အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၁) မင်းရဲ့နေ့ရက်ကောင်းတွေ အဆုံးသတ်တော့မှာပဲ
ရှန်တုနှင့် စကားပြောပြီးနောက် အကြောင်းအရာ တော်တော်များများကို သိလိုက်ရသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကြယ်တာရာကောင်းကင်နှင့် ပက်သက်သော အခြေခံများ အကြောင်းကို သူနားလည်လာခဲ့သည်။
သူလက်ရှိ ရှိနေသော ကြယ်စီရင်စုသည် ဟုန်းလော့ ကြယ်စီရင်စု ဖြစ်ပေသည်။ ဟုန်းလော့ ကြယ်စီရင်သည် အလွန်တရာကိုမှ ကြီးမားလှပြီး ၎င်းထဲတွင် မရေမတွက်နိုင်သော ကြယ်များစွာ ရှိသော်လည်း ၎င်းသည် ကျယ်ပြောလှသော ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲရှိ ကြယ်စီရင်စုများထဲမှ တစ်ခုသာ ဖြစ်ပေသည်။
ဟုန်လော့ ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် မြောက်များစွာသော အားကောင်းလှသည့် အင်အားစုများ ရှိကြပေသည်။
ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ခရမ်းကြယ်အဖွဲ့အစည်းတို့အပြင် ဟုန်းလော့ကုန်သွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်း၊ နဂါးငွေ့တန်းကြယ်စင်စု၊ စွန့်ပစ်တွင်းမြေ ကဲ့သို့သော အင်အားစုများလည်း ရှိပေသည်။
ထိပ်တန်းအင်အားစုများ၏ လက်အောက်တွင် မရေမတွက်နိုင်သော အခြားအင်အားစုများ ရှိနေပေသေးသည်။
အင်အားစုတစ်ခု၏ ခွန်အားသည် ကြယ်သင်္ဘောများ ပိုင်၊ မပိုင်ပေါ်တွင် မူတည်ပေသည်။
ကြယ်သင်္ဘောများ အထူးသဖြင့် အလွန်တရာကိုမှ ကြီးမားသော ကြယ်သင်္ဘောများအား အသုံးပြုနိုင်သည့် အင်အားစုများသည် သန်မာသည်ဟု သတ်မှတ်၍ ရပေသည်။ အကြောင်းမှာ ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းကို တည်ဆောက်၊ မောင်နှင်ရန်အတွက် လိုအပ်သော ကုန်ကျစရိတ်မှာ အလွန်ကိုမှ များပြားလှသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
စွမ်းအင်ခန်းထဲရှိ စီတန်းထားသော ဧရာမ သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို ကြည့်ရင်း ဤကြယ်သင်္ဘောကြီးကို မောင်းနှင်ရန်အတွက် စွမ်းအင် မည်မျှ လိုအပ်ကြောင်းကို ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ သာမန် အင်အားစုလေးတစ်စုသည် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်အား မောင်းနှင်ရန်အတွက် လိုအပ်သော ကုန်ကျစရိတ်ကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်မည်မ ဟုတ်ချေ။
“အဲ့အင်အားစုတွေ အကုန်လုံးက ကျင့်ကြံရေးကြယ်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ အင်အားစုတွေချည်းပဲ။ အနည်းဆုံးတောင် နှစ်လုံး၊ သုံးလုံးလောက်ပိုင်တယ်။ အများဆုံးကတော့ ခုနှစ်လုံး၊ ရှစ်လုံးလောက် ပိုင်ကြတယ်။ ကြယ်တစ်လုံးချင်းစီတိုင်းကလည်း တူညီကြတာ မဟုတ်ဘူး” ရှန်တုသည် ကြယ်စီရင်စုအကြောင်းကို ရန်ကိုင်ထက် ပိုသိပေသည်။ ရန်ကိုင် ဘာမှမသိသည်ကို မြင်သော် စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် ရှင်းပြလေသည်။
“ကျင့်ကြံရေးကြယ်တွေလား” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွား၏။
“ကျင့်ကြံသူတွေ နေထိုင်ဖို့ သင့်လျော်တဲ့ ကြယ်တွေလေ” ရှန်တုက ရှင်းပြလိုက်သည် “ကြယ်စီရင်စုထဲမှ ကြယ်တွေ အများကြီးပဲ။ ဒါပေမယ့် အများစုက ကျင့်ကြံသူတွေနေဖို့အတွက် မသင့်လျော်ကြဘူး။ နေဖို့ သင့်တော်တဲ့ ကြယ်တွေကိုကျတော့ ကျင့်ကြံရေးကြယ်တွေလို့ ခေါ်တယ်”
“ငါသိပြီ” ရန်ကိုင်က အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“ဒါပေမယ့် ကျင့်ကြံဖို့အတွက် မသင့်တော်တဲ့ ကြယ်တိုင်းက အသုံးမဝင်တာတော့လည်း မဟုတ်သေးဘူး။ သတ္တုရိုင်းတွေ ပေါကြွယ်ဝတဲ့ကြယ်တွေ၊ ဆေးပင်တွေ စိုက်လို့ကောင်းတဲ့ ကြယ်မျိုးတွေ ရှိသေးတယ်။ အဲ့လိုကြယ်တွေကိုကျတော့ သတ္တုကြယ်၊ ဆေးပင်ကြယ်ဆိုပြီး ခေါ်ကြတယ်။ အင်အားစုကြီးတွေဆိုရင် အဲ့လို သတ္တုကြယ်တွေ၊ ဆေးပင်ကြယ်တွေ အများကြီး ပိုင်ဆိုင်ထားတာ။ ကြယ်သေတွေလည်း ရှိသေးတယ်။ အဲ့လို ကြယ်တွေကျတော့ ကြယ်တစ်ခုလုံးက သေခြင်းချီတွေနဲ့ ပြည့်နေတာ။ အဲ့မှာ သတ္တုရိုင်းတွေလည်းမရှိဘူး။ ဆေးပင်တွေလည်းမရှိဘူး။ ချီစွမ်းအင်တောင် မရှိဘူး”
ရန်ကိုင် မထိတ်လန့်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ထုန်းရွှမ်လောကကြီးရှိ အဓိက အင်အားစုကြီးများသည် ကုန်းမြေလေး သေးသေးလေးအတွက်နှင့် တိုက်ခိုက်ကြသည်။ သို့သော် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲတွင်မူ ကြယ်ပေါင်းများစွာကို ပိုင်စိုးထားသည့် အင်အားစုများပင် ရှိနေခဲ့ပေသည်။
လက်ရှိအချိန် မတိုင်ခင်အချိန်က ဤကဲ့သို့သော အင်အားစုမျိုး ရှိလိမ့်မည်ဟု ရန်ကိုင် မတွေးခဲ့ဖူးချေ။
ထုန်းရွှမ်လောကကြီးသည် ဤကြယ်စီရင်စုကြီးနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် ပမွှားအဆင့်ပင် မရှိတော့ချေ။
“ကျင့်ကြံရေးကြယ်တစ်လုံးချင်းစီတိုင်းမှာ ကိုယ်ပိုင် ကြယ်သခင်တွေ ရှိတယ်။ ကြယ်သခင်တွေက သူတို့ကိုယ်ပိုင် ကြယ်မှာ အခွင့်အာဏာ အရှိဆုံးလူတွေပဲ။ မင်းရာ၊ ငါရော၊ တစ်နေ့ အဲ့အဆင့်ရောက်နိုင်မယ်ဆို တကယ် သာယာသွားပြီပဲ” ရှန်တုက အပြုံးကြီးပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။
“ကြယ်သခင်တွေက ဘယ်လိုမျိုးလဲ”
“အရမ်း အရမ်းကို အားကောင်းလွန်းတယ်။ နမူနာပြောရရင် ဒီသူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောကြီးကို ဘယ်ကြယ်သခင်မဆို လက်တစ်ချက်ဝှေ့ပြီး ဖျက်စီးပစ်နိုင်တယ်” ရှန်တုက အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် လုံးဝကို မှင်သက်သွားရသည်။
ရှန်တုသည် ကြယ်သခင်များ မည်သည့် ကျင့်ကြံခြင်းတွင် ရှိနေသည်ဆိုသည်ကို သေချာ ပြောမသွားသော်ငြား ကြယ်သခင်များသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်ထက်တွင် ရှိနေမည်ဟု ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းမိသည်။
သူတော်စင်အဆင့်ထက်တွင် နောက်ထပ်အဆင့်တစ်ဆင့် ရှိနေပေသေးသည်။
“အပြင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်” ရှန်တုက ရုတ်တရက် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်လည်း ရှန်တု ပြောသည့်အတိုင်း အပြင်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ လှပသောကြယ်စင်စုကြီးကို မြင်လိုက်ရလေသည်။ စွမ်းအင်ခန်းသည် ကြယ်သင်္ဘော၏ အောက်ခြေတွင် တည်ရှိပြီး သင်္ဘော၏အရှိန်နှင့် ဦးတည်ရာကို အဓိကလုပ်ဆောင်သည့် နေရာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤနေရာမှ အပြင်ကို မြင်နိုင်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ပတ်ပတ်လည်တွင် မည်သည့် ပစ္စည်းဖြင် လုပ်ထားမှန်း မသိရသော ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်သည့် ပြတင်းပေါက်များ ရှိနေခဲ့သည်။
“အဲ့ကြယ်တွေကို မင်းဘယ်လိုထင်လဲ” ရှန်တုက မေးလိုက်သည်။
“အဲ့မှာရှိနေတဲ့ မိုးမြေစွမ်းအင်တွေက အရမ်းအရမ်းကို သိပ်သည်းလွန်းတယ်” ရန်ကိုင်က အမှန်အတိုင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ သူသည် သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲတွင် အချိန်အတော်ကြာအောင် လှည့်လည်သွားလာနေခဲ့သူ ဖြစ်သည်။
“ဟုတ်တယ်။ ဟုန်လော့ကြယ်စီရင်စုကြီး တစ်ခုလုံးမှာရှိတဲ့ ဘယ်ကျင့်ကြံရေးကြယ်ကမှ ဒီနေရာနဲ့ မယှဉ်နိုင်ဘူး။ ကြယ်စီရင်စုထဲမှာ ရှိနေတဲ့ အင်အားစုတိုင်းက ဒီနေရာမှာ ရှိနေတဲ့ ကြယ်တွေကို အရမ်းလိုချင်ကြတာ။ အရမ်းကို ပူလွန်းတဲ့ ကြယ်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အေးလွန်းတဲ့ ကြယ်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နှစ်လုံစလုံးက ကျင့်ကြံသူ အသီးသီးအတွက် အသုံးဝင်တာချည်းပဲ။ ကြယ်နဲ့ အနီးကပ်ကြီး မဟုတ်ဘူးကွာ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာထိုင်ပြီး ကျင့်ကြံရင်တောင် အကျိုးအမြတ် အများကြီးကို ရနိုင်တယ်”
“ဒါပေမယ့် ဒီနေရာက အရမ်း အန္တရာယ်များတယ်ဆို။ ဒီနေရာကို ကြယ်စီရင်စုရဲ့ အန္တရာယ်အများစု တားမြစ် နေရာတွေထဲက တစ်ခုလို့တောင် သတ်မှတ်ထားတယ်တဲ့။ အဲ့ကြယ်တွေကနေ ထုတ်လွှတ်နေတဲ့ စွမ်းအင်တွေက ပရမ်းပတာ စွမ်းအင်စက်ကွင်းတွေကို ဖန်တီးလို့ အထဲ ရောက်သွားရင် လမ်းပျောက်သွားပြီး အဲ့မှာပဲ တစ်သက်လုံး ပိတ်မိနိုင်တယ်တဲ့”
“ဟုတ်တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့ကြယ်တွေထဲမှာ ပါဝင်နေတဲ့ စွမ်းအင်တွေက အရမ်းများလွန်းလို့ပဲ။ စွမ်းအင်တွေက များလွန်းတော့ စွမ်းအင် စက်ကွင်းတွေကို ဖြစ်ပေါ်လာစေတယ်လေ။ ဒီတော့ အထဲဝင်သွားတဲ့ လူတိုင်း အလွယ်လေး လမ်းပျောက်သွားနိုင်တာပေါ့။ ဒါကြောင့်ပဲ သေခြင်းတရားချောက်နက်ကို ကြယ်စီရင်စုရဲ့ အန္တရာယ် အများဆုံး တားမြစ်နယ်မြေတွေထဲက တစ်ခုအဖြစ် သတ်မှတ်ထားတာ။ ဒီနေရာမှာတောင် စိတ်ရှိလက်ရှိ မသွားနိုင်သေးတာ၊ အဲ့ကြယ်တွေကို အပိုင်သိမ်းဖို့ ကိစ္စကတော့ ပြောနေစရာတောင် မလိုတော့ဘူး”
“အဲ့လိုဆိုရင် ဒီကြယ်သင်္ဘော…”
“အဲ့ဒါနဲ့ပက်သက်ပြီး စိတ်ပူနေစရာ မလိုဘူး။ ကြယ်သင်္ဘောတွေထဲမှာ ရှိတဲ့ ကြယ်မြေပုံတွေ အကုန်လုံးက အဆင့်အမြင့်ဆုံးတွေချည်းပဲ။ ပြီးတော့ ကြယ်မြေပုံတွေကို ဆွဲနိုင်တဲ့ မြေပုံသခင်တွေလည်း ရှိသေးတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီမှာ ကြယ်သင်္ဘော လမ်းပျောက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ သူတို့ ဒီထဲကို ဝင်လာရဲဥတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကြယ်လွန်းပျံတွေကျ မတူဘူး။ ကြယ်လွန်းပျံထဲမှာပါတဲ့ ကြယ်မြေပုံတွေက အဲ့ကြယ်တွေက ထုတ်လွှတ်နေတဲ့ ပရမ်းပတာ အားစက်ကွင်းတွေနဲ့ ထိမိတာနဲ့ ပျက်စီးသွားနိုင်တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဘယ်သူမှ ဒီနေရာကို ကြယ်လွန်းပျံစီးပြီး မဝင်ရဲကြတာ”
“အဲ့လောက်ပဲဆိုရင် ဒီနေရာက တားမြစ်နယ်မြေအဖြစ် သတ်မှတ်ဖို့ မထိုက်တန်သေးဘူး။ အခြားအန္တရာယ်တွေလည်း ရှိသေးတယ်မလား” ရန်ကိုင်က တစ်ခုခု ထူးခြားနေသည်ကို ချက်ချင်း သတိပြုမိလိုက်သည်။
“တကယ် ရှိသေးတယ်” ရှန်တုက လေးလေးပင်ပင်နှင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ့အမူအရာသည်လည်း လေးနက်၊ တည်ကြည်သွားခဲ့ကာ “ဒါပေမယ့် ဘာအန္တရာယ်တွေရှိလဲ ဆိုတာကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့အန္တရာယ်တွေနဲ့ ကြုံခဲ့ရတဲ့လူတိုင်း ဘယ်တော့မှ အသက်ရှင်လျက် ပြန်မလာနိုင်ကြလို့ပဲ”
ရန်ကိုင် အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ရုတ်တရက် သက်ပြင်းချလျက် “မင်းပြောသလိုဆို အဲ့ညီအစ်မ နှစ်ယောက်မှာ ရှိနေတဲ့ဟာက ခရမ်းကြယ်အင်အားစု အသည်းအသန် လိုချင်နေတဲ့ဟာပဲ ဖြစ်ရလိမ့်မယ်။ မဟုတ်ရင် အခုလို စွန့်စားရဲမှာမဟုတ်ဘူး”
ရှန်တုလည်း ရန်ကိုင် ပြောသည်ကို သေချာ စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “အရင်တုန်းက သေချာမစဉ်းစားမိဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်းပြောတာ အမှန်ပဲ။ ဘယ်လို ရတနာမျိုးကများ ခရမ်းကြယ်အင်အားစုကို သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲ သူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်း ပို့ရအောင် လုပ်နိုင်တာလဲ၊ ငါတကယ်သိချင်မိသား”
ခေါင်းခြောက်အောင် စဉ်းစားကြည့်လိုက်သည့်တိုင်၊ အဖြေက ထွက်မလာခဲ့။
ထိုစဉ် စွမ်းအင်ခန်း၏ ထောင့်တစ်နေရာမျ အသံတစ်သံ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည် “စီနီယာပီယနဲ့ သူတို့အဖွဲ့ ပြန်လာပြီ”
ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်တုတို့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး သင်္ဘောပေါ်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ဟုတ်ပေသည်။ အပြာရောင်အလင်းတန်းနှစ်ခု သင်္ဘောဆီ အရှိန်အဟုန် ပြင်းပြင်းဖြင့် ပျံသန်းလာနေခဲ့သည်ကို ရန်ကိုင်တို့ တွေ့လိုက်ရသည်။
“မင်းရဲ့ နေ့ရက်ကောင်းတွေတော့ အဆုံးသတ်တော့မှာပဲ” ရှန်တုက ရန်ကိုင်အား ဂရုဏာသက်နေသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည် “မင်းဘာလုပ်ဖို့ စဉ်းစားထာလဲ။ အဲ့မိန်းမပျက်မ ပြန်ရောက်လာပြီ ဆိုမှတော့ မင်းကို ကျိန်းသေ အလွတ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါအရင်ပြောထားမယ်နော်၊ အဲ့မိန်းက မင်းကို လိုချင်တယ်ဆိုရင် ငါဘာမှလုပ်ပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းကိုလည်း ကူပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“မလိုဘူး” ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို ရှာတွေ့သွားသည့် အလား အလင်းတန်းနှစ်ခုအား ကြည့်နေသော ရန်ကိုင်၏ မျက်ဝန်းအစုံ တောက်ပသွားခဲ့သည်။
“မင်းဘာပြောချင်တာလဲ” ရှန်တု ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
“သူတို့ ထွက်သွားတုန်းက သုံးယောက် ထွက်သွားတာ။ အခု ပြန်လာတော့ နှစ်ယောက်ပဲ ပါလာတယ်… မမျှော်လင့်ထားတာ တစ်ခုခု ကျိန်းသေ ဖြစ်ခဲ့ရလိမ့်မယ်” ရန်ကိုင်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ပြောတော့မှပဲ ရှန်တုလည်း ထိုအချက်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူတို့ဆီသို့ အပြာရောင်အလင်းတန်း နှစ်ခုသာ လာနေခြင်းဖြစ်သည်။ သုံးခု လာနေခြင်းမဟုတ်။
တစ်ခဏအကြာ ကြယ်သင်္ဘောထက် လူနှစ်ယောက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
“စီနီယာပီယနဲ့ စီနီယာလျူရှန်းတို့ပဲ ပြန်လာတယ်။ စီနီယာလျူရှ ပါမလာဘူး” ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် စိတ်ပူနေသည့် လေသံဖြင့် စိုးရိမ်တကြီး ပြောလိုက်သည် “ပြီးတော့ စီနီယာပီယနဲ့ စီနီယာလျူရှန်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဒဏ်ရာရလာတဲ့ပုံပဲ”
“ဘာဖြစ်ခဲ့တာလဲ” ခဲမန်က အရိပ်ထဲမှ လမ်းလျှောက်ထွက်လာပြီး ခက်ထန်သည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“ငါလည်းမသိဘူး။ ငါ့လက်အောက်ငယ်သားတွေ မေးနေတယ်” ပထမလူက ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သံလိုက်အိမ်မြောင်ကဲ့သို့ မှော်ရတနာထဲ သူ၏ ကောင်းကင် စိတ်အာရုံကို ထည့်သွင်းလိုက်လေသည်။
ကြယ်သင်္ဘောအပြင်ဘက်တွင် ရှိနေသော လျူရှန်သည်လည်း ထိုကဲ့သို့သော မှော်ရတနာတစ်ခုကို ထုတ်လိုက်သည်။
ထိုမှော်ရတနာသည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဆက်သွယ်ရန် အသုံးပြုသော မှော်ရတနာတစ်ခုမှန်း ရန်ကိုင် နားလည်လိုက်သည်။ ယခင်အကြိမ်ကလည်း လျူရှန် ထိုကဲ့သို့ မှော်ရတနာ တစ်ခု ထုတ်ယူခဲ့သည်ကို သူမြင်ခဲ့ပေသည်။
လျူရှန်နှင့် ပီယတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်ထက် ခြစ်ရာရှရာ များစွာရှိနေခဲ့ပြီး အဝတ်အစားများဟာလည်း သွေးများဖြင့် စွန်းထင်းနေခဲ့သည်။ ခွေးပြေးဝက်ပြေး ထွက်ပြေးလာရသည့်ပုံပင်။ ပီယသည် ယခင်ကကဲ့သို့ မလှနိုင်တော့။ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေခဲ့ချေပြီ။ တစ်ချိန်က လှပ၊ မောက်မာဝံ့ကြွားခဲ့သော မျက်နှာလေးထက် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့ပြီး ခဏခဏ အနောက်သို့ လှမ်းလှမ်း ကြည့်နေခဲ့သည်။
“ဟတ်၊ မင်းခန့်မှန်းတာနဲ့ ကွက်တိပဲ” ရှန်တုက လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “သေခြင်းတရား ချောက်နက်ထဲကို ဝင်သွားတာကို၊ အခုလို ဖြစ်လာတာ နည်းတောင် နည်းသေးတယ်”
“အခြေအနေက မင်းထင်သလို မဟုတ်ဘူး။ သူတို့တွေ အခြားကျင့်ကြံသူတွေနဲ့ တိုက်ပွဲဖြစ်လာတာနဲ့တူတယ်” ရန်ကိုင်က တွေးတွေးဆဆဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“အန်…”
“ငါတွေ့ခဲ့တဲ့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် သူတော်စင်ဒုတိယနဲ့ တတိယအဆင့်ပဲ ရှိသေးတယ်။ လျူရှန်တို့အဖွဲ့ရဲ့ ပြိုင်ဘက် ဖြစ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ လျူရှန်တို့အဖွဲ့က တစ်ယောက်သေပြီး ဒဏ်ရာပရပွနဲ့ ပြန်ပြေးလာရတယ်ဆိုတော့…”
“သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲမှာ အခြားသူတွေ ရှိနေလို့ပဲပေါ့” ရှန်တု ချက်ချင်းပဲ နားလည်လိုက်သည် “ပြီးတော့ အဲ့မှာ အနည်းဆုံး သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် တစ်ယောက် ကျိန်းသေ ရှိလိမ့်မယ်”
“ဓါးအဖွဲ့အစည်းကလူတွေ” ရန်ကိုင်က ပြောလိုက်သည်။
“ဟားဟား။ ပွဲကြီးပွဲကောင်းတော့ ကြည့်ရတော့မှာပဲ။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းကလူတွေ ရောက်လာပြီဆိုမှတော့ ကျိန်းသေ တိုက်ပွဲကြီးတစ်ခု ဖြစ်လိမ့်မယ်။ အဲ့တိုက်ပွဲ ဖြစ်တဲ့အခါကျ၊ အခွင့်အရေးယူပြီး ထွက်ပြေးကြတာပေါ့” ရှန်တု၏ မျက်လုံးများ တဖျတ်ဖျတ် တောက်ပနေခဲ့သည်။
“ကြည့်ရတာပေါ့” ရန်ကိုင်လည်း ထိုသို့ဖြစ်လာမည်ကို တိတ်တဆိတ် မျှော်လင့်နေမိသည်။ အခြေအနေတစ်ခုလုံး ယောက်ယတ်ခတ်သွားစေနိုင်သည့် အဖြစ်အပျက် တစ်ခုခုသာ မဖြစ်ပျက်ခဲ့လျှင်နှင့် ပီယနှင့်သူ ထပ်ရင်ဆိုင်ရပေလိမ့်မည်။
ထိုကဲ့သို့သော မိန်းမတစ်ယောက်အောက် သေရမည့် အဖြစ်မျိုး သူတကယ် မလိုလားချေ။
ထို့ကြောင့် အခြေအနေတစ်ခုလုံး ပရမ်းပတာ ဖြစ်နိုင်သမျှ ဖြစ်ရန် မျှော်လင့်နေမိသည်။
“ဓါးအဖွဲ့အစည်းပဲ။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းက ကြယ်သင်္ဘောလည်း ဒီကိုရောက်နေပြီ” လျူရှန်နှင့် ဆက်သွယ်နေသည့် ကျင့်ကြံသူက အော်ပြောလိုက်သည်။
“ဘာ” ခဲမန် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး “ဒီကောင်တွေ သတ္တိက မသေးပါလား”
သူပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် မလှမ်းမကမ်း တစ်နေရာမှ ကြယ်သင်္ဘောတစ်စီးကို အာရုံခံမိလိုက်လေသည်။
ထိုအချိန်အတွင်း လျူရှန်နှင့် ဆက်သွယ်နေသည့် ကျင့်ကြံသူက ကြယ်သင်္ဘောတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ပီယနှင့် လျူရှန်တို့ကို ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။
“ဓါးအဖွဲ့အစည်းက အင်အားစုတွေ ဘယ်မှာလဲ” ရှန်တုက လည်ပင်းကို ဆန့်နိုင်သမျှဆန့်ကာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ဘာမှ မတွေ့ရသဖြင့် စိတ်ပျက်သွားရလေသည်။
“ငါသာ ဓါးအဖွဲ့အစည်းဆိုရင် ဟိုညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီးတာနဲ့ သေခြင်းတရားချောက်နက်ကနေ ကျိန်းသေ ထွက်သွားမှာ။ ခရမ်းကြယ်ရဲ့ ကြယ်သင်္ဘောနောက်ကို လိုက်နေမှာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၂) ရန်ကိုင်၊ ငါ့ကိုကယ်ပါဦး
ရှန်တုက ရန်ကိုင်ကို တစ်ချက်ကြည့်၍ သေချာ စဉ်းစားကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခေါင်းညိတ်၍ “မင်းပြောတာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်။ အဲ့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ရထားတာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သာမန်ပစ္စည်းဆိုတော့ လုံးဝကို မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒီတော့ ဓါးအဖွဲ့အစည်း အနေနဲ့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ကယ်ပြီးတာနဲ့ ဒီမှာဆက်နေစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဘူး။ မင်းတွေးတာ တကယ်ကောင်းတယ်”
လက်ရှိတွင် ရှန်တု ရန်ကိုင်ကို အမှန်တကယ် လေးစားသွားခဲ့ပြီ။ လျူရှန်နှင့် ပီယတို့၏ အခြေအနေကို မြင်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်သည် နောက်ဘာဆက်မဖြစ်မလဲ ဆိုသည်ကို ခန့်မှန်းချက် ထုတ်ပြသွားနိုင်ခဲ့သည်။ သူပင် ထိုကဲ့သို့ မလုပ်နိုင်ချေ။
“ရှန်တု၊ ဒီစွမ်းအင်ခန်းထဲက လူတွေက ကြယ်သင်္ဘော အရေးကြုံတဲ့အခါ သုံးဖို့ လုပ်ထာတာမလား”
“ဟုတ်တယ်လေ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ငါ့စိတ်ထဲ မကောင်းတာ တစ်ခုခု ဖြစ်တော့မယ်လို့ ခံစားချက်ရနေတယ်” ရန်ကိုင်က ရှန်တုကို အသေအချာ စိုက်ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည်။
ရှန်တု အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူ့ပါးစပ်တစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့ကာ “ငါ့ကို လာမခြောက်စမ်းနဲ့ကွာ။ မင်း ဘာမကောင်းတဲ့ ခံစားချက်တွေ ရနေလို့လဲ”
ရန်ကိုင် ခေါင်းသာ ခါလိုက်ပြီး ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။
နှစ်ယောက်စလုံး ရုတ်ချည်း တိတ်ဆိတ်သွားပြီး သူတို့၏ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စတင် စောင့်ကြည့်တော့သည်။ သတိချပ်လျက် ခဲမန်၏ လှုပ်ရှားမှုများကိုလား သေသေချာချာ အကဲခတ်နေ၏။
အမွှေးတိုင်တစ်ချောင်းစာ ကြာပြီးနောက် ခဲမန်၏ ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာ ရုတ်တရက် လက်သွားခဲ့သည်။ ခဲမန်လည်း ထိုထဲသို့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ထည့်သွင်းလိုက်ပြီး ပို့လာသည့် အကြောင်းအရာကို နားထောင်လိုက်သည်။
ခဏအကြာ၌ ခဲမန်က ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာကို ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး အော်ပြောလိုက်လေသည် “ငါ့ကောင်တို့၊ အရှိန်တင်ကြမယ်။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ ကြယ်သင်္ဘောနောက် လိုက်ကြစို့။ သူတို့ကို ဒီအတိုင်း ထွက်သွားခွင့်ပေးလို့ မဖြစ်ဘူး”
ထိုအမိန့် ထွက်လာသည့်အခိုက် ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်တုတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဖြူလျော်သွားကြသည်။
“ဂုဏ်ယူပါတယ်ကွာ။ မင်းထပ်မှန်သွားပြန်ပြီ။ အခုငါလည်း မကောင်းတဲ့ ခံစားချက်ရနေပြီ” ထိုသို့ ပြောပြီးနောက် ရှန်တုက မကျေမနပ်ဖြင့် ဆက်ပြောလိုက်သည် “မင်းနဲ့ မင်းရဲ့ ပါစပ်ပုတ်ကတော့ကွာ”
ချက်ချင်းဆိုသလို ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းလုံး အချက်ပေးသံတို့ဖြင့် ညံသွားခဲ့ပြီး သင်္ဘော၏ အရှိန်သည် ရုတ်ချည်း မြင့်တက်သွားလေသည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်တုတို့အား ချုပ်ထားသော သံကြိုးကဲ့သို့သော အရာများမှ စုပ်အားသည် ဆထက်ထမ်းပိုး မြင့်တက်လာလေသည်။
ထိုစုပ်ယူအားသည် ယခင်ထက် နှစ်ဆမျှ ပို၍ အားကောင်းလာနေခဲ့လေရာ ရှန်တုလည်း တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ညည်းမိလိုက်သည်။ ရန်ကိုင့် ခန္ဓာကိုယ်ပင် ကိုက်ခဲလာခဲ့သည်။ သူ့ကျင့်စဉ်ကို မည်မျှမြန်မြန် လှည့်ပတ်စေကာမူ သူ့စွမ်းအင်များ စိမ့်ထွက်သွားနေသည်ကို မတားဆီးနိုင်ခဲ့ချေ။
သူတို့ကိုယ်ထဲရှိ စွမ်းအင်များသည် အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းဖြင့် စုပ်ယူခံနေရသည်။
ခဲမန်သည် စွမ်းအင်ခန်းထဲ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် လမ်းလျှောက်နေရင်း ခက်ထန်သည့် အမူအရာဖြင့် အမိန့် တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပေးနေခဲ့သည်။
ဆထက်ထမ်းပိုး မြင့်တက်လာသော စုပ်အားကြောင့် စွမ်းအင်ခန်းထဲ ချုပ်ထားခဲ့သော ကျင့်ကြံသူများ၏ အခြေအနေမှာ ပိုပို၍ ဆိုးရွားလာခဲ့ရသည်။
ကြယ်သင်္ဘော အရှိန်မြှင့်ပြီး မကြာမီ၊ အသည်းခိုက်ဖွယ် အော်ဟစ်သံတို့ စွမ်းအင်ခန်းဆီမှ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် မီးစာကုန်ခမ်းလုလု ဖြစ်နေသော အကျဉ်းသားအားလုံး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲပြိုကျကုန်လေသည်။ သူတို့အားလုံး သေသွားလေပြီ။
သူတို့ ကိုယ်ထဲရှိ နောက်ဆုံး လက်ကျန်စွမ်းအင်အားလုံး စုပ်ယူခံလိုက်ရသဖြင့် တစ်ခါတည်း တန်းသေသွားခဲ့ရလေသည်။
ရှန်တုသည်လည်း ကြောက်လန့်လာခဲ့သည်။ ခါးသက်မှုသည် သူ့မျက်နှာထက် အထင်းသား။ သူလည်း ကြာကြာခံတော့မည် မဟုတ်မှန်း သိနေခဲ့သည်။ သူ့ကိုယ်ထဲရှိ စွမ်းအင်များသာ ဤအတိုင်း ဆက်လက် စုပ်ယူခံနေရပါကာ သူမသေလျှင်ပင် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ကျသွားရပေလိမ့်မည်။
စိတ်ထဲကြိတ်၍ အော်ဟစ်ကျိန်ဆဲနော်သော်ငြား သူမည်သို့ပင် အော်ဆဲစေကာမူ သူ့လက်ရှိ ကံကြမ္မာကို မပြောင်းလဲနိုင်ချေ။
ရန်ကိုင်လည်း ဘယ်လိုနေလဲ သိရလေအောင် တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ရှန်တု ကြောင်သွားခဲ့ရသည်။
ရန်ကိုင် မျက်နှာသည် နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့နေသည်။ သူ့ကိုယ်ထဲရှိ စွမ်းအင်များသည်လည်း အဆက်မပြတ် စုပ်ယူခံနေရသည်။ သို့သော် သူ့ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေသော စွမ်းအင် အရှိန်အဝါသည် နည်းနည်းလေးမှ အားနည်းသွားခြင်း မရှိဘဲ ပုံမှန်အတိုင်းသာ ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်ပြီး ရှန်တု ခေါင်းခြောက်သွားရသည်။ ရန်ကိုင် ဘာတွေများ ဖြစ်နေလေသနည်း။
“ဆရာ၊ လူငါးယောက်သေသွားပြီ” ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်က ခဲမန်ကို အစီရင်ခံလိုက်သည်။
ခဲမန်သည် သူ့လက်အောက်ငယ်သား၏ စကားကို ကြားသည့်အခါ ထိုကိစ္စကို ယခုမှ မှတ်မိသွားသည့် ပုံစံမျိုး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ချုပ်နှောင်ထားခံရသည့် ကျင့်ကြံသူများကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်၍ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် “အသုံးမဝင်တဲ့အမှိုက်တွေ။ အကုန်လုံးကို သူတော်စင် သလင်းကျောက် နည်းနည်းပေးလိုက်ကွာ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ” ထိုကျင့်ကြံသူက ဦးညွှတ်လိုက်ပြီး အသက်ရှင်နေသည့် ကျင့်ကြံသူများဆီ လမ်းလျှောက်သွားကာ သူတော်စင်သလင်းကျောက်သုံးတုံးစီ ချပေးလိုက်သည်။
အသက်မဲ့နေဟန်ရသော မျက်လုံးများ ရုတ်ချည်း ဝင်းလက်သွားခဲ့ပြီး အကုန်လုံးသည် သူတို့ရှေ့ ရောက်လာသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်ကို ချက်ချင်း ကောက်ယူကာ အရူးအမူး သန့်စင်တော့လေသည်။
ရှန်တုသည်လည်း အတူတူပင်။ သူ့ကျင့်စဉ်သည် ပို၍ အဆင့်မြင့်သည့်အတွက်ကြောင့် လက်ဖက်ရည်ခွက်တစ်ဝက်စာ အတွင်းမှာပင် သူတော်စင်သလင်းကျောက် သုံးတုံးစလုံးကို ပြောင်စင်အောင် စုပ်ယူပစ်နိုင်ခဲ့သည်။
အပိုစွမ်းအင် နည်းနည်း ထပ်ရပ်လိုက်သဖြင့် သူ့အခြေအနေ ယခင်ထက် အများကြီး ပိုကောင်းလာခဲ့ရသည်။
သူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောသည် ကြယ်လွန်းပျံများပင် လိုက်မမှီသည့် အမြန်နှုန်းဖြင့် ကြယ်တာရာ ကောင်းကင်ထဲ အရှိန်မြှင့်သွားလာနေခဲ့သည်။
စွမ်းအင်ခန်းထဲမှတစ်ဆင့် ပြတင်းပေါက်ကို ဖြတ်သွားသော ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှားတစ်ခုကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကြယ်သင်္ဘောသည် အလွန်ကိုမှ မာကျောလှလေရာ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲရှိ အတားအဆီး အသေးအမွှားများကို အလွယ်တူ ဖျက်စီးပစ်နိုင်၏။ ကြယ်သင်္ဘောနှင့် ဝင်တိုက်မိသော ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှား သေးသေးလေးများအား ပျက်စီးသွားရပြီး ကြယ်သင်္ဘောမှာမူ အကောင်းအတိုင်းသာ ရှိနေခဲ့သည်။
နေ့တစ်ဝက်လောက်ကြာပြီးနောက် ခဲမန်၏ အမူအရာ ရုတ်ချည်း တောက်ပသွားခဲ့ပြီး အော်ပြောလိုက်သည် “ဓါးအဖွဲ့အစည်းကခွေးတွေ၊ မင်းတို့ကို မိပြီကွ။ အခု မင်းတို့ ဘယ်ပြေးဦးမလဲ ငါမြင်ချင်သေးတယ်”
ထိုစကားကိုကြားသည့်အခါ ရှန်တုနှင့် ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အရှေ့ဘက် ပြတင်းပေါက်ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။
ရှေ့တည့်တည့်တွင်၊ သူတို့ စီးနေသည့် ကြယ်သင်္ဘောနှင့် အကြမ်းဖျင်းတူညီသော ကိုယ်ထည်ပေါ်တွင် ဓါးတံဆိပ် ထိုးထွင်းထားသည့် ကြယ်သင်္ဘောကြီးတစ်စီး ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုသင်္ဘောကိုယ်ထည်ရှိ ဓါးတံဆိပ်သည် ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ အဝတ်အစားပေါ်တွင် ရန်ကိုင် မြင်ခဲ့သော ဓါးတံဆိပ်နှင့် အတူတူပင် ဖြစ်လေသည်။
ထိုသင်္ဘောသည် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ကြယ်သင်္ဘော ဖြစ်ပေသည်။
“ဟားဟားဟားဟား၊ ငါတို့ ခရမ်းကြယ် ကြယ်သင်္ဘောရဲ့ စွမ်းအားကို မြည်းကြည့်လိုက်စမ်း” ခဲမန်သည် သွေးဆာသော လူတစ်ယောက်နှယ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ အမိန့်များ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပေးလေတော့သည်။
ဘုန်းဆိုသော မြည်သံနှင့်တူ ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းလုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုပ်ခါသွားခဲ့ပြီး များစွာသော တလက်လက် တောက်ပနေသည့် အလင်းတန်းများ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
ထိုအလင်းတန်းများသည် ထူထည်းလှပြီး လေဟာနယ်၏ အချုပ်အနှောင်ကို ချိုးဖျက်နိုင်လောက်သည်ဟု ထင်ရအောင် မြန်ဆန်လှပေသည်။ လမ်းတွင် ပိတ်နေသော ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှား အားလုံးမှာမူ အလင်းတန်းနှင့် ထိမိသည့်နှင့် ချက်ချင်း အငွေ့ပျံသွားရလေသည်။
ထိုအလင်းတန်းကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားရသည်။ စွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် ထိုင်သည့်တိုင်၊ ထိုအလင်းတန်းတစ်ခုချင်းစီထဲတွင် ပါဝင်နေသော ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အဖျက်စွမ်းအင်ကို ခံစားမိနေပေသည်။
ထိုအလင်းတန်းတစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် တောင်တစ်လုံးကို အသာလေး အငွေ့ပျံသွားအောင် လုပ်နိုင်ပေသည်။ တကယ်ကို ရင်ထိတ်ဖွယ်ရာ ကြောက်မခန်းလိလိ အဖျက်စွမ်းအားပင်။
သူသာ ထိုစွမ်းအင်တန်းဖြင့် ထိမှန်ခြင်းခံလိုက်ရပါက သူ့စွမ်းအင်အကုန် သုံးလျှင်ပင် ပြာမှုန်ဘဝသို့ ရောက်ကို ရောက်သွားရပေလိမ့်မည်။ သူ့စိတ်ထဲ ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ကြယ်သင်္ဘောအပေါ် သနားစိတ်ပင် ဝင်သွားမိသည်။
သို့သော်လည်း နောက်ဆက်ဖြစ်လာသည်ကား သူ့မျှော်လင့်ချက်နှင့် တစ်ခြားစီဖြစ်နေခဲ့သည်။ အလင်းတန်းသည် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ကြယ်သင်္ဘောကို ထိလုနီးနီးတွင် ပါးလျသော ငါးရောင်ခြယ် အကာအရံတစ်ခု ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး သင်္ဘောကိုယ်ထည် တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံသွားလေသည်။
အလင်းတန်း၏ ထိသွားသည့်အခိုက် အကာအရံ၏ မျက်နှာပြင်ထက် လှိုင်းတွန့်များစွာ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ သင်္ဘောသည် အနည်းငယ် တုန်ခါသွားသည် မှအပ အကောင်းအတိုင်း ရှိနေဆဲ။
ခဲမန်မျက်နှာထက်ရှိ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အမူအရာလေး ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ သူ၏ ချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်မှုကို တစ်ဖက်အဖွဲ့မှ အလွယ်တကူ တားဆီးသွားလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
နောက်တစ်ကြိမ် အော်ဟစ်သံနှင့်အတူ သင်္ဘော ထပ်မံ တုန်ခါသွားခဲ့ပြီး ဒုတိယမြောက် အလင်းတန်းများ ထပ်ထွက်လာခဲ့ပြန်သည်။
“ငိုးပဲ” ရှန်တု မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ဖြူလျော်သွားခဲ့သည်။ သူတော်စင်သလင်းကျောက်မှ သူစုပ်ယူထားသည့် စွမ်းအင် အားလုံး ကုန်သွားခဲ့လေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်ဆီ ချက်ချင်း လှမ်းအကူအညီ တောင်းလိုက်သည် “ရန်ကိုင်၊ ငါ့ကို ကယ်ပါဦး”
ရှန်တု၏ အော်သံကို ကြားလိုက်မှပဲ ရန်ကိုင် ပြန်အသိဝင်လာခဲ့သည်။ အစောပိုင်းတွင် အလင်းတန်းများအပေါ် အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်နေခဲ့သဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ် အခြေအနေကိုရော၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပါ သတိမထားမိတော့ချေ။
ရှန်တု၏ အော်သံကိုကြားမှပဲ စွမ်းအင်ခန်းထဲ စီးတန်းထားသော သူတော်စင်သလင်းကျောက်များ သိသိာသာသာ မှိန်ကျသွားသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ ထို့အပြင် သူ့နားတွင် ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူများစွာမှာလည်း လဲကျသေကုန်ကြလေပြီ။
တစ်ချိန်တည်းတွင်း သူ့သွေးကြောနှင့် အသားထဲရှိ စွမ်းအင်များမှာလည်း စုပ်ယူခံလိုက်လေပြီ။
အဲ့နှစ်ချက်ပစ်ဖို့ စွမ်းအင် အများကြီးလိုတာပဲ ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်သွားခဲ့သည်။
ထိုစွမ်းအင်အလင်းတန်းများသည် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များမှ စွမ်းအင်များစွာကို စုပ်ယူသွားသလို ဤအခန်းထဲတွင် ချုပ်နှောင်ထားသော ကျင့်ကြံသူများဆီမှ စွမ်းအင်များစွာကိုလည်း စုပ်ယူသွား၏။
ထိုနှစ်ချက်ပစ်လွှတ်ပြီးနောက် အခန်းထဲတွင် ချုပ်ထားခံရသော ကျင့်ကြံသူ ငါးဆယ်၊ ခြောက်ဆယ်အနက် တစ်ဝက်လောက် သေသွားခဲ့သည်။
အသက်ရှင်နေသေးသူများမှာလည်း အသက်ကိုပင် ကောင်းကောင်း မရှူနိုင်ကြတော့ချေ။ အကုန်လုံးသည် သင်္ချိုင်းကုန်း ခြေတစ်ဖက်လှမ်းနေကြလေပြီ။ ထိုအလင်းတန်းများကို နောက်တစ်ကြိမ် ပစ်လွှတ်မည်ဆိုပါက ထိုလူအားလုံး ကျိန်းသေ သေရပေလိမ့်မည်။
ရှန်တုသည်သာ လွတ်ပေလိမ့်မည်။
ရန်ကိုင်သည် သူ့ဒန်တန်ထဲရှိ ယန်အရည်ကို ဖောက်ခွဲ၍ ကုန်ဆုံးသွားသော စွမ်းအင်များကို ပြန်ဖြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူဖွက်သွားသည့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်အချို့ကို ရှန်တုဆီ လှမ်းပစ်ပေးလိုက်လေသည်။
ရှန်တု၏ အမူအရာ တောက်ပသွားခဲ့ပြီး ထိုသူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို ချက်ချင်း သန့်စင်တော့လေသည်။ ထိုသို့ သန့်စင်လိုက်မှပဲ သူ့အသာအရေ ပန်းရောင် ပြန်သမ်းလာခဲ့ရသည်။
“အဲ့ခွေးသူတောင်းစားတွေ ပြန်တိုက်ရဲတယ်လား” ခဲမန် ထပ်မံ အော်ဟစ်လိုက်သည်။
ခရမ်းကြယ်သင်္ဘောက နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် တိုက်ခိုက်လာသဖြင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းကလည်း ပြန်လည် တိုက်ခိုက်လာခဲ့ချေပြီ။
တစ်ဖက် ကြယ်သင်္ဘောဆီမှ အလင်းတန်းများ ဖြာထွက်လာပြီး ခရမ်းကြယ်သင်္ဘော၏ အကာအရံပေါ် ကျရောက်လာခဲ့သည်။
‘ဘုန်း’ ဆိုသော မြည်သံနှင့်အတူ ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်လုံး ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုပ်ခါသွားခဲ့သည်။ ရှန်တု မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားပြီး သွေးတစ်ပွက် အန်ထုတ်လိုက်ရသည်။
သူ့တွင် ဆဲဖို့ပင် အားမရှိတော့ချေ။ ကြယ်သင်္ဘောမှ စွမ်းအင်တန်းများကို ပစ်လွှတ်သည်ဖြစ်စေ၊ အကာအကွယ် အရံအတားကို အသက်သွင်းသည်ဖြစ်စေ၊ သူတို့ဆီမှ စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူပေသည်။ ထို့ကြောင့် ကြယ်သင်္ဘော နှစ်စင်း၏ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းသည် စွမ်းအင်ခန်းထဲ ချုပ်ခံထားရသည့် သူတို့အပေါ် အကြီးအကျယ်ကို သက်ရောက်ပေသည်။
