ကြည့်နေကြလေပြီ။
ဖယောင်းနီသီး အကြောင်းကို မသိသော လူများမှာမူ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားသော အခြေအနေကြောင့် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့နှင့် ရင်းနှီးသော အင်အားစုဆီ လူအချို့လွှတ်၍ ဘာတွေဖြစ်နေသလဲ ဆိုသည့်အကြောင်း မေးကြည့်လိုက်သည်။
မကြာမီ သူတို့လည်း အကြောင်းစုံ သိလိုက်ရလေသည်။ ဖယောင်းနီသီးနှင့် ပက်သက်သည့် အကြောင်းစုံ ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် တင်းမာနေသော အခြေအနေမှာ ရုတ်ချည်း ထတောက်သော ကောက်ရိုးမီးနှယ် ပြန်လည် ငြိမ်သက်သွားခဲ့လေသည်။
ဖယောင်းနီသီး မရင့်မှည့်မှီ နေသုံးစင်း အရင်ပေါ်လာပေလိမ့်မည်။ ယခုမှ နေနှစ်စင်းသာ ရှိသေးသဖြင့် အလျင်လိုနေစရာ မလိုချေ။ ထို့အပြင် ဖယောင်းနီသီး မှည့်သွားသည့်အခါ သူတို့ရှေ့ ပေါ်လာလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ဖယောင်းနီသီးအား အခြားတစ်ယောက် ခိုးယူသွားမည်ကို စိုးရိမ်နေစရာ မလိုချေ။
ဒုတိယနေမင်း ထွက်ပေါ်လာပြီး ရုတ်တရက် ရုတ်ရုတ်ရုတ်ရုတ် ဖြစ်သွားခဲ့သော်ငြား ချက်ချင်းပဲ ပြန်လည် ငြိမ်သက်သွားခဲ့သည်။ အကုန်လုံးသည် ငြိမ်သက်စွာဖြင့် သူတို့ဘာသာ ပြန်လည် ကျင့်ကြံနေကြတော့လေသည်။
ရန်ကိုင်သည်လည်း ကျင့်ကြံနေခဲ့သည်။ သူတော်စင်ချီကို သူအတော်လေး ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ထိန်းချုပ်လာနိုင်သည်ဟု ခံစားမိလာသည်။ ထိုအသီးရံနံ့ကြောင့် ဝိုးတဝါးတား နိယာမများနှင့် အကြံဥာဏ်အချို့ကို ရလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုဥာဏ်အလင်းအချို့ကို မြင်ရုံလေး မြင်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည့်အတွက် အပြည့်အဝ ဖမ်းဆုပ်နိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိချေ။
ထိုဥာဏ်အလင်းများကို နားလည်ချင်သော်လည်း နားမလည်နိုင်၊ ဖမ်းဆုပ်၍ မရနိုင် ဖြစ်နေသဖြင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အတော်လေး မရိုးမရွ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဖယောင်းနီသီး မရင့်မှည့်ခင် အချိန်အတွင်း ထိုဥာဏ်အလင်းကို ဖမ်းဆုပ်နိုင်ရန် အလို့ငှာ သေသေချာချာ အာရုံစိုက်ထားလိုက်လေသည်။ သူသာ ထိုဥာဏ်အလင်းသစ်များကို သိမြင်သွားနိုင်မည်ဆိုပါက သူ့တိုက်ပွဲစွမ်းရည် သိသိသာသာ တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။
အချိန်သည် တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးနေသည်။ သို့သော်လည်း အကုန်လုံးသည် တင်ပလင်ခွေထိုင်ရင်းဖြင့်သာ ကျင့်ကြံနေကြသည်ချည်းသာ။ ထိုတိတ်ဆိတ်ငြိမ်းချမ်းနေသော အခြေအနေသည် ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသော ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်သံတစ်သံကြောင့် ပျက်စီးသွားခဲ့ရသည် “ခွေးသူတောင်းစားကောင်၊ မင်းအစီအရင် ခိုးခင်းကျင်ထားရဲတယ်ပေါ့”
ထိုအော်သံသည် တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေကြသော ကျင့်ကြံသူများစွာတို့ကို နိုးသွားစေခဲ့သည်။ အကုန်လုံး အသံထွက်ပေါ်ရာဆီသို့ ကြည့်လိုက်ရာ ယပ်တောင်တစ်ချောင်းကို ဒေါသတကြီး ဝှေ့ရမ်းနေသော ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၄)
ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံးမှ ကျင့်ကြံသူက သူ့လက်ထဲရှိ ယပ်တောင်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ နဂါးတစ်ကောင် ထွက်ပေါ်လာပြီး မီတာအနည်းငယ် အကွာတွင် ရှိသော တောင်ထိပ်ပေါ်ရှိ ပျာယာခတ်နေသော ကျင့်ကြံသူဆီသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့လေသည်။
ထိုကျင့်ကြံသူ မည်သူမည်ဝါ၊ မည်သည့် အင်အားစုမှ လာသည် ဆိုသော အချက်မှာ အရေးမကြီးတော့ချေ။ အရေးအကြီးသည်ကား ထိုကောင် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဖြင့် တစ်ခုခု လုပ်နေခြင်းပင်။ ထိုကျင့်ကြံသူသည် အကုန်လုံး တင်ပလင်ခွေ ထိုင်ကျင့်ကြံနေကြသဖြင့် မည်သူမှ သတိမပြုမိခင် အစီအရင်တစ်ခု ခင်းကျင်းထားရန် ကြံနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုအခါမှသာ ဖယောင်းနီသီးအား ယှဉ်ပြိုင်လုကြသည့် အားပြိုင်ပွဲတွင် သူအသာရနိုင်ပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း အကုန်လုံးသည် သူတို့ဘာသာ ကျင့်ကြံရင်း အာရုံများနေသော်လည်း တစ်ယောက်သောသူသည် သေချာအာရုံစိုက် မကျင့်ကြံဘဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိကြီးကြီးထားလျက် စောင့်ကြည့်နေလိမ့်မည်ဟု သူမည်ကဲ့သို့ ထင်ပါမည်နည်း။ ထိုလူသည် အစီအရင်ကို စခင်းကျင်းရုံသာ ရှိသေးသော်လည်း ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံးမှ ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်သည် သူ့အား သတိပြုမိသွားခဲ့သည်။
ထိုကျင့်ကြံသူဘက်မှ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်သေးခင်မှာပဲ ထက်ရှသော လေဓါးသွားတို့ဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော နဂါးကြီးသည် သူ့အပေါ်သို့ ခုန်အုပ်လာခဲ့သည်။
တတိယအလွှာသို့ ရောက်လာသူတိုင်းသည် သာမန် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ အလျင်အမြန် လက်မြှောက်ကာ အနီရောင်အလင်းတန်းတစ်ခုကို ခုန်ဝင်လာနေသော နဂါးပါးစပ်ထဲသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့မျက်နှာထက် ထိတ်လန့် ကြောက်ရွံ့မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။
ဘုန်းဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ အနီရောင်အလင်း နဂါးဝမ်းဗိုက်ထဲတွင် ပေါက်ကွဲသွားခဲ့သည်။ နဂါးတစ်ကိုယ်လုံး အနီရောင်အလင်းလက်လာပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို လေဓါးသွားများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော နဂါးတစ်ကိုယ်လုံး ပေါက်ကွဲသွားလေသည်။
“ပြန်တိုက်ရဲတယ်လား” ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ ချူချန်ဖုန်းက အော်ဟစ်လိုက်ပြီး ထရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သွားပေါ်အောင်ပြုံးရင် တောင်ထိပ်ပေါ်တွင် ရပ်နေသော လူကို လှမ်းဖမ်းဆုပ်လိုက်သည်။
မမြင်နိုင်သော အားတစ်ရပ် ထွက်ပေါ်လာပြီး ထိုကျင့်ကြံသူကို လှုပ်မရအောင် ချုပ်နှောင်လိုက်သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ လေးနဂါးကို ပစ်လွှတ်လိုက်သည့် ကျင့်ကြံသူက အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလျက် နောက်ထပ် လေနဂါးတစ်ကောင်ကို ထပ်မံ ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင်မူ လေနဂါးသည် ထိုကျင့်ကြံသူကို အောင်မြင်စွာ ဝါးမြိုပစ်နိုင်သွားသည်။
နာကျင်စွာ အော်ဟစ်သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုလူသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံးမှ လက်ရွေးစင်တစ်ယောက်ကို သာမက ချူချန်ဖုန်းကိုပါ ယှဉ်တိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ပြန်မခုခံနိုင်တော့ချေ။ ခဏလောက် ရုန်းကန်နေပြီးနောက် နဂါးကိုယ်ထဲရှိ လေဓါးသွားများကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး တစ်စစီ ဖြစ်သွား ခဲ့ရလေသည်။
သွေးနံ့မွှန်ထွက်လာပြီး အတုံးလိုက် အတုံးလိုက် ပြတ်ထွက်နေသော အသားတုံးများ ပြန့်ကျဲထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုလူကို သတ်ပြီးနောက် ချူချန်ဖုန်းနှင့် သူ့အဖွဲ့သားများသည် ချက်ချင်းပဲ အနီးတောင်တစ်လုံးပေါ်ဆီ အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
တောင်ပေါ်တွင် ဒေါသထွက်၊ မျက်နှာမှုန်ကုတ်နေသော သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူသုံးယောက် ရှိနေခဲ့သည်။ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်မည် ထင်ရသော လူက ချူချန်ဖုန်းအား လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် “ချူချန်ဖုန်း၊ မင်းဘာလုပ်လိုက်တာလဲ။ ငါတို့ မီးတောက်ဒိုင်း အဖွဲ့အစည်းက တပည့်တစ်ယောက် နည်းနည်းလေး အလွန်အကျွံ ဖြစ်သွားတယ် ဆိုရင်တောင် မင်းသူ့ကို သတ်စရာမလိုဘူး။ မီးတောက်ဒိုင်းအဖွဲ့အစည်းနဲ့ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးကို ပြဿနာဖြစ်အောင် မင်းလုပ်နေတာလား”
“ဟားဟား၊ ပြဿနာဖြစ်အောင် လုပ်တာ၊ ဟုတ်လား” ချူချူန်ဖုန်းက လှောင်ရယ်ရယ်လျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဒီသခင်လေးကို အဲ့လို လာခြိမ်းခြောက်လို့ ငါကြောက်သွားမယ် ထင်နေလား။ အဲ့လိုဆိုရင်တော့ မင်းမှားသွားပြီ။ ပြီးတော့ မင်းဂျူနီယာညီလေး အားလုံးမသိအောင် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်တစ်ခု ခင်းကျင်တာ သင့်တော်လား၊ မသင့်တော်လား အားလုံးကို မင်းကိုယ်တိုင် မေးကြည့်လိုက်ပါလား”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ မီးတောက်ဒိုင်းအဖွဲ့အစည်း ခေါင်းဆောင်သည် လူအုပ်ကြီးကို ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ အကုန်လုံး သူ့အား ဒေါသတကြီး စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့် နေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်လေရာ ချက်ချင်းပဲ ရင်ထိတ်သွားခဲ့ရသည်။ အကုန်လုံး ဒေါသထွက်အောင် လုပ်မိလိုက်ပြီမှန်း သူသိလိုက်သည်။
မီးတောက်နီသီး မှည့်တော့ပေမည်။ သို့သော် အသီးမမှည့်ခင် တစ်ယောက်ယောက်သည် အများမသိအောင် အစီအရင်တစ်ခု ခိုးခင်းကျင်းရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။ အခြားသူများ မည်ကဲ့သို့ လက်ခံနိုင်မည်နည်း။
ထို့ကြောင့် ချူချန်ဖုန်းသည် နာမည်ဆိုးနှင့် ကျော်ကြာပြီး ဤနေရာတွင် ရှိနေသူ တော်တော်များများ သူ့အား ကြည့်မရသည့်တိုင်၊ ယခုကိစ္စတွင် အကုန်လုံး သူ့ဘက်၌ ရှိနေသည်။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် အကုန်လုံးသည် သူတို့ အကျိုးအမြတ်အတွက်သာ ချူချန်ဖုန်းဘက် ပါနေခြင်း ဖြစ်သည်။
ချူချန်ဖုန်းမှာ အော်ပြောလိုက်ပြီးနောက် အနီးအနားရှိ တောင်ပေါ်တွင် ရှိနေကြသော ကျင့်ကြံသူများသည် တိုက်ခိုက်ဖို့ ပြင်နေသည့်နှယ် သူတို့၏ သူတော်စင်ချီကို စတင် စုစည်းလိုက်ကြသည်။
မီးတောက်ဒိုင်းအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူ သုံးယောက်စလုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ဘာမှ ထပ်မပြောရဲကြတော့ချေ။ သူတို့ ဤနေရာတွင် ဆက်နေ၍ မရတော့မည်မှန်း သိလိုက်သည်။
သူတို့အဖော်သည် သူတို့အားလုံးသည် ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ပြီးမှသာ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကို သွားခင်းကျင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ အကုန်လုံး ကျင့်ကြံရာတွင် အာရုံစိုက်နေသဖြင့် သူတို့သာ အစီအရင်တစ်ခု တိတ်တဆိတ် ခင်းကျင်းထားလိုက်လျှင် မည်သူမှ မသိဟု ထင်မိသည်။ သို့သော် သူတို့၏ အကြံအစည်ကို အခြားသူများ သိသွားရုံမက ဖယောင်းနီသီး ပြိုင်ပွဲမှပါ ထွက်သွားရတော့ပေမည်။
သူတို့သာ ထွက်မသွားလျှင် အားလုံး၏ ပစ်မှတ်ထားခြင်း ခံရပြီး အသတ်ခံရနိုင်သည်။
ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် မီးတောက်ဒိုင်းအစည်းအရုံး ခေါင်းဆောင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ကောင်းတယ်၊ ချူချန်ဖုန်း။ ငါမင်းကို မှတ်ထားမယ်။ ငါ့ဂျူနီယာညီလေး အသတ်ခံလိုက်ရတဲ့အကြွေးကို ငါမင်းဆီကနေ ကျိန်းသေ ပြန်ယူမယ်။ ပြီးတော့ မင်းတို့ အားလုံး ဒီအယုတ်တမာကောင်ကို ကူညီပေးနေတာ၊ မင်းတို့လည်း အနှေးနဲ့အမြန် ပြန်ဒုက္ခရောက်မယ် ဆိုတာကို မှတ်ထားလိုက်။ ဟားဟား။ အဲ့အခါကျလည်း မင်းတို့ အခုလို ပုံစံမျိုး လုပ်နိုင်ဖို့ ငါမျှော်လင့်တယ်။ သွားကြစို့”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့အဖော်နှစ်ယောက်နှင့်အတူ တောင်ထိပ်ပေါ်မှ အလျင်အမြန် ထွက်သွားကြလေသည်။
ထိုအဖွဲ့၏ ပြတ်သားသော လုပ်ရပ်ကိုမြင်သော် ချူချန်ဖုန်း အံ့အားသင့်သွားသည်။ သို့သော်လည်း ထိုလူများနောက် လိုက်ရလောက်သည်အထိ မရူးမိုက်ချေ။ မီးတောက်နီသီး မှည့်ဖို့ရာ သိပ်လိုတော့သည်မဟုတ်။ ထို့အပြင် ထိုလူများ၏ ဂျူနီယာညီလေးကို အလွယ်တကူ သတ်လိုက်နိုင်ခြင်းသည် တစ်ဖက်လူ သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေစဉ်က သူက ဝင်ကူ၍ တိုက်ခိုက်လိုက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုလူသုံးယောက်ကို အားမစိုက်ရဘဲ အလွယ်တကူ သတ်နိုင်ဖို့ရာ ဆိုသည်မှာ အနည်းငယ် ယုတ္တိကင်းမဲ့နေသည်။
သူတို့ကြားခွန်အား ကွာခြားချက် ရှိလျှင်ပင် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်များသည် အလွယ်တကူ ဖျစ်ညစ်ပစ်၍ရသည့် တည်သီးများမဟုတ်ကြ။
ထို့ကြောင့် သုန်သုန်မှုန်မှုန်ဖြင့် လူအုပ်ကြီးဘက်သို့လှည့်၍ အော်ပြောလိုက်လေသည် “နောက်ထပ် ခိုးကြောင်ခိုးဝက်နဲ့ လုပ်နေတာတွေ့ရင်တော့ ငါ့ကို ရိုင်းလို့ဆိုပြီး လာအပြစ်မတင်နဲ့။ ငါတို့ အားလုံး စောင့်နေတဲ့ ရတနာက မှည့်တော့မှာ။ ဒါကြောင့် အကုန်လုံး စည်းကမ်းတွေအတိုင်း အသီးမှည့်တဲ့အထိ စောင့်ပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ မဟုတ်ဘူးဆိုရင်တော့ ငါ့ဒေါသနဲ့ ရင်ဆိုင်ဖို့ ကြိုပြင်ထားသင့်တယ်”
ထိုစကား ထွက်လာသည်နှင့် တစ်ယောက်ယောက်က အော်ပြောလိုက်သည် “သခင်လေး၊ အဲ့ကောင် တစ်ခုခု လုပ်ဖို့ ကြံနေတာကို ကျုပ်တွေ့လိုက်တယ်။ ကြည့်ကြည့်၊ အဲ့ကောင် ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေပြီ”
“ဘယ်သူလဲ” ချူချန်ဖုန်းက ပြောလိုက်သည့်လူအား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။
“သားရဲများတောင်တန်းက လူတွေပါ သခင်လေးချူ” ထိုလူသည် ချက်ချင်းပဲ ကျင့်ကြံသူငါးယောက် ရှိနေသည့် တောင်တစ်တောင်ဆီ လှမ်းညွှန်ပြလိုက်သည်။
ထိုလူငါးယောက်စလုံး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားပြီး ချက်ချင်းပဲ စကားပြောလိုက်သည့်လူအား စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ သို့သော်လည်း ထိုလူသည် ချူချန်ဖုန်းကိုသာ ဖားယားချင်နေသည့်အတွက် ထိုလူများကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ဆက်၍သာ အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အော်ပြောလိုက်လေသည် “သူဘာထုတ်လိုက်လဲဆိုတာကို ကျုပ်မသိပေမယ့် ပုန်းတာတော်တဲ့ မွန်းစတားတစ်ကောင်ကောင်တော့ ဖြစ်လောက်တယ်။ သားရဲများတောင်တန်းက မွန်းစတားသားရဲတွေကို ထိန်းချုပ်တဲ့နေရာမှာ တော်တယ်ဆိုတာကို လူတိုင်း သိထားကြပြီးသားမလား”
“လတ်စသတ်တော့ အဲ့လိုကိုး” ချူချန်ဖုန်းက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်ဖြင့် သားရဲများတောင်တန်းမှ တပည့်များဘက်သို့လှည့်၍ အေးစက်စက်လေသံဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “မင်းတို့ ဘာပြောချင်လဲ”
အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် ထင်ရသော ထွားထွားနှင့်လူကြီးက မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် မကျေမနပ်ဖြင့် သူ့ဘာသာ တတွတ်တွတ် ရေရွတ်နေလိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် ဝါးလုံးကွဲ အော်ဟစ်ရယ်မောလျက် “သခင်လေးချူ၊ စွပ်စွဲတယ်ဆိုတာ သက်သေရှိမှ စွပ်စွဲလို့ ရတာလေ။ ဘာသက်သေမှ မရှိတာကို သူပါးစပ်နဲ့ ပြောလိုက်လို့ဆိုပြီး အမှန်လို့တော့ သခင်လေးချူ မယူဆလောက်ဘူးမလား”
သူတို့လုပ်လိုက်သည့်အရာကို အခြားသူများ မြင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ဟု ယုံကြည်နေသည့်ပုံပင်။ မဟုတ်လျှင် ထိုကဲ့သို့ ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် ပြောရဲလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သက်သေသာမရှိသရွေ့ ချူချန်ဖုန်း သူတို့အား မောင်းထုတ်၍ မရချေ။
လက်ရှိအခြေအနေထိ ရောက်လာပြီးနောက် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးသည် ဤနေရာမှ လူများစွာတို့အား မောင်းထုတ်ရန် ကြိုးစားနေသည်ကို အကုန်လုံး သတိပြုမိပြီးနေပြီ။
သူတို့ အနေဖြင့် အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ အခြားသူများကို လိုက်သတ်၍ မရသလို မောင်းထုတ်၍လည်း မရချေ။ ထိုသို့ လုပ်ချင်သည်ဆိုပါက သက်သေ အရင်ပြရန် လိုအပ်သည်။ မီးတောက်ဒိုင်းအစည်းအရုံးမှ တပည့် သေသွားသည်မှာ နည်းပင်နည်းသေးသည်။ အားလုံး ရှေ့တည့်တည့်တွင် မည်သူက သူတို့ကို အစီအရင် သွားခင်းကျင်းခိုင်းသနည်း။ အစီအရင် ခင်းကျင်းရန် ကြိုးစားသည့်လူ သေသွားသည့်တိုင် သူ့ဂိုဏ်းမှ လူများသည်လည်း ဤနေရာမှ မောင်းထုတ်ခြင်း ခံလိုက်ရပေသေးသည်။
ယခု သားရဲများတောင်တန်းမှ တပည့်များ တစ်ခုခု ကြံနေသလား၊ မကြံဘူးလား ဆိုသည်ကို မည်သူမှ မသိချေ။ ထို့ကြောင့် မည်သူမှ ချူချန်ဖုန်းဘက်မှ ဝင်မပြောခဲ့။
