အပိုင်း(၁၁၈၆)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
“ရက်စက်ပြီး သွေးအေးတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကို ပြောတာ” ရန်ကိုင်က မန်ဟုန်လျန်အား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။ မန်ဟုန်လျန်သည် ဂိုဏ်းသား အချင်းချင်းကိုပင် ပြန်သတ်ရဲသည့် သွေးအေးရက်စက်သော လူတစ်ယောက် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင်လည်း မထင်ထားခဲ့ချေ။ မန်ဟုန်လျန်သည် တကယ်ကို သောက်ကျင့်ကောင်းသည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်သည်မှာ သေချာသွားလေပြီ။
ရန်ကိုင် ရှေ့ထွက်လာလိုက်ပြီးနောက် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးအား အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးမှာမူ ကြောင်တောင်တောင်ကို ဖြစ်လို့။ သေခါနီးအချိန်တွင် တစ်ယောက်ယောက်၏ ကယ်ဆယ်ခြင်း ခံလိုက်ရမည်ဟု မထင်ထားခဲ့။
ထို့အပြင် သူ့အား ကယ်လိုက်သည့်လူသည် ရန်ကိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်ဆိုသည်မှာ သူနှင့်နှစ်ကြိမ်သာ တွေ့ဖူးသေးသည့်လူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးသည် ပို၍ အိမ်မက်ဆန်ဆန် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
“ကိုယ့်ဘာသာ အရင်ပြန်ကုသနေနှင့်လိုက်” ရန်ကိုင်က ထိုလူ၏ သနားစဖွယ်ရာ ပုံစံကိုမြင်ပြီး ကုသရေးဆေးလုံးတစ်လုံး ပစ်ပေးလိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။
“ဒါပေမယ့် မင်း…” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးသည် ရန်ကိုင်၏ ဆေးလုံးကို လှမ်းဖမ်းလိုက်သည်။ သို့သော် သောက်ရမည်ကို တုန့်ဆိုင်းနေခဲ့ပေသည်။
ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် အလွန်ကို နိမ့်ကျနေသည့် အတွက်ကြောင့် သူ့ကိုကယ်ရင်း ရန်ကိုင်ပါ ဒုက္ခရောက်သွားမည်ကို စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။ မန်ဟုန်လျန်သည် ရန်စကောင်းသည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်ချေ။
သို့သော် အနက်ရောင်မီးတောက်များကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သော် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ရုတ်တရက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “နားလည်ပြီ”
ပြောပြီးသည်နှင့် နောက်သို့ ဆုတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ပေးသော ကုသရေးဆေးလုံးကို သောက်ကာ ငြိမ်သက်စွာ စတင် တင်ပလင်ခွေထိုင်လေသည်။
ရန်ကိုင်သည် သူတစ်ယောက်တည်းနှင့် အင်ပါယာမြို့တော်မှ လူအများကြီးကို မည်ကဲ့သို့ ရင်ဆိုင်မလဲ ဆိုသည်ကို သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး မသိသော်လည်း တစ်ဖက်လူသည် ယခုကဲ့သို့ ရှေ့ထွက်လာရဲမှဖြင့် သူ့တွင် ဝှက်ဖဲတစ်ခုခု ရှိနေသည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ရပေမည်။
ရန်ကိုင်သည် အင်အားစုကြီး တစ်ခုခုမ အကြီးအကဲတစ်ယောက်၏ သားဖြစ်မည်ဟုလည်း အလိုလို တွေးမိသွားခဲ့သည်။ ထိုသို့သာဆိုလျှင် ရန်ကိုင်အနေဖြင့် သူ့နာမည်ကို ထုတ်ပြောလိုက်ရုံပင်၊ မန်ဟုန်လျန် သူ့အား ဘာမှ လုပ်ရဲလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး ထင်သည့်အတိုင်းပင် မန်ဟုန်လျန်သည်လည်း ရန်ကိုင်အား အင်အားစုကြီးတစ်ခုခုမှ တပည့်တစ်ယောက်ဟု သံသယဝင်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူသိထားသည့် အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ လူငယ်ပါရမီရှင်များထဲတွင် ရန်ကိုင်နှင့် တူသည့်လူ တစ်ယောက်မှ ရှိမနေခဲ့ချေ။ ထို့အပြင် သူ့ဂိုဏ်းတူ ညီအစ်ကိုမောင်နှမများသည်လည်း ရန်ကိုင်ဆိုသောလူကို သိဟန်မရ။ ထို့ကြောင့် မန်ဟုန်လျန်က အလျင်အမြန်ပဲ အော်ဟစ်၍ မေးလိုက်လေသည် “ငါ့ဂျူနီယာညီလေးက မင်းကို ဘာမှ မလုပ်တာကို မင်းဘာလို့ သူ့ကို အသားလွတ်သတ်လိုက်တာလဲ”
ရန်ကိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံး၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါရမ်းရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည် “မင်းမှာနေပြီနဲ့တူတယ်နော်။ သူ့ကို သတ်လိုက်တာ ငါမှ မဟုတ်တာ။ မင်းပဲ သတ်လိုက်တာလေ… အင်း။ မင်းသူ့ကို မသတ်ရင်တောင် သူသေမှာပဲ ဆိုပေမယ့် မင်းသူ့ကို သတ်လိုက်တယ်ဆိုတဲ့ အမှန်တရားကိုတော့ ပြောင်းလဲလို့မရဘူး”
မန်ဟုန်လျန်မျက်နှာ ပြာရာမှ နီရဲသွားခဲ့ပြီး အံကြိတ်၍ ပြန်အော်ပြောလိုက်သည် “မင်းသာ အယုတ်တမာ နည်းလမ်းနဲ့ သူ့ကို ချောင်းမတိုက်ခဲ့ဘူးဆိုရင် ငါလည်း အဲ့လို လုပ်ခဲ့ရမှာ မဟုတ်ဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့အမူအရာ ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားခဲ့ပြီး ခေါင်းညိတ်၍ “မင်းမှန်တယ်။ ငါ့သူ့ကို သတ်လိုက်တာ မှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူအရှင်လတ်လတ် မီးရှို့ခံနေရတာကို မကြည့်ရက်လို့ သူခံစားနေရတာ သက်သာသွားအောင် သတ်ပေးလိုက်တာ”
အကြံဥာဏ်တစ်ခုကို ကောက်စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် မန်ဟုန်လျန်သည် ထိုအကြံဥာဏ်ကို ချက်ချင်းပဲ အသုံးချလိုက်လေသည်။ သူပါ ဒုက္ခရောက်မည်ကို ကြောက်သဖြင့် သတ်လိုက်သည်ဟု မပြောဘဲ သူ့ဂျူနီယာညီလေး ခံစားနေရသည်ကို မကြည့်ရက်သဖြင့် သတ်လိုက်ပါသည်ဟု ပြောကာ အပြစ်ရှောင်သွားခဲ့သည်။ သူ့စကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အင်ပါယာမြို့တော်ဂိုဏ်းမှ အမျိုးသမီးနှင့် အမျိုးသားများ သက်ပြင်းချလိုက်ကြလေသည်။
ကိုယ့်ဂိုဏ်းမှလူကို ပြန်သတ်ခြင်းသည် မသင့်တော်သည်ဟု ထင်မိသော်လည်း မန်ဟုန်လျန် ပေးသော အကြောင်းပြချက်သည် ယုတ္တိရှိပေသည်။ သူတို့ ဂျူနီယာညီလေးချီ၏ အခြေအနေကို ကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့ခဲ့ရလေရာ မန်ဟုန်လျန် မလှုပ်ရှားလျှင်ပင် သူသေရပေမလိမ့်မည်။ သို့သော် တတိတိ ညင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရပြီးမှ သေသွားရပေလိမ့်ဖြစ်ရာ မန်ဟုန်လျန်၏ လုပ်ရပ်ကို အပြစ်ဟု မဆိုနိုင်။ သူတို့ ကိစ္စကို ဖြေရှင်းပြီးသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် အကုန်လုံး မန်ဟုန်လျန်နား ဝိုင်းလာလိုက်ကြသည်။
သူ့ဂျူနီယာညီလေးကို သတ်လိုက်သည့် ပြစ်မှုမှ အလွယ်တကူ တိမ်းရှောင်နိုင်သဖြင့် မန်ဟုန်လျန်သည် ရန်ကိုင်အား စိတ်ထဲမှနေ၍ ကြိတ်၍ လှောင်ပြောင်နေခဲ့သည်။ နှစ်ပေါက်တစ်ပေါက်ရိုက်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ယခု ရန်ကိုင်အား အထက်စီးမှနေ၍ ပြန်ပြောနိုင်လေပြီ “ဒီကရောင်းရင်း ဘယ်ဂိုဏ်းကလဲလဲ ဆိုတာကို ပြောပြပေးလို့ရမလား။ ငါတို့ အင်ပါယာမြို့တော်ဂိုဏ်းက အင်အားစုကြီးတစ်ခု မဟုတ်ပေမယ့် ဂိုဏ်းအကြီးအကဲတွေနဲ့ အသိအကျွမ်း မိတ်ဆွေတွေ အများကြီးပဲ။ ရောင်းရင်းက ငါတို့အကြီးအကဲရဲ့ မိတ်ဆွေဂိုဏ်း တစ်ဂိုဏ်းဂိုဏ်းထဲကဆိုရင် ဒီကိစ္စမှာ ဝင်မပက်သက်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”
“စီနီယာအစ်ကိုမန်၊ အဲ့လူဘယ်သူလဲ ကျွန်မသိတယ်” အစောပိုင်းက အော်ပြောခဲ့သော အမျိုးသမီးက မျက်မှောင်လေးကြုတ်လျက် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်အား ထိတ်လန့်မှု အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း မန်ဟုန်လျန်နား တိုးကပ်သွားခဲ့သည်။
သူမပြောသည်ကို ကြားပြီးနောက် မန်ဟုန်လျန်လည်း သူမအား အသံတိုးတိုးဖြင့် ချက်ချင်း မေးလိုက်လေသည်။
မိန်းမငယ်လေးသည် ဘာကိုမှ မဖုံးကွယ်ဘဲ သဲမီးတောက်နယ်မြေ မဖွင့်ခင် ရန်ကိုင်နှင့် အပြာရောင်ပျံလွှားဂိုဏ်းမှ ယင်ကျန်းတို့ ပဋိပက္ခအကြောင်းကို ပြန်ပြောပြလိုက်လေသည်။
“အရိပ်လခန်းမလား” မန်ဟုန်လျန် ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ လအရိပ်ခန်းမသည် ထိပ်တန်းအဆင့် အင်အားစုကြီးတစ်ခု မဟုတ်သော်ငြား သူတို့ အင်ပါယာမြို့တော်ဂိုဏ်းထက် အဆများစွာ ပိုမိုအားကောင်းသော အင်အားစုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ထိုဂိုဏ်းတွင် တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များစွာ ရှိပေသည်။
ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်းနှင့် တစ်ဂိုဏ်းကြား မိုင်ပေါင်းသိန်းနှင့်ချီ ဝေးကွာသဖြင့် ပုံမှန်အားဖြင့် အဆက်အသွယ် မလုပ်ဖြစ်ကြချေ။ သို့သော်လည်း လအရိပ်ခန်းမ၏ နံပါတစ်ပါရမီရှင်ဖြစ်သော ဝေကုချန်းသည် ရန်ကိုင်ဘက်မှ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ရပ်တည်ပေးခဲ့ရသည့် အကြောင်းကို ကြားလိုက်သည့်အခါ မန်ဟုန်လျန်သည် ချက်ချင်းပဲ ယခုကိစ္စကို သတိထားကိုင်တွယ်ရန် သေချာ ပြန်စဉ်းစားရတော့သည်။
သူသာ ဝေကုချန်းကို ဒေါသထွက်အောင် လုပ်မိလိုက်မည် ဆိုပါက အင်ပါယာမြို့တော် ဂိုဏ်းဆီ ထွက်ပြေးလျှင်ပင် လွတ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
သို့သော်လည်း လက်ရှိကိစ္စသည် ဤအတိုင်းအတာအထိ ရောက်နေလေပြီ။ ရန်ကိုင်သည် သူ့ဂျူနီယာညီလေးကို သတ်သွားခဲ့သည်။ ထို့အပြင် မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ် သူ့တွင် ရှိနေသည်ဆိုသော သတင်းကိုလည်း မပေါက်ကြားချင်ချေ။ ထို့ကြောင့်ပဲ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးနှင့် သူ့ဂျူနီယာညီလေးကို သတ်ပစ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
လူသေများသည် မည်သည့် သတင်းကိုမှ ပေါက်ကြားစေနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။
“ဒါပေမယ့် အဲ့တုန်းက သူက အရိပ်ခန်းမက မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောသွားတယ်” မိန်းမငယ်လေးက ဇဝေဇဝါ အမူရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“အရိပ်ခန်းမက မဟုတ်ဘူးလား” မန်ဟုန်လျန်၏ အမူအရာ ပြေလျော့သွားသည်။
“ဟုတ်တယ်၊ ငါက လအရိပ်ခန်းမက မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်သည် သေရမည်ကို မကြောက်သည့်အလား ပြတ်ပြတ်သားသား ပြန်ပြောလိုက်သည်။ မန်ဟုန်လျန်နှင့် မိန်းမငယ်လေးတို့ စကားပြောနေသည်ကို တစ်ချက်ကလေးပင် ကြားဖြတ်မပြောခဲ့။ သူတို့ ပြောပြီးသွားသည့် အခါမှသာ ပြောလိုက်လေသည် “ငါနဲ့ ဝေကုချန်းက နည်းနည်းပါးပါး ခင်ကြတာပဲရှိတာ။ ဒါကြောင့် ဒီကိစ္စတွေ ပြီးသွားရင် သူပြဿနာ လာရှာမှာကို စိတ်ပူနေစရာ မလိုဘူး”
မန်ဟုန်လျန် ဘာတွေနေးလဲဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း တန်းသိလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် အရိပ်လခန်းမမှ မဟုတ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည့် အချိန်တွင် မန်ဟုန်လျန်၏ အကြည့် အေးစက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် လှုပ်ရှားလျှင်ကောင်းမလား၊ မကောင်းဘူးလား ဆိုသည်နှင့် ပက်သက်၍ တွေဝေနေသေးသည်။
ဒဏ်ရာများကို ပြန်ကုနေသော သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးမှာမူ ရန်ကိုင်၏ ပြောစကားကို ကြားလိုက်ရသည့် အချိန်တွင် သွေးအန်လုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ရန်ကိုင်သာ ထိုစကားကို မပြောလိုက်ပါက လက်ရှိ အခြေအနေကို ဖြေရှင်းကောင်း ဖြေရှင်းသွားနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ရန်ကိုင်သာ ဘာမှ ထပ်မပြောလိုက်ပါက မန်ဟုန်လျန်၏ စရိုက်အရ ကျိန်းသေ ပြန်ဆုတ်သွားပေလိမ့်မည်။ ထိုသိုသာဆိုလျှင် သူရော၊ ထိုလူငယ်လေးပါ ဤနေရာမှ လုံလုံခြုံခြုံ ထွက်ပြေးနိုင်ပေလိမ့်မည်။ လက်စားပြန်ချေမည့် ကိစ္စကိုမူကား နောက်ကျမှ စဉ်းစားရပေမည်။
သို့သော်လည်း အသက်တစ်ရှိုက်စာအတွင်း၌ပင် ထိုလူငယ်လေးသည် သူ့အကာအကွယ်ကို သူ့ဘာသာ ပြန်ဖျက်စီးပစ်ခဲ့သည်။ သူထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်မှဖြင့် မန်ဟုန်လျန်က သူ့ကို မည်ကဲ့သို့ အလွတ်ပေးတော့မည်နည်း။ အားကောင်းသော နောက်ခံမရှိဘဲ သူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံလေးဖြင့်သာ ဆိုပါက ရန်ကိုင် ဤနေရာတွင် ကျိန်းသေ သေရပေလိမ့်မည်။
ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး ဒေါသထွက်မိသွားသလို စိုးရိမ်စိတ်လည်း ဖြစ်မိသွားသည်။ ရန်ကိုင်ဘာကြောင့် ထိုမျှ ရူးကြောင်မိုက်မဲမှန်းကို သူတကယ် နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း တစ်ဖက်လူသည် သူ့အား လာကယ်သည့်လူဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး အနေဖြင့် သက်ပြင်းချပြီး သူ့ဒဏ်ရာများကိုသာ ပြန်ကုနေလိုက်သည်။ မန်ဟုန်လျန်သာ လှုပ်ရှားမည်ဆိုပါက သူလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ပြန်လည် တိုက်ခိုက်ကာ ရန်ကိုင်ကို ဤနေရာမှ လွတ်မြောက်အောင် လုပ်ပေးရပေမည်။ ရန်ကိုင်သည် ဘာမှမဆီမဆိုင် သူ့ကြောင့် အလကားသက်သက် ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရသူ မဟုတ်ပေလော။
နောက်ဆုံးတွင် မန်ဟုန်လျန် ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်အား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည် “မင်းဘာသာ လအရိပ်ခန်းမနဲ့ ဘယ်လိုပဲ ပက်သက် ပက်သက်၊ ဝေကုချန်းနဲ့ပဲ သိသိ၊ ငါဂရုမစိုက်ဘူး။ ငါဒီနေ့ မင်းကို ကျိန်းသေ သတ်မယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ အော်ပြောလိုက်သည် “သူ့အနက်ရောင် မီးတောက်တွေကို သတိထား။ အခြားသူတွေဆီ သတင်းမပို့စေနဲ့ဦး”
မန်ဟုန်လျန်သည် မျက်မြင်သက်သေ အားလုံးကို လက်စဖျောက်ပစ်မည်ဟု စဉ်းစားထားပြီးသွားလေပြီ။ သူသည် တကယ်ကို သတိကြီးသည် လူတစ်ယောက်ဟု ပြောနိုင်သည်။ သူ့ဂျူနီယာညီ၊ ညီမငယ်လေးများကို တိုက်ခိုက်ရန် အမိန့်ပေးလိုက်ပြီးသည်နှင့် သူ့လက်ထဲ ရွှေရောင်အလင်းတန်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
မန်ဟုန်လျန်သည် နတ်ဆိုးမီးတောက်အား အလွန်ကိုမှ ထိတ်လန့်နေသည့် အတွက်ကြောင့် သူ့ဂျူနီယာညီ၊ ညီမငယ်များကို ရှေ့မှ တိုက်ခိုင်းစေလျက် သူကမူ နောက်ကနေသာ တိုက်ခိုက်ရန် စီစဉ်ထားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်အနေဖြင့် ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ထုတ်သုံးနိုင်မည့် အခွင့်အရေး မရအောင်လည်း လုပ်ရပေမည်။ ထိုသို့သာ မလုပ်နိုင်လျှင် သူကြိုးစားထားခဲ့ရသမျှအားလုံး ရေစုတ်မျောရပေလိမ့်မည်။
မန်ဟုန်လျန်က အမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့် လေးယောက်စလုံး သူတို့၏ အကာအကွယ် မှော်ရတနာများကို ထုတ်လျက် ရန်ကိုင်ဆီ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွားကြသည်။
သဲမီးတောက်နယ်မြေသို့ ဝင်လာသူများအနက် အများစုသည် အကာအကွယ် မှော်ရတနာများကို ဝတ်ဆင်လာကြသည်။ ထိုမှော်ရတနာများသည် မီးအဆိပ်ကို ခုခံနိုင်ရန်အတွက် အထူးလုပ်ထားသည့် မှော်ရတနာများ ဖြစ်ရုံသာမက အားကောင်းသော ခုခံနိုင်စွမ်းကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသေးသည်။ အနည်းဆုံး အဆင့်တူကျင့်ကြံသူများနှင့် တိုက်ခိုက်ကြသည့်အခါ ထိုမှော်ရတနာများကို အားကိုး၍ ရရှိမည့် ဒဏ်ရာပမာဏကို အနည်းနှင့်အများ လျော့သွားအောင် လုပ်နိုင်ပေသည်။
အနက်ရောင်မီးတောက်များသည် အလွန်ကိုမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသည်။ လေးယောက်စလုံး ရန်ကိုင်ဆီ ပြေးဝင်သွားသော်လည်း မည်သူမှ ရန်ကိုင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ်သို့ မသွားရဲခဲ့။ မိန်းမငယ်လေးသည် ကြာပွတ်ရှည်တစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူ၍ ဝှေ့ရမ်းရင်း ရန်ကိုင်ဆီသို့ မိုးပြာရောင်အလင်းတန်များကို အဆက်မပြတ် ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ မျက်နှာလေးသာ လှသော်ငြား အမူအရာမှာ ခက်ထန်နေသည်။
ကျန်သုံးယောက်သည်လည်း အဝေးပစ် မှော်ရတနာများကို အသုံးပြုခြင်းဖြင့်လည်းကောင်း၊ အဝေးမှသုံး၍ တိုက်ခိုက်ရသော သိုင်းပညာရပ်များကို အသုံးပြုခြင်းဖြင့်လည်းကောင်း ရန်ကိုင်အား ဝိုင်းအုံ တိုက်ခိုက်လိုက်ကြသည်။ လေးယောက်စလုံး တိုက်ခိုက်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် မန်ဟုန်လျန်၏ လက်ထဲတွင် ရှိနေသော ရွှေရောင်အလင်းတန်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့် လေးယောက်နှင့် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် တစ်ယောက်သည် သူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့် တစ်ယောက်ကို ဝိုင်း၍ တိုက်ခိုက်နေကြသည်။ နောက်ဆုံးရလဒ် မည်သို့ ဖြစ်မည်လဲဆိုသည်ကို လူတိုင်း ပြောနိုင်ပေသည်။
သူတိုက်ကွက်ကို ပစ်လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် မန်ဟုန်လျန်နှုတ်ခမ်း တွန့်ကွေးသွားသည်။
သို့သော်လည်း ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့မျက်နှာထက်ရှိအပြုံး တောင့်တင်းသွားခဲ့ရလေသည်။
လေးယောက်ဝိုင်းခံထားရသည့် လူငယ်လေး၏ လက်ထဲတွင် အနက်ရောင်မီးတောက်ဖြင့် ဖန်တီးထားသော ဓါးတစ်ချောင်း ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုဓါးသည် သူ့ဂျူနီယာညီလေး နှစ်ယောက်၏ တိုက်ခိုက်မှုကို သစ်ဆွေးတုံးများကို ဖြတ်တောက်သည့်နှယ် အလွယ်တကူ ဖြတ်တောက် ဖျက်စီးသွားခဲ့သည်။ ထိုသာမကသေး ထိုနှစ်ယောက်ကိုပါ ဖြတ်တောက်သွားခဲ့သေးလေသည်။
သူတို့ ဝတ်ဆင်ထားသည့် အကာအကွယ် မှော်ရတနာများနှင့် သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကာကွယ်ရန် အသုံးပြုထားသည့် သူတော်စင်ချီ အကာအရံသည် အနက်ရောင်မီးတောက်ဓါး၏ ရှေ့မှောက်နှယ် စက္ကူတစ်ရွက်နှယ် ဖြစ်နေခဲ့ပြီး မည်သည့် ခုခံမှုမှ မပြုလုပ်နိုင်ခဲ့ချေ။
သူ့ဂျူနီယာညီလေးနှစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ် ထက်ပိုင်းပြတ်သွားခဲ့သည်။
ပြီးပင်မပြီးသေးခင်မှာပဲ လူငယ်လေး၏ လက်ဆီမှ အနက်ရောင်လှံတစ်ချောင်း ပေါ်လာပြန်ပြီး မိန်းမငယ်လေး၏ ကျာပွတ်တိုက်ခိုက်မှုများကို ဖြတ်ကျော်ကာ သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်ကို ဖောက်ထွက်သွားခဲ့သည်။ အစမှအဆုံးထိ၊ မိန်းမငယ်လေးသည် ကြောင်တောင်တောင်သာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်ဘေး၌ ခရမ်းရောင်ဒိုင်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ မန်ဟုန်လျန် ပစ်လွှတ်လိုက်သော ရွှေရောင်အလင်းတန်းနှင့် ခရမ်းရောင်ဒိုင်းတို့သည်လည်း ထိပ်တိုက်တွေ့သွားခဲ့ကြလေသည်။ သို့သော်လည်း ရွှေရောင်အလင်းတန်းသည် ခရမ်းရောင်ဒိုင်းပေါ်၌ ခြစ်ရာတစ်ခုပင် ထင်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘဲ မန်ဟုန်လျန် ရှိနေသည့် နေရာဆီသို့ ပြန်ကန်ထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ မန်ဟုန်လျန် အသုံးပြုနေသည့် မှော်ရတနာသည် အတော်လေးကို ထူးခြားလှသည်။ ယခင်ကလည်း ရွှေရောင် အလင်းတန်းဖြင့် တိုက်ခိုက်ခြင်းခံရပြီး သူဖန်တီးခဲ့သည့် မဟာကောင်းကင်ဒိုင်း ပျက်စီးလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုမှော်ရတနာကို အထင်မသေးရဲဘဲ ခရမ်းရောင်ဒိုင်းကို ချက်ချင်း ထုတ်သုံးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရွှေရောင်အလင်းတန်းသည် နွားကိုယ်ပေါ်မှ အမွှေး တစ်မွှေးစာလောက်သာ အထူရှိသော အပ်တစ်ချောင်း ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုကဲ့သို့သော မှော်ရတနာမျိုးသည် အတော်လေးကို ရှားပါလှသည်။ အကြောင်းမှာ အပ်ပျံများသည် အခြားမှော်ရတနာများလောက် အားမကောင်းခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ အပ်ပျံတစ်ချောင်း၏ သတ်ဖြတ်နိုင်စွမ်းကို မြှင့်တင်နိုင်ရန်အတွက် ပန်းပဲပညာရှင်တစ်ယောက် အနေဖြင့် ထိုမှော်ရတနာကို အဆက်မပြတ် သန့်စင်မြှင့်တင်ရန် လိုအပ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အဆင့်ပေါင်းများစွာ သန့်စင်၊ အဆင့်မြှင့်ခြင်းများကို ပြုလုပ်ရသည့် အတွက်ကြောင့် အပ်ပျံများကို ထုလုပ်ရန် အတော့်ကိုမှ ခက်ခဲလှပေသည်။
အပိုင်း(၁၁၈၇)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အပ်ပျံမှော်ရတနာများသည် ရှားပါသည်။ သို့သော် ထိုအပ်ပျံများသည် အကာအကွယ် မှော်ရတနာများနှင့် သူတော်စင်ချီ အကာအကွယ်များကို ချိုးဖျက်ရာတွင် အကောင်းဆုံး ဖြစ်၏။ ရွှေရောင်အလင်းတန်း ဘာလဲ ဆိုသည်ကို မြင်ပြီးသည့်နောက် ထိုမှော်ရတနာ ဘာကြောင့် မဟာကောင်းကင်ဒိုင်းကို ချိုးဖျက်လုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သည် အပ်ပျံကြောင့် မှင်သက်နေသည့်အတွက် အင်ပါယာမြို့တော်ဂိုဏ်းမှ တပည့်လေးယောက်အနက် နောက်ဆုံး အသက်ရှင်ကျန်ခဲ့သော တစ်ယောက်အတွက် လှုပ်ရှားရန် အချိန်ရသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား စုစုပေါင်း လူလေးယောက် ဝိုင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့သော်လည်း သုံးယောက်မှာ ချက်ချင်း အသတ်ခံလိုက်ရသည်။ သူ့စီနီယာအစ်ကို၏ အလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်မှုကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက သူသည်လည်း အသက်ပျောက်နေလောက်ပေပြီ။
ထိုလူလည်း ရန်ကိုင်အား မည်ကဲ့သို့ ဆက်တိုက်ခိုက်ရဲတော့မည်နည်း။ ချက်ချင်းပဲ မီတာ တစ်ရာအကွာသို့ ပြန်ဆုတ်လိုက်လေသည်။ မီတာတစ်ရာအကွာသို့ ဆုတ်ပြီး၍ စိတ်သက်သာရာ ရရုံတင်ရှိသေး အနက်ရောင်ကြိုးတစ်ချောင်း ပေါက်လာပြီး သူထွက်ပေါက်အားလုံးကို ပိတ်ဆို့သွဦးလေသည်။
မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း အနက်ရောင်ကြိုးသည် ထိုလူကို ချုပ်နှောင်သွားခဲ့သည်။ ကြိုးကို အခြားမည်သည့် ပစ္စည်းနှင့်မှ ပြုလုပ်ထားခြင်းမဟုတ်ဘဲ အနက်ရောင်မီးတောက် သက်သက်ဖြင့်သာ ဖွဲ့စည်းထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဂျူနီယာညီလေးချီ၏ ကံကြမ္မာကို ရုတ်တရက် ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခိုက် ထိုလူ၏မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့ရသည်။
ပါးစပ်ဟ၍ အော်ဟစ်ရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း အသံပင် မထွက်နိုင်သေးခင်မှာဘဲ အနက်ရောင်မီးတောက်များသည် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လောင်ကျွမ်းသွားခဲ့လေသည်။
မဟာကောင်းကင်အချုပ်အနှောင်သည် လူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ကိုပါ ချုပ်နှောင်နိုင်ပြီး ထွက်ပြေးနေသော ရန်သူများကို ဖမ်းဆီးရန် အကောင်းဆုံး ပညာရပ် ဖြစ်ပေသည်။ ရန်ကိုင်၏ ထူးခြားသော သူတော်စင်ချီနှင့် ပေါင်းစပ်လိုက်သည့်အခါ မဟာကောင်းအချုပ်အနှောင်၏ စွမ်းအားသည် အဆင့်တစ်ခုသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ရလေသည်။
မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ရန်ကိုင်အား ဝိုင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့သော လူလေးယောက်စလုံး သေသွားခဲ့ကြလေပြီ။ မန်ဟုန်လျန်၏ မျက်ခမ်း တဆတ်ဆတ် လှုပ်ခတ်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား ကြောက်လန့်တကြား၊ မယုံကြည်နိုင်စွာ မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
ဒဏ်ရာများကို ပြန်လည်ကုသနေသော သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးသည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ပြေးလာနေခဲ့သည်။
အင်ပါယာမြို့တော်ဂိုဏ်းမှ တပည့်လေးယောက် ရန်ကိုင်အား ဝိုင်းတိုက်ကတည်းက သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးသည် ရန်ကိုင်အား ကယ်လိုကယ်နိုင်ငြား ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ပြေးလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူတောင် မရောက်သေးခင်မှာပဲ တိုက်ပွဲ ပြီးသွားလိမ့်မည်ဟု မည်သူ ထင်မည်နည်း။ သူရောက်လာသည့်အချိန်တွင် ရန်ကိုင်အား ဝိုင်းတိုက်ခိုက်နေကြသော လူလေးယောက်စလုံး သေသွားခဲ့လေပြီ။ မန်ဟုန်လျန်၏ အလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်မှုသည်လည်း ရန်ကိုင်အား မည်သည့်ဒဏ်ရာမှ မပေးနိုင်ခဲ့။
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး၏ အမူအရာသည်လည်း မန်ဟုန်လျန်နှင့် မခြားနား။ သူသည် ရန်ကိုင်ကို မကြောက်သော်လည်း ရန်ကိုင် ပြသသွားသည့် စွမ်းအားကိုမြင်ပြီး မအံ့ဩဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ယခုမှပဲ ရန်ကိုင်သည် ဦးနှောက်မရှိသလို လုပ်နေခြင်း မဟုတ်ဘဲ သူ့ခွန်အားအပေါ် ယုံကြည်ချက်ရှီသည့်အတွက်ကြောင့်သာ အရိပ်လခန်းမ၏ နာမည်ကို ယူမသုံးခဲ့ခြင်း ဖြစ်မှန်းကို သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး နားလည်သွားခဲ့သည်။
“မင်း… ဖြစ်နိုင်တာက…” မန်ဟုန်လျန်သည် စကားကိုပင် ဆုံးအောင် မပြောနိုင်တော့ဘဲ သူ့မျက်နှာရုတ်တရက် ဖြူစွတ်သွားခဲ့လေသည်။ သို့သော် ထိုစကားအနည်းငယ်ကို ပြောပြီးနောက် မန်ဟုန်လျန်က အလျင်စလို လက်သီးဆုပ်၍ ဦးညွှတ်ကာ ပြောလိုက်သည် “မိတ်ဆွေကို ရန်စမိလို့ ဒီမန် အနူးအညွှတ် တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒီနေ့ကိစ္စကို အခြား ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်ပြောပါဘူးလို့ ဒီမန် ကျိန်ဆိုပါတယ်။ ဒီမန်ရဲ့ အသက်လေးကိုပဲ ချမ်းသာပေးပါနော်”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် ပြန်ပြောမည်ကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ ချက်ချင်း လှည့်၍ ထွက်ပြေးလာလေသည်။
“ဒီအတိုင်း ထွက်သွားနိုင်မယ်လို့ ထင်နေတာလား” ရန်ကိုင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး လက်ဝါးတစ်ချက် ရိုက်လိုက်သည်။ လက်ရှိကိစ္စသည် ဤအခြေအနေထိ ဖြစ်ပျက်ပြီးမှဖြင့် မန်ဟုန်လျန်ကို ဘာကြောင့် အသက်ရှင်လျက် လွှတ်ပေးလိုက်ရမည်နည်း။ သူ့အပေါ် ရိုင်းစိုင်းစွာ ဆက်ဆံခဲ့သည့် အဖြစ်အ ပျက်ကြောင့် ဖြစ်စေ၊ သူ့အား သတ်ဖြတ်ရန် ကြံစည်ခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့်ဖြစ်စေ၊ မျက်မြင်သက်သေအားလုံးကို နှုတ်ပိတ်ချင်သည့် အတွက်ကြောင့်ဖြစ်စေ မန်ဟုန်လျန်ကို သတ်ရပေလိမ့်မည်။
မန်ဟုန်လျန်သည် သူ့အား အရင်လာရန်စခဲ့သည့်သူ ဖြစ်လေရာ အပြစ်တင်လျှင် သူ့ကိုယ်သူသာ အပြစ်တင်သင့်ပေသည်။
ကောင်းကင်ထက်မှ လက်ဝါးကြီးတစ်ဖက် ကျဆင်းလာခဲ့သည်။ ထိုလက်ဝါးသည် ကောင်းကင်တစ်ခွင်လုံးကို ဖုံးလွှမ်းနိုင်ဟန်ရကာ တစ်ခဏအတွင်း မန်ဟုန်လျန်ကို လွှမ်းခြုံသွားခဲ့သည်။ ထိုအံ့မခန်းစွမ်းအားကြောင့် မန်ဟုန်လျန် တစ်ခဏအတာ အသိစိတ် လွတ်သွားခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း သေခြင်းတရား အငွေ့အသက်ကို ရလိုက်သည့်အချိန်၌ သွေးရူးသွေးတန်း အော်ဟစ်ပြီး ရွှေရောင်အလင်းတန်းတစ်ခုကို ပစ်လွှတလိုက်သည်။
မရေမတွက်နိုင်သော အပ်ပျံများ သူ့ဆိမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုအပ်ပျံများသည် ချက်ချင်းဆိုသလို ဓါးရှည်ကြီးတစ်လက်အဖြစ်သို့ စုစည်းသွားပြီး ရန်ကိုင်၏ ကောင်းကင်ဖုံးလက်ဆီ တိုးဝင်သွားလေသည်။
ဘုန်း…
ရွှေရောင်အလင်းတန်းတို့ ပေါက်ကွဲသွားပြီး အားနှစ်ဖက် ကျေပြက်သွားခဲ့လေရာ ရန်ကိုင်၏ ကောင်းကင်ဖုံးလက်လည်း ပျက်စီးသွားခဲ့ရသည်။ ယခုမှပဲ မန်ဟုန်လျန် အသက်ကောင်းကောင်း ရှုနိုင်တော့သည်။ ကောင်းကင်ဖုံးလက်၏ ဖိအားမှ လွတ်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အလျင်အမြန် ထွက်ပြေးလေသည်။
သို့သော် ခြေဆယ်လှမ်းပင် ပြည့်အောင် မလှမ်းရသေးခင်မှာပဲ ပူလည်းပူသလို အေးလည်း အေးစက်သည့် အရှိန်အဝါတစ်ခုကို သူ့ကျောဘက်ဆီမှ ခံစားလိုက်ရသည်။ နောက်သို့ လှည့်၍ ကြည့်လိုက်ရာ ဘယ်အချိန်ကတည်းကမှန်းမသိ သူ့နောက်သို့ ရောက်နေသော ရန်ကိုင်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထို့အပြင် အနက်ရောင်မီးတောက်များဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော ဓါးတစ်ချောင်းသည် သူ့ကျောဘက်မှနေ၍ ရင်ဘတ်ကို ဖောက်ထွက်နေခဲ့သည်။
သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အေးလည်းအေးသလို ပူလည်း ပူလာခဲ့သည်။ သူ့ဂျူနိယာညီလေးချီ မသေခင် ဘာကြောင့် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို နောက်ဆုံးတွင် သူနားလည်သွားခဲ့လေပြီ။
ငုံကြည့်လိုက်ရာ သူ့ရင်ဘတ်မှ ဖောက်ထွက်နေသော ဓါးထိပ်ဖျားလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အနက်ရောင်မီးတောက်များသည် ဓါးထိပ်ဖျားမှတစ်ဆင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ပျံ့နှံ့နေခဲ့လေပြီ။
မန်ဟုန်လျန်တစ်ကိုယ်လုံး လောင်ကျွမ်းကျမသွားခင် ရန်ကိုင်သည် မန်ဟုန်လျန်၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ရအောင် ချွတ်ယူထားလိုက်သည်။ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် အားရပါးရ အော်ဟစ်ရယ်မောလိုက်လေသည်။
မန်ဟုန်လျန်၏ လက်စွပ်ထဲတွင်လည်း ပစ္စည်းများများစားစား ရှိမနေခဲ့ချေ။ ဆေးလုံးအချို့၊ သူတော်စင်သလင်းကျောက် အနည်းငယ်နှင့် အရွယ်အစား အမျိုးမျိုးရှိသော မီးတောက် သလင်းကျောက် နည်းနည်းပါးပါးသာ ရှိနေခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း မန်ဟုန်လျန်၏ လက်စွပ်ထဲတွင် ချစ်ချစ်တောက် ပူလောင်သော မီးတောက်များကို ထုတ်လွှတ်နေသော ထူးခြားသော သလင်းကျောက်တစ်တုံး ရှိနေသေးသည်။
ထိုသလင်းကျောက်သည် မီးတောက်ဝိဥာဉ်သားရဲဆီမှ ရသည့် မီးတောက်သလင်းကျောက် မဟုတ်ဘဲ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ် ဖြစ်ပေသည်။ မီးတောက်သလင်းကျောက်များသည် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သာ ဖြစ်ပြီး အရည်အသွေးပေါ် မူတည်၍ အဆင့်နိမ့်အဆင့်၊ အလယ်အလတ်အဆင့်နှင့် အထွဋ်အထိပ်အဆင့်ဟူ၍ ပြန်ခွဲသည်။
ရန်ကိုင် သွားလယ်ခဲ့သော တောင်အောက်တွင် မီးတောက်သလင်းကျောက်မိုင်းတွင်းကြီး ရှိနေလောက်သည်။
မီးတောက်သလင်းကျောက်မိုင်းတွင်းများသည် မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကို ထုတ်ပေးနိုင်ချေ အလွန်ကိုမှ ရာခိုင်နှုန်း နည်းပါးလှသည်။
ထိုမီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်၏ အရှိန်အဝါသည် ထိုအရာသည် တန်ခိုးရှင် အဆင့်နိမ့်အဆင့် ဖြစ်လောက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုသို့ဆိုလျှင်ပင် မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကဲ့သို့ ရတနာမျိုးကို အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် မြင်ရခဲပေသည်။ ထို့ကြောင့် မန်ဟုန်လျန် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးဆီမှ လူယူပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပင် နှုတ်ပိတ်ပစ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည်မှာ အထူးအဆန်း မဟုတ်တော့ချေ။
ရန်ကိုင်သည် မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကို သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ ပစ်ထည့်လိုက်ပြီး မြေပုံအပိုင်းအစ တစ်ချပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။
ထိုမြေပုံအပိုင်းအစကြောင့် ရန်ကိုင် ပျော်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုမြေပုံအပိုင်းအစသည် ရတနာစံအိမ် လေလံပွဲတွင် လေလံတင်ခဲ့သည့် မြေပုံအပိုင်းအစ ဖြစ်ပေသည်။
ထိုစဉ်က ထိုမြေပုံအပိုင်းအစကို ဘယ်ကမှန်းမသိသော သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်မှ ရသွားခဲ့သည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် ထိုလူသည် မြောက်မြားစွာသော လူအုပ်ကြီး၏ လိုက်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ သူလေလံဆွဲထားသည့် မြေပုံအပိုင်းအစကိုမူ လူငယ်လေး တစ်ယောက်မှ ယူသွားခဲ့သည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် အခြားလူမဟုတ်ဘဲ မန်ဟုန်လျန် ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။
ထို့ကြောင့် မန်ဟုန်လျန်ကို မြင်လိုက်စဉ်က ရင်းနှီးနေသည်ဟု ခံစားနေခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း မည်သည့်နေရာတွင် မြင်ခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကိုမူ မမှတ်မိခဲ့။ ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးမှသာ ပြန်မှတ်မိသွားခဲ့သည်။
ထိုစဉ်က မြေပုံအပိုင်းအစကို မန်ဟုန်လျန်မှ ယူသွားခဲ့သည်။ ထိုစဉ်က မြေပုံအပိုင်းအစကို လုယူလျှင် အားလုံး၏ အာရုံစိုက်ခံရမည်ကို စိုးရွံ့သည်ကတစ်ကြောင်း၊ မန်ဟုန်လျန်အနားတွင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်နှစ်ယောက် ရှိနေသည်က တစ်ကြောင်းတို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း မြေပုံအပိုင်းကို လုယူရန် မကြိုးစားခဲ့ချေ။
သို့သော်လည်း မြေပုံအပိုင်းအား ရသွားသည့်လူကို ဤနေရာတွင် ပြန်တွေ့ရလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
ယန်ယန်တွင် နောက်ထပ်မြေပုံအပိုင်းအစတစ်ခု ရှိနေပေသည်။ ရန်ကိုင်သာ ထိုမြေပုံ အပိုင်းအစနှစ်ကို ဆက်ကြည့်လိုက်မည်ဆိုပါက သဲလွန်စတစ်ခုခု ရကောင်း ရနိုင်ပေလိမ့်မည်။
မန်ဟုန်လျန်၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို သေချာရှာဖွေနေသော ရန်ကိုင်ကို ကြည့်ရင်း သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး အံ့အားသင့်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် လုပ်နေသည့် ပုံစံမှာ အမှန်တကယ်ကို အတွေ့အကြုံရှိသည့် ဓါးပြတစ်ယောက်ပုံစံမျိုးပင်။
သို့သော်လည်း ထိုပုံစံကို ထူးဆန်းသည်ဟု သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး မထင်။ တကယ်တော့ ကျင့်ကြံသူများသည် အခြားသူများကို သတ်ပြီးသည်နှင့် သေသွားသည့်လူ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို စစ်ဆေးကြည့်ကြသည်မှာ သဘာဝပင် မဟုတ်ပေလော။ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို စစ်ဆေးပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင်သည် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် လျှောက်လာသည်ကိုမြင်သော် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက “အစွန်းရောက်လမ်းစဉ်ဂိုဏ်းက ဟွမ်ရှီရန်ပါ။ ငါ့ကို ကယ်ပေးလို့ ဒီကမိတ်ဆွေးလေးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မိတ်ဆွေလေးသာ မကယ်ရင် ငါဒီနေ့ ကျိန်းသေသေရတော့မှာ။ ဒါကြောင့် ငါကျေးဇူးတင်တာကို လက်ခံပေးပါ”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား ဦးညွှတ်လိုက်လေသည်။
“အစ်ကိုဟွမ်က အရမ်းယဉ်ကျေးနေတာပဲ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလျက် လက်ဝှေ့ရမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။
ထိုအခါက ဟွမ်ရှီရန်က “ငါလုပ်သင့်တာပဲလေ။ မိတ်ဆွေလေးကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ငါ့ဂျူနီယာညီလေးအတွက် ဘယ်တော့မှ ပြန်လက်စားချေနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ မန်ဟုန်လျန် ငါနဲ့ ငါ့ဂျူညီယာညီလေးကို သတ်သွားတယ် ဆိုတာကို အခြားဘယ်သူမှတောင် သိနိုင်မှာ မဟုတ်လောက်ဘူး”
ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်၍ “အဲ့မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အခြားလူမြင်သွားတောင် ထုတ်ပြရဲတာလဲဗျာ”
ထိုအကြောင်းဆီ စကားစရောက်လာသည့်အခါ ဟွမရှီရန်၏ မျက်နှာ မည်းမှောင်သွားပြီး ခါးသက်စွာ ပြုံးလျက် “ငါတို့ သတိမထားတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါနဲ့ ငါ့ဂျူနီယာညီလေးက ကံကောင်းတော့ မီးတောက်သလင်းကျောက်တွေ ရခဲ့တယ်လေ။ မိတ်ဆွေလေး ထွက်သွားပြီး မကြာဘူး၊ မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကို ငါတို့ ရလိုက်တာပဲ။ ဒါပေမယ့် မန်ဟုန်လျန်တို့ အဖွဲ့နဲ့ လမ်းမှာသွားတိုးလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ အဲ့ကောင်တွေက တောင်ပေါ်မှာ သူများတွေ မီးတောက်သလင်းကျောက်တွေ တူးနေတာကို မြင်တယ်လေ။ အဲ့ဒါကြောင့် လမ်းကနေစောင့်ပြီး အကုန်လုံးဆီက ပြန်ဓါးပြတိုက်တာ။ ငါတို့ရဲ့ သိုလှောင်လက်စွပ်တွေကို သူ့ဆီပေးဖို့ပြောတယ်။ မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်က ငါ့ဂျူနီယာညီလေးရဲ့ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှာ ရှိနေတော့ သူက မပေးဘေးလုပ်ရာ။ သူက မပေးလည်းမပေးရော မန်ဟုန်လျန်က သူ့ကို ချက်ချင်း သတ်ပစ်လိုက်တာပဲ။ အဲ့လိုနဲ့ မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်က သူ့လက်ထဲ ရောက်သွားရတာ။ ငါက သူတို့ အဖွဲ့ကို ယှဉ်မတိုက်နိုင်တော့ မိတ်ဆွေလေး မြင်တဲ့အတိုင်း ထွက်ပြေးလာခဲ့ရတာပဲ”