“ထပ်ပစ်ကွာ။ အဲ့ကောင်တွေကို တစ်စစီ ဖောက်ခွဲပစ်မယ်” ခဲမန်က ရူးသွပ်နေသည့် လူတစ်ယောက်ပမာ သွေးရူးသွေးတန်း အော်ဟစ်လိုက်သည်။
“ဆရာ၊ သလင်းအမြှောက်တွေကို ထပ်သုံးလို့မရတော့ဘူး။ ထပ်သုံးရင် သင်္ဘောမောင်းဖို့ စွမ်းအင်ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး” အနားတွင် ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် သတိပေးလိုက်၏။
ခဲမန် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ဆူပွက်နေသော သူ့သွေးမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည် ငြိမ်သက်သွားခဲ့သည်။
နောက်ဆူံး ပြဿနာကို သူသတိရသွားခဲ့လေပြီ။
ထိုအခိုက် သူ့လက်ထဲရှိ ဆက်သွယ်ရေး မှော်ရတနာ လက်သွားခဲ့သည်။ ခဲမန်လည်း ထိုထဲသို့ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံ ထည့်သွင်း စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်နှာထက် ကြမ်းကြုတ်သည့် အပြုံးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး လက်ဝှေ့ရမ်း၍ အမိန့်ပေးလိုက်သည် “တံခါးကို ဖွင့်လိုက်။ အဲ့ဓါးအဖွဲ့အစည်းက ခွေးတွေကို ငါ့တို့အကြောင်း ကောင်းကောင်း သိသွားအောင် လုပ်ပေးရမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ” ချက်ချင်းဆိုသလို ကြယ်သင်္ဘော၏တံခါး ပွင့်သွားခဲ့ပြီး ခရမ်းကြယ်အဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ထွက်လာကာ အမျိုးမျိုးသော မှော်ရတနာအသီးသီးကို ဆင့်ခေါ်လျက် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကြယ်သင်္ဘောဆီ ပြေးတက်သွားကြလေသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၃)
ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူများ ထုတ်ဖော်လိုက်သော မှော်ရတနာများမှာ အမျိုးမျိုးသော ကြယ်လွန်းပျံများ ဖြစ်ကြသည်။ အချို့သည် လှည်းပျံများနှင့်တူပြီး အချို့သည် ဓါးပျံများနှင့် တူကြသည်။ အကုန်လုံးသည် အမျိုးမျိုးသော ပုံစံအမျိုးအစား ရှိသည့် ကြယ်လွန်းပျံများကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။
ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ကြယ်သင်္ဘောဆီမှ ကျင့်ကြံသူများစွာ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး ခရမ်းကြယ် အဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများနှင့် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင် တိုက်ခိုက်ကြလေသည်။
ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ လှပသော ကြယ်ရောင်စုံတို့နှင့် အတူ သိုင်းပညာရပ်များနှင့် လက်နက်များမှ ထွက်ပေါ်လာသော အမျိုးမျိုးသော အလင်းတန်းများသည် တူယှဉ်တွဲ ကခုန်နေကြ၏။
ထိုအနီးကပ်တိုက်ပွဲတွင် အဆင့်နိမ့် မှော်ရတနာများနှင့် ကြယ်လွန်းပျံများသည် တစ်စစီ ကွဲကြေပျက်စီးကုန်ကြရသည်။ ထိုမှော်ရတနာများသည် မီရှုးမီးပန်းများသဖွယ် ပေါက်ကွဲကုန်ကြရာ အမှန်တကယ်ကို ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် ကောင်းသည့် ပန်ချီကားတစ်ချပ်ကို ဖြစ်ပေါ်လာစေသည်။
ဤပရမ်းပတာ တိုက်ပွဲထဲ သူတော်စင်အဆင့်ပညာရှင်များစွာ ရှိနေခဲ့ကြပြီး မသေမျိုးအဆင့်များမှ ပုရွက်ဆိတ်များနှယ် အားနည်းကြပေသည်။
ထိတ်လန့်ဖွယ်ကောင်းသည့် အရှိန်အဝါကို ပေးစွမ်းနေသည့် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများပင် ရှိနေသေးသည်။ ထိုပညာရှင်များ ဖြတ်သွားလိုက်သည့် နေရာတိုင်းတွင် ရှိနေသော ပြိုင်ဘက်အဖွဲ့မှ ကျင့်ကြံသူအားလုံး အသက်ပျောက်ကြရ၏။ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်များသည် ကျင့်ကြံသူများ၏ အသက်ကို ခြွေယူနေသည့် သေမင်းနတ်ဘုရားများနှယ်။
ထိုတိုက်ပွဲအတွင်း နှစ်ဖက်စလုံးဘက်မှ အကျအဆုံးများ၏။ မည်သည့်ဘက်မှ ပျော့ညံ့ဟန်မပြချင်သလို အလွယ်တကူလည်း အရှုံးမပေးချင်ချေ။ ထို့ကြောင့် တိုက်ပွဲသည် အဆုံးသတ်သွားခြင်း မရှိဘဲ တရွေ့ရွေ့နှင့် ဆက်လက် ဖြစ်ပွားနေခဲ့သည်။ သို့သော် နှစ်ဖက်စလုံးသည် တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် သူမသာ၊ ကိုယ်မသာ ဖြစ်နေကြလေသည်။
ကြယ်စီရင်စုထဲရှိ ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ခရမ်းကြယ် အင်အားစုတို့သည့် ကျင့်ကြံရေးကြယ် အနည်းဆုံး ငါးလုံးလောက် ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး မရေမတွက်နိုင်သော သတ္တုကြယ်နှင့် ဆေးပင်ကြယ်များကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြသော ပထမတန်းစား အင်အားစုများ ဖြစ်ကြပေသည်။ သူတို့ ထိန်းချုပ်ထားသော အရင်းအမြစ်များမှာ မခန့်မှန်းနိုင်အောင် များပြလှလေရာ သူတို့အင်အားစုများရှိ ကျင့်ကြံသူတို့မှာလည်း အခြားသူများထက် ပို၍ လျင်လျင်မြန်မြန် တိုးတက်နိုင်ကြလေသည်။
သူတို့ ထိုအင်အားစုများ၏ ခေါင်းဆောင်များသည် ထိုကဲ့သို့သော ဆုံးရှုံးမှုများကို အရေးမစိုက်ပါချေ။
ရန်ကိုင် အချိန်အတော်ကြာအောင် ဆွံ့အနေခဲ့သည်။ သူလုံးဝကို ထိတ်လန့်နေခဲ့လေပြီ။ ကြယ်သင်္ဘောမှ ပစ်လွှတ်လိုက်သည် စွမ်းအင်အလင်းတန်းများနှင့် ပက်သက်၍ သူအံ့အားမိနေဆဲ။ ကြယ်စီရင်စုထဲ ထိုကဲ့သို့ မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ရာ ထူးဆန်းထွေလာများ ရှိလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။
ကြယ်စီရင်စုထဲသို့ ရောက်လာသည့် အချိန်မှစ၍ မြင်မြင်သမျှ အရာအားလုံးသည် သူတစ်ခါမှ မမြင်၊ မကြားဖူးခဲ့သော အရာများ ဖြစ်ပေသည်။ ကြယ်စီရင်စုသည် သူထင်ထားသည်ထက် ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းသော နေရာတစ်ခုဖြစ်မှန်း ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် နားလည်သွားပြီးနောက် သူ၏ မျက်လုံးများသည် တဖျတ်ဖျတ် ဝင်းလက်တောက်ပလာခဲ့ကာ သူ့သွေးတို့ဟာလည်း ဆူပွက်လာခဲ့ရသည်။
ထိုထူးခြားဆန်းကြယ်သော အရာများကိုမြင်ပြီး သူထိတ်လန့်မသွားခဲ့သလို့ ထုန်းရွှမ်လောကကြီးဆီသို့ ပြန်လည်း မပြေးချင်ခဲ့။ သူ၏ စွန့်စားခန်းနှင့် ပက်သက်၍သာ ပိုပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားလာမိခဲ့ရသည်။
အကြောင်းမှာ ဤကဲ့သို့သော အံ့ဩဖွယ်ရာ နေရာမျိုးတွင်သာ ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းသော ဘဝကို ရနိုင်သောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
“ရန်ကိုင်၊ ရန်ကိုင်” ရှန်တုက ရန်ကိုင်အား ထပ်ခါထပ်ခါ အော်ခေါ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် သူ့အား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ရှန်တုက သနားစဖွယ် အမူအရာဖြင့် နှုတ်ခမ်းကိုမဲ့လျက် မေးလိုက်သည် “သူတော်စင်သလင်းကျောက် နည်းနည်းလောက် ထပ်ပေးလို့ ရမလား။ ငါဆက်ပြီး မတောင့်ခံနိုင်တော့ဘူး”
လက်ရှိတွင် သူ့ကိုယ်တွင်းရှိ သူတော်စင်ချီများသည် လုံးဝ ကုန်ခမ်းနေခဲ့လေပြီ။ သူသည် ဆီမရှိတော့သော မီးအိမ်တစ်လုံး ကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေပြီ။
ရန်ကိုင်သည် ဘာအပိုစကားမှ ပြောမနေဘဲ သူတော်စင် သလင်းကျောက် ငါးတုံး၊ ခြောက်တုံးလောက်သာ ပစ်ပေးလိုက်သည်။
“ကျေးဇူးပဲ” ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုပြီးနောက် ထိုသူတော်စင်သလင်းကျောက်ကို အလျင်အမြန် သန့်စင်တော့လေသည်။
ရန်ကိုင်လည်း တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်သွားခဲ့ပြီး သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေသေချာချာ အကဲခတ်လေ့လာတော့သည်။ သူ့မျက်ဝန်းများသည်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရက်စက်သည့် အသွင်သို့ ကူးပြောင်းလာခဲ့သည်။
ခဏအကြာ၌ ရှန်တုက သက်ပြင်းအမောကြီး ချလျက် ပြောလိုက်သည် “စုပ်ယူအားက တည်ငြိမ်သွားပြီ။ ငါ့လခွမ်းပဲ၊ သေခါနီးပဲ။ သူတို့သာ အဲ့ပုံဆောင်ခဲအမြောက်တွေကို နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပစ်ရင် ငါကျိန်းသေသေမှာ။ အန္တရာယ်များလိုက်တာကွာ”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်အား ကျေးဇူးတင်လိုက်ပြန်သည် “မင်းအပေါ်တော့ ငါတကယ် ကျေးဇူးတင်သွားပြီ။ မင်းကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ငါလည်း သေသွားလောက်ပြီ။ ဒီကျေးဇူးကို ငါကျိန်းသေ မှတ်ထားမယ်”
“ရှန်တု၊ မင်းရဲ့ တကယ့် ကျင့်ကြံခြင်းက ဘယ်အဆင့်လဲ” ရန်ကိုင်က ရှန်အား စိုက်ကြည့်၍ တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။
ရှန်တု မဆိုသလောက်ကလေး မျက်ခုံးပင့်သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်အား ‘မင်းဘာပြောချင်နေတာလဲ’ဟု ပြန်မေးမည် ပြုလိုက်သော်ငြား ထိုကဲ့သို့ မမေးတော့ဘဲ ပြုံး၍သာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “မင်းလည်း မြင်တယ်လား”
“မမြင်ရအောင် ငါက ကန်းနေတာမှ မဟုတ်တာ” ရန်ကိုင် အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့သည်။ ရှန်တု၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်နေသော အရှိန်အဝါသည် သူတော်စင်ပထမအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် အရှိန်အဝါနှင့် တူညီသော်ငြား အစောပိုင်း အသည်းအသန် အခြေအနေသို့ ရောက်နေစဉ်၊ သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့် သူစုပ်ယူခဲ့စဉ်က ပုံမှန်မဟုတ်သော စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ သူ့ဆီမှ ဖြာထွက်လာခဲ့သည်။
ထိုအချက်မှနေ၍ ရှန်တုသည် သူ၏ ကျင့်ကြံခြင်း အစစ်အမှန်ကို ဖုံးကွယ်ထားမှန်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။
ကြယ်သင်္ဘောထဲတွင် ဖမ်းချုပ်ခံထားရသည့်တိုင် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းအား ဖုံးကွယ်ထားသည်ကို ကြည့်လျှင် ရှန်တုသည် သာမန်လူတစ်ယောက် မဟုတ်နိုင်ချေ။
“သူတော်စင်တတိယအဆင့်” ရှန်တု၏ အမူအရာ ရုတ်တရက် လေးနက်သွားခဲ့ပြီး တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ရှန်တု လိမ်မနေမှန်း သူသိပေသည်။
“မင်းဘာလို့မေးတာလဲ” ရှန်တုက ရန်ကိုင်အား သိချင်စိတ်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
“ဘာမျတော့မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်းခွန်အားက အဲ့အဆင့်မှာ ရှိနေတာဆိုလျှင် ငါတို့ တစ်ခုခု လုပ်လို့ ရကောင်း ရနိုင်တယ်။ အခုလောလောဆယ် ကြယ်သင်္ဘောမှာ လူများများစားစား မရှိတော့ဘူး။ တစ်ဝက်ကျော်လောက်က တိုက်ခိုက်ဖို့ ထွက်သွားကုန်ကြပြီ။ စွမ်းအင်ခန်းရဲ့ အကာအကွယ်တောင် အရင်လောက် အားကောင်းတော့တာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်က အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြောလိုကသ်ည်။
အစကမူ ဤစွမ်းအင်ခန်းကို စောင့်ကြပ်နေသော သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ရှိပေသည်။ သို့သော် ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် တိုက်ပွဲစသည့် အချိန်မှစ၍ ထိုပညာရှင်၏ အရှိန်အဝါ ပျောက်ကွ်သွားခဲ့သည်။ ထို့အပြင် စွမ်းအင်ခန်းကို စောင့်ကြပ်နေသော ကျင့်ကြံသူ အရေအတွက်မှာလည်း တစ်ဝက်လောက် လျော့သွားခဲ့ရသည်။
လက်ရှိ စွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် သူတော်စင်တတိယအဆင့် ဖြစ်သော ခဲမန်မှလွဲ၍ အခြား သူတော်စင် ပထမအဆင့်၊ ဒုတိယအဆင့်များ အပါအဝင် စုစုပေါင်း (၁၀)ယောက်လောက်သာ ရှိတော့သည်။ အကုန်လုံးသည် ကြယ်သင်္ဘောအား ထိန်းချုပ်ထားသော စိတ်ဝိဥာည်အစီရင်အကြီး၏ နေရာ အသီးသီးတွင် ထိုင်နေကြသည်။
“မင်းဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ။ အလျင်အမြန် မလုပ်နဲ့နော်။ ငါတို့ကို ချုပ်ထားတဲ့ဟာတွေကို ချီဓါတ်ပြယ်အောင် လုပ်နိုင်တဲ့ ကျောက်တုံးတွေကနေ လုပ်ထာတား။ ဒါတွေနဲ့ ချုပ်နှောင်ခံလိုက်ရတဲ့လူတိုင်း သူတို့ရဲ့ သူတော်စင်ချီတွေ၊ အစစ်အမှန်ချီတွေကို ထုတ်သုံးနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင်၏ အကြံအစဉ်ကို ရိပ်မိလိုက်သည်နှင့် ရှန်တု၏ အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။
“အဲ့လိုဆိုမှတော့ ငါတို့အစား တစ်ယောက်ယောက်ကို ဖြေခိုင်းရတာပေါ့” ရနက်ိုင် ပြုံးဖြီးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်နှာ ရုတ်ချည်း ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီ သူ့အသက်စွမ်းအင် အရှိန်အဝါမှာလည်း အလွန်တရာကိုမှ အားပျော့သွားသည်။
ရန်ကိုင် ရှန်တုအား အဓိပ္ပါယ်ပါပါ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ရှန်တု အမူအရာ ခါးသက်သွားခဲ့သည်။ စစချင်းတွင် တုန့်ဆိုင်းနေသော်ငြား ခဏအကြာ၌ အံကြိတ်၍ ရေရွတ်လိုက်သည် “မေ့လိုက်တော့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ့ကို မင်းကယ်ခဲ့တာပဲလေ။ ငါလည်း မင်းကြိုးဆွဲရာအတိုင်း လိုက်ကစားပေးရတာပေါ့”
ပြောပြီးသည်နှင့် စတင်၍ အကျယ်ကြီး အော်ဟစ်တော့လေသည်။
စွမ်းအင်ခန်းကို စောင့်ကြပ်နေသော ခဲမန်၏ အမူအရာ ရှန်တု၏ အော်ဟစ်သံများကို ကြားလိုက်ရသည့်အခိုက် ရုတ်ချည်း အေးစက်သွားခဲ့ရလေသည်။ ချက်ချင်းပဲ ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်တုအား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် “မင်းတို့နှစ်ကောင် မသေသေးဘူးလား”
ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စီးကြား တိုက်ပွဲတွင် စွမ်းအင်ခန်းထဲ ချုပ်နှောင်ထားခံရသော ကျင့်ကြံသူအကုန်လုံးနီးပါး သေသွားခဲ့ကြလေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရှန်တုနှင့်ရန်ကိုင် မသေသေးသည်ကိုမြင်သော် ခဲမန် အံ့အားသင့်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ကျုပ်က အကောင်းကြီး ရှိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီကောင်ကတော့ သေတော့မှာ” ရှန်တုက ဆက်လက်၍ အော်ပြောလိုက်သည် “ဒီကောင်က ပီယလိုချင်နေတဲ့လူ မလား။ သူသာ အခုလိုသေသွားလို့ကတော့ ခင်ဗျား ပြဿနာတက်ပြီနော်”
ခဲမန် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်၏ အသက်စွမ်းအင် အလျင်အမြန် ယုတ်လျော့နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး မကျေမနပ်ဖြင့် “သောက်ပြဿနာ များလိုက်တာကွ။ သေစရာရှိ သေလိုက်ပါလား။ ငိုးမမို့လို့ သေခါနီးဆဲဆဲ ဖြစ်နေရတာလား မသိဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်ဆီ အမြန်လျှောက်သွားလိုက်သည်။
အစောပိုင်းက ကြယ်သင်္ဘောကို အမိန့်ပေးနေစဉ် စွမ်းအင်ခန်းထဲရှိ လူများ ဘာဖြစ်သွားမည် ဆိုသည်ကို ထည့်မတွက်ခဲ့ချေ။ ရန်ကိုင်ကိုလည်း ဂရုမစိုက်ခဲ့ချေ။ ယခု စိတ်ငြိမ်သွားမှပဲ သေချာစဉ်းစားကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်သာ သေသွားခဲ့လျှင် ပီယသည် သူကို ဒေါသထွက်ပေလိမ့်မည်။ ထိုအခါ သူကောင်းကောင်း ပြဿနာ တက်ရပေမည်။ ပီယ၏ ဒေါသကို သူမခံနိုင်။
ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်ဆီ သွားလိုက်ပြီး သူ့အား ချုပ်ထားသော သံကွင်းကဲ့သို့သော အရာများကို ဖြည်ပေးလိုကသည်။ ထိုအချိန်အတောအတွင်း နည်းနည်းလေးမှ သတိချပ်မထားခဲ့။
တကယ်တော့ လက်ရှိပုံစံသည် အလွန်တရာကိုမှ အားနည်းနေသည် မဟုတ်ပေလော။ ထို့အပြင် ခဲမန်သည် သူတော်စင်တတိယအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ အားနည်းနေသည့် သူတော်စင်ပထမအဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကို ဘာကြောင့် သတိထားနေရမည်နည်း။
သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်ချက်လွန်မှုကြောင့် ခဲမန်ဘဝ ဆိုးဆိုးရွားရွား အဆုံးသတ်သွားခဲ့ရသည်။
အချုပ်အနှောင်မှ လွတ်သွားသည်နှင့် ရန်ကိုင်က သူ့လက်ကို ရုတ်တရက် ကိုက်ချလိုက်ပြီး ထွက်ကျလာသော သွေးအချို့ကို သူ့ဘယ်ဘက်မျက်လုံးထဲ ချပေးလိုက်သည်။ ရွှေရောင် သွေးစက်များသည် သူ့ဘယ်ဘက်မျက်လုံးထဲသို့ တတောက်တောက် စီးကျသွားခဲ့သည်။ သွေးနှင့်ထိလိုက်သည်နှင့် ယခင်က အနက်နှင့်အဖြူ ဖြစ်နေသော မျက်လုံးများသည် ရုတ်ချည်း ရွှေရောင်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ခပ်မြန်မြန် ခေါင်းမော့လိုက်ပြီး ခဲမန်အား ကြည့်လိုက်သည်။
အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည့်အခိုက်၊ ခဲမန် စိတ်လွတ်၊ကိုယ်လွတ် ဖြစ်သွားသည်။ ရန်ကိုင်၏ ရွှေရောင်မျက်လုံးအောက်ဝယ် သူ့ကိုယ်သူ သေးနုပ်၊ နိမ့်ကျပါလားဟု တွေးထင်မိသွားသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ဝိဥာဉ်လွင့်မတတ် ကြောက်မိသွားသည်။
မမြင်နိုင်သော ဝဲကတော့တစ်ခုသည် ရွှေရောင်မျက်လုံးမှ ဖြစ်တည်လာပြီး ခဲမန်၏ ဝိဥာဉ်ကို စတင် စုပ်ယူလေရာ ခဲမန် ကြောက်သေးပါမတတ် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။ သူ့မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံး သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားပြီး ထူးထူးဆန်းဆန်း အော်ဟစ်လျက် ထိုစုပ်ယူအားကို အသည်းအသန် ခုခံရန် ကြိုးစားလေသည်။
ခဲမန် သူ့ကိုယ်သူ ခုခံရန် ကြိုးစားနေချိန်တွင်၊ ရန်ကိုင်က မိစ္ဆာနတ်ဘုရားအသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို ချက်ချင်း ထုတ်ဖော်လိုက်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး သိပ်သည်းလှသည့် မိစ္ဆာစွမ်းအင်တို့ဖြင့် ပြည့်နှက်သွားပြီး အခန်းတွင်းရှိ အပူချိန်မှာလည်း တစ်ဟုန်ထိုး လျော့ကျသွားရလေသည်။ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပြီး မကောင်းဆိုးရွားဆန်သည့် အရှိန်အဝါတို့ ရန်ကိုင်ဆီမှ ဖြာထွက်လာခဲ့သည်။
ခဲမန် အသိစိတ်လွတ်နေစဉ်၊ ရန်ကိုင်က အားကုန်သုံးလျက် ခဲမန်၏ ရင်ဘတ်တည့်တည့်ကို ရိုက်ချလိုက်ရာ နောက်ဘက်ရှိ နံရံနှင့်သွားမှန်ပြီး ရန်ကိုင်ဆီ ပြန်လွင့်လာခဲ့သည်။ လက်သီးချက်၊ လက်ဝါးချက်တို့အောက်၍ ခဲမန်၏ အဝတ်အစားများ စုတ်ပြဲထွက်ကုန်ပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံး သွေးသံတရဲရဲ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ခဲမန်သည် အားနည်းသူမဟုတ်၊ သို့သော် သူသတိ ပေါ့လျောနေချိန် ရန်ကိုင်၏ အလစ်အငိုက်ချောင်း တိုက်ခိုက်မှုနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ လုံးလုံး အကာအကွယ် မဲ့သွားခဲ့ရသည်။ မည်သည့်လက်နက်၊ သိုင်းပညာရပ်ကိုမှ ထုတ်မသုံးနိုင်တော့ဘဲ ရန်ကိုင်ပြုသမျှ ခံရသည့် ဘဝသို့ ရောက်သွားခဲ့ရသည်။
မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ရန်ကိုင်၏ တရစပ် လက်သီးချက်၊ လက်ဝါးချက်များအောက်၌ ခဲမန်တစ်ကိုယ်လုံး သွေးမြူအဖြစ် ပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။
သူ့ခန္ဓာကိုယ် ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီးနောက် သိမ်မွေ့နူးညံ့သော ပုံရိပ်တစ်ခု သူ့နေရာတွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအရာသည် ခဲမန်၏ နာမ်ဝိဥာည်ဖြစ်ပေသည်။ လက်ရှိအချိန်ထိ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်သွားမှန်းကို မသိသေးသည့်နှယ် ရန်ကိုင်ကိုသာ တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်၏ ရွှေရောင်မျက်လုံးဆီမှ အားကောင်းသော စုပ်ယူအားတစ်ရပ် ထွက်ပေါ်လာပြီး ခဲမန်၏ နာမ်ဝိဥာဉ်ကို သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ စုပ်ယူလိုက်လေသည်။
သွေးမြူထဲကို ရန်ကိုင် တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သော့ကို ရှာတွေ့သွားပြီး ရှန်တုဆီ ပစ်ပေးလိုက်၏။
“ကိုယ့်ဘာသာဖွင့်တော့” ပြောပြီးနောက် လေပြင်းတစ်ခုနှယ် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။ ခဏအကြာ၌ စွမ်းအင်ခန်းထဲ ပရမ်းပတာ အော်ဟစ်ညည်းတွားသံတို့ တရစပ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ရှန်တု တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီနေပြီး မျက်လုံးအပြူးသား ဖြစ်နေခဲ့သည်။ လက်ရှိ အဖြစ်အပျက်ကြောင့် သူ့မျက်လုံးသူ မယုံနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။
ရန်ကိုင် အကြံကို သိလိုက်စဉ်က၊ ရန်ကိုင် ဘာလုပ်ရန် ကြံနေပါစေ သူ့အစီအစဉ်တိုင်းသာ လိုက်ကပေးလိုက်မည်ဟု တွေးခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ဘာကြံနေလဲ ဆိုသည်ကိုပင် မမေးခဲ့။ အစက သူထင်ခဲ့သည်မှာ ရန်ကိုင်သည် ဤနေရာမှ ယာယီ ထွက်သွားပြီး နောက်မှ အခွင့်အရေးရှာကာ လှုပ်ရှားလိမ့်မည်ဟုပင်။
ရန်ကိုင် ဘယ်အချိန်ပြန်လာပြီး သူ့ကို လာကယ်မလဲ ဆိုသည်ကိုတော့ ရှန်တု မသိပါချေ။ စိတ်လည်း မဝင်စားချေ။ တကယ်တော့ ရန်ကိုင်သည် သူ့အသက်ကို အကြိမ်များစွာ ကယ်ထားခဲ့ပြီးပြီ မဟုတ်ပေလော။ ထပ်ကယ်ရန် တောင်းဆိုပါက ကျေးဇူးမသိတတ်ရာ ရောက်ပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း ထိုကောင်သည် သူထင်ထားသည်ထက်ပင် ပို၍ ရူးသွပ်လိမ့်မည်ဟု ရှန်တု ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိပါ့မလဲ။ လွတ်သွားသွားချင် ခဲမန်ကို အမှန်တကယ်ကို တိုက်ခိုက်ရဲမည်ဟု သူမထင်ထားခဲ့ချေ။
သို့သော်လည်း သူ့အား အံ့အားအသင့်စေဆုံး အရာသည်ကား ခဲမန်သည် သူတော်စင်တတိယအဆင့် ဖြစ်လျက်နှင့်ပင် ရန်ကိုင်၏ အလွယ်တကူ သတ်ဖြတ်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၄)
ရှန်တုသည် သော့ကို လက်ထဲတွင် ကိုင်လျက် သူ့ရှေ့ရှိ ပေါက်ကွဲကျန်ရစ်ခဲ့သော သွေးမြူများကို ငေးကြောင်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ့နှလုံးမှာလည်း တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေခဲ့သည်။
သူသာ ခဲမန်နှင့် တိုက်ခိုက်ခဲ့ပါက၊ အနိုင်အရှုံးမှာ သဲကွဲမည်မဟုတ်။ သို့သော် သူတော်စင် ပထမအဆင့်သာ ရှိသေးသော ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်တတိယအဆင့် ရှိနေပြီဖြစ်သော ခဲမန်အား ထိုမျှ အလွယ်တကူ မည်ကဲ့သို ကိုင်တွယ်သွားသနည်း။
ခဲမန် သတိပေါ့လျော့နေလျှင်ပင် သူသည် သူတော်စင် တတိယအဆင့် ဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ပထမ အဆင့်သာ ရှိသေးသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်၏။
ဖြစ်ပျက်သွားသည် အားလုံးမှာ မြန်ဆန်လွန်းလှသဖြင့် ရှန်တု လုံးဝကို ကြက်သေသေနေခဲ့ရသည်။ နေရာတွင် ကြောင်ကြောင်ဖြင့် ထိုင်နေမိသည်။ ထိတ်လန့်လွန်းလှသဖြင့် သူ့လက်ရှိ အခြေအနေကိုပင် မေ့လျော့နေခဲ့ရသည်။
ယခုမှပဲ ရန်ကိုင်သည် အလွန်တရာကိုမှ အန္တရာယ်များသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်မှန်း နားလည်သွားခဲ့ရသည်။ ရန်ကိုင်သည် ခဲမန်ကို ထိုမျှအလွယ်တကူ သတ်နိုင်သည်ဆိုလျှင် သူ့ကိုလည်း အလွယ်တကူ သတ်နိုင်သည်ဟု ဆိုလိုက်ခြင်း မဟုတ်ပေလော။
ရှန်တု သက်ပြင်းရှိုက်မိလိုက်သည်။
“မင်းလာမှာလား၊ မလာဘူး” ရန်ကိုင်၏ တိုးလျသော အသံ ထွဥ◌်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် အသံကိုကြားမှပဲ ရှန်တု အသိပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ အသိပြန်ဝင်လာသည်နှင့် ရန်ကိုင်ပေးသော သော့ဖြင့် အချုပ်အနှောင်များကို ချက်ချင်း ဖြေလိုက်သည်။ အချုပ်အနှောင်မှ လွတ်ကျွတ်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ မြောက်မြားလှစွာသော လျှပ်စီးတန်းလေးများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုလျှပ်စီးတန်းလေးများသည် အသက်ရှိနေသည့်နှယ် ဖြစ်နေလေရာ မြောက်မြားလှစွာသော လျှပ်စီးမြွေလေးများနှင့်ပင် တူနေပေသေးသည်။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ဝိုက် လှည့်ပတ်နေသော လျှပ်စီးတန်းများသည် အဘက်ဘက်သို့ ပျံ့ထွက်သွားလာ စွမ်းအင်ခန်းတစ်ခန်းလုံး လင်းထိန်သွားခဲ့ရလေသည်။
ရှန်တုက သည်းလှိုင်အူလှိုက် အော်ဟစ်ရယ်မောလျက် “ရောင်းရင်း၊ မင်းလုပ်သွားတာ ရှယ်ကောင်းတယ်ကွာ။ ငါမင်းကို တကယ်လေးစားသွားပြီ”
အားပါးတရ ရယ်မောပြီးနောက် ရှန်တတု၏ ခန္ဓာကိုယ် ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး သူတော်စင်ပထမအဆင့် ခရမ်းကြယ်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ရှေ့ ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုခရမ်းကြယ်ကျင့်ကြံသူသည် ရန်ကိုင်အား အလစ်ချောင်း တိုက်ခိုက်ရန် ကြံစဉ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ရှန်တုက သူ့ကို အလွယ်တကူ ဖမ်းခဲ့သည်။ ရှန်တု၏ ပြင်းထန်သော မိုးကြိုးသွားများအောက်နှယ် ထိုခရမ်းကြယ်ကျင့်ကြံသူ လုံးဝကို ကူကယ်ရာမဲ့သွားခဲ့ရသည်။ နည်းနည်းလေးမျှပင် မခုခံနိုင်ခဲ့။ အနက်ရောင်မီးခိုးများနှင့်အတူ မီးကျွမ်းနံ့တို့ ထိုကျင့်ကြံသူ၏ ခေါင်းထက်မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရှန်တု ထိုလူအား လွှတ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် ထိုလူ၏ မီးကျွမ်းနေသော ခန္ဓာကိုယ်သည် ကြမ်းပြင်ထက်သို့ လဲပြိုကျသွားလေသည်။ သူသေသွားခဲ့လေပြီ။
စွမ်းအင်ခန်းသည် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်လုံး၏ ဗဟိုချက် ဖြစ်သဖြင့် ဤနေရာသည် ပုံမှန်အားဖြင့် အစောင့်တင်းကြပ်၏။ အနည်းဆုံး ဤနေရာအား စောင့်ကြပ်နေသည့် သူတော်စင် ဘုရင်အဆင့် တစ်ယောက်ရှိပေသည်။
သို့သော်လည်း ခရမ်းကြယ်သည် ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ရေကုန်ရေခမ်း တိုက်ခိုက်နေသဖြင့် စွမ်းအင်ခန်းအား စောင့်ကြပ်နေသူ အမျိုးမျိုးသော ပညာရှင်များသည် စစ်ကူအဖြစ် သင်္ဘောပြင်သို့ထွက်၍ သွားတိုက်ခိုက်ကြရသည်။ ထို့ကြောင့် စွမ်းအင်ခန်းကို စောင့်ကြပ်၍ သူတော်စင်တတိယအဆင့်ဆို၍ ခဲမန်တစ်ယောက်သာ ကျန်တော့ပေသည်။
ခဲမန် အရင်ဆုံးသေသွားခဲ့သည်။ ရှန်တုနှင့် ရန်ကိုင်၏ တရပ်စပ် ထိုးစစ်ဆင်မှုအောက်၍ ခရမ်းကြယ် ကျင့်ကြံသူများ အလျင်အမြန် ကျဆုံးသွားခဲ့ရသည်။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အားကို အားကိုး၍ အလစ်အငိုက် ချောင်းမြောင်း တိုက်ခိုက်ခြင်းဖြင့် ရန်ကိုင်သည် ခရမ်းကြယ် ကျင့်ကြံသူငါးယောက် လျင်မြန်စွာ သတ်ဖြတ်လိုက်သည်။ စွမ်းအင်ခန်းသို့ ပြန်လာသည့်အချိန်တွင် အသက်ရှင်တော့သည့် သူဆို၍ သူနှင့်ရှန်တုသာ ရှိတော့သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အခြေအနေမကောင်းတော့မှန်း နားလည်ပြီး ထွက်ပြေးရန် ကြိုးစားသူအားလုံး ရှန်တု၏ လျှပ်စီးစာ မိသွားခဲ့ရသည်။
“ငါနောက်ဆုံးတော့ လွတ်ပြီကွ။ ဟားဟားဟား” ရှန်တုက လှောင်အိမ်မှ လွတ်လာသည့် သားရိုင်းတစ်ကောင်နှယ် ပျော်ရွှင်စွာ အော်ဟစ်ရယ်မောနေခဲ့သည်။
“နောက် ဘယ်ဆက်သွားမလဲ။ မင်းက ဒီနေရာအကြောင်း ငါ့ထက်ပိုသိတော့ မင်းပဲ ဦးဆောင်လိုက်တော့” ရန်ကိုင်က ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“အလျင်မလိုနဲ့လေ။ ငါတို့မသွားခင် ခရမ်းကြယ်က လူတွေကို လက်ဆောင်အကြီးကြီး တစ်ခု အရင်ပေးလိုက်ကြတာပေါ့” ရှန်တုက ရုတ်တရက် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။
ထို့နောက် စွမ်းအင်ခန်း၏ အလယ်ဗဟိုဆီ ပြေးသွားပြီး တင်ပလင်ခွေထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်၍ သူ့ကိုယ်တွင်းရှိ စွမ်းအင်များကို စိတ်ဝိဥာဉ် အစီအရင်၏ အလယ်ဗဟိုနှင့် ဆက်သွယ်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်သည် ရှန်တုလုပ်နေသည်ကို စိတ်ဝင်တစားဖြင့် စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ့အား တားဆီးရန် မကြိုးစားခဲ့ချေ။
စွမ်းအင်ခန်းထဲ ရက်ပေါင်းများစွာ နေခဲ့ရပြီးနောက် ဤဧရာမ ကြယ်သင်္ဘောကြီး မည်ကဲ့သို့ အလုပ်လုပ်သည်ကို အတော်လေး နားလည်နေခဲ့ရုံမက ရှန်တု လက်ရှိ ထိန်းချုပ်ရန် ကြိုးစားနေသော စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်ကြီး၏ လုပ်ဆောင်ပုံကိုလည်း အတော်လေး နားလည်နေပြီ။
ဤနေရာသည် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းလုံးကို ထိန်းချုပ်သည့် ပင်မအချက်အချာ နေရာဖြစ်ပေသည်။
စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင် မျဉ်းကြောင်းများ လင်းလာပြီး ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲရှိ တစ်နေရာရာတွင် ရပ်ထားသော ကြယ်သင်္ဘော စတင်လှုပ်ရှားလာပြီး ခဏအကြာ၌ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။
“ဟား ဟား ဟား ဟား၊ ရှန်တုဆိုတဲ့ကောင်ကို အနိုင်ကျင့်ရင် ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုတာကို မင်းတို့သိအောင် ပြရသေးတာပေါ့” ရှန်တု၏ မျက်လုံးထဲ လျှပ်စီးတန်းတို့ တဖျတ်ဖျတ် လက်သွားပြီး သူ့ကိုယ်ထဲရှိ စွမ်းအင်များကို အောက်ဘက်ရှိ အစီအရင်ထဲသို့ ထည့်သွင်းလိုက်သည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို ကြယ်သင်္ဘောကြီး တစ်စင်းလုံး တုန်ခါလာခဲ့လေသည်။
အဖျက်စွမ်းအင်တို့ဖြင့် ပြည့်နေသော စွမ်းအင်အလင်းတန်း တစ်ခုကို ကြယ်သင်္ဘောမှ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော တိုက်ပွဲကွင်းပြင် တည့်တည့်ဆီသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။
တစ်ချိန်တည်းတွင် စွမ်းအင်ခန်းထဲ စီတန်းထားသော သူတော်စင် သလင်းကျောက်ထဲရှိ စွမ်းအင်များ သိသိသာသာ လျော့ကျသွားသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ ယခင်က တောက်ပနေခဲ့သော သလင်းကျောက်များသည် လက်ရှိတွင် မှိန်ကျသွားခဲ့လေပြီ။
ထိုအလင်းတန်း ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှလူအားလုံး၏ လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ကမ္ဘာတုန်လောက်ဖွယ် အဖျက်စွမ်းအင်ကို သယ်ဆောင်လာသော အလင်းတန်းကို မြင်သည်နှင့် အကုန်လုံး ဝိဥာဉ်လွင့်မတတ် ထိတ်လန့်သွားကြပြီး သွေးပျက်မတတ်၊ စူးစူးဝါးဝါး၊ သွေးရူးသွေးတန်း အော်ဟစ်ရင်း တိုက်ပွဲကွင်းပြင်မှ ကမန်းကတန်း ထွက်ပြေးရန် ကြိုးစားတော့လေသည်။
သို့သော်လည်း အချိန်နှောင်သွားခဲ့လေပြီ။ အလင်းတန်၏ အရှိန်မှာ မြန်းလွန်းလှလေရာ ကျင့်ကြံသူအားလုံး မျက်တောင် မခတ်ရသေးခင်မှာဘဲ ထိုအလင်းတန်းသည် သူတို့ဆီသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ကြယ်တာရာတစ်ခွင်လုံး ရုတ်ချည်း တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။
တိုက်ပွဲသံတို့ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။ ကံကောင်း၍ အလင်းတန်းအပြင်ဘက်တွင် ရောက်နေသူများမှာမူကား သူတို့ရှေ့ရှိ ကမ္ဘာပျက်သည့်နှယ် ရင်ထိတ်ဖွယ်ကောင်းသော မြင်ကွင်းကိုသာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ မည်သူမှ အသံမထွက်နိုင်တော့။
အလင်းတန်းသည် တိုက်ပွဲကွင်းပြင်ကို ကျော်လွန်၍ အာကာယံထဲ ဆက်လက် ပျံသန်းသွားခဲ့သည်။ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်ကား ဗလာကျင်းနေသော ဟင်းလင်းပြင်စွတ်ကြောင်းကြီးပင်။
အစောပိုင်းက ထိုနေရာတစ်ခုလုံး အပြန်အလှန် တိုက်ခိုက်နေကြသည့် ကျင့်ကြံသူများဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။ ယခုမူ အားလုံး မရှိတော့လေပြီ။
ထိုလူများသည် ထိုနေရာတွင် ဘယ်သောအခါကမှ မရှိခဲ့သည့်အလား။
အနည်းဆုံး ထိုအလင်းတန်းကြောင့် လူတစ်ရာကျော် အသက်ပျောက်ခဲ့ရသည်။ စွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် ရှိနေသော ရှန်တုသည် ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ဝါးလုံးကွဲ အော်ဟစ် ရယ်မောနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် မဆိုသလောက်ကလေး မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သည်။ ရှန်တု၏ လက်စားချေသည့် အစီအရင်ထဲ ဘာမှမဆိုင်သော ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများစွာ သေဆုံးခဲ့ရသည်။ သို့သော် လောလောဆယ် ပါးစပ်ပိတ်နေရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူနှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းကြား မည်သည့် ခင်မင်ရင်းနှီးမှုမှမရှိ။ ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်သည်ပင်လျှင် လမ်းကြုံတွေ့ခဲ့သော အသိအကျွမ်း သက်သက်သာ ဖြစ်လေသည်။
“ပြီးပြီလား။ ပြီးရင် မြန်မြန်သွားကြမယ်” ရန်ကိုင်က ရေရွတ်လိုက်သည် “မင်းကြောင့် အဲ့ပညာရှင်တွေ အကုန်လုံးကို ဒီကို ချက်ချင်း ပြန်လာကြတော့မှာ”
“အဦ၊ မင်းပြောတာ ဟုတ်တယ်ဟ” ယခုမှပဲ သူဘာလုပ်မိလိုက်မှန်း ရှန်တု နားလည်သွားခဲ့သည်။ နားလည်လိုက်သည်နှင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ဘဲ စိတ်ဝိဥာဉ်အစီအရင်မှ ချက်ချင်းထရပ်၍ ရန်ကိုင်နှင့်အတူ စွမ်းအင်ခန်းထဲမှ ပြေးထွက်သွားလေသည်။
ကြယ်သင်္ဘောထဲတွင် လက်တစ်ဆုပ်စာ ကျင့်ကြံသူများသာ ရှိတော့သည်။ ပုံဆောင်ခဲအမြောက်များ ရုတ်တရက် အသက်ဝင်လာသည့် အတွက်ကြောင့် ထိုကျင့်ကြံသူအားလုံး နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်သွားပြီး စွမ်းအင်ခန်းဆီသို့ ပြေးလာကြနေလေပြီ။
ရှန်တုသည် ကြယ်သင်္ဘော၏ တည်ဆောက်ပုံကို ကောင်းကောင်း နားလည်ထားသည့်ပုံပင်။ လမ်းကြောင်း တစ်ခုပြီးတစ်ခုပြောင်းလျက် ရန်ကိုင်အား ဦးဆောင် ခေါ်သွားခဲ့သည်။ လမ်းတစ်လျောက်၌ မည်သည့် ပြဿနာမှ မကြုံတွေ့ခဲ့၇ချေ။
“အခု ငါတို့ ဘယ်သွားနေတာလဲ။ ဒါက ကြယ်သင်္ဘောရဲ့ ထွက်ပေါက်ဆီ ဦးတည်နေတာလား” ရန်ကိုင် ရှန်တုနောက်တွင် လိုက်နေရင်း ရုတ်တရက် ကောက်မေးလိုက်သည်။
သူသည် ဤနေရာနှင့် မရင်းနှီးနေသော်ငြား ရှန်တုသည် ထွက်ပေါက်သို့ ချက်ချင်း ဦးတည်မသွားဘဲ ကြယ်သင်္ဘောကို တစ်ပတ်ကြီးပတ်ကာ သွားနေသည်ဟု သူ့မသိစိတ်က ပြောနေခဲ့သည်။
“ထွက်ပေါက်လား” ရှန်တုက သူ့အရှိန်အဝါကို ဖုံးကွယ်သွားလာနေရင်းမှ နောက်သို့ လှည့်ကြည့်၍ ပြန်မေးလိုက်သည် “မင်းမှာ တိကျတဲ့ ကြယ်မြေပုံရှိလို့လား”
ရန်ကိုင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။
“ကြယ်မြေပုံမရှိဘဲ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထွက်သွားမှာလဲ” ရှန်တုက ရယ်မောလိုက်ပြီး “မင်းမှာ ကြယ်လွန်းပျံရှိလား”
“ရှိတယ်” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ဒါပေမယ့် ငါ့ကြယ်လွန်းပျံက ပျက်စီးနေလို့ ကြယ်မြေပုံထည့်လို့ မရတော့ဘူး”
“ကိစ္စမရှိဘူး။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ဖမ်းပြီး အဲ့လူကိုပဲ ခေါ်သွားခိုင်းကြတာပေါ့” ရှန်တုက ပြောလိုက်သည်။
“ဘယ်သူ့ကိုလဲ။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ဖမ်းချင်တယ်ဆိုရင် ထွက်ပေါက်နားမှာ သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့်တွေ များကြီးပဲ။ အဲ့ထဲက ကြိုက်တဲ့တစ်ယောက်ကို ဖမ်းလို့ရတယ်” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။
ရှန်တုက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “မဖြစ်ဘူး။ အဲ့လူတွေကို ဖမ်းနိုင်ရင်တောင် ဒီသေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲကနေ ထွက်သွားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲမှာ လမ်းပျောက်လွယ်တယ် ဆိုတာကို မင်းလည်းသိတာပဲ။ ငါ့ပန်းတိုင်က ဒီကြယ်သင်္ဘောကနေ ထွက်သွားရုံသက်သက် မဟုတ်ဘူး”
ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး ရှန်တု ဘာကြံနေလဲ ဆိုသည်ကို ရုတ်တရက် နားလည်သွားလေသည် “ဒီကြယ်သင်္ဘောပေါ်က ကြယ်သခင်ကို ဖမ်းဖို့ ကြံနေတာလား”
“မင်းလို့ ဥာဏ်ကောင်းတဲ့လူနဲ့ စကားပြောရတာ တကယ်ကောင်းတယ်” ရှန်တုက ပြုံးဖြီးလိုက်ပြီး “မင်းပြောတာ အမှန်ပဲ။ အဲ့ကြယ်သခင်ကို ငါရှာနေတာ”
“သူဘယ်မှာလဲ မင်းသိလို့လား”
“ကြယ်သခင်တွေ နေလေ့ရှိတဲ့ နေရာကိုတော့ ငါသိတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့မှာ သူရှိ၊မရှိကတော့ ကံပေါ်ပဲ မူတည်လိမ့်မယ်”
ရန်ကိုင် ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ ရှန်တု နောက်ကနေသာ လိုက်သွားလေသည်။
ရှန်တုဆီမှ သိခဲ့ရသည်မှာ ကြယ်သခင်များဆိုသည်မှာ ကျင့်ကြံသူများ အသုံးပြုကြသော ကြယ်တာရာကောင်းကင် မြေပုံကို ရေးဆွဲသည့် လူများ ဖြစ်ကြပေသည်။
ကြယ်သခင်များ ရေးဆွဲထားသည် ကြယ်မြေပုံကို အသုံပြုခြင်းဖြင့် ကျင့်ကြံသူများသည် အန္တရာယ်ရှိသော နေရာများကို ရှောင်တိမ်းနိုင်ပြီး ဦးတည်ရာပန်းတိုင်သို့ ချောချောမွေ့မွေ့ဖြင့် ရောက်ရှိနိုင်သည်။ ကြယ်မြေပုံသာ တိကျသရွေ့ ဘယ်လောက် ဝေးဝေးပင်သွားရပါစေ ပန်းတိုင်သို့ ကျိန်းသေ ရောက်နိုင်ပေသည်။
ကြယ်သခင်များ ရေးဆွဲသည့် ကြယ်မြေပုံများသည် တူညီခြင်း မရှိကြချေ။ အဆင့်နိမ့် ကြယ်မြေပုံများသည် ဈေးပေါပြီး တိကျသည့် ကြယ်မြေပုံများမူ ဈေးကြီးကြသည်။
ဈေးအကြီးဆုံး ကြယ်မြေပုံများသည် သူတော်စင်သလင်းကျောက် သန်းနှင့်ချီ ကုန်ကျနိုင်ပြီး ဈေးအပေါဆုံး ကြယ်မြေပုံများမှာမူ သူတော်စင်သလင်းကျောက် ဒါဇင်ကျော်သာ ကုန်ကျသည်။
ထူးချွန်သော ကြယ်မြေပုံများကို အင်အားစုကြီးများက အမြဲတမ်း လိုချင်ကြပေသည်။ သူတို့၏ အဆင့်အတန်းမှာလည်း နိမ့်ကျခြင်းမရှိချေ။ သူတို့ ကိုယ်ပိုင်ခွန်အား နိမ့်ကျခြင်နိမ့်ကျနေပါစေ၊ ကြယ်သခင် ဖြစ်နေသရွေ့ သွားသည့် နေရာတိုင်း ဂုဏ်သရေရှိ ဧည့်သည်အဖြစ် ဆက်ဆံခံရပေလိမ့်မည်။
ကြယ်သင်္ဘောများတွင် ကြယ်သခင် တစ်ယောက်စီ ရှိတတ်ကြသည်။ အကြောင်းမှာ ကြယ်သင်္ဘောများသည် ခရီးရှည်သွားလာရာတွင် သုံးပြီး ထိုကဲ့သို့ သွားလာနေရင်း ဦးတည်ချက်ပြောင်းသည့်အခါ သင့်လျော်သော လမ်းကြောင်းကို ဖော်ပြပေးရန်အတွက် ကြယ်သခင်ကို လိုအပ်ခြင်းဖြစ်သည်။
ကြယ်သခင်ဖြစ်လာရန်မှာ ဆေးပညာရှင်၊ လက်နက် ပညာရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်လာခြင်းထက် အဆများစွာ ပိုခက်ခဲပေသည်။ အကြောင်းမှာ ကြယ်သခင်တစ်ယောက် ဖြစ်ရန်အတွက် ကြယ်စီရင်စုတစ်ခုလုံးကို ကောင်းကောင်း နားလည်ထားရန် လိုအပ်သည့်အပြင် မရေမတွက်နိုင်သော ကြယ်များနှင့် ၎င်းတို့ကြားရှိ အကွာအဝေးကိုလည်း သိထားရန် လိုအပ်ပေသည်။
ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် ကြယ်သခင်များမှာ အရမ်းကိုမှ ရှားပါးလှသည်။ ကြယ်သခင်များသည် တပည့်များစွာ လက်ခံလေ့ မရှိဘဲ တစ်ယောက်တည်းကိုသာ လက်ခံလေ့ရှိသည်။ အကြောင်းမှာ ကြယ်သခင်ဖြစ်လာရန်အတွက် လက်ရှိ ဆရာမှ သေသေချာချာ ညွှန်ကြားပြသပေးရန် လိုအပ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ကြယ်သခင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာရန် သင်ကြားပေးရသည့် ကိစ္စမှာ အရမ်းကိုမှ အချိန်ကုန်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် အထူးချွန်ဆုံးသော ကြယ်ပညာရှင်များပင် တပည့် တစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်လောက်သာ လက်ခံတတ်ကြသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၅) မင်းပြန်လာရဲတယ်လား
ခရမ်းကြယ်သင်္ဘောထဲရှိ သားနားတင့်တယ်သော အခန်းတစ်ခန်းထဲတွင်၊ အသားဝါဝါနှင့် လူအိုကြီးတစ်ယောက် ထိုင်နေခဲ့သည်။ ထိုလူအိုကြီးသည် ဆက်သွယ်ရေးမှော်ရတနာ တစ်ခုကိုကိုင်လျက် စွမ်းအင်းခန်းရှိ ခဲမန်နှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ သို့သော် တုန့်ပြန်သံမကြားခဲ့ရ။
“ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ” လူအိုကြီးက သူ့နဖူးထက်မှ ချွေးသီးများကို သုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ တစ်ချက် တုန့်ဆိုင်းနေပြီးနောက် အလျင်အမြန် တံခါးကိုဖွင့်ရန် စွမ်းအင်ခန်းဆီ ကိုယ်တိုင်သွားကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်း သူတံခါးကို ဖွင့်ဖွင့်ချင်းမှာပဲ ကြမ်းကြုတ်သည့် အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်လျက် သူ့တည့်တည့်ဆီ ပျံသန်းလာနေသော လူငယ်လေးနှစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
လူအိုကြီးသည် ထိုလူငယ်လေးနှစ်ယောက်နှင့် ပက်သက်၍ များများစားစား တွေးတောခြင်း မပြုဘဲ လှမ်း၍သာ အော်ခေါ်လိုက်သည် “မင်းတို့နှစ်ယောက် ဒီကိုလာခဲ့”
ရှေ့မှ ဦးဆောင်လာနေသာ ရှန်တုက ထိုလူအိုကြီးကို မြင်သော် အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည် “အဲ့လူအိုကြီးပဲ။ သူက ဒီကြယ်သင်္ဘောပေါ်က မြေပုံသခင်ပဲ။ သူစွမ်းအင်ခန်းထဲ ထွက်သွားထွက်လာ လုပ်တာကို ငါမြင်ဖူးတယ်”
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရှန်တု နောက်မှနေ၍ လိုက်သွားလိုက်ရာ ခပ်မြန်မြန်ပဲ လူအိုကြီး၏ ဘေးနားသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
“စွမ်းအင်ခန်းထဲမှာ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။ ဒီလူအိုကြီး ခေါ်နေတာကို ခဲမန်ဆိုတဲ့ကောင် ဘာလို့ ပြန်မဖြေတာလဲ” လူအိုကြီးက ဒေါသတကြီး အော်မေးလိုက်သည်။
ရှန်တုကမူ စပ်ဖြဲဖြဲသာ ပြန်ပြုံး၍ “ခဲမန် သေသွားပြီဟာကို ခင်ဗျားခေါ်တာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထူးနိုင်တော့မှာလဲ”
ထိုစကားကို ကြားကြားချင်း လူအိုကြီး အံ့အားသင့်သွားခဲ့၏။ သို့သော် တစ်ခုခု မှားယွင်းနေမှန်း နားလည်လိုက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြေးမည်အပြု ရှန်တု ခန္ဓာကိုယ်မှ လျှပ်စီးမြွေတစ်ကောင် ထွက်ပေါ်လာပြီး လူအိုကြီးကို ရစ်ပတ်လိုက်သည်။
ထိုလျှပ်စီးမြွေကြောင့် လူအိုကြီးတစ်ကိုယ်လုံး ထုံထိုင်း၊ တောင့်တင်းသွားခဲ့ရသည်။
“သူ့ကိုယ်သယ်လာခဲ့” ရှန်တု ဘေးပတ်လည်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ အနီးအနားတွင် ဘယ်သူမှ မရှိသည်ကို မြင်သော် အခြားတစ်ဖက်သို့ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။
ရန်ကိုင်မျက်နှာ အေးစက်သွားခဲ့ပြီး လျှပ်စီးကြိုးဖြင့် ရစ်ပတ်ထားသော လူအိုကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လျက် ပြောလိုက်သည် “မသေချင်ရင် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ။ မဟုတ်ရင် ကျုပ်ခင်ဗျားကို သတ်ပစ်မှာ”
ကြယ်သင်္ဘောပေါ်ရှိ ကြယ်သခင်သည် အသက် မငယ်သော်လည်း သူ့ခွန်အားသည် မြင့်မားခြင်းမရှိ၊ မသေမျိုး တတိယအဆင့်သို့သာ ရောက်ပေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ရှန်တုနှင့် ရန်ကိုင်တို့ ထိုလူအိုကြီးကို အလွယ်တကူ ဖမ်းနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သာမန်အားဖြင့် မြေပုံသခင်များသည် မြင့်မားသော ကျင့်ကြံခြင်းကို ပိုင်ဆိုင်လေ့ မရှိကြချေ။ အကြောင်းမှာ မြေပုံသခင်များသည် သူတို့၏ အချိန်အများစုကို ကြယ်တာရာကောင်းကင်အား လေ့လာပြီး မြေပုံများ ရေးဆွဲရာတွင် အသုံးချနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် အန္တရာယ်တွင်းရောက်သည့်အခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကာကွယ်နိုင်ကြခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
“မင်းတို့တွေကဘယ်သူလဲ” လူအိုကြီးက ခက်ထန်သည့် မျက်နှာဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“ကျုပ်တို့ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်၊ ခင်ဗျား သောက်ပူမပါဘူး။ ကျုပ်တို့ကို ဒီသေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲကနေသော ခေါ်ထုတ်သွားပေး၊ အားလုံး အဆင်ပြေသွားပြီ။ ကျုပ်တို့ ဒီနေရာက ထွက်နိုင်တဲ့အခါကျ ခင်ဗျားကိုလည်း လွှတ်ပေးမယ်။ ကျုပ်ကတိပေးတယ်” ရှန်တုက သွားနေရင်း ပြောလိုက်သည်။
“ကောင်းပြီလေ။ ငါမင်းတို့ကို ခေါ်ထုတ်သွားပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် အရင်ဆုံး ငါ့ကို ကြယ်သင်္ဘောရဲ့ စွမ်းအင်ခန်းဆီ ခေါ်သွားပေး၊ မဟုတ်ရင် အကုန် သေကြရလိမ့်မယ်” လူအိုကြီးက အလျင်စလို အော်ပြောလိုက်သည်။
ရှန်တုက လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “ကျုပ်တို့ကို ခင်ဗျားပြောတိုင်း လုပ်ပေးမယ့် အရူးတွေ မှတ်နေတာလား။ စွမ်းအင်ခန်းထဲကနေတောင် အသည်းအသန် ထွက်ပြေးလာခဲ့ရတာ။ အခု အဲ့နေရာတစ်ခုလုံး ခရမ်းကြယ်က ကျင့်ကြံသူတွေနဲ့ ပြည့်နေပြီ။ ကျုပ်တို့ အဲ့ကိုသွားပြီး သွားသေရမှာလား”
“မင်းနားမလည်ပါဘူး။ စွမ်းအင်ခန်းသွားရတဲ့ ငါအကြောင်းနဲ့ငါ ရှိပြီးသား။ မင်းတို့ကို အဖမ်းခံခိုင်းတာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး” လူအိုကြီးက ခပ်မြန်မြန် ပြန်ပြောလိုက်သည် “ငါ့ကို အခုမခေါ်သွားပေးရင် ငါတို့သုံးယောက်တင်မဟုတ်ဘူး ဒီကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်းလုံး ဖျက်စီးခံရမှာ”
“ဒီကြယ်သင်္ဘော ဖျက်စီးခံရရ၊ မခံရရ ကျုပ်ဂရုမစိုက်ဘူး” ရှန်တုက ပြန်၍ လှောင်ပြောင်ပြောဆိုလိုက်သည်။
“ငါဘယ်လိုပြောမှ မင်းယုံမှာလဲ… သေခြင်းတရားချောက်နက် ထဲမှာ ပြဿနာအကြီးကြီး ဖြစ်နေပြီ။ ငါတို့သာ မြန်မြန် မလှုပ်ရှားရင် ဘယ်သူမှ အသက်ရှင်မှာ မဟုတ်ဘူး”
ရှန်တု ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး လူအိုကြီးဘက်သို့လှည့်၍ “ခင်ဗျား ဘာပြောချင်နေတာလဲ။ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြော”
“မင်းဘာသာမင်းပဲ အပြင်ကိုကြည့်ကြည့်လိုက်” လူအိုကြီးက ပြန်မပြောခဲ့ဘဲ အပြင်ဘက်ကိုသာ မေးငေါ့ပြလိုက်သည်။
ရှန်တုနှင့် ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး အပြင်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
အပြင်ဘက်ရှိ လှပသောကြယ်များသည် ယခင်အတိုင်း ရှိနေသေးဆဲ။ သို့သော် အလွန်တရာကိုမှ သိပ်သည်းလှသော မိုးမြေစွမ်းအင်များသည် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ပြောင်းလဲသွားသည့်ပုံပင်။ အမျိုးမျိုးသော ကြယ်များမှ ထုတ်လွှတ်နေသော အားကောင်းသည့် စွမ်းအင်စက်ကွင်းများသည် မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။
ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ခရမ်းကြယ် ကျင့်ကြံသူများကြားမျ တိုက်ပွဲသည်လည်း ရပ်တန့်နေခဲ့ကြကာ အကုန်လုံးသည် သူတို့၏ ကြယ်သင်္ဘောအသီးသီးဆီသို့ ပြန်လှည့်ပြေးနေခဲ့ကြသည်။
“ဘာတွေဖြစ်နေလို့ သူတို့ ပြန်လာနေကြတာလဲ” ရှန်တု အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး “ငါပစ်လိုက်တဲ့ ပုံဆောင်ခဲအမြှောက်ကြောင့်တော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်”
ရန်ကိုင် ရှန်တုအား ကြည့်သာ ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ မပြောခဲ့ချေ။
ရှန်တုက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ပခုံးတွန့်လျက် “ငါဒေါသကို ဖောက်ထုတ်ပစ်ချင်လို့သာ လုပ်လိုက်တာ။ အခုလို ဖြစ်သွားမယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ဘူး…”
“မင်းလုပ်လိုက်တာနဲ့ ဆိုင်တယ်လို့တော့ ငါမထင်ဘူး။ မင်းကြောင့်သာဆိုရင် ဓါးအဖွဲ့အစည်းကလူတွေလည်း ပြန်ဆုတ်နေကြမှာ မဟုတ်ဘူး။ လိုက်ပြီးတော့တောင် တိုက်ခိုက်နေကြဦးမှာ။ အခုကြည့်၊ နှစ်ဖက်စလုံးကလူတွေ ပြန်ဆုတ်နေကြတာ။ အန္တရာယ်တစ်ခုခု ရှိနေလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်” ရန်ကိုင်က လူအိုကြီးဘက်သို့လှည့်၍ မေးလိုက်သည် “ဘာအန္တရာယ်ရှိနေတာလဲ”
“စွမ်းအင်စက်ကွင်း ပေါက်ကွဲတာပဲ။ မင်းတို့က အတွင်းထဲမှာ ရှိနေတော့ ခံစားမိမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အပြင်ဘက်မှာ ရှိနေတဲ့ လူတွေကတော သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲက စွမ်းအင်စက်ကွင်းတွေ ပြောင်းလဲသွားတာကို ခံစားမိတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အကုန်လုံး ပြန်ဆုတ်နေကြတာ။ သူတို့သာ ဒီကနေ မြန်မြန်ထွက်မသွားနိုင်ရင် ကြယ်သင်္ဘောထဲမှာ ပုန်းနေမယ် ဆိုရင်တောင် လုံခြုံလိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“စွမ်းအင်စက်ကွင်းပေါက်ကွဲတာလား” ရှန်တုမျက်နှာ မည်းမှောင်သွားခဲ့သည်။
“သေခြင်းတရားချောက်နက်ရဲ့ အကြီးမားဆုံးသော အန္တရာယ်ပဲ” လူအိုကြီးက အလျင်စလို ရှင်းပြလေသည် “အဲ့ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေတဲ့ စွမ်းအင်စက်ကွင်းတွေက လူတွေကို လမ်းပျောက်အောင်ပဲ လုပ်နိုင်တယ်လို့ ထင်နေတာလား။ အဲ့လိုဆိုရင်တော့ မင်းများသွားပြီ။ သေခြင်းတရားချောက်နက် ထဲက ကြယ်တွေထဲမှ မခန့်မှန်းနိုင်လောက်အောင် များပြားတဲ့ စွမ်းအင်တွေ ကိန်းအောင်နေတယ်။ ကြယ်ပတ်လည်က လေဟာနယ်တစ်ခုလုံး စွမ်းအင်တွေနဲ့ ပြည့်သွားပြီး၊ အဲ့လေဟာနယ် တောင့်ခံနိုင်တဲ့ စွမ်းအင်အကန့်အသတ်ကို ကျော်လွန်းသွားတဲ့အခါ၊ ပုံမှန်မျှခြေဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေက စတင်ပြိုကွဲလာရော။ အဲ့အခါကျ အဲ့မှာ ကိန်းအောင်းနေတဲ့ စွမ်းအင်တွေအကုန်လုံး ပေါက်ကွဲထွက်ပါလေရော။ အဲ့လို ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီးတာနဲ့ နောက်ဘာဆက်ဖြစ်လဲ ဆိုတာကိုတော့ မင်းတို့လည်း ခန့်မှန်းမိမယ်လို့ ငါထင်တယ်”
ရှန်တုနှင့် ရန်ကိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး၏ အမူအရာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့လေသည်။
“နားမလည်နိုင်ဘူးလား” လူအိုကြီးက အော်ပြောလိုက်သည်။ သူ့တံတွေးစတို့ နေရာအနှံ့လွင့်စင်ကုန်လေသည်။ အကျဉ်းသား ဖြစ်နေသည်ကိုပင် သတိမမူမိတော့၊ စိတ်ရှိတိုင်းသာ အော်နေတော့လေသည်။
“ခင်းဗျားကော နားလည်လား” ရှန်တုက ပြန်မေးလိုက်သည်။
“ဘာလို့ နားမလည်ရမှာလဲ။ ဒီလူအိုကြီးက မြေပုံသခင်ပဲ။ ဒီလူအိုကြီးတောင် နားမလည်ရင် အခြားဘယ်သူမှ နားလည်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး” လူအိုကြီးက ရှန်တုအား ပြန်၍ အော်ဟစ်ဆူပူကျိန်းမောင်းလိုက်သည်။
“အန္တရာယ်လာနေမှန်း သိမှတော့ သူတို့နှစ်ဖက် တိုက်ခိုက်နေတာကို ဘာလို့ သွားမတားတာပဲ။ သူတို့ နှစ်ဖွဲ့တိုက်ပွဲကြောင့်ပဲ စွမ်းအင်စက်ကွင်းရဲ့ မျှခြေ ပျက်စီးသွားရတာမလား” ရန်ကိုင်က လူအိုကြီးအား အေးစက်စက် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
လူအိုကြီးက ချက်ချင်း အကြည့်လွှဲဖယ်သွားလိုက်ပြီး ကိုးယိုးကားယား အမူအရာဖြင့် “သူတို့ တိုက်ခိုက်ပြီးတော့မှ သတိပြုမိတာဟာကို။ ဒီလူအိုကြီးရဲ့ ကြယ်ကြည့်ပညာရပ်က အရာရာကို သိမြင်နိုင်တဲ့ ပညာရပ်မဟုတ်ဘူးကွ။ သူတို့ တိုက်ပွဲကြောင့် အခုလို ဖြစ်လာမယ်လို့ ငါလည်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိပါ့မလဲ”
“ကြယ်ကြည့်ပညာရပ်လား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။
“မြေပုံသခင်တွေ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ကို လေ့လာရာမှာ သုံးတဲ့ ပညာရပ်ပဲ။ နောက်အချိန်ရမှ ငါမင်းကိုရှင်းပြမယ်။ အခု လောလောဆယ်တော့ ငါတို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ။ ဒီလူအိုကြီးကို ကြည့်ရတာ လိမ်ပြောနေတဲ့ပုံမပေါက်ဘူး” ရှန်တု တွေဝေနေမိသည်။
လူအိုကြီးပြောသည်မှာ အမှန်ဖြစ်ပါက သူနှင့်ရန်ကိုင်တို့ လူအိုကြီးအား ဖမ်းဆီးရန် ကြိုးစားခဲ့ရသည်မှာ အလဟဿ ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ သေခြင်းတရားချောက်နက်၏ စွမ်းအင် စက်ကွင်းသာ ပေါက်ကွဲသွားမည်ဆိုပါက ဘယ်သူမှ ပြေးလွတ်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ကြယ်သင်္ဘောထဲတွင် နေနေသရွေ့ အနည်းငယ် လုံခြုံကောင်း လုံခြုံနိုင်ပေသည်။
ဤကြယ်သင်္ဘောသည် သူတော်စင် အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်း မဟုတ်ပေလော။
သို့သော်လည်း ခရမ်းကြယ် အင်အားစု၏ အသက်ရှင်ကျန်သည့် ပညာရှင်အားလုံး ကြယ်သင်္ဘောဆီသို့ ပြန်ရောက်လာနေကြလေပြီ။ ထို့ကြောင့် ဤနေရာတွင် ဆက်နေခြင်းသည် မည်သည့် အကျိုးမှ ရှိလိမ့်မည်မဟုတ်။
“မင်းက ဥာဏ်ကောင်းတာပဲ။ မင်းပဲ ဆုံးဖြတ်တော့” ရှန်တုက ရန်ကိုင်အား ဆုံးဖြတ်ချက် ချခိုင်းလိုက်သည်။
“ခရမ်းကြယ်ထဲမှ ဒီမြေပုံသခင်ရဲ့ အဆင့်အတန်းက ဘယ်လောက်အထိ မြင့်လဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။
“သူ့အဆင့်အတန်းက အရမ်း မြင့်တယ်” ရှန်တုက လူအိုကြီးကို ကြည့်၍ “ဆရာကြီးဝူဆော့ရဲ့ ကြယ်မြေပုံ ရေးဆွဲနိုင်စွမ်းက ခရမ်းကြယ်ထဲမှ ထိပ်ဆုံးသုံးနေရာဝင်တယ်”
“ဒီလူအိုကြီးဘယ်သူမှန်း မင်းသိတယ်လား” လူအိုကြီးက ရှန်တုအား အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
“သိတာပေါ့” ရှန်တုက စပ်ဖြဲဖြဲပြုံးဖြီးလိုက်သည်။
“စွမ်းအင်ခန်းဆီ သွားကြတာပေါ့” ရန်ကိုင်က ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြောလိုက်သည်။
ရှန်တု တုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့သည်။ သို့သော် ခဏလောက် စဉ်းစားကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်ကာ ပြောလိုက်လေသည် “ကောင်းပြီလေ။ သူပြောတာသာ အမှန်ဆိုရင် အပြင်သွားတာက သွားသေတာနဲ့ မခြားဘူး”
“သွားကြမယ်” ရန်ကိုင်က ဆရာကြီးဝူဆော့ကို သယ်လျက် စွမ်းအင်ခန်းဆီ ဦးတည်သွားလေသည်။
စွမ်းအင်ခန်း အပြင်ဘက်တွင် လူများ ပြည့်ကြပ်သိပ်နေခဲ့သည်။ ပြန်ရောက်လာသော ကျင့်ကြံသူများသည် အစောပိုင်းက ပုံဆောင်ခဲအမြှောက်အား ပစ်သွားသူမှာ ဘယ်သူမှန်း အလွန်ကိုမှ သိချင်နေခဲ့ကြသည်။ ထိုအမြှောက်ကြောင့် ရန်သူ့ အဖွဲ့သားများသာမက သူတို့အဖွဲ့သား များစွာလည်း သေဆုံးသွားခဲ့ကြရသည်မလား။
သူတို့ အကုန်လုံး ဒေါသထွက်နေခဲ့ကြသည်။ အကြောင်းမှာ သူတို့ ကံကောင်းသွားသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ထိုအမြှောက်ထဲ ရောပါသွားနိုင်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း စွမ်းအင်ခန်း၏ အခြေအနေကို မြင်ပြီးနောက် သူတို့၏ ဒေါသများ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကွယ်သွားရသည်။
စွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူ မရှိတော့။ ခဲမန်နှင့် သူတော်စင်ဒါဇင်ကျော်မှာလည်း သေကုန်ကြလေပြီ။
စွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် သားနားသည့် အဝတ်အစားကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး တစ်ဦးသည် လက်နောက်ပစ်လျက် ဒေါသထွက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် သော့ပွင့်နေသော သံကွင်းနှစ်ကွင်းကို ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် သုန်မှုန်နေသည့် မျက်နှာထားဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်လေသည် “အမှိုက်တွေပဲ”
သူ့အတွေ့အကြုံအရ ခဲမန် မည်ကဲ့သို့ သေသွားမှန်း အကြမ်းဖျင်း ခန့်မှန်းကြည့်နိုင်ပေသည်။ ဘာတွေဖြစ်ပျက်သွားမှန်း သေသေချာချာ မသိသော်ငြား ရေးတေးတေးတော့ ခန့်မှန်းမိပေသည်။
ဤနေရာတွင် အချုပ်ခံထားရသော ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်သည် ခဲမန်အား အလျစ်ချောင်း သတ်ဖြတ်ပြီး သော့ကိုယူကာ သူ့အဖော်အား လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ ထို့နောက် နှစ်ယောက်ပေါင်း၍ စွမ်းအင်ခန်းထဲတွင် ရှိနေသူအားလုံးကို သတ်ပစ်ခဲ့သည်။ အားလုံးကိုသတ်ပစ်ပြီးနောက် ကြယ်သင်္ဘောကို ထိန်းချုပ်၍ ပုံဆောင်ခဲအမြှောက်ကို ပစ်ခဲ့သည်။
ခဲမန် အမှိုက်ကောင်ကတော့ကွာ။ သေတာတောင် နည်းသေးတယ်
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး အလွန်ကိုမှ ဒေါသထွက်နေခဲ့သည်။
သူ့လက်အောက်ငယ်သားများကို ထွက်ပြေးသွားသော ကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက်အား ရှာခိုင်းမည်အပြု စွမ်းအင်ခန်း အပြင်ဘက်မှ အသံတစ်သံ ထွက်လာခဲ့သည် “မင်းဘယ်သူလဲ။ ဆရာကြီးဝူဆော့ကို ချက်ချင်း လွှတ်လိုက်စမ်း၊ မဟုတ်ရင်…”
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး မျက်လုံးများ မှေးစဉ်းသွားခဲ့ပြီး အသံကြားရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ပထမအသံပြီးနောက် မောက်မာဝံ့ကြွားသည့် အသံတစ်သံ ထပ်မံထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြန်၏ “လမ်းဖယ်၊ လမ်းဖယ်၊ မဟုတ်တာတွေ လာမစဉ်းစားနဲ့။ တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ကြံလိုက်တာနဲ့ ဆရာကြီးဝူဆော့ အသေပဲ”
ခဏအကြာ၌ လူသုံးယောက် စွမ်းအင်ခန်းထဲ လမ်းလျှောက်ဝင်လာခဲ့ကြသည်။
သုံးယောက်အနက် နှစ်ယောက်သည် လူငယ်လေး နှစ်ယောက် ဖြစ်ပေသည်။ တစ်ယောက်သည် မာနတစ်ခွဲသား မျက်နှာထားဖြင့် ရှိနေပြီး အခြားတစ်ယောက်သည် မျက်နှာသေကြီးဖြင့် ဝူဆော့၏ ပခုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့သည်။
သက်လတ်ပိုင်းလူကြီး မျက်လုံးမှ မှေးကျဉ်းသွားခဲ့ပြီး အော်ပြောလိုက်လေသည် “မင်းတို့ ပြန်လာရဲတယ်လား”
ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်တုကို တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသော်လည်း ထိုနှစ်ကောင်သည် စွမ်းအင်ခန်းထဲမှ လွတ်သွားပြီး ပုံဆောင်ခဲ အမြှောက်ကို ပစ်လိုက်သည့်လူမှန်း သူတန်းသိလိုက်သည်။
ထိုနှစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သက်လတ်ပိုင်း လူကြီး ယမ်းမီးပုံကျ ဒေါသအချောင်းချောင်း ထွက်သွားခဲ့သည်။ ဒေါသထွက်လွန်းလှလေရာ ထိုနှစ်ကောင်အား တစ်စစီဖြစ်အောင် ရိုက်နှက်ပစ်ချင်သည့်စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေခဲ့ရသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၆)
သတ်လတ်ပိုင်းလူကြီး၏ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်ကို အာရုံခံမိသော် ရှန်တုလည်ပင်း ကျုံ့သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ချက်ချင်းပဲ ဆရာကြီး ဟန်ပန်ဖြင့် ပြန်၍ လှောင်ပြောင်လိုက်သည် “ကျုပ်တို့လည်း ပြန်မလာချင်ပါဘူး”
အမှန်တကယ် လိုအပ်သည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် အရူးသည်သာ သူတို့အား ဖမ်းထားသည့် နေရာသို့ ပြန်သွားပေလိမ့်မည်။ အခြေအနေသာကောင်းလျှင် ရှန်တုသည် ရန်ကိုင်နှင့်အတူ ဝူဆော့ကိုခေါ်၍ ဤကြယ်သင်္ဘောထဲမှ ထွက်ပြေးသွားလောက်ပေပြီ။
“ဆရာကြီး စိတ်အေးအေးထားနော်။ ကျုပ်ရှိနေသရွေ့ ဒီကောင်တွေ ဆရာကြီးကို ဘာမှ မလုပ်ရဲစေရဘူး” သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးက ဝူဆော့အား နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
“ခင်ဗျားတို့ တစ်ခုခုလုပ်မယ်ကြံကြည့်၊ ကျုပ်သူ့ကို ချက်ချင်း သတ်ပစ်လိုက်မှာ” ရန်ကိုင်သည် ဝူဆော့အား သူ၏ သူတော်စင်ချီ နှင့်သာမက ကောင်းကင်စိတ်အာရုံနှင့်ပါ ချိန်ရွယ်ထားပေသည်။
“ကောင်စုတ်လေး၊ မင်းလုပ်ရဲရင် လုပ်ကြည့်လိုက်စမ်း” သတ်လတ်ပိုင်းလူကြီး၏ မျက်နှာအမူအရာ ထပ်မံ ပြောင်းလဲသွားပြန်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့မျက်နှာထက် စိုးရိမ်ရိပ်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ ဖမ်းချုပ်ထားခြင်းခံရသော ဝူဆော့က သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ အလျင်စလို ပြောလိုက်သည် “ကွေ့ချန်၊ မင်းတို့ကြားက မကျေနပ်ချက်တွေကို ဘေးချထားလိုက်ဦး။ ဒီနှစ်ယောက်ကို စွမ်းအင်ခန်းဆီ လာပေးဖို့ မနည်း ဆွယ်ခဲ့ရတာ။ ငါတို့မှာ အချိန်မရှိတော့ဘူး။ အခုအရေးအကြီးဆုံးက ဒီနေရာကနေ မြန်မြန် ထွက်သွားနိုင်ဖို့ပဲ”
ဝူဆော့၏ စကားကို ကြားသည့်အခါ လျူကွေ့ချန်၏ မျက်နှာထား လေးနက်သွားခဲ့ပြီး “အပြင်ဘက် စွမ်းအင်စက်ကွင်းတွေ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ။ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ ဆရာကြီးသိလား”
“စွမ်းအင်စက်ကွင်းတွေ ပေါက်ကွဲတော့မှာ။ ကြယ်သင်္ဘောကို ဒီကနေ မြန်မြန် ထွက်သွားခိုင်းမှရမယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင်ဘက်သို့လှည့်၍ “ကောင်လေး၊ မင်းအသက်ရှင်ချင်တယ်ဆိုရင် ငါ့ကို အစီအရင်ဆီ ခေါ်သွားပေး”
ရန်ကိုင်လည်း ဝူဆော့ပြောသည့်အတိုင်း သူ့အား စွမ်းအင်ခန်းဆီ ခေါ်သွားပေးလိုက်သည်။ ရှန်တုသည် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အား သတိမပြတ် အကဲခတ်ရင်း နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့သည်။ ခရမ်းကြယ် ကျင့်ကြံသူများသည်လည်း လျူကွေ့ချန်၏ အမိန့်အတိုင်း ကြယ်သင်္ဘောကို စတင် မောင်းတော့လေသည်။
ရန်ကိုင်သည် ဝူဆော့နား အနီးကပ် ရပ်နေခဲ့သည်။
ကြယ်မြေပုံတစ်ခု ရန်ကိုင်ရှေ့ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုကြယ်မြေပုံသည် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ကို အကျဉ်းချုံးထားသော သုံးထောင့်မြင်ပုံစံနှင့်ပင် တူပေသေးသည်။
ဤကြယ်မြေပုံသည် ကြယ်လွန်းပျံများထဲတွင် တွေ့ရသော ကြယ်မြေပုံနှင့် တူသော်ငြား ကြယ်သင်္ဘောထဲရှိ ကြယ်မြေပုံသည် ပို၍တိကျပေသည်။
ဝူဆော့သည် သူ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို ကြယ်မြေပုံကြီးထဲသို့ ချက်ချင်း ပို့လိုက်သည်။
သူသည် ကြယ်သင်္ဘော၏ မြေပုံသခင်ဖြစ်ကာ ကြယ်သင်္ဘော အတွက် လမ်းကြောင်းရှာပေးရာတွင် တာဝန်ယူထားသူဖြစ်သည်။ ကြယ်သခင်ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားသူများထက် ကြယ်တာရာကောင်းကင်ကို ပို၍ နားလည်ပြီး အချိန်တိုတိုနှင့် အလွယ်ကူဆုံး၊ အလုံခြုံဆုံး လမ်းကြောင်းကို ရှာပေးနိုင်ပေသည်။
ခဏအကြာ၌ ကြယ်မြေပုံကြီးထက် မျဉ်းကြောင်းတစ်ကြောင်း ပေါ်လာခဲ့သည်။ မျဉ်းကြောင်း၏ စမှတ်သည် ကြယ်သင်္ဘော ရှိနေသည့် နေရာဖြစ်ပြီး အဆုံးသတ်အမှတ်သည် ကြယ်သင်္ဘော သွားရမည့်နေရာ ဖြစ်ပေသည်။
မတော်တဆသာ မဖြစ်ပါက ကြယ်သင်္ဘောသည် ထိုလမ်းကြောင်းအတိုင်း သွားရုံဖြင့် သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲမှ ထွက်သွားနိုင်ပေလိမ့်မည်။
လမ်းကြောင်းရှာပြီးသည်နှင့် ဝူဆော့က သက်ပြင်းအမောကြီး ချလိုက်ပြီး လျူကွေ့ချန်အား ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
လျူကွေ့ချန်လည်း ကြယ်သင်္ဘောကို စတင်မောင်းနှင်ရန် အားလုံးကို အချက်ပြလိုက်လေသည်။
“သူတော်စင်ဘုရင်သုံးယောက်၊ လူအင်အားက တကယ် တောင့်တာပဲ” ရန်ကိုင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ရှန်တုက ခရမ်းကြယ်၏ လူအင်အားကိုမြင်ပြီးနောက် တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်သည်။
စွမ်းအင်ခန်းထဲ၌ လျူကွေ့ချန်အပြင် အခြား သူတော်စင်ဘုရင် နှစ်ယောက် ရှိနေပေသေးသည်။
သူနှင့် ရန်ကိုင်သည် ဝံပုလွေအုပ်ထဲသို့ ရောက်နေသည့် သိုးလေးများနှယ် အဘက်ဘက် ဝိုင်းခံထားရပေသည်။ တစ်ချက်မျှ သတိလွတ်သွားသည်နှင့် ဘဝဆုံးသွားနိုင်၏။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ဝူဆော့၏ အဆင့်အတန်းကြောင့် ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူများ အလျင်စလို မလှုပ်ရှားရဲခဲ့ကြချေ။
“ဒါပြီးရင် ဘာဆက်လုပ်မယ် စဉ်းစားထားလဲ” ရှန်တုက ရန်ကိုင်အား ကြည့်လိုက်သည်။
“မစဉ်းစားရသေးဘူး။ တစ်ကြိမ်မှာ တစ်လှမ်းပဲလေ။ သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲမှ ထွက်သွားပြီးတော့မှပဲ ဆက်စဉ်းစားမယ်” ရန်ကိုင်က ခေါင်းခါလိုက်သည်။
ရှန်တု သက်ပြင်းယဲ့ယဲ့လေး ချလိုက်သည်။ ‘ဆိုးလိုက်တဲ့ကံကွာ’ ဟုလည်း စိတ်ထဲတွင် တွေးနေခဲ့သည်။ သေခြင်းတရားချောက်နက် အနားတွင် ကိုယ့်ဘာသာ ပျံသန်းနေစဉ် ခရမ်းကြယ်မှ လူများနှင့် တွေ့ပြီး အဖမ်းခံခဲ့ရသည်။ ယခုလည်း လွတ်ပြီထင်ရုံပင်ရှိသေး၊ သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေနှင့် ရင်ဆိုင်ရနေပြန်သည်။
“အဲ့နှစ်ယောက် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရောက်လာတာလဲ” လျူကွေ့ချန်က မှုန်ကုတ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။
သူ့ဘေးတွင် ရပ်နေသော လျူရှန်က ပြုံးဖြီးလျက် “အားနည်းတဲ့တစ်ယောက်ကို ပီယ ခေါ်လာတာ”
“ပီယလား” လျူကွေ့ချန်၏ အကြည့်သည့် လူအုပ်ထဲရှိ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော အမျိုးသမီးပေါ်သို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်စက် အလင်းရောင်တို့ လက်သွားခဲ့ပြီး စိတ်စွမ်းအင်လှိုင်းတစ်ခုသည် သူ့နဖူးထက်မှနေ၍ ထိုအမျိုးသမီးဆီ တိုးဝင်သွားခဲ့လေသည်။
လူအုပ်ထဲတွင် ရှိနေသော ပီယသည် ခေါင်းကိုကိုင်လျက် စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်လိုက်လေသည်။ နာကျင်မှုကြောင့် သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးစေးတို့ဖြင့် စိုးရွှဲသွားခဲ့ရလေသည်။ ချွေးများကြောင့် သူမ၏ ကောက်ကြောင်း အဖြာဖြာတို့မှာလည်း အထင်းသာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
သို့သော်လည်း မည်မျှ ထိုကောက်ကြောင်း ပန်ချီကားချပ်ကို မရှူစားနိုင်သေး။ အကုန်လုံးသည် ဒေါသထွက်နေသော လျူကွေ့ချန်ကို ကြည့်ရင်း အသက်ပင် ကောင်းကောင်း မရှူနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။
“အခုတော့ နင့်အသက်ကို ချမ်းသာပေးလိုက်မယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စပြီးတာနဲ့ နင်နဲ့စာရင်း ပြန်ရှင်းမယ်” လျူကွေ့ချန်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
ပီယသည် အကြောက်မပြေသေး။ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် အလျင်အမြန် ဦးညွှတ်လိုက်လေသည် “အခုလို ညှာတာပေးတဲ့ အတွက် စီနီယာကို ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်။ ကျွန်မ အပြစ်အတွက် ကျိန်းသေ ပြန်ပေးဆပ်မှာပါ”
ပြောပြီးသည်နှင့် အမုန်းတရားတို့ လောင်မြိုက်နေသည့် အကြည့်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ထိုအားနည်းဟန် ထင်ရသည့် လူငယ်လေးသည် သူမအတွက် ဘေးကပ်ဆိုးကို သယ်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ အစောကတည်းကသာ သိခဲ့လျှင် လက်ရှိထက် အဆပေါင်းများစွာ သတ္တိရှိလျှင်ပင် သူ့အား ခေါ်လာခဲ့မည် မဟုတ်ဘဲ သေခြင်းတရား ချောက်နက်ထဲတွင်သာ သတ်ပစ်ခဲ့ပေမည်။
သူမ ရန်ကိုင်ကို အရမ်း မုန်းပေသည်။ သူ့အရေခွံကိုခွာ၊ အသားကို ပါးပါးချင်းလှီးပြီး သူ့သွေးကို သောက်ပစ်ချင်သည်အထိ မုန်းပေသည်။
“စီနီယာ၊ သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွေမှာ စွမ်းအင်တွေ မရှိတော့ဘူး” ရုတ်တရက် ခရမ်းကြယ်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်က တင်ပြလာခဲ့သည်။
လျူကွေ့ချန် ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်တုအား အေးစက်စူးရဲစွာ ထပ်စိုက်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။
ရှန်တုက ပမာမခန့်အမူအရာဖြင့် ပခုံးတွန့်လျက် “သူတော်စင် သလင်းကျောက်ထဲက စွမ်းအင်တွေ ကျုပ်ပုံဆောင်ခဲ အမြှောက်ကို ပစ်လိုက်တုန်းက ကုန်သွားပြီ။ ကျုပ်ကို ဘာတွေ လာကြည့်နေတာလဲ။ ကြည့်နေဖို့ အချိန်ရှိတယ်ဆိုရင် ဘာလို့ သူတော်စင်သလင်းကျောက်တွေကို သွားမလဲတာလဲ”
ပုံဆောင်ခဲအမြှောက်ကို အသုံးပြုရန်အတွက် လိုအပ်သော စွမ်းအင်မှာ ကြောက်မခန်းလိလိကို များပြားလှပေသည်။ ခဲမန်သည် မသေခင် ပုံဆောင်ခဲအမြှောက်ကို နှစ်ကြိမ် အသုံးပြုခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရှန်တုသည် အချုပ်ခံထားသည်မှ လွတ်လာပြီးနောက် ပုံဆောင်ခဲအမြှောက်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်အသုံးပြုခဲ့သည်။ ပုံဆောင်ခဲအမြှောက်ကို သုံးကြိမ် အသုံးပြုပြီးနောက် သူတော်စင် သလင်းကျောက်ထဲတွင် ရှိနေသော စွမ်းအင် အားလုံး ကုန်သွားခဲ့သည်။
သူတော်စင်သလင်းကျောက်ထဲရှိ စွမ်းအင်များ ကုန်သွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲမှ ထွက်ပြေးနိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။
“အစားထိုးဖို့ နောက်ကျလွန်းနေပြီ” လျူကွေ့ချန်က အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းလိုက်ပြီး “သူတော်စင်ဒုတိယအဆင့် အထက်တွေအကုန်လုံး ကြယ်သင်္ဘောအတွက် စွမ်းအင် ဖြည့်ပေးဖို့ ပြင်တော့”
အနားတွင်ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူများစွာတို့၏ အမူအရာ ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း လျူကွေ့ချန်၏ အကြည့်ကို မြင်သော် မည်သူမှ အထွန့်မတက်ရဲခဲ့ချေ။ နာနာခံခံဖြင့် ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်တုတို့ ထိုင်ခဲ့သည့်နေရာတွင် ထိုင်လျက် သံကွင်းများဖြင့် သူတို့ကိုယ်သူတို့ ချုပ်နှောင်လိုက်ပြီး သူတော်စင်သလင်းကျောက် များကို စွမ်းအင်ဖြည့်ပေးလေသည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို ခြောက်ဆယ်သော သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များအားလုံး တုန်ရီသွားခဲ့ကြသည်။
ထိုကျင့်ကြံသူများဖြင့် လက်ထဲတွင် သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားလျက် ပါးစပ်ထဲသို့လည်း ဆေးလုံးများ အဆက်မပြတ် ပစ်သွင်းနေခဲ့သည်။
ဝဋ်လည်နေသော ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူများကိုကြည့်ပြီး ရှန်တု အားအရကြီး အားရနေခဲ့သည်။ သူတော်စင်ခြောက်ဆယ်မှ ထောက်ပံ့ပေးနေသဖြင့် ကြယ်သင်္ဘော၏ အရှိန်မှာလည်း သိသိသာသာကို မြင့်တက်လာခဲ့လေသည်။
သို့သော်လည်း ချက်ချင်းဆိုသလို နားပင်းမတတ် တဝီဝီ အသံနှင့်အတူ ကြယ်သင်္ဘော ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ သင်္ဘော၏အရှိန် ရပ်တန့်သွားရုံမက မမြင်နိုင်သော အလွန်တရာကိုမှ အားကောင်းလှသည့် အားတစ်ရပ် ထွက်ပေါ်လာပြီး ကြယ်သင်္ဘောအား ရှေ့ဆက်မရအောင် ဆွဲထားခဲ့သည်။
ထိုမမြင်နိုင်သော ဆွဲအား၏အောက်၌ ကြယ်သင်္ဘောသည် ရှေ့ဆက်မသွားနိုင်တော့ဘဲ နောက်သို့ ပြန်ရွေ့နေခဲ့လေသည်။
“နောက်ကျသွားပြီ။ အရမ်း နောက်ကျသွားပြီ” ဝူဆော့ မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားခဲ့ပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီသွားခဲ့ကာ ရေရွတ်လိုက်လေသည် “ပြီးသွားပြီ”
ထိုစကားလုံးများ ထွက်ပေါ်လာပြီးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်လုံး ကျွမ်းထိုးမှောက်ခုံ ဖြစ်တော့လေသည်။ သင်္ဘောထဲတွင် ရှိနေသောလူများမှာလည်း ကောင်းကောင်း မရပ်နိုင်ကြတော့ဘဲ စွမ်းအင်ခန်း၏ နံရံများဖြင့် ပြေးရိုက်ကုန်ကြလေသည်။
“အပြင်ကို ကြည့်ကြည့်” တစ်ယောက်ယောက်က ရုတ်တရက် အော်ဟစ်လိုက်သည်။
အကုန်လုံး ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် မျက်လုံးများ မှေးစည်းသွားခဲ့ပြီး သူ့တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် တစ်ခါမှမခံစားမိသေးဖူသော ကြောက်ရွံ့မှုကို ခံစားလိုက်ရပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားတို့ အေးစက်လာခဲ့ရလေသည်။