ဖယောင်းနီသီး မှည့်တော့မည် ဖြစ်လေရာ လူနည်းလေ ပိုကောင်းလေပင်။ အများစုသည် ရပ်ကြည့်မည့်လူများသာ ဖြစ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ချူချန်ဖုန်းအနေဖြင့် သူ့စိတ်ကြိုက် အာဏာ ပြချင်သလောက် ပြနေနိုင်သည်။ အကုန်လုံးသည် ချူချန်ဖုန်း နောက်ထပ် လူများစွာတို့ကို ထပ်နှင်ထုတ်ပါစေဟုလည်း တိတ်တဆိတ် ကြိတ်ဆုတောင်းနေကြသေးသည်။
လူနည်းသွားလေ ဖယောင်းနီသီးအား ရမည့်အခွင့်အရေး ပိုများလေပင်။
ထိုလူထွားကြီး ပြောသည်ကို ကြားသည့်အခါ ချူချန်ဖုန်း မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ သားရဲများတောင်တန်းမှ လူများကို နှင်ထုတ်ချင်သော်လည်း လက်ဆုပ်လက်ကိုင် ပြနိုင်သည့် သက်သေမရှိသည့် အတွက်ကြောင့် လုပ်ချင်သလို လုပ်မရ ဖြစ်နေသည်။
“ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးက အားကောင်းလွန်းလို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုစိုက်စရာ မလိုတော့ဘူးလို့ သခင်လေးချူ ထင်နေတာလား။ အဲ့လိုဆိုရင်တော့ သခင်လေးချူ မှားသွားပြီ။ ကျုပ်တို့သားရဲများတောင်တန်းက အနိုင်ကျင့်ချင်တိုင်း ကျင့်လို့ရတဲ့ အင်အားစုတစ်ခု မဟုတ်ဘူး” ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့အမူအရာ မှုတ်ကုတ်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ လက်သီးဆုပ်အရွယ် ပျားကောင်များစွာကို သူ့ကိုယ်ထဲမှ ဆင့်ခေါ်လိုက်လေသည်။
ထိုပျားများ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် လေထုတစ်ခုလုံး တဝီဝီ မြည်သံများဖြင့် ပြည့်နှက်သွားခဲ့သည်။ စုစုပေါင်း ပျားအကောင်သုံးဆယ်ကျော်ရှိပြီး အကုန်လုံးတွင် တလက်လက် ထနေသည့် ဆူးချွန်များ ပါရှိသည်။ ထို့အပြင် ဆူးချွန်ထိပ်ပြားတွင် မြင်သူတိုင်းကို တုန်ရီသွားစေနိုင်သော အလွန်ကိုမှ အားကောင်းလှသည့် အနက်ရောင် အဆိပ်ရည်များ ရှိနေခဲ့သည်။
ဟိုင်ရှင်သာမဟုတ်၊ သားရဲများတောင်တန်းမှ အခြား ကျင့်ကြံသူများသည်လည်း သူတို့၏ မွန်းစတားသားရဲး အသီးသီးကို ဆင့်ခေါ်လိုက်ကြလေသည်။
ထိုမွန်းစတားသားရဲအားလုံးသည် ရှားပါးမျိုးစိတ်များ ဖြစ်ကြပြီး အကုန်လုံးသည် မွေးရာပါ အသေကွက်တိုက်ကွက်များကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည့် အဆင့်ရှစ် မွန်းစတားသားရဲများ ဖြစ်ကြသည်။ လေထဲတွင်ဝဲသည့်အကောင်ကဝဲ၊ မြေပေါ်တွင် သွားသည့်အကောင်ကသွားဖြင့် အကုန်လုံးသည် သားရဲများတောင်တန်းမှ ကျင့်ကြံသူငါးယောက်နားတွင် စုဝေးလျက် ပတ်ပတ်လည်ရှိ ကျင့်ကြံသူများကို မျက်လုံးနီကြီးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ အကုန်လုံးသည် သူတို့သခင်မှ အမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် တိုက်ခိုက်ရန် အသင့်ဖြစ်နေကြပေပြီ။
“ပျားသခင်တွေ” ဟိုင်ရှင်ဆင့်ခေါ်လိုက်သည့် ပျားအကောင်သုံးဆယ်ကျော်ကို မြင်ပြီးနောက် ချူချန်ဖုန်း၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ကြောက်ရွံ့ရိပ်တို့ သူ့မျက်နှာထက် ဖြတ်ပြေးသွားပြီး အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည် “မင်းဘာလို့ ဒီလောက် သတ္တိကောင်းနေလဲ မှတ်နေတာ လတ်စသတ်တော့ သားရဲများတောင်တန်းက ကာကွယ်သူတွေ အများကြီးကို ခေါ်လာလို့ကိုး။ ကြည့်ရတနာ မင်းတို့ သားရဲများတောင်တန်းက ဒီတစ်ခါ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ခရီးအပေါ် အတော်လေး ရင်းနှီးလိုက်တဲ့ပုံပဲ”
လူထွားကြီးဟိုင်ရှင်က သွားပေါ်အောင်ပြုံးလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “သခင်လေးချူကို ရှက်စရာကောင်းတာတွေ ပြမိကုန်ပြီ။ ကျုပ်တို့ သားရဲများတောင်တန်းက မွန်းစတားသားရဲတွေကိုပဲ ထိန်းချုပ်တတ်တာဆိုတော့ အသက်ကယ်ဝှက်ဖဲတွေ မပါဘဲ ဒီကိုထဲ ဘယ်ဝင်လာရဲပါ့မလဲ။ ကျုပ်သခင်လေးချူကိုလည်း ခက်ခဲအောင် မလုပ်ချင်ဘူး။ ဒါကြောင့် သက်သေမရှိဘူးဆိုရင် ကျုပ်တို့ကိုလည်း ခက်ခဲအောင် မလုပ်ဘဲ နေလို့ရမလား။ အဲ့လိုဆို ဒီဟိုင် သခင်လေးချူကို အရမ်း ကျေးဇူးတင်မိမှာ”
ပျားသခင် အကောင်သုံးဆယ်ကြောင့် ဟိုင်ရှန် ယုံကြည်ချက် မြင့်မားနေသော်ငြား ဤနေရာတွင် ချူချန်ဖုန်းနှင့် မတိုက်ခိုက်ချင်ချေ။ ထို့ကြောင့် ချူချန်ဖုန်းအတွက် နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ရအောင် လမ်းပေါက်ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကြီးသည့်ကိစ္စ ငယ်သွားပြီး ငယ်သည့်ကိစ္စ ပပျောက်သွားလျှင် အကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။
ချူချန်ဖုန်း အလျှော့ပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလား၊ အလျှော့မပေးဘဲ ဆက်၍ ပြဿနာ ရှာလျှင် ကောင်းမလား စဉ်းစားရကြပ်သွားသည်။ တစ်ဖက်လူဘက်တွင် ပျားသခင် အကောင် သုံးဆယ်ကျော် ရှိနေသည်။ တကယ်တမ်း တိုက်ပွဲဖြစ်မည်ဆိုပါက သူ့ဘက်လည်း အတော်လေး အထိနာနိုင်ပေသည်။
သို့သော် သူဘာမှပြန်မပြောရသေးခင်မှာပဲ ချိုသာသော ရယ်သံလေးတစ်သံ ရုတ်တရက် ပျံ့လွင့်လာခဲ့သည် “သက်သေလိုချင်ရင် ပြရသေးတာပေါ့၊ ဘာခက်တာမှတ်လို့”
အသံကြားရာ အရပ်ဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းသားများဘက်မှ ယင်စုတျယ် ဖြစ်နေသည်ကို အားလုံး တွေ့လိုက်ရသည်။ ယင်စုတျယ်သည် ချိုမြိန်စွာပြုံးလျက် မီးခိုရောင်သန်းနေသော ခိုဥအရွယ် အလုံးလေးတစ်လုံးကို ကိုင်ထားခဲ့သည်။
ထိုအလုံးလေးသည် မှုန်ထိုင်းထိုင်း၊ မွဲညစ်ညစ် ဖြစ်နေကာ ဘာမှ အဖိုးမတန်သည့်ပုံ ထင်ရသည်။
သို့သော်လည်း ထိုအလုံးလေးကို မြင်လိုက်သည့်အခါ ချူချန်ဖုန်း၏ အကြည့် တောက်ပသွားခဲ့ပြီး အကျယ်ကြီး အော်ဟစ်ရယ်မောမိလိုက်လေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၅)
ယင်စုတျယ်လက်ထဲရှိ အလုံးလေးကို မြင်သည့်အခါ ဟိုင်ရှင်း အလန့်တကြား ထအော်လေသည် “အရိပ်ဖော်ဓါတ်လုံးလား။ အရူးမယင်စုတျယ်၊ နင်ဒါကြီးကို တကယ်ကြီး ယူလာတာလား။ နင်ငါတို့ သားရဲများတောင်တန်းကို သီးသန့် ပစ်မှတ်ထားနေတာလား”
ယင်စုတျယ်က တခစ်ခစ် ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “အစ်ကိုဟိုင်က ဘယ်လိုတောင် ပြောရက်တာလဲလို့။ ကျွန်မတို့ မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းနဲ့ အစ်ကိုဟိုင်ရဲ့ သားရဲများတောင်တန်းက အမြဲတမ်း ခင်ခင်မင်မင်ရှိတဲ့ အိမ်နီးချင်းတွေပဲဟာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကျွန်မက အစ်ကိုဟိုင်ကို ပစ်မှတ်ထားရမှာလဲ။ သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲမှာ လျှို့ဝှက် အစီအရင်တွေနဲ့ အရံအတားတွေ အများကြီး ရှိတယ်မလား။ ဒီအရိပ်ဖမ်းဓါတ်လုံးကို ယူလာတယ်ဆိုတာ အဲ့ဒါတွေအတွက်ပဲ။ အစ်ကိုဟိုင်ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ချွေးတွေထွက်နေတာလဲ။ ဧကန္တ၊ အစ်ကိုဟိုင် အများ မမြင်စေချင်တဲ့ဟာ တစ်ခုခု လုပ်ထားလို့လား”
သူမ၏ အသံသည် ကြည်လင်ပြီး ချိုမြလှသည်။ သို့သော်လည်း ဟိုင်ရှင်းအတွက်မူ ထိုစကားလုံးများသည် ငှက်ဆိုးထိုးသံနှင့် တူပေသည်။
ယင်စုတျယ်သည် ဟိုင်ရှင်း ပြန်ပြောနေမည်ကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ အရိပ်ဖမ်းဓါတ်လုံးကို ချက်ချင်းပဲ အသက်သွင်းလိုက်ရာ ချက်ချင်းဆိုသလို ဓါတ်လုံးဆီမှ အလင်းရောင်များ စတင် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
တောင်ကြားထဲရှိ အရိုးပြိုင်းပြိုင်းကျနေသော သစ်ပင်များကြား တစ်မီတာအရှည်ရှိသည့် ကင်းခြေများတစ်ကောင် သွားနေသည်ကို အကုန်လုံး ရုတ်တရက် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ မြေကြီးထဲ ရွစိရွစိဖြင့် သွားနေသာ ထိုကင်းခြေများကို ကြည့်ရင်း အားလုံး ကြက်သီးမွှေးညင်း ထသွားကြသည်။
ဓါတ်လုံးဆီမှ အလင်းရောင်တို့ တောက်ပလာချိန် အစောပိုင်းက လုံးဝ လုံလုံခြုံခြုံ ပုန်းအောင်းနေသော ကြက်သီးမွှေးညင်းထစရာကောင်းသည့် ကင်းခြေများပင် ပေါ်လာခဲ့ရသည်။
ထိုကင်းခြေများကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချူချန်ဖုန်းက ချကက်ချင်း ထပြောတော့သည်“အစင်းနီသံမဏိကင်းခြေများပဲ။ အခု မင်းဘာပြောချင်သေးလဲ”
ယင်စုတျယ် လက်ထဲတွင် မီးခိုးရောင်ဓါတ်လုံး ပေါ်လာသည့် အချိန်မှစ၍ သူတို့ ဒုက္ခရောက်ပြီမှန်း ဟိုင်ရှင်း သိလိုက်သည်။ ယင်စုတျယ်လက်ထဲရှိ ဓါတ်လုံးကို မြင်မြင်ချင်း ကင်းခြေများကို ပြန်ဆင့်ခေါ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း အချိန်မမှီသွားခဲ့ချေ။ လျှို့ဝှက်ချက် ပေါ်သွားသဖြင့် ချူချန်ဖုန်းကို မည်ကဲ့သို့ ပြန်ပြောရမလဲ မသိတော့ချေ။ ထို့ကြောင့် ဘာမှ ပြန်ပြောမနေဘဲ ယင်စုတျယ်ကိုသာ မုန်းတီးစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ဟိုင်ရှင်းတို့အဖွဲ့နှင့် အခြားသူများကြားရှိ အခြေအနေသည် တိုက်ပွဲ ထဖြစ်တော့မည့်နှယ် ရုတ်ချည်း တင်းမာလာခဲ့သည်။
ခရက်…
ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသော လျှပ်စီးတန်းတစ်ခုကြောင့် တင်းမာနေသော အခြေအနေ ပြိုကွဲသွားခဲ့ရသည်။
လျှပ်စီးတန်း ထွက်ပေါ်လာရာ အရပ်ဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဟိုင်ရှင်း တစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်သွားခဲ့ရသည်။ သူခေါ်လာသည့် အားကောင်းသော မွန်းစတားသားရဲများ အပေါ် အားကိုး၍ ဤနေရာတွင် ပေတေ၍ နေမည့်အကြံအစည်ကို စွန့်ပယ်လိုက်တော့သည်။
အကြောင်းမှာ လျှပ်စီးတန်း ပစ်လိုက်သည့်လူသည် အခြားမဟုတ်ဘဲ ဖန်ထျန်းဇုံ ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ဖန်ထျန်းဇုံသည် ထိုင်ရာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းထ၍ သူ့အား ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဘာမှထုတ်မပြောသော်လည်း သူရည်ရွယ်ရင်းမှာ ရှင်းလင်းနေလေပြီ။
ဖန်ထျန်းဇုံသည် ဟိုင်ရှင်း၏ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လုပ်ရပ်ကို မကြိုက်သည့်အတွက် ချူချန်ဖုန်းနှင့် တစ်ဖက်တည်းတွင် ရပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့အပြင် ယင်စုတျယ်သည်လည်း သူမ၏ သဘောထားကို ထုတ်ဖော်ပြီးသွားလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူဤနေရာတွင် ဆက်နေ၍ ရတော့မည် မဟုတ်မှန်း ဟိုင်ရှင်း သိလိုက်သည်။ မဟုတ်လျှင် ထိုဂိုဏ်းသုံးဂိုဏ်းမှ လက်ရွေးစင်တပည့်များကို ရင်ဆိုင်ရပေလိမ့်မည်။ သူခေါ်လာသည့် မွန်းစတားသားရဲများနှင့်ပင် ထိုလူအင်အားကို ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ဟိုင်ရှင်းမျက်နှာ မှုန်ကုတ်သွားခဲ့သည်။ ဟိုင်ရှင်း ဘာမှ ထပ်မပြောတော့။ သက်ပြင်း အရှည်ကြီးတစ်ချက်သာ ချလိုက်ပြီး ဆင့်ခေါ်ထားသည့် မွန်းစတားသားရဲများကို ပြန်သိမ်းလိုက်ကာ သူ့အဖွဲ့သားများကို ဦးဆောင်၍ ထိုနေရာမှ ထွက်သွားတော့သည်။
မီးတောက်ဒိုင်းအဖွဲ့အစည်းမှ လူအားလုံး ထုတ်ပယ်ခံလိုက်ရသည်။ သားရဲများတောင်တန်းမှ လူများလည်း အတူတူပင်။
ထိုအင်အားစုနှစ်ခုစလုံးသည် အားနည်းကြသည့် အင်အားစုများမဟုတ်။ သို့သော်လည်း လူထုကို ဒေါသထွက်အောင် လုပ်ထားသည့်အတွက် ဤနေရာတွင် ဆက်မနေရဲကြတော့ချေ။ ဖယောင်းနီသီးသည် ရှားပါးပြီး အဖိုးတန်သည့် အသီးဖြစ်သည်မှာ မှန်သည်။ သို့သော် သူတို့အတွက် သူတို့၏ အသက်မှာ ပိုတန်ဖိုးကြီးသည်။
သားရဲများတောင်တန်းအဖွဲ့ကို မောင်းထုတ်လိုက်နိုင်သဖြင့် ယင်စုတျယ် အတော်လေး စိတ်လက်ရွှင်ပြနေသည်။ သူမ မျက်နှာထက်ရှိ အပြုံးမှာလည်း ပုံမှန်ထက် ပို၍ တောက်ပနေရာ အနီးအနားတွင် ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူအားလုံး သူမအပြုံးကြောင့် မှင်သက်ကြရကုန်သည်။
သားရဲများတောင်တန်းနှင့် မြက်သွေးရောင်ဂိုဏ်းသည် အိမ်နီးချင်ဂိုဏ်းများ ဖြစ်ကြသည့်အတွက် ထိုဂိုဏ်းနှစ်ဂိုဏ်းကြား ပဋိပက္ခများ၊ တိုက်ပွဲများ ရှိသည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အရိပ်ဖော်ဓါတ်လုံးကို ယင်စုတျယ် ယူလာရခြင်းသည် သားရဲများဂိုဏ်းမှ လူများ၏ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး တိုက်ခိုက်တတ်သော မွန်းစတားသားရဲများကို စိုးရိမ်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ သို့သော်လည်း အရိပ်ဖော်ဓါတ်လုံးသည် ယခုကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုး၌ ဤမျှ အရေးပါလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
ယခုတစ်ခါ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပြန်ထွက်သွားနိုင်သည့်အခါကျ ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ကို ဤအကြောင်း ပြန်ပြောလိုက်လျှင် ချီးကျူးခံရမည်မှာ မလွဲမသွေပင်။ ထိုကဲ့သို့ တွေးမိလိုက်သည့် အခိုက် တိုက်ယွမ်ရှိသည့်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် တိုက်ယွမ်သည် မည်သူ့ကိုမှ အာရုံမစိုက်ဘဲ သူမဘာသာ ကျင့်ကြံခြင်းတွင် အာရုံစိုက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ယင်စုတျယ် စိတ်ထဲ အနည်းငယ် မကျေမနပ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ထိုစဉ်မှာပင် ရန်ကိုင်သည် အတွင်းဒဏ်ရာ တစ်ခုခု ရသွားသည့်နှယ် ရုတ်တရက် သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဖြူလျော်သွားပြီး ချောင်းထဆိုးလိုက်သည်။
တောင်ကြားသည် တိတ်ဆိတ်နေသည်။ အကုန်လုံးသည် သူတို့ ပတ်ပတ်လည်ကို သတိကြီးကြီးထားလျက် စောင့်ကြည့်နေသည်။ မည်သူမှ စကားမပြောကြ။ အသက်ပင် ကျယ်ကျယ် မရှူ။ ထိုကဲ့သို့သော အခြေအနေမျိုးတွင် ရန်ကိုင်၏ ချောင်းဆိုးသံသည် အတော်လေးကိုမှ ကျယ်သလို ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ချက်ချင်းဆိုသလို အားလုံး၏ အာရုံစိုက်စရာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ဝေကုချန်းက စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ချက်ချင်း မေးလိုက်သည် “ညီလေးရန် ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ရန်ကိုင်မျက်နှာ တဖြည်းဖြည်း သွေးရောင်ပြန်လွှမ်းလာသည်။ ထိုအခါမှ ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလျက် “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအတိုင်းလေးပဲ နည်းနည်းလေး မှားသွားတာ။ ကံကောင်းလို့ အတွင်းဒဏ်ရာ ရမသွားတယ်”
“အို” ရန်ကိုင်၏ အကြောင်းပြချက်မှာ အနည်းငယ် ထူးဆန်းသည်ဟု ထင်ရသော်ငြား ဝေကုချန်း ဘာမှ ထပ်မေးမနေတော့ချေ။
နက်နက်နဲနဲ ထိုးထွင်းသိမြင်နားလည်နေသည့် အချိန်တွင် အမှားလေးတစ်ခုကြောင့် ဒဏ်ရာရဖို့မှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ရန်ကိုင်၏ အကြောင်းပြချက်ကို ဝေကုချန်းသာ မဟုတ်။ တုန်ရွှမ်းအာနှင့် တိုက်ယွမ်တို့ပင် သံသယဝင်နေကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးကြီး ဖွင့်လျက် သူ့အား စိုက်ကြည့်နေကြသည်။
“ရောင်းရင်းဝေ၊ မင်းတို့ဘက်မှာ တစ်ခုခု ဖြစ်လို့လား” ချူချန်ဖုန်းက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။ သူ့ဘာသာ အာဏာပြရှိုးထုတ်လို့ ကောင်းနေစဉ် ရန်ကိုင်၏ ချောင်းဆိုးသံကြောင့် နှောင့်ယှတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည့်အတွက် စိတ်ပျက်သွားသည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်သည်။ ထိုသူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့် မတော်တဆ လုပ်လိုက်မိသည် ဖြစ်စေ၊ တမင်တကာ လုပ်လိုက်သည်ဖြစ်စေ၊ သူ့ကိုတော့ မကျေမနပ် ဖြစ်သွားစေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့လေသံလည်း ဖော်ဖော်ရွေရွေ မဟုတ်။
ပိုဆိုးသည်ကား သူသည် အစကတည်းက ရန်ကိုင်ကို ကြည့်မရခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိသော်လည်း ထိုကောင်ကို မြင်လိုက်တိုင်း အလိုလို ဒေါသထွက်မိသည်။ ထိုကောင်ကို သူခဏခဏ တွေ့ဖူးသည်။ ယခု ချူချန်ဖုန်း တွေးမိနေသည်ကား ထိုကောင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော်လည်း တတိယအလွှာဆီ မည်ကဲ့သို့ ရောက်အောင် လာခဲ့သလဲ ဆိုသည့်အချက်ပင်။
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ရောင်းရင်းချူ လုပ်လက်စသာ ဆက်လုပ်” ဝေကုချန်းက ပြုံးဖြီးလိုက်ပြီး ဝေကုချန်းအား အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ကြည့်လိုက်သည်။