“ကျုပ်သိပြီ”
အနာဂတ်ဆိုသော အရာသည် မည်သူမှ မခန့်မှန်းနိုင်သော ကာလအပိုင်းအခြားတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဟွမ်ရှီရန်နှင့် သူ့ဂျူနီယာညီလေးတို့သည် ကံကောင်းပြီး မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကို ရရှိခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုမီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကပဲ သူ့တို့၏ ကံကြမ္မာဆိုးကို ဖိတ်ခေါ်ခဲ့သည်။
“မိတ်ဆွေလေးရဲ့ နာမည်ကို အခုထိ မမေးရသေးဘူးနော်” ဟွမ်ရှီရန်က လက်သီးဆုပ်၍ မေးလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် သူ့အသက်ကိုကယ်၍ သူ့ဂျူနီယာညီလေးအတွက် လက်စားချေပေးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဟွမ်ရှီရန် ရန်ကိုင်ကို ကျေးဇူးတင်သည်မှာ အထူးအဆန်း မဟုတ်။ ထို့အပြင် ရန်ကိုင်သည် သာမန်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် မဟုတ်လေရာ ဟွမ်ရှီရန် ရန်ကိုင်နှင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့ချင်သည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်လေသည်။
“ရန်ကိုင်”
“စတ်သတ်တော့ ညီလေးရန်ကိုး၊ အင်း၊ ညီလေးရန်…” ဟွမ်ရှီရန် ရုတ်တရက် စကား ရပ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် “ဟားဟား၊ ထားလိုက်တော့၊ ဒီဟွမ် မယဉ်ကျေးသလို ဖြစ်သွားရင် ညီလေးရန် စိတ်ထဲမထားနဲ့နော်”
မန်ဟုန်လျန်သည် အစောပိုင်းက တစ်ခုခုကို ပြောရန် လုပ်လိုက်သော်လည်း မပြောခဲ့။ ယခု ဟွမ်ရှီရန်သည်လည်း ပြောမည်လုပ်ပြီးမှ တုန့်ဆိုင်းနေပြန်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်သည် သူ့အပေါ် တစ်ခုခု အထင်လွဲနေလေသလော။ ရန်ကိုင် တကယ်ကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သို့သော်လည် မည်သည့် အထင်လွဲမှုပင် ဖြစ်ပါစေ ရန်ကိုင် စိတ်မဝင်စားချေ။ ထို့ကြောင့် “အစ်ကိုဟွမ် အခုဘာလုပ်မယ် စဉ်းစားထားလဲ”
ဟွမ်ရှီရန်က သေချာ စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “လုံခြုံတဲ့နေရာတစ်ရာ ရှာပြီး ဒဏ်ရာတွေကို အရင်ပြန်ကုသဖို့ လုပ်ထားတာပဲ။ ဒီပုံစံနဲ့တော့ မီးတောက်နယ်မြေ အတွင်းပိုင်းထဲကို ဆက်သွားလို့မဖြစ်ဘူး။ မဟုတ်ရင် ငါ့ဒဏ်ရာတွေ ပိုဆိုသွားမှာ။ နောက်ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာကိုတော့ ပြန်ကောင်းသွားတော့မှပဲ စဉ်းစားပဲ။ ညီလေးရန် ငါ့ကို စိတ်ပူနေစရာမလိုဘူးနော်။ ငါ့ဂိုဏ်းသားတွေကို လှမ်းဆက်သွယ်လိုက်လို့ ရတယ်။ သူတို့လည်း အနားမှာ ရှိချင်ရှိနေမှာ”
“ကောင်းပြီ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်၍ ပြန်ပြောလိုက်သည် “အဲ့လိုဆိုရင် ကျုပ်အရင်သွားနှင့်တော့မယ်”
“အင်း၊ နောက်ပိုင်း အခွင့်အရေးရှိရင် ငါတို့ အစွန်းရောက်ဂိုဏ်းဆီ လာလည်နော်။ ဒီဟွမ် ညီလေးရန်ကို ကောင်းကောင်း ဧည့်ခံမယ်”
ရန်ကိုင်သည် ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် မီးတောက်နယ်မြေ အတွင်းပိုင်းရှိရာဘက်ဆီသို့ လျှောက်ထွက်သွားလိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင်၏ ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း ဟွမ်ရှီရန် အလွန်ကိုမှ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။ မန်ဟုန်လျန်ကဲ့သိုပင်၊ သူသည်လည်း ရန်ကိုင်အား ထိုနေရာမှ လာသည်လူဟု ထင်နေခဲ့သည်။ ထိုနေရာမှလွဲ၍ မည်သည့်နေရာမှ မိမိထက် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ပိုမြင့်သော ကျင့်ကြံသူ ငါးယောက်ကို အလွယ်တကူ သတ်ပစ်နိုင်သည့် သူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့်ကို ပြုစုပျိုးထောင်ပေးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
အပိုင်း(၁၁၈၈)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ထိုကဲ့သို့သော မွန်းစတားဆန်းသည့် ပါရမီရှင်များသည် ထိုနေရာမှသာ လာနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်တွင် မန်ဟုန်လျန် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုနေရာမှလူများသည် သာမန်လူများနှင့်မတူ လူထူးလူးဆန်းများ ဖြစ်ကြသည်ဟု ကောလဟာလများ ရှိကြသည်။ သို့သော် ထိုရန်ကိုင်ဆိုသောလူသည် ကောလဟာလအတိုင်း မဟုတ်ဘဲ တကယ်ကို ပြောရဆိုရ လွယ်ကူပေသည်။
ကောလဟာလများသည် ကောလဟာလ သက်သက်များသာ ဖြစ်ကြသည့်ပုံပင်။
မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကြောင်းကိုမူကာ ရန်ကိုင် ထုတ်မပြောခဲ့ချေ။ ဟွမ်ရှီရန်လည်း မပေးခဲ့ပေ။
ဟွမ်ရှီရန်အတွက်မူ သူ့ဂျူနီယာညီလေးအတွက် လက်စားပြန်ချေနိုင်ပြီး အသက်ရှင်နိုင်သည်နှင့်ပင် ကံကောင်းနေလေပြီ။ ဘာကြောင့် သွားထပ်တောင်းနေရမည်နည်း။ တကယ်တော့ မီးတောက်သလင်းကျောက် အဆီအနှစ်ကို မန်ဟုန်လျန်ဆီ ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီး ရန်ကိုင်က မန်ဟုန်လျန်ကိုသတ်ကာ ပြန်ယူခဲ့ခြင်း မဟုတ်ပေလော။
ရန်ကိုင် ပျောက်ကွယ်သွားသည့်အခါ ဟွမ်ရှီရန်သည် ပြန့်ကျဲနေသော သိုလှောင်လက်စွပ်များကို အလျင်အမြန် ကောက်ယူလိုက်ပြီး သူတော်စင်သလင်းကျောက်များနှင့် ဆေးလုံးများကို သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ကာ ထိုနေရာမှ အလျင်အမြန် ထွက်ခွာသွားခဲ့လေသည်။ လုံခြုံလောက်မည့် နေရာတစ်နေရာရှာပြီး သူ့ဒဏ်ရာများကို ပြန်လည် ကုသရပေမည်။ လမ်းတွင် သူ့ဂိုဏ်းမှ ဂိုဏ်းသားများကို ဆက်သွယ်ပြီး အကူအညီလည်း လှမ်းတောင်ရပေလိမ့်မည်။
ငါးရက်ကြာပြီးနောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်ကျော်လာပြီး မိုးမြေစွမ်းအင် အလွန်သိပ်သည်းသည့် နေရာဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ဤနေရာသည် မီးတောက်နယ်မြေကဲ့သို့မပူ။ မီးတောက်နယ်မြေကဲ့သို့လည်း မီးအဆိပ်များ ရှိမနေပေ။ သဘာဝရှုခင်းသည် နွေဦးရှုခင်းနှယ် လှပသစ်လွင်နေခဲ့သည်။ လေထုမှာလည်း လတ်ဆတ်သစ်လွင်နေခဲ့ကာ ဤနေရာတစ်ခုလုံးသည် နိဗ္ဗာန်ဘုံနှင့်ပင် တူနေသေးသည်။
ရတနာနယ်မြေ…
မီးတောက်နယ်ထဲမှ ရတနာနယ်မြေ၏ ပထမအလွှာသို့ ခြေချမိလိုက်သည့် အချိန်၌ ရန်ကိုင် နည်းနည်း ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။
သဲမီးတောက်နယ်မြေသည် အမှန်တကယ်ကို ထူးဆန်းလှသည်။ ပထမမီးတောက်နယ်မြေ နှင့် ပထမရတနာနယ်မြေ နှစ်ခုသည် လုံးဝကို ကွာခြားနေခဲ့သည်။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်မှုလည်း လုံးဝကို မတူပါချေ။ မီးတောက်နယ်မြေတွင် ရှိခဲ့သည် ပြင်းထန်သော အပူဓါတ်နှင့် မီးအဆိပ်များ ဤနေရာတွင် ရှိမနေခဲ့။
ဟွမ်ရှီရန်ဆီမှ ထွက်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် ငါးရက်ဆက်တိုက် မရပ်မနား ခရီးနှင်ခဲ့သည်။
သွားနေစဉ်အတောအတွင်း ကျင့်ကြံသူများနှင့် ပိုပို၍ တွေ့လာခဲ့ရသည်။ အများစုသည် အဖွဲ့လေးများဖြင့် ဖြစ်ပြီး မီးတောက်ဝိဥာဉ်သားရဲများ သို့မဟုတ် မီးဓါတ်ဆေးပင်များကို ရှာဖွေနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ မီးတောက်သလင်းကျောက်ကဲ့သို့ အဖိုးတန် ရတနာတစ်ခုခုကို ရှာတွေ့မည် ဆိုလျှင်မူကား ထိုလူများ အလွန်ပျော်ကြမည်မှာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ၌င်။
ယေဘုယျအားဖြင့် မီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်လာသည့် ကျင့်ကြံသူအများစုသည် ထိုအလုပ်များကို လုပ်ကြရန်ဖြစ်ပြီး လက်ကျန်လူများသည် ရတနယ်မြေသို့ သွားကာ အဖိုးတန် ဆေးပင်များကို ရှာဖွေကြရသည်။ ရတနာနယ်မြေထဲသို့ ဝင်နိုင်သည့် ကျင့်ကြံသူများသည် ဂိုဏ်းကြီးများမှ လက်ရွေးစင်များ ဖြစ်ကြပေသည်။
ထိုကဲ့သို့ တာဝန်ခွဲဝေပုံသည် အပြင်ပန်းအားဖြင့် မမျှတဟန်ရသော်လည်း ထိုပုံစံသည် ဤလောကကြီး၏ သဘာဝသာဖြစ်သည်။ အရည်အချင်းမြင့်၊ ခွန်အားမြင့်သော လူများသည် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အလေးပေးမှုကို ခံရသည်မှာ သဘာဝသာ ဖြစ်လေသည်။
ချမ်းသာသူများသည် ချမ်းသာသည်ထက် ချမ်းသာလာနေကြပြီး ဆင်းရဲသူများမှာ ဆင်းရဲသည်ထက် ဆင်းရဲလာနေရခြင်းသည် ထိုအကြောင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။
အရင်အမြစ်ကောင်းများကို ရရှိရန်အတွက် ပထမဦးစွာ မိမိ၏ ခွန်အားကို တိုးတက်အောင် လုပ်ရန် လိုအပ်ပေသည်။
အသွားလမ်းတစ်လျှောက်၌ သူ့အား ပြဿနာလာရှာမည့် မန်ဟုန်လျန်ကဲ့သို့သော လူမျိုးနှင့် ရန်ကိုင် ထပ်မတွေ့ခဲ့၇ချေ။ အခြားသူများ သူ့အားကြည့်သည့်အကြည့် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ထူးဆန်းနေသည်မှလွဲ၍ အကုန်လုံးသည် ပုံမှန်သာဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ထိုမျှနိမ့်ကျသော ကျင့်ကြံခြင်းဖြင့် တစ်ယောက်တည်း သွားလာနေသည့် အတွက်ကြောင့် သူ့အား အဆင်အခြင်မဲ့သော ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟု အများက ထင်သွား၏။ အများစုသည် သူ့အား စိတ်ဝင်တစား၊ အထက်စီးဆန်သည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ သို့သော် သူ့အား သေလမ်းမရှာဘဲ နောက်ပြန်လှည့်ရန် လာသတိပေးသည့် အမျိုးသမီး တစ်ဦးလည်း ရှိခဲ့သေးသည်။
တကယ်တော့ ထိုလူက သူ့အား စေတနာဖြင့် လာသတိပေးခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ရန်ကိုင်လည်း စကားနည်းနည်းပါးပါး ပြန်ပြောခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်က ဆက်သွားမည်လုပ်နေသဖြင့် အမျိုးသမီးလည်း ရန်ကိုင်အား လေကုန်ခံ ပြောမနေတော့။ ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့်သာ သက်ပြင်းချလိုက်လေသည်။
ဆယ်ရက်အတွင်း ဖြတ်ကျော်နိုင်သော မီးတောက်နယ်မြေအား ထူးဆန်းသော တောင်ကြားနှင့် စိတ်ရှုပ်ထွေးအစီအရင်ကြောင့် တစ်လလောက်ကြာမှသာ ရန်ကိုင် ဖြတ်ကျော်နိုင်ခဲ့သည်။ ဤနေရာသို့ သူ့ထက်စော၍ ကြိုရောက်နေသော လူများစွာ ရှိနေမည် ဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင်သည် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို မဆင်မခြင် မထုတ်လွှတ်ခဲ့ချေ။
ရတနာနယ်မြေတွင် မည်သည့် မီးတောက်ဝိဥာဉ်သားရဲမှ မရှိသော်လည်း သတိထားရမည့် မွန်းစတားသားရဲများစွာ ရှိကြောင်း ဝေကုချန်း သူ့အား ပြောခဲ့သည်။ ပထဆုံးသော ရက်အနည်းငယ်အတွင်းတွင် မည်သူနှင့်မှ ရန်ကိုင် မတွေ့ခဲ့ချေ။
ဘာမှလည်း မျိုးမျိုးမြတ်မြတ် ရိတ်သိမ်းနိုင်ခြင်းမရှိခဲ့။ နောက်ကျပြီးမှ ရောက်လာသည့် အတွက်ကြောင့် အဖိုးတန်သည့် ရတနာများကို အခြားသူများက ယူသွားခဲ့လေပြီ။ နောက်ရက်ပိုင်း အတောအတွင်း ရတနာနယ်မြေအပေါ် ရန်ကိုင် မျှော်လင့်ချက်ကြီးကြီး သိပ်မထားတော့။ တကယ်တော့ တကယ့် ရတနာနယ်မြေဖြစ်သော လွင့်မျောတိုက်ကြီးဆီသို့ သူရောက်ခဲ့သည် မဟုတ်ပေလော။
လွင့်မျောတိုက်ကြီးသည် အဖိုးတန်ရတနာများစွာနှင့် ပြည့်နှက်နေသော နေရာတစ်ခုဟု ပြောနိုင်သည်။ ကိုယ်ဘယ်ကြည့်ကြည့်၊ ကြည့်လိုက်သည့် နေရာတိုင်းတွင် အဖိုးတန် ဆေးပင်များ ရှိနေသည်။ ထို့အပြင် ဆေးပင်များသည် အဆင့်နိမ့်ဆေးပင်များမဟုတ်၊ များစွာသည် တန်ခိုးရှင် အဆင့်များ ဖြစ်ကြပြီး တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပင်များပင် ရှိနေသေးသည်။
ရတနာနယ်မြေတွင် ရန်ကိုင်ရခဲ့သော ဆေးပင်အများစုသည် သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့်များ ဖြစ်ကြပြီး အနည်းငယ်သည်သာ တန်ခိုးရှင်အဆင့်များ ဖြစ်ကြသည်။ ထိုပမာဏသည် အခြားသူများအတွက် များလျှင်များနိုင်သော်လည်း ရန်ကိုင်အတွက်မူ ဘာမှ သိပ်မဟုတ်ပါချေ။ အဆိုးဆုံးဆိုလျှင်ပင် သူလိုချင်နေသော ဆေးပင်များ ရှာမတွေ့ရုံလောက်သာ ရှိပေမည်။
ယခုတစ်ခါ သဲမီးတောက်နယ်မြေ ပိတ်သွားပြီးသည့်နောက် ဝူရီ၊ ယုဖုန်းနှင့် အခြားသူများအတွက် ဆေးလုံးအချို့ ဖော်စပ်ပေးရပေမည်။ လက်ရှိတွင် သူတို့၏ ခွန်အားမှ အလွန်ကိုမှ နိမ့်ကျနေလွန်းနေသည်။ တစ်နေ့၊ လမ်းလျှောက်နေရင်း ရန်ကိုင်သည် ရုတ်တရက် လေအနံ့အသက်ကို ရှုကြည့်လိုက်သည်။
သူရင်းနှီးနေသည့် သစ်လွင်လတ်ဆတ်ပြီး ခါးသက်သက်ဖြစ်နေသော လေသင်းရနံ့ကို ရလိုက်သည်။ မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်… ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့သည်။
ယခုတစ်ကြိမ်ခရီးတွင် မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်ကို ရရန်မှာ ရန်ကိုင်၏ ပစ်မှတ်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်များကို အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် မတွေ့နိုင်သည်မဟုတ်၊ တွေ့နိုင်ပေသည်။ သို့သော် မြစိမ်းရောင်ပိုးသာမြက်ပင် ပေါ်လာသည်နှင့် အင်အားစုကြီးများမှ အပြိုင်အဆိုင် လုဝယ်ကြသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။
အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ အဆင့်အမြင့်ဆုံး ဆေးပညာရှင်များသည် တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် ဆေးပညာရှင်များသာ ဖြစ်ကြသော်လည်း ထိုလူများသည် ဆယ်ကြိမ်ဖော်စပ်၍ နှစ်ကြိမ် လောက်သာ အောင်မြင်လျှင်ပင် တန်ခိုးရှင်အခြေတည် ဆေးလုံးများကို ဖော်စပ်ရန် ကြိုးစားကြသေးသည်။ အောင်မြင်သွားသည့် အကြိမ်အရေအတွက်တိုင်းသည် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အား ထုတ်ပေးနိုင်ချေကို ထုတ်ပေးသည်။
ထိုအကြောင်းကြောင့်သာ မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်များကို ဈေးကွက်တွင် ဝယ်မရခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုဆေးပင်သည် လူဝယ်အများဆုံး ဆေးပင်များအနက်တွင် တစ်မျိုးအပါဝင် ဖြစ်နေသည်။ သို့သော်လည်း ဤနေရာတွင် ထိုဆေးပင်များကို လာရှာတွေ့လိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
လေထဲရှိ ခါးသက်သက် ရနံ့သည် မြစိမ်းရောင်ပိုသားမြက်ပင်များကာ ထုတ်ပေးနိုင်သော ရနံ့ဖြစ်သည်။ သိပ်သည်းလှသော ထိုးခါးသက်သက် ရနံ့အရ ဤနေရာတွင် မြစိမ်းရောင်ပိုးသား မြက်ပင်ရိုးတံအချို့ ရှိနေလောက်ပေသည်။ မဟုတ်လျှင် သင်းရနံ့သည် ဤမျှဝေးဝေးအထိသို့ ရောက်လာနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိ။
ရန်ကိုင်အနေဖြင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အသုံးပြုစရာမလိုချေ။ ဆေးသင်းရနံ့ မည်သည့်နေရာမှ လာသလဲဆိုသည်ကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်ရုံပင်။ ဆေးသင်းရနံ့ မည်သည့်ဘက်မှ လာသလဲဆိုသည်ကို သိသွားပြီးနောက် ထိုအရပ်ဆီသို့ အလျင်အမြန် ပြေးထွက်သွားလေသည်။
နာရီဝက်လောက် ကြာပြီး နောက်ဆုံးတွင် ရန်ကိုင် ရောက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင် ရှိနေသည့် နေရာဆီသို့ ချက်ချင်း ပြေးမသွားသေးဘဲ သူ့အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ အကြောင်းမှာ မြစိမ်းရောင်ရှိနေသည့် နေရာတွင် မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင်မက ရှိနေတတ်သည်ကို သိထားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ဤနေရာတွင် မွန်းစတားသားရဲ ရှိမရှီကို အရင် စစ်ဆေးကြည့်ရန် ရန်ကိုင် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် ရန်ကိုင် ထခုန်လုမတတ် ဝမ်းသာသွားခဲ့သည်။
အကြောင်းမှာ သူ့ရှေ့တွင် ဆယ်ပင်မကသော အရွက်ခုနှစ်ရွက်ပါသည် အစိမ်းရောင်းရိုးတံ ဆယ်တံမက ရှိနေသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ အရွက်ခုနှစ်ရွက်ပါသော မြစိမ်းရောင်ပိုးသာ မြက်ပင်သည် အနည်းဆုံး နှစ်ငါးရာသက်တမ်းရှိသော ဆေးပင်တစ်ပင်ဖြစ်သည်။ ထိုဆေးပင်ဖြင့်သာ ဆိုပါက ရန်ကိုင် အနေဖြင့် တန်ခိုးရှင်အခြေတည်ဆေးလုံး ဆယ်လုံးမက ဖော်စပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် လိုဏ်ဂူကြီးတစ်လုံး ရှိနေခဲ့ပြီး ထိုလိုဏ်ဂူဆီမှ အောက်သိုးသိုး အနံ့အသက်တို့ ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။ လိုဏ်ဂူပေါက်ဝတွင်သည် ချွဲပစ်ပစ်အရာများ ရှိနေသေးသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် မြစိမ်းရောင်ပိုးသာ မြက်ပင်အား စောင့်ကြပ်နေသည့် သတ္တဝါကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း သိလိုက်သည်။
ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံပင်…
ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံသည် အဆင့်ခုနှစ် သို့မဟုတ် အဆင့်ရှစ် မွန်းစတားသားရဲ တစ်ကောင် ဖြစ်သည်။ ထိုသားရဲ အထွဋ်အထိပ်အဆင့်သို့ ရောက်သည့်အခါ အဆင့်ကိုး မွန်းစတားသားရဲဖြစ်သော ရေနဂါးအဖြစ်သို့ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲနိုင်ပေသည်။ ငွေဦးချိုးလျှပ်စီး စပါးအုံများသည် မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်မှ ပေးစွမ်းသော ခါးသက်သက် အနံ့အသက်ကို ကြိုက်နှစ်သက်သည် ဖြစ်ရာ ဤနေရာတွင် ထိုကောင်ရှိနေသည်မှာ အထူးအဆန်းမဟုတ်။
ထိုအကြောင်းကို မိုးရေစင်ကြယ်တွင် ရှိစဉ်က ကျန်းအောင် ရှေးဟောင်း စာအုပ်များကို လှန်လှောဖတ်ရှုရင်းမှ သိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မဟုတ်လျှင် ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ ဆေးပင်များ အကြောင်းကို ထိုမျှ သိနေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
အဆင့်ခုနှစ်ဖြစ်စေ၊ အဆင့်ရှစ်ဖြစ်စေ၊ ရန်ကိုင် ဂရုမစိုက်ပေ။ သူ့အမြန်နှုန်းနှင့်ဆိုလျှင် ထိုဆေးပင်များကို ခူးပြီးသည်နှင့် မွန်းစတားသားရဲ မတိုက်ခိုက်ရသေးခင်မှာပဲ ချက်ချင်း ပြန်ထွက်သွားနိုင်ပေသည်။
လိုဏ်ဂူဆီသို့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ လိုဏ်ဂူထဲတွင် ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံနှစ်ကောင် ရှိနေသည်ကို တွေံလိုက်ရသည်။ နှစ်ကောင်စလံးသည် အဆင့်ရှစ် မွန်းစတားသားရဲများ ဖြစ်ကြသည်။
ရန်ကိုင် အံ့ဩသွားရသည့် အချက်သည် ဤနေရာတွင် သူသာမဟုတ်ဘဲ အခြား ကျင့်ကြံသူ နှစ်ယောက်ပါ ရှိနေသည့်အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။
မြွေနှစ်ကောင်၏ ခွန်အားကို သိထားသည့်အတွက် ထိုကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်ထက် စောရောက်နေခဲ့သော်လည်း အလျင်စလို မလှုပ်ရှားသေးဘဲ မြစိမ်းရောင်ပိုးသာ မြက်ပင်များကို မည်ကဲ့သို့ ခူးယူမလဲ ဆိုသည်ကို ဆွေးနွေးနေခဲ့ကြသည်။
အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းသည်ကား တစ်ယောက်မှ လိုဏ်ဂူထဲရှိ စပါးအုံများကို အခြားတစ်နေရာဆီသို့ မြှားခေါ်သွားစဉ် အခြားတစ်ယောက်မှ ဆေးပင်များကို ခူးယူခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးသည် သူတော်စင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့်သာ ရှိသေးကြသဖြင့် ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံ နှစ်ကောင်မဆိုထားနှင့် တစ်ကောင်ကိုပင် နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် သူတို့ တုန့်ဆိုင်းနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက် ဆွေးနွေးလို့မပြီးသေးခင်မှာပဲ မည်သည့်နေရာမှ လာမှန်း မသိရသော အနက်ရောင်ဝတ်ရုံ ဝတ်ထားသည့် လူတစ်ယောက် မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်များ ရှိရာဆီ လမ်းလျှောက်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
နှစ်ယောက်စလုံး ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ကြသော်လည်း မကြာမီ တစ်ယောက်ယောက်မှ သူတို့ရယူရန် ကြံစည်ထားသည့် အရာကို လုယူရန် ကြိုးစားနေပြီမှန်း သိလိုက်သည်။ အနက်ရောင်ဝတ်ရုံ ဝတ်ထားသည့်လူသည် သူ့ရှေ့တွင် ရှိနေသော အန္တရာယ်ကို မသိသည့်အလား မြစိမ်းရောင်ပိုးသာမြက်ပင်များကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြင့် ခူးဆွတ်နေခဲ့သည်။
ခဏကြာစောင့်ကြည့်နေပြီးနောက် ပုန်းအောင်နေသော ကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက်စလုံး ဆက်ပြီး ပုန်းမနေနိုင်တော့။ ထိုလူမှ မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်များကို ခူးဆွတ်လိုက်နိုင်သည် ဖြစ်စေ၊ မဖြစ်စေ၊ သူရှေ့ထွက်လိုက်ပြီး စပါးအုံနှစ်ကောင်ကို သွားနှိုးလိုက်သည့် အချိန်မှစ၍ သူတို့၏ အောင်မြင်နိုင်သည့် အခွင့်အရေးလေး ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။
ထို့ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး အလျင်အမြန် ပြေးထွက်သွားကြသည်။
ထိုလူနှစ်ယောက် ထွက်လာသည်ကို သတိပြုမိသော် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ အားလုံးထက် ပိုမိုမြန်ဆန်သော အမြန်နှုနး်ဖြင့် မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်ဆီ ပြေးထွက်သွားလိုက်သည်။
ဆယ်ပင်မကသော မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်များကို ခူးဆွတ်လိုက်ပြီးနောက် သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ချက်ချင်း ပစ်ထည့်လိုက်သည်။
ဆေးပင်များကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် တစ်ခုခု မှားယွင်းနေမှန်းကို သတိပြုမိသွားသော ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံးနှစ်ကောင်သည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ မိုးပြာရောင်လျှပ်စီးတန်းနှစ်ခု ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် သုံးမြှောင့်ပုံ တလက်လက် တောက်ပနေသော မျက်လုံးနှစ်လုံးပါသည့် လက်ဆေးဇလုံအရွယ်အစားမျှရှိသော စပါးအုံခေါင်းတစ်လုံး လိုဏ်ဂူထဲမှ ပေါ်လာခဲ့သည်။ ခေါင်းထက်ရှိ ငွေရောင်ဦးချိုနားတွင် လျှပ်စီးတဖျတ်ဖျတ် လက်နေခဲ့လေသည်။
ဝုန်းဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးသည် မြေပေါ်လျှောတိုက်၍ လိုဏ်ဂူထဲမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်မှ မြစိမ်းရောင်ပိုးသား မြက်ပင်များကို ခူးယူလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် စပါးအုံကြီး ဒေါသထွက်သွားခဲ့လေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် လျှပ်စီးတန်းများကိုရှောင်ပြီး ထွက်ပြေးတော့မည် အပြု ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်သံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရလေသည် “မသေချရင် မြစိမ်းရောင်ပိုးသာမြက်တွေကို ချထားခဲ့လိုက်စမ်း”
ထိုစကားသံ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူတော်စင်ချီတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး ကျားခေါင်းတစ်ခေါင်း ရန်ကိုင်ဆီသို့ တိုးဝင်လာခဲ့သည်။
သူကိုယ်တိုင် ရယူထားသည့် ပစ္စည်းများကို ဘာကြောင့် အလွယ်တကူ ထားခဲ့ရမည်နည်း။ ထိုနှစ်ယောက် အလွန်ကိုမှ စိတ်ပူနေပြီမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ မဟုတ်လျှင် ယခုကဲ့သို့ ရုတ်တရက်ကြီး လှုပ်ရှားလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ကျားခေါင်းကို အလွယ်လေး တိမ်းရှောင်သွားခဲ့သည်။
ကျားခေါင်းသည် ရှေ့သို့ ဆက်လက်တိုးဝင်သွားရာ ရန်ကိုင်ဆီ လာနေသော ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံ၏ ဦးခေါင်းကို သွားမှန်လေသည်။ ကျားခေါင်းသည် ငွေဦးချိုလျှပ်စီး စပါးအုံးကို ဒဏ်ရာရအောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့သော်လည်း ဒေါသ ပိုထွက်သွားအောင်မူ လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။
အပိုင်း(၁၁၈၉)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ခရက်ဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ အနက်ရောင်လျှပ်စီးလုံးတစ်လုံး ငွေဦးချိုစပါးအုံး၏ ဦးချိုထက်တွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ လျှပ်စီးလုံး အဆင်သင့်ဖြစ်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ထိုအနက်ရောင် လျှပ်စီးလုံးကို ကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက်ဆီ ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။
တစ်ယောက်၏ မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ ဘေးဘက်သို့ တိမ်းရှောင်လိုက်လေသည်။ အခြားတစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်ကို တိုက်ခိုက်ရန်အတွက်သာ အာရုံစိုက်နေသဖြင့် လျှပ်စီးလုံးကို ရှောင်တိမ်းနိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိချေ။
လျှပ်စီးလုံးနှင့် ထိမှန်ခြင်းခံလိုက်ရသည့် ကံမကောင်းအကြောင်းမလှရှာသော ကျင့်ကြံသူ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးသွားခဲ့သည်။ ဆံပင်များဆိုလျှင်လည်း သံမှိုများနှယ် ထောင်တက်သွားခဲ့သည်။ သူတော်စင်ချီကို အဆုံးစွန်ထိ လှည့်ပတ်၍ ထိုလျှပ်စီးစွမ်းအားကို ခုခံရန် ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ကြာပွတ်ကဲ့သို့သော အရာတစ်ခုလုံ သူ့အား လာမှန်ခဲ့ရာ စိတ်နှင့်ကိုယ် နှစ်ခြမ်းကွဲသွားမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
လျှပ်စီးဘောလုံးနှင့် ထိမှန်ခြင်း ခံလိုက်ရပြီး မပြီးသေးခင်မှာပဲ ထိုတိုက်ခိုက်မှုက အချိန်ကိုက် ရောက်ရှိလာသဖြင့် မရှောင်းတိမ်နိုင်တော့ဘဲ မီတာပေါင်းများစွာအထိသို့ လွင့်ပျံထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။
အရိုးကျိုးသံများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူ့ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ချိုင့်ဝင်သွားခဲ့ပြီး သွေးအပြည့် အန်ထုတ်လိုက်ရသည်။ ယခုမှပဲ သူ့အား ဘာလာမှန်းလဲ ထိုလူ သိသွားခဲ့သည်။ ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံ၏ အမြီးပင်။
မြေကြီးပေါ်သို့ လဲကျသွားပြီးနောက် အတော်လေး အားပြန်စိုက်ပြီးမှသာ ပြန်ထလာနိုင်ခဲ့သည်။ သို့သော် မြေကြီးပေါ်သို့ ထပ်လဲကျသွားရပြန်သည်။ ယခုတစ်ကြိမ်၌မူ ပြန်မထနိုင်တော့ချေ။
အဆင့်ရှစ်မွန်းစတားသားရဲ၏ လျှပ်စီးတိုက်ခိုက်မှုကို ခံခဲ့ရသည့်အပြင် အမြီးနှင့်ပါ ထပ်ရိုက်ခံလိုက်ရသည့်အတွက် ထိုကျင့်ကြံသူအဖို့ ငရဲမင်းဆီ သွားဖို့သာ ရှိတော့ပေသည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သော် ကျန်ရှိနေသည့် ကျင့်ကြံသူ၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။ လက်ရှိအခြေအနေသည်လည်း ယခုကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ပေ။ သူ့တို့စဉ်းစားထားသည်ကား ပထမတိုက်ခိုက်မှုဖြင့်ကို ရန်ကိုင်ကို သတ်ပြီးနောက် သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ကို လုယူပေမည်။ ထို့နောက် ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံမှ ရန်ကိုင်အား တိုက်ခိုက်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူလျက် သူ့အပေါင်းအပါနှင့် ထွက်ပြေးပေမည်။
သို့သော်လည်း လက်ရှိအဖြစ်အပျက်သည် သူတို့ ကြိုးတင်စီစဉ်ထားသည်နှင့် တက်တက်စင်အောင် လွဲမှားနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးသော်ငြား သူ့အပေါင်းအပါမှာ သေသွားခဲ့လေပြီ။
ယခုသူ့တွင် ရန်ကိုင်အား တိုက်ခိုက်မည့်အတွေး မရှိတော့။ အကြောင်းမှာ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်လှေတည်းစီးနေသည့် လူများ ဖြစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံတစ်ကောင်စီနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်။ သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့်ဖြင့် အဆင့်ရှစ်မွန်းစတားသားရဲကို ရင်ဆိုင်နေရခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်နိုင်ရုံသာ ကာကွယ်နိုင်ခဲ့သည်။ ဆက်ပြီး မတိုက်ခိုက်ရဲတော့သဖြင့် တိုက်ပွဲဆီမှ ပြန်ဆုတ်ရန် ပြတ်ပြတ်သားသား ရွေးချယ်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်း မထွက်သွားခင် ရန်ကိုင်အား မုန်းတီးမှုအပြည့်ဖြင့် စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်သွားသည်။
သူတို့သည်သာ ရန်ကိုင်ကို အရင်သွားတိုက်ခိုက်ပြီး သူ့ဆေးပင်များကို လုယူရန် ကြံစည်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ဘာသာ သောက်သုံးမကျဘဲ သူ့အပေါင်းအပါ သေသွားရသည်ကို ရန်ကိုင်အား သွားအပြစ်တင်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်လည်း ယခုကိစ္စကို ဤအတိုင်းထားလိုက်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့အပြင် သူ့တွင် မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်များ ရှိနေသည့်အကြောင်းကို အခြားသူများ သိမသွားစေရန် မျက်မြင်သတ်သေကိုပါ နှုတ်ပိတ်သတ်ပစ်ရပေမည်။
ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံသည် အတော်လေးကို ရင်ဆိုင်ရခက်သည့် မွန်းစတားသားရဲ ဖြစ်သဖြင့် ဤနေရာသည် မျက်မြင်သက်သေကို နှုတ်ပိတ်လို့ကောင်းသည့် နေရာတစ်ခု မဟုတ်သေးချေ။ သူ့နတ်ဆိုးမီးတောက်သည် ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံးကို များများစားစား ထိခိုက်အောင် မလုပ်နိုင်ချေ။ ထိုမွန်းစတားသားရဲၑ အကြေးခွံသည် အလွန်ကိုမျာကျောပြီး ဓါတ်စွမ်းအားများကို အထူးခုခံနိုင်သည့်ပုံပင်။
ထိုမွန်းစတားသားရဲဿည် ရေနဂါးဖြစ်လာတော့မည့် အဆင့်ရှစ် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင် ဖြစ်သည်။ နောက်ထပ် နှစ်နည်းနည်းလောက်သာ ကြာသွားလျှင် ဤမွန်းစတားသားရဲ ရေနဂါးဖြစ်ပေပြီ။
ထို့အပြင် ဤငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံးသည် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲထားသေးသည့်ပုံပင်၊ ထိုကောင်သည် လျှပ်စီးတန်းများကို ပစ်လွှတ်နေရုံမက အဆိပ်များကိုပင် မှုတ်ထုတ်နေသေး၏။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်မှာ အတော့်ကိုမှ ခေါင်းကိုက်နေခ့ရလေသည်။ ထိုကောင်ကိုသတ်ရန်အတွက် အတော့်ကို အားစိုက်ထုတ်ရပေလိမ့်မည်။
ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ထိုကောင်အား သတ်မည့်အကြံအစည်ကို လက်လျှော့်လိုက်သည်။ မွန်းစတားသားရဲတစ်ကောင်ကို သတ်နိုင်လျှင်ပင် အဆင့်ရှစ် သားရဲ အမြူတေနှင့် အဆင့်နိမ့် ပန်းပဲထုလုပ်ရာတွင် အသုံးပြုသည့် ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းအချို့သာ ရပေလိမ့်မည်။ မထိုကတန်ပါချေ။
ထွက်ပြေးသွားသော ပြဿနာ အရင်းအမြစ်ကို ဖယ်ရှားခြင်းသည် ပို၍ အရေးပါသည်။
စဉ်းစားပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် ထိုငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံနှင့် မတိုက်ခိုက်တော့ဘဲ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သော ကျင့်ကြံသူ ထွက်ပြေးသွားသည့် အရပ်ဆီ ချက်ချင်း ပြေးထွက်သွား၏။ မကြာမီ ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံ သူ့နောက်တွင် ပြတ်ကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။
လမ်းတွင် အစောပိုင်းက ထွက်ပြေးသွားသည့် ကျင့်ကြံသူနောက် လိုက်သွားသော ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံ ပြန်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ထိုကျင့်ကြံသူသည်လည်း သူ့ကဲ့သို့ ထိုရင်ဆိုင်ရ ခက်ခဲသော ပြိုင်ဘက်ဆီမှ ရုန်းထွက်လာနိုင်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။
တောအုပ်ထဲရှိ တစ်နေရာတွင် သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သည် သစ်ပင်ကြီးကိုမှီလျက် အမောတကော အသက်ရှုနေခဲ့သည်။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍လည်း သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို အဆက်မပြတ် သတိထားနေခဲ့သည်။
ဆယ်ပင်မကသော မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်များသည် သူ့လက်ထဲသို့ ရောက်ခါနီးနေမှ အခြားတစ်ယောက်၏ လုယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ ဆေးပင်များကို မရလိုက်နိုင်သည့်အပြင် သူ့အပေါင်းအဖော်ပင် သေသွားခဲ့ရသေးသည်။
ရန်ကိုင်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူလည်း အခုလိုမျိုး ဖြစခဲ့ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ရန်ကိုင်က ဆေးပင်များကို ရုတ်တရက် လာယူသွားသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူတို့လည်း ဘာကြောင့် ထိုမျှ အလျင်စလို လှုပ်ရှားစရာလိုမည်နည်း။
ထိုနေရာတွင် မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင် ဆယ်ပင်မက ရှိနေပေသည်။ ထိုဆေးပင်များကိုသာ ဂိုဏ်း၏ အကြီးအကဲများဆီ ပြန်အပ်နိုင်မည် ဆိုပါက ဆုလာဒ်အကြီးကြီး ရမည်မှာ မလွဲမသွေပင်။
မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်များကို ထိုကောင်ဆီမှ မရရအောင် ပြန်ယူရပေလိမ့်မည်။
သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ထုတ်လိုက်ပြီး ထိုကဲ့သို့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ ဤနေရာတွင် ဖြစ်ပျက်သွားသော အကြောင်းအရာများကို သူ့ဂိုဏ်းသားများဆီ သတင်းပို့ရန် ပြင်နေစဉ်မှာပဲ ပူပြင်းအေးစက်၊ မိစ္ဆာဆန်သော အရှိန်အဝါ သူ့အပေါ်သို့ စီးမိုးကျဆင်းလာခဲ့သည်။
ငေးကြောင်ကြောင်ဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ပေါ် စီးကျလာနေသော ဧရာမ အနက်ရောင် လက်ဝါးကြီးကိုသာ မြင်လိုက်ရလေသည်။
အလန့်တကြား ထအော်လျက် အကာအကွယ် မှော်ရတနာကို အလျင်စလို ထုတ်လိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် မီတာပေါင်းများစွာသို့ ရအောင်ခုန်လျက် ထိုတိုက်ခိုက်မှု ရှောင်တိမ်းရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
တစ်ယောက်ယောက် သူ့ကို တိုက်ခိုက်နေလေပြီ။
ထိုလူ အံ့အားသင့်နေခဲ့သည်။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်လိုက်သော်ငြား မည်သည့်လူသူ အရိပ်အယောင်ကိုမှ မတွေခဲ့ရ။ တစ်ဖက်လူ၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် သူ့ထက် အများကြီး ပိုမြင့်နေခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုသို့ဆိုလျှင် ဘာကြောင့် အကြောင်းမရှိဘဲ သူ့အား အလကားသက်သက် လာတိုက်ခိုက်ရသနည်း။
ထို့နောက်ဆိသလို အနက်ရောင်မီးတောက်တစ်ခု သူ့အား လွှမ်းခြုံသွားခဲ့သည်။ သူနှင့် မနီးမဝေးတွင် ပေါ်လာသော ရန်ကိုင်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် အလန့်တကြား အော်ပြောမိလိုက်လေသည် “မ်း…”
သူ့တွင် ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံကဲ့သို့ မာကျောသော အရေပြား မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် အနက်ရောင်မီးတောက်ဖြင့် လောင်ကျွမ်းခြင်း ခံလိုက်ရသည့်အခါ မည်သည့် ခုခံမှုမှ မပြုလုပ်နိုင်ဘဲ တစ်ခဏအတွင်း ပြာပုံဘဝသို့ ရောက်သွားခဲ့ရလေသည်။
သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်နှင့် ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာတို့ မြေကြီးပေါ်သို့ ပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။
ဆက်သွယ်ရေးမှော်ရတနာကို မြင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။ သူ့ခန့်မှန်းချက် မှန်ကန်နေခဲ့ပေသည်။ ထိုလူသည် ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံဆီမှ လွတ်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ဂိုဏ်းသားများကို ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ရန်ကိုင် အချိန်မှီရောက်လာပြီး သူ့အား သတ်ပစ်လိုက်နိုင်ခဲ့လေသည်။ မဟုတ်လျှင် နောက်ပိုင်း အတော်လေးကို ပြဿနာများရမည့် ကိန်းပင်။
ထိုလူ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ကောက်ယူ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ထိုထဲတွင် သူတော်စင်သလင်းကျောက်၊ ဆေးလုံးအချို့သာမက သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးပင် အတော်များများနှင့် ပဲစေ့အရွယ် မီးတောက်သလင်းကျောက်အချို့ ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုပစ္စည်းကို သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ပြောင်းထည့်လိုက်ပြီးနောက် ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ ထိုဆက်သွယ်ရေးမှော်ရတနာကိုလည်း သူသိုလှောင် လက်စွပ်ထဲသို့ ပစ်ထည့်ရန် လုပ်နေစဉ်မှာပဲ ဆက်သွယ်ရေးမှော်ရတနာ ရုတ်တရက် မြည်လာခဲ့သည်။