အပြင်ဘက်တွင်၊ ကြယ်ကြီးများ ပတ်လည်တွင် ရှိနေသော မရေမတွက်နိုင်အောင် များပြားလှသည့် စွမ်းအင်များ စတင် ပေါက်ကွဲကုန်ကြနေလေပြီ။ ထိုစွမ်းအင်များသည် ဗုံးများ ဆင့်ကာ၊ ဆင့်ကာ ပေါက်ကွဲနေသည့်နှင့် တောက်လျှောက် ပေါက်ကွဲနေကြသည်။
သေခြင်းတရား၏ချောက်နက်၏ အလယ်ဗဟိုတွင်၊ အရာအားလုံးကို ဝါးမြိုနိုင်ဟန်ရသော ဧရာမတွင်းနက်ကြီး တစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်တို့ စီးနေသော သူတော်စင်အထွဋ်အထိပ် အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောသည် ထိုတွင်းနက်ကြီးထဲသို့ ဆွဲခေါ်ခံရနေရခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ထိုကြောက်လန့်ဖွယ်ရာ စွမ်းအားရှေ့၊ မသေမျိုး၊ သူတော်စင်၊ သူတော်စင်ဘုရင်များပင် လက်မှိုင်ချကြရသည်။
အနက်ရောင်တွင်းနက်ကြီးရှေ့ အသက်ရှင်နိုင်မည်ဟု မည်သူမှ အာမမခံနိုင်ကြ။
လျူကွေ့ချန်သည် ကြယ်သင်္ဘောအား တည်ငြိမ်အောင် ထားရန် အသံကုန်အော်ဟစ် အမိန့်ပေးနေသော်လည်း အချည်းနှီးသာ။
“လတ်စသတ်တော့ ဒါက သေခြင်းတရားချောက်နက်ရဲ့ တကယ့် အန္တရာယ်အစစ် ဖြစ်နေတာကိုး” ရှန်တုက ရန်ကိုင်ကို ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည် “ဒီအကြောင်းကို ဘယ်သူမှ မသိတာလည်း အံ့ဩစရာတော့မဟုတ်ဘူး။ ဒါကို မြင်ပြီးတာနဲ့ သေဖို့စောင့်နေရုံကလွဲပြီး အခြား ဘာမှမရှိတော့ဘဲ”
“သေဖို့စောင့်နေတာလား” ရန်ကိုင်က ရှန်တုအားကြည့်၍ အေးစက်စက် မျက်နှာထားဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် “ငါကတော့ ဒီမှာ သေဖို့ထိုင်စောင့်နေမှာမဟုတ်ဘူး”
“ဟဲ ဟဲ။ မင်းတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘူး။ ဟေး… အဲ့ဒါ ဓါးအဖွဲ့အစည်းရဲ့ ကြယ်သင်္ဘောမဟုတ်ဘူးလား” ရှန်တုက ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်ကို လက်ညိုးထိုးညွှန်ပြလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်လည်း ရှန်တု ညွှန်ပြရာဆီ လှမ်းကြည့်ပြီးနောက် ဆွံံအားသွားရသည်။
ခရမ်းကြယ်၏ ကြယ်သင်္ဘောသည် တွင်းနက်ထဲသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲခေါ်ခံရနေသည်။ ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ကြယ်သင်္ဘောသည်လည်း အခြေအနေ ပိုကောင်းမနေခဲ့။ ထိုကြယ်သင်္ဘောသည် တွင်းနက်လက်မှ လွတ်အောင် အရူးအမူး ပျံသန်းနေခဲ့သည်။
ပျံသန်းနေရင်း ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်လုံး ကျွမ်းထုံး၊ မောက်ခုံဖြစ်နေခဲ့ပြီး အနီးအနားရှိ ဂြိုလ်သိမ်ဂြိုလ်မွှားများနှင့် သွားဝင်တိုက်မိလေသည်။ ထပ်ခါထပ်ခါ တိုက်ခံရပါများသော သင်္ဘော၏ ကိုယ်ထည်သည်လည်း တဖြည်းဖြည်း ပျက်စီးလာခဲ့ရသည်။
ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စင်း ဆန့်ကျင်ဘက် အရပ်ဆီသို့ ပျံသန်းထွက်ပြေးကြသော်လည်း သင်္ဘောနှစ်စင်းစလုံး အနက်ရောင် တွင်းနက်လက်မှ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ချေ။ ဤအတိုင်းသာ ဆက်သွားပါက သင်္ဘောနှစ်စင်း တိုက်မိပြီး အနက်ရောင်တွင်းနက်၏ ဝါးမြိုခြင်းခံရပေလိမ့်မည်။
“ရောင်းရင်းရေ၊ ကံကောင်းပါစေကွာ။ ဒီကပ်ဘေးကနေ အသက်ရှင်နိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ်ကွာ” ရှန်တုက အတည်ပေါက်မျက်နှာဖြင့် ပြောလိုက်ပြီးနောက် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် လျှပ်ပန်းလျှပ်နွယ်တို့ သူ့ကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးအား ပိုးအိမ်တစ်ခုနှယ် လွှမ်းခြုံရစ်ပတ်သွားလေသည်။
သင်္ဘောနှစ်စင်း တိုက်မိတော့မည်ကို သူသိသည်။ ထိုဘေးမှ ပြေးလွတ်လိမ့်မည် မဟုတ်လေရာ သူ့ကိုယ် ကာကွယ်နိုင်ရန် အကောင်းဆုံး ပြင်ထင်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ရန်ကိုင် ရှန်တုကို ဂရုမစိုက်ခဲ့။ သူ့အသက်ကယ်ဆေး ဖြစ်သော ဝူဆော့ကိုပင် အာရုံမစိုက်တော့လေပြီ။ သေဘေးနှင့် တွေ့နေလေရာ မည်သူမှ ရန်ကိုင်တို့ကို အာရုံမစိုက်နိုင်တော့။ အကုန်လုံးသည် နောက်ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ ဆိုသည်ကိုကာ တွေးကြောက်နေကြ၏။
ရန်ကိုင် အမူအရာ လေးနက်သွားခဲ့ပြီး ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ သင်္ဘော ခရမ်းကြယ်သင်္ဘောဆီ တဖြည်းဖြည်း နီးလာနေသည်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စင်းကြား အကွာအဝေး တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာပြီး နောက်ဆုံး တိုက်မိတော့မည့်ဆဲဆဲတွင်၊ ရန်ကိုင်က သူ့ကိုယ်တွင်းရှိ သူတော်စင်ချီအားလုံးကို အဆုံးစွန်ထိ မြှင့်တင်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ငွေရောင်သစ်ရွက်ကို ဆင့်ခေါ်၍ သူ့ကိုယ်ပတ်လည် ရစ်ပတ်ထားလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် သူ့ကိုယ်ပတ်လည်၍ မဟာကောင်းကင်ဒိုင်းများစွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၇) ငါနင့်ကိုစားမယ်
ကြယ်သင်္ဘောထဲတွင် ရန်ကိုင်သည် သူတော်စင်ချီများကို အသုံးပြုလျက် မဟာကောင်းကင်ဒိုင်းများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်သည်။ သူဖန်တီးလိုက်သည့် အရေအတွက်မှာ အနည်းဆုံး အခုတစ်ရာလောက် ရှိပေသည်။ ထို့သို့ ဖန်တီးဖို့ရာ သူ့ဒန်တန်ထဲရှိ ယန်အရည်စက် နှစ်ဆယ်ကျော်ကို အသုံးပြုခဲ့ရသည်။
ထို့နောက် မဟာနတ်ဆိုးနတ်ဘုရား အသွင်ပြောင်းလဲခြင်းကို အသုံးပြု၍ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အားကို မြှင့်တင်လိုက်သည်။ သူလုပ်နိုင်သမျှ လုပ်ပြီးသွားခဲ့လေပြီ။ ကျန်ရှိတော့သည်ကား ကံကြမ္မာနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့ရန်သာ။
သူစောင့်နေစဉ် နားပင်မတတ် ကျယ်လောင်သည့် အသံကြီးကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူနေနေသည့် ကြယ်သင်္ဘောတစ်စင်လုံးလည်း လှုပ်ခါပေါက်ကွဲထွက်ကုန်လေပြီ။ သူတော်စင်ဘုရင်အထွဋ်အထိပ် အဆင့် ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စင်း ထိပ်တိုက်တွေ့လေပြီ။
သင်္ဘောနှစ်စင် ထိပ်တိုက်တွေ့သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်သံတို့ တစ်ခဲနက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သင်္ဘောပေါ်ရှိ အရှိန်အဝါများစွာလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရသည်။ လူတော်တော် များများ သေသွားကြလေပြီ။
ရန်ကိုင်လည်း အတော်လေးကိုမှ ဒုက္ခရောက်နေခဲ့ရသည်။ လှိုင်းထန်နေသော ပင်လယ်ပြင်ထဲ၊ မုန်တိုင်းပါထန်နေသည့်အခိုက်၊ လှေငယ်လေးတစ်စင်းထက် ရပ်နေရသလို ခံစားနေခဲ့ရသည်။ သူအသက်အန္တရာယ် ရှိနေခဲ့လေပြီ။
သူဖန်တီးထားသော မဟာကောင်းကင်ဒိုင်းများ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပျက်စီးလာခဲ့သည်။ အသက်နှစ်ရှိုက်စာအတွင်း ထိုဒိုင်းအားလုံး ပျက်စီးသွားခဲ့ရသည်။ ဒိုင်းများအားလုံး ပျက်စီးသွားချိန် သူ့မျက်လုံး ထောင့်စွန်းမှ မြေပုံသခင် ဆရာကြီးဝူဆော့သည် ဒီရေလှိုင်းသဖွယ် အားလှိုင်းများကြောင့် သွေးမြူအဖြစ် ပေါက်ကွဲထွက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ အရိုးပင်မကျန်ခဲ့ချေ။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း စတင် နာကျင်လာခဲ့သည်။ မမြင်နိုင်သော အားလှိုင်းများသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်စစီ ဆွဲဖြဲရန် ကြိုးစားနေသလို ခံစားနေရသည်။
ရွှစ်… ရွှစ်… ရွှစ်…
ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စင်း တိုက်မိရာမှ နှစ်စီးစလုံးပျက်စီးသွားပြီး တစ်စစီ ဖြစ်သွားရလေသည်။ တစ်စစီ ဖြစ်ကုန်သော သင်္ဘော အစိတ်အပိုင်းများသည် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အမြန်နှုန်းဖြင့် အဘက်ဘက်သို့ လွင့်စင်ထွက်ကုန်ကြလေသည်။ ထိုစဉ် သူ့ခေါင်းအား တစ်ခုခု လာမှန်ပြီး ရန်ကိုင်လည်း သတိလစ်သွားခဲ့သည်။
သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲ…
တိုက်မိသည့် ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စင်စလုံး အစိတ်အပိုင်းများစွာ အဖြစ်သို့ ပေါက်ကွဲသွားခဲ့သည်။ လူပေါင်းများစွာလည်း သေကြေခဲ့ရသည်။ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သော ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူများမှာမူ သင်္ဘောအစိတ်အပိုင်းများနှင့်အတူ တွင်းနက်ထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားခြင်း ခံခဲ့ရသည်။
အချိန်အတော်ကြာသွားပြီးနောက် ပရမ်းပတာဖြစ်နေသော စွမ်းအင်စက်ကွင်းများ တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားပြီး ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ဧရာမ တွင်းနက်ကြီးသည်လည်း ပြန်လည်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
အားလုံးပြီးဆုံးသွားချိန် သေခြင်းတရားချောက်နက်ကြီးသည် အကြွင်းမဲ့တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ အလွန်တရာမှကို ငြိမ်သက်၊ တိတ်ဆိတ်လွန်းလှသည်။ ဤနေရာတွင် ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စင်း တိုက်မိပြီး လူပေါင်းများစွာ တိုက်ပွဲဖြစ်ခဲ့လိမ့်မည်ဟု ထင်ရက်စရာမရှိ။
———————————-
အချိန်ဘယ်လောက်မှန်းမသိ ကြာသွားပြီးနောက် ရန်ကိုင် နိုးလာခဲ့သည်။ သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည့်အချိန် မြင်လိုက်ရသည်မှာ ထူးဆန်းသော ခုနှစ်ရောင်ခြယ် ကောင်းကင်ပင်။
နိုးလာပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ် အခြေအနေကို စစ်ဆေးကြည့်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့ခြေလက်များပင် နည်းနည်းလေးမျှပင် မလှုပ်နိုင်ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အကြောသေနေလေပြီ။ ထိုအခါ သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုကဲ့သို့ လှည့်ပတ်လိုက်တော့မှပဲ ခြေလက်များကို ပြန်လည် လှုပ်ရှားလာနိုင်ခဲ့၏။ အကြောသေ၊ ထုံထိုင်းနေသည်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်လာ၏။
ထိုသို့ ပျောက်ကွယ်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နာကျင်မှုကိုပါ ခံစားလိုက်ရသည်။ တောင်ပေါင်းတစ်ရာနှင့် ဆောင့်ရိုက် ထားခံရသည့်နှယ်၊ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး… တဆစ်ဆစ် နာကျင်၊ ကိုက်ခဲနေခဲ့သည်။
သူသတိမလစ်ခင် ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်များကို ရုတ်တရက် ပြန်သတိရလိုက်သည့်အခါ ယခုထိတိုင် အသက်ရှင်နေသေးသည့် အတွက် သူ့စိတ်ထဲ အရမ်းကိုမှ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မိသွားသည်။ အသိပြန်ဝင်လာတော့မှပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား မည်သည့်အရာမှ ထောက်ကန်ပေးထားခြင်းမရှိဘဲ အောက်ဘက်သို့ အလွန်တရာကိုမှ မြန်ဆန်လှသော အမြန်နှုန်းဖြင့် ပြုတ်ကျနေသည်ကို သတိပြုမိသည်။
နာကျင်ကိုက်ခဲနေသော ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြိုးစားလှုပ်ရှားရင်း သူပြုတ်ကျနေသော အောက်ဘက်ဆီ ငုံ့ကြည်လိုက်သည်။
သူလှည့်လိုက်သည့်အခါ ကြယ်သင်္ဘောပျက်နှစ်စင်း၏ အစိတ်အပိုင်းများနှင့်အတူ ကျင့်ကြံသူများစွာကပါ သူ့ကဲ့သို့ ပြုတ်ကျကနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အချို့ ကျင့်ကြံသူများမှ သေနေကြလေပြီ။ ကျိုးကြေပျက်စီးနေသော ခြေလက်များ၊ အသားစများကိုလည်း တွေ့ရသည်။
အောက်ဘက်တွင်ကား တိုက်ကြီးတစ်တိုက်ပင်။
သို့သော်လည်း ထိုတိုက်ကြီးသည် သူမြင်ခဲ့ဖူးသည့် တိုက်ကြီးများနှင့် အလွန်တရာကိုမှ ကွာခြားပေသည်။ ထိုတိုက်ကြီးသည် သူမြင်ဖူးခဲ့သော တိုက်ကြီးများကဲ့သို့ မဟုတ်ဘဲ လေထဲတွင်ဝဲနေခြင်းဖြစ်သည်။ အောက်ဘက်တွင် ထောက်ကန်ပေးထားသည့်အရာ ဘာဆိုဘာမှ မရှိပါချေ။
တိုက်အရွယ်အစားမှ မသေးလှ။ မိုင်ပေါင်းများစွာ အကွာကပင် လှမ်းမြင်ရလေသည် တိုက်မှာ အတော်လေးကို ကြီးလှပေမည်။ ရန်ကိုင် ခန့်မှန်းချက်အရ ထိုတိုက်သည် ဟန်မင်းဆက်တစ်ခုလုံး၏ အရွယ်အစားလောက် ရှိပေလိမ့်မည်။ တိုက်တစ်ခုလုံး သစ်ပင်၊ ပန်းမန်၊ တောအုပ်များဖြင့် စိမ်းလန်းစိုပြည်နေခဲ့သည်။
ဘာကြီးလဲ ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည်။
ကြယ်စီရင်စုအကြောင်း သူဘာမှမသိချေ။ သိထားသည်ဆို၍ ရှန်တု ပြောပြခဲ့သည့် အရာများသာ ဖြစ်ပေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုလေထဲဝဲနေသော တိုက်ကြီးသည် သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲရှိ ကြယ်တစ်လုံး မဟုတ်မှန်းကိုတော့ သူသေချာသိသည်။ သေခြင်းတရား ချောက်နက်ထဲရှိ ကြယ်များကို သူမြင်ဖူးသည်။ ထို့ကြောင့်ခွဲခြားသိခြင်းဖြစ်သည်။
ခရမ်းကြယ်၏ ကြယ်သင်္ဘောနှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၏ ကြယ်သင်္ဘောတို့ တိုက်မိပြီးနောက် သင်္ဘောနှစ်စီးစလုံး ပျက်စီးသွားပြီး ဧရာမတွင်းနက်ကြီး၏ ဝါးမြိုခြင်းခံခဲ့ရသည်။ ထိုသိုဆိုလျှင် ရန်ကိုင်သည် ဤဝဲနေသော တိုက်ကြီးဆီသို့ မည်ကဲ့သို့ ရောက်လာလေသနည်း။
ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားမိသည်နှင့် တွင်းနက်ကြီးသည် လေဟာနယ်လိုဏ်ခေါင်းကဲ့ အရာမျိုး ဖြစ်ရမည်ဟု တွေးမိလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဤနေရာသည် သေခြင်းတရား ချောက်နက်နှင့်တူရန် မဆိုထားနှင့်၊ ဆန်းကြယ်လောကငယ် တစ်ခုနှင့်ပင် မတူချေ။
ဝဲနေသော တိုက်ကြီးပတ်ပတ်လည်တွင် ခုနှစ်ရောင်ခြယ် ကောင်းကင်မှလွဲ၍ ဘာဆိုဘာမှမရှိ။ သို့သော် ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် အလွန်တရာကိုမှ သိပ်သည်းလွန်းလှပေသည်။ သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်အားလုံးသည် ဤနေရာတွင် လာရောက်စုဝေးနေသည့်အလား။
အောက်သို့ပြုတ်ကျနေရင်း ထိုအကြောင်းကို ရန်ကိုင် စဉ်းစားနေလိုက်သည်။ သို့သော် ခဏအကြာ၌ ပြဿနာ ရှိနေသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ ဤကပ်ဘေးမှ သူအသက်ရှင်ခဲ့သည့် အတွက် ခရမ်းကြယ်မှ ပညာရှင်အချို့လည်း အသက်ရှင်ပေလိမ့်မည်။
သူတွေးတောနေစဉ်အတွင်း သူ့အနီးအနားရှိ အခြားသူများလည်း နိုးလာခဲ့သည်။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်ရာ ခဏအကြာ၌ ပီယကို တွေ့သွားခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်လည်း ကြယ်သင်္ဘောပျက်၏ အစိတ်အပိုင်းကြီး တစ်ခုနောက် အလျင်အမြန် ပြေးပုန်းလိုက်ပြီး ရှန်တုကို ရှာတော့လေသည်။
သို့သော်လည်း ရှာမတွေ့ခဲ့။ ဤကပ်ဘေးမှ ရှန်တု အသက်ရှင်၊ မရှင်ကိုပင် သူမသိချေ။ ကောင်းကင်ထက် လူပေါင်းများစွာ စတင် ပျံသန်းကြလေပြီ။ အားလုံးသည် ပျံသန်း၍ သူတို့၏ အပေါင်းအများကို နှိုးသူကနှိုး၊ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရထားသည့် သူများကို ကယ်ဆယ်သူက ကယ်ဆယ်ဖြင့် လုပ်နေကြသည်။
အချို့နေရာများတွင် တိုက်ပွဲအသေးစားလေးများပင် ဖြစ်နေကြသည်။
ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူအားလုံး တစ်နေရာတည်းတွင် ရှိနေကြလေရာ တိုက်ပွဲမဖြစ်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ ရန်ကိုင်လည်း ထိုအခွင့်အရေးကို အမိအရ ဆုပ်ကိုင်၍ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဖြင့် ထွက်ပြေးပြီး ပုန်းအောင်းရန် နေရာတစ်ခုရှာရန် ပြင်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်း သူလှုပ်ရှားရုံတင်ရှိသေး နောက်ဘက်မှ သုန်မှုန်ဒေါသထွက်နေသည့် အသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည် “ခွေးသူတောင်းစားလေး၊ နင်ဘယ်ပြေးဖို့ ကြံနေတာလဲ”
ပီယ မျက်လုံးပွင့်ပွင့်ချင်း သူမ ပထမဆုံး လိုက်ရှာသည့်သူမှာ ရန်ကိုင်ဖြစ်ပေသည်။ ရန်ကိုင်ကြောင့် လျူကွေ့ချန်၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် တိုက်ခိုက်ခံရပြီး ကံကောင်း၍ သေရာပါ ဝိဥာဉ်ဒဏ်ရာ ရမသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ရန်ကိုင်ကို သေမတတ် မုန်းပေသည်။ ရန်ကိုင် လှုပ်ရှားရန် ကြံသည်နှင့် ပီယ သူ့ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
သူမ အော်လိုက်သည်နှင့် တစ်ချိန်တည်းတွင် နဂါးရိုးကြာပွတ်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ အဆင့်မြင့် မှော်ရတနာဖြစ်သော နဂါးရိုး ကြာပွတ်သည် ပီယလက်ထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် မိုးပြာနဂါး တစ်ကောင်သဖွယ် ကောင်းကင်ဝဲကို ပျံဝဲဖြတ်သန်းလျက် ရန်ကိုင်အား ရိုက်ချလာခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်တွင် သူမနှင့် ဆော့ကစားရန် အချိန်မရှိ၊ ထို့ကြောင့် တိုးဝင်လာနေသော နဂါးရိုးကြာပွတ်ဆီ သာမန်ကာလျှံကာ လက်ဝါးတစ်ချက် ရိုက်ထုတ်လိုက်ပြီး ထွက်ပေါ်လာသော တန်ပြန်အားကို အကူယူလျက် အရှိန်မြှင့်ကာ ထွက်ပြေးလေသည်။
“ဟွန့်” အေးစက်စက် နှာခေါင်းရှုံ့သံတစ်သံကြောင့် ရန်ကိုင်မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားခဲ့ရသည်။ ဘေးဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ဘယ်အချိန်မှန်းမသိ သူ့ဘေးရောက်နေသော သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် လျူကွေ့ချန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
လျူကွေ့ချန်သည် ရန်ကိုင်အား ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်ကို ကြည့်နေသည့်နှယ် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ ရန်ကိုင်လည်ပင်းကို ညစ်လိုက်သည်။
သူ့လှုပ်ရှားမှုသည် မြန်လည်းမမြန်သလို နှေးလည်း မနှေးချေ။ သို့သော် လျူကွေ့ချန်ရှေ့ နည်းနည်းလေးမှ မခုခံနိုင်သည်ကို သူသတိပြုမိလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် သွေးပျက်တုန်ုလှုပ်ခြောက်ခြား သွားလေပြီ။
လျူကွေ့ချန်က ရန်ကိုင်လည်ပင်ကိုး ညစ်လိုက်ပြီဂသည်နှင့် အေးစက်စက် လေသံဖြင့် မေးလိုက်သည် “ဆရာကြီးဝူဆော့ ဘယ်မှာလဲ”
ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စင်း မတိုက်ခင်၊ မြေပုံသခင် ဆရာကြီး ဝူဆော့နှင့် အနီးဆုံးတွင် ရှိနေသည်မှာ ရန်ကိုင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လျူကွေ့ချန်သည် နိုးလာချင်းချင်း ရန်ကိုင်ကို လိုက်ရှာခြင်း ဖြစ်သည်။ မဟုတ်လျှင် သူ့အဆင့်အတန်းဖြင့် ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ ပမွှားတစ်ကောင်ကို ဘာကြောင့် တိုက်ခိုက်ရမည်နည်း။
“သေပြီ”
သူ့စိတ်ထဲ ထိုကဲ့သို့ ခန်မှန်းထားသော်လည်း ရန်ကိုင်အဖြေကို ကြားလိုက်ရချိန် လျူကွေ့ချန်၏ အမူအရာ သုန်မှုန်သွားခဲ့သည်။
ယခု သူတို့ ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူများသည် ဤထူးဆန်းသော နေရာသို့ ရောက်နေခဲ့ကြသည်။ ဤနေရာမှ ထွက်ခွာနိုင်ရန်အတွက် တစ်ခုတည်းသော မျှော်လင့်ချက်သည် ဆရာကြီးဝူဆော့ ဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ ဆရာကြီးဝူဆော့သည်သာ ကြယ်တာရာကောင်းကင် အကြောင်းကို အသေးစိတ်ကျကျ သိသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
သူသိချင်သည်ကို သိရပြီးပြီဖြစ်သဖြင့် ရန်ကိုင်ကို စိတ်မဝင်စားတော့။ လည်ပင်းညစ်လျက် ပီယဆီ လှမ်းပစ်လိုက်လေသည်။
“နောက်ထပ် ပြဿနာရှိဦးမယ်ဆိုရင် နင့်ဘာသာနင်ပဲ ရှင်းတော့” လျူကွေ့ချန်က အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
“စီနီယာစိတ်ချထားလိုက်ပါ။ သူ့အသွေးအသားအကုန်လုံးကို တစ်စက်တောင်မကျန်အောင် ကျွန်မစုပ်ယူပစ်မှာပါ။ အလောင်း အပြည့်အစုံနဲ့ မသေရအောင် ကျွန်မလုပ်ပေးလိုက်ပါမယ်” ပီယက အံတင်းတင်းကြိတ်၍ အဆိပ်ပြင်းသည့် မြွေဟောက်တစ်ကောင်နှယ် ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမအကြည့်သည် ရန်ကိုင်အား နှိပ်စက်ရမည်ကို မစောင့်နိုင်တော့သည့်နှယ်။။
ရန်ကိုင်စိတ်ထဲ ခါးသီးသွားခဲ့သည်။ သို့သော် ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောခဲ့။
လျူကွေ့ချန် သူ့အပေါ် မည်သည့်နည်းလမ်း သုံးသွားသလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိသော်လည်း လက်ရှိတွင် သူ့သူတော်စင်ချီကို အသုံးမပြုနိုင်တော့ချေ။ သူ့ကျင့်ကြံခြင်း ချိတ်ပိတ်ထားခံရလေရာ သူ့ခန္ဓာကိုယ် မည်မျှ သန်မာပါစေ ပီယ၏ ပြိုင်ဘက် ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ယခုမှပဲ သူတော်စင်ဘုရင်နှင့် သူတော်စင်အဆင့်ကြား ကွာခြားချက်ကို ရန်ကိုင် ကောင်းကောင်းကြီး နားလည်သွားတော့သည်။ ထို့အပြင် လျူကွေ့ချန်သည် သာမန် သူတော်စင်ဘုရင်တစ်ယောက် မဖြစ်နိုင်ပါချေ။ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်အား ကြယ်ကလေး၊ ငှက်ကလေးသဖွယ် အလွယ်လေး ဖမ်းနိုင်ခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ပီယသည် ရန်ကိုင်ကိုမိသည်နှင့် အခြား ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ဝဲနေသည့် တိုက်ကြီးဆီသို့သည် ပျံဆင်းသွားလေသည်။
ယောက်ယတ်ခတ်နေသည့် သူမစိတ်ကို တည်ငြိမ်သွားစေရန် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်သည်။ ဤကပ်ဘေးမှ လွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့သည့်အတွက် ပျော်မိသလို စိတ်သက်သာရာလည်း ရမိသည်။ သူမ အသက်ရှူရှိုက်တိုင်း အရည်ရွှမ်းနေသော အသီးနှစ်လုံးမှာ လိုက်ပါ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ပီယ ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားမှာ ရင်သားကို အလွန်အကျူး ဖော်သောအဝတ်အစာမျိုး ဖြစ်လေရာ ကျောက်စိမ်းသားကဲ့သို့ ဖွေးမွတ်နေသော သူမ၏ ရင်စိုင်ရင်သားအပေါ်ပိုင်း ရန်ကိုင် အထင်းသား မြင်နေခဲ့ရသည်။
“ငါတို့ အရင်ဆွေးနွေးကြအောင်လေ” ရန်ကိုင်က ရုတ်တရက် စကားစလိုက်သည်။
“ကောင်စုတ်လေး၊ လေကုန်လာမခံနေနဲ့” ပီယက အေးစက်စက် ပြုံးလိုက်ပြီး “ဘာတွေပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နင်လွတ်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါနင့်ကိုကျိန်းသေစားမှာ”
ရန်ကိုင်က ပခုံးတွန့်လိုက်ပြီး ရှေ့ကိုညွှန်ပြ၍ “ဓါးအဖွဲ့အစည်းက လူတွေ ဒီကို မကြာခင်ရောက်လာတော့မှာ။ နင်သာ သူတို့နဲ့တွေ့ရင် ကျိန်းသေတိုက်ပွဲဖြစ်မှာ။ ဒါကြောင့် ငါနင့်ကိုကူပြီး သူတို့ကို သတ်ပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် နင်ငါ့အပေါ် အခွင့်အရေးမယူနဲ့။ ဘယ်လိုလဲ”
“ဘယ်တုန်းကများ ငါနင့်အပေါ် အခွင့်အရေးယူလို့လဲ” ရန်ကိုင်စကားကိုကြားပြီး ပီယရှက်သွားခဲ့သည်။ ရှက်လည်းရှက်၊ ဒေါသလည်း ထွက်ထွက်ဖြင့် ရန်ကိုင်အား ဝေ့ကြည့်၍ အထင်အမြင်တသေးဖြင့် ပြန်ပြောလေသည် “ပြီးတော့ နင်လို့ သူတော်စင်ပထမအဆင့်လေးက ဘယ်သူ့ကို သတ်နိုင်မှာမို့လို့လဲ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးလွန်းနေလိုက်တာ”
“ငါခဲမန်ကို သတ်နိုင်ခဲ့တယ်လေ” ရန်ကိုင် ပြန်ပြောသည်။
ပီယ ပါးစပ်ဟောင်းသား ဖြစ်သွားပြီး ရန်ကိုင်အား အနည်းငယ် ထိတ်လန့်နေသည့်လေသဖံဖြင့် “ခဲမန် သတိပေါ့လျော့သွားလို့ မဟုတ်ဘူးလား”
ရန်ကိုင် ခဲမန်ကို သတ်နိုင်ခဲ့ခြင်းသည် ခဲမန် သတိပေါ့လျော့သည့် အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ပြီး ရန်ကိုင် အားကောင်းသောကြောင့် မဟုတ်ဟု ပီယ ယုံကြည်ထားသည်။
“နင်ဘာပြောပြော၊ ငါနင့်ကိုယုံမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီအမကြီးက ယောကျာ်းတွေ လှည့်စားတာ တစ်ခါမှမခံရဖူးဘူး။ နင်ပထမဆုံးပဲ” ပီယက နှာခေါင်းရှုံ့၍ ဆက်ပြောလိုက်သည် “ဒီတော့ အကုန်လုံး အဆင်ပြေသွားတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် ဒီအစ်မကြီး နင့်ကို ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်ပေးမယ်။ နင်လုံးဝ စိတ်မပျက်စေရဘူး”
အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြစ်နေသည့် ပီယကို ကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် သိလိုက်သည်။ သူဘာပြောပြော ထူးမည်မဟုတ်တော့။ ထို့ကြောင့် ခေါင်းခါရမ်းလျက် ပီယအား စကားမပြောတောဘဲ့ သူ့ကိုယ်သူသာ စစ်ဆေးကြည့်နေတော့သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၈)
ခဏမျှ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့ဒဏ်ရာ သိပ်မပြင်းသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရွှေရောင်အရိုးခြောက်နှင့် ပေါင်းစပ်ထားသည့် အတွက်ကြောင့် သူ့အရိုးများသည် အလွန်ကိုမှာ မာကျောသည်။ ထို့ကြောင့် သင်္ဘောနှစ်စီးတိုက်မိခြင်းသည် သူ့အရိုးအများကို ထိခိုက်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ချေ။ ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါများနှင့် ခန္ဓာကိုယ် အပြင်ပိုင်းသာ ထိခိုက်သွားခဲ့ရသည်။
သို့သော် ထိုဒဏ်ရာအားလုံးသည် အသေးစား ဒဏ်ရာလေးများသာဖြစ်ပြီး နေ့တစ်ဝက်လောက် အနားယူရုံဖြင့် ပြန်ကောင်းသွားနိုင်သည်။
တကယ့် ပြဿနာသည်ကား လျူကွေ့ချန် ချန်ခဲ့သော ချိတ်တံဆိပ်ပင်။ သူတော်စင်ချီများ ချိတ်ပိတ်ထားခံရသဖြင့် ဘာမှမလုပ်နိုင်တော့ချေ။ သို့သော် ကံကောင်းသွားသည်ကား လျူကွေ့ချန်သည် သူ့စိတ်စွမ်းအင်ကို ချိတ်ပိတ်ခြင်းမပြုခဲ့။ ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်သည် သိပ်မမြင့်သည့်အတွက် သူ့စိတ်စွမ်းအင်လည်း အတူတူလောက်သာ ရှိလိမ့်မည်ဟု ထင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လောက်သည်။
သူ့စိတ်ထဲ မျှော်လင့်ချက် ရှိလာခဲ့လေပြီ။ သူ့စိတ်စွမ်းအင်ကို အသုံးပြုနိုင်သေးသဖြင့် ဤပြဿနာအရှုပ်ထုပ်မှ လွတ်လမ်း ရှာနိုင်သေးပေသည်။
ပီယကို သူမကြောက်ပေ။ သူကြောက်သည်ကား လျူကွေ့ချန်ကဲ့သို့ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်များပင်။
အောက်သို့ငုံ့ကြည့်၍ တိုက်ကြီးကို တစ်ချက် ပြန်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ တိုက်ကြီး၏ အရွယ်အစားမှ မကြီးလှသဖြင့် ခြေရာလက်ရာမကျန် ပုန်းနိုင်လျှင်ပင် သူ့အား အနှေးနှင့်အမြန်ဆိုသလို ပြန်ရှာတွေ့ပေလိမ့်မည်။
ကောင်းကျိုး၊ ဆိုးကျိုးကို ချင့်တတွက်ဆနေရင်း ရန်ကိုင် တုန့်ဆိုင်းနေမိသည်။ လောလောဆယ် သူ့အသိစိတ်ကို အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ပို့ထားခဲ့သည်။ သူ့အသစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်၏ နာမ်ဝိဥာဉ် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည်။
အကြောင်းမှာ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲတွင် ငါးဆယ်နီးပါး ရှိသော စိတ်စွမ်းအင်ထုကြီးများကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။
ရန်ကိုင် ကြောင်သွားခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ထိုစိတ်စွမ်းအင်ထုများသည် ယခင် အဖြစ်အပျက်အတွင်း သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများမှန်း မကြာမီ သူသိလိုက်သည်။
သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးသည် ကျင့်ကြံသူများ၏ ဝိဥာဉ်ကို သုတ်သင်ပစ်နိုင်ရုံမက သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများ၏ ဝိဥာဉ်များကိုလည်း သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ဆွဲယူပေးပါသည်။ ထိုဝိဥာဉ်များသည် သူ့သတိလစ်နေစဉ် သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးမှ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ဆွဲယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။
မမျှော်လင့်ထားသော ကံကောင်းမှုပင်။
အချိန်မရှိတော့လေရာ ထိုဝိဥာဉ်များကို သေသေချာချာ မစစ်ဆေးတော့။ အကြမ်းဖျင်းသာ တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။
စိတ်စွမ်းအင်ထု အများစုကို သူတော်စင်အဆင့် ပညာရှင်များမှ ပိုင်ဆိုင်ကြပြီး ထိုစိတ်စွမ်းအင်ထုများထဲ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် စိတ်စွမ်းအင်ထုတစ်ခုကို ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်မျက်နှာ မဆိုသလောက်ကလေး ဖြူလျော်သွားလေသည်။
သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်ကဲ့သို့ ပညာရှင်များသည် ထိုကပ်ဘေးမှ အသက်ရှင်လျက် မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့သည်ကို ထောက်လျှင် ကြယ်သင်္ဘောနှစ်စီး တိုက်မိခြင်းနှင့် ဧရာမ တွင်းနက်သည် မည်မျှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းကြောင်းကို မြင်တွေ့နိုင်ပေသည်။
အသက်ရှင်နေသူအားလုံး ထိုသူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်ကဲ့သို့ ကံဇာတာမညံ့သည်ကို ဝမ်းသာသင့်ပေသည်။
ပီယ သံသယဝင်မည်ဆိုစိုး၍ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ကို အကြမ်းဖျင်းတစ်ချက် စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် ထိုနေရာမှ ချက်ချင်း ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။ လုံခြုံပြီဆိုမှသာ ထိုစိတ်စွမ်းအင်ထုများကို စုပ်ယူရပေမည်။
သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် တစ်ယောက်၏ ကောင်းကင် တာအိုနှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် ထိုးထွင်းနားလည်မှုများသည် သူ့အပေါ် မည်သို့သော အံ့ဩမှုများ သယ်ဆောင်လာပေးမလဲ ဆိုသည်ကိုတွေးရင်း ရန်ကိုင် အတော့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။
သူမျက်လုံးပြန်ဖွင့်လိုက်သည့် အချိန်တွင်၊ ထင်ထားသည့် အတိုင်း တိုက်ပွဲများဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများသည် သုံးယောက်၊ လေးယောက် အဖွဲ့ဖွဲ့လျက် တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် တိုက်ခိုက်နေခဲ့ကြသည်။ အစောပိုင်းမှ အဖြစ်အပျက်သည် သူတို့နှစ်ဖက်ကြား တိုက်ပွဲကို ရပ်တန့်သွားစေခြင်း မရှိသည့်အပြင် တိုက်ပွဲအရှိန်အဟုန်အား ပို၍ပင် ပြင်းထန်လာစေသေးသည်။
လက်ရှိတွင် လျူကွေ့ချန်သည် မြင့်မြတ်ပြီး ကျက်သရေရှိသော အရှိန်အဝါကို ပိုင်ဆိုင်းထားသည့် ရင့်ကျက်လှပသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ အမျိုးသမီး၏ ခွန်အားသည် လျူကွေ့ချန်အောက် နိမ့်ကျခြင်း မရှိချေ။ သူမ လက်ထဲရှိ ဓါးတိုသည် အလွန်တရာကိုမှ ထက်ရှသော အရှိန်အဝါကို ပေးစွမ်းနေပြီး ထိုဓါးကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်တိုင်း ဓါးအလင်းတန်းများ အစီအရီ ထွက်ပေါ်လာပြီး လျူကွေ့ချန်ဆီ တိုးဝင်သွားလေသည်။
လျူကွေ့ချန်သည် ထိုအမျိုးသမီးနှင့် တိုက်ခိုက်ရာတွင် နည်းနည်းလေးမှ မပေါ့လျော့ရဲချေ။ ရွှေရောင်သံကြပ်ကာကို ဝတ်ဆင်လျက် လှံတိုကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။ ရွှေရောင်လှံတိုမှ သိပ်သည်းအားကောင်းလှသော စွမ်းအင် အလင်းတန်းတို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး တိုးဝင်လာနေသော ဓါးလှိုင်းများကို တန်ပြန် တိုက်ခိုက်သည်။
ကောင်းကင်ထက်တွင် တိုက်ခိုက်နေကြသော ပညာရှင် နှစ်ယောက်၏ စွမ်းအားသက်ရောက်သည့် အကွာအဝေးမှာ အတော့်ကိုမှ ကျယ်ပြောလှသည်။ ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူအားလုံးသည် ထိုနှစ်ယောက် တိုက်ခိုက်နေသည့် နေရာမှ ခပ်ဝေးဝေးတွင် ခွာကာ တိုက်ခိုက်နေခဲ့ကြသည်။
ရန်ကိုင် အကြည့်သည် တိုက်ပွဲကွင်းပြင်ပေါ် ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ ခဏအကြာ၌ ပီယအား ပြောလိုက်သည် “တိုက်ပွဲကစနေပြီ။ သွားမကူညီချင်ဘူးလား”
ပီယက ရန်ကိုင်အား ပြန်စိုက်ကြည့်၍ တခစ်ခစ်ရယ်လျက် “ထွက်ပြေးချင်နေတာလား”
“ငါ့ကျင့်ကြံခြင်းက ချိတ်ပိတ်ခံထားရတာလေ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထွက်ပြေးနိုင်မှာလဲ။ စိတ်ချထားလိုက်၊ နင်သွားတိုက်ရင်တောင် ငါဒီမှာ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ထိုစောင့်နေမှာပဲ။ ငါလည်း နင်လို့မိန်းမတစ်ယောက် ဘယ်လိုအရသာ ရှိမလဲ ဆိုတာကို အတော်လေး စိတ်ဝင်စားနေတာ”
“အဲ့လိုလား” ပီယမျက်နှာ ရုတ်ချည်း ဝင်းပသွားခဲ့သည်။ သူမ၏ နီးစွေးစွေး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက် လုပ်ရင်း ရင်ကိုမော့လိုက်လေရာ ကောင်မလေးမှာ ပို၍ လှပသွားရသည်။
သို့သော်လည်း သူမ၏ ပြုံးနေသည့် မျက်နှာမှာ ရုတ်ချည်း အေးစက်သွားပြီး ရန်ကိုင်အား အကြည်စူးစူးဖြင့် “စိတ်တောင် မကူးနဲ့။ ငါနင့်ကို အခွင့်အရေး နည်းနည်းလေးတောင် ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ သွားတိုက်မယ့်အစား ဒီမှာထိုင်ပြီးတော့ပဲ နင့်ကို စောင့်ကြည့်နေမှာ”
“ဘာလို့လဲ” ရန်ကိုင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင်လည်း ကြံရာမရ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ပီယသည် သူ့ကိုသာ စောင့်ကြည်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ခြင်းသည် ရန်ကိုင်အား လုံးဝကို ကူကယ်ရာမဲ့သွားစေခဲ့သည်။
ထိုစဉ် အဖြူရောင်အလင်းတန်းနှစ်ခု သူတို့အား ရုတ်တရက် ဖြတ်သွားလေသည်။ ထိုအလင်းတန်းနှစ်ခုသည် ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကို လိုက်ဖမ်းနေသည့်ပုံပင်။ သို့သော် ရန်ကိုင်နှင့် ပီယနားမှ ဖြတ်သွားသည့်အချိန်တွင် ထိုအလင်းတန်း နှစ်ခုဆီမှ အာမေဋိတ်သံတို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို အလင်းတန်းနှစ်ခုစလုံး ရပ်သွားပြီး ရန်ကိုင်အား စိုက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။
အကြီးမက အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် “ဘယ်လိုလုပ်ပြီး နင်ဖြစ်နေတာလဲ”
“နင်တို့နှစ်ယောက်လား” ရန်ကိုင် မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် ကြယ်စီရင်စုထဲသို့ လာပြီးနောက် သူပထမဆုံး တွေ့ခဲ့သော ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်ပင် ဖြစ်သည်။ ထိုနှစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်သည့်အခိုက် ရန်ကိုင် နှုတ်ခမ်း ကွေးတက်သွားခဲ့သည်။ အခြေအနေသည် သူထင်သလောက် မဆိုးတော့ချေ။
“နင်တို့ ရောက်နေမှတော့… ဓါးအဖွဲ့အစည်းက နင်တို့ကို တွေ့သွားတာပေါ့၊ ဟုတ်လား” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။
“အင်း” ဟဲမြောင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလျက် “နင်နဲ့ခွဲပြီး မကြာဘူး။ ဆရာနဲ့ အခြားသူတွေ ငါတို့ကို ရှာတွေ့သွားတာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့သောက်ခရမ်းကြယ်ကလူတွေ အရမ်း မုန်းဖို့ကောင်းတာပဲ။ လက်မလျှော့ဘဲနဲ့ ငါတို့ကို လိုက်ဖမ်းတယ်လေ။ သူတို့ လိုက်ဖမ်းလို့ပဲ နောက်ဆုံး အခုလို ဖြစ်သွားရတာ။ အခုထိတောင် သူတို့က တိုက်ခိုက်ချင်နေတုန်း”