ချူချန်ဖုန်းမျက်နှာ မှုတ်ကုတ်သွားပြီး ဝေကုချန်းအား သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ့အား သွားပြဿနာ မရှာခဲ့။ ထို့အစား တောင်ထိပ်ပေါ်တွင် ရပ်လျက် အားလုံးကြားအောင် အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အော်ပြောလိုက်လေသည် “မီးတောက်ဒိုင်း အဖွဲ့အစည်းနဲ့ သားရဲများတောင်တန်းကတော့ သူတို့ကံနဲ့ သူတို့ သွားလိုက်ရပြီ။ ဒီချူ ပြောခဲ့သလိုပဲ အကုန်လုံး စည်းကမ်းကိုလိုက်နာကြ။ ဖယောင်းနီသီး မှည့်တဲ့အချိန်ထိ စောင့်ပြီး ကိုယ့်အရည်အချင်းသုံးပြီး ပြိုင်ကြမယ်။ အောက်တန်းကျတဲ့ နည်းလမ်းတွေ သုံးလိုမရဘူး။ အဲ့လိုသုံးမယ်ဆိုရင်တော့ ခုဏတုန်းက နှစ်ဖွဲ့ကို ကြည့်ထား။ ဒါပေမယ့် သောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ နည်းလမ်းတွေသုံးဖို့ ကြိုးစားနေတာ အဲ့နှစ်ဖွဲ့တည်း မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်။ ဒါကြောင့် ငါကောင်းကောင်း ပြောနေတုန်း ကိုယ့်အသိနဲ့ကိုယ် ထွက်သွားလိုက်ရင် ကောင်းမယ်။ ငါရှာတွေ့ပြီ ဆိုရင်တော့ ထွက်သွားမယ်ဆိုရင်တောင် ထွက်သွားနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးနော်”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ လူပေါင်းများစွာ၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ချူချန်ဖုန်း မည်မျှ လောဘကြီးလဲ ဆိုသည်ကို လျှော့တွက်မိလိုက်မှန်း အကုန်လုံး နားလည်သွားခဲ့ကြသည်။
ချူချန်ဖုန်းသည် ယခုလေးတင် မီးတောက်ဒိုင်းအဖွဲ့အစည်းနှင့် သားရဲများတောင်တန်းကို မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။ သူ့တွင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရသည့် အကြောင်းအရင်း ရှိသော်လည်း အကုန်လုံးသည် သူတို့ အကျိုးအမြတ်တွက် ချူချန်ဖုန်းနှင့် တစ်ဖက်တည်းတွင် ရပ်တည်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ယခု ချူချန်ဖုန်း၏ လုပ်ရပ်မှာ အတော်လေး လွန်သည်ဟု ပြော၍ရနေပြီ။
ထို့ကြောင့် အားနည်းသည့် အင်အားစုများသည် မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်းရှိရာ တောင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ချူချန်ဖုန်းနှင့် ဖန်ထျန်းဇုံတို့ မတည့်သည်ကို အကုန်းလုံး သိကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့လိုက်တိုင်း ပြဿနာ ဖြစ်သည်ချည်းသာ။ အစောပိုင်းက ဖန်ထျန်းဇုံသည် ချူချန်ဖုန်းဘက်တွင် ရပ်တည်ခဲ့သော်ငြား ယခုလည်း အစောပိုင်းကလို လုပ်လိမ့်မည်ဟု မည်သူမှ တပ်အပ် မပြောနိုင်ချေ။
ဖန်ထျန်းဇုံ ချူချန်ဖုန်းက ကန့်လန့်တိုက်သည်မှာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော်လည်း တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အကုန်လုံး မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက် ဖြစ်သွားကြသည်။
ဖန်ထျန်းဇုံသည် သူ့နေရာတွင်သာ မျက်လုံးပိတ်လျက် ထိုင်နေကာ ချူချန်ဖုန်း၏ လုပ်ရပ်ကို လုံးဝ မသိကျေးကျွန်ပြုထားသည်။
ထိုအရာ ဘာကိုဆိုလိုသနည်း။ ဖန်ထျန်းဇုံသည်လည်း သူတို့အား ဤနေရာမှ ထွက်သွားစေလိုခြင်းပင်။
ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် လူများစွာ ခါးသက်သက် ရယ်မောလိုက်ပြီး ခေါင်းရမ်းလိုက်ကြသည်။ ဤလောကကြီးတွင် ထာဝရရန်သူဆိုသည်မှာ မရှိချေ။ ထာဝရ အကျိုးအမြတ်သာ ရှိပေသည်။
အခြေအနေသည် ဤကဲ့သို့ ဖြစ်လာသဖြင့် ကျင့်ကြံသူ နှစ်ယောက်၊ သုံးယောက်သာ ပါသော အင်အားစုငယ်လေးမှ ကျင့်ကြံသူများ တောင်ပေါ်မှ ထွက်သွားကြလေသည်။ သူတို့ ခေါင်းမာမာနှင့် ဆက်နေမည်ဆိုပါက ချူချန်ဖုန်းသည် အကြောင်းပြချက်တစ်ခုရှာပြီး သူတို့အား မောင်းထုတ်ပေလိမ့်မည်။ ဆက်နေလည်း ထူးမည်မဟုတ်သဖြင့် ဘာအထိအခိုက်မှ မရှိဘဲ ထွက်သွားခြင်းသည် အကောင်းဆုံး ဖြစ်ပေသည်။
အချို့ ခေါင်းမာမာနှင့် ဆက်နေသည့် အင်အားစုများလည်း ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် ချူချန်ဖုန်းသည် မည်သည့် သက်သေမှမပြဘဲ ထိုအင်အားစုလေးများအား အပြစ်ရှိသည်ဟု စွပ်စွဲကာ တိုက်ခိုက်တော့လေသည်။ ဤသို့ဖြင့် အင်အားစုများ ထပ်လျော့သွားရပြန်သည်။
သားရဲများတောင်တန်းနှင့် ရင်ဆိုင်ရာတွင် သက်သေပြခဲ့ရခြင်းမှာ ပျားသခင်များကို ကြောက်သည့်အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုလူများကိုမူ ကြောက်စရာမလိုချေ။ အမှန်တရားသည် လက်သီးတွင်သာ ရှိသည်။ လက်သီးကြီးသည့်လူ ပြောသည့်စကားသည် အမှန်တရား ဖြစ်သည်။
ချူချန်ဖုန်း အာဏာပြကောင်းနေစဉ် အင်အားစု ဆယ်ခုကျော်လောက်သာ စိတ်အေးလက်အေးဖြင့် နေနိုင်ကြသည်။ ထိုအင်အားစုများသည် ဘာမှမလုပ်ဘဲ ချူချန်ဖုန်း ရှိုးပြနေသည်ကိုသာ စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ ဝင်ပါရန်လည်း မစဉ်းစားချေ။
ချူချန်ဖုန်း ထိုကဲ့သို့ လုပ်လိုက်သဖြင့် သူတို့အတွက် ပိုအကျိုးရှိမည်မည်း အကုန်လုံး သိထားသည်။ သူတို့ကိုသာ လာပြဿနာမရှာသရွေ့ အဆင်ပြေပေသည်။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံးကို မကျေနပ်သည့် အင်အားစုများစွာရှိသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့အား မကျေနပ်သည့် အင်အားစု နည်းနည်း ထပ်တိုးလာ၍လည်း ဘာပြဿနာမှ မရှိချေ။
ချူချန်ဖုန်းသည် စိတ်မြန်ပြီး ရက်စက်သည်။ ထိုလုပ်ရပ်ကြောင့် စုဝေးနေသည့် အင်အားစုများ၏ အနည်းဆုံး ခုနှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းခန့်ကို မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ယခင်က လူများဖြင့် ပြည့်ကျပ်နေသည့် တောင်ကြားသည် ယခုအခါ အတော်လေး လူကျိုးတိုးကျဲတဲ ဖြစ်သွားသည်။
ကျန်ရှိနေသည့် အင်အားစုဆယ်ခုကျော်သည် သူတို့ ကိုယ်ပိုင် တောင်များပေါ်တွင် ရှိနေကြသည်။ ချူချန်ဖုန်း ထိုအင်အားစုများကို မနှင်ထုတ်ချင်ခြင်းမဟုတ်၊ နှင်ထုတ်ချင်သည်။ သို့သော် သူ့တွင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်နိုင်သည့်စွမ်းရည် မရှိချေ။ ထို့အင်အားစုများသည် အတော်လေး အားကောင်းလှသဖြင့် တိကျသေချာသည့် သက်သေမရှိဘဲ သွားပြဿနာရှာ၍ မဖြစ်ချေ။
ထိုအဖြစ်အပျက်ပြီးနောက် တောင်ကြားတစ်ခုလုံး တစ်ဖန်ပြန်လည် တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ဒုတိယနေမင်းသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာနေခဲ့သည်။
တောင်ကြားတစ်ခုလုံး ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် အဝေးတစ်နေရာဆီသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် တိုက်ယွမ် သူ့အား ပြောပြခဲ့သည့် မီးတောက်တောင်ကြားမှ လူရီအား ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုကောင်ဆီမှ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်ကို အစောကြီးကတည်း ခံစားမိနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုကောင်သည် လူအများကြီးရှေ့တွင်ပင် သူ့အား ချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်ရဲလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ချေ။ ထို့အပြင် သူသုံးသွားသည့် နည်းလမ်းသည် အလွန်ကိုမှ သပ်ရပ်လှသဖြင့် ရန်ကိုင်ပင်လျှင် အာရုံခံမိရုံသာ အာရုံခံမိလိုက်သည်။
ယင်စုတျယ် အရိပ်ဖမ်းဓါတ်လုံးကို အသက်သွင်းမည် လုပ်သည့်အခါ၊ ရန်ကိုင်လည်း အရိပ်ဖမ်းဓါတ်လုံး၏ ထူးခြားစွမ်းရည်ကို မြင်ချင်သည့်အတွက် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း အရိပ်ဖမ်းဓါတ်လုံးမှ အလင်းရောင်ဖြာထွက်လာချိန် ပုံမှန်မဟုတ်သည့် စွမ်းအင်တစ်မျိုး ခပ်လှမ်းလှမ်းဆီမှ သူ့ဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဉ်းကပ်လာနေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ ထိုစွမ်းအင်သည် လူရီဆီမှ လာခြင်းဖြစ်သည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၆)
ထိုစိတ်စွမ်းအင်သည် အလွန်ကိုမှ အပုန်းအကွယ်ကောင်းသဖြင့် ရန်ကိုင်၏ အားကောင်းလှသော ကောင်းကင်စိတ်အာရုံပင်လျှင် ၎င်းကို အာရုံမခံမိခဲ့ချေ။ အရိပ်ဖမ်းဓါတ်လုံးအား မြင်ချင်သည့်အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက ထိုတိုက်ခိုက်မှု သူ့အား ကျိန်းသေ ထိမှန်ပြီးသွားပြီးလောက်ပေပြီ။
ထိုစိတ်စွမ်းအင်ကို အာရုံခံမိလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်လည်း ချက်ချင်းပဲ တန်ပြန် တိုက်ခိုက်လိုက်သည်။
သို့သော် တစ်ဖက်လူ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် သူ့အောက် အားမနည်းသည့် အတွက် ရန်ကိုင် အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။ ထိုထိပ်တိုက်တွေ့မှုအပြီး ရန်ကိုင် အနည်းငယ် ဒဏ်ရာရသွားခဲ့ရသည်။
ထိပ်တိုက်တွေ့ပြီးပြီးချင်း လူရီသည် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ချက်ချင်း ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး ဘာမှမဖြစ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်ကမူ ချောင်းတစ်ချက် ဆိုးလိုက်ရသဖြင့် အကုန်လုံး၏ အာရုံစိုက်ရာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ချူချန်ဖုန်းမှ လူများအား တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မောင်းထုတ်နေသည်ကို မြင်သော် လူရီ၏ အမူအရာ သုန်မှုန်လာခဲ့ရသည်။ ကျင့်ကြံသူများစွာ မောင်းထုတ်ခံလိုက်ရသဖြင့် သူလည်း ထွက်သွားဖို့သာ ရွေးချယ်ရတော့သည်။ တကယ်တော့ သူသည် တစ်ကိုယ်တည်း မဟုတ်ပါလော။ သူတစ်ယောက်တည်းသာ ရှိသဖြင့် ချူချန်ဖုန်း သူ့အား ဤနေရာတွင် ကျိန်းသေ နေခွင့်ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သူသာ မထွက်သွားလျှင် သူ့ကိုယ်သူ ပြဿနာတွင်းထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သလို ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။
ဒီကောင် တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ
ဟိုးလွန်ခဲ့သည့် နှစ်ပေါင်းများစွာက ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကို ကံကောင်းပြီး မတော်တဆ ရလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူ့ဝိဥာဉ် ဤမျှ အားကောင်းနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည်း ဤလောကကြီးတွင် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း မည်မျှ ရှိပါမည်နည်း။ နောက်ဝိဥာဉ်ကြာပန်းတစ်ခု ရှိနေလျှင်ပင် လူရီလက်ထဲတွင် ရှိနေစရာ အကြောင်းမရှိချေ။
သို့တိုင် ထိုလူရီ၏ စိတ်စွမ်းအင်သည် သူ့အောက် နိမ့်ကျခြင်းမရှိချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး အံ့အားသင့်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။
တိမ်မီးတောက်တောင်ကြားသည် အားကောင်းသည့် အင်အားစုတစ်ခုမဟုတ်။ ဒုတိယအဆင့် အင်အားစု တစ်ခုသာသာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုဂိုဏ်းတွင် လူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ကို ထိုမျှ အားကောင်းအောင် ကျင့်ကြံပေးနိုင်သည့် ကျင့်စဉ်တစ်ခု ရှိစရာ အကြောင်းမရှိချေ။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုလူရီ၏ ဝိဥာဉ်သည် ဘာကြောင့် ထိုမျှ အားကောင်းနေရသနည်း။
ကျောက်စိမ်းပန်းဆွဲလိုဏ်ဂူတွင် ရှိစဉ်က၊ လူရီနှင့်ပက်သက်သည့် မည်သည့် ထူးခြားမှုကိုမှ သူရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ လူရီသည် သာမန် သူတော်စင်ဘုရင်တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကန်ထဲတွင် ဝင်စိမ်စဉ်ကလည်း ယခုကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားရလောက်အောင် သူရခဲ့သည့် အကျိုးအမြတ်သည် နည်းနည်းလေးသာ ရှိသည်။ ထိုသိုဆိုလျှင် တစ်ခဏအတွင်း ဤကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားရအောင် သူဘာများ ကြုံတွေ့ခဲ့သနည်း။
ထိုကဲ့သို့ အားကောင်းသည့် ရန်သူတစ်ယောက် အကြောင်းမရှိ ရလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်အတော်လေး စိတ်ညစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း သူမည်သို့ပင် တွေးတွေး လူရီ သူ့အား သတ်ချင်နေသည့် အကြောင်းပြချက်ကို ရှာမရ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ထိုလူရီကို မြန်မြန် သတ်ပစ်ရမည်ဟုလည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ လူရီနှင့် သူ့ကြား နားလည်မှုလွဲနေသည်ဖြစ်စေ၊ သူ့အပေါ် မကျေနပ်သည် ဖြစ်စေ၊ ရန်ကိုင် ဂရုမစိုက်တော့။ အချိန်မရွေး ကျားချောင်းချောင်းနေသည့် ရန်သူတစ်ယောက် ရှိရသည့် ခံစားချက်မှာ တကယ်ကို မကောင်းလှပါချေ။
ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် လောလောဆယ် လူရီအကြောင်းကို ခဏ ဘေးဖယ်ထားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ဘာအကြောင်းမှ တွေးမနေတော့ဘဲ ကျင့်ကြံခြင်းပေါ်တွင်သာ ပြန်အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ ဒုတိယနေမင်း ထွက်လာပြီးနောက် လေထဲရှိသင်းရနံ့သည် ယခင်ထက် ပို၍ အားကောင်းလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ကျန်ရှိနေသည့် ကျင့်ကြံသူများသည်လည်း ရခဲလှသည့် အခွင့်အရေးကို မဖြုန်းတီးဘဲ အကျိုးကျိုးရှိရှိ အသုံးချနိုင်ရန် အလို့ငှာ အားထုတ် ကျင့်ကြံကြတော့လေသည်။
ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ချီအား မည်ကဲ့သို့ ပိုမိုကောင်းမွန်းအောင် ထိန်းချုပ်ရမလဲ ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ ဆက်လက် လေ့လာနေခဲ့သည်။ ဖယောင်းနီသီး၏ အနံ့သည် အသီး မမှည့်ခင်အထိသာ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိမည်မှန်း သူသိသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအချိန်အတွင်း သူ့ရည်ရွယ်ချက် ပြည့်မြောက်အောင် လုပ်ရပေမည်။ ဤအခွင့်အရေးကို အသုံးချ၍ လေဟာနယ်တာအိုကို နားလည်ရန် မကြိုးစားခဲ့ချေ။ ယခု သူကျင့်ကြံနေသည့် အရာကိုသာ ထိုးထွင်းနားလည်သွားမည် ဆိုပါက နောက်နှစ်နှစ်၊ သုံးနှစ်အတွင်း သိသိသာသာ အကျိုး ထူးလာပေလိမ့်မည်။
အခြားသူများ မည်သည့် သဘောတရားကို ဆင်ခြင်ရန် ကြိုးစားနေသလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိသော်လည်း သူ့ဆုံးဖြတ်ချက် မှန်ကန်သည်ဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်နေမိသည်။
ဒုတိယနေမင်း ဆက်မတက်တော့ဘဲ ရပ်သွားသည့်အခါ တောင်ကြားထဲ နောက်ထပ် အနီရောင်မြူခိုးတစ်လွှာ ထပ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ပထမတစ်ကြိမ် ကြုံပြီးသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် ကျင့်ကြံသူများလည်း ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ခြင်းမျိုး မရှိတော့။ သို့သော် အကုန်လုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေမိကြသည်။
ထိုအနီရောင်မြူခိုးများ ထွက်ပေါ်လာခြင်းသည် တတိယနေမင်း ထွက်လာတော့မည်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။ တတိယနေ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် နေသုံးစင်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်စဉ် ပြီးဆုံးသွားမည်ဖြစ်ကာ ဖယောင်းနီသီးလည်း မှည့်လာပေလိမ့်မည်။
အတော်များများမှာ အလွန်ကိုမှ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသဖြင့် ကျင့်ကြံရာတွင်ပင် ကောင်းကောင်း အာရုံမစိုက်နိုင်ကြတော့ချေ။ မျက်လုံး ဖွင့်၍သာ တောင်ကြားထဲရှိ အရာမှန်သမျှကို သေချာ အာရုံစိုက်နေတော့သည်။
အနက်နီရောင်စွမ်းအင်များ စုဝေးလာပြီး မြေပြင်တစ်ခုလုံး တုန်ခါသွားခဲ့သည်။ မကြာမီ စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်လှိုင်း ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး အသီးရနံ့မှာလည်း ပို၍ အားကောင်းလာသည်။
အားလုံးရှေ့တွင်မှာ တတိယနေ ပေါ်လာပြီး အထက်ကောင်းကင်ယံဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်လာခဲ့သည်။
သူတော်စင်ချီလှိုင်းများ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး လူအချို့သည် တောင်ကြားထဲသို့ ပြေးဝင်ရန် လုပ်ကြတော့လေသည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သော် လီရို့နန်က စိတ်ပေါက်ပေါက်ဖြင့် နဖူးကိုပွတ်၍ အသံအကျယ်ကြီး အော်ပြောလိုက်သည် “ဟျောင့်တွေ၊ နေသုံးစင်းဖြစ်စဉ်က ပြီးသေးတာ မဟုတ်ဘူးကွ။ အသီးလည်း မမှည့်သေးဘူးကွ။ မင်းတို့ တစ်ခုခုလုပ်လိုက်လို့ အသီးတစ်ခုခု ဖြစ်သွားမယ်ဆိုရင် မင်းတို့ အခါတစ်ထောင်ပြန် သေတာတောင် လုံလောက်မှာ မဟုတ်ဘူး”
ဖယောင်းနီသီးအကြောင်းကို ရေရေရာရာ သိထားသည့်လူမှာ သူသာရှိသည်။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံးကို သတိပေးရမည့်တာဝန်မှာ သူ့တာဝန်ဖြစ်သည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် လီရို့နန် စိတ်ထဲကြိတ်၍ ကျိန်ဆဲနေလေသည်။ ထိုလူများ အချင်းချင်း ထတိုက်ခိုက်ရင်း ဖယောင်းနီသီးအား ထိခိုက်သွားမည်ကို စိုးရိမ်သည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူဘာမှပြောမည် မဟုတ်ချေ။ သူတို့ အချင်းချင်းသတ်ပြီး သေသွားလျှင် ပိုတောင် ကောင်းပေသေးသည်။ သူတို့အကုန်လုံး သေသွားလျှင် ဖယောင်းနီသီးကို ဆေးလုံးတောင်ကြား တစ်ခုတည်း လက်ဝါးကြီးအုပ်၍ ရပေပြီ။
