Chapter – 1051 & 1065

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၁) မိုးရေစင်ကြယ်

နတ်မိမယ်တမျှ လှပသော ရွှယ့်ယွယ်ဟူသော မိန်းမလှလေး တစ်ယောက်မှ အဖော်ပြုပေးနေသည့်အတွက် ခရီးလမ်း တစ်လျှောက်လုံး ရန်ကိုင် နည်းနည်းမှ မပျင်းခဲ့ချေ။ ပျော်ပင် ပျော်နေသေးသည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည်လည်း ဤကဲ့သို့ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးလှသော အခိုက်အတန့်ကို အလွန်ကိုမှ နှစ်ခြိုက်နေခဲ့သည်။

ယခုအချိန် မတိုင်ခင်အထိ အမြဲတမ်း ယောကျာ်းလေး ပုံစံဖြင့်သာ နေခဲ့ရသည်။ ထိုကဲ့သို့ပုံစံမျိုးဖြင့် နှစ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် နေခဲ့ရသည်။ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းရှိ လူအနည်းငယ်သည်သာ သူမက မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်မှန်း သိထားကြသည်။ ထို့ကြောင့် အတုအယောင် မျက်နှာ အောက်တွင်သာ အမြဲနေခဲ့ရသည်။

လက်ရှိ အခွင့်အရေးကြောင့် ယခင်ကကဲ့သို့ ယောကျာ်းလေးအဖြစ် အယောင်ဆောင်နေစရာ မလိုတော့ဘဲ မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခွင့်ရခဲ့သည်။ ထို့အပြင် ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုး၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုကြောင့် ရန်ကိုင်နားတွင် ရှိနေသည့်အခါ စိတ်စနိုးစနောင့် ဖြစ်သလို မခံစားရ။ အလွန်ကိုမှ သက်သောင့် သက်သာရှိသလိုသာ ခံစားရသည်။ ရန်ကိုင်နားတွင် နေချင်သည်။ ရန်ကိုင်နှင့် အတူရှိနေရသည်ကို ပျော်သည်။ ရန်ကိုင်သည် သူမဘဝ၏ အလွန်ကိုမှ အရေးကြီးသည့် လူတစ်ယောက်ပမာ။

တစ်နေ့လုံး သူမ စိတ်ပျော်နေခဲ့သည်။ သူမ၏ ပြည်ဖျက်အလှသည် ယခင်ကထက် ပို၍ တောက်ပရွန်းစိုနေခဲ့ရာ လက်ရှိ သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို မြင်လိုက်သူတိုင်း လောကီကိစ္စများကို အာရုံမစိုက်တော့သော ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများပင် ဟန်မပျက် နေနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သာမန်လူများဆိုလျှင် ဆိုဖွယ်ရာမရှိတော့။

အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်း ကုန်ဆုံးနေခဲ့ပြီး ကြယ်တာရာ ကောင်းကင်ထဲ တစ်လကြာမျှ ခရီးသွားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် မိုးရေစင်ကြယ်ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

မိုးရေစင်ကြယ် ဆိုသည့် နာမည်အရ ကြယ်တစ်လုံးလုံးကို တိမ်စိုင်တိမ်တိုက်များဖြင့် ဝန်းရံထားပြီး မုန်တိုင်းထန်နေမည်ဟု ထင်ထားခဲ့သော်ငြား တကယ် မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ တွေ့လိုက်ရချိန် သူထင်ထားသည်နှင့် ကွဲလွဲနေမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်ရသည်။

ထိုကြယ်သည် သိပ်မကြီးလှ။ ရေလကြယ်၏ သုံးပုံတစ်ပုံသာ ရှိသည်။ ကျွန်းတစ်ကျွန်းလုံး သိပ်သည်းလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့ပြီး ရောင်စုံအလင်းတန်းတို့သည် ကြယ်တစ်လုံးလုံးကို ဝန်းရံထားခဲ့သည်။

အနီးနားရှိ တောက်ပနေသော နေကြယ်သည် တောက်ပသော အလင်းရောင်များကို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့ရာ မိုးရေစင်ကြယ် တစ်ခုလုံးအား နတ်သမီးကုန်းမြေတစ်ခုနှယ် လှပနေစေခဲ့သည်။

မိုးရေစင်ကြယ်ကို ကြည့်နေသည့် ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်လုံးလေးထဲ နှစ်ခြိုက်ရိပ်တို့ ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်ပင် ထိုကြယ်၏ အလှတရားအပေါ် အံ့ဩငေးမောမိသွားသည်။

“ငါ့ခွန်အား မြင့်လာတဲ့တစ်နေ့ ဒီမိုးရေစင်ကြယ်ကို ငါ့အပိုင် လုပ်ပစ်မယ်။ တစ်နေ့ကျရင် မိုးရေစင်ကြယ်ရဲ့ ကြယ်သခင် ငါဖြစ်လာရမယ်” ရွှယ့်ယွယ်က သူမ၏ အနာဂတ်ပန်းတိုင်ကို သတ်မှတ်လိုက်သည်။

“အဲ့လိုဆိုရင်တော့ နင်ကြိုးစားမှရလိမ့်မယ်။ အနည်းဆုံး လက်ရှိ ကြယ်သခင်ကို အနိုင်ယူနိုင်တဲ့အထိ အားကောင်းမှရမှာနော်” ရန်ကိုင်က ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်ဝန်းလေးများ လခြမ်းကွေးလေးများအဖြစ်သို့ ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး ပါးစပ်လေးကို လက်ဖြင့်အုပ်လျက် တခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်လေသည် “မိုးရေစင်ကြယ်မှာ ကြယ်သခင် မရှိဘူး ဆိုတာကို နင်မသိဘူးလား။ နင်အဆင့်နိမ့်ကမ္ဘာကလာမှန်း ငါသိပါတယ်ဟာ။ ဒါပေမယ့် အနည်းဆုံး ဒီလောက်တော့ နားလည်ထားသင့်တယ်လေ”

“ကြယ်သခင်မရှိဘူးလား” ထိုအကြောင်းကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။ “ဒီမှာ ဘာလို့ ကြယ်သခင် မရှိတာလဲ။ နင်တို့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းက လူတွေက ဒီကြယ်ရဲ့ ကြယ်သခင်ဖြစ်ဖို့ မကြိုးစားကြဘူးလား”

ကြယ်သခင်တစ်ယောက်သည် ယေဘုယျအားဖြင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ပညာရှင်များကို ဆိုလိုမှန်း ရန်ကိုင် သိသည်။ အင်အားစုများထဲ ထိုကဲ့သို့သော ပညာရှင် များများစားစား မရှိချေ။ အနည်းအကျဉ်းသာ ရှိကြသည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ မဟာအင်အားစုကြီးများအနက် တစ်ခုဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့တွင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်များ မရှိနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိချေ။

“ငါတို့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းမှာ ဒီကြယ်ရဲ့ ကြယ်သခင် ဖြစ်လာနိုင်တဲ့လူတွေ အများကြီး ရှိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ငါဘယ်လို ပြောရမလဲ… ကြယ်သခင်ဖြစ်ဖို့ဆိုတာ ခွန်အားရှိရုံတင်မဟုတ်ဘူး။ နင့်ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကိုယ်လည်း ကြယ်အမြူတေနှင့် ချိတ်ဆက်ရဦးမယ်။ အဲ့လိုလုပ်ဖို့က အရမ်းကို အန္တရာယ်များတယ်။ သူတို့ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကို ကြယ်အမြူတေနဲ့ ပေါင်းစပ်တဲ့အခါ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့်တောင် ဒဏ်ရာရပြီး သေသွားနိုင်တယ်”

ရန်ကိုင်မျက်နှာ မဆိုသလောက်လေး ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်က စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် ဆက်ရှင်းပြသည် “တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့် ပညာရှင်တွေက များများစားစား ရှိကြတာ မဟုတ်ဘူး။ အချို့က သူတို့ဘာသာ တံခါးပိတ်ကျင့်ကြံနေကြတာ။ ကြယ်အမြူတေနဲ့ ပေါင်းစပ်ရင်း သေသွားရမှာမျိုး မဖြစ်ချင်ကြဘူးလေ။ ပြီးတော့ ကြယ်သခင်ဖြစ်လာရင် အဲ့လူရဲ့ ကံကြမ္မာက သူချိတ်ဆက်ထားတဲ့ ကြယ်နဲ့ ချိတ်ဆက်သွားပြီ။ တစ်နေ့ ကံမကြောင်းအကြောင်းမလှပဲ သူ့ကြယ် ပျက်စီးသွားခဲ့ရင် ကြယ်သခင်ဖြစ်တဲ့လူလည်း ဒုက္ခကောင်းကောင်း ရောက်ပြီသာမှတ်။ အခပ်မသင့်ရင် သေတောင် သေသွားနိုင်တယ်။ အရင်တုန်းက အဲ့လိုမျိုး ခဏခဏ ဖြစ်ဖူးတယ်။ ကျင့်ကြံရေး ပျက်စီးသွားပြီး ကြယ်သခင် သေသွားတာမျိုးတွေ”

“ဒီတော့ သူတို့ပုံစံက အခုလက်ရှိ ငါတို့ရဲ့ ပုံစံနဲ့အတူတူပဲပေါ့။ တစ်ယောက် သေတာနဲ့ အခြားတစ်ယောက်လည်း သေတာမျိုးလေ” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောသည်။

“ဟုတ်တော့ဟုတ်ပေမယ့် အဲ့လောက်တော့ မရိုးရှင်းသေးဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ကြယ်စီရင်စုထဲမှ ကြယ်သခင်တွေ အများကြီး မရှိတာ။ မိုးရေစင်ကြယ်ဆိုတာ ကြယ်သခင် မရှိတဲ့ ကြယ်တစ်လုံးပဲ”

“ဒီတော့ နင်က ကြယ်သခင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာချင်တယ်ပေါ့” ရန်ကိုင်က သူမအား ထူးထူးဆန်းဆန်း စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်က ပြုံးလိုက်ပြီး “အားနည်းချက်တွေ ရှိပေမယ့် အားသာချက်တွေလည်း ရှိတယ်လေ။ မဟုတ်ရင် ဘာလို့ အချိန်ကုန်ခံပြီး ကြယ်သခင်ဖြစ်ဖို့ ကြိုးစားနေကြမှာလဲ။ အကုန်လုံးမှာ အားနည်းချက်နဲ့ အားသာချက်ကိုယ်စီ ရှိပြီးသား။ ကိုယ့်ဘယ်လိုလုပ်ချင်လဲ ဆိုတာပေါ်ပဲ မူတည်တယ်”

သူမပြောသည်မှာ ယုတ္တိရှိသည်ဟု ရန်ကိုင် တွေးမိသည်။ ရုတ်တရက် လွင့်မျောတိုက်ကြီးတွင် ရှိစဉ်က အချိန်ကို ပြန်မှတ်မိလိုက်သည်။

ကွေ့ဇူမှ ဖိအားပေးသဖြင့် လွင့်မျောတိုက်ကြီးမှ ထွက်သွားနိုင်ရန် နည်းလမ်းရှာဖွေနေစဉ် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ အမျှင်းတန်း တစ်ခုသည် လွင့်မျောတိုက်ကြီး၏ အတွင်းပိုင်းဆီ ရောက်သွားပြီး အလွန်တရာကိုမှ အားကောင်းလှသည့် စွမ်းအင် အရင်းအမြစ် တစ်ခုကို တွေ့သွားခဲ့သည်။

ထိုစွမ်းအင်အစုအဝေး၏ အားဖြည့်ပေးမှုကြောင့် ပျက်စီးလုလု ဖြစ်နေသော သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ အမျှင်တန်းသည် ယခင်ကထက်ပင် ပို၍ အားကောင်းသွားခဲ့ရသည်။

ထိုစွမ်းအင်အစုအဝေးသည် လွင့်မျောတိုက်ကြီး၏ ကြယ်အမြူတေ ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် ထိုအကြောင်းကို ကွေ့ဇူအား မေးမြန်းခဲ့စဉ်က မည်သည့် အသုံးဝင်သည့် အကြောင်းအရာကိုမှ မသိခဲ့ရချေ။

ရွှယ့်ယွယ် ရှင်းပြသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် သူတွေ့ခဲ့သည်မှာ ကြယ်အမြူတေ ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် သေချာသွားခဲ့လေပြီ။

“ကြယ်အမြူတေနဲ့ ဘယ်လို ပေါင်းစပ်ရမလဲ နင်သိလား” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

“နင်ဘာလို့ အဲ့အကြောင်း သိချင်နေတာလဲ” ရွှယ့်ယွယ်က ရန်ကိုင်အား ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြည့်လိုက်သည်။

“မေးကြည့်ရုံပါပဲ” ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲပေါက်ရာ မေးခွန်းကို လျှောက်မေးနေသည့် ပုံစံမျိုး လုပ်ပြလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ် မယုံသင်္ကာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ပြောသည်ကို သူမယုံပါချေ။ သို့သော်လည်း အလုပ်ရှုပ်ခံ၍ ထပ်မေးမနေခဲ့။ သူမသိထားသည်ကိုသာ ရှင်းပြလိုက်သည်။

သူမ မရှင်းပြလျှင်ပင် ထိုအကြောင်းအရားများကို တစ်နေ့ကျ သူ့နည်းသူ့ဟန်ဖြင့် ရန်ကိုင် သိသွားပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ဖုံးကွယ်နေစရာ အကြောင်းမရှိချေ။

ရန်ကိုင်သည် တည်ငြိမ်ချင်ယောင်ဆောင်လျက် ရွှယ့်ယွယ် ပြောပြသည်ကို သေချာ နားထောင်နေခဲ့သည်။ အချိန်ရ၍ လွင့်မျောတိုက်ကြီးဆီ ပြန်သည့်တစ်နေ့ သူ့ခန်းမှန်းချက် မှန်မမှန်သေချာ စစ်ဆေးကြည့်ရပေမည်။

ထိုစွမ်းအင်အစုအဝေးသာ ကြယ်အမြူတေ ဖြစ်သည်ဆိုပါက သူ့လည်း ပေါင်းစပ်ကြည့်ရန် ကြိုးစားနိုင်ပေသည်။ တကယ်တော့ သူသာ အောင်မြင်ခဲ့လျှင် အကျိုးအမြတ်များစွာ ရနိုင်သည် မဟုတ်ပေလော။

ပြောနေစဉ်အတောအတွင်း ဝန်းရံနေသော တိမ်တိုက်တိမ်တိုက် အလွှာကြီးကို ဖြတ်လျက် မိုးရေစင်ကြယ်ပေါ်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

“အဲ့လမ်းအတိုင်း ပျံသွားလိုက်” ရွှယ့်ယွယ်က မိုးမြေစွမ်းအင် အသိပ်သည်းဆုံး နေရာတစ်ဖြစ်သည့် နေရာဆီ ညွှန်ပြလိုက်ပြီး “ငါတို့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ အခွဲက အဲ့မှာရှိတယ်”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ ရွှယ့်ယွယ် ညွှန်ပြရာ အရပ်ဆီ ပျံသန်းသွားလိုက်သည်။

နာရီအနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေသော တောင်စဉ်တောင်ဆက် အသွယ်သွယ်တို့ ရန်ကိုင်၏ မြင်ကွင်းထဲ ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုတောင်စဉ်တောင်တန်းများကြား မရေမတွက်နိုင်သော နန်းတော်များ အစီအရီ တည်ရှိနေခဲ့သည်။

တောင်စဉ်တန်း၏ အလယ်ဗဟိုတွင် များစွာသော ကြယ်သင်္ဘောများ ကုန်တင်ကုန်ချ ပြုလုပ်နေသည့် ဧရာမမြေကွပ်လပ်ကြီးတစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။ ကြယ်သင်္ဘောအများစုတွင် ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ တံဆိပ်ရှိနေခဲ့ပြီး အနည်းငယ်သာ အခြားသော အင်အားစုများ၏ ကြယ်သင်္ဘော ဖြစ်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် ထိုရင်းနှီးနေသော မြင်ကွင်းကြောင့် အထိတ်တလန့် ဖြစ်မသွားဘဲ ရွှယ့်ယွယ်၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ရှေ့သို့သာ ပျံသန်းသွားလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် ဤနေရာသို့ ရောက်ဖူးသည့်ပုံပင်။ ဤနေရာ၏ မြေအနေအထားနှင့် အတော်လေး ရင်းနှီးနေသည်။ သူမ၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း သွားလိုက်ရာ မကြာမီ ရန်ကိုင်တို့ အတွဲသည် ခန်းကြီးတစ်ခုသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

ရောက်သည်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်သည် ကြယ်လွန်းပျံပေါ်မှ ခုန်ဆင်းလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား သူမနောက် လိုက်လာရန် အချက်ပြလိုက်သည်။

ခန်းမဝင်ပေါက်ရှေ့တွင် ငွေရောင်လှံရှည်များကို ကိုင်ဆောင်ထားသည့် အစောင့်အကြပ် ဝတ်စုံနှင့် ကျင့်ကြံသူများစွာ ရှိနေခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်ကို မြင်လိုက်သည့်အချိန် အကုန်လုံး၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်သွားခဲ့ပြီး ခါးကိုဆန့်ကာ ရင်ကိုကော့လိုက်ကြသည်။ မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်ရှေ့ ကိုယ်ဟန်ထုတ်ကြလေပြီ။

ထိုလူများ၏ အပြုအမူနှင့် ပက်သက်ပြီး အလွန်ကိုမှ ကျေနပ်သွားသည့်အလား ရွှယ့်ယွယ်၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်း ကွေးတက်သွားခဲ့သည်။

ယခင်ကမူ ယောကျာ်းတစ်ယောက်သာ နေခဲ့ရသည်။ မိန်းမပုံစံဖြင့် ယောကျာ်းများအား အရူးအမူး ဖြစ်သွားအောင် လုပ်ခွင့်မရခဲ့။ ထို့ကြောင့် အစောင့်များ၏ အပြုအမူနှင့် ပက်သက်၍ သူမ အလွန်ကိုမှ ကျေနပ်မိသွားခြင်း ဖြစ်သည်။

“မိန်းကလေး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ရပ်လိုက်ပေးပါ။ ဒီကို ဘာကိစ္စရှိလို့ ရောက်လာတာလဲ” အစောင့်များထဲမှ တစ်ယောက်က ရွှယ့်ယွယ်၏ လမ်းကိုပိတ်ကာ မေးလိုက်သည်။

“နင်တို့ခေါင်းဆောင် ဟလီခနဲ့ ငါတွေ့ချင်တယ်” ရွှယ့်ယွယ်က တံဆိပ်ပြားတစ်ခုကို ထုတ်ပြလိုက်သည်။ ထိုတံဆိပ်ပြားကို မြင်ပြီးနောက် အစောင့်၏ အမူအရာ ပို၍ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ အော်ပြောလိုက်လေသည် “ဒီတော့ အမျိုးသမီးက ဗဟိုကြယ်က ကိုယ်စားလှယ်ပေါ့”

ထိုတံဆိပ်ပြားကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် အစောင့်၏ ပြောဆိုဆက်ဆံပုံ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ အကြောင်းသည်ကား ရွှယ့်ယွယ် ထုတ်ပြလိုက်သည့် တံဆိပ်ပြားသည် ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ ခေါင်းကြီးပိုင်းများသာ ကိုင်ဆောင်နိုင်သော တံဆိပ်ပြား ဖြစ်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။

ထိုတံဆိပ်ပြားအရ ထိုအမျိုးသမီးသည် သူကဲ့သို့ အစောင့်တစ်ယောက် သွားမိတ်ဆွေဖွဲ့နိုင်သည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်မှန်း အစောင့်သိလိုက်လေပြီ။

“ခေါင်းဆောင် ဟလီခ စောင့်နေတာကြာပါပြီ။ ကျေးဇူးပြုပြီး ဝင်လာခဲ့ပေးပါ” အစောင့်က ချက်ချင်း လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်က ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား သူမနောက်သို့ လိုက်လာရန် အချက်ပြလိုက်သည်။

အစောင့်အားလုံး၏ မျက်နှာ အမူအရာ အလွန်တရာကိုမှ လေးနက် တည်ကြည်နေကြသည်။ သို့သော် အချို့မှာမူ နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ လူတစ်ယောက်သည် သူမနောက် ဘာကြောင့် လိုက်နေမှန်း သူတို့ နားမလည်နိုင်ချေ။ ထိုကောင်လေး၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် သူတို့ထက်ပိုမမြင့်။ ထို့ကြောင့် သူသည်လည်း အစောင့်တစ်ယောက်သာ ဖြစ်ရပေမည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် လေစားရပါသော ဂုဏ်သရေရှိ အမျိုးသမီးသည် သူ့အား ဘာကြောင့် အလေးပေး ဆက်ဆံနေရသနည်း။

မည်မျှကောင်းလိုက်သည့်ကံပေနည်း။ ထိုမျှ လှပလှသည့် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် လိုက်ခွင့်ရသည့်သူမှာ ဘာကြောင့် သူတို့ မဖြစ်ရသနည်း။

အစောင့်တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် စိတ်ထဲမှနေ၍ ကြိတ်ကာ ကျိန်ဆဲနေကြသည်။ ရန်ကိုင်နေရာတွင် သူတို့သာ ဖြစ်ချင်နေမိကြသည်။

ခန်းမထဲ ဝင်လိုက်ရုံတင်ရှိသေး ဒေါသတကြီး ပြစ်တင်သံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ခဏအကြာ အထဲမှ ကျင့်ကြံသူများစွာ ပြေးထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ အကုန်လုံးသည့် အတော်ကိုမှ စိတ်ဓါတ်ကျနေခဲ့ကြသည်။

ရွှယ့်ယွယ်က ပြုံးကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “ဒီအခွဲရဲ့ ခေါင်းဆောင်က စိတ်ကြီးတယ်။ သူ့လက်အောက်ငယ်သားတွေကို ခဏခဏဆိုသလို ဆူပူရိုက်နှက်တာ။ ဒါကြောင့် သူ့ဂုဏ်သတင်းက သိပ်တော့ မကောင်းလှဘူး။ အထဲရောက်တာနဲ့ သူနင့်ကို အာရုံမစိုက်လာအောင် ဘာအပိုစကားမှ မပြောမိစေနဲ့”

“ငါသိတယ်။ ငါဘာမှပြောမှာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

မိုးရေစင်ကြယ်သို့ သူလာရခြင်းသည် ရွှယ့်ယွယ် လာချင်သည့် အတွက်ကြောင့်သာဖြစ်သည်။ လုံးဝမလိုအပ်လျှင် သူမကိစ္စထဲ ခေါင်းဝင်ထိုးမည် မဟုတ်ချေ။

“မင်းတို့ဘယ်သူလဲ။ သူများမကောင်းကြောင်းကို နောက်ကွယ်မှာ ပြောတာ မယဉ်ကျေးမှန်း မသိဘူးလား” အထဲမှ အေးစက်စက် နှာခေါင်းရှုံ့သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ် လျှာလေးတစ်လစ်တစ်လစ် လုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ချက်ချင်းပဲ သူမ၏ ဟန်အမူအရာကို ပြင်လိုက်သည်။ ရဲတင်းပြီး သတ္တိရှိသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ပုံစံမျိုးနှင့် အထဲသို့ ယုံကြည်ချက် အပြည့်ဖြင့် လျှောက်ဝင်သွားလေသည်။

ရန်ကိုင်လည်း နောက်မှ အနီးကပ်လိုက်သွားသည်။

ခန်းမထဲတွင် ခရမ်းရောင်ဝတ်ရုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ဝင်ပေါက်ဆီ ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသော လူအိုကြီးတစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။

လူအိုကြီး၏ အရှိန်အဝါသည် အလွန်ကိုမှ အားကောင်းလှသည်။ ထိုနေရာတွင် ထိုင်နေရုံသက်သက်ဖြင့်ပင်လျှင် သူ့ဆီမှ မမြင်နိုင်သော တောင်တစ်လုံးကဲ့သို့ လေးလံသည့် ဖိအားတို့ ဖြာထွက်နေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်သည် ခြေတစ်လှမ်းနှစ်လှမ်းသာ လှမ်းပြီးသော်ငြား အလေးချိန်ပေါင်းတန်နှင့်ချီ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ပိကျလာသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ရာပင် ခက်ခဲသွားခဲ့ရသည်။ ရွှယ့်ယွယ်၏ အမြန်နှုန်းသည်လည်း သိသိသာသာ နှေးကျသွားသည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် မဆိုသလောက်ကလေး တုန်ရီသွားပြီး မျက်မှောင်လေး ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်၏ မှတ်ချက်စကားကြောင့် အခွဲခေါင်းဆောင် ဟလီကသည် သူတို့နှစ်ယောက်အပေါ် အမြင်မကြည်လှ။ ယခု သူတို့အား သင်ခန်းစားပေးနေချေပြီ။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၂)

ခန်းမထဲတွင်… ရန်ကိုင်သည် မတ်တပ်ရပ်ရန်ပင် အနိုင်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူ့အပေါ် ဖိချနေသည့် တောင်တစ်လုံးတမျှ လေးလံသော ဖိအားကို ခုခံနေရသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေခဲ့ပြီး ချွေးသီးတို့သည့် နဖူးထက်မှ တတောက်တောက် စီးကျနေခဲ့လေသည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် အမြဲတမ်းလိုလို သူတစ်ပါးကိုချည်း အမိန့်ပေးခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ မည်သူမှ သူမအပေါ် မရိုင်းပြရဲ။ သူမဘက်မှ မှားလျှင်ပင် မည်သူမှ သူမကို အပြစ်မပေးရဲ။ ထို့ကြောင့် သူမပြောလိုက်သည့် စကားတစ်ခွန်းသည် တစ်ပါးသူအား ဒုက္ခရောက်စေမည်ကို မည်သည့်အခါမှ ထည့်သွင်းစဉ်းစားပေးခြင်း မရှိခဲ့။

ဟလိခမှ သူမတို့အား တမင်သက်သက် ပညာပေးရန် ကြိုးစားနေမှန်း သိလိုက်သော် ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အလင်းရောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ သူမ၏ ခါးထက်ရှိ ကျောက်စိမ်းတံဆိပ်ပြား ရုတ်တရက် လက်သွားပြီး ဟိန်းသံများစွာနှင့်အတူ သားရဲပုံရိပ်များစွာ ထွက်ပေါ်လာကာ သူမပတ်ပတ်လည်ကို ဝန်းရံ၍ ဟလိခဆီမှ ဖိအားကို ကာကွယ်ပေးလိုက်သည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ တတိယသခင်လေး ဆိုသည့်အတိုင်း ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် မှော်ရတနာများမှာလည်း တကယ်ကို အဆင့်အတန်း အမြင့်စားချည်းများပင်။

“တန်ခိုးရှင်အဆင့် မှော်ရတနာလား” အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် ထိုင်ခုံပေါ်၌ ဇိမ်ပြေနပြေ ထိုင်နေသော ဟလိခ ချက်ချင်း ခါးကို မတ်တပ်လိုက်ပြီး သူ့အရှိန်အဝါကို ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာထက် အံ့အားသင့်ရိပ်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေသည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဝိဥာဉ်မှော်ရတနာ ဆိုသည်မှာ လူတိုင်း ပိုင်ဆိုင်နိုင်သည့် မှော်ရတနာမျိုးမဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်သည် အတော်လေး အဆင့်အတန်း မြင့်မားသူဖြစ်မှန်း ဟလိခ နားလည်သွားလိုက်သည်။ ရွှယ့်ယွယ်၏ အဆင့်အတန်း၊ ဘာကြောင့် ဤနေရာသို့ လာရသလဲ ဆိုသည်ကို သေချာ မသိသေးခင် သူမအား ပြဿနာ သွားမရှာချင်ချေ။

ရန်ကိုင်ကိုမူ တစ်ချက်သာ ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အရေးမစိုက်တော့။ ရွှယ့်ယွယ်ကိုသာ ပြန်အာရုံစိုက်လျက် မေးလိုက်သည် “ဒီက မိန်းကလေး နာမည်ကို သိလို့ရမလား”

ရွှယ့်ယွယ်ကပြုံး၍ ချိုသာစွာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “ရွှယ့်အာ”

ရန်ကိုင် ပါးစပ် မဲ့သွားခဲ့ပြီး သက်တော်စောင့် တစ်ယောက်နှယ် ရွှယ့်ယွယ်နောက်တွင် တိတ်တဆိတ် ရပ်နေလိုက်သည်။

“မိန်းကလေးရွှယ့်အာ…” ဟလိခက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်၍ “ဒီတော့ ဘာလို့ ဒီကို ရောက်လာလဲ သိလို့ရမလား”

ရွှယ့်ယွယ်သည် ဟလိခ၏ အမေးကို ချက်ချင်း ပြန်မဖြေဘဲ အစောင့်များကို ထုတ်ပြခဲ့သည့် တံဆိပ်ပြားကိုထုတ်၍သာ ပေးလိုက်သည်။

တံဆိပ်ပြားကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဟလိခ၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း ထိုင်ခုံပေါ်မှထကာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးဖြင့် လက်သီးဆုပ်လျက် “ဒီတော့ ဒီက မိန်းကလေးက သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်ရဲ့ လူပေါ့။ မသိလိုက်လို့ အပြစ်ပြုမိသွားရင် စိတ်ထဲမထားဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် လေးလေးစားစားဖြင့် တံဆိပ်ပြားကို ပြန်ပေးလိုက်လေသည်။

“အခွဲခေါင်းဆောင် အဲ့လောက် ယဉ်ကျေးစရာ မလိုပါဘူး” ရွှယ့်ယွယ်၏ အမူအရာ ပြေလျော့သွားခဲ့သည်။ ဘေးပတ်လည်ကို တစ်ချက် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထိုင်ခုံဆီသို့သွားကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

ဟလိခသည် နေရာတွင်သည် ရပ်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဇဝေဇဝါ အမူအရာဖြင့် “မိန်းကလေးရွှယ့်အာ၊ သခင်လေးရွှယ့်ယွယ် ဘယ်အချိန် ရောက်လာမှာလဲ”

“သူလာမှာမဟုတ်ဘူး” ရွှယ့်ယွယ်က ပြုံးကာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “သူ့မှာ လုပ်စရာရှိနေလို့ ဒီကို မလာနိုင်သေးဘူး”

“သခင်လေးရွှယ့်ယွယ် မလာနိုင်ဘူးလား” ဟလိခ ကြောင်သွားပြီး တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် မေးလိုက်သည် “အဲ့လိုဆို ဒီကိစ္စက…”

“ကျွန်မကို လုပ်ပိုင်အခွင့်အပြည့် ပေးထားတယ်။ အခွဲခေါင်းဆောင် အနေနဲ့ ကျွန်မနဲ့ ပူးပေါင်းပြီး လုပ်ရုံပဲ” ရွှယ့်ယွယ်က ခေါင်းဆောင် တစ်ယောက်၏ ဟန်ပန်မျိုးဖြင့် ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောလိုက်၏။

“ဒီကိစ္စကို တာဝန်ယူဖို့လား” ဟလိခ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည်။ ရွှယ့်ယွယ်၏ စကားကို အပြည့်အဝ မယုံကြည်သည့်ပုံပင် “မိန်းကလေးရွှယ့်အာနဲ့ သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်တို့ ဘယ်လို… ပက်သက်နေလဲ ဆိုတာကို ဒီလူအိုကြီး သိလို့ရမလား”

ရွှယ့်ယွယ်က တောက်ပစွာပြုံးလိုက်ပြီး နှစ်လိုစွဲမက်ဖွယ် ကောင်းလှသော အမူအရာဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည် “ဒီလို အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စကိုတောင် ကျွန်မဆီ လုပ်ပိုင်ခွင့် အပြည့်ပေးထားတာကို ကျွန်မ သူ့အတွက် ဘယ်လိုလူလဲ ဆိုတာကို ရှင်မသိသေးဘူးလား”

ဟလိခ ရုတ်တရက် နားလည်သွားသည်။ ရွှယ့်ယွယ်ကို ကြည့်နေသည့် သူ့အမူအရာမှာလည်း မရေမရာဖြစ်လာသည်။ သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်သည်လည်း သာမန်ယောကျာ်းများကဲ့သို့ မိန်းမတစ်ယောက်၏ ဖမ်းစားခြင်း ခံလိုက်ရပါလားဟု တွေးရင်း စိတ်ထဲ အတွေးမျိုးစုံတို့ ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ သခင်လေးရွှယ့်ယွယ် မိန်းမတစ်ယောက်အား နှစ်သက်သွားသည့်အကြောင်း တစ်ခါမှ သူမကြားခဲ့ချေ။ ထို့အပြင် သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်သည် မည်သည့် မိန်းမကိုမှ စိတ်မဝင်စားခဲ့။ မည်မျှပင် လှပသော မိန်းမလှလေး ဖြစ်ပါစေ၊ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ခေါင်းညိတ်ရုံရုံမှအပ စူးစိုက်ကြည့်သည်မျိုး မလုပ်။

သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်၏ အောက်ပိုင်းနှင့်ပက်သက်၍ တစ်ခုခုများ ဖြစ်နေသလား၊ သူ့စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာကပဲ တစ်ခုခု ဖြစ်နေသလားဟု ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းများ ခေါင်းကြီးပိုင်များ တွေးရင်း စိတ်ပူခဲ့ကြရသေးသည်။

သို့သော်လည်း သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်သည် သူ့နှလုံးသားကို လှုပ်ခတ်အောင် လုပ်နိုင်သော မိန်းကလေး တစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့သွားသည့်ပုံပင်။

သို့သော်… မိန်းကလေးရွှယ့်အာနှင့် သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်သည် ဘာကြောင့် ရုပ်ချင်း ဆင်နေရသနည်း။

ထိုမိန်းကလေးသည် ခေါင်းအောင်အိုင်အောင် အပြင်တွင် မွှေနှောက်သောင်းကျန်းခဲ့စဉ်က ကျန်ရစ်ခဲ့သော မျိုးဆက် တစ်ယောက်တော့ မဖြစ်နိုင်လောက်ပါချေ။ … ဖြစ်သာဖြစ်ခဲ့လျှင် သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်နှင့် မိန်းကလေးရွှယ့်အာတို့သည့်…

အတွေးပေါင်းစုံတို့ ဟလိခ၏ စိတ်ထဲ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး မဆိုသလောက်ကလေး တုန်ရီသွားပြီး သူ့အမူအရာမှာလည်း ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်သွားရသည်။

“မိန်းကလေးရွှယ့်အာ… အဲ့ရှေးဟောင်း….” ဟလိခက ရွှယ့်ယွယ် ရောက်လာသည့် ကိစ္စအကြောင်းကို ပြောတော့မည်အပြု ရွှယ့်ယွယ်က ရုတ်တရက် ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

“မနက်ဖြန်ကျမှပြောတော့။ တောက်လျှောက် ခရီးနှင်လာရတာ ကျွန်မ တော်တော်လေး ပင်ပန်းနေပြီ။ တစ်ညလောက် နားလိုက်လို့ ဘာမှမဖြစ်ဘူးမလား”

ဟလိခက ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ကောင်းပြီလေ။ အဲ့လိုဆို မိန်းကလေး ရွှယ့်ယွယ် နေဖို့အတွက် တစ်ယောက်ယောက်ကို စီစဉ်ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့လက်အောက်ငယ်သား တစ်ယောက်ကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ခဏအကြာ၌ ခန်းမအပြင်ဘက်ရှိ အစောင့်တစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုအစောင့် ရောက်လာသည်နှယ့် ဟလိခသည် ရန်ကိုင်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်တို့အား သူတို့ နေရမည့်နေရာဆီ ခေါ်သွားပေးရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် စကားတစ်ခွန်းမှမပြော၊ ရွှယ့်ယွယ်နောက်တွင်သာ ရပ်လျက် တစ်ချိန်လုံး ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေခဲ့သည်။

ဟလိခပြောသွားခဲ့သော ‘ရှေးဟောင်း’ ဆိုသည့် စကားကို ရန်ကိုင် အတော်လေး စိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ ဘာရှေးဟောင်းကိုများ တွေ့ရှိခဲ့သဖြင့် ရွှယ့်ယွယ်ကိုယ်တိုင် ဤနေရာသို့‌ ရောက်လာရသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် အတော်လေး သိချင်နေမိသည်။

မည်သည့် ကိစ္စပင်ဖြစ်ပါစေ ထိုကိစ္စသည် အတော့်ကိုမှ အရေးကြီးသည့် ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်ရရမယ်မှန်း ရန်ကိုင်သိသည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် သူမ ဤနေရာဆီသို့ ရောက်လာရသည့် အကြောင်းအရင်းကို ရန်ကိုင်အား မသိစေချင်သည့်အတွက် ဟလိခအား အဆုံးအထိ မပြောခိုင်းခဲ့ချေ။ သူမစိတ်ထဲ ရန်ကိုင်နှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သလို ခံစားရသော်ငြား ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ လျှို့ဝှက်ချက်သည် ပြောချင်တိုင်း လျှောက်ပြော၍ ရသည့် လျှို့ဝှက်ချက်မျိုး မဟုတ်ချေ။

ရန်ကိုင်လည်း ထိုအချက်ကို နားလည်ထားရာ သိသလောက်ဖြင့်သာ ကျေနပ်နေလိုက်သည်။

အစောင့်၏ ဦးဆောင်မှုဖြင့် တောင်အနည်းငယ်ကို ကျော်ြဖတ်ပြီးနောက် အလွန်ကိုမှ လှပသော နေရာတစ်ခုဆီသို့ ရန်ကိုင်တို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ယောက်ယတ်ခတ်နေသော လူများရှိမနေဘဲ ဤနေရာသည် အတော်လေးကိုမှ ငြိမ်သက်၊ တိတ်ဆိတ်နေနေခဲ့သည်။ တကယ်ကို နားချင်စရာကောင်းသည့် နေရာတစ်ခုပင်။

ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်လှသော ပတ်ဝန်းကျင်နှင့်အညီ လိုက်လျော ညီထွေဖြစ်အောင် ဆောက်လုပ်ထားသည့် တစ်မူထူးခြားသော နန်းတော်တစ်လုံးလည်း ရှိနေခဲ့သည်။

နန်းတော် အပြင်ဘက်တွင် သဘာဝ ရေပူစမ်းတစ်ခုဆီ ဦးတည်နေသော စမ်းချောင်းကိုကျော်ကာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် တံတားခုံးလေးတစ်စင်း ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်သော် ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်လုံးများ ဝင်လက်သွားခဲ့သည်။ သူမ ရေမချိုးခဲ့ရသည်မှာ အတော့်ကိုမှ ကြာနေပြီဖြစ်မှန်း ယခုမှပဲ သတိရလိုက်သည်။

ယခင်အတောအတွင်း ကြယ်လွန်းပျံဖြင့် ကြယ်သေတစ်လုံးဆီမှ တစ်လုံးဆီသို့ ပျံသန်းနေခဲ့ရလေရာ သူမတို့၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် အတော့်ကိုမှ မြင့်မားသည်ဆိုသော်ငြား သူတို့တစ်ကိုယ်လုံး အတော်လေးကိုမှ ညစ်ပတ်နေခဲ့ကြလေပြီ။

သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်နေသော ရေပူစမ်းကိုမြင်သော် ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး နေမထိထိုင်မထိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

အစောင့်ထွက်သွားပြီးနောက် ရွှယ့်ယွယ်သည် နန်းတော်ပတ်လည်ရှိ တောင်ပတ်လည်တစ်ဝိုက်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်၍ ပြောလိုက်သည် “ဒီဟလိခက တကယ်ကို တော်တာပဲ။ ငါ့အတွက် ဒီလို နေရာမျိုး စီစဉ်ပေးပုံထောက်ရင် အဲ့လူက ထင်သလောက် မတုံးဘူးပဲ”

ရန်ကိုင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး “ဒီပုံစံအတိုင်း နေသွားမယ်ဆိုရင် အရင်က မကြုံဖူးသေးတဲ့ အရာတွေ အများကြီးကို ကြုံရမှာ”

ရန်ကိုင် ပြောသည်ကို စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရွှယ့်ယွယ်က ခေါင်းညိတ်ကာ သဘောတူလိုက်သည် “နင်ပြောတာ မှန်တယ်။ လူမတူရင် ဘဝကလည်း တူမှာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့စကားက သွေးထွက်အောင်ကို မှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဆိုးတာကို ဒီပုံစံအတိုင်း ငါအကြာကြီး နေလို့မရတာပဲ။ ဒီကကိစ္စ ပြီးသွားတာနဲ့ ရေလကြယ်ဆီ ပြန်ပြီး တတိယသခင်လေးရွှယ့်ယွယ် ဆိုတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြန်နေရတော့မှာ”

ရုပ်ပြောင်းမှော်ရတနာကို သန့်စင်ပေးခဲ့သည့် ဆရာကြီးကို ထိုမှော်ရတနာအား ပြန်ပြင်ခိုင်းပြီးသည်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်လည်း ယခင်အတိုင်း တတိယသခင်လေးအဖြစ် ပြန်နေလို့ရချေပြီ။

“အဲ့အကြောင်း တော်လောက်ပြီ” ရွှယ့်ယွယ်က ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။ ထိုအကြောင်းကို ရွှယ့်ယွယ် ဆက်မပြောချင်တော့။ ထို့ကြောင့် စကတ်လေးကို ကိုင်လျက် ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ပတ် လှည့်လျက် ပြောလိုက်သည် “ငါရေသွားချိုးတော့မယ်။ နင်ချောင်းမကြည့်နဲ့နော်။ နင်ချောင်းကြည့်တာကို ငါမိလို့ကတော့…”

ပြောပြီးသည်နှင့် လက်သီးလက်မောင်းတန်းလျက် ရန်ကိုင်အား ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရေပူစမ်းဆီ သွားတော့သည်။

ရေပူစမ်းဘေးနားသို့ ရောက်သော် ရန်ကိုင်ကို စောင့်ကြည့်ရင်း အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်သည်။

သူမ၏လေ့လာမှုအရ ရန်ကိုင်သည် ရိုးသားသည့်လူတစ်ယောက် မဟုတ်ချေ။ ယခုလို အခြေအနေမျိုးတွင် သူမ ရေချိုးနေသည်ကို သူကျိန်းသေ ချောင်းကြည့်ပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အား ကြိုပြီး သတိပေးထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း သူမ အံ့အားသင့်သွားရသည်ကား သူမခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို ရေပူစမ်းထဲသို့ ရောက်ပြီးသည့်တိုင် ရန်ကိုင်ဆီမှ မည့်သည့်လှုပ်ရှားမှုကိုမှ အာရုံမခံမိခြင်းပင်။ ကြည့်ရသည်မှာ ရန်ကိုင်သည် သူမထားရစ်ခဲ့သည့် နေရာတွင်ပင် မလှုပ်မယှတ် ရပ်နေသည့်ပုံပင်။

ထိုအချက်ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ် အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားရ၏။ ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့သော လူစားမျိုးဖြစ်သည်ကို သူမကပဲ မှားယွင်း ကောက်ချက်ချမိလေသလားဟု ပြန်စဉ်းစားမိသွားသည်။

ထိုသို့ တွေးနေစဉ်မှာပဲ ရန်ကိုင်သည် ရေပူစမ်းဆီသို့ ခုန်လာခဲ့ပြီး ရေထဲမကျမီ အဝတ်အားလုံးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

ဗွမ်း…

ရေများ အဘက်ဘက်သို့ လွင့်စင်သွားခဲ့ပြီး ရေပူစမ်း၏ မျက်နှာပြင်ထက် ရစ်သိုင်းနေသော မြူခိုးများလည်း ပျောက်ကွယ်ကုန်ရသည်။

“ရန်ကိုင်” ရွှယ့်ယွယ်က သတ်ဖြတ်လိုစိတ်အပြည့်ဖြင့် အံကြိတ်၍ ထိုနာမည်ကို အော်ခေါ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် ရေပူစမ်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီး ထောင့်စွန်းကို ကျောမှီလက်ထောက်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည် “ငါလည်း ရေချိုးချင်တာပေါ့လို့။ ဒါပေမယ့် နင်ပြောတဲ့အတိုင်း နင်မသိအောင် ငါချောင်းမကြည့်ဘူးနော်…”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရွှယ့်ယွယ်အား ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်ပဲ ကြည့်လိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ် အလွန်ကိုမှ စိတ်ညစ်သွားခဲ့သည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ရေထဲသို့ စိမ်လိုက်ရင်း ရန်ကိုင်အား အရှက်မရှိသည့် အစုတ်ပလုတ်ကေငါ်ဟု အဆက်မပြတ် ကျိန်ဆဲတော့လေသည်။