“နင်ကကော ဘာလို့ ဒီကို ရောက်နေတာလဲ” ဟဲကျောင် တစ်ခုခု မှားယွင်းနေသည်ကို ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ခရမ်းကြယ် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ ဘေးတွင် ရပ်နေခဲ့သည်။ ထို့အပြင် သူ့ခွန်အားမှာလည်း ချိတ်ပိတ်ထားခြင်း ခံရသည်။ သူ့ကို ထိုခရမ်းကြယ်ကျင့်ကြံသူမှ ဖမ်းထားခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။
ထို့အပြင် သူတို့ စကားပြောနေစဉ် အတောအတွင်း ထိုခရမ်းကြယ်မှ အမျိုးသမီးသည် အချိန်မရွေး တိုက်ခိုက်နိုင်ရန် သူမ၏ခွန်အားကို တိတ်တဆိတ် စုစည်းထားခဲ့သည်။
“ပြောရရင်တော့ အရှည်ကြီးပဲ…” ရန်ကိုင်က ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ချောင်းဆိုးလိုက်သည်။
“နင်က ဒီအကျင့်မကောင်းတဲ့ မိန်းမရဲ့… အရုပ်ကလေးတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်” ဟဲမြောင်က အလွန်တရာကိုမှ အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် သူမ၏ ပါးစပ်လေးကို အုပ်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင်လည်း ကြောင်သွားခဲ့သည်။ ဟဲမြောင်ပင် ပီယကို သိလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ ပီယသည် ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် အလွန်တရာကိုမှ ကျော်ကြားသည်ဟု ရှန်တု ပြောခဲ့ခြင်းမှာ အမှားမဟုတ်ချေ။
“ကောင်မလေး၊ နင်စာမတတ်ဘူးလား” ပီယ၏ မျက်ဝန်းများ အေးစက်သွားခဲ့သည်။ ဟဲမြောင်က သူမအား အကျင့်မကောင်းသည့် မိန်းမခေါ်လိုက်သဖြင့် ပီယ ဒေါသထွက်လေပြီ။ “အခြားသူတွေနဲ့ စကားပြောရင် ဘယ်လို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြောရမလဲ ဆိုတာကို နင့်အမေ နင့်ကို မသင်ပေးထားဘူးလား”
“ဟွန့်။ ဒီကြယ်စီရင်စုထဲမှာ ရှင့်ကိုမသိတဲ့လူ ဘယ်သူရှိလို့လဲ။ လူကိုများ စာမတတ်ဘူးလား၊ ဘာလားနဲ့။ ရှင့်ကိုယ်ရှင်လည်း ပြန်ကြည်ပါဦး၊ မိန်းမပျက်ကများ” ဟဲမြောင်က ပြန်ပက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမလက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ အော်ပြောလိုက်သည် “အစ်မကြီး၊ သူမနဲ့ လေကုန်ခံပြီး စကားပြောမနေတော့နဲ့။ သွားရအောင်”
ဟဲကျောင်က ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ရန်ကိုင်အား မသိမသာလေး မျက်လုံး မှိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမညီအစ်မလေးနှင့်အတူ သွားတော့မည်ဟန်ပြင်ပြီးမှ ပြေးဝင်လာလေသည်။
သူတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် မရောက်သေးခင်မှာပင် အရိုးကွဲမတတ် အေးစက်လှသည့် ဓါးချီတို့သည် ထိုနေရာဆီသို့ ကျရောက်လာလေသည်။ ထိုဓါးချီများကြောင့် မြေပြင်တစ်ခုလုံး အက်ကွဲသွားရပြီး ဖြတ်ရှတို့ အသီးသီး ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
ပီယက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး သူမ၏ နဂါးရိုးကြာပွတ်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည်။ ထိုသို့ ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည့် အခါ မိုးပြာနဂါးပုံရိပ် သူမနောက်တွင် ပြန်ပေါ်လာပြီး ညီအစ်မနှစ်ယောက်ဆီသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို လူသုံးယောက်ကြား တိုက်ပွဲ စတင်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။
သူတို့ တိုက်ခိုက်နေကြသည်ကို အခွင့်အရေးယူလျက် ရန်ကိုင်က စတင်ထွက်ပြေးလေသည်။
ပီယသည် သူတော်စင်တတိယအဆင့်သာ ဖြစ်သည်။ ဟဲကျောင်သည်လည်း သူမကဲ့သို့ သူတော်စင်တတိယအဆင့်ပင်။ ထို့အပြင် ဟဲမြောင်အား ကူညီနေသူ သူတောစင်ဒုတိယအဆင့် ဟဲမြောင် ရှိနေပေးသည်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက် ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်သည် ဖြစ်ရာ ပီယ သူတို့နှစ်ယောက်ကို နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ထို့ကြောင့် ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်တို့၏ လုံခြုံရေးကို ရန်ကိုင်စိတ်မပူချေ။ လောလောဆယ် စိတ်ပူရမည်ကား သူ့လုံခြုံရေးပင်။
သူ့အရှိန်သည် အလွန်တရာကိုမှ မြန်ဆန်လှပေသည်။ သူ၏ သူတော်စင်ချီမှာ ချိတ်ပိတ်ထားခြင်း ခံရသော်ငြား သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အလွန်တရာကိုမှ အားကောင်းလှသဖြင့် တစ်ခဏအတွင်း ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသော တိုက်ပွဲကွင်းပြင်မှ ထွက်သွားနိုင်ခဲ့သည်။ တိုက်ပွဲကွင်းပြင်ထဲမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် နေရာတစ်ခုရှာကာ ပုန်းနေလိုက်သည်။ လုံခြုံသွားသည်နှင့် တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိထားအကဲခတ်ရင်း လျူကွေ့ချန် ချန်ခဲ့သော ချိတ်တံဆိပ်ကို ဖျက်စီးနိုင်ရန်အတွက် သူတော်စင်ချီကို လှည့်ပတ်နိုင်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းကြားမှ တိုက်ပွဲသည်လည်း ဆက်လက် ဖြစ်ပွားနေခဲ့သည်။ တိုက်ပွဲဖြစ်နေသည့်နှင့်အမျှ လူများသည်လည်း တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သေဆုံးနေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် ထိုမြင်ကွင်းကို ထိုင်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် မည်သူမှ သူ့အား လာမရှာခဲ့ချေ။
ရုတ်တရက် သူ့အကြည့်သည့် တစ်နေရာသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့မျက်နှာ အမူအရာသည်လည်း တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးဆန်းသွားရသည်။ ထိုနေရာတွင် တစ်ခုခုကိုရှာဖွေနေသည့် မိုးပြာရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသော၊ ရှုပ်ပွနေသည့် မီးခိုးရောင်ဆံပင်နှင့် လူအိုကြီးတစ်ယောက် ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုလူအိုကြီးသည် သူ့ပတ်ပတ်လည်ရှိ အရာအားလုံးကို လျစ်လျူရှုထားပြီး ကြယ်သင်္ဘောပျက်၏ အစိတ်အပိုင်များကို လိုက်ကောက်ရာတွင်သာ အာရုံစိုက်ထားခဲ့သည်။ ကြယ်သင်္ဘောပျက်မှ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုကို ကောက်မိလိုက်သည့် အခါတိုင်း ထိုအရာကို လက်ဖြင့် ခေါက်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ခေါင်းညိတ်၍ သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်သည်။
တစ်ခဏအကြာ၌ ကြယ်သင်္ဘောပျက်၏ အစိတ်အပိုင်း ဒါဇင်ကျော်ကို သူစုစည်းသွားခဲ့လေပြီ။ ထိုအစိတ်အပိုင်းများကို ကောက်နေစဉ်တွင် လူအိုကြီးသည် တစ်ခါတစ်လေ သူ့ဘာသာ ဘာမှန်းမသိသော အရာများကို ရေရွတ်သည်။ ထို့နောက် အရမ်းကိုမှ ကျေနပ်နေသည့်အလား အော်ဟစ်ရယ်မောသည်။
ထိုလူကြီး၏ ထူးဆန်းသော အပြုအမူကြောင့် တိုက်ပွဲကွင်းပြင်ရှိ လူများလည်း သူ့အား အာရုံစိုက်လာခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ခရမ်းကြယ်မှ မည်သည့် ကျင့်ကြံသူမှ ထိုလူအိုကြီးနား မကပ်နိုင်ပေ။
မည်သူပင်ဖြစ်ပါစေ၊ လူအိုကြီးနား မရောက်ခင်မှာဘဲ မမြင်နိုင်သော အားတစ်ရပ်၏ တွန်းဖယ်ခြင်းခံရလေသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် ထိုလူအိုကြီးသည် ရန်စကောင်းသည့် လူတစ်ယောက်မှန်း အကုန်လုံး သိလိုက်ကာ မည်သူမှ သူ့နား မကပ်ရဲတော့ချေ။
ထိုသိုဖြင့် လူအိုကြီးသည် ကြယ်သင်္ဘောပျက်၏ အစိတ်အပိုင်းများကို အေးအေးဆေးဆေး ကောက်နေခဲ့သည်။
နောက်ဆုံး လူအိုကြီးကို အင်အားစုနှစ်ခုမှ တကယ့် ပညာရှင်များ အာရုံစိုက်မိသွားခဲ့သည်။
လျူကွေ့ချန်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ရင့်ကျက်သော အမျိုးသမီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဆက်လက် မတိုက်ခိုက်ကြတော့ဘဲ ပြန်ဆုတ်လိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် အကွာအဝေးတစ်ခုခွာလျက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင်လည်း လူအိုကြီးအား အာရုံစိုက်နေခဲ့သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၉၉၉) ထူးဆန်းသောလူအိုကြီး
ထူးဆန်းသော လူအိုကြီးသည် လျူကွေ့ချန်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ အမျိုးသမီးတို့အား ထူးဆန်းသော ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေခဲ့သည်။ ထိုလူအိုကြီးသည် မည်သည့် အရှိန်အဝါမှ ထုတ်လွှတ်ထားခြင်း မရှိသော်ငြား ထိုလူအိုကြီးသည် သာမန် မဟုတ်ဟု သူတို့၏ မသိစိတ်က ပြောနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး တိုက်ခိုက်ခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး လူအိုကြီးအား အာရုံစိုက်လိုက်သည်။
“ရွှယ့်ရှီ၊ နင်နဲ့ငါ သိလာတာကြာပြီ။ ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဒီအတိုင်း ဆက်တိုက်နေလို့လည်း အနိုင်၊ အရှုံး အလွယ်တကူ ကွဲပြားမှာမဟုတ်မှန်း နင်ရော၊ ငါရော သိပြီးသား။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ ငါတို့တိုက်ပွဲကို ဒီမှာပဲ ရပ်ထားလိုက်ကြရအောင်။ ပြီးတော့ ငါတို့ နှစ်ဖက်စလုံးက လူတွေထဲမှာ အနားယူဖို့ လိုအပ်နေတဲ့ လူတွေလည်း ရှိသေးတယ်” လျူကွေ့က သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ အမျိုးသမီးကို ပြောလိုက်သည်။
ရွှယ့်ရှီဆိုသော အမျိုးသမီးသည် ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ကောင်းပြီလေ”
“နင်က ကြောင်းကျိုးချင့်ချိန် စဉ်းစားတတ်တဲ့လူမှန်း ငါသိသားပဲ” လျူကွေ့ချန်က ရယ်ရယ်မောဖြင့် လှံတို့နှင့် ရွှေရောင်သံကြပ်ကာကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်မှောင်ကြုံ့လျက် “ရွှယ့်ရှီ၊ ငါမှာနင်နဲ့ ပြောစရာရှိတယ်”
“ပြောစရာရှိမြန်မြန်ပြော၊ နှေးတိနှေးတုံ့တွေ လုပ်မနေနဲ့” ရွှယ့်ရှီက စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
လျူကွေ့ချန်၏ နှုတ်ခမ်းများ ကွေးတက်သွားခဲ့သည်။ ရွှယ့်ရှီ၏ သဘောထားကို သူဂရုမစိုက်ချေ။ လူအိုကြီးကို လက်ညိုးထိုး၍သာ “ဒီလူအိုကြီးက နင်တို့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းကလား။ ငါသူ့ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးရတာလဲ”
သူထိုကဲ့သို့ မေးလိုက်ချိန်၊ ရွှယ့်ရှီက ထူးဆန်းသည့် အမူအရာဖြင့် ပြန်မေးလာခဲ့သည် “သူက နင်တို့ထဲက တစ်ယောက် မဟုတ်ဘူးလား”
လျူကွေ့ချန် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခဏတာမျှ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် နှစ်ယောက်စလုံး၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်သွားပြီး တစ်ပြိုင်တည်း ပြောလိုက်သည် “သူက ဒေသခံပဲ”
ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက်၊ နှစ်ယောက်စလုံးသည် အလင်းတန်းအသွင်သို့ ပြောင်းလျက် ကြယ်သင်္ဘောပျက်၏ အစိတ်အပိုင်းများကို စိတ်အေးလက်အေးဖြင့် ကောက်နေသော လူအိုကြီးဆီ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွားကြလေသည်။
ဤနေရာ ဘယ်နေရာလဲ၊ ဤနေရာတွင် မည်ကဲ့သို့သော အန္တရာယ်များ ရှိသလဲဆိုသည်ကို လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မသိကြချေ။ သို့သော်လည်း ရုတ်တရက် ဆိုသလို သူတို့ရှေ့တည့်တည့် ဤနေရာ၏ ဒေသခံတစ်ယောက် ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုလူအိုကြီးကို အရင်ဖမ်းနိုင်သူသည် ဤနေရာနှင့် ပက်သက်သည့် အကြောင်းအရာများကို လက်ဝါးကြီးအုပ် အပိုင်သိမ်းနိုင်မည်ဟု နှစ်ယောက်စလုံး ထင်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုယ်နှင့် မရင်းနှီးသော နေရာတစ်ခုသို့ ရောက်လာသည့်အခါ သတင်းအချက်လက်သည် ရှင်သန်နိုင်ရေးအတွက် အဓိက သော့ချက်ဖြစ်လာသည်။
ထို့ကြောင့် စကားတစ်ခွန်းမှပင် မပြောတော့ဘဲ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်တည်း လှုပ်ရှားလိုက်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။
သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် အရှိန်အဝါနှစ်ခု ပျံ့နှံ့လာခဲ့သည်။ ထိုအရှိန်အဝါသည် သူတို့ တိုက်ခိုက်စဉ်က ထုတ်လွှတ်ခဲ့သည့် အရှိန်အဝါထက်ပင် ပို၍ အားကောင်းနေခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ရေကုန်ရေခမ်း ပြိုင်ဆိုင်ကြလေပြီ။
လျူကွေ့ချန်နျင့် ရွှယ့်ရှီတို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သိလာသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့လေရာ သူတို့ နှစ်ယောက်၏ ခွန်အားသည် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် မတိမ်းမယိမ်းသာ ဖြစ်ကြောင်းကို နှစ်ယောက်စလုံး သိထားကြ၏။ ထို့ကြောင့် လူအိုကြီးအား အပြိုင်ပြေးဖမ်းကြသည့်အခါ နှစ်ယောက်စလုံး နည်းနည်းလေးမှ အလျှော့ပေးကြခြင်း မရှိချေ။
လူအိုကြီးသည် ကြယ်သင်္ဘောပျက်၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်မည်အပြု၊ လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ နှစ်ယောက်သည် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဘယ်တစ်ဖက်၊ ညာတစ်ဖက် ဖမ်းကိုင်လိုက်ကြသည်။ သူတော်စင် ဘုရင်အဆင့် အရှိန်အဝါဖြင့်လည်း လူအိုကြီးအပေါ်ကို ဖိနှိပ်ထားလေသည်။ လူအိုကြီး၏ တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားသည်။
သို့သော်လည်း လူအိုကြီးသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် နှစ်ယောက်၏ ဖိနှိပ်ထားခြင်း ခံရသည့်တိုင် နည်းနည်းလေးမျှ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခြင်းမရှိ၊ သူ့မျက်လုံးထဲ စိတ်ဝင်စားသည့် အရိပ်အယောင်တို့ပင် ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ သူတော်စင် ဘုရင်နှစ်ယောက်က ဖိနှိပ်ထားသည့်တိုင်၊ သူ့လက်ထဲရှိ ကြယ်သင်္ဘောပျက်၏ အစိတ်အပိုင်းကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲသို့ အေးအေးဆေးဆေး ထည့်ပြလိုက်သေးသည်။
လူအိုကြီး၏ အပြုအမူကြောင့်၊ အခြေအနေ မကောင်းတော့မှန်း လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်တည်း နားလည်လိုက်ကြသည်။
နှစ်ယောက်စလုံးသည် အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်လျက် လူအိုကြီးကို ဖိနှိပ်ထားသည့်တိုင်၊ လူအိုကြီးသည် ထိုကဲ့သို့ လှုပ်ရှားနိုင်သေးသည့်ပုံကို ထောက်လျှင် လူအိုကြီးသည် လူရူးတစ်ယောက် ဖြစ်လျှင်ဖြစ်၊ မဖြစ်လျှင်…. သူတို့ထက် ပိုအားကောင့်သည့် ဖြစ်ရပေမည်။ ဒုတိယတစ်ချက်သည် ပို၍ ဖြစ်နိုင်ချေရှိပေသည်။
ထို့ကြောင့် လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လူအိုကြီးလက်ကို လွှတ်လိုက်ကြပြီး ပြန်ဆုတ်ရန် ပြင်လိုက်သည်။
သို့သော်လည်း သူတို့ ထွက်ပြေးမည်အပြု၊ လူအိုကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်ဆီမှ အားကောင်းသော စွမ်းအားတစ်ရပ် ထွက်ပေါ်လာပြီး သူတို့ ပတ်လည်ရှိ လေဟာနယ်ကို ပိတ်လှောင်ပစ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ ကိုယ်ထဲရှိ သူတော်စင်ချီများသည် အပြင်ဘက်သို့ အလျင်အမြန် စီးထွက်လာပြီး လူအိုကြီး၏ ကိုယ်ထဲသို့ စီးဝင်ကုန်ကြလေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံး သွေးပျက်ခြောက်ခြားသွားခဲ့ကြသည်။ ရွှယ့်ရှီဆိုလျှင် စူးစူးဝါးဝါးပင် အော်ဟစ်လိုက်လေသးသည်။
သူတို့၏ သူတော်စင်ချီကို စုပ်ယူလိုက်သည့်အတွက် လူအိုကြီး၏ မျက်နှာမှာ ပို၍ သွေးရောင်သန်းလာခဲ့သည်။ ဖြူဖွေးနေသော သူ့ဆံပင်များသည်လည်း တဖြည်းဖြည်း မည်းနက်လာခဲ့လေသည်။ လူအိုကြီးက ပညာရှင်နှစ်ယောက်ကို သွားဖော်ကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။
ရုတ်တရက် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အရှိန်အဝါတို့ လူအိုကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ဒီရေလှိုင်းလုံးသဖွယ် အဘက်ဘက်သို့ ဖြာထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုနေရာတွင် ရှိနေသူတိုင်း လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး အကုန်လုံး ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ရီနေခဲ့ကြသည်။
အေးစက်စက် လေအေးတို့သည် အကုန်လုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရစ်ပတ်လာခဲ့ကြပြီး စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်သံများ၊ တစ္ဆေ အော်မြည်သံကဲ့သို့ အော်မြည်သံများကို အားလုံး ကြားလိုက်ရသည်။ လူအိုကြီးသည် သူ့အရှိန်အဝါကို ထုတ်လွှတ်ရုံ သက်သက်ဖြင့် အကုန်လုံးအား အကြွင်းမဲ့ ငရဲခန်းထဲ ရောက်သွားသည့််နှယ် ခံစားသွားရအောင် လုပ်ပစ်နိုင်ခဲ့သည်။
“မင်းတို့နှစ်ကောင်က အခြားသူတွေကို အရမ်း အထင်သေးလွန်းတာပဲ။ အင်း၊ ဒီလို သက်ဝင်လှုပ်ရှားတဲ့ မြင်ကွင်းမျိုး ငါမတွေ့ရတောင် တော်တော်လေး ကြာနေပြီပဲ။ ဒါကြောင့် ဒီတစ်ကြိမ်တော့ မင်းတို့ကို လွှတ်ပေးလိုက်မယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်တစ်ကြိမ် ဒီလို အမှားမျိုး ထပ်လုပ်မယ် ဆိုရင်တော့ မင်းတို့ရဲ့ ဝိဥာဉ်ကို ဖျက်စီးခံရပြီသာမှတ်” ပြောပြီးသည်နှင့် လူအိုကြီးက သူ့ခန္ဓာကိုယ် လှုပ်ခါလိုက်ရာ အလွန်တရာကိုမှ အားကောင်းလှသော စွမ်းအင်လှိုင်းတို့ ဖြာထွက်လာခဲ့လေသည်။
လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး နာကျင်စွာ အော်ဟစ်ရင်း ကြိုးပြတ်သွားသည့် စွန်များနှယ် လွင့်ထွက်သွားကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး သွေးတစ်ပွက် အန်ထုတ်လိုက်ရပြီး သူတို့၏ မျက်နှာမှာလည်း ဖြူလျော်သွားရလေသည်။ သူတို့၏ အရှိန်အဝါမှာလည်း အတော့်ကိုမှ အားနည်းသွားရသည်။
လူအိုကြီးက လွင့်ပစ်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သော်ငြား သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သေခါနီးဖြစ်သွားရသည်။ ကောင်းကောင်း ပြန်မတ်တပ်ရပ်နိုင်သည့်အခါ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လူအိုကြီးအား ကြောက်လန့်မှုအပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြသည်။
ရန်ကိုင်သည်လည်း ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း မျက်လုံး ကျွတ်ထွက်လုမတတ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူ့မျက်လုံးသူ တကယ် မယုံနိုင်တော့ချေ။ လျူကွေ့ချန် မည်မျှ သန်မာသည်ကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ လျူကွေ့ချန် သူဘာမှမလုပ်နိုင်ခဲ့။
လျူကွေ့ချန်သည် အနည်းဆုံး သူတော်စင်ဘုရင် ဒုတိယအဆင့် ဖြစ်ပေသည်။ သူတော်စင်ဘုရင် တတိယအဆင့်ပင် ဖြစ်နေနိုင်သေးသည်။ သို့တိုင် ထိုကဲ့သို့သော ပညာရှင် တစ်ယောက်သည် ထိုထူးဆန်းသော လူအိုကြီးရှေ့ သုံးနှစ်သား ကလေးတစ်ယောက်နှယ် ဖြစ်နေခဲ့၇သည်။
ဒီလူအိုကြီးရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်က ဘယ်လောက်တောင် မြင့်လဲမသိဘူး ရန်ကိုင် စိတ်ပင် မကူးနိုင်တော့။
“အင်း၊ ဟုတ်တယ်။ ဒီလောက် ဧည့်သည့်တွေ အများကြီး ရောက်လာတယ်ဆိုတာကို တကယ်ကို ရှားပါးတဲ့ အဖြစ်အပျက်ပဲ။ မင်းတို့ လူတွေကို နေရာတစ်ခုခုရှာပြီး နေခိုင်းလိုက်တော့။ လူတွေအများကြီးသေရင် ဒီနေရာကြီးက ပိုပြီး ခြောက်ကပ်လာမှာ” လူအိုကြီးက ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။
ထိုစကားကို ကြားကြားချင်း လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကြောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် အလျင်အမြန်ပဲ ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်ပြီး “စီနီယာ ညွှန်ကြားတဲ့အတိုင်း လုပ်လိုက်ပါ့မယ်”
လူအိုကြီး၏ ခွန်အားကို မြင်တွေ့ပြီးနောက် မည်သူမှ သူ့အား ကလန်ကဆန် မလုပ်ရဲတော့။ လူအိုကြီးကိုသာ ဆန္ဒရှိလျှင် ဤနေရာတွင် ရှိနေသော လူအားလုံးကို အလွယ်လေး သတ်ပစ်နိုင်မှန်း သူတို့ သိနေပေသည် မဟုတ်လေလော။ လူအိုကြီးသည် သူတို့ စိတ်ကူးနိုင်သည်ထက် ပို၍ အားကောင်းသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။
“သေသွားတဲ့လူတွေကို ဒီအတိုင်း ပစ်ထားလိုက်ရင်း နှမြောစရာကြီး။ သူတို့တွေကို ကောက်ထားလိုက်တာ ကောင်းမယ်” ပြောပြောဖြင့် လူအိုကြီးက သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ အနက်ရောင် အလံတစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထိုအလံသည် အေးစက်စက်၊ မှုန်ထိုင်းထိုင်း အရှိန်အဝါကို ပေးစွမ်းနေသည်။ အလံ၏ မျက်နှာပြင်ထက်တွင် ရွစိရွစိ ဖြစ်နေသော သားရဲပုံရိပ်များကို မြင်တွေ့နေရသည်။ ထိုပုံရိပ် တစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် အလွန်တရာကိုမှ အားကောင်းလှသည့် ဝိဥာဉ်စိတ်ဝိဥာဉ်ခန္ဓာကိုယ်များ ဖြစ်ကြပေသည်။
ထိုအရာများသည် အလံထဲတွင် ချုပ်နှောင်ထားခံရပြီး အသိစိတ်မရှိတော့သည့် သွေးဆာရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော တစ္ဆေများ ဖြစ်ကြသည်။
အလံသည် လေထဲ တလူလူ လွင့်ပျံနေပြီး အလံဆီမှ စူးရှသည့် အော်ဟစ်သံ၊ မြည်ကြွေးသံတို့ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။
မကြာသေးခင်က သေဆုံးသွားပြီဖြစ်သော ကျင့်ကြံသူများ၏ နာမ်ဝိဥာဉ်များ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး အလံထဲသို့ စုပ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ တစ်ခဏအတွင်း အနက်ရောင် အလံသည် သုံးဆယ်၊ လေးဆယ် မကသော နာမ်ဝိဥာဉ်များကို စုပ်ယူနိုင်ခဲ့သည်။
ထိုဝိဥာဉ်များ အလံထဲသို့ ရောက်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ငြိမ်သက်နေသော ကန်ထဲသို့ ခဲတစ်လုံး ကျသွားသည်နှယ့်၊ အလံမျက်နှာပြင် လှိုင်းထန်လာခဲ့သည်။ အလံထဲတွင်ရှိနေသော တစ္ဆေများသည် အသစ်ရောက်ရှိလာသော နာမ်ဝိဥာည်များကို အရူးအမူး အလုအယူ စားသောက်ကြလေသည်။
တကျွတ်ကျွတ် ကိုက်ဝါးသံတို့ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေရာ အသက်ရှင်နေသေးသည့် လူအားလုံး ကြက်သီးမွှေးညင်း ထသွားရသည်။ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများ၏ နာမ်ဝိဥာဉ်များသည် ဘယ်သောအခါမှ မရှိခဲ့သည့်အလား အကြွင်းမဲ့ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
အနက်ရောင်အလံမှ ထုတ်လွှတ်နေသော မှုန်ထိုင်းထိုင်း အရှိန်အဝါမှာလည်း ပို၍ အားကောင်းလာခဲ့သည်။
“ပြဿနာ ရှာရဲတဲ့ကောင်၊ ဒါကို နမူနာကြည့်ထား” လူအိုကြီးက လူအုပ်ကြီးအား ရက်စက်သည့် အမူအရာဖြင့် ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး အနက်ရောင်အလံကို ပြန်သိမ်းလိုက်သည်။
အကုန်လုံး သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားကြပြီး မည်သူမှ ပြန်မပြောရဲခဲ့။ လူအိုကြီး၏ ရက်စက်သော နည်းလမ်းများနှင့် သူ့ခွန်အားကို မြင်ပြီးသွားပြီ ဖြစ်ရာ မည်သူကမှ ပြဿနာ ရှာရဲမည်နည်း။ သူတို့၏ ဝိဥာဉ်များ မိစ္ဆာစိတ်ဝိဥာဉ်များ၏ စားခံရခြင်းသည် သေသည်ထက်ပင် ပို၍ ဆိုးရွားပေသည်။
“နေရာရှာပြီး ကိုယ့်ဘာသာနေကြ။ အင်း၊ ငါမင်းတို့ကို ပြောထားလိုက်ဦးမယ်။ ဒီနေရာမှာ ဘာအန္တရာယ်မှမရှိဘူး။ အန္တရာယ်မရှိတဲ့အပြင် အဖိုးတန်တဲ့ အရင်းအမြစ်တွေလည်း အများကြီးရှိတယ်။ မိုးမြေစွမ်းအင်ဆိုရင်လည်း အရမ်း သိပ်သည်းတာ။ ဒီနေရာက ကျင့်ကြံဖို့ အကောင်းဆုံး နေရာတစ်ခုပဲ။ အဲ့တောင်ကို မြင်လား၊ အဲ့တောင်ရဲ့ မိုင်ငါးဆယ်ပတ်လည်က ဒီလူအိုကြီး နေတဲ့နေရာပဲ။ အဲ့နယ်နိမိတ်ကို ကျော်လာတဲ့အတိုင်း ဘာဖြစ်မယ် သိတယ်နော်…” လူအိုကြီးက မနီးမဝေးတွင် ရှိနေသော တောင်ကိုလက်ညိုးထိုးပြကာ ပြောလိုက်သည်။ ပြောပြီးသည်များကို ပြောပြီးနောက် ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ခင်မှာဘဲ အားလုံးရှေ့မှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။
သူထွက်သွားပြီးသည့်တိုင်၊ မည်သူမှ မလှုပ်ရှားရဲကြ။ အကုန်လုံးသည် နေရာတွင်သာ တောင့်တောင်ကြီး ရပ်နေကြသည်။ အချို့ဆိုလျှင် တံတွေး တစ်လုပ်ပြီး တစ်လုပ်ပင် မျိုချနေကြသည်။
လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ဆွံ့အနေကြ၏။
မကြာမီ နှစ်ယောက်စလုံး ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကုသရေး ဆေးလုံးများနှင့် သူတော်စင် သလင်းကျောက်များကို ထုတ်ယူ၍ သူတို့၏ ဒဏ်ရာများကို ပြန်လည် ကုသတော့လေသည်။
တစ်နာရီကြာပြီးနောက် နှစ်ယောက်စလုံး မတ်တရပ်လိုက်သည်။
သူတို့၏ ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်အသီးသီး မတ်တပ်ရပ်သည်ကို မြင်သည့်အခါမှပဲ ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ အသက်ရှင် ကျန်ရစ်သော ကျင့်ကြံသူအားလုံး သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်ကြသည်။
“ရန်ကိုင်၊ ရန်ကိုင်…” သူ့နာမည် ခေါ်သံကြားသဖြင့် ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်ရာ အနည်းငယ် ဖြူဖတ်ဖြူလျော် ဖြစ်နေသော ဟဲမြောင်က သူ့အား လက်ယပ်ခေါ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ရန်ကိုင်လည်း ပုန်းနေရာမှ ထွက်လာပြီး သူတို့ဆီ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။
မီတာဒါဇင်ကျော် အကွာတွင် ရှိနေသော ပီယသည် ရန်ကိုင်အား ခါးခါးသီးသီး မုန်းတီးသည့် အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ရန်ကိုင်အား သွားပြဿနာ မရှာရဲချေ။
လူအိုကြီးက ပြောထားပြီးသည်ပင်။ ပြဿနာရှာသည့်လူတိုင်း သူတို့၏ နာမ်ဝိဥာဉ်ကို သူ့အနက်ရောင်အလံဆီ ကျွေးပစ်ခံရမည်။ ထို့ကြောင့် ပီယလည်း လူအိုကြီအား ဒေါသထွက်စေမည့် မည်သည့် အရာကိုမှမလုပ်ရဲချေ။
“ကျေးဇူးပဲ” ဟဲမြောင်နှင့်ဟဲကျောင်တို့ရှေ့ ရောက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်က ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုလိုက်သည်။
အစောပိုင်းက ထိုညီအစ်မနှစ်ယောက်သည်သာ ပီယအား အချိန်ဆွဲထားပေးသည့် အတွက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ရန်ကိုင်လည်း ထွက်ပြေးခွင့်ရမည်မဟုတ်ဘဲ ထူးဆန်းသော လူအိုကြီး ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ပုန်းနေနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
“မလိုပါဘူး” ဟဲကျောင်က ခေါင်းခါရမ်း၍ “ငါတို့လည်း နင့်အပေါ် အကြွေးတင်နေတာပဲ”
“အဲ့လူအိုကြီးက ဘယ်သူလဲ။ သူ့ကြောင့် ငါ့မှာ ကြောက်လိုက်ရတာ လိပ်ပြာလွင့်မတတ်ပဲ” ဟဲမြောင်က သူမ၏ နို့နှစ်ရောင်ရင်အုံကို လက်ဖြင့် တဖွဖွပုတ်လျက် ပြောလိုက်သည်။ ယခုထိတိုင် သူမရင်ထဲ အကြောက်မပြယ်သေးပါချေ။
“ဆရာသိလောက်တယ်” ဟဲလျောင်က ရွှယ့်ရှီဆိုသော လှပသည့် အမျိုးသမီးကို လှမ်းကြည့်၍ ပြောလိုက်သည် “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူက သတိပေးပြီးမှတော့ ခရမ်းကြယ်က လူတွေလည်း နင့်ကို လာပြဿနာ မရှာရဲလောက်ဘူး။ အခုလောလောဆယ် ငါတို့ လုံခြုံနေပြီလို့ ပြောလို့ရတယ်။ ရန်ကိုင်၊ နင့်စွမ်းအား ချိတ်ပိတ်ထားခံရတာလား”
“အင်း။ ဟိုခွေးကောင် လျူကွေ့ချန် လုပ်သွားတာလေ” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“ငါနဲ့လိုက်ခဲ့။ ငါ့ဆရာဆီ သွားအကူအညီ တောင်းပေးမယ်”
“အဲ့လိုဆိုရင် နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ဒုက္ခပေးရတော့မှာပဲ” ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ တောက်ပသွားခဲ့သည်။
“ယဉ်ကျေးနေစရာ မလိုဘူး” ဟဲမြောင်က ပြုံး၍ ပြန်ပြောသည် “အရင်တုန်းက နင်သာ ငါတို့ကို မကူညီခဲ့ရင် ငါတို့လည်း ဆရာလာကယ်တဲ့အထိ စောင့်နေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ နင့်အပေါ် အသက်ကြွေးတင်နေခဲ့တာ”
“ကိစ္စလေးပဲဟာကို” ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ရုံလေး ညိတ်လိုက်သည်။ ဖော်ဖော်ရွေရွေလည်း မပြုမူသလို အေးစက်စက်လည်း မပြုမူချေ။ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လူတစ်ယောက် လမ်းကြုံသဖြင့် ကူသွားပေးသည့် လူတစ်ယောက်ဟန်သာ လုပ်ပြခဲ့သည်။
ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့ရာ မကြာမီ ရင့်ကျက်သော အလှပိုင်ရှင် ရွှယ့်ရှီရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၁၀၀၀)
ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ရွှယ့်ရှီသည် မို့မောက်သောရင်အစုံ၊ သွယ်လျသောခါးနှင့် အချိုးအစားညီညွှတ်လှသော ခြေတံရှည်များကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် သက်လတ်ပိုင်း အလှရှင် တစ်ယောက် ဖြစ်ပါသည်။ ဝတ်ဆင်ထားသည့် အဖြူရောင် အဝတ်အစားသည် သူမ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် လိုက်ဖက်လှပြီး ညာဘက်ရင်ဘတ်အပေါ်နားတွင် တစ်မူထူးခြားသော ဓါးအမှတ်အသား တံဆိပ်ကို တပ်ဆင်ထားသည်။
ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်ဆိုသော ညီအစ်မနှစ်ယောက်သည် ရန်ကိုင်ကိုခေါ်၍ သူမအား လေးလေးစားစားဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
ရွှယ့်ရှီ၏ မျက်နှာသည် ဖြူလျော်နေသေးသည်။ သူမ၏ အဝတ်အစား ဖြူဖြူထက်တွင် သွေးးစွန်းရာများ ရှိနေခဲ့သည်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်၏ နှုတ်ဆက်သံကို ကြားသော အသာအယာ ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်အား သင်္ကာမကင်း အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ဆီ ပြန်လှည့်၍ မေးလိုက်သည် “ခရမ်းကြယ်က လူကို ဘာလို့ ဒီကို ခေါ်လာခဲ့တာလဲ”
ရွှယ့်ရှီသည် ရန်ကိုင်နှင့် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်ကို ခရမ်းကြယ်အဖွဲ့မှ ကျင့်ကြံသူဟု ထင်နေခြင်းဖြစ်သည်။
“ဆရာ၊ သူက ခရမ်းကြယ်ကလူမဟုတ်ဘူး” ဟဲမြောင်က ရှေ့သို့တိုးသွားပြီး ရွှယ့်ရှီ၏ လက်မောင်းကိုကိုင်လျက် ရန်ကိုင်အား အပြုံးဖြင့် ပြန်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည် “သူက သေခြင်းတရား ချောက်နက်မှာတုန်းက ကျွန်မနဲ့ အစ်မကြီးကို သခင်းကျောက်နဲ့ ဆေးလုံးတွေ ပေးခဲ့တဲ့လူပဲ။ သူ့နာမည်က ရန်ကိုင်တဲ့”
“သူလား” ရွှယ့်လီ၏ မျက်ခုံးလေး ပင့်တက်သွားသည်။ အံ့လည်း အံ့အားသင့်နေသည့်ပုံပင်။
ဟဲမြောင်နှင့် ဟဲကျောင်ကို သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲတွင် တွေ့ခဲ့စဉ်က ညီအစ်မနှစ်ယောက် သူမတို့၏ ခါးသီးလှသော အတွေ့အကြုံကို သူမအား ပြန်ပြောခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်သာ ထိုညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို အကူအညီ မပေးခဲ့လျှင် သူမတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သူတို့ လာသည်အထိ တောင့်ခံနိုင်ပါ့မလား မသေချာချေ။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ ဇာတ်မြစ်နှင့် ပက်သက်၍ သူမစိတ်ထဲ သင်္ကာမကင်း ဖြစ်နေမိသည်။
သူတော်စင်ပထမအဆင့် တစ်ယောက်သည် သေခြင်းတရား ချောက်နက်ထဲ အကြောင်းအရင်းမရှိ ဘာကြောင့် လာရမည်နည်း။ သူတကယ်ပဲ ထိုမျှရဲတင်းသည်လား။
စိတ်ထဲတွင်သာ တွေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ မျက်နှာထက် မပေါ်လွင်စေခဲ့။ အသာအယာသာ ပြန်၍ ပြောလိုက်သည် “ကောင်လေး၊ ငါ့တပည့်နှစ်ယောက်ကို ဂရုစိုက်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါပဲ”
“စီနီယာက အရမ်း ယဉ်ကျေးနေတာပဲ” ရန်ကိုင်က ခေါင်းယဲ့ယဲ့လေး ညိတ်လိုက်ပြီး “ကျုပ်ဘက် ဘာမှ အားစိုက်လိုက်ရတာ မရှိပါဘူး”
“အင်း။ အရင်တုန်းက ဟဲကျောင်နဲ့ ဟဲမြောင်ကို အကူအညီ အချို့ ပေးခဲ့တယ်လို့ ငါကြားတယ်။ ဒီတော့ ကျေးဇူးတင်တဲ့ အနေနဲ့ ငါနင့်ကို သူတော်စင်သလင်းကျောက် အတုံးတစ်ထောင် ပြန်ပေးမယ်” ရွှယ့်ရှီက အနားရှိ တပည့်တစ်ယောက်ကို အချက်ပြလိုက်သည်။ ထိုကျင့်ကြံသူက ရန်ကိုင်နား ရောက်လာပြီး သူ့အား တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မေးလိုက်သည် “ရောင်းရင်း၊ မင်းရဲ့ သိုလှောင်လက်စွပ်ကော”
ရန်ကိုင် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းခါလျက် ပြန်ပြောလိုက်လေသည် “ကျုပ်မှာ သိုလှောင်လက်စွပ် မရှိဘူး”
ထိုကျင့်ကြံသူက ရွှယ့်ရှီအား ကိုးယိုးကားယား အမူအရာဖြင့် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်တွင် သိုလှောင်လက်စွပ် မရှိလျှင် သူတော်စင်သလင်းကျောက် အတုံးတစ်ထောင်ကို သူမည်သို့ ပေးရမည်နည်း။
ရွှယ့်ရှီက မျက်မှောင်ကြုံ၍ ပြောလိုက်သည် “သူ့ကို နင့်သိုလှောင်လက်စွပ်ပေးလိုက်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နင့်လက်စွပ်တွေက အရမ်းကြီး ဈေးကြီးတာမှ မဟုတ်တာ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ” ထိုကျင့်ကြံသူက ခေါင်းညိတ်ချင်ညိတ်ချင်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲရှိ ပစ္စည်းအားလုံးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ဆီသို့ အပ်ထားလိုက်သည်။ ခဏအကြာ၌ သိုလှောင်လက်စွပ် တစ်ကွင်းဖြင့် ပြန်ရောက်လာပြီး ထိုသိုလှောင်လက်စွပ်ကို ရန်ကိုင်ဆီ ပေးကာ ပြောလိုက်သည် “ဒီထဲမှာ သူတော်စင် သလင်းကျောက် အတုံးတစ်ထောင်ရှိတယ်။ ရေကြည့်လိုက်”
“ကျုပ်ဒီကို ဆုလိုချင်လို့ ရောက်လာတာမဟုတ်ဘူး” ရန်ကိုင် အမူအရာ ထူးဆန်းသွားသည်။ ရွှယ့်ရှီ သူဤနေရာတွင် တောက်တက်ကပ်သလို ကပ်တွယ်နေမည်ကို ကြောက်သည့်နှယ် သူ့အား ဤနေရာမှ မြန်မြန် မောင်းထုတ်ချင်နေသည်ကို ရန်ကိုင် သတိပြုမိသည်။
ဘာကြောင့်မှန်းတော့ သူမသိ။
“ဒါဆို နင်ဘာလိုချင်တာလဲ” ရွှယ့်ရှီ မျက်မှောင်ကြုံ့သွား၏။ သူမ မျက်နှာထက် မကျေနပ်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။
ရန်ကိုင်အား သူတော်စင်လက်စွပ် ပေးခဲ့သော ကျင့်ကြံသူက ပြုံး၍ တွန်းအားပေးလိုက်သည် “သူတော်စင်သလင်းကျောက် အတုံးတစ်ထောင်ဆိုတာ နည်းတာ မဟုတ်ဘူးနော်။ ပြီးတော့ ငါ့သိုလှောင်လက်စွပ်ကိုလည်း ပေးထားသေးတယ်။ ဒီလောက်နဲ့ ကျေနပ်သင့်ပြီ မဟုတ်ဘူးလား”
“ငါဒီကို ဆုလိုချင်လို့ လာတာ မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောပြီးသွားပြီလေ” ရန်ကိုင်လည်း မျက်မှောင်ကြုံ့သွားလေပြီ။ တစ်ဖက်လူသည် သူအကြံတစ်ခုခုဖြင့် ရောက်လာပြီး ညီအစ်မနှစ်ယောက်အပေါ် ကူညီပေးခဲ့သည်ကို အကြောင်းပြ၍ သူတို့နှင့် နီးကပ်အောင် လုပ်ချင်နေသည်ဟု ရွှယ့်ရှီ ထင်နေမှန်း ရန်ကိုင် ရုတ်တရက် နားလည်သွားသည်။
ထိုအရာသည် သူ့အား တကယ့်ကို စိတ်ပျက်သွားစေသည်။
“ဆရာ၊ အခုကိစ္စက ဒီလိုပါ” ဟဲကျောင်က လမ်းလျှောက်သွားပြီး ရှင်းပြလိုက်သည် “လျူကွေ့ချန်က သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကို ချိတ်ပိတ်ထားလို့ သူ့ခွန်အား နည်းနည်းမှကို သုံးလို့မရဘူး ဖြစ်နေလို့ ဆရာဆီ လာအကူအညီတောင်းတာ”
“နင့်ခွန်အားကို မသုံးနိုင်ဘူးလား” ရွှယ့်ရှီက ရန်ကိုင်အား အံ့အားသင့်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ စစ်ဆေးပြီးနောက် ဟဲကျောင် ပြောသကဲ့သို့ ရန်ကိုင်၏ ကျင့်ကြံခြင်း ချိတ်ပိတ်ခံထားရသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထို့နောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ “ငါတစ်ချက် ကြည့်ကြည့်မယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူမလက်ကို ရန်ကိုင်ဆီ ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။