တစ်ယောက်ယောက် သတင်းပို့နေပေသည်။
ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သူနောက်များ နောက်ကျသွားလေသလားဟုပင် ထင်မိသွားသည်။ သူမရောက်ခင် ထိုလူများ သူ့မိတ်ဆွေများကို သတင်းပို့လိုက်ခြင်းပေလော။
မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် ပို့လာသည့် သတင်းကို ဖတ်ကြည့်လိုက်ပြီးသည့်နောက် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့ရသည်။
တစ်ယောက်ယောက် သတင်းပို့သည်မှာ မှန်ပေသည်။ သို့သော် ယခု ဖြစ်ပျက်သွားသည့် ကိစ္စနှင့် ဘာမှမဆိုင်ချေ။ သတင်းစကားသည်ကား တစ်ခုခုကို တွေ့ထားသည့် အတွက်ကြောင့် သူတို့အားလုံးကို အတူစုဝေးကြရန် ခေါ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
ပုံမှန်ဆိုလျှင် အခြားသူများကိစ္စ၌ ဝင်ပါရသည်ကို ရန်ကိုင် စိတ်မဝင်စားချေ။ သူသည် ယခုလေးတင် အတူတူ စုဝေးကြရန် ခေါ်နေသော လူများ၏ ဂိုဏ်းတူညီအစ်ကိုကို သတ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ဂိုဏ်းကို ရှောင်းရှားသင့်သည်မှာ သဘာဝကျပေသည်။ သို့သော် ပို့လာသည့် သတင်းစကားထဲတွင် ပါသော ‘ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်’ ဆိုသော စကားလုံးသည် ရန်ကိုင်၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်သွားခဲ့သည်။
မိုးရေစင်ကြယ်တွင် ရှိစဉ်က ဇုန်းအောင်၏ ရှေးဟောင်းစာအုပ်များဆီမှ ဆေးပင်များနှင့် ဆေးအမယ်များ အကြောင်းသာမက၊ အခြားသော အကြောင်းအရာများစွာကိုလည်း သိခဲ့ရသည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ရန်ကိုင် သိခဲ့သည့် အကြောင်းအရာအသစ်များအနက် တစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။
ထိုရတနာသည် သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်လာခြင်းမဟုတ်ဘဲ တိုက်ဆိုက်မှုများစွာ ကြုံကြိုက်ပြီးမှ ဖြစ်လာခြင်းဖြစ်သည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် ဖြစ်ပေါ်လာရန် အချက်သုံးချက်နှင့် ကိုက်ညီရမည်။ ပထမ အချက်အနေဖြင့်၊ ထိုရတနာဖြစ်ပေါ်မည့် နေရာဒေသသည် အလွန်ကိုမှ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်း ကြွယ်ဝနေရပေမည်၊ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီး သို့မဟုတ် စိတ်ဝိဥာဉ်စမ်းချောင်း ရှိနေသည့် နေရာမျိုး ဖြစ်ရမည်။ ဒုတိယအနေဖြင့်၊ ထိုနေရာသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တစ်ယောက် သေခဲ့သော နေရာဖြစ်ရပေမည်။ တတိယအနေဖြင့်၊ သေဆုံးသွားသော တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ၏ စိတ်စွမ်းအင်သည် ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းမျိုး မရှိဘဲ မြေကမ္ဘာချီကြောမကြီး သို့မဟုတ် စိတ်ဝိဥာဉ်စမ်းချောင်းနှင့် အပြည့်အဝ ပေါင်းစပ်သွားရမည်။ ထိုအချက်သုံးချက်နှင့် ကိုက်ညီမှသာလျှင် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သည်။
ထိုသုံးချက်အနက် တတိယအချက်ဖြစ်ရန်မှာ အခက်ခဲဆုံးဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ မည်မှ အားကောင်းသော ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် သေသွားပါစေ၊ သေသွားသည်နှင့် သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင်သည် ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ လွတ်ထွက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင် လေထုထဲသို့ စိမ့်ဝင် ပျောက်ကွယ်သွားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ချွင်းချက်အချို့ ရှိပေသည်။
ဥပမာအားဖြင့် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသည် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ စိတ်စွမ်းအင်ကို မပျောက်ပျက်အောင် ထိန်းသိမ်းထားနိုင်စွမ်း ရှိသည်။ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကို ရန်ကိုင် တွေ့စဉ်က ထိုအရာတစ်ခုလုံးကို သိပ်သည်းလှသော စိတ်စွမ်းအင်များက လွှမ်းခြုံထားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သာ မတော်တဆ သေသွားခဲ့လျှင် သူ့စိတ်စွမ်းအင် ပျောက်ကွယ်သွားလိမ့်မည် မဟုတ်ဘဲ ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ ထိန်းသိမ်းထားခြင်း ခံရပေလိမ့်မည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းတွင် နောက်ထပ်သော ချွင်းချက်တစ်ခု ရှိနေရပေလိမ့်မည်။
လူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ထဲတွင် သူတို့တစ်ဘဝလုံး ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အတွေ့အကြုံများ၊ မှတ်ဥာဏ်များ၊ ရှိနေခဲ့ပြီး မည်သူမှ မဆင်မခြင် မစုပ်ယူရဲကြချေ။ ရန်ကိုင်သည် အခြားသူများ၏ ဝိဥာဉ်များကို သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးဖြင့် သန့်စင်ပြီးမှသာလျှင် စုပ်ယူခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကမူ ကွဲပြားသည်။ ထိုအရာသည် စိတ်စွမ်းအင်နှင့် များပြားလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်တို့ ရောနှောပေါင်းစပ်ရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော အရာဖြစ်သည်။ ထိုအရာဖြစ်ပေါ်လာရန် လိုအပ်သော အထူးအခြေအနေများကြောင့် သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူ၏ မှတ်ဥာဏ်နှင့် အတွေ့အကြုံအားလုံး ရှင်းလင်းဖယ်ထုတ်ခြင်း ခံလိုက်ရပြီး သန့်စင်သော စိတ်စွမ်းအင်တစ်မျိုးသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ကို ပို၍ လျင်လျင်မြန်မြန် အားကောင်းလာအောင် လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်ရုံမက ကံကောင်းလျှင် သေဆုံးသွားသော တန်ခိုးရှင် ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ၏ ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် ဥာဏ်အလင်းများကိုပင် ရရှိကောင်းရရှိနိုင်ပေသေးသည်။
သို့သော်လည်း ထိုသို့ ရနိုင်မည့်အခွင့်အရေးသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် ဖြစ်ပေါ်နိုင်ချေထက်ပင် ပို၍ နည်းပးလှပေသည်။
ဇုန်းအောင်၏ ရှေးဟောင်းစာအုပ်များထဲတွင် ထိုအကြောင်းအရာ အားလုံးကို မှတ်တမ်းတင်ထားခဲ့သည်။ သို့သော် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် အလွန်ကိုမှ ရှားပါးလှသည်။ နတ်ဆိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသည် ကြယ်စီရင်စု၏ အထွဋ်အထိပ်တွင် ရပ်တည်နေကြသူများဖြစ်ပြီး ရှည်လျားသော သက်တမ်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုထဲမှ တစ်ယောက်သေရန်မှာ အလွန်ကိုမှ ခက်ခဲလှသည်၊ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းလွန်းလှသည့် နေရာတွင် သေမည့်ကိစ္စကိုမူ တွေးပင်တွေးနေစရာ မလိုချေ။
ဇုန်းအောင် ကိုယ်တိုင်သည်လည်း ထိုရတနာအကြောင်းကို ကြားသာကြားဖူးပြီး တစ်ခါမှ ကိုယ်တိုင် မမြင်ဖူးခဲ့ချေ။
ထိုလူပြောသည့်အတိုင်းသာ ဤနေရာတွင် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်တကယ် ရှိသည်ဆိုပါက အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် သေသွားခဲ့ခြင်းကို ဆိုလိုလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်လေလော။ ယခင်က ဤနေရာ၌ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ ရှိခဲ့ပါလျက်နှင့် ယခုမူ ဘာကြောင့် မရှိပါရတော့သနည်း။ ထို့အပြင် အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ ပန်းပဲပညာရှင်နှင့် ဆေးပညာရှင်များ၏ အဆင့်များသည် ဘာကြောင့် နိမ့်ကျနေရသနည်း။
ရန်ကိုင် စဉ်းစားနေစဉ်မှာပဲ သူ့လက်ထဲရှိ ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာထဲ သတင်းစကား များစွာ ရောက်လာခဲ့သည်။ အကုန်လုံးသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်နှင့် ပက်သက်သည့် သတင်းကို တအံ့တဩ မေးမြန်းနေကြသည်။
ငါသွားကြည့်သင့်လား ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သာ အမှန်ဖြစ်မည်ဆိုပါက သွားကြည့်လိုက်၍ မမှားချေ။ အခြားတစ်ခုခု ဖြစ်နေလျှင်ပင် အချိန် နည်းနည်းပါးပါး ဆုံးရှုံးသွားရုံမှအပ အခြားဘာမှ ဆုံးရှုံးစရာ မရှိချေ။
စဉ်းစားပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ သတင်းရတသည့်ဘက်ဆီ ပြေးထွက်သွားလေသည်။
အပိုင်း(၁၁၉၀)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ခဏအကြာ၌ ထိုလူများရှိနေသည့်ဘက်ကို ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် သူနှင့် အဝေးကြီးတွင် ရှိမနေသည်မှာ ကံကောင်းသွားခဲ့သည်။ မဟုတ်လျှင် ထိုလူများပို့လိုက်သည့်သတင်းကို သူရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
နောက်ဆုံး ရောက်သွားသည့်အခါ ကျောက်စက်ပန်းဆွဲ လိုဏ်ဂူတစ်ဂူကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လိုဏ်ဂူအတွင်းပိုင်းသည် အတော်လေးမှောင်ပြီး မြူခိုးများဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် အရှေ့ကို ကောင်းကောင်း လှမ်းမမြင်နိုင်ချေ။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည်ပင်လျှင် ဤနေရာ၌ လုံးဝကို ဖိနှိပ်ထားခံရသည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် လိုဏ်ဂူထဲတွင် ရှိနေခြင်းပေလော။
ရန်ကိုင်ရောက်ပြီးမကြာမီ အခြားတစ်ဘက်ဆီမှ လူသုံးယောက်တစ်ဖွဲ့ ရောက်လာခဲ့သည်။
ထိုသုံးယောက်သည် ရန်ကိုင်ဆီမှ မြစိမ်းရောင်ပိုးသားမြက်ပင်ကို လုယူရန် ကြိုးစားခဲ့သည့် လူနှစ်ယောက်နှင့် တူညီသော ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားခဲ့သည်။ ထိုလူနှစ်ယောက်အကြောင်းကို သေချာ အာရုံစိုက်ကြည့်နေပြီးသည့်နောက် မကြာမီ ထိုလူများသည် မည်သည့် အင်အားစုဆီမှ လာသလဲဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့သည်။
ထိုလူများသည် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ ဖြစ်ပေသည်။
အကြောင်မှာ ဦးဆောင်လာသည့်လူသည် ချူချန်ဖုန်း ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။
ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးသည် သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ အခြားဝင်ပေါက်မှ ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်ကျော်နေစဉ် အတောအတွင်း၌ မည်သည့် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး အဖွဲ့သားနှင့် မကြုံခဲ့ရချေ။ သို့သော် ရတနာနယ်မြေဆီသို့ ရောက်လာပြီးနောက် လာတွေ့ခဲ့လေပြီ။ ရတနာနယ်မြေတွင် အခြားအင်အားစုအသီးသီးမှ ကျင့်ကြံသူများနှင့် တွေ့ဆုံနိုင်ချေ ပိုများပေသည်။ အကြောင်းမှာ အကုန်လုံးသည် ရတနာနယ်မြေဆီသို့ ဦးတည်လာနေကြသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။
လက်ရှိတွင် ချူချန်ဖုန်းသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်ဖြင့် သူ့ဂိုဏ်းသူဂိုဏ်းသားများကို ဦးဆောင်လျက် အလျင်အမြန် လာနေခဲ့သည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ကျင့်ကြံသူအားလုံး လိုချင်ကြသည်။ ထိုအရာသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများအတွက်သာမက၊ တန်ခိုးရှင်နှင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများအတွက်ပင် အသုံးဝင်သည့်အရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ သို့သော် သဲမီးတောက် နယ်မြေထဲသို့ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသာ ဝင်နိုင်ပေသည်။ မဟုတ်လျှင် သူတို့ထဲက မည်သူမှ ထိုကဲ့သို့သော ရတနာမျိုးကို ရရှိခံစားနိုင်ကြလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ချူချန်ဖုန်းသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အပေါ်သာ အာရုံစိုက်နေသဖြင့် ရန်ကိုင်အား တစ်ချက်လောက်သာ ကြည့်သွားပြီး ဆက်ဂရုမစိုက်တော့ချေ။ သူ့ထွက်သွားပြီးနောက် အခြား နေရာများဆီမှ ကျင့်ကြံသူများ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့သည်။
ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် ရန်ကိုင်လည်း ဆက်လက် တုန့်နှေးမနေတော့ဘဲ လိုဏ်ဂူထဲသို့ ချက်ချင်း တိုးဝင်သွားလေသည်။
ရတနာသည် သူ့ရှေ့တွင် ရှိနေခဲ့သည်။ နှေးနေလျှင် ဘာမှရမည်မဟုတ်ဘဲ လက်မြန်သည့် လူများသာ နည်းနည်းပါးပါး ရနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အနေဖြင့် နောက်ကျကျန်နေ၍ မဖြစ်ချေ။
နို့နှစ်ရောင်ကဲ့သို့ အရည်စက်လေးများသည် တွဲချောင်းကျနေသော ကျောက်စက်ပန်းဆွဲများ ဆီမှ အောက်ဘက်သို့ တစ်စက်ပြီးတစ်စက် ပြုတ်ကျနေခဲ့သည်။ ဤလိုဏ်ဂူသည် အမှန်တကယ်ကို မိုးမြေစွမ်းအင်သိပ်သည်းသည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ လိုဏ်ဂူအတွင်းပိုင်းထဲတွင် မိုးမြေစွမ်အင် စမ်းချောင်းကဲ့သို့သော အရာတစ်ခုခု ရှိပင်ရှိနေနိုင်လောက်သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို သတိပြုမိလိုက်သော် ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် အလွန်တရာကိုမှ သိပ်သည်းလှသဖြင့် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ဤနေရာ၌ ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤနေရာသည် အပြင်ပိုင်းသာ ရှိသေးသည်။ အတွင်းပိုင်းသို့သာ ဆက်သွားမည်ဆိုပါက ပိုမိုသိပ်သည်းလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်ကို ခံစားနိုင်ပေလိမ့်မည်။
လိုဏ်ဂူထဲလျှောက် ရေစက်ကျသံများ ပဲ့တင်ထပ်ခနေခဲ့သည်။
အမွေးအတိုင်တစ်ချောင်းစာလောက် လမ်းလျှောက်ပြီးနောက် ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူကြီး တစ်လုံး ရှိနေသည့်နေရာသို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့သည်။ ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်လည်း ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်လေသည်။
ဤကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူထဲတွင် စုဝေးနေသည့်လူ အနည်းဆုံး နှစ်ဆယ်ရှိပေသည်။ ချူချန်ဖုန်းသည်လည်း ထိုလူများထဲ တစ်ယောက်အပါအဝင်ဖြစ်ပြီး လက်ရှိတွင် တစ်ခုသော နေရာဆီ လောဘတကြီး စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ့ဘေးနားပတ်လည်တွင် အခြားသော သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူငါးယောက် ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုလူများအားလုံးသည်လည်း ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ ဖြစ်ကြပေသည်။
ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ ခြောက်ယောက်အပြင် အခြားသော အဖွဲ့လေးဖွဲ့ ရှိနေပြီ တစ်ဖွဲ့တွင် အနည်းဆုံး လူသုံးယောက်မှ ငါးယောက်အထိ ရှိနေခဲသည်။ ထို့အပြင် ရန်ကိုင်ကဲသို့ တစ်ယောက်တည်း မတ်တပ်ရပ်နေသည့် မျက်နှာခက်ထန်ထန်နှင့် လူကြီးတစ်ယောက်လည်း ရှိနေသေးသည်။
သို့သော်လည်း ထိုလူကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ အန္တရာယ်အငွေ့အသက်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုကောင် လုံးဝကို အားမနည်းချေ။ သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့်သို့ မုချရောက်နေရပေလိမ့်မည်။
ရန်ကိုင်သည် သူ့ထက် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ပိုမြင့်သော ကျင့်ကြံသူများကို သတ်နေကျ ဖြစ်သည်။ သူတော်စင်ဘုရင်အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများကိုပင် သတ်ဖူးသည်။ သာမန် သူတော်စင်ဘုရင်အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သည် သူ့အား ထိုကဲ့သို့သော ခံစားချက်မျိုးကို မပေးစွမ်းနိုင်ချေ။ သူ့အား ထိုကဲ့သို့ခံစားချက်မျိုး ပေးစွမ်းနိုင်သည့်ပုံအရ ထိုလူ လုံးဝကို အားကောင်းမည်မှာ သံသယရှိစရာ မလိုချေ။
ချူချန်ဖုန်းနှင့် ဖန်ထျန်းဇုံတို့နှင့် ရင်ဆိုင်ရရာ၌ပင် ထိုကဲ့သို့သော ခံစားချက်မျိုး မရခဲ့။ ထိုလူ ဘယ်သူနည်း။
သူသာမဟုတ်၊ ချူချန်ဖုန်းသည် သူ့လောဘတကြီး အကြည့်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီးနောက် ထိုလူကြီးဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် မျက်နှာအနည်းငယ် ပျက်သွားပြီး မျက်မှောင်လည်း ကြုတ်သွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ထပ်မံအံ့အားသင့်သွားရပြန်သည်။
ချူချန်ဖုန်း မည်မျှ မောက်မာသလဲဆိုသည်ကို ရန်ကိုင်သည်။ ထိုကောင်သည် မည်သူ့ကိုမှ မျက်လုံးထဲ ထည့်သူမဟုတ်။ ချူချန်ဖုန်းပင် ထိုကဲ့သို့ အမူအရာမျိုး လုပ်ပြရလေကြောင် ထိုလူကြီး မည်သူများလေနည်း။
ရန်ကိုင် စဉ်းစားနေစဉ်မှာပဲ ချူချူန်ဖုန်းက သူ့အား လှောင်ပြောင်လိုရိပ်အပြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လာခဲ့သည်။ သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်လေးဖြင့် ဤနေရာသို့ တစ်ယောက်တည်း လာရဲခြင်းကို လှောင်ပြောင်လိုနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ချူချန်ဖုန်း၏ စရိုက်အရ၊ သူသည် ဤနေရာနှင့် မသက်ဆိုင်သည်ဟု ထင်သော လူအားလုံးကို ဖယ်ထုတ်ပေလိမ့်မည်။ ရန်ကိုင်သည် ထိုလူများထဲ အပါအဝင်ဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ ရတနာကောင်းတစ်ခုကို မြင်လိုက်သည်နှင့် လူတိုင်းသည် ထိုရတနာကို သူတို့တစ်ယောက်တည်းသာ အပိုင်လိုချင်ကြသည်။ သို့သော်လည်း ချူချုန်းဖုန်းသည် သူ့အား ပြဿနာလာမရှာသေးပါချေ။
ချူချန်ဖုန်း သူ့အား ပြဿနာလာမရှာသည်ကိုမြင်သော် ရန်ကိုင်က ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အကုန်လုံးသည် အချင်းမီတာငါးဆယ်လောက်ရှိသော ရေကန်တစ်ကန်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ ရေကန်တွင်းရှိရေများသည် ရွှေရောင်ဖြစ်ပြီး ထိုရေကန်မှ ဖြာထွက်နေသော အရှိန်အဝါသည် လူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ကို ငြိမ်းအေးသွားစေနိုင်သည်။ ထိုနားတွင်သာ သွားရပ်နေမည်ဆိုပါက မိမိ၏ဝိဥာဉ်သည် အလိုလို အားဖြည့်ပေးခြင်း ခံနေရပေလိမ့်မည်။
ထိုအရာသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ပေလော။ ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။
ထိုရေကန်ဆီမှ ဖြာထွက်နေသော အရှိန်အဝါသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်၏ အရှိန်အဝါ ဖြစ်ပေသည်။ သို့သော် သူစိတ်ရှုပ်သွားရသည့် အချက်သည်ကား ထိုဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ရွှေရောင်ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။
ဇုန်းအောင်၏ ရှေးဟောင်းမှတ်တမ်းများအရ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် နို့နှစ်ရောင် ဖြစ်သည်။ သက်တမ်းကြာသွား၍ လုံးဝ အရည်အသွေး မြင့်မားနေမည်ဆိုပါက အရောင်သည် ငွေရောင်ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။
ရွှေရောင်ရှိသော ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အကြောင်းကို သူတစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့ချေ။ ထိုကဲ့သို့လည်း တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးချေ။ သူ့ရှေ့ရှိ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ငွေရောင် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ထက် ပိုအဆင့်မြင့်သည့် နတ်ရေစင်ပေလော။
ထိုနတ်ရေစင်နှင့်ပက်သက်၍ တစ်ခုခုများ မှားနေလေသလား။ ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားရင်း ရန်ကိုင် ပိုပို၍ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ သဲလွန်စလေအချို့ ရလိုရငြား လိုဏ်ဂူထဲတွင် ရှိနေသော အခြားသူများဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်းလည်း စိတ်ပျက်မှုနှင့်သာ ကြုံခဲ့ရသည်။ ဤနေရာရှိ ကျင့်ကြံသူများတွင် အမူအရာနှစ်မျိုးသာ ရှိနေခဲ့သည်။ တစ်မျိုးသည် ချူချန်ဖုန်းကဲ့သို့ လောဘတက်နေသည့် အမူအရာ ဖြစ်ပြီး အခြားတစ်မျိုးသည် သူတော်စင်ဘုရင် တစ်ယောက်တည်း ရပ်နေသော သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် လူကြီးကဲသို့ ထူးမခြားနားဟန်ဖြစ်သည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အကြောင်းကို ထိုလူများ သိပ်မသိခြင်းပေလော။ ထို့ကြောင့် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို စမ်းသပ်စစ်ဆေးခြင်းများ မပြုလုပ်ခြင်းပေလော၊ ဝေခွဲမရ။
ထိုကဲ့သို့သော ရတနာမျိုး သူတို့ရှေ့ရောက်နေသည့်အခါ မလိုချင်သည့်လူ ဘယ်သူမှ ရှိလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည် ရေကန်ထဲသို့ မည်သူမှ မဆင်သေးခြင်းသည် ရေကန်ကို ဖုံးအုပ်ထားသည့် ရွှေရောင်အမိုးခုံးလေးကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။ ထိုအမိုးခုံလေး၏ စွမ်းအားကို သွားစစ်ဆေးသည့်လူများလည်း ရှိပေသည်။ ထိုအမိုးခုံးကို မချိုးဖျက်နိုင်လျှင် ရေကန်ထဲသို့ မည်သူမှ ဝင်ခွင့်ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
လိုဏ်ဂူထဲတွင် ရေကန်သာမဟုတ်၊ တင်ပလင်ခွေထိုင်နေသည့် အရိုးခြောက်တစ်ခုလည်း ရှိနေသေးသည်။ ထိုအရိုးခြောက်သက်တမ်း မည်မျှ ရှိနေပြီလဲ ဆိုသည်ကို မည်သူမှမသိ၊ သို့သော် နှစ်အတော်ကို ကြာနေရပေလိမ့်မည်။ အကြောင်းမှာ အရိုးခြောက်ကိုယ်ပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော အကာအကွယ်မှော်ရတနာသည်ပင်လျှင် ပျက်စီးနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
သူ့လက်ထဲတွင် သိုလှောင်လက်စွပ်မရှိတော့။ ထိုသိုလှောင်လက်စွပ်ကို ဤနေရာသို့ အရင်ဆုံး ရောက်လာသော တစ်ယောက်ယောက်မှ ဖြုတ်ယူသွားခြင်း ဖြစ်ရမည်။
ထိုလူသည် မသေခင်က တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် တစ်ယောက် ကျိန်းသေ ဖြစ်ရပေမည်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် သေသွားပြီး သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင် သိပ်သည်းလှသော စိတ်ဝိဥာည် စမ်းချောင်းနှင့် ပေါင်းစပ်သွားသည့် အခါမှသာ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် အမှန်တကယ် ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်ပေလိမ့်မည်။
ထိုအကုန်းလုံးသည် အရိုးခြောက်အား နှမြောတသစွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်တစ်ယောက် ဝတ်ဆင်ထားသည့် အကာအကွယ် မှော်ရတနာသည် လုံးဝကို နိမ့်ကျလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော် အချိန်ကာလ၏ တိုက်စားမှုကြောင့် ထိုအကာအကွယ် မှော်ရတနာသည် ပျက်စီးသွားခဲ့လေပြီ။
သို့သော်လည်း အကာအကွယ်မှော်ရတနာသည် အချိန်သက်တမ်းကြောင့်သာမဟုတ်ဘဲ ဟိုယခင်ကထည်းက ထိခိုက်ထားရသည့်ပုံပင်။ အကာအကွယ်သည် ပြန်ပြင်၍ မရအောင် ပျက်စီး ယိုယွင်းနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်ရောက်လာပြီး မကြာမီ နောက်ထပ်လူဆယ်ယောက် ထပ်ရောက်လာခဲ့သည်။ လူပိုပို၍ ရောက်လာသည်နှင့် ချူချန်ဖုန်း၏ အမူအရာ ပိုပို၍ သုန်မှနု်လာခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း သူလုပ်နိုင်သည့်အရာ ဘာမှမရှိချေ။ ဤနေရာရှိ ကျင့်ကြံသူများထဲ အခြားသော အင်အားစုကြီးများမှ ကျင့်ကြံသူများလည်း ပါဝင်နေသည်။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးသည်သာ အင်အားစုကြီးမဟုတ်၊ အခြားသာ အားကောင်းသည့် အင်အားစုကြီးများလည်း ရှိနေပေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူတစ်ယောက်တည်း လူအုပ်ကြီးကို သွားဒေါသထွက်အောင်လုပ်၍ မဖြစ်ချေ။ လက်ရှိ သူတို့ဘက်တွင် လူနှစ်ယောက်သာ ရှိသည်။ လူရှစ်ယောက်တည်းနှင့် လူအုပ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို တိုက်ခိုက်ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ပါချေ။
“ဂျူနီယာညီလေးဖူနဲ့ ညီလေးလျူတို့ ဘာတို့ မရောက်လာသေးတာလဲ။ သူတို့ ဒီမှာပဲ ရှိနေတဲ့ဟာ၊ ငါတို့ပို့လိုက်တဲ့ သတင်းကို မရစရာအကြောင်းမရှိဘူး” ချူချဖုန်းဘေးနားက ခပ်ပိန်ပိန်နှင့် လူကြီးက ဝင်ပေါက်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ထိုနှစ်ယောက်၏ ခွန်အားသည် သိပ်မမြင့်သော်လည်း သူတို့သာ ရောက်လာပါက ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံး၏ လူအင်အားကို ပိုမို တောင့်တင်းသွားစေနိုင်ပေသည်။ ရတနာကို ခြွဝေကြမည့်အချိန်က သူတို့ ပို၍ အကျိုးအမြတ်ရနိုင်ပေသည်။ သို့သော်လည်း ယခုမူ ထိုနှစ်ယောက်သည် ရောက်မလာသေးရုံမက ပစာပင်ပြန်မပို့ခဲ့ချေ။
“သူတို့ရောက်မလာရင် ဘယ်တော့မှ ရောက်လာနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး” ချူချုန်ဖုန်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
ခပ်ပိန်ပိန်နှင့် လူကြီး၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ထိုနှစ်ယောက် ဘယ်တော့မှ ရောက်မလာနိုင်တော့ဟု ဆိုလိုက်ခြင်းသည် ထိုနှစ်ယောက် မတော်တဆ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားသည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ရပေမည်။ ဆိုလိုသည်ကား ထိုနှစ်ယောက် သေသွားလေပြီ။
ရတနာနယ်မြေသည် လုံခြုံသည့်နေရာတစ်ခု မဟုတ်ဘဲ အန္တရာယ်များစွာ ရှိနေသော နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ရောက်မလာသေးသည့် သူတို့၏ ဂျူနီယာနှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်သည် ငွေဦးချိုလျှပ်စီးစပါးအုံ၏ အမြီးကြောင့် သေသွားခဲ့ရပြီး အခြား တစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်လက်၌ သေသွားခဲ့ရသည်ကို ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ အဖွဲ့သားများ မည်သို့မှ သိနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
လူပိုပို၍ ရောက်လာနေသည်ကို မြင်သော် ရှိနေသည့် ကျင့်ကြံသူများ ဖင်ဏနာမငြိမ်နိုင်တော့။ သူတို့သာ ဆက်ပြီးဆောင့်နေပါက လူပို၍ ရောက်လာနိုင်ပြီး သူတို့ ရရှိမည့် အကျိုးအမြတ်များလည်း လျော့နည်းသွားနိုင်ပေသည်။
ငါးအယာက်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့မှ ကျောင်းတော်သားပုံစံ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ချူချန်ဖုန်းဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်လျက် “သခင်လေးချူ၊ ကျုပ်တို့အခု ဘာလုပ်သင့်လဲ။ စကြတော့မလား”
ချူချန်ဖုန်းသည် ဤနေရာတွင် ရှိနေသူအားလုံးသည် အဆင့်အတန်း ပိုမြင့်သည့် အတွက်ကြောင့် လူအားလုံး ရှိနေသည့်အနက်မှ ချူချန်ဖုန်းကို လာမေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ချူချန်ဖုန်းသည် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံ လူငယ်မျိုးဆက်၏ နံပါတ်တစ်ပါရမီရှင် ဖြစ်ရုံမက ဤနေရာတွင် ရှိနေသည့်လူအားလုံးအနက် အသန်မာဆုံးလူလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ထိုသည်မှာ သ့အထင်အမြင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အား မည်ကဲ့သို့ ကိုင်တွယ်မလဲ ဆိုသည်ကို ချူချန်ဖုန်းအား လာမေးခြင်းဖြစ်သည်။
မဆင်မခြင် လှုပ်ရှားခြင်းသည် လူထု၏ မုန်းတီးခြင်းကို ခံရနိုင်သည်။ လက်ရှိအခြေအနေအရ အကုန်လုံးနှင့် သဘောတူညီချက်လုပ်ပြီး အကျိုးအမြတ်ကို ဝေစုခွဲမှ ရပေလိမ့်မည်။
အပိုင်း(၁၁၉၁)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
“ဟုတ်တယ်… သခင်လေးချူ၊ လူတွေပိုပိုပြီး များလာနေပြီ။ ဒီအတိုင်း ဆက်စောင့်နေရင် သိပ်ပြီး မဟန်တော့ဘူး” ပထမလူတစ်ယောက် ပြောပြီးသည်နှင့် အခြားအဖွဲ့များမှ လူများကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သည်။ အကုန်လုံးသည် ချူချန်ဖုန်းအား အလျင်အမြန် ဆုံးဖြတ်ခိုင်းချင်နေကြလေပြီ။
ချူချန်ဖုန်းသည်လည်း ထိုကဲ့သို့ အားလုံးမှ လေးစားရသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေရသည်ကို ဂုဏ်ယူနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် အားလုံး၏ မေးမြန်းမှုကို ကြားလိုက်ရချိန် သုန်မှုန်နေသော သူ့အမူအရာ တဖြည်းဖြည်း ပြေလျော့သွားခဲ့ပြီး အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ငါတို့ မလှုပ်ရှားဘဲ နေလို့မရတာတော့ အမှန်ပဲ။ အခု ဒီမှာရှိနေတဲ့လူတွေ အကုန်လုံးသာ စုပေါင်းတိုက်ခိုက်မယ်ဆိုရင် ဒီအရံအတားကို ကျိန်းသေ ဖျက်စီးပစ်နိုင်မှာ”
“ကျွန်မလည်း သဘောတူတယ်။ ဒီနေရာကို စစရောက်တုန်းက ကျွန်မဂျူနီယာမောင်လေးနဲ့ ကျွန်မ အရံအတားကို ဖျက်စီးဖို့ ကြိုးစားကြည့်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာမှမထူးဘူး။ လူနှစ်ယောက်၊ သုံးယောက်လောက်နဲ့တော့ အရံအတားကို ဖျက်စီးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် အကုန်လုံး ပူးပေါင်းပြီး ဖျက်စီးမှပဲ ရလိမ့်မယ်” အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည်။
“အဲ့လိုဆို ဘာဆို့ စောင့်နေဦးမှာလဲ။ သခင်လေးချူသာ ငါတို့အားလုံးကို အတူတူ ပူးပေါင်းပြီး အရံအတားကို တိုက်ခိုက်ဖို့ အမိန့်ပေးမယ်ဆိုရင် ဒီအရံအတားကို မဖျက်စီးနိုင်ဘူးလို့ ငါမယုံဘူး” မုတ်ဆိတ်မွှေးထူလဗြစ်နှင့် လူကြီးတစ်ဦးက သူ့မှော်ရတနာဖြစ်သော တူတစ်လက်ကို ထုတ်ယူ၍ ချူချန်ဖုန်း အမိန့်ပေးလာမည်ကို စောင့်နေလိုက်သည်။
ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် ချူချန်ဖုန်း ပြုံးမိသွားသည်။ အကုန်းလုံးက သူ့ကို ခေါင်းဆောင် မြှောက်ထားသဖြင့် ချူချန်ဖုန်းကလည်း ခေါင်းဆောင်ပုံစံမျိုးဖြင့် ပြောလိုက်သည် “အရံအတားကို ဖျက်စီးဖို့က ပြဿနာမဟုတ်ဘူး။ ဒီလောက်လူအများကြီး ရှိနေတာ အရံအတားကို ဖျက်စီးဖို့က ခဏလေးပဲလိုမှာ။ ဒါပေမယ့် အရံအတားကို မဖျက်စီးခင် ဘယ်လိုခွဲဝေမလဲ ဆိုတာကို ငါအရင် ပြောချင်တယ်”
ချူချန်ဖုန်းမှ ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်သည်နှင့် အကုန်လုံး မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။
အရံအတားကိုမဖျက်စီးရသေးခင်မှာဘဲ ချူချန်ဖုန်းသည် ဝေစုခွဲနေချင်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံးစိတ်ထဲ တစ်မျိုးတစ်မည် ဖြစ်သွားကြရသည်။
သို့သော် မည်သူမှ မကန့်ကွက်ကြ။ ချူချန်ဖုန်း ရှက်သွားပြီး ပတ်ရမ်းကာမှဖြင့် အကုန်လုံး ငါးပါးမှောက်ကုန်ပေလိမ့်မည်။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး၏ ပစ်မှတ်ထားခြင်း ခံရသည့် မည်သူမဆို ဆိုးဆိုးရွားရွား အဆုံးသတ်သွားရစမြဲသာ။
“အဲ့လိုဆို… ဒီဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို သခင်လေးချူ ဘယ်လိုဝေစုခွဲဖို့ စဉ်းစားထားလဲ” အစောပိုင်းက စကားပြောလိုက်သည့် အမျိုးသမီးက ချိုသာစွာပြုံး၍ မေးလိုက်သည်။ မျက်တောင်လေးကို ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်၊ အတတ်နိုင်ဆုံး လှပအောင်ပြုံးထားနေခဲ့သည်။
ချူချန်ဖုန်းကို သွားဖြာယောင်းသွေးဆောင်ရန် ကြိုးစား၍ ဘာမှထူးမည်မဟုတ်မှန်း သူမ သိသည်။ သို့သော် သူမရမည့် ဝေစု အရမ်းကြီး ဆိုးဆိုးရွားရွား မဖြစ်သွားရအောင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်ပြရပေလိမ့်မည်။
ကံမကောင်းစွာဖြင့် ချူချန်ဖုန်းသည် သူမအား မျက်ကွယ်ပြုထားခဲ့သည်။ အစကတည်းက အစီအစဉ် ဆွဲထားပြီးသား မသိလေရာ၊ ချက်ချင်းပဲ ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောလိုက်သည် “ဒီမှာ စုစုပေါင်း အင်အားစုရှစ်ခုရှိတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီကန်ကို လေးပိုင်းခွဲဖို့ ငါစဉ်းစားထားတယ်”
“လေးပိုင်းလား” အမျိုးသမီး မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပြုံးလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည် “လေးပိုင်းခွဲမယ်ဆို ဘယ်လို ခွဲဝေယူမှာလဲ”
ချူချန်ဖုန်းက မာနတစ်ခွဲသားဖြင့် အားလုံးကြားအောင်း ပြောလိုက်သည် “ငါတို့ တစ်ပိုင်းပဲ ယူမယ်”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အကုန်လုံး သက်ပြင်းချမိသွားလို အံ့လည်း အံ့ဩသွားမိသည်။ ချူချန်ဖုန်းသည် ပုံမှန်ဆိုလျှင် ထိုကဲ့သို့ ရက်ရောသည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်ချေ။ ယခုအခါမှ ဘာကြောင့် ထိုမျှ ရက်ရောနေရသနည်း။ ချူချန်ဖုန်းသည် ကန်၏ တစ်ဝက်လောက်ကို တောင်းမည်ဟု သူတို့ ထင်နေခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို မည်သူမှ မငြင်းပယ်ခဲ့ချေ။ ငြင်းပယ်ရလောက်အောင် ဤနေရာရှိ မည်သူမှ တုံးအမနေကြ။ အကုန်လုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြသည်။
သူ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို အကုန်လုံး သဘောတူကြသည်ကို မြင်သော် ချူချန်ဖုန်း ကျေနပ်သွားခဲ့ပြီး ရွှင်မြူးစွာ ပြုံးမိလိုက်သည်။
“သခင်လေး၊ ကျန်တဲ့သုံးပိုင်းကို ဘယ်လိုခွဲရမှာလဲ။ အရံအတားကို ချိုးဖျက်ပြီးလို့ အကုန်လုံး ပြဿနာ မဖြစ်ရအောင် သခင်လေးကူပြီး ဝေစုခွဲပေးပါလား။ ကျုပ်တို့အားလုံးက အရိပ်ကြယ်ပေါ်မှာ အတူတူ နေနေကြတာ။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးမှာ အကုန်လုံး သတ်မှတ်ထားတဲ့ စည်းမျဉ်းအတိုင်းပဲ လုပ်သင့်တယ်” နောက်တစ်ယောက်က ပြောလိုက်သည်။ ထိုလူသည် လူအရေအတွက် အနည်းဆုံးအဖွဲ့၏ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပဲ ဝေစုခွဲပေးရန် ချူချန်ဖုန်းကို တောင်းဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မဟုတ်လျှင် ဝေစုကိုသာ ယှဉ်လုရမည်ဆိုပါက သူတို့အဖွဲ့ အသာရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ထိုလူမှ ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်သည်နှင့် အကုန်လုံးသည် ထိုလူအား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။
သို့သော်လည်း ချူချန်ဖုန်းက ခေါင်းညိတ်၍ “အဲ့ဒါလည်း မှန်တာပဲ။ ဘယ်သူမှ မကန့်ကွက်ဘူးဆိုရင် ကျန်တဲ့သုံးပိုင်းကို ဒီချူဝေစုခွဲပေးမယ်”
အချို့လူများမှာ တုန့်ဆိုင်းနေကြသော်လည်း ချူချန်ဖုန်း၏ အဆင့်အတန်းကို မေးခွန်းသွားထုတ်ရလောက်သည်အထိ မည်သူမှ မရူးမိုက်ကြချေ။
ချူချုန်ဖုန်းအနေဖြင့် မျက်နှာလိုက်ပြီးတော့ ဝေစုမခွဲပေးရန်သာ အကုန်လုံး ကြိတ်၍ ဆုတောင်းနေကြရတော့လေသည်။ တကယ်တော့ ဤနေရာ၌ ရှိနေသည့် အချို့အင်အားစုများသည် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးနှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်း ရှိကြသည် မဟုတ်ပေလော။
အကုန်းလုံး မည်ကဲ့သို့ တွေးနေသည်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ချူချန်ဖုန်းက ရယ်မော၍ ပြောလိုက်သည် “အဲ့လိုဆိုမှတော့ ငါစပြီး ဝေစုခွဲပြီနော်။ ပထမဆုံးအနေနဲ့ ဝေစုသုံးခုထဲက တစ်ခုကို ဒီကမိတ်ဆွေကိုပေးမယ်၊ သဘောတူလား”
ချူချန်ဖုန်းသည် တစ်ယောက်တည်းရပ်နေသည့် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို အရင်ဆုံးဝေစုတစ်ပုံ ပေးလိုက်သည့်အခါ အကုန်လုံးကို အံ့ဩသွားရသည်။
“အန်…” လူပေါင်းများစွာဆီမှ အာမေဋိတ်သံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ကြပြီး ချူချန်ဖုန်းအား အံ့အားသင့်တကြီး ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးဆီ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
သူတို့အတွက်မူ ကန်၏ လေးပုံတစ်ပုံကို ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးအား ပေးရသည့်အတွက် မည်သည့်ပြဿနာမှာ မရှိချေ။ သို့သော် မျက်နှာမာမာထန်ထန် လူကြီးနှင့် ရန်ကိုင်တို့သည် တစ်ယောက်တည်းသာ ရှိနေကြသည့် အမည်မသိ လူများဖြစ်ကြရာ ကန်၏ လေးပုံတစ်ပုံကို ရယူရန် အခွင့်အရေးမရှိပါချေ။
ချူချန်ဖုန်းသည် သူ့ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးအတွက် လေးပုံတစ်ပုံသာ ယူသော်လည်း တစ်ယောက်တည်းရှိနေသည့် မျက်နာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို လေးပုံတစ်ပုံ သွားပေးနေခဲ့သည်။ ထိုအချက်သည်လည်း သတိထားစရာပင်။
သူတို့တစ်ခုခုများ အကြံအစည်လုပ်ထားကြခြင်းလား။
ချူချုန်ဖုန်းသည် ထိုလူအား လေးပုံတစ်ပုံပေးပြီး နောက်မှ သွားပြန်လုယူရန် ကြံစည်နေခြင်းပေလားဟူ၍ လူများစွာ သံသယဝင်သွားခဲ့ကြသည်။ ထိုသို့သာဆိုလျှင် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော ရန်ကိုင်ကို ဘာကြောင့် မပေးသနည်း။ သူတော်စင်ဘုရင်တတိယအဆင့်ကို ဘာကြောင့် သွားပေးသနည်း။
ပြဿနာရှာချင်နေသည့် အတွက်ကြောင့်လား။
အကုန်းလုံး အံ့အားသင့်နေသော်လည်း မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးက မည်သည့် အံ့ဩဟန်မှမပြဘဲ ခေါင်းညိတ်၍သာ ခပ်ပြတ်ပြတ် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ရတာပေါ့”