သူမ၏ ပြီးပြည့်စုံသည့် ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ခုနှစ်ရောင်ခြယ် အလင်းတို့က လွှမ်းခြုံထား၏။ အဖြူရောင်မြူခိုးငွေ့များကပါ အပေါ်မှထပ်၍ လွှမ်းခြုံထားလေရာ ရွှယ့်ယွယ်မှာ ပို၍ပင် ဆွဲဆောင်မှုရှိနေခဲ့သည်။ သူမ၏ လက်ရှိပုံစံကို မြင်လိုက်သည့်သူတိုင်း ထိုအကာအရံများအောက် မည်သို့သော အံ့ဩဖွယ်ရာများ ဖုံးကွယ်တည်ရှိနေမလဲ ဆိုသည်ကို သိချင်သွားမှာ အမှန်ပင်။

“နင်နဲ့ငါက ဟိုဒင်းဖြစ်ဖို့ တစ်လှမ်းလောက်ပဲ လိုသွားခဲ့တာ။ ရေအတူ ချိုးတာလေးကို ဘာလို့ ဒီလောက် အရှက်သည်းနေတာလဲ” ရန်ကိုင်က ရယ်သွမ်းသွေးလျက် ပြောလိုက်သည်။

“အဲ့အကြောင်း လာမပြောနဲ့” ရွှယ့်ယွယ်က ဒေါသတကြီး မာန်မဲပြောဆိုလိုက်ပြီး ရေမြှားများဖြင့် ရန်ကိုင်ဆီ ပစ်လိုက်သည် “နောက်ထပ်မဟုတ်တာတွေ ထပ်ပြောရဲပြောကြည့် ငါနင့်လျှာကို ဖြတ်ပစ်မှာ”

“ငါဘာမဟုတ်တာ ပြောနေလို့ပဲ။ အမှန်ကိုပဲ ပြောနေတာလေ” ရန်ကိုင်က ထူးဆန်းစွာ ပြုံးလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ဘဲ ရေထဲသို့သာ ငုံ့သွားလေသည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း ရွှယ့်ယွယ်အား ဆက်မစတော့ဘဲ သဘာဝ ရေပူစမ်းထဲ စိမ်ရင်းဖြင့်သာ ဇိမ်ယူနေတော့သည်။

ခဏအကြာတွင် ရွှယ့်ယွယ်က ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည် “မနက်ဖြန်၊ အခွဲခေါင်းဆောင် ဟလိခနဲ့ တစ်ခုခု သွားလုပ်စရာရှိတယ်။ ဒါကြောင့် နင်ဒီမှာပဲ နေခဲ့ရလိမ့်မယ်”

“ငါသိတယ်”

“နင်က အရမ်း အားနည်းလွန်းတယ်။ ငါသွားမယ့် နေရာက တော်တော်လေး အန္တရာယ်များတာ…”

“ငါ့ကို ရှင်းပြနေစရာမလိုဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “ကိုယ်နဲ့မဆိုင်တဲ့၊ မသိသင့်တဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို မမေးသင့်မှန်း ငါသိတယ်။ အချို့အရာတွေက မသိလေ ပိုကောင်းလေပဲ”

“နင်နားလည်ရင် ပြီးရော” ရွှယ့်ယွယ်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးလိုက်သည်။

“ငါအရင်ပြန်နားတော့မယ်” ပြောပြီးနောက် ထရပ်ကာ သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်၍ ရေများကိုခြောက်စေလိုက်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်အစားတစ်စုံကို ထုတ်လွှတ်လျက် နန်းတော်ငယ်လေးဆီသို့ လမ်းလျှောက်ထွက်သွားလသေည်။

ထွက်ခွာသွားသော ရန်ကိုင်၏ ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း သူမသိသမျှ အကြောင်းအရား အားလုံးကို ပြောပြချင်စိတ်တို့ဖြင့် ဖြစ်လာရသည်။ ထိုခံစားချက်ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်၏ မျက်နှာလေး ဖြူလျော်သွားပြီး ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုး၏ သက်ရောက်မှု ပို၍ ပြင်းထန်လာပြီမှန်း ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၃) ဆေးဥယျာဉ်

နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောတွင်…

အရှေ့မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းဆီမှ ဖြာထွက်လာသော နေရောင်ခြည်သည် တောင်တန်းအသွယ်သွယ်ကို အလင်းရောင် ပေးနေသည်။ နေစာလှုံနေသည့် တောင်တန်းများ၏ အလှမှာ ရွှေရောင် တောက်နေသော ရှူမျှော်ခင်းကို ကြည့်နေရသည့်နှယ် အလွန်ကိုမှ ရင်သက်ရှုမောဖွယ်ကောင်းလှသည်။

မရေမတွက်နိုင်သော ကျင့်ကြံသူများသည် ထိုရှုမြင်ကွင်း၏ အလှတရားကို အသေအချာ အာရုံခံစိုက်ကြည့်နေကြသည်။

သိပ်သည်းလှသော အရှိန်အဝါတို့သည် တောင်ကြောတစ်လျှောက် ယခုလေးတင် အိပ်ပျော်ရာမှ နိုးလာသော နဂါးတစ်ကောင်ပမာ တလှိမ့်လှိမ့် တလှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် လှိမ့်ဆင်းနေခဲ့သည်။

နန်းတော်လေ၏ ဒုတိယထပ်ရှိ ရန်ကိုင်သည် တင်ပလင်ခွေထိုင် မျက်လုံးပိတ်နေရာမှ ရုတ်တရက် မျက်လုံးပွင့်လာခဲ့သည်။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရွှယ့်ယွယ် မရှိတော့ဘဲ နန်းတော် အပြင်ဘက်၌ မရင်းနှီးသည့် အရှိန်အဝါတစ်ခု ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အပြင်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အစောင့်အဝတ်အစားနှင့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအစောင့်၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် ရန်ကိုင်ထက် တစ်ဆင့်ပိုမြင့်ပေသည်။

အစောင့်သည့် ပျင်းရိ၊ စိတ်မရှည်သည့် အမူအရာဖြင့် ထိုနေရာတွင် ရပ်နေခဲ့သည်။ ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ဒုတိယထပ်မှ အစောင့်ရှေ့သို့ ခုန်ဆင်းသွားကာ မေးလိုက်သည် “ဒီကရောင်ရင်း၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

အသံကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မလုပ်ချင်လုပ်သည့် အမူအရာဖြင့် လက်သီးကိုဆုပ်လျက် “ဒီကရောင်းရင်းက မိန်းကလေး ရွှယ့်ယွယ်ရဲ့ သက်တော်စောင့်လား”

“ဟုတ်တယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လို်သည်။

“မိန်းကလေးရွှယ့်ယွယ်က ဂိုဏ်းခွဲခေါင်းဆောင်နဲ့ လုပ်စရာရှိလို့ ထွက်သွားတယ်။ ရက်နည်းနည်းလောက် ကြာတဲ့အထိ ပြန်လာနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ရောင်းရင်းက ဒီနေရာနဲ့ မရင်းနှီးတဲ့အတွက် လမ်းပြလုပ်ပေးဖို့ မိန်းကလေးရွှယ့်ယွယ်က ကျုပ်ကို အမိန့်ပေးသွားတာ”

“လမ်းပြလုပ်ဖို့လား” ရန်ကိုင် မျက်လုံးလေး ပင့်လိုက်သည်။

“ကျုပ်က ဒီမိုးရေစင်ကြယ်အကြောင်း ကောင်းကောင်း သိတယ်လေ” ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့သော လူတစ်ယောက်သည် မိန်းကလေးရွှယ့်ယွယ်၏ သက်တော်စောင့်တစ်ယောက် မည်ကဲ့သို့ ဖြစ်လာသလဲ ဆိုသည်ကို ထိုအစောင့် နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူမ၏ သက်တော်စောင့်ဆိုလျှင် ဘာကြောင့် သူမနောက်သို့ လိုက်မသွားသနည်း။ အမှန်ကတယ်ဆိုလျှင် သူသည် မိန်းကလေး ရွှယ့်ယွယ်နောက်သို့ လိုက်သွားပြီး သူမအား ကာကွယ်ပေးရမည် မဟုတ်ပေလော။ ဤနေရာတွင် အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်နေခြင်းသည် သက်တော်စောင့်တစ်ယောက် အလုပ် မဟုတ်ပါချေ။

မမျှတလိုက်လေခြင်း။ အစောင့်တိုင်းသာ သူ့ကဲ့သို့ ဆက်ဆံခံရလျှင် မည်မျှ ကောင်းလိုက်လေမည်နည်း။ သူသည်လည်း အစောင့် တစ်ယောက်ပင်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် သူကကော ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ မဆက်ဆံခံရသနည်း။

ဤအစောင့် အတော်လေးကို စိတ်ထဲ မကျေမနပ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ဖြစ်သာဖြစ်နိုင်လျှင် မိန်းကလေးရွှယ့်ယွယ်၏ နောက်သို့ သူတကယ် လိုက်ချင်မိပေသည်။

အစောင့်ပြောသည်ကို ကြားပြီးနောက် သူပျင်းနေမည် စိုးသည့်အတွက် ရွှယ့်ယွယ်က ဤအစောင့်ကို စီစဉ်ပေးသွားခြင်းမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်သည်။ မဲ့ပြုံးပြုံးလျက် ခေါင်းခါရင်း ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ရောင်းရင်းရဲ့ အကူအညီနဲ့ ပက်သက်ပြီး ကျုပ်တကယ်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခု လောလောဆယ် ကျုပ်လျှောက်မသွားချင်သေးဘူး။ အေးဆေးဆေးဆေးဘဲ နေချင်သေးတယ်”

အစောင့်က ရန်ကိုင်အား ထူးထူးဆန်းဆန်း စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ဘာမှတော့ပြန်မပြော။ ခေါင်းသာညိတ်၍ ဆက်ပြောသည် “ကျုပ်တို့ သွားနိုင်တဲ့နေရာတွေ အများကြီးပဲ။ ဒီဂိုဏ်းခွဲမှာ လေလံတင်ပွဲတစ်ခု လုပ်ဖို့ရှိတယ်။ ရောင်းရင်း စိတ်ဝင်စားရင် သွားကြည့်လို့ ရတယ်နော်”

“လေလံတင်ပွဲလား” ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ တောက်ပသွားသည်။

“ဟုတ်တယ်။ လေလံတင်ပွဲရဲ့ ပစ္စည်း တစ်ဝက်လောက်ကို ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းက ထောက်ပံ့ထားတာ။ ကျန်တဲ့ တစ်ဝက်ကတော့ ကြယ်စီရင်စုထဲက အခြားကျင့်ကြံသူတွေ ဆီကနေ ရတာ။ ဒီလို လေလံတင်ပွဲတွေကို နှစ်တိုင်းတော့ မကျင်းပပေမယ့် မကြာမကြာတော့ ကျင်းပလေ့ရှိတယ်။ တစ်ခါတစ်လေဆို အဲ့လို လေလံတင်ပွဲတွေမှာ တကယ်ကို ရှားပါးအဖိုးတန်တဲ့ ရတနာတွေ ပေါ်လာတတ်တယ်”

“စိတ်ဝင်စားစရာပဲ” ရန်ကိုင်က ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင်လည်း လေလံတင်ပွဲများအကြောင်း ကြားခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် ယနေ့ထိတိုင် တစ်ခါမှတော့ မသွားဖူးခဲ့။

“မိုးရေစင်ကြယ်ရဲ့ လေလံပွဲက နောက်ရက်နည်းနည်းကြာရင်စမှာ။ အဲ့မှာ သူတော်စင်သခင်းကျောက်တွေပဲ လက်ခံတယ်။ ဒါပေမယ့် လေလံပွဲပြီးသွားရင်း ကျင့်ကြံသူတွေ အချင်းချင်း လဲကြတဲ့ ပွဲတစ်ခုလည်း ရှိသေးတယ်။ အဲ့မျာကျ သူတော်စင် သလင်းကျောက်ကို သုံးချင်လည်းရတယ်။ အခြား မှော်ရတနာကို သုံးလည်းရတယ်” ရန်ကိုင် စိတ်ဝင်စားသွားသည်ကို မြင်သော် အစောင့်က ဆက်၍ ရှင်းပြလိုက်သည် “ရောင်းရင်း သွားကြည့်ချင်လား”

ရန်ကိုင်ကို မိန်းကလေး ရွှယ့်အာက တန်ဖိုးထားသည့်အတွက် အစောင့်သည် ရန်ကိုင်အား ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ဆက်ဆံခဲ့သည်။ လေလံပွဲအကြောင်း ရန်ကိုင် သိပ်မသိသည်ကိုမြင်သော် အစောင့်က ရှင်းပြလိုက်သည်။

“အဲ့ပွဲကိုသွားဖို့ သူတော်စင်သလင်းကျောက် ဘယ်လောက်လောက် လိုလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

အစောင့်က ပြုံး၍ “အနည်းဆုံး သန်းဝက်လောက်လိုမယ်။ မဟုတ်ရင် ဝင်ပြီးလေလံဆွဲခွင့်မရှိဘူး”

“သန်းဝက်…” ရန်ကိုင်ပါးစပ် မဲ့ရွဲ့သွားခဲ့သည်။

လွင့်မျောတိုက်ကြီးတွင် ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ကျင့်ကြံသူများဆီမှ သူတော်စင်သလင်းကျောက် အများအပြား ရခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုသူတော်စင်သလင်းကျောက် အားလုံးနီးပါးကို ကြယ်လွန်းပျံနှင့် ရှားပါးသတ္တုများကို ဝယ်သည့်နေရာတွင် သုံးလိုက်သည့်အတွက် မရှိတော့ချေ။ သူ့တွင် သူတော်စင် သလင်းကျောက် ရာဂဏန်းသာ ကျန်တော့သည်။

လောလောဆယ် သူ့တွင် သူတော်စင်သလင်းကျော်က သန်းဝက် လုံးဝမရှိချေ။

သူ့တွင် တန်းခိုးရှင်အဆင့်နှင့် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပင်များပင် ရှိသည်။ ထိုဆေးပင်များကိုသာ ထုတ်ရောင်းပါက သူလိုချင်နေသည့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များကို အလွယ်လေး ရနိုင်ပေသည်။ သို့သော် သူသည် ဆေးပညာရှင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုဆေးပင်များသည် သူ့အတွက် သူတော်စင် သလင်းကျောက်များထက် ပိုအသုံးဝင်ပေသည်။

“ဘယ်လိုလဲ။ ရောင်းရင်း ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား” အစောင့်လည်း သိပ်စိတ်မရှည်ချင်တော့။ ‘သွားမယ်၊ မသွားဘူး’ဟု ပြောလိုက်လျှင် ပြီးနေပြီကို ဘာကြောင့် ထိုမျှအကြာကြီး စဉ်းစားနေရသနည်း။ စောင့်နေရသည့်သူ့ကို အားမနာလေသလော။

“မေ့လိုက်တော့။ မသွားနိုင်သေးဘူး” ရန်ကိုင်က လက်ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည်။ ပျော်ချင်ရုံသက်သက်နှင့် လေလံပွဲ သွားခြင်းသည် ပျင်းစရာကောင်းလှသည်။ ထို့အပြင် လောလောဆယ်၌ သူဝယ်ချင်နေသည့်အရာ ရှိမှမရှိလေဘဲ။

“ရောင်းရင်းက မသွားချင်ဘူးဆိုမှတော့ ကျုပ်သွားလိုက်ပါဦးမယ်” အစောင့်လည်း ဘာမှ ထပ်ပြောမနေတော့ဘဲ လက်သီးဆုပ်ကာ နှုတ်ဆက်ထွက်သွားလေသည်။

အစောင့်၏ ကမ်းလှမ်းမှုကို ငြင်းဆိုလိုက်သော်ငြား ရန်ကိုင် ကိုယ်တိုင်ကမူ လျှောက်သွားချင်နေမိသည်။ ရွှယ့်ယွယ် မည်သည့်အချိန်မှ ပြန်လာမလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိ။ ထို့ကြောင့် ဤနေရာ၌ သူမ ပြန်လာသည်အထိ ထိုင်စောင့်နေရမည်မှာ အတော့်ကိုမှ ပျင်းစရာကောင်းလှပေမည်။

ထို့အပြင် ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုး၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုကို လုံလုံခြုံခြုံ ဖယ်ရှားနိုင်သည့် နည်းလမ်းကိုလည်း ရှာရပေဦးမည်။

ရွှယ့်ယွယ်နှင့် သူ၊ နှစ်ယောက်စလုံး ဆန္ဒရှိသရွေ့ ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုးကို အချိန်မရွေး ဖယ်ရှားပစ်နိုင်သည်။ သို့သော် ထိုနည်းလမ်းသည် လုံခြုံမှုမရှိချေ။

သူတို့ကြားမှ မကျေနပ်ချက်များကို ရွှယ့်ယွယ် မေ့ပစ်နိုင်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်။ သူမ၏ လက်ရှိ စိတ်ခံစားချက်များသည် ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုး၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။ တကယ့် အစစ်အမှန် ခံစားချက်မဟုတ်။ ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုးမှ လွတ်မြောက်သွားသည်နှင့် သူ့အား ချက်ချင်း ထသတ်မည်မှာ သေချာသလောက်ရှိသည်။

ထိုကိစ္စနှင့်ပက်သက်၍ သေချာ စဉ်းစားထားရမည်။ သို့သော် ယခုထိတိုင် သေချာရေရာသည့် အဖြေတစ်ခု မစဉ်းစားနိုင်သေး။ ကြယ်လွန်းပျံကို ထုတ်လိုက်ပြီး နန်းတော်ဆီမှ ပျံထွက်သွားသည်။

လျှပ်စီးတန်းတစ်စင်းနှယ် တိမ်စိုင်တိမ်တိုက်များကိုဖြတ်ကာ ဦးတည်ချက်မဲ့ ရန်ကိုင် သွားနေခဲ့သည်။ ရေလကြယ်တွင် ရှိစဉ်က နှစ်လတိုင်တိုင် ဂြိုလ်ပေါ် လျှောက်သွားပစ်ခဲ့သည်။ ပထမ အကြောင်းအရင်းမှာ အသစ်ဝယ်ထားသည့် ကြယ်လွန်းပျံနှင့် ရင်းနှီးသွားအောင် လုပ်ချင်သည့်အတွက်ဖြစ်ပြီး ဒုတိယ အကြောင်းပြချက်မှာ စုယန်အား တွေ့လိုတွေ့ငြား မျှော်လင့်ချက် ကြောင့်ဖြစ်သည်။

ယခု အခြား ကျင့်ကြံရေးကြယ်တစ်လုံးဆီသို့ ရောက်ခဲ့ပြန်ပြီ။ ထပ်ပြီး ကြိုးစားကြည့်ချင်သေးတယ်။ စုယန်ကို ရှာတွေ့မတွေ့။

မိုးရေစင်ကြယ်သည် သိပ်မကြီးလှ။ ရေလကြယ်ထက် သေးသည်။ ရက်နှစ်ဆယ်အတွင်း ဂြိုလ်တစ်ခုလုံးနီးပါး ရန်ကိုင် ရောက်ခဲ့သည်။ သို့သော် စုယန်၏ အရှိန်အဝါကို အာရုံမခံမိခဲ့။

ရလဒ်နှင့် ပက်သက်ပြီးရန်ကိုင် အရမ်းကြီး စိတ်ပျက်မသွားခဲ့။ ကြယ်စီရင်စုကြီးသည် အလွန်ကိုမှ ကြီးမားလှပြီး ထိုထဲတွင် မရေမတွက်နိုင်သော ကြယ်များ ရှိနေခဲ့သည်။ စုယန်နှင့် ရေခဲဂိုဏ်းမှ ကျင့်ကြံသူများသည် ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ တစ်နေရာရာတွင် ရောက်နေကြောင်း သိနေလျှင်ပင် ဤမျှ အကန့်အသတ်မဲ့ ကြီးမားလှသော ကြယ်စီရင်စုကြီးထဲ မည်သို့ သွားရှာမည်နည်း။ စုယန်တို့အား ရှာရမည့်ကိစ္စသည် ကောက်ရိုးပုံထဲ အပ်ပျောက် ရှာသည်ထက်ပင် ပိုခက်သေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့အား အချိန်တိုအတွင်း ရှာတွေ့လိမ့်မည် ရန်ကိုင် မမျှော်လင့်ထားချေ။

ရန်ကိုင်သည် တောင်တစ်လုံးပေါ်တွင် ရပ်လျက် ပတ်ပတ်လည်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် သူ့အကြည့်သည် တစ်ခုသော နေရာရှိ တောင်ကြားကျယ်ကြီးထဲသို့‌ ရောက်သွားခဲ့သည်။

တောင်ကြားသည် အတော့်ကိုမှ ကျယ်လှသည်။ သဘာဝအတိုင်း ကျယ်နေခြင်း မဟုတ်ဘဲ လူလုပ်၍ ကျယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ တောင်ကြားနေရာတွင် နန်းတော်ငယ်လေးတစ်လုံး ရှိနေပြီး ထိုနန်းတော်ငယ်လေး၏ ပတ်လည်တွင် ကျယ်ပြောလှသော ဆေးဥယျာဉ်ကြီး ရှိနေခဲ့သည်။ ဆေးဥယျာဉ်ထဲ အမျိုးအစား စုံလင်လှသော ဆေးပင်တို့ ပေါက်ရောက်နေခဲ့လေသည်။

ထို့အပြင် တောင်ကြားထဲတွင် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်တစ်ခု ခင်းကျင်းထားသည့်ပုံပင်။ အနီးအနားရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်များသည် တောင်ကြားထဲသို့ အဆက်မပြတ် စီးဝင်နေသဖြင့် ထိုနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် သာမန်ထက်ပို၍ သိပ်သည်းနေခဲ့သည်။

မိုင်ရာကျော်ကွာသည့်တိုင် ထိုနေရာမှ ဆေးပင်များ၏ သင်းရနံ့ကို သူရနေခဲ့သည်။

တောင်ကြားထဲမှာ ဆေးဝိဇ္ဇာကြီးတစ်ပါး ရှိတာသေချာတယ် ရန်ကိုင် တွေးလိုက်သည်။ သူလည်း အားယားနေသည့်အတွက် ထိုဆေးဝိဇ္ဇာကြီးဆီ သွားလည်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သို့သော် တောင်ကြားဆီသို့ ရောက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် တစ်ခုခု မဟုတ်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ရပ်လိုက်ပြီး ဆေးဥယျာဉ်ကို သေသေချာချာ နောက်တစ်ခေါက် ထပ်စစ်ဆေးကြည့်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့မျက်လုံးများ မှေးစဉ်းလိုက်သည်။ အစောပိုင်းက ခံစားမိလိုက်သည့် ခံစားချက် မည်သည့်နေရာမှ လာသလဲ ဆိုသည်ကို သူသိသွားခဲ့သည်။

ဆေးဥယျာဉ်ထဲရှိ ဆေးပင်များကို စိုက်ပျိုးထားသည့်ပုံသည် တောင်ပေါ်မှ လှမ်းကြည့်စဉ်က မြင်ရသည့်ပုံစံနှင့် လုံးဝကို ကွဲပြားနေခဲ့သည်။ ဆေးပင်များ၏ နေရာအထားအသို တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ကွဲပြားသွားသည့်ပုံပင်။

ပိုကြည့်လေ ထူးခြားချက်ကို ပို၍ သတိပြုမိလေ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ မကြာမီ ဆေးဥယျာဉ်၏ အောက်ခြေတွင် စီးဆင်းနေသော အထူးစွမ်းအင်တစ်မျိုး ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ ထိုစွမ်းအားသည် ကောင်းကင်ဥပဒေသတစ်မျိုးမျိုးနှင့် လိုက်ဖက်တူညီနေခဲ့သည်။

ဆေးဥယျာဉ်ကြီးထဲတွင် ဆေးဥယျာဉ်လေးများစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုဆေးဥယျာဉ်လေးများ၏ တစ်နေရာနှင့် တစ်နေရာ မတူညီမှုပေါ် မူတည်ပြီး ထူးဆန်းသော စွမ်းအင်စီးကြောင်းသည်လည်း ပြောင်းလဲသွားသည်။ ထိုဆေးဥယျာဉ်များ စုပေါင်း၍ ရှုပ်ထွေးပွေလီသော အစီအရင်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုဆေးဥယျာဉ်လေးများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော အစီအရင်ကြောင့် မိုးမြေစွမ်းအင်များသည် ဤနေရာတွင် စုပြုံစုဝေးလာကြသည်။

ထိုဆေးဥယျာဉ်များကို ခင်းကျင်းထားသည့် ပုံစံကို မြင်ပြီး ရန်ကိုင်အတော့်ကိုမှ အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် လေထဲတွင်ရပ်၍ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကာ ထိုဆေးဥယျာဉ်လေးများ၏ ခင်းကျင်းပုံကို လေ့လာတော့သည်။

နန်းတော်ထဲ၌၊ အရပ်ပုပု၊ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသော ဆံပင်တစ်သိုက်နှင့် လူအိုကြီးတစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုလူအိုကြီးသည် အမျိုးမျိုးသော အရွယ်အစားရှိသည့် ဆေးမီးဖိုများနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ ဆေးမီးဖိုတစ်လုံးချင်းစီထဲတွင် အမျိုးမျိုးသော ဆေးပင်များ၏ ဆေးအရည်တို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။ သူအရမ်းကို ပင်ပန်းအားကုန်နေသည့်အလား သူ့မျက်လုံးများ ခွက်ဝင်နေခဲ့သည်။ အသားအရေမှာလည်း အရေးကြောင်းတို့ဖြင့် ထပ်နေသည်။

တစ်ကိုယ်လုံး ဘာအားမှမရှိတော့သည့်ပုံ ထင်ရသည်။ သူ့မျက်လုံးများသည်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေသည်။ လူအိုကြီးသည့် သူ့ရှေ့ရှိ ဆေးမီးဖိုများကို အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်ထားခဲ့သည်။ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ဆေးပင် တစ်ပင်ပြီးတစ်ပင် ထုတ်ယူပြီး ထိုဆေးပင်များကို အမျိုးမျိုးသော ဆေးမီးဖိုများထဲသို့ ပစ်ထည့်နေသည်။

လူအိုကြီးသည် သာမန် ဆေးပညာရှင်များကဲ့သို့ ဆေးမီးဖို တစ်လုံးတည်းဖြင့် ဆေးဖော်စပ်နေခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဆေးမီးဖိုများစွာဖြင့် ဆေးလုံးများစွာကို တစ်ပြိုင်တည်း ဖော်စပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၄) ဆေးလုံးတွေ သန့်စင်ဖို့ ခက်လှပါလား

ရန်ကိုင် တောင်ကြားထဲသို့ ဝင်လာသည့်အချိန်၊ ဆေးဖော်စပ်နေသော လူအိုကြီး ရုတ်တရက် မျက်မှောင် ကြုတ်သွားခဲ့ပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ဖိအားတို့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်။

တောင်ကြားတစ်ခုလုံးသည် သူဖန်တီးထားသည့် သူ့အိမ်ဖြစ်ကာ မိုးရေစင်ကြယ်၏ တားမြစ်နေရာများထဲမှ တစ်ခုလည်း ဖြစ်သည်။ မည်သူမှ သူ့ခွင့်ပြုချက်မပါဘဲ တောင်ကြားထဲသို့ ဝင်ခွင့်မပြုချေ။ မည်သူလည်မှလည်း မဝင်ရဲချေ။ သို့သော် ယနေ့တွင် ကောင်းကင် အနိမ့်အမြင်ကိုမသိသော ကောင်လေးတစ်ယောက်သည် သူ့တောင်ကြားထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။

လူအိုကြီး ဒေါသထွက်သွားခဲ့သည်။ သူဆေးဖော်စပ်နေစဉ် လာရှုပ်ရကောင်းလားဟူသော အတွေးဖြင့် ရန်ကိုင်အား သတ်ရန် တွေးလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့သော လူများ၏ အသက်သည် လူအိုကြီးအတွက် ပုရွက်ဆိတ်များနှင့် မခြားချေ။

သို့သော်လည်း သူလှုပ်ရှားတော့မည်အပြု ဆေးမီးဖိုများထဲမှ တစ်လုံးသည် ရုတ်တရက် ထူးထူးဆန်းဆန် မြည်လာခဲ့ရာ လူအိုကြီး၏ အမူအရာ ခါးသက်သွားခဲ့ရသည်။ ဆေးမီးဖိုထဲသို့ သူတော်စင်ချီကို ထည့်သွင်းလိုက်ပြီး အထဲရှိ ဆေးအရည်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီးနောက် လူအိုကြီးက‌ ရေရွတ်လိုက်သည် “ဆေးလုံးတွေက သန့်စင်ဖို့ ခက်တာပဲ။ ဟန့်၊ နည်းနည်းလေး အသက်ဆက်ရှင်နေလိုက်ဦးပေါ့ကွာ။ ပြီးတော့မှ ငါနဲ့တွေ့မယ်။ ဒီကောင်ကို သတ်ဖို့အတွက်နဲ့ ငါ့ဆေးပင်တွေကို ဖြုန်းတီးလို့မဖြစ်ဘူး။ ငါ့လခွမ်း။ ဆေးလုံးတွေက တကယ်ကို သန်စင့်ဖို့ခက်တာပါလား”

ထိုကဲ့သို့ ရေရွတ်နေရင်း သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ဆေးမီးဖိုများထဲသို့ သူတော်စင်ချီများကို ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် သိုလှောင် လက်စွပ်ထဲမှ အသင့်ပြင်ထားသော ဆေးပင်များကို ထုတ်ယူကာ ဆေးမီးဖို အသီးသီးထဲသို့ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။

ဆေးမီးဖို အသီးသီးမှ အသံဗလံမျိုးစုံ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ လူအိုကြီး၏ အမူအရာသည် တည်ငြိမ်နေခဲ့လေပြီ။ သူ့စိတ်ထဲ အခြား မည်သည့်အတွေးမှ မရှိတော့။ သူ့စိတ်အာရုံအလုံးစုံသည် ဆေးမီးဖိုများအပေါ်တွင်သာ ရှိနေတော့သည်။ သူလက်များ လှုပ်ရှားနေသည်မှာလည်း ပို၍ မြန်ဆန်လာနေခဲ့သည်။

နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးနောက် လူအိုကြီး၏ မျက်လုံးများ တောက်ပစွာ လင်းလက်သွားခဲ့သည်။ ဆေးမီးဖိုအားလုံး တစ်ပြိုင်တည်း တဝီဝီ မြည်လာပြီး သိပ်သည်းလှသော ဆေးရနံ့တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ဆေးမီးဖို အဖုံးများကို ဖွင့်လိုက်ရာတယ်၊ မြောက်မြားလှစွာသော ဆေးလုံးအမျိုးမျိုးတို့ ပျံသန်းထွက်လာခဲ့ပြီး မိုးသီးမိုးပေါက်များနှယ် အသင့်ပြင်ဆင်ထားသည့် ကျောက်စိမ်းပုလင်းများထဲသို့ အသီးသီး ကျဆင်းသွားခဲ့သည်။

မကြာမီ ကျောက်စိမ်းပုလင်းအားလုံး ဆေးလုံး အမျိုးမျိုးတို့ဖြင့် ပြည့်သွားခဲ့လေသည်။

လူအိုကြီးသည် ဆေးလုံးများစွာ ဖော်စပ်ထားရသော်ငြား နည်းနည်းလေးမှ ပင်ပန်းနွမ်းနွယ်ပုံမရဘဲ စိတ်ပင် လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။

ရွံ့တွနေသော လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ဆေးလုံးများဖြင့် ပြည့်နေသော ကျောက်စိမ်းပုလင်းများဆီ အပြေးသွားကာ အထဲရှိ ဆေးလုံးများကို သေချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။

“မရှိဘူး… မရှိဘူး… မရှိသေးဘူး…” ဆေးပုလင်း တစ်ပုလင်းကို စစ်ဆေးလိုက်တိုင်း လူအိုကြီးက ထိုကဲ့သို့ ရေရွတ်သွားသည်။ သူ့မျက်နှာထက်ရှိ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အမူအရာဖြင့် စိတ်ပျက်မှုတို့ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ပြည့်လာနေခဲ့သည်။

ဆေးပုလင်းသုံးပုလင်းကို တရဆက် စစ်ဆေးကြည့်ပြီးသည့်တိုင် သူလိုချင်သည့်အရာကို မတွေ့ရသေးချေ။

ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်ချခံလိုက်ရသည့်အလား လူအိုကြီး စိတ်ညစ်သွားခဲ့ပြီး သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချလျက် “ဆေးလုံးတွေက သန့်စင်ဖို့ တကယ်ခက်တာပဲ။ ဘာလို့ ဆေးသွေးကြောတွေ မပါရတာလဲ။ ငါ့နည်းလမ်းကပဲ မှားနေတာလား။ မဖြစ်နိုင်ဘူး”

ပြောပြီးသည်နှင့် သူစစ်ဆေးခဲ့သည့် ဆေးပုလင်းသုံးပုလင်းအား အသုံးမဝင်သည့် အမှိုက်များနှယ် ဘေးသို့ လွင့်ပစ်လိုက်သည်။ ဒုတိယအကြိမ်ပင် ထပ်မကြည့်ချေ။

ဆေးလုံးအခန်းထောင့်တွင်၊ ကျောက်စိမ်းပုလင်းများစွာ စုပုံနေခဲ့သည်။ ဆေးပုလင်းအရေအတွက် တစ်ရာပင်ကျော်နေ၏။ ဆေးပုလင်းတိုင်းသည် ဆေးလုံးတို့ဖြင့် ပြည့်နေသည်။ ထိုဆေးပုလင်းများထဲရှိ ဆေးလုံးများသည် အနည်းဆုံး သူတော်စင် ဘုရင်အဆင့် ရှိကြသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးလုံးများစွာပင် ရှိနေသေးသည်။

လူအိုကြီးသည် ယခင်ဆေးဖော်စပ်ခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံကို ထိုင်ကာစဉ်းစားတော့သည်။ ဖြူဖွေးနေပြီဖြစ်သော ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း သူဖော်စပ်သည့် ဆေးလုံများထဲ ဘာကြောင့် ဆေးသွေးကြောပါသည့် ဆေးလုံး မပါရလဲ ဆိုသည့် အကြောင်းအရင်းကို စတင် စဉ်းစားတော့သည်။

လူအိုကြီးသည် လူသေတစ်ယောက်ပမာ ထိုနေရာတွင် သုံးရက်၊ သုံးညတိုင်တိုင် မလှုပ်မယှတ် ထိုင်နေခဲ့သည်။

ရုတ်တရက် ဆေးဥယျာဉ်ထဲမှ စွမ်းအင်များ ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲထွက်လာသဖြင့် လူအိုကြီး အသိပြန်ဝင်လာပြီး မှုတ်ကုတ်ကုတ် အမူအရာဖြင့် အပြင်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ယခုမှပဲ လွန်ခဲ့သော သုံးရက်ခန့်က ကောင်လေးတစ်ယောက် သူ့ဆေးဥယျာဉ်ထဲသို့ ကျူးကျော်လာသည့် ကိစ္စကို ပြန်သတိရလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုစဉ်က မအားသဖြင့် ထိုကောင်လေးကို အာရုံစိုက်ရန် အချိန်မရှိခဲ့ချေ။

“ဒီကောင် ထွက်မသွားသေးဘူးလား” လူအိုကြီး အံ့ဩသွားပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စိတ်ဝင်စားစရာ တစ်ခုခုကို ရှာတွေ့သွားသည့်အလား အံ့အားသင့်စွာ ရေရွတ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်၏ လှုပ်ရှားမှုများကို သေချာ အာရုံစိုက်လိုက်သည်။

ဆေးဥယျာဉ်ထဲတွင်၊ ရန်ကိုင်သည် တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံအား ဒီရေလှိုင်းတစ်ခုနှယ် အဘက်ဘက်သို့ ဖြန့်ကျက်ထားခဲ့သည်။ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် ဆေးဥယျာဉ်၏ နေရာစုံသို့ ရောက်နေခဲ့သည်။

ဆေးဥယျာဉ်များကို ကြုံသလို နေရာချထားခြင်း မဟုတ်ချေ။ ထိုဆေးဥယျာဉ်လေးများ အားလုံးကို စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်ကြီး တစ်ခုပုံစံဖြင့် နေရာချထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဆေးဥယျာဉ်လေး တစ်ခုစီတိုင်းသည် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်လေး တစ်ခုဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်လေးများ ပေါင်းစပ်လိုက်သည့်အခါ မိုးမြေစွမ်းအင်ကို စုပ်ယူနိုင်သည့် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကြီး တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသည့်အတွက် ဆေးဥယျာဉ်ထဲရှိ ဆေးပင်များမှာလည်း ပို၍ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ကြီးထွားလာနိုင်ကြသည်။

နှစ်ငါးဆယ် သက်တမ်းရှိသည့် ဆေးပင်တိုင်းသည် နှစ်တစ်ရာ သက်တမ်းရှီသော ဆေးပင်များနှင့် အရည်အသွေး တူနေသည်။

ဤဆေးဥယျာဉ်များကို မည်သူ ဖန်တီးထားခဲ့မှန်း ရန်ကိုင်မသိ။ သို့သော် တောင်ကြားအလယ်ရှိ နန်းတော်ထဲတွင် နေနေသော ဆေးပညာရှင် ဖန်တီးထားခြင်း ဖြစ်လောက်မည်ဟု ခန့်မှန်းထားသည်။

ရန်ကိုင်သည် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ ဆေးဥယျာဉ်များကို အသေအချာ လေ့လာနေခဲ့သည်။ အစစ်အမှန် ဆေးပညာနည်းလမ်းမှ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များစွာကို ရန်ကိုင် လေ့လာခဲ့သည်။ ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင် ရှိစဉ်က ထိုစိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များသည် သူ့အား အတော်လေး အကူအညီ ပေးခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း အစစ်အမှန် ဆေးပညာနည်းလမ်းသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးမှ ပစ္စည်းတစ်ခုသာဖြစ်သည်။

ကြယ်စီရင်စုကြီးထဲတွင် သူ့နည်းသူ့ဟန်နှင့် ထူးခြားသည့် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များ ရှိနေပေသေးသည်။

ထိုနှစ်ခုကြား အားသားချက်နှင့် အားနည်းချက် အသီးသီးစီ ရှိကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် ဆေးဥယျာဉ်ထဲရှိ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များကို လေ့လာနေရင်း ထိုအရာများကို သူတတ်ကျွမ်းထားသည့် စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များနှင့် နှိုင်းယှဉ်ကြည့်နေသည်။

နန်းတော်ထဲရှိ လူအိုကြီးသည် ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် ဘာလုပ်ရန် ကြိုးစားနေသလဲ ဆိုသည်ကို ချက်ချင်း နားလည်သွားလိုက်သည်။ ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် သတ်ဖြတ်လိုစိတ်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “မင်းကို ဒီအတိုင်းထားလိုက်တာလည်း မဆိုလောက်ပါဘူးလေ”

ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူကို မြင်သော်၊ ဆေးပညာကို လေ့လာနိုင်ရန် သူမည်ကဲ့သို့ ကြိုးစားခဲ့ရပြီး သူကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အခက်အခဲများကို ပြန်အမှတ်ရလိုက်သည်။ အမျိုးမျိုးသော စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များကို သင်ယူနိုင်ရန်အတွက် သူသည် နေရာအမျိုးမျိုးသို့ သွားခဲ့ရသည်။ ပညာရှင် အသီးသီးဆီလည်း သွားခဲ့ရသေးသည်။ သို့သော် ပညာရှင် အများစုမှာ သူ့အား နည်းနည်းမှပင် သင်ကြားပြသပေးခြင်း မရှိဘဲ ချက်ချင်း မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။

ဆေးပညာရှင်ကြီးများသည် သူတို့၏ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များကို သူတို့၏ အဖိုးအတန်ဆုံး ရတနာများအဖြစ် တန်ဖိုးထားကြပြီး အခြားသူများဆီ အလွယ်တကူ သင်ပေးလေ့မရှိ။ သူတို့၏ တပည့်များကိုပင်လျှင် အကုန်အစင် သင်ပေးလေ့မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် လူစိမ်းတစ်ယောက်ကို သင်ပေးရန်မှာ ပို၍ပင် မဖြစ်နိုင်ချေ။

လူအိုကြီး ရန်ကိုင် အရွှယ်လောက်က ဆေးပညာကို အရမ်း စိတ်ဝင်စားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် တစ်နေ့ ဆေးပညာလမ်းစဉ်တွင် ထိပ်ဆုံးသို့ ရောက်ရှိပြီး တစ်လောကလုံးကို အံ့အားသင့်အောင် လုပ်ပြမည်ဟု ကြိတ်ကာ ကြွေးကြော်ခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း သူအသက်ကြီးလာသည်နှင့် သူ့ယူဆချက် မှားယွင်းနေမှန်း လူအိုကြီး နားလည်လိုက်သည်။ ဆေးပညာသည် လူအထင်ကြီးအောင် လုပ်ရန်မဟုတ်ဘဲ သူ့ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန် အတွက်သာ ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်၏ အပြုအမူကြောင့် သူ့အတိတ်ကို ပြန်သတိရသွားပြီး ရန်ကိုင်အား သတ်မည့်အကြံကို စွန့်ပယ်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်အား ဆက်ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ သူလုပ်စရာရှိသည်ကိုသာ ဆက်လုပ်နေခဲ့သည်။

ခဏအကြာတွင် နန်းတော်ထဲရှိ လူအိုကြီးသည် နောက်တစ်ကြိမ် ဆေးဖော်စပ်ပြန်လေသည်။ ယခင်ကကဲ့သို့ပင် ယခုတစ်ကြိမ်၌လည်း ဆေးမီးဖိုများစွာဖြင့် ဆေးဖော်စပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။

နန်းတော်အပြင်ဘက်တွင် ရန်ကိုင်သည် ကျောက်ရုပ်ကြီးတစ်ခုပမာ မလှုပ်မယှတ်ထိုင်နေခဲ့သည်။ သူ့ကိုယ်ထက် ဖုန်များပင် တက်နေခဲ့လေပြီ။

လူအိုကြီး တစ်ယောက်နှင့် လူငယ်လေး တစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မနှောင့်ယှတ်ကြဘဲ သူတို့ လုပ်စရာရှိသည်ကိုသာ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ဖြင့် လုပ်နေကြ၏။

သူဆေးတစ်ကြိမ် ဖော်စပ်ပြီးသွားတိုင်း ရန်ကိုင်အား စစ်ဆေးကြည့်သည်။ ရန်ကိုင်သည် ယခင်အတိုင်း မလှုပ်မယှတ် ရှိနေသည်ကိုမြင်သော် ရန်ကိုင်၏ ထက်သန်သော ဇွဲလုံ့လကို လူအိုကြီး ချီးကျူးမိလိုက်သည်။

လူငယ်များသည် သွေးဆူလွယ်ပြီး မောက်မာတတ်ကြသည်။ အနည်းငယ်သော လူငယ်အချို့သည်သာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ဤလူငယ်လေးကဲ့သို့ အချိန်အကြာကြီး အာရုံစိုက်နိုင်ကြ၏။ တကယ်ကို အထင်ကြီးစရာပင်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း နန်းတော်ပိုင်ရှင်သည် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် သူ့အား စစ်ဆေးကြည့်နေသည်ကို သတိပြုမိသည်။ သို့သော် တစ်ဖက်လူသည် သူ့အား မောင်းထုတ်ရန် မကြိုးစားသဖြင့် ရန်ကိုင်လည်း အရေထူထူဖြင့်ပင် ဘာမှမဖြစ်ဟန် ဆောင်လျက် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကြီးကို ဆက်လက် လေ့လာနေသည်။

စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များကို လေ့လာပြီးသည့်နောက်တွင် ဤနေရာရှိ ပညာရှင်ကြီးကို ကျေးဇူးသွားတင်ရန် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။

တစ်ဖက်လူ၏ ပညာရပ်ကို ခိုးယူလိုသည့် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ရောက်လာခဲ့ခြင်းမဟုတ်။ ဥယျာဉ်များကို စစ်ဆေးနေရင်း လူအိုကြီး၏ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကို မသလိုက် မသိဘာသာနှင့် လေ့လာမိသွားခြင်း ဖြစ်သည်။

လူအိုကြီးနှင့် ရန်ကိုင်တို့သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အနှောင့်အယှတ် မပေးကြဘဲ ငြိမ်ချမ်းတိတ်ဆိတ်စွာဖြင့် ရက်အတော်ကြာအောင် ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် အာရုံစိုက်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ဆေးဥယျာဉ်ထဲရှိ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကို လေ့လာနေရင်း သူတတ်ကျွမ်းထားသည့် စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များနှင့် ပြန်လည် နှိုင်းယှဉ်ကြည့်နေသည်။ သို့သော် ရုတ်တရက် သူ့စိတ်ထဲ မသက်မသာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