ရန်ကိုင် မလှုပ်ခဲ့ချေ။ တစ်ဖက်လူ သူ့အပေါ် နားလည်မှု လွဲနေခြင်းသည် သူ့အား စိတ်ညစ်သွားစေမိသည်မှာ အမှန် ဖြစ်သော်ငြား လောလောဆယ် အရေးအကြီးဆုံးသည် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကို ချိတ်ပိတ်ထားသော ချိတ်တံဆိပ်ကို ဖြေရန် ဖြစ်ပေသည်။
ထို့ကြောင့်ပဲ လိုလိုလားလားနှင့် ပူးပေါင်းပေးခြင်းဖြစ်သည်။
ရွှယ့်ရှီသည် ရန်ကိုင်နဖူးကာ သူမလက်ညိုးဖြင့် ညွှန်လိုက်သည်။ စွမ်းအင်စီးကြောင်းတစ်ခုသည် ထိုလက်ညိုးမှ တစ်ဆင့် ရန်ကိုင်နဖူးထဲသို့ စီးဝင်သွားလေသည်။
ဘာကြောင့်မသိသော်ငြား၊ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး သက်သောင့်သာ ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုစွမ်းအင်စီးကြောင်း ဖြတ်သန်းသွားသည့် နေရာတိုင်း အရမ်းကိုမှ သက်သောင့်သက်သာ ရှိသလို ရန်ကိုင် ခံစားရသည်။
သို့သော်လည်း တည်ငြိမ်သွားသော ရန်ကိုင်၏ အမူအရာသည် တစ်မုဟုတ်ချည်း အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ မိုးကြိုးပစ်ချခံလိုက်ရသည့်နှယ် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီသွားပြီး ရွှယ့်ရှီ၏ လက်ညိုးဆီမှ ချက်ချင်း တိမ်းရှောင်၍ အမြန်နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။
ထိုမိန်းမသည်… သူမ၏ ခွန်အားကို သူ့ကိုယ်ထဲသို့ ပို့လွှတ်နေစဉ် အတောအတွင်း သူမ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို သုံး၍ သူ၏ အသိစိတ်ပင်လယ် အတားအဆီးကို ချိုးဖျက်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။
သူသာ မြန်မြန် မလှုပ်ရှားခဲ့လျှင် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် အတားအဆီး ကျိုးပျက်သွားရပြီး သူ့လျှို့ဝှက်ချက်အားလုံး ထုတ်ဖော်ခံလိုက်ရပေလိမ့်မည်။
သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲတွင် ခြောက်ရောင်ခြယ် ဝိဥာဉ်ကြာပန်း၊ တေဇောဓါတ်အသိစိတ်ပင်လယ်နှင့် သုတ်သင်ခြင်း နတ်ဆိုးမျက်လုံးတို့ ရှိနေခဲ့သည်။ ပုံမှန်အား ထိုအရာအားလုံးကို ဘယ်သူမှ မမြင်အောင် ဖုံးကွယ်ထားနိုင်သည်။ သို့သော် တစ်ယောက်ယောက် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ချိုးဖျက်၊ ဝင်ရောက်လာမည် ဆိုပါက ထို့လျှို့ဝှက်ချက်များကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။
ရွှယ့်ရှီ ဘာကြောင့် ထိုကဲ့သို့ လုပါစေ၊ သူမ၏ အပြုအမူသည် ရန်ကိုင် သည်းခံနိုင်သည့် အတိုင်းအတာကို ကျော်လွန်သွားသည်။
ထို့ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ လှုပ်ရှားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ရွှယ့်ရှီ၏ မျက်နှာထက် အံ့အားသင့်သည့် အရိပ်အယောင်တို့ ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ သူမ၏ တိတ်တဆိတ် စူးစမ်းမှုကို ရန်ကိုင် သိသွားလိမ့်မည်ဟု ရွှယ့်ရှီ မထင်ထားခဲ့ချေ။
“ရန်ကိုင်၊ နင်ဘာဖြစ်တာလဲ” ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားသည်ကို မြင်သော် ဟဲမြောင်က အလျင်စလို မေးလိုက်သည်။
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ စီနီယာရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းက အရမ်းမြင့်တော့ သူ့စွမ်းအားကို ငါ့ခန္ဓာကိုယ်က မတောင့်ခံနိုင် ဖြစ်သွားတာ” ရန်ကိုင်က ဖြစ်သလိုသာ ရှင်းပြလိုက်သည်။ အမှန်းအတိုင်း သူမပြောခဲ့။ ပြောလျှင်လည်း အကြောင်းထူးမည် မဟုတ်မှန်း သူသိသည်။
ရွှယ့်ရှီ ကြောင်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း ပြုံးလျက် “ငါသတိမထားလိုက်လို့ နင့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိခိုက်သွားစေမိတယ်နဲ့ တူတယ်”
“ဆရာ၊ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ချိတ်တံဆိပ်ကို ဖျက်စီးလို့ရလား” ဟဲကျောင်က စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မေးလိုက်သည်။
ရွှယ့်ရှီက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး ခါးသက်သက် အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် “အရင်တုန်းကဆိုရင်တော့ အဲ့ချိတ်တံဆိပ်ကို အလွယ်တကူ ဖျက်စီးပစ်လို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ခုဏတုန်းက ဟိုလူအိုကြီးကြောင့် ဒဏ်ရာရထားကြောင့် အခုလောလောဆယ် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲက ချိတ်တံဆိပ်ကို ငါဘာ လုပ်ပေးနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး”
ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ပျက်သွားကြပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ရန်ကိုင်အား တောင်းတောင်းပန်ပန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြသည်။
“မဖယ်ပေးနိုင်လည်း ကိစ္စမရှိဘူး” ရန်ကိုင်က စိတ်ပျက်ခြင်း အရှင်းမရှိသည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် အနားရှိ ကျင့်ကြံသူလက်ထဲရှိ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်၍ “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စီနီယာရဲ့ စေတနာနဲ့ လက်ဆောင်အတွက် ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း လှည့်ထွက်သွားလေသည်။
“ရန်ကိုင်၊ ဘာလို့ ဒီလောက် အလျင်လိုနေတာလဲ။ ဆရာက ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ပြန်ကောင်းလာမှာ။ အဲ့အခါကျ နင့်ကို ကူညီပေးလို့ရပြီလေ” သူမဆရာအကြောင်း မသိရှာသော ဟဲမြောင်က လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။ သို့သော် ပြန်ပြောသံ မကြားခဲ့ရရာ မျက်မှောင်ကြုံ့၍ “သူ့ကြည့်ရတာ ဒေါသ ထွက်နေသလိုပဲ”
“ဒီကောင်လေးက သံသယဝင်စရာကောင်းတယ်” ရွှယ့်ရှီဘေးတွင် ရှိနေသော ကျင့်ကြံသူက ရန်ကိုင်၏ တဖြည်းဖြည်း ဝေးသွားသော ကျောပြင်ကို ကြည့်ရင်း “ဂျူနီယာညီမ နှစ်ယောက် ပြောသဆိုလို သူက သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲမှာ လျှောက်သွားနေတာ ဖြစ်ရမယ်။ ဒါဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ခရမ်းကြယ်က လူတွေနဲ့ အတူရှိနေရတာလဲ။ သူဒီမှာ ပေါ်လာတယ် ဆိုကတည်းက ခရမ်းကြယ်သင်္ဘောထဲမှာ ရှိနေလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ပြီးတော့ သူက သူတော်စင်ပထမအဆင့်ပဲ ရှိသေးတာလေ။ လျူကွေ့ချန်က သူ့ကျင့်ကြံခြင်းကို ဘာလို့ ချိတ်ပိတ်ထားတာလဲ”
“ရှင်ဘာပြောချင်နေတာလဲ” ဟဲကျောင်က ထိုလူဆီ ကြည့်လိုက်သည်။
ထိုကျင့်ကြံသူက ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည် “ဂျူနီယာညီမတို့ သူ့လှည့်စားတာခံရတာကော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား။ သူက အစကတည်းက ခရမ်းကြယ်ကလူဖြစ်ပြီးတော့ ဂျူနီယာညီမတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲမှ တွေ့ချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့တာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲလေ။ သူနဲ့ နှစ်ကြိမ်တောင် တွေ့ခဲ့တယ်လို့ ပြောတယ်မလား”
“ဘာဖြစ်လို့လ” ဟဲကျောင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သည်။
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ဂျူနီယာညီမလေး ဒေါသမထွက်သင့်ဘူး။ ငါက ဖြစ်နိုင်ချေကိုပဲ ပြောနေတာ။ နင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ဆရာ့နားမှာပဲ လေ့ကျင့်နေတော့ အပြင်လောကကြီးအကြောင်း သိပ်မသိသေးဘူး။ အပြင်လောကကြီးက နင်တို့ ထင်တာထက် ပို၍ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တယ်” ထိုလူက အပြုံးဖြင့် ရှင်းပြလိုက်သည်။
“အစ်မကြီး၊ သူက တကယ်ပဲ ခရမ်းကြယ်ကလူလား” သူမတို့၏ စီနီယာအစ်ကိုမှ ထိုကဲ့သို့ ပြောနေသည်ကိုကြားသော် ဟဲမြောင် ရန်ကိုင်အား သံသယ ဝင်လာခဲ့သည်။
“မဖြစ်နိုင်လော်ဘူး” ဟဲကျောင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ သူမတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် ရန်ကိုင်နှင့် နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် တွေ့ခဲ့သည်။ နှစ်ကြိမ်စလုံး သူမတို့ ဘာကြောင့် ထွက်ပြေးလာရသလဲဆိုသည်ကို မမေးခဲ့ဘဲ ဒုတိယကြိမ်၌ သူမတို့အား သလင်းကျောက်အချို့နှင့် ဆေးလုံးများပင် ပေးသွားခဲ့သည်။
သူသာ ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူဆိုပါက ထိုကဲ့သို့ လုပ်နေစရာမလိုချေ။ လျူကွေ့ချန်ဆီ သတင်းပို့လိုက်ရုံပင်။ သူသာထိုကဲ့သို့ လုပ်လိုက်ပါက သူမတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး ရွှယ့်ရှီ ရောက်မလာခင် အဖမ်းခံရပေလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် သူမ စီနီယာအစ်ကို၏ ခန်းမှန်းချက်ကို မယုံကြည်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“သတိဆိုတာပိုတယ်မရှိဘူး” ရွှယ့်ရှီက ပြောလိုက်သည်။
“ဆရာ…” ဟဲကျောင်က သူမဆရာအား ထူးထူးဆန်းဆန်း အမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး တစ်ခုခု ပြောရန် ပြင်လိုက်သည်။
“နင်ဘာပြောချင်တာလဲ”
“ဘာမှမဟုတ်တော့ပါဘူး။ ဆရာ အရင်နားတော့လေ” ဟဲကျောင်က သူမ ပြောမည့်စကားများကို ပြန်မျိုချလိုက်သည်။
သူမဆရာ ရန်ကိုင်ကိုယ်ထဲရှိ ချိတ်တံဆိပ်အား မဖယ်ရှားပေးနိုင်သည်မှာ အမှန်တကယ် ဟုတ်၊မဟုတ် မေးလိုခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် နောက်ဆုံး မေးမထွက်ခဲ့ချေ။
အထီးကျန်အဖော်မဲ့နေသည့် ရန်ကိုင်ကို ကြည့်ရင် ဟဲကျောင်နှလုံးသားထဲ ခါးသက်သွားရသည်။
ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ရန်ကိုင်သည် သူမတို့ ညီအစ်မ နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသက်ကို ကယ်ခဲ့သည်။ သူမတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်၏ အသက်သည် သိုလှောင်လက်စွပ် တစ်ကွင်းနှင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက် တစ်ထောင်သာ ထိုက်တန်သလော။
သက်ပြင်းယဲ့ယဲ့လေးချလျက် ဟဲကျောင်က သူမ၏ ညီမလေးကို မျက်လံးမှိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် နှစ်ယောက်စလုံး တိတ်တိတ်လေး ထွက်သွားကြလေသည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက် ထွက်သွားပြီးနောက် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေသော ရွှယ့်ရှီ မျက်လုံးပြန်ပွင့်လာခဲ့ပြီး သူ့မဘေးနာရှိ ကျင့်ကြံသူကို ပြောလိုက်သည် “ဝေဝူ၊ အဲ့လူငယ်လေးကို သတိထားစောင့်ကြည့်ထား။ ဟဲကျောင်နဲ့ ဟဲမြောင်ကို သူ့နား သိပ်မကပ်စေနဲ့”
ဝူဝေ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်သွားပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ လက်သီးဆုပ်လိုက်သည်။
ရွှယ့်ရှီ၏ မျက်လုံးများ လက်သွားခဲ့ပြီး တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်သည် “အဲ့ကောင် ဘာတွေများ ဝှက်ထားတာလဲ”
သူမ၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ် ပင်လယ် အတားအဆီးကို သွားတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ တိုက်ခိုက်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာ ကြောက်ရွံ့မှုကို သူမ ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ လျင်မြန်သော တုန့်ပြန်မှုကြောင့် မည်သည့် အကြောင်းအရာကိုမှ သူမ မသိခဲ့ရချေ။ ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ မည်သို့သော လျှို့ဝှက်ချက်များ ရှိနေသလဲ ဆိုသည်ကို သူမသိချင်မိသည်။
သို့သော်လည်း ရန်ကိုင်၏ ဇာတ်မြစ်သည် ပို၍ စိုးရိမ်စရာ ကောင်းပေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမတပည့်နှစ်ယောက် လှည့်စားမခံရစေရန်အတွက် ရွှယ့်ရှီသည် သတိကြီးကြီးထား၍ လှုပ်ရှားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမ တပည့်နှစ်ယောက်၏ အကြောင်းကို ရွှယ့်ရှီ ကောင်းကောင်းသိပေသည်။ ထိုနှစ်ယောက်သည် ကြင်နာ၊ ပွင့်လင်းပြီး ဖြောင့်မတ်သည့် လူများဖြစ်ကြသည်။
ထိုလူငယ်လေးသည် သူတို့နှစ်ယောက်၏ အသက်ကို ကယ်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုလူငယ်လေးအား ထိုအသက်ကြွေး ပြန်ပေးရန် ကျိန်းသေ စဉ်းစားနေကြလိမ့်မည်။ သူမသာ ဤကိစ္စကို ကောင်းကောင်း မကိုင်တွယ်ပါက ပြဿနာ တက်သွားနိုင်သည်။
ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ခပ်ဝေးဝေး နေရာသို့ ရောက်လာပြီးနောက် ဆိတ်ညိမ်သည့် နေရာတစ်ခုကို ရှာထိုင်လိုက်သည်။ ရွှယ့်ရှီနား မကပ်မိအောင် နေနိုင်လျှင် အကောင်းဆုံး ဖြစ်မည်ဟု ရန်ကိုင် တွေးနေခဲ့သည်။ ခရမ်းကြယ်ကျင့်ကြံသူများသည် သူ့အား ပြဿနာ မရှာရဲတော့လေရာ လောလောဆယ် သူ့အတွက် မည်သည့် ပြဿနာမှာ မရှိသေးချေ။
သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ဖြေလျှော့လိုက်သည့်အခါ ဤနေရာတွင် မိုးမြေစွမ်းအင် မည်မျှ ကြွယ်ဝသိပ်သည်းကြောင်းကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ သူတော်စင်ချီနှင့် ကျင့်စဉ်ကို မလှည့်ပတ်နိုင်သော်လည်း မိုမြေစွမ်းအင်များသည် သူ့ကိုယ်ထဲသို့ အလိုလို စီးဝင်နေခဲ့သည်။ ထိုစွမ်းအင်များသည် သူ့အသွေးအသားနှင့် ပေါင်းစပ်သွားခဲ့လေရာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အလွန်ကိုမှ လန်းဆန်းသွားခဲ့ရသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၁၀၀1)
ထူးဆန်းသော လွင့်မျောတိုက်ကြီးသည် လှပသော ရှုမျှော်ခင်းများနှင့် အလွန်တရာကိုမှ သိပ်သည်းလှသည့် မိုးမြေစွမ်းအင်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ မိုးမြေစွမ်းအင်၏ သိပ်သည်းနှုန်းသည် အလွန်တရာကိုမှ မြှင့်မားလှသဖြင့် မြူခိုးများအသွင်သို့ပင် ပြောင်းလဲနေခဲ့လေပြီ။
မွှေးပျံ့ချိုမြိန်သည် သင်းရနံ့တို့ သင်းကြူနေသော ကြည်လင်သော စမ်းရေစီးကြောင်းများသည် တောင်ထွတ်ပေါ်မှ တသွင်သွင် စီးဆင်းနေခဲ့သည်။ဤနေရာရှိ စမ်းရေများသည် စမ်းရေဟု မထင်မှတ်ရ။ မိုးမြေစွမ်းအင်မှ အသွင်ပြောင်းလာသည့် နတ်ရေစင်များဟုပင် ထင်မှတ်ရသည်။
ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်း၌ လက်ရှိတွင် အဖွဲ့သား စုစုပေါင်း တစ်ရာကျော်ရှိသည်။ နှစ်ဖက်ကြားတိုက်ပွဲ ထူးဆန်းသော လူအိုကြီးကြောင့် ရပ်တန့်လိုက်ရပြီးနောက် နှစ်ဖက်စလုံးသည် ကျင့်ကြံနေထိုင်ရန် ကောင်းမွန်သော တိတ်ဆိတ်သည့် နေရာအသီးသီးကို စတင် ရှာဖွေကြလေသည်။
မကြာမီ ဤနေရာတွင် ပြန်လည် အားဖြည့်နိုင်သည့်နှုန်းသည် အပြင်လောကကြီးတွင် ပြန်လည်အားဖြည့်သည့်နှုန်းထက် အဆများစွာ ပိုမို မြန်ဆန်နေသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရလေသည်။ ထိုတွေ့ရှိမှုကြောင့် အကုန်လုံး စိတ်အားတက်ကြွသွားကာ ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်များကို သည်းကြီးမည်းကြီး စုပ်ယူကြတော့လေသည်။
လွင့်မျောတိုက်ကြီးကို ဝန်းရံထားသည့် ထူးခြားဆန်းကြယ်သော ခုနှစ်ရောင်ခြယ်ကောင်းကြီးသည်သာ သူတို့အား စိတ်တထင့်ထင့် ဖြစ်စေသည်။
ဤနေရာတွင် နေ၊လ၊ကြယ်မရှိ။ ခုနှစ်ရောင်ခြယ် ကောင်းကင်သာရှိသည်။ ထူးဆန်းသော နေရာတစ်ခုသို့ ရုတ်တရက်ကြီး ရောက်လာရသည့်အတွက် ကျင့်ကြံသူအားလုံး ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် သိပ်ပြီး အသားမကျနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။
တစ်ရက်ကြာပြီးနောက် ကျင့်ကြံသူ အများစု ပြန်လည် သက်သာလာကြသည်။ အကုန်လုံးသည် သူတို့နှင့်အတူ ကုသရေး ဆေးလုံးများကိုပါ ယူလာခဲ့သလို ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်ဟာ ဆိုလျှင်လည်း အလွန်ကိုမှ သိပ်သည်းလှသဖြင့် အသေးစား ဒဏ်ရာများမှာ အချိန်တိုအတွင်း ပျောက်ကင်းသွားကြလေသည်။
ခရမ်းကြယ်၏ လျူကွေချန်သည် ဓါးအဖွဲ့အစည်းဘက်သို့ ရုတ်တရက် ပျံသန်းသွားလိုက်သည်။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများ၏ မလိုမုန်းထား အကြည့်အောက်တွင်ပင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ရွှယ့်ရှီဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ခြေသံကြားသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ လျူကွေ့ချန်ကို မြင်ပြီးနောက် ရွှယ်ရှီက မေးလိုက်သည် “ဘာကိစ္စလဲ”
လျူကွေ့ချန်က ဤနေရာတွင် ရှိနေသော တောင်များအနက် အမြင့်ဆုံးတောင်ဆီ လက်ညိုးထိုးပြကာ မေးလိုက်သည် “အဲ့စီနီယာ ဘယ်သူလဲဆိုတာကို နင်မသိချင်ဘူးလား”
“သိချင်တော့ ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲ” ရွှယ့်ရှီက နည်းနည်းလေးမှ စိတ်မဝင်စားသည့်အလား ထူးမခြားနားဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
သူမ မသိချင်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ တစ်ရက်လုံးလုံး ထိုလူအိုကြီး ဘယ်သူလဲ ဆိုသည်ကို ခေါင်းခြောက်အောင် စဉ်းစားနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အဖြေတစ်ခုပင် မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့။ လျူကွေ့ချန်သည်လည်း သူမကဲ့သို့ တွေးနေမည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ ယခု သူမ ထင်သည့်အတိုင်း ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။
“အဲ့စီနီယာ သုံးသွားတဲ့ အနက်ရောင်အလံက သာမန် မှော်ရတနာတစ်ခု မဖြစ်လောက်ဘူး။ လူသိများတဲ့ မှော်ရတနာတစ်ခု ဖြစ်လောက်တဲ့။ ဒါပေမယ့် ငါဘယ်လောက်ပဲ စဉ်းစားစဉ်းစား၊ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ထောင်ကျော်က အဲ့လို မှော်ရတနာမျိုး အသုံးပြုခဲ့လဲ့ လူတစ်ယောက်မှ မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့ဘူး”
“ငါလည်း အဲ့အလံကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး၊ မကြားဖူးဘူး” ရွှယ့်ရှီက ခေါင်းခါလိုက်သည်။
“ဒီတော့… ငါတို့နှစ်ယောက် အတူတူ သွားပြီး မေးကြည့်ကြမလား”
“နင်နဲ့အတူပူပေါင်းရမှာလား” ရွှယ့်ရှီက အထင်အမြင်တသေးဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် “ကျားကို နင့်ရဲ့ အရေခွံပေးပါလားဆိုပြီး သွားတောင်းနေတာနဲ့ ဘာထူးမှာလဲ”
“အဲ့လိုမပြောနဲ့လေ” လျူကွေ့ချန်က ရွှယ့်ရှီ၏ လေသံကို စိတ်ထဲမထားဘဲ “နင်ရဲ့ဓါးအဖွဲ့အစည်းနဲ့ ငါ့ရဲ့ ခရမ်းကြယ် အင်အားစုနှစ်ခုစလုံးက လူတွေက ဒီမှာ နေနေကြတာ။ ငါတို့နဲ့အတူ အရမ်းကို အားကောင်းလွန်းတဲ့ စီနီယာတစ်ယောက် အတူရှိနေတာကို ဘာလို့ သူ့ဆီ သွားဂါဝရမပြုဘဲ နေရမှာလဲ”
“သူငါတို့ကိုတွေ့လိမ့်မယ်လို့ နင်ထင်နေတာလား”
“မပြောတတ်ဘူးလေ။ စတော့ စကြည့်ရမှာပေါ့။ အနည်းဆုံး သူကြံနေလဲဆိုတာကို သိဖို့လိုတယ်။ အခုလို သွားလိုက်လို့ နင်တို့ ဓါးအဖွဲ့အစည်း တစ်ခုခု ဖြစ်သွားမှာမှ မဟုတ်တာ” လျူကွေ့ချန်က ဆက်လက် စည်းရုံးလိုက်သည်။
ရွှယ့်ရှီ မျက်မှောင်ကြုံ့တုန့်ဆိုင်းသွားလေသည်။
လျူကွေ့ချန် ပြောသည်မှာ အမှန်ဖြစ်မှန်း သူမ သိသည်။ သို့သော် ရန်သူနှင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့ရမည့် အလုပ်မျိုးကို မလုပ်ချင်ချေ။
သို့ရာတွင် လက်ရှိအခြေအနေအရ လျူကွေ့ချန်၏ ကမ်းလှမ်းချက်ကို မငြင်းပယ်နိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ခဏတာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ရွှယ့်ရှီက အသာအယာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး “ကောင်းပြီ။ ငါနင်နဲ့အတူ အဲ့စီနီယာကို သွားတွေ့မယ်”
“စိတ်ချထားလိုက်။ ငါနင့်အပေါ် ဘာမှ မကောင်းကြံမှာ မဟုတ်ဘူး။ နင်ရော၊ ငါရော အဲ့စီနီယာ ဘယ်လောက် အားကောင်းတယ် ဆိုတာကို မြင်ထားပြီးသား။ သူမလုပ်နဲ့လို့ ပြောထားတာကို သွားလုပ်ရလောက်တဲ့အထိ ငါမမိုက်သေးဘူး” လျူကွေ့ချန်က ခါးခါးသီးသီး ပြုံးလိုက်သည်။ ထိုစီနီယာသည် ကြယ်သခင်တစ်ယောက်ကဲ့သို့ အားကောင်းလှသည်။ သူကဲ့သို့ လူမျိုး ဆယ်ယောက်ရှိလျှင် စီနီယာ၏ပြိုင်ဘက် ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ရွှယ့်ရှီက သူ့အဖွဲ့သားများအား ညွှန်ကြားစရာ ရှိသည်များကို ညွှန်ကြားပြီးနောက် လျူကွေ့ချန်နှင့်အတူ ထူးဆန်းသော လူအိုကြီး နေသော တောင်ဆီသို့ ထွက်သွားလေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားသည်နှင့် ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး ချက်ချင်း ထိုင်ရာမှထ၍ ရန်ကိုင် ရှိနေရာအရပ်ဆီ ခိုးထွက်သွားလေသည်။
ယမန်နေ့မှ အဖြစ်အပျက်ကြောင့် သူတို့စိတ်ထဲ အပြစ်မကင်းသလို ခံစားနေခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကိုင်အား သွားတောင်းပန်ချင်သလို တစ်ချိန်တည်းတွင်လည်း သူသာ ရက်နည်းနည်းလောက် ထပ်စောင့်ပါက သူ့ချိတ်စည်းကို သူမတို့ဆရာ ဖြေပေးလိမ့်မည်ဟု ပြောချင်မိသည်။
သို့သော် သူမတို့ဆရာသည် ရန်ကိုင်အား မယုံသည်ကို ဟဲကျောင် သေသေချာချာ သတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့် ရွှယ့်ရှီ ရှိနေစဉ် အတောအတွင်း ရန်ကိုင်နှင့် အဆက်အသွယ် မလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။
ယခု သူမတို့ ဆရာထွက်သွားလေပြီ။
သူတို့ ထွက်သွားရန် ပြင်နေစဉ်မှာပဲ ဝေဝူဆိုသော ကျင့်ကြံသူသည် သူတို့ရှေ့ ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီး အပြုံးဖြင့် မေးလိုက်သည် “ဂျူနီယာညီမတို့ ဘယ်သွားဖို့ ကြံနေတာလဲ မသိဘူး”
ဟဲကျောင်က မျက်မှောင်ကြုံ့လျက် “လမ်းလျှောက်ဖို့လေ”
ဝေဝူက ပြုံးကာ ပြန်ပြောလိုက်သည် “ဒီလိုဆို စီနီယာအစ်ကိုပါ လိုက်မယ်လေ”
“မလိုဘူး” ဟဲကျောင်မျက်နှာ မဲ့သွားပြီး ခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲ ငြင်းပစ်လိုက်သည်။
သို့သော် ဝေဝူက ခေါင်းသာခါလျက် “ဂျူနီယာညီမ၊ ဆရာက ငါတို့ကို တဇွတ်ထိုးမလုပ်ဖို့၊ သေသေချာချာ စဉ်းစားပြီးမှ လုပ်ဖို့ ပြောထားတယ်လေ။ ဒီနေရာမှာ ဘယ်လို အန္တရာယ်တွေ ရှိလဲဆိုတာကို ဘယ်သူမှသိတာ မဟုတ်ဘူး။ ဆရာက နင်တို့ နှစ်ယောက်ကို သူ့သမီးအရင်းတွေလို သဘောထားတာ။ နင်တို့သာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ဆရာရင်ကျိုးမှာ။ စီနီယာအစ်ကိုကြီး နင်တို့နှစ်ယောက်နောက် လိုက်ပေးမယ်။ မတော်တဆ တစ်ခုခု ဖြစ်ခဲ့ရင် စီနီယာအစ်ကို နင်တို့နှစ်ယောက်အတွက် အချိန် ဆွဲပေးလို့ရတယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် ဝူဝေသည် ခေါင်းကိုမော့၊ ရင်ကိုကော့လျက် သူရဲကောင်းတစ်ယောက် စတိုင်မျိုးဖမ်းလိုက်သည်။
“ဒီမှာ ဘာအန္တရာယ်မှမရှိဘူးလို့ မနေ့တုန်းကပဲ စီနီယာ ပြောခဲ့တယ်လေ” ဟဲမြောင်က မသိနားမလည်သည့် ပုံစံလေးဖြင့် မျက်တောင် ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ် လုပ်လိုက်သည်။
“အဲ့စီနီယာ အမှန်ပြောနေတာ ဟုတ်၊မဟုတ် ဘယ်သူ သိမှာလဲ။ သူ့က အရမ်းကိုအားကောင်းတာဆိုတော့ ဒီနေရာက သူ့အတွက် ဘာအန္တရာယ်မှမရှိဘူးပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူ့အတွက် အန္တရာယ်မရှိတိုင်း ငါတို့အတွက် အန္တရာယ်မရှိဘူးလို့ မဆိုလိုဘူးလေ။ ဒီနေရာအကြောင်းတွေကို သေချာ မသိသေးလို့ပဲ ဆရာနဲ့ လျူကွေ့ချန်က အဲစီနီယာဆီ အခု သွားမေးနေတာ”
“စီနီယာအစ်ကို၊ ကျွန်မကို အမှန်အတိုင်းပြော၊ ရန်ကိုင် ဇာတ်မြစ်နဲ့ ပက်သက်ပြီး ဆရာသူ့ကို သင်္ကာမကင်း ဖြစ်နေတာမလား” ဟဲကျောင်က မျက်လုံးမှေးစည်းလိုက်ပြီး ဝူဝေအား တည့်တိုးမေးလိုက်သည်။
“ဂျူနီယာညီမ ဘာလို့ အဲ့လိုထင်တာလဲ” ဝူဝေ အံ့အားသင့်သွားသည်။
“ဘာလို့လဲဆိုတော့၊ မနေ့တုန်းက ဆရာ့ပုံစံက ကျွန်မတို့ကို ရန်ကိုင်နဲ့ သိပ်ပြီး အဆက်အဆံ မလုပ်စေချင်သလိုပဲ။ ပြီးတော့ ရန်ကိုင်ကို ခေါ်လာတုန်းကလည်း… ဆရာသူ့ကို တစ်နည်းနည်းနဲ့ ရန်စလိုက်တဲ့ပုံပဲ” ဟဲကျောင်က သူမစိတ်ထဲ ထင်သမျှကို မချွင်းမချန် ပြောလိုက်သည်။
သူမတို့ဆရာသည် ရန်ကိုင်အား တစ်ခုခုလုပ်ရန် မကြိုးစားခဲ့လျှင် ရန်ကိုင် ကျိန်းသေ ဒေါသထွက်သွားလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
ဝူဝေက ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “ဂျူနီယာညီမက အရမ်း သံသယကြီးနေတာပဲ။ ဆရာက သူလို့ လူတစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဂရုစိုက်မှာလဲ။ ပြီးတော့ ဆရာလုပ်သမျှ အရာတိုင်းက ငါတို့တွေကို ကာကွယ်ဖို့ အတွက်ပဲလေ။ ဂျူနီယာ ညီမလေးတို့ လမ်းလျှောက်ထွက်ချင်တယ်ဆိုရင် စီနီယာအစ်ကိုလည်း လိုက်မယ်လေ။ ဒီက ရှုခင်းတွေကို ကြည့်ချင်နေတာနဲ့ အတော်ပဲ”
“မလိုဘူး။ ကျွန်မတို့ လမ်းလျှောက်ချင်စိတ် မရှိတော့ဘူး” ဟဲကျောင်က ခေါင်းခါ၍ ဟဲမြောင်ကို မူရင်း ထိုင်နေခဲ့သည့် နေရာဆီ ပြန်ခေါ်သွားကာ ထိုင်နေလိုက်သည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက်၏ အပြုအမူကို မြင်ပြီး ဝူဝေ နှာခေါင်းပွတ်လိုက်မိသည်။ သို့သော် သူလည်း ဘာမှမတတ်နိုင်ရာ ညီအစ်မနှစ်ယောက်နှင့် မနီးမဝေး၌ ထိုင်စရာနေရာတစ်ခုရှာကာ ထိုင်နေလိုက်သည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကို ရန်ကိုင်လည်း မြင်ပေသည်။ လက်ရှိတွင် လုံခြုံနေသေးသော်ငြား သတိပြတ်၍ မဖြစ်ချေ။ အထူးသဖြင့် ခရမ်းကြယ်မှ ပီယဆိုသော မိန်းမပျက်မကို အထူးသတိထားရန် လိုပေသည်။ ထိုမိန်းမပျက်မသည် သူ့အား တစ်ချိန်လုံး မျက်လုံးဒေါက်ထောက် ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဆန်းကြယ်သော လူအိုကြီး၏ သတိပေးချက်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ပီယသည် သူ့အား တိုက်ခိုက်ပြီးလောက်ပေပြီ။
ထို့ကြောင့် နှစ်ဖွဲ့စလုံးမှ ကျင့်ကြံသူများ၏ လှုပ်ရှားမှုကို မျက်ခြေမပြတ် စောင့်ကြည့်ရန် လိုအပ်ပေသည်။ လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ အတူတူ ထွက်သွားသည်ကို သူမြင်သည်။ ဟဲကျောင်နှင့် ဟဲမြောင်တို့ သူ့ဆီလာရန် လုပ်နေသည့်အချိန် အမျိုးသား တပည့်တစ်ယောက်မှ တားဆီးခဲ့သည်ကို သူမြင်သည်။
အသေးစိတ် အကြောင်းအရင်းကို မသိသော်ငြား အခြေအနေကို အကြမ်းဖျင်း ခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် အနီးမှ ထူးဆန်းသော အသံတစ်သံကို ကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူ့မျက်နှာ တစ်မျိုးတစ်မည် ထူးဆန်းသွားရသည်။ ထို့နောက် အသံကြားရာနေရာဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်သွားလိုက်လေသည်။
ခဏအကြာတွင် ချုံပုတ်တစ်ခုနားသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ “ရှန်တုလား”
ရှန်တုခေါင်း ပြူထွက်လာခဲ့သည်။ ဘေးပတ်လည်အား ဟိုကြည့်၊ ဒီကြည့် လုပ်လိုက်ပြီးနောက် ရန်ကိုင်အား လက်ယပ်ခေါ်လိုက်ပြီး ချုံပုတ်ထဲသို့ ချက်ချင်း ပြန်ဝင်သွားသည်။
ရှန်တုပုံစံကိုကြည့်ရင်း ရန်ကိုင် ရယ်မောလိုက်ပြီး ချုံပုတ်ထဲသို့ လမ်းလျှောက်သွားလေသည်။ ရှန်တုရှေ့သို့ ရောက်သည်နှင့် ချက်ချင်း မေးလိုက်သည် “မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ”
“အဲ့လူတွေဆီကနေ ပုန်းနေတာလေ” ရှန်တုက လေသံတိုးတိုးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်ပြီး စပ်ဖြဲဖြဲပြုံးလျက် “မင်းကို ပြန်တွေ့ရတာ တကယ်ကောင်းတယ်ကွာ။ ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံး သေပြီးလို့ ထင်နေခဲ့တာ။ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှင်နေမယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။ ကြည့်ရတာ ငါတို့ ကံက ကောင်းနေတဲ့ပုံပဲ”
ပြောပြီးသည့်နောက် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာလည်း ချက်ချင်းဆိုသလို ဖြူလျော်သွားလေသည်။
ရှန်တု ဒဏ်ရာ အတော်ပြင်းပြင်းလေး ရထားသည်ကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်းပဲ သတိပြုမိလိုက်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး သွေးချင်းနီနေပြီး အဝတ်အစားများဆိုလျှင်လည်း စုတ်ပြဲနေခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် သူ့အသားထဲမှ တစ်ခုခုကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“မင်းကြည့်ရတာ တော်တော် အခြေအနေဆိုးတာပဲ” ရန်ကိုင်က ထိုင်ချ၍ ပြောလိုက်သည်။
ရှန်တု အမူအရာ ခါးသက်သွားပြီး ြန်ပြောလိုက်သည် “ငါ့လခွမ်းပဲ။ ဒီလောက်ဆိုးမယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်းပြောတာ ကြားတော့မှပဲ တကယ်ဆိုးတယ်လို့ ခံစားလာရပြီ။ မင်းကျတော့ ဘာလို့ ဘာဒဏ်ရာမှ မရတာလဲ”
“ငါ့ကံက မင်းထက်မြင့်တယ်လေ။ ဒါနဲ့ မင်းဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက်တောင် ဖြစ်သွားရတာလဲ” ရန်ကိုင် ပခုံးတွန့်လိုက်သည်။
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိမှာလဲ။ ကြယ်သင်္ဘော ပျက်စီးသွားတုန်းက ငါချက်ချင်း တန်းသတိလစ်သွားတာ။ နိုးလာလည်း နိုးလာရော ဒီရောက်နေရော။ ကြယ်သင်္ဘောပျက်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေ ငါ့သေကွင်းသေကွက်တွေကို မထိသွားတာ ကံကောင်းသွားတယ်။ မဟုတ်ရင်တော့ တစ်ခါတည်း ဘဝပြောင်းနေရလောက်ပြီ” ရှန်တုက ညည်းတွားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း နာကျင်မှုကြောင့် သူ့နဖူးတစ်ပြင်လုံး ချွေးအေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေလေသည်။
“ကုသရေး ဆေးလုံးတွေကော မသောက်ဘူးလား” ရန်ကိုင်က ရှန်တုအား မှင်သက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ကြည့်လျက် ပြန်မေးလိုက်သည်။
“ငါ့ဟာတွေ အကုန်လုံးကို ခရမ်းကြယ်ခွေးတွေ ယူသွားတာလေ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သောက်နိုင်တော့မှာပဲ။ ငါ့မှော်ရတနာတွေတောင် အကုန် မသွားတာ။ ငါ့မှာသော မှော်ရတနာတွေရှိသေးရင် အခုလို ဘဝမျိုး ရောက်မှာ မဟုတ်ဘူး” ရှန်တုက ညည်းညူပြောဆိုလိုက်သည် “ရောင်းရင်း၊ မင်းမှာ ကုသရေးဆေးလုံးတွေ ရှိသေးရင် ငါ့ကို နည်းနည်းလောက် မျှပါဦးကွာ”
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူတော်စင်အဆင့်ဆေးလုံး တစ်လုံးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။
“အင်း။ ဆေးသွေးကြောပါတဲ့ သူတော်စင်အဆင့် ဆေးလုံးပဲ” ရှန်တု၏ မျက်လုံးများ တဖျတ်ဖျတ် လက်သွားသည်။ ရန်ကိုင် လက်ထဲရှိ ဆေးလုံးကို ချက်ချင်းပဲ လှမ်းယူလိုက်ပြီး တုန့်နှေးမနေဘဲ ချက်ချင်း မော့သောက်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလျက် “ငါ့ကို အချိန်နည်းနည်းပေး။ ငါ့ဒဏ်ရာတွေကို ကုသလိုက်ဦးမယ်”
“လုပ်နှင့်။ ငါစောင့်ပေးထားမယ်”
လောလောဆယ်တွင် သူ့မဟာမိတ်ဆို၍ ရှန်တသာရှိသည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကူညီသည်မှာ မမှားချေ။
“ငါတို့ နည်နးည်း ထပ်ဝေးဝေး မသွားသင့်ဘူးလား” ရှန်တုက ခမ်းလှမ်းလှမ်းအား စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် လျမ်းကြည့်၍ “အဲ့ခရမ်းကြယ်၊ ဒါမှမဟုတ် ဓါးအဖွဲ့အစည်းက ကောင်တွေသာ ငါတို့ကို ရှာတွေ့သွားရင်…”
“စိတ်ချထားလိုက်။ အခုလောလောဆယ် ဘယ်သူမှ ငါတို့ကို လာပြဿနာ မရှာရဲသေးဘူး”
“ဘာလို့လဲ” ရှန်တု နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ယမန်နေ့က လူအိုကြီး ပေါ်လာသည့်အကြောင်းကို ရှန်တု မသိသေးသည့်ပုံပင်။ ထိုအချိန်က သူသတိလစ်နေသည်မှာ ဖြစ်နိုင်ပေသည်။
ရန်ကိုင်က လူအိုကြီးအကြောင်းကို အကျဉ်းချုံး ရှင်းပြလိုက်သည်။ ရန်ကိုင် ရှင်းပြသည်ကို နားထောင်ပြီးနောက် ရှန်တု အမူအရာ အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး “အဲ့လိုဆိုရင် အဲ့လူအိုကြီးက တန်ခိုးရှင်အဆင့် ဖြစ်လောက်တယ်. မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ထက်တောင် ပိုမြင့်နိုင်သေးတယ်”
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၁၀၀၂)
“တန်ခိုးရှင်အဆင့်လား” ရန်ကိုင်က အံ့အားသင့်တကြီး မေးလိုက်သည်။
“တန်ခိုးရှင်အဆင့်ဆိုတာ သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်အထက်က အဆင့်ပဲ။ တန်ခိုးရှင်အဆင့် အထက်မှာကျတော့ တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်ရှိတယ်… ကြယ်သခင်တွေအကြောင်း ငါမင်းကို ပြောခဲ့ဖူးတယ်မလား။ ကြယ်သခင်တိုင်း တန်ခိုးရှင်ဘုရင် အဆင့်တွေချည်းပဲ။ မင်းလာတဲ့နေရာမှ အမြင့်ဆုံးရောက်နိုင်တဲ့ အဆင့်က ဘယ်အဆင့်လဲ”
“သူတော်စင်တတိယအဆင့်…”
“တကယ်ကို အဆင့်နိမ့်ကမ္ဘာပဲ” ရှန်တု၏ နှုတ်ခမ်းများ ကွေးတက်သွားခဲ့ပြီး အထင်အမြင်တသေးဖြင့် “ဒါပေမယ့် ကြယ်စီရင်စုထဲမှ အဲ့လို ကမ္ဘာတွေအများကြီးပဲ။ အဲ့မှာနေတဲ့ လူတော်တော်များများက ကြယ်စီရင်စုထဲ မသွားနိုင်ကြဘူး။ မျိုးဆက်တွေ တစ်ဆက်ပြီးတစ်ဆက် အဲ့မှာပဲ ပိတ်မိနေကြတာ။ ဒီတော့ ကြယ်စီရင်စုကြီး ဘယ်လောက် အံ့အားသင့်ဖို့ ကောင်းလဲဆိုတာကိုလည်း သူတို့ မသိနိုင်ကြတော့ဘူး”
ထိုစကားလုံးများသည် ရန်ကိုင် အတွေးနှင့်အတူတူပင်။ ထုန်းရွှမ်လောကကြီးမှ၏ တွေးပုံတွေးနည်းမှာလည်း ထိုနည်းတူပင်။ ထိုလူများသည် ကြယ်စီရင်စုကြီးထဲသို့ မသွားရဲကြ။ ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင်သာ နေချင်ကြသည်။
“မင်းပြောသလိုသာဆို၊ ငါဆက်ပြီး ပုန်းနေစရာ မလိုတော့ဘူး။ ငါထွက်သွားရင်တောင် ဘယ်သူမှ ငါ့ကို ဒုက္ခပေးရဲတော့မှာ မဟုတ်ဘူး” လက်ရှိ အခြေအနေကို သိသွားပြီးနောက် ရှန်တု ချက်ချင်း သွေးရဲသွားခဲ့သည်။ စိုးရိမ်ပူပန်နေခြင်းမရှိတော့။ တင်ပလင်ခွေထိုင်လျက် ရန်ကိုင် ပေးသော သူတော်စင်အဆင့် ကုသရေးဆေးလုံးကို စတင် သန့်စင်တော့လေသည်။
သူ့ဒဏ်ရာများကို ကုသနေစဉ် အတောအတွင်း ရန်ကိုင်အား မေးခွန်းအနည်းငယ် ထပ်မေးခဲ့သည်။ ရှန်တုသည် ထူးဆန်းသော လူအိုကြီးအကြောင်းကို အတော်များများ မေးခဲ့သည်။ အခြား အကြောင်းအရာများကိုပင် သိပ်မမေးခဲ့။
“အဲ့သက်ကြားအိုကြီးကတော့… အဟမ်း၊ အဲ့စီနီယာကြီးက ကြယ်သင်္ဘောပျက်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေနဲ့ ဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ” ရှန်တု မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့သည်။ လူအိုကြီး ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို သူတကယ် မစဉ်းစားနိုင်ချေ။
“ကိုယ်ဘာသာ သွားမေးကြည့်လိုက်လေ”
“ဟျောင့်ရန်ကိုင်… ငါတို့သာ အဲ့စီနီယာကြီးရဲ့ ကာကွယ်မှု ရမယ်ဆိုရင် ခရမ်းကြယ်နဲ့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းက ကောင်တွေကို ထပ်ပြီး ကြောက်နေစရာ မလိုတော့ဘူးကွ”
“သူလို့ အားကောင်းတဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက်က မျက်နှာသာ ပေးလာအောင် လုပ်နိုင်တဲ့နည်းလမ်း မင်းမှာမရှိလို့လား”
“အားလုံးက ကိုယ့်ကြိုးစားအားထုတ်မှုအပေါ်ပဲ မူတည်တယ်လေ” ရှန်တုက ပြုံးလိုက်သည် “ငါဒဏ်ရာတွေကို ကုပြီးတဲ့အချိန်ထိစောင့်၊ မင်းကိုယ်ပေါ်က ချိတ်စည်းကို ငါဖြည်ပေးနိုင်မလား စမ်းကြည့်မယ်။ မင်းစွမ်းအားက ချိတ်ပိတ်ထားခံရတော့ အခုလောလောဆယ် မင်းအခြေအနေက သိပ်မလွယ်လောက်ဘူးထင်တယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား”
ရန်ကိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ရှန်တု သူ့ချိတ်စည်းအား ဖြည်ပေးနိုင်နိုင်၊ မနိုင်နိုင်၊ သူဂရုစိုက်။ ရှန်တုဘက်မှ ထိုကဲ့သို့ ကြိုးစားပေသည်နှင့်ပင် သူ့အား ကျေးဇူးတင်နေလေပြီ။