ထိုလူသည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်၊ ယုံကြည်ချက်ရှိစွာဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပြီး သူ့မျက်နှာထက် ကျေးဇူးတင်သည့်အရိပ်အယောင် စိုးစဉ်းမျှမရှိချေ။
ထို့ကြောင့် အခြားအင်အားစုများ၏ ခေါင်းဆောင်များ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားကြသည်။ တစ်ခုခုကို တွေးမိသွားလိုက်သည့်အလား၊ အကုန်လုံး မည်သည့် ကန့်ကွက်စကားမှ မဆိုတော့ဘဲ အလျင်အမြန် သဘောတူလိုက်ကြလေသည်။
လက်ရှိတွင် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို ကြည့်နေသည့် အခြားလူများ၏ အကြည့်များထဲ အံ့ဩရီပ်တို့ ရှိမနေတော့ဘဲ ကြောက်လန့်ထိတ်လန့်ရိပ်တို့သာ ရှိနေတော့သည်။
ရန်ကိုင်လည်း မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ပြီ။ ထိုလူ၏ နောက်ခံဇစ်မြစ်ကို သူခန့်မှန်းမိသွားလေပြီ။ သို့သော် သူ့ခန့်မှန်းချက်နှင့် ပက်သက်၍ သိပ်တော့ မသေချာသေး။ အရိပ်ကြယ်ပေါ်သို့ ရောက်သည်မှာ သိပ်မကြာသေးသည့် အတွက်ကြောင့် ဤနေရာရှိ အင်အားစုများအကြောင်းကို သိပ်မသိသေးချေ။
ထို့နောက် ကျန်တစ်ဝက်ကို အခြားအင်အားစုများဆီ ဝေပေးလိုက်သည်။ ဝေးပေးသည့်ပုံစံမှာ လူအရေအတွက်ဖြင့် ဖြစ်သည်။ လူများသည့် အင်အားစုသည် ပို၍ များများရပေသည်။ လူနည်းသည့်လူများမှာမူ အနည်းဆုံးသာရသည်။ ချူချန်ဖုန်းသည် မည်သူ့ကိုမှ မျက်နှာသာမပေးခဲ့ချေ။
ရှိနေသည့်လူအားလုံးအနက် ဝေစုမရသည့်လူဆို၍ ရန်ကိုင်တစ်ယောက်သာ ရှိသည်။ ရန်ကိုင် မရလိုက်သည့်အတွက်ကြောင့် မည်သူမှ အံ့ဩမနေခဲ့။ သူရသွားမှာရ အံ့ဩရမှာ ဖြစ်သည်။
ဝေစုခွဲပေးပြီးနောက် အကုန်လုံး ရန်ကိုင်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အချို့လူများ၏ အကြည့်ထဲ လှောင်ပြောင်ရိပ်၊ အထင်သေးရိပ်တို့ ရှိနေချိန် အချို့လူများ၏ အကြည့်များမှာမူ သနားဂရုဏာသက်နေသည့် အကြည့်များဖြစ်သည်။ လက်ရှိကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ လူတိုင်းတွင် အထင်အမြင်ကိုယ်စီ ရှိကြသည်။ သို့သော် မည်သူမှ ထုတ်မပြောခဲ့။
ရန်ကိုင်သည်လည်း ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ ရပ်မြဲသာ ရပ်နေခဲ့သည်။
ချူချန်ဖုန်းတို့ လုပ်နေသည့်ပုံစံမှာ တကယ်ကို ရယ်စရာကောင်းလှပေသည်။ ရွှေရောင်ရေကန်သည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် ဟုတ်မဟုတ် ဆိုသည်ကိုပင် သေချာ မသိသေးဘဲ ဝေစုခွဲနေခဲ့သည်။ ထိုလူအားလုံးသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အကြောင်း ဘာမှမသိကြဘဲ အရံအတားကို မချိုးဖျက်ရသေးခင်မှာပဲ ဝေစုခွဲနေခဲ့သည်။
ထိုဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အား ဤနေရာမှာ သူတို့ မည်ကဲ့သို့ ယူသွားမလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် တကယ် မြင်ချင်ပေသည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ရှိနေသည့် ကန်ထဲမှ အပြင်သို့ ရောက်သွားပါက ၎င်း၏ အာနိသင်အားလုံး ပျောက်ကွယ်သွားပေလိမ့်မည်။ ကန်ထဲမှ ထုတ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရသော ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်မဟုတ်တော့ဘဲ မိုးမြေစွမ်းအင်များမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော စိတ်ဝိဥာဉ်ရေသက်သက်သာ ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ချူချန်ဖုန်း မည်သို့ပင် ချဲ့ကားပြောဆိုနေပါစေ သူလုံးဝကို ဂရုမစိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အား ဝေစု ခွဲမပေးသည့်တိုင် ရန်ကိုင် လုံးဝ ပျာယာခတ်သွားခြင်း မရှိခဲ့။
ကန်ထဲမှ ယူသွား၍ မရမှဖြင့် ဝေစုခွဲနေလို့ရော ဘာအရေးနည်း။ နောက်ဆုံးကျလျှင် ကန်ထဲဆင်ပြီးတော့ဘဲ စုပ်ယူရလိမ့်မည် မဟုတ်ပေလော။ ထို့ကြောင့် သူတို့ လုပ်နေသည့် ဝေစုခွဲမည့် အစီအရင်သည် လုံးဝကို အသုံးမဝင် ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ အကုန်လုံးသာ ထိုအချက်ကို နားလည်သွားလျှင် သူလည်း အကျိုးအမြတ် နည်းနည်းပါးပါးလောက် ဝင်ယူနိုင်မည်မှန်း ရန်ကိုင် ယုံကြည်ချက် အပြည့်ရှိသည်။
မည်သို့ ဝေစုခွဲမလဲဆိုသည်ကို ဆွေးနွေးပြီးသည့်နောက် ချူချန်ဖုန်း၏ ဦးဆောင်မှုဖြင့် အကုန်လုံးသည် အရံအတားကို စတင် တိုက်ခိုက်ကြတော့သည်။
အမျိုးမျိုးသော မှော်ရတနာများ သိုင်းပညာရပ်များ ထွက်ပေါ်လာပြီး ရွှေရောင် အရံအတားပေါ်သို့ မိုးသီးမိုးပေါက်များသဖွယ် ကျဆင်းလာခဲ့လေရာ မရေမတွက်နိုင်သော လှိုင်းတွန့်လေးများ အရံအတားပေါ် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။ နှောင့်နှေးကြန့်ကြာမှုကြောင့် အပြစ်တင်မခံရလေအောင် အကုန်လုံးသည် အားစိုက်ပြီး တိုက်ခိုက်နေခဲ့ကြသည်။
အကုန်လုံး စတင်တိုက်ခိုက်လာသည်နှင့် မည်သူ အားကောင်းသလဲ အားနည်းသလဲ ဆိုသည့်အချက်မှာ စတင် ထင်ရှားလာခဲ့သည်။ သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့်တွင် ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူအားလုံးသည် ခွန်အား အတူတူလောက်သာ ဖြစ်သော်လည်း ချူချန်ဖုန်းသည် သူတို့အားလုံးထက် ပို၍ အားကောင်းသည်။ သူအသုံးပြုနေသည့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် မှော်ရတနာ ဖြစ်သော ကြေးနီရောင်ပုဆိန်ကြောင့်လည်း ပါပေသည်။ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသည့်အတွက် ထိုမှော်ရတနာ၏ စွမ်းအား အပြည့်အဝကို မထုတ်ဖော်နိုင်သော်ငြား သူ့တိုက်ခိုက်မှု တစ်ချက်ချင်းစီတိုင်းသည် အရံအတားကို တုန်ခါသွားစေခဲ့သည်။
ချူချုန်ဖုန်းတွင် ထိုကဲ့သို့သော စွမ်းရည်ရှိနေသည်မှာ အံ့အားသင့်စရာမဟုတ်၊ သူသည် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး၏ နံပါတ်တစ်ပါရမီရှင် မဟုတ်ပေလော။ ထိုမျှလောက်ပင် မလုပ်ပြနိုင်လောက်လျှင် သူ့ဂုဏ်သတင်းနှင့် ထိုက်တန်တော့မည် မဟုတ်ချေ။
သို့သော် ချူချုန်ဖုန်းနှင့် မတူညီစွာ မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးသည် မည်သည့် အဆင့်မြင့် မှော်ရတနာကိုမှ အသုံးမပြုဘဲ ရိုးရှင်းသော အနက်ရောင်လက်အိတ် နှစ်လုံးကိုသာ ဝတ်ဆင်လျက် အရံအတားကို တရစပ် တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း တည်ငြိမ်ပြီး ရိုးရှင်းသည့် သူ့လက်သီးချက်တိုင်းသည် ချူချန်ဖုန်း၏ တိုက်ခိုက်မှုအောက် မနိမ့်ကျချေ။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သော် သူတို့၏ခန့်မှန်းချက် မှန်သွားပြီမှန်း လူအုပ်ကြီး နားလည်လိုက်သည်။ ဝေစု၏ လေးပုံတစ်ပုံကို ထိုလူအား ဘာကြောင့် ချူချန်ဖုန်း ပေးလိုက်သလဲ ဆိုသည်ကိုလည်း နားလည်သွားခဲ့ကြသည်။
ချူချန်ဖုန်းကမူ မျက်နှာမာမာထန်ထန်လူကြီးနှင့် ပြိုင်ချင်သည့်ပုံပင်။ ပိုမိုအားကောင်းသည့် လူသည် အရံအတားကို ပို၍ ထိခိုက်အောင် လုပ်နိုင်သည့်ဖြစ်ကြောင်း ဆုံးဖြတ်ထားသည့်အလား ပိုမိုပြင်းထန်သည့် တိုက်ခိုက်မှုများဖြင့် အရံအတားအား တိုက်ခိုက်လာခဲ့သည်။
သို့သော် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးသည် ချူချန်ဖုန်းကို ဂရုမစိုက်သည့်နှယ်၊ သူ့တိုက်ခိုက်မှုများကို ပြောင်းလဲပစ်ခြင်းမရှိဘဲ ရိုးရိုးနှင့်ပုံသေအတိုင်းသာ တိုက်ခိုက်နေခဲ့သဖြင့် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး၏ နံပါတ်တစ်ရပါမီရှင် စိတ်ထဲတနုံ့နုံ့ ဖြစ်သွားပြီး သွေးအန်လုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရလေသည်။ သူ့ဘက်က လိုက်လံ ပြိုင်ဆိုင်နေသော်လည်း တစ်ဖက်လူသည် သူ့အား အရေးပင်မလုပ်ချေ။
အပိုင်း(၁၁၉၂)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
လူအုပ်ကြီး အရံအတားကို တိုက်ခိုက်နေသည့်အချိန်တွင် ရန်ကိုင်လည်း ရပ်ကြည့်မနေခဲ့ချေ။ အရံအတားကို ချိုးဖျက်ပြီးသွားလျှင် သူလည်း အကျိုးအမြတ် နည်းနည်းပါးပါး ဝင်ယူရန် စဉ်းစားထားသည့် မဟုတ်ပေလော။ အရံအတားကို ချိုးဖျက်နေစဉ် ဝင်မကူခဲ့လျှင် အခြားသူများအတွက် သူ့အား နှင်ထုတ်ရန် အခွင့်အရေး ရသွားပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး၏ အံ့အားသင့်နေသည့် အကြည့်များအောက်တွင် ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ချီကို ဓါးတစ်ချောင်းအဖြစ် စုစည်းလျက် အရံအတားကို တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ နတ်ဆိုးမီးတောက်ကိုမူ ထုတ်မသုံးခဲ့ချေ။
သူထုတ်ပြနေသည့် ခွန်အားသည် အားနည်းခြင်းမရှိသလို အားကောင်းခြင်းလည်း မရှိပေ။ သာမန်သူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့် တစ်ယောက် ထုတ်ပြနိုင်သည့် ခွန်အားသာ ဖြစ်သည်။
စစချင်းတွင် အကုန်လုံး အံ့အားသင့်နေကြသော်လည်း နောက်ပိုင်း၌ သူ့အား ဂရုစိုက်မနေကြတော့။ ရန်ကိုင်သည် ဝေစုမရသည်ကို သိသိနှင့် ဘာကြောင့် အကျိုးမရှိသည့် အလုပ်ကို လုပ်နေရသလဲဟု တွေးရင်း အချို့လူများ သက်ပြင်းချနေကြသည်။ အရံအတား ကျိုးပျက်သွားလျှင်ပင် သူဘာမှ ရလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သူသာ ရတနာကို လုယူရန် ကြိုးစားမည်ဆိုပါက ဤနေရာတွင် ရှိနေသည့်လူများ သူ့အား ဝိုင်းသတ်ကြပေလိမ့်မည်။
အစောပိုင်းက စကားပြောခဲ့သော မိန်းမလှလေးသည် ရန်ကိုင်ဘေးတွင် ရပ်လျက် သူမ၏ မှော်ရတနာကို ဝှေ့ရမ်းရင်း အရံအတားကို တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ သူမ တစ်ချက်ဝှေ့ရမ်းလိုက်တိုင်း မရေမတွက်နိုင်သော မီးတောက်ငှက်ကလေးများ ထွက်ပေါ်လာပြီး အရံအတားဆီသို့ တိုးဝင်သွားကြသည်။ အကျိုးမဲ့အလုပ်အား ရန်ကိုင်လုပ်နေသည်ကို မကြည့်ရက်တော့သည့် အဆုံး မိန်းမလှလေးက ပြောလိုက်လေသည် “မောင်လေး၊ နင်တိုက်နေလို့လည်း ဘာမှအသုံးမဝင်ဘူး။ တိုက်နေမယ့်အစား အခြားတစ်နေရာ တစ်ခုခုဆီ သွားလိုက်ပါလား။ အဲ့လိုဆို မထင်ထားတဲ့ အခွင့်ကောင်းတွေနဲ့တောင် ကြုံချင်ကြုံရနိုင်သေးတယ်။ နင့်ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်လေးနဲ့ ရတနာနယ်မြေကို ရောက်ဖို့ဆိုတာ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး၊ အဲ့လို ခက်ခက်ခဲခဲ ရထားတဲ့ အချိန်တွေကို အကျိုးရှိရှိမသုံးဘဲ ဘာလို့ ဒီမှာ လာဖြုန်းပစ်နေရတာလဲ”
ရန်ကိုင် ကံကောင်းပြီး မီးတောက်နယ်မြေသို့ ရောက်လာခြင်း ဖြစ်သည်ဟု မိန်းမလှလေး ထင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အား ရသည့် အခွင့်အရေးကို ဖြုန်းတီးမပစ်ဘဲ အကျိုးရှိရှိ အသုံးချရန် ဩဝါဒချွေနေခြင်းဖြစ်သည်။
အခြားတစ်ယောက်မှာ သူ့အား ဝေစတနာဖြင့် သတိပေးနေသည်ကို မြင်သော် ရန်ကိုင်သည် အမျိုးသမီးအား ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်သာ အာရုံစိုက်ရန် ပြန်မပြောဘဲ အသာအယာပြုံးလျက် ထူတူတူ အတတ အကြည့်မျိုးဖြင့်သာ ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် မိန်းမလှလေးလည်း ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ချေ။ သူ့မစိတ်ထဲ အနည်းငယ်လေး မကျေမနပ်ဖြစ်သွားမိသည်။ စေတနာဖြင့် သတိပေးနေသည်ကို နားမထောင်မှဖြင့် သူမလည်း သတိပေးမနေတော့ချေ။
ထိုစဉ် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် အလန့်တကြား ဆိုလိုက်သည် “အရံအတား ပျက်စီးတော့မယ်။ အားလုံး အားစိုက်ထား”
သူ့အော်သံ ပျောက်ကွယ်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရွှေရောင်အရံအတား တစ်ခုလုံး တုန်ခါလာခဲ့ပြီး ပိုမိုကြီးမားသော လှိုင်းတွန့်များမှာလည်း အရံအတားမျက်နှာပြင်ထက်တွင် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
ထိုလူအနေဖြင့် အခြားသူများကို လိုက်သတိပေးနေစရာ မလိုချေ။ အရံအတား၏ ပြောင်းလဲမှုကို အကုန်လုံး သတိပြုမိပေသည်။ အရံအတားသည် အယောက်လေးဆယ် မကသော လက်ရွေးစင် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ၏ အင်တိုက်အားတိုက် တိုက်ခိုက်မှုကို အမွှေးတစ်တိုင်တစ်တိုင်စာမျှကြာအောင် ခုခံနိုင်သဖြင့် အတော်လေးကို မာကျောသည်ဟု ပြော၍ရသည်။ ထို့အပြင် ဤအရံအတား တည်ရှိနေခဲ့သည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် အရံအတား၏ခွန်အား အတော်လေး လျော့သွားနေလောက်သည်။
ထို့ကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် ဤနေရာတွင် ရှိနေသည့်လူအားလုံးပေါင်း၍ ထိုအရံအတားကို ဖျက်စီးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
အရံအတား ပျက်စီးတော့မည်ကိုမြင်သော် အကုန်လုံး၏ မျက်လုံးများ ဝမ်းသာမှုတို့ဖြင့် လင်းလက်သွားကြပြီး ချက်ချင်း တိုက်ခိုက်မှုများကို အရှိန်အဟုန် မြှင့်ကြတော့လေသည်။
လက်ဖက်ရည်ခွက်တစ်ဝက်စာလောက် ကြာပြီးနောက်သည့် အက်ကွဲသံနှင့်အတူ ရွှေရောင်အရံအတား တစ်စစီကွဲကြေပျက်စီး ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ အရံအတား ပျောက်ကွယ်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုက်နက် ကန်ဆီမှ မမြင်နိုင်သော စွမ်းအင်များ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး အကုန်လုံးက ပွတ်သပ်တိုက်ခတ်သွားခဲ့သည်။ အကုန်လုံး ထိတ်လန့်သွားမိသလို အတိုင်းမသိလည်း ဝမ်းသာမိသွားကြသည်။
ထိုမမြင်နိုင်သော စွမ်းအင်လှိုင်းနှင့် ထိတွေ့လိုက်ရသည့်အခိုက် သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင် မဆိုသလောက်ကလေး ပိုမိုသန်မာလာသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ဆိုသည့် အတိုင်းပါပဲလား။
ပုံမှန်ဆိုလျှင် အကုန်လုံး ဝရုန်းသုန်းကားဖြင့် ရေကန်ဆီ ပြေးဝင်သွားကြပေမည်။ သို့သော်လည်း အစကတည်းက သဘောတူညီမှု လုပ်ထားသဖြင့် မည်သူမှ ထိုရတနာကို လုယူရန် မကြိုးစားခဲ့ကြချေ။ သူတို့ မည်မျှ လိုချင်နေစေကာမူ လိုချင်စိတ်ကို အောင့်အည်းပြီး ချူချန်ဖုန်းဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။
အခြင်းအရာကိုမြင်သော် ချူချန်ဖုန်းက ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် “အားလုံးတော်တယ်။ အခု အားလုံး သဘောတူထားတဲ့အတိုင်းပဲ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ခွဲဝေယူမယ်နော်။ သဘောတူထားတဲ့ စည်းမျဉ်းကို ဖောက်ဖျက်ရဲတယ် ဆိုရင်တော့ ငါ့ကို ရက်စက်လို့ဆိုပြီး လာအပြစ်မတင်နဲ့”
ပြောပြီးသည်နှင့် လိုဏ်ဂူတစ်ဝက်ကို အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။
အကုန်လုံး ခေါင်းညိတ်လိုက်လေသည်။ သဘောတူညီချက်ကို ချိုးဖျောက်လာမည့်လူ တစ်ယောက်လောက်ကို ချူချန်ဖုန်း မြင်ချင်နေမိသည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုလူကိုသတ်ပြီး ထိုလူ၏ ဝေစုကို ရယူနိုင်မည် မဟုတ်ပေလော။ သို့သော်လည်း အကုန်လုံးသည် သူတို့အင်အားစုများ၏ လက်ရွေးစင်များ ဖြစ်ကြသည့်အတွက် ထိုအချက်ကို နားလည်ထားကြပေသည်။ ထို့ကြောင့် မည်သူမှ သူတို့ စိတ်ထင်တိုင်း မလုပ်ခဲ့ကြပေ။
ချူချန်ဖုန်း၏ မျက်ဝန်းထဲ နောင်တရိပ်အချို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အလျင်အမြန် ပြန်လည်ဖုံးကွယ်လိုက်ပြီး အနားရှိ အမျိုးသား ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကို လက်ဝှေ့ရမ်း၍ ပြောလိုက်သည် “စတော့”
ထိုကျင့်ကြံသူက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ကန်ဆီ ပြေးသွားလိုက်၏။ ရောက်သည်နှင့် သူတော်စင်ချီကို ပန်းကွက်တစ်လုံးစာအရွယ် သိပ်သည်းစေလျက် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ခပ်လိုက်သည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ မဆိုသလောက်ကလေး မဲ့သွားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ထိုကျင့်ကြံသူ ခပ်ယူလိုက်သည့် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။ ထိုရေကန်အပြင်သို့ ရောက်သွဦးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် မူလက ရွှေရောင်ဖြစ်နေသောရေမှ ရွှေရောင်အငွေ့အသက်များ ထွက်ပေါ်လာပြီး လေထဲသို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ သုံးစက္ကန့်ကြာပြီးနောက် ရွှေရောင်သန်းနေသော ရေသည် ကြည်လင်သော ရေအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေပြီ။
ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် အကုန်လုံး အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။
“စီနီယာအစ်ကိုချူ၊ တစ်ခုခု မှားနေပြီ” ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ခပ်လိုက်သော ကျင့်ကြံသူက အလန့်တကြား အော်ပြောလိုက်သည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ကန်ထဲကနေ ခပ်လိုက်တာနဲ့ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ရဲ့ အာနိသင်တွေ ပျောက်ကုန်တယ်” ထိုကျင့်ကြံသူက သူတော်စင်ချီဖြင့် သိပ်သည်းထားသည့် ခွက်ကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။
“ဘယ်လို”
ချူချန်ဖုန်း ထိတ်လန့်သွားပြီး အလျင်အမြန်ပဲ သွားကြည့်လိုက်သည်။ ယခင်က ရွှေရောင်သန်းနေခဲ့သော ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ယခုအချိန်တွင် လုံးဝကို အကြည်ရောင် ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။ ဤစိတ်ဝိဥာဉ်ရေသည်လည်း ရတနာကောင်းတစ်ခု ဖြစ်သော်ငြား၊ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်နှင့်ယှဉ်လျှင် ဘာမှမဟုတ်ချေ။
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” ချူချန်ဖုန်းမျက်နှာ မြူဆိုင်းသွားခဲ့သည်။ ခွက်ထဲမှ ရေတစ်စက်ကို သူတော်စင်ချီဖြင့် လှမ်းယူသောက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဟုတ်ပေသည်၊ အကြည်ရောင် ဖြစ်သွားသည့် ရေသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်မဟုတ်တော့ဘဲ စိတ်ဝိဥာဉ်ရေ သက်သက်သာ ဖြစ်တော့သည်။
လက်ရှိအဖြစ်အပျက်ကို မယုံကြည်နိုင်သေးသဖြင့် ချူချန်ဖုန်းသည် ကန်ထဲမှ သူကိုယ်တိုင် ရေတစ်ခွက်သွားခပ်ကြည့်သည်။ သို့သော်လည်း ပထမလူကဲ့သို့ပင်၊ သူခပ်လိုက်သည့်အခါ ရွှေရောင်သန်းနေသောရေသည် တဖြည်းဖြည်း အကြည်ရောင်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
“သခင်လေးချူ၊ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ကန်ထဲကနေ ယူသွားလို့ မရတနာများ ဖြစ်နေမလား” တစ်ယောက်ယောက်က ပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်လောက်တယ်။ မဟုတ်ရင်၊ ကန်ထဲမှာရှိနေတုန်းက အကောင်း၊ ငါတို့ ခပ်လိုက်မှ စိတ်ဝိဥာဉ်ရေ ဖြစ်သွားတာမျိုး ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ”
“ငါလည်း မသေချာဘူး။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် နတ်ရေစင်သုံးမျိုးထဲက တစ်မျိုးဆိုတာပဲသိတာ။ ဘယ်လိုခပ်ယူရမလဲ ဆိုတဲ့နည်းလမ်းကိုတော့ ငါလည်း မသိဘူး”
“ငါလည်းမသိဘူး”
နတ်ရေစင်သုံးမျိုးလား ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ ထိုနတ်ရေစင်သုံးမျိုး ဘာလဲဆိုသည်ကို ရန်ကိုင်မသိချေ။ သို့သော် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် နတ်ရေစင်သုံးမျိုးထဲ တစ်မျိုးအပါအဝင် ဖြစ်မှန်းကိုမူ သိသွဦးလေပြီ။
ချူချန်ဖုန်းသည်လည်း အလွန်တရာကိုမှ စိတ်ညစ်သွားခဲ့သည်။ ယခင်ကကဲ့သို့ တည်ငြိမ်သည့် အမူအရာမျိုး လုပ်ပြမနိုင်တော့ သုန်သုန်မှုန်မှုန်ဖြင့် လူအုပ်ကြီးဘက်သို့ လှည့်၍ အော်ပြောလိုက်သည် “ယူသွားလို့မရမှတော့ ဒါကို ဘယ်လိုခပ်ရတော့မှာလဲဟ”
လူအုပ်ကြီးတစ်ခုလုံး မှင်သက်နေခဲ့ကြလေသည်။ ချူချန်ဖုန်းသည် ဝေစုခွဲပေးရမည့် တာဝန်ကို ဦးစီးဦးဆောင် လုပ်နေသည့်လူ ဖြစ်သည်။ ယခု ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ယူသွား၍ မရမှဖြင့် သူတို့ လုပ်ထားသည့် သဘောတူညီချက်သည် ဟာသသက်သက်သာ ဖြစ်သွားလေပြီ။ ချူချုန်ဖုန်း ရှက်ရှက်နှင့် ဒေါသထွက်နေလေပြီ။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး ကန်ထဲဝင်သွားရုံမှတစ်ပါး ရွေးချယ်စရာမရှိတော့ ဟူသော စကားကို မည်သူမှ ထုတ်မပြောရဲခဲ့ကြ။
ချူချုန်ဖုန်းသည်လည်း ထိုအချက်ကို နားလည်ပေသည်။ ထုတ်မပြောလိုခြင်းသာ။ မပြောလိုခြင်းမှာ နောက်ထပ်အစီအစဉ်သစ်တစ်ခုကို စဉ်းစားနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
အခြားသူများ မပြောရဲသော်လည်း မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးက မပြောရဲသည် မဟုတ်။ တစ်ချိန်လုံးနီးပါး ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေခဲ့သော မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးက အရင်ဆုံးစ၍ ပြောလိုက်သည် “လွယ်လွယ်လေး။ ယူသွားမရမှတော့ ကန်ထဲဆင်ပြီး စုပ်ယူလိုက်ရုံပေါ့။ ဘာခက်လို့”
ပြောပြီးသည်နှင့် မည်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘဲ ကန်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းသွားလေသည်။
ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေး၍မရ၊ သာမန်မျက်စိဖြင့်လည်း ထိုဖောက်၍ မမြင်နိုင်သော ရေကန်သည် သိပ်နက်ဟန်မရ။ အကြောင်းမှာ မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးသည် ကန်ထဲဆင်းသွားပြီး တင်ပလင်ခွေ ထိုင်ချလိုက်သည့်တိုင် သူ့ရင်ဘတ် ပေါ်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
သူ့လုပ်ရပ်ကြောင့် အကုန်လုံး ကြောင်သွားခဲ့ပြီး ချူချန်ဖုန်းဆီ လှမ်းကြည့်သည်။ ချူချုန်ဖုန်းမှာမူ ပို၍ ဒေါသထွက်နေခဲ့လေသည်။ သို့သော်လည်း သူမျှ ဒေါသ ထွက်နေစေကာမူ ထိုမျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို သွားအပြစ်မတင်ရဲချေ။
ချူချန်ဖုန်း၏မျက်နှာ ဒယ်အိုးဖင်နှယ် မည်းမှောင်နေခဲ့လေပြီ။ ရေကန်အား ဝေစုခွဲစဉ်က ထိုလူကို လေးပုံတစ်ပုံပေးခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင်မူ ထိုလူသည် သူ့အား နည်းနည်းမျှပင် မျက်နှသာမပေးချေ။ သူ့စိတ်ကြိုက်သာ လုပ်သွားခဲ့သဖြင့် ချူချန်ဖုန်း အလွန်ကိုမှ ဒေါသထွက်နေခဲ့ရလေသည်။
ဖန်ထျန်းဇုံသည်ပင်လျှင် သူ့အား ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ရဲချေ။
ချူချုန်ဖုန်းသည် ထိုလူအား ဒေါသတကြီး ကြည့်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း တစ်ဖက်လူသည် သူ့အား အရေးပင်မလုပ်။ မျက်လုံးပိတ်၍သာ သူ့ဘာသာ ထိုင်နေခဲ့သည်။ တစ်ယောက်ယောက်မှ နတ်ရေစင်အား စတင်စုပ်ယူနေသည်ကို မြင်သော် အကုန်လုံး စတင်စိုးရိမ်ပူပန်မိလာကြသည်။ ထို့ကြောင့် ချူချန်ဖုန်း ပြန်ပြောတော့မည်ကိုပင် မစောင့်နိုင်တော့ကြ။ ချူချန်ဖုန်းသည် ထိုလူကြီး၏ လုပ်ရပ်နှင့် ပက်သက်၍ ဒေါသသာ ထွက်နေခြင်းဖြစ်ပြီး ဘာမှမပြောရဲချေ။
ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး ကန်ထဲသို့ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ခုန်ဆင်းသွားကြတော့လေသည်။
တစ်ယောက် ဦးဆောင်လိုက်သည်နှင့် အခြားသူများလည်း ထိုလူအတိုင်း လိုက်လုပ်ကြတော့သည်။ ကြောက်နေသည့်လူအားလုံး နောက်တွင် ကျန်ခဲ့ပေလိမ့်မည်။ မူလက အစီအစဉ်တကျ ဖြစ်နေခဲ့သော လူအုပ်ကြီးသည် ရုတ်ချည်း ပရမ်းပတာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ ကျင့်ကြံသူအချို့မှလွဲ၍ ကျန်လူအားလုံး ကန်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းသွားခဲ့ကြလေပြီ။
ကန်သည် လူပေါင်းများစွာ ဝင်ဆံ့လောက်သည်အထိ ကျယ်သည်။ ကန်ထဲတွင် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်များစွာ ရှိသော်လည်း ထိုနတ်ရေစင် မည်မျှ အာနိသင် ကောင်းသလဲ ဆိုသည်ကိုမှ မည်သူမှမသိကြ။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံးသည် နေရာကောင်းကောင်းကိုရအောင် ရွေးထိုင်ကြတော့လေသည်။
အကောင်းဆုံးနေရာသည် ကန်အလယ်ဖြစ်သည်။
အရင်ဆုံး ခုန်ဆင်းသွားသည့် လူများသည် ကန်အလွယ်ဆီသို့ ချက်ချင်း ပြေးသွားကြလေသည်။
သို့သော်လည်း မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးက မျက်လုံးဖွင့်လာပြီး သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်းလျက် အနားရောက်လာသည့် လူအားလုံးကို လွင့်ထွက်သွားအောင် ထိုးချလိုက်သည်။ အထိုးခံလိုက်ရသည့်အလား သွေးအန်လွင့်ထွက်ကုန်ကြလေသည်။ လေပေါ်မှ မြေပေါ်သို့အကျ၊ မြေပြင်နှင့် မိတ်ဆက်လိုက်ရပြီးနောက် အကုန်လုံး ထိုလူကြီးကို ကြောက်လန့်တကြား ကြည့်လိုက်ကြသည်။
ထိုလူသည် သူတို့ သွားမရှုပ်သင့်သည့်လူမှန်း သိထားကြသည်။ သို့သော် ထိုမျှ အားကောင်းနေလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့။
ခြောက်ယောက်တစ်ယောက် ဆိုသည့်တိုင် လက်သီးနှစ်ချက်တည်းဖြင့် သူတို့ ခြောက်ယောက်စလုံး လွင့်ထွက်သွားခဲ့ရသည်။ အလစ်အငိုက် တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည့်တိုင်၊ တစ်ဖက်လူသည်လည်း သူတို့အပေါ် ညှာတာထားသေးသည်။ မဟုတ်လျှင် သူတို့ခြောက်ယောက်စလုံး မသေရုံတစ်မယ် ဖြစ်သွားရပေလိမ့်မည်။
“ငါနဲ့ငါးမီတာပတ်လည်ကို ကပ်လာတဲ့လူတိုင်း အသတ်ခံရမယ်မှတ်” ပြောပြီးသည့်နောက် ပြန်၍ မျက်လုံးပိတ်သွားခဲ့သည်။
အပိုင်း(၁၁၉၃)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးသည် သူပတ်ပတ်လည် ငါးမီတာဝန်းကျင်ကို အပိုင်လိုချင်နေသည်။ သူ့အပြုအမူမှာ အလွန်ကိုမှ မောက်မာလွန်းသည်ဟု ဆိုရမည်။ သို့သော် သူ့လုပ်ရပ်သည် သူ့ကဲ့သို့ လူတစ်ယောက်အတွက် ပုံမှန်သာဖြစ်သည်။ ချူချန်ဖုန်းသည်ပင်လျှင် တစ်ဖက်လူ၏ ခွန်အားကို မြင်ပြီးသည့်နောက် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်လည်း အနည်းငယ် တုန်ရီသွားခဲ့သည်။ ကြောက်လန့်သွားသောကြောင့် မဟုတ်၊ ရှင်းပြမရသော စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ဖြစ်သည်။
အရိပ်ကြယ်၏ လူငယ်ပါရမီရှင်များစွာကို သူမြင်တွေ့ခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သူပင် ဖြစ်ပါစေ အကုန်လုံးသည် ထိုမျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကဲ့သို့ သူ့ဆီမှ တိုက်ခိုက်လိုစိတ် ထွက်ပေါ်လာအောင် မလုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ချေ။ ထိုလူနှင့် ယှဉ်ပြိုင်တိုက်ခိုက်မည်ဆိုပါက နိုင်၊မနိုင်ကို ရန်ကိုင် သေချာမသိ။ စမ်းကြည့်မှသာ သိပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း လက်ရှိအချိန်သည် ထိုလူနှင့် တိုက်ခိုက်ရမည့်အချိန်မဟုတ်၊ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို သန့်စင်ဖို့သည်သာ အဓိကဖြစ်သည်။
သူသည် အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် နေနေသည်ဖြစ်လေရာ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်တွင် ထိုလူနှင့် ယှဉ်ပြိုင်ရန် အခွင့်အရေးရလာပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် လောနေစရာမလို။ ဤနေရာသို့ ဝင်ဝင်ချင်း မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားမိခဲ့သည်ကိုလည်း ကျေးဇူးတင်မိသွားသည်။
ဝင်လာလာစဉ်က အကုန်လုံးကို မောင်ထုတ်ပြီး ဤဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို တစ်ဦးတည်း မောင်ပိုင်စီးရန် တွေးတောမိခဲ့သေးသည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ခဲ့။ လုပ်သာလုပ်ခဲ့လျှင် ထိုမျက်နှာမာမာထန်ထန် လူကြီးနှင့် ရင်ဆိုင်ခြင်းနှင့်ပင် တိုက်ပတ်နေပေလိမ့်မည်။ အခြားသူများကို အာရုံစိုက်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်။ သူ့အစစ်အမှန်ခွန်အားကိုလည်း ထုတ်ဖော်မိသွားမည် ဖြစ်သလို ချူချန်ဖုန်းတို့က သူ့အမှားကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သူ့အား တိုက်ခိုက်လာနိုင်ပေသည်။
ဤလောကကြီးသည် တကယ့်ကို ကျယ်ပြောလှသည်။ ပါရမီရှင်များစွာတို့သည် နေရာပေါင်းစုံတွင် ရှိနေကြသည်။ ထိုမျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးသည် ရန်ကိုင် မြင်တွေ့ခဲ့ဖူးသည့် အားအကောင်းဆုံးသော သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်ဖြစ်သည်။ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်း၏ ရွှယ့်ယွယ်ပင်လျှင် သူ့လောက် မသန်မာချေ။ ထို့ကြောင့် သူနှင့်အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူများကို အထင်သေး၍ မဖြစ်တော့ကြောင်း ရန်ကိုင် သူ့ကိုယ်သူ သတိပေးလိုက်ရသည်။
ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူထဲတွင်၊ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ လူများမှအပ ကျန်လူ အားလုံးသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကန်ထဲ ကိုယ်စီနေရာရှာ ထိုင်နေကြလေပြီ။ အချို့ဆိုလျှင် ပြုံးစိစိများပင် ဖြစ်နေကြသည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်မှ ပေးစွမ်းသော အာနိသင်သည် သူတို့ အတွက် အလွန်ကိုမှ အကျိုးရှိသည့်အလား။
“ဝင်ကြမယ်” ချူချန်ဖုန်းလည်း အချိန်မဖြုန်းတော့ဘဲ ကန်ထဲဝင်ရန် သူ့လူများကို ပြောလိုက်သည်။
ချူချန်ဖုန်း အမိန့်ပေးလာမည်ကို စောင့်နေသော ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ တပည့်များသည် သူ့စကားကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းပဲ ကန်ထဲသို့ ပြေးဆင်းလေသည်။
ချူချန်ဖုန်းမျက်နှာ ဆေးခါးကြီး စားထားရသည့်နှယ် ရှုံ့မဲ့နေခဲ့သည်။ ဒေါသကိုလည်း မနည်းထိန်းနေခဲ့ရသည်။ သို့သော် သူ့တွင် ယခုထက် သတ္တိနှစ်ဆရှိလျှင်ပင် မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို သွားရန်စမရဲချေ။ တစ်ဖက်လူ၏ ခွန်အားသည် သူ့ထက် မြင့်သည် ဆိုသောအချက်ကို ထည့်မတွက်လျှင်ပင်၊ ထိုလူနောက်၌ ရှိနေသော အင်အားစုသည် သူတို့ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးပင် ကြောက်ရွံ့ရသည့် အင်အားစုတစ်ခု ဖြစ်သည်။
ဒေါသက ထွက်နေသော်လည်း ဖောက်ထုတ်စရာာနေရာမရှိလေသဖြင့် ချူချန်ဖုန်း အလွန်ကိုမှ မပျော်မရွှင် ဖြစ်နေရသည်။ ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် ရန်ကိုင် ထိုင်နေသည့် နေရာဆီ ပြေးသွားလိုက်ပြီး အေးစက်စက် လေသံဖြင့် အော်ပြောလိုက်သည် “ထွက်သွားစမ်း၊ ဒီနေရာ ငါယူမယ်”
ရန်ကိုင်နေရာသည် အကောင်းကြီး မဟုတ်သလို အဆိုးကြီးလည်း မဟုတ်ချေ။ သင့်တင့်ရုံသာဖြစ်သည်။ သူသည် ကန်ထဲသို့ အခြားသူများနှင့်အတူ ဝင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ဤနေရာက ပိုကောင်းသည်၊ ထိုနေရာက ပိုကောင်းသည် လုပ်မနေဘဲ ရှာတွေ့နေရာကိုသာ ဝင်ထိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ချူချန်ဖုန်းမှ သူ့နေရာကို လာလုလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
ချူချန်ဖုန်း သူ့ဒေါသကို သူ့အပေါ် လာဖောက်ထုတ်နေမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သည်။ အကြောင်းမှာ ကန်ထဲတွင် သူထိုင်နေသည့် နေရာထက် ပိုကောင်းသည့် နေရာအချို့ ရှိနေသေးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ချူချန်ဖုန်းသည် သူ့အား ပြဿနာသက်သက် လာရှာနေခြင်း ဖြစ်သည်။
အကြောင်းမှာ ရှိနေသည့်လူအားလုံးထဲတွင် ရန်ကိုင်သည် အားအနည်းဆုံး ဖြစ်သလို တစ်ယောက်တည်းလည်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ကို ပြဿနာလာရှာခြင်းဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်ကို မတိုက်ခိုက်ရသည့် အကြောင်းအရင်းမှာ မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို နှောင့်ယှတ်မိမည် စိုးသည့်အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင်မျက်လုံးထဲ အေးစက်စက် အလင်းတစ်ချက် လက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ခဏမျှ စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် မတ်တပ်ရပ်ရာ အခြားတစ်နေရာဆီ ပြောင်းသွားလိုက်လေသည်။
ချူချန်ဖုန်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ သူခြောက်ရုံဖြင့် ထွက်သွားသော ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူနှင့် ပက်သက်၍လည်း အတော်လေး ကျေနပ်နေမိသည်။ ရန်ကိုင်အပေါ် သူ့ဒေါသကို ဖောက်ထုတ်လိုက်နိုင်သဖြင့် ခက်ထန်နေသော သူ့အမူအရာမှာ အတော်လေး ပြေလျော့သွားခဲ့ရလေသည်။ တင်ပလင်ခွေထိုင်၍ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်၏ အာနိသင်ကို စတင် စုပ်ယူပြီးနောက် မြူမှိုင်းဝေနေသော သူ့အမူအရာ တဖြည်းဖြည်း ရွှင်းပြလာခဲ့သည်။ သူ့မျက်နှာထက်ရှိ မကျေနပ်ချက်တို့သည်လည်း နေလာနှင်းပျောက်သလို ပျောက်ကွယ်ကုန်ကြလေသည်။
“မောင်လေး၊ နင့်ကံက တကယ်ကောင်းတာပဲနော်” ရန်ကိုင်အား ဤနေရာတွင် အချိန်မဖြုန်းဘဲ အခြားတစ်နေရာဆီသို့ ထွက်သွားရန် အကြံပေးခဲ့သော အမျိုးသမီးက ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် ထိုင်လိုက်သည့် နေရာသည် သူမထိုင်နေသည့် နေရာနှင့်အနီးတွင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ချူချန်ဖုန်းက ရန်ကိုင်အား မောင်းထုတ်လိုက်သည်ကို မြင်သော် သူမက နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်လေသည် “နင်ခေါင်းမာမာနဲ့ ကပ်နေလိုက်တာ မှန်သွားတယ်။ နင့်ရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ အကျိုးအမြတ်တွေနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် အခြားဟာတွေက ဘာမှ အရေးမကြီးတော့ဘူး။ အစ်မ ဒီမှာထိုင်နေတာ ခဏပဲရှိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ့စိတ်စွမ်းအားက အတော်လေးကို မြင့်တက်လာသလို ခံစားနေရပြီ။ နင်လည်း ဒီကန်ထဲက အာနိသင်တွေကို မြန်မြန် စုပ်ယူသင့်တယ်”
“အင်း” ရန်ကိုင်လည်း ဘာအပိုစကားမှ ပြောမနေတော့ဘဲ ခေါင်းသာ ညိတ်ပြလိုက်ပြီး ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်၏ အာနိသင်ကို စတင် စုပ်ယူတော့လေသည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်တွင် ထိုကဲ့သို့ အံ့ဩဖွယ်ရာ အာနိသင်များ ရှိနေရခြင်းမှာ ထိုအရာသည် ဝန်ခိုးရှင်အဆင့် တစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်မှ ဖြစ်တည်လာသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ဤဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် ဘာကြောင့် ရွှေရောင်ဖြစ်နေရသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မသိသော်လည်း နည်းနည်းလောက် စုပ်ယူပြီးနောက် ဤရေသည် အမှန်တကယ်ကို ဝိဥာဉ်သန့် နတ်ရေစင်ဖြစ်မှန်း အတည်ပြုလိုက်နိုင်သည်။
ထို့ကြောင့် မည်သည့်အချိန်မှ ထပ်ဖြုန်းမနေတော့ဘဲ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို အလျင်အမြန် စုပ်ယူတော့လေသည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို စုပ်ယူမည်ဆိုလျှင် မိမိ၏ စိတ်စွမ်းအင်ကို သန့်စင်၊ တိုးတက်လာစေနိုင်ရုံမက ကံကောင်းလျှင် သေဆုံးသွားသော တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ၏ ဥာဏ်အလင်းအချို့ကိုပါ နားလည်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တစ်ယောက် နားလည်ထားသော ဥာဏ်အလင်းသည် မည်ကဲ့သို့ နိမ့်ကျမည်နည်း။ သူနားလည်ထားသည့် နတ်ဘုရားစွမ်းရည် နည်းနည်းလောက်ကိုသာ နားလည်နိုင်လျှင်ပင် တစ်ဘဝလုံး ပျော်လို့ရသွားလေပြီ။
ယနေ့အချိန်တွင် ရန်ကိုင်တွေ့ခဲ့ဖူးသည့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူဆို၍ ကွေ့ဇူသာရှိသည်။ ကွေ့ဇူ၏ စွမ်းအားကို ရန်ကိုင် ကိုယ်တွေ့ မြင်ခဲ့ဖူးသည်။ အခြား တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများသည်လည်း သူ့အောက် နိမ့်ကျလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် သူ့ကိုယ်ပေါ်ရှိ မွှေးညင်းပေါက်များမှတစ်ဆင့် ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ စီးဝင်ပြီး အသိစိတ်ပင်လယ်ဆီသို့ စီးဆင်းသွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် စိတ်နှစ်ခွန်အလုပ်လုပ်နေခဲ့သည်။ သူ့ကိုယ်ထဲသို့ စီးဆင်းသွားသော ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို သေသေချာချာ လေ့လာနေချိန်တွင် အခြားသူများ၏ အလစ်အငိုက် တိုက်ခိုက်လာမှုကို ကာကွယ်နိုင်ရန်အတွက် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း သတိထားနေခဲ့သည်။
ရွှေရောင်အမျှင်တန်းလေးများနှင့် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲရှိ မီးတောက်များ ပေါင်းစပ်သွားသည်ကို ရန်ကိုင် မြင်တွေ့နေရသည်။ ရွှေရောင်အမျှင်တန်းလေးများမှာ သိပ်မများသော်လည်း အရောင်မှာထင်းတောက်နေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုရွှေရောင်အမျှင်တန်လေးများသည် မီးပင်လယ်ထဲ ကူးခတ်နေသော ရွှေငါးလေးများနှင့်ပင် တူနေသေးသည်။