မျက်လုံးဖွင့်၍ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ပတ်ပတ်လည်ကို ချက်ချင်း စစ်ဆေးကြည့်သည်။

သို့သော် သူမျက်မှောင်ကြုတ်သွားရသည်။ အကြောင်းမှာ ဤအနီးအနား မိုင်ရာဂဏန်း ပတ်လည်တွင် မည်သည့် အန္တရာယ်ကိုမှ အာရုံမခံမိသောကြောင့်ပင်။ မလှမ်းမကမ်းရှိ နန်းတော်ပိုင်ရှင်မှလွဲ၍ ဤအနီးအနားတွင် လူမဆိုထားနှင့် ငှက်တစ်ကောင်ပင် မရှိချေ။

သူစိတ်ထင် မှားနေခြင်းသာ ဖြစ်သည်ဟု တွေးကာ စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များကို ပြန်လေ့လာမည်ပြုသည်။ သို့သော် ထိုသို့လုပ်ရန် ပြင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့စိတ်ထဲ မသက်မသာ ဖြစ်လာခဲ့ပြန်လေသည်။

သူ့ဘာသာ ဤနေရာ၌ ထိုင်နေသော်ငြား သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေထဲသို့ ရောက်နေသည့်နှယ်။ ထို့ကြောင့် သုန်မှုန်စွာဖြင့် ချက်ချင်း ထမတ်တပ်ရပ်သည်။

သူ့လက်ရှိခွန်အားကြောင့် ရန်ကိုင်၏ စိတ်အာရုံသည် အလွန်ကိုမှ ထက်ရှလာခဲ့သည်။ အကြောင်းမရှိဘဲ စိတ်ပူပန်နေသလို ခံစားရမည် မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင်း ရှင်းပြချက်နှစ်ခုသာ ရှိတော့သည်။

ဤနေရာတွင် သူ့အား ချောင်းမြောင်းနေသည့် သူ့ထက်အဆမတန် အားကောင်းလှသည့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ရှိလျှင်ရှိ၊ မရှိလျှင် အခြားတစ်ခုခုသည် သူ့အသက်အန္တရာယ်ကို ခြိမ်းခြောက်နေခြင်း ဖြစ်ရမည်။

ပထမတစ်ခုသည် ဖြစ်နိုင်ချေမရှိလှ။

နန်းတော်ပိုင်ရှင် မည်သူလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မသိသော်ငြား ထိုလူသည် အတော့်ကိုမှ အားကောင်းလှသည် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်မည်မှန်း ရန်ကိုင်သိသည်။ သူ့အား မကောင်းကြံလိုသည့် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ချောင်းမြောင်းနေသည့် အခြားတစ်ယောက် ရှိနေမည်ဆိုပါက နန်းတော်ပိုင်ရှင်သည် ထိုလူကို ကျိန်းသေ အာရုံခံမိပေလိမ့်မည်။

ထို့အပြင် လောလောဆယ်၌ သူ့အား ပစ်မှတ်ထားနေသူ မည်သူမှ မရှိချေ။ ရွှယ့်ယွယ်မှလွဲ၍ သူမည်နှင့် ပြဿနာဖြစ်ခဲ့သနည်း။ မည်သူနှင့်မျှ ပြဿနာ မဖြစ်ခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် အခြား ဘယ်သူကမှ သူ့အား အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာပြီး ပြဿနာရှာလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

လောလောဆယ်၌ သူ့အတွက် ပြဿနာရှိနေသည်ကား ရွှယ့်ယွယ် တစ်ယောက်သာရှိသည်။ ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုးများကြောင့် သူတို့၏ အသက်သည် ချိတ်ဆက်နေသည်။ ရွှယ့်ယွယ် သေလျှင် သူသေမည်။ သူသေလျှင် ရွှယ့်ယွယ်သေမည်။

ရွှယ့်ယွယ်နှင့် ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုးအကြောင်း ပြန်းစဉ်းစားမိလိုက်သော် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ရွှယ့်ယွယ် တစ်ခုခု ဖြစ်နေခြင်းပေလော။

ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုးကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်သာ အသက်အန္တရယ် ရှိနေပါက သူလည်း အသက်အန္တရာယ် ရှိနေသည်နှင့် အတူတူပင်။

ပိုတွေးလေ ရွှယ့်ယွယ် တစ်ခုခု ဖြစ်နေသည်မှာ ဖြစ်နိုင်ချေ ရှိသည်ဟု ပို၍ ယုံကြည်လာလေပင်။ ဆက်မနေတော့လေရာ ကြယ်လွန်းပျံကို ချက်ချင်းထုတ်၍ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး ဂိုဏ်းခွဲရှိရာဆီ ပျံသန်းသွားလိုက်လေသည်။

သူ့စိတ်ထဲတွင်လည်း တစ်ချိန်လုံး ကျိန်ဆဲနေခဲ့သည်။ ရွှယ့်ယွယ်၏ ခွန်အားသည် နိမ့်ကျခြင်းမရှိ၊ ထို့အပြင် သူမနှင့်အတူ လိုက်သွားသော တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်လည်း ရှိနေသေးသည်ဟု သူ့ကိုယ်သူ အတန်တန် သတိပေးနေရသည်။ ဤကဲ့သို့ အသက်အန္တရာယ်ရှိနေသည် ဆိုသော ခံစားချက်ကြောင့် ဘာကိုမှ စိတ်အေးအေးထား၍ မလုပ်နိုင်ချေ။ သူအလွန်ကိုမှ စိတ်ညစ်နေခဲ့သည်။

“သူထွက်သွားတာလား” နန်းတော်ထဲရှိ လူအိုကြီးက ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည့်ဘက်ဆီ လှမ်းကြည့်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။

သူ့အတွက်တော့ ရန်ကိုင်သည် ဖြတ်သွားဖြတ်လာ တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင် ထွက်သွားလို့လည်း သူ့အတွက် ဘာမှမဖြစ်ချေ။

လူအိုကြီးသည် သူ့ရှေ့ရှိ ဆေးမီးဖိုများကိုသာ အာရုံစိုက်နေခဲ့သည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၅) ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေ

ရန်ကိုင်သည် ကြယ်လွန်းပျံကို အရှိန်ကုန်တင်ကာ ပျံသန်းနေသည်။ သူ့စိတ်ထဲရှိ အချက်ပေးသံတို့သည် ပိုပို၍ ကျယ်လောင်လာသည်။ နေ့တစ်ဝက်ကြာပြီးနောက် ဂိုဏ်းခွဲရှိသည့် တောင်တန်းဆီသို့ ရောက်လာခဲ့ပြီး ဟလီခ သူတို့အတွက် စီစဉ်ပေးထားသည့် နန်းတော်ဆီသို့ တန်းသွားလိုက်သည်။

နန်းတော်ဆီသို့ ရောက်သော် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကြည့်သည်။ သို့သော် မည်သူ့ကိုမှ အာရုံမခံမိချေ။ ရွှယ့်ယွယ် ဤနေရာတွင် ရှိမနေခဲ့ပေ။

ထို့ကြောင့် အဓိကနေရာဆီ ချက်ချင်း ပြန်သွားသည်။ ခဏအကြာ၌ ဟလီခနှင့် တွေ့ခဲ့သည့် နေရာဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

ရန်ကိုင် အလျင်စလို ပြေးလာသည်ကိုမြင်သော် အဓိကခန်းမ၏ ဂိတ်ပေါက်ရှိ အစောင့်များ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားကြသည်။ ယခင်အကြိမ် ရန်ကိုင်ကို တွေ့ခဲ့စဉ်က ရန်ကိုင်သည် ပင်မကြယ်မှ ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်သည့် မိန်းကလေးရွှယ့်အာ၏ သက်တော်စောင့် တစ်ယောက်ဖြစ်မှန်း သိခဲ့ရသည်။ သို့သော် ရန်ကိုင်၏ နိမ့်ကျသော ခွန်အားကြောင့် သူ့အား အထင်သေးခဲ့ကြသည်။

“အခွဲခေါင်းဆောင် ဟလိခ ပြန်ရောက်ပြီလား” မြေကြီးပေါ်သို့ ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်က လိုရင်းကို တန်းမေးသည်။

“ဆရာဟလိခနဲ့ ဘာလို့ တွေ့ချင်တာလဲ” အစောင့်က ပြန်မေးသည်။

“သူပြန်မလာသေးဘူးလား” ရန်ကိုင် သုန်မှုန်သွားသည်။ သူ့ရှေ့ရှိ အစောင့်ကို ထရိုက်တော့မည့်ပုံ။ ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကြောင့် အစောင့်လည်း အနည်းငယ် ကြောက်လန့်သွားခဲ့ပြီး အလိုလို ခေါင်းခါမိလိုက်သည်။

“ဒါဆို သူတို့ ဘယ်သွားလဲ သိလား” ရန်ကိုင်က ထပ်မေးသည်။

အစောင့်လည်း သူ့အပြုအမူကြောင့် ရှက်ရွံ့သွားပြီး ရှက်ရှက်နှင့် ဒေါသထွက်ကာ အေးစက်စက်လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် ပြန်ပြောလေသည် “အခွဲခေါင်းဆောင် ဘယ်သွားနေလဲ မေးရအောင် မင်းက ဘယ်သူမို့လို့လဲ။ မင်းကိုယ်မင်း ဘာထင်နေတာလဲ”

ပင်မကြယ်မှဖြစ်လျှင်ပင် သူသည် သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသော အစောင့်တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်က ထိုလူအား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ဘာမှတော့ပြန်မပြော။ ထိုအစောင့်များသည့် အဆင့်နိမ့်များ ဖြစ်လေရာ များများစားစား သိထားလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောတော့ဘဲ အခြားနန်းတော်တစ်ခု ရှိရာဆီသာ ပျံသန်းသွားလေသည်။

ထိုနန်းတော်ထဲတွင် တန်ုးခိုရှင်းအဆင့်တစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။

“ဒီကောင်…” ရန်ကိုင်၏ ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း အစောင့်အားလုံး ဒေါသနှင့် ရေရွတ်မိလိုက်ကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် ပင်မကြယ်မှ ဖြစ်နေသည့်အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူ့အား ဤကဲ့သို့ အလွယ်တကူ ဘာကြောင့် လွှတ်ပေးရမည်နည်း။

ခဏအကြာ၌ နန်းတော်ရှေ့သို့ ရောက်လာပြီး ဂိတ်ပေါက်တွင် ရှိနေသော အစောင့်များဆီ တိုက်ရိုက်သွားလိုက်ကာ အော်ပြောလိုက်သည် “အထဲက ဆရာကြီးကို ငါတွေ့ရမှဖြစ်မယ်”

“ဘာကိစ္စလဲ” အစောင့်တစ်ယောက်က ပြန်မေးသည်။

“အခွဲခေါင်းဆောင် ဟလိက တစ်ခုခုဖြစ်နေလို့”

အစေင့်မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား မယုံသင်္ကာ အကြည့်ဖြင့် “မင်းဘယ်လိုသိတာလဲ။ ဆရာဟလိက မိုးရေစင်ကြယ်မှ အားအကောင်းဆုံးဖြစ်တဲ့ တန်ခိုးရှင်အဆင့် တစ်ယောက်ပဲ။ သူလို လူတစ်ယောက်က ဘာဖြစ်နိုင်မှာ မို့လို့လဲ…”

“သွားတင်ပြလိုက်လို့ မရဘူးလား” ရန်ကိုင်က စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

“သူ့ကို ဝင်လာခိုင်းလိုက်” အထဲမှအသံတစ်သံ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုစကား ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် အစောင့်များ ဘာမှမပြောရသေးခင်မှာဘဲ ရန်ကိုင်သည် အထဲသို့ တိုက်ရိုက် လျှောက်ဝင်သွားလေသည်။

ဟလိခနန်းတော်ကဲ့သို့ ဤနန်းတော်ထဲတွင် စားပွဲခုံတစ်လုံးနှင့် ထိုင်ခုံတစ်လုံး ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် သက်လတ်ပိုင်း လူကြီး တစ်ယောက် ထိုင်နေခဲ့ပြီး တစ်ခုခုနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ဝင်လာသည်ကိုမြင်သော် ထိုလူက ခေါင်းမော့ကာ မေးလိုက်သည် “မင်းက မိန်းကလေးရွှယ့်အာနဲ့ အတူပါလာတဲ့ ပင်မကြယ်က သက်တော်စောင့်မလား”

“ဟုတ်တယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ငါက လင်းမူဖုန်းပဲ၊ ဒီအခွဲရဲ့ ဒုခေါင်းဆောင်” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် “မင်းဘာသာမင်း ပင်မကြယ်ကပဲလာလာ၊ ဘယ်ကပဲလာလာ ငါဂရုမစိုက်ဘူး။ ဒီနေရာမှာတော့ ငါက နောက်ဆုံး ပြောရေးဆိုခွင့် ရှိတဲ့လူပဲ”

ရန်ကိုင် ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့။

“ဟလိခ တစ်ခုခု ဖြစ်နေပြီလို့ မင်းဘာလို့ပြောတာလဲ။ ငါသိသလောက်ဆို ဒီကိစ္စမှာ မင်းဝင်ပါခွင့်မရှိဘူးလေး၊ ဟုတ်တယ်မလား။ အဲ့ဒါကို မင်းက သူတစ်ခုခု ဖြစ်နေမှန်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိတာလဲ”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် အိတ်ထဲမှ ဆက်သွယ်ရေးမှော်ရတနာကို ထုတ်ယူ၍ “မိန်းကလေးရွှယ့်အာက သူတို့ အန္တရာယ်တစ်ခုခုနဲ့ ကြုံနေရတယ်လို့ လှမ်းပြောလို့”

“ဘယ်လို အန္တရာယ်မျိုးလဲ” လင်းမင်ဖုန်းမျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်စကားကို ယုံသွားသည့်ပုံပင်။

ရန်ကိုင်က ခေါင်းသာခါလိုက်သည် “ဘာအန္တရာယ်လဲ ဆိုတာကိုတော့ ပြောမသွားဘူး။ ဒါကြောင့် အခွဲခေါင်းဆောင် ဟလိခကို ဆက်သွယ်ပေးလို့ရမလားလို့ လာတောင်းဆိုတာ”

လူမင်းဖုန်း တုန့်ဆိုင်းသွားသည်။ သို့သော် ခဏအကြာ၌ ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာတစ်ခုကို ထုတ်ယူ၍ ထိုထဲသို့ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထည့်သွင်းလိုက်သည်။

ခဏအကြာ၌ သူ့အမူအရာ လေးနက်တည်ကြည်သွားပြီး ရေရွတ်လိုက်သည် “ကြည့်ရတာ တကယ်ပဲ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတယ်နဲ့ တူတယ်”

သူ့ဘက်မှ ခေါ်သော်လည်း ဟိုဘက်မှ ပြန်မထူးခြင်းသည် ရန်ကိုင် မလိမ်ကြောင်း သက်သေပြနေလေသည်။

“ငါနဲ့လိုက်ခဲ့” လူမင်းဖုန်းက ရန်ကိုင်ကို လက်ယပ်ပြလိုက်ပြီး ပြေးထွက်သွားသည်။ နန်းတော်အပြင်သို့ ရောက်သည်နှင့် လူမင်းဖုန်းသည် သူ့ကြယ်လွန်းပျံကိုထုတ်ကာ တစ်ခုသော အရပ်မျက်နှာဆီသို့ ပျံထွက်သွားသည်။ ရန်ကိုင်သည်လည်း နောက်မှ အနီးကပ် လိုက်သွားလေသည်။

ပျံသန်းနေစဉ် အတောအတွင်း လင်းမင်ဖုန်းသည် ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ထုတ်ယူ၍ လူအမျိုးမျိုးဆီ ခေါ်လို်ကသည်။ ခဏအကြာ၌ အဘက်ဘက်ဆီမှ အလင်းတန်းများစွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအလင်းတန်းများသည် လင်းမူဖုန်း ခေါ်လိုက်သည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများ ဖြစ်ကြပေသည်။

အကုန်လုံးသည် ဘာတစ်ခွန်းမှမမေးဘဲ လင်းမူဖုန်း၏ နောက်မှသာ လိုက်သွားကြသည်။ ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် ရန်ကိုင် အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားသည်။

အတော်များများသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ ဖြစ်ကြပြီး အချို့သည် သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြသည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ပညာရှင် အနည်းငယ်လည်း ရှိနေပေသေးသည်။

“မူဖုန်း၊ ဘာဖြစ်လို့ ငါတို့အားလုံးကို အလောတကြီး ခေါ်လိုက်တာလဲ” သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးတစ်ယောက် လင်းမူဖုန်းနား ကပ်သွားပြီး မေးလိုက်သည်။

“ဟလိခတို့ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ။ ငါသူ့ကို ဆက်သွယ်လို့မရဘူး” လင်းမူဖုန်းက အလျင်စလို ရှင်းပြလိုက်သည်။

သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီး၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား ပြန်မေးလေသည် “ရှေးဟောင်း အပျက်အစီးနယ်မြေထဲမှာ တကယ်ပဲ အန္တရာယ်တွေ ရှိနေတာလား”

“ငါမသိဘူး။ အဲ့အပျက်အစီးနယ်မြေကို တွေ့တွေ့ချင်း ပင်မကြယ်ဆီ အကြောင်းကြားခဲ့တာ။ ကိုယ့်ဘာကိုယ် သွားမစစ်ဆေးရဲဘူး။ အခု မိန်းကလေးရွှယ့်အာက ဦးဆောင်ပြီး အဲ့အပျက်အစီး နယ်မြေကို လာစစ်ဆေးကြည့်တာ။ ဒါကြောင့် အဲ့မှာ အန္တရာယ်ရှိတယ်ဆိုတာ သဘာဝပဲလေ”

“မိန်းကလေးရွှယ့်အာကော ဘယ်လိုနေလဲ” သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးက ထပ်မေးသည်။

“ဟလိခနဲ့ အတူတူ ရှိနေတယ်” လင်းမူဖုန်း၏ အမူအရာ အလွန်ကိုမှ အရုပ်ဆိုသွားပြီး သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးကို ကြည့်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် “မိန်းကလေးရွှယ့်အာက တတိယ သခင်လေးရွှယ့်ယွယ်ရဲ့ မိန်းကလေးနဲ့တူတယ်”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခိုက် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားရသည်။ အခြားတစ်ယောက်သာ ဆိုပါက သိပ်ကိစ္စမရှိချေ။ တကယ်တော့ အခွဲခေါင်းဆောင် ဟလိခ ကိုယ်တိုင်လည်း ဒုက္ခရောက်ရသည် မဟုတ်ပေလော။ ထို့ကြောင့် ထိုကိစ္စကို သူတို့အပြစ်ဟု ဆို၍မရချေ။

သို့သော်လည်း မိန်းကလေးရွှယ့်အားသည် တတိယသခင်လေး၏ မိန်းကလေး ဖြစ်သည်ဆိုပါက ပြဿနာကြီးပေလိမ့်မည်။

မည်သူမှ တတိယသခင်လေးကို ဒေါသထွက်အောင် မလုပ်ရဲချေ။ အခြေအနေသာ ဆိုးရွားမည်ဆိုပါက ဂိုဏ်းခွဲတစ်ခုလုံး ဖျက်စီးခံရနိုင်ပေသည်။ ထိုအခါကျ ဤနေရာတစ်ခုလုံး သုဿန်တစ်ခုနှယ် ဖြစ်သွားရပေမည်။ မည်သူမှ ထိုကဲ့သို့ မဖြစ်ချင်ကြ။

တတိယသခင်လေး မည်မျှ ရက်စက်သည်ကို အကုန်လုံး သိကြသည်။

သူတို့ စကားပြောနေစဉ် ရန်ကိုင်သည် တိတ်တိတ်သာ နေခဲ့သည်။ လင်းမူဖုန်နှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးသည် သူတို့အသံကို ဖုံးကွယ်ရန် မကြိုးစားသည့်အတွက် သူတို့ ပြောနေသည်ကို ရန်ကိုင်လည်း ကြားခဲ့သည်။ သူတို့၏ ပြောစကားမှတစ်ဆင့် ရွှယ့်ယွယ် ဤနေရာသို့ ဘာကြောင့် ရောက်လာရသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သိသွားခဲ့သည်။

ပုံမှန်အခြေအနေတွင်သာ ဆိုပါက ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေ ဆိုသော စကားကို သူစိတ်ဝင်စားမိမှာ အမှန်ပင်။ သို့သော် လောလောဆယ်၌ ထိုအရာကို သူအာရုံမစိုက်နိုင်တော့ချေ။

ပျံသန်းလေ ပျံသန်းလေး သူ့စိတ်ထဲ ပို၍ မသက်မသာ ဖြစ်လာလေပင်။ ရွှယ့်ယွယ် ဘာဖြစ်နေလဲ သူသမသိ။ သို့သော် သေချာသည့် အချက်တစ်ချက်တော့ ရှိသည်။ ရွှယ့်ယွယ် မသေသေးချေ။

သူတို့၏ အသက်များမှာ ချိတ်ဆက်နေသည် မဟုတ်ပေလော။ ရွှယ့်ယွယ်သေလျှင် သူသေပေလိမ့်မည်။

ဤကိစ္စပြီးသည်နှင့် ဝိဥာဉ်ချိန်ကြိုးကို ချက်ချင်း ဖြေပစ်ရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ရွှယ့်ယွယ် သူ့အား ပြဿနာ လာရှာရှာ မရှာရှာ၊ သူဂရုမစိုက်တော့။ ကိုယ့်အသက်ကိုယ်မပိုင်သည့် ခံစားချက်ကို သူတကယ် မုန်းပေသည်။

အချိန်အတော်ကြာအောင် ပျံသန်းနေပြီးနောက် လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးတို့ ရုတ်တရက် အောက်ကို ဆင်းသွားကြသည်။

အောက်ဘက်တွင် ဝင်ပေါက်များစွာနှင့် မိုင်းတွင်းတစ်တွင်း ရှိနေခဲ့သည်။ လူများစွာတို့သည် အကြီးဆုံးဝင်ပေါက်နား ဆင်းသက်လိုက်ကြသည်။ ဂိတ်ပေါက်တွင် စောင့်ကြပ်နေသော အစောင့်များက လက်သီးဆုပ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည် “စီနီယာလင်း၊ စီနီယာချီ”

လင်းမူဖုန်းက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည် “ဒီမှာ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ”

အစောင့် ခေါင်းရှုပ်သွားပြီး ပြန်၍သာ ဖြေလိုက်သည် “ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး”

ဟလိခတို့ တစ်ခုခု ဖြစ်နေသည့်အကြောင်းကို မသိသည့်ပုံပင်။

လင်းမူဖုန်းသည် ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ ခေါင်းခါ၍သာ ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ထုတ်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ခေါ်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် မည်သည့် တုန့်ပြန်မှုမှ မရရှိခဲ့ချေ။

“ဂိုဏ်းခွဲခေါင်းဆောင် တစ်ခုခု ဖြစ်လို့လား” လင်းမူဖုန်း မျက်နှာ မကောင်းသည်ကို သတိပြုမိသော် ထိုကျင့်ကြံသူက အံ့ဩတကြီးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

လင်းမူဖုန်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ဖြစ်နိုင်တယ်။ လူအချို့ ခေါ်ပြီး ငါအထဲသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်။ မင်းတို့ဒီမှာစောင့်နေ”

ပြောပြီးသည်နှင့် မိုင်းတွင်းထဲသို့ ဝင်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ ထို့သို့ ဝင်တော့မည်အပြု ချီမျိုးရိုးနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးက ရုတ်တရက် ထပြောလေသည် “တစ်ယောက်ယောက် ထွက်လာတယ်…”

လင်းမူဖုန်း၏မျက်နှာ တောက်ပသွားပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အလျင်အမြန် ထုတ်လွှတ်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်လည်း အခြေအနေကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။

မိုင်းဝင်းပေါက်ဝနားမှ အသက်အရှိန်အဝါများစွာ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူတို့၏ စွမ်းအင်အရှိန်အဝါအရ အကုန်လုံးသည် ဒဏ်ရာရထားကြသည့်ပုံပင်။ သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်၏ အရှိန်အဝါဆိုလျှင် သေခါနီး ဖြစ်နေသည့်အတိုင်း အလွန်ကိုမှ ဖျော့တော့နေသည်။

“ဟလိခပဲ” သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ရုတ်တရက် ထအော်သည်။ လင်းမူဖုန်း ပျော်ရွှင်စွာပြုံးလိုက်ပြီး စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် စောင့်နေလိုက်သည်။

ခဏအကြာထဲ အထဲမှ အပြာရောင်အလင်းတန်းအချို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအပြာရောင် အလင်းတန်းများသည် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သယ်သွားသည့် ကြယ်လွန်းပျံများပင် ထိခိုက်လာခဲ့ကြသည့်ပုံပင်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများသည် လင်းမူဖုန်းနှင့်အတူ သူတို့၏ အပေါင်းအဖော်များကို အပြေး သွားကူကြသည်။

မိုင်းတွင်းထဲမှ ထွက်လာသည့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အလွန်တရာမှ အေးစက်လှသော အအေးဓါတ်တို့က ဝိုင်းရံထားခဲ့သည်။ သူ့အား သွားပြေးကူသည့် ဟုန်းလော့ ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူသည် သူ့အား ထိလိုက်မိသည်နှင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီသွားခဲ့သည်။ အအေးဓါတ်သည် အလွန်ကိုမှ မြန်ဆန်လှသော အမြန်နှုန်းဖြင့် သွားကူသောလူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပျံ့နှံ့သွားသည်။ မကြာမီ နှစ်ယောက်စလုံး အေးခဲသွားကြပြီး ကောင်းကင်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျလာလေသည်။

ဘုန်း…

မြေပြင်နှင့် ရိုက်မိသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နှစ်ယောက်စလုံးသည် ရေခဲတုံးများကဲ့သို့ ကွဲကြေသွားခဲ့ပြီး တန်းအသက်ပျောက်သွား၏။

“ပြန်ဆုတ်ကြ” ဟလိခက လှမ်းအော်ဟစ်သတိပေးလိုက်ပြီး ကောင်းကင်ပေါ်မှ အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာသည် အတော့်ကိုမှ ဖြူလျော်နေသည်။

ဟလိခ၏ အော်သံကို ကြားလိုက်သည့်အခါ သူတို့၏ အပေါင်းအဖော်များကို သွားကူရန် ပြင်နေကြသည့် ကျင့်ကြံသူအားလုံး ရှေ့ဆက် မတိုးရဲကြတော့ချေ။

လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးတို့သည် ဟလိခအား ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ဟလိခ၏ပုံစံကို မြင်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်စလုံး ကျောချမ်းသွားကြသည်။

ရန်ကိုင်သည်လည်း ဟလိခ၏ ပုံစံကို မြင်လိုက်သည် ထိတ်လန့်၊ ချောက်ချားမိသွားသည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၆)

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ အဖွဲ့ခွဲခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာနိုင်ရန်အတွက် ဟလိခအနေဖြင့် အနည်းဆုံး တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့် ကျင့်ကြံခြင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားရပေမည်။ သို့တိုင် ဟလိခသည်ပင် အလွန်ကိုမှ အခြေအ‌နေ ဆိုးရွားနေခဲ့သည်။ သူ့ဘယ်ဘက်လက်မောင်းတစ်ခုလုံး အေးခဲနေခဲ့သည်။ သူမည်မျှပင် ကြိုးစားနေစေကာမူ၊ အအေးဓါတ်ကို ထုတ်မပစ်နိုင်ခဲ့ချေ။ အအေးဓါတ်ကို ထုတ်မပစ်နိုင်သည့်အပြင် အအေးဓါတ်သည့် တဖြည်းဖြည်း ပျံ့နှံ့နေခဲ့ရာ မကြာမီ သူ့ပခုံးဆီသို့ ရောက်လာပေတော့မည်။

ဟလိခက အံကြိတ်ကာ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မာန်သွင်းအော်ဟစ်၍ သူ့စွမ်းအားကို အဆုံးစွန်ထိ မြှင့်တင်လိုက်သည်။ ထိုအော်ဟစ်သံနှင့်အတူ အေးခဲနေသော သူ့ဘယ်ဘက်လက်မောင်း ပြတ်ထွက်သွားခဲ့ပြီး သွေးများ ရေတံခွန်နှယ် ပန်းထွက်လာခဲ့သည်။ ဟလိခ၏မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး မြေကြီးပေါ်သို့ ပျော့ခွေကျသွားလေသည်။

ရန်ကိုင့်မျက်လုံး မှေးစဉ်းသွားခဲ့သည်။ ဟလိခ၏ ပြတ်သွားမှုကြောင့် ထိတ်လန့်သွားခြင်းမဟုတ်။ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အအေးဓါတ်ကြောင့် ထိတ်လန့်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုအေးဓါတ်သည် မည်သို့သော အအေးဓါတ်ပင် ဖြစ်ပါစေ တန်ခိုးရှင် တတိယအဆင့်ဖြစ်သော ဟလိခအား ကိုယ့်လက်ကိုယ် ပြန်ဖြတ်ပစ်ရသည်အထိ တွန်းအားပေးနိုင်သည်ကို ကြည့်လျှင် အလွန်ကိုမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းကြောင်း သိနိုင်ပေသည်။

လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးတို့သည် ဟလိခဆီ ပြေးသွားပြီး သူ့အား အဆင့်မြင့်ကုသရေးဆေးလုံးများ တိုက်လိုက်ကြသည်။

ဟလိခနှင့်အတူ ပြန်လာကြသည့် ကျင့်ကြံသူများသည် ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ အေးခဲနေသည့် သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းများကို ဖြတ်ပစ်လိုက်ကြသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို ပြေပြင်တစ်ခုလုံး လက်ပြတ်၊ ခြေပြတ်တို့ဖြင့် ပြန့်ကျဲသွားလေသည်။

ဟလိခသည် မြေကြီးပေါ်တွင် တင်ပလင်ခွေထိုင်လျက် သူ့ဒဏ်ရာများကို သက်သာသွားအောင် ကျင့်စဉ်ကို လှည့်ပတ်လိုက်သည်။ ယခုထိတိုင် အအေးဓါတ်နှင့် ပက်သက်၍ သူအကြောက်မပြေသေးချေ။

“အဲ့ဒါဘာကြီးလဲ” လင်းမူဖုန်းက စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ယင်နေကြာရေစဉ်ပဲ” ဟလိခက အံကြိတ်၍ ပြန်ပြောသည်။

“ယင်နေကြာရေစဉ်လား” သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးက အသံအကျယ်ကြီး ထအော်လေသည် “တကယ်ကြီး ယင်နေကြာ ရေစဉ်လား။ အဲ့လို ရတနာက ဘယ်လို့လုပ်ပြီး ရှေးဟောင်း အပျက်အစီး နယ်မြေထဲ ရောက်နေတာလဲ”

ယင်နေကြာရေစဉ်အကြောင်း ကြားလိုက်ရချိန် လင်းမူဖုန်း၏ မျက်နှာထက် တပ်မက်ရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားသည်။

ယင်နေကြာရေစဉ်သည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဖြစ်ပြီး ထိုရေစဉ် တစ်စက်ကို သန့်စင်လိုက်နိုင်သူတိုင်း သူတို့၏ ခွန်အား ခုန်ပေါက် တိုးတက်သွားပေလိမ့်မည်။ ခွန်အားနိမ့်ကျနေလျှင်ပင် ထိုအဖိုးတန် ရတနာသည် သူတို့၏ ကျင့်ကြံခြင်းကို မြင့်တက်သွားစေနိုင်သည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် စီးပွားရေးအထူးပြု အဖွဲ့အစည်းတစ်ခု ဖြစ်သည့်အတွက် အမျိုးမျိုးသော ရတနာများ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း နားလည်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် ယင်နေကြာရေစဉ် မည်မျှ အဖိုးတန်ကြောင်းကို လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးတို့ သိကြပေသည်။

ထိုရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေထဲမှ ယင်နေကြာရေစဉ်ကို ရယူနိုင်ပါက ကြီးကြီးမားမား အောင်မြင်မှုတစ်ခုကို ဆောင်ကျဉ်း နိုင်မည်ဖြစ်ကာ ပင်မကြယ်ဆီသို့ပင် ရွေ့ပြောင်းခွင့်ရကောင်း ရနိုင်ပေလိမ့်မည်။

ထိုကဲ့သို့သော ရတနာမျိုးသည် အလွန်တရာကိုမှ ရှားပါးလှသလို ထိုရတနာမျိုး ဖြစ်ပေါ်ရန် လိုအပ်သည့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်း အလွန်ကိုမှ လိုအပ်ချက်များလှသည်။ ထို့အပြင် ယင်နေကြရေစဉ် ဖြစ်ပေါ်ရန်အတွက် နှစ်ပေါင်း သောင်းနှင့်ချီ ကြာမြင့်ပေသည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းသည် ကျင့်ကြံရေးကြယ်များ၊ ဆေးပင်ကြယ်များနှင့် သတ္တုကြယ်များစွာကို ထိန်းချုပ်ထားသော်ငြား နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသွားသည့်တိုင် ယင်နေကြာရေစဉ်ကို တစ်ခါမှ မတွေ့ခဲ့ရဖူးချေ။

ထို့ကြောင့် ဟလိခမှ ယင်နေကြာရေစဉ်အကြောင်း ပြောလိုက်သည့် အခါ လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီး၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်တောက်ပသွားရခြင်းဖြစ်သည်။

“ဒီမိုင်းတွင်းအောက်မှ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ယင်နေကြာရေစဉ် ရှိနေရတာလဲ” လင်းမူဖုန်းက မေးလိုက်သည်။

“ရှေးခေတ်တုန်းက ကျွမ်းကျင်သူတစ်ယောက်ယောက် ချန်ထားခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲ့ယင်နေကြာရေစဉ်ကို ပျက်စီးနေတဲ့ သိုလှောင်လက်စွပ် တစ်ကွင်းထဲမှာ တွေ့ခဲ့တာ။ အဲ့ဒါကို ယူဖို့လည်း ကြိုးစားရော၊ သိုလှောင်လက်စွပ်က ပေါက်ကွဲသွားတယ်လေ။ အဲ့ဒါနဲ့ ယင်နေကြာရေစဉ်တွေ ပေါက်ကွဲလာခဲ့တာ။ အကုန်လုံးကလည်း အလစ်အငိုက် မိသွားတော့ အခုလို ဖြစ်သွားရတာလဲ” ဟလိခက အလျင်အမြန် ရှင်းပြလိုက်သည်။ ထိုအကြောင်း ပြန်တွေးလိုက်ရုံဖြင့် သူကျောချမ်းရသည်။

သူသာ မပြတ်သားခဲ့ပါက လက်တစ်ဖက်တင်မဟုတ်၊ အသက်ပါ ဆုံးရှုံးရပေလိမ့်မည်။

“မိန်းကလေးရွှယ့်အာကော” ရန်ကိုင်က ဝင်မေးလိုက်သည်။

ဟလိခက ရန်ကိုင်ကိုကြည့်၍ ဝမ်းနည်းစွာ သက်ပြင်း ချလိုက်သည်။

“သိုလှောင်လက်စွပ် မပေါက်ကွဲခင်က သူ့လက်ထဲမှာ ရှိနေခဲ့တာ။ ယင်နေကြာရေစဉ် ပေါက်ကွဲသွားတော့ တိုက်ရိုက်ခံလိုက်ရတဲ့လူက မိန်းကလေးရွှယ့်အာပဲ…” ဟလိခက လေးလေးပင်ပင်နှင့် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ချေ။

မိန်းကလေးရွှယ့်အာ သေပြီးမှန်း သူသေချာသည်။

တကယ်တော့ သူမသည် သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်သာ ရှိသေးသည် မဟုတ်ပေလော။ တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့်ဖြစ်သည့် သူပင်လျှင် ယင်နေကြာရေစဉ်၏ တိုက်စားခြင်းကို မခုခံနိုင်ခဲ့ရာ ပေါက်ကွဲမှုနှင့် အနီးဆုံးတွင် ရှိနေသည့် မိန်းကလေးရွှယ့်အာက မည်ကဲ့သို့ ခုခံနိုင်မည်နည်း။

မိန်းကလေး ရွှယ့်အား သေသွားသည်မှာ ဖြစ်နိုင်ချေ များလှသည်။

ရန်ကိုင်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “အဲ့နေရာဆီ ဘယ်လိုသွားရမလဲဆိုတဲ့ လမ်းကြောင်းကို ဆွဲထားတဲ့ မြေပုံ ခင်ဗျားတို့မှာ ရှိလား”

“မင်းဘာလုပ်ချင်လို့လဲ” လင်းမူဖုန်းက ရန်ကိုင်အား အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

“သူမသေသေးဘူး” ရန်ကိုင်က အေးစက်စက် အက ြည့်ဖြင့် ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“သူ့ကို ကယ်ချင်တေနာလား” ရန်ကိုင် ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီး ချက်ချင်း နားလည်သွား၏။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား ဖြောင့်ဖြ၊ စည်းရုံးလိုက်လေသည် “ကောင်လေး၊ တဇွတ်ထိုးမလုပ်နဲ့။ ယင်နေကြာရေစဉ် ထပေါက်တာနဲ့ အနီးဆုံးမှာ ရှိနေခဲ့တာ၊ သူဘယ်လိုမှ အသက်ရှင်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ကို သွားရှာတာက ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်တူနေတာနဲ့ အတူတူပဲနော်”

ဟလိခကလည်း ထပ်ပေါင်းပြောလိုက်သည် “ပြီးတော့ အောက်မှာ ခင်းကျင်းထားတဲ့ အတားအဆီးတွေလည်း ရှိသေးတယ်။ မင်းခွန်အားနဲ့ သွားမယ်ဆိုရင် ကျိန်းသေ သူ့ဆီ ရောက်မှာမဟုတ်ဘူး”

“သူအသက်ရှင်နေသေးရင် ကျုပ်သူ့ကို မြင်ရမှဖြစ်မယ်။ သေသွားပြီ ဆိုရင်လည်း အလောင်းကို မြင်ရရမယ်” ရန်ကိုင်က ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောလိုက်သည်။

ထိုစကားကို ကြားလိုက်ရချိန် အကုန်လုံး ကြောင်သွားခဲ့ကြသည်။

ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်ယွယ်၏ သက်တော်စောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် သူ့အသက်ကိုပင် ပဓာနမထားဘဲ သူမအား ကယ်တင်ချင်နေသည်ကို မြင်သည့်အခါ အကုန်လုံး သူ့အား ချီးကျူးမိလိုက်ကြသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် အားမကောင်းလျှင်၊ နေပါစေ၊ သူသည် တန်ဖိုးရှိသောသူဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ သူ့တွင် အစောင့်တစ်ယောက် ရှိသင့်ရှိထိုက်သော သစ္စာတရား ရှိသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

အကုန်လုံး ရန်ကိုင်အား လေးစားသွားကြသည်။

ဟလိခလက်ရှိ သိုလှောင်လက်စွပ် လက်သွားခဲ့ပြီး စာရွက်တစ်ရွက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ဟလိခက ထိုစာရွက်ကို ရန်ကိုင် လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်ပြီး “ဒါ ငါတို့ လမ်းပျောက်မှာစိုးလို့ ဆွဲထားတဲ့ မြေပုံပဲ။ မင်းအတွက် အသုံးဝင်ရင် ဝင်လိမ့်မယ်”

ရန်ကိုင်သည် မြေပုံကို လှမ်းဖမ်းလိုက်ပြီး တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘာတစ်ခွန်းမှ ထပ်မပြောတော့ဘဲ မိုင်းတွင်းထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်လေသည်။

“လေးစားဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ သက်တော်စောင့်” သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင် ထွက်သွားသည့်ဘက်ဆီ ကြည့်ရင်း နောင်တရနေသည့် လေသံဖြင့် ရေရွတ်လိုက်သည် “သူပြန်မလာနိုင်လောက်မှာ စိုးရတယ်”

“သူသွားရမယ်” လင်းမူဖုန်းက ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် “မိန်းကလေး ရွှယ့်အားက တတိယသခင်လေးရဲ့ မိန်းကလေးပဲ။ သူသေတာနဲ့ သူ့အစောင့်ဖြစ်တဲ့ လူကို တတိယသခင်လေးက အလွတ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး”

တတိယသခင်လေးဆိုသည့် စကားကို ကြားလိုက်ရချိန် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ ယင်နေကြာရေစဉ်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သဖြင့် ပျော်ခဲ့ရသော အပျော်လေးများပင် ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားခဲ့ရသည်။ တတိယသခင်လေး၏ အမျက်ဒေါသကို ခံရတော့မည့်အကြောင်း စဉ်းစားလိုက်ရုံဖြင့်လျှင် ကြောက်ဒူးတုန်မိနေလေပြီ။

“ဒီတစ်ကြိမ် ငါတို့ဘက်မှ အကျိုးဆောင်ပေးတာနဲ့ ပက်သက်ပြီး ငါတို့ အပြစ်ကို လျော်ပေးဖို့ မျှော်လင့်ရတာပဲ” ဟလိခက သက်ပြင်း အမောကြီး ချလိုက်သည်။ ပင်မကြယ်ဆီသို့ ရွေ့ပြောင်းနိုင်မည် ဆိုသောအတွေးတို့သည်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။ ယင်နေကြာရေစဉ်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ခြင်းသည် ကြီးမားသည့် အကျိုးဆောင်မှုတစ်ခု ဖြစ်သော်ငြား အကျိုးဆက်အနေဖြင့် တတိယသခင်လေး၏ မိန်းကလေး သေသွားခဲ့ရသည်။ တတိယ သခင်လေး မည်ကဲ့သို့ တုန့်ပြန်မည်ကို မည်သူ သိမည်နည်း။

အကောင်းဆုံး မျှော်လင့်နိုင်သည်ကား သူတို့၏ အဖွဲ့ခွဲ ဤအတိုင်း ဆက်ရှိနေနိုင်ဖို့သာ ဖြစ်ပေသည်။ မည်သည့် ဆုလာဒ်ကိုမှ မမျှော်လင့်ရဲတော့။

“ဟွာအိုကြီး၊ မင်းအရင် နားနှင့်လိုက်” လင်းမူဖုန်းက နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည် “ဒီအကြောင်းကို မင်းပြန်ကောင်းတော့မှ ဆက်ဆွေးနွေးကြတာပေါ့”

“အဲ့လိုပဲ လုပ်ရတော့မှာပေါ့” ဟလိခက မျက်လုံးပိတ်လိုက်ပြီး ယခုလေးတင် သူသောက်လိုက်သည့် ဆေးအာနိသင်ကို စတင် ချေဖျက်တော့သည်။

မိုင်းတွင်းထဲ၊ ရန်ကိုင် လျင်အမြန်စွာ ခုန်ဆင်းနေခဲ့သည်။

မိုင်းတွင်း မည်မျှ နက်သလဲဆိုသည်ကို သူမသိချေ။ သို့သော် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်စာလောက် ကြာသည့်အချိန်မှ အောက်သို့ ရောက်ခဲ့သည်။ မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဝင်ပေါက်ဆီမှ အလင်းရောင် မှိန်မှိန်လေးမှအပ မိုင်းတွင်းတစ်ခုလုံး မည်းနက်နေခဲ့သည်။

လိုဏ်ခေါင်းများသည် အဘက်ဘက်သို့ ဦးတည်နေကြသည်။

ဤမိုင်းတွင်းသည် အဖိုးတန်သတ္တုများ သိပ်မထုတ်လုပ်နိုင်။ ထို့ကြောင့် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများသည် ဤမိုင်းတွင်းကို သိပ်တန်ဖိုးမထားကြချေ။

ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေကို မိုင်းတူးရင်း ရှာတွေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မစစ်ဆေးရဲသည့် အတွက် ဤနေရာကို ချိတ်ပိတ်ပြီး ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေအား ရှာတွေ့သည့်အကြောင်းကို ပင်မယ်ကြယ်ဆီ တင်ပြလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် ရှေးဟောင်းအပျက်အစီးနယ်မြေ ကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ အထူးတလည် ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် လမ်းတစ်လျှောက် အတော့်ကိုမှ သတိထားခဲ့ ပေလိမ့်မည်။ သို့သော် အန္တရာယ်သည် သူမကိုင်ထားသည့် သိုလှောင်လက်စွပ်မှ လာလိမ့်မည်ဟု ရွှယ့်ယွယ် မည်ကဲ့သို့ သိခဲ့ပါမည်နည်း။ အပျက်အစီးနယ်မြေထဲ ရှိနေခဲ့သည်မှာ အတော့်ကိုမှ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် သိုလှောင်လက်စွပ်သည် အတော်လေးကိုမှ ယိုယွင်းနေခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်က ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်အခါ သိုလှောင်လက်စွပ် ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရွှယ့်ယွယ် ချက်ချင်း သတိလစ်သွားခဲ့သည်။ သူမနှင့် အနီးတွင် ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူများမှာလည်း သေသွားခဲ့ကြသည်။ အားအကောင်းဆုံးဖြစ်သော ဟလိခနှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရှိနေသော လူများသာ အသက်ရှင်လျှင် ထွက်ပြေးနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ့စိတ်ထဲရှိ မြေပုံကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အမျိုးမျိုးသော လိုဏ်ခေါင်းများထဲသို့ ဖြန့်ကျက်ကြည့်လိုက်သည်။ နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ရှေးဟောင်း အပျက်အစီးနယ်မြေကို ရှာတွေ့ခဲ့သည့် နေရာဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

သူ့ရှေ့တည့်တည့်ဆီမှ ပါးလျသော စွမ်းအင်လှိုင်းများကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိလိုက်သည်။ ဟလိခပြောသည်မှာ အမှန်ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။ ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေထဲရှိ အတားအဆီးများနှင့် ထောင်ချောက်များသည် အလွန်တရာကိုမှ အန္တရာယ် များလှပေသည်။

ရွှယ့်ယွယ်တို့အဖွဲ့ ဤနေရာအား စစ်ဆေးနေသည့် အတောအတွင်း ထိုအတားအဆီးမှားကို အတတ်နိုင်ဆုံး‌ ရှောင်သွားခဲ့ကြပြီး ရှောင်မရသည့် အတားအဆီးများကိုသာ ဖျက်စီးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

လက်ရှိတွင် ရန်ကိုင်သည် အလွန်ကိုမှ အလျင်လိုနေလေရာ ထိုအတားအဆီးများကို တစ်ခုချင်း တစ်ခုချင်း မည်ကဲ့သို့ အချိန်ကုန်ခံကာ ဖျက်စီးနေနိုင်မည်နည်း။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်၍ အပျက်အစီးနယ်မြေ၏ အတွင်းပိုင်းကို စစ်ဆေးကြည့်သည်။ လုံခြုံလောက်သည့် နေရာ တစ်ခုကို ရှာတွေ့ပြီးနောက် လေဟာနယ်ကို ဆုတ်ဖြဲလိုက်သည်။

သူပြန်ပေါ်လာသည့်အခါ အပျက်အစီးနယ်မြေထဲရှိ တစ်နေရာသို့ ရောက်နေလေပြီ။ ထို့နောက် ဟလိခပေးသော မြေပုံကို နောက်တစ်ချက် ထပ်ကြည့်ကာ လေဟာနယ်ကို ထပ်မံ ဆုတ်ဖြဲပြန်သည်။

ထိုကဲ့သို့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာလုပ်ပြီးနောက် အနီးအနားဆီမှ မှိန်ဖျော့ဖျော့ အရှိန်အဝါတစ်ခုကို ရုတ်တရက် အာရုံခံမိလိုက်၏။ ထိုအရှိန်အဝါသည် အချိန်မရွေး ‌ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်သည့် မုန်တိုင်းကြားမီ ဆီမီးတိုင်တစ်ခုနှယ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်…

ရွှယ့်ယွယ်သည် သူလက်ရှိ ရပ်နေသည့် နေရာမှ မီတာ တစ်ထောင်အကွာတွင် ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် အတားအဆီးများကြောင့် သူမ အခြေအနေ ဘယ်လို ရှိသလဲ ဆိုသည်ကို သူမမြင်နိုင်ခဲ့။ ရွှယ့်ယွယ် မသေသေးမှန်းကိုသာ သူသိသည်။

ရန်ကိုင် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ ဆေးတစ်လုံး ထုတ်သောက်လိုက်ပြီး စိတ်စွမ်းအင်းကို ပြန်ဖြည့်သည်။ နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် မတ်တပ်ရပ်ကာ လေဟာနယ်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ဆုတ်ဖြဲသည်။

မီတာတစ်ထောင်အကွာ၌ ရန်ကိုင် ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ရောက်သည်နှင့် အေးခဲနေသော ရွှယ့်ယွယ်ကို ချက်ချင်း မြင်လိုက်သည်။ အေးခဲအိပ်ပျော်နေသည့် အချိန်တွင်ပင် ရွှယ့်ယွယ် အလှပျက်မသွားခဲ့။ အလှပျက်မသွားသည့်အပြင် ယခင်ကထပ်ပင် ပို၍ ဆွဲဆောင်မှုရှိနေခဲ့သည်။

သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေသော ခုနှစ်ရောင်ခြယ် အလင်းရောင်တို့ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်သည် တလက်လက် တောက်ပနေသော နတ်သမီးတစ်ပါးနှင့် တူနေသည်။ ထိုခုနှစ်ရောင်ခြယ်အလင်းသည် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အေးခဲရန် ကြိုးစားနေသည့် အအေးဓါတ်များကို တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ် မသေသေးခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော် အချိန်ကြာလာသည်နှင့် ခုနှစ်ရောင်ခြယ်အလင်းသည် တဖြည်းဖြည်း အားပျော့လာခဲ့သည်။

အဆင့်မြင့် မှော်ရတနာတစ်ခုခုကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် အတွက်ကြောင့်ပေလော၊ ထူးဆန်းသော ကျင့်စဉ်တစ်ခုခုကို ကျင့်စဉ်ထားသည့် အတွက်ကြောင့်ပေလော၊ ဤကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးတွင်ပင် ဘာကြောင့် ရွှယ့်ယွယ် မသေသေးသလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင်မသိချေ။ သို့သော် ဤအတိုင်းသာ ဆက်သွားမည် ဆိုပါက နေ့တစ်ဝက်အတွင်း ထိုခုနှစ်ရောင်ခြယ် အလင်းတို့ ပျောက်ကွယ်သွားပေလိမ့်မည်။ ထိုအခါ ရွှယ့်ယွယ် သေပေလိမ့်မည်။

ရွှယ့်ယွယ်သေသည့်အခါ သူလည်း ပွဲပြီးပေပြီ။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၇) သတိလစ်နေဆဲ

ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေထဲ၊ ရန်ကိုင်သည် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ နေ၍ ရွှယ့်ယွယ်အား စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ယခင်က ထိုမိန်းမနှင့်သူသည် ရန်သူများ ဖြစ်ကြသော်ငြား ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုး၏ အကျိုးတော်ကြောင့် နှစ်ယောက်သား၏ အသက်သည် ချိတ်ဆက်သွားခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရွှယ့်ယွယ် အသက်ရှင်နိုင်စေရန်အတွက် ဘာမဆို သူလုပ်ရပေမည်။ မဟုတ်လျှင် သူပါ နိစ္စချောသွားရပေလိမ့်မည်။

ရွှယ့်ယွယ် အသက်ရှင်မှသာ သူလည်း အသက်ရှင်နိုင်ပေမည်။

ရန်ကိုင် ချက်ချင်း ပြေးဝင်မသွားခဲ့ချေ။ အကြောင်းမှာ ရွှယ့်ယွယ် ပတ်လည်ရှိ လွင့်မျောနေသော ကျောက်မျက်ရတနာများကဲ့သို့ ရေစက်လေးများကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ထိုရေစက်များဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော အရှိန်အဝါသည် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညင်း ထသွားရသည်။ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်ရန် ကြိုးစားသည့်အခါ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံပါ အေးခဲသွားရသည်။

ယင်နေကြာရေစဉ်ပင်…

ထိုရေစက်လေးများသည် ဟလိခပြောခဲ့သည့် ယင်နေကြာရေစဉ် ဖြစ်ရမည်မှန်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်း သိလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုရတနာသည် ဤမျှ ထူးဆန်းလိမ့်မည်ဟုတော့ မထင်ထားခဲ့ချေ။

ရေတွက်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ယင်နေကြာရေစဉ် စုစုပေါင်း အစက်(၅၀) ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တစ်စက်နှင့်တစ်စက် အကွာအဝေး တစ်ခုစီ ခြားနေသောလည်း ထိုရေစက်အားလုံးသည် ရွှယ့်ယွယ်အား စက်ဝိုင်းပုံစံ ဝိုင်းထားခဲ့သည်။

ထိုယင်နေကြာရေစဉ်များကြားမှ ရွှယ့်ယွယ်ကို ကယ်ထုတ်ရန်မှာ မလွယ်ကူလှချေ။

ရန်ကိုင်သည် သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ လေအားပြင်းပြင်းဖြင့် ထိုရေစက်များကို တွန်းဖယ်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော် ရေစက်များသည် မလှုပ်မယှတ် ရှိနေဆဲပင်။

ရေစက်တစ်စက်ချင်းစီတိုင်းသည် တန်ပေါင်းများစွာ လေးလံသည့်ပုံပင်။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး သူ့ခွန်အားကို တိုးလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ယင်နေကြာရေစဉ်များကို တွန်းဖယ်လိုက်နိုင်ပြီး ရွှယ့်ယွယ်ဆီသို့ လမ်းကြောင်းတစ်ခု ဖန်တီးနိုင်ခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်ရှေ့တွင်ရပ်လျက် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်နေခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်အား ဤနေရာမှ မည်ကဲ့သို့ ခေါ်ထုတ်သွားရမလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မစဉ်းစားတတ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ မိုင်းတွင်းမှ ထွက်လာသော ကျင့်ကြံသူကို သွားကူသည့် သူ့အဖော် ရေခဲရုပ်ထု ဖြစ်သွားသည့် မြင်ကွင်းကို ရန်ကိုင် မှတ်မိနေဆဲ။ ပိုဆိုးသည်ကား ထိုကျင့်ကြံသူ နှစ်ယောက်စလုံးသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်များ ဖြစ်ကြသည်။ သို့တိုင် သူတို့လုံးဝ မခုခံနိုင်ခဲ့ချေ။

ထိုအချက်ကို နားလည်ထားလေရာ ရန်ကိုင်လည်း ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဘူးမသိဘားမသိ ပြေးမထိရဲချေ။၊

သူ့ကိုယ်ထဲရှိ သူတော်စင်ချီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ပတ်လျက် နတ်ဆိုးမီးတောက်ဖြင့် သူ့လက်ဝါးအား လွှမ်းခြုံစေလျက် ရွှယ့်ယွယ်ဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လက်လှမ်းလို်ကသည်။

နတ်ဆိုးမီးတောက်နှင့် ယင်နေကြာရေစဉ်သည် သူတို့၏ သဘာဝ အိမ်မက်ဆိုးကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည့်အလား ချက်ချင်း အပြန်အလှန် တိုက်ခိုက်ကြတော့လေသည်။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး သူတော်စင်ချီကို ချက်ချင်း မြှင့်တင်လိုက်သည်။ အားနည်းနေသော နတ်ဆိုးမီးတောက် တစ်ဖန် ပြန်လည် အားကောင်းလာခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ရွှယ့်ယွယ်၏ လက်အား လှမ်းကိုင်လိုက်နိုင်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်၏ လက်ကို ထိလိုက်မိသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ပြင်းထန်းသော စွမ်းအင်တို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး အရိုးကွဲမတတ် အေးစက်လှသော အအေးဓါတ်သည် ရန်ကိုင်၏ လက်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့ရာ နတ်ဆိုးမီးတောက်ပင် အေးခဲလုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

အေးစက်လှသော စွမ်းအင်သည် နတ်ဆိုးမီးတောက်ကို ကျော်ဖြတ်၍ ရန်ကိုင်၏ လက်ထဲသို့ စီးဝင်လာသဖြင့် ရန်ကိုင်၏ မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားပြီး သူတော်စင်ချီကို အရှိန်ကုန် လှည့်ပတ်ကာ အသည်းအသန် ခုခံလိုက်သည်။

အေးခဲသွားသော နတ်ဆိုးမီးတောက် တစ်ဖန်ပြန်လည် တောက်လောင်လာပြီး ရန်ကိုင်၏ ကိုယ်ထဲသို့ ကျူးကျော်လာသော အအေးစွမ်းအင်ဖြင့် လုံးထွေး သတ်ပုတ်တော့လေသည်။

ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီနေခဲ့သည်။ နတ်ဆိုးမီးတောက်ကို အစွမ်းကုန် ထုတ်သုံးနေသည့်တိုင် အအေးဓါတ်ကို မခုခံနိုင်သေးပေ။

အချိန်ကြာလာသည်နှင့် ရန်ကိုင်၏ လက်ထဲသို့ ကျူးကျော်လာသော ယင်နေကြာရေစဉ် ဖိနှိပ်ခြင်းခံလိုက်ရပြီး ရှေ့ဆက်မတိုးနိုင် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ ယခု စွမ်းအင်နှစ်မျိုးသည် မတိုးသာမဆုတ်သာ အခြေအနေတွင် ရှိနေခဲ့ကြလေပြီ။

ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် အတော်လေးကိုမှ နိမ့်ကျသော်လည်း နတ်ဆိုးမီးတောက် ဆိုသည်မှ ဆန့်ကျင်ဘက်စွမ်းအင်နှစ်မျိုး ပေါင်းစပ်ရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော မီးတောက်ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းသာ မြင့်လာသရွေ့ ထိုနတ်ဆိုးမီးတောက်သည် အရာမှန်သမျှကို လောင်ကျွမ်းပစ်နိုင်စွမ်း ရှိလာပေလိမ့်မည်။

နတ်ဆိုးမီးတောက်၏ အလားအလာသည် တကယ်ကို မှင်သက်စရာ ကောင်းလှသည်။

သို့သော်လည်း လက်ရှိရန်ကိုင်၏ နတ်ဆိုးမီးတောက်သည် ယင်နေကြာရေစဉ်နှင့် ယှဉ်နိုင်သည့်အဆင့်တွင် ရှိမနေသေးချေ။ ယင်နေကြာရေစဉ်ကို တစ်ခဏသာ ဖိနှိပ်လိုက်နိုင်သည်။ ပြီးသည်နှင့် အောက်စည်းပြန်ရောက်သွားခဲ့ရာ ရန်ကိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လည်း တောင့်တင်းသွားခဲ့ရလေသည်။

ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုးစာအုပ်ထဲသို့ အသိစိတ်ပို့လွှတ်၍ နတ်ဘုရားသစ်ပင်ဆီမှ အလျင်အမြန် အကူအညီ တောင်းလိုက်၏။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သည် အအေးဓါတ်စွမ်းအင်၏ အိမ်မက်ဆိုး ဖြစ်သော အားကောင်းလှသည့် ယန်ဓါတ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

“အင်း”

ချက်ချင်းဆိုသလို မယုံကြည်နိုင်ဖွယ် ကောင်းလောက်သော ယန်ဓါတ်စွမ်းအင်တို့ နတ်ဆိုးစာအုပ်မှ ‌ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး နတ်ဆိုးမီးတောက်ကို ကူညီကာ ကျူးကျော်လာသော အအေးဓါတ်ကို ဖိနှိပ်တော့သည်။

ယင်နေကြာရေစဉ်လည်း အလျင်အမြန် ဖိနှိပ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်။

ထို့နောက် ရန်ကိုင်သည် နတ်ဆိုးမီးတောက်နှင့် နတ်ဘုရားသစ်ပင်မှ ထုတ်လွှတ်ထားသော ယန်ဓါတ်စွမ်းအင်ကိုသုံး၍ ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ရစ်ပတ်လွှမ်းခြုံလိုက်သည်။

ထိုစွမ်းအင်နှစ်မျိုး၏ ပူပေါင်းလုပ်ဆောင်မှုကြောင့် ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖုံးလွှမ်းနေသော ရေခဲလွှာသည် အလျင်အမြန် အရည်ပျော်ကျသွားရလေသည်။ ဖြူလျော်နေသော အသားအရေ တဖြည်းဖြည်း ပန်းရောင်သန်းလာခဲ့သည်။ အေးစက်စက် ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း တစ်ဖန်ပြန်လည် နွေးထွေးလာခဲ့ပြီး နှလုံးခုန်သံ တိုးတိုးလေးပင် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

နောက်ဆုံး ရန်ကိုင်မျက်နှာထက် အပြုံးတစ်ပွင့် ပေါ်လာခဲ့ပြီး နတ်ဘုရားသစ်ပင်၏ အကူအညီနှင့်အတူ နှစ်ဆထက်မက ထပ်မံ အားစိုက်ထုတ်လိုက်သည်။

နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ရေခဲစအားလုံး အရည်အပျော်ကျသွားပြီး သူမ တစ်ကိုယ်လုံးအား ဝန်းရံထားသည့် ခုနှစ်ရောင်ခြယ်အလင်းလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ် အခြေအနေသည် အတော်လေး ထူးဆန်းသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ယင်နေကြာရေစဉ်၏ အန္တရာယ် ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သော်ငြား ရွှယ့်ယွယ်သည် သတိလစ်မိန်းမောနေဆဲ။

သူမ၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ မပြောမဆိုဖြင့် ဝင်းကြည့်လိုက်ရာ အေးခဲနေသော ကမ္ဘာကြီးကိုသာ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ရွှယ့်ယွယ်၏ နာမ်ဝိဥာဉ်ကို မတွေ့ခဲ့ရ။ သူမ၏ အရှိန်အဝါ ပါးပါးလေးကိုသာ အာရုံခံမိခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် မည်မျှပင် အော်ခေါ်ပါစေ ပြန်ထူးသံ မကြားခဲ့ရချေ။

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။ ရွှယ့်ယွယ် ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိခဲ့ကြ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ အသိစိတ်ပင်လယ်အား ထွက်ခွာရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။

“ငါခဏလောက် နားရဦးမယ်။ ခဏလောက်တော့ မင်းကို ကူညီပေးနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး” နတ်ဘုရားသစ်ပင် တိတ်သွားခဲ့သည်။ ကြည့်ရသည်မှာ ယင်နေကြာရေစဉ်နှင့် တိုက်ပွဲတွင် အတော်လေး အားကုန်သွားခဲ့သည့်ပုံပင်။

နတ်ဘုရားသစ်ပင်သာ အားကုန်သွားခြင်းမဟုတ်။ သူလည်း အရမ်းကိုအား ပင်ပန်းနေလေပြီ။ မကုန်ဆုံးနိုင်သော သူတော်စင်ချီကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ အအေးဓါတ်ကို ဖယ်ရှားနိုင်ခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ထိုင်ချလျက် သတိလစ်နေသော ရွှယ့်ယွယ်ကို မချီကာ လေဟာနယ်ကို ဆုတ်ဖြဲ၍ ထွက်သွားလိုက်သည်။

လေထဲဝဲနေသော ယင်နေကြာရေစဉ်များကို ယင်းအတိုင်းသာ ထားပစ်ခဲ့သည်။ ယင်နေကြာရေစဉ် တစ်စက်ချင်းစီတိုင်းသည် အလွန်ကိုမှ ရှားပါးအဖိုးတန်လှသည့် ရတနာများဖြစ်ကြသော်ငြား လောလောဆယ်၌ ထိုအရာများကို စုဆောင်းချင်စိတ် ရှိမနေသလို မည်ကဲ့သို့ စုဆောင်းရမည် ဆိုသည်ကိုလည်း မသိချေ။

မိုင်းတွင်းပေါ်၌… နေ့တစ်ဝက်လောက် အနားယူပြီးနောက် ဟလိခ၏ အခြေအနေ ပိုကောင်းလာခဲ့သည်။

ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများသည်လည်း အတော်လေးကိုမှ သက်သာလာနေခဲ့လေပြီ။ သို့သော် အကုန်လုံး လက်မဟုတ်လျှင် ခြေထောက် ဆုံးရှုံးခဲ့ကြရသည်။

အဆိုးရွားဆုံး လူသည်ကား လက်နှစ်ဖက်စလုံး ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည့် လူပင်။

သူသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့တွင် လက်နှစ်ဖက်စလုံး မရှိတော့လေရာ သိုင်းတာအိုလမ်းစဉ်ကို မည်ကဲ့သို့ ဆက်လျှောက်နိုင်တော့မည်နည်း။ ထိုအကြောင်းကို တွေးလိုက်မိသည်နှင့် သူအရမ်းကိုမှ စိတ်ဓါတ်ကျသွားခဲ့သည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းမှ လူအားလုံး စိတ်ဓါတ်ကျနေခဲ့ကြသည်။

ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေတစ်ခုကို သွားစူးစမ်းသည့် ခရီးကြောင့် သူတို့အဖွဲ့ခွဲ ကြီးကြီးမားမား ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး တတိယ သခင်လေး၏ အမျိုးသမီးပင် သေသွားခဲ့ရသည်။ သူတို့ တကယ်ကို ပြဿနာ တက်နေချေပြီ။ အဖွဲ့ခွဲခေါင်းဆောင်ဖြစ်‌သော ဟလိခ ကျိန်းသေ အပြစ်ပေးခံရပေလိမ့်မည်။

“ဟွာအိုကြီး၊ အရင်ပြန်ကြမယ်။ ပြန်ရောက်တော့မှ ပင်မကြယ်ဆီ ဒီအကြောင်းကို ဘယ်လို ပြန်တင်ပြကြမလဲ စဉ်းစားတာပေါ့” လင်းမူဖုန်းက ဟလိခအား ထူမပေးလိုက်သည်။ ဟလိခလည်း စိတ်ဓါတ်ကျနေသည့် အမူအရာဖြင့်သာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ယင်နေကြာရေစဉ်ကို ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ” သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးက မေးလိုက်သည်။

လင်းမူဖုန်းက ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ပြောလိုက်သည် “ဒီနေရာကို လောလောဆယ် ချိတ်ပိတ်ထားလိုက်ဦး။ ရှေးဟောင်း မှတ်တမ်းတွေ ပြန်ကြည့်ပြီးတော့မှ အဲ့ဒါကို လာပြန်ယူမယ်”

ယင်နေကြာရေစဉ်အား မည်ကဲ့သို့ စုဆောင်းရမလဲ ဆိုသည်ကို လင်းမူဖုန်းတို့လည်း မသိချေ။

“အဲ့လိုလုပ်ဖို့ပဲ ရှိတော့တာပေါ့…” သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးက သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

လင်းမူဖုန်းသည် အရာအားလုံးကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် လုပ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။ သူတို့အဖွဲ့ ထွက်သွားတော့မည်အပြု သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးက မိုင်းတွင်းဆီ ရုတ်တရက် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ အကုန်လုံးသည်လည်း မိုင်းတွင်းဆီ သင်္ကာမကင်း အမူအရာများဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

မိုင်းတွင်းထဲမှ ပုံရိပ်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုလူသည် အစောပိုင်းက မိုင်းတွင်းထဲသို့ ဝင်သွားသည့် သက်တော်စောင့်ပင်။

ထိုသက်တော်စောင့်သည် လက်ရှိသည် မိန်းကလေးရွှယ့်အာကို ‌ပွေ့ချီလာခဲ့သည်။ သူ့အမူအရာသည် မြူဆိုင်းနေခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သည့် ဒဏ်ရာမှတော့ ရထားခြင်း မရှိခဲ့ချေ။

ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် အကုန်လုံး မှင်သက်သွားရသည်။

ရန်ကိုင် မိုင်းတွင်းထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့စဉ်က သူပြန်ထွက်မလာတော့ဟု အကုန်လုံး ထင်ခဲ့သည်။ တကယ်တော့ သူ့ခွန်အားသည် အလွန်ကိုမှ နိမ့်ကျလွန်းနေသည် မဟုတ်ပေလော။ အပျက်အစီးနယ်မြေထဲရှိ အတားအဆီး သက်သက်ပင်လျှင် သူ့အသက်ကို နှုတ်ယူနိုင်သည်။ ထိုအရာများသည် သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ခုခံနိုင်သည့် အရာမျိုး မဟုတ်ချေ။

သို့သော်လည်း အမှန်တရားသည် သူတို့ ထင်ထားသည်နှင့် တက်တက်စင်အောင် လွဲချော်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် မသေရုံမက မိန်းကလေးရွှယ့်အာကိုပင် ပြန်ခေါ်လာနိုင်ခဲ့သည်။

သူဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ အကုန်လုံး တွေးမိလိုက်ကြသည်။

“မိန်းကလေးရွှယ့်အာ ဘယ်လိုနေလဲ” ဟလိခ တည်ငြိမ်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ မေးလိုက်သည်။

“မသေသေးဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်သည်။

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရှိနေသူတိုင်း စိတ်သက်သာရာ ရသွားကြသည်။

အကုန်လုံး မိန်းကလေးရွှယ့်အာ သေသွားသည့်ကိစ္စအပေါ် တတိယသခင်လေး မည်ကဲ့သို့ တုန့်ပြန်မည်ကို သူတို့ အလွန် စိုးရိမ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ယခု မိန်းကလေးရွှယ့်အာ မသေသေးလေရာ သူတို့၏ အကြီးဆုံး စိတ်ပူစရာမှာ ပျောက်ကင်းသွားခဲ့လေပြီ။

အကုန်လုံး ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

သက်တော်စောင့်သည် ရွှယ့်ယွယ်၏ မိန်းကလေးကို ကယ်တင်ခဲ့ရုံ မက အကုန်လုံးကိုလည်း ကယ်တင်ခဲ့ပေသည်။

“ဒါပေမယ့် သတိလစ်နေတုန်းပဲ။ ဘာလို့မှန်းတော့ မသိဘူး” ရန်ကိုင်က ထပ်ပေါင်းပြောလိုက်သည်။

အကုန်လုံး၏ မျက်နှာအမူအရာ သုန်မှုန်သွားပြန်သည်။ ဟလိခသည် ရွှယ့်ယွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် အလျင်အမြန် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်နှာ အမူအရာ တဖြည်းဖြည်း လေးနက်တည်ကြည်သွားခဲ့သည်။

ရွှယ့်ယွယ်နှင့်ပက်သက်၍ တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည်ကို ဟလိခ နားလည်လိုက်သည်။ သို့သော် သူမအား မည်ကဲ့သို့ ကုသရမလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိချေ။

“အရင်ပြန်ကြတာပေါ့” လင်းမူဖုန်းက အော်ပြောလိုက်သည် “ဒီကကိစ္စကို ဘယ်သူမှ လျှောက်ပြောလို့မရဘူးနော်။ လျှောက်ပြောတဲ့လူ ချက်ချင်း အသတ်ခံရမယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား ထပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြောမည့် စကားကို သေချာစဉ်းစားပြီးနောက် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးဖြင့် “ဒီက ညီငယ်လေး၊ ဒီကိစ္စကို မိန်းကလေးရွှယ့်အာ ဒဏ်ရာရထားတဲ့ ကိစ္စကို ပင်မကြယ်ဆီ အခုလောလောဆယ် မတင်ပို့သေးဘဲ နေလို့ရမလား။ သူမ နိုးလားအောင်လုပ်နိုင်တဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုကို ငါတို့ ကြိုးစားရှာမှာပါ”

ဤနေရာမှ အဖြစ်အပျက်များကို ပင်မကြယ်ဆီ ရန်ကိုင် တင်ပြလိုက်မည်ကို သူတို့ အတော်လေး လန့်နေမိပေသည်။ ရွှယ့်ယွယ်သာ အခြေအနေကို သိသွားလိုက်သည်နှင့် အပြစ်ပေးခံရမည့်ကိန်းမှ လွတ်တော့မည် မဟုတ်ချေ။

သူတို့ မသိသည်ကား မိန်းကလေးရွှယ့်အာ ဆိုသောလူသည် တတိယသခင်လေး ရွှယ့်ယွယ် ဖြစ်နေသည်ဆိုသည့် အချက်ကိုပင်။

သူတို့သာ သိသွားခဲ့လျှင် မည်သို့ ထွက်ပြေးလျှင်ကောင်းမလဲ စတင် စဉ်းစားနေလောက်ပေပြီ။

ရန်ကိုင်လည်း ဘာမှမပြောဘဲ ခေါင်းသာညိတ်လိုက်သည်။

“သူ့ကို ကယ်နိုင်သရွေ့ ဒီကိစ္စကို ကျုပ်ဖုံးကွယ်ထားပေးမယ်”

လင်းမူဖုန်းက ပျော်ရွှင်စွာပြုံးလိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်လျက် “ဒီငယ်လေးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

ဟလိခနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးသည်လည်း ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူးတင်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။

“သွားကြမယ်။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာကို ကုသပေးဖို့ မိုးရေစင်ကြယ်ရဲ့ အကောင်းဆုံး ဆေးပညာရှင်ကို သွားခေါ်ရမယ်” အားလုံးအား အော်ပြောပြီးသည်နှင့် သူတို့၏အဖွဲ့ခွဲရှိရာဆီ ပျံသန်းသွားလေသည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၈) ဇုန်းအောင်

တောင်တန်းထဲရှိ နန်းတော်ထဲရှိ တစ်ခုသော အခန်းတစ်ခန်း၏ အပြင်ဘက်တွင် ဟလိခတို့အဖွဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်စွာဖြင့် ရပ်နေကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ရပ်နေခဲ့သည်။

ခဏအကြာ၌ အခန်းထဲမှ လူဒါဇင်ကျော် ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုလူများထဲ လူကြီး၊ လူငယ်၊ ယောကျာ်း၊ မိန်းမ အကုန် ပါနေခဲ့သည်။ သို့သော် အားလုံးသည် ချွင်းချက်မရှိ ဆေးပညာရှင်များ ဖြစ်ကြသည်။ ဆေးမီးဖိုတံဆိပ်သည် ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်သည့် အမှတ်တံဆိပ်ဖြစ်သည်။

ဆေးပညာရှင်အဆင့်အတန်းအား ဆေးမီးဖိုတွင် ထောက်တိုင် ဘယ်နှစ်ချောင်းပါသလဲ ဆိုသည့်အချက်ဖြင့် ဆုံးဖြတ်သည်။

ထိုဆေးပညာရှင်အားလုံးတွင် ထောက်တိုင်ရှစ်ချောင်းပါသည့် ဆေးမီးဖိုအမှတ်တံဆိပ် ရှိနေခဲ့ကြလေရာ အကုန်လုံးသည် အနည်းဆုံး သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်များ ဖြစ်ကြပေသည်။

ထောက်တိုင်ကိုးချောင်းပါသည့် အသက်အကြီးဆုံး လူအိုကြီး နှစ်ယောက်လည်း ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုလူအိုကြီး နှစ်ယောက်သည် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်များ ဖြစ်ကြပေသည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်များသည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းတွင် အလွန်ကိုမှ အဆင့်အတန်း မြင့်မားကြသည်။ ကြယ်စီရင်စုထဲတွင်ပင် တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပညာရှင် များများစားစား မရှိချေ။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင် များဆိုလျှင်မူ လက်တစ်ဆုပ်စာလောက်သာ ရှိပေသည်။ ထို့အပြင် ထိုတန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်တိုင်းကို အားအကောင်းဆုံး အင်အားစုကြီးများကသာ ပိုင်ဆိုင်ထားနိုင်ကြသည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းတွင်ပင်လျှင် တန်ခိုးရှင် ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက်သာရှိသည်။ ထိုဆေးပညာရှင်သည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ ပင်မကြယ်တွင် နေနေပေသည်။

အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည့်လူအားလုံးသည် မိုးရေစင်ကြယ်တွင် စီနီယာအကျဆုံး ဆေးပညာရှင်များ ဖြစ်ကြသည်။ ဟလိခနှင့် သူ့အဖွဲ့သည် ရွှယ့်ယွယ်ကို ကုသရန်အလျင်လိုနေသည့် အတွက် ထိုလူများကို အလောတကြီး ဖိတ်ခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ပုံမှန်ဆိုလျှင် ထိုဆေးပညာရှင်များသည် မိုးရေစင်ကြယ်အနှံ့ ပြန့်ကျဲတည်ရှိနေကြသည်။ အကုန်လုံးသည် ကိုယ်ပိုင်နက်အတွင်း နေထိုင်ရင်း ဆေးပညာ သဘောတရားများကို လေ့လာနေလေ့ရှိသည်။ သူတို့နှင့် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းကြားမှ ဆက်ဆံရေးကမူကား သူတို့သည် ဆေးပင်များကိုစိုက်ပျိုးပြီး ဆေးလုံးဖော်စပ်ကာ ဟုန်းလော့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းအား ပြန်လည် ရောင်းချခိုင်းသည်။ အကျိုးအမြတ်ကို နှစ်ယောက် ခွဲဝေယူကြသည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် သူတို့အား အကာအကွယ်နှင့် အရင်းအမြစ်အချို့ ပြန်ပေးသည်။ ထိုဆေးပညာရှင်များနှင့် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးကြားမှ ဆက်ဆံရေးသည် ပိုင်ရှင်နှင့်အလုပ်သမား ဆက်ဆံရေးထက် အကျိုးတူပူးပေါင်းထားသည့် ပါတနာနှစ်ယောက်ကြားမှ ဆက်ဆံရေးနှင့် ပိုတူသည်။ ထို့ကြောင့် ဟလိခနှင့် လင်းမူဖုန်း သည်ပင်လျှင် သူတို့အား လေးလေးစားစားဖြင့် ဆက်ဆံရသည်။

သာမန်အခြေအနေမျိုးတွင် ထိုးဆေးပညာရှင်များအား သွား၍ နှောင့်ယှတ်လေ့မရှိချေ။ သို့သော် မိန်းကလေးရွှယ့်အာသည် တတိယသခင်လေးရွှယ့်ယွယ်၏ မိန်းကလေး ဖြစ်သည့်အတွက် သူတို့လည်း ထိုဆေးပညာရှင်များအား မခေါ်မဖြစ် ခေါ်ရတော့သည်။

ဆေးပညာရှင်များ ထွက်လာသည်ကိုမြင်သည်နှင့် ဟလိခနှင့် အခြားသူများသည် သူတို့ဆီ အပြေးသွားလိုက်ကြသည်။ လင်းမူဖုန်းက လက်သီးဆုပ်၍ မေးလိုက်သည် “ဆရာကြီးတို့၊ မိန်းကလေးရွှယ့်အာ ဘယ်လိုဒဏ်ရာမျိုး ရထားတာလဲ။ သူ့ကို ကုသနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းရှိလား”

ဆေးပညာရှင်အားလုံး အချင်းချင်း အကြည့်ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။ ပြောရန် တုန့်ဆိုင်းနေကြသည်။

ဆေးပညာရှင်များ၏ အမူအရာကိုမြင်သော် ဟလိခနှင့် လင်းမူဖုန်းတို့ မျက်နှာပျက်သွားကြသည်။ အခြေအနေ မကောင်းမှန်း သူတို့ သိလိုက်လေပြီ။

“အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲဟင်” ဟလိခက အလျင်စလို မေးလိုက်သည်။

အကုန်လုံး သူတို့အား ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ ထောက်တိုင်ကိုးချောင်း ပါသည့် ဆေးမီးဖိုတံဆိပ်နှင့် ဆေးပညာရှင်က သက်ပြင်းချလျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဒီလူအိုကြီး ရှင်းရှင်းပဲပြောတော့မယ်။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာကို ကျုပ်တို့ သေချာ စစ်ဆေးကြည့်ပြီးသွားပြီ။ ဒါပေမယ့် သူဘာလို့ သတိလစ်နေတာလဲ ဆိုတာကို ရှာလို့ မတွေ့ခဲ့ဘူး။ အအေးဓါတ်တစ်ခုခုက သူ့ကိုယ်ထဲ ဝင်သွားလို့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေ အေးခဲကုန်တယ်လို့ပဲ ပြောနိုင်တယ်။ သူ့အသိစိတ်လည်း ရှိမနေတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပဲ သွားနှိုးနှိုး နိုးလာမှာ မဟုတ်ဘူး”

ဟလိခက ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေခဲ့သည်။

လူအိုကြီးက ဆက်ပြောသည် “မိန်းကလေးရွှယ့်အာ ဘာလို့ အဲ့လိုဖြစ်သွားတာလဲ ဆိုတာကို အနည်းဆုံး ပြောပြလို့ မရဘူးလား။ သူဘာလို့ အဲ့လို ဖြစ်သွားတာလဲ ဆိုတာကို မသိဘဲနဲ့ ဆေးဖော်ပေးဖို့ဆိုတာက သိပ်တော့မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူး”

“ဟုတ်တယ်။ သူဘယ်လို ဒဏ်ရာရသွားလဲ ဆိုတာကို အနည်းဆုံး ပြောပြဖို့လိုလိမ့်မယ်” အခြား တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်က ဝင်ပြောလိုက်သည် “အဲ့လိုမှပဲ သူပြန်သက်သာအောင် ဘယ်လို ဆေးလုံးဖော်စပ်ပေးဖို့ လိုလဲ ဆုံးဖြတ်လို့ရမှာ”

ဟလိခ ရှက်သွားခဲ့သည်။

ယင်နေကြာရေစဉ်သည် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်လှသည့် ရတနာ တစ်ခုဖြစ်သည့်အတွက် ထိုရတနာကို လူတိုင်း လိုချင်တပ်မက်မိမှာ အမှန်ပင်။ မိုးရေစင်ကြယ်တွင် ယင်နေကြာရေစဉ် ရှိနေသည့် သတင်းသာ ပေါက်ကြားသွားပါက ပညာရှင်ကြီး တစ်ယောက်ယောက်က လာလုယူပေလိမ့်မည်။ ထိုအခါကျ ယင်နေကြာရေစဉ်ကို မည်ကဲ့သို့ စုဆောင်းရမလဲဆိုသည့် နည်းလမ်းကို မစဉ်းစားနိုင်သေးခင် အမှန်အတိုင်း ထုတ်မပြောရဲသေးချေ။

သို့သော် ထိုအကြောင်းကို လျှို့ဝှက်ထားလျှင် ထိုဆေးပညာရှင်များ အနေဖြင့် မိန်းကလေးရွှယ့်အာကို ကုသပေးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ချက်ချင်း မဆုံးဖြတ်နိုင်လေရာ ဟလိခက လင်းမူဖုန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

လင်းမူဖုန်းက ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ခေါင်းခါလိုက်သည်။

ဟလိခလည်း မဆုံးဖြတ်နိုင်သေးလေရာ “ဆရာကြီးတို့ရယ်၊ ကျုပ်တို့လည်း မပြောချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စက ကျုပ်တို့ တတ်နိုင်တဲ့ အကန့်အသတ်ကို ကျော်လွန်းနေလို့ပါ။ ဒါကြောင့် ဒီအတိုင်း လျှောက်မပြောရဲတာ”

ဟလိခက ထိုကဲ့သို့ ပြောလသော် သူတို့ မမေးသင့်သည်၊ မသိသည့်သင့် ကိစ္စတစ်ခုခု ရှိရမည်မှန်း ဆေးပညာရှင်များ နားလည်လိုက်ကြသည်။ ပထမဆုံး စကားစပြောခဲ့သည် လူအိုကြီးက မျက်မှောင်ကြုတ်၍ ပြန်ပြောလိုက်သည် “အဲ့လိုဆို၊ ကျုပ်တို့ မကူညီပေးနိုင်တာကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ”

“ဆရာကြီး၊ ထပ်ကြိုးစားကြည့်ပေးပါလား” ဟလိခက စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မေးလိုက်သည် “ဆရာကြီးက မိုးရေစင်ကြယ်မှာ အတော်ဆုံး ဆေးပညာရှင်လေ။ ဆရာကြီးတို့သာ မကုသနိုင်ရင် မိန်းကလေးရွှယ့်အာ…”

မိန်းကလေးရွှယ့်အာ ဘာဖြစ်ဖြစ် သူဂရုမစိုက်ချေ။ သူတကယ် စိတ်ပူနေသည်ကား မိန်းကလေးရွှယ့်အာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားလျှင် တတိယသခင်လေး၏ ဒေါသကို သွားဆွမိမည်ကိုပင်။

ဆေးပညာရှင်အားလုံး ခေါင်းခါလိုက်ကြသည်။

ဟလိခ၊ လင်းမူဖုန်းနှင့် အခြားသူအားလုံး မျက်နှာပျက်သွားကြ၏။

တစ်ခဏတာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက်က ပြောလိုက်သည် “ဆရာဟလိခ၊ မိုးရေစင်ကြယ်မှာ အတော်ဆုံး ဆေးပညာရှင်က ကျုပ်တို့တွေ မဟုတ်ဘူးလေ။ တကယ့် အတော့်ဆုံး ဆေးပညာရှင်က ဘယ်သူမှန်း ကျုပ်တို့ အားလုံး သိပြီးသား။ ဆရာဟလိခသာ အဲ့ဆရာကြီးကို ဖိတ်ခေါ်နိုင်မယ်ဆိုရင် မိန်းကလေးရွှယ့်အားကို ကုသကောင်း ကုသနိုင်လိမ့်မယ်”

ထိုဆေးပညာရှင်၏ ပြောစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အရင်ဆုံး စကားစပြောခဲ့သည့် လူအိုကြီး မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခေါင်းညိတ်၍ “ဟုတ်တယ်။ အဲ့ဆရာကြီးသာဆို မိန်းကလေးရွှယ့်အာကို ကုသပေးနိုင်လောက်တယ်”

အခြားဆေးပညာရှင်များသည်လည်း ထောက်ခံဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြသည်။

ဆေးပညာရှင်များသည် မာနာကြီးသူများ ဖြစ်ကြသည်။ အခြား ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက်သည် သူတို့ထက် ပိုတော်သည်ကို မည်သူမှ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်မခံချင်ကြ။ သူတို့ကိုယ်သူတို့သာ အတော်ဆုံး ဆေးပညာရှင်များဟု သတ်မှတ်ထားကြသည်။ သူတို့ ဖော်စပ်သည့် ဆေးလုံးသည်သာ အကောင်းဆုံး။ ထို့ကြောင့် ဆေးပညာရှင်အားလုံး သဘောတူထောက်ခံပုံကို ကြည့်လျှင် သူတို့ပြောနေသည့် ဆရာကြီးမှာ တကယ်ကို တော်ရပေမည်။
အနည်းဆုံး ထိုဆေးပညာရှင်ကြီးသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးပညာရှင် ဖြစ်ရပေမည်။

ထိုစကား ကြားလိုက်သည့်အခိုက် ဟလိခ၏ အမူအရာ တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ခဏအကြာ၌ သူ့မျက်နှာအမူအရာ ခါးသက်သွားခဲ့ပြီး မဲ့ပြုံးပြုံးလျက် “သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်ဖို့က… ခက်ခဲလွန်းတယ်။ အရင်တုန်းက ကျုပ်ကိုယ်တိုင် သွားတွေ့တာတောင် စကားပြောခွင့်တောင် မရဘဲ မောင်းထုတ်ခံခဲ့ရတာ”

လင်းမူဖုန်းကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သည် “ဟုတ်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်တုန်းက အဲ့ဆရာကြီးနဲ့ ကျုပ်တစ်ခါ သွားတွေ့သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူဆေးဖော်စပ်နေတာကို နှောင့်ယှတ်လို့ဆိုပြီး ကျုပ်ကို လဝက်လောက်ကြာအောင် လိုက်ဖမ်းတာ။ နောက်ဆုံး ဒေါသပြယ်သွားတော့မှပဲ အိမ်ပြန်သွားတာ။ အဲ့လိုမျိုး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မဖြစ်ချင်တော့ဘူး၊ ဟူး”

“ခင်ဗျားတို့ ဘယ်သူအကြောင်း ပြောနေတာလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

ဆေးပညာရှင်အားလုံးသည် ရန်ကိုင်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။ သို့သော် မည်သူမှ သူ့အား ပြန်မဖြေခဲ့ကြ။

သူတို့ အမြင်တွင် ရန်ကိုင်သည် ဤနေရာတွင် စကားပြောခွင့် မရှိသော သူတော်စင်အဆင့် ကောင်လေးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အမေးကို ပြန်မဖြေခဲ့ကြချေ။

ဟလိခကမူ တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် “မိုးရေစင်ကြယ်မှာ နေနေတဲ့ အဆင့်မြင့် ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်အင်အားစုအပိုင်မှ မဟုတ်ဘူး”

“ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းက မဟုတ်ဘူး၊ ဟုတ်လား” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။

ဟလိခ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

ထိုဆရာကြီးသည် မိုးရေစင်ကြယ်ပေါ်တွင် နေနေသည်။ သို့သော် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်း၏ စီမံကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ရှိမနေခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် ရှင်းပြချက် တစ်ခုသာ ရှိတော့သည်။ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် ထိုဆရာကြီးကို ရန်စမချင်သောကြော်င့ပင် ဖြစ်သည်။