နှစ်ယောက်စလုံး တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။ ရှန်တုသည် သူ့ဒဏ်ရာများကို အာရုံစိုက်ကုသနေချိန် ရန်ကိုင်က သူ့ဘေးတွင် ထိုင်၍ ကာကွယ်ပေးနေခဲ့သည်။
နှစ်နာရီလောက် ကြာပြီးနောက် လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး၏ မျက်နှာအမူအရာမကောင်း။ လူအိုကြီးနှင့် သွားတွေ့သည့်ခရီးမှာ သိပ်အဆင်မပြေသည့်ပုံပင်။
“ဆရာ၊ စီနီယာကြီးဘာပြောလဲ” ချက်ချင်းပဲ ရှေ့တိုးကာ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မေးလိုက်သည်။
ရွှယ်ရှီက ခါးသက်သက် အမူအရာဖြင့် ခေါင်းခါလျက် “ငါတို့ သူနဲ့တောင် မတွေ့ရဘူး”
“အာ”
“လျူကွေ့ချန်နဲ့ငါ တောင်မိုင်ငါးဆယ် ပတ်လည်ကို သွားပြီး ကောင်းကင်စိတ်အာရုံနဲ့ ထပ်တလဲလဲ လှမ်းပြောကြည့်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာတုန့်ပြန်စကားမှ မကြားရဘူး။ သူအဲ့မှာ ရှိလား၊ မရှိဘူးလား ဆိုတာကိုတောင် ငါမသိဘူး” ရွှယ်ရှီ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ထိုကဲ့သို့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ် အားကောင်းသည့် ပညာရှင် တစ်ယောက်နှင့် ရင်ဆိုင်ရသည်မျာ တကယ်ကို ဒုက္ခများလှသည်။ ထိုလူအိုကြီးဇာတ်မြစ်၊ သူဘယ်သူဘယ်ဝါ ဆိုသည်ကိုပင် မသိချေ။ လူအိုကြီး၏ ကျင့်ကြံခြင်းကိုလည်း မသိရသေးပေ။ ထို့ကြောင့် ရွှယ်ရှီဖြစ်စေ၊ လျူကွေ့ချန်ဖြစ်စေ၊ နှစ်ယောက်စလုံး ရေခဲပြင် ပါးပါးထက် လမ်းလျှောက်နေရသလို ခံစားနေခဲ့ရသည်။
သူတို့ ကြိုးစားသမျှ အချည်းနှီးသာဖြစ်ခဲ့ရသည်။
ကံကောင်းသွားသည်ဆို၍ လူအိုကြီးသည် အလွန်တရာကိုမှ အားကောင်းလှသည့်တိုင် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်စွာဖြင့် အကုန်လုံးကို မသတ်ပစ်ခြင်းပင်။ သူသာ သတ်ဖြတ်ရသည်ကို နှစ်သက်သည့် လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပါက သူတို့ အကုန်လုံး သေရပေလိမ့်မည်။ ဤနေရာ ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ လူအိုကြီး၏ လက်မှ မည်သို့မျှ ပုန်းအောင်းနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။
“မနက်ဖြန် ထပ်သွားကြည့်ဖို့ လုပ်ထားသေးတယ်” ရွှယ်ရှီက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး အနားယူတော့မည်အပြု ဟဲမြောင်က ရုတ်တရက် သက်ပြင်းရှိုက်လိုက်သည် “ဆရာ”
“ဘာကိစ္စလဲ” ရွှယ်ရှီက ဟဲမြောင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
ဟဲမြောင်က ကောင်းကင်ပေါ်ကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်ပြီး ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် “အဲ့စီနီယာကြီး လာနေပြီ”
ရွှယ်ရှီ ခန္ဓာကိုယ် တုန်ရင်သွားခဲ့ပြီး ဟဲမြောင် ညွှန်ပြရာ အရပ်ဆီ ချက်ချင်း လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ လူအိုကြီးသည် သူမတို့ဆီ ပျံသန်းလာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြ်စသွားရလေသည်။ ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ တပည့်များကို ငြိမ်ငြိမ်နေရန် သတိပေးထားလိုက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူ၊ စိတ်ခိုင်ခိုင်ထား၍ စောင့်နေလိုက်သည်။
ခရမ်းကြယ်မှ လျူကွေ့ချန်သည်လည်း လူအိုကြီး လာနေသည်ကို သတိပြုမိသည့်ပုံပင်။ ထို့ကြောင့် ချက်ချင်း ပြေးလာပြီး ရွှယ်ရှီနှင့် ဘေးချင်းယှဉ် ရပ်နေလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်စလုံးသည် ပြောစရာမလိုဘဲ ယာယီ မဟာမိတ် ဖွဲ့ထားခဲ့သည်။ တကယ်တော့ သူတို့ ရင်ဆိုင်နေရသည့် လူအိုကြီးသည် သူတို့ထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုမို အားကောင်းနေသည် မဟုတ်ပေလော။
မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း လူအိုကြီးသည် ရွှယ်ရှီနှင့် လျူကွေ့ချန်ရှေ့ ရောက်လာခဲ့သည်။
“စီနီယာ” လျူကွေ့ချန်က ချက်ချင်း လက်သီးဆုပ်လိုက်ပြီး ပြုံးနိုင်သမျှ အတောက်ပဆုံးပြုံးလျက် “အခုလေးတင်ပဲ စီနီယာကို သွားနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်လာတာ။ ဒါပေမယ့် စီနီယာက တောင်မှာ မရှိတဲ့ပုံပဲ”
“ငါ့ဘာသာ ဘယ်မှာနေနေ၊ မင်းအပူပါလား။ ငါဘယ်သွားမယ်၊ ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာကို မင်းကို သံတော်ဦး လိုက်တင်နေရမှာလား” လူအိုကြီးက လျူကွေ့ချန်အား ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
“ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲဗျာ” လျူကွေ့ချန်မျက်နှာ ဖြူလျော်သွားပြီး ချက်ချင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“အင်း။ ငါမင်းတို့ဆီ တစ်ခုခုလာတောင်းတာ။ ဒီနေရာမှ မိုးမြေစွမ်းအင်ရော၊ ဆေးပင်တွေပါ ကြွယ်ဝတယ်ဆိုပေမယ့် အဖိုးတန်သတ္တုတွေကတော့ အရမ်းရှားတယ်” လူအိုကြီးက ပြောလိုက်သည်။
လျူကွေ့ချန် မျက်တောင်တစ်ချက် ခတ်လိုက်ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြန်မေးလိုက်လေသည် “စီနီယာ ဘာသတ္တုလိုချင်လို့လဲ။ အဆင်ပြေရင် ပြေပြပေးပါလား။ ကျုပ်တို့မှာ ရှိချင်ရှိနေမှာ”
ရွှယ်ရှီလည်း လူအိုကြီးအား စိတ်အားတက်သန်စွာဖြင့် ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည် “စီနီယာ အားနာနေစရာ မလိုပါဘူး”
“ငါက ဘာလို့ အားနာနေရမှာလဲ” လူအိုကြီးက နှာခေါင်းရှုံ့၍ ပြောလိုက်သည် “လေဟာနယ်ဝိဥာဉ်သလင်းကျောက်တွေ၊ မင်းတို့မှာ ရှိလား”
လူအိုကြီးနှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းတစ်ခုကို တည်ဆောက်ရန် စိတ်အားထက်သန်နေကြသော လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ်ရှီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လူအိုကြီး၏ စကားကို ကြားလိုက်သည့်အချိန် မျက်နှာမဲ့သွားခဲ့သည်။
လျူကွေ့ချန်က ပြန်ပြောလိုက်သည် “စီနီယာ အခြားသတ္တုဆိုရင် အဆင်ပြေပေမယ့် လေဟာနယ်ဝိဥာဉ် သလင်းကျောက်တွေက… အရမ်းရှားတော့ ကျုပ်တို့မှာ ပါမလာဘူး။ စီနီယာ စိတ်မရှိဘူးဆိုရင် ကျုပ်တို့နေတဲ့ ကြယ်ဆီလိုက်ခဲ့လေ။ အဲ့မှာ လေဟာနယ်ဝိဥာဉ် သလင်းကျောက်တွေ အများကြီးရှိတယ်”
“ကျွန်မတို့ ဓါးအဖွဲ့အစည်းလည်း အတူတူပါပဲ” ရွှယ်ရှီက အလျင်စလို ပြောလိုက်သည်။
“ငါ့ကို မင်းတို့ဘက်ဆီ ဆွဲခေါ်နေတာလား” လူအိုကြီးက နှစ်ယောက်စလုံးအား မျက်လုံးမှေးစဉ်းလျက် ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာထက် ထူးဆန်းသော အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။
“စီနီယာ နားလည်မှုမလွဲပါနဲ့။ ဒီဂျူနီယာက စီနီယာကို ဧည့်သည်အဖြစ် ကျုပ်တို့ကြယ်ဆီ ရက်နည်းနည်းလောက် ဖိတ်ခေါ်ချင်ရုံပါပဲ” လျူကွေ့ချန်က အလျင်စလို ရှင်းပြလိုက်သည်။
“ဧည့်သည် လုပ်ဖို့က ကိစ္စမရှိပါဘူး။ တကယ်တော့ ဒီလူအိုကြီးတောင် အပြင်ဘက်ကို လမ်းလျှောက်ထွက်ချင်နေတာ တစ်ပိုင်းသေနေပြီ” လူအိုကြီးက ရင်းနှီးဖော်ရွေသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာထက် တောင့်တနေသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ပေါ်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ထိုအမူအရာသည် တစ်ဒင်္ဂတာသာ ခံခဲ့သည်။ သူ့မျက်နှာ အမူအရာသည် ရုတ်ချည်းဆိုသလို အေးစက်သွားခဲ့ပြီး အသံအကျယ်ကြီး ပြန်အော်ပြောလိုက်လေသည် “ဒီလူအိုကြီးသာ ဒီသောက်စုတ်သောက်ပျက် နေရာကနေ ထွက်သွားလို့ရရင် မင်းတို့ဆီကနေ လေဟာနယ်ဝိဥာဉ်သလင်းကျောက်တွေ တောင်းနေဦးမလားကွ။ မင်းတို့ ရူးနေကြလား”
လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ့်ရှီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကြောင်သွားခဲ့သည်။ လူအိုကြီး ဘာကြောင့် ရုတ်တရက် ဒေါသထွက်သွားမှန်း နှစ်ယောက်စလုံး နားမလည်ခဲ့ကြချေ။ သို့သော် ဆိတ်ဆိတ်သာ နေလိုက်သည်။ ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့။
“လေဟာနယ်ဝိဥာဉ်သလင်းကျောက်က ဘာလဲ” မလှမ်းမကမ်းတွင် ရှိနေသော ရန်ကိုင်က လူအိုကြီး၏ စကားကို ကြားပြီးနောက် ရှန်တုကို မေးလိုက်သည်။
“အရမ်းကို ဈေးကြီးပြီးရှားတဲ့ အဖိုးတန် သတ္တုတစ်မျိုးပဲ” ရှန်တုက ရှင်းပြလိုက်သည် “မင်းလက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို လေဟာနယ်ဝိဥာဉ်သလင်းကျောက်ကနေ လုပ်ထားတာ”
“သိုလှောင်လက်စွပ်တွေကို လေဟာနယ်ဝိဥာဉ် သလင်းကျောက်တွေနဲ့ လုပ်ထားတာလား” ရန်ကိုင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ ထိုသိုလှောင်လက်စွပ်များသည် နတ်ဆိုးစာအုပ်နှင့် ဘာကြောင့် သိပ်မတူသလဲ ဆိုသည်ကို နောက်ဆုံး သူနားလည်သွားခဲ့လေပြီ။ လတ်စသတ်တော့ ထိုနှစ်ခုကို ပြုလုပ်ထားသည့် ပစ္စည်း အမျိုးအစားမှ မတူပေပဲကိုး။
“ထူးဆန်းတယ်။ ဒီလူအိုကြီး ဘာလို့ လေဟာနယ်ဝိဥာဉ် သလင်းကျောက်တွေ လိုချင်နေတာလဲ” ရှန်တု မျက်မှောင် ကြုံ့သွားခဲ့သည် “ပြီးတော့ သူပြောတဲ့ပုံအရဆို သူလည်း ဒီမှာ ပိတ်မိနေတာ တော်တော်ကြာနေပြီနဲ့တူတယ်”
လူအိုကြီးသည် လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ်ရှီအား ဆက်လက် ဆူပူကြိမ်းမောင်း ဆဲဆိုနေဆဲ။ သို့သော် လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ်ရှီတို့ အနေဖြင့် ခေါင်းညိတ်ခံရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့သည်။
“မေ့လိုက်တော့။ မင်းတို့မှာ လေဟာနယ်ဝိဥာဉ် သလင်းကျောက်တွေ မရှိရင် သိုလှောင်လက်စွပ်တွေ အကုန်လုံး ပေးလိုက်” လူအိုကြီးက အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
ထိုစကားကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူအားလုံး၏ အမူအရာ သွေးဆုတ် ဖြူလျော်သွားကြလေသည်။
“စိတ်ချထားလိုက်။ မင်းတို့ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲက အမှိုက်စုတ်တွေကို ငါမလိုဘူး။ လေဟာနယ်ဝိဥာဉ် သလင်းကျောက်ကိုပဲ လိုချင်တာ” လူအိုကြီးက ပြောလိုက်သည်။
လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ်ရှီတို့ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့။
“ပေးမှာလား၊ သေမှာလား” လူအိုကြီး စိတ်မရှည်တော့ “ဒီလူအိုကြီးက လူမသတ်ချင်ပေမယ့် ငါ့အမိန့်ကို ကလန်ကဆန် လာလုပ်ရင်တော့ အကုန်သတ်ပစ်မှာ၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ ညှာနေမှာ မဟုတ်ဘူး”
လူအိုကြီးသည် စိတ်ဆတ်သည့် လူစားမျိုးဖြစ်မှန်း နားလည်သွားပြီးနောက် လျူကွေ့ချန်က အားတင်းပြုံးလိုက်ပြီး ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူအားလုံးကို အချက်ပြလိုက်သည်။ လျူကွေ့ချန်က သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ပေးရန် ဆုံးဖြတ်မှဖြင့် သူမလည်း မပေးဘဲနေ၍ မရတော့ပေ။
သိုလှောင်လက်စွပ်အားလုံးကို စုစည်းပြီးသည်နှင့် လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ်ရှီသည် ထိုလက်စွပ်အားလုံးကို လူအိုကြီးဆီ ပေးလိုက်လေသည်။
ခဏအကြာ၌ လူအိုကြီးသည် သိုလှောင်လက်စွပ် အကွင်း တစ်ရာကျော်ကို စုစည်းနိုင်ခဲ့သည်။ လက်စွပ်များကို ရသည်နှင့် လက်စွပ်ထဲရှိ ပစ္စည်းအားလုံးကို အပြင်သို့ ပစ်ထုတ်လိုက်သည်။
သူ့ရှေ့တွင် တောင်တစ်လုံးတမျှ များပြားလှသော ပစ္စည်းများ ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုတောင်ထက်တွင် မရေမတွက်နိုင်သော သူတော်စင် သလင်းကျောက်များ၊ ဆေးပုလင်းများ၊ အဖိုးတန်းဆေးပင်များ၊ ရှားပါးသတ္တုများ၊ သိုင်းပညာရပ်များ၊ ကျင့်စဉ်များ… ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုရတနာများကိုမြင်ပြီး အကုန်လုံး၏ မျက်လုံးများ နီရဲလာခဲ့ကြလေသည်။
လူအိုကြီးသည် ထိုပစ္စည်းများကို လုံးဝ စိတ်မဝင်စားသည့် ပုံစံဖြင့် ပစ်ထုတ်နေခဲ့သည်။ အားလုံးကို ပစ်ထုတ်ပြီးနောက် “ကိုယ်ဟာကိုယ် သွားပြန်ကောက်ကြ။ ရုတ်ရုတ်ရုတ်ရုတ် လုပ်ဖို့ မစဉ်းစားနဲ့နော်။ ကိုယ့်ဟာမဟုတ်ဘဲ ကောက်တဲ့လူမှန်သမျှ ငါနဲ့တွေ့မယ်”
“စီနီယာအမိန့်အတိုင်းပါပဲ” လျူကွေ့ချန်က ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“အို၊ နင့်မှာ သိုလှောင်လက်စွပ်တစ်ကွင်း ရှိသေးတာပဲ” လူအိုကြီးက လူအုပ်ကြီး ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့အကြည့်သည် ရွှယ်ရှီပေါ်သို့ ရုတ်တရက် ရောက်သွားခဲ့ကာ လှောင်ပြုံးပြုံးလျက် “နင်သေချင်နေတာလား”
ရွှယ်ရှီက ထိုသိုလှောင်လက်စွပ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်လျက် ဝမ်းပန်းတနည်းဖြင့် တောင်းဆိုလိုက်သည် “စီနီယာ၊ ဒီတစ်ခုလေးပဲ ချန်ထားပေးလို့ မရဘူးလား”
“ဒီမှာ သိုလှောင်လက်စွပ်တွေကို သုံးလို့မရဘူး”ပြောလျက်နှင့် လူအိုကြီးသည် ရွှယ်ရှီဆီသို့ လက်လှမ်းလိုက်သည်။ လူအိုကြီး၏ ရှေ့မှောက်၍ ရွှယ်ရှီ ဘာမှမလုပ်နိုင်ခဲ့။ နည်းနည်းလေးမှပင် မခုခံနိုင်ခဲ့ချေ။ သူမလက်ထဲရှိ သိုလှောင်လက်စွပ်အား လူအိုကြီး ယူသွားသည်ကိုသာ ဒီအတိုင်း ထိုင်ကြည့်နေခဲ့၇သည်။
လူအိုကြီးသည် သူ့လက်ကို ဝှေ့ရမ်း၍ သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲရှိ ပစ္စည်းအားလုံးကို အပြင်သို့ ပစ်ထုတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့အကြည့်သည် တံဆိပ်ပြာလေး တစ်ခုပေါ်သို့ ရောက်သွားခဲ့လေ၏။
ထိုတံဆိပ်ပြားကို ကောက်ယူစစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အံ့အားသင့်နေသည့် လေသံဖြင့် “ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြာလား။ နင့်သိုလှောင်လက်စွပ်ကို မပေးချင်တာ အံ့ဩစရာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလေ။ နင့်မှာ ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြား ရှိနေတာကိုး”
“ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြား” လျူကွေ့ချန်က အလိုလို နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ လှောင်ပြောင်ရိပ်တို့ ပြည့်နေသော သူ့အကြည့်သည့် လောဘ၊ တပ်မက်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေသော အကြည့်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး လူအိုကြီးလက်ထဲရှိ တံဆိပ်ပြားကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
ကျင့်ကြံသူအားလုံး၏ အကြည့်သည်လည်း ကြယ်ဂိုဏ်း အမိန့်ပြား ဆိုသော တံဆိပ်ပြားပေါ်တွင်သာ စုပြုံနေခဲ့သည်။
“စီနီယာ၊ အဲ့တံဆိပ်ပြား…” ရွှယ်ရှီက ခြောက်ကပ်နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကိုသပ်လိုက်သည်။ သူမ၏ လေသံထဲ တောင်းပန်တိုးလျှိုးသည့် အရိပ်အယောင်တို့ ပါဝင်နေပေသည်။
လူအိုကြီးသည် ဘာမှန်ပြန်မပြောဘဲ ထိုတံဆိပ်ပြားကို သူ့အင်္ကျီအိတ်ကပ်ထဲသို့သာ ထည့်လိုက်သည်။ ထိုတံဆိပ်ပြားသည် သူ့လိုလူအတွက်ပင် အတော့်ကိုမှ တန်ဖိုးကြီးသည့်ပုံပင်။
ရွှယ့်ရှီ၏ စကားလုံးတို့ တစ်ဝက်တစ်ပြက်နှင့် ရပ်တန့်သွားရသည်။ ထိုတံဆိပ်ပြားသည် လူအိုကြီး လက်ထဲသို့ ရောက်သွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် ပြန်ရဖို့ လမ်းမမြင်တော့မှန်း ရွှယ်ရှီ သိလိုက်သည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၁၀၀၃) စေတနာကိုတန်ဖိုးမထား
လူအိုကြီး ထွက်သွားပြီးနောက် ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူအားလုံး စိတ်ဓါတ်ကျကျဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်။
အထူးသဖြင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှလူများပင်။ သူတို့၏ မိဘများ အသတ်ခံလိုက်ရသည့်အလား အကုန်လုံးသည် ယူကျုံးမရ၊ ပူဆွေးသောက ရောက်နေကြသလို အမျက်ဒေါသလည်း ထွက်နေကြသည်။ ရွှယ်ရှီ၏ လှပသော မျက်နှာလေးသည်ပင် မိုးအုံ့နေသည့်နှယ် မှုံ့မှိုင်းမည်းမှောင်နေခဲ့လေသည်။ ဒေါသတကြီး၊ မကျေမနပ်ဖြင့် လူအိုကြီး ထွက်သွားရာအရပ်ဆီသို့သာ လှမ်းကြည့်နေနိုင်ပြီး အသံကမူ တစ်ခွန်းပင် မထွက်ရဲခဲ့။
လျူကွေ့ချန်က ရွှယ်ရှီအား တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ကြိတ်၍ လှောင်ပြောင်လိုက်သည် “တော်တော်လေးတော့ စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလာပြီ။ အဲ့ပစ္စည်းကိုရဖို့အတွက်နဲ့ ငါတို့မှာ အရူးအမူး တိုက်ခိုက်ခဲ့ရတာ။ နောက်ဆုံးတော့ သူများအတွက်ပဲ ဖြစ်သွားတာ။ ဟူး… လုပ်ခဲ့ရတာတွေ အားလုံးက အချည်းနှီးပါလား”
“နင်ကများ ပြောရဲသေးတယ်” ရွှယ်ရှီက လျူကွေ့ချန်ဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး အံတင်းတင်းကြိတ်လျက် “နင်တို့ ခရမ်းကြယ်က ခွေးသူတောင်းစားတွေ ငါ့တပည့်နှစ်ယောက်ကို လိုက်ဖမ်းတာကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သူတို့နှစ်ယောက်လည်း ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားနဲ့အတူ ဂိုဏ်းကို ပြန်ရောက်နေလောက်ပြီ။ ဒီသေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲ ဝင်ပြေးပြီး ဒီနေရာမှ ရပ်နေရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့်၊ အကုန်လုံးက နင်တို့အပြစ်ပဲ”
လျူကွေ့ချန်မျက်နှာ အေးစက်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်း အောက်ကျမခံ ပြန်ပြောသည် “နင်ခေါင်းမကောင်းတာလား။ နင်တို့နှစ်ယောက် အဲ့ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားကို တွေ့ခဲ့တဲ့ နေရာက ငါတို့ပိုင်နက်ထဲမှာလေ။ ငါတို့ ပိုင်နက်ထဲက ပစ္စည်းက ငါတို့အပိုင်ပဲ။ နင်တို့သာ ငါတို့ပိုင်နက်ထဲကပစ္စည်းကို ယူသွားတဲ့ သူခိုးတွေပဲ။ သူခိုးကများ လူပြန်ဟစ်ချင်နေသေးတယ်”
“လျူကွေ့ချန်၊ နင်မှတ်ထားလိုက်။ ငါဒီကထွက်နိုင်တဲ့ တစ်နေ့၊ နင်အသေဆိုးနဲ့ သေရအောင် လုပ်ပြမယ်” ရွှယ်ရှီက ခါးခါးသီးသီး အော်ဟစ်လိုက်သည်။ ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားအား ဆုံးရှုံးလိုက်ရခြင်းအပေါ် ခံစားနေရသည့် ဒေါသ၊ အမုန်းတရား၊ မကျေနပ်မှု အားလုံးကို ခရမ်းကြယ်အပေါ် ပုံချလိုက်သည်။
“ဒီကနေ ထွက်နိုင်မှ ပြောစမ်းပါ” လျူကွေ့ချန်က နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ ရွှယ်ရှီအား ဆက်ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူများဘက်သို့လှည့်၍ လက်ဝှေ့ရမ်းကာ “မင်းတို့ ပစ္စည်းတွေ လာကောက်ကြ။ ကိုယ်ပစ္စည်း အကုန်ပါမပါ သေချာစစ်ယူကြနော်။ မင်းတို့ ပစ္စည်းတွေ အခိုးမခံရစေနဲ့”
သူက အမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် ခရမ်းကြယ်ကျင့်ကြံသူများ အားလုံး တောင်နှယ်ပုံထပ်နေသော ရတနာအစုအဝေးကြီးဆီ သူတို့၏ အစစ်အမှန်ချီများကို ထည့်သွင်းလိုက်ကြလေသည်။
လျူကွေ့ချန်၏ စကားကြောင့် ရွှယ်ရှီ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေခဲ့ရသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင်လည်း ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ တပည့်များအား သူတို့ ပစ္စည်းများကို သွားယူရန် အမိန့်ပေးလိုက်လေသည်။
“ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြား၊ တကယ့် ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားပဲ။ ဘုရားရေ၊ တကယ့် ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားကြီဟ” ရှန်တုသည် ထိုစကားလုံးကို ထပ်တလဲလဲ ရေရွတ်နေသည်။ ထိုသို့ ရေရွတ်နေစဉ် သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ဖုံးဖိမရနိုင်သော စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် ပြည့်လျမ်းနေခဲ့သည်။
လူအိုကြီး ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားကို ယူသွားပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ ရှန်တု ထိုကဲ့သို့ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ရှန်တုဘေးတွင် ရပ်နေသော ရန်ကိုင်သည် ရှန်တု စိတ်ငြိမ်သွားပြီ ဆိုမှလောက်သာ စ၍ မေးလိုက်သည် “အဲ့ဒါ ဘာကြီးလဲ။ ဘာလို့ အကုန်လုံး အသည်းအသန် လိုချင်နေကြတာလဲ”
“လိုချင်တာပေါ့ဟ၊ ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားပဲဟာ” ရှန်တုက ပြန်၍ အော်ပြောလိုက်သည် “ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြား ပေါ်လာတာနဲ့ ကြယ်စီရင်စုတစ်ခုလုံး ဦးညွှတ်ရမယ်။ ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြား ဆိုတာ အကြွင်းမဲ့အာဏာပဲ။ ငါသာ အဲ့ဒါကိုရလိုက်မယ်ဆိုရင်…”
သူ့ဘာသာ ရေရွတ်လိုက်ရင်း ရှန်တု၏ မျက်လုံးများသည် ဆာလောင်နေသော ဝံပုလွေတစ်ကောင်၏ မျက်လုံးများနှယ် အရောင်တဖျတ်ဖျတ် လက်လာခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ ရေရွတ်နေရင်း သူ့စိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာထဲ နစ်မြောသွားလေသည်။
“နောက်ဆုံးတော့ ငါနားလည်သွားပြီ။ ခရမ်းကြယ်ကလူတွေ သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲကို နည်းနည်းလေးမှ မတွေဝေဘဲ လိုက်ရဲတာ အံ့ဩစရာမ ဟုတ်တော့ပါဘူးလေ။ လတ်စသတ်တော့ ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြား ဖြစ်နေတာကိုး။ ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြား အစစ်သာမှန်ရင် အဲ့လို စွန့်စားဖို့ တကယ် ထိုက်တန်တယ်။ မဟုတ်ဘူး ထိုက်တန်တာထက်တောင် ပိုသေးတယ်” ရှန်တုက ရေရွတ်နေပြန်သည် “လူအိုကြီး လက်ထဲ ရောက်သွားခဲ့တာ သနားစရာပဲ။ အင်း၊ လူအိုကြီးလက်ထဲ ရောက်သွားမှတော့ ပြန်ရဖို့ လမ်းမမြင်တော့ဘူး”
ပြောပြီးသည်နှင့် ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားကို သူပဲ ပိုင်သည့်နှယ် သက်ပြင်းအရှည်ကြီးတစ်ချက် ချလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ကြယ်ဂိုဏ်းအမိန့်ပြားအကြောင်း အတော်လေး သိချင်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် ရှန်တုအား ထိုအကြောင်း မေးမည် အပြု ရွှယ်ရှီ သူ့ဆီ လမ်းလျှောက်လာနေသည်ကို မြင်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင်ခေါင်းထဲ အချက်ပေးသံတို့ တဒေါင်ဒေါင် မြည်သွားခဲ့သည်။
ထိုမိန်းမ သူ့နားရှိနေလျှင် သူ့စိတ်ထဲ မသက်မသာ ခံစားရသည်။ အစောပိုင်းက အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရွှယ်ရှီသည် အလွန်တရာကိုမှ ဒေါသထွက်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင်ဆီ လမ်းလျှောက်သွားပြီးနောက် တစ်ခုခုပြောရန် ပြင်လိုက်သော်ငြား တုန့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။
“ဘာလိုချင်လို့လဲ” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားခဲ့လေသည်။
“ဟိုသိုလှောင်လက်စွပ် ငါ့ဆီ ပြန်ပေးလို့ရမလား။ ခဏတုန်းက ဖြစ်သွားတာကို နင်လည်း မြင်တာပဲ။ အဲ့စီနီယာက ငါတို့သိုလှောင်လက်စွပ်တွေ အကုန်လုံးကို ယူသွားတာ။ သိုလှောင်လက်စွပ်မရှိတော့ ငါတို့ အတော်လေး အကြပ်တွေ့နေလို့” ရွှယ်ရှီက ကိုးယိုးကားယား အမူအရာဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်အား ပြောဆိုဆက်ဆံပုံသည် မနေ့ကနှင့် နည်းနည်းလေးမှမတူတော့။ လက်ဆောင်ပေးထားပြီးသား ပစ္စည်းတစ်ခုကို ပြန်တောင်းနေလေရာ ရွှယ်ရှီ မရှက်ဘဲ ဘယ်နေမည်နည်း။ သိုလှောင်လက်စွပ်မရှိဘဲ အဆင်ပြေမည်ဆိုလျှင် လာပြန်တောင်းမည် မဟုတ်ချေ။
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကိုင် မည်ကဲ့သို့ ပြန်ပြောမည်ကို တိတ်ဆိတ်စွာ စောင့်ဆိုင်းနေလိုက်သည်။
“ဒီလက်စွပ်ကို မနေ့ကပဲ ခင်ဗျားကျုပ်ကို လက်ဆောင်ဆိုပြီး ပေးထားတာလေ၊ ဒီတော့ ဒါက ကျုပ်အပိုင်ပဲပေါ့” ရန်ကိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ်” ရွှယ်ရှီက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် “ဒါပေမယ့် အခု ဒီလက်စွပ်ကို ငါတို့လိုနေတယ်။ ဒီတော့ အဲ့ဒါကို ငါပြန်လိုချင်တယ်။ စိတ်ချထားလိုက်။ ငါတို့ ဒီကနေ ထွက်သွားတာနဲ့ နင်စိတ်ကျေနပ်လောက်မယ့်လျော်ကြားကို ပြန်ပေးမယ်။ ဘယ်လိုလဲ”
“ကျုပ်ငြင်းမယ်ဆိုရင်ကော” ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးသည်။
“ကိစ္စမရှိဘူး” ရွှယ်ရှီက ထူးမခြားနားသည့်ဟန်ဖြင့် “နင်ငြင်းရင်တောင် ဒီနေရာမှာ ငါနင့်ကို ဘာမှ လုပ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး”
“ခင်ဗျားပြောချင်တာက ဒီနေရာမှာတော့ ဘာမှ လုပ်လို့မရပေမယ့် ဒီနေရာက ထွက်သွားနိုင်ရင်တော့ တွေ့ပြီဆိုတဲ့ သဘောမျိုးပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား” သူမ ဘာပြောချင်နေလဲ ဆိုသည်ကို ရန်ကိုင် ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။
ရွှယ်ရှီသည် ရန်ကိုင်စကားကို ငြင်းဆိုခြင်းလည်းမပြု၊ သဘောတူခြင်းလည်းမပြုဘဲ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းသာ ပြန်ပြောသည် “နင့်ကိုယ်ထဲက ချိတ်စည်းကို ငါဖြည်ပေးလို့ရတယ်”
“မလိုဘူး” ရန်ကိုင် ချက်ချင်းပဲ ငြင်းဆိုလိက်သည်။ ယမန်နေ့မှ အဖြစ်အပျက် ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း ထိုမိန်းမနား ထပ်ကပ်တော့မည် မဟုတ်ချေ။
ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲမှ ပစ္စည်းအားလုံးကို ထုတ်လိုက်ပြီး သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ရွှယ်ရှီဆီ လှမ်းပစ်ပေးလိုက်သည် “ကျုပ်ခင်ဗျားကို ပြောလိုက်မယ်။ ဟဲမြောင်နဲ့ ဟဲကျောင်ကို အကူအညီ ပေးလိုက်တာက ခင်ဗျားတို့ဆီက ဆုလိုချင်လို့မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူတောင်စင် သလင်းကျောက် အတုံးတစ်ထောင်ကို ရပြီးသွားပြီ ဆိုမှတော့ ကျုပ်တို့ကြား ဘာအကြွေးမှ မရှိတော့ဘူး”
ရွှယ်ရှီသည် သူမလက်ထဲရှိ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပေးပြီးသာ ပစ္စည်းတစ်ခုကို အလကား ပြန်ယူရသည်မျိုး သူမလည်း မလုပ်ချင်ချေ။ ထို့ကြောင့် ထပ်မံ၍ ပြောလိုက်ပြန်သည် “ငါကလွဲပြီး နင့်ကိုယ်ပေါ်က ချိတ်စည်းကို ဖြည်ပေးနိုင်တဲ့လူ မရှိဘူးနော်”
“မလိုဘူး”
ရွှယ်ရှီ၏ ကျော့ရှင်းသော မျက်နှာလေး မှုန်ကုတ်သွားပြီး အေးစက်စက် လေသံဖြင့် နှာခေါင်းရှုံ့လျက် ပြန်ပြောလိုက်သည် “စေတနာကို တန်ဖိုးမထားတတ်တာ”
သူမဘက်မှ စေတနာဖြင့် ကူညီပေးခြင်သော်ငြား ရန်ကိုင်က ငြင်းပယ်လိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သူမဘက်မှ ကူညီပေးမည်ဟု ကမ်းလှမ်းသည်ကို ထိုလူငယ်လေးသည် ကျေးဇူးတင်တင်ဖြင့် လက်ခံသင့်ခြင်းဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ ဤဘာမှန်းမသိရသေးသော တိုက်ကြီးတွင် မည်သို့သော အရာများ၊ အန္တရာယ်များ ရှိနေသည်ကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ဘူး မဟုတ်လေလော။
ရန်ကိုင်က သူမက ကမ်းလှမ်းချက်ကို ငြင်းပယ်လိုက်သည့် အတွက်ကြောင့် ရွှယ်ရှီ ရှက်သွားခဲ့ရသည်။ ရှက်ရှက်နှင့် ဒေါသလည်း ထွက်သွားရသည်။ သူမကမ်းပေးသောလက်ကို တစ်ဖက်မှ ဖြတ်ရိုက်ချလိုက်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။
ယခင်ကဆိုလျှင် သူမ၏ အဆင့်အတန်းအရ ရန်ကိုင်ကဲ့သို့ သေးနုပ်သော လူငယ်လေးတစ်ယောက်ကို လာစကားပြောမည် မဟုတ်ချေ။ သို့သော်လည်း ဤနေရာသို့ ရောက်ပြီးနောက် သူမ၏ မာနကိုခဝါချကာ မလုပ်ချင်သည့် အရာကို လုပ်ခဲ့ရသည်။
ရန်ကိုင်နှင့် နည်းနည်းလေးမျှပင် အပိုစကား မပြောချင်တော့ရာ၊ သိုလှောင်လက်စွပ်ကို ယူပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း ထွက်သွားလေသည်။
“ဟျောင့်၊ မင်းနဲ့ အဲ့မိန်းမကြားမှ ရန်ငြိုးရှိနေတာလား” ရွှယ့်ရှီ ထွက်သွားပြီးနောက် ရှန်တုက တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည် “အဲ့မိန်းမကို မင်းဘယ်လို သွားရန်စလိုက်တာလဲ”
“ငါသွားရန်စတာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ကသာ ငါ့ကို အရမ်း သင်္ကာမကင်း ဖြစ်နေတာ” ရန်ကိုင်က ခေါင်ခါလိုက်သည်။
“ဒါပေမယ့် သူပြောတာမှန်တဲ့တစ်ချက် ရှိတယ်။ မင်းချိတ်စည်းကို ဖြည်ပေးနိုင်တဲ့လူ သူကလွဲပြီး အခြားလူ မရှိဘူး။ ငါ့ဒဏ်ရာတွေ အကုန်ပြန်ကောင်းသွားရင်းတောင် မင်းကို ကူညီပေးနိင်ဖို့က မဖြစ်နိုင်သလောက်ပဲ” ရှန်တုက မဝန်ခံချင်သော်ငြား ဝန်ခံလိုက်သည်။
“ငါ့ဘာသာငါ အဖြေရှာမယ်”
“ကောင်းပြီလေ။ ဒီအကြောင်းကို မေ့ထားလိုက်တော့။ စိတ်ညစ်နေလို့လည်း ဘာမှထူးမှာမဟုတ်ဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဒီသူတော်စင် သလင်းကျောက် အတုံးတစ်ထောင်ကို ဘယ်လို သိမ်းမယ်စဉ်းစားထားလဲ။ ဒီမှာ ထားခဲ့မယ်လို့ စဉ်းစားနေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်။ ဟုတ်တယ်မလား”
“ငါ့မှာ ဒါရှိတယ်လေ” ပြောလျက်နှင့် အိတ်လေးများစွာကို ထုတ်ပြလိုက်သည်။ နှစ်အိတ်ကို ရှန်တုဆီ ပစ်ပေးလိုက်ပြီး ကျန်အိတ်များဖြင့် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များကို စတင် သိမ်းဆည်းတော့သည်။
တလက်လက် တောက်ပနေသော လက်သီးဆုပ်အရွယ် သူတော်စင်သလင်းကျောက်များသည် ထိုအိတ်လေးများထဲ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို မြင်သော် ရှန်တု ကြောင်သွားပြီး မေးလိုက်လေသည် “ဘာကြီးလဲ။ သိုလှောင်မှော်ရတနာ တစ်မျိုးမျိုးလား”
“ဒါကို သိုလှောင်အိတ်လို့ခေါ်တယ်။ ငါလာတဲ့နေရာက အများသုံး သိုလှောင်မှော်ရတနာတစ်မျိုးပေါ့” ရန်ကိုင်က ရှင်းပြလိုက်သည်။ ထိုသိုလှောင်အိတ်များသည် ယခင် နှစ်များအတွင်း သူစုဆောင်းရရှိခဲ့သည့် အရာများဖြစ်ပေသည်။ ထိုပစ္စည်းများကို ရစဉ်က နတ်ဆိုးစာအုပ်ထဲသို့သာ ပစ်ထည့်ထားလိုက်သည်။ ယနေ့၌ ထိုပစ္စည်းများသည် အမှန်တကယ် အသုံးဝင်လာမည်ဟု မထင်ထားခဲ့။
ထူးဆန်းသော လူအိုကြီးသည် သူရှာနိုင်သမျှ လေဟာနယ်ဝိဥာဉ် သလင်းကျောက်များကို ယူသွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဖြစ်နိုင်လျှင် နတ်ဆိုးစားအုပ်ကို ထုတ်မပြချင်ချေ။ သူသာသတိမထားလျှင် နတ်ဆိုးစာအုပ်သည် လူအိုကြီး၏ လက်ထဲသို့ ရောက်သွားနိုင်ပေသည်။
ထို့ကြောင့် သိုလှောင်အိတ်များကို သုံး၍သာ အခြားသူများကို လှည့်စားရပေတော့မည်။
ရှန်တု အမှန်တကယ်ကို အံ့အားသင့်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် လုပ်သည့်အတိုင်း သူတော်စင်သလင်းကျောက်များကို သိုလှောင်အိတ်ထဲ ထည့်ရင်း ပြောလိုက်သည် “အင်း၊ မင်တို့ အဆင့်နိမ့်ကမ္ဘာက ဒီလိုမှော်ရတနာမျိုး ဖန်တီးနိုင်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ ဒါတွေက တကယ်မဆိုးဘူး။ နေရာလေး ကျဉ်းတာတစ်ချက်ပဲ”
ရှန်တုသည် သိုလှောင်အိတ်များကို အတော်လေး စိတ်ဝင်စားသည့်ပုံပင်။ သိုလှောင်အိတ် နှစ်အိတ်စလုံးကို အပြည့်ဖြည့်ပြီးနောက် ထိုနှစ်အိတ်ကို သူ့အင်္ကျီအိတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ ပြောလိုက်သည် “အခုလောလောဆယ် ဒါတွေကို ငါသိမ်းထားလိုက်မယ်။ နောက်ကျမှ မင်းကို ပြန်ပေးမယ်”
“အင်း” ရန်ကိုင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
ခရမ်းကြယ်နှင့် ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ကျင့်ကြံသူများသည် သူတို့အပိုင် ပစ္စည်းများကို ရွေးရှာနေတုန်းပင်။ ရှန်တုသည် သိုလှောင်အိတ်ထဲမှ သူတော်စင်သလင်းကျောက်တစ်တုံးကို ထုတ်ယူပြီး အားပြန်ဖြည့်နေလိုက်သည်။
ရန်ကိုင်သည် ရှန်တုဘေးတွင်ထိုင်လျက် သူ့ကိုယ်ထဲရှိ သူတော်စင်ချီများကို လှုပ်ရှားလာအောင် ကြိုးစားကြည့်သည်။ သို့သော် အချည်းနှီးပင်။ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့သည်နှင့် ရန်ကိုင်သည် သူ၏ နာမ်ဝိဥာဉ်ကို အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ ပို့လိုက်လေသည်။
သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများ၏ စိတ်စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူရပေမည်။ စိတ်စွမ်းအင်ထု များစွာတို့သည် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ အသာအယာ မျော့လွင့်နေခဲ့သည်။ ထိုစိတ်စွမ်းအင်ထုကြီးများအနက် တစ်ခုသည် သူတော်စင် ဘုရင်တစ်ယောက်၏ဟာ ဖြစ်ပေသည်။
ရန်ကိုင်သည် ထိုအရာများကို အတူတကွ စုဝေး၍ သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးကို အသက်သွင်းလိုက်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို ရွှေရောင်အလင်းတန်း ထွက်ပေါ်လာပြီး ထိုစိတ်စွမ်းအင်ထုများကို စတင် သန့်စင်လာလေသည်။ ထိုစိတ်စွမ်းအင်ထုကြီးဖြစ်သော သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများ၏ ဝိဥာဉ်များသည် စတင် လောင်မြိုက်လာပြီး အနက်ရောင်အခိုးအငွေ့တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ထွက်ပေါ်လာသော အနက်ရောင်အခိုးအငွေ့ အားလုံးသည် ရွှေရောင်အလင်းတန်း၏ လောင်ကျွမ်းခြင်း ခံလိုက်ရသည်။
အနက်ရောင် အခိုးအငွေ့များသည် သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများ၏ မှတ်ဥာဏ်များသည်နှင့် တစ်ဘဝတာ အတွေ့အကြုံများ ဖြစ်ပေသည်။ ထိုအရာကို ရန်ကိုင် မစုပ်ယူနိုင်ချေ။ မစုပ်ယူနိုင်သည်မဟုတ်၊ မစုပ်ယူရဲသည်ဟုသာ ဆိုရလေမလား။ မဟုတ်လျှင် ထိုမှတ်ဥာဏ်များသည် သူ့မှတ်ဥာဏ်များနှင့် ရောထွေးသွားကာ သူကိုယ့်သူ ဘယ်သူမှန်းပင် မသိတော့သော လူတစ်ယောက် ဖြစ်သွားနိုင်သည်။
မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း များစွာသော စိတ်စွမ်းအင် အစုအဝေးများ သန့်စင်ခံလိုက်ရပြီး ထိုကျင့်ကြံသူများ၏ ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် သဘောပေါက် နားလည်မှု၊ ထိုထွင်းသိမြင်မှုများသာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
ထိုစိတ်စွမ်းအင် အစုအဝေးများအနက် တစ်ခုသည် သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံး၏ ရွှေရောင်အလင်းတန်းကို တစ်ခဏ ကြာသည်အထိ ခုခံနိုင်ခဲ့ပေသည်။ သို့သော် တစ်ခဏတာသာ ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံး၌ သုတ်သင်ခံလိုက်ရသည်။
ထိုစိတ်စွမ်းအင် အစုအဝေးသည် သေဆုံးသွားသော သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ကျင့်ကြံသူ၏ ဝိဥာဉ်ဖြစ်ပေသည်။
ရန်ကိုင် စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။ နည်းနည်းလေးမျှပင် အချိန်မဖြုန်းတော့ဘဲ ထိုသန့်စင်ပြီးသာ ဝိဥာဉ်များကို စတင် စုပ်ယူတော့လေသည်။ အချိန်သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း ကုန်ဆုံးနေခဲ့ပြီး အချိန်အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ကြာသွားပြီးနောက် ဝိဥာဉ်အားလုံးကို ရန်ကိုင် စုပ်ယူလို့ ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။
ထိုကျင့်ကြံသူများ၏ ကောင်းကင်လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် ထိုးထွင်းသိမြင်နားလည်မှုသည် ထုန်းရွှမ်လောကကြီးတွင် ရှိနေသည့် လူများထက် ပိုသာသည်ကို ရန်ကိုင် တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ သူတို့၏ ခွန်အားကိုလည်း ပို၍ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် အသုံးချနိုင်ပေသည်။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၁၀၀၄)
ထိုဝိဥာဉ်များကို စုပ်ယူပြီးနောက် သူတော်စင်အဆင့်အပေါ် ရန်ကိုင်၏ နားလည်မှုသည် သိသိသာသာကို တိုးတက်လာခဲ့သည်။ ယခုတစ်ကြိမ် သူရရှိခဲ့သော အကျိုးအမြတ်များသည် သူခန့်မှန်းထားသည်ထက်ပင် ပိုများလှသည်။ အကြောင်းမှာ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ ဝိဥာဉ်ကို စုပ်ယူလိုက်တိုင်း သူ့ဝိဥာဉ် ခွန်အားမှာလည်း တိုးတက်လာသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