ရွှေရောင်အမျှင်တန်းတစ်ဝက်သည် ပင်လယ်ရေနှင့် ပေါင်းစပ်သွားပြီး သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် ခွန်အားကို တိုးမြှင့်ပေးရင် စိတ်စွမ်းအင်ကိုလည်း သန့်စင်ပေးနေခဲ့သည်။ ထိုတိုးတက်မှုသည် မှတ်သားလောက်စရာမရှိသော်လည်း အစဉ်မပြတ်သော တိုးတက်မှုများကို မြင်နေရသည်မှာ အမှန်တကယ်ကို အံ့ဩစရာကောင်းလှပေသည်။
အနှစ်ချုပ်အားဖြင့် ကျင့်ကြံခြင်းသည် အဓိကအချက်လေးချက်ပေါ်တွင် အခြေခံသည်။
ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အား မြှင့်တင်ခြင်း၊ သူတော်စင်ချီ စုဆောင်းခြင်း၊ စိတ်စွမ်းအင် မြှင့်တင်ခြင်းနှင့် ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် ထိုးထွင်းသိမြင်ခြင်းတို့ ဖြစ်သည်။
ထိုလေးချက်အနက် အရိုးရှင်းဆုံးသည် သူတော်စင်ချီ စုဆောင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတော်စင်ချီ စုဆောင်းခြင်းကို ဆေးလုံးများ၊ သူတော်စင်သလင်းကျောက်များ စသော အရင်းအမြစ်များသုံး၍ လုပ်ဆောင်နိုင်သည်။ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ကျင့်ကြံသည့်အခါ ထိုအရာများကို အမြဲတမ်း အသုံးပြုကြသည်။
အခက်ခဲဆုံးဟု ဆိုရမည့်အချက်သည် ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုကို နားလည်သဘောပေါက်ရန် ကြိုးစားခြင်းပင်။
ကျင့်ကြံသူများစွာတို့သည် ကျန်အချက်သုံးချက်တွင် လိုအပ်ချက်များကို ပြည့်မှီအောင် လုပ်နိုင်သော်ငြား ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် လုံလောက်အောင် နားလည်ထားခြင်း မရှိသည့်အတွက်ကြောင့် နောက်တစ်ဆင့်သို့ မတက်နိုင် ဖြစ်ရသည်။ ဥပမာပြရသော် အရိပ်ကြယ်ပေါ်ရှိ တန်ခိုးရှင်အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများပင်… ထိုကျင့်ကြံသူများသည် ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအို၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်သော ရှီအား အပြည့်အဝ နားလည်နိုင်ခြင်း မရှိသည့်အတွက် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်သို့ မချိုးဖျက်နိုင် ဖြစ်ရသည်။
ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အားကို ကျင့်ကြံစတွင် အဆင့်မြှင့်တင်ရန် လွယ်ကူသော်ငြား နောက်ပိုင်းသို့ ရောက်လာသည်နှင့် တဖြည်းဖြည်း ပိုပို၍ ခက်ခဲလာရကာ ပြီးပြည့်စုံသည့် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် အခြေအနေသို့ ရောက်ရန်မှာ မဖြစ်နိုင်လုနီးပါး ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်၏ အားကောင်းလှသော ခန္ဓာကိုယ်သည် မရေမတွက်နိုင်သော အခွင့်အလမ်းများကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့တိုင် သူ့ခန္ဓာကိုယ် အထွဋ်အထိပ်အခြေအနေသို့ မရောက်သေးချေ။ ထို့ကြောင့်သာ အားကောင်းသော တိုက်ခိုက်မှုများနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ဒဏ်ရာရခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူများထက်သာမက တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများထက်ပင် အဆပေါင်းများစွာ ပိုမို အားကောင်းလေသည်။ ထို့အပြင် ရွှေရောင်သွေးစက်ထဲတွင် ပါဝင်သော ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ပြန်လည်ကုသနိုင်စွမ်းကြောင့် သူဒဏ်ရာတစ်ခုခု ရသွားလျှင်ပင် အချိန်တိုအတွင်း အလျင်အမြန် ပြန်ကောင်းနိုင်သည်။
ဝိဥာဉ်အား ကျင့်ကြံခြင်း၊ တစ်နည်းအားဖြင့် စိတ်စွမ်းအင်ကို မြှင့်တင်ခြင်းသည် သူတော်စင်ချီကို စုဆောင်းခြင်းထက် လုံးဝဥဿုံ အဆပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် ပိုမို ခက်ခဲပေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အားကို မြှင့်တင်ခြင်းထက်ပင် ပိုခက်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအား နားလည်သဘောပေါက်ခြင်းလောက်သာ မခက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျင့်ကြံသူများသည် အဆင့်တစ်ခုမှ နောက်တစ်ဆင့်သို့ ချိုးဖျက်ဝင်ရောက်ပြီးနောက် တစ်ခဏတာ တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ်ဝင်လေ့ရှိသည်။ ထိုသို့လုပ်ရခြင်းမှာ သူတို့၏ ဝိဥာဉ်နှင့် စိတ်စွမ်းအင်ကို မြှင့်တင်ရန်အတွက် ဖြစ်သည်။ ဆေးလုံးများသုံး၍ စိတ်စွမ်းအင်ကို မြှင့်တင်ရန် ကြိုးစားခြင်းသည် သိပ်အကျိုးသက်ရောက်မှုမရှိ။ စိတ်စွမ်းအင်ကို မြှင့်တင်ပေးနိုင်သည့် ကျင့်စဉ်များမှာလည်း အလွန်တရာကိုမှ ရှားပါးအဖိုးတန်လွန်းလှသည်။
ထိုသဘောတရားသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးနှင့် ကြယ်စီရင်စု နှစ်ခုစလုံးတွင် အတူတူပင် ဖြစ်သည်။
ဝိဥာဉ်ခွန်အားကို တိုးမြှင့်ရန်အတွက် ကျင့်ကြံသူ ရှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း အသုံးပြုသည့် နည်းလမ်းသည် ဝိဥာဉ်ပညာရပ်များကို အသုံးပြုသည့် နည်းလမ်းဖြစ်သည်။ ဝိဥာဉ် ပညာရပ်များကို အဆက်မပြတ် အသုံးပြုခြင်းဖြင့် စိတ်စွမ်းအင်ကို အလျင်အမြန် ကုန်ဆုံးစေနို်သည်။ ထို့နောက် ကုန်ဆုံးသွားသော စိတ်စွမ်းအင်ကို ပြန်လည် ဖြည့်တင်းသည်။ ထိုသို့ အဖန်တလဲလဲ လုပ်ခြင်းဖြင့် သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင်သည် တဖြည်းဖြည်း အားကောင်းလာသည်။
ထိုနည်းလမ်းသည် သောက်သုံးမကျသည့် နည်းလမ်းဖြစ်သော်လည်း လက်တွေ့အကျဆုံးနှင့် အလွယ်ကူဆုံး နည်းလမ်းဖြစ်ပေသည်။
ရန်ကိုင်တွင် ဝိဥာည်ကြာပန်း ရှိနေသည့်အတွက် ထိုကဲ့သို့သော နည်းလမ်းမျိုးကို အသုံးပြုနေစရာ မလိုတော့ချေ။
ထိုရတနာကြောင့် တံခါးပိတ်ကျင့်စဉ်ဝင်ပြီး အချိန်ဖြုန်းစရာ မလိုတော့သလို သူ့စိတ်စွမ်းအင်ဟာဆိုလျှင်လည်း အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူများထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုမို အားကောင်းနေခဲ့ရသည်။ ရန်ကိုင်၏ လက်ရှိဝိဥာည်နှင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်နှင့်ပင် ယှဉ်နိုင်နေလေပြီ။
အကြောင်းအရင်းကို ပြောပါဆိုလျှင် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကိုသာ လက်ညိုးထိုးရမည်။
အဖိုးအတန်ဆုံး ဝိဥာဉ်ကို အားဖြည့်ပေးနိုင်သည့် ရတနာကို ရန်ကိုင်မှ သူအလွန် အားနည်းနေသည့် အချိန်က ရရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ယခု ထိုရတနာ သူနှင့် အတူရှိနေသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်နှစ်စု ကျော်လွန်သွားခဲ့လေပြီ။ သူ့ဝိဥာဉ်နှင့် ဝိဥာည်ကြာပန်းသည် လုံးဝကို လိုက်ဖက်ညီနေလေပြီ။ သူ့ဝိဥာဉ် အားကောင်းလာလျှင် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသည်လည်း အားကောင်းလာပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း ယခုလက်ရှိတွင် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် အနည်းငယ်လေးကို သန့်စင်ရုံဖြင့် ထိုမျှသော အကျိုးအမြတ်ကို ရခဲ့ရသည်။ ရက်အနည်းငယ်လောက် ကျင့်ကြံမှရမည့် စိတ်စွမ်းအားကို တစ်ခဏအတွင်း ရရှိနိုင်ခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ရွှေရောင်အမျှင်တန်းအားလုံး ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်နှင့် ပေါင်းစပ်သွားခြင်းမဟုတ်ချေ။ အချို့သည် ရှင်းပြမရသော ဆွဲငင်အားတစ်ခုကြောင့် ခြောက်ရောင်ခြယ် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်သည် ရန်ကိုင်အတွက် အထူးအဆန်း မဟုတ်တော့ချေ။
ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကိုယ်တိုင်က ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်မှ စိတ်စွမ်းအင်ကို တိုးတက်စေသည့် ဆေးလုံးတစ်လုံးလုံးကို သောက်လိုက်သည့်အချိန်တိုင်း ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသည် အာနိသင်အများစုကို စုပ်ယူပစ်သည်။ ရေတိုအားဖြင့် ကြည့်မဆိုပါက ရန်ကိုင်အတွက် အကျိုးယုတ်သည်ဟု ထင်ရသော်လည်း ဝိဥာဉ်ကြာပန်း ပို၍ အားကောင်းလာလေ၊ သူ့ဝိဥာဉ်လည်း ပို၍ အားကောင်းလာမည် ဖြစ်လေသဖြင့် ရေရှည်အတွက်မူ ကြီးကြီးမားမား အကျိုးအမြတ် ရနိုင်သော ရင်းနှီးမှုတစ်ခုဟု ဆို၍ရသည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် လူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ကို သန့်စင်ပေးနိုင်သလို ဝိဥာဉ်ကြာပန်းအတွက်လည်း အားဆေးတစ်ခွက်ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားရသည့် အချက်သည်ကား ဝိဥာဉ်ကြာပန်းမှ ထိုရွှေရောင်အမျှင်တန်းအနည်းငယ်ကို စုပ်ယူပြီးနောက် သူကိုယ်တိုင် ထပ်မံစုပ်ယူရန် ကြံလာသည့် အချက်ပင်။ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းဆီမှ အားကောင်းသော ဆွဲအားတစ်ရပ် ထွက်ပေါ်လာပြီး ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကန်ထဲမှ ရွှေရောင်စွမ်းအင်များကို ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲသို့ ရန်ကိုင် စုပ်ယူနေသည့် အမြန်နှုန်းထက် ဆယ်ဆမက ပိုမိုမြန်ဆန်သော အမြန်နှုန်းဖြင့် စုပ်ယူတော့လေသည်။
အပိုင်း(၁၁၉၄)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ ဆွဲယူခြင်းခံနေရသည့် ရွှေရောင်အမျှင်တန်းလေးများသည် ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ တရဟောဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ထိုထဲမှ တစ်ရာခိုင်နှုန်း လောက်ကိုသာ ရန်ကိုင် စုပ်ယူခဲ့ရပြီး ကျန်(၉၉)ရာခိုင်နှုန်းကို ဝိဥာဉ်ကြာပန်းမှ စုပ်ယူသွားခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ အရောင်မှာလည်း ပိုပို၍ တောက်ပလာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ စုပ်ယူနှုန်းကို အလျင်အမြန် ထိန်းချုပ်လိုက်လေသည်။ သူတစ်ယောက်တည်းသာ ဖြစ်နေခဲ့လျှင် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ စုပ်ယူနှုန်းကို ထိန်းချုပ်မည်မဟုတ်ဘဲ လွှတ်ထားပေးလိုက်ပေမည်။
သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင်၊ ဤနေရာ၌ ကျင့်ကြံသူအယောက်သုံးဆယ်မက ရှိနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သာ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကို ထိုကဲ့သို့ ဆက်လက်စုပ်ယူခွင့် ပေးထားလိုက်ပါက အာလုံး၏ အာရုံစိုက်စရာဖြစ်လာရပြီး ကျိန်းသေ ဤနေရာမှာ ထုတ်ပယ်ခံရပေလိမ့်မည်။ သူသာ ထိုမျှ အရူးအမူစုပ်ယူနေပါက အခြားသူများအတွက် ကျန်ပါဦးမည်လား။
ရန်ကိုင်မှ အလျင်အမြန် လှုပ်ရှားလိုက်သော်လည်း အနားတွင် ရှိနေသော အမျိုးသမီးကို နှောင့်ယှတ်မိသွားသေးသည်။
မိန်းမငယ်လေးလည်း မျက်လုံးဖွင့်လာပြီး ရန်ကိုင်အား မယုံသင်္ကာအကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ အစောနလေးတင်က ရန်ကိုင်ဆီမှ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် ဆွဲအားတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်ကို သူမ သတိပြုမိခဲ့သည်။ ထိုဆွဲအားသည် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့် လူငယ်လေးဆီမှ လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ သို့သော်လည်း သေချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့် အခိုက် မည်သည့်ထူးခြားမှုကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။
ခေါင်းခါလျက် သူမဘာသာသူမ အတွေးလွန်နေခြင်း ဖြစ်သည်ဟူ၍သာ မှတ်ယူလျက် မျက်လုံးပိတ်ပိတ်ကာ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ပြန်လည် စုပ်ယူနေတော့လေသည်။
ရန်ကိုင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။ ဝိဥာဉ်ကြာန်းသည် ကန်ထဲရှိ ဝိဥာဉ်သန့် နတ်ရေစင်ကို ထိုမျှ လိုချင်တပ်မက်နေလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ အစောကြီးကတည်းက သိထားခဲ့လျှင် ပို၍ ချောင်ကျသည့်နေရာကို သွားခဲ့လိုက်ပေသည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် အခြားသူများ သူ့အား သတိပြုမိနိုင်ချေ လျော့နည်းသွားပေလိမ့်မည်။
ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရန် ဖြစ်နိုင်သော်လည်း အခြားသူများ သူ့အပေါ် သံသယဝင်မလာစေရန် ရန်ကိုင် သေချာ သတိထားနေခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် သူ့နားတွင် ထိုင်နေသော မိန်းမလှလေးပင်။
ခဏလောက်ကြာပြီးနောက် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ စုပ်ယူနှုန်းကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိသို့ ရောက်သည်အထိ ရန်ကိုင် တဖြည်းဖြည်းချင်း မြှင့်တင်လိုက်သည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို ယခင်ထက် ဆယ်ဆပိုများသော ရွှေရောင်စွမ်းအင်များ ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ တစ်ဟုန်ထိုးဝင်ရောက်လာခဲ့ပြီး အကုန်လုံးကို ဝိဥာဉ်ကြာပန်းမှ စုပ်ယူသွားကာ အနည်းငယ်သည်သာ ရန်ကိုင်အတွက် ကျန်ခဲ့လေသည်။
သူ့အမြန်နှုန်းသည် အခြားသူများ သတိမပြုမိလောက်မည့် အမြန်နှုန်းဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် အခြားသူများထက် ပို၍ အကျိုးအမြတ်များနေခဲ့၇သည်။ သို့သော်လည်း ထိုမျှဖြင့် သိပ်မကျေနပ်နိုင်သေးဘဲ အနည်းငယ် စိုးရိမ်မိနေသေးသည်။
ဤနေရာတွင် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင် အများကြီးရှိပေသည်။ အခြားသူအားလုံးသည် ထိုနတ်ရေစင်များကို သူတို့ စုပ်ယူနိုင်သလောက် သည်းကြီးမည်းကြီး စုပ်ယူနေကြသည်။ ထို့ကြောင့် လက်ရှိအချိန်တွင် ဘာကိုမှထိန်ချန်မထားဘဲ ကန်ထဲရှိ နတ်ရေစင်များကို များနိုင်သမျှ များများစုပ်ယူနိုင်ဖို့ရာသည် အဓိကဖြစ်သည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အား စုပ်ယူရာတွင်သာ အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်ထားသော အခြားသူများနှင့်ယှဉ်လျှင် ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်သည် ပို၍ အားကောင်းသည့်အတွက်ကြောင့် စိတ်နှစ်ခွခွဲ၍ အလုပ်လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို စုပ်ယူနေစဉ်အတောအတွင်း ကန်ထဲရှိ အခြားသူများ၏ အခြေအနေကိုလည်း စောင့်ကြည့်နေသည်။ ထိုလူများ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အား စုပ်ယူရာတွင်သာ အပြည့်အဝ အာရုံနစ်မြောသွားရန် မျှော်လင့်နေမိသည်။ ထိုသို့သာဆိုလျှင် သူစုပ်ယူနေသည့် အရှိန်ကို ထပ်တိုးနိုင်ပေလိမ့်မည်။ သူသာ သတိထားနေသရွေ့ အခြားသူများ သတိပြုမိလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ထို့အပြင် မိန်းမလှလေးနှင့် ခပ်ခွာခွာနေရန်လည်း လိုအပ်ပေသည်။ သူမ၏ ခွန်အားသည် အရမ်းကြီး မြင့်မားခြင်းမရှိချေ။ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသည်။ ထို့သော် ထိုမိန်းကလေးသည် အရမ်းကိုမှ အာရုံခံစားလွယ်ပေသည်။
စဉ်းစားပြီးသည့်နောက် ချောင်ကျသည့် နေရာတစ်ခုဆီသို့ သွားလိုက်သည်။
သူ့အပြုအမူကြောင့် လူအချို့ နိုးလာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား မကျေမနပ်ဖြင့် ကြည့်ပြီးနောက် ဘယ်သူမှ ဘာမှထပ်မပြောကြတော့ဘဲ သူ့တိုဘာသာ မျက်လုံးပြန်ပိတ်၍သာ ကန်ထဲရှိ ဝိဥာဉ်သန့် နတ်ရေစင်ကို ပြန်လည် စုပ်ယူနေကြလေသည်။ ရန်ကိုင်၏ အပြစ်တင်ရန်အတွက် သူတို့တွင် အချိန် မရှိချေ။ အကုန်လုံးသည် အချိန်နှင့်လု၍ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို စုပ်ယူနေကြရသည်။
အခြားသူများသည် အတော်လေးလှမ်းသည့် ကန်ထောင့်သို့ ရောက်ပြီးနောက် ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
တင်ပလင်ခွေထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းအပေါ် ဖိနှိပ်ထားမှုကို လျော့ချန်ရန် ပြင်လိုက်စဉ်မှာဘဲ သူ့အောက်၌ တစ်ခုခု ရှိနေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
ကန်ထဲသို့ လက်နှိုက်၍ စမ်းကြည့်လိုက်ရာ နွေးတေးတေး အရာဝတ္ထုတစ်ခုကို စမ်းမိလိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုပစ္စည်း ဘာမှန်းမသိရသေးခင်မှာဘဲ ထူးဆန်းသော စွမ်းအားတစ်ရပ်သည် သူ့လက်ချောင်းမှတစ်ဆင့် ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ စီးဝင်လာပြီး ခေါင်းတည့်တည့်ဆီသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။
ထိုစွမ်းအား ဖြတ်သွားလိုက်တိုင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ် တုန်ရီသွားခဲ့ရပြီး အန္တရာယ် အငွေ့အသက်ကို ရလိုက်သည်။ လျစ်လျူမရှုရဲသည်နှင့် သူတော်စင်ချီကို အလျင်အမြန် စုစည်းပြီး ထိုထူးဆန်းသော စွမ်းအင်ကို ခုခံရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
သူ့သွေးကြောများထဲ နတ်ဆိုးမီးတောက်များ တောက်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဆိုသလို ထိုအအေးဓါတ် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် နာနာကျင်ကျင် အော်ဟစ်သံကဲ့သို့ အသံ တစ်သံကို ရန်ကိုင် ကြားလိုက်ရသည်။ နတ်ဆိုးမီးတောက်နှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ထိုထူးဆန်းသော စွမ်းအင်သည် ချက်ချင်း ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့ပြီး ကန်ထဲသို့ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင် အမူအရာ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
ချက်ချင်း မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး အခြားသူများကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အကုန်းလုံးသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အား စုပ်ယူရာတွင်သာ အာရုံစိုက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ယခု ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်ကို သူမှအပ မည်သူမှ သတိမပြုမိခဲ့ချေ။ ထိုမျှသာမကသေး၊ သူကိုင်ထားသော နွေးတေးတေး ကျောက်တုံးသည် ယခင်ကဲ့သို့ နွေးမနေတော့ဘဲ ရိုးရိုးသာမန် ကျောက်တုံး တစ်တုံးကဲ့သို့ ဖြစ်သွားလေသည်။
ထိုကျောက်တုံးသည် သာမန်ကျောက်တစ်တုံး လုံးဝမဖြစ်နိုင်ချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း ထိုကျောက်တုံးကို သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ ပစ်ထည့်လိုက်လေသည်။
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ပြီး ရွှေရောင်ရေများကို စိုက်ကြည့်ရင်း အစောပိုင်းက ထွက်ပေါ်လာသော အအေးဓါတ်ကို လိုက်ရှာလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဤကန်ကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် မစူးစမ်းနိုင်သည့်အတွက် ရန်ကိုင် ဘာကိုမှ ရှာမတွေ့နိုင်ခဲ့ပေ။
သို့သော်လည်း ထိုစွမ်းအင်သည် နတ်ဆိုးမီးတောက်ကို ကြောက်သည်ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် ဘာကိုမှ စိုးရိမ်နေစရာမလိုချေ။ ရန်ကိုင်အား စိတ်ပူစေသည်ကား ဤနေရာတွင် အမှန်အကန် တည်ရှိနေသော ထိုထူးဆန်းသည့်စွမ်းအင်ပင်။
လောလောဆယ်တွင် ထိုကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ ဘာမှမလုပ်နိုင်သေးဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း သူ့ဘာသာ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို စုပ်ယူရာတွင် ပြန်အာရုံစိုက်နေလိုက်လေသည်။
ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူသည် အတော်လေးကို တိတ်ဆိတ်နေသည်။ အကုန်လုံးသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို စုပ်ယူရာတွင် အာရုံစိုက်နေကြသည်။ သူတို့၏ကံသည် အတော်လေး ကောင်းသည်ဟုလည်း ပြော၍ရသည်။ အကုန်လုံး ကန်ထဲသို့ ဆင်သွားပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ ယခုအချိန်အထိ လူသစ်တစ်ယောက်မှ ရောက်မလာသေးချေ။
သတင်းရထားသည့် လူအကုန်လုံး ရောက်နှင့်နေပြီး ဖြစ်နိုင်လှသည်။ နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် ပြောင်းလဲမှုတစ်ခု စတင်လာသည်။
တန်ခိုးရှင်အဆင့် တစ်ယောက်၏ စိတ်စွမ်းအင်နှင့် တူညီသော စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်လှိုင်း အကုန်လုံးကို ရိုက်ခတ်သွားသဖြင့် အားလုံး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ရာပြီး ထိုစိတ်စွမ်းအင်လှိုင်း ထွက်ပေါ်လာရာ အရင်းအမြစ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
အကုန်လုံး၏ အကြည့်သည့် တစ်နေရာတည်းတွင် စုပြုံးသွားခဲ့ကြလေသည်။ သူတို့၏ အကြည့်ထဲ ထိတ်လန့်မှုတို့ ပြည့်နေသလို မနာလိုအားကျမှုတို့လည်း ပြည့်နေခဲ့သည်။
ထိုစိတ်စွမ်းအင်လှိုင်း ထွက်ပေါ်လာရာ အရင်းအမြစ်သည် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီး ဖြစ်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေခဲ့ပြီး မျက်နှာအမူအရာသည်လည်း အဆက်မပြတ် ပြောင်းလဲနေခဲ့သည်။ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားလိုက်၊ ရွှင်မြူးသွားလိုက်၊ အတွေးနက်သွားလိုက် စသဖြင့် အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲနေလေသည်။
ထို့အပြင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပတ်လည်၌ ရွှေရောင်အရှိန်အဝါတစ်ရပ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးသည် တွင်းနက်ကြီး တစ်ခုအဖြစ်သို့ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားသည့်နှယ် မရေမတွက်နိုင်သော ရွှေရောင်အမျှင်တန်းလေးများသည် သူ့ကိုယ်ထဲသို့ အရူးအမူး စီးဝင်နေလေရာ ကန်တစ်ခုလုံး လှိုင်းထလာခဲ့ရလေသည်။
“သူတစ်ခုခုကို တကယ်ကြီး နားလည်လိုက်နိုင်တာပဲ” မိန်းမငယ်လေးက ထိုမြင်ကွင်းကို ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် ငေးကြည့်နေခဲ့သည်။
မိန်းမငယ်လေး ပြောသည်ကို ကြားပြီးနောက် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးသည် သူ့ဝိဥာဉ်ကို ပိုမိုအားကောင်းအောင် လုပ်ဆောင်နေရင်း တစ်ခုခုကို နားလည်သွားလေသဖြင့် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်နှင့် ညီမျှသော စိတ်စွမ်းအင်ကို ရရှိသွားခြင်းဖြစ်မှန်း အကုန်လုံး သိလိုက်သည်။ ဤနေရာသေသွားခဲ့သော တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ၏ ဝိဥာဉ်ပညာရပ်များထဲမှ တစ်ခုခုကို သူနားလည်သွဦးခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် အကုန်လုံး၏ မျက်လုံးများ မနာလိုမှုကြောင့် နီရဲသွားသည်။
တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် တစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ပညာရပ်နှင့် ယှည်လျှင် သူတို့ ရရှိသည့် အကျိုးအမြတ်သေးသေးလေးများသည် ဘာမှမဟုတ်တော့ချေ။
ရုတ်တရက် အကုန်လုံးသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်အား စုပ်ယူရမည်ကိုပင် မေ့လျော့သွားခဲ့ပြီး မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကိုသာ ကြောင်ကြည့်နေကြတော့သည်။
ရှိနေသည့်လူအားလုံးအနက် ချူချန်ဖုန်း၏မျက်နှာ အရုပ်အဆိုးဆုံးဖြစ်သည်။ သူ့ဒေါသကို ရန်ကိုင်အပေါ် ဖောက်ထုတ်ခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ပြန်လည် တည်ငြိမ်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ မည်သို့ပင် ဖြစ်ပါစေ သူလည်း အကျိုးအမြတ် ရမည်ဖြစ်သဖြင့် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့်လူကြီး လုပ်လိုက်သည့်ကိစ္စအပေါ် သိပ်ဂရုစိုက်မနေတော့ချေ။
သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင်၊ သူသည် သူ့ဝိဥာဉ်ကို ယခင်ထက် အနည်းငယ် ပိုအားကောင်းလာအောင်သာ လုပ်နိုင်သေးသော်လည်း အခြားတစ်ယောက်သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ကျင့်ကြံသူ၏ ဝိဥာဉ်ပညာရပ်ကို နားလည်သွားခဲ့လေသည်။ ကွာခြားချက်သည်ကား မိုးနှင့်မြေနှယ်။
သေဆုံးသွားသော တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရပ်ကို ရလိုက်သည့်လူမှာ ဘာကြောင့် သူဖြစ်မနေရသနည်း။ သူသည်လည်း မဟာပါရမီရှင်ကြီးတစ်ယောက်ပင်၊ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံး၏ နံပါတ်တစ်ပါရမီရှင်လည်း ဖြစ်ပေသည်။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး၏ လူငယ်မျိုးဆက်အားလုံး လေးစားရသည့်လူတစ်ယောက်ဆိုလည်း မမှားချေ။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ဘာကြောင့်နည်း။
ကန်၏ အကောင်းဆုံးနေရာကို ရမထားသည့် အတွက်ကြောင့်ပလော။
ချူချန်ဖုန်း သွေးအန်မတက် ဒေါသထွက်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူမည်ကဲ့သို့ပင် ခံစားနေရပါစေ၊ ထိုလူကို မနာလိုဝန်တိုမှုအပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေရံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။ သွားမနှောင့်ယှတ်ရဲချေ။
လက်ရှိအချိန်သည် ထိုလူကို သွားနှောင့်ယှတ်ရန် အကောင်းဆုံးအချိန် ဖြစ်သော်ငြား သွားရန်စလိုက်သဖြင့် မည်ကဲ့သို့သော တုန့်ပြန်မှုနှင့် ရင်ဆိုင်ရမလဲ ဆိုသည်ကို မည်သူ သိမည်နည်း။
ထို့ကြောင့် ချူချန်ဖုန်းအနေဖြင့် ထိုလူကို မုန်းတီးစွာ စိုက်ကြည့်နေရုံသာ လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။
အကုန်လုံး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေသည့် အချိန်တွင် ရန်ကိုင် ပျော်နေခဲ့သည်။
အခြားသူများ၏ အာရုံစိုက်စရာ ဖြစ်သွားမည်စိုးသည့်အတွက်ကြောင့် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ စုပ်ယူအားကို ဖိနှိပ်ထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင် အကုန်လုံးသည် မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို အာရုံစိုက်နေကြလေပြီ။ ကန်ရေပြင်ဟာဆိုလျှင်လည်း လှိုင်းထန်နေခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်ဆီမှ ပုံမှန်မဟုတ်သည့် ဆွဲအားတစ်မျိုးမျိုး ထွက်ပေါ်လာလျှင်ပင် မည်သူမှ သတိပြုမိလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ရန်ကိုင်လည်း တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းအား ဖိနှိပ်ထားသည်ကို ချက်ချင်း ဖြေလျော့ပေးလိုက်လေသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သိပ်သည်းများပြားလှသော ရွှေရောင် အမျှင်တန်းလေးများ ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ စီးဝင်လာခဲ့သည်။ ထိုများပြားလှသော ရွှေရောင်အမျှင်တန်းများကြောင့် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်သည်ပင် ရွှေရောင်ပြောင်းသွားရသည်။ သို့သော်လည်း ဝင်လာသမျှရွှေရောင်အမျှင်တန်းများအနက် မဆိုသလောက်ကလေးကိုသာ ရန်ကိုင်မှ စုပ်ယူနိုင်ခဲ့ပြီး ကျန်ရွှေရောင်အမျှင်တန်းအားလုံးကို ဝိဥာဉ်ကြာပန်းမှ အကုန်အစင် စုပ်ယူသွားခဲ့လေသည်။
ယခင်က ရွှေရောင်တောက်ပနေခဲ့သော ကန်ရေ၏ အရောင်မှာ တဖြည်းဖြည်း အရောင်မှိန်လာခဲ့သည်။ သို့သော် အကုန်လုံးသည် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကိုသာ အာရုံစိုက်နေကြသည့်အတွက် ထိုအချက်ကို သတိမပြုမိခဲ့ကြချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် လုံးဝကိုအပျော်ကြီး ပျော်နေခဲ့လေသည်။
မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီး ရရှိလိုက်သည့် အခွင့်အလမ်းအပေါ် အနည်းငယ် အားကျမိသော်လည်း ဝိဥာဉ်ပညာရပ်များသည် စိတ်စွမ်းအင်အားကို အကျိုးရှိရှိ အသုံးချပုံ နည်းလမ်းတစ်ခုသာဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင်သိသည်။ အသုံးပြုသူ၏ ကိုယ်ပိုင်စွမ်းအားသည်သာ သိုင်းပညာရပ်တစ်ခု၏ စွမ်းအားကို အဆုံးအဖြတ်ပေးနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။
တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်၏ ဝိဥာဉ်ပညာရပ် ဖြစ်တော့ကော ဘာအရေးနည်း။ သူနောက်ပိုင်း သန်မာလာသည့်အချိန်ကျ ထိုကဲ့သို့ အားကောင်းသည့် ဝိဥာဉ်ပညာရပ်များကို ဖန်တီးနိုင်ပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း လက်ရှိ သူရရှိနေသော အကျိုးအမြတ်များသည် သူ့အုတ်မြစ်ကို ပိုမို တိုးတက်ကောင်းမွန်လာအောင် လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်သည်။ မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့်လူကြီး ရရှိသွားသည့် ဝိဥာည်ပညာရပ်သည် အမှန်တကယ်ကို ကောင်းသော်လည်း ရန်ကိုင် ရနေသည့် အကျိုးအမြတ်များနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် နိမ့်ကျနေပေသးသည်။
သူ့က အသားကိုစားနေချိန် အခြားသူများက စွပ်ပြုတ်ကိုသော်ကသည်။ လူတိုင်းတွင် ကိုယ်ပိုင်အခွင့်အရေးများ ရှိကြသည်။ မနာလိုနေ၍ အသုံးမဝင်ချေ။
“ကန်ရေအရောင်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အရမ်း မှိန်သွားရတာလဲ” တစ်ယောက်ယောက်က ရုတ်တရက် အလန့်တကြား ဆိုလိုက်သည်။ ယခုမှသာ အကုန်လုံး အသိပြန်ဝင်လာခဲ့ကြသည်။
ထိုလူ၏ အော်သံကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် ကန်ရေပြင်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ သူတို့၏ အမူအရာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ရသည်။ သူတို့ ကန်ထဲဝင်လာခဲ့သည်မှာ အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်း လောင်ကျွမ်းစာလောက်သာ ရှိသေးသော်လည်း ရွှေရောင်သည် အရမ်းကိုမှ မှိန်နေလေပြီ။ လက်ရှိ ကန်ရေသည် ရွှေရောင်ဖျော့တော့တော့လေးသာ ဖြစ်နေတော့သည်။ ယခင်ကကဲ့သို့ ရွှေရောင် တောက်နေခြင်းမရှိတော့။
လက်ရှိကန်အောက်ခြေကို သူတို့၏ မျက်စိဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံဖြင့်သော်လည်းကောင်း ကြည့်နိုင်နေလေပြီ။
အပိုင်း(၁၁၉၅)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ကန်ထဲရှိ ရွှေရောင်သည် သိသိသာသာကို မိန်ကျသွားခဲ့သည်။ အကုန်လုံးသည် ကန်ထဲရှိ ရွှေရောင်စွမ်းအားကို အလျင်စလို စုပ်ယူရန် ကြိုးစားလိုက်သော်ငြား ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်၏ စွမ်းအားသည်လည်း လျော့နည်းသွားသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ အကုန်လုံး လန့်သွားခဲ့ကြသလို ဒေါသလည်း ထွက်သွားခဲ့ကြသည်။
“သူပဲ” ချူချန်ဖုန်းက အံကြိတ်၍ မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ရုတ်တရက် စူးရဲသည့် အကြည့်များစွာတို့သည် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးဆီသို့ စုပြုံကျရောက်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည်လည်း အံကြိတ်လိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ စုပ်ယူအားကိုလည်း လျှော့ချလိုက်လေသည်။
ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကန်ထဲရှိ အာနိသင် (၉၀)ရာခိုင်နှုန်းကို ရန်ကိုင်တစ်ယောက်တည်းမှ စုပ်ယူသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အခြားသူများသည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်၏ အာနိသင်ကို မျက်နှာမာမထန်ထန်နှင့် လူကြီးက စုပ်ယူသွားသည်ဟု ထင်နေခဲ့ကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် ကျန်တစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်ကို ဆက်လက် စုပ်ယူချင်သော်ငြား အခြားသူများသည် ကန်ရေ၏ အာနိသင် လျော့ကျသွားသည်ကို သတိပြုမိနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် သူလည်း ဆက်လက် မစုပ်ယူရဲတော့ခြင်း ဖြစ်သည်။ မဟုတ်သာ မဟုတ်ဘဲ တရားခံသည် သူမှန်းသာ သတိပြုမိသွားခဲ့ပါက အားလုံး၏ ပစ်မှတ်ဖြစ်သွားရပေလိမ့်မည်။
မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီး၏ အားလုံးအတွက် မျက်စိစပါးမွှေးစူးစရာ ဖြစ်နေသော်ငြား သူ့ကိုယ်ပိုင်ခွန်အားသည် အတော့်ကိုမှ မြှင့်လှသည့်အပြင် သူ့နောက်ကွယ်ရှိ အင်အားစုမှာလည်း အလွန်ကိုမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး ဒေါသထွက်နေလျှင်ပင် သူ့အား ဘာမှလုပ်ရဲကြလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ဟုတ်ပေသည်။ ကျင်ကြံသူစူစုပေါင်း၏ သုံးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်သည် ရန်ကိုင်အား သတ်ပစ်ချင်နေကြသော်လည်း မည်သူမှ စမလှုပ်ရှားခဲ့။ ချူချန်ဖုန်းသည်ပင်လျှင် ငြိမ်နေခဲ့သည်။
ခဏအကြာ၌ အကုန်လုံး မျက်ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကန်ထဲရှိ လက်ကျန် အာနိသင်များကို စုပ်ယူရာတွင်သာ အာရုံစိုက်နေလိုက်တော့သည်။ ယခုကန်ထဲတွင် အစွမ်းအာနိသင် နည်းနည်းသာ ကျန်တော့သည်။ သူတို့သာ ထိုနည်းနည်းလေးကို စုပ်ယူရန် မကြိုးစားပါက ဘာမှ ရတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးမှာမူ သူ့သည် အားလုံးအတွက် မျက်စိစပါးမွှေးစူးစရာ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်ကို မသိလိုက်ဘဲ သူ့နားလည်သဘောပေါက်ထားသည့် အရာကို လေ့လာရာတွင်သာ အာရုံစိုက်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အတွက် စတေးခံ ဖြစ်သွားရသည်ကိုလည်း မသိလိုက်ပါချေ။ ကန်ထဲရှိ လက်ကျန် စွမ်းအင်အာနိသင်များသည် သူ့ကိုယ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ် စီးဝင်နေခဲ့သည်။
တစ်ရက်ကြာပြီးသည့်နောက် ကန်ထဲတွင် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေကြသည့် ကျင့်ကြံသူ အယောက်သုံးဆယ်လုံး မျက်လုံးပြန်ပွင့်လာခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း ပျော်နေရမည့်အစား အတော်များများသည် မကျေမနပ် ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။
ဤကန်ထဲတွင် ဝင်စိမ်လိုက်ရသည့်အတွက် သူတို့၏ ဝိဥာည်သည် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျင့်ကြံခြင်းနှင့် ညီမျှသော တိုးတက်မှုကို ရရှိလိုက်ရသည်။ ထို့အပြင် ဝိဥာည်သန့်နတ်ရေစင်၏ သန့်စင်စွမ်းအားကြောင့် ဝိဥာဉ်ဒဏ်ရာရထားသည့် လူများ၏ ဒဏ်ရာများမှာလည်း ပိန်းကြာရွက်ပေါ် ရေမတင်သကဲ့သို့ ပျောက်ကင်းသက်သာကုန်ရသည်။ ယခု အကုန်လုံးသည် သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင်ကို ယခင်ထက် ပို၍ လွယ်လွယ်ကူကူ အသုံးချလာနိုင်လေပြီ။
ထိုကဲ့သို့ အကျိုးအမြတ်များ ရလိုက်သဖြင့် လူတိုင်း ပျော်ပေသည်။ ခဏလေး စိမ်လိုက်ရုံဖြင့် သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင် ဤမျှ တိုးတက်လာခဲ့ရသည်။ ပို၍ ကြာကြာသာ စိမ်လိုက်မည်ဆိုပါက မည်မျှပင် တိုးတက်လိုက်လေမည်နည်း။
ကန်ရေ၏ စွမ်းအင်အာနိသင်အားလုံးကို မောင်ပိုင်စီးသွားသည့် တစ်ယောက်သောသူ ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူတို့အနေဖြင့် ဤကန်ထဲတွင် အနည်းဆုံး ဆယ်ရက်လောက်ကြာအောင် စိမ်နိုင်နေပေလိမ့်မည်။ ထိုသို့သာ စိမ်လိုက်ရမည်ဆိုပါက သူတို့၏ ဝိဥာဉ် မည်သည့် အတိုင်းအတာထိပင် တိုးတက်သွားလိမ့်မည်နည်း။ ထိုကဲ့သို့ စဉ်းစားမိလိုက်သည့်အခိုက် အကုန်လုံး မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးကို စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်မိလိုက်ကြပြန်သည်။
ထိုစဉ် မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးလည်း တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်၏ ဝိဥာဉ်ပညာရပ်ကိုး ဆင်ခြင်နားလည်သုံးသပ်ပြီးသွားခဲ့သည်။ ပြီးသွားသည့်နောက် ကျေနပ်စွာဖြင့် မျက်လုံးပြန်ဖွင့်လာလိုက်ရာ အကုန်လုံးသည် သူ့အား စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အနည်းငယ် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ရလေသည်။ သူဘာအမှားကိုများ လုပ်လိုက်မိသဖြင့် အကုန်လုံး သူ့အား ထိုကဲ့သို့ စိုက်ကြည့်နေရသနည်း။
သို့သော်လည်း ထိုလူများသည် သူ့အောင်မြင်မှုကို မနာလိုဖြစ်နေခြင်းသာ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု မှတ်ယူလိုက်သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်စင်ရေကန်၏ အာနိသင် အလျင်အမြန် လျော့ကျသွားသည့်အတွက် ထိတ်လန့်အံ့အားသင့်သွားရသော်ငြား သူ့ဝိဥာဉ် မည်မျှ တိုးတက်လာသလဲ ဆိုသည်ကို သတိပြုမိလိုက်ချိန် ဘာတွေဖြစ်ပျက်သွားလဲ ဆိုသည်ကို နားလည်းသလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ ဝိဥာဉ်သန့်စင်ရေကန်၏ အာနိသင်အများစုသည် သူစုပ်ယူလိုက်သဖြင့် ကုန်သွားခဲ့သည့် အတွက်ကြောင့် အကုန်လုံး သူ့အား ဒေါသထွက်နေခြင်းပေလော။
သူ့ခန့်မှန်းချက်နှင့် ပက်သက်ပြီး သိပ်မသေချော။ သို့သော် ဂရုမစိုက်။ အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းတစ်ချက် ရှုံ့လိုက်ပြီး ကန်ထဲမှ ခုန်ထွက်လိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ကို သူတော်စင်ချီဖြင့် ခြောက်သွေ့အောင် လုပ်ပြီးနောက် နောက်သို့ တစ်ချက်ပင် ပြန်လှည့်မကြည့်ဘဲ လိုဏ်ဂူထဲမှ လမ်းလျှောက်ထွက်သွားလေသည်။