“ဒါပေမယ့် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းက အဲ့ဆရာကြီးနဲ့ သဘောတူညီချက် တစ်ခု လုပ်ထားတယ်။ ငါတို့ဘက်က သူ့ကို ဆေးပင်တွေနဲ့ မိုင်သုံးထောင်နယ်မြေကို ပေးမယ်။ အပြန်အလှန် အနေနဲ့ သူက ငါတို့အတွက် ဆေးဖော်စပ်ပေးရတယ်”

“အလကား ဖော်စပ်ပေးတာလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ ထိုဆရာကြီး ဘာတွေးနေသလဲ ဆိုသည်ကို သူနားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထိုဆရာကြီးသည် ထိုမျှတော်နေလျှင် ဘာကြောင့် ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းကို ဆေးအလကား ဖော်စပ်ပေးနေရသနည်း။

သူ့ကိုယ်ပိုင် ကျောင်းထောင်ပြီး တပည့်များ လက်ခံလျှင်ပင် အလွန်ကိုမှ ချမ်းသာလာပေလိမ့်မည်။

“ငါတို့လဲ ဆရာကြီး ဘာလို့ အဲ့လိုလုပ်နေလဲ မသိဘူး… ဒါပေမယ့် သူပြောတဲ့အတိုင်းတော့ လုပ်ပေးတာပဲ… ဒါပေမယ့် သူဖော်စပ်တဲ့ ဆေးလုံးတွေက တကယ် အံ့အားသင့်စရာကြီး။ သုံးလကြာတိုင်း ငါတို့က သူ့ဆီ ဆေးပင်တွေပို့ပေးတယ်။ အဲ့နေမှာပဲ သူကလည်း သူဖော်စပ်ထားတဲ့ ဆေးလုံးတွေကို ငါတို့ဆီ ပြန်ပေးတယ်။ သူပြန်ပေးတဲ့ ဆေးပုလင်းက နည်းတာမဟုတ်ဘ။ တစ်ကြိမ်ကို ပုလင်းနှစ်ရာပဲ။ ပုလင်းငါးရာ ပြန်ပေးတဲ့အခါတောင် ရှိသေးတယ်”

ပုလင်းငါးရာ…

ဆေးပုလင်းတစ်ပုလင်းလျှင် ဆေးလုံးဆယ်လုံးနှင့် တွက်ကြည့်မည် ဆိုပါက ဆေးပုလင်းငါးရာဆိုလျှင် ဆေးလုံး အလုံး ငါးထောင် ရပေလိမ့်မည်။ ထိုဆေးလုံး အလုံးငါးထောင်ကို သုံးလအတွင်း ဖော်စပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုပမာဏကို ကြားလိုက်သည့် ဆေးပညာရှင်တိုင်း ကြက်သီးမွှေးညင်း ထသွားနိုင်ပေသည်။

သူတို့အားလုံးသည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းနှင့် စာချုပ်ချုပ်ထားသည့် ဆေးပညာရှင်များ ဖြစ်ကြသည်။ သို့သော် သူတို့အနေဖြင့် သုံးလလုံးလုံး မနားမနေ ဆေးဖော်စပ်မည် ဆိုလျှင်ပင် မည်သူမှ ထိုမျှ များပြားလှသော ဆေးလုံးများကို ဖော်စပ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ သုံးပုံတစ်ပုံပင် ဖော်စပ်နိုင်မည် မဟုတ်ချေ။

“သူဘယ်မှာနေတာလဲ” ရန်ကိုင်က ထပ်မေးလိုက်သည်။

“ညီငယ်လေး သူ့ကို သွားရှာချင်လို့လား” ဟလိခက ရန်ကိုင် ဘာလုပ်ချင်နေသလဲ ဆိုသည်ကို ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။

“အခြား‌ ရွေးချယ်စရာ ရှိသေးလို့လား” ရန်ကိုင်က ပြန်ကြည့်သည်။

ဟလိခက သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလျက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ကောင်းပြီလေ။ အဲ့လိုဆို ညီငယ်လေးကို အဲ့ဆရာကြီးဆီ ငါခေါ်သွားပေးမယ်”

မသွားချင်သော်ငြား အားတင်း၍ သွားရပေလေပြီ။ ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး သတိလစ်နေသော ရွှယ့်ယွယ်ကို မချီကာ ဟလိခနောက်သို့ လိုက်သွားလေသည်။

ထိုနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း လင်းမူဖုန်းက သက်ပြင်းချလိုက်သည် “ဟွာအိုကြီးတော့ လဝက်လောက် အလိုက်မခံရဖို့ မျှော်လင့်ရတာပဲ…”

သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးသည်လည်း စိတ်ပူနေခဲ့သည်။

လမ်းတွင် ဟလိခသည် ထိုဆေးပညာရှင်ကြီးအကြောင်း အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြသွားခဲ့သည်။ ထိုဆရာကြီးကို ဇုန်းအောင်ဟုခေါ်ပြီး လွန်ခဲ့သည့် နှစ်တစ်ရာခန့်က မိုးရေစင်ကြယ်ဆီသို့ ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“သူက ငါတို့ဆီကနေ မိုင်သုံးထောင်အကျယ်ရှိတဲ့ မြေနေရာကို လာတောင်းတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့အိမ်ကို အဲ့တောင်ကြားထဲမှ ဆောက်တော့တာပဲ။ အဲ့တောင်ကြားထဲမှ ဆေးဥယျာဉ်တွေ အများကြီးရှိတယ်။ သူအမုန်းဆုံးက သူဆေးဖော်စပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ အနှောင့်ယှတ်ခံရတာပဲ။ ဒါကြောင့် ပုံမှန်ဆို ဘယ်သူ့မှ သူ့နေတဲ့ နေရာဆီ မသွားကြဘူး။ ငါတို့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းက လူတွေတောင် ဆေးပင်သွားပို့တဲ့အချိန်ကလွဲပြီး သူ့ရှိတဲ့ နေရာဆီ သွားလေ့မရှိကြဘူး…”

ရန်ကိုင်သည် ငယ်သေးသည့်အတွက် တဇွတ်ထိုးလုပ်မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် ဟလိခက သေသေချာချာ ရှင်းပြနေခဲ့သည်။

ဟလိခ ပြောသည်ကို နားထောင်နေရင်း ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ထူးဆန်းလာခဲ့သည်။ ဇုန်းအောင်ဆိုသော လူအိုကြီးကို သူတွေ့ဖူးသည်ဟု ခံစားမိနေသည်။

နေ့တစ်ဝက်ကြာပြီးနောက် ဟလိခက ရုတ်တရက် ရှေ့သို့ လက်ညိုးထိုးပြကာ ပြောလိုက်သည် “အဲ့တောင်ကြားကို မင်းမြင်လား။ အဲ့ဒါ ဆရာကြီး ဇုန်းအောင် နေတဲ့နေရာပဲ”

လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် မဲ့ရယ်ရယ်လိုက်သည်။ ထိုတောင်ကြားသည် ထူးဆန်းသော ဆေးဥယျာဉ် စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်များကို ရက်ပေါင်းများစွာကြာအောင် သူ ထိုင်လေ့လာခဲ့သည့် နေရာ ဖြစ်ပေသည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၅၉) ဝါးကျွေး

တောင်ကြားပတ်လည် မိုင်သုံးဆယ်ဝန်းကျင်သို့ ရောက်လာသည့် အခါ ဟလိခက ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ပြီး တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် ပြောလိုက်သည် “ညီငယ်လေး၊ ငါမင်းကို ဒီကနေပဲ စောင့်နေတော့မယ်ကွာ။ အဆင်မပြေဘူးဆိုရင် မြန်မြန်သာ ပြန်လှည့်လာခဲ့။ ဆက်ပြီး ကြိုးစားမနေနဲ့။ ဆရာကြီး ဇုန်းအောင်က သူ့ကို နားညီးအောင်လုပ်တဲ့လူတွေကို အရမ်း မုန်းတာ။ သူဒေါသထွက်သွားခဲ့ရင်း ဖြစ်လာမယ့် အကျိုးဆက်ကို မင်းတောင့်ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင်က ဟလိခအား မယုံသင်္ကာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ဟလိခက ရှက်ရှက်ဖြင့် ရှင်းပြလိုက်သည် “ညီငယ်လေး၊ မင်းက ငယ်သေးတယ်။ မင်းကျင့်ကြံခြင်းကလည်း မြင့်တာမဟုတ်ဘူး။ ဆရာကြီးဇုန်းအောင် ထွက်သွားရင်တောင် လူကြီးဖြစ်တဲ့ သူ့မျက်နှာကြောင့်ကို မင်းကို သတ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါသာမင်းနဲ့ လိုက်သွားရင်…”

“ကျုပ်နားလည်ပြီ” ရန်ကိုင်လည်း ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ ရွှယ့်ယွယ်ကို ပွေ့ချီ၍သာ ပျံသန်းသွားလိုက်သည်။

ဟလိခသည် ထိုနေရာသည် လက်နှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ပူးကပ်ဆုပ်ထားလျက် ရှေ့တည့်တည့်သို့ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် မိုင်သုံးဆယ်အကွာအဝေးကို မျက်တောင်တစ်ခတ်းအတွင်း ဖြတ်ကျော်သွားခဲ့သည်။

နန်းတော်ငယ်လေး၏ အပြင်ဘက်သို့ ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်က လှမ်း၍ အော်ပြောလိုက်သည် “စီနီယာ၊ ကျုပ်မိသားစုက သခင်မလေး အန္တရာယ်တစ်ခုနဲ့ ကြုံရပြီး သတိလစ်သွားလို့ ကူညီပေးဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။ စီနီယာက မိုးရေစင်ကြယ်မှာ အတော်ဆုံး ဆေးပညာရှင်လို့ ကြားထားလို့ စီနီယာဆီ ရောက်လာခဲ့ပါ။ ကျုပ်သခင်မလေးကို ကုသပေးဖို့ စီနီယာကို အနူးအညွှတ် တောင်းဆိုပါတယ်”

သို့သော် နန်းတော်ထဲမှ မည်သည့် တုန့်ပြန်သံမှ ထွက်မလာခဲ့။ သို့သော်လည်း နန်းတော်ထဲတွင် သက်ရှိအရှိန်အဝါတစ်ခု ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် အာရုံခံမိသည်။ ရန်ကိုင်သည် သုံးကြိမ်သုံးခါ တိုင်တိုင် ဆက်လက် အော်ခေါ်နေခဲ့သည်။

အဝေးမှ စောင့်ကြည့်နေသည့် ဟလိခ ရန်ကိုင်၏ လုပ်ရပ်ကြောင့် လိပ်ပြာလွင့်မတတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ဆရာကြီးဇုန်အောင်း ဒေါသပုန်ထခဲ့ပါက နောက်လှည့်မကြည့်ဘဲ ချက်ချင်း ထွက်ပြေးရန် အသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် နန်းတော်အပြင်ဘက်တွင် စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။

အားကောင်းသော ပညာရှင်များတွင် ထူးဆန်းသော စိတ်နေစိတ်ထားများ ရှိကြသည်ကို ရန်ကိုင် ကောင်းကောင်း သိသည်။ ထို့ကြောင့် မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားရဲခဲ့ချေ။ ဆရာကြီး ဇုန်အောင်သည် ဟလိခနှင့် လင်းမူဖုန်းတို့ပင်လည် ကြောက်ရသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင်အနေဖြင့် ထိုဆရာကြီးကို ဒေါသထွက်သွားအောင် မလုပ်မိလျှင် အကောင်းဆုံးပင်၊ မဟုတ်လျှင် ဒုက္ခကောင်းကောင်း ရောက်သွားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်ယွယ်ကို ချီမထားလျက် နန်းတော်အပြင်ဘက်တွင်သာ လေးလေးစားစားဖြင့် စောင့်နေလိုက်သည်။

ဇုန်းအောင် ကူညီပေးရန် ငြင်းလျှင် သူဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် မစဉ်းစားတတ်သေး။

ရွှယ့်ယွယ် သတိလစ်နေသည့် ကိစ္စသည် ရန်ကိုင် လျစ်လျူရှု၍ ရသည့် ကိစ္စတစ်ခုမဟုတ်ချေ။ ရွှယ့်ယွယ် သေလျှင် သူသေရမည် ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင်အနေဖြင့် ရွှယ့်ယွယ်ကို နိုးအောင်လုပ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်၏ အသက်ကို ချိတ်ဆက်ထားသည့် ဝိဥာဉ် ချိန်းကြိုးကို ဖယ်ရှားပစ်ရပေမည်။

ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေစဉ်မှာပဲ နန်းတော်ထဲမှ အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည် “ဝင်လာခဲ့”

ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားခဲ့သည်။ အံလည်း အံ့အားသင့်သွားသည်။ ဆရာကြီး ဇုန်အောင်၏ ခေါ်လိုက်သည့် လေသံအရ သူဒေါသထွက်နေခြင်း မရှိသလို မကျေမနပ် ဖြစ်နေခြင်းလည်း မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်သည် ချက်ချင်းပဲ နန်းတော်ထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်လေသည်။

နန်းတော်တံခါး ပွင့်သွားခဲ့သည်။ နန်းတော်တွင် အစောင့်မရှိသလို အစေခံလည်း မရှိချေ။ ဤနေရာတွင် ဇုန်အောင်း တစ်ယောက်တည်း နေသည့်ပုံပင်။

နန်းတော်၏ စင်္ကြန်လမ်းများကို ကျော်ဖြတ်လာပြီးနောက် ဆေးသင်းရနံ့တို့ဖြင့် သင်းကြူနေသည့် အခန်းကြီးတစ်ခန်း ရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

အခန်းထဲသို့ သတိထားလျက် လျှောက်သွားစဉ် ဘေးပတ်ဝန်းကျငက်ို စူးစမ်းကြည့်လိုက်ရာ ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ မှေးစည်းသွားခဲ့ရသည်။

ဤအခန်းကျယ်ကြီးသည် ဇုန်းအောင်၏ ဆေးဖော်စပ်ခန်း ဖြစ်ပေသည်။

အထဲတွင် ဆေးမီးဖို အကြီး၊ အသေးများစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ အခန်းထောင့်တွင် ကျောက်စိမ်းပုလင်းများစွာ စုပုံနေခဲ့သည်။ ကျောက်စိမ်းပုလင်း တစ်ပုလင်းချင်းစီတိုင်းသည် အမျိုးမျိုးသော ရောင်စုံဆေးလုံးများဖြင့် ပြည့်နေလေသည်။

အနည်းဆုံး ပုလင်းနှစ်ရာလောက်ရှိသည်။ ထိုပုလင်းအားလုံးသည် ပုံချင်သလို ပုံနေခြင်းဖြစ်သည်။ အစီတကျ ပုံထားခြင်းမဟုတ်။ မသိလျှင် အမှိုက်များဟုပင် ထင်ရသည်။

ဇုန်းအောင် ထုတ်လုပ်သည့် ဆေးပဏကို ဟလိခ ချဲ့ကား ပြောနေခြင်းမဟုတ်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သွားခဲသည်။

လက်ရှိတွင် ဇုန်းအောင်သည် သားရဲအရေခွံ ခင်းကျင်းထားသည့် ထိုင်ခုံတစ်လုံးပေါ်တွင်ထိုင်ရင်း ကျောက်စိမ်းပုလင်းတစ်ပုလင်းကို စစ်ဆေးနေခဲ့သည်။

သူရှာနေသည်ကို မတွေ့သည့်နောက် ဇုန်းအောင်သည် ထိုပုလင်းကို အခန်းထောင့်ရှိ ဆေးပုလင်းများ စုပုံနေသည့် နေရာဆီသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်လေသည်။ သူ့ရှေ့ရှိ စားပွဲခုံပေါ်တွင် ကျောက်စိမ်းပုလင်းများစွာ ရှိနေခဲ့သည်။

ထိုကျောက်စိမ်းပုလင်းများကို တစ်ပုလင်းပြီးတစ်ပုလင်း စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ကျန်းအောင် ရုတ်တရက် ပြုံးကာ သူ့ဘာသာ ပြောလိုက်သည် “နောက်တစ်လုံး၊ ဟဲဟဲ၊ မဆိုးဘူး။ ကြည့်ရတာက ငါအားစိုက်ခဲ့ရတာ အချည်းနှီး မဟုတ်တဲ့ပုံပဲ. အင်း၊ ဆေးလုံးတွေက တကယ်ကို သန့်စင်ဖို့ ခက်တာပါလား…”

ပြောရင်း ကျောက်စိမ်းပုလင်းထဲမှ ဆေးလုံးတစ်လုံးကို ထုတ်လိုက်ပြီး အသင်ပြင်ထားသည့် ကျောက်စိမ်းပုလင်းထဲသို့ ထည့်လိုက်လေသည်။

သူထုတ်ယူလိုက်သည့် ဆေးလုံးကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ရာ ဆေးသွေးကြောပါသည့် ဆေးလုံးဖြစ်နေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

ဇုန်းအောင်သည် ဆေးသွေးကြောပါသော ဆေးလုံးများကိုသာ စိတ်ဝင်စားပြီး ကျန်ဆေးလုံးများကို လုံးဝ စိတ်မဝင်စားသည့်ပုံပင်။

ဇုန်းအောင်သည် ဆေးလုံးများကို စစ်ဆေးနေစဉ် ရန်ကိုင်သည် ဘေးကနေသာ တိတ်တိတ်လေး ရပ်နေခဲ့သည်။

ဆေးပုလင်းများကို စစ်ဆေးပြီးနောက် ဆေးသွေးကြောပါသော ဆေးလုံးများ ထည့်ထားသည့် ဆေးပုလင်းကို သူ့အင်္ကျီအိတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်အား မျက်ခုံးပင့်ကြည့်လျက် အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ရယ်သွမ်းသွေး၍ ပြောလိုက်သည် “လတ်စသတ်တော့ ငါ့ဆေးဥယျာဉ်ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို ခိုးယူဖို့ ကြိုးစားခဲ့တဲ့ မင်းဖြစ်နေတာကိုး”

ရန်ကိုင် ရှက်သွားခဲ့ပြီး အားတုန့်အားနာဖြင့်သာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဂျူနီယာ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်တုန်းက ဒီနေရာကို ရောက်လာခဲ့မိပါတယ်။ အဲ့တုန်းက ဆေးဥယျာဉ်ရဲ့ ဆန်းကြယ်မှုကြောင့် သိချင်စိတ်ဖြစ်မိတာနဲ့ ရက်နည်းနည်းလောက် ထိုင်ပြီး လေ့လာလိုက်မိပါတယ်။ စီနီယာကို အပြစ်ပြုမိသွားသလို ဖြစ်သွားခဲ့ရင် အနူးအညွှတ် တောင်းပန်ပါတယ်”

ဘာကြောင့်ပဲဖြစ်ပါစေ၊ အခြားပညာရှင်တစ်ယောက်၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကို ခိုးယူခြင်းသည် မလုပ်အပ်သည့်ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ထိုကိစ္စတွင် သူမှားမှန်း ရန်ကိုင်သိသည်။

ထိုစဉ်က ဆေးဥယျာဉ်ကိုသာ လေ့လာချင်စိတ်များနေပြီး အခြား ဘာကိုမှ သေချာမစဉ်းစားမိခဲ့ချေ။ သို့သော်လည်း ပိုင်ရှင်က ထိုအကြောင်းကို ပြောနေပြီဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင် အနေဖြင့် မည်ကဲ့သို့ ခုခံချေပနိုင်မည်နည်း။

“အင်း” ရန်ကိုင်၏ ရိုးသားမှုကြောင့် ဇုန်းအောင် ကျေနပ်သွားသည်။ ထိုင်ခုံပေါ်မှထ၍ ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် “မေ့လိုက်တော့။ အဲ့ဒါက ဘာမှဒီလောက်ကြီး မဟုတ်ဘူး။ ဒီနေ့ ငါဆေးဖော်စပ်တာ ရလဒ်ကောင်းတွေ ရနေတာရယ်၊ မင်းကလည်း ဆေးပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်တာရယ်ကြောင့် အဲ့ကိစ္စကို ငါလျော်ပေးလိုက်မယ်”

“မင်းမိသားစုရဲ့ သခင်မလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ”

ဇုန်းအောင်က မေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး “သတိလစ်နေတာ။ အသက်စွမ်းအင်ကလည်း အေးခဲနေတယ်။ အသိစိတ်ကလည်း ပြန့်ကျဲကုန်ပြီ။ နာမ်ဝိဥာဉ်ကလည်း ဘယ်ရောက်လို့ ရောက်နေမှန်း မသိဘူး”

“သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ မင်းဝင်ကြည့်ခဲ့တာလား” ဇုန်းအောင်က ရန်ကိုင်အား အံ့ဩတကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

ဇုန်းအောင်က ရုတ်တရက် ထူးထူးဆန်းဆန်း ရယ်မောလျက် “ကြည့်ရတာ ဒီမိန်းကလေးနဲ့ မင်းကြားက ဆက်ဆံရေးက မရိုးရှင်းဘူးနဲ့တူတယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ‘ငါသိနေပါတယ်’ ဆိုသောအပြုံးဖြင့် ရန်ကိုင်အား ကြည့်လို်ကသည်။

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အလွန်ကို ရင်းနှီးနေသည့် လူများသာ အခြားတစ်ယောက်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ ဝင်ကြည့်ကြသည်။ ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်ယွယ်၏ သက်တော်စောင့်ဆိုပါက ထိုကဲ့သို့ လုပ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ဇုန်းအောင်သည် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် အသက်ရှင်လာသည့် လူအိုကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ ထိုအချက်ကို မည်ကဲ့သို့ နားမလည်ဘဲ နေမည်နည်း။

ရန်ကိုင်သည် ငြင်းဆန်နေခင်းမပြုဘဲ လိုရှင်းကိုသာ ပြောလိုက်သည် “စီနီယာ ကူညီပေးဖို့ ကျုပ်တောင်းဆိုပါတယ်”

ဇုန်းအောင်က သွားပေါ်အောင် ပြုံး၍ မေးလိုက်သည် “ဟလိခ ကိုယ်တိုင်တောင် ရောက်လာတယ်ဆိုတော့ ဒီမိန်းကလေးရဲ့ အဆင့်အတန်းက မနိမ့်လောက်ဘူး။ မိုးရေစင်ကြယ်ပေါ်က အခြားဆေးပညာရှင်တွေကော ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူးလား”

“သူတို့ကိုလည်း အကူအညီ တောင်းကြည့်တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးတဲ့”

“ဆေးပညာကလွဲပြီး ဘာမှမသိတဲ့ အမှိုက်တစ်သိုက်ပဲ” ဇုန်းအောင်က ချိုးချိုးဖဲ့ဖဲ့ ပြောပစ်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်ဆီ လျှောက်သွားလိုက်ကာ ရွှယ့်ယွယ်၏ အခြေအနေကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်လုံးမှေးစဉ်းသွားသည်။

ကျန်းအောင်သည် တစ်ခုခုကို ရှာတွေ့သွားသည့်ပမာ သူ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံအစွမ်းအား မြှင့်တင်လိုက်သည်ကို ရန်ကိုင် အသေအချာ သတိပြုမိလိုက်သည်။ ထိုအချက်ကို သတိပြုမိလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင် အသက်ပင် ကောင်းကောင်း မရှူနိုင်တော့ဘဲ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် စောင့်နေလိုက်လေသည်။

ခဏအကြာ ဇုန်းအောင် စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့သည်။ သူ့မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သထက် ပြူးကျယ်လာပြီး နောက်ဆုံးတွင် ရန်ကိုင်ကို မေးလိုက်သည် “ဒီမိန်းကလေးက ယင်နေကြာရေစဉ်ကြောင့် ဒဏ်ရာရထားတာလား”

သူ့လေသံသည် မရေရာမှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။ ရွယ့်ယွယ် ယင်နေကြာရေစဉ် ဒဏ်ရာရထားသည့်အချက်ပေါ် သိပ်မသေချာ ဖြစ်နေသည့်ပုံပင်။

သို့တိုင် ထိုလူအိုကြီးကို ရန်ကိုင် လေးစားမိသွားသည်။ အခြား ဆေးပညာရှင်များသည် ရွှယ့်ယွယ်အား သေသေချာချာ စစ်ဆေး ကြည့်ကြသော်လည်း ထိုအချက်ကို ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ သို့သော် ဇုန်းအောင်သည် တစ်ချက်သာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ပြဿနာအရင်းအမြစ်ကို ရှာတွေ့သွားသည်။ ရန်ကိုင်လည်း လိမ်ညာပြောမနေဘဲ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံလိုက်သည် “ဟုတ်တယ်”

“တကယ်ကြီး ယင်နေကြာရေစဉ်လား” ဇုန်းအောင် ထအော်လေသည်။

“ဟုတ်တယ်။ ယင်နေကြာရေစဉ်ပဲ”

“ဟားဟားဟား” ဇုန်းအောင်က ပါးရေတွံ့နေသည့်မျက်နှာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တုန်ရင်နေသည်။ အားပါးတရ အော်ဟစ် ရယ်မောလိုက်ပြီးနောက် “ယင်နေကြာရေစဉ်ပဲ။ အဲ့ဒါ တကယ်ကြီး ဒီမှာပေါ်လာတာလား”

စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ခုန်ပေါက်ကနေပြီးနောက် ရုတ်တရက် ရန်ကိုင်၏ ပခုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် မေးလိုက်လေသည် “ကောင်လေး၊ ယင်နေကြာရေစဉ်က ဘယ်မှာလဲ။ ငါ့ကို အဲ့ဒါရှိတဲ့ နေရာဆီ မြန်မြန်ခေါ်သွားပေးစမ်း”

“စီနီယာ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျုပ်မိသားစုက သခင်မလေးကို ကုပေးပါ” ရန်ကိုင်က မလှဒပ်မယှတ်။

“မင်းငါနဲ့ လာညှိရဲတယ်လား” ကျန်းအောင်၏ အမူအရာ အေးစက်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လျက် ခြိမ်းခြောက်လိုက်လေသည် “ငါမင်းကိုသတ်ချင်ရင် မင်းဘယ်လိုမှ မခုခံနိုင်တာကိုတောင် ငါနဲ့ လာညှိရဲတယ်လား”

“ကျုပ်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ စီနီယာ” ရန်ကိုင်သည် မလှုပ်မယှတ် ရပ်နေဆဲ။

ကျန်းအောင် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား ထူးထူးဆန်းဆန်း စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ခဏအကြာ၌ ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလျက် “မင်းသတ္တိက မသေးပါလား။ ငါ့တစ်ဘဝလုံး ဘယ်သူမှငါ့ကို အခုလိုမျိုး မပြောဖူးဘူး။ ကြည့်ရတာ ဒီမိန်းကလေးက မင်းအတွက် အရမ်း အရေးပါတယ်ထင်တယ်။ သူ့အသက်က မင်းအသက်လောက် တန်ဖိုးရှိလို့လား”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည် “သူသေရင် ကျုပ်လည်း သေမှာ”

သူလိမ်ပြောနေခြင်းမဟုတ်။ အမှန်အတိုင်း ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။

ဇုန်းအောင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ပြီး ခဏလောက် စဉ်းပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ကောင်းပြီလေ၊ ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့”

ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား နန်းတော်ထဲရှိ အခြားအခန်း တစ်ခန်းဆီသို့ ခေါ်သွားလေသည်။

ခဏအကြာ၌ ရန်ကိုင်နှင့် ဇုန်းအောင် အခန်းတစ်ခန်းရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ရွှယ့်ယွယ်အား ကုတင်ပေါ် တင်ပြီးသည်နှင့် ဇုန်းအောင် အညိုရောင်ဆေးလုံးတစ်လုံးကို ထုတ်ပေးလိုက်သည် “သူ့ကိုကျွေးလိုက်”

ရန်ကိုင်၏ ရွှယ့်ယွယ်၏ ပါးလေးကိုညစ်၍ ပါးစပ်ကိုပွင့်အောင် လုပ်ကာ သူမပါးစပ်ထဲသို့ ဆေးလုံး ပစ်ထည့်လိုက်ရန် လုပ်လိုက်သည်။

ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် ဇုန်းအောင်က “ဝါးပြီးကျွေးလိုက်။ အခု သူ့စွမ်းအားကို လှည့်ပတ်လို့မရတော့ ဆေးအာနိသင်ကို ချေဖျက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ရန်ကိုင် ဇုန်းအောင်အား အံ့ဩတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ဇုန်းအောင်က ညစ်ကျယ်ကျယ်ရယ်လျက် “ရှက်နေတာလား။ အဲ့လိုဆိုရင် ငါအပြင်ခဏ ထွက်နေပေးမယ်”

“မလိုဘူး” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး ဆေးလုံးကို ဝါးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရွှယ့်ယွယ်အား နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ ကျွေးလိုက်သည်။

ရွှယ့်ယွယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိကိုင်ပြီးသွားပြီ ဖြစ်လေရာ အနမ်းပေးခြင်းကို ဘာကြောင့် ရှက်နေရမည်နည်း။

ရွှယ့်ယွယ်၏ နီစွေးစွေး နှုတ်ခမ်လေးများသည် အေးစက်သော်ငြား အိစက်ပျော့ပျောင်းလှသည်။

ဆေးတိုက်ပြီးနောက် ဇုန်းအောင်က ပြောလိုက်သည် “ဘေးဖယ်နေ”

ပြောပြီးနောက် တပွက်ပွက် ဆူနေသည့် စိမ်းပြာရောင်အရည်တို့ ထည့်ထားသည့် ကရာလေး တစ်လုံးကို ကိုင်လျက် ရန်ကိုင်အား တွန်းထုတ်ပြီး ရွှယ့်ယွယ်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ထိုအရည်ဘာအရည်မှန်း ရန်ကိုင် မသိချေ။

သို့သော်လည်း ဇုန်းအောင်၏ ယုံကြည်ချက်ရှိသည့် အမူအရာကို မြင်သော် ရန်ကိုင်လည်း ဘာမှ မေးမနေတော့ဘဲ ဘေးတွင်သာ ရပ်နေလိုက်သည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၆၀) အပေးအယူ

ကျန်းအောင်သည် သူ့လက်ကို စောင်းလိုက်ရာ ကရားထဲမှ စိမ်းမြရောင် အရည်များသည် အသိစိတ် ရှိနေသည့်အလား ရွှယ့်ယွယ်၏ ကိုယ်ထဲသို့ တစ်စက်ချင်း စိမ့်ဝင်သွားကြသည်။

ဖြူလျော်နေသော ရွှယ့်ယွယ်၏ အသားအရေ တဖြည်းဖြည်း နှင်းဆီရောင် သန်းလာခဲ့သည်။ သူမ၏ နှလုံးခုန်သံဟာလည်း ယခင်ထက် ပိုကျယ်လာခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ယခုမှပဲ သူစိတ်အေးနိုင်တော့သည်။

ဇုန်းအောင်သည် တကယ်ကိုတော်ကြီး ဆရာကြီးပင်။ စိမ်းမြရောင် အရည်အားလုံးကို ရွှယ့်ယွယ်မှ စုပ်ယူလိုက်ပြီးနောက် ဇုန်းအောင်၏ မျက်နှာ မဲ့သွားခဲ့သည်။ ထိုစိမ်းမြရောင်အရည်များသည် ဇုန်းအောင်အတွက် အတော်လေးကိုမှ တန်ဖိုးကြီးသည့်ပုံပင်။

“စီနီယာ၊ သူ့ကို ကုလို့ပြီးသွားပြီလား” ရန်ကိုင်က အံ့အားသင့်တကြီး မေးလိုက်သည်။

“ကုပြီးသွားပြီ၊ ဟုတ်လား” ဇုန်းအောင်က ရန်ကိုင်အား စောင့်ငဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး လှောင်ပြောင်ပြောဆိုလိုက်သည် “ဒီလောက်နဲ့ သူ့ကို ကုလို့ရမယ်ဆိုရင် ယင်နေကြာရေစဉ်ရဲ့ အစွမ်းကို မင်းအရမ်း အထင်သေးနေတာပဲ။ ယင်နေကြာရေစဉ်ဆိုတာ အရမ်းအရမ်းကို အဖိုးတန်ပေမယ့် အဲ့ဒါရဲ့ အဖျက်စွမ်းအားကလည်း ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ဘူး။ သာမန်လူတစ်ယောက်သာ အဲ့ဒါကို သွားထိလိုက်ရင် နေရာမှာတင် ပွဲချင်းပြီးသေသွားမှာ။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်တွေတောင် ယင်နေကြာရေစဉ်ရဲ့ အစွမ်းကို ခုခံနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီကောင်မလေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ပုံမှန်မတူ ထူးခြားနေတာရယ်၊ သူဝတ်ဆင်ထားတဲ့ မှော်ရတနာတွေက အတော်လေးကိုမှ အဆင့် မြင့်နေတာကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သူသွားပြီပဲ…”

“အဲ့ဒါဆို အခုက…”

“သူ့အသက်ကို နောက်ထပ် တစ်နှစ်ခွဲလောက်ပဲ ဆွဲဆန့်ထားတာ”

“တစ်နှစ်ခွဲကြာသွားရင်ရော” ရန်ကိုင်က စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“အဲ့ဒါတော့ မသေချာဘူး” ဇုန်းအောင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည် “လိုအပ်တဲ့ ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်နိုင်မယ် ဆိုရင်တော့ သူ့ကို ကုသပေးနိုင်လိမ့်မယ်။ မဟုတ်ရင်တော့… သူ့အလောင်းကို ကောက်ဖို့သာ ပြင်ထားပေတော့”

ရန်ကိုင်၏မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး လေးလေးစားစားဖြင့် ချက်ချင်း လက်သီးဆုပ်လိုက်ကာ “စီနီယာက တကယ်ကို ကြင်နာသဘောကောင်းတဲ့လူပါ။ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ ကျုပ်ကို လမ်းပြပေးပါဦး”

“ငါက ကြင်နာသဘောကောင်းတဲ့လူ ဟုတ်လား” ကျန်းအောင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး ထရယ်ကာ “ငါက မင်ပြောသလို သဘောကောင်းတဲ့လူ မဟုတ်ဘူးကွ။ ငါသူ့အခြေအနေကို တည်ငြိမ်သွားအောင် လုပ်ပေးပြီးသွားပြီဆိုတော့ အခု မင်းဘက်က ပြန်ပေးရမယ့်အချိန်ပဲ။ ယင်နေကြာရေစဉ် ဘယ်မှာရှိလဲ ငါ့ကို ပြောပြမယ်ဆိုရင် ငါမင်းကို နည်းနည်းပါးပါးလောက် ထပ်ပြီး လမ်းညွှန်ပေးလို့ရတယ်”

ရန်ကိုင်သည် တစ်ချက်ကလေးပင် ထပ်မစဉ်းစားတော့ဘဲ ချက်ချင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ကျုပ်ပြောပြလို့ရတယ်”

ဟလိခ၊ လင်းမူဖုန်းနှင့် အခြားခေါင်းဆောင်များသည် ယင်နေကြာရေစဉ် အကြောင်းကို ဖုံးကွယ်ထားချင်ကြသည်။ သို့သော် သူ့အတွက် ရွှယ့်ယွယ်၏ အသက်ကို ကယ်တင်ရန် အရေးအကြီးဆုံး ဖြစ်ပေသည်။

ဇုန်းအောင်က ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ငါ့ကို ယင်နေကြာရေစဉ် ရှိတဲ့နေရာဆီ ခေါ်သွားပေးမယ်ဆိုရင် သူ့ကို ဘယ်လိုကယ်နိုင်လဲဆိုတာ ငါမင်းကိုပြောပြမယ်”

“ကောင်းပြီလေ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်လိုက်ပြီး ထပ်ပေါင်းပြောလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် အဲ့နေရာကို ဟုန်းလော့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းက ကျင့်ကြံသူတွေ စောင့်ကြပ်နေတာ။ ဟလိခနဲ့ လင်းမူဖုန်းတို့က စီနီယာကို ဝင်ခွင့်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး”

“သူတို့ လုပ်ရဲလား။ ငါသွားချင်တာကို သူတို့ထဲက ဘယ်သူ တားရဲမလဲ ငါမြင်ချင်သေးတယ်” ဇုန်းအောင်က နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “သူတို့က ပြဿနာမရှိဘူး။ အကျိုးအမြတ်လေး နည်းနည်းလောက် ပေးလိုက်ရင် ပြီးသွားပြီ”

ဇုန်းအောင်သည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းနှင့် အရမ်းကြီး ပြဿနာ မဖြစ်ချင်သည့်ပုံပင်။ တကယ်တော့ ယင်ဆန်းကြယ်ရေစဉ်သည် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်းလှသည်။ ဇုန်းအောင်သည်သာ ထိုအရာကို ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းမှလုပြီး တစ်ကိုယ်တည်း မောင်ပိုင်စီးမည်ဆိုပါက ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်း၏ လက်တုန်းပြန်ခြင်း ခံရပေလိမ့်မည်။

တစ်ခါတစ်ခါ မိမိဘက်မှ တစ်လှမ်း ဆုတ်ပေးလိုက်လိုလည်း အကျိုးမယုတ်ပါချေ။

“ဒါပေမယ့် အရင်ဆုံး ငါတစ်နေရာသွားစရာရှိသေးတယ်။ ယင်နေကြာရေစဉ်ကို အထူးပြုလုပ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းနဲ့ပဲ သိုလှောင်လို့ရတာ။ တွေ့ကရာပစ္စည်းနဲ့ သိုလှောင်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူး” ထိုသို့ ပြောလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်ဘက်သို့ လှည့်၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “ကောင်လေး၊ မင်းဒီမှာစောင့်နေ။ လဝက်အတွင်း ငါပြန်လာမယ်။ ငါပြန်လာတာနဲ့ ချက်ချင်း တန်းထွက်မှာနော်”

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ဇုန်းအောင်သည် အပိုစကားတစ်ခွန်းပင် မပြောတော့ဘဲ ချက်ချင်း ပျံသန်းထွက်သွားလေသည်။

အထူးပြုလုပ်ထားသည့် ပစ္စည်းကို လိုသည်ဆိုသည့်အတွက်ကြောင့် မှော်ရတနာသန့်စင်သူ တစ်ယောက်ကို ဇုန်းအောင် သွားရှာခြင်း ဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။

မှော်ရတနာသန့်စင်သူများသည် ဆေးပညာရှင်များကဲ့သို့ပင် အဆင့်အတန်းမြင့်မားလှပြီး အလွန်ကိုမှ ရှားပါလှသည်။ အဆင့်မြင့် ဆေးပညာရှင်များနှင့် မှော်ရတနာသန့်စင်သူများကို အင်အားစုကြီးတိုင်းက လိုချင်ကြသည်။

ထို့ကြောင့် ဇုန်းအောင်ကဲ့သို့ လူတစ်ယောက်သည် အဆင့်မြင့် မှော်ရတနာသန့်စင်သူများနှင့် သိကျွမ်းနေသည်မှာ အထူးအဆန်း မဟုတ်ချေ။

ဇုန်းအောင် ထွက်သွားသည့်အခါ အပြင်ဘက်မှ ဟလိခ၏အသံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည် “ညီငယ်လေး၊ ညီငယ်လေး”

ဟလိခ ထွက်မသွားသေးချေ။ ဇုန်းအောင် ထွက်သွားသဖြင့် ရဲဆေးတင်ပြီး ဤနေရာသို့ လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်လည်း နန်းတော်ထဲမှ လမ်းလျှောက်သွားပြီး ဖြစ်ကြောင်း ကုန်စင်ကို ရှင်းပြလိုက်သည်။ ဇုန်းအောင်သည် ယင်နေကြာရေစဉ်ကို မျက်စောင်းထိုးနေမှန်း သိလိုက်သည့်နောက် ဟလိခ၏ အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့ပြီး ဇုန်းအောင်နှင့် မည်ကဲ့သို့ ရင်ဆိုင်ရမလဲတွေးရင်း ထိတ်လန့်မိလာသည်။

ယခုကိစ္စကို ပင်မကြယ်ဆီသို့ မတင်ပြရဲသေးချေ။ တတိယ သခင်လေး ရွှယ့်ယွယ်၏ မိန်းကလေးသည် သတိလစ်နေတုန်းပင်။ သူမ၏ သေခြင်း၊ ရှင်ခြင်းမှာလည်း မသေချာ၊ မရေရာလေရာ ယခုကိစ္စကို တတ်နိုင်သမျှ ဖုံးကွယ်ထားရပေမည်။ ထို့ကြောင့် ပင်မကြယ်ဆီသို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ပြန်တင်ပြရဲမည်နည်း။

ဟလိခသည် ရန်ကိုင်မှ ယင်နေကြာရေစဉ်အကြောင်း ထုတ်ပြောလိုက်သည့်အပေါ် သူ့အား အပြစ်မတင်ခဲ့။ သက်ပြင်းချ၍သာ “ဆရာကြီးဇုန်းအောင်မှာ မိန်းကလေးရွယ့်အာကို ကယ်တင်ပေးနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းရှိတယ်ဆိုမှတော့ ညီငယ်လေး ဒီမှာနေပြီး သူပြန်လာမှာကို စောင့်နေသင့်တယ်။ ငါကတော့ အဖွဲ့ခွဲဆီအရင်ပြီး ဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဆိုတာကို လင်းမူဖုန်းနဲ့ တိုင်ပင်လိုက်ဦးမယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် ခပ်မြန်မြန် ထွက်သွားလေသည်။

ရန်ကိုင်သည် အခန်းထဲသို့ ပြန်သွားလိုက်ပြီး ရွှယ့်ယွယ်ဘေးတွင် ထိုင်ကာ အိပ်စက်နေသော အလှနတ်သမီးလေးအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ဤအလွန်တရာကိုမှ ရင်သက်ရှူမောဖွယ်ကောင်းလှသော မြင်သူတကာ ငေးမောရလောက်သည့် မိန်းကလေးသည် ကုတင်ထက်ဝယ် အိပ်စက်လဲလျောင်း မိန်းမောနေခဲ့လေသည်။ ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ သူမ၏ ရင်ဘတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။

ယခုတစ်ကြိမ် သူမကြောင့် သူဒုက္ခကောင်းကောင်းရခဲ့သည်ဟု ထင်သည်။ ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုးကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူမအသက်ကို ကယ်တင်ရန် အတွက်နှင့် ယခုကဲ့သို့ ဒုက္ခခံနေစရာ မလိုချေ။

သူစိတ်ချဉ်အပေါက်ရဆုံး ကိစ္စသည်ကား ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ရွှယ့်ယွယ်အား ကယ်လိုက်နိုင်သည့်တိုင်၊ ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုးကို ပြန်ဖြေပြီးသည်နှင့် သူ့အပေါ် သူမ၏ သဘောထား မည်ကဲ့သို့ ရှိမလဲဆိုသည်ကို မသိရခြင်းပင်။ ရှက်ရှက်နှင့် ဒေါသထွက်ပြီး နောင်နှစ်ပေါင်း တစ်သောင်းတိုင်တိုင် သူ့အား အမဲလိုက်ရန် ကြိုးစာမည်လား။

ထိုကဲ့သို့သော မှန်းဆမရသည့် အတိတ်နိမိတ်မကောင်းသော အနာဂတ်အကြောင်း တွေးပူရခြင်းသည် ရန်ကိုင်အား အလွန်ကိုမှ စိတ်အနှောင့်အယှတ် ဖြစ်စေသည်။

သို့သော်လည်း ကြယ်သေပေါ်တွင် ရှိစဉ်က မလုပ်မဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် ဝိဥာဉ်ချိန်းကြိုးဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်၏ အသက်ကို ချိတ်ဆက်ခဲ့ရသည်။

ရန်ကိုင် အရမ်းကိုမှ စိတ်ညစ်နေခဲ့သည်။ ခံရသည့်လူမှာ သူချည်း ဖြစ်သည်ဟု ခံစားနေရသည်။ သူဘက်ကချည်းပဲ ခံနေရသဖြင့် နည်းနည်းလောက် အမြတ်ပြန်မရသရွေ့ အေးအေးဆေးဆေး နေနိုင်မည်မဟုတ်ချေ။

ဇုန်းအောင် လဝက်လောက် သူ့နန်းတော်မှ ထွက်သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်သည် သူ့နန်းတော်တွင် စောင့်နေခဲ့ရသည်။ ရွှယ့်ယွယ်သည် သတိလစ်နေသဖြင့် သူမအား ပြုစုပေးနေစရာ မလိုချေ။ ထို့ကြောင့် ဇုန်းအောင်၏ ဆေးဖော်စပ်ကို ပတ်မွှေရှာဖွေစူးစမ်းတော့သည်။