လီရို့နန် ပြောသည်ကို ကြားပြီးနောက် လူတော်တော်များများ သူ့အား အေးစက်စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် အကုန်လုံးသည် အဆင်သင့်ဖြစ်နေစေရန် သူတို့၏ သူတော်စင်ချီကို ကြိုတင် စုစည်းထားလိုက်ကြသည်။ တောင်ကြားထဲကိုမူ ပြေးဝင်သွားရန် မကြိုးစားတော့။
ဝေကုချန်းသည်လည်း မျက်လုံးဖွင့်၍ အခြေအနေကို တစ်ချက် အကဲခတ်လိုက်သည်။ အသီးမှည့်ရန် အချိန်အနည်းငယ် လိုသေးမှန်း သိလိုက်ရပြီးနောက် မျက်လုံးပြန်ပိတ်ကာ ဆက်၍ ကျင့်ကြံနေလိုက်လေသည်။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့် တောင်ပေါ်ရှိ အခြေအနေမှာ တင်းမာသည်ထက် တင်းမာလာခဲ့သည်။ တတိယနေ လမ်းတစ်ဝက်လောက် ရောက်သည့်အခါ အကုန်လုံး စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ဆက်မကျင့်ကြံနိုင်ကြတော့ဘဲ တောင်ကြားကိုသာ အာရုံစိုက်ကြတော့သည်။ သာန်ကျင့်ကြံသူများသာ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေခြင်းမဟုတ်။ နာမည်ကျော် ဝေကုချန်း၊ ချူချန်ဖုန်း၊ ဖန်ထျန်းဇုံ၊ ယင်စုတျယ်၊ ထန်ယုန်နှင့် ချူမင်ဟိုင်တို့လည်း အတူတူပင်။
မည်သူမှ ယခင်ကကဲ့သို့ တည်ငြိမ်မနေနိုင်ကြတော့ချေ။ အကုန်လုံးသည် သူတို့ အဖွဲ့အသားများကို တိုးတိုးလေး ကြိတ်ပြောနေရင်း နေမင်း လက်ရှိရောက်နေသည့် အမြင့်ကို သေချာတွက်ချက်နေသည်။
“ဂျူနီယာမောင်လေးရန် ကျင့်ကြံနေတုန်းပါလား” တိုက်ယွမ် အံ့အားသင့်နေခဲ့သည်။ လက်ရှိ ရန်ကိုင်၏ သူတော်စင်ချီလှိုင်းများသည် သိမ်မွေ့နေခြင်း မရှိဘဲ လှိုင်းထန်နေသည့်နှယ် ကြမ်းတမ်းနေခဲ့သည်။
ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေခြင်းသည် ကျင့်ကြံရာတွင် အရေးကြီးသည့် အခြေအနေသို့ ရောက်နေပြီဟု ဆိုလိုက်ခြင်းနှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဖယောင်းနီသည့် မှည့်တော့မည်ကိုပင် အာရုံ မစိုက်နိုင်တော့ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဒီတစ်ကြိမ် ညီလေးရန် တော်တော် အမြတ်ထွက်သွားတယ်နဲ့တူတယ်” ဝေကုချန်း ခါးသက်သက်ပြုံးလျက် ရန်ကိုင်အား အားကျစွာ ကြည့်လိုက်ကြသည်။ သူသည်လည်း ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ ကျင့်ကြံပေသည်။ သို့သော်လည်း ဖယောင်းနီသီးကိုလည်း အာရုံစိုက်နေရသည့် အတွက် သေချာအာရုံမစိုက်နိုင်ဖြစ်ကာ အကျိုးအမြတ် နည်းနည်းပါးပါး ရခဲ့သည်။
“အဲ့လူလည်း ကျင့်ကြံနေတုန်းပဲ” တုန်ရွှမ်းအာက အခြားတောင်တစ်လုံးပေါ်ရှိ လူတစ်ယောက်ကို လှမ်းညွှန်ပြလိုက်သည်။ သူမ ညွှန်ပြနေသည့်လူသည် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့်လူ ဖြစ်ပေသည်။ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ပင် သူလည်း တင်ပလင်ခွေထိုင် ကျင့်ကြံနေဆဲ။ သူ့အသွင်အပြင်သည် ရှေးဟောင်းရေတွင်းတစ်တွင်းနှယ် တည်ငြိမ်နေပြီး သူ့သူတော်စင်ချီသာ အကြမ်းပတမ်း လှုပ်ခတ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဒါငါတို့နဲ့ သူတို့ကြားက ကွာခြားချက်နဲ့ တူပါတယ်” ဝေကုချန်း ရေရွတ်လိုက်သည်။ သူသည် မဟာပါရမီရှင်တစ်ယောက်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုခံခဲ့ရသည်။ အရိပ်လခန်းမ၏ အတောက်ပဆုံး ကြယ်တစ်ပွင့်၊ ဖန်ထျန်းဇုံ၊ ချူချန်ဖုန်းတို့နှင့် ယှဉ်ပြိုင်နိုင်သော လူငယ်မျိုးဆက်၏ ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်၊ စသဖြင့် အမျိုးမျိုး ချီးကျူးခံခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့တစ်သက် အခြားသူတစ်ယောက်ထက် နိမ့်ကျသည်ဟု တစ်ခါမှ မခံစားခဲ့ရချေ။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် ပြသသွားသည့် အံ့မခန်း နည်းလမ်းများကို မြင်ပြီးနောက် သူလိုအပ်နေသေးမှန်း သိလိုက်သည်။ ယခု ရန်ကိုင်အပြင်၊ ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့် တစ်ယောက်ပါ ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူ့စိတ်ထဲ အတော်လေး နိမ့်ကျသွားသလို ခံစားနေရသည်။ သူသာ မကြိုးစားလျှင် အနာဂတ်အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် သူ့အတွက် တစ်နေရာ ရှိတော့မည် မဟုတ်မှန်းကိုလည်း သိလိုက်သည်။
ကျင့်ကြံသူအားလုံးသည် မတ်တပ်ရပ်လျက် တတိယနေကို အာရုံစိုက်နေကြသည် ဖြစ်လေသဖြင့် ရန်ကိုင်နှင့် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှလူ၏ အပြုအမူသည် အားလုံးအတွက် အာရုံစိုက်စရာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
မည်သူမှ ရန်ကိုင်အား ဂရုမစိုက်ကြ။ သူမည်သူလဲ ဘယ်သူမှမသိ။ သူတို့ သိသည်ကား ရန်ကိုင်သည် ဘာမဟုတ်သည့် သူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့်သာ ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့်လူကြီး ဆက်လက် ကျင့်ကြံနေသဖြင့် အကုန်လုံး စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။ ဖယောင်းနီသီး မှည့်သည်အထိ သူထိုကဲ့သို့ ဆက်ကျင့်ကြံနေလျှင် ပိုကောင်းပေသည်။
ယခုဆိုလျှင် အကုန်လုံး ‘တစ်နှစ်ကဲ့သို့ကြာညောင်းသောတစ်ရက်’ ဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်သွားကြလေပြီ။
အားလုံးအမြင်တွင် တတိယနေသည် ပေါ်လာသည့်အချိန်မှစ၍ သွားနေသည်မှာ လိပ်ထက်တောင် နှေးပေသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့စိတ်ထဲ ထိုတတိယနေကို ပြေးမပြီး အပေါ်သို့ ပစ်တင်ပေးချင်စိတ်တို့ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။
တတိယနေသည် ထိုကဲ့သို့ တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်သွားနေခဲ့ပြီး… နောက်ဆုံးတွင် အခြားနေနှစ်စင်း ရှိနေသည့် နေရာသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ နေသုံးစင်းဖြစ်စဉ် ပြီးသွားလေပြီ။ နေသုံးစင် တစ်တန်းတည်း ဖြစ်သွားသည်နှင့် အချင်းချင်း ပဲ့တင်ထပ်သွားသည့်အလား နေသုံးစင်းစလုံး အရှိန်ညီးညီး တောက်ပလာတော့လေသည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် တတိယအလွှာတစ်ခုလုံး လင်းထိန်သွားခဲ့ရပြီး တတိယအလွှာထဲတွင် ရှိနေသည့် ကျင့်ကြံသူများလည်း မျက်စိကျိန်းလွန်းလှသဖြင့် သူတို့၏ မျက်လုံးများကို ပိတ်လိုက်ရသည်။
အထက်ကောင်းကင်ယံဆီမှ စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်လှိုင်း ဖြာထွက်လာခဲ့သည်။ အလင်းရောင် မှိန်သွားချိန် အကုန်လုံး မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လာခဲ့သည်။ သို့သော် မြင်လိုက်ရသည့် အရာကြောင့် အကုန်လုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ နေသုံးစင်သည် နေတစ်လုံးတည်း အဖြစ်သို့ ပေါင်းစည်းသွားသောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုနေသည် လျင်မြန်စွာ လှည့်ပတ်နေပြီး ထိုကဲ့သို့ လှည့်ပတ်နေရင်း များပြားလှစွာသော စွမ်းအင်များကို ဆွဲယူဝါးမြိုနေခဲ့သည်။
အရပ်ရပ်ဆီမှ မိုးမြေစွမ်းအင်များကို စုပ်ယူနေခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် တောင်ကြားထဲရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်တို့မှာ အတော့်ကိုမှ သိပ်သည်းလာခဲ့ရသည်။ မိုးမြေစွမ်းအင်များ စုဝေးလာပြီး နေမင်းကြီးထဲသို့ တရဟော စီးဝင်နေကြသည်။
ဆေးလုံးတောင်ကြားမှ လီရို့နန်သည် အလွန် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်လုံးကြီးပြူးလျက် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ရှေးဟောင်းမှတ်တမ်းများထဲ ဖော်ပြထားသည်နှင့် ကွက်တိပင်၊ နည်းနည်းလေးမှ ပြောင်းလဲမသွားချေ။ တကယ်ကို မှည့်တော့မည့် ဖယောင်းနီသီးပင်။
အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ ကြာပြီးနောက် တတိယအလွှာထဲတွင် ရှိနေသော မိုးမြေစွမ်းအင်များ ခြောက်ကပ်သွားခဲ့သဖြင့် ပတ်ပတ်လည် မိုင်ရာနှင့်ချီသော အကွာအဝေးသည် ဖုန်းဆိုးနယ်မြေတစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ထိုနေမင်းသည် တကယ့် နေမင်းအစစ်တစ်စင်းနှယ် ကောင်းကင်ထက်တွင် ရှိနေခဲ့သည်။
ရုတ်တရက် နေမင်း ဆက်မလည်တော့ဘဲ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။
“မကောင်းတော့ဘူး” ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ လီရို့နန် ကျောပြင်တစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားခဲ့သည်။ ချက်ချင်းပဲ ဒိုင်းမှော်ရတနာတစ်ခုကို ထုတ်လိုက်ပြီး သူနေနေသည့် တောင်တစ်ခုလုံးကို ကာပစ်လိုက်လေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၇)
လီရို့နန် လှုပ်ရှားလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဆေးလုံးတောင်ကြားမှ အခြားသူများလည်း သူတို့၏ မှော်ရတနာအသီးသီးကို ထုတ်ကာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကာကွယ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ အကုန်လုံး အစကတည်းက ကြိုပြင်ထားသည်မှာ သိသာထင်ရှားသည်။ မဟုတ်လျှင် ဤမျှ မြန်မြန်လှုပ်ရှားနိုင်ကြလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ဆေးလုံးတောင်ကြား၏ အပြုအမူသည် အများအာရုံစိုက်စရာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူတို့ ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ လုပ်နေကြသလဲ ကျင့်ကြံသူများစွာ နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ဆေးလုံးတောင်ကြား ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ လုပ်နေမှန်း သူတို့ နားမလည်ကြသော်လည်း အခြေအနေမကောင်းမှန်းကိုမူ နားလ်ကြသည်။ လီရို့နန်သည် ဖယောင်းနီသီး မှည့်သည့်ဖြစ်စဉ်နှင့် ပက်သက်၍ သူတို့အား အကြောင်းစုံ မပြောပြခဲ့သည်မှာ ထင်ရှားသည်။ ယခု ဘာဖြစ်တော့မလဲ သူတို့မသိသော်လည်း သူတို့အတွက် အန္တရာယ်များသည် ဆိုသည်ကိုမူ သိလိုက်ကြသည်။ မဟုတ်လျှင် ဆေးလုံတောင်ကြား ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရမည်နည်း။
လီရို့နန်၏ အပြုအမူကို မြင်လိုက်သည်နှင့် အခြားကျင့်ကြံသူများလည်း အကာအကွယ် မှော်ရတနာအသီးသီးကိုထုတ်ကာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကာကွယ်လိုက်ကြသည်။
လအရိပ်ခန်းမမှ ဝေကုချန်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး သူတော်စင်ချီဖြင့် သူ့တောင်ပတ်ပတ်လည်ကို ကာရံလိုက်သည်။ အနီရောင်လျှပ်စီးကြောင်းများ ထနေသော အနက်ရောင်အရံအတားတစ်ခု သူ့တောင်ပတ်လည်တွင် ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
တုန်ရွှမ်းအာသည်လည်း တိုကင်ပြားနှင့် ဆင်တူသော မှော်ရတနာတစ်ခုကို ထုတ်ကာ ထိုထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ဖြည့်သွင်းလိုက်သည်။ တိုကင်ပြားသည် ချက်ချင်းဆိုသလို အလင်းတန်း တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားပြီး သူတို့အဖွဲ့အား လွှမ်းခြုံသွားခဲ့လေသည်။
တိုက်ယွမ်သည်လည်း သူမ၏ အဝတ်စနှင့်ဆင်တူသော မှော်ရတနာကို ထုတ်ကာ အသက်သွင်းလိုက်ရာ တောင်တစ်ခုလုံး ပန်းရောင်တိမ်တိုက်တို့ဖြင့် လွှမ်းခြုံသွားခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင်သည် ကျင့်ကြံနေတုန်းသာ ဖြစ်သဖြင့် မလှုပ်ရှားနိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သို့သော် လှုပ်ရှားစရာမလိုချေ။ သူ့အား ကာကွယ်ပေးမည် ဝေကုချန်းနှင့် အခြားသူများ ရှိနေပေသည်။
ဘာမှမလုပ်ဘဲ နေသည်ကား ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်ပင်။ သူ့သည် တောင်ပေါ်တွင် တစ်ယောက်တည်း ရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။ အခြားသူများ၏ ထူးထူးဆန်းဆန် အပြုအမူကို သတိပြုမိသော် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး ကောင်းကင်ပေါ်ရှိ နေမင်းတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ထိုစဉ် နေမင်းဆီမှ ထောင်ပေါင်းများစွာသော အနီရောင်အလင်းတန်းတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး အဘက်ဘက်သို့ ပြန့်ကျဲလွင့်စင်လာလေသည်။
ထိုအနီရောင်အလင်းတန်းများသည် အားကောင်းလှပြီ အလွန်ကိုမှ မြန်ဆန်လှသည်။ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း အကုန်လုံး၏ အရံအတားရှေ့ ရောက်လာပြီး သူတို့ ဖန်တီးထားသည့် အကာအရံများကို အဆက်မပြတ် တိုက်ခိုက်ကြတော့လေသည်။
ဆေးလုံးတောင်ကြား ဘာကြောင့် ဤကဲ့သို့ လုပ်ရသလဲ ဆိုသည်ကို အကုန်လုံး ချက်ချင်း နားလည်သွားကြသည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သော် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီး၏ အမူအရာ လေးနက်တည်ကြည်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ လက်သီးတစ်လုံးပြီးတစ်လုံး တိုးဝင်လာနေသော အလင်းတန်းများဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ သူ့လက်သီးချက်ထဲတွင် ကောင်းကင်နှင့်မြေပြင်အား လှုပ်ခါသွားအောင် လုပ်ဆောင်နိုင်သော နိယာမတစ်မျိုးမျိုး ပါဝင်လာနေသည့်အလား တိုးဝင်လာနေသော အနီရောင်အလင်းတန်းအားလုံးကို ဖျက်စီး ချေဖျက်သွားခဲ့သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးအား တိတ်တဆိတ် အာရုံစိုက်နေသော ဝေကုချန်း အနည်းငယ် ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။
ထိုလက်သီးချက်သည် တည်ငြိမ်ပြီး ရိုးရှင်းဟန်ရသော်ငြား လက်သီးချက်ကို မြင်လိုက်သူတိုင်း ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့် မည်မျှအားကောင်းကြောင်းကို ပြောနိုင်ပေသည်။
ထောင်နှင့်ချီသော အနီရောင်အလင်းတန်းများသည် အလျင်အမြန် ပေါ်လာပြီး အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်လည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ အကုန်လုံးသည် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသည့် အတွက်ကြောင့် မည်သည့် ဒဏ်ရာမှ ရမသွားခဲ့ကြချေ။ အချိန်မှီ မပြင်လိုက်နိုင်သော လူအချို့သာ ဒဏ်ရာအနည်းအကျဉ်း ရသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သော် လီရို့နန် စိတ်ပျက်သွားခဲ့သည်။ သူအပြုအမူသည် အတော်လေးကို လွန်လွန်ကဲကဲ ဖြစ်သွားမှန်း နားလည်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် အခြားသူများလည်း ဆိုးဆိုးရွားရွား တစ်ခုခု ဖြစ်တော့မည် အထင်ဖြင့် သူ့အတိုင်း လိုက်လုပ်ကြတော့သည်။ သူသာ တိုးတိုးတိတ်တိတ်ဖြင့် လုပ်မည်ဆိုပါက ဒဏ်ရာရသူ နည်းနည်းလေးပဲ ရှိနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သို့သော် မကြာမီ လီရို့နန် ခါးသက်သက် ရယ်မောလိုက်သည်။ အကြောင်းမှာ ရှိနေသည့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး သူ့အား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့်ပင်။ လီရို့နန်သည် ဖယောင်းနီသီး ရင့်မှည့်သည့် ဖြစ်စဉ်အကြောင်း၊ နေသုံးစင်ပေါ်လာမည့် ဖြစ်စဉ် အကြောင်း သူတို့အား ပြောပြခဲ့သည်။ သို့သော် ဤကဲ့သို့ အန္တရာယ်များသည့် ဖြစ်စဉ်လည်း တစ်ပါတည်း လိုက်ပါဖြစ်ပျက်လိမ့်မည်ဟု ပြောမသွားခဲ့ချေ။
သို့သော် သူတို့၏ အကြည့်များကို လီရို့နန် ဂရုမစိုက်။ ဖယောင်းနီသီး ရင့်မှည့်သည့် ဖြစ်စဉ်အကြောင်း အကုန်လုံးနီးပါး သူပြောပြပြီးသွားခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် အကြောင်းအရာ အချို့ကို ဖုံးကွယ်၍ သူ့အတွက် အကျိုးရှိအောင် လုပ်သည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်သည်။
ဤကဲ့သို့ ကိစ္စလေးအတွက်နှင့် ထိုလူများ သူ့အား လာအပြစ်တင်နေလိမ့်မည် မဟုတ်ဟုလည်း လီရို့နန် ယုံကြည်နေပေသည်။
လီရို့နန် ထင်သည့်အတိုင်းသည် အကုန်လုံးသည် သူ့အား စိုက်သာ စိုက်ကြည့်ခဲ့ကြပြီး ဘာမှ မပြောခဲ့ကြချေ။ တကယ်တော့ အကုန်လုံးတွင် သူ့အား မေးချိန် မရှိတော့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ ထောင်ပေါင်းများစွာသော အနီရောင် အလင်းတန်းများ ပျောက်ကွယ်သွားပြီးနောက် ကောင်းကင်ပေါ်တွင် ရှိနေသော နေမင်းသည် တောင်ကြားထဲသို့ ရုတ်တရက် ထိုးဆင်းလာသောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။
အသက်ဆယ်ရှိုက်စာ အတွင်းတွင် နေမင်းသည် တောင်ကြားထဲသို့ ကျသွားပြီး သဲလွန်စမကျန် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
“အဆင်သင့်ပြင်ထားတော့” တိုက်ယွမ်က ရုတ်တရက် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူမ၏ ပန်းရောင်တိမ်တိုက်လေးကို ပြန်ယူလိုက်ပြီး တောင်ကြားထဲသို့ သေချာ စိုက်ကြည့်နေလေသည်။
“အစ်ကိုရန်ကို နှိုးလိုက်သင့်လား” တိုက်ယွမ်က ရန်ကိုင်အား ကြည့်ရင်း တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် မေးလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်၏ သူတော်စင်ချီသည် မုန်တိုင်းထန်နေသည့် ပင်လယ်ပြင်ပမာ လှိုင်းထန်နေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အား နှောင့်ယှတ်မိမည် စိုးသည့်အတွက်ကြောင့် မည်သူမှ သွားမနှိုးခဲ့ကြ။ ယခု ဖယောင်းနီသီး ပေါ်လာတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင်အား သွားနှိုးလျှင် ကောင်းမလား၊ မနှိုးဘဲ ထားလိုက်လျှင် ကောင်းမလား တုန်ရွှမ်းအာ သေချာမသိတော့။