ဤနေရာတွင် မည်သည့် အဖိုးတန်ရတနာမျှ မရှိတောလေရာ သူလည်း ဘာကြောင့် ဆက်နေနေရဦးမည်နည်း။ ကျန်လူသုံးဆယ်သည်နည်း အနည်းငယ် အံ့ဩနေခဲ့သည်။ ထိုလူ ထိုမျှမောက်မာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
“ဒီတစ်ကြိမ်တော့ လွှတ်ပေးလိုက်ဦးမယ်” ချူချန်ဖုန်းက အံကြိတ်၍ ပြောလိုက်ပြီး ကန်စောင်းကို ရိုက်ချလိုက်လေသည်။ မည်သူမှ ဘာမှမပြောရဲကြ။ ခဏကြာပြီးနောက် အကုန်လုံး ကန်ထဲမှ ထလျက် အဖွဲ့လိုက် အဖွဲ့လိုက်ဖြင့် အသီးသီး ထွက်သွားကြလေသည်။
ကန်ထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် အချို့သည် ကန်ရေကို လောဘတကြီး ပြန်လှည့်ကြည့်သည်။
ပုံမှန်အခြေအနေမျိုး၌သာ ဆိုပါက ထိုကဲ့သို့ စိတ်ဝိဥာဉ်ရေကန်ကြီး တစ်ကန်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အကုန်လုံး ပျော်နေကြပေလိမ့်မည်။ တကယ်တော့ စိတ်ဝိဥာဉ်ရေ ဖြစ်ပေါ်လာရသည် လွယ်ကူသည်မှ မဟုတ်ပေလော။ ထိုထဲရှိ သူတော်စင်ချီသိပ်သည်းမှုသည် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များထဲတွင် ပါဝင်သော သူတော်စင်ချီ သိပ်သည်းမှုထက်ပင် ပိုမြင့်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ကျင့်ကြံခြင်းအတွက် သုံးချင်သည်ဖြစ်စ၊ အားပြန်ဖြည့်ရာ၌ သုံးချင်သည်ဖြစ်စေ၊ တကယ်ကို အသုံးဝင်သည် ရတနာတစ်ခုဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်၏ အံ့မခန်းအာနိသင်ကို ကိုယ်တွေ့ ခံစားဖူးပြီးနောက် ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်ရေသည် သိပ်မထူးခြားတော့သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုရေသည် မည်သည့် သန့်စင်ခြင်းစွမ်းအင်မှ မရှိတော့သည့် အကျန်သက်သက်သာ ဖြစ်ပေသည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုရေသည် အတော်လေးကို အဖိုးတန်နေပေသေးသည်။
“သခင်လေးချူ၊ ဒီရေကို ကျပ်တို့ ဘယ်လိုဝေစုခွဲမလဲ” မိန်းမလှလေးသည် ချူချန်ဖုန်းကို မေးလိုက်သည် “ကျွန်မတို့ အင်အားစုလေးတွေက သိပ်ပြီး ဓနအင်အား တောင့်တင်းတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် အချို့လူတွေအတွက် ဒီစိတ်ဝိဥာဉ်ရေက အဖိုးမတန်ပေမယ့် ကျွန်မတို့ အတွက်တော့ ရတနာကောင်းတစ်ခု ဖြစ်နေတုန်းပဲ”
“ဟုတ်၊ သခင်လေးချူ ဆုံးဖြတ်တဲ့အတိုင်း ကျုပ်တို့ဝေယူပါမယ်” ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံးနှင့် အနည်းငယ် ရင်းနှီးသော အင်အားစုမှ လူတစ်ယောက် ဝ၍င်ပြောလိုက်သည်။
ထိုအခါက ချူချန်ဖုန်းက ဒေါသတကြီးဖြင့် ပြန်ပြောလေသည် “အဲ့လိုဆိုရင် ဒီကန်ရေ တစ်ဝက်ကို ငါယူမယ်”
ယခုတစ်ကြိမ်တွင်မူ အားလုံး၏ ချီးကျူးခြင်းခံရသည့်တိုင် သူ့ဒေါသ မလျော့ပါးသွားနိုင်တော့ချေ။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်၏ အာနိသင်အားလုံးနီးပါးကို မျက်နှာ မာမာထန်ထန်နှင့်လူကြီး တစ်ယောက်တည်းမှ ယူသွားသည့် အကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် သူ့ရင်ထဲ တနုံ့နုံ့ ဖြစ်ရသည်။
ချူချန်ဖုန်း ပြောသည်ကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် အကုန်လုံး၏ မျက်နှာအမူအရာ အနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့၇၈သည်။ အချို့ဆိုလျှင် သူတို့ဘာသာ တိုးတိုးတိုးတိုးပင် ရေရွတ်နေလိုက်သေးလေသည် “ပထမအကြိမ်ပြောတုန်းက လေးပုံတစ်ပုံပဲဆို”
“ဘာလဲ၊ မင်းတို့ မကျေနပ်ဘူးလား” ချူချန်ဖုန်းက တိုးတိုးတိုးတိုး ရေရွတ်လိုက်သည့် လူကြီးကို သတ်ဖြတ်လိုစိတ်အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်”
“သခင်လေးချူ နားလည်မှုလွဲနေတာပါဗျာ။ ကျုပ်ဂျူနီယာလေးက သခင်လေးချူ ပြောတာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကန့်ကွက်ရမှာလဲ။ သူ့စကားမှားပြောမိတာ နေမှာပါဗျာ” ချက်ချင်းပဲ ကျောင်းတော်သားဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်က ရှေ့ထွက်လာပြီး အလျင်အမြန် ဝင်ရောက် ဖြန်ဖြေလိုက်သည်။ ထို့နောက် စကားပြောလိုက်သည့် လူဘက်သို့ လှည့်၍ “မင်းပါးစပ်ကို ပိတ်ထားရင်တောင် ဘယ်သူမှ မင်းကို ငအလို့ ထင်မှာမဟုတ်ဘူး။ သခင်လေးချူကို မြန်မြန် ပြန်တောင်းပန်လိုက်စမ်း”
ယခုအချိန်၌ ချူချန်ဖုန်းကို လုံးဝ ရန်သွားမစသင့်မှန်း အားလုံးသိနေခဲ့သည်။ လက်ရှိတွင် ချူချန်ဖုန်း အလွန်ဒေါသထွက်နေပေသည်။ သူ့ဒေါသကို ဖွင့်ထုတ်ချင်နေလေရာ စကားတစ်ခွန်း မှားသွားသည်နှင့် တစ်ခါတည်း သူ့သားကောင် ဖြစ်သွားရပေလိမ့်မည်။
ကျောင်းတော်သားသာ ဝင်ရောက်မဖြန်ဖြေပါ ချူချန်ဖုန်း ထိုလူကို သတ်ကောင်း သတ်ပစ်နိုင်သည်။ သို့သော် ကျောင်းတော်သားမှ ဝင်ရောက် ဖြန်ဖြေလိုက်သည့်တိုင် ချူချန်ဖုန်းက လက်ရှိကိစ္စကို တောင်းပန်ရုံသက်သက်ဖြင့် အလွတ်ပေးလိုက်မည်လား၊ မပေးဘူးလား ဆိုသည်ကိုမူ မည်သူမှ မသိပါချေ။
အစောပိုင်းက စကားပြောလိုက်သည့်လူသည် သူဘာပြောမိလိုက်မှန်း ချက်ချင်း နားလည်သွားလိုက်သည်နှင့် ချူချန်ဖုန်းကို အလျင်စလို တောင်းပန်လိုက်လေသည်။
ချူချန်ဖုန်းက အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့၍ “ဒီတစ်ကြိမ်တော့ လွှတ်ပေးလိုက်မယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် အဲ့လို မဟုတ်တရုတ်တွေ လာပြောမယ် ဆိုရင်တော့ မင်းအသက်ကို ဖက်နဲ့ထုပ်ထားပေတော့။ ဒီစိတ်ဝိဥာဉ်ရေတစ်ဝက်ကို ငါယူမယ် ဆိုရင်တောင် ဘာဖြစ်လဲ။ အကုန်လုံးကို ယူရင်တောင် မင်းတို့ ငါ့ကို လာဆန့်ကျင်ရဲမှာလား”
“မလုပ်ရဲပါဘူးဗျာ” လူအုပ်ကြီးက ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
အဓိကအကျိုးအမြတ် အများစုကို မျက်နှာမာမာထန်ထန်နှင့် လူကြီးမှ ယူသွားလေပြီ။ လက်ရှိ ကန်ရေသည် အဖိုးတန်သည့်တိုင် ချူချန်ဖုန်းနှင့် ရန်ဘက်ဖြစ်ရလောက်သည်အထိ အဖိုးမတန်သေးပါချေ။
“သွားယူလိုက်” ချူချန်ဖုန်းက သူ့ဂိုဏ်းမှ လူတစ်ယောက်ကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ အကုန်လုံးသည် တိတ်တိတ်လေး ရပ်စောင့်နေခဲ့သည်။ ချူချန်ဖုန်းသည် သူပြောသည့်အတိုင်း ကန်ရေတစ်ဝက်ကိသာ ယူပါစေဟု ဆုတောင်းနေခဲ့ကြသည်။
ချူချန်ဖုန်း၏ အကြည့် ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံသွားသည့်အခိုက် ချူချန်ဖုန်း ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့သည်။
ထိုကောင်သည် သူ့ဒေါသဖွင့်ထုတ်စရာနေရာ ရှာနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဤနေရာတွင် ရှိနေသည့် လူအားလုံးသည် သူ့အဖွဲ့သူဖြစ်ကြပြီး သူတို့ နောက်ကွယ်ရှိ အင်အားစုများသည် အားနည်းကြခြင်း မရှိ။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကို သတ်ဖြတ်ခြင်းသည် အကြံကောင်းတစ်ခုတော့ မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ချူချန်ဖုန်းသည် နောက်ခံမရှိသည့် ရန်ကိုင်ဆီသို့ မြှားဦး လှည့်လာခြင်းဖြစ်သည်။
ရန်ကိုင် ရူးကြောင်ကြောင် ပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး ကျောက်တုံး လိုဏ်ဂူထဲမှ အလျင်အမြန် ထွက်သွားလိုက်လေသည်။
လက်ရှိအချိန်တွင် ချူချန်ဖုန်းကဲ့သို့ လူတစ်ယောက်နှင့် မည်သည့် ပြဿနာမှ မဖြစ်ချင်သေးချေ။ ချူချန်ဖုန်းကို မကြောက်သော်ငြား သူသာ ချူချန်ဖုန်းနှင့် တိုက်ခိုက်ရင်း မတော်တဆ သူ့အား သတ်လိုက်မိမည် ဆိုပါက ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးကို သွားရန်စမိပေလိမ့်မည်။ ဤနေရာတွင် လူအများကြီးရှိသည်။ ထိုလူအားလုံးကို မသတ်နိုင်သရွေ့ သူချန်ချန်ဖုန်းကို သတ်လိုက်သည့်သတင်း ပြန့်သွားပေလိမ့်မည်။
လက်ရှိ ရန်ကိုင်သည် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးကဲ့သို့ အင်အားစုကြီး တစ်ခုနှင့် ရန်သူဖြစ်ရန် အဆင်သင့် မဖြစ်သေးချေ။
ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်ရေကိုလည်း မလိုအပ်လေရာ ဘာကြောင့် ဆက်နေရဦးမည်နည်း။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အလျင်အမြန်ပဲ ထွက်လာလိုက်သည်။
“အပြေးမြန်သွားတာ ကံကောင်းသွားတယ်” ချူချန်ဖုန်းက ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည့်ဘက်ဆီ ခဏကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်နောက်သို့ မလိုက်ခဲ့ပါချေ။
ကန်ရေသည် အတော်လေးကိုမှ များဟန်ရသော်ငြား အင်အားစုရှစ်ခုမှ ခွဲဝေယူလိုက်သည့်အခါ တစ်ခဏအတွင်း ကုန်သွားခဲ့ရသည်။ ကန်အောက်ခြေတွင် ရှိနေသော နို့နှစ်ရောင်သလင်းကျောက် အနည်းငယ်ပင်လျှင် ခပ်ထုတ်ယူသွားခံခဲ့ရသည်။ လိုဏ်ဂူအား ခဏလောက် ပတ်ရှာကြည့်သည့်တိုင် ဘာမှ မတွေ့တော့သဖြင့် လူအုပ်ကြီးသည် ချူချန်ဖုန်းအား နှုတ်ဆက်ကာ အသီးသီး ထွက်သွားခဲ့ကြလေသည်။
အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာလောက် ကြာပြီးသည့်နောက် လူသုံးယောက်ရှိသော အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့သည့် ဝိဥာည်သန့်နတ်ရေစင်ရှိသည့် လိုဏ်ဂူနှင့် ဆယ်မိုင်အကွာတွင်ရှိသည့် တောင်တစ်လုံးဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုသုံးယောက်အဖွဲ့သည် ကျောက်တုံး လိုဏ်ဂူထဲတွင်ရှိသည့် လူအင်အားအနည်းဆုံးနှင့် အားအနည်းဆုံးအဖွဲ့ ဖြစ်သည်။
နှစ်ယောက်သည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်ဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်သည် သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့်ဖြစ်သည်။
လက်ရှိတွင် သူတော်စင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့်သည် ချူချန်ဖုန်း မောက်မာတကြီး လုပ်ရပ်နှင့် ပက်သက်၍ ကျိန်ဆဲနေခဲ့သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ဝေစုခွဲ့သည့်အခါ အနည်းဆုံးကိုသာ ရခဲ့သလို စိတ်ဝိဥာဉ်ရေကို ဝေစုခွဲစဉ်ကလည်း အနည်းဆုံးကိုသာ ရခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာ သူတို့ အဖွဲ့သည် လူအရေအတွက် အနည်းဆုံး အဖွဲ့ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
အပိုင်း(၁၁၉၆)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ထိုလူ၏ ပူညံပူညံလုပ်နေမှုကို နားမခံနိုင်တော့သည့်အဆုံး အဖွဲ့ထဲတွင် ရှိနေသည့် အသက်အကြီးဆုံး ထင်ရသော်လူက နှစ်သိမ့်ပေးရတော့လေသည် “မေ့ထားလိုက်တော့။ သူ့နောက်ကွယ်က အင်အားစုက အရမ်းကောင်းနောတာဟာကြီးကို၊ ငါတို့ တိမ်တိုက်စမ်းရေ တောင်ကြား သွားရန်စလို့ရတဲ့ အင်အားစုမျိုးမှမဟုတ်တာ။ ဒါလောကကြီးပဲ။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံက အမြဲဒီလိုပဲ ဆိုတာကို မင်းလည်း သိတာပဲ။ အဲ့ဒါကို ဘာလို့ အထွန့်တက်နေရသေးတာလဲ”
“ကျုပ်သည်းမခံနိုင်လွန်းလို့” ထိုလူက ယခုထိ သူ့ရင်ထဲရှိ ဒေါသကို မဖြေဖျောက်နိုင်သေး “ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး ဖြစ်တော့ကော ဘာဖြစ်လဲ၊ ဘယ်သူက ဂရုစိုက်နေမှာ မို့လို့လဲ။ သူ့ကို အဟုတ်ကြီး ထင်နေသေးတယ်။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် အဲ့ချူချန်ဖုန်းဆိုတဲ့ကောင် ဘာမှဟုတ်တာ မဟုတ်ဘူး။ တကယ်တမ်းသာ ယှဉ်တိုက်မယ်ဆိုရင် စီနီယာအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကိုတောင် သူနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးက မို့လို့သာ သူဘယ်လောက်တော်ကြောင်း ချီးကျူးနေကြတာ”
လူကြီး အမူအရာပျက်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “မင်းအဲ့လို စကားကို လျှာအရိုးမရှိတိုင်း လျှောက်ပြောလို့မရဘူးကွ။ ချူချန်ဖုန်းက မောက်မာတယ်ဆိုပေမယ့် သူ့ခွန်အားကို သွားမေးခွန်းထုတ်နေစရာမလိုဘူး။ မဟုတ်ရင် ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံး သူ့နောက်ကွယ်မှာ ရှိနေရင်တောင် သူအဲ့လောက် နာမည်ကျော်နေမှာ မဟုတ်ဘူး။ မိုးကြိုးမုန်တိုင်းဂိုဏ်းက ဖန်ထျန်းဇုံကို မင်းသိတယ်မလား။ သူနဲ့ ချူချန်ဖုန်းတို့ တိုက်တာ ဆယ်ကြိမ်မကတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဆယ်ကြိမ်စလုံး သရေချည်းပဲ။ မင်းစီနီယာအစ်ကိုနဲ့ ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သူ့ပြိုင်ဘက်မဟုတ်ဘူး။ သူတို့ နာမည်ကျော်နေတာ အလကား ကျော်နေတာမဟုတ်ဘူး”
“ဖန်ထျန်းဇုံတော်င သူ့ကို အနိုင်မယူနိုင်ဘူးလား” ဂျူနီယာညီလေးဆိုသူ ကြောင်သွားခဲ့သည်။
“ဟုတ်တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့တိုင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်စိစပါးမွှေးဆူးနေကြတာ။ မင်းစီနီယာအစ်ကိုလူရီလည်း ဒီအကြောင်း ကောင်းကောင်း သိတယ်” အကြီးအကဲလူကြီးက ပြောပြီးသည့်နောက် တတိယလူဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
“စီနီယာအစ်ကိုလူရီလည်း အဲ့အကြောင်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိတာလဲ”
လူကြီးက ပြန်ရှင်းပြလိုက်လေသည် “ဘာလို့လဲဆိုတော့ အရင်တစ်ခါ သူလျှောက်သွားနေတုန်း ချူချန်ဖုန်းနဲ့ ဖန်ထျန်းဇုံ တိုက်ခိုက်နေတာကို သူသွားတွေ့တယ်လေ။ ဂျူနီယာညီလေး လူရဲ့၊ အဲ့နေ့တုန်းက မင်းမြင်ခဲ့တာကို ကိုယ်တိုင် ရှင်းပြလိုက်စမ်းကွာ။ အဲ့ဒါမှ နောက်ပိုင်း အဲ့လိုလူတွေကို သွားရန်မစသင့်မှန်း သူသိသွားမှာ”
ပြောပြီးသည့်နောက် သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူသည် စီနီယာအစ်ကို လူရီ ဆိုသူဘက်ဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။
သို့သော်လည်း လူရီသည် တစ်ခုခုကို စဉ်းစားနေရင်း အတွေးနက်နေခဲ့သည်။ သူ့စိတ်အခြေအနေ မကောင်းမှန်း သုန်မှုန်နေသော သူ့မျက်နှာထားအရ သိနိုင်သည်။
“ဂျူနီယာညီလေးလူ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ” လူကြီးက မယုံသင်္ကာဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူထဲမှ ထွက်လသည့်အချိန်မှစ၍ လူရီသည် အပြင်လောကကြီးကို သတိမထားမိတော့သည့်အလား တစ်ချိန်လုံး အတွေးနက်နေခဲ့သည်။ ယခုအချိန်ထိတိုင် သူ့ဘာသာ အတွေးရေယာဉ်ကြောထဲ နစ်မြောနေခဲ့သည်။
“ဟဲဟဲ….” လူရီက ရုတ်တရက် တိုးတိုးလေး ထရယ်လိုက်သည်။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိသော်လည်း လူရီ၏ ရယ်သံကို ကြားလိုက်ရချိန် နှစ်ယောက်စလုံး ကြက်သီးမွှေးညင်း ထသွားခဲ့ကြသည်။
လူကြီး အနည်းငယ် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး လူရီ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကန်ထဲ၌ တစ်ခုခုဖြစ်သွားသည်ဟု ထင်ကာ အလျင်စလို မေးလိုက်လေသည် “ဂျူနီယာညီလေးလူ၊ မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား”
“ငါလား၊ ပြေတာပေါ့၊ မပြေဘဲနေမလား။ အရမ်းကြီးကို အဆင်ပြေနေတာ၊ ဟားဟားဟား။ အရင်ကထက်တောင် ပိုပြီး အဆင်ပြေနေသေးတယ်” ပြောနေရင်း လူရီ၏ မျက်လုံးများ ရုတ်တရက် အစိမ်းရောင်လက်သွားခဲ့သည်။ ယခင်က သိမ်မွေ့သော လူရီ၏ မျက်နှာသည် ရုတ်တရက် ကြမ်းကြုတ်ခက်ထန်သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့လက်တွင် သူတော်စင်ချီကို စုစည်းလျက် သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူ၏ ရင်ဘတ်တည့်တည့်ကို ထိုးစိုက်လိုက်သည်။
အမြဲတမ်း ကြင်နာသိမ်မွေ့သော စီနီယာအစ်ကိုလူရီသည် ရုတ်တရက် သူ့အား ထသတ်လိမ့်မည်ဟု သူတော်စင်ဘုရင်ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူ မည်ကဲ့သို့ ထင်မည်နည်း။ ရင်ဘတ်နေရာမှ နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်သည့်အခါမှသာ လူရီ၏လက် သူ့ရင်ဘတ်ထဲ ရောက်နေမှန်း သတိပြုမိလိုက်သည်။
နည်းနည်း မွှေးနှောက်လိုက်ပြီးနောက် လူရီ သူ့လက်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲတွင် သွေးတတောက်တောက် စီးကျနေသော နှလုံးတစ်ခု ပါလာခဲ့လေသည်။
ငါ့နှလုံးလား ထိုအတွေးတစ်ချက် သူ့စိတ်ထဲ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး မြေကြီးပေါ်သို့ နောက်ပြန်လဲကျသွားခဲ့လေသည်။ သေသွားသည့်အချိန်တွင် သူ့ရင်ဘတ်တည့်တည့်၌ အပေါက်ကြီးတစ်ပေါက် ရှိနေခဲ့သည်။
“လူရီ မင်းဘာတွေလုပ်တေနာလဲ” လူကြီး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သူ့ဂိုဏ်းတူညီလေးသည် အခြားဂိုဏ်းတူညီလေးတစ်ယောက်ကို သူ့မျက်လုံးရှေ့တည့်တည့်၌ပင် သတ်ပစ်ခဲ့သည်။ လူကြီးလည်း ဒေါသထွက်သွားခဲ့ပြီး သူတော်စင်ချီကို စုစည်း၍ လူရီကို တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်း သူတိုက်ခိုက်တော့မည်အပြု စိတ်စွမ်းအင်စူးချွန်တစ်ချောင်းသည် သူ့စိတ်ထဲသို့ ရုတ်တရက် ဝင်ရောက်လာပြီး အသိစိတ်ပင်လယ်ကို ထိုးဖောက်လာသဖြင့် သူ့ခေါင်းတစ်ခုလုံး နာကျင်ကိုက်ခဲ၊ မူးနောက်သွားခဲ့ရသည်။
အသိစိတ်ပင်လယ် ဆိုးဆိုးရွားရွား ထိခိုက်သွားသဖြင့် လူကြီး နာနာကျင်ကျင် အော်ညည်းမိလိုက်ပြီး တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့လက်ထ၌ စုစည်းထားသည့် သူတော်စင်ချီ တို့သည်လည်း ပြယ်လွင့်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရလေသည်။
ထိုစဉ် လူရီ၏ မျက်လုံးအရောင်သည် အစိမ်းရောင်တလက်လက် ထလာသည်ကို လူကြီး ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသည်။
“မင်းမဟုတ်…” “လူကြီးက တစ်ခုခု ပြောရန် လုပ်လိုက်သော်လည်း ပြောလို့ပင် မပြီးသေးခင်မှာပဲ လူရီသည် သူ့လက်ကိုသုံး၍ အကြီးအကဲခေါင်းကို ဖြတ်ချလိုက်သည်။ သွေးစိမ်းရှင်ရှင် ပန်းထွက်လာခဲ့ပြီး လူကြီး၏ခေါင်း မြေခသွားခဲ့ရလေသည်။
လူရီသည် လဲကျသွားသည့် ခေါင်းပြတ်လူကြီးကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သွေးများသည်လည်း သူ့လက်မှ မြေပြင်ပေါ်သို့ တတောက်တောက် စီးကျနေသည်။ ခဏအကြာ၌ အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့၍ ပြောလိုက်သည် “ဟုတ်တာပေါ့၊ ငါဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ”
သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက်ကို အလွယ်တကူ သတ်နိုင်ခဲ့သည့်တိုင် လူရီ သိပ်ကျေနပ်သေးဟန်မရ။ သူ့အတွက်မူ ဤခန္ဓာကိုယ်၏ အရည်အသွေးသည် အတော့်ကို ကောင်းလှသလို သူ့ကျင့်စဉ်ကို လေ့ကျင့်ရန်အတွက် သင့်တော်သည့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလည်း လလလလလလလဖြစ်သည်။ သို့သော် ကျင့်ကြံခြင်းမှာမူ သူယခင်ရောက်ခဲ့သည့် အဆင့်နှင့် ယှဉ်လျှင် အလွန်ကိုမှ နိမ့်ကျလွန်းနေခဲ့သည်။ ယခင်သူနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် လက်ရှိသူသည် ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ သေးနုပ်လွန်းလှသည်။
သို့သော် ထိုနေရာစုတ် နေရာပျက်မှ လွတ်မြောက်လာနိုင်သည်နှင့်ပင် အတော်လေး ကျေနပ်ဖွယ်ကောင်းနေပေပြီ။ နှစ်ပေါင်းမည်မျှပင် ရှိသွားခဲ့လေပြီနည်း။ နှစ်ငါးထောင်လော၊ နှစ်တစ်သောင်းလော၊ နှစ်နှစ်သောင်းလော…။
အလွန်ကို ကြာနေပြီဖြစ်သဖြင့် သူမမှတ်မိတော့ချေ။ အကယ်၍ တစ်ယောက်ယောက်သာ ဤကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူကို နောက်နှစ်တစ်ထောင်အတွင်း မရှာတွေ့ခဲ့လျှင် သူ့ဝိဥာဉ် ဤလောကကြီးမှ အပြီးတိုင်ပျောက်ကွယ်သွားဖွယ် ရှိနေသည်။
ထိုနေရာမှ အရံအတားများကို ဖျက်စီးပစ်နိုင်ရန်အလို့ငှာ အခြားသူများကို မျှားခေါ်ရန်အတွက် သူ့ဝိဥာည်အဆီအနှစ် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို စတေးပစ်ခဲ့ရသည်။ ထိုသို့သာ မလုပ်ခဲ့လျှင် ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူကို မည်သူမှ ရှာတွေ့ဦးလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ကံကောင်းစွာဖြင့် သူ့အားထုတ်မှု အချည်းနှီး ဖြစ်မသွားခဲ့ချေ။ တစ်ယောက်ယောက် ထိုကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူကို ရှာတွေ့သွားခဲ့ပြီး သူအနှစ်အနှစ်အလလ မျှော်လင့်တောင့်တနေခဲ့ရသော ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးသွားခဲ့သည်။
လက်ရှိလူရီ၏ မျက်နှာ အတော်လေးကို ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ အစောပိုင်းက အသုံးပြုလိုက်သော ဝိဥာဉ်ပညာရပ်သည် ဤခန္ဓာကိုယ်အတွက် အတော့်ကိုမှ ဝန်ပိလှသည်။ ပိုဆိုးသည်ကား သူသည် ဤခန္ဓာကိုယ်နှင့် လုံးလုံးလျားလျား အသားမကျသေးခြင်းပင်။
ကြည့်ရသည်မှာ နောက်ထပ်အားကောင်းသော ပညာရပ်များကို အချိန် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ အသုံးမပြုနိုင်တော့မည့်ပုံပင်။
မော့ကြည့်လိုက်ရာ အနီရောင်တောက်ပနေသော မီးတောက်နယ်မြေကို မြင်လိုက်ရသည်။ လူရီက ကောင်းကင်ပေါ်ကို မော့ကြည့်ရင်း လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “နေသုံးစင်းလက်စွပ်လား၊ မင်းဘယ်လောက်ကျယ်လဲ ငါကြည့်ကြည့်စမ်းမယ်”
ဘာမှန်းမသိသော စကားများကို ပြောပြီးနောက် လူကြီးနှင့် သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက်၏ သိုလှောင်လက်စွပ်များကို ရှာဖွေလိုက်သည်။ ထို့နောက် ထိုနှစ်ယောက်၏ အလောင်းကို ပြာချပစ်ကာ ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူဆီ ပြန်သွားလေသည်။
မကြာမီ ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူဆီသို့ သူပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။
ယခုဆိုလျှင် ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူတစ်ခုလုံး ဗလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေပေပြီ။ ကန်ထဲရှိ ရေများမှာလည်း တစ်စက်ပင်မကျန်အောင် ကုတ်ခြစ်ယူသွားခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ အနားတွင် ထိုင်နေသော အရိုးခြောက်ပင်လျှင် တစ်ယောက်ယောက်၏ လက်ကမြင်းခြင်း ခံလိုက်ရပြီး တစ်စစီဖြစ်နေပေပြီ။
ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် လူရီမျက်လုံးထဲ ဒေါသရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားသည်။
ချက်ချင်းပဲ ပြန့်ကျဲနေသော အရိုးများဆီ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး အရိုး တစ်ချောင်းချင်းစီကို ကောက်ယူလျက် သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သိမ်းထားလိုက်သည်။ အရိုးများကို သိမ်းနေစဉ် သူ့မျက်ဝန်းထဲ ဝမ်းနည်းရိပ်၊ လွမ်းဆွတ်ရိပ်တို့ ရှိနေခဲ့သည်။
အရိုးများကို သိမ်းပြီးနောက် ဘာမှမရှိတော့သော ကန်ဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ထိုနေရာသို့ရောက်သော် ခဏရပ်စဉ်းစားနေလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကန်ထဲတွင် ပုံမှန် မဟုတ်သည့် လမ်းကြောင်းအတိုင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စလျှောက်တော့သည်။ ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်တိုင်း သူ့ခြေထောက်မှနေ၍ မြေကြီးထဲသို့ သူတော်စင်ချီများကို ပို့လွှတ်ခဲ့သည်။ လူရီသည် အလွန်ကိုမှ အရေးကြီး တာဝန်တစ်ခုကို လုပ်ဆောင်နေရသည့်အလား အသေအချာ အလေးအနက်ထားလျက် လုပ်နေခဲ့သည်။
လက်ဖက်ရည်ခွက်တစ်ဝက်စာလောက် ကြာအောင် လျှောက်ပြီးသည့်နောက် လူရီ၏ မျက်လုံးထဲ မျှော်လင့်ရိပ်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ မကြာမီ နောက်ဆုံး ခြေလှမ်းလှမ်း၍ မြေကြီးထဲသို့ သူတော်စင်ချီ ထည့်သွင်းလိုက်သည်။
ခရက်…
ကန်အလယ်ဗဟိုနေရာ ရုတ်တရက် အက်ကွဲသွားခဲ့ပြီး အကန့်လေးတစ်ကန့် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအကန့်လေးကို မြင်လိုက်သည်နှင့် လူရီ ပျော်ရွှင်စွာပြုံးလိုက်ပြီး ခပ်မြန်မြန်သွားကာ အကန့်လေးထဲရှိ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ရပြီးသည့်နောက် သက်ပြင်းအမောကြီးတစ်ချက် ချလိုက်သည်။ ဤသိုလှောင်လက်စွပ်နှင့် ဆိုပါက ယခင်အခြေအနေသို့ ပို၍ လျင်လျင်မြန်မြန် ရောက်ရှိနိုင်ပေလိမ့်မည်။
သူစိတ်ညစ်နေရသည့် တစ်ချက်သည်ကား သူ၏ အဖိုးအတန်ဆုံးသော ရတနာကို သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော ကျင့်ကြံသူမှ ယူသွားခြင်းပင်။ ထိုကောင်လေး၏ ကိုယ်ထဲတွင် စီးဆင်းနေသော အနက်ရောင်မီးတောက်များသည် အလွန်ကိုမှ ထူးဆန်းလှသည်။ ကောင်လေးကိုယ်ကို အပိုင်စီးရန် ကြိုးစားခဲ့စဉ်က ထိုအနက်ရောင် မီးတောက်များကြောင့် ဘဝပြောင်းခါနီး ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ထိုကဲ့သို့ အနက်ရောင်မီးတောက် သူ့တစ်သက် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ချေ။ ထိုစဉ်က လူရီ အလွန်ကိုမှ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားခဲ့သည်။ နောက်ထပ် အသက်သုံးရှိုက်စာလောက်သာ ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲ ဆက်နေခဲ့လျှင် သူ့ဝိဥာဉ် အမြစ်ဖြတ်လျောင်ကျွမ်းခြင်း ခံလိုက်ရပေလိမ့်မည်။
ထိုခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း တကယ့်ကို ခန္ဓာကိုယ်ကောင်းတစ်ခုပင်၊ ထိုခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်မစီးလိုက်နိုင်သည်မှာ တကယ့်ကို ရင်နာစရာကောင်းလှပေသည်။
“ငါ့ရတနာကိုများ ယူသွားချင်သေးတယ်။ ရမလာကးကွ” လူရီက လှောင်ပြုံးပြုံး၍ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သာ ထိုအရာကို ယူသွားပါက သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သိမ်းထားလျှင်ပင် သူအလွယ်တကူ အာရုံခံနိုင်ပေသည်။
အကြောင်းမှာ ထိုအရာသည် သူ့ဟာ ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ခဏအကြာ၌ လူရီ တုန်လှုပ်သွားခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ သူမည်မျှပင် အာရုံခံနေပါစေ ထိုအရာကို အာရုံမခံနိုင်တော့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
“မဖြစ်နိုင်ဘူး” လူရီ သွေးရူးသွေးတန်း အော်ဟစ်လိုက်သည်။ သူလုံးဝကို မယုံနိုင်သေးချေ။ ထိုအရာ၏ အရှိန်အဝါ ပျောက်ကွယ်သွားမှဖြင့် ထိုကောင်လေးသည် ထိုအရာကို သန်စင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။ သို့သော်လည်း ထိုကောင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသည့် ဘာမှမဟုတ်သည့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ ပါရမီ အလွန်မြင့်သည်ဟု ဆိုလျှင်ပင် ထိုအရာကို သူ့ကျင့်ကြံခြင်းဖြင့် သန့်စင်ဖို့ရာ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ချေ။
ထိုရတနာသည် လူရီအတွက် အဖိုးအတန်ဆုံးဖြစ်သည်။ သူ့တွင် ထိုအရာသာရှိလျှင် ကြယ်စီရင်စုကြီးတစ်ခုလုံးကို နောက်တစ်ဖန် ပြန်လည်လွှမ်းမိုးနိုင်ပေလိမ့်မည်။ သို့သော် ယခု ထိုအရာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်လေရာ လူရီ ဒေါသမထွက်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ထိုအရာသာမရှိလျှင် သူ့ဝိဥာဉ်ခွန်အားကို ယခင်အခြေအနေသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိချင်သည် ဆိုပါက အနည်းဆုံး နှစ်နှစ်ထောင်မှ, သုံးထောင်ကြား လိုအပ်ပေလိမ့်မည်။
ထိုစဉ် ရန်ကိုင်သည် ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူမှ မိုင်ငါးဆယ်အကွာတွင် ရှိနေခဲ့သည်။ ချူချန်ဖုန်း သူ့အား သတ်ချင်နေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်နှင့် လိုဏ်ဂူထဲမှ ချက်ချင်း ထွက်လာခဲ့သည်။ သွားသည့် သွားမည်စဉ်းစားထားသည့်နေရာ မယ်မယ်ရရ မရှိသေးသဖြင့် ခြေဦးတည့်ရာဆီသို့သာ သွားနေခဲ့လေသည်။
သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲ မဝင်စဉ်က သူစဉ်းစားထားသည်ကား ရတနာနယ်မြေသို့ အခြားသူများထက် ရောက်အောင်သွားပြီး အဖိုးတန် ဆေးပင်များကို လက်ဝါးကြီးအုပ် သိမ်းယူမည်ဟုပင်။ သို့သော်လည်း ရောက်လာပြီးနောက် လုံးလုံးကြီးကို စိတ်ပျက်သွားခဲ့ရသည်။
မြစိမ်းရောင်ပိုးသာမြက်ပင် အချို့မှလွဲ၍ အခြားမည်သည့် အဖိုးတန် ဆေးပင်ကိုမှ မရရှိသေးချေ။ သူချန်ထားခဲ့သည့် ဆေးပင်များသည် အပြင်ဘက်တွင် ရရှိနိုင်သည့် ဆေးပင်များ ဖြစ်သည်။ ထိုဆေးပင်များ၏ တန်ဖိုးသည် သိပ်မကျဘူးဟု ဆိုနိုင်သော်လည်း သူ့သည် ငွေရှားနေသူတစ်ယောက်မဟုတ်။ ထို့ကြောင့် ထိုဆေးပင်များကို အချိန်ကုန်ခံ စုဆောင်းနေစရာ မလိုချေ။
သူရရှိခဲ့သည့် အကြီးမားဆုံး အကျိုးအမြတ်ကို ပြပါဆိုလျှင် ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူထဲရှိ အကျိုးအမြတ်များကိုသာ ပြရပေလိမ့်မည်။
သူ့ဝိဥာဉ်သည် အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူများသည် အများကြီး ပိုအားကောင်းပြီးသာ ဖြစ်သဖြင့် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်မှ အကျိုးအမြတ် များများစားစား သိပ်မရရှိခဲ့ချေ။ သူ့စိတ်ဝိဥာဉ်သည်လည်း နည်းနည်းပါးပါးလောက်သာ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကို အားအင် ဖြည့်တင်းပေးနိုင်လိုက်သည့် ကိစ္စကိုမူ ရန်ကိုင် အတော့်ကိုမှ ကျေနပ်မိသည်။
အပိုင်း(၁၁၉၇)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ရွှေရောင်စွမ်းအင်များစွာကို စုပ်ယူပြီးနောက် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ ရောင်စဉ် ခြောက်သွယ်သည် တဖျတ်ဖျတ် လင်းလက်နေခဲ့သည်။ နည်းနည်းလောက်သော ထပ်၍ စုပ်ယူနိုင်လျှင် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲနိုင်မည့်ပုံပင်။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် အတော်လေး စိတ်ဓါတ်ကျမိသွားသည်။ ဝိဥာဉ်ကြာပန်း နောက်တစ်ကြိမ် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲရန် မည်မျှ ခက်ခဲသလဲ ဆိုသည်ကို သူကောင်းကောင်း သိပေသည်။
ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကို စရခဲ့စဉ်က ထိုရတနာသည် ငါးရောင်ခြယ်ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသာ ရှိသေးသည်။ ထို့နောက်ပိုင်း စိတ်စွမ်းအင်ကို တိုးတက်စေနိုင်သည့် ဆေးလုံးများကို ရန်ကိုင် သောက်ခဲ့သည်။ သို့သော် အကျိုးမထူးခဲ့။ ဆေးတိုက်တိုက် ဖြစ်နေသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေပြီဖြစ်သော ဆေးလုံးကို သောက်လိုက်သည့်အခါမှသာ ခြောက်ရောင်ခြယ် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကို ခုနှစ်ရောင်ခြယ်ဝိဥာဉ်ကြာပန်း အဖြစ်သို့ ရောက်အောင် ပြောင်းလဲဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ဟု တွေးခဲ့မိဖူးသည်။ သို့သော်လည်း ထိုမဖြစ်နိုင်ဟန် ထင်ခဲ့ရသော မျှော်လင့်ချက်ကြီးသည် ယနေ့မှစ၍ သူနှင့် လက်တစ်ကမ်းလောက်သာ လိုတော့သည် ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင် မပျော်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။
ဝိဥာဉ်ကြာပန်း ဆင့်ကဲပြောင်းလဲစေနိုင်ရန်အတွက် စိတ်စွမ်းအင်ကို တိုးတက်အောင် လုပ်ပေးနိုင်သည့် ဆေးလုံးများကို ဖော်စပ်ရန်ပင် ရန်ကိုင် တွေးထားပြီးသွားလေပြီ။ သဲမီးတောက် နယ်မြေ ပိတ်သွားသည့်အခါမှ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းအား ဆင့်ကဲပြောင်းလဲအောင် လုပ်ရပေမည်။
ထိုဆေးလုံးများကို သောက်ချင်တိုင်းသောက်၍ သိပ်ပြီး အကျိုးမရှိလျှင်ပင် ရန်ကိုင် ဂရုမစိုက်။ နည်းနည်းလေး အကျိုးရှိလျှင် လုံလောက်ပေသည်။ သူတော်စင်သလင်းကျောက်များ၊ ဆေးလုးများစွာကို သုံးဖြုန်းပစ်ရလျှင်ကော ဘာအရေးနည်း။ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကိုသာ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲအောင် လုပ်နိုင်သရွေ့ အားလုံး တန်ပေသည်။
စိတ်ကူးကဆုန်ပေါက်ရင်း ရန်ကိုင် အတော်လေး ရွှင်မြူးနေခဲ့သည်။
ဝိဥာဉ်ကြာပန်း နောက်ဆုံးအသွင်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီးသည့်နောက် သူ့ဆီသို့ မည်သို့သော အကျိုးအမြတ်များ ဆောင်ကြဉ်းလာမလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် အတော်လေး သိချင်နေမိသည်။ သူ့ခွန်အား နိမ့်ကျခဲ့စဉ်က ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ အဖိုးတန်မှုကို သိပ်မသိနားမလည်ခဲ့ချေ။ သို့သော် သူ့ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်မြင့်လာသည်နှင့်အမျှ ဝိဥာဉ်ကြာပန်း မည်မျှ အသုံးဝင်သလဲ ဆိုသည်ကို သိရှိ နားလည်လာခဲ့ရသည်။
သူ့ဝိဥာဉ်ကို သီးသန့်အချိန်ပေးကာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှပင် ကျင့်ကြံခဲ့ဖူးခြင်း မရှိသော်လည်း သူ့စိတ်စွမ်းအင်နှင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူများထက် သိသိသာသာကို ပို၍ အားကောင်းနေခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေရခြင်း၏ ရှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်သည် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကြောင့်ဖြစ်ပြီး ကျန်နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းမှာ သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးကြောင့် ဖြစ်သည်။
သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံး မရှိလျှင် သေဆုံးသွားသော အခြားကျင့်ကြံသူများ၏ နာမ်ဝိဥာဉ်များကို သန့်စင်နိုင်မည်ဆ မဟုတ်သလို သူတို့နားလည်ထားသည့် ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် နားလည်သဘောပေါက်မှုများကိုလည်း ထိုးထွင်းဆင်ခြင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထိုသို့သာမဖြစ်နိုင်ခဲ့လျှင် အဆင့်တက်တိုင်းတက်တိုင်း အဆင့်တစ်ဆို့ အတားအဆီးများကို ကြုံရမည်ဖြစ်ကာ ယခုကဲ့သို့ ချောချောမွေ့မွေ့နှင့် တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ချိုးဖျက်နိုင်တော့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
လောလောဆယ် ထိုအတွေးများကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်ပြီး သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲရှိ ကျောက်တုံးတစ်တုံးကို ထုတ်ကြည့်လိုက်သည်။
ထိုအရာသည် ကန်ထဲတွင်ရခဲ့သော ဘာမှန်းမသိရသည့် ကျောက်တုံးတစ်တုံး ဖြစ်သည်။ ရရချင်း မစစ်ဆေးသေးဘဲ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ ထည့်သိမ်းထားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ယခုမှသာ ထုတ်စစ်ဆေးကြည့်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုကြည့်လိုက်သည့်အခါမှ ထိုအရာသည် ကျောက်တုံး တစ်တုံး မဟုတ်ဘဲ ကြက်ဥတစ်လုံးစာ အရွယ်အစားရှိသော ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်သည့် ကုဗတုံးလေး တစ်တုံးဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။
သို့သော်လည်း လှရုံမှအပ ထိုအရာနှင့်ပက်သက်၍ ထူးခြားသည့်အရာ ဘာမှမရှိချေ။ ထိုအရာကို စရခဲ့စဉ်က နွေးတေးတေးလေး ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ၎င်းဆီမှ အအေးဓါတ်တို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူ့ကိုယ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့လေသည်။
ယခုမူ ဘာမှမထူးခြားသည့် သာမန် သလင်းကျောက်တုံးလေးတစ်တုံးလို ပြုမူနေသည်။ ထိုထဲတွင် မည်သည့် စွမ်းအင်ကိုမှ ရန်ကိုင်မခံစားမိ။ မျက်မှောင်ကြုတ်၍ ကုဗတုံးကို စစ်ဆေးကြည့်ရင်း နတ်ဆိုးမီးတောက်ဖြင့် လောင်ကျွမ်းစေကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူမည်သို့ပင် ကြိုးစားနေစကာမူ ကုဗတုံးသည် ဘာပြောင်းလဲမှုမှမပြ။
ထို့ကြောင် ရန်ကိုင်လည်း အတော်လေး အံ့အားသင့်မိသွားသည်။ သူ့လက်ရှိ နတ်ဆိုးမီးတောက်သည် သာမန်တန်ခိုးရှင်အဆင့် မှော်ရတနာများကိုပင် အရည်ဖျော်ပစ်နိုင်သည်။ ထိုသာမန် ကျောက်တုံးလေးတစ်တုံးဆိုလျှင် ဆိုဖွယ်ရာမရှိတော့။
ထိုအရာဆီမှ မည်သည့် စွမ်းအင်ကိုမှ မခံစားမိသလို နတ်ဆိုးမီးတောက်ဖြင့်လည်း လောင်ကျွမ်းပစ်၍ မရချေ။ ထို့ကြောင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်း ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ထိုကုဗတုံးကို ထိလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ထိုအရာသည် သူ့လက်ထဲမှ ရုတ်တရက်ကြီး ပျောက်ကွယ်သွားလိမ့်မည်ဟု မည်သူ ထင်မည်နည်း။ တစ်ချိန်တ်းတွင် သူ့ဝိဥာဉ်တစ်ခုလုံး လန်းဆန်းသွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်အမူအရာ မဆိုသလောက်ကလေး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ သူ့အသိစိတ်ကို ပို့လွှတ်လိုက်သည်။
သူ့အသိစိတ်ပပင်လယ်ထဲတွင် အနီရောင်မီးတောက်မီးလျှံများနှင့် ပင်လယ်ရေများ ယိမ်းထိုးဆူပွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခြောက်ရောင်ခြယ်ကြာပန်း၏ အရောင် ခြောက်ရောင်မှာလည်း ပို၍ အရောင်တောက်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် အသိစိတ်ပင်လယ်ထက်ရှိ ကောင်းကင်တွင် အရောင်အဆင်းမဲ့ ကုဗတုံး ရုတ်တရက် ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် ရန်ကိုင် မျက်လုံးကျွတ်ထွက်လုမတတ် မျက်လုံးပြူးသွားခဲ့သည်။