များလှစွာသော မီးဖိုအကြီးအသေးများထဲ၊ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင် များစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များသည် အပြင်တွင် တွေ့ခဲ့သည် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များနှင့် မတူဘဲ ယခု သူမြင်နေရသည့် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များသည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ပဋိပက္ခဖြစ်ခြင်း မရှိဘဲ ပြီးပြည့်စုံစွာ ပေါင်းစပ်နေကြသည်။

ရန်ကိုင်သည် ထိုစိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များကို စိတ်ကြိုက် လေ့လာနေရင်း မှတ်သားနေခဲ့သည်။ နန်းတော်ထဲတွင် ရှေးဟောင်းစာအုပ်များစွာ ထားရှိသည့် နေရာတစ်နေရာ ရှိသည်။ တစ်နေ့ အားလပ်နေစဉ်တွင် ထိုစာအုပ်ကို သွားလှန်လှော၊ မွှေနှောက်ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ထိုစာအုပ်ပုံထဲ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည့် အရာများစွာ ရှိနေသည်ကို ချက်ချင်း တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ စာအုပ်ပုံထဲတွင် သူမမြင်ဖူးသော ဆေးအညွှန်းများစွာပါသည့် စာအုပ်များ ရှိနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်လည်း စိတ်ဝင်စားစားဖြင့် ထိုင်ဖတ်နေလိုက်ရာ အချိန်စီးဆင်းမှုကိုပင် မေ့လျော့သွားတော့၏။

သူသိထားသည့် ဆေးညွှန်းများသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးမှ ဖြစ်သည်။ ကြယ်စီရင်စုထဲသို့ ရောက်လာပြီးနောက် တစ်ခါမှ မကြားဖူးသည့် ဆေးပင်များ၊ ဆေးလုံးများကို ကြားခဲ့ရသည်။ ထို့အပြင် ဆေးလုံးနှင့် ဆေးပင်များ၏ အဆင့်မှာလည်း ယခင်ထက် ပိုမြင့်လာခဲ့သည်။

ထိုပုံထပ်နေသော ဆေးညွှန်းများသည် သူလိုအပ်နေသည့် အရာများ ဖြစ်ပေသည်။ ထိုအရာများကိုသာ မှတ်သားနိုင်ပါက သူ၏ ဆေးပညာ အရည်အချင်းသည်လည်း တိုးတက်လာနိုင်ပေသည်။

လဝက်သည် ရန်ကိုင် သတိမပြုမိလိုက်သည့် အချိန်မှာပဲ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့သည်။

တစ်နေ့၊ ဇုန်းအောင်၏ အရှိန်အဝါ နန်းတော်ရှေ့တွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရောက်လာခဲ့သည့် စာအုပ်ပုံရှိနေသည့် နေရာဆီသို့ တန်းသွားလိုက်သည်။ အမျိုးမျိုးသော ဆေးအမယ်များအား လှန်လှောကြည့်နေသည့် ရန်ကိုင်ကို မြင်သော်လည်း စိတ်ထဲ မထားဘဲ အော်၍သာ ခေါ်လိုက်သည် “ကောင်လေး၊ သွားကြမယ်။ ငါ့ကို ယင်နေကြာရေစင် ရှိတဲ့နေရာဆီ ခေါ်သွားပေးပေတော့။ ယင်နေကြာရေစဉ်ကို စုဆောင်းပြီးသွားရင် အဲ့ဒါတွေကို မင်းစိတ်ကြိုက် ဖတ်ချင်သလောက် ဖတ်လို့ရတယ်”

“ကောင်းပါပြီ” ရန်ကိုင်က ဖတ်လက်စ ရှေးဟောင်းစာအုပ်ကို ချလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ ဇုန်းအောင်ဆီ လျှောက်သွားလိုက်၏။

“ကျုပ်သခင်မလေးကို ဒီမှာထားခဲ့လို့ အဆင်ပြေပါ့မလား” ရန်ကိုင်က စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“မပြေဘဲ နေမလားဟ” ဇုန်းအောင်က ပြုံးဖြီးလျက် “ငါနေတဲ့ နန်းတော်ဆီ ဘယ်သူမှ ကပ်လာရဲတာမဟုတ်ဘူး။ ဘယ်သူမှလည်း မလာနိုင်ဘူး။ တန်ခိုးရှင်အဆင့်တွေသာ အတူပူပေါင်းပြီး မလုပ်သရွေ့ပေါ့။ ဒီမိုးရေစင်ကြယ်မှာ ဘယ်သူမှ ငါ့ကို ရန်စမရဲဘူး။ မင်းစိတ်ချထားလို့ရတယ်။ ဒီနေရာက မိုးရေစင်ကြယ်မှာ အလုံခြုံဆုံးနေရာပဲ”

သူ့လေသံသည် မောက်မာသည်။ သို့သော် ဇုန်းအောင် လေကျယ်နေသည်ဟု ရန်ကိုင်မထင်။ သူထိုကဲ့သို့ ပြောခြင်းသည် သူ့တွင် ယုံကြည်ချက်အပြည့် ရှိသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

ဤသို့ဖြင့် နှစ်ယောက်သာ ကြယ်လွန်းပျံကိုယ်စီကို ထုတ်ကာ မိုင်းတွင်းရှိရာဘက်ဆီ ပျံသန်းသွားလေသည်။

နေ့တစ်ဝက်ကြာပြီးနောက် မိုင်းတွင်ရှိရာဆီသို့ ရန်ကိုင်နှင့် ဇုန်းအောင် ရောက်လာခဲ့သည်။

အောက်ဘက်တွင် သူတို့အား စောင့်နေသည့် ဟလိခ၊ လင်းဖူဖုန်း၊ သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီး အပါအဝင် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ အခြားအဖွဲ့သားများ ရှိနေခဲ့သည်။

“ကောင်စုတ်လေးတွေ” ဇုန်းအောင်သည် ထိုလူများကို မြင်သည်နှင့် မကျေမနပ်ဖြင့် အော်ဟစ်ကြိမ်းမောင်းလိုက်သည်။

ကျန်းအောင်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် အကုန်လုံး၏ အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ကြသည်။ တစ်ယောက်တစ်ပေါက် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီးနောက် အကုန်လုံး ပြိုင်တူ ရှေ့တက်လိုက်ကြသည်။

“ဆရာကြီးကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်”

ဇုန်းအောင်နှင့် ရန်ကိုင်တို့ မြေပြင်ပေါ်သို့ အလျင်အမြန် ဆင်းသက်လိုက်ပြီး ဟလိခနှင့် အခြားသူများသည် ဇုန်းအောင်ကို လေးလေးစားစား ဦးညွှတ်လိုက်သည်။

“အင်း” ဇုန်းအောင်က ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ခေါင်းညိတ်သည်။

“ဆရာကြီးက မိန်းကလေးရွှယ့်အာကို ကယ်ပေးခဲ့တယ်ဆို။ အဲ့အတွက် ဒီဟက တကယ်ကို အရမ်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာက ပင်မကြယ်က ဧည့်သည့်ဗျ။ သူသာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ကျုပ်ကို ဒုက္ခကောင်းကောင်းရောက်မှာ။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာကို ပစ်ပယ်မထားဘဲ ကယ်တင်ပေးခဲ့တဲ့ ဆရာကြီးရဲ့ ဂရုဏာတရားက တကယ်ကို အနှိုင်းမဲ့လှပါတယ်…” ဤသို့ဖြင့် ဟလိခသည် မပြီးနိုင်မစီးနိုင်သော ချီးကျူစကားများဖြင့် ဇုန်းအောင်ကို စတင် အမွှန်းတင်တော့လေသည်။

လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးတို့သည် ထိုအခြင်းအရာကို ကြည့်ရင်း အလွန်ကိုမှ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။

ရန်ကိုင်ပင်လျှင် ဟလိခကိုကြည့်ရင်း ကြက်သီးမွှေးညင်း ထသွားခဲ့သည်။ စိတ်ပျက်မှုတို့သည်လည်း သူ့မျက်နှာ အထင်းသား။ အဖွဲ့ခွဲ၏ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည်ဆိုသော ဂုဏ်သိက္ခာကိုမှ မထောက်၊ ဤကဲ့သို့ လုပ်ရက်ပေသည်။

“အပိုတွေ တော်ပေတော့” ဇုန်းအောင်က သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ကြားဖြတ်ပြောလိုက်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် “ငါ့ကို လာပြီး ဖားယားမနေနဲ့။ ငါ့ကိုလာဖားနေလို့လည်း ဘာမှ အသုံးဝင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ဟလိခ ရှက်သွားပြီး စကား ထပ်မပြောရဲတော့ချေ။

“ငါဒီနေ့ ဘာလို့ ဒီကိုလာလဲ ဆိုတာကို မင်းတို့အားလုံး သီပြီးပြီလို့ ငါထင်တယ်” ဇုန်းအောင်က စပြောလိုက်သည် “ငါ့ကိုလာတားဖို့ ကြိုးစားရင် မင်းတို့ကို မျက်နှာသာမပေးဘူးဆိုပြီး ငါ့ကို လာအပြစ်မတင်နဲ့နော်”

ဟလိခ၏ အမူအရာ ခါးသက်သွားခဲ့ပြီး အလျင်အမြန်ပဲ ပြောလိုက်လေသည် “ဆရာကြီး ဒီနေ့ ဒီကို ဘာလို့ ရောက်လာလဲ ဆိုတာကို ကျုပ်တို့ ကောင်းကောင်းနားလည်ာတပေါ့။ ဆရာကြီးက ကျုပ်တို့ မိုးရေစင်ကြယ်ဆီ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တစ်ရာကတည်းက ရောက်လာခဲ့တာ။ အဲ့နှစ်တစ်ရာလုံးလုံး ကျုပ်တို့အတွက် ဆေးလုံးတွေ ဖော်စပ်ပေးခဲ့တာ နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘာမှ ပြန်မတောင်းဆိုခဲ့ဘူးလေ။ ဆရာကြီးရဲ့ လုပ်ရပ်ကြောင့် ခေါင်းဆောင် အိုင်အောင်တောင် ဆရာကြီးကို ဂုဏ်သရေအရှိဆုံး ဧည့်သည့်အဖြစ် သဘောထားဖို့ ကျုပ်တို့ကို ထပ်တလဲလဲ မှာကြားထားသေးတယ်။ ဆရာကြီး လိုချင်တာရှိရင် ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်တဲ့။ ဆရာကြီးကို ဘယ်တော့မှ ရန်စမနဲ့တဲ့”

ဇုန်းအောင်က နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး “မင်းနားလည်ရင်ပြီးရော”

ဟလိခက ဆက်ပြောသည် “အခြားဟာဆိုရင်တော့ ဆရာကြီးဆီ ချက်ချင်း ပေးလိုက်မှာ။ ဒါပေမယ့် ယင်နေကြာရေစဉ်ကလေ…”

“ဟန်” ဇုန်းအောင်၏ မျက်နှာ ရုတ်ချည်း အေးစက်သွားခဲ့သည်။

“ယင်နေကြာရေစဉ်က… ကျုပ်တို့ ဆုံးဖြတ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စတစ်ခု မဟုတ်လို့ပါ ဆရာကြီးရာ” ဟလိခက ပြောလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ် ဆရာကြီးရဲ့။ ဒီအကြောင်းကိုသာ ပင်မယ်ကြယ်က သိသွားရင် ကျုပ်တို့ ကျိန်းသေ အပြစ်ပေးခံရမှာ။ ကျေးဇူးပြုပြီး နားလည်ပေးပါ ဆရာကြီးရာ” လင်းမူဖုန်းကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၆၁)

ဇုန်းအောင်သည် တန်ခိုးရှင်အဆင့်သို့ ရောက်နေပေပြီ။ သို့သော် သူသည် ဟလိခနှင့် လင်းမူဖုန်းတို့ထက် ပိုသန်မာသည်ဟု မဆိုလိုချေ။ နှစ်ပေါင်းမျးစွာကြာအောင် ဆေးပညာကိုသာ တစိုက်မတ်မတ် လေ့လာခဲ့သည့်အတွက် ဟလိခတို့ထက် အများကြီး ပိုအားနည်းလောက်သည်။ သို့သော်လည်း ဟုန်းလော့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းအတွက် နှစ်ပေါင်းတစ်ရာတိုင်တိုင် အဆက်မပြတ် ဆေလုံးများ ဖော်စပ်ပေးခဲ့သည့်အတွက် သူ့အဆင့်အတန်းသည် ဂုဏ်သရေရှိဧည့်သည် တစ်ယောက်၏ အဆင့်အတန်းထက်ကို ကျော်လွန်နေခဲ့လေပြီ။ ခေါင်းဆောင် အိုင်အောင်သည်ပင် အမိန့်ပေးထားသည်ကို ကြည့်လျှင် မြင်နိုင်ပေသည်။

မိုးရေစင်ကြယ်တွင် အဆင့်အတန်း အမြင့်ဆုံးလူသည် ဇုန်းအောင် ဖြစ်သည်ဟု ပြောလျှင်ပင် မမှားချေ။

ထို့ကြောင့် ဇုန်းအောင်အား ထိုတန်ခိုးရှင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူများ လေးလေးစားစား ဆက်ဆံနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အား နည်းနည်းလေးမှ မလေးမစား မလုပ်ရဲချေ။

ယင်နေကြာရေစင်ကို ဇုန်းအောင် လုယူတော့မည်မှန်း သိသည့်တိုင် သူ့အား အားသုံးပြီး မတားရဲခဲ့။ သနားညှာတာပေးရန် တောင်းဆိုရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။

ခေါင်းဆောင်သုံးယောက်သည် ဇုန်းအောင်အား အာညောင်းမတတ် အဆက်မပြတ် ဖြောင့်ဖြတောင်းဆိုခဲ့သည်။ သို့သော် ဇုန်းအောင်ကို ဒေါသထွက်အောင် လုပ်မိရုံသာ အဖတ်တင်ခဲ့သည်။ ဇုန်းအောင်လည်း ဒေါသထွက်လာပြီး အော်ဟစ်ဆဲဆိုသည့်အခါ အကုန်လုံးသည် ခါးသက်သက် အမူအရာများဖြင့် ငြိမ်ခံနေကြရ၏။

ထိုသုံးယောက်ကို အာညောင်းမတတ် ဆူပူပြီးနောက် ဇုန်းအောင်က လှောင်ပြောင်လိုဟန်ဖြင့် “ဒီကကိစ္စတွေကို ပင်မကြယ်ဆီ မင်းတို့ ပြန်သတင်းမပို့ရဲဘူ ဆိုးတာကို ငါမသိဘူး ထင်နေလား။ အဲ့မိန်းကလေး လုံးဝ အန္တရာယ်မရှိတော့ဘူး ဆိုတော့မှပဲ ဒီအကြောင်းကို ပင်မကြယ်ဆီ အစီအရင်ခံမှာမလား။ အဲ့မတိုင်ခင်တော့ ဒီကိစ္စကို တတ်နိုင်သမျှ ဖုံးကွယ်ထားရဦးမယ်လေ။ ဒီတော့ ဒီယင်နေကြာရေစင်တွေကို ငါယူသွားရင်တောင် မင်းတို့ ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ငါ့ကိုကိုက်မှာလား”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ခေါင်ဆောင်အားလုံး ပို၍ စိတ်ညစ်သွားကြသည်။

“ဒီလောကကြီးက ရတနာတွေကို ယူနိုင်တဲ့လူကပဲ ပိုင်ဆိုင်သင့်တာ” ဇုန်းအောင် ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောလိုက်သည် “ဒီယင်နေကြာရေစင်ကို ငါမယူရင်တောင် မင်းတို့ ယူနိုင်မှာမို့လား။ အဲ့ဒါကို ဘယ်လိုယူရမလဲ မင်းတို့သိလို့လား။ မသိဘူးဆိုရင် မစားရတဲ့အမဲ ထိုင်သားရေကျနေရုံပဲရှိမှာ”

“ဆရာကြီးပြော မှန်ပါတယ်…” ဟလိခသည် ထိုကိစ္စနှင့် ပက်သက်၍ ဆက်လက် ငြင်းဆိုမနေတော့ဘဲ ခေါင်းညိတ်၍သာ ထောက်ခံလိုက်သည်။

“ယင်နေကြာရေစင်ကို ဘယ်လို စုဆောင်းရမလဲ ဆိုတာကို ဆရာကြီးသိလား” သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးက ဇုန်းအောင်အား မျှော်လင့်တကြီးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“မသိရင် ဒီကို ဘာလို့ လာနေရဦးမှာလဲ” ဇုန်းအောင်က နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး လက်ဝှေ့ရမ်း၍ “လမ်းဖယ်၊ ငါစုဆောင်းပြီးမှပဲ စကားဆက်ပြောကြမယ်”

ဟလိခနှင့် အခြားသူများ လမ်းပိတ်ထားသည်ကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ဇုန်းအောင်သည် ရန်ကိုင်အား ဆွဲခေါ်ကာ မိုင်းတွင်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။ ဟလိခနှင့် လင်းမူဖုန်းသည် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး အံကြိတ်ကာ ဇုန်းအောင်နောက်သို့ လိုက်သွားကြလေသည်။

ရန်ကိုင်သည် ဇုန်းအောင်အား လမ်းပြနေခဲ့သည်။

ယခင်တစ်ကြိမ် ဤနေရာသို့ လာခဲ့စဉ်က သူတစ်ယောက်တည်း လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သဖြင့် လေဟာနယ်ဆုတ်ဖြဲခြင်းကို သုံးနိုင်ခဲ့သည်။ ယခုမူ ထိုကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်တော့ချေ။

အပျက်အစီးနယ်မြေထဲရှိ ပုန်းကွယ်အစီအရင်များနှင့် ထောင်ချောက်များသည် ရှောင်ရန်ခက်သလို အန္တရာယ်လည်း အလွန်များသည်။ ဟလိခနှင့် ရွှယ့်ယွယ်တို့ ဤနေရာအား ပထမဆုံးအကြိမ် လာရောက်စူးစမ်းစဉ်က ကျင့်ကြံသူများစွာ သေဆုံးခဲ့ရသည်။

သို့သော် ဇုန်းအောင်သည် သာမန်လူတစ်ယောက်မဟုတ်ချေ။ မိုင်းတွင်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် တလက်လက် တောက်ပသော အလင်းရောင်ကို ထုတ်လွှတ်နေသည့် ငါးထောင့်ပါ ပရစ်ဇမ် တစ်ခုကိုထုတ်လိုက်သည်။

မကြာခဏ ထိုအလင်းရောင်သည် အနီးနားရှိ မမြင်နိုင်သော စွမ်းအင်လှိုင်းများကို ဖော်ပြပေးသဖြင့် ကျန်းအောင်သည် ရန်ကိုင်အား အန္တရာယ်ကို ရှောင်ရှား၍ ခေါ်သွားနိုင်ခဲ့သည်။

ငါးထောင့်ပါ ပရစ်ဇမ်သည် ထောက်လှမ်းသည့် မှော်ရတနာမျိုးနှင့် ဆင်တူသည်။ ထိုအရာကြောင့် အန္တရာယ်များကို ဇုန်းအောင် ရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့ သွားနေသည့်နှုန်းမှာ နှေးသော်ငြား မည်သည့် အန္တရာယ်နှင့်မှ မရင်ဆိုင်ခဲ့ရချေ။

မိုင်းတွင်းသည် တဖြည်းဖြည်း ပိုပို၍ အေးလာနေခဲ့သည်။ မကြာမီ မိုင်းတွင်းနံရံများပေါ်တွင် ရေခဲလွှာလေးများကိုပင် မြင်လာရသည်။

ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်သော် ဇုန်းအောင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့သည်။ ယင်နေကြာရေစင်နှင့် နီးလာနေပြီမှန်း သူသိလိုက်လေပြီ။

ဟလိခတို့အဖွဲ့သည် ဇုန်းအောင်နှင့် မလှမ်းမကမ်းမှ လိုက်လာနေခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်နေရင်း အချင်းချင်း ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ဆေးနွေးတိုင်ပင်နေကြသည့်ပုံပင်။

“ကောင်လေး၊ ယင်နေကြာရေစင်က ဘယ်မှာလဲ” လမ်းခွဆုံတစ်ခုသို့ ရောက်သော်ဇုန်းအောင်က ရပ်လိုက်ပြီး ရန်ကိုင်ကို မေးလိုက်သည်။

“ဒီလမ်းအတိုင်းသွားရင်ရောက်ပြီ” ရန်ကိုင်က တစ်ခုသော အရပ်မျက်နှာဘက်ဆီ ညွှန်ပြလိုက်သည်။

ဇုန်းအောင်သည် ရန်ကိုင် ပြောသည့်လမ်းအတိုင်း လျှောက်သွားလိုက်သည်။

အချိန်အတော်ကြာအောင် ရှေ့ဆက်လျှောက်နေပြီးနောက် ရှေ့ဦးမှ ဦးဆောင်သွားနေသည့် ဇုန်းအောင်က ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးမှေးစဉ်း၍ ရှေ့တည့်တည့်သို့ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ထိန်းမရအောင် တုန်ရီနေသည့် ရူးသွပ်သည့် အရိပ်အယောင်တို့သည်လည်း သူ့မျက်နှာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

သူစိုက်ကြည့်နေရာဘက်၌ လေထဲဝဲနေသော ယင်နေကြာရေစင် ရေစက်ကလေးများ ရှိနေခဲ့လေသည်။

“တကယ်ကို ယင်နေကြာရေစင်ပဲ” ထိုရေစက်လေးများအား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် တစ်ချက် စစ်ဆေးကြည့်ကြာ သူရှာနေသည့် ယင်နေကြာရေစင် ဟုတ်မဟုတ် အတည်ပြုလိုက်သည်။ ထိုရေစက်လေးများသည် လေထဲတွင် ဝြနေသော်ငြား တစ်စက်စီချင်းတိုင်းသည် တောင်တစ်လုံးတမျှ လေးလံပေသည်။

ယင်နေကြာရေစင်မှလွဲ၍ ဤလောကကြီးထဲ ထိုကဲ့သို့ ထူးခြား‌သော ဂုဏ်သတ္တိကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ရတနာမရှိချေ။

ယင်နေကြာရေစင်များကို မြင်သည့် ဇုန်းအောင်သည် ချက်ချင်း ရှေ့သို့ ‌ပြေးထွက်သွားလေသည်။ သူ့မျက်လုံးများသည် ကြယ်တစ်လုံးကဲ့သို့ လင်းလက်နေပြီး ပါးစပ်သည်လည်း နားရွက် တက်ချိတ်လုမတတ် ပြုံးဖြီးနေသည်။

ဇုန်းအောင်ကဲ့သို့ လူတစ်ယောက်ကိုပင် ဤကဲ့သို့ ရူးသွပ်အောင် လုပ်နိုင်စွမ်းရှိသည်ကိုထောက်ရှုကြည့်လျှင် ယင်နေကြာရေစင်သည် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်ပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင်သည် ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့်သာ ဘေးနား၌ တိတ်တိတ်လေး ရပ်နေခဲ့သည်။ ထိုယင်နေကြာရေစင်ကို ဇုန်းအောင်လက်မှ လုယူရန် စိတ်မကူထားချေ။ သူ့အကန့်အသတ်ကို ရန်ကိုင်သည်။ ဇုန်းအောင် မဆိုထားနှင့်ဦး၊ သူတို့နောက်သို့ လိုက်လာနေသော ဟလိခနှင့် အခြားသူများလည်း ရှိနေပေသေးသည်။

ခြေသံတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် မကြာမီ ဟလိခတို့အဖွဲ့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပေါ်လာကာ သံပုရာသီး ကိုက်ထားရသည့် ရုပ်များပြီး ရန်ကိုင်ဘေးတွင် ရပ်လိုက်ကြသည်။

လေထဲဝဲနေသည့် ယင်နေကြာရေစင် ရေစက်လေးများကိုကြည့်ရင် အကုန်လုံး၏ မျက်လုံးများ ရဲရဲနီသွားကြသည်။

ထိုယင်နေကြာရေစင်သည် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်လှသော ရတနာ တစ်ပါးဖြစ်သည်။ ထိုရေစင်တစ်စက်ကို သန့်စင်နိုင်လျှင် မိမိ၏ ခွန်အား သိသိသာသာ တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဖြစ်သော ဟလိခလို လူမျိုးအတွက်ပင် အလွန်ကိုမှ အသုံးဝင်သည်။

သူတို့လက်ရှိ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်တွင် သူတို့၏ ခွန်အားကို နည်းနည်းလေးပင် တိုးတက်အောင် လုပ်ရန်မှာ အလွန်ကိုမှ ခဲယဉ်းသွားလေပြီ။ အဆင့်သေးတစ်ဆင့် ချိုးဖျက်ဖို့ရာပင် နှစ်ပေါင်းရာနှင့်ချီ, ထောင့်နှင့်ချီ အချိန်ယူရသည်။ ထို့အပြင် အခွင့်အလမ်းများနှင့် ကြုံဆုံရန် လိုအပ်သေးသည်။ မဟုတ်ပါက နှစ်ပေါင်းမည်မျှပင် လေ့ကျင့်နေစေကာမူ တိုးတက်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ယင်နေကြာရေစဉ်ကို သန့်စင်နိုင်ပါက အကျိုးအမြတ်များစွာကို ရရှိမည်ဖြစ်လေရာ ထိုအရာကို သူတို့ မလိုချင်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ယင်နေကြာရေစင်သည် အန္တရာယ်ရှိသည့်တိုင် သူတို့ လိုချင်မိသည်။

ဤနေရာရှိ ပညာရှင်တိုင်းသည် သေခြင်းရှင်းခြင်းကို ကျော်ဖြတ်ပြီး တိုက်ပွဲပေါင်းများစွာကို တိုက်ခိုက်လာခဲ့ကြပြီးမှ ဤအဆင့်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ကြသူများဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အန္တရာယ်ပိုများလျှင် အကျိုးကျေးဇူး ပိုရနိုင်ကြောင်းကို သူတို့ နားလည်ထားကြသည်။

သို့သော်လည်း လက်ရှိတွင် ထိုယင်နေကြာရေစင်ကို အဝေးမှ လှမ်းငေးကြည့်နေရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။

“မင်းတို့ ဒီယင်နေကြာရေစင်ကို သိုလှောင်လက်စွပ်တစ်ခုထဲမှာ တွေ့ခဲ့တာမလား” ဇုန်းအောင်က ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် ထိုအကြောင်းကို သူ့အား အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြပြီးသွားခဲ့လေပြီ။ သို့သော် ရန်ကိုင် သိထားသည်မှာ အကန့်အသတ်နှင့် ရှိသည်။

“ဟုတ်ပါတယ်၊ ဆရာကြီး” ဟလိခက တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“မိုးကောင်းကင်က ချီးမြင့်ပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကို ဖျက်စီးတာ၊ ကောင်းကင်က ပေးကမ်းတဲ့ လက်ဆောင်ကို ဖျက်စီးတာ…” ဇုန်းအောင် မကျေမနပ် ဖြစ်နေခဲ့သည် “ဒီလိုအရာမျိုးကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်ရလောက်အောင် အဲ့ရှေးဟောင်းလူက တကယ် တုံးတာပဲကွ။ ဒါပေမယ့် ယင်နေကြာရေစင်ကို ဒီမှာ ထားပေးတဲ့ သူ့ကိုတော့ ကျေးဇူးတင်ရမှာပဲလေ။ သူ့ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် အခုလောက်ဆို ဒီယင်နေကြာရေစင်လည်း မြေကြီးထဲမြုပ်ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားလောက်ပြီ”

ဇုန်းအောင် ဘာပြောနေလဲဆိုသည်ကို မည်သူမှ နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

လင်းမူဖုန်းက လက်သီးဆုပ်၍ မေးလိုက်သည် “ကျေးဇူးပြုပြီး အလင်းပြပေးပါ ဆရာကြီး”

ဇုန်းအောင်က ပြုံးဖြီးလျက် “ယင်နေကြာရေစင် တစ်စက်ချင်းစီ တိုင်းက တောင်တစ်လုံးလောက်လေးတယ်။ အဲ့ဒါကို သိုလှောင် လက်စွပ်ထဲ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထည့်သိမ်းထားနိုင်မှာလဲ။ အဲ့ရှေးဟောင်း ဒီယင်နေကြာရေစင်တွေကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်ပြီး မသယ်သွားနိုင်ခဲ့တာဖြစ်မယ်။ မဟုတ်ရင် သိုလှောင် လက်စွပ်လည်း ပေါက်ကွဲနေလောက်ပြီ”

ဟလိခက အလျင်အမြန် ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်လည်း အလစ်အငိုက် မိသွားခဲ့တာ။ ဒါကြောင့် သိုလှောင်လက်စွပ် ပေါက်ကွဲတဲ့အချိန် အကုန်လုံး ဒဏ်ရာရကုန်ကြတာ”

“အဲ့ဒါ သဘာဝပဲလေ” ဇုန်းအောင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ပြီးတော့ အဲ့ရေစက်တွေသာ မြေကြီးနဲ့ ထိသွားတာနဲ့ မြေကြီးထဲကို တဖြည်းဖြည်း နစ်ဝင်သွားမှာ။ ယင်နေကြာရေစင် ဘာလို့ ဒီလောက် ရှားလဲ မင်းတို့သိလား”

အကုန်လုံး ခေါင်းခါလိုက်သည်။

“ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ရေစက်တိုင်းက မြေကြီးထဲ စိမ့်ဝင်သွားပြီး ကြယ်အမြူတေရဲ့ စုပ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရလို့ပဲ။ ဒါကြောင့် ယင်နေကြာရေစင်တွေကို ရှာတွေ့ဖို့ အရမ်း ခက်ခဲတာ။ ကြယ်အမြူတေက ယင်နေကြာရေစင်တင် မဟုတ်ဘူး၊ အခြား ရှားပါးရတနာတွေကိုပါ စုပ်ယူပစ်တာ”

ထိုစကားကြောင့် အကုန်လုံး ထိတ်လန့်သွားကြသည်။

ကြယ်အမြူတေသည် ကျင့်ကြံရေးကြယ်တစ်လုံး၏ အရင်းအမြစ်၊ တစ်နည်းဆိုရသော် ကြယ်နှလုံးသားပင်။ သို့သော်လည်း ကြယ်အမြူနှင့် ယင်နေကြာရေစင်ကြား ထိုကဲ့သို့သော ဆက်သွယ်ချက်မျိုး ရှိနေလိမ်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။

“ဒီရေစက်တွေ မြေကြီးနဲ့ မထိသေးတာ ကံကောင်းတယ်။ မဟုတ်ရင် ပျောက်သွားတာ ကြာလောက်ပြီ” ဇုန်းအောင်က အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်ပြီး သိုလှောင် လက်စွပ်ထဲမှ ထူးဆန်းပုံရသော ထည့်စရာတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

ထိုထည့်စရာသည် ပန်းအိုးလေးကဲ့သို့ ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ အဝကျယ်၊ ပြီးလျှင် ကျဉ်းသွားပြီး ကိုယ်ထည်ပိုင်းတွင် ပြန်ကြီးသွားသည်။ ထိုအရာကို ထူးဆန်းပြီး ရောင်စုံတောက်သော ပစ္စည်းဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်။

“ငါးရောင်ခြယ် ဥက္ကာခဲအဆီအနှစ်လား” ထိုအိုးလေးအား ထုလုပ်ထားသည့် ပစ္စည်းကိုမြင်သော် ဟလိခ သက်ပြင်း ရှိုက်လိုက်သည်။

လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးသည်လည်း ထိတ်လန့်နေခဲ့ကြသည်။

ထိုလူများ၏ တုန့်ပြန်မှုကိုကြည့်ရင်း ငါးရောင်ခြယ်ဥက္ကာခဲ အဆီအနှစ်သည် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်ရမည်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ မဟုတ်လျှင် တန်ခိုးရှင်သုံးယောက်စလုံး ထိုမျှ အံ့အားသင့်နေစရာ မလိုချေ။

“ဟုတ်တယ်။ ဒါကို ငါးရောင်ခြယ်ဥက္ကာခဲ အဆီအနှစ်နဲ့ လုပ်ထားတာ” ဇုန်းအောင်က ရယ်မောလိုက်ပြီး “ငါးရောင်ခြယ် ဥက္ကာခဲအဆီအနှစ်က ယင်နေကြာရေစင်ရဲ့ ရန်သူမှန်းကို လူနည်းနည်းလောက်ပဲသိတာ။ ယင်နေကြာရေစင်ကို ထည့်ဖို့ခွက်လုပ်မယ်ဆိုရင် ငါးရောင်ခြယ်ဥက္ကာခဲအဆီအနှစ်ကို သုံးလိုက်ရုံပဲ”

ရယ်မောရင်း အိုးကို ရေစက်တစ်စက်ဆီ ညွှန်လိုက်ပြီး သူ့စွမ်းအင်ကို လှည့်ပတ်လိုက်သည်။

ဟလိခနှင့် အခြားသူများသည် ထိုအခြင်းအရာကို ဘီလူး သံပုရာသီး ကိုက်ထားရသည့်ရုပ်များဖြင့် ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ ရှုံမဲ့နေသော သူတို့၏ မျက်နှာများအရ သူတို့စိတ်ထဲ မည်မျှ ခံပြင်းနေကြောင်း၊ နာကျင်နေကြောင်း မြင်တွေ့နိုင်ပေသည်။

ငါးရောင်ခြယ်ဥက္ကာခဲအဆီအနှစ်သည် ရှားပါးသော်ငြား ဟုန်းလော့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းတွင် ထိုပစ္စည်းရှိပေသည်။ အနည်းငယ်သာ ဖြစ်သော်ငြား ရေစက်အနည်းငယ် ထည့်ရန်အတွက် အိုးတစ်အိုးလုပ်ရမှန် မဖြစ်နိုင်သည်မဟုတ်။ ထိုအကြောင်းကိုသာ အစောကြီးကတည်းက သိခဲ့လျှင် ယင်နေကြာရေစင်ကို သူတို့ဘာသာ သူတို့ စုဆောင်းလိုက်ပေသည်။ ဇုန်းအောင်အား ဘာကြောင့် ပေးနေရမည်နည်း။

ထိုအဖိုးတန်ရတနာကြောင့် ဟလိခ လက်တစ်ဖက် ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ ထိုအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် သုံးယောက်စလုံး၏ အမူအရာ မဲ့သွားခဲ့လေသည်။

ဇုန်းအောင်ကမူ ဟလိခတို့အား လျစ်လျူရှုလျက် ဝမ်းပန်းတသာဖြင့် ယင်နေကြာရေစင်ရေစက်များကို တစ်စက်ပြီးတစ်စက် စုဆောင်းနေခဲ့သည်။ ရေစက် ဆယ်စက်လောက် ကျန်တော့မှပဲ ရပ်လိုက်ပြီး အိုးလေးကို သေသေချာချာကိုင်လျက် ဟလိခအား ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည် “မင်းတို့ ဝါးစရာမကျန်အောင် ငါတစ်ယောက်တည်း အကုန်စားသွားတယ် လာမပြောနဲ့နော်။ ဒီမှာ ငါမင်းတို့အတွက် ချန်ထားပေးတယ်။ ကိုယ့်သာသာ ပစ္စည်းရှာပြီး ယူပေတော့။ မြန်မြန်တော့လုပ်နော်၊ တော်ကြာ မြေကြီးထဲ ရောက်သွားရင် မင်းတို့ ဘာမှမရဘဲ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်”

`အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၆၂) လက်လျှော့လိုက်ဖို့ အကြံပေးချင်တယ်

အကျိုးအမြတ်အားလုံးကို သူတစ်ယောက်တည်း မောင်ပိုင်စီးရန် ဇုန်းအောင် ဘယ်တော့မှ မတွေးခဲ့ချေ။

ထိုရေစက်များကို ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းမှ ရှာတွေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပြီး မိုးရေစင်ကြယ်သည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ လက်အောက်တွင် ရှိနေခဲ့သည်။ ဇုန်းအောင်သည် သူ့အဆင့်အတန်းပေါ် မှီခိုလျက် ယင်နေကြာရေစင်၏ (၈၀) ရာခိုင်နှုန်းကို ယူသွားခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုအရာသည် သူ၏ အကန့်အသတ်ဖြစ်သည်။ သူသာ ထိုအရာအားလုံးကို ယူသွားမည် ဆိုပါက ခွေးသည်ပင် ချောင်ပိတ်ရိုက်ခံရလျှင် ပြန်ကိုက်လေရာ လူဖြစ်သော ဟလိခသည် သူ့မျက်နှာကိုပင် မထောက်တော့ဘဲ သူ့အား တိုက်ခိုက်လာကောင်း တိုက်ခိုက်နိုင်ပေသည်။

သူ့ထက် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ပိုမြင့်သော၊ ထိုမျှ များပြားလှသည့် ပညာရှင်များကို ရှင်ဆိုင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ဇုန်းအောင် ယုံကြည်ချက် မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် ထိုလူများအတွက် နည်းနည်းလောက် ချန်ထားပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဇုန်းအောင်၏ စကားကိုကြားကြားချင်း ဟလိခတို့ ကြောင်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ချက်ချင်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး လက်သီးဆုပ်လျက် “ဆရာကြီးကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်။ ငါးရောင်ခြယ်ဥက္ကာခဲအဆီအနှစ်က ရှားပေမယ့် နည်းနည်းလောက် ရှာဖို့ကတော့ မခက်ပါဘူး”

ပြောပြီးနောက် ဇုန်းအောင်က လက်ဝှေ့ရမ်း၍ ယင်နေကြာရေစင် ထည့်ထားသည့် အိုးကိုကိုင်ရင်း လမ်းလျှောက် ထွက်သွားလေ၏။

ဟလိခသည် နည်းနည်းလေးမှ မစောင့်ချင်တော့။ ထို့ကြောင့် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးကို အစောင့်အဖြစ် ထားခဲ့ပြီး လင်းမူဖုန်းနှင့်အတူ အဖွဲ့ခွဲဆီသို့ပြန်ကာ ငါးရောင်ခြယ်ဥက္ကာခဲ အဆီအနှစ်ကို သွားရှာတော့လေသည်။

ရန်ကိုင်သည် ဇုန်းအောင်နောက်မှ ငြိမ်သက်စွာ လိုက်သွားခဲ့သည်။ အပျက်အစီးနယ်မြေမှ ထွက်လာပြီးနောက် ကြယ်လွန်းပျံ အသီးသီးကိုထုတ်ကာ တောင်ကြားထဲရှိ နန်းတော်ဆီသို့ ပျံသွားလေသည်။

ရွှယ့်ယွယ်သည် သူထွက်သွားစဉ်ကကဲ့သို့ ငြိမ်ငြိမ်းချမ်းချမ်းဖြင့် အိပ်စက်နေတုန်းပင်။ ရွှယ့်ယွယ်၏ အခြေအနေကို တစ်ချက် စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ဇုန်းအောင်ကို သွားရှာရန် ချက်ချင်း ထွက်သွားလေသည်။

ယင်နေကြာရေစင်ကဲ့သို့ အဖိုးတန်ရတနာကို ရလိုက်သောကြောင့် လားမသိ ဇုန်းအောင် အလွန်အမင်းကိုမှ ပျော်ရွှင်နေခဲ့သည်။ ဇုန်အောင်ကို သွားရှာသည့်အခါ သူ့ဆေးဖော်စပ်ခန်းထဲတွင် အရူးအမူး ဆေးဖော်စပ်နေသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

ဇုန်းအောင်မှ ဆေးမီးဖိုအသီးသီးထဲ သူတော်စင်ချီကို ထည့်သွင်းလိုက်ရာ ဆေးမီးဖိုအားလုံး တဝှီဝှီ မြည်လာခဲ့သည်။ မှော်ဆန်ဆန် ဆန်းကြယ်လှသော စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်တို့သည် ဆေးမီးဖိုထဲ အလျင်အမြန် ဖြစ်တည်လာကြသည်။ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ နှင်းပွင့်လေးများပမာ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာနေသော ဆေးပင်များသည် အမျိုးမျိုးသော ဆေးအရည်များအဖြစ်သို့ အလျင်အမြန် သိပ်သည်းသွားခဲ့သည်။

ထိုမယုံကြည်နိုင်စရာ မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်နေခဲ့သည်။

လူတစ်ယောက်တည်းမှနေ၍ ဆေးမီးဖိုပေါင်းများစွာကို အသုံးပြု၍ ဆေးလုံးများစွာကို တစ်ချိန်တည်း ဖော်စပ်သည့် ပညာရပ်မျိုး ဤလောကကြီးတွင် ရှိလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မထင်ထားခဲ့ချေ။

ဇုန်းအောင်သည် အချိန်တိုအတွင်း ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းအတွက် ဆေးလုံးများစွာကို ဘာကြောင့် ဖော်စပ်ပေးနိုင်သလဲ ဆိုသည့်အချက်ကို ယခုမှပဲ ရန်ကိုင် နားလည်သွားရတော့သည်။

ပြေပြစ်ချောမွေ့လှသော သူ့လှုပ်ရှားမှုများအရ ဇုန်းအောင် ဤကဲ့သို့ ဆေးဖော်စပ်သည်မှာ အထပ်ထပ်အခါခါ ရှိနေပြီမှန်း သိနိုင်ပေသည်။

ရန်ကိုင်သည် တေဇောဓါတ်အသိစိတ်ပင်လယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး အမျိုးမျိုးသော ရှေးဟောင်းစိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များကို ကျွမ်းကျင်ထားသည့်အတွက် ဆေးဖော်စပ်ရာတွင် သာမန် ဆေးပညာရှင်များထက် ပိုသာ၊ ပိုတော်သည်။ သို့သော် သူ့ရှေ့ရှိမြင်ကွင်းကို မည်သို့မှ တူအောင် လိုက်မလုပ်နိုင်သေးပေ။

အများဆုံးမှ ဆေးမီးဖို လေး၊ ငါးလုံး လောက်ကိုသာ တစ်ချိန်တည်း ကိုင်တွယ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

တစ်တောင်အထက်တွင် ပိုမြင့်သော နောက်တစ်တောင် ရှိစမြဲပင်။ ထို့ကြောင့် လူတစ်ယောက်သည် တိုးတက်ရာတိုးတက်ကြောင်း နည်းလမ်းကို အမြဲမပြတ် ရှာဖွေကြံဆနေရပေမည်။ ရန်ကိုင်သည် တံခါးဝတွင်ရပ်လျက် ဇုန်းအောင် ဆေးဖော်စပ်နေသည်ကို အသေအချာ လေ့လာနေခဲ့သည်။

ဇုန်းအောင်သည် ရန်ကိုင်အား မောင်းမထုတ်ခဲ့။ သူဆေးဖော်စပ်နေသည်ကို ကြည့်ခွင့်ပေးထားခဲ့သည်။ သူ့မျက်နှာထက်ရှိ စိတ်လှုပ်ရှားမှုသည် တစ်ချက်ကလေးမှ ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းမရှိဘဲ အချိန်နှင့်အမျှ ပိုပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားလာနေခဲ့သည်။

သူဖန်တီးလိုက်သည့် စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များသည် ဆေးမီးဖိုထဲ မူလကတည်းက ရှိပြီးသော စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်များနှင့် ပေါင်းစပ်သွားပြီး ပိုမို အဆင့်မြင့်မားသည့် အစီအရင်တစ်ခု အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

အကုန်လုံးသည် ချောချောမွေ့မွေ့နှင့် အစီအစဉ်တကျပင်။ အမှားတစ်ချက်ကလေးပင်မပါ။

နေ့တစ်ဝက်ကြာပြီးနောက် ဆေးဖော်စပ်ခန်းထဲ အမျိုးမျိုးသော သင်းရနံ့လေးများ ပျံ့လွင့်လာခဲ့သည်။ သင်းရနံ့တစ်ခုချင်းစီသည် ရှူမိလိုက်သူတိုင်း၏ စိတ်ကို လန်းဆန်းသွားစေနိုင်ပေသည်။

ရန်ကိုင် ပို၍ သေချာအာရုံစိုက်ထားလိုက်သည်။

“လာခဲ့စမ်း” ဇုန်းအောင်က ရုတ်တရက် အော်ဟစ်လိုက်သည်။ သူထိုကဲ့သို့ အော်ဟစ်လိုက်သည်နှင့် ဆေးမီးဖိုအဖုံးများ ပွင့်သွားခဲ့ပြီး ဆေးလုံးများစွာတို့သည် မိုးသီးမိုးပေါက်များပမာ အသင့်ပြင်ထားသည့် ဆေးပုလင်းများထဲသို့ အစီအရီ ကျဆင်းသွားခဲ့လေသည်။

ဇုန်းအောင်သည် အားဖြည့်ဆေးတစ်လုံးကို သောက်လိုက်ပြီး ဖော်စပ်ပြီးသော ဆေးလုံးများဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆေးပုလင်းတစ်ပုလင်းချင်းစီတိုင်အား သေချာ စစ်ဆေးကြည့်လေသည်။

အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် စစ်ဆေးခြင်းအမှု ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။ သိပ်မကျေနပ်သည့် အမူအရာဖြင့် ရေရွတ်လိုက်သည် “အင်း၊ နှစ်လုံးပဲပါလား။ ဆေးလုံးတွေက တကယ်ကို သန့်စင်ဖို့ခက်တာပဲ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဆေးသွေးကြောပါသည့် ဆေးလုံးနှစ်လုံးကို အခြားဆေးပုလင်းထဲ ထည့်လိုက်ပြီး အခြားဆေးပုလင်းများကို အခန်းထောင့်ဆီသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်လေသည်။

ဇုန်းအောင် ထိုကဲ့သို့လုပ်သည်ကို ရွှယ့်ယွယ်အား ဤနေရာသို့ ခေါ်လာခဲ့စဉ်တုန်းက တစ်ခါ မြင်ခဲ့ဖူးပေသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့ပြီး လှမ်းမေးလိုက်လေသည် “စီနီယာက ဆေးသွေးကြောပါတဲ့ ဆေးလုံး အရေအတွက် များများပါအောင် ဖော်စပ်နိုင်ဖို့ လုပ်နေတာလား”

ဇုန်းအောင်က ထိုင်ရာမှထလိုက်ပြီး သွားပေါ်အောင်ပြုံး၍ ခေါင်းညိတ်ကာ “ဟုတ်တယ်။ ဆေးသွေးကြောပါတဲ့ ဆေးလုံးတွေ ပိုများများပါအောင် ဖော်စပ်နိုင်တဲ့ နည်းလမ်းကို ရှာဖွေနေတာ”

ခဏလောက်ရပ်ပြီးနောက် ဆက်၍ ပြောလိုက်သည် “ဆေးသွေးကြောတွေ ပါမပါက ကံပေါ်ပဲမူတည်တယ်။ အတော်ဆုံး ဆေးပညာရှင်တွေတောင် သူတို့ ဖော်စပ်လိုက်တဲ့ ဆေးလုံးတိုင်းမှာ ဆေးသွေးကြောပါမယ်လို့ အာမ မခံရဲဘူး။ ဒါပေမယ့် တကယ် ကျွမ်းကျင်တဲ့ ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက် အဆင့်နိမ့်ဆေးလုံးတွေကို သန့်စင်တဲ့အချိန်ကျရင်တော့ ဆေးသွေးကြောပါတဲ့ ဆေးလုံးတွေကို ဖော်စပ်နိုင်ချေ မြင့်တယ်။ ဆေးသွေးကြောပါတဲ့ ဆေးလုံးတွေကို များများ ဖော်စပ်နိုင်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဆိုတဲ့နည်းလမ်းကို ငါရှာဖွေနေခဲ့တာ နှစ်ပေါင်းရာနဲ့ချီနေပြီ။ ဒါပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်(၁၀၀)လောက်ကမှ ဆေးလုံးများများဖော်စပ်ရင် ဆေးသွေးကြောပါတဲ့ ဆေးလုံးတွေ များများပါမှာပဲ တွေးမိခဲ့တာ။ အဲ့ဒါကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအတွက် ဆေးလုံးတွေ အလကား ဘာလို့ ဖော်စပ်ပေးနေရမှာလဲ။ သူတို့ဆီက ဆေးပင်တွေ လိုချင်တာကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ငါလည်း ဒီမှာနေပြီး သူတို့အတွက် ဆေးလုံးတွေ အလကား ဖော်စပ်ပေးနေမှာ မဟုတ်ဘူး”

ဇုန်းအောင်ကဲ့သို့ ဆေးဖော်စပ်ရန် ဆေးပင်များစွာ လိုအပ်သည်။ လိုအပ်သမျှ ဆေးပင်အားလုံးကို ထောက်ပံ့ပေးမည့် အဖွဲ့အစည်း တစ်ခုမရှိဘဲ မည်သူမှ ထိုနည်းလမ်းဖြင့် အကြာကြီး ဆေးဖော်စပ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းသည် ကြယ်စီရင်စုတွင် အကြွယ်ဝဆုံး အင်အားစုကြီးတစ်ခု ဖြစ်သည့်အတွက် အကောင်းဆုံး ရွေးချယ်စရာတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။ ဇုန်းအောင်နှင့် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ ပူးပေါင်းမှုသည် နှစ်ဖက်စလုံးအတွက် အကျိုးရှိပေသည်။

“စီနီယာ ဘယ်လောက်အထိ တိုးတက်နေပြီလဲ” ရန်ကိုင်က စိတ်ဝင်တစားဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ဇုန်းအောင်က သက်ပြင်းအသာအယာ ချလိုက်ပြီး “ခက်တယ်။ အရမ်း ခက်လွန်းတယ်။ ဆေးပညာလမ်းစဉ်မှာ ရှိနေတာ အချိန် ပိုကြာမှ၊ ဆေးလုံးတွေ ဖော်စပ်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လောက် ခက်ခဲမှန်း မင်းပိုသိလာလိမ့်မယ်။ မင်းရယ်မှာကို မကြောက်လို့ အမှန်အတိုင်း ပြောလိုက်မယ်။ ဒီလောက် အချိန်ကြာတာတောင် ဆေးလုံး အလုံးတစ်ရာလောက်မှ တစ်လုံး၊ နှစ်လုံးလောက်ပဲ ဆေးသွေးကြောပါအောင် ဖော်စပ်နိုင်သေးတယ်။ အင်း။ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးတွေကို ပြောတာနော်။ အောက်အဆင့်တွေ မပါဘူး”

အလုံးတစ်ရာတိုင်းတွင်၊ တစ်လုံးတစ်လုံးဆိုသည်မျာ ဆေးလုံး အလုံးတစ်ရာ ဖော်စပ်လျှင် တစ်လုံးစ၊ နှစ်လုံးစသည် ဆေးသွေးကြော ပါလိမ့်မည်ဟု ဆိုလိုပေသည်။

ထိုရာခိုင်နှုန်းသည် အလွန်ကိုမှ သေးလှသော်ငြား ဆေးလောကကြီး တစ်ခုလုံးတွင် ထိုကဲ့သို့ ဖော်စပ်နိုင်သော ဆေးပညာရှင်ကိုရှာတွေ့ရန်မှာ ခက်ခဲလှပေသည်။

ဆေးပညာရှင်များစွာတို့သည် သူတို့တစ်ဘဝလုံး ဆေးလုံးများစွာကို ဖော်စပ်ခဲ့သည့်အနက် တစ်လုံးစ၊ နှစ်လုံးစသော ဆေးသွေးကြောပါသည့် ဆေးလုံးများကိုသာ ကြက်ကန်းဆန်အိုးတိုးပြီး ဖော်စပ်နိုင်ခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ဇုန်းအောင်သည် သူထွင်ထားသည့် နည်းလမ်းဖြင့် ဆေးဖော်စပ်မည်ဆိုပါက အကြိမ်တိုင်းတွင် ဆေးသွေးကြော ပါသည့် ဆေးလုံး တစ်လုံးစ၊ နှစ်လုံးစကို ဖော်စပ်နိုင်ပေသည်။

“ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံး တွေကိုလည်း ငါဖော်စပ်နိုင်ခဲ့ဖူးတယ်။ မင်းကြည့်ချင်းလား၊ ကောင်လေး” ဇုန်းအောင်က ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားသည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

ဆေးသွေးကြောပါသည့် ဆေးလုံးများကို ဖော်စပ်ရန် ခက်ခဲသည်။ ဆေးတိမ်တိုက်မှာမူ ပို၍ပင် ခက်ခဲသေးသည်။

ဇုန်းအောင်သည် ဆေးသွေးကြောပါသော ဆေးလုံးပေါင်း ထောင်နှင့်ချီကို ဖော်စပ်ဖူးသော်ငြား ဆေးတိမ်တိုက်ပါသော ဆေးလုံးများကို လက်တစ်ဆုပ်လောက်သာ ဖော်စပ်နိုင်ခဲ့သည်။ သူစိတ်ဓါတ်ကျသည့်အချိန်တိုင်း ထိုဆေးတိမ်တိုက်ပါသော ဆေးလုံးများကို ထုတ်ကြည့်ပြီး စိတ်ဓါတ်တက်ကြွအောင် လုပ်လေ့ရှိသည်။

“စီနီယာရတနာတွေကို ဂျူနီယာ မတပ်မက်ရဲပါဘူးဗျာ” ရန်ကိုင်က သူ့အား ကြွားခွင့်ပင်မပေးသည့်အတွက် ဇုန်းအောင်က မကျေမနပ်ဖြင့် “တုံးလိုက်တဲ့ကောင်းကွာ။ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အခွင့်အရေးကိုတောင် မဖမ်းဆုပ်တတ်ဘူး။ ကြည့်ရတာကတော့ ဆေးပညာဘက်မှာ မင်းရဲ့ အောင်မြင်မှုတွေက သိပ်ပြီး မြင့်မားမယ့်ပုံမရဘူး”

ဆေးသွေးကြောပါသော ဆေးလုံးအားလုံးသည် မည်သည့် အဆင့်ဆေးလုံးပင် ဖြစ်ပါစေ အဖိုးတန်သည်ချည်းသာ။ မြေကမ္ဘာအဆင့်၊ ဆန်းကြယ်အဆင့် ဆေးလုံးများပင် ဆေးသွေးကြောပါပါက ရတနာများဖြစ်သွားကြသည်။ တကယ် တော်သော ဆေးပညာရှင်များသည် ထိုဆေးလုံးများကို လေ့လာရင်းဖြင့် သဲလွန်စအချို့ကို ကောက်ထုတ်နိုင်၏။

သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်ဖြစ်သော ဆေးသွေးကြောပါသည့် ဇုန်းအောင်၏ ဆေးလုံးများဆိုလျှင်တော့ ပြောနေစရာပင် မလိုတော့ချေ။ ထိုဆေးလုံးများသည် သူ၏ နှစ်တစ်ရာလုံးလုံး ကြိုးစားအားထုတ်မှု ဖြစ်ပေသည်။

ယနေ့တွင် သူ့အောင်မြင်မှုများကို ရန်ကိုင်အား ထုတ်ပြရန် ကြိုးစားသော်ငြား ရန်ကိုင်က ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် ပူလောင်နေသော သူ့မျက်နှာပေါ် ရေအေးအေး တစ်ပုံး လောင်ချခံလိုက်ရသလို ဇုန်းအောင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။

သို့သော်လည်း ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင်ကတည်းက ရန်ကိုင်သည် ဆေးတိမ်တိုက်ပါသော ဆေးလုံးတစ်လုံးအား စားခဲ့ပြီးပြီဆိုသောအချက်ကို သူမည်ကဲ့သို့ သိနိုင်ပါမည်နည်း။ ရန်ကိုင်ကိုယ်တိုင်ပင်ဖြစ်ပါစေ၊ ရှနင်းချန်ပင် ဖြစ်ပါစေ၊ နှစ်ယောက်စလုံးသည် ဆေးသွေးကြောပါသော ဆေးလုံးများကို ဖော်စပ်နိုင်ကြပေသည်။

“စီနီယာ၊ ဂျူနီယာလည်း စီနီယာပြောတဲ့အတိုင်း စီနီယာကို ယင်နေကြာရေစင်ရှိတဲ့နေရာဆီ ခေါ်သွားပေးခဲ့ပြီးပြီ။ စီနီယာလည်း အချီကြီး မြတ်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ အခု ကျုပ်သခင်မလေးကို ဘယ်လို ကယ်ရမလဲဆိုတာ ပြောပြဖို့ အချိန်ရောက်ပြီနဲ့တူတယ်နော်” ရန်ကိုင်က ဇုန်းအောင်၏ မဲ့ရွဲ့နေသော မျက်နှာထားကို လျစ်လျူရှုလျက် လိုရင်းကိုသာ တန်းပြောလိုက်သည်။

“မိန်းမလှတစ်ယောက်ကြောင့် စုံလုံးကန်းနေတဲ့ကောင်ပဲ” ဇုန်းအောင်က မကျေမနပ်ဖြင့် ထပ်မံ ရေရွတ်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် ရွှယ့်ယွယ်ကို ချစ်မြတ်နိုးနေသည့်အတွက် ဤမျှ အသည်းအသန် ဖြစ်နေခြင်းဟု ထင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင်၏ တုန့်ပြန်မှုနှင့် ပက်သက်ပြီး သိပ်မကျေနပ်မိသော်ငြား ဇုန်းအောင်သည် သူကတိပေးထားသည့်အတိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပေ ြာလိုက်လေသည် “သူ့ကိုကယ်ဖို့ဆို ခရမ်းနှလုံးသာ ဝိဥာဉ်အားဖြည့်ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်မှရလိမ့်မယ်”

ပြောပြီးနောက် လှောင်ပြောင်လိုသည့် အမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ခရမ်းနှလုံးသားဝိဥာဉ်အားဖြည့်ဆေးလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့သည်။

ဇုန်းအောင် ယင်နေကြာရေစင်ကို ထည့်ရန်ခွက်သွားလုပ်နေစဉ် ရန်ကိုင်သည် ဇုန်းအောင်၏ ရှေးဟောင်းစာအုပ်ပုံကြီးကို မွှေနှောက် ရှာဖွေပြီးသွားခဲ့လေပြီ။ ထိုထဲတွင် ဆေးညွှန်းများစွာကို တွေ့ခဲ့ကာ ခရမ်းနှလုံးသားဝိဥာဉ်အားဖြည့်ဆေးသည် ထိုဆေးညွှန်းများစွာထဲမှ တစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။

ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ထိုခရမ်းနှလုံးသားဝိဥာဉ် အားဖြည့်ဆေးကို ဖော်စပ်ရန် မည်သည့်အဆင့် ဆေးအမယ်များ လိုအပ်သည်ကို ရန်ကိုင် ပြန်သတိရလိုက်သည်။

“တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးလား” ရန်ကိုင်မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး အလန့်တကြား ထအော်လေသည်။

“တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးပဲပေါ့” ဇုန်းအောင်က စပ်ဖြဲဖြဲပြုံးလျက် “ယင်နေကြာရေစင်ဆိုတာ အရှားပါးဆုံးနဲ့ အားအကောင်းဆုံး ကျင့်ကြံရေး ရတနာတစ်ခုပဲဟာကို။ အဲ့ဒါကြောင့် ရလာတဲ့ဒဏ်ရာကို ဒီလောက် ကုလို့ လွယ်မယ် ထင်နေတာလား။ တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးဖြစ်တဲ့ ခရမ်းနှလုံးသားဝိဥာဉ်အားဖြည့်ဆေးကပဲ ကုသပေးနိုင်မှာ။ ဒီကောင်မလေး ဘယ်လို အန္တရာယ်များကို ရင်ဆိုင်နေရလဲ ဆိုတာကို အားလုံးထက် မင်းပိုသိပါတယ်။ သူ့အသက်စွမ်းအင်တင် အေးခဲသွားတာ မဟုတ်သေးဘူး။ နာမ်ဝိဥာဉ်ကပါ ပျောက်နေတာ။ သူ့ကိုကုဖို့ဆိုတာ အရမ်း ခက်လွန်းတယ်”

ရန်ကိုင် မျက်နှာ မည်းမှောင်သွားခဲ့သည်။

ဇုန်းအောင်က ဆက်ပြောသည် “ကောင်းလေး၊ လက်လျှော့လိုက်ဖို့ ငါမင်းကို အကြံပေးချင်တယ်။ ဒီကြယ်စီရင်စုကြီးမှာတောင် တန်ခိုးရှင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးတွေကို သန့်စင်နိုင်တဲ့ ဆေးပညာရှင်တွေက သိပ်ရှိလှတာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကို မပြောနဲ့ဦး။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဆေးအမယ်ကို ရှာတွေ့ဖို့ကတောင် လွယ်တာမဟုတ်ဘူး။ နှစ်တစ်သောင်း ဝိဥာဉ်ပြန်ပန်းပွင့် တစ်ခုတည်းနဲ့တင် တိုင်ပတ်နေပြီ”

ဝိဥာဉ်ပြန်ပန်းပွင့်သည် အလွန်ကိုမှရှားပါးလှသည်၊ အဖိုးတန်သည့် ပန်းပွင့်တစ်မျိုး မဟုတ်ချေ။ ထိုပန်းပွင့်ကို ကျင့်ကြံရေးကြယ် တိုင်းတွင် တွေ့နိုင်ပေသည်။ သို့သော်လည်း ခရမ်းနှလုံးသား ဝိဥာဉ်အားဖြည့်ဆေးကို သန့်စင်ရန်အတွက် နှစ်တစ်သောင်း သက်တမ်းရှိသော ဝိဥာဉ်ပြန်ပန်းပွင့်ကို လိုအပ်ပေသည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၆၃) အလောင်းအစား

မည်သည့် ဆေးပင်ကများ ထိုမျှ သက်တမ်းရင့်သည်အထိ ကြီးထွားနိုင်မည်နည်း။ နှစ်တစ်သောင်းအတွင်း သဘာဝ ဘေးအန္တရာယ်များ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ပြောင်းလဲမှုများ ဖြစ်ပေါ်နိုင်၏။ ကျင့်ကြံသူများနှင့် သားရဲများကြောင့် သေဆုံးပျက်စီးနိုင်သော အချက်ကိုပင် ထည့်မတွက်ထားသေးချေ။ ထိုမျှ သက်တမ်းရင့်သည့် ဆေးပင်ကိုရှာရန်မှာ အလွန်ကိုမှ ခက်ခဲပေသည်။

အခြားလိုအပ်သော ဆေးပင်များသည် အတော်လေးကိုမှ ရှားပါးပြီး အဖိုးတန်သော်ငြား ရှာရန် သိပ်မခက်ခဲလှ။ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် စီးပွားရေးအထူးပြု အဖွဲ့အစည်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုကိစ္စကို ဟလိခ လက်ထဲသာ ထည့်ပေးလိုက်လျှင် အားလုံး အဆင်ပြေသွားလိမ့်မည်မှန်း ရန်ကိုင် သိသည်။

သို့သော် နှစ်တစ်သောင်း သက်တမ်းရှိသည့် ဝိဥာဉ်ပြန်ပန်းပွင့်ကို ရှာတွေ့ရန်မှာမူ အလွန်ကိုမှ ခက်ခဲပေသည်။

“ကောင်လေး၊ ဒီလောကကြီးမှာ မိန်းမတွေမှ အများကြီးပဲ။ မင်းက ငယ်ငယ်လေးပဲ ရှိသေးတာ။ အနာဂတ်မှ အခြားထူးချွန်တဲ့ မိန်းမလှလေးတွေနဲ့ မတွေ့ဘူးလို့ ဘယ်သူပြောနိုင်မှာလဲ။ တစ်ခါတစ်လေကျ အချို့အရာတွေကို ထားခဲ့နိုင်ဖို့ကို သင်ယူတာ ပျော်ရွှင်မှုတစ်မျိုးပဲကွဲ” ဇုန်းအောင်က သက်ပြင်းချလျက် ရန်ကိုင်အား ဩဝါဒစကား ချွေလိုက်သည်။

“ကျုပ်သူ့ကိုကယ်မှရမယ်” ရန်ကိုင်က ပြတ်ပြတ်သားသား ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “စီနီယာ၊ သူ့ကို ကယ်နိုင်တဲ့ အခြားနည်းလမ်း မရှိတော့ဘူးလား”

ဇုန်းအောင်က ရန်ကိုင်ကို အသေအချာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ခဏအကြာ၌ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ရှိတယ်။ ငါအခုပြောမယ့် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ဖို့လိုအပ်တဲ့ ဆေးအမယ်တွေကလည်း သိပ်ပြီး မခက်ခဲဘူး။ ဆေးလုံးအဆင့်ကလည်း သိပ်မမြင့်ဘူး”

ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ တောက်ပသွားပြီး လက်သီးဆုပ်လျက် ဦးညွှတ်ကာ “ကျုပ်ကို အလင်းပြပေးပါဦး စီနီယာ”

“ကောင်းပြီလေ။ မင်းက အဲ့လောက်တောင် ဆန္ဒ ပြင်းပြနေတော့ ငါလည်း ပြောပြပေးရသေးတာပေါ့” ဇုန်းအောင်က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် အရမ်းကြီးတော့ မျှော်လင့်မထားနဲ့နော်”

“ပြောသာပြောပါ စီနီယာ”

“လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးပဲ”

“လောင်ကျွမ်းမီးတောက်ဆေးလုံး” ရန်ကိုင် မျက်မှောင် ကြုတ်သွားသည်။ ခဏလောက် စဉ်းစားနေပြီးနောက် သူ့မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားခဲ့ပြီး “သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့်နိမ့် လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးလား”

“ဟုတ်တယ်။ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးက တကယ်ကို သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံးတစ်လုံးပဲ” ဇုန်းအောင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင် နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွားသည် “စီနီယာ၊ ဂျူနီယာ သိပ်နားမလည်ဘူး။ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးရဲ့ အဆင့်က မြင့်မှမမြင့်တာ။ ကျုပ်သခင်မလေးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကုသပေးနိုင်မှာလဲ”

ဇုန်းအောင် ပထမဆုံးပြောပြသော နည်းလမ်းသည် တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ရန်ဖြစ်ပြီး ဒုတိယနည်းလမ်းသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ရန် ဖြစ်လေသည်။ ထိုဆေးလုံးနှစ်လုံးကြား ကွာခြားချက်သည် အလွန်တရာကိုမှ ကြီးမားလှပေသည်။

ဇုန်းအောင်က ပြုံးဖြဲလိုက်ပြီး “သာမန် လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးနဲ့ အလုပ်ဖြစ်မယ်ထင်လို့လား။ ငါက ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို ပြောနေတာကွ”

ရန်ကိုင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီသွားခဲ့သည်။ ယခု သူနားလည်သွားလေပြီ။

“မင်းလည်း ဆေးပညာရှင်ဆိုမှတော့ ဆေးသွေးကြောတွေ၊ ဆေးတိမ်တိုက်တွေ ပါတဲ့ဆေးလုံးက သာမန်ဆေးလုံးထက် ပိုပြီး အားနိသင်ထက်တယ် ဆိုတာကို မင်းလည်း သိမှာပေါ့။ ဒါကြောင့်ပဲ ဆေးသွေးကြော၊ ဆေးတိမ်တိုက်တွေက ဆေးလုံးတစ်လုံးရဲ့ တန်ဖိုးကို သိသိသာသာ တိုးမြှင့်သွားစေနိုင်တာ။ ဆေးသွေးကြောပါတဲ့ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံးရဲ့ အာနိသင်က သူတော်စင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးနဲ့ သွားညီတယ်။ ဆေးတိမ်တိုက်ဆိုရင်တော့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်လောက် မကောင်းရင်တာင် အဲ့အောက်တော့ မကျဘူး”

“ကျုပ်သိပြီ” ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းများ တဖျတ်ဖျတ် လင်းလက် တောက်ပသွားပြီး ချက်ချင်း စိတ်အား တက်ကြွသွားသည်။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကိုမြင်သော် ဇုန်းအောင်က လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် ပြောလိုက်လေသည် “ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ဖို့ ဒီလောက် လွယ်တယ် ထင်နေလား။ နှစ်တစ်သောင်း ခရမ်းနှလုံးသားဝိဥာဉ်အားဖြည့်ပန်းပွင့်ကို ရှာတာထက်တောင် ပိုခက်ဦးမယ်။ ကောင်လေး၊ ငါမင်းကို ထပ်ပြောမယ်။ အခုကတည်းက လက်လျှော့လိုက်တော့။ မဖြစ်နိုင်တာကို လုပ်ဖို့ မကြိုးစားစမ်းနဲ့”

ထိုစကားကို ပြောရခြင်းမှာ ရန်ကိုင်၏ စိတ်အားထက်သန်မှုကို ပျောက်ပျက်သွားစေလိုသောကြောင့်မဟုတ်၊ မဖြစ်နိုင်ဘူးဟု ထင်သည့်အတွက်ကြောင့်သာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းရှိ ထပ်တန်းအဆင့် ဆေးပညာရှင်များပင် အဆက်မပြတ် ဖော်စပ်မည်ဆိုသည့်တိုင် ဆေးတိမ်တိုက်ပါသော လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်နိုင်ချေမှာ အလွန်ကိုမှ နိမ့်ကျလှပေသည်။

သို့သော် ရန်ကိုင်က ပြုံးဖြဲ၍သာ “မကြိုးစားဘဲနဲ့ ဖြစ်နိုင်၊ မဖြစ်နိုင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိမှာလဲ”

ဇုန်းအောင်က အလျင်အမြန် ပြောလိုက်သည် “ကောင်လေး၊ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို ငါ့ကို ဖော်စပ်ခိုင်းမယ်တော့ မကြံနဲ့နော်။ ငါမင်းနဲ့ အဲ့လောက်မရင်းနှီးဘူး။ ပြီးတော့ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်နိုင်မယ်လို့ ယုံကြည်ချက်လည်း မရှိဘူး”

“စီနီယာကို မဖော်စပ်ခိုင်းပါဘူး” ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးသည်။

“အို၊ ဒါဆို ဘယ်သူ့ကို ဖော်စပ်ခိုင်းမလို့လဲ” ဇုန်းအောင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည် “ပြောစမ်း။ မင်းဘယ်သူ့ကို ဖော်စပ်ခိုင်းဖို့ စဉ်းစားထားတာလဲ။ ငါမင်းကို အကြံပေးပြီးသွားပြီ ဆိုမှတော့ ဘယ်သူကများ အဲ့လိုလုပ်နိုင်လဲ ဆိုတာကို ငါတကယ် သိချင်တယ်”

မိုးရေစင်ကြယ်တွင် သူ့ထက်ပိုတော်သည့် ဆေးပညာရှင် ရှိသည်ဟု ဇုန်းအောင် မယုံပါချေ။ ဆေးပညာဘက်တွင် ဤနေရာ၌ သူသည် အတော်ဆုံးဖြစ်သည်။

“ဂျူနီယာဘာသာ ဂျူနီယာလုပ်မှာ”

“မင်းဘာသာမင်း ဖော်စပ်မယ်ပေါ့” ဇုန်းအောင် မျက်လုံးကျွတ်ထွက်မတတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ရန်ကိုင် ခေါင်းများ ထိသွားသလားဟူသော အတွေးဖြင့် ရန်ကိုင်အား အသေအချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထူးဆန်းသော အမူအရာဖြင့် “ငါနဲ့ လာကစားဖို့ ကြံမနေနဲ့။ ဒါက မင်းကိစ္စ၊ ငါ့ကိစ္စ မဟုတ်ဘူး။ အင်း။ မင်းသာ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို သန့်စင်နိုင်မယ်ဆိုရင် ငါက မင်းကို ဖိုးဖိုးကြီးလို့တောင် ခေါ်လိုက်ဦးမှာ”

ရန်ကိုင်တွင် ဆေးတိမ်တိုက်ပါသော သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်နိုင်စွမ်းရှိသည်ဟု ဇုန်းအောင် မယုံပါချေ။

ရန်ကိုင်သည် အားနည်းသည့် သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့် တစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။ သူသည် ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး ဆေးပညာတွင် ပါရမီပါသည် ထားပါစေဦး၊ သူ့အသက် ငယ်ငယ်လေးဖြင့် ဆေးပညာလမ်းစဉ် မည်မျှ ခရီးပေါက်နိုင်မည်နည်း။

သူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးလုံးများသည် သူ့အကန်အသတ် ဖြစ်ပေသည်။

သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးကိုပင် မဖော်စပ်နိုင်လျှင် ဆေးတိမ်တိုက်ပါသော ဆေးလုံးကို မည်ကဲ့သို့ ဖော်စပ်မည်နည်း။

ဇုန်းအောင်သည် ရန်ကိုင်၏ စကားကို ငကြွားတစ်ယောက်မှ လျှောက်ပြောနေသော စကားများဟုသာ မှတ်ယူလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်က ထူးထူးဆန်းဆန်း ပြုံးလျက် “စီနီယာက ကျုပ်စကားကို မယုံမှတော့ အလောင်းအစား လုပ်ကြမလား”

“အလောင်းအစားလား” ဇုန်းအောင်၏ မျက်လုံးများ မှေးစဉ်းသွားပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လျက် “ငါနဲ့ အလောင်းအစား လုပ်ချင်တာလား။ ကောင်လေး၊ ငါဇုန်းအောင်ဆိုတဲ့လူက စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်ထိတောင် လိုက်ရဲတယ်ကွ။ မင်းက ငါ့ကို လာစိန်ခေါ်မှတော့ ငါကလည်း ငြိမ်နေလို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ။ ကဲပြော၊ မင်းဘယ်လို လောင်းချင်လဲ”

“ဂျူနီယာသာ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့‌ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို သန့်စင်နိုင်ခဲ့ရင် ဂျူနီယာအများကြီး မတောင်းဘူး။ စီနီယာ ရထားတဲ့ ယင်နေကြာရေစင်ရဲ့ တစ်ဝက်ကိုပဲပေး” ရန်ကိုင်က ဇုန်းအောင်အား စိုက်ကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည်။

ဇုန်းအောင်၏ မျက်နှာ ဆေးခါးခါးကြီး စားလိုက်ရသည့်နှယ် မဲ့ရွဲ့သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ နှာခေါင်းရှုံ့ကာ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “မင်းကို ရိုးသားတဲ့လူလို့ မှတ်နေတာ။ လတ်စသတ်တော့ မင်းလည်း ကြောင်သူတော် ကြွက်သူခိုးပဲကိုး။ ငါ့ရတနာတွေကို မင်းတစ်ချိန်လုံး ချောင်းနေတာမလား။ ဖင်မနိုင်ဘဲ ပဲကြီးဟင်း မစားချင်နဲ့နော်၊ ကောင်လေး”

“ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ကျုပ်ဖြစ်ရင် ကျုပ်အခံပဲ” ရန်ကိုင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “စီနီယာ ကြောက်နေတာလား”

ဇုန်းအောင်က ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပက်သည် “ဘာကွ။ ငါကများ ကြောက်ရမယ်၊ ဘာလို့ ‌ကြောက်ရမှာလဲ။ ဒီလို လှည့်ကွက်လေးက ငါ့အတွက် အလုပ်မဖြစ်ဘူးကွ”

ပြောပြီးနောက် ဇုန်းအောင် ဆက်ပြောသည် “ကောင်းပြီလေ။ မင်းသာ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေလုံးကို သန့်စင်နိုင်ရင် ငါ့ဆီမှာရှိတဲ့ ယင်နေကြာရေစင်တစ်ဝက်ကို မင်းဆီ ပေးမယ်။ ဆေးသွေးကြောတွေကို ဘယ်လိုပါအောင် ဆေးဖော်စပ်ရမလဲ ဆိုတာကို နှစ်ပေါင်းရာနဲ့ချီအောင် ငါလေ့လာပြီးသွားပြီ။ ဒါပေမယ့် အခုထိ လမ်းစ ရှာမတွေ့သေးဘူး။ ငါမလုပ်နိုင်တာကို မင်းလုပ်နိုင်တယ်ဆိုရင် ငါအနေနဲ့ တကယ်ကို ကျေနပ်မိမှာ> ဒါပေမယ့် မင်းမဖော်စပ်နိုင်ဘူးဆိုရင်၊ မင်းဘက်က ဘာပြန်ပေးမှာလဲ”

ဇုန်းအောင်က ရန်ကိုင်အား အေစက်စက်၊ သုန်သုန်မှုန်မှုန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ဇုန်းအောင်က ရန်ကိုင်သည် ဆေးပညာကို ပေါ့ပြက်ပြက်၊ သဘောထားနေသလို နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ဆေးလောကထဲ ကျင်လည်လာခဲ့သော သူ့အရည်အချင်းကို အထင်သေးနေဟု ထင်နေခဲ့သည်။

“စီနီယာအပေါ်ပဲ မူတည်တယ်” ရန်ကိုင်က တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ပြောလိုက်သည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ထိုဆေးလုံးကို မသန့်စင်နိုင်ပါက ရွှယ့်ယွယ် သေလိမ့်မည်ဖြစ်သလို သူလည်း သေပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ဇုန်းအောင် မည်သို့ပင် တောင်းဆိုပါက သူ့ဘက်က သဘောတူပြီးသားပင်။

“ကောင်းပြီလေ။ ငါလည်း တောက်တိုမယ်ရ ခိုင်းဖို့ လူမရှိတာနဲ့ အတော်ပဲ။ မင်းမဖော်စပ်နိုင်ဘူးဆိုရင် တစ်သက်လုံး ငါ့နောက် လိုက်ပြီး ငါ့ကို ကူညီပေးရမယ်” ဇုန်းအောင်က ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “ဒါပေမယ့် ဒီအလောင်းအစားက ရက်ချိန်အကန့်အသတ်တော့ ရှိရမယ်မလား။ ဒါမှမဟုတ် ငါကို တစ်သက်လုံး ထိုင်စောင့်စေဖို့ မျှော်လင့်နေတာလား”

“ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ” ရန်ကိုင်က ဇုန်းအောင် ထိုကဲ့သို့ ပြောလာမည်ဟု မျှော်လင့်ထားသည့်အလား “ရက်ချိန်း အကန့်အသတ်က ကျုပ်သခင်မလေး သေတဲ့နေ့ပဲ။ ဘယ်လိုလဲ”

“အဲ့ဒါဆို တစ်နှစ်လောက်ပဲပေါ့။ ကောင်လေး၊ မင်းတကယ်ကို ရူးသွပ်တာပဲ။ ငါလည်း ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို မင်းဘယ်လို သန့်စင်မလဲ မြင်ချင်မိသား” ဇုန်းအောင်က ရယ်မောလိုက်သည်။

“စီနီယာ စောင့်သာ ကြည့်နေလိုက်စမ်းပါ” ရန်ကိုင်က ပြုံးလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်၏ အမူအရာကြောင့် ဇုန်းအောင် တုန့်ဆိုင်းမိသွားသည်။ ရန်ကိုင်တွင်များ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုခု ရှိနေသလား စိတ်ထဲ အလိုလို တွေးမိသွားသည်။

စိတ်ကသိကအောက် ဖြစ်လာသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား မေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် “မင်းအခု ဘယ်အဆင့် ဆေးလုံးကို သန့်စင်နိုင်ပြီလဲ”

“သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံး” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောသည်။

“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ” ဇုန်းအောင် ကြောင်သွားလေသည် “မင်းတကယ်ကြီး သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးတွေကို သန့်စင်နိုင်တာလား”

ရန်ကိုင်ပြောသည်ကို ဇုန်းအောင် မယုံကြည်ခဲ့။ ရန်ကိုင် ချဲ့ကား ပြောနေခြင်း ဖြစ်သည်ဟုသာ ထင်သည်။

ရန်ကိုင်ကမူ ပခုံးတွန့်၍သာ ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “စီနီယာ၊ ယုံယုံမယုံယုံ၊ ကျုပ်ကတော့ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံး အချို့ကို ဖော်စပ်ပြီးသွားပြီ”

“မင်းဒီနှစ် အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ” ဇုန်းအောင်က မယုံသင်္ကာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“သုံးဆယ်မပြည့်တတ်သေးဘူး။ နှစ်ဆယ့်ခွန်၊ နှစ်ဆယ့်ရှစ်လို့ ထင်တာပဲ” သူ့ယခု အသက်ဘယ်လောက် ရှိပြီလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် သေချာမသိချေ။ တစ်ချိန်လုံး လျှောက်ပတ်သွားလာရင်း၊ တံခါးပိတ်ကျင့်ကြံရင်းဖြင့်သာ အချိန်ဖြုန်းနေသည့်အတွက် သူ့အသက် မည်မျှ ရှိပြီသလဲ ဆိုသည်ကိုပင် မေ့လျော့နေခဲ့သည်။

အသက်(၂၇)၊ (၂၈)သာ ရှိသေးသော လူငယ်လေးတစ်ယောက် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ဆေးလုံးအား ဖော်စပ်နိုင်သည်ဆိုသော အချက်သည် ဇုန်းအောင်အား အမှန်တကယ်ကို ထိတ်လန့်စေ၏။

သ့စိတ်ထဲ မကောင်းသည့် ခံစားချက်တို့ ရုတ်တရက် ရလာခဲ့သည်။ သူပိုင်ဆိုင်ထားသော ယင်နေကြာရေစင်တစ်ဝက်သည် တစ်ပါးသူ၏ အပိုင်ဖြစ်တော့မလိုလို။

ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ရင်း ဇုန်းအောင်က ထပ်ပြောသည် “တစ်နှစ်ကြာတာနဲ့ ပြီးသွားမှာပဲ။ အခုလောလောဆယ် ငါဘာမှ ထပ်မေးတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါမင်းကို ပြောထားမယ်၊ ကောင်လေး။ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို သန့်စင်နိုင်ရင်တောင် ဟိုကလေးမလေး ကိုယ်ထဲက အအေးဓါတ်ကို ဖယ်ရှားပေးနိုင်ရုံပဲ ရှိဦးမှာ။ သူ့နာမ်ဝိဥာဉ်ကို မင်းကိုယ်တိုင် ပြန်တည်ဆောက်ပေးဖို့ လိုသေးတယ်”

ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်ကာ “ကျုပ်နားလည်ပြီ”

“မင်း၊ မင်းဘာသာမင်း ကြည့်လုပ်ပေတော့” ဇုန်းအောင်က လက်ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်သည် အခန်းထဲမှထွက်၍ ရွှယ့်ယွယ်နေသည့် အခန်းဆီ သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့ခွဲဆီ ထွက်ခွာသွားလေသည်။

နေ့တစ်ဝက်ကြာပြီးနောက် ဟလိခ၊ အခြားသူများကို အဓိက ခန်းမတွင် တွေ့ခဲ့သည်။

ဟလိခ၊ လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးသည် ခန်းမထဲရှိ စားပွဲတစ်လုံးပတ်လည်တွင် ဝိုင်းထိုင်နေကြပြီး ယင်နေကြာရေစင် ရေစက်အချို့ ထည့်ထားသည့် ငါးရောင်ခြယ် ဥက္ကာခဲအဆီအနှစ်ဖြင့် လုပ်ထားသော အိုးတစ်လုံးသည် သူတို့ရှေ့တွင် ရှိနေခဲ့သည်။

အကြည့်သုံးစုံသည် သူတို့ရှေ့တည့်တည့်ရှိ ယင်နေကြာရေစင်ကို မမှိတ်မသုံ စိုက်ကြည့်နေကြသည်။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းအတွက် ငါးရောင်ခြယ် ဥက္ကာခဲအဆီအနှစ်ကို ရှာရန်မှာ မခက်ခဲလှချေ။ ထို့ကြောင့် ဇုန်းအောင် ထွက်သွားပြီးနောက် သုံးယောက်စလုံး ထိုရတနာကို အလျင်အမြန် သွားစုဆောင်းကြလေပသည်။ ယခု ထိုအရာကို မည်ကဲ့သို့ ခွဲဝေယူရန်၊ ပင်မကြယ်သို့ မည်ကဲ့သို့ ပြန်တင်ပို့ရန် ဆွေးနွေးတိုင်ပင်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ရန်ကိုင် ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိသော် သုံးယောက်စလုံး ဆွေးနွေးခြင်းကို ရပ်လိုက်သလို ယင်နေကြာရေစင်ကိုလည်း ချက်ချင်း ဝှက်လိုက်သည်။ ဟလိခက မတ်တပ်ရပ်၍ မေးလိုက်သည် “မိန်းကလေးရွှယ့်အာ အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ”

“အရင်အတိုင်းပဲ။ အခုလောလောဆယ်တော့ ဘာမှ မဖြစ်သေးဘူး။ ဒါပေမယ့် သတိလစ်နေတုန်းပဲ” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောသည်။

သုံးယောက်စလုံး၏မျက်နှာ ညိုးလျော်သွားသည်။

“ဒါပေမယ့် စီနီယာဇုန်းအောင်က သူ့ပြဿနာကို ကုသလို့ရတဲ့ နည်းလမ်းကို ပြောပြသွားတယ်” ရန်ကိုင်က အလျင်အမြန် ထပ်ပေါင်းပြောလိုက်သည်။

“တကယ်လား” ဟလိခ၏မျက်နှာ ဝင်းပသွားပြီး လင်းမူဖုန်းသည် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်သည်။ သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီး သည်လည်း သူမ၏ မို့မောကမောက် ရင်အစုံကို လက်ဖြင့် တဖွဖွ ပုတ်ရင်း သက်ပြင်းချနေသည်။

“ညီငယ်လေး၊ ငါတို့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းကနေ မင်းလိုတာ ရှိရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာပြောနော်။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာက ငါတို့ မိုးရေစင်ကြယ်ပေါ်မှာ ဒုက္ခရောက်သွားတာဆိုတော့ စိတ်ပူနဲ့၊ ပြောသာပြောလိုက်၊ ငါတို့ဘက်က အပြည့်အဝ ကူညီပေးမယ်” ဟလိခက ပြောလိုက်သည်။

“အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ကျုပ်ဒီကို လာခဲ့တာ” ရန်ကိုင်က ပြုံး၍ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၆၄)

“ခင်ဗျားတို့ကို ဆေးပင်အချို့ကို စုဆောင်းခိုင်းချင်လို့” ရန်ကိုင်က လိုရင်းကို တန်းပြောလိုက်သည်။

“ဘာဆေးပင်တွေ လိုတာလဲ” ဟလိခက ပြုံး၍ ပြန်မေးသည် “အခြားနေရာတွေမှာသာ ဆေးပင်တွေ ရှားရင်းရှားမယ်။ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းမှာတော့ မရှားဘူး”

လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးသည်လည်း ခေါင်းညိတ် ထောက်ခံလိုက်ကြသည်။

ရန်ကိုင်က လောင်ကွှမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ရန်အတွက် လိုအပ်သော ဆေးအမယ်စာရင်းကို ချက်ချင်း ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုဆေးအမယ်စာရင်းကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဟလိခက ပြန်ပြောလေသည် “ဆေးပင်တွေ အကုန်လုံးက ရှာဖို့မခက်ဘူး။ အများစုက ဒီမှာ ရှိပြီးသား။ လိပ်နဂါးစိတ်ဝိဥာဉ်အသီးပဲ နည်းနည်း ရှာရခက်တာ။ အခြားဟာတွေကတော့ ပြဿနာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ညီငယ်လေးအနေနဲ့ သုံးလေးငါးလလောက် စောင့်နိုင်မယ် ဆိုရင်တော့ အနီးအနားက ဆေးပင်ကြယ်ကနေ လိပ်နဂါးစိတ်ဝိဥာဉ် အသီး လှမ်းမှာပေးလို့ရတယ်”

“သုံးလေးငါးလက ပြဿနာမဟုတ်ဘူး။ နည်းနည်းလေး ပိုကြားသွားရင်တောင် ကိစ္စမရှိဘူး။ တစ်နှစ်လောက် မကြာရင် ပြီးရော” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်သည်။

“ကောင်းပြီလေ။ အဲ့ဒါဆို လေးလအတွင်း လိပ်နဂါးစိတ်ဝိဥာဉ် အသီးကို ကျိန်းသေ ပို့ပေးမယ်” ဟလိခက သူ့ရင်ဘတ်ကိုပုတ်၍ ကတိပေးလိုက်သည်။

အချို့ဆေးပင်များသည် ပေါက်ရောက်ရန်အတွက် သင့်တော်သော နေရာကောင်းကို လိုအပ်သည်။ မိုးရေစင်ကြယ်သည် ကျင့်ကြံရေး ကြယ်ကြီးတစ်လုံး ဖြစ်သော်ငြား ၎င်းတွင် လိပ်နဂါးစိတ်ဝိဥာဉ် အသီးပေါက်ရောက်ရန် သင့်တော်သည့်နေရာ မရှိချေ။ သို့သော် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်း၏ လက်အောက်ဖြစ်သော အနားရှိ ဆေးပင်ကြယ်တစ်လုံး လိပ်နဂါးစိတ်ဝိဥာဉ်အသီး အများအပြားကို ထုတ်လုပ်ပေးလေသည်။

“ဆေးပင်ဘယ်လောက်လောက် ညီငယ်လေး လိုတာလဲ” လင်းမူဖုန်းက မေးလိုက်သည်။

“ခင်ဗျားတို့ ရနိုင်သလောက်ပေါ့” ရန်ကိုင်က အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ငါတို့ ရနိုင်သလောက်လား” ရန်ကိုင်၏ အဖြေကြောင့် အကုန်လုံး ရန်ကိုင်အား ကြောင်ကြည့်နေမိလိုက်ကြသည်။