ဝေကုချန်းလည်း မျက်မှောင် ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ခဏအကြာ၌ ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “မလိုဘူး။ အပြင်မှာ ဘာဖြစ်နေလဲ ညီလေးရန်သိတယ်။ သူဝင်ပါချင်ရင် ကျိန်းသေ လှုပ်ရှားလိမ့်မယ်။ သူ့ကို သွားနှောင့်ယှတ်နေစရာ မလိုဘူး”
တုန်ရွှမ်းအား ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ဝေကုချန်း၏ စကား ဆုံးသွားသည်နှင့် မြေပြင်တစ်ခုလုံး အက်ကွဲလာသည့်အလား တောင်ကြားထဲမှ အက်သံအကျယ်ကြီး ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူတို့ ရပ်နေသည့် မြေပြင် တုန်ခါလာသည်ကို တောင်ပေါ်တွင် ရပ်နေသူတိုင်း ခံစားမိလိုက်သည်။
အလွန်ကိုမှ ပြင်းထန်လင်းထိန်းလွန်းလှသည့် အနီရောင်စွမ်းအင်များ တောင်ကြားထဲရှိ အက်ကြောင်းမှတစ်ဆင့် ရုတ်တရက် ပေါ်လာခဲ့သည်။ အလင်းရောင်မျာ အလွန် စူးလှသဖြင့် တောင်ပေါ်ရှိလူများအဖို့ တောင်ကြားထဲတွင် ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုသည်ကို မမြင်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း နေမင်း ပြုတ်ကျသွားသည့် နေရာဆီမှ နီကြင့်ကြင့် အလင်းရောင်တစ်ခု ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်ပေါ်လာသည်ကို အကုန်လုံး ရေးတေးတေးလေး ခံစားမိနေသည်။
ထိုအလင်းသည် လေပြင်းမုန်တိုင်းထဲတွင် ရှိနေသော အချိန်မရွေး ငြိမ်းသွားနိုင်သည့် ဆီမီးတိုင်နှင့်တူသည်။ သို့သော်လည်း လေမည်မျှပင် ပြင်းပါစေ၊ မိုးမည်မျှပင် ရွာပါစေ ဆီမီးသည် လင်းမြဲလင်းနေခဲ့သည်။
ခဏအကြာတွင် အားလုံးရှေ့မှောက်သို့ ဖယောင်းတိုင်နှင့် ဆင်တူသော အလင်းရောင် ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုအလင်းရောင်သည် လက်သီးဆုပ်အရွယ် ဆီမီးတိုင်တစ်တိုင်၏ မီးတောက် ပုံစံရှိသော နီကြင့်ကြင့်ရောင် အသီးတစ်လုံးပင် ဖြစ်လေသည်။
“ဖယောင်းနီသီး” ထိုအသီးကို မြင်လိုက်သည့်အခါ လီရို့နန် စိတ်လှုပ်ရှားတကြီး ထအော်လိုက်သည်။
သူ့စကားမဆုံးသေးခင်မှာပဲ တောင်တစ်ဆီမှ ဖဲကြိုးတစ်ချောင်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုဖဲကြိုးသည် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်၏ လက်တစ်ချောင်းနှယ် သေသွားပြီး ပျော့ပျောင်းသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို ဆယ်မီတာအထိ ရှည်ထွက်သွားပြီး ဖယောင်းနီသီးဆီသို့ အလျင်အမြန် တိုးဝင်သွားလေသည်။
ယင်စုတျယ် လှုပ်ရှားလိုက်လေပြီ။ ရက်ပေါင်းများစွာ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရပြီးနောက် နည်းနည်းလေးမှ ထပ်မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ဖယောင်းနီသီး ပေါ်လာသည်နှင့် အားလုံးအရင် ဦးစွာ လှုပ်ရှားလိုက်သည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် အခြားတောင်တစ်လုံးဆီမှ လျှပ်စီးတန်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး ဖဲကြိုးအား ထိမှန်းသွားသဖြင့် ဖဲကြိုးလည်း လမ်းလွဲသွားပြီး ဖယောင်းနီးသီးဆီ မရောက် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ယင်စုတျယ် ထအော်မိလိုက်သည်။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်၍ ဖန်ထျန်းဇုံအား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဒေါသတကြီး ခြေဆောင့်ကာ အော်လိုက်လေသည် “စီနီယာအစ်ကိုဖန်”
သို့သော်လည်း ဖန်ထျန်းဇုံ၏ အမူအရာမှာမူ စိုးစဉ်းမျှ ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိခဲ့။ ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ဖယောင်းနီသီးအား လုယူရန် ကြိုးစားနေသော အခြား ကျင့်ကြံသူများ၏ လုပ်ဆောင်မှုများကို တားဆီးနေခဲ့သည်။ ယင်စုတျယ်၏ အော်ဟစ်သံကို လုံးဝ လျစ်လျူရှုထားခဲ့သည်။
သူမ၏ အော်သံကို ဖန်ထျန်းဇုံမှ အဖတ်မလုပ်သည့် အတွက်ကြောင့် ယင်စုတျယ်စိတ်ထဲ အတော်လေး နာကျည်းသွားရသည်။ သို့သော် လက်ရှိအချိန်သည် ဖန်ထန်းဇုံအပေါ် ဒေါသ ထွက်နေရမည့် အချိန်မဟုတ်။ ဖယောင်းနီသီးကို ရယူနိုင်ရေးသည် အရေးအကြီးဆုံး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဖန်ထျန်းဇုံးအာ ဆက်အာရုံမစိုက်တော့ဘဲ ဖဲကြိုးကို သေချာအာရုံစိုက် ထိန်းချုပ်၍ ဖယောင်းနီသီးအား ရအောင်သာ ကြိုးစားတော့သည်။
ဖယောင်းနီသီး ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ထိုအသီးကို ရရန်အတွက် အကုန်လုံး အင်တိုက်အားတိုက် ပြိုင်ဆိုင်ကြတော့သည်။ လက်ရှိတွင် အရိပ်ကြယ်၏ တက်သစ်စ လူငယ် ကြယ်ပွင့်အားလုံးသည် ဖယောင်းနီသီးအား အရယူရေးတွင် ရေကုန်ရေခမ်း ပြိုင်ဆိုင်နေကြသည်။ အမျိုးမျိုးသော သိုင်းပညာရပ်များ၊ မှော်ရတနာများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေရာ သူ့ဘာသာ အေးအေးချမ်းချမ်းဖြင့် တည်ရှိနေသော တောင်ကြားတစ်ခုလုံး မုန်တိုင်းထန်နေသော တိုက်ပွဲကွင်းပြင် တစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။
သို့သော်လည်း ဖယောင်းနီသီးအား ရယူရန် ကြိုးစားနေသည့် မည်သူမဆို၊ သိုင်းပညာရပ် အမျိုးမျိုး၊ မှော်ရတနာအမျိုးမျိုးကို ထုတ်သုံးနေကြသော်လည်း ဖယောင်းနီသီးအား မထိခိုက်မိအောင် အထူး သတိထားနေခဲ့သည်။
ကျင့်ကြံသူအားလုံး အလုပ်နှစ်ခွလုပ်နေသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ အကုန်လုံးသည် ဖယောင်းနီသီးအား ရယူရန် ကြိုးစားနေသည့် အခြားသူများကို တားဆီးရသလို သူတို့ ကိုယ်တိုင်လည်း ဖယောင်းနီသီးအား ရယူနိုင်ရန် ကြိုးစားကြရသည်။ ထိုပြိုင်ဆိုင်မှုတွင် လူအင်အားစုနည်းသော အင်အားစုများ အတော်လေး ဒုက္ခရောက်ကြရသည်။ အထူးသဖြင့် အရိပ်လခန်းမကဲ့သို့ အင်အားစုများပင်။
တိုက်ယွမ်သည် ဝေကုချန်းတို့နှင့်အတူ ရောက်လာသော်ငြား သူတို့နှင့်အတူ မပူးပေါင်းဘဲ သူမဘာသာ တစ်ယောက်တည်း လှုပ်ရှားနေသည်။ အကြောင်းမှာ ထိုအသီးသည် သူတို့ဘာသာ သိမ်းထားလို့ရမည့် အသီးမဟုတ်သည်ကို သိထားကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အသီးကို ရလိုက်လျှင်ပင် ကိုယ့်ဘာသာ သိမ်းထား၍ ရမည်မဟုတ်ဘဲ ဂိုဏ်းဆီသို့သာ ပြန်ပေးရပေမည်။ ထို့နောက်မှသာ ဂိုဏ်းမှ အသီးအား မည်သူ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရမည်ကို ဆုံးဖြတ်ပေလိမ့်မည်။
တိုက်ယွမ်နှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့သည် အတော်လေး ရင်းနှီးကြသော်ငြား ဂိုဏ်းအရေးနှင့် ယှဉ်ရလာသည့်အခါ သူမတို့နှစ်ယောက်သည် ပြိုင်ဘက်များ ဖြစ်လာကြရသည်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မကူညီကြသလို တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မနှောင့်ယှတ်မိအောင်လည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားနေကြသည်။
တိုက်ယွမ်ကို ဖယ်လိုက်သည့်အခါ အရိပ်လခန်းမတွင် ဝေကုချန်းနှင့် တုန်ရွှမ်းအာတို့သာ ကျန်တော့သည်။ တစ်ယောက်သည် ဖယောင်းနီသီးအား ယူမည့် တစ်ယောက်ကို ကာကွယ်ပေးရင်း အသီးအားရအောင် ကြိုးစားနေခဲသည်။
ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်မှာမူ မည်သူနှင့်မှ လက်မတွဲ။ သူတစ်ယောက်တည်းသာ လှုပ်ရှားသည်။ သူ့တိုက်ခိုက်မှု တစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်းလှသဖြင့် အကုန်လုံး သူ့အား သေချာအာရုံစိုက်နေခဲ့ရသည်။
ထိုကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်သည် ယခုမှ ဂိုဏ်းမှစထွက်ပြီး အတွေ့အကြုံရှာခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် အပင်မြင့်လေ လေတိုက်ခံရလေ ဆိုသော ဆိုရိုးစကားကို မသိခဲ့ချေ။ မကြာမီ သူမျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ သူလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း သူ့အား တားဆီးရန် ကြိုးစားသည့်လူ အနည်းဆုံး ဆယ်ယောက်လောက် ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ အခြားမည်သူမှ သူ့ကဲ့သို့ မဖြစ်ချေ။ သူတစ်ယောက်တည်းကိုသာ လူအများကြီးက ဝိုင်းတားနေခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့အတွက်ကြောင့် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်အဖို့ အခြား လက်ရွေးစင်များစွာနှင့် ရင်ဆိုင်ရတော့သည်။ သူမည်မျှ အားကောင်းစေကာမူ သူသည် တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူ့အား ဝိုင်းတားနေသည့် လူများမှာလည်း အညတရများမဟုတ်ကြ။ သူတို့ ဂိုဏ်းအသီးသီး၏ လက်ရွေးစင်များ ဖြစ်ကြသည်။
သူ့အဖို့ ရှေ့တိုးချင်သော်လည်း လူအများကြီးက ဝိုင်းတားနေသဖြင့် ရှေ့တိုးမရ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ပါများလာသော် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းတည်းတပည့် ဒေါသလည်းထွက်၊ ရှက်လည်း ရှက်လာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် ခြေဆောင့်ချလိုက်ရာ သူရပ်နေသည့် မြေပြင်တစ်ခုလုံး တုန်ခါသွားပြီး အားကောင်းလှသည့် စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာကုန်လေသည်။
ဖယောင်းနီသီးအတွက် ပြိုင်ဆိုင်နေကြသော ကျင့်ကြံသူများလည်း ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်ဆီ လှမ်းကြည့်မိလိုက်ကြသည်။ သူတို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့် လူသည် စွမ်းအားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စုစည်းလျက် အားကောင်းလှသော အလင်းတန်းတစ်ခုအား ပစ်လွှတ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“မကောင်းတော့ဘူး။ သူ့ကိုတား။ အဲ့ကောင် ရူးနေပြီ” လီရို့နန်က ကြောက်လန့်တကြား ထအော်လေသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးစေများဖြင့် စိုရွှဲသွားပြီး မျက်နှာသည်လည်း သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားခဲ့လေသည်။
မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူ၏ လက်သီးချက်သည် ဖယောင်းနီသီး တည့်တည့်ဆီသို့ ဦးတည်နေခဲ့သည်။ ထိုတိုက်ခိုက်မှုသည် အသီးအား ထိသွားပါက အသီးတစ်ခုလုံး ဗလာနတ္ထိ အဖြစ်သို့ ရောက်သွားရပေလိမ့်မည်။
ထိုသို့ ဖြစ်သွားမည်ဖြစ်လေရာ လီရို့နန် မထိန့်လန့်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ချက်ချင်းပဲ လက်သီးချက်ပေါင်းများစွာ ထုတ်လွှတ်လျက် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်၏ တိုက်ခိုက်မှုကို တားဆီးရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
အခြားသူများသည်လည်း ချက်ချင်းပဲ အလျင်အမြန် လှုပ်ရှားလိုက်ကြသည်။
ဘုန်း… ဘုန်း… ဘုန်း…
နားပင်းမတတ် ပေါက်ကွဲသံများ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ အကုန်လုံး၏ တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းတပည့် ပစ်လွှတ်လိုက်သော စွမ်းအင်းအလင်းတန်း အတော်လေး အားနည်းသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော် အပြီးတိုင် ပျောက်ကွယ်သွားခြင်း မရှိခဲ့ချေ။ လက်ကျန်စွမ်းအင်သည် ဖယောင်းနီသီး တည့်တည့်ဆီသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့လေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၈)
ဖယောင်းနီသီး ဖျက်စီးခံလိုက်ရပြီဟု တွေးထင်လျက် လီရို့နန် သွေးပျက်ခြောက်ခြားစွာ ထအော်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားပြီး မြေကြီးပေါ်သို့ လဲပြိုကျလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
စွမ်းအင်အလင်းတန်းမှာ တိုက်ခိုက်မှုပေါင်းစုံကြောင့် အားနည်းသွားသော်လည်း လုံးဝ ပျောက်ကွယ်သွားခြင်း မရှိသေးဘဲ အားလုံး၏ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေသည့် အကြည့်အောက်ဝယ် ဖယောင်းနီသီးကို တည့်တည့် သွားမှန်လေသည်။
တိုက်ပွဲကြီးဖြစ်နေခဲ့သော်လည်း ယခုအချိန်အထိ အထိအခိုက် မရှိသေးသော ဖယောင်းနီသီးသည် စွမ်းအင်အလင်းတန်းကြောင့် တောင်ကြားထဲမှ လွင့်ထွက်သွားလေသည်။ သို့သော် ပျော့ပျောင်းပြီး အထိမခံနိုင်ဟန် ထင်ရသော ဖယောင်းနီသီးသည် စွမ်းအင်အလင်းတန်းနှင့် ထိသွားသည့်တိုင် ဘာမှမဖြစ်သည့်အတွက် အကုန်လုံး ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့ရလေသည်။
အကုန်လုံး ပျော်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ လှုပ်ရှားမှုပညာရပ် အသီးသီးကို အသက်သွင်းကာ တောင်ကြားထဲမှ ပြေးထွက်သွားကြလေသည်။ တိုက်ပွဲကြီး အစပြုလေပြီ။
ဝေကုချန်း ရန်ကိုင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင် နိုးလာမည့် အရိပ်အယောင် မပြသေးသည်ကို မြင်သော် သူအတော်လေး စိတ်ဓါတ်ကျသွားသည်။ ရန်ကိုင်ကို ကာကွယ်ရန် တုန်ရွှမ်းအာကိုပဲ ထားခဲ့လျှင်ကောင်းမလား တွေးနေစဉ်မှာပဲ ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည် “မင်းတို့သွားချင် သွားလို့ရတယ်။ ငါ့ကို စိတ်ပူနေစရာမလိုဘူး”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ဝေကုချန်း ပျော်သွားပြီး ခေါင်းညိတ်၍ တုန်ရွှမ်းအာ၊ တိုက်ယွမ်တို့နှင့်အတူ ချက်ချင်း ပြေးထွက်သွားလေသည်။ ရန်ကိုင်သာ ကျင့်ကြံခြင်းတွင် လုံးလုံး နစ်မြောနေခြင်းမရှိသရွေ့ သူချောင်းမြောင်း တိုက်ခိုက်ခံရမည်ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုချေ။
ဝေကုချန်းနှင့် အခြားသူများ ထွက်သွားပြီးနောက် ရန်ကိုင် ရွှင်မြူးစွာ မျက်လုံး ဖွင့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်ဝန်းနက်များထဲ ဝမ်းသာရိပ်တို့ တလက်လက် ထနေခဲ့သည်။
ဖယောင်းနီသီး မမှည့်ခင် နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်၌ ယခင်က မဖမ်းဆုပ်နိုင်ခဲ့သော ဥာဏ်အလင်းများကို သူဖမ်းဆုပ်လိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ သူတော်စင်ချီအပေါ် ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းသည် သိသိသာသာ တိုးတက်လာခြင်း မရှိဟု ခံစားနေရသော်လည်း လက်ရှိအချိန်သည် လက်တွေ့ စမ်းသပ်လို့ကောင်းသည့် အချိန်မဟုတ်။
မီတာရာချီ အကွာသို့ လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မုန်တိုင်းအသွယ်သွယ်ကို ကျော်ဖြတ် ရင်ဆိုင်လာခဲ့သော ရန်ကိုင်ပင်လျှင် မျက်မှောင်မကြုတ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် လက်ရွေးစင်တပည့်များစွာတို့သည် မှော်ရတနာ အမျိုးမျိုး၊ သိုင်းပညာရပ် အမျိုးမျိုးကို ထုတ်သုံးလျက် အဖွဲ့လိုက် အဖွဲ့လိုက် မီးကုန်ယမ်းကုန် ယှဉ်ပြိုင်တိုက်ခိုက်နေကြသည်။ သူတို့၏ တိုက်ခိုက်မှုတိုင်းသည် ရက်စက်ပြီး အားပြင်းလှသည်။ မည်သူမှ ညှာတာနေခြင်းမရှိ။
သို့သော်လည်း ထူးဆန်းသည့်အချက်သည်ကား ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်ကြောင့် တောင်ကြားထဲမှ လွင့်ထွက်သွားသော ဖယောင်းနီးသီးသည် မြေပြင်ပေါ်သို့ မကျသွားခြင်းပင်။ ထိုအသီး ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ လက်ထဲသို့ ရောက်တော့မည့် အခါတိုင်း သိမ်မွေ့သော စွမ်းအင်အချို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး လမ်းကြောင်းသွေဖီကာ ဆက်လက် ပျံသန်းသွားနေသည်။
ကြယ်ဧကရာဇ်ဂိုဏ်းမှ တပည့်၏ စွမ်းဆောင်ရည်သည် တိုက်ပွဲအတွင်း မျက်စိဖမ်းစားစရာ မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖြစ်နေသည်။ ဖန်ထျန်းဇုံ၊ ဝေကုချန်းနှင့် ချူချန်ဖုန်းတိုသည် ယာယီမဟာမိတ် ဖွဲ့လျက် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို တားဆီးထားခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့်လူမှာ မခေလှ။ အံ့မခန်းဖွယ်ရာ စွမ်းအားကို ထုတ်ပြလျက် သုံးယောက်စလုံးကို လက်ရည်တူ ပြန်တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ ထိုတိုက်ပွဲသည် သေခြင်းရှင်ခြင်းတိုက်ပွဲတစ်ခု မဟုတ်သော်ငြား လူငယ်မျိုးဆက်ခေါင်းဆောင် သုံးယောက်ကို တစ်ယောက်တည်း ယှဉ်တိုက်နိုင်သည့် အချက်နှင့်ပင် အတော်လေး အံ့အားသင့်စရာ ကောင်းနေပေပြီ။
တိုက်ပွဲသာ ဤအတိုင်း ဆက်သွားနေမည်ဆိုပါက မမျှော်လင့်ထားသည့်ကိစ္စ တစ်ခုခုသာ မဖြစ်ပျက်ခဲ့လျှင် ဖယောင်းနီသီး၏ ပိုင်ရှင် အချိန်တိုအတွင်း ပေါ်လာလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ဖယောင်းနီသီး ပိုင်ရှင် မထွက်ပေါ်လာခင် လူနည်းနည်းတော့ ကျိန်းသေ သေရပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း ဖယောင်းနီသီးအား နောက်ဆုံး မည်သူ ရသွားမလဲ ဆိုသည်မှာမူ ပြောရခက်လှသည့် ပဟေဋိပုစ္ဆာတစ်ခု ဖြစ်သည်။