သူသိသလောက် အသိစိတ်ပင်လယ်များသည် လက်ဆုပ်လက်ကိုင်ပြ၍ ရသော အရာမျိုး မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ ဦးခေါင်းကို ဖွင့်မည်ဆိုလျှင်ပင် သူတို့၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ကို မြင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ အချို့သော ဝိဥာဉ်မှော်ရတနာများမှလွဲ၍ မည်သည့်ပြင်ပပစ္စည်းမှ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ မဝင်နိုင်ချေ။
သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးကို ဝိဥာဉ်မှော်ရတနာဟု ပြော၍လည်းရသလို ပြော၍လည်း မရချေ။ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသည် ဝိဥာဉ်အမျိုးအစား ရတနာတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအရာများသည် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲတွင် တည်ရှိနေနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ထိုအရောင်အဆင်းမဲ့ကုဗတုံးသည် ဘာများနည်း။ သူ့ကောင်းကင် စိတ်အာရုံနှင့် ထိလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဘာကြောင့် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ရောက်လာရသနည်း။
သို့သော်လည်း ခဏလောက် စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည့်တိုင် ကုဗတုံးသည် ဘာအန္တရာယ်မှ မရှိသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့ဝိဥာဉ်ကိုပင် ပို၍ လန်းဆန်းသွားစေသေးသည်။
ရန်ကိုင်သည် ထိုကုဗတုံးကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးနေခဲ့သည်။ မိမိ၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ပြင်ပပစ္စည်းတစ်ခု၏ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည့် မည်သူမဆို သေချာသတိထားသင့်ပေသည်။
သို့သော်လည်း သူဘာမှမလုပ်ရသေးခင်မှာဘဲ ခြောက်ရောင်ခြယ်ကြာပန်းသည် ရုတ်တရက် ခြောက်ရောင်ခြယ်အလင်းအတန်းအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး အရောင်အဆင်းမဲ့ ကုဗတုံးကို စတင် ရစ်ပတ်တော့လေသည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်၏ မှင်သက်နေသည့် အကြည့်အောက်တွင်ပင် ပင်လယ်ဆီသို့ ပြန်ဆင်းလာခဲ့လေသည်။
ခြောက်ရောင်ခြယ်အလင်းသည် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ် ဖြစ်နေပြီး တစ်ချက် တုန်ခါသွားပြီးနောက် ခြောက်ရောင်ခြယ်ကြာပန်းအသွင်သို့ ပြန်ပြောင်းသွားခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်ပုံရိပ် ခြောက်ရောင်ခြယ်ကြာပန်းပေါ်တွင် ရုတ်တရက် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ သူထင်ထားသည့်အတိုင် အရောင်မဲ့ကုဗတုံးသည် ခြောက်ရောင်ခြယ်ကြာပန်း ပေါ်တွင် ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုကုဗတုံးကို အရောင်ခြောက်ရောင်က ပတ်ပတ်လည် ဝိုင်းရံထားခဲ့လေသည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ ပွင့်ချပ်များသည် ပြန့်ကားနေရာမှ စတင် အလယ်ဆီသို့ စတင်စုစည်းလာခဲ့သည်။ ဖြန့်ထားသောလက်တစ်ဖက် လက်သီးဆုပ်အဖြစ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောင်းလဲသွားသည့်အလား ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသည်လည်း ကြာပန်းအဖြစ်မှ ကြာဖူးအဖြစ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ေ ပြာင်းလဲနေခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့သပြီး သူ့နာမ်ဝိဥာဉ်ဟာ ဆိုလျှင်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားခဲ့ရလေသည်။
ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း နားမလည်သော်လည်း ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၏ ပိုင်ရှင် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသည် နောက်ဆုံးအသွင်အဖြစ်သို့ စတင် ပြောင်းလဲတော့မည်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ ဆေးလုံးများကို သန့်စင်ပြီး ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကို အားဖြည့်ပေးစရာ မလိုတော့ချေ။ ထိုသို့ဖြစ်ရခြင်းမှာ အရောင်မဲ့ဝိဥာဉ်ကြာပန်းကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
ယခင်အကြိမ် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း ဆင့်ကဲပြောင်းလဲစဉ်က ယခုကဲ့သို့ မဖြစ်ခဲ့ချေ။ ထိုစဉ်က မြောက်မြားစွာသော စွမ်းအင်ကို စုပ်ယူပြီးနောက် ကြာပန်း၏အရောင် တဖြည်းဖြည်း ေ ပြာင်းလဲသွားခဲ့သည်။
ယခုအကြိမ်တွင်မူ ကြာပန်းအသွင်မှ ကြာဖူးအသွင်သို့ ပြန်ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ထိုကြာပန်း နောက်တစ်ကြိမ် အပြည့်အဝ ပြန်ပွင့်လာသည့်အခါ ခုနှစ်ရောင်ခြယ်ဝိဥာဉ်ကြာပန်း ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။
ထိုကုဗတုံး ဘာလဲဆိုသည်ကို သူမသိသော်လည်း ကုဗတုံးထဲတွင် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ထက်ပင် ပိုများသော စွမ်းအင်များ ရှိနေဟန် ထင်ရသည်။ မဟုတ်လျှင် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းအား တစ်ကြိမ်တည်းနှင့် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲသွားအောင် လုပ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ရန်ကိုင် အလွန်ကိုမှ ပျော်ရွှင်အူမြူးနေခဲ့သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်သည်လည်း အဆက်မပြတ် လှိုင်းထန်နေခဲ့လေသည်။ ရေလှိုင်းလုံးများဆိုးလျှင် မီတာပေါင်းများစွာ အမြင့်သို့ပင် ရောက်နေခဲ့ကြသည်။
အချိန်အတော်ကြာသွားမှသာ ရန်ကိုင် စိတ်ပြန်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ဖိနှိပ်ရင်း ဝိဥာဉ်ကြာပန်းဖူးဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဝိဥာဉ်ကြာဖူးဆီမှ တလက်လက်တောက်ပနေသော အရောင်အဝါများ ပုံမှန်ဖြာထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုကဲ့သို့ အလင်းတစ်ချက် ဖြာသွားသည် ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ် မဆိုသလောက်ကလေး ပြောင်းလဲသွားသည်။ အနီရောင် မီးတောက်မီးလျှံများနှင့် အပြာရောင် ပင်လယ်ရေသည် ပို၍ အရောင်ရင့်သန့်စင်လာခဲ့သည်။ ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်မှ ရရှိခဲ့ပြီး အပြည့်အဝမသန့်စင်ရသေးသော ရွှေရောင်အမျှင်တန်းလေးများသည် မကြာမီ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ပျော်ဝင်သွားကုန်ကြလေသည်။ ရန်ကိုင်၏ စိတ်စွမ်းအင်နှင့် ဝိဥာဉ်သည် တစ်ဖန်ပို၍ အားကောင်းလာရပြန်သည်။
ရန်ကိုင်၏ အကြည့် တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသည် ဆင့်ကဲပြောင်းလဲခြင်း ဖြစ်စဉ် အတောအတွင်းတွင်သာ ရှိသေးသော်လည်း အကျိုးအမြတ်အချို့ကို သူရပြီးနေခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ဝိဥာဉ်ကြာပန်းသာ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲခြင်းဖြစ်စဉ် ပြီးဆုံးသွားခဲ့လျှင် ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုသ်ညကို ရန်ကိုင် ပို၍ သိချင်မိသွားသည်။
အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲတွင် နည်းနည်း ထပ်ကြာကြာလေး နေချင်သေးသော်လည်း နေ၍မရတော့။ အပြင်ဘက်သို့ တစ်ဝက်တစ်ပြတ် ထုတ်လွှတ်ထားသော ကောင်းကင်စိတ်အာရုံမှ လူများစွာ သူရှိနေသည့် အရပ်ဆီသို့ လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ရွေးချယ်စရာမရှိတော့သည်နှင့် ရန်ကိုင်လည်း သူ့အသိစိတ်ကို အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ ပြန်ရုတ်လိုက်ရလေသည်။
ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို သေချာ ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ဆီသို့ မည်သည့်လူများ လာနေသလဲ ဆိုသည်ကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ရာ ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့ရသည်။
သူ့ဆီ လာနေသည့်လူများသည် ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူထဲတွင် ရှိစဉ်က သူနှင့် စကားပြောခဲ့သည့် မိန်းမလှလေး ဖြစ်နေခဲ့လေသည်။
သူတို့အဖွဲ့တွင် စုစုပေါင်း လူငါးယောက်ရှိပြီး အကုန်လုံးသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်၊ ဒုတိယအဆင့်များ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ မည်သည့်အင်အားစုမှ လာသလဲဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မသိသော်လည်း ထိုမျှ အားကောင်းသော လူများစွာကို စေလွှတ်နိုင်သည့် အင်အားစုတစ်ခုမှ မိသားစုငယ်လေး၊ သို့မဟုတ် ဂိုဏ်းငယ်လေးတစ်ခု ဖြစ်ဟန်မတူ။
ထိုလူများ ဘာကြောင့် သူ့နောက်သို့ လိုက်လာရသနည်း။ သူတစ်ယောက်တည်း ရှိနေပြီး သူ့ကျင့်ကြံခြင်း နိမ့်ကျသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သူ့ဆီမှ ဓါးပြတိုက်ရန် ကြံစည်နေခြင်းလော။
ထိုသို့ တွေးလိုက်မိသည်နှင့် ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အလင်းရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့ပြီး ထိုလူအုပ်ကို သေချာအာရုံစိုက် စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။
သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် လူတိုင်း၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ဖိနှိပ်ခြင်း ခံရသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် အခြားသူများ၏ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုမိုအားကောင်းသဖြင့် အခြားလူများ၏ လှုပ်ရှားမှုကို တစ်ဖက်လူ မသိအောင် စောင့်ကြည့်လေ့လာနိုင်ပေသည်။
ထိုအဖွဲ့ပြောနေသည်များကိုပင် ခိုးနားထောင်နိုင်ပေသည်။
“စီနီယာအစ်မချန်၊ ဘာလို့ အဲ့လူနောက် လိုက်နေတာလဲ။ သူ့ရဲ့ သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံခြင်းလေးနဲ့ ကျုပ်တို့နောက်ကို လိုက်ခိုင်းလို့ ကျုပ်တို့အတွက် ဘာအကျိုးမှ မရှိဘူးနော်။ သူ့ကြောင့် ကျုပ်တို့ လုပ်ရမယ့်ဟာတွေတောင် လေးဖင့်သွားနိုင်သေးတယ်” တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းဟန်ရသည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက်က မျက်နှာမဲ့လျက် ပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ် စီနီယာအစ်မချန်၊ အဲ့ကောင်က အဲ့လောက်ကြီး သန်မာတာမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ မိသားစုငယ်လေးတစ်ခုဆီက လာတဲ့ပုံပဲ။ ဒီနယ်မြေဆီ သူဝင်လာနိုင်ပုံထောက်ရင် သူ့မိသားစုက ဒီထဲပို့ဖို့ သူ့ထက်ပိုကောင်းတဲ့လူ မရှိတော့လို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်”
“ပြီးတော့၊ သူ့ကိုသာ ကျုပ်တို့အဖွဲ့ထဲ ဝင်ခိုင်းမယ်ဆိုရင် ပစ္စည်းတစ်ခုခု ရတာနဲ့ သူ့ကိုပါ ခွဲပေးရမှာ။ မတန်ဘူးနဲ့တူတယ်နော်”
သူတို့၏ စီနီယာအစ်မချန် ဆိုသူသည် ထိုလူငယ်လေးကို သူတို့အဖွဲ့ထဲ ဘာကြောင့် ခေါ်ချင်နေမှန်း အကုန်လုံး နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား သနားပြီး သူတို့ အဖွဲ့ထဲ ခေါ်ချင်နေခြင်း ဖြစ်သည်ဟုသာ အကုန်လုံး ထင်နေခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း ဤနေရာသည် နေရာတိုင်း အန္တရာယ်ဖြင့် ပြည့်နေသည့် သဲမီးတောက်နယ်မြေ ဖြစ်သည်။ သတိသာမထားလျှင် အချိန်မရွေး အသက်ဆုံးရှုံးသွားနိုင်လေရာ အခြားသူများကို ဂရုစိုက်ရန် သူတို့တွင် မည်ကဲ့သို့ အချိန်ရှိမည်နည်း။
သူတို့ ပြောလို့ပြီးသည့်နောက် မိန်းမလှလေးက သက်ပြင်းအသာအယာချလျက် “သူ့ခွန်အား နိမ့်ကျလို့ သူ့လုံးဝ အသုံးမဝင်ဘူးလို့ နင်တို့ထင်နေတယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား”
“ရှင်းနေတာပဲဟာကို။ သူကျားသားစားချင်လို့ ဝက်ယောင်ဆောင်နေတာ မို့လို့လား” တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်လေးသည် ဖြစ်နိုင်ချေတစ်ခုကို ထုတ်ပြောလိုက်သည်။
“မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူး” မိန်းမလှလေးက ခေါင်းခါလိုက်သည်။
“ဒါဆို ဘာလို့ သူ့ကို အဖွဲ့ထဲ ခေါ်ချင်နေသေးတာလဲ”
“ဟဲဟဲ၊ သူ့မှာ ဘာထူးထူးခြားခြား အရည်အချင်းမှ မရှိမှန်း နင်တို့သိတယ်။ ဒါဆိုရင် သူဘာလို့ ဒီကို ရောက်လာတာလဲ။ ဘာလို့ မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်ကျော်ပြီး ရတနာနယ်မြေဆီ ရောက်လာနိုင်တာလဲ။ အဲ့ဒါကိုကော နင်တို့သိလား”
အပိုင်း(၁၁၉၈)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
မိန်းမလှလေးက ထိုကဲ့သို့ မေးလိုက်သည့်အခါ ကျန်လေးယောက် ကြောင်သွားခဲ့ကြသည်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေ အလွန်ကြမ်းတမ်းသည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်မှန်း သူတို့ သိကြသည်။ သူတို့ကိုယ်တိုင်ပင် မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်ကျော်ပြီး ရတနာနယ်မြေကို ရောက်နိုင်ရန်အတွက် ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားခဲ့ကြရသည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော လူငယ်လေးသည် မည်ကဲ့သို့ ဤနေရာသို့ ရောက်လာနိုင်ရသနည်း။
“အကြောင်းအရင်းကို စီနီဘာအစ်မချန် သိတာလား” ကျန်းလေးယောက်က မိန်းမလှလေးကို မေးလိုက်သည်။
မိန်းမလှလေးက ခေါင်းခါရမ်းလျက် ပြန်ဖြေလိုက်သည် “ငါလည်း သေချာမသိဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက ကံကြမ္မာသားတော် ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့တော့ ထင်တာပဲ”
“ကံကြမ္မာသားတော်…” အမျိုးသမီးနောက်တွင် ရှိနေသော ကျန်းလေးယောက်စလုံး အံ့အားသင့်သွားခဲ့ကြသည်။
မျိုးရိုးနာမည်ချန်ဆိုသူ မိန်းမလှလေးက တခစ်ခစ်ရယ်မောလျက် ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည် “ရယ်စရာကောင်းတယ်လို့ ထင်နေမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား။ ဒါပေမယ့် ငါကတော့ အဲ့ဒါမျိုးကို ယုံတယ်။ အချို့လူတွေက မွေးကလည်းက ကံကြမ္မာကောင်းနဲ့ မွေးလာကြတာ။ အချို့ကတော့ ကံကြမ္မာဆိုးတွေနဲ့ပေါ့။ အရည်အချင်းတူနေရင်တောင် ကံကြမ္မာကောင်းနဲ့ မွေးလာတဲ့လူက နောက်ပိုင်းကျ ပိုသားသွားနိုင်တယ်။ ဟိုးအရင်နှစ်တွေတုန်းက အဲ့လို ကံကြမ္မာကောင်းရှိတဲ့ လူတွေနဲ့ တွေ့ပြီး သူတို့နဲ့ အဆက်အသွယ်လုပ်ခဲ့တယ်လေ။ အဲ့ကနေ ငါလည်း အကျိုးအမြတ်တွေ ရခဲ့ဖူးတယ်”
တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်လေး၏မျက်နှာ အနည်းငယ် မဲ့သွားခဲ့ပြီး တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် ပြန်မေးလိုက်သည် “စီနိယာအစ်မချန် ပြောချင်တာ၊ သူ့ကိုသာ ကျုပ်တို့နဲ့အတူတူ လိုက်ခွင့်ပေးလိုက်မယ်ဆိုရင် မမျှော်လင့်ထားတဲ့ အကျိုးအမြတ်တွေ အကျိုးအမြတ်တွေ ကျုပ်တို့ရနိုင်တယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား”
“အသေအချာပဲ။ နင်စဉ်းစားကြည့်လေ။ သူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့်လေးနဲ့ မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်ကျော်လာနိုင်တယ် ဆိုတာနဲ့တင် အံ့အားသင့်ဖွယ်ရာ ဖြစ်နေပြီ။ သူ့ခွန်အားနဲ့သူ မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်ကျော်လာတယ်လို့တော့ မထင်ဘူး။ အန္တရာယ်ကင်းတဲ့ လမ်းကြောင်းတစ်ခုရှာပြီး လာခဲ့တာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ အဲ့ဒါကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းနဲ့ မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်ကျော်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ သူ့ကံအပေါ် အားကိုးပြီး လာခဲ့တာ ဖြစ်ရမယ်” မိန်းမလှလေးက ရှင်းပြလိုက်သည်။
သူမ၏ စကားကို ကျန်လေးယောက် လုံးဝ မယုံကြည်နိုင်သေးသော်လည်း အနည်းငယ် ယုံချင်ချင် ဖြစ်နေခဲ့သည် “ဟုတ်တာပေါ့၊ ဒီတစ်ချက်တည်းနဲ့တင် သူကံကြမ္မာသားတော် ဖြစ်တယ်လို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သတ်မှတ်လို့ ရဦးပါ့မလဲ။ ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူတုန်းက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စကို နင်တို့ မှတ်မိသေးလား”
“ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူ…” အကုန်လုံး ထိုစဉ်က ရန်ကိုင်၏ ထူးထူးဆန်းဆန်း လုပ်ရပ်ကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်ကြသည်။
“နတ်တို့မှတ်မိလား။ အဲ့တုန်းက ချူချန်ဖုန်း ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်ကို ဝေစုခွဲပေးတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် သူဘာမှမရခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့် အချိန်မဖြုန်းဘဲ အခြားနေရာဆီသာသွားဖို့ ငါသူ့ကို အကြံပေး တိုက်တွန်းလိုက်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူဆက်ပြီး ပေကပ်နေတယ်လေ။ နောက်ဆုံးလည်း နောက်ဆုံးရော တစ်ယောက်မှဝေစုမရဘဲ အကုန်လုံး ကန်ထဲမှာပဲ စိမ်ဖို့ ဖြစ်သွားပါရော။ အဲ့ကနေသူ အကျိုးအမြတ် နည်းနည်းလေးပဲ ရတယ်ပြောပြော၊ အကျိုးအမြတ် ရခဲ့တာတော့ အမှန်ပဲ။ သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲကို ဝင်လာတဲ့ လူတစ်သောင်းထဲမှ သုံးထောင်၊ လေးထောင်လောက်ပဲ ရတနာနယ်မြေဆီ ရောက်တယ်။ အဲ့ထဲကမှ သုံးဆယ်ပဲ ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူဆီက အကျိုးအမြတ်ကို ရခဲ့တယ်။ သုံးဆယ်ထဲမှာပါတဲ့ လူတွေထဲမှာ သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်ဆိုလို့ သူတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်”
“စီနီယာအစ်မချန် ပြောသလိုဆိုရင်တော့ သူ့ကံက တကယ်ကောင်းတာပဲ” တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသည့် လူကြီးက သူ့မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်ရင်း အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ ပြောလိုက်သည်။
ကံကြမ္မာနှင့် ကံတရားသည် နားလည်ရခက်ခဲသော အရာများဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း မည်သို့ပင်ကြည့်ကြည့်၊ ထိုသူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူ၏ ကံမှာ ကောင်းလွန်းနေသည်။
“စီနီယာအစ်မချန်၊ သန်းခေါင်ထက် ညဉ့်မနက်ဆိုတဲ့ စကားလည်းရှိတယ်မလား။ ညပြီးရင် နေ့လာသလို သူ့ကံကောင်းမှုတွေ အကုန်ကုန်သွားလို့…” အဖွဲ့ထဲတွင် ရှိနေသော အခြား အမျိုးသမီး ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် စိုးရိမ်သည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ တစ်သက်လုံး ကံကောင်းနေသည့်လူ မရှိပါချေ။
“ကိစ္စမရှိဘူး။ သူ့ကို ခေါ်သွားလိုက်လို့ ငါတို့ကို ထိခိုက်သွားမှာမှ မဟုတ်တာ။ သူ့ကြောင့် ကောင်းတာ တစ်ခုခုရှာတွေရင် သူ့ကို နည်းနည်းလောက် ဖဲ့ပေးလိုက်လို့ ဘာမှမဖြစ်ဘူးလေ။ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုရင်တော့ အရမ်း ဆိုးလွန်းနေတဲ့ ငါတို့ကံကိုပဲ အပြစ်တင်ရမယ်” မိန်းမလှလေးက ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။
“စီနိယာအစ်မက အဲ့လို ဆုံးဖြတ်ထားမှတော့ သူ့ကို အတူခေါ်သွားကြတာပေါ့” သူတို့၏ စီနီယာအစ်မက ထိုလူငယ်လေးကို မရမက ခေါ်ချင်နေသည်ကို မြင်သော် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသည့် လူငယ်လေးလည်း ကန့်ကွက်မနေတော့ချေ။ သူမပြောသလိုပင် ထိုသူတော်စင်ဘုရင် ကျင့်ကြံသူကို ခေါ်လာလိုက်၍ သူတို့အတွက် အကျိုးမယုတ်သွားချေ။ အဆိုးဆုံးမှ သူ့အား အကျိုးအမြတ် နည်းနည်းပါးပါး ဖဲ့ပေးရရုံသာရှိသည်။ သို့သော်လည်း ထိုကောင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသည် သူတို့ မလိုချင်သည့် လက်ကျန် ပစ္စည်းများကို ပေးလျှင်ပင် အထွန့်တက်ရဲမည်လား။
အန္တရာယ်နှင့် ရင်ဆိုင်ရလျှင်လည်း သူ့ဘာသာ ကာကွယ်ခိုင်းရုံသာ ရှိသည်။ မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ ထိုလူငယ်လေးသည် စီနီယာအစ်မချန် ပြောသည့်အတိုင်း ကံကြမ္မာသားတော် ဖြစ်နေမည်ဆိုပါက အလွယ်တကူ သေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်လေးက သဘောတူလိုက်သည်နှင့် အခြားလူများလည်း ဘာမှဆက်မပြောတော့။ မိန်းမလှလေး ပြောသည့်အတိုင်းသာလုပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြရသည်။
ရန်ကိုင်က သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။
ကံကြမ္မာသားတော်လား… ရန်ကိုင် မရယ်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူကို ရှာတွေ့ခြင်းသည် ကံနှင့် နည်းနည်းဆိုင်သည်ဟု ပြော၍ရသည်။ သို့သော်လည်း တကယ် အရေးပါသည့်အချက်သည်ကား ရန်ကိုင်သည် သူ့ခွန်အားအပေါ် ယုံကြည်ချက်အပြည့်ရှိသောကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။ အစကတည်းက ချူချန်ဖုန်းကို မကြောက်ချေ။ ထို့ကြောင့် ပေကပ်နေရဲခြင်း ဖြစ်သည်။ အခြား သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်တစ်ယောက်သာ ဆိုပါက အစကတည်းက ထွက်သွားပြီးနေလောက်ပေပြီ။
မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်လာသည့်ကိစ္စတွင်လည်း… သူ့ခွန်အားအပေါ်သာ အားကိုးခဲ့ရသည်။ ကံပေါ်မဟုတ်။ သူ့ခွန်အားကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် မီးတောက်နယ်မြေထဲ အရိုးဆွေးနွေရလောက်ပေပြီ။
ယခု တစ်ဖက်လူ၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သိသွားပြီ ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင်လည်း အနည်းငယ် စိတ်အေးလက်အေး ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ သူတို့သည့် သူ့အပေါ် မကောင်းကြံလိုစိတ်ဖြင့် လာရောက်ခြင်း မဟုတ်သည့်အတွက် သူကလည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန်သာ ပြန်လည် တုန့်ပြန်ဆက်ဆံမည်ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း ထိုအဖွဲ့နှင့် အတူသွားချင်သည်ဟု မဆိုလိုပါချေ။ သူသည် ထိုလူများအတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတစ်ခု ဖြစ်သည်ဟု ထိုလူများ ခံစားနေရချိန် ထိုလူများသည်လည်း သူ့အတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး ဖြစ်သည်ဟု ရန်ကိုင် ခံစားနေရသည်။ သူ့ဘာသာ တစ်ယောက်တည်း လှုပ်ရှားခြင်းသည် ပို၍ လွယ်ကူအဆင်ပြေပေသည်။ ထို့အပြင် သူတွေ့သည့် ပစ္စည်းတိုင်းကို သူတစ်ယောက်တည်း အပိုင်သိမ်းနိုင်သည်။
မိန်းမလှလေးနှင့် သူမတို့အဖွဲ့သည် ရန်ကိုင် ရှိနေသည့်နေရာနှင့် သိပ်မဝေးချေ။ စိတ်ဝိဥာဉ်ရေကို ရပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်နောက်သို့ ချက်ချင်း လိုက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။ ဤသို့ဖြင့် မကြာခင်မှာပဲ ထိုငါးယောက် ရန်ကိုင် မြင်ကွင်းထဲ ပေါ်လာခဲ့သည်။
နားလည်မှုမလွဲစေရန် အလို့ငှာ မိန်းမလှလေးက ခပ်ဝေးဝေမှ လှမ်း၍ အော်ခေါ်လိုက်သည် “မောင်ငယ်လေး”
ရန်ကိုင်လည်း သူတို့အဖွဲ့မှ အခုမှ သတိပြုမိသွားသကဲ့သို့ ချက်ချင်း နိုးနိုးကြားကြား လုပ်ပြလိုက်သည်။
“မောင်ငယ်လေး ထိတ်လန့်မနေနဲ့” မိန်းမလှလေးက ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်မည်ဟု ကြိုတင် မျှော်လင့်ထားသည့်အလား စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းစွာပြုံးလျက် သာယာချိုမြသော လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည် “မမတို့ မောင်လေးကို ဒုက္ခပေးဖို့ လာခဲ့တာမဟုတ်ဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် ကျန်လေးယောက်ကို ဦးဆောင်လျက် ရန်ကိုင်ဆီသို့ အလျင်အမြန် သွားလိုက်လေသည်။
ထိုလူအဖွဲ့ အနီးသို့ ရောက်လာသော် ရန်ကိုင်က ခပ်ပြတ်ပြတ် မေးလိုက်သည် “ဒါဆို ခင်ဗျားတို့ ဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ”
“ဟဲဟဲ၊ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ မောင်ငယ်လေး တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတာကို မြင်တော့ မေးခွန်းလေး နည်းနည်းလောက် မေးချင်လို့” မိန်းမလှလေးက အပြုံးဖြင့် မေးလိုက်သည် “မောင်လေး ဒီကို တစ်ယောက်တည်း လာတာလား”
“ဟုတ်တယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
“အထင်ကြီးစရာပဲ” မိန်းမလှလေးက ခေါင်းလေးညိတ်လျက် ချီးကျူလိုက်သည်။ သူမ၏ ခန့်မှန်းထားချက်အရ ရန်ကိုင်သည် မိသားစုငယ်လေးမှ ပို့လိုက်သည့် လူသုံးယောက်အနက် တစ်ယောက်ဖြစ်ရပေမည်။ ကျန်နှစ်ယောက်သည် မီးတောက်နယ်မြေကို မဖြတ်ကျော်နိုင်သေးဘဲ ရန်ကိုင်တစ်ယောက်သာ ဖြတ်ကျော်လာနိုင်ခြင်း ဖြစ်ရမည်။
“ကောင်မလေး၊ ပြောစရာရှိရင် မြန်မြန်ပြော” တစ်ဖက်လူ၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သိပြီးဖြစ်နေမှဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း ဆက်၍ အချိန်ဖြုန်းမနေချင်တော့ချေ။ ထိုမိန်းမကို မြန်မြန်ပြောခိုင်းပြီး မြန်မြန် ငြင်းလိုက်ချင်နေလေပြီ။
“ကောင်လေးက စိတ်ဆတ်လှချည်လား” တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသည့် လူငယ်လေးက ပြောလိုက်သည်။ သူ့အမြင်တွင် သူ့စီနီယာအစ်မချန်မှ ရန်ကိုင်ကို သူတို့ အဖွဲ့ထဲသို့ ဖိတ်ခေါ်ခြင်းသည် ကံကြမ္မာသားတော်ဖြစ်သော ရန်ကိုင်၏ ကံကောင်းမှုကို ပြသနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် ထိုမျှ ရိုင်းလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
“ကောင်မလေး…” ရန်ကိုင်မှ သူမအား ထိုကဲ့သို့ ခေါ်သည်ကို ကြားလိုက်သည့်အခါ မိန်းမလှလေး မပြုံးဘဲမနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သူမအား မည်သူမှ ထိုကဲ့သို့ မခေါ်ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့် ကြင်နာသိမ်မွေ့စွာဖြင့် ရှင်းပြလိုက်လေသည် “ကောင်းပြီလေ။ ငါတို့တွေက ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းက…”
ဂိုဏ်းနာမည်ကို ကြားပြီးနောက် ရန်ကိုင် သူမတို့အား ရှိန်သွားမလို သိချင်သဖြင့် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကို စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်မှာမူ ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ရှိနေသဖြင့် မိန်းမလှလေး နည်းနည်း ရှက်သွားခဲ့သည်။ အသာအယာ ချောင်းဟန့်လျက် ဆက်၍ ပြောလိုက်သည် “ငါ့နာမည်က ချန်ရှီတောင်း။ သူတို့တွေက ငါ့ဂျူနီယာမောင်လေးတွေနဲ့ ညီမလေးတွေပဲ။ မောင်လေးက တစ်ယောက်တည်း သွားနေတာဆိုတော့ ဒီရတနာနယ်မြေရဲ့ အန္တရာယ်တွေကို မသိသေးလို့နေမယ်။ ဒီမှာ မွန်းစတားသားရဲတွေတင် မဟုတ်ဘူး၊ နားလည်ရ ခက်တဲ့ အစီအရင်တွေ၊ ထောင်ချောက်တွေပါ အများကြီး ရှိသေးတယ်။ မောင်လေးလို့ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း လျှောက်သွားနေတာ အရမ်း အန္တရာယ်များတယ်။ အခပ်မသင့်ရင် သေတောင် သေသွာနိုင်တယ်”
သူမ ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် ကြောက်လန့် တုန်လှုပ်သွားမည်ဟု ထင်နေခဲ့သည်။ ထိုအခါ နှစ်သိမ့်စကားလေး ဘာလေးပြောပြီး ရန်ကိုင်အား သူတို့အဖွဲ့ထဲသို့ ခေါ်ပေမည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်သည် သူမပြောသည်ကို စိတ်မဝင်စား၊ ဂရုမစိုက်သည့် အမူအရာမျိုးသာ လုပ်ပြနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ချန်ရှီတောင်း စိတ်ထဲ ကြိတ်၍ ညည်းတွားလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် မိသားစုငယ်လေးမှ လာပြီး သဲမီးတောက်နယ်မြေ မည်မျှ အန္တရာယ်များကြောင်းကို နားလည်သည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဟု ပို၍ ယုံကြည်သွားခဲ့လေသည်။
ဆက်ပြောနေ၍လည်း အပိုသာဖြစ်မည်မှန်း သိလိုက်ပြီးသည့်နောက် လိုရင်းကိုသာ တန်းပြောလိုက်လေသည် “မောင်လေးသာ ဆန္ဒရှိမယ်ဆိုရင် အစ်မတို့အဖွဲ့ထဲ လာလို့ရတယ်နော်။ အစ်မတို့အဖွဲ့အား အားအကောင်းဆုံးမဟုတ်ပေမယ့် မောင်လေးဘာသာ မောင်လေး တစ်ယောက်တည်း လှုပ်ရှားနေရတာထက် စာရင်တော့ အများကြီး ပိုကောင်းတာပေါ့။ အန္တရာယ်နဲ့ ရင်ဆိုင်ရရင်လည်း အချင်းချင်း ဖေးမကူညီလို့ ရတယ်လေ။ ပြီးတော့ ပစ္စည်းကောင်းတစ်ခုခု တွေ့ပြီဆိုရင်လည်း မောင်လေးအပေါ် မမျှမတ မလုပ်ဘူး။ အစ်မတို့ ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းက အမြဲတမ်း ဖြောင့်မတ်ပြီး ဂုဏ်သိက္ခာရှိတယ်လို့ ကျော်စော်တာ။ ဒါကြောင့် ဂိုဏ်းဂုဏ်သတင်းကို အထိခိုက်ခံပြီး အခြားလူအပေါ် ကြီးနိုင်ငယ်ညှင်း လုပ်တာမျိုး လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး”
ခပ်ပြတ်ပြတ်ကြီး ငြင်းလိုက်ခြင်းသည် မကောင်းသဖြင့် ခဏလောက် စဉ်းစားဟန်ပြပြီးမှ ငြင်းမည်တွေးလိုက်သည်။ ခဏလောက် စဉ်းစားနေလိုက်ပြီး ငြင်းတော့မည်အပြု ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ပြီး တစ်ခုသောအရပ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
သူလှမ်းကြည့်ရာ အရပ်ဆီမှ အနီရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု သူတို့ဆီသို့ အလျင်အမြန် ချဉ်းကပ်လာနေခဲ့ပြီး မကြာမီ သူတို့အဖွဲ့ကို ဖြတ်ကျော်သွားခဲ့လေသည်။
မီးစုန်းလား နောက်ထပ်မီးစုန်တစ်ကောင်ကို ထပ်တွေ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ရန်ကိုင် တွေးလိုက်မိသည်။
မကြာမီ သူ့ခန့်မှန်းချက် မှားယွင်းနေမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်သည်။ အကြောင်းမှာ အနီရောင်အလင်းတန်းသည် မီးစုန်းနှင့် ဆင်တူသော်လည်း မီးစုန်းလောက်တော့ မမြန်ချေ။ ရန်ကိုင်၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် ထိုအရာကို ထောက်လှမ်းနိုင်နေခဲ့သည်။
ထို့အပြင် ဤနေရာသည် ရတနာနယ်မြေ ဖြစ်လေရာ မီးစုန်းများ ဤနေရာ၌ ဘာကြောင့် ရှိနေရမည်နည်း။ မီးစုန်းများသည် သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ မီးတောက်နယ်မြေ အတွင်းတွင်သာ ရှိသည်ဟု ဝေကုချန်း သူ့အား ပြောပြခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအရာများကို ရတနာနယ်မြေတွင် တွေ့ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။
ထိုအနီရောင်အလင်းတန်းကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည့် တစ်ချိန်တည်းတွင် ချန်ရှီတောင်းတို့ အဖွဲ့လည်း သတိပြုမိသွားခဲ့သည်။
တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်လေးသည် ထိုအနီရောင် အလင်းတန်း ပျောက်ကွယ်သွားရာ အရပ်ဆီး လှမ်းကြည့်အတွေးနက်နေပြီး ခဏအကြာ၌ အလျင်အမြန် ပြောလိုက်လေသည် “လောကရတနာကြီးဟ”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် အားလုံး၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။
ထိုအရာသည် လောကရတနာဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင်လည်း စဉ်းစားမိသည်။ သို့သော် မည်ကဲ့သို့ လောရတနာ ဖြစ်မလဲဆိုသည်ကိုမူ သူမသိပါချေ။ သူသိသည်ကား အနီရောင်အလင်းတန်း သူ့နားမှ ဖြတ်သွားစဉ်က ၎င်းဆီမှ အသက်စွမ်းအင်ကို အသေအချာ အာရုံခံမိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအရာသည် လောကရတနာမှလွဲ၍ အခြားမဖြစ်နိုင်ပါချေ။
ရန်ကိုင် လိုက်မဖမ်းရသေးခင်မှာပဲ အနီရောင်အလင်းတန်း ထွက်ပေါ်လာရာ အရပ်ဆီမှ လူရိပ်တစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။
“အို” ထိုလူ၏ ပုံပန်းသွင်ပြင်ကို မြင်လိုက်ချိန် ရန်ကိုင် မပြုံးဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ထိုလူရောက်လာမည့် အချိန်ကို ရပ်စောင့်နေလိုက်လေသည်။
မကြာမီ ထိုလူ ရန်ကိုင်တို့အဖွဲ့ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ချန်ရှီတောင်းတို့ အဖွဲ့ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ထိုလူ နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ရတနာတစ်ခုကို သူလိုက်ဖမ်းနေစဉ် လူခြောက်ယောက် သူ့လမ်းရှေ့တွင် ရုတ်တရက် ပေါ်လာခဲ့လေရာ ထိုလူလည်း နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်မသွားဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ သို့သော်လည်း လူခြောက်ယောက်ထဲတွင် ရှိနေသော ရန်ကိုင်ကို မြင်လိုက်ချိန် သူ့အမူအရာ ပြေလျော့သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ ရန်ကိုင်ဆီသို့ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်လေသည်။
“ဧည့်အကြီးအကဲချန်” ရန်ကိုင်က နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ယခု ရောက်လာသည့်လူသည် ဟိုင်ခဲမိသားစု၏ အကြီးအကဲချန်ချီမှလွဲ၍ အခြားမဟုတ်ပါချေ။
“ရန်ကိုင်၊ မင်းလည်း ရောက်နေတာလား” ချန်ချီက မတွေ့ရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော ရပ်ဝေးဆွေမျိုးတစ်ယောက်ကို ပြန်တွေ့လိုက်ရသည့်အလား စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
အပိုင်း(၁၁၉၉)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ရန်ကိုင် ရတနာနယ်မြေဆီသို့ ရောက်နေသည့် အတွက်ကြောင့် ချန်ချီ အံ့ဩသွားခြင်း မရှိခဲ့။ အခြားသူများသာ ရန်ကိုင်၏ စွမ်းရည်ကို မသိလျှင် မသိမည်။ သူကတော့ ကောင်းကောင်း သိပေသည်။ ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ဘုရင် ပထမအဆင့်ဖြင့် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့် ပညာရှင်များစွာကို သခဲ့သည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို သူကိုယ်တိုင် မြင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ လူတစ်ယောက် ရတနာနယ်မြေသို့ ရောက်မလာနိုင်မှသာလျှင် ထူးဆန်းနေမှာ ဖြစ်ပေသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် လာတွေ့သည့်အတွက်ကြောင့်လည်း ချန်ချီ ပျော်နေမိသည်။
“ဧည့်အကြီးအကဲဟောင်ကော” ရန်ကိုင်က ချန်ချီနောက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သော်ငြား ဟောင်အန်းကို မတွေ့သဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“ဟောင်အိုကြီးက ငါနဲ့အတူလာတာ မဟုတ်ဘူး။ တကယ်တော့ ဒီထဲ ဝင်လာကတည်းက ငါတို့ တစ်ခါမှ ပြန်မတွေ့သေးတာ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ပူမနေပါနဲ့ကွာ။ ဟောင်အိုကြီးက ငယ်တော့တာ မဟုတ်ပေမယ့် မီးတောက်နယ်မြေကို ဖြတ်နိုင်ပါသေးတယ်” ချန်ချီက အပြုံးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက်မှသာ ချန်ရှီတောင်းတို့ အဖွဲ့ဘက်သို့လှည့်၍ မေးလိုက်လေသည် “ဒီလူတွေက…”
“ကျွန်မတို့က ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းကပါ” ချန်ချီက ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည်။ ထိုလူအိုကြီးသည် ရန်ကိုင်နှင့် တစ်မိသားစုတည်းက လာသည့်လူ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်နေခဲ့သည်။ သူတို့ အမှန်တကယ်ကို မိသားစုငယ်လေးဆီမှ လာသည့်ပုံပင်။ မဟုတ်လျှင် ချန်ချီကဲ့သို့ သက်ကြားအိုကြီး တစ်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
“ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းလား” ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ မဟုတ်ဘဲ ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် ချန်ချီ၏ အမူအရာ လေးနက်တည်ကြည်သွားခဲ့သည်။ ချက်ချင်းပဲ လက်သီးဆုပ်၍ ပြောလိုက်လေသည် “ဒီတော့ မိန်းကလေးနဲ့ အဖွဲ့သားတွေက ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းကပေါ့။ မလေးမစား လုပ်မသလို ဖြစ်သွားခဲ့ရင် ကျေးဇူးပြုပြီး ခွင့်လ္ဗတ်ပေးပါနော်”
ထို့နောက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်များနှင့် ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ သိနေသလဲ ဆိုသည်ကို သူနားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းသည် လအရိပ်ခန်းမအောက် မနိမ့်ကျသော အင်အားစုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်များအတွင် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ အစစ်အမှန် ပါရမီရှင် တပည့်များ ပေါ်ထွန်းလာခဲ့ခြင်း မရှိသော်လည်း သူတို့၏ အုတ်မြစ်၊ အမွေအနှစ်နှင့် ဂုဏ်သတင်းသည် အရိပ်ကြယ်တစ်လျှောက် ကျော်စောနေဆဲ။
ထို့ကြောင့် သူမသည် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ ဖြစ်သည်ဟု ချန်ရှီတုန်း ပြောသည်ကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ထိုလူအုပ်ကို ချန်ချီ လျစ်လျူမရှုရဲတော့ချေ။
ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းဆိုသော နာမည်ကို ကြားလိုက်သည့်အချိန် မိသားစုငယ်လေး တစ်ခု၏ လူတစ်ယောက်ဆီမှ ထွက်ပေါ်လာသင့်သည့် တုန်ပြန်မှုမျိုးကို မြင်လိုက်သည့်အခါ… ရန်ကိုင်ကြောင့် ခံစားခဲ့ရသော ရှက်ရွံ့မှုတို့ ချက်ချင်းဆိုသလို ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရလေသည်။
“အကြီးအကဲချန်၊ အဲ့လောကရတနာကို ခင်ဗျား လိုက်ဖမ်းနေတာလား” ရန်ကိုင်က အလျင်စလို မေးလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ်” ချန်ချီက စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့် လက်တစ်ဖက်ကို လက်သီးဆုပ်လျက် ကျန်လက်ဝါးအပေါ် ထုချလိုက်ရင်း “ဒီကောင်က အရမ်း မြန်လွန်းတယ်။ အစတုန်းက မြွေလေးတစ်ကောင်လို့ ထင်နေတာ။ အနားကပ်သွားလည်း ကပ်သွားရော အနီရောင် အလင်းတန်းအဖြစ် ပြောင်းပြီး ထွက်ပြေးတော့တာပဲ။ ဒီသဲမီးတောက်နယ်မြေထဲမှာ ပျံနိုင်တဲ့ အရာနဲ့ လာတိုးလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မထင်ထားဘူး”
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အကုန်လုံး မှင်သက်သွားကြသည်။
အစောပိုင်းက လောကရတနာ သူတို့နားမှ ဖြတ်သွားစဉ်က အကုန်လုံးသည် လောကရတနာကို မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အတွက်ကြောင့် ထိုအရာသည် သဲမီးတောက်နယ်မြေ၏ ဥပဒေသကို လွန်ဆန်ပြီး ပျံသန်းနေသည် ဆိုသောအချက်ကို သတိမပြုမိလိုက်ခဲ့ချေ။ ယခု သေချာစဉ်းစားကြည့်လိုက်အခါ ထိုကိစ္စသည် အလွန်ကိုမှ မယုံကြည်ဖွယ် ကောင်းနေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
ထိုရတနာသည် လုံးဝကို ပုံမှန်ရတနာတစ်ခု မဟုတ်ပါချေ။ ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်ငါးယောက်၏ အကြည့်များ နီရဲလာခဲ့ကြသည်။
“မြန်မြန်လိုက်” ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် အနီရောင်အလင်းတန်း ထွက်ပြေးသွားရာ အရပ်ဆီ ပြေးထွက်သွားလေသည်။ ချန်ချီသည် တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် ရန်ကိုင် နောက်သို့ ပြေးလိုက်သွားခဲ့သည်။
“စီနီယာအစ်မချန်…” တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်လေးက သူ့နှုတ်ခမ်းကို လျှောဖြင့်သပ်ရင်း ရေရွတ်လိုက်သည် “အစ်မပြောသလိုပဲ၊ အဲ့ကောင်က တကယ့် ကံကြမ္မာသားတော်နဲ့ တူတယ်”
ထိုလူငယ်လေးသည် အလွန်ကိုမှ ထူးခြားကောင်းမွန်လှသော ကံကောင်းခြင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်ဟု ချန်ရှီတောင်း သူတို့အား ပြောခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အစပိုင်းတွင် အကုန်လုံး သူမ ပြောသည်ကို သိပ်မယုံချင်ခဲ့ကြချေ။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်နှင့် တွေ့ပြီး မကြာသေးခင်မှာပဲ လောရတနာတစ်ခုသည် သူတို့နားမှ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ လောကရတနာဆိုသည်မှာ အလွန်ကိုမှ ရှားပါးပြီး အဖိုးတန်လှသည့် ရတနာတစ်မျိုး ဖြစ်ပေသည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်နောက်ပိုင်း အကုန်လုံး ချန်ရှီတောင်းပြောသည်ကို ယုံကြည်သွားကြသည်။ သူမအား လေးစားမှုအပြည့်ဖြင့်လည်း ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။
“ကျွန်မတို့ ဘာလုပ်သင့်လဲ” အခြား မိန်းကလေးတပည့်တစ်ယောက်က မေးလိုက်သည်။
“သူတို့နောက်လိုက်” ချန်ရှီတောင်းက မြေကိုဆောင့်ကန်ပြီး ရန်ကိုင်တို့ ထွက်သွားသည့် အရပ်ဆီ ပြေးထွက်သွားလေသည်။ ကျန်လေးယောက်သည်လည်း သူတော်စင်ချီကို လှည်ပတ်၍ လှုပ်ရှားမှုပညာရပ် အသီးသီးကိုသုံးကာ အရှိန်ကုန်တင် ပြေးထွက်သွားကြသည်။
“ရန်ကိုင်၊ အဲ့ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းက တပည့်တွေက…” ချန်ချီက သူတို့နောက် လိုက်လာနေသော ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်များကို ကြည့်ရင်း စိုးရိမ်နေသည့် လေသံဖြင့် ရန်ကိုင်အား ပြောလိုက်သည်။
“ကျုပ်သူတို့နဲ့ မရင်းနှီးဘူး။ မတော်တဆ ဒီမှာလာတွေ့တာ” ရန်ကိုင်က အပြုံးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် လောကရတနာကို ဖမ်းနိုင်မယ်ဆိုရင် ဖမ်းသာဖမ်းလိုက်။ သူတို့တွေကို ဂရုစိုက်နေစရာ မလိုဘူး။ လောကရတနာကို ဖမ်းနိုင်တဲ့လူ ရလိမ့်မယ်။ သူတို့က ကျုပ်တို့ ဖမ်းပြီးသားကို ဓါးပြတိုက်ချင်တယ် ဆိုရင်တော့ ကျုပ်တို့ကလည်း ယဉ်ကျေးနေမှာ မဟုတ်ဘူး”
“ကောင်းပြီ။ မင်းပြောတာကိုကြားတော့ ငါစိတ်သက်သာရာ ရသွားပြီး” ချန်ချီ ပြန်၍ စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့လေပြီ။
သဲမီးတောက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်လာရသည့် အဓိက ရည်ရွယ်ချက်မှာ အခွင့်အလမ်းများကို ရှာဖွေလိုသည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ယခု အခွင့်အရေးတစ်ခု သူရှေ့တွင် ရှိနေပြီဖြစ်လေရာ ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်မဆိုထားနှင့်၊ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲဂိုဏ်း၊ မိုးကြိုးမုန်တိုင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်များ သူ့ရှေ့တွင် ရပ်နေလျှင်ပင် ထိုအခွင့်အလမ်းအတွက် အသက် သေလျှင်သေပါစေ တိုက်ခိုက်ရပေလိမ့်မည်။ သိုင်းတာအိုလမ်းစဉ်နောက်လိုက်ရင်း သေသွားခြင်းသည် အချည်းနှီးမဲ့ သေသွားခြင်းမျိုး မဟုတ်ချေ။ သေမြေကြီး ရှင်ရွှေထီးပင်။
အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့သည် အရှိန်ကုန်တင်လျက် ပြေးလိုက်နေကြသော်လည်း မပျံသန်းနိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် သူတို့၏ အမြန်နှုန်းမှာ အတော်လေးကို လျော့ကျသွားခဲ့ရသည်။ ရန်ကိုင်သည် ချန်ချီကို ခဏလောက် ရပ်စောင့်နေလိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် အနီရောင်အလင်းတန်းသည် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ စက်ကွင်းမှ လွတ်မြောက်သွားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအနီရောင် အလင်းတန်း၏ အသက်စွမ်းအင် အရှိန်အဝါ အကြွင်းအကျန်းများကို အာရုံခံ၍သာ လိုက်ရတော့လေသည်။
ဤနည်းလမ်းသည် အနီရောင်အလင်းတန်း ရှိနေသည့် နေရာကို အတိအကျ မသိနိုင်သော်လည်း ထိုအရာ ထွက်သွားသည့် လမ်းကြောင်း အကြမ်းဖျင်း ခန့်မှန်းနိုင်ပေသည်။
“ဧည့်အကြီးအကဲချန်၊ အဲ့ဒါ ဘယ်လို လောကရတနာလဲဆိုတာ ခင်ဗျားသိလား” ရန်ကိုင်က ပြေးနေရင်း မေးလိုက်သည်။
“သေချာ မမြင်လိုက်ပေမယ့် မြွေလေးတစ်ကောင်နဲ့ တူတယ်ဆိုတာတော့ သိတယ်။ စစတွေ့ချင်းတုန်းက ဝိဥာဉ်အားဖြည်ပန်းပေါ်မှာ နားနေတာ။ ငါလည်း အဲ့ဝိဥာဉ်အားဖြည့်ပန်းကို သွားခူးမယ်လုပ်ရင်းကနေ အဲ့ဒါကို သတိပြုမိလိုက်တာ”
“ဝိဥာဉ်အားဖြည့်ပန်းလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ဝိဥာဉ်အားဖြည့်ပန်းအကြောင်း သူကောင်းကောင်း သိပေသည်။ ထိုပန်းသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပင်တစ်ပင်ဖြစ်ပြီး ၎င်းမှ ထုတ်လွှတ်သော ပန်းသင်းရနံ့သည် လူတစ်ယောက်၏ စိတ်ကို ငြိမ်းအေးစေနိုင်ပြီး ဝိဥာဉ်ကို တိုးတက်စေနိုင်သည်။ ထိုဆေးပင်သည် အမျိုးမျိုးသော ဝိဥာဉ်အားဖြည့်ဆေးများအတွက် အဓိကဆေးအမယ် တစ်မျိုး ဖြစ်ပေသည်။
သို့သော်လည်း လောကရတနာများသည် အစကတည်းက စိတ်ဝိဥာဉ်ဆေးပင်များ ဖြစ်လေရာ ဘာကြောင့် ဝိဥာဉ်အားဖြည့်ပန်း၏ သင်းရနံ့ကို စုပ်ယူစရာ လိုအပ်ရသနည်း။
ထိုမြွေပုံစံ လောကရတနာသည် ကိုယ်ပိုင်ဝိဥာဉ် ဖြစ်တည်ပြီးသား၊ အသိစိတ် ရှိနေသည့် လောကရတနာတစ်ခုလော။ သို့သော်လည်း ထိုသို့ဆိုလျှင် ထိုအရာသည် ဝိဥာဉ်အားဖြည့်ပန်းကို စိတ်မဝင်စားသင့်ပါချေ။ တကယ်ကို ခေါင်းစားဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် ချန်ချီတို့ စကားပြောနေစဉ် ချန်ရှီတောင်းနှင့် သူမတို့အဖွဲ့သည်လည်း အနည်းငယ် အံ့အားသင့်နေခဲ့ကြသည်။
အကြောင်းမှာ သူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့် ဖြစ်သော ရန်ကိုင်၏ အမြန်နှုန်းသည် သူတို့အောက် နိမ့်ကျခြင်းမရှိသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ သူတို့ မည်မျှပင် အရှိန်တင်ပါစေ ထိုသူတော်စင်ဘုရင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူကို မှီအောင် မလိုက်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။
ချန်ရှီတောင်းသည် အံ့အားအသင့်ရဆုံးလူ ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်ကိုလည်း အပြည့်အဝ နားလည်ထားခြင်း မရှိသေးမှန်း သဘောပေါက်လိုက်ရသည်။ မကြာမီ ရန်ကိုင်နှင့် ချန်ချီသည် လွင်ပြင်စပ်တစ်နေရာတွင် ရပ်လိုက်သည်။
ထိုလွင်ပြင်တစ်ခုလုံးသည် ခြောက်မီတာ၊ ခုနှစ်မီတာရှည်သော မြက်များဖြင့် ပြည့်နေသည်။ သို့သော်လည်း ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထိုမြက်ပင်များကြား မည်သည့် စိတ်ဝိဥာဉ်ဆေးပင်မှ မရှိသည်ကို အံ့အားသင့်ဖွယ် ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ ဤမျိုးမအောင်သော လွင်ပြင်သည် မြက်ပင်များသာ ပေါက်ရောက်သည့် နေရာတစ်ခု ဖြစ်သည့်ပုံပင်။
အခြေအနေသည် ပုံမှန်မဟုတ်ချေ။
သူတို့ လိုက်ဖမ်းနေသည့် အနီရောင်အလင်းတန်း၏ မှိန်ဖျော့ဖျော့ အရှိန်အဝါသည် ဤနေရာတွင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ ထို့သို့ ပျောက်ကွယ်သွားရခြင်းမှာ ထိုအလင်းတန်းသည် တစ်နေရာရာတွင် ပုန်းအောင်းနေသည့် အတွက်ကြောင့်လော၊ အခြား အကြောင်းအရင်း တစ်ခုခုကြောင့်လော ဆိုသည်ကိုမူ ရန်ကိုင် မသိချေ။
သို့သော်လည်း ထိုမြွေပုံစံ လောကရတနာသည် ဤနေရာရှိ တစ်နေရာရာတွင် ရှိနေလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်နေခဲ့သည်။
“လူခွဲရှာမယ်။ အဲ့ဒါကို ဒီမြက်ပင်တွေကြားမှာ ရှာဖို့ဆိုတာ သိပ်လွယ်တာ မဟုတ်ဘူး။ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ စွမ်းအင်လှိုင်းတွေကိုလည်း သေချာ သတိထားဦးနော်။ ဒီမှာ ထောင်ချောက်တွေ၊ အရံအတားတွေ၊ အစီအရင်တွေ ရှိရင် ရှိနေတတ်တယ်” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်သည်။
“ငါသိပြီ” ချန်ချီက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ချက်ချင်း ရန်ကိုင်နှင့် လူချင်း ခွဲလိုက်သည်။
ခဏအကြာ၌ ချန်ရှီတောင်းနှင့် သူမတို့အဖွဲ့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။ သူမတို့ ရောက်လာလာချင်းမှာပဲ ရန်ကိုင်နှင့် ချန်ချီတို့ မြက်ပင်များကြားထဲ တိုးဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ၏ ဂျူနီယာတပည့် လေးယောက်စလုံး ချန်ရှီတောင်းအား လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။
“ငါတို့လည်း လူခွဲရှာမယ်” ချန်ရှီတောင်းက ချက်ချင်း ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။ သူမသည်လည်း ထိုလောကရတနာကို အတော်လေး စိတ်ဝင်စားနေမိပေသည်။
ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်ငါးယောက်၊ ရန်ကိုင်နှင့် ချန်ချီတို့သည် လူခွဲ၍ လောကရတနာကို မြက်ပင်များကြား လိုက်လံရှာဖွေနေခဲ့သည်။
ထိုအရာကို ရှာသည်မှာ အမှန်တကယ်ကို ခေါင်းစားစရာ ကောင်းလှသည်။ ရန်ကိုင်၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် အလွန်ကို အားကောင်းပြီး နေရာအကျယ်ကြီးကို လွှမ်းခြုံနိုင်သော်ငြား အရှိန်အဝါကို အပြည့်အဝ ဖုံးကွယ်ထားနိုင်သည် လောကရတနာတစ်ခုကို ဤနေရာတွင် မည်ကဲ့သို့ ရှာနိုင်မည်နည်း။
နှစ်နာရီမျှ ရှာပြီးနောက် ဆက်ရှာလျှင်လည်း အကျိုးထူးမည် မထင်သဖြင့် လက်လျှော့တော့ရန် ရန်ကိုင် စဉ်းစားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် သူနှင့် ဆယ်မိုင်လောက်အကွာဆီမှ စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်လှိုင်း ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်ကို သတိပြုမိလိုက်ရသည်။
တစ်ယောက်ယောက် တစ်ခုခု တွေ့သွားတာလား ရန်ကိုင် ပျော်သွားခဲ့ပြီး ထိုနေရာဆီ ချက်ချင်း ပြေထွက်သွားလေသည်။
ခဏအကြာ၌ ထိုနေရာဆီသို့ ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့သည်။ ရောက်လာသည့်အခါ မြေကြီးပေါ်ရှိ အပေါက်တစ်ပေါက် ပတ်ပတ်လည်တွင် ဝိုင်းအုံ ရပ်နေကြသော ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်ငါးယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အကုန်လုံးသည် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အမူအရာဖြင့် ထိုတွင်းပေါက်ကို ငုံကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ သို့သော် မည်သူမှ တွင်းထဲသို့ အလွယ်တကူ ဝင်မသွားရဲကြချေ။
ခဏအကြာ၌ ချန်ချီ ရောက်လာပြန်သည်။
“ဟိုဟာကို တစ်ယောက်ယောက် ရှာတွေ့သွားတာလား” ချန်ချီက တွင်းပေါက်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။
“ကျုပ်မသိဘူး” ရန်ကိုင် ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။
ထိုတွင်းပေါက်ဆီမှ မည်သည့် မယ်မယ်ရထိုက်တန့်သည့် ဘာကိုမှ သူရှာမတွေ့ခဲ့။ သို့သော်လည်း တွင်းပေါက်ထဲတွင် ဘာရှိနေသလဲ ဆိုသည်ကို သေချာ စူးစမ်းကြည့်ရန် လိုအပ်ပေသည်။
သို့သော်လည်း ထိုတွင်းပေါက်ကို အခြားသူများက အရင်ရှာတွေ့သွားခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် သူအရင်ဝင်သွား၍ မဖြစ်ပါချေ။ မဟုတ်လျှင် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်များနှင့် ပြဿနာတက်နိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် လောလောဆယ် စောင့်နေခြင်းသည် အကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။
ချန်ရှီတောင်းနှ့် အခြားသူများ ဘာလုပ်မလဲ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်နေကြစဉ် သူတို့သည် ရန်ကိုင်ဆီသို့ မကြာမကြာ လှမ်းကြည့်နေကြသည်။ အချို့သည် ခေါင်းတခါခါ လုပ်နေကြပြီး အချို့သည် ခေါင်းညိတ်နေကြသည်။
ချန်ရှီတောင်းမှ တစ်ခုခု ပြောလိုက်ပြီးသည့်နောက် ခေါင်းခါနေသည့်လူ အားလုံး ခေါင်းညိတ်သွားခဲ့ကြသည်။ သဘောတူညီချက် ရသွားပြီးသည့်နောက် ချန်ရှီတောင်းက အပြုံးယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် ရန်ကိုင်ဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ချန်ရှီတောင်း ဘာကြံနေသလဲ ဆိုသည်ကို မသိသော်လည်း သူမဆီမှ မည်သည့် မကောင်းကြံလိုစိတ်ကိုမှ မခံစားမိသဖြင့် ဘာမှမပြောဘဲ ရပ်၍သာ သူမဘာလာပြောမလဲ ဆိုသည်ကို စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။
“မောင်လေး အစ်မတို့နဲ့အတူ ဒီလိုဏ်ဂူကို စူးစမ်းကြည့်ချင်လး” ချန်ရှီတောင်းက မေးလိုက်သည်။
“ကျုပ်ကို ဝင်ပါခိုင်းချင်နေတာလား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့သည်။
“ဝင်ပါခိုင်းရမှာပေါ့။ ဒီလိုဏ်ဂူကို အစ်မ ဂျူနီယာမောင်လေးက ရှာတွေ့ခဲ့တာ ဆိုပေမယ့် အဲ့လို ရှာတွေ့နိုင်တာကလည်း လောကရတနာကို လိုက်ဖမ်းခဲ့တာကြောင့်ပဲလေ။ ဒါကြောင့် မောင်လေးကိုလည်း ဖိတ်ခေါ်ရတာ” ချန်ရှီတောင်းက အသာအယာပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။
“လောကရတနာက အဲ့ထဲမှာ ရှိနေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်။ ဒီအတိုင်း အလကားတော့ ဝင်ပါခိုင်းမှာ မဟုတ်ဘူးမလား။ ခင်ဗျားတို့ဘက်က တစ်ခုခု တောင်းဆိုစရာရှိတယ်မလား” ရန်ကိုင်က ပြုံး၍ ပြန်မေးလိုက်သည်။
ချန်ရှီတောင်း ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ချက်ချင်းပဲ ပြုံး၍ “မောင်လေးက တကယ်ကို နားလည်တတ်တာပဲ။ အဲ့လိုဆိုမှတော့ အစ်မလည်း ကွေ့ဝိုက် မနေတော့ပါဘူးလေ။ ဒီလိုဏ်ဂူအကြောင်းကို အစ်မတို့ထဲက ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ အထဲမှာ အခွင့်အလမ်းတွေ ရှိနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ အန္တရာယ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတာမျိုးလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ သဲမီးတောက်နယ်မြေက အန္တရာယ်ပေါင်းစုံနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ နေရာတစ်ခုဆိုတာကို မောင်လေးလည်း သိတယ်မလား။ ဒီလိုဏ်ဂူပုံက ဘာမှသိပ်မထူးခြားဘူး ဆိုပေမယ့် အထဲမှာ ဘာတွေရှိနေလဲ ဆိုတာကို ဘယ်သူမှမသိဘူးလေ။ ဒါကြောင့် အစ်တို့အဖွဲ့ သာမန်ကာလျှံကာ အောက်ဆင်းမသွားရဲသေးတာ…”
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ကြားဖြတ်မပြောဘဲ သူမ ပြောပြီးမည့် အချိန်ကိုသာ စောင့်နေလိုက်သည်။
ချန်ရှီတောင်းက ဆက်၍ ပြောလိုက်သည် “မောင်လေးရဲ့ ကံက တော်တော်လေး ကောင်းတယ်လို့ အစ်မထင်တယ်။ ဒါကြောင့် မောင်လေးကို ရှေ့ကနေ ဦးဆောင်သွားခိုင်းရင် ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားနေတာ။ အဲ့လိုဆို အန္တရာယ် ကြီးကြီးမားမားတွေကို ရှောင်နိုင်မယ်လေ။ ဒါပေမယ့် မောင်လေးဘာသာလည်း အရင်စဉ်းစားဦးပေါ့။ မောင်လေး ရှေ့ဆုံးကနေ မသွားချင်ဘူးဆိုရင်လည်း အစ်မတို့က တွန်းအားမပေးပါဘူးလေ”
သူတို့က သူ့ကို ရှေ့ပြေးအဖြစ် အရင်သွားစေချင်နေသည်ကိုး… ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် နားလည်သွားခဲ့သည်။
သူသဘောတူပေသည်။ သူတို့ ထိုကဲ့သို့ မတောင်းဆိုလျှင်ပင် သူက အရင်သွားပါစေဟု တောင်းဆိုဦးမည်သာ။ ယခု သူတို့ဘက်မှ အရင်တောင်းဆိုသဖြင့် ရန်ကိုင်အတွက် လုပ်ရကိုင်ရ ပို၍ လွယ်ကူသွားလေပြီ။
အပိုင်း(၁၂၀၀)
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
ရန်ကိုင်သည် ချက်ချင်းကြီး သဘောမတူသေးဘဲ စဉ်းစားချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် သဘောများ မတူတော့ဘူးလားဟူ၍ ချန်ရှီတောင်း စတင် တွေးပူလာစဉ်မှပဲ ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်လေသည် “ကျုပ်သဘောတူတယ်။ ဒါပေမယ့် အောက်ရောက်လို့ ရှာတွေ့တဲ့ ရတနာတွေကို ဘယ်လို ခွဲဝေယူမှာလဲ”
“မောင်လေး စိတ်ချထားလိုက်။ အစ်မတို့က ကောင်းကင်တိုက်ပွဲ အစည်းအရုံးလို နိုင်ထက်စီးနင်း လုပ်တတ်တဲ့ လူစားမျိုး မဟုတ်ဘူး။ အခု စုစုပေါင်း လူခုနှစ်ယောက် ရှိတယ်မလား။ ဒါကြောင့် ရတဲ့ အကျိုးအမြတ်ကို စုစုပေါင်း ခုနှစ်ပုံခွဲပြီး တစ်ယောက်တစ်ပုံစီ အညီအမျှ ခွဲဝေယူမှာ”
ယခုဝေစုခွဲပုံသည် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းအတွက် အတော်လေး အရေးသာနေသည်။ တကယ်တော့ သူတို့ဘက်တွင် လူငါးယောက်ပင် ရှိနေသည်လေ။ ထို့ကြောင့် ဝေစု၏ ခုနှစ်ပုံအနက် ငါးပုံသည် သူတို့ဆီ ရောက်သွားရပေလိမ့်မည်။ သို့သော် တစ်ဖက်က ကြည့်ပြန်လျှင်လည်း ထိုဝေစုခွဲပုံသည် အတော်လေး မျှတသည်ဟု ပြော၍ရသည်။
တကယ်တော့ သူတို့ ငါးယောက်စလုံးသည် သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့်၊ တတိယအဆင့်ချည်းများ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့နေရာတွင်သာ ကောင်းကင်တိုက်ပွဲအစည်းအရုံးမှ တပည့်များဆိုပါက ဝေစုရဖို့မဆိုထားနှင့်၊ သူတို့အား ဤနေရာမှာ မောင်းထုတ်လျှင်ထုတ်၊ မထုတ်လျှင် သတ်ပစ်ရန်ပင် ကြိုးစားပေလိမ့်မည်။ ချန်ရှီတောင်းသည် ထိုကဲ့သို့ ကမ်းလှမ်းမှုမျိုး လုပ်လာခဲ့လေရာ အတော်လေးကို ကြင်နာသည့် လူအမျိုးအစားထဲ ပါဝင်သည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။
သို့သော်လည်း သူတို့သာ ရန်ကိုင်နှင့် ချန်ချီကို ထုတ်ပယ်ရန် ကြိုးစားမည်ဆိုပါက ခံစားသွားရမည့်လူသည် သူတို့သာ ဖြစ်ကြောင်းကို ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှလူများ မသိကြချေ။
“ခုနှစ်ပုံခွဲလို့ မရတဲ့ဟာတွေ ဆိုရင်ကော” ရန်ကိုင်က ထပ်မေးလိုက်သည်။
“လွယ်လွယ်လေး။ ခုနှစ်ပုံခွဲလို့မရရင် လေလံဆွဲသလို ဈေးပြိုင်ပေးကြပေါ့။ ဈေးအများဆုံး ပေးနိုင်တဲ့လူယူလေ၊ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲ့လိုဆို ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ရတနာကိုလည်း ရမယ်။ အခြား မရတဲ့လူတွေကလည်း သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွေ ရမယ်။ ဒါငါတို့ဂိုဏ်း ဖြေရှင်းနေကြ ပုံစံ တစ်မျိုးပဲ” ချန်ရှီတောင်က ရှင်းပြလိုက်သည်။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်လည်း ဘာမှ ကန့်ကွက်မနေတော့ဘဲ ချက်ချင်း ခေါင်းညိတ်၍ “ကောင်းပြီလေ။ ခင်ဗျား အစီအစဉ်အတိုင်း သွားကြတာပေါ့။ ကျုပ်ရှေ့က သွားမယ်။ ကျုပ် ငယ်ပြီး အားကောင်းမောင်းသန် ရှိတုန်းပဲဆိုတော့ ရှေ့ဆုံးကနေသွားလို့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဧည့်အကြီးအကဲချန်က အသက်ကြီးနေပြီ။ ဒါကြောင့်…”
“သူ့ကို နောက်မှာ နေခိုင်းလိုက်မယ်လေ။ သူ့လို အသက်ကြီးနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရှေ့ဆုံးကနေ သွားခိုင်းလို့ ဖြစ်ပါ့မလဲ” ချန်ရှီတောင်းက ပြုံး၍ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် ဘာပြောချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို သူမ သိပေသည်။ ထို့ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ သဘောတူလိုက်သည်။
“ကောင်းပြီလေ” ရန်ကိုင် ကျေနပ်စွာဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထိုမိန်းမလှလေး ချန်ရှီတုန်းသည် အရေးကိစ္စ အသွယ်သွယ်ကို မည်ကဲ့သို့ ကိုင်တွယ်ရမလဲ ဆိုသည်အား ကောင်းကောင်း သိသည့်လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဟု ဝန်ခံရပေမည်။ သူမသည် သူမကိုယ်ကျိုး အတွက်သာမက အခြားလူများအတွက်ပါ ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးမှ တွေးကြည့်ပြီး အားလုံးအတွက် အကျိုးရှိမည့် နည်းလမ်းများကို စဉ်းစားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် လေးယောက်အနက်တွင် သူခေါင်းဆောင် ဖြစ်နေသည်မှာ အထူးအဆန်း မဟုတ်ချေ။
ချန်ရှီတောင်းသည် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းတွင် အဓိကတပည့်ကဲ့သို့ အဆင့်မြင့် တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်ရမည်ဟုလည်း ခန့်မှန်းလိုက်သည်။
ဆွေးနွေးတိုင်ပင်မှု ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် အချိန်ဖြုန်းမနေတော့ဘဲ ရန်ကိုင်သည် တွင်းပေါက်ထဲသို့ ချက်ချင်း ခုန်ဆင်းသွားလေသည်။
ရန်ကိုင်၏ လုပ်ရပ်သည် သူ့အား သတိပေးစကားပြောရန် လုပ်နေသည့် ချန်ရှီတောင်းအား ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားစေခဲ့သည်။ သူမ စကားတစ်ခွန်းပင် မပြောရသေးခင်မှာပဲ ရန်ကိုင်သည် တွင်းပေါက်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းသွားနှင့်နေလေပြီ။
“ဒါ…” ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်ငါးယောက်သည်လည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ရှုံ့မဲ့နေသည့် အမူအရာများဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ကံကြမ္မာသားတော် ဖြစ်ရမည်ဟု သူတို့ ပို၍ ယုံကြည်လာခဲ့ကြသည်။ ထိုကောင်သည် အမှန်တကယ်ကို မစဉ်းစားမဆင်ခြင် အလျင်စလို လုပ်တတ်သည်။ မည်သို့သော အန္တရာယ်များ ရှိနေသလဲ ဆိုသည်ကို မသိရေသေးသော တွင်းပေါက်ထဲသို့ အကာအကွယ် မှော်ရတနာများဖြင့် ကာကွယ်ပြီးမှ ဝင်သွားမည်မလုပ်ဘဲ ဒီအတိုင်းကြီး ခုန်ဆင်းသွားသည်။ မည်သည့် မှော်ရတနာမှ မသုံးလျှင်ပင် သူ့ကိုယ်သူကာကွယ်ရန် သူတော်စင်ချီကိုမူ အသုံးပြုသွားသင့်ပေသည်။
ကံကြမ္မာသားတော် ဖြစ်နေသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူ၏ အလျင်စလို မဆင်မခြင် အပြုအမူကြောင့် ဆယ်ခါပြန် သေပြီးလောက်ပေပြီ။
“အဟန်း၊ ငါတို့ သူ့နောက်လိုက်ကြရအောင်” လူငါးယောက်စလုံး ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်နေကြသည်ကိုမြင်သော် ချန်ချီက ချောင်းဟန့်၍ သတိပေးလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သာ အောက်ဘက်တွင် အန္တရာယ်တစ်ခုခုနှင့် ကြုံတွေ့ရမည်ဆိုပါက ဤနေရာတွင် ရပ်နေရုံဖြင့် ကူညီပေးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
“အင်း၊ သူ့နောက်လိုက်ကြမယ်…” ချန်ရှီတောင်းကလည်း ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ ကျန်တပည့် လေးယောက်လည်း သူတို့၏ သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်၍ တွင်းပေါက်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းသွားခဲ့ကြသည်။ သူတို့ ခုန်ဆင်းသွားပြီးနောက် ချန်ချီ လိုက်ခုန်ဆင်းသွားခဲ့သည်။ ချန်ရှီတောင်းကမူ နောက်ဆုံးမှ ခုန်ဝင်သွားခဲ့လေသည်။
တွင်းပေါက်သည် အလွန်နက်သည်။ ရန်ကိုင် ခုန်ဆင်းသွားပြီးသည့်နောက် အချိန် အတော်ကြာအောင် အောက်သို့ဆက်၍ ပြုတ်ကျနေခဲ့သည်။ တွင်းပေါက်သည် သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်လာဟန်တူသော်လည်း တွင်းနံရံများမှာ ကျောက်စိမ်းသားကဲ့သို့ ချောမွတ်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်သည် မည်သည့် အကာအကွယ် မှော်ရတနာကိုမှ အသုံးမပြုထားသလို သူတော်စင်ချီကိုလည်း လှည့်ပတ်ထားခြင်း မရှိသော်ငြား အန္တရာယ်တစ်ခုခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လျှင် သူ့ကိုယ်သူ အချိန်မှီ ကာကွယ်နိုင်ရန်အတွက် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကိုမူ အပြည့်အဝ ဖြန့်ကျက်ထားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း တွင်းအောက်ဆီမှ မည်သည့် အန္တရာယ်အငွေ့အသက်ကိုမှ သူမရရှိခဲ့။ အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာမျှ အောက်သို့ပြုတ်ကျနေပြီးသည့်နောက် အနည်းဆုံး မီတာ တစ်ထောင်လောက်ကို သူဆင်းလာခဲ့ပြီးပြီဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း မည်သည့် အန္တရာယ်မှ ရင်ဆိုင်မတွေ့ရသေးချေ။
ရုတ်တရက် အောက်ဘက်ဆီမှ အလွန်တရာကိုမှ သန့်စင်လှသည့် စွမ်းအင်များ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် ရန်ကိုင် စိတ်အားတက်ကြသွားပြီး ထိတ်လန့် ထိတ်လန့်သွားရသည်။
ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် ဝိဥာဉ်သန့်နတ်ရေစင်သည် ကျောက်တုံးလိုဏ်ဂူထက်ပင် ပို၍ သိပ်သည်းသန့်စင်နေခဲ့သည်။ ထိုမျှ သိပ်သည်းလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်ကို ထုတ်ပေးနိုင်သည့် မည်သည့်အရာမဆို အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်သော ရတနာတစ်ခု ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။
နောက်ထပ် မီတာတစ်ရာလောက် ထပ်ဆင်းသွားပြီးနောက် အောက်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ရောက်သည်နှင့် အလင်းကျောက်တုံးတစ်တုံးကို ထုတ်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ချက်ချင်းပဲ စူးစမ်း ကြည့်လိုက်သည်။
အလင်းရောင်ကြောင့် မြေအောက်လိုဏ်ဂူတစ်ခုထဲသို့ ရောက်နေမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ အနီးအနားတွင် သလင်းကျောက်ကဲ့သို့ ကြည်လင်နေသည့် မြေအောက်မြစ် တစ်စင်းလည်း စီးဆင်းနေခဲ့သည်။
လိုဏ်ဂူသည် သိပ်မကြီးချေ။ အများဆုံးမှ အချင်း မီတာရာဂဏန်းလောက်သာ ရှိမည်။ သို့သော်လည်း လိုဏ်ဂူဆီမှ အဘက်ဘက်သို့ ဖြာထွက်နေသော လိုဏ်ခေါင်းများစွာ ရှိသေးသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့လိုက်ရသည်။
လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုချင်းစီသည်လည်း အလွန်ကိုမှ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းလှသည်။
ဝေ့ကြည့်ရင်း လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုသို့ အရောက်၌ ရန်ကိုင်၏အကြည့် တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ထိုလိုဏ်ခေါင်းပေါက်ဝဆီမှ လောကရတနာ၏ အရှိန်အဝါကို သူခံစားမိနေခဲ့သည်။ အရှိန်အဝါမှာ အတော်လေးကိုမှ အားနည်းပြီး အလျင်အမြန် ပျောက်ကွယ်နေသော်ငြား လောကရတနာ၏ အရှိန်အဝါဖြစ်သည်မှာ သံသယရှိစရာ မလိုချေ။
မြွေလေးသည် ထိုလိုဏ်ခေါင်းထဲတွင် ပုန်းအောင်းနေသည်။ ရန်ကိုင်သည် ထိုလိုဏ်ခေါင်းထဲသို့ ချက်ချင်း ပြေးမဝင်သွားသေးဘဲ အခြားသူများ ရောက်လာမည့် အချိန်ကို ရပ်စောင့်နေလိုက်သည်။
ခဏအကြာတွင် ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှ တပည့်ငါးယောက်နှင့် ချန်ချီ ရောက်လာခဲ့သည်။ လိုဏ်ဂူ၏ ထူးဆန်းပုံ၊ သိပ်သည်းလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်ကို သတိပြုပြီးသည့်နောက် အကုန်လုံး ထိတ်လန့်အံ့အားသင့်သွားခဲ့ကြသည်။
“စီနီဘာအစ်မ၊ ဒါဘယ်နေရာလဲ” အဖွဲ့ထဲတွင် ရှိနေသော အခြားမိန်းကလေး ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်က ချန်ရှီတောင်းကို မေးလိုက်သည်။
“ငါဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိမှာလဲဟဲ့။ မောင်လေး၊ နင်အရင် ဆင်းလာတာဆိုတော့ ထူးခြားတာ တစ်ခုခုများ တွေ့ထားလား” ချန်ရှီတောင်းက ရန်ကိုင်ကို မေးလိုက်သည်။
“မတွေ့ဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်သည် “ဒီကိုရောက်ပြီးတာနဲ့ ခင်ဗျားတို့ကို ရပ်စောင့်နေတာ”
ချန်ချီကမူ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို သတိရသွားသည့် အလား သူ့မျက်နှာထက် မျှော်လင့်ချက် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ချန်ချီ အမူအရာ ပြောင်းသွားသည်ကို ချန်ရှီတောင်း သတိပြုမိလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပဲ လှမ်းမေးလိုက်လေသည် “ဦးလေးကြီး တစ်ခုခု တွေ့လိုက်လို့လား။ တစ်ခုခု သိထားတာရှိရင် ကျွန်မတို့ကိုလည်း ပြောဦးနော်”
ချန်ချီက ရယ်သွမ်းသွေးကာ ပြောလိုက်သည် “သခင်မလေးက အလေးအနက်ကြီး လုပ်နေတာပဲ။ ဒီလူအိုကြီး သိတာမှန်တယ်ဆိုရင်တော့ ဒါမိုင်းတွင်းပဲ ဖြစ်ရမယ်”
“မိုင်းတွင်းလား” ချန်ချီတောင်းနျင့် အခြားသူများ အံ့အားသင့်သွားခဲ့ကြသည်။
“ဟုတ်တယ်၊ သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွင်းပဲ” ချန်ချီက လေးနက်သည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ သူ့စကားကြောင့် ရှိနေသူအားလုံး ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။ ချန်ချီက ဆက်၍ ပြောလိုက်သည် “ပြီးတော့ အဆင့်မြင့်မိုင်းတွင်းတစ်ခု ဖြစ်လောက်မယ်”
“ဒီနေရာက တကယ်ကြီး သူတော်စင်သလင်းကျောက် မိုင်းတွင်းလား” ချန်ရှီတောင်း၏ မျက်ဝန်းအစုံ တဖျက်ဖျက် ဝင်းလက်တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ကျန်းလေးယောက်စလုံးသည်လည်း အတော့်ကိုမှ အံ့အားသင့်နေကြသည်။
“တစ်ရာရာခိုင်နှုန်း အာမမခံရဲပေမယ့် အနည်းဆုံး ရှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း သေချာတယ်” ချန်ချီက ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် “ဘာလို့လဲဆိုတော့ အရိပ်လခန်းမပိုင်တဲ့ သလင်းကျောက်တွင်း အချို့မှာ မိုင်းသွားတူးဖူးလို့ပဲ။ ဒါကြောင့် ဒီနေရာနဲ့ နည်းနည်း ရင်းနှီးနေတာ။ ငါ့ခန့်မှန်းတာ ဟုတ်မဟုတ် သိချင်ရင် အဲ့လိုဏ်ခေါင်းတွေထဲ ဝင်သွားကြည့်လိုက်ရင်ရပြီ”
အကုန်လုံးလည်း ချန်ချီ ပြောသည်မှာ မှန်မမှန် သိရလေအောင် မိုင်းတွင်းများကို ချက်ချင်း စစ်ဆေးကြည့်တော့လေသည်။ လိုဏ်ဂူထဲမှ ဖြာထွက်နေသည့် လိုဏ်ခေါင်းများစွာ ရှိသဖြင့် ရန်ကိုင်သည် စိတ်ကြိုက်လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုကို ရွေးချယ်လျက် ဝင်သွားလိုက်သည်။
မီတာသုံးရာလောက် လျှောက်လာပြီးနောက် ရန်ကိုင်၏ ခြေလှမ်းတို့ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး အရှေ့တည့်တည့်သို့ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူတော်စင်သလင်းကျောက် သန်းတစ်ရာကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး အမျိုးမျိုးသော ထူးဆန်းအံ့ဩဖွယ်ရာများကို မြင်ထားဖူးသည် ဖြစ်သည့်တိုင် သူ့ရှေ့ရှိ မြင်ကွင်းကြောင့် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့ရသေးသည်။ သူ့ရှေ့မှ ပေးစွမ်းနေသည့် အရှိန်အဝါအရ ဤနေရာသည် အဆင့်မြင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက် မိုင်းတွင်းဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင်လုံးဝ သေချာသွားခဲ့လေပြီ။
ဤနေရာသည် လိုဏ်ဂူအပြင်ဘက်စွန်းသာ ရှိသေးသည်။ အတွင်းပိုင်းသို့သာ ဆက်သွားလိုက်လျှင် မည်မျှ များပြားသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်များကို မြင်ရမည်နည်း။
ရန်ကိုင် နောက်ဘက်ဆီမှ နှလုံးခုန်သံနှင့် တံတွေးမျိုသံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွင်းများ ရှားပါးပေသည်။ သို့သော်လည်း ရတနာစံအိမ်တွင် အင်အားစုကြီးများ သုံးဖြုန်းခဲ့သည့် ပမာဏကို သွားကြည့်၍ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွင်းများ မရှားဘူးဟု သွားမမှတ်ယူသင့်။ ထိုဂိုဏ်းများသည် နှစ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် စုဆောင်းပြီးမှ ထိုပမာဏကို ရထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သဲမီးတောက်နယ်မြေ ဖွင့်တော့မည့် ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားလိုသည့်အတွက် ထိုမျှများပြားသော ပမာဏကို သုံးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
အင်အားစုကြီးများအတွက် ထိုကဲ့သို့ သုံးဖြုန်းလိုက်ခြင်းသည် ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှု ဖြစ်သည်။ သူတို့တပည့်များသာ သူတို့ ဖြုန်းတီးလိုက်ရသည်များကို အကျိုးရှိရှိအသုံးချနိုင်လျှင် သဲမီးတောက် နယ်မြေထဲ သူတို့ပြန်ရရှိမည့် အကျိုးအမြတ်များသည် ဖြုန်းလိုက်ရသည့် သူတော်စင် သလင်းကျောက် ပမာဏကို ပြန်ကာမိသည်ထက် ပိုနေပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း သူတို့ မည်မျှပင် ချမ်းသာနေစေကာမူ အရိပ်ကြယ်ပေါ်တွင် သူတော်စင် သလင်းကျောက်တွင်းများ ရှားပါးနေသည် ဆိုသောအချက်မှာ ငြင်းမရသည့် အချက်တစ်ချက် ဖြစ်သည်။
ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းသည် အရိပ်လခန်းမအောက် မနိမ့်ကျသည့် အင်အားစုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သူမတို့ဂိုဏ်းသည် သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွင်းကြီး၊ တွင်းသေး ဆယ်တွင်းကျော်မက ထိန်းချုပ်ထားသည်ကိုလည်း သူမ ကြားဖူးထားသည်။ သို့သော်လည်း ထိုသူတော်စင် သလင်းကျောက်တွင်းများအနက် နှစ်ခုသည်သာ အဆင့်မြင့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်တွင်းများ ဖြစ်ကြပြီး ကျန်တွင်းအားလုံးသည် အလယ်အလတ်နှင့် အဆင့်နိမ့်များ ဖြစ်ကြသည်။
ထို့အပြင် ထိုအဆင့်မြင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွင်းထဲရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် သူမ လက်ရှိရပ်နေသည့် တွင်းလောက် သိပ်သည်းခြင်း မရှိချေ။
အဆင့်မြင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွင်း ဆိုသည်မှာ အဘယ်နည်း။ သူမရှေ့ရှိ သလင်းကျောက်တွင်းသည်သာ အဆင့်မြင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွင်း ဖြစ်သည်။ ဤနေရာတွင် တူးလိုက်ရသမျှ သလင်းကျောက်များသည် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်များ ဖြစ်ကြလေသည်။
ထို့ကြောင့် သူမရှေ့ရှိ အထွဋ်အထိပ်အဆင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များကို မြင်သော် ချန်ရှီတောင်း အလွန်ကိုမှ စိတ်လှုပ်ရှားသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့သာ မိုင်းတွင်းတစ်ခုလုံးကို တူးထုတ်နိုင်မည် ဆိုပါက ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်း၏ ငွေရေးကြေးရေး အင်အားကို အကြီးအကျယ် တိုးတက်သွားစေနိုင်ပေလိမ့်မည်။
ဤမျှ ကြီးမားလှသော သူတော်စင် သလင်းကျောက် မိုင်းတွင်းကို ယခင်က မည်သူမှ တစ်ခါမှပင် ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူးပေလော။
“ဒါကိုကော ပြောထားတဲ့အတိုင်း ဝေစုခွဲစရာ လိုသေးလား” ရန်ကိုင်က ချန်ရှီတောင်းကို လှည့်မေးလိုက်သည်။
“မလိုတော့ဘူး။ မလိုတော့ဘူး။ အခြား လိုဏ်ခေါင်းတွေကို မစစ်ဆေးရသေးပေမယ့် အဲ့လိုဏ်ခေါင်းတွေလည်း ဒီလိုဏ်ခေါင်းနဲ့ အတူတူပဲ ဖြစ်မှာပဲ။ ခွဲပြီး တူးကြတာပေါ့။ ကိုယ်တူးလို့ ရသလောက် ကိုယ်ယူ” ချန်ရှီတောင်က အလျင်စလို လက်ဝှေ့ရမ်း၍ ပြောလိုက်သည်။
သဲမီးတောက်နယ်မြေ ဖွင့်သည်မှာ တစ်လလောက်သာ ရှိသေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့တွင် နောက်ထပ် ခြောက်လ အချိန်ရှိပေသေးသည်။ ထိုငါးလလုံးသာ တောက်လျှောက်တူးနေမည် ဆိုပါက သူတော်စင်သလင်းကျောက် ဘယ်လောက်များများ သူတို့ ရနိုင်မည်နည်း။