ရန်ကိုင်သည် ဆေးအမယ် နည်းနည်းသာ လိုအပ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု သူတို့ ထင်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် သူတို့ ရနိုင်သလောက် တောင်းလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် သူ့တို့စိတ်ထဲ ထိုမျှ များပြားလှသည့် ဆေးပင်များနှင့် ရန်ကိုင် ဘာလုပ်ရန် ကြံနေသလဲ ဆိုသည်ကို မတွေးတတ်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်က အလျင်အမြန်ပဲ ရှင်းပြလိုက်သည် “စီနီယာဇုန်းအောင် ပြောပြတဲ့နည်းလမ်းက ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ ဆေးလုံးပဲ။ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ ဆေးလုံးတစ်လုံးကို သန့်စင်ဖို့ ဘယ်လောက် ခက်လဲ ခင်ဗျားတို့လည်း သိတာပဲ။ တစ်ကြိမ်၊ နှစ်ကြိမ်လောက် ကြိုးစားရုံနဲ့ ရနိုင်တာမျိုးမဟုတ်ဘူး။ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ဖို့ဆိုရင် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားဖို့ လိုတယ်”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်မှပဲ ရန်ကိုင် ဆေးပင်အများကြီး ဘာကြောင့် လိုအပ်နေသလဲ ဆိုသည်ကို သူတို့ နားလည်သွားခဲ့သည်။ ဟလိခက အော်၍ပင် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်သိပြီ။ ကျုပ်သိပြီ။ ဆရာကြီး ဇုန်းအောင်က တကယ် တော်တာပဲလို့။ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ ဆေးလုံးကိုတောင် သန့်စင်နိုင်တယ်။ ကျုပ်တို့လည်း ဆေးတိမ်တိုက် ပါတဲ့ ဆေးလုံးမျိုးကို တကယ် မြင်ချင်မိသား”

“ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားတို့ အဖွဲ့ခွဲအတွက်တော့ တော်တော်လေး ထိခိုက်လိမ့်မယ်။ ဆေးလုံးတစ်လုံးတည်းကိုပဲ တောက်လျှောက် သန့်စင်မှာဆိုတော့ ပြန်ရောင်းမယ်ဆိုရင်တောင် အကုန် ရောင်းထွက်ဖို့က အတော်လေးခက်မှာ” ရန်ကိုင်က သတိပေးလိုက်သည်။

“မိန်းကလေးရွှယ့်အား နိုးလာနိုင်သရွေ့ ကိစ္စမရှိဘူး။ ဒီလောက်က ဘာပြဿနာမှ မဟုတ်ဘူး” ဟလိခက ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပြောသည်။ သူပြောနေသည့်ပုံစံမှာ မိန်းကလေးရွှယ့်အား သေတော့မည့် ပုံစံမျိုး။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာသာ သေသွားခဲ့လျှင် တတိယသခင်လေးသည် သူ့ကို အလွတ်ပေးလိမ်မည်မဟုတ်။ ထို့ကြောင့် မိန်းကလေး ရွှယ့်အာ နိုးလာစေရန် တတ်နိုင်သမျှ ကြိုးစားရပေမည်။

“အဲ့လိုဆို အကောင်းဆုံးပဲ” ထိုလူများ၏ သဘေားထားနှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင် အတော်လေး ကျေနပ်မိသွားသည်။ ထိုလူများသည် အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် စကား ပြောတတ်ကြသည်။ သူတို့အတွက် ဘာက အရေးကြီးသည် ဆိုသည့်အချက်ကိုလည်း မြင်နိုင်ကြသည်။

“ညီငယ်လေး…” ဟလိခက လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ခေါ်သာ ခေါ်သော်ငြား ပြောချင်နေသည့်စကားကို ပြောမထွက်။ ထို့ကြောင့် လင်းမူဖုန်းဘက်သို့ လှည့်၍ အကူအညီ လှမ်းတောင်လေသည်။

ထိုလူများ၏ ပုံစံကိုကြည့်ရင်း ပြဿနာကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်သွားလိုက်သည် “ကျုပ်အတွက်တော့ မိန်းကလေး ရွှယ့်အာကို ကုသပေးဖို့က အရေးအကြီးဆုံးပဲ။ အခြားဘာမှ အရေးမပါဘူး”

ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ အဖွဲ့ခွဲခေါင်းဆောင် သုံးယောက်စလုံး ပျော်သွားကြပြီး ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူတင်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

ယင်နေကြာရေစင်အချို့ကို ရလိုက်နိုင်သည့်အတွက်ကြောင့် သူတို့ သုံးယောက် ‌ပျော်နေသင့်သော်ငြား ပြန်ပေးဆပ်လိုက်ရသည့် တန်ဖိုးကြောင့် ဤကိစ္စကို ပင်မကြယ်ဆီ မည်ကဲ့သို ပြန်၍ အစီရင်ခံရမလဲမသိ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ပုံမှန်အချိန်များတွင် ရွှယ့်ယွယ် ဒဏ်ရာရထားသည့် သတင်းကို မပြန့်သွားအောင် လုပ်နိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ယခုမူ မတူတော့ချေ။ ရွှယ့်ယွယ်၏ အစောင့် ဖြစ်သော ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းသည် နိမ့်ကျနေလျှင်ပင် သူသည် ဦးနှောက်ချောင်နေသည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်သရွေ့ ဤနေရာမှ ကိစ္စကို ပင်မကြယ်ဆီ ဘာကြောင့် ပြန်လည် မတင်ပြဘဲ နေမည်နည်း။

ပင်မကြယ်သာ ဤနေရာမှအကြောင်းကို သိသွားသည်နှင့် သူတို့ သုံးယောက်စလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးခံရပေလိမ့်မည်။

ရန်ကိုင်က ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ကျုပ်လည်း ပင်မကြယ်က အပြစ်ပေးမှာကို မခံချင်ဘူး။ ဒီတော့ မိန်းကလေး ရွှယ့်အာ ဒဏ်ရာရတဲ့အကြောင်းကို လောလောဆယ် သတင်း မပြန့်အောင် ထိန်းထားကြတာပေါ့။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာ သက်သာလာတော့မှပဲ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဆိုတာကို သူ့ကိုပဲ ဆုံးဖြတ်ခိုင်းလိုက်ပေါ့”

“ညီငယ်လေးကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်” ဟလိခက ကျေးဇူးတင်တင်ဖြင့် လက်သီးဆုပ်လိုက်သည်။

“ယင်နေကြာရေစင် ကိစ္စကတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ထားလိုက်ဦး… မိန်းကလေးရွှယ့်အာ နိုးလာတော့မှ ဆုံးဖြတ်လိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က ထပ်ပြောလိုက်သည်။

ငါတို့မှာ ဒီထက် သတ္တိဆယ်ဆရှိနေရင်တောင် ကျင့်ကြံရေး ရတနာတွေကို စိတ်ရှိတိုင်း မယူရဲပါဘူး။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာ နိုးလာတဲ့အထိကို စောင့်မှာပါ” ဟလိခနှင့် အခြားသူများ ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြရသည်။ ရန်ကိုင်ကိုလည်း အထပ်ထပ် အခါခါ ကျေးဇူးတင်နေခဲ့သည်။

အစကတည်းက သူတို့ထဲမှ မည်သူမှ ယင်နေကြာရေစင်ကို ကိုယ့်ကျိုးအတွက်သုံးရန် မစဉ်းစားခဲ့ကြချေ။ ယင်နေကြာရေစင်ကို သန့်စင်နိုင်လျှင် သူတို့၏ ခွန်အားကို တိုးတက်စေနိုင်သော်ငြား ထိုအရာကို မည်ကဲ့သို့ သန့်စင်ရမည်နည်း။

ယင်နေကြာရေစင်၏ အစွမ်းကို ဟလိခကိုယ်တိုင် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကြုံဖူးပေသည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုပင် ဖြတ်ပစ်လိုက်ရသည်။ ယင်နေကြာရေစင်ကို မဆင်မခြင်ဖြင့် သန့်စင်မည်ဆိုပါက သူတို့ခွန်အားကို မတိုးတက်စေနိုင်သည့် အပြင်ဘက် မိန်းကလေးရွှယ့်အာကဲ့သို့ပင် ဖြစ်သွားနိုင်ပေသည်။

ထို့ကြောင့် မည်သူမှ ထိုအရာကို မသုံးရဲကြ။ သို့သော်လည်း ထိုအရာကို ရရှိလိုက်ခြင်းသည် ဆိုးကျိုးဖြစ်သည်ဟု မဆိုလိုချေ။ ထို့ကြောင့် ယင်နေကြာရေစင်နှင့် ပက်သက်၍ ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေစဉ် ရန်ကိုင် ရောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

“ကောင်းပြီလေ။ အခု မိန်းကလေးရွှယ့်အာနဲ့ ပက်သက်တဲ့ ကိစ္စပြီးသွားပြီ။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားတို့ဆီကနေ အကူအညီ တောင်းချင်တဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စလေးတစ်ခု ရှိသေးတယ်” ရန်ကိုင်က အခွင့်ရတုန်း လက်မလွတ်တမ်း ဖမ်းဆုပ်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။

“ကျေးဇူးပြုပြီးပြောပါ ညီငယ်လေး”

“ခင်ဗျားတို့မှာ ခွန်အားမြန်မြန် တိုးတက်စေနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းလေး ဘာလေးများ မရှိကြဘူးလား” ရန်ကိုင်က ထိုသုံးယောက်ကို မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“ခွန်အား တိုးတက်စေနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းလား” ဟလိခ အံ့ဩသွားပြီး ရန်ကိုင်အား ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ မကြာမီ နားလည်သွားခဲ့ပြီး ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် “ညီငယ်လေးက ခွန်အားတိုးတက်အောင် လုပ်ချင်နေတာလား”

“ဟုတ်တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ် ကျုပ်ခွန်အားက နိမ့်ကျနေလို့ မိန်းကလေး ရွှယ့်အာက ကျုပ်ကို သူ့နောက် မလိုက်ခိုင်းခဲ့တာလေ။ ကျုပ်ခွန်အားသာ ပိုမြင့်နေရင် မိန်းကလေးရွှယ့်အာကို ကာကွယ်ပေးရင် ကာကွယ်ပေးနိုင်မှာ။ ကျုပ်အသက်ကို မိန်းကလေးရွှယ့်အာ အသက်နဲ့ လဲနိုင်မယ်ဆိုရင် ကျုပ်သေတော့ရာ ဘာဖြစ်လဲ” ရန်ကိုင်က အလွန်ကိုမှ နားကျည်းနေသည့် အမူအရာဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ ပြစ်တင်ပြောဆိုလိုက်သည်။

ဟလိခတို့သည် သုံးနှစ်ကလေးများ မဟုတ်ကြရာ ရန်ကိုင် သရုပ်ဆောင်နေသည်ကို မသိဘဲ ဘယ်နေကြမည်နည်း။

သို့သော်လည်း မိန်းကလေးရွှယ့်အာသည် ဤအစောင်လေးကို အတော်လေး မြင့်မြင့်တွေးထားဟန်ရသည်။ မဟုတ်လျှင် သူ့ကျင့်ကြံခြင်း နိမ့်နေသည့်တိုင် ဤနေရာသို့ ခေါ်လာခဲ့မည် မဟုတ်သလို ရှေးဟောင်းအပျက်အစီး နယ်မြေသို့သွားသော ခရီးတွင်လည်း ချန်ရစ်ခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။

မိန်းကလေးရွှယ့်အာ နိုးလာသည့်အခါကျ ထိုအစောင့်ကို အားကျိုး၍ သူမဒေါသမထွက်အောင် စကားအချို့ ပြောခိုင်ရပေမည်။

ထို့အပြင် ရန်ကိုင်သည် ဤနေရာမှကိစ္စကို ပင်မကြယ်ဆီ ပြန်မတင်ပို့ခဲ့ဘဲ ဖုံးကွယ်ပေးထားခဲ့သည်။

မိန်းကလေးရွှယ့်အာ၏ အမျက်ထွက်ခြင်း မခံရစေရန် ရန်ကိုင်ကို ဖားယားခြင်းဖြစ်စေ၊ မိန်းကလေးရွှယ့်အာ ဒဏ်ရာရသည့် ကိစ္စကို ဖုံးကွယ်ထားပေးသည့် အတွက်ကြောင့်ဖြစ်စေ၊ ရန်ကိုင်၏ တောင်းဆိုချက်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးခြင်းသည် မလွန်ကဲလောက်ဟု သုံးယောက်စလုံး တွေးမိကြသည်။ သူတော်စင် ဒုတိယအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ ခွန်အားကိုး တိုးတက်အောင် လုပ်ပေးရန်မှာ သူတို့သုံးယောက်စလုံးအတွက် အလွယ်လေးပင်။

အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီးနောက် သုံးယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်တည်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ကြသည်။ ဟလိခဟ ပြောလိုက်သည် “ခွန်အား တိုးတက်ချင်တယ်ဆိုရင် ဇွဲရှိရှိနဲ့ ကြိုးစားလေ့ကျင့်ဖို့ပဲ။ ကျင့်ကြံခြင်းဆိုတာက အလျင်လိုလို့ မရဘူး။ တစ်ကြိမ်မှ တစ်လှမ်းပဲ လှမ်းရတာ။ ဒါပေမယ့်…”

ထိုနားရောက်သွားသည်နှင့် စပ်ဖြဲဖြဲပြုံး၍ ပြောလိုက်သည် “ဒါပေမယ့် မင်းကျင့်ကြံခြင်းကို မြန်မြန် တိုးတက်လာအောင် လုပ်ပေးနိုင်တဲ့နည်းလမ်း ငါ့မှာရှိတယ်”

ရန်ကိုင် မျက်လုံးများ တောက်ပသွားပြီး ချက်ချင်းပဲ ပြန်မေးလိုက်သည် “ဘာနည်းလမ်းလဲ”

ဟလိခလက်ထဲရှိ သိုလှောင်လက်စွပ် တစ်ချက်လက်သွားခဲ့ပြီး ရောင်စုံသစ်ခွပန်းတစ်ပွင့် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုသစ်ခွန်ပန်းသည် အတော်လေးကို ထူးဆန်းလှသည်။ ပွင့်အာနေသော ပွင့်ချပ်လေးများသည် ကလေးမျက်နှာနှင့် တူနေခဲ့သည်။

“ကောင်းကင်တစ္ဆေသစ်ခွလား” အနားတွင် ရှိနေသော လင်းမူဖုန်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်တည်း အလန့်တကြား ဆိုလိုက်ကြသည်။ ထိုကဲ့သို့သော ရတနာကို ဟလိခ ထုတ်ပေးလိမ့်မည်ဟု သူတို့ မထင်ထားခဲ့ချေ။

“အဲ့ဒါကို ဘယ်လို သုံးတာလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။

ဟလိခက ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာဖြင့် ရှင်းပြလိုက်လေသည် “ဒါက ကျင့်ကြံရေးအကူရတနာတစ်ခုပဲ။ မင်းကိုယ်တိုင်သုံးပြီးသွားရင် နားလည်လာလိမ့်မယ်”

လင်းဖူဖုန်းက ဝင်ပြောလိုက်သည် “အဲ့သစ်ခွမျိုးက အရမ်းရှာတာ။ အဲ့သစ်ခွကိုရဖို့ ဟွာအိုကြီးက အခြားပညာရှင်တွေ အမျးကြီးနဲ့ တိုက်ခိုက်ခဲ့ရတာ။ အဲ့ဒါကို နှစ်တစ်ရာကြာတဲ့အထိ သူသိမ်းထား လိမ့်မယ်လို့ ငါတကယ် မထင်ထားဘူး။ သူသုံးပစ်လိုက်ပြီလို့ ငါထင်နေတာ”

ဟလိခက ပြုံးလိုက်ပြီး “ဘယ့်ကိုပေးရမလဲမှ မသိတာ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သုံးနိုင်မှာလဲ။ ငါက တန်ခိုးရှင်တတိယအဆင့် ဖြစ်နေပြီ။ ဒါက ငါ့ခွန်အားကို တိုးတက်အောင် မကူညီပေးနိုင်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့် လူငယ်မျိုးဆက်က တစ်ယောက်ယောက်အတွက် သိမ်းထားပေးခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် ဒီမိုးရေစင်ကြယ်မှာ ငါမျက်စိကျလောက်အောင် တော်တဲ့ လူကလည်းမရှိတော့ ဒီအနေ့အထိ သိမ်းထားခဲ့ရတာပဲဟေ့”

ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ တောက်ပသွားခဲ့ပြီး ဟလိခ စကားပြောလို့ မပြီးသေးခင်မှာဘဲ ကောင်းကင်တစ္ဆေသစ်ခွပန်းကို ချက်ချင်း လှမ်းယူလိုက်ကာ သူ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်ကာ သိမ်းလိုက်လေသည်။

ဟလိခနှင့် လင်းမူဖုန်းတို့ ပြောနေသည်ကို နားထောင်ရင်း ကောင်းကင်တစ္ဆေသစ်ခွပန်းသည် အလွန်ကိုမှ အဖိုးတန်သည့် ရတနာတစ်ခုဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။

ထို့နောက် လင်းမူဖုန်းဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

လင်းမူဖုန်းသည် ဟလိခ ထုတ်ပေးလိုက်သည့် ရတနာ မည်မျှ ကောင်းကြောင်း ချီးမွမ်းခန်းဖွင့်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ရန်ကိုင်၏ အကြည့် သူ့ဆီ ရောက်လာချိန် သူ့မျက်နှာ မဆိုသလောက်လေး မဲ့သွားခဲ့၏။ မဲ့သွားသော်ငြား မပေးဘဲနေ၍ မရသဖြင့် ပေးရလေသည် “ဒီလင်းမှာ ညီငယ်လေးရန်အတွက် အသုံးဝင်မယ့် ပစ္စည်းတစ်ခုရှိတယ်”

ရန်ကိုင်၏ အဓိပ္ပါယ်မှာ ရှင်းလင်းလှသည်။ ဤအခွင့်အရေးကို အသုံးချ၍ သူတို့ သုံးယောက်စလုံးဆီမှ အမြတ်ထုတ်လိုနေခြင်း ဖြစ်လေရာ လင်းမူဖုန်းကကော မည်ကဲ့သို့ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေရမည်နည်း။

ထို့ကြောင့် စိတ်ထဲ နာကျင်သော်ငြား မျက်နှာကမူ တည်ငြိမ်ဟန် ဆောင်၍ သို့လှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ကျောက်စိမ်းပုလင်း တစ်ပုလင်းကို ထုတ်ကာ ထိုအရာအကြောင်း ရှင်းပြလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် တစ်ချက်ပင် မငြင်းဘဲ ထိုပစ္စည်းကို ယူသွားခဲ့သည်။

လင်းမူဖုန်းက ခါးခါးသီးသီး ပြုံးလိုက်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် “နှင်းပုံဆောင်ခဲအဆီအနှစ်က ရေခဲနှင်းကြယ်ရဲ့ နှစ်ရေကန်လို့ ခေါ်တဲ့ တားမြစ်နေရာကနေ ရလာတဲ့အရာပဲ။ တစ်ခါ ဖြတ်စာလောက်ကို ရဖို့အရေး နှစ်သန်းနဲ့ချီစောင့်ရတာ။ အဲ့ဒါ ငါ့မှာရှိတာ အကုန်ပဲ”

“ဒါကို ဘယ်လိုသုံးရတာလဲ” ရန်ကိုင်က ကျောက်စိမ်းပုလင်းကို ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။ ကျောက်စိမ်းပုလင်းထဲတွင် လက်သည်းခွံ အရွယ် အဖြူရောင်အရည်စက်လေးတစ်စက် ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“နှင်းပုံဆောင်ခဲ အဆီအနှစ်က စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်တဲ့နေရာမှာ အသုံးဝင်ဆုံးပဲ။ တစ်စက်လောက် သောက်လိုက်တာနဲ့ လုံးဝ အကျိုးထူးတယ်။ မင်းခွန်အားကို မြန်မြန် တိုးတက်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒါက မရှိမဖြစ်လိုအပ်တယ်” လင်းမူဖုန်းက ရှင်းပြလိုက်သည်။

ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ တောက်ပသွားပြီး သွားပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်လေသည်။

လင်းမူဖုန်းပေးသော လက်ဆောင်နှင့် ဟလိခပေးသော လက်ဆောင်သည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု လိုက်ဖက်လှသည်။ တစ်ခုသည် ကျင့်ကြံခြင်းကို မြန်မြန် တိုးတက်စေနိုင်ပြီး တစ်ခုသည် စိတ်ကို တည်ငြိမ်စေနိုင်သည်။ ထိုပစ္စည်း နှစ်ခုနှင့် ပက်သက်ပြီး ရန်ကိုင် အလွန်ကို ကျေနပ်နေမိသည်။

အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧကရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း(၁၀၆၅)

နှင်းပုံဆောင်ခဲ အဆီအနှစ်အား ရန်ကိုင် သိမ်းသွားသည်ကိုကြည့်ရင်း လင်းမူဖုန်း၏ မျက်နှာ မဲ့သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ရန်ကိုင်ကမူ မသိချင်ယောင်သာ ဆောင်နေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင် စကားပြောမည်ကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးကပြုံး၍ စပြောလိုက်သည် “ငါ့မှာ အဲ့နှစ်ယောက်လို ရတနာကောင်းတွေ မရှိပေမယ့် နင့်ကျင့်ကြံခြင်း အမြန်နှုန်းကို မြှင့်ပေးနိုင်တဲ့ တစ်ခုခုတော့ ရှိတယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် အလံလေးများစွာကို ထုတ်လိုက်သည်။ အလံတစ်ချောင်းနှင့်တစ်ချောင်း အရောင် တူညီခြင်းမရှိ။ စုစုပေါင်း အလံခုနှစ်ချောင်းရှိကာ တစ်ချောင်းစီတိုင်းသည် အားကောင်းသော အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်နေသည်။

မှော်ရတနာလား ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားသည်။

“ဒါက ခုနှစ်ရောင်ခြယ်စိတ်ဝိဥာဉ်စုစည်းခြင်း အလံတွေပဲ။ အကုန်လုံးကို စုပေါင်းလိုက်ရင် တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် မှော်ရတနာနဲ့ အဆင့်ညီတယ်။ အကုန်လုံးကို စုပြီး ခင်းကျင်လိုက်မယ်ဆိုရင် မိုးမြေစွမ်းအင်ကို စုစည်းပေးနိုင်တယ်။ ငါတံခါးပိတ်ကျင့်ကြံတိုင်း ဒါကိုသုံးတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းတော့ ငါ့အတွက် သိပ်အသုံးမဝင်တော့လို့ မသုံးဖြစ်တော့ဘူး။ ဒါကို မသုံးဖြစ်တာ နှစ်တစ်ရာလောက်တောင် ရှိနေပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒီက မောင်ငယ်လေး ရန်အတွက်တော့ အတော်လေး သင့်တော်မှာ”

ရန်ကိုင် မျက်လုံးများ တောက်ပသွားရပြန်သည်။ စိတ်ထဲတွင်လည်း ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့ခွဲရဲ့ ခေါင်းဆောင် သုံးယောက် ဆိုတဲ့အတိုင်းပါလားဟု ကြိတ်ကာ တွေးနေသည်။

ယခုတစ်ကြိမ်၌ ရန်ကိုင်သည် အရင်အကြိမ်ကကဲ့သို့ အလျင်စလို လှမ်းမယူတော့ဘဲ သေသေချာချာ လက်ခံယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးဖြင့် ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလိုက်သည်။

သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးက ရယ်မော၍ ပြန်ပြောလိုက်သည် “အသိစိတ်အတားအဆီးကို ဖြေလျော့ထားလိုက်။ ဒါကို ခင်းကျင်းရမယ့် ပုံစံကို ငါနင့်ကို သင်ပေးမယ်”

ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အမျိုးသမီး၏ လက်ညိုးကို သူ့နဖူးထိပ် ထိစေလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့စိတ်ထဲသို့ အချက်အလက် အသစ်များ စီးဝင်လာခဲ့သည်။

သူ့စိတ်ထဲ စီးဝင်လာခဲ့သော အချက်အလစ်အသစ်များကို သေချာ ကြေညက်အောင် လေ့လာလိုက်ပြီးနောက် ခုနှစ်ရောင်ခြယ် စိတ်ဝိဥာဉ်စုစည်းခြင်း အလံနှင့် ပက်သက်၍ ရန်ကိုင် အလွန် ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။

တန်ခိုးရှင်အဆင့်နိမ့် မှော်ရတနာသာ ဖြစ်သော်ငြား ထိုအရာသည် လက်ရှိရန်ကိုင်အတွက် သင့်လျော်သော မှော်ရတနာတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။ လောလောဆယ်တွင် သူ့အတွက် အသုံးပြုနိုင်ပြီး သူမလိုတော့သည့်အခါ အခြားသူကို ပေးပစ်နိုင်သည်။

ထိုအရာသည် ကောင်းကင်တစ္ဆေသစ်ခွ နှင့် နှင်းပုံဆောင်ခဲ အဆီအနှစ်ကဲ့သို့ ရှားလည်းမရှားသလို အဖိုးလည်း မတန်ချေ။ သို့သော် အတော်လေးကိုမှ အသုံးဝင်ပေသည်။

ထိုပစ္စည်းသုံးခုစလုံးသည် အတော်လေးကိုမှ အဖိုးတန်ကြသည့် ပစ္စည်းများဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်က လက်သီးဆုပ်၍ ပြောလိုက်သည် “အခုလို ကူညီပေးတဲ့အတွက် စီနီယာတို့ကို ဂျူနီယာ ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်”

“ညီငယ်လေးက အရမ်း ယဉ်ကျေးနေတာပဲ” ဟလိခက ရယ်မောလိုက်ပြီး “မိန်းကလေးရွှယ့်အာ နိုးလာနိုင်သရွေ့ ဒီလောက်လေး ဆုံးရှုံးသွားတာ ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲ”

သူလိမ်နေသလား၊ အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောနေသလား ဆိုသည်ကိုမူ ရန်ကိုင် မသိပါချေ။

“အင်း… ညီငယ်လေး လစေခံ နည်းနည်းလောက်ကော ယူသွားချင်လား” လင်းမူဖုန်းက ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။

“လအစေခံလား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့ပြီး လင်းမူဖုန်းကို သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီး ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး ချက်ချင်း ထအော်လေသည် “ခွေးသူတောင်းစားကောင်။ မောင်ငယ်လေးက ငယ်ငယ်လေးပဲ ရှိသေးတာကို နင်က သူ့ကို အဲ့လိုမကောင်းတဲ့ လမ်းကို လျှောက်ခိုင်းစေချင်တယ်ပေါ့၊ ဟုတ်လား။ မိန်းကလေး ရွှယ့်အာ နိုးလာတဲ့အခါကျ နင်ဘယ်လို ရှင်းပြမှာလဲ”

လင်းမူဖုန်းက မဲ့ပြုံးပြုံးလျက် “လအစေခံ နှစ်ယောက်လောက်က ဘာမှ ဖြစ်တာမှမဟုတ်တာ။ ညီငယ်လေးက စိတ်ဓါတ်ကြံခိုင်တဲ့ လူစားမျိုးပဲဟာကို။ ဒီလောက်လေးနဲ့ ဘာဖြစ်သွားမှာ မို့လို့လဲ”

“နှစ်ယောက်လောက်ပဲ ဆိုရင်တော့ ပြဿနာ မရှိဘူး” ဟလိခကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သည်။

“လအစေခံဆိုတာဘာလဲ” ရန်ကိုင်က ပြန်မေးလိုက်သည်။

ဟလိခက အသာအယာ ချောင်းဟန့်၍ ရှင်းပြလိုက်လေသည် “လအစေခံဆိုတာ ငါတို့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းက အထူးသီးသန့် ပျိုးထောင်ပေးထားတဲ့ မိန်းကလေးတွေပဲ။ သူတို့တွေက အထူးကျင့်စဉ်တစ်ခုကို လေ့ကျင့်ထားကြပြီး ယင်အားဖြည့်ဆေး တွေကို သောက်ထားကြတာ။ သူတို့ရဲ့ အပျိုစင်ယင်ကို ရယူနိုင်တဲ့ ဘယ်ယောကျာ်းမဆို အကျိုးအမြတ် ကြီးကြီးမားမား ရနိုင်တယ်။ ညီငယ်လေးရဲ့ ခွန်အားကို မြန်မြန် တိုးတက်စေချင်တယ်ဆိုရင် လအစေခံတွေက အကောင်းဆုံး ရွေးချယ်မှုပဲ”

“ယင်ကို စုဆောင်းပြီး ယန်ကို အားဖြည့်တာလား” ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ မဆိုသလောက်ကလေး ပြောင်းလဲသွားသည်။

“မဟုတ်ဘူး။ မဟုတ်ဘူး။ မဟုတ်ဘူး” လင်းမူဖုန်း ပြောင်း၍ လက်ဝှေး၇◌မ်းကာ “ငါတို့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ နည်းလမ်းက အဲ့ယင်နဲ့ယန်ကို အားဖြည့်ပေးတာနဲ့ မတူဘူး။ ယင်ကိုသုံးပြီး ယန်ကို အားဖြည်ပေးတဲ့ နတ်ဆိုးကျင့်စဉ်တွေကို ကျင့်ကြံထားတဲ့လူတွေရဲ့ ခွန်အားက မြန်မြန်ဆန်ဆန် တိုးတက်နိုင်ပေမယ့် သူတို့ရဲ့ အုတ်မြစ် မခိုင်မာဘူးဆိုတာကို ညီငယ်လေး သိတယ်မလား။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းကဟာကတော့ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး။ လအစေခံတွေ ဆိုတာ လိုက်ဖက်သင့်တော်တဲ့ အရည်အချင်း၊ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ မိန်းမတွေထဲ ရွေး၊ ပြီးတာနဲ့ သူတို့တွေကို ယင်စွမ်းအင်ကိုတိုးစေတဲ့ ကျင့်စဉ်တစ်မျိုးကို လေ့ကျင့်ခိုင်း။ အဲ့လိုလူတွေပဲ။ အဲ့ဒါကြောင့် သူတို့ရဲ့ အပျိုစင်ယင်ကို ရလိုက်တဲ့ ယောကျာ်းတွေရဲ့ အုတ်မြစ်က ပြောပစရာမလိုလောက်အောင်ပဲ အထိအခိုက်ရှိမှာ။ ဒါကြောင့် နှစ်ယောက်လောက်ပဲဆို ညီငယ်လေးလည်း ဘာဘေးထွက်ဆိုးကျိုးမှ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး”

“ဟုတ်တယ်။ ငါတို့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ လအစေခံတွေနဲ့ ပက်သက်ပြီး ပြဿနာရှိတယ်ဆိုရင် လအစေခံတွေကို လိုချင်နေတဲ့ ဘာလို့ အများကြီး ရှိနေမှာလဲ” ဟလိခကလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ခင်ဗျားတို့ လူကုန်ကူးကြတာလား” ရန်ကိုင် အလွန်တရာကိုမှ ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် ဤကဲ့သို့သော အလုပ်မျိုးကို လုပ်လိမ့်မည်ဟု သူမထင်ထားခဲ့ချေ။

“မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ကိစ္စက နှစ်ဦးနှစ်ဖက် သဘောတူညီမှုနဲ့ လုပ်တာ။ လအစေခံတွေဆိုတာ သာမန်လူတွေ၊ နောက်ခံမကောင်းတဲ့လူတွေ ဆီကနေ လာတာ။ ငါတို့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ အကူအညီ မပါဘူးဆိုရင် နောက်နှစ်နည်းနည်းလောက်ပဲ သူတို့ အသက်ရှင်နိုင်ကြမှာ။ ငါတို့ ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းက သူတို့ကို နေစရာ၊ ကျင့်ကြံလို့ရမယ့် နေရာတွေ ထောက်ပံ့ပေးတယ်… လအစေခံတွေကတော့ သူတို့ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို သူတို့ သခင်တွေဆီ ပေးရတယ်။ လအစေခံတွေက ဆက်ပြီး ကျင့်ကြံနိုင်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး၊ ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းကနေ ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ သာသာယာယာ ဘဝမှာတောင် နေနေနိုင်သေးတယ်” လင်းမူဖုန်းက အသေးစိတ် ရှင်းပြလိုက်သည်။

သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးမှာမူ ရှက်သွေးဖြန်းဖြန်းကို ဖြာနေခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သည့် ကန့်ကွက်စကားမှ မဆိုခဲ့။

“လအစေခံတွေက…” ရန်ကိုင် တစ်ခဏတာ တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် လက်ဝှေ့ရမ်း၍ ပြောလိုက်သည် “သခင်မလေးနိုးလာလို့ ဒီအကြောင်း သိသွားရင် ကျုပ်ကို အရေခွံဆုတ်မှာ”

သူ့ခွန်အားကို အလျင်အမြန် တိုးတက်စေနိုင်သည့် လအစေခံ၏ အသုံးဝင်မှုကို နားထောင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်လည်း အနည်းငယ် လိုချင်စိတ် ဖြစ်မိသွားသည်။ လောလောဆယ်တွင် သူအဖြစ်ချင်ဆုံး ဆန္ဒသည် သူ့ကျင့်ကြံခြင်း မြန်မြန် တိုးတက်လာရန်ပင်။

သို့သော်လည်း သေချာ ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် ရန်ကိုင် ငြင်းလိုက်သည်။

တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသည် ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ချင်သည့် အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပြီး တကယ့်အကြောင်းပြချက်သည် ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးကြောင့် ဖြစ်သည်။ လအစေခံ မည်မျှကောင်းပါသည်ဟု ဟလိခတို့ ပြောနေပါစေ၊ ယင်ကိုစုဆောင်းပြီး ယန်ကို အားဖြည့်ခြင်းသည် ဘေးထွက်ဆိုးကျိုး ရှိစမြဲပင်။ မည်သည့် ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးမှ မရှိဘူးဟု သူတို့ ပြောနေသော်ငြား သူ့အနာဂတ် ကျင့်ကြံရေးကို နှောင့်နှေးစေနိုင်သည့် ချိုးယွင်းချက်များ ဖြစ်စေနိုင်သည်။

“ညီငယ်လေးက မလိုချင်မှတော့ ငါတို့လည်း မတိုက်တွန်းတော့ ပါဘူးလေ” ဟလိခက ရန်ကိုင်ကအား ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ပြောလိုက်သည်။ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့သော လူငယ်လေး တစ်ယောက်သည် ထိုကဲ့သို့သော မက်လုံးကို တွန်းလှန်နိုင်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။

လအစေခံများသည် ကျင့်ကြံခြင်းကို တိုးတက်အောင် လုပ်ပေးနိုင်ရုံမက တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းသည် သူတို့၏ သခင်များအား မည်ကဲ့သို့ ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးရမည်ကို သင်ကြားပေးထားသော ရှားရှားပါးပါး အလှလေးများ ဖြစ်ကြသည်။ ထို့အပြင် အကုန်လုံးသည် သီဆိုဖျော်ဖြေပေးရာတွင်လည်း ကျွမ်းကျင်ကြပေသည်။ ထို့ကြောင့် လအစေခံများကို ကြယ်စီရင်စုထရှိ လူငယ်လေးများ အရမ်းကိုမှ တပ်မက်ကြသည်။

လအစေခံ တစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်လောက် ကိုယ်ဘေး ပါလာရုံဖြင့် မျက်နှာပန်းပွင့်နိုင်သည် မဟုတ်ပေလော။

ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းသည် နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း လအစေခံများစွာကို ကျင့်ကြံပျိုးထောင်ကြသည်။ သို့သော် ထိုလအစေခံများကို ဝယ်ယူနိုင်ရန်အတွက် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်ပေသည်။ လအစေခံများသည် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေး အဖွဲ့အစည်းအတွက် အကျိုးအမြတ်များစွာကို ယူဆောင်ပေးခဲ့သည်။ လအစေခံများ၏ ဈေးနှုန်းသည် အချိန်နှင့်မျှ မြင့်လာနေသော်ငြား ဝယ်လိုအားမှာ လျော့ကျမသွားသည့်အပြင် ပို၍ပင် တိုးလာနေခဲ့သည်။

ရန်ကိုင်၏ ငြင်းပယ်မှုသည် သုံးယောက်စလုံးကို အံဩသွားစေသည်။ ရန်ကိုင်အပေါ်လည်း သဘောထား ပြောင်းသွားကြကုန်လေသည်။ မိန်းကလေးရွှယ့်အာ ရန်ကိုင်ကို သူမ၏ သက်တော်စောင့်အဖြစ် ရွေးချယ်ရခြင်းမှာလည်း သူ့အကြောင်းသူ ရှိလိမ့်မည်ဟု တွေးလာကြသည်။

ထို့နောက် စကားနည်းနည်းပါးပါး ထပ်ပြောပြီးနောက် သူမှာထားသော ဆေးပင်များကို ပြင်ဆင်ပြီးသည်နှင့် ဇုန်းအောင်၏ နန်းတော်ဆီ ပို့ပေးလိုက်မည်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်လည်း ထိုနေရာမှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

ဇုန်းအောင်၏ နန်းတော်ဆီ ပြန်ရောက်လာသည့်ခရီးတွင် ရန်ကိုင် အလွန်ကိုမှ စိတ်ဓါတ်တက်ကြွနေခဲ့သည်။

“အို၊ ကောင်းကင်တစ္ဆေသစ်ခွ၊ နှင်းပုံဆောင်ခဲ အဆီအနှစ်ပါလား” ဇုန်းအောင်က ရန်ကိုင် ထုတ်ယူလိုက်သည့် ထိုပစ္စည်းနှစ်ခုကို ကြည့်ပြီး မှတ်ချက်ပေးလိုက်သည် “ဟလိခနဲ့ လင်းမူဖုန်းတို့က တကယ်ကို ရက်ရောပေးလိုက်တာပဲ။ ကြည့်ရတာ ဒီကောင်မလေးရဲ့ အဆင့်အတန်းက တော်တော်လေး မြင့်တယ်နဲ့တူတယ်”

နှစ်သက်ကြာသည့်ဂျင်းက ပိုစပ်သည်ဆိုသည့်အတွက် ဇုန်းအောင်သည် ထိုပစ္စည်းများကို တစ်ချက် ကြည့်ရုံဖြင့် တန်းသိလိုက်သည်။

ထို့နောက် ခုနှစ်ရောင်ခြယ်အလံများကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “ကောင်လေး။ ဒါတွေနဲ့ဆိုရင် သူတော်စင် တတိယအဆင့်ကို အချိန်တိုအတွင်း မင်းချိုးဖျက်နိုင်ပြီ။ ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးဆိုတဲ့ အတိုင်းပါပဲလား၊ ပေးလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းတွေက တကယ်ကို ရက်ရောလွန်းတယ်”

“ဇုန်းအိုကြီး။ ရက်နည်းနည်းလောက်ကြာရင် လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံး ဖော်စပ်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ဆေးအမယ်တွေကို ဟလိခက လာပို့ပေးလိမ့်မယ်။ ကျုပ်အစား ခင်ဗျား လက်ခံပေးထားပါလား” ရန်ကိုင်က ခုနှစ်ရောင်ခြယ် စိတ်ဝိဥာဉ်စုစည်းခြင်းအလံကို ဇုန်းအောင်ဆီမှ ပြန်ယူရင်း ပေ ြာလိုက်သည်။

“ငါ့ဆေးဖော်စပ်နေတာကို လာမရှုပ်သရွေ့ အဆင်ပြေတယ်” ဇုန်းအောင်က နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရန်ကိုင်ရှေ့ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သင်္ကာမကင်းအမူအရာဖြင့် ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်ကာ “ဒါပေမယ့် ငါနားမလည်တာ တစ်ချက်ရှိတယ်။ မင်းရှင်းပြလို့ရမလား”

“မေးလေ”

“အဲ့မိန်းကလေးကို ကုပေးဖို့ မင်းဆေးဖော်စပ်ချင်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့ အဲ့ပစ္စည်းတွေကို ယူလာတာလဲ”

“ဘာလုပ်ဖို့ရှိရမှာလဲ။ ကျင့်ကြံဖို့ပေါ့ဗျ” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောသည်။

ဇုန်းအောင် ကြောင်သွားခဲ့သည် “မင်းမှာ အများဆုံးမှ တစ်နှစ်ခွဲပဲ အချိန်ရှိတာနော်။ ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို တစ်နှစ်ခွဲအတွင်း ဖော်စပ်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်လူနီးပါးပဲ။ ဒါကိုတောင် မင်းက ကျင့်ကြံချင်စိတ် ရှိသေးတယ်ပေါ့”

“သာမန်လူတွေက ဓါးထက်အောင် ဝက်သတ်ပြီး သွေးကြတယ်။ ကျင့်ကြံပြီးတော့ ကျုပ်ကိုကျုပ် ထက်အောင်သွေးတာ ဘာမှားနေလို့လဲ” ရန်ကိုင်က ပြုံးဖြဲ၍ “ပြီးတော့ ဟလိခပြောတဲ့ ပုံအရ လောင်ကျွမ်းမီးတောက်ဆေးလုံး ဖော်စပ်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ဆေးအမယ်တစ်မျိုးက လေးလလောက်နေမှ ရမှာ။ အဲ့လေးလလုံး မကျင့်ကြံဘဲ ဒီအတိုင်း ထိုင်စောင့်နေရမှာလား”

“မင်းပြောတာလည်း ဟုတ်တာပဲနော်… ဒါပေမယ့် သူတော်စင် တတိယအဆင့်ကို မင်းချိုးဖျက်သွားနိုင်ရင်တောင် ဘားထူးခြားသွားမှာ မို့လို့လဲ” ရန်ကိုင် ဘာကြောင့် ပျာယာခတ်မနေလဲ ဆိုသည်ကို ဇုန်းအောင်း နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

“ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်သေး တစ်ဆင့်တက်သွားနိုင်တာက ဆေးတိမ်တိုက်ပါတဲ့ လောင်ကျွမ်းမီးတောက် ဆေးလုံးကို အောင်အောင်မြင်မြင် ဖော်စပ်နိုင်စေမှာလည်း ဖြစ်ရင် ဖြစ်နိုင်တာပဲလေ” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ပြုံးလိုက်သည်။

ဇုန်းအောင်က ရန်ကိုင်အား အရူးတစ်ယောက်ကို ကြည့်နေသည့်နှယ် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး လက်ဝှေ့ရမ်း၍ “မင်းက အဲ့လိုပြောမှတော့ ငါ့က ထိုင်ပြီးတော့ပဲ စောင့်ကြည့်ရတော့မှာပေါ့။ ငါ့ကို လာမရှုပ်သရွေ့ မင်းစိတ်ကြိုက် လုပ်နေလို့ရတယ်။ ငါဆေးသွားဖော်စပ်လိုက်ဦးမယ်”

ပြောပြီးသည့်နှင့် ဆေးလုံးဖော်စပ်ရသည်မှာ မည်မျှ ခက်ခဲကြောင်း ရေရွတ် ပြောဆိုရင်း ထွက်သွားလေသည်။

ရန်ကိုင်သည် ဇုန်းအောင်းကို စိတ်ထဲမထားတော့ဘဲ အသစ်ရလာသည့် ရတနာလေးများကိုသာ စီစဉ်နေလိုက်သည်။

လွင့်မျောတိုက်ကြီးတွင်ရှိစဉ် လျူကွေ့ချန် သူ့ပေါ် ထားရစ်ခဲ့သည့် ချိတ်တံဆိပ်ကို ချိုးဖျက်ရန်အတွက် သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့်နိမ့် ဆေးလုံးကို ဖော်စပ်ခဲ့ရသည်။ ထိုစဉ်က သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကြောင့် ဆေးပညာဘက်တွင် ဆက်မတိုးတက်နိုင် ဖြစ်နေသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။

သူ့ကျင့်ကြံခြင်းသည် အရမ်း နိမ့်ကျလွန်းသည်။ အဆင့်မြင့် ဆေးလုံးများကို သန့်စင်ချင်သည် ဆိုပါက သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကို အရင် တိုးမြှင့်ရန် လိုအပ်သေည်။

လိပ်နဂါးအသီးကို ရရန်အတွက် လေးလစောင့်ရန် လိုသည်။ ထိုလေးလအတွင်း အသစ်ရလာသည့် ကောင်းကင်တစ္ဆေသစ်ခွ၊ နှင်းပုံဆောင်ခဲ အဆီအနှစ်နှင့် ခုနှစ်ရောင်ခြယ် စိတ်ဝီဥာဉ် စုစည်းခြင်း အလံတို့ကိုသုံး၍ သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကို တိုးတက်အောင် လုပ်ဆောင်ရပေမည်။

လေးလအတွင်း သူတော်စင်တတိယအဆင့်သို့ ချိုးဖျက်နိုင်မည်ဟု ရန်ကိုင် ယုံကြည်ချက်အပြည့်ရှိသည်။