ဖယောင်းနီသီးကို ရန်ကိုင် စိတ်မဝင်စားသည်မဟုတ်၊ စိတ်ဝင်စားပေသည်။ ထိုအသီးသည် သူ့တစ်သက် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသည့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် အသီး မဟုတ်ပေလော။ ဘာကြောင့် စိတ်မဝင်စားဘဲ နေရမည်နည်း။ ထို့အပြင် ထိုအသီးကီု အသုံးပြု၍ ဆေးဖော်စပ်လိုက်မည် ဆိုပါက သူ့ဆေးပညာရပ်စွမ်းရည်ကို သိသိသာသာ တိုးတက်လာစေနိုင်ပေသည်။ ထိုအသီးကီု ဆေးလုံး အဖြစ် ဖော်စပ်နိုင်လျှင်လည်း တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် တစ်ယောက်ကို တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်အောင် ကူညီပေးနိုင်ပေသေးသည်။
သို့သော် တိုက်ပွဲသည် အလွန်ကိုမှ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသည်။
သူဝင်ပြိုင်မည်ဆိုလျှင်ပင် ဖယောင်းနီသီးအား ရနိုင်ချေ ဆယ်ပုံတစ်ပုံပင် မရှိချေ။ ထိုကဲ့သို့ မသေချာမရေရာသော အကျိုးအမြတ်အတွက် ဝင်ပါဖို့ရာ မထိုက်တန်။
နောက်ထပ်ရှိသေးသည်ကား ထိုအရာသည် အစစ်အမှန် လက်ရွေးစင် အနည်းငယ်ထဲမှ တစ်ယောက်သာ ယူနိုင်သော အာလူးပူပူတစ်လုံး ဖြစ်သည်။ ဖယောင်းနီသီးသာ အားကောင်းသည့် နောက်ခံမရှိသော သူ့ကဲ့သို့ လူတစ်ယောက်၏ လက်ထဲသို့ ရောက်လာမည် ဆိုပါက ပြဿနာကို လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် ဖယောင်းနီသီးအတွက် ဝင်မတိုက်ခိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပဲ ဖယောင်းနီသီး မှည့်မှည့်၊ မမှည့်မှည့် ဂရုမစိုက်ဘဲ ကျင့်ကြံခြင်းအပေါ်တွင်သာ အာရုံစိုက်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော်ငြား… တိုက်ပွဲတွင် ဝင်မပါသော်လည်း သူ့တွင် အခြားအစီအစဉ်မရှိဟု မဆိုလို။ အနီရောင်မြူခိုးများဖြင့် ပြည့်နေသော တောင်ကြားထဲသို့ လှည့်ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်သည်။ အကုန်လုံး ဖယောင်းနီသီးအပေါ် အာရုံစိုက်နေစဉ် ရန်ကိုင်သည် တောင်ကြားထဲသို့ မည်သူမှ မသိအောင် ခိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။
ဖယောင်းနီသီးသည် ရှားပါးပြီ အဖိုးတန်သည်။ သို့သော် ဖယောင်းနီသီး သီးခဲ့သည့် အပင်သည်လည်း ရတနာတစ်ပါး ဖြစ်သည်။
ဖယောင်းနီသီး၏ အမြစ်ကို ဖယောင်းနီရိုးတံဟုခေါ်ပြီး ထိုအမြစ်ကိုသာ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းသော နေရာတစ်နေရာတွင် စိုက်မည်ဆိုပါက နောက်ထပ် ဖယောင်းနီသီးများကို ပြန်သီးပေးနိုင်ပေသည်။
သို့သော်လည်း ထိုနည်းဖြင့် သီးလာသည့် ဖယောင်းနီသီးသည် အစစ်အမှန် ဖယောင်းနီသီး၏ စွမ်းရည်ဖြစ်သော တန်ခိုးရှင်အဆင့်အား တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်သို့ ချိုးဖျက်စေနိုင်သော အာနိသင်ကို မပိုင်ဆိုင်ထားချေ။ ကျင်ကြံသူတစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုမိုကြံခိုင်အောင် လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်သည့် အာနိသင်ကိုသာ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။
ရန်ကိုင်လည်း ထိုအာနိသင်ကို လိုချင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
အားကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ် ပိုင်ဆိုင်ထားရခြင်းမှာ အလွန်ကိုမှ အကျိုးများလှသည်။ ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် သာမန်အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်ထက် အဆများစွာ ပိုမို အားကောင်းပေသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် ပညာရှင်များ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်လောက် အားမကောင်းချေ။
သူ့ခွန်အား မြင့်မားလာသည်နှင့်အမျှ ပိုမိုသန်မာလာသည့် ရန်သူများနှင့် ရင်ဆိုင်လာရသည်။ လက်ရှိ သူ့ခန္ဓာကိုယ်၏ ခွန်အားသည် သူ့အား တစ်မျိုးတစ်ဖုံ နှောင့်နှေးအောင် လုပ်နေသည်။ ယခင် ရက်ပိုင်းအတွင်း သူဒဏ်ရာများစွာ ရခဲ့သည်။ ထိုအချက်ကြောင့်ပဲ သူ့စိတ်ထဲ နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ထို့အပြင် လေဟာနယ်ကို ဆုတ်ဖြဲလျှင်လည်း အားကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကို လိုပေသည်။ မဟုတ်လျှင် ဟင်းလင်းပြင်မှ သက်ရောက်သော ဖိအားကို ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သူသာ ဖယောင်းနီရိုးတံကို ရလိုက်ပြီး ၎င်းမှ သီးလာသည့် အသီးများကို စားလိုက်မည် ဆိုပါက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုမို အားကောင်းလာအောင် လုပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ အချိန်သာရသရွေ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အားကို အဆင့်တစ်ခုအထိ မြှင့်တင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
ထိုအခါ အခြားသူများနှင့် ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်ရသည့်အခါမျိုး၊ လေဟာနယ်ကို ဆုတ်ဖြဲရသည့် အခါမျိုးတွင် ပိုပြီး စိတ်ချနိုင်ပေပြီ။
သူ့အနေဖြင့် လောလောဆယ်တွင် ဖယောင်းနီသီးကို အသုံးပြုနိုင်ဦးမည် မဟုတ်။ ထို့အပြင် သူ့အရည်အချင်းဖြင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်ကို ချိုးဖျက်ဖို့ရာ ပြဿနာမရှိဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်ထားသည်။ သူလိုအပ်နေသည်ကား အချိန်ပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဖယောင်းနီရိုးတံသည် လက်ရှိ သူလိုအပ်နေသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဖယောင်နီးသီးအား ယှဉ်လုသည့် ပြိုင်ပွဲတွင် ဝင်မပါဘဲ ဖယောင်းနီရိုးတံကိုသာ ယူရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင်၏ အကြံမှာ ကောင်းလှသည်။ သို့သော်လည်း မောင်ဥာဏ်ကောင်းသည် သူတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်။ သူ့ထက်စော၍ ဖယောင်းနီရိုးတံဆီ ရောက်နေသည့် အခြား တစ်ယောက်လည်း ရှိနေခဲ့သည်။
တောင်ကြားထဲသို့ အခြားလူများမသိအောင် ခိုးဝင်လာပြီးနောက် ဖယောင်းနီရိုးတံကို ရှာတော့မည်အပြု အနီရောင်မြူခိုးများကြား တစ်ခုခုကို သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ အားပါတရ ထိုးထည့်နေသော ဝေဝါးဝါး ပုံရိပ်တစ်ခုကို မြင်လိုက်ရသည်။
ထိုလူ မည်သူလဲ ဆိုသည်ကို သေချာ မသိသော်လည်း သူယူနေသည်မှာ ဖယောင်းနီရိုးတံများ ဖြစ်ကြောင်းကိုမူ ရန်ကိုင် သေချာသိသည်။
ယခုကဲ့သို့ အချိန်မျိုးတွင် ဖယောင်နီးရိုးတံအား လာခူးနေသည့်ပုံထောက်လျှင် ထိုလူသည် ဖယောင်းနီသီးအကြောင်း အတော်လေး သိကျွမ်းထားသူ ဖြစ်ရမည်။ တိုက်ယွမ်သည် အပြင်တွင် တိုက်ခိုက်နေသည်။ လီရို့နန်လည်း အတူတူပင်။ ထို့ကြောင့် ဖယောင်းနီရိုးတံအား ခူးနေသည့် လူသည် ထိုနှစ်ယောက်ထဲမှ မဖြစ်တန်ရာ။ အခြားတစ်ယောက်သာ ဖြစ်ရမည်။
သို့သော်လည်း ဖယောင်းနီသီးအကြောင်း များများစားစား သိထားသည့်လူမရှိ။ ဆေးလုံးတောင်ကြားမှ လီရို့နန်၊ တိုက်ယွမ်နှင့် သူသာရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုလူသည် ဆေးလုံး တောင်ကြားမှ လီရို့နန် စေလွှတ်ထားသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်နိုင်ပေသည်။
ရန်ကိုင် ထိုလူကို တွေ့သွားသည့်အခိုက် ထိုလူလည်း ရန်ကိုင်ကို တွေ့သွားသည်။ ချက်ချင်းပဲ ကမန်းကတန်းဖြင့် သူတော်စင်ချီကို ကောက်လည်ပတ်ပြီး ရန်ကိုင်ကို တိုက်ခိုက်တော့မည့်အပြု၊ အသံအကျယ်ကြီးတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာပြီး ခဏအကြာ၌ နာနာကျင်ကျင်၊ စူးစူးရှရှ အော်ဟစ်သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် တောင်ကြား တစ်ခုလုံး သုဿန်တစပြင်နှယ် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။
သွေးနံ့တို့ လေထဲပျံ့လွင့်လာသည်။ ရန်ကိုင် မျက်လုံးမှေးစဉ်းသွားပြီး ချက်ချင်းပဲ လေမိုးကြိုးတောင်ပံကိုဖွင့်ကာ ဖယောင်းနီရိုးတံအား ယူသွားသည့်လူဆီ ပြေးဝင်သွား၍ သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ကို လုယူပြီး ချက်ချင်း ပြန်ဆုတ်လာလိုက်လေသည်။
သို့သော်လည်း ထိုသို့လုပ်လိုက်သည့်အခိုက် ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းတစ်ခုကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
ဖယောင်းနီရိုးတံအား ခူးနေသည့်လူသည် အမှန်တကယ် ဆေးလုံးတောင်ကြားမှ တပည့် တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သို့သော် လက်ရှိတွင် လက်တစ်ဖက်သည် သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖောက်၍ သူ့နှလုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့သည်။
ထို့အပြင် ထိုလက်သည် သာမန်လူတစ်ယောက်၏ လက်မျိုးမဟုတ်ဘဲ သစ်ဆွေးတုံး တစ်တုံးနှယ် ခြောက်သွေ့နေကာ ဆေးလုံးတောင်ကြား တပည့်၏ သွေးအဆီအနှစ်များကို စုပ်ယူနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ပြန်မဆုတ်ခင် အချိန်လေးအတွင်း၌ ဆေးလုံးတောင်ကြားတပည့်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ညိုးခြောက်သွားပြီး အလောင်းခြောက်ကောင် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
ဤနေရာတွင် တတိယလူတစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုတတိယလူ မည်သူဖြစ်စေကာမူ။ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်ကို တုန့်ပြန်ချိန်ပင် မပေးဘဲ တစ်ချက်တည်း သတ်ဖြတ်နိုင်သည် ဆိုကတည်းက သာမန် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် မဟုတ်သည်မှာ သေချာသွားလေပြီ။
ရန်ကိုင်မှ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို လုယူလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ထိုလူ၏ လက်လည်း သိုလှောင်လက်စွပ်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သို့သော် ရန်ကိုင်က ပိုမြန်နေလေရာ ထိုလူ၏ လက်သည် သိုလှောင်လက်စွပ်ကို မမိဘဲ လေကိုသာ ဖမ်းဆုပ်မိသွားခဲ့လေသည်။
ဘုန်း…
ဆေးလုံးတောင်ကြားတပည့်၏ ခန္ဓာကိုယ် ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူ့အား သတ်သွားသည့်လူကိုမူ မတွေ့ရတော့။ ထိုလူသည် ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် တစ်သားအဖြစ်သို့ ပေါင်းစပ်သွားသည့်အလား ထူးဆန်းစွာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
တောင်ကြားတစ်ခုလုံးသည် အနီရောင်မြူခိုးများဖြင့် ပြည့်နေသည့်အတွက်ကြောင့် ရှေ့သို့ ကောင်းစွာမမြင်နိုင်ဘဲ မိမိပတ်ပတ်လည် တစ်မီတာအကွာလောက်ကိုသာ မြင်ရုံမြင်နိုင်သည်။
ရန်ကိုင်သည် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ပိုက်ကွန်သဖွယ် ဖြန့်ကျက်၍ အနီးအနား ပတ်လည်ကို သေချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ဆေးလုံးတောင်ကြားတပည့်အား သတ်သွားသည့်လူကို ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံနှင့်ပင်လျှင် တစ်ဖက်လူကို မရှာနိုင်ခဲ့ချေ။
သို့သော်လည်း ထိုလူ ထွက်မသွားသေးမှန်း ရန်ကိုင် သိသည်။ ထိုလူသည် ဤနေရာသို့ ဖယောင်းနီရိုးတံအတွက် လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ လက်ရှိ ဖယောင်းနီရိုးတံ အားလုံးသည် ရန်ကိုင် လက်ထဲတွင် ရှိနေသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုလူသာ ဖယောင်းနီရိုးတံကို လိုချင်သည်ဆိုပါက ရန်ကိုင်နှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့ရပေလိမ့်မည်။
ရုတ်တရက် သူဖြန့်ကျက်ထားသည့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ အမျှင်တန်းတစ်မျှင်ဆီမှ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် လှုပ်ရှားမှုလေးကို အာရုံခံမိလိုက်သည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် ထိုကဲ့သို့အရာမျိုးကို ဂရုစိုက်မည် မဟုတ်သော်ငြား လောလောဆယ်တွင်မူ၊ ထိုအချက်ပြမှုကို ရလိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် ခေါင်းမွှေးထောင်သွားခဲ့သည်။ ချက်ချင်းပဲ နောက်သို့လှည့်ကာ နတ်ဆိုးမီးတောက်ကို သူ့လက်သီးထိပ်တွင် သိပ်သည်းစေလျက် ဘာမှမရှိဟန် ထင်ရသော ဟင်းလင်းပြင် တည့်တည့်ဆီ ထိုးချလိုက်လေသည်။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၂၉)
ဘုန်း… ဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ ရန်ကိုင်၏ နတ်ဆိုးမီးတောက်လက်သီး တစ်ခုခုကို သွားထိုးမိလိုက်ကာ ရန်ကိုင်လည်း နောက်ပြန်လွင့်သွားခဲ့ရသည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် ယခင်က လဟာပြင်ကြီး ဖြစ်နေခဲ့သော နေရာဤ ဝေဝါးဝါးပုံရိပ်တစ်ခု ထူးဆန်းစွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ အရိုးကျိုးသံတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး ပုန်းကွယ်ရာမှ ပေါ်လာသော ပုံရိပ်သည်လည်း တစ်ချက် ညည်းတွားလိုက်သည်။
“ခင်ဗျားပဲ” သူ့ကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီးနောက် ပေါ်လာသော လူကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူမြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ရန်ကိုင် လုံးဝ အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။
ထိုလူသည် အခြားလူမဟုတ်ဘဲ တိမ်မီးတောက်တောင်ကြားမှ လူရီ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
လူရီ တောင်ကြားထဲမှ ထွက်သွားသည်ကို သူသေချာ မြင်လိုက်ပေသည်။ သို့သော်လည်း ဤနေရာသို့ သူပြန်လာသည်ကို မည်သူမှ သတိမပြုမိခဲ့ချေ။ ရန်ကိုင်ပင်လျှင် မသိခဲ့။ အကုန်လုံး ဖယောင်းနီသီးပေါ် အာရုံစိုက်နေစဉ် တောင်ကြားထဲသို့ သူခိုးဝင်လာခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။
ဆေးလုံးတောင်ကြားတပည့်ကို သတ်သွားသူမှာလည်း သူသာလျှင် ဖြစ်ရပေမည်။
လူရီ၏ စွမ်းအားကြောင့် ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားချိန် လူရီသည်လည်း အနည်းငယ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင်မူ လူရီသည် မြူခိုးထဲသို့ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားခြင်း မရှိတော့ဘဲ အနီရောင်မြူခိုးများထဲရပ်လျက် ရန်ကိုင်ကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ထိုသို့ စိုက်ကြည့်နေပြီး ခဏအကြာတွင် ပြောလိုက်သည် “မင်းက တကယ်ထူးဆန်းတာပဲ”
ရန်ကိုင်ကလည်း လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “ခင်ဗျားလည်း ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလေ”
သူ၏ အလစ်ချောင်းတိုက်ခိုက်မှုမှ ရန်ကိုင် အသက်ရှင်နိုင်ရုံမက သူ့ကိုပင် လက်ရည်တူ ပြန်တိုက်နိုင်လိမ့်မည်ဟု လူရီ မထင်ထားခဲ့ချေ။ ရန်ကိုင်သည်လည်း လူရီတွင် ထိုမျှ အံ့ဩဖွယ် ကောင်းလှသော ကိုယ်ယောင်ဖျောက်စွမ်းရည် ရှိနေလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ အလွန် အားကောင်းလှသော ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူလည်း ဆေးလုံးတောင်ကြား တပည့် လမ်းအတိုင်း လိုက်သွားရပေလိမ့်မည်။
ယခု နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် သတိကြီးကြီး ထားနေကြလေပြီ။ အချင်းချင်းလည်း ပို၍ သတ်ချင်လာနေခဲ့လေပြီ။
“ကျုပ်ခင်ဗျားတို့ တိမ်မီးတောက်တောင်ကြားကို တစ်ခါမှ ရန်စခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကို ခင်ဗျားဘာလို့ ကျုပ်ကို လိုက်ပစ်မှတ်ထားနေတာလဲ” ရန်ကိုင်က သူ့မေးချင်နေသည့် မေးခွန်းကို ချက်ချင်းပဲ ကောက်မေးလိုက်သည်။ လူရီကို မကြောက်သော်လည်း အကြောင်းအရင်းမရှိ ထိုကဲ့သို့ အားကောင်းလှသော ရန်သူတစ်ယောက်ကို ရလိုက်ရသည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး စိတ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။
“ဟုတ်တယ်။ တိမ်မီးတောာက်တောင်ကြားကို မင်းရန်မစဘူး” လူရီက အထင်အမြင်သေးသည့် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်လေသဖြင့် ရန်ကိုင်ပို၍ စိတ်ရှုပ်သွားရသည်။ သို့သော် သူဘာမှမပြောရသေးခင် လူရီက ဆက်ပြောလိုက်သည် “မင်းမပိုင်တဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုကို ယူလိုက်မိတဲ့ မင်းကိုယ်မင်းပဲ အပြစ်တင်ရမှာ။ မဟုတ်ရင် ငါမင်းကိုတောင် ယူလိုက်ဦးမှာ။ အပြင်ဘက်က အမှိုက်တွေနဲ့ယှဉ်ရင် မင်းက အများကြီးပိုကောင်းသေးတယ်”
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ ထိုလူရီသည် တကယ်ကို စကားကြီးစကားကျယ် ပြောသည့် လူတစ်ယောက်ပင်။ လက်ရှိလူရီသည် တိုက်ယွမ် ပြောပြခဲ့သည့် လူရီနှင့် လုံးဝကို ကွာခြားနေခဲ့သည်။ ထိုနှစ်ယောက်ကြား တူညီသည့်အရာ နည်းနည်းလေးမျှပင် မရှိချေ။
ထို့အပြင် ထိုလူရီဆိုသည့်လူ ဘာကြောင့် သူ့ကိုမှ မရမက လိုက်ပစ်မှတ်ထားနေသလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲတွင် အဖိုးတန်ရတနာ များစွာကို ရန်ကိုင် ရရှိခဲ့သည်။ သူရရှိခဲ့သည့် ရတနာများအနက် အချို့သည် ဖယောင်းနီသီးအောက် တန်ဖိုးမနိမ့်ကျသလို အချို့ဆိုလျှင် ပို၍ပင် အဖိုးတန်သေးသည်။ သို့သော်လည်း ထိုလူရီဆိုသည့် လူသည် ဖယောင်းနီသီးကို လုံးဝ စိတ်မဝင်စား။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ရန်ကိုင် ရထားသည့် မည်သည့် ရတနာကိုများ သူလိုချင်နေလေသနည်း။