သူ့ခွန်အားမှာ အနည်းအကျဉ်းသာ တိုးတက်လာသော်ငြား သဲပွင့်များစုပေါင်း၍ တောင်တစ်လုံး ဖြစ်လာနိုင်သည့်နှယ်၊ ထိုကဲ့သို့ စုပ်ယူပါများလေသော် ရန်ကိုင်၏ ဝိဥာဉ်သည် အဆပေါင်းများစွာ ပို၍ အားကောင်းလာခဲ့ရလေသည်။ သူ့ဝိဥာဉ်သည် အဆင့်တူ ကျင့်ကြံသူများထက် အဆများစွာ ပို၍အားကောင်းသည်။
သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲတွင် ရှိနေသော မီးတောက်၊ မီးလျှံများမှာလည်း ပို၍ ပူပြင်းလာခဲ့သည်။
တိုးတက်မှုနှင့်ပက်သက်၍ အလွန်တရာကိုမှ ကျေနပ်မိရာ လက်ကျန် ဝိဥာဉ်များကို အမြန်အဆန် စုပ်ယူတော့လေသည်။
သို့သော်လည်း ကျန်လက်ဝိဥာဉ်များကို စုပ်ယူနေစဉ် အတောအတွင်း၊ ရုတ်တရက် ဆိုသလို ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားခဲ့ပြီး စုပ်ယူခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။
သူ့ရှေ့တွင် ရှိနေသော နာမ်ဝိဥာဉ်သည် အားကောင်းသော ဝိဥာဉ်တစ်ခုမဟုတ်။ အတော့်ကိုမှ အားနည်းသည်ဟုပင် ပြော၍ရသည်။ အကြောင်းမှာ ထိုဝိဥာဉ်သည် မသေမျိုး တတိယအဆင့်သာ ရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
ထိုဝိဥာဉ်သည် သေဆုံးသွားသော မြေပုံသခင်ဝူဆော့၏ ဝိဥာဉ်ဖြစ်ပေသည်။
ဝူတော့၏ ဝိဥာဉ်သည် အခြားသူများ၏ ဝိဥာဉ်ထက် ပို၍ အားနည်းသော်ငြား သူ့ဝိဥာဉ်ထဲတွင် တစ်ခုခု ရှိနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်လည်း ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် ထိုဝိဥာဉ်ကို စတင် စစ်ဆေးကြည့်လေသည်။
ရုတ်တရက် သူ့နာမ်ဝိဥာဉ်သည် အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှ ထွက်၍ ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့ပတ်ပတ်လည်တွင် မရေမတွက်နိုင်သော ကြယ်များစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ အချို့ကြယ်များသည် တလက်လက် လင်းလက် တောက်ပနေသည့် အချိန်တွင် အချို့ကြယ်များသည် သေခြင်းချီတို့ဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။
သူကိုယ်တိုင်သည် ကြယ်တာရာကောင်းကင် အထက်တွင် ရပ်နေသော အရှင်သခင်ကြီးတစ်ပါး ဖြစ်လာသည့်နှယ် ခံစားရသည်။ ဟုန်းလော့ကြယ်စီရင်စုကြီး တစ်ခုလုံးကို အထက်စီးမှ ငုံ့ကြည့်နေသလို ခံစားရသည်။
မည်သည့် အရာမှ သူ့အကြည့်အောက်မှ မလွတ်မြောက်နိုင်။
သူ့ရှေ့ရှိကြယ်အားလုံးသည် ဆန်းကြယ်သော အားတစ်ရပ်၏ ထိန်းချုပ်ခြင်း ခံနေရသည့်နှယ်၊ သူနားမလည်နိုင်သော ပုံစံတစ်မျိုးဖြင့် လှည့်ပတ်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကြယ်စင်စုကြီး တစ်ခုလုံး၏ အလယ်ဗဟိုကို မြင်လိုက်ရသည်။
ထိုနေရာရှိ အချို့ကြယ်များသည် သာမန်ထက်ပို၍ ထူးထူးခြားခြားကို လင်းလက်တောက်ပနေခဲ့သည်။ အချို့ ကြယ်များသည် မီးတောက်ကဲ့သို့ နီရဲနေချိန် အချို့သည် ရေခဲတုံးကဲ့သို့ ဖြူဖွေးနေခဲ့သည်။ အချို့ကြယ်များသည် လွန်စွာကိုမှ သန်စင်သော စွမ်းအင်များကို ထုတ်လွှတ်နေသည်။
ထိုနေရာသည် သေခြင်းတရားချောက်နက် ဖြစ်ပေသည်။
ထိုတမူထူးခြားစွာ တောက်ပနေသော ကြယ်များဖြင့် ပြည့်နေသည့် နေရာသည် သူလမ်းပျောက်ခဲ့သော သေခြင်းတရား ချောက်နက်ဖြစ်ကြောင်း ရန်ကိုင် ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။
ကြယ်တာရာကောင်းကင်ထဲသို့ ပထမဆုံးရောက်လာချိန် သူ့အား စီးကြိုနေသည့်နေရာသည် သေခြင်းတရားချောက်နက် ဖြစ်သည်။ သေခြင်းတရားချောက်နက်၏ ပုံစံသည် သူ့ဝိဥာဉ်ပေါ် တံဆိပ်ရိုက်နှိပ်ထားသည့်အလား ထိုအရာကို ရန်ကိုင် သေသေချာချာ မှတ်မိနေသည်။ တစ်ခုတည်းသော ခြားနားချက်သည်ကား သေခြင်းတရားချောက်နက်၏ အရွယ်အစားသည် မရေမတွက်နိုင်အောင် သေးသွားခြင်းပင်။
ဝူဆော့၏ ဝိဥာဉ်ထဲ ဆန်းကြယ်သော ကြယ်မြေပုံတစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုကြယ်မြေပုံသည် ဟုန်းလော့ကြယ်စီရင်စု တစ်ခုလုံး၏ မြေပုံဖြစ်ပေသည်။ ထိုကြယ်များကို ကြည့်နေရင်း အချိန် အတော်ကြာသည်အထိ ရန်ကိုင် မှင်သက်မိနေခဲ့သည်။
ကြယ်မြေပုံအား သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြစ် စစ်ဆေးနေစဉ် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲရှိ ရေများသည် လျင်မြန်စွာ စတင် အငွေ့ပျံလာခဲ့သည်။ သူ့စိတ်စွမ်းအင်များသည် အလွန်တရာကိုမှ မြန်ဆန်လှသော အမြန်နှုန်းဖြင့် လျော့ကျလာခဲ့သည်။
သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်တစ်ခုလုံး ဆုတ်ဖြဲခံလိုက်ရသည့်နှယ် နာကျင်သွားသဖြင့် ရန်ကိုင် ထိတ်လန့်သွားပြီး ကြယ်မြေပုံထဲမှ သူ၏ နာမ်ဝိဥာဉ်ကို သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ အမြန်ပို့လိုက်သည်။ ထိုအခါမှပဲ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်၏ ပြောင်းလဲမှုများကို တွေ့သွားခဲ့လေသည်။ ကြယ်မြေပုံကို စူးစမ်းနေသည့် တစ်ခဏတာ အတောအတွင်း သူ့စိတ်စွမ်းအင် တစ်ဝက်နီးပါ ကုန်သွားရသည်။
အစောပိုင်းက ခံစားလိုက်ရသော နာကျင်မှုသည် စိတ်စွမ်းအင် အလွန်အကျွံ သုံးစွဲခြင်းသည် လက္ခဏာဖြစ်သည်။ ရန်ကိုင် အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ရှူသွင်းလိုက်သည်။ နည်းနည်းလေးမှ မဆင်မခြင် မလှုပ်ရှားရဲတော့။ သူ့အသိစိတ်ကို အသိစိတ် ပင်လယ်ထဲမှ ခပ်မြန်မြန် ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်လေသည်။
သူ့အသိစိတ် ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ ပြန်ရောက်လာချိန် လေအေးတစ်ရှိုက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်သွားရာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားခဲ့လေသည်။ ယခုမှပဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးအေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေပြီး ကြွက်သားများ တောင့်တင်းနေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ အနားတွင် ထိုင်နေသော ရှန်တုသည် မှင်သက်နေသည့် အမူအရာဖြင့် သူ့အား စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
ရန်ကိုင် မျက်လုံးပွင့်လာသည်ကိုမြင်သော် ရှန်တုက “ရန်ကိုင်၊ စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထား။ အရမ်းကြီး စိုးရိမ်မနေနဲ့။ မင်းခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိနေတာက သူတော်စင်ဘုရင်တစ်ယောက်ရဲ့ ချိတ်စည်း။ ဒါကြောင့် လောလောဆယ်တော့ မင်းဘယ်လိုပဲကြိုးစားကြိုးစား အဲ့ဒါကို ဖြည်နိုင်ဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါကြောင့် သိပ်ပြီး အလွန်အကျွံမလုပ်နဲ့”
ရန်ကိုင်သည် လျူကွေ့ချန်၏ ချိတ်စည်းကို ချိုးဖျက်ရန် ကြိုးစားနေခြင်းဟု ရှန်တု ထင်နေခဲ့သည်။
“ငါသိတယ်။ စိတ်ပူမနေနဲ့” ပြောပြီးနောက် နတ်ဆိုးစာအုပ်ထဲမှ စိတ်စွမ်းအင် အားဖြည်ဆေးတစ်းလုံးကို ခပ်မြန်မြန် ထုတ်သောက်လိုက်သည်။
ရှန်တု ပြောပြခဲ့သည်များအရ ဝူဆော့သည် ခရမ်းကြယ်၏ ထိပ်တန်းသုံးယောက်ဝင် မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့သော ပညာရှင်တစ်ယောက်တွင် ကြယ်တာရာကောင်းကင်အား စူးစမ်းလေ့လာနိုင်သည့် ကိုယ်ပိုင်နည်းလမ်းများ ကျိန်းသေ ရှိနေပေလိမ့်မည်။ ကျင့်ကြံခြင်းအတွက် အချိန်နည်းနည်းပေးရုံမှလွဲ၍ ကျန်လက်ကျန် အချိန်အားလုံးကို ကြယ်မြေပုံများ ဖန်တီးရေးဆွဲခြင်းတွင်သာ အသုံးပြုနေခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း ထိုအချက်သည် ဆန်းကြယ်သော ကြယ်မြေပုံသည် ရွှေရောင်အလင်းတန်းဖြင့် သန့်စင်ခြင်း ခံရသည့်တိုင် ဘာကြောင့် အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသလဲ ဆိုသည့်အချက်ကို ရှင်းပြမသွားခဲ့ချေ။
ရွှေရောင်အလင်းတန်းသည် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ မှတ်ဥာဏ်များနှင့် ဘဝအတွေ့အကြုံများကို ရှင်းလင်းနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် သေဆုံးသွားသော ကျင့်ကြံသူများ၏ ကောင်းကင် လမ်းစဉ်နှင့် သိုင်းတာအိုအပေါ် နားလည်မှုများကိုသာ ရန်ကိုင် ရရှိခြင်းဖြစ်ပြီး သူတို့ လေ့ကျင့်ထားသည် ကျင့်စဉ်များနှင့် သိုင်းပညာရပ်များကို ရန်ကိုင် မရရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုဆန်းကြယ်သော ကြယ်မြေပုံသည် ဝူဆော့၏ ဘဝ အတွေ့အကြံသာ ဆိုပါက ပျောက်ကွယ်သွားသင့်ပေသည်။ သို့သော်လည်း ပျောက်ကွယ်မသွားဘဲ အကောင်းအတိုင်း ကျန်ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်သည် အလွန်ကိုမှ ထူးဆန်းပြီး ယခင်က ထိုကဲ့သို့ တစ်ခါမှ မဖြစ်ပျက်ခဲ့ဖူးပေ။
ခဏလောက် ဆက်လက် စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံး၌ ဖြစ်နိုင်ချေတစ်ခုကို ရန်ကိုင် စဉ်းစားမိလိုက်သည်။
သူတွေ့ခဲ့ရသော ကြယ်မြေပုံသည် ဝူဆော့၏ အသိဥာဏ် မဟုတ်ဘဲ ဝူဆော့ ကံကောင်းပြီး ရရှိခဲ့သည် ပစ္စည်းတစ်ခုခု ဖြစ်ရပေမည်။
ထိုအရာသည် ဝူဆော့အပိုင်မဟုတ်၊ ထို့ကြောင့် ရွှေရောင်အလင်းတန်းနှင့် ထိတွေ့သည့်တိုင် ဘာမှ မဖြစ်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ထိုအရာသည် သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုး မျက်လုံးထက် ပို၍ အဆင့်မြင့်သော ရတနာတစ်ခုဖြစ်သည်။
ထိုဖြစ်နိုင်ချေကိုသာ ရန်ကိုင် စဉ်းစားမိတော့သည်။ ပိုစဉ်းစားလေ ပို၍ ဖြစ်နိုင်သည်ဟုသာ သူထင်မိလာသည်။ ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး ရှန်တုဘက်သို့လှည့်၍ ပြောလိုက်သည် “ငါတစ်ခုလောက် မေးချင်လို့”
“မေးလေ” ရှန်တုက ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“မြေပုံသခင်ဝူဆော့အကြောင်း မင်းဘယ်လောက် သိထားလဲ”
“ရုတ်တရက်ကြီး သူ့အကြောင်း ဘာလို့ လာမေးနေတာလဲ” ရှန်တုက စိတ်ရှုပ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် “သူက သေသွားပြီ မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။ အရင်းတုန်းက မင်းသူ့အကြောင်း ကြားခဲ့ဖူးလို့လား”
“ဟင့်အင်း။ သိချင်ရုံသက်သက်ပဲ”
ရှန်တုက ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ပြီး “သူက မိန်းမလှလေး မဟုတ်တော့ ငါသူ့အကြောင်း သိပ်ပြီး မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဝူဆော့က ထိပ်တန်းအဆင့် မြေပုံသခင်တစ်ယောက်ပဲ။ ပြောရရင် သူ့အကြောင်းကို ဘာမှမသိတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဝူဆော့ နိမ့်ကျစပြုနေတဲ့ အင်အားစုလေး တစ်ခုက လာတယ်လို့ ပြောတာပဲ။ သူက ကျင့်ကြံခြင်းမှာ ပါရမီမပါဘူးတဲ့။ နှစ်နှစ်ရာ ကြာသွားတာတောင် အခုမှ မသေမျိုးတတိယအဆင့်ပဲ ရှိသေးတာကိုကြည့်ရင်း မင်းလည်းသိမှာပေါ့။ နှစ်နှစ်ရာ မသေမျိုး အဆင့်ဆိုတာ အမှိုက်နဲ့ ဘာမှမကွာဘူး…”
မသိဘူးဟု ပြောနေသော်ငြား ထိုဝူဆော့အကြောင်းကို ရှန်တု အတော်လေး သိထားပေသည်။ ရန်ကိုင်သည် ကြားဖြတ်မပြောဘဲ ရှန်တုသည် ပြောသည်ကိုသာ ငြိမ်ငြိမ်လေး နားထောင်နေသည်။
“သူမြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဘယ်လို ဖြစ်လာတယ် ဆိုတာကတော့ တော်တော်လေး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ပဲ။ သူမသေမျိုးအဆင့် မရောက်ခင်းတုန်းက ဘယ်သူ့မှ သူ့ကိုမသိကြဘူး။ ဒါပေမယ့် မသေမျိုးအဆင့်ကို ချိုးဖျက်ပြီးလည်း ချိုးဖျက်ပြီးရော၊ ကြယ်မြေပုံဆွဲတာမှာ မယုံနိုင်စရာ စွမ်းရည်ကို ပြလာတော့တာပဲ။ သူဆွဲတဲ့ ကြယ်မြေပုံတိုင်းက အရမ်းကို တိကျလွန်းလို့ ကြယ်စီရင်စုထဲက အန္တရာယ်တော်တော်များများကိုတောင် ရှောင်နိုင်တယ်တဲ့။ သူအရင်နေတဲ့ အင်အားစုက ခရမ်းကြယ်ရဲ့ လက်အောက်မှ ရှိနေတော့ သူကျော်ကြားလာတဲ့အခါ ခရမ်းကြယ်က သူ့ကို ခေါ်လိုက်တာပဲ”
“မသေမျိုးအဆင့် ရောက်ပြီးတာနဲ့ မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာတာလား” ရန်ကိုင် အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။
“ဟုတ်တယ်။ ထူးတော့ ထူးဆန်းတယ်နော်။ လူအချို့က အဲ့ကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး လိုက်စုံးစမ်းကြည့်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာမှရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး။ အကုန်လုံးကတော့ သူ့ကို အရမ်းတော်တဲ့ မြေပုံသခင်တစ်ယောက်က တိတ်တိတ်လေး သင်ပေးနေတာ ဆိုပြီးတော့ပဲ ထင်ကြေးပေးကြတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကျင့်ကြံခြင်း တိုးတက်တဲ့နှုန်းက အရမ်း နိမ့်ကျနေတာပေါ့။ သူကျင့်ကြံခြင်း အဆင့် နိမ့်ကျနေတာက သူ့အချိန်အားလုံးနီးပါးကို ကြယ်မြေပုံတွေ အကြောင်း လေ့လာတဲ့နေရာမှ အသုံးချလို့။ မဟုတ်ရင် ဒီလောက် အချိန်တိုလေးအတွင်း ထိပ်တန်းအဆင့် မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး။ အတော်များများက အဲ့လို ပြောကြတာပဲ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တာပါပဲ။ မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့ဆိုတာ လွယ်တာမှမဟုတ်တာ။ အရင်းအမြစ် အများကြီး လိုတယ်။ ကြယ်စီရင်စုထဲက အင်အားစုကြီးတိုင်းမှ မြေပုံသခင်တွေ ဖြစ်လာအောင် ပျိုးထောင်ပေးတဲ့ ကိုယ်ပိုင် အဖွဲ့အစည်းတွေ ရှိပြီးသား။ ဒါပေမယ့် အဲ့နေရာတွေကနေ မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ထွက်ပေါ်လာဖို့ဆိုတော့ လွယ်တာ မဟုတ်ဘူး”
ရှန်တုက ပြုံး၍ ဆက်ရှင်းပြလိုက်သည် “အဲ့မြေပုံသခင် ဆိုတဲ့လူတွေက ကြယ်တစ်လုံးကနေ အနားမှာရှိနေတဲ့ ကြယ်တစ်လုံးဆီပဲ ဆွဲနိုင်ကြတာ။ မူရင်းကြယ်ကနေ တဖြည်းဖြည်း ဝေးသွားတာနဲ့ အဲ့မြေပုံသခင်တွေလည်း သောက်သုံးမကျ ဖြစ်ကုန်ရော။ သူတို့ဆွဲတဲ့ ကြယ်မြေပုံတွေက မတိကျ၊ မသေချာပေမယ့် ဒီအတိုင်း သွားတာထက် သူတို့ ကြယ်မြေပုံနဲ့ သွားတာက ပိုပြီး အန္တရာယ်ကင်းတာပေါ့”
“ငါသိပြီ။ ကျေးဇူးပဲ” သူသိချင်သည်ကို သိလိုက်ရပြီဖြစ်ရာ ဆက်မေးနေစရာအကြောင်းမရှိတော့။ ထို့ကြောင့် စကားဝိုင်းကို ခပ်မြန်မြန် ဖြတ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
“ဟျောင့်၊ ဝူဆော့ကို မင်းဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး စိတ်ဝင်စားလဲ ဆိုတာကို ငါ့ကို မပြောရသေးဘူးလေ။ မင်းလည်း မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်ချင်နေတာလား” ရှန်တုက ရယ်သွမ်းသွေးလျက် “အဲ့လိုမလုပ်ဖို့ ငါမင်းကို အပြင်းအထန် ကန့်ကွက်တယ်ကွာ။ ကြယ်မြေပုံနယ်ပယ်ထဲမှာ နှစ်နဲ့ချီပြီး မလေ့လာသရွေ့ မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာဖို့ဆိုတာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။ သိထားရမယ့် အကြောင်းအရာတွေကလည်း အများကြီးပဲ”
သူက ပြောနေသော်ငြား ရန်ကိုင်က ဘာမှ ပြန်မပြောသဖြင့် နောက်ဆုံး ရှန်တုလည်း ပျင်းလာပြီး မျက်လုံးပိတ်၍သာ သူ့ဒဏ်ရာများကို ကုစားနေလိုက်တော့သည်။
ရန်ကိုင်၏ နာမ်ဝိဥာဉ် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ တစ်ဖန် ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရှန်တုနှင့် စကားပြောပြီးနောက် သူသိချင်သည်ကို သိသွားခဲ့လေပြီ။
ဝူဆော့ ကြယ်မြေပုံတစ်ယောက် ဖြစ်လာနိုင်ခဲ့ခြင်းသည် ကံကောင်းပြီး ဤကြယ်မြေပုံကို တွေ့ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ကြယ်မြေပုံတစ်ခု ရှိနေသူတိုင်း မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာနိုင်ပေသည်။
မသေမျိုးအဆင့်သို့ မရောက်ခင် ဝူဆော့ မကျော်ကြားရခြင်းသည် ထိုကြယ်မြေပုံကို လေ့လာရန်အတွက် လိုအပ်သော စိတ်စွမ်းအင်သည် အလွန်တရာကိုမှ များပြားလှသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
အစောပိုင်းတွင် သူသည် ကြယ်မြေပုံကို အမွှေးတိုင် တစ်ချောင်းစာမျှ လေ့လာခဲ့သည်။ ထိုသို့ လေ့လာရန်အတွက် သူ့စိတ်စွမ်းအင် တစ်ဝက်နီးပါးကို အသုံးပြုလိုက်ရသည်။ ဝူဆော့အဆင့် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်သာ ဆိုပါက လက်ဖက်ရည် တစ်ငုံသောက်စာအတွင်း သူ့စိတ်စွမ်းအင် အကုန်လုံး ဗြောင်တလင်း ခါသွားရပေလိမ့်မည်။
မြေပုံသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာရန် ရန်ကိုင် စိတ်မဝင်စား။ သို့သော်လည်း ကြယ်စီရင်စုနှင့် ကြယ်များ၏ တည်ရှိပုံကို အတော်လေး စိတ်ဝင်စားပေသည်။
ကြယ်စီရင်စုထဲတွင် မသိရနိုင်သော အန္တရာယ်များစွာ ရှိနေခဲ့သည်။ အချို့အန္တရာယ်များသည် သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့် ပညာရှင်များ၏ အသက်ကိုပင် ခြိမ်းခြောက်နိုင်သည်။ မြေပုံသခင် တစ်ယောက်၏ တာန်ဝန်မှာ ထိုအန္တရာယ်များကို ရှာဖွေခြင်းနှင့် ရှောင်ရှားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
သူသာ ထိုကြယ်မြေပုံကို သန့်စင်နိုင်ပါက ကြယ်စီရင်စုထဲ လမ်းပျောက်မည်ကို ဘယ်တော့မှ စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ချေ။
သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲ ကောင်းကောင်းခံစားခဲ့ရသည် ဖြစ်ရာ ကြယ်မြေပုံတစ်ခု မရှိခြင်းသည် မည်မျှ ဒုက္ခရောက်မှန်း သူကောင်းကောင်းကြီး သင်ခန်းစား ရပြီးသွားလေပြီ။ ဝူဆော့၏ ရတနာသည် သူ့လက်ထဲသို့ ရောက်လာပြီ ဖြစ်လေရာ ရန်ကိုင်ကကော ဘာကြောင့် လက်လွှတ်လိုက်ရမည်နည်း။
အထွဋ်အထိပ်သိုင်းဧရာဇ်
အတွဲ(၅)- ကြယ်တာရာကောင်းကင်
အပိုင်း (၁၀၀၅) ပေါများလှသော အရင်းအမြစ်များ
လွင့်မျောတိုက်ကြီးတွင်၊ ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ခရမ်းကြယ် အင်အားစုနှစ်ခုသည် တိုက်ခိုက်သတ်ဖြတ်ခြင်းမပြုဘဲ အေးအေးဆေးဆေး နေနေခဲ့ကြသည်။ ဆန်းကြယ်သော လူအိုကြီး သူတို့၏ သိုလှောင်လက်စွပ်များကို ယူသွားသည်မှာ ဆယ်ရက်ကျော် ကြာသွားခဲ့လေပြီ။ လူအိုကြီးသည် လေဟာနယ်ဝိဥာဉ် သလင်းကျောက်များနှင့် ဘာလုပ်ချင်နေသလဲ၊ ကြယ်သင်္ဘောပျက်၏ အစိတ်အပိုင်းများကို ဘာကြောင့် စုဆောင်းခဲ့သလဲ ဆိုသည်ကို ဘယ်သူမှ မသိကြချေ။
နှစ်ယောက်တစ်ဖွဲ့ဖြစ်သော ရန်ကိုင်နှင့် ရှန်တုသည် ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ခရမ်းကြယ် အင်အားစုနှစ်ခုဆီမှ ခပ်ဝေးဝေးတွင် ထိုင်နေခဲ့ကြသည်။
လွင့်မျောတိုက်ကြီးဆီသို့ သူတို့ ရောက်နေသည်မှာ အချိန်အတော်ကြာနေခဲ့ပြီ ဖြစ်ရာ ရှန်တု၏ ဒဏ်ရာအားလုံး ပြန်လည် သက်သာနေခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင်သည် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေသဖြင့် လျှောက်မသွားရဲသေးချေ။ သူထွက်သွားလျှင် ရန်ကိုင်အား တစ်ယောက်ယောက် လာပြဿနာရှာမည်ကို စိုးရပေသည်။
အင်အားစုနှစ်ခုမှ ကျင့်ကြံသူများသည် နောက်ဆုံးတွင် ဖင်ငြိမ်ငြိမ် မထိုင်နိုင်ကြတော့ချေ။ လွင့်မျောတိုက်ကြီးကို စတင် စူးစမ်းကြလေသည်။ စူးစမ်းကြည့်ပြီးနောက် ဤနေရာသည် ထူးဆန်းသော လူအိုကြီး ပြောသွားသကဲ့သို့ အန္တရာယ်မရှိမှန်း သိလိုက်ရသည်။
လွင့်မျောတိုက်ကြီးပေါ်တွင် သူတို့နှင့် လူအိုကြီးမှအပ မည်သည့် သက်ရှိမှုမရှိချေ။ လူအိုကြီးကို သူတို့ ကြောက်ကြသော်လည်း သနားတော့ သနားမိသည်။
ဤကဲ့သို့သော နေရာမျိုးတွင် နှစ်ပေါင်း(၂၀၀၀)ကျော် တစ်ယောက်တည်း နေခဲ့ရသည်မှာ မည်မျှ မွန်းကျပ်၊ အထီးကျန်လိုက်မည်နည်း။ ရူးမသွားသည်မှာ ကံကောင်း၏။
လျူကွေ့ချန်နှင့် ရွှယ်ရှီသည် သူတို့၏ ကြယ်လွန်းပျံ အသီးသီးကို သုံးလျက် ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ပျံကာ ဤနေရာမှ ထွက်သွားရန် ကြိုးစားခဲ့ကြသည်။ သို့သော် သူတို့ မည်မျှမြင့်မားအောင် ပျံသန်းပါစေ၊ ကြယ်တွေကို မမြင်ခဲ့ရ။ သူတို့ရှေ့တွင် ရှိမြဲတိုင်းရှိနေသည်ကြား ခုနှစ်ရောင်ခြယ်ကောင်းကင်ပင်။
အချိန်ကြာလာသည့်အခါ လူတိုင်း စိတ်တိုလာကြသည်။ လူအိုကြီး၏ ခြိမ်းခြောက်စကားကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက အကုန်လုံး ထသတ်နေကြလေပြီ။
ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲ… ရန်ကိုင်သည် သူ့စိတ်စွမ်းအင်ဖြင့် ဝူဆော့၏ ဝိဥာည်ကို သန့်စင်ရန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ ဤသန့်စင်ခြင်းဖြစ်စဉ်သည် ဆယ်ရက် ကြာနေပြီ ဖြစ်သော်ငြား ယခုထိတိုင် ကြယ်မြေပုံကို အပြည့်အဝ မသန့်စင်နိုင်သေးချေ။
ကြယ်မြေပုံကို သူအထင်သေးမိသွားသည်။ သို့သော် သူ့တွင် မျှော်လင့်ချက် ရှိပေသေးသည်။ ဝူဆော့၏ ဝိဥာဉ်သည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။ ကျန်ရစ်သည်ကား ကြယ်မြေပုံသက်သက်သာ။
ရန်ကိုင်သည် ကြယ်မြေပုံကို သူ့စိတ်စွမ်းအင် ကျွေးမွေးလျက် ယင်းပေါ်တွင် သူ့ဝိဥာဉ်အမှတ်အသား ချန်ထားနိုင်ရန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ ထိုဖြစ်စဉ်သည် မှော်ရတနာကို သန့်စင်သည့်ဖြစ်စဉ်နှင့် ဆင်တူပေသည်။
ရုတ်တရက် ကြယ်မြေပုံ မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာပြီး ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည်နှယ် ရုတ်တရက် ကျယ်ပြန့်လာသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင် စိုးရိမ်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ကြယ်မြေပုံအနားမှ ခြောက်ရောင်ခြယ်ကျွန်းဆီသို့ နေရောင်ပြောင်းလျက် ကြယ်မြေပုံထဲသို့ သူ့စိတ်စွမ်းအင်ကို ဆက်လက် ပို့လွှတ်နေလိုက်သည်။
ကြယ်မြေပုံဆီမှ အက်သံတစ်ချက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို ကြယ်မြေပုံသည် ရန်ကိုင်၏ စိတ်စွမ်းအင်ကို အရူးအမူး စုပ်ယူတော့လေသည်။ သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲရှိ ပင်လယ်ရေတမျှ များပြားသော ရေများသည် အလျင်အမြန် လျော့ကျလာခဲ့ရသည်။
ရောင်စဉ်အလင်းတန်းတို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့ပြီး မြောက်မြားလှစွာသော မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ကြယ်များ အဘက်ဘက်သို့ လွင့်ပျံထွက်လာခဲ့လေရာ ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်တစ်ခုလုံး ပရမ်းပတာဖြစ်လာပြီး သူ့အသိစိတ်မှာလည်း ဝေဝေဝါးဝါး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။
မရေမတွက်နိုင်သော ကြယ်များသည် ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲသို့ အလျင်မပြတ် တိုးဝင်လာနေခဲ့ရာ မကြာခင်မှာပဲ ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ်ထက်ရှိ ကောင်းကင်ပြင်သည် တလက်လက် တောက်ပနေသော ကြယ်များဖြင့် ပြည့်နှက်သွားရသည်။
ယခင်က ဗလာကျင်းနေသော ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ် ကောင်းကင်ပြင်သည် စက္ကူချပ်ပေါ် စုတ်ချက်ဆွဲလိုက်သည့်နှယ် ရောင်စုံအလင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်သွားခဲ့ရသည်။
ရန်ကိုင် ငေးကြောင်ကြောင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ခြောက်ရောင်ခြယ်ကျွန်းပေါ်မှနေ၍ ထိုကြယ်ရောင်စုံသော ကောင်းကင်ယံကြီးကို မော့ကြည့်နေရင်း သူ့မျက်လုံးများ တောက်ပသည်ထက် တောက်ပလာခဲ့သည်။
သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲရှိ ရှုခင်များသည်လည်း အပြောင်းကြီး ပြောင်းလဲနေခဲ့လေပြီ။
လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်စာလောက် ကြာသွားပြီးနောက် ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေသာ ရန်ကိုင်၏ အသိစိတ်ပင်လယ် တစ်ဖန်ပြန်လည် ငြိမ်သက်သွားခဲ့သည်။ ယခု သူ့အသိစိတ် ပင်လယ်သည် ယခင်နှင့် မတူတော့ချေ။
ခြေင်ရောင်ခြယ်ကျွန်းသည် သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်၏ အလယ်တွင်ရှိနေပြီး သုတ်သင်ခြင်းနတ်ဆိုးမျက်လုံးသည် ကျွန်းပေါ်တွင် ဝဲနေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ယခင်က ဗလာကျင်းနေခဲ့သော ကောင်းကင်ယံသည် အရောင်စုံသော ကြယ်လေးများဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေပြီ။
ထိုအရာသည် ရန်ကိုင်၏ စိတ်စွမ်းအင်ဖြင့် ဖန်တီးထားခြင်း မဟုတ်သော အစစ်အမှန် ကြယ်မြေပုံကြီး ဖြစ်ပေသည်။
နောက်ဆုံး ကြယ်မြေပုံကို အောင်အောင်မြင်မြင် သန့်စင်ပြီးသွားခဲ့လေပြီ။ ရန်ကိုင် အရမ်းကိုမှ ပျော်နေခဲ့ရာ ပါးစပ် နားရွက် တက်ချိတ်တော့မတတ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင် ချက်ချင်းပဲ စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကြယ်တာရာ ကောင်းကင်ထဲရှိ နေရာတစ်နေရာကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရာ ထိုနေရာသည် ချက်ချင်း ကြည်လင်ပြတ်သားလာသည်။
ထိုကြယ်များသည် ထူးခြားဆန်းကြယ်သော အားတစ်ရပ်၏ လမ်းညွှန်ရာအတိုင်း ရွေ့လျားနေခဲ့သည်။ ရန်ကိုင်၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံသည် ထိုကြယ်ပင်လယ်ထဲ စီးမျောသွားပြီး ကြယ်တာရာကောင်းကင် မှော်ဆန်ဆန် မြင်ကွင်း၊ စွမ်းအင်များကို ခံစားကြည်သည်။ ထိုသို့ လုပ်နေသည်နှင့် တစ်ပြိုင်သည် သူ့စိတ်စွမ်းအင်မှာလည်း လျင်မြန်စွာ လျော့ကျနေခဲ့သည်။
ကြယ်မြေပုံကို လေလာ့ရန်အတွက် စိတ်စွမ်းအင် အများကြီး လိုအပ်သော်ငြား ရန်ကိုင် အမှန်တကယ်ကို ကျေနပ်မိပေသည်။ ထိုကြယ်မြေပုံ ရှိနေပြီဖြစ်သဖြင့် နောက်တစ်ကြိမ် လမ်းပျောက်မည်ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ချေ။ သူသွားချင်သည့် နေရာတိုင်းကို သွားနိုင်ပြီး ထူးဆန်းသော မြေပုံသခင်တစ်ယောက်ပင် ချက်ချင်း ဖြစ်လာနိုင်သည်။
သူ့အတွေးများကို ပြန်စုစည်းလိုက်ပြီးနောက် သူမည်သည့် နေရာတွင် ရှိနေသလဲ ဆိုသည်ကို စတင် ရှာဖွေလိုက်သည်။
မကြာမီ အဆက်မပြတ် လင်းလက်နေသော အဖြူရောင် အစက်တစ်စက်ကို ရန်ကိုင် တွေ့သွားသည်။ ထိုအရာအား ကောင်းကင်စိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထိုအဖြူရောင်အစက်သည် သူလက်ရှိ ရှိနေသည့် နေရာကို ညွှန်ပြနေသည့် အမှတ်အသားဖြစ်မှန်း သိလိုက်သည်။ ထိုအချက်ကို နားလည်လိုက်သည်နှင့် ရန်ကိုင်၏ အမူအရာ ထူးဆန်းသွားရလေသည်။
အကြောင်းမှာ ကြယ်မြေပုံအရ၊ သူလက်ရှိ ရှိနေသော နေရာသည် သေခြင်းတရားချောက်နက်ထဲရှိ တွင်းနက်ကြီးထဲတွင် ရှိနေသောကြောင့်ပင်။ ကြယ်မြေပုံသည် အမှန်တကယ် တိကျလား၊ မတိကျလား ဆိုသည်ကို သူမသိချေ။ သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်း သေချာစစ်ဆေး အတည်ပြုကြည့်ရပေမည်။
လောလောဆယ် ဘာမှသိနိုင်မည် မဟုတ်သေးသဖြင့် သူ့စိတ်စွမ်းအင်ကို ဆက်မဖြုန်းတော့ဘဲ ကြယ်မြေပုံအား လေ့လာနေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။
သူမျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လာသည့်အချိန် အနီးမှ စိတ်လှုပ်ရှားတကြီး အော်ဟစ်သံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ အသံကြားရာဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ခရမ်းကြယ်မှ လျူရှန်နှင့် ပီယသည် ဆေးပင်အချို့ကို ကိုင်လျက် လျူကွေ့ချန်ဆီ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြေးသွားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုဆေးပင်များကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် လျူကွေ့ချန် အတော့်ကိုမှ စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့သည်။
“ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ” ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။
“ခရမ်းကြယ်ကလူတွေ ကောင်းတာ တစ်ခုခု တွေ့သွားလို့ နေမှာပေါ့” ရှန်တုသည်လည်း ထိုလူများ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို သေချာအာရုံစိုက်နေခဲ့သည်။ သူတို့ ဘာပြောနေလဲဆိုသည်ကို သေချာ မကြာရသော်ငြား အကြမ်းဖျင်း ခန့်မှန်းကြည့်လိုက်နိုင်သည်။
“အဲ့ဒါဘာလဲ”
“သူတော်စင်ဘုရင်အဆင့်ဆေးပင်ပဲ” ရှန်တုက အလေးအနက် အမူအရာဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ရန်ကိုင်၏ မျက်လုံးများ ချက်ချင်းပဲ ဝင်းလက်တောက်ပသွားရသည်။
“ဒီတိုက်ကြီးကို စူးစမ်းနေတုန်း ရှာတွေ့ခဲ့တာ။ ကြည့်ရတာ ဒီနေရာမှ အဲ့လိုဆေးပင်တွေ တစ်ခုထက်မက ရှိဦးမယ်နဲ့တူတယ်”
“ဒီနေရာမှ မိုးမြေစွမ်းအင် အရမ်းသိပ်သည်းပြီး အရင်းအမြစ်တွေလည်း အများကြီးပဲလို့ လူအိုကြီး ပြောသွားဖူးတယ်…” ရန်ကိုင် မျက်မှောင်ကြုံလျက် စဉ်းစဉ်းစားစားဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ဒီမှာ မရှိတာဆိုလို့ ရှားပါးတဲ့ သတ္တုတွေပဲတဲ့”
ရှန်တု ရန်ကိုင်အား ချက်ချင်း လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် “ရှားပါးတဲ့ သတ္တုတွေတော့မရှိဘူး။ အရင်းအမြစ်တွေတော့ ကြွယ်ဝတယ်ဆိုတော့… ဒီနေရာမှ အဖိုးတန်း ဆေးပင်တွေ အများကြီး ရှိတယ်လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ အတူတူပဲပေါ့”
“ဖြစ်နိုင်တယ်”
“အဲ့အကြောင်းကို သိသွားတာနဲ့ ခရမ်းကြယ်ကလူတွေ ဒီအတိုင်း ထိုင်နေမှာမဟုတ်ဘူး” ရှန်တု ထပ်မံ ရေရွတ်လိုက်သည်။ ရန်ကိုင် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူများ အဘက်ဘက်သို့ ပျံသန်း ထွက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ဓါးအဖွဲ့အစည်းမှ ရွှယ်ရှီသည်လည်း သူမ၏ လက်အောက်ငယ်သားများကို ခေါ်လျက် စကား နည်းနည်းပါးပါး ပြောပြီးနောက် အဘက်ဘက်သို့ စေလွှတ်လိုက်သည်။
ဟဲကျောင်သည် ရန်ကိုင်အား တောင်းတောင်းပန်ပန်ဖြင့် တစ်ချက် လှမ်းကြည့်၍ ထွက်သွားလေသည်။ ရန်ကိုင်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။
ယခင်ရက်များအတွင်းတွင် ဟဲကျောင်နှင့်ဟဲမြောင်သည် ရန်ကိုင်နှင့် စကားပြောနိုင်ရန် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားခဲ့သော်ငြား အကြိမ်တိုင်း ဝေဝူဆိုသော အမျိုးသား ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏ တားဆီးခြင်း ခံခဲ့ရသည်။
ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ရခြင်းသည် ရွှယ်ရှီ၏ ညွှန်ကြားချက်ကြောင့် ဖြစ်မည်မှန်း ရန်ကိုင် နားလည်သည်။ ထို့ကြောင့် ဘာမှဂရုစိုက်မနေခဲ့။
“ရန်ကိုင်၊ ငါတို့လည်း လျှောက်ကြည့်ကြမလား” ရှန်တု ဖင်ဂနာမငြိမ်နိုင်တော့ “ဒီမှာ ဘာမှလုပ်စရာရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီနေရာရဲ့ မိုးမြေစွမ်းအင် သိပ်သည်းနှုန်းနဲ့ ပေါက်တဲ့အပင်တွေ ကျိန်းသေ အဆင့်မြင့်မှာ”
“ကောင်းပြီလေ” အစပိုင်းတွင် တုန့်ဆိုင်းနေသော်ငြား နောက်ဆုံး ခေါင်းညိတ်လက်ခံလိုက်သည် “ဆေးပင် နည်းနည်းပါးပါးလောက်ခူပြီး ဆေးဖော်စပ်ရမယ်”
“မင်းက ဆေးလည်း ဖော်စပ်တတ်တာလား” ရှန်တု ရန်ကိုင်အား အံ့အားသင့်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။
“အင်း။ အဲ့ဘက်ပိုင်းမှာ နည်းနည်း အတွေ့အကြုံ ရှိတယ်။ လိုအပ်တဲ့ ဆေးအမယ်တွေသာ ရှာနိုင်မယ်ဆိုရင် ချိတ်စည်းတွေကို ချိုးဖျက်တဲ့ ဆေးလုံးဖော်စပ်ပြီး ငါ့ကိုယ်ပေါ်က ချိတ်စည်းကိုတောင် ဖယ်ရှားပစ်လို့ ရနိုင်ရင် ရနိုင်လောက်တယ်”
“အဲ့ဒါဆို ဘာတွေစောင့်နေသေးတာလေဲ။ သွားကြမယ်လေ။ သူများဆီက အကူအညီယူတာထက် ကိုယ့်ဘာသာ ကြိုးစားတာက ပိုကောင်းတယ်။ ငါမင်းကို ကူညီပေးမယ်” ရှန်တုသည် သူ၏ သူတော်စင်ချီဖြင့် ရန်ကိုင်ကို လွှမ်းခြုံလျက် ဦးတည်ရာတစ်ခုရွေးကာ ပျံသန်းထွက်သွားသည်။
ဓါးအဖွဲ့အစည်းနှင့် ခရမ်းကြယ်မှ ကျင့်ကြံသူများသည် တိုက်ကြီးအနှံ့တွင် ပျံ့နှံ့နေကြသည်။ ထို့ကြောင့် ရှန်တုတို့ သွားသည့်လမ်းတစ်လျှောက် ထိုလူများနှင့် တွေ့ခဲ့ရသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် အော်ဟစ်သံတို့လည်း အဆက်မပြတ် ကြားနေခဲ့ရသည်။
“သူတော်စင်အထွဋ်အထိပ်အဆင့် သွေးပြာမြက်ဟ၊ ငါတော့ချမ်းသာပြီ ဟားဟားဟား”
“သူတော်စင်အလယ်အလတ်အဆင့် စိတ်လန်းပန်း…”
“မြန်မြန်လာကြည့်၊ ဒီမှာ လနက်ဝိဥာဉ်မှိုရှိတယ်ဟ”
“သူတော်စင်အထွဋ်အထိပ်အဆင် မြေဓါတ်ဧကရာဇ် အသီးဟ၊ သောက်ကျိုးနည်း ကောင်းလိုက်တဲ့ကံကွာ…”
များပြားလှသော အဆင့်မြင့် ဆေးပင်များကြောင့် ထိုကျင့်ကြံသူများသည် ချေးများလာခဲ့သည်။ အတိတ်တွင် သူတော်စင်အထွဋ်အထိပ်အဆင့် ဆေးပင်များသည် သူတို့အတွက် ရှားပါးရတနာများ ဖြစ်ကြသော်လည်း ယခုတွင်မူ ထိုလူများသည် အနည်းဆုံး သူတော်စင်ဘုရင် အဆင့် မဟုတ်လျှင် လျစ်လျူရှုထားကြသည်။
ထိုဝမ်းသာတကြီး အော်ဟစ်သံများကို ကြားရသည်နှင့် အမျှ ရှန်တု၏မျက်နှာ မဲ့သည်ထက် မဲ့လာခဲ့သည်။ ထိုအော်သံများသည် ဆယ်ပေါင်တူကြီးဖြင့် သူ့နှလုံးသားကို တဒုန်းဒုန်း ရိုက်နှက်နေသည့်နှင့် တူသည်။ ထို့ကြောင့် တိုက်ကြီးပေါ်ရှိ ဆေးပင်အားလုံး ယူသွားခံရမည်ကို စိုးသည့်အလား ချက်ချင်းပဲ အရှိန်တင်တော့လေသည်။
“ငါ့လခွမ်းပဲကွာ။ ကြယ်လွန်းပျံမရှိဘဲနဲ့ အဲ့ခွေးတွေကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လိုက်မှီနိုင်တော့မှာလဲဟ” တစ်နာရီကျော် ပျံသန်းနေခဲ့သော်လည်း ဆေးပင် စုဆောင်း၍ကောင်းမည့် နေရာတစ်ခု ရှာမတွေ့သေး။ သူရောက်သည့် နေရာတိုင်းတွင် အဖိုးတန်ဆေးပင်များ တစ်ပင်ပင် မကျန်တော့။
“အဲ့ဘက်ကို ပျံသွားကြည့်” စိမ်းစိုနေသည့် တောအုပ်ရှိရာဆီကို ရန်ကိုင် ညွှန်ပြလိုက်သည်။
တောအုပ်များသည် ဆေးပင်များ ပေါများစွာ ရောက်ရောက်သည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။
“ဒီတိုက်ကြီးပေါ်မှ အဖိုးတန်ဆေးပင်တွေ အများကြီး ရှိတယ်ဆိုတာကို အခုမှ ဘာလို့ သိကြတာလဲ” ပျံသန်းနေရင်း ရန်ကိုင်က မေးလိုက်သည်။ ဤနေရာသို့ ရောက်နေသည်မှာ လဝက်လောက် ရှိနေပြီဖြစ်လေရာ ဤအကြောင်းကို သိသည့်သင်မှာ ကြာနေလေပြီ။
“အကုန်လုံးက လူအိုကြီးကို အရမ်း ကြောက်နေကြတော့ ဘယ်သူမှ မလှုပ်ရှားရဲကြဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်နည်းနည်းလောက်ကမှပဲ ကောင်းကင်ကို စစ်ဆေးကြရင်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပါ တစ်ခါတည်း စူးစမ်းကြည့်ကြတာ။ အဲ့ကနေပဲ ဒီမှာ အဖိုးတန် ဆေးပင်တွေ အများကြီးရှိမှန်း သိသွားတာဟေ့” ရှန်တုက ရှင်းပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်လုံးများ ရုတ်ချည်း တောက်ပသွားခဲ့ပြီး “ရှေ့က တောအုပ်ကို ဘယ်သူမှ မထိရသေးတဲ့ပုံပဲ။ သွားကြည့်ကြရအောင်”
“အင်း”
တောအုပ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် နှစ်ယောက်စလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်များ တုန်တက်သွားကြသည်။ ဤနေရာရှိ မိုးမြေစွမ်းအင်သည် သူတို့ နေနေသည့် နေရာထက် ပိုသိပ်သည်းပေသည်။ နှစ်ယောက် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး နေရာကောင်းကို လာမိလိုက်ပြီမှန်း သိလိုက်ကြသည်။ မိုးမြေစွမ်းအင် ပိုသိပ်သည်းလေ ပေါက်ရောက်သည့် ဆေးပင်များမှာလည်း ပိုအဆင့်မြင့်လေပင်။
နှစ်ယောက်စလုံး သူတို့၏ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို တစ်ပြိုင်တည်း ထုတ်လွှတ်လိုက်ကြသည်။ ခဏအကြာ၌ ရန်ကိုင်က နေရာတစ်ခုကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည် “အဲ့မှာ တစ်ခုခုရှိတယ်”
ရှန်တုက ရန်ကိုင်အား သိချင်စိတ်ဖြင့် “မင်းသေချာလို့လား”
“သေချာတယ်။ အဲ့ကနေ သောက်ရမ်းပြင်းတဲ့ ဆေးနံ့ကို ရနေတာ”
“မင်းက ဆေးပညာရှင်တစ်ယောက်လို့ ငါကို လာမပြောနဲ့နော်” ရှန်တု မှင်သက်သွားသည်။