အမှန်တရား မည်သို့ပင် ဖြစ်ပါစေ ရန်ကိုင် ထပ်မမေးလိုတော့။ အကြောင်းမှာ သူမေးလျှင်ပင် တစ်ဖက်လူ ဖြေမည်မဟုတ်သည်ကို သိသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ယခု သူတို့ နှစ်ယောက် တိုက်ခိုက်ကြဖို့သာ ရှိတော့သည်။
ရှဲ… ရှဲ…
သူ့နောက်ဘက်မှ တိုးလျလျ အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည့်အခိုက် ရန်ကိုင် ခေါင်းမွှေးထောင်သွားရသည်။ တစ်ချိန်တည်း သတိအပြည့်ထားနေခဲ့သော်လည်း သူ့ကိုယ် ပတ်လည်တွင် ကာရံထားသည့် နတ်ဆိုးမီးတောက်အလွှာ အချက်ပြလာသည့် အခါမှသာ သူတိုက်ခိုက်ခံနေရမှန်း သိလိုက်သည်။ တိုက်ခိုက်ခံနေရမှန်း သိလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ချက်ချင်းပဲ အသံလာရာဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်း သူမြင်လိုက်ရသည်ကား ထူးခြားဆန်းပြားစွာ သူ့နောက်ဘက်တွင် ပေါ်လာသော ဝေဝါးဝါးပုံရိပ် တစ်ခုနှင့် သူ့ဆီသို့ ထိုးစိုက်ဝင်လာနေသော ဓါးတစ်ချောင်းနှင့် ဆင်တူသည့် ညိုးခြောက်နေသော လက်မောင်းတစ်ဖက်ပင်။
ရန်ကိုင်လည်း ချက်ချင်းပဲ နတ်ဆိုးမီးတောက်ဖြင့် မဟာကောင်းကင်ဓါးကို ဖန်တီးလိုက်ပြီး ထိုလက်ခြောက်ခြောက်ကြီးကို ပိုင်းချလိုက်သည်။ အားနှစ်ခု ထိသွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ခြောက်ကပ်နေသောလက်နှင့် ဝေဝါးဝါးပုံရိပ် နှစ်ခုစလုံး ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်၏ နတ်ဆိုးမီးတောက်ဓါးသည်လည်း ပျက်စီးသွားခဲ့ရသည်။
“မင်းသူတော်စင်ချီက စိတ်ဝင်စားစရာပဲ။ ဒီလို စွမ်းအားမျိုးကို မင်းလို သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်လေး တစ်ယောက်က ပိုင်ဆိုင်ထားနိုင်တယ်ဆိုတာ တကယ် အံ့အားသင့်စရာပဲ” လှောင်ပြောင်ရိပ်တို့ ယှတ်သန်းနေသည့် လူရီ၏အသံ သူ့နောက်ဘက်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အစောပိုင်းက တွေ့လိုက်သည့် ဝေဝါးဝါးပုံရိပ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော် ရန်ကိုင် နတ်ဆိုးမီးတောက်ဖြင့် တိုက်ခိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရသော ခြောက်သွေ့နေသည့် သူ့လက်သည် အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးသည်။ မည်သည့် ဒဏ်ရာမှရထားခြင်း မရှိခဲ့။
ဘယ်လိုတောင်လဲဟ
ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး နည်းနည်းလေးမှ မဆင်မခြင် မလုပ်ရဲတော့ချေ။ ချက်ချင်းပဲ ထပ်မံတိုက်ခိုက်တော့မည်အပြု အရပ်မျက်နှာပေါင်းစုံမှ ဝေဝါးဝါးပုံရိပ်များ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုပုံရိပ်အားလုံးသည် တစ်ပုံစံတည်းပင်။ ပေါ်လာပြီးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အကုန်လုံး ရန်ကိုင်အား တစ်ချိန်တည်း တိုက်ခိုက်လိုက်ကြသည်။
တိုက်ခိုက်မှု အားလုံးသည် အစစ်အမှန် တိုက်ခိုက်မှုများနှယ် ထင်ရသည်။ ပုံရိပ်ယောင်ဟု မထင်ရ။
ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားပြီး ချက်ချင်းပဲ ခရမ်းရောင်ဒိုင်းကို ထုတ်ကာလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် နတ်ဆိုးမီးတောက်ဓါးကို ဖန်တီးလျက် ထိုပုံရိပ်များကို လိုက်ခုတ်တော့သည်။
ရှဲ… ရှဲ… ရှဲ…
ရန်ကိုင်၏ နတ်ဆိုးမီးတောက်ဓါးဖြင့် ထိမှန်ခြင်းခံလိုက်ရသည့် ပုံရိပ်အားလုံး ပျောက်ကွယ်သွားကုန်ကြသည်။ သူတို့၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည်လည်း သူတို့နှင့်အတူ တစ်ပါးတည်း ပျောက်ကွယ်သွားကြသည်။ သို့သော်လည်း ပုံရိပ် အရေအတွက်မှာ နည်းနည်လေးမှပင် လျော့ကျသွားခြင်းမရှိဘဲ အဆုံးမရှိသည့်နှယ် ရန်ကိုင်ဆီ တရစပ် တိုးဝင်လာနေသဖြင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး စိတ်ညစ်လာခဲ့ရသည်။
ထိုကဲ့သို့ ထူးဆန်းသည့် ပညာရပ်မျိုး ရန်ကိုင် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးချေ။ ထိုပုံရိပ်အုပ်ကြီးကို အချိန်တိုအတွင်း ဖောက်ထွက်နိုင်မည့်ပုံလည်းမပေါ်။ သို့သော်လည်း ခဏကြာအောင် တိုက်ခိုက်နေပြီးနောက် တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိသွားသည်။
ထိုဝေဝါးဝါးပုံရိပ် တစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် လူရီ၏ အရှိန်အဝါမှအပ အခြားဘာကိုမှ ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်း မရှိချေ။ အစစ်အမှန်စွမ်းရည် မရှိသည့် အရိပ်တစ်ခုခု သို့မဟုတ် ကိုယ်ပွာများနှင့် ဆင်တူသည်။
တိုးဝင်လာနေသော ပုံရိပ်များကို တရစပ်သတ်ဖြတ်လိုက်ပြီး ထိုပုံရိပ်များနှင့် သူ့ကြား အကွာအဝေးတစ်ခု ခြားလိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် လက်ချောင်းကိုကိုက်ကာ သူ့ဘယ်ဘက် မျက်လုံးပေါ် ရေပြင်ညီအတိုင်း ဖြတ်ဆွဲချလိုက်လေသည်။
သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးကို အသက်သွင်းလိုက်လေပြီ။ ထိုသို့ အသက်သွင်းလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ဘယ်ဘက်မျက်လုံးတွင်းရှိ အမြင်အာရုံသည် နေ့အချိန်ပမာ ကြည်လင်လာသည်။ အနီရောင်မြူခိုးများသည် သူ့အမြင်အာရုံကို တားဆီးနိုင်ခြင်း မရှိတော့။ မြူခိုးအတွင်းရှိ အရာမှန်သမျှကို ပြတ်ပြတ်သားသား မြင်လာရလေပြီ။
ထိုပုံရိပ်များသည် လူရီပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ထိုပုံရိပ်အားလုံး အနီရောင်တောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အဝေးရှိ ပုံရိပ်တစ်ခုသည်သာ မပြောင်းလဲဘဲ တည်ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင်၏ အကြည့်သည် ချက်ချင်းပဲ ထိုပုံရိပ်ဆီ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့အထင်သာ မမှားလျှင် ထိုပုံရိပ်သည် လူရီ၏ အစစ်အမှန်ခန္ဓာကိုယ် ဖြစ်ပြီး သူ့ဆီ တိုးဝင်လာနေသည့် ပုံရိပ် အားလုံးသည် လူရီ ဖန်တီးထားသည့် ပုံရိပ်ယောင်များ သက်သက်သာ ဖြစ်သည်။
“အို၊ မွေးရာပါစွမ်းရည်ပါလား” ရန်ကိုင်၏ ပြောင်းလဲသွားသော ဘယ်ဘက်မျက်လုံးကို မြင်ပြီးနောက် လူရီ အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့မျက်လုံးထဲ လိုချင်တပ်မက်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
သူ့အတွေ့အကြုံအရ ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံး ပြောင်းလဲသွားခြင်းသည် သိုင်းပညာရပ် သို့ ကျင့်စဉ် တစ်ခုခုကြောင့် မဟုတ်ဘဲ မွေးရာပါစွမ်းရည် တစ်မျိုးမျိုးကို အသက်သွင်းလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ မွေးရာပါနတ်ဘုရား စွမ်းရည်များသည် အလွန်ကိုမှ ရှားပါးလှပြီး သူပင်လျှင် တစ်ခါမှ မပိုင်ဆိုင်ဖူးချေ။
ထိုရွှေရောင်မျက်လုံးသည် ခဏလောက် စိုက်ကြည့်နေသည့်နောက် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် လှိုင်းထန်လာသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့ဝိဥာဉ်သည်လည်း ခန္ဓာကိုယ်မှ ဆွဲထုတ်ခံနေရသလို ခံလိုက်ရသည်။ ထိတ်လန့်သွားသည်နှင့် ချက်ချင်းပဲ သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီး လှိုင်းထန်နေသော အသိစိတ်ပင်လယ်ကို အတင်းအကြပ် ဖိနှိပ်လိုက်သည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရွှေရောင်မျက်လုံးကို လူရီ ကြောက်လန့်မိသွားသလို ပို၍လည်း လိုချင်မိသွားသည်။ သူသာ ရန်ကိုင်၏ ဘယ်မျက်လုံးကို ရနိုင်မည်ဆိုပါက သူ့ခွန်အား သိသိသာသာ တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။ ထိုသူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်လေးဆီမှ ထိုမျှ များပြားလှသည့် အံ့ဩဖွယ်ရာများကို မြင်တွေ့ရလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
ထိုကောင်လေး၏ ဘယ်မျက်လုံးသည် ပုံရိပ်ယောင်အားလုံးကို ဖောက်မြင်နိုင်သည့်ပုံပင်။ ထို့ကြောင့် ပုံရိပ်ယောင်များသုံးပြီး တိုက်ခိုက်မည့် သူ့အစီအစဉ်မှာ အလုပ် မဖြစ်နိုင်လောက်တော့။ ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ထုတ်လွှတ်ထားသည့် ပုံရိပ်အားလုံးကို သူ့ကိုယ်ထဲသို့ ပြန်ဆင့်ခေါ်လိုက်လေသည်။
ထို့နောက် လူရီဆီမှ အားကောင်းသော စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး ထက်ရှချွန်ထက်သော ဆူးတစ်ချောင်းအဖြစ်သို့ အသွင်ပြောင်းလျက် ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ် တည့်တည့်ဆီ တိုးဝင်သွားလေသည်။
ရန်ကိုင်ခေါင်း စူးကိုက်လာခဲ့သည်။ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်တစ်ခုလုံး ပြိုကျတော့မည့်နှယ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အခြေအနေ မဟန်တော့သည့် အတွက်ကြောင့် သူ့ခွန်အားကို နည်းနည်းလေးမှ ထိန်ချန်မထားရဲတော့ဘဲ စိတ်စွမ်းအင်ကို အစွမ်းကုန် မြှင့်တင်၍ လူရီ၏ တိုက်ခိုက်မှုကို တားဆီးလိုက်လေသည်။
လူရီ၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ကာကွယ်လိုက်နိုင်သော်လည်း သူ့ဝိဥာဉ် ဒဏ်ရာအသေးစားအချို့ ရသွားသည့် အတွက်ကြောင့်လားမသိ ခေါင်းတစ်ခုလုံး ရီဝေဝေ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ဖယောင်းနီသီး မှည့်နေစဉ်က လူရီသူ့အား ချောင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့သေးသည်။ ထိုစဉ်က အစွမ်းကုန်သုံး၍ သူ့အား မတိုက်ခိုက်ခဲ့ပုံပင်။ ထို့ပြင် လူရီဆိုသည့်လူ၏ ဝိဥာဉ်သည် သူ့ထက်ပင် ပိုကောင်းနေသေးသည်။
ခေါင်းမူးနေသော်လည်း အနားယူချိန်မရှိ၊ အချိန်သည် အသက်တမျှ အရေးကြီးနေသည်။ နည်းနည်းလေးမှ တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ နတ်ဆိုးမီးတောက်ဓါးဖြင့် အနီရောင်မြူခိုးထဲသို့ ပိုင်းချလိုက်သည်။
ရုတ်တရက် အနီရောင်မြူခိုးထဲမှ သိပ်သည်းကြမ်းကြုတ်လှသော မိစ္ဆာချီများနှင့်အတူ လူရီ၏ ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ ရယ်သံကြီး ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ဟန်ချက်ပျက်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သူ့အားဖမ်းရန် လူရီ ကြံနေခြင်းဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်က မည်ကဲ့သို့ ငြိမ်ခံနေမည်နည်း။ အဖမ်းခံဖို့ဆိုလျှင် ဝေလာဝေး။ ထို့ကြောင့် နတ်ဆိုးမီးတောက်များကို အနက်ရောင်အလင်းတန်းများအဖြစ် ပြောင်းလျက် အနီရောင်မြူခိုးထဲရှိ တစ်နေရာဆီသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။
“ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်း” လူရီ မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက် ဖြစ်သွားသည်။
ရန်ကိုင်၏ စွမ်းဆောင်ရည်သည် သူ့အား ထပ်တလဲလဲ အံ့အားသင့်စေခဲ့သည်။ ထိုကောင်လေး၏ မွေးရာပါအရည်အချင်းနှင့် ပါရမီသည် လွန်စွာကိုမှ အံ့အားသင့်ဖွယ် ကောင်းလှသည်။ ထိုကောင်သည် မွေးရာပါစွမ်းရည်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့်အပြင် သူ၏ သူတော်စင်ချီနှင့် စိတ်စွမ်းအင်မှာလည်း အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူများထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုမို အားကောင်းနေခဲ့သည်။ ယခု ထိုမျှသာမကသေး၊ ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်းကိုပါ အသုံးပြုပြနေသည်။
ရန်ကိုင်၏ ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်းနည်းလမ်းသည် အကြမ်းထည် အဆင့်သာ ရှိသေးသော်ငြား ထိုပညာရပ်သည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်များ ပိုင်နိုင်ဆိုင်သည် ပညာရပ်တစ်ခု မဟုတ်ချေ။ ကျင့်ကြံခြင်း တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ရောက်ရှိပြီး ရှီကို နားလည်နိုင်သည့် အခါမှသာလျှင် နားလည်သဘောပေါက်နိုင်သည့် ပညာရပ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။
ထိုသို့ဆိုလျှင်ပင် သူတော်စင်ချီကို ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်းနည်းလမ်းဖြင့် ထိန်းချုပ်အသုံးပြုနိုင်သည့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် အရေအတွက်မှာ အလွန်ကိုမှ ရှားပါးလှသည်။ ထိုသို့ လုပ်နိုင်သည့် လူတိုင်းဟာလည်း အကန့်အသတ်မရှိ အလားအလာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် လူများ ဖြစ်ကြပေသည်။
လူရီ ပြောနေသော ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်း ဆိုသည်မှာ ရန်ကိုင် ဖယောင်နီးသီးအနံ့၏ အကူအညီဖြင့် ရန်ကိုင် ကျားကုတ်ကျားခဲ ကျင့်ကြံပြီးမှ ရရှိလာသည့်အရာ ဖြစ်သည်။
ယခင်က ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ချီကို အများအားဖြင့် သိုင်းပညာရပ်များဖြင့် တွဲသုံးလေ့ရှိသည်။ သူ့လက်သီးကို သူတော်စင်ချီဖြင့် အုပ်၍ တိုက်ခိုက်သည့်အခါမျိုး စသည့် နည်းလမ်းများဖြင့်လည်း အသုံးပြုလေ့ရှိသည်။
သို့သော်လည်း ဖယောင်းနီသီး မှည့်နေစဉ်အတောအတွင်း ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ချီအား ထိန်းချုပ်နိုင်သည့် နည်းလမ်းအသစ်ကို ရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။ ထိုနည်းလမ်းကို အသုံးပြုနိုင်ရန် သူတော်စင်ချီအား ကောင်းစွာထိန်းချုပ်တတ်ဖို့ လိုအပ်ရုံမက ထည့်သွင်း အသုံးပြုရန်အတွက် အားကောင်းသော စိတ်စွမ်းအင်ကိုလည်း လိုအပ်ပေသည်။ ထိုအချက်များ မပြည့်စုံလျှင် ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်းကို အသုံးပြုနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။
Martial Peak
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပိုင်း (၁၂၃၀)
အားကောင်းသော စိတ်စွမ်းအင်သည် ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်း နည်းလမ်းကို အသုံးပြုဖို့ရာ အတွက် အခြေခံအုတ်မြစ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်း နည်းလမ်းကို ရန်ကိုင် နားလည်နိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ လူရီနှင့် တိုက်ပွဲတွင် သူနားလည်ထားသည့် နည်းလမ်းအသစ် မည်မျှ အစွမ်းထက်မလဲ သိချင်သည့်အတွက်ကြောင့် စမ်းသုံးကြည့်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ရလဒ်ကြောင့် ရန်ကိုင်အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။
အနက်ရောင် မီးတောက်ဘောလုံးများသည် ရန်ကိုင်၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင် ထက်ရှသော မြှားများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး အနီရောင်မြူခိုးထုကို ဖြတ်ကျော်ကာ သူရောက်စေချင်သည့် နေရာဆီသို့ တည့်တည့် ရောက်သွားခဲ့သည်။ ထိုမြှားများကြောင့် အနီးအနားတစ်ခွင် အုံ့ဆိုင်းနေသည့် အနီရောင်မြူခိုးနှင့် လူရီ၏ မိစ္ဆာအရှိန်အဝါအားလုံး ပျက်စီးပျောက်ကွယ်သွားကုန်ကြရသည်။
ရန်ကိုင် သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး လေမိုးကြိုးတောင်ပံကို ထုတ်သုံးလိုက်သည်။ လူရီ မတုန့်ပြန်နိုင်သေးခင်မှာပဲ သူ့ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွားပြီး နတ်ဆိုးမီးတောက်ဓါးဖြင့် ခုတ်ချလိုက်သည်။
ထိုနတ်ဆိုးမီးတောက်များ မည်မျှ အစွမ်းထက်ကြောင်းကို လူရီ မြင်ဖူးပြီးသွားလေပြီ။ နတ်ဆိုးမီးတောက်များနှင့် ထိတွေ့မိလျှင် သေသည်အထိ လောင်ကျွမ်းခံလိမ့်မည် မဟုတ်ကြောင်း ရဲရဲကြီး အာမခံရဲသော်လည်း ထိုမီးတောက်များနှင့် မထိသည်မှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ အလျင်အမြန် ပြန်ဆုတ်ရတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းစွာ ရယ်မောလျက် ရန်ကိုင်အား စိတ်ဓါတ်ဖိအား မပေးနိုင်တော့ချေ။ သူ့ရယ်သံလည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် လက်ကွက်များစွာ ဖန်တီး၍ အနီရောင်လက်ဝါးကြီးတစ်ခုကို ဖန်တီးကာ ရန်ကိုင်အား ရိုက်ချလိုက်သည်။
လူရီသည်လည်း ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်း နည်းလမ်းကို အသုံးပြုနိုင်နေသည်။ သုံးနိုင်ရုံတင် မဟုတ်၊ ရန်ကိုင်ထက်ပင် ပိုကျွမ်းနေခြင်း ဖြစ်သည်။
အနီရောင်လက်ဝါး ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ပတ်ပတ်လည် လေဟာနယ်တစ်ခုလုံး ပိတ်ဆို့ခံလိုက်ရသည့်အလား ရန်ကိုင်၏ လှုပ်ရှားမှုများ သိသိသာသာ နှေးကွေးလာပြီး အသက်ရှူရလည်း ခက်ခဲလာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် အံတင်းလိုက်ပြီး သူတော်စင်ချီကို အစွမ်းကုန် လည်ပတ်လျက် ထိုအချုပ်အနှောင်အောက်မှ ရုန်းထွက်ကာ တန်ပြန်လက်ဝါးတစ်ချက် ပြန်ရိုက်ထုတ်လိုက်သည်။
နောက်ထပ် လက်ဝါးကြီးတစ်ခု ထပ်ပေါ်လာလေသည်။ ကောင်းကင်ဖုံးလက်နှင့် လူရီ၏ အနီရောင်လက်ဝါးတို့ ထိပ်တိုက်တွေ့ရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော ပေါက်ကွဲမှုကြောင့် တောင်ကြား တစ်ခုလုံး တုန်ခါသွားခဲ့ရသည်။
ထိုအခိုက်အတန့်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုးမီးတောက်ဓါးကို ဝှေ့ရမ်းရင်း လူရီဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး တိုးဝင်သွားသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် နတ်ဆိုးမီးတောက်အား ပုံစံ အမျိုးမျိုးပြောင်းလျက် လူရီဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။
လူရီ၏ စိတ်စွမ်းအင်သည် သူ့ထက်ပိုအားကောင်းကြောင်း ရန်ကိုင် နားလည်ထားသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ခွန်အားသည် အကန့်အသတ်နှင့် ရှိသေးသည်။ ရန်ကိုင်သာ သေသေချာချာ သတိထားနေသရွေ့ လူရီ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် သူ့အား ကြီးကြီးမားမား ခြိမ်းခြောက်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့အပြင် လူရီ၏ သူတော်စင်ချီသည် သူ့သူတော်စင်ချီကဲ့သို့ မသန့်စင်သလို အားလည်းမကောင်းလှ။ ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အား ကွားခြားချက်လည်း ရှိပေသေးသည်။
ထို့ကြောင့် အသာစီး ပိုရနိုင်ချေရှိသော အနီးကပ်တိုက်ခိုက်သည့် နည်းလမ်းကို ရန်ကိုင် ရွေးချယ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုနည်းလမ်းကို ရွေးရသည့် နောက်တစ်ချက်သည်ကား လူရီ ထွက်ပြေးသွားမည်ကို တားဆီးလိုသည့် အတွက်ကြောင့်ဖြစ်သည်။ ခရမ်းရောင်ဒိုင်းထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်ရာ ဒိုင်းတစ်ခုလုံး အညိုရောင်တောက်လာပြီး ခဏအကြာ၌ တောင်ကြား တစ်ခုလုံးကို ဖုံးအုပ်နိုင်သည့် သဲမုန်တိုင်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုသဲမုန်တိုင်းသည်ကား ခရမ်းရောင်ဒိုင်း၏ စွမ်းရည်တစ်ခုပင် ဖြစ်လေသည်။
ခရမ်းရောင်ဒိုင်းကို မြီးနီကိုယ်ခရမ်း ကင်းမြီးကောက်၏ ကျောခွံနှင့် အမြူတေကို ပေါင်းစပ် ပြုလုပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ထိုမှော်ရတနာသည် မြီးနီကိုယ်ခရမ်းကင်းမြီးကောက်၏ မွေးရာပါစွမ်းရည်အချို့ကို အသုံးပြုနိုင်ပေသည်။
တဝုန်းဝုန်း တိုက်ခတ်နေသော သဲမုန်းတိုင်းထဲဝယ် ရန်ကိုင်၏ ပုံရိပ်သည် ခန့်မှန်းမရသော ပုံစံဖြင့် ဟိုမှသည်သို့ ရွေ့လျားနေခဲ့သည်။ လူရီသည် သဲမုန်တိုင်းကိုလည်း ခုခံနေရသလို ရန်ကိုင်၏ တည်နေရာကိုလည်း ရှာနေရခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ရုတ်ချည်းဆိုသလို လူရီသည် ခုခံနေရသည့် ဘက်သို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။
လူရီ စိတ်ညစ်လာခဲ့လေပြီ။ နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ အချုပ်ခံထားရခြင်းမှ လွတ်မြောက်လာသည့် သကာလ သူပထမဆုံး ရင်ဆိုင်ရသည့် ရန်သူသည် ဤမျှ ထူးဆန်းပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကို အလွယ်တကူ သတ်နိုင်သော်ငြား သူ့ထက် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် နှစ်ဆင့်ပိုနိမ့်သော ထိုကောင်လေးကို မသတ်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ကလေး တစ်ယောက်ကိုပင် မသတ်နိုင်သည့်အတွက်ကြောင့် သူ့ဂုဏ်သိက္ခာ စော်ကားခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ဒေါသလည်းထွက်၊ ရှက်လည်း ရှက်လာခဲ့ရသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးသည် ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်း နည်းလမ်းကို သိထားကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် ယွမ်ထိန်းချုပ်ခြင်းနည်းလမ်းကို အစောလေးကတင်မှ နားလည်ထားခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် သူ့နည်းလမ်းသည် သိပ်ပြေပြစ်မှုမရှိသေး။ ထိုနည်းတူစွာ လူရီ၏ သူတော်စင်ချီသည် သိပ်သည်း သန့်စင်ခြင်း မရှိသည့်အတွက်ကြောင့် သူအသုံးပြုနေသည့် ယွမ်းထိန်းချုပ်ခြင်းနည်းလမ်းသည် မတည်ငြိမ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း နှစ်ယောက်သာ ယှဉ်တိုက်ကြသည့်အခါ ရန်ကိုင်၏ သူတော်စင်ချီသည် သူ့အား အပြတ်အသတ် ဖိအားပေးနေခဲ့သည်။
သူတော်စင်ချီပိုင်းတွင် မယှဉ်နိုင်၊ စိတ်စွမ်းအင်ဖြင့်လည်း မဖိနှိပ်နိုင်၊ ထို့အပြင် ခန္ဓာကိုယ်ကပါ ပြိုင်ဘက်ထက် အများကြီး ပိုအားနည်းနေသည့် အတွက်ကြောင့် ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ လူရီ ချက်ချင်း အောက်စည်းသို့ ရောက်သွားခဲ့ရလေသည်။
ရန်ကိုင်သည် အပိုစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ သူ့ပြိုင်ဘက်အား တိုက်ခိုက်နေသည့် အပေါ်တွင်သာ အာရုံစိုက်ထားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ နတ်ဆိုးမီးတောက်သည် အချိန်နှင့်အမျှ လူရီကို ထိခိုက်အောင် လုပ်နေနိုင်သည်။ သို့သော် အပြီးတိုင် လောင်ကျွမ်းပစ်နိုင်ခြင်း မရှိခဲ့။ ရန်ကိုင် နားမလည်သော ထူးဆန်သည့် အပြာရောင်အလင်းတန်းတို့ လူရီ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ပေါ်ပေါ်လာပြီး သူ့နတ်ဆိုးမီးတောက်ကို ငြိမ်းသတ်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်၏ တိုက်ခိုက်မှုများသည် လူရီအား ကြီးကြီးမားမား ထိခိုက်အောင် မလုပ်နိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော် ရန်ကိုင်သည် သူ့ဝှက်ဖဲတစ်ခု ဖြစ်သော လေဟာနယ်ဓါးသွားကို မသုံးရသေးချေ။
သူကိုယ်တိုင် ဖန်တီးထားသည့် လေဟာနယ်ဓါးသွားသည် အပိုင် အခွင့်အရေး ရမှသာလျှင် သုံးလို့ကောင်းသည်။ မဟုတ်လျှင် အန္တရာယ်က အလွယ်တကူ ရှောင်သွားနိုင်သည်။ အကျိုးဆက် အနေဖြင့် တစ်ဖက်ရန်သူ ပိုသတိကြီးသွားနိုင်ပြီး လေဟာနယ်ဓါးသွား၏ အသုံးဝင်မှုမှာလည်း သိသိသာသာ လျော့ကျသွားနိုင်ပေသည်။
ရန်ကိုင်သည် လေဟာနယ်ဓါးသွားအား အသုံးပြုနိုင်မည့် အခွင့်အရေး တစ်ခုခုကို အဆက်မပြတ် ရှာဖွေနေခဲ့သည်။ သူသာ လူရီအား လေဟာနယ်ဓါးသွားဖြင့် ထိအောင် တိုက်ခိုက်နိုင်မည်ဆိုပါက သူ့အား မသတ်နိုင်လျှင်ပင် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရအောင် လုပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
ဂျူနီယာလေး တစ်ယောက်၏ တောက်လျှောက် ဖိနှိပ်ခြင်း ခံနေရသဖြင့် သည်းမခံနိုင်တော့သည့် အဆုံး လူရီ ထအော်လေသည် “ခွေးကောင်လေး၊ မင်းသေချင်နေတာပဲ”
ပြောပြီးသည်နှင့် သွေးတစ်ပွက် အန်ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုသွေးပွက်သည် အနံ့တင်ပင် အန်ချင်စရာကောင်းလှအောက် ရွံ့စရာကောင်းလှသည်။ သို့သော်လည်း သွေးထဲတွင် ပါဝင်သော စွမ်းအားမှာမူ အလွန်ကိုမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ထိုအရာသည် လူရီ၏ သွေးအဆီအနှစ်ပင် ဖြစ်လေသည်။
ထိုသွေးအဆီအနှစ်သည် သွေးအမြူအဖြစ်သို့ အရင် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ထိုမှတစ်ဆင့် ခပ်တိုတို တုတ်ချောင်းတစ်ချောင်းအဖြစ် သိပ်သည်းသွားခဲ့သည်။
ထိုတုန်ချောင်းသည် လက်ဝါးနှစ်ဖက်စာသာ ရှည်ပြီး လက်ဖြင့် အလွယ်တကူ ဆုပ်ကိုင်နိုင်ပေသည်။ တုတ်ချောင်းသည် ဘာမှ ထူးခြားသည့်ပုံ မပေါက်သော်လည်း ထိုတုတ်ချောင်း ပေါ်လာသည်နှင့် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ရှင်းပြမရနိုင်သော အန္တရာယ်အငွေ့အသက်ကို ရလိုက်သည်။
သူ့စိတ်ထဲ ထိုသို့ ခံစားရခဲသည်။ သို့သော် ထိုသို့ ခံစားရလိုက်သည်နှင့် အလွန်အမင်း ကြီးမားသော အန္တရာယ်ကို သူရင်ဆိုင်နေရပြီဟု ဆိုလိုပေသည်။
လူရီမျက်နှာထက် ကြမ်းကြုတ်သည့် အပြုံးတစ်ပွင့် ထွက်ပေါ်လာပြီး ထိုအနက်ရောင် တုတ်ချောင်းထဲသို့ သူတော်စင်ချီ အဆက်မပြတ် ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လောကကြီးတစ်ခုလုံး မည်းမှောင်သွားခဲ့သည်။
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အလင်းရောင်အားလုံးကို ထိုအနက်ရောင်တုတ်ချောင်းမှ စုပ်ယူသွားသည့်အလား ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလည်း မည်းမှောင်သွားသည်။ ရန်ကိုင် ဘာကိုမှ မမြင်ရတော့။ သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးပင်လျှင် လက်ရှိအချိန်၌ သူ့အား မည်သည့် အကူအညီမှ မပေးနိုင်တော့ချေ။
တောင်ကြားတစ်ခုလုံး တဝုန်းဝုန်း မြည်အောင် တိုက်ခတ်နေသော သဲမုန်တိုင်းသည်လည်း ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။
သူမည်မျှ ကြိုးစားလှည့်ပတ်နေပါစေ သူ့ကိုယ်ထဲရှိ သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်ရုံလေးသာ လှည့်ပတ်တော့နိုင်မှန်း သိလိုက်သည့်အခိုက် ရန်ကိုင် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားသည်။ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်သည်လည်း ချိတ်ပိတ်ခံလိုက်ရသည့်အလား သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ မည်သည့် စိတ်စွမ်းအင်ကိုမှ ထုတ်ယူ၍ မရတော့ချေ။
အမှောင်ထုအတွင်းတွင် တစ်စုံတစ်ခု သူ့ဆီ ချဉ်းကပ်လာနေသည်ဟု မသိစိတ်က သူ့ကို ပြောနေသည်။ ထိုအရာသည် အရာမှန်သမျှကို ရှင်းပစ်နိုင်သည့် သေမင်း၏ အရှိန်အဝါနှယ်၊ ခံစားမိသူတိုင်းကို ကျောချမ်းသွားစေနိုင်သည့် အရှိန်အဝါမျိုးပင်။
ခုခံလို့မရတော့ဘူး… ငါတားလို့ မရတော့ဘူး
ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အတွေးမျိုးစုံ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို သူတော်စင်ချီဖြင့်ရော၊ စိတ်စွမ်းအင်ဖြင့်ပါ ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့အပြင် သူ့ခွန်အား အများစုမှာ ချိတ်ပိတ်ထားခြင်း ခံရသည့်အတွက် လေဟာနယ်ကို ဆုတ်ဖြဲဖို့ရာ မဆိုထားနှင့် ထွက်ပင် မပြေးနိုင်တော့ချေ။
သုံးစရာနည်းလမ်း တစ်ခုမှမရှိတော့သည့်ဆုံး နောက်ဆုံးဝှက်ဖဲကို ထုတ်သုံးရတော့သည်။ လက်ချောင်းထိပ်တွင် ရွှေရောင်သွေးစက်ကို တစ်စက်ကို စုစည်းစေလျက် အမှောင်ထု၏ အနက်ဆုံး အပိုင်းထဲသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။
ရွှေရောင်သွေးစက်၏ သိပ်သည်းလှသော အသက်စွမ်းအင်နှင့် အနက်ရောင်သေခြင်း အရှိန်အဝါတို့ ထိပ်တိုက်တွေ့သွားသည့်အခါ၊ မည်သည့် အသံမှ ထွက်ပေါ်လာခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ ရွှေရောင် အနက်ရောင်အလင်းတန်းတို့သာ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုအလင်းတန်း နှစ်ခုသည် ချက်ချင်း ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းမရှိဘဲ အတော်အချိန်ကြာအောင် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု မျှခြေ အခြေအနေတွင် တည်ရှိနေခဲ့သည်။
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” နောက်ဆုံး လူရီ လုံးဝကို ထိတ်လန့်သွားရလေပြီ။ အစောပိုင်းက ရန်ကိုင်၏ ဖိနှိပ်ထားခြင်းခံရသော်ငြား သူ့ခွန်အား အကုန်ကို မထုတ်သုံးရသေးသည့် အတွက် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေခြင်း မရှိခဲ့။ သို့သော်လည်း ယခုမူ ရန်ကိုင်အား တစ်ခါတည်း သတ်ပစ်မည်ဟူသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် သူ့ဝှက်ဖဲ မှော်ရတနာကို ထုတ်သုံးခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် လုံးဝ ခုခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ဟုလည်း ကြိုတွက်ထားသည်။
သို့သော်လည်း သူ့ဝှက်ဖဲကို ထုတ်သုံးလိုက်ချိန် သူမျှော်လင့်ထားသည့် အသားများ၊ သွေးများ ပေါက်ကွဲပန်းထွက်လာသည့် မြင်ကွင်းကို မမြင်လိုက်ရဘဲ အလွန်ကိုမှ အံ့အားသင့်ဖွယ် ကောင်းလှသည့် အသက်စွမ်းအင်တစ်ခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာကာ သူ့ဝှက်ဖဲအား တားဆီးသွားသည်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည်။
ဒီကောင်ကို မြန်မြတ် သတ်ပစ်မှ ဖြစ်တော့မယ် လူရီစိတ်ထဲ ထိုသို့ တွေးလိုက်ပြီးနောက် သူ့အမူအရာ ခက်ထန်းသွားခဲ့သည်။
သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်လေးသာ ဖြစ်လင့်ကစား သူနှင့် လက်ရည်တူ ယှဉ်တိုက်နိုင်သည်။ ထိုကောင်ကိုသာ ကြီးထွားခွင့်ပေးလိုက်လျှင် ပြိုင်ဘက်ကင်း တည်ရှိမှုကြီးတစ်ခု ဖြစ်လာလိမ့်မည် မဟုတ်လော။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ရှင်သန်လာခဲ့သော အတွေ့အကြုံသည် သူ့အား ထိုကဲ့သို့သော အန္တရာယ်များကို အခွင့်အရေးရစဉ်ရခိုက် အမြစ်မှနှုတ်၍ အပြီးတိုင် ရှင်းပစ်ရမည်ဟု သင်ပေးထားခဲ့သည်။
ယခု လူရီသည် ရန်ကိုင်အား မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန် ရှင်းထုတ်ပစ်ရမည့် ဆူးညှောင့်ခလုတ် တစ်ခုအဖြစ် သတ်မှတ်လိုက်လေပြီ။
လူရီအကြည့် ပို၍ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်လာပြီး နောက်ထပ် သွေးအဆီအနှစ်တစ်ပွက် ထပ်အန်ထုတ်ကာ အနက်ရောင်အလင်းကို အားဖြည့်ပေးလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ရွှေရောင်အလင်း ချက်ချင်း အောက်စည်းရောက်သွားသည်။ ရုတ်ချည်း အားကောင်းလာသော အနက်ရောင်အလင်းကြောင့် ရွှေရောင်အလင်း ပျက်စီးတော့မလို ဖြစ်လာပြီး ရန်ကိုင်လည်း သေခြင်းတရား အငွေ့အသက်တို့ကို စရလာခဲ့သည်။
အခြေအနေမဟန်မှန်း သိလိုက်သည်နှင့် ရွှေရောင်သွေးစက် နောက်တစ်စက် ထပ်ထုတ်ကာ အနက်ရောင်အလင်းဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ရွှေရောင်းအလင်းမှ ထွက်ပေါ်နေသော အသက်စွမ်းအင် ရုတ်ချည်း အဆပေါင်းများစွာ ပိုမိုအားကောင်းလာပြီး အမှောင်ထုကို ထိုးဖောက်သွားနိုင်ခဲ့သည်။
“အား….” သူဖန်တီးထားသည့် အမှောင်ထု ပျက်စီးသွားခဲ့ပြီး နေ့အလင်းရောင် ပြန်ပေါ်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ လူရီ အလန့်တကြား ထအော်မိလိုက်သည်။
တောင်ကြားထဲတွင် လူရီနှင့် ရန်ကိုင်တို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေသည်။ သို့သော် လက်ရှိ လူရီ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေပြီး သူ့မျက်နှာမှာလည်း စက္ကူဖြူတစ်ရွက်နှယ် ဖြူဖွေးစွတ်နေခဲ့သည်။ အစောပိုင်းက တိုက်ပွဲကြောင့် သူပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရသွားလေပြီ။
ရန်ကိုင်ကမူ လူရီကဲ့သို့ ဒဏ်ရာရထားခြင်းမရှိ။ အကောင်းအတိုင်းသာ ရှိနေသေးသည်။ သို့သော်လည်း သူ့မျက်နှာမှာမူ ဆေးခါးကြီး စားထားရသည့်နှယ် ရှစ်ခေါက်ချိုး ရှုံ့မဲ့နေသည်။
ရန်ကိုင်သည် အနီရောင်မြူခိုး၏ တစ်ဖက်တွင် ရပ်နေသော လူရီအား နှစ်တစ်ထောင် ရေခဲတုံးပမာ အေးစက်လှသည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။
လူရီ မထိတ်လန့်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။
ပိန်းပိန်းပိတ် မည်းမှောင်နေသော တိုက်ခိုက်မှုတစ်ခု ရုတ်တရက် သူ့ဆီ ပျံသန်းလာသည်။ သူဘာမှ မလုပ်နိုင်သေးခင်မှာပဲ ထိုအရာ သူ့ဆီ ရောက်နှင့်နေခဲ့လေပြီ။
လူရီ ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး သူ့သွေးကွင်းသေကွက် နေရာမထိအောင် ကမန်းကတန်း ကွေ့ရှောင်လိုက်သည်။ ထို့သို့ရှောင်လိုက်သည့်အတွက် ထိုတိုက်ခိုက်မှုသည် သေကွင်းသွေကွက် နေရာကို ထိမသွားတော့သော်လည်း သူ့လက်ကို ထိသွားခဲ့လေသည်။
သူ့လက် တဆစ်ဆစ် ကိုက်လာသဖြင့် ငုံကြည့်လိုက်ရာ လူရီ လိပ်ပြာလွင့်မတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ သူ့လက်တစ်ဖက် မရှိတော့သောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။
မည်ကဲ့သို့သော တိုက်ခိုက်မှုမျိုးပေနည်း။ အစောကြီးကတည်းက သူဘာကြောင့် သတိမပြုမိခဲ့သနည်း။ ထိုတိုက်ခိုက်မှုဆီမှ မည်သည့် စွမ်းအင်လှိုင်းကိုမှ မခံစားမိသည့်တိုင် ထိုအရာ၏ စွမ်းအားမှ ဘာကြောင့် ထိုမျှ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းနေရသနည်း။
လူရီ ပို၍ သွေးပျက်သွားရသည့် အချက်သည်ကား သူ့လက်မောင်းထက်ရှိ ဒဏ်ရာနှင့် ပြတ်သွားသောလက် မကိုက်ခြင်းပင်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ပြန်ဆက်ကြည့်မည်ဆိုပါက အသားစ အချို့ ပျောက်နေသည်ကို သတိပြုမိနိုင်ပေသည်။ ဘာကြောင့် ထိုသို့ ဖြစ်သွားမှန်း လူရီ လုံးဝ နားမလည်။
လူရီ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေစဉ်တွင် ရန်ကိုင်၏ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်မှာ မိုးထိမတတ် မြင့်မားနေခဲ့လေပြီ။ လူရီ ခြေမကိုက်မိလက်မကိုင် ဖြစ်နေသည့် အခိုက်အတန့်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ထိုကောင့်ကို တစ်ခါတည်း လက်စတုံးတော့မည်အပြု ရုတ်တရက် လူရီသည် အနီရောင်အလင်းတန်း အသွင်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး သူ့မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
လူရီ မည်သို့သော ပညာရပ်အား သုံးသွားသလဲ သူမသိ။ သို့သော် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် လူရီကို ပြန်အာရုံခံမိလိုက်သည့် အချိန်တွင် လူရီသည် သူနှင့် ငါးမိုင်အကွာသို့ ရောက်နှင့်နေလေပြီ။